Pełne sprawozdanie z obrad

Czwartek, 25 listopada 2010 r. - Strasburg

5. Przepisy dotyczące konkurencji w zakresie ogólnych umów o współpracę (debata)

  Przewodniczący – Następnym punktem posiedzenia jest debata w sprawie pytania ustnego skierowanego do Komisji przez panią poseł Bowles w imieniu Komisji Gospodarczej i Walutowej w sprawie przeglądu w sprawie przeglądu zasad konkurencji w odniesieniu do współpracy horyzontalnej (O-0131/2010 – B7-0565/2010).

  José Manuel García-Margallo y Marfil, w zastępstwie autora – (ES) Pani Przewodnicząca, Panie Komisarzu! 31 grudnia bieżącego roku stracą moc dwa rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych – jedno odnosi się do porozumień specjalizacyjnych, drugie do badań i rozwoju. Komisja sporządziła dwa wnioski legislacyjne, dwa przedłożone temu Parlamentowi wnioski dotyczące rozporządzeń, które mają zastąpić wspomniane rozporządzenia tracące moc.

Od przyjęcia pierwotnych przepisów upłynęło wiele czasu. Wprowadzono ważne zmiany w prawodawstwie, szczególnie pakiet modernizacyjny z 2003 roku, wydano niezwykle ważne wyroki sądowe w tym obszarze, a Komisja wyciągnęła wiele praktycznych wniosków.

Komisja otwarła dwie rundy konsultacji z zainteresowanymi stronami, co jest słuszną praktyką z punktu widzenia dobrego stanowienia prawa i uzyskania wsparcia obywateli. Powstaje jednak następujące zasadnicze pytanie: jak Komisja zamierza wykorzystać odpowiedzi zainteresowanych w trakcie konsultacji? Czy zamierza je uwzględnić, czy opinie te zostaną po prostu wyrzucone do kosza? W związku z tym Parlament oraz Komisja Spraw Gospodarczych i Walutowych pragnie się dowiedzieć sześciu rzeczy. Które propozycje oraz konkretne pomysły przedstawione przez zainteresowane strony zamierza uwzględnić Komisja w trakcie projektowania i sporządzania tych rozporządzeń i nadawania im realnych kształtów?

Po drugie, co Komisja sądzi o porozumieniach horyzontalnych nieobjętych zakresem rozporządzeń w sprawie wyłączeń dotyczących specjalizacji i badań oraz rozwoju? Co powiedziały zainteresowane strony w trakcie tej rundy konsultacji? Jakie korzyści – z punktu widzenia branży, gospodarki realnej i ochrony konkurencji – wypłyną z zaproponowania, by nowe rozporządzenia objęły umowy horyzontalne nieobjęte zakresem dwóch omawianych tu rozporządzeń w sprawie wyłączeń grupowych? Czy Komisja zamierza uwzględnić te porozumienia w sporządzanych przez siebie rozporządzeniach? Tak czy nie? Pytanie jest stosunkowo jasne.

Trzeci problem szeroko omawiany w Komisji Gospodarczej i Walutowej to temat tak zwanych „zasadzek patentowych”, które, jak pan komisarz wie, mają miejsce, gdy jedna z instytucji uczestnicząca w ustanawianiu norm zataja informacje na temat posiadanych przez siebie patentów lub patentów, które planuje zarejestrować w przyszłości. Powoduje to poważne szkody i niedogodności u tych firm, które dysponują tymi informacjami i zobowiązują się działać w zgodzie z przyjętymi parametrami.

Kwestia, która tu powstaje, jest osobliwa, ponieważ w grę wchodzą zakłócenia konkurencji i bariery na rynku krajowym – a to jest ciężki grzech naszej instytucji; czy przygotowując nowe rozporządzenia, Komisja zamierza zająć się problemem „zasadzek patentowych”, a jeżeli nie zamierza, to czy nie uważa, że konieczne będą przepisy uzupełniające, specyficzne dla sektora, tak by możliwe było zapobieganie naruszeniom praw patentowych? Czy Komisja zobowiązuje się zapewnić zintegrowane, spójne ramy prawne bez sprzeczności między przepisami dotyczącymi konkurencji a przepisami sektorowymi w dziedzinie praw własności intelektualnej?

