Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Aš balsavau už šią rezoliuciją dėl derybų dėl 2011 metų biudžeto. Praėjusią savaitę vykęs taikinimo posėdis tarp Europos Parlamento ir Tarybos, pasibaigęs nesėkme, sukėlė daug nerimo visoje Europos Sąjungoje. Tenka tik apgailestauti, kad Lisabonos sutartis kai kam dar netapo dokumentu, kurio būtina laikytis. Jei iki metų pabaigos nepavyktų susitarti dėl biudžeto ir kitų susijusių klausimų, pasekmės būtų labai rimtos. Europos išorės veiksmų tarnybos, trijų naujų Europos Sąjungos finansinių institucijų kontrolės institucijų kūrimas būtų labai sudėtingas dėl finansų trūkumo. Sanglaudos politika, kuri yra viena svarbiausių Europos Sąjungoje, taip pat nebūtų tinkamai įgyvendinama dėl lėšų stokos. Jau nekalbu apie strategiją „Europa 2020“, GALILEO programą, apie tai, kas būtų su jomis. Taigi manau, jog Europos Parlamento konstruktyvi ir kompromiso siekianti pozicija dar kartą parodo, kad Europos Parlamentas ekonomikos ir finansų krizės sąlygomis iš tikrųjų veikia atsakingai.
Peter Jahr (PPE). - Herr Präsident! Hinsichtlich des Desasters bei den Haushaltsverhandlungen 2011 möchte ich Folgendes feststellen: Erstens, in jedem demokratischen Rechtsgefüge ist das Haushaltsrechts das Königsrecht des Parlaments. Zweitens, ein Parlament, das sich selbst ernst nimmt, muss dieses Recht in Anspruch nehmen. Drittens fordere ich den Europäischen Rat auf, dieses selbstverständliche Recht des Europäischen Parlaments zu respektieren und zu akzeptieren. Und viertens, es muss insbesondere ein Verfahren gefunden werden, damit das Europäische Parlament ein wirkliches und reales Mitspracherecht beim Haushalt bekommt.
Hannu Takkula (ALDE). - Arvoisa puhemies, äänestin tämän budjetin puolesta, ja on tietenkin selvää, että kun meillä parlamentissa on budjettivalta, meidän pitää sitä käyttää.
Nyt on kuitenkin mietittävä sitä, millä tavalla me toimisimme vastuullisesti. Voin sanoa, että monilta osin tämän budjetin sisältö ei vastaa niitä ihanteita, joita meillä Euroopan unionissa on. Toivoisinkin, että voisimme yksityiskohtaisesti käydä läpi monia asioita sillä tavalla, että katsottaisiin joitain vanhoja jäänteitä, jotka eivät ole enää tarkoituksenmukaisia, ja uskallettaisiin uudistaa sitä kautta budjettia. On tietenkin tärkeää myös huolehtia siitä, että Euroopan unioni saa omia varoja ja voidaan sitä kautta toteuttaa paremmin myös niitä tehtäviä, joista olemme yhdessä sopineet ja jotka tulivat meille Lissabonin uudistussopimuksen myötä.
Kun viittaan siihen, että on joitakin asioita, joissa pitäisi ottaa uudenlainen näkemys, niin meillä on vanhoja jäänteitä, kuten tupakanviljelyn tukeminen jne., jotka eivät minun mielestäni kuulu enää tänä päivänä Euroopan unionin tehtäviin. Meidän pitää olla tässä hetkessä ja tässä ajassa ja olla rakentamassa sellaista budjettia, joka on nostamassa eurooppalaista taloutta oikealla tavalla.
Antonello Antinoro (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, ho votato a favore della relazione della collega Saïfi perché la relazione si è proposta e ha raggiunto gli obiettivi di definire un rafforzamento della difesa dei diritti dell'uomo e delle norme sociali e ambientali negli accordi commerciali internazionali.
Tutto ciò permetterà alle maggiori organizzazioni internazionali di cooperare in maniera più stretta affinché gli aspetti sociali trovino spazio negli accordi multilaterali. Sarebbe utile una riforma dell'Organizzazione mondiale del commercio che possa dare spazio a tale collaborazione, anche se l'ostracismo di alcuni paesi rende tale riforma difficile da attuare.
Infatti, la clausola sui diritti umani compare già negli accordi internazionali più recenti e tale pratica costituirà un caposaldo dei futuri accordi commerciali. Vi è la necessità, quindi, di garantire l'effettiva implementazione delle convenzioni dei 27 paesi nell'ambito del sistema GSP e delle misure di accompagnamento destinate a rafforzare la capacità di applicazione.
Infine, le preferenze generalizzate dovrebbero effettivamente essere concentrate per i paesi più bisognosi quando si riformerà il sistema.
Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Mr President, I voted in favour of the resolution. As Parliament’s rapporteur on the annual report on human rights in the world this year, I can only reiterate the importance of human rights clauses and standards in international trade agreements.
Trade can play an important part in ensuring not only civil and political rights, but also economic and social ones. Just think about the role that trade-related assistance programmes can play in ensuring development in many poor countries around the world. We must bear in mind that human rights clauses are included in all the bilateral trade agreements the EU makes and also in its GSP and GSP+ regimes with developing countries.
We should make these clauses and conditionality more robust and closely monitor their implementation. We should consider conducting a human rights assessment of non-EU countries that engage in trade relations with the EU and granting trade preferences to countries that have ratified and effectively implemented key international conventions on sustainable development, social rights and good governance.
Daniel Hannan (ECR). - Mr President, the purpose of trade is to maximise prosperity and advantage to both participants. Countries do not trade with one another: businesses and individuals do. Yet in this report, and in the EU’s trade policy more widely, we see the Commission’s determination to insert into its commercial agreements all sorts of non-commercial criteria: not only those dealing with human rights, environmental standards and so on, but also, and rather more damagingly, those which insist that other parts of the world form themselves into regional commercial blocs in mimicry of the EU.
The whole point of trade is to swap on the back of differences. There is no purpose in obliging, let us say, the countries of Central America to form a commercial union among themselves in which they are selling one another bananas and coffee and cut flowers. Nor, for that matter, is there much advantage in having in Europe a bloc of similar industrialised economies, where we have cut ourselves off from the growing markets of the rest of the world. It is deleterious to the developing nations and to the Anglosphere, and it is particularly disastrous for my country, which has trapped itself in a cramped and declining regional customs union.
Peter Jahr (PPE). - Herr Präsident! Medien spielen in unserer demokratischen Gesellschaft eine ganz besondere und wichtige Rolle. Sie garantieren hochwertige Informationen und tragen dadurch maßgeblich zum Funktionieren unserer Demokratie bei. Ich bin der festen Überzeugung, dass eine niveauvolle und ausgewogene öffentliche Medienlandschaft auch das Niveau der privaten Medien positiv beeinflusst. Beide – öffentlich-rechtliche und private – Medien bedingen einander und beeinflussen einander positiv. Wer eine ausgewogene und informative Medienlandschaft will, muss sich für unabhängige öffentlich-rechtliche Sendeanstalten als Gegenstück zu den privaten Sendeanstalten starkmachen. Das ist eine wichtige Voraussetzung für die Pressefreiheit, ohne die es keine sinnvolle Meinungsfreiheit in unserem Gemeinwesen geben kann.
Hannu Takkula (ALDE). - Arvoisa puhemies, äänestin tämän Beletin mietinnön puolesta, toisin kuin oli meidän ryhmämme suositus, sillä itse pidän erittäin tärkeänä sitä, että julkisen palvelun turvaaminen myös kansallisten yleisradioyhtiöiden kautta otetaan huomioon. Se on erittäin tärkeä asia, ja voidaan sanoa, että siitä on lähinnä vain hyviä kokemuksia demokratioissa.
On aivan totta, että tarvitaan myös kaupallisia kanavia. Nämä kaksi erilaista palveluntuottajaa, kaupalliset ja julkisen palvelun kanavat, voivat täydentää toisiaan. Mielestäni on aivan perusoikeus ja ilmaisunvapaudenkin kannalta tärkeää, että on olemassa julkinen kanava, jota julkisesti pidetään yllä ja joka keskittyy siihen, että se tuottaa ajankohtaista ja ajantasaista tietoa kansalaisille niin kansallisvaltioissa kuin Euroopan laajuisestikin.
Pidän tätä mietintöä erittäin hyvänä ja kannatettavana, ja toivon, että julkisen palvelun turvaaminen on myös tulevaisuuden trendi kaikissa Euroopan unionin jäsenvaltioissa.
Sonia Alfano (ALDE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, ho votato a favore della relazione Belet perché valorizza e precisa il ruolo fondamentale del settore pubblico nella radiotelevisione dei paesi europei. Ritengo questo un passo importante per il Parlamento europeo, che si esprime chiaramente sulla necessaria indipendenza del servizio pubblico rispetto al potere politico.
Questa relazione sembra scritta su misura per l'Italia, dove la RAI è ormai in avanzato stato di decomposizione a causa della completa occupazione dei partiti, a danno dello spessore culturale e informativo della radiotelevisione pubblica e dunque dell'intero paese. Basta vedere quello che è successo la scorsa settimana al programma "Vieni via con me".
I Minzolini, i Masi, i professionisti della disinformazione pubblica e i loro padroni sono incompatibili con quanto oggi approvato dal Parlamento europeo. L'Unione europea ne prenda atto e agisca di conseguenza. Fuori i partiti dalla RAI!
Anneli Jäätteenmäki (ALDE). - Arvoisa puhemies, äänestin päätöslauselman puolesta. Euroopan parlamentin on syytä juhlistaa YK:n turvallisuusneuvoston Naiset, rauha ja turvallisuus -päätöslauselmaa.
90 prosenttia sodan uhreista on siviilejä, heistä suurin osa naisia ja lapsia. Raiskaus ja seksiorjuus ovat sodan raakaa arkitodellisuutta. Geneven yleissopimuksessa raiskaus ja seksiorjuus luetaan sotarikoksiksi ja rikoksiksi ihmisyyttä vastaan. On myös todettava, että raiskaukset ovat joukkotuhonnan muoto ja sellaiseksi tunnustettu kansainvälisen yhteisön piirissä. On ensiarvoisen tärkeää, että näihin rikoksiin syyllistyneet saadaan vastuuseen teoistaan.
Naiset on otettava mukaan toimiin, joilla pyritään ehkäisemään konflikteja sekä edistämään kriisinhallintaa ja rauhanneuvotteluja. Lisäksi on tärkeää, että naisten osallistuminen oman maansa sodanjälkeiseen jälleenrakentamiseen tehdään mahdolliseksi.
Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Balsavau už šią labai svarbią rezoliuciją, nes negalima nepaisyti fakto, kad smurto prieš moteris mastai didėja. Tai ypač pastebima konfliktų ir karų zonose. Pritariu, kad Jungtinių Tautų Saugumo Tarybos rezoliucijos Nr. 1325, t. y. pirmosios rezoliucijos, kurioje aptariamas neproporcingai didelis ir specifinis ginkluotų konfliktų poveikis moterims, įgyvendinimui Europos Sąjungoje aukščiausiu lygmeniu būtų skirtas tinkamas dėmesys. Tai turėtų būti ypač svarbi tema persvarstant Europos Sąjungos žmogaus teisių politiką, kai rengiamos visapusiškos nacionalinės žmogaus teisių strategijos, kai vertinamos Europos Sąjungos gairės dėl smurto prieš moteris ir mergaites, taip pat ES gairės dėl vaikų ir ginkluotų konfliktų bei kovos su visų formų jų diskriminacija. Pritariu raginimui numatyti reikiamą finansavimą kovai su smurtu prieš moteris, remti moterų dalyvavimą su taika, saugumu ir susitaikymu susijusiuose procesuose.
Димитър Стоянов (NI). - Гласувах за резолюцията по отношение на пчеларството и подкрепата на пчеларския сектор, защото това земеделско производство е най-специфичната земеделска работа, която се извършва. Обикновено, когато си мислим за насекоми, асоциациите не са особено приятни. Насекомите не са приятни животни, с които да живеем заедно. Но този факт само показва, че пчелата е единственото насекомо, което е опитомено с цел производство на храна и селскостопанско производство. Това показва неговата изключителна важност.
Нека не забравяме също така, че без пчелите няма да има и една огромна част от останалата продукция, тъй като те са отговорни за опрашването. Много важно е, че отново и отново Европейският парламент поставя изравняването на стандартите въобще в земеделието и в този случай специално по отношение на пчеларството между ЕС и извън ЕС. Комисията трябва да си вземе бележка.
Jens Rohde (ALDE). - Hr. formand! Jeg vil gerne have lov til at udtrykke min tak for et flot samarbejde og for en fremragende betænkning til fru Kolarska-Bobinska. En betænkning, som i dag her i Parlamentet blev gjort endnu bedre, end den var i forvejen, ved at et flertal i Parlamentet tog stilling til, at vi i Europa bør gå fra en målsætning om en CO2-reduktion på 20 % op til 30 %. Det er forudsætningen for, at vi kan blive pionerer og ikke alene skabe en evolution på miljøområdet, men også sikre, at vi bliver konkurrencedygtige inden for grøn miljøteknologi. Således sikrer vi både job, økonomi og miljø på samme tid og finder simultane svar på de store udfordringer, vi står over for i Europa. Det var en god dag for Europa med den afstemning i dag.
Jan Březina (PPE). - Hlasoval jsem pro zprávu o energetické strategii nastiňující směry, kterými by se budoucí energetická politika v Evropské unii měla ubírat. Chtěl bych vyzdvihnout uznání role jaderné energetiky v současném i budoucím energetickém mixu Evropské unie včetně implicitního uznání potřeby prodloužení životnosti stávajících zdrojů. Strategii je z pohledu na jednotlivé zdroje možno hodnotit jako vyrovnanou, byť ani jednou nezmiňuje z mého pohledu důležitou roli uhlí při spalování v modernizovaných elektrárnách. Bez uhlí jako stabilního primárního zdroje schopného pružně reagovat na náhlý vzrůst poptávky po energii si přitom jen obtížně představíme zvyšování energetické bezpečnosti a nezávislosti Evropské unie. Slabým místem je příliš obecný charakter a absence doprovodných právních předpisů. Konkrétní a praktická podoba strategie bude rovněž výrazně ovlivněna připravovaným akčním plánem pro nízkouhlíkovou ekonomiku do roku 2050, který má být zveřejněn počátkem příštího roku.
Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Mr President, I voted in favour of this important document. It contributes in a constructive way to the debate we are having in Europe on a credible common energy strategy.
Energy security is certainly one of the key aspects of that strategy. The EU must foster a common – if not single – energy policy. Europe-wide regulators and institutions should be given a greater role. The European Commission must play a stronger role in efforts to develop alternative energy routes, first of all from Azerbaijan and Central Asia, and from North Africa and other countries as well. Europe must further invest in LNG terminals and help do the same for its newest members.
Other measures, such as improving energy efficiency, investing in nuclear energy and creating incentives for renewable energy technologies, are also required. An essential piece in the puzzle is the liberalisation of the internal EU energy market. That is why we should wholeheartedly support the initiative of President Buzek and the former President of the Commission, Jacques Delors, to establish a European energy community.
Hannu Takkula (ALDE). - Arvoisa puhemies, pidän myös tätä Lena Kolarska-Bobińskan mietintöä erittäin hyvänä. On tärkeää, että tässä luotsataan eurooppalaista energiastrategiaa seuraavalle kymmenelle vuodelle. Tässä on todellakin hyvää se, että on kiinnitetty laaja-alaisesti huomiota siihen, mikä on energian saantivarmuus mutta myös energiatehokkuuteen, säästöjä unohtamatta. Ne ovat tärkeitä asioita.
Sen lisäksi on myös erittäin tärkeää, että me investoimme tutkimukseen ja erilaisten ympäristöteknologioiden uusiin käyttöönottoihin. Innovaatioita tällä alalla todellakin tarvitaan, kun me haluamme olla rakentamassa Eurooppaa, joka on entistä puhtaampi ja omavaraisempi energian suhteen. Tällöin meidän täytyy erityisesti suunnata katseemme vaihtoehtoisiin energioihin. On totta, että ydinvoimaa tarvitaan perusvoimana, mutta vaihtoehtoisiin energioihin tarvitaan uusia satsauksia. Toivon, että voisimme pala palalta luopua hiilestä. En halua nähdä Euroopan energiatulevaisuutta hiilenmustana.
Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE). - Balsavau už šį pranešimą dėl Europos Sąjungos energetikos strategijos, kuris apima daugybę svarbių dalykų ir svarbių klausimų, kuriame kalbama apie atsinaujinančią energetiką, apie mokslinius tyrimus, inovacijas, apie taršos mažinimą ir, aišku, apie energetinio saugumo didinimą. Aš ypač remiu Europos Parlamento nuostatą, kad energetiniai tinklai, net jei jie yra komercinio pobūdžio, turėtų būti reglamentuojami skaidriais tarpvalstybiniais susitarimais, nepažeidžiančiais valstybių narių interesų. Kai kurių valstybių dvišaliai susitarimai ir vykdomi projektai, tokie kaip dujotiekis „Nord Stream“, kelia nepasitikėjimą ne vien aplinkosauginiu aspektu, bet ir bendro solidarumo principu. Susitaria dvi valstybės, iš kurių viena yra Europos Sąjungos narė, o į Europos Sąjungos sutartyse deklaruojamą valstybių narių solidarumo principą iš esmės numojama ranka. Dėl šios priežasties pritariu tam, kad išorės vamzdynai ir kiti energetikos tinklai, patenkantys į Europos Sąjungos teritoriją, būtų reglamentuojami tik skaidriais tarpvyriausybiniais susitarimais, sudarytais griežtai laikantis Europos Sąjungos teisės aktų. Tokiems vamzdynams turėtų būti taikomos Europos Sąjungos vidaus rinkos taisyklės, įskaitant tas, kuriomis reglamentuojamas trečiųjų šalių patekimas į rinką.
Seán Kelly (PPE). - A Uachtaráin, bhí áthas orm vótáil ar son na tuarascála seo agus ba mhaith liom mo chomhghleacaí agus mo chara Bean Kolarska-Bobińska a mholadh as an éacht atá déanta aici.
D’fhreastail mé ar an díospóireacht sa Pharlaimint ach níor éirigh liom aird an Uachtaráin a fháil faoin bpróiseas “tarraingt airde”. Dá bhrí sin ba mhaith liom dhá phointe a dhéanamh: gur cheart don Aontas Eorpach díriú ar thaighde, ar fhorbairt agus ar nuálaíocht; agus gur cheart gréasán Eorpach a chur ar bun chun leictreachas a stóráil agus a thraschur ar fud an Aontais. Má dhéanaimid san, déanaimid dul chun cinn iontach.
I ndeireadh na dála, ba mhaith liom a rá go raibh áthas orm gur vótáil na Feisirí le tromlach mór ar son na tuarascála seo.
Jens Rohde (ALDE). - Hr. formand! Jeg er naturligvis glad for, at Parlamentet fik vedtaget en beslutning, som giver et forhandlingsoplæg til støtte for vores klimakommissær, som skal til Cancun og forhandle. Men jeg synes også, at det er tankevækkende, når vi nu havde store problemer med at få EU til at tale med én stemme på COP15 i København sidste år, at vi så i Parlamentet er så splittede, som tilfældet var, både ved afstemningerne om ændringsforslagene og den samlede beslutning. I den forbindelse tror jeg måske, at vi kunne lære en lille smule af, at det ind imellem kan betale sig at holde sig en lille smule tilbage med krav om tobinskat og andre skatter, fordi det er med til at splitte Parlamentet. Det ville alt andet lige have været bedre, om man der havde sparet på sine krav og så havde sendt vores forhandler af sted med et mere entydigt og bredt mandat, end tilfældet har været her i dag.
Antonio Masip Hidalgo (S&D). - Señor Presidente, hay quien ha dicho que la condena a Marruecos es demasiado suave, dada la magnitud de la represión de los derechos humanos en el Sáhara, en el que Marruecos no es más que un país ocupante, sin soberanía ni título legal alguno. Pero lo importante es el mensaje de que Europa entera y este Parlamento no soportamos más su violencia.
Ayer hablaba del Tribunal de la Haya en este mismo Parlamento. La comunidad internacional, que tristemente fracasó en su intento de evitar el genocidio en Ruanda, Yugoslavia y Darfur, espero que evite, en este caso, el del Sáhara Occidental y no tengamos que verlo ante otro Tribunal, también de la Haya, como decía, pero esta vez de crímenes de guerra.
Anneli Jäätteenmäki (ALDE). - Arvoisa puhemies, on valitettavaa, että useiden EU-maiden harjoittamaa ulkopolitiikkaa leimaavat yhä edelleen varsin kolonialistiset piirteet. Se on tullut esille Länsi-Saharan kohdalla hyvin selkeästi. Marokkoa tukevilla Espanjalla ja Ranskalla on erityinen vastuu konfliktin pitkittymisestä. Länsi-Sahara on Afrikan viimeinen siirtomaa ja jo YK:n päätöslauselmassa vuodelta 1966 ehdotettiin ensi kerran Länsi-Saharan vapauttamista kolonisaatiosta.
Tilanne Länsi-Saharassa on viime aikoina pahentunut. Marokon viranomaiset ovat käyttäneet kohtuutonta väkivaltaa. On raportoitu lukuisista kuolonuhreista, loukkaantuneista ja kadonneista. Kriisialue on myös saarrettu niin, että sinne ei edes saada kansainvälistä apua. Länsi-Saharan tämänhetkinen kriisi ja koko konflikti pitäisi saada ratkaistua mahdollisimman pian. Tässä on työsarkaa EU:n ulkoministerille lady Ashtonille ja myös kaikille EU:n jäsenvaltioille.
Димитър Стоянов (NI). - Аз гласувах, разбира се, за резолюцията за Украйна и в голяма степен изложих своите аргументи вчера в дебата.
Но искам да използвам тази процедура, за да направя едно много важно уточнение, тъй като вчера по време на дебата беше казано нещо, което не е вярно. Тогава г-н Brok най-вероятно е бил подведен от грешка в термините. Но той каза, че шефът на службите за сигурност назначава и участва в назначаването на конституционните съдии в Украйна.
Аз това го проверих тази вечер и установих, че не е така. Конституционният съд се назначава от Президента, от Върховната Рада и от съдебната власт и на практика шефът на службите няма никакво отношение по назначаването на съдии в Конституционния съд. Исках да направя това уточнение.
Laima Liucija Andrikienė (PPE). - Mr President, finally we have a resolution on Ukraine adopted by our Parliament. Certainly we were concerned about the recent developments in the country. If Ukraine is our strategic partner, then my understanding is that it is our duty to express our concern about the shortcomings we see – for instance, the excessive powers granted to the Ukraine security services and the measures they have taken to intimidate NGOs operating in that country and to control the Ukrainian media.
We are also concerned at the political process as a whole, including the inability of the opposition parties to participate in the elections without restrictions and discrimination. On the other hand, we should continue to support Ukraine’s European integration prospects and to use more carrots than sticks in trying to draw Ukraine closer to Europe – and not further away from it – and to do everything in our power to achieve this strategic goal of ours.
Jarosław Kalinowski (PPE). - Panie Przewodniczący! Unia Europejska prowadzi bardzo rozbudowaną politykę ochrony środowiska, także w obszarze rolnictwa i przemysłu. Jednak przy obecnych warunkach produkcji i konkurencji niemożliwe jest, by rezygnować ze środków chemicznych w rolnictwie czy tak zmienić metody wytwarzania towarów, by nie wymagały ogromnych nakładów energii. Zarzucanie Unii, że nie jest liderem w polityce ekologicznej, a stawianie za wzór Stanów Zjednoczonych i Chin jest ogromnym nadużyciem. Te państwa są przecież liderami w emisji CO2. Niezaprzeczalnym faktem jest jednak priorytetowe znaczenie ochrony środowiska, dlatego też należy dołożyć wszelkich starań, aby zrównoważyć europejską gospodarkę - przemysł, rolnictwo i transport. Dobra natury są czymś najcenniejszym i czymś, co bardzo trudno odzyskać po stracie. Trzeba zatem uczynić wszystko, aby znaleźć przysłowiowy złoty środek.
Jarosław Kalinowski (PPE). - Panie Przewodniczący! Poszukiwanie równowagi między interesami gospodarczymi a interesami społecznymi jest bardzo ważne, ale także niezwykle trudne. Współpraca gospodarcza przy jednoczesnym poszanowaniu podstawowych zasad demokracji oraz dobra swoich obywateli jest fundamentem Unii Europejskiej. Dlatego tak ważne jest wprowadzenie ujednoliconych standardów w zakresie praw człowieka, standardów społecznych oraz środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych. Ujęcie tego typu norm w polityce handlowej Unii Europejskiej przyczyni się do pozytywnego jej postrzegania przez obywateli, a także do poprawy jej stosunków z partnerami. Międzynarodowa współpraca w tej dziedzinie jest niezwykle ważna, a Parlament Europejski powinien jej w jak najwyższym stopniu sprzyjać.
Jarosław Kalinowski (PPE). - Panie Przewodniczący! Umowy horyzontalne obejmują bardzo szeroki zakres regulacji, a uchybienia w postanowieniach legislacyjnych - celowe bądź niezamierzone - mogą prowadzić do eliminowania konkurencji. Jest to zatem kwestia bardzo istotna i jednocześnie wrażliwa na błędy. Na straży równowagi muszą stać odpowiednie przepisy standaryzujące procedury i wspierające osiągnięcie porozumienia zainteresowanych stron. Prawa własności intelektualnej nie mogą być lekceważone, a ich nieprzestrzeganie musi być związane z poważnymi konsekwencjami. Popieram również postulaty autorki dotyczące poprawy jakości tworzenia tekstów legislacyjnych. Język stosowany dziś w wielu dokumentach jest bardzo często niezrozumiały i nieprzystępny dla przeciętnego obywatela.
Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL), γραπτώς. – Για μια ακόμη φορά παίζεται ένα θέατρο ανάμεσα στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου και τις αστικές κυβερνήσεις για την χειραγώγηση των λαών. Το κύριο δεν είναι αν θα έχουμε αύξηση ή όχι του προϋπολογισμού, αλλά πού θα πάνε τα λεφτά. Κι αυτό είναι αποφασισμένο. Περικοπές θα έχουμε για τις αγροτικές επιδοτήσεις της ΚΑΠ στη φτωχομεσαία αγροτιά, ενώ τα χρήματα από τα διαρθρωτικά ταμεία πηγαίνουν στα "επιλέξιμα" έργα, που δεν είναι παρά έργα που ανατίθενται κατευθείαν ή μέσω των συμπράξεων δημοσίου - ιδιωτικού τομέα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Έτσι τα χρήματα κατευθύνονται και μέσα από τον προϋπολογισμό της ΕΕ στους μονοπωλιακούς ομίλους. Από την άλλη και η οποιαδήποτε αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού θα κατευθυνθεί για να χρηματοδοτήσει την αντιλαϊκή πολιτική και δράση της ΕΕ, όπως η χρηματοδότηση του νεοσύστατου μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης για την αποτελεσματικότερη πολιτικοστρατιωτική ιμπεριαλιστική πολιτική επεμβάσεων της ΕΕ.
Ο προϋπολογισμός της ΕΕ αποτελεί ένα ακόμη εργαλείο αφαίμαξης των λαϊκών εισοδημάτων και αναδιανομής του στο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ δεν αφορούν τους λαούς, αλλά την διαπάλη των αστικών τάξεων και τμημάτων του κεφαλαίου πώς θα εξασφαλίσουν μεγαλύτερο τμήμα της λείας από τη ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – Vous n’êtes certainement pas sans savoir les difficultés qui secouent une nouvelle fois l’Union européenne à l’heure de voter le budget 2011. La Commission européenne et le Parlement européen souhaitaient une augmentation d'environ 5% afin de mettre en œuvre les nouvelles politiques européennes (régulation des marchés financiers, politique étrangère commune, etc.) rendues nécessaires par les défis que nous connaissons. Étant donné les contraintes budgétaires actuelles, le Parlement européen a finalement préféré réduire à 2,91% cette augmentation à la condition que certaines conditions politiques soient réunies (débat sur l'attribution de ressources propres à l'Union européenne afin d'en finir avec les négociations de « marchands de tapis » entre États membres, flexibilité sur le budget, financement des grandes priorités stratégiques). Le Conseil de l'Union européenne refusant ces conditions, j’ai soutenu cette nouvelle résolution du Parlement européen car elle réaffirme clairement la position à la fois raisonnable, constructive et ambitieuse du Parlement européen. Si mes collègues et moi-même souhaitons participer à l’effort consenti dans toute l’Europe, nous souhaitons également souligner l’importance des contributions européennes pour la coordination et le soutien des politiques menées à travers l’Union.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikiau šią rezoliuciją. Lisabonos sutartis atnešė nemažai svarbių pokyčių įvairiose srityse ir suteikė naujų galių Europos Parlamentui. Nepavykęs bandymas susitarti su Europos Sąjungos Taryba dėl 2011 m. biudžeto buvo pirmasis rimtas Europos Parlamento mėginimas pasinaudoti jam priskirtomis galiomis. Europos Parlamentas yra pasirengęs kuo greičiau pasiekti susitarimą, kad ES 2011 m. pradėtų su priimtu biudžetu ir kad dėl vėlavimo nenukentėtų svarbių sričių ir projektų finansavimas. Tačiau susitarime su Taryba turi būti įvardinti Europos Parlamento reikalavimai ir susitarta dėl tam tikrų lankstumo priemonių, kurios turėtų sudaryti sąlygas 2011 m. ir vėlesniais metais tinkamai finansuoti politikos sritis, susijusias su naujomis kompetencijos sritimis, suteiktomis pagal Lisabonos sutartį ir strategiją „Europa 2020“. Europos Komisija turi įsipareigoti pateikti pasiūlymus dėl naujų ES nuosavų išteklių, o su Taryba turi būti susitarta dėl finansinės struktūros peržiūros. Be to, visos trys institucijos turi susitarti dėl bendradarbiavimo metodo, kuris apimtų EP dalyvavimą derybose dėl būsimos daugiametės finansinės programos. Europos Parlamentas turi laikytis savo pateiktų reikalavimų, nuo kurių ne vien priklausys ES biudžeto formavimas ateityje, bet kurie taip pat sukurs precedentąs plėsti vienintelės tiesiogiai renkamos institucijos įtaką Europos Sąjungos valdyme.
Sebastian Valentin Bodu (PPE), în scris. − Parlamentul European nu trebuie să cedeze presiunilor venite dinspre Comisia Europeană pentru a accepta bugetul pentru 2011. Ar însemna că modificările din tratatul ce stă la baza funcţionării Uniunii ar fi încălcate de către cel mai democratic for al Comunităţii Europene, singurul ales direct. Reacţiile liderilor Comisiei Europene conduc la ideea că executivul Uniunii trăieşte cu impresia că Parlamentul nu este de acord cu bugetul întocmit pentru a arăta cine deţine cu adevărat puterea. Dar este clar că Parlamentul, care s-a exprimat în totalitatea sa împotriva bugetului pe 2011 venit de la Comisie, are lucruri mai importante de făcut decât să ducă lupte de putere inutile. Realitatea este că bugetul nu ţine cont de noile competenţe ale Uniunii şi nu prevede finanţarea pentru Strategia UE 2020, care întruneşte acord unanim.
Nu putem să fim inconsecvenţi cu propriile decizii, nu putem gândi şi aproba strategii generoase fără a asigura şi partea financiară pentru implementarea lor. Este dreptul Parlamentului de a stabili liniile pe care va merge Uniunea anul viitor, drept dat prin Tratatul de la Lisabona. Unitatea cu care au acţionat toate grupurile parlamentare din legislativul european nu face decât să demonstreze că bugetul trebuie regândit, pe baze mult mai flexibile.
Françoise Castex (S&D), par écrit. – J'ai voté pour cette résolution car elle rappelle, en termes techniques, les trois exigences qui conditionnent le vote du budget 2011 par le Parlement, à savoir le maintien des possibilités de recours à l'instrument de flexibilité, outil budgétaire nécessaire pour assurer le financement a minima des compétences et priorités communautaires, l'engagement de la Commission européenne de faire des propositions concrètes sur de nouvelles ressources propres, d'ici juillet 2011, et l'implication forte du Parlement dans les futurs débats sur le système de financement de l'Union européenne, spécifiquement sur la question des ressources propres et l'élaboration du prochain cadre financier. Cette résolution est la réaffirmation des évolutions apportées par le traité de Lisbonne au Conseil afin que celui-ci reconnaisse enfin la nouvelle légitimité du Parlement en matière budgétaire. Il faut, au-delà de la bataille entre institutions, prendre conscience que c'est la question de l'intégration européenne et l’avenir même du projet communautaire qui se joue dans ce débat sur le budget, le Parlement incarnant le renouveau de l’esprit communautaire et le respect des citoyens de l'Union. Enfin, il faut que les États membres qui ont ratifié individuellement ce traité en prennent toute la mesure et assument les ambitions affichées.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – Avant que la Commission ne propose un nouveau projet de budget, le Parlement européen a tenu à réaffirmer le rôle qu'il entend jouer dans les négociations sur le prochain cadre financier pluriannuel. Il a demandé à être entendu sur les trois points suivants : 1/ le maintien d'un mécanisme de flexibilité, notamment pour mobiliser des millions d'euros d'aide d'urgence aux pays en développement; 2/ l'exigence de propositions concrètes émanant de la Commission pour de nouvelles ressources propres; 3/ l'engagement du Conseil à examiner ces propositions avec le Parlement dans les négociations du prochain budget pluriannuel. La résolution adoptée à une très large majorité démontre la détermination du Parlement s'il en est besoin, que les députés n'apporteront leur soutien à l'adoption du budget 2011 que si ces 3 conditions sont remplies.
Göran Färm, Olle Ludvigsson och Marita Ulvskog (S&D), skriftlig. − Vi beklagar att förhandlingarna ännu så länge inte kunnat nå resultat. Trots att Europaparlamentet sträckte sig långt i förhandlingarna genom att acceptera rådets budgetförslag för 2011, erbjuda en lösning på stora och besvärliga finansieringsprojekt som fusionsforskningsprogrammet ITER, och lova ett snabbt ja till ändringsbudget nr 10, som innebär att medlemsstaterna får tillbaka drygt 600 miljoner euro - blockerade en minoritet medlemsländer, däribland Sverige, fortsatta förhandlingar.
Parlamentets resolution betonar att förhandlingarna bör fortsätta, men ställer också krav för framtiden.
För att EU ska undvika ytterligare budgetkriser och klara finansieringen av tunga prioriteringar, såsom klimatpolitiken och EU 2020, krävs för kommande år mer flexibilitet inom EU:s budget. Vi anser dock inte att den totala nivån på EU:s budget behöver höjas. För att undvika risken för veto av parlamentet, om man endast tillåts ta ställning till ett redan färdigförhandlat paket mellan medlemsländerna, anser vi även att Europaparlamentet bör tillåtas delta i förberedande förhandlingar om EU:s nästa långtidsbudget efter 2013, samt i diskussionerna om den framtida finansieringen av densamma - utan att för den skull ta ställning i sak till frågan om egna medel . Vi vill slutligen också understryka att dessa krav inte går utöver den kompetens som getts parlamentet i Lissabonfördraget.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Vivemos neste momento uma situação de impasse institucional relativamente ao Orçamento para 2011, com alguns Estados a bloquearem a proposta da Comissão, no Conselho. Espero que este impasse seja ultrapassado com a maior brevidade possível, na medida em que o Orçamento tem que respeitar os compromissos e as atribuições da União Europeia decorrentes do Tratado de Lisboa.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − O Parlamento Europeu pretende que o Tratado de Lisboa seja respeitado e que haja paz institucional na UE. Na verdade, o PE tem de ser implicado, votando ou dando parecer, por força do Tratado, no novo acordo inter-institucional, no próximo QFP, e na definição de novos recursos próprios. Relativamente ao acordo inter-institucional é óbvio que a existência de flexibilidade para o actual QFP é uma condição para que os compromissos assumidos pelas instituições europeias, e nomeadamente pelo Conselho, sejam respeitados.
A EU 2020, o programa ITER, o SEAE- serviço exterior de acção externa -, as entidades de supervisão financeira, são alguns exemplos que necessitam de financiamento. O Conselho tem de interiorizar o Tratado de Lisboa quer do ponto de vista das novas competências que a UE assume, e que têm reflexo no orçamento, quer do ponto de vista do reforço das competências do PE, nomeadamente na área orçamental, o que aliás reforça a legitimidade democrática das instituições da UE. Deste modo temos uma governação mais democrática com a utilização do método comunitário em vez da inter-governamentalização. O PE pede o mínimo do que é desejável tendo em conta os constrangimentos orçamentais dos Estados-Membros.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. − Discordamos da proposta de orçamento para 2011. Mas discordamos também da maior parte das justificações que a maioria do Parlamento Europeu apresenta para impedir a aprovação do orçamento para 2011.
O debate que se iniciou sobre as perspectivas financeiras pós 2013 está já inquinado por diversas razões: a incapacidade das instituições europeias – Parlamento Europeu e Conselho - de chegar a um acordo nas negociações do orçamento para 2011, as tentativas de vários Estados-Membros de pressionar para uma diminuição das verbas dos futuros orçamentos, a insistência de outros em novos recursos próprios da UE, sugerindo a criação de impostos europeus a adicionar aos nacionais, pagos pelos cidadãos e não pelo sector financeiro, a insistência na aplicação cabal do Tratado de Lisboa e a oposição dos países mais ricos em aumentar significativamente as suas contribuições para o orçamento comunitário.
De qualquer modo, embora estejamos de acordo que "novas responsabilidades devem implicar novos recursos", não podemos dar o nosso apoio a uma resolução que não defende uma distribuição das verbas comunitárias visando a coesão económica e social, enfrentar a crise e defender o emprego com direitos, e não reforçar o militarismo ou a repressão.
Sylvie Guillaume (S&D), par écrit. – J'ai voté pour la résolution sur les négociations en cours sur le budget 2011 car il est absolument fondamental que le Parlement assume sa nouvelle légitimité dans l'établissement du budget de l'Union avec l'entrée en vigueur du Traité de Lisbonne. Le comité de conciliation ayant échoué à trouver un accord malgré les efforts consentis par le Parlement, nous avons, dans ce texte, réaffirmé plusieurs exigences sur lesquelles il est indispensable que le Conseil fasse preuve de souplesse : 1/la nécessité d'une plus grande flexibilité d'ici−la fin du cadre financier pluriannuel 2007-2013 afin de prendre en compte les nouvelles compétences au sein de l'Union et 2/le respect de la forte implication du−Parlement dans la négociation du prochain cadre financier après 2013 et suite à l'engagement de la Commission de présenter des propositions précises sur la mise en place de ressources propres pour l'Union, la pleine association du Parlement dans cette perspective. Cette résolution permet d'envoyer un message fort au Conseil européen qui se tiendra les 16 et 17 décembre prochain.
Anna Hedh (S&D), skriftlig. − Jag beklagar att förhandlingarna ännu så länge inte kunnat nå resultat. Trots att Europaparlamentet sträckte sig långt i förhandlingarna genom att acceptera rådets budgetförslag för 2011, erbjuda en lösning på stora och besvärliga finansieringsprojekt som fusionsforskningsprogrammet ITER, och lova ett snabbt ja till ändringsbudget nr 10, som innebär att medlemsstaterna får tillbaka drygt 600 miljoner euro - blockerade en minoritet medlemsländer, däribland Sverige, fortsatta förhandlingar.
Parlamentets resolution betonar att förhandlingarna bör fortsätta, men ställer också krav för framtiden.
För att EU ska undvika ytterligare budgetkriser och klara finansieringen av tunga prioriteringar, såsom klimatpolitiken och EU 2020, krävs för kommande år mer flexibilitet inom EU:s budget. Jag anser dock inte att den totala nivån på EU:s budget behöver höjas. För att undvika risken för veto av parlamentet, om man endast tillåts ta ställning till ett redan färdigförhandlat paket mellan medlemsländerna, anser jag även att Europaparlamentet bör tillåtas delta i förberedande förhandlingar om EU:s nästa långtidsbudget efter 2013, samt i diskussionerna om den framtida finansieringen av densamma - utan att för den skull ta ställning i sak till frågan om egna medel. Jag vill slutligen också understryka att dessa krav inte går utöver den kompetens som getts parlamentet i Lissabonfördraget, och även om jag var emot införandet av detta fördrag så anser jag att vi nu inte har något annat val än att ta konsekverna av dess ratficiering och arbeta utefter dess bestämmelser.
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Das Budget der Europäischen Union bildet den Handlungsrahmen ihrer Mitglieder. Gerade in wirtschaftlich unsicheren Zeiten ist es wichtig sich auf Zusagen diesbezüglich verlassen zu können. Die Menschen müssen darauf vertrauen können über die Mittel auch verfügen zu können. Ich spreche hier besonders die Landwirte an. Nicht verwendete Mittel im Bereich der Landwirtschaft bedeuten nicht, dass sie nicht benötigt wurden, sondern dass sehr sparsam damit umgegangen wurde. Landwirte dürfen dafür nicht bestraft werden, indem die Mittel in andere Bereiche verschoben werden. Die Landwirtschaft muss im Interesse der EU-Bürgerinnen und -Bürger finanziell abgesichert sein. Es soll so schnell wie möglich ein Kompromiss gefunden werden um das Budget 2011 beschließen. Erst damit können die Finanzierung der Landwirtschaft sichergestellt und nationalstaatliche Engpässe vermieden werden.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for the budget resolution but abstained on Amendment 1b, which deals with new own resources. I certainly believe the EU should be looking for new sources of finance but do not believe this should done by seeking advance commitments from the Council. We should have an open discussion about all the options.
Barbara Matera (PPE), per iscritto. − Il mancato accordo, entro fine anno, tra Parlamento e Consiglio sul bilancio 2011 può comportare importanti conseguenze sul finanziamento dei programmi comunitari, implicare gravi ritardi nella creazione degli organismi di supervisione e inficiare il funzionamento di strumenti di emergenza quali il Fondo di adeguamento alla globalizzazione e il Fondo di solidarietà.
