Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010 - Βρυξέλλες

12. Συμβολή της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων στην υλοποίηση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας - Διάσκεψη για τη βιοποικιλότητα - Nagoya 2010 (συζήτηση)

  Πρόεδρος. - Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση σχετικά με

- την προφορική ερώτηση προς το Συμβούλιο σχετικά με τους βασικούς στόχους για τη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών στη Σύμβαση για τη βιοποικιλότητα στη Nagoya, 18-29 Οκτωβρίου 2010, του Jo Leinen, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων (O-0111/2010 - B7-0467/2010)∙

- την προφορική ερώτηση προς την Επιτροπή σχετικά με τους βασικούς στόχους για τη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών στη Σύμβαση για τη βιοποικιλότητα στη Nagoya, 18-29 Οκτωβρίου 2010, του Jo Leinen, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων (O-0112/2010 - B7-0468/2010)∙

- την προφορική ερώτηση προς το Συμβούλιο σχετικά με τη συμβολή της βιοποικιλότητας και των υπηρεσιών οικοσυστήματος στην ανάπτυξη και την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, της Michèle Striffler, εξ ονόματος της Επιτροπή Ανάπτυξης (O-0107/2010 - B7-0464/2010)∙

- την προφορική ερώτηση προς την Επιτροπή σχετικά με τη συμβολή της βιοποικιλότητας και των υπηρεσιών οικοσυστήματος στην ανάπτυξη και την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, της Michèle Striffler, εξ ονόματος της Επιτροπή Ανάπτυξης (O-0108/2010 - B7-0465/2010).

  Karin Kadenbach, αναπληρώτρια συντάκτης. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, πριν από λίγες ημέρες συζητούσα με μια ομάδα δημοσιογράφων ζητήματα που με απασχόλησαν ιδιαίτερα αυτό το φθινόπωρο. Ένα εξ αυτών, δικαίως, είναι η βιοποικιλότητα. Όπως γνωρίζετε, η Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών στη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα πρόκειται να συνέλθει σύντομα στη Nagoya, και έχω την τιμή και τη χαρά να συμμετέχω ως μέλος της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας και ως μία εκ των συντακτών του ψηφίσματος σχετικά με τη βιοποικιλότητα που πρόκειται να ψηφιστεί στη Nagoya. Συζητούσα, λοιπόν, με τους δημοσιογράφους και με ρώτησαν για ποιον λόγο επιτρέπουμε να ασχολούμαστε με πολυτέλειες όπως, για παράδειγμα, η διάσωση του κάστορα. Η περιφέρεια της Κάτω Αυστρίας, από την οποία κατάγομαι, πέτυχε τη διάσωση ειδών που, ενώ απειλούνταν με εξαφάνιση, έχουν πλέον επεκταθεί στην ευρύτερη περιοχή – γεγονός, βέβαια, που προκαλεί κάποια δυσαρέσκεια στους γεωργούς και τους δασοκαλλιεργητές, οι οποίοι τρέφουν μάλλον διαφορετικά αισθήματα για τον κάστορα.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές υπηρεσίες στα κράτη μέλη εργάζονται σκληρά και με μεγάλη αφοσίωση, με την υποστήριξη ΜΚΟ, για την προστασία ειδών, αυτή η συζήτηση κατέδειξε για μία ακόμα φορά ότι πολλοί εκλαμβάνουν την προστασία και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας ως είδος πολυτέλειας. Αναρωτιούνται εάν η ΕΕ δεν έχει άλλα πιο πιεστικά ζητήματα να ασχοληθεί πέραν της διάσωσης λίγων επαπειλούμενων ορχιδέων ή ειδών ζώων. Τι σημασία έχει, διερωτώνται συχνά, εάν υπάρχουν μόνο 499 αντί για 500 διαφορετικά ζώα που μπορούν να παρατηρούν στον ζωολογικό κήπο; Κυρίες και κύριοι, για τους ανθρώπους αυτούς, το ζήτημα της διατήρησης των ειδών και της βιοποικιλότητας ουδόλως αποτελεί προτεραιότητα. Ας είμαστε ειλικρινείς· το ζήτημα της βιοποικιλότητας βρίσκεται πολύ πιο χαμηλά στην πολιτική ατζέντα από ζητήματα προτεραιότητας όπως η οικονομική ανάπτυξη ή η ασφάλεια. Πρέπει όμως να του δοθεί η ίδια προσοχή, διότι υποτιμούμε τη σημασία του.

Το ζήτημα της διατήρησης των ειδών –και αυτό θέλω να τονίσω– δεν είναι ένα είδος κοινωφελούς ιδρύματος για λίγα κακότυχα έντομα, χωρίς τα οποία θα τα καταφέρναμε μια χαρά. Μην με παρεξηγήσετε: η διατήρηση των ειδών σχετίζεται πράγματι με την αγάπη της χλωρίδας και της πανίδας, αλλά κυρίως, αφορά την πολιτική της ασφάλειας, την πολιτική για την αγορά εργασίας και την πολιτική για τη μετανάστευση. Αυτό που συχνά λησμονούμε στις συζητήσεις για τη βιοποικιλότητα είναι ο ρόλος που διαδραματίζουν τα ζώα και τα φυτά στο οικοσύστημά μας. Πρόκειται για τους φορείς παροχής των υπηρεσιών της φύσης που διατηρούν σε λειτουργία το οικοσύστημά μας. Χάρη στο πλήθος των διαφορετικών ειδών και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δεν διαβρώνονται οι ακτές, δεν σχηματίζονται χιονοστιβάδες και αυτοκαθαρίζονται οι υδάτινες μάζες. Μιλούμε, εν προκειμένω, για ένα σημαντικό στοιχείο της αειφόρου ανάπτυξης, με ζωτικά αγαθά και υπηρεσίες που προσφέρουν τα ζώα και τα φυτά, όπως η παροχή τροφής, η δέσμευση άνθρακα και η ρύθμιση των υδάτων – στοιχεία που αποτελούν τη βάση της οικονομικής ευμάρειας, της κοινωνικής ευημερίας και της ποιότητας ζωής. Η εξαφάνιση ειδών συνεπάγεται τη διαταραχή της φυσικής ισορροπίας – πυροδοτώντας επικίνδυνες αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η αντικατάσταση των υπηρεσιών που παρέχουν αυτά τα φυτά και ζώα αποτελεί δαπανηρή επιχείρηση. Στο τέλος, συγκεκριμένες περιοχές και οικότοποι καθίστανται πλέον μη κατοικήσιμοι ή δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν. Κατά συνέπεια, οι οικότοποι αυτοί δεν μπορούν πλέον να παράσχουν στο οικοσύστημα τα πολύτιμα αγαθά και τις υπηρεσίες τους. Και όχι μόνο αυτό· όλοι φοβόμαστε, για παράδειγμα, την ανεργία, την έλλειψη ασφάλειας και τη μετανάστευση, δηλαδή τις πιθανές περαιτέρω επιπτώσεις του φαινομένου αυτού.

Συνεπώς, είναι αρκετά σαφές ότι η προστασία των ειδών είναι ένα ζήτημα που επηρεάζει πολλούς τομείς πολιτικής. Η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων το τόνισε αυτό πρόσφατα, αφού εργάστηκε εντατικά για να αξιολογήσει τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω λίγα αριθμητικά στοιχεία. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το κόστος για την αντικατάσταση αυτών των φυσικών υπηρεσιών και την αντιμετώπιση συνεπειών όπως η ανεργία και η μετανάστευση θα ανέλθει στο 7% του ακαθάριστου εισοδήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Εάν αυτό δεν σας καταπλήσσει, ακολουθούν ορισμένα ακόμα στοιχεία. Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 25% των ευρωπαϊκών ζωικών ειδών κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η ίδια μελέτη αναφέρει επίσης ότι τα παράκτια οικοσυστήματα της Ευρώπης υφίστανται διαρκή καταστροφή. Ορισμένες περιφέρειες με σημαντική βιοποικιλότητα υφίστανται παρόμοια φθορά. Αντιθέτως, οι περιοχές με ανάπτυξη που οφείλεται σε ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως βιομηχανικά πάρκα, οικιστικά συγκροτήματα και υποδομές μεταφορών, αυξήθηκαν κατά 8% από το 1990.

Κυρίες και κύριοι, όπως θα γνωρίζετε, οι φορείς που θα διεξαγάγουν τις διαπραγματεύσεις στη Nagoya δεν συμφωνούν πάντα σχετικά με το τι επιθυμεί να επιτύχει η διάσκεψη. Οι ανεπτυγμένες χώρες επιθυμούν ισχυρούς στόχους, οι ΜΚΟ επιθυμούν φιλόδοξους στόχους, ενώ –κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη– οι οικονομικοί παράγοντες είναι ευχαριστημένοι με ρεαλιστικούς στόχους. Κατά τη γνώμη μου, η ΕΕ πρέπει να θέσει ψηλά τον πήχη στη Nagoya και, όπως ακριβώς και εδώ στην Ευρώπη, πρέπει να εργαστεί για να επιτύχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή της επιχειρηματικής κοινότητας – ιδίως τους τομείς και τους κλάδους της βιομηχανίας που χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό βιολογικούς πόρους. Η ΕΕ μπορεί να αποφασίσει εάν επιθυμεί να αποτελέσει καλό ή κακό παράδειγμα.

Κυρίες και κύριοι, είναι ήδη Οκτώβριος και πολλοί στην Ευρώπη δεν έχουν καν ακούσει ότι το 2010 έχει ανακηρυχθεί Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας. Ας διασφαλίσουμε από κοινού ότι θα δοθεί στη βιοποικιλότητα η σημασία που της αξίζει και που χρειάζεται για να συνεχίζει να προσφέρει τις οικολογικές υπηρεσίες της στο μέλλον. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ένα γνωστό ινδιάνικο γνωμικό: «Μόνο όταν κοπεί το τελευταίο δέντρο, μόνο όταν μολυνθεί ο τελευταίος ποταμός, μόνο όταν πιαστεί το τελευταίο ψάρι, τότε μόνο θα καταλάβετε ότι τα χρήματα δεν τρώγονται».

  Gay Mitchell, αναπληρωτής συντάκτης. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δίνετε να συμμετάσχω σε αυτήν τη συζήτηση.

Την περασμένη εβδομάδα, διατέλεσα επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Κοινοβουλίου στη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειωθεί όσον αφορά την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνόδου κορυφής και σε κάθε σχετική εκδήλωση, με είχε συνεπάρει ο ενθουσιασμός των συναδέλφων μου, των κυβερνήσεων, των διεθνών οργανισμών και των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν και είναι προσηλωμένοι στην επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που τέθηκαν το 2000. Έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος και υπάρχουν πολλά για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, αλλά πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.

Η πρόσβαση στην εκπαίδευση βελτιώνεται με ταχείς ρυθμούς. Οι εγγραφές σε σχολεία έφτασαν το 76% στην υποσαχάρια Αφρική και το 94% στη βόρεια Αφρική. Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό αυξάνεται. Έως το 2015, το 86% όσων ζουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό – ένα ποσοστό που ήταν 71% το 1990. Οι στόχοι σχετικά με την πρόσβαση στο νερό έχουν ήδη επιτευχθεί σε τέσσερις περιφέρειες – βόρεια Αφρική, Λατινική Αμερική και Καραϊβική, ανατολική Ασία και νοτιοανατολική Ασία. Η πρόσβαση στην ενέργεια αυξάνεται. Σχεδόν καθολική είναι η πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα στη βόρεια Αφρική.

Ωστόσο, παρότι έχει σημειωθεί σαφής πρόοδος, πρέπει να καταβληθούν ακόμα πολλές προσπάθειες. Όπως το έθεσε ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, πρέπει πραγματικά να «βάλουμε τα δυνατά μας» τα επόμενα πέντε έτη. Ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας, 1,4 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω έλλειψης πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό, και 2,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή δεν ανοσοποιήθηκαν μέσω εμβολίων τα οποία είναι εύκολα προσβάσιμα στον ανεπτυγμένο κόσμο και τα οποία διατίθενται για πάνω από 30 έτη.

Ο στόχος 7 των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας αφορά τη διασφάλιση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Στο πλαίσιο αυτού του στόχου, υπάρχουν αρκετοί επιμέρους στόχοι. Ο στόχος 7β είναι ενδεχομένως ο πιο περιεκτικός: «μείωση της απώλειας βιοποικιλότητας, επίτευξη, έως το 2010, σημαντικής μείωσης του ρυθμού της απώλειας». Οι δείκτες βιοποικιλότητας περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, το ποσοστό της έκτασης της γης που καλύπτεται από δάσος, τις εκπομπές CO2, το ποσοστό της συνολικής χρήσης υδάτινων πόρων, την κατανάλωση ουσιών που καταστρέφουν το όζον, και το ποσοστό ιχθυοαποθεμάτων εντός ασφαλών βιολογικών ορίων. Συνεπώς, η μείωση της απώλειας βιοποικιλότητας αποτελεί βασικό στοιχείο των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας.

Το 70% του φτωχού παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε αγροτικές περιοχές και εξαρτάται άμεσα από τη βιοποικιλότητα για την επιβίωση και την ευημερία του. Οι φτωχοί κάτοικοι των αστικών περιοχών εξαρτώνται επίσης από τη βιοποικιλότητα για την παροχή υπηρεσιών οικοσυστήματος, όπως η διατήρηση της ποιότητας του αέρα και των υδάτων και η διάσπαση των αποβλήτων. Είναι βέβαιο ότι η απώλεια βιοποικιλότητας και η αλλαγή του κλίματος θα πλήξουν πρώτα τον φτωχό πληθυσμό. Θα πλήξουν χώρες όπως το Τουβαλού στα νησιά της Πολυνησίας –μια χώρα που βρίσκεται μόλις 4,5 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας– και τις Μαλδίβες, όπου ο πρόεδρος Nasheed πραγματοποίησε φέτος μια «υποβρύχια» υπουργική σύσκεψη για να υπογραμμίσει το γεγονός ότι μέχρι το τέλος του αιώνα η χώρα του θα βρίσκεται κυριολεκτικά κάτω από το νερό.

Καλώ τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να δώσουν νέα ώθηση στην παγκόσμια συμμαχία για την κλιματική αλλαγή και το μέσο στήριξής της προκειμένου να αυξηθεί η οικοδόμηση ικανοτήτων των αναπτυσσόμενων χωρών και η βάση των γνώσεων σχετικά με τις αναμενόμενες επιπτώσεις της απώλειας βιοποικιλότητας και της αποτελεσματικής ενσωμάτωσής της στα σχέδια και τους προϋπολογισμούς ανάπτυξης.

Υπογράμμισα επίσης το γεγονός ότι τα προγράμματα προστασίας της βιοποικιλότητας και μείωσης της φτώχειας οφείλουν να υιοθετήσουν τις προτεραιότητες των φτωχών και να δώσουν περισσότερη έμφαση στην επιτόπια περιβαλλοντική διαχείριση, στην εξασφάλιση πόρων βιοποικιλότητας, στην αγροτική μεταρρύθμιση και στην αναγνώριση της εθιμικής κατοχής της γης.

