Rapporti verbatim tad-dibattiti

Il-Ħamis, 20 ta' Mejju 2010 - Strasburgu

12.1. Il-libertà reliġjuża fil-Pakistan

  President. − The next item is the debate on seven motions for resolutions on religious freedom in Pakistan⁽¹⁾.

  Charles Tannock, author. − Madam President, Pakistan’s inability to develop a strong and enduring democracy has impacted – quite severely, in my view – on religious freedom in that country. Successive leaders have used Islam to justify repression of minorities and justify autocracy, particularly of a military nature, although recent government efforts to remedy this must be recognised.

Pakistan’s constitution, although nominally upholding religious freedom, still allows for laws such as the blasphemy laws, which are discriminatory towards non-Muslims, and the persecution of Shia and Ahmadiyya minorities is a common feature. The emphasis on religious identity that was the basis for the foundation of Pakistan, and its creation, sadly appears to foster a climate of intolerance and often even violence towards those outside the religious mainstream.

The proliferation of Deobandi madrasahs, preaching messages of hatred against the West, has created an environment in which extremism and fundamentalism flourish and too many EU citizens – including from my own country, the UK – have gone through their clutches. The clearest manifestation of this is the Pakistani Taliban, a terrorist movement whose intentions were again made only too clear recently in the, mercifully failed, Times Square bomb plot in New York.

I fear personally that nothing will change in Pakistan until that country develops an education and political system that truly supports the principles of religious freedom, tolerance and equality.

  Anneli Jäätteenmäki, author. − Madam President, my group, ALDE, welcomes the measures taken in the interests of religious minorities by the Government of Pakistan since November 2008, and supports the efforts of the Federal Minister for Minorities in establishing a network of local inter-faith harmony committees to promote dialogue between religions.

Nevertheless, much needs to be done along the road towards genuine religious freedom in Pakistan. Reports and surveys carried out by independent agencies reveal that minorities in Pakistan are deprived of basic civil liberties and equal opportunities in jobs, education and political representation.

The legal provisions are dangerously vague and continue to be open to misuse, which affects people of all faiths in Pakistan. We know also that women in Pakistan face domestic abuse, including physical and psychological abuse. Much, therefore, remains to be done.

  Eija-Riitta Korhola, laatija. − Arvoisa puhemies, Pakistania koskeva päätöslauselmamme nostaa esiin johdonmukaisesti huolenaiheita, joita näemme etenkin jumalanpilkkalaista seuraavan. Samalla kuitenkin haluamme voimakkaasti antaa tunnustusta sille hyvälle kehitykselle, jota Pakistanissa on nykyisen hallituksen aikana tapahtunut, ja rohkaisemme jatkamaan demokraattista ja vähemmistöjen oikeuksia kunnioittavaa uudistuspolitiikkaa.

Pakistanin historian ensimmäinen vähemmistöministeri Shahbaz Bhatti on ollut kuluneella viikolla EPP-ryhmän vieraana. Me annamme suuren arvon hänen työlleen ja uudistuksille, joita hallitus on tehnyt. Edistysaskelten lista on vaikuttava: viiden prosentin kiintiö vähemmistöille julkisissa viroissa, vähemmistöjen juhlapäivien tunnustaminen ja paikat tulevaan senaattiin, muutamia mainitakseni.

Innostavin hanke on ruohonjuuritason Interfaith Harmony -komiteat, jos ne onnistuvat purkamaan jännitteitä maan eri ryhmien välillä ja estämään näin myös terroristien rekrytointia. Kyseessä on merkittävä rauhanteko, jonka vaikutukset säteilevät kauan. Tämä aseeton rauhantyö on parasta mahdollista terrorismin vastaista sotaa, sillä se pureutuu taustalla oleviin syihin. Jos tässä koetaan onnistumista, se on rauhanpalkinnon arvoinen saavutus. Kollega Tannockille haluaisin sanoa, että tämä on samalla juuri sitä koulutusta, jota hän peräänkuulutti.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, autorka. − Jako przedstawiciele wspólnoty, u której podłoża leżą wolność, równość i tolerancja mamy obowiązek piętnować dyskryminacyjne praktyki nawet jeśli występują daleko poza granicami Unii. Usuwanie z list wyborców przedstawicieli mniejszości religijnych, jak to miało miejsce w 2007 r. w Pakistanie, na pewno do takich praktyk należy. Ponadto według art. 260 konstytucji Pakistanu obywatele dzielą się na dwie kategorie: muzułmanów i nie-muzułmanów. Od niedawna zapis dotyczący wyznania jest obowiązkowo zamieszczany także w paszporcie. Szczególnie dyskryminowaną grupą w tym kraju jest Wspólnota Ahmadiyya, której pakistańskie władze uniemożliwiają nawet udział w zgromadzeniach publicznych czy działalność wydawniczą.

