Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010 - Στρασβούργο

14. Ευρωπαϊκή στρατηγική για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των ορεινών, νησιωτικών και αραιοκατοικημένων περιοχών (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – (EN) Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη δήλωση της Επιτροπής σχετικά με την ευρωπαϊκή στρατηγική για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των ορεινών, νησιωτικών και αραιοκατοικημένων περιοχών.

  Johannes Hahn, μέλος της Επιτροπής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι η Ευρώπη είναι ένα αλπικό νησί. Ωστόσο, με χαροποιεί το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιδεικνύει διαρκή προβληματισμό σχετικά με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη περιοχών με ειδικές ανάγκες∙ ειδικών περιοχών, όπως είναι οι ορεινές, νησιωτικές και αραιοκατοικημένες περιοχές

Η Συνθήκη της Λισαβόνας ενισχύει τη σημασία της εδαφικής συνοχής. Τούτη ορίζεται ως ένας από τους στόχος της Ένωσης στο άρθρο 174. Για τον λόγο αυτόν, η Επιτροπή παρουσίασε την Πράσινη Βίβλο για την εδαφική συνοχή, προκειμένου να κινήσει ολοκληρωμένη διαδικασία διαλόγου. Ένα από τα κύρια αποτελέσματα της εν λόγω διαβούλευσης ήταν ότι δεν χρειάζονται απαραίτητα νέοι και επιπρόσθετοι χρηματοδοτικοί πόροι, αλλά ότι μάλλον θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη σημασία των εννοιών ολοκληρωμένης εδαφικής ανάπτυξης και να εξεταστούν εκτενέστερα τα πλεονεκτήματα των διαφόρων περιοχών.

Κατά τη γνώμη μου, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας περιοχής μπορούν να αποτελέσουν βασικό πλεονέκτημα. Τέτοιες περιφερειακές ιδιαιτερότητες –είτε πρόκειται για νήσο είτε για ορεινή ή αραιοκατοικημένη περιοχή– δεν δημιουργούν, κατά συνέπεια, αυτομάτως προβλήματα, ούτε απαιτούν μεγαλύτερη βοήθεια, ιδίως διότι οι εν λόγω περιοχές δεν είναι σε καμία περίπτωση ομοιόμορφες. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή λύση για τις εν λόγω περιοχές, οι οποίες μπορεί να φαίνεται ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία.

Η Επιτροπή θεωρεί ύψιστης σημασίας τη διασφάλιση της αρμονικής κοινής ανάπτυξης των περιοχών. Με απασχολεί, κατά συνέπεια, περισσότερο η εφαρμογή της κοινής στρατηγικής «Ευρώπη 2020» σε όλες τις περιοχές, και όχι η εφαρμογή διαφορετικών στρατηγικών σε περιοχές με διαφορετική διάρθρωση – γεγονός που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις κοινές προσπάθειές μας αντί να τις στηρίξει. Ως εκ τούτου, φρονούμε ότι δεν απαιτείται ξεχωριστή πολιτική για τις περιοχές με ειδικές συνθήκες· αντιθέτως, πρέπει να ενισχύσουμε την ολοκληρωμένη προσέγγιση της πολιτικής μας σε συνδυασμό με άλλες πολιτικές, ενώ οι εν λόγω περιοχές πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο για τη δημιουργία προγραμμάτων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Πρέπει να ενισχύσουμε τον τρόπο σχεδιασμού και υλοποίησης της εδαφικής διάστασης σε όλους τους τομείς πολιτικής.

Έτσι, δημιουργούνται τέσσερις τομείς προτεραιότητας για δράση. Ο πρώτος είναι να γίνει η περιφερειακή πολιτική πιο προσιτή στους πολίτες και τις περιοχές. Προς όφελος του στόχου μας για εδαφική συνοχή πρέπει να ενισχύσουμε τη συνεκτικότητα των περιοχών πολιτικής στα διάφορα επίπεδα. Αυτό σημαίνει, επίσης, να λάβουμε σοβαρά υπόψη την προσέγγιση της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης και να συμπεριλάβουμε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά τη σχεδίαση και την υλοποίηση των πολιτικών μας. Ωστόσο, σημαίνει επίσης να κάνουμε πιο εντατική χρήση των ευκαιριών που υπάρχουν για συνεργασία, οι οποίες παρέχονται από διαπεριφερειακές, πολυπεριφερειακές και πολυεθνικές εταιρικές σχέσεις προκειμένου να μελετηθούν πιο προσεκτικά οι κοινές προκλήσεις ορισμένων περιοχών, όπως οι μεγάλες ορεινές περιοχές των Άλπεων ή των Πυρηναίων.

Δεύτερον, πρέπει να συντονιστούν καλύτερα οι πολιτικές για τις περιφέρειες. Εδαφική συνοχή σημαίνει, επίσης, να μελετηθεί πιο προσεκτικά η συμπληρωματικότητα και η συνοχή της περιφερειακής και της τομεακής πολιτικής. Πρέπει να είμαστε σαφείς σχετικά με τον τρόπο που κάθε πολιτική θα επηρεάσει τις περιφέρειες. Η Επιτροπή δημιούργησε, κατά συνέπεια, τη διυπηρεσιακή ομάδα σχετικά με την εδαφική συνοχή, στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι από τις διάφορες Γενικές Διευθύνσεις. Κύριο έργο της είναι η ανάλυση των μεμονωμένων τομεακών πολιτικών και των επιπτώσεών τους στις περιφέρειες και κυρίως στις περιφέρειες που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες γεωγραφικές προκλήσεις.

Τρίτον, χρειαζόμαστε εδαφική συνεργασία ώστε να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η συνεργασία είναι ιδιαίτερης σημασίας για τις περιφέρειες με συγκεκριμένες γεωγραφικές προκλήσεις. Είναι ζήτημα εύρεσης διασυνοριακών λύσεων σε κοινές προκλήσεις είτε υπό μορφή μακροπεριφερειακών στρατηγικών, όπως η στρατηγική για τη Βαλτική Θάλασσα, διαπεριφερειακών δικτύων ή ανταλλαγής καλών πρακτικών.

Τέλος, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό τις περιφερειακές γνώσεις. Εάν θέλουμε να επιτύχουμε μια στοχοθετημένη πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης, η οποία θα βασίζεται στην αρχή της επικουρικότητας, στηρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», πρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα για την κατάσταση των περιφερειών και τις επιπτώσεις των πολιτικών μέτρων. Χρειαζόμαστε ακόμα καλύτερο σύστημα παρακολούθησης, το οποίο να μπορεί να επεξεργάζεται τα υπάρχοντα δεδομένα πιο αποτελεσματικά και χρειαζόμαστε στοχοθετημένους δείκτες ώστε να διασφαλισθεί η ορθότητα των πολιτικών μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από κοινού με τις περιφέρειες, με τις περιφερειακές επιχειρήσεις και με τους πολίτες.

Αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, χρειαζόμαστε μια ισχυρή περιφερειακή πολιτική για όλες τις περιφέρειες, η οποία να λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες και τα χαρακτηριστικά όλων των περιφερειών. Είμαι ικανοποιημένος που σύντομα θα μπορέσω να συζητήσω με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με το μέλλον της περιφερειακής πολιτικής συμπεριλαμβανομένων αυτών των ειδικών περιοχών, με βάση την Πέμπτη έκθεση για τη συνοχή.

  Jan Olbrycht, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (PL) Σήμερα ξεκινάμε μια συζήτηση για το θέμα των περιφερειών, οι οποίες έχουν πολύ συγκεκριμένα και ειδικά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν περιφέρειες όπου πολλές δραστηριότητες περιλαμβάνουν επιπρόσθετο κόστος. Οι νησιωτικές όπως και οι ορεινές περιοχές επιβαρύνονται με επιπρόσθετο κόστος, το οποίο καθορίζουν γεωγραφικοί παράγοντες. Η σημερινή συζήτηση είναι, επίσης, σημαντική κατά μια άλλη έννοια, που είναι πολύ σημαντική για τα περαιτέρω μέτρα στα οποία αναφέρθηκε ο κύριος Επίτροπος. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι η σημερινή συζήτηση ανοίγει τον διάλογο για το θέμα της πολιτικής συνοχής μετά το 2013.

Το ψήφισμα, για το οποίο συζητούμε σήμερα, δεν αφορά τόσο την έκφραση της βούλησης στήριξης συγκεκριμένων εδαφών –αυτό περιλαμβάνεται στη Συνθήκη– όσο πολύ συγκεκριμένα μέτρα, και εγείρει συγκεκριμένα θέματα σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης της πολιτικής συνοχής μετά το 2013. Σημειωτέον ότι στο ψήφισμα η προσοχή εστιάζεται κυρίως στην ολοκλήρωση της περιφερειακής πολιτικής με άλλες πολιτικές. Εγείρει το θέμα των δεικτών και της αιτιολόγησης της χρήσης της πολιτικής συνοχής και του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Αναφέρει ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν και άλλες πολιτικές για την υποστήριξη των εν λόγω περιφερειών συμπεριλαμβανομένης της γεωργικής πολιτικής – η οποία δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας συζήτησης, αλλά πρέπει να την έχουμε κατά νου. Μιλά για εδαφική συνεργασία και καλύτερη χρήση του Ευρωπαϊκού Ομίλου Εδαφικής Συνεργασίας, για τον οποίου εργαστήκαμε στο προηγούμενο δημοσιονομικό πλαίσιο. Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο μιας σοβαρής συζήτησης για τη μελλοντική πολιτική συνοχής. Ξεκινάμε αυτήν τη συζήτηση με συγκεκριμένες περιφέρειες, αλλά πρόκειται για ένα ξεκίνημα που δείχνει ότι η πολιτική συνοχής είναι, και πρέπει να παραμείνει, μία από τις βασικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Γεώργιος Σταυρακάκης, εξ ονόματος της ομάδας S&D. – Κύριε Πρόεδρε, κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Επίτροπο για την παρουσίασή του.

Το σύνολο των ορεινών και νησιωτικών περιοχών αποτελεί το κατ’ εξοχήν πεδίο όπου αποδεικνύεται η ζωτική σημασία του συντονισμού, τόσο σε επίπεδο πολιτικού σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο υλοποίησης προγραμμάτων. Αποτελούν περιοχές όπου διαφορετικές πολιτικές όπως, για παράδειγμα, η αγροτική, η περιφερειακή, η πολιτική μεταφορών, περιβάλλοντος, αλιείας, απασχόλησης κλπ., καλούνται να δώσουν λύση σε συνδυασμένα πολύπλευρα προβλήματα.

Για τις περιοχές αυτές, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναπτύξει πληθώρα δράσεων στο πλαίσιο των διαφορετικών πολιτικών. Αυτό που λείπει κατά τη γνώμη μου είναι ο συντονισμός. Για μία χώρα, όπως η Ελλάδα για παράδειγμα, όπου το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους είναι ορεινό, ενώ τα κατοικήσιμα νησιά της ξεπερνούν τα 200, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ενίσχυση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρξει συντονισμός σε όλα τα επίπεδα.

Έτσι θα έχουμε διπλό όφελος ως Ευρωπαϊκή Ένωση: αφενός θα αποφύγουμε τη χρηματοδότηση ταυτόσημων δράσεων μέσα από διαφορετικά προγράμματά της και αφετέρου θα βοηθήσουμε την ανάπτυξη πολλαπλασιάζοντας τα οφέλη για τους πολίτες, όπου και αν αυτοί κατοικούν.

Μία ολοκληρωμένη προσέγγιση στον σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών για τις ορεινές και νησιωτικές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο αλλά το αυτονόητο.

  Riikka Manner, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, ο συμβιβασμός που επιτύχαμε σε αυτό το ψήφισμα είναι εξαιρετικός, συνεπώς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους βουλευτές που συμμετείχαν.

Μία από τις βασικές μας προτεραιότητες πρέπει να είναι η τακτοποίηση της κατάστασης στις περιοχές που επλήγησαν από τη χρηματοπιστωτική κρίση και αυτό ισχύει και για την περιφερειακή πολιτική. Οι εν λόγω περιοχές είναι πράγματι οι βόρειες, αραιοκατοικημένες περιοχές, οι ορεινές και παραμεθόριες περιφέρειες και οι νησιωτικές περιοχές. Το εν λόγω ψήφισμα θα λειτουργήσει ως ιδιαίτερα έντονο αίτημα του Κοινοβουλίου προς την Επιτροπή ώστε να δώσει επίσης ιδιαίτερη προσοχή στα μελλοντικά δημοσιονομικά πλαίσια και στην επόμενη περίοδο προγραμματισμού σε περιοχές που πλήττονται από μόνιμα φυσικά προβλήματα.

Η βοήθεια προς αραιοκατοικημένες περιοχές θα είναι πολύ σημαντική στην επικείμενη πολιτική συνοχής, εάν πρόκειται να συνεχίσει ως ορθά ολοκληρωμένη πολιτική. Θα ήθελα, επίσης, να υπενθυμίσω στους συναδέλφους βουλευτές που στηρίζουν τα ψηφίσματα, πως πρέπει να διασφαλίσουν την υλοποίηση του εν λόγω στόχου και σε πρακτικό επίπεδο – όχι απλώς ψηφίζοντας υπέρ του εν λόγω ψηφίσματος, αλλά μεριμνώντας εξίσου ώστε να εξοικονομηθεί χρηματοδότηση για αυτές τις ειδικές περιοχές σε μελλοντικά δημοσιονομικά πλαίσια.

Είμαι ικανοποιημένη που το έγγραφο αυτό επισημαίνει τη σημασία της αξιοποίησης των δυνατοτήτων, τις οποίες μπορούν να προσφέρουν οι εν λόγω περιφέρειες. Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε επίσης τους ιδιαίτερα πολύτιμους πόρους που υπάρχουν στις εν λόγω περιοχές και να μην εξετάζουμε μόνο τα προβλήματά τους. Μόνο με την αξιοποίηση των πραγματικών δυνατοτήτων τους μπορεί να σημειωθεί πραγματική πρόοδος στην ανάπτυξή τους. Τα παραδοσιακά μέσα ζωής τους, η ενέργεια και οι τομείς στους οποίους δίνεται έμφαση στη στρατηγική «Ευρώπη 2020», όπως η έρευνα και η ανάπτυξη, είναι ζωτικής σημασίας για τις εν λόγω ειδικές περιοχές.

Αναμένω με ενδιαφέρον την Πέμπτη έκθεση για τη συνοχή της Επιτροπής. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε με ποιον τρόπο λαμβάνει η Επιτροπή υπόψη της τους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», και με ποιον τρόπο αξιοποιούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη οι ιδιαίτερες συσπειρώσεις δεξιοτήτων στις εν λόγω ειδικές περιοχές.

  François Alfonsi, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η κατάρτιση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής για την οικονομική και την κοινωνική ανάπτυξη των ορεινών, νησιωτικών και αραιοκατοικημένων περιοχών είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας.

Το άρθρο 174 της Συνθήκης της Λισαβόνας επιτέλους εκφράζει την ευαισθητοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τα εν λόγω εδάφη, τα οποία έχουν μόνιμα προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουν. Στο εξής, συνεπώς, η Επιτροπή πρέπει να προτείνει συγκεκριμένες στρατηγικές κατάλληλες ώστε να εξασφαλίσουν στους πολίτες των εν λόγω εδαφών ισότητα με τους άλλους ευρωπαίους πολίτες, έτσι ώστε να αποζημιωθούν αποτελεσματικά για τα προβλήματα που υφίστανται στην καθημερινή ζωή τους καθώς και στις οικονομικές δραστηριότητές τους.

Σε σχέση με αυτό, το κατά κεφαλή ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, το οποίο αποτελεί το συνεχές κριτήριο προτεραιότητας για τα διαρθρωτικά ταμεία, δεν επαρκεί από μόνο του. Οι εν λόγω περιφέρειες πάσχουν από πληθυσμιακή συρρίκνωση και, λόγω αυτής της απώλειας, ο υπολειπόμενος πληθυσμός θα μπορούσε να επιτύχει ακόμα και υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕγχΠ. Κατά συνέπεια, πρέπει να προσεγγίσουμε με πιο εξειδικευμένο τρόπο τα εν λόγω εδάφη, και η Ομάδα μας επιθυμεί να επιμείνει σε αυτό το σημείο.

