Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009 - Στρασβούργο

4. Αιτιολογήσεις ψήφου

Προφορικές αιτιολογήσεις ψήφου

- Ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

  Antonio Masip Hidalgo (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, ελπίζω ότι ο κ. Berlusconi θα διωχθεί από τις δικαστικές αρχές για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει και ότι η κυριαρχία του στον Τύπο θα τερματιστεί. Ορισμένοι βουλευτές του ΕΚ, οι οποίοι δεν υπερψήφισαν την καταδικαστική απόφαση, θα πρέπει να σταματήσουν να εθελοτυφλούν, διότι αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία σε σχέση με την ελευθερία αποτελούν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Ένα ζήτημα που επηρεάζει και αφορά όλους τους Ευρωπαίους, οποιοδήποτε και αν είναι σήμερα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D). – (LT) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος που συνέταξε η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών σε συνεργασία με άλλες Ομάδες, διότι η ελευθερία της πληροφόρησης, η ελευθερία της έκφρασης και η πολυμορφία των απόψεων πρέπει να διασφαλιστούν σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ελευθερία της πληροφόρησης αποτελεί τη βάση μίας ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ορίζεται ότι κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, και το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία ιδίων πεποιθήσεων και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη κυβερνητικών οργάνων. Ως εκ τούτου, εμείς, οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρέπει να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, καθώς και τον θεμιτό ανταγωνισμό σε εθνικό επίπεδο. Προκειμένου να διασφαλιστεί αποτελεσματικά η ελευθερία του Τύπου, τα κυβερνητικά όργανα πρέπει να είναι διατεθειμένα να προασπίζουν την ελευθερία της έκφρασης και να προάγουν την ανάπτυξή της, ήτοι το σημαντικότερο στοιχείο για τη διασφάλιση των θεμελιωδών αξιών και δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Crescenzio Rivellini (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, «εκείνο που η κάμπια θεωρεί το τέλος του κόσμου, ολόκληρος ο κόσμος το ονομάζει πεταλούδα». Αυτή η ρήση ενός κινέζου φιλοσόφου σχετίζεται με την παρούσα συζήτηση, εάν αναλογιστούμε ότι ο πρόεδρος Obama κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, παρά το γεγονός ότι καταφέρθηκε κατά της εχθρικής τηλεοπτικής κάλυψης που δεχόταν, και εμείς εδώ συζητούμε για ισχυρισμούς περί έλλειψης ελευθερίας οι οποίοι έχουν ένα και μοναδικό κίνητρο: την κουλτούρα του μίσους κατά του κ. Berlusconi.

Την κουλτούρα του μίσους, όπως αποτυπώνεται σε εκείνο το φωτομοντάζ που παρουσιάζει τον πρωθυπουργό πίσω από τα κάγκελα της φυλακής στη διαδήλωση για την ελευθερία του Τύπου, στην οποία κυριαρχούσαν κόκκινες σημαίες και ύβρεις κάθε είδους. Την κουλτούρα του μίσους, για την οποία το Κοινοβούλιο αυτό πρέπει να αναλάβει ευθύνη, εάν επιθυμεί να αποτρέψει την επαίσχυντη, αντιδημοκρατική επίθεση ενός αριστερού ιακωβίνου.

Ίσως η Ευρώπη, η οποία αγωνιζόταν πάντοτε να επιδείξει ανοχή απέναντι σε μία ισχυρή και αποφασιστική Ιταλία, να παριστάνει ότι δεν τα γνωρίζει όλα αυτά, προκειμένου να μειώσει τη δύναμη της Ιταλίας. Ο ιταλικός λαός δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο· δεν θα επιτρέψει σε δόλιες ευρωπαϊκές δυνάμεις να προσπαθήσουν να εκλογικεύσουν την Ιταλία, εξαιτίας της κουλτούρας του μίσους που καλλιεργούν ορισμένοι στην Ιταλία οι οποίοι επιθυμούν απλώς να ανατρέψουν τη δημοκρατική εκλογική νίκη της Κεντροδεξιάς.

Από τις εφημερίδες με τον μεγαλύτερο αριθμό αναγνωστών στην Ιταλία, οι 18 είναι αντικυβερνητικές ή δεν συντάσσονται με την κυβέρνηση, ενώ μόνο πέντε μπορεί να θεωρηθεί ότι πρόσκεινται στην Κεντροδεξιά· επομένως, ακούμε κάθε είδους προσβολές. Αυτή είναι η αλήθεια και, προς το συμφέρον της δημοκρατίας, είναι καιρός το Σώμα αυτό να συζητήσει για μία ιταλική Αριστερά η οποία είναι αντιδημοκρατική και εθισμένη στην κουλτούρα του μίσους.

  Krisztina Morvai (NI). – (HU) Ας στείλουμε ένα μήνυμα σε όλους εκείνους τους ψεύτες στην Ουγγαρία, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το Jobbik δεν έχει, και δεν μπορεί να έχει, καμία θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λέγοντας ότι οι ψήφοι της τριμελούς ουγγρικής αντιπροσωπείας του Jobbik διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στο να μην μπορέσει να καταδικαστεί σήμερα εδώ η Ιταλία από τις άδικες, προκατειλημμένες δυνάμεις που είναι παρούσες. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να πω. Δεύτερον, δεν το κάναμε αυτό βασιζόμενοι στην κομματική πειθαρχία, αλλά έχοντας ως σημείο αναφοράς τη δικαιοσύνη. Επίσης, λάβαμε καταρχάς υπόψη το γεγονός ότι θα προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πράγματι, εχθές διαμαρτυρήθηκα στον κ. Barroso ότι, στην Ουγγαρία, η φιλελεύθερη σοσιαλιστική κυβέρνηση είχε παραβιάσει την ελευθερία της έκφρασης, όχι μέσω της συγκέντρωσης του Τύπου ή των μέσων ενημέρωσης, αλλά πυροβολώντας εν ψυχρώ πολίτες, φυλακίζοντάς τους, βασανίζοντάς τους στη φυλακή και διεξάγοντας μία σειρά από παρωδίες δίκης. Ο κ. Barroso μου απάντησε σχετικά ότι επρόκειτο για εσωτερικό ζήτημα. Πώς μπορεί αυτό να αποτελεί εσωτερικό ζήτημα, όταν η υπόθεση στην Ιταλία δεν αποτελεί εσωτερικό ζήτημα; Το Jobbik δεν θα επιτρέψει αυτού του είδους την εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών στο παρόν Κοινοβούλιο.

  Licia Ronzulli (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, και η Ευρώπη έχει επίσης παρατηρήσει ότι η ιταλική αντιπολίτευση γίνεται παρανοϊκή, διότι φαντάζεται πράγματα που δεν υπάρχουν.

Φυσικά, αυτό δεν μας χαροποιεί, διότι θα προτιμούσαμε να είχαμε έρθει στο Κοινοβούλιο και να συζητούσαμε για τα πραγματικά προβλήματα, στα οποία οι πολίτες μάς ζητούν να βρούμε λύση· μας παρηγορεί όμως το γεγονός ότι τουλάχιστον η Ευρώπη έχει δώσει την ετυμηγορία της, την οποία ούτε ο Antonio Di Pietro δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει. Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβη ήδη το 2004, με κεντρική φιγούρα και πάλι τον κ. Di Pietro, υποστηριζόμενο από άλλους βουλευτές· και τώρα έχει στείλει εδώ τους άλλους να κάνουν το ίδιο πράγμα, όμως οι ίδιοι δεν είναι καθόλου χαρούμενοι για την κίνηση αυτήν.

Επιπλέον, το ιταλικό εκλογικό σώμα ήθελε να απομακρύνει τους Κομμουνιστές από την κοινοβουλευτική αρένα και, έτσι, δεν κάθονται πλέον σε αυτά τα έδρανα. Η ελευθερία του Τύπου στην Ιταλία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσπάθεια εκ μέρους εκδοτικών ομάδων, δικαστών και πολιτικών να απονομιμοποιήσουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Εντούτοις, αυτό δημιουργεί μία κατάσταση, στην οποία το κυνήγι κεφαλών είναι πραγματικότητα και στην οποία μόνο ένας άνθρωπος διώκεται επίμονα, καθώς και έναν εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος, πυροδοτούμενος από ένα συγκεκριμένο αριστερό στοιχείο, ενδέχεται να επισύρει πολύ σοβαρές συνέπειες.

  Siiri Oviir (ALDE). – (ET) Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να καταστρέψει κανείς την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης και να τροφοδοτήσει τον πληθυσμό με μεροληπτικές πληροφορίες, καθώς και να παρεμποδίσει την πολυμορφία των απόψεων. Ένα ενδεχόμενο είναι να μονοπωλήσει οικονομικά τα μέσα ενημέρωσης μέσω της ιδιοκτησίας τους, όμως αυτός δεν είναι ο μοναδικός τρόπος. Η μονοπώληση της πληροφόρησης μπορεί να επιτευχθεί, για παράδειγμα, διορίζοντας σε ηγετικούς φορείς των δημόσιων μέσων ενημέρωσης μέλη ενός μόνο κόμματος –δηλαδή μέλη του κυβερνώντος κόμματος– και εμποδίζοντας την έκφραση άλλων απόψεων. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, για τα οποία έχει γίνει λόγος σε αυτήν την Αίθουσα κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί του συγκεκριμένου θέματος. Εκείνα ήταν πιθανότατα πραγματικά περιστατικά.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το γεγονός ότι, εάν η Ευρώπη επιθυμεί να είναι δημοκρατική, χρειάζεται κανόνες, χρειάζεται οδηγίες, προκειμένου να δημιουργήσει την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης. Για αυτόν τον λόγο, υποστήριξα το ψήφισμα που κατέθεσαν η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι, το οποίο υποβάλλει προτάσεις ακριβώς αυτού του τύπου.

  Carlo Casini (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να διορθώσω την πρώτη και δεύτερη ψήφο μου – ήθελα να απόσχω, αλλά έκανα λάθος γιατί βιάστηκα και πάτησα λάθος κουμπί. Οι δύο πρώτες ψήφοι μου είναι αποχή από τις ψηφοφορίες ολόκληρης της ημέρας.

Η δήλωση που θέλω να κάνω είναι η εξής: υπάρχει ένα σοβαρό προπατορικό αμάρτημα στην πρόταση που οδήγησε στη σημερινή συζήτηση και πρόκειται για ένα αμάρτημα το οποίο έχει ήδη επισημανθεί από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας. Στο αμάρτημα αυτό προστίθεται ο καιροσκοπισμός της επιλογής των νομικών διαδικασιών που κίνησε ο ιταλός πρωθυπουργός κατά ορισμένων εφημερίδων –διαδικασίες που είναι προφανώς απολύτως σύμμορφες με το κράτος δικαίου– ως μέσου για να στραφούν εναντίον του.

