Pełne sprawozdanie z obrad

Czwartek, 17 września 2009 r. - Strasburg

8. Sytuacja na Tajwanie po przejściu tajfunu (debata)

  Przewodniczący. – Następny punktem jest oświadczenie Komisji w sprawie sytuacji na Tajwanie po przejściu tajfunu.

  Meglena Kuneva, Komisarz. − Panie przewodniczący! Przede wszystkim pragnę wyrazić współczucie dla ludności Tajwanu, która ucierpiała w wyniku tajfunu Morakot i jego następstw. Dzięki Wspólnotowemu mechanizmowi ochrony ludności przyczyniliśmy się do całościowej pomocy i pokazaliśmy, że Europa solidaryzuje się z ludnością Tajwanu.

Tajfun Morakot dotarł do Tajwanu 7 sierpnia 2009 r., powodując silne powodzie i błotne osuwiska. Zginęło ponad 150 osób, a dziesiątki tysięcy zostało zmuszonych do ucieczki. Infrastruktura transportowa, w tym drogi i mosty, uległa zniszczeniu, a połączenia komunikacyjne zostały przerwane. W około 700 tysiącach domów nie było dostępu do wody pitnej. W dniu 12 sierpnia 2009 r. Tajwan wystąpił z prośbą o pomoc międzynarodową. Komisja Europejska zareagowała uruchamiając Wspólnotowy mechanizm ochrony ludności, który ułatwia i koordynuje pomoc „w naturze” świadczoną przez państwa członkowskie w nagłych poważnych wypadkach.

Komisja Europejska wysłała do Tajwanu zespół koordynujący pomoc i oceniający sytuację, by na miejscu określić potrzeby i wesprzeć rząd w organizowaniu pomocy doraźnej. Zespół zorganizował liczne misje rozpoznawcze w dotknięte kataklizmem regiony, by przekazać swoje obserwacje i zalecenia władzom lokalnym oraz partnerom międzynarodowym. Zespół ułatwił również dostawę pomocy niefinansowej, w postaci sprzętu do uzdatniania wody, przekazanego przez Szwecję i Polskę, który trafił do najbardziej poszkodowanych obszarów na Tajwanie.

Szybkie udzielenie pomocy było wymiernym odzwierciedleniem europejskiej solidarności. Również obecność na miejscu europejskiego zespołu spotkała się z pozytywnym odbiorem. Wspólnotowy mechanizm ochrony ludności stanowi widoczny przejaw europejskiej solidarności z krajami całego świata i jestem przekonana, że będzie coraz potężniejszy i skuteczniejszy.

Klęski żywiołowe mogą dotknąć każde państwo na świecie. Często wiążą się z ogromnymi stratami w ludziach, a także kosztami gospodarczymi i środowiskowymi. Zmiany klimatyczne prawdopodobnie wpłyną w przyszłości na zwiększenie częstotliwości występowania klęsk żywiołowych. I w związku z tym solidarność z krajami dotkniętymi kataklizmem nadal będzie jednym z filarów europejskiej polityki zarządzania kryzysowego. Ze zniecierpliwieniem oczekuję dalszej współpracy z Parlamentem Europejskim, mającej zapewnić jak najlepsze dopasowanie naszych narzędzi zarządzania kryzysowego do potrzeb.

  Thomas Mann, w imieniu grupy PPE. – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! W dniu 8 sierpnia ogromna katastrofa wstrząsnęła całą Republiką Tajwanu. Nad wyspą z niesłychaną siłą przeleciał tajfun Morakot, pozostawiając za sobą ponad 750 ofiar śmiertelnych. Tysiące ludzi straciło swój dobytek, a ogromne obszary lądu zostały zdewastowane. Straty wyniosły ponad 2,5 miliarda euro. Odbudowa zniszczonej w znacznym stopniu infrastruktury potrwa miesiącami. Europejczycy na znak solidarności chcieliby wesprzeć ludność Tajwanu, dostarczając im pomoc.

