Indiċi 
 Preċedenti 
 Li jmiss 
 Test sħiħ 
Proċedura : 2010/0802(COD)
Ċiklu ta' ħajja waqt sessjoni
Ċiklu relatat mad-dokument : A7-0354/2010

Testi mressqa :

A7-0354/2010

Dibattiti :

PV 14/12/2010 - 6
CRE 14/12/2010 - 6

Votazzjonijiet :

PV 14/12/2010 - 9.19
CRE 14/12/2010 - 9.19
Spjegazzjoni tal-votazzjoni
Spjegazzjoni tal-votazzjoni

Testi adottati :

P7_TA(2010)0470

Rapporti verbatim tad-dibattiti
It-Tlieta, 14 ta' Diċembru 2010 - Strasburgu Edizzjoni riveduta

6. L-Ordni Ewropea ta' Protezzjoni (dibattitu)
Vidjow tat-taħditiet
PV
MPphoto
 

  Presidente. − L'ordine del giorno reca la relazione di Teresa Jiménez-Becerril Barrio e Carmen Romero López, a nome della commissione per i diritti della donna e l'uguaglianza di genere, sul progetto di direttiva del Parlamento europeo e del Consiglio sull'ordine di protezione europeo (00002/2010 - C7-0006/2010 - 2010/0802(COD) (A7-0354/2010).

 
  
MPphoto
 

  Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Ponente. − Señor Presidente, hoy es un día importante para todas las víctimas porque hoy votaremos la orden europea de protección de víctimas, que representa un importante paso en los derechos de estas, que son injustamente las grandes olvidadas, resultando paradójico que los agresores tengan muchas veces más derechos y se hable más de los derechos de los agresores que de los de sus víctimas.

Hoy este Parlamento honrará a todas las víctimas, recordando a quienes crean que las fronteras les servirán de coartada para perseguir a sus víctimas que esta orden de protección europea protegerá, desde hoy en adelante, a todas las víctimas por igual en la Unión Europea.

Para alcanzar este objetivo y avanzar en este espacio de libertad y seguridad que se indicó en el Programa de Estocolmo empezamos a trabajar hace más de un año y hoy podemos decir con cierto orgullo que, aunque el camino no ha sido fácil —porque esta orden ha encontrado en muchos momentos la incomprensión de muchos que han dudado de su efectividad, de su claridad—, lo hemos conseguido.

Debo decir que, tras los «trílogos» con la Presidencia belga y en muchas conversaciones que hemos tenido con la Comisión, hemos conseguido un texto que complacía a casi todos los grupos políticos, por lo que este informe se aprobó con una amplísima mayoría y sin ningún voto en contra en la votación conjunta de las Comisiones LIBE y FEMM.

Espero hoy que este Parlamento refleje la decisión de estas comisiones y de quienes hemos llevado adelante este informe aprobado con una amplísima mayoría, ya que esto enviaría un claro mensaje al Consejo acerca de lo que quieren los ciudadanos, que no es otra cosa que vivir en un espacio de seguridad y libertad, estar protegidos, y que una víctima que tenga una orden de alejamiento en su país contra su agresor no tenga que iniciar otro proceso judicial al trasladarse a otro.

Tenemos la obligación de facilitar el acceso a la justicia a los ciudadanos europeos y, con más motivo, a las víctimas, que son las más vulnerables. La protección de todas las víctimas, sin excepción, ha sido mi faro durante el desarrollo de este informe. Por ello, quise incluir a las víctimas del terrorismo, las víctimas de la trata de seres humanos, del crimen organizado, de los crímenes de honor, así como un capítulo especial para los menores, que son las víctimas más vulnerables y nunca pensamos cómo protegerlos.

Aunque esta orden protegerá a todas las víctimas, serán las mujeres que sufren violencia doméstica las que más aprovecharán este instrumento de cooperación judicial, ya que sus agresores no podrán moverse impunemente por Europa y sabrán que serán perseguidos igual que en el país en el que agredieron a su pareja.

Por lo tanto, este Parlamento debe hoy lanzar un claro mensaje al Consejo sobre cuál es nuestra voluntad. Por eso, nosotros votaremos con la mirada puesta en las víctimas, con la mirada puesta en quienes sufren, en quienes necesitan que les protejamos, en quienes tienen miedo y tienen la necesidad de vivir en libertad y esperanza.

No vamos a renunciar a un objetivo tan justo y necesario —que apoya la mayoría de los ciudadanos— porque haya algunos que tienen miedo, que nunca se atreven a dar ese paso más allá. Tenemos que ser valientes, los países tienen que ser valientes, y yo espero que el voto de hoy sea mayoritario y favorable y sirva para animar a aquellos que aún dudan de que este instrumento abrirá una puerta en favor de las víctimas y que en un futuro próximo la Comisión presentará una amplia legislación a favor de los derechos de las víctima, para la cual tiene todo mi apoyo y seguro que tendrá el apoyo de este Parlamento.

Repito, este pequeño gran paso que es la orden europea de protección de víctimas vendrá a mejorar la protección de todas las víctimas, evitando nuevos delitos y aliviando las consecuencias de los ya cometidos.

Tenemos hoy la obligación de eliminar los obstáculos que hasta ahora han impedido una protección real en toda Europa. Hoy con nuestro voto tenemos la posibilidad de salvar vidas y es lo que vamos a hacer y, de verdad, deberíamos estar orgullosos de hacerlo.

 
  
MPphoto
 

  Carmen Romero López , Ponente. – Señor Presidente, esta propuesta de Directiva que hoy traemos al Pleno para alejar a los agresores que persiguen a sus víctimas hasta asesinarlas, donde quiera que éstas se refugien, es un mensaje claro que el Parlamento tiene que mandar a la sociedad europea y al Consejo.

No vamos a quedarnos inermes ante los crímenes que, día a día, se repiten en los países europeos todavía en la oscuridad y en las tinieblas de los hogares y se quedan también, después, en las tinieblas de las estadísticas, como si la ley del más fuerte fuera la única que primara en el corazón de la convivencia, mientras que pretendemos darle vigencia a nuestra Carta de Derechos Fundamentales que aprobamos en el Tratado de Lisboa.

