Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010 - Βρυξέλλες

1. Έναρξη της συνεδρίασης

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. GIANNI PITTELLA
Αντιπροέδρου

(Η συνεδρίαση αρχίζει στις 09:05)

2. Κατάθεση εγγράφων: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

3. Μεταφορές πιστώσεων: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

4. Εκτελεστικά μέτρα (άρθρο 88 του Κανονισμού): βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

5. Πολιτική συνοχής και περιφερειακή πολιτική της ΕΕ μετά το 2013 - Μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Ζητούμε συγνώμη για τη μικρή καθυστέρηση, η οποία οφειλόταν στην κυκλοφορία. Συνιστώ να ερχόμαστε όλοι στο Κοινοβούλιο περπατώντας, για τρεις λόγους. Καταρχάς, για να φτάνουμε εγκαίρως. Δεύτερον, επειδή το βάδισμα είναι υγιεινό. Και, τρίτον, επειδή προκαλεί λιγότερη ρύπανση. Ας ερχόμαστε, λοιπόν, όλοι περπατώντας στο Κοινοβούλιο!

Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση της προφορικής ερώτησης (O-0110/2010) της Danuta Maria Hübner, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, προς την Επιτροπή σχετικά με την πολιτική συνοχής και την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ μετά το 2013 (B7-0466/2010)·

και της δήλωσης της Επιτροπής σχετικά με το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

  Danuta Maria Hübner, συντάκτρια. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, τα επόμενα χρόνια η μεγέθυνση στην Ευρώπη θα είναι προσανατολισμένη στην προσφορά. Η εφαρμογή βιώσιμων και ανταγωνιστικών επενδυτικών προτύπων θα είναι κρίσιμης σημασίας. Η πολιτική συνοχής αποτελεί σημαντική πηγή δημόσιων επενδύσεων στην Ευρώπη και πρέπει να λειτουργήσει ως καταλύτης για την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, επενδύοντας στην έρευνα και την καινοτομία, στην αποδοτική αξιοποίηση των πόρων, σε νέες και βιώσιμες θέσεις εργασίας και υποδομές.

Δεν πρέπει να αποτελεί αποκλειστικά δημοσιονομικό μέσο προώθησης των επενδύσεων. Είναι μια πολιτική η οποία δημιουργεί νέους πόρους, συμπληρώνοντας τις δυνατότητες οικονομικής μεγέθυνσης. Για να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητές της, απαιτείται κατάλληλο μακροοικονομικό και δημοσιονομικό πλαίσιο. Το καίριο ζήτημα για τη μεταρρύθμιση της πολιτικής συνοχής μετά το 2013 είναι το πώς θα μπορεί, με βιώσιμο τρόπο, να προωθεί αποτελεσματικότερα τη μεγέθυνση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ανταγωνιστικότητα στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Η κοινωνική, οικονομική και εδαφική συνοχή είναι, σύμφωνα με τη Συνθήκη, βασική αρχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρέπει, επομένως, να είναι πολιτική που να εφαρμόζεται στο σύνολο των ευρωπαίων πολιτών, και να μην περιορίζεται στις φτωχότερες περιφέρειες. Αυτό ισχύει επειδή δεν είναι μια πολιτική ενισχύσεων η οποία στηρίζεται στην αρχή της αντιστάθμισης για το παρελθόν και λειτουργεί συμπληρωματικά προς τους εθνικούς στόχους, αλλά αποτελεί ευρωπαϊκή πολιτική για το μέλλον.

Πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εδαφική πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται μετά την κρίση σε περιφερειακό επίπεδο και να αναζητεί τις πλέον πρόσφορες λύσεις έναντι των προκλήσεων και ευκαιριών που παρουσιάζονται στις διάφορες περιοχές της Ευρώπης. Πρέπει να καταστεί αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας εφαρμογής της στρατηγικής «ΕΕ 2020» και των εμβληματικών πρωτοβουλιών της. Έχουμε βαθιά επίγνωση του πόσο αναγκαίο είναι να διασφαλιστεί ότι η πολιτική συνοχής και οι αθροιστικές επιπτώσεις της στο σύνολο της επικράτειας της Ένωσης θα αποτελούν ένα από τα βασικά μέσα τα οποία θα επιτρέψουν στην Ένωση και τα κράτη μέλη της να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες της «ΕΕ 2020».

Η πολιτική συνοχής πρέπει να συμβάλει όχι μόνο στη μείωση των αποκλίσεων ως προς τα επίπεδα παραγωγικότητας τις οποίες έχει δημιουργήσει η κρίση, αλλά και στη δρομολόγηση κερδών στο πεδίο της παραγωγικότητας. Πρέπει να επενδύει στην καλύτερη διασύνδεση μεταξύ των πρωτοπόρων περιφερειών και των περιφερειών που προσπαθούν να συμπορευθούν με αυτές. Πρέπει να αξιοποιεί καλύτερα τις δυνατότητες της εδαφικής συνεργασίας. Η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει καταλήξει σε θέση σχετικά με το πώς επιθυμεί να διαμορφωθεί η πολιτική συνοχής μετά το 2013.

Με την πάροδο των ετών, σε πολλά ψηφίσματα του Κοινοβουλίου έχει υπογραμμιστεί η ανάγκη διατήρησης μιας ισχυρής, ολοκληρωμένης πολιτικής συνοχής, η οποία θα διαθέτει επαρκή δημοσιονομικά μέσα ώστε να βοηθά τις περιφέρειες και τις πόλεις να αναπτύσσουν το αναπτυξιακό τους δυναμικό. Σε αυτήν την εξαιρετική περίοδο που διανύουμε, είμαστε πεπεισμένοι ότι πρέπει όλες να ενθαρρύνονται και να ενισχύονται, έτσι ώστε να επενδύουν σε πρωτοποριακές ιδέες, σε νέες τεχνολογίες και στην καινοτομία. Οι περιφέρειες και οι πόλεις έχουν κρίσιμη σημασία για την αναζωογόνηση της Ευρώπης, προκειμένου να υπερβεί τις έκτακτες δυσκολίες που αντιμετωπίζει και να επιτευχθεί ο μετασχηματισμός της οικονομίας μας.

Ευχόμαστε και πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμμερίζεται τη βούλησή μας να διατηρήσουμε οπωσδήποτε την πολιτική συνοχής ως βασικό περιεκτικό μέσο πολιτικής της Ένωσης. Έτσι, καταθέσαμε αυτήν την ερώτηση για να δώσουμε στην Επιτροπή την ευκαιρία να εξηγήσει τη θέση της όσον αφορά το μέλλον.

  Johannes Hahn, μέλος της Επιτροπής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Andor, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο που δίνει στο θέμα αυτό τόσο εξέχουσα θέση στην ημερήσια διάταξή του ενόσω οι Βρυξέλλες διανύουν την τελευταία από τις «ανοικτές ημέρες» τους, στη διάρκεια των οποίων πάνω από 6.000 ενδιαφερόμενοι στην πόλη και πάνω από 130 εκδηλώσεις και σεμινάρια αναπτύσσουν εντατική δραστηριότητα σχετικά με τη σημασία και τη μελλοντική μορφή της περιφερειακής πολιτικής.

Όπως έχει επισημανθεί επανειλημμένως, η περιφερειακή πολιτική και η πολιτική συνοχής πρέπει να συνδεθούν πολύ στενά με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» στο μέλλον, περιλαμβανομένης της προσεχούς περιόδου χρηματοδότησης, έτσι ώστε να επιτύχουμε πραγματικά την ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία την οποία διαρκώς επικαλούμαστε και η οποία πρέπει πλέον να γίνει πράξη. Είναι σημαντικό, στο πλαίσιο αυτό, να διασφαλίσουμε τον καλύτερο συντονισμό των πολιτικών της Ένωσης, ώστε να προσφέρουμε μια πραγματικά κοινή πολιτική, μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, μεταξύ άλλων και έναντι των κρατών μελών. Οι λέξεις κλειδιά πρέπει να είναι: εστίαση και ευελιξία. Πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή σε ορισμένες προτεραιότητες της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» τις οποίες θεωρούμε σημαντικές, ενώ απαιτείται ευελιξία όσον αφορά τις προσαρμοσμένες λύσεις και την εφαρμογή τους στις περιφέρειες και τα κράτη μέλη.

Εκτιμώ ότι είναι επίσης σημαντικό να αναπτύξουμε ένα σύστημα κινήτρων τα οποία θα λειτουργούν με βάση σαφείς συμφωνίες με τις περιφέρειες και τα κράτη μέλη όσον αφορά τους στόχους, έτσι ώστε, σε συνδυασμό με την ορθή δημοσιονομική διαχείριση, η οποία είναι –και θα συνεχίσει να είναι και στο μέλλον– πολύ σημαντική, να αξιοποιηθούν περισσότερο τα αναγκαία στοιχεία για την εστίαση στα αποτελέσματα. Αυτό επισημαίνεται επειδή έχει κρίσιμη σημασία, από την έναρξη μιας περιόδου, να καταλήγουμε συγχρόνως σε συμφωνία με τις περιφέρειες και τα κράτη μέλη επί των στόχων μας, και να συμφωνούμε επίσης και να καθορίζουμε μετρήσιμους στόχους, τους οποίους να επιδιώκουμε στη συνέχεια να υλοποιήσουμε μέσω των αντίστοιχων προγραμμάτων.

Εν τέλει, ένα στοιχείο που μπορεί και θα πρέπει να συμβάλει στην ορθή υλοποίηση της πολιτικής συνοχής, με τις ποικίλες πτυχές της, είναι το ότι αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομικής μεγέθυνσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαθέτουμε το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης. Είναι μια ευφυώς σχεδιασμένη πολιτική συνοχής για όλες τις περιφέρειες, οι οποίες φέρουν σε τελική ανάλυση την ευθύνη για την πρακτική ενεργοποίηση της αναπτυξιακής συνιστώσας του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, έτσι ώστε η Ευρώπη, και οι εθνικές οικονομίες της ως σύνολο, να παραμείνουν παγκοσμίως ανταγωνιστικές και να μπορέσουν να βελτιώσουν περαιτέρω τη θέση τους σε διεθνές επίπεδο.

Κατά συνέπεια, είναι επίσης αναγκαίο να προσαρμοστεί και να αναπτυχθεί με τον ενδεδειγμένο τρόπο το πλαίσιο στήριξης. Εκείνο που απαιτείται, με άλλα λόγια, είναι να επιτευχθεί αύξηση τόσο από την πλευρά του προϊόντος όσο και ως προς τον όγκο της χρηματοδότησης που σχετίζεται με το πεδίο της χρηματοοικονομικής τεχνικής, γνωρίζοντας –και έχοντας υπόψη τους ιδιαίτερα επιβαρυμένους προϋπολογισμούς των κρατών μελών– ότι, εν προκειμένω, πρέπει να καταβάλουμε εντονότερες προσπάθειες για την ανάπτυξη προϊόντων που απευθύνονται σε ιδιώτες με σκοπό την πραγματοποίηση κοινών επενδύσεων σε ορισμένα περιφερειακά έργα, ειδικότερα δε σε έργα τα οποία παρέχουν εγγυημένα έσοδα, έτσι ώστε να παραμείνουν διαθέσιμοι επιπλέον χρηματοδοτικοί πόροι για έργα τα οποία είναι εξίσου αναγκαία αλλά δεν μπορούν να εγγυηθούν έσοδα κατά την ίδια έννοια, όπως επενδύσεις στους τομείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, για τον εκσυγχρονισμό πανεπιστημίων και εργαστηρίων και ούτω καθεξής.

Τις προσεχείς εβδομάδες, θα παρουσιάσουμε, από κοινού, την 5η έκθεση συνοχής και τα συμπεράσματά της. Στην έκθεση αυτή θα περιγράφονται αρκετά από τα στοιχεία που μπόρεσα να αναφέρω στα λίγα λεπτά που είχα στη διάθεσή μου, και πολλά άλλα. Ωστόσο, η περιφερειακή πολιτική, η πολιτική συνοχής, ανήκει στο είδος εκείνο των πολιτικών που έχουν τη δυνατότητα, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο της επιμερισμένης διαχείρισης, να καθιστούν τις ευρωπαϊκές πολιτικές απτές και ορατές για τους ευρωπαίους πολίτες.

Τα δύο εκατομμύρια προγράμματα που προβλέπονται, λόγου χάρη, στην τρέχουσα περίοδο μπορούν να υλοποιηθούν μόνο εάν συνεργαστούμε με τα κράτη μέλη και με τους πολίτες των οικείων περιφερειών.

  László Andor, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη εξακολουθεί να δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις. Η ανεργία έχει αυξηθεί κατακόρυφα, το δε ποσοστό της αναμένεται να φτάσει το 11% στα τέλη του τρέχοντος έτους. Επιπλέον, η φτώχεια εξακολουθεί να είναι καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς Ευρωπαίους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και πολλά παιδιά.

Ενώ είναι αλήθεια ότι εξερχόμαστε σταδιακά από την οικονομική κρίση, είναι εξίσου σαφές ότι η ανάκαμψή μας πρέπει να στηριχθεί σε γερά θεμέλια, και επί του παρόντος δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι για τα θεμέλια αυτά.

Συγχρόνως, όμως, δεν πρέπει να λησμονήσουμε τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις. Θέματα όπως η γήρανση του πληθυσμού, οι ταχέως μεταβαλλόμενες τεχνολογίες, η αλλαγή του κλίματος και άλλες περιβαλλοντικές προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως.

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι το κύριο όργανο σε επίπεδο ΕΕ για την επένδυση στα πεδία του ανθρώπινου κεφαλαίου και της κοινωνικής ένταξης. Για πάνω από μισό αιώνα, αποτελεί απτή απόδειξη της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών και θα πρέπει να συνεχίσει και στο μέλλον να επιτελεί αυτόν τον ρόλο.

Το ΕΚΤ είναι ένα από τα αποφασιστικά μέσα που διαθέτουμε για την επίτευξη των βασικών στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», και ειδικότερα των στόχων της απασχόλησης, της εκπαίδευσης και της μείωσης της φτώχειας.

Απαιτείται πλήρης ευθυγράμμιση μεταξύ του ΕΚΤ και της στρατηγικής «Ευρώπη 2010», καθώς θα αποτελεί βασικό μέσο υλοποίησης των ολοκληρωμένων κατευθυντήριων γραμμών. Στη νέα μας στρατηγική «Ευρώπη 2020» καθορίζονται οι κοινοί στόχοι μας για το σύνολο της Ένωσης. Ωστόσο, καθένα από τα κράτη μέλη θα επιλέξει τη δική του πορεία για την επίτευξη των στόχων αυτών με τη στήριξη του ΕΚΤ. Για να επιτευχθεί αυτό, το μελλοντικό πεδίο εφαρμογής του ΕΚΤ θα πρέπει να είναι αρκετά ευρύ, ώστε να διασφαλίζεται ότι όλα τα κράτη μέλη, οι περιφέρειες και οι ενδιαφερόμενοι σε τοπικό επίπεδο θα μπορούν να σχεδιάζουν επιχειρησιακά προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Παρά ταύτα, η διεύρυνση αυτού του πεδίου εφαρμογής δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε κατακερματισμό των μέσων. Η Επιτροπή και τα κράτη μέλη θα πρέπει να συνεργαστούν για τον καθορισμό βασικών προτεραιοτήτων, ιδίως όσον αφορά την απασχόληση. Θα πρέπει να εργαστούμε για τη βελτίωση της προβολής, της αποτελεσματικότητας και της υλοποίησης του έργου του Κοινωνικού Ταμείου.

Η επικείμενη επανεξέταση του προϋπολογισμού θα καταδείξει πώς οραματίζεται η Επιτροπή τη μελλοντική αρχιτεκτονική του προϋπολογισμού της Ένωσης με σκοπό την επίτευξη των πολιτικών στόχων που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Επιπλέον, θα αποτελέσει την αφετηρία για τη συζήτηση μεταξύ των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αναμένω με ενδιαφέρον τη συμβολή του Σώματος σε αυτήν τη συζήτηση.

Το ΕΚΤ θα πρέπει να συνεισφέρει στην εδαφική καθώς και στην κοινωνική και οικονομική συνοχή παράλληλα με άλλα ταμεία της ΕΕ. Αυτό θα πρέπει να επιδιωχθεί με τη θέσπιση ορισμένων κοινών κανόνων για όλα τα ταμεία, έτσι ώστε να διευκολυνθεί ο συντονισμός της δράσης τους.

Η Επιτροπή έχει ήδη καταθέσει πρόταση για τη θέσπιση νέου δημοσιονομικού κανονισμού ο οποίος θα ορίζει ορισμένους κοινούς κανόνες, ενώ θα καταθέσουμε και ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις κατά τη διάρκεια του 2011.

Οι ευρωπαίοι πολίτες αναμένουν τα ταμεία που λειτουργούν σε επίπεδο ΕΕ να εστιάζονται σε αποτελέσματα και πρακτικά επιτεύγματα. Πρέπει να εφαρμόσουμε συστήματα παρακολούθησης των επιδόσεων των παρεμβάσεων που υποστηρίζονται από το ΕΚΤ και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μετάβασης σε συστήματα υλοποίησης τα οποία θα στηρίζονται περισσότερο στα αποτελέσματα.

Η πρόσβαση στα ταμεία θα πρέπει να απλουστευθεί και να καταστεί πιο φιλική για τους χρήστες. Οι συζητήσεις για το μέλλον του ΕΚΤ βρίσκονται πλέον σε αποφασιστικό στάδιο. Τα μηνύματα που μας έχετε στείλει είναι ξεκάθαρα και θα συμβάλουν σημαντικά στο επόμενο στάδιο των εργασιών μας.

Η Επιτροπή θα υποβάλει την πρότασή της για το νέο ΕΚΤ μαζί με τα υπόλοιπα διαρθρωτικά ταμεία έως τα μέσα του 2011. Έχουμε λάβει σαφή εντολή υποστήριξης της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα το ΕΚΤ ως τον χρηματοδοτικό μοχλό της, προκειμένου να μετατρέψουμε τους στόχους των πολιτικών μας σε πραγματικά αποτελέσματα.

  Lambert van Nistelrooij, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Hahn, Επίτροπε Andor, κυρίες και κύριοι, με χαροποιεί η σημερινή παρουσία σας στο Σώμα. Καταδεικνύει την επιθυμία σας να συνεργαστείτε για την επίτευξη του γενικότερου στόχου της κοινωνικής, οικονομικής και εδαφικής συνοχής. Διάβασα επίσης την επιστολή που απευθύνατε στον κ. Barroso σχετικά με τη συνοχή στο πλαίσιο μιας ενιαίας ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής και ευελπιστώ ότι θα εμμείνετε σε αυτήν τη θέση. Έτσι θα μπορέσετε να δράσετε πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι αν είχατε επιλέξει ένα σύστημα κατ’ επιλογήν συμμετοχής το οποίο θα επέτρεπε στα διάφορα ταμεία να λειτουργούν μεμονωμένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό.

Οι νέες, δυσχερείς, συνθήκες που αντιμετωπίζουμε την τρέχουσα περίοδο απαιτούν μια νέα πολιτική. Η Επιτροπή μάς παρέχει πλέον τέτοιες ενδείξεις σε σχέση με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020». Σε αυτό το πλαίσιο, η συνοχή βρίσκεται στο επίκεντρο της διαδικασίας εκτέλεσης. Η ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία, την οποία με τόση ζέση επιθυμούμε να προσφέρει η συζήτηση σχετικά με το μέλλον μας, δεν είναι παρά μέρος της εκτέλεσης και είναι σημαντική για την περίοδο 2014-2020.

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό σε τελευταία ανάλυση; Μην δίνετε λευκή επιταγή όσον αφορά τον ευρωπαϊκό χάρτη κρατικών ενισχύσεων. Ο στόχος 2 πρέπει να διατηρηθεί, διότι είναι πολύ σαφής. Η εγκατάλειψη του εν λόγω στόχου θα οδηγούσε σε επανεθνικοποίηση αυτής της συνιστώσας της ευρωπαϊκής συνεργασίας, και δεν επιθυμούμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και το Κοινωνικό Ταμείο θα πρέπει να συνεχίσουν να συνεργάζονται.

Η δεύτερη επισήμανσή μου συνίσταται στο ότι ο οριζόντιος, ολοκληρωμένος χαρακτήρας των ταμείων έχει ζωτική σημασία για ολόκληρο το φάσμα της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Ομολογουμένως, η «εξειδίκευση των δαπανών» την οποία καθιέρωσε η κ. Hübner για τη στρατηγική της Λισαβόνας υπήρξε αποτελεσματική κατά την περίοδο εφαρμογής της. Η στρατηγική της Λισαβόνας συνέβαλε με επιτυχία, ιδίως στα περιφερειακά και αστικά περιβάλλοντα, στη μεγαλύτερη σύγκλιση της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή συνεργασία εντός και μεταξύ των κρατών μελών προωθεί περαιτέρω την ισορροπημένη εδαφική ανάπτυξη στην Ευρώπη και δημιουργεί ευκαιρίες για όλες τις περιφέρειες.

Τέλος, επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι πρέπει να βελτιώσουμε την κατάσταση. Πρέπει να ενισχύσουμε τη συνέργεια μεταξύ του Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης, του Κοινωνικού Ταμείου, του Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και των ταμείων έρευνας και ανάπτυξης. Αυτό είναι εφικτό και μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα. Θα ήθελα να υποβάλω ένα τελευταίο ερώτημα και στους δύο Επιτρόπους: σκοπεύετε να προτείνετε το Εδαφικό Σύμφωνο, ενόψει της εαρινής συνόδου κορυφής, ως ευκαιρία αύξησης της συμμετοχής των περιφερειών και των πόλεων; Η Επιτροπή των Περιφερειών έχει προβεί σε αντίστοιχη πρόταση και σας συνιστώ να την λάβετε υπόψη, την ίδια στιγμή που εξετάζετε τη διατύπωση του ψηφίσματός μας.

  Constanze Angela Krehl, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η πολιτική συνοχής αποτελεί έκφραση της βούλησής μας να υποστηρίζουμε τις πιο αδύναμες περιφέρειες. Αποτελεί μείζον μέσο έκφρασης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Εντούτοις, η αλληλεγγύη δεν είναι ποτέ μονόδρομος, γι’ αυτό η πολιτική μου ομάδα υποστηρίζει την αρχή ότι όλες οι περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στην πολιτική συνοχής μας. Κατά τη γνώμη μας, αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν θα υποστηρίξουμε κανένα μέτρο επανεθνικοποίησης, ενώ δεν επιθυμούμε να κατακερματιστεί η πολιτική συνοχής σε τομεακές πολιτικές προσεγγίσεις. Δεν χρειαζόμαστε πρόσθετα ταμεία μεταφορών, προστασίας του κλίματος ή ενεργειακής απόδοσης, οφείλουμε όμως να καταβάλουμε προσπάθειες ώστε να συνδυάσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε με μια υγιή πολιτική συνοχής.

Θεωρούμε λοιπόν ξεκάθαρο ότι, παράλληλα με την ενίσχυση του πεδίου του στόχου 1, πρέπει να ενισχυθεί εξίσου το πεδίο του στόχου 2, και να εφαρμοστούν κατάλληλοι μεταβατικοί κανόνες. Ένα πράγμα είναι βέβαιο, και αυτό είναι ότι οι περιφέρειες έχουν ανάγκη τη στήριξή μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται εξάλλου ισχυρές περιφέρειες, οπότε η μεταξύ τους σχέση χαρακτηρίζεται από αμοιβαία ωφέλεια. Φυσικά, πρέπει να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας – και είναι σαφές ότι απαιτείται όντως μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Κατά συνέπεια, η πολιτική μου ομάδα υποστηρίζει αναφανδόν την πρόταση, προκειμένου, λόγου χάρη, να μπορούμε να συντονίζουμε από κοινού την ανάπτυξη της υπαίθρου, στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής, με πολύ καλύτερο τρόπο απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Βεβαίως, υποστηρίζουμε επίσης τη βελτίωση των υποδομών, την ενίσχυση των επιχειρήσεων και την προαγωγή της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης. Ωστόσο, η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη είναι δυνατή μόνο εάν έχουμε τους απασχολούμενους –δηλαδή τους πολίτες– στο πλευρό μας. Με άλλα λόγια, απαιτούνται προσεγγίσεις με βάση την πολιτική απασχόλησης, είναι αναγκαία η εκπαίδευση και κατάρτιση, είναι επιβεβλημένη η ένταξη των ανθρώπων στην αγορά εργασίας. Αυτό, όμως, είναι εφικτό μόνο σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής. Υποστηρίζουμε αυτήν την προσέγγιση, αλλά με εξειδικευμένους κανόνες, κάτι που ίσχυε άλλωστε και στο παρελθόν. Πρέπει να καταβάλουμε ειλικρινείς προσπάθειες βελτίωσης και ουσιαστικής ενίσχυσης της κοινωνικής συνιστώσας της πολιτικής συνοχής.

Στις επικείμενες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, η Ομάδα μου θα προωθήσει τη βελτίωση και απλούστευση της χρηστικότητας του ταμείου. Απαιτείται απλούστευση των διαδικασιών υποβολής αιτήσεων έτσι ώστε, πρώτον, να γίνονται λιγότερα λάθη και, δεύτερον, να διευκολυνθεί η πρόσβαση των ανθρώπων που επιθυμούν πραγματικά να εργαστούν μέσω αυτής της ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής. Θα αγωνιστούμε προκειμένου, στις διαπραγματεύσεις αυτές, να γίνει όντως πράξη η ενίσχυση της αρχής της εταιρικής σχέσης. Φρονώ ότι ο ρόλος του Κοινοβουλίου έχει ενισχυθεί μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η πολιτική μου ομάδα θα υποστηρίξει και θα προωθήσει αυτήν την αρχή της εταιρικής σχέσης.

  Nadja Hirsch, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, εκτιμώ ότι ορθώς αγωνιζόμαστε υπέρ του συντονισμού της πολιτικής συνοχής και της περιφερειακής πολιτικής. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την εξασφάλιση της αποδοτικότητας και της ορθής χρήσης των πόρων, παρά το περιορισμένο ύψος των εν λόγω ποσών. Οφείλω, ωστόσο, να προειδοποιήσω ότι επιδίωξή μας είναι να επιτευχθεί αυτή η αποδοτικότητα μέσω της εφαρμογής ενός και μόνο συνόλου κανόνων που θα είναι κοινό για όλους. Τα ταμεία παρουσιάζουν μεγάλη πολυμορφία, απευθύνονται σε πολύ διαφορετικές ομάδες και έχουν πολύ διαφορετικά περιεχόμενα. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο συντονισμός είναι πολύ σημαντικός, όχι όμως και η εφαρμογή των ίδιων κανόνων.

Αυτό ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στην περίπτωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, με άλλα λόγια θα τύγχανε ιδιαίτερα ευνοϊκής υποδοχής από τις ίδιες τις ενδιαφερόμενες μικρές κοινότητες και δήμους, αν –όπως επεσήμανε και η προηγούμενη ομιλήτρια– δεν υποχρεώνονταν, ιδίως αυτοί οι μικροί φορείς που δραστηριοποιούνται σε τοπικό επίπεδο, να δαπανούν τεράστιο χρόνο και προσπάθεια για να προσπελάσουν και να αξιοποιήσουν αυτά τα χρήματα. Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε όμως, δεδομένου ότι ανεργία, φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός υπάρχουν σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο σε ορισμένες περιφέρειες, αλλά στο σύνολο των κρατών μελών.

Έχοντας υπόψη αυτό το δεδομένο, θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο –ιδίως– να συνεχίσει και στο μέλλον να είναι στη διάθεση μειονοτήτων, στις οποίες, μέχρις ενός σημείου, περιλαμβάνονται οι νέοι, αλλά και οι ηλικιωμένοι και συχνά άτομα που προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, και μάλιστα να διευκολυνθεί περαιτέρω η πρόσβαση σε αυτό, έτσι ώστε να παρέχεται σε αυτά τα άτομα η δυνατότητα να εισέλθουν στην αγορά εργασίας, καθώς αυτή ακριβώς είναι η επιδίωξή μας. Η στρατηγική «Ευρώπη 2020» αντιπροσωπεύει την προσπάθειά μας να επιτύχουμε τη μεγαλύτερη ένταξη των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων στην αγορά εργασίας. Ευελπιστώ ότι δεν θα παραμείνει απλώς στόχος· καλούμαστε λοιπόν τώρα να διασφαλίσουμε στην πράξη τα αναγκαία μέτρα και μέσα για την επίτευξή του. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο από την άποψη αυτή. Πρέπει απλώς να το βελτιστοποιήσουμε και, πάνω απ’ όλα, να το καταστήσουμε εύχρηστο.

  Elisabeth Schroedter, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, χαίρομαι ιδιαίτερα για τη σημερινή συζήτηση, καθώς αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια να καταλήξουμε σε συμβιβαστικές θέσεις όσον αφορά ένα πολύ σημαντικό πρόγραμμα το οποίο θα μας απασχολεί τακτικά τα επόμενα χρόνια. Το σημαντικότερο στοιχείο αυτών των συμβιβαστικών ψηφισμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ο διακριτός χαρακτήρας της πολιτικής συνοχής και η σαφής προσήλωση στη διατήρησή του. Θα διαδραματίσει τον ρόλο που της αναλογεί στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», αλλά έχει επίσης την ιδιαίτερη αξία της, καθώς η πολιτική συνοχής είναι αυτή που συγκρατεί τον πυρήνα της ΕΕ. Καμία περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν παραμερίζεται. Η κοινωνική συνοχή σημαίνει άλλωστε ότι κανείς, ακόμη και οι φτωχότεροι από τους φτωχούς, δεν παραγκωνίζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Εντούτοις, ευημερία δεν σημαίνει μόνο οικονομική μεγέθυνση, δεδομένου ότι στο παρελθόν έχουμε παρατηρήσει αύξηση του ΑΕγχΠ σε πολλές περιφέρειες, η οποία συνοδευόταν όμως από ταυτόχρονη όξυνση των κοινωνικών διαφορών. Συνεπώς, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό το ότι, στο υπό εξέταση ψήφισμα, μας παρέχεται η δυνατότητα να επεξεργαστούμε και άλλα σημαντικά κριτήρια παράλληλα με το ΑΕγχΠ, τα οποία καθιστούν σαφές το περιεχόμενο της ευημερίας και το τι πρέπει να γίνει σε κάθε περιφέρεια.

Ως μέλη της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, είμαστε πολύ υπερήφανοι διότι κατορθώσαμε να ενσωματωθεί στο ψήφισμα αυτή η πτυχή, έστω και με ορισμένες επιφυλάξεις. Προτείνουμε το κριτήριο να περιλαμβάνει την εξέταση του κατά πόσον είναι εφικτή η ενίσχυση μιας περιφέρειας. Αυτό θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας πολύ διαφορετικής εικόνας.

Ως εκ τούτου, το ψήφισμα τάσσεται σαφώς υπέρ των δεικτών «πέραν του ΑΕγχΠ», και ευελπιστούμε ότι η Επιτροπή θα κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό συνεπάγεται επίσης ότι θα απομακρυνθούμε επιτέλους από τη μονόπλευρη ανάπτυξη. Μια ακόμη μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –συγκεκριμένα, η μελέτη της με τίτλο «Περιφέρειες 2020»– καταδεικνύει ότι η αλλαγή του κλίματος έχει ανησυχητικό και ολέθριο αντίκτυπο στην περιφερειακή ανάπτυξη. Πρέπει λοιπόν να την σταματήσουμε. Από την εν λόγω μελέτη προκύπτει ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει τις εστίες του αν δεν καταφέρναμε να σταματήσουμε την αλλαγή του κλίματος, καθώς δεν θα μπορούσαν πλέον να εργαστούν ή να ζήσουν στις περιοχές κατοικίας τους. Αυτό καθιστά σαφές ότι η περιφερειακή ανάπτυξη έχει τρεις συνιστώσες. Στη μελλοντική μεταρρύθμιση των διαρθρωτικών ταμείων πρέπει να δοθεί ίση βαρύτητα και στις τρεις αυτές συνιστώσες, οι οποίες πρέπει να ληφθούν επίσης υπόψη κατά τη χορήγηση των ενισχύσεων. Μια κρίσιμη επιδίωξη είναι η οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή. Αυτό σημαίνει ότι και τα οικολογικά ζητήματα και κριτήρια αποτελούν κεντρικό στοιχείο της ευημερίας των περιφερειών.

Επιτρέψτε μου να εκφράσω εν συντομία μια επιπλέον σκέψη για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων μεταξύ των βουλευτών του Σώματος, συγκεκριμένα τη διατύπωση που αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του ΕΚΤ στην κοινή δέσμη μέτρων. Εκτιμώ ότι η προφορική τροπολογία είναι εύστοχα διατυπωμένη και μας προσφέρει μεγάλα περιθώρια ευελιξίας, γι’ αυτό σας καλώ να την υποστηρίξετε.

  Oldřich Vlasák, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (CS) Κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, στη συζήτηση σχετικά με τη μελλοντική πολιτική συνοχής, όλοι υπερασπιζόμαστε, πρωτίστως, τα ιδιαίτερα συμφέροντά μας. Για τον λόγο αυτόν, θα είναι πολύ δύσκολο να εξευρεθεί μια ουσιαστική και ορθολογική συναινετική θέση η οποία θα κερδίσει τη στήριξη όσο το δυνατόν περισσότερων βουλευτών. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο καίριο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι τι πόρους θα πρέπει να διαθέσουμε στην πολιτική συνοχής. Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος ότι οι υφιστάμενοι πόροι είναι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, επαρκείς. Η πολιτική συνοχής θα πρέπει, ωστόσο, να καταστεί μία από τις κύριες προτεραιότητες δαπανών του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Δεδομένου ότι ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός είναι περιορισμένος, και τα κράτη μέλη αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσχέρειες όσον αφορά τα δημόσια οικονομικά τους, οπότε δεν μπορούν να επιτρέψουν την αποστολή επιπλέον χρημάτων στις Βρυξέλλες, είναι επίσης αναγκαίο να δηλωθεί σαφώς το πού θα μπορούσαν να γίνουν περικοπές. Κατά τη γνώμη μου, οι περικοπές πρέπει να περιλαμβάνουν, λόγου χάρη, τις απευθείας πληρωμές σε γεωργούς, τις χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση ή τις διοικητικές δαπάνες των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

Το δεύτερο καίριο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι το τι ακριβώς θα πρέπει να χρηματοδοτούμε μέσω των ευρωπαϊκών ταμείων. Στο σχέδιο ψηφίσματος σχετικά με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο γίνεται πολύς λόγος για την καταπολέμηση της φτώχειας, την υποστήριξη του κοινωνικού μοντέλου κ.λπ. Όλα αυτά είναι θαυμάσια, καταρχάς όμως πρέπει να ευημερεί η οικονομία μας· οι πολίτες πρέπει να έχουν δουλειά και οι επιχειρήσεις πρέπει να παράγουν και να προσφέρουν υπηρεσίες. Κατά συνέπεια, τα ευρωπαϊκά ταμεία θα πρέπει να είναι προσανατολισμένα σε επενδύσεις, και όχι στην κατανάλωση. Τα ταμεία θα πρέπει να επιτρέπουν την υλοποίηση μέτρων εκσυγχρονισμού τα οποία, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, δεν μπορούν να ληφθούν από το κράτος, τις περιφέρειες, τις κοινότητες ή τις οικογένειες. Η μείωση των οικονομικών διαφορών μεταξύ των περιφερειών και των κρατών μελών πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί τον βασικό στόχο της πολιτικής συνοχής. Συνεπώς, το μόνο ορθολογικό κριτήριο είναι το επίπεδο του ΑΕγχΠ.

Εξ ονόματος της πολιτικής μου ομάδας, μπορώ να δηλώσω ότι μας ενδιαφέρει μια πολιτική συνοχής η οποία θα είναι κατανοητή, απλή, ευέλικτη, απαλλαγμένη από υπέρμετρες γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις, και εστιασμένη στις επενδύσεις και την ευφυή οικονομική μεγέθυνση.

  Gabriele Zimmer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε μια θεμελιώδη αντίφαση η οποία καθίσταται ήδη εμφανής όσον αφορά το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ). Στη Συνθήκη της Λισαβόνας προτείνεται το ΕΚΤ να εστιάζεται πρωτίστως στην ενεργητική πολιτική για την αγορά εργασίας. Εμείς, τα μέλη της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών, πιστεύουμε ότι το ΕΚΤ επιβάλλεται να εφαρμόζεται στο μέλλον με ευρύτερο τρόπο στη γενική οικονομική πολιτική και, το σημαντικότερο, να χρησιμοποιείται πολύ πιο αποτελεσματικά για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Στο μέλλον, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο θα πρέπει επίσης να ασκεί αποτελεσματικό ρόλο στο σύνολο της επικράτειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην επικεντρώνεται αποκλειστικά σε συγκεκριμένες περιφέρειες. Ωστόσο, θεωρούμε ότι απαιτείται μεγαλύτερη εστίαση σε ειδικά προβλήματα των περιφερειών, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα μέσω των ποσοστών συγχρηματοδότησης. Η χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου θα πρέπει να διατηρηθεί τουλάχιστον στο τρέχον επίπεδο. Θα πρέπει δε να αντιστοιχεί κατ’ ελάχιστο στο 1% του ακαθάριστου προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρούμε ότι αυτό είναι απολύτως επιβεβλημένο.

Θα ήθελα να επισημάνω ένα ακόμη πρόβλημα. Η προτεινόμενη αυξημένη εστίαση στα αποτελέσματα φυσικά εγείρει το ερώτημα, όσον αφορά το ΕΚΤ, ποιοι θα είναι οι δείκτες και τα κριτήρια αναφοράς για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και τι σημαίνει εν τέλει αυτό για την προετοιμασία των φορέων προώθησης των υποψηφίων προς ενίσχυση έργων σε κάθε περίπτωση. Οι εν λόγω φορείς δεν διαθέτουν αποθεματικά τα οποία θα τους επέτρεπαν να καταβάλουν συμπληρωματικές πληρωμές ή επιστροφές πληρωμών. Αν θέλουμε να συνεχίσει να υφίσταται το ΕΚΤ και να διαδραματίζει αποτελεσματικό ρόλο, είναι αναγκαίο να εξετάσουμε προσεκτικά αυτό το θέμα εκ των προτέρων.

  John Bufton, εξ ονόματος της Ομάδας EFD. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, έχει προταθεί να αποσύρει η Επιτροπή τις χρηματοδοτήσεις για την περιφερειακή ανάπτυξη από όλες εκτός από τις πλέον αδύναμες οικονομικά περιφέρειες της Ένωσης μετά το 2013, καταργώντας τις χρηματοδοτήσεις που αφορούν τους στόχους της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης.

Καίτοι πολλές από τις περιφέρειες της Ουαλίας χρηματοδοτούνται βάσει του στόχου της σύγκλισης, πράγμα που αντικατοπτρίζει τις οικονομικές αδυναμίες της χώρας, έως και επτά περιφέρειες της Ουαλίας απειλούνται τώρα με απώλεια χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ.

Υπάρχει δηλαδή κίνδυνος να αποσυρθεί η χρηματοδότηση την οποία παρέχει η ΕΕ στην Ουαλία, και η οποία σήμερα ανέρχεται σε 280 εκατ. λίρες στερλίνες. Η χρηματοδοτική ενίσχυση πολυάριθμων έργων τα οποία έχουν δημιουργηθεί υπό την αιγίδα του προγράμματος περιφερειακής ανάπτυξης θα μπορούσε να καταργηθεί, απειλώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας που εξαρτώνται από αυτά.

Έχει σκεφτεί, τουλάχιστον, η Επιτροπή να καταρτίσει μια εκτίμηση των επιπτώσεων βάσει της οποίας να κρίνει τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της περικοπής των συναφών κονδυλίων; Ποια μεταβατικά μέτρα προτείνονται; Οι δαπάνες για καταχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, αποφασίστηκαν με ελάχιστους δισταγμούς και ανέρχονται σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ για περίοδο τριών ετών.

Η Ουαλία πλήττεται επίσης από υψηλά επίπεδα ανεργίας και θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις επικείμενες περικοπές της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου στον δημόσιο τομέα. Μία άλλη απειλή για την Ουαλία θα μπορούσε να είναι η προτεινόμενη επανεθνικοποίηση της διαρθρωτικής χρηματοδότησης, η οποία θα έθετε σε μειονεκτική θέση τη Βρετανία όσον αφορά το δικαίωμα χορήγησης ενισχύσεων.

Ως καθαρός εισφορέας, το Ηνωμένο Βασίλειο κατά πάσα πιθανότητα θα υφίστατο τη μεγαλύτερη δημοσιονομική επιβάρυνση. Τα 55 δισ. ευρώ που δαπανώνται για τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης αντιστοιχούν μόλις στο 6% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να διοχετεύει αυξανόμενα χρηματικά ποσά στις Βρυξέλλες, εντούτοις ένας τομέας μέσω του οποίου μπορούν να ανακτηθούν ορισμένα από αυτά τα χρήματα –έστω και σε ελάχιστο βαθμό– είναι ο τομέας στον οποίο σχεδιάζει τις περικοπές της η Επιτροπή.

Φυσικά, η γνώμη μου είναι ότι ο πληθυσμός της Ουαλίας θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη θέση αν το Ηνωμένο Βασίλειο εγκατέλειπε την ΕΕ. Έτσι, θα μπορούσαμε να εξοικονομήσουμε δισεκατομμύρια και να υπαγορεύουμε μόνοι μας το πού θα διοχετεύονται οι αναγκαίοι χρηματοδοτικοί πόροι.

  Pascale Gruny (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, έχουμε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο της συζήτησης σχετικά με το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ). Σε μια περίοδο κατά την οποία η ανεργία έχει μετατραπεί σε υπ’ αριθμόν ένα ενασχόληση όλων των χωρών και των περιφερειών της Ευρώπης, είμαι υπερήφανη για το ψήφισμα που προτείνει σήμερα το Κοινοβούλιο σχετικά με το μέλλον του ΕΚΤ. Το κείμενο αυτό είναι υπεύθυνο, συγκροτημένο, και δημιουργεί θετικές προοπτικές για το μέλλον. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι περιφέρειές μας έχουν ανάγκη μια πολιτική συνοχής, και επομένως τη στήριξη μέσω των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων. Το ΕΚΤ λειτουργεί από το 1957 και δημιουργήθηκε βάσει της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, της Συνθήκης της Ρώμης. Η νομιμότητά του δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Η θέση μου σχετικά με το μέλλον του ΕΚΤ είναι απλή και ξεκάθαρη και μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις επισημάνσεις.

Πρώτον, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να συνεχίσει να εστιάζεται στην απασχόληση, να καταπολεμά τη φτώχεια, φυσικά, αλλά βάσει της δημιουργίας θέσεων εργασίας και όχι άλλων μέσων. Σήμερα, η απασχόληση πρέπει να αποτελεί την κύρια μέριμνα και προτεραιότητά μας. Είμαι πεπεισμένη ότι ένα άτομο το οποίο επιστρέφει στον χώρο της απασχόλησης ανακτά συγχρόνως την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του.

Δεύτερον, ένα αποτελεσματικό Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να τηρεί σαφείς, ρεαλιστικούς κανόνες οι οποίοι δεν θα αποθαρρύνουν τους ενδιαφερόμενους. Γι’ αυτό υποστηρίζω τη θέση της πολιτικής μου ομάδας, η οποία απευθύνει έκκληση για μεγαλύτερη προβολή του ΕΚΤ, προκειμένου ιδίως να βελτιωθεί η απορρόφηση των κονδυλίων του. Σκεφτείτε μόνο ότι ορισμένες φορές επιστρέφονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση αχρησιμοποίητες δημοσιονομικές πιστώσεις, ενώ τα ποσοστά ανεργίας ποτέ δεν είχαν ανέλθει σε τόσο υψηλά επίπεδα.

Τρίτο και τελευταίο, χρειαζόμαστε ένα ταμείο το οποίο θα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο μιας ισχυρής ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής. Οι αποφάσεις σχετικά με το ΕΚΤ πρέπει να λαμβάνονται σε συνεργασία με εταίρους οι οποίοι βρίσκονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην περιοχή που λαμβάνει τη χρηματοδότηση. Κύριοι Επίτροποι, μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι το ΕΚΤ θα ανταποκριθεί σε αυτές τις προσδοκίες;

  Pervenche Berès (S&D). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, σας ευχαριστώ γι’ αυτήν την ευκαιρία που μας δίνετε να συζητήσουμε το θέμα πριν από τη διαβούλευση της Επιτροπής επί των εν λόγω προτάσεων. Η κατάσταση όσον αφορά την απασχόληση, η φτώχεια, η οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα συνακόλουθα μέτρα λιτότητας στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών μάς υποχρεώνουν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο τα ζητήματα που άπτονται της απασχόλησης και των κοινωνικών πολιτικών και να προσεγγίσουμε το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) ως μέσο οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, ως μέσο του κοινοτικού προϋπολογισμού για την υλοποίηση όχι μόνο των στόχων που προβλέπονται στη Συνθήκη ως προς την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή αλλά και των στόχων της στρατηγικής της οποίας το σχέδιο ενέκριναν προσφάτως οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ένωσης, όπου περιλαμβάνονται η αύξηση του ποσοστού απασχόλησης και η καταπολέμηση της φτώχειας.

Σε αυτό το πλαίσιο, με την τρέχουσα επανεξέταση του ΕΚΤ, θα ήθελα να απευθύνω ορισμένα μηνύματα στον Επίτροπο Andor. Θεωρούμε ότι οι περιφέρειες είναι οι πραγματικοί αρμόδιοι φορείς για την έγκριση των ευρωπαϊκών δημόσιων δαπανών. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα μέσα της οικονομικής πολιτικής πρέπει να περιοριστούν στην επιταγή της εδαφικής συνοχής. Η συνοχή περιλαμβάνει εξάλλου και την οικονομική και την κοινωνική συνοχή. Ο προγραμματισμός μπορεί να γίνεται από τις περιφέρειες, όμως πρέπει να ανταποκρίνεται σε οικονομικούς και κοινωνικούς στόχους οι οποίοι ενδιαφέρουν όλες τις περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κύριε Επίτροπε, κατά την αναθεώρηση αυτών των κανόνων, σας παρακαλώ να λάβετε υπόψη την εμπειρία που αποκτήθηκε από την εφαρμογή του Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα εξατομίκευσης και προσαρμογής σε καθέναν από τους ενδιαφερόμενους εργαζομένους, κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο και στην περίπτωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Σας παρακαλώ επίσης να συνδυάσετε τη λειτουργία του ΕΚΤ με ορισμένους από τους στόχους που θέτουμε στη στρατηγική μας με τίτλο «Ευρώπη 2020»: απασχολησιμότητα, απασχόληση, καταπολέμηση της φτώχειας, και έρευνα και ανάπτυξη. Η έρευνα και ανάπτυξη είναι σίγουρα πολύ σημαντική για το Galileo και άλλα παρόμοια προγράμματα. Κύριε Επίτροπε, όσον αφορά την κοινωνική καινοτομία, έχει διαμορφωθεί μια τεράστια έρημος, την οποία σας καλώ να εξερευνήσετε αξιοποιώντας το ΕΚΤ, αναμφίβολα όμως με ελαφρώς διαφορετικούς, σε αυτήν την περίπτωση, όρους συγχρηματοδότησης. Συμφωνώ απολύτως με τα όσα είπε η κ. Zimmer: η απασχολησιμότητα δεν μπορεί να είναι ο μόνος στόχος του ΕΚΤ. Υπάρχει επίσης το ζήτημα της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού και της μέριμνας για τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού – τους νέους, τις γυναίκες, τα άτομα με αναπηρίες και τον πληθυσμό των Ρομά, για να αναφέρουμε ορισμένες μόνο από αυτές.

Τέλος, κύριε Επίτροπε, θα ήθελα να πω δυο λόγια σχετικά με τις προϋποθέσεις χρήσης του ΕΚΤ. Γνωρίζουμε ότι όλοι λένε: «Καφκικές συνθήκες στις χώρες μας, καφκικές συνθήκες και στις Βρυξέλλες.» Υπάρχουν κανόνες ως προς τη χρήση του ΕΚΤ οι οποίοι είναι εξαιρετικά δυσεφάρμοστοι. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, ένα σύστημα που θα διαφοροποιείται ανάλογα με την ποιότητα της χρήσης των δημόσιων πόρων από τις περιφέρειες. Όπου οι περιφέρειες λειτουργούν αποτελεσματικά ως φορείς έγκρισης, ας χαλαρώνουμε τους ελέγχους. Όπου είναι αναγκαία η παροχή διοικητικής στήριξης, ας επινοούμε νέους μηχανισμούς. Και, τέλος, όσον αφορά την επιστροφή των χρημάτων που δεν δαπανώνται στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών, σας καλώ να εξετάσετε το ενδεχόμενο κατάργησης αυτού του κανόνα, ο οποίος δεν είναι κατάλληλος τρόπος αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κοινωνικών ταμείων για την προώθηση της απασχόλησης και της κοινωνικής ένταξης.

  Ramona Nicole Mănescu (ALDE). – (RO) Η κοινωνική ένταξη είναι ένα άκρως σημαντικό θέμα το οποίο έχει ενσωματωθεί με ικανοποιητικό τρόπο στην περιφερειακή πολιτική. Όπως όλοι γνωρίζουμε, περιλαμβάνει πολύ περισσότερες πτυχές από την απλή δημιουργία θέσεων απασχόλησης.

Στο ψήφισμα σχετικά με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο υπογραμμίζεται ο ρόλος του ως προς την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «ΕΕ 2020». Χωρίς μέσα περιφερειακής πολιτικής, η εν λόγω στρατηγική είναι εντελώς απίθανο να εφαρμοστεί επιτυχώς σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, εφόσον η περιφερειακή και η κοινωνική πολιτική είναι αλληλένδετες και συνδυάζονται με επιτυχία, φρονώ ότι δεν θα πρέπει να συναινέσουμε, σε καμία περίπτωση, στον διαχωρισμό του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου από τα διαρθρωτικά ταμεία.

Μια τέτοια απόφαση θα δημιουργούσε προϋποθέσεις κατανομής των πόρων των ταμείων σε τομεακή βάση, δημιουργώντας έτσι ένα ανεπιθύμητο προηγούμενο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να παραμείνει τμήμα των διαρθρωτικών ταμείων, δεδομένου ιδίως ότι έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του σε όλες τις περιφέρειες της Ευρώπης, καθώς αποτελεί την τρέχουσα περίοδο καίριο όπλο στον αγώνα κατά της οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Χρειαζόμαστε μια ισχυρή, επαρκώς χρηματοδοτούμενη, περιφερειακή πολιτική της ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσουμε την κοινωνική, οικονομική και εδαφική συνοχή. Ως εκ τούτου, φρονώ ότι η περιφερειακή πτυχή πρέπει να συνεχίσει να κατέχει τη θέση που της αντιστοιχεί στο πλαίσιο τόσο του αναθεωρημένου προϋπολογισμού της ΕΕ όσο και του μελλοντικού προϋπολογισμού.

Πρέπει να αποκρούσουμε κάθε απόπειρα επανεθνικοποίησης. Η περιφερειακή πολιτική δεν είναι πολιτική ελεημοσύνης, αλλά μια πολιτική της ΕΕ η οποία έχει σχεδιαστεί για τη στήριξη όλων των περιφερειών, και η οποία θα προωθήσει την οικονομική μεγέθυνση, την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα, ως μέσο που θα είναι στη διάθεση όλων των κρατών μελών. Αν θέλουμε λύσεις αντίστοιχες των αναγκών και των πραγματικοτήτων που θα αντιμετωπίσουμε τώρα αλλά και στο μέλλον, πρέπει να διατηρήσουμε το ίδιο πλαίσιο. Και εννοώ, εν προκειμένω, τόσο τις βασικές αρχές όσο και τα ποσά που διατίθενται.

