Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009 - Βρυξέλλες

17. Ναυάγιο μεταναστών κοντά στις ακτές της Λιβύης (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη δήλωση της Επιτροπής σχετικά το ναυάγιο μεταναστών κοντά στις ακτές της Λιβύης.

  Jacques Barrot, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λυπήθηκε που έμαθε για το ναυάγιο, την Κυριακή το βράδυ στη Μεσόγειο, κοντά στις ακτές της Λιβύης, ενός πλοίου που μετέφερε μετανάστες με προορισμό την Ευρώπη. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, στο πλοίο επέβαιναν 257 άτομα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων αγνοείται.

Η Επιτροπή επιθυμεί να εκφράσει τη συμπάθειά της προς τα θύματα αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής και την οργή της ενόψει αυτής της τραγωδίας. Αναμφίβολα προκλήθηκε από πολλούς παράγοντες, αλλά η πρωταρχική ευθύνη βαρύνει εκείνες τις εγκληματικές οργανώσεις που διευθύνουν αυτή τη θανατηφόρα παράνομη διακίνηση από τις ακτές της Λιβύης και πλουτίζουν με κόστος την ανθρώπινη δυστυχία. Η Επιτροπή θεωρεί απαράδεκτο ότι αυτό το φαινόμενο, το οποίο φαίνεται να εντατικοποιείται με τα χρόνια, συνεχίζει να αυξάνεται. Καλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να κινητοποιήσουν τις προσπάθειές τους για να το κάνουν να σταματήσει.

Η Λιβύη έχει έναν ουσιώδη ρόλο να διαδραματίσει εδώ. Πρέπει να αναλάβει μια πιο αποφασιστική και αποτελεσματική δέσμευση για την καταπολέμηση των λαθρεμπόρων που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της, για την πρόληψη των παράνομων αναχωρήσεων από τις ακτές της, για την έρευνα και τη διάσωση πλοίων που διατρέχουν κίνδυνο στα ύδατα που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της και για την προσφορά διεθνούς προστασίας σε εκείνους τους μετανάστες που τη χρειάζονται, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της βάσει της σύμβασης της ΟΑΕ του 1969 για την προστασία των προσφύγων, την οποία έχει υπογράψει.

Κατά τα τελευταία έτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ζητήσει αρκετές φορές από τις αρχές της Λιβύης να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να θεσπίσουν αποτελεσματικά μέτρα, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της. Πρέπει να πω ότι έχουμε προσφέρει αυξημένη οικονομική βοήθεια στη Λιβύη και είναι προφανές ότι οι λιβυκές αρχές χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν αυτή τη βοήθεια για να βελτιώσουν τον αγώνα κατά της διακίνησης μεταναστών και άλλων στην επικράτειά τους και για να ενισχύσουν τους ελέγχους στα νότια σύνορά τους. Οι λιβυκές αρχές πρέπει επίσης να αναπτύξουν ένα σύστημα για την υποδοχή των μεταναστών που να τηρεί το διεθνές δίκαιο.

Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να συνεργαστεί και να συμβάλει στην αναχαίτιση και, εφόσον είναι αναγκαίο, στη διάσωση των πλοίων στη Μεσόγειο. Η έναρξη, κατά τους επόμενους μήνες, του Nautilus και του Hermes, δύο ναυτικών επιχειρήσεων που οργανώνονται και χρηματοδοτούνται από τη Frontex, την ευρωπαϊκή υπηρεσία εξωτερικών συνόρων, θα στοιχίσει περίπου 24 εκατομμύρια ευρώ. Η Επιτροπή καλεί όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνεργαστούν στην εφαρμογή αυτών των δύο δράσεων. Τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να επιδείξουν αλληλεγγύη στην πράξη στην Ιταλία και τη Μάλτα, που είναι πολύ εκτεθειμένες στη ροή μεταναστών από τη Λιβύη. Επιπλέον η Λιβύη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της όσον αφορά την επανεισδοχή παράνομων μεταναστών που έχουν διασχίσει την επικράτειά της.

Έχουμε σημειώσει ότι οι ιταλικές αρχές πιστεύουν ότι θα είναι δυνατό, από τις 15 Μαΐου, να αρχίσουν κοινές περιπολίες με το Λιβυκό ναυτικό στα λιβυκά χωρικά ύδατα με σκοπό την αναχαίτιση ή την παροχή βοήθειας σε παράνομα σκάφη. Χαιρετίζουμε την υποστήριξη που δόθηκε από τις ιταλικές αρχές στην ανάπτυξη των ναυτικών ικανοτήτων της Λιβύης γι’ αυτό το σκοπό.