Zapis o przestępstwie bluźnierstwa i idący w ślad za nim wyroki kary śmierci także dotykają w szczególności mniejszości religijne. Rada Unii Europejskiej powinna postawić ten temat jako pilny na agendzie relacji z Islamabadem; w końcu dzięki podpisanej 6 lat temu umowie o współpracy Unii Europejskiej z Pakistanem w latach 2007-2013 kraj ten otrzyma ze wspólnotowego budżetu 200 mln euro.

Niedawne wydarzenia w Pakistanie pokazały, że państwo to jest gotowe na głębokie systemowe zmiany. Mam nadzieję, że podobnie jak w przypadku bardzo długo oczekiwanej nowelizacji konstytucji, która w końcu się dokonała, już wkrótce będzie możliwa także zmiana i innych przepisów jawnie dyskryminujących tamtejsze mniejszości.

  Nicole Kiil-Nielsen, auteur. − Madame la Présidente, la liberté de religion n'est pas assurée au Pakistan. En 2009, on y a constaté une augmentation des attaques violentes contre les minorités religieuses, y compris des assassinats.

De plus, près de 80 % de la population des minorités vit sous le seuil de pauvreté. Cependant, ceci ne constitue pas le seul problème de violation des droits humains au Pakistan: restriction de la liberté de réunion, menaces contre les organisations de la société civile, arrestations de syndicalistes, kidnappings, assassinats de journalistes.

Depuis que le Pakistan a déclaré son soutien à la guerre contre le terrorisme menée par les États-Unis, des centaines, voire des milliers de personnes suspectées de liens avec des groupes terroristes ont été arbitrairement détenues: arrestations sans mandat, détentions sans aucune base légale, sans avocat, lieux de détention non déclarés, disparitions forcées, mauvais traitements, tortures.

Dans la seule prison de Lahore, 4 651 prisonniers étaient détenus en 2009 pour une capacité d'accueil de 1 050 détenus. Les violences subies par les femmes ne cessent d'augmenter: viols, suicides, attaques à l'acide, femmes brûlées. Ce ne sont pas deux minutes ni deux heures, mais deux journées entières qu'il me faudrait pour décrire le calvaire enduré par les fillettes et les femmes pakistanaises.

C'est dans ce contexte que notre Parlement, soucieux du respect des femmes, de la liberté de conscience et des droits humains, s'apprête à user de son nouveau pouvoir de veto sur la conclusion d'un accord de réadmission entre l'Union européenne et le Pakistan, exigeant ainsi davantage de garanties sur les conditions dans lesquelles serait mis en œuvre un tel accord de réadmission des ressortissants pakistanais et des Afghans ayant transité par le Pakistan.

  Joe Higgins, author. − Madam President, as an international socialist I strongly defend the right of each individual to freedom of religious belief and practice, on the basis that the fundamental rights of others are not transgressed. The people of Pakistan, and even more so the religious minorities, are at the present time caught between the institutional bigotry of the Pakistani state and, in some regions, the ultra-reactionary and obscurantive forces of the Taliban.

There is, of course, a fundamental contradiction in right-wing groups in this European Parliament claiming to stand for freedom and human rights in Pakistan, while supporting the war in Afghanistan which is having a severe spill-over effect into Pakistan with very detrimental consequences. The slaughter of civilians in Afghanistan by NATO forces and by Western-supplied armaments in Pakistan, apart from being criminal in itself, can push some civilians into the arms of the reactionary groups.