  Jean-Paul Besset (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας, κυρίες και κύριοι, σε μια πτυχή αυτού του ψηφίσματος η οποία θεωρώ ότι έχει κεντρική και όχι δευτερεύουσα σημασία, και η οποία αναδεικνύει την πραγματική σημασία των πολιτικών που προάγουν την περιφερειακή συνοχή. Η πρόκληση εν προκειμένω είναι να εντοπιστεί το βέλτιστο δυνατό μέσο το οποίο θα μας επιτρέψει να μετρήσουμε το επίπεδο ανάπτυξης των ευρωπαϊκών περιφερειών με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια και να έχουμε στη διάθεσή μας το βέλτιστο δυνατό μέσο στήριξης των αποφάσεων, ιδίως όταν αποφασίζουμε σχετικά με την επιλεξιμότητα για τη χορήγηση ευρωπαϊκών πόρων. Το ζήτημα δηλαδή είναι να διαθέτουμε μια πολιτική πυξίδα που να μας κατευθύνει προς αυτήν τη «στοχοθετημένη προσέγγιση της εδαφικής ανάπτυξης», για να χρησιμοποιήσω τη διατύπωση της πρότασης ψηφίσματος, να μας οδηγεί σε αυτήν την ολοκληρωμένη προσέγγιση. Ποιος είναι αυτός ο οδηγός στον οποίο μπορούμε να στηρίξουμε τις πολιτικές μας για την περιφερειακή συνοχή; Σήμερα, διαθέτουμε μόνο έναν δείκτη, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, που αποτελεί εξαιρετικό δείκτη και εξαιρετικό μέσο μέτρησης της οικονομικής μεγέθυνσης και της παραγωγής πλούτου. Ωστόσο, τα ζητήματα που άπτονται της περιφερειακής ανάπτυξης δεν περιορίζονται στην αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Η ευημερία των ανθρώπων δεν μπορεί να εκφραστεί ως απλός δείκτης ή ως καμπύλη ενός γραφήματος. Αν μπορούσε να εκφραστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα κινδυνεύαμε να καταλήξουμε σε έναν δείκτη ο οποίος δεν θα προσφέρει παρά μια στρεβλή, μερική και επομένως μονομερή εικόνα. Για να εφαρμόσουμε πολιτικές περιφερειακής συνοχής οι οποίες θα συνάδουν με τον στόχο της βιώσιμης ανάπτυξης των περιφερειών –ο οποίος θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι κοινός στόχος μας– ο δείκτης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος πρέπει να συμπληρωθεί από άλλα εργαλεία μέτρησης, ιδίως στο κοινωνικό και περιβαλλοντικό πεδίο. Πρέπει να είναι δυνατή η αξιολόγηση των επιπέδων ανεργίας, ανασφάλειας της απασχόλησης, εκπαίδευσης, υγείας, ποιότητας του περιβάλλοντος, του ατμοσφαιρικού αέρα και των υδάτων, προστασίας των πόρων, πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες κ.λπ. Εν κατακλείδι, λοιπόν, πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να καθιερώσουμε, παράλληλα με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών και περιβαλλοντικών δεικτών οι οποίοι θα διευκολύνουν τις πολιτικές περιφερειακής συνοχής που έχουν ως στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη με βάση τους τρεις πυλώνες των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

  Elie Hoarau (GUE/NGL). – (FR) (ο ομιλητής δεν ακούγεται) … διαθέτει πάνω από 250 περιφέρειες στα 27 κράτη μέλη της. Δεν παρουσιάζουν όλες αυτές οι περιφέρειες ομοιογενή εικόνα. Υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ τους όσον αφορά τον πλούτο, την ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο. Για να μειωθούν αυτές οι διαφορές και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι περιφέρειες, η Ευρωπαϊκή Ένωση εφάρμοσε μια πολιτική περιφερειακής συνοχής και σύγκλισης με βάση την αλληλεγγύη και διέθεσε αντίστοιχους χρηματοδοτικούς πόρους: στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και τα ταμεία συνοχής. Παρ’ όλα αυτά, παρά τη σημειωθείσα πρόοδο, θα ήταν ανεδαφικό να πιστεύει κανείς ότι αυτές οι διαφορές θα εξαλειφθούν το 2013 ή ακόμη και το 2020. Κατά συνέπεια, είναι σκόπιμο να διατηρηθούν οι αρχές της πολιτικής συνοχής και οι συνακόλουθοι χρηματοδοτικοί πόροι πέραν του 2013. Φυσικά, αυτή η πολιτική περιφερειακής συνοχής και σύγκλισης πρέπει να εφαρμοστεί σε συνδυασμό και με άλλες στρατηγικές, όπως η στρατηγική «ΕΕ 2020». Ωστόσο, πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτήν τη στρατηγική, πρέπει δε να μεριμνήσουμε ώστε να μην ιδιοποιείται ούτε να απορροφά πόρους οι οποίοι διατίθενται για την πολιτική συνοχής με πρόσχημα την περιφερειοποίηση συγκεκριμένου στόχου της στρατηγικής «ΕΕ 2020». Το Κοινοβούλιο πρέπει να παρακολουθεί άγρυπνα τις συναφείς εξελίξεις, καθώς αυτό είναι αναγκαίο για όλες τις περιφέρειες, ιδίως όσες παρουσιάζουν υστέρηση, και μάλιστα τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες.

  Giancarlo Scottà (EFD). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η μελλοντική περιφερειακή πολιτική και πολιτική συνοχής πρέπει να εναρμονίζεται με τις προτεραιότητες της στρατηγικής «ΕΕ 2020», και γι’ αυτό πρέπει να εστιάζεται στους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνικής ένταξης και της απασχόλησης. Πρέπει να υποστηρίζει την αποτελεσματική ανάπτυξη των ευρωπαϊκών περιφερειών εξομαλύνοντας τις μεταξύ τους διαφορές και ενισχύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πιο περιθωριοποιημένων περιοχών οι οποίες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις στο πεδίο της περιφερειακής ανάπτυξης.

Τα προγράμματα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες, τις οποίες έπληξε σοβαρότερα η κρίση. Οι νέες προκλήσεις, όπως η πληθυσμιακή πυκνότητα σε ορισμένες περιφέρειες και η συρρίκνωση του πληθυσμού σε άλλες, κυρίως σε ορεινές περιοχές, σε συνδυασμό με την αλλαγή του κλίματος, πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω συγκεκριμένων μέτρων τα οποία θα ενισχύουν την τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη. Η πολυεπίπεδη προσέγγιση πρέπει να προάγει την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μειονεκτουσών περιφερειών μέσω της συμμετοχής των τοπικών και περιφερειακών αρχών, καθώς και της κοινωνίας των πολιτών.

Απευθύνω έκκληση στην Επιτροπή να λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιφέρειας, συγκεκριμένα τις περιφερειακές διαστάσεις των διάφορων επιπέδων ανάπτυξης, και να απλουστεύσει τις διαδικασίες διαχείρισης και ελέγχου των χρηματοδοτούμενων έργων, έτσι ώστε να διασφαλίσει την αποτελεσματική και έγκαιρη εκτέλεσή τους.

  Dimitar Stoyanov (NI). – (BG) Το θέμα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα, καθώς πέντε από τις έξι περιφέρειες της Βουλγαρίας κατατάσσονται μεταξύ των δέκα φτωχότερων περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνοι που οδήγησαν τη Βουλγαρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραπλάνησαν το έθνος ώστε να πιστέψει ότι, με την ένταξη της Βουλγαρίας, θα εισέρρεε στη χώρα βοήθεια ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τα ίδια αυτά πρόσωπα ήλπιζαν να τοποθετήσουν δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά που θα τους επέτρεπαν να εισπράττουν αφειδώς προμήθειες από την εκτέλεση των ευρωπαϊκών ταμείων. Τώρα που ο βουλγαρικός λαός τους απομάκρυνε με την ψήφο του από την εξουσία, δεν αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη να τους αντικαταστήσει για να βοηθήσει τη Βουλγαρία να απορροφά αποτελεσματικά τους ευρωπαϊκούς πόρους. Κυρίες και κύριοι, το παραδέχομαι πολύ απρόθυμα, όμως η Βουλγαρία είναι νέα χώρα. Δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τη Γαλλία, τη Γερμανία και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη. Έχουμε ανάγκη την τεχνογνωσία σας, προκειμένου οι πολιτικές που σχετίζονται με αυτά τα ταμεία να φτάσουν στους πολίτες για τους οποίους προορίζονταν, και να εφαρμοστεί στην πράξη μια πολιτική σύγκλισης.

  Markus Pieper (PPE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα διαπιστώσαμε ότι, επί της ουσίας, επικρατεί συμφωνία μεταξύ όλων των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου. Επιθυμούμε μια ισχυρή πολιτική συνοχής και διαρθρωτική πολιτική σε όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες. Δεν έχει σημασία αν μιλάμε για καθαρό εισφορέα ή για ένα από τα φτωχότερα κράτη μέλη· η διαρθρωτική πολιτική παραμένει το ισχυρότερο μέσο έκφρασης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Βοηθούμε τις φτωχότερες περιφέρειες να προσεγγίσουν τους γείτονές τους, ενώ συγχρόνως βοηθούμε τις ισχυρότερες περιφέρειες να παραμείνουν ανταγωνιστικές. Η Ευρώπη θα μπορέσει να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο σε τομείς όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η βιομηχανία και ο ενεργειακός εφοδιασμός, και να κατακτήσει τις παγκόσμιες αγορές, μόνο εάν μπορεί να κάνει ακόμη καλύτερες τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνολογίες.

Για να διασφαλίσουμε την επίτευξη αυτών των στόχων, χρειαζόμαστε σαφείς και δίκαιους κανόνες. Αυτό σημαίνει ότι οι φτωχότερες περιφέρειες πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν το σημείο εστίασης της πολιτικής συνοχής. Όσο χαμηλότερο είναι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕγχΠ) μιας περιφέρειας, τόσο περισσότερη βοήθεια πρέπει να της παρέχουμε. Όσοι αμφισβητούν την αξία του ΑΕγχΠ ως δείκτη, όπως οι Πράσινοι και, δυστυχώς, ορισμένοι Φιλελεύθεροι και Σοσιαλιστές, βάλλουν κατά των θεμελίων της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Το ΑΕγχΠ εγγυάται τον πλήρη συνυπολογισμό της κοινωνικής δυναμικής, της εκπαίδευσης και των ευκαιριών απασχόλησης. Οι φτωχές περιφέρειες συχνά δεν μπορούν να προσφέρουν όλα αυτά τα στοιχεία σε ικανοποιητικό βαθμό και, επιπλέον, υστερούν όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια, το ΑΕγχΠ πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται ως αξιόπιστος δείκτης για την περιφερειακή πολιτική.

Κατά την άσκηση της περιφερειακής πολιτικής, πρέπει να στηριζόμαστε στις τοπικές αρχές και τα ομόσπονδα κρατίδιά μας. Θέλουμε να εφαρμόσουμε τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» με βάση τη δοκιμασμένη αρχή του κοινού σχεδιασμού των προγραμμάτων, της συνδιαχείρισης και της συγχρηματοδότησης σε περιφερειακό επίπεδο. Ως εκ τούτου, τα αιτήματα δημιουργίας ανεξάρτητων ταμείων της ΕΕ για την απασχόληση, την προστασία του κλίματος και την ενέργεια πρέπει να απορριφθούν. Αν αντικαταστήσουμε την περιφερειακή πολιτική με μια ισχυρότερη τομεακή πολιτική, οι μόνοι κερδισμένοι θα ήταν οι νέοι οργανισμοί της ΕΕ, οι δε τοπικές αρχές και τα ομόσπονδα κρατίδιά μας θα μετατρέπονταν σε απλούς παρατηρητές όσον αφορά την περιφερειακή πολιτική και την πολιτική συνοχής.

Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υιοθετήσει σαφή στάση υπέρ των περιφερειών. Αυτό συνδέεται με την αποδοχή της ευρωπαϊκής ιδέας. Δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κανέναν να την αποδεχτεί. Η αποδοχή πρέπει να καλλιεργηθεί από τη βάση προς την κορυφή στο πλαίσιο της περιφερειακής πολιτικής.

  Alejandro Cercas (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, τους προσεχείς μήνες θα κληθούμε να συζητήσουμε και να λάβουμε αποφάσεις σχετικά με τη μελλοντική οργάνωση των διαρθρωτικών ταμείων, τα οποία είναι αναγκαία για την έξοδό μας από την κρίση και τη διαχείριση της στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

Φρονώ ότι, τότε, θα είναι σημαντικό να διδαχθούμε από τις εμπειρίες του παρελθόντος και να εμμείνουμε σε δύο αποφάσεις: στην απόφαση να διατηρηθεί το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) εντός του συνόλου των βασικών κανόνων που διέπουν το Ταμείο Συνοχής και την πολιτική συνοχής, ταυτόχρονα όμως και στην απόφαση να διατηρήσουμε τους στόχους, τους κανόνες και τους προϋπολογισμούς του ΕΚΤ χωρίς στρεβλώσεις.

Γιατί; Επειδή, κυρίες και κύριοι, το ΕΚΤ πρέπει να συνεχίσει να προσφέρει κατάρτιση και να προετοιμάζει τους εργαζόμενους για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας και για την κοινωνική συνοχή, καθώς αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχει δημιουργηθεί.

Το χρειαζόμαστε σήμερα και θα το χρειαζόμαστε εξίσου τα επόμενα χρόνια, και όχι μόνο για να κατασκευάζουμε δρόμους. Αυτό ισχύει επειδή το βασικό πλεονέκτημα της Ευρώπης είναι το ανθρώπινο δυναμικό της· αν λοιπόν η ΕΕ θέλει να ασκεί ρόλο και να διατηρήσει το κοινωνικό της μοντέλο, θα πρέπει να συνεχίσει να καταρτίζει τους πολίτες της. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος αξιοποίησης των πόρων μας από τη χρησιμοποίησή τους για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Εντούτοις, αυτό πρέπει να επιδιωχθεί εντός του συνολικού μηχανισμού, αναπτύσσοντας ισορροπημένες συνέργειες στο εσωτερικό της πολιτικής για την εδαφική συνοχή.

  Marian Harkin (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, στο άρθρο 4 της ΣΛΕΕ αναφέρονται οι αρμοδιότητες τις οποίες μοιράζεται η Ένωση με τα κράτη μέλη. Μετά την εσωτερική αγορά, η κοινωνική πολιτική είναι δεύτερη στον κατάλογο, ακολουθούμενη από την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή. Αυτό είναι ενδεικτικό των προτεραιοτήτων που τίθενται στη Συνθήκη.

Στη συνέχεια του κειμένου της Συνθήκης, το άρθρο 9 ορίζει σαφώς ότι κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεών της, η Ένωση συνεκτιμά τις απαιτήσεις που συνδέονται με την προαγωγή υψηλού επιπέδου απασχόλησης, με τη διασφάλιση της κατάλληλης κοινωνικής προστασίας, με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού καθώς και με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, κατάρτισης και προστασίας της ανθρώπινης υγείας. Η πτυχή αυτή υπογραμμίζεται στο άρθρο 10 του ψηφίσματός μας σχετικά με το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και, κατά τη γνώμη μου, έχει καίρια σημασία.

Αυτό μας παρέχει το πλαίσιο βάσει του οποίου εργαζόμαστε. Συμφωνώ με πολλούς από τους ομιλητές οι οποίοι υποστήριξαν ότι χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο για την καθιέρωση συνεργειών μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών και των διαρθρωτικών ταμείων. Πράγματι αυτές πρέπει να λειτουργήσουν ως μέσα προώθησης των στόχων της στρατηγικής «ΕΕ 2020».

Συμφωνώ επίσης με τη δήλωση του Επιτρόπου Andor ότι οι πολίτες της ΕΕ αναμένουν συστήματα υλοποίησης τα οποία θα στηρίζονται στα αποτελέσματα. Είναι επίσης πολύ βάσιμη η πρόταση να ενισχυθεί η προβολή αυτών των ταμείων, καθώς και η διαπίστωση ότι απαιτείται επειγόντως απλούστευση.

Συνομιλώ τακτικά με ομάδες εθελοντών, με ομάδες που δραστηριοποιούνται σε επίπεδο τοπικών κοινοτήτων και με άλλους φορείς που έχουν πρόσβαση σε αυτά τα ταμεία. Τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι διοικητικές διαδικασίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι τους δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η συνήθης γραφειοκρατία: επικρατεί επίσης αβεβαιότητα ως προς την ερμηνεία των διατάξεων και των κανονισμών.

Έχουμε συζητήσει επανειλημμένως αυτό το ζήτημα της απλούστευσης και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή και στην Ολομέλεια, τίποτε όμως δεν έχει αλλάξει ακόμη προς το καλύτερο. Όσον αφορά τις διατάξεις και τους κανονισμούς, ένας συνάδελφος με ρώτησε προσφάτως γιατί επιμένουμε να «ρίχνουμε άμμο σε όλα τα κινούμενα μέρη». Στο πλαίσιο αυτό, το συγκεκριμένο θέμα πρέπει πραγματικά να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Αυτήν τη φορά ίσως να αρχίσουμε να κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Τέλος, θα ήθελα για μία ακόμη φορά να υπογραμμίσω και να διασφαλίσω ότι το άρθρο 9, ή η «κοινωνική ρήτρα», θα διέπει όλες τις πολιτικές αποφάσεις μας, καθώς έτσι μόνο θα γίνει όντως πράξη η συνοχή στην ΕΕ.

  François Alfonsi (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εκφράσω, καταρχάς, την προσήλωσή μας στην πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης. Θεωρούμε ότι η περιφέρεια αποτελεί το ενδεδειγμένο επίπεδο γύρω από το οποίο πρέπει να οργανωθούν οι ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές. Πράγματι, έχει τη φυσική ικανότητα να αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση και, συνεπώς, να διατηρεί την απασχόληση και να εγγυάται τη δίκαιη κατανομή της στο σύνολο της Ευρώπης. Δεύτερον, η πολιτική εδαφικής συνοχής πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να εντάσσεται στις μακροπρόθεσμες μελλοντικές προοπτικές. Το κατώφλι του 75% του ΑΕγχΠ θα ανανεωθεί φυσικά το 2014. Ωστόσο, πιστεύει κανείς ότι, αν οι φτωχότερες περιφέρειες ξεπεράσουν στο μέλλον το κατώφλι του 75%, θα έχει ολοκληρωθεί η ευρωπαϊκή εδαφική συνοχή; Μπορεί το χάσμα μεταξύ του 75% για τους φτωχότερους και του 150% ή παραπάνω για τους πλουσιότερους –ποσοστό που είναι διπλάσιο– να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει την εκπλήρωση των στόχων της Ευρώπης όσον αφορά την εδαφική συνοχή; Επομένως, θα πρέπει να προσεγγίσουμε σε μακροπρόθεσμη βάση την ευρωπαϊκή πολιτική συνοχής. Το κατώφλι του 90% νομίζω ότι αποτελεί έναν στόχο τον οποίο μπορούμε να θέσουμε από σήμερα, δίνοντας συγχρόνως σαφή προτεραιότητα σε όσους βρίσκονται ακόμη κάτω από το 75%. Τέλος, όσον αφορά τις προτεραιότητες αυτής της πολιτικής: πολλοί μίλησαν για την κοινωνική συνοχή, ιδίως μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ), για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και για τη διασυνοριακή εδαφική συνεργασία, που αποτελεί επίσης προτεραιότητα της Επιτροπής· δεν θα επιμείνω σε αυτήν την πτυχή. Θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή μου στην προαγωγή της ποικιλομορφίας που χαρακτηρίζει την Ευρώπη. Εκφράζεται πρωτίστως στο επίπεδο των περιφερειών και της πολιτισμικής τους κληρονομιάς, και είναι ένα πλεονέκτημα το οποίο θα λαμβάνεται υπόψη και θα τονίζεται στο πλαίσιο της πολιτικής για την περιφερειακή ανάπτυξη.

  Kay Swinburne (ECR). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ειδική Επιτροπή του Κοινοβουλίου για τη Χρηματοπιστωτική, Οικονομική και Κοινωνική Κρίση έχει καταλήξει στη θέση ότι ένα από τα αποφασιστικά μέσα προώθησης της οικονομικής ανάκαμψης θα πρέπει να είναι η χρηματοδότηση βάσει της πολιτικής συνοχής σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ.

Η πατρίδα μου, η Ουαλία, λαμβάνει σήμερα χρηματοδότηση για τη συνοχή, και δεδομένου του σοβαρού πλήγματος που έχει δεχθεί ο ιδιωτικός τομέας σε αυτήν την περιοχή λόγω της οικονομικής ύφεσης, εγώ και πολλοί άλλοι αναγνωρίζουμε την αξία αυτών των ταμείων για τον δυνητικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

Οι πόροι πρέπει, φυσικά, να αξιοποιηθούν κατάλληλα για την εκτέλεση βιώσιμων έργων, και ευελπιστούμε ότι πολλές ΜΜΕ θα ωφεληθούν με άμεσο και έμμεσο τρόπο, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η οικονομική αποδοτικότητα ενός μελλοντικού προγράμματος επενδύσεων σε αυτές τις περιφέρειες.

Η χρηματοδότηση για τη συνοχή θα πρέπει να λειτουργεί ως μηχανισμός προαγωγής της οικονομικής μεγέθυνσης στο σύνολο της ΕΕ, αλλά πρέπει συγχρόνως να θέτει ως συγκεκριμένο στόχο την ενίσχυση των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας. Στόχος μας πρέπει να είναι οι επενδύσεις, και όχι οι δαπάνες, τόσο πριν όσο και μετά το 2013.

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL). - Κύριε Πρόεδρε, στη συζήτηση για τη λεγόμενη πολιτική συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναδεικνύονται βασικά χαρακτηριστικά της όπως: πρώτον, το γεγονός ότι καμία πολιτική συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να εξαλείψει τις ανισομετρίες στην ανάπτυξη, που είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου. Δεύτερον, ότι τα χρήματα που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις περιφέρειες δεν έχουν στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αλλά κατευθύνονται σε έργα αναγκαία για το κεφάλαιο. Τρίτον, ότι η συζήτηση για τη μείωση των πόρων εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων και τέταρτον, ότι τα σχέδια του κεφαλαίου για τη μελλοντική πολιτική συνοχής εξυπηρετούν την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την αντιλαϊκή πολιτική Ευρώπη 2020, κάτι που εξυπηρετεί και στην Ελλάδα η αναμόρφωση του κράτους με το σχέδιο Καποδίστριας και Καλλικράτης.

Έτσι, κύριε Πρόεδρε, κατά τη γνώμη μου, στο ζήτημα αυτό φαίνεται ότι μόνον η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής μπορεί να λύσει το πρόβλημα και να οδηγήσει σε μία πραγματική σύγκλιση στην ήπειρό μας.

  Juozas Imbrasas (EFD). – (LT) Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο στόχος της πολιτικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να μειωθούν οι ανισότητες στο πεδίο της ανάπτυξης μεταξύ των κρατών μελών και των περιφερειών της ΕΕ. Ωστόσο, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο ότι, κατά την εφαρμογή του, αυτό το ευρείας κλίμακας πρόγραμμα της περιφερειακής πολιτικής πρέπει να καλύπτει όλες τις περιφέρειες της Ευρώπης, και συμφωνώ με την άποψη ότι η εν λόγω πολιτική δεν θα πρέπει να εθνικοποιηθεί. Πρέπει να διασφαλίσουμε τη σταθερή και βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση και δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Μια ισχυρή και ικανοποιητικά χρηματοδοτούμενη περιφερειακή πολιτική της ΕΕ αποτελεί τη βάση για τη διασφάλιση της κοινωνικής, οικονομικής και εδαφικής συνοχής.

Όπως πάντα (όπως και στο παρελθόν), θα πρέπει να ληφθεί μεγαλύτερη μέριμνα για τις περιφέρειες που παρουσιάζουν υστέρηση. Είναι θετικό το ότι, κατά την επόμενη περίοδο προγραμματισμού, σχεδιάζεται να δεσμευτούν χρηματοδοτικοί πόροι για επενδύσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για την υλοποίηση αστικών αλλά και προαστιακών έργων, χωρίς μείωση της χρηματοδότησης της υπαίθρου, δεδομένου ότι οι πόλεις επιδρούν θετικά στην οικονομία των αγροτικών περιοχών που τις περιβάλλουν.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι σημαντικότερες πτυχές των συζητήσεων θα πρέπει να είναι οι ακόλουθες: το εύρος της πολιτικής συνοχής της ΕΕ, το εύλογο των στόχων, η σύνδεση με τη στρατηγική «ΕΕ 2020» και οι δυνατότητες υλοποίησης της πολιτικής συνοχής της ΕΕ και απλούστευσης των διαδικασιών της.

  Angelika Werthmann (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, τα διαρθρωτικά ταμεία και το Ταμείο Συνοχής χρηματοδοτούν μέσα της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ τα οποία αποβλέπουν στη γεφύρωση του αναπτυξιακού χάσματος μεταξύ των περιφερειών και στην προαγωγή της περιφερειακής συνοχής.

Οι μελλοντικές προκλήσεις τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει η πολιτική συνοχής μας, όπως η παγκοσμιοποίηση, η δημογραφική αλλαγή, η αλλαγή του κλίματος και ο ενεργειακός εφοδιασμός, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με πολύ σύνθετους τρόπους. Λόγω των περιορισμένων πόρων που διαθέτουμε, θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στις βασικές μας προτεραιότητες και να καταβάλουμε εντονότερες προσπάθειες για τον εντοπισμό συνεργειών μεταξύ των διαφορετικών πολιτικών. Υποστηρίζω την έκκληση υπέρ ενός απλού, δίκαιου και διαφανούς μεταβατικού συστήματος για την πολιτική συνοχής μετά το 2013. Η αναδιάρθρωση της πολιτικής εξαρτάται από τη δυνατότητα όλων των ενδιαφερόμενων μερών –των περιφερειών, των κρατών μελών και της ΕΕ– να ανταποκρίνονται εγκαίρως σε αυτές τις νέες προκλήσεις.

  Csaba Őry (PPE). – (HU) Τώρα που έχει ήδη δρομολογηθεί η πρακτική εφαρμογή των επιμέρους πολιτικών και κατευθύνσεων της στρατηγικής «ΕΕ 2020», πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε για τη χρηματοδότησή τους ή το δημοσιονομικό τους υπόβαθρο. Εξυπακούεται λοιπόν ότι, υπογραμμίζοντας τη σημασία και την αναγκαιότητα της πολιτικής συνοχής, κατά κάποιον τρόπο, θέλουμε επίσης να διασφαλίσουμε ότι, κατά τις επικείμενες συζητήσεις για την κατάρτιση του προϋπολογισμού, η επίμαχη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική δεν θα κατακερματιστεί, αλλά θα ολοκληρωθεί.

Ενώ είναι αδιαμφισβήτητο και έχει επισημανθεί από πολλούς ότι η δημιουργία θέσεων εργασίας και η αύξηση της απασχόλησης βρίσκονται πολύ υψηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων μας, γνωρίζουμε συγχρόνως ότι οι αγορές εργασίας στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές εντάσεις. Ενώ, σε ορισμένους τομείς, συχνά απουσιάζουν από τους χώρους εργασίας άτομα που να διαθέτουν κατάλληλα επαγγελματικά προσόντα ή δεξιότητες, σε άλλους τομείς, άτομα με υψηλή κατάρτιση πασχίζουν να εξασφαλίσουν μια θέση απασχόλησης λόγω έλλειψης των αντίστοιχων χώρων εργασίας. Είναι προφανές ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο καλείται να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη διόρθωση αυτής της κατάστασης, με την εφαρμογή ειδικών πολιτικών για την εξάλειψη αυτών των διαφορών και την επίτευξη μεγαλύτερης σύγκλισης.

Δεν μιλάμε για έργα μεγάλης κλίμακας. Μιλάμε για μικρά έργα και πιο ευέλικτες μεθόδους προσαρμογής. Ενώ υιοθετούμε και στηρίζουμε την προσέγγιση μιας ενιαίας πολιτικής και την αξιοποίηση των συνεργειών στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής, θα ήθελα συγχρόνως να υπογραμμίσω ότι, στην περίπτωση του Κοινωνικού Ταμείου, απαιτούνται αυξημένος βαθμός ευελιξίας και διαφάνειας και λιγότεροι κανόνες. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να εφαρμόζονται ειδικοί κανόνες για το Κοινωνικό Ταμείο, και επικροτώ τη δήλωση του Επιτρόπου σχετικά με την καθιέρωση αξιολόγησης με βάση τα αποτελέσματα, λαμβάνοντας υπόψη ότι το σημαντικότερο πρόβλημα αυτών των πολιτικών –το οποίο υπονομεύει μάλιστα το κύρος τους– έγκειται συχνά στο ότι δεν είναι ορατά τα αποτελέσματα των πόρων που δαπανώνται σε συγκεκριμένους τομείς.

  Γεώργιος Σταυρακάκης (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, είμαι βέβαιος ότι ο Επίτροπος Hahn δεν χρειάζεται να πεισθεί ότι η πολιτική συνοχής είναι μία από τις πλέον επιτυχημένες πολιτικές της ΕΕ, τα αποτελέσματα της οποίας έχουν επηρεάσει τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών, σε όποια περιοχή της Ευρώπης και αν ζουν. Είμαι βέβαιος ότι ο Επίτροπος Andor δεν χρειάζεται να πεισθεί για την επιτυχημένη υλοποίηση των πτυχών της πολιτικής συνοχής οι οποίες άπτονται της κοινωνικής πολιτικής, χάρη στην ισχυρή συνέργεια μεταξύ του ΕΚΤ και του ΕΤΠΑ. Ούτε και τα άλλα δύο μέλη της Επιτροπής που διαχειρίζονται τα ταμεία της ΕΕ για την ανάπτυξη της υπαίθρου και την αλιεία χρειάζεται να πεισθούν ότι είναι πιο αποτελεσματικά όταν συνεργάζονται με άλλα ταμεία, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, παρά όταν λειτουργούν αυτόνομα, όπως συμβαίνει την τρέχουσα περίοδο.

Συντάσσομαι με όσους αναμένουν την προσεχή περίοδο να κατατεθούν προτάσεις για ακόμη πιο έντονες συνέργειες μεταξύ μιας ισχυρής πολιτικής συνοχής και όλων των υπόλοιπων ταμείων, δεδομένου ότι ο συνδυασμός όλων αυτών των μέσων μπορεί να επιτύχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα απ’ ό,τι η μεμονωμένη τους λειτουργία. Ωστόσο, για κάποιον λόγο που δεν κατανοώ, ακούγονται φωνές στους κόλπους της Επιτροπής οι οποίες ζητούν μια προσέγγιση τομεακών μέσων, αγνοώντας (κατά τη γνώμη μου) την πραγματικότητα που επικρατεί σε κάθε περιοχή.

Εν κατακλείδι, τα όσα υποστηρίζουμε στο ψήφισμά μας, το οποίο ευελπιστώ και πιστεύω ότι θα εγκριθεί σήμερα με μεγάλη πλειοψηφία στην Ολομέλεια, υποστηρίζονται όχι μόνο από το παρόν Σώμα αλλά και από την πλειονότητα των κρατών μελών, από το σύνολο των 271 περιφερειών της Ευρώπης και από χιλιάδες τοπικές αρχές.

Κατά τη γνώμη μου, αν η Επιτροπή ακολουθήσει τον δρόμο της τομεοποίησης των πόρων της ΕΕ, θα καταλήξουμε σε μια πρωτόγνωρη και συγκρουσιακή κατάσταση στην οποία η Επιτροπή θα βρίσκεται στη μία πλευρά και όλοι οι υπόλοιποι –το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και οι περιφέρειες– στην άλλη.

Τις προσεχείς εβδομάδες, η πλευρά που πιστεύει ότι οι μελλοντικές πολιτικές της ΕΕ καλύπτονται καλύτερα στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης όσον αφορά τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και τα αποτελέσματα θα έρθει σε σοβαρή αντιπαράθεση με την πλευρά η οποία προκρίνει την τομεοποίηση των πόρων της ΕΕ. Να είστε βέβαιοι ότι η δεύτερη πλευρά θα βρει την πολιτική μας ομάδα απέναντί της, απλώς και μόνο επειδή η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι εσφαλμένη για την Ευρώπη.

  Riikka Manner (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, η πολιτική συνοχής δεν είναι απλώς θέμα αλληλεγγύης: αποτελεί εν μέρει μέσο παραγωγής προστιθέμενης αξίας για την Ευρώπη συνολικά.

Η περιφέρειά μας διαθέτει αρκετή εμπειρογνωμοσύνη, καθώς και πολύ αξιόλογες δυνατότητες, χάρη στους φυσικούς της πόρους, παραδείγματος χάριν. Τους στόχους αυτούς, οι οποίοι συνδέονται επίσης στενά με την «Ευρώπη 2020», μπορούμε να τους επιτύχουμε μόνο μέσω μιας αποτελεσματικής πολιτικής συνοχής η οποία θα καλύπτει το σύνολο της Ευρώπης και θα διαθέτει επαρκείς πόρους στον προϋπολογισμό της για την περίοδο που αρχίζει το 2014.

Θα είναι σημαντικό, κατά την προσεχή δημοσιονομική περίοδο, να συνεχίσουμε την προσπάθεια άμβλυνσης των διαφορών μεταξύ των χωρών σε σχέση με το ΑΕγχΠ. Επιπλέον, έχει απολύτως ζωτική σημασία να ληφθούν υπόψη οι σημερινές περιφέρειες του στόχου 2 και οι ιδιαίτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Θα ήθελα, επιπλέον, να σας απευθύνω την ακόλουθη έκκληση, κύριοι Επίτροποι, επικαλούμενη το άρθρο 174: οι αραιοκατοικημένες περιφέρειες, οι ορεινές περιοχές και τα νησιά πρέπει να ληφθούν επίσης υπόψη στην επόμενη περίοδο της πολιτικής συνοχής, όσον αφορά, μεταξύ άλλων, και τη χρηματοδότηση, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, σημειώνοντας μάλιστα μεγάλη επιτυχία.

Τέλος, επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω που μου δώσατε τη δυνατότητα να συμμετάσχω σε αυτήν την πολύ σημαντική συζήτηση.

  Konrad Szymański (ECR). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, εκτιμώ ότι, όταν σχεδιάζουμε τόσο στρατηγικής σημασίας αλλαγές, θα πρέπει να εξετάζουμε πολύ προσεκτικά τις εμπειρίες του παρελθόντος. Οι εμπειρίες αυτές μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι, όπου τα χρήματα δαπανήθηκαν για επενδύσεις στο πεδίο των υποδομών και σύμφωνα, πρωτίστως, με το κριτήριο του ΑΕγχΠ, οι δαπάνες αυτές προσέφεραν πλεονεκτήματα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο στα κράτη μέλη τα οποία είναι καθαροί εισφορείς στα ευρωπαϊκά ταμεία όσο και στα κράτη που είναι αποδέκτες πόρων. Η επιτάχυνση της διαδικασίας μείωσης των διαφορών στο επίπεδο των υποδομών ενίσχυσε την κοινή αγορά και διευκόλυνε τις επενδύσεις, οι οποίες, εξάλλου, συνεχίζουν να διοχετεύονται κυρίως από τους καθαρούς εισφορείς προς τους καθαρούς δικαιούχους. Αυτό έχει δημιουργήσει σαφή ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία, την οποία επικαλεστήκαμε πολύ συχνά στη σημερινή συζήτηση.

Κατά συνέπεια, παρακολουθώ με ανησυχία τα σχέδια μεταρρύθμισης της πολιτικής συνοχής και προσθήκης νέων κριτηρίων –πολύ αόριστων κοινωνικών και οικολογικών κριτηρίων– στο σύστημα κατανομής αυτών των ταμείων. Τα χρήματα αυτά θα πρέπει να συνεχίζουν να ενισχύουν τις φτωχότερες περιφέρειες όπως ορίζεται με βάση μετρήσιμα κριτήρια, ιδίως ως προς την επίτευξη απτών στόχων για τη δημιουργία συγκεκριμένων υποδομών.

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL). - Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριοι συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι ο σκοπός του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου είναι να μειώσει τις διαφορές στα επίπεδα ευημερίας και να προωθήσει την οικονομική και κοινωνική συνοχή. Σήμερα, όμως, έτος καταπολέμησης κατά τα άλλα της φτώχειας, η Ευρώπη έχει ύφεση, έχουμε ανεργία, έχουμε κλείσιμο επιχειρήσεων, και επομένως αυτός ο σκοπός, όσον αφορά την επίτευξή του, αμφισβητείται.

Κύριοι Επίτροποι, η γνώμη μου είναι ως εκ τούτου, ότι πρέπει να προχωρήσετε άμεσα στην αναπροσαρμογή των προτεραιοτήτων των ευρωπαϊκών ταμείων καθώς και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Όμως εδώ, κύριοι Επίτροποι, θα ήθελα να σας πω ότι βλέπουμε το παράλογο και το παράδοξο των οικονομικών σας πολιτικών. Δηλαδή, στην Ελλάδα έχετε επιβάλει, η Επιτροπή, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένα άθλιο μνημόνιο που περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες, περικόπτει τους μισθούς, περικόπτει τα εισοδήματα και ταυτόχρονα, σε ερωτήσεις μου προς την Επιτροπή γιατί καθυστερεί η απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων από την πλευρά της Ελλάδας, η απάντηση είναι: η ανεπαρκής ρευστότητα των δημόσιων οικονομικών, δηλαδή η ουσία της πολιτικής του μνημονίου.

Σας παρακαλώ, κύριε Επίτροπε, να μας εξηγήσετε, πώς η Ελλάδα θα αυξήσει την απορροφητικότητα; Δεν υπάρχει παράλογο, δεν υπάρχει παράδοξο στις οικονομικές σας πολιτικές;

  Jaroslav Paška (EFD). – (SK) Επί του παρόντος, διαθέτουμε σχεδόν το ένα τρίτο του προϋπολογισμού μας στην πολιτική συνοχής της ΕΕ για την περίοδο 2007-2013.

Στο πλαίσιο μιας σειράς νέων προτάσεων, μέρος αυτού του προϋπολογισμού θα αναδιανεμηθεί, μετά το 2013, με σκοπό την υλοποίηση των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Εντούτοις, στην Επιτροπή των Περιφερειών, οι εκπρόσωποι των πόλεων και των περιφερειών μάς προειδοποιούν να μην προχωρήσουμε σε ουσιαστική μείωση των συνεισφορών στην περιφερειακή πολιτική. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τα αντικειμενικά τους επιχειρήματα. Παραδείγματος χάριν, θεωρούμε ότι επιβάλλεται να συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτές τις περιφέρειες, οι οποίες σήμερα δεν μπορούν να παραγάγουν ούτε το 75% του μέσου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, οι χρηματοδοτικοί πόροι που τους διατίθενται θα πρέπει να προσανατολίζονται κατά προτεραιότητα στην κατασκευή βασικών υποδομών, στην ενίσχυση των ανθρώπινων πόρων ή της απασχόλησης, στην αύξηση των υποδομών στα πεδία της επιστήμης, της έρευνας και καινοτομίας, και στον στόχο της πράσινης ανάπτυξης. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε επίσης να βελτιώσουμε τη διασύνδεση μεταξύ των περιφερειακών και τοπικών μηχανισμών και να μειώσουμε τις γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις. Με μια καλά σχεδιασμένη, ισορροπημένη περιφερειακή πολιτική αυτού του είδους, θα μπορέσουμε ίσως εν τέλει να συμβάλουμε στην ουσιαστική επιτυχία της νέας στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

  Diane Dodds (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σε μια περίοδο κατά την οποία τα κράτη μέλη μειώνουν τις δημόσιες δαπάνες τους, στο Ηνωμένο Βασίλειο η κυβέρνησή μας επιχειρεί να αναδιαρθρώσει το σύστημα κοινωνικών παροχών έτσι ώστε να αυξηθεί η αποδοτικότητα της εργασίας.

Πιστεύω λοιπόν ότι, στο πλαίσιο αυτό, ταμεία όπως το ΕΚΤ μπορούν να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο διασφαλίζοντας την απασχολησιμότητα των ατόμων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης στην αγορά εργασίας και δεν διαθέτουν επαγγελματικές δεξιότητες.

Στη Βόρεια Ιρλανδία, λαμβάνουμε σημαντική χρηματοδότηση από το ΕΚΤ, η οποία διατίθεται μέσω του Υπουργείου Μάθησης και Απασχόλησης, σημειώνω δε ότι, σε πρόσφατη έρευνα της Βουλής των Λόρδων σχετικά με το ΕΚΤ, διαπιστώθηκε ότι το ΕΚΤ εξακολουθεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην υποστήριξη της οικονομικής μεγέθυνσης στη Βόρεια Ιρλανδία, αποβλέποντας στη δημιουργία μιας οικονομίας της γνώσης με εργατικό δυναμικό που χαρακτηρίζεται από υψηλή εξειδίκευση και αυξημένη ευελιξία.

Ως εκ τούτου, επιβάλλεται τα μελλοντικά προγράμματα του ΕΚΤ και οι πόροι που διατίθενται για την υλοποίησή τους να συνδυάζονται και με εγχώρια προγράμματα, πολλά από τα οποία έχουν παρόμοιους στόχους. Αυτό το επίπεδο κοινών και στοχοθετημένων προσεγγίσεων δεν μπορεί παρά να προσφέρει μεγαλύτερα οφέλη. Η περιφερειακή ευελιξία έχει ύψιστη σημασία για την επιτυχημένη λειτουργία του ΕΚΤ.

Μετά το 2013, φρονώ ότι οι περιορισμένοι πόροι του ΕΚΤ θα πρέπει να συνεχίσουν να εστιάζονται στην παροχή βοήθειας στα πλέον δυσπρόσιτα και με το χαμηλότερο επίπεδο ειδίκευσης άτομα, έτσι ώστε να εισέλθουν ή να επανέλθουν στην αγορά εργασίας μέσω της παροχής πρόσβασης στην κατάρτιση και επιμόρφωση.

  Erminia Mazzoni (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, αυτό το ψήφισμα έχει θεμελιώδη σημασία, επειδή λαμβάνει υπόψη το σημαντικό αίτημα της ανανέωσης σε σχέση με τη χάραξη πολιτικής κατά της κρίσης για το 2020, επιτυγχάνοντας ισορροπία μεταξύ της αναγκαίας καινοτομίας και του ενδεδειγμένου σεβασμού των θεμελιωδών αρχών της πολιτικής συνοχής. Αυτός είναι, και πρέπει να παραμείνει, ο βασικός πυλώνας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρέπει να συνεχίσει να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο ως μέσο γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ των κρατών μελών, ενισχύοντας συγχρόνως τις περιφερειακές ταυτότητες.

Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα από την αρχιτεκτονική της πολιτικής συνοχής και έχοντας επιβεβαιώσει την αξία και τη σπουδαιότητα της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, της εταιρικής σχέσης και της ολοκληρωμένης προσέγγισης ως θεμελιωδών αρχών, το ψήφισμα αυτό επιβεβαιώνει τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ο συνδυασμός του ΑΕγχΠ, που πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για τον καθορισμό της επιλεξιμότητας, με νέους και πιο ουσιαστικούς δείκτες με μόνο στόχο την ανάλυση και αξιολόγηση· την ανάγκη καθορισμού νέων κανόνων λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, οι οποίοι θα πρέπει ωστόσο να διατηρηθούν στο πλαίσιο του κανονισμού για τις γενικές διατάξεις που διέπουν την πολιτική συνοχής· και την ανάγκη απλούστευσης των διαδικασιών και της χρήσης των μέσων χρηματοοικονομικής τεχνικής, όπως επεσήμανε άλλωστε και ο Επίτροπος Hahn.

Αναφέρομαι πράγματι στην παρέμβαση του Επιτρόπου Hahn, και ειδικότερα στο σημείο όπου επεσήμανε πόσο σημαντικό είναι να διατηρηθεί το σύμφωνο σταθερότητας στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής. Όλα αυτά είναι πολύ καλά, για να επιτύχουμε όμως αυτόν τον στόχο, η άθλια συμφωνία η οποία ορίζει ότι οι δαπάνες για επενδύσεις πρέπει να υπολογίζονται βάσει των παραμέτρων του συμφώνου σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί, μιας και θα σήμαινε ότι ζητούμε να αυξηθούν οι δαπάνες για επενδύσεις, ενώ ταυτόχρονα τις τιμωρούμε ή τις μειώνουμε.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δύσκολες: απασχόληση, οικονομική μεγέθυνση, ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα. Αυτοί είναι οι στόχοι της ευρωπαϊκής στρατηγικής, η οποία προβλέπει την έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Όπως επεσήμαναν ήδη πολλοί προηγούμενοι ομιλητές, η επίτευξή τους είναι δυνατή μόνο αν το μελλοντικό ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο λαμβάνει υπόψη τη σπουδαιότητα της περιφερειακής πολιτικής, έτσι ώστε να επιτευχθεί πραγματικά οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή, και αν μπορεί να εγγυηθεί επαρκή χρηματοδότηση παρά τους περιορισμένους πόρους, προωθώντας μια πολιτική στο πλαίσιο της οποίας οι στόχοι τίθενται βάσει προτεραιοτήτων και αξιολογούνται βάσει αποτελεσμάτων.

  Victor Boştinaru (S&D). – (RO) Μέχρι σήμερα, η πολιτική συνοχής έχει λειτουργήσει ως αποτελεσματικό μέσο γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ των κρατών μελών και επίδειξης αλληλεγγύης, η οποία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό θεμελιώδη αξία της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης. Ωστόσο, έχει ζωτική σημασία να μειωθούν οι ανισορροπίες, για χάρη όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και όλων των πολιτών και περιφερειών, κάτι που, εκτός από ανθρώπινους πόρους, απαιτεί επίσης επαρκείς χρηματοδοτικούς πόρους.

Η τρέχουσα πολιτική συνοχής χρειάζεται βελτιώσεις, αλλά χωρίς σοβαρές τροποποιήσεις. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να αποκρούσουμε και να απορρίψουμε την επανεθνικοποίηση και την υποχρηματοδότησή της. Στην παρούσα συγκυρία, κατά την οποία πλούσια ή λιγότερο πλούσια κράτη μέλη πλήττονται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, η περικοπή του προϋπολογισμού που διατίθεται για την πολιτική συνοχής θα ισοδυναμούσε με υπονόμευση όλων των επιτυχιών των τελευταίων ετών, καθώς και της μείωσης των ανισοτήτων τις οποίες προσπαθούσαμε να καταπολεμήσουμε μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό συμφωνώ με την άποψη του Προέδρου José Manuel Durão Barroso ότι ο προϋπολογισμός που θα διατεθεί στο μέλλον για την πολιτική συνοχής πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσος με τον σημερινό. Διαφορετικά, όλα αυτά θα μείνουν απλώς λόγια κενά περιεχομένου και θα θέσουμε σε κίνδυνο το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα.

  Ivars Godmanis (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το ψήφισμα έχει διατυπωθεί με πολύ εύστοχο τρόπο από άποψη στρατηγικής. Οφείλουμε να το υποστηρίξουμε. Ωστόσο, πρέπει να διερευνήσουμε πού ακριβώς εντοπίζονται σήμερα τα προβλήματα. Θα ήθελα να επισημάνω στον Επίτροπο ότι, από 1ης Σεπτεμβρίου, το ποσοστό απορρόφησης του Κοινωνικού Ταμείου ήταν μόλις 18%, το οποίο ισοδυναμεί με το ήμισυ –είναι δηλαδή δύο φορές χειρότερο– του ποσοστού απορρόφησης της προηγούμενης περιόδου.

17 κράτη μέλη κινούνται κάτω από το 18%. Ορισμένα από αυτά παραμένουν προσκολλημένα σε επίπεδα απορρόφησης της τάξης του 10% ή 11% όσον αφορά το Κοινωνικό Ταμείο. Το ποσοστό απορρόφησης δεν ακολουθεί πάντως συγκεκριμένες τάσεις: οι χώρες με τα μεγαλύτερα ελλείμματα δεν παρουσιάζουν τα χειρότερα ποσοστά απορρόφησης. Γεγονός είναι, όμως, ότι ορισμένες χώρες παρέμειναν προσκολλημένες στο 10% καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010.

Η Επιτροπή πρέπει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Αν εξετάσει κανείς τα υπόλοιπα ταμεία –το Περιφερειακό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής– η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη. Το συνολικό ποσοστό απορρόφησης είναι 17,95%. Επίσης, στο 60% των κρατών μελών καταγράφονται ακόμη πιο χαμηλά ποσοστά απορρόφησης. Για ορισμένα από αυτά, το αντίστοιχο ποσοστό είναι ακόμη και τρεις φορές χαμηλότερο.

Το Συμβούλιο έχει περιορίσει τη χρηματοδότηση, με βάση το σχέδιο προϋπολογισμού του 2011, σε λιγότερο από 1.000 εκατ. ευρώ επειδή τα κράτη μέλη δεν φαίνεται να θέλουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Ως μέλη της Επιτροπής Προϋπολογισμών, στηρίξαμε το αίτημα της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης να αποκατασταθεί στο σχέδιο προϋπολογισμού η αρχική χρηματοδότηση. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι κατά πόσον θα είναι δυνατή η απορρόφηση αυτών των χρημάτων. Αν δεν καταστεί δυνατή, δεν έχει νόημα να μιλάμε για ένα λαμπρό μέλλον.

  Roberts Zīle (ECR). – (LV) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Επίτροπε, πιστεύω ότι το σχέδιο που κατάρτισε η κ. Hübner, η πρώην αρμόδια για την περιφερειακή ανάπτυξη Επίτροπος, είναι επίσης ισορροπημένο και, θα έλεγα, ικανοποιητικό. Αντιλαμβάνομαι ότι όλοι γνωρίζουμε ότι η κρίση έχει δημιουργήσει προβλήματα σε πολλά κράτη μέλη που είναι καθαροί εισφορείς, με αποτέλεσμα να ασκούνται πιέσεις ώστε να μειωθεί η χρηματοδότηση των επόμενων δημοσιονομικών προοπτικών. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό το μείζον κεφάλαιο που αντιπροσωπεύει η πολιτική συνοχής είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην περιέλθουμε σε σύγχυση, αλλά να φανούμε κάπως πιο συντηρητικοί και να μην εγκαταλείψουμε δύο θεμελιώδεις πτυχές της πολιτικής συνοχής, συγκεκριμένα ότι πρόκειται για μια ανεξάρτητη πολιτική, κύριος στόχος της οποίας είναι, και θα συνεχίσει να είναι, η εξίσωση των επιπέδων ανάπτυξης μεταξύ των λιγότερο αναπτυγμένων περιφερειών και της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης και, δεύτερον, ότι το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μετρούμενο σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης εξακολουθεί να είναι το βασικό κριτήριο. Αν αγνοήσουμε αυτές τις θεμελιώδεις πτυχές, κάθε άλλη συζήτηση (όπως το πώς θα ευθυγραμμιστεί καλύτερα η πολιτική συνοχής με την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «ΕΕ 2020») θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο, ακόμη και με την εφαρμογή της «ΕΕ 2020» στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής. Σας ευχαριστώ.

  Thomas Mann (PPE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, δεν συζητούμε για ασήμαντα πράγματα εν προκειμένω. Για την περίοδο από το 2007 έως το 2013, διατίθενται στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) 75 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 8% του προϋπολογισμού της ΕΕ. Δεδομένου ότι οι Βρυξέλλες θα προσφέρουν τα χρήματα στο ΕΚΤ μόνο όταν τα κράτη μέλη αναλάβουν την ευθύνη της συγχρηματοδότησης, αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε στη διάθεσή μας περίπου 150 δισ. ευρώ για τη δημιουργία περισσότερων και καλύτερης ποιότητας θέσεων απασχόλησης. Ευτυχώς, οι πόροι του ΕΚΤ δεν χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση περιττών μελετών, αλλά διατίθενται απευθείας στους ανθρώπους που τους έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το στοιχείο που καθιστά τόσο σημαντικό το εν λόγω ταμείο και επιτρέπει στους πολίτες να το γνωρίζουν από πρώτο χέρι, περιλαμβανομένων επί μακρόν ανέργων, μεταναστών, νέων που έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν τίτλους σπουδών τους οποίους δεν είχαν αποκτήσει με την πρώτη προσπάθεια, δεκάδων χιλιάδων ασκουμένων και επανακαταρτιζομένων, εργαζομένων που επιδιώκουν περαιτέρω κατάρτιση και νέων επιχειρηματιών. Απευθύνεται σε ευρύ φάσμα ομάδων του πληθυσμού.

Τι θα συμβεί μετά το 2013; Τα κράτη μέλη πρέπει να αξιοποιούν αποδοτικότερα τη χρηματοδότηση, ενώ πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των επιμέρους περιφερειών. Θεωρώ επιθυμητή μια ειδικά σχεδιασμένη προσέγγιση από τη βάση προς την κορυφή, καθώς και τον αποτελεσματικό συντονισμό με προγράμματα όπως τα Daphne και PROGRESS. Υποστηρίζω την αύξηση της ευελιξίας, την απλούστευση των ελέγχων και την ενίσχυση της διαφάνειας ως προς τη διανομή των χρηματοδοτήσεων. Ωστόσο, τάσσομαι κατά της θέσπισης χωριστού νομικού πλαισίου για το ΕΚΤ. Φρονώ ότι θα πρέπει να παραμείνει στο πλαίσιο του κανονισμού για τα διαρθρωτικά ταμεία, καθώς έτσι θα διασφαλιστεί η ρύθμιση της επιλεξιμότητας των δαπανών σε επίπεδο κρατών μελών. Γι’ αυτό κατέθεσα την τροπολογία 1, μαζί με 45 συναδέλφους μου βουλευτές, την οποία σας καλώ να υποστηρίξετε στην επικείμενη ψηφοφορία.

  Evgeni Kirilov (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, συμφωνούμε όλοι ως προς το ότι η πολιτική συνοχής έχει μέχρι στιγμής προσφέρει πολύ θετικά αποτελέσματα. Αυτό είναι ορατό και αναγνωρίσιμο. Ωστόσο, διατυπώνονται διαφορετικές ιδέες όσον αφορά την πολιτική συνοχής μετά το 2013.

Θα πρέπει να την αναπτύξουμε περαιτέρω και να την προσαρμόσουμε στις νέες προκλήσεις και πραγματικότητες χρησιμοποιώντας ως βάση τα επιτεύγματά της και όχι μέσω του ολοκληρωτικού μετασχηματισμού της εν λόγω πολιτικής. Αυτό είναι εξίσου σημαντικό τόσο για τις βασικές αρχές της όσο και για τον μελλοντικό της προϋπολογισμό. Απαιτούνται ενέργειες οι οποίες πρέπει να υποστηρίζονται με επαρκείς πόρους από την ΕΕ και τους εθνικούς προϋπολογισμούς.

Η Επιτροπή Προϋπολογισμών υπογράμμισε προσφάτως ότι θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε να αποφευχθούν εκτεταμένες απώλειες εις βάρος συγκεκριμένων περιφερειών όσον αφορά τη μελλοντική κατανομή των κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων. Ευελπιστώ ειλικρινώς ότι τα νέα κράτη μέλη δεν θα υποστούν τέτοιες εκτεταμένες απώλειες. Επομένως, η περικοπή πόρων από τη συνοχή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί αποδεκτή. Το ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό, καθώς θα επηρεάσει αρνητικά τις αρχές της αλληλεγγύης.

  Pat the Cope Gallagher (ALDE). – (GA) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελα να πω λίγα λόγια σχετικά με την πολιτική συνοχής.

(EN) Το μέλλον της πολιτικής συνοχής έχει καθοριστεί στο πλαίσιο της αυξανόμενης ανεργίας και της συρρίκνωσης των δημόσιων οικονομικών στο σύνολο της Ευρώπης.

Είναι πιθανό η περιφέρεια BMW (Border, Midlands and Western) της χώρας μου να ενταχθεί και πάλι στην κατηγορία του 75% έως 100% του ΑΕγχΠ της ΕΕ. Πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή μέτρα για την περίοδο μετά το 2013 τα οποία θα αναγνωρίζουν αυτήν την αλλαγή της οικονομικής κατάστασης της Ιρλανδίας και της περιφέρειας BMW ειδικότερα. Τα προγράμματα του στόχου 2 πρέπει να εστιάζονται στην ανάπτυξη ικανοτήτων των περιφερειών, ώστε να συμβάλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη μιας πιο οικολογικής, ευφυούς και βιώσιμης οικονομίας στην Ιρλανδία και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι περιφερειακές πτήσεις στην περιφέρεια BMW αποτελούν οικονομική και κοινωνική αναγκαιότητα. Συνεπώς, η χρηματοδότηση υποχρεώσεων παροχής δημόσιων υπηρεσιών πρέπει να διατηρηθεί, δεδομένου ότι οι εν λόγω εσωτερικές πτήσεις δεν μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά με άλλον τρόπο.