Pani Kuneva! Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) popiera inicjatywy podjęte przez Komisję Europejską. Dlatego tym bardziej zadziwia fakt, że ambasady tajwańskie otrzymały instrukcje, by nie przyjmować pomocy zagranicznej. Wywołało to falę krytyki, w wyniku czego 13 sierpnia wprowadzono tak bardzo potrzebne zmiany w całkowicie nieskutecznym programie zarządzania kryzysowego. Premier Liu Chao-shiuan podał się do dymisji wkrótce po tych wydarzeniach.

Kolejnym powodem do rozdrażnienia okazała się kilkudniowa, wrześniowa wizyta Dalajamy na Tajwanie, który chciał jedynie pomodlić się z ocalonymi za ofiary kataklizmu. Od dawna głównym przesłaniem uznanych wystąpień i książek autorstwa Dalajlamy jest współczucie. Raz jeszcze chiński rząd głośno protestował przeciwko tej wizycie i wywierał silne naciski. To niesłychane, że Pekin ponownie uczynił z czysto humanitarnego czynu Dalajlamy kwestię polityczną. Tajwan musi zadać sobie pytanie, po czyjej jest właściwie stronie. Prezydent Ma Ying-jeou dopiero po zdecydowanych protestach ludności zezwolił laureatowi nagrody Nobla na wjazd do kraju.

Pani komisarz! Musimy wzmocnić nasz dialog z Tajwanem, zarówno w zakresie kwestii humanitarnych, jak i naszych podstawowych wartości. Nie można rozdzielić demokracji, praw człowieka i solidarności, nawet w tym wschodzącym azjatyckim państwie.

  Victor Boştinaru, w imieniu grupy S&D. – Panie przewodniczący! Przede wszystkim pozwolę sobie wyrazić najszczerszy smutek z powodu tragedii, która dotknęła Tajwan w dniu 8 sierpnia, a zwłaszcza żal z powodu ludzi, którzy zginęli w wyniku olbrzymiej niszczycielskiej siły.

Tajfun Morakot spowodował na Tajwanie największą liczbę ofiar śmiertelnych od blisko 50 lat, pustosząc kraj na początku sierpnia i pozostawiając za sobą ponad 700 ofiar śmiertelnych i osób zaginionych, zmuszając tysiące ludzi do ucieczki i topiąc setki wiejskich domostw w błotnych osuwiskach.

Chiny wykazały się w tej sytuacji ogromną wrażliwością i wysłały na Tajwan natychmiastową pomoc dla ofiar. Nie tylko rząd chiński był gotów do udzielenia pomocy, ale również firmy prywatne i różnego rodzaju organizacje, w tym Stowarzyszenie na rzecz stosunków w Cieśninie Tajwańskiej oraz chiński Czerwony Krzyż.

Także ludność chińska przyczyniła się do akcji pomocowej organizując zbiórkę funduszy na rzecz odbudowy wyspy.

Z ostatnich danych wynika, że Chiny jak dotychczas przekazały ofiarom tajfunu pomoc w wysokości około 1 miliarda yuanów, czyli równowartość blisko 150 milionów dolarów. W zaistniałej sytuacji ogromną rolę odegrało przekazanie przez Chiny kilkuset domów z prefabrykatów, które pomogły zapewnić dach nad głową ludziom, którzy stracili domy.

Chciałbym podkreślić, że Unia Europejska uznająca politykę jednych Chin, z zadowoleniem przyjmuje pomoc oferowaną w tej tragicznej sytuacji przez Chiny na rzecz Tajwanu, ponieważ jest to dowód ocieplenia stosunków między dwoma terytoriami, a powszechnie wiadomo, że takie ocieplenie może doprowadzić do większej stabilizacji w regionie.

Na zakończenie dodam, że moim zdaniem Unia Europejska, biorąc pod uwagę rozmiary katastrofy, powinna wykorzystać jedną ze swych fundamentalnych zasad, czyli solidarność i zaoferować Tajwanowi dodatkowe materiały oraz pomoc finansową, by wesprzeć go w trudnym zadaniu odbudowy.