Pytania piąte i szóste dotyczą zarządzania gospodarczego, czy też – jeśli Państwo wolą – zarządzania konkurencją. Dowiedzieliśmy się, że musimy zapewnić zbieżność z innymi organami ds. konkurencji. A zatem ważne jest, byśmy dowiedzieli się, w jakim stopniu Komisja, przygotowując te rozporządzenia, posłużyła się orzeczeniami sądowymi organów krajowych i międzynarodowych.

Ostatnie pytanie dotyczy kwestii szczególnie drażliwej dla mojej komisji, i z pewnością pan poseł Schwab będzie miał coś w tej sprawie do powiedzenia. Kwestia ta dotyczy łańcucha dystrybucji produktów żywnościowych. Oczywiste jest, że istnieje nierówność pod względem warunków między producentami, rolnikami, z jednej strony, a dużymi sieciami z drugiej. Czy Komisja zamierza coś uczynić, by zagwarantować równe, sprawiedliwe traktowanie słabszej strony tej umowy? Oto pytania, na które chciałbym, żeby odpowiedział Pan w sposób możliwie jak najbardziej pełny, jasny i dokładny.

  Maroš Šefčovič, wiceprzewodniczący Komisji – Pani Przewodnicząca! Pragnę gorąco podziękować szanownemu posłowi za to pytanie, ponieważ to zaiste bardzo ważny obszar odpowiedzialności Unii Europejskiej.

Konkurujące ze sobą firmy często ze sobą współdziałają, na przykład w zakresie badania i rozwoju, produkcji, zakupów, standaryzacji produktów i wymiany informacji. Jak Państwo wiedzą, może to być korzystne dla konsumentów i prowadzić do obniżenia cen, zwiększenia wyboru oraz poprawy jakości produktów. Omawiane tu umowy horyzontalne – możemy je nazwać horyzontalnymi, ponieważ współpracujące ze sobą przedsiębiorstwa działają na tym samym poziomie łańcucha dostaw – umożliwiają przedsiębiorstwom reagowanie na rosnącą presję konkurencyjną i na zmianę ich miejsca na rynku w wyniku globalizacji.

Jednakże istnieje również ryzyko, że tego rodzaju umowy mogą stwarzać problemy związane z konkurencją, na przykład w przypadku gdy strony uzgadniają ceny, współdzielą ze sobą rynek lub określają limity produkcji. Komisja poświęciła ostatnie dwa lata na przegląd wytycznych w sprawie konkurencji w odniesieniu do umów horyzontalnych, przeprowadzając, między innymi, dogłębną ocenę oraz szerokie konsultacje. Nowe przepisy, które powinny zostać przyjęte do końca roku, będą o wiele bardziej szczegółowe, przyjazne dla użytkownika i przejrzyste, zapewniając tym samym lepsze wytyczne dotyczące dopuszczalnych rodzajów współpracy.

Jak zawsze, Komisja musiała zapewnić delikatną równowagę między potrzebami różnych zainteresowanych stron. Dwa główne elementy nowych przepisów w sprawie konkurencji dotyczą ustanawiania norm i wymiany informacji. W odpowiedziach na konsultacje społeczne około dwóch trzecich zainteresowanych stron odniosło się do normalizacji.

Dobrze funkcjonujący system ustanawiania norm ma zasadnicze znaczenie dla całej europejskiej gospodarki, a w szczególności dla sektora technologii informatycznych i komunikacyjnych. W wytycznych horyzontalnych promowany jest system ustanawiania norm charakteryzujący się przejrzystością i zapewniający przewidywalność kosztów licencjonowania praw własności intelektualnej. Taki system wymaga prób zapewnienia równowagi między często rozbieżnymi interesami przedsiębiorstw o różnym modelu biznesowym, uczestniczących w procesie wyznaczania norm. Na jednym końcu spektrum znajduje się innowator, a na drugim producent – i każdy z nich ma rożne priorytety i potrzeby.