Η στήριξη της ΕΕ για τη διασυνοριακή συνεργασία στην Ιρλανδία πρέπει να διατηρηθεί. Η διασυνοριακή συνεργασία μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του κατακερματισμού στις παραμεθόριες περιφέρειες όσον αφορά την αγορά εργασίας, τις τάσεις του εμπορίου και τις υποδομές.

  Sophie Auconie (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική για το μέλλον της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ. Αυτό ισχύει για δύο λόγους. Πρώτον, σήμερα το πρωί εμείς οι βουλευτές του ΕΚ ενώνουμε τις δυνάμεις μας και προβάλλουμε τις απαιτήσεις μας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους ευρωπαίους υπουργούς. Προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε τις επιτυχίες που έχουμε σημειώσει κατά την εφαρμογή αυτής της κρίσιμης πολιτικής και να την τροποποιήσουμε έτσι ώστε να καταστεί περισσότερο προσιτή και ορατή. Επιδιώκουμε μια ισχυρή, επαρκώς χρηματοδοτούμενη πολιτική που να συμβάλλει πρακτικά στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλες μας τις περιφέρειες. Επιθυμούμε την απλούστευση των κανόνων, η οποία πρέπει επιτέλους να περάσει από τα λόγια στα έργα· θέλουμε οι κανόνες αυτοί να εφαρμόζονται εξίσου για τους υπευθύνους των έργων και τους δυνητικούς δικαιούχους. Θέλουμε να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για τις εξόχως απόκεντρες πόλεις και περιφέρειες. Συμμετείχα στην εκπόνηση αυτού του ψηφίσματος όταν το επεξεργαζόταν η ομάδα εργασίας και η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Κοινοβουλίου. Τάχθηκα υπέρ των αναγκών των υποψήφιων δικαιούχων και κατάφερα να διασφαλιστεί ότι θα λαμβάνονται υπόψη και θα προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες ανάγκες των περιφερειών μας. Επιθυμώ μια ενωμένη και κοινωνική Ευρώπη, η οποία θα θεμελιώνεται σε μια ακατάβλητη, φιλόδοξη Ευρώπη.

Το δεύτερο εξαιρετικά σημαντικό γεγονός της ημέρας είναι η παρέμβαση που θα διοργανωθεί σήμερα το απόγευμα, όπου 140 περιφέρειες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και οι 140 περιφερειάρχες τους, μαζί με βουλευτές του ΕΚ, αντιπροσωπεύοντας το 85% του πληθυσμού της ΕΕ, θα πραγματοποιήσουν συμβολική πορεία προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή –θα ξαναϊδωθούμε αργότερα, κύριε Επίτροπε– για να καταδείξουν τον βαθμό στον οποίο όλοι μας, τόσο οι περιφέρειες όσο και το Κοινοβούλιο, αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα αυτής της πολιτικής συνοχής για τις επιχειρήσεις, τους πολίτες, την κοινωνία και την οικονομία· θα σχηματίσουμε λοιπόν ένα κοινό μέτωπο σήμερα το απόγευμα, καταδεικνύοντας τον βαθμό στον οποίο αυτή η πρώτη ισχυρή πολιτική εκστρατεία είναι μια εκστρατεία των πολιτών, ένα σαφές μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το οποίο της απευθύνουν άμεσα οι περιφέρειες.

  Ricardo Cortés Lastra (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, επιθυμία μου είναι η πολιτική συνοχής μετά το 2013 να συνεχίσει να αποτελεί το κατ’ εξοχήν παράδειγμα αλληλεγγύης εντός της ΕΕ. Επιθυμώ η πολιτική συνοχής να αποτελέσει πραγματική λύση έναντι της κρίσης και των συνεπειών της, για να επιτευχθεί δε ο στόχος αυτός, είναι αναγκαίο να ενταχθεί στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και ιδίως στον στόχο της δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Η πολιτική συνοχής πρέπει να αποκτά ολοένα και πιο συμμετοχικό χαρακτήρα και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο στον σχεδιασμό και τη διαχείριση των υλοποιούμενων έργων. Είναι σημαντικό εσείς, τα μέλη της Επιτροπής, να αντιμετωπίζετε την πολιτική συνοχής ως επένδυση παρά ως δαπάνη και ως ευκαιρία για την προαγωγή της εμπιστοσύνης και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Δεν θέλω η πολιτική συνοχής να παραβλέπει τις ιδιαίτερες ανάγκες των πλέον επιβαρυμένων κοινωνικών ομάδων, καθώς αυτό δεν συνάδει με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση ή με μια πιο στρατηγική αντίληψη που συνίσταται στην επένδυση στους τομείς του μέλλοντος.

Με απλά λόγια, όπως έχουμε επισημάνει τόσες πολλές φορές, χρειαζόμαστε μια πολιτική συνοχής η οποία θα είναι συγκροτημένη, θα χρηματοδοτείται επαρκώς και θα εφαρμόζεται σε όλες τις περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Edit Bauer (PPE). – (HU) Κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, πολλά ελέχθησαν σήμερα σχετικά με την περιφερειακή πολιτική και την πολιτική συνοχής. Ωστόσο, θα ήθελα να μιλήσω για τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, ο οποίος είναι θεμελιώδης και ουσιαστικός, μεταξύ άλλων, και για την πολιτική συνοχής, επειδή αν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού σημειώνουν υστέρηση, τότε αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και στο πεδίο της πολιτικής συνοχής. Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου θα ενισχυθεί περαιτέρω από τη στρατηγική «ΕΕ 2020», καθώς η απασχολησιμότητα είναι ζήτημα καίριας σημασίας. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε δύο ζητήματα:

Πρώτον, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει η δυνατότητα μιας δεύτερης ευκαιρίας. Πρέπει να προσφέρουμε μια δεύτερη ευκαιρία σε όσους έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους κατά τη διάρκεια της κρίσης η οποία έχει επιταχύνει ορισμένες διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης, όπως την αθρόα έξοδο της μαζικής παραγωγής από την Ευρώπη, και σε όσους δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις δεξιότητές τους στην αγορά εργασίας επειδή δεν υπάρχει ανάλογη ζήτηση. Αυτό είναι το φαινόμενο που ονομάζουμε «αναντιστοιχία των επαγγελματικών προσόντων». Πρέπει να δώσουμε επίσης μια δεύτερη ευκαιρία σε άτομα που είναι μη απασχολήσιμα λόγω έλλειψης επαγγελματικών προσόντων, όπως τα άτομα που εγκατέλειψαν πρόωρα το σχολείο.

Δεύτερον, η στρατηγική «ΕΕ 2020» αναμένεται να αυξήσει το επίπεδο απασχόλησης των γυναικών κατά 25%. Ωστόσο, αυτό θα καταστεί δυνατό μόνο εάν τα κράτη μέλη μπορούν να προσφέρουν, με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, την απαραίτητη υποστήριξη στο πεδίο των υπηρεσιών, ιδίως όσον αφορά την παιδική μέριμνα και τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Δεδομένου ότι η απαιτούμενη ενίσχυση είναι συχνά μικρότερης έκτασης, οι κανόνες που διέπουν τις πληρωμές θα χρειαστεί ενδεχομένως να καταστούν πιο ευέλικτοι από τους κανόνες που ισχύουν για έργα τα οποία χρηματοδοτούνται από τα μεγάλα διαρθρωτικά ταμεία. Είναι πάντως επιβεβλημένο να μεριμνήσουμε ώστε να γίνουν αυστηρότερες η εποπτεία και η αξιολόγηση, προκειμένου η χρηματοδότηση να καταστεί διαφανέστερη και αποτελεσματικότερη.

  Kerstin Westphal (S&D). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Hahn, κύριε Andor, κυρίες και κύριοι, δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω πόσο σημαντική είναι η πολιτική συνοχής και η περιφερειακή πολιτική για τη συμβίωση και την από κοινού ανάπτυξή μας εδώ στην Ευρώπη. Ωστόσο, πιστεύω επίσης ότι, στο μέλλον, η περιφερειακή πολιτική και η πολιτική συνοχής πρέπει να επικεντρώνονται περισσότερο στις πόλεις μας. Οι πόλεις αποτελούν σημαντική κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Συγχρόνως, σήμερα πλήττονται από περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Γι’ αυτό θέλω να απευθύνω ένα συγκεκριμένο ερώτημα στον κ. Hahn. Τι ευκαιρίες θεωρείτε ότι προσφέρονται για την ανάδειξη της αστικής διάστασης; Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, κύριε Hahn, προσφάτως δηλώσατε, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διεξήχθη σε αυτό το Σώμα, ότι έχετε κατά νου ένα συγκεκριμένο ποσοστό της περιφερειακής χρηματοδότησης το οποίο θα διατεθεί για την ανάδειξη της αστικής διάστασης. Εξακολουθεί να ισχύει αυτή η δήλωση; Αν ναι, ποιο είναι το ποσοστό που είχατε κατά νου;

  Jan Olbrycht (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, είναι εκπληκτικό το πώς, προτού καταλήξουμε σε συμφωνία για το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, συχνά διεξάγουμε συζητήσεις σκοπός των οποίων είναι να υπερασπίσουμε την πολιτική συνοχής, η οποία είναι αποδεδειγμένα μία από τις πιο αποτελεσματικές και ορατές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μάλιστα, η συζήτηση της πολιτικής συνοχής είναι, σε μεγάλο βαθμό, συζήτηση σχετικά με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση – σχετικά με τον χαρακτήρα της Ένωσης, το πώς πρέπει να λειτουργεί και τι πρέπει να προσδοκούν από αυτήν οι πολίτες. Δεν μιλάμε μονάχα για χρήματα· εξετάζουμε επίσης το κατά πόσον θέτουμε όντως σε εφαρμογή μέτρα τα οποία οδηγούν σε οικονομική μεγέθυνση.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η πολιτική συνοχής είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέσο, καθώς συνδυάζει τη μείωση των διαφορών, αφενός, με την υποστήριξη μέτρων τα οποία οδηγούν σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αφετέρου. Οι δύο αυτοί στόχοι δεν είναι ασύμβατοι μεταξύ τους – απεναντίας, καθιστούν την πολιτική συνοχής ευνοϊκή για την ανάπτυξη. Αξίζει να συζητήσουμε αυτήν την πτυχή, διότι δεν μιλάμε εν προκειμένω για μια πολιτική ελεημοσύνης, αλλά, κατ’ ουσίαν, για μια πολιτική μέτρων υποβοήθησης της ανάπτυξης. Γι’ αυτό είναι άλλωστε μέρος της στρατηγικής «ΕΕ 2020».

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η μόνη πολιτική η οποία χαρακτηρίζεται από εξαιρετική πολυπλοκότητα ως προς την υλοποίησή της, διότι στηρίζεται σε ένα σύστημα συνδιαχείρισης με τα κράτη μέλη. Αυτό σημαίνει, αφενός, ότι τα χρησιμοποιούμενα μέσα είναι εξαιρετικά δύσκολα και οι διαδικασίες είναι πολύ σύνθετες· αφετέρου, όμως, προάγει με σαφή τρόπο τη συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών μελών και των τοπικών αρχών. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, δεν πρέπει να υπερασπιζόμαστε την πολιτική συνοχής μόνο στο πλαίσιο των νέων οικονομικών συνθηκών. Πρέπει να εξετάσουμε επίσης το πώς μπορούμε να την βελτιώσουμε και να την ενισχύσουμε.

  Salvatore Caronna (S&D). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, τις τελευταίες ημέρες διοργανώνονται εδώ στις Βρυξέλλες οι λεγόμενες «ανοικτές ημέρες». Πολλοί εκπρόσωποι δημοτικών και περιφερειακών αρχών συζητούν για το πώς μπορούν να λυθούν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πόλεις μας και πώς οι παλαιές και νέες ανάγκες επηρεάζουν εξίσου τους εργαζόμενους, τις οικογένειες, και τις μικρές και μεγάλες παραγωγικές μονάδες.

Η οικονομική κρίση που έχει πλήξει τις κοινωνίες μας καθιστά πολύ πιο δύσκολο να αναζητήσουμε πρόσφορες λύσεις για ένα νέο και σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμώ ότι όλοι έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι, επί σειρά ετών, η πολιτική συνοχής υπήρξε το μόνο ουσιαστικό εργαλείο που είχαν στη διάθεσή τους οι περιφέρειες για την εξεύρεση λύσεων. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι, τα τελευταία χρόνια, η πολιτική συνοχής προσέφερε ένα ζωτικό ερέθισμα όσον αφορά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε όλες τις περιφέρειες. Τώρα καλούμαστε να επανακαθορίσουμε την πολιτική αυτή για την περίοδο μετά το 2013, και επομένως βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Γι’ αυτό έχει ζωτική σημασία να αποφευχθούν ορισμένοι κίνδυνοι.

Ο πρώτος θεμελιώδης κίνδυνος θα ήταν η επανεθνικοποίηση της πολιτικής: κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σοβαρό βήμα οπισθοδρόμησης. Έπειτα, κατά την προετοιμασία του προϋπολογισμού χρηματοδότησης, πρέπει να ορίσουμε κατάλληλες απαιτήσεις όσον αφορά τις πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες, χωρίς να τιμωρούμε τις πιο ανταγωνιστικές και τις πιο προηγμένες περιφέρειες. Τέλος, επιβάλλεται να απλουστευθούν οι διαδικασίες για όσους έχει αποδειχθεί ότι εφαρμόζουν την πολιτική με αποδοτικό τρόπο, και να καταστεί πιο δεσμευτική, από νομική άποψη, η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων όπου δεν επιτυγχάνεται επαρκής αποδοτικότητα. Αναμένουμε από την Επιτροπή να λάβει μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση.

  Regina Bastos (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, μετά από τέσσερα συναπτά έτη μείωσης των ποσοστών ανεργίας, από το 2004 έως το 2008, η τρέχουσα οικονομική κρίση έχει εκμηδενίσει μεγάλο μέρος της επιτευχθείσας προόδου. Τα ποσοστά ανεργίας ανά την Ευρωπαϊκή Ένωση σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο. Στην Πορτογαλία, λόγου χάρη, η ανεργία έφτασε στο ιστορικό υψηλό του 11%.

Ένα επιπλέον αρνητικό φαινόμενο είναι η ανεργία μεταξύ των νέων στην ΕΕ. Η Ευρώπη διανύει, έτσι, μια περίοδο μετασχηματισμού και έρχεται αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις. Η κρίση έχει εξανεμίσει πολυετείς οικονομικές και κοινωνικές προόδους και έχει αποκαλύψει τις αδυναμίες των οικονομιών των κρατών μελών της και, επομένως, της ίδιας της ΕΕ. Η στρατηγική «Ευρώπη 2020» μας δείχνει την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούμε. Η ΕΕ πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για την προώθηση της απασχόλησης και της κοινωνικής ένταξης ως αναπόσπαστο τμήμα της στρατηγικής της για την καταπολέμηση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Συνεπώς, επικροτώ την πρόταση ψηφίσματος σχετικά με το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ), την οποία συζητούμε σήμερα, δεδομένου ότι το ταμείο αυτό διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Το ΕΚΤ είναι, άλλωστε, το βασικό χρηματοδοτικό μέσο που επιτρέπει στην ΕΕ να υλοποιεί τους στρατηγικούς στόχους της πολιτικής της για την απασχόληση, μέσω της βελτίωσης των επιπέδων εκπαίδευσης και κατάρτισης του πληθυσμού της Ευρώπης. Το ΕΚΤ πρέπει να ενισχυθεί ως η βασική κινητήρια δύναμη για τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», και πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τα κράτη μέλη για την πραγματοποίηση επενδύσεων στους τομείς της επανεκπαίδευσης, της απασχόλησης, της κατάρτισης και της επαγγελματικής επιμόρφωσης.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι η μεταρρύθμιση του ΕΚΤ, που θα πραγματοποιηθεί σε συνδυασμό με τη μεταρρύθμιση των υπόλοιπων διαρθρωτικών ταμείων, δεν θα πρέπει απλώς να διευκολύνει και να απλουστεύσει τη διαχείρισή του και να βελτιώσει τη διαφάνεια· πρέπει επίσης να προσανατολίσει τη χρήση των πόρων σε αποτελέσματα και επιτεύγματα τα οποία μπορούν να βελτιώσουν ουσιαστικά την καθημερινότητα του πληθυσμού εν γένει.

  Sergio Gaetano Cofferati (S&D). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, αναμφίλεκτα τα διαρθρωτικά ταμεία είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα υλοποίησης των ευρωπαϊκών πολιτικών και, κυρίως, διασφάλισης της σταθερότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να τα ανανεώσουμε, αλλά και να μεριμνήσουμε για την αποτελεσματικότητά τους προσδίδοντας ευελιξία στις μεταξύ τους συνέργειες. Αναφέρομαι κυρίως στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το οποίο είναι σήμερα κρίσιμο για την εξασφάλιση της ποιότητας των μελλοντικών θέσεων εργασίας στις χώρες μας.

Είναι ασφαλώς σημαντικό να τονώσουμε τις διαδικασίες ανάκαμψης και οικονομικής μεγέθυνσης, όμως είναι αναγκαίο να εστιάσουμε την προσοχή μας σε ανταγωνιστικά μοντέλα τα οποία να λαμβάνουν υπόψη τόσο την ποιότητα των προϊόντων που παράγονται μέσω της γνώσης όσο και την ποιότητα των μεθόδων παραγωγής. Οι ποιοτικές θέσεις εργασίας είναι πολύ σημαντικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και για την ικανότητά τους να παράγουν κέρδη.

Φρονώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο χρειάζεται ειδικούς και απλούς κανόνες λειτουργίας. Η απλότητα δεν είναι εχθρός της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας, εφόσον δε ασκούνται αυστηροί έλεγχοι, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε παραβιάσεις αυτών των κανόνων. Θεωρώ ότι η απλούστευση και η ενίσχυση του ελέγχου θα πρέπει να λειτουργούν αλληλένδετα. Κατά τον τρόπο αυτόν, μπορούμε να εξοπλίσουμε πραγματικά τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» με εργαλεία τα οποία έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά, αν και είναι αναγκαίος μέχρις ενός βαθμού ο εκσυγχρονισμός τους.

  Rosa Estaràs Ferragut (PPE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα εργασίας με επικεφαλής την πρόεδρο της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, η οποία μας επέτρεψε να διεξαγάγουμε τη σημερινή συζήτηση.

Ασφαλώς, όλοι συμφωνούμε ότι η πολιτική συνοχής είναι αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», αλλά και για την επίτευξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την υλοποίηση της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής την οποία προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας και για την οποία γίνεται τόσος πολύς λόγος.

Εκείνο που πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να κάνουμε τώρα είναι να δούμε ποια λάθη έχουμε διαπράξει και να βελτιώσουμε τα έως τώρα επιτεύγματά μας. Όλοι συμφωνούμε ως προς το ότι η διαδικασία πρέπει να είναι πολύ πιο ευέλικτη, ότι απαιτούνται λιγότερα γραφειοκρατικά εμπόδια, και ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πρέπει να απλουστευθούν. Επίσης, οι περιφέρειες που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα μειονεκτήματα, όπως τα νησιά, οι ορεινές περιοχές, οι διασυνοριακές περιοχές και οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες, πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης μέριμνας. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το βασικό κριτήριο, αν και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και ορισμένοι άλλοι δείκτες σε άλλες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ενώ οι περιφέρειες και οι τοπικοί φορείς πρέπει να διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο. Νομίζω ότι επ’ αυτού είμαστε όλοι σύμφωνοι.

Επομένως, θα κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση, όμως η Επιτροπή θα πρέπει να μας διευκρινίσει αν αυτή είναι όντως η πορεία την οποία θα πρέπει να ακολουθήσουμε ή αν θα πρέπει να στραφούμε σε άλλη κατεύθυνση. Πρέπει να διευκρινίσει αν θα έχουμε στη διάθεσή μας τους ίδιους προϋπολογισμούς, κάτι που είναι απολύτως αναγκαίο προκειμένου να μην υπάρξει κανένας χαμένος και να μπορέσουν όλες οι περιφέρειες να σημειώσουν πρόοδο στους τομείς της καινοτομίας, της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, των εισοδημάτων και της προόδου, ιδίως σε μια περίοδο κρίσης κατά την οποία η σαφήνεια είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

  Proinsias De Rossa (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι συνδυασμένες πολιτικές είναι αναγκαίες για την επίτευξη αποτελεσμάτων. Το ίδιο και η λειτουργία ενός μηχανισμού δυναμικής προώθησης της αλλαγής, και ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, η συστηματική συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων.

Ο θεμελιώδης ρόλος των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, όπως οι κοινωνικές υπηρεσίες, στην οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής έχει μέχρι στιγμής αγνοηθεί σε αυτήν τη συζήτηση.

Τη στιγμή που συζητούμε πώς να κάνουμε αποτελεσματικότερα τα ταμεία της ΕΕ ως προς την υλοποίηση της συνοχής, οι πολιτικές του Συμβουλίου και της Επιτροπής στο πεδίο της δημοσιονομικής εξυγίανσης υπονομεύουν κοινωφελείς υπηρεσίες οι οποίες είναι αναγκαίες για την επίτευξη συνοχής. Χωρίς αυτές, θα είναι άσκοποι όλοι οι χρηματοδοτικοί πόροι τους οποίους μπορεί να διαθέσει η Ευρώπη στα κράτη μέλη.

Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ο αρνητικός αντίκτυπος που έχουν οι κανόνες της αγοράς της ΕΕ στο δικαίωμα των περιφερειακών και τοπικών αρχών να διατηρούν και να δρομολογούν την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, περιλαμβανομένων κοινωνικών υπηρεσιών. Ναι, χρειαζόμαστε πιο αποτελεσματικά ταμεία τα οποία να είναι προσανατολισμένα στα αποτελέσματα, όμως πρέπει να σταματήσουμε την ανοησία, την τρέλα της απογύμνωσης των κοινωνιών μας από στοιχειώδεις δημόσιες υπηρεσίες.

  Tamás Deutsch (PPE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι μια ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική συνοχής είναι αδιανόητη. Χωρίς την πολιτική συναίνεση –ή την πολιτική συνοχή, αν θέλετε– που απαιτείται για την ανάπτυξη και εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής, οι ερωτήσεις της προέδρου Hübner και το συναφές σχέδιο απόφασης ενισχύουν, κατά τη γνώμη μου, την πολιτική συναίνεση μεταξύ των πολιτικών ομάδων, των διαφορετικών πολιτικών οικογενειών, και ίσως μεταξύ των διάφορων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

Από αυτήν την άποψη, θεωρώ απαράδεκτες τις παραπειστικές φωνές που ακούστηκαν στη σημερινή συζήτηση σχετικά με το ΑΕγχΠ ως τον υπ’ αριθμόν ένα και αποκλειστικό δείκτη και μέτρο της επιλεξιμότητας για ενισχύσεις της περιφερειακής ανάπτυξης. Θα ήθελα να δηλώσω τη ρητή και κατηγορηματική συμφωνία μου με τις έντονες απόψεις που εξέφρασαν ο κ. Olbrycht και η κ. Mazzoni, συγκεκριμένα τις έντονες απόψεις τις οποίες έχω διατυπώσει σε προηγούμενες συζητήσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και τις οποίες συμμερίζεται επίσης ο Επίτροπος Hahn, ότι δηλαδή, αν και το ΑΕγχΠ δεν αντικατοπτρίζει όλες τις πτυχές των επιπέδων ανάπτυξης, δεν παύει να είναι ο πλέον αξιόπιστος από τους διαθέσιμους δείκτες. Ασφαλώς, σε επίπεδο κράτους μέλους, οι αρμόδιοι για τη χάραξη πολιτικής μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικούς δείκτες προκειμένου να εξαλειφθούν τα όποια μειονεκτήματά του και να συνυπολογιστούν οι περιβαλλοντικές και κοινωνικές πτυχές της ανάπτυξης. Ωστόσο, για να προασπίσουμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να διασφαλίσουμε τη δυνατότητα των κρατών μελών να καλύψουν με επιτυχία τα κενά τους στο πεδίο της ανάπτυξης, είναι αναγκαίο να διατηρηθεί το ΑΕγχΠ ως βασικός και αποκλειστικός δείκτης για τον καθορισμό της κατανομής των πόρων σε επίπεδο ΕΕ.

  Συλβάνα Ράπτη (S&D). - Κύριε Πρόεδρε, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι ένα εργαλείο, ένα βασικό εργαλείο για να κτίσουμε μια καλύτερη Ευρώπη, για να σφυρηλατήσουμε την αλληλεγγύη των λαών και των κρατών. Όπως για κάθε εργαλείο, όμως, έχει πολύ μεγάλη σημασία να δούμε πώς θα το χρησιμοποιήσουμε.

Κύριοι Επίτροποι, κύριοι συνάδελφοι, αν φανταστούμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι ένα σφυρί, μπορούμε να καρφώνουμε με αυτό καρφιά τα οποία θα διατηρούν σταθερό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Εάν, όμως, δεν προσέξουμε και το σφυρί αυτό πέσει στα πόδια μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να περπατήσουμε παραπέρα. Αυτό το λέω σχηματικά για να καταλάβουμε ότι ακόμη και εάν δημιουργήσουμε το καλύτερο οικοδόμημα, την καλύτερη υποδομή, εάν ξεχάσουμε ότι την φτιάχνουμε για τους ευρωπαίους πολίτες, τότε θα έχουμε αποτύχει. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα πρέπει να είναι σταθερό για να μπορούν να ζήσουν μέσα σε αυτό και να αναπτυχθούν, άνθρωποι που θα απασχολούνται σε αξιοπρεπείς εργασίες και θα έχουν πραγματικά ανοικτή ματιά στο μέλλον.

Παρακαλώ, κύριοι Επίτροποι, μην ξεχνάτε ποτέ, ότι η βασική επένδυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου είναι ο άνθρωπος.

  Jan Kozłowski (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, η πολιτική συνοχής θα πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί στο πλαίσιο του νέου δημοσιονομικού πλαισίου.

Σύμφωνα με τις αρχές της αλληλεγγύης και της επικουρικότητας, οι οποίες είναι θεμελιώδεις αρχές της Ένωσης, η πολιτική συνοχής θα πρέπει να ενισχύει τις περιφέρειες οι οποίες οφείλουν να καλύψουν τις μεγαλύτερες αποστάσεις στα πεδία των υποδομών, της οικονομίας, της τεχνολογίας, της απασχόλησης ή της κοινωνικής ένταξης και οι οποίες, με βάση τους δικούς τους πόρους, αδυνατούν να καλύψουν αυτά τα κενά. Αυτή η ενίσχυση θα πρέπει να διατίθεται για την υλοποίηση ολοκληρωμένων στρατηγικών περιφερειακής ανάπτυξης οι οποίες θα περιλαμβάνουν επίσης στόχους που τίθενται σε εθνικό και σε ενωσιακό επίπεδο. Η πολιτική συνοχής θα πρέπει να υπερβαίνει τα όρια της πολιτικής χωροταξικής ανάπτυξης και θα πρέπει να ενσωματώνει τομεακές πολιτικές όπως οι μεταφορές, η ενέργεια, η εκπαίδευση, η έρευνα, η ανάπτυξη και η απασχόληση.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). – (HU) Επίτροπε Andor, Επίτροπε Hahn, η πολιτική συνοχής είναι η πιο επιτυχημένη και ορατή δημόσια πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επίσης ένα σημαντικό μέσο το οποίο η Ένωση θα χρειαστεί σε μεγάλο βαθμό και στο μέλλον. Η σύγκλιση των νέων κρατών μελών της Βαλτικής και της Κεντρικής Ευρώπης δεν έχει επ’ ουδενί ολοκληρωθεί. Επιπλέον, αυτά τα ταμεία είναι επίσης αναγκαία σε ορισμένες περιφέρειες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας.

Ωστόσο, θα ήταν σφάλμα να θεωρήσουμε ότι ο μόνος στόχος της πολιτικής συνοχής είναι να προάγει τη σύγκλιση, δεδομένου ότι πρόκειται για την πιο εκτεταμένη ολοκληρωμένη πολιτική επενδύσεων για την υποστήριξη των στόχων της στρατηγικής «ΕΕ 2020». Η διάσπαση αυτής της πολιτικής συνοχής θα αποτελούσε βαρύτατο σφάλμα. Θα ισοδυναμούσε με διάσπαση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως μέλος της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να θέσουμε ως στόχο την ενίσχυση της εναρμόνισης και των συνεργειών μεταξύ της περιφερειακής πολιτικής και της πολιτικής ανάπτυξης της υπαίθρου στο μέλλον.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, η πολιτική συνοχής υπήρξε αναγκαία, και έχει αποδειχθεί επιτυχημένη.

Κατά τη γνώμη μου, τώρα πρέπει να τολμήσουμε να στρέψουμε το βλέμμα στο μέλλον και να έχουμε το θάρρος να διερωτηθούμε αν τα χρήματα που διατίθενται σήμερα καταλήγουν στους σωστούς αποδέκτες και αν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Προσφέρονται χρήματα σε διάφορες κατευθύνσεις, και μάλιστα δεν διατίθενται πλέον στις φτωχότερες περιφέρειες και εκεί όπου μπορεί να είναι αναγκαία. Πιστεύω ότι είναι καιρός να αναρωτηθούμε κατά πόσον είναι σκόπιμο να εθνικοποιηθεί η πολιτική συνοχής, διοχετεύοντας πόρους σε επίπεδο ΕΕ μόνο στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται πραγματική ανάγκη.

Δεύτερον, θα ήθελα να επισημάνω ότι η γραφειοκρατία πρέπει αναμφίβολα να μειωθεί: επί του παρόντος, το 30-40% των διατιθέμενων χρημάτων δαπανώνται σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, και τα ποσοστά αυτά είναι οπωσδήποτε υπερβολικά υψηλά.

  Petru Constantin Luhan (PPE). – (RO) Τα επιτεύγματα της πολιτικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η προστιθέμενη αξία την οποία μπορεί να προσφέρει αυτή στη στρατηγική «ΕΕ 2020» είναι αδιαμφισβήτητα. Ο ρόλος που διαδραματίζει αυτή η πολιτική στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των περιφερειών και στην ενίσχυση της προσαρμοστικότητάς τους πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί.

Αν και οι προτεραιότητες της πολιτικής συνοχής θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τους στόχους της «ΕΕ 2020», πιστεύω ότι θα πρέπει να της δοθεί επαρκής ευελιξία, ώστε να λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά επιμέρους περιφερειών και να υποστηρίζει πιο αδύναμες περιφέρειες με μεγαλύτερες ανάγκες, προκειμένου αυτές να μπορούν να υπερβούν τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και τα γεωγραφικά μειονεκτήματά τους και να είναι δυνατή η μείωση των ανισοτήτων.

Η ύπαρξη μιας ισχυρής, επαρκώς χρηματοδοτούμενης περιφερειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία θα προσφέρει οφέλη σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ είναι αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη των μελλοντικών μας στόχων.

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δίνεται να συμμετάσχω σε μια συζήτηση η οποία παρουσιάζει πάντα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για άτομα που κατάγονται από νησιά όπου και ζουν, όπως, στη δική μου περίπτωση, οι Κανάριοι Νήσοι. Συμμετείχα επίσης στη συζήτηση σχετικά με την περιφερειακή πολιτική, δυνάμει του άρθρου 174 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία διεξήχθη προσφάτως, οπότε θα περιοριστώ απλώς σε τρεις επισημάνσεις.

Πρώτον, θα ήθελα να επισημάνω ότι η συζήτηση αυτή σχετικά με τις οικονομικές, κοινωνικές και εδαφικές πτυχές της πολιτικής συνοχής πρέπει να είναι σύμφωνη με τις δημοσιονομικές προοπτικές της περιόδου 2014-2020. Όχι παρά την κρίση, αλλά λόγω ακριβώς αυτής της κρίσης, ο στόχος της συνοχής είναι περισσότερο σημαντικός από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν.

Δεύτερον, θα ήθελα να επισημάνω ότι η πολιτική συνοχής δεν είναι τομεακή, αλλά εγκάρσια πολιτική, πράγμα που σημαίνει ότι η περιφερειακή διάσταση της πολιτικής συνοχής δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί ειδική τομεακή πολιτική, αλλά πρέπει να καλύπτει εξίσου τις πολιτικές ενέργειας, μεταφορών, επικοινωνιών και καινοτομίας.

Τρίτον, θα ήθελα επισημάνω ότι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις νησιωτικές περιοχές, που αποτελούν στο σύνολό τους εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε είναι εξαιρετικά ευάλωτες, από άποψη ασφάλειας, έναντι του λαθρεμπορίου αλλά και απειλών τις οποίες δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση.

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, όπως γνωρίζουμε, τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία αντιπροσωπεύουν μεγάλο αριθμό περιφερειών, πόλεων και κοινοτήτων και πληθυσμό 500 εκατομμυρίων, είναι φυσικό να παρουσιάζουν τεράστια ποικιλία διαφορετικών αναγκών και προβλημάτων. Επιπλέον, κάθε πρωτοβουλία της ΕΕ στο επίπεδο των Βρυξελλών έχει αντίκτυπο σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.

Από τη δεκαετία του 1970, διατίθενται διαρθρωτικές ενισχύσεις σε μειονεκτούσες περιφέρειες, προκειμένου να διασφαλιστεί η γεωγραφικώς ισορροπημένη ανάπτυξη της οικονομίας και της ευημερίας. Ωστόσο, εξετάζοντας την τρέχουσα κατάσταση, μας δημιουργείται η εντύπωση ότι δεν έχουμε πλησιάσει καθόλου στην επίτευξη αυτών των στόχων. Για παράδειγμα, τα δισεκατομμύρια που έχουν καταβληθεί υπό μορφή ενισχύσεων στις περιφέρειες της Ιρλανδίας και της Ελλάδας δεν τις εμπόδισαν να βιώσουν με πολύ έντονο τρόπο τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Οι περιφέρειες οι οποίες έχασαν το καθεστώς ζωνών του στόχου 1 κατά τη διάρκεια της διεύρυνσης του 2004 δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Η κατάστασή τους έχει βελτιωθεί μόνο από στατιστική άποψη, με άλλα λόγια στα χαρτιά, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι κανένας δεν ζει τρώγοντας χαρτιά. Οι εκτεταμένες περιφέρειες μπορεί να παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, την ίδια στιγμή όμως δεν αποκλείεται να περιλαμβάνουν μικρότερες περιφέρειες οι οποίες πασχίζουν για την επιβίωσή τους.

Κατά συνέπεια, πρέπει να καταστήσουμε την πολιτική συνοχής αποτελεσματικότερη και τα επιμέρους έργα περισσότερο βιώσιμα.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE). – (RO) Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να εξηγήσει με σαφήνεια και κάθε λεπτομέρεια πώς θα επιτευχθεί η συνέργεια μεταξύ των ταμείων συνοχής και των ταμείων της κοινής γεωργικής πολιτικής, δεδομένου ότι η εναρμόνιση της λειτουργίας των ταμείων αυτών θα προσέφερε μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία στις δράσεις της ΕΕ και θα ενίσχυε την αποτελεσματικότητά μας ως προς την επίτευξη των στόχων μας.

Τέλος, συμφωνώ με όσους τάχθηκαν σήμερα υπέρ της απλούστευσης των κανόνων που διέπουν τη λειτουργία των διάφορων ταμείων, τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατών μελών. Συντάσσομαι επίσης με τους συναδέλφους μου βουλευτές οι οποίοι δήλωσαν ότι το ΑΕγχΠ πρέπει να διατηρηθεί ως το βασικό κριτήριο καθορισμού της επιλεξιμότητας για την παροχή ενισχύσεων.

  Derek Vaughan (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ουαλία έχει ωφεληθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις διαρθρωτικές χρηματοδοτήσεις. Επομένως, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν το ότι υποστηρίζω την τρέχουσα βάση της πολιτικής συνοχής.

Πιστεύω ότι οι διαρθρωτικές χρηματοδοτήσεις θα πρέπει να διατίθενται σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ και ότι θα πρέπει να παρέχεται επαρκής στήριξη σε περιφέρειες οι οποίες δεν υπάγονται πλέον στο καθεστώς των περιφερειών σύγκλισης. Πιστεύω ότι η ανταγωνιστικότητα θα πρέπει να διατηρηθεί, γι’ αυτό απευθύνω έκκληση σε όλους τους συναδέλφους που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί σήμερα το απόγευμα, την οποία διοργανώνει η Επιτροπή των Περιφερειών.

Τέλος, πιστεύω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί τμήμα της πολιτικής συνοχής και να μην υπαχθεί στα τομεακά προγράμματα. Αναμένω με ενδιαφέρον τη δημοσίευση της πέμπτης έκθεσης για τη συνοχή, περίπου στις 9 Νοεμβρίου. Συγκεκριμένα, προσδοκώ ότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να συζητήσουμε ορισμένες από τις λεπτομέρειες, περιλαμβανομένης της απλούστευσης της διαδικασίας, ιδίως για όσους υποβάλλουν αιτήσεις ενίσχυσης. Αναμένω επίσης ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε τον ορισμό της αστικής περιοχής. Το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το συζητήσουμε.

Φυσικά, πρέπει επίσης να εξασφαλίσουμε τη διάθεση επαρκούς προϋπολογισμού γι’ αυτήν την πολιτική συνοχής και τα διαρθρωτικά ταμεία.

  José Manuel Fernandes (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, αν λάβουμε υπόψη τους στόχους της πολιτικής συνοχής, είναι σαφές ότι η εν λόγω πολιτική προσφέρει ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία. Εκφράζει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μειώνοντας τις περιφερειακές ασυμμετρίες και συμβάλλοντας στην οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή. Για να μπορεί να επιτύχει, ωστόσο, αυτούς τους στόχους, πρέπει να διαθέτει τα απαιτούμενα δημοσιονομικά κονδύλια. Η πολιτική συνοχής πρέπει επίσης να είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά επιμέρους περιφερειών, ιδίως των λιγότερο αναπτυγμένων περιφερειών, γι’ αυτό το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν θα πρέπει να διατηρηθεί ως κύριο κριτήριο επιλεξιμότητας.

Το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να συντονιστεί με τα ταμεία που υπάγονται στην πολιτική συνοχής, προκειμένου να βελτιωθεί η αποδοτικότητά τους και να μεγιστοποιηθούν τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν. Συμφωνώ επίσης με τη θέση που έχει εκφραστεί και καλώ την Επιτροπή να διενεργήσει αξιολόγηση σχετικά με την απορρόφηση των πόρων της πολιτικής συνοχής, έτσι ώστε να μπορέσουν να εγκριθούν το ταχύτερο δυνατόν μέτρα βελτίωσης των ποσοστών απορρόφησης των εν λόγω πόρων.

  Liisa Jaakonsaari (S&D). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, η στρατηγική «Ευρώπη 2020» υποτίθεται ότι, μετά τη χειρότερη κρίση της ευρωπαϊκής οικονομικής ιστορίας, θα αντιπροσώπευε μια νέα αρχή. Εντούτοις, στις συζητήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί έκτοτε, το κυρίαρχο θέμα ήταν η δημοσιονομική πειθαρχία και οι υπόλοιπες πτυχές εθίγησαν ελάχιστα. Φαίνεται ότι όσοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να προβούμε σε περαιτέρω περικοπές αποκομίζουν τα ζωηρότερα χειροκροτήματα. Το Συμβούλιο πραγματοποιεί περικοπές, τα κράτη μέλη πραγματοποιούν περικοπές, και τώρα φαίνεται ότι και εδώ στο Κοινοβούλιο το κοινό αίσθημα υποστηρίζει ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα πρέπει επίσης να περισταλεί.

Δεν οικοδομείται έτσι το μέλλον. Σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα διαθέτει πολιτική συνοχής, πολιτική απασχόλησης ή οικονομική πολιτική: θα διαθέτει μόνο δημοσιονομική πολιτική. Επίτροπε Hahn, Επίτροπε Andor, σας ανησυχεί αυτό το γενικευμένο κλίμα περικοπών; Έχω την αίσθηση ότι η συζήτηση που διεξάγεται αυτήν τη στιγμή στο Σώμα χαρακτηρίζεται από μια κάποια αφέλεια.

  Andrzej Grzyb (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η δήλωσή σας, κύριε Hahn, ότι η πολιτική συνοχής και η περιφερειακή πολιτική βρίσκονται σε καλή κατάσταση και ότι θα πρέπει να ασκούνται κοντά στους πολίτες, συνδυάζοντας διαφορετικά και καλοσχεδιασμένα μέσα πολιτικής, αποτελεί –νομίζω– καλή απάντηση στο ερώτημα που έχει τεθεί σήμερα στο Σώμα.

Η υπέρβαση της κρίσης, η οποία υπήρξε δύσκολη για όλους μας, και η επίτευξη των στόχων της οικονομικής στρατηγικής με ορίζοντα το 2020, προϋποθέτουν την πολιτική συνοχής καθώς και σαφείς στόχους, τόσο για τα κράτη μέλη όσο και για τις περιφέρειες. Έχουμε κηρύξει το τρέχον έτος ευρωπαϊκό έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Θα συνεχίσουμε άλλωστε να επιδιώκουμε αυτόν τον στόχο μέχρι και το 2020. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό αν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο δεν ενσωματωθεί στην πολιτική συνοχής. Αυτή είναι η προσδοκία των τοπικών αρχών, και το ίδιο υποστηρίζει επίσης η Επιτροπή των Περιφερειών, η οποία τις εκπροσωπεί. Κατά συνέπεια, το Σώμα θα πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη τη γνώμη τους.

  Inés Ayala Sender (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, είναι γνωστό τοις πάσι ότι η εδαφική συνοχή, καθώς και η οικονομική και κοινωνική ευημερία των κρατών μελών και των περιφερειών τους, προϋποθέτουν την ύπαρξη δικτύων επικοινωνίας που να διευκολύνουν και να καθιστούν δυνατή την πραγματικά ελεύθερη διασυνοριακή κυκλοφορία προσώπων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Τα δίκτυα αυτά είναι αναγκαία προκειμένου να επιτυγχάνεται μεγαλύτερη συνεκτικότητα μεταξύ των συστημάτων κινητικότητας, μεγαλύτερη συνεκτικότητα μεταξύ των στόχων της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής και του σχεδιασμού των διευρωπαϊκών δικτύων, τα οποία συχνά αγνοούνται ή διενεργούνται εκ παραλλήλου χωρίς να διασφαλίζονται οι απαιτούμενες διασυνδέσεις.

Μέχρι στιγμής, όμως, η ευρωπαϊκή πολιτική για τα διευρωπαϊκά δίκτυα προσκρούει σε μια θλιβερή και εκκωφαντική έλλειψη χρηματοδότησης, τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από τα κράτη μέλη, ιδίως στα διασυνοριακά τμήματα, τα οποία όλοι αντιμετωπίζουν ως ουδέτερες ζώνες.

Είναι αλήθεια ότι στα κράτη μέλη που κατάφεραν να συντονίσουν τις δύο πολιτικές επιτεύχθηκε πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο οδήγησε σε επιτάχυνση της ανάπτυξης ιστορικώς μειονεκτουσών περιφερειών, πόλεων καθώς και των πολιτών τους, εντάσσοντας τους στη συνοχή την οποία όλοι επιδιώκουμε.

Γι’ αυτό, προκειμένου να επιτευχθεί ο βασικός στόχος της μείωσης των ανισοτήτων και της σύγκλισης μεταξύ των περιφερειών και των πολιτών στον χώρο ευημερίας μας μέσω βελτιωμένων διαύλων επικοινωνίας, πρέπει, εκτός από τον διάλογο σχετικά με την περίοδο μετά το 2013, να συζητήσουμε επιτέλους το θέμα της επείγουσας ανάγκης διασφάλισης της χρηματοδότησης των διευρωπαϊκών δικτύων.

  Czesław Adam Siekierski (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η πολιτική συνοχής καλύπτει και συνδυάζει πολλούς και διαφορετικούς αναπτυξιακούς στόχους, καθώς και τις προσδοκίες όχι μόνο των περιφερειών αλλά και διάφορων κοινωνικών ομάδων. Τα επιτεύγματα της πολιτικής συνοχής και οι εμπειρίες που έχουμε αποκομίσει από την εφαρμογή της καταδεικνύουν ότι μπορεί και θα πρέπει να αποτελέσει την πολιτική μέσω της οποίας θα ανταποκριθούμε στις νέες προκλήσεις τις οποίες περιλαμβάνει η στρατηγική «Ευρώπη 2020».

Η επιτάχυνση της οικονομικής μεγέθυνσης δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε και μείωση της φτώχειας. Γι’ αυτό διαδραματίζει τόσο σημαντικό ρόλο το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και γι’ αυτό πρέπει να συντονίσουμε τις διάφορες επιμέρους πολιτικές στρατηγικές. Η δημιουργία θέσεων εργασίας και η εφαρμογή ενός ειδικευμένου συστήματος εκπαίδευσης και επανακατάρτισης έχουν αποκτήσει τεράστια σημασία στη σημερινή εποχή. Η πολιτική συνοχής αποτελεί τη βάση για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης των αστικών οικισμών και των αγροτικών περιοχών, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ιδιαίτερες δυνατότητές τους. Ο ορθός συντονισμός των διάφορων πολιτικών στρατηγικών θα επιτρέψει στο Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και σε άλλα ταμεία να μειώσουν τις όποιες καθυστερήσεις ως προς την εκτέλεσή τους και να λάβουν υπόψη τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των λιγότερο αναπτυγμένων περιφερειών, περιλαμβανομένων των αγροτικών περιοχών.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE). – (PT) Οι πολιτικές συνοχής δεν είναι τυχαία εργαλεία της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελούν ουσιαστική έκφραση και δυναμική απόδειξη του ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα συνιστά μια κοινότητα πολιτών που μοιράζονται τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.

Στο πλαίσιο αυτό, κατανοούμε το επίμονο αίτημα να απευθύνονται οι πολιτικές συνοχής σε όλες τις περιφέρειες και να διευρυνθούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας, ώστε να υπερβούν τη σημερινή εστίαση στο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν και να γίνουν πιο δίκαια. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ο πρώτος και κύριος στόχος των πολιτικών συνοχής είναι η επίτευξη ομοιόμορφου βιοτικού επιπέδου για όλους τους Ευρωπαίους, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνεται πάντα ιδιαίτερη μέριμνα για τις φτωχότερες περιφέρειες, όπως ορισμένες από τις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες, οι οποίες έχουν πραγματικά ανάγκη από μέτρα ειδικά προσαρμοσμένα στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). – (RO) Καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μεριμνήσει ώστε η μελλοντική πολιτική οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαθέσει αυξημένα ποσά στον τομέα των μεταφορών, εστιάζοντας ιδιαίτερα την προσοχή στη διατροπικότητα και στην ενεργειακή απόδοση των κατοικιών. Θεωρώ ότι αυτές οι επενδύσεις θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, προάγοντας συγχρόνως την οικονομική ευημερία και την ανάπτυξη μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων σε αυτούς τους τομείς.

Τέλος, Επίτροπε Hahn, ευελπιστώ ότι, μετά το 2013, θα διαθέτουμε χωριστό κονδύλιο για τη χρηματοδότηση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περιφέρεια του Δούναβη. Θα πρέπει να επισημάνω ότι η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περιοχή της Βαλτικής διαθέτει 20 εκατ. ευρώ μόνο για το 2011. Η στρατηγική της Ένωσης για την περιφέρεια του Δούναβη έχει τις προϋποθέσεις ώστε να εξελιχθεί σε μία από τις πιο επιτυχημένες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Iosif Matula (PPE). – (RO) Η διεξαγωγή της σημερινής συζήτησης σχετικά με την πολιτική συνοχής μετά το 2013 είναι εξαιρετικά επίκαιρη αν λάβουμε υπόψη ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο διοργανώνονται στις Βρυξέλλες οι λεγόμενες «ανοικτές ημέρες».

Το γεγονός ότι πολλοί συμμετέχοντες από τις περισσότερες περιφέρειες της Ευρώπης έχουν έρθει εδώ για να παρουσιάσουν τις πρωτοβουλίες, τις προσπάθειες και τα αποτελέσματά τους, καθώς και για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για ποικίλες πτυχές της περιφερειακής ανάπτυξης, ενισχύει την άποψή μου ότι η πολιτική συνοχής της ΕΕ προσφέρει απτά αποτελέσματα.

Μία επιμέρους πτυχή που εξετάζεται κατά την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού είναι το πόσο αποδοτικά χρησιμοποιούνται σήμερα τα ταμεία. Θα χρειαστεί να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη λήψη μέτρων με σκοπό την αύξηση των επιπέδων απορρόφησης των διατιθέμενων πόρων, ιδίως στις περιφέρειες οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα εν προκειμένω. Γι’ αυτό άλλωστε πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες που καταβάλλονται σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, προκειμένου να απλουστευθεί η εφαρμογή της πολιτικής συνοχής. Για να σχεδιαστεί μια πολιτική η οποία θα μπορεί να εφαρμοστεί εύκολα και θα έχει αυξημένη προβολή, απαιτείται οπωσδήποτε να εξισορροπηθεί η απλούστευση των διαδικασιών με την εξασφάλιση της αποδοτικότητας και της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης.

  Seán Kelly (PPE). – (GA) Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, κύριε Πρόεδρε. Θα εστιάσω λοιπόν την παρέμβασή μου σε ελάχιστες επισημάνσεις.

(EN) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, δεν είναι δυνατόν να επανεθνικοποιηθεί το ΕΚΤ, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατόν να επανεθνικοποιηθεί η ΚΓΠ. Χρειαζόμαστε περισσότερη, όχι λιγότερη Ευρώπη.

Δεύτερον, είναι επειγόντως αναγκαίο να απλουστευθεί η διαδικασία υποβολής αιτήσεων. Έχω συναντήσει ομάδες οι οποίες δεν έκαναν καν τον κόπο να υποβάλουν αιτήσεις, παρότι δικαιούνται χρηματοδότηση, λόγω του υπερβολικά σύνθετου χαρακτήρα της αίτησης. Ορισμένοι χρειάστηκε μάλιστα να προσλάβουν εμπειρογνώμονες προκειμένου να συμπληρώσουν την αίτηση για λογαριασμό τους. Η κατάσταση αυτή είναι γελοία και πρέπει να πάψει να υφίσταται.

Τρίτον, θεωρώ αναγκαίο να διατηρηθεί και ο στόχος 1 και ο στόχος 2. Εκπροσώπησα την πολιτική μου ομάδα στο Mannheim και διαπίστωσα από πρώτο χέρι τα οφέλη που προσφέρει ο στόχος 2. Αυτό είναι, νομίζω, πολύ σημαντικό.

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι είναι επίσης αναγκαίο –αν και ορισμένοι από τους συναδέλφους μου στην Ομάδα PPE δεν συμφωνούν μαζί μου– να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να μην αποτελεί αποκλειστικό κριτήριό μας το ΑΕγχΠ. Πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί το βασικό κριτήριο, αλλά όχι και το μοναδικό. Θεωρώ αναγκαίο να συζητήσουμε τη συγκεκριμένη πτυχή, και αναμένω με ενδιαφέρον αυτήν τη συζήτηση.

  Luís Paulo Alves (S&D). – (PT) Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) είναι ίσως το μέσο που προάγει στον μεγαλύτερο βαθμό τη συνοχή. Επομένως, είναι αναγκαίο να συντονιστεί η λειτουργία του με τη λειτουργία του Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης. Επιβάλλεται να ακολουθήσουμε μια τοπική προσέγγιση όσον αφορά τα προβλήματα που καλούμαστε να επιλύσουμε: με άλλα λόγια, συνολικό όραμα για τοπική δράση. Οι τοπικές και περιφερειακές αρχές γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον την πραγματική κατάσταση, τι επενδύσεις απαιτούνται για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, και ποια είναι τα πιο πρόσφορα μέσα για την προαγωγή της απασχόλησης στις περιφέρειές τους. Πρέπει να λάβουμε υπόψη τις θετικές εμπειρίες των περιφερειών.

Στις Αζόρες, μια εξόχως απόκεντρη περιφέρεια στην οποία η ανεργία αγγίζει συνήθως ιστορικά υψηλά επίπεδα, το ποσοστό ανεργίας είναι σήμερα 6,5%, το χαμηλότερο στην Πορτογαλία. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην προνοητική στρατηγική που εφαρμόζεται για την απασχόληση, η οποία ορίζει ποιοι παράγοντες πρέπει να αντιμετωπιστούν και πώς πρέπει να επιτευχθούν οι επιθυμητοί στόχοι, αλλά και στη χρήση του ΕΚΤ ως επιχειρησιακού μέσου αυτής της στρατηγικής, στα πεδία της εκπαίδευσης και κατάρτισης και της προώθησης της απασχόλησης.

Η γενικευμένη εφαρμογή της πολιτικής συνοχής είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί η επιτυχία της στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

  Piotr Borys (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η πολιτική συνοχής ή περιφερειακή πολιτική θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μία από τις βασικές δυνάμεις προώθησης της ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι μια πολιτική η οποία είναι πιο φιλική για τους πολίτες σε σύγκριση με τις περισσότερες άλλες πολιτικές, και η οποία εστιάζεται σε πρακτικούς στόχους και στην επίλυση πρακτικών, σημαντικών προβλημάτων. Γι’ αυτό πρέπει να εντάξουμε τις πτυχές της εδαφικής συνοχής στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής. Η κατασκευή οδικών αξόνων και σιδηροδρομικών συνδέσεων υψηλής ταχύτητας και η ολοκληρωμένη συνοχή είναι ζητήματα κεντρικής σημασίας τα οποία θα αυξήσουν την κινητικότητα στο σύνολο της Ευρώπης.