Ως εκ τούτου, δεν ψηφίσαμε υπέρ της πρότασης που υποβλήθηκε από την Ομάδα της Συμμαχίας των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών και ούτω καθεξής, ούτε ψηφίσαμε υπέρ της πρότασης που υπέβαλε η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), διότι, αν και αξίζει αναγνώρισης στο βαθμό που διαφυλάσσει την αξιοπρέπεια της Ιταλίας, παραβλέπει εντελώς το πρόβλημα της ισορροπίας μεταξύ των μέσων ενημέρωσης και των λοιπών φορέων κρατικής εξουσίας, το οποίο υφίσταται στην Ευρώπη και αποτελεί σοβαρό πρόβλημα και στην Ιταλία. Πρόκειται για κάτι που δεν αφορά μόνο τη σύγκρουση συμφερόντων του ιταλού πρωθυπουργού στον τομέα αυτόν, αλλά αφορά και άλλα προβλήματα.

Από την άλλη πλευρά, σε εθνικό επίπεδο, το κόμμα μου, η UDC, προκαλεί διαρκώς την πλειοψηφία όσον αφορά το θέμα αυτό. Πιστεύω ότι και εμείς πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα υποστήριξης με την αποχή μας από την ψηφοφορία.

  Carlo Fidanza (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, η παρούσα συζήτηση μάς δείχνει με ποιον τρόπο η ιταλική Αριστερά απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τα συναισθήματα που μοιράζονται οι πολίτες μας. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μία εξέγερση μεταξύ των Ιταλών, αλλά ένας πολιτικός ελιγμός εκ μέρους της δικαστικής, της εκδοτικής και της πολιτικής ελίτ, με στόχο να ακυρωθεί μία ετυμηγορία που εξέδωσε νόμιμα ο λαός πριν από μερικούς μήνες.

Κυρίες και κύριοι, όσοι τις τελευταίες ημέρες δήλωσαν στο παρόν Σώμα ότι οι Ιταλοί ανησυχούν για το γεγονός ότι η ελευθερία του Τύπου απειλείται από τον κ. Berlusconi ψεύδονται και το γνωρίζουν. Όλοι οι έντιμοι Ιταλοί αναγνωρίζουν ότι στην Ιταλία υπάρχουν εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και τηλεοπτικά κανάλια που λειτουργούν ελεύθερα· ότι πολλές από τις εφημερίδες αυτές ακολουθούν μία δημοσιογραφική πολιτική που είναι αντίθετη στην πολιτική του ιταλού πρωθυπουργού· ότι εάν υπάρχει έλλειψη πολυφωνίας, αυτό συμβαίνει αποκλειστικά στους κόλπους της μοναδικής –και το τονίζω, κυρίες και κύριοι, της μοναδικής– συνδικαλιστικής οργάνωσης που αναγνωρίζουν οι ιταλοί δημοσιογράφοι, και η οποία μεροληπτεί επαίσχυντα υπέρ της Αριστεράς· και ότι οι παραγωγοί των προγραμμάτων, οι σχολιαστές και οι κωμικοί, οι απόψεις των οποίων συγκρούονται με αυτές του ιταλού πρωθυπουργού, μπορούν εύκολα να βρουν δουλειά και να εργαστούν στα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης ή σε τηλεοπτικούς σταθμούς που ανήκουν στην ιδιοκτησία του ιταλού πρωθυπουργού, χωρίς να απειλείται η ελευθερία τους.

Αν οι Ιταλοί τρέφουν κάποιους φόβους και ανησυχίες, τότε αυτοί οι φόβοι και οι ανησυχίες, που είναι κοινοί για όλους τους Ευρωπαίους, κύριε Πρόεδρε, αφορούν την κρίση, την παράνομη μετανάστευση, τις θέσεις εργασίας και τις συντάξεις, αλλά σίγουρα δεν αφορούν την ελευθερία της πληροφόρησης, η οποία δεν έχει απειληθεί ποτέ και η οποία δέχεται, αντιθέτως, καθημερινά επίθεση από τον φανατικό κομματισμό της Αριστεράς.

  Lena Ek (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα παραθέσω ένα γνωμικό του Τζων Στιούαρτ Μιλλ και, έπειτα, θα συνεχίσω στα σουηδικά. «Αν όλο το ανθρώπινο γένος ήταν της αυτής γνώμης και μόνο ένας αντίθετος, το ανθρώπινο γένος δεν θα ήταν δικαιολογημένο να εξαναγκάσει σε σιγή αυτό το πρόσωπο, περισσότερο από όσο θα ήταν δικαιολογημένο το πρόσωπο αυτό, εάν είχε την εξουσία, να εξαναγκάσει σε σιγή το ανθρώπινο γένος».

(SV) Η Ιταλία αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού λίκνου της δημοκρατίας. Είναι, κατά συνέπεια, λυπηρό το γεγονός ότι τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης έχουν περιέλθει επί του παρόντος σε αυτήν την κατάσταση. Ο σεβασμός των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αποτελεί τον πυρήνα της κοινοτικής συνεργασίας. Είναι εντελώς λάθος να διατεινόμαστε, όπως κάνει η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) κρύβεται πίσω από τα επιχειρήματα αυτά και, με την πράξη της αυτήν, εξυπηρετεί τους σκοπούς του Silvio Berlusconi.

Η πολυμορφία στα μέσα ενημέρωσης συνεπάγεται ότι πολλοί διαφορετικοί φορείς έχουν την ευκαιρία να λειτουργήσουν, χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει στο περιεχόμενό τους. Για να μπορούμε να πραγματοποιήσουμε μία δυναμική δημοκρατική συζήτηση στην Ευρώπη, χρειαζόμαστε ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης σε όλα τα κράτη μέλη. Το πώς θα επιτευχθεί αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά την ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, η διασφάλιση της ελευθερίας του Τύπου αποτελεί πραγματικά ένα ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε κοινοτικό επίπεδο. Για τον λόγο αυτόν, λυπούμαι για το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας επί του ψηφίσματος σχετικά με την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία.

  Peter van Dalen (ECR). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, δεν με εντυπωσιάζει η πολιτική και ηθική αρχηγία του κ. Berlusconi και, δυστυχώς, η Ιταλία δεν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των χωρών όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Εντούτοις, η ελευθερία της πληροφόρησης και του Τύπου αποτελεί κατά κύριο λόγο ένα ζήτημα που αφορά την ίδια την Ιταλία. Οι ίδιοι οι Ιταλοί είναι εκείνοι που πρέπει να αναλάβουν δράση σε σχέση με το θέμα αυτό. Ευτυχώς, το κάνουν αίροντας, για παράδειγμα, την ασυλία του ιταλού πρωθυπουργού. Επιπλέον, η πρόσφατη κυκλοφορία της εφημερίδας Il Fatto Quotidiano καταδεικνύει ότι η Ιταλία διαθέτει κριτικό Τύπο και ότι έχει περιθώρια για ελιγμούς.

Ως εκ τούτου, καλώ τους ίδιους τους Ιταλούς να παραμείνουν σε επαγρύπνηση για τυχόν επιθέσεις κατά της ελευθερίας του Τύπου στη χώρα τους. Ελπίζω ότι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν θα χρειαστεί να παρέμβει στο ζήτημα αυτό. Εξάλλου, αυτό που επιθυμούμε δεν είναι «περισσότερη Ευρώπη», αλλά μια Ευρώπη που θα επικεντρώνεται στα μείζονα καθήκοντά της. Μόνο τότε θα μπορέσει η Ευρώπη να κερδίσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος.

  Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, η ελευθερία της πληροφόρησης αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ζήτημα και, εγώ προσωπικά, την υπερψήφισα. Εντούτοις, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ελευθερία συνεπάγεται επίσης ευθύνες, και εμείς στην Ευρώπη χρειαζόμαστε μέσα επικοινωνίας που να χαρακτηρίζονται από κριτικό πνεύμα και διαφάνεια. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το ίδιο θα συμβαίνει και στο μέλλον. Η ευρωπαϊκή ιστορία καταδεικνύει τι είδους φρικαλεότητες προκαλούνται όταν τα μέσα ενημέρωσης κλείνουν και δεν επιτρέπεται στην πληροφόρηση να διαχέεται ελεύθερα.

Όσον αφορά το θέμα αυτό, θεωρώ ότι εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο σε ένα επιμέρους κράτος μέλος. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει να επεκτείνουμε το ζήτημα και να καθορίσουμε αρχές, τις οποίες θα τηρούμε, ανεξάρτητα από το εάν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία είναι Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι ή Δεξιοί. Οι ίδιοι κανόνες πρέπει να ισχύουν για όλους και, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να λάβουμε μέτρα για να διασφαλίσουμε ότι θα διαφυλαχθεί η ελευθερία της πληροφόρησης. Πρόκειται για μία από τις θεμελιώδεις ελευθερίες, την οποία ελπίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαφυλάξει και τα επόμενα χρόνια. Ελπίζω, επίσης, ότι όλοι θα δέχονται την ίδια μεταχείριση, σύμφωνα με τα ίδια μέτρα και σταθμά.

  Chris Davies (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρίζεται ότι ασπάζεται υψηλές αρχές περί της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και όλες επαναδιατυπώνονται και ενισχύονται στη Συνθήκη της Λισαβόνας· επανειλημμένα, όμως, εθελοτυφλούμε απέναντι στις κατάφωρες παραβιάσεις που πραγματοποιούνται στο ένα ή στο άλλο κράτος μέλος. Δεν καταγγέλλουμε όσους δεν υποστηρίζουν τις αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μας αρέσει να «ταράζουμε τα νερά», αλλά σήμερα είχαμε την ευκαιρία να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να δηλώσουμε ότι ο έλεγχος του Τύπου από μέρους του ιταλού πρωθυπουργού συνιστά καταφανή παραβίαση.

Και σε άλλα κράτη μέλη υπάρχουν προβλήματα, όμως η κατάσταση στην Ιταλία είναι η χειρότερη. Λόγω των ψήφων του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και των βρετανών Συντηρητικών, χάσαμε σήμερα για μία ψήφο: η διαφορά ήταν μόνο μία ψήφος. Οι Συντηρητικοί στη Βρετανία λένε ότι θέλουν τον επαναπατρισμό της κοινωνικής πολιτικής και της πολιτικής για την απασχόληση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν λένε, όμως, ότι θέλουν επίσης να αποτρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση από το να διαδραματίσει οποιονδήποτε ρόλο όσον αφορά την προάσπιση των βασικών ελευθεριών που στηρίζουν τη δημοκρατία σε ολόκληρη την Ευρώπη.

