Debaty

Wtorek, 14 grudnia 2010 r. - Strasburg

7. Handel ludźmi (debata)

  Przewodnicząca – Kolejnym punktem porządku dziennego jest sprawozdanie sporządzone przez panie poseł Bauer i Hedh w imieniu Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, uchylającej decyzję ramową 2002/629/WSiSW (COM(2010)0095 - C7-0087/2010 - 2010/0065(COD)) (A7-0348/2010).

  Edit Bauer, współsprawozdawczyni – Pani Przewodnicząca! Przede wszystkim chcę wyrazić wdzięczność mojej współsprawozdawczyni – pani poseł Hedh, Radzie i Komisji oraz wszystkim, którzy byli zaangażowani w tę absorbującą pracę.

Obecna sytuacja w obszarze handlu ludźmi jest niepokojąca. Szacowana liczba ofiar w Europie wynosi kilkaset tysięcy i jest to drugi co do wielkości rodzaj dochodowej działalności przestępczej, z której szacunkowe zyski wynoszą 32 miliony dolarów. W obszarze handlu ludźmi pojawiły się nowe tendencje. Mamy więcej ofiar przymusowej pracy. Mamy więcej ofiar pochodzących z państw członkowskich i do tego więcej dzieci będących tymi ofiarami. Szacuje się, że dzieci stanowią od 40 do 50 % wszystkich ofiar na świecie. W ostatnim sprawozdaniu OBWE zaapelowano do państw, aby zmieniły pogląd na handel ludźmi i nie traktowały go jako zjawiska marginalnego, zachęcając je do uznania tego procederu za współczesną formę niewolnictwa o wymiarze masowym.

Walka z handlem ludźmi wymaga niekonwencjonalnego podejścia, mimo że dysponujemy ograniczonym zestawem narzędzi. Musimy zmienić prawodawstwo. traktat z Lizbony dał nam nową podstawę prawną w postaci artykułu 83. Umożliwia on nam wypracowanie wspólnego podejścia w celu stworzenia bardziej odstraszających warunków dla handlarzy, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony ofiar.

W omawianym wniosku, stanowiącym skonsolidowaną wersję uzgodnioną z Radą i Komisją, poszerza się definicję handlu ludźmi, uwzględniając zmieniające się formy i tendencje. W projekcie zakłada się możliwości nakładania wyższych kar, określa się minimalny próg dla najwyższych kar, zachęca się do zajmowania i konfiskowania mienia i dochodów pozyskanych wskutek handlu ludźmi. We wniosku otwiera się sprawę wiktymizacji ofiar, uprawniając sądy do niekarania ofiar za przestępstwa popełnione pod przymusem.

Ofiarom należy udzielić pomocy i wsparcia przed postępowaniem karnym oraz w czasie jego trwania, jak również przez odpowiedni czas po jego zakończeniu, nie warunkując tej pomocy i wsparcia gotowością ofiar do współpracy w dochodzeniu, przy wniesieniu oskarżenia i w trakcie procesu sądowego. Wniosek zawiera szczególny przepis dotyczący zwiększenia ochrony dzieci podczas dochodzenia i zapewnienia im pomocy.

W projekcie dyrektywy przewidziano również stanowisko europejskiego koordynatora ds. zwalczania handlu ludźmi, który w przyszłości przyczyniłby się do formułowania bardziej wszechstronnej, spójniejszej i lepiej skoordynowanej polityki wymierzonej przeciwko handlowi ludźmi.

  Anna Hedh, współsprawozdawczyni – (SV) W 2010 roku w Europie ludzi kupuje się i sprzedaje niczym niewolników. Dzieje się tak pomimo faktu, że niewolnictwa zakazano ponad 250 lat temu. Zmusza się ich do prostytucji, pracy lub żebractwa. Nieoczekiwanie stają się uzależnieni od właściciela i często absurdalnie wierzą, że mają wobec niego dług. Handel ludźmi to jedno z najpoważniejszych przestępstw na świecie i niestety, proceder ten cały czas się szerzy. To poważny przypadek łamania praw człowieka, których my w UE zawzięcie bronimy, codziennie stojąc na ich straży.

Na wstępie chciałabym zatem podziękować pani Malmström za tak szybkie opracowanie wniosku legislacyjnego w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi. Dziękuję również mojej koleżance z Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia – pani Bauer za wspaniałą współpracę, jak również dziękuję wszystkim kontrsprawozdawcom, którzy wzięli udział w pracach nad przedmiotową dyrektywą. Na koniec składam wielkie podziękowania wszystkim pracownikom, którzy wykonali fantastyczną pracę.

