Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009 - Βρυξέλλες

Ίση μεταχείριση των προσώπων ανεξαρτήτως θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού (συζήτηση)

  Silvana Koch-Mehrin και Alexander Graf Lambsdorff (ALDE), γραπτώς. – (DE) Η νομική βάση που χρησιμοποιήθηκε, ήτοι το Άρθρο 13(1) της Συνθήκης της ΕΚ, δεν είναι η κατάλληλη λαμβανομένου υπόψη ότι, κατά την άποψη του Γερμανικού Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (FDP), η αρχή της επικουρικότητας δεν τηρείται. Δεν είναι μεταξύ των αρμοδιοτήτων του νομοθέτη της ΕΕ να ορίζει τους εν λόγω κανονισμούς, παραβιάζοντας έτσι σοβαρά την αυτοδιάθεση των κρατών μελών.

Η καταπολέμηση κάθε μορφής διακρίσεων και η στήριξη των ανθρώπων με αναπηρίες να συμμετέχουν στο δημόσιο βίο αποτελούν σημαντικές αποστολές. Εντούτοις, το να προτείνεται να επεκταθούν οι κανονισμοί κατά των διακρίσεων ουσιαστικά σε κάθε πτυχή της ζωής είναι εκτός πραγματικότητας. Η αντιστροφή του βάρους της αποδείξεως που ορίζει η οδηγία θα σημαίνει ότι είναι δυνατόν να κινούνται νομικές διαδικασίες βάσει κατηγοριών που δεν στηρίζονται σε επαρκή στοιχεία. Αυτοί που θα θίγονται θα πρέπει τότε να πληρώνουν αποζημιώσεις ακόμα κι αν στην πραγματικότητα δεν διέπραξαν οποιαδήποτε πράξη διάκρισης αλλά δεν κατόρθωσαν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Οριζόμενη κατά αυτόν το σαρωτικό τρόπο, αυτή η αντιστροφή του βάρους της αποδείξεως είναι επομένως αμφισβητήσιμη από την άποψη της συμβατότητας με τη λειτουργία του κράτους σύμφωνα με το κράτος δικαίου. Θα δημιουργήσει αβεβαιότητα και θα διευκολύνει την κατάχρηση. Αυτό δεν μπορεί να αποτελεί το λόγο ύπαρξης μιας προοδευτικής πολιτικής κατά των διακρίσεων.

Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η Επιτροπή κινεί επί του παρόντος διαδικασίες για παράβαση κατά αρκετών κρατών μελών αναφορικά με την ανεπαρκή μεταφορά των υφιστάμενων ευρωπαϊκών οδηγιών για την πολιτική κατά των διακρίσεων. Δεν υπάρχει, όμως, ακόμα καμία επισκόπηση αυτών των κανονισμών που έχουν μεταφερθεί, ούτως ώστε να είναι εφικτό να προσδιορίσουμε την ανάγκη για νέους κανονισμούς που ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει. Η Γερμανία, συγκεκριμένα, έχει προχωρήσει πολύ πιο μπροστά σε σχέση με προηγούμενες διατάξεις των Βρυξελλών. Για το λόγο αυτό ψηφίσαμε κατά αυτής της έκθεσης.