Έως το 2050 θα ζουν στη Γη δύο εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι και το 90% αυτών θα γεννηθούν σε ό,τι συνιστά σήμερα τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Εάν επιτρέψουμε τη συνέχιση της εξαθλίωσης σε αυτές τις χώρες, τότε θα υπάρξει μαζική μετανάστευση από τον Νότο στον Βορρά και η ανισότητα θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει παγκόσμια ανάφλεξη.

Πολλοί δεν πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας το Τείχος του Βερολίνου να γκρεμίζεται. Τώρα θεωρούμε δεδομένο ότι οι χώρες της πρώην σοβιετικής κυριαρχίας είναι εταίροι μας στην ΕΕ. Το τείχος της φτώχειας μεταξύ Βορρά και Νότου μπορεί επίσης να γκρεμιστεί και πρέπει να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο και ασφαλέστερο κόσμο – έναν τόπο όπου μπορούμε να αποκτήσουμε νέους εταίρους και ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους μας.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. DIANA WALLIS
Αντιπροέδρου

  Joke Schauvliege, ασκούσα την Προεδρία του Συμβουλίου. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμοι βουλευτές, καταρχάς σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω σήμερα ενώπιον υμών για αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα, τη βιοποικιλότητα. Το Συμβούλιο, στα συμπεράσματά του της 15ης Μαρτίου 2010 με τίτλο «Βιοποικιλότητα μετά το 2010 - ΕΕ και παγκόσμιο όραμα και στόχοι και διεθνής πρόσβαση και καθεστώς επιμερισμού των οφελών», το Συμβούλιο τόνισε ότι πρέπει να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα και να αποφευχθεί η μη αναστρέψιμη ζημία στα οικοσυστήματα και τις λειτουργίες που επιτελούν, κυρίως προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική και οικονομική σταθερότητα και να επιτευχθούν οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας.

Το Συμβούλιο υπενθύμισε ότι η βιοποικιλότητα διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον παγκόσμιο αγώνα για την καταπολέμηση της πείνας και στη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας, καθώς και ότι συμβάλλει σημαντικά στη δημιουργία ευημερίας και τη μείωση της φτώχειας. Στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, η σχέση μεταξύ της προστασίας των οικοσυστημάτων, αφενός, και της απασχόλησης, του εισοδήματος και των μέσων διαβίωσης, αφετέρου, είναι πολύ στενότερη από ό,τι στην ΕΕ.

Ενόψει της 10ης Συνόδου της Διάσκεψης των Συμβαλλομένων Μερών στη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα (ΣΒΠ), η ΕΕ επιθυμεί να συμβάλει ενεργά και εποικοδομητικά, μέσω ρεαλιστικής, φιλόδοξης προσέγγισης, στην επίτευξη καθολικής συναίνεσης σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν μετά το 2010 για την προώθηση της βιοποικιλότητας. Σε αυτά περιλαμβάνονται επαρκή μέτρα για την ανάπτυξη μιας προοπτικής σχετικά με το στρατηγικό σχέδιο για την περίοδο μετά το 2010 που μπορεί, για παράδειγμα, να έχει χρονικό ορίζοντα έως το 2020, ένα όραμα που μπορεί να έχει χρονικό ορίζοντα έως το 2050, μια προοπτική σχετικά με τους επιμέρους στόχους και σημαντικά ορόσημα που συνδέονται με μετρήσιμους δείκτες και, τέλος, μια προοπτική σχετικά με τη θέσπιση κατάλληλων μέσων για τον έλεγχο, την αξιολόγηση και την παρακολούθηση.

Η συνεδρίαση υψηλού επιπέδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη πριν από δύο εβδομάδες, στις 22 Σεπτεμβρίου, ήταν μια καλή ευκαιρία να ζητηθεί από τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την κρίσιμη κατάσταση της βιοποικιλότητας σε ολόκληρο τον κόσμο, και ταυτόχρονα να τονιστεί η ανάγκη να διασφαλιστεί η βάση της ζωής στη Γη προς το συμφέρον της ανθρωπότητας και των μελλοντικών γενεών και να αναληφθούν κατάλληλες πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα.

Σχετικά με την τεχνική υποστήριξη για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, το Συμβούλιο πιστεύει ότι η ανάπτυξη και η μεταφορά βέλτιστων πρακτικών και τεχνολογιών είναι απαραίτητη για την καταπολέμηση της απώλειας βιοποικιλότητας, της αλλαγής του κλίματος και της απερήμωσης. Είναι σημαντικό να επιτευχθεί συντονισμένη δράση και ικανοποιητική, οικονομικά αποδοτική χρήση πόρων.

Όσον αφορά τη χρηματοδότηση, το Συμβούλιο εκφράζει την άποψη ότι για τη θέσπιση ενός αποτελεσματικού πλαισίου πολιτικής για την περίοδο μετά το 2010 και την κατάρτιση ενός νέου στρατηγικού σχεδίου για τη σύμβαση για τη βιολογική ποικιλότητα (ΣΒΠ) θα χρειαστεί κατάλληλη κινητοποίηση πόρων από όλες τις δυνατές πηγές, που θα καλύπτουν και τις δημόσιες και τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις, και θα συμπεριλαμβάνουν νέα είδη χρηματοδότησης και χρηματοδότηση για μέτρα καταπολέμησης της αλλαγής του κλίματος. Το Συμβούλιο πιστεύει ότι πρέπει να εξεταστεί επίσης η απελευθέρωση χρηματοδοτικών πόρων για τη βιοποικιλότητα μέσω της τροποποίησης, της εξάλειψης ή του αναπροσανατολισμού επιδοτήσεων που βλάπτουν τη βιοποικιλότητα. Η ενσωμάτωση της βιοποικιλότητας στις δραστηριότητες της επιχειρηματικής κοινότητας και σε άλλες τομεακές πολιτικές εξακολουθεί να αποτελεί ανάγκη και στόχο προτεραιότητας.

Ήδη στα συμπεράσματά του της 5ης Δεκεμβρίου 2006, το Συμβούλιο επεσήμανε, απαντώντας στο «Μήνυμα από το Παρίσι» σχετικά με τη βιοποικιλότητα, ότι η βιοποικιλότητα και η συντήρηση υπηρεσιών οικοσυστήματος πρέπει να συμπεριληφθούν στον διάλογο σχετικά με τις πολιτικές με εταίρους χώρες και περιφέρειες. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαδικασίας, αυτοί οι εταίροι έπρεπε να ενθαρρυνθούν να προσδιορίσουν περαιτέρω ανάγκες και να τις ιεραρχήσουν σε στρατηγικές και σχέδια εθνικής και περιφερειακής ανάπτυξης. Το Συμβούλιο εξακολουθεί να είναι πεπεισμένο ότι η ενσωμάτωση των υπηρεσιών οικοσυστήματος και της βιοποικιλότητας στα προγράμματα αναπτυξιακής συνεργασίας και η επακόλουθη οικονομική στήριξη είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν βιώσιμα αποτελέσματα.

Παρότι υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ της σύμβασης του Århus για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα, αφενός, και της βιοποικιλότητας, αφετέρου, πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι αυτή η σύμβαση καταρτίστηκε στο πλαίσιο της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (UNECE). Παρά το γεγονός ότι στη σύμβαση μπορούν να προσχωρήσουν χώρες που δεν είναι μέλη της UNECE, οι αναπτυξιακοί εταίροι μας δεν είναι προς το παρόν συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας, και ανυπομονώ να παρακολουθήσω τη συζήτησή σας, η οποία είμαι βέβαιος ότι θα θέσει πολλά νέα θέματα.

  Janez Potočnik, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, οι στρατηγικοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Nagoya παρατίθενται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 2009 και της 15ης Μαρτίου 2010 και θα αναπτυχθούν περαιτέρω και θα τελειοποιηθούν από το Συμβούλιο Περιβάλλοντος στις 14 Οκτωβρίου 2010. Τρία ζητήματα ξεχωρίζουν, συγκεκριμένα, ως προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το πρώτο είναι η έγκριση του νέου στρατηγικού σχεδίου για τη σύμβαση για την περίοδο 2011-2020. Το σχέδιο αυτό πρέπει να αντικατοπτρίζει τα βέλτιστα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία για την κατάσταση της βιοποικιλότητας και να παράσχει ένα αποτελεσματικό πλαίσιο εφαρμογής το οποίο θα είναι αρκετά φιλόδοξο για να προκαλέσει την εντατικοποίηση των προσπαθειών όλων των συμβαλλόμενων μερών στη σύμβαση. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να αποτρέψουμε την εξαφάνιση νέων ειδών και να επιτρέψουμε στη βιοποικιλότητα να συνεχίσει να παρέχει τα σημαντικά αγαθά και υπηρεσίες της από τα οποία εξαρτιόμαστε όλοι, και ιδίως οι φτωχοί πολίτες.

Η δεύτερη στρατηγική προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων σχετικά με το πρωτόκολλο πρόσβασης και διανομής των οφελών ως καίρια συμβολή στη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της βιοποικιλότητας μετά το 2010 και σύμφωνα με τη δέσμευση που ανέλαβαν όλα τα συμβαλλόμενα μέρη στην 8η Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών (ΔΣΜ 8) το 2006. Αυτή είναι μια προσδοκία που συμμερίζονται ευρέως οι αναπτυσσόμενες χώρες που είναι συμβαλλόμενα μέλη στη σύμβαση, πολλές από τις οποίες το θεωρούν αυτό την πρώτη προτεραιότητά τους.

Η τρίτη στρατηγική προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί η κινητοποίηση επαρκών πόρων για την υλοποίηση του πλαισίου πολιτικής για τη βιοποικιλότητα την περίοδο μετά το 2010, συμπεριλαμβανομένου του νέου στρατηγικού σχεδίου. Η ΕΕ στο σύνολό της έχει δεσμευτεί, στο πλαίσιο του στόχου για τη βιοποικιλότητα το 2020 που ενέκρινε νωρίτερα φέτος, να αυξήσει τη συνεισφορά της στην αποφυγή της απώλειας παγκόσμιας βιοποικιλότητας, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε αρκετά υπερήφανοι για όσα πράττουμε ήδη. Το διάστημα 2002-2008, η Ευρωπαϊκή Ένωση διέθετε ετησίως πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ, περίπου 740 εκατομμύρια ευρώ, για την παγκόσμια βιοποικιλότητα, κυρίως μέσω του θεματικού προγράμματος για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους στο πλαίσιο του μέσου αναπτυξιακής συνεργασίας, αλλά και του ΕΤΑ, καθώς και τα δύο περιλαμβάνουν αρκετές διατάξεις για τη βιοποικιλότητα.

Τα κράτη μέλη συνεισέφεραν επίσης σημαντικά στην πρόσφατη ανασύσταση των πόρων του Παγκόσμιου Ταμείου Προστασίας του Περιβάλλοντος, εκ των οποίων 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ διατίθενται για τη βιοποικιλότητα. Αυτό αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 28% σε σύγκριση με την προηγούμενη ανασύσταση πόρων, και η νέα πρωτοβουλία για τους ΑΣΧ, αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Barroso στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη τον περασμένο μήνα μπορεί σαφώς να ωφελήσει επίσης τη βιοποικιλότητα.

Η Επιτροπή επικαιροποιεί επί του παρόντος τα δικά της στοιχεία για την αναπτυξιακή συνεργασία σχετικά με τη βιοποικιλότητα, χρησιμοποιώντας την ίδια μεθοδολογία με αυτή που χρησιμοποίησε για τον υπολογισμό της σχετιζόμενης με το κλίμα χρηματοδότησης, και ενθαρρύνουμε, φυσικά, τα κράτη μέλη να πράξουν το ίδιο ώστε να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε ενοποιημένα στοιχεία στη Nagoya.

Πρέπει επίσης να διερευνήσουμε άλλους τρόπους για το πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε στην ενίσχυση της εφαρμογής της σύμβασης για τη βιοποικιλότητα και να βοηθήσουμε τις αναπτυσσόμενες χώρες που είναι συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει δυνάμει της σύμβασης αυτής, συγκεκριμένα, το νέο στρατηγικό σχέδιο για την περίοδο μετά το 2010 που πρόκειται να εγκριθεί στη Nagoya. Σκοπεύουμε να διερευνήσουμε τρόπους και μέσα για να το πράξουμε αυτό, από κοινού με τους εταίρους μας στη Nagoya.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η απώλεια βιοποικιλότητας δεν αποτελεί νέα πρόκληση για την άμβλυνση της φτώχειας. Ο στόχος του 2010 για τη βιοποικιλότητα είχε ενταχθεί ήδη το 2002 στον έβδομο ΑΣΧ και η ΕΕ έχει υπογραμμίσει κατηγορηματικά και επανειλημμένα τους σημαντικούς δεσμούς μεταξύ της βιοποικιλότητας και της ανάπτυξης. Μόλις τον περασμένο μήνα, στη δήλωσή του κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης υψηλού επιπέδου για τη βιοποικιλότητα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Πρόεδρος Barroso επισήμανε ότι η ικανότητά μας να εξαλείψουμε τη φτώχεια και την πείνα και να βελτιώσουμε την υγεία των παιδιών και των μητέρων εξαρτάται από τη μακροπρόθεσμη διαθεσιμότητα φρέσκου νερού, τροφής, φαρμάκων και πρώτων υλών που παρέχει η φύση.

Η ίδια υπενθύμιση γίνεται και στην έκθεση σχετικά με τους ΑΣΧ του 2010, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να αντιμετωπίσουν προκλήσεις επισιτιστικής ασφάλειας, και στο πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για τη συνοχή της αναπτυξιακής πολιτικής την περίοδο 2010-2013, όπου περιλαμβάνεται ένας συγκεκριμένος στόχος για τη βιοποικιλότητα και συνοδευτικοί δείκτες στο πλαίσιο του λειτουργικού πλαισίου για την ενίσχυση της συνοχής των πολιτικών της ΕΕ με τους αναπτυξιακούς στόχους.

Αυτό που ενδεχομένως να είναι καινούργιο είναι η αύξηση των γνώσεων και της ευαισθητοποίησης σχετικά με την οικονομία της απώλειας βιοποικιλότητας και τον βαθμό στον οποίο η απώλεια αυτή υπονομεύει προοπτικές για την άμβλυνση της φτώχειας σε βάθος χρόνου. Η διεθνής μελέτη σχετικά με τα «οικονομικά στοιχεία των οικοσυστημάτων και της βιολογικής ποικιλότητας» (ΟΣΟΒ) καταδεικνύει πόσο δαπανηρή είναι η απώλεια βιοποικιλότητας και η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων για τις οικονομίες μας, συμπεριλαμβανομένων των οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών. Επομένως, δεν πρόκειται πλέον για ηθικό ζήτημα, αντιθέτως πρόκειται για ζήτημα που αφορά την ποιότητα της ζωής μας, αλλά εντούτοις η διατήρηση της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων δεν εκλαμβάνεται ως προτεραιότητα ανάπτυξης.

