Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 21 kwietnia 2009 r. - Strasburg

19. Absolutoria budżetowe 2007 (Głosowanie odbędzie się w czwartek) (debata)

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dziennego jest wspólna debata nad:

- sprawozdaniem sporządzonym przez Jean-Pierre'a Audy w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 (SEC(2008)2359 – C6-0415/2008 – 2008/2186(DEC)) (A6-0168/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Bogusława Liberadzkiego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu siódmego, ósmego i dziewiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju na rok budżetowy 2007 (COM(2008)0490 – C6-0296/2008 – 2008/2109(DEC)) (A6-0159/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Paula Casakę w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, sekcja I: Parlament Europejski (C6-0416/2008 – 2008/2276(DEC)) (A6-0184/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, Sekcja IV - Trybunał Sprawiedliwości (C6-0418/2008 – 2008/2278(DEC)) (A6-0151/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, Sekcja V - Trybunał Obrachunkowy (C6-0419/2008 – 2008/2279(DEC)) (A6-0152/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007, Sekcja 6 – Europejski Komitet Społeczno-Ekonomiczny (C6-0420/2008 – 2008/2280(DEC)) (A6-0155/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007, sekcja VII, Komitet Regionów (C6-0421/2008 – 2008/2281(DEC)) (A6-0153/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, sekcja 8 – Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich (C6-0423/2008 – 2008/2282(DEC)) (A6-0156/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Sørena Bo Søndergaarda w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007, sekcja IX – Europejski Inspektor Ochrony Danych (C6-0424/2008 – 2008/2283(DEC)) (A6-0154/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok budżetowy 2007 (C6-0437/2008 – 2008/2264(DEC)) (A6-0157/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2007 (C6-0442/2008 – 2008/2269(DEC)) (A6-0158/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Kolegium Policyjnego za rok budżetowy 2007 (C6-0444/2008 – 2008/2271(DEC)) (A6-0160/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Eurojust za rok budżetowy 2007 (C6-0436/2008 – 2008/2263(DEC)) (A6-0161/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Leków za rok budżetowy 2007 (C6-0435/2008 – 2008/2262(DEC)) (A6-0162/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2007 (2008/2266(DEC)) (A6-0163/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS za rok budżetowy 2007 (C6-0446/2008 – 2008/2273(DEC)) (A6-0164/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2007 (C6-0443/2008 – 2008/2270(DEC)) (A6-0165/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007 (C6-0445/2008 – 2008/2272(DEC)) (A6-0166/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2007 (C6-0438/2008 – 2008/2265(DEC)) (A6-0167/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Odbudowy za rok budżetowy 2007 (C6-0429/2008 – 2008/2256(DEC)) (A6-0169/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok budżetowy 2007 (C6-0441/2008 – 2008/2268(DEC)) (A6-0170/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska za rok budżetowy 2007 (C6-0432/2008 – 2008/2259(DEC)) (A6-0171/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok budżetowy 2007 (C6-0440/2008 – 2008/2267(DEC)) (A6-0172/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy za rok budżetowy 2007 (C6-0428/2008 – 2008/2255(DEC)) (A6-0173/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy za rok budżetowy 2007 (C6-0433/2008 – 2008/2260(DEC)) (A6-0174/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2007 (C6-0431/2008 – 2008/2258(DEC)) (A6-0175/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007 (C6-0430/2008 – 2008/2257(DEC)) (A6-0176/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2007 (C6-0427/2008 – 2008/2254(DEC)) (A6-0177/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej za rok budżetowy 2007 (C6-0434/2008 – 2008/2261(DEC)) (A6-0178/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa za rok budżetowy 2007 (C6-0447/2008 – 2008/2274(DEC)) (A6-0179/2009), oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Christofera Fjellnera w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie zarządzania finansami i kontroli finansowej agencji UE (2008/2207(INI)) (A6-0148/2009).

  Jean-Pierre Audy, sprawozdawca. − (FR) Panie przewodniczący, panie komisarzu Kallas, panie i panowie! W pierwszych słowach zwracam się z podziękowaniem do pana komisarza Kallasa i jego współpracowników w Komisji za zainteresowanie, jakim darzyliście państwo prace parlamentarne związanie z procedurą udzielania absolutorium z wykonania budżetu Komisji Europejskiej oraz agencji wykonawczych za rok 2007. Podziękowaniami tymi obejmuję również służby administracyjne.

Pragnę także wyrazić moje uznanie za ogromny trud Europejskiego Trybunału Obrachunkowego pod kierownictwem jego prezesa, pana Vítora Caldeiry, zważywszy ograniczone zasoby przeznaczone na wykonanie zadania tej skali.

Chciałbym powiedzieć kilka słów na temat kontekstu omawianego absolutorium. Rok 2007 był pierwszym rokiem nowych wieloletnich ram finansowych na lata 2007-2013. Rok 2007 był również ostatnim rokiem obowiązywania procedury udzielania absolutorium obecnej Komisji, która na początku swojego mandatu złożyła ustami swojego przewodniczącego – przypomina pan sobie, panie komisarzu – obietnicę uzyskania pozytywnego poświadczenia wiarygodności od Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.

Otóż od 14 lat Trybunał ten wydaje negatywne poświadczenie legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń w przeważającej większości obszarów wydatków, uznając je – w różnym stopniu – za transakcje w istotnym zakresie obciążone błędami, chociaż – i należy się z tego cieszyć – wydatki administracyjne i skonsolidowane sprawozdania finansowe otrzymały pozytywne poświadczenie wiarygodności.

I na koniec, rok 2007 to ostatni rok objęty głosowaniem w sprawie absolutorium przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. W tym konkretnym kontekście oraz niezależnie od licznych zastrzeżeń, jakie pojawiają się w projekcie rezolucji dotyczącej zarządzania funduszami wspólnotowymi, cel mojego sprawozdania polegał na tym, by podjąć próbę analizy procedury udzielania absolutorium i wnieść swój wkład w te trudne działania, które muszą doprowadzić do pozytywnego poświadczenia wiarygodności, przy pełnej świadomości ograniczeń podejmowanych kroków. Dlatego właśnie bardzo chcę się dowiedzieć, jakie jest w tej sprawie stanowisko Komisji, grup politycznych i kolegów posłów, którzy mają zabrać głos.

Obecnie po ukończeniu prac nad omawianą kwestią, mam mieszane uczucia: z jednej strony zdecydowanie uważam, że sprawy przyjmują korzystny obrót, chociaż w niewystarczającym zakresie i zbyt wolno, z drugiej – faktem jest, iż jednocześnie nie do przyjęcia jest nadal istniejąca sytuacja, w której przez 14 lat Europejski Trybunał Obrachunkowy nie wydał pozytywnego poświadczenia wiarygodności i w której mimo wszystko Parlament Europejski głosuje nad udzieleniem absolutorium.

W końcu Europejczycy zaczną myśleć, że Parlament nie wykonuje swojej funkcji kontrolnej w sposób właściwy. Dlatego właśnie proponuję, aby mając na względzie powagę sytuacji, zorganizować niezwłocznie konferencję międzyinstytucjonalną, w którą byłyby zaangażowane wszystkie podmioty zajmujące się zarządzaniem środkami wspólnotowymi oraz ich kontrolą i która zapoczątkowałaby szeroką dyskusję dającą nam wyobrażenie o reformach koniecznych w celu uzyskania pozytywnego poświadczenia wiarygodności w możliwie krótkim czasie. Z wielką chęcią wysłucham uzasadnienia skłaniającego niektóre grupy polityczne do zgłaszania sprzeciwu wobec koncepcji wspomnianej dyskusji.

Należy również zwrócić szczególną uwagę na rolę państw członkowskich zarządzających blisko 80% budżetu Unii. Faktem jest, że właśnie w obszarze zarządzania dzielonego występuje największa ilość problemów. Będąc przy tym temacie ubolewam, że ława Rady jest pusta; aktualne trudności polityczne Republiki Czeskiej nie stanowią dostatecznego wytłumaczenia ciągłego braku obecności politycznej Rady, chyba że tę nieobecność i to milczenie mamy interpretować jako przejaw obojętności lub – co jeszcze gorsze – braku zainteresowania.

W nawiązaniu do sprawozdania dotyczącego dzielonego zarządzania realizowanego przez państwa członkowskie chciałbym podkreślić nie tylko rolę deklaracji w sprawie zarządzania krajowego, lecz także rocznych podsumowań, które zawierają tak wiele elementów umożliwiających nam zbliżanie się do pozytywnego poświadczenia wiarygodności (DAS).

Dodatkowo, zgodnie z art. 248 Traktatu, wnioskuję, aby rozszerzyć współpracę między krajowymi organami kontroli i Europejskim Trybunałem Obrachunkowym w zakresie kontroli zarządzania dzielonego.