At the heart of the crisis in Pakistan are the feudal capitalist structures under which enormous levels of poverty flourish at the present time. Neither the corrupt elite in Pakistan, represented by the present Government, nor the main opposition party have any answers for the people. Independent organisations representing working people and the poor are critical. The Progressive Workers Federation is one such organisation whose half a million members are trying to rebuild strong social traditions to unite working people, cross national and religious lines, and unite men and women. This is the future direction that Pakistan needs to take.

  Bernd Posselt, im Namen der PPE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Wir müssen mit Pakistan, einem wichtigen Verbündeten, kritisch, aber auch sehr sachlich und differenziert umgehen. Pakistan hat einen islamischen Charakter, den wir respektieren müssen. Dieses Land wurde nämlich von den Muslimen Britisch-Indiens aufgrund ihrer Religionszugehörigkeit gegründet, so wie Indien aufgrund der Zugehörigkeit zum Hinduismus gegründet wurde. Beide Länder hatten von Anfang an Minderheiten, und beide haben eine große Tradition der Toleranz entwickelt. Und die gilt es zu stärken, das heißt, den Respekt vor allen religiösen Minderheiten, und nicht zuletzt vor den Christen! Ich bin schon der Meinung, dass wir dies betonen können. Denn, wer soll sich für die Christen einsetzen, wenn nicht Europa, ein fast zu 100 % christlich geprägter Kontinent?

Hier stehen wir in einer ganz speziellen Verpflichtung, aber gleichzeitig müssen wir deutlich machen, dass wir selbstverständlich die führende Rolle respektieren, die Pakistan in der islamischen Welt oft auch sehr konstruktiv gespielt hat und auch weiterhin spielen kann.

  Marietje Schaake, on behalf of the ALDE Group. – Madam President, blasphemy laws in Pakistan, as various colleagues have pointed out, are easily abused by extremists as an excuse to use violence against religious or non-religious minorities. Of course freedom of religion is important, but freedom from religion is also important.

These blasphemy laws in a society in which freedom of expression is repressed in the name of religion pose another risk; last Wednesday a court in Pakistan banned the social networking site Facebook in the country. The Pakistani Telecom authority instructed all internet providers to block the website. The measure was taken to prevent people from learning about alleged insulting remarks on Islam or the prophet Mohammed. A cartoonist took the initiative to call on people to produce drawings of the Prophet to resist pressures such as that brought upon the popular series South Park, which led to edits in the programme.

Facebook as well as on-line services and platforms are an important virtual passage to the rest of the world. It opens up sources of information and contact for Pakistanis and allows them to engage in an exchange of ideas; especially the young generation of Pakistanis can be enlightened through the internet, as school materials often contain discriminatory and one-sided language. Criminalising free speech is not an effective way of allowing Pakistani society to deal with diversity. Cartoonists, journalists and citizens should be able to speak their minds freely even if that means insulting some people.

Challenges to free speech are not exclusively found in Pakistan; in Europe we face serious challenges to open debate as well. Threats to journalists, cartoonists and artists are becoming more common and they challenge our liberal, democratic societies. Self-censorship is becoming more common and politicians, cartoonists and journalists now need protection against death threats.

Let us be inspired to stand for freedom of expression in the European Union but also in Pakistan and the world over. It is the best remedy against extremism.

  Tomasz Piotr Poręba, w imieniu grupy ECR. – Wybory w 2008 r. przywróciły demokrację i rządy władz cywilnych w Pakistanie, jednak nie do końca ta demokracja jest stabilna.

Szereg podjętych przez władze Pakistanu decyzji w kwestiach wolności religijnych zasługuje na szacunek, jednak kolejne działania wydają się potrzebą chwili. Umożliwienie mniejszościom religijnym podjęcia pracy w sektorze federalnym, uznanie ich świąt, jak też ustanowienie Dnia Mniejszości Narodowych to krok w stronę stabilizacji i demokratyzacji kraju. Należy jednak zwrócić uwagę, iż w dalszym ciągu nie ma ściśle określonych praw broniących mniejszości, co może prowadzić do takich kuriozalnych sytuacji, jak skazanie na 25 lat więzienia chrześcijańskiego małżeństwa za dotknięcie nieczystymi dłońmi świętej księgi Koranu.

