Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010 - Στρασβούργο

11. Πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο για την περίοδο 2007-2013 (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A7-0248/2010) του κ. Böge, εξ ονόματος της Επιτροπής Προϋπολογισμών, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για τον καθορισμό του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο 2007-2013 (COM(2010)0072 – 2010/0048(APP)).

  Reimer Böge, εισηγητής. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Lewandowski, κυρίες και κύριοι, επί του παρόντος βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το δύσκολο καθήκον της εξυγίανσης των δημόσιων προϋπολογισμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τούτο έχει αναπόφευκτα αντίκτυπο στις συζητήσεις μας.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 81 του Κανονισμού, σας υποβάλουμε σήμερα προσωρινή έκθεση σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για τον καθορισμό του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο 2007-2013. Θα ήθελα να εξηγήσω στο Συμβούλιο ότι είμαστε ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι, διότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα διαπραγματεύσεις σχετικά με την προσαρμογή του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η προσαρμογή αυτή, η οποία ερείδεται στο σημείο 4 της υφιστάμενης διοργανικής συμφωνίας, έχει ως εξής: σε περίπτωση που αναθεωρηθεί κάποια Συνθήκη, με αντίκτυπο στον προϋπολογισμό, θα πραγματοποιηθούν οι εκάστοτε αναγκαίες προσαρμογές στην ισχύουσα διοργανική συμφωνία. Οι εν λόγω προσαρμογές θα λάβουν τη μορφή συναίνεσης μεταξύ των θεσμικών οργάνων.

Επιπλέον, το άρθρο 6, παράγραφος 4, της Συνθήκης της Λισαβόνας ορίζει ότι «η Ένωση προικίζεται με επαρκή μέσα για την επίτευξη των στόχων της και την επιτυχή εφαρμογή των πολιτικών της».

Στην πραγματικότητα, οι δημόσιες συζητήσεις επί του δημόσιου προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι δεν μας επιτρέπεται να δημιουργήσουμε χρέος. Οι περισσότεροι λησμονούν ότι, κατά την περίοδο 2000-2008, σημειώθηκε στους προϋπολογισμούς των 27 κρατών μελών ετήσια αύξηση της τάξης του 4,4%. Το ίδιο χρονικό διάστημα, ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός αυξήθηκε κατά 4,5%, παρουσίασε, δηλαδή, σχεδόν το ίδιο ποσοστό αύξησης. Ωστόσο, κατά την ίδια περίοδο, έπρεπε επίσης να προσαρμοστούμε στη δημοσιονομική διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 15 σε 27 κράτη μέλη. Ακόμα και σε αυτό το δημοσιονομικό πλαίσιο, κατορθώσαμε να παραμείνουμε σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το ανώτατο όριο του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, σε σχέση τόσο με τις αναλήψεις των υποχρεώσεων μας όσο και με τις πληρωμές μας, ιδίως δε στο πλαίσιο των εγκριθέντων προϋπολογισμών. Στον προϋπολογισμό του 2010, βρισκόμασταν περί τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ κάτω από τις πολυετείς δημοσιονομικές προοπτικές. Περιττό να μας επισημάνετε οτιδήποτε περί συνετής και συγκρατημένης δημοσιονομικής πολιτικής.

Η Επιτροπή και το Συμβούλιο προτιμούν να θεωρούν ότι οι αναγκαίες τροποποιήσεις επί της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι τεχνικής φύσεως. Θα πρέπει, όμως, να δεχθούμε να περιοριστούμε, χωρίς να επέλθουν οι αναγκαίες πολιτικές αλλαγές; Φρονώ ότι δεν θα πρέπει να δεχθούμε κάτι τέτοιο. Προσβλέπουμε στην υλοποίηση των αναγκαίων πολιτικών προσαρμογών, ούτως ώστε να διασφαλίσουμε ότι η Ένωση θα έχει τη ικανότητα να αναλάβει δράσεις κατά τα προσεχή έτη, τόσο στο εσωτερικό της όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει αναθέσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση νέα καθήκοντα, από την Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης έως την πολιτική για το διάστημα. Επί του παρόντος εξετάζουμε επίσης την πρόσθετη χρηματοδότηση για το πρόγραμμα ITER. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων έλαβε απόφαση για τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης, ο οποίος παρακάμπτει την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή. Ταυτόχρονα, το Συμβούλιο προβαίνει συστηματικά σε υποσχέσεις περί της χρηματοδότησης των οργανισμών, της μπανάνας και του ITER. Έχει δημιουργήσει δε ένα συνονθύλευμα στοιχείων που κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί.

Στην παρούσα προσωρινή έκθεση, καταλήξαμε στο γενικό συμπέρασμα ότι απαιτείται τροποποίηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, η οποία θα συμπεριλαμβάνει τον μηχανισμό ευελιξίας στους υπάρχοντες κανονισμούς. Πρέπει επίσης να είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούμε να δημιουργούμε νέους οργανισμούς χωρίς την ανάλογη πρόσθετη χρηματοδότηση. Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι οιαδήποτε διαπραγμάτευση είναι περιττή εάν δεν υπάρχει ελάχιστη ευελιξία στον προϋπολογισμό. Η τελευταία θα μας διασφαλίσει τη λήψη ευέλικτων πλειοψηφικών αποφάσεων –κατά τον ίδιο τρόπο που διασφαλιζόταν πριν από τη Συνθήκη της Λισαβόνας– όσον αφορά το πρώτο στάδιο της αναθεώρησης του δημοσιονομικού προγραμματισμού κάτω από το 0,03% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος. Γενικά, χρειαζόμαστε υψηλότερο επίπεδο ευελιξίας και τη δημιουργία επαρκών αποθεματικών για κάθε τομέα του προϋπολογισμού.

Θα ήθελα να ζητήσω από το Συμβούλιο να μην ακολουθεί τόσο επιφυλακτική τακτική. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρέπει να καταλήξουμε σε συμφωνία κατά τη διάρκεια της ετήσιας διαδικασίας του προϋπολογισμού. Ωστόσο, οι εναλλακτικές επιλογές που έχει το Συμβούλιο στη διάθεσή του ενόψει όλων αυτών των πολυετών σχεδίων και των νέων προτεραιοτήτων είναι εντέλει οι εξής: θέλουμε να έχουμε διαμάχες και δύσκολες διαπραγματεύσεις επί τρία συναπτά έτη σχετικά με το ίδιο θέμα; Κάτι τέτοιο συνιστά πραγματική σπατάλη ανθρώπινων πόρων. Ή θέλουμε να βρούμε μια εύλογη, σφαιρική λύση στα ζητήματα που ανέφερα; Απευθύνω έκκληση για την έναρξη πραγματικά σοβαρών πολιτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Επιτροπής, του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου επί τη βάσει των Συνθηκών.

  Olivier Chastel, ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να λάβω σοβαρά υπόψη την πρόταση ψηφίσματος του Κοινοβουλίου σχετικά με την πρόταση κανονισμού της Επιτροπής για τον καθορισμό του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο 2007-2013.

Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να σας ενημερώσω σήμερα ότι, στο παρόν στάδιο, θα περιοριστώ –και αυτό δεν θα αποτελέσει έκπληξη– στην κοινοποίηση, ή στην εκ νέου κοινοποίηση, της γνωμοδότησης του Συμβουλίου επί του συγκεκριμένου θέματος. Θα ήθελα, συνεπώς, να δηλώσω ότι το Συμβούλιο θεωρεί πως η λεγόμενη δέσμη νομοθετικών μέτρων της Λισαβόνας, στον δημοσιονομικό τομέα –ο οποίος περιλαμβάνει και τον παρόντα κανονισμό– πρέπει να περιορίζεται αυστηρά στην τεχνική εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, η μεταφορά του ισχύοντος πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου σε έναν κανονισμό δεν θα πρέπει να αποτελεί τίποτα περισσότερο από απλή μεταφορά των ισχυουσών δημοσιονομικών προοπτικών. Η πρόταση της Επιτροπής κινείται προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση και, σε αυτό το στάδιο, το Συμβούλιο δεν επιθυμεί να συζητήσει την αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.

Τούτου λεχθέντος, θα έχετε αντιληφθεί ότι οι θέσεις μας διίστανται αισθητά, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι, κατά τις προσεχείς εβδομάδες και τους επόμενους μήνες, θα καταλήξουμε σε συμφωνία επί αυτού του κανονισμού, συγκεκριμένα δε, το αργότερο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεών μας στο πλαίσιο της δημοσιονομικής διαβούλευσης, οι οποίες πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως το τέλος Νοεμβρίου.

  Janusz Lewandowski, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, κύριοι βουλευτές, η Επιτροπή επικροτεί την έκθεση και ελπίζει ότι αποτελεί βήμα προόδου για τη διεξαγωγή ουσιαστικών διαπραγματεύσεων και την τελική συμφωνία επί της δέσμης δημοσιονομικών μέτρων της Λισαβόνας.

Ο κανονισμός που συζητείται σήμερα συνιστά απλώς τμήμα μίας δέσμης μέτρων, όπως ορίζει το άρθρο 312 της Συνθήκης, για την ενσωμάτωση του κανονισμού σχετικά με το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο στον κανονισμό του Συμβουλίου, ο οποίος θα πρέπει να εγκριθεί ομόφωνα, κατόπιν της συναίνεσης του Κοινοβουλίου. Απομένει, λοιπόν, μια υπολειμματική διοργανική συμφωνία και η αναθεώρηση του δημοσιονομικού κανονισμού. Όλα αυτά μαζί συγκροτούν τη δέσμη δημοσιονομικών μέτρων της Λισαβόνας, και πιστεύω ότι πρόκειται για ένα συνεκτικό σύνολο κανόνων.

Τώρα πρέπει να συμφωνήσουμε επί της δέσμης μέτρων, και φρονώ ότι η επικείμενη διαδικασία συνδιαλλαγής τον Οκτώβριο/Νοέμβριο αποτελεί άριστη ευκαιρία για την εδραίωση των δημοσιονομικών διαδικασιών μας σε σταθερές βάσεις, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Το κύριο μήνυμα που απορρέει από την έκθεση του Κοινοβουλίου, και επαναδιατυπώθηκε από τον κ. Böge, είναι εξαιρετικά σαφές. Το Κοινοβούλιο θα επιθυμούσε να ασκεί εν προκειμένω μεγαλύτερη πολιτική επιρροή, ενώ η Επιτροπή επέλεξε να προβεί σε μεταφορά κανόνων, επιφέροντας τόσες τροποποιήσεις όσες απαιτεί η μεθοδολογία ευθυγράμμισης της νέας Συνθήκης, ούτως έτσι ώστε να μην προκαλέσει πρόσθετα προβλήματα σε αυτήν την περίπτωση. Ήταν μια ευσυνείδητη επιλογή.

