Pełne sprawozdanie z obrad

Poniedziałek, 13 grudnia 2010 r. - Strasburg

15. Jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych

  Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku dziennego są jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych.

  Teresa Jiménez-Becerril Barrio (PPE) – (ES) Panie Przewodniczący! W ubiegłym miesiącu zorganizowałam w Parlamencie wysłuchanie poświęcone ofiarom terroryzmu, w którym uczestniczył Przewodniczący Parlamentu oraz rozliczni posłowie z Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów).

Ofiary zwróciły się do nas jako do swoich przedstawicieli w Europie o zagwarantowanie im prawa do sprawiedliwości, które zostało już wielokrotnie podeptane w ich własnych krajach, takich jak Hiszpania, w której rząd Rodrígueza Zapatero nie przestaje okłamywać Hiszpanów w sprawie procesu negocjacyjnego z grupą terrorystów, która do tej pory nie złożyła broni.

A to dlatego, że tak poważne incydenty jak ostrzeżenie przekazane w Bar Faisán, kiedy to uprzedzono terrorystów o szykowanym wobec nich aresztowaniu, do dzisiaj nie zostały dogłębnie zbadane.

Demokratyczne rządy nie mogą odwracać się plecami do ofiar terroryzmu; to przecież one zapłaciły najwyższą cenę w walce o wolność.

Parlament musi naciskać na przestrzeganie europejskiej karty, w której uznaje się usankcjonowane prawnie żądania ofiar, takie jak niepodejmowanie negocjacji z terrorystami i dopilnowanie, aby winni odbyli w więzieniu pełny wymiar kary.

  Ádám Kósa (PPE) – (HU) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! W ostatnim roboczym tygodniu tego roku chciałbym przedstawić państwu podsumowanie moich doświadczeń z administracją Parlamentu Europejskiego. Zgodnie z opinią Europejskiego Rzecznika Spraw Obywatelskich z 6 grudnia chciałbym powiedzieć, że zespół i personel Parlamentu Europejskiego zasługują na pochwałę za wykonaną pracę na rzecz promowania równych szans, a w szczególności poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych. Mam nadzieję, że w przyszłości w tych kwestiach nie będzie już odwrotu. Chciałbym w tym miejscu podziękować trzem osobom. Na początek, mając na uwadze działania dostosowawcze, chciałbym podziękować pani Erice Landi i panu Pierre’owi Debaty, kierownikom działu szkoleń. Dziękuję także pani Rosie Brignone, szefowej działu ds. równych szans i różnorodności, za zorganizowanie w Parlamencie Europejskim zatrudnienia dla 61 osób niepełnosprawnych. Przedmiotowy program może dać im pracę przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego wsparcia. Chciałbym prosić Pana Przewodniczącego Buzka o dalsze poświęcanie tym programom uwagi w imię przyszłości Unii Europejskiej.

  Csaba Sógor (PPE) – (HU) Panie Przewodniczący! Fakt, że rumuńska laureatka nagrody dziennikarskiej „European Year Journalist Award 2010” przyznawanej przez Komisję Europejską jest członkiem węgierskiej społeczności narodowej w Rumunii, napełnia mnie satysfakcją. Zdobywczyni nagrody zdobyła uznanie Komisji za sprawą raportu napisanego w języku węgierskim, będącym jej językiem ojczystym. Język węgierski nie jest w Rumunii językiem urzędowym, lecz dla społeczności węgierskiej liczącej półtora miliona osób żyjących w tym kraju jest to język, w którym dowiadują się o wydarzeniach rozgrywających się w otaczającym świecie. Jestem wdzięczny Komisji, iż uznała, że nadesłanie na konkurs publikacji nie zredagowanej w języku urzędowym danego kraju nie może dyskwalifikować jej autora. Mam również wrażenie, że czegoś nam brakuje, skoro społeczności narodowe, które nie mówią żadnym z urzędowych języków UE – jak Katalończycy, Baskowie, Korsykanie, i jeszcze szereg innych – nie miały możliwości wzięcia udziału w konkursie, choć ich społeczności poinformowano o tym w ich własnym języku. Najwyższy czas, aby we wszystkich decyzjach Komisji brać pod uwagę rzeczywistość europejską, wielojęzyczność oraz koegzystencję kulturową.

  Antonio Masip Hidalgo (S&D) – (ES) Panie Przewodniczący! Przypadki aresztowań terrorystów pod rządami premiera Rodrígueza Zapatero w oczywisty sposób pokazują, że oskarżenia wysunięte dziś przeciwko rządowi hiszpańskiemu są dalece niespójne.

Przechodząc jednak do mojego tematu: w tym roku obchodzimy stulecie urodzin poety Miguela Hernándeza, którego śmierć w hiszpańskiej wojnie domowej stanowiła niepowetowaną stratę i którego niezwykły głos płynie z głębi serc ludzkich. Pasterz „kóz i smutków”, był rówieśnikiem Nerudy i Aleixandre’a, laureatów Nagrody Nobla.

Na tym forum, które powinno być forum wolności, tolerancji, pokoju i kultury, czytam: „Jestem otwartym oknem, które słucha / przez które widać mroki życia. / Lecz w walce jawi się płomień słońca, / który zawsze przezwycięży cień”.

W tych mrocznych czasach starajmy się trwać w nadziei na promień światła poety, który zawsze przezwycięży ciemność, ciemność tych czasów i czasów, które nadejdą. Parafrazując Miguela Hernándeza, „musimy mówić o wielu rzeczach” lub czerpiąc z poezji Césara Vallejo, cytowanej w ubiegłym tygodniu przez Vargasa Llosę, „Bracia, wiele jest do zrobienia” w tej naszej Europie...