Εκφράζεται η ελπίδα ότι η ΟΣΟΒ θα συμβάλει στην αλλαγή αυτής της κατάστασης, ώστε περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες εταίροι να δώσουν μεγαλύτερη προτεραιότητα στη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της βιοποικιλότητας στις αναπτυξιακές στρατηγικές τους, αλλά, ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν αποτελεί επίκεντρο δράσεων σε εθνικές και περιφερειακές στρατηγικές στήριξης, η ευρωπαϊκή αναπτυξιακή πολιτική απαιτεί να αντιμετωπίζεται το περιβάλλον και η βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων ως διατομεακό θέμα που πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις αναπτυξιακές δραστηριότητες. Και το μέσο αναπτυξιακής συνεργασίας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης περιλαμβάνουν διατάξεις για την αντιμετώπιση της απώλειας βιοποικιλότητας.

Εν κατακλείδι, αναφορικά με τους μηχανισμούς για τη διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης στην ενημέρωση και συμμετοχής του κοινού στη λήψη αποφάσεων για ζητήματα βιοποικιλότητας, η ΕΕ στηρίζει πλήρως το σχέδιο απόφασης για τη ΔΣΜ 10 σχετικά με το στρατηγικό σχέδιο, το οποίο προτρέπει τα συμβαλλόμενα μέρη και άλλες κυβερνήσεις να επιτρέψουν την ευρεία και αποτελεσματική συμμετοχή στην πλήρη επίτευξη των στόχων της σύμβασης και του στρατηγικού σχεδίου. Πιστεύουμε επίσης ότι το πρωτόκολλο πρόσβασης και διανομής των οφελών πρέπει να υποχρεώσει τα συμβαλλόμενα μέρη να θεσπίσουν εθνικά πλαίσια που θα επιτρέπουν στις αυτόχθονες και τοπικές κοινότητες να λαμβάνουν εκ των προτέρων ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με το εάν θα παράσχουν ή όχι πρόσβαση στις παραδοσιακές γνώσεις τους.

Υποστηρίζω όλα όσα ανέφεραν οι συντάκτες των ερωτήσεων και είμαι πραγματικά ευγνώμων για την πολύτιμη συνεισφορά τους.

  Esther de Lange, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Schauvliege, κύριε Επίτροπε, το σημαντικότερο που θα πρέπει να σας ζητήσουμε αύριο στο ψήφισμά μας θα είναι φιλόδοξοι, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικοί στόχοι στη Nagoya. Η ευφυής προσέγγιση θα ήταν να συμφωνήσουμε εκεί τη λήψη μέτρων που θα επιδιώκουν όχι μόνο τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, αλλά και την καταπολέμηση των επιπτώσεων της αλλαγής του κλίματος, την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας –για τους οποίους πολλά έχουν ειπωθεί ήδη– και τη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας, κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Μ’°έναν σμπάρο δυο τρυγόνια» – αυτό ονομάζω αποδοτικότητα.

Ωστόσο, προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εκφράζεται με μία φωνή. Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας: το ηθικό μου είναι πεσμένο εν προκειμένω. Άκουσα πολλές αναφορές σε δηλώσεις του Συμβουλίου από προηγούμενα έτη έως και τον φετινό Μάρτιο, αλλά άκουσα ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα. Εντούτοις, ελπίζω ότι οι σκέψεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου έχουν εξελιχθεί από τις γενικότητες της δήλωσης της 15ης Μαρτίου. Το ελπίζω, τουλάχιστον – θα το δούμε στις 14 Οκτωβρίου. Ελπίζω επίσης ότι αντλούμε διδάγματα από τα σφάλματα του παρελθόντος· ότι δεν θα μεταβούμε σε μία ακόμα διεθνή σύνοδο κορυφής με μια εντολή που χαρακτηρίζεται από αοριστίες και γενικότητες, και ότι εμείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα σπαταλήσουμε όλο μας τον χρόνο εκεί σε αμοιβαίες διαβουλεύσεις για το πώς πρέπει να αντιδράσουμε στις εξελίξεις, χωρίς να αφήσουμε χρόνο για να διαδραματίσουμε τον ηγετικό ρόλο τον οποίο ζήτησε, μεταξύ άλλων, και η κ. Kadenbach.

Το τελευταίο σημείο στο οποίο θέλω να επιστήσω την προσοχή αφορά την ενσωμάτωση της βιοποικιλότητας σε άλλες πολιτικές. Εμείς, το Κοινοβούλιο, ζητήσαμε αυτήν τη συνοχή στον τομέα του περιβάλλοντος και σε άλλες πολιτικές στην πρόσφατη έκθεση σχετικά με τη βιοποικιλότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση· ομοίως, πρέπει επίσης να ενσωματώσουμε τη βιοποικιλότητα σε διεθνές επίπεδο. Η βιοποικιλότητα δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά απλώς το περιβάλλον ή τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας· και σε άλλες σφαίρες, όπως στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), ζητήματα που δεν άπτονται του εμπορίου, όπως η βιοποικιλότητα, πρέπει να ιεραρχηθούν πολύ υψηλότερα στην ατζέντα. Κύριε Επίτροπε, γνωρίζω ότι η βιοποικιλότητα είναι ένα ζήτημα το οποίο θεωρείτε πολύ σημαντικό. Ευελπιστώ ότι θα μεταδώσετε αυτό το μήνυμα σχετικά με τη διεθνή ενσωμάτωση στους ομολόγους σας σε διεθνές επίπεδο.

  Michael Cashman, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (ΕΝ) Κυρία Πρόεδρε, συμμετείχα και εγώ στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών μαζί με τον κ. Mitchell και εκπροσωπήσαμε το Κοινοβούλιο για το θέμα των ΑΣΧ. Επιθυμώ να συγχαρώ την Επιτροπή για όσα πράττει, αλλά επιθυμώ να ενημερώσω το Κοινοβούλιο ότι εμείς στην ΕΕ διαδραματίζουμε ισχυρό ρόλο διεθνώς όσον αφορά τα συγκεκριμένα ζητήματα – τη βιοποικιλότητα, την κλιματική αλλαγή και, φυσικά, την άμβλυνση της φτώχειας στο πλαίσιο των ΑΣΧ∙ ωστόσο, και αυτό προκαλεί ενδιαφέρον, στα Ηνωμένα Έθνη μας έχει δοθεί μόνο καθεστώς παρατηρητή. Αυτό πρέπει να αλλάξει, καθώς έχουμε αναλάβει ηγετικό ρόλο σε διεθνές επίπεδο επί των θεμάτων αυτών.

Φέτος είναι το Έτος Βιοποικιλότητας, αλλά θα πρότεινα κάθε έτος να είναι έτος βιοποικιλότητας. Οι πολίτες μας –ίσως στο θεωρείο των επισκεπτών, ίσως από το σπίτι τους που μας παρακολουθούν– θα αναρωτηθούν τι σχέση έχει αυτό με τους ίδιους. Χωρίς ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι ντομάτες κονσέρβα που διαλέγουν στο σούπερ μάρκετ δεν θα βρισκόταν εκεί χωρίς τη βιοποικιλότητα. Χρειαζόμαστε σφαιρική ενημέρωση για το τι σημαίνει αυτό. Όπως το έθεσε θαυμάσια ο κ. Mitchell, αυτό το τείχος της φτώχειας –και επιτρέψτε μου να προσθέσω, της στέρησης– πρέπει να γκρεμιστεί.

Μιλάμε για συνοχή των πολιτικών στο Κοινοβούλιο, αλλά επιτρέψτε μου απλώς να αναφερθώ σε ορισμένα από αυτά τα ζητήματα: χωρίς συνοχή των πολιτικών σχετικά με την πρόσβαση στην ενέργεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο, την αποψίλωση των δασών, την κλιματική αλλαγή, την επισιτιστική ασφάλεια, τη μεταρρύθμιση της κοινής γεωργικής πολιτικής, την κοινή αλιευτική πολιτική, την αρπαγή γαιών, τους φυσικούς πόρους και την πρόσβαση στο νερό, δεν πρόκειται ποτέ να προστατέψουμε τη βιοποικιλότητα και δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουμε την ταλαιπωρία των φτωχών πολιτών του κόσμου.

  Gerben-Jan Gerbrandy, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, όσο συζητάμε την ευρωπαϊκή θέση στη διάσκεψη της Nagoya, έξω από το Κοινοβούλιο λαμβάνει χώρα ένα κυνήγι: ένα ανελέητο κυνήγι πόρων, ένα κυνήγι για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ορυκτά, ξυλεία, τροφή και νερό, ένα κυνήγι πόρων τους οποίους τους παρέχει όλους η φύση.

Σε αυτό το κυνήγι, οι κινέζοι επενδυτές επιθυμούν να κατασκευάσουν μια λεωφόρο μέσω του εθνικού πάρκου Serengeti για να εκμεταλλευτούν τους πόρους της κεντρικής Αφρικής. Σαουδάραβες επενδυτές διαθέτουν δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή οδικών δικτύων μήκους 6.000 χιλιομέτρων μέσω των τροπικών δασών του Κονγκό για να ξεκινήσει η λειτουργία τεράστιων μονάδων παραγωγής φοινικέλαιου.

Όλοι επιθυμούμε να σταματήσουμε την απώλεια βιοποικιλότητας, αλλά στον πραγματικό κόσμο, αυτό το κυνήγι πόρων εμποδίζει την επίτευξη των στόχων μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε την απώλεια βιοποικιλότητας είναι να αλλάξουμε ριζικά τη συμπεριφορά μας.

Χρειαζόμαστε τη βιοποικιλότητα για τροφή, στέγαση, φάρμακα, καθαρό αέρα κ.ο.κ. Απλά είναι αδύνατον να επιβιώσουμε χωρίς τη βιοποικιλότητα. Φτάνουμε σε ένα κομβικό σημείο, όπου η ζημία καθίσταται μη αναστρέψιμη και, ακόμα χειρότερα, επιταχύνεται. Αυτή είναι η αίσθηση επείγουσας ανάγκης που χαρακτηρίζει τη διάσκεψη της Nagoya, και αυτή είναι η αίσθηση επείγουσας ανάγκης που αναμένω από τους υπουργούς και τους Επιτρόπους που θα παραστούν σε αυτήν.

Δυστυχώς, οι πολιτικές δηλώσεις και τα ψηφίσματα δεν θα είναι αρκετά για να μεταδοθεί αυτή η αίσθηση της επείγουσας ανάγκης. Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερη πίεση. Για τον λόγο αυτόν, ξεκίνησα μία εκστρατεία στο Διαδίκτυο, μαζί με πολλούς συναδέλφους από ολόκληρο τον κόσμο. Θέλω να ακουστούν οι φωνές όλων σε αυτό το θέμα· διότι οι πολίτες ενδιαφέρονται συναφώς. Μπορείτε να μεταβείτε μέσω του Facebook στη σελίδα «Stop biodiversity loss» και να στηρίξτε αυτήν την εκστρατεία. Ο υποφαινόμενος και πολλοί συνάδελφοι θα παρουσιάσουμε τις χιλιάδες υπογραφές στους φορείς λήψης αποφάσεων στη Nagoya, προκειμένου να τους ενημερώσουμε ότι οι πολίτες βασίζονται στην αποφασιστικότητα και την επιμονή τους ώστε να στεφθεί η Nagoya με επιτυχία.

  Sandrine Bélier, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Schauvliege, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, οι δεσμεύσεις που ανελήφθησαν στο Ρίο το 1992 και στο Γιοχάνεσμπουργκ το 2002 δεν τηρήθηκαν. Οι στρατηγικές μας για την ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας υπήρξαν αποτυχημένες, και γνωρίζουμε τον λόγο αυτής της αποτυχίας.

Το κλίμα αλλάζει, η βιοποικιλότητα μειώνεται, και η ανθρωπότητα πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά ώστε να προσαρμόζεται αναλόγως με ολοένα ταχύτερους ρυθμούς και με τρόπους που καθίστανται ολοένα και πιο δύσκολοι. Στη Nagoya, λίγες εβδομάδες πριν από το Κανκούν, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει την ευκαιρία να ταχθεί υπέρ της προσαρμογής του μοντέλου της οικονομικής μας ανάπτυξης στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα.

Κλιματική απορρύθμιση, ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας και καταπολέμηση της φτώχειας: αυτές οι τρεις προκλήσεις, και οι αναγκαίες αντιδράσεις για την αντιμετώπισή τους, είναι στενά συνδεδεμένες. Έχουμε την ευθύνη να προτείνουμε και να παρουσιάσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα είναι πιο δίκαιο, πιο ισορροπημένο και πιο βιώσιμο.

Επομένως, ας μιλήσουμε ξεκάθαρα και πρακτικά. Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου προσδιορίζει τρεις βασικές προκλήσεις, οι οποίες εγείρουν τώρα πολλά ερωτήματα σχετικά με τη θέση της Επιτροπής και του Συμβουλίου.

Η πρώτη πρόκληση, φυσικά, είναι να ξεκινήσουμε την προστασία και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Αυτό προϋποθέτει επαρκή χρηματοδότηση, την απόσυρση κάθε κρατικής ενίσχυσης που βλάπτει τη βιοποικιλότητα και έναν ειδικό προϋπολογισμό που προτείνουμε να δεκαπλασιαστεί. Ωστόσο, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση έτοιμη να διαθέσει το 0,3% του ΑΕΠ της στην πολιτική για την ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας και να πείσει τις χώρες του ΟΟΣΑ να κάνουν το ίδιο;

Η δεύτερη πρόκληση αφορά το κόστος της απώλειας βιοποικιλότητας στην κοινωνία, το οποίο μόλις τώρα ξεκίνησε να αποτιμάται. Εκτιμάται ότι ανέρχεται περίπου στο 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αλλά αυτός ο υπολογισμός δεν λαμβάνει υπόψη την κοινωνική, πολιτιστική, ηθική και επιστημονική αξία της βιοποικιλότητας.

Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασισμένη να αντισταθεί στη αποτίμηση της αξίας των έμβιων όντων σε χρήμα; Είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί την κοινή κληρονομιά του ανθρώπινου είδους και να επιβεβαιώσει ότι η φύση έχει ανεκτίμητη αξία και δεν διατίθεται προς πώληση;

Τέλος, η τρίτη πρόκληση είναι να σταματήσουμε τη λεηλασία των γενετικών πόρων από επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Μία λύση συνίσταται στη ρύθμιση της πρόσβασης σε γενετικούς πόρους με τρόπο ο οποίος θα σέβεται, συγκεκριμένα, πλήρως τα δικαιώματα των αυτοχθόνων και τοπικών κοινοτήτων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα φέρει και πάλι συγκεκριμένη ευθύνη κατά τις διαπραγματεύσεις αυτές. Ως εκ τούτου, είναι αποφασισμένη, κατά πρώτον, να υπερασπιστεί την αρχή της μη δυνατότητας κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της ίδιας της ζωής και, κατά δεύτερον, να στηρίξει την αποπληρωμή του οικολογικού χρέους στις χώρες του Νότου, υποστηρίζοντας την αναδρομικότητα του συστήματος που πρόκειται να εγκριθεί;

  Nirj Deva, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η βιοποικιλότητα δεν αποτελεί αφηρημένη έννοια που χρησιμοποιείται από ακατάληπτους επιστήμονες για την αναφορά τους σε κάποια περιβαλλοντική ιδιομορφία. Η βιοποικιλότητα βρίσκεται στον πυρήνα της επιβίωσής μας, ως ανθρώπινου γένους, σε αυτόν τον πλανήτη.

Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, τον πρόσφατο υπολογισμό του δρα Pavan Sukhdev σχετικά με την απώλεια βιοποικιλότητα και το κόστος αυτής της απώλειας. Τα πορίσματά του καταδεικνύουν ότι μόνο η αποψίλωση των δασών –η απώλεια των πνευμόνων της Γης, που μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο και μας επιτρέπουν να αναπνέουμε– κοστίζει 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως. Κάθε χρόνο, χάνουμε, σε κόστος αντικατάστασης, παραγωγή οξυγόνου αξίας 4,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Πρόκειται για μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης.

Εάν, κάθε χρόνο, χάναμε περιουσιακά στοιχεία παρόμοιας αξίας με αυτής του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, είμαι βέβαιος ότι οι παρευρισκόμενοι στην Αίθουσα θα είχαν αναστατωθεί, αλλά, εφόσον πρόκειται για τη βιοποικιλότητα, κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Το ποσό χρηματοδότησης που θα απαιτηθεί για την αντικατάσταση της απώλειας του οξυγόνου που προκαλούμε κόβοντας δέντρα είναι τεράστιο.

Πάρτε για παράδειγμα την κατάρρευση της αλιείας γάδου στη Νέα Γη τη δεκαετία του 1990. Το κόστος αντικατάστασης ήταν 2 δισεκατομμύρια δολάρια Καναδά. Εάν χάσουμε –κάτι που συμβαίνει ήδη– μέρος του φαρμακευτικού γενετικού υλικού που προέρχεται από τη βιοποικιλότητα, θα χάσουμε πρώτες ύλες αξίας περίπου 640 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα και χρειαζόμαστε σοβαρούς ανθρώπους να λάβουν σοβαρές αποφάσεις.

  Kartika Tamara Liotard, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, σε δύο εβδομάδες θα μεταβούμε όλοι στη Nagoya της Ιαπωνίας για να συζητήσουμε το θέμα της βιοποικιλότητας. Αναρωτιέμαι εάν στο μενού που θα σερβίρουν οι οικοδεσπότες μας θα περιλαμβάνεται ερυθρός τόνος ή φάλαινα. Ωστόσο, η βασική συζήτηση θα αφορά για μία ακόμα φορά το εάν θα ξεκινήσουμε προσφέροντας χρήματα ή συζητώντας στόχους. Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα προτιμούσαν να ξεκινήσουμε προσφέροντας χρήματα και η ΕΕ θα προτιμούσε να ξεκινήσει συζητώντας στόχους.

Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: ότι πρέπει να σταματήσουμε την απώλεια βιοποικιλότητας με κάθε τρόπο. Το κόστος της μη ανάληψης δράσης υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 4.000 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως το 2050. Συνεπώς, η μη ανάληψη δράσης δεν αποτελεί επιλογή, και με ανησυχεί το γεγονός ότι, μεταξύ άλλων, η νέα ολλανδική κυβέρνηση σκοπεύει να μειώσει τον προϋπολογισμό για την αναπτυξιακή βοήθεια –έναν από τους πιο ζωτικούς χρηματοδοτικούς πόρους για την καταπολέμηση της απώλειας βιοποικιλότητας στις αναπτυσσόμενες χώρες– κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Εάν η ΕΕ επιθυμεί πραγματικά να επιτύχει κάτι στη Nagoya, πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο και να αναπτύξει η ίδια υγιή γεωργική και αλιευτική πολιτική, και να μην περιμένει να υποβάλει σχετικές προτάσεις μετά τη Nagoya. Κατά τη μεταρρύθμιση της γεωργικής πολιτικής, πρέπει να στοχεύσουμε πέραν της απλής βιώσιμης γεωργικής πολιτικής και να υιοθετήσουμε σθεναρή στάση. Συνεπώς, καλώ την Επιτροπή να μεταφέρει όσα συμφωνηθούν στη Nagoya σε μετρήσιμες και παρακολουθήσιμες προτάσεις, και να αναπτύξει ένα μακροπρόθεσμο όραμα ώστε τνα μην χρειαστεί να δηλώσουμε ο 2011 για μία ακόμα φορά ότι δεν κατορθώσαμε να αναχαιτίσουμε την απώλεια της βιοποικιλότητας.

  Anna Rosbach, εξ ονόματος της Ομάδας EFD. – (DA) Κυρία Πρόεδρε, είναι πολύ απλό: η βιοποικιλότητα επηρεάζει τα πάντα. Συνεπώς, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διατήρησή της στη διάσκεψη στη Nagoya. Ωστόσο, καθώς διαρκώς υλοτομούμε δάση, καλλιεργούμε νέες εκτάσεις και κατασκευάζουμε φράγματα σε ποταμούς, είναι σαφές ότι υπάρχει έλλειψη γνώσεων και ικανοτήτων όσον αφορά τη συμπερίληψη των οικοτόπων και οικοσυστημάτων στην εθνική νομοθεσία. Τα πάντα, από τη σύγχρονη γεωργία, την αλιεία, την οικιστική ανάπτυξη, τα οδικά δίκτυα και τις μεταφορές έως τα πολλά διαφορετικά είδη βιομηχανίας, έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα του πλανήτη. Η θαλάσσια ζωή βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Πάνω από το 50% όλων των ψαριών και οστρακοειδών που καταναλώνονται στην ΕΕ αλιεύονται εκτός της ΕΕ. Έχουμε επιδοθεί σε υπεραλιεία, και η ανάκαμψη των αποθεμάτων είναι δύσκολη. Η Βαλτική Θάλασσα παρουσιάζει ιστορικά υψηλά επίπεδα ρύπανσης. Στις εγκύους στη Σουηδία συνιστάται να μην καταναλώνουν ψάρια που αλιεύονται τοπικά. Τα κράτη μέλη της ΕΕ μπορεί να έχουν λάβει μέτρα για τη βελτίωση των φυσικών συνθηκών, αλλά πού είναι ο υπόλοιπος κόσμος; Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε άλλα μέρη του κόσμου να αναπτυχθούν; Η παγκόσμια βιοποικιλότητα θα μειωθεί εξαιτίας των δραστηριοτήτων του ανθρώπου – είτε υπάρχει αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη είτε όχι. Ωστόσο, οι απαιτήσεις μας εδώ δεν πρέπει να είναι μη ρεαλιστικές. Η βιοποικιλότητα θα ωφεληθεί περισσότερο εάν παραμείνουμε ρεαλιστές. Επομένως, είναι καιρός να βρούμε πρακτικές, ρεαλιστικές λύσεις για τη διατήρηση της υγείας του χερσαίου περιβάλλοντος, της χλωρίδας και της πανίδας, καθώς και του υδάτινου περιβάλλοντος.

  Claudiu Ciprian Tănăsescu (NI). – (RO) Θα ήθελα να ξεκινήσω τονίζοντας το γεγονός ότι είναι απολύτως επιτακτική ανάγκη να υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σαφή, ενιαία θέση σχετικά με το ζήτημα της βιοποικιλότητας ενόψει της 10ης Συνόδου της ΔΣΜ στη Nagoya. Εάν δεν υιοθετήσουμε σταθερή, συνεπή θέση, θα οδηγηθούμε σε ένα ακόμα σκανδαλώδες αποτέλεσμα, όπως αυτό της διάσκεψης της CITES τον Μάρτιο του 2010. Για αυτόν τον λόγο, θα ήθελα οι συστάσεις που διατύπωσε η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων να γίνουν αποδεκτές χωρίς επιφυλάξεις, καθότι μπορούν να προσφέρουν τη βέλτιστη καθοδήγηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατάρτιση επίσημης θέσης, την οποία οι εκπρόσωποί μας θα μπορέσουν να στηρίξουν σθεναρά στη Nagoya αυτόν τον μήνα.

Πέραν αυτών, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν διακυβεύεται μόνο η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως καθαρά σκεπτόμενου, υπεύθυνου εταίρου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και το μέλλον του πλανήτη.

  Richard Seeber (PPE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια λεπτομέρεια. Ο Επίτροπος κ. Potočnik –τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα– παρουσιάζει αριθμητικά στοιχεία σε δολάρια, τα οποία ωστόσο μετατρέπει στη συνέχεια σε ευρώ. Ο κ. Deva παρουσιάζει επίσης αριθμητικά στοιχεία σε δολάρια. Δεν τα εξέτασα λεπτομερώς, αλλά αυτό μας φανερώνει πράγματι ότι η συζήτηση για τη βιοποικιλότητα δεν έχει φθάσει ακόμα ουσιαστικά στην Ευρώπη. Είναι εμφανές ότι εμείς στην Ευρώπη δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να σχηματίσουμε τη δική μας γνώμη επ’°αυτού του ζητήματος, και πιστεύω ότι θα ήταν καλή ιδέα να λάβουμε αυτήν τη συζήτηση αρκετά σοβαρά υπόψη, ώστε να μεταφράσουμε το πραγματικό νόημά της σε συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία. Πιστεύω ότι πρόκειται για μια ελιτίστικη συζήτηση που απέχει πολύ από όσα συμβαίνουν πραγματικά στα σπίτια των πολιτών μας. Πιστεύω ότι εάν δεν επιτύχουμε την εισαγωγή αυτής της συζήτησης στα σπίτια και τα νοικοκυριά της Ευρώπης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αυξηθεί η πολιτική της βαρύτητα εδώ στο Κοινοβούλιο. Με άλλα λόγια, πιστεύω ότι η επικοινωνιακή στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε τώρα συνίσταται απλά στο να μεταφέρουμε αυτό το ζήτημα στους πολίτες, όπως προείπα, και μόλις μάθουμε τις αντιδράσεις τους, θα μπορέσουμε να θέσουμε συγκεκριμένους στόχους.

Ο κ. Επίτροπος ανέφερε ορισμένους πολύ συγκεκριμένους στόχους. Ελπίζω ότι θα μπορέσει να επιτύχει την έγκρισή τους στη Nagoya και ελπίζω επίσης ότι η Κοινότητα θα εκφράσει ομόφωνα την άποψή της. Αυτή είναι πάντα η μεγάλη πρόσκληση σε αυτές τις διεθνείς διασκέψεις.

Πιστεύω ακόμα ότι τα χρήματα από μόνα τους δεν είναι αρκετά. Πολλοί συνάδελφοι βουλευτές ζήτησαν πρόσθετη χρηματοδότηση. Αυτός μπορεί να είναι ένας τρόπος, αλλά δεν είναι αρκετός για να διασφαλίσει την επιτυχία. Δεύτερον, όπως ανέφερα, πρέπει να αλλάξουμε την επικοινωνιακή στρατηγική μας· και, τρίτον, πρέπει να βελτιώσουμε την ποιότητα των δεδομένων που διαθέτουμε. Είναι σαφές ότι ελλείπουν ακόμα πολλά δεδομένα, και πιστεύω ότι αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο η Κοινότητα, παρά το ερευνητικό πρόβλημά της, θα μπορούσε και πάλι να επιτύχει κάτι συγκεκριμένο.

Όπως γνωρίζετε, το προσφιλές μου θέμα είναι το νερό. Εάν δεν εφαρμόσουμε τη νέα αλιευτική πολιτική, για παράδειγμα, θα αναγκαστούμε να εργαστούμε σκληρά για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος όσον αφορά τα είδη που χρειάζονται προστασία. Κατά πάσα πιθανότητα, οι υπουργοί αλιείας θα πρέπει να επιβάλουν εκ νέου υπερβολικές αλιευτικές ποσοστώσεις, και η βιοποικιλότητα θα βρεθεί, για άλλη μία φορά, στο περιθώριο. Για τον λόγο αυτόν, πιστεύω ότι μας δίνεται μια πραγματική ευκαιρία να αποδείξουμε σε αυτό το Κοινοβούλιο ότι εννοούμε πραγματικά όσα λέμε. Ας δούμε ποια μορφή θα λάβουν οι προτάσεις τότε.

  Κρίτων Αρσένης (S&D). - Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, εκπρόσωποι του Συμβουλίου, πράγματι συζητάμε σε αυτήν την αίθουσα με θέρμη για τους στόχους και την υλοποίηση νέων στόχων για τη βιοποικιλότητα. Όμως, αυτήν τη στιγμή, ενώ εμείς συζητάμε, οι διαπραγματεύσεις κινδυνεύουν με πλήρη κατάρρευση, και τώρα ευθυνόμαστε εμείς, ευθύνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για αυτό το λόγο, θέλω να απευθυνθώ στο Συμβούλιο και να το παρακαλέσω να αλλάξει τη στάση του.

Θα πρέπει να προχωρήσουμε, να «ξεμπλοκάρουμε» τις διαπραγματεύσεις για το Πρωτόκολλο ABS, για την πρόσβαση και το μοίρασμα των ωφελειών στη γενετική πληροφορία. Πράγματι, αν δεν το κάνουμε, όχι μόνο διατηρούμε μια κατάσταση που ευνοεί τη βιοπειρατεία και αποτελεί έγκλημα αυτήν τη στιγμή απέναντι στις τοπικές κοινωνίες και τους γενετικούς πόρους, αλλά θα χαθεί τελείως μία ακόμη ευκαιρία για το περιβάλλον, θα καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις, και θα έχουμε μία δεύτερη Κοπεγχάγη.

Για αυτό, παρακαλώ θερμά το Συμβούλιο να εξετάσει ουσιαστικά αυτό το θέμα. Θα πρέπει να αλλάξουμε στάση, πριν συμβεί να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, για πρώτη φορά, που θα οδηγήσει σε κατάρρευση περιβαλλοντικές διαπραγματεύσεις.

  Chris Davies (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε όσον αφορά την αναστροφή της απώλειας μοναδικών ειδών ζωής γίνεται εμφανής όσο συνεχίζεται η συζήτηση, προκαλώντας μας κατάθλιψη. Πολλά πρόκειται να ειπωθούν στη διάσκεψη για τη βιοποικιλότητα σχετικά με την ανάγκη να εφαρμοστούν τα ορθά μέτρα, αλλά, εάν καταλήξουμε σε αυτήν τη μεγαλόπνοη δήλωση, θα επιτύχουμε ελάχιστα.

Ελπίζω ότι μπορούμε να θέσουμε μια δέσμη στόχων και να θεσπίσουμε τους μηχανισμούς οικονομικής στήριξης –που αναμφίβολα συνδέονται με την πρόσβαση σε βιολογικούς πόρους– για να τους προσδώσουμε κάποια αξία. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε ότι θα τεθούν σε εφαρμογή διαδικασίες για την αξιολόγηση και την επιβεβαίωση της συμμόρφωσης, και ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ρυθμίσεις για τη συχνή αναθεώρηση των στόχων και για βελτιώσεις στις διαδικασίες συν τω χρόνω.

