Volledig verslag van de vergaderingen

Dinsdag 24 maart 2009 - Straatsburg

Groenboek territoriale cohesie en stand van de discussie over de hervorming van het cohesiebeleid - Beproefde methoden op het gebied van regionaal beleid en obstakels voor de deelname aan de structuurfondsen - Stedelijke dimensie van het cohesiebeleid in de nieuwe programmeringsperiode - Complementariteit en coördinatie van het cohesiebeleid met maatregelen voor plattelandsontwikkeling - Uitvoering van de structuurfondsverordening 2007-2013: resultaten van onderhandelingen betreffende de nationale cohesiestrategieën en operationele programma's - Een Europees initiatief voor de ontwikkeling van microkrediet ter ondersteuning van groei en werkgelegenheid (debat)

  Lívia Járóka (PPE-DE), schriftelijk. – (HU) Graag feliciteer ik mijn collega Zsolt Becsey met zijn verslag, waarin richtlijnen worden gegeven voor de ontwikkeling van een systeem van microkredieten om economische groei en werkgelegenheid te ondersteunen. Het stuk wijst er terecht op dat achtergestelde groepen, zoals langdurig werklozen, mensen die een uitkering ontvangen en etnische minderheden, met name de Roma, centraal moeten worden gesteld bij Europese initiatieven op het gebied van microkredieten.

Microkredieten zijn uitermate succesvol gebleken in verscheidene landen bij de bevordering van sociale en economische re-integratie door zelfstandig ondernemerschap te stimuleren. Vooral nu, in deze tijden van financiële crisis, hebben eenvoudige financiële instrumenten waarmee ondernemingen kunnen worden gefinancierd, met name in achtergestelde gebieden en bij de eerder genoemde maatschappelijke groeperingen, een meerwaarde. Degenen die van plan zijn een klein familiebedrijf te runnen, kampen namelijk met grote moeilijkheden bij aanbestedingen die in het kader van het cohesiebeleid zijn uitgeschreven, voornamelijk op het gebied van medefinanciering. In plaats van winstbejag moet de totstandkoming of het herstel van sociale cohesie prioriteit genieten, aangezien de ondersteuning van zelfstandigen beduidend goedkoper is dan het uitbetalen van werkloosheidsuitkeringen; ook vanuit nationaal economisch oogpunt loont het dus de moeite om microkredieten te verstrekken, zelfs als dit in strikt financieel opzicht misschien niet rendabel is. Het systeem van microkredieten moet ook toegankelijk worden gemaakt voor de “niet-bankabelen”, dat wil zeggen personen aan wie de traditionele banksector geen krediet verstrekt vanwege het te hoog geachte risico, de kleine marge en het gevaar van wanprestatie. Verder moet het mogelijk worden gemaakt achtergestelde groepen hier gericht bij te betrekken.