Μπορώ να συμμεριστώ την άποψη του εισηγητή ότι προκύπτουν νέες αρμοδιότητες για τα διάφορα θεσμικά όργανα από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ότι ο δημοσιονομικός αντίκτυπος θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά ώστε, εάν ανακύψει συνακολούθως ανάγκη πρόσθετων πιστώσεων, η Επιτροπή να είναι σε θέση να παρουσιάσει προτάσεις, όπως στην περίπτωση του ITER. Τούτο μπορεί ενδεχομένως να τεθεί υπό συζήτηση.

Επικροτούμε θερμά τη θέση του Κοινοβουλίου υπέρ της ευελιξίας, τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο που ήταν μέχρι σήμερα. Αυτό είναι απαραίτητο, όπως αποδείχθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας μας, φρονώ, συνεπώς, ότι αμφότερα τα σκέλη της αρμόδιας για τον προϋπολογισμό αρχής θα πρέπει να δεσμευθούν για την ανεύρεση μίας λύσης, η οποία δεν θα μπορεί να αμφισβητηθεί νομικά και θα σέβεται τον ρόλο των θεσμικών οργάνων.

Είμαι, φυσικά, πρόθυμος να δεσμευθώ, ως συνήθως, υπέρ της επίτευξης συμβιβασμού. Οφείλω να επαναλάβω ότι η συνδιαλλαγή του Οκτωβρίου/Νοεμβρίου θα προσφέρει αυτήν την ευκαιρία, καθόσον πρέπει πραγματικά να προχωρήσουμε περαιτέρω επί της σταθερής βάσης των νέων διαδικασιών, διότι η εξέλιξη αυτή είναι νομικά αδιαμφισβήτητη και σύμφωνη με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

  Salvador Garriga Polledo, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (ES) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Chastel, κύριε Επίτροπε, θα ήθελα να ξεκινήσω με ορισμένες συμβουλές προς τον ασκούντα την Προεδρία του Συμβουλίου. Θεωρώ ότι δεν ενδείκνυται ιδιαιτέρως, από πολιτικής πλευράς, να βασιζόμαστε τόσο πολύ στη διαδικασία συνδιαλλαγής που θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, όταν εσείς ξεκινάτε από αυτήν τη θέση που παρουσιάσατε στο Σώμα, η οποία είναι τόσο διαφορετική. Το περιθώριο για την επίτευξη συμφωνίας θα είναι πραγματικά ελάχιστο με μια θέση τόσο διαφορετική όσο αυτή που μόλις περιγράψατε.

Εν πάση περιπτώσει, και επανερχόμενος στα επιχειρήματα του συναδέλφου μου, κ. Böge, όλα αυτά τα χρόνια στο Συμβούλιο, είχατε τη θλιβερή συνήθεια να καθορίζετε πολιτικές προτεραιότητες χωρίς να εξετάζετε το δημοσιονομικό πλαίσιο. Τούτο οδήγησε στην εφαρμογή χρηματοοικονομικής τεχνικής στο πλαίσιο του προγράμματος Galileo, του ευρωπαϊκού σχεδίου για την ανάκαμψη της οικονομίας, της επισιτιστικής διευκόλυνσης και, πρόσφατα, στο πλαίσιο του μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης και του διεθνούς θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα, γεγονός το οποίο πόρρω απέχει από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τη διαφάνεια που εσείς, ως κυβερνήσεις, ζητάτε στους εθνικούς προϋπολογισμούς σας. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ αξίζει ακριβώς την ίδια προσοχή με τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Αν παραβλέψουμε αυτό το γεγονός, είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα.

Δεν διαθέτουμε περιθώρια, δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές προσδοκίες για την υλοποίηση πολυάριθμων πολυετών προγραμμάτων και απορρίπτουμε τη γενικευμένη χρήση της επανεγγραφής στον προϋπολογισμό ως εναλλακτική λύση έναντι της εξάντλησης αυτών των περιθωρίων.

Η επανεγγραφή στον προϋπολογισμό δεν εξοικονομεί χρήματα από τον προϋπολογισμό, αλλά, αντιθέτως, αποτελεί παράδειγμα κακών δημοσιονομικών πρακτικών και παντελούς έλλειψης σχεδιασμού.

Η πραγματική ενδιάμεση αναθεώρηση του προϋπολογισμού θα πρέπει, όπως δηλώνει ο κύριος Επίτροπος, να οδηγήσει σε προβληματισμό σχετικά με την ευελιξία και με ορισμένα μεγέθη. Μετά από διετή καθυστέρηση, αυτό είναι το ελάχιστο που αξίζει το Κοινοβούλιο και που είναι διατεθειμένο να δεχθεί.

  Eider Gardiazábal Rubial, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (ES) Κυρία Πρόεδρε, σήμερα συνεδριάζουμε εκ νέου στην παρούσα Αίθουσα για να υπενθυμίσουμε στην Επιτροπή και το Συμβούλιο κάτι το οποίο γνωρίζουν ήδη από το 2006, όταν εγκρίναμε το τρέχον δημοσιονομικό πλαίσιο για την Ένωση: ο προϋπολογισμός της ΕΕ δεν έχει αρκετά χρήματα για να χρηματοδοτήσει τις πολιτικές τις οποίες αποφασίζουν το Συμβούλιο και η Επιτροπή, και τις οποίες υποστηρίζουμε και εμείς στο Κοινοβούλιο.

Το γνωρίζαμε όλοι μας αυτό όταν εγκρίναμε το δημοσιονομικό πλαίσιο για την περίοδο 2007-2013. Γνωρίζαμε ότι ο προϋπολογισμός δεν χρηματοδοτείτο επαρκώς σε τομείς προτεραιότητας, αλλά τον εγκρίναμε, προκειμένου να αποφύγουμε να καταλήξει σε αδιέξοδο η συζήτηση στο Συμβούλιο. Ωστόσο, η προϋπόθεση για την έγκρισή του ήταν ότι το δημοσιονομικό πλαίσιο θα αναθεωρείτο το 2008 και το 2009 και, παρά τις συμφωνίες αυτές, έχουμε φθάσει στο 2010 χωρίς να έχουμε καμία πρόταση από την Επιτροπή.

Κατά καιρούς προέβαλλε τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, αλλά τα χρήματα που ζητούσαμε προορίζονταν ακριβώς για τον στόχο της αναζωογόνησης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Τον Ιούνιο σας είπα ότι συζητούσαμε σημαντικά θέματα, όπως η στρατηγική «Ευρώπη 2020». Το ζητούμενο ήταν να αποφύγουμε ενδεχόμενη υστέρηση στους τομείς της έρευνας, της ανάπτυξης και της καινοτομίας, της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας και του περιβάλλοντος. Θα ήθελα να σας επαναλάβω την ερώτησή μου εάν πιστεύετε πραγματικά ότι θα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε όλους αυτούς τους στόχους χωρίς να αυξήσουμε τον προϋπολογισμό της ΕΕ ή, αντιθέτως, εάν πρόκειται να παραμείνουμε απλώς, για μία ακόμα φορά, στο επίπεδο των μεγαλεπήβολων δηλώσεων. Δεν έχω λάβει ακόμα απάντηση σε αυτήν την ερώτηση.

Σήμερα, για παράδειγμα, στη Νέα Υόρκη, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των χωρών μας προσπαθούν να διασφαλίσουν την εκπλήρωση των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας, και το Κοινοβούλιο τούς υποστηρίζει σθεναρά. Δυστυχώς, όμως, η υποστήριξή μας δεν είναι αρκετή, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αρμόδιοι για τους προϋπολογισμούς υπουργοί μας πρέπει να αναλάβουν αυτές τις δεσμεύσεις και να συμφωνήσουν να διαθέσουν τους αναγκαίους πόρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Χρειαζόμαστε αυτά τα χρήματα τώρα, για τους προϋπολογισμούς του τρέχοντος και του επόμενου έτους, και για τη χρηματοδότηση, επί παραδείγματι, του διεθνούς θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα, χωρίς να πρέπει να προβούμε σε περικοπές κάποιου προγράμματος που έχει ήδη αποφασιστεί, όπως το πρόγραμμα-πλαίσιο για την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη.

Η συζήτηση για τον επόμενο προϋπολογισμό ενδέχεται να δηλητηριαστεί εάν το Συμβούλιο εξακολουθήσει να αντιτίθεται στην αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου, όπως φαίνεται ότι κάνει για άλλη μία φορά σήμερα. Η δημοσιονομική διαδικασία που θεσπίστηκε από τη Συνθήκη της Λισαβόνας θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρή εστία διαμάχης μεταξύ του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου εάν δεν κινηθούμε προς την ίδια κατεύθυνση.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ζητούμε από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να συνεργαστούν με το Κοινοβούλιο για την αναθεώρηση του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου, ούτως ώστε να μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε όλες τις πρωτοβουλίες που έχουν ήδη αναφερθεί. Χωρίς την εν λόγω αναθεώρηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις προσδοκίες των πολιτών ή να ανταποκριθεί σε αυτές. Δεν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την απασχόληση ή τον τομέα των εξωτερικών σχέσεων.

Σας ζητούμε, λοιπόν, να αναλογιστείτε τα προβλήματα που είχαμε κατά την έγκριση όλων των προϋπολογισμών στο πλαίσιο του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου. Αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε τα διαθέσιμα περιθώρια και το μέσο ευελιξίας για να χρηματοδοτήσουμε σημαντικές προτεραιότητες όπως το πρόγραμμα Galileo, την επισιτιστική διευκόλυνση και το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Σας ζητούμε ευελιξία, όχι μόνο για τον χειρισμό των υφιστάμενων απαιτήσεων, αλλά και για τη διασφάλιση επαρκών περιθωρίων ενόψει των μελλοντικών αναγκών. Εν ολίγοις, σας ζητούμε να επιδείξετε προσήλωση και φιλοδοξία, να ενώσετε τις δυνάμεις σας, να κινητοποιήσετε πόρους και να αναλάβετε δράση, προκειμένου να δώσουμε πραγματικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση την ώθηση που έχει ανάγκη.

  Anne E. Jensen, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (DA) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Lewandowski και το Συμβούλιο, διότι κατέστησαν σαφέστατη την απόκλιση των απόψεων μας. Σε αντίθεση με την προηγούμενη ομιλήτρια, θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό που ζητούμε πρωτίστως στην έκθεσή μας δεν είναι περισσότερα χρήματα, αλλά η αποφυγή αταξίας και χάους στην ΕΕ. Διότι αυτό ακριβώς μας περιμένει εάν δεν τηρήσουμε τις συναφθείσες συμφωνίες και το κείμενο της Συνθήκης. Τούτο αφορά την παράγραφο 4 της ισχύουσας διοργανικής συμφωνίας, καθώς και τα άρθρα 311 και 312 της Συνθήκης.