Είναι αρκετά σαφές ότι αυτή η διάσκεψη δεν θα μπορέσει ενδεχομένως να επιτύχει την ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας· ο ρυθμός είναι απλώς υπερβολικά ταχύς. Ωστόσο, εάν τουλάχιστον μπορέσουμε να θεσπίσουμε μηχανισμούς και τη δομή που θα μπορέσουν εντέλει να επιβραδύνουν και ίσως μία μέρα να αναστρέψουν την απώλεια αυτήν, τότε οι προσπάθειές μας θα κριθούν επιτυχείς.

  Bas Eickhout (Verts/ALE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να εκφράσω στον Επίτροπο κ. Potočnik τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου για την προσήλωσή του στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Γνωρίζουμε ότι οι προθέσεις του είναι καλές και ότι εργάζεται σκληρά για τον σκοπό αυτόν. Εν προκειμένω, τα πράγματα φαίνονται καλά όσον αφορά τη δέσμευση της Ευρώπης στη Nagoya. Ωστόσο, πρέπει ακόμα να συμφωνήσουμε στόχους σε επιμέρους τομείς όπως την αλιεία, τη γεωργία και τη δασοκομία. Εξακολουθούμε να αναμένουμε φιλόδοξους στόχους σε όλους αυτούς τους τομείς, κυρίως από την πλευρά της Ευρώπης.

Ωστόσο, κάτι που είναι και το σημαντικότερο, στο τέλος, όταν επιστρέψουμε από τη Nagoya, αυτοί οι στόχοι πρέπει να μεταφραστούν σε ευρωπαϊκή πολιτική. Τα προσεχή έτη, πρόκειται να αναθεωρήσουμε τη γεωργική πολιτική μας, καθώς και την αλιευτική πολιτική μας. Ο κ. Επίτροπος μάς δήλωσε πως προσπαθεί επίσης να διασφαλίσει ότι ο όρος «βιοποικιλότητα» θα περιλαμβάνεται σαφώς σε αυτήν την πολιτική. Και όμως, το Συμβούλιο σιωπά. Συνεπώς, απευθύνω το ερώτημα στην ασκούσα την Προεδρία, την κ. Schauvliege, σχετικά με τις ενέργειες στις οποίες σχεδιάζει να προβεί το Συμβούλιο στο εγγύς μέλλον. Μπορούμε, φυσικά, να δώσουμε ωραίες υποσχέσεις στη Nagoya, αλλά τι πρόκειται να πράξουμε στο εγγύς μέλλον όσον αφορά τη δική μας αλιευτική και γεωργική πολιτική; Εδώ το ζήτημα γίνεται πραγματικά σημαντικό· διαφορετικά, οι υποσχέσεις μας στη Nagoya θα είναι απλώς κενολογίες.

  Peter van Dalen (ECR). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, αύριο θα ψηφίσουμε την πρόταση ψηφίσματος σχετικά με τη διάσκεψη στη Nagoya και, στο πλαίσιο της παρέμβασής μου, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην τροπολογία 1, την οποία καταθέσαμε η κ. de Lange και εγώ, εξ ονόματος των οικείων Ομάδων μας. Η τροπολογία αυτή επαναβεβαιώνει την αρχή ότι οι ότι οι έμβιες μορφές και οι διεργασίες ζωής δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διπλώματος ευρεσιτεχνίας. Συνεπώς, η τροπολογία ζητεί μια εξαίρεση για τους δημιουργούς νέων ποικιλιών, επιτρέποντας την ελεύθερη περαιτέρω ανάπτυξη ποικιλιών φυτών.

Χωρίς αυτήν την εξαίρεση, υπάρχει κίνδυνος να μπορέσουν να επιβιώσουν μόνο οι εταιρείες με τα περισσότερα χρήματα και τα μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Τότε, αυτές οι εταιρείες θα καθορίζουν ποια είδη θα κυκλοφορούν στην αγορά, και αυτό αναμφίβολα δεν θα είναι προς όφελος της βιοποικιλότητας. Κατά συνέπεια, σας απευθύνω θερμή έκκληση να δώσετε προσοχή και να στηρίξετε την τροπολογία 1 στην αυριανή ψηφοφορία.

  Oreste Rossi (EFD). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, από τις 18 έως τις 29 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί η 10η ΔΣΜ σχετικά με τη βιοποικιλότητα στην Ιαπωνία, και είναι σημαντικό να γνωρίζει το Κοινοβούλιο τι προτίθεται να προτείνει το Συμβούλιο αναφορικά με την προστασία και τη διασφάλιση της βιοποικιλότητας.

Σε μια μελέτη 4.000 φυτών το 22% εξ αυτών χαρακτηρίστηκαν απειλούμενα είδη. Αυτό σημαίνει ότι ένα στα πέντε φυτά κινδυνεύει με εξαφάνιση και –σύμφωνα με μία άλλη ανησυχητική στατιστική– θα εξαφανιστούν επίσης πολλά φυτά τα οποία δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά είδη ζώων. Μαζί με αυτά, κινδυνεύουμε να χάσουμε δραστικά συστατικά, στην περίπτωση των φυτών, που είναι θεμελιώδους σημασίας σε βιομηχανίες που ασχολούνται με την ανάπτυξη νέων προϊόντων που μπορούν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση ανίατων, επί του παρόντος, ασθενειών. Όσον αφορά τα ζώα, εάν εξαφανιστούν, θα χάσουμε χαρακτηριστικά που είναι σημαντικά για τον πλανήτη μας.

Φέτος τον Σεπτέμβριο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε έναν κανονισμό της ΕΕ σχετικά με το θέμα αυτό με σαφή πλειοψηφία που δεν μπορεί να μην δεσμεύσει την Επιτροπή να υιοθετήσει την ίδια προσέγγιση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καταπολέμηση της φτώχειας και, ως εκ τούτου, και της πείνας, επιτυγχάνεται επίσης μέσω της διατήρησης του πλούτου των φυσικών πόρων μας, της ανεκτίμητης χλωρίδας και πανίδας μας, ενός πλούτου που δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε και τον οποίο πρέπει να διατηρήσουμε με όσα μέσα διαθέτουμε.

  Licia Ronzulli (PPE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, το 2002 εκπρόσωποι κυβερνήσεων από ολόκληρο τον κόσμο ανέλαβαν τη δέσμευση να μειώσουν σημαντικά την απώλεια βιοποικιλότητας έως το 2010. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο στόχος αναφέρθηκε και τονίστηκε σε ποικίλα διεθνή φόρουμ, δυστυχώς δεν επιτεύχθηκε.

Ο ρυθμός αυτής της απώλειας στον πλανήτη επιταχύνθηκε σε σημείο που να είναι 100 φορές ταχύτερος από τους φυσικούς κύκλους, και κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών έφτασε σε επίπεδα άνευ προηγουμένου. Στην Ευρώπη, ένα στα έξι θηλαστικά κινδυνεύει με εξαφάνιση, και όταν ένα είδος εξαφανίζεται μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση σε όλα τα υπόλοιπα. Τα τελευταία 30 έτη, χάθηκε τουλάχιστον το 30% όλων των ειδών ζώων και φυτών στον πλανήτη.

Χωρίς φιλόδοξους στόχους, που πρέπει να εγκριθούν άμεσα, η απώλεια βιοποικιλότητας –αυτό έχει ήδη αναφερθεί πάνω από μία φορά, και έχει επίσης επισημανθεί και από τη WWF– από σήμερα έως το 2050 θα κοστίσει στην Ευρώπη 1.100 δισεκατομμύρια ευρώ. Συνεπώς, όπως τόνισε η κ. Striffler στην ερώτησή της, η διασφάλιση της βιοποικιλότητας αποτελεί σημαντική πτυχή των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας και της στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

Η προώθηση της βιοποικιλότητας σημαίνει περισσότερα όπλα στη φαρέτρα μας για την καταπολέμηση της απόλυτης ένδειας και πείνας, μέσω της εφαρμογής πολιτικών περιβαλλοντικής βιωσιμότητας που διατηρούν τον πλούσιο και εύφορο πλανήτη μας. Χρειαζόμαστε νέο στρατηγικό όραμα και νέους στόχους που θα λαμβάνουν υπόψη τη συνεχή απώλεια ειδών και θα αντικατοπτρίζουν τη σημασία που αποδίδουμε στο πρόβλημα.

  Edite Estrela (S&D). – (PT) Όταν μιλούμε για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, αναφερόμαστε επίσης στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, την επισιτιστική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία, την καταπολέμηση της φτώχειας, την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας και τη βιώσιμη ανάπτυξη του πλανήτη· με άλλα λόγια, μιλούμε για το συλλογικό μας μέλλον.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί στην παρούσα Αίθουσα, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εκφραστεί ομόφωνα στη διάσκεψη στη Nagoya και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Απαιτείται πολιτική βούληση προκειμένου να σωθούν τα είδη χλωρίδας και πανίδας που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Αρκετοί βουλευτές ανέφεραν επίσης ότι το κόστος της απώλειας βιοποικιλότητας είναι της τάξης των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως: με άλλα λόγια, περίπου το 1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Ωστόσο, αναφέρθηκε επίσης –και υπάρχουν μελέτες που το αποδεικνύουν– ότι έως το 2050 το κόστος αυτό μπορεί να έχει αυξηθεί στο 7% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, ενώ οι αποδόσεις από τις επενδύσεις για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας είναι 100 φορές μεγαλύτερες.

Η βιοποικιλότητα είναι σημαντική για τον περιορισμό της αλλαγής του κλίματος και την προσαρμογή σε αυτήν, δεδομένου, για παράδειγμα, του ρόλου που διαδραματίζουν τα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματα ως σημαντικές δεξαμενές άνθρακα. Συνεπώς, ελπίζουμε να επιτευχθούν καλά αποτελέσματα στη διάσκεψη. Αυτό ελπίζουν οι ευρωπαίοι πολίτες, και ελπίζουμε επίσης ότι τα αποτελέσματα θα συμβάλλουν στην καλύτερη ενημέρωσή τους για τις προκλήσεις που πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουμε.

  Paul Nuttall (EFD). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η «βιοποικιλότητα» είναι μια λέξη που ακούω συχνά από ευρωκράτες, βουλευτές του ΕΚ και ομάδες άσκησης πίεσης εδώ στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, αναρωτιέμαι εάν κάποιος εδώ μπορεί να δώσει τον πραγματικό ορισμό αυτής της λέξης· είμαι απολύτως βέβαιος ότι κανένας από εσάς δεν μπορεί.

Περιέργως, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να καταλαβαίνετε το αντικείμενο της συζήτησής σας όταν θεσπίζετε νόμους για ολόκληρη την ΕΕ.

Αλλά τι σημαίνει πραγματικά ο βολικά αόριστος και ασαφής όρος «βιοποικιλότητα»; Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ορθός αριθμός ειδών, είτε πρόκειται για ένα αγρόκτημα της Cumbria είτε για ένα προάστιο του Λίβερπουλ ή ακόμα για ένα δάσος του Cheshire, και προκαλώ την Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων να καταλήξει σε έναν ορθό ορισμό, ειδάλλως να σταματήσει να χρησιμοποιεί συναφώς αμαλγάματα λέξεων.

Και, επιτρέψτε μου να ρωτήσω, ποια είναι τα όρια των περιοχών βιοποικιλότητας; Αφορούν ποτέ παράκτια θαλάσσια περιβάλλοντα; Και εάν ναι, γιατί κόπτεστε να κατασκευάσετε τερατώδη αιολικά πάρκα που και είναι επιζήμια για την άγρια χλωρίδα και πανίδα και δεν δουλεύουν καν;

Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν έχετε την παραμικρή ιδέα. Δεν υπάρχει καθαρή σκέψη, συνεκτική πολιτική και λογική σε όσα προτείνετε. Εάν πρόκειται να κάνετε κήρυγμα, όπως κάνετε, κοιταχτείτε πρώτα στον καθρέφτη, τακτοποιήστε τα του οίκου σας και αφήστε μας να ξεκινήσουμε με την καταστροφική κοινή αλιευτική πολιτική.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση στο πλαίσιο της διαδικασίας της γαλάζιας κάρτας σύμφωνα με το άρθρο 149, παράγραφος 8, του Κανονισμού)

  Chris Davies (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, αναρωτιέμαι εάν ο αξιότιμος βουλευτής συμφωνεί ότι χάνουμε μοναδικά είδη ζωής σε αυτόν τον πλανήτη μέρα με τη μέρα και ότι υπάρχει ανάγκη να αναληφθεί διεθνής δράση ώστε να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Δεν άκουσα πουθενά στα σχόλιά του εάν συμφωνεί με αυτό και τον καλώ να εξηγήσει τη θέση του στο Σώμα.

  Paul Nuttall (EFD). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, ας βάλουμε ορισμένα πράγματα σε τάξη. Εάν επιθυμείτε παραδείγματα ειδών που εξαφανίζονται, κυκλοφορούν πολλές αναξιόπιστες στατιστικές – πάρτε για παράδειγμα τις πολικές αρκούδες. Αναφέρεται συνεχώς ότι ο πληθυσμός των πολικών αρκούδων έχει μειωθεί. Και όμως, οι πολικές αρκούδες είναι σήμερα περισσότερες από ό,τι τη δεκαετία του 1940.

Συμφωνώ ότι τα είδη εξαφανίζονται, αλλά δεν πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση –η οποία είναι ξένη προς κάθε έννοια δημοκρατίας, καθόσον οι βρετανοί πολίτες δεν είχαν ποτέ λόγο επ’°αυτού του θέματος– είναι το κατάλληλο φόρουμ για να αποφασίσει αυτό το ζήτημα. Αυτό πρέπει να γίνει σε εθνικό επίπεδο.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). – (HU) Κύριε Potočnik, θα ήθελα να προειδοποιήσω τους συνάδελφους βουλευτές να μην πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να επιτύχει τον στόχο της. Ορθώς επιθυμούμε να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο στη Nagoya για την προστασία της βιοποικιλότητας, αλλά ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατορθώσει να σταματήσει την απώλεια βιοποικιλότητας. Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί και ας εξετάσουμε ποια είναι τα δικά μας καθήκοντα. Ο Επίτροπος κ. Potočnik, ο όποιος προέρχεται από σλοβενική αγροτική οικογένεια –εγώ προέρχομαι από ουγγρική αγροτική οικογένεια– θα ήθελε επίσης να επιστήσει την προσοχή στη μεγάλη αντίφαση μεταξύ της βιοποικιλότητας και της ρύθμισης των γεωργικών δραστηριοτήτων. Από τη μία πλευρά, παρέχουμε στους γεωργούς ενισχύσεις για να χτίσουν τεχνητές φωλιές για πουλιά, ενώ, από την άλλη, θεσπίζουμε, για σκοπούς στήριξης των βοσκοτόπων, ότι το ποσοστό των δέντρων και των θάμνων δεν επιτρέπεται να ξεπερνά το ένα τρίτο της έκτασης, και ότι οι γεωργοί πρέπει να κόψουν τυχόν δέντρα που υπερβαίνουν αυτό το όριο. Με άλλα λόγια, μειώνουμε τους οικοτόπους για τα πτηνά και άλλα ζώα. Η μελλοντική κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στη βιοποικιλότητα και τις γεωργικές επιδοτήσεις. Συμφωνώ απόλυτα με την έκθεση, ότι πρέπει να καθορίσουμε την αξία των στοιχείων περιβαλλοντικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένης της αξίας αγοράς της βιοποικιλότητας, η οποία είναι πολύ δύσκολο να αποτιμηθεί. Για αυτόν τον λόγο, είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε και να επιβραβεύσουμε τους γεωργούς στο μέλλον, διότι η αγορά δεν το πράττει.