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, είμαι και εγώ ικανοποιημένος με το γεγονός ότι το ψήφισμα καταψηφίστηκε, διότι είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται το Σώμα αυτό για να διεξαχθεί ένα πολιτικό κυνήγι μαγισσών κατά ενός συγκεκριμένου πολιτικού. Εξίσου απαράδεκτο είναι να αυτοπαρουσιάζεται το παρόν Σώμα ως ένα είδος ευρωπαίου Μεγάλου Αδελφού επί του εν λόγω θέματος, ως ένα είδος γενικού ιεροεξεταστή που παρεμβαίνει άμεσα σε ένα ζήτημα, το οποίο είναι αποκλειστικά και μόνο ένα ζήτημα που αφορά τα επιμέρους κράτη μέλη.

Όσοι μαίνονται εδώ για την υποτιθέμενη απειλή κατά της ελευθερίας της πληροφόρησης στην Ιταλία, μια απειλή η οποία είναι εντελώς ανύπαρκτη, είναι οι πρώτοι που συνηγορούν υπέρ της θέσπισης φιμωτικών νόμων, οι οποίοι στοχεύουν απλώς και μόνο στην πολιτική εξουδετέρωση των διαφωνούντων. Αυτή η υποκρισία της Αριστεράς είναι επαίσχυντη. Πράγματι, αν υπήρχε στο Βέλγιο η μισή τουλάχιστον ελευθερία πληροφόρησης από αυτήν που υπάρχει στην Ιταλία, θα είχαμε ήδη σημειώσει σημαντική πρόοδο.

  Daniel Hannan (ECR). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν προσδίδει καμία αξιοπιστία σε αυτό το Σώμα το γεγονός ότι ολόκληρη τη σημερινή ημερήσια διάταξη, όλες τις ψηφοφορίες μας, μονοπώλησε ένα ζήτημα το οποίο δεν έπρεπε καν να τεθεί υπό συζήτηση. Υπερβαίνει την αρμοδιότητα αυτού του Κοινοβουλίου και εντάσσεται στο πλαίσιο των προνομιών ενός από τα κράτη μέλη μας.

Δεν είμαι εναντίον του Silvio Berlusconi. Με χαροποιεί το γεγονός ότι οι βρετανοί Συντηρητικοί δεν είναι πλέον μαζί με το κόμμα του στην Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όμως δεν θα μπορούσα να είμαι ο μόνος που ενοχλήθηκε από τη φαρισαϊκή ηθικολογία που ακούσαμε από την άλλη πλευρά κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Παραπονέθηκαν για το ότι ο κ. Berlusconi έχει ασυλία έναντι της ποινικής δίωξης, χωρίς να αναφέρουν ότι και εκείνοι, ως βουλευτές του ΕΚ, απολαύουν της ίδιας ασυλίας. Παραπονιούνται για το γεγονός ότι κυριαρχεί στα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να αναφέρονται στα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημόσιου χρήματος που δαπανά το παρόν Κοινοβούλιο για να προωθήσει την εικόνα του.

Το παρόν ψήφισμα, και το γεγονός ότι υποβλήθηκε εδώ σήμερα, δεν προσδίδει αξιοπιστία σε κανέναν – δεν προσδίδει αξιοπιστία στους Ιταλούς, οι οποίοι επανέφεραν σε αυτήν την Αίθουσα μία αντιπαράθεση, την οποία έχασαν στο ίδιο τους το κράτος, και δεν προσδίδει αξιοπιστία σε εμάς τους υπολοίπους που τολμήσαμε να εμπλακούμε. Τα ζητήματα αυτά θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται δεόντως μέσω των εθνικών δημοκρατικών μηχανισμών και διαδικασιών της Ιταλικής Δημοκρατίας. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω το αίτημά μου να τεθεί σε ψηφοφορία η Συνθήκη της Λισαβόνας. Pactio Olisipiensis censenda est!

  Syed Kamall (ECR). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι όλοι μας σε αυτήν την Αίθουσα προβληματιζόμαστε σχετικά με την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης. Όλοι θέλουμε να υπάρχει περισσότερη πολυφωνία των μέσων σε ολόκληρη την ΕΕ. Προσωπικά, εκφράζω την ανησυχία μου σχετικά με την πολυφωνία των μέσων σε πολλά κράτη μέλη. Εκφράζω την ανησυχία μου σχετικά με την πολυφωνία των μέσων σε πολλές χώρες εκτός της ΕΕ, για τις οποίες όμως οι Σοσιαλιστές δεν θίγουν σχεδόν ποτέ το ζήτημα αυτό, όπως είναι για παράδειγμα η Κούβα και η Βόρεια Κορέα. Οι Σοσιαλιστές προτιμούν να σιωπούν όσον αφορά την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης στις χώρες αυτές.

Εδώ όμως υπάρχει μια πολύ σημαντική αρχή. Οι Rolling Stones είπαν κάποτε ότι «δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτό που θέλεις», και όταν δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις, τότε βασίζεσαι στις δημοκρατικές διαδικασίες της χώρας σου για να πείσεις τον λαό να απομακρύνει την κυβέρνηση που δεν υποστηρίζεις. Δεν αποφασίζεις να πας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να προσπαθήσεις να ανατρέψεις εκεί τις δημοκρατικές αποφάσεις. Πρόκειται για μία αρχή που είναι προσφιλής στους Συντηρητικούς και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είμαι περήφανος για το γεγονός ότι η Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών διαδραμάτισε τον δικό της ρόλο στην καταψήφιση αυτού του ανεπίτρεπτου ψηφίσματος.

  Sergio Paolo Francesco Silvestris (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι η δημοκρατική ψηφοφορία του Κοινοβουλίου κατέδειξε αναμφισβήτητα κάτι που όλοι γνωρίζουν ότι είναι αλήθεια, δηλαδή ότι στην Ιταλία υπάρχει ελευθερία της πληροφόρησης.

Βλέπετε, αυτό που προσπαθούσαν να κάνουν οι Αριστεροί ήταν να αναζητήσουν θέματα, στα οποία θα μπορούσαν να αντιταχθούν – γιατί; Διότι, όπως ήδη είπα στις Βρυξέλλες, έχουν τόσο πολλές εφημερίδες στην Ιταλία, αλλά δεν ξέρουν τι να γράψουν· επομένως, το μόνο πράγμα που μπορούσαν να πουν –καθυστερώντας με τη διαδικασία αυτή τις εργασίες του παρόντος Κοινοβουλίου επί έναν μήνα– ήταν ότι υποστηρίζουν τη θέση ότι δεν υφίσταται ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία.

Στις πολλές εφημερίδες τους δεν μπορούν να γράψουν ότι, στην Ιταλία, η κυβέρνηση μετέφερε τα θύματα του σεισμού της L’Aquila από τα αντίσκηνά τους σε κανονικά σπίτια σε διάστημα τεσσάρων μηνών· στις εφημερίδες τους δεν μπορούν να γράψουν ότι, μέσα σε τρεις μήνες, η νέα ιταλική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Berlusconi απομάκρυνε από τους δρόμους της Νάπολης τα σκουπίδια που εκείνοι επέτρεπαν επί χρόνια να συσσωρεύονται· δεν μπορούν να πουν ότι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ιταλία είναι η χώρα στην οποία σημειώθηκαν οι μικρότερες απώλειες σε θέσεις εργασίας, παρά την οικονομική κρίση· δεν μπορούν να γράψουν στις εφημερίδες τους ότι, στην Ιταλία, δεν κατέρρευσε καμία τράπεζα και κανένας αποταμιευτής δεν έχασε τα χρήματά του, παρά την οικονομική κρίση· δεν μπορούν να τα πουν όλα αυτά, κανένας δεν τους διαβάζει, κανένας δεν τους πιστεύει και επιρρίπτουν την ευθύνη στην υποτιθέμενη έλλειψη ελευθερίας της πληροφόρησης.

Ξέρετε τι λέμε στην Ιταλία; Λέμε ότι είναι σαν εκείνους που άνοιξαν τον φράχτη, άφησαν τους ταύρους να ξεφύγουν και τώρα ψάχνουν για τα κέρατα: έχασαν τους ταύρους, έχασαν τις ψήφους, έχασαν και τα νούμερα στην Ιταλία· προσπάθησαν –θα ολοκληρώσω με αυτό, κύριε Πρόεδρε– να τα ανακτήσουν στην Ευρώπη, στην οποία επίσης κατείχαν μία πλειοψηφία, την οποία, όμως, έχασαν και εκεί.

Με όλον τον δέοντα σεβασμό προς όλους εκείνους στην Ευρώπη, οι οποίοι ήθελαν να δείξουν ότι αληθεύει το αντίθετο, η δημοκρατία κατέδειξε ακόμη μία φορά ότι η ελευθερία της πληροφόρησης υπάρχει και ανθεί στην Ιταλία.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, με χαροποιεί ιδιαίτερα το αποτέλεσμα του σημερινού ψηφίσματος, διότι η Ιταλία είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η μεμονωμένη αναφορά της σε πρόταση ψηφίσματος ενώπιόν μας θα ήταν μάλλον περιττή. Εντούτοις, ελπίζω ότι, στο μέλλον, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε την ελευθερία της πληροφόρησης, την ελευθερία του Τύπου και την ελευθερία των μεμονωμένων δημοσιογράφων να εκφράζουν την άποψή τους στο πλαίσιο των φορέων για τους οποίους εργάζονται. Και θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το ίδιο ισχύει σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν θα πρέπει να συζητούμε μόνο για μία συγκεκριμένη χώρα. Το σημερινό αποτέλεσμα ήταν μια καλή ημέρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια καλή ημέρα για τη δημοκρατία.

  Aldo Patriciello (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, ως συνήθως, βρισκόμαστε να συζητούμε και να ψηφίζουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επί ζητημάτων αποκλειστικά εθνικού ενδιαφέροντος και εθνικής συνάφειας και, κατά συνέπεια, όχι στο ιταλικό κοινοβούλιο ή στην ιταλική Γερουσία.