Πολλοί βουλευτές ανέφεραν ήδη ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει νέες αρμοδιότητες, για παράδειγμα στην εξωτερική πολιτική, την ενεργειακή πολιτική και την πολιτική για το διάστημα και, τα τελευταία χρόνια, διαπιστώσαμε ότι προκύπτουν νέες ανάγκες που χρήζουν χρηματοδότησης. Αναφέρθηκαν επίσης το πρόγραμμα Galileo, η επισιτιστική διευκόλυνση και το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας. Το Κοινοβούλιο υποστήριξε αυτές τις νέες πρωτοβουλίες, αλλά δεν τις επινοήσαμε εμείς. Αυτό το κάνατε εσείς – η Επιτροπή και το Συμβούλιο. Οφείλω να επισημάνω ότι η αποστροφή εκ μέρους του Συμβουλίου και της Επιτροπής για την αναγκαία αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το γεγονός ότι εσείς οι ίδιοι παρουσιάζετε συνεχώς νέες προτάσεις και αιτείστε νέους πόρους, στο πλαίσιο, για παράδειγμα, της συμφωνίας για τις μπανάνες και, τώρα, του έργου για την ενέργεια σύντηξης ITER.

Και σε επιστέγασμα όλων, παρατηρούμε μια ανησυχητική τάση εκ μέρους των κρατών μελών να πληρώνουν ασμένως για κοινά σχέδια, υπό την προϋπόθεση ότι η αντίστοιχη χρηματοδότηση δεν περιλαμβάνεται στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Το γεγονός αυτό δημιουργεί πρόσθετη γραφειοκρατία και δεν διασφαλίζει δημοκρατικό έλεγχο επί της χρήσης των πόρων. Ως εκ τούτου, μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα ότι το ζητούμενο της παρούσας συζήτησης δεν είναι το αίτημα για περισσότερα ή λιγότερα χρήματα για την ΕΕ· το ζητούμενο είναι ο ενδεδειγμένος έλεγχος και η αποφυγή αταξίας και χάους.

  Helga Trüpel, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ. Πιστεύω ότι πρέπει να προβούμε σε διαχωρισμό μεταξύ των διαφορετικών προβλημάτων. Κατά την έγκριση των υφιστάμενων δημοσιονομικών προοπτικών, το Συμβούλιο μάς είχε υποσχεθεί ότι επρόκειτο να υποβληθούν σε τροποποίηση ή αναθεώρηση και ότι θα πραγματοποιούσαμε από κοινού λεπτομερή συζήτηση σχετικά με τα προβλήματα αυτού του προϋπολογισμού. Υπάρχουν δύο κατηγορίες προβλημάτων. Το σύστημα των ιδίων πόρων μας, το οποίο καθορίζει από πού θα προέλθουν τα χρήματα για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, δεν είναι τόσο εκσυγχρονισμένο ή τόσο προσανατολισμένο προς το μέλλον όσο θα έπρεπε. Δεν θέλουμε νέους ευρωπαϊκούς φόρους που θα επιβαρύνουν περισσότερο τους ευρωπαίους πολίτες. Αντιθέτως, οι βουλευτές της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία θέλουμε ένα σύστημα ιδίων πόρων με περισσότερους περιβαλλοντικούς φόρους και έναν φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, το οποίο θα διασφαλίσει τη μείωση των υφιστάμενων συνεισφορών από τα κράτη μέλη. Εκτιμώ ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ως εκ τούτου, δεν ζητούμε τη θέσπιση κοινοτικών φόρων που θα επιβαρύνουν περαιτέρω τους πολίτες. Απεναντίας, αναζητούμε ένα νέο, πιο δίκαιο και πιο φιλικό προς το περιβάλλον δημοσιονομικό μοντέλο.

Τότε, οι υποσχέσεις αφορούσαν άλλες δράσεις, διότι, φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι ο τρέχων προϋπολογισμός είναι ιδιαίτερα άκαμπτος. Υπάρχουν ελάχιστες δυνατότητες για ανακατανομή των πόρων στο πλαίσιο του προϋπολογισμού. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες πολιτικές προκλήσεις και ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός δεν είναι σε θέση επί του παρόντος να ανταποκριθεί δεόντως σε αυτές. Για τον λόγο αυτόν, το Συμβούλιο και η Επιτροπή προτείνουν συνεχώς νέες δράσεις που χρήζουν χρηματοδότησης την οποία δεν μπορεί να εξασφαλίσει ο προϋπολογισμός. Πρέπει να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο, και το Συμβούλιο δεν έχει δείξει ακόμα ότι είναι πραγματικά διατεθειμένο να το πράξει. Πιστεύω ότι πρόκειται για μείζον πολιτικό πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τους πολίτες της Ευρώπης.

Αντιθέτως, υπάρχουν δράσεις που πρέπει να αναλάβουμε και περιλαμβάνουν επίσης τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Επιθυμούμε την ανάληψη μεγαλύτερης κοινής δράσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ενεργειακή πολιτική, χρειαζόμαστε αποτελεσματικότερη προσέγγιση για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και θέλουμε να προβούμε σε περισσότερες ενέργειες σχετικά με τα διαστημικά ταξίδια, τον τουρισμό και την εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, εάν σκοπεύουμε να υλοποιήσουμε όλους αυτούς τους στόχους, και με τη δέουσα σοβαρότητα, πρέπει να προσαρμόσουμε αναλόγως τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό μας. Το Συμβούλιο πρέπει να αναλάβει αποφασιστική δράση εν προκειμένω. Αυτό δεν σημαίνει μόνο περισσότερα χρήματα, αλλά και μεγαλύτερη ευελιξία στο πλαίσιο του προϋπολογισμού, καθώς και νέα στρατηγική εστίαση, η οποία θα διασφαλίσει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι πραγματικά στραμμένη προς το μέλλον και θα μας επιτρέψει να χρηματοδοτήσουμε τους επιδιωκόμενους στόχους στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Προς το παρόν, δεν μπορούμε να το πράξουμε με τον τρέχοντα προϋπολογισμό. Συνεπώς, χρειαζόμαστε νέες στρατηγικές αποφάσεις, προκειμένου να προετοιμάσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση για το μέλλον. Εμείς, ασφαλώς, ως βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέλουμε να διατηρήσουμε το κύρος μας και να αξιοποιήσουμε τις αρμοδιότητες που μας εκχωρεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει πάντα να εξασφαλίζεται κατάλληλο επίπεδο συμμετοχής του Κοινοβουλίου. Αυτό ζητούμε. Σας ευχαριστώ πολύ.

  Jacek Włosowicz, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (PL) Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε επικίνδυνη καμπή της χρηματοοικονομικής της πορείας. Η διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας τίθεται σε κίνδυνο περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της Ένωσης. Πρέπει να προσδιορίσουμε τους αναγκαίους πόρους για τη συνέχιση των κοινοτικών σχεδίων τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει, καθώς και άλλους πόρους που θα επιτρέψουν την αποτελεσματική μετάβαση προς την εκπλήρωση των νέων ρόλων που μας έχουν ανατεθεί από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πρέπει επίσης να συμπεριλάβουμε πόρους για νέες καταστάσεις που δεν ήμασταν σε θέση να προβλέψουμε εκ των προτέρων.

Το ζήτημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας ουδόλως ταυτίζεται με την πραγματική ζωή. Η παρούσα οικονομική κατάσταση μάς επιβάλλει να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας για τη διασφάλιση της ορθής διατήρησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Δεν πρέπει να λησμονούμε τις θεμελιώδεις αρχές της Ένωσης. Έχω κατά νου, για παράδειγμα, την εξάλειψη των διαφορών μεταξύ των παλαιών και των νέων κρατών μελών, ενός διαχωρισμού ο οποίος εξακολουθεί, δυστυχώς, να υφίσταται. Το αίτημά μου προς το Συμβούλιο και τον Επίτροπο είναι να μην ξεχνούμε τα θεμέλια που τέθηκαν από τους ιδρυτές της Ένωσης, καθώς και τα επιτεύγματα της ΕΕ επί πενήντα και πλέον έτη. Ας άρουμε τους φραγμούς, ας απλοποιήσουμε τις διαδικασίες και ας διευκολύνουμε την καθημερινότητα των πολιτών της Ευρώπης, μεριμνώντας για κάθε ευρώ που δαπανάται από τον κοινό προϋπολογισμό.

  Miguel Portas, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (PT) Κυρία Πρόεδρε, φρονώ ότι ο ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου ήταν σαφέστατος στις παρατηρήσεις του. Πάνω από όλα, δεν επιθυμεί να συζητήσει την αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου. Δέον είναι να επισημανθεί, ωστόσο, ότι, ήδη από τον Μάιο του 2006, κατά την έγκριση των διοργανικών συμφωνιών για το δημοσιονομικό πλαίσιο, ήταν απολύτως σαφές ότι θα έπρεπε να διασφαλισθεί τότε η ενδιάμεση αναθεώρηση, όπως και πράγματι έγινε.

Σκοπός αυτής της αναθεώρησης ήταν να προαγάγει τη διεξαγωγή νέας συζήτησης και την επανεξέταση της διεθνούς εικόνας της Ευρώπης, επρόκειτο δε να καλύψει όλες τις πτυχές των δαπανών και των πόρων της Ένωσης.

Μεταξύ του 2006 και του 2010, όμως, προέκυψε η κρίση, αλλά οι προϋπολογισμοί μας δεν κατόρθωσαν να αντικατοπτρίσουν τις επείγουσες νέες ανάγκες ή τις νέες προτεραιότητες. Τέθηκαν επίσης σε ισχύ οι νέες Συνθήκες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν προσπάθησαν να λάβουν υπόψη τις συνέπειες του γεγονότος αυτού σε δημοσιονομικό επίπεδο. Δημιουργήθηκε ακόμα και ο ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης, μετατρέποντας το 50% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού σε εγγύηση έναντι υποχρεώσεων τρίτων, αλλά δεν εξήχθη κανένα συμπέρασμα όσον αφορά τις περιπτώσεις μη συμμόρφωσης.

Η ουσία είναι ότι οι κυβερνήσεις απλούστατα δεν ενδιαφέρονται για τη διεξαγωγή αυτής της αναθεώρησης, μολονότι την είχαν υποσχεθεί, αλλά θέλουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επικυρώσει έναν κανονισμό που παρατείνει απλώς την καθεστηκυία τάξη.

Η υπό συζήτηση έκθεση απορρίπτει αυτήν την απόπειρα αποστέρησης των δικαιωμάτων του Κοινοβουλίου και είμαι βαθιά αισιόδοξος ότι το παρόν Σώμα θα παραμείνει ανυποχώρητο.