¿No se les ocurrió a los constituyentes, cuando redactaron el título 1, que la amenaza a la integridad física y a la dignidad pudiera venir no sólo de las instituciones públicas y del Estado, sino disfrazada de afecto? Para el 25 % de las mujeres europeas que hoy sufren algún tipo de violencia, las torturas tienen nombres privados: defenderse de este acoso no les permite ser ciudadanas.

Según las ONG, más de 2 500 mujeres mueren cada año en la Unión Europa sin que nos hayamos preguntado si esos crímenes se pueden prevenir y evitar. Por eso, las mujeres europeas hemos saludado la iniciativa de los Estados miembros y de la Presidencia española de traer al Parlamento una orden europea de protección.

Estamos haciendo un espacio europeo de seguridad: la orden europea de arresto impide que cualquiera de nuestros países sea refugio de delincuentes. Creamos el clima de confianza mutuo; con la orden de protección estamos haciendo un espacio de justicia y libertad, porque las víctimas de estos delitos pueden ser acogidas en cualquier país sin tener que sufrir otro procedimiento, como ha dicho la coponente Teresa Jiménez-Becerril.

Señorías, estamos hablando de un «terrorismo privado» –es así como se denomina ya a este delito continuado de agresión que se esconde en la intimidad– y estamos hablando de medidas cautelares de distinto origen. No todos los países tienen ni van a tener las mismas tradiciones jurídicas: por más que avancemos, un instrumento capaz de contemplar nuestra diversidad es y será necesario. Los servicios jurídicos del Consejo lo han visto así; los servicios jurídicos del Parlamento, también. ¿Dónde tenemos la resistencia? No está, señorías, en la complejidad de nuestra justicia, que va a seguir existiendo.

El Derecho no es un instrumento para crear conflictos, sino para resolverlos –esto han pensado los gobiernos conservadores que, con buen criterio, han apoyado la iniciativa–. Si estuviéramos hablando de garantías y de derechos fundamentales cuando hablamos de terrorismo, ¿cómo podríamos haber puesto en marcha acuerdos internacionales si no es porque hablamos de seguridad? ¿ Y es que 2 500 mujeres al año no son un problema de seguridad para Europa?

No es la primera vez en la historia que el Derecho se enfrenta a un desafío. Por eso, lamentamos la posición de la Comisión a lo largo del procedimiento, porque no podemos hablar de base jurídica cuando estamos hablando de voluntad política. No invoquemos el Derecho cuando nos conviene.

Este texto es el fruto de un acuerdo. Las mejoras que hemos incorporado sobre el derecho a la información, a la traducción, a las garantías procesales, han tenido en cuenta que este es un instrumento de reconocimiento, y el Parlamento ha decidido que es prioridad que los Estados miembros pongan los datos que existen sobre la mesa y los saquen a la luz.

Nos hemos dejado en el tintero los derechos de las víctimas a la asistencia psicológica, el apoyo jurídico. Seguiremos luchando por ello y esperemos que se incluya en el próximo paquete relativo a las víctimas.

Queremos agradecer a la Presidencia belga el esfuerzo que ha hecho, así como a todos los ponentes «en la sombra» y a nuestro equipo. Queremos lanzar hoy con esta votación un mensaje al Consejo: «Esta es la voluntad del Parlamento; ahora le toca a él asumir su responsabilidad». No afrontaremos la prevención si algunos Estados miembros creen que no tenemos el problema porque no tenemos los datos.

Ahora es el Consejo el que va a decidir si Europa se implica de verdad en la lucha contra la violencia y en la defensa de los derechos fundamentales.

 
  
MPphoto
 

  Viviane Reding, Vice-President of the Commission. − Mr President, the protection of citizens, in practice mostly women, subjected to or at risk of violence is very high on the agenda of all the institutions working on this subject at the moment.

It is important that it be on the agenda because we share the same objective: providing protection for victims in the best possible conditions across the borders of the EU. That is also why I have supported the aim of this protection from the outset, and that is the reason why I am preparing the ambitious package on victims’ rights to be adopted in spring 2011.

I am fully aware of the work of the co-rapporteurs, Ms Jiménez-Becerril Barrio and Ms Romero López, and of both the Committee on Women’s Rights and Gender Equality and the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs, who have added a lot of value to the ongoing work in order to improve the protection of victims. I look at some of the proposals you have made: for instance, that victims do not have to bear the costs, that they receive translation and interpretation services or that delays in the recognition procedures are reduced. I am ready to work on an effective and legally sound mechanism designed to help victims benefit from civil law protection measures across the European Union.

We have been working on the procedural rights for persons who are accused. The corollary of this is that we work on the rights of persons who have been victims, because we very often speak about the accused in court proceedings but forget that there has been a victim, so we have to ‘re-put’ the victim at the centre of attention.

That is why the Commission’s future victims package will build on and develop the excellent work undertaken by the Spanish Presidency, the Belgian Presidency, the Council and, of course, the European Parliament. All this work is very important. It will be put together so that when the victims package is on the table it will be comprehensive, it will be complete and it will make a real difference to all victims – be they women, children or men, although most are women and children – to enable us to quickly come up with concrete measures which are applicable and do not create legal uncertainty. Thank you for this work. It is going to be taken into consideration when we prepare the victims package.

 
  
MPphoto
 

  Monica Luisa Macovei, în numele grupului PPE. – În Spania, aproximativ 8 000 de românce au beneficiat în acest an, în calitate de victime, de ordine de protecţie valabile pe teritoriul Spaniei. Ele trebuie extinse şi la România sau la alte state membre în care ele călătoresc.

Conform unor estimări neoficiale, în Europa, circa 100 000 de femei beneficiază de ordine de protecţie valabile în statul care le-a emis. Proiectul de directivă schimbă caracterul limitat, teritorial al măsurilor de protecţie. Se introduce instrumentul prin care un ordin de protecţie emis într-un stat membru va fi recunoscut în statele membre în care victima călătoreşte, pentru ca spaţiul de libertate, securitate şi justiţie să fie real, iar victimele violenţelor ori alte victime să trăiască şi să călătorească fără teamă.