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

  Daciana Octavia Sârbu (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Komisja Europejska opublikowała w ubiegłym tygodniu sprawozdanie dotyczące wdrożenia strategii odżywiania i otyłości przyjętej w 2007 roku. W przedmiotowym sprawozdaniu naświetlono nie tylko konkretne działania w walce z niezdrowymi sposobami odżywania się i otyłością w Unii Europejskiej, lecz również fakt, że wiele spośród celów przewidzianych w strategii nie zostało osiągniętych. W ramach strategii przewidywano, że przedsiębiorstwa będą szerzyć i wspierać edukację żywieniową wśród dzieci. Na szczeblu UE uczyniono jednak zbyt mało, aby wyjść tym przedsiębiorstwom naprzeciw. I tak na przykład europejski program „Owoce w szkole” zawiera wprawdzie elementy edukacyjne, lecz jest kierowany do ograniczonej liczby dzieci. I mimo że wywiera pozytywny wpływ, mamy wrażenie, że jest dość ograniczony.

Kolejną ważną sprawą są reklamy żywności adresowane do dzieci. W 2007 roku Komisja sformułowała kodeksy postępowania regulujące wprowadzanie na rynek produktów spożywczych przeznaczonych dla dzieci. Niestety w niektórych państwach członkowskich do dziś stosuje się reklamy niezdrowych środków spożywczych adresowane bezpośrednio do dzieci, jak również skrajnie różne interpretacje wytycznych dotyczących kodeksu postępowania.

  Ivo Vajgl (ALDE) – (SL) Panie Przewodniczący! Chciałbym, abyśmy z uwagą odnieśli się dziś tu, na tej sali Parlamentu Europejskiego, do ostrzeżenia w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, które 26 czołowych mężów stanów Unii Europejskiej zakomunikowało globalnej społeczności.

Mówię o osobistościach, z których każda cieszy się międzynarodowym autorytetem i może tym samym przyciągać szerokie zainteresowanie. Uważam, że powinniśmy tu, w Parlamencie, poświęcić szczególną uwagę brzmieniu tego ostrzeżenia, w którym wzywa się nas do podwojenia wysiłków na rzecz umocnienia działań pokojowych w regionie, a także, w razie konieczności, do wykazania większej stanowczości w kwestii skłonienia państwa izraelskiego do podjęcia negocjacji i zagwarantowania pokoju nie tylko w przedmiotowym regionie, ale i dla samego państwa Izrael i jego obywateli.

  Michail Tremopoulos (Verts/ALE) – (EL) Panie Przewodniczący! Europejski mechanizm wsparcia nakłada na Komisję dodatkowe zobowiązania do obrony europejskiej praworządności. Jednak z zaskoczeniem stwierdziłem, że jest dokładnie na odwrót. Jestem w posiadaniu pisemnej odpowiedzi komisarza Rehna, dotyczącej memorandum zawartego z Grecją. Pan komisarz osobiście złożył podpis pod tą odpowiedzią, w której stwierdza się, że inicjatywa i odpowiedzialność za warunki leżą wyłącznie po stronie greckiego rządu. Mam także inną pisemną odpowiedź komisarza Almunii, w której stwierdza się ponad wszelką wątpliwość, że pan komisarz nie uważa za konieczne przekazania nam informacji dotyczących sprawowania przez Parlament kontroli, o co wnioskowaliśmy.

Komisja wydaje się celowo tworzyć dla szeregu krajów szare strefy w odniesieniu do stosowania europejskiej praworządności i europejskiej polityki w różnych dziedzinach. Demokratyczna kontrola spychana jest na margines, jako że w kwestii podstawowych środków krajowe rządy chowają się za Komisję i Trójkę, zaś Komisja odsyła takie sprawy do rządów krajowych. Toteż Komisja przeistacza się ze strażniczki traktatów w strażniczkę nieformalnego stanu wyjątkowego, który osobiście milcząco ogłosiła. W tak trudnym momencie uruchomienie mechanizmu wsparcia nie może oznaczać wyłączenia europejskich rządów prawa.

  Georgios Toussas (GUE/NGL) – (EL) Panie Przewodniczący! Wymierzona przeciwko najniższym warstwom społeczeństwa polityka Unii Europejskiej, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i burżuazyjnych rządów państw członkowskich rozwinęła się do rozmiarów wojny o podstawowe prawa socjalne, prawa do pracy i płacy, o które klasa pracująca długo i mozolnie walczyła.

Masowe bezrobocie, ubóstwo, likwidacja zbiorowych układów pracy na szczeblu krajowym, drastyczne cięcia wynagrodzeń i emerytur, podwyższenie wieku emerytalnego, likwidacja uciążliwych i niezdrowych zawodów, podwyższenie stawek VAT, ograniczanie dochodów szeregowych pracowników w sektorze prywatnym i publicznym o 25 %, wyprzedaż publicznych korporacji, eskalacja autokracji oraz barbarzyński ucisk klasy pracującej i oddolnych ruchów obywatelskich... Typowe przykłady to stosowanie odrażających środków w postaci polityki przymusowego wcielania do wojska bezrobotnych marynarzy w Grecji, wprowadzenie stanu wyjątkowego kosztem bezrobotnych kontrolerów ruchu lotniczego w Hiszpanii, przypadki pobicia uczniów i studentów w Anglii oraz ogólne kwestionowanie podstawowych swobód szeregowych obywateli

W tym samym czasie byliśmy świadkami wprowadzenia pakietu subwencji i wręcz obraźliwych ulg podatkowych...