Για ακόμη μία φορά, μετά τις κατηγορίες σχετικά με τη μετανάστευση που εξαπέλυσαν στο Σώμα αυτό κατά της ιταλικής κυβέρνησης εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση, όχι εξαιτίας μίας παράξενης συνωμοσίας, της οποίας θεωρούν ότι είναι θύματα, αλλά εξαιτίας της κυρίαρχης βούλησης του λαού, έγινε μια καιροσκοπική, καταγέλαστη και ιδιοτελής απόπειρα διαστρέβλωσης της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στην Ιταλία, με μοναδικό σκοπό να σπιλωθεί η κυβέρνηση και η χώρα μας στο πρόσωπο του πρωθυπουργού μας, του κ. Berlusconi.

Τα κόμματα της μειοψηφίας προσπάθησαν να κερδίσουν στις εκλογές το πάνω χέρι μέσω μιας μονόπλευρης εκστρατείας δημοσιότητας, αντισταθμίζοντας την έλλειψη ιδεολογίας και περιεχομένου στα πολιτικά τους προγράμματα με μια εκστρατεία που αποσκοπούσε να βλάψει συστηματικά τη χώρα μας στο πλαίσιο της Ευρώπης. Όσοι από τους βουλευτές του ΕΚ υποστήριξαν την ιταλική αντιπολίτευση θα πρέπει να εστιάσουν σε ζητήματα που αφορούν αυστηρά τις δικές τους χώρες, χωρίς να παρακολουθούν την κατάσταση που επικρατεί στην Ιταλία μέσα από τα παραπλανημένα και παραπλανητικά μάτια των συμπατριωτών μου. Αυτοί ανήκουν σε ένα κόμμα που χρόνια τώρα διακρίνεται για την πολιτική που ακολουθεί, η οποία συνίσταται σε ένα και μόνο στοιχείο: τη συστηματική και στοχευμένη εξύβριση του ιταλού πρωθυπουργού, του αρχηγού ενός συνασπισμού που εξελέγη δημοκρατικά από 17 εκατομμύρια Ιταλούς.

Γραπτές αιτιολογήσεις ψήφου

- Ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

  Luís Paulo Alves (S&D), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος που κατέθεσε η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης, διότι πιστεύω ότι η ελευθερία του Τύπου αποτελεί έναν από τους πυλώνες της ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας που υποστηρίζω και, όποτε αυτή διατρέχει κίνδυνο, όπως επί του παρόντος στην Ιταλία, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να την προστατεύσουμε. Στην Ιταλία, η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία του Τύπου διατρέχουν σαφέστατα σοβαρό κίνδυνο.

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ελέγχει, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μια τεράστια αυτοκρατορία εκδοτικών οίκων, ημερήσιων και εβδομαδιαίων εφημερίδων, καθώς και τρία τηλεοπτικά κανάλια, ασφαλώς είναι ασύμβατο με το πολιτικό αξίωμα που κατέχει ο κ. Berlusconi και με τις απαιτήσεις ενός δημοκρατικού κράτους και μέλους της ΕΕ. Σε αυτό προστίθενται οι προσπάθειες άσκησης πιέσεων στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό και χειραγώγησής του. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση έχει αποδυναμώσει περαιτέρω τα μέσα ενημέρωσης, καθιστώντας τα περισσότερο ευάλωτα στην άσκηση πιέσεων από μέρους διαφημιστικών εταιρειών ή δημόσιων οργανισμών. Είναι επιτακτική ανάγκη να εκπονήσει επιτέλους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόταση οδηγίας για την πολυφωνία και τη συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης, διασαφηνίζοντας τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται σε όλα τα κράτη μέλη όσον αφορά το ζήτημα αυτό, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία.

  Jean-Pierre Audy (PPE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της αλλαγής του τίτλου στο σχέδιο ψηφίσματος σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία, κατόπιν της δήλωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 8ης Οκτωβρίου 2009, για τη διαγραφή της λέξης «Ιταλία». Ακόμη και αν η κατάσταση στην Ιταλία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, εξαιτίας της συνεχούς σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ της ιδιοκτησίας ή/και του ελέγχου των δημόσιων ή ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης και ορισμένων πολιτικών δυνάμεων, συμμερίζομαι την άποψη πολλών συναδέλφων ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα πρέπει να καταγγέλλει μεμονωμένα κράτη μέλη.

  Liam Aylward, Brian Crowley και Pat the Cope Gallagher (ALDE), γραπτώς. – (EN) Σήμερα ψηφίσαμε επί διαφόρων ψηφισμάτων και τροπολογιών. Στην ουσία, κατατέθηκαν ενώπιόν μας προτάσεις, οι οποίες καταδίκαζαν τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.

Ως βουλευτές του ηγετικού κόμματος της ιρλανδικής κυβέρνησης, αντιταχθήκαμε επιμόνως σε προτάσεις που έχουν υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και καταδικάζουν τις εσωτερικές δραστηριότητες επιμέρους κυβερνήσεων και επιμέρους χωρών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τότε που προσχωρήσαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουμε αντιταχθεί επιμόνως σε πολιτικές στρατηγικές, διά των οποίων ζητείται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αποφανθεί επί πολιτικών διχασμών και αντιπαραθέσεων που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό των επιμέρους χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτή ήταν η πολιτική μας στο παρελθόν και αυτή είναι η πολιτική μας επί του παρόντος. Υπήρξαμε πάντοτε συνεπείς.

Θα υποστηρίζουμε πάντοτε την ελευθερία της έκφρασης, η οποία αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πολιτών της Ευρώπης.

  Ivo Belet (PPE), γραπτώς. – (NL) Ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα της παρούσας ψηφοφορίας, το οποίο μας εξέπληξε, θα δημιουργήσει προοπτικές για μία πραγματική συζήτηση, μία συζήτηση επί της ουσίας των προβλημάτων που απειλούν την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη. Υποστηρίζουμε ολόθυμα τη διεξαγωγή μιας τέτοιας συζήτησης. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης δέχεται πιέσεις σε πολλά κράτη μέλη (παραπέμπω στην πλέον πρόσφατη έκθεση του καταλόγου για την ελευθερία του Τύπου, ο οποίος δημοσιεύθηκε εχθές από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα).

Εντούτοις, είναι αναγκαίο να ακολουθήσουμε μία θεμελιακή προσέγγιση σε σχέση με τα προβλήματα αυτά και να αναπτύξουμε ένα μέσο για τη βελτίωση της κατάστασης σε ολόκληρη την ΕΕ, έτσι ώστε οι δημοσιογράφοι να είναι σε θέση να επιτελούν το έργο τους, χωρίς να δέχονται πιέσεις από ιδιωτικούς και πολιτικούς φορείς. Ορισμένοι βουλευτές σε αυτό το Σώμα προτίμησαν να ακολουθήσουν μία εθνική τακτική και να διευθετήσουν τις εσωτερικές, εθνικές τους υποθέσεις, είναι όμως θετικό το γεγονός ότι η στρατηγική αυτή απέτυχε, διότι κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε τον κίνδυνο να καταπνιγεί η συζήτηση αυτή εν τη γενέσει της. Πρέπει πλέον να αποστρέψουμε διά παντός την προσοχή μας από αυτά τα εθνικά τεχνάσματα και να επενδύσουμε την ενέργειά μας σε διαρθρωτικές λύσεις ενός προβλήματος το οποίο αποτελεί, μακροπρόθεσμα, πραγματική απειλή για το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία μας στην Ευρώπη.

  David Casa (PPE), γραπτώς. – (EN) Η ιδέα ότι στην Ιταλία έχει παραβιαστεί με οποιονδήποτε τρόπο το δικαίωμα στην πληροφόρηση είναι εσφαλμένη. Πρώτον, δεν ενδείκνυται, εν προκειμένω, η χρήση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως βήματος διαλόγου για τη συζήτηση θεμάτων που θα πρέπει να παραμείνουν στο πεδίο της εσωτερικής αρμοδιότητας των εθνικών δικαστηρίων και των κοινοβουλίων των κρατών μελών. Επιπρόσθετα, είναι σαφές ότι η πρόσφατη κριτική κατά της Ιταλίας ξεκίνησε απλώς στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να εξαπολυθούν επιθέσεις κατά του ιταλού πρωθυπουργού Silvio Berlusconi. Ως εκ τούτου, καταψήφισα το ψήφισμα.

  Carlos Coelho (PPE), γραπτώς. – (PT) Η σχέση μεταξύ πολιτικής εξουσίας και δημοσιογραφίας είναι πολυσύνθετη και εύθραυστη, μου είναι όμως προφανές ότι κανένας δεν θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιβάλλει τη δική του «αλήθεια», λογοκρίνοντας ιδέες, διώκοντας δημοσιογράφους ή περιορίζοντας την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης. Η ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης αποτελεί μία από τις βασικές αρχές που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, και είναι αναγκαία σε κάθε δημοκρατία. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν θα πρέπει να μειώνουμε την αξία της παρούσας συζήτησης ή να την χρησιμοποιούμε για πολιτικό όφελος.

Με την υποβολή ψηφίσματος σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία, η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγχέει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το ιταλικό. Αρνούμενη να συμπεριληφθούν στην πρόταση περιπτώσεις από άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, η Ουγγαρία ή η Πορτογαλία, όπου αναφέρθηκε η αδικαιολόγητη κατάργηση του προγράμματος Jornal Nacional στο κανάλι TV1, αποδεικνύει ότι χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν ενδιαφέρεται για την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ευρώπη, αλλά μόνο στην Ιταλία... Περιέργως, πληροφορούμαστε, τη σημερινή ακριβώς ημέρα, ότι η Πορτογαλία έχει υποχωρήσει κατά 14 θέσεις στην κατάταξη για την ελευθερία του Τύπου, η οποία δημοσιεύθηκε από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα.

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), γραπτώς. – (RO) Η ελευθερία του τύπου είναι ουσιαστικής σημασίας σε μία δημοκρατική κοινωνία. Κατά συνέπεια, πιστεύω ότι η ανάγκη για μία ισορροπημένη αγορά των μέσων ενημέρωσης πρέπει να υποστηριχθεί από όλα τα κράτη μέλη, τα οποία οφείλουν να δεσμευτούν, τόσο μεμονωμένα όσο και από κοινού, ότι θα παρέχουν στους ευρωπαίους πολίτες τη δυνατότητα πρόσβασης στην ακριβέστερη δυνατή πληροφόρηση. Πιστεύω ότι είναι απολύτως απαραίτητο για όλους τους ευρωπαίους πολίτες να ασκούν ενεργά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, έτσι ώστε να είναι κατάλληλα ενημερωμένοι, αλλά και να μπορούν επίσης να κατανοούν και να κρίνουν τον τρόπο με τον οποίο ενημερώνονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, καθώς και από έκαστο κράτος μέλος μεμονωμένα.