Voinţa Parlamentului este pentru o protecţie extinsă a victimelor. De aceea, după această directivă, cerem Comisiei şi aşteptăm de la Comisie ca pasul următor să fie protecţia extinsă a victimelor în acest spaţiu comun de justiţie şi securitate şi aşteptăm cu nerăbdare şi atenţie pachetul din primăvara anului 2011.

În final, aş vrea să spun încă o dată că grupul PPE susţine protecţia victimelor, susţine acest proiect de directivă şi susţine protecţia extinsă a victimelor.

 
  
MPphoto
 

  Silvia Costa, a nome del gruppo S&D. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, con questa proposta di direttiva – per la quale ringrazio molto le relatrici con le quali ho lavorato come relatore ombra – il Parlamento condivide e amplia la proposta del Consiglio volta a tutelare in tutti i 27 Stati membri le persone sottoposte a forme di persecuzione o a gravi e reiterate minacce da parte di persone note e già individuate, spesso ex fidanzati o ex mariti o conviventi, che ne mettono a repentaglio l'integrità fisica, la dignità, la libertà personale o l'integrità sessuale.

Sono infatti in aumento le violenze e le uccisioni prevalentemente di donne le cui minacce, le cui denunce sono state spesso sottovalutate dalle forze dell'ordine e dalla stessa magistratura, ma attualmente gli ordini di protezione e le misure contro l'aggressore valgono solo nello Stato di emissione. Gentile Commissaria Reding, questa misura in fase approvazione non sarà forse perfetta, ma colma un vuoto legislativo!

Del resto, nella costruzione dello Spazio di libertà, sicurezza e giustizia europeo si è sempre proceduto in modo empirico, talora con necessarie forzature. Riteniamo infatti questa iniziativa importante perché consentirà ai cittadini dell'Unione, uomini e donne, e a tutti i residenti in Europa di muoversi liberamente attraverso le frontiere portando con sé i propri diritti di persona e i diritti alla propria protezione e sicurezza, come recitato dall'articolo 3 del trattato di Lisbona, che noi del gruppo S&D avremmo voluto come base giuridica per dare un senso più coerente all'impianto della proposta.

Con l'istituzione dell'OPE si garantisce alla persona protetta di essere tutelata anche negli altri Stati membri, attraverso una procedura veloce e gratuita. Ciascuno Stato membro deve individuare un'autorità competente incaricata di informare le vittime dei loro diritti, promuovere campagne, raccogliere statistiche analitiche e informare la persona al momento dell'emanazione dell'ordine di protezione nazionale. Inoltre, si dà un forte impulso alla costruzione dello Spazio giuridico europeo e all'attuazione della libertà di circolazione, ma si applica anche per la prima volta la procedura d'iniziativa legislativa in codecisione tra Consiglio e Parlamento.

Mi auguro che il Consiglio voglia confermare questo impegno e spero che la Commissione, pur mostrando particolare attenzione al prossimo pacchetto "Sicurezza per le vittime", non perda questa occasione specifica per dare una risposta oggi alla gravissima situazione dimostrata anche dalle statistiche europee e nazionali. Questo potrebbe portare tra l'altro a un'importante convergenza legislativa fra gli Stati membri.

Suggerisco dunque di evitare rinvii, assumendo un impegno specifico su questa che è una particolare specie di tutela delle vittime.

 
  
MPphoto
 

  Izaskun Bilbao Barandica, en nombre del Grupo ALDE. – Señor Presidente, deseo que la orden europea de protección sea especialmente útil para prevenir la violencia contra las mujeres y que sirva de prólogo útil a la propuesta que prepara la Comisión para que dispongamos de un instrumento similar para todo tipo de delitos.

Lamento que el trámite de este proyecto haya sido tan difícil y complejo, pese a que todos y todas compartíamos el objetivo central del texto.

Me hubiese gustado, además, que esta orden incorporase dos cuestiones. Por una parte, el registro europeo de órdenes de protección, con las correspondientes garantías para la intimidad, para evitar de esa manera la burocracia a las y los beneficiarios y conseguir la inmediatez en la aplicación de las órdenes. Además, esto abarata los trámites que deben realizar las autoridades competentes y, por último, facilita una estadística homogénea y permanentemente actualizada.

En segundo lugar, creo que deberíamos haber hecho un esfuerzo para explorar colaboraciones en esta materia con países terceros, especialmente si atendemos a lo que dicen las estadísticas sobre el origen de las víctimas y sus posibles cambios de residencia.

El incipiente Servicio Europeo de Acción Exterior ha perdido de esta manera la oportunidad de presentarse en público con una misión como esta, que entiende la ciudadanía y que resuelve problemas reales a todas las ciudadanías europeas en el momento actual.

Quiero agradecer a las ponentes todo su trabajo y espero que la Comisaria Reding se muestre sensible con esta iniciativa.

 
  
MPphoto
 

  Raül Romeva i Rueda, en nombre del Grupo Verts/ALE. – Señor Presidente, yo creo que en el Parlamento Europeo tenemos que ser muy conscientes y actuar con la responsabilidad del mandato que se nos ha otorgado y este mandato nos dice claramente que debemos proteger a las mujeres víctimas de violencia y poner coto a los victimarios, también a escala europea.

Se trata de combatir, como se ha dicho, un terrorismo social, el de la violencia machista. No debemos quedarnos por tanto en las estadísticas ni en los recovecos legales. Hablamos de justicia, de derechos básicos, de vida y muerte, de defender a quienes deben ser defendidas frente a los agresores y, sobre todo, de no tener que lamentar cada año que 2 500 mujeres sean víctimas de esta dejadez legal en la que estamos todas y todos inmersos.

Todas y todos somos conscientes de las dificultades legales, de que este es un ejercicio innovador en la dinámica interinstitucional post-Lisboa. Sin embargo, estas dificultades no deben ser en ningún caso una excusa para no avanzar. La protección y la prevención de los derechos de estas mujeres que han sido o pueden ser víctimas de violencia y de asesinatos no pueden ser sometidas a ciertos legalismos. Se trata de adoptar la voluntad política que requiere la urgencia y la importancia del caso.