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

  Nikolaos Salavrakos (EFD) – (EL) Panie Przewodniczący! Dobiega końca trudny rok – trudny dla ludzkości i dla Europy – który wystawił na próbę jej wspólną walutę i spójność. Zaprojektowano i wdrożono nowe instytucje, których celem ma być obrona wspólnej waluty i wsparcie dwóch krajów o całkowicie różnych gospodarkach, czyli Grecji i Irlandii. Uważam, że my wszyscy, w tym zwłaszcza przywódcy europejscy, wiele nauczyliśmy się z tego kryzysu i że obecnie panuje wśród nas większe poczucie solidarności. Ufam, że tak właśnie jest. Wierzę, że zostaną podjęte właściwe kroki w celu utrzymania w 2011 roku spójności społecznej i że uda się uniknąć ekstremalnych zjawisk powodowanych radykalnymi ograniczeniami budżetowymi. Muszę podkreślić, że w Stanach Zjednoczonych stosowana jest wręcz odwrotna polityka gospodarcza. Musimy zrozumieć, że należy podjąć działania w strefie euro w celu stworzenia warunków dla stopniowego uzdrowienia sytuacji na rynkach w Grecji, Irlandii i Portugalii oraz w celu uniknięcia podobnych problemów w Hiszpanii.

  Csanád Szegedi (NI) – (HU) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! W ciągu ostatnich sześciu miesięcy węgierski rząd większościowy, cieszący się poparciem dwóch trzecich parlamentu, wszczął ofensywę przeciwko demokratycznym instytucjom. W toku tego procesu zlikwidowano dotychczasowy organ nadzorczy środków przekazu utworzony na zasadzie parytetu i powołano w jego miejsce nowy, który składa się z delegatów partii rządzącej. Przyjęta niedawno na Węgrzech ustawa medialna umożliwia również rządowi cenzurowanie wybranych stron internetowych, jeżeli rząd uzna to za konieczne, nawet z wykorzystaniem chińskiego modelu cenzury. Przewodnicząca urzędu nadzoru środków przekazu, Annamária Szalai, z dumą obwieściła ten fakt w jednym z wywiadów. Jako przykład podała najpopularniejszy prawicowy portal informacyjny, http://www.kuruc.info" , który dzięki możliwej w Internecie anonimowości przodował w ujawnianiu naruszeń prawa popełnionych przez poprzedni rząd. Apeluję do Parlamentu Europejskiego i Komisji o nakłonienie partii Fidesz, aby możliwie jak najszybciej położyła kres antydemokratycznym procesom, które toczą się obecnie na Węgrzech. Jedyne, co obecnie pozostało węgierskiej opozycji, to potęga opinii publicznej, a teraz zamierzają pozbawić nas także i tego.

  Barbara Matera (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Upłynął ponad miesiąc od dnia, kiedy Asia Bibi, katolicka wieśniaczka z Pakistanu, została skazana za bluźnierstwo.

Nie wolno nam zapominać, jak ważna jest ochrona nienaruszalnych praw człowieka, do których zaliczamy w naszej karcie praw swobodę wypowiedzi.

W krajach takich, jak Pakistan, oskarżenie o bluźnierstwo doprowadziło w ciągu ostatnich 10 lat do śmierci 46 osób, stanowiąc pożywkę dla narastającej nietolerancji religijnej i w dalszej konsekwencji islamskiego fundamentalizmu. W wyniku oskarżeń o bluźnierstwo wszystkie te osoby zostały zamordowane poza murami więzienia lub znaleziono je martwe w więzieniu. Życie Asii Bibi jest zagrożone, gdyż może je utracić nie tylko z mocy pakistańskiego prawa, ale także z rąk fanatyków. Tym samym pakistańskie prawo stanowi pożywkę dla atmosfery prześladowań i niesprawiedliwego pozbawiania życia.

Podsumowując, nalegam, aby cała międzynarodowa społeczność skierowała do Pakistanu zdecydowany apel o usunięcie z pakistańskiego kodeksu karnego przepisów dotyczących bluźnierstw oraz zapewnienie, aby wszystkie osoby oskarżone o przestępstwa, które to oskarżenia ograniczają wolność wypowiedzi, zostały jak najszybciej zwolnione.

  Mariya Nedelcheva (PPE) – (BG) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Dzisiaj przypada data ogłoszenia deklaracji podpisanej przeze mnie oraz czworo kolegów, w której apelujemy o sprawiedliwy rozdział dopłat do rolnictwa w starych i nowych państwach członkowskich po roku 2013. Zgodnie z aktualną wspólną polityką rolną wszyscy rolnicy w Unii Europejskiej muszą wywiązać się z tych samych zobowiązań, które pociągają za sobą kosztowne inwestycje. I choć rolników wiążą takie same zobowiązania, to jednak uprawnienia ich nie są równe. Dlatego uważam, że od roku 2013 system płatności bezpośrednich musi gwarantować sprawiedliwe traktowanie wszystkich rolników w całej Unii Europejskiej. Musimy skończyć z modelem historycznym, zdefiniować wspólne kryteria i uwzględnić specyficzne potrzeby rolnictwa w poszczególnych regionach. Ponadto musimy także skonstruować system umożliwiający przenoszenie funduszy z filaru drugiego do pierwszego, aby w nowych państwach członkowskich większa część producentów rolnych mogła korzystać ze środków i z narzędzi wsparcia. Pora, by skończyć ze sposobem, w jaki WPR oddziela stare państwa członkowskie od nowych, i mam szczerą nadzieję, że wszyscy Państwo udzielą poparcia tej sprawie.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE) – (PT) Panie Przewodniczący! Trąba powietrzna, która nawiedziła w ubiegły wtorek Portugalię, wyrządziła ogromne szkody w regionie Tomaru. Niestety tego rodzaju klęski żywiołowe pojawiają się coraz częściej. Jest rzeczą ważną, aby stworzyć mechanizmy kryzysowe, które umożliwią szybką interwencję w celu niesienia pomocy poszkodowanej ludności.