  Corina Creţu (S&D). – (RO) Η διασφάλιση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας αποτελεί έναν από τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, με άμεσες, μείζονες επιπτώσεις στην ανθρώπινη ζωή. Η ρύπανση και η απερίσκεπτη χρήση γεωργικών εκτάσεων, δασών και υδάτινων πόρων προκαλεί κλιματική αλλαγή, η οποία θέτει σε κίνδυνο τους φυσικούς πόρους του πλανήτη.

Θα ήθελα να αναφέρω μια από τις πιο σοβαρές απειλές, την αυξανόμενη δυσκολία πρόσβασης σε πηγές πόσιμου νερού, η οποία φέρνει το ανθρώπινο είδος αντιμέτωπο με την απαισιόδοξη προοπτική έως το 2050 το 45% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού να απειλείται λόγω λειψυδρίας.

Δυστυχώς, μόλις φέτος η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξε ότι το δικαίωμα σε καθαρό, καλής ποιότητας πόσιμο νερό και το δικαίωμα σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής είναι βασικά ανθρώπινα δικαιώματα απαραίτητα για την απόλαυση της ζωής. Ωστόσο, αυτή η διακήρυξη γίνεται σε μια εποχή όπου ήδη πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό και κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής. Τα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας εξαιτίας πόσιμου νερού που είναι ακατάλληλο προς κατανάλωση παραμένουν, υπό τις συνθήκες αυτές, ανησυχητικά υψηλά, ιδίως μεταξύ των παιδιών. Για τον λόγο αυτόν, πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ασκήσει πιέσεις στη διάσκεψη στη Nagoya για την εξεύρεση σαφώς ταχύτερης και συγκεκριμένης λύση σε αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αναπτυσσόμενος κόσμος, τα οποία επιδεινώνουν τη φτώχεια και την έλλειψη προοπτικών.

Πιστεύω ότι η ιστορική ευθύνη που φέρουν οι ανεπτυγμένες χώρες για την υλική και οικολογική κατάσταση του πλανήτη πρέπει να παράσχουν ένα επιπλέον επιχείρημα υπέρ της στήριξης πολιτικών που θα αντιταχθούν στην τρέχουσα τάση να ενθαρρύνεται η μη βιώσιμη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε αναπτυσσόμενες χώρες που εξαρτώνται από τις εξαγωγές πρώτων υλών.

  Mario Pirillo (S&D). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, στις 18 Οκτωβρίου θα ξεκινήσει η δέκατη διεθνής σύνοδος για τη βιοποικιλότητα στην Ιαπωνία. Στη σύνοδο θα συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά το γεγονός ότι δεν πέτυχε τους στόχους που τέθηκαν το 2001, δηλαδή την ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας μέχρι το 2010.

Πρόσφατες μελέτες καταδεικνύουν ότι οι φυσικοί μας πόροι διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο, ιδίως οι θαλάσσιες περιοχές των μεσογειακών χωρών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει σε εφαρμογή σημαντικές δράσεις για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, αλλά πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερες δεσμεύσεις για την προστασία της βιοποικιλότητας: υπόσχεση για αύξηση της χρηματοδότησης του προγράμματος Natura 2000 και ανάληψη πιο δυναμικής δράσης από την Επιτροπή για την άσκηση των εποπτικών εξουσιών που της έχουν εκχωρηθεί από τη Συνθήκη.

Ποια μέτρα λαμβάνονται για τη μείωση των καθυστερήσεων στην εφαρμογή των οδηγιών Natura 2000;

  Daciana Octavia Sârbu (S&D). – (RO) Αν αναλογιστούμε όχι μόνο τις περιβαλλοντικές, αλλά και τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της καταστροφής της βιοποικιλότητας, καθίσταται εμφανές ότι δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τη σημασία της προσεχούς διάσκεψης στη Nagoya.

Η οικολογική καταστροφή στην Ουγγαρία, που προκάλεσε τον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων, έχει πλήξει επτά πόλεις και τα οικοσυστήματα πολλών ποταμών, απειλώντας να φτάσει στον Δούναβη και στο Δέλτα του Δούναβη στη Ρουμανία. Η κατάσταση αυτή δεν μας παρέχει μόνο ένα θλιβερό σκηνικό στη σημερινή συζήτηση, αλλά προκαλεί και ένα ισχυρό τράνταγμα για τη λήψη αυστηρότερων μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας. Είναι καιρός να αναθερμανθεί η συζήτηση για την απαγόρευση της χρήσης επικίνδυνων ουσιών στην εξορυκτική βιομηχανία προκειμένου να τεθεί τέλος σε αυτές τις τραγωδίες.

Το ψήφισμα σχετικά με τη βιοποικιλότητα που παρουσίασε η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων περιέχει πολλά σημαντικά σημεία. Ωστόσο, θα ήθελα να υπογραμμίσω ορισμένα από αυτά τα σημεία που θεωρώ εγώ εξαιρετικά σημαντικά.

Πρωτίστως και κατ’ εξοχήν, ο κύριος στόχος των διαπραγματεύσεων πρέπει να είναι η έγκριση φιλόδοξων, συγκεκριμένων στόχων που σχετίζονται με διάφορους τομείς και κλάδους δραστηριότητας, από τις κατασκευές και τις μεταφορές έως τη δασοκομία και τη γεωργία.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Ως μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, με προβληματίζουν έντονα τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών που παρουσιάζουν ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την απώλεια βιοποικιλότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο επείγων χαρακτήρας του προβλήματος απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες σε επίπεδο ΕΕ και κρατών μελών και, ως εκ τούτου, πιστεύω ότι είναι απαραίτητο η Επιτροπή και τα κράτη μέλη να δράσουν από κοινού στη διάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του Οκτωβρίου στην πόλη Nagoya της Ιαπωνίας, προκειμένου να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα των προσεγγίσεων τους και να επιτευχθούν μετρήσιμοι και ρεαλιστικοί στόχοι με δεσμευτικές προθεσμίες. Θα ήθελα επίσης να τονίσω την ανάγκη να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση στον ιδιωτικό τομέα σχετικά με τα οικονομικά οφέλη του αγώνα για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την απόδοση των επενδύσεων για τη διατήρησή της. Η απώλεια βιοποικιλότητας μειώνει ήδη το επίπεδο ευημερίας των πολιτών και προκαλεί ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, που αναμένεται να ανέλθουν σε αρκετά τρισεκατομμύρια μέχρι το 2050.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). – (RO) Η Ευρώπη μπορεί να χωριστεί σε εννέα διακριτές βιογεωγραφικές περιοχές, βάσει παρόμοιων χαρακτηριστικών κλίματος, τοπογραφίας, γεωλογίας και βλάστησης.

Η περιοχή του Δούναβη συγκαταλέγεται στις πρώτες 20 οικοπεριοχές στον κόσμο. Η βιοποικιλότητα της συγκεκριμένης περιοχής είναι εξαιρετικά πλούσια. Φιλοξενεί 2.000 είδη φυτών και 5.000 είδη ζώων. Από το 1991 το Δέλτα του Δούναβη αποτελεί περιοχή παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, ενώ η περιοχή του Δούναβη περιλαμβάνει αρκετές ζώνες ειδικής προστασίας και ειδικές ζώνες διατήρησης στο πλαίσιο του δικτύου Natura 2000.

Δεδομένου ότι το οικοσύστημα του Δούναβη και του Δέλτα του Δούναβη είναι μοναδικό και ευαίσθητο και φιλοξενεί σπάνια είδη φυτών που απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της ρύπανσης, πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενισχύει ενίοτε τις ικανότητες πρόβλεψης και αντίδρασης αναφορικά με τις πλημμύρες, την ακραία ξηρασία και τη ρύπανση από ατυχήματα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εγκρίνει σειρά μέτρων για την προστασία της ποικιλότητας, ιδίως της βιοποικιλότητας. Η φύση δεν αποτελεί μόνο ένα σημαντικό μέρος της κληρονομιάς της Ευρώπης και δεν προσφέρει μόνο οικονομικά οφέλη, αλλά παρέχει επίσης πολλές πολύτιμες υπηρεσίες, όπως καθαρισμό των υδάτων, έλεγχο των πλημμυρών, πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους, επικονίαση των καλλιεργειών και δραστηριότητες αναψυχής.

Η καλλιέργεια της γης, η ταχεία αστικοποίηση και η ανάπτυξη υποδομών μεταφορών έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και, για παράδειγμα, τα μεγάλης κλίμακας συστήματα αποστράγγισης έχουν μειώσει μεγάλο τμήμα των ζωνών φυσικής διάχυσης των υδάτων των πλημμυρών.

  Charles Goerens (ALDE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, οι διαδοχικές διασκέψεις για την προστασία της βιοποικιλότητας, αντί να προσφέρουν λύσεις, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένας τρόπος επικαιροποίησης ενός ασήμαντου απολογισμού στον τομέα αυτό. Πρόκειται για θέμα χρημάτων ή ευθύνης; Θα έλεγα και τα δύο.

Τα δάση, τα οποία φιλοξενούν την πλειονότητα των ειδών, απειλούνται, μεταξύ άλλων, από τη διαφθορά και την αδιαφορία. Η διαφθορά –για την οποία οι ηγέτες των αναπτυσσόμενων χωρών είναι εξίσου υπεύθυνοι με όσους επωφελούνται από την κακή διακυβέρνηση– εξηγεί μόνο εν μέρει την αποτυχία στον συγκεκριμένο τομέα. Όσον αφορά την αδιαφορία, ας θυμηθούμε ότι ούτε οι καταναλωτικές μας συνήθειες είναι ουδέτερες, εν προκειμένω.

Πώς μπορούμε να γίνουμε πιο υπεύθυνοι; Καθώς δεν έχω πολύ χρόνο, θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα: τη δασική πιστοποίηση. Υφίστανται πρότυπα. Μπορεί η Επιτροπή να μου πει εάν, κατά τη γνώμη της, οι περιορισμοί στις εισαγωγές, όπως και η θέσπιση των δύο συστημάτων δασικής πιστοποίησης, συμβάλλουν στον περιορισμό των ζημιών στον τομέα αυτόν; Έχει διεξαχθεί κάποια αξιολόγηση και, αν ναι, θα μπορούσατε να μας αναφέρετε τα βασικά συμπεράσματά της;

  Isabella Lövin (Verts/ALE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, εάν η ΕΕ επιθυμεί να φανεί κάπως αξιόπιστη στη Nagoya, πρέπει όχι μόνο να προτείνει στρατηγικά σχέδια, αλλά και να αναλάβει δράση αναφορικά με τις τρέχουσες πολιτικές που εφαρμόζει στο εσωτερικό της.

Η συμβιβαστική πρόταση που εκπονεί επί του παρόντος η Επιτροπή για να επιτρέψει τη συνέχιση της εξαγωγής του σοβαρά απειλούμενου ευρωπαϊκού χελιού, ενός είδους που περιλαμβάνεται στο προσάρτημα ΙΙ της σύμβασης CITES, παρόλο που θα μπορούσε κάλλιστα να περιλαμβάνεται στο προσάρτημα Ι της CITES, το μόνο που προκαλεί είναι ντροπή. Τα αποθέματα ευρωπαϊκού χελιού, ενός κοινού είδους, μειώθηκαν κατά 40% από το 2007.

Για να επιδείξει η ΕΕ οποιονδήποτε βαθμό αξιοπιστίας στη Nagoya ή στην επόμενη διάσκεψη της CITES, δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να επιβάλει την πλήρη απαγόρευση των εξαγωγών και εισαγωγών χελιών. Δεν θα πρέπει να ακούει ένα μικρό αλιευτικό τομέα που επιθυμεί να εξάγει υαλόχελα –απειλούμενα υαλόχελα– στην Ιαπωνία στην τρέχουσα τιμή των 600 ευρώ το κιλό.

  João Ferreira (GUE/NGL). – (PT) Η διατήρηση της βιοποικιλότητας, πολύ περισσότερο από οικονομικό ζήτημα, συνιστά ηθική επιταγή και απαραίτητη προϋπόθεση για το μέλλον του ίδιου του ανθρώπινου είδους.

Πριν από τη διάσκεψη της Nagoya, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντλήσει διδάγματα από τις αποτυχίες της στον τομέα αυτόν και μπει στον σωστό δρόμο εάν επιθυμεί πρακτικά αποτελέσματα και όχι επαναλαμβανόμενες και ανούσιες δηλώσεις προθέσεων. Μεταξύ άλλων, θα πρέπει να αλλάξει ριζικά τις τομεακές πολιτικές της. Η μείωση της ποικιλότητας των ειδών και των ποικιλιών φυτών που καλλιεργούνται πρέπει να σταματήσει και να αναστραφεί, όπως και η διάβρωση της γενετικής βάσης από την οποία εξαρτώνται τα τρόφιμα. Πρέπει να προωθηθεί η χρήση ποικιλιών φυτικών ειδών που καλλιεργούνται σε συγκεκριμένες περιοχές. Η ομογενοποίηση της γεωργικής παραγωγής, τα πρότυπα εντατικής γεωργίας που συμβάλλουν στην εξάπλωση ασθενειών, καθώς και η εγκατάλειψη των μικρομεσαίων αγροτικών εκμεταλλεύσεων που προκύπτουν από τη σημερινή γεωργική και εμπορική πολιτική πρέπει να καταπολεμηθούν. Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα. Η βιοποικιλότητα και η σειρά των περιβαλλοντικών ισορροπιών που εξαρτώνται από αυτήν αποτελούν μέρος της κληρονομιάς του πλανήτη μας: ένα κοινό αγαθό το οποίο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσει στα χέρια ιδιωτών· ένα ανεκτίμητο κοινό αγαθό η χρήση και η απόλαυση του οποίου πρέπει να διασφαλίζεται σε όλους.

  Angelika Werthmann (NI). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, το 2010 έχει ανακηρυχθεί Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαθέτουμε ήδη εξαιρετικά μέσα για την προστασία της βιολογικής ποικιλομορφίας· αναφέρομαι συγκεκριμένα στο πρόγραμμα του δικτύου Natura 2000 ή την οδηγία για τους οικότοπους. Ωστόσο, η αξία κάθε ιδέας έγκειται στην εκτέλεσή της, και λυπάμαι που το λέω αλλά σε πολλά κράτη μέλη αυτό εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο.