Niektóre społeczności religijne wciąż są prześladowane, niepokoi też efektywna implementacja przepisów opartych na prawie szariatu w wiejskich obszarach, zwłaszcza na północy kraju. Powinniśmy nadal wspierać finansowo obrońców praw człowieka w Pakistanie i nalegać na pakistańskie władze, aby w pełnym stopniu uznały prawo swoich obywateli do wolności religijnej.

  Eva-Britt Svensson, för GUE/NGL-gruppen. – Fru talman! Jag instämmer med mycket av beskrivningarna om brott mot de mänskliga rättigheterna i Pakistan.

Jag vill speciellt lyfta situationen för ahmadiyamuslimerna och den förföljelse som de utsätts för. Det handlar om regelrätt förföljelse, kallblodiga mord, diskriminering, trakasserier på alla nivåer i samhället. Detta pågår fortfarande, trots att både tidigare och nuvarande regering har utlovat förbättringar. Så har inte skett utan förföljelsen fortsätter.

Det är dags att det internationella samfundet och EU vaknar upp och ingriper för att stoppa de övergrepp som ständigt begås mot de mänskliga rättigheterna i Pakistan!

  Bastiaan Belder, namens de EFD-Fractie. – Bij de stichting van de staat Pakistan in 1947 sprak zijn grondlegger, Mohammed Ali Jinnah, de gedenkwaardige woorden: "Wij starten met het fundamentele principe dat wij allen burgers zijn met gelijke rechten.". Vervlogen woorden, vandaag de dag, met name voor de naar schatting 15 miljoen christenen die Pakistan telt, een wijdverbreide sfeer van intimidatie en bedreiging omgeeft hen, zowel in de steden als op het platteland tot in de hoofdstad Islamabad toe.

Treurig genoeg houdt het Pakistaanse rechtssysteem de precaire situatie van inheemse christenen in stand. De resultante van een historisch proces van sluipende islamisering van de Pakistaanse samenleving sinds eind jaren '70, met als gevolg een alarmerende verslechtering van de rechtspositie van de Pakistaanse christelijke gemeenschap.

Concreet hebben wij het dan over de getuigenissen en blasfemiewetten uit de jaren '80, juridische instrumenten die christenen in feite vogelvrij maken. Want de getuigenis van een niet-moslim in een rechtszaak is slechts de helft waard van de getuigenis van een moslim áls de rechter al de getuigenis van een christen wenst te horen!

Nog gevaarlijker zijn de blasfemiewetten voor Pakistaanse christenen. Zij stellen levenslange gevangenisstraf op het ontwijden van de Koran en de doodstraf op denigrerende opmerkingen over de islam en de profeet Mohammed. Kortom, op basis van de getuigenis van een willekeurige moslim kan het leven van een christen in Pakistan plotseling eindigen in een dodencel!

Dat schept, mevrouw de Voorzitter, geachte collega's, een bijkans ondraaglijke sfeer van angst en onzekerheid. Honderden Pakistaanse christenen vegeteren jarenlang in gevangenissen zonder enige vorm van rechtsgang. Bij Raad en Commissie dring ik er dan ook op aan elke vorm van bijstand aan de Pakistaanse overheid te koppelen aan de urgente opheffing van de dodelijke discriminatie van 's lands religieuze minderheden.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Madam President, the Constitution of Pakistan differentiates between Muslims and non-Muslims, thereby enabling discrimination on the basis of religion. In this context it is important to recall that in December 2009 President Asif Ali Zardari reiterated the pledge of the PPP (Pakistan People’s Party) to uphold the rights of minorities to be treated as equal citizens.

Unfortunately, reports and surveys done by independent agencies reveal that minorities in Pakistan are deprived of basic civil liberties and equal opportunities in jobs, education and political representation. So the overall picture concerning religious freedom in Pakistan even without going into the details, is controversial and gives a lot of ground for concern.

I would also like to stress the contradiction between the Pakistan Government’s commitment to freedom of religion and its leading role in the organisation of Islamic countries in endorsing their ‘Combating Defamation of Religion’ agenda at the United Nations. In this context I would like to recall the EU Council conclusion of 16 November 2009 on the relationship between international human rights law, which protects individuals and groups of individuals, and the concept of defamation of religion.

