Volledig verslag van de vergaderingen

Donderdag 11 maart 2010 - Straatsburg

12.1. De zaak Gilad Shalit

  De Voorzitter. – Aan de orde is het debat over de gevallen van schending van de mensenrechten, de democratie en de rechtsstaat (artikel 122 van het Reglement), te beginnen met de zaak Gilad Shalit (vier ⁽¹⁾ ontwerpresoluties).

  Bastiaan Belder, auteur. − Voorzitter, rond acht uur deze morgen klikte ik in ons Parlement de website van Gilad Shalit aan. Eén pijnlijk feit vingen mijn ogen direct op: 1355 dagen, 3 uur, 12 minuten en 37 seconden leeft de ontvoerde Gilad al totaal gescheiden van zijn vader, moeder, broer en zus. Op dezelfde website las ik echter ook een tekst uit het bijbelboek Jeremia: "En er is verwachting voor uw nakomelingen, spreekt de Heere; want uw kinderen zullen wederkomen tot hun landpale". Noam Shalit, hier aanwezig, stel uw hoop en vertrouwen voor de vrijlating van uw dierbare zoon bovenal op de God van Israël.

Voorzitter, geachte collega's, vanmiddag debatteren wij over de zaak Gilad Shalit. Tijdens een speciale zitting van de Israël-delegatie gisterenmiddag heb ik al tegen Noam Shalit gezegd dat zijn zaak - het vrijkomen van Gilad Shalit - ook ónze zaak is. Laat dit debat en deze resolutie daarvan heldere tekenen zijn, die vanzelfsprekend om een vervolg vragen bij de hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid van de Unie. Ik heb baroness Ashton gisterenmorgen persoonlijk aangesproken op het feit. De zaak Shalit is onze zaak, een Europese zaak.

Collega's, doet u dat de komende tijd eveneens. Ik reken op u. Laat Europa eens het verschil maken in het Midden-Oosten. Samen met Noam Shalit en zijn familie zien wij uit naar de vervulling van het rabbinale gebed voor Gilad Shalit, psalm 126, vers 1: "Als de Heere de gevangenen Sions wederbracht, waren wij gelijk degenen die dromen".

  Frédérique Ries , auteur. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, Gilad Shalit was negentien jaar oud toen hij bij een Hamas-aanval in de buurt van Gaza werd ontvoerd. Niet in Gaza, maar in Israël, in een kibboets waar zijn eenheid gelegerd was.

Al bijna vier jaar lang leeft deze jongeman in een kelder, zonder bezoekrecht: geen arts, geen advocaat, geen post, geen proces en geen Geneefse Conventie voor Gilad, niets. Hij die – ten onrechte eigenlijk – bekend staat als soldaat Gilad Shalit vervulde zijn dienstplicht net als alle jongeren in zijn land.

Hij is een vrij verlegen jongeman – net als zijn vader overigens, die we meerdere malen hebben ontmoet en die we vandaag met veel genoegen weer in dit Parlement ontvangen – een jonge man die van wiskunde hield, die van voetbal hield en die vanzelfsprekend zijn burgerbestaan weer zou hebben opgepakt, ware het niet dat hij nu al vier jaar in een hol leeft, afgezonderd van de buitenwereld en afgezonderd van zijn familie.

Commissaris, ik wil het vanmiddag niet met u hebben over politiek; ik wil het niet hebben over het Midden-Oosten, conflicten, onderhandelingen of het uitwisselen van gevangenen. Ons Parlement roept u vandaag unaniem op een jongeman te helpen – een jonge Israëli, een jonge Fransman, een jonge Europeaan – naar huis terug te keren.

Daarom richt ik vandaag een schrijven aan baroness Ashton, samen met mijn collega-auteurs van deze resolutie en leden van zes politieke fracties, mevrouw Essayah, de heer Cohn-Bendit, de heer Howitt, de heer Tannock en de heer Belder, die zojuist het woord heeft gevoerd.

Wij dringen er nadrukkelijk op aan dat baroness Ashton, die volgende week woensdag naar Israël en Gaza zal afreizen, al haar invloed aanwendt om te vragen om de vrijlating van Gilad Shalit, de invloed die het mandaat van onze resolutie van vandaag haar verleent, de invloed van 500 miljoen Europese burgers die wij in dit Parlement vertegenwoordigen.