Le future negoziazioni devono tuttavia vedere questo Parlamento agire con fermezza. Quanto è stato richiesto al Consiglio rappresenta, infatti, il semplice rispetto delle prerogative del trattato di Lisbona. Il Parlamento non ha fatto altro che difendere il bilancio dell'UE da tagli sconsiderati che avrebbero ricadute sul'occupazione e vedrebbero i nostri cittadini pagare lo scotto di una posizione di blocco da parte di alcuni Stati membri. Auspico un alto senso di responsabilità in occasione dei prossimi negoziati, al fine di non aggiungere a una crisi economica in atto anche una crisi istituzionale.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − O Tratado de Lisboa trouxe novas responsabilidades ao Parlamento Europeu que implicam um aumento dos custos. Tais necessidades traduzem-se num orçamento para 2011 ligeiramente superior ao de 2010, para que seja possível que o Parlamento Europeu cumpra bem as suas competências. O impasse a que chegaram as negociações com o Conselho não é benéfico para ninguém, e apesar da crise que a Europa atravessa é necessário encontrar um entendimento para que seja possível à UE cumprir os objectivos delineados na Estratégia UE 2020.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Gerade in Zeiten der Finanzkrise, in denen von den Bürgern verlangt wird, dass sie den Gürtel enger schnallen und massive Kürzungen im Sozial- und Familienbereich hinnehmen, müssen auch im EU-Budget rigorose Einsparungen möglich sein. Stattdessen ist eine Erhöhung um gut drei Prozent geplant. Einige Vorhaben wurden einfach nur nach hinten verschoben, sodass in absehbarer Zeit dann die nächsten größeren Ausgaben bevorstehen. Es gäbe sehr viele Möglichkeiten der Einsparungen, wie etwa bei den zwei Plenartagungsstandorten oder indem die EU-Betrugsbekämpfung endlich auf Vordermann gebracht wird und die zu Unrecht ausbezahlten Mittel vollständig wieder eingezogen werden. Und es gilt auch zu überlegen, ob alle Prestigevorhaben, die sicherlich zum Teil auch zukunftsträchtig sind, deren Umsetzung bei einigen Projekten jedoch Zweifel an der Sinnhaftigkeit bzw. der Vorgehensweise aufkommen lassen, wirklich so weitergeführt werden sollen. Diesem EU-Budget für 2011 kann ich keinesfalls zustimmen.
Franz Obermayr (NI), schriftlich. − Hinter dem Scheitern der Haushaltsgespräche steht der Konflikt zwischen der Haushaltsstabilität und der Anpassungsfähigkeit: So fordern Vertreter des EU-Parlaments weitgehende Flexibilität des Budgets, ohne jedoch auf die Interessen der Nettozahlerländer einzugehen. Es sind die Nettozahler, die die EU finanzieren, die den Motor nach der Krise wieder anwerfen, die Budgetsünder und den Euro retten! Es ist daher berechtigt an verbindlichen Haushaltsansätzen festzuhalten, damit der Nettosaldo im Nachhinein nicht nach Belieben geändert werden kann und so Geld verschwendet wird. Wer investiert und zahlt, muss sich auch auf größtmögliche Stabilität verlassen können. Die kritische Haltung zur EU-Steuer hat ebenfalls nichts mit angeblich "mangelnder Solidarität" zu tun sondern schlicht und einfach damit, dass der Großteil der Mitgliedstaaten eindeutig dagegen ist, und im Sinne der Subsidiarität an einer Ratifizierung durch die nationalen Parlamente festhält. Die in diesem Zusammenhang vielzitierte "Emanzipation des EU-Parlaments" sehe ich eher als sehr bedenkliche Emanzipation von den EU-Bürgern. Ich habe daher gegen den vorliegenden Entschließungsantrag gestimmt.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Signor Presidente, onorevoli colleghi, ho votato, come la stragrande maggioranza di voi, a favore del progetto di bilancio, in quanto ritengo che il Parlamento non può non essere preso in considerazione. E questo non solo da un punto di vista simbolico, per il fatto che il Parlamento rappresenta 500 milioni di cittadini europei, ma soprattutto da un punto di vista "costituzionale", dal momento che il trattato richiede il consenso del Parlamento europeo stesso per l'adozione del futuro Quadro finanziario pluriennale (QFP).
L'aumento che il Parlamento richiede non è un capriccio ma è volto al bene dei cittadini dell'Unione europea. Ne sono testimonianza i forti benefici apportati dai fondi e dalle iniziative attuate a livello comunitario. Certamente concordo però con chi ritiene importante forse pensare a una ripartizione diversa per evitare che vi siano stati meramente contributori netti e che ottengono molti meno benefici. Mi auguro che, in fase di concertazione e di conciliazione, tutte queste esigenze possano essere prese in considerazione.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Considerando que a posição do Conselho sobre o projecto de orçamento estabeleceu um limite para as dotações de pagamento que representa um aumento de 2,91% em relação ao orçamento de 2010 e que, em 15 de Novembro de 2010, o Comité de Conciliação Parlamento-Conselho não chegou a acordo sobre um texto comum para o orçamento de 2011, votei favoravelmente a resolução por concordar com as condições impostas pelo Parlamento ao Conselho e à Comissão, para poder facilitar a obtenção de um acordo sobre o orçamento de 2011.
Miguel Portas (GUE/NGL), por escrito. − Abstive-me na votação da resolução sobre o Orçamento para 2011 e o financiamento futuro das políticas europeias, apesar de ter apoiado todas as emendas que visavam melhorar a posição do Parlamento na discussão e controlo sobre as decisões orçamentais. Na verdade, o texto de compromisso recua a anteriores posições do Parlamento, precisamente as que estiveram na origem da ruptura da primeira conciliação com o Conselho.
Tal como agora foi formulada, a posição dos deputados não garante o essencial na negociação em causa, isto é, que não se repita para 2012 e para 2013 o quadro restritivo agora imposto pelos governos mais avarentos da União. A posição parlamentar também não garante a realização de uma conferência democrática no quadro de um debate envolvendo os parlamentos nacionais sobre os novos recursos que devem financiar as próximas Perspectivas Financeiras. A minha abstenção valoriza a atitude do Parlamento, critica a posição dos governos que querem mais competências europeias com menos dinheiro, mas não cauciona maus acordos nem um orçamento medíocre.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Esta resolução constitui um sinal claro do empenho do Parlamento para ultrapassar a actual situação de impasse relativamente ao Orçamento de 2011.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), in writing. − As to the 2011 budget proper, the Council indicated that the level of payment appropriations should not go beyond an increase of 2.91% compared to the 2010 budget. Especially for the Member States that had voted against the majority Council position budget in August, this was the absolute red line. Parliament in trialogues on the 2011 budget had taken a step towards being willing to accept this position on payments, after getting assurances concerning extra commitments over and above the ceiling via the flexibility instrument both in Heading 1A (competitiveness) and Heading 4 (external action) so as to be able to cover for reinforced policy priorities in Heading 1A (notably life-long learning) and extra needs in Heading 4 (notably Palestine). Also as regards ITER (unanimity needed in Council), it seemed that a compromise would guarantee an extra 1.4 billion for the years 2012 and 2013 by using unused margins under the different headings from the year 2010 and – but that part was still under discussion, as it was linked to guaranteeing better flexibility mechanisms under the Multiannual Financial Framework Regulation – redeployments from the seventh framework programme for research and development.
Peter Skinner (S&D), in writing. − I abstained on the original text of paragraph 1(6) because the idea of calling for new proposals on own resources through tax initiatives and other possible programmes such as ETs represents a potential for EU-style taxes. This vote is consistent with my attitude and earlier approach on any suggestions of a euro-style tax system.
Derek Vaughan (S&D), in writing. − This resolution sends a clear signal to the other institutions that the European Parliament is willing to start serious negotiations in order to resolve the current budget deadlock and to decide upon a budget for 2011 as soon as possible. Reaching a deal will mean that single farm payments are not delayed, and funding for Structural Funds is not affected. I believe that MEPs, as the only directly elected representatives in the EU, should be involved in shaping the next financial perspective in order to achieve the best deal for UK citizens. Steps need to be taken to make the EU budget more flexible. This will enable the EU to react quickly to crises and will allow unforeseen needs to be financed. The resolution also calls for a much-needed discussion on new ways to finance the EU, which could reduce the cost of the EU for British taxpayers.
Angelika Werthmann (NI), schriftlich. − Ich habe für die Resolution zu den Verhandlungen über das Budget 2011 gestimmt, weil die Budgetverhandlungen bis heute - leider - gezeigt haben, dass auf Seiten des Rates die vergangenen 12 Monate augenscheinlich nicht ausgereicht haben, den Vertrag von Lissabon zu lesen und zu verstehen. Wir fordern hier ausschließlich Rechte und Verfahren, die streng auf Lissabon beruhen - nicht mehr, nicht weniger. Der Rat war es, der den neuen Vertrag vorangetrieben hat. Der Rat hat zu ihm zu stehen und es ist seine Pflicht, offensichtliche Streitigkeiten innerhalb seiner Reihen nicht zu Lasten der europäischen Bürger aus zu tragen.
Ich begrüße in diesem Zusammenhang den breiten Willen des Parlaments, trotzdem eine schnellstmögliche Einigung über das Budget 2011 noch in diesem Jahr zu erzielen. Wir brauchen Flexibilität. Und - ganz vordringlich - wir brauchen schnellstens die neuen Finanzaufsichtsbehörden, wie uns die dramatische Situation in Irland jeden Tag bestätigt.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − A inclusão da cláusula relativa aos direitos humanos ou ainda a aplicação de normas sociais e ambientais nas negociações comerciais deve ser um princípio a zelar pela UE. Concordo, assim, com o objectivo da UE de fazer pressão no seio das organizações internacionais (), nomeadamente a OMC e a OIT, ou ainda de defender a criação de uma nova organização a nível ambiental, de modo a promover-se um comércio justo.
Se por um lado a Europa tem que respeitar normas sociais e ambientais estritas, deve-se exigir aos parceiros o mesmo nível de exigência, ressalvando que tal é possível se tivermos em conta os progressos verificados nos Acordos de Comércio Livre. No entanto, é necessário um quadro normativo claro no seio das OI, que é possível através do reforço do diálogo no seio destas, nomeadamente no que diz respeito à obrigatoriedade da aplicação destas normas nos acordos comerciais e aos necessários mecanismos de vigilância e práticas de incentivo, bem como ao reforço dos grupos de arbitragem. Os instrumentos SPG, que permitem que a União conceda unilateralmente preferências comerciais, poderão ser uma hipótese para identificar de uma forma mais exacta os beneficiários tendo em conta o seu nível de desenvolvimento e a monitorização dos compromissos assumidos.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – L’Union européenne, grâce aux compétences externes que les traités européens lui accordent, passe chaque année de nombreux accords commerciaux. À l’heure où l’Union européenne voit ses compétences s’élargir en matière de droits de l’homme (inclusion de la Charte des droits fondamentaux au droit primaire) et de développement durable (un des cinq grands objectifs Europe 2020), il m’est apparu important de soutenir le rapport de ma collègue Tokia Saïfi visant à mieux prendre en compte ces enjeux dans le cadre des accords commerciaux de l’Union. Il propose naturellement de renforcer la coopération au sein des organisations internationales existantes, de systématiser l’inclusion de clauses relatives à ces matières mais innove également en appelant à la création d’une Organisation mondiale de l’environnement, qui pourrait être saisie en cas de dumping environnemental. Le dispositif contient également la possibilité d’un mécanisme d’inclusion carbone. Celui-ci compléterait le système communautaire d'échange de quotas d'émissions. Ce double instrument permettrait ainsi de lutter contre les transferts d'émission vers des pays tiers.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikau šį pranešimą. Vis dažniau pasitaiko atvejų, kai iškraipoma konkurencija ir kyla aplinkosauginio ir socialinio dempingo rizika tarptautinės prekybos srityje. Dėl to nukenčia Europos Sąjungoje veikiančios įmonės ir darbuotojai, kurie, skirtingai nuo prekybos partnerių, įsteigtų ne ES šalyse, privalo laikytis aukštesnių socialinių, aplinkos apsaugos ir mokesčių standartų. Todėl ES dvišalėse ir daugiašalėse sutartyse turėtų būti numatytas reikalavimas laikytis šių aukščiau išvardytų reikalavimų visoms, ne tik ES įsikūrusioms įmonėms. Įgyvendinant ES prekybos susitarimus taip pat būtina užtikrinti jų skaidrumą, numatyti griežtus viešųjų pirkimų reikalavimus, siekiant kovoti su neteisėtu kapitalo nutekėjimu. Siekdama šių tikslų ES turėtų aktyviai bendradarbiauti su tarptautiniais parteriais prekybos srityje – Pasaulio prekybos organizacija, Tarptautine darbo organizacija, Jungtinių Tautų Organizacija.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šį pranešimą, nes vis dėlto labai svarbu, jog būtų užtikrinta pusiausvyra tarp prekybos teisės ir pagrindinių žmogaus teisių bei stiprinamas pagrindinių tarptautinių organizacijų dialogas, ypač tarp Tarptautinės darbo organizacijos ir Pasaulio prekybos organizacijos. Be to, žmogaus teisių nuostatų, socialinių bei aplinkos apsaugos standartų įtraukimas į prekybos susitarimus gali būti naudingas tarptautinės prekybos susitarimams, siekiant išlaikyti politinį ir socialinį stabilumą ir tuo pačiu, jog būtų sudarytos palankesnės sąlygos pačiai prekybai. Reikia atkreipti dėmesį į tai, kad Europos pramonės ir prekybos bendrovės privalo griežtai laikytis socialinių ir aplinkos apsaugos taisyklių.
Sutinku su Europos Parlamento pozicija, jog, jei Europos Sąjunga laikosi privalomų standartų, ji taip pat privalo reikalauti to paties iš savo prekybos partnerių, ypač iš kylančios ekonomikos šalių, ir populiarinti kokybės ir tvarumo reikalavimus, ypač maisto produktų, kurie įvežami į jos teritoriją, siekiant apsaugoti sąžiningą ir teisingą prekybą. Norėčiau pabrėžti, kad, siekiant stiprinti žmogaus teises ir socialinę politiką tarptautinėje prekyboje, būtina reikalauti, jog visuose būsimuose prekybos susitarimuose būtų numatytas draudimas naudoti vaikų darbo jėgą, ypač atliekant gamtinių akmenų gavybos ir apdirbimo darbus.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − Considero que as normas sociais e ambientais não são incompatíveis com os interesses comerciais da União Europeia e os dos seus parceiros. Reforço a cooperação entre organizações internacionais no âmbito de um acordo mundial sobre o clima, nomeadamente ao nível de mecanismos de carbono complementares ao sistema comunitário de comércio de emissões, garantindo, no entanto, que sejam contornadas as lacunas actualmente existentes. Suporto que a UE deveria também conduzir esforços no sentido do uso do livre comércio bilateral, de forma a incluir não só termos de direitos humanos, mas também questões de desenvolvimento sustentável.
Mário David (PPE), por escrito. − Reconheço a complexidade da discussão a propósito da inclusão de cláusulas relativas a direitos humanos e normais sociais e ambientais nos acordos comerciais e tenho presente o desequilíbrio existente entre as regras do comércio internacional e as demais normas de direito internacional. Considero que a União Europeia desempenha um papel determinante na procura de um novo modelo de governação mundial e, neste sentido, deve fomentar a coerência das políticas desenvolvidas pelas instituições internacionais.
Entendo que a União Europeia deverá saber procurar o equilíbrio entre uma abordagem comercial restritiva e liberal, bem como um compromisso entre a defesa dos seus interesses comerciais e a exigência do respeito pelos valores que a sustentam. Importa, por isso, fomentar o diálogo e parcerias de cooperação com as instituições internacionais, nomeadamente a Organização Mundial do Comércio e a Organização Internacional do Trabalho. Relembro, ainda, que o Tratado de Lisboa introduziu alterações ao nível da política comercial que vão ao encontro de algumas das propostas apresentadas neste relatório . Assim, voto a favor da generalidade das medidas contidas neste relatório.
Proinsias De Rossa (S&D), in writing. − I support this report, which calls for trade not to be seen as a narrow end in itself. Rather, our future trade strategy should also see it as an additional means to promote European values and interests. Provisions on sustainable development are of benefit to all parties. Moreover, the inclusion of social and environmental standards in trade agreements contributes to regulate globalisation. Choosing to ignore them is a short-sighted and counterproductive approach which not only goes against the principles guiding our external action but will also undermine the European social model. EU bilateral trade relations with third parties are all the more crucial for human rights and social and environmental standards when there is scant prospect of progress within the WTO framework. Nevertheless, we need to keep pushing for the ILO to be granted observer status in, and the right to speak at, the WTO, and a committee on trade and decent work should be created within the WTO. While the inclusion of binding human rights clauses in the EU’s international agreements is an admirable practice, poor monitoring and implementation seems to render them virtually useless, and this has to be seriously addressed in all future agreements.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – Les accords commerciaux internationaux doivent être l'occasion pour l'UE de promouvoir les normes sociales et environnementales auprès de ses partenaires. Le rapport adopté à une large majorité contient des propositions pour que les produits importés respectent les mêmes normes sociales et environnementales que les produits européens, et qu'en cas de dumping social ou environnemental des recours soient possibles tant auprès de l'OIT que d'une organisation mondiale de l'Environnement qu'il conviendrait de créer rapidement. Les accords de libre échange actuellement en cours de négociations doivent contenir des clauses sur les droits de l'homme mais aussi sur les normes économiques, sociales et environnementales à respecter; faute de quoi L'UE ne pourra plus faire face à la concurrence déloyale de produits importés à bas coût mais de moindre qualité. Il en va de l'avenir de l'agriculture européenne mais aussi de celui du secteur industriel européen.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente o relatório sobre "direitos humanos, normas sociais e ambientais nos acordos internacionais de comércio", porque a política comercial deve ser coerente com os objectivos da UE e deve contribuir para a salvaguarda do seu modelo social e da sua política ambiental. Como tal, é de extrema importância que a UE garanta a aplicação de determinadas normas sociais e ambientais nos acordos internacionais de comércio.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − A questão sobre se devemos comerciar com aqueles que não têm os mesmos padrões de respeito pelos Direitos Humanos é antiga nas relações internacionais e ameaça eternizar-se. Creio, com o máximo realismo, que a União deve bater-se por procurar assegurar uma maior aceitação dos padrões julgados adequados e procurar vincular os países com quem negoceia ao esforço mundial de respeito por aqueles direitos. No plano económico-diplomático, entendo que a União não pode deixar de significar a importância e centralidade desta temática na altura de estabelecer canais comerciais duradouros. Não obstante, como é bem sabido, nem sempre estamos em posição de impor estes padrões nem de fazer tais exigências. Se estas são, muitas vezes, acatadas formalmente, também é verdade que a União tem conhecimento de que tem parceiros que as incumprem regularmente. Veja-se, a esse título, os maiores fornecedores de energia da Europa. Dito isto, reitero a importância de continuarmos a bater-nos pelos Direitos Humanos e a fazer deles condição para o estabelecimento de relações comerciais sólidas.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A inclusão da cláusula relativa aos direitos humanos ou ainda a aplicação das normas sociais e ambientais nas negociações comerciais são problemas complexos que dividem a comunidade internacional. Por um lado, os países do Norte denunciam o dumping social e ambiental praticado pelos países emergentes, que constitui uma distorção da concorrência nas trocas comercias; por outro, os países do Sul desconfiam que os países do Norte pretendem entravar o seu desenvolvimento económico e recorrer, através da aplicação dessas normas, a uma forma de proteccionismo camuflado.
Votei favoravelmente este relatório por entender que a política comercial deve funcionar como um instrumento ao serviço dos objectivos globais da União Europeia sendo, por isso, importante que o comércio não seja visto como fim em si mesmo, mas como um utensílio que permite a promoção dos interesses comerciais europeus e, também, um comércio justo, capaz de generalizar a inclusão e implementação efectivas das normas sociais e ambientais com todos os parceiros comerciais da UE.
Sylvie Guillaume (S&D), par écrit. – J'ai voté pour le rapport sur les droits de l'homme et les normes sociales et environnementales dans les accords commerciaux internationaux car il est indispensable que la politique commerciale de l'UE soit cohérente avec ses objectifs politiques. Le texte, substantiellement amélioré par le groupe S&D, indique clairement que le commerce ne peut plus être une fin en soi, mais que tout accord doit désormais respecter un certain nombre de clauses sociales et environnementales. Ces clauses devront être contraignantes et des possibilités de saisine, notamment du Haut commissariat aux droits de l'Homme de l'ONU sont prévues.
Juozas Imbrasas (EFD), raštu. − Pritariau pranešimui, nes nereikėtų užmiršti, kad Europos pramonės ir prekybos bendrovės privalo griežtai laikytis socialinių ir aplinkos apsaugos taisyklių. Jei Europos Sąjunga laikosi privalomų standartų, ji taip pat privalo reikalauti to paties iš savo prekybos partnerių, ypač iš kylančios ekonomikos šalių, ir populiarinti kokybės ir tvarumo reikalavimus, ypač maisto produktų, kurie įvežami į jos teritoriją, siekiant apsaugoti sąžiningą ir teisingą prekybą. Svarbu gerinti galimybes naudotis ekologiškomis prekėmis ir technologijomis siekiant tvaraus vystymosi tikslų, reikia siekti kuo greičiau užbaigti derybas dėl tarifinių ir netarifinių kliūčių ekologiškoms prekėms ir paslaugoms sumažinimo arba panaikinimo, kad būtų skatinamos naujos užimtumo politikos formos, darbo vietų, atitinkančių TDO deramo darbo standartus, kūrimas ir Europos šalių pramonės bei mažųjų ir vidutinių įmonių augimo galimybės.
Jarosław Kalinowski (PPE), na piśmie. − Poszukiwanie równowagi między interesami gospodarczymi a interesami społecznymi jest nie tylko niezwykle ważne, ale także niezwykle trudne. Współpraca gospodarcza przy jednoczesnym poszanowaniu podstawowych zasad demokracji oraz dobra swoich obywateli jest fundamentem Unii Europejskiej, dlatego tak ważne jest wprowadzenie ujednoliconych standardów w zakresie praw człowieka, standardów społecznych oraz środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych.
Ujęcie tego typu norm w polityce handlowej Unii Europejskiej przyczyni się do pozytywnego jej postrzegania przez obywateli, a także do poprawy jej stosunków z partnerami. Międzynarodowa współpraca w tej dziedzinie jest niezwykle ważna, a Parlament Europejski powinien jej w jak najwyższym stopniu sprzyjać.
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Ich habe für den Bericht gestimmt, da Menschenrechte, Sozialstandards und Umweltnormen nicht nur in Europa gelten sollen, sondern in allen Ländern. In unserem Einflussbereich liegen besonders jene Staaten mit denen wir Handel betreiben. Damit ist eine Verantwortung verbunden, der wir gerecht werden sollten und dieser Bericht weist in die richtige Richtung. Es ist die Richtung des fairen Handels und vor allem Fairness den Menschen und der Umwelt gegenüber. Wenn wir in diesen Bereichen etwas verbessern können, sollten wir es soweit als möglich tun.
David Martin (S&D), in writing. − I warmly welcome this report, which makes clear that EU trade policy must be about more than trying to achieve maximum economic advantage. EU trade agreements must include strong human rights, social and environmental standards.
Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), par écrit. – Ce rapport met en avant un certain nombre de points pertinents tels que l'examen périodique de l'application de la clause de droits de l'homme des accords commerciaux par le Conseil des droits de l'homme de l'ONU, la possibilité de saisine du Haut-Commissariat des Nations unies aux droits de l'Homme par l'OIT, l'association des parlements nationaux et des citoyens des pays tiers aux négociations ou la lutte contre l'esclavage moderne.
Cette préoccupation pour les droits de l'homme est appréciable de la part d'un Parlement qui a avalisé le coup d'État au Honduras et la signature d'un accord commercial avec les putschistes. Mais, au-delà de mes doutes sur la portée réelle des propos en matière de droits de l'homme, la volonté affichée de mettre en place partout des accords de libre-échange et la promotion de la bourse des droits à polluer qu'on appelle "marché carbone" m'interdisent de voter pour ce texte.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Os países da UE e todos os seus agentes económicos primam escrupulosamente em cumprir o respeito pelos direitos humanos e pelo cumprimento das normas sociais e ambientais, nada mais normal que se exija o mesmo aos seus parceiros comerciais no âmbito da OMC, para que o comércio mundial se torne mais justo e equitativo. Temos consciência que por vezes essas obrigações não são fáceis de cumprir nomeadamente pelos chamados países emergentes. No entanto, a UE tem que continuar a fazer um esforço para que tal aconteça, e cabe assim à UE e ao Parlamento Europeu fazerem todos os esforços para defender o respeito da vida humana, que o trabalho justo seja igual em qualquer ponto do mundo e para todos e que o significado dos direitos ambientais e sociais (direitos sindicais, luta contra o trabalho infantil, etc.) comporte um aspecto universal.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − He votado a favor de esta Resolución ya que incluye explícitamente la necesidad de que la UE contribuya efectivamente al desarrollo sostenible del planeta, la solidaridad entre los pueblos, el comercio justo y la erradicación de la pobreza. Mi apoyo se basa también en la importancia y necesidad, reflejada en la Resolución, de vincular jurídicamente los acuerdos comerciales internacionales al respeto de los derechos humanos y su estricto y constante seguimiento. En este punto, me parece valiosa la propuesta de que se conceda a la OIT el estatuto de observador oficial en el seno de la OMC y, sobre todo, la creación de un Comité sobre comercio y trabajo digno dentro de la OMC que supervise los acuerdos comerciales en coordinación con la OIT y el Alto Comisionado de las Naciones Unidas para los Derechos Humanos. Otro punto por el que he dado mi voto a esta Resolución es la firmeza con la que plantea la necesidad de crear una "auténtica organización mundial del medioambiente" y la defensa inequívoca de los derechos humanos, el desarrollo sostenible y el respeto del medio ambiente anteponiéndolos al modelo de comercio internacional actual.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Es sollte durchaus im Interesse der EU liegen, Handelsabkommen hauptsächlich mit gleichwertigen Partnern abzuschließen. Dies bedeutet, dass vermehrt Augenmerk auf Menschenrechts-, Umwelt- und Sozialnormen gelegt werden sollte. Denn solange sich die EU an diese Vorgaben hält, kann sie dies auch von ihren Handelspartnern einfordern. Allerdings stößt die EU vor allem im Bereich der Menschenrechte, sowie der Sozial- und Umweltnormen immer wieder an ihre Grenzen, wenn andere Länder, mit denen bilaterale Handelsabkommen geschlossen werden, diesbezüglich andere Auffassungen vertreten. Ich enthalte mich der Stimme, da es fraglich ist, ob die, vom Berichterstatter vorgeschlagenen Inhalte auch tatsächlich durchführbar sind.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Cari colleghi, la questione dei Diritti umani e l'applicazione delle norme sociali e ambientali nei negoziati commerciali sono problemi alquanto complessi e di estrema difficoltà. Pertanto, è fondamentale che la clausola sociale compaia sempre più di frequente negli accordi bilaterali. Nonostante sia evidente l'attuale squilibrio fra le regole del commercio internazionale e le altre norme del diritto internazionale, ritengo di fondamentale importanza votare a favore della relazione della collega Saïfi, affinché si possano coltivare nuovi percorsi di riflessione per un reale coordinamento tra le organizzazioni internazionali. Dato il ruolo preponderante dell'UE nella ricerca di una nuova Governance mondiale, è mio parere favorire la coerenza delle politiche perseguite dalle istituzioni internazionali. Ho votato a favore della relazione perché si avvii e si persegua una nuova politica commerciale basata sulla fermezza e sul dialogo, considerando le norme in materia ambientale per conseguire obiettivi "legittimi".
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente o Relatório sobre os direitos humanos e as normas sociais e ambientais nos acordos comerciais internacionais por concordar com a inclusão de cláusulas relativas a direitos humanos ou ainda com a aplicação de normas sociais e ambientais nas negociações comerciais.
A tensão entre os países do Norte, que denunciam o dumping social e ambiental praticado pelos países emergentes, e os países do Sul, que suspeitam que os países do Norte pretendem entravar o seu desenvolvimento económico e recorrer, através da aplicação dessas normas, a uma forma de proteccionismo camuflado, é uma realidade. Porém, este conflito de interesses não pode bloquear uma abordagem positiva, mas também juridicamente vinculativa, da UE, nas suas negociações, com a inclusão de disposições relativas ao desenvolvimento sustentável, designadamente nos acordos bilaterais.
Rovana Plumb (S&D), în scris. − Prin politicile pe care le adoptă și, în mod special, prin politica sa comercială, Uniunea trebuie să își apere interesele comerciale, respectând propriile norme și valori și asigurând respectarea lor de către alții. Această perspectivă trebuie să ajute diferitele instituții europene să lanseze și să conducă o nouă politică comercială, o politică ambițioasă bazată pe fermitate și dialog. Nu trebuie uitat faptul că, în Europa, societățile industriale și comerciale europene sunt supuse respectării stricte a standardelor sociale și de mediu. Dacă Uniunea Europeană respectă standarde cu caracter obligatoriu, trebuie să poată cere același lucru partenerilor săi comerciali, în special țărilor emergente, și să promoveze cerințe de calitate și durabilitate, mai ales pentru produsele alimentare care intră pe teritoriul său, în scopul menținerii unui comerț loial și echitabil.
În acest sens, standardele exigente de pe piața unică europeană în materie de sănătate, siguranță, mediu și de protecție a lucrătorilor și a consumatorilor constituie un model european specific, care trebuie să reprezinte o sursă de inspirație la nivel internațional și în contexte multilaterale și trebuie să se reflecte în negocierile acordurilor comerciale bilaterale în curs.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente por considerar que, desempenhando a União Europeia um papel crucial na busca de uma nova governação económica mundial, deve procurar fomentar a coerência das políticas implementadas pelas diversas instituições internacionais. Existe hoje um desequilíbrio cada vez maior entre as normas específicas do comércio internacional e as restantes regras internacionais. Enquanto actores de primeira linha temos a obrigação de encontrar novas pistas de reflexão procurando, designadamente, instaurar uma verdadeira coordenação entre os organismos internacionais.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − La inclusión de la cláusula sobre los derechos humanos, al igual que la aplicación de las normas sociales y medioambientales en las negociaciones comerciales, son problemas complejos que dividen a la comunidad internacional. Por un lado, los países del norte denuncian la competencia desleal que practican los países emergentes en los ámbitos social y medioambiental, que entraña una distorsión de la competencia en los intercambios comerciales; por otra parte, los países del sur sospechan que los países del norte quieren obstaculizar su desarrollo económico y recurrir, a través de la aplicación de dichas normas, a un proteccionismo encubierto. Todo ello permite comprender que es extremadamente difícil tratar con serenidad la cuestión de las normas dentro de las instancias multilaterales y más aún dentro de la OMC, coincidiendo con la aparición cada vez más frecuente de la cláusula social en los acuerdos comerciales bilaterales.
Oreste Rossi (EFD), per iscritto. − Siamo favorevoli alla relazione sui diritti umani e le norme sociali e ambientali negli accordi commerciali internazionali, perché troppo spesso i paesi terzi che non rispettano i diritti dei lavoratori e non accettano di essere parte attiva nella lotta ai cambiamenti climatici fanno concorrenza sleale alle imprese dell'UE.
Le nostre imprese devono rispettare norme severissime di tutela dei lavoratori e di elevati livelli contributivi sia salariali che fiscali, devono rispettare leggi che impongono controlli severi sulle emissioni nell'ambiente e rispettare condizioni poste dai piani regolatori locali. È evidente che le imprese concorrenti di altri paesi terzi, ad esempio Cina e India, non sono sottoposte agli stessi controlli e regole e hanno un prodotto finale nettamente concorrenziale rispetto a quello europeo.
Intervenendo in sede di commissione per l'ambiente e alla riunione interparlamentare sull'energia, ho richiesto un interessamento dell'UE presso il WTO, affinché fosse possibile per l'Europa applicare una carbon tax ai paesi che non sottoscrivono gli accordi sulla lotta ai cambiamenti climatici. Lo stesso discorso dovrebbe valere per quei paesi che producono con metodi troppo differenti da quelli europei, ad esempio con l'utilizzo di manodopera infantile, o non riconoscono i diritti ai lavoratori.
Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie. − Głosowałam za przyjęciem rezolucji dotyczącej praw człowieka, standardów społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych. Unia Europejska opiera się na zasadach, do których należy m.in. poszanowanie praw człowieka. Dlatego przywiązuje tak wielką wagę do przestrzegania praw człowieka na całym świecie.
Traktat z Lizbony potwierdza, że działania zewnętrzne Unii Europejskiej, których wymiana handlowa jest integralną częścią, powinny być prowadzone według tych samych zasad, które leżały u podstaw stworzenia Unii. Dlatego w pełni popieram praktykę włączania prawnie wiążących klauzul dotyczących praw człowieka do umów międzynarodowych Unii Europejskiej. Zwracam jednak uwagę na konieczność ich wdrażania i wyciągania ewentualnych konsekwencji ekonomicznych wobec krajów, które nie stosują się do ustalonych reguł.
Zgodnie z pkt. 15 rezolucji uważam za niezbędne włączanie do wszystkich umów o wolnym handlu negocjowanych norm społecznych i środowiskowych obejmujących: wykaz minimalnych standardów, których powinni przestrzegać wszyscy partnerzy handlowi UE, oraz wykaz dodatkowych konwencji, które należy wdrażać stopniowo i elastycznie z uwzględnieniem rozwoju sytuacji gospodarczej, kwestii socjalnych i środowiskowych u danego partnera.
W szczególności jestem za umieszczeniem we wszystkich przyszłych umowach handlowych zakazu wykorzystywania pracy dzieci. Popieram także wzmocnienie współpracy w dziedzinie praw człowieka między WTO i głównymi instytucjami ONZ.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – En 2009, le Médiateur européen a reçu 3098 plaintes dont 727 relevaient de sa compétence. Institué par le traité de Maastricht en 1992, cet intermédiaire entre les citoyens européens et les autorités de l’Union est habilité à recevoir les plaintes des citoyens et des entreprises européennes mais aussi des institutions ou de toute personne résidant ou domiciliée légalement dans un État membre. Élu par le Parlement européen en début de législature et pour toute sa durée, il enquête sur tout cas de dysfonctionnement de l’administration qui serait porté à sa connaissance. Il produit un rapport annuel sur ses activités. En votant pour cette résolution, je joins ma voix à l’approbation générale du Parlement européen de l’action de ce maillon essentiel de la démocratie.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Europos ombudsmeno institucija užtikrina ES piliečių teisę, kaip įtvirtinta Pagrindinių teisių chartijoje, kad Sąjungos institucijos, įstaigos ir organai piliečių reikalus tvarkytų nešališkai, teisingai ir per kiek įmanomai trumpesnį laiką. Lisabonos sutartimi buvo sustiprintas Ombudsmeno demokratinis teisėtumas, nes jį renka Europos Parlamentas, ir išplėsti jo įgaliojimai, įtraukiant bendrą užsienio saugumo politiką bei Europos Vadovų Tarybos veiklą. Balsavau už šią rezoliuciją, nes teigiamai vertinu 2009 m. veiklos rezultatus. 2009 m. vidutiniškai keturiais mėnesiais sutrumpėjo skundų nagrinėjimo trukmė, o daugiau nei pusė pradėtų pažeidimų procedūrų baigėsi draugišku susitarimu. Tai rodo, kad Ombudsmenas efektyviai bendradarbiauja su ES įstaigomis. Manau, kad būtina didinti ES piliečių pasitikėjimą ES ir jos institucijomis, o svarbiausia užtikrinti, kad piliečiams būtų sudarytos visos galimybės gauti reikiamą informaciją, ir suteikti pasitikėjimą ES institucijų gebėjimu ginti jų teises .
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šį pranešimą, kadangi savo darbu Ombudsmenas padeda Europos institucijoms priimti skaidrius sprendimus, kurie būtų prieinami visiems piliečiams ir juridiniams asmenims. Įsigaliojus Lisabonos sutarčiai, sustiprėjo Ombudsmeno demokratinis teisėtumas, nes jį renka Parlamentas, be to išplėsti jo įgaliojimai, įtraukiant bendrą užsienio ir saugumo politiką bei Europos Vadovų Tarybos veiklą. Skaidrumas, galimybė gauti informaciją ir pagarba teisei į tinkamą administravimą yra būtinos išankstinės sąlygos, kad piliečiai pasitikėtų institucijų gebėjimu ginti jų teises. Dažniausiai pasitaikantys kaltinimai dėl netinkamo administravimo buvo susiję su skaidrumo stoka. Todėl labai svarbu skubiai ir išsamiai atsakyti į piliečių užklausas, skundus ir peticijas. Europos institucijos ir įstaigos turi suteikti piliečiams reikiamą informaciją. Džiaugiuosi, kad Europos ombudsmenas bendradarbiauja su kitais ombudsmenais ir panašiomis institucijomis valstybėse narėse nacionaliniu, regiono ir vietos lygmenimis.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − O papel da administração europeia é vasto e complexo. Votei a favor deste relatório por considerar fundamental garantir a confiança dos cidadãos nas instituições europeias através de uma administração eficiente, onde os procedimentos são transparentes e o acesso às infra-estruturas é facilitado. Congratulo-me com os resultados positivos relativamente à diminuição de reclamações e à melhoria do seu tratamento ao nível europeu.
Carlos Coelho (PPE), por escrito. − O trabalho do Provedor de Justiça é essencial e contribui para uma maior transparência, aproximando a União dos cidadãos, ao mesmo tempo que reforça a confiança que os cidadãos depositam na capacidade das instituições fazerem valer os seus direitos. Apesar de, em 2009, se ter registado uma pequena diminuição no número de queixas (9%), em comparação com 2008, dos 335 inquéritos abertos, cerca de 318 foram concluídos e encerrados. Sendo bastante positivo o facto de 56% dos casos terem sido encerrados por terem sido solucionados ou sujeitos a um acordo amigável. Estes resultados evidenciam a cooperação construtiva entre o Provedor e as instituições e organismos da União, que vêem, na maior parte dos casos, nestas queixas a oportunidade ideal para remediar eventuais erros cometidos e cooperar com o Provedor em prol dos cidadãos.
Sublinho a importância da entrada em vigor do Tratado de Lisboa, em que o Direito à boa administração foi inscrito entre os direitos fundamentais imanentes da cidadania da União e foram introduzidas duas alterações substanciais: o facto do Provedor passar a ser eleito, reforçando a sua legitimidade democrática; e do seu mandato ter sido alargado à área da Política Externa e Segurança Comum.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Il resoconto dell'attività svolta dall'ufficio del Mediatore europeo nel 2009 è di grande interesse, poiché consente di valutare se e in quale misura il rapporto fra Istituzioni comunitarie e cittadini sia trasparente, agile ed efficace. Non sono poche, infatti, le materie sulle quali Parlamento e Commissione si esprimono senza ricevere altro riscontro dai cittadini se non le segnalazioni fatte al Mediatore.
Tuttavia, pur approvando la relazione, ritengo che la figura stessa del Mediatore europeo, così come le sue funzioni, vadano più ampiamente pubblicizzate, specie negli Stati membri in cui essa non è immediatamente riconoscibile. Infatti, non va mai dimenticato come un esiguo numero di denunce possa significare tanto una bassa percezione di illeciti quanto una scarsa fiducia in una possibile soluzione giudiziaria ai problemi. Una maggiore pubblicità consentirebbe, a livello metodologico, di ampliare la casistica, così da poter affermare, con maggiore confidenza, in presenza di quale delle due situazioni delineate ci si trovi.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − O Provedor de Justiça registou, em 2009, um total de 3 098 queixas, quando em 2008 havia registado 3 406, o que representa uma diminuição de 9%. As queixas visaram: a Comissão Europeia (56%), a administração do Parlamento Europeu (11%), o Serviço Europeu de Selecção do Pessoal (EPSO) (9%), do Conselho (4%) e do Tribunal de Justiça (3%). Sendo a principal queixa referente a uma má administração e à falta de transparência, incluindo recusa de informação, factor tão determinante para garantir a segurança e confiança dos cidadãos na União. Ficou deste modo demonstrada, a necessidade continua de trabalhar em prol de uma melhor administração e no sentido de permitir uma maior transparência nas instituições, que poderá ser alcançada por via de um esforço conjunto entre o Provedor de Justiça e estas, nomeadamente através de uma contínua troca de boas práticas.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this report, which reviews and supports the Ombudsman’s activities in 2009. The Ombudsman provides an important link with the citizens and his work helps build trust in the EU institutions and makes them more accessible.
Clemente Mastella (PPE), per iscritto. − L'obiettivo del Mediatore europeo è garantire che i diritti dei cittadini, sanciti dalla legislazione comunitaria, siano rispettati a tutti i livelli dell'Unione e che l'operato di istituzioni e organi comunitari sia conforme ai più alti standard amministrativi.
Ultimamente la collaborazione con la rete europea dei difensori civici gli ha consentito di proseguire nell'attuazione di un programma di miglioramento qualitativo delle informazioni fornite ai cittadini e ai potenziali denuncianti in merito ai diritti loro riconosciuti. Egli deve continuare ad adoperarsi per garantire che le esigenze dei cittadini acquisiscano un ruolo centrale in tutte le attività svolte dalle istituzioni e dagli organi dell'UE e deve, pertanto, perseguire ogni opportunità di pervenire a una soluzione amichevole delle controversie, avviando nuove indagini di propria iniziativa intese a individuare i problemi e a promuovere le buone prassi.