Εντούτοις, πέρα από αυτά τα μέτρα έκτακτης ανάγκης, η Επιτροπή πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο σύνολο της ανθρώπινης διάστασης αυτών των προβλημάτων. Οι μετανάστες που εμπιστεύονται τη ζωή τους σε αδίστακτους εμπόρους, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι άνθρωποι που διαφεύγουν από πόλεμο ή διώξεις. Ελπίζουμε ότι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών θα προκαλέσουν συνειδητοποίηση, σε όλα τα κράτη μέλη μας, της σοβαρότητας αυτού του προβλήματος, και ότι, μαζί με τα κράτη μέλη και με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα μπορέσουμε να προετοιμάσουμε ένα Πρόγραμμα Στοκχόλμης που να αφιερώνει μεγάλο μέρος των προτεραιοτήτων του σε αυτή τη σφαιρική προσέγγιση της μετανάστευσης. Η σφαιρική προσέγγιση είναι απαραίτητη για την χάραξη μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών που να λαμβάνει περισσότερο υπόψη τις συνθήκες και τις απαιτήσεις των χωρών προέλευσης.

Επιπλέον, αυτή η στρατηγική πρέπει να μας επιτρέψει να εμβαθύνουμε το διάλογο με τους Αφρικανούς εταίρους, ιδίως στο πλαίσιο της διαδικασίας της Ραμπάτ, στο πλαίσιο της σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αφρικανικής Ένωσης. Μαζί πρέπει να προσδιορίσουμε κοινές απαντήσεις σε αυτή την πρόκληση καθώς και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προσφέρει η νόμιμη μετανάστευση, η οποία θα μπορούσε, στην πραγματικότητα, να είναι μια ευκαιρία τόσο για την Ευρώπη όσο και για τις χώρες προέλευσης. Αυτή η στρατηγική πρέπει επίσης να κινητοποιήσει πρόσθετους πόρους αυξάνοντας τη συνεργασία με τις χώρες καταγωγής και διαμετακόμισης για να ενισχυθεί η ικανότητά τους να εξαρθρώνουν τις οργανώσεις εμπορίας ανθρώπων και για την αντιμετώπιση των μεταναστών με αξιοπρεπή τρόπο με τον οποίο γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά τους.

Τέλος, αυτή η στρατηγική πρέπει να μας επιτρέψει να διαχειριστούμε και να οργανώσουμε την άφιξη νόμιμων αιτούντων άσυλο στην επικράτεια των κρατών μελών πιο αποτελεσματικά μέσω της περαιτέρω ενσωμάτωσης της ανάπτυξης των ικανοτήτων προστασίας των προσφύγων στο πλαίσιο της συνεργασίας μας με τρίτες χώρες.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πριν από δύο εβδομάδες πήγα στη Lampedusa και στη Μάλτα. Πρέπει να πω ότι μπόρεσα να δω και να ακούσω ο ίδιος τις τραγωδίες εκείνων των ανθρώπων που ενθαρρύνονται με αυτό τον τρόπο από αδίστακτους λαθρεμπόρους να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους διασχίζοντας θαλάσσιες περιοχές. Πιστεύω ότι μπορώ να πω ότι πρέπει, υπό το φως αυτού του πρόσφατου περιστατικού, να πάρουμε πολύ σοβαρά αυτά τα προβλήματα και να αφυπνίσουμε σε κάθε κράτος μέλος μια ουσιαστική συνειδητοποίηση της σοβαρότητας, καθώς και της ανάπτυξης, αυτών των φαινομένων, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές σε άθλιες συνθήκες.

Γι’ αυτό το λόγο θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που ζήτησε αυτή τη δήλωση από την Επιτροπή. Την έκανα με ήσυχη τη συνείδησή μου και επαναλαμβάνω ενώπιον του Κοινοβουλίου την προσωπική μου δέσμευση κατά τους προσεχείς μήνες για την αποφυγή της επανάληψης τέτοιων τραγωδιών.