  Charles Tannock, w imieniu grupy ECR. – Panie przewodniczący! Przez długi czas będziemy mieć w pamięci obraz zniszczenia i zagłady spowodowanych tajfunem Morakot, ale to ludność tajwańska będzie przez nadchodzące lata żyła odczuwając skutki tej tragedii. Ponad 700 osób straciło życie, a tysiące stanęło w obliczu potężnych problemów.

Rząd tajwański, pod przywództwem prezydenta Ma zareagował właściwie, wysyłając żołnierzy w najdotkliwiej poszkodowane obszary i zwracając się do społeczności międzynarodowej z prośbą o pomoc. Prezydencji szwedzkiej oraz Komisji należą się gratulacje za uruchomienie Wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności. Mam nadzieję, że teraz Komisja zobowiąże się do długoterminowej pomocy dla Tajwanu, by umożliwić pełną odbudowę społeczeństwa i gospodarki oraz odtworzenie infrastruktury.

Nie wątpię we wdzięczność ludności i rządu tajwańskiego za okazaną przez UE solidarność i wsparcie. Ponadto, jako przewodniczący grupy Przyjaciele Tajwanu przy PE, ze zniecierpliwieniem oczekuję zaplanowanej na przyszły miesiąc pod moim przewodnictwem delegacji posłów PE, by sprawdzić bieżącą sytuację na Tajwanie.

W wyniku zmian klimatycznych klęska żywiołowa, która dotknęła Tajwan może stać się bardziej powszechnym zjawiskiem, zarówno na Tajwanie, jak i na całym świecie. W związku Tajwan, jako wyspa narażony na tego typu anomalia pogodowe oraz jako światowa potęga przemysłowa, musi mieć możliwość rzeczywistego i godnego udziału we właściwych organizacjach międzynarodowych, nie tylko mających związek z kwestiami pogodowymi i zmianami klimatu. Przede wszystkim należy zezwolić na uczestnictwo Tajwanu w Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz Światowej Organizacji Meteorologicznej.

Zarówno Rada, jak i Komisja popierają rzeczywisty udział Tajwanu w organach Narodów Zjednoczonych i mam nadzieję, że wykorzystają wynikającą z ostatniej tragedii szansę, jaka otrzymał Tajwan, by wesprzeć zaangażowanie Tajwanu w działania tych struktur.

  Fiorello Provera, w imieniu grupy EFD. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Pragnę przekazać wyrazy współczucia i sympatii wobec ludności Tajwanu i jednocześnie podkreślić, że humanitarna pomoc Unii Europejskiej w obliczu tej katastrofy nadeszła w samą porę.

Komisja wywiązała się ze swoich obowiązków, a liczne państwa członkowskie wysłały na miejsce środki pomocowe lub zespoły specjalistów. Chińska Republika Ludowa również pomogła władzom Tajwanu i ten gest należy uznać za niezwykle znaczący. Jeśli jednak chcemy zapewnić władzom tajwańskim oraz innym krajom w regionie pomoc strukturalną na wypadek podobnych sytuacji w przyszłości, cała Unia Europejska powinna poprzeć dopuszczenie Tajwanu w charakterze obserwatora do udziału w Światowej Organizacji Meteorologicznej i Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.

Przyjęcie Tajwanu w charakterze obserwatora w innych międzynarodowych organizacjach sektorowych, takich jak WTO, już przyniosło pozytywne rezultaty i także w tym wypadku uczestnictwo Tajwanu mogłoby być praktycznym sposobem zapobiegania katastrofom i w przyszłości mogłoby ograniczyć niebezpieczeństwa zagrażające 23 milionom mieszkańców wyspy i całemu regionowi.

  Astrid Lulling (PPE). – (FR) Panie przewodniczący! Obecnie Tajwan wydobywa się ze skutków przerażającego kataklizmu, jaki nie miał sobie równych w tym kraju przez ostatnie 50 lat. Naszym obowiązkiem jest nie tylko wyrażenie solidarności, ale również aktywny udział w procesie odbudowy zniszczonych obszarów wyspy.