Proponuję, aby zbadać możliwość wydawania przez krajowe organy kontroli wykonujące funkcję niezależnych audytorów zewnętrznych, z uwzględnieniem międzynarodowych standardów kontroli, krajowych zaświadczeń o przeprowadzeniu kontroli w zakresie zarządzania wspólnotowymi środkami finansowymi. Zaświadczenia te byłyby przedstawiane rządom państw członkowskich w celu przedłożenia w procesie udzielania absolutorium, zgodnie z odpowiednią obowiązującą procedurą międzyinstytucjonalną

Panie przewodniczący! Na koniec pragnę wyrazić zdziwienie, że przedstawiono roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe obejmujące aktywa netto rzędu 58 miliardów euro i proponuję, by rozważyć ustanowienie funduszu emerytalnego w celu wyodrębnienia 33,5 miliarda euro zobowiązań wobec pracowników.

I na koniec - uważam, że pora zreformować nasz system i jestem głęboko przekonany, że ta reforma powinna być oparta na pogłębionym i szczerym dialogu wszystkich podmiotów zaangażowanych w sprawę budżetu.

  Bogusław Liberadzki, sprawozdawca. – (PL) Panie przewodniczący, panie komisarzu Kallas! Mówimy o Europejskim Funduszu Rozwoju, który dotyczy krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku. Z naszego punktu widzenia kraje te stanowią niestandardowy region, niestandardowe państwa, niestandardowe problemy. W roku 2007 pod względem wykonania funduszu odnotowujemy wzrost płatności i wzrost zobowiązań, jednocześnie oznacza to także wzrost efektywności i jest to niewątpliwie punkt pozytywny. I od tego chciałbym zacząć.

Fundusz składał się z dwóch części: z części, którą zarządzała Komisja Europejska i części, która pozostała w gestii Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Część, którą zarządzała Komisja Europejska, to część, której dotyczy właśnie dyskusja absolutoryjna, natomiast część, którą zarządza Europejski Bank Inwestycyjny, pozostaje póki co poza naszym zasięgiem. Do tej sprawy będę chciał powrócić.

Podstawą naszej debaty jest stanowisko Trybunału Obrachunkowego. Trybunał Obrachunkowy jasno stwierdził, iż obroty, zobowiązania i dochody za rok 2007 jako całość były legalne i prawidłowe, wystąpiło natomiast wysokie ryzyko powiernicze związane ze wsparciem budżetowym, w tym także z powodu dokonywanej przez Komisję tak zwanej „dynamicznej interpretacji” kryterium kwalifikowalności. Przeprowadzona kontrola wykazała jednak istotny poziom błędów i wskazała – z tym się zgadzamy – że jest niezbędne szybkie ulepszenie w zakresie nadzoru i kontroli. Możliwości takie istnieją i podzielamy ten punkt widzenia.

Próbka pobrana do rozpatrzenia przy kontroli obejmowała 6 krajów, czyli 250 transakcji. Nasuwa się jedno bardzo ważne stwierdzenie: Komisja nadal nie jest w stanie przedstawić pełnych informacji księgowych. Przyjęliśmy z zadowoleniem deklarację, że od lutego 2009 r. nowy system będzie funkcjonował. Mam nadzieję, że pan komisarz Kallas potwierdzi ten fakt.

Kolejna bardzo ważna sprawa to rozróżnienie w ramach umów między słowami i czynnościami. Sporządzanie i podpisywanie powoduje wiele niejasności. Komisja musi to wyjaśnić, zwłaszcza, iż państwa regionu też różnie się do tego stosują. Rzeczą bardzo ważną z naszego punktu widzenia jako Parlamentu jest nie tylko dokonanie oceny prawidłowości post factum, ale także nadanie charakteru kontroli i audytu, tak abyśmy zapobiegali ewentualnym odchyleniom. Zapobieganie odchyleniom pomaga również w ocenie korzyści, jakie osiągamy z alokacji środków. Nie chodzi li tylko o księgowe rozliczenie prawidłowości, lecz także o stopień osiągania celu i z tego punktu widzenia zwracamy uwagę na potrzebę współpracy z parlamentami narodowymi, które powinny w dużej mierze zrozumieć tę kwestię. Chodzi o współpracę z władzami, rządami, a także ze społeczeństwem obywatelskim.

Aspekt, który wydaje się szczególnie ważny, dotyczy kwestii kontroli środków, którymi zarządza Europejski Bank Inwestycyjny. Europejski Bank Inwestycyjny pozostaje z naszego punktu widzenia instytucją nie do skontrolowania. Bardzo wyraźnie w sprawozdaniu potwierdzamy, że Europejski Bank Inwestycyjny dysponował kwotą 2,2 miliarda euro. To były środki publiczne, a nie pochodzące z rynków finansowych. Europejski Bank Inwestycyjny wydaje się zatem najmniej demokratyczną instytucją dysponującą funduszami publicznymi.

Na zakończenie chciałem podziękować panu komisarzowi Kallasowi za współpracę w tej kadencji. Na ręce członka Trybunału Obrachunkowego Jacka Łuczkiewicza kieruję podziękowania dla Trybunału. Dziękuję koleżankom i kolegom z Komisji Rozwoju oraz Komisji Kontroli Budżetowej, która była sprawnie i merytorycznie kierowana przez pana posła Herberta Böscha.

  Paulo Casaca, sprawozdawca. – (PT) Panie przewodniczący, panie komisarzu Kallas, panie pośle Bösch, panie i panowie! Mamy niebawem zakończyć najgłębszą jak dotąd reformę Parlamentu Europejskiego. Reforma ta obejmuje utworzenie statutu zarówno posłów do PE, jak i asystentów, co oznacza kres niedopuszczalnej dyskryminacji płacowej posłów do PE, kres mętnego systemu wypłaty dodatków na pokrycie kosztów podróży oraz kres dyskryminacyjnego systemu emerytalnego.

Jako sprawozdawca w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania rozliczeń Parlamentu, jako członek Komisji Kontroli Budżetowej od 10 lat oraz jako rzecznik Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim, jestem ogromnie dumny z tego, co osiągnęliśmy i uważam, że nie byłoby zbyt wygórowanym żądaniem, aby opinia publiczna odnotowała te zmiany, których tak uporczywie się domagała.

Po tych słowach, bezwzględnie opowiadam się dzisiaj – tak jak zawsze – za pełną przejrzystością wykorzystania środków publicznych. W pełni zgadzam się z opiniami Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w tym zakresie. Jestem dzisiaj – tak jak zawsze – przeciwny wykorzystywaniu środków publicznych do niwelowania skutków podejmowania ryzyka przez podmioty prywatne. Jestem dzisiaj – tak jak zawsze – przeciwny dobrowolnym funduszom emerytalnym, które ignorują różnice płac i prowadzą do niesprawiedliwego traktowania.

Uważam za niedopuszczalne formułowanie uogólnień, które są całkowicie błędne, np. utrzymywanie, że wszyscy posłowie do PE mają prawo do dwóch emerytur.

Jako autor omawianego sprawozdania pragnę podkreślić, że po 10 latach sprawowania mandatu posła do PE oraz krótszych okresach spędzonych w parlamencie portugalskim i w regionalnym parlamencie Azorów, opuszczam obecnie biuro poselskie, nie posiadając zupełnie uprawnień do jakiejkolwiek emerytury – krajowej, regionalnej czy europejskiej.

Pod tym względem muszę powiedzieć, że w całkowitym błędzie są te osoby, które sądzą, że negowanie posiadanych przez ich przedstawicieli praw – takich samych we wszystkich naszych społeczeństwach – pomoże uzdrowić sytuację w Europie.

Przeciwnie, jestem przekonany, że jedynym sposobem przezwyciężenia braku zaufania wyborców do ich przedstawicieli jest ograniczenie do minimum ustanawiania szczególnych reguł dla parlamentarzystów, zważywszy, że to właśnie oni odpowiadają za przyjęcie tych reguł. Uważam nawet, że jedyną kwestią, o której powinien był decydować Parlament, to relatywne usytuowanie posłów do Parlamentu Europejskiego w europejskiej strukturze administracyjnej.

Wyrażając ubolewanie z powodu istniejącego w przeszłości braku klarownego rozgraniczenia między służbą publiczną a interesem prywatnym w systemie emerytalnym, pragnę wyrazić wdzięczność za pewne docenienie pracy wykonanej przez wszystkich tych, którzy – szczególnie w naszej Komisji Kontroli Budżetowej – niestrudzenie walczyli o zachowanie dyscypliny i przejrzystości w rozliczeniach europejskich.

Chcę tutaj, w tej Izbie, złożyć płynące z głębi serca wyrazy uznania dla każdego i wyrazić życzenie, że prace prowadzone dotychczas przez naszą komisję powinny być kontynuowane w następnej kadencji Parlamentu z taką samą energią i zaangażowaniem, jak dotychczas, by dzięki temu powstała bardziej zdyscyplinowana i sprawiedliwa Europa, która zapewnia większą solidarność.

Parlament, który zostanie wybrany w czerwcu, będzie funkcjonował według przejrzystszych i sprawiedliwszych zasad i dla wszystkich tutaj obecnych jest to powód do świętowania.

  Przewodniczący. – Kolejnym mówcą będzie pan poseł Fjellner. Z powodu opóźnienia lotu sprawozdawca – pan poseł Søndergaard – dołączy do nas później, więc później udzielę mu głosu.