Niezwykle ważna jest w tym miejscu rola UE, która dysponuje mechanizmami i instrumentami, takimi jak Fundusz Solidarności, których celem jest reagowanie na tego typu problemy. Decydujące znaczenie ma jednak to, aby tego rodzaju mechanizmy uruchamiać i stosować w szybki, elastyczny i prosty sposób. Dlatego apeluję do Komisji i Rady o uelastycznienie Funduszu Solidarności, tak aby można było z niego odpowiednio szybko skorzystać zarówno w tym przypadku, jak i w innych podobnych sytuacjach.

  George Sabin Cutaş (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! W okresie poprzedzającym przystąpienie Rumunii do Unii Europejskiej Komisja Europejska bacznie monitorowała sytuację dotyczącą międzynarodowych adopcji i zaleciła zaprzestanie tego rodzaju działań w wyniku ujawnienia nadużyć towarzyszących praktykom adopcyjnym. W 2009 roku, w kontekście konferencji organizowanej przez Komisję Europejską i Radę Europy, poświęconej wyzwaniom związanym z procedurami adopcyjnymi w Europie, skierowałem jednak do komisarza Jacquesa Barrota pismo, które miało służyć zwróceniu uwagi na reperkusje towarzyszące ponownemu otwarciu międzynarodowego rynku adopcyjnego. Zaapelowałem także do Komisji Europejskiej o spójność działań.

Jak wynika z dochodzenia przeprowadzonego przez jedną z rumuńskich gazet, stoimy wobec sytuacji, w której istnieje możliwość nadużycia przez Komisję Europejską przysługujących jej uprawnień poprzez narzucenie nam wniosku mającego ponoć wynikać z oficjalnego sprawozdania z konferencji, w którym zaleca się powołanie Europejskiej Agencji ds. Adopcji. Uważam, że angażowanie się strażniczki traktatów europejskich w fałszowanie urzędowego dokumentu zaszkodzi wizerunkowi Unii Europejskiej. Dlatego oczekuję jasnej, przemyślanej reakcji ze strony Komisji Europejskiej, która pozwoli usunąć znak zapytania, jaki zawisł nad jej pionem.

  Gianni Pittella (S&D) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Od ponad miesiąca grupa 250 osób, w tym 80 Erytrejczyków, jest przetrzymywana przez przemytników na egipskiej pustyni Synaj. Część tej grupy zawrócono uprzednio od wybrzeży niektórych państw europejskich. Porywacze domagają się 8 tysięcy dolarów za uwolnienie uwięzionych, poddając ich tymczasem najbardziej skandalicznym formom molestowania i deprywacji. Wiadomo, że sześć osób zmarło i krążą pogłoski o pobieraniu narządów w celu sprzedaży na czarnym rynku.

Pora, aby społeczność międzynarodowa i Unia Europejska powiedziały „dość!”. Pora też, aby zacząć mówić wprost o zagwarantowaniu prawa do azylu w dowolnym wybranym miejscu. I pora także, aby niektóre rządy raz jeszcze przemyślały swoje iluzoryczne strategie polityki w zakresie powrotów. Wnioskował o to sam papież, podobnie jak rozliczne fundacje, stowarzyszenia i politycy.

Apelujemy do Pana, Panie Przewodniczący, oraz do pani komisarz Ashton, o podjęcie natychmiastowych działań w celu przerwania tego ciężkiego doświadczenia.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D) – (HU) Panie Przewodniczący! Z początkiem stycznia Węgry jako trzecie z kolei państwo członkowskie przejmą przechodnie przewodnictwo w UE. Dla Węgier będzie to wielki test i wyzwanie. Moment ten zbiegnie się z inauguracją zarządzania gospodarczego UE, pierwszym semestrem finansowym oraz wprowadzeniem poprawki do traktatu lizbońskiego w celu ustanowienia stałego mechanizmu zarządzania kryzysowego. Mamy nadzieję, że negocjacje przedakcesyjne z Chorwacją zostaną zakończone i że Rumunia oraz Bułgaria staną się częścią strefy Schengen. Demokratyczne partie Węgier, z wyjątkiem skrajnej prawicy, pragną w klimacie zgody i współpracy zapewnić powodzenie węgierskiej prezydencji. Obecny Parlament winien też jednak odnieść się do sprzeczności wynikającej z faktu, że w sytuacji, w której węgierska prezydencja powinna stać na straży przestrzegania podstawowych swobód w UE, obecny rząd na Węgrzech nakłada surowe ograniczenia na demokrację, swobodę wypowiedzi i prawa związków zawodowych. Mam nadzieję, że węgierski rząd zachowa się w Europie inaczej niż we własnym domu.

  Kristiina Ojuland (ALDE) – Panie Przewodniczący! Jednym z zagadnień poruszonych w ubiegłym tygodniu na szczycie UE i Rosji w Brukseli była praworządność w Rosyjskiej Federacji.

Pragnę przypomnieć, że 15 grudnia rano zostanie ogłoszony werdykt w drugim procesie przeciwko Michaiłowi Chodorkowskiemu i Płatonowi Lebiediewowi.