(Applaus)

  Proinsias De Rossa, auteur. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik juich deze door de verschillende partijen gesteunde resolutie toe waarin wordt opgeroepen tot de vrijlating van de Israëlische soldaat Gilad Shalit, die sinds 2006 door de militaire vleugel van Hamas gevangen wordt gehouden. Ik ben het met de vader van Gilad eens, die heeft gevraagd om de zaak van zijn zoon als een humanitaire kwestie te behandelen en er geen politieke speelbal van te maken. In de woordenstrijd van het politieke debat moeten we het lijden van zowel Israëlische als Palestijnse families nimmer uit het oog verliezen, wier geliefden door dit conflict van hen zijn weggenomen.

De Verdragen van Genève moeten door alle partijen worden gerespecteerd. Het is volslagen onacceptabel dat Gilad Shalit geen aanspraak kan maken op zijn rechten als krijgsgevangene waarvan in het verslag-Goldstone categorisch wordt gesteld dat hij daar recht op heeft. Zijn familie heeft geen informatie over zijn gezondheidstoestand, noch over zijn lichamelijke of geestelijke gezondheid.

Tegelijkertijd is het zo dat van de 7 200 Palestijnen die in Israëlische gevangenissen vastzitten, en die er ook in strijd met de Verdragen van Genève worden vastgehouden, er 1 500 voor onbepaalde tijd worden vastgehouden en er 13 al 25 jaar gevangenzitten. 44 van hen zijn kinderen, terwijl 23 leden van de Raad van het Palestijnse Zelfbestuur in hechtenis worden gehouden als vergelding voor het gevangenhouden van Gilad Shalit. Nogmaals, Goldstone is duidelijk: deze detentie van leden van de Raad van het Palestijnse Zelfbestuur is in strijd met het internationaal recht.

Ik zal deze kwesties naar voren brengen tijdens de parlementaire vergadering van Euromed dit weekend in Jordanië. Ik verzoek Catherine Ashton met klem om tijdens haar aanstaande bezoek aan de regio druk uit te oefenen op de Israëlische en Palestijnse autoriteiten, met inbegrip van die in Gaza, om Gilad Shalit en de Palestijnse kinderen en leden van de Raad van het Palestijnse Zelfbestuur vrij te laten en ervoor te zorgen dat zij veilig en spoedig naar hun familie terugkeren.

  Charles Tannock, auteur. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, staff sergeant Gilad Shalit wordt nu al meer dan drie jaar in gijzeling gehouden door de jihad-fanatici van Hamas. Hamas beweert dat zij een wettelijke actor is die zich aan de Verdragen van Genève houdt en dat hij daarom een krijgsgevangene is, maar Israël beschouwt hem in mijn ogen terecht als een ontvoerd persoon vanaf het moment dat hij gevangen werd genomen. Ongeacht zijn wettelijke status en het internationaal recht wordt hij wreed in eenzame opsluiting gehouden in Gaza, verstoken van alle contact met de buitenwereld. Zelfs het Rode Kruis mocht hem niet zien, wat in de Verdragen van Genève verplicht wordt gesteld. Zijn familie heeft geen informatie over zijn welzijn behalve één video en sporadische aanwijzingen van Hamas dat hij nog steeds in leven is en het goed met hem gaat.

Als Hamas enig recht heeft om door de internationale gemeenschap serieus te worden genomen, dan zouden ze nu op zijn minst ondubbelzinnig moeten laten zien dat de omstandigheden waarin hij wordt opgesloten stroken met internationale humanitaire wetten.

Maar we eisen meer dan dat. Wij eisen dat hij onmiddellijk en onvoorwaardelijk wordt vrijgelaten. Ik maak er geen geheim van dat ik tegen een dialoog met de terroristen van Hamas ben, een organisatie die streeft naar de vernietiging van Israël, maar, als het ooit zover komt dat we zaken met Hamas moeten doen, dan alleen nadat Gilad Shalit uit zijn erbarmelijke gevangenschap is bevrijd.

  Sari Essayah, auteur. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, wanneer dit Huis een resolutie opstelt die ook maar enigszins verband houdt met de situatie in het Midden-Oosten, is het gewoonlijk moeilijk om tot een gemeenschappelijke opvatting te komen. Dat is in dit geval niet zo, dankzij de collega’s die de resolutie mogelijk hebben gemaakt.