  Christofer Fjellner, sprawozdawca. – (SV) Panie przewodniczący! Jestem pod wrażeniem, że przynajmniej spróbował pan wymienić wszystkie omawiane zdecentralizowane agencje. Oczywiście, jest ich bardzo duża liczba. Byłbym zdania, że absolutorium nabrało większego znaczenia dla agencji UE właśnie ze względu na wzrost ich liczby. Nastąpiło również zwiększenie budżetu i liczby pracowników.

Liczba agencji wzrosła z 11 w 1995 roku do 27 dzisiaj. W roku 2007 budżet dla wszystkich agencji wyniósł 1 243 500 000 euro. W roku 1995 średni budżet jednej agencji wynosił 7 milionów euro, podczas gdy teraz przekracza 22 miliony euro. Równie radykalnie wzrosła liczba pracowników. W roku 1995 w każdej agencji zatrudnionych było średnio 38 osób. Dzisiaj ta wielkość wynosi 155 osób. Moim zdaniem omawiany wzrost jest godny uwagi jako taki i jest czymś, nad czym musimy się zastanowić, a mianowicie powstaje pytanie, czy jest to właściwy instrument i czy ten rodzaj wzrostu jest uzasadniony. Nakłada on również na nas większe obowiązki podczas dyskusji absolutoryjnej, wymagając poświęcenia absolutorium więcej czasu i energii.

Dlatego postanowiliśmy zająć się 21 z tych agencji, za które odpowiadamy, w oddzielnych sprawozdaniach, a także opracować sprawozdanie horyzontalne obejmujące problemy wspólne dla większości agencji.

Cieszę się, że mogę powiedzieć, iż większość agencji otrzymała od Trybunału Obrachunkowego jednoznaczne poświadczenia wiarygodności, co dowodzi, że są one prawidłowo zarządzane. Jednocześnie rok za rokiem wiele z nich – w rzeczywistości prawie wszystkie – nadal ma poważne problemy z nadwyżką oraz problemy zgodności z rozporządzeniem finansowym i regulaminem pracowniczym. To sprawa, o której musimy myśleć, a mianowicie fakt, iż rokrocznie powtarzamy te same słowa krytyki dotyczące niektórych punktów i mimo to nic się nie zmienia. Oznacza to, że w przypadku tych agencji musimy głębiej się zastanowić nad sposobem egzekwowania odpowiedzialności i nad sposobem kierowania nimi. Dlatego w sprawozdaniu horyzontalnym proponuję, między innymi, aby dokonywać stałych cięć w przypadku, gdy agencje nie wykorzystują wystarczającego odsetka budżetu lub wówczas, gdy nie są w stanie wypełnić wszystkich pozycji. Proponuje się również ustanowienie wspólnego działu wsparcia, który pomógłby małym agencjom w wykonywaniu uciążliwych zadań administracyjnych. Uważam to za sprawę wyjątkowo ważną.

W tym roku postanowiliśmy przyjrzeć się konkretnie czterem agencjom, które od Trybunału Obrachunkowego otrzymały słabe poświadczenia wiarygodności i które mają szczególnie poważne problemy. Były to: Europejskie Kolegium Policyjne, Organ Nadzoru Europejskiego GNSS – GNSS to agencja, o której zwykle mówimy jako o Galileo, Europejska Agencja Kolejowa oraz Frontex. Cieszę się, że mogę powiedzieć, iż możliwe było udzielenie absolutorium w przypadku trzech z nich – Galileo, Europejskiej Agencji Kolejowej oraz Frontexowi, po zbadaniu wszystkich informacji, jakie nam przedstawiły.

Agencja Cepol, tj. Europejska Akademia Policyjna, przedłożyła liczne informacje, lecz niestety o wiele za mało. Dlatego nie byliśmy jeszcze w stanie udzielić jej absolutorium. Nadal pozostaje problem, jakim jest kwestia prywatnego wykorzystania pieniędzy podatników UE, np. prywatne wykorzystanie funduszy na zapłatę za meble, prywatne rozmowy z telefonów komórkowych oraz prywatne podróże. Zażądaliśmy informacji na ten temat, lecz nie otrzymaliśmy wszystkich odpowiedzi. Dlatego komisja, łącznie ze mną, proponuje odroczenie decyzji dotyczącej udzielenia absolutorium do czasu przedłożenia przez Cepol pełnego oświadczenia w tym względzie. Oczywiście nadal trwa również dochodzenie w sprawie oszustwa finansowego prowadzone wobec tej agencji przez OLAF. To poważna sprawa i musimy pokazać, że poważnie do niej podchodzimy i musimy dotrzeć do jej sedna. Z tego właśnie względu odraczamy udzielenie absolutorium. Nie czynię tego z ochotą, natomiast moim zdaniem jest to jedyna słuszna rzecz, jaką można zrobić. Zanim będziemy mogli udzielić absolutorium, musimy dysponować wszelkimi informacjami.

  Siim Kallas, wiceprzewodniczący Komisji. − Panie przewodniczący! Po raz piąty staję przed państwem w czasie przygotowań do głosowania nad podjęciem rezolucji dotyczącej udzielenia absolutorium Komisji. I po raz piąty muszę przyznać, że – pomimo niekwestionowanego postępu w wykonaniu budżetu – nadal nie mamy pozytywnego DAS.

W projekcie rezolucji znajdującym się przed państwem (pkt 58), sprawozdawca…

(FR) „zwraca się do Komisji o niezwłoczne [sans délai] przedstawienie propozycji zmierzających do osiągnięcia celu, jakim jest uzyskanie pozytywnego DAS”.

Tak więc uczynię to, „sans délai”.

Podam trzy główne powody, dla których – w mojej ocenie – nie uzyskaliśmy pozytywnego DAS, chociaż był to cel wyznaczony na początku mandatu obecnej Komisji.

Początkowo przypuszczalnie zbytnio polegaliśmy na tym, że państwa członkowskie podzielają nasze zatroskanie o negatywny publiczny i polityczny wydźwięk negatywnego DAS. W rzeczywistości nasze wezwanie do podjęcia działań stało się naprawdę skuteczne dopiero wówczas, gdy zostało poparte polityką „ostrzegać, zwalniać lub zawieszać płatności”. Na początku było więc zbyt dużo marchewki, a zbyt mało kija, czyli za mało groźby w stosunku do możliwych korzyści.

Ponadto podążaliśmy raczej drogą ewolucji niż rewolucji. W naszych pionierskich staraniach o uregulowanie sprawy DAS odłożyliśmy na bok radykalniejsze rozwiązania, np. dotyczące uproszczeń.

Rzecz jasna, że na realizację naszego planu działania pięć lat to niewystarczający okres. Niektóre rezultaty naszego planu działania dopiero teraz zaczynają ujawniać swoje skutki. Następna Komisja zbierze owoce, których bez omawianego planu działania nie można byłoby oczekiwać.

Natomiast państwa pytanie brzmi: „Jak i kiedy Komisja może zagwarantować uzyskanie pozytywnego DAS?” Najpierw pragnę przypomnieć szanownym paniom i panom posłom, czym jest tak zwane „negatywne DAS”.

Artykuł 248 Traktatu powierza Trybunałowi Obrachunkowemu zadanie polegające na przedkładaniu poświadczenia wiarygodności „rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw”. Punkt ten został wprowadzony w ostatnim momencie do traktatu z Maastricht, bez jakiejkolwiek merytorycznej dyskusji na temat implikacji. Od tamtej pory okazał się być zapisem bardzo problematycznym.

Tak zwane negatywne DAS stanowi część opinii wydawanej przez Trybunał Obrachunkowy. Stwierdza się w nim, że w niektórych dziedzinach wydatków nadal występują błędy, chociaż na różnych poziomach. Trybunał stwierdza również, że nasze roczne sprawozdania finansowe są wiarygodne i formułuje liczne pozytywne i adekwatne uwagi na temat naszego zarządzania finansami. W takim kształcie DAS w ogóle nie wydaje się być niczym specjalnym, jeżeli weźmie się pod uwagę typowy sposób formułowania opinii przez audytorów.

Natomiast spotykamy się z wysoce upolitycznioną i często rozmyślną błędną interpretacją tego zdania. Muszę więc wyznać, że byłem zaskoczony, jak trudno jest przekonać polityków, którzy zostali wybrani oraz opinię publiczną, że zarządzanie budżetem w Unii Europejskiej jest znacznie lepsze niż to, co jest zawarte w tym zdaniu. Musimy więc coś zrobić, by położyć kres tej szkodliwej ocenie politycznej na temat wykorzystania europejskich środków finansowych.

Dla uzyskania pilnych, pewniejszych rozwiązań, można sobie wyobrazić trzy opcje działania.

Opcja pierwsza: zmiana Traktatu. Sposób sformułowania obecnego Traktatu powoduje, że uzasadnione oczekiwania opinii publicznej związane z należytym zarządzaniem finansami są podkopywane – automatycznie i niemal nieuchronnie – każdego roku od czasu wejścia w życie Traktatu z Maastricht.