  Anne Delvaux (PPE), γραπτώς. – (FR) Ως πρώην δημοσιογράφος, απείχα από όλες τις προτάσεις και τις τροπολογίες που υποβλήθηκαν σε ψηφοφορία αυτήν την Τετάρτη. Με τον τρόπο αυτόν, θέλω να εκφράσω την έντονη κριτική μου όσον αφορά τη χρησιμοποίηση, για πολιτικο-κομματικούς σκοπούς, μιας συζήτησης τόσο θεμελιώδους όσο η ελευθερία του Τύπου, ενός θεμελιώδους δικαιώματος το οποίο, στην ουσία, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί αντικείμενο πολιτικών διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς!

Η Ιταλία βιώνει επιθέσεις κατά της ελευθερίας του Τύπου και αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο. Εντούτοις, ακούσαμε τίποτα από τους βούλγαρους, τους ρουμάνους ή τους γάλλους δημοσιογράφους; Εξετάσαμε προσεκτικά τις πολιτικές ή οικονομικές παρεμβάσεις που υφίστανται σε άλλες χώρες της ΕΕ; Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η πολιτική στις οικείες χώρες μας δεν παρεμβαίνει στον έλεγχο και το περιεχόμενο της δημοσιογραφικής πράξης; Αν είχαμε επεκτείνει τη μελέτη μας με μία νέα έκθεση, θα μπορούσαμε να είχαμε στηρίξει τα ψηφίσματα μας, έτσι ώστε να βρουν, με τον καταλληλότερο τρόπο, τον πραγματικό τους στόχο: την ελευθερία του Τύπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θεωρώ ότι, όσον αφορά αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα, αξίζει να επενδύσουμε περισσότερο από ό,τι προκύπτει από τα κείμενα αυτά – κείμενα, τα οποία έχουν χάσει τον στόχο τους.

  Proinsias De Rossa (S&D), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα υπέρ του παρόντος ψηφίσματος για την εκπόνηση οδηγίας σχετικά με τη συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης και την προστασία της πολυφωνίας τους. Δυστυχώς, το νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ για την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης και τη συγκέντρωσή τους εξακολουθεί να είναι ανεπαρκές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυάται την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης στο άρθρο 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθώς και στο άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πράγματι, το άρθρο 11 του Χάρτη ορίζει ρητά ότι «η ελευθερία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η πολυφωνία τους είναι σεβαστές». Η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και η πολυφωνία τους είναι ουσιαστικής σημασίας για μία ελεύθερη, υγιή και δημοκρατική κοινωνία. Η αυξανόμενη συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης στα χέρια εύπορων πατρόνων καταπνίγει σαφέστατα τον ανοιχτό διάλογο. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όσον αφορά τα πλούσια επιχειρηματικά συμφέροντα που ελέγχουν τη ροή της πληροφόρησης και προωθούν ένα αυτοεξυπηρετούμενο και καθοδηγούμενο από την αγορά, αντικανονιστικό και, συχνά, αντισυνδικαλιστικό πρόγραμμα δράσης. Ομοίως, και για τους ίδιους ακριβώς λόγους της διασφάλισης της αντικειμενικότητας, οι δημόσιοι φορείς των μέσων ενημέρωσης θα πρέπει να είναι ανεξάρτητοι και να μην υπόκεινται σε παρεμβάσεις από τις κυβερνητικές αρχές.

  Frank Engel (PPE), γραπτώς. – (FR) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλείται ακόμη μία φορά να γνωμοδοτήσει επί ενός εθνικού ζητήματος, δηλαδή επί της απειλής της ελευθερίας της έκφρασης στην Ιταλία. Οι λουξεμβουργιανοί βουλευτές της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) είναι της άποψης ότι, για λόγους αρχής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα πρέπει να παρέμβει σε μία σύγκρουση συμφερόντων ενός κράτους μέλους, είτε η σύγκρουση αυτή είναι πραγματική είτε όχι. Το Κοινοβούλιο δεν θα πρέπει να απαιτεί τη λήψη ευρωπαϊκών νομοθετικών μέτρων κάθε φορά που ένα πολιτικό ή νομικό ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί ικανοποιητικά κατά την άποψη όλων των ενδιαφερομένων κομμάτων σε ένα δεδομένο κράτος μέλος. Για αυτόν τον λόγο, καταψηφίσαμε οιαδήποτε προσπάθεια να υπάρξει νομοθετικής ρύθμισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα πρόβλημα συγκρουόμενων συμφερόντων σε συγκεκριμένο κράτος μέλος.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τασσόμαστε υπέρ της πραγματοποίησης μίας πραγματικής ευρωπαϊκής συζήτησης σχετικά με τον Τύπο και τις προβληματικές συγχωνεύσεις που ενδέχεται να υπάρξουν στον τομέα αυτόν. Η παρούσα συζήτηση δεν θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα συγκεκριμένο κράτος μέλος, αλλά θα πρέπει να εξετάσει το ζήτημα με αντικειμενικό και συνεπή τρόπο για το σύνολο της ΕΕ, έτσι ώστε οι λύσεις που θα δοθούν στα προβλήματα αυτά να μπορούν να βασίζονται στην υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία.

  Edite Estrela (S&D), γραπτώς. – (PT) Η πορτογαλική σοσιαλιστική αντιπροσωπεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταγγέλλει και καταδικάζει τις ενέργειες συγκεκριμένων πορτογάλων βουλευτών του ΕΚ από την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), οι οποίοι προσπάθησαν να σπιλώσουν την εικόνα της Πορτογαλίας και του πορτογάλου πρωθυπουργού με την αβάσιμη κατηγορία της παρέμβασης στα μέσα ενημέρωσης. Αυτό το έκαναν ως μέρος μιας εκστρατείας συγκάλυψης των επιθέσεων εκ μέρους της ιταλικής κυβέρνησης του Silvio Berlusconi κατά της ελευθερίας της έκφρασης και των μέσων ενημέρωσης. Η σοσιαλιστική αντιπροσωπεία δεν μπορεί παρά να εκφράσει τη λύπη της για το γεγονός ότι ορισμένοι πορτογάλοι βουλευτές του ΕΚ τραβούν εις μάκρος τη συζήτηση αυτήν, η οποία υποκινήθηκε από ορισμένα κόμματα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας· μια συζήτηση, στην οποία το πορτογαλικό εκλογικό σώμα έδωσε μια εκκωφαντική απάντηση στη διεθνή σκηνή.

Σε αντίθεση με όλους όσοι βρίσκονται πίσω από αυτήν την εκστρατεία, οι Σοσιαλιστές δεν ζητούν από κανέναν πορτογάλο πολίτη να αποκηρύξει την ιθαγένειά του· καταγγέλλουμε όμως όλους εκείνους οι οποίοι προσβάλλουν την καλή φήμη της Πορτογαλίας, προκειμένου να τηρήσουν τις ενδεχόμενες δεσμεύσεις τους προς τον Silvio Berlusconi.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Η Επίτροπος Viviane Reding απηύθυνε έκκληση προς το Σώμα στο πλαίσιο της συζήτησης του θέματος αυτού, ζητώντας να μην χρησιμοποιήσουμε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα για να επιλύσουμε προβλήματα τα οποία θα πρέπει να επιλύονται σε εθνικό επίπεδο, όπως ορίζεται στις Συνθήκες μας. Συμφωνώ απολύτως, και αποδοκιμάζω τη χρησιμοποίηση τέτοιων τακτικών από μέρους της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ιδιαίτερα από τους Σοσιαλιστές. Θυμάμαι ότι, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, οι ισπανοί Σοσιαλιστές επεδίωκαν να χειραγωγήσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κερδίζοντας εξωτερική υποστήριξη –η οποία ήταν ελάχιστη στην ίδια τους τη χώρα– για μία καταστροφική αντιτρομοκρατική πολιτική. Αυτό το ατυχές πρότυπο συμπεριφοράς εξακολουθεί να υφίσταται. Όπως κατήγγειλε ο Πρόεδρος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), οι θέσεις αυτές βρίθουν κακής πίστης και δεν συμβάλλουν καθόλου στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης προς τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Αναρωτιέμαι εάν η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα ήταν εξίσου πρόθυμη να πραγματοποιήσει παρόμοια συζήτηση σχετικά με την Πορτογαλία και τις επανειλημμένες παρεμβάσεις της κυβέρνησής της στα μέσα ενημέρωσης, οι οποίες, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, οδήγησαν στην αντικατάσταση του αρχισυντάκτη μιας εξέχουσας εφημερίδας (O Público) και στον αιφνίδιο τερματισμό του τηλεοπτικού προγράμματος ειδήσεων (TV1), γεγονός που έχει ήδη καταδικαστεί απερίφραστα από την ρυθμιστική αρχή για τα μέσα ενημέρωσης.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Ψηφίσαμε υπέρ του ψηφίσματος που υπεραμύνεται της ελευθερίας της πληροφόρησης, διότι πιστεύουμε στην προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και της πληροφόρησης, καθώς και στην πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης, παρά στη συγκέντρωσή τους. Παρόλα αυτά, διαφωνούμε με ορισμένες πτυχές του παρόντος ψηφίσματος, οι οποίες αγγίζουν τα όρια της παρέμβασης στον δημοκρατικό βίο των επιμέρους χωρών και διατηρούμε μείζονες αμφιβολίες ως προς την ενδεχόμενη εκπόνηση μίας οδηγίας για το εν λόγω ζήτημα, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη την τρέχουσα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο αγώνας μας για την ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης, για τα δικαιώματα των δημοσιογράφων και άλλων επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης, για την καθολική πρόσβαση στην πληροφόρηση και την εγγυημένη πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης δεν μπορεί να χρησιμοποιείται προς συγκάλυψη κομματικών σχεδίων, τα οποία έχουν ως πρωταρχικό στόχο την παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών, μέσω της χρήσης δύο μέτρων και δύο σταθμών, ανάλογα με το ποια πολιτική οντότητα έχει συμφέροντα σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα.

Ως εκ τούτου, απείχαμε από την ψηφοφορία σχετικά με τις προτάσεις της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) για ζητήματα τα οποία σχετίζονται με το κανάλι TV1 στην Πορτογαλία, παρά το γεγονός ότι το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι γνωστό ότι αποδοκιμάζει την τρέχουσα κατάσταση στην Πορτογαλία.