Es importante hacer bien las cosas, por descontado, pero sobre todo es fundamental hacerlas, y esta es, para mí, la visión fundamental que en este texto que ―espero― vamos a aprobar podamos mandar tanto al Consejo como a la Comisión. Es necesario entender que no podemos en ningún caso paralizar las iniciativas porque hay dificultades técnicas que no hemos sabido solventar antes.

Y es aquí donde yo quiero agradecer el trabajo hecho por las dos ponentes y por las Presidencias, tanto la española como la belga, para seguir avanzando, trabajando y superando esa lacra que es, insisto, la violencia machista.

 
  
MPphoto
 

  Timothy Kirkhope, on behalf of the ECR Group. – Mr President, I have been following the trilogues closely and would like to thank my colleagues, especially from the EPP and S&D Groups, for the work they have been doing.

As a lawyer in the UK, I have had experience over the years of providing legal advice and support to people who have been victims of domestic abuse, stalking or harassment by a relative or a former partner. I have seen at first hand the distress that physical, psychological and sexual abuse can cause and the state of vulnerability of its victims.

I fully support the aims and objectives of this proposal. However, I also have to express concerns regarding the legal base and scope. It seems clear to me that this proposal has a criminal base only, through the use of Article 82 of the Treaty on the Functioning of the EU. By their nature and by law, some of the offences that this proposal intends to cover are civil law matters, yet there is a noticeable absence of the use of Article 81.

Whilst I do not object to EU legal cooperation, I strongly believe that we need to ensure that the legislation we produce at EU level is legally sound, robust and can be effectively implemented at Member State level without compromising existing Member State legal systems.

 
  
MPphoto
 

  Paul Nuttall, on behalf of the EFD Group. – Mr President, I support the protection of victims. However, when I first came across the European Protection Order, I thought it sounded scary, like the European Arrest Warrant, which in my opinion is one of the most intrusive and dictatorial pieces of legislation ever to be imposed on the British people.

The proposal for the European Protection Order which is being touted says it is about the protection of women. We were told that the European Arrest Warrant was about helping to fight terrorism – and we all know it has gone on to be a lot more than that. Let us be clear and honest here: the underlying goal is to put in place footings for a pan-European justice system which will undoubtedly undermine British law. If proof were needed, we only have to look at the European Arrest Warrant.

I also see these orders as being extremely difficult to enforce in the UK, for we will end up in a situation whereby an order is handed down by a foreign judge in a foreign land who knows nothing about the conditions of a British town or our way of life. We have a saying in England: ‘once bitten, twice shy’. We have been bitten once by the European Arrest Warrant. I suggest that we shy away from the European Protection Order.

 
  
MPphoto
 

  Jarosław Leszek Wałęsa (PPE). - Biorąc pod uwagę proponowane zmiany, łatwo zauważyć, że przedmiotowa dyrektywa jest jedną z pierwszych inicjatyw zmierzających do osiągnięcia tych ważnych celów. Należy nie tylko nie dopuścić do tego, aby ofiary przemocy mogły doznać krzywdy ze strony sprawcy w swoim kraju, lecz także objąć je środkami ochronnymi tego rodzaju na terytorium całej Unii Europejskiej. Z tego względu należy popierać stanowisko sprawozdawczyń.

Należy tez zauważyć, że zakres inicjatywy jest szeroki, celowo szeroki. Chociaż większość obowiązujących nakazów ochrony dotyczy kobiet będących ofiarami przemocy uwarunkowanej płcią, inicjatywa może objąć wszystkie ofiary przemocy – dzieci i dorosłych obojga płci, o ile sprawca został zidentyfikowany. W tym kontekście w programie sztokholmskim stwierdzono, że ofiary przestępstw, w tym terroryzmu, które znajdują się w najtrudniejszej sytuacji lub są szczególnie podatne na zagrożenia – np. osoby narażone na powtarzające się akty przemocy w bliskich związkach, ofiary przemocy uwarunkowanej płcią lub osoby, które padają ofiarą innych rodzajów przestępstw w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, ani rezydentami – potrzebują szczególnego wsparcia i ochrony prawnej.

W związku z powyższym europejski nakaz ochrony powinien mieć zastosowanie do wszystkich ofiar przestępstw, w tym handlu ludźmi, ofiar okaleczenia żeńskich narządów płciowych, małżeństw zawartych pod przymusem, zabójstw honorowych, kazirodztwa oraz innych tego typu przypadków. Dlatego należy popierać tę inicjatywę i w pełni popieram sprawozdawczynie.

 
  
MPphoto
 

  Emine Bozkurt (S&D). - Voorzitter, honderdduizend mensen hebben baat bij het Europees beschermingsbevel, zoals Rasja, die met haar kinderen naar Spanje wil gaan. Als het straatverbod dat haar stalker in Nederland heeft, niet met haar meereist naar Spanje, zal zij daar aangeschoten wild zijn en haar kinderen óók, als de Spaanse overheid datzelfde straatverbod niet erkent of handhaaft. Spanje doet dit echter wél.

Deze bescherming geldt ook voor de strijders voor het vrije woord. Zij moeten in andere Europese landen kunnen spreken zonder dat hun bedreigers daar in het publiek zitten. Dat kan met het Europees beschermingsbevel, een prachtig initiatief dat op steun kon rekenen van de Nederlandse regering. Met de nieuwe coalitie is hun positie helaas 180 graden gedraaid: vrouwen, mannen en kinderen die dagelijks in angst moeten leven, worden keihard in de steek gelaten. Het kan gewoon niet dat iemands veiligheid stopt bij de grens.

Omwille van honderdduizend mensen zeg ik nu ja tegen het Europees beschermingsbevel. Ik verwacht van alle regeringen, ook die van mijn eigen land, dat zij alles zullen doen om de veiligheid, bescherming en vrijheid van de burger te versterken, opdat alle mensen in vrijheid en veiligheid kunnen leven.