Podczas międzyrządowej konferencji poświęconej traktatowi lizbońskiemu analizowałem, czy można naprawić art. 248. Wraz z Trybunałem Obrachunkowym zastanawialiśmy się, co mogłoby być bardziej realistycznym zadaniem dla Trybunału, może kontrolowanie budżetu w cyklu trzyletnim, a nie rocznym oraz wystąpienie do Trybunału o uwzględnienie faktu, że większość systemów kontroli obowiązujących w Komisji działa w cyklu wieloletnim, z zapewnieniem, że błędy w miarę upływu czasu są korygowane. Skontaktowaliśmy się z kilkoma delegacjami krajowymi: wszyscy się zgodzili, nikt nie podjął działania.

Opcja druga: przechodzę teraz do opcji drugiej, a zarazem najbardziej skrótowej drogi do osiągnięcia pozytywnego DAS. Na mocy obecnego Traktatu powinniśmy być może wstrzymać przydzielanie środków finansowych na systemy zarządzania tak złożone, że nie możemy osiągnąć aktualnych niskich progów błędu.

Jeżeli zatem nie potrafimy wspólnie poradzić sobie z obecną złożonością, musimy dokonywać uproszczeń. „Uproszczenia” to ładne słowo, które się każdemu podoba. Istnieją miliony transakcji do sprawdzenia. Jak jest możliwe, by 480 audytorów choćby najbardziej kompetentnych, urzędujących w Luksemburgu, pracując w bardzo skomplikowanym środowisku prawnym, w 27 państwach członkowskich posługujących się 23 językami urzędowymi, miało podstawę wystawiania co roku poświadczenia legalności i prawidłowości wszystkich transakcji we wszystkich obszarach wydatków?

W mojej ocenie, jeżeli chcemy, aby uproszczenia miały szybki i skuteczny wpływ na współczynnik błędu, jest to równoznaczne z rezygnacją z dzielonego zarządzania w niektórych dziedzinach. Jest to równoznaczne ze zmniejszeniem liczby transakcji z milionów do kilku tysięcy.

Przykładowo w przypadku funduszy strukturalnych oznaczałoby to wyraźne zdefiniowanie zakresów odpowiedzialności, które obecnie są wspólne. Aby to osiągnąć, fundusze strukturalne mogłyby być przekształcone w pomoc budżetową dla regionów uboższych. Uprawniony region lub uprawnione państwo członkowskie otrzymywałoby środki finansowe skierowane do budżetu państwowego w celu ich wydatkowania za pośrednictwem systemów krajowych pod wyłącznym nadzorem ministra finansów oraz kontrolowane przez najwyższe instytucje kontrolne państw członkowskich.

Państwo członkowskie otrzymywałoby jedną roczną transzę z budżetu UE i wobec własnych obywateli oraz pozostałych państw członkowskich byłoby rozliczane na podstawie wyników. Zasady kwalifikowalności, procedury zamówień publicznych oraz wskaźniki absorpcji nie byłyby już problemem europejskim.

W ramach omówionego radykalnego scenariusza pozbylibyśmy się milionów projektów zbyt małych i skomplikowanych, by pozostawać pod ścisłym nadzorem ze strony Brukseli. Koniec z małymi, twórczymi projektami, trafiającymi do eurosceptycznej prasy w charakterze obiektów drwin!

Opcja trzecia: jeżeli nie jest możliwa zmiana Traktatu lub jego wykładni, być może należałoby wyjaśnić, co w przypadku danej transakcji oznacza stwierdzenie, iż jest ona „w porządku”. Można byłoby wyznaczyć realistyczne i uzasadnione ekonomicznie progi określające, co jest „legalne i prawidłowe”.

Przedmiotem dyskusji jest tutaj poziom akceptowalnego ryzyka. Obecnie Trybunał generalnie stosuje jednolity 2% próg istotności. Sam Trybunał wystąpił o dokonanie pogłębionej analizy ryzyka oraz o polityczne uzgodnienia dotyczące poziomu akceptowalnego ryzyka w różnych dziedzinach budżetu.

Macie państwo teraz przed sobą komunikat Komisji, by tę dyskusję dalej prowadzić. Wasz sprawozdawca proponuje, by z zadowoleniem przyjąć ten komunikat jako „solidną podstawę metodologiczną” i zachęca do przeprowadzenia dalszej analizy, gromadzenia danych, do dialogu i do składania konkretnych propozycji. Byłbym wdzięczny za to wsparcie i sugeruję, aby dalej iść naprzód możliwie szybko. Wydaje się, że Rada jest teraz gotowa do podjęcia tematu.

Mając ogólne poparcie polityczne ze strony Parlamentu, Komisja chciałaby przystąpić do realizacji wniosków dotyczących wyznaczenia konkretnych poziomów akceptowalnego ryzyka w każdym dziale budżetu po kolei. W przypadku każdego przyszłego wniosku dotyczącego wydatków, będziecie państwo proszeni o „dopuszczenie” starannie wyliczonego poziomu ryzyka tak aby na tej podstawie Trybunał mógł – miejmy nadzieję – dostosować swój próg istotności.

Musimy zacząć już teraz. Jeżeli czekalibyśmy na poprawione rozporządzenie finansowe – a tak naprawdę na kolejną perspektywę finansową po roku 2013 – nie znalazłoby to odbicia w procedurze udzielania absolutorium przez pięć następnych lat.

Panie i panowie! Przygotowujecie się do głosowania nad ewentualnym udzieleniem absolutorium za rok 2007 – za rok, w odniesieniu do którego audytorzy mówią teraz, że we wszystkich dziedzinach budżetu, z wyjątkiem funduszy strukturalnych, aż 95% lub więcej płatności nie jest obciążone poważnym błędem finansowym.

Jest to najlepsze z dotychczasowych DAS – poprawa w stosunku do roku poprzedniego – i to w przypadku roku wyższego poziomu płatności, w większej liczbie państw członkowskich, w UE-27. Nasze zarządzanie finansami stale się poprawia i bez wątpienia jest dostatecznie dobre, by zasługiwać na absolutorium. Nie może natomiast wytrzymać próby doskonałości.

UE powstała, by przynieść pokój i dobrobyt. Dotychczas tak było. Oczywiście przyglądając się układowi instytucjonalnemu UE można wysnuć wniosek, że przy jej ustanawianiu brak było audytora i że dlatego nie jest doskonała. Lecz gdzie indziej na świecie perfekcja kontroli jest zjawiskiem rzadkim.

Dziękuję za uwagę i proszę o głosowanie za udzieleniem absolutorium. Nie zobaczycie, by Komisja popadła w samozadowolenie.

  Luca Romagnoli, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Transportu i Turystyki.. − (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Komisja Transportu i Turystyki z zadowoleniem przyjmuje fakt, że nadal utrzymuje się wysoki poziom wskaźników wykorzystania środków na zobowiązania i środków na pokrycie zobowiązań w przypadku projektów TEN-T, sięgając blisko 100% i wzywa państwa członkowskie do zapewnienia dostępu do należytego finansowania z budżetów krajowych w celu uzyskania zgodności z tymi zobowiązaniami UE.

Komisja jest zaniepokojona niskim wskaźnikiem wykorzystania środków na zobowiązania przeznaczonych na bezpieczeństwo transportu oraz na Organ Nadzoru Galileo, a także środków na pokrycie zobowiązań na cele rynku wewnętrznego i na optymalizację systemów transportowych oraz uprawnień pasażerów.

Komisja z zadowoleniem stwierdza, że maksymalny wskaźnik pomocy finansowej na realizację projektów transgranicznych wzrósł do 30%, a próg minimalnego finansowania – do 1,5 miliarda euro. Chciałbym także przypomnieć, że procedura oceny w przypadku wyboru projektów została usprawniona, podobnie jak odpowiednie monitorowanie, lecz że jednocześnie komisja wyraża ubolewanie z powodu braku harmonizacji struktury opisu prac oraz braku usystematyzowania monitorowania technicznego i finansowego.

  Jan Andersson, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. – (SV) Panie przewodniczący! Polityka zatrudnienia stanowi część polityki spójności. Nadal istnieje wiele uchybień formalnych i braków w tym obszarze oraz wiele rzeczy, co do których mamy zastrzeżenia. Około 27% polityki spójności wchodzi w zakres kompetencji Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. W przypadku płatności, większość z nich pochodzi z lat 2000-2006. Przyjemnie jest widzieć, że w omawianym okresie wykorzystano 100% środków na pokrycie zobowiązań.

Problematyczny jest niekiedy brak dowodów dokumentujących koszty pośrednie i koszty osobowe, jak też przeszacowanie wymienionych kosztów. Dlatego wyrażamy również nasze poparcie dla bardziej standardowego sposobu przedstawiania tych kosztów, w powiązaniu z lepszą kontrolą na szczeblu państw członkowskich, co nastąpi w okresie następnym i co może przynieść w przyszłości usprawnienia w omawianej dziedzinie.

  Péter Olajos, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. – (HU) Po roku 2006 przypadł mi w udziale zaszczyt opracowywania opinii Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności na temat wykonania budżetu przez pięć agencji europejskich wchodzących w zakres naszych kompetencji w roku budżetowym 2007.