Ως μέλη της Επιτροπής Αναφορών, εφιστάται συνεχώς η προσοχή μας σε σοβαρά προβλήματα που αφορούν περιοχές που εντάσσονται στο δίκτυο Natura 2000. Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή πρέπει να λάβουν από κοινού ηγετικό ρόλο στην προσεχή διάσκεψη στην Ιαπωνία. Ωστόσο, κάποια στιγμή οι πολίτες θα σταματήσουν να τα πιστεύουν αυτά, εκτός και εάν τα λόγια μας ακολουθούνται από ορατές πράξεις.

  Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE). – (LT) Η βιοποικιλότητα είναι ένα δύσκολο και περίπλοκο θέμα το οποίο είναι, βεβαίως, σημαντικό και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τον κόσμο συνολικά. Ωστόσο, η βιοποικιλότητα εγείρει άλλο ένα ζήτημα: πώς θα εξισορροπήσουμε την προστασία του περιβάλλοντος και την οικονομική ανάπτυξη; Αυτό είναι κατά πάσα πιθανότητα το γενικό πρόβλημα που μας προκαλεί τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο.

Είναι γνωστό ότι η απώλεια βιοποικιλότητας σχετίζεται, κατά κύριο λόγο, με ανεύθυνη ανθρώπινη οικονομική δραστηριότητα. Μπορεί πάντα να υποστηριχθεί ότι οι απαιτήσεις προστασίας του περιβάλλοντος παρεμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα, διότι τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υψηλά, ενώ των άλλων χωρών όχι, με αποτέλεσμα συγκεκριμένα προβλήματα στον τομέα αυτόν, και είναι, φυσικά, δύσκολο να επιτευχθεί ισορροπία. Ωστόσο, και πάλι θα μπορούσαν να υπάρξουν συγκεκριμένα μέσα πρόληψης. Αναφέρομαι στις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη χρησιμοποίηση αναλύσεων για να δικαιολογηθούν αυτές οι δραστηριότητες.

Είναι σημαντικό αυτές οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων να είναι υψηλής ποιότητας και ανεξάρτητες. Φυσικά, σε ρεαλιστικούς όρους, θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία στη Nagoya, αλλά παρόλα αυτά θα ήθελα να ευχηθώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον Επίτροπο ό,τι καλύτερο.

  Luís Paulo Alves (S&D). – (PT) Επικροτώ τη διεξαγωγή αυτής της συζήτησης με το Συμβούλιο και την Επιτροπή, στο πλαίσιο της οποίας μπορούμε να συζητήσουμε τα σχέδια και τους βασικούς στρατηγικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας, ενόψει της Διάσκεψης των Συμβαλλομένων Μερών στη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα.

Ελπίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να υιοθετήσει μια ισχυρή και συνεπή θέση σε αυτήν τη διάσκεψη, με ιδέες για συγκεκριμένα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν με σκοπό να εξασφαλιστεί ότι η προστασία της βιοποικιλότητας μπορεί να συμβάλει στην αειφόρο ανάπτυξη. Θα ήθελα να επισημάνω ότι η διατήρηση της βιοποικιλότητας είναι θεμελιώδους σημασίας για την ποιότητα των οικοσυστημάτων, έχει άμεσες επιπτώσεις σε βασικές λειτουργίες, όπως η παραγωγή τροφίμων ή η διαθεσιμότητα του νερού, και αποτρέπει τις κατολισθήσεις και τις πλημμύρες.

Τέλος, θα ήθελα οι πολιτικές απαντήσεις που θα δοθούν με σκοπό την εξασφάλιση της ενσωμάτωσης της βιοποικιλότητας στις δραστηριότητες οικονομικών τομέων, όπως η γεωργία, η δασοκομία, η αλιεία και ο τουρισμός, να χαρακτηρίζονται από θάρρος και τη φιλοδοξία να προστατεύσουν αυτήν την ανεκτίμητη αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη κληρονομιά –όπως στην περιφέρειά μου, τις Αζόρες– από εξωτερικά συμφέροντα που την απειλούν με συγκεκαλυμμένο τρόπο.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, αυτήν την εβδομάδα ακούσαμε τη θαυμάσια είδηση ότι έχουν ανακαλυφθεί περισσότερα από 20.000 νέα θαλάσσια είδη. Η διάσκεψη στη Nagoya πρόκειται να αναλάβει την ευθύνη σχετικά με αυτό ακριβώς, ώστε όχι μόνον τα συγκεκριμένα είδη να εξακολουθήσουν να υφίστανται, αλλά και να καταστεί δυνατή η ανακάλυψη ακόμα περισσότερων ειδών και να μην εξαφανιστούν προτού καν μάθουμε την ύπαρξή τους.

Ωστόσο, η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης –της Επιτροπής, του Συμβουλίου και των κρατών μελών– δεν πρόκειται να διακυβευτεί μόνο στη Nagoya. Θα διακυβευτεί και έναν μήνα αργότερα στο Παρίσι, στη συνεδρίαση της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Θυννοειδών του Ατλαντικού, όπου πρόκειται να αποφασιστεί το μέλλον του ερυθρού τόνου, ενός θαλάσσιου είδους που απειλείται σε μεγάλο βαθμό από εξαφάνιση.

Πιστεύω ότι αυτήν τη συνέπεια είναι σημαντικό να ζητήσουμε, γιατί αυτό που αναφέρει η Επιτροπή σχετικά με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας είναι καλό, στην πραγματικότητα είναι πολύ καλό, αλλά πρέπει να είναι συνεπές όταν εφαρμόζεται σε τομεακές πολιτικές, όπως για παράδειγμα στην αλιευτική πολιτική.

Θα είναι σημαντικό και ουσιώδες να παρατηρήσουμε πώς η συνέπεια που πρόκειται να δούμε και ελπίζουμε να δούμε –όπως ζητούμε για τη Nagoya– θα διατηρηθεί στο Παρίσι, όταν θα καταλάβουμε ότι η προστασία του ερυθρού τόνου σημαίνει προστασία όχι μόνο ενός ζώου, αλλά και ενός τρόπου ζωής, ενός πολιτισμού και, πρωτίστως, ενός τρόπου να βλέπουμε τον κόσμο που σχετίζεται με το ανθρώπινο γένος.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η συζήτηση που διεξαγάγαμε σήμερα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, καθώς διαπιστώνουμε πλέον ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας αποτελεί πρόβλημα για τον ανεπτυγμένο κόσμο και πρόβλημα στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ο Gay Mitchell μίλησε πολύ εύγλωττα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αναπτυσσόμενος κόσμος από την καταστροφή της βιοποικιλότητας. Επίσης, μίλησε θετικά για τα σημεία στα οποία έχουν σημειωθεί βελτιώσεις. Για να εξασφαλισθεί η επισιτιστική ασφάλεια για την ανθρωπότητα, χρειαζόμαστε βιώσιμη γεωργία σε ένα βιώσιμο περιβάλλον.

Νομίζω ότι ένας άλλος συνάδελφος βουλευτής ανέφερε ότι ίσως δεν έχουμε καταφέρει να ενημερώσουμε, εκτός του χώρου μας, αυτούς που διαχειρίζονται τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις και τα οικοσυστήματα σχετικά με το πόσο σημαντική είναι η βιοποικιλότητα. Στην τιμή που πληρώνουμε για τα αγαθά μας δεν έχουμε συμπεριλάβει ένα αντίτιμο για τη βιοποικιλότητα. Όπως αναφέρθηκε, πρέπει να ορίσουμε μια αγοραία τιμή για τη βιοποικιλότητα εάν μιλάμε σοβαρά για ανάσχεση της απώλειας.

  Janez Potočnik, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, καταρχάς, αφού άκουσα όλα όσα είπαν οι αξιότιμοι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, διότι πιστεύω ότι τα μηνύματα και η ευαισθητοποίησή τους, που δεν συμμερίζομαι μόνο εγώ, αλλά, αισιοδοξώ, ολόκληρη η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, χαρακτηρίζονται από απόλυτη σαφήνεια.

Θα ξεκινήσω δηλώνοντας ότι δεν πρέπει να κρύψουμε τίποτα. Δεν επιτύχαμε τους στόχους για τη βιοποικιλότητα έως το 2010, υπέχουμε συναφώς ευθύνη και πρέπει να αποφέρουμε καλύτερα αποτελέσματα.

Υπάρχουν, ουσιαστικά, δύο γραμμές βάσει των οποίων πρέπει και μπορούμε να δράσουμε. Η μία είναι η δική μας ευρωπαϊκή γραμμή, η άλλη είναι η διεθνής γραμμή της Nagoya, για την οποία είχατε περισσότερα να πείτε. Αλλά σύντομα, μετά τη Nagoya, θα πρέπει να παρουσιάσουμε την πρόταση στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το σοβαρό ζήτημα και στη συνέχεια, φυσικά, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολλά από τα θέματα που τονίσατε εσείς σήμερα. Θα πρέπει να περιλαμβάνεται ένα σημείο αναφοράς, το οποίο επί του παρόντος, επιτέλους, το διαθέτουμε. Θα πρέπει να περιλαμβάνονται μετρήσιμοι στόχοι, όχι πολλοί, αλλά λίγοι οι οποίοι θα βρίσκονται πλησιέστερα σε αυτό που επιθυμούμε να επιτύχουμε: την εκχώρηση βέλτιστων αρμοδιοτήτων ενόψει του επιδιωκόμενου σκοπού μας. Γιατί λίγοι στόχοι; Επειδή αυτό πρέπει να γίνει στοιχειωδώς κατανοητό, ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε κοινή αντίληψη για τη βιοποικιλότητα.

Έχουμε επιτύχει αρκετά στην Ευρώπη μέχρι σήμερα. Είμαι πολύ προσεκτικός όταν συζητάμε για την εφαρμογή του προγράμματος Natura 2000. Πιστεύω ότι το Natura 2000 θα εξακολουθήσει να αποφέρει ορισμένα οφέλη στο μέλλον, αλλά, όταν μιλάμε για τη στρατηγική μας, νομίζω ότι πρέπει να είμαστε φιλόδοξοι, όπως είμαστε όταν μιλάμε για την παρουσία μας εκτός της Ένωσης, όταν μιλάμε για τη διεθνή παρουσία μας.

Πολλοί από εσάς αναφέρθηκαν στη χρηματοδότηση. Δεν υποτιμώ το θέμα της χρηματοδότησης, αλλά ας μην βασίζετε τη συζήτησή σας μόνο στη χρηματοδότηση. Η βιοποικιλότητα είναι πολλά περισσότερα από τη χρηματοδότηση μόνο και πολλά περισσότερα από απλώς φρέσκο χρήμα. Το θέμα της βιοποικιλότητας σχετίζεται με περιβαλλοντικά επιζήμιες επιδοτήσεις. Αφορά επίσης την ιδιωτική χρηματοδότηση. Αφορά πολλά πράγματα που εσείς, σε αυτό το Σώμα, έχετε εγκρίνει.

Η παράνομη υλοτομία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο μπορούμε πράγματι να βοηθήσουμε, ακόμα δε και να χρηματοδοτήσουμε, τις χώρες που εξάγουν ξυλεία, μεταξύ άλλων και στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να το κατανοήσουμε αυτό.

Όπως αναφέρατε ορισμένοι, πρόκειται πραγματικά και ουσιαστικά για ένα ηθικό και δεοντολογικό ζήτημα, αλλά, για όσους δεν το καταλαβαίνουν αυτό, είναι προφανές ότι γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα ζήτημα που αφορά την ποιότητα της ζωής μας και την οικονομική επιτυχία μας. Είναι σημαντικό να γίνει και αυτό κατανοητό, διότι αποτέλεσε ένα σημείο καμπής στο πλαίσιο της συζήτησης για την αλλαγή του κλίματος, εάν θυμάστε.

Θεωρώ ότι είναι επίσης σημαντικό οι κυβερνήσεις, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και οι εταίροι μας ανά την υφήλιο, να καταλάβουν πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι να θέσουν στις προτεραιότητές τους την τήρηση όσων συζητάμε σήμερα στο Σώμα.

Το επόμενο ζήτημα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι η πρόσβαση και η διανομή των οφελών. Κατά τη γνώμη μου, μετά από τη συνεδρίαση στη Νέα Υόρκη όπου συζήτησα με όλους σχεδόν τους εταίρους μας, η πρόσβαση και η διανομή των οφελών θα αποτελέσει ένα σημαντικό, αν όχι το σημαντικότερο, θέμα στη Nagoya. Επομένως, πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσουμε ότι θα σημειωθεί ένα επίτευγμα εκεί. Φυσικά, μπορείτε να κάνετε τη διαφορά, αλλά αυτό δεν αφορά μόνο εσάς και, μετά από όλες τις συζητήσεις που διεξαγάγαμε με τα κράτη μέλη πρόσφατα, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι υπάρχει ισχυρή βούληση εκ μέρους των κρατών μελών να πραγματοποιηθεί ένα επίτευγμα επί του σημείου αυτού.

Το επόμενο θέμα είναι κάτι που θα πρέπει επίσης να συζητήσουμε στο μέλλον, και ο τρόπος αντιμετώπισής του συνδέεται επίσης στενά με την απάντηση ορισμένων άλλων ερωτημάτων. Γνωρίζετε ότι συνήφθησαν δύο συμβάσεις στο Ρίο. Η μία αφορούσε την κλιματική αλλαγή, η άλλη τη βιοποικιλότητα, και τέθηκε επίσης το ξεχωριστό ζήτημα της αποψίλωσης των δασών, ένα σημαντικό θέμα.

Ολοένα και περισσότερο τα θέματα αυτά απομακρύνονται το ένα από το άλλο και εξελίσσονται παράλληλα, ενώ ολοένα και περισσότερο κατανοούμε ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να τα συνδέουμε εκ νέου. Πολλά από τα ζητήματα που αφορούν τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν σχετίζονται με τη βιοποικιλότητα. Η κατάσταση κόκκινου συναγερμού αφορά αμφότερες την κλιματική αλλαγή και την αντιμετώπιση της βιοποικιλότητας. Επομένως, ας δώσουμε επίσης προτεραιότητα στα ζητήματα της βιοποικιλότητας, όταν θέτουμε τις προτεραιότητες για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα που δεσμεύονται για δραστηριότητες σε περιοχές κόκκινου συναγερμού. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Συνάντησα την Helen Clark στη Νέα Υόρκη και συζητήσαμε πώς μπορούμε, η Επιτροπή και το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP), να συνεργαστούμε καλύτερα στο μέλλον για να διασφαλίσουμε τη μεγαλύτερη διασύνδεση αυτών των θεμάτων.