De situatie van Gilad Shalit is een humanitaire kwestie, en onze gezamenlijke resolutie onderstreept het feit dat hij, sinds hij bijna vier jaar geleden in gijzeling werd genomen, op een onbekende plaats in Gaza wordt vastgehouden, waar hij geen basisrechten geniet die voldoen aan enige humanitaire normen, met inbegrip van het Derde Verdrag van Genève. Juist vanuit dit humanitaire oogpunt eisen we de onmiddellijke vrijlating van Gilad Shalit. Ondertussen is de minimumeis dat het Rode Kruis en de ouders van Shalit toestemming krijgen om contact met hem te hebben.

De waarde van een mens kan niet worden gemeten. Zij is onmetelijk. Van Gilad Shalit moet geen onderhandelingstroef worden gemaakt door de terroristische organisatie Hamas, maar hij moet onmiddellijk worden vrijgelaten. Dat is de boodschap die de hoge vertegenwoordiger, baroness Ashton, tijdens haar aanstaande bezoek aan Gaza namens ons zou moeten meenemen.

  Takis Chatzigeorgiou, auteur. − (EL) Voorzitter, gisteren nam ik samen met andere collega's deel aan een ontmoeting waarbij de vader van Shalit aanwezig was, en ik wens te zeggen dat niemand ongeroerd kan blijven bij het drama van dit gezin. Daarom is het ons standpunt dat Gilad Shalit, lid van het Israëlische leger, die op 24 juni 2006 werd ontvoerd op Israëlisch grondgebied, de voorwaarden vervuld om als krijgsgevangene te worden beschouwd, volgens het derde Verdrag van Genève.

Op basis daarvan moet hij op een menselijke wijze worden behandeld en moet hem de mogelijkheid tot communicatie worden gegeven. Het internationale Rode Kruis moet hem kunnen bezoeken, en zijn familie moet alle recht hebben om te worden ingelicht over zijn toestand en, natuurlijk, hem kunnen bezoeken. Tegelijkertijd spreken wij ons vertrouwen en ons verlangen uit dat deze persoon zal worden bevrijd.

Aan de andere kant komt het mij voor — zonder enig afbreuk te willen doen aan wat ik tot nog toe heb gezegd — dat het van weinig politiek inzicht getuigt wanneer we denken dat dit geval los kan worden gezien van de vele Palestijnse gevangenen.

Hun gevangenzetting is evenzeer een humanitair probleem. Ik ben zelfs van mening dat we ijdele hoop geven aan dit gezin, als we denken iets te kunnen bereiken door ons als Parlement alleen te concentreren op de vrijlating van deze persoon, en ik herhaal daarbij onmiddellijk onze eis voor zijn vrijlating.

Of is het dan misschien geen humanitair probleem dat tientallen Palestijnse kinderen van zestien in gevangenissen opgesloten zitten? Hoe zouden we die twee problemen van elkaar kunnen scheiden? Er werd geopperd dat deze persoon opgesloten zit in een grot in Gaza, en dat mag dan wel zo zijn. We kunnen er echter niet omheen dat de gehele Gazastrook een enorme grot is. Er wonen anderhalf miljoen Palestijnen die er worden onderworpen aan een collectieve straf.

Er zitten 7 200 Palestijnen in Israëlische gevangenissen, waaronder 270 kinderen tussen zestien en achttien, en 44 kinderen jonger dan zestien. Sinds 1967 zijn 750 000 Palestijnen opgepakt en gevangengezet.

Wij eisen dus de vrijlating van Shalit, maar het zou getuigen van een gebrek aan politiek inzicht als we de realisering van dit doel los zien van de algehele situatie in Palestina.

Tot slot wil ik hieraan toevoegen dat de enige plek op de wereld met een minister van Gevangenen Palestina is! Ik herhaal nogmaals mijn genegenheid en meevoelen met de familie en ik hoop dat dit probleem spoedig een oplossing vindt.

  Nicole Kiil-Nielsen, auteur. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, de resolutie over korporaal Gilad Shalit, waar we ons vandaag over buigen, voegt zich bij een lange reeks van amendementen over de mensenrechtensituatie in het Midden-Oosten die eerder door het Europees Parlement zijn aangenomen.