Nowe przepisy zapewnią zarówno wystarczające zachęty do dalszych innowacji, jak i przeniesienie tradycyjnych korzyści ze standaryzacji na konsumenta. Aby uniknąć konieczności oceniania umów w sprawie ustanawiania norm pod kątem przepisów dotyczących konkurencji i aby zapewnić im miejsce w tzw. „bezpiecznym porcie” – co oznacza, że uznaje się je za zgodne z przepisami dotyczącymi konkurencji – należy spełnić trzy podstawowe warunki.

Pierwszym z nich jest prowadzenie przez każdą organizację normalizacyjną wyważonej polityki w zakresie praw własności intelektualnej, co obejmuje ujawnianie w dobrej wierze istotnych praw własności intelektualnej, a także zobowiązanie się do ich licencjonowania na sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących warunkach. Drugim warunkiem jest otwartość i przejrzystość procesu normalizacji, tak by wszystkie zainteresowane podmioty miały możliwość uczestniczenia w nim. Trzecim warunkiem jest przejrzystość procesu normalizacji, umożliwiająca zainteresowanym stronom zasięganie informacji nt. przyszłych, bieżących i zakończonych prac.

Wspomniano również o „zasadzkach patentowych”. Dotychczasowe doświadczenia, zarówno w UE, jak i w USA, świadczą o tym, że zasadzki patentowe mogą stanowić realny problem, uniemożliwiając branży oparty na rzetelnych informacjach wybór technologii dostępnej w ramach normy w oparciu o kryterium potencjalnego kosztu. Podejście Komisji polega na daniu organizacjom normalizacyjnym zachęt do określania jasnych zasad ujawniania informacji o patentach. Nie likwiduje ono wprawdzie ryzyka, ale je ogranicza.

Dla kontrastu, w przypadku umów w sprawie badań i rozwoju zawieranych przez ograniczoną liczbę podmiotów – zazwyczaj tylko dwa – w wyniku wspomnianych konsultacji społecznych ujawniono, że zainteresowane strony uznały, iż nie ma de facto żadnego realnego zagrożenia zasadzkami patentowymi, ponieważ strony są zachęcane do wprowadzania innowacji na rynek, a wszelkie potencjalne problemy mogą być rozwiązywane z góry za pomocą zapisów umownych między stronami.

Przejdę teraz do wymiany informacji: może być ona korzystna z punktu widzenia konkurencyjności, jeśli umożliwia przedsiębiorstwom gromadzenie ogólnych danych nt. rynku, umożliwiających im lepsze służenie klientom. Istnieją jednak również sytuacje, w których wymiana informacji rynkowych może być przedmiotem nadużyć, na przykład gdy przedsiębiorstwa wykorzystują informacje podlegające szczególnej ochronie, by koordynować postępowanie. W związku ze zdecydowanymi żądaniami zainteresowanych stron wytyczne zawierają nowy rozdział określający ogólne zasady oceny wymiany informacji pod względem konkurencji.

Ostatnia kwestia podniesiona przez Parlament była związana z zagadnieniem spółdzielni zakupowych. Komisja konsekwentnie twierdzi, że wspólne grupy zakupowe zrzeszające mniejszych detalistów mogą być korzystne z punktu widzenia konkurencji, szczególnie w konfrontacji z dużymi dostawcami. Od 2000 roku wytyczne horyzontalne zawierają pozytywną ocenę tego rodzaju współpracy do określonej granicy udziału w rynku. W wyniku przeglądu Komisja proponuje uznanie umów zakupu – o ile udział rynkowy uczestników nie przekracza 20 % – za zgodne z przepisami dotyczącymi konkurencji. Ale Komisja jest również świadoma, że międzynarodowe sojusze zakupowe między dużymi detalistami mogą mieć negatywny wpływ na konkurencję – powstają tu kwestie, które należy rozpatrywać w kontekście prac Komisji nad lepszym funkcjonowaniem zaopatrzenia w żywność.