 
  
MPphoto
 

  Nathalie Griesbeck (ALDE). - Monsieur le Président, Madame la Commissaire, mes chers collègues, je voudrais, tout d'abord, remercier bien sûr, les deux corapporteures qui, à l'issue de négociations difficiles à travers le trilogue, nous proposent un accord de compromis qu'évidemment, en tant que rapporteure fictive pour LIBE, pour mon groupe, je vous invite à adopter.

Deuxième chose, si je regrette, comme certains l'ont dit aujourd'hui, que certains points tels que, par exemple, la traduction des documents pour les victimes, n'aient pas pu être inscrits dans le corps même du texte de cet accord, ou que les éléments de simplification n'aient pas été suffisamment explicités - et je compte sur le "paquet victimes" pour les peaufiner -, je veux souligner que, finalement, tout ceci sonne, aujourd'hui, comme une évidence, comme un prolongement logique de la construction toujours plus poussée d'un espace européen de liberté et de justice et au fond, de l'établissement d'un ordre juridique qui y corresponde.

Cela témoigne d'une certaine dose d'audace politique et de la volonté de dépasser des postures politiciennes pour une grande majorité d'entre nous, afin d'avoir un outil clair de coopération pénale qui représente un peu, comme Mme Reding l'a souligné tout à l'heure, une vraie politique des droits en Europe, c'est-à-dire une politique concrète des personnes, en particulier pour les femmes qui peuvent être menacées dans leur intégrité physique, une politique qui corresponde à la liberté de circulation qui existe depuis longtemps, donc une politique des droits.

 
  
  

PRESIDENZA DELL'ON. ROBERTA ANGELILLI
Vicepresidente

 
  
MPphoto
 

  Véronique Mathieu (PPE). - Madame la Présidente, Madame la Commissaire, chers collègues, permettez-moi tout d'abord de regretter depuis hier l'absence du Conseil alors que le Conseil a été, sur tous les dossiers qui nous intéressent depuis hier, les dossiers LIBE, assez présent dans les négociations. Nous regrettons que le Conseil ne soit pas là pour écouter la voix du Parlement, c'est bien dommage!

Je tiens à féliciter les deux corapporteures - qui ont fait un travail gigantesque sur ce texte - pour cette avancée notoire pour les victimes de toutes natures: les victimes, d'une part, de la violence domestique - savez-vous qu'il y a 45 % des femmes européennes qui sont victimes de violences domestiques et quelques hommes aussi, car il ne faut pas oublier les hommes qui sont victimes de violences également de la part des femmes -, et puis les victimes de terrorisme, les enfants, aussi, qui sont des victimes, particulièrement fragiles bien évidemment.

Le texte qui nous est présenté aujourd'hui est un texte extrêmement important et je renouvelle mes félicitations. Nous attendons avec impatience, Madame la Commissaire, le "paquet victimes" que vous nous présenterez l'année prochaine et qui complétera le texte que nous voterons demain.

 
  
MPphoto
 

  Antigoni Papadopoulou (S&D). - Madam President, domestic violence, genital mutilation, honour crimes, forced marriages and trafficking are just some of the types of violence against 45% of women across Europe.

Women and minors need improved protection. The European Protection Order is a good step forward to doing just that, in full compliance with the vision of the Stockholm Programme for a united Europe: an area of freedom, security and justice serving the citizen.

Protection orders issued in one European country against an offender will thus be enforced in all the other 26 EU Member States. The initiative of the Spanish Presidency, embraced today by all of us, emphasises the protection of victims and prevention, and promotes uniformity in legal order procedures. It empowers victims to break their silence in seeking protection beyond geographical boundaries in Europe.

I hope the Commission fully endorses the report of the two co-rapporteurs in its ambitious package on victims’ rights.

 
  
MPphoto
 

  Salvatore Iacolino (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, non v'è dubbio che anche questa direttiva sull'ordine di protezione europeo a tutela delle vittime segni un passaggio epocale di garanzia concreta in favore soprattutto delle donne ma – com'è già stato detto – non soltanto nei loro confronti.

Con il trattato di Lisbona prima, e il programma di Stoccolma poi, le linee guida per questo provvedimento erano già state elaborate. Un applauso particolare alle due relatrici, onorevoli Teresa Jiménez e Romero López, per la loro solerte attività e le non poche difficoltà incontrate in sede di Consiglio per dare sollecito corso a questa proposta di particolare rilievo – uno Spazio di libertà, di giustizia e di sicurezza al servizio effettivo del cittadino.

Violenze private da sconfiggere con fermezza e determinazione, un'ampiezza piuttosto significativa delle misure e un campo di applicazione che appare assolutamente coerente. Misure cautelari pronte, tempestive ed efficaci che ci spingono a ritenere che questa misura possa essere effettivamente utilizzata anche a tutela della famiglia della vittima. Attendiamo con interesse il pacchetto annunciato dalla signora Commissario, più articolato, sulla tutela della violenza nei confronti delle vittime, che arriverà nelle prossime settimane.

Concludo, signora Presidente, affermando quanto sia importante, per la concreta applicazione di questa misura, una stretta cooperazione fra gli Stati membri, unita a una forte sensibilità, così come è importante non dimenticare quanto sia rilevante il sostegno psicologico nei confronti delle vittime. Sono convinto che anche di ciò la Commissione terrà debito conto nella fase definitiva di questo percorso legislativo.

 
  
MPphoto
 

  Heidi Hautala (Verts/ALE). - Arvoisa puhemies, eurooppalainen suojelumääräys on tärkeä askel kohti eurooppalaista uhrien suojelua. Käsissämme on nyt vahva signaali neuvostolle ja komissiolle siitä, että Euroopan parlamentti todella haluaa tätä suojelumääräystä ja että se on saatava pian voimaan. Meidän tulisi voittaa nyt se vastustus, joka neuvostossa on, ja kaikki nämä oikeudelliset vastustuksen aiheet, joita komissiossa on.

On tärkeää, että direktiiviä sovelletaan laajasti. Sen täytyy pitää sisällään paitsi rikosoikeudelliset määräykset, myös muut erilaiset suojelumääräykset. Eikä tästä tule tehdä mitään juridista hiusten halkomista. Tämän suojelumääräyksen tulisi myös olla joustava siten, että siinä otetaan huomioon erot kansallisessa lainsäädännössä.