Uważam, że ogólny poziom wykonania budżetu w pozycjach w tej dziedzinie sięgający 94,6% jest w sumie zadowalający. Wskaźnik wykonania środków na zobowiązania przeznaczonych na program LIFE+ wyniósł 98,87% i jest to wynik znakomity. Pozostałe wyróżniające się agencje to Europejska Agencja Środowiska, która osiągnęła wskaźnik 100% zarówno w zakresie środków na zobowiązania, jak i na pokrycie zobowiązań, a także Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób. Nadal jest jednak jeszcze wiele do zrobienia w zakresie zarządzania budżetem w przypadku Europejskiej Agencji Leków, Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz Europejskiej Agencji Chemikaliów. W przypadku tej ostatniej rok 2007 był w istocie pierwszym rokiem funkcjonowania. Jako sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności proponuję, aby agencjom Komisji udzielić absolutorium z wykonania budżetu w roku 2007 w dziedzinie środowiska, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności.

  Jan Olbrycht, autor projektu opinii Komisji Rozwoju Regionalnego. − (PL) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Komisja Rozwoju Regionalnego bardzo dokładnie analizowała wyniki prac Trybunału Obrachunkowego, ale również aktywnie uczestniczyła w niezwykle wnikliwych pracach prowadzonych przez Komisję Kontroli Budżetowej. Przyglądając się wynikom, które pojawiły się przy poprzednim absolutorium, jak i przy tym, możemy stwierdzić zasadniczy postęp w działaniach Komisji, jeżeli chodzi o poziom kontroli. Jednakże pierwsze widoczne efekty – zdajemy sobie z tego sprawę – po wprowadzeniu planu działania będą widoczne dopiero w następnych latach.

Dla naszej komisji ważne jest, żeby wyniki, które pojawiają się w sprawozdaniu Trybunału, nie zakłócały zrozumienia istoty polityki spójności w politykach Unii Europejskiej i żeby nie podważały celów tej polityki. Również zwracamy uwagę na to, żeby wskazane błędy nie były mylone z nieprawidłowościami i z ewentualnymi nadużyciami. Generalnie uważamy, że widoczny jest postęp i będziemy starali się popierać udzielenie absolutorium Komisji.

  Marusya Ivanova Lyubcheva, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia. – (BG) Sprawozdanie dotyczące absolutorium dla Komisji Europejskiej za rok 2007 obrazuje pewien postęp, nawet jeżeli nadal musimy we właściwy sposób harmonizować działania i mechanizmy kontroli w celu osiągnięcia efektywniejszego wykorzystania zasobów, zmniejszenia liczby i wagi naruszeń oraz zapewnienia większej przejrzystości i determinacji, zwłaszcza w zakresie budżetowania pod kątem płci.

Nie wolno lekceważyć odpowiedzialności Komisji za współpracę z państwami członkowskimi i instytucjami. Współpraca i komunikacja to ważne instrumenty i często jesteśmy świadkami skutków zaniedbań w tym zakresie. Nie lekceważąc niektórych naruszeń w najnowszych państwach członkowskich – Bułgarii i Rumunii – sądzę, że konieczne jest zagwarantowanie jednakowego traktowania wszystkich państw członkowskich.

W stosunku do dwóch wymienionych krajów stosowany jest mechanizm współpracy, którego nie wolno komplikować. Część tekstów w sprawozdaniu jest nie do zaakceptowania, w szczególności proponowanie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii mechanizmu opracowywania sprawozdań kwartalnych, jak również specjalnych sprawozdań poświęconych wykorzystaniu funduszy strukturalnych. Apeluję o usunięcie tych tekstów. Stworzy to wymienionym krajom szansę na przezwyciężenie powstałych problemów.

  Przewodniczący. – Chciałbym powiedzieć, że nie wysłuchaliśmy jeszcze opinii Komisji Rozwoju, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Transportu i Turystyki czy Komisji Kultury i Edukacji, ponieważ sprawozdawcy nie przybyli na czas na tę debatę, tak więc nastąpiły zmiany w kolejności wystąpień. Będziemy kontynuowali dyskusję. Teraz wystąpi pan poseł Ferber w imieniu Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów – półtorej minuty.

  Markus Ferber, w imieniu grupy PPE-DE. – (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Sądzę, że podczas obecnej kadencji Parlamentu poczyniliśmy pewne postępy w zakresie procedury udzielania absolutorium instytucjom europejskim. Żałuję jednak, że trwało to tak długo, ponieważ w zasadzie dopiero teraz ukończyliśmy to, co zostało wytyczone w momencie ustąpienia Komisji w 1999 roku – innymi słowy 10 lat temu. To pokazuje, że musimy zdecydowanie usprawnić nasze procedury i metody pracy oraz zapewnić szybsze pojawienie się koniecznej przejrzystości, jeżeli chodzi o ujawnianie obywatelom, na co wykorzystywane są ich podatki.

Chciałbym podziękować zwłaszcza panu posłowi Casace, z którym miałem zaszczyt pracować z ramienia Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i Europejskich Demokratów, nad absolutorium dla Parlamentu. Bardzo żałuję, że kolega poseł, który przekazał prasie bardzo wiele komentarzy odnoszących się do różnych spraw związanych z Parlamentem Europejskim, nie uczestniczy w debatach, nie bierze udziału w głosowaniu w komisji ani tutaj podczas posiedzenia plenarnego. Chcę to bardzo wyraźnie powiedzieć w tym momencie, by zostało zachowane i pozostało dla potomności!

Wiemy bardzo dobrze, że było tutaj i nadal jest wiele problemów i to właśnie posłowie, którzy są teraz tutaj obecni, przez ostatnie pięć lat zapewniali przeprowadzanie niezbędnych reform w wielu miejscach w interesie posłów. Za to składam każdemu z nich bardzo serdeczne podziękowania. Uczyniliśmy to, co należało uczynić i nie ujawnialiśmy szeroko wszystkich informacji za pośrednictwem mediów, a następnie nie uchylaliśmy się od udziału w obradach. Dziękuję za konkretną współpracę.

  Costas Botopoulos, w imieniu grupy PSE. – (EL) Panie przewodniczący, panie i panowie! Zacznę od stwierdzenia, które zawsze wypowiadam podczas debaty nad kwestiami budżetowymi i kontrolą budżetu, a mianowicie, że zajmujemy się tutaj nie techniczną, lecz głęboko polityczną procedurą.

Ogólnie rzecz biorąc obraz przekazywany obywatelom przez Parlament i przez Unię Europejską jest bardzo istotny. Innymi słowy chodzi o to, ile pieniędzy podatników wykorzystujemy oraz w jaki sposób przekazujemy obywatelom europejskim obraz przejrzystości zarządzania tymi środkami i jaki jest to obraz. Dlatego jest to proces polityczny i bardzo ważne, abyśmy zbadali wytyczne, wrażenie, jakie sprawiamy jako Unia Europejska, a nie tylko pewne szczegóły odnoszące się do konkretnych krajów, co nie oznacza, że nie powinniśmy o każdym kraju rozmawiać.

To spostrzeżenie zmusza mnie do stwierdzenia, że nasze sprawozdania są także bardzo istotne. Jednym z przykładów jest ostatecznie osiągnięty postęp w dziedzinie statusu parlamentarzystów i asystentów parlamentarnych – po wielu latach starań – i w tym punkcie pragnę również ja z kolei z zadowoleniem przyjąć starania mojego kolegi, pana posła Casaki. Dzisiaj mamy bardzo dobry efekt i dzięki temu widać, że nasze sprawozdania są istotne i przynoszą rezultaty oraz że musimy się do nich przykładać.

Pragnę dodać kilka słów na temat wyników naszych działań w roku bieżącym. Powiem to samo, co sprawozdawca, pan poseł Audy, że oczywiście osiągnęliśmy pewien postęp, ale że to jeszcze nie wystarcza. Główna kwestia to problem zakresu spójności, lecz tutaj chcę powiedzieć, że my jako socjaliści domagamy się usprawnień, wiarygodności, skuteczności i uproszczenia, jak już wspomniał pan komisarz. Panie komisarzu! Uważam, że w zakresie uproszczeń musimy przejść od ewolucji do rewolucji; wszystko to nie znaczy, że możemy skończyć ze spójnością, która jest podstawową polityką Unii Europejskiej, lecz chodzi o możliwość jej doskonalenia i zwiększenia jej efektywności.

Na koniec jedna ważna kwestia, którą również podniesiono w sprawozdaniu, czyli kwestia zdolności Unii Europejskiej do zarządzania sytuacjami kryzysowymi. Musimy sami zarządzać takimi sytuacjami, a nie delegować te możliwości na inne organy.

  Jan Mulder, w imieniu grupy ALDE. – (NL) Przede wszystkim pragnę podziękować sprawozdawcom, a także panu posłowi Audy’emu, który moim zdaniem wygłosił doskonałe przemówienie. Jestem również wdzięczny panu komisarzowi i służbom Komisji. Zawsze wykazywali oni otwartość wobec Parlamentu, a jest to rzecz, którą sobie bardzo cenię. Było tu i ówdzie kilka osobliwych dysonansów, lecz gdzież ich nie ma?