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE– (ES) Κυρία Πρόεδρε, σήμερα αισθανόμαστε συλλογικό πένθος και θλίψη για το θάνατο τόσων πολλών μεταναστών που έτρεφαν ελπίδες, ήταν απελπισμένοι, ίσως επίσης να είχαν εξαπατηθεί. Είναι αθώα θύματα μιας κατάστασης που δεν επέλεξαν, συνθηκών που τους επιβλήθηκαν. Γνωρίζω καλά το πρόβλημα. Η Μεσόγειος και οι ακτές του Ατλαντικού στα Κανάρια έχουν γίνει μονοπάτι προς ένα ανύπαρκτο Ελντοράδο για πολλούς ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα, γεμάτο κινδύνους κατά τη διέλευση και απογοητεύσεις και τιμωρίες κατά την άφιξη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη πρέπει να είναι πιο ευαίσθητα για την αποφυγή τέτοιων τραγωδιών. Κάνουμε πολλά, αλλά δεν πετυχαίνουν τίποτα. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά σκληρά, όπως είδαμε στις ακτές της Λιβύης, και πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε την περιορισμένη αποτελεσματικότητα των πολιτικών μας.

Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για την εξεύρεση απολύτως αποτελεσματικών λύσεων για τέτοιες τραγωδίες, αλλά υπάρχουν ανθεκτικές και αποφασιστικές πολιτικές. Πρέπει να ενθαρρύνουμε σταθερές πολιτικές συνεργασίας με τις χώρες καταγωγής και διέλευσης. Η συνεργασία και η σύμπραξη πρέπει να είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρέπει να οργανώσουμε και να δημοσιοποιήσουμε καλύτερα τα οφέλη της νόμιμης μετανάστευσης με συντονισμένο τρόπο, ακόμη και σε εποχές κρίσης. Πρέπει να συμπράξουμε και να συνεργαστούμε με τις χώρες καταγωγής και διέλευσης όσον αφορά τον έλεγχο των συνόρων τους, βάσει λεπτομερών συμφωνιών. Πρέπει επίσης να κυνηγήσουμε τους διακινητές από τα δίκτυά τους με συλλογή πληροφοριών και εξειδικευμένες δυνάμεις και ταυτόχρονα να αυστηροποιήσουμε το ποινικό δίκαιο στις χώρες προορισμού. Πρέπει να εξοπλίσουμε καλύτερα το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων. 1 820 εκατομμύρια ευρώ σε επτά χρόνια είναι ποσό σαφώς ανεπαρκές από κάθε άποψη.

Πρέπει επίσης να ενισχύσουμε αποτελεσματικά τη Frontex και να διασφαλίσουμε ότι ο κατάλογος του εξοπλισμού, το CRATE (κεντρικό μητρώο του διαθέσιμου τεχνικού εξοπλισμού), δεν είναι μια δήλωση πρόθεσης, αλλά μάλλον ένα αποτελεσματικό εργαλείο για το συντονισμένο έλεγχο και την επιτήρηση των κρίσιμων σημείων πίεσης της λαθραίας δραστηριότητας.

Κύριε Επίτροπε, το Nautilus, το Hermes και 24 εκατομμύρια ευρώ σημαίνουν μεγαλύτερη δέσμευση και περισσότερο εξοπλισμό. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε «πρέπει» και να αναλάβουμε αυτή τη σκληρή ευθύνη, με ή χωρίς παγκόσμια συμφωνία.

  Pasqualina Napoletano, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μιλάμε για μια απώλεια πάνω από 500 ζωών: η μεγαλύτερη τραγωδία στη θάλασσα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί και παρόλα αυτά η Ευρώπη και οι κυβερνήσεις της φαίνονται αδιάφορες. Ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, σκέφτονταν ότι είχαν προστατευτεί έχοντας υπογράψει διμερείς συμφωνίες, όπως η πρόσφατη συνθήκη με τη Λιβύη. Δεν είναι έτσι. Η εν λόγω συμφωνία συγκεντρώνει πολύ διαφορετικά ζητήματα, όπως η αναγνώριση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν την εποχή της αποικιοκρατίας, με υποσχέσεις για επενδύσεις, σε αντάλλαγμα για τις δεσμεύσεις για τον έλεγχο της μετανάστευσης. Σήμερα, φαίνεται ότι η ίδια η αυταπάτη των ιταλικών επενδύσεων στη Λιβύη προσελκύει χιλιάδες νέους από τη Δυτική Αφρική. Είναι εύκολο να προβλεφθεί ότι αν δεν φτάσουν τα υποσχεμένα 5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, τότε θα φτάσουν άνθρωποι.