Korporaal Gilad Shalit, die al 1 355 dagen gegijzeld is, moet zo snel mogelijk worden vrijgelaten. Wij eisen en hopen oprecht dat hij zal worden vrijgelaten. De jonge Salah Hamouri, een Fransman van Palestijnse komaf die sinds 13 maart 2005 gevangen wordt gehouden door de Israëlische autoriteiten, moet worden vrijgelaten. De kinderen die in Israël in strijd met de bepalingen van het internationaal recht en de verdragen inzake de rechten van het kind gevangen zijn genomen, moeten worden vrijgelaten. De militanten van het Vreedzame Volksverzet tegen de Bezetting, waaronder Abdallah Abu Rahmah uit Bil’in, moeten worden vrijgelaten. De gekozen vertegenwoordigers, de leden van de Palestijnse Wetgevende Raad – waaronder Marwan Barghouti – moeten worden vrijgelaten.

Het is tijd dat de Europese Unie nadrukkelijk eist dat de mensenrechten en het internationaal recht in het Midden-Oosten worden geëerbiedigd. De oplossingen zullen niet gevonden worden door tegen elkaar op te bieden, met gebruik van onderdrukking en geweld, zoals bij de moord op een Hamas-leider in Dubai, die wij veroordelen, met name omdat dit de vrijlating van Gilad Shalit nog moeilijker maakt.

  Elena Băsescu, namens de PPE-Fractie. – (RO) Dit is de tweede keer in de afgelopen twee weken dat ik in de plenaire vergadering over Gilad Shalit heb gesproken, en ik ben verheugd dat de gezamenlijke inspanningen met mijn collega-Parlementsleden tot deze resolutie hebben geleid. “De zaak Gilad Shalit” laat de bijzondere zorg zien die de Europese Unie heeft voor de humanitaire situatie in Gaza. De rechten van Gilad, die in het Verdrag van Genève worden uiteengezet, moeten niet afhankelijk worden gemaakt van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Sterker nog, Gilad Shalits vader Noam heeft herhaaldelijk bevestigd dat noch hij, noch zijn familie politiek actief is. Zij hebben er niet voor gekozen om nu in deze situatie te zitten. Het ideale scenario voor ons Europeanen zou twee staten zijn, die in vrede en veiligheid naast elkaar bestaan.

Onderhandelingen over de vrijlating van Gilad zijn al sinds 2006 aan de gang via verschillende intermediairs, waarbij om precies te zijn één zeer controversieel voorstel naar voren is gebracht dat hij zou worden overgedragen in ruil voor duizend Palestijnse gevangenen. Gilad en zijn familie hebben onze hulp nodig.

Dank u zeer.

  Olga Sehnalová, namens de S&D-Fractie. – (CS) De zaak Gilad Shalit is symbool geworden voor de voortdurende wanhoop en frustratie in het Nabije Oosten, zowel voor de mensen die daar wonen als voor de betrokken internationale gemeenschap. Gilad Shalit is een gijzelaar met een naam wiens bewogen lot wij met medeleven en vrees volgen. De mensen in het Nabije Oosten zijn naamloze gijzelaars van een conflict zonder einde. Oog om oog, tand om tand. Of is er misschien nog een andere horizon in het verschiet voor Gilad en alle andere mensen die daar lijden?

Alle normen van het internationale recht kunnen niet vervangen wat wij in dit conflict zo wanhopig weinig horen, namelijk een beroep op menselijkheid. Een keertje niet met een geopolitieke blik naar de wereld kijken waarin met menselijke kaarten en lotgevallen gespeeld wordt. Zich eens inleven in de rol van de familieleden van de slachtoffers en alle onschuldige mensen die gevangen zitten of vermist worden.

Om welke reden zouden Gilad Shalit en alle anderen waarvan een rechter zonder enige twijfel zeggen zou dat ze onschuldig zijn, niet vrijgelaten kunnen worden? Dat zou een ware steun in de rug zijn van de mensen die in vrede willen leven. De sleutel daartoe ligt in vertrouwen, compromisbereidheid en de moed dit alles te verdedigen tegen de onverzoenlijken. Ik vraag u hiertoe eerste stap te zetten.