W mojej ocenie Komisja powinna być oceniana pod kątem swoich deklaracji składanych na początku okresu oraz stosownie do aktualnego wyniku. A więc, jak już powiedział pan komisarz, Komisja nie osiągnęła – nie są to domysły – tego, co postanowiła osiągnąć, a mianowicie pozytywnego poświadczenia wiarygodności (DAS). Nawet nie zbliżyła się do oczekiwanego rezultatu, co jest problemem, chociaż pan komisarz sformułował kilka bardzo interesujących sugestii. Szkoda, że przyszły one pod koniec omawianego okresu. Może byłoby możliwe – nie wiem – gdybyśmy byli w stanie podjąć dyskusję na ich temat po upływie trzech lat jego kadencji, ponieważ poczyniono wiele interesujących sugestii.

O ile mogę się zorientować – a pan komisarz również nawiązał do tego – istotą problemu jest zarządzanie dzielone. Czy możemy pozostawić je w gestii państw członkowskich, czy też nie, i w jaki sposób możemy lepiej monitorować państwa członkowskie? W porozumieniu międzyinstytucjonalnym stwierdziliśmy, że chcemy deklaracji na określonym szczeblu politycznym, co przełożyło się na zasady i rozporządzenia finansowe. Było to zawsze dla mnie wielkim znakiem zapytania, czy to wystarczy, czy też nie. W chwili obecnej nie mam dostatecznego wyobrażenia na ten temat. Dziękuję panu komisarzowi za przesłane przez niego obszerne sprawozdanie, chociaż miejscami – jak dla mnie – brak w nim klarowności. Gdzie są marchewki dla państw członkowskich, które się dobrze spisują, a gdzie kije dla tych państw członkowskich, które się nie sprawują dobrze? Nie jest to dla mnie całkiem jasne, a powinno być widoczne w polityce.

Sądzę, że dyskusja o pozytywnym DAS powinna toczyć się bez przerwy. W przypadku, gdy rokrocznie utrzymuje się sytuacja, w której wydawane jest negatywne DAS, jest to bardzo szkodliwe dla publicznego wizerunku ocenianej instytucji.

  Mogens Camre, w imieniu grupy UEN. – (DA) Panie przewodniczący! Przegląd sprawozdań finansowych za rok 2007 pokazuje, że w roku bieżącym po raz kolejny całkiem po prostu nie jesteśmy dostatecznie kompetentni, aby zarządzać ogromnymi zasobami dostarczanymi UE przez państwa członkowskie. Doskonałe sprawozdania komisji wyraźnie ujawniają poważne braki, jakie istnieją. Niech mi będzie wolno posłużyć się cytatem z jednego ze wspomnianych sprawozdań. W odniesieniu do spójności komisja stwierdza, że z wielką troską odnotowuje dane szacunkowe Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, z których wynika, że co najmniej 11% całkowitej kwoty refundowanej w związku z polityką strukturalną nie powinno było zostać zrefundowane.

Przyznaję, że cała ta olbrzymia unijna sieć organów legislacyjnych i administracyjnych, w połączeniu ze słabą administracją i jawną korupcją w niektórych państwach członkowskich, utrudnia odpowiedzialne zarządzanie finansami, lecz jest to i pozostanie nie do przyjęcia. Rozwiązanie jest jedno i polega na wstrzymaniu wpłacania ogromnych kwot do UE, co oznacza zatrzymanie tego całego redystrybucyjnego cyrku UE.

Mój niewielki kraj, jakim jest Dania, w bieżącym roku wpłaci blisko 20 miliardów koron duńskich do UE. Nigdy nie rozważalibyśmy wykorzystania tych pieniędzy na cele, na jakie UE je przeznacza. Samo przekazywanie pieniędzy państw członkowskich do Brukseli w celu redystrybucji oznacza zmniejszenie ich wartości netto i przyczynia się do bezprawnego wykorzystania pieniędzy obywateli. Państwa członkowskie UE muszą same się finansować, a nie opodatkowywać swoich sąsiadów.

I na koniec chciałbym podziękować przewodniczącemu Komisji Kontroli Budżetowej, panu posłowi Böschowi, za wspaniałe kierowanie pracami tej komisji, a także chciałbym podziękować sprawozdawcy, moim kolegom posłom, sekretariatowi komisji oraz wszystkim zainteresowanym osobom za ich wyjątkowe zaangażowanie i bardzo konstruktywną współpracę.

  Bart Staes, w imieniu grupy Verts/ALE. – (NL) Tym razem ograniczę swoją wypowiedź do budżetu Parlamentu i pragnę wyrazić zadowolenie z powodu sprawozdania pana posła Casaki, zwłaszcza rozdziału dotyczącego dobrowolnego funduszu emerytalnego; zatwierdziliśmy około dziesięciu punktów tego rozdziału. Kilka z nich to początkowo przedłożone przeze mnie poprawki, które uznałem za konieczne w tym punkcie.

To, co się obecnie dzieje ze wspomnianym dobrowolnym funduszem emerytalnym, zostało odrzucone przez eurosceptyków. I słusznie, ponieważ jest to hańba! To, co się dzieje, jest nieetyczne i musimy temu przeciwdziałać. W czasach takich, jak obecne, nie możemy akceptować sytuacji, w której posłowie do PE mieliby najpierw mieć wzgląd na własne dochody, a nie na dochody obywateli. Tak jak pan poseł Ferber, pragnę powiedzieć siedzącym tutaj eurosceptykom, że w żaden sposób nie podjęli próby, aby podczas tej części posiedzenia przyczynić się w sposób konstruktywny do usunięcia wad i braków.

Pragnę zwłaszcza poprosić kolegów posłów o zaaprobowanie punktu 105, który odnosi się do dobrowolnego funduszu emerytalnego. Dzięki temu punktowi uniknie się wykorzystywania przez Prezydium tego Parlamentu pieniędzy podatników na zatykanie olbrzymich dziur, ponieważ takie działanie jest nieuzasadnione. Wzywam wszystkich kolegów posłów do udzielenia silnego poparcia i do zatwierdzenia sprawozdania pana posła Casaki. Zgłosiłem wniosek o głosowanie imienne, ponieważ każdy powinien ujawnić swoje poglądy na temat tej kwestii!

  Véronique Mathieu (PPE-DE). – (FR) Panie przewodniczący! W okresie obecnej recesji gospodarczej ważne było dla Unii Europejskiej, by nadal wykazywać solidarność z krajami rozwijającymi się. Przypomnijmy sobie, że w roku 2007 Wspólnota Europejska i państwa członkowskie łącznie zapewniły 60% całej pomocy na rzecz rozwoju, dzięki czemu Unia Europejska stała się czołowym darczyńcą na świecie.

Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) umożliwia nam walkę z biedą, przy jednoczesnym promowaniu rozwoju gospodarczego i demokracji. Dlatego z przyjemnością stwierdzam, że krajom AKP został przydzielony budżet w kwocie 23 miliardów euro na lata 2008-2013 w ramach 10. EFR. Wielkość ta oznacza prawie podwojenie kwoty przydzielonej w ramach 9. EFR.

W swoim sprawozdaniu Trybunał Obrachunkowy stwierdza, że ogólnie rzecz biorąc sprawozdania finansowe dotyczące 7., 8., i 9. EFR są wiarygodne, legalne i prawidłowe. Możemy jedynie wyrazić zadowolenie z powodu rekordowego poziomu realizacji zamówień i płatności w ramach EFR.

Stwierdzam jednak także, że należy jeszcze osiągnąć pewien postęp w zakresie wzmocnienia systemu monitorowania i kontroli, ponieważ nadal istnieje znaczny margines błędów występujących w niektórych transakcjach.

Jednocześnie zbyt często występuje wysokie ryzyko w dziedzinie wsparcia budżetowego i uważam, że tego rodzaju ryzyko powinno być lepiej oszacowane. W tym kontekście podzielam pogląd, że wsparcie budżetowe powinno być udzielane wyłącznie wówczas, gdy kraj będący beneficjentem dysponuje potencjałem w zakresie zarządzania funduszami w sposób przejrzysty, odpowiedzialny i efektywny.

Z priorytetów, nad którymi będziemy pracować w przyszłości, chciałabym wymienić włączenie EFR do ogólnego budżetu Wspólnoty, ponieważ zwiększyłoby to skuteczność i przejrzystość pomocy na rzecz rozwoju.

Panie przewodniczący! Kończąc pragnę podziękować sprawozdawcy za jego doskonałe sprawozdanie, przedstawicielom Trybunału, a także wszystkim pracownikom Komisji za wykonanie wspaniałej pracy w terenie. Nie trzeba dodawać, że ubolewam nad nieobecnością Rady, a zwłaszcza prezydencji czeskiej.

  Edit Herczog (PSE). – (HU) Podczas obecnej kadencji Parlament Europejski miał za zadanie wykonywanie funkcji kontrolnych nad zarządzaniem coraz większą liczbą agencji, czyli ze zjawiskiem, o którym wspomniał także kolega poseł, pan Fjellner. Konstruktywny dialog, jaki podczas procesu monitorowania rozwinął się między Parlamentem, agencjami i Europejskim Trybunałem Audytorów, dał w efekcie rosnącą przejrzystość i surowszą dyscyplinę w zarządzaniu. W aktualnej trudnej atmosferze gospodarczej i finansowej, znaczenie monitorowania stało się ważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej.