Τι μπορούμε να πούμε τότε για τα γαλλικά συμφέροντα στο Νίγηρα, που συνδέονται με τον ανεφοδιασμό με ουράνιο, τα οποία υποδαυλίζουν τον πόλεμο μεταξύ των Τουαρέγκ κι έτσι ευνοούν τους δουλεμπόρους; Επιπλέον, όλα αυτά γίνονται μέρα μεσημέρι, όπως τεκμηριώνεται από δημοσιογράφους.

Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παίζουν με τη φωτιά. Αν όλα αυτά δεν αλλάξουν, και γρήγορα, αν η Ευρώπη δεν αποφασίσει να δράσει με θετικές πολιτικές που συνάδουν με τις αξίες μας, δεν θα είναι αρκετό να κλείσουμε τον ήχο των ειδήσεων, όπως κάνουμε σήμερα. Η Μεσόγειος γίνεται μαζικός τάφος, μακριά από τις ρητορικές εικόνες που την περιγράφουν. Ας θυμηθούμε όμως ότι αυτή η θάλασσα είναι συνδεδεμένη με την τύχη της ίδιας της Ευρώπης.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ.. VIDAL-QUADRAS
Αντιπροέδρου

  Gérard Deprez, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εξ ονόματος της ομάδας μου θα ήθελα επίσης να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτά τα πρόσφατα θύματα της φτώχειας, της εγκληματικής εκμετάλλευσης και του κρατικού κυνισμού. Όμως η συμπόνια δεν επαρκεί. Πρέπει να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι.

Η πραγματικότητα, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι τα πραγματικά νότια σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι πλέον πραγματικά στην Ευρώπη, τώρα είναι στην αφρικανική ήπειρο. Μόλις οι βάρκες εγκαταλείψουν τις αφρικανικές ακτές, οι δυστυχείς επιβάτες δεν έχουν πλέον παρά την επιλογή, τολμώ να πω, μεταξύ του θανάτου, εφόσον οι συνθήκες είναι δυσμενείς, και του καθεστώτος του λαθρομετανάστη, με τη φτώχεια που το συνοδεύει, αν κατά τύχη κατορθώσουν να φτάσουν σε ευρωπαϊκές ακτές, προτού, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, απελαθούν.

Οι επαναλαμβανόμενες τραγωδίες δεν θα σταματήσουν έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκτήσει τη δύναμη και τη βούληση να διαπραγματευθεί πραγματικές συμφωνίες εταιρικής σχέσης με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης, που να περιλαμβάνουν τουλάχιστον τρία στοιχεία: αξιόπιστους συνοριακούς ελέγχους, αλλά επίσης, και πάνω απ’ όλα, μια σημαντική προσφορά νόμιμης μετανάστευσης και ένα ουσιαστικό μέρος περί κοινής ανάπτυξης. Χωρίς αυτές τις συμφωνίες, κύριε Πρόεδρε, τα θαλάσσια νεκροταφεία θα συνεχίζουν να γεμίζουν για πολύ καιρό ακόμα, παρά τα εύθραυστα και ανίσχυρα ξεσπάσματα συμπόνιας μας.

  Hélène Flautre, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, ποιοι ήταν; Πόσοι ήταν; Από πού είχαν έρθει; Υπήρχαν παιδιά, γυναίκες, πρόσφυγες; Παρεμπόδισαν ακτοφύλακες το ταξίδι των πλοίων; Πέρασαν αλιείς από το δρόμο τους; Τόσα αναπάντητα ερωτήματα. Το ανθρώπινο κόστος της τραγωδίας δεν είναι γνωστό, αλλά εκατοντάδες χάθηκαν και προστέθηκαν στους χιλιάδες μετανάστες που έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο.

Ας έχουμε την ευπρέπεια, όπως κάνουμε απόψε, να μη ρίξουμε το φταίξιμο στον καιρό. Εκατοντάδες μετανάστες έχουν πάρει το δρόμο της εξορίας σε απάνθρωπες και εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ξεφεύγουν από ρημαγμένες περιοχές, διότι οι λιγότερο επικίνδυνες διαδρομές είναι κλειστές γι’ αυτούς και διότι δεν έχουν παραιτηθεί από την ελπίδα για ζωή.