Όσον αφορά το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, φαίνεται ότι δεν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τις φιλόδοξες προτάσεις της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Σήμερα, το ένα τρίτο των Ευρωπαίων στερείται επαγγελματικών προσόντων. Θεωρώ ότι το εν λόγω ταμείο θα πρέπει σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, να επενδύσει στα πεδία της επαγγελματικής κατάρτισης και της διά βίου μάθησης, και να συμβάλει στην αύξηση των επαγγελματικών προσόντων στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής μας κοινωνίας. Επιπλέον, το ταμείο μπορεί να εστιάσει τη δράση του όχι μόνο σε θέματα κοινωνικής ένταξης, αλλά και στην ενίσχυση της επαγγελματικής κινητικότητας των ευρωπαίων πολιτών.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Η πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης είναι καίριο στοιχείο της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γι’ αυτό ο συστηματικός εκσυγχρονισμός της ως απάντηση στις νέες τάσεις που διαμορφώνονται πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερης μέριμνας και να καταστεί προτεραιότητα της Ένωσης μετά το 2013.

Οι πλούσιες εμπειρίες του παρελθόντος πρέπει να συμβάλουν στην εξάλειψη των επαναλαμβανόμενων λαθών, στην ενίσχυση της αποδοτικότητας, και στην ταχεία και υψηλής ποιότητας εκτέλεση της πολιτικής συνοχής, αλλά και στην εύρυθμη λειτουργία της εταιρικής σχέσης και τη βελτίωση της διαφάνειας. Πιστεύω ακράδαντα ότι η εφαρμογή της πολιτικής συνοχής πρέπει, στο μέλλον, να είναι προσανατολισμένη περισσότερο στα αποτελέσματα και στην ποιότητά τους, πράγμα που προϋποθέτει την καλύτερη παρακολούθηση και αξιολόγηση της αποδοτικότητας των προγραμμάτων μέσω των οποίων εφαρμόζεται η περιφερειακή πολιτική και η πολιτική συνοχής, έτσι ώστε οι πόροι να διοχετεύονται στους τομείς των υποδομών, της επιστήμης και της έρευνας, καθώς και της καταπολέμησης της ανεργίας –για τις επιχειρήσεις και τους πολίτες– προκειμένου οι περιφέρειες να μπορούν να αναπτυχθούν και να καλύψουν την απόσταση που τις χωρίζει από τις υπόλοιπες.

  Silvia Costa (S&D). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, τάσσομαι υπέρ της διατήρησης του χωριστού προϋπολογισμού και των ειδικών κανόνων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, αποβλέποντας ωστόσο στην περαιτέρω ολοκλήρωσή του με όλα τα υπόλοιπα διαρθρωτικά ταμεία.

Εντούτοις, οι κανόνες πρέπει να αναθεωρηθούν σε τουλάχιστον πέντε τομείς: απαιτείται περαιτέρω απλούστευση και παρακολούθηση των αποτελεσμάτων και όχι μόνο των διαδικασιών· πρέπει να αξιοποιηθούν πραγματικά οι εμπειρίες που έχουν αποκτηθεί, λόγου χάρη, από τις ιταλικές περιφέρειες την τελευταία διετία, ώστε να προσφερθούν ολοκληρωμένες δέσμες μέτρων προσανατολισμού, κατάρτισης, επανακατάρτισης και στήριξης για την ένταξη σε ΜΜΕ εργαζομένων οι οποίοι έχουν απολυθεί ή είναι άνεργοι· πρέπει να προωθηθούν συμπράξεις κατάρτισης μεταξύ φορέων επαγγελματικής κατάρτισης, πανεπιστημίων και επιχειρήσεων ώστε να προσφερθούν ευκαιρίες διαρκούς κατάρτισης οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη απόκτησης νέων δεξιοτήτων· απαιτούνται περισσότερα υπερεθνικά προγράμματα, τα οποία, μέχρι στιγμής, λειτουργούσαν μόνο σε πειραματική βάση· και απαιτούνται, τέλος, περισσότερες εθνικές και υπερεθνικές πρωτοβουλίες συνδυασμού της επιμόρφωσης με την εργασία για νέους ανθρώπους.

Πιστεύω ότι με βάση τις προαναφερθείσες επισημάνσεις, μεταξύ άλλων, πρέπει να επανεξετάσουμε την προοπτική της θέσπισης νέων κανόνων για τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το θέμα της συζήτησής μας είναι η πολιτική συνοχής και η περιφερειακή πολιτική. Όπως θα γνωρίζουν ήδη ορισμένοι από τους συναδέλφους, έχει διαρρεύσει ένα έγγραφο σχετικά με το μέλλον της κοινής γεωργικής πολιτικής με προοπτική το 2020, στο οποίο επισημαίνονται επίσης οι εδαφικές προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον. Επομένως, όλες οι πολιτικές μας συνδέονται. Για καθεμία από αυτές, επιδιώκουμε ένα επαρκώς χρηματοδοτούμενο πλαίσιο πολιτικής.

Επιτρέψτε μου ορισμένες επισημάνσεις σχετικά με το ψήφισμα. Απαιτείται συνεκτικότητα και ως προς τις ενέργειες των κρατών μελών. Έχουμε δει περιπτώσεις στις οποίες οι πολιτικές των κρατών μελών ανέτρεψαν θετικά επιτεύγματα της πολιτικής συνοχής και της περιφερειακής πολιτικής. Αυτήν την εβδομάδα συναντηθήκαμε με εκπροσώπους περιφερειακών αρχών οι οποίοι μας εξέθεσαν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όταν επιχειρούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις. Δεν πρέπει να περιοριστούμε στο να ακούσουμε απλώς τις διαμαρτυρίες τους· πρέπει επίσης να τις λάβουμε υπόψη και να ανταποκριθούμε σε αυτές.

Υποστηρίζω αυτό το ψήφισμα.

  Csaba Sógor (PPE). – (HU) Η πολιτική συνοχής και η περιφερειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εξαιρετικά σημαντικές, όχι μόνο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αλλά και για την πρακτική υλοποίηση της ιδέας για μια ενιαία Ευρώπη. Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι ως προς το ότι μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη μπορεί να οικοδομηθεί σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα μόνο εάν τα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης είναι ισορροπημένα στο σύνολο της Ευρώπης. Αναγκαία προϋπόθεση για την αποδοτική εκτέλεση της στρατηγικής «ΕΕ 2020» και την επίτευξη των στόχων της είναι να ωφεληθούν από αυτήν τη διαδικασία όλες οι περιφέρειες, οι οποίες παρουσιάζουν διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης. Γι’ αυτό έχει ζωτική σημασία να διατηρηθούν στα σημερινά τους επίπεδα χρηματοδότησης τα σχετιζόμενα με την πολιτική συνοχής ταμεία που εφαρμόζονται στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες. Δεν πρέπει να αφήσουμε την Ευρώπη να χωριστεί στα δύο λόγω της επιβράδυνσης της διαδικασίας αναπλήρωσης των κενών των κρατών μελών που εντάχθηκαν στην ΕΕ από το 2004 και μετά.

  Anna Záborská (PPE). – (SK) Σε όλες αυτές τις στρατηγικές και πλαίσια, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το θεμελιώδες δεδομένο ότι η Ευρώπη δεν είναι απόπειρα κατασκευής ενός υπαίθριου μουσείου. Δεν είναι μια κομμουνιστική ουτοπία στην οποία όλοι εργάζονται και ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις τους. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο δεν είναι μέσο υλοποίησης τέτοιων ιδεών. Είναι μέσο ενίσχυσης της ανάπτυξης αλλά, πρωτίστως, παρέχει βοήθεια σε όσους δεν μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους.

Αν υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά την απασχόληση, τη στέγαση, τη διατροφή ή την υγεία τους, πρέπει να τους βοηθούμε – αυτό είναι το νόημα της αλληλεγγύης. Αυτό δεν συνεπάγεται τη δημιουργία τεχνητών θέσεων εργασίας οι οποίες στρεβλώνουν την αγορά εργασίας, ούτε σημαίνει εξάλειψη των κοινωνικών και περιφερειακών διαφορών, η οποία θα παρέπεμπε σε εξισωτισμό. Αν δεν θέλουμε να έχουμε την ίδια κατάληξη με τον πρίγκιπα Ποτέμκιν, πρέπει να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «κοινωνικός» συχνότερα από τη λέξη «υπεύθυνος». Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση αποτελεί προειδοποίηση για όλους μας, ότι δεν πρέπει δηλαδή να έχουμε ανεδαφικές και ανεύθυνες επιδιώξεις.

  Jiří Havel (S&D). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μου για τη σημερινή παρουσίαση και για την εποικοδομητική συζήτηση που ακολούθησε. Με κάνει να αισθάνομαι πολύ αισιόδοξος. Το γεγονός ότι επιτεύχθηκε συμφωνία ως προς την αναγκαιότητα της πολιτικής συνοχής είναι αναμφίβολα θετικό για όλους, το δε γεγονός ότι επιτεύχθηκε συμφωνία στους κόλπους του Κοινοβουλίου είναι, φυσικά, ακόμη πιο ενθαρρυντικό.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Επιτροπή για την προθυμία της να διευκολύνει την άντληση πόρων από τα ταμεία. Είχα την ευκαιρία να εξετάσω την πρότασή της, και αποτελεί σίγουρα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι η συνοχή έχει μια απόλυτη και μια σχετική διάσταση. Η απόλυτη διάσταση αφορά την κατανοητή σε όλους μας ενίσχυση των φτωχότερων περιφερειών, εξίσου σημαντική όμως είναι και η σχετική διάσταση, στο εσωτερικό των επιμέρους κρατών. Η παρέμβασή μου γίνεται άλλωστε για να μην λησμονηθεί αυτή η πτυχή.

  Paul Rübig (PPE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Hahn, πρώην υπουργό Επιστήμης και Έρευνας της Αυστρίας, για τη δρομολόγηση μιας νέας συζήτησης η οποία θα συμβάλει σημαντικά στην προαγωγή της οικονομικής μεγέθυνσης στην Ευρώπη. Αν κάθε μικρή και μεσαία επιχείρηση στην Ευρώπη δημιουργούσε μία πρόσθετη θέση εργασίας, δεν θα είχαμε ανεργία στην Ευρώπη. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να εξετάσουμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε αυτές τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να προσλάβουν νέους εργαζόμενους και να διαδραματίσουν πιο ενεργό ρόλο στις διεθνείς εξαγωγικές αγορές.

Εξίσου σημαντικές είναι, όμως, και οι υποδομές στους τομείς της έρευνας και των μεταφορών. Η Επιτροπή έχει πολλή δουλειά μπροστά της όσον αφορά την αναδιάρθρωση της διασύνδεσης Ανατολής και Δύσης, παραδείγματος χάριν, από το Παρίσι έως τη Βουδαπέστη, ή της διασύνδεσης μεταξύ Βορρά και Νότου. Σε αυτούς τους τομείς μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, τις οποίες έχει επειγόντως ανάγκη σήμερα η Ευρώπη.

  Nuno Teixeira (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η πολιτική συνοχής αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Μέσω της συνοχής επιτυγχάνουμε τον στόχο της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων και προωθούμε την αρμονική ανάπτυξη στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο για την προσεχή περίοδο 2014-2020 το οποίο να είναι σε θέση να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της περιφερειακής πολιτικής. Η χρηστή διακυβέρνηση πρέπει να ενθαρρυνθεί σε όλα τα επίπεδα μέσω της μεγαλύτερης συμμετοχής των περιφερειακών και τοπικών φορέων, με σεβασμό στην αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στη νέα Συνθήκη της Λισαβόνας.

Οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στις εξόχως απόκεντρες περιφέρειες δεν πρέπει να αμεληθούν. Αυτή η ομάδα περιφερειών βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρές προκλήσεις και πρέπει να συνεχίσει στο μέλλον να ωφελείται από ειδικές προβλέψεις σε σχέση με την εφαρμογή των ευρωπαϊκών πολιτικών. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το κύριο κριτήριο επιλεξιμότητας, όμως πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και άλλους δείκτες, προκειμένου να μπορούμε να σχηματίσουμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στις επιμέρους περιφέρειες.

  Johannes Hahn, μέλος της Επιτροπής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση υπήρξε πολύ ζωηρή και συγκροτημένη. Ευχαριστώ όλες και όλους για τη συμμετοχή τους. Θα ήθελα δε να υπενθυμίσω σε όλους και να επαναλάβω και να υπογραμμίσω ότι η περιφερειακή πολιτική είναι μια πολιτική επενδύσεων η οποία καλύπτει όλες τις περιφέρειες. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ολοκληρωμένη πολιτική, και γι’ αυτό εστιάζεται σαφώς στις πόλεις. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει επίσης επειδή στις πόλεις συνεξετάζονται διάφοροι τομείς πολιτικής, όπως η σπατάλη ενέργειας, η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, η χρήση της ενέργειας, οι μεταφορές και τα κοινωνικά προβλήματα. Όλοι αυτοί είναι παράγοντες τους οποίους πρέπει να προσεγγίζουμε με ολοκληρωμένο τρόπο.

Υποστηρίζουμε σαφώς τις εκκλήσεις για απλούστευση των κανόνων. Ωστόσο, θα ήθελα να σας ζητήσω να δείξετε κατανόηση σε αυτόν τον τομέα, δεδομένου ότι πρέπει να λαμβάνουμε επίσης υπόψη τις απαιτήσεις των φορολογουμένων. Αρκετοί ομιλητές έθιξαν σήμερα την ανάγκη απλούστευσης της κατάστασης, όμως αυτό πρέπει να το επιδιώξουμε μέσω της εφαρμογής τυποποιημένων κανόνων για τα διάφορα ταμεία, στον βαθμό που είναι εφικτό κάτι τέτοιο.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συζήτηση και για την υποστήριξη του Κοινοβουλίου. Ωστόσο, θα ήθελα να σας καλέσω να προβάλετε τις απόψεις σας και σε εθνικό επίπεδο, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την ευρύτερη υποστήριξη των πτυχών τις οποίες θίξατε σήμερα από αυτό το βήμα και η περιφερειακή πολιτική να συνεχίσει και στο μέλλον να αποτελεί κεντρική συνιστώσα της ευρωπαϊκής πολιτικής.

  László Andor, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ και εγώ εξαιρετικά χρήσιμη και πρόσφορη τη σημερινή συζήτηση για το μέλλον της πολιτικής συνοχής και, σε αυτό το πλαίσιο, για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

Συμφωνώ με όλους όσοι υπογράμμισαν ότι είναι ένα κρίσιμο μέσο χρηματοδότησης της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και των τριών στόχων της: είναι ευφυές, βιώσιμο και προάγει τη χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Στο πλαίσιο της χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, πρέπει να υποστηρίξουμε και τους δύο ακόλουθους στόχους: την αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της φτώχειας. Οι στόχοι αυτοί είναι αλληλένδετοι, ενώ πρέπει να επιτρέψουμε στο ΕΚΤ να καλύπτει ευρύ φάσμα στόχων στο πλαίσιο ενός θεματολογίου κοινωνικής πολιτικής.

Είναι σαφές ότι η συζήτηση ανέδειξε τους κυριότερους κινδύνους που απειλούν την πολιτική συνοχής, όπως η τομεοποίηση ή επανεθνικοποίηση, ή η αποδυνάμωση των συνολικών ικανοτήτων μέσω της μείωσης του ύψους της χρηματοδότησης. Πρέπει να αποφύγουμε τέτοιου είδους εξελίξεις και να εντοπίσουμε τις πτυχές που χρήζουν περαιτέρω παρέμβασης. Πρέπει να διασφαλίσουμε την προώθηση της καινοτομίας όσον αφορά τα προγράμματα που χρηματοδοτεί το ΕΚΤ, καθώς και το πώς χρηματοδοτεί το ΕΚΤ αυτούς τους στόχους.

Είμαι πρόθυμος να συνεργαστώ με τους βουλευτές για συγκεκριμένα θέματα όπως η απλούστευση, η βελτίωση της αξιολόγησης, η ενίσχυση των προϋποθέσεων, η διερεύνηση των δυνατοτήτων εφαρμογής μέσων χρηματοοικονομικής τεχνικής και η συνεργασία με άλλες πηγές χρηματοδότησης, καθώς οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε είναι τεράστιες.

Γνωρίζουμε τα προβλήματα που σχετίζονται με την απορρόφηση, ιδίως στην Ελλάδα κατά τα προσεχή έτη, και συνεργαζόμαστε εντατικά με τις αρμόδιες υπηρεσίες και τις αρχές των κρατών μελών για να άρουμε τα εμπόδια στην ταχύτερη άντληση πόρων. Είναι προς το κοινό συμφέρον της Επιτροπής και των κρατών μελών να σημειώσουμε πρόοδο προς την κατεύθυνση αυτή. Είναι όμως σαφές και, περιλαμβανομένου του Επιτρόπου Hahn, νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε τη μελλοντική υλοποίηση μιας εύρωστης πολιτικής συνοχής, στόχος μου δε είναι να διασφαλίσω, στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, τη λειτουργία ενός ισχυρού και ορατού Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

  Πρόεδρος. – Έχω λάβει δύο προτάσεις ψηφισμάτων⁽¹⁾ οι οποίες κατατέθηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 115, παράγραφος 5, και 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί εντός ολίγου.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Dominique Baudis (PPE), γραπτώς. – (FR) Εγκρίνοντας σήμερα, Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010, το ψήφισμά του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή να εξετάσει τις δυνατότητες ουσιαστικής βελτίωσης των μέσων της πολιτικής συνοχής. Χάρη στη Συνθήκη της Λισαβόνας, η συνοχή δεν είναι πια μόνο οικονομική και κοινωνική· έχει αποκτήσει και εδαφική διάσταση. Η περιφερειακή πολιτική είναι ένας από τους κύριους άξονες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι η δεύτερη κατηγορία του προϋπολογισμού της Ένωσης, μετά την κοινή γεωργική πολιτική. Η Ευρώπη πρέπει να εγκρίνει μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ανάπτυξη των περιφερειών της. Η ανάπτυξη διασυνοριακών μεταφορικών συνδέσεων είναι μία από τις σπουδαιότερες προκλήσεις της πολιτικής. Μία από τις προτεραιότητες σε αυτόν τον τομέα είναι ο δίαυλος που διασχίζει τα Πυρηναία μεταξύ της Γαλλίας και της Ισπανίας, η οποία ενδιαφέρει ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή νοτιοδυτική περιφέρεια. Επί του παρόντος, οι οδικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Ορισμένες περιφέρειες, ενώ είναι συνδεδεμένες από κοινωνικοοικονομική άποψη, δεν διαθέτουν σήμερα επαρκή μέσα επικοινωνίας. Τα διάφορα έργα που αναμένεται να προωθήσει η Επιτροπή σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή θα υλοποιηθούν σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Επομένως, αξίζει να συμπεριληφθούν στη συζήτηση για την πολιτική συνοχής μετά το 2013.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Κατά την τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) είναι ένα από τα βασικά χρηματοδοτικά μέσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση της μαζικής ανεργίας, καθώς και της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Επιπλέον, το εν λόγω ταμείο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στους τομείς της εκπαίδευσης των εργαζομένων, της διά βίου επαγγελματικής κατάρτισης, της βελτίωσης των ευκαιριών απασχόλησης και της ένταξης των εργαζομένων στην αγορά εργασίας. Συμφωνώ με την άποψη ότι, για να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», ιδίως στα πεδία της απασχόλησης και των κοινωνικών υποθέσεων, πρέπει να ενισχύσουμε το ΕΚΤ και να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του, βελτιώνοντας συγχρόνως τις διαδικασίες χρηματοδότησης του ταμείου. Επί του παρόντος, το σύστημα χρηματοδότησης του εν λόγω ταμείου είναι υπερβολικά περίπλοκο και, ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να απλουστεύσει η Επιτροπή τις διαδικασίες χρηματοδότησης που αφορούν τα διαρθρωτικά ταμεία, κάνοντάς τες πιο ευέλικτες, επειδή μόνο έτσι θα μπορέσουν τα κράτη μέλη να αξιοποιήσουν τους πόρους που διαθέτει το ΕΚΤ με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα για τη δημιουργία νέων και καλύτερης ποιότητας θέσεων απασχόλησης. Όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις μέσω των διαρθρωτικών ταμείων, δεν πρέπει να λησμονούμε τη διαφάνεια και τη βελτίωση του ελέγχου των κονδυλίων που διατίθενται ως ενισχύσεις. Επιπλέον, καλώ την Επιτροπή να διανέμει τους πόρους του ΕΚΤ πολύ πιο αποτελεσματικά και στοχευμένα στο μέλλον, και να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίζεται ότι τα χρήματα της ΕΕ καταλήγουν απευθείας σε ανθρώπους που βιώνουν συνθήκες φτώχειας, και που χρειάζονται περισσότερο αυτήν την ενίσχυση. Μόνο ένα αποτελεσματικότερο και ισχυρότερο ταμείο μπορεί να συμβάλει στη μελλοντική μείωση της ανεργίας και της φτώχειας στην Ευρώπη.

  Zuzana Brzobohatá (S&D), γραπτώς. – (CS) Θεωρώ από πολλές απόψεις σημαντικό το ψήφισμα που κατατέθηκε με βάση την προφορική ερώτηση. Αξίζει οπωσδήποτε να αναφερθεί ότι, στην κοινή θέση που παρουσιάζεται στο σχέδιο ψηφίσματος, υπογραμμίζεται η έκκληση, με βάση εμπειρίες από την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού, να είναι απλή, δίκαιη και διαφανής η διάρθρωση της πολιτικής συνοχής κατά την περίοδο μετά το 2013. Θεωρώ ότι το ΑΕγχΠ είναι το κύριο κριτήριο για τον καθορισμό της επιλεξιμότητας όσον αφορά τη χορήγηση βοήθειας στο πλαίσιο της περιφερειακής πολιτικής. Είναι, ωστόσο, δυνατόν να συζητηθεί η προσθήκη και άλλων μετρήσιμων δεικτών για τον καθορισμό αυτής της επιλεξιμότητας, εφόσον μπορεί να αποδειχθεί η σημασία τους. Συγχρόνως, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να συνεχίσει να υπάγεται το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο στον κανονισμό σχετικά με τις γενικές διατάξεις που διέπουν τους χρηματοδοτικούς πόρους στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το ταμείο αυτό θα πρέπει να λειτουργεί βάσει ειδικών κανόνων. Κατά τη χάραξη της περιφερειακής πολιτικής και της πολιτικής συνοχής για την περίοδο μετά το 2013, θεωρώ απολύτως αναγκαίο τον συντονισμό αυτών των πολιτικών στον τομέα της ανάπτυξης της υπαίθρου με τον άλλο πυλώνα της γεωργικής πολιτικής, έτσι ώστε οι δύο πολιτικές να μην συγκρούονται και να μην επιδιώκουν αντιφατικούς στόχους.

  Alain Cadec (PPE), γραπτώς. – (FR) Τα διαρθρωτικά ταμεία υποστηρίζουν εκατοντάδες οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προγράμματα σε όλες τις περιφέρειες της Ευρώπης, βάσει των οποίων οι παρεμβάσεις γίνονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στους πολίτες. Ο ρόλος τους στην επιτυχία της στρατηγικής «ΕΕ 2020» είναι κρίσιμος. Μαζί με τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων μου στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης, θεωρώ επιβεβλημένο να εγγυηθούμε στο μέλλον μια ισχυρή και επαρκώς χρηματοδοτούμενη πολιτική συνοχής για όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες. Πέρυσι, φημολογείτο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδεχομένως σχεδίαζε τη μερική επανεθνικοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων. Αυτό είναι απαράδεκτο. Θα αγωνιστώ υπέρ της διασφάλισης της ευρωπαϊκής προστιθέμενης αξίας της πολιτικής συνοχής σε περιφερειακό επίπεδο. Ορισμένοι επιθυμούν επίσης να επικεντρωθούν ακόμη περισσότερο τα διαρθρωτικά ταμεία στις φτωχότερες περιφέρειες. Πρόκειται για παραλογισμό: η πολιτική συνοχής δεν είναι πολιτική ελεημοσύνης· ακόμη και οι λεγόμενες πλούσιες περιφέρειες αντιμετωπίζουν πολλά κοινωνικά και οικονομικά διαρθρωτικά προβλήματα. Η συνοχή απαιτεί αλληλεγγύη μεταξύ όλων των περιφερειών. Αξίζει τον κόπο να εξεταστεί η σκοπιμότητα των κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της επιλεξιμότητας για χρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία. Αν και το ΑΕγχΠ πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το βασικό κριτήριο, η Επιτροπή θα πρέπει να μελετήσει και άλλους δείκτες οι οποίοι ενδέχεται να αντικατοπτρίζουν καλύτερα τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε περιφερειακό επίπεδο.

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), γραπτώς. – (RO) Όλοι γνωρίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι το βασικό χρηματοδοτικό μέσο που έχει στη διάθεσή της η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενίσχυση των πολιτικών απασχόλησης των κρατών μελών. Σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα σενάριο κρίσης σε επίπεδο ΕΕ, και τα κράτη μέλη έχουν διαφορετικές ικανότητες διαχείρισης των καταστάσεων που δημιουργεί η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση. Επικροτώ τις προθέσεις στις οποίες στηρίζεται η «πλατφόρμα για την καταπολέμηση της φτώχειας», για τη διασφάλιση της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής, η οποία θα λάβει την κατάλληλη χρηματοδοτική στήριξη. Ωστόσο, θεωρώ ότι η παρεχόμενη από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο ενίσχυση πρέπει να στηρίζεται στην αλληλεγγύη. Το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να στηρίζει τις προσπάθειες των περιφερειών για την κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις αναπτυξιακές τους κατευθυντήριες γραμμές με το ελάχιστο δυνατό κόστος εργασίας.

  Zita Gurmai (S&D) , γραπτώς. – (EN) Κατά την πολύχρονη ιστορία του, το ΕΚΤ προσαρμοζόταν πάντα στις τρέχουσες οικονομικές προτεραιότητες της ΕΕ. Είναι προφανές ότι το ΕΚΤ πρέπει να προσαρμοστεί για μία ακόμη φορά, επειδή οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί. Πρέπει να προσαρμοστεί στη στρατηγική «ΕΕ 2020», η οποία έχει ως κεντρικό στόχο την αύξηση της απασχόλησης. Πρέπει να προσαρμοστεί στην κρίση. Το ΕΚΤ δεν είναι καθαυτό μέσο διαχείρισης κρίσεων, όμως τώρα καλείται να λειτουργήσει υπό συνθήκες κρίσης. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι, ακόμη και μετά τη λήξη των μακροοικονομικών κρίσεων, τα επίπεδα απασχόλησης ενδέχεται να παραμένουν χαμηλά. Η ανεργία στην Ευρώπη έχει αυξηθεί. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώνονται να προβούν σε περικοπές των προϋπολογισμών τους, οι οποίες απειλούν θέσεις εργασίας, ιδίως στον δημόσιο τομέα. Η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων είναι γυναίκες. Κατά συνέπεια, οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα απειλούν πρωτίστως τις γυναίκες. Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας είναι κρίσιμος στόχος για την «ΕΕ 2020» και για όλους τους λογικούς πολιτικούς ιθύνοντες – η συμμετοχή των γυναικών είναι ιδιαίτερα σημαντική για την προστασία και την αναμόρφωση του κοινωνικού μας μοντέλου. Επομένως, θα πρέπει να στηρίζουμε όσους χάνουν τις θέσεις εργασίας τους λόγω δημοσιονομικών περικοπών. Ορισμένες χώρες θα ευνοούσαν την εθνικοποίηση του ΕΚΤ σε κάποιο βαθμό στο πλαίσιο του επόμενου προϋπολογισμού. Όμως, πιστεύω ακράδαντα ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των πολιτικών της ΕΕ.

  Edit Herczog (S&D), γραπτώς. – (HU) Όταν μιλάμε για το μέλλον της πολιτικής συνοχής, και κυρίως για τους στόχους, τις προτεραιότητες και την αρχιτεκτονική της, οφείλουμε να αναφέρουμε την ολοκλήρωση σε επίπεδο ΕΕ της ευρωπαϊκής και των περιφερειακών ενεργειακών αγορών και του στρατηγικού δικτύου υποδομών για την προώθηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, δεδομένου ότι τα προγράμματα αστικής και αγροτικής ανάπτυξης που χρηματοδοτούνται από τα διαρθρωτικά ταμεία αποτελούν πολύ σημαντικό μέρος των επενδύσεων της ΕΕ στο πεδίο της ενέργειας. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν επενδύσεις όσον αφορά την τηλεθέρμανση, ορισμένα προγράμματα ενεργειακής απόδοσης και προγράμματα ανάπτυξης τοπικών και περιφερειακών δικτύων ενέργειας. Πρέπει να βελτιώσουμε τη μελλοντική χρήση των υφιστάμενων πόρων της ΕΕ κατά τρόπο που να υποστηρίζει τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης, και να ενθαρρύνουμε προς τον σκοπό αυτόν την ευρύτερη χρήση των διαρθρωτικών ταμείων και των κονδυλίων του Ταμείου Συνοχής. Όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική, οι πόροι που διατίθενται για δραστηριότητες έρευνας, ανάπτυξης και επίδειξης θα πρέπει να διπλασιαστούν έως το 2020 σε σύγκριση με τα τρέχοντα επίπεδα. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει τη σημαντική αύξηση των πόρων που διατίθενται για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα ευφυή δίκτυα και την ενεργειακή απόδοση. Ένα μέσο που θα μπορούσε να συμβάλει στην επίτευξη αυτού του στόχου είναι η πολιτική συνοχής και η περιφερειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά το 2013.

  Tunne Kelam (PPE), γραπτώς. – (EN) Είναι ζωτικής σημασίας να συνδυαστεί και να προσαρμοστεί η μελλοντική πολιτική συνοχής της ΕΕ στη στρατηγική «ΕΕ 2020», επειδή μόνο μια τέτοια σύνδεση μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση, ανταγωνιστικότητα και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Συγχρόνως, δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε τον κατακερματισμό της πολιτικής συνοχής. Η «ΕΕ 2020» θα είναι σημαντική συνιστώσα της μελλοντικής πολιτικής συνοχής· δεν μπορεί, όμως, να την υποκαταστήσει. Η ριζική απλούστευση των κανόνων που διέπουν τη χρηματοδότηση είναι απολύτως αναγκαία για τη διευκόλυνση της διάθεσης των πόρων της ΕΕ σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο ΜΚΟ. Τα επίπεδα αυτά προσφέρουν το βέλτιστο πλαίσιο για την ουσιαστική και στοχευμένη χρήση των μέσων της ΕΕ. Στο σημείο αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι η συχνά υπερβολική γραφειοκρατική λογοδοσία δαπανά πολύ περισσότερο χρόνο και ενέργεια από την ίδια την κατάρτιση των προγραμμάτων. Η ανισορροπία αυτή ορθώνει ολοένα και σοβαρότερα πρακτικά και ηθικά εμπόδια στην επίτευξη περαιτέρω προόδου. Κατά την προετοιμασία του πλαισίου της επόμενης δημοσιονομικής περιόδου, είναι σημαντικό να επιδιωχθεί εγκαίρως η συμμετοχή εκπροσώπων των περιφερειών και του επιχειρηματικού κόσμου. Η πείρα και η πρακτική τους προσέγγιση είναι εύλογο να συμβάλει ουσιαστικά στην αποτελεσματική εφαρμογή της μελλοντικής περιφερειακής πολιτικής και στην εξασφάλιση πρόσθετων πόρων.

  Ádám Kósa (PPE), γραπτώς. – (HU) Στο σχέδιο πρότασης ψηφίσματος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων ορθώς υπογραμμίζεται ότι είναι σημαντικό να υποστηριχθούν οι ΜΜΕ και η δημιουργία συνεργειών μεταξύ των διαρθρωτικών ταμείων, καθώς, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο είναι επιτυχημένο, διαπράττονται ακόμη σφάλματα και συνεχίζει να αντιμετωπίζει ορισμένα επίμονα προβλήματα, ιδίως κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Επιπλέον, στο μέλλον θα αυξηθούν οι ευκαιρίες που προσφέρει και τα θετικά αποτελέσματα που επιτυγχάνει το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας. Βάσει του εν λόγω σχεδίου, οι διατάξεις του κανονισμού γενικής απαλλαγής κατά κατηγορία (κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 800/2008) επέτρεπαν στο παρελθόν στα κράτη μέλη να παρέχουν, σε προσωρινή βάση, συμπληρωματικές επιδοτήσεις και αποζημιώσεις για την απασχόληση ατόμων με αναπηρίες, υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Όσον αφορά την προτεινόμενη απλούστευση της λειτουργίας του ΕΚΤ, το θέμα που θα πρέπει κυρίως να μας απασχολεί δεν είναι η διαχείριση του ταμείου. Αντιθέτως, η κύρια προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι το πώς θα διασφαλίσουμε την επίτευξη συνεργειών (διεπιδοτήσεις και επιλεξιμότητα) κατά τον σχεδιασμό και την εκτέλεση από τα κράτη μέλη. Επιπλέον, η διαρκής αύξηση του αριθμού των εμπειρογνωμόνων χωρίς χρήσιμα επαγγελματικά προσόντα θα πρέπει να περιοριστεί, διότι θα πρέπει να μειωθεί η ανεργία των ατόμων που ανήκουν σε μειονεκτούσες ομάδες. Συγχρόνως, θα πρέπει να ενισχυθούν τα δίκτυα εμπειρογνωμόνων και η επαγγελματική συνεργασία. Ένα πλαίσιο για την επίτευξη αυτού του στόχου θα μπορούσε να είναι η προαγωγή της διασυνοριακής συνεργασίας βάσει ενδοπεριφερειακών συνδέσεων.

Τέλος, επιτρέψτε μου να σχολιάσω τις παρεμβάσεις των Επιτρόπων Hahn και Andor: θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή και σε θέματα αστικοποίησης και βιωσιμότητας. Η μείωση των οικογενειακών βαρών και της δυσανάλογης κατανομής των καθηκόντων στην κοινωνία, στοιχεία που δυσχεραίνουν τη δημιουργία οικογένειας, αλλά και η βελτίωση της προσβασιμότητας, είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη και διασφάλιση πιο ενεργών και υγιών γηρατειών.

  Marian-Jean Marinescu (PPE), γραπτώς. – (RO) Η πολιτική συνοχής έχει ζωτική σημασία για τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Χρειαζόμαστε μια ενιαία περιφερειακή πολιτική σε επίπεδο ΕΕ η οποία θα προσφέρει βιώσιμη ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και εκσυγχρονισμό στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας μόνο εάν διασφαλίσουμε βιώσιμες συνέργειες μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών καθώς και μέσω κατάλληλων δημοσιονομικών εργαλείων. Η περιφερειακή πτυχή πρέπει να προσεγγιστεί με ολοκληρωμένο τρόπο κατά την προτεινόμενη αναθεώρηση του προϋπολογισμού της ΕΕ, αλλά και εντός του μελλοντικού δημοσιονομικού πλαισίου. Η πολιτική συνοχής μετά το 2013 θα πρέπει να διευκολύνει τη διαφανή μετάβαση, με βάση κατάλληλες ποσοτικοποιήσιμες αξιολογήσεις των εμπειριών του παρελθόντος και κατάλληλη αξιολόγηση των ιδιαίτερων οικονομικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών των υπό εξέταση περιφερειών, εξασφαλίζοντας έτσι και τη δική τους απτή πρόοδο. Το ΑΕγχΠ πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το βασικό κριτήριο για τον καθορισμό της επιλεξιμότητας ως προς την παροχή ενισχύσεων στο πλαίσιο της περιφερειακής πολιτικής. Ωστόσο, πρέπει να γίνουν αποδεκτοί και άλλοι δείκτες, εφόσον προηγουμένως διενεργηθεί εκτεταμένη αξιολόγηση που να αποδεικνύει τη βιωσιμότητά τους. Η αρχή της επικουρικότητας, η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, ο στρατηγικός σχεδιασμός και η απλουστευμένη εφαρμογή της περιφερειακής πολιτικής πρέπει να συνδυαστούν αποτελεσματικά, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ιδανική ισορροπία μεταξύ ποιότητας, απόδοσης και δημοσιονομικής εποπτείας.

  Jiří Maštálka (GUE/NGL), γραπτώς. – (CS) Θα ήθελα να πω μερικά λόγια. Όσοι είναι καλά ενημερωμένοι γνωρίζουν ότι οι συζητήσεις σχετικά με τη μελλοντική μορφή αυτής της πολιτικής αρχίζουν τώρα να γίνονται πιο έντονες. Ορισμένες φορές τίθεται ακόμη και το ερώτημα αν πρέπει να υπάρχει καν αυτή η πολιτική. Η πολιτική συνοχής έχει τους υποστηρικτές της, δεν λείπουν όμως και οι επικριτές. Θα ήθελα να αναφέρω τη θεμελιώδη ιδέα στην οποία στηρίχθηκε η θέσπιση της πολιτικής συνοχής το 1974 – στην αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των πιο προηγμένων και των πιο αδύναμων οικονομικά περιφερειών. Στην ΕΕ εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές ανισότητες και, έως ότου εξομαλυνθούν αυτές οι ανισότητες, η χωρίς προβλήματα εφαρμογή της ιδέας της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών ή των κεφαλαίων είναι αδιανόητη. Υπάρχουν πολλές μελέτες εμπειρογνωμόνων οι οποίες καταδεικνύουν ότι η πολιτική συνοχής καταρχήν λειτουργεί, και παράγει την επιδιωκόμενη προστιθέμενη αξία· επομένως, αντιμετωπίζω τις επικριτικές φωνές περισσότερο ως προειδοποιήσεις έναντι πιθανών διαδικαστικών σφαλμάτων και ως εκκλήσεις για μελλοντικές βελτιώσεις.

Γνωρίζουμε ότι η κατάσταση έχει μεταβληθεί από το 1974 και ότι η πολιτική συνοχής αποτελεί σήμερα σημαντικό μέσο ανάπτυξης των ευρωπαϊκών περιφερειών και πόλεων. Αυτό είναι άλλωστε ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της συνέχισης της λειτουργίας του και της κάλυψης ολόκληρης της επικράτειας της ΕΕ. Είναι αναγκαίο να συζητηθεί το θέμα των επιπέδων ενίσχυσης στις διάφορες περιφέρειες, τα οποία θα προκύψουν κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου. Ευελπιστώ ότι η Επιτροπή θα καταθέσει ικανοποιητικές προτάσεις. Θα ήθελα να εκφράσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι, με την κατάλληλη συστηματοποίηση, οι επικριτικές φωνές θα σωπάσουν και θα υπερασπιστούν την ύπαρξη της πολιτικής συνοχής χάριν όλων των πολιτών της ΕΕ.

  Alexander Mirsky (S&D), γραπτώς. – (LV) Είμαι ευγνώμων προς την κ. Hübner για την υπεύθυνη εργασία της. Όλα τα θέματα που περιλαμβάνονται στο ψήφισμα παρουσιάζουν επίκαιρο ενδιαφέρον για τη Λετονία. Δυστυχώς, στο πρόγραμμα της πολιτικής συνοχής, η Λετονία εκπροσωπείται από μία μόνο περιφέρεια. Από την άλλη πλευρά, η Πολωνία, παραδείγματος χάριν, αποτελείται από 16 περιφέρειες. Σε αυτό το πλαίσιο, εκδηλώνονται κατάφωρες παραβιάσεις κατά την εκτέλεση των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ στη Λετονία. Μέχρι σήμερα έχω λάβει πολλές καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες, αντί να προάγουν την εκτέλεση των ταμείων της ΕΕ, οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης της Λετονίας θέτουν εμπόδια σε αυτήν τη διαδικασία απαιτώντας την παράνομη καταβολή χρηματικών ποσών από απλούς πολίτες της Λετονίας. Η εκτέλεση των ταμείων δεν ευνοείται, επιπλέον, από το γεγονός ότι η Λετονία υπολογίζεται ως μία περιφέρεια. Αυτό παρέχει τη δυνατότητα σε κομματικά ενταγμένες δυνάμεις να «βάζουν φρένο» σε έργα τα οποία πρόκειται να υλοποιηθούν από τοπικές αρχές στις οποίες δεν εκπροσωπούνται τα πολιτικά τους κόμματα. Στο ίδιο πνεύμα, δίνουν το πράσινο φως σε όσους ανήκουν στον στενό κύκλο διαφθοράς που έχουν δημιουργήσει. Όλα αυτά στερούν από μια περιοχή όπως η Latgale τη δυνατότητα να αξιοποιήσει πλήρως τους πόρους που έχουν δεσμευτεί για την εφαρμογή της πολιτικής συνοχής. Πρέπει επειγόντως να διενεργηθεί γενική διερεύνηση της εκτέλεσης και της αποτελεσματικότητας των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ στη Λετονία. Είμαι διατεθειμένος να συμμετάσχω ενεργά σε μια τέτοια διερεύνηση.

  Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), γραπτώς. – (FR) Παρά τις διαβεβαιώσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου, η πολιτική συνοχής κινδυνεύει, επειδή ο προϋπολογισμός της προκαλεί τον φθόνο ορισμένων. Αυτή η πολιτική, η οποία προάγει την ισορροπημένη ανάπτυξη των περιφερειών της Ευρώπης, αντιστοιχεί στο ένα τρίτο των δαπανών της Κοινότητας μεταξύ του 2007 και του 2013. Έχει σημασία να θυμηθούμε ορισμένες από τις αρχές της: η πολιτική συνοχής θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί κοινοτική πολιτική, να συνεχίσει να χρηματοδοτείται ικανοποιητικά, να διασφαλιστούν η αποκεντρωμένη διαχείριση των πόρων και η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, και να διατηρήσει μια συνολική και ολοκληρωμένη προσέγγιση ώστε να ανταποκρίνεται στις σύνθετες προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν όλες οι ευρωπαϊκές περιφέρειες. Αν και το ΑΕγχΠ θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το βασικό κριτήριο καθορισμού της επιλεξιμότητας των περιφερειών για ευρωπαϊκές ενισχύσεις, χρειάστηκε να καταβληθούν πολλές προσπάθειες ώστε να ξεκινήσει διαβούλευση για την εξέταση και άλλων κριτηρίων. Με βάση την ανθρωπιστική της παράδοση, η Ευρώπη θα πρέπει να συνεχίσει να πρωτοπορεί στη συζήτηση για την αναζήτηση νέων τρόπων αξιολόγησης του πλούτου και της ευημερίας των συμπολιτών μας. Τέλος, στην επόμενη πολιτική συνοχής αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην εδαφική συνεργασία. Ο στόχος αυτός αποτελεί την έκφραση της Ευρώπης στην καθημερινή ζωή των συμπολιτών μας και καθιστά δυνατή την «ολοένα στενότερη ένωση των λαών της Ευρώπης».

  Richard Seeber (PPE), γραπτώς. – (DE) Η ευρωπαϊκή περιφερειακή πολιτική μετά το 2013 πρέπει να καλύπτει όλες τις περιφέρειες, και ταυτόχρονα να είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να λαμβάνει υπόψη τις περιφερειακές και εδαφικές διαφορές. Προκειμένου να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητες οικονομικής μεγέθυνσης των περιφερειών και να επιτευχθεί η οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιβάλλεται να εστιάσουμε την προσοχή μας στον στόχο της ανταγωνιστικότητας, καθώς και στη συνοχή. Ειδικότερα, πρέπει να λάβουμε υπόψη τα προβλήματα μικρής κλίμακας στα πλούσια κράτη μέλη. Επίσης, κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των διαρθρωτικών μέτρων, πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες των ορεινών περιοχών. Τα ιδιότυπα γεωγραφικά χαρακτηριστικά αυτών των περιοχών δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται με συντονισμένες στρατηγικές και μέτρα. Παράλληλα με την αστική διάσταση, είναι ιδιαίτερα σημαντική και η ανάπτυξη των αγροτικών περιφερειών στο πλαίσιο της περιφερειακής πολιτικής. Μέσω του συντονισμού των τομεακών και εδαφικών μέτρων, μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε τις συνέργειες και να αποφύγουμε ενδεχόμενες συγκρούσεις.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗ
Αντιπροέδρου

(1) Βλ. Συνοπτικά Πρακτικά.

6. Έγκριση των συνοπτικών πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

7. Ώρα των ψηφοφοριών

  Πρόεδρος. – Το επόμενο σημείο είναι οι ψηφοφορίες.

(Για τα αποτελέσματα και λοιπές πληροφορίες επί της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά)

7.1. Επέκταση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι δεν διέπονται ήδη από τις εν λόγω διατάξεις μόνον λόγω της ιθαγενείας τους (A7-0261/2010, Jean Lambert) (ψηφοφορία)

7.2. Διορισμός μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου (κ. Λάζαρος Σταύρου Λαζάρου - CΥ) (A7-0254/2010, Inés Ayala Sender) (ψηφοφορία)

7.3. Διορισμός μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου (κ. Gijs de Vries, NL) (A7-0255/2010, Inés Ayala Sender) (ψηφοφορία)

- Πριν από την ψηφοφορία:

  Dimitar Stoyanov (NI). – (BG) Σήμερα το πρωί, ακτιβιστές κάποιας περιβαλλοντικής οργάνωσης θεώρησαν σκόπιμο να βεβηλώσουν δεκαέξι από τις είκοσι επτά εθνικές σημαίες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανεξαρτήτως του τι ήθελαν να δηλώσουν, ανεξαρτήτως σκοπιμότητας, φρονώ, και είμαι βέβαιος ότι θα με υποστηρίξετε εν προκειμένω, ότι η βεβήλωση εθνικών συμβόλων δεν θα πρέπει να γίνεται ανεκτή. Επιπλέον, η βεβήλωση της εθνικής σημαίας της Βουλγαρίας αποτελεί ποινικό αδίκημα βάσει του βουλγαρικού ποινικού κώδικα, και οι ένοχοι μιας τέτοιας πράξης πρέπει να παραδοθούν στις αρμόδιες αρχές. Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι, ανεξαρτήτως σκοπιμότητας, η βεβήλωση των εθνικών συμβόλων των κρατών μελών πρέπει να θεωρείται ανεπίτρεπτη.

7.4. Κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: Ισπανία/κλωστοϋφαντουργία της Γαλικίας (A7-0259/2010, Barbara Matera) (ψηφοφορία)

7.5. Κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: Δανία/Όμιλος Danfoss (A7-0258/2010, Barbara Matera) (ψηφοφορία)

- Μετά από την ψηφοφορία:

  Barbara Matera, εισηγήτρια. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή ψηφοφορία δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα και σέβεται την καθιερωμένη διαδικασία. Το πλέον πρόσφατο στατιστικό πλαίσιο καταδεικνύει μια σταθερή αύξηση των αιτήσεων που λαμβάνουμε από κράτη μέλη υπέρ της σύστασης ενός ταμείου το οποίο θα λειτουργεί με διαφορετικό βαθμό ευελιξίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη δείξει την εμπιστοσύνη που τρέφει για το Ταμείο, με τη χορήγηση νέων πόρων στο πλαίσιο της γραμμής του προϋπολογισμού που είναι αφιερωμένη στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ). Πρόκειται για ένδειξη ρεαλισμού, που επιβεβαιώθηκε ξανά και από την Επιτροπή Προϋπολογισμών αυτήν την εβδομάδα. Συνεπώς, η δέσμευση της Ευρώπης έναντι των πολιτών της επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά από την αποφασιστικότητα του Κοινοβουλίου να εξεύρει χώρο στον προϋπολογισμό του 2011, παρά τα εξαιρετικά στενά του περιθώρια, για την υλοποίηση του ταμείου αυτού.

7.6. Κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: Δανία/Linak Α/S (A7-0257/2010, Barbara Matera) (ψηφοφορία)

8. Υποδοχή

  Πρόεδρος. - Η κυρία Kheira Leila ETTAYEB, η οποία είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας, Κατάρτισης, Ανώτατης Εκπαίδευσης, Επιστημονικής Έρευνας και Θρησκευτικών Υποθέσεων του Συμβουλίου τους Έθνους της Αλγερίας, και ο κύριος Pier Antonio Panzeri, Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με τις χώρες του Μαγκρέμπ, προήδρευσαν από κοινού στη συνεδρίαση για τη 10η Διακοινοβουλευτική Συνάντηση Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο/Κοινοβούλιο της Αλγερίας.

Ελπίζω ότι οι συναντήσεις που είχατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αγαπητοί συνάδελφοι, ήταν αποδοτικές και ότι θα συμβάλλουν ενεργά στην προσέγγιση μεταξύ των δύο θεσμικών οργάνων.

9. Ώρα των ψηφοφοριών (συνέχεια)

9.1. Απαλλαγή 2008: Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία (CEPOL) (A7-0253/2010, Véronique Mathieu) (ψηφοφορία)

- Πριν από την ψηφοφορία:

  Véronique Mathieu, εισηγήτρια. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μετά την ομόφωνη ψηφοφορία στην Επιτροπή Ελέγχου του Προϋπολογισμού, η απόφαση σχετικά με την άρνηση χορήγησης απαλλαγής που υποβλήθηκε σε εσάς σήμερα είναι ζωτικής σημασίας για το θεσμικό μας όργανο.

Καταρχάς, θέλω να σας υπενθυμίσω τον επαγγελματισμό που επέδειξαν και τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι λοιποί ρυθμιστικοί οργανισμοί για να ανταποκριθούν στα πρότυπα χρηστής διοίκησης. Οι προσπάθειες αυτές δεν θα πρέπει να αμαυρώνονται από το κακό παράδειγμα που έδωσε η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία (CEPOL). Γι’ αυτό το Κοινοβούλιο, ως αρμόδια για την απαλλαγή αρχή, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να αρνηθεί τη χορήγηση απαλλαγής στη CEPOL για το οικονομικό έτος 2008 υπό το πρίσμα των περιστατικών που γνωρίζουμε.

Συνεπώς, το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να δεχτεί τα σοβαρά σφάλματα διαχείρισης του πρώην διευθυντή, και, επιπλέον, δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι το διοικητικό συμβούλιο δεν ανέλαβε τις ευθύνες του προβαίνοντας στη λήψη των αναγκαίων μέτρων.

Τέλος, δεδομένου ότι η Ακαδημία έχει αντιμετωπίσει σημαντικότατες δυσκολίες από το 2006 και ότι δεν αναμένεται πρόοδος πριν από το 2014, δεν μπορούμε πλέον να δεχτούμε τον ισχυρισμό ότι η Ακαδημία χρειάζεται τουλάχιστον εννέα χρόνια για να επιτύχει το αποδεκτό επίπεδο χρηστής διοίκησης.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους σκιώδεις εισηγητές για την εργασία τους επί του ζητήματος αυτού.

9.2. Τρίτες χώρες οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών (A7-0256/2010, Tanja Fajon) (ψηφοφορία)

- Πριν από την ψηφοφορία:

  Tanja Fajon, εισηγήτρια. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, έχουμε μπροστά μας μια πολύ σημαντική ψηφοφορία και θα ήθελα να παρακαλέσω τους συναδέλφους να στηρίξουν σθεναρά τη χορήγηση καθεστώτος άρσης της υποχρέωσης θεώρησης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στην Αλβανία. Το αξίζουν οι χώρες αυτές.

Θα ήθελα να καλωσορίσω τον υπουργό Εξωτερικών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, κ. Sven Alkalaj, και την πρόεδρο του αλβανικού κοινοβουλίου, Jozefina Topalli. Αυτοί είναι που θα μεταφέρουν τις θετικές ειδήσεις από το θεσμικό μας όργανο.

(Χειροκροτήματα)

9.3. Eλλείψεις όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (B7-0524/2010) (ψηφοφορία)

9.4. Παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής (B7-0541/2010) (ψηφοφορία)

9.5. Δράση της ΕΕ στον τομέα της πετρελαϊκής έρευνας και εξόρυξης στην Ευρώπη (ψηφοφορία)

- Πριν από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 7:

  Corien Wortmann-Kool (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η παράγραφος 7 ζητεί να επανεξεταστεί η ικανότητα άμεσης αντίδρασης της ΕΕ σε ατυχήματα και να αναπτυχθεί ένα ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης. Στο δεύτερο τμήμα της παραγράφου αυτής, γίνεται ειδική αναφορά στην Αρκτική. Η προφορική τροπολογία που προστίθεται στο δεύτερο αυτό τμήμα έχει ως εξής: «σημειώνει επίσης ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι περιοχές της Μεσογείου, της Βαλτικής και της Βόρειας Θάλασσας».

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

- Πριν από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 16:

  Vytautas Landsbergis (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, προτείνω την εισαγωγή μιας ελάχιστης προϋπόθεσης όσον αφορά τις δραστηριότητες γεώτρησης, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρερμηνείες σε περιπτώσεις όπου εμπλέκονται και τρίτες χώρες. Όσον αφορά τις δραστηριότητες γεώτρησης, θα ήθελα να προσθέσω τη διατύπωση «που διεξάγουν η ΕΕ και τρίτες χώρες». Σας παρακαλώ να στηρίξετε την πρόταση αυτή.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

- Μετά από την ψηφοφορία:

  Bogusław Sonik (PPE). – (PL) Υπό την ιδιότητά μου ως εισηγητή, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που συμμετείχατε στην ψηφοφορία. Στόχος μας ήταν να ορίσουμε, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τις υψηλότερες δυνατές προδιαγραφές για τις δραστηριότητες γεώτρησης στα ευρωπαϊκά ύδατα.

Παράλληλα, θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μου στους ούγγρους συναδέλφους μου βουλευτές και στα όσα περνούν σήμερα με τη διαρροή τοξικών αποβλήτων. Θα πρέπει επίσης να θεσπίσουμε τις υψηλότερες δυνατές προδιαγραφές για τα επικίνδυνα απόβλητα στην Ευρώπη.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται για λίγα λεπτά)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. JERZY BUZEK
Προέδρου

10. Πανηγυρική συνεδρίαση - Εικοστή επέτειος της γερμανικής επανένωσης

  Πρόεδρος. – Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα, εξ ονόματός σας, να καλωσορίσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όλους τους αξιότιμους προσκεκλημένους μας. Σας ευχαριστούμε που ήρθατε. Πολλοί εξ ημών θυμόμαστε –ορισμένοι εξ ημών που είμαστε νεότεροι θα το γνωρίζουμε από την ιστορία– ότι πριν από 20 χρόνια συντελέστηκε η επανένωση της Γερμανίας.