  Margrete Auken, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DA) Mijnheer de Voorzitter, het doel van het debat dat we vandaag voeren, is om in alle ernst een naam en gezicht te geven aan het menselijk lijden en om op die manier ons mededogen en inlevingsvermogen uit te breiden. In dit verband is het enorm waardevol dat we vandaag over Gilad Shalit spreken. Hierdoor kunnen we ons mededogen naar anderen uitbreiden, zodat we ons kunnen inleven in hun lijden en het lijden van hun families. Duizenden Palestijnen zitten gevangen onder volledig onacceptabele omstandigheden, hetgeen in elk opzicht strijdig is met internationale regels, en de situatie is voor hen precies zo moeilijk als het is voor Gilad Shalit en zijn familie. We moeten ons uiterste best doen om dit probleem werkelijk serieus te nemen, en ik vermoed dat we hiertoe allen bereid zijn. Het probleem is immers niet één gevangene in het bijzonder, maar duizenden gevangenen die het slachtoffer zijn van dit grote conflict.

Ik wil hier graag aan toevoegen dat het belangrijk is dat we de oorzaak van dit lijden onder ogen zien, dat we begrijpen dat als we niets doen tegen niet alleen de belegering van Gaza, maar ook tegen de bezetting van Palestina in het algemeen, en geen tweestatenoplossing tot stand brengen, die we volgens mij allemaal bepleiten en wensen, er geen toekomst is voor deze mensen. Ik ben van mening dat dit een zeer vruchtbare manier is om een gezamenlijke oplossing te vinden, en ik hoop dat mevrouw Ashton er mede voor kan zorgen dat de EU in een positie komt waarin zij niet alleen maar moet betalen, betalen en nog eens betalen, maar ook een keer gehoord wordt.

  Louis Bontes (NI). - Voorzitter, op 25 juni 2006 werd de dienstplichtige Israëlische korporaal Gilad Shalit bij een terroristische infiltratie vanuit de Gazastrook ontvoerd. Sindsdien wordt hij door Hamas gegijzeld. Hamas heeft Shalit volledig van de buitenwereld afgesloten. Hij is in het diepste duister gekerkerd, en zelfs het Rode Kruis mag hem niet bezoeken.

De zaak Shalit bewijst andermaal dat Europa en Israël zich in hetzelfde schuitje bevinden. Er wordt door barbaarse islamitische krachten een totale oorlog tegen de westerse beschaving gevoerd. Israël ligt in de frontlinie van die oorlog. In Israël en Europa telt ieder mensenleven. Voor islamitische terroristen telt een mensenleven niet, of moeten wij zeggen voor een duizendste. Want Hamas eist van Israël in ruil voor Shalit de vrijlating van 1 000 gevangenen, waarvan een groot deel terroristische moordenaars.

Het is zaak dat Shalit vrijkomt, maar zonder dat Israël daarvoor terroristen vrijlaat. We hebben immers gezien wat dat soort uitleveringen oplevert: een overwinningsroes bij de terroristen, hun achterban en hun leiders, en onvermijdelijk nog meer terreur. Terrorisme mag niet lonen, en het zou onverantwoordelijk zijn als wij Israël aansporen deze gijzeling met een uitwisseling te beantwoorden. Want de volgende Hamas-gijzelaar kan dan wel eens iemand uit Parijs, Amsterdam of Brussel zijn. En waar staan we dan?

De rollen moeten onmiddellijk worden omgedraaid: niet Israël, maar Hamas dient te betalen voor de gijzeling van de Europeaan Gilad Shalit. En de prijs moet zo hoog worden dat ze hem vrijwillig vrijlaten. Wij vragen in dit verband om te beginnen met een volledig in- en doorreisverbod voor alle functionarissen van het Hamas-regime, ook voor degenen die niet formeel aan Hamas gelieerd zijn, ook voor degenen die niet op de Europese terreurlijst staan.

  Tunne Kelam (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, deze jongeman wordt al bijna 1 400 dagen in gevangenschap gehouden zonder een greintje respect voor internationale normen; zelfs het Rode Kruis mag hem niet zien. Ik denk dat dit geval uitsluitend als een menselijke tragedie beschouwd en opgelost moet worden. Ik ben blij met de brede steun in het Europees Parlement voor dit debat en de warme ontvangst die onze collega’s Shalits vader gisteren hebben gegeven.