On tärkeää, että parlamentin kannassa korostetaan paitsi seksuaalisen eli gender based -väkivallan uhrien asemaa, myös muita väkivallan uhreja. Direktiiviin täytyy selvästi kirjata, mitkä ovat uhrin oikeudet ja valituskeinot, ja näitä seikkoja olen itse pyrkinyt parlamentin kannassa vahvistamaan. On myös tärkeää, että valtio, josta pyydetään suojelumääräystä, tiedottaa näistä keinoista kansalaisille.

Kun suojelumääräys saadaan voimaan, työ ei todellakaan lopu siihen. Viranomaisia täytyy kouluttaa, emmekä voi olla täysin tyytyväisiä siihen, että tiedottaminen tehtäisiin vain olemassa olevien kampanjoiden puitteissa.

 
  
MPphoto
 

  Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE). - Z wielkim entuzjazmem odnoszę się do zapisów zawartych w omawianym dzisiaj sprawozdaniu. Zagwarantowanie, że ochrona przyznana osobie będącej ofiarą w jednym państwie będzie obowiązywać również w innych państwach Unii Europejskiej, do których taka osoba musi się udać w obawie przed swoim oprawcą, jest szansą dla niej na normalne życie. To właśnie dzięki europejskim nakazowi ochrony środki ochronne przyjęte w jednym państwie Unii mogą zostać uznane, zastosowane i wyegzekwowane przez sądy innego państwa członkowskiego.

Co więcej, rozciągnięcie zastosowania dyrektywy na ofiary wszelkiego rodzaju przemocy, a nie tylko na ofiary przemocy uwarunkowanej płciowo, to kolejny milowy krok. Wszystkie osoby pokrzywdzone zasługują na szacunek i oczekują, że sprawcy ich cierpienia zostaną sprawiedliwie ukarani. Tylko mechanizm ochrony postępującej za ofiarą wydaje się być w pełni skuteczny i może zapobiec powtórzeniu tego samego przestępstwa, może realnie chronić ofiarę. Bardzo się cieszę, że wśród krajów, które przystąpiły do tej inicjatywy znalazła się również Polska.

 
  
MPphoto
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - Ak má byť Európska únia skutočným priestorom slobody, bezpečnosti a spravodlivosti, treba prekonať rozdiely, ktoré v tejto oblasti jednotlivé členské štáty medzi sebou majú.

Obete násilia musia byť chránené proti páchateľom trestnej činnosti nielen vo svojej krajine, ale musia mať k dispozícii ochranné opatrenia v celej Európskej únii. Hoci je návrh široký, primárne sa v ňom jedná o ženy, obete rodového násilia. Je dobré, že sa pri tejto príležitosti riešia aj situácie iných potenciálnych obetí, či už sú to obete obchodovania s ľuďmi, nútených manželstiev, zabíjania v mene cti, incestu, situácia svedkov či situácia obetí terorizmu a organizovaného zločinu. Osobne veľmi oceňujem snahu zabezpečiť čo najlepšiu možnú ochranu obetí okrem iného aj zaistením potrebnej právnej istoty. Obete by mali mať možnosť opierať sa o jasné pravidlá a byť vždy informované o opatreniach, ktoré majú k dispozícii v štáte pôvodu a v štátoch, do ktorých majú záujem sa presťahovať alebo do ktorých sa už presťahovali.

 
  
MPphoto
 

  Sonia Alfano (ALDE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, apprezzo molto il lavoro svolto dalle due relatrici, però il vulnus di questo progetto di direttiva è che si basa sul modello più tipico dello stalking, in cui una persona è stata vittima di violenza da un altro persona e dunque si deve provvedere a difenderla dalla reiterazione della forma di violenza fisica o morale che sia. Ovviamente si tratta di un argomento di fondamentale importanza per centinaia di migliaia di donne dell'UE e per questo ne appoggio pienamente il contenuto.

Purtroppo però queste disposizioni non tengono in alcuna considerazione le vittime della criminalità organizzata, che nella maggior parte dei casi non devono essere difese da una persona identificata o identificabile, ma da organizzazioni cui di certo non può essere notificata una misura restrittiva. Penso quindi che il Parlamento europeo debba ritenere questa direttiva come un primo passo nell'attuazione del programma di Stoccolma – la stessa relatrice Jiménez e la stessa Commissaria mi sembrano orientate in tal senso – in cui si parla espressamente di misure per la tutela delle vittime della criminalità.

Mi appello alla Commissione europea perché nel pacchetto di misure sulla protezione delle vittime, previsto per il 2011, si vogliamo anche proteggere a livello europeo le vittime della criminalità organizzata e le vittime del dovere.

 
  
MPphoto
 

  Cornelia Ernst (GUE/NGL). - Frau Präsidentin! Die Europäische Schutzanordnung ist ein Schritt in die richtige Richtung. Das Prinzip muss sein, dass anerkannte Opfer von Gewalt in allen Mitgliedstaaten den gleichen Schutz erhalten. Die beste Lösung wäre die Harmonisierung des Rechts der Mitgliedstaaten in dieser Frage, aber dazu konnten diese sich nicht durchringen. Positiv ist an der Schutzanordnung, dass jedes Opfer von Gewalt möglichst in den Genuss dieser Schutzanordnung kommen soll und ein breiter Geltungsbereich vorhanden ist: sexuelle Gewalt, Stalking, und vor allem Minderjährige, was ich für sehr, sehr wichtig erachte. Es ist also eine gute Botschaft an die Gewaltopfer und besonders an Frauen. Es gibt allerdings auch einen Wermutstropfen: Die Nichtanerkennungsgründe im Artikel 9 sind doch sehr weitreichend und können auch zum Teil eine Ausstiegsregelung für die Mitgliedstaaten darstellen. Wir müssen nach einem Jahr also gründlich evaluieren, wie die Diskussion weitergeführt werden kann, denn alle Opfer in allen Ländern brauchen ein und denselben Schutz.

 
  
MPphoto
 

  Jaroslav Paška (EFD). - Chcel by som podporiť myšlienku obsiahnutú v prípravnom európskom ochrannom príkaze.