Członkowie międzynarodowej społeczności, w tym także UE, bardzo dokładnie śledzili przebieg procesu, i jestem przekonana, że wynik rozprawy pozwoli nam wyciągnąć szereg konkretnych wniosków dotyczących praworządności w Rosji. Jako że kolejne posiedzenie Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Rosja odbędzie się w bieżącym tygodniu w Strasburgu, mam nadzieję na poruszenie tej kwestii z kolegami z rosyjskiej Dumy Państwowej i Rady Federacji, i chciałabym zachęcić koleżanki i kolegów z Parlamentu, aby uczynili to samo.

  Pat the Cope Gallagher (ALDE) – (GA) Panie Przewodniczący! Unia Europejska odegrała istotną rolę we wspieraniu pojednania i procesu pokojowego w Irlandii Północnej i regionach przygranicznych tego kraju. Od 1994 roku Unia Europejska zainwestowała w sumie 1,3 miliona euro w trzy programy PEACE. Poczynając od roku 1989, Unia zasiliła Fundusz na rzecz Irlandii łączną kwotą 349 milionów euro. Ze środków Międzynarodowego Funduszu na rzecz Irlandii skorzystało w Irlandii ponad 6 tysięcy projektów.

Dzięki wsparciu ze środków UE społeczności zamieszkujące Irlandię Północną i region przygraniczny miały szansę skorzystać z możliwości wynikających z procesu pokojowego. Budowanie pokoju i pojednania jest procesem długofalowym i jestem głęboko przekonany, że pomoc w ramach programu Peace III oraz Międzynarodowego Funduszu na rzecz Irlandii należy kontynuować. Z zadowoleniem przyjmuję kroki podjęte niedawno przez USA, przy wsparciu władz Wielkiej Brytanii i Irlandii, których celem ma być zbadanie możliwości kontynuowania programu IFI po roku 2010 w ograniczony i ukierunkowany sposób. Podsumowując, nieprzerwane wspieranie programu pokojowego jest zdecydowanie sprawą podstawowej wagi.

  Oriol Junqueras Vies (Verts/ALE) – (ES) Panie Przewodniczący! W dyrektywie „Telewizja bez granic” z 1989 roku zapisano, że państwom członkowskim nie wolno zakłócać odbioru programów audiowizualnych nadawanych w innych państwach członkowskich.

Przegląd przedmiotowej dyrektywy w 2007 roku pozwolił umocnić ten cel i dostosować go do nowych technologii i zmian w strukturze rynku produktów audiowizualnych. Granica Katalonii Północnej wciąż funkcjonuje jednak jako granica kulturowa i lingwistyczna, naruszając tym samym przedmiotowe dyrektywy. Ujmując rzecz bardziej konkretnie, w dążeniu do ochrony w kategoriach technicznych, radio i telewizja w Katalonii są systematycznie wykluczane z zakresu nadawania regulowanego przepisami.

Dlatego europejskie instytucje powinny pilnować przestrzegania własnych dyrektyw, zaś nadawcy o uprawnieniach transgranicznych powinni móc oferować swoje usługi wszystkim członkom społeczności językowej i kulturowej, jeżeli dana społeczność, jak to ma miejsce w przypadku Katalonii, wykracza zasięgiem poza granice pojedynczego państwa.

Dziękuję bardzo.

  Bairbre de Brún (GUE/NGL) – (GA) Panie Przewodniczący! Z zadowoleniem przyjmuję uzgodnienia przyjęte na konferencji COP 16 w Cancún. Nie powinniśmy się jednak łudzić, że jesteśmy już tam, gdzie powinniśmy być. Teraz trzeba wytyczyć cele, które będą bardziej zdecydowane, czytelniejsze i wiążące.

Praca wykonana w Cancún powinna posłużyć rządom za fundament dalszych prac zmierzających do osiągnięcia w przyszłym roku w Południowej Afryce ambitnego, wiążącego porozumienia. Musimy także działać w naszych ojczystych krajach.

Konieczne jest niezwłoczne porozumienie w sprawie zmniejszenia emisji CO2 w Europie o co najmniej 30 % – nie tylko przez wzgląd na porozumienie międzynarodowe, ale i w imię naszych własnych interesów – abyśmy już od dziś mogli być konkurencyjni.

Europa musi zagwarantować, że będziemy zużywać energię w znacznie bardziej efektywny sposób. Nie udało nam się tego osiągnąć, kiedy postawiliśmy sobie za cel zwiększenie efektywności energetycznej o 20%, który to cel nie był prawnie wiążący. Teraz trzeba to zmienić.

  Slavi Binev (NI) – (BG) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Chciałbym zwrócić Państwa uwagę na problemy mogące dotknąć bułgarskich przewoźników, którzy zostaną pozbawieni poważnej części dochodów, jeżeli zezwolimy na nałożenie dodatkowych opłat związanych z zanieczyszczeniem powietrza, emisją hałasu i innych. Sektor ten pogrążony jest w kryzysie, toteż zwiększenie wspomnianych opłat grozi nie tylko nasileniem kryzysu, ale i pozbawieniem tej branży możliwości odnowy parku. Jako obywatel Bułgarii nie zgadzam się z obliczeniami wykonanymi przez Komisję, która nie wzięła pod uwagę znaczących różnic w położeniu terytoriów poszczególnych państw członkowskich. Bułgaria położona jest na peryferiach Unii Europejskiej, zatem dodatkowe opłaty, o których mowa, najsilniej uderzą w przewoźników bułgarskich. Jeśli spojrzymy na wyniki badań, to zauważymy, że wszystkie te scenariusze narażą bułgarską gospodarkę na straty.

Drogie Koleżanki i Koledzy Posłowie! Mam nadzieję, że Parlament Europejski okaże polityczną wolę i z jej pomocą zapobiegnie pogłębieniu się problemów dotykających kraje położone na granicach Unii Europejskiej.