Τέσσερις μεγάλοι ηγέτες του κόσμου ήταν εκεί: ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, George Bush ο πρεσβύτερος, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, Mikhail Gorbachev, η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Margaret Thatcher, και ο πρόεδρος της Γαλλίας, François Mitterrand, και φυσικά οι υπουργοί Εξωτερικών των τεσσάρων χωρών, που διαπραγματεύτηκαν τη συνθήκη της επανένωσης.

Ένας από τους υπουργούς Εξωτερικών βρίσκεται σήμερα μαζί μας. Έχω τη χαρά να καλωσορίσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον κ. Roland Dumas. Χαιρόμαστε πολύ που σας βλέπουμε.

Καλωσορίζουμε επίσης και τους δύο γερμανούς ηγέτες της εποχής εκείνης: τον καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, Helmut Kohl, και τον πρωθυπουργό της Ανατολικής Γερμανίας, Lothar de Maizière. Καλώς ήρθατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, 20 χρόνια μετά.

Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα διαδραμάτισαν πολύ σημαντικό ρόλο στην επανένωση της Γερμανίας. Θα ήθελα επίσης να πω εξ ονόματος όλων μας: καλώς ήρθατε, Enrique Barón Crespo, πρώην Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Enrique, αυτό είναι το σπίτι σας! Σας ευχαριστούμε που ήρθατε.

Και τελευταίος, αλλά φυσικά εξίσου σημαντικός, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την εποχή εκείνη, ο Πρόεδρος Jacques Delors. Χαιρόμαστε που σας βλέπουμε. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς και θυμόμαστε πολύ καλά τις ομιλίες σας επί των ημερών εκείνων. Υπήρξατε ένθερμος υποστηρικτής της γερμανικής ενοποίησης και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για όλους μας. Δεν θα είχε υπάρξει επανένωση της Ευρώπης χωρίς την επανένωση της Γερμανίας. Οι ημέρες εκείνες ήταν κοσμοϊστορικές για την ήπειρό μας και μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό και θα θυμόμαστε πάντα εκείνες τις ημέρες.

(Οι βουλευτές, όρθιοι, χειροκροτούν τον ομιλητή)

Σημαντική απόφαση την εποχή εκείνη ήταν, επίσης, ο καθορισμός των συνόρων της ενοποιημένης Γερμανίας. Η απόφαση αυτή ήταν σημαντική για ολόκληρη την Ευρώπη, για την ειρήνη, την ασφάλεια και την ισορροπία της ηπείρου μας. Αυτό ισχύει ειδικότερα για την απόφαση που αφορούσε τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας, στη λουσατική γραμμή Oder-Neisse.

Επιτρέψτε μου επίσης να καλωσορίσω τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμικών μας οργάνων. Χαιρόμαστε πολύ που σας βλέπουμε. Καταρχάς, έχουμε μαζί μας τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Herman Van Rompuy, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, José Manuel Barroso, και τον εκπρόσωπο της εκ περιτροπής Προεδρίας του Συμβουλίου, κ. Chastel. Σας καλωσορίζω όλους θερμά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Έχουμε δύο αξιότιμους ομιλητές στη σημερινή συνεδρίαση. Ο πρώτος είναι ο κ. Lothar de Maizière, μουσικός, νομικός, αλλά, πρωτίστως, πολιτικός ηγέτης, ο πρώτος και τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ανατολικής Γερμανίας. Υπέγραψε τη συνθήκη 2+4 και, μετά την επανένωση, διορίστηκε από τον καγκελάριο Kohl στη θέση του υπουργού Ειδικών Υποθέσεων.

  Lothar de Maizière, πρώην πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Delors, κυρίες και κύριοι, κοιτώντας γύρω μου, διακρίνω πολλά γνωστά και οικεία πρόσωπα στην Αίθουσα αυτή, και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που σας βλέπω όλους σας ξανά.

Είναι μεγάλη μου τιμή που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω σε εσάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε μια περίσταση όπως η σημερινή. Με τον τρόπο αυτόν καθίσταται σαφές ότι η επανένωση της Γερμανίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση απλώς εθνικό ζήτημα αλλά και θεμελιώδες ευρωπαϊκό ζήτημα. Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι με την ενοποίηση της Γερμανίας, θέσαμε τέλος στην εθνικιστική πλάνη των λαών της Ευρώπης. Συνεπώς, θέλω να χρησιμοποιήσω την ευκαιρία που μου δίνει η επέτειος αυτή και την ομιλία μου για να απευθύνω έκκληση σε όλους τους λαούς της Ευρώπης να αγωνιστούν για να επιτύχουν όλα όσα μας ενώνουν. Η σημερινή ημέρα, η 7η Οκτωβρίου, αρμόζει σε αυτήν την περίσταση, διότι σηματοδοτεί την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ) πριν από 61 χρόνια. Επί 40 χρόνια, η Ημέρα της Δημοκρατίας εορταζόταν με τρόπο μεγαλόπρεπο, ακόμη και πομπώδη, στις 7 Οκτωβρίου.

Εγώ, όμως, έγινα πρωθυπουργός για να καταργήσω τη ΛΔΓ και να οδηγήσω τους Ανατολικογερμανούς στην ενοποίηση. Η μοναδική ευκαιρία που είχαμε για να επιλύσουμε το ανοικτό γερμανικό ζήτημα δεν ήταν παρά μόνο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που βασίζεται στα θεμέλια της Συνθήκης της Ρώμης, απέδειξε ότι οι χώρες της Ευρώπης έχουν αντλήσει τα σωστά διδάγματα από τη φρίκη των δύο παγκοσμίων πολέμων. Το 1957, ο καγκελάριος Konrad Adenauer διασφάλισε ότι οι συνθήκες κατοχύρωναν την πλήρη ένταξη των Ανατολικογερμανών σε περίπτωση επανένωσης. Έτσι, η πρόθεση του προοιμίου του γερμανικού συντάγματος, που επικαλείται την ανάληψη δράσης εξ ονόματος εκείνων στους οποίους δεν επετράπη η συμμετοχή, μετατράπηκε σε εφαρμόσιμη πολιτική. Ως εκ τούτου, το γερμανικό ζήτημα παρέμεινε πάντα στην ημερήσια διάταξη, διότι αποτελούσε επίσης ένα από τα κομβικά σημεία για να ξεπεραστεί η διαίρεση της Ευρώπης. Δύο πράγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους: ο πόλεμος τον οποίο ξεκίνησε και έχασε η Γερμανία και το σιδηρούν παραπέτασμα που διχοτόμησε την Ευρώπη.

Μία ιδιαίτερα τραγική πτυχή της κατάστασης αυτής ήταν ότι εκείνοι οι λαοί που επλήγησαν ιδιαίτερα από το σιδηρούν παραπέτασμα ήταν οι ίδιοι λαοί που είχαν υποφέρει περισσότερο από τον εθνικοσοσιαλισμό. Ούτε οι εξεγέρσεις στο Ανατολικό Βερολίνο το 1953 και στην Πολωνία και την Ουγγαρία το 1956, ούτε η Άνοιξη της Πράγας το 1968, κατόρθωσαν να κλονίσουν σοβαρά τα θεμέλια της κομμουνιστικής κυριαρχίας. Εντούτοις, από εκείνη τη στιγμή και μετά, πολλοί σε όλες τις χώρες του ανατολικού μπλοκ ήξεραν ότι το σύστημα στο οποίο ζούσαμε δεν μπορούσε να μεταρρυθμιστεί αλλά μόνο να ξεπεραστεί. Η αντίληψη αυτή αντιπροσώπευε μια θλιβερή ελπίδα που συνεχίσαμε να τρέφουμε όντας αντιμέτωποι με δύσκολες συνθήκες και τη στάση όσων ήταν στην εξουσία, αλλά που ο περισσότερος κόσμος, μεταξύ των οποίων και εγώ, πίστευε ότι δεν θα την βίωνε ποτέ.

Η ελευθερία δεν είχε φωνή. Ήταν μια εποχή καταθλιπτικής σιωπής και παράλυσης. Όλα αυτά, όμως, άλλαξαν τον Οκτώβριο του 1978 με την εκλογή ενός πολωνού καρδιναλίου στο παπικό αξίωμα. Η πίστη του και τα λόγια του και μόνο δημιούργησαν αναστάτωση στα αυταρχικά καθεστώτα. Αρχικά, ο πολωνικός λαός και στη συνέχεια ολόκληρος ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι ο άνθρωπος αυτός έλεγε ό,τι πίστευε και πίστευε ό,τι έλεγε. Ο Ιωάννης Παύλος Β’ ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό σημάδι των ανέμων της αλλαγής που θα φυσούσαν πάνω από την Ευρώπη από τότε και στο εξής και που, το 1989, έμελλαν να μετατραπούν σε καταιγίδα κοσμογονικών αλλαγών.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

Οι απεργίες στο Γκντανσκ το 1980 και η ίδρυση της πρώτης ελεύθερης συνδικαλιστικής οργάνωσης στο ανατολικό μπλοκ κατέστησαν σαφές ότι είχε ξεκινήσει μια διαδικασία που δεν ήταν πλέον δυνατόν να ανακοπεί. Αποφασιστικός παράγοντας σε όλες αυτές τις εξελίξεις ήταν το γεγονός ότι κανένας λαός δεν αγωνιζόταν απλώς για τον εαυτό του. Όποιος αμφισβητούσε τον κομμουνισμό το έπραττε στο όνομα όλων. Ίσως το γεγονός αυτό να αποτελεί ένα ειρωνικό αποτέλεσμα του διεθνισμού. Ο Tadeusz Mazowiecki και ο Lech Wałęsa άλλαξαν όχι μόνο τον δικό τους κόσμο, αλλά και τον δικό μας. Εμείς, οι Γερμανοί, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πολωνικό λαό.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

Σήμερα, θα πρέπει να φέρουμε στη μνήμη μας τα ονόματα και άλλων φυσιογνωμιών που υπήρξαν αντιπροσωπευτικές για πολλούς λαούς. Θα αναφέρω μόνο τους Andrei Sakharov και Václav Havel, που είχαν ήδη αρχίσει να αφαιρούν πέτρες από το τείχος στο Βερολίνο πολύ πριν αυτό πέσει το 1989.

(Χειροκροτήματα)

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω για άλλη μία φορά τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που τρέφουμε για την Ουγγαρία, την πρώτη χώρα που τόλμησε να ανοίξει τα σύνορά της.

(Χειροκροτήματα)

Ήταν μια εποχή όπου οι άνθρωποι ενεργούσαν για λογαριασμό ο ένας του άλλου, λόγω της διακαούς επιθυμίας τους για ελευθερία. Οι κοσμογονικές αυτές αλλαγές στηρίζονταν σε μια γνήσια κοινή προσπάθεια και το πιο σημαντικό τους αποτέλεσμα αξίζει και πρέπει να είναι μια μόνιμη ευρωπαϊκή κοινότητα. Συνεπώς, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις εμπειρίες αυτές ως πρόκληση για να αναζητήσουμε από τούδε και στο εξής όσα μας ενώνουν στην Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

Δεν θα ξεχάσω τον Ιωάννη Παύλο Β’ στην ομιλία του στην Πύλη του Βρανδεμβούργου το 1996 που είπε, αναφερόμενος στο παρελθόν, ότι οι άνθρωποι χωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον με τείχη και φονικά σύνορα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Πύλη του Βρανδεμβούργου υπήρξε, τον Νοέμβριο του 1989, μάρτυρας της στιγμής εκείνης που ο κόσμος αποτίναξε και κατέλυσε τον ζυγό της καταπίεσης. Η κλειστή Πύλη του Βρανδεμβούργου αποτέλεσε σύμβολο της διαίρεσης. Όταν τελικά άνοιξε, κατέστη σύμβολο ενότητας και ένδειξη του ότι η απαίτηση του γερμανικού συντάγματος για την ολοκλήρωση της ενοποίησης της Γερμανίας είχε εκπληρωθεί σε καθεστώς ελευθερίας. Τώρα, ο κόσμος θα μπορούσε δικαίως να πει ότι η Πύλη του Βρανδεμβούργου είχε καταστεί η πύλη της ελευθερίας. Θα ήθελα να προσθέσω στα όσα είπε, εάν μου επιτρέπεται κάτι τέτοιο ως προτεστάντης από το Βρανδεμβούργο και απόγονος των Ουγενότων, ότι με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Πύλη του Βρανδεμβούργου κατέστη σύμβολο της ευρωπαϊκής ενότητας. Εμείς, οι Γερμανοί, δεν θα εκτιμούσαμε δεόντως την εθνική μας ενότητα εάν δεν την θεωρούσαμε συμβολή στην ενότητα της Ευρώπης, μετά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που περιέγραψα εδώ.

(Χειροκροτήματα)

Από τις πρώτες και μοναδικές ελεύθερες εκλογές για την ανάδειξη του Volkskammer της Ανατολικής Γερμανίας στις 18 Μαρτίου 1990 προέκυψε ένα κοινοβούλιο που αποτελούσε πραγματικά αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού και εξέφραζε τη ζωντάνια και τη δύναμη της πειθούς της δημοκρατίας ως μορφής διακυβέρνησης. Ποσοστό 93,4% του συνολικού εκλογικού σώματος προσήλθε στις κάλπες. Νομίζω ότι πρόκειται για ένα ρεκόρ που δεν αναμένεται να σπάσει στο εγγύς μέλλον. Κανείς δεν έμεινε αδιάφορος στις εκλογές αυτές. Η ιστορία θα τις κρίνει ως τρανή απόδειξη του γεγονότος ότι εμείς, οι Ανατολικογερμανοί, μετά την απελευθέρωσή μας το φθινόπωρο του 1989, καταφέραμε να εγκαθιδρύσουμε τη δημοκρατία στη χώρα μας την άνοιξη του 1990. Ο λαός της ΛΔΓ ενέργησε με αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα και τίμησε δεόντως τη νεοαποκτηθείσα του ελευθερία. Η δημοκρατία και η ελευθερία δεν αποτελούν απλώς αφηρημένες έννοιες. Διαπνέουν και καθορίζουν όλες τις πτυχές της ζωής μας.

Στην 20ή επέτειο από τις εκλογές αυτές για την ανάδειξη του Volkskammer, είπα στο Reichstag, και θα ήθελα να το τονίσω ξανά στο σημείο αυτό, πόσο ζωτικής σημασίας ήταν το γεγονός ότι το Volkskammer κατέστησε σαφές σε όλους τους γείτονές μας πως οι αλλαγές στη ΛΔΓ και η επανένωση της Γερμανίας δεν συνιστούν λόγο ανησυχίας. Το κοινοβούλιο αμέσως, και με δική του πρωτοβουλία, ανέλαβε την ευθύνη για το σύνολο της γερμανικής ιστορίας. Έσκυψε το κεφάλι μπροστά στα θύματα και εγγυήθηκε την ασφάλεια των συνόρων στους πολωνούς γείτονές μας. Ζήτησε επίσης συγχώρεση για τη συμμετοχή της ΛΔΓ στην καταστολή της Άνοιξης της Πράγας. Τα έκανε όλα αυτά προτού επιλέξει νέα κυβέρνηση, διότι η νέα εποχή που χάραζε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έπρεπε να είναι μια εποχή συμφιλίωσης, ειρήνης και συμβίωσης. Η ομολογία της ευθύνης αυτής καθαυτήν σηματοδότησε την έναρξη των εργασιών του μοναδικού δημοκρατικά εκλεγμένου κοινοβουλίου της Ανατολικής Γερμανίας. Όσα επακολούθησαν συνδέονταν με την ομολογία αυτή και ήταν απόρροια αυτής, ούτως ειπείν. Η ομολογία αυτή εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και τώρα που δεν υφίσταται η ΛΔΓ και αντιπροσωπεύει μια υποχρέωση να αναζητούμε σε καθετί που πράττουμε όλα όσα μας ενώνουν στην Ευρώπη.

Το κοινοβούλιο της Ανατολικής Γερμανίας μού ανέθεσε την ευθύνη να σχεδιάσω τη διαδικασία που θα οδηγούσε στην ενοποίηση των δύο κρατών. Θα ήθελα να τονίσω ότι όλοι εμείς την εποχή εκείνη δεν μπορούσαμε παρά να υλοποιήσουμε όσα από καιρό ήταν πρόδηλα λόγω του ενθουσιασμού του κόσμου για ενότητα. Οι εκλογές της 18ης Μαρτίου 1990 αποτέλεσαν επίσης ένα δημοψήφισμα για το γερμανικό ζήτημα. Ωστόσο, έπρεπε να εργαστούμε για την κατάρτιση συνθηκών και τη θέσπιση κανονισμών που κάλυπταν έναν σχεδόν αναρίθμητο αριθμό προβλημάτων. Σε όλους τους τομείς της κοινωνίας επήλθαν ριζικές αλλαγές. Υπήρξε η επαναφορά των γερμανικών κρατιδίων, κατοχυρώθηκε εκ νέου η διάκριση των εξουσιών, αποκαταστήθηκε το κράτος δικαίου και υπήρξε εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης, της αστυνομίας και των διοικητικών φορέων. Καθοριστικό παράγοντα αποτέλεσε η επαναφορά της τοπικής διακυβέρνησης, η οποία ήταν απόρροια της μεταρρύθμισης της Πρωσίας των Stein και Hardenberg και η οποία επέτρεψε στον λαό να λάβει μέρος στις ελεύθερες τοπικές εκλογές της 6ης Μαΐου 1990. Καταρτίσαμε επίσης τις κυριότερες εθνικές συνθήκες για την οικονομική, νομισματική και κοινωνική ένωση, τη συνθήκη της ενοποίησης και, τέλος, τη συνθήκη 2+4 με τις συμμαχικές δυνάμεις –χαίρομαι που βλέπω εδώ τον Roland Dumas– που υπογράψαμε στη Μόσχα στις 12 Δεκεμβρίου.

(Χειροκροτήματα)

Σε αυτούς τους έξι μήνες, καταφέραμε πάρα πολλά και έχουμε κάθε δικαίωμα να αναφερόμαστε σε αυτό ως το πιο παραγωγικό κοινοβούλιο στην ιστορία μας.

Εξακολουθώ έως σήμερα να είμαι ευγνώμων που βρήκαμε σε όλους τους εταίρους μας εξαιρετικά προσηλωμένους συμπολεμιστές. Υπάρχουν τόσα πολλά ονόματα που θα μπορούσα να παραθέσω στο σημείο αυτό, αλλά θα ήθελα απλώς να αναφέρω τον Mikhail Sergeyevich Gorbachev και τον George Bush τον πρεσβύτερο. Η ομιλία για ένα κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποτέλεσε ένα από τα κύρια σημεία εκκίνησης της πολιτικής του Gorbachev για τη glasnost και την perestroika. Άνοιξε επιτέλους την πόρτα για την ενοποίηση των Γερμανών. Γι’ αυτό, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η Ρωσία αποτελεί σημαντικό τμήμα αυτού του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ότι η εταιρική μας σχέση με τη Ρωσία είναι σημαντική για την επιβίωσή μας.

(Χειροκροτήματα)

Βάσει της Ατλαντικής Συμμαχίας, ο George Bush προστάτευσε με ιδιαίτερο τρόπο το δικαίωμά μας για αυτοδιάθεση. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω το όνομα του Jacques Delors, ο οποίος κατάφερε πολλά ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο οποίος μας παρείχε τη βοήθεια που χρειαζόμασταν στη διαδικασία επίτευξης της γερμανικής ενοποίησης. Υπήρξε πραγματικός φίλος για τον λαό της Γερμανίας. Σας ευχαριστούμε πολύ!

(Χειροκροτήματα)

Είμαι βέβαιος ότι η επανένωση της Γερμανίας δεν θα είχε καταστεί αποδέκτης τόσο ευρείας αποδοχής και συνεργασίας χωρίς τη στήριξη της πρώην Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας επί Helmut Kohl, ο οποίος είναι αναμφίβολα ένας πολύ μεγάλος Ευρωπαίος.

(Χειροκροτήματα)

Δύο σημαντικά στοιχεία συναντήθηκαν εδώ. Σε μια απαράμιλλη πράξη αυτοαπελευθέρωσης με ειρηνικά μέσα, οι Ανατολικογερμανοί ανέτρεψαν ένα καταπιεστικό καθεστώς και γκρέμισαν το τείχος. Μέσω δημοκρατικών εκλογών, κατόρθωσαν να επιφέρουν σημαντικότατες αλλαγές. Κρατώντας το κεφάλι ψηλά, οι Ανατολικογερμανοί είπαν «Εμείς είμαστε ο λαός» και αργότερα, λίγες εβδομάδες μετά, «Εμείς είμαστε ένας λαός». Εκείνοι που πέτυχαν τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα πρέπει να ξεχειλίζουν από αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια. Έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι μπορούν να αντισταθούν σε αυτό που εμείς τώρα αποκαλούμε κρίση και ότι θα εξέλθουν ισχυρότεροι από κάθε κρίση. Έχουμε την εμπειρία του μετασχηματισμού.

(Χειροκροτήματα)

Από την άλλη, συνειδητοποιήσαμε επίσης ότι αποτελούμε μέρος αυτής της μεγάλης κοινότητας ευρωπαϊκών εθνών και μέρος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Άλλα κράτη και έθνη έχουν επίσης υπερασπιστεί την ελευθερία μας και έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να στηρίξουν τον αγώνα μας για ενότητα. Είναι, συνεπώς, σημαντικό να θυμίζουμε στους εαυτούς μας και στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς, οι Γερμανοί, είμαστε υπεύθυνοι για την ήττα και τη διχοτόμηση της πατρίδας μας. Οφείλουμε ένα ευχαριστώ στους φίλους, στους γείτονες και στους εταίρους μας για την ενότητα και την ελευθερία μας.

(Χειροκροτήματα)

Ωστόσο, η επανένωση δεν δημιούργησε απλώς τη Γερμανία που ξέρουμε σήμερα. Επέφερε, φυσικά, και ριζικές αλλαγές στην πρώην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η διαδικασία αλλαγής συνεχίζεται αμείωτη. Ο λαός μας και η χώρα μας κατόρθωσαν να σταματήσουν να περιστρέφονται γύρω από το γερμανικό ζήτημα. Αντ’ αυτού, μπόρεσαν ειλικρινά να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους για να επιτύχουν τον άλλο μεγάλο στόχο που εμπεριέχεται στο γερμανικό σύνταγμα και που είναι η προαγωγή της ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο ενεργώντας ως ισότιμο μέλος μιας ενωμένης Ευρώπης. Τώρα θέλουμε να γίνουμε, και μπορούμε να γίνουμε, η κινητήριος δύναμη πίσω από την ευρωπαϊκή ενότητα και εγγυητής της ειρήνης στον κόσμο, διότι εμείς επιτύχαμε την επανένωσή μας ειρηνικά, σε συνεργασία με τους γείτονές μας, και σε μεγάλο βαθμό στους γείτονες αυτούς την οφείλουμε. Εντούτοις, θεωρούμε το καθήκον αυτό, πάνω απ’ όλα, σημαντική υπηρεσία που παρέχει η χώρα μας. Θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε στο εξωτερικό κάτι που στο εσωτερικό αποτελεί το καθοριστικό περιεχόμενο της δημοκρατίας. Η δημοκρατία είναι πολύ λιγότερο μια μορφή διακυβέρνησης και πολύ περισσότερο μια γνήσια υπηρεσία που προσφέρεται από όλους στην κοινότητα και υπέρ του κοινού καλού. Περισσότερο από κάθε άλλο καθεστώς, η δημοκρατία καλεί τον καθένα να αναλάβει δράση και να συμμετάσχει.

Το ίδιο ισχύει στην κοινωνική οικονομία της αγοράς, που είναι κάτι περισσότερο από ένα απλώς οικονομικό σύστημα. Απαιτεί και ενθαρρύνει το αίσθημα ευθύνης μεταξύ όλων των πολιτών. Τοποθετεί το κοινό καλό πάνω από το ατομικό συμφέρον και θέτει την ιδιοκτησία στην υπηρεσία της κοινότητας, χωρίς την οποία δεν μπορεί να διασφαλιστεί. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, πρέπει να επαναλαμβάνουμε διαρκώς σε εμάς τους ίδιους ότι αυτό που έχει σημασία είναι να αντικαταστήσουμε τη διαίρεση με τη συμμετοχή στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Εντούτοις, συμμετοχή δεν σημαίνει ότι ο καθένας παίρνει και από κάτι. Αντιθέτως, σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να συμβάλει από κάτι και οφείλει να συμμετέχει.

Με προβληματίζει ιδιαίτερα το ότι τα δικαιώματα που αποτελούν τη βάση της ελευθερίας μας αντιμετωπίζονται με ολοένα και μεγαλύτερη περιφρόνηση. Η αυθεντικότητα και η δύναμη της δημοκρατίας πηγάζουν αποκλειστικά από τη στάση των πολιτών. Αυτή η έννοια της ιθαγένειας είναι που μας επιτρέπει να συμβιώνουμε ως κοινότητα και που μας ενθαρρύνει να αναζητούμε κάθε φορά όλα όσα μας ενώνουν. Αποτελούμε μέρος μιας κοινότητας εθνών που διασφαλίζουν τα δικαιώματα των πολιτών, αγωνίζονται για την ειρήνη και την ευημερία και θέλουν να συμβιώνουν ειρηνικά. Κατά την άποψή μου, το μέλλον της ηπείρου στην οποία ζούμε θα είναι θετικό εάν μπορέσει να βρει το κέντρο βάρους σε αυτές τις αξίες της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ελευθερίας και εάν μπορέσει να βρει την ενότητα που χάσαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιλήσαμε για τη δυτική συμμαχία, το ανατολικό μπλοκ και τη σύγκρουση Ανατολής-Δύσης· είχαμε ανατολικό και δυτικό Βερολίνο· ο κόσμος μας χωρίστηκε σε Ανατολή και Δύση, αλλά δεν είχε πια κέντρο. Μια ειλικρινής αναζήτηση για τα όσα μας ενώνουν είναι, συνεπώς, μια αναζήτηση για το κέντρο μας.

Εκνευρίζομαι, μερικές φορές, διότι όλα αυτά που στερηθήκαμε στην Ανατολική Γερμανία και που λαχταρούσαμε επί τόσα χρόνια θεωρούνται τώρα δεδομένα και περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Αναφέρομαι στην ελεύθερη πραγματοποίηση ταξιδιών, στην ελευθερία του λόγου, στο ελεύθερο εμπόριο, στην ελευθερία του Τύπου και στη θρησκευτική ελευθερία. Αναφέρομαι στο δικαίωμα σε ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές με μυστική ψηφοφορία και στο δικαίωμα συνδιαχείρισης. Ο κόσμος σήμερα τα θεωρεί όλα αυτά τόσο δεδομένα που δεν τους δίνει πλέον σημασία. Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να θεωρηθούν όλα αυτά ασήμαντα και να υποτιμηθούν. Ταράζομαι μερικές φορές όταν σκέφτομαι πόσο συχνά οι άνθρωποι τείνουν να διακυβεύουν όσα έχουν επιτύχει, διότι τα θεωρούν δεδομένα και δεν τα εκτιμούν πια. Επίσης καταβάλλουν ελάχιστες προσπάθειες για να διευρύνουν όσα έχουν καταφέρει.

(Χειροκροτήματα)

Συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολα προβλήματα. Τώρα που διευρύναμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να της προσδώσουμε και περισσότερο βάθος. Ωστόσο, τα προβλήματα αυτά εξακολουθούν να είναι ελκυστικότερα απ’ ό,τι μια επιστροφή στη σύγκρουση. Είναι σαφώς προτιμότερο το να εργαζόμαστε από κοινού για την αντιμετώπιση κρίσεων και την επίλυση προβλημάτων από το να τα αντιμετωπίζουμε μόνοι μας.

(Χειροκροτήματα)

Το μεγαλύτερο δυστύχημα για τους λαούς της Ευρώπης θα ήταν να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση όπου απουσιάζει η ενότητα. Για τον λόγο αυτόν, και ειδικότερα μια ημέρα όπως η σημερινή, ας αναζητήσουμε όλα όσα μας ενώνουν. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προανέφερα αποτελούν τον πυρήνα και το επίκεντρο της κοινωνίας μας, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κοινότητας αξιών μας. Αυτά είναι που μας ενώνουν. Από αυτό το επίκεντρο πηγάζει το καθοριστικό και ίσως το μόνο σημαντικό καθήκον που επιβάλλεται σε εμάς ως πολίτες της Ευρώπης. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να προασπιστούμε αυτά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Η προάσπιση της ελευθερίας βρίσκεται στο επίκεντρο της Ευρώπης.

(Χειροκροτήματα)

Έχουμε διδαχθεί ότι η ελευθερία είναι αδιαίρετη. Δεν είναι δυνατόν ένα τμήμα ενός λαού να είναι ελεύθερο, ενώ το άλλο να ζει σε ένα καταπιεστικό σύστημα, όπως συνέβη στην περίπτωσή μας στη Γερμανία. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και του σιδηρού παραπετάσματος στην Ευρώπη δεν χαροποίησε μόνο τους Ανατολικογερμανούς και όλους σχεδόν τους λαούς της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Σφράγισε επίσης την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Γι’ αυτό, οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να βρουν όσα τους ανήκουν υπό την πραγματική έννοια του όρου μόνο εντός της κοινότητας. Πρέπει να διατηρήσουμε την ελευθερία εντός της κοινότητάς μας αν θέλουμε να διασφαλίσουμε για εμάς τους ίδιους ένα θετικό μέλλον.

Ο τελευταίος αιώνας, με τα ζενίθ και τα φοβερά ναδίρ του, μας δίδαξε ένα πράγμα. Η ιστορία δεν είναι ένα μυστηριώδες πεπρωμένο που τιμωρεί τους λαούς. Η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από τις πράξεις των ανθρώπων. Εντούτοις, είναι πιο δύσκολο να επηρεάσει κανείς τις πράξεις των ανθρώπων ζητώντας τους να αλλάξουν παρά δίνοντάς τους το καλό παράδειγμα. Όσα ισχύουν για τα άτομα ισχύουν και για τους βουλευτές του κοινοβουλίου, τις κυβερνήσεις και ολόκληρα τα έθνη. Δεν μπορούμε να ζητούμε από τους πολίτες μας να αποκτήσουν μια φιλελεύθερη, δημοκρατική προσέγγιση απέναντι στη ζωή. Πρέπει να τους δώσουμε το παράδειγμα. Γι’ αυτό, ένα μόνο πράγμα σας ζητώ σήμερα και απευθύνω επείγουσα έκκληση στους λαούς της Ευρώπης: ας αναζητήσουμε, ας προωθήσουμε και ας υπερασπιστούμε όσα μας ενώνουν σε όλα όσα πράττουμε. Σας είμαι ευγνώμων που μου επιτρέψατε να αναλάβω την ευθύνη και που εγώ, ως πολίτης, εξακολουθώ να είμαι υπεύθυνος για το Βρανδεμβούργο, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, για μια ενωμένη Γερμανία, την πατρίδα που αγαπώ, και για την Ευρώπη, η ενότητα της οποίας θα καθορίσει τη μοίρα μας και το μέλλον μας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Ζωηρά, παρατεταμένα χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Όπως επισημάνατε, κύριε de Maizière, η επανένωσή μας –η επανένωση της Γερμανίας– ξεκίνησε ακόμη νωρίτερα, διότι αλλάξαμε τη στάση μας, την προσέγγισή μας έναντι της κοινής ευρωπαϊκής μας ιστορίας και του κοινού ευρωπαϊκού μας μέλλοντος. Αλλά η πιο συναρπαστική στιγμή ήταν, φυσικά, στις 3 Οκτωβρίου 1990.

Όπως θα αντιληφθήκατε, δεν καλωσόρισα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον πρώην Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Hans-Gert Pöttering, διότι εσείς, Hans-Gert, είστε ένας από εμάς. Κάθεστε εδώ κάθε μέρα και εργάζεστε μαζί μας, αλλά είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που βρίσκεστε ανάμεσά μας.

Τώρα θα ακούσουμε τον δεύτερο αξιότιμο ομιλητή μας, τον Jacques Delors. Αρχικά, είχε διοριστεί σύμβουλος του πρωθυπουργού της Γαλλίας, Jacques Chaban-Delmas. Στη συνέχεια, για δυόμισι χρόνια, διατέλεσε βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ίσως να μην το θυμόμαστε όλοι μας αυτό. Έπειτα, διατέλεσε και υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Εξελέγη για δύο θητείες Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ηγήθηκε του εγχειρήματος της ενιαίας αγοράς και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία και την εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που είναι πολύ σημαντική για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός ήταν ο ιδρυτής και ο πρόεδρος της ομάδας προβληματισμού Notre Europe, και ορισμένων άλλων πρωτοβουλιών.

(Χειροκροτήματα)

  Jacques L.J. Delors , πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε de Maizière, κύριε Van Rompuy, κύριε Barroso, εξοχότητες, αξιότιμοι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίες και κύριοι, μεσολάβησε μόλις ένας χρόνος μεταξύ της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου και της επανένωσης της Γερμανίας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του 1989, οι λαοί της Ευρώπης εκφράστηκαν: στην Πολωνία, τα γεγονότα που ξεκίνησαν από τις απεργίες του Γκντανσκ το καλοκαίρι του 1980 οδήγησαν στις συμφωνίες του Belvedere που υπεγράφησαν μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου του 1989, και ακολούθησαν οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στις 4 Ιουνίου 1989· στην Τσεχοσλοβακία, ο λαός απέτισε φόρο τιμής στον Jan Palach που αυτοπυρπολήθηκε· η Ουγγαρία σφραγίστηκε από την επίσημη κηδεία του Imre Nagy, η μνήμη του οποίου επιτέλους αποκαταστάθηκε· στη Βουλγαρία, ο πρόεδρος Zhivkov υποχρεώθηκε σε παραίτηση· και, φυσικά, στην Ανατολική Γερμανία, ολοένα και περισσότερος κόσμος συμμετείχε σε ειρηνικές διαδηλώσεις. Τα αιτήματα του λαού διαρκώς κέρδιζαν έδαφος και, στις 2 Μαΐου 1989, το άνοιγμα των συνόρων μεταξύ Ουγγαρίας και Αυστρίας επέτρεψε σε ορισμένους Ανατολικογερμανούς να περάσουν στη Δύση.

Ζήσαμε, συνεπώς, μια στιγμή επιτάχυνσης της ιστορίας, και πρέπει να παραδεχτούμε ότι μας ξάφνιασε όλους μας. Ορισμένοι από εμάς διαισθανόμασταν τις αυξανόμενες ανισορροπίες στις κομμουνιστικές χώρες, αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι το ποτήρι θα ξεχείλιζε τόσο γρήγορα. Το 1989 ήταν μια χρονιά μεγάλων αλλαγών σε πολλές περιοχές του κόσμου, με την πτώση της δικτατορίας του Pinochet, όπως θυμάμαι, στη Χιλή και την εξέγερση στην πλατεία Τιενανμέν στην Κίνα.

Για να επιστρέψω στην Ευρώπη, τα γεγονότα του 1989 μπορούσαν, ανά πάσα στιγμή, να πυροδοτήσουν τη βιαιότερη καταστολή ή αιματηρές συγκρούσεις και να οδηγήσουν σε μια μακρά περίοδο αστάθειας και κινδύνου για την ειρήνη. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αυτό είναι το δεύτερο δίδαγμα που αντλήσαμε μετά τα όσα μας δίδαξαν οι λαϊκές εξεγέρσεις. Εμείς, που ζήσαμε τα γεγονότα αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε τις μαρτυρίες αυτές.

Πράγματι, οι νέες γενιές πρέπει να διδαχθούν από τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, μιας και δεν τα έζησαν από πρώτο χέρι. Σήμερα, ζουν σε έναν κόσμο ευημερίας και ειρήνης, παρατηρώντας εξ αποστάσεως τις εντάσεις και τις εξεγέρσεις που συγκλονίζουν τον κόσμο. Συνεπώς, οι μοναδικές εικόνες βίας και μίσους που αντικρίζουν είναι μέσα από το πρίσμα των μέσων ενημέρωσης. Το σημαντικότερο όμως που πρέπει να διαφυλάξουν στη μνήμη τους είναι ότι χάρη στη σοφία ορισμένων παγκόσμιων ηγετών μπόρεσαν οι Ευρωπαίοι, κατά τη διάρκεια του 1989 και 1990, να ζήσουν μια μετάβαση που ήταν αναμφίβολα συγκινητική, αλλά χωρίς να χυθεί πολύ αίμα και χωρίς να υπάρξουν επικίνδυνες προεκτάσεις.

(Χειροκροτήματα)

Δεν θα κατονομάσω όλους εκείνους τους ηγέτες –το έκανε ήδη ο κ. de Maizière– τους οποίους επαίνεσα για την ψυχραιμία και τη σοφία τους, από φόβο μήπως ξεχάσω κάποιον, μήπως θίξω ευαίσθητες χορδές ή μήπως παρεξηγηθώ. Ορισμένοι από αυτούς, θα πρόσθετα, δυστυχώς βίωσαν την αχαριστία των λαών τους και των διαδόχων τους. Η ιστορία, είμαι βέβαιος, θα διορθώσει αυτά τα λάθη και τις παραλείψεις και το φως της αλήθειας θα λάμψει για τα γεγονότα αυτά.

Ας επιστρέψουμε, όμως, για λίγο στο σοκ που προκάλεσε η πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989. Πριν ακόμη οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες ξαναβρούν την ανάσα τους, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα έπρεπε να αντιδράσει, έστω και μόνο βάσει των διατάξεων της Συνθήκης της Ρώμης στην οποία αναφέρθηκε ο κ. de Maizière. Στις 11 Νοεμβρίου, έχοντας συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνέντευξη που παρέθεσα στη γερμανική τηλεόραση επιβεβαίωσα ότι οι Ανατολικογερμανοί είναι ελεύθεροι να επιλέξουν και ότι υπήρχε χώρος γι’ αυτούς στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Πρόσθεσα, και παραθέτω: «Είμαστε μια μεγάλη κοινότητα εντός της οποίας οφείλουμε από κοινού να οικοδομήσουμε το μέλλον μας για να ελέγξουμε καλύτερα την ιστορία προς όφελος όλων».

Την εποχή εκείνη, κανείς δεν μπορούσε να πει περισσότερα. Ήταν καθήκον μου να αποστείλω ένα μήνυμα υποδοχής και ελπίδας στους ανατολικογερμανούς φίλους μας. Παράλληλα, επιχείρησα να κατευνάσω τους φόβους και τις ανησυχίες που ένιωθε πολύς κόσμος. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, διεξήχθησαν πολλές συνεδριάσεις μεταξύ των ηγετών σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, μεταξύ της τελευταίας και των Ευρωπαίων, και μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας και των τεσσάρων συμμαχικών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έμεινε γνωστή ως διαδικασία «δύο συν τέσσερα». Εν τω μεταξύ, σημειωνόταν πρόοδος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και των εκπροσώπων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, και κυρίως μεταξύ του κ. de Maizière και του καγκελάριου Kohl.

Αυτό δημιούργησε πολλά ερωτήματα, οφείλουμε να πούμε, στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ενόψει αυτής της ριζικής αλλαγής πολιτικού σκηνικού. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όμως, δεν μπορούσε εν τέλει παρά να εγκρίνει και να στηρίξει την επανένωση των δύο Γερμανιών, πράγμα το οποίο και έπραξε στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που διεξήχθη στις 24 Απριλίου 1990 στο Δουβλίνο. Ενεργώντας με τον τρόπο αυτόν και λαμβάνοντας υπόψη τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν όσον αφορά τον μόνιμο και δίκαιο χαρακτήρα των διευθετήσεων που συνήφθησαν στη διαδικασία «δύο συν τέσσερα», η Κοινότητα παρέμεινε πιστή στις αξίες τις οποίες πρεσβεύει: ειρήνη, αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των λαών και αλληλεγγύη, ειδικότερα προς όλους τους Γερμανούς σε Ανατολή και Δύση. Επιπλέον, θεωρώ ότι όλα αυτά τα ζοφερά χρόνια, η ίδια η ύπαρξη της Κοινότητας, και όχι απλώς η υλική της ευημερία, αποτέλεσε ανέκαθεν σημείο αναφοράς και φάρο για όλους τους λαούς που ζούσαν υπό τον κομμουνιστικό ζυγό.

Ειδικότερα, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η Κοινότητα κινείτο συντονισμένα με τα γεγονότα αυτά. Από τις αρχές Ιουλίου του 1989 –όπως θα θυμάται ο κ. Dumas, καθώς ήταν ένας από τους εμπλεκόμενους– πριν ακόμη από την πτώση του Τείχους, η Επιτροπή είχε πείσει την Ομάδα G7 να εγκρίνει ένα σχέδιο αρωγής για τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η υιοθέτηση ανοιχτού πνεύματος και ευνοϊκής προδιάθεσης έναντι της διεύρυνσης είχε ήδη επισήμως επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, μετά την πτώση του Τείχους, το γερμανικό ζήτημα, οφείλουμε να πούμε, αποτελούσε κύριο μέλημα. Τι πορεία θα επέλεγε η ενοποιημένη Γερμανία;

Στις 19 Νοεμβρίου 1989, με πρωτοβουλία του κ. Mitterrand, συγκλήθηκε έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να προετοιμαστεί το έδαφος για την έναρξη τακτικών διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο Γερμανιών και των εταίρων τους. Μια μακροσκελής παρουσίαση του καγκελάριου Kohl συνόψισε την κατάσταση η οποία, φυσικά, εξακολουθούσε να είναι αναγκαστικά ρευστή. Η ιλιγγιώδη πορεία της ιστορίας είχε ήδη αρχίσει.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπήρξε επίσης πολύ δραστήριο και προσεχτικό την περίοδο εκείνη. Οι συζητήσεις του αντανακλούσαν τα ερωτήματα που τίθεντο για το μέλλον της Γερμανίας και τον κίνδυνο, τον οποίο πολλοί βουλευτές συμμερίζονταν, να επιβραδυνθεί η διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μετά την ώθηση που είχε δοθεί από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη του 1987. Στις 28 Νοεμβρίου 1989, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα πολύ σημαντικό ψήφισμα επιβεβαιώνοντας, και παραθέτω αυτούσια, ότι «όλοι οι λαοί της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του πολωνικού λαού, έχουν, σύμφωνα με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, το δικαίωμα να ζουν εντός ασφαλών συνόρων, όπως έχουν επί του παρόντος καθοριστεί». Με τον τρόπο αυτόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επικαλέστηκε μία από τις πλέον δύσκολες συζητήσεις, που κατέληξαν στη διατήρηση της συνοριακής γραμμής Oder-Neisse.

Στις 17 Ιανουαρίου 1990, στάθηκα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δήλωσα ότι, και παραθέτω: «Η Ανατολική Γερμανία είναι ειδική περίπτωση. Η θέση της είναι εντός της Κοινότητας, εφόσον το επιθυμεί». Η ύπαρξη αυτής της προοπτικής οδήγησε το Κοινοβούλιό σας να συστήσει μια προσωρινή επιτροπή, προκειμένου να μελετήσει τις επιπτώσεις που θα είχε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα η διαδικασία επανένωσης της Γερμανίας. Η εν λόγω επιτροπή, που συγκροτείτο, οφείλω να επισημάνω, από εξαιρετικά έμπειρες προσωπικότητες μεταξύ των οποίων και αρκετοί υπουργοί Εξωτερικών, κατόρθωσε να άρει τυχόν αμφιβολίες για την ένταξη των κρατιδίων της Ανατολικής Γερμανίας, και άνοιξε τον δρόμο γι’ αυτήν. Είναι χρήσιμο να υπενθυμίζουμε στους σκεπτικιστές όλων των πολιτικών αποχρώσεων το γεγονός ότι, χάρη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η έννοια μιας πλουραλιστικής και ζωντανής δημοκρατίας δεν είναι φρούδη ελπίδα αλλά πραγματικότητα. Η επιτροπή το απέδειξε σε εκείνη την περίσταση.

(Χειροκροτήματα)

Συνολικά, δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τα επιτεύγματα και την επιρροή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, παρά τα όποια εμπόδια εξακολουθούσαν να υπάρχουν. Φυσικά, δεν θα επιχειρήσω να ξεχωρίσω τα σημαντικότερα γεγονότα και ιδέες που επηρέασαν αυτό το μεγαλειώδες κίνημα απελευθέρωσης.

Αναμφίβολα, το πρώτο είναι η ικανότητα των λαών να αντιστέκονται στην καταπίεση, να εκφράζουν τη δίψα τους για ελευθερία και να εκδηλώνουν ειρηνικά το θάρρος τους. Εντούτοις, θα ήταν παράλειψη εκ μέρους μου να μην αναφερθώ στις εκκλήσεις του Ιωάννη Παύλου Β’, και ειδικότερα στην έκκλησή του προς τον πολωνικό λαό σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή: «Μην φοβάστε!» Ούτε μπορώ να ξεχάσω τη σταθερή, πλην όμως ανοικτή και γενναιόδωρη πολιτική της Δυτικής Γερμανίας έναντι της ΛΔΓ τα χρόνια που προηγήθηκαν της πτώσης του Τείχους.

Η ελευθερία θριάμβευσε, αλλά η ελευθερία έχει και υποχρεώσεις. Η συνθήκη για την επανένωση της Γερμανίας παρουσίασε δύο προκλήσεις. Η πρώτη αφορούσε την αλληλοκατανόηση μεταξύ του λαού της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλη διορατικότητα, κατανόηση και γενναιοδωρία. Η δεύτερη ήταν οικονομική και κοινωνική, και εξίσου δύσκολο να επιτευχθεί. Απαιτούσε να καταβληθούν τεράστιες προσπάθειες υπό τη μορφή μαζικών ετήσιων μεταφορών πόρων, από τη Δύση στην Ανατολή, που ανέρχονταν στο 4-5% του εθνικού προϊόντος της Δυτικής Γερμανίας, ή, κυρίες και κύριοι, σε ποσό ύψους 1.400 δισ. ευρώ σε διάστημα εικοσαετίας. Για να μην αναφέρω τις άλλες συνεισφορές υπό τη μορφή τεχνικής βοήθειας, που απαιτήθηκαν για την ανασυγκρότηση της οικονομίας της Ανατολικής Γερμανίας.

Το μέγεθος του επιτεύγματος αυτού απεικονίζεται από έναν μόνο αριθμό: σε διάστημα είκοσι ετών, το κατά κεφαλήν εισόδημα της ΛΓΔ αυξήθηκε από το 40% στο 73% του εισοδήματος των Δυτικογερμανών. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια χάρη στη συνεχιζόμενη καταβολή του φόρου αλληλεγγύης – εάν δεν απατώμαι, θα συνεχιστεί έως το 2019. Οι ίδιοι οι Γερμανοί συμφωνούν με αυτό. Εντούτοις, απαιτούνται επιπλέον προσπάθειες για να αλλάξουν τόσο οι νοοτροπίες όσο και οι οικονομικές και κοινωνικές δομές.

Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα συνέβαλε με την επέκταση της πολιτικής για την οικονομική και κοινωνική συνοχή στα ανατολικά κρατίδια, κάτι που είναι γνωστό στους βουλευτές του ΕΚ. Παρότι τα ποσά που δεσμεύθηκαν δεν ήταν ανάλογα των προσπαθειών που κατέβαλαν οι Γερμανοί, οι ευρωπαϊκές συνεισφορές σηματοδότησαν σαφώς την πλήρη ένταξη της Ανατολικής Γερμανίας στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, την αύξηση των ανταλλαγών σε επίπεδο ανθρώπινων και τεχνικών πόρων και την έναρξη τακτικού διαλόγου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των ηγετών των νέων κρατιδίων. Προσωπικά ήθελα η Κοινότητα να πράξει περισσότερα, αλλά η γερμανική ηγεσία, ανησυχώντας για τις αντιδράσεις των εταίρων τους, μου ζήτησε να μην προχωρήσω περαιτέρω την προσπάθεια των διαρθρωτικών ταμείων.

Κυρίες και κύριοι, 20 χρόνια αργότερα κι ενώ, πέρα από τη χρηματοπιστωτική κρίση, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προκαλεί πολλά ερωτηματικά, τα 27 κράτη μέλη βρίσκονται αντιμέτωπα με μια ιστορική ευθύνη: είτε να εμβαθύνουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είτε να επιβιώνουν, μέρα με τη μέρα, χάρη σε συμβιβασμούς που, αν και απαραίτητοι, δεν υπόσχονται πολλά για το μέλλον.

(Χειροκροτήματα)

Σήμερα που εορτάζουμε περιχαρείς τη γερμανική επανένωση, πώς είναι δυνατόν να μην ρωτήσουμε τη Γερμανία πώς βλέπει το μέλλον της Ευρώπης; Η ενοποιημένη Γερμανία είναι η οικονομική ατμομηχανή των 27 χωρών που συγκροτούν την Ένωση. Για να αναφέρω μόνο ένα στοιχείο, η Γερμανία παράγει το 25% του συνολικού ΑΕγχΠ της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ). Αναφέρομαι στην ΟΝΕ διότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα, με τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται. Πολλοί στην Ευρώπη τείνουν ενδεχομένως να το ξεχνούν.

(Χειροκροτήματα)

Από γεωπολιτικής άποψης, η Γερμανία βρίσκεται σήμερα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της υπόλοιπης μεγάλης ευρωπαϊκής ηπείρου. Η θέση της είναι ισχυρή και, από πολλές απόψεις, ελκυστική, πράγμα που εγείρει πολλά ερωτήματα τόσο εντός όσο και εκτός της Γερμανίας. Οι ίδιοι οι Γερμανοί συμφωνούν με την άποψη αυτή, όπως φαίνεται σαφώς από τη Λευκή Βίβλο για την ασφάλεια στη Γερμανία. Παραθέτω: «Σημαντικό ρόλο στη μελλοντική, και μετέπειτα, διαμόρφωση της Ευρώπης αναμένεται να διαδραματίσει η ενωμένη Γερμανία λόγω της έκτασής της, των δημογραφικών μεγεθών της, της οικονομικής της δύναμης και της γεωγραφικής της θέσης στο κέντρο της ηπείρου».

Συνεπώς, δεν είμαστε πλέον στην περίοδο πριν από το 1989, όταν η Γερμανία επεδείκνυε αυτοσυγκράτηση και διακριτικότητα, για λόγους που ο καθένας μπορούσε να κατανοήσει και για τους οποίους μπορούσε να είναι ακόμη και ευγνώμων. Αυτή η συγκρατημένη στάση είχε ως αποτέλεσμα να αναλάβουν τα ηνία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης διαδοχικές γερμανικές κυβερνήσεις, ιδίως όταν επρόκειτο να εγκαταλειφθεί το πανίσχυρο γερμανικό μάρκο –και ομιλώ για το πανίσχυρο γερμανικό μάρκο, διότι τα 10 μάρκα είναι το σύμβολο της γερμανικής αναγέννησης– υπέρ του ευρώ, του ενιαίου νομίσματος.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν είναι μια έκφραση νοσταλγίας, αλλά μια έκκληση από έναν από τους ακτιβιστές της Ευρώπης, και απευθύνονται όχι μόνο στη Γερμανία, την επανένωση της οποίας εορτάζουμε, αλλά σε όλα τα κράτη μέλη. Άραγε εξακολουθούν να έχουν νόημα οι αξίες που μας κληροδότησαν οι ιδρυτές της Ευρώπης; Εξακολουθούν να είναι κυρίαρχες; Η κληρονομιά που μας άφησαν αφορά περισσότερο το γιατί θέλουμε να ζήσουμε μαζί παρά τις Συνθήκες, που αποτελούν απλώς αναγκαίες θεσμικές συμφωνίες.

Ωστόσο, δεν θα ήθελα να ολοκληρώσω την ομιλία μου με αυτόν τον ελαφρώς απαισιόδοξο τόνο, με αυτό το ερωτηματικό να επικρέμεται. Όχι, σαφώς όχι. Αυτό που συγκρατώ στη μνήμη μου και στην καρδιά μου είναι εκείνη η νύχτα της 3ης Οκτωβρίου, όταν ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Barón Crespo, και εγώ είχαμε τη χαρά και την τιμή να είμαστε προσκεκλημένοι σε εκείνη την αξέχαστη βραδινή συνεδρίαση στο παλαιό Reichstag. Οι ηγέτες της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας συνεδρίασαν με ενθουσιασμό σε μια ατμόσφαιρα που σφραγίστηκε από σοβαρότητα και ευφορία. Όλοι οι Ευρωπαίοι θα συμμερίζονταν αυτήν τη βαθιά συγκίνηση.

Μετά την τελετή, βγήκα στους δρόμους του Βερολίνου θέλοντας να αφουγκραστώ τα συναισθήματα του λαού. Και εκεί, το μόνο που αντίκρισα ήταν σοβαρότητα και ευφορία· χωρίς τυμπανοκρουσίες ή πομπώδεις εκδηλώσεις. Ήταν μια ήσυχη νύχτα που την απολάμβαναν όλοι αναλογιζόμενοι τις διαιρέσεις του παρελθόντος, την αγωνία των οικογενειών που είχαν διαλυθεί από μια αυθαίρετη πράξη της ιστορίας· μια ήσυχη νύχτα κατά τη διάρκεια της οποίας έκανα σκέψεις για την Ευρώπη μας, που είχε απαλλαγεί από το μίσος και τις συγκρούσεις, μια Ευρώπη που ήθελα να είναι ενωμένη, ισχυρή και γενναιόδωρη την ίδια στιγμή.

Θα συμφωνήσετε σαφώς ότι απομένουν πάρα πολλά να γίνουν για να εδραιωθούν τα επιτεύγματά μας και να προχωρήσουμε στο μέλλον.

(Οι βουλευτές, όρθιοι, χειροκροτούν τον ομιλητή)

  Πρόεδρος. – Θυμόμαστε, κύριε Delors, την ομιλία που δώσατε στο Κολέγιο της Ευρώπης στη Bruges στις αρχές του 1990. Αφορούσε τη γερμανική επανένωση, και η γερμανική επανένωση, όπως είπατε, ήταν ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε έναν καλύτερο συντονισμό στην Ευρώπη και ένα καλύτερο μέλλον για την Ευρώπη. Ήταν μια σημαντική και διορατική ομιλία.