Το άρθρο 174 της Συνθήκης της Λισαβόνας, κύριε Επίτροπε, αναγνωρίζει τον ειδικό χαρακτήρα των εν λόγω εδαφών. Πρέπει, κατά συνέπεια, να εφαρμόσουμε συγκεκριμένα μέτρα για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων. Τα εν λόγω μέτρα πρέπει να πληρούν τα κριτήρια των διαρθρωτικών ταμείων, ειδικά εκεί που τα προβλήματα παίρνουν ιδιαίτερα οξεία μορφή, όπως οι επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στις νησιωτικές και ορεινές περιοχές, για παράδειγμα, ο ενεργειακός εφοδιασμός, η προσβασιμότητα, τα προβλήματα μεταφορών και ούτω καθεξής.

Ζητούμε, επίσης, από την Επιτροπή να προβλέψει την εκχώρηση συγκεκριμένων κεφαλαίων στα εν λόγω εδάφη κατά τις επόμενες δημοσιονομικές προοπτικές, οι οποίες θα καλύψουν την περίοδο προγραμματισμού 2014-2020. Επιθυμούμε, επίσης, να δούμε ότι όργανα όπως οι Ευρωπαϊκοί όμιλοι εδαφικής συνεργασίας παρακολουθούνται και εφαρμόζονται ευρύτατα, εμμένοντας στην κατάργηση των εμποδίων που έχουν δημιουργηθεί στη διασυνοριακή συνεργασία.

  Oldřich Vlasák, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που συζητήσαμε το θέμα των μειονεκτουσών, απομακρυσμένων περιφερειών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όταν διάβασα ξανά την αρχική ομιλία μου εκείνης της περιόδου, διαπίστωσα ότι εξακολουθούσε να ισχύει και ότι δεν θα άλλαζα τίποτε. Δυστυχώς, οφείλω να δηλώσω, εξ ονόματος της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, ότι δεν υποστηρίζουμε το κοινό σχέδιο ψηφίσματος και ότι υπάρχουν τέσσερις λόγοι για αυτό.

Πρώτον, είμαστε κατά της ιδέας προώθησης κοινωνικών στόχων και υπερβολικής παρέμβασης από τις δημόσιες αρχές. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ορισμένα από τα προβλήματα των νησιωτικών, των ορεινών ή των αραιοκατοικημένων περιοχών δεν μπορούν να επιλυθούν. Πρόκειται για τα συγκεκριμένα προβλήματα, τα οποία σχετίζονται με τα γεωγραφικά και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά τους και τα οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

Δεύτερον, δεν συμφωνούμε με την ιδέα ότι όλες οι νησιωτικές, ορεινές ή αραιοκατοικημένες περιοχές αποτελούν μια ομοιογενή ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά. Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο γαλλικό ορεινό κέντρο Chamonix και το ελληνικό νησί της Λευκάδας ή τη φινλανδική περιοχή επάνω από τον αρκτικό κύκλο στην περιοχή του Rovaniemi;

Τρίτον, παραβλέπουμε τελείως τις παραμεθόριες περιφέρειες στην πρόταση και στην ουσιαστική συζήτηση. Προφανώς, δεν χρειάζεται να θυμίσω σε όλους εδώ ότι, σύμφωνα με το άρθρο 174 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής στις αγροτικές περιοχές, τις περιοχές που συντελείται βιομηχανική μετάβαση και τις σοβαρά και μόνιμα μειονεκτούσες περιοχές ως αποτέλεσμα φυσικών ή δημογραφικών συνθηκών. Παρόλο που ένα νησί πάντοτε θα παραμείνει νησί και ένα βουνό πάντοτε θα παραμείνει βουνό, τα σύνορα ή τουλάχιστον τα διοικητικά σύνορα μπορεί να εξαφανιστούν. Θα ήταν, συνεπώς, σημαντική κάποια μεγαλύτερη έμφαση στις παραμεθόριες περιφέρειες.

Τέταρτον, θεωρούμε πρόωρη τη συζήτηση συγκεκριμένων νέων νομοθετικών μέτρων, περιφερειακών προγραμμάτων ανάπτυξης και χρηματοδοτικών πόρων για τις εν λόγω περιοχές. Είναι σαφές ότι η συζήτηση για τους ευρωπαϊκούς πόρους και τη χρήση τους μετά το 2013 άρχισε να εντατικοποιείται. Είναι σαφές ότι μεμονωμένα κράτη, περιφέρειες και εδάφη επιχειρούν, στο πλαίσιο της εν λόγω συζήτησης, να επιστήσουν την προσοχή στα προβλήματά τους και στις ανάγκες που θα ήθελαν να χρηματοδοτηθούν από ευρωπαϊκές πηγές. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι μειονεκτούσες περιφέρειες έχουν δικαίωμα σε διαφορετικούς όρους όταν πρόκειται για συγχρηματοδότηση, για τους κανόνες κρατικής στήριξης και για τη ρύθμιση της εσωτερικής αγοράς μέσω της εφαρμογής τελωνειακών ρυθμίσεων. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να λάβει υπόψη του και αυτό καθιστώντας δυνατή τη διατήρηση των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών των εν λόγω περιφερειών και μετριάζοντας τους περιορισμούς τους.

Ωστόσο, το ερώτημα είναι κατά πόσο τα σύνθετα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι αποτελεσματικά σε αυτήν την περίπτωση. Την ευρωπαϊκή διαρθρωτική πολιτική πρέπει μάλλον να οδηγεί η ιδέα ότι οι χρηματοδοτικοί πόροι πρέπει να δίνονται πρωτίστως στις φτωχότερες περιφέρειες, όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτό πρέπει να ισχύει ανεξαρτήτως του εάν πρόκειται για νησιωτική, ορεινή ή αραιοκατοικημένη περιοχή.

  João Ferreira, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, όπως γνωρίζουμε, η συμπερίληψη ορισμένων ευγενών αρχών στις Συνθήκες και στους διάφορους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποτελεί εγγύηση ότι πράγματι θα εφαρμοστούν. Η εδαφική συνοχή –όπως και η οικονομική και η κοινωνική συνοχή– αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Εκείνο που λείπει από αυτούς τους στόχους, πέρα από ψηφίσματα και στρατηγικές, είναι ένα γενικό πολιτικό και μακροοικονομικό πλαίσιο, καθώς και συγκεκριμένα μέτρα προώθησης και υλοποίησή τους.

Δυστυχώς, οι πολιτικές που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν επιφέρει συνοχή αλλά μεγαλύτερες ασυμμετρίες: οικονομικές, κοινωνικές και εδαφικές ασυμμετρίες. Υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος οι εν λόγω ασυμμετρίες να γίνουν ακόμα μεγαλύτερες στο μέλλον, ως αποτέλεσμα της ακόμα πιο περιοριστικής εφαρμογής μέσων όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και των σοβαρών περιορισμών που επιβάλλει. Πρόκειται για ιδιαίτερα πραγματικό κίνδυνο, δεδομένης της ανεπάρκειας των προϋπολογισμών της ΕΕ, οι οποίοι απέχουν πολύ απ’ ό,τι χρειάζεται ώστε να εφαρμοστεί στην πράξη η εδαφική και η οικονομική και η κοινωνική συνοχή. Επιπλέον, τα εν λόγω κεφάλαια συχνά κατανέμονται με άδικο τρόπο.

Παρόλο που οι ορεινές, οι νησιωτικές και οι αραιοκατοικημένες περιοχές διαφέρουν μεταξύ τους η καθεμία με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, όλες αντιμετωπίζουν ορισμένες μόνιμες δυσκολίες και προβλήματα, τα οποία είναι κοινά. Επαναλαμβάνω ότι ορισμένες κοινές πολιτικές επιδείνωσαν τα εν λόγω προβλήματα αντί να τα επιλύσουν ή να τα περιορίσουν. Αυτό συμβαίνει επίσης και με την κοινή γεωργική πολιτική και τις διαδοχικές μεταρρυθμίσεις της, οι βαθιά αρνητικές συνέπειες των οποίων πρέπει να αντιμετωπιστούν και να διορθωθούν. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του κοινωνικο-οικονομικού ιστού των εν λόγω περιφερειών και τα παραγωγικά συστήματά τους τις καθιστούν ευάλωτες στην απορρύθμιση της αγοράς που επιδιώκει η ΕΕ.

Κάναμε μια σειρά προτάσεων για να διορθωθεί η εν λόγω κατάσταση και να προωθηθεί η οικονομική και η κοινωνική ανάπτυξη σε αυτές τις περιφέρειες. Πρέπει να βοηθήσουμε στην κινητοποίηση του εγγενούς δυναμικού ανάπτυξης που διαθέτουν υποστηρίζοντας την τοπική παραγωγή, τονώνοντας την τοπική και την περιφερειακή αγορά και τονώνοντας και αυξάνοντας τις δημόσιες και τις ιδιωτικές επενδύσεις σε παραγωγικές δραστηριότητες προκειμένου να διατηρηθούν τα επίπεδα θέσεων εργασίας και να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας με δικαιώματα και δίκαιο μισθολογικό επίπεδο.

Ούτε μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ορισμένες από αυτές τις περιφέρειες, όπως οι νησιωτικές περιοχές, συχνά αλληλοσυμπληρώνονται όσον αφορά την παραγωγή και τις αγορές τους. Πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε ορθά αυτήν τη συμπληρωματικότητα και να την ενισχύουμε. Πρέπει, επίσης, να αναγνωρίσουμε τις επιπλέον δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσον αφορά την πρόσβαση στα προγράμματα της Ένωσης και τη χρηματοδότηση τομέων όπως η έρευνα και η ανάπτυξη. Πρέπει να εφαρμόσουμε θετική διάκριση σε αυτές τις περιφέρειες, για να βελτιωθεί η πρόσβασή τους.

Εξίσου σχετικό είναι και ένα θέμα που συζητήθηκε εδώ σήμερα, ήτοι η πρόληψη φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών. Πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι οι εν λόγω περιφέρειες είναι πιο ευάλωτες σε καταστροφές και ότι η πρόληψη των καταστροφών πρέπει να ενισχυθεί, όπως επισημαίνει η έκθεση που εγκρίναμε εδώ σήμερα.

Για μια φορά ακόμα, απευθύνουμε μια προειδοποίηση την οποία διατυπώσαμε σε διάφορες περιπτώσεις: οι εν λόγω περιφέρειες, ειδικά οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες πρέπει να παραμείνουν ανάμεσα στους στόχους σύγκλισης έτσι ώστε να μην επιδεινωθεί μια σειρά διαρθρωτικών αδυναμιών από τις οποίες οι περισσότερες εξακολουθούν να πλήττονται, όπως στην περίπτωση των αυτόνομων περιφερειών της Μαδέρας και των Αζορών στην Πορτογαλία.

  Fiorello Provera, εξ ονόματος της Ομάδας EFD. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η αυριανή ψηφοφορία είναι σημαντική για περισσότερους από 90 εκατομμύρια Ευρωπαίους, οι οποίοι ζουν σε ορεινές περιοχές. Το άρθρο 174 της Συνθήκης της Λισαβόνας αναγνωρίζει τη σημασία των ορεινών περιοχών και συγκεκριμένων περιοχών. Ωστόσο, το άρθρο αυτό πρέπει να εφαρμοστεί μέσω μια συγκεκριμένης πολιτικής. Πρέπει να κινηθούμε από τις λέξεις στις πράξεις. Τα βουνά δεν είναι μόνο καθαρός αέρας, φύση και διακοπές. Εκτός από αυτά, υπάρχουν πραγματικά προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν καθημερινά με μεγάλη δυσκολία οι άνθρωποι που ζουν στις ορεινές περιοχές.

Η έλλειψη υποδομών καθιστά πιο δύσκολες τις μετακινήσεις ανθρώπων και αγαθών, ενώ οι υπηρεσίες πρόσβασης γίνονται πιο δύσκολες εξαιτίας του επιπλέον κόστους για τις επιχειρήσεις και τους πολίτες. Προκειμένου να αποφευχθεί η πληθυσμιακή συρρίκνωση των ορεινών περιοχών, πρέπει να εγγυηθούμε ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης με σύγχρονες υπηρεσίες και κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη, όπως όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι πολίτες.

Οι ορεινές περιοχές παρέχουν, επίσης, μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για παραγωγή καθαρής ενέργειας, εξοικονόμηση ενέργειας και ποιοτική γεωργία φιλική προς το περιβάλλον. Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, πρέπει να επενδυθούν χρήματα στο πρόγραμμα-πλαίσιο που άπτεται κάθε πτυχής της ορεσίβιας ζωής. Η πρωτοβουλία αυτή υποστηρίζεται από όλες τις πολιτικές Ομάδες και από ευρωπαϊκές οργανώσεις ορεινών περιοχών, όπως η Euromontana και η οργάνωση αιρετών εκπροσώπων ορεινών περιφερειών (AEM). Εκπληρώνει επίσης μια ευχή, την οποία εξέφρασε προσωπικά ο Πρόεδρος κ. Barroso.

Τώρα εξαρτάται από την Επιτροπή να υλοποιήσει αυτό το αίτημα άμεσα και να συμπεριλάβει τις περιφέρειες σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Θα ήθελα να ολοκληρώσω προτείνοντας συγκεκριμένα τον διορισμό ενός αναπληρωτή Επιτρόπου για ορεινές και συγκεκριμένες περιοχές, ο οποίος θα συντονίζει αποτελεσματικά αυτήν τη νέα ευρωπαϊκή πολιτική.

  Franz Obermayr (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, το 18% περίπου του συνολικού πληθυσμού της Ένωση ζει σε ορεινές περιοχές. Τις περιοχές αυτές χαρακτηρίζει η κοινή εστίαση στη γεωργία και τη δασοκομία και φυσικά επίσης στον τουρισμό. Οι αγρότες στις ορεινές περιοχές εργάζονται πολύ σκληρά για σχετικά χαμηλά εισοδήματα. Ωστόσο, η συμβολή τους είναι πολύ σημαντική στη διατήρηση της περιοχής των Άλπεων και, κατά συνέπεια, στην αειφορία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μετατραπεί η περιοχή των Άλπεων σε άνυδρη στέπα· αντίθετα, θέλουμε να παραμείνει μια καλλιεργούμενη περιοχή που συντηρείται καλά. Η συνδρομή της ΕΕ πρέπει να λάβει υπόψη τις τοπογραφικές, τις κλιματικές και επίσης τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των ορεινών περιοχών. Είναι παράλογη η εφαρμογή ενός ενιαίου προτύπου από το Γιβραλτάρ έως το Βόρειο Ακρωτήριο.

Τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε; Χρειαζόμαστε μια πριμοδότηση περιοχής, μια πριμοδότηση της ζωοτεχνίας ώστε να υποστηριχθούν οι προσπάθειες των αγροτών σχετικά με τη ζωοτεχνία κατάλληλων ειδών και μετά το 2013. Χρειαζόμαστε αυξημένες επιδοτήσεις σε επενδύσεις, που να λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι το κόστος είναι υψηλότερο από εκείνο στις πεδινές περιοχές, και χρειαζόμαστε την καθιέρωση επισήμανσης, προστασίας και πιστοποίησης στα υψηλής ποιότητας τρόφιμα από την περιοχή των Άλπεων.

Η ΕΕ πρέπει, συνεπώς, να ακολουθήσει τώρα τη σωστή πορεία, ώστε να διασφαλισθεί ότι οι αγρότες στις ορεινές περιοχές, και κατά συνέπεια ολόκληρη η περιοχή των Άλπεων, θα μπορούν να έχουν αξιοπρεπές μέλλον μετά το 2013.

  Lambert van Nistelrooij (PPE). - (NL) Καταρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Επίτροπο που απάντησε στην ερώτησή μας. Εξάλλου, ο σκοπός της ερώτησης ήταν η επανεξέταση της προγενέστερης πολιτικής μετά τη θέσπιση της Συνθήκης. Είναι, πράγματι, αλήθεια ότι η περιφερειακή πολιτική, σε όλες τις πτυχές της, μπορεί να μας φέρει εγγύτερα στους πολίτες και στην πραγματικότητα της ζωής τους.