  Nadezhda Neynsky (PPE) – (BG) Panie Przewodniczący! Kilka dni temu Przewodniczący Barroso przestrzegał Europę przed narastającą falą populizmu i nacjonalizmu. Zaapelował do przywódców politycznych o zwalczanie manipulacji wykorzystujących ludzkie lęki i irracjonalne argumenty, które jego zdaniem przyczyniły się w wielu krajach do rozwoju populizmu. Oświadczenie pana Przewodniczącego skłoniło mnie do zwrócenia uwagi na zagrożenia dla demokracji w byłych krajach komunistycznych. To właśnie tam, bardziej niż gdziekolwiek indziej, przywódcy europejscy muszą być bezkompromisowi wobec wszelkich prób podważenia prawa do prywatnej własności. Jednym z przykładów jest częściowa nacjonalizacja składek wpłacanych osobiście przez obywateli do profesjonalnych funduszy emerytalnych i transfer tych składek do państwowych systemów ubezpieczeń społecznych. Europa musi też stać na straży prawa do swobodnego wyboru i zapobiegać wszelkim próbom jego podważenia. Europejscy przywódcy powinni nade wszystko zająć bezkompromisowe stanowisko wobec wszelkich prób manipulowania opinią publiczną, wszechobecnego stosowania specjalistycznych urządzeń nadzoru oraz oficjalnego ujawniania tajnych informacji w celu wywierania nacisku na obywateli i podważania praw człowieka.

  Jim Higgins (PPE) – (GA) Panie Przewodniczący! Sprawa jest bardzo ważna. Oczywiście istnieje wielka różnica pomiędzy zyskiem, jaki wypracowują rolnicy, i zyskiem osiąganym przez sieci supermarketów.

W moim ojczystym kraju w sektorze mleczarskim zatrudnionych jest przeszło 22 tysiące osób. Rynek mleczarski w samej tylko Irlandii wart jest miliard euro rocznie. Moim zdaniem działania Unii Europejskiej na rzecz pomocy rolnikom są niewystarczające. I nie mówię tu o dotacjach, bo dotacje są w porządku.

Wiele aspektów rynku funkcjonuje źle. Na przykład rolnicy powinni otrzymywać zapłatę za swoje produkty w ciągu 30 dni. Lecz nigdy tak nie jest. Ponadto, kiedy supermarkety sprzedają mleko po obniżonej cenie, to rolnicy płacą za to ze swoich kieszeni.

Jestem rozczarowany faktem, że nikt nie zajmie się tymi problemami. Musimy podejmować znacznie więcej działań na rzecz ochrony rolników przed potęgą supermarketów.

  Ioan Enciu (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Prawa podstawowe stanowią fundamentalne zasady Unii Europejskiej. I podstawowym obowiązkiem wszystkich instytucji europejskich jest monitorowanie przestrzegania przedmiotowych praw.

W Rumunii, będącej państwem członkowskim Unii Europejskiej, jesteśmy obecnie świadkami poważnego naruszania praw podstawowych. Po doprowadzeniu państwa do bankructwa w dziedzinie gospodarczej i społecznej rząd rumuński wdraża obecnie absurdalne środki, będące poważnym naruszeniem podstawowych praw uznawanych w Unii Europejskiej – jak prawo do emerytury, prawa związkowe, prawo do wynagrodzenia i prawa młodych matek. Dodam jeszcze, że w Rumunii toczą się obecnie przygotowania do zmiany przepisów regulujących ochronę i promowanie praw osób niepełnosprawnych. Przyjęcie projektu ustawy wniesionego przez rumuński rząd jeszcze bardziej utrudni życie osób niepełnosprawnych, czyniąc ich zależnymi od państwa, zamiast zwiększać nad nimi ochronę i wspierać integrację ze społeczeństwem. Będzie to miało dalekosiężne i krzywdzące skutki dla interesów i godności osób niepełnosprawnych.

  Alexander Mirsky (S&D) – (LV) Panie Przewodniczący! Chciałbym zapytać Państwa o znaczenie terminu „pilot oblatywacz”. Otóż jest to pilot, który testuje statek powietrzny w trakcie lotu. Kim zatem będzie „pasażer oblatywacz”? Oto pojęcie wynalezione niedawno przez łotewskie linie lotnicze airBaltic. Szkoda jedynie, że linie lotnicze airBaltic nie poinformowały pasażerów, że biorą oni udział w testach. Przypuśćmy, że airBaltic usadza swoich pasażerów w samolocie, a kiedy są już w powietrzu, okazuje się, że samolot ma problemy techniczne, w wyniku których wykonuje awaryjne lądowanie. Uważam, że samolot należy przygotowywać przed lotem, a nie w trakcie lotu, zwłaszcza, kiedy przewozi pasażerów.

Linie lotnicze airBaltic odnotowały w ostatnim czasie bardzo dużą liczbę awaryjnych sytuacji. Chciałbym zwrócić zarówno uwagę koleżanek i kolegów posłów, jak i Komisji Europejskiej, na problem bezpieczeństwa lotniczego. Niefrasobliwe podejście do sprawy może przynieść tragiczne konsekwencje. Dziękuję.

  Charles Goerens (ALDE) – (FR) Panie Przewodniczący! Już dwukrotnie otrzymałem informację, że pytanie ustne dotyczące referendum w sprawie przyszłości Sudanu Południowego nie zostanie umieszczone w porządku prac.

Pragnę Państwu przypomnieć, że zgodnie z kompleksowym porozumieniem pokojowym z 2005 roku Sudan Południowy może z upływem 5-letniego okresu zdecydować w drodze głosowania, czy chce pozostać częścią państwa sudańskiego, czy nie.