  Angelika Werthmann (NI). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο προϋπολογισμός του 2011 βρίσκεται σε ομιχλώδη κατάσταση. Δύο στοιχεία θεωρώ σημαντικά. Από τη μία πλευρά, η Συνθήκη της Λισαβόνας απαιτεί από την Ένωση να εξασφαλίσει τα απαραίτητα μέσα για την άσκηση των αρμοδιοτήτων που της εκχωρούνται και για την επίτευξη των στόχων της. Αυτό ορίζεται ρητά στο άρθρο 311 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διασφαλίζει δε την ομαλή λειτουργία της ετήσιας διαδικασίας του προϋπολογισμού. Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό να καθοριστούν προτεραιότητες υπό το πρίσμα της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης και να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποτελεσματική λειτουργία της διαδικασίας έγκρισης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.

Θα ήθελα να επισημάνω ακόμα ένα ζήτημα βάσει του σημερινού οικονομικού κλίματος. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο πραγματοποιούνται δραστικές περικοπές στην εκπαίδευση, τη διά βίου μάθηση και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Χρήματα μπορούν να εξοικονομηθούν στους διοικητικούς τομείς, για παράδειγμα, όπου είναι δυνατόν να προσδιορισθούν και να αξιοποιηθούν υφιστάμενες συνέργειες με τις οικείες χώρες. Οι απορρέουσες αποταμιεύσεις θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν, επί παραδείγματι, για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.

Τέλος, θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης. Είναι σημαντικό τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν εκτεταμένη διαφάνεια όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο δαπανούν την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Αυτό θα επιτρέψει σε εμάς, με άλλα λόγια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Επιτροπή, να ασκούμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό έλεγχο και εξουσία συναπόφασης και θα μας παράσχει τη δυνατότητα να επιτύχουμε το απαραίτητο επίπεδο αποδοτικότητας.

  José Manuel Fernandes (PPE). – (PT) Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί η επείγουσα ανάγκη αναθεώρησης του τρέχοντος πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου. Νομίζω ότι είναι εύκολο να αποδειχθεί ότι το τελευταίο χρήζει επειγόντως μεγαλύτερης ευελιξίας. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας τα καθήκοντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να επιτύχουμε τους στόχους μας, καθώς και να ανταποκριθούμε στις ελπίδες που έχουν εναποθέσει στο πρόσωπό μας οι πολίτες της Ευρώπης.

Ελπίζω ότι το Συμβούλιο δεν θα προβάλει προσκόμματα. Ελπίζω ότι το Συμβούλιο δεν θα παρακωλύσει την ανάπτυξη και τις προσδοκίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μεταξύ του 2007 και του 2009, αγγίξαμε ή υπερβήκαμε τα ανώτατα όρια του δημοσιονομικού πλαισίου. Σημαντικά προγράμματα, όπως το Galileo, η επισιτιστική διευκόλυνση και το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας, μπόρεσαν να προχωρήσουν μόνο με τη χρήση των διαθέσιμων περιθωρίων. Αυτά τα περιθώρια είναι ήδη αμελητέα για την υπόλοιπη περίοδο, και αναμένεται μάλιστα να μειωθούν περαιτέρω, διότι εγκρίθηκαν δεσμεύσεις που δεν έχουν εγγραφεί ακόμα στον προϋπολογισμό.

Γνωρίζουμε όλοι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας μάς παρέχει πλέον νέες εξουσίες και νέους οργανισμούς στους τομείς της εξωτερικής δράσης, του αθλητισμού, της αλλαγής του κλίματος, της ενέργειας, του τουρισμού και της πολιτικής προστασίας. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξασφαλίσει επαρκείς πόρους για την υλοποίηση των πολιτικών της και την εκπλήρωση των στόχων της.

Πρέπει να καταπολεμήσουμε την κρίση. Προς τον σκοπό αυτόν, αλλά και για τη μείωση της ανεργίας, χρειαζόμαστε προορατικές πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και τούτο συνεπάγεται ότι η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή πρέπει να προσδιορίσει και να κοστολογήσει τις συνακόλουθες δράσεις και προτεραιότητες, λαμβάνοντας υπόψη την προστιθέμενη αξία του προϋπολογισμού της ΕΕ.

Επιπλέον, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», η οποία έχει ήδη εγκριθεί. Επιδιώκει έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, η οποία πρέπει να ξεκινήσει αμέσως, και για την επίτευξή της απαιτούνται χρηματοδοτικοί πόροι.

  Göran Färm (S&D). – (SV) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να απευθύνω τις θερμές ευχαριστίες μου στον κ. Böge, ο οποίος έλαβε υπόψη τις ιδέες των άλλων Ομάδων και εκπόνησε μια εξαίρετη έκθεση. Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας απαιτεί σειρά τεχνικών προσαρμογών, αλλά το σημαντικό στοιχείο είναι ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλώς την τεχνική προσαρμογή. Για τους βουλευτές της Ομάδας της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ήλθε πλέον η στιγμή να διαπιστώσουμε εάν πιστεύουμε ή όχι στην Ευρώπη.

Η ευρωπαϊκή συνεργασία δεν αποτελεί δευτερεύον ζήτημα που πρέπει να εξετάζεται αφότου έχουν αποφασιστεί οι εθνικές πολιτικές. Εάν θέλουμε πραγματικά να τηρήσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, πρέπει να χρηματοδοτηθούν νέα καθήκοντα. Εάν θέλουμε πραγματικά να προσδώσουμε στην Ευρώπη παγκόσμιο ηγετικό ρόλο στους τομείς της έρευνας και της ανάπτυξης, του κλίματος, της ενέργειας και των πράσινων θέσεων απασχόλησης και να ενισχύσουμε την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας της, δεν μπορούμε να καταργούμε απλώς αυτόν τον τύπο δαπανών μόλις ανακύπτουν εθνικά δημοσιονομικά προβλήματα. Προγράμματα όπως το ITER, η πολιτική για το κλίμα, η νέα κοινή εξωτερική πολιτική, οι φιλόδοξες εμβληματικές πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της στρατηγικής ΕΕ 2020 ή η ενδεχόμενη μελλοντική διεύρυνση – όλα αυτά είναι αδύνατον να χρηματοδοτηθούν υπό το τρέχον δημοσιονομικό πλαίσιο.

Οι δαπάνες στον προϋπολογισμό της ΕΕ δεν συνεπάγονται απλώς κόστος, αλλά παρέχουν ζωτικής σημασίας προστιθέμενη αξία για τα κράτη μέλη. Εάν αξιοποιήσουμε δε τις δυνητικές επιλογές, μπορούν ακόμα και να μειώσουν τις πιέσεις επί των εθνικών προϋπολογισμών, και τότε ο προϋπολογισμός της ΕΕ μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία, όχι μόνο πρόβλημα. Είναι, επομένως, ζωτικής σημασίας η Επιτροπή και το Συμβούλιο να επιδείξουν πλέον πυγμή και να προβούν στην ενδιάμεση αναθεώρηση των ανώτατων ορίων στον τρέχοντα μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ, κάτι που υπόσχονται εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν το έχουν πράξει ακόμα.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω υποβάλλοντας ένα ερώτημα στο Συμβούλιο και την Επιτροπή. Πρέπει πραγματικά να εξηγήσετε πώς μπορείτε απλώς να αγνοείτε μια διοργανική συμφωνία που απαιτεί φιλόδοξη ενδιάμεση αναθεώρηση του μακροπρόθεσμου προϋπολογισμού. Κάτι τέτοιο δεν εμπνέει εμπιστοσύνη για τις προσεχείς διαπραγματεύσεις. Ποια ήταν η λογική που σας οδήγησε στην αγνόηση πολύ απλά της διεθνούς συμφωνίας; Αυτό είναι το ερώτημά μου.

  Carl Haglund (ALDE). – (SV) Κυρία Πρόεδρε, θα συνεχίσω ουσιαστικά από το σημείο στο οποίο σταμάτησε ο σουηδός συνάδελφός μου. Σκόπευα να ξεκινήσω δηλώνοντας ότι η κατάσταση, ως έχει, είναι ακατανόητη, και θα έθετα και εγώ το ίδιο ερώτημα· επομένως, ανυπομονώ να ακούσω την απάντηση. Ως νέος βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπλήσσομαι με αυτές τις εξελίξεις.

Εν προκειμένω, θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι καθυστέρηση δεν παρατηρείται μόνο στην αναθεώρηση, την οποία μόλις ανέφερε ο κ. Färm, αλλά εάν εξετάσουμε το θέμα υπό πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, καθυστέρηση παρουσιάζουν, εξίσου, για παράδειγμα, οι προσωρινές εκθέσεις, οι προκαταρκτικές εκθέσεις αξιολόγησης για το πρόγραμμα έρευνας, λόγου χάρη, καθώς και άλλες εκθέσεις. Μακροπρόθεσμα, αυτό επηρεάζει τόσο τη συνολική εικόνα του έργου που έχουμε ξεκινήσει για το 2014 και εξής όσο και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να επεξεργαστούμε το ζήτημα αυτό επί του παρόντος, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να προβούμε σε προεπισκόπηση των εξελίξεων κατά τα προσεχή έτη, διότι το 2014 είναι αρκετά μακριά.

Σε κάποιες από τις προηγούμενες ομιλίες, έγινε πολύς λόγος για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ενόψει της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», και αυτό θα απαιτήσει πραγματικά φιλόδοξη αναθεώρηση του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου. Συναφώς, πρέπει να επιτελεστεί ακόμα μείζον έργο, και κατανοώ το γεγονός ότι η Επιτροπή καλείται να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση εν προκειμένω. Ωστόσο, εάν θέλουμε να ανταποκριθούμε επιτυχώς στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, θα ήταν συνετό να υιοθετήσουμε πολύ πιο μακροπρόθεσμη θεώρηση από ό,τι έχουμε κάνει μέχρι στιγμής, και, ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε τώρα κατάλληλη αναθεώρηση. Προσβλέπω επίσης στην υποβολή λογικών πρωτοβουλιών από την Επιτροπή.