Δεύτερον, η εδαφική συνοχή όντως συνιστά αυτήν τη νέα διάσταση και υπάρχουν εκθέσεις που το επιβεβαιώνουν αυτό. Η εδαφική συνοχή έχει, επίσης, σχέση με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατά πολύ διαφορετικές καταστάσεις σε χώρες όπως η Γαλλία ή η Ισπανία. Δεν πρόκειται απλώς για την εκχώρηση όλο και περισσότερων ειδικών κεφαλαίων. Όχι, υπάρχει σαφής τάση προς μεγαλύτερη συνοχή και περισσότερη ισορροπία ανάμεσα στα εθνικά κράτη. Εάν κοιτάξουμε, κατόπιν, το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, δηλαδή το νέο μετά το 2013 πλαίσιο πολιτικής, μπορούμε να δούμε τα πράγματα που το προωθούν και την προστιθέμενη αξία της Ευρώπης.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι καλό που αναλαμβάνουμε δράση σήμερα. Με κάποιο δισταγμό, νιώθω υποχρεωμένος να επισημάνω ότι πρέπει να μας δοθούν περισσότερα κεφάλαια, αλλά μπορεί να είναι πολύ νωρίς για αυτό. Αυτό μπορεί να είναι μια συγκεκριμένη πολιτική, αλλά σίγουρα θα έπρεπε να είναι επίσης δυνατό να επιτευχθεί αυτό μέσω ανακατανομής εντός των εθνικών κρατών μελών, για παράδειγμα. Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), εξ ονόματος της οποίας μιλώ, θα ζητήσει επίσης ψηφοφορία κατά τμήματα. Θα χρειαστεί να περιμένουμε και να δούμε τι θα συμβεί μετά από αυτό, ανεξαρτήτως του εάν δηλώσουμε υπέρ του δικού μας νομικού και χρηματοδοτικού πλαισίου

Για να ολοκληρώσω, επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι κατάγομαι από τις Κάτω Χώρες. Δεν έχουμε ορεινές ή αραιοκατοικημένες περιοχές, αλλά έχουμε νησιωτικές περιοχές. Επιτρέψτε μου να υποβάλω στον κύριο Επίτροπο την εξής ερώτηση: τώρα που στο βασίλειό μας επήλθαν αλλαγές και στις νήσους Saba, St. Eustatius και Bonaire εκχωρήθηκε πλήρης αυτονομία στην επικράτεια των Κάτω Χωρών, θα μπορούσαμε να σπεύσουμε και να ανακηρύξουμε τις εν λόγω νήσους εξόχως απόκεντρες περιφέρειες; Αδημονούσαμε από μακρού να το πράξουμε.

  Teresa Riera Madurell (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον στόχο της εδαφικής συνοχής, ο οποίος καθορίστηκε με τη νέα Συνθήκη, όλα τα εδάφη της Ένωσης πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ελευθερίες.

Πρέπει, κατά συνέπεια, να είμαστε πολύ υπερήφανοι για τη συμφωνία που συνήφθη στο Κοινοβούλιο για την προώθηση της προσαρμογής των ευρωπαϊκών πολιτικών στις ιδιαίτερες ανάγκες των νησιωτικών, των ορεινών και των αραιοκατοικημένων περιοχών, έτσι ώστε οι εν λόγω περιοχές να μπορούν να αναπτύσσουν πλήρως το δυναμικό τους και να ανταγωνίζονται με ίσες ευκαιρίες.

Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο θα ήθελα να επισημάνω: επί του παρόντος, ορισμένες νησιωτικές περιοχές δεν χρηματοδοτούνται για έργα διασυνοριακής συνεργασίας μόνο και μόνο επειδή βρίσκονται περισσότερα από 150 χλμ. μακριά. Πρόκειται για παράλογο και άδικο κριτήριο, το οποίο αυξάνει την απομόνωσή τους και το οποίο προτείνουμε να καταργηθεί.

Κυρίες και κύριοι, όπως σωστά είπε ο κ. Schulz, ζω σε ένα ευρωπαϊκό νησί και γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι αυτό έχει κάποιο κόστος. Ως νομοθέτες, έχουμε καθήκον να αμβλύνουμε αυτό το κόστος. Όπως σωστά επεσήμανε ο κύριος Επίτροπος, το άρθρο 174 της Συνθήκης μάς δίνει την ευκαιρία να το πράξουμε.

  Niccolò Rinaldi (ALDE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η συζήτηση των προβλημάτων των αραιοκατοικημένων περιοχών και των εξόχως απομακρυσμένων νήσων στην παρούσα Αίθουσα –ειδικά υπό το πρίσμα της κοινοβουλευτικής αφοσίωσής μου στις ορεινές περιοχές– αποτελεί το πρώτο βήμα προς τη δημιουργία ενός δικτύου για τη διαφύλαξη των εν λόγω περιοχών, όπου ευρωπαίοι πολίτες ζουν υπό άκρως ιδιάζουσες συνθήκες και συχνά με χαμηλά εισοδήματα. Πρόκειται για αραιοκατοικημένες περιοχές με μικρή πληθυσμιακή πυκνότητα όπου υπάρχει το φαινόμενο της γήρανσης του πληθυσμού, επειδή οι νέοι συχνά φεύγουν, και ένα ποσοστό αποφοίτων που βρίσκονται κάτω από τον εθνικό μέσο όρο.

Τα κριτήρια αυτά, ιδίως το ΑΕγχΠ, αλλά υπάρχουν και άλλα, πρέπει να εμπνεύσουν μια ευρωπαϊκή στρατηγική υποστήριξης για τις ορεινές περιοχές, οι οποίες έχουν λιγότερες υπηρεσίες, προβλήματα υποδομών και οι οποίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες λόγω της κρίσης στον γεωργικό τομέα και της αλλαγής του κλίματος. Τα βουνά είναι μέρη όπου ζουν άνθρωποι που τα μελετούν και σήμερα πρέπει να γίνουν επίσης πολιτικό εργαστήριο, διότι αποτελούν έναν απέραντο πόρο για πολιτισμική, καθαρή ενέργεια και ποιοτική γεωργική ανάπτυξη και για την ποιότητα ζωής, η οποία είναι απαραίτητη για την εγγύηση της μεγαλύτερης ευημερίας του αστικού πληθυσμού.

Εκτός από την Επιτροπή, τα κράτη μέλη και τις τοπικές αρχές, και οι τοπικές κοινότητες έχουν καθήκον να κατανοήσουν τον τρόπο ελέγχου του πεπρωμένου τους στην Ευρώπη του 21ου αιώνα με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και μια ιδιαίτερα ενεργό συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων.

Μιλώ βάσει της εμπειρίας μου, όταν λέω ότι στις ορεινές περιοχές είναι καλύτερο να διοργανωθούν 10 τοπικές αθλητικές εκδηλώσεις παρά ένα μόνο Παγκόσμιο Κύπελλο, και αυτή πρέπει να είναι η μέθοδος εργασίας για όλους: πρέπει να αυξήσουμε τον αριθμό συμπράξεων πρωτοβουλίας και να επιδείξουμε μεγαλύτερη πολιτική δημιουργικότητα, ξεκινώντας με τη δημιουργία εντός του Σώματος των Επιτρόπων μιας συγκεκριμένης αντιπροσωπείας για τις ορεινές και τις νησιωτικές περιοχές.

  Alyn Smith (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δηλώνω ενδιαφέρον ως αντιπρόεδρος της διακομματικής ομάδας για τις νησιωτικές, ορεινές και αραιοκατοικημένες περιοχές.

Θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους συναδέλφους του Σώματος οι οποίοι εργάστηκαν τόσο σκληρά για να τεθεί το ζήτημα αυτό στην ημερήσια διάταξη, διότι, παρόλο που επικροτώ θερμά την παρουσία σας εδώ, κύριε Επίτροπε, καθώς και τη δήλωσή σας, όλη η δράση όσον αφορά το πραγματικό πρόσταγμα υλοποίησης του άρθρου 174 και την αξιοποίησή του έχει λάβει χώρα εντός αυτού του Κοινοβουλίου. Έχετε έναν ιδιαίτερα ενθουσιώδη εταίρο για να καταστήσετε αποτελεσματικό το άρθρο 174 για τους πολίτες μας, επειδή μας θέτει μια πρόκληση όσον αφορά την κατάδειξη της πραγματικής προστιθέμενης αξίας της ΕΕ για ορισμένες από τις πιο διαφορετικές και πολυποίκιλες κοινότητες που υπάρχουν εντός της Ένωσης.

Τονίζω τη λέξη κοινότητες, επειδή είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι επιδιώκουμε να στηρίξουμε τις κοινότητες. Η γεωγραφία –είτε πρόκειται για νησιωτικές είτε για ορεινές ή αραιοκατοικημένες περιοχές– δεν έχει σημασία στην πραγματικότητα. Συζητάμε για ένα κοινό πρόβλημα, το οποίο δημιουργείται από διαφορετικές γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. Εδώ πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι κατηγοριοποιήσεις μας πράγματι ταιριάζουν. Οι κανόνες με τους οποίους λειτουργούμε δεν ταιριάζουν με τις ιδιαιτερότητες των κοινοτήτων για τις οποίες συζητάμε και συχνά οδηγούν σε απαράδεκτα αποτελέσματα. Εδώ είχαμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με το έγγραφο της ΓΔ Περιφερειακής Πολιτικής «Εδάφη με συγκεκριμένα γεωγραφικά χαρακτηριστικά». Ελπίζω να λάβετε σοβαρά υπόψη σας την κριτική στην παράγραφο 2 της πρότασης ψηφίσματος από την Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, επειδή την εννοούμε. Χρειαζόμαστε ένα καλύτερο σύστημα κατάταξης από αυτό που έχουμε.

Δεν πρόκειται για την παροχή περισσότερων χρημάτων σε φτωχές, μειονεκτούσες περιοχές. Ο δυναμισμός, το πάθος και ο ενθουσιασμός περισσεύουν στα νησιά μας στη Σκωτία, στις ορεινές περιοχές και σε διάφορα άλλα μέρη ώστε να καταστεί δυνατό να βρεθούν λύσεις από τα ίδια. Ωστόσο, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι ειδικά οι κρατικές ενισχύσεις συνεισφέρουν και δεν αποτελούν εμπόδιο στη ζωή τους και, εάν άρουμε τα εμπόδια, μπορούμε να συνεργαστούμε για να γίνει η ζωή τους καλύτερη.

  Marisa Matias (GUE/NGL). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, μια Ευρώπη χωρίς οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή δεν αποτελεί Ένωση. Οι ορεινές, νησιωτικές και αραιοκατοικημένες περιοχές αντιμετωπίζουν τις δικές τους δύσκολες προκλήσεις, οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν για το καλό της Ευρώπης και των λαών της. Ωστόσο, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις δηλώσεις προθέσεων, διαφορετικά θα έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα και θα ενισχυθούν οι ανισότητες.

Οι εν λόγω περιοχές είναι τεράστιες δεξαμενές σημαντικών πόρων. Η βιοποικιλότητα, τα δάση, οι υγρότοποι και η ύπαιθρος παρέχουν μια ουσιαστική υπηρεσία προς όλους, όμως πλήττονται από τους περιορισμούς που προκύπτουν στις οικονομίες των περιφερειών. Πρέπει να τους δώσουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Πρέπει όλοι να προσφέρουμε στους ανθρώπους που ζουν στις εν λόγω περιοχές την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας.

Θα ήθελα να κάνω δύο προτάσεις. Η πρώτη αφορά την πιθανή συμβολή τους στην επιστήμη και την ανάπτυξη. Ο φυσικός πλούτος σε πολλές από αυτές τις περιοχές τις καθιστά αληθινά υπαίθρια εργαστήρια, όμως δεν έχουν ισότιμη πρόσβαση στις χρηματοδοτήσεις για έρευνα. Γιατί, τότε, δεν τις εξοπλίζουμε με ερευνητικά κέντρα αριστείας, δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας και αναζωογονώντας την οικονομία τους;

Η δεύτερη πρότασή μου αφορά την ενέργεια. Οι εν λόγω περιοχές μπορούν και πρέπει να λειτουργούν ως πιλοτικά έργα, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες για ενεργειακή αυτάρκεια και βιωσιμότητα, ιδίως μέσω της παραγωγής μικρής κλίμακας με τη χρήση τοπικών πόρων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μειώσει την εξάρτηση, να αυξήσει την ισότητα και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι η χρήση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ως μοναδικού ή κύριου δείκτη χορήγησης ενισχύσεων μπορεί μόνο να έχει ως αποτέλεσμα περαιτέρω αδικίες. Είναι, κατά συνέπεια, ζωτικής σημασίας να χρησιμοποιηθούν επιπρόσθετα δεδομένα, ιδίως δεδομένα που σκιαγραφούν την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα των εν λόγω περιοχών.

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να μιλήσω ειδικά για τους λαούς των Αζορών, της Μαδέρας, των ορεινών περιοχών και της ερημωμένης ενδοχώρας της Πορτογαλίας. Μέσα από τις προσπάθειές τους συμβάλλουν πάρα πολύ στην ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής όλων των Ευρωπαίων.

Αυτές και όλες οι άλλες περιοχές έχουν το δικό τους πλαίσιο. Η κοινωνική, οικονομική και εδαφική συνοχή δεν πρέπει να θεωρείται φιλανθρωπία. Εδώ αποφασίζουμε εάν επιθυμούμε ή όχι μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική ανακατανομής. Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρώ ότι το εν λόγω ψήφισμα αποτελεί σημαντικό βήμα, όμως μόνο το πρώτο από πολλά άλλα βήματα.

  Timo Soini (EFD). - (FI) Κύριε Πρόεδρε, η Φινλανδία είναι μια μεγάλη χώρα, με έκταση περίπου όσο εκείνη της Μεγάλης Βρετανίας, όμως είμαστε μόνο 5,3 εκατομμύρια. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που εμπλουτίζει πάρα πολύ τη ζωή μας: δεν υπάρχει πλέον πουθενά εδαφική ανάπτυξη. Ο κόσμος και η Ευρώπη γίνονται υπερπλήρεις, αλλά το καθαρό νερό και η φύση αποτελούν απόλυτη αναγκαιότητα. Φόροι επιβάλλονται σε ανθρώπους στην άκρη του κόσμου, άρα όλοι δικαιούνται βασικές υπηρεσίες. Οι αραιοκατοικημένες περιοχές είναι εξίσου σημαντικές με τις πόλεις, διότι κάθε άνθρωπος και κάθε ζωή έχει αξία.

Στη χώρα μου, τη Φινλανδία, η Λαπωνία, η ανατολική Φινλανδία και τα κεντρικά τμήματα της χώρας είναι αραιοκατοικημένα, αλλά όλα συμβάλλουν στις υποδομές της χώρας και αποτελούν μέρος της Φινλανδίας ως συνόλου, μιας χώρας όπου, επιπροσθέτως, συμμετείχαμε και ακόμα συμμετέχουμε σε δραστηριότητες εμπορικά βιώσιμες. Εμείς στην ΕΕ, την οποία αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό, πρέπει να μπορέσουμε επίσης να δούμε ότι οι δραστηριότητες οφείλουν να είναι οικονομικά βιώσιμες. Επιπλέον, υπάρχει επίσης ανάγκη να σημειωθεί ανάπτυξη σε αυτές τις περιοχές.

Πρέπει, επίσης, να διασφαλίσουμε ότι δεν αυξάνεται το ποσοστό ερήμωσης της υπαίθρου ως αποτέλεσμα της νομοθεσίας της Ένωσης. Σε σχέση με αυτό το σημείο υιοθετώ ιδιαίτερα κριτική στάση απέναντι στην επικείμενη οδηγία για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Οι κύριοι αυτοί καλά θα έκαναν να μεταβούν στις εν λόγω αραιοκατοικημένες περιοχές, για να διαπιστώσουν τι ώρα φτάνει το ταχυδρομείο. Σε αυτά τα πράγματα επιθυμώ να δώσω έμφαση και, εάν σημειώσουμε πρόοδο, ενδεχομένως να ασκήσω ελαφρώς ηπιότερη κριτική.