  Arturs Krišjānis Kariņš , w imieniu grupy PPE – (LV) Pani Przewodnicząca, Panie Komisarzu! Nikt nie lubi przepłacać za towary, o których prawdziwej wartości nie ma zielonego pojęcia. Podobnie nie lubimy przepłacać w wyniku niegodnej umowy między przedsiębiorstwami. Polityka w zakresie konkurencyjności w Unii Europejskiej była jak dotąd ukierunkowana na nieuczciwe przedsiębiorstwa. Uregulowanie horyzontalnej współpracy między przedsiębiorstwami jest jednym ze sposobów pomyślnego rozwiązania przez Komisję problemu konkurencji, w przypadku którego przedsiębiorstwa współpracują ze sobą w takich sprawach jak badania i rozwój, pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych, dystrybucja wspólnych towarów i normalizacja. Należy z zadowoleniem przyjąć uwagę, jaką poświęcono kwestii normalizacji nowych przepisów dotyczących współpracy między przedsiębiorstwami. Umożliwi to przedsiębiorstwom i sektorom dokonywanie czytelnego wyboru patentów, które pragną wykorzystać. Każda norma jest oparta na patentach zarejestrowanych przez inwestorów i przedsiębiorstwa. Aby wprowadzić daną normę, konieczne jest posiadanie wiedzy co do tego, jakie konkretne rozwiązanie technologiczne jest oferowane i jakie wynagrodzenie spodziewa się uzyskać właściciel patentu z tytułu wykorzystywania jego patentu. Dlatego też powinniśmy wspierać mechanizm, dzięki któremu – w trakcie wyboru normy – zainteresowane strony będą w pełni świadome plusów i minusów tego czy innego wynalazku, a także ceny, jaką będą uiszczały za korzystanie z patentu. W życiu codziennym lubimy wybierać w oparciu o rzetelne informacje, dlatego też zupełnie nie dziwi, że przedsiębiorstwa inwestujące znaczne środki w opracowywanie i wytwarzanie nowych technologii z wysoką wartością dodaną również chcą mieć możliwość dokonywania takiego wyboru. Moim zdaniem nowe przepisy w sprawie współpracy horyzontalnej między przedsiębiorstwami przynajmniej częściowo pomogą przedsiębiorstwom uniknąć przepłacania za korzystanie z patentów. Dziękuję za uwagę.

  Antolín Sánchez Presedo, w imieniu grupy S&D – (ES) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Konkurowanie nie jest przeciwieństwem współpracy. Istnieją zawierane między konkurującymi ze sobą na tym samym poziomie rynku przedsiębiorstwami umowy o współpracy, które są konkurencyjne i zgodne z pierwotnym źródłem unijnego prawa.

Ze względu na bezpieczeństwo prawne, z uwagi na złożoność tematu i równowagę, jaką należy zapewnić, przedsiębiorstwa muszą dysponować narzędziami umożliwiającymi im stwierdzenie, które porozumienia horyzontalne naruszają zakazy określone w traktacie i ograniczają konkurencję.

Obecny czas ma decydujące znaczenie, ponieważ wytyczne dotyczące porozumień horyzontalnych mają już dziesięć lat, a z końcem roku tracą moc rozporządzenia dotyczące porozumień specjalizacyjnych i porozumień w sprawie innowacji i rozwoju. Unia musi zatem bezzwłocznie uaktualnić te instrumenty i nie może sobie pozwolić na luksus luki prawnej, powodującej wątpliwości oraz niepewność i paraliżującej działalność przedsiębiorstw.

Byłoby to niedopuszczalne obciążenie dla naszej gospodarki i wielka nieodpowiedzialność w sytuacji kryzysu wymagającego inicjatyw na rzecz ożywienia i stymulowania działalności przedsiębiorstw. Ponadto, jako że czas trwania przeglądu przedłużono do 31 grudnia 2022 r., Unia musi wyposażyć europejski przemysł w środki, które umożliwią mu sprostanie zasadniczym zmianom, jakie nastąpią na międzynarodowej arenie gospodarczej w nadchodzących latach.

Kilka miesięcy temu – za prezydencji hiszpańskiej – Unia Europejska przyjęła strategię 2020, która stanowi poważne zobowiązanie do budowania zintegrowanego społeczeństwa opartego na wiedzy i innowacji. Nowe ramy legislacyjne muszą wspierać rozwój inteligentnej, spójnej gospodarki, zdolnej do spajania sieci przedsiębiorstw i do wykorzystania synergii istniejącej między przedsiębiorstwami poprzez umowy promujące normalizację, specjalizację, badania i rozwój korzystne dla europejskich konsumentów, ale również poprzez umowy przyczyniające się do rozwijania wspólnej produkcji, zakupu, handlu i promowania spółdzielni i grup biznesowych, szczególnie wśród małych i średnich przedsiębiorstw.