Referendum zaplanowano na 9 stycznia. Szereg nierozwiązanych kwestii, a mianowicie układanie list wyborczych, uzgodnienie różnic dotyczących przebiegu granicy między Północą a Południem, nie mówiąc o środkach bezpieczeństwa, które trzeba będzie podjąć, jeżeli zajdzie taka konieczność – wszystkie te sprawy powinny były stać się przedmiotem dyskusji w tym Parlamencie.

Jeżeli będziemy odkładać tę debatę w nieskończoność, sami pozbawimy się prawa do nadawania biegowi wydarzeń politycznego impetu. Taki jest mój punkt widzenia. Nie przestaję wierzyć, że rozsądniej byłoby starać się zapobiegać sytuacjom konfliktowym niż stać bezczynnie i czekać, aż nastąpi erupcja tragedii.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Z najnowszych danych Eurostatu wynika, że Portugalia jest jednym z krajów o najwyższym poziomie braku bezpieczeństwa zatrudnienia: 22 % pracowników zajmuje niepewne miejsca pracy, podczas kiedy średnia w Unii Europejskiej wynosi 13,5 %.

Problem ten najsilniej dotyka kobiet i młodych ludzi. Ponad 23 % osób w wieku poniżej 25 lat nie ma zatrudnienia, zaś ułamek społeczeństwa dotkniętego ubóstwem osiągnął w Portugalii 18 %. Liczba ta w coraz większym stopniu obejmuje ubogich pracowników, których zarobki są zbyt niskie, aby mogli uchronić się od ubóstwa.

Jak zatem należy rozumieć tę niemożliwą do przyjęcia presję, jaką Komisja wywiera na portugalski rząd, domagając się zmian w prawie pracy, które jeszcze bardziej ułatwią zwalnianie pracowników? A tu przecież potrzeba większego wsparcia dla tworzenia miejsc pracy gwarantujących prawa i przyzwoite wynagrodzenie.

  Miguel Portas (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Pomimo bardzo oszczędnych budżetów, pomimo zaangażowania Międzynarodowego Funduszu Walutowego, pomimo Funduszu Stabilizacyjnego i pomimo mechanizmu koordynacji gospodarczej opartego na systemie kar, atak na euro trwa nadal w postaci spekulacyjnego ataku na suwerenne zadłużenie szeregu krajów.

Należy uznać fakt, że błąd może tkwić jedynie w podjętych decyzjach politycznych. Za każdym razem, kiedy pani kanclerz Merkel i pan prezydent Sarkozy w swych oficjalnych wypowiedziach uciekają się do spekulacji, spekulanci natychmiast im dziękują i spekulują w analogiczny sposób. Jest rzeczą oczywistą, że zawsze kiedy politycy mówią „nie”, w tym zwłaszcza euroobligacjom, spekulanci im dziękują, z wdzięczności za dobrą cenę. Ceną za takie spekulacje jest podział Europy.

Jest to Europa, w której brakuje solidarności, i zarazem Europa, w której państwa peryferyjne spychane są coraz bardziej na margines. Panie Przewodniczący, to się musi zmienić.

  Hans-Peter Martin (NI) – (DE) Panie Przewodniczący! Zawsze byłem orędownikiem euro, lecz teraz jego przyszłość jest zagrożona. Szefom europejskich rządów brakuje odwagi, by wreszcie przestać rzucać dobre pieniądze w miejsce złych. Czas skończyć z mówieniem: odsuńmy ten problem jeszcze na kilka lat. Musimy za to z odwagą i odpowiedzialnością zabrać się do redukowania długów. Tylko wówczas można będzie pociągnąć banki do odpowiedzialności. Uderzy to także w nas, zwykłych ludzi – poprzez nasze fundusze emerytalne i ubezpieczenia na życie. Lecz jeśli o to chodzi, lepiej przeciąć ten wrzód już teraz, zamiast męczyć się z nim w nieskończoność. Tu właśnie kryje się wielki problem. W tym kontekście chciałbym zaapelować do wszystkich Koleżanek i Kolegów Posłów, aby włączyli się w inicjatywy Komisji Gospodarczej i Monetarnej, szczególnie te dotyczące financewatch.org, abyśmy w przyszłości umieli przyjąć właściwą linię postępowania wobec banków, a także wobec lobbystów, którzy niestety wciąż nadają tutaj ton, i abyśmy potrafili uzyskiwać naprawdę niezależne informacje.

  Cătălin Sorin Ivan (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Przystąpienie Bułgarii i Rumunii do strefy Schengen ma fundamentalne znaczenie dla stabilności wschodniej granicy UE. Po drugie, co może być równie istotne, stanowi naturalny krok po uzyskaniu przez oba te kraje w 2007 roku statusu pełnoprawnych państw członkowskich Unii Europejskiej.

U podstaw takiej decyzji muszą jednak leżeć praktyczne względy natury technicznej, a nie sentymenty czy też namiętności. Są w Unii Europejskiej partie rządzące, które uważają, że wygrają tym sposobem pewne wyborcze argumenty, jeżeli będą sprzeciwiać się takiej decyzji i zrzucać odpowiedzialność na Rumunię i Bułgarię, powołując się na fakt, jakim są problemy z integracją Romów na szczeblu UE.

Z drugiej strony, jeżeli wynik raportu będzie korzystny, zaś inspekcja przeprowadzona niedawno w tych państwach członkowskich wykaże, że są one odpowiednio przygotowane do przystąpienia do strefy Schengen, to powiedziałbym, że jest rzeczą niezwykle ważną, abyśmy kontynuowali dotychczasowe wsparcie, tym bardziej że wystawiliśmy im pozytywną ocenę nie tak dawno temu.