Handel ludźmi to obecnie najszybciej rozwijający się rodzaj działalności przestępczej o wymiarze transgranicznym. Według raportu ONZ pt. „Handel ludźmi” za 2009 rok, handel ludźmi to działalność przynosząca sieciom przestępczym drugie co do wielkości dochody po handlu bronią. Jest bezwzględnie oczywiste, że żaden kraj nie jest w stanie rozwiązać samodzielnie problemu handlu ludźmi. Handel ludźmi odbywa się we wszystkich krajach Europy i każdego dnia handlarze przemieszczają swoje ofiary przez granice państw.

Musimy zatem współpracować, harmonizując możliwie najbardziej nasze prawodawstwo w tym obszarze. W związku z tym propozycja powołania koordynatora UE ds. zwalczania handlu ludźmi, który będzie dokonywał przeglądu prac w UE i koordynował je we współpracy z koordynatorami krajowymi, jest również bardzo dobrą propozycją.

Do rozwiązania problemu handlu ludźmi potrzebujemy kar odzwierciedlających powagę danego przestępstwa oraz faktycznie boleśnie odczuwalnych dla tych, którzy zarabiają na tym procederze. Sądzę, że za sprawą propozycji kar zawartych we wniosku legislacyjnym dokonaliśmy pewnego postępu. Zaproponowano również, aby państwa członkowskie dokonywały w pewny prawnie sposób zajęcia majątku handlarzy pozyskanego wskutek prowadzonej przez nich działalności przestępczej.

Nie wystarczy jednak karać sprawców. Trzeba również zwiększyć ochronę ofiar handlu ludźmi. Bez ochrony ofiar nigdy nie będziemy w stanie ścigać handlarzy ludźmi. Ofiary muszą otrzymywać potrzebną pomoc i najważniejszą sprawą jest zapewnienie im bezpiecznego środowiska, które zachęci je do współpracy z policją.

Proponuje się również ustęp dotyczący zwiększenia ochrony dzieci padających ofiarą handlu ludźmi, co mnie niezmiernie cieszy. Mając na uwadze, że 79 % ofiar handlu ludźmi to kobiety, jak również uwzględniając fakt, że wykorzystywanie seksualne to jak dotąd najpowszechniejsza forma procederu, jakim jest handel ludźmi, do prawodawstwa trzeba koniecznie podejść z perspektywy płci, analizując wszystkie proponowane środki z punktu widzenia płci.

I na koniec, jeżeli mamy kiedykolwiek uporać się z tym problemem, musimy coś zrobić z nierównym podziałem praw między mężczyznami a kobietami. Brak równości płci skutkuje większym narażeniem kobiet w kontekście handlu ludźmi.

Aby faktycznie rozwiązać problem handlu ludźmi, wszystkie państwa członkowskie muszą maksymalnie zaangażować się w działania mające na celu zapobieganie. Zasadniczo jest to kwestia ograniczenia w naszych krajach popytu na usługi świadczone przez ofiary handlu ludźmi. Jeżeli ograniczymy popyt, zmniejszy się również dostęp do tych usług. Oznacza to, że musimy uporać się z tymi, którzy odpowiadają za zyski z handlu ludźmi. Zaproponowaliśmy zatem, aby zobowiązać wszystkie państwa członkowskie do karania tych, którzy świadomie korzystają z usług ofiar handlu ludźmi. Na mocy obecnego prawodawstwa UE za przestępstwo podlegające karze uważa się wykorzystywanie ofiar handlu ludźmi przez pracodawców. Taka sama zasada powinna obowiązywać w stosunku do osób wykorzystujących ofiary.

Niestety, nie zdołaliśmy przeforsować tej propozycji. Państwa członkowskie nie będą zatem zobligowane do karania tych osób, ale będą musiały przedstawiać sprawozdania dotyczące środków podjętych w celu rozwiązania problemu popytu na usługi świadczone przez ofiary handlu ludźmi.

Umieściliśmy jednak tę kwestię w porządku obrad, a nasza propozycja zyskała poparcie ze strony odpowiednich komisji w Parlamencie oraz ekspertów, policji i organizacji wolontariackich. Sądzę, że porozumienie w kwestii dzisiejszego głosowania stanowi uwieńczenie naszych dotychczasowych działań. Połóżmy wspólnie kres handlowi ludźmi w Europie, współczesnej formie niewolnictwa.

Nie możemy się poddawać, ponieważ prawo obywateli do decydowania o własnym życiu i ciele to prawo człowieka, którego nie można kupić ani sprzedać za pieniądze tak jak sznurowadła czy banany.