  Angelika Werthmann (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, λόγω αυστριακής ιθαγένειας, η κύρια ανησυχία μου σε σχέση με την εν λόγω έκθεση αφορά τη θέση όσων ζουν σε ορεινές περιοχές. Όπως ήδη προσδιορίστηκε στη δήλωση, η γεωργία αποτελεί βασικό οικονομικό τομέα στις εν λόγω περιοχές. Οι στατιστικές δείχνουν ότι 13 αγρότες εγκαταλείπουν τη γεωργία στην Αυστρία καθημερινά. Τα μικρά αγροκτήματα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα. Συνολικά, τώρα υπάρχει μόνο ο μισός αριθμός αγροκτημάτων που υπήρχαν το 1950. Οι αγρότες στις ορεινές περιοχές έχουν το επιπλέον μειονέκτημα ότι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να προσεγγίσουν σε παραγωγικότητα τα αγροκτήματα στις πεδινές περιοχές. Τα προϊόντα τους μετά βίας μπορούν να είναι ανταγωνιστικά στην αγορά, εξαιτίας του υψηλού κόστους μεταφοράς που επιβάλλει η θέση τους. Η παράδοση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο.

Η ζωή των αγροτών και των οικογενειών τους μαρτυρά τον τρόπο με τον οποίο έζησαν και συνεργάστηκαν γενιές. Στη σύγχρονη κοινωνία αυτό είναι κάτι μοναδικό και κάτι το οποίο δεν πρέπει να επιτρέψουμε να χαθεί.

  Danuta Maria Hübner (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η εδαφική ποικιλομορφία αποτελεί πλεονέκτημα για την Ευρώπη. Ως ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, έχουμε καθήκον να διασφαλίσουμε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε το εν λόγω πλεονέκτημα να αποδώσει καρπούς για την Ευρώπη, για τον πολιτισμό της και για την οικονομία της.

Η Συνθήκη καλεί την Κοινότητα να λάβει υπόψη στις πολιτικές της τα εδάφη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία συνεπάγονται ιδιαίτερες προκλήσεις ανάπτυξης, όσον αφορά τόσο τα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν όσο και τις ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιηθούν. Σε αυτό το πλαίσιο, επιτρέψτε μου να θίξω τρία ζητήματα.

Πρώτον, την εκτίμηση του εδαφικού αντίκτυπου. Το ζήτημα αυτό υπάρχει στην ευρωπαϊκή ατζέντα εδώ και χρόνια. Θα ήθελα να ζητήσω από την Επιτροπή να συμπεριλάβει την εδαφική διάσταση στη διαδικασία εκτίμησης του αντίκτυπου για τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Η εκτίμηση του εδαφικού αντίκτυπου θα μπορούσε να αποτελέσει άριστο οριζόντιο εργαλείο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των συγκεκριμένων αναγκών των εν λόγω εδαφών. Θα ήθελα, κατά συνέπεια, να υποστηρίξω σθεναρά την ιδέα της εδαφοποίησης του εργαλείου εκτίμησης του αντίκτυπου. Θα μπορούσε να βοηθήσει εδώ η προσέγγιση μέσω του μοντέλου της στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης.

Δεύτερον, μιλήσατε, κύριε Επίτροπε, για την διυπηρεσιακή ομάδα σχετικά με την εδαφική συνοχή. Είμαι πεπεισμένη ότι υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να ενισχύσει την ευαισθητοποίηση η Επιτροπή σε πολλούς σχετικούς τομείς πολιτικής για τις προκλήσεις ανάπτυξης συγκεκριμένων εδαφών. Μέσω του έργου της ΓΔ REGIO με όλες τις άλλες σχετικές υπηρεσίες, πρέπει να διαπιστωθεί η εδαφική ευαισθησία όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών. Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι οι πολιτικές μεταφορών και ενέργειας πρέπει να θωρακίζουν τα εδάφη. Η θωράκιση των εδαφών πρέπει να γίνει μέρος των καλών πρακτικών στην Ένωση.

Τρίτον, θα ήθελα να ζητήσω από την Επιτροπή να εξετάσει προσεκτικά τη στρατηγική της ΕΕ για το 2020, και κυρίως τις εμβληματικές πρωτοβουλίες της, για να προσδιορίσει τις προτεραιότητες ιδιαίτερης σημασίας για τα εν λόγω εδάφη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ανάπτυξης.

Εν κατακλείδι, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω αυτήν την ευκαιρία για να πω γενικά ότι οι ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να επωφεληθούν από τις εμβληματικές πρωτοβουλίες της ΕΕ 2020, οι οποίες μετατίθενται σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Συνθήκη της Λισαβόνας ενσωμάτωσε την περιφερειακή διάσταση και την εδαφική συνοχή ως καθοριστικό στόχο της Ένωσης.

Συμμετέχω σε αυτήν τη συζήτηση ως άλλος ένας βουλευτής από νησιωτική περιοχή, τις Κανάριες Νήσους, οι οποίες καλύπτονται από το άρθρο 174 της Συνθήκης, στην ειδική αναφορά του για τις εν λόγω νήσους, και από το άρθρο 349, καθόσον πρόκειται για εξόχως απόκεντρη περιφέρεια. Συμμετέχω, ωστόσο, γνωρίζοντας το γεγονός ότι εκτός από τον εδαφικό κατακερματισμό τους, εξαιτίας του ότι αποτελούν πάντοτε τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα νησιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα απέναντι στη στρατηγική ενέργειας, μεταφορών και υποδομών και, κυρίως, στις στρατηγικές που αφορούν την εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια της Ένωσης από απειλές και, συγκεκριμένα, από παράνομη εμπορία ανθρώπων.

Ζητώ, κατά συνέπεια, ισχυρή υποστήριξη αυτού του ψηφίσματος και, πάνω απ’ όλα, μετάφρασή του σε απτές πολιτικές –οι οποίες πρέπει να του προσδώσουν περιεχόμενο, και τις οποίες δεν μπορούμε να συζητήσουμε λεπτομερώς– και ιδίως μεταφορά του στις δημοσιονομικές προοπτικές για το 2014-2020. Πρέπει να έχουμε έναν προϋπολογισμό, ο οποίος θα συνάδει με τους στόχους και θα παρέχει δημοσιονομική στήριξη στη φιλοδοξία να δοθούν στους Ευρωπαίους που ζουν στα νησιά της Ένωσης πλήρη και ισότιμα δικαιώματα, καθώς και ευκαιρίες σε εκείνους που ζουν στα ηπειρωτικά εδάφη αυτής της τεράστιας έκτασης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

  George Lyon (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ να εκφράσω την ικανοποίησή μου για την έκθεση που υποβλήθηκε σήμερα ενώπιόν μας προς συζήτηση. Ως νησιώτης που ζει στη δυτική ακτή της Σκωτίας, γνωρίζω πολύ καλά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλές από τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειές μας, καθώς και οι νησιωτικές περιοχές μας. Η θεμελιώδης πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα νησιά και οι ορεινές περιοχές μας είναι, φυσικά, το κόστος των μεταφορών. Αυτό μας καθιστά μη ανταγωνιστικούς, οδηγεί σε απουσία ευκαιριών και σε έλλειψη θέσεων εργασίας στις εν λόγω περιοχές και, τελικά, στην απώλεια των νέων.

Η παράγραφος έξι της έκθεσης αναφέρεται στην ανάγκη να καταστούν οι περιοχές πιο ανταγωνιστικές, γεγονός που μου φαίνεται ότι αποτελεί τη θεμελιώδη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει η περιφερειακή πολιτική συνοχής στο μέλλον απευθυνόμενη στις ανησυχίες των νησιωτών και εκείνων που ζουν σε ορεινές περιοχές.

Επιτρέψτε μου να θίξω ένα συγκεκριμένο ζήτημα, για το οποίο ήθελα να απευθυνθώ στην Επιτροπή και στο οποίο ήθελα να επιστήσω την προσοχή του Επιτρόπου. Στη Σκοτία, η κυβέρνηση ανέλαβε μια πολύτιμη πρωτοβουλία πριν από τρία χρόνια, κατά την οποία επιχειρήθηκε να μειωθούν τα εισιτήρια των φεριμπότ για τα νησιά, ώστε να διαπιστωθεί εάν αυτό θα έδινε ώθηση στα συγκεκριμένα νησιά. Το πιλοτικό έργο διήρκησε τρία χρόνια και τώρα ολοκληρώθηκε. Ορισμένα τα νησιά έλαβαν επιδότηση, άλλα όχι. Αναμέναμε ότι, μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, το πρόγραμμα θα ξεκινούσε να εφαρμόζεται σε όλα τα νησιά στη Σκοτία.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση της Σκοτίας επέλεξε να εφαρμοστεί το πρόγραμμα μόνο στις Δυτικές Νήσους και τα υπόλοιπα νησιά δεν έλαβαν επιδότηση.

Κύριε Επίτροπε, τα μέλη της εκλογικής μου περιφέρειας στο Argyll θεωρούν ότι αυτό είναι άδικο και αθέμιτο· ορισμένοι θεωρούν ότι δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για εκλογική δωροδοκία. Εάν απευθύνω επιστολή σε εσάς και στον αρμόδιο Επίτροπο σε θέματα μεταφορών, αναρωτιέμαι εάν θα απαντήσετε στις ανησυχίες τους και εάν θα εξετάσετε την άδικη κατάσταση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι πολλοί πολίτες της εκλογικής μου περιφέρειας.

  Malika Benarab-Attou (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, οι Άλπεις αποτελούν μία από τις ορεινές περιοχές της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη οικοδόμηση. Περιλαμβάνουν τους σημαντικότερους υδάτινους πόρους, αλλά η τρέχουσα οικονομική τους κατάσταση τις καθιστά ευάλωτες στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Οι Άλπεις θα μπορούσαν να διαδραματίσουν θεμελιώδη ρόλο εάν αποκτούσαν ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα έως το 2050, όπως καθορίστηκε από τους τέσσερις υπουργούς Περιβάλλοντος των γερμανόφωνων αλπικών χωρών φέτος τον Ιούνιο. Θα μπορούσαν να γίνουν η επιλεγμένη περιοχή για τη δημιουργία ανανεώσιμης ενέργειας και να συμβάλουν στην επίτευξη του στόχου του 20% για το 2020.

(Ο ομιλητής διακόπτει την ομιλία του)

  Giancarlo Scottà (EFD). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Συνθήκη της Λισαβόνας δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις περιοχές με σοβαρά και μόνιμα μειονεκτήματα. Για αυτόν το λόγο υποστηρίζω την πρωτοβουλία του κ. Provera σχετικά με την γεωργική, περιβαλλοντική και πολιτισμική αποκατάσταση των εν λόγω περιφερειών. Ζητώ, συνεπώς, από την Επιτροπή να αρχίσει να εργάζεται το συντομότερο δυνατό για την εφαρμογή μιας πολιτικής για τις ορεινές περιοχές, η οποία θα αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, τη μείωση του πληθυσμού και την εγκατάλειψη των ορεινών περιοχών, με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος που αυτή συνεπάγεται.

Είναι ζωτικής σημασίας να ρυθμιστεί η γεωργική δραστηριότητα, η ποιότητα ζωής και η πολιτιστική κληρονομιά εκείνων που ζουν σε μειονεκτικές συνθήκες και είναι θεμελιώδες να διασφαλισθεί ότι τα μέτρα που λαμβάνει η Επιτροπή, τα κράτη μέλη και οι περιφερειακές και τοπικές αρχές είναι εναρμονισμένα.

Μια θεμελιώδης αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αρχή της επικουρικότητας, ένα εργαλείο βασικό για την προώθηση της ανάπτυξης των μειονεκτουσών περιφερειών μέσω διαρκών και καλά στοχευμένων μέτρων, τα οποία προκύπτουν από προτάσεις των περιφερειών. Πρόκειται για σημαντική πρόκληση και η αποστολή συνίσταται στο να παραμείνουν οι άνθρωποι σε εκείνες τις περιφέρειες ή, ακόμα καλύτερα, να τους ενθαρρύνουμε να επιστρέψουν.

  Nuno Teixeira (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, ο στόχος της εδαφικής συνοχής, που τώρα διατυπώνεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, περικλείει την αξία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και τη δέσμευση των κρατών μελών και της Ένωσης για μείωση των υπαρχουσών ανισοτήτων ανάμεσα στις διάφορες περιφέρειες.

Δεν αρκεί, ωστόσο, να διακηρύττουμε τους στόχους που θέλουμε να επιτύχουμε στα κείμενα των Συνθηκών. Υπάρχουν περιφέρειες της Ένωσης που πλήττονται από μόνιμα προβλήματα, τα οποία περιορίζουν σοβαρά την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Πρέπει, συνεπώς, να τεθούν σε εφαρμογή συγκεκριμένα προγράμματα, ώστε να ξεπεραστεί πλήρως και αποτελεσματικά η απουσία ανάπτυξης στις εν λόγω περιφέρειες μέσω της προσαρμογής των μοντέλων ανάπτυξής τους στις δυνατότητες και τους πόρους τους, συμβάλλοντας έτσι στην επίτευξη των στόχων της ΕΕ για το 2020.

Αυτό το κίνητρο πρέπει να έρθει στις εν λόγω περιφέρειες όχι μόνο από πόρους της περιφερειακής πολιτικής, μέσω εργαλείων διαρθρωτικής προσαρμογής όπως το Ταμείο Συνοχής και τα τέσσερα Διαρθρωτικά Ταμεία, αλλά επίσης από μια αλλαγή στη χρήση των διαφόρων τομεακών πολιτικών, οι οποίες έχουν σημαντικό εδαφικό αντίκτυπο σε καθεμία από τις περιφέρειες και μπορούν, κατά συνέπεια, να παράσχουν ώθηση στις οικονομίες τους.

Βεβαίως πρέπει να διατηρήσουμε το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕγχΠ) ως βασικό δείκτη για τον καθορισμό της επιλεξιμότητας για ευρωπαϊκή συνδρομή στις εν λόγω περιφέρειες. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τα φυσικά τους μειονεκτήματα, πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται άλλα μετρήσιμα κριτήρια, όπως το ποσοστό ανεργίας, η πυκνότητα πληθυσμού ή το μορφωτικό επίπεδο, ώστε να σχηματιστεί πιο ρεαλιστική εικόνα του επιπέδου ανάπτυξής τους. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος λήψης μιας πιο ολοκληρωμένης εικόνας για τη σύνθετη πραγματικότητα των λιγότερο ευνοημένων περιφερειών.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να προσέξουμε την περίπτωση των εξόχως απόκεντρων περιφερειών, των οποίων η κατάσταση αναγνωρίζεται στη νέα Συνθήκη. Σχηματίζουν μια ομάδα περιφερειών της ΕΕ, οι οποίες έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και στις οποίες αξίζει ειδική μεταχείριση. Παρόλο που συνδέονται εξαιτίας των ιδιαίτερων γνωρισμάτων τους, οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά το επίπεδο ανάπτυξής τους. Στις εν λόγω περιφέρειες απαιτείται επίσης η χρήση δεικτών εκτός από το ΑΕγχΠ, οι οποίοι μπορούν να παράσχουν μια πιο ολοκληρωμένη περιγραφή της συγκεκριμένης πραγματικότητάς τους και, συνεπώς, να συμβάλουν σε μια πιο ακριβή εκτίμηση του επιπέδου ανάπτυξής τους.

  Luís Paulo Alves (S&D). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ αυτήν την πρόταση ψηφίσματος, η οποία επισημαίνει την ανάγκη για μια ευρωπαϊκή στρατηγική, ικανή να μεταφράσει την αρχή της εδαφικής συνοχής –την οποία κερδίσαμε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας– σε ευκαιρίες που θα επιτρέψουν στους κατοίκους περιοχών που μαστίζονται από διάφορα μόνιμα φυσικά προβλήματα να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Κατάγομαι από μια περιφέρεια, τις Αζόρες, όπου τα εν λόγω προβλήματα είναι πολλά και πιο έντονα, όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές γνωστές ως εξόχως απόκεντρες περιφέρειες της Ευρώπης, σύμφωνα με το άρθρο 349 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε συνέχεια της ανακοίνωσης του 2008 της Επιτροπής με τίτλο «Οι ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιφέρειες: ένα πλεονέκτημα για την Ευρώπη» και της εκτενούς συζήτησης στην οποία οι ίδιες οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο, αναμένουμε τώρα τη δική μας εκδοχή αυτής της στρατηγικής, η οποία θα λάβει υπόψη όχι μόνο τα προβλήματά μας, αλλά κυρίως τις δυνατότητές μας.