Ho sostenuto questa relazione perché intende incoraggiare il Mediatore a continuare a lavorare con le istituzioni per promuovere la buona amministrazione e una cultura del servizio e per intensificare gli sforzi di comunicazione, in modo che i cittadini che necessitano di ricorrere ai suoi servizi siano adeguatamente informati al riguardo, rafforzando di conseguenza la loro fiducia nei confronti dell'UE e delle sue istituzioni e migliorando la nostra stessa credibilità.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − O papel do Provedor de Justiça Europeu é muito importante, pois contribui para a aproximação dos cidadãos às instituições europeias. O Provedor de Justiça registou no total 3 098 queixas em 2009, contra 3 406 em 2008, o que representa uma diminuição de 9% em relação a 2008, tendo sido abertos 335 inquéritos com base em queixas e 230 queixas foram declaradas não admissíveis.
A maior parte dos inquéritos abertos em 2009 pelo Provedor de Justiça visou a Comissão Europeia (56%). As queixas incidiram igualmente sobre a administração do Parlamento Europeu (11%), do Serviço Europeu de Selecção do Pessoal (EPSO) (9%), do Conselho (4%) e do Tribunal de Justiça (3%). Vinte e três outras instituições e organismos da UE foram também objecto de 59 inquéritos (17%). Os números apresentados no relatório demonstram bem a eficiência que este órgão tem demonstrado e a sua importância na transparência das relações entre as instituições europeias e os cidadãos.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − He votado a favor de esta Resolución puesto que estoy de acuerdo con la necesidad de conseguir una mayor transparencia de las actividades de la Comisión y realizar el esfuerzo necesario para acercar las instituciones de la Unión Europea a los ciudadanos. El informe presentado por el Defensor del Pueblo ha recibido mi apoyo puesto que refleja el trabajo que realiza en la denuncia de la mala administración y su labor positiva en la búsqueda de una mayor transparencia a través de la respuesta que da a las reclamaciones de los ciudadanos de la UE sobre la mala gestión de las instituciones y los órganos europeos. Con este voto a favor apoyo la labor desarrollada por el Defensor del Pueblo que logra resolver numerosos casos de quejas con soluciones de mutuo acuerdo, en colaboración con el Parlamento Europeo. Por otro lado, considero muy positivo que esta Resolución anime al Defensor del Pueblo a incoar investigaciones por su propia iniciativa para resolver problemas de carácter sistémico en las instituciones.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Seit Jahrzehnten bemüht sich die EU um Bürokratieabbau und mehr Transparenz. Im Europäischen Parlament selbst ist davon oftmals nichts zu merken. Ganz im Gegenteil, da hat man eher das Gefühl, dass der bürokratische Papierkram jedes Jahr mehr wird. Auch im Vorfeld der Anhörungen zu den letzten Wahlen war Transparenz allerhöchstens in Ansätzen vorhanden. Die EU-Abgeordneten haben Kraft ihres Amtes und den damit verbundenen Rechten die Möglichkeit, sich Gehör zu verschaffen. Die Bürger haben dies nicht. Dafür haben sie den Europäischen Ombudsmann. Wenn mehr als ein Drittel der vom Europäischen Bürgerbeauftragten durchgeführten Untersuchungen mangelnde Transparenz betreffen und in 56% aller Fälle die betroffene Einrichtung eine gütliche Einigung suchte oder das Problem löste, dann bestätigt dies, wie wichtig die Funktion des Ombudsmanns ist. Den Ausführungen des Berichterstatters kann ich jedoch nicht vollständig zustimmen, weshalb ich mich der Stimme enthalte.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Cari colleghi, poiché la salvaguardia e il rispetto dei Diritti umani costituiscono un punto chiave dell'Unione Europea, è evidente che in tale ambito non può essere tralasciata l'importanza del ruolo del mediatore Europeo . Questo è il motivo per cui ho votato a favore della relazione della collega Nedelcheva, in quanto il ruolo del mediatore europeo quale promotore del rispetto dei diritti dei cittadini non può essere ignorato. Questa importante figura a livello europeo si adopera per garantire che le esigenze dei cittadini acquisiscano un ruolo centrale in tutte le attivita' svolte dalle istituzioni e persegue ogni opportunita' di pervenire ad una soluzione amichevole delle controversie avviando nuove indagini atte ad individuare i problemi e a promuovere la buona prassi. La presenza di un mediatore, pronto e disponibile a risolvere controversie e divergenze fra i cittadini, facilita i processi di comunicazione e convivenza tra persone con idee, vissuti e progetti diversi. Questo è il punto di partenza per rafforzare e promuovere tale figura in Europa affinche' ci sia una buona promozione ed un'equa amministrazione del servizio.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − O Relatório anual sobre as actividades do Provedor de Justiça Europeu em 2009 revela uma intensa actividade daquele organismo. O novo enquadramento legal que reflecte as alterações ao estatuto do PJE e a entrada em vigor do TFUE que acrescenta a PESC e as actividades do Conselho Europeu ao mandato do Provedor, não prejudicaram o ritmo dos trabalhos. A duração média do tratamento das queixas passou de 13 para 9 meses. De salientar a vontade manifesta das instituições e dos organismos comunitários em considerarem as queixas ao PJE uma oportunidade para remediar os erros cometidos e cooperar com o Provedor em prol dos cidadãos.
Assim, votei favoravelmente a presente resolução em que se aprova o relatório anual relativo a 2009 e se apresentam orientações para o futuro das quais destaco: o convite feito ao Provedor para que garanta a observância da Carta dos Direitos Fundamentais, que desde Lisboa passou a ser juridicamente vinculativa; o convite feito à Comissão para elaborar uma lei administrativa europeia comum a todos os organismos, instituições e agências da União; e o alerta deixado ao Provedor para acompanhar o novo processo de selecção do pessoal das Instituições Europeias através do EPSO.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente este relatório cumprindo destacar o papel fundamental desempenhado pelo Provedor de Justiça Europeu em matéria de garantia do respeito pelos direitos dos cidadãos na UE e de promoção nas instituições de uma cultura de serviço ao cidadão, fundadas nas melhores práticas de boa administração.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − El Informe Anual sobre las actividades del Defensor del Pueblo Europeo relativo a 2009 se presentó oficialmente al Presidente del Parlamento Europeo, Jerzy Buzek, el 19 de abril de 2010 y el Defensor del Pueblo, Nikiforos Diamandouros, presentó su informe a la Comisión de Peticiones el 4 de mayo de 2010. El informe ofrece una visión global de las actividades del Defensor del Pueblo durante el año transcurrido. Los resultados de las distintas investigaciones se distribuyen en categorías según la naturaleza de los casos de mala administración o la institución implicada. También se ha publicado un resumen de seis páginas. La nueva publicación recoge los resultados más importantes conseguidos para los demandantes y destaca los principales asuntos políticos examinados durante el pasado año.
Angelika Werthmann (NI), schriftlich. − Natürlich habe ich dem Jahresbericht über die Tätigkeiten des Bürgerbeauftragten zugestimmt, da ich mich als Mitglied des Petitionsausschusses regelmäßig von der eifrigen und sachlichen Arbeitsweise von Nikiforos Diamandouros überzeugen kann. Seine Leistungsbilanz ist hervorragend: 2009 wurden 70 % seiner Untersuchungen innerhalb eines Jahres abgeschlossen, 55 % davon sogar innerhalb von drei Monaten.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją dėl Europos ombudsmeno specialiosios ataskaitos, kadangi joje atkreipiamas dėmesį į tai, kad Ombudsmenas sėkmingai savo iniciatyva ištyrė taisykles, kurias Komisija taiko piliečių prašymams leisti susipažinti su dokumentais, susijusiais su pažeidimo nagrinėjimo procedūromis. ES piliečių teikiami skundai yra svarbus informacijos apie galimus Europos Sąjugnos teisės pažeidimus šaltinis. Ypač daug nusiskundimų sulaukiama iš piliečių dėl Komisijos netinkamo administravimo. Todėl labai svarbu, kad Komisija imtųsi veiksmų nevilkinti atsakymų į prašymus susipažinti su dokumentais. Turėtų būti dedamos pastangos stiprinti bendradarbiavimą su Europos Parlamento Peticijų komitetu bei reguliariai keistis informacija su Ombudsmenu. Europos Parlamentas turėtų būti informuojamas apie Ombudsmeno atliekamus tyrimus ir pasiektus rezultatus. Komisija turėtų laikytis atviresnio ir dinamiškesnio požiūrio į informaciją apie pažeidimo nagrinėjimo procedūras.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Ritengo che, per correttezza, il Parlamento avrebbe dovuto prestare ascolto anche alle ragioni del Commissario Verheugen sul merito della vicenda. Non ritengo pertanto di poter esprimere un giudizio di censura nei suoi confronti.
Tuttavia, appoggio la posizione del Mediatore, in quanto reputo che la collaborazione fra le Istituzioni sia e debba continuare a essere uno dei punti di forza dell'attività stessa del suo ufficio. A tale proposito, le risposte tardive e l'evasione di obblighi non legislativi ma morali segnalano un atteggiamento censurabile. La costruzione del capitale sociale infatti, nell'accezione di Putnam, va oltre la liceità dei comportamenti, per guardare alla buona fede, alla coerenza e alla moralità degli stessi.
Pertanto, a prescindere dalle motivazioni del Commissario, la mia solidarietà va senza dubbio al Mediatore.
Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. − Apreciez relaţia excelentă dintre Ombudsman şi Comisia pentru petiţii în cadrul instituţional, în ceea ce priveşte respectarea reciprocă a competenţelor şi prerogativelor lor și consider că practica deja stabilită de Ombudsman de a asigura prezenţa unui reprezentant la toate reuniunile Comisiei pentru petiţii este de bun augur.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − O relatório especial do Provedor de Justiça, surge na sequência da recusa de divulgação pela Comissão, a uma ONG de protecção do ambiente, de 3 cartas (parte de um conjunto de 18), enviadas pela Porsche AG ao Comissário Günter Verheugen, relativas à troca de informações entre a Comissão e fabricantes de automóveis quanto a uma possível abordagem a adoptar em matéria de emissões de dióxido de carbono dos veículos. Na sequência do pedido de parecer fundamentado pelo Provedor de Justiça à Comissão para a não divulgação das mesmas, a Comissão prorrogou a sua resposta por 6 vezes (15 meses), violando desta forma os princípios de boa fé e de cooperação, prejudicando o diálogo interinstitucional e a imagem pública da União. É da responsabilidade do Parlamento Europeu, enquanto único órgão eleito da União, salvaguardar e proteger a independência do Provedor de Justiça Europeu no cumprimento dos seus deveres para com os cidadãos europeus e acompanhar a execução da sua recomendação à Comissão Europeia.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − O artigo 228.º do Tratado sobre o Funcionamento da União Europeia confere poderes ao Provedor de Justiça Europeu para receber queixas apresentadas por qualquer cidadão da União respeitantes a casos de má administração na actuação das instituições ou dos organismos da União. Estas queixas apresentadas pelos cidadãos da UE constituem uma importante fonte de informação sobre possíveis infracções ao direito da União.
Segundo o artigo 41.º da Carta dos Direitos Fundamentais "todas as pessoas têm direito a que os seus assuntos sejam tratados pelas instituições, órgãos e organismos da União de forma imparcial, equitativa e num prazo razoável". No contexto das consultas previstas no n.º 4 do artigo 4.º do Regulamento 1049/2001, a Comissão deve estabelecer um prazo de resposta para o autor de um documento e deve exercer este poder, de modo a respeitar os seus próprios prazos. Para além disso, a Comissão não pode adiar ou obstruir os inquéritos do Provedor de Justiça nos processos relacionados com questões de acesso a documentos, e deve responder ao Provedor de Justiça sem atrasos de forma a cumprir o dever de cooperação leal, tal como previsto pelo Tratado.
Alan Kelly (S&D), in writing. − The Ombudsman offers an important service to Irish citizens. If they feel that the EU or government does not seem to be working for them they always have the office of the Ombudsman to turn to, to seek redress. From my dealings with the office I have found that they aid the Irish citizens thoroughly and professionally and by voting in favour for the passing of this report it shows the faith I have in the office.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this report. I take the view that the Commission’s uncooperative attitude in this and other cases risks eroding citizens’ trust in the Commission and undermining the ability of the European Ombudsman and the European Parliament to adequately and effectively supervise the Commission, and that as such it runs counter to the very principle of the rule of law upon which the European Union is founded. I support demands that the Commission give an undertaking to Parliament that it will fulfil its duty of sincere cooperation with the European Ombudsman in future.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − O papel do Provedor de Justiça Europeu está bem definido e consiste em investigar as queixas contra as instituições e os organismos da União Europeia (UE). Tais competências levam a que haja maior transparência nas relações dos cidadãos, das empresas, das associações ou de outros organismos que tenham sede estatutária na União, com as instituições europeias.
A queixa apresentada pela ONG em questão neste relatório está relacionada com o acesso a documentação na posse da Comissão. O Provedor deu um prazo de três meses para a Comissão apresentar um parecer circunstanciado e tal só aconteceu ao fim de 15 meses. Com este comportamento a Comissão não cumpriu a sua obrigação de cooperar com o Provedor de Justiça com franqueza e boa fé durante o inquérito, prejudicando não só o diálogo interinstitucional, como também a imagem pública da União Europeia. Considero o Parlamento Europeu responsável, enquanto único órgão eleito da União, por proteger a independência do Provedor de Justiça Europeu no cumprimento dos seus deveres para com os cidadãos europeus.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − He votado a favor de esta Resolución puesto que estoy de acuerdo con la crítica que hace a la Comisión por haber hecho prevalecer los intereses de la multinacional Porsche sobre el derecho de acceso del público a los documentos del Parlamento Europeo, del Consejo y de la Comisión. Esta Resolución critica la actitud de no cooperación de la Comisión, perjudicial tanto para el diálogo interinstitucional como para la imagen pública de la UE. Mi apoyo a esta resolución se basa en que comparto la denuncia que hace sobre la cotidiana falta de transparencia de la Comisión, que constantemente vulnera el principio de leal cooperación entre instituciones europeas, con "los retrasos generales y la obstrucción que practica la Comisión en relación con las investigaciones del Defensor del Pueblo Europeo en los casos de acceso a los documentos".
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Normalerweise kooperieren die Organe der EU recht gut mit dem Europäischen Bürgerbeauftragten. Es mutet seltsam an, wenn in der EU alles reglementiert wird, etwa welche Zahlungsfristen Unternehmen haben dürfen und andererseits die Kommission in der Konsultation mit einem Dritten nicht in der Lage ist, diesem eine Frist zu setzen, die die Einhaltung der eigenen Fristen ermöglicht. Wenn man bedenkt, dass die Kommission es nur in weniger als einem Fünftel der Fälle geschafft hat, die EU-internen Fristen einzuhalten widerspricht das den guten Umgangsformen. Es ist geradezu traurig, wenn es eines Sonderberichts des Bürgerbeauftragten bedarf, um so etwas Simples wie den Zugang zu Dokumenten, auf die die EU-Bürger ein Recht haben, zu veröffentlichen. Um es mit den Worten des Herrn Bürgerbeauftragten zu sagen: „Die Bürger haben ein Recht darauf, zu wissen, was die EU und ihre Verwaltung tut“. Hinzuzufügen ist dieser Aussage nur noch, dass sie auch ein Recht darauf haben, zu wissen, wofür diese Europäische Union ihr Steuergeld ausgibt und wo es verschwendet wird. Dem Bericht kann ich daher nur zustimmen.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente o Relatório Especial do Provedor de Justiça Europeu ao Parlamento Europeu na sequência do projecto de recomendação apresentado à Comissão Europeia relativamente à queixa 676/2008/RT em que está em causa o atraso grave na resposta, por parte da Comissão Europeia, aos Serviços do Provedor de Justiça Europeu. Subscrevo as preocupações e as críticas do Provedor de Justiça uma vez que os atrasos excessivos em responder ao Provedor de Justiça, seja em que processo for, constituem uma violação do dever de cooperação leal, tal como previsto pelo Tratado.
A não resposta é de facto uma obstrução ao trabalho do Provedor de Justiça pelo que se concorda com o estabelecimento de prazos de resposta pela Comissão que devem ser criteriosamente cumpridos por forma a que não se ponha em causa a confiança dos cidadãos nas Instituições Europeias.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Este relatório especial do Provedor de Justiça surgiu na sequência de uma queixa apresentada em virtude da recusa de divulgação pela Comissão de 3 cartas enviadas pela Porsche AG ao Comissário Günter Verheugen, tendo a Comissão subsequentemente prorrogado seis vezes o prazo para emitir um parecer circunstanciado sobre o projecto de recomendação do Provedor de Justiça. É importante que situações como esta não se repitam. As instituições da UE têm o dever de cooperar mutuamente com boa fé nas suas relações e o cumprimento desta obrigação é essencial para salvaguardar a confiança dos cidadãos nos actores institucionais europeus.
Crescenzio Rivellini (PPE), per iscritto. − Si è votata oggi, in Plenaria, la relazione speciale del Mediatore europeo a seguito del progetto di raccomandazione alla Commissione europea relativamente alla denuncia 676/2008/RT.
Nel marzo 2007, un'organizzazione non governativa attiva nell'ambito della protezione ambientale ha chiesto l'accesso ad alcuni documenti ai sensi del regolamento (CE) n. 1049/2001 relativo all'accesso del pubblico ai documenti del Parlamento europeo, del Consiglio e della Commissione.
Il Parlamento europeo, a nome della commissione per le petizioni, appoggia le critiche del Mediatore europeo e la sua raccomandazione alla Commissione in merito alla denuncia 676/2008/RT e riconosce che i ritardi eccessivi accumulati per rispondere al Mediatore in questa questione costituiscono una mancanza della Commissione al suo dovere di cooperazione leale che risulta dal TFUE.
Inoltre, la commissione per le petizioni è dell'avviso che l'attitudine non cooperativa della Commissione in questa questione e in altre questioni riguardanti l'accesso ai documenti rischia di minare la fiducia dei cittadini nella Commissione e di intaccare la capacità del Mediatore e del Parlamento europeo di supervisionare la Commissione in maniera adeguata ed efficace.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Los informes especiales son el último recurso del Defensor del Pueblo Europeo. Las decisiones del Defensor del Pueblo Europeo no son jurídicamente vinculantes y, por tanto, se basan en la persuasión, en la capacidad de convencer a través de una argumentación razonada y, de vez en cuando, en la publicidad y la fuerza de la opinión pública. El pequeño número de informes especiales que el Defensor del Pueblo Europeo ha tenido que presentar al Parlamento Europeo (diecisiete desde 1995) es una prueba de la cooperación que existe entre las instituciones de la UE en la inmensa mayoría de los casos. Una parte del contexto de dicha cooperación, sin embargo, es la existencia de la facultad de presentar un informe especial al Parlamento Europeo. Especialmente cuando se elabora un proyecto de recomendación, el conocimiento de que el siguiente paso podría ser un informe especial contribuye con frecuencia a que la institución u órgano en cuestión modifique su posición. Por tanto, sólo deben presentarse informes especiales para cuestiones importantes, cuando el Parlamento pueda contribuir a que la institución u órgano en cuestión modifique su posición. Como órgano político, el Parlamento Europeo es soberano para abordar los informes especiales del Defensor del Pueblo Europeo, tanto en materia de procedimiento como de enfoque y actuaciones.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją. Europos Sąjungos sutartimi nustatoma valstybių narių atsakomybė už ES teisės taikymą, o Komisijai, kaip Sutarčių sergėtojai, suteikti įgaliojimai ir atsakomybė užtikrinti, kad teisė būtų taikoma teisingai. Atsižvelgiant į ES acquis apimtį ir ES dydį, piliečiams, pilietinės visuomenės interesų grupėms ir įmonėms kyla daug klausimų ir abejonių. Siekiant, kad teisė būtų teisingai suprantama ir taikoma, 2008 m. buvo inicijuota programa „EU Pilot“, pagal kurią internete buvo sukurta konfidenciali duomenų bazė susirašinėjimui tarp Komisijos tarnybų ir valstybių narių institucijų, kad būtų galima stebėti, kaip įgyvendinama ES teisė, ir inicijuoti bylas. Pritariu rezoliucijoje išsakytai nuomonei, kad ši iniciatyva yra tinkamas atsakas į visų ES institucijų bendradarbiavimo būtinybę, siekiant sukurti gerai veikiančią ir piliečių labui veikiančią sistemą. Manau, kad Europos Parlamentui, kaip ES piliečiams atstovaujančiai institucijai, turi būti suteikta prieiga prie šios duomenų bazės, kad jis galėtų kontroliuoti, kaip Komisija vykdo Sutarčių sergėtojos vaidmenį.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją, kadangi dabartinėse Komisijos kasmetinėse ataskaitose dėl Europos Sąjungos teisės taikymo stebėsenos nepateikiama pakankamai informacijos piliečiams ar kitoms institucijoms apie faktinę Europos Sąjungos teisės taikymo padėtį. Komisijos teisės taikymo stebėsenos ataskaitos santraukoje didesnis dėmesys skiriamas teisės nuostatų perkėlimui, o ne faktiniam jų taikymui. Komisija pateikia tik nuorodas į procedūras, pradėtas prieš valstybes nares, kurios neperkėlė Europos Sąjungos teisės nuostatų į savo nacionalinę teisės sistemą. Todėl piliečiai ir Europos Parlamentas turėtų būti informuoti, kada Komisija pradeda pažeidimo, susijusio su neteisingu Europos Sąjungos teisės nuostatų perkėlimu į nacionalinę teisę, procedūrą, ir žinoti šių pažeidimų detales. Be to Lisabonos sutartyje įtvirtinta piliečių teisė dalyvauti sudarant teisėkūros darbotvarkę ir padėti užtikrinti Europos Sąjungos teisės taikymą ir jos laikymąsi bei susijusių procedūrų skaidrumą ir patikimumą.
Carlos Coelho (PPE), por escrito. − É lamentável que vários Estados-Membros subestimem a importância da aplicação correcta e tempestiva da legislação da UE. A transposição deficiente e tardia e a implementação e aplicação inadequadas geram incerteza jurídica e impedem os cidadãos e as empresas de tirar partido dos benefícios do mercado interno. Em 2008, 55% das transposições necessárias estavam atrasadas, em muitos casos dois anos ou mais. Embora os dados indiquem uma melhoria de 15% registada nesse ano, temos que ter em conta que existiu igualmente uma redução de 40% do volume de transposições a efectuar.
É inaceitável que, em Maio de 2009, existissem cerca de 22 directivas com prazos de transposição caducados há mais de dois anos, cuja transposição ainda não tinha sido concluída por um a cinco Estados-Membros. Para assegurar uma aplicação mais correcta, efectiva e atempada da legislação da UE, bem como detectar, logo de início, eventuais problemas de implementação, é fundamental reforçar a cooperação entre as instituições da UE e as autoridades nacionais, bem como entre as administrações dos Estados-Membros.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Sendo a União Europeia uma construção jurídica, assente em Tratados e actos legislativos, é fundamental que a aplicação destes seja correcta e uniforme nos 27 Estados-Membros. Porém, sabemos que é frequentes os Estados não aplicarem ou transporem tempestivamente as normas provenientes do Direito Comunitário ou que as aplicam ou transpõem de forma deficiente ou incompleta. Tal como relembra a Comissão IMCO "a transposição deficiente e tardia e a implementação e aplicação inadequadas das regras geram incerteza jurídica e impedem os cidadãos e as empresas de gozarem plenamente dos benefícios do mercado interno". É por isso fundamental que os Estados-Membros não subestimem o valor da aplicação correcta e tempestiva do direito da UE e que a Comissão vá mantendo o Parlamento devidamente informado sobre o estado da aplicação do Direito da União Europeia.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A transposição deficiente e tardia e a implementação e aplicação inadequadas das regras geram incerteza jurídica e impedem os cidadãos e as empresas de gozarem plenamente dos benefícios do mercado interno. É por isso importante haver uma cooperação mais estreita e permanente entre as instituições da UE e as autoridades nacionais, bem como entre as administrações dos Estados-Membros, a fim assegurar a aplicação correcta, efectiva e atempada da legislação da UE. Para tanto, é importante que o Parlamento Europeu e os parlamentos nacionais utilizem o novo quadro de cooperação estabelecido pelo Tratado de Lisboa e realizem exames anuais do processo de implementação numa área específica do mercado único.
Destaco o parágrafo deste relatório que solicita que a Comissão apresente dados pormenorizados sobre todos os tipos de infracção e que a totalidade desses dados seja livremente disponibilizada ao Parlamento, com vista a permitir que este desempenhe o seu papel de controlo. A compilação e a classificação desses dados devem ser coerentes com os anteriores relatórios anuais, a fim de ajudar o Parlamento a realizar avaliações pertinentes dos progressos efectuados pela Comissão.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this report. It evaluates the Commission’s monitoring of the application of European Union law in 2008. It focuses its analysis on the report from the Commission entitled ‘EU Pilot Evaluation Report’, in which the Commission proposes an evaluation of the performance of the ‘EU Pilot’ project after its 22 months of operation. The Committee raises some key questions on the functioning of the EU Pilot and on the role of citizens in ensuring compliance with Union law on the ground and asks the Commission to provide relevant data to enable an analysis of the value the EU Pilot adds to the existing infringement process. The Committee also suggests calling on the Commission to propose a ‘procedural code’ on the infringement procedure under the new legal basis of Article 298 TFEU, in order to enforce citizens’ rights and transparency.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Os relatórios anuais sobre o controlo da aplicação do Direito da União Europeia são essenciais para se aferir da forma como o Direito da União Europeia está a ser aplicado pelos Estados-Membros. Em 2008, 55% das transposições necessárias estavam atrasadas, em muitos casos dois anos ou mais. Embora os dados indiquem uma melhoria de 15% registada nesse ano, temos que ter em conta que existiu igualmente uma redução de 40% do volume de transposições a efectuar. Podemos então concluir que ainda haverá um longo caminho a percorrer para que as normas provenientes do Direito Comunitário sejam devidamente e atempadamente transpostas para os Estados-Membros. Só com a concretização desse desígnio será possível que os cidadãos e as empresas gozem plenamente dos benefícios do mercado interno.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Evaluierungen sind ein Mittel, um gegebenenfalls bei Bedarf Anpassungen vorzunehmen. Der Evaluierungsbericht „EU-Pilot“ warf beim zuständigen Ausschuss eine Reihe von Fragen auf, weshalb die europäische Kommission aufgefordert wurde, einschlägige Daten zur Verfügung zu stellen. Es ist der Frage nachzugehen, was in welchen Fällen sinnvoller ist: der „EU-Pilot“ oder das bisherige Vertragsverletzungsverfahren. Dabei darf auch eine Überarbeitung des Vertragsverletzungsverfahrens nicht außer Diskussion stehen. Wichtig ist dass, unabhängig davon, welche Form bzw. Überarbeitung oder Kombination selbiger für die Zukunft wählt, diese nicht zu mehr Bürokratie führen und vor allem dem EU-Ziel der größeren Transparenz entsprechen. Der vorliegende Bericht enthält zwar einige gute Ansätze, kann den genannten Vorgaben aber nicht gerecht werden. Deshalb habe ich mich der Stimme enthalten.
Γεώργιος Παπανικολάου (PPE), γραπτώς. – Υπερψήφισα σήμερα την έκθεση σχετικά με την αξιολόγηση του ελέγχου της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου. Η έκθεση επικεντρώνεται στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του προγράμματος EU Pilot που στοχεύει στη συνεργασία Επιτροπής και κρατών μελών με στόχο τη διασφάλιση της ορθής εφαρμογής των συνθηκών.
Η έκθεση τονίζει την ανάγκη να θεσπιστεί διαδικαστικός κώδικας υπό τη μορφή κανονισμού με στόχο την ενίσχυση της διαφάνειας και την προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών που θα καθορίζει τα βασικά σημεία των διαδικασιών επί παραβάσει, όπως επί παραδείγματι τις κοινοποιήσεις, τις προθεσμίες, το δικαίωμα ακρόασης και την υποχρέωση αιτιολόγησης. Η Επιτροπή ως θεματοφύλακας των συνθηκών καλείται εφεξής να παράσχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα καταστήσουν σαφή την ενδεχόμενη προστιθέμενη αξία που προσφέρει το πρόγραμμα EU Pilot στη διαδικασία χειρισμού των υποθέσεων παράβασης.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − O 26.° Relatório Anual sobre o Controlo da Aplicação do Direito da União Europeia (2008) pretende trazer à luz os problemas na aplicação e transposição do direito da UE. Trata-se de um documento que, devidamente elaborado e com um enquadramento sistemático exaustivo, poderia ser um mecanismo de controlo e de agilização do processo de evolução do Direito da UE. A ausência de novas metodologias e a informação lacunar deste Relatório motivam críticas por parte do PE, às quais me associo, votando a favor o presente relatório.
Não posso deixar, no entanto, de sublinhar que os atrasos na correcta aplicação e transposição do direito da UE, para além de originarem uma falta de confiança nas instituições europeias, afectam-nos a todos nós, cidadãos europeus, e têm custos associados, impossibilitando o gozo dos direitos criados pelos diplomas, gerando incerteza jurídica e impedindo os cidadãos de beneficiar plenamente do mercado interno. Assim, associo-me ao desejo de assegurar que a Comissão continue a apresentar dados pormenorizados sobre todos os tipos de infracção e que a totalidade desses dados seja livremente disponibilizada ao Parlamento, permitindo que este desempenhe o seu papel de controlo em relação ao cumprimento pela Comissão do seu dever de guardiã dos Tratados.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Considero que deve ser feita uma avaliação do valor acrescentado que o EU Pilot traz ao processo de gestão dos casos de infracção. Disso, como é evidente, depende a disponibilização de dados relevantes. Gostava ainda de salientar, em linha com o que é dito no Relatório, que os tribunais nacionais desempenham um papel determinante na aplicação do Direito da União Europeia. É, por isso, necessário apoiar os esforços da União para melhorar e coordenar a formação judicial dos magistrados nacionais e das profissões jurídicas em geral.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − El presente informe evalúa el control realizado por la Comisión de la aplicación del Derecho de la Unión Europea en 2008. Centra su análisis en el «Informe de evaluación de Pilot UE», en el que la Comisión propone realizar un balance de los logros del proyecto «Pilot UE» transcurridos 22 meses desde se puesta en práctica. La comisión plantea una serie de cuestiones importantes sobre el funcionamiento de «Pilot UE» y el papel de los ciudadanos en la garantía del respeto del Derecho de la Unión en el terreno y pide a la Comisión que facilite información pertinente para permitir la realización de un análisis sobre el valor añadido de «Pilot UE» en relación con los procedimientos de infracción vigentes. Además, la comisión sugiere solicitar a la Comisión que proponga un «código de procedimiento» en relación con el procedimiento de infracción sobre la base del nuevo fundamento jurídico que representa el artículo 298 del TFUE para reforzar los derechos de los ciudadanos y la transparencia.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – La tradition audiovisuelle européenne a permis l’émergence d’un modèle médiatique pluraliste fondé sur un système double. Ce système original ménage une place pour des opérateurs de service public et des opérateurs commerciaux qui s’équilibrent dans une relation complémentaire. La révolution numérique pose de nouvelles contraintes à ce système double. L’arrivée de nouveaux canaux de communication, de réseaux alternatifs met en péril l’ancien ordre. Pour préserver la complémentarité de l’ancien système et faire une place aux nouvelles voies de communication, la radiodiffusion européenne doit se réformer. C’est le sens de cette résolution pour laquelle j’ai voté, qui tente de relever le défi triple de la modernisation, de la convergence et du respect du pluralisme.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Transliuojamoji žiniasklaida yra vienas pagrindinių informacijos šaltinių, prieinamų ES piliečiams valstybėse narėse, todėl ji yra svarbus žmonių vertybių ir nuomonių formavimo veiksnys. Europos Sąjungos audiovizualinė aplinka yra išskirtinė, ji yra grindžiama visuomeninių ir komercinių transliuotojų pusiausvyra, kuri užtikrina laisvai prieinamų programų įvairovę bei skatina žiniasklaidos pliuralizmą, kultūrų ir kalbų įvairovę, redakcijų konkurenciją ir žodžio laisvę. Balsavau už šią rezoliuciją, nes Europos Parlamentas remia siekį išlaikyti nepriklausomas, stiprias ir gyvybingas visuomeninio transliavimo paslaugas, pritaikant jas prie skaitmeninės eros reikalavimų, bei palengvinti vartotojų perėjimą nuo analoginės televizijos sistemos prie skaitmeninės. Manau, kad valstybės narės turėtų geriau kovoti su skaitmenine atskirtimi ir užtikrinti, kad visų asmenų visuose regionuose prieiga prie visuomeninio transliavimo paslaugų būtų vienoda.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − Os serviços de radiodifusão são uma das mais importantes fontes de informação disponibilizadas aos cidadãos nos Estados-Membros da UE. Como tal, são um importante factor de influência nos valores e nas opiniões das pessoas. Um sistema europeu equilibrado desempenha um papel fundamental na promoção da democracia, da coesão social, da integração e da liberdade de expressão, com destaque para a preservação e a promoção do pluralismo dos meios de comunicação social, da literacia mediática, da diversidade cultural e linguística e do respeito das normas europeias em matéria de liberdade de imprensa.
A Comissão deve adaptar os direitos de autor à nova era digital, permitindo que os serviços de radiodifusão continuem a proporcionar uma vasta gama de conteúdos europeus de qualidade, e a considerar formas específicas de facilitar a reutilização de conteúdos de arquivo e a colocar em prática sistemas alargados de licenças colectivas e sistemas simples de balcão único para apuramento de direitos.
Carlos Coelho (PPE), por escrito. − Numa sociedade democrática europeia é essencial que exista um acesso à informação e uma participação dos cidadãos no debate público. É fundamental que exista um sector do audiovisual e uma imprensa escrita independentes e competitivos. No contexto actual do sector audiovisual na UE, é do interesse geral salvaguardar o chamado duplo sistema, garantindo um verdadeiro equilíbrio entre os organismos de radiodifusão de serviço público e os privados. Só assim podemos garantir a existência de uma programação bastante diversificada e contribuir para o pluralismo, a diversidade cultural e linguística, a concorrência editorial dos meios de comunicação social e para a liberdade de expressão.
É essencial que exista um sistema de radiodifusão do serviço público forte, viável, sem pressões políticas ou falta de independência editorial e beneficiando do apoio financeiro necessário, embora se deva ter sempre o cuidado de não pôr em causa a existência de uma concorrência leal com os operadores privados. Cabe à UE o papel de tentar unir as diferentes partes interessadas do sector da comunicação social com o objectivo de manter a existência de uma indústria saudável e viável. Creio que a implementação do Mecanismo de Monitorização do Pluralismo dos Meios de Comunicação Social poderá desempenhar um papel essencial.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Per ragioni anagrafiche non ho memoria dei tempi del monopolio di Stato sui servizi radiotelevisivi e, in tutta sincerità, non ne sento la mancanza.
Nonostante le enormi barriere all'ingresso finiscano per limitare l'accesso di nuovi attori al mercato e benché dunque, per motivi strutturali, la concorrenza in tale settore risulti in ogni caso ristretta, ho assistito personalmente a una notevole evoluzione della competitività nel settore dell'editoria televisiva.
Premesso ciò, ritengo che non sia nemmeno pensabile un sistema esclusivamente pubblico, poiché ciò finirebbe per comprimere ulteriormente quella spinta all'efficienza rappresentata dalla presenza di concorrenti, a discapito dei consumatori. D'altro canto, una televisione esclusivamente commerciale potrebbe non avere interesse a perseguire obiettivi di interesse generale, così come alla trasmissione di contenuti educativi, non sempre premianti in termini di audience ma necessari per la loro stessa natura. Occorre pertanto mantenere il sistema duale, purché vi siano regole volte a consentire una competizione libera e sana e purché si vigili sull'assenza di collusioni tra azienda pubblica e aziende private, nel rispetto delle scelte editoriali ma nella consapevolezza della funzione sociale che il servizio di radiodiffusione deve svolgere.
Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. − Serviciile publice de radiodifuziune trebuie să rămână independente faţă de mediul politic şi trebuie să deţină resursele financiare adecvate pentru a asigura programe informative de calitate şi cu accesibilitate sporită pentru toţi cetăţenii din oricare zonă a ţării respective. Consider totodată că punerea în practică a noilor tehnologii va permite realizarea de programe de calitate destinate tuturor categoriilor de ascultători. O atenţie sporită ar trebui acordată tinerilor, care sunt întotdeauna în avans cu noile tehnologii, motiv pentru care sunt necesare programe specifice destinate lor, inclusiv prin intermediul internetului.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – L'UE réclame régulièrement le respect de la liberté d'expression dans de nombreux pays tiers, cependant elle doit elle-même se montrer vertueuse et respecter ce principe. La résolution adoptée ce 25 novembre à une large majorité demande aux États membres de mettre fin aux ingérences politiques dans les contenus des radiodiffuseurs publics, et rappelle que le respect des normes européennes en matière de liberté d'expression, de pluralisme des médias et d'indépendance, et de financement des médias de service public devrait être une priorité pour tous les États membres. Le Parlement propose que l'Observatoire européen de l'audiovisuel analyse la manière dont les États membres ont appliqué ces normes et insiste pour qu'ils soient "tenus pour responsables" en cas de non-respect de ces engagements. De plus le Parlement a saisi l'occasion de ce vote pour rappeler que l'indépendance des medias passe par un financement approprié et stable des médias de services publics, et par la transparence de la propriété des radiodiffuseurs privés. Enfin il est demandé aux Etats membres d'adopter leurs législations sur la radiodiffusion de service public sur Internet, en adaptant les droits d'auteur à la nouvelle ère numérique.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente este relatório por defender a necessidade de os meios de comunicação social, públicos e privados, exercerem as respectivas funções, livres de pressões políticas e económicas. O duplo sistema europeu poderá desempenhar um papel fundamental na promoção da democracia e da liberdade de expressão, e para a preservação e promoção do pluralismo dos meios de comunicação social, da diversidade cultural e linguística.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − A importância de garantir o pluralismo dos serviços de radiodifusão, deriva do papel fulcral que os mesmos desempenham na nossa sociedade, tanto em matéria de informação e de pluralismo, como na promoção de direitos, liberdades e garantias, contribuindo, inequivocamente, para uma sociedade mais informada e mais participativa. Torna-se primordial, por isso, garantir que estes serviços tenham independência financeira e editorial, evitando a politização dos mesmos ou a sua cedência a interesses económicos. Recentemente em Portugal, surgiram várias denúncias de possível ingerência governamental no panorama informativo, incluindo a substituição do director de um jornal diário e do director de informação de uma rádio, tendo-se dado ainda o fim abrupto de um telejornal e a substituição do director-geral desse canal privado. Acresceram ainda vários episódios de afastamento de colunistas críticos e um suposto plano para uma empresa, na qual o Estado detém uma Golden Share, adquirir uma participação numa empresa de comunicação detentora de um canal privado. Neste sentido, torna-se indispensável primar por um duplo sistema na União que garanta independência – a todos os níveis – e assegure a liberdade de expressão, tanto nos serviços de radiodifusão públicos como privados, dado que estes últimos, não estão isentos de interferência politica.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A paisagem audiovisual da UE caracteriza-se pelo por um “duplo sistema”. A coexistência de organismos de radiodifusão públicos e comerciais garantiu uma programação muito diversificada. Contribui para o pluralismo, a diversidade cultural e linguística, a concorrência editorial (em termos de qualidade e diversidade dos conteúdos) dos meios de comunicação social e para a liberdade de expressão. Destaco a necessidade de os Estados-Membros combaterem a fractura digital entre as zonas urbanas e rurais e a assegurarem que, com a digitalização, todos os indivíduos de todas as regiões gozem de um acesso equitativo à radiodifusão de serviço público, bem como propor conteúdos apelativos e de qualidade para atrair os jovens que acedem aos meios de comunicação.
Cătălin Sorin Ivan (S&D), în scris. − Principalul mesaj pe care am dorit sa îl transmitem prin acest raport este necesitatea menținerii unui serviciu public de radiodifuziune independent. Am insistat în completările aduse proiectului de raport pe numirile în consiliile de administrație, care trebuie să fie făcute doar pe criterii de competență și nu pe partizanate politice.
De asemenea, am încercat să facem cât mai clară dorința noastră de a avea conținuturi atractive, de o înaltă calitate pentru posturile publice, dar și de a incorpora noi platforme, ținând cont de noile tehnologii. Un punct asupra căruia am insistat a fost investiția în serviciile publice de radiodifuziune, fără de care funcționarea la standarde ridicate este imposibilă.
Timothy Kirkhope (ECR), on behalf of the British Conservative delegation, in writing. − The British Conservative delegation supported this report because it recognised that under the ‘Amsterdam Protocol’ it is the exclusive competence of Member States to define the public service remit and to provide funding of public sector broadcasters. This is of importance to the UK because of the unique method of funding of the BBC and we welcome this confirmation that the European Parliament will not try to intrude into the funding methods used in the UK to fund the BBC.
There were two issues that the UK delegation could not support in this report: the call for search engines and internet service providers to provide funding for the financing of content creation on the internet and the call for a European Audiovisual Observatory to gather data on national public sector broadcaster. The UK delegation therefore requested separate votes on these paragraphs and voted against them. However, overall the report is a balanced approach to this subject and for this reason the British Conservative delegation supported this report.
David Martin (S&D), in writing. − I welcome this resolution, which reaffirms Parliament’s commitment to the dual broadcasting system, in which private and public service media play their respective roles, independent of political and economic pressure, and calls for access to broadcasting of the highest level to be ensured irrespective of consumers’ and users’ ability to pay.
Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), par écrit. – Il est rare en cette enceinte de voir défendre un service public. Si j'émets des réserves sur l'idée qu'un système double permet nécessairement le pluralisme des médias et si j'estime impossible de soustraire les médias privés aux logiques financières, je salue un texte qui prône le maintien du service public de radiodiffusion. Lui seul est contrôlable par le peuple souverain et peut permettre l'accès de tous à une information pluraliste et de qualité, ce qui n'est pas le cas en France aujourd'hui ni dans plusieurs pays dominés par l'oligarchie.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Temos assistido um pouco por toda a UE a interferências por parte do poder político nos serviços de radiodifusão, sejam eles públicos ou privados. Ainda recentemente em Portugal se passaram várias situações estranhas com Telejornais a serem suspensos, pivôs e Directores Gerais de Estações televisivas a serem substituídos sem razões plausíveis aparentes, parecendo que o estão a fazer por mandato político.