  Cecilia Malmström, komisarz – Pani Przewodnicząca! Proszę pozwolić, że przypomnę, iż w głosowaniu za kilka minut przyjmiemy – mam nadzieję – tekst o prawdziwie historycznym znaczeniu.

Jest to pierwszy instrument UE w dziedzinie prawa karnego od czasu wejścia w życie traktatu z Lizbony. Sądzę, że możemy być usatysfakcjonowani dzisiejszym porozumieniem.

Jest to wyważony kompromis między instytucjami. Oczywiście mam świadomość, że Parlament reprezentowany przez sprawozdawców oraz Komisja wolałyby nieco innego sformułowania niektórych ustępów. Ujmując ogólnie, jest to jednak dobry wynik, całkowicie pokrywający się z celami Parlamentu, Rady i Komisji, czyli ukierunkowany na walkę z handlem ludźmi, odrażającą formę współczesnego niewolnictwa, okropne przestępstwo, nie na miarę Europy 2010 roku, przykład poważnego łamania podstawowych praw tak wielu obywateli.

Spotkałam kilka takich ofiar: dzieci, mężczyzn i kobiet będących seksualnymi niewolnikami. Ich historie są oczywiście przerażające. Przyjmując dzisiaj przedmiotową dyrektywę, będziemy dysponowali lepszym narzędziem, aby im pomóc. To w istocie dobry upominek bożonarodzeniowy.

Chciałabym szczerze podziękować Parlamentowi, zwłaszcza dwóm sprawozdawczyniom – paniom Bauer i Hedh, kontrsprawozdawcom oraz wszystkim, którzy przyczynili się do wypracowania porozumienia.

Parlament Europejski pomógł w kilku miejscach udoskonalić przedmiotową dyrektywę. Zwróciłabym tu uwagę na konkretny zapis w art. 14 dotyczący statusu i praw małoletnich bez opieki, którzy padają ofiarami handlu ludźmi. Zapis ten umieszczono na Państwa wniosek i zgadzamy się, że umocnił przedmiotową dyrektywę. Są również inne przykłady.

Ubolewam, że jeden wniosek Komisji nie spotkał się z poparciem ze strony Rady, chociaż Państwo go poparli. Nie było jednak możliwości wypracowania porozumienia w Radzie w kwestii jurysdykcji ekstraterytorialnej w odniesieniu do przestępstw popełnianych zagranicą przez osoby mające miejsce zwykłego pobytu w UE.

Nadal jestem przekonana, że przepis zapewniający możliwość ścigania w UE osób żyjących z nami w Europie i dopuszczających się przestępstw w obszarze handlu ludźmi w innych krajach, wniósłby znaczną wartość dodaną. Nie można było jednak go przeforsować. Do sprawy wrócimy przy okazji prac nad dyrektywą w sprawie wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej. Jurysdykcja eksterytorialna będzie miała jeszcze większe znaczenie, kiedy będziemy omawiali możliwości doprowadzania przed europejski wymiar sprawiedliwości pedofilów uprawiających seks-turystykę, których miejscem zwykłego pobytu jest Europa.

Uważam, że w porozumieniu z Radą powinniśmy nadal nalegać na zamieszczenie takiego zapisu w przedmiotowej dyrektywie. Jak już powiedziałam, wykonaliśmy wspólnie bardzo dobrą pracę. Dzisiaj mamy bardzo ważne narzędzie do walki z handlem ludźmi i ochrony ofiar, odzwierciedlające wyraźnie powagę danego przestępstwa. Powinno ono podlegać odpowiednim karom, a teraz jest jednakowo definiowane we wszystkich państwach członkowskich. Jeszcze raz dziękuję Państwu za wkład.

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra, w imieniu grupy PPE – (ES) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz! Handel ludźmi to smutna rzeczywistość w UE.

Podstawowym celem mafii trudniących się handlem ludźmi jest wykorzystywanie seksualne, natomiast kolejne cele to przymusowa praca, służba domowa, przymusowe małżeństwa, wykorzystywanie dzieci do żebractwa, nielegalne adopcje oraz pobieranie organów – takie są inne zmory i aspekty tego problemu.

Parlament musi skorzystać z nowych uprawnień, nadanych mu na mocy art. 63 traktatu z Lizbony, umacniając prawodawstwo UE w danym obszarze. Dotyczy to między innymi wezwania do klasyfikacji przestępstw, które cały czas nie podlegają niektórym obszarom europejskiego prawa karnego.