Popieramy zamysł Komisji, by wykorzystać ten pakiet inicjatyw do zwiększania efektywności, promowania postępu naukowo-technicznego, zapewniania korzyści końcowym odbiorcom; krótko mówiąc – do poprawy ogólnej konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju naszych przedsiębiorstw.

  Sylvie Goulard, w imieniu grupy ALDE – (FR) Pani Przewodnicząca! Posłowie – szczególnie moi koledzy García-Margallo y Marfil i Sánchez Presedo – wiele mówili o ożywionych dyskusjach, które toczyliśmy w Komisji Gospodarczej i Walutowej, a także o potrzebie szybkiego przyjęcia sprawozdań – mówił o tym przed chwilą pan Sánchez Presedo – które umożliwiłyby doprecyzowanie zakresu działalności naszych przedsiębiorstw. Ograniczę się do dwóch uwag, które mają raczej charakter ogólny i polityczny.

Po pierwsze, kryzys skłonił mieszkańców wszystkich naszych krajów do ograniczenia działalności i wzbudził nastroje nacjonalistyczne i protekcjonistyczne, dlatego też my, posłowie do PE, jesteśmy szczególnie czujni, gdy w grę wchodzi poszanowanie rynku wewnętrznego i zapobieganie jego rozpadowi. W tym względzie stoimy przed wyzwaniem – widzę, że niektórzy moi koledzy z komisji potakują. To bardzo ważne i wiemy, że komisarz Barnier pracuje nad tym, wspierając sprawozdanie pana Montiego. My, posłowie Grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, prawdziwie wierzymy, że „rywalizacja równa się większa innowacja”.

Musimy sobie jednak również zdać sprawę, że europejskie przedsiębiorstwa są częścią globalnej konkurencji i że z punktu widzenia małych i średnich przedsiębiorstw, a nade wszystko z punktu widzenia badań i rozwoju, szczególnie ważne jest budowanie pomostów. Dlatego musimy zapewnić, by konkurencja nie przeistoczyła się we wzajemne wyniszczanie się, z korzyścią dla innych regionów świata, które na dodatek nie zawsze praktykują szczególnie uczciwą konkurencję wobec swoich konkurentów. Dla nas bardzo ważne jest zatem, byśmy zdołali znaleźć sposób na unikanie nadużywania patentów, dopuszczając jednocześnie konkurencję oraz, oczywiście, respektując prawa własności, o czym już była mowa. Często wymaga to zapewnienia bardzo delikatnej równowagi.

Wreszcie, na koniec pragnę bardzo mocno podkreślić, że zgadzam się z tym, co powiedział poseł García-Margallo y Marfil o konkurencji w dziedzinie produktów żywnościowych. Mamy w Europie do czynienia z dziwną sytuacją, gdyż w niektórych sektorach przyglądamy się konkurencji bardzo wnikliwie, a w innych o wiele mniej. Jasne jest, że brak proporcji między liczbą producentów a liczbą nabywców stwarza problemy z punktu widzenia konkurencyjności. Dlatego ogromnie się cieszę, Panie Komisarzu, że przychylił się Pan do słów pana posła Garcíi-Margallo y Marfila.

  Andreas Schwab (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie Komisarzu! Pozwolę sobie powtórzyć to, co powiedzieli moi koledzy i koleżanki z Parlamentu: cieszy mnie przede wszystkim to, że Komisja Europejska uwzględnia zdanie przedsiębiorców, państwa członkowskie i Parlament Europejski w przeglądzie przepisów dotyczących horyzontalnych porozumień o współpracy już na wczesnym etapie; przecież istniejące rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych stracą z końcem roku moc. Wierzę, że projekt z maja 2010 roku zawiera ważne zmiany, zwłaszcza w dziedzinie norm i wymiany informacji, o których już mówiliśmy. Obydwie te zmiany przyniosą z sobą większą pewność prawną i jaśniejsze zasady dla przedsiębiorstw, co jest niezwykle istotne z punktu wiedzenia zgodności. Słyszeliśmy już, że respektowanie przepisów na europejskim rynku wewnętrznym jest zasadą, która musi być przestrzegana przez wszystkie przedsiębiorstwa.