Na szczęście Komisja i Rada zadeklarowały chęć udzielenia pomocy, gdy nad wyspą przeszedł tajfun Morakot. Wzywam Komisję i Radę do zapewnienia konkretnej pomocy, której potrzebuje rząd i ludność tego kraju, ponieważ tak wiele jest tam do zrobienia. Na szczeblu Unii Europejskiej mamy do dyspozycji stosowne instrumenty. Należy je w pełni wykorzystać.

Przy okazji tej katastrofy raz jeszcze pojawia się kwestia, wspomniana już przez niektórych posłów, uczestnictwa Tajwanu w różnych agencjach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Instytucje UE zasadniczo popierają ten koncept, ale nadszedł najwyższy czas, by podjąć działania na rzecz wprowadzenia zmian. Władze Tajwanu nie miały dostępu do informacji meteorologicznych określających powagę zagrożenia tajfunem. Taka sytuacja jest niedopuszczalna. Bezwzględnie konieczne jest przystąpienie Tajwanu do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, co pozwoli unikać mu najgorszego, ponieważ bez wątpienia w przyszłości wystąpią kolejne załamania pogodowe.

Jestem przewodniczącą stowarzyszenia Tajwan-Luksemburg i naprawdę muszę powiedzieć, że nie możemy dłużej pozwalać, by komunistyczne Chiny wywierały na nas presję w odniesieniu do naszych stosunków z Tajwanem. Bezwzględnie kluczowe znaczenie w tej sprawie ma wyraźne poparcie wyrażone przez Komisję i Radę.

  Kriton Arsenis (S&D). - (EL) Panie przewodniczący, pani komisarz, panie i panowie! Pragnę wyrazić głęboki smutek z powodu tragedii ludzkiej na Tajwanie oraz powiedzieć, że jako Unia Europejska, musimy pomóc temu państwu na wszelkie możliwe sposoby.

Wiemy już, że tajfun Morakot zabił 640 osoby, a ponad 192 osoby uznano za zaginione. Jedno z błotnych osuwisk zmiotło z powierzchni ziemi całą wioskę i zabiło setki osób. Aczkolwiek to wszystko nie stało się przypadkiem. Nadejście tajfunu poprzedziła długotrwała susza, która zmniejszyła możliwości absorpcyjne gleby.

Ze względu na zmiany klimatu zjawiska, takie jak susze, powodzie i gwałtowne ekstremalne zmiany pogodowe stopniowo stają się coraz częstsze. Tajfun powstaje nad obszarami morskimi o temperaturze na powierzchni 27°C. Wzrost temperatury wpłynie znacząco na zwiększenie liczby tajfunów i na ich intensywność. Obecnie obszary zagrożone tajfunami są zamieszkałe przez 120 milionów ludzi. W latach 1980-2002 ofiarami tajfunów padło 250 tysięcy osób.

Z tych powodów musimy dobrze przygotować się do Kopenhagi, gdzie w grudniu zadecydujemy, czy każdy kraj ma indywidualnie bronić swoich tymczasowych, krótkookresowych interesów, czy tez może powinniśmy wspólnie walczyć na rzecz naszej planety, naszego domu, by odwrócić zmiany klimatyczne.

Zatem, czy kraje rozwinięte i rozwijające się przestaną przyczyniać się do występowania kataklizmów takich jak te na Tajwanie? Jeśli tak, potrzebne będzie działanie. Musimy zagwarantować przyjęcie na siebie niezbędnych zobowiązań w zakresie koniecznej redukcji emisji, by zapobiec wzrostowi temperatury o więcej niż 2°C. Musimy również sięgnąć do naszych budżetów, by zapewnić krajom rozwijającym się pomoc finansową, co pozwoli im stać się częścią rozwiązania i pomagać w walce ze zmianami klimatu.

To my jesteśmy niegdyś rozwijającym się światem, który zapoczątkował zmiany klimatyczne. To my emitujemy zanieczyszczenia i zgodnie z przyjętą przez nas zasadą „zanieczyszczający płaci” musimy zapłacić. Musimy zapłacić poprzez udzielenie wsparcia finansowego krajom rozwijającym się.