  Marisa Matias (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Po kolejnej konferencji poświęconej zmianom klimatu sądzę, że chcąc ocenić sytuację uczciwie, możemy jedynie powiedzieć, że była ona lepsza od konferencji w Kopenhadze, ponieważ udało się osiągnąć pewne rezultaty oraz uzyskać pewien postęp. Była to lepsza konferencja, ponieważ udało się wypracować kompromis, po raz kolejny pod patronatem Narodów Zjednoczonych. Była to lepsza konferencja, ponieważ Unia Europejska po konferencji w Cancún umocniła swoją pozycję, a sam proces był dalece bardziej przejrzysty niż w przypadku konferencji poprzedniej. Nie może nam to jednak wystarczać za pocieszenie i trzeba przyznać, że to wciąż bardzo niewiele.

Istnieje zatem podstawa nieustannej pracy, niemniej musimy uznać, że chociaż jest to zjawisko pozytywne, to jednak opiera się głównie na obietnicach. Rządy powinny pójść w swych działaniach zdecydowanie dalej, aby uczynić zadość potrzebom społeczeństwa i stawić czoła wymaganiom związanym z realnym kryzysem, któremu towarzyszą realne ofiary. Bardzo się cieszę, że już jutro zajmiemy się tym tematem w szczegółach. Upamiętnianie Powszechnej deklaracji praw człowieka na niewiele się zda, jeżeli nadal będziemy lekceważyć te prawa. Powinniśmy już wiedzieć, że rynek wszystkiego nie rozwiąże i że nadszedł czas, aby na pierwszy plan wysunąć ludzi.

  Rui Tavares (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Kilka dni temu członek Izby Reprezentantów, Ron Paul, postawił na forum Kongresu Stanów Zjednoczonych kluczowe pytanie: jeżeli wojna zaczyna się od kłamstwa, to czy ważniejsze jest, aby to zataić, czy też należy pozwolić społeczeństwu poznać prawdę? Podzielam obawy naszego kolegi posła po drugiej stronie Atlantyku w kwestii WikiLeaks. Są bowiem tajemnice, które są usprawiedliwione i konieczne. Problem rodzi się wtedy, gdy tajemnice, zamiast pozostać wyjątkiem, stają się regułą. I tak w ciągu ostatnich lat obserwowaliśmy rozwój kultury zatajania, która się jedynie pogłębia, umożliwiając obchodzenie demokratycznych kontroli, i która dziś zaciekle broni swoich przywilejów, jak można się było przekonać, obserwując reakcje niektórych rządów i firm na przypadek WikiLeaks.

W następstwie nacisków politycznych Amazon, Visa, MasterCard, a nawet pewien szwajcarski bank – ci, którzy mieli wcześniej układy z WikiLeaks, wycofali się z tych układów. Francuski minister zażądał, aby Francja nie zezwoliła na działanie tej strony internetowej na francuskim terytorium. Panie i Panowie! Nie ma najmniejszych podstaw prawnych, które uzasadniałyby takie naciski. Zaufanie działa zawsze w dwie strony, toteż rządy mogą jedynie wówczas domagać się zaufania publicznego, jeżeli same są gotowe zaufać społeczeństwu.

  Philip Claeys (NI) – (NL) Panie Przewodniczący! Mija dzisiaj dokładnie sześć miesięcy od dnia wyborów do parlamentu federalnego w Belgii. Chciałbym na to zwrócić uwagę, gdyż nigdy wcześniej nie byliśmy w sytuacji, w której prezydencję w UE sprawowałby przez całe sześć miesięcy rząd tymczasowy.

Nie ma tu dziś wśród nas politycznej reprezentacji Rady. To nieco niefortunna sytuacja, ponieważ ten surrealistyczny stan rzeczy jest czymś, o czym warto wspomnieć. Ten sztuczny twór, jakim jest Belgia, dzisiaj tak samo nie poddaje się rządzeniu, jak sześć miesięcy temu, i nic na to nie można poradzić, ponieważ zarówno Flandria, jak i Walonia stopniowo przeistoczyły się w dwa różne państwa o całkowicie odmiennych kulturach politycznych i społeczno-gospodarczych.

Panie Przewodniczący! Belgia utknęła w totalnym impasie – tak wielkim, że lepiej, aby Unia Europejska przygotowała się zawczasu na pojawienie się dwóch nowych państwa członkowskich: Flandrii i Walonii.

  Corina Creţu (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Poprawki wprowadzone ostatnio do kodeksu pracy w Rumunii jeszcze bardziej pogorszą sytuację pracowników, którzy już i tak boleśnie odczuli skutki recesji. Okres wypowiedzenia obowiązujący pracowników, którzy złożyli rezygnację, jak również okresy próbne zostaną wydłużone, co oznacza, że można będzie zakończyć umowę o pracę bez wypowiedzenia w trakcie lub pod koniec takiego okresu, w toku którego można kolejno zatrudnić na tym samym stanowisku więcej niż trzech pracowników. Jednak najbardziej perfidny środek, stanowiący rażącą kpinę z podstawowych praw człowieka, zmierza do zawieszenia w majestacie prawa indywidualnej umowy o pracę pracownika, jeżeli ten bierze udział w strajku.

Pragnę jedynie zaprotestować przeciwko próbie przekształcania pracowników w niewolników ich przełożonych. Chciałabym też zaapelować do europejskich sił politycznych i instytucji, aby wkroczyły do gry i zahamowały upadek statusu pracowników w Rumunii.

  Przewodniczący – To wyczerpuje punkt obrad.

PRZEWODNICZY: LIBOR ROUČEK
Wiceprzewodniczący