Σας ευχαριστούμε πολύ και για τη σημερινή σας ομιλία.

Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τους αξιότιμους προσκεκλημένους από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, καθώς και τους προέδρους των θεσμικών μας οργάνων, της Επιτροπής και του Συμβουλίου, που ήταν μαζί μας. Θα ακούσουμε τώρα τον ευρωπαϊκό ύμνο.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗ
Αντιπροέδρου

11. Ώρα των ψηφοφοριών (συνέχεια)

  Πρόεδρος. – Συνεχίζουμε με τις ψηφοφορίες.

(Για τα αποτελέσματα και λοιπές πληροφορίες επί της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά).

11.1. Διάσκεψη για τη βιοποικιλότητα - Nagoya 2010 (ψηφοφορία)

- Πριν από την ψηφοφορία:

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι πολύ σύντομος. Θα ήθελα να εκφράσω, με αυτήν τη σύντομη παρέμβαση επί της διαδικασίας, τον θαυμασμό μου για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Beethoven αλλά και την αποδοκιμασία μου για το γεγονός ότι μας επέβαλαν έναν ευρωπαϊκό ύμνο που έχει εξαφανιστεί …

(Διαμαρτυρίες)

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Joseph Daul (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, εξανίσταμαι με τις δηλώσεις αυτές.

(Χειροκροτήματα)

Από σεβασμό προς την ελευθερία, την ειρήνη και όλα όσα υπέστησαν οι πολίτες μας, ζητώ απλώς, εάν αυτοί οι κύριοι σέβονται τον εαυτό τους και θέλουν να τους σέβομαι και εγώ, να μην δέχονται πλέον τη βουλευτική αποζημίωση που τους καταβάλλει η Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Κύριε Gollnisch, είμαι πολύ ευγενικός και ανεκτικός άνθρωπος. Δεν έχετε τον λόγο. Δεν μπορείτε να παρέμβετε επί της διαδικασίας. Εάν συνεχίσετε να φωνασκείτε, θα φροντίσω ώστε να εξέλθετε με ευγενικό τρόπο από την Αίθουσα.

- Πριν από την ψηφοφορία:

  Sandrine Bélier (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ζητήσω να ελέγξετε ότι η ακριβής και αρχική διατύπωση της παραγράφου 35 του ψηφίσματος, που τίθεται σε ψηφοφορία και που τονίζει ότι είναι σημαντικό η εταιρική κοινωνική ευθύνη να λάβει υπόψη και τη βιοποικιλότητα, είναι αυτή της γαλλικής έκδοσης και ότι αυτή η έκδοση θα χρησιμοποιηθεί. Επιπλέον, η λέξη «κοινωνική», η οποία εξαφανίστηκε από την αγγλική έκδοση, θα πρέπει να προστεθεί ξανά και να διορθωθεί η έκδοση.

- Μετά από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 16:

  Sandrine Bélier (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, μας καλέσατε να ψηφίσουμε υπέρ της αρχικής διατύπωσης της παραγράφου 16. Ωστόσο, υπήρξε ξεχωριστή ψηφοφορία προηγουμένως, και η παράγραφος 16 τροποποιήθηκε. Διεξήχθησαν δύο ξεχωριστές ψηφοφορίες. Για τον λόγο αυτόν, ψηφίσαμε υπέρ του αρχικού κειμένου αλλά κατά της τροπολογίας.

- Πριν από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 4:

  Esther de Lange (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, προτού προχωρήσουμε στην τελική ψηφοφορία –παρόλο που είμαι πολύ ικανοποιημένη από το γεγονός ότι εγκρίναμε την τροπολογία 1– θεωρώ ότι η κ. Bélier από την Ομάδα των Πρασίνων έχει δίκιο. Στην ουσία, μας καλέσατε να ψηφίσουμε επί της αρχικής παραγράφου.

Στις οθόνες, διαπιστώσαμε εν συνεχεία ότι ψηφίσαμε για την τροπολογία 1. Για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στην Ομάδα των Πρασίνων, θεωρώ ότι πρέπει να επαναλάβουμε την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 1.

Εάν εγκριθεί η τροπολογία 1, η αρχική παράγραφος καταπίπτει.

  Πρόεδρος. – Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ομιλώ ελληνικά, που δεν είναι μια ιδιαίτερα διαδεδομένη γλώσσα, και την ομιλώ γρήγορα για να βοηθήσω το έργο όλων. Πιστεύω –ίσως να σφάλλω– ότι έθεσα πρώτα την τροπολογία 1 σε ονομαστική ψηφοφορία και ότι εν συνεχεία έθεσα σε ψηφοφορία …

(Αντιρρήσεις)

Εντάξει, εμπιστεύομαι την άποψη του Σώματος. Υποθέτω, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ότι η τροπολογία 1 θα απορριφθεί και εν συνεχεία το αρχικό κείμενο θα εγκριθεί, αλλά θα το πράξω.

Θα θέσω εκ νέου την τροπολογία 1 σε ονομαστική ψηφοφορία. Η ψηφοφορία είναι ανοικτή.

(Η τροπολογία 1 εγκρίνεται με ονομαστική ψηφοφορία)

11.2. Συμφωνία της Βασιλείας II και αναθεώρηση των οδηγιών για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις (ΟΚΑ 4) (A7-0251/2010, Othmar Karas) (ψηφοφορία)

11.3. Συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στην υποσαχάρια Αφρική και παγκόσμια υγεία (A7-0245/2010, Véronique De Keyser) (ψηφοφορία)

11.4. Πολιτική συνοχής και περιφερειακή πολιτική της ΕΕ μετά το 2013 (ψηφοφορία)

11.5. Mέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (B7-0535/2010) (ψηφοφορία)

  Csaba Őry (PPE). – (HU) Θα θέλαμε να προσθέσουμε τη διατύπωση «αλλά με δικούς του κανόνες» στην προτεινόμενη τροπολογία 1, που υποβλήθηκε από 40 βουλευτές. Συμφώνησα επί της προφορικής τροπολογίας με τους υπολοίπους, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών που υπέβαλαν την προτεινόμενη τροπολογία.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. LIBOR ROUČEK
Αντιπροέδρου

12. Σύνθεση των επιτροπών και των αντιπροσωπειών: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

13. Αιτιολογήσεις ψήφου

Προφορικές αιτιολογήσεις ψήφου

- Έκθεση: Veronique Mathieu (A7-0253/2010)

  Lucas Hartong (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η αγαπητή μου συνάδελφος, κ. Mathieu, εισηγήθηκε στην έκθεσή της να αρνηθούμε, προς το παρόν, να εγκρίνουμε την απαλλαγή όσον αφορά την εκτέλεση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας για το οικονομικό έτος 2008. Φυσικά, η Ομάδα μου, που αντιπροσωπεύει το ολλανδικό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV), θεώρησε πως η προσέγγιση αυτή ήταν πολύ σωστή. Για να είμαι ακριβής, ο φάκελος σχετικά με την Αστυνομική Ακαδημία θυμίζει από την αρχή μέχρι το τέλος αστυνομικό μυθιστόρημα με τον Ηρακλή Πουαρό. Κακοδιαχείριση, σύστημα λογιστικής ευάλωτο στην απάτη, πλήθος οικονομικών παρατυπιών και, συγκεκριμένα, «δημιουργικές» δημοσιονομικές δαπάνες, αυθαίρετη διαχείριση κονδυλίων, και ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη, ώστε στο τέλος αναγκάστηκε να επέμβει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης.

Συνιστά θετική εξέλιξη το ότι διεξάγεται έρευνα και λαμβάνονται μέτρα για την καταπολέμηση της απάτης. Όμως, δεν θα ήταν καλύτερα αν η απάτη είχε αποτραπεί ήδη από την πρώτη στιγμή; Πώς είναι δυνατόν να έφτασαν τα πράγματα ως εδώ; Γιατί οι μηχανισμοί ελέγχου αποδείχτηκαν τόσο κατάφωρα ανεπαρκείς; Για μία ακόμα φορά, πρόκειται για μια κατάσταση που οι πολίτες μας την βλέπουν και κουνάνε επικριτικά το κεφάλι. Ζητάμε ρητά, εκ μέρους των ολλανδών πολιτών, να θέσετε τέρμα σε όλο αυτό το θέατρο σκιών της ευρωπαϊκής αστυνομίας το συντομότερο δυνατόν και απλώς να αφήσετε την επιτέλεση του πραγματικού αστυνομικού έργου στους διάφορους Πουαρό κάθε κράτους μέλους.

- Πρόταση ψηφίσματος: Ελλείψεις στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (RC-B7-0524/2010)

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, ενέκρινα αυτήν την πρωτοβουλία για να καταδικάσω τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη χρήση του βιασμού ως όπλου πολέμου εναντίον γυναικών, αγοριών, κοριτσιών και βρεφών· για να ζητήσω να αποδοθούν ευθύνες σε όσους εμπλέκονται· για να απαιτήσω μεγαλύτερη δέσμευση εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών μετά τις αποτυχημένες ενέργειες της Σταθεροποιητικής Αποστολής του ΟΗΕ στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό· για να ζητήσω να δοθεί πολιτική λύση στις ένοπλες συγκρούσεις, η οποία πρέπει να επιτευχθεί μέσω της συνέχισης του διαλόγου σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία· και για να ζητήσω από τις χώρες της περιοχής των Μεγάλων Λιμνών μεγαλύτερη δέσμευση, προκειμένου να προωθήσουν την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.

- Πρόταση ψηφίσματος: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής (RC-B7-0541/2010)

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, με χαρά ενέκρινα αυτήν την πρόταση. Στην τελευταία σύνοδο της Ολομέλειας, αποφασίστηκε να ζητηθεί από την ιρανική κυβέρνηση να αναστείλει την εκτέλεση με λιθοβολισμό της Sakineh Mohammadi-Ashtiani. Αυτό έγινε εν αναμονή επανεξέτασης του ζητήματος, όμως η επανεξέταση αυτή παρουσιάζει κάτι ιδιαιτέρως παράδοξο. Η κατηγορουμένη υποτίθεται πως έχει κριθεί ένοχη για φόνο, παρά το γεγονός πως για τον συγκεκριμένο φόνο έχει ήδη κριθεί ένοχος κάποιος άντρας. Τώρα έχει αφεθεί ελεύθερος με την αιτιολογία πως τα παιδιά της Ashtiani συγχώρεσαν τον δολοφόνο του πατέρα τους.

Αυτός ο ισχυρισμός περί φόνου βασίζεται σε δικαστικά έγγραφα που δεν στέκουν. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την επιρροή μας και να ασκήσουμε μεγαλύτερη πίεση στην ιρανική κυβέρνηση, ώστε να αναστείλει μόνιμα την εκτέλεση, και ενδεχομένως να επιτρέψει στην Ashtiani να της χορηγηθεί το άσυλο στην Βραζιλία, το οποίο της έχει προσφερθεί από τον πρόεδρο της χώρας.

- Πρόταση ψηφίσματος: Ελλείψεις στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (RC-B7-0524/2010)

  Lena Ek (ALDE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, τουλάχιστον 8.300 βιασμοί διαπράχθηκαν ως όπλο πολέμου στο ανατολικό Κονγκό το 2009. Στο πρώτο τρίμηνο του 2010, βιάστηκαν 1.244 γυναίκες. Σημειώνονται 14 κατά μέσο όρο βιασμοί σε ημερήσια βάση, όμως πέρα από αυτά τα νούμερα, ο αριθμός των περιστατικών που δεν καταγγέλλονται είναι τεράστιος. Είναι απεχθές το γεγονός πως η κατάσταση αυτή συνεχίζεται χωρίς έντονη καταδίκη εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας, ενώ η Ευρώπη φέρει και αυτή ιδιαίτερη ευθύνη στην περίπτωση του Κονγκό.

Η σεξουαλική βία και η βία με βάση το φύλο πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζονται ως έγκλημα πολέμου και ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Είναι σκανδαλώδες το γεγονός πως η διεθνής κοινότητα εθελοτυφλεί εδώ και πολύ καιρό απέναντι στις επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες και τα παιδιά του Κονγκό. Για τον λόγο αυτόν, βλέπω με μεγάλη ικανοποίηση τη δέσμευση που επιδεικνύει η Ειδική Αντιπρόσωπος του ΟΗΕ, Margot Wallström. Το έργο της θα συμβάλει στο να στραφούν τα βλέμματα όλου του κόσμου στο Κονγκό και την ηγεσία του. Είναι πλέον καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας. Γι’ αυτόν τον λόγο στηρίζω ολόψυχα αυτό το ψήφισμα που εγκρίθηκε σήμερα από το παρόν Σώμα. Ας μην γυρίσουμε ποτέ ξανά την πλάτη στις γυναίκες και τα παιδιά της Αφρικής.

- Πρόταση ψηφίσματος: Δράση της ΕΕ στον τομέα της πετρελαϊκής έρευνας και εξόρυξης στην Ευρώπη (RC-B7-0540/2010)

  Salvatore Iacolino (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, υπερψήφισα αυτό το αναμφισβήτητα σημαντικό ψήφισμα, επειδή αυξάνει το επίπεδο προστασίας και παρέχει εγγυήσεις όσον αφορά μελλοντικές γεωτρήσεις σε όλες τις θάλασσες, ιδιαίτερα όμως σε ευάλωτες θάλασσες και σε όσες έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που πρέπει να ληφθούν δεόντως υπόψη.

Εξίσου σημαντική είναι η προσπάθεια να στραφεί η προσοχή στην ευθύνη και τις χρηματοπιστωτικές υποχρεώσεις των φορέων που επιδίδονται σε αυτήν την επικερδή δραστηριότητα, η οποία προϋποθέτει τη λήψη των αναγκαίων προφυλάξεων, ώστε να μην συμβεί στις θάλασσές μας αυτό που συνέβη, για παράδειγμα, στον Κόλπο του Μεξικού.

Είναι φανερό πως η περιβαλλοντική προστασία δεν συνεπάγεται άρνηση του δικαιώματος ανάληψης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, απαιτεί όμως προληπτική προσέγγιση –όπως ανέφερε και ο Επίτροπος Oettinger– σε συνεργασία με άλλες τρίτες χώρες, για να διασφαλιστεί η ασφάλεια στις θάλασσές μας.

  Licia Ronzulli (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω πως το ζήτημα της πετρελαϊκής έρευνας στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά σημαντικό. Για τον λόγο αυτόν, υπέβαλα σχετική γραπτή ερώτηση τον Ιούλιο. Το σοβαρό περιστατικό στον Κόλπο του Μεξικού τον Απρίλιο αποτελεί προειδοποιητικό σήμα που μας δείχνει ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να υποτιμάμε τα γεγονότα. Μάλιστα, υπάρχει κίνδυνος να συμβούν παρόμοια περιστατικά και στην Ευρώπη.

Στις 21 Μαΐου, μια εξέδρα στη Βόρεια Θάλασσα, από την οποία αντλούνται ετησίως 200 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, εκκενώθηκε εξαιτίας σοβαρού κινδύνου ατυχήματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, κυρίες και κύριοι, πως, αν μια τέτοια καταστροφή εκδηλωνόταν σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος, τότε ο ανεκτίμητος πλούτος της βιοποικιλότητας που την χαρακτηρίζει θα εκτίθετο σε πολύ μεγάλο κίνδυνο, όπως μόλις τόνισε ο κ. Iacolino.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου που βρίσκονται στις θάλασσές μας παρήγαγαν περίπου 200 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου το 2008. Τα νούμερα αυτά εξακολουθούν να είναι πολύ υψηλά για μια οικονομία που πρέπει οπωσδήποτε να απελευθερωθεί από τα ορυκτά καύσιμα. Πρόσφατα αναφέρθηκε στις ειδήσεις η δέσμευση της δανέζικης κυβέρνησης να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από αυτά τα είδη ενεργειακών πόρων μέχρι το 2050. Η απόφαση αυτή συνεπάγεται πολλές ακόμα δύσκολες αποφάσεις, πρέπει όμως να αποτελέσει σημαντικό σημείο αναφοράς για όλες τις μελλοντικές περιβαλλοντικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Πρόταση ψηφίσματος: Διάσκεψη για τη βιοποικιλότητα - Nagoya 2010 (B7-0536/2010)

  Tunne Kelam (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να τονίσω ιδιαιτέρως τη στήριξή μου για την τροπολογία 11, η οποία υπαγορεύει πως οι μελλοντικές στρατηγικές της Επιτροπής θα πρέπει να περιλαμβάνουν μέτρα που θα αναγνωρίζουν επισήμως τα δικαιώματα των ντόπιων πληθυσμών να διαχειρίζονται τους φυσικούς πόρους των εδαφών τους και να επωφελούνται από τη χρήση τους.

- Έκθεση: Veronique De Keyser (A7-0245/2010)

  Salvatore Iacolino (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, απέρριψα αυτήν την έκθεση και είμαι έτοιμος να εξηγήσω τους λόγους. Η πρωτοβουλία αυτή έχει αναμφισβήτητα τα θετικά της σημεία, αφού δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε έναν κόσμο, συγκεκριμένα στην υποσαχάρια Αφρική, στον οποίο δεν έχει εδραιωθεί ακόμα, όπως θα έπρεπε, το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη.

Ωστόσο, αντί να δοθεί προσοχή σε κάποια πολύ πιο σημαντικά ζητήματα, τα οποία, κατά τη γνώμη μου, αφορούν την προστασία μητέρων και παιδιών, ή καλύτερα την προστασία εγκύων μητέρων και των αγέννητων παιδιών τους, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα αναπαραγωγικής υγείας, σχετικά με τα οποία εκφράσαμε ορισμένες ανησυχίες.

Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος πως, σε μελλοντικές δραστηριότητες του Κοινοβουλίου, μπορούμε να εντείνουμε την προσοχή που δίνουμε σε αυτές τις κοινότητες στις οποίες –επαναλαμβάνω– τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας παραμένουν ιδιαιτέρως υψηλά, πράγμα που δεν μπορεί να γίνεται πλέον ανεκτό.

  Anna Záborská (PPE). – (SK) Δεν μπόρεσα να υπερψηφίσω την έκθεση της κ. De Keyser, για τον απλούστατο λόγο πως δεν καταλαβαίνω ποιοι είναι οι στόχοι της ευρωπαϊκής πολιτικής όσον αφορά την προγραμματισμένη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία.

Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα παράδειγμα για το οποίο έχω προσωπική γνώση. Ένας σπουδαίος καθηγητής, γυναικολόγος, εγκατέλειψε την πανεπιστημιακή του καριέρα και έκανε μια οικονομική και επαγγελματική επένδυση με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών υγείας στην υποσαχάρια Αφρική. Έχτισε κλινικές, στις οποίες εκτελούσε χειρουργικές επεμβάσεις σε γυναίκες με κολπικά συρίγγια που προκλήθηκαν έπειτα από δύσκολους τοκετούς. Έπειτα από αρκετά χρόνια, αφού είχε ήδη βοηθήσει πολλές γυναίκες, ζήτησε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να διευρύνει το έργο του. Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και η αιτιολογία παράλογη. Προφανώς το έργο του δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για ενίσχυση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να ενισχύσει τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία των γυναικών περισσότερο από τη θεραπεία των φυσιγγίων στα γεννητικά και απεκκριτικά όργανα. Γι’ αυτό καταλήγω στο λογικό συμπέρασμα πως, για τα ευρωπαϊκά όργανα, σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία σημαίνει απλώς μια πολιτική αμβλώσεων και αντισύλληψης. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν μπόρεσα να υπερψηφίσω αυτήν την έκθεση.

- Πρόταση ψηφίσματος: Πολιτική συνοχής και περιφερειακή πολιτική της ΕΕ μετά το 2013 (B7-0539/2010)

  Jan Březina (PPE). – (CS) Υπερψήφισα το ψήφισμα για το μέλλον της πολιτικής συνοχής. Θέλω να τονίσω ότι εργαζόμαστε εντατικά επί αυτού του ζητήματος, παρόλο που τα επίσημα έγγραφα του προγράμματος δεν είναι ακόμα διαθέσιμα. Με αυτόν τον τρόπο δείχνουμε την αποφασιστικότητά μας να διαδραματίσουμε κεντρικό, ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων όσον αφορά τους νέους κανόνες για τα διαρθρωτικά ταμεία μετά το 2013.

Ωστόσο, δεν υποστηρίζω την άποψη ότι πρέπει απαραιτήτως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο να έχει δικούς του κανόνες. Θεωρώ πως εκεί ενυπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας της δυνατότητας να απομακρυνθεί το κοινωνικό ταμείο από την πολιτική συνοχής, προκειμένου να προσεγγίσει τις πιο πλούσιες χώρες και ταυτόχρονα να καταστεί απρόσιτο για τις πιο φτωχές. Δεν θα ήθελα να δω μια τέτοια εξέλιξη, την οποία δεν θα επιθυμούσε κανείς απ’ όσους στηρίζονται σε μια ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική συνοχής. Συμφωνώ να έχει το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο δικούς του κανόνες μόνο εφόσον ισχύουν για τα έργα και τον θεματικό προσδιορισμό των δραστηριοτήτων του. Από την άλλη, οι κανόνες για τους τομείς της γεωγραφικής επιλεξιμότητας, των στόχων, των κατευθύνσεων, του ελέγχου και των συγκεκριμένων μηχανισμών θα πρέπει να παραμείνουν κοινοί.

  Tunne Kelam (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, έχοντας υπερψηφίσει αυτό το ψήφισμα, θα ήθελα να προβώ σε τρεις παρατηρήσεις. Πρώτον, θα είναι ζωτικής σημασίας να συνδεθεί η μελλοντική πολιτική συνοχής με τη στρατηγική ΕΕ 2020 και να προσαρμοστεί σε αυτήν, επειδή μόνο αυτή η σύνδεση μπορεί να οδηγήσει σε αειφόρο οικονομική ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε τον ρόλο των κοινωνικών μέτρων στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε τις μεταβαλλόμενες δημοκρατικές συνθήκες.

Δεύτερον, χρειαζόμαστε επειγόντως ριζική απλοποίηση των κανόνων χρηματοδότησης, ώστε να διευκολυνθεί η καλύτερη διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων σε τοπικό επίπεδο, καθώς και σε επίπεδο ΜΚΟ. Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με υπερβολική γραφειοκρατική λογοδοσία, η οποία απαιτεί περισσότερο χρόνο και ενέργεια από εκείνη που διοχετεύεται στην υλοποίηση των έργων.

Τρίτον, κατά την προετοιμασία του πλαισίου για την επόμενη χρηματοδοτική περίοδο, θα είναι σημαντικό να συμμετάσχουν, εγκαίρως και σε ισότιμη βάση, αντιπρόσωποι των περιφερειών και του επιχειρηματικού χώρου.

Γραπτές αιτιολογήσεις ψήφου

- Έκθεση: Jean Lambert (A7-0261/2010)

  Roberta Angelilli (PPE), γραπτώς. – (IT) Το σχέδιο κανονισμού, που έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών θα υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με αυτούς οι οποίοι εφαρμόζονται στους ευρωπαίους πολίτες μετά την εφαρμογή των αναθεωρημένων κανόνων που περιλαμβάνονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 883/2004 και στον σχετικό κανονισμό εφαρμογής, παρέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση την ευκαιρία να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο κοινωνικής προστασίας για όλους τους πολίτες. Οφείλουμε να επιβεβαιώσουμε εκ νέου πόσο σημαντικό είναι να διασφαλισθεί ότι όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες και οι υπήκοοι τρίτων χωρών θα τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης αναφορικά με τη διάταξη περί κοινωνικής ασφάλισης, επειδή η αρχή αυτή περιλαμβάνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και αποτελεί ένα μέσο που συμβάλλει στην ολοκλήρωση της διαδικασίας απλοποίησης των κανόνων που βρίσκονται σε ισχύ. Η συμμετοχή, η διατήρηση και η ενίσχυση των αξιών στις οποίες στηρίζεται η ΕΕ, όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύονται από κοινούς κανόνες που εφαρμόζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο χωρίς κανενός είδους προϋποθέσεις ή περιορισμούς. Για τον λόγο αυτόν, στηρίζω με υπερηφάνεια και αποφασιστικότητα την ιταλική θέση, που συνεπάγεται την έγκριση του κανονισμού, επειδή αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να επιτύχουμε τη δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004, και ελπίζω πως όλα τα άλλα κράτη μέλη θα αναθεωρήσουν και αυτά τις θέσεις τους και θα μεταφέρουν τους νέους κανόνες στην εθνική τους νομοθεσία χωρίς καθυστέρηση.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα αυτήν τη σύσταση που υποβλήθηκε από την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επειδή, έπειτα από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας και τις αλλαγές στα νομικά θεμέλια, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι και πάλι υποχρεωμένη να αναθεωρήσει τους κανόνες που εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών. Αυτή η σύσταση του Κοινοβουλίου αφορά το σχέδιο κανονισμού, το οποίο έχει στόχο να διασφαλίσει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην ΕΕ και βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση θα υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή η σύσταση εκ μέρους του Κοινοβουλίου προτείνει την έγκριση του κανονισμού του Συμβουλίου χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, επειδή ο νέος κανονισμός θα απλοποιήσει την εφαρμογή των διαδικασιών και θα εξασφαλίσει την ίση μεταχείριση των νόμιμα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών όσον αφορά την κοινωνική ασφάλιση. Επιπλέον, όσον αφορά την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης στην Ευρώπη, ο κανονισμός αυτός διασαφηνίζει τα δικαιώματα των κρατών μελών σχετικά με την εξουσία τους να αποφασίζουν αν ένα άτομο βρίσκεται νόμιμα στο έδαφος της χώρας.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε χώρα της Ένωσης και διατηρούν κάποια σχέση με το νομικό σύστημα άλλου κράτους μέλους συχνά βιώνουν καταστάσεις στις οποίες είναι απροστάτευτοι ή έχουν αντικρουόμενα μεταξύ τους δικαιώματα. Είναι επείγουσα ανάγκη να αποτραπούν τέτοιου είδους καταστάσεις. Προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί να τυγχάνουν δίκαιης μεταχείρισης, θα πρέπει να τους δοθούν δικαιώματα και υποχρεώσεις ισοδύναμα με εκείνα των ευρωπαίων πολιτών. Αυτή η ισοδυναμία μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς, και ο συντονισμός των νομικών συστημάτων μπορεί να θεωρηθεί ζήτημα δικαιοσύνης, ιδίως μάλιστα όταν αφορά κοινωνικές παροχές.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. – (PT) Στόχος αυτού του ψηφίσματος είναι να διασφαλίσει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών, που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια κράτους μέλους και βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση σε σχέση με τουλάχιστον δύο κράτη μέλη, θα υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με αυτούς που εφαρμόζονται στους ευρωπαίους πολίτες στο πλαίσιο των αναθεωρημένων κανόνων που περιλαμβάνονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 883/2004 και στον σχετικό κανονισμό εφαρμογής (κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 987/2009).

Όταν υποβλήθηκε αρχικά η πρόταση της Επιτροπής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γνωμοδότησε προτείνοντας δύο τροπολογίες: σχετικά με την αντικατάσταση ορισμένων αναφορών στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και σχετικά με την επισήμανση του στόχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για υψηλού επιπέδου κοινωνική προστασία, όπως αναφέρεται στον ισχύοντα κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 859/2003. Υπερψήφισα αυτό το ψήφισμα για να διασφαλιστεί η έγκριση του νέου κανονισμού που θα εξασφαλίσει ίση μεταχείριση όσον αφορά την κοινωνική ασφάλιση των νόμιμα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών.

  Sylvie Guillaume (S&D), γραπτώς. – (FR) Όπως υποστήριξε η Jean Lambert στην έκθεσή της, είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, οι υπήκοοι τρίτων χωρών και οι οικογένειές τους που διαμένουν νόμιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες παροχές με εκείνες των ευρωπαίων πολιτών όσον αφορά την πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση. Με αυτήν την ψηφοφορία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέτει τέρμα σε απαράδεκτες περιπτώσεις διακρίσεων. Παρ’ όλα αυτά, απογοητεύτηκα επειδή ορισμένες χώρες όπως η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχουν σε αυτά τα συστήματα συντονισμού για τους υπηκόους τρίτων χωρών. Πώς είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιτύχει τη δημιουργία απλοποιημένων και εναρμονισμένων διαδικασιών για υπηκόους τρίτων χωρών όταν ορισμένα κράτη μέλη προτιμούν να μην ακολουθήσουν αυτήν την κοινή προσέγγιση; Είναι, ομολογουμένως, υπαρκτός ο κίνδυνος μιας «Ευρώπης α λα καρτ», ωστόσο θα πρέπει να αναλαμβάνουμε δράση όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απροθυμία κάποιων που οχυρώνονται πίσω από την εθνική τους ταυτότητα.

  Alan Kelly (S&D), γραπτώς. – (EN) Το σχέδιο κανονισμού έχει στόχο να διασφαλίσει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην ΕΕ και βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση σε σχέση με τουλάχιστον δύο κράτη μέλη, θα υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με αυτούς που εφαρμόζονται στους ευρωπαίους πολίτες στο πλαίσιο των προαναφερθέντων κανονισμών. Η έγκριση αυτής της νομοθεσίας συνιστά σημαντικό βήμα για την εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης των νόμιμα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών στην ΕΕ. Οι άνθρωποι αυτοί συχνά πέφτουν θύματα σοβαρών διακρίσεων εντός της ΕΕ και με την εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας θα μπορούν να μετακινούνται εντός της ΕΕ έχοντας τις ίδιες διασφαλίσεις με τους ευρωπαίους πολίτες όσον αφορά τα συστήματα της κοινωνικής τους ασφάλισης.

  Krzysztof Lisek (PPE), γραπτώς. – (PL) Κυρίες και κύριοι, είμαι περιχαρής λόγω του θετικού αποτελέσματος της σημερινής ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο σχετικά με την ελευθέρωση του καθεστώτος των θεωρήσεων για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Έπειτα από την κατάργηση της υποχρέωσης θεώρησης για τους υπηκόους της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας τον Δεκέμβριο του 2009, αντίστοιχες αποφάσεις αναμένονται με ανυπομονησία και για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Το άνοιγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε άλλα βαλκανικά έθνη θα επιφέρει πολλά θετικά αποτελέσματα για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Καταρχάς, πρόκειται για μια πρωτοφανή βελτίωση για τους απλούς πολίτες, που τώρα μπορούν να γνωρίσουν από κοντά την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ταξιδέψουν ελεύθερα σε όλα τα κράτη μέλη. Δεύτερον, είναι ένα ακόμα εξαιρετικά σημαντικό βήμα προς τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην περιοχή και τη δημιουργία θετικού κλίματος για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις και για τη μελλοντική ενσωμάτωση όλων των βαλκανικών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε ανάλογες αποφάσεις σχετικά με την υποχρέωση θεώρησης και για τους υπηκόους του Κοσσυφοπεδίου. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν θα πρέπει να αποτελέσουν το μοναδικό εντελώς απομονωμένο έθνος των Βαλκανίων, και τα προνόμια που συνδέονται με την ελεύθερη μετακίνηση θα πρέπει να επεκταθούν ώστε να καλύψουν και αυτούς. Είμαι ιδιαιτέρως ευτυχής με την πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να καταργήσει το καθεστώς θεώρησης για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα προς την ενσωμάτωση των βαλκανικών χωρών στην Ευρώπη, και τυγχάνει της αμέριστης στήριξής μου.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Το κείμενο αυτό διασφαλίζει την παροχή κοινωνικής προστασίας σε υπηκόους τρίτων χωρών σε όλη την ΕΕ. Από αυτήν την άποψη, αποτελεί ένα βήμα προόδου. Είναι, ωστόσο, λυπηρό το γεγονός πως παραβλέπεται εντελώς η κατάσταση των λαθρομεταναστών. Οι άνθρωποι που ζουν παράνομα έχουν επίσης δικαίωμα να προστατεύονται. Στην Ευρώπη, όπως και αλλού, θα πρέπει να απαγορεύεται η δήλωση ότι κάποιο ανθρώπινο ον, όποιο και αν είναι αυτό, δεν πρόκειται να τύχει προστασίας.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. – (PT) Κανένας υπήκοος τρίτης χώρας που διαμένει νόμιμα στην ΕΕ δεν θα πρέπει να υπόκειται σε κανενός είδους διακρίσεις. Επίσης, πρέπει να έχει, όποτε είναι απαραίτητο, πρόσβαση σε κοινωνική ασφάλιση χωρίς συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων νομικών συστημάτων των κρατών μελών. Για τον λόγο αυτόν είναι εξαιρετικά σημαντικό να εγκριθεί αυτή η οδηγία.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Το σχέδιο κανονισμού έχει στόχο να διασφαλίσει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών, που διαμένουν νόμιμα στην ΕΕ και βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση σε σχέση με τουλάχιστον δύο κράτη μέλη, θα υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με αυτούς που εφαρμόζονται στους ευρωπαίους πολίτες στο πλαίσιο των αναθεωρημένων κανόνων που περιλαμβάνονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 883/2004 και στον σχετικό κανονισμό εφαρμογής (κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 987/2009). Όταν υποβλήθηκε αρχικά η πρόταση της Επιτροπής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γνωμοδότησε προτείνοντας δύο τροπολογίες: σχετικά με την αντικατάσταση ορισμένων αναφορών στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και σχετικά με την επισήμανση του στόχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για υψηλού επιπέδου κοινωνική προστασία, όπως αναφέρεται στον ισχύοντα κανονισμό αριθ. 859/2003. Και οι δύο τροπολογίες ενσωματώθηκαν στη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση στις 26 Ιουλίου 2010 ως αιτιολογικές σκέψεις 4και 7. Το Συμβούλιο προτείνει περιορισμένο αριθμό τροπολογιών: συμπεριέλαβε ορισμένες αιτιολογικές σκέψεις σχετικά με τη συμμετοχή ορισμένων κρατών μελών σύμφωνα με τη νομική βάση της πρότασης, δηλαδή το άρθρο 79, παράγραφος 2, εδάφιο β. (αιτιολογική σκέψη 17, 18, 19). Δυστυχώς, η Δανία δεν συμμετέχει στις διευθετήσεις συντονισμού για τους υπηκόους τρίτων χωρών. Η Ιρλανδία επέλεξε να συμμετέχει, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο επέλεξε να μην συμμετέχει και, ως εκ τούτου, συνεχίζει να λειτουργεί σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς.

- Έκθεση: Inés Ayala Sender (A7-0254/2010)

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. – (PT) Υποστηρίζω τον διορισμό του Λάζαρου Σταύρου Λαζάρου ως μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Οι ικανότητές του στους τομείς της δημόσιας διοίκησης, του Προγράμματος International Tax και των οικονομικών είναι εξαιρετικές, όπως άλλωστε και η τεράστια εμπειρία του στην εποπτεία, την παρακολούθηση και τον έλεγχο των δημοσίων λογαριασμών καθώς και στην καταπολέμηση της απάτης στη χώρα του αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κρίνοντας από τη συνέντευξή του, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο έχει ασκήσει τα καθήκοντά του, θα ήθελα να τονίσω ότι αναγνωρίζει και εκτιμά τη σημασία της εφαρμογής πληροφορικών συστημάτων και υπηρεσιών αυτοματοποίησης, καθώς και την αποκέντρωση των διαδικασιών, ώστε η δημόσια πληροφόρηση και τα δημόσια θεσμικά όργανα να γίνουν πιο αποτελεσματικά, διαφανή και αξιόπιστα.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Παρόλο που η ψηφοφορία ήταν μυστική, δεν έχω πρόβλημα να αναγνωρίσω ότι, εφόσον ο Λάζαρος Σταύρου Λαζάρου πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει το άρθρο 286, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ, έχουμε εκδώσει ευνοϊκή γνωμοδότηση σχετικά με τον προτεινόμενο διορισμό του ως μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

- Έκθεση: Inés Ayala Sender (A7-0255/2010)

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. – (PT) Ο προτεινόμενος διορισμός του Gijs M. De Vries ως μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα αποτελέσει οπωσδήποτε προστιθέμενη αξία για το εν λόγω θεσμικό όργανο, ιδιαιτέρως δε στο επίπεδο της διασφάλισης της θεσμικής συνεργασίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αξιολόγησης των πόρων που διαθέτουν οι εποπτικοί φορείς των κρατών μελών. Από το σύνολο της εμπειρίας του στο Ελεγκτικό Συνέδριο της Ολλανδίας, στην κυβέρνηση της χώρας του και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα ήθελα να τονίσω την προσήλωση του στον έλεγχο της νομιμότητας των διαδικασιών δημόσιων συμβάσεων και την αποφασιστικότητά του όσον αφορά την καταπολέμηση της απάτης και της διαφθοράς, καθώς και τις εγγυήσεις υπευθυνότητας, ανεξαρτησίας και καταλληλότητας που προσδίδει στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Παρόλο που η ψηφοφορία ήταν μυστική, δεν έχω πρόβλημα να αναγνωρίσω ότι, εφόσον ο Gijs M. De Vries πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει το άρθρο 286, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ, έχουμε εκδώσει ευνοϊκή γνωμοδότηση σχετικά με τον προτεινόμενο διορισμό του ως μέλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

- Εκθέσεις: Inés Ayala Sender (A7-0254/2010) και (A7-0255/2010)

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. – (PT) Το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι ένα θεσμικό όργανο που επιβλέπει τα έσοδα και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επαληθεύει τη νομιμότητά τους, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει χρηστή δημοσιονομική διαχείριση. Λειτουργεί με απόλυτη ανεξαρτησία. Σύμφωνα με αυτό το πνεύμα, η πρόταση υποψηφιότητας των ατόμων που το απαρτίζουν πρέπει να διέπεται από κριτήρια που βασίζονται στην καταλληλότητα και την ανεξαρτησία.

Έτσι, έπειτα από πρωτοβουλία του Συμβουλίου, άτομα από διάφορες χώρες της ΕΕ έθεσαν υποψηφιότητα για το Ελεγκτικό Συνέδριο. Όλοι υπέβαλαν τα βιογραφικά τους, απάντησαν γραπτώς σε ένα ερωτηματολόγιο και πέρασαν από συνέντευξη ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού. Η πλειονότητα των υποψηφίων υποστήριξαν την υποψηφιότητά τους αρκετά καλά, ώστε να δικαιολογήσουν την πρόταση διορισμού τους στο Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου θα ασκήσουν επάξια τα καθήκοντά τους με ανεξαρτησία.

- Έκθεση: Barbara Matera (A7-0259/2010)

  George Becali (NI), γραπτώς. – (RO) Υπερψήφισα αυτήν την έκθεση. Πιστεύω κι εγώ, όπως και η εισηγήτρια, ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση πρέπει να παρέχει στήριξη σε εργαζόμενους, η απόλυση των οποίων είναι άμεση συνέπεια διαρθρωτικών αλλαγών στο παγκόσμιο εμπόριο. Το γεγονός πως η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή έχει ήδη εγκρίνει οκτώ προτάσεις για κινητοποίηση του Ταμείου το 2010 υπογραμμίζει την ευελιξία των διαδικασιών, αποδεικνύοντας πως έχουμε προσδιορίσει επιτυχώς νέα μέσα τα οποία κατανέμουμε με γοργούς ρυθμούς στα κράτη μέλη. Επικροτώ επίσης το γεγονός ότι η Επιτροπή προσδιόρισε εναλλακτική πηγή πιστώσεων πληρωμών, διαφορετική από τους μη χρησιμοποιηθέντες πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), γραπτώς. – (ES) Υποστηρίζω την πρωτοβουλία να δοθεί βοήθεια σε ανθρώπους που απολύθηκαν από τις 82 επιχειρήσεις στη Γαλικία, ώστε να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τις ευθύνες των επιχειρήσεων σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και τις συλλογικές συμφωνίες.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), γραπτώς. – (PT) Δεδομένου ότι η Ισπανία ζήτησε βοήθεια αναφορικά με περιπτώσεις που αφορούν 703 απολύσεις σε 82 επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στον κλάδο 14 της NACE αναθ. 2 («κατασκευή ειδών ένδυσης»), στην περιφέρεια NUTS II της Γαλικίας, υπερψήφισα το ψήφισμα επειδή συμφωνώ με την πρόταση της Επιτροπής και με τις τροπολογίες που κατέθεσε το Κοινοβούλιο. Συμφωνώ ότι, με βάση το άρθρο 6 του κανονισμού για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, θα πρέπει να εξασφαλίζεται ότι το ΕΤΠ στηρίζει την επανένταξη μεμονωμένων απολυμένων στην αγορά εργασίας. Επαναλαμβάνω επίσης ότι η παροχή βοήθειας από το ΕΤΠ δεν πρέπει να υποκαθιστά ούτε τις δράσεις που αποτελούν ευθύνη των επιχειρήσεων δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας ή των συλλογικών συμφωνιών ούτε τα μέτρα αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων ή των κλάδων.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Το σύνολο των 702 απολύσεων σε 82 επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας δικαιολογεί την αίτηση των ισπανικών αρχών για κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση. Ο αυξανόμενος αριθμός απολύσεων στην κλωστοϋφαντουργία και τη βιομηχανία ειδών ένδυσης στη Γαλικία επιτείνει την εξωτερική εντύπωση πως όλοι οι ευρωπαίοι εταίροι βρίσκονται σε ανάλογη αδύναμη θέση (ιδιαιτέρως δε στη χώρα μου, όπου ο συγκεκριμένος τομέας έχει δεχτεί πολύ ισχυρό πλήγμα) εξαιτίας του διεθνούς ανταγωνισμού, ειδικά από αναπτυσσόμενες χώρες όπου το κόστος παραγωγής είναι χαμηλότερο. Η διεθνής κρίση που τώρα γίνεται αισθητή έχει συμβάλει στην επιδείνωση αυτής της κατάστασης. Ελπίζω οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν να καταφέρουν σύντομα να ορθοποδήσουν επαγγελματικά.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. – (PT) Υπό το πρίσμα του αντίκτυπου που έχει αυτή η παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση στην αγορά εργασίας, θα ήθελα να τονίσω τη σπουδαιότητα της σωστής αξιοποίησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση. Δυστυχώς έχει γίνει πολύ περιορισμένη χρήση του ΕΤΠ: από το ποσό χρηματοδότησης των 500 εκατομμυρίων ευρώ που διατίθεται ετησίως, μόνο το 11% ζητήθηκε για να χρηματοδοτήσει σχέδια βοήθειας σε εργαζόμενους που απολύθηκαν. Δεδομένου του υψηλού ποσοστού ανεργίας, η κατάσταση αυτή είναι ανησυχητική και ακατανόητη.

Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι, έπειτα από διαδοχικές προειδοποιήσεις και εκθέσεις, δημιουργήθηκε μια εναλλακτική πηγή πιστώσεων πληρωμών διαφορετική από τους μη χρησιμοποιηθέντες πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Δεδομένων των επιπτώσεων αυτής της κρίσης, οι οποίες είναι ιδιαιτέρως αισθητές στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία αυτού του σχεδίου χορήγησης πόσου 1.844.700 ευρώ για τη στήριξη των 703 εργαζομένων που απολύθηκαν από 82 επιχειρήσεις στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας στη Γαλικία. Σε αντιδιαστολή με αυτήν την πρωτοβουλία της ισπανικής κυβέρνησης, λυπάμαι που η πορτογαλική κυβέρνηση δεν παρενέβη με ανάλογο τρόπο στις περιοχές Braga και Viana do Castelo, οι οποίες συνορεύουν με τη Γαλικία και παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ανεργίας εξαιτίας επιχειρήσεων που διαδοχικά χρεοκοπούν.

  João Ferreira (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Τρεις επιπλέον αιτήσεις έχουν υποβληθεί για την κινητοποίηση του Ταμείου Αλληλεγγύης, καθεμιά από τις οποίες αντιστοιχεί στο κλείσιμο κάποιου εργοστασίου στην Ευρώπη, όπως του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στη Γαλικία της Ισπανίας. Συνολικά, πολλές ακόμα εκατοντάδες εργαζόμενοι έχουν απολυθεί. Αξίζει να θυμηθούμε για μία ακόμα φορά πως ο τομέας αυτός υφίσταται σοβαρή κρίση και στην Πορτογαλία, όπου δοκιμάζεται πολύ σκληρά από τις επιπτώσεις της ελευθέρωσης του παγκόσμιου εμπορίου, ενώ δεν έχει ληφθεί κανένα από τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του. Αυτές οι επιπτώσεις ενδεχομένως να γίνουν ακόμα πιο δριμείες έπειτα από την απόφαση να εντατικοποιηθούν τα μέτρα ελευθέρωσης για τις ασιατικές κλωστοϋφαντουργίες. Το βήμα αυτό έγινε με το πρόσχημα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στο Πακιστάν, ενώ στην πραγματικότητα ικανοποιεί τις επιθυμίες των μεγάλων εισαγωγέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με κάθε νέα αίτηση για κινητοποίηση αυτού του Ταμείου, εντείνεται ο επείγων χαρακτήρας των μέτρων που υποστηρίζουμε, τα οποία στόχο έχουν την αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας, την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας, την εξάλειψη των επισφαλών θέσεων εργασίας και τη μείωση του ωραρίου εργασίας χωρίς μείωση των μισθών. Αυτά τα μέτρα στοχεύουν επίσης στην καταπολέμηση της μετεγκατάστασης επιχειρήσεων και, συνολικά, απαιτούν πλήρη διαφοροποίηση από τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές που εμφανώς προκαλούν οικονομική και κοινωνική καταστροφή στις χώρες της ΕΕ.

  Estelle Grelier (S&D), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση της κ. Matera σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) για τους εργαζομένους στη βιομηχανία ειδών ένδυσης στην Ισπανία. Όπως είπα τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το μέλλον του ΕΤΠ μετά το 2013, νιώθω απογοήτευση επειδή αυτό το Ταμείο, που δημιουργήθηκε για να στηρίξει εργαζόμενους που απολύονται «ως αποτέλεσμα της ύφεσης και της παγκοσμιοποίησης», προς το παρόν δεν καλύπτεται οικονομικά από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Όντως, δεν πιστεύω πως η άντληση οικονομικών πόρων από άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το ΕΤΠ αποτελεί μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν η Επιτροπή Προϋπολογισμών ενέκρινε την κινητοποίηση του ΕΤΠ για τους ισπανούς εργαζόμενους που αναφέρονται στην έκθεση Matera, επεσήμανα, μαζί με τον βέλγο σοσιαλιστή ευρωβουλευτή κ. Daerden, την ανάγκη να προχωρήσουμε στον προσδιορισμό ενός ξεχωριστού κονδυλίου του προϋπολογισμού γι’ αυτήν τη χρηματοδότηση. Εκείνο που διακυβεύεται στην περίπτωση αυτή είναι η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη στήριξη πολιτών που έχουν πληγεί από την οικονομική αστάθεια.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Απέχω θέλοντας να δείξω το ενδιαφέρον μου για τους εργαζομένους στην ισπανική βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας που θυσιάστηκαν στο όνομα της αγίας και ιερή παγκοσμιοποίησης. Στην κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσε κανείς να καταψηφίσει το πενιχρό ποσό που τους χορηγούν οι ευρωπαϊκές ελίτ. Ωστόσο, αυτά τα λίγα χρήματα ίσως να τους ανακουφίσουν. Αυτό όμως δεν κάνει λιγότερο απαράδεκτη τη λογική του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση. Το Ταμείο αυτό προσυπογράφει τη μετεγκατάσταση της κλωστοϋφαντουργικής παραγωγής. Επικυρώνει τη δίψα για κέρδος κάποιων κοινωνικά ανεύθυνων δισεκατομμυριούχων όπως ο Manuel Jove. Στο βασίλειο των γραφειοκρατών της ΕΕ, το μοναδικό τίμημα για μια καθαρή συνείδηση είναι η κοινωνία.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. – (PT) Η ΕΕ αποτελεί έναν χώρο αλληλεγγύης, μέρος του οποίου είναι και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ). Αυτή η στήριξη είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή βοήθειας στους ανέργους και σε όσους είναι θύματα των μετεγκαταστάσεων που προκύπτουν στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός εταιρειών μετεγκαθίστανται, εκμεταλλευόμενες το μειωμένο κόστος εργασίας σε διάφορες χώρες, ειδικά στην Κίνα και την Ινδία, συχνά σε βάρος χωρών που σέβονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Στόχος του ΕΤΠ είναι να βοηθήσει εργαζόμενους που είναι θύματα της μετεγκατάστασης εταιρειών, και είναι θεμελιώδους σημασίας για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε νέα απασχόληση μελλοντικά. Το ΕΤΠ έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από άλλες χώρες της ΕΕ, επομένως θα πρέπει τώρα να χορηγήσουμε αυτήν τη βοήθεια στους 703 εργαζομένους που απολύθηκαν από 82 επιχειρήσεις της βιομηχανίας ειδών ένδυσης στη Γαλικία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ψήφισα κατ’ αυτόν τον τρόπο.

  Miroslav Mikolášik (PPE), γραπτώς. – (SK) Με μεγάλη μου χαρά βλέπω πως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση αξιοποιείται στις πληγείσες περιοχές που αναφέρθηκαν παραπάνω, και συμφωνώ απολύτως με αυτό. Πιστεύω, συγκεκριμένα, πως η όλη διαδικασία, από τη σύνταξη των αιτήσεων μέχρι την επεξεργασία και τη λήψη της τελικής απόφασης από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή, υπήρξε μέχρι στιγμής μάλλον δυσκίνητη και περίπλοκη, όπως δείχνει η εμπειρία πολλών χωρών.

Για παράδειγμα, το 2009 το ποσό των συνεισφορών που ζητήθηκε από το Ταμείο ανήλθε, κατά μέσο όρο, περίπου στα 5.552.700 ευρώ, και 30 από τις αιτήσεις που υποβλήθηκαν από 13 κράτη μέλη αναφέρονταν σε 17 κλάδους. Ωστόσο, η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή ενέκρινε πέρυσι δέκα χρηματοδοτικές συνεισφορές από το ΕΤΠ, που ανήλθαν συνολικά σε 52.349.000 ευρώ, ποσό το οποίο αντιπροσωπεύει μόλις το 10,5% του μέγιστου ετήσιου ποσού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από αυτό το Ταμείο.

Ένας από τους βασικούς λόγους είναι η έλλειψη εμπειρίας όσον αφορά τις διαδικασίες του Ταμείου και η μακρά περίοδος οικονομικής αβεβαιότητας κατά την αναμονή της απόφασης από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή.

Θεωρώ πως οι απλοποιημένες διαδικασίες αξιολόγησης και λήψης αποφάσεων που τέθηκαν σε ισχύ στα τέλη του 2009 θα απλοποιήσουν και θα επιταχύνουν την υποβολή αιτήσεων για παροχή στήριξης από το Ταμείο και, συνεπώς, θα δώσουν αποτελεσματική βοήθεια σε εργαζομένους που έχουν χάσει τη δουλειά τους ως αποτέλεσμα των αλλαγών στη δομή του παγκόσμιου εμπορίου.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Στην περίπτωση αυτή ισχύει ό,τι ίσχυε για την παλαιότερη περίπτωση της Δανίας. Εργαζόμενοι που απολύονται χωρίς δική τους υπαιτιότητα, ή εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης που προκλήθηκε από κερδοσκόπους στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο, χρειάζονται άμεση βοήθεια. Η Ισπανία υπέβαλε ήδη αίτηση οικονομικής βοήθειας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) στις 5 Φεβρουαρίου 2010, ως αποτέλεσμα των απολύσεων σε 82 εταιρείες που λειτουργούν στον κλάδο 14 της NACE αναθ. 2 (κατασκευή ειδών ένδυσης) σε μια ενιαία περιφέρεια NUTS II, τη Γαλικία (ES11) στην Ισπανία, και τη συμπλήρωσε με πρόσθετες πληροφορίες έως τις 11 Μαΐου 2010. Η αίτηση πληροί τις απαιτήσεις που ισχύουν για τον καθορισμό των χρηματοδοτικών συνεισφορών, σύμφωνα με το άρθρο 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1927/2006. Η Επιτροπή προτείνει την κινητοποίηση ποσού ύψους 1.844.700 ευρώ. Επομένως, πρέπει να κινητοποιηθεί το ΕΤΠ για τη χορήγηση χρηματοδοτικής συνεισφοράς σχετικά με την αίτηση που υπέβαλε η Ισπανία, και γι’ αυτό υπερψήφισα την έκθεση της κ. Matera.

  Vilja Savisaar-Toomast (ALDE), γραπτώς. – (ET) Υπερψήφισα αυτήν την έκθεση καθώς και τις δύο επόμενες σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση. Θεωρώ πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στηρίζει όσους έμειναν άνεργοι ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Οι παρούσες εκθέσεις έδειξαν ότι βοήθεια χρειάζονται όχι μόνο χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, όπως η Ισπανία, αλλά και μία από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, η Δανία. Ταυτόχρονα, οφείλω δυστυχώς με λύπη μου να πω ότι μέχρι τώρα δεν είχαμε την ευκαιρία να εγκρίνουμε κάποια αντίστοιχη έκθεση για την Εσθονία. Ελπίζω η χώρα μας να πάρει ως παράδειγμα τις ενέργειες άλλων κρατών μελών και να συμμετάσχει και αυτή στη στήριξη των ανέργων μας.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), γραπτώς. – (RO) Τον Φεβρουάριο του 2010, η Ισπανία υπέβαλε αίτηση για βοήθεια, προκειμένου να αξιοποιήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) σχετικά με τις απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε 82 επιχειρήσεις της Γαλικίας, οι οποίες ανήκαν στον κλάδο ειδών ένδυσης. Υπερψήφισα το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την κινητοποίηση του ΕΤΠ για χορήγηση βοήθειας σε όσους απολύθηκαν. Η απελευθέρωση του εμπορίου στην κλωστοϋφαντουργία και τη βιομηχανία ειδών ένδυσης έχει προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου, με αποτέλεσμα μια γενική στροφή προς τη μετεγκατάσταση της παραγωγής σε χώρες χαμηλού κόστους, έξω από την ΕΕ, όπως η Κίνα και το Μαρόκο. Επιπλέον, η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει πλήθος πτωχεύσεων στην κλωστοϋφαντουργία, οι οποίες οδηγούν σε ένα τεράστιο κύμα απολύσεων. Στη Γαλικία έγιναν 32.700 απολύσεις μεταξύ 2007 και 2009, εκ των οποίων 4.414 στην κλωστοϋφαντουργία, με τις γυναίκες να αντιστοιχούν στο 80% αυτών. Πιστεύω ότι η διαδικασία κατανομής αυτών των πόρων πρέπει να απλοποιηθεί, ώστε το ΕΤΠ να καταστεί εύκολα προσβάσιμο σε επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση και από τις αλλαγές στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου. Οφείλω να τονίσω τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει το ΕΤΠ στην επανένταξη των απολυμένων στην αγορά εργασίας.