Ochrana ohrozených osôb na úrovni jednotlivých členských štátoch sa totiž javí v mnohých prípadoch ako nedostatočná. Vďaka otvorenosti európskeho priestoru dnes už mladí ľudia často uzatvárajú medzinárodné manželstvá a medzinárodné manželské zväzky. Nie všetky takéto zväzky však majú dlhé trvanie a potom sa často deti stávajú rukojemníkmi sporov svojich rodičov. Znepriatelení rodičia často odmietajú rešpektovať rozhodnutia súdov z iných štátov o zverení dieťaťa do výchovy jednému z nich a jednoducho berú spravodlivosť do vlastných rúk – unášajú deti bývalým partnerom do svojej krajiny a zneužívajú rozdielnosti v právnych systémoch jednotlivých členských štátov na elimináciu platných rozhodnutí súdov. Obeťami tejto európskej právnej anarchie sa tak stávajú často malé, nevinné deti. Dúfam, že európsky ochranný príkaz vyrieši aj tento problém.

 
  
MPphoto
 

  Andreas Mölzer (NI). - Frau Präsidentin! Wenn sich auch in den letzten Jahren beim Opferschutz einiges getan hat, fühlen sich dennoch viele der Betroffenen oft im Stich gelassen. Während Staatsanwälte und Richter in ihrer Ausbildung viel über die Rechte von Beschuldigten und Angeklagten hören, lernen sie kaum etwas über den Umgang mit Opfern. Und nicht nur hier ist Sensibilisierung notwendig, sondern auch in der medizinischen Ausbildung, damit Gewaltanwendung besser erkannt werden kann. Für Kinderopfer ist die Frage der Verjährung zivilrechtlicher Schadenersatzansprüche bei Sexualdelikten essenziell. Nur wer ein makelloses erweitertes polizeiliches Führungszeugnis hat, darf sich beruflich mit Kindern befassen. Wenn in Liechtenstein beispielsweise nun Nötigung zur Eheschließung auch ohne Zustimmung des Opfers strafrechtlich verfolgt wird und Genitalverstümmelungen bis zur Volljährigkeit klagbar sind, dann zeigt dies deutlich das Gefahrenpotenzial der vielgepriesenen multikulturellen Bereicherung. Diese Entwicklung gilt es meines Erachtens in der EU ebenso zu bedenken wie ihre Bedeutung im Kampf gegen den Menschenhandel.

 
  
MPphoto
 

  Krisztina Morvai (NI). - Jogászként több mint tíz évig foglalkoztam a nők elleni erőszak és a gyermekek elleni erőszak áldozatainak ügyeivel – legyen az családon belüli erőszak, nemi erőszak, nőkereskedelem – és megtapasztalhattam, hogy a távoltartó rendelkezés, amelyik a mai ülésünknek a témája, az egyik fontos és nélkülözhetetlen eszköze az áldozatok védelmének, de korántsem az egyetlen. Komplex intézkedésekre van szükség, jogi tanácsadásra, lelki támogatásra, az érintett gyermekekkel való segítő foglalkozásra, és nagyon fontos az, hogy az áldozatokat, akik a leginkább – sajnos így kell, hogy mondjam – a szakértői annak, hogy mire is van szükségük, meghallgassuk.

Két kérdésem van a Biztos asszonyhoz és a raportőrökhöz. Az egyik, hogy ebbe a munkába mennyire vonják be a nők elleni erőszak áldozatait, hogy a tapasztalataikat megosszák. A másik, pedig, hogy a jelenleg folyamatban lévő, előkészítés alatt álló konvenció a nők elleni erőszakról, amit az Európai Unió ikertestvére az Európa Tanács készít elő, mennyire ismert Biztos asszony és a raportőrök számára, és mennyire veszünk részt ennek a munkának az előkészítésében.

 
  
MPphoto
 

  Angelika Werthmann (NI). - Frau Präsidentin! Die Sicherheit der betroffenen Frauen sollte uns wirklich allen ein Anliegen sein. Es geht hier darum, egal, wo ein Opfer sich aufhält, überall nicht nur physischen Schutz vor den Aggressoren zu haben, sondern auch der Würde des Menschen Rechnung zu tragen. Diese Europäische Schutzanordnung sollte auf alle Opfer von Gewalt – unabhängig von Alter oder Geschlecht des Opfers – anwendbar sein.

 
  
MPphoto
 

  Antonyia Parvanova (ALDE). - Madam President, I would like also to thank the rapporteur. Safeguarding life, physical and psychological integrity as well as sexual integrity and freedom are priority objectives where victim protection is concerned. With our political support for the European Protection Order Directive, we have given the issue the visibility it deserves and provided a Europe-wide, comprehensive package of special protection measures that are effective within the Union and grant legal protection and assistance for victims of crime, in particular violent crimes.

The right to protection from violence is a basic human right regardless of ethnicity, legal status or immigration status, and it is therefore a moral duty for all of us to uphold this right within and beyond national borders. I am convinced that this new approach to the protection of vulnerable victims is a very strong political message with a view to strengthening freedom, security and justice within the European Union.

 
  
MPphoto
 

  Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Ponente. − Señora Presidenta, creo que en este debate hemos visto claro que todos estamos de acuerdo en apoyar el objetivo de este informe.

Los diferentes Grupos políticos han mostrado su apoyo a esta Directiva, que ofrece una mayor protección a las víctimas. Por tanto, me pregunto: ¿qué impedimento existe para aprobar este instrumento? Repito: ¿qué temores hay para que algo tan necesario y sencillo como es proteger a las víctimas por igual en toda Europa sea finalmente una realidad?

Esperando que este Parlamento apruebe mayoritariamente este informe, me dirijo al Consejo y a la Comisión, recordándoles que hemos superado los escollos legales en nuestras negociaciones, y aplaudo que la Comisión reconozca nuestro trabajo, como nosotros reconocemos el que ella hará en el futuro.

No tenemos, pues, que excluirnos, sino ayudarnos, aprobando hoy este instrumento más concreto y, mañana, el paquete de medidas más amplio de ayuda a las víctimas que presentará la Comisión, con la que me comprometo a colaborar.