Konkurencyjność i innowacyjność są głównymi elementami gospodarki, dlatego też ważne jest, by dostosować przepisy z 2009 roku do naszej obecnej gospodarki i wprowadzić skuteczne mechanizmy wspierania zgodności i wdrażania przepisów dotyczących konkurencyjności w stosunku do przedsiębiorstw i organów publicznych. To właśnie z tego względu omawiane tu pytanie parlamentarne zyskało poparcie tak znacznej większości w Komisji, z czego się ogromnie cieszę. Pragnę zadać Panu pytanie w odniesieniu do wypowiedzianych przed chwilą przez Pana słów. Faktem jest, że umowy zakupu stosowane przez wielkie międzynarodowe sieci handlowe można uznać za horyzontalne umowy o współpracy. W zeszłorocznym komunikacie w sprawie funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie słusznie krytykował Pan siłę popytu, a tymczasem teraz wydaje się Pan postrzegać ją w bardzo pozytywnym świetle. Właśnie powiedział Pan, że popiera Pan współpracę drobnych sprzedawców detalicznych, pod warunkiem, że umowy zakupu nie przekraczają 20 % udziału w rynku. Moje pytanie do Pana brzmi: jaki jest powód zmiany pańskiego zdania na temat tych horyzontalnych umów zakupu? Jaka jest przyczyna tej zmiany nastawienia?

  George Sabin Cutaş (S&D) – (RO) Pani Przewodnicząca! Przede wszystkim, ja również pragnę wyrazić swoje poparcie dla wniosku Komisji Europejskiej dotyczącego przeglądu przepisów dotyczących konkurencji w odniesieniu do współpracy horyzontalnej. Ich celem jest doprecyzowanie warunków otrzymania wyłączenia, ponowne określenie ograniczeń i zapewnienie informacji dotyczących praw własności intelektualnej.

Kryzys gospodarczy i finansowy wyraźnie pokazał potrzebę zacieśnienia współpracy w tych dziedzinach i zapewnienia wspólnych globalnych ram regulacji gospodarki.

Musimy również ocenić możliwość częstszej wymiany informacji dotyczących konkurencji, i to na szczeblu globalnym, a także możliwość stworzenia światowego ładu w tym obszarze.

Usprawnienie umów o współpracy między konkurentami będzie promowało innowacje i pomagało pobudzać konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw.

W związku z tym myślę, że trzeba przeprowadzić analizę możliwości wprowadzenia – kiedy nadarzy się okazja – rozporządzeń dotyczących wyłączeń grupowych w odniesieniu do innych rodzajów umów horyzontalnych.

  Paul Rübig (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Uważam, że możemy uporządkować konkurencję poprzez wprowadzenie jednolitych przepisów, dlatego chciałbym dowiedzieć się, jakimi wariantami dysponujemy w sektorze telekomunikacyjnym, szczególnie w obszarze przydzielania częstotliwości, tak byśmy mogli uregulować aukcje, czy tzw. „konkursy piękności” w procesach telekomunikacyjnych. Przecież nowe technologie dostępne dzięki sieciom czwartej generacji otworzą przed nami mnóstwo możliwości.

Podróżując do innego kraju w Europie, można stwierdzić, że wiele spośród cen ukazujących się na wyświetlaczu telefonu jest takich samych. Czy planuje Pan jeszcze bardziej pobudzać konkurencję w sektorze roamingu? W jaki sposób Pana zdaniem można sprawić, by roaming był przedmiotem właściwej konkurencji na rynku wewnętrznym i jak może Pan sprawić, by przy przekraczaniu granic geograficznych ceny nie rosły tysiąckrotnie?