  Viktor Uspaskich (ALDE), γραπτώς. – (LT) Κυρίες και κύριοι, όπως συνέβη με την Ισπανία και τη Δανία, έτσι και η Λιθουανία γνωρίζει το δυνητικό καλό που μπορεί να κάνει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ). Η Λιθουανία έλαβε συνολικό ποσό βοήθειας ύψους 2,9 εκατομμυρίων ευρώ από το ΕΤΠ, το οποίο διατέθηκε σε εργαζόμενους από τον κατασκευαστικό τομέα και τη βιομηχανία οικιακών συσκευών, οι οποίοι είχαν πληγεί σοβαρά από την κρίση. Ωστόσο, το Ταμείο δεν έχει ακόμα αποδείξει την αξία του. Ενώ αρχικά συστάθηκε ως αντίμετρο ταχείας επέμβασης, τώρα οι διαδικασίες του έχουν επιβραδυνθεί και έχουν γίνει πιο περίπλοκες εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Το βασικό μειονέκτημα είναι η αναγκαία κινητοποίηση του Ταμείου. Χρειάζονται κατά μέσο όρο 294 ημέρες για την έγκριση αιτήσεων. Όπως έγραψαν και οι Financial Times αυτήν την εβδομάδα, περισσότεροι από 37.000 εργαζόμενοι σε ολόκληρη την Ευρώπη εξακολουθούν να αναμένουν τη χορήγηση βοήθειας από το Ταμείο. Μέχρι σήμερα, έχουν εκταμιευθεί μόνο 140 εκατομμύρια ευρώ από το συνολικό διαθέσιμο ποσό του ΕΤΠ (2 δισεκατομμύρια ευρώ). Επίσης, τα χρήματα του Ταμείου δεν διανέμονται με ομοιογενή τρόπο. Μόλις το 6% των πληρωμών διοχετεύεται σε προγράμματα χωρών με ΑΕΠ χαμηλότερο από το μέσο ΑΕΠ της ΕΕ. Το ΕΤΠ πρέπει να γίνει πιο ευέλικτο αν δεν θέλουμε να βουλιάξουμε στην αβεβαιότητα. Πολλά κράτη μέλη, όπως η Λιθουανία, πληρούν τις προϋποθέσεις για χρηματοδότηση από άλλα ταμεία, τα οποία απαιτούν λιγότερη συγχρηματοδότηση και γραφειοκρατία.

- Έκθεση: Barbara Matera (A7-0258/2010)

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), γραπτώς. – (PT) Δεδομένου ότι η Δανία ζήτησε υποστήριξη για περιπτώσεις που αφορούν 1.443 απολύσεις σε 3 επιχειρήσεις του Ομίλου Danfoss που δραστηριοποιούνται στους κλάδους 27 και 28 της NACE αναθ. 2 στην περιφέρεια NUTS II της Νότιας Δανίας, υπερψήφισα το ψήφισμα, διότι συμφωνώ με την πρόταση της Επιτροπής και με τις τροπολογίες που κατέθεσε το Κοινοβούλιο. Συμφωνώ ότι η λειτουργία και η προστιθέμενη αξία του ΕΤΠ θα πρέπει να αξιολογηθούν μέσα από το πρίσμα της γενικής αξιολόγησης των προγραμμάτων και των λοιπών ποικίλων μέσων που δημιουργήθηκαν με τη διοργανική συμφωνία της 17ης Μαΐου 2006 στο πλαίσιο της διαδικασίας ενδιάμεσης αναθεώρησης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου 2007 – 2013.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Πρόσθετη στήριξη σε απολυμένους εργαζομένους αποδεικνύεται απαραίτητη σε μια χώρα όπου λίγοι θα φαντάζονταν πως μπορεί να πληγεί από τέτοιες δυσκολίες, καθώς γενικά θεωρείται πιο ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά από τα περισσότερα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, ακόμα και η Δανία βιώνει τώρα τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης, που την βάλλει σε τομείς που ίσως θα φανταζόταν κανείς ότι είναι λιγότερο ευάλωτοι στον ανταγωνισμό, όπως η κατασκευή ηλεκτρικών προϊόντων, μηχανημάτων και εξοπλισμών. Αυτό το ανησυχητικό γεγονός είναι για μας μια προειδοποίηση για τη σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης στην οποία έχουμε βυθιστεί και για την ανάγκη να βρίσκουμε ολοένα πιο αποτελεσματικούς και δημιουργικούς τρόπους για να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα θα βοηθάμε τους εργαζομένους που απολύθηκαν να επιστρέψουν στην εργασία. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση είναι ένας τέτοιος μηχανισμός.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. – (PT) Θα ήθελα να υπογραμμίσω την ενδεχόμενη συμβολή αυτού του σχεδίου υποστήριξης, που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) για την επανένταξη απολυμένων εργαζομένων και την κοινωνική τους αποκατάσταση, σε μια ιδιαίτερα τραγική περίπτωση όπως αυτή της παύσης λειτουργίας των τριών επιχειρήσεων του ομίλου Danfoss. Και οι τρεις αυτές επιχειρήσεις βρίσκονταν στη Νότια Δανία, και χρεοκόπησαν και οι τρεις μέσα σε περίοδο τριών μηνών το 2009, πράγμα που έπληξε 1.443 εργαζομένους σε έναν τομέα –την κατασκευή μηχανημάτων και ηλεκτρονικού εξοπλισμού– που έχει πληγεί ιδιαιτέρως σοβαρά από αυτήν την κρίση.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω και πάλι ότι δυστυχώς το ΕΤΠ χρησιμοποιήθηκε πολύ φειδωλά, λαμβανομένων υπόψη των μεγάλων ποσοστών ανεργίας στην Ευρώπη. Από τα 500 εκατ. ευρώ που διατέθηκαν εφέτος ως χρηματοδότηση από το ΕΤΠ, μόλις το 11% ζητήθηκε για τη χρηματοδότηση σχεδίων ενίσχυσης εργαζομένων των οποίων η απόλυση ήταν άμεση συνέπεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Θα ήθελα, ωστόσο, να υπογραμμίσω ότι, μετά από διαδοχικές προειδοποιήσεις και αναφορές, δημιουργήθηκε μια εναλλακτική πηγή πιστώσεων πληρωμών για τους αχρησιμοποίητους πόρους του ΕΤΠ.

  Estelle Grelier (S&D), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση της κ. Matera σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση υπέρ των εργαζομένων του ομίλου Danfoss στη Δανία. Όπως είπα τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το μέλλον του ΕΤΠ μετά το 2013, είμαι απογοητευμένη διότι σήμερα η χρηματοδότηση αυτού του ταμείου, που συστάθηκε για τη στήριξη εργαζομένων που απολύθηκαν «εξαιτίας της ύφεσης ή της παγκοσμιοποίησης», δεν είναι εγγυημένη στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Πραγματικά, δεν πιστεύω ότι η χρήση των οικονομικών πόρων άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τη χρηματοδότηση του ΕΤΠ είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση. Ως εκ τούτου, όταν η Επιτροπή Προϋπολογισμών υπερψήφισε την κινητοποίηση του ΕΤΠ για τους δανούς εργαζομένους που αναφέρονται στην έκθεση Matera, υπογράμμισα μαζί με τον βέλγο σοσιαλιστή βουλευτή κ. Daerden ότι είναι αναγκαίο να εργαστούμε για τον ορισμό ενός χωριστού κονδυλίου του προϋπολογισμού για τη χρηματοδότηση αυτή. Εδώ διακυβεύεται η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την υποστήριξη πολιτών που πλήττονται από την έλλειψη οικονομικής σταθερότητας.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Απέχω από την ψηφοφορία από σεβασμό για τους δανούς εργαζομένους που δεινοπαθούν εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης. Καθώς βυθίστηκαν σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας των συνεπειών των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που υποστηρίχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι δικαιολογείται να καταψηφίσει τα πενιχρά ποσά που τους δίνει απρόθυμα η ευρωκρατία. Εντούτοις, τα λίγα που τους δίνονται μπορεί να απαλύνουν τον πόνο τους. Αυτό δεν κάνει λιγότερο απαράδεκτη τη λογική του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: στηρίζει τις μετεγκαταστάσεις στις οποίες προχώρησε ο όμιλος Danfoss προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. – (PT) Η ΕΕ είναι ένας χώρος αλληλεγγύης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) είναι μέρος του χώρου αυτού. Αυτή η στήριξη είναι καίρια για να βοηθήσουμε τους ανέργους και τα θύματα των μετεγκαταστάσεων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Όλο και πιο πολλές εταιρείες προβαίνουν σε μετεγκατάσταση, επωφελούμενες από το μειωμένο κόστος εργασίας σε διάφορες χώρες, ιδίως στην Κίνα και την Ινδία, συχνά σε βάρος χωρών που σέβονται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Το ΕΤΠ έχει ως στόχο την παροχή συνδρομής σε εργαζομένους που είναι θύματα μετεγκαταστάσεων εταιρειών, και η διευκόλυνση της πρόσβασης σε νέα απασχόληση στο μέλλον που προσφέρει είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Το ΕΤΠ έχει χρησιμοποιηθεί ήδη στο παρελθόν από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, συνεπώς θα πρέπει τώρα να παράσχουμε αυτήν την ενίσχυση στους 1.443 εργαζομένους που απολύθηκαν από τρεις επιχειρήσεις του Ομίλου Danfoss που δραστηριοποιούνται στους κλάδους 27 και 28 της NACE αναθ. 2 στην περιφέρεια NUTS II της Νότιας Δανίας. Αυτό αιτιολογεί την ψήφο μου.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέστησε νομοθετικά και δημοσιονομικά μέσα για να παράσχει πρόσθετη στήριξη σε αυτούς τους εργαζόμενους που πλήττονται από τις συνέπειες μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου και να τους βοηθήσει να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας. Επίσης, είναι δυνατή η υποστήριξη εργαζομένων που απολύθηκαν εξαιτίας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Αυτό το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό.

Τώρα η Δανία υπέβαλε αίτηση για την κινητοποίηση συνολικού ποσού ύψους 8.893.336 ευρώ. Αφορά 1.443 απολύσεις (εκ των οποίων οι 1.010 είναι υποψήφιες για στήριξη) σε τρεις επιχειρήσεις του ομίλου Danfoss που δραστηριοποιούνται στους κλάδους 27 και 28 της NACE αναθ. 2 (κατασκευή ηλεκτρικού εξοπλισμού, μηχανημάτων και εξοπλισμού κ.λπ.) στην περιφέρεια NUTS II της Νότιας Δανίας κατά την τετράμηνη περίοδο αναφοράς από την 1η Μαρτίου 2009 μέχρι τις 30 Ιουνίου 2009. Υπερψήφισα τα σχεδιαζόμενα μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι θα παρασχεθεί γρήγορα η ενίσχυση στους πληττόμενους εργαζομένους και για λόγους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών.

  Søren Bo Søndergaard (GUE/NGL), γραπτώς. – (DA) Υπερψήφισα την έκθεση, διότι οι πόροι από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση χορηγούνται σε εργαζομένους που επλήγησαν από μαζικές απολύσεις. Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχει μια σειρά προβλημάτων με το συγκεκριμένο ταμείο. Για παράδειγμα, τα περισσότερα χρήματα –με διαφορά– που χορηγούνται από το ταμείο πηγαίνουν στις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ. Επίσης, η ψήφος μου δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως υποστήριξη της «παιδικής χαράς των επιδοτήσεων» της ΕΕ. Θεωρώ ότι για τη Δανία αποτελεί σπατάλη χρημάτων το να στέλνει χρήματα στην ΕΕ μόνο και μόνο για να σταλούν και πάλι πίσω στη Δανία αφού έχουν κάνει τον γύρο του γραφειοκρατικού συστήματος.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), γραπτώς. – (RO) Υπερψήφισα το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) για τον όμιλο Danfoss της Δανίας, διότι πιστεύω ότι η κινητοποίηση του ΕΤΠ είναι απολύτως απαραίτητη κατά τη σημερινή οικονομική κρίση. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2009, η Δανία υπέβαλε αίτηση οικονομικής συνδρομής για την κινητοποίηση του ΕΤΠ για την περίπτωση του ομίλου Danfoss που απέλυσε 1.443 εργαζομένους. Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση οδήγησε σε πτώση της ζήτησης μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Οι τάσεις στον τομέα της παραγωγής μηχανημάτων και εξοπλισμού άλλαξαν δραματικά στην ΕΕ κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2008 τόσο στη Δανία όσο και στη Γερμανία, όπου σημειώθηκαν μειώσεις της παραγωγής που ξεπερνούν το 25%. Οι πωλήσεις μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού της Danfoss μεώθηκαν το 2008 έως και κατά 52% στην Ευρώπη, 48% στις ΗΠΑ και 23% στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Εξαιτίας του ανταγωνισμού εταιρειών της Ασίας στον τομέα αυτόν, όπου το μισθολογικό κόστος είναι σημαντικά χαμηλότερο απ’ ό,τι στην Ευρώπη, ο όμιλος Danfoss προέβη σε σταδιακή μετεγκατάσταση της παραγωγής του από τη Δανία σε τρίτες χώρες, πράγμα που είχε σοβαρό αντίκτυπο στην αγορά εργασίας. Καλώ την Επιτροπή να αναπτύξει μια φιλόδοξη, πράσινη βιομηχανική πολιτική που θα μπορεί να εγγυηθεί την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της ΕΕ και να διαφυλάξει τις θέσεις εργασίας στην ΕΕ.

- Έκθεση: Barbara Matera (A7-0257/2010)

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), γραπτώς. − (PT) Αναφορικά με το αίτημα της Δανίας για υποστήριξη σχετικά με τις 198 περιπτώσεις απόλυσης στην εταιρεία Linak που ανήκει στον τομέα του μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού στη περιφέρεια NUTS II της Νότιας Δανίας, υπερψήφισα το ψήφισμα, διότι συμφωνώ με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με τις αντίστοιχες τροπολογίες που κατέθεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συμφωνώ ότι, αφού εξήγησε τα κίνητρά της, η πρόταση της Επιτροπής περιλαμβάνει σαφείς και αναλυτικές πληροφορίες για την αίτηση, αναλύει τα κριτήρια επιλεξιμότητας και εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν στην έγκρισή της σύμφωνα με τα σαφή αιτήματα του Κοινοβουλίου.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Άλλη μία δανική επιχείρηση ηλεκτρολογικού και μηχανολογικού εξοπλισμού, η Linak, επλήγη από τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης. Εκείνοι που επλήγησαν σοβαρότερα από αυτό είναι οι λιγότερο εξειδικευμένοι εργαζόμενοι, σε μια εξαιρετικά υποβαθμισμένη περιφέρεια που προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στους αρμόδιους για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Σε αυτήν και σε άλλες περιπτώσεις, οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι προκαλούν πρόσθετες ανησυχίες και πρέπει να επωφεληθούν από μέτρα στήριξης που θα αφορούν ειδικά αυτούς.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. − (PT) Λαμβάνοντας υπόψη τον αντίκτυπο της σημερινής οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης στην αγορά εργασίας, υπερψήφισα την αποδέσμευση 1.213.508 ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) για ένα σχέδιο το οποίο θα ενισχύσει την επανένταξη στην αγορά εργασίας των 198 ατόμων που απολύθηκαν από την εταιρεία Linak, η οποία κατασκευάζει ηλεκτρονικό εξοπλισμό στην περιφέρεια της Νότιας Δανίας. Επαναλαμβάνω την προειδοποίησή μου ότι το ΕΤΠ χρησιμοποιείται εξαιρετικά σπάνια παρά τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη. Επαναλαμβάνω ότι είναι απαραίτητο να έχει το ΕΤΠ τη δική του χρηματοδότηση που θα συνίσταται σε μια δική του γραμμή στον προϋπολογισμό για τον σκοπό αυτόν.

  Estelle Grelier (S&D), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση της κ. Matera σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση υπέρ των εργαζομένων της επιχείρησης Linak στη Δανία. Όπως είπα τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το μέλλον του ΕΤΠ μετά το 2013, είμαι απογοητευμένη διότι σήμερα η χρηματοδότηση αυτού του ταμείου, που συστάθηκε για τη στήριξη εργαζομένων που απολύθηκαν «εξαιτίας της ύφεσης ή της παγκοσμιοποίησης», δεν είναι εγγυημένη στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Πραγματικά, δεν πιστεύω ότι η χρήση των οικονομικών πόρων άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τη χρηματοδότηση του ΕΤΠ είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση. Ως εκ τούτου, όταν η Επιτροπή Προϋπολογισμών υπερψήφισε την κινητοποίηση του ΕΤΠ για τους δανούς εργαζομένους που αναφέρονται στην έκθεση Matera, υπογράμμισα μαζί με τον βέλγο σοσιαλιστή βουλευτή κ. Daerden ότι είναι αναγκαίο να εργαστούμε για τον ορισμό ενός χωριστού κονδυλίου του προϋπολογισμού για τη χρηματοδότηση αυτή. Εδώ διακυβεύεται η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την υποστήριξη πολιτών που πλήττονται από την έλλειψη οικονομικής σταθερότητας.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Απέχω από την ψηφοφορία από σεβασμό στους δανούς εργαζομένους του ομίλου Linak που θυσιάστηκαν στον βωμό της παγκοσμιοποίησης. Καθώς βυθίστηκαν σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας των συνεπειών των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που υποστηρίχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να νιώσει κανείς την ανάγκη να ψηφίσει αρνητικά, δεδομένου του αξιοθρήνητου ποσού αυτής της ελεημοσύνης. Εντούτοις, τα λίγα που τους δίνονται μπορεί να βοηθήσουν να απαλυνθεί ο πόνος τους.

Αυτό δεν κάνει λιγότερο απαράδεκτο το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: υποστηρίζει το σκεπτικό που οδηγεί μια κορυφαία διεθνή επιχείρηση όπως η Linak σε μετεγκατάσταση με στόχο την αύξηση των κερδών της, το ύψος των οποίων δεν έχει καν την ευγένεια να αποκαλύψει.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. − (PT) Η ΕΕ είναι ένας χώρος αλληλεγγύης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) περιλαμβάνεται στον χώρο αυτόν. Αυτή η στήριξη είναι θεμελιώδους σημασίας για να βοηθήσουμε τους ανέργους και τα θύματα των μετεγκαταστάσεων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Ο αριθμός των εταιρειών που προβαίνουν σε μετεγκαταστάσεις επωφελούμενες του χαμηλότερου εργατικού κόστους σε διάφορες χώρες, συγκεκριμένα στην Κίνα και την Ινδία, αυξάνεται διαρκώς, με επιζήμιες συνέπειες για τις χώρες που σέβονται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Στόχος του ΕΤΠ είναι η παροχή συνδρομής σε εργαζομένους που πέφτουν θύματα μετεγκαταστάσεων εταιρειών, και η διευκόλυνση της πρόσβασης σε νέα απασχόληση που προσφέρει είναι ζωτικής σημασίας. Το ΕΤΠ έχει χρησιμοποιηθεί ήδη στο παρελθόν από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ και θα πρέπει τώρα να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση των 198 περιπτώσεων απολυμένων της εταιρείας Linak, που ανήκει στον τομέα του μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού στη περιφέρεια NUTS II της Νότιας Δανίας. Αυτός είναι ο λόγος για την ψήφο μου.

  Miroslav Mikolášik (PPE), γραπτώς. – (SK) Χαίρομαι πολύ που βλέπω το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση να χρησιμοποιείται στις προαναφερθείσες πληγείσες περιοχές και συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι η όλη διαδικασία, από τη σύνταξη των αιτήσεων και την επεξεργασία τους μέχρι τη λήψη της τελικής απόφασης από την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή, ήταν ως τώρα μάλλον βραδυκίνητη και περίπλοκη, όπως δείχνει η εμπειρία σε πολλές χώρες. Για παράδειγμα, το 2009 η συνεισφορά που ζητήθηκε από το ταμείο ήταν κατά μέσο όρο περίπου 5.552.700 ευρώ, και 30 από τις αιτήσεις που υποβλήθηκαν από 13 κράτη μέλη αφορούσαν 17 κλάδους. Ωστόσο, η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή ενέκρινε πέρυσι δέκα χρηματοδοτικές συνεισφορές από το ΕΤΠ συνολικού ύψους 52.349.000 ευρώ, ποσό που αντιπροσωπεύει μόλις το 10,5% του μέγιστου ετήσιου ποσού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το εν λόγω ταμείο. Ένας από τους λόγους γι’ αυτό είναι κυρίως η έλλειψη εμπειρίας σχετικά με τις διαδικασίες του ταμείου και η μακρά περίοδος οικονομικής αβεβαιότητας εν αναμονή της απόφασης της αρμόδιας για τον προϋπολογισμό αρχής. Πιστεύω ότι οι απλουστευμένες διαδικασίες για την αξιολόγηση και τη λήψη απόφασης που θεσπίστηκαν στο τέλος του 2009 θα απλοποιήσουν και θα επισπεύσουν την υποβολή αιτήσεων στήριξης από το ταμείο και συνεπώς θα προσφέρουν αποτελεσματική συνδρομή σε εργαζομένους που έχασαν τις θέσεις εργασία τους συνεπεία αλλαγών στη δομή του παγκόσμιου εμπορίου.

  Søren Bo Søndergaard (GUE/NGL), γραπτώς. – (DA) Υπερψήφισα την έκθεση, διότι οι πόροι από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση χορηγούνται σε εργαζομένους που επλήγησαν από μαζικές απολύσεις. Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχει μια σειρά προβλημάτων με το συγκεκριμένο ταμείο. Για παράδειγμα, τα περισσότερα χρήματα –με διαφορά– που χορηγούνται από το ταμείο πηγαίνουν στις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ. Επίσης, η ψήφος μου δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως υποστήριξη της «παιδικής χαράς των επιδοτήσεων» της ΕΕ. Θεωρώ ότι για τη Δανία αποτελεί σπατάλη χρημάτων το να στέλνει χρήματα στην ΕΕ μόνο και μόνο για να σταλούν και πάλι πίσω στη Δανία αφού έχουν κάνει τον γύρο του γραφειοκρατικού συστήματος.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), γραπτώς. – (RO) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος σχετικά με την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (ΕΤΠ) για την ενίσχυση των προσώπων που απολύθηκαν από την οικογενειακή επιχείρηση Linak που βρίσκεται στο Sønderborg της Δανίας. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2009, η Δανία υπέβαλε αίτηση για χρηματοδοτική συνεισφορά ύψους 1.213.508 ευρώ (65% του συνόλου του απαιτούμενου προϋπολογισμού) για την υποστήριξη 139 εργαζομένων που απολύθηκαν από την εταιρεία Linak. Οι απολύσεις αυτές συνέπεσαν με ένα άλλο μεγάλο κύμα απολύσεων από τον όμιλο Danfoss στο Sønderborg της νότιας Δανίας. Θεωρώ ότι τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για την ενίσχυση της επανένταξης κάθε απολυμένου εργαζομένου στην απασχόληση. Το ΕΤΠ προσφέρει στα κράτη μέλη την ευκαιρία να υποστηρίξουν τους εργαζομένους που πλήττονται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση και τις μείζονες αλλαγές στη δομή του διεθνούς εμπορίου. Στη Ρουμανία, 381.296 εργαζόμενοι έχασαν τις θέσεις εργασίας τους μεταξύ του Μαρτίου του 2008 και του Μαρτίου του 2010, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται 13.667 περιπτώσεις μόνο στην επαρχία Galaţi. Πιστεύω ότι και άλλα κράτη μέλη που δεν έχουν ζητήσει μέχρι τώρα την κινητοποίηση του ΕΤΠ, όπως η Ρουμανία, πρέπει να εξετάσουν και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των κρατών που χρησιμοποίησαν το ΕΤΠ για την ενίσχυση απολυμένων εργαζομένων εξαιτίας της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης.

- Εκθέσεις: Barbara Matera (A7-0259/2010) και (A7-0258/2010)

  Jean-Luc Bennahmias (ALDE), γραπτώς. – (FR) Επικροτώ την ψηφοφορία στην Ολομέλεια σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση υπέρ ισπανών και δανών πολιτών. Το ευρωπαϊκό αυτό ταμείο, που συστήθηκε το 2006, έχει σκοπό την παροχή συνδρομής σε εργαζομένους που απολύθηκαν έπειτα από διαδικασία αναδιάρθρωσης. Οι κανονισμοί άλλαξαν το 2009 προκειμένου να μπορεί να γίνει καλύτερη χρήση των πιστώσεων που διατίθενται στο ταμείο, οι οποίες μέχρι τότε δεν είχαν χρησιμοποιηθεί καθόλου. Ως εκ τούτου η δέσμευση για συνδρομή σε περισσότερους από 1.500 ισπανούς και δανούς εργαζομένους από το ταμείο αυτό είναι μια πολύ καλή είδηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί η σημασία και η βαρύτητα του ταμείου αυτού στη σημερινή εποχή οικονομικής ύφεσης που βιώνουμε. Παρότι δεν είναι μόνιμο, το ταμείο αυτό θα έπρεπε να διατηρηθεί τουλάχιστον για όσο διάστημα μπορεί να αποδείξει τη χρησιμότητά του.

- Εκθέσεις: Barbara Matera (A7-0259/2010), (A7-0258/2010) και (A7-0257/2010)

  David Casa (PPE), γραπτώς. – (EN) Το ΕΤΠ είναι ένα καίριας σημασίας ταμείο στην ΕΕ, του οποίου το πεδίο εφαρμογής διευρύνθηκε για να προσφέρει στήριξη και σε εκείνους που απολύθηκαν συνεπεία της κρίσης. Οι πόροι αυτοί πρέπει οπωσδήποτε να διατεθούν με ανάλογο και αποτελεσματικό τρόπο σε εκείνους που τους χρειάζονται πραγματικά. Για τον λόγο αυτόν συμφώνησα με την εισηγήτρια και υπερψήφισα αυτές τις εκθέσεις.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Με αυτήν τη σημαντική ψηφοφορία, το Κοινοβούλιο ζητεί από τα αρμόδια θεσμικά όργανα να καταβάλουν τις αναγκαίες προσπάθειες για να επισπευσθεί η κινητοποίηση του ΕΤΠ. Υπενθυμίζει τη δέσμευση των θεσμικών οργάνων για τη διασφάλιση ομαλής και ταχείας διαδικασίας έγκρισης των αποφάσεων σχετικά με την κινητοποίηση του ΕΤΠ, μέσω της παροχής εφάπαξ και χρονικά περιορισμένης ατομικής ενίσχυσης που αποσκοπεί στην υποστήριξη των εργαζομένων που απολύθηκαν ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης και της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Τονίζει με έμφαση τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το ΕΤΠ στην επανένταξη των εργαζομένων που απολύονται στην αγορά εργασίας. Τονίζει ότι σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού του ΕΤΠ πρέπει να εξασφαλίζεται ότι το ταμείο στηρίζει την επανένταξη των μεμονωμένων απολυθέντων εργαζομένων στην αγορά εργασίας. Επαναλαμβάνει ότι η συνδρομή από το ΕΤΠ δεν πρέπει να αντικαθιστά ενέργειες που αποτελούν ευθύνη των επιχειρήσεων δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας ή των συλλογικών συμβάσεων ούτε μέτρα αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων ή των τομέων.

  Angelika Werthmann (NI), γραπτώς. – (DE) Οι τρεις εκθέσεις της κ. Matera, επί των οποίων ψηφίζουμε σήμερα, αφορούν την υποστήριξη 82 επιχειρήσεων του τομέα της κατασκευής ειδών ένδυσης στην περιφέρεια της Γαλικίας στην Ισπανία και δύο επιχειρήσεων του τομέα μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού στην περιφέρεια της Νότιας Δανίας. Η οικονομική συνδρομή που εγκρίθηκε θα προσφέρει στήριξη σε συνολικά 2.344 ανθρώπους και θα βοηθήσει στην επανένταξή τους στην αγορά εργασίας.

- Έκθεση: Veronique Mathieu (A7-0253/2010)

  Jean-Pierre Audy (PPE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της απόρριψης της χορήγησης απαλλαγής στον διευθυντή της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας όσον αφορά την εκτέλεση του προϋπολογισμού της ακαδημίας για το οικονομικό έτος 2008 βάσει της εξαιρετικής έκθεσης της φίλης και συναδέλφου Véronique Mathieu η οποία είναι μέλος της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού. Όλα τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται στην έκθεση δικαιολογούν αυτήν την απόφαση. Ωστόσο εκπλήσσομαι διότι δεν εγκρίθηκαν οι ετήσιοι λογαριασμοί, παρόλο που το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο δεν διατύπωσε σημαντικές παρατηρήσεις επ’ αυτών. Δεδομένου ότι η έκθεση της συναδέλφου Véronique Mathieu η οποία εγκρίθηκε από την Επιτροπή Ελέγχου του Προϋπολογισμού προτείνει τρεις ψηφοφορίες (άρνηση χορήγησης απαλλαγής, κλείσιμο των λογαριασμών και ψήφισμα), θεωρώ περίεργο το ότι τελικά μόνο δύο θέματα τέθηκαν σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια: η απαλλαγή και το ψήφισμα. Πολύ περίεργο… Κατά τη γνώμη μου δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην κλείσουν οι λογαριασμοί. Καταλήγουμε εδώ σε μια παράξενη λογιστική κατάσταση όπου τον Οκτώβριο του 2010 δεν κλείνουν οι λογαριασμοί του 2008, το οικονομικό έτος 2009 έχει λήξει και απομένουν μόνο λίγες εβδομάδες από το 2010. Όποιος μπορεί, ας το καταλάβει!

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), γραπτώς. – (RO) Η σύσταση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για άρνηση χορήγησης απαλλαγής σε αυτό το ευρωπαϊκό όργανο έτυχε γενικής υποστήριξης, πράγμα που σημαίνει ότι η φήμη αυτής της «Αστυνομικής Ακαδημίας» θα αμαυρωθεί για πάντα. Η κωμικοτραγική κατάσταση να μην χορηγείται απαλλαγή στην Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία λόγω απάτης σε ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες μάς δείχνει ότι δεν υπάρχουν όρια όσον αφορά τη διαφθορά. Με άλλα λόγια, ο ίδιος ο οργανισμός που ιδρύθηκε για να μας προστατεύει από εγκληματίες (έμμεσα, προσφέροντας επαγγελματική κατάρτιση σε αξιωματικούς της αστυνομίας) καταλήγει να γίνει κατηγορούμενος.

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Ψήφισα υπέρ στην Έκθεση, ώστε να μην απαλλαγεί η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία από τον έλεγχο του Προϋπολογισμού της για το οικονομικό έτος 2008, διότι ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα για την κατάχρηση χρημάτων. Επίσης, υπερψήφισα γιατί συμφωνώ με το ότι είναι απαράδεκτο ένας χρηματοδοτούμενος από την Ευρώπη Οργανισμός να μην έχει μετά από τόσα χρόνια, χρηστή και διάφανη διαχείριση των οικονομικών του. Παρά το γεγονός ότι ο νέος Διευθυντής της Ακαδημίας παρουσίασε σχέδιο δράσης, αυτό δεν είναι επαρκές, ούτε όσο λεπτομερές θα έπρεπε. Τέλος, η μη απαλλαγή της Ακαδημίας για το έτος 2008, δίνει ένα ηχηρό μήνυμα για την υποχρέωση βελτίωσης του τρόπου λειτουργίας της ώστε να σταματήσει η κακοδιαχείριση χρημάτων.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Υπό το πρίσμα των παρατυπιών που ανακαλύφθηκαν και της ανικανότητας της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας να λογοδοτήσει στο Κοινοβούλιο για τη δημοσιονομική και οικονομική της κατάσταση, συμφωνώ με την απόφαση της εισηγήτριας να μην χορηγηθεί απαλλαγή στον διευθυντή της Ακαδημίας για την εκτέλεση του προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2008.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. − (PT) Η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία αντιμετώπισε δυσκολίες ως προς τη συμμόρφωση με τα πρότυπα χρηστής διοίκησης που αναμένεται από κάθε κανονιστικό οργανισμό. Από το 2006, σε επανειλημμένους ελέγχους διαπιστώθηκαν προβλήματα όσον αφορά την τήρηση του δημοσιονομικού κανονισμού και του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης, καθώς και το σύστημα λογιστικής, αλλά και αδυναμίες σχετικά με τη δημοσιονομική διαχείριση, τους ανθρώπινους πόρους, τις διαδικασίες των δημόσιων συμβάσεων και τα πρότυπα για τις δαπάνες εκπαίδευσης. Σύμφωνα με το ψήφισμα, δεν μπορούμε να περιμένουμε βελτιώσεις στην Ακαδημία πριν από το 2014, όταν θα έχει υλοποιηθεί πλήρως το πολυετές πρόγραμμά της. Δεν συμφωνώ ότι η Ακαδημία χρειάζεται τουλάχιστον εννιά χρόνια (2006-2014) για να επιτύχει το αποδεκτό επίπεδο χρηστής διοίκησης που αναμένεται από έναν κανονιστικό οργανισμό.

  Lorenzo Fontana (EFD), γραπτώς. – (IT) Αφού εξέτασα τις πληροφορίες για τη δράση της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας και την κακή διαχείριση των λογαριασμών της, στηρίζω την πρόταση της κ. Mathieu να μην χορηγηθεί απαλλαγή στον διευθυντή της Ακαδημίας για την εκτέλεση του προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2008. Κατακλυζόμαστε από τεράστιο αριθμό κοινοτικών οργανισμών, ορισμένοι εκ των οποίων δεν έχουν νόημα, όμως η CEPOL είναι ένα σημαντικό όργανο για την καταπολέμηση του εγκλήματος και τη διατήρηση της ασφάλειας και της δημόσιας τάξης. Από στατιστικές του 2007 ενημερωνόμαστε ότι η CEPOL είχε στη διάθεσή της ετήσιο οικονομικό προϋπολογισμό ύψους 7,5 εκατ. ευρώ. Ιδίως δεδομένης της δύσκολης οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κατάστασης που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι προς το συμφέρον όλων των πολιτών να μπορούν να βασίζονται σε αποτελεσματικούς οργανισμούς της ΕΕ που να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τους προϋπολογισμούς που τους έχουν διατεθεί με διαφανή και υπεύθυνο τρόπο. Είναι σημαντικός ο ελεγκτικός ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσον αφορά την προβολή βέτο όπου δεν είναι σαφείς οι διαδικασίες διαχείρισης, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Για τον λόγο αυτόν θα υπερψηφίσω την πρόταση της εισηγήτριας.

  Alan Kelly (S&D), γραπτώς. – (EN) Η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία, (CEPOL) που έγινε οργανισμός το 2006, αντιμετώπισε από την ίδρυσή της σοβαρά προβλήματα ως προς την τήρηση ελαχίστων προτύπων χρηστής διοίκησης, που πρέπει να τηρούνται από όλους τους οργανισμούς της ΕΕ. Μολονότι υπερψήφισα την έκθεση και την απόφαση άρνησης χορήγησης απαλλαγής για τον προϋπολογισμό του 2008, αυτή είναι η πρώτη φορά που μια απαλλαγή χρησιμοποιήθηκε σε βάρος ενός μεμονωμένου οργανισμού. Παρ’ όλα αυτά, αμφισβητώ το νόημα της απαλλαγής και τη χρησιμότητά της ως μέσου δύο χρόνια μετά το συμβάν και όταν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ενδέχεται να έχει αλλάξει η διοίκηση και το προσωπικό. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να εξετάσουμε αν οι πολύ μικροί οργανισμοί μπορούν να είναι αποτελεσματικοί και να ικανοποιούν τις διοικητικές απαιτήσεις του δημοσιονομικού κανονισμού με πολύ λίγο προσωπικό.

  Elisabeth Köstinger (PPE), γραπτώς. – (DE) Την περασμένη εβδομάδα, η Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου ψήφισε ομόφωνα υπέρ της αναβολής χορήγησης απαλλαγής στην Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία (CEPOL) για τον προϋπολογισμό του 2008 και κατά του κλεισίματος των λογαριασμών της. Λόγω διαφόρων ελλείψεων αναφορικά με την τήρηση του δημοσιονομικού κανονισμού και του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε επίσης με συντριπτική πλειοψηφία κατά της χορήγησης απαλλαγής στη CEPOL και, συνεπώς, κατά του θετικού κλεισίματος του προϋπολογισμού του 2008. Είναι ωραίο να βλέπει κανείς ότι το Κοινοβούλιο εκπλήρωσε το καθήκον του στο πλαίσιο της διαδικασίας χορήγησης απαλλαγής και έστειλε ένα σαφές μήνυμα κατά της αμελούς κακοδιαχείρισης. Θα ήθελα να συγχαρώ την κ. Mathieu για την έκθεση αυτή.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. − (PT) Όλα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που εξαρτώνται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να υπόκεινται σε αυστηρό έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο και από όλες τις οντότητες με ελεγκτικό ρόλο. Ο έλεγχος πρέπει να εξακριβώνει αν οι κοινοτικοί πόροι χρησιμοποιούνται ορθά, αν τα εν λόγω θεσμικά όργανα επιτυγχάνουν τους στόχους που έχουν τεθεί γι’ αυτά και αν τυχόν γίνεται σπατάλη πόρων.

Γενικά, βάσει των αξιολογήσεων από τους γνωστούς ελέγχους μπορούμε να πούμε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ότι τα εν λόγω θεσμικά όργανα χρησιμοποιούν ορθά τους διαθέσιμους πόρους και επιτυγχάνουν τους καθορισμένους στόχους. Ωστόσο, σύμφωνα με την εκτίμηση της εισηγήτριας, αυτό δεν ισχύει για την Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία, δεδομένων των διαφόρων παρατυπιών της και της ανεπάρκειας των ελέγχων της. Αυτός είναι ο λόγος για την ψήφο μου.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Με αυτήν την ψηφοφορία, το Κοινοβούλιο αρνείται να χορηγήσει απαλλαγή στον διευθυντή της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας όσον αφορά την εκτέλεση του προϋπολογισμού της Ακαδημίας για το οικονομικό έτος 2008.

  Viktor Uspaskich (ALDE), γραπτώς. – (LT) Κυρίες και κύριοι, η εισηγήτρια διατυπώνει δικαιολογημένα ανησυχίες για την έλλειψη διαφάνειας στις διαδικασίες προμηθειών της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας. Ας ελπίσουμε ότι η έρευνα που διεξάγεται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) θα είναι διεξοδική και εκτενής και θα βοηθήσει να διασαφηνιστεί περισσότερο το ζήτημα. Ωστόσο, το θέμα αυτό σχετίζεται με ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα – με τη συχνή έλλειψη ακεραιότητας και επαγγελματισμού στους κόλπους των αστυνομικών δυνάμεων και των δυνάμεων ασφαλείας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφεραν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό υποθέσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου η αστυνομία υπερέβη τις εξουσίες της και χρησιμοποίησε παράνομες μεθόδους έρευνας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα όργανα δεν διεξήγαγαν έρευνες και δεν επέβαλαν ποινές στους παραβάτες του νόμου σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, και αυτό αυξάνει το επίπεδο της ατιμωρησίας. Τα θύματα γίνονται συχνά εύκολοι στόχοι εξαιτίας του καθεστώτος μειονότητας είτε αυτό οφείλεται στην εθνοτική τους καταγωγή είτε στις πολιτικές τους απόψεις. Οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις χρειάζονται ένα ισχυρό και έντιμο κράτος δικαίου και δικαστική ανεξαρτησία. Η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία έχει ευγενείς στόχους: την προώθηση κοινών ευρωπαϊκών προτύπων αστυνόμευσης, τη διασυνοριακή συνεργασία στην καταπολέμηση του εγκλήματος και την προάσπιση του κράτους δικαίου και της νομοθεσίας Το σημαντικότερο είναι η επίτευξη αυτών των στόχων, είτε μέσω αυτού είτε μέσω κάποιου άλλου βήματος.

- Έκθεση: Tanja Fajon (A7-0256/2010)

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Το παρόν ψήφισμα του Κοινοβουλίου είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κατάργηση του καθεστώτος θεώρησης για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Η ισχύς ενός καθεστώτος άρσης της υποχρέωσης θεώρησης επιτυγχάνει την υλοποίηση ενός από τα κύρια θεμελιώδη δικαιώματα στην Ευρώπη – της ελεύθερης κυκλοφορίας σε όλα τα κράτη μέλη. Είναι πολύ σημαντικό να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να προσφέρουμε το συντομότερο δυνατό ταξίδια χωρίς θεώρηση στους πολίτες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Αλβανίας. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Αλβανία έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο τους τελευταίους μήνες και έχουν διεξαχθεί σημαντικές συνομιλίες με τις εν λόγω χώρες. Όταν θα έχει χορηγηθεί στις χώρες αυτές καθεστώς απαλλαγής από τη θεώρηση, οι νέοι θα μπορούν να ταξιδεύουν, να εκπαιδεύονται και να σπουδάζουν στο εξωτερικό. Επιπροσθέτως, έτσι θα περιοριζόταν ο κίνδυνος ακόμα μεγαλύτερης εθνοτικής και πολιτικής αστάθειας, θα ενισχυόταν η πολιτική και οικονομική συνεργασία στην περιοχή και θα αυξανόταν η υποστήριξη του λαού για την ΕΕ και η προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), γραπτώς. – (RO) Εικοσιένα χρόνια πέρασαν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, αλλά η Ευρώπη παραμένει χωρισμένη, και υπάρχουν ακόμα πολίτες που χρειάζονται θεώρηση για να ταξιδέψουν ελεύθερα στην ΕΕ. Κατάγομαι από μια χώρα που έζησε για σχεδόν μισό αιώνα υπό το σκληρότερο κομμουνιστικό καθεστώς, χωρίς κανένα δικαίωμα σε ελεύθερα ταξίδια. Στη συνέχεια, η Ρουμανία χρειάστηκε 15 χρόνια για να πείσει την Ευρώπη πως οι πολίτες της δεν είναι δεύτερης κατηγορίας και θα πρέπει να απολαύουν ενός βασικού ανθρώπινου δικαιώματος. Η ΕΕ δεν συνηγορεί, και ουδέποτε συνηγορούσε, υπέρ της δημιουργίας τεχνητών διαιρέσεων, αντίθετα, έφερε όλους τους Ευρωπαίους στο ίδιο τραπέζι καταργώντας τα σύνορα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προωθούσε συνεχώς την ιδέα της κατάργησης του καθεστώτος που απαιτούσε θεώρηση, διότι γνωρίζει τον ψυχολογικό αντίκτυπο που έχει η σημερινή κατάσταση σε όσους υποχρεούνται ακόμα να αποκτούν θεωρήσεις για να επισκεφτούν μέλη της οικογένειάς τους που διαμένουν σε χώρες της ΕΕ, να σπουδάσουν ή απλώς να ταξιδέψουν. Εικοσιένα χρόνια μετά την επανένωση της Ευρώπης, είναι πια καιρός να τεθεί τέρμα στις θεωρήσεις για κατοίκους της Ευρώπης που θέλουν να ταξιδέψουν εντός ΕΕ.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), γραπτώς. − (PT) Υπερψήφισα αυτό το νομοθετικό ψήφισμα αναγνωρίζοντας τη σημασία που έχει η χορήγηση σε πολίτες της Αλβανίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω ενός συστήματος απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης, το οποίο θα τεθεί σε ισχύ εφέτος. Πρόκειται για μια διαδικασία που αποτελεί συνέχεια των όσων συνέβησαν πρόσφατα με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ψηφοφορία συνιστά ένα σημαντικό βήμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την πολιτική και οικονομική συνεργασία στην εν λόγω περιοχή. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι σημαντικό να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας στην πρόοδο της ελευθέρωσης του συστήματος θεωρήσεων στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο αποτελεί τη μοναδική περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων όπου δεν προβλέπεται ακόμα έναρξη διαπραγματεύσεων.

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Ψήφισα υπέρ στην έκθεση γιατί πιστεύω στο αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης όλων των πολιτών, στο δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Με την παρούσα έκθεση γίνεται, επιτέλους, ένα επιπλέον βήμα για την κατάργηση του καθεστώτος θεώρησης διαβατηρίου για τους πολίτες της Αλβανίας και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Δυστυχώς, όμως, δεν γίνεται να παραγνωρισθεί ότι προκειμένου να επιτευχθεί η απελευθέρωση της θεώρησης, επιβάλλεται στα κράτη η χρήση βιομετρικών διαβατηρίων με τα οποία είμαι αντίθετος εφ' όσον, κατά την άποψή μου, παραβιάζουν την αρχή προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.

  Corina Creţu (S&D), γραπτώς. – (RO) Ψήφισα υπέρ της έγκρισης της πρότασης κανονισμού, διότι θα βοηθήσει να υλοποιηθούν ορισμένες από τις προηγούμενες δεσμεύσεις της ΕΕ αναφορικά με την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων σε ολόκληρη την ήπειρο. Αυτό θα καταστήσει δυνατό να αισθανθούν οι πολίτες ορισμένων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων ότι είναι και εκείνοι μέρος της διαδικασίας επανένωσης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Πιστεύω ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε σχέση με την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε μια ευρωπαϊκή ταυτότητα και ιθαγένεια αν δεν αφαιρέσουμε τα εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία στην Ευρώπη μεταξύ κρατών μελών της ΕΕ και γειτονικών χωρών. Επικροτώ την ευαισθησία που επιδείχθηκε για την επέκταση αυτής της δυνατότητας και στην Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Αν προστεθούν οι πολίτες αυτών των χωρών στους πολίτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου και της Σερβίας όσον αφορά το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας στην ΕΕ, αυτό θα βοηθήσει επίσης να κλείσουν μερικές από τις πληγές του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτά είναι μερικά από τα επιχειρήματα που επεξηγούν την ψήφο μου.

  George Sabin Cutaş (S&D), γραπτώς. – (RO) Παρά την πρόοδο που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια, τα Βαλκάνια, έχοντας τη φήμη της «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης», παραμένουν πρωτίστως ενδεχόμενη πηγή διεθνοτικών εντάσεων, στις οποίες προστίθεται η πολιτική αστάθεια και η οικονομική και κοινωνική κρίση. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα γι’ αυτό αποτελεί η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου δυστυχώς παρ’ όλες τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, εξακολουθεί να υπάρχει πνεύμα αντιπαράθεσης μεταξύ των κοινοτήτων, που τις χωρίζουν ακόμα οι πληγές του πολέμου.

Πιστεύω ότι η εξάλειψη των τειχών που χωρίζουν ακόμα την ήπειρο θα δώσει ώθηση στη διαδικασία μεταρρύθμισης και συμφιλίωσης σε αυτό το τμήμα της Ευρώπης. Από την κατάργηση της υποχρέωσης θεώρησης για τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας τον περασμένο Δεκέμβριο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Αλβανία σημείωσαν ουσιαστική πρόοδο, όπως φαίνεται στην έκθεση, και έτσι δεν είναι πλέον δικαιολογημένη η απομόνωση και ο διαχωρισμός τους. Ωστόσο, ένα θέμα που δεν έχει ακόμα επιλυθεί στην εν λόγω περιοχή είναι το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο δεν έχει καν αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ. Σε αυτήν την πτυχή πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στο εγγύς μέλλον, διότι μπορεί να αποτελέσει επικίνδυνο προηγούμενο για αποσχιστικές ενέργειες για εθνοτικούς λόγους.

  Mário David (PPE), γραπτώς. − (PT) Υπερψηφίζω με μεγάλη χαρά την αναγνώριση και επαλήθευση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ελευθέρωση του καθεστώτος των θεωρήσεων για νέα κράτη της ηπείρου μας, εν προκειμένω για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Λυπάμαι, όμως, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καλωσορίζει με τον ίδιο τρόπο άλλες χώρες, συγκεκριμένα την Ουκρανία και την Κροατία, και διότι αυτές οι χώρες, που προέκυψαν και απέκτησαν την κυριαρχία και ανεξαρτησία τους από την πρώην ΕΣΣΔ δεν κρίνονται άξιες της ίδιας αναγνώρισης απλώς και μόνο για τον λόγο αυτόν (ότι είναι πρώην χώρες της ΕΣΣΔ).

  Edite Estrela (S&D), γραπτώς. – (PT) Υπερψήφισα την έκθεση της κ. Fajon, διότι τα συμπεράσματα των αποστολών και των εκθέσεων αξιολόγησης έδειξαν πως σημειώθηκε πρόοδος από την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη όσον αφορά την εκπλήρωση των απαιτήσεων που τους είχαν οριστεί, πράγμα που δίνει στις χώρες αυτές τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στον κατάλογο τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση θεώρησης για την είσοδό τους στον χώρο Σένγκεν.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Όσοι θυμούνται τις εντάσεις και τις συγκρούσεις που κατέστρεψαν τα Δυτικά Βαλκάνια, ασφαλώς βλέπουν ότι τώρα έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος προς την ειρήνευση και τη σταθεροποίηση της περιοχής. Είναι απόλυτα φυσικό ότι η Ένωση θα ήθελε να βοηθήσει στην άρση των εμποδίων που την χωρίζουν από την πλειονότητα των κρατών των Βαλκανίων και να επιτρέψει στους υπηκόους τους να μπαίνουν στην ΕΕ χωρίς να απαιτείται θεώρηση. Είμαι καταρχήν υπέρ της κατάργησης των φραγμών στην κυκλοφορία των πολιτών και για τον λόγο αυτόν υποστηρίζω την άρση των εν λόγω φραγμών. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι η διευκόλυνση των μετακινήσεων υπηκόων βαλκανικών χωρών στην ευρωπαϊκή επικράτεια θα πρέπει να συνοδευθεί από βελτίωση της διασυνοριακής συνεργασίας και πιο αποδοτική ανταλλαγή πληροφοριών με τις χώρες προέλευσής τους, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επέκταση εγκληματικών δραστηριοτήτων συμμοριών από τις εν λόγω χώρες.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. − (PT) Υποστηρίζω σθεναρά τον στόχο της κατάργησης των θεωρήσεων για όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Η κατάργηση των θεωρήσεων για τους πολίτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου και της Σερβίας τον Δεκέμβριο του 2009 ήταν ένα σημαντικό βήμα για την ενσωμάτωσή τους στην Ευρώπη. Το σύστημα απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης είναι πολύ σημαντικό για τη ζωή των ανθρώπων, καθώς ενισχύει τις σχέσεις μεταξύ των λαών και επιτρέπει την εδραίωση της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας, που είναι ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα στην Ευρώπη.

Η εγγύηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επεκτείνει πολύ σύντομα, στις αρχές του φθινοπώρου του 2010, την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης στις δύο αυτές χώρες, και ιδίως στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, θα μειώσει τον κίνδυνο μεγαλύτερης πολιτικής και εθνοτικής αστάθειας, θα ενισχύσει την πολιτική και οικονομική συνεργασία στην περιοχή, θα αυξήσει τη στήριξη της ΕΕ από τους λαούς και τις προοπτικές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θα διευρύνει τους ορίζοντες των λαών της και θα περιορίσει τον εξτρεμισμό και το αντιευρωπαϊκό αίσθημα. Υπερψήφισα το παρόν ψήφισμα για την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης, προκειμένου η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Αλβανία να μπορέσουν να επωφεληθούν το συντομότερο δυνατόν από αυτό.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Είμαστε υπέρ της κατάργησης του καθεστώτος θεώρησης για υπηκόους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Αλβανίας το συντομότερο δυνατό. Αυτήν τη δυνατότητα την είχαν στερηθεί οι δύο αυτές χώρες το 2009, όταν άρχισε η κατάργηση του καθεστώτος των θεωρήσεων για όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.

Η απόφαση αυτή «ανταμείβει» την ικανότητα των χωρών αυτών να «παρουσιάσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Με τον τρόπο αυτόν, λένε, ανοίγουμε την «πόρτα» σε χώρες που «κάνουν ό,τι μπορούν για να μας ευχαριστήσουν». Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: ποιο είναι το τίμημα που πληρώνουν γι’ αυτό οι πολίτες των εν λόγω χωρών; Αυτοί που ισχυρίζονται σήμερα πως ανταμείβουν τις βαλκανικές χώρες είναι οι ίδιοι που χθες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καταστρέψουν τη Γιουγκοσλαβία και να διαλύσουν όσα είχαν επιτύχει οι πολίτες της. Τα χέρια των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι λερωμένα από τα εγκλήματα που διέπραξαν εκεί, σε μια επιχείρηση που κατάφερε να δημιουργήσει το μίσος και τον πόλεμο ανάμεσα σε λαούς που είχαν αποφασίσει πολύ νωρίτερα να ενώσουν τις βουλήσεις τους για να δημιουργήσουν τη χώρα τους. Επομένως δεν στηρίζουμε την καταστροφή όσων απομένουν από τη Γιουγκοσλαβία, την οποία προωθούν όσοι θέλουν να αποκτήσουν τον πλούτο της, να εκμεταλλευθούν τους λαούς της και να κάνουν χρήση της γεωστρατηγικής της θέσης, κάτι που αποτελεί παλιό όνειρο του μεγάλου κεφαλαίου στην ΕΕ. Ήδη αναγγέλλεται ότι η επόμενη περιοχή που θα συμπεριληφθεί στο καθεστώς θα είναι το Κοσσυφοπέδιο, το προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

  Lorenzo Fontana (EFD), γραπτώς. – (IT) Εγώ και το κίνημα στο οποίο ανήκω διαφωνούμε ριζικά με την πρόταση της κ. Fajon να εξαιρεθούν οι πολίτες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Αλβανίας από την υποχρέωση θεώρησης όταν περνούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρώ ένα τέτοιο μέτρο ανεύθυνο και επικίνδυνο για την ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών, διότι υποτιμά τα πολιτικά προβλήματα και τις δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτές τις χώρες, ενώ υπερεκτιμά την αδιόρατη και καθόλου ικανοποιητική πρόοδο που επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Στην Αλβανία δεν έχει ακόμα θεσπιστεί νομικό σύστημα για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και των εξαιρετικά υψηλών επιπέδων διαφθοράς. Το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου το επίπεδο συνεργασίας μεταξύ της αστυνομίας και των νόμιμων αρχών είναι πολύ χαμηλό. Η πολιτική των θεωρήσεων επιτρέπει έναν κάποιο βαθμό ελέγχου και επιλογής όσον αφορά το ποιος επιτρέπεται να έρχεται στην ΕΕ από τρίτες χώρες. Χωρίς τον έλεγχο που προσφέρει το σύστημα αυτό, διακινδυνεύουμε να προκύψουν καταστάσεις που θα είναι επικίνδυνες για την ασφάλεια των πολιτών μας.