Το επόμενο θέμα που τόνισαν ορισμένοι από εσάς, και το οποίο νομίζω ότι αποτελεί τη βάση όλων των θεμάτων, είναι η ενσωμάτωση της βιοποικιλότητας σε άλλες πολιτικές. Συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη ότι εάν θέλουμε να συζητήσουμε σχετικά με την κοινή γεωργική πολιτική, την αλιευτική πολιτική, την πολιτική συνοχής και άλλες πολιτικές, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη αυτήν την πτυχή. Όταν συζητούμε για την κοινή γεωργική πολιτική –η οποία σύντομα θα βρίσκεται στο τραπέζι σας, σύντομα θα διεξαγάγετε σχετική συζήτηση–, πιστεύω ότι πρέπει να αναπτύσσουμε περισσότερο την έννοια του δημόσιου αγαθού. Πιστεύω ότι οι γεωργοί θα πρέπει να ανταμείβονται μερικώς για όσα μας προσφέρουν: μας παρέχουν τρόφιμα και είμαστε ευγνώμονες για αυτό, αλλά θα πρέπει να είμαστε εξίσου ευγνώμονες όταν διατηρούν τη βιοποικιλότητα. Πρόκειται για μία σημαντική συζήτηση που πρέπει να κάνουμε στο μέλλον.

Η Nagoya και το Κανκούν είναι ιστορίες που συνδέονται σε μεγάλο βαθμό. Δεν πρόκειται μόνο για τη βιοποικιλότητα· δεν πρόκειται μόνο για την κλιματική αλλαγή· πρόκειται επίσης για την επιτυχία της πολυμέρειας και της διακυβέρνησης σε παγκόσμιο επίπεδο. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να επιτύχουμε εκεί. Όλες οι εκκλήσεις σας να εκφραστούμε με μία φωνή εισακούσθηκαν. Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να το κατορθώσουμε, και στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τη βελγική Προεδρία για την πολύ εποικοδομητική στάση της εν προκειμένω.

Το επόμενο στοιχείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, και με αυτό σχεδόν ολοκληρώνω την ομιλία μου, αφορά ένα σχόλιο σχετικά με τα ευρώ και τα δολάρια. Το εξέλαβα θετικά, αλλά φοβούμαι πως, όταν αναφερόμαστε στη βιοποικιλότητα και τη διεθνή βοήθεια, θα μιλούμε περισσότερο για ευρώ παρά για δολάρια.

Κατά συνέπεια, θα πρέπει τελικά να αποχωρήσουμε από το Κανκούν με κάποια αίσθηση επιτυχίας, με κάτι που να μπορούμε να θεωρούμε επιτυχία, και κάτι που θα συνδέεται με λύσεις, διότι είναι σαφώς πάρα πολλά αυτά που διακυβεύονται. Φέρουμε ευθύνη, αλλά νομίζω ότι είναι ορθό να πούμε ότι και άλλοι φέρουν επίσης ευθύνη. Ωστόσο, είναι πραγματικά χρήσιμο να έχουμε τη σταθερή υποστήριξη του Κοινοβουλίου.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. LÁSZLÓ TŐKÉS
Αντιπροέδρου

  Joke Schauvliege, ασκούσα την Προεδρία του Συμβουλίου. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμοι βουλευτές, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ομιλητές που υπογράμμισαν τη σημασία της βιοποικιλότητας. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό μήνυμα που μεταδόθηκε σήμερα στην παρούσα συζήτηση. Έχω ήδη αναφερθεί κατά την εισαγωγική μου ομιλία σε πολλές πτυχές που θίχτηκαν εδώ. Ορισμένα σημεία θα ήθελα να τα συζητήσουμε πιο αναλυτικά.

Αρχικά, το θέμα της πρόσβασης και της διανομής των οφελών (ABS). Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι το Συμβούλιο αναλαμβάνει να ολοκληρώσει το πρωτόκολλο σχετικά με την πρόσβαση στους γενετικούς πόρους και τη διανομή των οφελών (πρωτόκολλο ABS) κατά τη 10η Σύνοδο της Διάσκεψης των Συμβαλλομένων Μερών (ΔΣΜ 10) στη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα (ΣΒΠ), δεδομένου ότι θα συμβάλει σημαντικά στην επίτευξη όλων των στόχων της ΣΒΠ. Η ανάπτυξη και η εφαρμογή του πρωτοκόλλου ABS πρέπει να θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας που πλαισιώνει τη ΣΒΠ. Σημειώθηκε ήδη πρόοδος στον συγκεκριμένο τομέα κατά τις πρόσφατες συζητήσεις στο Μόντρεαλ, αλλά είναι αλήθεια ότι πρέπει να επιλυθεί σειρά άλλων προβλημάτων ενόψει της ΔΣΜ 10. Αυτό θα απαιτήσει επαρκή ευελιξία από όλους τους διαπραγματευτικούς εταίρους, και συνεπώς και εσωτερικά, εντός της ΕΕ.

Δεύτερον, όσον αφορά την πρόταση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το ψήφισμα αυτό εξετάζει τα βασικά στοιχεία της πολιτικής για τη βιοποικιλότητα: την επιτακτική ανάγκη ανάληψης δράσης, τα οικονομικά στοιχεία των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, τη γενική αποστολή, το όραμα, τους στόχους και τους δείκτες της ΣΒΠ και του στρατηγικού σχεδίου της ΣΒΠ, καθώς και τις πιο ειδικές πτυχές, όπως το ABS και οι συνέργειες μεταξύ των τριών συμβάσεων του Ρίο κ.ο.κ. Αυτά τα στοιχεία συμπίπτουν με τις θέσεις που διαμορφώνονται εντός του Συμβουλίου ενόψει της διάσκεψης της Nagoya. Τα σχετικά συμπεράσματα πρέπει να εγκριθούν από το Συμβούλιο Περιβάλλοντος στις 14 Οκτωβρίου.

Όσον αφορά το ζήτημα της δέσμης μέτρων και της τομεακής ολοκλήρωσης σε κλάδους όπως η γεωργία και η αλιεία, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι, στις 15 Μαρτίου, το Συμβούλιο ζήτησε ρητά από την Επιτροπή να προτείνει δέσμη μέτρων. Εξ όσων ανέφερε πριν από λίγο ο κ. Επίτροπος, αντιλαμβάνομαι ότι η Επιτροπή εργάζεται κοπιωδώς εν προκειμένω και ότι μπορούμε, συνεπώς, να υπολογίζουμε στο έργο της.

Το Συμβούλιο θα κληθεί να εγκρίνει τα συμπεράσματα σχετικά με τη βιοποικιλότητα κατά τη συνεδρίασή του στις 14 Οκτωβρίου – δηλαδή, την επόμενη εβδομάδα. Στη συνέχεια, τα συμπεράσματα αυτά θα χρησιμεύσουν ως πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για τις διαπραγματεύσεις στην Ιαπωνία τον Οκτώβριο. Τα συμπεράσματα αυτά θα αποτελέσουν τη βάση για τον προσδιορισμό των σημαντικών θεμάτων για τη ΔΣΜ 10, καθώς και για τη θέση του Συμβουλίου σχετικά με αυτά: το αναθεωρημένο, ενημερωμένο στρατηγικό σχέδιο της ΣΒΠ, τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το πρωτόκολλο ABS, τη στρατηγική για την κινητοποίηση πόρων, ιδίως μέσω καινοτόμων χρηματοδοτικών μηχανισμών, την τομεακή ολοκλήρωση και τις συνέργειες μεταξύ της καταπολέμησης της αλλαγής του κλίματος, της απερήμωσης και των πολιτικών για την προώθηση της βιοποικιλότητας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι υπογράμμισαν τη σημασία αυτού του θέματος. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον κ. Επίτροπο για την εποικοδομητική μέχρι στιγμής συνεργασία μας, καθώς και για την ευχάριστη ενδεχομένως συνεργασία μας πριν από και κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της Nagoya.

  Πρόεδρος. – Έλαβα μία πρόταση ψηφίσματος⁽¹⁾ που κατατέθηκε σύμφωνα με το άρθρο 115, παράγραφος 5, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, 7 Οκτωβρίου 2010.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Elisabeth Köstinger (PPE), γραπτώς. – (DE) Η βιοποικιλότητα αποτελεί και θα εξακολουθήσει να αποτελεί σημαντικό ζήτημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι η βιοποικιλότητα συμβαδίζει με τη διασφάλιση της προσφοράς τροφίμων στην Ευρώπη και, συνεπώς, αντικατοπτρίζει τις θετικές προοπτικές για το μέλλον των επόμενων γενεών. Η ευρωπαϊκή γεωργία γνωρίζει τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ως φορέας προώθησης και διατήρησης της βιοποικιλότητας. Μέσω της αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα στο έδαφος και τις σχεδόν φυσικές μεθόδους διαχείρισης των γαιών, οι ευρωπαίοι γεωργοί μας συμβάλλουν ενεργά στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ωστόσο, όλες αυτές οι προσπάθειες θα αποφέρουν ελάχιστα οφέλη εάν η ευαισθητοποίηση του κοινού είναι ελάχιστη ή μηδαμινή. Πρέπει να ενημερώσουμε τους ευρωπαίους πολίτες για τη θεμελιώδη σημασία της βιοποικιλότητας για την ύπαιθρό μας, την οικονομία μας, τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας, και να τους ωθήσουμε στη δράση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να αποτελέσει εξαίρεση και να μην υποστεί τις επιπτώσεις της εξαφάνισης ποικίλων ειδών. Ήδη σήμερα, πολλά είδη ζωής απειλούνται σοβαρά. Ας αναλάβουμε δράση τώρα και ας χαράξουμε την πορεία για ένα μέλλον με πολλά είδη.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE), γραπτώς. – (RO) Θα ήθελα να τονίσω, στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η μελέτη με τίτλο «Οικονομικά στοιχεία των οικοσυστημάτων και της βιολογικής ποικιλότητας» (ΟΣΟΒ), η οποία χρηματοδοτήθηκε από αρκετά ευρωπαϊκά κράτη και υπολογίζει την οικονομική αξία της φύσης και το κόστος που προκύπτει εξαιτίας της απώλειας της βιοποικιλότητας. Η μελέτη ΟΣΟΒ μάς δίνει τη δυνατότητα να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση σχετικά με το μέγεθος των σχετικών προκλήσεων και να προετοιμάσουμε τις μελλοντικές αποφάσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Θα ήθελα απλώς να αναφέρω ορισμένα αντικειμενικά στοιχεία που παρουσιάζονται στα πρόσφατα πορίσματα της ΟΣΟΒ. Το κόστος της αποψίλωσης των δασών ανέρχεται περίπου σε 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως. Σύμφωνα με άλλους, επίσης πρόσφατους, υπολογισμούς, πάνω από το ένα τέταρτο της παγκόσμιας αρχικής βιοποικιλότητας είχε εξαφανιστεί έως το 2000, ενώ αναμένεται περαιτέρω απώλεια, η οποία θα υπερβεί το ποσοστό του 10% έως το 2050. Μπορώ να σας δώσω περισσότερα παραδείγματα. Υπό τις συνθήκες αυτές, η διάσκεψη της Nagoya πραγματοποιείται την καταλληλότερη χρονική στιγμή. Επιπλέον, πιστεύω ότι αυτή η κοινοβουλευτική συζήτηση είναι επίσης ιδιαίτερα επίκαιρη, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα, σε επίπεδο ΕΕ, να εναρμονίσουμε τη θέση μας για τη επικείμενη διάσκεψη.

  Rovana Plumb (S&D), γραπτώς. – (RO) Η φετινή χρονιά σηματοδοτεί μια κρίσιμη στιγμή για την ενίσχυση των παγκόσμιων προσπαθειών και δεσμεύσεων προκειμένου να σταματήσουμε την απώλεια βιοποικιλότητας. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν τη στιγμή για να δημιουργήσουμε ένα όραμα και να θέσουμε ορισμένους σαφείς στόχους σχετικά με τη βιοποικιλότητα και τη βιώσιμη διατήρησή της την περίοδο μετά το 2010. Πρέπει να υιοθετήσουμε μια ισχυρή κοινή θέση και να διασφαλίσουμε την ενεργή συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις μελλοντικές διεθνείς διαπραγματεύσεις. Ένα μακροπρόθεσμο παγκόσμιο όραμα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις διασυνδέσεις μεταξύ της βιοποικιλότητας, των υπηρεσιών οικοσυστήματος, της κλιματικής αλλαγής, της απερήμωσης, της οικονομικής ευμάρειας και της υγείας και ευημερίας των πολιτών. Η επίτευξη των προτεινόμενων στόχων για τη βιοποικιλότητα εξαρτάται από την κινητοποίηση των απαραίτητων πόρων προκειμένου να εφαρμοστούν επαρκώς τα μέτρα που προωθούν τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ρουμανία υποστηρίζει τη μεγαλύτερη συμμετοχή του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια εξεύρεσης καινοτόμων λύσεων και μηχανισμών για τη χρηματοδότηση της βιοποικιλότητας.

  Pavel Poc (S&D), γραπτώς. – (CS) Ο homo sapiens παράγει τα περισσότερα απόβλητα από όλα τα βιολογικά είδη. Η βιομηχανική ρύπανση, τα αστικά απόβλητα, η παραγωγή CO2, η ηχορύπανση, η φωτορύπανση, η θερμική ρύπανση και όλα τα άλλα γνωστά και άγνωστα απόβλητα προϊόντα του πολιτισμού μας δημιουργούν τεράστιο οικολογικό αποτύπωμα. Το αποτέλεσμα του οικολογικού αποτυπώματος του είδους μας είναι η παρεμπόδιση της συνέχισης της ύπαρξης ορισμένων άλλων ειδών στο οικοσύστημα του πλανήτη μας. Αυτή είναι η βάση για τη σημερινή μείωση της βιοποικιλότητας. Η βιοποικιλότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη του πλανητικού οικοσυστήματος στη μετασταθή κατάσταση που γνωρίζουμε και που καθιστά δυνατή την ύπαρξη του πολιτισμού μας. Η αλληλεξάρτηση και η διασυνδεσιμότητα της ύπαρξής μας με άλλες μορφές ζωής στον πλανήτη παραβλέπεται, υποβαθμίζεται και υποτιμάται. Εάν η βιοποικιλότητα μειωθεί, η ικανότητα απορρόφησης του πλανητικού οικοσυστήματος θα μειωθεί επίσης. Το οικοσύστημα θα γίνει λιγότερο ανθεκτικό και πιο ευάλωτο σε αλλαγές, περιλαμβανομένων και δραματικών αλλαγών. Σε ένα συγκεκριμένο στάδιο, θα μεταπέσει σε μια άλλη κατάσταση. Το ερώτημα είναι εάν η νέα κατάσταση θα επιτρέψει τη συνέχιση του πολιτισμού μας ή του σημερινού πληθυσμού στον πλανήτη και εάν θα επιτρέψει την ίδια την ύπαρξη του βιολογικού μας είδους.

Στην παρούσα φάση, δεν είναι πλέον ένα ζήτημα που αφορά το ένα ή το άλλο ζωικό είδος, ούτε καν την προστασία οποιουδήποτε μεμονωμένου οικοσυστήματος. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά τη διατήρηση του ίδιου του ανθρώπινου είδους, του ίδιου του οικοσυστήματός μας. Δυστυχώς, εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε σαν ορισμένους καρκινοπαθείς. Λέμε ψέματα στον εαυτό μας και δεν λαμβάνουμε τα μέτρα που μπορεί να σώσουν τη ζωή μας.

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.