  President. − Colleagues, I would like to remind you all that we are going to be short of time this afternoon, and everybody that goes over time detracts from the number of one-minute catch-the-eye interventions that we will be able to take.

  Ryszard Czarnecki (ECR). - Jest takie amerykańskie powiedzenie, że nie ma darmowych lunchów. Tymczasem należy sobie powiedzieć, że nie może być tak, żeby unijna europejska pomoc była udzielana za darmo, że my dajemy 200 mln euro i w zamian za to niczego nie wymagamy. Wymagajmy! Wymagajmy przynajmniej respektowania choćby zbliżonych standardów, które dla nas są pewnym drogowskazem moralnym, etycznym i politycznym. Sytuacja, w której od lat w Pakistanie są prześladowani ludzie innej wiary niż; Islam, w dużym stopniu chrześcijanie, jest sytuacją absolutnie nie do przyjęcia. Poruszamy często sprawy różnych mniejszości, niekoniecznie religijnych, w Europie i na świecie. Brońmy teraz mniejszości chrześcijańskiej i innych mniejszości religijnych w Pakistanie! Choć oczywiście nie jest to jedyna sprawa, która staje przed tym krajem targanym poważnymi konfliktami politycznymi i przed którym niestety leży perspektywa destabilizacji.

  Csaba Sógor (PPE). - Két vitathatatlan ténnyel szembesülünk, ha a pakisztáni helyzetet vizsgáljuk. Az első, hogy Pakisztán kulcsfontosságú stratégiai szereplő a terrorizmus elleni harcban. Mindent meg kell tennünk annak érdekében, hogy az európai polgárok biztonsága ne kerüljön veszélybe. A második, hogy Pakisztánban másképp tekintenek a vallási és etnikai kisebbségekre, mint azt Európa és a fejlett liberális demokráciák által vallott értékeknek megfelelve tehetnék. Európa nem hagyhatja szó nélkül, ha más államokban durván megsértik az emberi jogokat, ezért hangot kell adnunk aggodalmunknak, még akkor is, ha stratégiai partnereinkről van szó. Az Unió úgy léphet fel hitelesen harmadik országokkal szemben, ha saját területén megnyugtatóan rendezi a vallási és nemzeti kisebbségek problémáit. Egyértelmű kell legyen a világban, hogy az Unió egyik alapértéke az emberi és kisebbségi jogok magas szintű védelme, amelyet elsősorban magára nézve tart kötelezőnek az Unió, vagy mondaná magára nézve kellene tartson köteleznek. Így kérhetjük csak számon partnereinken leghatékonyabban e vívmányokat vagy a feléjük vezető út állomásait.

  Zbigniew Ziobro (ECR). - Z uznaniem przyjmujemy fakt, że Pakistan jest zaangażowany w walkę z terroryzmem międzynarodowym, ale okoliczność ta nie może przysłaniać innych, jakże drastycznych faktów, które wskazują, że w kraju tym dochodzi do drastycznego gwałcenia praw mniejszości religijnych, zwłaszcza chrześcijan.

Co jakiś czas, jakże często, docierają do nas informacje o kolejnych napaściach, pobiciach i zastraszaniach, a nawet morderstwach, w tym paleniu żywcem chrześcijan – ludzi, tylko dlatego, że są chrześcijanami, w tym kobiet i dzieci. Te informacje rodzą pytanie: dlaczego tak się dzieje w państwie, które odgrywa tak istotną rolę w relacjach międzynarodowych, w walce z terroryzmem? Otóż dzieje się tak, ponieważ niestety władze Pakistanu w niemałym stopniu odpowiadają za tworzenie atmosfery, która temu sprzyja poprzez niewłaściwe ustawodawstwo, jeżeli chodzi o bluźnierstwo, poprzez brak reakcji na nieprawidłowe działania organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w tymże kraju.

Musimy oczekiwać zasadniczej zmiany również ze strony Unii Europejskiej i jej instytucji w stosunku do takich zachowań.

