Przewodniczący. – Następnym punktem posiedzenia jest krótka prezentacja sprawozdania sporządzonego przez Helli Ranner w imieniu Komisji Transportu i Turystyki w sprawie sankcji za poważne naruszenia przepisów socjalnych w transporcie drogowym [2009/2154(INI)] (A7-0130/2010).
Hella Ranner, sprawozdawczyni. – (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Po pierwsze chciałabym podziękować wszystkim członkom komisji za ich konstruktywną współpracę. Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy ważnej sprawy. Dotyczy wszystkich, którzy podróżują po drogach Europy. Sprawozdanie dotyczy kwestii przestrzegania czasu pracy i odpoczynku kierowców w transporcie towarów, która wymaga znacznej poprawy.
Nasze dyskusje w komisji – podobnie jak liczne rozmowy przeprowadzone z szerokim kręgiem zainteresowanych podmiotów reprezentujących wszystkie punkty widzenia, jak również rozmowy z przedstawicielami państw członkowskich – wykazały, że konieczna jest pilna poprawa w zakresie wdrożenia przepisów dotyczących czasu pracy i odpoczynku kierowców.
Należy udoskonalić także zasady stosowania tachografów. W maju 2009 r. Komisja przedłożyła sprawozdanie zawierające analizę wdrożenia przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym w państwach członkowskich. Trzeba stwierdzić, że jej rezultaty były niepokojące. Kary za to samo naruszenie przepisów w różnych państwach członkowskich wahają się od 500 euro do 5 tysięcy euro. W efekcie kierowcy, w miarę możliwości – czyli głównie na obszarach przygranicznych – oczywiście uciekają do krajów, gdzie kary są niższe. Nie można pozwolić, aby ta sytuacja dalej trwała. Także różnice w częstotliwości kontroli są źródłem ogromnej niepewności wśród kierowców i przedsiębiorców.
Różnice występują nie tylko w wysokości grzywien, ale bardzo zróżnicowane są także rodzaje przewidzianych sankcji, a także podział poszczególnych naruszeń na kategorie. Taka sytuacja nie może trwać dalej, ponieważ przepisy te mają na celu nie tylko zapewnienie bezpieczeństwa na drogach i ochronę pracowników, ale również – o czym nie należy zapominać – zapewnienie uczciwej konkurencji. W dobie kryzysów przedsiębiorcy znajdują się pod narastającą presją. Występują naciski na obniżkę cen. Bezwzględnie konieczne jest zatem zapewnienie bezpieczeństwa wszystkich użytkowników dróg, w tym rzecz jasna w dużej mierze bezpieczeństwo bezpośrednio zainteresowanych kierowców.
Jak wszyscy wiemy, można to osiągnąć jedynie wtedy, gdy będziemy mieli skuteczny system sankcji. Sankcje muszą być jasne, przejrzyste, a przede wszystkim porównywalne. Jeżeli chcemy regulować z powodzeniem czas pracy i okresy odpoczynku, wówczas odpowiednie przepisy muszą być także rozsądnie przetransponowane w państwach członkowskich – i taki jest najważniejszy wniosek omawianego sprawozdania. W każdym razie potrzebne są częstsze i usprawnione kontrole, jak również zapewnienie informacji o przepisach nie tylko kierowcom z naszych państw członkowskich, ale także kierowcom z krajów trzecich. Ci ostatni nie zawsze znają oczywiście nasze reżimy prawne.
Konieczne jest zatem doprowadzenie do wymiany informacji, która powinna być oparta na strukturach Komisji. Odpowiedzialna za te działania mogłaby być agencja z ogólnymi uprawnieniami w zakresie transportu drogowego. W tym kontekście uważam za nieistotne, która komórka będzie koordynować kontrole i zbierać ich wyniki. Jedno jest jednak pewne: taka komórka musi powstać. Na mocy art. 83 ust. 2 traktatu lizbońskiego możemy ingerować w regulacje prawne poszczególnych państw członkowskich w celu sprawdzenia, czy przepisy te są odpowiednio zharmonizowane. W komisji nie kwestionowano – nie było to w ogóle przedmiotem sporu – że skorzystanie z tej możliwości jest zgodne z wszystkimi naszymi interesami oraz leży w interesie naszego bezpieczeństwa.
Zanim skończę, chciałabym wspomnieć o jeszcze jednym istotnym czynniku. Jeżeli chcemy, by kierowcy przestrzegali czasu odpoczynku, to musimy zapewnić im niezbędną infrastrukturę. W wielu państwach członkowskich tak na prawdę brakuje bezpiecznych parkingów. To do państw członkowskich należy zapewnienie takich parkingów, bo tylko wtedy przepisy przyniosą pożądany skutek.
Bardzo liczę na to, że Komisja będzie w dalszym ciągu traktować ten problem poważnie. Jestem przekonana, że Parlament musi poprzeć i faktycznie poprze te działania. Omawiane sprawozdanie nie może oznaczać końca prac w tym obszarze. Być może to dopiero początek. Chodzi o autentyczne połączenie sił dla osiągnięcia większej kontroli i harmonizacji; oczekuję, że Komisja przedłoży w trakcie nadchodzącego roku sprawozdanie w sprawie możliwych środków harmonizacji, w tym środków przewidzianych na mocy nowego reżimu traktatu lizbońskiego.