  Hynek Fajmon (ECR). – (CS) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το παρόν Κοινοβούλιο εκλέγεται από τους πολίτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει να συμμερίζεται την τύχη τους. Εάν οι οικονομίες των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών διέρχονται κρίση και οι πολίτες τους αναγκάζονται να «σφίξουν το ζωνάρι τους», το παρόν Σώμα δεν μπορεί να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση και να ζητεί αύξηση των δαπανών του και των δαπανών ολόκληρης της ΕΕ. Αυτή η πολιτική θα υπονομεύσει τη σοβαρότητα και το κύρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα μάτια των ψηφοφόρων μας. Η έκθεση Böge, την οποία συζητούμε σήμερα, υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποκτήσει περισσότερα χρήματα, και παραπέμπει στη Συνθήκη της Λισαβόνας και σε άλλες συμφωνίες. Προσωπικά, αδυνατώ να συμμεριστώ αυτήν τη θέση. Ναι, η Συνθήκη της Λισαβόνας εκχωρεί στην ΕΕ νέες εξουσίες και νέες αρμοδιότητες, αλλά η ΕΕ μπορεί και πρέπει να αναλάβει αυτές τις εξουσίες κατά τρόπο ώστε το συνολικό ποσό των χρημάτων που αναδιανέμει να παραμείνει το ίδιο. Πιστεύω ακράδαντα ότι τα οικονομικά της ΕΕ πρέπει να βασίζονται στις εγκριθείσες δημοσιονομικές προοπτικές για την περίοδο έως το 2013, και σε περίπτωση που αποβούν αναγκαίες τυχόν διορθώσεις, αυτές θα πρέπει οπωσδήποτε να αντικατοπτρίζουν την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας και την οικονομική κρίση που διερχόμαστε.

  Monika Hohlmeier (PPE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, λαμβάνω υπό σημείωση το γεγονός ότι το Συμβούλιο δεν επιθυμεί να συζητήσει το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο. Επιτρέψτε μου να επισημάνω στο Συμβούλιο ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα ήθελε πάρα πολύ να το συζητήσει, και το Συμβούλιο δεν μπορεί να ενεργεί σαν να βρίσκεται στο νηπιαγωγείο, δηλώνοντάς μας ότι δεν προτίθεται να απαντήσει στις ερωτήσεις μας ή να σχολιάσει τις προτάσεις μας.

Δεύτερον, οφείλω να ρωτήσω συναφώς το Συμβούλιο εάν επιθυμεί ή όχι την εφαρμογή της Λισαβόνας. Η Λισαβόνα δεν αποτελεί απλή τεχνική προσαρμογή· επιβάλλει περισσότερες αρμοδιότητες και αυτό συνεπάγεται την εκπλήρωση περισσότερων υποχρεώσεων – συμπεριλαμβανομένης της παροχής απαντήσεων σε σχετικές δημοσιονομικές ερωτήσεις. Επίσης, το Συμβούλιο έχει λάβει αποφάσεις που καταλήγουν σε νέες δημοσιονομικές δαπάνες. Τούτο αναφέρθηκε από πολλούς συναδέλφους βουλευτές. Εάν το Συμβούλιο επιθυμεί να το πράξει, και δεν θέλει να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα, τότε πρέπει επίσης να δηλώσει με απόλυτη σαφήνεια πού και πώς επιθυμεί να γίνουν εξοικονομήσεις, από πού ακριβώς θα μεταφερθούν αυτοί οι πόροι, και όχι να προτείνει απλώς την αναδιάταξη γενικών ποσοστών, αφήνοντας στο Κοινοβούλιο και την Επιτροπή το δυσάρεστο καθήκον να αποφασίσουν από πού θα αντληθούν τα χρήματα, ιδίως εφόσον οι δυνατότητές μας για αναδιάταξη και δημοσιονομική αναθεώρηση είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Οι πρόσθετες αρμοδιότητες που μας έχετε επιβάλει εμπεριέχουν μεγάλες προκλήσεις, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν μικρές συναφείς δαπάνες– αναφέρω ενδεικτικά τον τομέα της χρηματοδοτικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών μας και τις αντίστοιχες δημοσιονομικές δυσκολίες τους. Εάν πρόκειται να εφαρμοστεί το πρόγραμμα, δεν αναφερόμαστε σε μικρά ποσά που μπορούν να αναδιαταχθούν χωρίς περαιτέρω εξέταση. Το ίδιο ισχύει και για το ITER, όπως και για τα θέματα εσωτερικής ασφάλειας, τα σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με την έρευνα, καθώς και για ζητήματα που αφορούν τους τομείς προτεραιότητας του Κοινοβουλίου, όπως η κατάρτιση των νέων και η έρευνα. Δεν πρέπει να επιληφθούμε μόνο των ελλείψεων στην υλοποίηση, αλλά και της έλλειψης διαφάνειας όσον αφορά την εκταμίευση των πόρων. Πρέπει να συζητήσουμε και να επεξεργαστούμε πολύ συγκεκριμένα όλα αυτά τα ζητήματα· το Συμβούλιο δεν μπορεί να τηρεί απλώς σιγή ιχθύος εν προκειμένω.

  Estelle Grelier (S&D). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, συνοψίζοντας, τι κομίζει η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;

Καταρχάς, ολοφάνερη έλλειψη φιλοδοξίας. Με την υποστήριξη του Συμβουλίου, η Επιτροπή αρνείται να αναθεωρήσει το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, και καθησυχάζει τη συνείδησή της προτείνοντας μόνο τεχνικές προσαρμογές – προσαρμογές που ήταν, εν πάση περιπτώσει, αναπόφευκτες, διότι σχετίζονται με την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Δεύτερον, αθέτηση των δεσμεύσεων που ανελήφθησαν έναντι του Κοινοβουλίου. Στην πραγματικότητα, και αυτό πρέπει να το επισημάνουμε, το 2006, το Κοινοβούλιο αποδέχθηκε, αν και απρόθυμα, αυτό που είχε ήδη, και πολύ σωστά, αντιληφθεί ότι ήταν ένα αναχρονιστικό δημοσιονομικό πλαίσιο, χωρίς περιθώρια ελιγμών· με λίγα λόγια, ένα πλαίσιο παραίτησης. Ω εκ τούτου, προκειμένου να παράσχει την υποστήριξή του, έθεσε ως όρο τη διασφάλιση πραγματοποίησης διεξοδικής, ενδιάμεσης αναθεώρησης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο δεν αποδίδουν καμία σημασία στις αποφάσεις του Κοινοβουλίου, αδιαφορώντας πλήρως για αυτές – για τις αποφάσεις ενός Κοινοβουλίου, το οποίο, ας μην λησμονούμε, είναι κυρίαρχο και εκπροσωπεί τους πολίτες.

Τρίτον, η εν λόγω πρόταση αποκαλύπτει ένα παράδοξο φαινόμενο, ήτοι τις αυξημένες εξουσίες που αναθέτουν τα κράτη μέλη στην Ένωση και τα μεγάλης κλίμακας έργα, κατά προτίμηση ευρωπαϊκά, εντός ενός δημοσιονομικού πλαισίου που το Συμβούλιο και η Επιτροπή δεν θα επιτρέψουν να εξελιχθεί, παρόλο που γνωρίζουν ότι δεν είναι κατάλληλο για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Προτιμούν να καταφύγουν στην αναδιάταξη – μια «θαυματουργή συνταγή», κατά τη δική τους άποψη, και μια περιορισμένων οριζόντων θεώρηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, κατά τη δική μου.

Επιπροσθέτως, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε χωρίς να ερυθριάσουμε στους πολίτες της Ευρώπης ότι στρατηγικά έργα είτε δεν χρηματοδοτούνται καθόλου, όπως ο μηχανισμός χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης, παρά την ευρεία κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, είτε χρηματοδοτούνται όπως ο διεθνής θερμοπυρηνικός πειραματικός αντιδραστήρας (ITER), αποσπώντας πόρους από τον υποτομέα 1α, ο οποίος προορίζεται για την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την απασχόληση, που συνιστούν όλες πολιτικές οι οποίες ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των πολιτών;

Οδεύουμε ολοταχώς προς τον τοίχο, ενώ πατάμε την κόρνα. Το Κοινοβούλιο το γνωρίζει, αυτό, και μία από τις αρετές της έκθεσης Böge είναι το γεγονός ότι το επισημαίνει.

  Ivars Godmanis (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω τρεις παρατηρήσεις. Εφόσον συζητούμε για το επόμενο δημοσιονομικό πλαίσιο, είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσουμε πώς θα διαρθρώσουμε την προστιθέμενη αξία, διότι αν δεν αναλύσουμε την εκτέλεση του προϋπολογισμού στις υφιστάμενες δημοσιονομικές προοπτικές, δεν θα επιτύχουμε θετικό αποτέλεσμα στις επόμενες.

Υπάρχουν τρία στοιχεία. Το ένα είναι ότι πρέπει να εξετάσουμε την εκτέλεση των διαρθρωτικών ταμείων, καθόσον, προς το παρόν, διαθέτουμε ένα σύστημα με πόρους από τα διαρθρωτικά ταμεία που δεν ανταποκρίνεται στον προϋπολογισμό. Οι πόροι αυτοί χρησιμοποιούνται για άλλες ανάγκες. Τούτο δεν συνιστά ικανοποιητικό σύστημα σχεδιασμού και δεν θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε το επόμενο διαρθρωτικό σύστημα για τις προσεχείς δημοσιονομικές προοπτικές.

Το δεύτερο στοιχείο αφορά καταστάσεις στις οποίες λαμβάνουμε, για παράδειγμα, τους πόρους και τις πιστώσεις από τη γεωργία στο πλαίσιο της ανάπτυξη της υπαίθρου για το 2009 και τους δαπανούμε σε ένα σχέδιο ανάκαμψης, προσπαθώντας στη συνέχεια να εξοφλήσουμε αυτό το χρέος.

Εντέλει, θα ήθελα να προβώ σε μία μόνο δήλωση. Ανάλυση της ΓΔ Περιφερειακής Πολιτικής για τα διαρθρωτικά ταμεία καταδεικνύει ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, η προστιθέμενη αξία για τη χρήση των διαρθρωτικών πόρων είναι αρνητική, ενώ η ίδια ανάλυση έχει πραγματοποιηθεί και από την αγροτική κοινότητα. Τούτο πρέπει να εξεταστεί εκ των υστέρων: δεδομένων των πόρων του συστήματος, συνιστούν πραγματικά προστιθέμενη αξία όσα παρέχουμε επί του παρόντος, κατά την τρέχουσα περίοδο 2007-2013;

  Giovanni La Via (PPE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Chastel, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι η παρούσα συζήτηση, την οποία δρομολόγησε ο κ. Böge με την έκθεση που υπέβαλε σήμερα, αποτελεί σημαντική ευκαιρία ώστε να προβληματιστούμε επί του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι είναι δυνατή η εφαρμογή διαφορετικών και ολοένα ευρύτερων μέτρων μέσω ενός χρηματοδοτικού πλαισίου που είναι ουσιαστικά άκαμπτο. Ως εκ τούτου, υποστηρίζω πλήρως την έκθεση που συζητούμε εν προκειμένω και επικροτώ την πρωτοβουλία του κ. Böge.