  Martin Kastler (PPE). - Frau Präsidentin! Weltweit sind ca. 75 % bis 80 % aller religiös Verfolgten Christen. Als Europäisches Parlament kämpfen wir weltweit besonders für Menschenrechte. Für mich ist darunter vor allem Religionsfreiheit ein zentraler Begriff unserer Menschenrechtspolitik. Daher bedauere ich es, dass im Europäischen Parlament oft eine Vereinigung aus Linken und Linksliberalen das Schicksal von Christen gerne verschweigen will.

Zugleich freue ich mich, dass wir heute alle gemeinsam eine Entschließung zu der schrecklichen Situation in Pakistan einbringen werden. Von den 156 Millionen Einwohnern in Pakistan sind 95 % Muslime, ca. 3 % Christen und ca. 2 % Hindus. Als Christ möchte ich daher nochmals vor allem auf die Lage der pakistanischen Christen hinweisen, die schwer verfolgt werden. Wer Gewalt gegen Christen zulässt, der muss eine Antwort der zivilisierten Welt erhalten. Daher sollten wir auch in der Entwicklungspolitik und in der wirtschaftlichen Zusammenarbeit als EU in Zukunft ein Kriterium einführen, das diese Frage betrifft und notfalls auch Sanktionen zulässt.

  President. − We now move to the catch-the-eye part of the debate. I have had far more requests than we can accommodate. We are only meant to have two minutes. I am going to take four speakers.

  Michael Gahler (PPE). - Frau Präsidentin! Man muss bei jedem Land auch beachten, von wo es kommt und ob die Entwicklung in Sachen Menschen- und Minderheitenrechte in die richtige Richtung geht. Als Leiter der Beobachtungsmission der Europäischen Union bei den letzten Wahlen vor zwei Jahren habe ich einige Empfehlungen ausgesprochen, und ich freue mich eigentlich, dass sich das Land darangemacht hat, einige davon umzusetzen, zum Beispiel die Ratifizierung des Internationalen Pakts über bürgerliche und politische Rechte – inzwischen ist offenbar auch die Ratifizierung erfolgt, nicht nur die Unterzeichnung –, aber auch der Antifolterkonvention. Es ist gut, dass man jetzt einen Minister hat, der sich der Sache der Minderheiten ex officio annimmt und der sicherlich dort auch Stück für Stück versucht, Diskriminierungen zu überwinden.

Es sind unter anderem auch die Ahmadis angesprochen worden. Eine meiner Empfehlungen lautet auch, sie beim nächsten Mal von ihrer separaten Wählerliste in die Hauptwählerliste zu integrieren. Ich glaube, das wäre ein konkreter Beitrag, um die Diskriminierung dieser Minderheit zu beenden.

  Heidi Hautala (Verts/ALE). - Arvoisa puhemies, haluaisin todeta, että minäkin tapasin vähemmistöministerin täällä tällä viikolla. Vakuutuin siitä, että hän pyrkii luomaan yhteisymmärrystä eri uskonnollisten ryhmien kesken, mutta hänkään ei oikein osannut vastata kysymykseen, miksi Pakistan kuitenkin YK:ssa, YK:n ihmisoikeusneuvostossa, on hyvin voimakkaasti osana islamilaisten maiden järjestöä puolustanut sellaista uudenlaista kansainvälistä säännöstöä, jolla taisteltaisiin uskonnonpilkkaa ja uskonnon halventamista vastaan. Tämä ei varmaankaan ole omiaan edistämään uskonnollisten ryhmien välistä yhteisymmärrystä.

Toivoisin, että Euroopan unioni toimisi tässä asiassa vahvemmin kansainvälisesti sen estämiseksi, että tällaiset uudet säännökset, jotka vaarantavat ihmisoikeuksien toteuttamisen astuvat voimaan. Yhdysvallat on tässä asiassa ollut paljon aktiivisempi kuin Euroopan unioni.

  Jacek Olgierd Kurski (ECR). - Pani Przewodnicząca, sytuacja w Pakistanie jest dynamiczna, otrzymujemy sprzeczne wektory i trzeba bardzo bacznie obserwować sytuację w Pakistanie, żeby nie popełnić błędu. To dobrze, że rząd Pakistanu przyjął pewne środki w interesie mniejszości religijnych, takie jak zagwarantowanie mniejszościom 5% miejsc pracy w sektorze publicznym. To dobrze, że rząd Pakistanu przyznał, czy obiecał, przyznać miejsca w senacie na rzecz mniejszości, w tym kobiet reprezentujących grupy mniejszości.