Georgios Papanikolaou (PPE). – (EL) Panie przewodniczący! Doprawdy muszę pogratulować sprawozdawczyni jej znakomitego sprawozdania. Ogromne różnice między państwami członkowskimi jeśli chodzi o sankcje, rodzaje sankcji, grzywien, a także – co chcę podkreślić - sposób ich klasyfikowania – są faktem. Właśnie dlatego sprawozdanie kładzie duży nacisk na potrzebę właściwych środków harmonizujących ze strony Komisji, a sprawozdawczyni całkiem słusznie podkreśla tę potrzebę na końcu sprawozdania.
W Grecji zdarza się wiele wypadków i często dochodzi do naruszeń przepisów. I niewątpliwie nie zdołamy ograniczyć tego poważnego problemu, jeśli nie uda się nam skoordynować ustawodawstwa na szczeblu europejskim, jeśli nie uda się nam zharmonizować praktyki i zapewnić w ostatecznym rozrachunku, że kontrole przeprowadzane są w bardziej dokładny i skoordynowany sposób.
Jest to delikatna kwestia, w szczególności dla Grecji, i dlatego uważamy to sprawozdanie za świetny punkt wyjścia do dalszych działań.
Antonio Tajani, Wiceprzewodniczący Komisji. – (FR) Panie przewodniczący, panie i panowie! Chciałbym po pierwsze podziękować pani poseł Ranner – zarówno osobiście, jak i w imieniu mojego kolegi pana Kallasa, którego zastępuję – za jej sprawozdanie dotyczące szczególnie istotnego aspektu przepisów socjalnych w transporcie drogowym.
We wstępnym sprawozdaniu Komisji podkreślono bardzo znaczące różnice pomiędzy sankcjami stosowanymi w państwach członkowskich za poważne naruszenia przepisów socjalnych w transporcie drogowym. Sankcje różnią się pod względem rodzaju i wagi przypisanej uchybieniom oraz w odniesieniu do wysokości grzywien. Przykładowo, grzywna, którą może być ukarany kierowca przekraczający maksymalny dzienny czas prowadzenia pojazdu bez przerwy, jest dziesięciokrotnie wyższa w Hiszpanii niż w Grecji.
Komisja z zadowoleniem wita decyzję Parlamentu o podjęciu dalszych działania w związku z przygotowanym sprawozdaniem. Parlament podkreśla, jak bardzo niezadowalająca jest obecna sytuacja, jako że kierowcy lub przedsiębiorstwa transportu towarów mogą błędnie sądzić, że popełnione naruszenie ma różną wagę w poszczególnych państwach członkowskich. Dzieje się to rzecz jasna ze szkodą dla bezpieczeństwa drogowego i dla konkurencji. Sprawozdanie Parlamentu stanowi zatem cenny wkład w wysiłki Komisji na rzecz koordynacji zharmonizowanego wdrożenia obowiązujących przepisów.
Sprawozdanie Parlamentu proponuje między innymi określenie minimalnych i maksymalnych sankcji za każde naruszenie przepisów socjalnych, a także wskazuje, jak to powiedziała sprawozdawczyni, że art. 83 traktatu lizbońskiego przewiduje możliwość ustanowienia minimalnych reguł w odniesieniu do sankcji. Komisja wkrótce zbada, w jakim zakresie i w jaki sposób te nowe postanowienia traktatu można wykorzystać do udoskonalenia wykonania przepisów socjalnych w transporcie drogowym.
Jestem państwu wdzięczny za to wyjątkowo konstruktywne sprawozdanie i pragnę zapewnić, że poruszone w nim problemy i propozycje zgłoszone przez Parlament Europejski będą przedmiotem analizy Komisji.
Przewodniczący. – Zamykam debatę.
Głosowanie odbędzie się jutro (wtorek, 18 maja 2010 r.).
Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)
Artur Zasada (PPE), na piśmie. – (PL) Dzisiejsza dyskusja uświadamia nam jak różne są sankcje z tytułu poważnego naruszenia przepisów socjalnych w transporcie drogowym przewidzianych w ustawodawstwach 27 państw członkowskich Wspólnoty. Szczególnie cenny wydaje się być zatem pomysł opracowania wielojęzycznej broszury, która w przejrzysty sposób informowałaby kierowców i przedsiębiorstwa o przepisach socjalnych w poszczególnych państwach członkowskich. Broszura taka powinna zawierać szacunkowy taryfikator kar nakładanych na kierowcę za naruszenie danego przepisu. Interesujące wydaje się być również wykorzystanie technologii nie tyle GPS, co RDS-TMS do informowania kierowców w czasie rzeczywistym o sankcjach obowiązujących w państwie, w którym aktualnie znajduje się kierowca.