Como é bom de entender, o serviço público está mais sujeito a este tipo de pressão, no entanto o privado não escapa ao mesmo, quando muitas vezes as suas receitas estão dependentes da venda de espaços publicitários ao sector estatal. Os cidadãos têm direito a um serviço de radiodifusão, seja ele público ou privado, independente e isento na abordagem de todos os conteúdos. Assim sendo estou convicto de que o duplo sistema europeu desempenhará um papel fundamental na promoção da democracia e da liberdade de expressão, bem como na preservação e promoção do pluralismo dos meios de comunicação social, e ainda da diversidade cultural e linguística.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Information ist Gold. Um die Bürger mit objektiven Informationen zu versorgen und einem Bildungsauftrag nachzukommen gibt es öffentlich-rechtliche Anstalten, im Bereich Fernsehen und Medien. Diese erhalten im Ausgleich dafür, dass sie Qualitätsprogramme senden, einen Finanzierungsanspruch aus Gebühren. Der Rundfunk stellt die Hauptinformationsquelle der Bürger dar. Einige öffentlich-rechtliche Anstalten haben ob der durch Privatsender entstandene Konkurrenz ihr Programm umgestellt und sind damit ganz gut gefahren. Bestes Beispiel dafür ist der britische Sender BBC. Andere, wie etwa der österreichische ORF leiden nicht nur unter fallenden Quoten, sondern können dem Anspruch der Unparteilichkeit und Objektivität ob der gegebenen Parteieinflüsse nicht wahrhaft nachkommen. Zudem wurde seitens der Privatsender eine Debatte darüber gestartet, ob Rundfunkgebühren überhaupt rechtens sind, da ja auch die öffentlich-rechtlichen Sender Werbeeinnahmen lukrieren. Da die Organisation und die Rahmenbedingungen von Mitgliedsland zu Mitgliedsland verschieden sind, kann auf EU-Ebene keine vereinheitlichende Entscheidung getroffen werden. In diesem Sinne habe ich mich der Stimme enthalten.
Justas Vincas Paleckis (S&D), raštu. − Laisva ir nepriklausoma žiniasklaida yra vienas iš pagrindinių demokratijos ramsčių. Balsavau už šį pranešimą, kadangi pritariu nuomonei, jog politinio spaudimo ir komercinių interesų nesupančioti visuomeniniai transliuotojai yra ypač svarbi šios sistemos dalis. Deja, dabartinės tendencijos nėra džiuginančios. Kai kuriose šalyse visuomeniniai transliuotojai susiduria su vis didėjančiu politiniu spaudimu, transliuotojo finansavimas tampa priklausomas nuo į valdžią atėjusios politinės partijos malonės. Kitur transliuotojams vis didėjančią įtaką daro verslo struktūros. Pritariu pozicijai, kad kultūra ir žiniasklaida visada priklausys šalių kompetencijai. Tačiau manau, kad ir ES institucijos galėtų vaidinti nemažą vaidmenį. Jos galėtų padėti keistis geros praktikos pavyzdžiais, o kai kuriais atvejais galėtų paviešinti bei pasmerkti ir netinkamą praktiką. Šiais ekonomikos krizės laikais visuomeniniai transliuotojai turėtų geriau išnaudoti galimybę paimti lengvatines EIB paskolas, kurios padėtų modernizuoti infrastruktūrą, pakeltų visuomeninių transliuotojų lygį, taip padėdamos prisitaikyti prie XXI amžiaus keliamų iššūkių.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Mi sono espresso favorevolmente sulla relazione del collega Belet sul servizio pubblico di radiodiffusione. l'Europa é entrata oramai nell'era del digitale e le istituzioni devono garantire un equilibrio nel sistema duale affermatosi tra emittenti commerciali private e pubbliche. Ne vale tutto un sistema che si basa sugli ascolti delle emittenti radiotelevisive capaci di influenzare l'intera opinione pubblica. L'adeguamento dei finanziamenti dell'UE per il sistema pubblico di radiodiffusione degli Stati Membri è fondamentale perché direttamente collegato alle esigenze democratiche, sociali e culturali di ogni società, nonché all'esigenza di preservare il pluralismo dei mezzi di comunicazione e garantire un'informazione diversificata e di libera espressione. Poiché questo è un argomento di competenza delle autorità nazionali dei singoli Stati, l'UE auspica un maggiore incentivo per i servizi di radiodiffusione pubblici, al fine di rilanciare un servizio che in molti paesi soffre il peso della politica e del controllo delle informazioni ed evitare squilibri con la concorrenza privata a volte poco obiettiva.
Γεώργιος Παπανικολάου (PPE), γραπτώς. – Η διασφάλιση του πλουραλισμού και της πολυφωνίας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιβάλλουν την ομαλή και χωρίς διακρίσεις συνύπαρξη των ιδιωτικών και των δημοσίων μέσων ενημέρωσης. Η επιτυχία, ωστόσο, του παραπάνω στόχου εξαρτάται από δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, τη διασφάλιση ότι τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί φορείς ενημέρωσης ακολουθούν τις ανάγκες της ψηφιακής εποχής, εκσυγχρονίζοντας τις υπηρεσίες τους, χωρίς - και είναι σημαντικό αυτό - να επιφέρουν ιδιαίτερο κόστος στους καταναλωτές, και δεύτερον, ότι στο νέο ψηφιακό περιβάλλον εξασφαλίζεται βιώσιμος χώρος για την συνύπαρξη των ραδιοτηλεοπτικών μέσων με άλλες πηγές ενημέρωσης, όπως τα περιοδικά και τις εφημερίδες, ιδίως σήμερα, όπου ο έντυπος τύπος σε ολόκληρη την Ευρώπη βρίσκεται σε πλήρη ύφεση. Χρειαζόμαστε δηλαδή και επαρκή χρηματοδότηση και εθνικούς σχεδιασμούς στα κράτη μέλη.
Και στις δύο αυτές παραμέτρους η Ε.Ε. μπορεί και πρέπει να αποδειχθεί αρωγός αφενός μέσω πόρων, όπως για παράδειγμα, από το Ταμείο Επενδύσεων για την ψηφιοποίηση των μέσων, αφετέρου μέσω του συντονισμού των κρατών μελών για την ανταλλαγή καλών πρακτικών στη διαδικασία ψηφιοποίησης των ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Τα σημεία αυτά πιστεύω προβάλλονται επαρκώς στη συγκεκριμένη έκθεση και για αυτό το λόγο την υπερψήφισα.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente a resolução relativa ao serviço público de radiodifusão na era digital: o futuro do duplo sistema, por considerar que o papel do serviço público de radiotelevisão numa sociedade multimédia não pode deixar de ter em consideração a concentração e o pluralismo dos meios de comunicação social na União Europeia, a literacia mediática no mundo digital, a diversidade dos conteúdos e a garantia de independência do serviço público de radiodifusão como uma missão na sociedade da informação.
Na verdade, o duplo sistema de radiodifusão, em que os meios de comunicação social públicos e privados desempenhem as respectivas funções, livres de pressões políticas e económicas, é importante para o acesso à informação da mais alta qualidade e para a própria promoção da democracia. Os serviços de radiodifusão públicos e privados têm um papel crucial a desempenhar em matéria de produção audiovisual europeia, diversidade e identidade cultural, informação, pluralismo, coesão social, promoção das liberdades fundamentais e funcionamento da democracia.
Associo-me às recomendações feitas, destacando o incentivo ao intercâmbio das melhores práticas entre Estados-Membros e a intensificação da cooperação entre as instâncias nacionais de regulamentação dos meios de comunicação social na Plataforma Europeia das Instâncias de Regulamentação (EPRA).
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Considero muito importante que a União Europeia reúna os diferentes actores e partes interessadas no sector da comunicação social com o objectivo de caminharmos no sentido da formação de uma indústria saudável e economicamente viável. A rápida transformação dos meios de comunicação, designadamente os digitais, obrigará a encontrar novas soluções e levará necessariamente à definição de uma "nova ecologia dos meios de comunicação social".
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − La radiodifusión es un sector especial. Influye en los valores y opiniones de las personas y sigue siendo la principal fuente de información para la mayoría de los ciudadanos de la UE. Por ello, reviste un significado especial para la protección y el fomento de los valores fundamentales y la democracia, incluida la cohesión social. Como subraya la Directiva de servicios de comunicación audiovisual, el panorama audiovisual de la UE se caracteriza por lo que se ha descrito como «el sistema dual». La coexistencia de organismos de radiodifusión públicos y comerciales ha garantizado un abanico diverso de programación. Contribuye además al pluralismo de los medios de comunicación, a la diversidad cultural y lingüística, a la competencia editorial (en términos de calidad y diversidad de los contenidos) y a la libertad de expresión. Ello se consigue en parte con un servicio público de radiodifusión fuerte, viable y con una financiación adecuada. En un sistema dual que funcione bien, los organismos públicos de radiodifusión pueden elevar el nivel del mercado.
Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), par écrit. – La radiodiffusion est au cœur d'un bouleversement technologique: la numérisation des contenus médiatiques et leur accessibilité grâce à Internet a révolutionné le paradigme de la radiodiffusion. Dans les années 1970, les acteurs commerciaux et privés peinaient à obtenir des fréquences de diffusion face aux monopoles d'États. Aujourd'hui, la multiplication des possibilités offertes aux consommateurs pour accéder au contenu multimédia nous oblige à définir l'équilibre nécessaire entre service public et médias privés. Que préconisons-nous dans ce rapport? Le service public a besoin d'une attention particulière, face à la concentration des médias et à la concurrence commerciale, pour contribuer, sans ingérence politique, au maintien d'une sphère publique fournissant des programmes de haute qualité et une information objective. Nous demandons aux États de prévoir des ressources suffisantes, pour accompagner la numérisation du service public, et surtout, pour lutter contre une dangereuse fracture numérique.
Milieux ruraux ou milieux urbains, populations pauvres ou favorisées, tous doivent avoir un accès égal et de qualité à la radiodiffusion des services publics. Enfin, devant les inégalités de revenus entre les géants comme Google et ceux qu'ils référencent, nous devons réfléchir à une meilleure contribution des moteurs de recherche au financement de la création de contenus.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – La résolution n°1325 du Conseil de sécurité des Nations unies sur les femmes, la paix et la sécurité n’a pas été la première résolution sur ces thèmes que le Conseil a adopté depuis son institution. Cependant elle doit être considérée comme un moment majeur de l’intégration des femmes et de leur prise en considération dans les opérations de sécurité et de maintien de la paix. Pour fêter le 10e anniversaire de l’adoption de ce texte, qui coïncide avec la Journée internationale pour l’élimination des violences à l’égard des femmes, mes collègues eurodéputés et moi-même avons tenu à faire entendre la volonté du Parlement européen de promouvoir les objectifs de la résolution, et en premier lieu dans les actions de l’Union européenne. À travers la Politique européenne de sécurité et de défense commune, au sein même du tout nouveau Service européen de l’action extérieure, et en partenariat avec les autres organismes internationaux de coopération stratégique, nous souhaitons faire avancer la question des femmes dans les situations graves de conflit.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją, nes turi būti skirtas didžiulis dėmesys moterų saugumui vykdant taikos misijas bei karinių konfliktų metu. Norėčiau parėžti, jog reikėtų persvarstyti Europos Sąjungos žmogaus teisių politiką, kai rengiama visapusiška žmogaus teisių nacionalinė strategija ir vertinamos Europos Sąjungos gairės dėl smurto prieš moteris bei mergaites ir Europos Sąjungos gairės dėl vaikų ir ginkluotų konfliktų bei kovos su visų formų jų diskriminacija. Reikia atkreipti dėmesį į tai, kad dalis paplitusių ir sistemingų veiksmų, prievartavimas ir seksualinė vergovė pagal Ženevos konvenciją yra pripažįstami nusikaltimais žmoniškumui ir karo nusikaltimais.
Be to, prievartavimas dabar taip pat pripažįstamas genocido dalimi, kai yra vykdomas siekiant visiškai ar iš dalies sunaikinti tam tikrą žmonių grupę. Taigi, Europos Sąjunga turi imtis konkrečių veiksmų, siekiant nutraukti kaltų dėl seksualinio smurto prieš moteris ir vaikus nebaudžiamumo praktiką. Be to, būtina nustatyti Europos Sąjungos personalo, dirbančio karinėse ir civilinėse misijose, elgesio kodeksą, pagal kurį būtų draudžiamas seksualinis išnaudojimas kaip nepateisinamas ir nusikalstamas elgesys.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − As mulheres, a paz e a segurança são áreas às quais deve ser dada a máxima atenção. O décimo aniversário da Resolução 1325 do Conselho de Segurança das Nações Unidas é uma oportunidade para progredir nestes domínios, assim como o são todas as revisões de políticas europeias em curso, em particular no que concerne os direitos humanos e o combate à violência contra as mulheres, à utilização de crianças em conflitos armados e à luta contra todas as formas de discriminação. Adicionalmente, outro aspecto que me parece relevante neste relatório é o facto de solicitar a promoção da participação de mulheres em actividades de reconciliação, construção da paz e prevenção de conflitos, o que reforçou o meu voto positivo para a aprovação do mesmo.
David Casa (PPE), in writing. − The treatment and safety of women and children in areas of armed conflict around the EU is a matter of growing concern. It is vital that everything possible is done in order to limit the consequences resulting from such a state of affairs in these regions. It is for this reason that I have decided to support the motion for resolution.
Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Ψήφισα κατά του κοινού Ψηφίσματοςσχετικά με τη δέκατη επέτειο του Ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 1325 για τις γυναίκες, την ειρήνη και την ασφάλεια γιατί έχει μια στρεβλή λογική για την ισότητα των φύλων. Κατά την άποψή μου, η ισότητα δεν επιτυγχάνεται με τη συμμετοχή των γυναικών σε μιλιταριστικούς οργανισμούς ή διεθνείς αστυνομικές δυνάμεις. Επίσης, η ασφάλεια των γυναικών, όπως την εννοεί το Ψήφισμα 1325 του ΟΗΕ, δεν διασφαλίζεται με στρατιωτικές επεμβάσεις αλλά με τη διαρκή εργασία για πρόληψη των συγκρούσεων με πολιτικά και ειρηνικά μέσα. Αντιθέτως, στο συγκεκριμένο Ψήφισμα, ζητείται η "απασχόληση περισσοτέρων γυναικών στην αστυνομία, το στρατό" και "να διορίσει η ΕΕ περισσότερες γυναίκες αξιωματικούς και οπλίτες στις αποστολές ΚΠΑΑ". Επίσης, ψήφισα "κατά" και για τον επιπλέον λόγο ότι δεν υπερψηφίστηκαν οι τροπολογίες που είχαν κατατεθεί από την ευρωομάδα της Αριστεράς, οι οποίες αφαιρούσαν τις εν λόγω διατυπώσεις, καθώς και αυτές που αφορούν την επιπλέον συμμετοχή γυναικών στη EUPOL και την EUSEC και την ενίσχυση της παρουσίας τους στη Δημοκρατία του Κονγκό.
Carlos Coelho (PPE), por escrito. − Celebramos, neste momento, o 10º aniversário desta primeira resolução das Nações Unidas relativa ao impacto específico e desproporcionado que as situações de conflito armado têm sobre as mulheres. Espero que a UE possa aproveitar esta ocasião para dar um forte sinal político e reforçar os esforços relativos à sua implementação, quer através de orientações políticas, quer através de um aumento dos recursos financeiros. Espero ainda que a actual revisão da política de direitos humanos da UE possa levar à elaboração de uma estratégia coerente em termos de direitos humanos, bem como a uma avaliação das linhas de orientação da UE no que diz respeito à violência contra mulheres e raparigas e à situação das crianças em situações de conflito armado, com o objectivo de combater todas as formas de violência e discriminação.
Acredito que o estabelecimento do Serviço Europeu de Acção Externa possa contribuir para uma melhor implementação destas resoluções, ao mesmo tempo que deverá evidenciar o papel da UE neste domínio. Cumprimento os 10 Estados-Membros, entre os quais Portugal, que já adoptaram um plano de acção nacional para a implementação desta resolução e espero que todos os restantes sigam este exemplo o mais rápido possível.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Ritengo sorprendente come il Consiglio di Sicurezza delle Nazioni Unite si sia per la prima volta interessato alla particolare condizione in cui versano le donne in territorio di guerra solo dieci anni fa. Tuttavia, occorre ora prendere atto dei risultati raggiunti e continuare in questa direzione. L'Unione Europea ha la sensibilità necessaria per prendere in considerazione tali tematiche. In particolare, é giunto il momento di compiere un passo in avanti, e di riconoscere che la donna subisce traumi diversi, e inoltre vive certe condizioni e subisce certe costrizioni in maniera assai più profonda di quanto non accada, mediamente, agli uomini. Fornisco pertanto il mio pieno appoggio alla risoluzione, poiché chi ha intenzione di portare la pace in contesti bellici, deve anzitutto farsi portatore di serenità a livello individuale. A tal fine, differenziare il target é il modo migliore per realizzare un impiego più efficiente delle risorse, obiettivo che teniamo a perseguire, soprattutto se il risultato è un sincero e aggraziato sorriso di donna.
Corina Creţu (S&D), în scris. − Din păcate, eforturile declarative, rezoluțiile și planurile naționale și internaționale de îmbunătațire a gradului de protecție a femeilor în teatrele de conflict nu au avut drept consecință eradicarea acestei arme barbare la care se recurge frecvent în războiul modern: violența sexuală. Din contră, impunitatea asigură premisele favorabile proliferării în această direcție complet opusă valorilor noastre.
Mă număr printre cei care au denunțat, în repetate rânduri, violurile în masă din Congo, Liberia și din alte zone de conflict, în special din Africa. Problema cea mai gravă e că s-au înregistrat cazuri în care atrocitățile au fost comise la doi pași de bazele forțelor ONU. Miile de femei care cad victime abuzurilor sexuale și violenței sunt, de asemenea, condamnate să suporte ulterior stigmatul social și povara unor maladii cumplite, cum este infecția cu virusul HIV. Uniunea Europeană trebuie să-si amplifice acțiunile pentru combaterea acestor grave încălcări ale drepturilor omului, astfel încât rezoluțiile ONU să nu rămână literă moartă.
Ziua internațională pentru eliminarea violenței împotriva femeilor, pe care o celebrăm la 25 noiembrie, trebuie să ne amintească, de asemenea, că femeile sunt victime ale violenței conjugale, care cunoaște o frecvență îngrijorătoare, ale violului marital, hărțuirii sexuale și traficului de ființe umane.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Quando pensamos em conflitos armados e nos cenários mais tradicionais de guerra, imaginamos os homens como as suas primeiras vítimas. Acontece que, infelizmente, por todo o mundo onde há conflitos armados e ameaças à paz, as mulheres e as crianças são, muitas vezes, as primeiras e mais importantes vítimas, ainda que silenciosas. São inúmeras as ameaças que as mulheres enfrentam, quer num contexto de guerra e conflito, quer no contexto da prática de costumes bárbaros que violentam os seus direitos, quer no contexto da pobreza e da exclusão social. É por isso importante que a Europa não se esqueça das mulheres que sofrem violações diárias dos seus direitos mais elementares, como a vida e a integridade física, das mulheres que são condenadas à morte por apedrejamento, das mulheres que são impedidas de aceder à educação, das mulheres obrigadas a fugir e a viver como refugiadas para poderem usar da liberdade que a Carta dos Direitos nos confere a todos e das mulheres que são discriminadas apenas em função do género. No fundo, que a Europa não se esqueça e não vire as costas a todas as mulheres que não têm ainda a garantia de um futuro com liberdade e com esperança.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A violência contra as mulheres em zonas de conflito é muitas vezes uma extensão da discriminação com base no género que infelizmente já existe em tempo de paz. Votei favoravelmente este relatório por concordar com a necessidade de atribuição de recursos financeiros e humanos com vista à participação das mulheres e à integração das questões de género no domínio da política externa e de segurança. Destaco a necessidade da criação de procedimentos adequados de queixa pública no contexto das missões da Política Comum de Segurança e Defesa destinados a facilitar, em particular, a denúncia de violência sexual e de violência com base no género e o convite à AR/VP a incluir informações pormenorizadas sobre as mulheres, a paz e a segurança na avaliação semestral das missões PCSD.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. − Votámos contra esta resolução pois consideramos que não basta que haja uma perspectiva de género nas missões civis e militares. Não é por serem afectadas mais mulheres a missões militares de intervenção em guerras e ocupações, como no Iraque ou no Afeganistão, que se resolvem os problemas das discriminações das mulheres ou que as guerras ficam mais justas. A realidade demonstra-nos que assim não é.
Consideramos que as intervenções militares não ajudam a proteger os direitos das mulheres, aumentando, antes, as violações desses direitos. Só a prevenção de conflitos e a aplicação de medidas civis em situações de conflito são capazes de cumprir a promessa de Resolução 1325.
Por isso, lamentamos que não tenham sido aprovadas as propostas de alteração que apresentámos.
Giovanni La Via (PPE), per iscritto. − Signor presidente, cari colleghi, oggi é il 25 Novembre, giorno in cui si celebra la giornata internazionale per l'eliminazione della violenza contro le donne. Con il voto odierno sulla proposta di risoluzione comune sul decimo anniversario della risoluzione numero 1325 (2000) del Consiglio di sicurezza delle Nazioni Unite riguardante le donne, la pace e la sicurezza, vogliamo dare un segno tangibile del nostro impegno come membri del Parlamento Europeo ma, soprattutto, come cittadini europei. E' giusto ricordare questo decimo anniversario, per non dimenticare che l'80 per cento delle vittime delle guerre sono civili, soprattutto donne e bambini. Il tema dei diritti fondamentali dell'uomo e dell'estensione della loro tutela deve sempre essere al centro del dibattito europeo, al fine di poter elaborare delle strategie comuni ed efficaci, a tutela sia delle donne sia dei bambini. Sempre più spesso assistiamo al compimento di atti di violenza su tali categorie di persone, ma oltre ad adoperarci affinché gli autori di questi crimini ne rispondano personalmente, a seguito dell'intervento dell'autorità giudiziaria, dobbiamo porre in essere alcune condizioni essenziali per far sì che il fenomeno si riduca il più possibile, cercando di prevenire i conflitti e partecipando alla ricostruzione delle aree colpite dagli stessi.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this resolution which calls for the allocation of specific and significant financial, human and organisational resources regarding the participation of women and gender mainstreaming in the field of foreign and security policy; calls for more women to be deployed in police, military and justice and rule-of-law missions and in peace-keeping operations as well as in diplomatic mission and democracy building efforts; calls on EU Members States to actively promote women participation in their bilateral and multilateral relations with states and organisations outside the EU;
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Apesar de estarmos a comemorar o 10° aniversário da Resolução 1325 do Conselho de Segurança das Nações Unidas sobre a mulheres, a paz e a segurança, ainda muito há a fazer nesta matéria, nomeadamente no que respeita à violência contra as mulheres, às directrizes da UE sobre a utilização de crianças em conflitos armados e à luta contra todas as formas de discriminação de que são alvo. É este o momento de todos juntarmos esforços para que este desígnio se concretize.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − Si bien estoy de acuerdo con muchos de los puntos recogidos en la Resolución, sobre todo con la necesidad de avanzar en el enfoque de género en la cooperación al desarrollo, he votado en contra ya que me opongo al incremento del número de policías o militares, sean hombres o mujeres, por el avance que esto supone en la ola militarización de la UE. La Resolución "destaca la importancia de que la UE nombre a un mayor número de mujeres como policías y soldados en las misiones de la PCSD", lo cual es contrario a la defensa que desde mi grupo hacemos de desmilitarizar la PCSD. Además, hace referencia constantemente al Servicio Europeo de Acción Exterior, a cuyo establecimiento he mostrado repetidamente mi oposición ya que supone un paso más en la escalada de militarización de la política exterior europea.
Louis Michel (ALDE), par écrit. – Si la résolution n° 1325 du 31 octobre 2000 est le témoin de la prise de conscience par les États de l'impact des conflits armés sur les femmes, des violences qui leur sont faites en période de guerre et du rôle important qu'elles pourraient jouer dans la prévention et la résolution des conflits, son dixième anniversaire que nous fêtons aujourd'hui est aussi l'occasion de tirer le bilan. À ce titre, on peut citer les résolutions n° 1820 (2008) et n° 1888 (2009) qui reconnaissent explicitement, pour la première fois, l'utilisation des violences sexuelles comme tactique de guerre, nécessitant des réponses politiques et sécuritaires spécifiques.
On peut également citer la nomination de Margot Wallström au poste de représentant spécial sur les questions de "violence sexuelle touchant les femmes et les filles dans les conflits armés". Cette grave problématique mérite toute notre attention. C'est pourquoi j'ai personnellement tenu, en tant que coprésident de l'APP, qu'elle soit au cœur de nos débats lors de la séance plénière de l'Assemblée parlementaire paritaire ACP-UE qui se tiendra à Kinshasa le 2 décembre prochain.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − In vielen Ländern der Welt werden Frauen nach wie vor diskriminiert. Gewalt gegen sie steht an der Tagesordnung, besonders dramatisch wird es in Konfliktsituationen. Studien zufolge werden Frauen in Krisengebieten, in denen es zu militärischen Auseinandersetzungen kommt, häufig vergewaltigt und/oder sexuell versklavt. Es sollte ein vorrangiges Ziel sein, sexuelle Gewalt an Frauen, auch in kriegsgeschüttelten Regionen der Welt, als Verbrechen gegen die Menschlichkeit zu bestrafen. Denn, und dafür tragen auch die westlichen Länder Verantwortung, sexuelle Ausbeutung ist in jeder Zeit ein nicht zu rechtfertigendes und kriminelles Verhalten. Der Bericht spricht wichtige Punkte an, weshalb ich dafür gestimmt habe.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − La violenza contro le donne nelle zone colpite da conflitti è spesso un'estensione della discriminazione di genere; considerando poi che quest'anno la giornata internazionale per l'eliminazione della violenza sulle donne coincide con il decimo anniversario della risoluzione n° 1325 del Consiglio di Sicurezza, questo potrebbe e/o dovrebbe segnare l'inizio di un percorso rafforzato per l'attuazione di tale risoluzione, sulla quale non potrebbero esserci progressi senza una guida politica di alto livello e senza maggiori risorse. Ritengo che tale questione debba essere affrontata nel quadro della revisione in corso della politica dell'UE in materia di diritti dell'uomo, attraverso l'assegnazione di specifiche risorse finanziarie, umane e organizzative per la partecipazione delle donne e l'integrazione di genere. Ritengo tale occasione il punto di partenza per un'azione mirata di rafforzamento, potenziamento e sviluppo dell'integrazione delle donne. La questione delle donne, della pace e della sicurezza dovrebbe diventare parte integrante della programmazione e pianificazione degli strumenti finanziari esterni per la democrazia ed i diritti umani, la cooperazione e lo sviluppo tra i popoli.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Cumprem-se dez anos desde a adopção das Resoluções 1325 (2000) e 1820 (2008) do Conselho de Segurança das Nações Unidas (CSNU) sobre as mulheres, a paz e a segurança, e a Resolução 1888 (2009) do CSNU sobre a violência sexual contra as mulheres e crianças em situações de conflitos armados. Estas resoluções acentuam a responsabilidade que incumbe a todos os Estados de pôr fim à impunidade e processar os responsáveis por crimes contra a humanidade e crimes de guerra, incluindo os relativos a actos de violência sexual e outros contra mulheres e raparigas.
Desde a adopção das referidas resoluções decorreram dez anos, e tal como referido na resolução que votei favoravelmente existe ainda um longo caminho a percorrer. O Dia Internacional pela Eliminação da Violência contra as Mulheres, que se celebrou em 25 de Novembro, na data da votação desta resolução, não é apenas mais um dia, mas um alerta para uma realidade que persiste. É necessário que estas questões sejam tratadas ao mais alto nível e permaneçam na agenda política até à erradicação deste flagelo que não conhece raça, credo e idade.
Rovana Plumb (S&D), în scris. − Rezoluţia Consiliului de Securitate 1325, adoptată la 31 octombrie 2000, prevede faptul că femeile, pe parcursul istoriei, n-au fost implicate în procesul de pace şi de stabilizare a unei naţiuni, făcând apel la participarea egală a femeilor la toate nivelurile începând cu prevenirea conflictelor, până la reconstrucţia de după conflict, menţinerea păcii şi securităţii. Aniversarea a 10 ani de la adoptarea Rezoluţiei ar trebui să marcheze începutul unei noi agende, care să fie pusă în aplicare si care nu poate fi implementată fără o susţinere politică la cel mai înalt nivel şi fără resursele necesare. UE trebuie să promoveze activ angajarea a cât mai multor femei în funcţii de conducere pentru a coordona şi asigura coerenţa politicilor şi acţiunilor europene şi pentru a monitoriza punerea în aplicare a angajamentelor.
CE trebuie să desemneze cel puţin 5 femei pentru poziţiile de conducere în cadrul Serviciului European de Acţiune Externă şi să respecte echilibrul de gen în cazul experţilor angajaţi. Totodată, este nevoie de o unitate organizatorică în cadrul SEAE care să fie responsabilă pentru problemele de gen şi în fiecare departament geografic şi Delegaţie UE cel puţin un post cu normă întreagă să fie dedicat dimensiunii de gen, cu responsabilităţi privind femeile, pacea şi securitatea.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Faço votos para que o décimo aniversário da Resolução 1325 do Conselho de Segurança marque o início de uma agenda revigorada para a implementação dos compromissos sobre as Mulheres, a Paz e a Segurança.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Me complace que se haya adoptado esta Resolución en la que se subraya que el décimo aniversario de la Resolución 1325 (2000) del Consejo de Seguridad debería constituir el comienzo de una agenda reforzada para la aplicación de esta Resolución, que no avanzará sin un liderazgo político de alto nivel y un aumento de los recursos disponibles; recomienda encarecidamente que se aborde debidamente esta cuestión durante la revisión en curso de la política de derechos humanos de la UE, a la hora de elaborar una estrategia global por país sobre los derechos humanos y de evaluar las Directrices de la UE sobre la violencia contra las mujeres y las niñas y las Directrices de la UE sobre los niños y los conflictos armados y la lucha contra todas las formas de discriminación en su contra; y se pide que se asignen recursos financieros, humanos y organizativos específicos y significativos a favor de la participación de las mujeres y de la inclusión de la perspectiva de género en el ámbito de la política exterior y de seguridad.
Charles Tannock (ECR), in writing. − The ECR is wholeheartedly supportive of equal rights and opportunities and gender non-discrimination for all women, as stated in UN Resolution 1325, and strongly advocates the invaluable role of women in the area of peace and security and condemns the barbaric and horrific treatment of women and children in conflict zones.
However, the ECR has consistently been against setting quotas for women within national, regional and international institutions, as well as the establishment of the European External Action Service (EEAS).
Marc Tarabella (S&D), par écrit. – Je me félicite de l'adoption de ce texte commémorant les 10 ans de la résolution n° 1325 des Nations unies sur les femmes, la paix et la sécurité, qui plus est en cette date symbolique du 25 novembre, journée internationale pour l'élimination de la violence à l'égard des femmes. Je voudrais mettre en exergue la nécessité de développer la participation des femmes dans chaque champ d'action, notamment dans le travail de réconciliation, la négociation, la construction, l'imposition ou le maintien de la paix, ainsi que la prévention des conflits. Il est fondamental pour toutes les parties en présence de prendre en compte les besoins spécifiques des femmes, et ce n'est que par une présence accrue des femmes sur le terrain que nous parviendrons à améliorer la situation.
De plus, la visibilité accordée aux femmes sur le terrain permettrait de sensibiliser les populations au caractère inhumain de l'utilisation des viols comme arme de guerre, et peut-être de mettre fin à l'impunité dont bénéficient les auteurs de ces violences.
Enfin, cette présence permettra d'instaurer une confiance mutuelle entre les victimes civiles de conflits, en majorité des femmes et des enfants, et les acteurs sur le terrain.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente esta resolução pois a mortalidade das abelhas está a aumentar e o número de apicultores a diminuir. Trata-se de uma situação problemática para a agricultura e para a biodiversidade, dado que 76% da produção de alimentos e 84% das espécies de plantas dependem da polinização. Defendo um maior nível de investigação, que contribua para obter a aplicação de melhores respostas e um mais correcto reforço de medidas a favor da biodiversidade e da redução dos efeitos da instabilidade climática, pois a vida de uma abelha obreira é muito curta e muito sensível a alterações do meio exterior. Por isso a produção de mel tem também sido afectada, não só pela duração e estabilidade das estacões cada vez mais incertas, como pelo aumento das agressões externas que podem decorrer da utilização de pesticidas, dos ácaros ou de outra natureza. Os actuais programas devem, por isso, ser reforçados no quadro da nova PAC, para que também a este nível possamos obter um nível de resposta mais eficaz.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − 2010 m. yra paskelbti Europos biologinės įvairovės metais, siekiant atkreipti dėmesį į visame pasaulyje biologinei įvairovei iškilusias grėsmes. Bitininkystės sektoriui, kuris yra svarbus užimtumo ir pajamų šaltinis kaimo vietovėse, taip pat yra iškilęs pavojus dėl pastaruoju metu didėjančio bičių mirtingumo ir ligų. Balsavau už šią rezoliuciją, kurioje Europos Parlamentas ragina Komisiją finansuoti specialius tyrimus, kuriais būtų siekiama pagerinti žinias ir supratimą apie veiksnius, turinčius įtakos bičių sveikatai. Rezoliucijoje išsakyti pastebėjimai, kad genetiškai modifikuoti pasėliai ar žiedadulkėse susikaupę toksinai gali įtakoti bičių ligas ir mirtingumą. Atsižvelgiant į tai, kad Europos javų, vaismedžių ir daržovių kultūros priklauso nuo bičių apdulkinimo, šioms kultūroms ir apskritai žemės ūkiui iškyla didelė įvairių ligų grėsmė. Manau, kad esant tokių abejonių, Europos Komisija turi kuo skubiau atlikti nepriklausomą tyrimą, kuriame būtų įvertintas genetiškai modifikuotų pasėlių ir toksinų plitimo poveikis aplinkai ir konkrečioms rūšims, ir užtikrinti, kad tokie duomenys būtų skelbiami viešai.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − As abelhas têm um papel importante no equilíbrio ecológico e a sua extinção tem graves consequências na cadeira alimentar. Este relatório vem reforçar a necessária promoção e melhoria do sector da apicultura, nomeadamente ao nível dos dados estatísticos de previsões de produção de mel, do aperfeiçoamento e da harmonização de programas de monitorização e investigação, da clareza na definição de disposições relativas à rotulagem da origem do mel, da elaboração de programas de apicultura e legislação conexa, e do desenvolvimento de tratamentos inovadores e eficazes contra os ácaros Varroa.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − L'effetto moltiplicatore del fenomeno dell'impollinazione, vale a dire il rapporto tra il valore economico dell'impollinazione stessa e del miele prodotto grazie ad essa, porta a risultati eccezionali dal punto di vista economico.
Appare pertanto un controsenso, in tempi in cui si ricerca l'efficienza in tutte le sue forme, che si vada cessando un'attività nella quale il rapporto tra costi e benefici mostra tutta l'insensatezza di una simile scelta. Poiché le ragioni non vanno ricercate in parametri economici, ma piuttosto in condizioni esterne, ritengo che la relazione della commissione colga nel segno proponendosi di contrastare tutti i fattori che ostacolano, al momento, l'allevamento delle api.
Ritengo inoltre che valga la pena incentivare, mediante misure collaterali, questa attività, e reputo necessario accogliere con favore qualsiasi contributo scientifico in tal senso.
Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. − Consider că Comisia Europeană trebuie să adapteze domeniul de aplicare şi finanţarea politicii veterinare europene în aşa fel încât să se ţină seama de particularităţile albinelor şi ale apiculturii cu scopul de a asigura un control mai eficace al bolilor şi disponibilitatea unei medicini veterinare eficiente şi standardizate în întreaga Uniune Europeană şi în colaborare cu organizaţiile de apicultori.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − 40 % do mercado europeu de mel depende, neste momento, de importações, o que leva a uma enorme volatilidade dos preços, para além de colocar os apicultores de toda a UE, incluindo os portugueses, em desvantagens concorrenciais face ao mel proveniente de países terceiros. Em Portugal, segundo as estatísticas oficiais, existem 17.291 apicultores, com 38.203 apiários e 562.557 colónias. A produção em 2009 foi de 6.654 toneladas de mel e 235 toneladas de cera, o que representa 1,9% da produção de mel na UE (351 mil toneladas). A acção das abelhas e a apicultura são fundamentais para a manutenção dos ecossistemas, para o equilíbrio ecológico da flora e a preservação da biodiversidade para além de ser, economicamente, uma actividade que faz todo o sentido a Europa proteger e encorajar, de modo a tornar-se menos dependente das importações.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − As abelhas são indispensáveis para a polinização das culturas, para a manutenção do equilíbrio ecológico e como elemento de preservação da biodiversidade. É, portanto, de lamentar a diminuição do número de colónias, um fenómeno para o qual precisamos de dados científicos que nos permitam entender os mecanismos que contribuem para a disseminação desta espécie e poder desenvolver mecanismos para a sua preservação. Considero fundamental apostar no mel europeu, que é progressivamente substituído por outros de menor qualidade e que não preenchem os critérios de produção na UE.
Lorenzo Fontana (EFD), per iscritto. − Gentile Presidente, onorevoli colleghi, l'apicoltura è uno dei modelli di sfruttamento agricolo con minor impatto ambientale e rappresenta, di conseguenza, un'attività particolarmente adatta alle zone protette. Nella mia regione l'ampia diffusione dell'apicoltura costituisce non solo un ottimo esempio di gestione territoriale, ma anche una testimonianza della storia, della tradizione e dell'identità locale. Da moltissimi anni la coltura delle api in Veneto realizza prodotti di ottima qualità e contribuisce al sostentamento delle aree più svantaggiate. Il settore non può, però, continuare a dare tali risultati senza che l'Unione Europea contribuisca a finanziarlo, in collaborazione con i livelli di governo nazionale, regionale e locale. Come indicato nella proposta di risoluzione, è importante incentivare la ricerca contro le malattie delle api e sostenere i produttori europei nella concorrenza che devono affrontare con i Paesi Terzi, dopo l'apertura del mercato UE alle importazioni di miele. Voterò, pertanto, a favore di tale proposta.
Juozas Imbrasas (EFD), raštu. − Pritariau šiam pranešimui, kadangi bitininkystės sektorius vaidina strateginį vaidmenį visuomenėje teikdamas viešąsias paslaugas, turinčias aplinkosauginę vertę. Šiandien nerimą kelia apdulkinančių vabzdžių, įskaitant bites, skaičiaus sumažėjimas. Juk 84 % augalų rūšių ir 76 % maisto produktų gamybos Europoje yra priklausomi nuo bičių apdulkinimo, ir viso to ekonominė svarba yra daug didesnė nei sunešamo medaus vertė. 40 % Europos medaus rinkos priklauso nuo importo ir dėl ES rinkos atvėrimo medui iš trečiųjų šalių bitininkai visoje ES atsidūrė nepalankioje konkurencinėje padėtyje. Todėl reikia remti tolimesnę Europos bitininkystės plėtrą, prisidedant prie biologinės įvairovės išsaugojimo. Svarbu laikytis visaapimančio ir tvaraus požiūrio, įtraukiant tokius aspektus, kaip antai kaimo plėtra, klimato kaita ir biologinė įvairovė, ypač skatinant priemones, kuriomis remiamas žydinčių plotų išlaikymas ir plėtra. Taip pat svarbu plačiau ir nuosekliau remti Europos bitininkystės sektorių naudojantis papildomomis būsimosios BŽŪP priemonėmis, įskaitant priemones, kurios padeda skatinti biologinę įvairovę, mažinti klimato kaitos poveikį, saugoti tradicinį nacionalinį ir kultūrinį paveldą, kuris daugeliui Europos šeimų teikia darbo vietas, apsaugoti ir gerinti bitininkystės produktų rinkos kokybę ir gerą jos veikimą.
Peter Jahr (PPE), schriftlich. − Bienen sind sehr wertvolle Tiere, ohne die es keine Pflanzenbestäubung geben würde. Deshalb sind die vermehrten Nachrichten um die abnehmende Zahl von Bienenvölkern sehr zu bedauern und kritisch zu hinterfragen. Dies gilt umso mehr für die Landwirtschaft, da Sie auf die nützliche Arbeit der Bienen im erhöhten Maße angewiesen ist. Wir müssen leider feststellen, dass das industrielle Zeitalter und das moderne Leben den nützlichen Bienen das Dasein zunehmend erschweren. Szenarien wie das massenhafte Bienensterben durch die Varroa-Milbe, die ungeklärten Bienenvölkerfluchten in den USA und die Bedrohung der Bienen durch Elektrosmog sowie durch technisch falsch behandeltes Saatgut sind leider keine Einzelfälle. Deshalb bin ich sehr erfreut, dass das Parlament sich heute dafür ausgesprochen hat, den Bienensektor auf zukünftig zu unterstützen. Wichtig ist mir dabei, dass wir uns auch auf die Erforschung der Bienenvölker konzentrieren.
Ohne genaue wissenschaftliche Kenntnisse werden wir nicht in der Lage sein, Probleme zu erkennen und effektiv zu beseitigen. Ich hoffe, dass es gelingen wird, den Rückgang der Bienenvölker zu erklären und auch zu verhindern, damit wir auch weiterhin von der wichtigen und vielseitigen Rolle der Bienen profitieren können.