Καλώ, κατά συνέπεια, την Επιτροπή να καταθέσει τις προτάσεις της σύντομα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να θεσπίσουμε την καλύτερη στρατηγική πριν από τη συζήτηση για το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, επειδή πρέπει πρώτα να καθορίσουμε το περιεχόμενο των πολιτικών μας προτού χορηγηθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για την υλοποίησή τους, όπως στην περίπτωση των πολιτικών της Ένωσης που τώρα βρίσκονται υπό αναθεώρηση.

  Pat the Cope Gallagher (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, όπως είπαν πολλοί συνάδελφοι, το άρθρο 174 της Συνθήκης αναφέρεται στην εδαφική συνοχή ως νέο στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, η Ένωση πρέπει να προσέξει περισσότερο τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων που ζουν σε ορεινές περιφέρειες, σε μικρά νησιά και σε απομακρυσμένες περιοχές. Πιστεύω ακράδαντα ότι η ΕΕ πρέπει τώρα να ανταποκριθεί λαμβάνοντας εγκαίρως συγκεκριμένα μέτρα.

Στο πλαίσιο του ψηφίσματος, προτείνω να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στους σημαντικούς οικονομικούς τομείς, στους οποίους βασίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι εν λόγω κοινότητες. Ανησυχώ ιδιαίτερα για τους αλιείς που χρησιμοποιούν μικρά σκάφη στα ανοικτά των ακτών και τα νησιά. Τα εν λόγω μικρά σκάφη έχουν εξαιρετική σημασία για τις απομακρυσμένες περιοχές, όπου δεν υπάρχει εναλλακτική πηγή απασχόλησης.

Στην Ιρλανδία, η πλειονότητα των εν λόγω σκαφών έχει μήκος μικρότερο από 15 μέτρα και οι ποσότητες των αλιευμάτων τους έχουν αμελητέο αντίκτυπο στα αποθέματα. Ωστόσο, πρέπει να συμμορφώνονται με κανονισμούς που έχουν θεσπιστεί για μεγαλύτερα σκάφη, τα οποία δεν συγκρίνονται.

Καλώ την Επιτροπή, κατά την αναθεώρηση της κοινής αλιευτικής πολιτικής, να αναγνωρίσει αυτήν την πραγματικότητα και να εισαγάγει ένα τμήμα στη νέα πολιτική για αυτές τις παράκτιες περιοχές και τα νησιά που εξαρτώνται από τα ψάρια.

  Jaroslav Paška (EFD). – (SK) Η πολιτική για τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, ενιαία και ισορροπημένη, και πρέπει να αναγνωρίζει την ποικιλομορφία των εν λόγω περιοχών και το αντίστοιχο δικαίωμα σε μια συγκεκριμένη μέθοδο ανάπτυξης στην τοπική, περιφερειακή ή εθνική νομοθεσία. Η πολιτική πρέπει να αναγνωρίζει τα μειονεκτήματα που βιώνουν οι κάτοικοι, οι τοπικές ακτές και οι επιχειρήσεις, και πρέπει να καθορίζει εξειδικευμένες δράσεις για τη διατήρηση των παραδοσιακών μορφών απασχόλησης, την υποστήριξη πολυετών σύνθετων προγραμμάτων με στόχο την αναβάθμιση των δυνατοτήτων των παραδοσιακών μορφών παραγωγής, την υποστήριξη της διαφοροποίησης των οικονομικών δραστηριοτήτων του πληθυσμού μέσω της ανάπτυξης πόρων για επισκέπτες ή τουρίστες, ως συμπληρώματος στις παραδοσιακές μορφές βιοποριστικών μέσων, τη διατήρηση και τη βελτίωση της πρόσβασης σε υπηρεσίες και τεχνικές υποδομές, την εφαρμογή μέτρων για συγκράτηση της εκροής νέων ατόμων, τη διατήρηση της συγκεκριμένης ταυτότητας και των πολιτισμικών αξιών που αφορούν ειδικά κάθε ομοιογενή περιοχή, και, φυσικά, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, τη διατήρηση της βιολογικής και της περιβαλλοντικής ισορροπίας.

Η φροντίδα προς αυτές τις περιοχές απαιτεί συγκεκριμένη προσέγγιση και εφαρμογή των επιλεγμένων μέτρων με εξαιρετική ευαισθησία.

Αυτή, κυρίες και κύριοι, είναι η λύση για αυτές τις συγκεκριμένες ευρωπαϊκές περιοχές.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια της κρίσης εξαιτίας της ηφαιστειακής τέφρας, χρειάστηκαν δύο ημέρες για να επιστρέψω στο σπίτι μου στην πατρίδα μου, λόγω του ότι δεν υπάρχει χερσαία σύνδεση ούτε σήραγγα ανάμεσα στην Ιρλανδία και την Αγγλία. Γυρίζοντας κατανόησα με απόλυτη σαφήνεια τις ιδιαίτερες δυσκολίες των ανθρώπων που ζουν σε νησιά χωρίς σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα. Το ίδιο ισχύει για όσους ζουν σε αραιοκατοικημένες ορεινές και λοφώδεις περιοχές και σε άλλες περιοχές με μειονεκτήματα. Το ίδιο ισχύει και στη δική μου περίπτωση, στα νότια της Ιρλανδίας, καθ’ όλο το μήκος της δυτικής ακτής έως το Donegal του Pat the Cope. Αναμφίβολα, οι περιοχές αυτές χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Θα ήθελα να θίξω τρία σημεία. Καταρχάς, ο Nuno Teixeira επεσήμανε ότι, σύμφωνα με την παράγραφο 3, τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγήσουν κεφάλαια για άλλους λόγους πέραν του ΑΕγχΠ. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ενθαρρύνουμε σε αυτές τις περιοχές, επειδή είναι ειδικές.

Δεύτερον, οι εν λόγω περιοχές είναι οι πλουσιότερες σε ολόκληρη την Ευρώπη όσον αφορά τη βιοποικιλότητα, την προστασία του περιβάλλοντος και την παροχή δημόσιων αγαθών. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να συμπεριληφθεί σε μεγάλο βαθμό στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις ΚΓΠ.

Τρίτον, σύμφωνα με το άρθρο 195 της Συνθήκης της Λισαβόνας, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τώρα κάποια αρμοδιότητα για την ανάπτυξη του τουρισμού. Οι εν λόγω περιοχές προσφέρουν μεγάλο πεδίο δράσης για την ανάπτυξη ισχυρού και βιώσιμου τουρισμού. Είναι περιοχές ιδιαίτερης φυσικής καλλονής και διαθέτουν έναν καλό παραδοσιακό τρόπο ζωής και πολύ φιλικό πληθυσμό. Εάν κάνουμε μια προσπάθεια, ιδίως εδώ σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, να τους βοηθήσουμε, δεν τους βοηθάμε μόνο να επιβιώσουν, αλλά μπορούμε επίσης να τους συνδράμουμε να αυτό-βοηθηθούν. Υποθέτω ότι αυτή είναι, τελικά, η καλύτερη υποστήριξη που μπορούμε να τους δώσουμε.

  Alan Kelly (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, για να είμαι ειλικρινής, οι περιοχές για τις οποίες συζητάμε απόψε πλήττονται οικονομικά και κοινωνικά εδώ και γενιές και τώρα, εξαιτίας των επιπτώσεων της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης, είναι αντιμέτωπες με μεγάλες προκλήσεις.

Εκπροσωπώ μια περιοχή που έχει πολλά νησιά και τον μεγαλύτερο ορεινό όγκο στην Ιρλανδία.

Όπως οι προηγούμενοι δύο ομιλητές, οι συνάδελφοί μου από την Ιρλανδία, γνωρίζω και εγώ τις περιοχές που πλήττονται εδώ και πολλές γενιές. Οι πληθυσμοί μετακινούνται σε αστικές περιοχές· υπάρχει έλλειψη οικονομικών ευκαιριών για τους νέους – θα μπορούσαμε να μιλάμε ολόκληρη την ημέρα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Θεωρώ πως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι η πολιτική συνοχής, παρά τις πολλές επιτυχίες και τις ιδιαίτερα αξιέπαινες προσπάθειες, δεν έχει επιτύχει πλήρως όσον αφορά την παροχή οικονομικής ανάπτυξης σε ολόκληρη την Ένωση, και ειδικά στις εν λόγω περιοχές. Ελπίζω ότι η απάντηση της ΕΕ σε αυτό το πρόβλημα θα οδηγήσει σε πραγματικές, συγκεκριμένες διαφορές μέσω της αντιμετώπισης της βάση αυτής της ανισότητας και, το σημαντικότερο, μέσω της προσαρμογής στις σύγχρονες ανάγκες, όπως ο τομέας των επικοινωνιών, και ειδικά οι ευρυζωνικές τηλεπικοινωνίες νέας γενιάς, που πιστεύω ότι είναι ένα τεράστιο θέμα. Η πρόσβαση στις επικοινωνίες πρόκειται να είναι η επόμενη μεγάλη πρόκληση· προς το παρόν αποτελεί μια τεράστια πρόκληση.

Ήρθε η ώρα να διασφαλίσουμε ότι θα παράσχουμε σε αυτές τις κοινότητες ένα οικονομικό μέσο επικοινωνίας. Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε αυτό στο πλαίσιο όλων των Συνθηκών.

  Vladko Todorov Panayotov (ALDE). – (BG) Κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, ορεινές περιοχές υπάρχουν στα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθιστώντας τα βουνά αναπόσπαστο τμήμα της γεωγραφίας της Ευρώπης. Στη Βουλγαρία, για παράδειγμα, οι ορεινές περιοχές είναι σχεδόν εξίσου πολυπληθείς με τις πεδινές περιοχές. Για αυτόν τον λόγο ο μεγάλος αριθμός οικολογικών, κοινωνικών και εδαφικών ζητημάτων που αφορούν τις εν λόγω περιοχές αξίζει να εξεταστούν προσεκτικά από τον ευρωπαίο νομοθέτη.

Σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, με το πλούσιο οικοσύστημα, την πολυμορφία και το εντυπωσιακό μέγεθός του, τα βουνά της Ευρώπης παρέχουν τις ιδανικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ωστόσο, τα ευπαθή ορεινά οικοσυστήματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και ευάλωτα στις αλλαγές που προκαλεί ο αντίκτυπος των ανθρώπινων πράξεων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μάθει πώς να χρησιμοποιεί τα οικονομικά και οικολογικά πλεονεκτήματα των ορεινών περιοχών με τον καλύτερο και πιο υπεύθυνο τρόπο. Οι στόχοι αυτοί μπορούν να επιτευχθούν μέσω της χρηματοδότησης και την προώθησης οικολογικά αποδοτικών δραστηριοτήτων, όπως η ορεινή γεωργία, η κτηνοτροφία στις περιοχές των Άλπεων και η ολοκληρωμένη διαχείριση δασικών πόρων.

Κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι τα εν λόγω μέτρα θα αποδώσουν πολλά θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την εδαφική και την οικονομική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Iosif Matula (PPE). – (RO) Η βιώσιμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης των διαφόρων εδαφικών πλεονεκτημάτων, τα οποία είναι διαθέσιμα. Αυτή η έννοια είναι ένα από τα κύρια σημεία της Πράσινης Βίβλου για την εδαφική συνοχή. Η αρχή αυτής της συνοχής ενισχύθηκε από τους κανονισμούς που διέπουν τα Διαρθρωτικά Ταμεία για την περίοδο 2007-2013 και αποτελούν έναν από τους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εισήγαγε η Συνθήκη της Λισαβόνας. Οι διατάξεις του άρθρου 174 πρέπει να μεταφράζονται σε συγκεκριμένες στρατηγικές ανάπτυξης και σε συγκεκριμένα μέτρα με στόχο την υπερνίκηση των μειονεκτημάτων και την αξιοποίηση του δυναμικού που προσφέρουν οι ορεινές, οι νησιωτικές και οι αραιοκατοικημένες περιοχές. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω ενός ευρωπαϊκού πολιτικού πλαισίου και θα μπορούσε να δημιουργήσει προστιθέμενη αξία μέσω της αξιοποίησης των διαφόρων τοπικών πλεονεκτημάτων.

Οι πολιτικές έρευνας και ανάπτυξης θα είχαν ως αποτέλεσμα την καλύτερη χρήση του τεράστιου φυσικού δυναμικού των εν λόγω περιοχών, με άμεσο αντίκτυπο, για παράδειγμα, στους τομείς της αειφόρου ενέργειας και του τουρισμού. Αυτό θα μας επέτρεπε να μετατρέψουμε συγκεκριμένα γεωγραφικά χαρακτηριστικά σε οφέλη.

Μια σημαντική πτυχή, στην οποία πρέπει να εστιάσουμε, είναι οι δημογραφικές μεταβολές. Πρέπει να ενθαρρύνουμε συγκεκριμένες δημογραφικές πολιτικές που αφορούν τους κατοίκους των εν λόγω περιοχών προσφέροντάς τους διαφορετικές εγκαταστάσεις ανάλογα με τα ειδικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Οι μειονεκτούσες ορεινές περιοχές της χώρας μου, των οποίων ο πληθυσμός μειώνεται σταθερά, αναμένουν μέτρα για τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης, έτσι ώστε να ενθαρρυνθούν οι κάτοικοί τους να παραμείνουν σε αυτούς τους οικισμούς και να συμβάλουν στην ανάπτυξή τους.

Υπάρχει άλλο ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο που θέλω να παρατηρήσω. Πιστεύω ότι το ΑΕγχΠ πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το βασικό κριτήριο στο πλαίσιο του προσδιορισμού της επιλεξιμότητας για την ενίσχυση της περιφερειακής πολιτικής. Η εισαγωγή άλλων δεικτών θα περιέπλεκε και θα κατέστρεφε μακροπρόθεσμα την πραγματική διαδικασία ανάπτυξης στις εν λόγω περιοχές, καθώς και την πολιτική συνοχής συνολικά. Ωστόσο, οι δείκτες αυτοί μπορούν να χρησιμοποιούνται από τα κράτη μέλη για την αναδιανομή των κεφαλαίων μεταξύ των περιφερειών, έως το όριο των πακέτων που εκχωρηθήκαν σε αυτές, μόνο προς όφελος των περιοχών που μνημονεύονται.

  Σπύρος Δανέλλης (S&D). - Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, οι ορεινές, νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές αποτελούν πηγή δύναμης και πλούτου για την Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή πολιτική προς τις περιοχές αυτές πρέπει να εστιάζεται στην ενίσχυση των θετικών ιδιαιτεροτήτων τους και, παράλληλα, να αμβλύνει τις αρνητικές, ώστε οι ευρωπαίοι πολίτες να μη νοιώθουν σε κανένα σημείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι είναι αποκομμένοι από τους συμπολίτες τους και σε κάθε περιοχή της Ευρώπης να απολαμβάνουν όσο γίνεται καλύτερα ίσες ευκαιρίες για ευημερία.

Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μιας περιοχής δεν δίνει την πραγματική εικόνα αυτής της διαφορετικότητας. Υπάρχουν φαινομενικά πλούσια νησιά και ορεινές περιοχές οικονομικά εγκλωβισμένες σε παραπαίοντες κλάδους υπηρεσιών χωρίς παραγωγική βάση οι οποίες, κατά συνέπεια, χρειάζονται επενδύσεις. Επιπλέον, οι μέσοι όροι, οι οποίοι αφορούν άνισα μεταξύ τους νησιά ως προς την ανάπτυξη, αδικούν εκ των πραγμάτων κάποια εξ αυτών.

Άλλοι σημαντικοί παράγοντες, όπως η αγορά εργασίας ή η προσβασιμότητα μιας περιοχής, το αυξημένο κόστος μετακινήσεων και μεταφορών, καθώς επίσης και οι αναγκαίες υποδομές και τα δίκτυα, είναι στοιχεία που πρέπει να συνυπολογιστούν στο πλαίσιο μιας συνολικότερης προσέγγισης των περιοχών, τόσο σε ό,τι αφορά την περιφερειακή πολιτική, όσο και σε ό,τι αφορά, γενικότερα, την αφετηρία για τη διεύρυνση των κριτηρίων.