Jeżeli spogląda się wstecz na miniony okres, przyjemne jest to, że w trakcie monitorowania budżetu nie tylko ustalaliśmy zgodność lub jej brak, ale także byliśmy w stanie formułować wybiegające w przyszłość zalecenia dla instytucji poddawanych audytowi, które usiłowały z powodzeniem je realizować. Uważam za ważne – i podtrzymuję to – że agencje nie tylko podlegają całkowicie obiektywnemu bacznemu nadzorowi, lecz także to, że powinniśmy badać ich własny indywidualny rozwój. W szczególności opowiadam się za tworzeniem agencji w nowych państwach członkowskich, by w ten sposób przybliżyć pracę Unii Europejskiej ludziom tam mieszkającym. Prawie całkowicie zgadzamy się ze stanowiskiem pana posła Fjellnera, a ostateczna decyzja zostanie przedstawiona w dniu jutrzejszym.

  Ingeborg Gräßle (PPE-DE). – (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Sprawozdanie pana posła Audy’ego – moje serdeczne podziękowania dla sprawozdawcy – naprawdę pozwala nam uczynić kolejny krok naprzód, ponieważ zawiera elementy innowacyjne, takie jak „naming and shaming” („nazywanie i zawstydzanie”) – kamień milowy w kontroli budżetowej. Oznacza to krytykę ukierunkowaną zamiast ogólnych pretensji. Skandalem jest fakt, iż Grupa Socjalistyczna obecnie się wycofuje i byłaby skłonna raczej zamieść prawdę pod dywan, wyrządza bowiem szkodę naszym działaniom w zakresie kontroli. Wiarygodność Parlamentu wisi na włosku i apeluję do kolegów posłów, aby nie pozwolili, by tak się działo.

Chciałabym powiedzieć nieco o naszym największym problemie, czyli o Rumunii i Bułgarii. Najbardziej ewidentna jest klęska Komisji związana z przygotowaniami do akcesji tych krajów. Straciliśmy dużo pieniędzy. Komisja przysiadła, przez czas dłuższy się przyglądała i dopiero w 2008 roku zamroziła środki finansowe. W międzyczasie jednak ponad 1 miliard euro stracono w związku z Bułgarią oraz 142 miliony euro – w związku z Rumunią. Zamrożenie środków nie jest jednak żadnym rozwiązaniem problemów. Mechanizm współpracy i weryfikacji, za który odpowiada sam przewodniczący Komisji, to papierowy tygrys, a sprawozdania z postępu nie są warte swojej nazwy. Sprawozdanie posła Audy’ego zawiera sugestie co do możliwości naprawy sytuacji. Komisja Europejska oszukała Parlament w kwestii gotowości tych krajów do akcesji, a komisarz ds. rozszerzenia powinien tak naprawdę wyciągnąć z tego wnioski. Jesteśmy jednak zainteresowani zarządzaniem przyszłymi akcesjami i dlatego temat ten pozostaje w programie prac.

Nasza grupa udzieli absolutorium Komisji, natomiast osobiście odmówię udzielenia tego absolutorium. Niestety ponownie zgasł zapał Komisji do przeprowadzenia reform, którego maleńki przebłysk mogliśmy po raz kolejny wykryć w minionym roku. Panuje zastój w sprawach związanych ze zwalczaniem oszustw finansowych, nic się nie dzieje w kwestii działalności prewencyjnej oraz nie istnieje pragnienie bardziej etycznego zachowania, żeby wymienić tylko kilka spraw. Komisja, a pan komisarz Kallas w szczególności, powinna mieć jasność co do tego, że ktokolwiek chce znaleźć się w nowej Komisji, jest zależny od poparcia Parlamentu.

  Siim Kallas, wiceprzewodniczący Komisji. − Panie przewodniczący! Dziękuję szanownym posłom za ich uwagi. Mogę tylko powiedzieć, że podczas tych pięciu procedur udzielania absolutorium współpracowałem z państwem i byłem z tej współpracy bardzo zadowolony. Proces ten zawsze był skomplikowany, lecz zawsze był konstruktywny i bardzo profesjonalny. Dziękuję więc wszystkim wam za ten wkład w funkcjonowanie skomplikowanej maszynerii udzielania absolutorium.

Jedynie dwie uwagi. Panu posłowi Liberadzkiemu chciałbym powiedzieć, że w lutym 2009 roku rozliczenia EFR przeniesiono z powodzeniem do ABAC. Podnosiliśmy tę kwestię, lecz teraz są one połączone.

Pytanie pana posła Jana Muldera dotyczące przyczyn tak znacznego opóźnienia w złożeniu wspomnianych radykalnych propozycji, było bardzo stosowne. Czteroletni okres dojrzewania tego rodzaju propozycji nie jest zbyt długi. Sprawy w Europie wymagają czasu, a w tym przypadku usiłujemy wykorzystać wszystkie możliwości w ramach naszego planu działania, ponieważ widzimy, że należy zrobić coś rzeczywiście poważnego, aby pozbyć się omawianego problemu.

Nie sądzę, że jest zbyt późno, natomiast oczywiście żałuję, że trwało to tyle czasu.

  Dragoş Florin David (PPE-DE). – (RO) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Moje wystąpienie będzie krótkie. W sprawozdaniu pana posła Audy’ego, wśród głównych wniosków dotyczących absolutorium dla Komisji Europejskiej, w punkcie 4 stwierdza się, że przystąpienie Rumunii i Bułgarii do Unii Europejskiej nie zostało przez Komisję potraktowane z należytą powagą, że w okresie akcesji tych dwóch kandydatów, sprawozdania dotyczące obydwu krajów kandydujących wprowadzały w błąd oraz że niestety te informacje doprowadziły do obecnej sytuacji, w której przekazano fundusze spójności do państw członkowskich o niedziałających systemach administracyjnych i prawnych, jak również, że to działanie wprowadziło w błąd opinię publiczną i Parlament ze szkodą dla reputacji UE.

Szczerze chciałbym, aby koledzy posłowie – pan Jørgensen i pan Casaca – którzy przedłożyli tę poprawkę oraz inni koledzy posłowie, którzy ją zatwierdzili w Komisji Budżetowej, wyjaśnili te argumenty, ponieważ sądzę, że zarówno Rumunia, jak i Bułgaria posiadają funkcjonujące systemy administracyjne i prawne, oparte być może nie na takich parametrach, jakie być powinny, lecz mimo to funkcjonujące. Nie sądzę również, aby ktokolwiek pozwolił sobie na wprowadzanie opinii publicznej w błąd, a najmniej ze wszystkich – Parlament i Komisja.

  Jean-Pierre Audy, sprawozdawca. − (FR) Panie przewodniczący! Uważam, że przypadek Rumunii i Bułgarii zasługuje na debatę, lecz naprawdę mamy tam do czynienia z wyjątkowo poważną sytuacją.

Co do wniosków, pragnę podziękować sprawozdawcom z grup politycznych i wszystkim mówcom, zwłaszcza Komisji Kontroli Budżetowej. Pragnę zakończyć ustosunkowując się do kilku kwestii.

Po pierwsze, w przypadku budżetu nie ma żadnego oszustwa. Po drugie, mamy do czynienia z licznymi błędami i to z dwóch powodów. Pierwszy to nadmierna złożoność naszych przepisów, w wyniku czego ich stosowanie przez końcowych beneficjentów jest utrudnione i popełniają oni błędy, które nie są zbyt poważne. Drugi powód to stosowanie przez Trybunał Obrachunkowy zbyt niskiego progu istotności: 2% dla wszystkich sektorów; w miarę rozwoju metod audytu, musi to być ponownie zbadane.

Tak więc stwierdza się, że sprawy przyjmują zły obrót, ale tak jest dlatego, że wszyscy ponosimy odpowiedzialność. Komisja ponosi odpowiedzialność, ponieważ nie dotrzymała własnych obietnic i dziękuję panie komisarzu za zbadanie propozycji dotyczących następnego mandatu. Rada ponosi odpowiedzialność, ponieważ traci zainteresowanie: nie ma jej tutaj. Państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność, ponieważ nie stosują przepisów z zachowaniem dostatecznej dyscypliny. Europejski Trybunał Obrachunkowy ponosi odpowiedzialność, ponieważ musi zastanowić się nad swoimi metodami audytu, a w szczególności nad poziomami istotności; to Trybunał, a nie Komisja czy Parlament, ponosi odpowiedzialność za ustanowienie progów istotności. Parlament ponosi odpowiedzialność, ponieważ musi dokładnie znać aktualne niedoskonałości i musi akceptować reformy.

Mówiąc krótko uważam, że za szereg spraw ponosimy wspólną odpowiedzialność. Pod koniec obecnego mandatu następuje podsumowanie. Otóż mamy nadzieję i modlimy się o to, by ta reforma nastąpiła, dzięki czemu w końcu w nadchodzącej perspektywie finansowej będziemy mieli pozytywne poświadczenie wiarygodności. Mamy również nadzieję, że jeżeli będziemy mieli negatywne poświadczenie wiarygodności, będziemy mieli negatywne głosowanie Parlamentu, dzięki czemu wystąpi spójność polityczna w działaniu tych organów, które muszą podejmować decyzje budżetowe.