Tym niemniej coś trzeba zrobić. I rząd Pakistanu i władza w Pakistanie coś musi zrobić z prawem zakazującym bluźnierstwa, co pociąga za sobą w Pakistanie kary śmierci i często wykorzystywanie tego do uzasadnienia cenzury, kryminalizacji, prześladowań, a w niektórych przypadkach zabójstw członków mniejszości politycznych, rasowych i religijnych. Coś musi zrobić władza w Pakistanie z kodeksem karnym, który przewiduje obowiązkową karę śmierci dla wszystkich osób winnych i osądzonych za bluźnierstwo.

W kraju wspomaganym przez Unię Europejską w XXI wieku nie można pozwalać na zabijanie ludzi w ten sposób. Dziękuję bardzo.

  Elena Băsescu (PPE). - După aproape nouă ani de dictatură militară, alegerile din 2008 din Pakistan au însemnat începutul unui proces de democratizare a acestei ţări. Din păcate, doamna Benazir Bhutto a fost asasinată cu câteva săptămâni înainte de alegeri. Acestea au fost câştigate de Partidul Popular din Pakistan, pe care ea îl conducea. Deşi minorităţile din Pakistan înfruntă o serie de probleme, sub conducerea actualului guvern, au fost iniţiate mai multe măsuri pozitive. A fost promovat dialogul intercultural, s-a stabilit o cotă de 5% pentru minorităţi în administraţia federală şi au fost recunoscute unele sărbători legale musulmane. Este lăudabil angajamentul Guvernului pakistanez de a acorda locuri în Senat minorităţilor. În final, aş dori să subliniez importanţa deosebită pe care Pakistanul o are în lupta împotriva terorismului şi a extremismului.

  Antonio Tajani, Vice-président de la Commission. − Madame la Présidente, Mesdames et Messieurs les députés, l'Union européenne suit de près la situation des minorités religieuses au Pakistan et la constitution du Pakistan reconnaît la liberté de religion et prévoit que l'État sauvegarde les droits des minorités.

Le Pakistan a connu des avancées dernièrement: l'adoption d'amendements à la constitution, qui renforce le rôle des assemblées élues au Pakistan, et des progrès institutionnels dans le domaine des droits de l'homme avec, en particulier, l'établissement d'un ministère des droits de l'homme et d'un ministère des minorités. En outre, une commission nationale indépendante des droits de l'homme est en cours de création.

Par ailleurs, le Pakistan a ratifié le Pacte international relatif aux droits civils et politiques et la Convention contre la torture et autres peines ou traitements cruels, inhumains ou dégradants. Ceci constitue un pas dans la bonne direction, à condition que ces instruments soient mis en œuvre de manière efficace. Mais le Pakistan doit redoubler d'efforts pour assurer une meilleure intégration des minorités religieuses, y compris la minorité chrétienne, au sein des structures sociales, économiques et politiques. La réputation internationale du Pakistan a été ternie par des incidents tels que celui qui a eu lieu l'an passé à Gojra, lorsque sept chrétiens ont été brûlés vifs lors d'attaques lancées par des extrémistes contre une église et des habitations, ou encore lors d'attaques sur les chiites, mais aussi lors de discriminations à l'encontre de ahamadis.

En ce qui concerne les droits des minorités religieuses, l'Union européenne a systématiquement utilisé le dialogue politique avec le Pakistan, afin de soulever les questions des droits de l'homme, et également entrepris plusieurs démarches diplomatiques. À cela est venu se greffer, depuis 2007, un dialogue sur les droits de l'homme dans le cadre de l'accord de coopération avec le Pakistan, qui prévoit un tel dialogue régulier sur la gouvernance et les droits de l'homme.