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Die Imkerei und Bienenzucht ist für die Landwirtschaft nicht zuletzt für die Pflanzenbestäubung von großer Bedeutung, weil Erträge bei Nutzpflanzen und Obst von der Bestäubung durch Bienen abhängen. Umso bedenklicher ist das fortschreitende Bienensterben in vielen Regionen, gegen das Maßnahmen ergriffen werden müssen. Ich unterstütze daher die Entschließung, in der die Kommission aufgefordert wird, Bienenkrankheiten in die europäische Veterinärpolitik aufzunehmen und einen Aktionsplan zur Bekämpfung des Bienensterbens zu erarbeiten. Weiters wird die Kommission aufgefordert, sicherzustellen, dass die Unterstützung der Bienenzucht in der GAP nach 2013 beibehalten und noch verstärkt wird, um den Fortbestand dieses Sektors zu gewährleisten. 40 % des europäischen Honigmarkts sind, auch aufgrund der Liberalisierung des EU-Marktes für Honig aus Drittstaaten, von Einfuhren abhängig und die Preise gehen an die Grenzen der Rentabilität.
Giovanni La Via (PPE), per iscritto. − Signor Presidente, egregi Colleghi, ho votato a favore della proposta di risoluzione sull'apicoltura perché è importante garantire attenzione ad un comparto che difende la biodiversità e che produce un alimento completo quale il miele. In ragione di tale ruolo è stato previsto un aumento del contributo annuale al comparto in Europa che passa da 26 milioni di euro per il periodo 2008-2010 a 32 milioni di euro per il 2011-2013. Questi finanziamenti saranno finalizzati proprio a sostenere l'apicoltura anche attraverso progetti nazionali di ricerca su nuovi metodi per contrastare l'elevata mortalità delle api, che negli ultimi tempi ha raggiunto livelli di allarme. D'altra parte, però, è importante garantire equa trasparenza nella distribuzione degli aiuti e garantire maggiori risorse agli Stati che effettivamente ne hanno bisogno. Io ho votato a favore di un' implementazione del sistema di censimento dei dati entro il 2012. Una scelta in direzione della trasparenza affinché gli aiuti siano distribuiti sulla base dei dati censiti delle arnie presenti nei vari Stati membri e non sulla base di dati stimati. Ho ritenuto ciò estremamente importante al fine di garantire equità per la spesa pubblica e tutela per quanti praticano realmente l'attività apistica.
David Martin (S&D), in writing. − In 2010, the European Year of Biodiversity, the beekeeping sector throughout the world is gravely threatened, registering losses 100 to 1 000 times worse than normal. This sector plays a strategic role in society, providing a public service of environmental value, and beekeeping is a valuable example of a ‘green occupation’ (improving and preserving biodiversity and the ecological balance and conserving plant life) and a model of sustainable production in a rural environment. I therefore welcome this Resolution that makes proposals to improve the situation of the beekeeping sector.
Mario Mauro (PPE), per iscritto. − La mortalità delle api in preoccupante aumento e il numero degli apicoltori in diminuzione potrebbero avere conseguenze molto negative sulla produzione alimentare europea poiché, come tutti sappiamo, la maggioranza delle colture e delle piante dipendono dall'impollinazione.
È opportuno quindi che questo Parlamento chieda all'Unione europea di aumentare il sostegno al settore dell'apicoltura in vista del rinnovamento della politica agricola comune. È necessario un intervento forte e concreto per contrastare questo fenomeno e per scongiurarne gli effetti negativi sulla nostra economia sia nel settore agricolo che commerciale.
Il piano d'azione richiesto nella risoluzione per contrastare la mortalità delle api è solo la prima di una serie di misure che vanno adottate. Il mio voto è favorevole.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − A UE é muito dependente das importações neste sector da apicultura, já que cerca de 40% do mel que consumimos é importado. Face à importância do papel estratégico que o sector da apicultura desempenha na sociedade, tendo em conta o serviço público e ambiental prestado pelos apicultores, e que esta actividade é um valioso exemplo de «emprego verde» (melhoria e manutenção da biodiversidade, equilíbrio ecológico e conservação da flora), bem como um modelo de produção sustentável no meio rural, é de todo o interesse apoiá-lo por forma a este ter um crescimento sustentável e para que sejamos cada vez menos dependentes de países terceiros. Também no meu país este sector deve ser acarinhado para que os benefícios da sua actividade sejam visíveis tanto nos aspectos económicos, quanto nos do ambiente e para que a produção de mel aumente, pois neste momento cifra-se em apenas 1.9% da produção da UE.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − Mi posicionamiento a favor de la Resolución sobre la situación del sector apícola se explica por la preocupación que tengo por la grave disminución de abejas, fundamentales e irremplazables en su importante función polinizadora que, junto a la de otros insectos polinizadores, afecta al 84% de las especies vegetales. Por ello, creo que ayudar a mejorar la situación de este sector es una obligación ya que, como apunta la Resolución, "desempeña un papel estratégico en la sociedad, prestando un servicio público de valor medioambiental". Además, me alegra que la Resolución pida a la Comisión que se considere obligatorio la consulta por parte de las autoridades europeas y nacionales a los apicultores durante el desarrollo de programas relativos a la apicultura y de la legislación relacionada, ya que creo que es un paso adelante para mejorar la participación ciudadana y un avance democrático. Asimismo, he votado a favor porque estoy de acuerdo en que la Comisión garantice el reforzamiento de las ayudas al sector apícola en la PAC posterior al año 2013.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Der Verlust von Bienenvölkern ist ein EU-weites Problem, deren Ursachen noch nicht restlos geklärt werden können. Faktoren wie der Einsatz von Pflanzenschutzmitteln, nicht nachhaltige Anbaumethoden, Futtermangel durch den vermehrten Anbau von Monokulturen, der Klimawandel sowie Krankheitserreger und Parasiten sorgen in Summe dafür, dass es zu einem deutlichen Rückgang der Zahl von Honigbienen kommt. Dies hat neben ökologischen auch wirtschaftliche Auswirkungen, da immer mehr Honig importiert werden muss. Um dem entgegenwirken zu können, sollte die europäische Bienenzucht in Zukunft mehr Unterstützung erfahren. Der Bericht ist durchaus ausgewogen, weshalb ich dafür gestimmt habe.
Franz Obermayr (NI), schriftlich. − 2010 erfuhr die Bienenzucht massive Einbrüche, die Bienenbestände verringerten sich gravierend. Dies hat negative Auswirkungen auf die gesamte Umwelt und Landwirtschaft, da Bienen als wichtige Pollenbestäuber fungieren. Besonders schlimm ist die Lage bei den Honigbienen. Ich habe daher für den gegenständlichen Bericht gestimmt, der Maßnahmen gegen das große Bienensterben setzt.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Congratulo-me com a resolução aprovada por larga maioria na sessão plenária de Estrasburgo no dia 25 de Novembro, a qual inclui contributos importantes dos apicultores açorianos transmitidos em sede de consulta directa levada a cabo por mim.
Não obstante, o texto da resolução final fica aquém das minhas expectativas iniciais, uma vez que algumas das temáticas de importância fundamental para os produtores, como a questão dos standards de qualidade e a rotulagem para o mel importado, deveriam ter sido mais aprofundadas. Eis o que não se verificou devido, provavelmente, a uma ausência de sensibilidade para alguns dos problemas importantes do sector a qual conduziu, por exemplo, a que a rotulagem local não fosse incluída no texto final da Resolução.
Ainda assim a Resolução aborda aspectos importantes para a apicultura açoriana e também nacional, em geral, na sequência do trabalho realizado junto do sector, como sejam o do mel importado de países terceiros que implica problemas graves de qualidade e dispõe hoje de uma rotulagem insuficiente; a necessidade de continuar a assegurar uma agricultura diversificada para garantir a polinização; e, por último, a importância de homologação e investigação comuns dentro do espaço comunitário.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − O sector da apicultura desempenha um papel estratégico na sociedade, constituindo um valioso exemplo de "emprego verde" (melhoria e manutenção da biodiversidade, equilíbrio ecológico e conservação da flora) e um modelo de produção sustentável no meio rural. Este sector enfrenta, ao nível europeu, inúmeros desafios e problemas, nomeadamente em matéria de comercialização, volatilidade dos preços, promoção da apicultura junto dos jovens, diminuição do número de colónias de abelhas e aumento da respectiva mortalidade, fazendo, portanto, todo o sentido que o apoio a este sector seja reforçado.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Me complace la adopción de esta Resolución con la que el PE acoge favorablemente el informe de la Comisión de 28 de mayo de 2010; y señala, no obstante, que los actuales programas concluirán en 2013, expresa su preocupación por los numerosos retos y problemas a que todavía se enfrenta el sector europeo de la apicultura, como las cuestiones de comercialización, la volatilidad de los precios, la promoción de la apicultura entre los jóvenes, el envejecimiento de los apicultores en la Unión Europea, la disminución del número de colonias de abejas y las dificultades generales de la lucha contra la mortalidad de las abejas debida a múltiples factores. Además, pide a la Comisión que responda positivamente a las peticiones de los Estados miembros y de los operadores, por ejemplo mejorando los datos estadísticos en relación con las previsiones de producción, incluidas la introducción de las mismas exigencias de calidad para la miel y la mejora y armonización de los programas de supervisión e investigación en la apicultura.
Marc Tarabella (S&D), par écrit. – Je me félicite de l’adoption de la proposition de mon excellent collègue et président Paolo de Castro. En effet, les conséquences liées à la diminution du nombre des abeilles dans le monde sont relativement méconnues du grand public alors même que les abeilles jouent un rôle fondamental dans la pérennité de notre chaîne alimentaire. Nous avons besoin d’une politique de recherche ambitieuse pour nous permettre de comprendre, avec plus de précision, les mécanismes qui contribuent à la dissémination de leur espèce et pour nous doter des moyens nécessaires à leur préservation. Nous ne pouvons pas accepter le miel chinois, de moins bonne qualité et ne répondant pas à nos critères rigoureux de production, comme une fatalité, comme la seule alternative à la lente pénurie de miel qui s’installe en Europe. Je regrette que mes collègues du Parlement européen n’aient pas voté l'ensemble des amendements que j’avais déposés. Je déplore que l’utilisation honteuse et effrénée de neurotoxiques ait été hypocritement cautionnée en accord avec les grands groupes industriels de la chimie. Einstein a dit: "Si l’abeille disparaissait de la surface du globe, l’homme n’aurait plus que quatre années à vivre". Faisons en sorte de ne jamais devoir vérifier cette affirmation.
Artur Zasada (PPE), na piśmie. − Przyjmując rezolucję w sprawie sytuacji w sektorze pszczelarskim, robimy kolejny krok w stronę wzmocnienia i poprawy kondycji sektora pszczelarskiego. Problemy tej ważnej i wciąż niedocenianej branży mają wymiar ogólnoświatowy. Pszczoły mają istotne znaczenie gospodarcze i środowiskowe. Obserwowana obecnie wysoka śmiertelność rodzin pszczelich wywiera niekorzystny wpływ na produkcję rolną. Potrzeba zatem nowych mechanizmów subwencjonowania w przyszłej perspektywie finansowej po 2013, które pozwolą na przeprowadzenie większej ilości badań naukowych nad przyczynami spadku liczebności pszczół oraz na podjęcie odpowiednich środków, aby odwrócić tę niekorzystną tendencję. Należy także zadbać o wparcie dla kampanii informacyjnych i szkoleń zachęcających młodych pszczelarzy do podejmowania działalności w sektorze.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente o relatório sobre uma nova estratégia energética para a Europa 2011-2020 porque considero esta nova estratégia energética imperativa para efectivar uma estratégia competitiva, sustentável e segura. Numa altura em que a Europa se encontra cada vez mais dependente da importação de energia, considero essencial que a Europa continue a desempenhar o seu papel preponderante na liderança das questões energéticas apostando na inovação e tecnologia.
Considero que para uma maior sustentabilidade da estratégia energética é necessário continuar a apostar nas energias renováveis através da introdução de uma maior concorrência no sector, para conseguirmos uma concretização eficaz do mercado interno da energia que conduzirá à redução dos custos e ao aumento da competitividade da economia e gerará também riqueza e emprego, importantes para o equilíbrio da balança comercial.
Eu venho de uma região ultraperiférica que possui, já hoje, uma autonomia energética de cerca 27% e que projecta até 2012 atingir os 75%. Os Açores apresentam metas específicas mais ambiciosas que a UE, com resultados já reconhecidos a nível europeu, nomeadamente na energia geotérmica, através de uma política de energia ambiciosa de parcerias entre a região e os melhores centros de investigação nacionais e internacionais.
Elena Oana Antonescu (PPE), în scris. − Noua strategie energetică pentru Europa vizează punerea în aplicare a Tratatului de la Lisabona privind o piață unică a energiei, securitatea aprovizionării, eficiența energetică, reducerea dependenței de importuri și creșterea producției interne de energie. Susțin această rezoluție întrucât Uniunea Europeană are nevoie de implementarea rapidă a legislației în materie și a strategiilor energetice globale. Avem nevoie de o viziune pe termen lung asupra politicii energetice care să asigure buna funcționare a acestei piețe, sprijinirea rețelelor integrate moderne, îmbunătățirea exploatării potențialului Uniunii în materie de eficiență energetică, promovarea cercetării și dezvoltării, precum și a inovării în domeniu și plasarea beneficiilor pentru consumatori în centrul politicii energetice europene. Prin urmare, am votat în favoarea acestui raport care reprezintă un prim pas spre o politică cuprinzătoare comunitară în domeniul energiei în contextul Strategiei UE 2020.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – Même si elle se porte en pointe des modes de production alternatifs, l’Europe est encore trop dépendante des énergies fossiles et notamment du pétrole. Cette sujétion entraine des conséquences internationales car la plupart de ces sources d’énergies sont étrangères. Le traité de Lisbonne a créé de nouvelles compétences en matière d’énergie pour l’Union européenne. Cette compétence est très importante. Dans cette perspective, le Parlement européen a adopté, avec mon soutien, une stratégie énergétique pour la période 2011-2020. Elle prévoit de soutenir les investissements dans ce domaine et de favoriser les initiatives portant sur les énergies renouvelables. Le but est évidemment d’assurer la sécurité des approvisionnements de l’Union, c’est pourquoi une grande place est accordée à la gestion des gazoducs et oléoducs qui assurent actuellement l’avitaillement européen. Cette stratégie ménage ainsi à la fois les nécessités de sécurité énergétique à court terme et l’anticipation des défis futurs des besoins européens en matière d’énergie.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikiau šį svarbų dokumentą. Į Lisabonos sutartį įtrauktas atskiras energetikos skyrius dabar yra tvirtas teisinis pagrindas vystyti tvarumu, tiekimo saugumu, energijos tinklų tarpusavio ryšiu ir solidarumu grindžiamas iniciatyvas energetikos srityje. Sąjungoje esama didelių vėluojančių ar nebaigtų energetikos srities teisės aktų įgyvendinimo problemų, kurioms spręsti Komisija yra numačiusi imtis tvirto vadovaujamojo vaidmens, kad šie trūkumai būtų panaikinti. Vidaus energetikos sektoriuje per ateinantį dešimtmetį reikės didelių investicijų į naujas elektrines, jungtis ir perdavimo tinklus, atsižvelgiant į tai, kad naudojantis šiomis investicijomis bus sukurtas ilgesnio laikotarpio energijos rūšių derinys, prisidėsiantis prie tvarios ir švarios energetikos rinkos kūrimo. Labai svarbu, kad energetikos srities projektams būtų numatytas aiškus daugiametis finansavimas, taip užtikrinant, kad ir Baltijos jūros regionas bus integruotas į bendrą ES energetikos rinką, o mes už energijos išteklius mokėtume tiek, kiek ir kitos ES valstybės.
Jean-Luc Bennahmias (ALDE), par écrit. – J'ai voté en faveur de la proposition de résolution de Mme Kolarska-Bobińska car je partage globalement ses vues quant aux orientations de la future stratégie énergétique de l'Union européenne: vers une plus grande autonomie par rapport à des États tiers fournisseurs d'énergies fossiles, vers un désenclavement des États membres toujours énergétiquement "isolés" et non encore convenablement raccordés au système énergétique européen, vers l'encouragement du développement des énergies renouvelables et vers un approvisionnement énergétique extérieur encadré par le nouveau Service européen pour l'action extérieure. Nous avons besoin d'une stratégie énergétique européenne cohérente et tournée vers l'avenir.
Sebastian Valentin Bodu (PPE), în scris. − Politica de securitate energetică a Uniunii Europene ar trebui să îi permită acesteia să anticipeze situaţii de criză, de tipul celei a gazelor din 2009, nu numai să reacţioneze la acestea. Acest lucru trebuie să se întâmple în paralel cu respectarea obiectivelor asumate de reducere a emisiilor de gaze de seră cu 20% şi o diminuare a consumului cu 20% până în 2020. Misiunea nu se anunţă deloc uşoară, mai ales pentru că, numai pentru obiectivele de mediu, efortul financiar va ajunge la 58 de miliarde de euro. La acesta se adaugă şi efortul financiar pentru ca dependenţa în creştere a UE de resursele energetice externe să scadă. Aspectele interne şi externe trebuie combinate astfel încât UE să nu mai fie vulnerabilă din punct de vedere energetic iar politicile sale trebuie adaptate în consecinţă. Toate măsurile menite să asigure o funcţionare adecvată a pieţei interne a energiei ar trebui să fie însoţite de o diplomaţie dinamică, destinată să consolideze cooperarea cu principalele ţări producătoare, de tranzit şi consumatoare. Planuri naţionale, cu măsuri preventive şi de urgenţă sunt imperios necesare, iar coordonarea lor la nivel comunitar ar asigura eficienţa acestora.
Jan Březina (PPE), písemně. − Hlasoval jsem pro zprávu o energetické strategii nastiňující směry, kterými by se budoucí energetická politika v EU měla ubírat. Chtěl bych vyzdvihnout uznání role jaderné energetiky v současném i budoucím energetickém mixu EU, včetně implicitního uznání potřeby prodloužení životnosti stávajících zdrojů. Strategii je z pohledu na jednotlivé zdroje možno hodnotit jako poměrně vyrovnanou, byť ani jednou nezmiňuje z mého pohledu důležitou úlohu uhlí spalovaného v modernizovaných elektrárnách. Bez uhlí jako stabilního primárního zdroje schopného pružně reagovat na náhlý vzrůst poptávky po energii si přitom lze jen obtížně představit zvyšování energetické bezpečnosti a nezávislosti EU. Jejím slabým místem je naopak příliš obecný charakter a absence doprovodných právních předpisů. Konkrétní a praktická podoba strategie bude rovněž výrazně ovlivněna připravovaným akčním plánem pro nízkouhlíkovou ekonomiku do roku 2050, který má být zveřejněn počátkem příštího roku. Vzhledem ke stále neexistujícím regionálním trhům a market-couplingu považuji cíl vytvoření jednotného vnitřního trhu do roku 2015 za značně ambiciózní, zejména vezmu-li v úvahu, že Evropská komise podle mého názoru nedostatečně dohlíží na řádnou implementaci současné evropské energetické legislativy ve všech členských státech. Evropská komise rovněž do energetické strategie vhodně začlenila tzv. infrastrukturní balíček, od kterého lze očekávat usnadnění výstavby elektrických sítí v celé EU.
Alain Cadec (PPE), par écrit. – Le développement d'une véritable stratégie énergétique européenne s'avère de nos jours plus que nécessaire. Comme l'explique le rapport de Mme Kolarska-Bobinska, l'Union européenne souffre d'une grande dépendance face aux importations d'énergie et de graves lacunes législatives en la matière. Je rejoins la rapporteure pour rappeler la nécessité pour l'Union européenne de se donner les moyens matériels et financiers de réaliser ses objectifs, notamment en apportant un soutien conséquent à la recherche et au développement dans le domaine énergétique. Je suis également d'avis que la sécurité d'approvisionnement passe par un partenariat fort avec la Russie. Il apparait de plus en plus nécessaire de développer de manière significative la construction de gazoducs capables de faire parvenir aux territoires européens du gaz naturel en provenance du monde entier, ainsi que d'améliorer les interconnexions entre les réseaux énergétiques des Etats membres pour améliorer la solidarité entre eux.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − O sector da energia constitui um motor essencial do crescimento económico. A Europa tem, desde 2008, uma estratégia para a energia e o combate às alterações climáticas. É essencial implementar esta estratégia.
No entanto, o Tratado de Lisboa permite-nos ir mais além, abrindo o caminho para a criação de uma verdadeira comunidade da energia na Europa. Precisamos de aprofundar o mercado interno da energia, construir e interligar redes de energia e garantir a segurança e a solidariedade em matéria de energia e colocar o consumidor no centro das nossas preocupações. Urge aumentar o financiamento e desenvolver mais meios e programas para incentivar a eficiência energética. A investigação científica e a tecnologia desempenham um papel-chave para a obtenção destes objectivos. Neste sentido, congratulo-me com o lançamento das várias iniciativas industriais europeias ao abrigo do Plano Estratégico Europeu para as Tecnologias Energéticas e apelo à Comissão que ponha em prática as restantes medidas deste plano. O 8º Programa-Quadro deverá ter como prioridade a investigação e o desenvolvimento de tecnologias inovadoras na área da energia. É, por isso, fundamental que haja um financiamento adequado de apoio às tecnologias limpas e sustentáveis. Só assim será possível manter a competitividade na nossa indústria, promover o crescimento económico e a criação de emprego.
Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Ψήφισα κατά της Έκθεσης σχετικά με την νέα ενεργειακή στρατηγική για την Ευρώπη την περίοδο 2011-2020. Η Έκθεση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τους στόχους της στρατηγικής Ευρώπη 2020, η οποία καταργεί και τα τελευταία χαρακτηριστικά της κοινωνικής Ευρώπης. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε., που τόσο έντονα προωθείται μέσα από την Έκθεση, έχει αποδειχθεί ότι συνεπάγεται μείωση των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων στον συγκεκριμένο τομέα Παράλληλα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, και ενώ τείνει προς ιδιωτικοποίηση σχεδόν όλη η ευρωπαϊκή βιομηχανία ενέργειας (μονάδες παραγωγής, δίκτυα) , η Έκθεση προβλέπει μεγαλύτερη διάθεση οικονομικών πόρων για τις ενεργειακές υποδομές, δηλαδή επιδοτεί με έμμεσο τρόπο τις μεγάλες βιομηχανίες. Τέλος πιστεύω ότι η Έκθεση προσπαθεί να συνδέσει μονάχα προσχηματικά την ενεργειακή πολιτική της Ένωσης με τους στόχους της για τη μείωση της κλιματικής αλλαγής, καθώς οι όποιες αναφορές είναι ασαφείς και δεν περιγράφουν ισχυρή πολιτική βούληση.
Corina Creţu (S&D), în scris. − Am votat pentru rezoluţia referitoare la noua strategie energetică pentru Europa 2011-2020. În cadrul acestei rezoluţii, obiectivele principale sunt trecerea la un sistem energetic cu emisii reduse de carbon și garantarea securității aprovizionării cu energie pentru toate statele membre. Aceste două obiective trebuie să asigure atât competitivitatea UE, cât şi distribuirea energiei la preţuri accesibile, în condițiile unei aprovizionări sigure. Cred că sunt esențiale, în vederea garantării securităţii energetice, extinderea normelor pieţei interne de energie a UE la ţările vecine, precum şi eforturile de diversificare a surselor de energie şi a rutelor de transport în cazul importurilor de energie.
Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. − Uniunea Europeană şi-a propus o serie de obiective foarte ambiţioase pentru următorul deceniu, unul dintre ele fiind creşterea eficienței energetice până în 2020. Este un obiectiv care va permite creşterea volumului de investiții în domeniu şi implicit va crea noi locuri de muncă atât în zonele rurale, cât și în cele urbane. Consider că, în acest context, este benefică acordarea unor stimulente financiare pentru proiecte de acest gen, dar şi lansarea unor campanii de informare a cetăţenilor în ceea ce privește eficiența energetică și utilizarea resurselor pe care o pot oferi produsele de consum și produsele cu impact energetic.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente o relatório sobre "uma nova estratégia energética para a Europa 2011-2020 ", porque considero necessária uma nova orientação estratégica para o sector da energia a fim de cumprir os objectivos constantes do artigo 194.º do Tratado, as metas 20-20-20 fixadas no pacote "energia-clima", bem como o objectivo a longo prazo de redução das emissões de gases com efeito de estufa entre 80% a 95% até 2050.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − A Comissão estabeleceu três objectivos para a política energética europeia: (i) avançar para um sistema energético de baixas emissões de carbono; (ii) garantir a segurança do aprovisionamento de energia; e (iii) garantir o reforço da competitividade da União e o fornecimento de energia a todos os consumidores a preços acessíveis. Concordo, em linhas gerais, com estes três objectivos, mas penso faltar aqui um quarto e, porventura mais importante, desafio: a diminuição da dependência energética, nomeadamente no que diz respeito aos combustíveis fósseis. Para além disso, a meta da diminuição das emissões de carbono terá que ser vista com muito cuidado, de modo a minimizar os riscos de fuga de carbono e de perda de competitividade para as indústrias europeias.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − O documento da Comissão "Rumo a uma nova estratégia energética para a Europa, 2011-2020" é um excelente contributo para uma política global da União Europeia para o sector da energia no âmbito da Estratégia UE 2020. O Tratado de Lisboa proporciona uma base jurídica sólida para a elaboração de iniciativas energéticas com base na sustentabilidade, na segurança do aprovisionamento, na interligação das redes e na solidariedade. Podemos ter uma nova estratégia para o sector da energia a fim de cumprir os objectivos constantes do artigo 194° do Tratado e as metas 20-20-20 fixadas no pacote para o clima.
As novas acções a empreender no sector da energia devem ter como objectivo o avanço para um sistema energético hipocarbonado, onde a segurança do aprovisionamento de energia para todos esteja assegurada, garantindo-se em simultâneo a competitividade da União e o fornecimento de energia a todos os consumidores a preços acessíveis. Os objectivos do Tratado de Lisboa de um mercado único da energia, segurança do aprovisionamento, eficiência energética, poupança de energia, desenvolvimento de formas de energia novas e renováveis e promoção de redes de energia devem ser cumpridos. Esta estratégia deve ser executada dentro de um espírito de solidariedade e responsabilidade, de modo a que nenhum Estado-Membro fique para trás ou isolado.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. − A estratégia energética europeia defendida neste relatório - e defendida pela Comissão nas suas diversas comunicações sobre o tema - está estreitamente ligada à definição de uma política comunitária descrita no Tratado de Lisboa: "conclusão do mercado interno da energia"
O relator solicita a elaboração de "planos tendentes à criação de uma Comunidade Europeia da Energia", insistindo na aplicação e transposição pelos Estados-Membros das actuais directivas relativas ao mercado interno, admitindo "em último recurso, a possibilidade de voltar a apresentar as disposições fulcrais das actuais directivas relativas ao mercado interno sob forma de regulamento, a fim de assegurar a respectiva aplicação directa e integral em todo o mercado único". Ora, como temos repetido, discordamos por completo desta proposta como solução energética para a Europa e, por isso votámos contra o relatório.
Este é um sector estratégico para a economia e funcionamento de um Estado, que deve ser soberano na definição das suas políticas energéticas.
Além disso, o aumento da dependência das importações em recursos primários e do preço da energia no consumidor aliado ao desinvestimento em infra-estruturas energéticas já revelaram o fracasso desta estratégia de mercado privado. Só o sector público pode garantir o acesso de todos à energia, a sua eficaz gestão e eficiência, e a redução da dependência face aos combustíveis fósseis.
Elisabetta Gardini (PPE), per iscritto. − Signor Presidente, gli obiettivi della proposta di risoluzione sono condivisibili: creazione di un mercato unico europeo dell'energia, sicurezza dell'approvvigionamento, risparmio energetico, sviluppo di nuove e rinnovabili fonti di energia, nonché promozione delle reti energetiche.
Concordo pienamente con la richiesta alla Commissione di adottare un piano di azione ambizioso per l'efficienza energetica, al fine di ridurre la dipendenza dell'UE, combattere il cambiamento climatico, aumentare la creazione di posti di lavoro e contrastare l'aumento delle tariffe.
È necessario, inoltre, garantire il funzionamento corretto del mercato integrato creando un sistema appropriato d'infrastrutture per il gas e l'energia. Da sottolineare, però, come particolare enfasi sia stata data a determinati progetti, senza citarne espressamente altri, sempre di interesse europeo, che concorrono comunque allo scopo di raggiungere una sicurezza energetica. Ritengo che per concretizzare tale obiettivo sia necessario non solo supportare la realizzazione di determinate infrastrutture, ma anche avere un approccio neutrale su tutti i diversi progetti.
Nathalie Griesbeck (ALDE), par écrit. – L'Union européenne est aujourd'hui l'un des acteurs majeurs sur le marché international de l'énergie. Cela étant, l'UE ne possède que peu de matières premières et est contrainte de les importer massivement. Ce simple fait pose la question de la sécurisation des approvisionnements et de la dépendance de notre continent vis à vis de l'extérieur. Toutes ces questions sont au cœur des préoccupations de l'Union européenne et ce depuis de nombreuses années. C'est la raison pour laquelle avec mes collègues du Parlement européen, nous avons voté une résolution qui appelle à diversifier les sources de l'UE pour éviter des difficultés d'approvisionnement dans le futur et avoir une plus grande cohérence stratégique dans ce secteur. Par ailleurs, en votant en faveur de cette résolution j'ai souhaité réaffirmer le fait que l'efficacité énergétique doit être une priorité de l'Union européenne. En effet, cela m'apparaît être le meilleur moyen de parvenir à une réduction de la dépendance énergétique de l'UE, mais aussi et surtout lutter contre le changement climatique,ce qui est aujourd'hui un impératif absolu.
Juozas Imbrasas (EFD), raštu. − Pritariau šiam pranešimui ir noriu pirmiausia padėkoti pranešėjai, šešėliniams pranešėjams už pirmąją energetikos strategiją po Lisabonos sutarties įsigaliojimo. Strategija atspindi pagrindinius iššūkius – solidarumą energetikos srityje ir energetikos tiekimo saugumą. Pirmiausia, valstybės narės turi įgyvendinti jau priimtus teisės aktus energetikos srityje. Antra, turi būti sukurta bendra energetikos rinka, taip pat atsinaujinančių energijos šaltinių rinka. Trečia, turi būti atnaujinta, modernizuota transeuropinė energetikos infrastruktūra. Todėl ES privalo įveikti visas administracines ir finansines kliūtis, o ES narių interesai turi būti suderinami ir solidarūs. Visiems projektams turi būti taikomos tos pačios taisyklės, ar tai būtų Jamalo dujotiekis, ar dujotiekis „Nordstream“. Kaip žinia, didėja ES priklausomybė nuo naftą bei dujas tiekiančių šalių. Monopolija Rytų Europos valstybėms narėms kainuoja daug – nėra konkurencijos, vartotojų teisės neapgintos, negalima kurti bendros rinkos. Priklausome nuo iškastinio kuro, kurio ištekliai senka, todėl itin aktualu vystyti ne tik atsinaujinančią energetiką, bet ir investuoti į energijos vartojimo efektyvumo didinimą, kartu mažinant klimato kaitą. Didelis dabartinės ES energetikos politikos trūkumas – nesugebėjimas nukreipti ES lėšų į tą sritį, kuri, nepaisant nuosmukio, vis dar tebėra vienas iš svarbiausių Europos vyriausybių, piliečių prioritetų. Centrinis objektas energetikos srityje turi būti vartotojas, jo interesų apsauga, o ES turi siekti užtikrinti palankias energijos kainas vartotojams ir verslui.
Karin Kadenbach (S&D), schriftlich. − Ich begrüße es, dass die Kommission und die Mitgliedstaaten laut diesem Bericht dafür sorgen sollten, dass bei neuen und alten Atomkraftwerken die höchsten internationalen Sicherheitsnormen angewandt werden. Ich habe auch für diesen Passus gestimmt. Jedoch will ich klarstellen, dass der Ausstieg aus Atomenergie trotzdem das höchste Ziel für mich bleibt. Obwohl wir weg von der fossilen Energiegewinnung müssen, ist Atomenergie hier keine Alternative. Das Gefahrenpotenzial ist nach wie vor zu groß und die Frage der Endlagerung von Atommüll ist bisher ungelöst. Das Anpreisen der Kohlenstoffarmut ist ein altbekanntes Argument der Atomlobby, um die Kernenergie zu verharmlosen. Aber selbst der Klimawandel darf nicht als Rechtfertigungsgrund für den Ausbau der Atomenergie herangezogen werden.
Jarosław Kalinowski (PPE), na piśmie. − Polityka energetyczna to obecnie szczególnie ważny obszar działań Unii Europejskiej. Przeciwdziałanie kryzysom energetycznym w państwach sąsiednich oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w państwach członkowskich powinno być dla instytucji Unii Europejskiej priorytetem. Niezwykle ważne jest zapewnienie równowagi pomiędzy polityką energetyczną a ochroną środowiska naturalnego. Dlatego musimy w jak największym stopniu sprzyjać zwiększeniu wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Pozwoli to nie tylko na zmniejszenie emisji szkodliwych substancji, ale może również efektywnie ograniczyć uzależnienie rynku Unii Europejskiej od zagranicznych dostaw surowców energetycznych.
Dla zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, tak ważnego dla wszystkich obywateli państw członkowskich, niezbędne jest sprzyjanie dobrym relacjom między Unią Europejską a państwami trzecimi, szczególnie tymi, z których płyną do Europy dostawy. Równie duże znaczenie ma dywersyfikacja dostaw ropy i gazu, by Unia Europejska stała się mniej podatna na kryzysy energetyczne w państwach sąsiednich.
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Eine nachhaltige europäische Energiestrategie ist die Grundvoraussetzung für die Sicherstellung der Energieversorgung und muss daher umfassend die Aspekte der Energiebereitstellung abdecken. Eine optimale Energieversorgung ist auch für eine florierende Wirtschaft wichtig, sie bietet und schafft Beschäftigung. Ich begrüße in dem Bericht, dass das Potential aus Biomasseressourcen der EU-Mitgliedsstaaten hervorgehoben wird, um wichtige Mengen an Biokraftstoffen der zweiten Generation herzustellen. Die Verwendung fossiler Energie muss in den kommenden Jahren deutlich reduziert werden. Biomasse kann einen erheblichen Beitrag liefern, um Öl und Gas zu ersetzen. Für die Unabhängigkeit und Versorgungssicherheit müssen auch im Energiebereich die nötigen Mittel zur Verfügung stehen. Die Landwirtschaft kann einen wichtigen Beitrag zur Erreichung der EU-2020-Ziele liefern. Die Zeichen der Zukunft müssen erkannt werden und Investitionen in Erneuerbare Energieträger und Grüne Technologien getätigt werden. Ich unterstütze die Aspekte des Berichtes, welche Maßnahmen einfordern, um eine nachhaltige Energiepolitik in Europa mit gewichtiger internationaler Stellung zu entwickeln.
Giovanni La Via (PPE), per iscritto. − Egregio presidente, cari colleghi, ho votato a favore della relazione sulla strategia energetica poiché essa contribuisce in maniera costruttiva al dibattito europeo in materia e delinea gli orientamenti per il futuro della politica energetica europea. Non sfugge a nessuno come oggi l'Unione europea si trovi ad affrontare molteplici sfide, così come non sfugge che in tema di energia l'UE dipenda in misura sempre maggiore dalle importazioni dall'estero. Il Trattato di Lisbona costituisce, in questa direzione, il primo passo verso l'inversione di rotta, poiché mette a disposizione un quadro e una base giuridica forti (articolo 194) per poter intervenire nel settore della politica energetica e definisce in maniera puntuale una serie di obiettivi da raggiungere, tra i quali ricordiamo il funzionamento del mercato unico dell'energia, la sicurezza dell'approvvigionamento, l'efficienza energetica nonché la promozione delle reti energetiche e delle fonti di energia rinnovabili. Ritengo, pertanto, tale documento un utilissimo contributo al fine di elaborare e mettere concretamente in atto per i prossimi decenni una strategia energetica comune capace di rafforzare l'Europa.
David Martin (S&D), in writing. − I welcome this report on a new energy strategy for Europe which considers that any future strategy should seek to fulfil the Lisbon Treaty's core objectives of a single energy market, security of supply, energy efficiency and savings and the development of new and renewable forms of energy and the promotion of energy networks; furthermore, it should contribute to affordable energy prices for the benefit of all consumers, the enhancement of renewables in the framework of sustainable energy production, and the development of interconnected, integrated interoperable and smart energy networks and lead to a reduced reliance on energy imports and an increase in indigenous energy production, while maintaining competitiveness and industry growth and the reduction of greenhouse gas emissions.
Marisa Matias (GUE/NGL), por escrito. − A estratégia energética para a Europa 2011-2020 define linhas gerais de orientação procurando reforçar o recentemente definido mercado interno de energia. Este relatório reforça os domínios de competição e os instrumentos de mercado, não sendo, contudo, ambicioso em matéria de energias renováveis ou de redução do consumo energético. Falta também dedicar a atenção merecida à microgeração ou à igualdade no abastecimento energético. Por último, vincula a segurança energética europeia a uma estreita cooperação com a NATO. Por estas e outras razões votei contra.
Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), par écrit. – Ce texte est une ode au nucléaire, au marché carbone et au projet Desertec. Il prône en plus une étroite collaboration avec l'OTAN. En cohérence avec les principes d'écologie et de paix que je défends, je vote contre ce texte.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Os três objectivos delineados pela Comissão no que respeita à política energética europeia são bem claros e ambiciosos, a saber: avançar para um sistema energético de baixas emissões de carbono, garantir a segurança do aprovisionamento de energia e garantir o reforço da competitividade da União e o fornecimento de energia a todos os consumidores a preços acessíveis. Para os concretizar é necessário fazer um esforço financeiro e humano muito forte .
Louis Michel (ALDE), par écrit. – Le traité de Lisbonne fournit à l'Union européenne un cadre juridique et une base juridique forts – l'article 194 –en vue d'agir sur la politique énergétique. Une vision à long terme et une nouvelle stratégie énergétique sont nécessaires pour atteindre les objectifs 20-20-20 du paquet climat-énergie d'ici 2020. L'Union européenne doit se montrer volontariste et ambitieuse. Aujourd'hui, l'Union est de plus en plus dépendante des importations d'énergie. C'est pourquoi il importe que l'Union européenne intègre des considérations énergétiques dans ses politiques et actions extérieures. Par ailleurs, il est nécessaire de favoriser les investissements à long terme sur le territoire communautaire. L'efficacité énergétique et les économies d'énergie doivent constituer des priorités de premier ordre, notamment par l'adoption d'un plan d'action pour l'efficacité énergétique et d'un programme d'incitations en faveur des énergies renouvelables à l'échelle européenne.
L'Union doit également développer au maximum les efforts de recherche et de développement. Enfin, une attention toute particulière doit être accordée à la compétitivité de l'Union européenne et à l'accessibilité économique de l'énergie pour l'industrie européenne et les consommateurs privés.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Die Berichterstatterin zielt mit diesem Bericht auf eine Verbesserung der Energieversorgung in Europa ab, was an sich wünschenswert wäre. Doch soll dieses Ziel durch größeren Einfluss der EU auf den Energiesektor erreicht werden. Energiepolitik ist eine sehr länderspezifische Sache. Insbesondere in Bezug auf die Nutzung von Atomenergie und „erneuerbarer„ Energieformen ist man sich europaweit nicht im entferntesten einig.
Deswegen und weil ich überzeugt bin, dass wir nach wie vor selbst bestimmen können sollten, in welcher Form wir unsere Energie beziehen, bin ich überzeugt, dass es sinnvoller ist, die Energiepolitik in der Obhut der Nationalstaaten zu belassen. Aus diesem Grund habe ich gegen diesen Antrag gestimmt.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Cari colleghi, la mia motivazione nel votare a favore della relazione della collega Lena Kolarska-Bobińska,
risiede nella consapevolezza che la strada verso il futuro energetico dell'Europa è al momento piena di ostacoli e difficoltà che hanno bisogno di essere superati. Le sfide davanti le quali l'Europa intende porsi in modo deciso e risolutorio non sono poche: il sistema energetico europeo necessita di cospicui investimenti proprio in uno dei momenti più delicati in cui si sta ancora affrontando la crisi economica che ha investito numerosi settori. Vista l'attuale situazione dell'UE, ritengo sia il momento di procedere all'attuazione di una nuova strategia energetica in vista del conseguimento degli obiettivi previsti dal pacchetto sul clima (20-20-20). Sarebbe utile un miglior impiego delle risorse di bilancio destinate alla politica energetica e climatica dell'UE. Inoltre l'elaborazione di strumenti in grado di incentivare lo sviluppo e la modernizzazione delle reti energetiche si posizionerebbe nell'ottica di un'interessante strategia, di cui la mia posizione prende positivamente le parti.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente a Resolução do Parlamento Europeu sobre uma nova estratégia energética para a Europa, 2011-2020 (2010/2108(INI)), por considerar, na esteira do relator, que o Tratado de Lisboa, ao incluir um capítulo específico sobre energia, proporciona agora uma base jurídica sólida para a elaboração de iniciativas energéticas com base na sustentabilidade, na segurança do aprovisionamento, na interligação das redes e na solidariedade.
Para tal é fundamental confrontar o problema da aplicação tardia ou deficiente da legislação energética e da falta de estratégias globais no domínio da energia com uma liderança forte da Comissão, a par de uma demonstração convincente de vontade e apoio manifestos dos Estados-Membros. Nesse sentido, o documento «Rumo a uma nova estratégia energética para a Europa, 2011-2020» é um primeiro passo na direcção de uma política global da União Europeia para o sector da energia no âmbito da Estratégia UE 2020.