De zaak van Shalit moet geen onderhandelingstroef worden. In plaats daarvan zal het in het belang van Hamas zijn als het legitimiteit in het vredesproces wil verkrijgen. Tot slot, het beste bewijs voor de geloofwaardigheid van Hamas zou zijn als het Gilad Shalit onvoorwaardelijk zou vrijlaten en van verdere ontvoeringen zou afzien.

  Filip Kaczmarek (PPE). - (PL) De resolutie waarover we vandaag discussiëren heeft geen politiek karakter, en we zijn niet van plan om het conflict in het Nabije Oosten op te lossen. Het enige dat we willen is dat een onschuldige zoon kan terugkeren naar zijn vader en naar zijn familie. Ik weet niet in hoeverre u op de hoogte bent van het bestaan van de organisatie The Parents Circle. Deze brengt Israëlische en Palestijnse gezinnen samen die in dit conflict verwanten hebben verloren. Vandaag hebben we het over een individueel geval precies omdat we niet willen dat de vader van Gilad Shalit zich zou moeten aansluiten bij hen die hun belangrijkste verwanten, hun eigen kinderen, hebben verloren.

We doen een oproep voor de vrijlating van deze gijzelaar aangezien we niet akkoord gaan met de filosofie dat het doel de middelen heiligt. De strijd om een goede zaak vormt geen rechtvaardiging voor handelingen die algemeen als onrechtmatig, als terroristisch worden beschouwd. Organisaties die onze erkenning en respect willen winnen, mogen geen gijzelaars gevangen houden.

(Applaus)

  Cristian Dan Preda (PPE). – (RO) Ook ik wil graag degenen steunen die gisteren en vandaag in dit Parlement hebben opgeroepen tot de vrijlating van Gilad Shalit, en ik wil ook graag mijn medeleven aan zijn familie betuigen.

Ik zou mijn toespraak willen richten tot degenen die zich misschien de vraag stellen: “Waarom een resolutie over de zaak Gilad Shalit, en waarom nu?” Andere collega-Parlementsleden hebben ons eraan herinnerd dat Gilad Shalit binnenkort al vier jaar in wrede omstandigheden gegijzeld wordt gehouden, en wel in strijd met de internationale normen die door het Derde Verdrag van Genève over de behandeling van krijgsgevangenen worden erkend. Zoals ieder van ons zich kan voorstellen, betekent elke extra dag in gevangenschap verschrikkelijk lijden voor Shalit en zijn familie.

Ik zou ook een andere reden voor steun willen geven, namelijk dat Gilad Shalit een Europees burger is; hij is een Europees slachtoffer van terrorisme, en op deze dag, de Europese dag voor de slachtoffers van terrorisme, kan ik geen symbolischer gebaar bedenken dan deze resolutie.

  Ana Gomes (S&D). – Mijnheer de Voorzitter, in de eerste plaats zou ik eer willen bewijzen aan de inspanningen die de familie van Gilad Shalit verricht om zijn vrijlating te bewerkstelligen, die we van ganser harte steunen. Dat is de boodschap die we met deze resolutie willen overbrengen. We zijn van mening, zoals in het verslag-Goldstone wordt onderstreept, dat hij inderdaad recht heeft op de status van krijgsgevangene, net zoals de gevangenen die door Israël worden vastgehouden, met inbegrip van vele kinderen, die status zouden moeten krijgen.

Wij willen dat ze allemaal worden vrijgelaten. Wij willen dat Gilad Shalit en alle Palestijnse jonge mannen en vrouwen worden vrijgelaten. Sterker nog: dit is de enige manier waarop in deze regio vrede tot stand kan worden gebracht. Wij verzoeken baroness Ashton met klem om kosten noch moeite te sparen om druk uit te oefenen opdat Gilad Shalit en alle andere Palestijnse krijgsgevangenen worden vrijgelaten, in het bijzonder die jonge mensen die deze gevangenschap moeten doorstaan.