  Mathieu Grosch (PPE), γραπτώς. – (FR) Θεωρώ ότι η συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η κατάσταση στην Ιταλία είναι ανησυχητική, όμως είναι καθήκον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συζητήσει το θέμα γενικά ή για όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα στον τομέα αυτόν.

Το να αναφερόμαστε μόνο στην Ιταλία, ενώ γνωρίζουμε ότι προβλήματα υφίστανται και σε άλλες χώρες, για παράδειγμα στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στην Πορτογαλία και στην Ουγγαρία, προκαλεί μία κομματική συζήτηση, η οποία δεν συμβάλλει στην ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου.

  Sylvie Guillaume (S&D), γραπτώς. – (FR) Σήμερα ψήφισα κατά του κοινού ψηφίσματος που πρότειναν η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές και η Ομάδα της Ευρώπης Ελευθερίας και Δημοκρατίας σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία και σε άλλα κράτη μέλη· επίσης, καταψήφισα τις τροπολογίες που κατέθεσαν οι εν λόγω Ομάδες σε σχέση με το κοινό ψήφισμα που πρότειναν η Αριστερά και το Ενωμένο Κέντρο, διότι είχαν ουσιαστικά ως στόχο να απεκδυθεί ο ιταλός πρωθυπουργός των ευθυνών του να συμμορφωθεί με την αρχή της πολυφωνίας, η οποία αποτελεί θεμελιώδη αξία των δημοκρατιών μας.

Οι Ομάδες αυτές επιτέθηκαν επίσης σκανδαλωδώς κατά του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, του κ. Giorgio Napolitano.

Υποστήριξα θερμά το κοινό ψήφισμα που συνυπέγραψε η δική μου Ομάδα, διότι υποστηρίζω με όλο μου το σθένος την ελευθερία της έκφρασης και είμαι υπέρ μίας ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με τις συγχωνεύσεις των μέσων ενημέρωσης, παρά την αντίθεση της Δεξιάς, η οποία έχει ήδη καταστεί εμφανής πολλές φορές. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις ανησυχίες που προέρχονται από την Ιταλία, μετά τις πρόσφατες πιέσεις που άσκησε ο Silvio Berlusconi στις ιταλικές και ευρωπαϊκές εφημερίδες, καθώς και στην ελευθερία έκφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά την εκτροπή της πορείας των μεταναστών στη θάλασσα προς τη Λιβύη από μέρους των ιταλικών αρχών, μια πράξη που παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης.

  Filip Kaczmarek (PPE), γραπτώς. – (PL) Ψήφισα κατά του κοινού ψηφίσματος, διότι είναι επιζήμιο και δεν συμμορφώνεται με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Εν ονόματι ορισμένων ειδικών συμφερόντων, η Αριστερά παραβίασε, μεταξύ άλλων, την αρχή της εφαρμογής ενιαίων προτύπων σε όλα τα κράτη μέλη. Η παρεμπόδιση της ψηφοφορίας όσον αφορά την προφορική τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Szájer παρέχει άφθονες αποδείξεις για το ότι πραγματικός στόχος του ψηφίσματος δεν ήταν να επιδείξει ενδιαφέρον για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης. Ο πραγματικός του στόχος ήταν η επιθυμία να επιτεθεί στην ιταλική κυβέρνηση και μόνο σε αυτήν. Και τούτο γιατί η Αριστερά αντιπαθεί αυτήν την κυβέρνηση. Η Αριστερά είναι ελεύθερη να αντιπαθεί την ιταλική κυβέρνηση. Δεν καταλαβαίνω, όμως, γιατί θα πρέπει να συνταχθούμε με αυτήν την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως μέσο, καθώς και με την προσπάθεια να εμπλακεί το Σώμα μας σε μία συνεχιζόμενη πολιτική διαμάχη στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους.

Η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης είναι επίσης καθολική και σημαντική όταν απειλείται από αριστερές κυβερνήσεις. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που απορρίψαμε το σχέδιο ψηφίσματος, το οποίο βρισκόταν στη διάταξη των εργασιών απλώς και μόνο για να μπορέσει η Αριστερά να επιτεθεί στους πολιτικούς της αντιπάλους στην Ιταλία.

  Eija-Riitta Korhola (PPE), γραπτώς. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, η ελευθερία της έκφρασης και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και θα πρέπει να τυγχάνουν υψηλής εκτίμησης και προστασίας. Όπως και πολλούς άλλους εδώ, με ανησυχούν οι εξελίξεις που είδαμε να σημειώνονται σε ορισμένα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας και της Ουγγαρίας. Αν το ψήφισμα αυτό αφορούσε την επικοινωνία και τα προβλήματά της σε ολόκληρη την ΕΕ εν γένει, θα το υποστήριζα θερμά και εγώ. Αυτήν τη φορά όμως δεν μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο. Υποστηρίζω την αρχή που εξέφρασε η Ομάδα μας, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), ότι η ΕΕ δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει στις εθνικές υποθέσεις, διότι δεν έχει τη νόμιμη εντολή να το πράξει. Ως εκ τούτου, είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία, καθώς και με το γεγονός ότι και οι εννέα προτάσεις ψηφίσματος απορρίφθηκαν σήμερα στην Ολομέλεια. Συμμερίζομαι τον προβληματισμό της Ομάδας μου ότι, με την απαίτησή του για τη θέσπιση κοινοτικής νομοθεσίας επί της πολυφωνίας των μέσων ενημέρωσης και της ιδιοκτησίας τους, το Κοινοβούλιο θα συνέβαλε περισσότερο στην καταστροφή της ελευθερίας του Τύπου παρά στην εδραίωσή του. Καθένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ έχει τα δικά του θεσμικά όργανα για την ανεύρεση λύσεων σε θεμελιώδους σημασίας προβλήματα, και το συγκεκριμένο πρόβλημα της Ιταλίας πρέπει επίσης να επιλυθεί σε εθνικό επίπεδο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε εξ ολοκλήρου την ύπαρξη του προβλήματος.

Προσωπικά, ψήφισα σύμφωνα με τη θέση της Ομάδας μου όσον αφορά την κοινή πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσαν οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι, με εξαίρεση ένα ζήτημα. Η τροπολογία 10 της Ομάδας μας υποτιμά, ή μάλλον απορρίπτει ουσιαστικά, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιταλία στον τομέα της ελευθερίας της πληροφόρησης και, κατά συνέπεια, δεν μπόρεσα να την υποστηρίξω. Επίσης, η λογική με απέτρεψε από το να υποστηρίξω την πρόταση ψηφίσματος της ίδιας της Ομάδας μας, καθώς και αυτή ενέδιδε στον πειρασμό να ασχοληθεί με την κατάσταση σε ένα μόνο κράτος μέλος και, προσπαθώντας να επιτύχει ισορροπία, επεδίωκε να υποτιμήσει τα προβλήματα.

  Jean-Marie Le Pen (NI), γραπτώς. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στην Ιταλία είναι που ο αρχηγός του κράτους εξαπολύει απειλές, κινεί νομικές διαδικασίες όταν δέχεται ελάχιστες επικρίσεις και εμπλέκεται προσωπικά σε μία δικαστική υπόθεση για να αφανίσει έναν πολιτικό αντίπαλο; Στην Ιταλία είναι που το κυβερνών κόμμα μεταχειρίζεται και την ελάχιστη μη συκοφαντική πληροφορία ως «επίβουλη», ως «εκστρατεία βίας χωρίς κανένα προηγούμενο», ως εσκεμμένη προσπάθεια «παγίδευσης» του αρχηγού του κράτους; Στην Ιταλία είναι που ο Τύπος επικρίνεται όταν διαδίδει νέα για υποθέσεις νεποτισμού που ευνοούν το παιδί του αρχηγού του κράτους; Μόνο στην Ιταλία συμβαίνει να διατηρούν οι κυβερνώντες ιδιαίτερους δεσμούς με τα στελέχη των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών και να διορίζουν τους διευθύνοντες των δημόσιων τηλεοπτικών σταθμών; Στη Ιταλία είναι που αλλάζουμε τη νομοθεσία για την οπτικοακουστική διαφήμιση προς όφελος των φίλων μας;

Στην Ιταλία είναι που ένας υπουργός προσκαλείται σε ένα ιδιαίτερα δημοφιλές τηλεοπτικό πρόγραμμα ειδήσεων για να ομολογήσει ότι επιδίδεται στον σεξουαλικό τουρισμό, μια πράξη ποινικά κολάσιμη, εκτός από την περίπτωση του εν λόγω υπουργού; Όχι, αυτά συμβαίνουν στη Γαλλία! Με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι γάλλοι Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές και Πράσινοι σε αυτήν την Αίθουσα δεν θεωρούν ότι αξίζει να χρησιμοποιηθεί αυτή η συζήτηση για να καταγγελθούν οι αμφίβολες πρακτικές της «Σαρκοζίας»!

  Petru Constantin Luhan (PPE), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα κατά του ψηφίσματος σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία και σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, κυρίως εξαιτίας της παραγράφου Δ, η οποία αναφέρει την «κρίσιμη κατάσταση στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία», παραθέτοντας την έκθεση της οργάνωσης Freedom House. Διάβασα προσεκτικά αυτήν την έκθεση, ιδιαίτερα την ενότητα που αφορά τη χώρα μου, και μπορώ, συνεπώς, να πω ότι η πρόταση αυτή δεν αληθεύει. Η εν λόγω έκθεση λέει σαφέστατα ότι «το ρουμανικό σύνταγμα προστατεύει την ελευθερία του Τύπου και η κυβέρνηση σέβεται ολοένα και περισσότερο τα δικαιώματα αυτά».

Σε σχέση με τον πρόεδρο της Ρουμανίας, τον κ. Traian Băsescu, η έκθεση επισημαίνει ότι «έχει αποδειχθεί ότι ελέγχει και χειραγωγεί τα μέσα ενημέρωσης σε μικρότερο βαθμό από ό,τι οι προκάτοχοί του». Άλλο ένα ισχυρό επιχείρημα προς επίρρωση της ελευθερίας έκφρασης στη χώρα μας είναι ότι «η Ρουμανία θεωρείται ότι κατέχει ηγετική θέση σε περιφερειακό επίπεδο όσον αφορά τις ευρυζωνικές συνδέσεις υψηλής ταχύτητας». Μέσω του Διαδικτύου, όλοι οι δημοσιογράφοι μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους και να έρχονται σε επαφή με την κοινή γνώμη. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι η αναφορά στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία έγινε, χωρίς να ληφθούν υπόψη όλα τα συμφραζόμενα.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος και υποστηρίζω θερμά τις εκκλήσεις για την εξάλειψη των μονοπωλίων που λειτουργούν στην Ευρώπη στον τομέα των μέσων ενημέρωσης. Η ελευθερία της πληροφόρησης είναι ένα ζήτημα τεράστιας σημασίας και, δεδομένων των ισχυρών συναισθημάτων και της οριακής ψηφοφορίας, ελπίζω ότι πρόκειται για ένα ζήτημα, στο οποίο θα επανέλθουμε. Απογοητεύτηκα από το γεγονός ότι, μετά την απόρριψη των τροποποιήσεων, δεν μπορέσαμε να εγκρίνουμε το τελικό ψήφισμα.