Na estratégia proposta para a União destaco o seguinte: assegurar o apoio às modernas redes integradas, a garantia da segurança do aprovisionamento energético, a promoção da investigação, do desenvolvimento e da inovação no domínio da energia e a colocação dos consumidores e dos cidadãos no centro da política energética da EU.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − O Tratado de Lisboa define um conjunto de objectivos claros em matéria de política energética: assegurar o funcionamento do mercado único interno da energia, a segurança do aprovisionamento, a eficiência energética e a promoção das redes de energia e de fontes renováveis de energia. É, pois, necessário que a UE adopte uma nova estratégia para o sector da energia, que permita concretizar estes objectivos, bem como as metas 20-20-20 fixadas no pacote para o clima.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Al final nuestro grupo se ha abstenido en la votación de esta Resolución debido al excesivo énfasis que se ponía en relación a la quema de carbón. A pesar de que dos enmiendas clave han sido derrotadas (relativas a los apartados 32 y 52), el contenido sigue siendo difícilmente asumible por nuestro grupo.
Czesław Adam Siekierski (PPE), na piśmie. − Sprawozdanie Pani Posłanki Leny Kolarskiej-Bobińskiej zwraca uwagę na szereg istotnych problemów, takich jak brak ujednoliconej polityki energetycznej, która uwzględniałaby specyfikę poszczególnych krajów Unii, a także potrzeba importu źródeł energii z krajów trzecich. Przewidywania wskazują, że zależność od ropy naftowej dodatkowo zwiększy się w przyszłości, dlatego też strategia energetyczna musi mieć wymiar wieloaspektowy i międzynarodowy, wychodzący poza ramy Unii Europejskiej. Ze względu na bliskie sąsiedztwo geograficzne państw Wspólnoty z Rosją, Unia Europejska powinna dążyć do zacieśnienia współpracy z naszymi wschodnimi sąsiadami na odpowiednich warunkach. Nasze działania powinny być również skoncentrowane na wypełnieniu celów Traktatu Lizbońskiego, a co za tym idzie – stworzeniu jednolitego rynku energii przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa dostaw energii. Do osiągnięcia wyżej wymienionych zamierzeń potrzebne są inwestycje w infrastrukturę sieci, co sprzyjałoby integracji regionalnych rynków energetycznych, a także modernizacja paneuropejskich sieci energetycznych. Jak Pani Poseł słusznie sugeruje, instalacja nowych terminali, które mogłyby transportować gaz z każdej części świata, pozwoliłaby na odnalezienie nowych źródeł importu gazu, zwłaszcza z regionów bogatych w ten surowiec, takich jak Azja Środkowa. Również Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek oraz były szef Komisji Europejskiej Jacques Delors zasugerowali pomoc finansową przy rozbudowie infrastruktury, jako że zmodernizowana i rozszerzona sieć energetyczna stanowi podstawę budowania spójnej polityki energetycznej.
Peter Skinner (S&D), in writing. − Maintaining a strategic approach to energy within the EU is becoming more and more essential as resources become traded as ‘futures’ and regimes in other parts of the world continue to divert these scarce resources in their direction only. Whilst I can agree that an effective solution might be energy saving, it is only a part of the wider approach necessary. The development of energy technologies such as fusion and mixtures of sustainable energy resources are essential. However, this will only be achieved by supporting energy security as a policy with other western agencies such as NATO.
Nuno Teixeira (PPE), por escrito. − Uma Estratégia Energética para a Europa afigura-se essencial para realizar a nova política no âmbito do Tratado de Lisboa. Existe agora uma base jurídica sólida para a elaboração de iniciativas energéticas com base na sustentabilidade, na segurança do aprovisionamento e na interligação de redes e na solidariedade. Os objectivos de um plano estruturado devem passar, conforme foi apresentado ao Parlamento Europeu, pela realização de um mercado único de energia e pela segurança e eficiência do aprovisionamento energético. É uma realidade que a situação do sector da energia na Europa tem de fazer face a muitos desafios actuais e futuros. A União Europeia está cada vez mais dependente da importação de energia e a sua produção no interior exige elevados investimentos, numa fase em que se enfrentam ainda as consequências de uma crise económica. Gostaria de destacar a importância de se explorar melhor o potencial das energias renováveis na União Europeia bem como de se colocar no centro da política energética europeia os consumidores e os cidadãos da UE. Pelos motivos expostos, votei a favor do documento apresentado.
Derek Vaughan (S&D), in writing. − With a projected 70% of the EU’s energy being imported by 2030, often from unstable regions, security of supply must be a priority for the EU, and this resolution sets out the EU’s strategy to deal with this dependence. Energy efficiency should be a priority for the EU, in particular as it is the most effective way of cutting costs for consumers across the EU. The resolution also calls on the Commission to ensure that all current legislation is properly enforced, including a single energy market, and also reiterates the Parliament’s call for the roll-out of smart meters, all of which should improve the service that consumers receive, and allow them to better control the amount of energy they use.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente esta resolução uma vez que acredito que a União Europeia deverá contribuir activamente para que a Conferência sobre as Alterações Climáticas em Cancún seja promissora e transparente, nomeadamente no que concerne aos financiamentos destinados à adaptação, à silvicultura, à utilização eficiente dos recursos, às transferências de tecnologia, à vigilância, à comunicação de informações e à verificação.
Por conseguinte, a União Europeia deverá, de igual modo, facilitar a construção de um compromisso político sólido com países terceiros através da elaboração de políticas que criem mecanismos eficazes de cooperação internacional em matéria de alterações climáticas, quer dentro como fora da Convenção-Quadro das Nações Unidas sobre as Alterações Climáticas. De salientar ainda a responsabilidade histórica dos países desenvolvidos pela irreversibilidade das alterações climáticas e a sua obrigação de ajudar os países em desenvolvimento e os menos desenvolvidos na sua adaptação a essas alterações, nomeadamente mediante a prestação de apoio financeiro aos programas de acção nacionais de adaptação, instrumentos importantes para a adaptação às alterações climáticas que promovem a apropriação.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – La semaine précédant l’ouverture de la conférence sur le climat à Cancún, le Parlement européen a voté une résolution sur les objectifs du sommet. L’échec de la conférence de Copenhague, dont tant avait été attendu, est encore dans toutes les têtes, et chacun souhaite que cette nouvelle occasion de faire avancer la coopération internationale sur le climat ne soit pas gâchée. Malheureusement, je ne pense pas que la résolution votée jeudi lors de la dernière session plénière soit constructive de ce point de vue. Alors que mes collègues du groupe politique du PPE et moi-même souhaitions conserver un objectif de réduction de l’émission de gaz à effet de serre de 20% d’ici 2020, qui nous aurait permis de disposer d’une base raisonnable pour négocier avec les Américains et les Chinois, les Verts et les Socialistes ont réussi à faire adopter l'objectif irréaliste de 30%. Je ne crois pas que ce genre d’engagement unilatéral soit une bonne nouvelle pour les négociations qui s’ouvrent à Cancún et je regrette l’adoption de ce texte auquel je me suis opposée.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikiau šią rezoliuciją. Kopenhagoje vykusios konferencijos klimato kaitos klausimais metu nepavyko pasiekti konkrečių įsipareigojimų. Tolimesnės derybos Vokietijoje ir Kinijoje taip pat neatnešė lauktų rezultatų, todėl daug vilčių yra dedama į Kankūne vyksiančią konferenciją, kurioje turi būti susitarta dėl esminių sprendimų – išsamaus tarptautinio susitarimo dėl veiksmų po 2012 m., kurie atitiktų vėliausius mokslo atradimus ir ketinimus iki 2020 m. sustabdyti atmosferos šilimą, o iki 2050 m. pasiekti, kad visuotinis atšilimas nesiektų daugiau nei 2 laipsnių, lyginant su 1990 m. lygiu. Pritariu rezoliucijoje išdėstytai pozicijai, kad Europos Sąjunga turi imtis pagrindinio vaidmens derantis dėl klimato kaitos ir aktyviai prisidėti prie to, kad Kankūne vyksianti konferencija klimato kaitos klausimais atneštų konkrečių rezultatų. Europos Sąjunga yra vienintelė, kuri yra patvirtinusi įpareigojančius klimato kaitos mažinimo tikslus ir ketina prisiimti dar didesnius, todėl ji turi būti suinteresuota, kad tokius įsipareigojimus prisiimtų ir kitos valstybės, nes nuo to priklauso ES ekonomikos augimas ir konkurencingumas.
Jean-Luc Bennahmias (ALDE), par écrit. – À quelques jours de l'ouverture de la conférence sur le changement climatique à Cancún, la résolution commune votée par le Parlement demande "aux chefs d'État et de gouvernement du monde entier de faire preuve d'une véritable autorité et d'une véritable volonté politique pendant les négociations". Des mesures concrètes et rapides sont nécessaires car le constat est implacable: en l'état actuel, nos engagements ne sont pas susceptibles de minimiser les dégâts du changement climatique. Bref, nos gouvernements doivent faire plus, et plus vite. L'Union européenne doit jouer un rôle moteur dans les négociations en parlant d'une seule voix pour peser face à la Chine et aux États-Unis. Sur les objectifs, nous demandons plus d'ambition: il nous faut adopter un objectif de réduction de 30 % des émissions de gaz à effet de serre dans l'Union d'ici 2020 par rapport au niveau de 1990 (paragraphe 16). S'il est vrai que la lutte contre le changement climatique s'est imposée depuis quelques années comme l'un des enjeux politiques majeurs, nous n'avons pour l'instant pas eu les résultats escomptés: sur l'efficacité énergétique et le taux de 20 % d'énergies renouvelables à atteindre en 2020 par exemple, le compte n'y est pas! Cancún est l'occasion de faire mieux, ne la ratons pas...encore une fois!
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją, kadangi Europos Sąjunga turi imtis lyderės vaidmens klimato kaitos derybose, nes po nuviliančių Kopenhagoje vykusios konferencijos klimato kaitos klausimais rezultatų, būtina atkurti pasitikėjimą tarptautinėmis derybomis dėl kovos su klimato kaita. Pritariu Europos Parlamento raginimui imtis konkrečių priemonių dėl miškų naikinimo sustabdymo bei siūlymui kurti efektyvią pasaulinę prekybos taršos leidimais rinką. Norėčiau pabrėžti, jog turi būti labiau stengiamasi gamtiniu būdu sumažinti išmetamų šiltnamio efektą sukeliančių dujų kiekį, nes tai skatintų biologinės įvairovės išsaugojimą. Tikiuosi, kad Kankūne bus susitarta dėl esminių sprendimų, kurie atitiktų vėliausius mokslo atradimus, kad būtų galima užtikrinti visų šalių, tautų ir ekosistemų išlikimą.
Be to, labai svarbu klimato kaitos konferencijoje priimti esminius sprendimus dėl finansavimo, ypač dėl prisitaikymo, miškininkystės, išteklių naudojimo veiksmingumo, technologijų perdavimo, stebėsenos, atsiskaitymo ir tikrinimo finansavimo pridėtinės vertės. Taip pat labai svarbu užtikrinti visišką skaidrumą ir tvirtus politinius įsipareigojimus skubiai suteikti finansavimą.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − O êxito da Conferência de Cancún sobre o Clima é fundamental para a credibilidade do processo de negociação no âmbito das Nações Unidas. É, por isso, importante que se assumam compromissos concretos e objectivos realistas. É fundamental chegar a acordo sobre aspectos como as políticas para a protecção das florestas, a transferência de tecnologia para os países em desenvolvimento e o financiamento.
No caso de não se chegar a um acordo global, deve ainda haver abertura por parte da Europa para considerar um segundo período de compromisso do Protocolo de Quioto, impondo condições, nomeadamente no que respeita à integridade ambiental do protocolo, ao redesenho do mecanismo de desenvolvimento limpo e ao assumir de compromissos por parte dos grandes emissores mundiais, tais como a China e os Estados Unidos.
Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Η αρχική μορφή του ψηφίσματος για τη διάσκεψη της κλιματικής αλλαγής στο Κανκούν αλλοιώθηκε αρκετά και το περιεχόμενό του αποδυναμώθηκε σε μεγάλο βαθμό από την ενσωμάτωση των τροπολογιών του EPP. Παρόλα αυτά, το υπερψήφισα γιατί θεωρώ ότι η ανάγκη γρήγορης και συντονισμένης δράσης σε διεθνές επίπεδο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής καθίσταται επιτακτική και ότι το ψήφισμα συνεχίζει να περιέχει στο σύνολό του πολλά θετικά στοιχεία και να αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά από την πλευρά της ΕΕ στη διάσκεψη του Κανκούν. Στην έκθεση ενσωματώνεται η κριτική για τις ελλιπείς προετοιμασίες για τη διάσκεψη, τονίζεται η ανάγκη μείωσης των εκπομπών των ρύπων τουλάχιστον στο 40% και καλούνται η ΕΕ και τα κράτη μέλη να επιβάλουν την αρχή της "κλιματικής δικαιοσύνης". Επίσης τονίζεται η ιστορική ευθύνη των ανεπτυγμένων χωρών και επαναφέρονται οι οικονομικές τους δεσμεύσεις, καθώς και ο στόχος της Επίσημης Αναπτυξιακής Βοήθειας χορηγώντας το 0,7% του ΑΕΠ. Η διατήρηση της βιοποικιλότητας και του οικοσυστήματος τίθεται στο επίκεντρο, αναγνωρίζεται το δικαίωμα της πρόσβασης στο πόσιμο νερό, καθώς επίσης και η ανάγκη διατήρησης των δασών και ανάπτυξης δασοκομικής πολιτικής. Τέλος επισημαίνεται ορθά ότι οι δυνατότητες εξοικονόμησης ενέργειας δεν αξιοποιούνται και τονίζεται η αύξηση της αποδοτικότητας της ενέργειας στα κτίρια και στις μεταφορές.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Il cambiamento climatico è un problema di rilevanza mondiale e richiede pertanto risposte congiunte. Un impegno unilaterale rappresenta senz'altro un segnale positivo ed è pertanto auspicabile, ma non è sufficiente.
Benché i dati confermino come non sia l'UE a subire i maggiori danni in conseguenza dell'aumento di CO2, ciò non basta a escludere il nostro senso di responsabilità, anche per ciò che è stato fatto in passato. Non possiamo pertanto ritrarci dal nostro impegno a fornire un contributo concreto alla riduzione delle emissioni, benché valga la pena di sottolineare come il nostro sforzo sia di natura essenzialmente diplomatica.
In particolare, è necessario convogliare il consenso su alcune questioni fondamentali e quindi affrontarle insieme agli altri attori. L'incentivo a un comportamento di tipo "free riding" può essere infatti molto forte, ma va contrastato con ogni mezzo, pena l'inutilità dei costi che il nostro sistema produttivo sta già iniziando a pagare, e che si pagano volentieri ma a patto che si raggiungano i risultati.
Corina Creţu (S&D), în scris. − Am votat pentru Rezoluţia Parlamentului European din 25 noiembrie 2010 referitoare la Conferinţa ONU privind schimbările climatice de la Cancun pentru îndeplinirea obiectivului global de limitare a creşterii temperaturii medii anuale la suprafaţă la 2°C („obiectivul de 2°C”). Consecinţele neîndeplinirii obiectivului de 2°C pot fi deosebit de grave. Până la 40% dintre specii vor dispărea, milioane de persoane vor fi strămutate din cauza creşterii nivelului mărilor şi a sporirii frecvenţei evenimentelor meteorologice extreme, recoltele vor scădea, preţurile la alimente vor creşte şi producţia economică globală va scădea cu cel puţin 3%. Argumentele ştiinţifice privind schimbările climatice şi efectul acestora sunt mai mult decât evidente, de aceea este extrem de important să fie creat un cadru legislativ care să vegheze la respectarea implementării acestor măsuri.
Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. − Consider că Uniunea Europeană şi statele membre trebuie să definească şi să pună în aplicare principiul echităţii în domeniul climei și, prin urmare, introducerea unei clauze a echităţii în cadrul viitoarelor negocieri internaţionale privind clima. Cred că s-ar produce cea mai mare nedreptate dacă lumea nu ar fi în măsură să limiteze schimbările climatice, deoarece în special oamenii săraci din ţările sărace ar avea de suferit.
Mário David (PPE), por escrito. − Voto a favor da generalidade das medidas e propostas apresentadas neste relatório. Na sequência dos resultados pouco ambiciosos da Conferência de Copenhaga é necessário restabelecer a confiança nas negociações internacionais sobre as alterações climáticas. Cabe à União Europeia reassumir o seu papel de liderança nas negociações sobre as alterações climáticas e contribuir activamente para que de Cancún saiam soluções de compromisso mais construtivas transparentes e audazes.
Entendo ainda que a União Europeia deve assumir como objectivo a intensificação da sua acção no plano da diplomacia climática procurando sólidos compromissos com países terceiros, no desenho de políticas que criem instrumentos e mecanismos eficazes de cooperação internacional em matéria de protecção do ambiente e alterações climáticas. Nesta tentativa de alcançar resultados mais ambiciosos e audazes, julgo também que, em fase final da negociação do COP16, deverá ser concedida alguma flexibilidade ao responsável principal pelas negociações enviado em nome da União Europeia, de forma que seja capaz de reagir à evolução que as negociações venham a registar.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – L'Union européenne va devoir parler d'une seule voix et se montrer ambitieuse et persuasive lors de la conférence sur le changement climatique à Cancún, l'échec de Copenhague ne devant pas être réitéré. Des mesures concrètes et rapides sont nécessaires car le constat est implacable: en l'état actuel, nos engagements ne sont pas susceptibles de minimiser les dégâts du changement climatique. L'Union européenne doit jouer un rôle moteur dans les négociations en parlant d'une seule voix pour peser face à la Chine et aux États-Unis. L'objectif majeur à obtenir est celui réduction de 30 % des émissions de gaz à effet de serre dans l'Union d'ici 2020 par rapport au niveau de 1990. Nous devons aussi obtenir un engagement des pays industrialisés comme les Etats-Unis en faveur des pays en développement afin de les aider à lutter et à s'adapter aux changements climatiques, en luttant contre la déforestation, la désertification etc... Il est temps de que nos gouvernement prennent la mesure des défis climatiques à venir et dégagent un consensus politique permettant de mettre en place une véritable politique mondiale de lutte contre le changement climatique.
Christine De Veyrac (PPE), par écrit. – L'Union européenne a déjà adopté en 2008, sous présidence française, un objectif ambitieux de réduction de ses émissions de CO2 de 20 % avant 2020. Cet objectif est déjà très difficile à faire accepter par les autres pays impliqués dans les négociations internationales sur le changement climatique. En l'absence d'accord international, cet objectif européen peut aussi impliquer dans certains secteurs de l'économie une perte de compétitivité au niveau international pour les entreprises européennes.
Proposer un nouvel objectif de 30 % de réduction des émissions de CO2 dans l'Union européenne est donc tout à fait disproportionné et c'est pourquoi j'ai voté contre ce projet de résolution. La position adoptée par le Parlement aujourd'hui ne met pas l'Union européenne dans une position de négociation crédible avec ses partenaires pour arriver à un accord lors de la conférence de Cancún du mois prochain.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente a resolução sobre a Conferência de Cancún sobre o Clima, porque considero que o Parlamento Europeu deve enviar uma mensagem clara de que é necessário que os líderes mundiais dêem provas de determinação e liderança política durante as negociações, no sentido de se progredir ao nível da Convenção e do Protocolo de Quioto.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Independentemente do debate sobre a origem das alterações climáticas, do papel da acção humana na sua verificação e no poder desta para as reverter, é hoje evidente que a questão tem implicações muito sérias nas mais variadas áreas da vida humana e ameaça provocar diversos desequilíbrios à escala mundial. Não pode, por isso, deixar de ser acompanhada com preocupação e rigor. As alterações climáticas têm originado, nomeadamente, a subida preocupante do nível das águas do mar, migrações forçadas, a luta pelo acesso aos cursos de água e às terras mais férteis e tem, como no caso do Sudão, colocado pastores nómadas contra agricultores sedentários. A União Europeia deve participar activamente neste esforço global e dar o melhor de si no seguimento do problema e na busca de soluções duradouras que, idealmente, possam conciliar o progresso científico e tecnológico e o desenvolvimento das populações com a qualidade ambiental e o respeito pela natureza. A Conferência de Cancún é um excelente momento para prosseguir este objectivo, para estabelecer metas mais ambiciosas e para alcançar um compromisso colectivo mais sólido e abrangente no combate ao problema.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − Para a cimeira do clima em Cancún defendo um acordo vinculativo onde conste um regime sancionatório internacional. É evidente que este acordo só faz sentido se vincular os maiores emissores globais: Estados Unidos, China e Índia. A UE tem sido líder no combate às alterações climáticas, e deve ser encorajada a reforçar essa liderança, mas sem esquecer os esforços tremendos que as nossas indústrias já fazem para fazer face às reduções obrigatórias de emissões no espaço europeu. Note-se que a UE contribui em 15% para as emissões globais, estimando-se que essa percentagem desça para 10% em 2030 enquanto que os EUA, a China e a Índia contribuem para metade das emissões globais com tendência a aumentar.
Não posso, por isso, concordar que a UE se auto-limite em 30% nas emissões de CO2, em vez da meta de 20%, se tal não tiver o devido acompanhamento de outros países, nomeadamente, dos Estados Unidos. Isto não significa que a ambição da UE deva diminuir. Pelo contrário, considero que mesmo que outros não nos acompanhem, temos de continuar a apostar na investigação científica, na inovação tecnológica de energias descarbonizadas, na eficiência energética e na criação de empregos verdes, de forma a aumentarmos a nossa competitividade.
João Ferreira (GUE/NGL), por escrito. − Esta resolução repete algumas das lacunas, das fragilidades e dos erros da posição que o Parlamento assumiu na Cimeira de Copenhaga (COP15), não reconhecendo as causas que estiveram na base do seu rotundo fracasso. A discussão permanece excessivamente centrada nas metas de redução, em detrimento dos meios para as alcançar, o que descredibiliza toda a discussão. Insiste-se numa abordagem de mercado quando os instrumentos de mercado já revelaram a sua ineficácia e perversidade. Fica-se aquém do que seria necessário na discussão das distorções introduzidas pelos chamados mecanismos de flexibilidade e da necessidade da sua supressão ou reformulação. Há uma incompreensão manifesta do sentido e significado profundos do princípio da "responsabilidade comum mas diferenciada", quando se coloca em pé de igualdade grandes emissores históricos (como os EUA, o maior emissor per capita mundial, que resiste a assumir compromissos sérios de redução) e economias emergentes como a China ou a Índia (com emissões per capita, respectivamente, 10 e 4 vezes inferiores às dos EUA).
Quanto ao financiamento da adaptação e mitigação nos países em desenvolvimento, continuam a ignorar-se graves constrangimentos que pesam sobre estes países, como a colossal e injusta dívida externa dos países menos desenvolvidos. Não obstante alguns pontos positivos, o conteúdo geral da resolução não merece o nosso apoio.
Carlo Fidanza (PPE), per iscritto. − Dopo il fallimento della Conferenza di Copenhagen ci aspettiamo finalmente un passo avanti. Accolgo con favore la risoluzione sulla conferenza sul cambiamento climatico di Cancún, e in particolar modo gli emendamenti del gruppo del PPE che affermano un principio di buon senso e pragmatismo: nessun aumento della quota di riduzione delle emissioni può essere deciso unilateralmente dall'UE in assenza di concreti impegni da parte degli altri grandi players mondiali.
Certamente l'Europa deve continuare a essere avanguardia nel contrasto alle emissioni inquinanti, ma questo non può essere fatto in nome di un ideologismo ecologista che prescinde da una comune assunzione di responsabilità, finendo con il penalizzare centinaia di migliaia di piccole e medie imprese europee, tanto più in un periodo di crisi.
Karl-Heinz Florenz (PPE), schriftlich. − Ich habe heute gegen den Entschließungsantrag zur Cancún-Klimakonferenz COP16 gestimmt – weil ich mich dem Klimaschutz verpflichtet fühle, allerdings einem realistischen Klimaschutz, der Nachhaltigkeit und wirtschaftliche Entwicklung vereint. Gegen einen Bericht zu stimmen, an dem ich intensiv mitgearbeitet habe, ist ein großer Schritt für mich. Doch der Entschließungsantrag stellt eine „grüne Träumerei“ dar, die überzogene und unrealistische Ziele verfolgt. Wir konnten einige Forderungen abwehren, etwa den Anstieg der Durchschnittstemperatur auf 1,5°C zu begrenzen. Wenn wir dieser Forderung gefolgt wären, hätten wir unsere Emissionen in den nächsten zehn Jahren auf Null fahren müssen, und über kurz oder lang negative Emissionen anstreben müssen. In Bezug auf eine einseitige Anhebung der EU-Reduktionsverpflichtung konnten wir uns nicht durchsetzen – obwohl dies zum jetzigen Zeitpunkt für die Verhandlungen nicht hilfreich ist und zudem Untersuchungen, wie dies konkret vor sich gehen soll, fehlen. Wir dürfen uns mit derartigen Forderungen nicht unglaubwürdig machen bei unseren Partnern in der Welt – besonders bei denen, die noch zögern, sich uns anzuschließen. Glaubwürdigkeit ist derzeit wohl unser höchstes Gut. Im Bestreben, dies zu sichern, bleibe ich bei meiner Überzeugung, dass Europa mit einer Stimme sprechen muss. Deshalb unterstütze ich Rat und Kommission.
Nathalie Griesbeck (ALDE), par écrit. – Après l'échec de la Conférence de Copenhague et les nombreux espoirs déçus quant à la définition d'objectifs ambitieux pour lutter contre le changement climatique, l'Union européenne doit s'engager avec conviction afin d'obtenir un résultat probant lors de la Conférence de Cancun. Aussi, nous avons adopté au Parlement européen une résolution qui souhaite relever de 20% à 30% l'engagement de l'Union européenne de réduire ses émissions de gaz à effet de serre en 2020. Si j'ai voté en faveur de cette résolution c'est parce que je crois qu'aujourd'hui il n'y a plus de temps à perdre et qu'à force d'attendre et de tergiverser, il sera trop tard. L'Union européenne doit impulser un élan au sein de la communauté internationale pour obtenir de vrais résultats.
Françoise Grossetête (PPE), par écrit. – J'ai voté contre l'adoption finale de cette résolution.
Le manque de réalisme des objectifs qui ont été votés est frappant.
L'adoption de manière unilatérale par l'UE d'un objectif de réduction de 30 % des émissions à l'horizon 2020 aurait des répercussions lourdes en France, en termes de compétitivité et d'emplois.
Trop d'incertitudes pèsent sur les négociations pour que l'UE se fixe des objectifs aussi contraignants. L'année dernière, l'Europe a fait l'erreur de croire qu'elle pourrait imposer sa vision des choses à ses partenaires lors de Copenhague. Si l'UE commet à nouveaux ces erreurs, il n'est même pas question qu'elle participe à la table des négociations.
Nous pourrons parler de 30 % le jour où un accord international sera conclu sur ce chiffre.
Sylvie Guillaume (S&D), par écrit. – J'ai voté pour la résolution sur la conférence sur le changement climatique à Cancun car, suite à l'échec de la dernière conférence de Copenhague, il est plus urgent que jamais que l'Union européenne porte des objectifs forts de manière unie. Le texte réaffirme notamment l'objectif de réduction de 30% des émissions de gaz à effets de serre dans l'Union à l'horizon 2020, dans la perspective de la limitation de la hausse de la température mondiale à 2°. Le texte, réaliste, prend en compte la responsabilité « commune mais différenciée » des Etats selon leur niveau de développement et leur croissance. Il prévoit également la création d'un « fonds vert » qui permettra de faire face aux besoins de financements, en priorité des pays vulnérables.
Romana Jordan Cizelj (PPE), pisno. − Glasaovala sem Proti resoluciji. Razlaga: Le kdo bi lahko nastel, koliko ust je v EP zahtevalo, da EU v Cancunu nastopa enotno? Z danasnjim glasovanjem smo dokazali, da EP tega ne zmore. Eno kljucnih pogajalskih izhodisc EU je, da ne sprejemamo enostransko novih zavez. EP je to s sibko vecino zavrnil. Zato sem glasovala proti resoluciji. Upam, da bo komisarka Hedegaard vztrajala pri pripravljenih izhodiscih.
Dan Jørgensen (S&D), skriftlig. − De danske socialdemokrater har afholdt sig fra at stemme om reduktionsforpligtelsen på 40 %. Socialdemokraterne støtter i princippet 40 %, men har i denne specifikke afstemning valgt at støtte 30 % som det praktisk opnåelige resultat. Dette er også afspejlet i det endelige resultat.
Karin Kadenbach (S&D), schriftlich. − Ich bedauere, dass im Rahmen der Resolution zur Klimaschutzkonferenz die Forderung nach einer globalen Steuer für Finanztransaktionen, deren Erlös unter anderem für die Bekämpfung der Entwaldung und Wüstenbildung eingesetzt werden könnte, keine Mehrheit im Europäischen Parlament gefunden hat. In diesem Punkt ist die konservative Mehrheit leider nicht den Empfehlungen der Sozialdemokraten gefolgt. Ich freue mich, dass das Ziel angenommen wurde, die weltweite Klimaerwärmung auf mindestens 2 Grad zu begrenzen, ohne eine Begrenzung des Temperaturanstiegs auf 1,5° C von den Verhandlungen auszuschließen, damit das Überleben aller Länder, Völker und Ökosysteme gewährleistet werden kann.
Alan Kelly (S&D), in writing. − Climate change is a real and immediate challenge that the countries of Europe are facing. It is vital that there is a worldwide decision made quickly that may help stem the worst results of climate change. Therefore I would like to see progress at the Cancún conference.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this resolution, which sets out Parliament’s position in advance of the Cancun Climate Change Conference. It emphasises that substantive steps need to be agreed in Cancun to pave the way for the conclusion of a comprehensive international post-2012 agreement in South Africa in 2011, which should be in line with the latest developments in science and consistent with at least achieving the 2ºC objective, without prejudice to moving to a 1.5ºC temperature-increase limit in order to safeguard the survival of all nations, peoples and ecosystems. It calls on the European Union once again to take a leading role in the climate negotiations and to actively contribute to a more constructive and transparent climate conference in Cancun.
Mario Mauro (PPE), per iscritto. − Il mio voto favorevole alla proposta di Risoluzione riguardante i preparativi per la conferenza sul clima che avrà luogo a Cancún dal 29 novembre all’11 dicembre, è dovuto essenzialmente alla necessità di arrivare in Messico con una posizione comune chiara e netta. Bene l’atteggiamento costruttivo dell’Unione europea con l’accettazione di prendere in considerazione un secondo periodo di impegno ai sensi del protocollo di Kyoto. Tuttavia non si arretri neppure di un centimetro rispetto alle condizioni dettate riguardo le emissioni. Nessuno degli attori che fanno parte della comunità internazionale deve arrivare a pensare di abbandonare l’Europa e sé stessa sperando che essa risolva da sola i problemi del mondo intero.
Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), par écrit. – Cette résolution reprend à son compte bien des thèses que la contribution du sommet de Cochabamba défend. Je m'en félicite et m'étonne que celle-ci ne soit citée nulle part dans le texte. Elle propose ainsi de définir et de faire appliquer le principe de justice climatique et reconnaît sans la citer la dette climatique due par les pays du Nord aux pays du Sud. Les objectifs qu'elle propose en matière de réduction des émissions de gaz à effet de serre sont conformes à ceux indiqués par le GIEC.
La sobriété énergétique, quoique le mot ne soit à encore pas utilisé, est enfin à l'ordre du jour. Si la bourse des droits à polluer dite "Marché Carbone" et l'instauration d'un "Marché carbone mondial" n'étaient pas l'un des axes principaux de ce texte, j'aurais pu lui donner mon suffrage.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Mais uma vez são grandes as expectativas geradas em torno da Conferência de Cancún sobre o clima. Os países com maior responsabilidade nesta matéria têm que continuar a trabalhar no que diz respeito às reduções das emissões dos gases com efeito de estufa. Este é um problema que exige uma solução a curto prazo e que preocupa o mundo inteiro.
A UE tem de ser capaz de mostrar a sua liderança na luta contra as alterações climáticas. E todos os países, dos EUA aos ditos países emergentes, de entre eles a China, fortemente poluentes, deverão igualmente assumir todas as responsabilidades numa luta que cada vez deixa menos margem para novas oportunidades. Em causa está, cada vez mais, o futuro sustentado da humanidade, num processo que, se nada for feito em devido tempo, poderá chegar ao ponto de não retorno.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Im Rahmen der anstehenden Klimakonferenz in Cancún sollen, weltweit verbindliche Grenzwerte für den Ausstoß des Treibhausgases CO2 zu beschlossen werden, da das bisher gültige Kyoto-Protokoll im Jahre 2012 ausläuft. Während die Europäische Union sich für eine Reduktion des Ausstoßes von CO2 um 20 % bis zum Ende des Jahrzehnts einsetzt, verlangt das Parlament sogar eine Senkung um 30 %. Bis dato konnten die Klimaziele schon nicht erreicht werden, das wird sich durch Festsetzen eines hohen Prozentsatzes nicht verbessern. Vor allem, wenn mit dem Emissionshandel die Emissionen zum Teil verlagert wurden.
Wir haben hier in Europa schon ein starkes Umweltbewusstsein, das in einigen sogenannten Schwellenländern bei weitem noch nicht vorhanden ist. Man denke etwa an China oder Indien. Ich stehe dem bisherigen System schon skeptisch gegenüber. Vor allem, da etwa zur Reduktion des CO2-Ausstoßes vermehrt Atomkraftwerke eingesetzt werden sollen. Das hieße, die Pest gegen die Cholera eintauschen. Einem solchen Vorhaben kann ich einfach nicht zustimmen.
Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE), raštu. − Klimato kaita – viena iš didžiausių šių laikų aplinkosauginių problemų, lemiančių ir nemažai gamtinių katastrofų. Jau prieš kurį laiką įsipareigojome sumažinti šiltnamio dujų išmetimą į atmosferą. Deja, panašu, kad užsibrėžtų tikslų galime ir nepasiekti. Antra vertus, jokie tikslai nebus pasiekti tol, kol prie ES neprisidės ir didieji pasaulio teršėjai. Todėl neatsakinga užsibrėžti dar didesnius tikslus, kol nepasiekti mažiau ambicingi tikslai. Kita vertus, pradėję siekti aukštesnių tikslų, patys save įvarysime į kampą – ES pramonė, turėdama laikytis griežtesnių reikalavimų, nesugebės vienodomis sąlygomis konkuruoti su valstybių, nenustačiusių tokių griežtų reikalavimų, pramone. Taigi, nors ambicingų tikslų užsibrėžimas ir daro mus kovos su klimato kaita lyderiais, tai jokiu būdu neprisideda prie ES tikslo tapti konkurencingiausiu regionu pasaulyje. Balsavau prieš galutinį dokumentą, nes net neabejoju, kad ES gali pirmauti klimato kaitos mažinimo srityje, taip pat visi suvokiame įsipareigojimus gamtai, bet būtina laikytis kiek galima realistiškesnių tikslų ir nuosekliai judėti jų link.
Franz Obermayr (NI), schriftlich. − Dass die europäische Wirtschaft aufgrund der Krise ihre Produktion zurückfahren musste und nun weniger Emissionen produziert, ist kein Argument für die von EU-Klimakommissarin Hedegaard geforderte Reduktion des CO2-Ausstoßes auf 30 Prozent, nachdem die minus 20 Prozent-Marke aufgrund der Wirtschaftskrise nun leicht zu erreichen war. Klimaschutz kann jedoch nur dann erfolgreich sein, wenn man ihn global betreibt. Es nützt wenig, den CO2-Ausstoß EU-weit zu reduzieren, gleichzeitig aber klimaschädliche Industrien und den Sondermüll der Industrienationen in die Dritte Welt auszulagern. Restriktive EU-Maßnahmen bremsen hingegen unsere Wirtschaft und behindern unsere Unternehmen im internationalen Wettbewerb. Daher ja zum Klimaschutz, aber nicht auf Kosten der Unternehmen und nicht im Alleingang. Ich habe daher gegen den Entschließungsantrag gestimmt.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Ho votato a favore della proposta di risoluzione sulla conferenza sul cambiamento climatico di Cancun perché l'Europa esprima il suo parere a sostegno degli accordi sul clima in una conferenza di valore mondiale. L'auspicio del Parlamento Europeo é quello che i Capi di Stato attribuiscano alla questione massima priorità concordando misure concrete in cui la stessa UE possa essere protagonista ribadendo l'impegno per il protocollo di Kyoto. Il surriscaldamento globale é oramai scientificamente provato dunque l'obiettivo deve essere quello di stabilizzare le emissioni globali di gas a effetto serra entro e non oltre il 2015 per arrivare a una diminuzione delle emissioni del 50% nel 2050 al fine di contenere l'aumento della temperatura entro 2`C salvando cosi paesi, popoli ed ecosistemi.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − A COP16 é fundamental para todos nós europeus e os cidadãos do mundo em geral. Necessitamos de uma política responsável e ambiciosa a este nível por parte de todos os actores políticos. A União Europeia tem um papel fundamental e deve liderar as ambições no quadro das alterações climáticas.
Neste contexto votei negativamente a resolução do Parlamento Europeu por considerar que as metas delineadas são pouco ambiciosas. De facto, não posso aceitar um objectivo superior a 1,5ºC num futuro acordo internacional global pós-2012 na África do Sul, tendo em conta os últimos desenvolvimentos da ciência. No que se refere a compromissos em matéria de redução de emissões, o aumento deve manter-se igualmente abaixo dos 1,5º C, sendo necessário que as emissões globais de gases com efeito de estufa atinjam o seu pico o mais tardar até 2015 e sofram, até 2050, uma redução mínima de 50% em relação aos níveis de 1990, continuando em seguida a diminuir.
Não se trata de meras percentagens, mas de metas cientificamente estudadas como possíveis e imprescindíveis para criar um ponto decisivo de viragem no caminho que temos percorrido para a destruição de partes significativas da biodiversidade do nosso planeta.
Rovana Plumb (S&D), în scris. − Am votat această rezoluție cu convingerea că, la Cancun, anul acesta, vom obține un rezultat deosebit. Învățând din rezultatele pozitive de la Nagoya - octombrie 2010 şi din experiența negativă de la Copenhaga-2009, consider că UE va vorbi cu o singură voce şi, în baza mandatului, UE şi statele membre trebuie să continue să joace un rol constructiv la nivel internaţional pentru obținerea unui acord juridic obligatoriu post-Kyoto. Pentru implementarea lui corectă şi pentru mai multă transparenţă, trebuie implicate din plin ONG-urile şi societatea civilă. De aceea, salut înscrierea celor 5 000 de reprezentați ai societăţii civile pentru a participa la lucrările COP 16.
Paulo Rangel (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente esta resolução por considerar que a União Europeia deve dar provas do seu forte empenho e determinação no contexto do esforço global para encontrar soluções que permitam atenuar as alterações climáticas e os seus impactos.
Frédérique Ries (ALDE), par écrit. – Disons le d'emblée, la conférence de Cancún sur le changement climatique ne sera pas un succès. Un pessimisme de raison, justifié par l'absence réelle de volonté affichée ces derniers mois par les principaux protagonistes, États-Unis et Chine en tête, sans qui un accord chiffré et contraignant n'est pas envisageable. Il n'est pas certain pour autant que Cancún soit la copie conforme de Copenhague et engendre autant de déception chez les citoyens. Dans la résolution adoptée ce midi, le Parlement européen a rappelé qu'il fallait viser l'objectif d'une hausse des températures limitée à 1,5 °C afin de préserver la survie de toutes les nations et de tous les peuples et écosystèmes. C'est une question de responsabilité à l'égard des générations futures. La résolution rappelle que pour être crédible, l'Union européenne doit non seulement honorer ses engagements pour venir en aide aux pays les plus pauvres à hauteur de 30 milliards pour la période 2010-2012, mais encore faire preuve d'imagination pour sauver la planète. Et de prévoir de nouvelles sources de financement: taxe sur les transactions financières, taxes internationales sur le commerce, taxes nationales sur les émissions, contributions sur les billets d'avion, autant de pistes que j'ai soutenues avec 292 députés européens.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), in writing. − The ENVI resolution was fairly narrowly adopted (final vote 292/274/38) with the following changes/remarks: the reference to ‘without prejudice to moving to a 1.5ºC limit’ was deleted with a narrow majority (RCV Amendment 14 and Amendment 18: 307/304/xx); the explicit mention that LULUCF and AAU loopholes could nullify all Annex I targets was deleted (Amendment 16: 316/301/xx), but other paragraphs requiring robust rules that are designed to deliver emissions reductions from Annex I remained. Without an electronic check a paragraph repeating the UNFCCC 4AR science and 40% was said to have been defeated (although in a separate vote on the same paragraph the part about 40% being required by science for +2°C had been maintained). The paragraph reiterating ‘the need to adopt a domestic greenhouse gas emissions reduction target for the European Union of 30% by 2020 as compared with the 1990 level, in the interests of the future economic growth of the European Union’ was maintained (PPE Amendment 20 rejected by RCV: 298/316/xx). All in all it remains a good resolution, containing many good messages regarding the Kyoto Protocol, limits to offsets and criticism of LULUCF and AAU loopholes as well as strong language on the historical responsibility of industrialised countries and the need to finance developing country climate efforts.
Peter Skinner (S&D), in writing. − As the move towards the conference gathers pace, it is clear that a real chance exists for the EU to make a positive contribution in Cancún. Having listened to the Chair of the Committee, Jo Leinen, I am convinced that at its heart, a multilateral agreement can only be reached if the suspicion of BRIC countries can be removed. Similarly, the commitments of many countries to meeting contributions towards helping developing nations has to be driven forward at the conference.