  Sylvie Guillaume (S&D), γραπτώς. – (FR) Αυτή η ψηφοφορία είναι ένα δυνατό μήνυμα που στέλνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το οποίο αφορά την προοπτική μελλοντικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, η έγκριση της κατάργησης των θεωρήσεων για υπηκόους αυτών των δύο χωρών αναμφισβήτητα θα ενθαρρύνει την κινητικότητα νέων φοιτητών και θα ενισχύσει την οικονομική και πολιτική συνεργασία με την περιοχή των Βαλκανίων, όπου ορισμένες χώρες όπως η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας επωφελούνται ήδη από ένα τέτοιο καθεστώς. Ωστόσο ας μην ξεγελάμε τον εαυτό μας: αυτή η ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την υποστήριξη των πολιτικών της σημερινής αλβανικής κυβέρνησης, απέναντι στην οποία διατηρούμε τις απαιτήσεις που διατυπώσαμε ήδη τον Ιούλιο. Αυτό το μέτρο έχει κυρίως τον στόχο να δημιουργήσει έναν δεσμό μεταξύ εθνών. Προφανώς είναι λυπηρό το ότι το Κοσσυφοπέδιο δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την εν εξελίξει διαδικασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χωρών των Βαλκανίων λόγω διαφωνιών μεταξύ κρατών μελών όσον αφορά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του. Πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες γι’ αυτό.

  Giovanni La Via (PPE), γραπτώς. – (IT) Σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σχετικά με την υποστήριξη της πολιτικής κατάργησης του καθεστώτος των θεωρήσεων για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, συνεχίζοντας την πορεία που είχε ακολουθήσει τον περασμένο χρόνο, όταν καταργήθηκε η υποχρέωση θεώρησης για τους υπηκόους της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Η απόφαση αυτή ήταν μια σημαντική πρόοδος προς την ένταξη αυτών των χωρών στην Ευρώπη, οι οποίες έδειξαν πως είναι ικανές να ξεκινήσουν σοβαρές μεταρρυθμιστικές διαδικασίες. Με τη σημερινή ψηφοφορία για την έκθεση Fajon δεχτήκαμε την πρόταση της Επιτροπής να καταργηθεί η υποχρέωση θεώρησης και για την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Πιστεύω πραγματικά ότι μια διαφορετική προσέγγιση θα ενείχε τον κίνδυνο όξυνσης των εθνοτικών και πολιτικών διχασμών που χαρακτηρίζουν την περιοχή. Η μόνη περιοχή που δεν περιλαμβάνεται στη διαδικασία ελευθέρωσης του καθεστώτος των θεωρήσεων είναι το Κοσσυφοπέδιο. Η εξαίρεση αυτή ουσιαστικά οφείλεται στα υφιστάμενα ζητήματα σχετικά με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της εν λόγω χώρας, που ελπίζω να μπορέσουν να επιλυθούν σύντομα. Εν κατακλείδι, πρέπει να υπογραμμίσω ότι η κατάργηση των θεωρήσεων, που αποτελεί τον σκοπό αυτής της έκθεσης, αφορά μια κρίσιμη πτυχή της ζωής των ανθρώπων, καθώς τους επιτρέπει να ασκήσουν πραγματικά το δικαίωμά τους στην ελεύθερη κυκλοφορία.

  Marine Le Pen (NI), γραπτώς. – (FR) Σύμφωνα με μια έκθεση της Europol, της Eurojust και του Frontex, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση 900.000 παράνομοι μετανάστες. Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, οι παράνομοι μετανάστες που έρχονται από τα Βαλκάνια χαρακτηρίζονται από έντονο εγκληματικό στοιχείο όσον αφορά τα ναρκωτικά, τα όπλα και το εμπόριο ανθρώπων.

Ενώ ορισμένες από αυτές τις χώρες παραμένουν εξαιρετικά ασταθείς για γεωπολιτικούς, θρησκευτικούς ή ακόμα και εθνοτικούς λόγους, η έκθεση της σοσιαλίστριας κ. Fajon συνιστά ούτε λίγο ούτε πολύ την κατάργηση του καθεστώτος θεώρησης για όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Πέραν του ότι το προνόμιο αυτό είναι αντίθετο με τις συμφωνίες Σένγκεν και τις ίδιες τις αρχές λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μηχανισμού προσχώρησης σε αυτήν, κατά τη γνώμη μου δεν τίθεται θέμα έγκρισης της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων από χώρες όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ή η Αλβανία.

Η επίκληση αυτού του «θεμελιώδους δικαιώματος» στην πραγματικότητα είναι μόνο η ουτοπία ενός συνονθυλεύματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει ήδη μαζική και ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών που βλάπτει σοβαρά και την ταυτότητα και την οικονομία και την κοινωνία των εθνών που την αποτελούν. Αντίθετα, θα έπρεπε να υπερασπιζόμαστε το θεμελιώδες δικαίωμα των λαών να διατηρούν τον έλεγχο των συνόρων τους και να αποφασίζουν ανεξάρτητα ποιος μπορεί να μπει στις χώρες τους και ποιος όχι.

  Mario Mauro (PPE), γραπτώς. – (IT) Η έκθεση Fajon σχετικά με την πρόταση κανονισμού περί του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών, και του καταλόγου τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή πρέπει να αξιολογηθεί θετικά, διότι συνιστά μια ενδεδειγμένη συνέπεια των συμφωνιών για τη χαλάρωση των απαιτήσεων θεώρησης που συνήψε η ΕΕ με την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το Μαυροβούνιο και τη Σερβία το 2007. Δεδομένου ότι είναι ανάγκη να συνεχιστούν οι συστηματικοί έλεγχοι ακόμα και μετά την ελευθέρωση, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το μέτρο αυτό αναμφίβολα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία σταθερότητας. Επιπλέον, συμφωνώ με την εισηγήτρια ότι οι άμεσες συνέπειες αυτού του φαινομένου στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων θα βοηθήσουν στην ενθάρρυνση των προσπαθειών των κρατικών και κυβερνητικών θεσμών και των πολιτικών να υλοποιήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την προσχώρησή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Αν πρόκειται να εξετάσουμε την επέκταση της κατάργησης της υποχρέωσης θεώρησης στους πολίτες από την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τη θεωρία σύμφωνα με την οποία η Αλβανία έχει σημειώσει πρόοδο ως προς την εξάλειψη της επιρροής του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό δεν ισχύει. Εντούτοις, η αιτιολογική έκθεση της εισηγήτριας και η γνωμοδότηση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, που συνηγορούν και οι δύο στην ελευθέρωση των θεωρήσεων όσον αφορά το Κοσσυφοπέδιο, συνιστούν απαράδεκτη πρόκληση. Ως εκ τούτου, θα ψηφίσω κατά.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. − (PT) Μέλημα της ΕΕ ήταν ανέκαθεν να μπορούν οι εντός των γεωγραφικών της ορίων πολίτες να κυκλοφορούν ελεύθερα στα κράτη μέλη. Η διευκόλυνση αυτή βαθμιαία επεκτάθηκε σε χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ και τώρα διάφοροι πολίτες τέτοιων χωρών έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν εντός της ΕΕ χωρίς να χρειάζονται θεώρηση.

Σκοπός του παρόντος ψηφίσματος είναι η απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης για τους πολίτες της Αλβανίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, σύμφωνα με το παράδειγμα άλλων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, δηλαδή της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου και της Σερβίας. Η πρόοδος που σημείωσαν αυτές οι δύο χώρες τους τελευταίους μήνες οδήγησε την ΕΕ στην κατάργηση της υποχρέωσης θεώρησης για τους πολίτες τους, πράγμα που θα βοηθήσει ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος μεγαλύτερης πολιτικής και εθνοτικής αστάθειας, θα ενισχύσει την πολιτική και οικονομική συνεργασία στην περιοχή, θα αυξήσει τη στήριξη της ΕΕ από τους λαούς και θα ενισχύσει τις προοπτικές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θα διευρύνει τους ορίζοντες των λαών τους και θα περιορίσει τον εξτρεμισμό και το αντιευρωπαϊκό αίσθημα. Για τους λόγους αυτούς, υπερψήφισα την έκθεση.

  Louis Michel (ALDE), γραπτώς. – (FR) Στηρίζω την πρόταση της Επιτροπής για την κατάργηση του καθεστώτος θεώρησης για τους πολίτες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Αλβανίας. Το καθεστώς θεώρησης δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να απομονώσει τους πολίτες των Δυτικών Βαλκανίων ή να τους απομακρύνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον κοντινότερο γείτονά τους. Η απόφαση ελευθέρωσης του καθεστώτος θεώρησης είναι αποτέλεσμα της προόδου που σημείωσαν οι δύο αυτές χώρες, ιδίως όσον αφορά την ενίσχυση της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος. Είναι μια απόφαση που θα έχει μεγάλο ψυχολογικό αντίκτυπο στον πληθυσμό, για παράδειγμα στους φοιτητές που μέχρι τώρα υποχρεώνονταν να στέκονται στην ουρά στα προξενεία.

  Alexander Mirsky (S&D) , γραπτώς. – (LV) Υπερψήφισα την τελική εκδοχή της έκθεσης της κ. Fajon. Εν προκειμένω θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι είμαι αντίθετος στην απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης για τους πολίτες του Κοσσυφοπεδίου, επειδή πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συμφωνηθεί το ζήτημα αυτό με τη σερβική πλευρά. Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο δεν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Επίσης, πιστεύω ότι μέχρι να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου η Σερβία, δεν έχουμε το δικαίωμα να προβούμε σε οποιεσδήποτε ενέργειες ακόμα και για την έμμεση αναγνώριση αυτής της περιφέρειας. Όπως είναι γνωστό, πολλά κράτη μέλη της ΕΕ δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να ακολουθήσουμε μια πιο προσεκτική προσέγγιση στο ζήτημα αυτό.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Η ελευθέρωση του καθεστώτος των θεωρήσεων το 2009 έδειξε κατά βάση ότι πολλοί άνθρωποι στα Βαλκάνια ταυτίζουν τα ταξίδια χωρίς θεώρηση με τη χορήγηση άδειας εν λευκώ. Αμέτρητοι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τους πιο ελεύθερους όρους για τις θεωρήσεις για να ταξιδέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανείς δεν γνωρίζει πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους επέστρεψαν πραγματικά στις πατρίδες τους μετά τη λήξη της περιόδου παραμονής που τους είχε παραχωρηθεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η ελευθέρωση του καθεστώτος των θεωρήσεων δεν έχει καμία σχέση με θέσεις απασχόλησης ή με το δικαίωμα παραμονής. Η ιδέα ότι η παράνομη είσοδος στην ΕΕ θα αναχαιτιστεί μέσω μιας συμφωνίας επανεισδοχής δεν πρόκειται να επαληθευτεί όσο συνεχίζεται η κατάχρηση της ελευθέρωσης του καθεστώτος των θεωρήσεων. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν την ιδέα. Ειδικά το Κοσσυφοπέδιο συνιστά εν προκειμένω μείζον πρόβλημα για μας. Η ΕΕ δεν κατάφερε ποτέ να αποφασίσει τι θεωρεί πιο σημαντικό ή τι θεωρεί σωστό και καλό –την εδαφική ακεραιότητα ή το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών– και επειδή αγνοήσαμε για υπερβολικά μεγάλο διάστημα το πρόβλημα των πολυεθνικών κρατών, τώρα έχουμε ένα διχασμένο βαλκανικό κράτος. Η χρησιμοποίηση μιας συμφωνίας για τις θεωρήσεις για να επιτευχθεί με τον τρόπο αυτόν έμμεσα, σχεδόν εκβιαστικά, η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, ενώ ορισμένα κράτη μέλη δεν το έχουν αναγνωρίσει, είναι αντίθετη με την αρχή της επικουρικότητας και συνιστά παραβίαση εθνικών δικαιωμάτων, πράγμα που πρέπει να απορριφθεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Βάσει αυτών των προβληματισμών καταψήφισα την έκθεση Fajon.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE), γραπτώς. – (EN) Υπερψήφισα την έκθεση αυτή, διότι γνωρίζω πολύ καλά –ως ρουμάνος πολίτης– πόσο σημαντική είναι η ελεύθερη κυκλοφορία. Είναι η σημαντικότερη από τις ελευθερίες στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και το μεγαλύτερο δικαίωμα που έχει ένας ευρωπαίος πολίτης. Η επέκταση αυτής της αρχής στην Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι ένα σημαντικό βήμα στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

  Wojciech Michał Olejniczak (S&D), γραπτώς. – (PL) Υποστηρίζω πλήρως την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την κατάργηση της υποχρέωσης θεώρησης βραχείας διαμονής για τους πολίτες της Αλβανίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης όταν διασχίζουν εξωτερικά σύνορα. Οι προαναφερθείσες χώρες σημείωσαν μεγάλη πρόοδο ως προς την εκπλήρωση των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την πρόταση της Επιτροπής, αφού καταργηθεί η υποχρέωση θεώρησης, η Επιτροπή θα προβεί στην ανάλογη παρακολούθηση, σε αυτές τις δύο χώρες και σε όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων που έχουν ήδη διαγραφεί από τον αρνητικό κατάλογο και έχουν μεταφερθεί στον θετικό κατάλογο, της διαδικασίας της αποτελεσματικής και μόνιμης εφαρμογής των μέτρων που είχαν σχεδιάσει οι εν λόγω χώρες στο πλαίσιο της ελευθέρωσης των κανόνων σχετικά με τις θεωρήσεις. Η Επιτροπή υπογραμμίζει επίσης ότι η βασική απαίτηση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της ελευθέρωσης του καθεστώτος των θεωρήσεων στις χώρες αυτές είναι η καθιέρωση βιομετρικών διαβατηρίων τα οποία θα εγγυώνται την ασφάλεια και θα εμποδίζουν την παράνομη μετανάστευση.

  Crescenzio Rivellini (PPE), γραπτώς. – (IT) Καταψήφισα την ευνοϊκή ολοκλήρωση της διαδικασίας ελευθέρωσης του καθεστώτος θεώρησης για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Υποστηρίζω την επικριτική θέση που έλαβαν οι Γάλλοι στη συνεδρίαση της COREPER στις 29 Σεπτεμβρίου: αφού διαμαρτυρήθηκαν ότι η περίοδος μεταξύ της πρότασης της Επιτροπής και της αξιολόγησης ήταν υπερβολικά σύντομη, παρέπεμψαν το θέμα στο Κοινοβούλιο και ζήτησαν περισσότερο χρόνο για να αξιολογήσουν τα κριτήρια. Υπάρχουν ακόμα υπερβολικά πολλά ανεπίλυτα ζητήματα για να συμφωνήσει κανείς στην κατάργηση της υποχρέωσης να διαθέτουν οι αλβανοί και βόσνιοι υπήκοοι θεώρηση για να εισέλθουν στην ΕΕ. Τα ζητήματα αυτά αφορούν ειδικότερα την καταπολέμηση της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος, την ανυπαρξία βιομετρικών διαβατηρίων, καθώς και τη μετανάστευση και τους συνοριακούς ελέγχους. Για το τελευταίο ζήτημα θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι τον περασμένο Μάρτιο το Βέλγιο προέβη σε επαναπατρισμό αρκετών εκατοντάδων Σέρβων και Μακεδόνων αλβανικής καταγωγής που είχαν ζητήσει άσυλο στην Ευρώπη μετά την άρση των περιορισμών όσον αφορά τη θεώρηση για τη Σερβία, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και το Μαυροβούνιο τον Δεκέμβριο.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Η σημερινή ψηφοφορία ανοίγει τον δρόμο για την καθυστερημένη, αλλά πολύ ευπρόσδεκτη συμπερίληψη της Βοσνίας και της Αλβανίας στο σύστημα ταξιδιών χωρίς θεώρηση της ΕΕ. Αυτό ασφαλώς θα δώσει ώθηση στους πολίτες τους, καθώς θα τους παραχωρεί τα ίδια δικαιώματα και προνόμια με τους γείτονές τους. Τώρα το Συμβούλιο θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα για να εγκρίνει τη συμπερίληψή τους. Ωστόσο, ανησυχούμε για τον δισταγμό ορισμένων κρατών μελών να το κάνουν, και συγκεκριμένα της Γαλλίας. Η συμμόρφωση της Βοσνίας και της Αλβανίας με τα κριτήρια της ΕΕ για την κατάργηση της υποχρέωσης θεώρησης είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερη τώρα από εκείνη της Σερβίας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας όταν τους επιτράπηκαν τα ταξίδια χωρίς θεώρηση πριν από έναν χρόνο. Εάν το Συμβούλιο δεν υιοθετήσει τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό θα ήταν ένα εντελώς λανθασμένο μήνυμα προς τους πολίτες της Βοσνίας και της Αλβανίας.

  Oreste Rossi (EFD), γραπτώς. – (IT) Είμαστε εντελώς αντίθετοι σε αυτήν την έκθεση, διότι είναι επικίνδυνο να οριστεί ότι οι υπήκοοι της Αλβανίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης θα εξαιρεθούν από την υποχρέωση να διαθέτουν θεωρήσεις όταν διασχίζουν τα εξωτερικά σύνορα κρατών μελών. Θεωρούμε ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση της Αλβανίας, όπου το οργανωμένο έγκλημα είναι βαθιά ριζωμένο και θα μπορούσε στη συνέχεια να διαδοθεί σε ολόκληρη την υπόλοιπη ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Frattini τάχθηκε υπέρ της χαλάρωσης του καθεστώτος των θεωρήσεων, απόφαση που είναι ασύμβατη με εκείνη που έλαβαν ήδη η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Δανία.

  Nuno Teixeira (PPE), γραπτώς. – (PT) Οι πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες Μακεδονία, Μαυροβούνιο και Σερβία προστέθηκαν πρόσφατα στον θετικό κατάλογο του εν λόγω κανονισμού, πράγμα που σημαίνει πως οι πολίτες τους εξαιρούνται από την υποχρέωση κατοχής θεώρησης για την είσοδό τους στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Αλβανία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη σημείωσαν επίσης πρόοδο, και έτσι μόλις εκπληρώσουν τα κριτήρια για την απαλλαγή, θα μπορέσουν να την λάβουν και να βγουν από τον αρνητικό κατάλογο. Είναι ουσιαστικό να αποφασιστεί ότι ένας μελλοντικός πολίτης της Ένωσης έχει θεμελιώδες δικαίωμα να ταξιδεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να υλοποιηθεί αυτή η ελευθέρωση, είναι ακόμα αναγκαίο να ενισχυθεί η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και στις δύο χώρες και η ανάπτυξη μιας στρατηγικής που θα υποστηρίζει την ενσωμάτωση των επαναπατρισθέντων υπηκόων, στην περίπτωση της Αλβανίας, και την εναρμόνιση της ποινικής νομοθεσίας σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό ποινικό κώδικα στην περίπτωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Η δυνατότητα ταξιδιών χωρίς θεώρηση στο εγγύς μέλλον θα συμβάλει στην ενίσχυση της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας και στη μείωση του κινδύνου εντάσεων στην περιοχή. Επιπλέον, η στήριξη της ΕΕ ασφαλώς θα βοηθήσει στη διεύρυνση του ορίζοντα των ανθρώπων. Για τους προαναφερθέντες λόγους, υπερψήφισα το κείμενο.

- Πρόταση ψηφίσματος: Ελλείψεις στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (RC-B70524/2010)

  Damien Abad (PPE), γραπτώς. – (FR) Δεδομένου ότι δεν υπήρξε βελτίωση στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η οποία στην πραγματικότητα επιδεινώνεται, και δεδομένου ότι διαπράττονται συστηματικά παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε καθημερινή βάση, ειδικότερα δε παράνομες εκτελέσεις, απαγωγές, σεξουαλικές επιθέσεις και βασανισμοί, θεωρώ αναγκαίο να υπερψηφίσω αυτό το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα κέρδη, η οικονομία, οι ορυκτοί και χερσαίοι πόροι είναι υπό τον έλεγχο ένοπλων ομάδων και οι συγκρούσεις συνεχίζονται εδώ και χρόνια παρά την παρουσία της αποστολής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Συνεπώς είναι απαραίτητο να κληθεί η κυβέρνηση της ΛΔΚ να επαναφέρει τη σταθερότητα και την ασφάλεια στη χώρα και να αρχίσει έτσι η ειρηνευτική διαδικασία.

  Jean-Luc Bennahmias (ALDE), γραπτώς. – (FR) Σήμερα εγκρίναμε στην Ολομέλεια με πολύ μεγάλη πλειοψηφία ένα ψήφισμα που καταδικάζει τις ελλείψεις στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Έτσι, καταδικάσαμε τη βία και ιδίως τους μαζικούς βιασμούς που διαπράχθηκαν στη χώρα το καλοκαίρι. Πρέπει να ενισχύσουμε επειγόντως τον αγώνα κατά της ατιμωρησίας και, πρωτίστως, να σταματήσουμε όλες τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όποιες και αν είναι αυτές. Πρέπει να διεξαχθούν ανεξάρτητες έρευνες για να οδηγηθούν οι ένοχοι στη δικαιοσύνη. Επίσης, λυπόμαστε διότι οι ειρηνευτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών που βρίσκονται στην περιοχή δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν αυτήν τη βία. Ωστόσο, η παρουσία τους είναι απαραίτητη και πρέπει να τους επιτρέψουμε να ολοκληρώσουν την εντολή τους στη ΛΔΚ.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό πρέπει να αναλάβει άμεσα δράση για να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της όσον αφορά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σήμερα, τα περισσότερα ένοπλα κινήματα χρησιμοποιούν τον βιασμό και τη βία ως μέσο για την επίτευξη στρατιωτικών και οικονομικών σκοπών. Συνεπεία αυτών των βίαιων πράξεων, γυναίκες χάνουν συχνά τη θέση τους στην κοινωνία, τη δυνατότητα να φροντίζουν τα παιδιά τους ή ακόμα και τη ζωή τους. Οι άμαχοι εξακολουθούν να υποφέρουν φρικτά και να ζουν στη φτώχεια. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό πρέπει να λάβει κάθε δυνατό μέτρο για να εμποδίσει περαιτέρω επιθέσεις κατά αμάχων και να εξασφαλίσει την ενίσχυση της ευθύνης για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να προαχθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή με τη χρήση υφιστάμενων στην περιοχή μέσων και την καταβολή μεγαλύτερων προσπαθειών για την ανάπτυξη της οικονομίας της περιοχής. Είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλιστεί με το σχέδιο δράσης που ενέκρινε το Συμβούλιο για την ισότητα των φύλων στον τομέα της αναπτυξιακής συνεργασίας ότι η διάσταση της ισότητας των φύλων θα λαμβάνεται υπόψη σε όλους τους τομείς πολιτικής.

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), γραπτώς. – (RO) Η Λαϊκή Δημοκρατία (;) του Κονγκό παρέχει το σκηνικό για μια ανθρωπιστική τραγωδία που εκτυλίσσεται μακριά από το οπτικό μας πεδίο, χωρίς αυτό να την κάνει λιγότερο σπαραξικάρδια. Ελπίζω ότι η πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να εκδώσει δήλωση όπου καταδικάζει αυστηρά όλες τις εμπόλεμες πλευρές της σύγκρουσης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και να την διανείμει σε έναν ευρύτερο κύκλο, συμπεριλαμβανομένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, θα επιφέρει βελτίωση της κατάστασης του άμαχου πληθυσμού, που είναι το πραγματικό θύμα αυτού του χωρίς νόημα πολέμου. Οι πληροφορίες για την κατάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές, καθώς οι πράξεις εξαιρετικής βιαιότητας διαπράττονται κοντά στο στρατόπεδο των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ. Οι 1.244 γυναίκες που έπεσαν θύματα βιασμού μέσα σε μόνο τρεις μήνες αυτού του έτους από εκπροσώπους όλων των δυνάμεων που εμπλέκονται σε αυτήν τη σύγκρουση δεν είναι σε καμία περίπτωση μόνο ένα στατιστικό στοιχείο. Η καθεμιά τους βιώνει το δικό της δράμα. Αυτό που είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να επαναληφθεί οποτεδήποτε χωρίς οι γυναίκες να αισθάνονται καθόλου προστατευμένες. Η κατάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό παρέχει ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ του επίσημου χαρακτηρισμού κάθε μορφής βίας βάσει του φύλου ως εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματος πολέμου.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), γραπτώς. − (PT) Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται υπό την ηγεσία της αποστολής του ΟΗΕ στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) και το εξαιρετικά δύσκολο έργο που επιτελούν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζονται. Η κατάσταση είναι ανησυχητική, καθώς οδηγεί σε μαζικούς βιασμούς αμάχων από μέλη ένοπλων παραστρατιωτικών ομάδων, απαράδεκτο πόνο, φτώχεια, εκτόπιση ανθρώπων και στην εξευτελιστική κατάσταση στα στρατόπεδα προσφύγων, καθώς και στην αναγκαστική στρατολόγηση αμάχων και παιδιών-στρατιωτών.

Ο στρατός του Κονγκό εξακολουθεί να μην διαθέτει τους ανθρώπινους, τεχνικούς και οικονομικούς πόρους για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Το ψήφισμα αυτό ενισχύει τις προτεραιότητες της κατάρτισης και των ανάλογων αμοιβών, προκειμένου να μεταρρυθμιστεί ο κογκολέζικος στρατός και να βελτιωθεί η πειθαρχία του. Επιπροσθέτως, υπογραμμίζει την ανάγκη ενίσχυσης των προσπαθειών για να τερματιστεί η δραστηριότητα των ένοπλων ομάδων και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης, τονίζει την ανάγκη ανάπτυξης στενότερης συνεργασίας μεταξύ της κυβέρνησης της ΛΔΚ και της διεθνούς κοινότητας λαμβάνοντας υπόψη τη συμμετοχή των γυναικών στην επίλυση της σύγκρουσης. Πρέπει να ξαναρχίσει άμεσα ο διάλογος χάριν της ειρηνευτικής διαδικασίας και για τον λόγο αυτόν υπερψήφισα το παρόν ψήφισμα.

  Carlos Coelho (PPE), γραπτώς. – (PT) Είναι ζωτικής σημασίας να σταματήσει η κλιμάκωση της βίας κατά τοπικών κοινοτήτων και οι πράξεις μαζικής καταστροφής όπως το κάψιμο σπιτιών, σχολείων, εκκλησιών ή ακόμα και ολόκληρων χωριών, όπως συνέβη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Οι βιασμοί και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας κατά γυναικών και παιδιών (περίπου 14 περιπτώσεις βιασμού κάθε μέρα, σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες) χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα πολέμου. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ανάπτυξη ενός γενικευμένου αισθήματος ατιμωρησίας όσον αφορά εγκλήματα που συνιστούν στην πραγματικότητα εξαιρετικά σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων. Οι δράστες πρέπει να προσαχθούν στη δικαιοσύνη και να καταδικαστούν για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Επαναλαμβάνω την έκκληση προς τα Ηνωμένα Έθνη και την κυβέρνηση του Κονγκό να ξεκινήσουν έρευνες. Επίσης, ελπίζω ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα εγκρίνει επειγόντως μέτρα για την αποτελεσματική πρόληψη περαιτέρω επιθέσεων σε βάρος του άμαχου πληθυσμού και την παροχή της απαιτούμενης συνδρομής στα θύματα. Επικροτώ την έγκριση του νόμου για τα «ορυκτά από εμπόλεμες ζώνες» στις ΗΠΑ και ελπίζω ότι η ΕΕ θα μπορέσει να δρομολογήσει παρόμοια νομοθεσία.

  Corina Creţu (S&D), γραπτώς. – (RO) Παρακολούθησα με ανησυχία και φόβο την κατάσταση που εκτυλίσσεται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την κακομεταχείριση αμάχων και ιδίως γυναικών και τη χρησιμοποίηση του βιασμού ως όπλου στις συρράξεις μεταξύ των διάφορων στρατιωτικών ομάδων που εμπλέκονται σε έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο. Συμμετείχα στην εκπόνηση αυτού του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με ελλείψεις στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, επειδή επιθυμώ να βρεθεί ένας τρόπος να κάνουμε τους υπευθύνους γι’ αυτές τις πράξεις να σέβονται τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, καθώς και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις διεθνείς δεσμεύσεις στις οποίες μετέχει η χώρα.

Επικροτώ την πρωτοβουλία που δρομολόγησαν οι ΗΠΑ, όπου εγκρίθηκε πρόσφατα ο νόμος για τα «ορυκτά από εμπόλεμες ζώνες», και το φυσικό αίτημα εκείνων που προτείνουν αυτό το ψήφισμα, οι οποίοι ζητούν από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να εξετάσει μια παρόμοια νομοθετική πρωτοβουλία ως πρόσθετο μέσο για να επηρεαστούν οι αποφάσεις των υπευθύνων για τέτοιες κατακριτέες και βάρβαρες πράξεις. Για τον λόγο αυτόν ψήφισα υπέρ της έγκρισης του ψηφίσματος αυτού.

  Marielle De Sarnez (ALDE), γραπτώς. – (FR) Πρέπει να βρούμε επειγόντως μια πολιτική λύση για την ένοπλη σύρραξη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), προκειμένου να καταστεί δυνατό να έρθει επιτέλους η ασφάλεια και η σταθερότητα στον πληθυσμό του ανατολικού Κονγκό. Αυτός είναι ο σκοπός του ψηφίσματος που ενέκρινε σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τη δημοσίευση της έκθεσης του Ύπατου Αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα την 1η Οκτωβρίου, στην οποία παρατίθενται 617 από τις σοβαρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπιστικού διεθνούς δικαίου που διαπράχθηκαν σε περίοδο δέκα ετών από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς στη ΛΔΚ. Δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων δολοφονήθηκαν και πολλοί άλλοι βιάσθηκαν, ακρωτηριάσθηκαν ή υπέστησαν άλλες μορφές βίας κατά την εν λόγω δεκαετία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πρόθυμη να στηρίξει όλες τις προσπάθειες της κυβέρνησης της ΛΔΚ και χωρών της περιοχής των Μεγάλων Λιμνών να προωθήσουν μαζί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή δίνοντας έμφαση στη συμφιλίωση, την προσωπική ασφάλεια, τη μεταρρύθμιση και ενίσχυση της δικαιοσύνης και την επιστροφή και ένταξη των προσφύγων και των εκτοπισθέντων στο εσωτερικό της χώρας.

  Edite Estrela (S&D), γραπτώς. – (PT) Υπερψήφισα αυτό το ψήφισμα, διότι καταδικάζω τη βία κατά γυναικών και παιδιών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Είναι επειγόντως αναγκαίο να ενταθεί ο αγώνας κατά της ατιμωρησίας και να σταματήσει άμεσα η βία και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτήν τη χώρα.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό βίωσε έντονη αστάθεια εξαιτίας της τεχνητής φύσης των συνόρων της και των εσωτερικών εχθροτήτων. Η εξάπλωση των πολεμικών κινημάτων και οι αγριότητες που έχουν διαπράξει αποτελούν μερικές από τις πιο θλιβερές σελίδες της ιστορίας της Αφρικής. Ο κατάλογος των τραγωδιών και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαίου μεγαλώνει τόσο γρήγορα ώστε ακόμα και οι πιο καλά πληροφορημένοι παρατηρητές δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν σωστά. Η διεθνής κοινότητα ενημερώθηκε πρόσφατα για ένα κύμα μαζικών βιασμών που δεν μπορούμε παρά να χαρακτηρίσουμε αποκρουστικούς και που αξίζει να τους καταδικάσουμε και να τους αποκηρύξουμε κατηγορηματικά. Η αντίδρασή μας στη χρήση αυτού του είδους βίας ως όπλου πολέμου –πράγμα που δυστυχώς δεν είναι κάτι καινούργιο– πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να είναι η ανεπιφύλακτη καταδίκη και η αποτελεσματική δίωξη εκείνων που είναι υλικά και ηθικά υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Το Κονγκό χρειάζεται ειρήνη και σταθερότητα, που ωστόσο δεν πρόκειται να επιτευχθούν όσο δεν έχουν ταυτοποιηθεί οριστικά και τιμωρηθεί για παραδειγματισμό άλλων οι δράστες των πιο αισχρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι χαίρουν σκανδαλώδους ατιμωρησίας.

  José Manuel Fernandes (PPE), γραπτώς. − PT) Ο Atul Khare, Βοηθός του Γενικού Γραμματέα Γραμματέα του ΟΗΕ για την Ειρηνευτική Διαδικασία, ενημέρωσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ότι από τις 30 Ιουλίου μέχρι τις 4 Αυγούστου, περισσότεροι από 500 άνθρωποι έπεσαν θύματα ομαδικών βιασμών που διαπράχθηκαν στην επαρχία του βόρειου Κίβου από τις Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντα (FDLR), μια αντάρτικη ομάδα Χούτου, και από την πολιτοφυλακή Mai Mai.

Καταδικάζω σθεναρά αυτόν τον ομαδικό βιασμό, καθώς και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και επικροτώ το αίτημα προς τα Ηνωμένα Έθνη και την κυβέρνηση της ΛΔΚ να διενεργήσουν αμερόληπτη και εις βάθος έρευνα όλων των συμβάντων και να εξασφαλίσουν ότι οι υπεύθυνοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και θα διωχθούν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Καταδικάζουμε κατηγορηματικά τους βιασμούς γυναικών και παιδιών και όλες τις άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η παύση τέτοιων πράξεων θα καταστεί δυνατή μόνο όταν τερματιστεί η ξένη στρατιωτική παρουσία και οι εξωτερικές επεμβάσεις στη χώρα, καθώς συνιστούν παράγοντες που τρέφουν τη σύγκρουση. Οι αποστολές του ΟΗΕ και της ΕΕ απέδειξαν ήδη ότι δεν αποτελούν τη λύση, αλλά είναι μέρος του προβλήματος. Η πολιτική μας ομάδα πρότεινε να ζητηθεί ο τερματισμός «των αποστολών EUPOL και EUSEC στη ΛΔΚ, οι οποίες, με την εκπαίδευση των δυνάμεων ασφαλείας που διαπράττουν εγκλήματα κατά του αμάχου πληθυσμού της χώρας, συνέβαλαν ομολογουμένως αρνητικά στην κλιμάκωση της βίας και στην κατάσταση της χώρας».

Η πλειοψηφία του Σώματος προτίμησε να απορρίψει αυτήν την πρόταση και τάχθηκε με εκείνους που θέλουν να διατηρηθεί η σύγκρουση και να επωφεληθούν από αυτήν. Η ειρήνη θα επιτευχθεί μόνο με μια πολιτική συμφωνία μεταξύ των διάφορων παραγόντων τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Η συμφωνία πρέπει, φυσικά, να συμπεριλαμβάνει τις χώρες της περιοχής και ιδίως τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, που παραβιάζουν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της ΛΔΚ και διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στη σύγκρουση. Πρώτα απ’ όλα, όμως, πρέπει να συμπεριλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους κύριους παράγοντες που επωφελούνται από μια οικονομία πολέμου που συντηρείται με την πώληση σημαντικών ορυκτών, τα οποία χρησιμοποιούν εταιρείες των ΗΠΑ και της Ευρώπης για την παραγωγή τμημάτων υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων.

  Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Οι σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των συστηματικών και μαζικών βιασμών, που σημειώθηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι πραγματικά συγκλονιστικές. Μολονότι οι εξουσίες του Σώματος στον τομέα αυτόν είναι περιορισμένες, είναι σημαντικό να καταδικάσουμε ομόφωνα αυτές τις αγριότητες και, ως εκ τούτου, υποστήριξα το σημερινό ψήφισμα.

  Sabine Lösing (GUE/NGL), γραπτώς. – (DE) Καταδικάζω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τους μαζικούς βιασμούς και τις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Επικροτώ ιδιαίτερα τη συμπερίληψη και την έγκριση αυτής της καταδίκης στην κοινή πρόταση ψηφίσματος. Ωστόσο, καταψήφισα την κοινή πρόταση ψηφίσματος, επειδή σε αυτά τα εγκλήματα εμπλέκονται, μέχρι και σήμερα, σε μεγάλο βαθμό στρατιωτικές και αστυνομικές μονάδες του Κονγκό που εκπαιδεύονται από το 2005 από τις αποστολές EUPOL και EUSEC της ΕΕ. Η κοινή πρόταση ψηφίσματος στηρίζει και επιδοκιμάζει απερίφραστα αυτές τις αποστολές εκπαίδευσης. Είμαι υπέρ της άμεσης παύσης αυτών των αποστολών, καθώς είχαν αρνητική συμβολή στην κλιμάκωση της βίας και στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, εκπαιδεύοντας δυνάμεις ασφαλείας που ενεπλάκησαν επανειλημμένα στις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού του Κονγκό. Επιπροσθέτως, ο στρατός και η αστυνομία που εκπαιδεύτηκαν από την ΕΕ υποστηρίζουν τον κατασταλτικό μηχανισμό του διεφθαρμένου καθεστώτος Kabila.

  Nuno Melo (PPE), γραπτώς. − (PT) Η ΕΕ δεν μπορεί να παραμείνει απαθής ως προς τις διάφορες ένοπλες συρράξεις που σημειώνονται περιστασιακά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η βία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό διαιωνίζεται εδώ και αρκετά χρόνια σκοτώνοντας ή εκτοπίζοντας ή καθιστώντας άστεγους εκατομμύρια ανθρώπους.

Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενθαρρυνθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτήν τη σύγκρουση να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, προκειμένου ο πληθυσμός αυτών των περιοχών να μπορέσει να ζήσει και πάλι ειρηνικά. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις επιτόπου αποστολές των Ηνωμένων Εθνών για να μετριαστούν τα βάσανα ολόκληρου του πληθυσμού, με ιδιαίτερη έμφαση στους ηλικιωμένους, τις γυναίκες και τα παιδιά.

  Alexander Mirsky (S&D) , γραπτώς. – (LV) Πολύ πρόσφατα, περισσότεροι από 500 άνθρωποι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έπεσαν θύματα μαζικού ομαδικού βιασμού. Ένοχοι γι’ αυτόν τον μαζικό βιασμό είναι τα μέλη διάφορων ένοπλων συμμοριών στην ανατολική ΛΔΚ. Υποστηρίζω απόλυτα αυτό το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα θα ήθελα να προσθέσω πως, λαμβάνοντας υπόψη ότι το στρατόπεδο των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη όπου σημειώθηκαν αυτές οι σεξουαλικής φύσεως επιθέσεις και παρ’ όλα αυτά ο ΟΗΕ δεν απέτρεψε αυτό το συγκλονιστικό συμβάν, πρέπει να σχηματίσουμε μια εικόνα για τη δράση της βάσης του ΟΗΕ στην ανατολική ΛΔΚ. Πρέπει να βρούμε τα ονόματα των υπεύθυνων διοικητών του ΟΗΕ. Θα θέλαμε επίσης να μάθουμε αν οι αξιωματικοί και τα στρατεύματα της βάσης του ΟΗΕ γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται εκεί. Μου φαίνεται ότι δεν τον γνωρίζουν, και ότι αυτό το μαζικό έγκλημα που αποτελεί εμπαιγμό του διεθνούς δικαίου διαπράχθηκε χάρη στη σιωπή τους. Το γεγονός ότι ο ΟΗΕ δεν εκτελεί την άμεση αποστολή του είναι εγκληματικό.

  Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς τις βίαιες αγριότητες που εξακολουθούν να σημειώνονται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις περιγράψουμε μία προς μία. Ομαδικοί βιασμοί, ακρωτηριασμοί, απρόκλητη βία, λεηλασία, βρώμικοι φόνοι, για να μην μιλήσουμε για τον καθημερινό εμπαιγμό των πλέον θεμελιωδών ελευθεριών σε ένα κράτος που βρίσκεται σε πλήρη παρακμή. Μπορούμε να προσθέσουμε την ατιμωρησία στην απουσία οποιασδήποτε δράσης ή αντίδρασης, αποτέλεσμα της ανυπαρξίας συστήματος δικαιοσύνης, καθώς και τις κονγκολέζικες αρχές που παραιτούνται αντί να ανταποκριθούν στο ουσιώδες καθήκον να προστατεύσουν τους πολίτες τους. Το ψήφισμα αυτό, το τρίτο του είδους του, απευθύνεται στους επικεφαλής των κονγκολέζικων αρχών, αλλά και στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αρχές που δεν μπορούν πλέον να αρνούνται να εμπλακούν. Έχουν καθήκον να ενεργήσουν και να προστατεύσουν τους ανθρώπους, συγκεκριμένα μέσω της Αποστολής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (MONUSCO) που βρίσκεται στην περιοχή. Πρέπει να διευκολύνουν την αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή και να συνεισφέρουν στην εγκαθίδρυση ενός κράτους που θα μπορεί να ασκεί πλήρως τις κύριες λειτουργίες του και θα είναι επιτέλους σε θέση να εξασφαλίσει τον σεβασμό του κράτους δικαίου.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Ελπίζω ότι οι κύριοι παράγοντες στην περιοχή θα λάβουν υπόψη αυτό που μόλις ψηφίσαμε. Καταδικάζουμε σθεναρά τον μαζικό βιασμό και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σημειώθηκαν μεταξύ της 30ής Ιουλίου και της 4ης Αυγούστου σε βάρος τουλάχιστον 500 γυναικών και παιδιών στην επαρχία του βόρειου Κίβου από τις Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντα (FDLR), μια αντάρτικη ομάδα Χούτου, και από την πολιτοφυλακή Mai Mai, καθώς και αυτούς που έλαβαν χώρα σε άλλες περιοχές του βόρειου και του νότιου Κίβου. Καλούμε όλους τους παράγοντες να εντείνουν τον αγώνα κατά της ατιμωρησίας και να σταματήσουν άμεσα τη βία και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ΛΔΚ και ιδίως στο βόρειο Κίβου. Υπογραμμίζουμε την ανάγκη για περαιτέρω προσπάθειες, προκειμένου να τερματιστεί η δράση τοπικών και ξένων ενόπλων δυνάμεων στα ανατολικά της ΛΔΚ. Καλούμε επίσης τον ΟΗΕ και την κυβέρνηση της ΛΔΚ να διενεργήσουν αμερόληπτη και εις βάθος έρευνα όλων των συμβάντων και να εξασφαλίσουν ότι οι υπεύθυνοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και θα διωχθούν σύμφωνα με το δίκαιο του Κονγκό και το διεθνές δίκαιο.

  Oreste Rossi (EFD), γραπτώς. – (IT) Δυστυχώς, πολλές χώρες του κόσμου δεν σέβονται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Απεναντίας, είναι ένοχες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, πολέμους, σεξουαλική και κάθε άλλου είδους βία σε βάρος ανδρών, γυναικών και παιδιών. Μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στην περιοχή των ορυχείων του ανατολικού Κονγκό και μόνο, έπεσαν θύματα ομαδικών βιασμών περισσότεροι από 500 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων παιδιά, κορίτσια και γυναίκες, ακόμη και ηλικίας 75 ετών. Όλα αυτά συνέβησαν κοντά σε ένα στρατόπεδο του ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ όχι μόνο δεν επενέβη, αλλά υποκρίθηκε μάλιστα ότι δεν γνώριζε τι συνέβαινε για εβδομάδες Σύμφωνα με εσωτερικές εκτιμήσεις, μέχρι τώρα έχουν χάσει τη ζωή τους περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να υποστηρίξω ολόψυχα αυτό το ψήφισμα με το οποίο το Κοινοβούλιο τάσσεται στο πλευρό των πιο αδύναμων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων.

  Joanna Senyszyn (S&D), γραπτώς. – (PL) Υποστήριξα το ψήφισμα σχετικά με τις ελλείψεις στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Θεωρώ ότι θα πρέπει να εγκριθεί επειγόντως και κατά προτεραιότητα. Στις αρχές Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί Κοινοβουλευτική Συνέλευση Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ στην Κινσάσα. Αυτό το ψήφισμα θα μπορούσε να στείλει ένα σημαντικό μήνυμα στις αρχές και τους κατοίκους του Κονγκό. Θα ήταν ένα μήνυμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προτίθεται να εντείνει τις προσπάθειές της για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην περιοχή αυτή, να εξετάσει τους υφιστάμενους μηχανισμούς βοήθειας, να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης και, πρώτα απ’ όλα, να σταθεί σταθερά αντιμέτωπη στη βία κατά των γυναικών και των παιδιών και να δώσει τέλος στην ατιμωρησία των υπευθύνων.

  Marc Tarabella (S&D), γραπτώς. – (FR) Είμαι πολύ ικανοποιημένος με την έγκριση του κανονισμού σχετικά με τις ελλείψεις στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Το ψήφισμα ρίχνει φως στις διάφορες παραβιάσεις που διαπράττονται σε βάρος γυναικών του Κονγκό ως όπλο πολέμου και τις καταδικάζει. Αυτές οι αγριότητες καταστρέφουν εδώ και καιρό τη χώρα. Επαναλαμβάνω και πάλι την ανάγκη να αγωνιστούμε κατά της ατιμωρησίας που κυριαρχεί στην περιοχή και ζητώ από την Επιτροπή να εκπονήσει το συντομότερο δυνατό νομοθετική πρωτοβουλία βάσει του παραδείγματος του αμερικανικού νόμου για τα «ορυκτά από εμπόλεμες ζώνες».

  Viktor Uspaskich (ALDE), γραπτώς. – (LT) Κυρίες και κύριοι, ανησυχώ πολύ για τα γεγονότα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες γυναίκες και παιδιά βιάσθηκαν τους τελευταίους μήνες. Έμεινα αποσβολωμένος ως πολιτικός, ακόμα δε περισσότερο ως πατέρας και ως άντρας. Είναι τρομερό. Οι ένοχοι πρέπει να βρεθούν, να διωχθούν και να τιμωρηθούν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Εμείς, η διεθνής κοινότητα, αποτύχαμε. Ωστόσο, αποτύχαμε επίσης πολύ πιο κοντά στις πατρίδες μας, στη δική μας επικράτεια. Πάντα σπεύδουμε να καταδικάσουμε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ζητήσουμε να αναληφθεί επειγόντως δράση. Όταν όμως η προσοχή στρέφεται σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός της ΕΕ, συνήθως η αντίδραση είναι περιορισμένη. Η ΕΕ θα πληγεί από μια τεράστια κρίση εμπιστοσύνης αν δεν μειώσει το χάσμα ανάμεσα στις αξιέπαινες καταδίκες εγκλημάτων που διαπράττονται έξω από την ΕΕ και τις ενέργειες που γίνονται εδώ στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν θα πρέπει να συμβαίνει αυτό. Η Συνθήκη της Λισαβόνας προσφέρει νέες δυνατότητες ενίσχυσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, που τώρα είναι δεσμευτικός όχι μόνο για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, αλλά και για τα κράτη μέλη. Έτσι, είναι μέσα στις δυνατότητές μας να καλύψουμε αυτό το κενό ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα εντός της ΕΕ, πρέπει όμως να ενεργήσουμε τώρα.

  Anna Záborská (PPE), γραπτώς. – (SK) Κυρίες και κύριοι, μεταξύ της 30ής Ιουλίου και της 4ης Αυγούστου 2010 σημειώθηκαν στο ανατολικό τμήμα του Κονγκό μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σεξουαλική βία κατά παιδιών, γυναικών, αλλά και ανδρών. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου συνεχίζεται μέχρι σήμερα και εξαπλώνεται με ανησυχητικό ρυθμό σε ολόκληρη την περιοχή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύθηκε μακροπρόθεσμα απέναντι σε ολόκληρη την αφρικανική περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, μέρος της οποίας ανήκει στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Εντούτοις, οι προσπάθειές μας για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή δεν είχαν μέχρι τώρα απτά αποτελέσματα. Το σημερινό μας ψήφισμα είναι άλλη μία έκκληση του Κοινοβουλίου να σταματήσουν οι επιθέσεις κατά του άμαχου πληθυσμού στις ανατολικές επαρχίες του Κονγκό και να παρασχεθεί στα θύματα η στοιχειώδης υγειονομική, κοινωνική, ανθρωπιστική και νομική συνδρομή. Για κάθε ένοπλη σύρραξη υπάρχει μια πολιτική λύση, αλλά πρέπει να υπάρχει η βούληση να βρεθεί μια τέτοια λύση. Η ασφάλεια και η σταθερότητα του ανατολικού Κονγκό παραμένει για τον λόγο αυτόν κυρίως ευθύνη της κυβέρνησης της χώρας. Η οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια είναι σημαντική, όμως από μόνη της δεν αρκεί. Χαίρομαι διότι το Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε και πάλι σαφώς με την ψήφο των μελών του ότι στη δέσμευσή μας για το Κονγκό συμπεριλαμβάνεται μια σαφής δήλωση για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε φορά που παραβιάζονται στην περιοχή. Για τον λόγο αυτόν υποστήριξα το υποβληθέν ψήφισμα και είμαι πεπεισμένη ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα βρει αποτελεσματικούς μηχανισμούς για να εφαρμοστούν στην πράξη οι συστάσεις του ψηφίσματος.

- Πρόταση ψηφίσματος: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής (RC-B7-0541/2010)

  Roberta Angelilli (PPE), γραπτώς. – (IT) Τις τελευταίες εβδομάδες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ολόκληρη η διεθνής κοινότητα κινητοποιήθηκαν για την υπεράσπιση της Sakineh, αλλά και όλων των ανδρών και γυναικών που ζουν υπό τις ίδιες συνθήκες στο Ιράν και σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου όπου συνεχίζονται οι παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Μέχρι σήμερα υπάρχουν 154 χώρες στον κόσμο που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή. Ενενήντα έξι από αυτές την κατήργησαν για όλα τα αδικήματα, οκτώ τη διατήρησαν μόνο για εξαιρετικά εγκλήματα όπως τα εγκλήματα πολέμου, έξι κήρυξαν μορατόριουμ στις εκτελέσεις και σαράντα τέσσερις την κατήργησαν εκ των πραγμάτων, δηλαδή πρόκειται για χώρες όπου δεν εκτελέστηκε καμία θανατική ποινή για τουλάχιστον δέκα χρόνια ή οι οποίες έχουν δεσμευτεί να μην εφαρμόζουν τη θανατική ποινή. Σε πολλές χώρες δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των ανθρώπων που καταδικάζονται· μάλιστα σε έναν μικρό αριθμό χωρών εξακολουθούν να εκτελούνται παιδιά παραβάτες. Όλα αυτά συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου όπως κατοχυρώνεται στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Συνεπώς, επαναλαμβάνω την αντίθεσή μου στη θανατική ποινή σε κάθε περίπτωση και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, με την ελπίδα ότι θα καταργηθεί το συντομότερο δυνατό.

  Elena Băsescu (PPE), γραπτώς. – (RO) Τα τελευταία έτη σημειώθηκε πολλά υποσχόμενη πρόοδος προς την κατάργηση της θανατικής ποινής. Ο αριθμός των χωρών που σταμάτησαν οριστικά να χρησιμοποιούν αυτήν τη μορφή ποινής ανήλθε στις 95. Στην πραγματικότητα, η τακτική χρήση της περιορίστηκε σε δύο περιοχές στον κόσμο: την Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την εφαρμογή παγκόσμιου μορατόριουμ συνεισέφεραν σημαντικά στην επίτευξη αυτών των αποτελεσμάτων. Η ΕΕ συνεχίζει επίσης να αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή χρηματοδότησης οργανώσεων που αγωνίζονται κατά της θανατικής ποινής. Πιστεύω, ωστόσο, ότι οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αυτών των οργανώσεων πρέπει να αποκτήσουν την αναγκαία πολιτική στήριξη. Επειδή η πρόταση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παρέχει εν προκειμένω σημαντική στήριξη, την υπερψήφισα. Ωστόσο, παρά τη θετική πρόοδο, 58 χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή, ενώ οι στατιστικές για τον αριθμό των ανθρώπων που καταδικάζονται σε θάνατο είναι ανησυχητικές. Πέρυσι, περισσότεροι από 700 άνθρωποι εκτελέστηκαν, χωρίς να υπολογίζονται εδώ οι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι που υποθέτουμε ότι καταδικάστηκαν σε θάνατο στην Κίνα. Ως εκ τούτου, θα ήθελα να υπογραμμίσω την ανάγκη να αυξηθούν οι προσπάθειες επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης. Ακόμα και σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, μεγάλος αριθμός πολιτών θα συμφωνούσε με την καθιέρωση της θανατικής ποινής.

  Jean-Luc Bennahmias (ALDE), γραπτώς. – (FR) Επ’ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας κατά της θανατικής ποινής που θα εορταστεί στις 10 Οκτωβρίου για όγδοη συνεχή χρονιά, εμείς ως βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα θέλαμε να εγκρίνουμε ένα ψήφισμα για να δώσουμε έμφαση στη δέσμευσή μας για την κατάργηση της θανατικής ποινής και στην επιθυμία μας να δούμε να υιοθετείται σε ολόκληρο τον κόσμο αυτή η αρχή της αντίθεσης στη θανατική ποινή. Μολονότι 43 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή, το παρόν ψήφισμα καλεί τα κράτη μέλη που συνεχίζουν να την εφαρμόζουν να κηρύξουν μορατόριουμ στις εκτελέσεις. Στόχος είναι η επίτευξη της πλήρους κα