  Bastiaan Belder (EFD). – (NL) Panie przewodniczący! Dla Tajwanu była to katastrofa na niespotykaną dotąd skalę. W regionach górskich rozegrała się prawdziwa tragedia. Całe wioski znikły z powierzchni ziemi, a tysiąc osób uznano za zmarłe lub zaginione. Tysiące, jeśli nie więcej, ocalonych trafiają tymczasowo do obozów wojskowych. Tak niszczycielskie skutki tajfunu Morakot opisuje najwyższy przedstawiciel mojej ojczystej Holandii na Tajwanie, pan Menno Goedhart. Przede wszystkim chciałbym tu w parlamencie wyrazić współczucie wobec rządu i obywateli Tajwanu.

Pragnę podkreślić praktyczną pomoc ze strony pana Menno Goedharta na rzecz tajwańskich przyjaciół i zapewnić państwa, że doceniam dotychczasowe działania Unii Europejskiej, niemniej jednak chciałbym, zadać Komisji kilka pytań odnośnie do wzmocnienia stosunków na linii UE-Tajwan. Po pierwsze wiadomo, że w przyszłym miesiącu Komisja przedłoży wniosek w sprawie złagodzenia reżimu wizowego dla obywateli Tajwanu. Pod tym względem Wielka Brytania i Irlandia już dały świetny przykład postępowania. Po drugie w niedawno przedstawionym europejskim sprawozdaniu wyraźnie pokazano, że porozumienie w sprawie środków wzmocnienia handlu przyniesie olbrzymie korzyści zarówno Tajwanowi, jak i Unii Europejskiej. Czy Komisja zgadza się z tą konkluzją w trybie pilnym?

Panie przewodniczący! Na zakończenie chciałbym w pełni poprzeć posłów do PE, którzy już argumentowali za zakończeniem niewiarygodnej izolacji Tajwanu na arenie międzynarodowej. Naprawdę nie wolno tolerować tego typu izolacji, zwłaszcza gdy w grę wchodzi ludzkie życie, niezależnie od położenia geograficznego.

  Ville Itälä (PPE). - (FI) Panie przewodniczący! W dniu 8 sierpnia Tajwan został dotknięty ludzką strategią na ogromną skalę. To wydarzenie zebrało okrutne żniwo w ludziach i pozostawiło za sobą niezmierne szkody gospodarcze. Nadszedł czas na udzielenie pomocy. Czas na pokazanie naszej solidarności z obywatelami Tajwanu. Musimy okazać współczucie, ale również przekazać wsparcie finansowe, oraz tak jak już wspomniała pani komisarz, przyjąć narzędzia zarządzania kryzysowego. Musimy zapewnić Tajwańczykom wszelką możliwą pomoc. Chciałbym również wyrazić swoje poparcie dla koncepcji pana Tannocka dotyczącej długoterminowej pomocy na rzecz Tajwanu, mającej na celu osiągniecie najlepszych rezultatów, tak by mieszkańcy Tajwanu poczuli, że oni również są ludźmi, a przede wszystkim naszymi przyjaciółmi.

  Janusz Władysław Zemke (S&D). – (PL) Chciałem podziękować pani komisarz za informacje, ale moje pytanie ma charakter nieco inny. Nie tak dawno tragedię przeżywał Tajwan, ale dobrze wiemy, że tego typu nieszczęść było wiele i może być wiele. W związku z tym pytanie, które chciałem pani komisarz zadać jest następujące: czy Unia Europejska, a Komisja w szczególności, ma jakieś standardy postępowania w takiej sytuacji? Czy istnieje pakiet podejmowanych działań o charakterze doraźnym, oferty dla danych państw i czy istnieje także pakiet działań o charakterze długofalowym?

Myślę, że byłoby źle, gdybyśmy na takie tragedie reagowali w różny sposób w sytuacji różnych państw. Sądzę, że tak, jak to bywa w wojsku, trzeba mieć przygotowany standard pewnych działań w sytuacjach kryzysowych – chciałem właśnie o to Panią spytać.