Alf Svensson (PPE), skriftlig. − Under gårdagens omröstning i Europaparlamentet röstade jag för resolutionen om klimatförändringskonferensen i Cancún (COP 16). Jag gjorde detta då resolutionen behandlar ett ytterst angeläget ämne - att EU ska visa ett klokt politiskt ledarskap i klimatförhandlingarna. Särskilt drabbade är utvecklingsländerna och därför måste världens ledare göra sitt yttersta för att klimatförändringarna inte ska sätta milleniemålsutvecklingsmålen på spel. Jag vill dock särskilt betona att jag röstade emot den skrivning i resolutionen som uppmanar EU att i förhandlingarna föreslå en skattesats på 0,01 procent på finansiella transaktioner. En sådan skatt är inte rätt väg att gå och kommer inte att hjälpa utvecklingsländerna att bekämpa och anpassa sig till klimatförändringarna.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – De graves incidents ont à nouveau eu lieu récemment au Sahara occidental. Ce territoire, administré par l’Espagne jusqu’en 1976, reste l'objet de tensions fortes entre les autorités marocaines et les indépendantistes. Enceint entre l’Atlantique, la Mauritanie et le sud du Maroc, le Sahara occidental a été partagé entre ces deux pays au départ des Espagnols. La résolution proposée par certains de mes collègues au sujet du drame du 24 octobre dernier a été rédigée dans l'urgence alors même qu'un certain recul est indispensable sur de tels sujets. J'ai donc fait le choix de m'abstenir sur ce texte et de suivre avec attention l'enquête en cours.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikau šią rezoliuciją. Po daugiau nei 30 metų dekolonizacijos procesas Vakarų Sacharoje lieka neužbaigtas. Susirūpinimą kelia žmogaus teisių padėtis, smurto veiksmai civilių gyventojų stovykloje bei tebesitęsiantis konfliktas ir šio konflikto pasekmės visam regionui. Pritariu rezoliucijoje išsakytam susirūpinimui dėl išpuolių prieš spaudos ir informacijos laisvę, dėl kurių nukentėjo ir daug Europos žurnalistų. Todėl būtina siekti, kad Jungtinės Tautos atliktų nepriklausomą tarptautinį tyrimą siekiant išaiškinti civilių gyventojų mirties ir dingimo priežastis. Taip pat svarbu, kad būtų sukurtas žmogaus teisių stebėsenos mechanizmas, paleisti į laisvę žmogaus teisių gynėjai bei sudarytos sąlygos žurnalistams, nepriklausomiems stebėtojams ir humanitarinėms organizacijoms laisvai patekti į Vakarų Sacharos teritoriją.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − Suporto o inquérito das Nações Unidas sobre a questão do Sara Ocidental e apoio a posição de que Marrocos deve permitir o livre acesso de jornalistas, observadores independentes e das organizações humanitárias a esta região particular. Tenho a consciência de que Marrocos é um parceiro estratégico e aliado da União Europeia no combate ao fundamentalismo islâmico radical.
Contudo, não aceito a atitude das autoridades marroquinas nos violentos e graves incidentes que provocaram no acampamento de Gadaym Izik, no Sara Ocidental, a 8 de Novembro, que resultaram na morte de um número ainda desconhecido de pessoas. Congratulo-me por ser membro de uma instituição como o Parlamento Europeu, que tem como um dos princípios básicos proteger e promover os direitos humanos. Sendo assim, assumo a necessidade de recorrer a órgãos da ONU para propor a criação de um mecanismo de acompanhamento dos direitos humanos no Sara Ocidental. Felicito os esforços do Secretário-Geral das Nações Unidas e do seu Enviado Pessoal para encontrar uma solução política justa, duradoura e mutuamente aceitável, que permita a auto-determinação do povo do Sara Ocidental.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Há mais de trinta anos que a situação do Sara Ocidental se arrasta sem aparente solução. Faz parte, em conjunto com o conflito israelo-palestino e o de Chipre, de um grupo de casos de difícil resolução e que vêm perdurando no tempo. Apesar de algumas iniciativas pontuais de abertura de canais de diálogo, que se saúdam, parece hoje evidente que as partes em confronto não foram ainda capazes de dar passos concretos rumo a uma solução negociada do conflito. As recentes notícias dos incidentes ocorridos no campo de Gadaym Izik inspiram a máxima preocupação quanto ao respeito pelos direitos humanos do povo do Saara Ocidental pelas autoridades marroquinas, e dão nota de um recrudescimento preocupante neste conflito. Desejo que possa ser posto um fim definitivo a este problema e que seja encontrada uma solução político-administrativa para o conflito de forma a conciliar os interesses das partes em litígio.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. − Congratulamo-nos por o Parlamento Europeu ter condenado veementemente os violentos incidentes ocorridos no acampamento de Gadaym Izik, no Sara Ocidental, a 8 de Novembro, que provocaram a morte de um número ainda desconhecido de pessoas.
Esperamos que a Comissão e o Conselho exijam as medidas que aqui se propõem, insistindo na necessidade de recorrer a órgãos da ONU para propor a criação de um mecanismo de acompanhamento dos direitos humanos no Sara Ocidental e exigir o cumprimento das resolução já aprovadas, incluindo a autodeterminação do povo do Sara Ocidental.
Como se diz na resolução, "as Nações Unidas seriam a instância mais adequada para realizar um inquérito internacional independente, a fim de esclarecer os acontecimentos, as mortes e os desaparecimentos".
Também se lamentou os atentados à liberdade de imprensa e de informação que muitos jornalistas europeus sofreram, insistindo junto do Reino de Marrocos para que permita o livre acesso e a livre circulação no Sara Ocidental da imprensa, dos observadores independentes e das organizações humanitárias.
Por último, sublinhamos a importância de aprovar um reforço do financiamento, a atribuição da ajuda humanitária necessária aos refugiados sarauís que vivem na região de Tindouf, cujo número é estimado entre 90 000 e 165 000, tendo em vista ajudá-los a satisfazer as suas necessidades básicas de alimentação, água, habitação e cuidados médicos, e melhorar as suas condições de vida.
Lorenzo Fontana (EFD), per iscritto. − Gentile Presidente, onorevoli colleghi, l'autodeterminazione dei popoli rappresenta da sempre una delle priorità della Lega Nord. Quest'oggi, votiamo una proposta di risoluzione che si prefissa di garantire il rispetto dei diritti umani e di accettabili condizioni socio-economiche per la popolazione del Sahara Occidentale. Stigmatizziamo la reazione violenta e ingiustificata del governo marocchino che ha represso nel sangue una manifestazione di protesta pacifica e democratica. A tal proposito, invitiamo la Commissione e il Consiglio a sospendere i negoziati dell'accordo di associazione tra UE e Marocco. Sulla base di questi presupposti, appoggio decisamente la risoluzione.
Richard Howitt (S&D), in writing. − I was delighted to be able to co-author, on behalf of the S&D Group, Parliament’s resolution on Western Sahara. I am dismayed that protests in Western Sahara have been met by a violent clampdown by the authorities and I share the fears expressed in this resolution for the safety of Sahrawi human rights defenders. The situation in Western Sahara remains one of the final vestiges of decolonisation and, after 30 years, needs to be resolved. I welcome the call in this resolution for a just, lasting and mutually acceptable political solution in full accordance with the UN Security Council resolutions, and I would once again echo the UN in urging that there must be a referendum of the people in the region.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this resolution on the unfortunate situation in Western Sahara. I am shocked by the violent incidents which took place in the Camp of Gdaim Izik and in the town of Laâyoune, as well as by the use of force on the very same day on which the third cycle of informal talks on the status of Western Sahara opened in New York. I deplore the loss of human life and express my solidarity with the families of the dead, the injured and the disappeared and urge the setting-up, under the aegis of the United Nations, of an independent and transparent committee of inquiry with a mandate to establish the responsibilities of the various parties for triggering the aforementioned events, and to indicate what casualties occurred. I am also astonished that European parliamentarians and journalists were refused access to Western Sahara and call on the Moroccan authorities to allow the press and non-governmental organisations access to the region.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − A situação no Saara Ocidental é muito preocupante e o Parlamento Europeu deve dar um sinal claro da sua condenação ao que lá se passa. É, pois, necessário acabar com os actos de violência de ambas as partes e partir para um diálogo transparente e de boa-fé que ponha termo a um conflito que já causou demasiados mortos e que continua a provocar um grande número de desalojados e refugiados. A UE tem que continuar a fazer um esforço de ajuda humanitária a estes refugiados para que estes tenham um mínimo de condições de sobrevivência.
Willy Meyer (GUE/NGL), por escrito. − He votado a favor de esta Resolución puesto que es un mensaje alto y claro que refuerza el derecho del pueblo saharaui a su autodeterminación y denuncia las atrocidades cometidas por el gobierno marroquí. Es positiva puesto que condena la violencia ejercida por Marruecos en la disolución del Campamento saharaui de la Dignidad, de la muerte del joven Nayem Elghari y del bloqueo informativo al que la fuerza ocupante tiene sometido al Sahara Occidental impidiendo el acceso a periodistas, ONG y cargos electos. Aunque desde mi grupo habíamos pedido incluir la necesidad de congelar el Acuerdo de Asociación de la UE con Marruecos, por incumplimiento de la cláusula segunda del mismo, he apoyado con mi voto esta Resolución porque recoge la exigencia de una investigación internacional desarrollada por Naciones Unidas, pide a Marruecos que "respete la ley internacional sobre la explotación de los recursos naturales del Sahara Occidental" e "insiste en la necesidad de invitar a los órganos de Naciones Unidas a proponer la puesta en marcha de un mecanismo de seguimiento y control de los derechos humanos en el Sahara Occidental". Por todo ello, y aunque me hubiera gustado una condena más contundente y clara, he votado a favor.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Onorevoli colleghi, il motivo per cui ho votato a favore sulla questione dell'attuale situazione nel Sahara occidentale ha la sua ragion d'essere nell'impegno che da sempre è stato dimostrato, ponendo molta attenzione all'evolversi del contenzioso tra Marocco e Fronte Polisario sul Sahara occidentale, soprattutto per le evidenti implicazioni che tale problematica ha sulla stabilità della regione.
In diverse situazioni è stato chiaro l'invito al Marocco a mantenere un dialogo aperto, flessibile e senza precondizioni per ottenere piccoli ma importanti progressi nel negoziato di pace condotto sotto l'egida delle Nazioni Unite. Ho personalmente sempre sostenuto gli sforzi dell'ONU e del suo Ambasciatore Ross nell'ottica di un dialogo bilaterale politico, negoziato e sostenibile tra le due parti.
In numerosi paesi dell'UE, cosi come in Italia, sussiste una diffusa sensibilità e attenzione per le condizioni in cui versa il popolo Saharawi, con particolare comprensione per le posizioni e i punti di vista del Marocco. L'Unione e in particolare i paesi del Mediterraneo sono da sempre in prima linea per gli aiuti umanitari alla popolazione Saharawi, poiché è fondamentale il principio di solidarietà verso popolazioni che vivono tali problematiche.
Il mio voto si pone nell'ottica di un graduale miglioramento dell'attuale situazione attraverso un impegno reciproco alla cooperazione e al dialogo.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Associei-me a esta resolução por considerar fundamental a luta pelos direitos humanos. Registaram-se no Sara Ocidental situações de violência policial contra cidadãos que, sem recorrer à violência, protestavam em acampamento às portas da cidade - El Aaiun -, contra a situação social, política e económica e contra as suas condições de vida. As forças policiais usaram contra os manifestantes gás lacrimogéneo e bastões para evacuar o acampamento.
Mais do que uma questão política com um Estado vizinho estamos perante uma violação dos direitos humanos que todos devemos condenar sem excepção, pelo que voto favoravelmente a presente resolução e junto a minha voz à dos meus colegas no sentido de exortar todas as partes a manterem a calma e a absterem-se de todos os actos de violência.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Tras los múltiples intentos por parte del régimen de Marruecos de impedir que este Parlamento se pronunciara sobre la situación de los derechos humanos en el Sahara Occidental, debemos congratularnos por que en esta ocasión el lobby marroquí haya fracasado. Considero inaceptable las constantes injerencias marroquíes. Así mismo, el texto de la Resolución no es sino un compromiso entre posturas que parten de análisis muy distintos, por ello quiero dejar clara la postura de nuestro grupo en favor del pueblo Sahraui, y en concreto nuestra condena de la provocadora e irresponsable manera como se desmanteló el campo de Gdaim Izyk. No podemos poner al mismo nivel a quienes agreden, torturan y masacran, con quienes tratan de defenderse. Es necesaria una investigación independiente, así como que se permita el libre acceso y circulación de los responsables de los medios de comunicación e información. La UE, y especialmente España y Francia, deben asumir su responsabilidad histórica y demandar a Marruecos que cese en su actitud bloqueante e intransigente, congelando incluso los numerosos acuerdos comerciales y de relaciones privilegiadas que existen entre la UE y el Reino de Marruecos, y haciendo todo lo posible por que tenga lugar el referéndum de autodeterminación contemplado en numerosas resoluciones de Naciones Unidas.
Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), par écrit. – Les violences qui se sont produites au Sahara occidental, dans le camp de Gdim Izik lors de son démantèlement ainsi que dans la ville de Laâyoune, sont graves et doivent être fermement condamnées. Le Parlement européen a raison d'exprimer sa préoccupation face à la dégradation de la situation dans la région. Comme l'a rappelé l'ONU, les parties au conflit doivent s'entendre afin de parvenir à une solution politique réaliste, juste, durable et mutuellement acceptable, qui soit conforme aux résolutions pertinentes du Conseil de sécurité des Nations Unies. Cependant, je regrette que ce texte ait été élaboré sans attendre que le Parlement ait à sa disposition des faits tangibles et des données précises sur les circonstances qui ont conduit à ce drame, et sur le nombre exact de victimes. Les journalistes, enquêteurs indépendants, observateurs et responsables politiques doivent pouvoir avoir accès à la ville de Laâyoune et aux camps de réfugiés pour pouvoir sereinement faire la lumière sur ces événements. La détresse des populations sahraouies ne doit en aucun cas être instrumentalisée pour encourager de nouvelles violences.
Søren Bo Søndergaard (GUE/NGL), in writing. − I voted in favour of the joint resolution on Western Sahara (B7-0675/2010). However, I strongly regret that the resolution fails to mention and criticise the illegal fisheries agreement between EU and Morocco, which allows European fishing fleets to operate in waters within occupied Western Sahara territory.
Bart Staes (Verts/ALE), schriftelijk. − Ik heb voor de resolutie over de situatie in de Westelijke Sahara gestemd. Deze gezamenlijke resolutie vormt een sterk signaal vanuit het Europees Parlement, dat het recent oplaaiend geweld in de Westelijke Sahara veroordeelt. Op 8 november werden de Sahrawi-protestkampen op een gewelddadige manier ontruimd. Hierbij vielen verschillende doden aan beide kanten en vele gewonden onder de burgers. De kampen waren een vreedzaam protest van de Sahrawi tegen de repressie, marginalisatie, plundering van hun natuurlijke rijkdommen (o.a. vis) en de slechte levensomstandigheden onder de Marokkaanse bezetting. De resolutie dringt erop aan onmiddellijk een einde te maken aan het geweld en het instellen van een onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen in Gdaim Izik en Laâyoune. De Marokkaanse autoriteiten worden opgeroepen om vrije toegang te verlenen tot de Westelijke Sahara aan journalisten, humanitaire organisaties, Europarlementsleden en onafhankelijke waarnemers.
De verhoogde repressie door de Marokkaanse instanties ten opzichte van mensenrechtenactivisten en Sahrawi activisten (willekeurige arrestaties, aanklachten en opsluiting) is zeer zorgwekkend. Deze gebeurtenissen zetten druk op de informele gesprekken tussen Marokko en het Polisario Front, die begin november onder begeleiding van de VN hervat werden. Een rechtvaardige en duurzame politieke oplossing is echter noodzakelijk opdat de situatie van het Sahwari volk kan verbeteren.
Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), in writing. − I voted in favour of the joint resolution on Western Sahara, B7-0675/2010. However, I find it extremely regrettable that the resolution fails to mention and criticise the illegal fisheries agreement between the EU and Morocco, which allows European fishing fleets to operate in waters within the occupied Western Sahara territory.
Dominique Vlasto (PPE), par écrit. – Comme mes collègues, je déplore les récents événements au Sahara occidental et tiens à exprimer ma solidarité avec toutes les familles des victimes. Pour autant, j'ai refusé de m'associer à cette résolution qui contient de nombreuses erreurs factuelles, omet des faits déterminants et ne rend pas compte objectivement des violences qui ont éclaté le 8 novembre 2010. La prudence, ainsi que des éléments tangibles et incontestables, auraient dû guider cette résolution. Au lieu de cela, ce texte déséquilibré porte un jugement hâtif et non éclairé sur la situation et discrédite, sans aucun fondement, l'enquête indépendante diligentée par les autorités marocaines. Je regrette cette déclaration partisane faite dans la précipitation car elle pèse sur le climat des négociations informelles à l'ONU entre le Royaume du Maroc et le Front Polisario et a généré des tensions sur place. Nous perdons ainsi de vue ce qui devrait être notre priorité: la recherche d'un accord équilibré et mutuellement acceptable pour les deux parties permettant de rétablir la stabilité et la sécurité des populations civiles. Nous devons absolument éviter que s'ouvre un nouveau front dans la région sensible du Sahel et préserver notre partenariat stratégique avec le Maroc.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – Depuis la disparition de l’URSS, l’Ukraine est devenue un enjeu majeur de la géopolitique européenne. L’indépendance retrouvée, elle est encore partie intégrante de l’ « étranger proche » défini par Moscou. Avec la volonté de jouir pleinement de sa liberté d’action et mettant en avant les liens historiques forts qu’elle entretient avec l’Union européenne, l’Ukraine fait depuis un certain temps savoir son intention de rejoindre les États membres de l'Union européenne. Riche en ressources naturelles, située au cœur d’une région-clé, l’Ukraine doit être vue comme un pivot stratégique pour l’Union européenne. J’ai voté pour la résolution du Parlement européen qui accueille avec satisfaction l'orientation européenne de l'Ukraine. Elle rappelle cependant les progrès dont cette fragile démocratie doit encore faire preuve. En même temps, elle relève les efforts importants et les avancées significatives que le pays a connu ces derniers temps. Si elle prend un ton mesuré, elle affirme le destin européen de l’Ukraine.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Palaikau šią rezoliuciją. Susirūpinimą kelia tai, kad pastaraisiais mėnesiais Ukrainoje iškilo grėsmė demokratinėms, susirinkimų, žodžio ir žiniasklaidos laisvėms. Valdžios institucijos turėtų ištirti pranešimus dėl teisių ir laisvių pažeidimų bei imtis veiksmų juos ištaisyti. Be to, svarbu, kad valdžia susilaikytų nuo bet kokių mėginimų tiesiogiai ar netiesiogiai kontroliuoti nacionalinių žiniasklaidos įstaigų pranešimų turinį. Rinkimų taisyklės taip pat vis dar lieka diskusijų objektu. Todėl būtina imtis aktyvių veiksmų gerinti rinkimų sistemą ir iki ateinančių Parlamento rinkimų patobulinti šios srities teisės aktus. Be to, būtina stiprinti institucijų patikimumą, stabilumą, nepriklausomumą ir užtikrinti valstybės valdymą, pagrįstą demokratijos ir teisinės valstybės principais. Taip pat Ukrainos valdžios institucijos turėtų dėti daugiau pastangų kovojant su korupcija.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Pritariu Parlamento rezoliucijai dėl Ukrainos tolimesnių veiksmų siekiant politinio stabilumo tiek šalyje, tiek už jos ribų. Ukraina yra svarbi Europos Sąjungos partnerė vykdant kaimynystės politiką su Rytų Europa, todėl labai svarbu ir toliau siekti glaudaus bendradarbiavimo, ypač vizų režimo srityje. Parlamentas ragina Komisiją ir Tarybą parengti veiksmų planą dėl bevizio režimo nustatymo Ukrainai. Siekiant ilgalaikio politinio stabilumo tiek šalies viduje, tiek su kaimyninėmis šalimis, svarbu įgyvendinti konstitucines reformas, kurios padėtų sukurti tinkamą pusiausvyrą tarp vykdomosios valdžios bei teismų sistemos. Tolesnės reformos taip pat būtinos siekiant įtvirtinti žiniasklaidos laisvę bei pliuralizmą. Valstybės institucijos raginamos imtis priemonių, kad būtų užtikrinta spaudos laisvė. Europos Sąjunga tvirtai pasiryžusi padėti Ukrainai vykdyti savo reformas. Taigi, Europos Sąjunga ir toliau siekia intensyviai bendradarbiauti su Ukraina, stiprindama demokratiją šioje šalyje ir spartindama jos integraciją į Europos Sąjungą.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − Critico as eleições locais na Ucrânia de 31 de Outubro e gostaria que a liberdade de imprensa pudesse ser respeitada. Condeno a mudança de última hora com a lei eleitoral antes de 31 de Outubro, bem como o facto de que os partidos da oposição não foram autorizados a apresentar candidatos nas circunscrições eleitorais. Concordo com o Parlamento Europeu de não tolerar restrições das normas democráticas e de preservar a liberdade de expressão. Pactuo com o Parlamento Europeu ao condenar o governo em Kiev pela falha cometida sobre este delicado assunto.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Nelle lingue slave "Ucraina" significa "Terra di confine". Per i russi è sempre stata una provincia lontana e ormai l'Ucraina è terra di confine anche per l'Unione europea, in conseguenza del penultimo allargamento.
Tuttavia, per una volta non vogliamo che nel nome di un luogo sia scritto il destino di un popolo. Con la prudenza suggerita dal rispetto della volontà democratica, l'Unione europea svolge coerentemente il suo ruolo di attore globale, offrendosi come garante di libertà, democrazia e pluralità in una situazione in cui il rispetto di tali valori può consentire di raggiungere quella stabilità che tanto serve al paese.
Infatti, nel processo di allargamento non entrano in gioco solamente valutazioni di natura strategica e commerciale – per quanto anche tali aspetti siano da ritenere rilevanti – ma soprattutto una costante e pacifica opera di ampliamento della sfera culturale che fa riferimento all'universo di valori di cui l'UE è portatrice.
Da sei anni ormai, a partire dalla Rivoluzione arancione che fra poche settimane vedrà cadere il suo anniversario, il paese sta attraversando una fase di assestamento democratico. Auspichiamo che la nostra presenza e vicinanza concreta siano di supporto alla formazione di un'autentica coscienza democratica e al suo rispetto.
Mário David (PPE), por escrito. − Voto a favor desta proposta de resolução porque as relações entre a União Europeia e a Ucrânia, um dos principais parceiros da União na sua vizinhança a Leste, são bastante importantes para a estabilidade, segurança e prosperidade de toda a Europa. Conscientes de que partilham responsabilidades ao nível da promoção da estabilidade, a União Europeia e a Ucrânia têm vindo a intensificar negociações e procurar novas parcerias de cooperação que vão para além da mera cooperação económica, integrando também as áreas do Estado de Direito ou o respeito pelos direitos humanos, onde ainda há tanto por fazer na Ucrânia, como bem atesta o retrocesso verificado no recente processo eleitoral.
Sublinho, ainda, a importância fundamental do processo de integração europeia da Ucrânia para a realização das necessárias reformas económicas, sociais e políticas. Considero, por isso, particularmente relevante a conclusão do acordo de associação tendo em vista a efectiva implementação da Agenda de Associação União Europeia - Ucrânia.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Não obstante os primeiros gestos do Presidente Yanukovych e das sucessivas declarações das autoridades ucranianas acerca da vontade da Ucrânia em aderir à União Europeia e adoptar os padrões europeus no tocante à boa governação e ao respeito dos direitos humanos e das liberdades cívicas dos seus cidadãos, é forçoso reconhecer que existe uma necessária cautela. Na verdade, surgem com demasiada frequência notícias que dão conta de retrocessos das liberdades de expressão e de associação, bem como da influência política junto dos meios de comunicação social e das instâncias judiciais e da acção dos seus serviços de segurança. Creio que uma Ucrânia fiel às promessas dos seus líderes políticos poderia iniciar um caminho rumo à adesão cujo primeiro passo deve ser a institucionalização de um Estado de direito livre.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − Considero que a Ucrânia é um parceiro estratégico crucial da UE, pelo que não posso deixar de expressar a minha preocupação com os poderes excessivos concedidos aos serviços de segurança no sentido de intimidar as ONG que operam nesse país a controlar os meios de comunicação ucranianos. É igualmente de destacar a importância de permitir que os partidos da oposição ucranianos possam participar nas eleições, sem restrições nem discriminações. Entendo que só na medida em que a Ucrânia tenha em conta as recomendações da presente resolução possamos manter o nosso apoio às perspectivas de integração europeia da Ucrânia para assegurar a parceria estratégica com este país.
Tunne Kelam (PPE), in writing. − I voted for the Resolution on Ukraine. However, I regret the fact that this House has postponed the vote already two times, which has resulted in a situation that the EU-Ukraine summit, for which the resolution was drafted, has taken place before our vote. The European Parliament has seen it as its duty and privilege to take its own position before regular summit meetings with third countries to be able to convey its position in time to both parties. The impact of a resolution adopted afterwards will be much weaker. If such a delay was meant by some colleagues as an attempt not to disturb too much the new Ukrainian administration, it is certainly a short-sighted policy.
The EU is, and will be, open to all fields of cooperation, but the price of that cooperation can never be looking aside from the alarming attempts to destroy the major achievements of the Orange revolution – free elections and freedom of media. I support the statement by Commissioner Gucht yesterday that there are common European principles on which we cannot compromise.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this resolution on Ukraine. I welcome the efforts made by the current governing coalition to re-establish political stability in Ukraine, which is an essential condition for the consolidation of democracy in the country. A lasting political stability can only be ensured through constitutional changes that establish a clear separation of powers, as well as a proper system of checks and balances between and within the executive, legislative and judicial branches of power.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − As recentes eleições que decorreram na Ucrânia e tendo em conta as declarações da missão de observação OSCE/ODHIR, que considerou que as normas internacionais foram, em grande parte, cumpridas, são um sinal de que este país continua a evoluir positivamente no sentido de uma futura integração no espaço da UE. É, no entanto, importante que os políticos e as autoridades ucranianas se empenhem para que a estabilização política e económica seja uma realidade a breve trecho. Para isso é necessário que se implementem as necessárias reformas constitucionais, da consolidação do Estado de Direito, do estabelecimento de uma economia de mercado social e de renovados esforços no combate á corrupção e à melhoria do clima empresarial e de investimento.
Justas Vincas Paleckis (S&D), raštu. − Neseniai įvykę vietos rinkimai Ukrainoje išplėtė prezidento V. Janukovyčiaus partijos įtaką regionams. Deja, rinkimų sistemos pakeitimas keletą mėnesių prieš juos, dalinai sugrįžtant į mažoritarinę sistemą, dar labiau supriešino poziciją ir opoziciją, sudarė pagrindą kaltinti valdžią nedemokratiškais ketinimais. Rezoliucijoje taip pat nuogąstaujama, kad pastaruoju metu Ukrainoje padaugėjo žodžio, susirinkimo teisės pažeidimų, ribojama žiniasklaidos laisvė. Balsavau už rezoliucijos priėmimą, nes joje ES narystės ilguoju laikotarpiu siekianti Ukraina raginama priimti tarptautinius standartus atitinkančius žiniasklaidos veiklą reguliuojančius įstatymus, pabrėžia būtinybę stiprinti valstybės institucijų nepriklausomumą ir veiksmingumą. Tik tokiu būdu įmanoma užtikrinti demokratijos veikimą ir teisės viršenybę šalyje. Pritariu rezoliucijos autorių raginimams Kijevui toliau modernizuoti energijos resursų tiekimo infrastruktūrą ir kartu su ES valstybėmis įgyvendinti energijos šaltinių tiekimo diversifikavimo projektus. Sveikinu vizų liberalizavimo veiksmų planą, kuriame nurodomos praktiškos gairės kuo skubesniam jo įgyvendinimui: kaip pagerinti Ukrainos teisės viršenybės ir pamatinių teisių įgyvendinimą.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Credo che migliorare i rapporti con uno Stato vicino, nello specifico uno Stato del Partenariato Orientale, stipulare accordi commerciali e aumentare gli scambi di informazioni nonché agevolare gli spostamenti dei cittadini nei diversi paesi, sia un ambito fondamentale al quale l'UE non dovrà mai rinunciare; per questo ho votato a favore della proposta di risoluzione sull'Ucraina. Concordo totalmente col contenuto della risoluzione che con l'attuazione dell'Action Plan fissa le condizioni per una liberalizzazione dei visti di breve durata nell'UE e rafforza la posizione dell'Unione nei confronti dello sviluppo democratico del paese dopo le ultime elezioni locali. Inoltre, la risoluzione consentirà all'Ucraina di partecipare ai programmi dell'Unione e definirà l'attuazione delle nuove leggi sul gas dopo l'adesione di Kiev alla comunità dell'energia.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − O novo contexto político e marco institucional da Ucrânia e a vontade do Presidente da Ucrânia recentemente eleito, Viktor Yanukovych, e do Parlamento ucraniano (Verkhovna Rada), em confirmar a determinação da Ucrânia em aderir à UE são mais um passo no sentido da abertura de um processo de adesão.
Nos termos do artigo 49.º do TUE, a Ucrânia pode solicitar a adesão à UE, como qualquer Estado europeu que respeite os princípios da liberdade, da democracia, do respeito pelo direitos humanos e liberdades fundamentais, bem como o Estado de Direito.
A resolução que votei favoravelmente aponta propostas que serão comunicadas às autoridades Ucranianas. Ainda há um caminho a percorrer para uma estabilidade institucional que reconheça a plena participação de todos os actores políticos conduzindo à saudável alternância do poder. Faço votos para que os fortes laços históricos, culturais e económicos que a UE tem com a Ucrânia sejam solidificados e permitam, a seu tempo, a entrada do povo ucraniano na União. Com este propósito sublinho a importância de um reforço da cooperação em matéria de intercâmbio de jovens e estudantes e de desenvolvimento de programas de bolsas que permitirão aos ucranianos familiarizar-se com a UE e os seus Estados-Membros.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Ha sido una resólución bastante consensuada en la que se destaca que Ucrania, conforme al artículo 49 del Tratado de la Unión Europea, puede solicitar su adhesión a la UE como cualquier Estado europeo que suscriba los principios de libertad, democracia y respeto de los derechos humanos y las libertades fundamentales y del Estado de Derecho: Así mismo hace hincapié en que Ucrania, que tiene la intención de adherirse a la Unión Europea, mantiene fuertes vínculos históricos, culturales y económicos con la Unión Europea y es uno de sus socios clave entre los países vecinos del Este, pues ejerce una notable influencia en la seguridad, la estabilidad y la prosperidad de todo el continente.
Viktor Uspaskich (ALDE), raštu. − Gerbiami kolegos, po šių metų pradžioje įvykusių vyriausybės rinkimų Kijeve dauguma žmonių pagalvojo, kad Ukrainai atėjo „galas“. Esmė ta, kad naujoji Ukrainos vyriausybė yra labiau pragmatiška ir atvira reformoms nei buvo tikėtasi. Glaudus bendradarbiavimas su Ukraina yra svarbus, jei yra bent menka galimybė užtikrinti stabilumą regione. Pastaraisiais metais Ukraina pavirto politinio futbolo aikštele: Rusijos ir Vakarų kova dėl įtakos Ukrainai Oranžinės revoliucijos metu, tiek pastaruosiuose rinkimuose. Nesvarbu, ar ji pasirinks Rusiją ar Vakarus, dabar ES turi galimybę vykdyti naują politiką dėl Ukrainos, kuri apimtų ir Rusiją. Mano šalis, Lietuva, taip pat čia turi vaidmenį.
Saugumas ir energetika – dvi sritys, kuriose bendradarbiavimas ilgai užtruks siekiant atitaisyti kai kurias Kijevo nelaimes. Tačiau svarbu, kad Ukrainai dedant pastangas modernizuoti savo ekonomiką ir labiau integruotis į Europą būtų paisoma demokratijos principų ir gerbiamos žmogaus teisės. Todėl nuoširdžiai tikiuosi, kad kitame lapkričio 22 d. Briuselyje vyksiančiame ES ir Ukrainos aukščiausiojo lygio susitikime bus pasiekta tvarios pažangos.
Joachim Zeller (PPE), schriftlich. − Mit dem Zerfall der Sowjetunion erhielt das ukrainische Volk erstmals in seiner Geschichte die Möglichkeit, seine Zukunft in Freiheit und nationaler Selbständigkeit zu gestalten. Dem großen ukrainischen Volk, das in der Stalinzeit und im Zweiten Weltkrieg einen enormen Blutzoll mit dem Verlust von vielen Millionen Menschenleben zu zahlen hatte, gehört die Solidarität und die Unterstützung der europäischen Staaten und Völker. Dass das Volk der Ukraine gewillt ist, seine Zukunft unter demokratischen und rechtsstaatlichen Verhältnissen zu gestalten, hat es in der „Orangenen Revolution“ gezeigt und bewiesen. Allen, die in der Ukraine in Politik, Wirtschaft und Gesellschaft Verantwortung tragen, sollte dies stets bewusst sein. Die Durchführung der letzten Regionalwahlen und Ereignisse vor und nach den Wahlen in der Ukraine lassen Zweifel aufkommen, ob das Handeln der politisch Verantwortlichen in der Ukraine den Prinzipien von Freiheit, Demokratie und rechtsstaatlichem Handeln entspricht. Mit der vorliegenden Resolution bekräftigt das Europäische Parlament seinen Standpunkt, dass das ukrainische Volk der Solidarität der europäischen Völker gewiss sein kann, dass die in der Ukraine politisch Verantwortlichen aber aufgefordert sind, dem Willen des ukrainischen Volkes Rechnung zu tragen, sein Leben in Demokratie, Freiheit und Rechtsstaatlichkeit zu gestalten. Ich stimme als Mitunterzeichner diesem gemeinsamen Entschließungsantrag zu.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente esta resolução porque considero necessário que a União Europeia assuma a liderança na luta contra as alterações climáticas, reforçando a sua competitividade económica através da economia de energia e das economias renováveis, dois sectores que permitem melhorar a sua segurança energética e com forte potencial em termos de desenvolvimento industrial, de inovação, de ordenamento do território e de criação de emprego.
Não obstante, para desempenhar esta função e beneficiar da competitividade, a União Europeia terá de alterar as suas políticas comerciais, quer bilaterais, regionais ou multilaterais, uma vez que o comércio de bens e serviços é responsável por cerca de 20% das emissões mundiais de gases com efeito de estufa. Deverá favorecer as rupturas necessárias nos modos de produção e de consumo e nas estratégias de investimento. Deverá, de igual modo, ser activa no que respeita às emissões provenientes do transporte internacional e às tecnologias favoráveis ao clima. Apesar do percurso que a União ainda terá de percorrer nesta temática, já foram realizados importantes contributos, nomeadamente no que concerne à importação ilegal de madeiras, aos biocombustíveis e às emissões no sector da aviação.
Elena Oana Antonescu (PPE), în scris. − Comerțul de bunuri și servicii generează aproximativ 20% din emisiile globale de gaze cu efect de seră. Susțin continuarea politicilor comerciale orientate către diferențierea produselor și serviciilor în funcție de impactul acestora asupra climei. Am votat în favoarea acestei rezoluții deoarece identifică etapele suplimentare care vor permite Uniunii Europene să continue această direcție, consolidează interacțiunea pozitivă dintre comerț și protecția climei, instrumentele care asigură coerența dintre comerț și climă și încurajează prețuri echitabile în comerțul internațional evitând emisiile de carbon.
Vreau să accentuez faptul că Uniunea Europeană nu-și poate asuma rolul de lider în lupta împotriva schimbărilor climatice dacă nu-și consolidează competitivitatea economiei prin economisirea de energie și dezvoltarea de surse de energie regenerabilă. Acestea sunt două sectoare care au un potențial ridicat în ceea ce privește dezvoltarea industrială, inovarea, amenajarea teritorială, crearea de noi locuri de muncă și care pot îmbunătăți securitatea energetică europeană.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – En décembre 2009 s’est tenu le sommet de l’ONU sur le climat, où malheureusement l’Union européenne n’a pu jouer le rôle qu’elle souhaitait. En pointe dans le domaine du développement durable, il m’apparaît important qu’elle étende cet engagement dans les politiques commerciales internationales. C’est pourquoi, avec l’ouverture du sommet de Cancún, mes collègues eurodéputés et moi-même avons souhaité donner un mandat volontariste à la délégation qui défendra les positions européennes. Nous demandons à la Commission européenne de discriminer les produits importés en fonction de leur empreinte écologique et de mettre en place un bilan carbone de toutes les politiques commerciales. Rappelant que la lutte contre les changements climatiques est un facteur de compétitivité, notre résolution appelle à la sensibilisation de tous les secteurs industriels au problème des « fuites carbone » et à l’arrêt de subventions aux énergies fossiles, notamment les exonérations de taxe pour le transport aérien.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Balsavau už šią rezoliuciją. Europos prioritetai kovoje su klimato kaita srityje yra energijos tausojimas bei atsinaujinanti energija. Jais galima pagerinti ES energetinį saugumą ir jie turi didelį potencialą pramonės, inovacijų, regioninės plėtros ir darbo vietų, vystant žaliąją energetiką, kūrimo srityse. Tačiau ši kova turi ir neigiamą poveikį visos ES rinkos konkurencingumui.Tarptautinės prekybos taisyklės yra labai svarbios kovojant su klimato kaita, tačiau Pasaulio prekybos organizacijos (PPO) susitarime nėra tiesioginių nuorodų į klimato kaitą, aprūpinimą maistu ir Tūkstantmečio vystymosi tikslus. Manau, kad reikia pakeisti PPO taisykles siekiant užtikrinti, kad jos derėtų su įsipareigojimais, prisiimtais pagal Kioto protokolą ir daugiašalius aplinkos apsaugos susitarimus, ir juos atitiktų. Taip būtų užtikrinama, kad visos šalys laikytųsi vienodų standartų, nes šiuo metu kai kurios šalys subsidijuodamos energijos kainas ir netaikydamos apribojimų arba kvotų išmetamam CO2 kiekiui turi didesnį konkurencinį pranašumą ir nėra suinteresuotos prisijungti prie daugiašalių susitarimų dėl klimato kaitos.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šį pranešimą, kadangi jame nustatomi strateginiai tikslai ir etapai, kuriais Europos Sąjunga galėtų toliau žengti, siekdama geresnio susitarimo klimato kaitos klausimais. Norėčiau pabrėžti, kad Europos Sąjunga jau žengė pirmuosius žingsnius teisinga kryptimi nelegalios medienos importo, biokuro ir aviacijos emisijų srityse. Norėčiau atkreipti dėmesį į tai, kad kova su klimato kaita yra konkurencingumo rodiklis ir Europos prioritetai šioje srityje yra energijos tausojimas ir atsinaujinanti energija, kuriais galima pagerinti Europos Sąjungos energetinį saugumą ir kurie turi didelį potencialą pramonės, inovacijų, regioninės plėtros ir darbo vietų kūrimo srityse.
Kadangi susitikimo klimato kaitos klausimu Kopenhagoje rezultatas buvo nuviliantis susitarimas, Europos Sąjunga dabar turi būti labiau girdima, vieninga ir veiksminga. Ji turėtų skirti daug dėmesio išlakų sumažinimo ir paramos besivystančioms šalims tikslų nustatymui, kurie atitiktų mokslines rekomendacijas ir Europos Parlamento rekomendacijas.
Alain Cadec (PPE), par écrit. – Le rapport de Yannick Jadot rappelle que le commerce des biens et services est responsable d'environ 20% des émissions mondiales de gaz à effet de serre et qu'il convient de le prendre en compte dans la lutte contre le changement climatique. Alors que l'Union européenne a mis en place des politiques climatiques ambitieuses, il est essentiel que les politiques commerciales relayent elles aussi cet impératif politique. Je rejoins le rapporteur pour déplorer le fait que certains pays, en subventionnant les prix de l'énergie et en n'appliquant aucune restriction ou aucun quota de CO2, pourraient bénéficier d'un avantage comparatif. Il est regrettable que ces pays n'aient aucun intérêt à adhérer aux accords multilatéraux relatifs au changement climatique et favorisent en cela une concurrence déloyale. La politique commerciale de l'Union européenne n'est pas une fin en soi mais doit rester un instrument politique de régulation. Nous devons garantir une concurrence loyale et refuser que nos efforts en matière climatique nous pénalisent dans les échanges mondiaux.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − L'impegno dell'Unione europea per porre un freno alle emissioni di CO2 non può essere portato avanti attraverso le dichiarazioni di principio e le contrapposizioni ideologiche. Quali che siano le conseguenze del problema, e senza considerare le soluzioni spesso radicali che emergono da studi più o meno argomentati, è nostra responsabilità non spingere l'ambiente a cambiare perché non sappiamo con certezza a quali problematiche andiamo incontro.
In questo quadro le politiche commerciali devono fare la loro parte. È facile chiedere agli Stati membri di ridurre le emissioni, ma è inutile se gli impianti produttivi maggiormente inquinanti vengono spostati in paesi a ridosso dei nostri confini. È politicamente comodo promuovere campagne sul consumo di prodotti locali, ma è privo di senso se per ottenerli si acquistano materie prime o prodotti intermedi dall'altro lato del mondo. Agire in maniera responsabile richiede anche una calibrazione attenta delle politiche commerciali, sulla base di un'attenta considerazione di tutto ciò che circonda i problemi. Chiudere gli occhi significa ingannare prima di tutto noi stessi.