Είναι σαφές ότι η διοργανική συμφωνία δεν τηρήθηκε από το Συμβούλιο και την Επιτροπή. Ευλόγως τίθεται το ερώτημα γιατί δεν έχει προγραμματιστεί αυτή η ενδιάμεση αναθεώρηση και γιατί εξακολουθούμε να λειτουργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως συμβαίνει με το πρόγραμμα του διεθνούς θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα (ITER), και όπως έχει συμβεί κατά το παρελθόν –πέρυσι– με το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας, καθώς και με το πρόγραμμα Galileo και άλλα έργα. Χρησιμοποιήθηκαν τα περιθώρια, ενώ έπρεπε να πραγματοποιηθεί εκ βάθρων αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου.

Σήμερα καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε μια πρόσθετη πρόκληση: τα προνόμια που μεταφέρονται από τα κράτη μέλη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας. Πιστεύω πραγματικά ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να σταματήσουμε να εργαζόμαστε με βάση την απλή αναδιάταξη των διαθέσιμων πόρων και τη χρήση των υφιστάμενων μηχανισμών ευελιξίας.

Θα έλεγα, επομένως, ότι θα ήταν πιο παραγωγική η καταβολή προσπαθειών προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε αποθεματικά και περιθώρια, τα οποία θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να μην ανταποκρίνεται πρακτικά μόνο στις υφιστάμενες ανάγκες, αλλά επίσης, και κατεξοχήν, στις μελλοντικές ανάγκες, όσον αφορά τόσο το δημοσιονομικό πλαίσιο αυτό καθαυτό όσο και τους επιμέρους τομείς του προϋπολογισμού.

Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη σημασία της συζήτησης σχετικά με το τμήμα της έκθεσης στο οποίο απευθύνεται έκκληση για την περαιτέρω εξέταση του ευρωπαϊκού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης. Η εξέταση αυτή πρέπει να προσανατολισθεί προς την ανάλυση και τις προβλέψεις και, συνεπώς, προς τη ρύθμιση του αντικτύπου που ενδέχεται να έχει στον προϋπολογισμό της ΕΕ.

  Γεώργιος Σταυρακάκης (S&D). – Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ από την πλευρά μου να υποστηρίξω θερμά την έκθεση που συζητάμε. Στη σημερινή κρίσιμη οικονομική συγκυρία, το τρέχον πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο έχει αποδείξει επανειλημμένα την ανεπάρκειά του όσον αφορά τη χρηματοδότηση πολλών σημαντικών πολιτικών προτεραιοτήτων.

Η αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου, καθώς και μια μεγαλύτερη ευελιξία κρίνονται αναγκαίες για το μέλλον της Ένωσης αν επιθυμούμε πραγματικά να καταστήσουμε την ΕΕ παράγοντα εγγύησης προς τους πολίτες της σε μια περίοδο όπου σχεδόν 25 εκατ. εξ αυτών πλήττονται από την ανεργία.

Τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το Συμβούλιο έχουν καθυστερήσει χαρακτηριστικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Βρισκόμαστε κοντά στο τέλος του 2010 και το Κοινοβούλιο ακόμη περιμένει από τα άλλα δύο θεσμικά όργανα να εκπληρώσουν τη δέσμευση που έπρεπε να είχαν εκπληρώσει πέρυσι.

Η οικονομική και κοινωνική κρίση μαστίζει όλη την Ευρώπη. Άρα και η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ευρωπαϊκή μέσω ενός κοινοτικού προϋπολογισμού που να διαθέτει όλα τα απαιτούμενα μέσα.

  Ingeborg Gräßle (PPE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Chastel, κύριε Επίτροπε, σήμερα διευκολύνατε για μία ακόμα φορά το έργο μας –και σας ευχαριστώ για αυτό– διότι σπανίως το Κοινοβούλιο παρουσιάζεται τόσο ενωμένο στις απόψεις του. Η ιδιαίτερη υπεροψία που επιδείξατε συνέβαλε στην επίτευξη αυτού του ενωμένου μετώπου. Ως πολιτικός, δεν είμαι βέβαιη αν πρέπει να σας συγχαρώ εν προκειμένω, καθόσον τούτο δεν μπορεί να θεωρηθεί έξυπνη κίνηση. Στην πραγματικότητα χαίρομαι που η παρούσα Αίθουσα είναι σχεδόν άδεια, διότι εκτιμώ ότι οι πολίτες μας αξίζουν κάτι καλύτερο από το να παρακολουθούν αυτά τα στρατηγήματα. Φρονούμε, λοιπόν, ότι θα πρέπει να επανεξετάσετε τη θέση σας.

Αθέτηση υποσχέσεων – δεν τηρείτε τον λόγο σας και αυτό το θέμα είναι σοβαρό. Η Επιτροπή δεν έχει το σθένος να υπερασπιστεί τις πεποιθήσεις της. Κύριε Lewandowski, ζητείται μεγαλύτερη ευψυχία. Δεν θέλουμε να συζητούμε καθόλου για χρήματα ή για περισσότερα χρήματα – και δεν θα έπρεπε να το πράττουμε. Πρέπει να συζητούμε επί της ουσίας. Παρατηρώντας την κατάσταση των διαρθρωτικών ταμείων, για παράδειγμα, όπου η εναπομείνασα ρευστότητα αυξάνεται, αγγίζοντας δυσθεώρητα ποσοστά, και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να συσσωρεύεται, γίνεται αντιληπτό ότι είναι καιρός να επιληφθούμε ορισμένων ζητημάτων και να μην αναλώνουμε τον χρόνο μας σε τέτοιες ανοησίες.

Επί του παρόντος, η Επιτροπή βρίσκεται στα όρια της απόγνωσης, διότι τα χρήματα δεν μπορούν να διανεμηθούν. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουν αναπτυχθεί νέα μέσα –το Συμβούλιο και η Επιτροπή ανέπτυξαν νέα μέσα– και ο λόγος για τον οποίο είναι εφικτή ακόμα και η παρούσα συζήτηση. Το αδιανόητο στοιχείο αυτής της διαδικασίας είναι ότι η τήρηση των εν λόγω υποσχέσεων θα μας επέτρεπε, εντέλει, να διορθώσουμε τις καταστάσεις που κανένα εθνικό κοινοβούλιο δεν θα μπορούσε να ανεχθεί στον προϋπολογισμό του.

Τι κάνουμε τώρα; Θα ήθελα να ζητήσω από το Συμβούλιο να τηρήσει τον λόγο του, και να καλέσω την Επιτροπή να πράξει το ίδιο. Έχουμε λάβει αποφάσεις επί μίας διαδικασίας, και αυτή η διαδικασία πρέπει να τηρηθεί. Δεύτερον, θα ήθελα να επανέλθουμε στην ουσία. Εάν δεν τα κάνετε όλα αυτά, τότε ξέρουμε πώς να αντισταθούμε. Η μοναδική ενέργεια στην οποία μπορούμε να προβούμε είναι να «παγώσουμε» φακέλους. Η ομηρεία δεν είναι νόμιμο πολιτικό μέσο, αλλά εάν δεν μας αφήσετε κανένα άλλο περιθώριο επιλογής, τότε θα πρέπει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά.

  Cătălin Sorin Ivan (S&D). – (RO) Θα ήθελα να εκφράσω και εγώ τη στήριξή μου προς τον εισηγητή και τους συναδέλφους που επεσήμαναν τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, και την οποία δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ούτε το Συμβούλιο ούτε η Επιτροπή. Η πρώτη τετραετία εφαρμογής του τρέχοντος πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, η οικονομική κρίση και η έναρξη ισχύος της νέας Συνθήκης αποτελούν προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τον λόγο αυτόν, είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι χρειαζόμαστε μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι η αμιγώς τεχνική αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, όπως προτείνει το Συμβούλιο, δεν αποτελεί λύση, αλλά μάλλον καθυστερεί για ακόμα ένα ή δύο χρόνια τη μεταρρύθμιση που χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, και για την οποία διεξάγει σήμερα σημαντικές συζητήσεις. Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε ότι το παρόν πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο και η συναφής αναθεώρηση του πλαισίου πρέπει να προετοιμάσουν τις συζητήσεις για το νέο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο που θα τεθεί σε ισχύ το 2014.

  Paul Rübig (PPE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το δημοσιονομικό πλαίσιο αποτελεί πρόκληση σε καιρούς κρίσης. Σε ποιους τομείς θα πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερο δυναμισμό, καλύτερους στόχους, μεγαλύτερη προσήλωση; Σε ποιους τομείς πρέπει να εξοικονομήσουμε πόρους, σε ποιους τομείς πρέπει να προβούμε σε εξορθολογισμό και σε ποιους τομείς οι δραστηριότητες χρήζουν μεταρρύθμισης; Καίριας σημασίας ζήτημα συνιστά ο τρόπος με τον οποίο θα προσαρμόσουμε στις υφιστάμενες ανάγκες τις δραστηριότητες που ασκούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και ο τομέας των επενδύσεων ειδικότερα – όταν αναφερόμαστε στα διευρωπαϊκά δίκτυα, την έρευνα ή την εκπαίδευση. Αυτές είναι οι καίριες προκλήσεις εν μέσω κρίσης. Αισιοδοξούμε ότι μόλις κάναμε μια νέα ελπιδοφόρα αρχή και βρισκόμαστε στο στάδιο οικοδόμησης νέων ερεισμάτων. Από αυτήν την άποψη, ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια πολύ συγκεκριμένη ευθύνη.

Όταν διαπιστώνουμε ότι, στον προϋπολογισμό του 2011, το πρόγραμμα-πλαίσιο για την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα πρόκειται να περικοπεί κατά 60%, ότι γίνονται περικοπές στους τομείς της έρευνας –όπου μπορούμε να ενισχύσουμε την αποτελεσματικότητά μας έναντι των παγκόσμιων ανταγωνιστών μας εντός σύντομου χρονικού διαστήματος– ώστε να διατεθούν οι αντίστοιχοι πόροι σε προγράμματα με ενδεχόμενη οικονομική απόσβεση 30-50 ετών, τότε πρέπει να επανεξετάσουμε τους τομείς στους οποίους θα πρέπει να προβούμε σε εξορθολογισμό και να εξετάσουμε σε ποιους τομείς μπορεί να βελτιωθεί η διαχείριση – και, κυρίως, σε ποιους τομείς μπορούμε να αντιδράσουμε πιο άμεσα και πιο αποτελεσματικά. Τα χρονικά μας περιθώρια στενεύουν και, κατά συνέπεια, η διοικητική αρχή πρέπει να επιληφθεί άμεσα αυτών των ζητημάτων.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (S&D). – (PL) Σχεδόν έναν χρόνο μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δημοσιονομικό παράδοξο. Τα μέλη του Συμβουλίου, τα οποία εργάστηκαν σκληρά στο παρελθόν υπέρ της επικύρωσης της Συνθήκης, σήμερα φαίνεται να μην συνειδητοποιούν το γεγονός ότι οι πολιτικές που κατοχυρώνονται σε αυτήν τη Συνθήκη αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα υποχρηματοδότησης. Το χειρότερο είναι δε ότι το Συμβούλιο δεν επιτρέπει πιο γενναιόδωρη χρηματοδότηση ούτε για τις εμβληματικές πρωτοβουλίες της Ένωσης, όπως το πρόγραμμα Galileo ή η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης.