Lors de ce dialogue, l'Union européenne a toujours insisté pour que les droits individuels et des minorités soient respectés. Dans le cadre de ce dialogue sur les droits de l'homme, l'Union européenne a également régulièrement soulevé auprès du gouvernement du Pakistan l'application de la loi sur le blasphème. En termes absolus, il semble que la majorité des accusés sont de confession musulmane, mais je suis conscient que la loi sur le blasphème a souvent été appliquée contre les minorités religieuses et que des fausses accusations ont été lancées pour régler des comptes personnels ou pour des questions d'appât du gain. La dernière réunion de la commission mixte a eu lieu le 25 mars 2010, précédée la veille par la réunion d'un sous-groupe sur la gouvernance, les droits de l'homme et la migration.

À cette occasion, la situation des minorités au Pakistan a été soulevée. En même temps, nous n'avons pas hésité à évoquer les préoccupations pakistanaises concernant la situation des minorités religieuses ici, chez nous, en Europe.

L'Union européenne compte également soulever ces questions lors du prochain sommet avec le Pakistan, le 4 juin prochain. Une grande partie de la population pakistanaise n'a pas accès à l'éducation et ignore les comportements sociaux de base. Au travers de l'aide à la coopération que fournit la Commission européenne, priorité est donnée à l'amélioration de l'accès à l'éducation de base dans le cadre de la politique et de l'éducation du pays. J'ose espérer qu'à moyen terme ceci mènera à une attitude plus tolérante envers la liberté religieuse.

  President. − The debate is closed.

The vote will take place shortly.

Written statements (Rule 149)

  Monica Luisa Macovei (PPE), in writing. – Reportedly, Pakistan has the harshest blasphemy laws in the world. The exercise of the rights to free expression and religion can result in imprisonment and death. Section 295B and C of Pakistan’s Penal Code criminalise derogatory remarks regarding the Koran and the Prophet, providing for punishments of life imprisonment, and death, respectively. Section 298 punishes the deliberate wounding of religious feelings, and sections 298A, B and C penalise derogatory remarks of holy figures and places, and outlaw the religious group of Ahmadis (who consider themselves Muslim). Freedom of religion includes the freedom to believe in any religion and the freedom not to believe in any religion. Pakistan’s minister for minority affairs announced yesterday that amendments are being prepared to stop the misuse of the blasphemy laws. I believe these laws should be repealed, as any modified text will only be a legacy of the past and allow for continued violence and discrimination.

  Cristian Dan Preda (PPE), în scris. – În ultimii ani, guvernul Pakistanului a adoptat o serie de măsuri ce vădesc o anumită sensibilitate faţă de situaţia minorităţilor naţionale: numirea ministrului federal pentru minorităţi în persoana lui Shahbaz Bhatti, cota de 5% pentru angajaţii din sectorul public, angajamentul unei reprezentări în Senat pentru minorităţile religioase etc. Aceste eforturi trebuie încurajate, însă e nevoie de mult mai mult pentru a ameliora situaţia minorităţilor religioase.

Un element crucial este, cred eu, revizuirea dispoziţiilor asupra ofenselor aduse religiilor din aşa-numita lege a blasfemiei. Posibilitatea de a abuza de prevederile acestei legi a creat o atmosferă de intoleranţă, care a încurajat violenţa religioasă, discriminarea, intimidarea şi persecuţia minorităţilor religioase. Dincolo de aspectul juridic, este important ca guvernul să ia măsuri decise pentru a împiedica violenţa. Promovarea toleranţei este cheia protejării minorităţilor religioase în Pakistan.

  Anna Záborská (PPE), písomne. – Európska civilizácia, ako ju poznáme dnes, by nebola možná bez náboženskej slobody. Hľadanie toho, čo človeka presahuje, musí byť sprevádzané toleranciou. Lebo cesta k Bohu – aj cesta od Boha – je u každého človeka iná a jedinečná. Ak nič iné, tak toto sme sa naučili počas dvetisíc rokov kresťanstva v Európe. Táto skúsenosť bola dlhá a bolestná, vykúpená životmi miliónov nevinných ľudí. Preto my Európania máme právo hovoriť iným, aby nešli touto cestou. A preto budeme vždy a v každej krajine odsudzovať páchanie násilia a vraždenie nevinných. Najmä vtedy, keď ide o nášho spojenca a priateľa

(1) See Minutes.