George Sabin Cutaş (S&D), în scris. − Am votat pentru această rezoluție deoarece găsesc că textul raportorului merge în direcția asumării unor angajamente îndrăznețe din partea Uniunii Europene în combaterea schimbărilor climatice. Prin această rezoluție se propune, la nivelul UE, reducerea gazelor cu efect de seră cu până la 30%. Susțin această propunere ambițioasă și consider, în același timp, că acest efort al UE trebuie sa fie dublat la nivel internațional de efortul marilor state industrializate. Astfel, trebuie găsită o cale prin care să antrenăm și actorii internaționali statali mai reticenți să ne urmeze. De asemenea, în calitatea mea de raportor virtual din partea grupului politic S&D, am subliniat, prin depunerea de amendamente textului inițial, necesitatea creării unei Organizații Mondiale a Mediului și a introducerii unor criterii de mediu în reforma SGP.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – Les politiques commerciales de l'UE ont un impact sur le climat et la responsabilité de l’UE ne peut pas s’arrêter aux émissions de gaz à effet de serre qu’elle produit sur son propre territoire. Le Parlement européen a adopté à une large majorité ce rapport qui tente d'améliorer la cohérence entre commerce et climat, faisant des propositions sur la discrimination des produits en fonction de leur impact climatique, et sur la réalisation d’un bilan carbone pour toutes les politiques commerciales. Si on peut regretter que certaines propositions ambitieuses n'aient pas reçu l'appui des conservateurs, l'adoption de ce rapport reste un appel clair à une transformation écologique de notre économie.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente o relatório sobre "política comercial internacional no contexto dos imperativos das alterações climáticas", porque, tendo em conta que o comércio de bens e serviços é responsável por cerca de 20 % das emissões mundiais de gases com efeito de estufa, são necessárias medidas, ao nível da política comercial comum, que permitam travar o aquecimento global.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Depois do impasse que representou a Conferência de Copenhaga sobre as alterações climáticas é importante que a União Europeia persista na linha seguida até aqui, no sentido de um compromisso sério com o desenvolvimento sustentável, procurando reduzir as suas emissões de carbono sem que tal ponha em causa as indústrias europeias. Porém, o compromisso europeu para a redução de emissões não pode perder de vista a eficiência económica e não pode pôr em causa a sustentabilidade económica dos Estados, que neste momento atravessam uma crise económica sem precedente. Não podemos permitir a transferência crescente de tecnologias para os países em desenvolvimento como modo de fazer face à fuga de carbono e não podemos deixar que as políticas tendentes à redução das emissões de CO2 condenem a indústria europeia.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A Cimeira do Clima, organizada pela ONU, em Copenhaga, saldou-se por um acordo decepcionante que não está à altura de limitar o aquecimento do planeta abaixo dos 2° C. Acresce que o Acordo de Copenhaga não é nem global, nem vinculativo. A UE não é, longe disso, a principal responsável por este fiasco. A UE tem, pelo contrário, sido líder no combate às alterações climáticas e deve ser encorajada a reforçar essa liderança, não esquecendo os esforços tremendos que as nossas indústrias já fazem para fazer face às reduções obrigatórias de emissões no espaço europeu.
Note-se que a UE contribui em 15% para as emissões globais, estimando-se que essa percentagem desça para 10% em 2030 enquanto que os EUA, a China e a Índia contribuem para metade das emissões globais com tendência a aumentar. No contexto da política comercial internacional da UE face às alterações climáticas, mesmo que outros não nos acompanhem, o nosso objectivo deve ser na aposta na investigação científica, na inovação tecnológica de energias descarbonizadas, na eficiência energética e na criação de empregos verdes de forma a aumentarmos a nossa competitividade.
João Ferreira (GUE/NGL), por escrito. − A ser implementada grande parte das medidas propostas neste relatório não seriam dados passos positivos no combate às alterações climáticas. Antes pelo contrário, apoiando o Tratado de Lisboa e o "comércio livre", aplicando controlos paliativos sobre a degradação ambiental que a liberalização do comércio está a gerar, apenas se agravará a degradação do ambiente que ameaça de forma crescente o planeta e quem nele vive. O que está aqui em causa é se aceitamos a manutenção da exploração desenfreada dos recursos naturais e dos trabalhadores e dos povos para servir um sistema capitalista dominante, em crise permanente. Pela nossa parte, não o aceitamos e por isso estamos contra: a que se continue a insistir num controlo das emissões através do "comércio de licenças de emissão", que tem demonstrado que, em vez de diminuir as emissões, as aumenta; uma maior "abertura dos mercados" e a divisão do trabalho no plano mundial, para que o capital da UE deite a mão aos recursos dos países do Terceiro Mundo, baixando custos e aumentando lucros; um capitalismo verde que associa "a protecção do clima e a liberalização do comércio" e as "trocas de bens e serviços ambientais".
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Die EU hat in ihrer internationalen Handelspolitik die Verantwortung umweltpolitische Aspekte des Handels miteinzubeziehen. Ich befürworte die ersten Schritte der EU, die sie bei den Handelsabkommen bereits in diese Richtung unternommen hat. Aber es muss noch Weitere geben. Den Artikel 48 konnte ich allerdings nicht mittragen. Agrarsubventionen sind für die Nahrungsmittelsicherheit und -unabhängigkeit für 500 Millionen Europäerinnen und Europäer notwendig und diese steht für mich im Vordergrund. Darüber hinaus ermöglichen die Förderungen Diversität im Anbau und tragen zur Landschaftspflege bei.
Astrid Lulling (PPE), par écrit. – J’ai voté contre le rapport sur les politiques commerciales internationales dans le cadre des impératifs dictés par les changements climatiques étant donné que je ne partage nullement l’avis et le raisonnement du rapporteur. Sa revendication d’accroître les objectifs de réduction de gaz à effet de serre quels que soient les débouchés des négociations internationales mettrait les entreprises européennes dans un désavantage compétitif conséquent. La proposition du rapporteur de compenser ce désavantage par des mesures protectionnistes telles qu'une taxe carbone aux frontières de l’Union et des prix minimaux réglementés pour le CO2 élargirait le déficit compétitif vers d’autres secteurs en aval de la chaîne de production industrielle. En outre, ces mesures mettraient à mal la politique du commerce extérieur de l’Union en compliquant la conclusion de futurs accords de libre-échange, qu’ils soient bilatéraux ou multilatéraux.
La conférence de Copenhague il y a un an a démontré qu’une avancée unilatérale de l’Union européenne mène à l’échec de sa politique climatique. En effet, ses partenaires économiques ne se laissent dicter ni les objectifs ni la méthode européenne. L’Union doit soutenir ses entreprises dans leurs efforts de réduire leur intensité en énergie tout en maintenant leur compétitivité internationale. Une approche plus pragmatique dans les négociations internationales en serait un début.
David Martin (S&D), in writing. − I welcome this report, which sets out how the EU’s trade policy might contribute to tackling climate change. Mr Jadot wants the EU to assume international leadership on this matter and examine the possibility of a financial transaction tax, reform of the WTO (particularly its anti-dumping rules), prevent the European Investment Bank from granting loans to projects that have a negative impact on the climate and end agricultural export subsidies – all of which I welcome.
Marisa Matias (GUE/NGL), por escrito. − O comércio de bens e serviços é responsável por cerca de 20 % das emissões mundiais de gases com efeito de estufa. Em muitos dos Estados-Membros, as emissões associadas ao consumo são superiores ao nível das associadas à produção. A União Europeia tem que lutar contra estas emissões "transaccionadas". Só assim encetamos um combate efectivo às alterações climáticas. Por exemplo, a UE não pode financiar a luta contra a desflorestação ao mesmo tempo que a incentiva através da importação de produtos florestais e de biocombustíveis. A UE deve transformar os seus modos de produção e de consumo e não se limitar a externalizar as suas emissões. A UE deve orientar as suas políticas comerciais no sentido de uma discriminação dos produtos em função do seu impacto climático e assim contribuir para as rupturas necessárias dos modos de produção e de consumo e nas estratégicas de investimento.
As políticas climáticas dos nossos parceiros sociais não podem ser postas em causa para aumentar as quotas de mercado europeias. A UE deve ter uma postura activa relativamente às emissões do transporte internacional e assegurar o acesso às tecnologias favoráveis ao clima dos países em desenvolvimento. Como o relatório aponta para este caminho, votei favoravelmente.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − O equilíbrio entre a política comercial internacional e os imperativos das alterações climáticas não é fácil de alcançar, mas há que fazer um esforço para se reduzir significativamente os níveis de emissão de gases com efeito estufa pela qual o comércio internacional é responsável. No entanto, isso não pode ser feito à custa da perda de competitividade das indústrias europeias, ainda mais num cenário de grave crise económica e de aumento do desemprego. Temos que encontrar políticas amigas do ambiente que, ao mesmo tempo, impulsionem a economia e diminuam os níveis alarmantes de desemprego.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Der Bericht versucht eine Lösung für das von der EU hausgemachte Problem der Globalisierung zu finden. In fremden Ländern werden Billigprodukte unter völlig anderen Bedingungen produziert und dann billig nach Europa transportiert, wodurch in Europa Löhne gedrückt und die Wirtschaft geschwächt wird.
Dieser Bericht thematisiert die viel höhere CO2-Produktion, die dadurch hervorgerufen wird. Er zielt aber nicht darauf ab, den jeweiligen Produkten einen entsprechenden Handelsnachteil aufzulasten, sondern fordert im Gegenteil, europäische Technologien und europäisches Know-How in alle Welt zu verschenken. Damit wird das Globalisierungsproblem nicht abgeschwächt, sondern massiv verschärft. Deshalb habe ich gegen den Bericht gestimmt.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente a Resolução do PE sobre as políticas comerciais internacionais no contexto dos imperativos das alterações climáticas por me rever nas metas ambiciosas do Conselho Europeu de reduzir entre 80 a 95% as emissões europeias de gases com efeito de estufa até 2050, relativamente aos valores de 1990, ambição esta necessária para que a União recupere a liderança internacional em termos climáticos, o que conduzirá certamente a um incentivo para também outros países assumirem compromissos mais ambiciosos.
Sublinho a importância de se conseguir um acordo internacional vinculativo relativo à protecção climática e apoio firmemente o lançamento de um debate público sobre a criação de uma Organização Mundial do Meio Ambiente. Creio ainda ser essencial reforçar a interacção positiva entre comércio e protecção do clima, tornar os preços no comércio internacional mais justos e evitar as fugas de carbono, fomentar a diferenciação dos produtos em função dos seus efeitos sobre o clima, pugnar para que a liberalização das trocas não ponha em causa políticas ambiciosas em matéria de clima, integrar plenamente o transporte na problemática comércio-clima, reforçar os instrumentos de compatibilização entre o comércio e o clima e a coerência comércio-clima da UE na perspectiva dos países em desenvolvimento.
Rovana Plumb (S&D), în scris. − Pentru a juca un rol de lider în lupta împotriva schimbărilor climatice, Uniunea Europeană trebuie să consolideze competitivitatea economiei sale prin economisirea de energie și folosirea surselor de energie regenerabile, două sectoare care pot îmbunătăți securitatea sa energetică și care au potențial ridicat în ceea ce privește dezvoltarea industrială, inovarea, amenajarea teritorială și crearea de locuri de muncă.
În același timp, UE trebuie să își schimbe politicile comerciale, fie că acestea sunt bilaterale, regionale sau multilaterale. Aceasta deoarece comerțul cu bunuri și servicii este responsabil pentru aproximativ 20% din emisiile globale de gaze cu efect de seră. Acesta este un proiect dificil. Însă UE a făcut deja primii pași în direcția cea bună în ceea ce priveşte importul ilegal de lemn, biocombustibilii, și emisiile provenite din aviație. Rezultat al numeroaselor discuții desfășurate cu întreprinderi, asociații, reprezentanți sindicali sau cu Comisia, acest raport urmărește să identifice etapele suplimentare care ar permite UE să continue în această direcție.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − La Cumbre de las Naciones Unidas sobre el clima celebrada en Copenhague se saldó con un acuerdo decepcionante que no está en condiciones de limitar el calentamiento del planeta por debajo de 2°C. Del mismo modo, el Acuerdo de Copenhague no es ni global ni vinculante. La UE no es —ni mucho menos— el principal responsable de este fracaso, pero su falta de unidad, su incapacidad para expresarse por unanimidad, su incapacidad para situar los objetivos de reducción de las emisiones y de apoyo a los países en desarrollo a la altura de las recomendaciones de los científicos y de las peticiones del Parlamento Europeo la han convertido a menudo en un ente inaudible e ineficaz. ¿Por qué se dan tantas dificultades? Seguramente no hay una respuesta única, pero una parte significativa del problema se debe a que numerosos países aún no han experimentado a gran escala y siguen dudando de las ventajas económicas, sociales o democráticas de una transformación ecológica de su economía, a pesar de la multiplicación de los estudios y de las experiencias con éxito en materia de transición energética y de una agricultura y un transporte más sostenibles.
Oreste Rossi (EFD), per iscritto. − Siamo fortemente contrari a questa relazione perché non possiamo accettare un atteggiamento strumentale e totalmente contrario agli interessi economici della nostra realtà sociale e produttiva. Pensare che da soli come Europa si possa risolvere il problema dell'emissione di CO2 nell'ambiente é pura utopia. Dopo aver chiesto troppo al vertice di Copenaghen l'anno scorso, non abbiamo imparato la lezione e di nuovo si sta preparando un documento che chiede troppo anche in vista del prossimo vertice sui cambiamenti climatici a Cancun. Non abbiamo dubbi sull'esito se quel testo quando arriverà in aula sarà approvato, farà la stessa fine del precedente, gettato nel cestino. Questa relazione sembra voler fissare i punti per il prossimo documento che sarà predisposto per il vertice sulla lotta ai cambiamenti climatici (COP16).
Relazione Yannick Jadot (A7-0310/2010) e risoluzione RC-B7-0616/2010
Robert Goebbels (S&D), par écrit. – Je ne peux pas suivre la logique à la base des travaux du Parlement européen relatifs au changement climatique. Selon beaucoup de députés, l'Union devrait faire toujours plus en matière de réduction d'émissions: -30 %, -40 %, -50 %, alors que nous n'arrivons pas à mettre en exécution la fameuse stratégie 2020! D'autant que le reste du monde ne prend pas note des gesticulations européennes. À Copenhague, "l'accord' s'est fait entre Américains, Chinois, Indiens, Brésiliens et Africains. L'Union européenne n'était même pas conviée.
À Cancún, il n'y aura pas d'accord "contraignant" sur les fameux certificats CO2 pour la bonne raison que les législateurs des États-Unis, du Canada et d'Australie n'en veulent pas, et que la Chine, l'Inde, le Brésil et d'autres ne se laisseront pas enfermer dans un tel carcan. L'Union européenne devrait investir davantage dans des nouvelles technologies, et non dans des actions qui ne servent que la spéculation financière.
Jean-Luc Bennahmias (ALDE), par écrit. – La responsabilité sociale des entreprises dans les accords internationaux va dans le sens d'une meilleure gouvernance de l'économie mondiale, favorise une mondialisation plus juste, plus sociale, plus humaine et sert le développement durable. À l'heure de la mondialisation, je soutiens cette proposition visant à moraliser les pratiques du commerce international.
Luís Paulo Alves (S&D), por escrito. − A globalização e a crise financeira e social vieram reforçar a exigência de regras mais fortes no que respeita à economia mundial, uma vez que o comércio internacional apresenta-se actualmente apenas a favor dos interesses de alguns actores económicos, que tiraram proveito da liberalização das trocas para exteriorizar parte da sua produção e diversificar a sua cadeia de aprovisionamento a partir de países de baixos custos de produção e com um menor quadro regulamentar.
Deste modo, aceito os princípios propostos neste relatório no sentido de se levar a cabo as trocas comerciais em coerência com os objectivos da União e, em especial, com a sua política externa, o que pode ser conseguido através da implementação da responsabilidade social e ambiental das empresas nas trocas comerciais, de modo a que estas deixem de prosseguir com o incumprimento dos princípios da responsabilidade social, pois esta constitui uma forma de dumping social, o qual deve ser regulamentado, aprovando-se as propostas deste relatório nomeadamente no que concerne aos mecanismos de cooperação judiciária entre a UE e os países parceiros de modo a processar empresas multinacionais por faltas pesadas cometidas por estas no que respeita ao ambiente e aos direitos fundamentais e através da adopção de uma nova iniciativa pela Comissão.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – Depuis la fin de la deuxième guerre mondiale, l’Union européenne a tiré de grands bénéfices de l’ouverture des marchés internationaux. En revanche, nous pouvons regretter que le modèle social européen, qui a accompagné la mondialisation sur le continent, n’ait eu que peu d’écho dans les négociations commerciales internationales. C’est l’objet de la résolution à laquelle j’ai apporté ma voix cette semaine. Par ce texte j’ai souhaité que l’Union prenne une position forte sur la question du dumping social. Il demande ainsi que la notion de responsabilité sociale des entreprises, reconnue par l’OCDE, l’OIT et les Nations Unies, soit intégrée dans le système de préférence généralisé ; que la Commission procède à de nouvelles études d’impact, pour évaluer les effets des accords commerciaux sur les PME européennes ; que ces accords contiennent désormais systématiquement une clause sur la responsabilité sociale des entreprises. De même que dans le domaine du développement durable, l’Union européenne doit affirmer ses convictions en matière de modèle social et en faire un terrain de progrès pour la mondialisation.
Vilija Blinkevičiūtė (S&D), raštu. − Balsavau už šį pranešimą, nes jame išdėstomi Europos Parlamento pasiūlymai, kuriuose numatomos konkrečios priemonės, kaip skatinti įmonių socialinę atsakomybę, įgyvendinant Europos Sąjungos prekybos politiką. Norėčiau atkreipti dėmesį į tai, kad tarptautinė ekonomikos ir finansų krizė visur sukėlė socialinę krizę, o dėl jos padidėjo naujų ir griežtų taisyklių poreikis, kad pasaulio ekonomika būtų geriau valdoma ir nesiplėtotų žmonių sąskaita. Taigi, Europos Sąjungos prekybos politika turi atitikti bendrus ES tikslus ir, visų pirma, jos užsienio politikos tikslus. Be to, labai svarbu, kad Europa užtikrintų, jog jos prekybos politika nepakenktų, bet padėtų ginti jos socialinį modelį ir jos aplinkos politiką.
Sutinku su Europos Parlamento raginimu, kad Europos Komisija turėtų patobulinti savo tvarumo poveikio vertinimo modelį, kadangi turi būti tinkamai atspindimas prekybos derybų ekonominis, socialinis poveikis, poveikis žmogaus teisėms ir aplinkai, įskaitant klimato kaitos sušvelninimo tikslus. Be to, Komisija turėtų imtis tolesnių priemonių, susijusių prekybos susitarimais su ES šalimis partnerėmis, ir prieš pasirašant prekybos susitarimus ir po to atlikti poveikio vertinimo tyrimus, ypač atsižvelgiant į pažeidžiamus sektorius.
Sebastian Valentin Bodu (PPE), în scris. − UE are un rol determinant în eforturile de a crea o nouă guvernanță și, în acest scop, trebuie să promoveze coerența politicilor instituțiilor internaționale. Devine clar că UE trebuie să reflecteze, în cadrul revizuirii strategiei sale comerciale, asupra politicii comerciale pe care dorește să o adopte. Dacă vrea să transmită un mesaj clar împotriva protecționismului, trebuie să se asigure de caracterul loial al comerțului internațional.
Uniunea trebuie să își apere interesele comerciale, respectând propriile norme și valori și asigurând respectarea lor de către alții. Nu trebuie uitat faptul că, în Europa, societățile comerciale sunt supuse respectării stricte a standardelor sociale și de mediu. UE trebuie să poată cere același lucru partenerilor săi comerciali, în special țărilor emergente, și să promoveze cerințe de calitate și de durabilitate, mai ales pentru produsele alimentare care intră pe teritoriul său, în scopul menținerii unui comerț loial și echitabil. Uniunea trebuie să instaureze un dialog cu partenerii săi și să găsească un spațiu comun de transmitere a valorilor sale. Prin acest efort de transparență și de dialog cu privire la noile competențe care i-au fost atribuite, Parlamentul European joacă un rol esențial, având obligația de a da negocierilor un mandat politic și moral.
Maria Da Graça Carvalho (PPE), por escrito. − No seio da globalização económica e do comércio internacional tem havido um aumento da pressão competitiva entre nações que, por vezes, tem conduzido a abusos graves em matéria de direitos humanos e de ambiente. Votei favoravelmente este relatório por o considerar particularmente relevante no intuito de garantir o desenvolvimento de políticas mais sustentáveis que considerem as questões sociais e ambientais, nomeadamente através da promoção da responsabilidade social das empresas.
É fundamental que as actividades das empresas europeias que investem e operem noutros locais sejam conformes com os valores europeus e as normas acordadas a nível internacional. Em particular, este relatório propõe que os futuros acordos comerciais negociados pela União Europeia contenham um capítulo sobre desenvolvimento sustentável que inclua uma cláusula "Responsabilidade Social de Empresas", a qual considero crucial.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Dalla relazione in esame emerge come l'obiettivo consista nel trasmettere ai comportamenti delle imprese quei valori che contraddistinguono l'Unione europea e i suoi antesignani da sempre.
Il fine è pienamente condivisibile, purché tuttavia venga attuato in maniera corretta e non imponga alle nostre imprese degli oneri che ne pregiudichino la competitività, già ristretta da norme spesso rigide in materie quali il diritto del lavoro e gli standard ambientali (materie in cui peraltro nessuno, all'interno degli Stati membri, mette in dubbio i benefici sociali che si accompagnano agli appesantimenti delle strutture di costo).
Ritengo pertanto che sia necessario agire con cautela, poiché non è il momento adatto per imporre oneri che non siano sorretti da un unanime riconoscimento e da una condivisa volontà collettiva.
Marielle De Sarnez (ALDE), par écrit. – Les investissements à l'étranger représentent un enjeu économique très important pour les pays émergents et en développement. Cependant, compte tenu de la faiblesse de la législation sociale et environnementale de ces pays, on peut craindre certains abus en matière de conditions de travail, de violations des droits humains ou d’atteintes à l’environnement. C'est pourquoi le Parlement européen a demandé l’inclusion d’une clause de responsabilité sociale pour les entreprises investissant dans les pays en voie de développement dans le cadre d'accords commerciaux signés par l’Union européenne. Cette clause permettra d’exiger des engagements clairs et vérifiables de ces entreprises, de leurs filiales et de leur chaîne d’approvisionnement concernant l'impact social et environnemental de leur activité. Elle créera également un droit de recours pour les victimes. C'est une bonne réponse pour faire progresser partout dans le monde le niveau d'exigence de protection sociale et environnementale.
Edite Estrela (S&D), por escrito. − Votei favoravelmente este relatório por defender a necessidade de uma nova abordagem regulamentar para o comércio internacional. Estas normas, mais eficazes e bem aplicadas, devem contribuir para o desenvolvimento de políticas mais sustentáveis que tenham verdadeiramente em conta as preocupações sociais e ambientais e não somente o lucro, a qualquer custo, das empresas.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Os princípios que regem a RSE são plenamente reconhecidos no plano internacional, e incidem sobre a expectativa de um comportamento responsável por parte das empresas, o que pressupõe o respeito pelas legislações em vigor, nomeadamente em matéria de fiscalidade, emprego, relações laborais, direitos humanos, ambiente, direitos dos consumidores e ainda o seu envolvimento na luta contra a corrupção. Considero por isso muito positivo que a UE passe a incorporar nos futuros acordos comerciais negociados um capítulo sobre desenvolvimento sustentável que inclua cláusulas RSE.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − A promoção da responsabilidade social das empresas é um objectivo apoiado pela União Europeia. A União deve assegurar que as políticas externas por ela levadas a cabo contribuem efectivamente para o desenvolvimento sustentável e o desenvolvimento social desses países. Deve ainda assegurar que as actividades das empresas europeias, onde quer que invistam e operem, são conformes com os valores europeus e as normas acordadas a nível internacional.
Nos termos do artigo 207.º do Tratado sobre o Funcionamento da União Europeia, a política comercial comum da UE deve ser conduzida "de acordo com os princípios e objectivos da acção externa da União", e nos termos do artigo 3.° deve contribuir, entre outras coisas, para "o desenvolvimento sustentável do planeta, a solidariedade e o respeito mútuo entre os povos, o comércio livre e equitativo, a erradicação da pobreza e a protecção dos direitos humanos, em especial os da criança, bem como para a rigorosa observância e o desenvolvimento do direito internacional, incluindo o respeito dos princípios da Carta das Nações Unidas".
Sylvie Guillaume (S&D), par écrit. – J'ai voté pour le rapport sur la responsabilité sociale des entreprises dans les accords commerciaux. La mondialisation s’est accompagnée d’une compétition intense entre pays qui a conduit à des abus intolérables de la part de nombreuses multinationales dans les pays en développement, en matière de conditions de travail, de violations des droits humains et d’atteintes à l’environnement. Le Parlement demande l’inclusion d’une clause sur la responsabilité sociale des entreprises dans tous les accords de commerce signés par l’Union européenne. Cette clause obligera à une publication régulière de bilans rendant compte de l’impact social et environnemental des activités des entreprises, de leurs filiales et de leur chaîne d’approvisionnement. Le rapport demande l’établissement d’une coopération judiciaire entre l’UE et les États signataires et d’accords de commerce pour garantir un accès effectif à la justice pour les victimes en cas de violation de la législation sociale et environnementale par les multinationales et leurs filiales.
Juozas Imbrasas (EFD), raštu. − Pritariau pranešimui, nes, kaip žinia, tarptautinės prekybos suklestėjimas yra pagrįstas, jei iš tiesų prisideda prie ekonominio vystymosi, užimtumo ir gyvenimo lygio gerėjimo. Tik dėl to prekybos atvėrimas yra vertinimas kaip teigiamas ir priimtinas. Tačiau jis sukelia labai stiprų pasipriešinimą, jei yra vykdomas naikinant darbo vietas arba blogina gyvenimo sąlygas, socialines teises ir aplinką. Prekybos politikos negalima suvesti vien tik į kelių ekonomikos veikėjų tiesioginius interesus. Prekybos liberalizavimas turi labai skirtingų ekonominių ir socialinių padarinių, kuriuos reikia suvaldyti ir kartais kompensuoti, nes vieni dėl liberalizacijos laimi, kiti pralaimi. Tarptautinės prekybos plėtra duoda abipusę naudą tik tada, kai laikomasi tam tikrų sąlygų. Todėl atsiranda poreikis reglamentuoti prekybos atvėrimą, jo sąlygas, jo tempą, kuris paspartėjus globalizacijai jaučiamas dar stipriau. Europa, kaip ir tarptautinė bendruomenė, susiduria su būtinybe įtraukti į tarptautinės prekybos taisykles realias garantijas tvaraus vystymosi ir socialinių teisių srityje. Šis reikalavimas atitinka tiek JT, tiek ES tikslus, taip pat didelius Europos piliečių lūkesčius. Iki šiol praktiškai nebuvo jokio ryšio tarp prekybos ir įmonių socialinės atsakomybės. Prekybos taisyklių susiejimas su įmonių prisiimamais įsipareigojimais socialinės atsakomybės srityje būtų veiksminga priemonė, kuri padėtų pasiekti, kad įmonės geriau elgtųsi ir kad valstybės, pasirašančios prekybos susitarimus su ES, laikytųsi socialinių ir aplinkos standartų.
Elisabeth Köstinger (PPE), schriftlich. − Ich habe für den Bericht gestimmt, da ich der Meinung bin, dass Unternehmen die Handel betreiben eine gewisse Verantwortung gegenüber den Menschen haben, die für sie arbeiten. Erst die Aufnahme von Klauseln für soziale Verantwortung in die Handelsabkommen mit Drittstaaten stellt gleiche Voraussetzungen für die Unternehmen in der EU und in diesen Drittstaaten her und bietet Schutz der Arbeitnehmerinnen und Arbeitnehmer. Bei der Festlegung der Klauseln muss allerdings auf die Verhältnismäßigkeit geachtet werden. Sie müssen ein Gleichgewicht darstellen und dürfen nicht so angesetzt sein, dass sie den Handel so stark behindern, dass dies erst wieder auf die Arbeitnehmerinnen und Arbeitnehmer und in weiterer Folge auch auf die Verbraucherinnen und Verbraucher zurückfällt.
Petru Constantin Luhan (PPE), în scris. − Efectele economice și sociale datorate liberalizării comerțului sunt diferite de la o țară la alta și trebuie să fie ținute sub control în majoritatea cazurilor. Politica comercială comună trebuie să fie în conformitate cu obiectivele generale ale Uniunii Europene și nu trebuie să deservească doar interesele de scurtă durată ale unor operatori economici importanți.
Am votat în favoarea acestui raport deoarece consider că integrarea principiilor referitoare la responsabilitatea socială a întreprinderilor în normele de comerț internațional va oferi Uniunii posibilitatea de a exercita anumite presiuni asupra întreprinderilor și asupra statelor semnatare ale acordurilor comerciale cu Uniunea Europeană pentru garantarea respectării standardelor în materie de muncă. Astfel, ne vom asigura că politicile externe pe care le punem în practică vor contribui efectiv la dezvoltarea socială și economică durabilă, iar întreprinderile vor respecta normele și valorile noastre convenite la nivel internațional.
David Martin (S&D), in writing. − I welcome my colleague Harlem Desir’s report on corporate social responsibility. He considers CSR to be an effective tool for improving competitiveness, skills and training opportunities, occupational safety and the working environment, protecting workers’ rights and the rights of local and indigenous communities, promoting a sustainable environmental policy and encouraging exchanges of good practice at local, national, European and world level. He does, however, make it clear that they cannot supplant labour regulations or general or sectoral collective agreements.
Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), par écrit. – La responsabilité sociale des entreprises peut être de la poudre aux yeux et une manière, en limitant certains abus, de laisser entendre que les autres sont acceptables. Pour autant, elle peut donner un cadre conceptuel et juridique à l'intervention des États sur la production et les conditions sociales et écologiques de celle-ci. Dans cet objectif, j'appuie ce texte.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − Os princípios que regem a legislações em vigor, nomeadamente em matéria de fiscalidade, emprego, relações laborais, direitos humanos, ambiente, direitos dos consumidores e ainda o seu envolvimento na luta contra a corrupção, têm que ser adoptados por todas as empresas que funcionam no comércio internacional. Portanto, a inclusão no futuro deste tipo de cláusulas nos acordos comerciais a negociar é muito importante.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Auch dieser Bericht zielt auf stärkere Reglementierung der Wirtschaft durch die EU ab. Die EU hat aber schon sehr oft bewiesen, dass ihre Beschränkungen weder die Wirtschaft noch die Lebensqualität stärken, sondern eher kontraproduktiv wirken. Glücklicherweise ist sich der Berichterstatter aber dessen bewusst, wie wichtig es für unsere Zukunft ist, der Globalisierung in ihren Auswüchsen einen Riegel vorzuschieben. Er fordert ganz dezidiert, dass der internationale Handel nur soweit liberalisiert werden soll, wie es für alle gesellschaftlichen Schichten nutzbringend ist und solange die Lebensqualität dadurch verbessert wird. Deshalb habe ich mich bei der Abstimmung meiner Stimme enthalten.
Alfredo Pallone (PPE), per iscritto. − Dopo le crisi climatica, energetica e alimentare, quella finanziaria internazionale, che ha comportato ovunque una crisi sociale, non fa che accrescere l'esigenza di regole forti in grado di far sì che l'economia mondiale sia meglio inquadrata e non si sviluppi a danno delle società.
Il commercio internazionale, che è al cuore della globalizzazione, non sfugge a questa esigenza. Per i cittadini, ovunque nel mondo, lo sviluppo del commercio internazionale è infatti giustificato solo nel caso in cui contribuisca allo sviluppo economico, all'occupazione e al miglioramento del tenore di vita. È solo a questa condizione che l'apertura degli scambi è vissuta come positiva e accettata. Essa provoca viceversa fortissime opposizioni allorché avviene distruggendo posti di lavoro o mettendo in discussione le condizioni di vita, i diritti sociali e l'ambiente.
La politica commerciale non può dunque essere ridotta ai soli interessi immediati di alcuni operatori economici. Per l'Europa la politica del commercio deve essere coerente con tutti gli obiettivi dell'Unione, in particolare con quelli della sua politica estera di cui costituisce una delle leve intese a promuovere la concezione di una regolamentazione della globalizzazione.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − A Resolução do Parlamento Europeu sobre a responsabilidade social das empresas nos acordos de comércio internacionais pretende ser um alerta e um passo em frente no caminho de um novo modelo social assente na ética e na responsabilidade no mundo dos negócios. A falência do modelo de Estado social, tal como o conhecemos, obriga à criação de novas realidades e a responsabilidade social das empresas pode ser o motor de um novo paradigma de evolução.
De facto, os desafios globais foram agravados pela crise financeira e pelas respectivas consequências sociais. Os princípios que regem a responsabilidade social das empresas são plenamente reconhecidos no plano internacional, tanto no seio da OCDE e da OIT, como das Nações Unidas.
A promoção da responsabilidade social das empresas é um objectivo da União Europeia ao qual me uno. Neste sentido, sublinho igualmente o meu apoio à criação, no quadro da OMC, de um comité «Comércio e Trabalho Digno», onde possam ser debatidas, entre outras, as questões das normas laborais, nomeadamente no que se refere à contratação de crianças, e da responsabilidade social das empresas em articulação com o comércio internacional.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Con esta Resolución, el PE constata que los retos mundiales se han visto agravados por la crisis financiera y sus consecuencias sociales, y han suscitado debates mundiales sobre la necesidad de un nuevo enfoque regulador y las cuestiones en materia de gobernanza en la economía mundial, incluido el comercio internacional; opina que las nuevas normas, más eficaces y mejor ejecutadas, deberían contribuir al desarrollo de unas políticas más sostenibles, que tengan realmente en cuenta las preocupaciones sociales y medioambientales; y constata que la mundialización ha aumentado la presión competitiva entre los países por atraer a los inversores extranjeros y la competencia entre las empresas, lo que a veces ha llevado a los gobiernos a tolerar graves abusos en materia de derechos humanos y sociales, así como importantes daños al medio ambiente, para atraer el comercio y las inversiones.
Sophie Auconie (PPE), par écrit. – Dans le grand œuvre du marché intérieur que l’Union européenne poursuit depuis sa création, la réglementation en matière de concurrence constitue un pilier. Loin de vouloir favoriser les grands groupes, la politique de la concurrence vise au contraire à protéger les petits opérateurs contre les pratiques qui distordent la concurrence. Les accords que les entreprises passent entre elles, pour par exemple favoriser des programmes de recherche, peuvent cacher une entente destinée à éliminer un concurrent. Au contraire, le dynamisme de l’économie européenne tient pour partie à cette capacité de coopération. La Commission européenne mène par conséquent une politique pragmatique. Elle établit régulièrement des catégories d’accords qui doivent échapper à la rigueur des règles de concurrence car ils s’avèrent in fine bénéfiques. À l’heure de renouveler ces règlements, la Commission européenne a mené un gros travail de concertation. Dans l’ensemble, le projet de réglementation tient compte des positions du Parlement européen et va dans le sens de ses conceptions en la matière. J'ai donc voté en faveur de ce texte.
Zigmantas Balčytis (S&D), raštu. − Šiuo metu abu taikomi bendrosios išimties reglamentai, specializacijos (Komisijos reglamentas (EB) Nr. 2658/2000) ir mokslinių tyrimų ir technologijų plėtros (Komisijos reglamentas (EB) Nr. 2659/2000), baigs galioti 2010 m. gruodžio 31 d. Komisija ketina priimti du naujus bendrosios išimties reglamentus, kurie pakeis ankstesniuosius, ir tam tikras gaires tam, kad suinteresuotiesiems subjektams padėtų analizuoti ir suprasti, ar jų bendradarbiavimo susitarimai suderinami su konkurencijos taisyklėmis. Šiuo metu yra naujų taisyklių, kurias suformulavo Komisija ir Europos Teisingumo Teismo teisminė praktika ir kurias reikia kodifikuoti. Palaikiau šią rezoliuciją, ypač Europos Parlamento siekį subjektams užtikrinti teisinį aiškumą. Manau, kad ES kurdama gaires turėtų atsižvelgti į ES nacionalinių konkurencijos institucijų ir kitų pasaulio šalių konkurencijos institucijų patirtį. Manau, kad būtų naudinga pradėti tarptautines derybas dėl konkurencijos taisyklių suvienodinimo pasauliniu mastu, nes šiandien daugeliui susitarimų ir praktikų taikomi skirtingi konkurenciniai režimai, kurie neleidžia subjektams konkuruoti rinkoje vienodomis sąlygomis.
Lara Comi (PPE), per iscritto. − Una sana economia di mercato non può prescindere da un monitoraggio continuo e costante sullo stato della concorrenza al proprio interno. Tuttavia tale controllo non può assumere i contorni ideologici di un insieme di parametri che valgano per tutti. E' opportuno infatti esaminare caso per caso la situazione di ogni nicchia di mercato, al fine di compiere un'equa valutazione in ordine al rispetto di quei principi che, applicati meccanicamente, finirebbero per generare situazioni paradossali e anti-economiche. Va pertanto apprezzato il tentativo della Commissione di tenere sotto controllo la cooperazione orizzontale negli accordi di specializzazione e in quelli di ricerca e sviluppo, due settori alquanto delicati e le cui peculiarità giustificano il trattamento riservato di cui sono oggetto.
Diogo Feio (PPE), por escrito. − Os acordos horizontais entre empresas, admitidos ao abrigo das disposições legais, são formas de colaboração empresarial muitas vezes essenciais para dar origem a vantagens económicas significativas que acabam, em última análise, por beneficiar o mercado e os consumidores. São, normalmente, actividades de cooperação que não implicam qualquer coordenação do comportamento concorrencial das partes no mercado, pelo que não têm efeitos na concorrência, mas que promovem ganhos que, de outra maneira, não seriam possíveis. Por essa razão, encontram-se isentos da aplicação do artigo 101.º n.º 1 do TFUE. Isto é particularmente relevante para os acordos de especialização e para os acordos de investigação e desenvolvimento, previstos nos Regulamentos (CE) n.º 2659/2000 e n.º 2658/2000, que agora a Comissão se propõe rever. Numa altura em que a Europa precisa de investimento em I&D e deve apostar na inovação, é fundamental que se criem as condições legais necessárias à criação das necessárias sinergias entre empresas que actuam no mercado, no respeito pelas leis da concorrência.
José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. − De acordo com os artigos 101°, n°s 1 e 3, 103°, n° 1, e 105°, nº 3, do Tratado sobre o Funcionamento da União Europeia, são permitidas formas de colaboração horizontal entre empresas desde que esses acordos contribuam para melhorar a produção ou a distribuição dos produtos ou para promover o progresso técnico ou económico e que haja ganhos para os consumidores. Votei favoravelmente este relatório por concordar que, dadas as mudanças legislativas significativas desde a adopção dos regulamentos e das orientações horizontais e a subsequente experiência que a Comissão tem ganho com a aplicação destas regras, se impõe a codificação de um novo conjunto de regras emanado da Comissão que tenha em conta a jurisprudência do Tribunal Europeu de Justiça nesta matéria.
Juozas Imbrasas (EFD), raštu. − Pritariau pasiūlymui, nes dėl horizontaliųjų susitarimų paprastai kyla daugiau konkurencijos problemų nei dėl vertikaliųjų susitarimų, todėl džiugu, kad Komisija laikosi griežtesnio požiūrio dėl rinkos dalies ribos nustatymo horizontaliųjų susitarimų atvejais. Taip pat yra laikomasi nuomonės, kad vis dėlto nederėtų didinti reguliavimo sistemos sudėtingumo.
David Martin (S&D), in writing. − I voted for this report. I welcome the fact that the Commission has opened two different public consultations in connection with the review of the competition rules applicable to horizontal cooperation agreements. The resolution stresses the importance of listening to and considering as much as possible in the decision-making process the views of the stakeholders in order to achieve a realistic and balanced regulatory framework.
Nuno Melo (PPE), por escrito. − A revisão das regras aplicáveis aos acordos de cooperação horizontal entre empresas é muito importante para incrementar a colaboração empresarial, nomeadamente ao nível do I&D, ajudando assim a criar sinergias para um maior desenvolvimento em todas as áreas de cooperação. Temos que ter, no entanto, em atenção que este tipo de cooperação não tenha como desígnio o desrespeito pelas regras sãs da concorrência.
Andreas Mölzer (NI), schriftlich. − Vereinbarungen über horizontale Zusammenarbeit können erhebliche wirtschaftliche Vorteile erbringen. So teilen Konkurrenten das Risiko, es werden Kosten gespart, Investitionen, Know-how und Produktqualität verbessern sich und die Vielfalt sowie Innovationen lassen sich schneller umsetzen. Auf der anderen Seite können Vereinbarungen über eine horizontale Zusammenarbeit den Wettbewerb verringern, wenn die Wettbewerber die Preise festsetzen, Ausgänge fixieren, die Aufteilung der Märkte forcieren. Daher wären klare Vereinbarungen zu begrüßen, die eine Stabilität gewährleisten können. Ich enthalte mich meiner Stimme, da einige Punkte noch nicht deutlich genug ausformuliert sind.
Maria do Céu Patrão Neves (PPE), por escrito. − Votei favoravelmente a resolução sobre a revisão das regras de concorrência em matéria de cooperação horizontal em que se dá conta da actuação da Comissão, nomeadamente da transparência na actuação com o Parlamento Europeu e da forma aberta com que se iniciou este processo de revisão procurando ouvir todas as partes interessadas.
Sempre que se revê uma legislação deve ponderar-se a segurança jurídica pelo que, na linha da resolução, considero fundamental que, uma vez aprovado o novo quadro regulamentar definitivo, se elabore uma síntese e novas perguntas frequentes para explicar em detalhe este quadro a todos os intervenientes no mercado. Partilho da preocupação do PE em que seja considerado um quadro regulamentar integrado que preveja a protecção dos direitos de propriedade intelectual. Os direitos de propriedade intelectual contribuem de forma decisiva para a inovação pelo que o seu respeito é fundamental.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), por escrito. − Con esta Resolución, el PE celebra que la Comisión haya convocado dos consultas públicas distintas respecto a la revisión de las normas de competencia aplicables a los acuerdos de cooperación horizontal; subraya la importancia de escuchar y examinar en la mayor medida posible, en el proceso de toma de decisiones, los puntos de vista de las partes interesadas con objeto de lograr un marco regulador realista y equilibrado; y pide a la Comisión que indique claramente, al final del proceso de revisión, cómo ha tenido en cuenta las contribuciones de las partes interesadas.
(La seduta, sospesa alle 13.20, è ripresa alle 15.00)