  Johannes Cornelis van Baalen (ALDE). – (NL) Panie przewodniczący! Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, podobnie jak wiele innych grup w Parlamencie, współczuje ludności Tajwanu i jest zadowolona z reakcji Komisji. Komisja musi nadal podążać w tym kierunku. Dużym problemem jest jednak obok kataklizmu oczywiście izolacja Tajwanu. Możliwe jest utrzymanie polityki jednych Chin przy jednoczesnym zbudowaniu dobrych stosunków roboczych z Tajwanem. Tajwan mógłby z łatwością odgrywać rolę obserwatora w Światowej Organizacji Zdrowia i to samo można powiedzieć o jego roli w Światowej Organizacji Meteorologicznej oraz Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. Te zmiany są możliwe i nie stanowią przeszkody w prowadzeniu polityki jednych Chin. Zgadzam się z panem Belderem w odniesieniu do złagodzeniu reżimu wizowego, jak również podzielam jego dobrą opinię o holenderskim przedstawicielu w Taipei, panu Goedharcie. W związku z tym uważam, że nie ma konieczności dalszego izolowania Tajwanu. Tu chodzi po prostu o stosunki robocze.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Panie przewodniczący! Na początku pragnę przekazać kondolencje rodzinom ofiar tajfunu Morakot.

Ubolewam nad faktem, że zginęły setki osób, setki straciły swoich bliskich, a ogromna liczba ludzi została ranna.

Wielu obserwatorów zauważyło, że liczba ofiar mogłaby być mniejsza, gdyby rząd zareagował na nadejście tajfunu w bardziej skoordynowany sposób. Rząd nie zdołał przewidzieć siły nadciągającego nad wyspę sztormu tropikalnego. Jednocześnie wiemy również, że na Tajwanie funkcjonuje rozwinięty sektor zaawansowanych technologii i że Tajwan jest jednym z głównych producentów systemów GPS na świecie.

Część winy należy przypisać temu, że Tajwan nie jest jeszcze członkiem Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO), o czym zresztą wspominali moi przedmówcy. Tajwan mógł zostać zawczasu ostrzeżony, gdyby tylko WMO dostarczyła informacje na czas. W związku z tym jestem przekonana, że nadszedł czas na ponowne poruszenie kwestii członkostwa Tajwanu w MPO, nie tylko ze względów politycznych, ale także humanitarnych.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). – (RO) Panie przewodniczący, pani komisarz! Tajfun, który przeszedł nad Tajwanem wpłynął na życie setek tysięcy ludzi i zniszczył dziesiątki tysięcy domostw. Pomoc humanitarna zapewniona przez Unię Europejską musi być bezwarunkowa. Cel jest jeden i polega na natychmiastowym udzieleniu pomocy ofiarom.

Unia Europejska jest czynnym ofiarodawcą, współpracującym z organizacjami pozarządowymi i wyspecjalizowanymi agencjami ONZ w celu zapewnienia funduszy na leczenie medyczne, wsparcie logistyczne oraz odbudowę zniszczonych obszarów. Podczas konferencji kopenhaskiej będziemy mieli wiele kwestii do omówienia, a obecnie przygotowujemy się do wdrożenia środków ukierunkowanych na stworzenie porozumienia zastępującego porozumienie z Kioto w sprawie zmniejszenia emisji zanieczyszczeń. W związku z tym głównie omawiamy środki zmniejszenia przyczyn, które prowadzą do zmian klimatu.

Chciałabym, żeby w ramach konferencji kopenhaskiej szczególna uwaga była skoncentrowana także na środkach dostosowawczych, ponieważ w przyszłości wciąż czeka nas walka ze sztormami, powodziami, przedłużającymi się suszami lub pożarami lasów. Nalegam również, by Unia Europejska, obok wsparcia udzielonego na odbudowę kraju, zapewniła pomoc humanitarną dla Tajwanu a zwłaszcza dla jego mieszkańców.

  Meglena Kuneva, komisarz. − Panie przewodniczący! Na pytania odpowiem po kolei.

Po pierwsze, jeśli chodzi o główny punkt w pytaniu pana Manna, czyli pomoc jaką Komisja zapewnia Tajwanowi w celu zaspokojenia nieustannych potrzeb mieszkańców, Tajwan został poinformowany o mechanizmie Komisji do oceniania zapotrzebowania w wyniku kataklizmu, ale jak do tej pory nie otrzymaliśmy żadnych próśb. Rozważymy każdy wniosek o pomoc, gdy tylko do nas wpłynie.