Δέον είναι να υπομνησθεί ότι οι διαπραγματεύσεις επί του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου έλαβαν χώρα προ πέντε και πλέον ετών, όταν η ευρωπαϊκή διπλωματία, για παράδειγμα, αποτελούσε απλώς πολιτικό αποκύημα της φαντασίας. Η αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου είναι ουσιώδης, και η χρηματοδότηση σημαντικών πολιτικών μόνο από τα αποθεματικά δεν θα επιτρέψει την υλοποίηση των φιλοδοξιών της Συνθήκης της Λισαβόνας. Για να μπορέσει η νέα Συνθήκη να αποδώσει καρπούς, πρέπει να πραγματοποιηθεί αναθεώρηση του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου και των μέσων που συμφωνήθηκαν με το Συμβούλιο για να δώσουν υπόσταση στις δημοσιονομικές διατάξεις της Συνθήκης· στο μέλλον δε, θα πρέπει να είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί ως προς τη δημιουργία νέων υποχρεώσεων, διασφαλίζοντας ότι τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση μίας συγκεκριμένης πολιτικής θα προσδιορίζονται κάθε φορά κατά περίπτωση. Με άλλα λόγια, η κατάρτιση φιλόδοξου προϋπολογισμού για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προϋποθέτει περικοπές, αλλά μεγαλύτερη ευελιξία. Δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερη Ευρώπη με λιγότερα χρήματα.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι οι δύο λέξεις που κυριαρχούν στην αποψινή συζήτηση είναι η ευελιξία και η προστιθέμενη αξία. Εάν κατορθώσουμε να τις εξασφαλίσουμε αμφότερες, τότε θα σημειώσουμε κάποια πρόοδο.

Προφανώς εγείρονται τεράστιες προκλήσεις, ιδίως εάν θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους της στρατηγικής για το 2020, και για τον λόγο αυτόν, πρέπει να καταβληθούν εξαιρετικά επίπονες προσπάθειες. Εντούτοις, παρουσιάζονται ορισμένες αξιόλογες ευκαιρίες. Μία από αυτές είναι η δυνατότητα που μας παρέχει η Συνθήκη της Λισαβόνας να αφήσουμε το στίγμα μας στο διεθνές προσκήνιο μέσω της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, κάτι που δεν μπορούσαμε να πράξουμε στο παρελθόν. Πρόκειται για έναν παράγοντα που πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Επίσης, οι νέες τραπεζικές και ασφαλιστικές αρχές είναι απολύτως ζωτικής σημασίας εάν θέλουμε να διαπρέψουμε στην Ευρώπη, να διδαχθούμε από την ύφεση, και να επιβάλουμε κάποιον έλεγχο σε έναν χώρο όπου επικρατούσε το απόλυτο χάος.

Θα ήθελα, ωστόσο, να απευθύνω ακόμα μια έκκληση, και τούτη είναι η εξής: όταν καταρτίζουμε τις δέσμες των χρηματοδοτικών μας μέτρων για τα αντίστοιχα ιδρύματα, πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να συμπεριλαμβάνουμε πριμοδοτήσεις για αυτές τις καταστάσεις. Διότι συνιστούν την πηγή όλων των δεινών, και σε οιονδήποτε αιτείται πριμοδότηση πρέπει να υποβάλλεται η ακόλουθη ερώτηση: «Τι είναι αυτό που δεν θα κάνατε στη δουλειά σας εάν δεν λαμβάνατε πριμοδότηση;»

  Zigmantas Balčytis (S&D). – (LT) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ, έχει εκχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολλά νέα και σημαντικά προνόμια, στους τομείς της εξωτερικής δράσης, της αλλαγής του κλίματος, της ενέργειας, του τουρισμού, καθώς και σε άλλους σημαντικούς τομείς. Αυτό μας υποχρεώνει να θεσπίσουμε τα νέα μέσα που απαιτούνται για την εφαρμογή των δημοσιονομικών διατάξεων της Συνθήκης της Λισαβόνας και την αναθεώρηση των δημοσιονομικών προοπτικών.

Εάν θέλουμε η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι σε θέση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και να αντιδρά αποτελεσματικότερα σε επείγοντα και απροσδόκητα γεγονότα, απαιτείται μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία σε σύγκριση με το τρέχον πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο.

Όσο για τις μελλοντικές προοπτικές, κρίνεται αναγκαία η αναθεώρηση των δημοσιονομικών προτεραιοτήτων, η διασφάλιση της επαρκούς χρηματοδότησης τομέων προτεραιότητας και η παροχή κατάλληλων δημοσιονομικών πόρων για την υποστήριξη μακροπρόθεσμων επενδύσεων, οι οποίες αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για την οικονομική ανάκαμψη και την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Alain Cadec (PPE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, η Συνθήκη της Λισαβόνας εκχωρεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση αρμοδιότητες σε νέους τομείς. Προβλέπει δε τον εφοδιασμό της Ένωσης με τα απαραίτητα μέσα για την επίτευξη των στόχων της και την άσκηση των πολιτικών της.

Ωστόσο, ήδη από την έναρξη ισχύος του τρέχοντος πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, κατέστη αδύνατη η κατάρτιση ετήσιων προϋπολογισμών χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουμε στα υπάρχοντα περιθώρια. Όπως μας υπενθυμίζει ο εισηγητής, τα περιθώρια έχουν συρρικνωθεί σημαντικά και δεν πρόκειται να αυξηθούν έως το 2013, εξαιτίας της κρίσης. Επομένως, δεν μας παρέχεται καμία δυνατότητα να ανταποκριθούμε σε απρόβλεπτες ανάγκες. Η κατάσταση αυτή είναι επικίνδυνη, ακόμα δε και δυσβάστακτη.

Ως εκ τούτου, η αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση των απαραίτητων πόρων όσον αφορά την άσκηση των νέων αρμοδιοτήτων που εκχωρούνται στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας. Εξίσου σημαντική είναι και η δυνατότητα χρηματοδότησης των πολιτικών προτεραιοτήτων που καθορίζονται στη στρατηγική «Ευρώπη 2020», όπως μόλις επεσήμανε ο κ. Kelly.

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω, κύριε Επίτροπε, ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας εκχώρησε στο Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ίσες εξουσίες επί των δημοσιονομικών θεμάτων. Ως εκ τούτου, το Κοινοβούλιο οφείλει να μεριμνά ώστε οι απόψεις του να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο της δημοσιονομικής διαβούλευσης, όπως προτείνει ο κ. Böge, τον οποίο συγχαίρω ακόμα μία φορά για την έκθεσή του.

  Pat the Cope Gallagher (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, ο προϋπολογισμός της ΕΕ στο πλαίσιο της ενίσχυσης των γεωργικών εισοδημάτων στην ύπαιθρο της Ιρλανδίας είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Οι ιρλανδοί γεωργοί, οι οικογένειές τους, οι αγροτικές κοινότητες και ο ιρλανδικός τομέας τροφίμων θα συνεχίσουν να επωφελούνται από σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για την περίοδο 2010-2013.

Αυτήν την εβδομάδα, ο υπουργός Γεωργίας της χώρας μου, Brendan Smith, ανακοίνωσε ότι η ιρλανδική κυβέρνηση είχε ζητήσει προκαταβολή από το καθεστώς ενιαίας ενίσχυσης ανά γεωργική εκμετάλλευση, με στόχο τη μεγιστοποίηση των ταμειακών ροών προς τους γεωργούς από σήμερα έως το τέλος του έτους. Πρόκειται για απολύτως ευπρόσδεκτη και λίαν ρεαλιστική εξέλιξη. Αντιλαμβάνομαι ότι ένα αίτημα της κυβέρνησης θα εγκριθεί από το Συμβούλιο –ή ενδέχεται να έχει ήδη εγκριθεί από το Συμβούλιο στην παρούσα φάση– και η καταβολή των ενισχύσεων αναμένεται να ξεκινήσει στις 18 Οκτωβρίου, ενώ η καταβολή της δεύτερης δόσης προβλέπεται για την 1η Δεκεμβρίου.

Το υψηλό επίπεδο ετήσιας χρηματοδότησης που χορηγείται στον γεωργικό τομέα της χώρας μου αναδεικνύει τη σημασία αυτών των διαπραγματεύσεων για την Ιρλανδία εν γένει, και για την ύπαιθρο της Ιρλανδίας ειδικότερα.

  Janusz Władysław Zemke (S&D). – (PL) Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον κ. Επίτροπο για τις πληροφορίες που παρείχε. Ωστόσο, με προβληματίζει ένα άλλο ζήτημα. Αναφέρομαι στο πρόβλημα του εισοδήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το έτος 2013. Εάν σκοπεύουμε να προβούμε σε αναθεώρηση, τότε ας την πράξουμε σωστά, και εννοώ, εν προκειμένω, ότι δεν πρόκειται απλώς για μια συζήτηση επί των δαπανών και επί της δυνατότητας αιτιολόγησής τους, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει επίσης να συζητήσουμε εάν είναι εφικτά τα εισοδήματα που προγραμματίζονται για την ΕΕ έως το 2013 και εάν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για αυτά.

Επιπλέον, η έγκριση του προϋπολογισμού έλαβε χώρα υπό τελείως διαφορετικές οικονομικές και δημοσιονομικές συνθήκες. Επί δύο συναπτά έτη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σημαντική και ενδεικτική μείωση του ΑΕγχΠ στα κράτη μέλη της ΕΕ. Συναφώς, θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Επίτροπο εάν έχει ενδεχομένως στη διάθεσή του ακριβείς εκτιμήσεις σχετικά με το εάν τα εισοδήματα της ΕΕ έως το 2013 ενδέχεται να είναι χαμηλότερα από εκείνα που προβλέπονται επί του παρόντος.

  Janusz Lewandowski, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, παρακολουθώντας τη συζήτηση, αντελήφθην σαφώς ότι οι θέσεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου διίστανται σε μεγάλο βαθμό. Αυτό ενδέχεται να αποτελέσει πρόβλημα ενόψει της διαδικασίας συνδιαλλαγής που πρόκειται να διεξαχθεί λίαν συντόμως.