PRZEWODNICZY: Gérard ONESTA
Wiceprzewodniczący

  Herbert Bösch, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Kontroli Budżetowej. – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Przypadł mi w udziale zaszczyt złożenia podziękowań przede wszystkim sprawozdawcom, którzy wykonali ogromną pracę i przedłożyli konstruktywne sprawozdania, przy czym w sprawie jednego z nich musimy jeszcze przeprowadzić debatę w dniu jutrzejszym. Po drugie, chciałbym podziękować znakomitym pracownikom sekretariatu, którzy w ciągu ostatnich lat nas wspierali. Jeżeli chodzi o tych, którzy przyjdą po nas, mogę jedynie mieć nadzieję, że i oni będą mieli tak doskonały personel pracujący dla nich.

Panie przewodniczący! Jest jednak coś, czego nie rozumiem. Patrząc na zapowiedzi prasowe – zapowiedzi dotyczące posiedzenia plenarnego w dniach 21-24 kwietnia – czytam o sprawozdaniach na temat immunitetu posłów, natomiast nie ma nic o absolutoriach za rok budżetowy 2007. Kto później z ogółu społeczeństwa będzie nas uznawał, traktował nas poważnie i głosował w dniu 7 czerwca, jeżeli tak postępujemy w kwestii najsilniejszego prawa, jakim Parlament dysponuje? Prawo to dotyczy kontroli sposobu wydatkowania ponad 100 miliardów euro w roku 2007.

Jeżeli nie dyskutujemy o faktach, to wówczas będziemy musieli dyskutować o pogłoskach. Pan poseł Ferber już wspomniał o tym punkcie. Musimy budować Europę na bazie faktów. Potrzebujemy współpracy i konstruktywnych pomysłów, które w ciągu ostatnich lat wypracowaliśmy. Nic dziwnego, że pod koniec tego okresu rzeczywiście stworzyliśmy największy produktywny potencjał i przejrzystość najwyższego stopnia w tym czasie. Częściowo jest to wynikiem działania zaangażowanych osób, którym chciałbym pogratulować, lecz jest również spowodowane tym, że my sami wyjaśniliśmy sobie różne rzeczy, między innymi to, jakie znaczenie dla europejskich podatników ma rzeczywiście kontrola.

Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że wykraczamy również poza ten pojedynczy rok 2007. Oczywiście wiemy, że nastąpiły pewne nieprawidłowe zawirowania i do pewnego stopnia je skorygowaliśmy. Jestem bardzo wdzięczny panu posłowi Costasowi za to, co powiedział. W omawianym okresie ustanowiliśmy statut dla asystentów. Kilka lat temu byliśmy z tego powodu krytykowani. Ustanowiliśmy statut dla asystentów i również zostaliśmy za to skrytykowani. Część osób nie jest może w stu procentach do tego przekonana, ale proszę nie zapominać – będąc członkami Komisji Kontroli Budżetowej – że sprawy nie mogą zawsze toczyć się według schematu niemieckiego, portugalskiego, austriackiego czy hiszpańskiego. Potrzebujemy modelu europejskiego. Niekiedy jest to raczej trudne, a okazjonalnie – zwłaszcza w czasie wyborów – ciężkie do zaprezentowania. Jestem bardzo wdzięczny każdemu, kto oparł się pokusom nadchodzącej kampanii wyborczej i powiedział: będziemy trzymać się faktów i jesteśmy również gotowi wyjaśnić te fakty naszym kolegom posłom, a także wyborcom.

Panie komisarzu Kallas! Chciałbym dodać jeszcze jeden punkt, ponieważ będziemy o nim mówili w kontekście sprawozdania absolutoryjnego przygotowanego przez posła Audy’ego, które z wielkim zadowoleniem przyjmuję. Punkt ten odnosi się do rzekomej opłaty bankowej. Przez wiele lat Komisja zwlekała z wyliczeniem produktu krajowego brutto Unii Europejskiej w celu oparcia DNB – który jest faktycznie określony – na prawidłowej podstawie. Kosztuje to również państwa członkowskie kilka milionów euro, o których była mowa. Liczę na to, że pan lub pański następca zrobi z tym porządek, jak należy.

Panie przewodniczący! Jestem wielce rad z doskonałego opracowania przedstawionego przez moją komisję i jak pan wie, jutro zaproponujemy, by nie udzielać tego absolutorium. Z wielką przyjemnością kierowałem pracami tej komisji. Dziękuję bardzo.

  Christofer Fjellner, sprawozdawca. – (SV) Panie przewodniczący! Wypowiadane są rozliczne „dziękuję”, niemniej jednak chciałbym skorzystać z okazji, aby podziękować naszemu znakomitemu przewodniczącemu, panu posłowi Böschowi. Sądzę, że wykonał wspaniałą robotę kierując pracami komisji w ciągu ostatnich dwóch i pół lat.

Pomimo że niewielka część debaty odnosiła się do moich sprawozdań dotyczących udzielenia absolutorium agencjom mam nadzieję, że wszyscy moi koledzy posłowie zdecydują się je poprzeć, niezależnie od sposobu głosowania w komisji czy od poprzednich swoich wypowiedzi. To ważne, by Parlament był zgodny w tych kwestiach.

Z uwagi na to, iż jest to debata łączna poświęcona wszystkim sprawozdaniom, chciałbym odnieść się do sprawozdania, które nie jest jednym z moich sprawozdań. Bardzo ważne jest dla mnie sprawozdanie pana posła Casaki, które uważam za wyjątkowo udane, zwłaszcza punkt 105, gdzie odnotowujemy fakt, iż Parlament nie będzie przeznaczać dodatkowych pieniędzy z budżetu na pokrycie deficytu w dobrowolnym funduszu emerytalnym dla nas posłów do Parlamentu Europejskiego. Wiem, że wielu z was sądzi, że te punkty są bardzo kontrowersyjne, natomiast moim zdaniem przynajmniej są ustalone. Od lat wiele osób krytykowało ten fundusz. Chciałbym powiedzieć, że w mojej ocenie fundusz jako taki jest czymś skandalicznym. Obecnie wszyscy odczuwamy skutki globalnego kryzysu finansowego. W czasie, gdy zwykłym ludziom obniża się emerytury, politykom nie wolno ratować własnej skóry poprzez wykorzystywanie dodatkowych pieniędzy podatników na własne emerytury.

Liczę na to, że jest to przesłanie, które będzie uwzględnione przez osoby kierujące tym Parlamentem i że naprawdę powstrzymają się one od zasilania omawianego funduszu jeszcze większymi kwotami pieniędzy podatników. Przeciwnie, możliwie jak najszybciej musimy położyć temu kres.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czwartek, dnia 23 kwietnia 2009 r.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Bárbara Dührkop Dührkop (PSE), na piśmie. – (ES) Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych wnioskowała o udzielenie absolutorium Komisji Europejskiej, jak również pięciu agencjom wspólnotowym, wchodzącym w zakres jej kompetencji.

Mimo wszystko nasza komisja jest zaniepokojona niskim stopniem wykonania środków na pokrycie zobowiązań w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w porównaniu z rokiem 2006 (60,41% w roku 2007, a 86,26% w roku 2006).

Niemniej jednak zdajemy sobie sprawę, że odpowiedzialność nie w tak dużym stopniu leży po stronie Komisji, jak po stronie państw członkowskich i że niskie wykonanie wynika w szczególności z zatwierdzenia w maju i czerwcu 2007 roku funduszy ujętych w ramach solidarności oraz z zarządzania przepływami migracyjnymi, jak również z opóźnień w realizacji innych konkretnych programów (np. programów związanych z sądownictwem cywilnym i informacjami oraz z zapobieganiem narkomanii).

Jak mówiłam, Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zaproponowała udzielenie absolutorium następującym instytucjom:

- Agencji Praw Podstawowych,

- Europejskiemu Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii w Lizbonie,

- Frontexowi,

- Eurojustowi oraz

- CEPOLowi.

W odniesieniu do dwóch ostatnich agencji chciałabym wskazać na następujące elementy:

- mamy nadzieję, że zgodnie ze złożoną deklaracją Eurojust ograniczy nadmiernie wysokie przeniesienia sald na następne okresy i że ujednolici sposób udzielania zamówień;

- pamiętając o słowach krytyki skierowanych pod adresem CEPOLu przez naszą komisję, stoimy na stanowisku, że nie należy odraczać udzielenia absolutorium tej agencji. O ile nam wiadomo dyrektor CEPOLu ściśle współpracował z Komisją Kontroli Budżetowej i czyni, co konieczne, aby skorygować wykryte błędy w zakresie zarządzania.

  Silvana Koch-Mehrin (ALDE), na piśmie. – (DE) Około 80% funduszy UE nadal jest zarządzane i wydatkowane przez państwa członkowskie oraz pozostają nadal aktualne pytania i nieprawidłowości w związku z obsługą pieniędzy Unii Europejskiej. Czternasty raz z rzędu Europejski Trybunał Obrachunkowy nie potwierdził obecnie legalności i prawidłowości transakcji finansowych UE w swoich rocznych sprawozdaniach z audytu. Niezbędne jest pełne ujawnienie i zbadanie wydatków UE. Konieczne jest przedłożenie przez ministrów finansów państw członkowskich krajowej deklaracji wiarygodności w odniesieniu do wszystkich wykorzystanych funduszy UE.