Por tanto, seamos hoy valientes y responsables y ayudemos a todos aquellos que tienen el derecho a vivir en una Europa más segura. Ayudemos a todos ―repito―, sean hombres, mujeres o niños. Ayudemos a quienes miran hoy hacia nosotros para que les demos una vida mejor, una vida que les devuelva su libertad, su seguridad y, sobre todo, su dignidad.

 
  
MPphoto
 

  Carmen Romero López, Ponente. − Señora Presidenta, señora Comisaria, sabemos que en el paquete de medidas que se está preparando para las víctimas no se incluye ninguna medida jurídica. Lo acaba de denunciar el lobby europeo de mujeres en el Parlamento: se habla de buenas prácticas, se habla de coordinación, pero nos queda todavía un largo camino por recorrer.

Quisiera decirle también que la violencia que vivimos no tiene orígenes exóticos: es una violencia nuestra. Y quisiera decirle al Consejo y a los distintos Estados miembros que la violencia que procede de otras culturas también necesita un instrumento jurídico. No es posible luchar contra la mutilación genital, contra los crímenes de honor, contra todo ese acoso que mujeres procedentes de otras culturas sufren sin que exista un instrumento de esta naturaleza.

Por eso es tan importante que ellas también estén incluidas, y el Parlamento ha trabajado, con todas las enmiendas de los ponentes «en la sombra» para que todas estas víctimas también estén incluidas en este instrumento jurídico.

Por eso es tan importante que trabajemos juntos en este tema y por eso lamentamos que el Parlamento y la Comisión no hayan acordado el mismo texto a lo largo de este procedimiento. Incluso en el supuesto de que el Parlamento y la Comisión hubieran acordado el mismo texto, aún tendríamos una batalla que dar.

Señora Comisaria, flaco favor se les hace a las víctimas de la violencia si se considera que retrasar la iniciativa dos, tres o cuatro años más sería mejor para ellas, porque no es así.

Nos acaba de decir, en su anterior comparecencia, que no nos hemos dado cuenta del calado de la Carta de los Derechos Fundamentales. Sí nos hemos dado cuenta. El problema es que hay que aplicarla; el problema es que tenemos que tomar medidas y cuando hay que tomar medidas, a veces, son medidas jurídicas y, a veces, tienen obstáculos en el camino. El mayor obstáculo, la voluntad política.

Por eso es tan importante que estemos todos de acuerdo en una iniciativa de esta naturaleza, y es el Consejo quien ahora tiene la palabra, son los Estados miembros quienes ahora tienen que decidir si realmente este instrumento es un instrumento que va a ser eficaz para las víctimas y que va a ser necesario. Nosotros lo creemos así: por eso hemos defendido este instrumento y por eso estamos aquí. Y defendemos también su urgencia.

Por eso quisiéramos que este voto del Parlamento fuera masivo, para que realmente los países que aún no han decidido o que han decidido ya estar en contra de esta iniciativa la valoren como el único procedimiento que se podrá utilizar ahora y en el futuro. Un instrumento por naturaleza difícil y complejo, pero que abre camino y que protegerá a las víctimas y protegerá la ciudadanía de las mujeres.

 
  
MPphoto
 

  Viviane Reding, Vice-President of the Commission. − Madam President, I did not intend to speak again, but what has been said needs to be corrected. The measures which will be part of the victims package include an overarching communication, the Lisbonisation of the 2001 framework decision on the standing of victims in criminal proceedings, a proposal on civil protection measures and, if necessary, a proposal on criminal protection measures. This will be put on the table of this House in May next year.

We cannot just go ahead and put our ideas on paper. All our proposals must be accompanied by a thorough impact assessment. We need to take this very seriously, aiming for sound studies with real added value. That is what we are doing at the moment. We are finalising the impact assessment in order to determine the details of any actions on legislative and practical measures, with the aim of legal certainty and rapid and efficient protection measures.

Having said that, I would also like to inform this Parliament that, to date, four opinions have been sent by national parliaments on the protection order: positive ones from the Italian, Greek and Portuguese parliaments and a negative opinion from the German Bundesrat arguing that the directive goes beyond the scope of Article 82, as it covers non-criminal measures and the prevention of crime. It has been rejected on the basis of subsidiarity. We are in the middle of a very complicated issue. By carrying out a serious analysis before putting the legal and non-legal proposals on the table, I will try to propose measures which are sound enough not to victimise victims a second time when it comes to protection measures.

 
  
MPphoto
 

  Presidente. − La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà oggi alle 12.00.

Dichiarazioni scritte (articolo 149)

 
  
MPphoto
 
 

  Rovana Plumb (S&D), în scris. În România, cazurile de violenţă în familie se estimează anual la 1 200 000 de persoane, dar doar 1% dintre victimele violenţei au curajul să anunţe autorităţile. Tensiunile, scandalurile şi bătăile frecvente în familie îi transformă pe membrii acesteia în suflete traumatizate, care sunt nevoite să accepte această situație ca o stare de normalitate. Violenţa afectează dezvoltarea normală şi armonioasă a copilului. Studiile arată o trecere a comportamentelor violente de la o generaţie la alta în proporţie de 75%. Sindromul Stockholm trebuie tratat, dar nu prin reforme bolnave, aşa cum se face în România. Sunt necesare acţiuni proactive de combatere a acestui fenomen, amendarea cadrului legislativ în domeniu, dialog şi cooperare între toate instituţiile statului cu atribuţii în domeniu şi societatea civilă. În acest sens, ordinul european de protecție trebuie să fie un instrument puternic, capabil să ofere o viață mai sigură victimelor violenţelor dincolo de frontierele statelor membre. Acesta va include şi protecția împotriva violenţelor comise de un grup de persoane şi va fi aplicabil tuturor victimelor criminalității, cum ar fi victimele traficului cu fiinţe umane, ale mutilărilor genitale feminine, ale căsătoriilor forţate, crimelor de onoare, incestului, violenţei de gen, precum şi martorii, victimele terorismului și ale crimei organizate.

 
Avviż legali - Politika tal-privatezza