Το ζήτημα που αναμένεται να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων –και όχι μόνο τα αριθμητικά στοιχεία για το 2011, καθόσον πρόκειται για τη δέσμη μέτρων της Λισαβόνας– θα είναι εξίσου πολυδιάστατο με τη σημερινή συζήτηση, η οποία δεν αφορούσε μόνο τον κανονισμό· η κ. Helga Trüpel εκμεταλλεύθηκε απλώς την ευκαιρία για να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή φορολόγηση. Helga, ξέρεις ότι αυτό δεν εμπεριέχεται στην εντολή. Πρέπει να εξετάσουμε αμερόληπτα το ζήτημα των εσόδων και όχι αποκλειστικά και μόνο το ζήτημα των δαπανών· πρέπει να εκπονηθεί συναφώς αμερόληπτη μελέτη, χωρίς προϊδεασμούς περί της ανάγκης ή μη νέων ιδίων πόρων.

Διατυπώθηκαν σαφέστατες επικρίσεις για το γεγονός ότι έχουμε καθυστερήσει υπερβολικά όσον αφορά την αναθεώρηση των δημοσιονομικών προοπτικών. Ήταν μια συνειδητή απόφαση του Συμβουλίου. Φρονώ ότι ήταν μια συνετή απόφαση, η οποία ελήφθη επί τη βάσει της δημοκρατικής ευθύνης. Το θέμα ανατέθηκε στην νέα Επιτροπή. Ιδιαίτερο μέλημα της Επιτροπής συνιστά επί του παρόντος η οικονομική διακυβέρνηση, η οποία αποτελεί το μείζον δίδαγμα που αντλήθηκε από την κρίση. Πλησιάζει ο Οκτώβριος, και τούτο εντείνει τον προβληματισμό μου, διότι δεν είναι καλό να έχουμε καθυστερήσει τόσο πολύ με την αναθεώρηση.

Το πνεύμα που κυριάρχησε στη συζήτηση ήταν ότι, δεδομένων των νέων ευθυνών, χρειαζόμαστε πραγματική αναθεώρηση του προϋπολογισμού. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη επίγνωση των νέων αναγκών και ευθυνών από εμένα, διότι τούτες διοχετεύονται κατά κανόνα μέσω της Επιτροπής. Όταν αντιμετωπίζουμε νέες ανάγκες ή νέα μείζονα έργα, έχουμε συνήθως ανάγκη από συνδυασμό πολιτικών, και αυτόν τον συνδυασμό πολιτικών θα τον υποβάλουμε σε εσάς προς γνωμοδότηση και διαπραγμάτευση.

Παρά την αίσθηση που αποκόμισα περί διάστασης των απόψεών μας, παραμένω αισιόδοξος ότι η διαδικασία συνδιαλλαγής τον Οκτώβριο/Νοέμβριο θα αποφέρει θετικά αποτελέσματα.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. Diana WALLIS
Αντιπροέδρου

  Olivier Chastel, ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, άκουσα αρκετούς από εσάς να εμμένετε σαφώς στην ανάγκη αναθεώρησης του προϋπολογισμού, ιδίως όσον αφορά τις νέες αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για σημαντική συζήτηση, και είμαι πρόθυμος να το παραδεχθώ.

Ίσως δεν ήμουν απολύτως σαφής στην πρώτη ομιλία μου. Δεν είπα ότι το Συμβούλιο δεν επιθυμεί να διεξαχθεί ποτέ συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αλλά εκτιμώ ειλικρινά ότι πρόκειται για μια μακρόπνοη συζήτηση που πρέπει να πραγματοποιήσουμε, και για τον λόγο αυτόν αναμένουμε, όπως είπαν κάποιοι από εσάς, το έγγραφο της Επιτροπής για την αναθεώρηση του προϋπολογισμού.

Θα αποτελέσει την πρώτη φάση της διαδικασίας αναθεώρησης του προϋπολογισμού της Ένωσης. Το Συμβούλιο δεν απορρίπτει αυτό το ενδεχόμενο· δεν αντιτίθεται στην έναρξη συζήτησης που θα εστιάζεται συγκεκριμένα στις επόμενες δημοσιονομικές προοπτικές.

Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να επανέλθω εν συντομία στην πρόταση ειδικότερα της Επιτροπής για την κάλυψη των συμπληρωματικών απαιτήσεων του διεθνούς θερμοπυρηνικού πειραματικού αντιδραστήρα (ITER). Το Συμβούλιο έχει πράγματι λάβει υπόψη το σχέδιο χρηματοδότησης του ITER για τα έτη 2012 και 2013, το οποίο υποβλήθηκε από την Επιτροπή στα τέλη Ιουλίου, και εξετάζει επί του παρόντος ενδελεχώς αυτές τις προτάσεις.

  Reimer Böge, εισηγητής. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, θα ξεκινήσω με τον ITER. Αυτό που συμβαίνει εν προκειμένω είναι αξιοσημείωτο. Το Συμβούλιο έλαβε μια απόφαση –ενέκρινε μια θέση–, σύμφωνα με την οποία απαιτείται πρόσθετη χρηματοδότηση ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2013, και τώρα ασκούνται έντονες πιέσεις, ούτως ώστε η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή να καταστήσει σαφή τη θέση της έως το τέλος Σεπτεμβρίου, προκειμένου να τηρηθούν οι διεθνείς δεσμεύσεις. Το Συμβούλιο του ITER έχει ήδη δηλώσει ότι οι προαναφερθέντες πόροι θα διατεθούν κατόπιν έγκρισης από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή. Δεν είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης της αρμόδιας για τον προϋπολογισμό αρχής, ούτε και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Κύριε Chastel, σκοπεύουμε να καταρτίσουμε συνολική δέσμη μέτρων για τον ITER και όχι να κατανείμουμε απλά, όπως προτείνει η Επιτροπή, 540 εκατομμύρια ευρώ κατά τη διάρκεια των προσεχών ετών. Θέλουμε να σπαταλήσουμε τρία χρόνια διαφωνώντας σχετικά με τον ITER ή θέλουμε να συνεργαστούμε για την ορθή δρομολόγηση ενός πρωτοποριακού διεθνούς ερευνητικού έργου; Αισιοδοξώ ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε επί του θέματος αυτού.

Η έκθεση επί της οποίας θα ψηφίσουμε αύριο και η σημερινή συζήτηση κομίζουν ένα σαφέστατο μήνυμα. Η Επιτροπή θα πρέπει να προσπαθήσει να αυξήσει τις υφιστάμενες προτάσεις για την προσαρμογή της διοργανικής συμφωνίας επί τη βάσει της παρούσας συζήτησης. Θα ήταν ευκταίο το Συμβούλιο να παρουσιάσει κάποια μετακίνηση από τις θέσεις του στο πλαίσιο του πρώτου τριμερούς διαλόγου που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Οκτωβρίου.

Αποκομίζω την εντύπωση ότι το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη έχουν ενίοτε την τάση να επανέρχονται στην προ της Λισαβόνας εποχή και να μην συνειδητοποιούν ότι υπάρχει πλέον νέα ισορροπία δυνάμεων και ότι αντιμετωπίζουμε νέες πολιτικές προκλήσεις.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο το μεσημέρι (Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010).

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Edit Herczog (S&D), γραπτώς. – (HU) Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών του τρέχοντος δημοσιονομικού πλαισίου, ακόμα και πριν από την εισαγωγή των νέων απαιτήσεων της Συνθήκης της Λισαβόνας, μπορούσαμε να εγκρίνουμε τους ετήσιους προϋπολογισμούς μόνον εάν καταφεύγαμε σε έκτακτα χρηματοδοτικά μέσα. Συνεπώς, είναι κατανοητό ότι η αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να αναβάλλεται, και ότι πρόσθετες πηγές χρηματοδότησης είναι αναπόφευκτες για πρωτοβουλίες που δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν κατά τη χρονική στιγμή της έγκρισης του παρόντος πλαισίου. Οι παράγοντες λήψης χρηματοδοτικών αποφάσεων στην ΕΕ έχουν καθήκον να παράσχουν τα αναγκαία μέσα για την επίτευξη των στόχων της ΕΕ και την άσκηση των κοινοτικών πολιτικών, λαμβάνοντας υπόψη τους νέους τομείς δράσης που καθορίζονται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, όπως η εξωτερική δράση, ο αθλητισμός, η εξερεύνηση του διαστήματος, η κλιματική αλλαγή, η ενεργειακή πολιτική, ο τουρισμός και η πολιτική προστασία. Πρέπει επίσης να έχουμε πάντα κατά νου την ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία του προϋπολογισμού της ΕΕ, δεδομένου ότι αποτελεί έκφραση αλληλεγγύης και αποτελεσματικότητας, συγκεντρώνοντας και θέτοντας σε κοινή χρήση χρηματοδοτικούς πόρους, οι οποίοι διαμοιράζονται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Οι περισσότεροι από τους πόρους αυτούς στηρίζουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις οι οποίες τονώνουν την οικονομική ανάπτυξη της Ένωσης. Πρέπει να αναληφθούν όλες οι απαιτούμενες δράσεις για τη διάθεση πρόσθετων πόρων στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης και σε άλλες προτεραιότητες της Συνθήκης της Λισαβόνας, ιδιαίτερα δε στις πρωτοβουλίες που υπάγονται στον υποτομέα 1α, «Ανταγωνιστικότητα για την Ανάπτυξη και την Απασχόληση», οι οποίες προσδίδουν προστιθέμενη αξία στην ΕΕ και της επιτρέπουν να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της και να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών της.

  Elisabeth Köstinger (PPE), γραπτώς. – (DE) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνει σοβαρά υπόψη τον δημοκρατικό έλεγχο που ασκεί και, στην παρούσα έκθεση, καλεί το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προβούν σε συνολική αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου. Υποστηρίζω όλες τις συστάσεις που διατυπώνονται σε αυτήν την έκθεση όσον αφορά τη διευκόλυνση του σχεδιασμού και την ενίσχυση της αποδοτικότητας της χρήσης των χρηματοδοτικών πόρων της ΕΕ. Είναι εξαιρετικά σύνηθες για την Επιτροπή να υποβάλλει απρόσμενα νέες προτάσεις για την αξιοποίηση πόρων που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί. Το γαλλικό πρόγραμμα ITER αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα του τελικού αποδέκτη των χρημάτων –στην προκειμένη περίπτωση, από τους πόρους για τη γεωργία– τα οποία προορίζονταν για χρήση σε άλλους τομείς. Γεωργικοί πόροι που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ή δεν φυλάσσονται σε αποθεματικό για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων στη γεωργία δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται απλώς σε άλλους τομείς. Η δημιουργία αποθεματικών στον γεωργικό τομέα είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Η ευελιξία είναι σημαντική, αλλά θα πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να εφαρμόζεται εντός του ίδιου τομέα πολιτικής. Η χρήση των αποθεματικών θα πρέπει να καθορίζεται με ακρίβεια εκ των προτέρων, ενώ θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε διαθέσιμα για τον αντίστοιχο τομέα.