Pełne sprawozdanie z obrad

Czwartek, 26 marca 2009 r. - Strasburg

4.6. Wpływ ekstensywnej urbanizacji w Hiszpanii na indywidualne prawa obywateli europejskich, środowisko i stosowanie prawa UE (A6-0082/2009, Margrete Auken) (głosowanie)

- Przed głosowaniem

  Michael Cashman (PSE). – Panie przewodniczący! Pragnę poinformować Izbę, że, dla zasady, pragnę wycofać moje nazwisko ze złożonego przez Grupę Socjalistyczną alternatywnego projektu rezolucji w sprawie sprawozdania pani poseł Auken. Ponadto, po pięciu latach pracy nad tą sprawą, pragnę poinformować koleżanki i kolegów posłów, że będę głosował przeciwko obu alternatywnym projektom rezolucji i głosował za przyjęciem sprawozdania przygotowanego przez panią poseł Auken.

(Oklaski)

  Margrete Auken, sprawozdawczyni. − (DA) Panie przewodniczący, panie i panowie, obywatele UE! Sprawozdanie to jest wynikiem wytężonej pracy w Komisji Petycji, z udziałem posłów ze wszystkich grup politycznych. Pragnę podziękować zarówno przewodniczącemu, jak i sprawozdawcom pomocniczym za ich wspaniałą pracę. Jako sprawozdawczyni komisji opiniodawczej komisji, osobiście z całego serca angażowałam się w tę sprawę. Miało to oczywiście ogromny wpływ na życie dziesiątek tysięcy obywateli UE mieszkających w Hiszpanii i wpłynęło zarówno na wieś hiszpańską, jak i hiszpańską gospodarkę. Sprawozdanie to zostało obecnie zatwierdzone przez komisję po przyjęciu go większością dwóch trzecich głosów. Jest to tekst kompleksowy, w którym rozróżnia się między różnymi licznymi aspektami hiszpańskiej urbanizacji.

Występuje problem podstawowych praw obywateli europejskich, do których należy prawo do legalnie nabytej nieruchomości. Parlament Europejski już zobowiązał się do przestrzegania tych praw, a wszystkie państwa członkowskie są nimi związane. Występuje problem katastrofalnego wpływu ekstensywnej urbanizacji na środowisko, szczególnie w obszarach nadbrzeżnych oraz na wyspach hiszpańskich, ale także na innych obszarach, takich jak tereny wokół Madrytu. Jest problem przywrócenia hiszpańskiej ustawy o wybrzeżach z 1988 roku, na mocy której niespodziewanie wielu ludzi ma stracić prawo do zamieszkania w swoich własnych domach – a w niektórych przypadkach spowodowało to nawet zburzenie tych domów. Występuje także problem następstw tysięcy rzekomo nielegalnych domów zbudowanych za zgodą władz miejskich, ale następnie uznanych za niezgodne z prawem, w związku z czym niewinny nabywca pada ofiarą skorumpowanych praktyk urbanizacyjnych. Istnieje wreszcie problem braku pewności prawnej i należytego odszkodowania dla ofiar afer na rynku nieruchomości.

Nie mam wątpliwości co do tego, gdzie tkwi odpowiedzialność za te poważne naruszenia i żałuję, iż te pogwałcenia prawa ze strony władz miejskich i regionalnych podkopały próby podejmowane przez wielu innych, a mające na celu dążenie do zrównoważonego rozwoju, w którym zdrowa gospodarka idzie ramię w ramię z poszanowaniem dla środowiska i dziedzictwa kulturowego. Przedmiotowe sprawozdanie zasługuje na właściwą debatę, w której wszystkie opinie mogą zostać wysłuchane. Jest nie do przyjęcia, że nasze nowe przepisy to uniemożliwiają. Przepisy te muszą zostać zmienione jak najszybciej, szczególnie gdy chodzi o sprawozdania dotyczące skarg wnoszonych przez obywateli europejskich. Zwracam się do państwa o odrzucenie dwóch alternatywnych projektów rezolucji. Mimo, że są one oparte na moim sprawozdaniu, nie są bezstronne. Nie odzwierciedlają szczegółowych i faktycznych ocen, nad którymi głosowano w komisji.