Ναι, αιτία είναι οι μηχανισμοί κατά της μετανάστευσης που ενθαρρύνουν τους μετανάστες να ακολουθούν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές για να διαφύγουν από την ερήμωση των χωρών. Δεν ήταν η επικείμενη ανακοίνωση των κοινών περιπολιών στην Ιταλία και τη Λιβύη εκείνη που επιτάχυνε την αναχώρηση των σκαφών για την Ευρώπη κατά τις τελευταίες εβδομάδες;

Ναι, είναι θανατηφόρες η εμμονή της Ευρώπης με τη στήριξη των συνόρων της και η αποφασιστικότητά της να επικεντρώσει το βάρος της διοίκησής της σε τρίτες χώρες που καταστρέφουν την ελευθερία. Η υπερβολική έμφαση στο νόμο και την τάξη, οι περιπολίες και οι φράχτες από αγκαθωτά συρματοπλέγματα δεν θα υπερνικήσουν την επιθυμία τους να διαφύγουν.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: είναι έτοιμη η Ευρώπη να αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής; Όχι, δεν είναι, και γι’ αυτό το λόγο ζητώ από την Επιτροπή και τα κράτη μέλη:

– Πρώτον, να κάνουν το παν για να βρουν και, αν είναι δυνατόν, να διασώσουν τους ανθρώπους που έχουν εξαφανιστεί στη θάλασσα και να διερευνήσουν τις συνθήκες αυτού του ναυαγίου,

– δεύτερον, να επαναβεβαιώσουν τη διεθνή νομοθεσία της θάλασσας, η οποία καθιστά υποχρεωτική την παροχή βοήθειας σε όσους βρίσκονται σε κίνδυνο, ενώ οι επτά Τυνήσιοι αλιείς εξακολουθούν να είναι σε δίκη,

– τρίτον, να σταματήσουν όλες τις διαπραγματεύσεις για θέματα μετανάστευσης με χώρες που δεν παρέχουν καμία εγγύηση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

– τέταρτον, να σεβαστούν το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να εγκαταλείψει οποιαδήποτε χώρα και ζητήσει διεθνή προστασία σε οποιαδήποτε χώρα. Έχετε δίκιο, οι άνθρωποι που εξαφανίστηκαν στη θάλασσα δεν είναι λαθρομετανάστες,

– πέμπτον, να θέσουν τέλος στην περιοριστική πολιτική για τις θεωρήσεις, που συχνά είναι αυθαίρετη και άδικη,

– και τέλος, να εξετάσουν εξονυχιστικά, από την άποψη της ανάπτυξης σε τρίτες χώρες, όλες τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου περιλαμβάνονται η υφαρπαγή του ορυκτού πλούτου, το γεωργικό ντάμπινγκ, οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, το εμπόριο όπλων και η συγκαταβατική συνεργασία με αυταρχικούς κυβερνήτες.

  Giusto Catania, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτό που συνέβη τις προάλλες είναι μόνο η τελευταία από μια μακρά σειρά επαίσχυντων τραγωδιών που έχουν προσλάβει διαστάσεις μαμούθ. Ο θάνατος στη θάλασσα μεταναστών που προσπαθούν να φθάσουν στις ακτές μας είναι χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη παραβίαση της ζωής που διαπράττεται στην πολιτισμένη Ευρώπη. Αυτές οι τραγωδίες αποδεικνύουν την τρομερή όψη του φρουρίου μας. Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ευθύνη μας για το θάνατο ανδρών και γυναικών των οποίων η μοναδική φιλοδοξία ήταν να βρουν μια καλύτερη ζωή και να ξεφύγουν από την πείνα και τον πόλεμο.