  Tamás Deutsch (PPE). - (HU) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η πρόταση ψηφίσματος επισημαίνει επί του παρόντος ότι οι ορεινές, οι νησιωτικές και οι αραιοκατοικημένες περιοχές αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις και χρειάζονται, κατά συνέπεια, ειδικά προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης και υποστήριξη. Η πρόταση υποδεικνύει το ΑΕγχΠ ως δείκτη. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι πρέπει να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε το ΑΕγχΠ ως μέσο αξιολόγησης της επιλεξιμότητας ενός κράτους μέλους για περιφερειακή πολιτική υποστήριξη σε ό,τι αφορά την κατανομή κεφαλαίων της ΕΕ. Το ΑΕγχΠ είναι βασικό μέτρο ανάπτυξης, προόδου και του αντίκτυπου των δράσεων περιφερειακής ανάπτυξης και συνιστά έναν δείκτη ο οποίος μπορεί επίσης να συνδεθεί με άλλα κριτήρια αξιολόγησης.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι μπορούμε να αγνοήσουμε τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες των οικονομικών αποφάσεων, δεδομένου ότι η ανάπτυξη μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο εάν συνδυαστεί με την κοινωνική ανάπτυξη και τη βελτιωμένη ποιότητα ζωής. Σε επίπεδο κρατών μελών, οι φορείς λήψης αποφάσεων κάθε χώρας μπορούν να λάβουν υπόψη άλλους δείκτες κατά την εκχώρηση πόρων για την ανάπτυξη μεταξύ των περιφερειών, όπως στην περίπτωση προσδιορισμού της υποστήριξης των κρατών μελών προς τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές. Ωστόσο, θα ήθελα να επιστήσω επίσης την προσοχή της Επιτροπής στο γεγονός ότι σε επίπεδο ΕΕ πρέπει να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε το ΑΕγχΠ ως θεμελιώδη δείκτη επιλεξιμότητας για υποστήριξη, ώστε να διασφαλισθεί η συνεχής αποτελεσματική χρήση της υποστήριξης από λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη μέλη.

  Derek Vaughan (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κατάγομαι από την Ουαλία, στην οποία υπάρχουν ορεινές, νησιωτικές, αραιοκατοικημένες και άλλες περιοχές. Κατά συνέπεια, επικροτώ την πρόταση ψηφίσματος.

Στη σύντομη παρέμβασή μου, θα ήθελα να εστιάσω στον ρόλο της τοπικής και της περιφερειακής κυβέρνησης, επειδή είναι σαφές ότι, οποιεσδήποτε στρατηγικές, έργα ή προγράμματα κι αν τεθούν σε ισχύ, την προετοιμασία, την εφαρμογή, την παράδοση και τη διαχείρισή τους θα έχουν οι περιφερειακές και οι τοπικές αρχές.

Αυτό είναι σωστό, διότι αυτό είναι το επίπεδο κυβέρνησης που βρίσκεται εγγύτερα στη βάση και εγγύτερα στον κόσμο. Κατά συνέπεια, είναι επίσης σωστό να συμμετέχει σε όλα τα στάδια κάθε προγράμματος ή πρωτοβουλίας.

Ελπίζω, λοιπόν, να το λάβει αυτό υπόψη η Επιτροπή και να θεσπίσει μηχανισμούς για να διασφαλισθεί η πλήρης συμμετοχή της τοπικής και της περιφερειακής κυβέρνησης, και είμαι πεπεισμένος ότι και εκείνη, με τη σειρά της, θα διασφαλίσει την ανάπτυξη των κοινοτήτων και των περιφερειών μας.

  Joachim Zeller (PPE). – (DE) Κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, έχω πρόβλημα με ένα μέρος αυτής της συζήτησης. Ακούγοντας ορισμένες από τις παρεμβάσεις για τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές, σχηματίζω την εντύπωση ότι αυτές είναι εξωεδαφικές και ότι υπόκεινται άμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Καθεμία από αυτές τις περιοχές ανήκει σε ένα κυρίαρχο κράτος μέλος. Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, η εφαρμογή των ευρωπαϊκών αποφάσεων και στόχων παραμένει ζήτημα που αφορά τα κράτη μέλη.

Πριν από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, ανέκαθεν διδόταν ιδιαίτερη προσοχή, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε αυτές ειδικά τις περιοχές –ορεινές, αραιοκατοικημένες και νησιωτικές περιοχές– στις ανακοινώσεις της Επιτροπής. Και εδώ στο Κοινοβούλιο πολλές αποφάσεις ελήφθησαν για την υποστήριξη των εν λόγω περιοχών. Όταν ακούω πολλούς εδώ να παραπονούνται ότι οι περιοχές αυτές βρίσκονται ακόμα σε άσχημη κατάσταση, αναρωτιέμαι σχετικά με το τι έκαναν τα κράτη μέλη με τις πρωτοβουλίες που τους παρείχαμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τι έκαναν οι ίδιες οι περιοχές σχετικά με αυτές; Με ποιον τρόπο χρησιμοποίησαν την ευρωπαϊκή συνδρομή που παρασχέθηκε; Εκείνο που απαιτείται εδώ είναι μια νέα στρατηγική και συμπάσχω με τους υπαλλήλους της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής Πολιτικής, οι οποίοι πρέπει να ενσωματώσουν τα πολυάριθμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νησιωτικές, οι ορεινές και οι αραιοκατοικημένες περιοχές σε μια στρατηγική. Ταυτόχρονα, υπάρχει τέτοια πληθώρα στρατηγικών –στρατηγικές για τον Δούναβη, τη Βαλτική Θάλασσα, τη Μαύρη Θάλασσα, για την κλιματική αλλαγή και ούτω καθεξής– ώστε σύντομα θα χρειαστούμε στρατηγική για τις στρατηγικές, εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε μια γενική εικόνα για όλες.

Πέραν αστειότητας, κυρίες και κύριοι, το διακύβευμα –όπως ειπώθηκε σήμερα, και είμαι ευγνώμων στον Επίτροπο κ. Hahn που το ανέφερε– είναι ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να διασφαλίσουμε τη συνέχιση της πολιτικής συνοχής και της περιφερειακής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετά το 2013. Σε αυτό το στοιχείο πρέπει να εστιάσουμε το έργο μας και πρέπει να πείσουμε συναφώς τους συναδέλφους βουλευτές. Οι ορεινές, οι νησιωτικές και οι άλλες περιοχές θα βρουν όλες τη θέση τους στη συνέχιση της πολιτικής για τη συνοχή και την περιφερειακή πολιτική μετά το 2013. Δεν υπάρχει λόγος να αναλώνουμε τον χρόνο μας σε μεμονωμένες προτάσεις ψηφίσματος για αυτό το θέμα.

  Patrice Tirolien (S&D) . – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, επικροτώ ιδιαιτέρως τη σημερινή συζήτηση. Δείχνει ακόμα μία φορά την ανάγκη να εκτιμήσει και να αξιοποιήσει στο έπακρο η Ένωση την περιφερειακή πολυμορφία της.

Αυτήν τη στιγμή που διαπραγματευόμαστε τα νέα προγράμματα πλαίσιο 2014-2020, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να τονίσουμε τις τροποποιήσεις από τις οποίες πρέπει να επωφεληθούν συγκεκριμένες περιφέρειες. Τα ζητήματα συνέχειας και εδαφικής συνοχής πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο των προβληματισμών μας.

Ωστόσο, η ανάπτυξη των ορεινών, των νησιωτικών και των αραιοκατοικημένων περιοχών απαιτεί κάτι περισσότερο από παρεκκλίσεις. Πρέπει να εγκρίνουμε μια οριζόντια προσέγγιση. Πρέπει να θεσπίσουμε εργαλεία ικανά να διασφαλίσουν τη συνύπαρξη, σε συνέργεια, όλων των τομέων της κοινοτικής δράσης προκειμένου να αυξηθεί η προστιθέμενη αξία τους.

Επιπλέον, ως εκπρόσωπος μιας εξόχως απόκεντρης περιφέρειας, προσδοκώ τη νέα στρατηγική της Ένωσης για τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες, την οποία υποσχέθηκαν οι υπηρεσίες της Επιτροπής για τις αρχές του 2011.

  Damien Abad (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ευρώπη μας είναι το σύμβολο της Ένωσης όσον αφορά την πολυμορφία της: πολυμορφία αποστάσεων, πολιτισμών, προσεγγίσεων και, επίσης, πολυμορφία εδαφών και περιφερειών.

Παρόλο που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από τελείως διαφορετικά μέρη, οι στόχοι της εδαφικής, της οικονομικής και της κοινωνικής συνοχής πρέπει να παραμείνουν οι πυλώνες των δράσεών μας και, επιπλέον, η Συνθήκη της Λισαβόνας το αναγνωρίζει αυτό ρητά. Συνεπώς, σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές.

Εξελέγην σε μια ευρεία νοτιοανατολική περιφέρεια, η οποία περιλαμβάνει επίσης νησιά –έχω κατά νου την Κορσική–, καθώς και τη Σαβοΐα και το διοικητικό διαμέρισμα Ain, όπου αρκετές περιοχές είναι αραιοκατοικημένες, και διαπιστώνω από το έργο μου επιτόπου ότι πρέπει να υπάρχει σαφής προσταγή, η οποία συνίσταται στο να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στην Ευρώπη και αυτές τις περιοχές.

Για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να εντοπιστούν οι δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουν οι εν λόγω περιοχές. Για παράδειγμα, έχω υπόψη μου υπηρεσίες γενικού ενδιαφέροντος συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών υπηρεσιών γενικού ενδιαφέροντος. Με ποιον τρόπο θα οργανώσουμε τα πράγματα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε για όλους τους πολίτες μας, όπου κι αν βρίσκονται, ένα ελάχιστο επίπεδο κοινωνικής προστασίας;

Πρέπει, εξίσου, να αναπτύξουμε όλο το δυναμικό των εν λόγω περιοχών, έτσι ώστε να μπορέσουν να επωφεληθούν από τα οφέλη της ενιαίας αγοράς και της οικονομικής ανάπτυξης. Εξάλλου, είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσουμε ότι, επί του παρόντος, οι πολιτικές της ΕΕ για τις νησιωτικές ή τις ορεινές περιοχές δεν εφαρμόζονται αποτελεσματικά.

Αφενός, υπάρχει πραγματική αδυναμία να ληφθούν υπόψη οι ειδικές τοπικές και περιφερειακές συνθήκες και, αφετέρου, υπάρχει ο κίνδυνος οι εν λόγω περιοχές, καθώς παραβλέπονται τελείως, να αφεθούν στη μοίρα τους, χωρίς καμία βοήθεια στην καταπολέμηση της πληθυσμιακής συρρίκνωσης, των απειλών προς το περιβάλλον ή της οικονομικής επιβράδυνσης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, με τον δέοντα σεβασμό στην αρχή της επικουρικότητας, θα μπορούσε η Ευρώπη να προσδώσει προστιθέμενη αξία.

Θεωρώ πως συγκαταλέγομαι μεταξύ των ανθρώπων που πιστεύουν ότι η Ευρώπη πρέπει να καθορίσει ίδιους συγκεκριμένους στόχους για τις εν λόγω περιοχές. Καταρχάς, να αναθεωρηθούν οι διαφορετικές πολιτικές της Ένωσης, οι οποίες έχουν αντίκτυπο σε αυτές τις περιοχές προκειμένου να συμπεριληφθεί μια οριζόντια διάταξη, που θα επιτρέπει να ληφθούν υπόψη αυτές οι ειδικές συνθήκες. Πιστεύω, επίσης, ότι εκτός από την περιφερειακή πολιτική, πρέπει να γίνει αναθεώρηση της κοινής αλιευτικής πολιτικής, με δικλείδες ασφαλείας για την αλιεία μικρής κλίμακας και την τοπική αλιεία, την γεωργία και την ανάπτυξη της υπαίθρου, με καλύτερη στοχοθέτηση για την παραγωγή μικρής κλίμακας μέσω της αύξησης της άμεσης βοήθειας, και κατόπιν πρέπει να εφαρμόσουμε την ίδια διαδικασία στις μεταφορές και την ενέργεια.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να πω ότι όπου υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει απαραίτητα και τρόπος. Η φιλοδοξία δεν πρέπει να περιορίζεται σε όμορφα λόγια. Σε μερικούς μήνες θα έχουμε μια κρίσιμη ευκαιρία, την οποία πρέπει να εκμεταλλευτούμε, και συγκεκριμένα τις διαπραγματεύσεις για τις επόμενες δημοσιονομικές προοπτικές.

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D). – (RO) Κύριε Επίτροπε, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει την πολιτική συνοχής της για να εστιάσει ιδιαίτερα στις περιοχές που πλήττονται από φυσικά και δημογραφικά προβλήματα, όπως οι περιοχές στα βόρεια της ηπείρου, οι πιο αραιοκατοικημένες ή οι νησιωτικές περιοχές, οι διασυνοριακές και οι ορεινές περιοχές.

Περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες περιοχές στην ΕΕ, οι περιοχές αυτές αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες προκλήσεις που δημιουργούν η δύσκολη πρόσβαση, η κλιματική αλλαγή, η περιφερειακή ολοκλήρωση και οι δημογραφικές αλλαγές. Επιπλέον, έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία απαιτούν τον σχεδιασμό και την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων περιφερειακής ανάπτυξης, καθώς και την προσαρμογή των δεικτών για τη χορήγηση κεφαλαίων δεδομένου ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής. Πράγματι, πρέπει να εξεταστεί η χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα και η πρόσβαση σε επαγγελματικά εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία επιτρέπουν εν συνεχεία στον πληθυσμό να έχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας και επηρεάζουν το ποσοστό ανεργίας στις εν λόγω περιοχές.

Ο πληθυσμός σε αυτές τις περιοχές δεν πρέπει να ζει από προγράμματα βοήθειας στο πλαίσιο εθνικών δημόσιων συστημάτων. Οι περιοχές αυτές πρέπει να έχουν πόρους και δυνατότητες κατάλληλες για βιώσιμη ανάπτυξη και για πρόσβαση σε υπηρεσίες γενικού ενδιαφέροντος.

  Richard Seeber (PPE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η Συνθήκη της Λισαβόνας μάς έδωσε μια νέα νομική βάση και το άρθρο 174, συγκεκριμένα, μας αναθέτει το έργο της προώθησης της εδαφικής συνοχής. Αυτό που τούτο σημαίνει συγκεκριμένα για την περιφερειακή πολιτική και για τον αρμόδιο Επίτροπο σε θέματα περιφερειακής πολιτικής είναι ότι ο τελευταίος πρέπει να εστιάσει σε αυτόν τον τομέα πολιτικής και, επίσης, τις περιοχές με τα ειδικά τοπογραφικά χαρακτηριστικά, όπως οι ορεινές και οι νησιωτικές περιοχές. Πρέπει, κατά συνέπεια, να δημιουργήσουμε συγκεκριμένη πολιτική για αυτήν την ομάδα. Όπως είπε ο κ. Zeller, αυτό δεν πρέπει απλώς να μας οδηγήσει στη δημιουργία πολλών προγραμμάτων και στη διάθεση χρημάτων για αυτά, αλλά μάλλον θα πρέπει να αφορά την ενσωμάτωση της απαραίτητης ευελιξίας στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Αυτό σχετίζεται με τους δείκτες που πρέπει να παρασχεθούν, αλλά κυρίως επίσης με τις πολιτικές τις οποίες θέλουμε ιδιαίτερα να προωθήσουμε.

Ωστόσο, δεν εξαρτάται μόνο από τον Επίτροπο κ. Hahn η προώθηση αξιοπρεπούς πολιτικής σε αυτόν τον τομέα, διότι οι πολιτικές για τις ορεινές περιοχές καλούνται να διαδραματίσουν τον ρόλο τους σε όλους τους τομείς της ευρωπαϊκής πολιτικής. Έγινε ήδη αναφορά στη γεωργική πολιτική. ΕΝ προκειμένω, οι ειδικές συνθήκες των ορεινών περιοχών χρήζουν εξίσου συνδρομής ή εξισορρόπησης μέσω ειδικών μέτρων. Διαδραματίζει ρόλο στην πολιτική μεταφορών – προσωπικά κατάγομαι από μια χώρα που αντιμετωπίζει ιδιαίτερες προκλήσεις και προβλήματα σε σχέση με τις διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων. Και εδώ επιχειρούμε να ενσωματώσουμε τις απαραίτητες εξαιρέσεις στην οδηγία «eurovignette». Ο βουλευτής από την Φινλανδία ανέφερε την οδηγία για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Εάν την είχε διαβάσει προσεκτικά, θα είχε δει ότι ενσωματώσαμε με μεγάλη επιτυχία λύσεις για αυτές τις προβληματικές περιοχές στην προηγούμενη νομοθετική περίοδο.