  Willy Meyer (GUE/NGL), γραπτώς. – (ES) Ψήφισα κατά του ψηφίσματος RC7 0088/2009 που κατέθεσε η Δεξιά και υπέρ του κοινού ψηφίσματος RC7 0090/2009 που κατέθεσαν οι υπόλοιπες Ομάδες στο Σώμα, επειδή υποστηρίζω την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης, καθώς και την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης, και επειδή με ανησυχεί η κατάσταση στην Ιταλία, όπου υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και της εξουσίας των μέσων ενημέρωσης, καθώς και μία ανησυχητική συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης, τόσο των δημόσιων όσο και των ιδιωτικών. Η κατάσταση στην Ιταλία αποτελεί σοβαρή επίθεση κατά της πολυφωνίας των μέσων και, από την άποψη αυτήν, οι ενέργειες της δεξιάς κυβέρνησης, υπό την ηγεσία του κ. Berlusconi, είναι απαράδεκτες. Πιστεύω ότι είναι σωστό να αποκαταστήσουμε αυτήν την αφύσικη κατάσταση, η οποία θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, και να λάβουμε μέτρα, με στόχο να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία των δημόσιων διαύλων ενημέρωσης και την προστασία τους από κάθε μορφή κυβερνητικής παρέμβασης. Με την ψήφο μου, ήθελα να εκφράσω ρητά την αποδοκιμασία μου για την άσκηση πιέσεων στις ευρωπαϊκές εθνικές εφημερίδες ή τον εκφοβισμό τους από μέρους των ιταλικών αρχών.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Οι σημερινές ψηφοφορίες επί των προτάσεων ψηφίσματος βασίζονται σε μία συζήτηση, η οποία είναι δύσκολο να ξεπεραστεί από την πλευρά της πολιτικής μεροληψίας της. Η Ενωμένη Αριστερά εξαπέλυσε επιθέσεις κατά του Berlusconi και τον εκδικήθηκε. Είναι αλήθεια ότι ο βαθμός συγκέντρωσης των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία είναι υψηλός, έχουν δοθεί όμως υπερβολικές διαστάσεις στις απειλές κατά της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας. Είναι προφανές ότι θα αντιταχθούν σε οτιδήποτε δεν ανήκει στην Αριστερά.

Στην κοινή πρόταση ψηφίσματος, οι Πράσινοι, οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Κομμουνιστές και οι Φιλελεύθεροι ζήτησαν να εκχωρηθεί στην ΕΕ η εξουσία να παρακολουθεί την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης, όπως αυτή αποκαλείται κατ’ ευφημισμόν. Αντιτίθεμαι σθεναρά σε κάτι τέτοιο, διότι η αρμοδιότητα στον τομέα αυτόν πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στα κράτη μέλη. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να διατυπώσω ευθαρσώς την αντίθεσή μου σε αυτές τις πολιτικο-κομματικές προσπάθειες παρέμβασης και ότι έπρεπε να καταψηφίσω την κοινή πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσε η Αριστερά, διότι, για εμένα και για το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και η ελευθερία του λόγου συγκαταλέγονται ανάμεσα στις σημαντικότερες πτυχές της δημοκρατίας, και πρέπει να τις υπερασπιζόμαστε.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE), γραπτώς. – (RO) Η ελευθερία της έκφρασης συνιστά μία από τις αξίες που αποτελούν τη βάση της δημοκρατίας. Τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να προστατεύουν με τις ενέργειές τους την ελευθερία της έκφρασης, καθώς και να αποτελούν, εν προκειμένω, πηγή έμπνευσης για ολόκληρο τον κόσμο. Εντούτοις, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να διαδραματίζει τον ρόλο του διαιτητή ή του μοχλού πίεσης στις εσωτερικές πολιτικές διαμάχες των κρατών μελών, όπως συμβαίνει με το παρόν ψήφισμα, καθώς και με το ψήφισμα που αφορά την «κατάσταση» στη Λιθουανία, για το οποίο πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία κατά τη διάρκεια της προηγούμενης συνεδρίασης. Ενόψει των συλλογισμών αυτών, ψήφισα κατά της πρότασης ψηφίσματος.

  Franz Obermayr (NI), γραπτώς. – (DE) Είναι αλήθεια ότι, στην Ιταλία, υπάρχει σημαντικό έλλειμμα όσον αφορά την ελευθερία της πληροφόρησης, κυρίως επειδή ο ιταλός πρωθυπουργός, ο κ. Berlusconi, έχει συγκεντρώσει, άμεσα ή έμμεσα, στη σφαίρα επιρροής του την πλειονότητα των τηλεοπτικών καναλιών, ως αποτέλεσμα της πολιτικής του θέσης και της αυτοκρατορίας του στον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Εντούτοις, αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα ίδιον της Ιταλίας. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, η συνταγματική μεταρρύθμιση οδήγησε στη θέσπιση κανονισμών, οι οποίοι επιτρέπουν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας να διορίζει τους διευθύνοντες των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών εταιρειών (Groupe France Télévision, France 2-5). Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει μεγάλες αντιπαραθέσεις στη Γαλλία. (Επιπρόσθετα, ο πρόεδρος του μεγαλύτερου ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, του TF1, ήταν κουμπάρος του κ. Sarkozy και, κατά συνέπεια, διατηρεί πολύ στενές σχέσεις μαζί του.) Από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι πιθανό η υπόθεση αυτή να υποκινείται περισσότερο από κομματικές πολιτικές και από την αντίθεση προς το πρόσωπο του κ. Berlusconi, παρά να αποτελεί μια ουσιαστική συζήτηση για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και της πληροφόρησης. Για αυτόν τον λόγο, καταψήφισα την παρούσα πρόταση ψηφίσματος.

  Daciana Octavia Sârbu (S&D), γραπτώς. – (RO) Λαμβάνοντας υπόψη ότι τρία κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συμπεριλαμβανομένης της Ρουμανίας) χαρακτηρίστηκαν από την οργάνωση Freedom House ως χώρες με «μερικώς ελεύθερα» μέσα ενημέρωσης, πιστεύω ακράδαντα ότι απαιτείται η παρέμβαση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση μίας από τις σημαντικότερες αρχές της δημοκρατίας, δηλαδή η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης.

Πιστεύω ότι πρέπει να απευθύνουμε έκκληση στην Επιτροπή να διασφαλίσει την πολυφωνία στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, μέσω τις εφαρμογής κοινών προτύπων σε κοινοτικό επίπεδο. Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θέλω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία αυτήν, για να επαναλάβω την ανάγκη έγκρισης μίας οδηγίας για την ελευθερία της πληροφόρησης.

  Judith Sargentini (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Η Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, από κοινού με την Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, κατέθεσαν ένα κοινό κείμενο. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, όλες αυτές οι Ομάδες απέδειξαν την προθυμία τους να αποδεχθούν τις προτάσεις και άλλων πολιτικών Ομάδων στο Σώμα, μεταξύ άλλων και προτάσεις από μέρους της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) να συμπεριληφθούν οι ανησυχίες σχετικά με την ελευθερία του Τύπου σε άλλα κράτη μέλη. Αποδείχθηκε ότι οι προτάσεις αυτές δεν συνιστούσαν σοβαρές προσπάθειες για την επίτευξη συναίνεσης. Το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουμε για αυτήν τη συναίνεση ήταν η διαγραφή οιασδήποτε αναφοράς στην Ιταλία, καθώς και της έκκλησής μας προς την Επιτροπή να υποβάλει οδηγία σχετικά με τη συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης και την πολυφωνία τους στην ΕΕ, οι οποίες αποτελούν την ουσία του ψηφίσματός μας.

Οι τροπολογίες που κατέθεσε η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) επεδίωκαν απλώς να αλλοιώσουν το κείμενο και αποτελούσαν μία προσπάθεια διχασμού οι υποστηρικτές του. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι Πράσινοι έπρεπε να καταψηφίσουν το ψήφισμα, παρόλο που, τουλάχιστον με ορισμένους από αυτούς, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία κατά τις διαπραγματεύσεις. Αυτή η στάση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) δεν αποτελεί εποικοδομητικό τρόπο εργασίας. Λυπούμαστε για το ότι οι Ομάδες της Δεξιάς αρνήθηκαν για ακόμη μία φορά να ζητήσουν μία ευρωπαϊκή απάντηση σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.

  Catherine Soullie (PPE), γραπτώς. – (FR) Η ελευθερία του τύπου συνιστά απόλυτη απαίτηση. Ένα δημοκρατικό νομοθετικό όργανο, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν μπορεί προφανώς να αμφισβητεί αυτό το αγαθό. Η προστασία και η προάσπιση της ελευθερίας της πληροφόρησης πρέπει να διασφαλίζεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Παρόλα αυτά, δεν είναι καθήκον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να διαδραματίζει τον ρόλο υπερεθνικού δικαστηρίου. Η πολυφωνία και η ελευθερία όλων των μέσων ενημέρωσης πρέπει να διασφαλίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, δεν αρμόζει σε εμάς, ως βουλευτές του ΕΚ, να κρίνουμε μία χώρα και τους ηγέτες της επί της φύσης των σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ του Τύπου και του πολιτικού κόσμου.