Następnie w odpowiedzi na pytanie pana Boştinaru dotyczące stanowiska Komisji odnośnie do obecnej sytuacji w stosunkach w Zatoce Tajwańskiej: Komisja z zadowoleniem przyjmuje zbliżenie, jakie nastąpiło w stosunkach między Tajwanem a Chinami w ostatnim roku. Pomogło to w ulepszeniu stosunków w Zatoce, zmniejszając napięcie między stronami i promowaniu kwestii dwustronnych, takich jak bezpośredni dostęp do morza i połączenia morskie.

Zdecydowanie popieramy rozmowy dwustronne między obiema zainteresowanymi stronami, które mogą umożliwić dalszy postęp. Z zadowoleniem przyjmujemy również pomoc ze strony Chin.

Odnośnie do pytania dotyczącego uczestnictwa Tajwanu w Światowej Organizacji Meteorologicznej, poruszonego przez panie Lulling i Andrikienė oraz panów Baalena i Tannocka: zgodnie ze stanowiskiem Unii Europejskiej wyrażonym w oświadczeniu wydanym we wrześniu 2008 roku oraz z unijną polityką jednych Chin, Komisja Europejska popiera, w stosownych przypadkach, rzeczywisty udział Tajwanu w organizacjach międzynarodowych. I to stanowisko się nie zmieni.

Odnośnie do pytań pani Lulling i pana Manna, dotyczących zapewnionej pomocy: Wspólnotowy mechanizm ochrony ludności dostarczył pomoc przekazaną przez Szwecję i Polskę. Pomoc ta spotkała się z wdzięcznością, którą prezydent Ma wyraził wobec przewodniczącego Komisji, pana Barroso.

Odnośnie do pytania dotyczącego wizyty Dalajlamy na Tajwanie, złożonej po przejściu tajfunu: decyzję o wizycie Dalajlamy podjęły władze tajwańskie i Komisja Europejska nie ma komentarza w tej sprawie.

Co do pytania postawionego przez pana Beldera, które dotyczyło stanowiska Komisji w związku z przyznaniem Tajwańczykom prawa do bezwizowego podróżowania do UE: Komisja rozważa, w ramach przeglądu właściwego ustawodawstwa, możliwość zaktualizowania listy krajów i podmiotów, które mogą zostać zwolnione z obowiązku wizowego w przypadku wjazdu na teren Unii Europejskiej, szczególnie zaś na obszar Schengen i w tym kontekście rozważy również przypadek Tajwanu.

W odpowiedzi na pytanie pana Zemkego dotyczące kwestii procedur standardowych na wypadek kataklizmów i sposobów postępowania w takich przypadkach w przyszłości powiem, że Komisja koncentruje się na dwóch priorytetach: pierwszym jest nieustająca praca nad gotowością i reagowanie, a drugim jest zapobieganie kataklizmom.

Po pierwsze uważamy, że zagwarantowanie dostępności pomocy unijnej w każdym momencie jest bardzo istotne. Przy wsparciu Parlamentu w 2008 roku uruchomiliśmy projekt pilotażowy oraz działanie przygotowawcze w zakresie zdolności UE do szybkiego reagowania. W stosownych przypadkach, czerpiąc z tego początkowego doświadczenia, Komisja będzie przedstawiać dalsze wnioski dotyczące zwiększenia zdolności UE do szybkiego reagowania, dzięki finansowaniu z zasobów krajowych zarezerwowanych na działania UE.

Po drugie dążymy do osiągnięcia na szczeblu UE kompleksowego podejścia do kwestii zapobiegania kataklizmom. Komisja opublikowała w lutym 2009 roku komunikat w sprawie podejścia Wspólnoty do kwestii zapobiegania klęskom żywiołowym i spowodowanym działalnością ludzką. Będziemy wdzięczni za informację zwrotną od Parlamentu dotyczącą tego komunikatu.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.