Ως εκπρόσωπος των περιφερειών, ο Επίτροπος κ. Hahn επωμίζεται την ιδιαίτερη ευθύνη να διασφαλίσει ότι αυτά τα ειδικά χαρακτηριστικά απηχούνται σε όλους τους τομείς πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε ότι ο στόχος μας για εδαφική συνοχή, όπως καθορίζεται στη Συνθήκη, έχει πραγματικά επιτευχθεί.

  Rosa Estaràs Ferragut (PPE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι υπέγραψαν αυτήν την πρόταση ψηφίσματος, η οποία επικροτείται με ιδιαίτερη θέρμη τόσο από την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) όσο και από την Ισπανία, τη χώρα που εκπροσωπούμε.

Έχουμε το νομικό πλαίσιο, το οποίο είναι το άρθρο 174, παράγραφος 3, της Συνθήκης της Λισαβόνας. Έχουμε, επίσης, εδαφική συνοχή, η οποία αποτελεί τον νέο πυλώνα που καθορίζεται σε αυτήν τη Συνθήκη και, κατά συνέπεια, έχουμε τη νομική βάση για να προχωρήσουμε και να βοηθήσουμε τις εν λόγω περιοχές: τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές.

Στην περίπτωση των ορεινών περιοχών –όπως έχει ήδη αναφερθεί– μιλούμε για περίπου 90 εκατομμύρια κατοίκους· στην περίπτωση των νησιωτικών περιοχών υπάρχουν 21 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε νησιά 14 χωρών, ενώ πολλά εκατομμύρια ακόμα ζουν σε ορεινές περιοχές.

Όλες αυτές οι περιοχές αντιμετωπίζουν μια παρόμοια σειρά προβλημάτων όσον αφορά τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τις μεταφορές και το περιβάλλον. Συγκεκριμένα, υπάρχει ένα μειονέκτημα που τις ενώνει όλες και αυτό αφορά τις μεταφορές. Κατάγομαι από τις Βαλεαρίδες Νήσους, όπου το επιπρόσθετο κόστος των μεταφορών έχει υπολογιστεί σε 20%. Αυτό έχει, αναμφίβολα, αντίκτυπο στη βιομηχανία, τη γεωργία, τους στρατηγικούς τομείς, τον τουρισμό και, εν ολίγοις, σε ολόκληρο τον επιχειρηματικό τομέα: σε ολόκληρο τον οικονομικό ιστό. Επηρεάζει, συνεπώς, την ανταγωνιστικότητά μας.

Κατά συνέπεια, εάν εστιάσουμε στη συνέχεια στους πόρους, όπως το πόσιμο νερό ή η γη, που είναι περιορισμένα, ή στις πρώτες ύλες, όπως η ενέργεια ή οι χώροι διαβίωσης σε αυτές τις περιοχές, θα δούμε ότι οδηγούν αναπόφευκτα σε ένα φαινόμενο ελλείψεων και απουσίας οικονομικής διαφοροποίησης.

Ζητούμε, συνεπώς, οι νέες δημοσιονομικές προοπτικές να λάβουν υπόψη τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των περιοχών αυτών και να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις –όπως επίσης ειπώθηκε σήμερα–, οι οποίες πρέπει να μεταφραστούν σε προϋπολογισμούς και, επομένως, σε μεγαλύτερη εδαφική συνοχή.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, οι απομακρυσμένες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες (περιλαμβανομένων των Αζορών, της περιοχής που εκπροσωπώ στο παρόν Σώμα), οι ορεινές, οι νησιωτικές και οι αραιοκατοικημένες περιοχές αντιμετωπίζουν φυσικά και γεωγραφικά προβλήματα, τα οποία είναι δύσκολο να ξεπεραστούν και έχουν μεγάλο κοινωνικό κόστος.

Ως παράδειγμα, θα ήθελα να αναφέρω τις δυσκολίες πρόσβασης, το υψηλό κόστος των βασικών παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες, τον ενεργειακό εφοδιασμό κ.λπ.

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι μόνο το 7% των ατόμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ζει σε πόλεις και ότι 14 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζουν σε νησιά.

Η Ένωση που θεμελιώθηκε και οργανώθηκε γύρω από αξίες, όπως η αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη, έχει το πολιτικό και το ηθικό καθήκον να προωθήσει την οικονομική και την κοινωνική ανάπτυξη των απομακρυσμένων περιοχών της. Πράγματι, αυτός είναι ο βασικός λόγος ύπαρξης των ευρωπαϊκών πολιτικών συνοχής: εδαφική συνοχή και οικονομική και κοινωνική σύγκλιση.

Συνεπώς, η συμπερίληψη της εδαφικής συνοχής ως νέου στόχου για την Ένωση απηχεί απλώς τη φυσική διαδικασία εξέλιξής της, ενώ οι στρατηγικές οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξή της.

Η ΕΕ αποφάσισε να υιοθετήσει αυτήν την προσέγγιση πριν από πολύ καιρό και έχει αποφέρει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα σε πολλές περιοχές, καθώς μετακινήθηκαν από τον Στόχο 1 στον Στόχο 2. Στην πραγματικότητα, ακόμα και πριν φτάσουν οι περιοχές αυτές στον Στόχο 2, ακόμα και όταν τα επίπεδα ανάπτυξης σε αυτές τις απομακρυσμένες περιοχές της Ευρώπης παραμένουν κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και δεν υπάρχει αναλογική υποστήριξη, η συμβολή τους, καθεμίας με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, εξακολουθεί να είναι αναντικατάστατη στον πλούτο της ευρωπαϊκής πολυμορφίας.

Οι εν λόγω απομακρυσμένες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν καθήκον να χρησιμοποιήσουν στο μέγιστο όλα τα εργαλεία ανάπτυξης που είναι διαθέσιμα προς αυτές, εστιάζοντας ιδίως στα δικά τους συγκεκριμένα πλεονεκτήματα. Καθήκον της ΕΕ είναι να διασφαλίσει την αποτελεσματική ολοκλήρωση και συνοχή σε όλες τις περιοχές· διαφορετικά, το ίδιο το σχέδιό της για την ανάπτυξη θα πέσει σε ανυποληψία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Επιτροπή πρέπει να λάβει δεόντως υπόψη τις γραμμές δράσης που διατυπώνει αυτή η πρόταση ως σημαντική συμβολή στην επιτυχία του σχεδίου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που όλοι μοιραζόμαστε.

  Sari Essayah (PPE). - (FI) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, τα Διαρθρωτικά Ταμεία αποτελούν βασικό χρηματοδοτικό μέσο της ΕΕ στις προσπάθειές μας να επιτύχουμε τους στόχους για το 2020. Είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τις αραιοκατοικημένες βόρειες περιοχές και θα ήθελα να διατυπώσω τις ακόλουθες τέσσερις επισημάνσεις. Καταρχάς, αυτές οι ξεχωριστές περιοχές θα είναι οι πρώτες που θα αντιμετωπίσουν πληθώρα προβλημάτων και θα πληγούν περισσότερο από αυτά. Καθώς ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας έχει, σε πολλές περιπτώσεις, μετακινηθεί προς αναζήτηση απασχόλησης, πολλές αραιοκατοικημένες περιοχές θα αντιμετωπίσουν πρώτες το πρόβλημα του γηράσκοντος πληθυσμού.

Προφανώς, γνωρίζω καλύτερα την κατάσταση στη Φινλανδία και μπορώ να σας πω ότι η ανατολική και η βόρεια Φινλανδία σύντομα θα έχει περιοχές όπου περισσότερος από τον μισό πληθυσμό θα έχει συνταξιοδοτηθεί. Έως το 2020 η αναλογία των ηλικιωμένων προς τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, δηλαδή η λεγόμενη αναλογία εξάρτησης, θα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της στην ανατολική Φινλανδία, την Ιταλία και την ανατολική Γερμανία. Ο βαθμός αντίθεσης ανάμεσα στις περιφέρειες θα αυξηθεί δραματικά και ο αριθμός των περιοχών, των οποίων η αναλογία εξάρτησης είναι περισσότερο από 25% πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ θα αυξηθεί στο 40 έως το 2020. Για αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη στην περιφερειακή και τη διαρθρωτική πολιτική τα δημογραφικά κριτήρια που συνδέονται με τον γηράσκοντα πληθυσμό, και να μην επιτραπεί να είναι μοναδικός σημαντικός παράγοντας το ΑΕγχΠ.

Δεύτερον, δεν πρέπει να επιτρέπεται πλέον στις περιοχές αυτές να χάνουν τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας. Αντίθετα, εκείνο που χρειάζεται είναι να εστιάσουμε στην ανταγωνιστικότητα στις εν λόγω περιοχές, να τις ανασύρουμε από την οικονομική κρίση και να επιτύχουν τους στόχους της ΕΕ για το 2020. Εκείνο που χρειάζεται είναι η ανάπτυξη της καινοτομίας και της εμπειρογνωμοσύνης καθώς και ισχυρότερη ανταγωνιστικότητα. Πρέπει να επιτύχουν περισσότερα με λιγότερα χρήματα. Τα κριτήρια επιλογής για τη χρηματοδότηση υπέρ της καινοτομίας πρέπει να είναι τα γνήσια καλά αποτελέσματα. Πρέπει να εστιάσουμε σε θέματα που προωθούν με τον καλύτερο τρόπο την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση σε κάθε περιοχή, ενώ υπάρχει επίσης ανάγκη για νέες κοινωνικές καινοτομίες και καινοτομίες υπηρεσιών.

Τρίτον, χρειαζόμαστε περιφερειακά προγράμματα, τα οποία να ενσωματώνουν μέτρα στο πλαίσιο των Διαρθρωτικών Ταμείων και των οποίων τα αποτελέσματα να μπορούν να μετρηθούν και να αξιολογηθούν. Ο διοικητικός φόρτος που προκύπτει από τα συστήματα διαχείρισης και επιθεώρησης στα κράτη μέλη πρέπει να βρίσκεται σε αναλογία με το διαθέσιμο ποσό χρηματοδότησης. Η χρηματοδότηση πρέπει να εξαρτάται από τα αποτελέσματα και να συνδέεται με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και με υπεύθυνη οικονομική πολιτική.

Τέλος, το τέταρτο σημείο είναι ότι χρειαζόμαστε διασυνοριακή συνεργασία ανάμεσα στις περιφέρειες, ειδικά όταν πρόκειται για έργα που συνδέονται με τις επιχειρήσεις, τη βιομηχανία και το περιβάλλον. Μια καλή ευκαιρία παρουσιάζεται στο πλαίσιο των μακροπεριφερειών της Βαλτικής Θάλασσας και του Δούναβη, για παράδειγμα, που ήδη αναφέρθηκαν στη συζήτηση εδώ. Χρειάζεται συνεργασία ανάμεσα στους γείτονες της ΕΕ, αλλά η Βαλτική Θάλασσα, για παράδειγμα, χρειάζεται επίσης και τη συμμετοχή της Ρωσίας στην περιφερειακή συνεργασία. Οι μόνοι αυτόχθονες της Ευρώπης …

(Ο πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Jean-Pierre Audy (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, ως κάτοικος της οροσειράς Massif Central, της Auvergne, του Limousin, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, κύριε Επίτροπε, για ό,τι κάνατε στην ανακοίνωσή σας. Ευχαριστώ όλες τις πολιτικές Ομάδες οι οποίες υπέγραψαν το ψήφισμα και οι οποίες, επιπλέον, κατέστησαν δυνατή τη δημιουργία της διακομματικής ομάδας ορεινών και νησιωτικών περιοχών. Ευχαριστώ τους εταίρους μας στο Euromontana και στην οργάνωση αιρετών εκπροσώπων ορεινών περιφερειών (AEM).

Επιτέλους, διατυπώνεται η λέξη «ορεινός» σε μια ευρωπαϊκή Συνθήκη, στο άρθρο 174. Πρέπει να αξιοποιήσουμε πλήρως το δυναμικό μας: γεωργία, δάση, τουρισμός, βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Κύριε Επίτροπε, θα ήθελα να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στη γεωργία. Διαθέτουμε προϊόντα ποιότητας, τα οποία είναι ευαίσθητα και χρήσιμα. Σας παρακαλούμε να τα συζητήσετε με τον συνάδελφό σας, τον κ. Cioloş. Πρέπει να παράσχουμε ίσες ευκαιρίες σε σχέση με όλες τις υποδομές, τους αυτοκινητοδρόμους, τα τρένα υψηλής ταχύτητας, την ενέργεια, την εκπαίδευση, την υγεία και την ψηφιακή τεχνολογία.

Κύριε Πρόεδρε, στον πόλεμο υπάρχει ισότητα των καθηκόντων. Εμείς, οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών πιστεύουμε, επίσης, στην ισότητα των δικαιωμάτων.

  Zigmantas Balčytis (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η αρμονική ανάπτυξη της Ένωσης αποτελεί προϋπόθεση για τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόνοιά της. Η αρχή της εδαφικής συνοχής υποχρεώνει την ΕΕ να διατυπώσει συγκεκριμένα μέτρα για να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα προβλήματα και για να εξερευνηθεί το δυναμικό αυτών των περιοχών.

Ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο πολιτικής θα ήταν πολύ χρήσιμο και θα προσέδιδε μακροχρόνια προστιθέμενη αξία στις μειονεκτούσες περιοχές, βοηθώντας να διαμορφωθούν και να προσαρμοστούν μοναδικά πρότυπα ανάπτυξης, τα οποία θα τις καθιστούσαν πιο ανταγωνιστικές και ικανές να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις.

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, η παραμονή του πληθυσμού στις αραιοκατοικημένες περιοχές είναι ο καλύτερος τρόπος εγγύησης της διατήρησής του. Η στρατηγική χρησιμοποιεί τη λέξη ανάπτυξη, αλλά θα ήθελα να επισημάνω τρεις αρχές:

Πρώτον, τα επιχειρηματικά πρότυπα που δημιουργούν ανάπτυξη σε αυτές τις περιοχές πρέπει να στοχεύουν προς την κερδοφορία και την παραγωγή υψηλής ποιότητας, και οι νέες δραστηριότητες που συνδέονται με την οικονομία χαμηλών εκπομπών είναι ο τρόπος προώθησής τους.

Δεύτερον, η κοινωνική οικονομία είναι η καλύτερη προσέγγιση για τη σύνδεση αυτών των πληθυσμών με κοινά σχέδια που αφορούν την ευημερία τους.

Τρίτον, οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές τις περιοχές πρέπει να έχουν ισοδύναμο επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης καθώς και υποδομές μεταφορών με το υπόλοιπο κοινό. Είναι καλύτερα να επενδύσουμε σε αυτό παρά να επενδύσουμε σε επιδοτήσεις για την παραγωγή.

Αυτό επιθυμώ για το Euskadi και, κύριε Επίτροπε, αυτό θα καταστεί δυνατό μόνο εάν η Ευρώπη βασιστεί στις περιφέρειες και τις τοπικές κυβερνήσεις, εάν ορίσει με σαφήνεια τους στόχους των ταμείων, εάν αξιολογήσει τον αντίκτυπό τους και εάν λάβει υπόψη τη διαφορετική κατάσταση των περιοχών.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE). – (RO) Η ανάγκη ύπαρξης καλής συσχέτισης ανάμεσα στην πολιτική συνοχής και την κοινή γεωργική πολιτική έχει ήδη αναφερθεί από αρκετούς συναδέλφους βουλευτές. Και εγώ επιθυμώ να τονίσω το γεγονός αυτό μαζί με τον σημαντικό ρόλο, τον οποίο διαδραματίζουν τα ευρωπαϊκά ταμεία για την ανάπτυξη της υπαίθρου στην οικονομική και την κοινωνική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών. Επί του παρόντος συζητάμε για το μέλλον της κοινής γεωργικής πολιτικής. Οφείλουμε να έχουμε υπόψη ότι η εν λόγω μεταρρύθμιση πρέπει να εφαρμοστεί κατά τρόπο που θα απελευθερώσει το δυναμικό το οποίο προσφέρουν οι ορεινές περιοχές όσον αφορά την ανάπτυξή τους και ακόμα και τη συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη.