Άρα θα πρέπει μάλλον να αναλύσουμε το γεγονός ότι οι ναυαγοί στη Μεσόγειο δεν είναι μια ανωμαλία του μηχανισμού που δημιουργεί λαθρομετανάστευση. Μάλλον είναι μια προβλέψιμη συνέπεια της μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της. Η σφαγή στη Μεσόγειο προκαλείται από τη φιλοσοφία της καταστολής, από τις πολιτικές της απώθησης των ανθρώπων στη θάλασσα, από τα εικονικά συρματοπλέγματα κατά μήκος των ακτών μας, από τις απαγορευτικές πρακτικές που εφαρμόζονται στη μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας και της Μάλτας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εισέλθουν στην Ευρώπη. Δεν υπάρχουν νόμιμα κανάλια πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας ή αναγνώρισης του απαραβίαστου δικαιώματος σε άσυλο. Η ελπίδα παραδίδεται στα θυελλώδη κύματα της Μεσογείου. Τα δικαιώματα παραδίδονται στα χέρια αδίστακτων δουλεμπόρων, που έχουν γίνει το μόνο, ή τουλάχιστον το πιο προσιτό μέσο, για να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η πραγματική αιτία των θανάτων κοντά στις ακτές της Λιβύης πριν από λίγες ημέρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, τα τελευταία 20 χρόνια, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες έχουν πεθάνει σε μια προσπάθεια να φθάσουν στην Ευρώπη. Απρόσωποι και ανώνυμοι άνδρες και γυναίκες καταλήγουν τροφή για τα ψάρια.

Ζήτησα από τον Πρόεδρο Pφttering να ανοίξει τη σημερινή συνεδρίαση με ενός λεπτού σιγή, ως ένδειξη πένθους σε αναγνώριση αυτών των θυμάτων. Τον ευχαριστώ που έκανε δεκτό το αίτημά μου. Νομίζω ότι είχαμε καθήκον να το πράξουμε, αλλά σαφώς δεν είναι αρκετό. Δείχνει την αγανάκτησή μας, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να παραγάγουμε μια πολιτική σε αυτό το Σώμα, μια συγκεκριμένη πολιτική, που να αρχίζει να λέει ποτέ ξανά, ποτέ ξανά δεν πρέπει να υπάρξουν θάνατοι στη Μεσόγειο.

  Jacques Barrot, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος. Αυτό που έχει σημασία είναι να δράσουμε και επαναλαμβάνω αυτό που είπε ο κ. Deprez. Πρέπει όντως να προχωρήσουμε προς αυτή τη συνολική προσέγγιση, προς συμφωνίες εταιρικής σχέσης, διότι δεν θα επιτύχουμε την επίλυση των προβλημάτων μονομερώς. Ευχαρίστως παραδέχομαι, όπως επισημάνατε, ότι ως Ευρωπαίοι έχουμε ευθύνες. Επίσης, στο ζήτημα της νόμιμης μετανάστευσης, πρέπει να επιδείξουμε ανοικτό πνεύμα. Πρέπει επίσης να εκπληρώσουμε το καθήκον μας να υποδεχόμαστε ανθρώπους που διαφεύγουν από την καταδίωξη και τον πόλεμο.

Όμως, κατόπιν τούτου, επιτρέψτε μου να πω και να υπενθυμίσω στο Κοινοβούλιο με αρκετή ειλικρίνεια ότι ευθύνη φέρουν επίσης ορισμένες τρίτες χώρες με τις οποίες η διαπραγμάτευση είναι πολύ δύσκολη. Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από τη διαπραγμάτευση; Όχι! Για παράδειγμα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Λιβύη θα αποκτήσει τελικά σύστημα ασύλου. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Λιβύη μπορεί να μας βοηθήσει να σταματήσουμε μερικούς από τους δουλεμπόρους, οι οποίοι εξαναγκάζουν αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους να διακινδυνεύουν άσκοπα. Προσωπικά έχω ακούσει τις αρχές της Μάλτας να λένε ότι η Λιβύη επέτρεψε σε μερικές βάρκες να αναχωρήσουν κάτω από απαίσιες συνθήκες και ότι στη συνέχεια το ναυτικό της Μάλτας αναγκάστηκε να βγει, να βρει και να σώσει τους φτωχούς ανθρώπους τους οποίους εκμεταλλεύονταν οι δουλέμποροι. Άρα, χρειάζεται να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να επιδείξουμε μια κάποια αποφασιστικότητα κατά τις διαπραγματεύσεις μας με ορισμένα κράτη που δεν εκπληρώνουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους.

Νομίζω ότι είναι αρκετό για να μας βάλει να συνεργαστούμε για την πρόληψη της επανάληψης τέτοιων τραγικών συμβάντων.

  Πρόεδρος. − Η συζήτηση έληξε.