  Maroš Šefčovič, wiceprzewodniczący Komisji – Pani Przewodnicząca! Jestem bardzo wdzięczny szanownym paniom i panom posłom za tę debatę, ponieważ pomaga nam ona przygotować grunt pod bardzo ważne zmiany ram prawnych, które będą regulowały działalność naszych przedsiębiorstw w przyszłości. Zdecydowanie zgadzam się z tymi wszystkimi, którzy domagają się sprawiedliwej konkurencji, ponieważ tylko sprawiedliwa konkurencja może doprowadzić do ugruntowania sprawiedliwych praktyk, a także – co oczywiste – do zapewnienia realnych, a nie sztywnych cen. To bardzo ważne dla obywateli Europy: jak stworzyć środowisko sprzyjające osiąganiu przez nas pozytywnych wyników i zapobiegać jednocześnie sztywnym cenom na rynku?

Mogę Państwa zapewnić, że poszukujemy wszelkich możliwych sposobów znalezienia rozwiązania, dzięki któremu ceny patentów nie będą zawyżane. Doskonale Państwo wiedzą z debaty w tej sprawie, jak trudne to jest. Mogę Państwu powiedzieć, że w Komisji jesteśmy bardzo nieszczęśliwi z opóźnienia – od tak długiego czasu nie jesteśmy w stanie znaleźć odpowiedniego rozwiązania dla patentów, a gdyby nie jego brak, bez wątpienia udałoby się stworzyć warunki umożliwiające ogromny krok naprzód w sprawie ochrony praw własności intelektualnej i poprawy Europy oraz uczynienia jej bardziej konkurencyjną pod względem ochrony patentowej na szczeblu międzynarodowym.

Pewność prawa oraz nowe ramy prawne to dwie bardzo ważne kwestie, na których skupiamy się w naszych wnioskach. Przeprowadziliśmy dość szerokie konsultacje społeczne w tej sprawie. Otrzymaliśmy 190 odpowiedzi od przedsiębiorstw, firm prawniczych, uczelni i rządów, tak więc w ostatecznym rozrachunku uda nam się uzyskać odpowiednią równowagę.

Jestem bardzo wdzięczny za podkreślenie znaczenia strategii UE 2020, ponieważ to właśnie przez wzgląd na nią musimy poprawić i zmienić ramy funkcjonowania przedsiębiorstw, poszukując sposobów tworzenia pozytywnego, sprzyjającego im otoczenia, tak by przedsiębiorstwa z branży badań i rozwoju oraz przedsiębiorstwa zajmujące się innowacjami mogły rozkwitać. Musimy również zastanowić się, jak mogłyby one wnieść dodatkową wartość dodaną do europejskich gospodarek i jak stworzyć warunki, które skłonią przedsiębiorstwa do pozostania w Europie, a nie poszukiwania możliwości produkcji towarów gdzie indziej.

Mogę Państwa zapewnić, że był to jeden z elementów, które Komisja, a w szczególności moi koledzy, komisarze Almunia i Barnier, podkreślali w kontekście Aktu o jednolitym rynku. Dzięki wspólnemu rynkowi mamy bowiem nowe możliwości uwalniania nowego potencjału, otwierania nowych ścieżek i stwarzania warunków, które będą ważne dla zapewnienia rzeczywistych i solidnych postępów, szczególnie w sektorach B+R.

Odpowiadając na konkretne pytanie pana posła Schwaba, który wskazał na różnicę podejścia Komisji do problemu sytuacji małych dostawców w konfrontacji z dużymi sieciami handlowymi, doszliśmy do wniosku, po bardzo poważnym procesie przeglądu i bardzo szerokich konsultacjach z zainteresowanymi stronami, z państwami członkowskimi, że proponowane teraz przez nas podejście lepiej odpowiada obecnej sytuacji i lepiej odzwierciedla uzyskane przez nas dane, dlatego też proponujemy tę drogę naprzód.

  Przewodniczący – Otrzymałem dwa projekty rezolucji⁽¹⁾ przedłożone w trybie art. 115 ust. 5 Regulaminu w imieniu Komisji Gospodarczej i Walutowej.

Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się dziś, w czwartek, 25 listopada 2010 r. o godz. 12.00.

(Posiedzenie zostało zawieszone o godz. 11.30 i wznowione o godz. 12.00)

PRZEWODNICZY: GIANNI PITTELLA
Wiceprzewodniczący

(1) Patrz protokół.