Η παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στον τομέα αυτόν είναι απαράδεκτη. Τι μας νομιμοποιεί να εκφράσουμε οιαδήποτε άποψη σχετικά με την κατάσταση των ιταλικών μέσων ενημέρωσης; Το ζήτημα αυτό εμπίπτει στο πεδίο των εσωτερικών πολιτικών διαβουλεύσεων ενός κράτους μέλους· διαβουλεύσεων, οι οποίες πρέπει να πραγματοποιηθούν και να διευθετηθούν εντός των συνόρων του ενεχόμενου κράτους. Η απόρριψη της τροπολογίας η οποία αποσκοπούσε στην αλλαγή τίτλου του παρόντος ψηφίσματος, προκειμένου να του προσδώσει μεγαλύτερη κοινοτική χροιά, καταδεικνύει τον στοχευμένο και καθαρά πολιτικό χαρακτήρα της παρούσας συζήτησης. Πρέπει να προσέξουμε ώστε να μην μετατρέψουμε τη Συνέλευσή μας σε δικαστήριο.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Αρνηθήκαμε να συμμετάσχουμε στη τελική ψηφοφορία ενός ψηφίσματος που με πρόσχημα τον έλεγχο του Μπερλουσκόνι στα ιταλικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προωθεί τα γενικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας για την συγκέντρωση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Απαιτεί την έκδοση Οδηγιών που ουσιαστικά θα μετατρέπουν το δικαίωμα στην ενημέρωση και την ελευθερία της έκφρασης σε ζήτημα εσωτερικής αγοράς και ανταγωνισμού, επιβάλλοντας την χειραγώγηση της ενημέρωσης από το μεγάλο κεφάλαιο και την προσαρμογή της δημόσιας υπηρεσίας στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Οι κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί υποστηρικτές του ευρωμονόδρομου επιδοκιμάζουν και επιζητούν την ωμή παρέμβαση της ΕΕ στα εσωτερικά των κρατών μελών, στηρίζουν την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου στον χώρο της ενημέρωσης, και διαγκωνίζονται με ανούσιες αντιπαραθέσεις και ψευδεπίγραφες κορώνες για το ποιός θα αποσπάσει την εύνοια της πλουτοκρατίας στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Οι μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ με χυδαίο τρόπο επιδιώκουν την χειραγώγηση των συνειδήσεων των εργαζομένων προκειμένου να υποβάλλουν την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου που εφαρμόζουν κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Οι λαοί δεν ξεγελιούνται από τις κοκορομαχίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις προσπάθειες ανάδειξης του σε τιμητή. Άλλωστε, αποτελεί βασικό πυλώνα στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης (GUE/NGL), γραπτώς. – Στηρίζουμε το κοινό ψήφισμα, διαχωρίζοντας όμως την θέση μας από τις αναφορές για εκπόνηση πρότασης οδηγίας από πλευράς της Επιτροπής για τη συγκέντρωση στα μέσα ενημέρωσης και την προστασία της πολυφωνίας, καθώς θεωρούμε ότι αυτήν την αρμοδιότητα, για ένα τόσο σοβαρό και αναγκαίο θέμα, θα πρέπει να την έχουν τα κράτη μέλη

  Derek Vaughan (S&D), γραπτώς. – (EN) Ψηφίζοντας υπέρ του κοινού ψηφίσματος που κατέθεσαν η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, οι Πράσινοι και η Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, αισθάνομαι ότι εξέφρασα την υποστήριξή μου για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία. Ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος, πιστεύω ότι ο ρόλος μου είναι να υποστηρίξω τις ενέργειες που έχουν ως στόχο να αποτρέψουν την υπερελεγχόμενη παρουσία των μέσων ενημέρωσης, όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη. Πιστεύω ότι η μονοπώληση των μέσων ενημέρωσης είναι επικίνδυνη και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να ασκήσουμε πιέσεις για την επίτευξη περισσότερης ελευθερίας στον χώρο των μέσων ενημέρωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θα πρέπει να υπόκεινται στη λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης και στην επιλεκτική κάλυψη των ειδήσεων.

  Iva Zanicchi (PPE), γραπτώς. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, λίγο περισσότερο από έναν χρόνο πριν, πήρα για πρώτη φορά τη θέση μου σε αυτά τα έδρανα και συγκινήθηκα ιδιαιτέρως, δεδομένου του μεγάλου σεβασμού που αισθάνομαι για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, και, ιδιαίτερα, για αυτό το Κοινοβούλιο. Λυπούμαι πολύ για το γεγονός ότι αυτό το Σώμα υποβαθμίζεται καθότι εξαναγκάζεται να δαπανήσει χρόνο σε στοχευμένες επιθέσεις από μέρους πολιτικών κομμάτων, τα οποία το χρησιμοποιούν και το εκμεταλλεύονται προς όφελος ιδίων εθνικών και περιφερειακών συμφερόντων.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ακριβώς τα γεγονότα αυτά, τα οποία λαμβάνουν χώρα στο χαμηλότερο, επαρχιακό επίπεδο στην Ιταλία, είναι που αποτελούν τη μεγαλύτερη ένδειξη για την ύπαρξη ελευθερίας στον χώρο του Τύπου και της πληροφόρησης: σκεφτείτε όλες τις τοπικές εφημερίδες, τις εφημερίδες των πόλεων, μικρές και μεγάλες, που διαβάζουν καθημερινά οι πολίτες και δείτε για ποιον μιλούν! Σκεφτείτε εφημερίδες όπως την La Repubblica, καθώς και ολόκληρο τον αριστερό Τύπο. Σήμερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχασε για ακόμη μία φορά την ευκαιρία να εγκύψει σε μία σοβαρή συζήτηση για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη, η οποία κρατείται όμηρος από εκείνους που χρησιμοποιούν το Σώμα αυτό, με σκοπό να επιτεθούν στον ιταλό πρωθυπουργό.

- Πρόταση ψηφίσματος: RC-B7-0090/2009

  Françoise Castex (S&D), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ του παρόντος ψηφίσματος, το οποίο επικρίνει την επιδείνωση της κατάστασης του Τύπου στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ιταλία, και με το οποίο ζητείται η θέσπιση νομοθεσίας για τις συγχωνεύσεις των μέσων ενημέρωσης. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι είναι εντελώς σκανδαλώδες το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή Δεξιά –στην οποία ανήκουν και βουλευτές του ΕΚ που προέρχονται από το κόμμα UMP– εκφράστηκε ευθαρσώς κατά της προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης, συντασσόμενη με τον τρόπο αυτόν με τη θέση των ακροδεξιών και ευρωφοβικών βουλευτών του ΕΚ. Μέσω της ψηφοφορία αυτής, η ευρωπαϊκή Δεξιά έδειξε ότι η αντανακλαστική αντίδρασή της ήταν να προστατέψει τον ιταλό πρωθυπουργό Silvio Berlusconi, μέλος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και επικεφαλής μιας αυτοκρατορίας μέσων ενημέρωσης, κάτι που είναι πρωτοφανές για μία πολιτική προσωπικότητα· ο κ. Berlusconi απειλεί σε τακτική βάση τους δημοσιογράφους και τους εκλεγμένους βουλευτές που αντιτάσσονται στις πράξεις του. Δεν αποτελεί παρέμβαση η δήλωση ότι το γεγονός πως ο πρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης ελέγχει τα υπεράλπεια μέσα ενημέρωσης συνιστά προσβολή της ελευθερίας του ευρωπαϊκού Τύπου. Η Ιταλική Δημοκρατία χρήζει αδιαμφισβήτητα σεβασμού, όπως όλες οι δημοκρατίες της ΕΕ. Εντούτοις, ο αντιπρόσωπός της δεν απέδειξε σήμερα ότι είναι αντάξιος σεβασμού. Εν ονόματι ακριβώς του σεβασμού μας προς τον ιταλικό λαό, έχουμε καθήκον σήμερα να τον επικρίνουμε.

  Nessa Childers (S&D), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα υπέρ της κοινής πρότασης ψηφίσματος, λόγω της βαθιάς ανησυχίας που αισθάνομαι όσον αφορά τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ιρλανδία, αναπτύσσεται ενδεχομένως μία παρόμοια κατάσταση και ελπίζω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εξετάσει και πάλι το ζήτημα αυτό. Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να εξεταστούν εις βάθος και το Κοινοβούλιο πρέπει να παραμένει ενήμερο για τις εξελίξεις και τις τάσεις αυτές σχετικά με την ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης στην Ιρλανδία και σε ολόκληρη την ΕΕ. Θέλω, επίσης, να εκφράσω την απογοήτευσή μου για το γεγονός ότι οι βουλευτές του κόμματος Fianna Fáil καταψήφισαν αυτήν την μετριοπαθή πρόταση σχετικά με την ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία.

  Alan Kelly (S&D), γραπτώς. – (EN) Το ζήτημα που υποβλήθηκε σε ψηφοφορία αφορά θέματα ρύθμισης της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης. Πολλοί είναι αυτοί που κάνουν λόγο για το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ· ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη μεγαλύτερη απειλή κατά της πραγματικής δημοκρατίας συνιστούν οι βαρόνοι των μέσων ενημέρωσης σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν πιστεύετε ότι οι ιδιοκτήτες δεν επηρεάζουν τις εφημερίδες, ξανασκεφτείτε το. Ο Rupert Murdoch έχει στην ιδιοκτησία του περίπου 200 ειδησεογραφικά μέσα ανά τον κόσμο. Μόνο ένα μικρό ποσοστό εξ αυτών διατήρησε αρνητική στάση απέναντι στον πόλεμο του Ιράκ. Η δημοκρατία εξαρτάται από την παροχή πληροφόρησης στην κοινή γνώμη. Η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης σημαίνει ότι η ενίσχυση των επιχειρηματικών συμφερόντων μίας μειοψηφικής ελίτ μπορεί να προβληθεί ως ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Η κοινή γνώμη πρέπει να έχει πάντοτε την επιλογή, όταν πρόκειται για τη διάδοση των ειδήσεων. Στην Ιρλανδία, αντιμετωπίζουμε τα δικά μας προβλήματα που πρέπει να ρυθμίσουμε όσον αφορά την ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης. Το παρόν Σώμα πρέπει να υποστηρίξει την ελευθερία του λόγου και την ελευθερία της έκφρασης των μέσων ενημέρωσης. Δυστυχώς, οι συνάδελφοι της Δεξιάς διαφοροποίησαν τη θέση τους.

  Catherine Soullie (PPE), γραπτώς. – (FR) Κατόπιν της ψηφοφορίας επί του κοινού ψηφίσματος σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ιταλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) είναι λίαν ικανοποιημένη. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ορίσουμε με σαφήνεια τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: είμαστε μια νομοθετική Συνέλευση και όχι ένα δικαστήριο για τις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών μελών. Δεν θα ήταν πρέπον να υποστηρίξει το Κοινοβούλιο αυτήν την καλυμμένη προσωπική επίθεση. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Παρά το γεγονός ότι ήταν οριακό, κατοχυρώνει εκ νέου την αξία της αρχής της επικουρικότητας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμικών της οργάνων.