Η πολυμορφία των τοπικών προϊόντων και των τουριστικών δραστηριοτήτων, για παράδειγμα, θα μπορούσε να παράσχει μια πηγή πλούτου για πολλές περιφέρειες. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, οι εν λόγω περιφέρειες πρέπει να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, υποδομές και μεταφορές. Η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να μπορεί, μέσω του δεύτερου πυλώνα, να συνεχίσει να εγγυάται την πρόσβαση σε τέτοιου είδους υπηρεσίες και, ταυτόχρονα, οι συνθήκες …

(Ο πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Ricardo Cortés Lastra (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, ζητήματα όπως η ανεργία, η ανάπτυξη της υπαίθρου, η γεωργία, η αλιεία, οι μεταφορές, η προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η προστασία του περιβάλλοντος είναι ζωτικής σημασίας για τις νησιωτικές, τις ορεινές και τις αραιοκατοικημένες περιοχές μας.

Χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη στρατηγική, για να συμβάλουμε με συνέπεια στην ανάπτυξή τους. Οι περιοχές αυτές έχουν τεράστιο δυναμικό για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, το οποίο δεν μπορούμε να σπαταλήσουμε.

Ταυτόχρονα, προκειμένου να καταστεί αυτό δυνατό, πρέπει να εξισορροπήσουμε τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη γεωγραφική ή δημογραφική κατάστασή τους. Από την άποψη αυτήν, ένα μέτρο απαραίτητο στο πλαίσιο της περιφερειακής πολιτικής είναι η κατάργηση ορισμένων ορίων σχετικά με τη συμμετοχή σε προγράμματα διασυνοριακής συνεργασίας, όπως η απαίτηση να υπάρχει μέγιστη απόσταση 150 χιλιομέτρων ανάμεσα στις διασυνοριακές περιφέρειες, που αποτελεί εμπόδιο όσον αφορά τη μεγαλύτερη συνεργασία ανάμεσα στις νησιωτικές περιοχές και με τις όμορες θαλάσσιες περιφέρειες.

  Gabriel Mato Adrover (PPE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, εάν συζητούμε για την εδαφική συνοχή, πρέπει να συζητήσουμε για τις νησιωτικές και τις ορεινές περιοχές και, επίσης, για τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες. Αυτό σημαίνει συζήτηση για τα προβλήματα και τις δυσκολίες, τα φυσικά και τα διαρθρωτικά μειονεκτήματά τους. Ωστόσο, σημαίνει επίσης βασικά συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να άρουμε τα εμπόδια, που αποτρέπουν την ανάπτυξη τους. Σημαίνει συζήτηση για στρατηγικές μετατροπής των εν λόγω μειονεκτημάτων σε ευκαιρίες. Η βελτίωση της συνδεσιμότητας, η κατάλληλη πολιτική γειτονίας και η σταθερότητα στις πολιτικές και τα Διαρθρωτικά Ταμεία είναι ζητήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε χωρίς δισταγμό, βάσει δύο σημαντικών προϋποθέσεων: της εδαφικής συνοχής και της αρχής της αλληλεγγύης.

Υπάρχουν άτομα που δεν πιστεύουν στις στρατηγικές. Εγώ πιστεύω σε αυτές και αυτό το ψήφισμα πρέπει να αποτελέσει απόδειξη της δέσμευσης του Κοινοβουλίου προς αυτές τις περιφέρειες και της απαίτησής του για λήψη πολιτικών αποφάσεων από την Επιτροπή, που θα λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες αυτών των ευαίσθητων περιοχών, των οποίων τα προβλήματα γίνονται ακόμα πιο κατάφωρα προφανή σε εποχές οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε επί του παρόντος.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Παρόλο που είναι έντεκα και μισή το βράδυ, εξακολουθούμε να συζητάμε εδώ για αυτό το ενδιαφέρον και σημαντικό θέμα, επειδή οι ορεινές περιοχές εξακολουθούν να υστερούν και να λαμβάνουν ανεπαρκή προσοχή, παρά το σαφές δυναμικό των φυσικών πόρων και της μοναδικής χλωρίδας και πανίδας τους.

Οι περιοχές αυτές απαιτούν συγκεκριμένα μέτρα και ειδικά προσαρμοσμένες στρατηγικές ανάπτυξης, που θα τους επιτρέψουν να ξεπεράσουν επίμονα μειονεκτήματα και να αξιοποιήσουν το φυσικό δυναμικό τους, ενώ η ολοκλήρωση οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών είναι ζήτημα επιβίωσης και ευημερίας για αυτές. Για αυτόν τον λόγο, υποστηρίζω πλήρως τη δημιουργία ενός ειδικού ευρωπαϊκού ολοκληρωμένου πλαισίου για την επίλυση των ζητημάτων των ορεινών περιοχών σύμφωνα με την αρχή της εδαφικής συνοχής, η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θα ήθελα να τονίσω, ωστόσο, την ανάγκη συμπλήρωσης του πολιτικού πλαισίου με μια συγκεκριμένη νομική διάσταση που θα συνδέεται με την απελευθέρωση…

(Ο πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Bogusław Sonik (PPE). – (PL) Η ανταγωνιστικότητα και η ευημερία εξαρτώνται από την ικανότητα των πολιτών μιας συγκεκριμένης περιοχής και από την ικανότητα των επιχειρήσεων που βρίσκονται εκεί να χρησιμοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πόρους της. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να τονώσει τέτοιου είδους δραστηριότητες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη μείωση των ανισοτήτων στα επίπεδα ανάπτυξης μεταξύ περιφερειών, οι οποίες έχουν συγκεκριμένες φυσικές και γεωγραφικές συνθήκες. Η στήριξη της αρμονικής ανάπτυξης έχει ως σκοπό να ενισχύσει την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή της Ένωσης.

Οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη δυνάμεων και στην αναζήτηση πιθανών τομέων ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος των ορεινών και νησιωτικών περιοχών. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο είδος γεφύρωσης ανάμεσα στην οικολογική σταθερότητα, την οικονομική αποδοτικότητα και την κοινωνική συνοχή προκειμένου να διασφαλισθούν προοπτικές ανάπτυξης για όλους σε αυτές τις δύσκολες περιφέρειες. Με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας, η Ένωση είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει τέτοιου είδους λύσεις.

  Johannes Hahn, μέλος της Επιτροπής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ανταποδώσω τις ευχαριστίες και θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω τους αξιότιμους βουλευτές. Πραγματοποιήθηκαν 47 παρεμβάσεις –τις μέτρησα–, γεγονός που μαρτυρά τόσο τη ζωτικότητα του Κοινοβουλίου όσο και τη σημασία αυτού του θέματος. Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που μόνο μία από αυτές τις 47 παρεμβάσεις ήταν αρνητική, και αφορούσε το εάν συντρέχουν λόγοι για τη θέσπιση μίας πολιτικής για τη συνοχή. Αυτό θα έπρεπε να μας ενθαρρύνει ως προς το ότι πρόκειται για πολύ σημαντικό τομέα πολιτικής, ο οποίος θα μπορούσε να προσεγγίσει τους λαούς της Ευρώπης και να καταστήσει την Ευρώπη ορατή, ακόμα και –κυρίως– στις περιφέρειες που αποτελούν το αντικείμενο των σημερινών συζητήσεων. Καθώς δεν έχει ακόμα αναφερθεί, θα ήθελα να επισημάνω ότι σε αυτήν τη νέα περίοδο έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε ένα προσαρμοσμένο σύστημα συγχρηματοδότησης για τη δημιουργία ισορροπίας στις περιφέρειες. Σε σχέση με όσα είπε ο κ. Zeller και άλλοι ομιλητές, έχουμε δημιουργήσει την ευκαιρία αντίδρασης σε τοπικό επίπεδο –και σε εξαιρετική συμφωνία με την αρχή της επικουρικότητας– σε συγκεκριμένες ανάγκες με βάση τις γνώσεις των υπευθύνων. Υπάρχει, επίσης, μια σειρά απολύτως διαφορετικών επιλογών στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων –στον τομέα της πολιτικής ανταγωνισμού, για παράδειγμα– και πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις ευκαιρίες προς το συμφέρον των ενδιαφερόμενων ατόμων.

Πολλές από τις ομιλίες αναφέρθηκαν στο θέμα των δεικτών, που είναι κάτι το οποίο συχνά αντιμετωπίζουμε κατά τη συζήτηση για την περιφερειακή πολιτική. Συμφωνώ με τον κ. Deutsch και τους άλλους που θεωρούν ότι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν πρέπει να εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται ως βασικός δείκτης. Ωστόσο, κατανοώ πλήρως ότι υπάρχει ανάγκη και επιθυμία για χρήση συμπληρωματικών δεικτών. Εξελίσσονται, ήδη, διάφορα έργα, για παράδειγμα, στο πλαίσιο του ESPON. Ένα τέτοιο έργο είναι το έργο EUROISLANDS, το οποίο αφορά τον καθορισμό συμπληρωματικών δεικτών, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί κυρίως και ειδικά για να μας επιτρέψουν να σχεδιάσουμε καλύτερες πολιτικές σε αυτές τις περιφέρειες από κοινού με εκείνους που έχουν την κύρια ευθύνη. Αυτά δεν πρέπει, και δεν μπορούν, να χρησιμοποιηθούν κυρίως για την ανάπτυξη νέων οικονομικών δεικτών, αλλά υπάρχουν για να μας επιτρέψουν να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας για τις εν λόγω περιφέρειες πιο σωστά και με μεγαλύτερη ακρίβεια όσον αφορά τις ανάγκες των ανθρώπων.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους ομιλητές που ανέφεραν το λανθάνον δυναμικό των περιφερειών και όσα μπορούν ακόμα να γίνουν σε τομείς όπως η έρευνα και η ανάπτυξη. Έχουμε ορισμένες περιφέρειες σε εξαιρετικές τοποθεσίες, όπου λαμβάνουν χώρα εξειδικευμένες ερευνητικές δραστηριότητες. Εάν σκεφτούμε, για παράδειγμα τις Κανάριες Νήσους και τα παρατηρητήριά τους, η έρευνα που πραγματοποιείται εκεί δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πουθενά αλλού, επειδή πουθενά αλλού δεν υπάρχουν αυτές οι συγκεκριμένες γεωγραφικές, τοπογραφικές και κλιματικές συνθήκες. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε καλύτερα παράγοντες αυτού του είδους, συμπεριλαμβανομένου του τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Θα ήθελα, επίσης, να ενώσω τη φωνή μου με εκείνους που ανέφεραν συγκεκριμένα την πρόσβαση στο διαδίκτυο. Πρόκειται, πράγματι, για κάτι στο οποίο πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στο μέλλον, επειδή οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο τομέας αυτός έχει ακόμα μεγάλες δυνατότητες.

Και πάλι σας ευχαριστώ για όλες τις παρεμβάσεις σας στη συζήτηση. Η περιφερειακή πολιτική έχει ένα σημαντικό έργο να επιτελέσει, όχι μόνο όσον αφορά την εξισορρόπηση των ανισοτήτων στις περιφέρειες, αλλά επίσης όσον αφορά την ικανοποίηση των αναγκών των οκτώ ατόμων στα 10 που γνωρίζουμε ότι επιθυμούν να έχουν μια προοπτική απασχόλησης στην περιφέρεια όπου γεννήθηκαν και, σε πολύ γενικές γραμμές, να γεράσουν εκεί. Για αυτόν το λόγο, πρέπει να επιδιώξουμε μια πολιτική η οποία να λαμβάνει υπόψη αυτές τις συγκεκριμένες ανάγκες και αυτό ακριβώς κάνουμε. Η πολιτική μας βασίζεται στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους και ελπίζουμε να τους προσεγγίσουμε με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για μόνιμο καθήκον που απαιτεί συνεχώς νέα ώθηση. Κατ’ αυτήν την έννοια, η σημερινή συζήτηση και, κυρίως, αυτή η έκθεση συνέβαλαν σημαντικά στη βάση για τις αποφάσεις μας. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι εμείς στην Επιτροπή θεωρούμε την εντατική εργασία σε τέτοιου είδους θέματα όχι μόνο καθήκον και ευθύνη, αλλά επίσης και ευχαρίστηση.

(Χειροκροτήματα)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. Ρόδης ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αντιπροέδρου

  Πρόεδρος. – Έχω λάβει 6 προτάσεις ψηφίσματος για την περάτωση αυτής της συζήτησης, σύμφωνα με το άρθρο 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού⁽¹⁾.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου, στις 12.00.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), γραπτώς. – (FR) Το ψήφισμα αυτό, το οποίο θα τεθεί αύριο σε ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση των θεσμικών παραγόντων έναντι των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι εν λόγω περιοχές, και εκφράζω την ικανοποίησή μου για αυτό. Θα επισημάνω τρεις σημαντικές πτυχές της έκθεσης αυτής, οι οποίες βρίσκονται στο επίκεντρο των ανησυχιών μου και οι οποίες, αυτές καθαυτές, δικαιολογούν την υπογραφή μου. Δεδομένου ότι κατάγομαι από ορεινή περιοχή, τα Πυρηναία, είμαι ευαίσθητη στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτού του είδους οι περιοχές. Λόγω των γεωγραφικών και δημογραφικών περιορισμών τους, οι ορεινές περιοχές έχουν ανάγκη από «εξειδικευμένα προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης», και ευελπιστώ ότι η πολιτική συνοχής μετά το 2013 θα λάβει υπόψη της το στοιχείο αυτό. Η υπεράσπιση και προώθηση των Ευρωπαϊκών Ομίλων Εδαφικής Συνεργασίας (ΕΟΕΣ) βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού μου αγώνα. Ελπίζω ότι η επιτυχία του ΕΟΕΣ στην περιφέρειά μου, δηλ. του νοσοκομείου Puigcerdá, μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για άλλα έργα αυτού του είδους στην Ευρώπη. Τέλος, η εγκατάλειψη του κριτηρίου της χιλιομετρικής απόστασης (150 χλμ.) σε ό,τι αφορά τα νησιά αποτελεί σημαντική πρόταση που είχε υποβληθεί από πολλούς τοπικούς φορείς. Στην πραγματικότητα, ορισμένα νησιά εξακολουθούν να μην μπορούν να επωφεληθούν των διασυνοριακών προγραμμάτων εξαιτίας του απομακρυσμένου χαρακτήρα τους. Πλήττονται, συνεπώς, από ένα ακόμα πιο προφανές είδος απομόνωσης, και αυτό πρέπει να το διορθώσουμε.

  Edward Scicluna (S&D), γραπτώς. – (EN) Χαίρομαι που βλέπω το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή να συζητούν το ζήτημα των ορεινών και νησιωτικών περιοχών. Ως βουλευτής της Μάλτας και εκπρόσωπος δύο νησιών, της Μάλτας και του Gozo, καθένα εκ των οποίων αριθμεί λιγότερους από 500.000 πολίτες, το εν λόγω ζήτημα αναπόφευκτα με αγγίζει ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι νησιωτικές και μικρές περιοχές αξίζουν να τυγχάνουν μεταχείρισης σε επίπεδο ΕΕ ανάλογης με τις ειδικές τους ανάγκες. Για παράδειγμα, υπάρχουν σημαντικές οικονομικές ανισότητες μεταξύ της νήσου Gozo και της υπόλοιπης Μάλτας, με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Μάλτας να κάνει λόγο ότι το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ του Gozo βρίσκεται σήμερα κάτω από το 75% του προϊόντος της Μάλτας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η Επιτροπή οφείλει να χορηγεί ειδική αναγνώριση και επιλεξιμότητα σε πτυχές της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ, πέραν της χρηματοδότησης η οποία δεν έχει επίσης υλοποιηθεί στην περίπτωση του Gozo. Φυσικά, οι ορεινές, νησιωτικές και αραιοκατοικημένες περιοχές στην ΕΕ διακρίνονται από κοινά χαρακτηριστικά που τις διαφοροποιούν από άλλες περιοχές. Τείνουν να έχουν κακές μεταφορικές συνδέσεις με αποτέλεσμα την απουσία ευκαιριών απασχόλησης και προσβασιμότητας. Από στατιστικής άποψης, έχουν επίσης περισσότερες πιθανότητες να καταστούν φτωχότερες απ’ ό,τι η υπόλοιπη επικράτεια του κράτους μέλους τους. Δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε.

(1) Βλέπε Συνοπτικά Πρακτικά.