  Ryszard Czarnecki (ECR). - (PL) De zaak Gilad Shalit heeft een eigen, persoonlijke dimensie. Het is de tragedie van een heel jonge man van dezelfde leeftijd als mijn zoon en tegelijk ook een tragische zaak voor zijn familie. Het is echter geen geheim dat deze zaak ook in een bredere politieke context past. In feite maakt deze zaak ons ervan bewust dat de zwart-witfilm die in dit gebouw vaak erg eenzijdig wordt voorgesteld en handelt over de slachtoffers die uitsluitend aan Palestijnse zijde zijn gevallen in werkelijkheid niet erg objectief is.

Ik vind dat we vandaag heel openlijk de vrijlating van deze jongeman moeten eisen, maar hierbij mogen we niet vergeten dat zij die raketten hebben afgevuurd op Sderot verantwoordelijk zijn voor het feit dat hij nog altijd gevangen zit.

  Eija-Riitta Korhola (PPE). – (FI) Mijnheer de Voorzitter, zoals wij weten, liggen er politiek zeer gevoelige omstandigheden aan deze resolutie ten grondslag, maar laat ons dat er niet van weerhouden een duidelijk humanitaire resolutie aan te nemen die niet is afgezwakt door algemene politieke opmerkingen over de hele situatie.

Ik ben blij dat deze resolutie ter zake blijft. Ik ben van plan ervoor te stemmen. In de resolutie wordt benadrukt dat alle partijen in de crisis in het Midden-Oosten zich aan het internationaal humanitair recht en de internationale mensenrechtenwetgeving moeten houden. Ik hoop dat de resolutie de krachtige steun van dit Parlement krijgt.

(Applaus)

  Janez Potočnik, lid van de Commissie. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, de zaak van de ontvoerde Israëlische soldaat Gilad Shalit baart de Europese Unie grote zorgen.

Mijn voormalige collega commissaris Ferrero-Waldner heeft in dit Huis reeds op 5 juli 2006, nog geen twee weken na zijn gevangenneming, een dringend verzoek gedaan voor de vrijlating van de heer Shalit. De EU heeft de afgelopen jaren bij verschillende gelegenheden, zoals afgelopen juni tijdens de laatste Associatieraad met Israël en in de conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken van december 2009, meermalen een oproep gedaan aan degenen die de heer Shalit vasthouden om hem onmiddellijk vrij te laten. Daarom steunen wij vandaag de moties van het Parlement waarin wordt opgeroepen tot zijn vrijlating.

Ons standpunt, en dit stemt overeen met het standpunt van veel mensenrechtenorganisaties, is dat de voorwaarden waarop de heer Shalit gevangen zit in strijd zijn met het internationaal humanitair recht. Daarom roepen we degenen die hem gevangen houden dringend op deze verplichtingen in acht te nemen en vooral toestemming te geven aan afgevaardigden van het Internationaal Comité van het Rode Kruis om hem te bezoeken. Tot slot zijn we ervan op de hoogte dat er bemiddelingspogingen worden ondernomen om Gilad Shalit vrij te krijgen. Wij ondersteunen alle pogingen in deze richting en hopen dat deze spoedig zullen slagen. Ik zal uw boodschap ook persoonlijk en op heldere wijze overdragen aan mijn collega Cathy Ashton.

Onze gedachten gaan vanzelfsprekend uit naar de familie van Gilad Shalit. Ik weet dat zijn vader deze week dit Huis heeft bezocht, en ik heb begrepen dat hij hier op dit moment bij ons is.

(Applaus)

Ik wil hem verzekeren dat wij in onze gedachten en tijdens onze inspanningen bij hem zijn, evenals bij al die anderen die te lijden hebben onder de gevolgen van dit langdurige conflict.

(Applaus)

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt na afloop van het debat plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 149)

  Indrek Tarand (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Ik wil erop wijzen dat ik de gevangenneming van Gilad Shalit ten zeerste betreur. Zijn ontvoering is, evenals het vasthouden van de rest van de gevangenen in dit gebied, onacceptabel. Er moet zo spoedig mogelijk verandering komen in deze situatie. Ik ben van mening dat de vrijlating van Shalit ook in algemene zin zal bijdragen aan het vredesproces in het Midden-Oosten.

(FR) Verder heeft Frankrijk zojuist besloten een oorlogsfregat uit de Mistral-klasse aan Rusland te verkopen; wij denken dat het land dit besluit oprecht zal betreuren.

(1) Zie notulen.