Musimy umocnić nasze prawodawstwo, by chronić ofiary handlu ludźmi z dwóch perspektyw, a mianowicie zapobiegając i chroniąc oraz pomagając w integracji ze społeczeństwem i rynkiem pracy. Musimy ustanowić konkretne środki, by chronić dzieci; musimy skryminalizować handlarzy i pośredników; ustanowić środki mające na celu osłabienie popytu i konfiskatę dochodów czerpanych z działalności przestępczej; ustanowić odpowiedzialność karną wszystkich osób prawnych, które uczestniczą w handlu ludźmi na dowolnym etapie tego procederu; zaostrzyć kontrole w obszarze zatrudnienia oraz kary za wykorzystywanie pracowników i nieprawne zatrudnianie nielegalnych imigrantów; umocnić rolę Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej oraz urzędników łącznikowych ds. imigracji w wykrywaniu kanałów, z których korzystają handlarze i sposobów ich działania; i wreszcie musimy umocnić rolę wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych Europejskiego Urzędu Policji (Europolu) w walce z mafiami.

Na koniec chciałbym dodać, że stanowisko koordynatora UE ds. zwalczania handlu ludźmi mogłoby znacznie przyczynić się do realizacji celów, które wymieniłem, chociaż należałoby wyraźnie określić jego uprawnienia i zakres obowiązków, aby zapobiec powielaniu działań czy ingerencji w uprawnienia przyznane Europolowi.

  Monika Flašíková Beňová, w imieniu grupy S&D – (SK) Pani Przewodnicząca! Na wstępie chciałabym pogratulować paniom Bauer i Hedh wszechstronnego podejścia do tej niezwykle ważnej sprawy.

Handel ludźmi to karygodne zjawisko w dzisiejszym cywilizowanym społeczeństwie. To trzecia z najbardziej dochodowych bezprawnych działalności handlowych na świecie, po handlu bronią i narkotykami. Ta współczesna forma niewolnictwa, jak ją nazywamy, to poważne przestępstwo naruszające podstawowe prawa człowieka. Traktatem z Lizbony rozszerzono działalność Unii Europejskiej w różnych obszarach prawa karnego, w tym w walce z handlem ludźmi. Parlament Europejski odgrywa tu ważną rolę jako współprawodawca. Doświadczenie jednak pokazało, że obecne ramy prawne są niewystarczająco skuteczne i musimy uczynić coś więcej, by chronić prawa człowieka. Musimy przyjąć środki zapobiegawcze ukierunkowane konkretnie na handel ludźmi. Najwięcej uwagi trzeba poświęcić dzieciom i kobietom, gdyż są to grupy najbardziej narażone. Musimy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby poprawić warunki życia potencjalnych ofiar tego rodzaju działalności przestępczej, gdyż osoby takie zazwyczaj żyją na marginesie społeczeństwa.

  Antonyia Parvanova, w imieniu grupy ALDE – Pani Przewodnicząca! Mimo coraz większych wysiłków na rzecz walki z handlem ludźmi, proceder ten kwitnie, stanowiąc coraz bardziej złożony problem w całej Europie. Stąd konieczność podjęcia wzmożonych działań i zapewnienia odpowiednich środków ochrony obywateli przed handlem ludźmi do różnych celów, konieczność ścigania handlarzy oraz wprowadzenia skutecznych środków zaradczych na rzecz ofiar na szczeblu UE i krajowym.

Obecne ramy prawne skutecznie rozwiążą złożone problemy międzynarodowe oraz pozwolą skoordynować wspólne wysiłki ukierunkowane na rozwiązanie problemu tych daleko idących nadużyć w obszarze praw człowieka i szczególnej formy przemocy wobec kobiet zarówno na szczeblu krajowym, jak i na skalę całej UE. Za sprawą tego instrumentu prawnego wspólnie zobowiązujemy się do nadania priorytetowego znaczenia prawom kobiet w Europie, uwzględniając fakt, że to szeroko zakrojone zjawisko ma bezdyskusyjnie nieproporcjonalny wpływ na kobiety i dziewczęta.

Chciałabym zwrócić uwagę na inną ważną sprawę, którą proponuję uwzględnić w danym elemencie prawodawstwa. Dotyczy ona społeczno-ekonomicznych aspektów tego powszechnego problemu w krajach lub regionach europejskich, w których nierówności społeczne i ekonomiczne stanowią najważniejszą i jedyną przyczynę handlu ludźmi. Dzięki naszym wspólnym wysiłkom wypracowaliśmy pozytywne rozwiązanie problemu związanego z takimi praktykami jak nielegalna adopcja.

Na koniec chcę zdecydowanie podkreślić, że odpowiedzialność za walkę z handlem ludźmi spoczywa przede wszystkim na państwach członkowskich. Powinny one podjąć konkretne działania, aby zapobiegać handlowi ludźmi i wyeliminować ten proceder, jak również aby chronić prawa człowieka w przypadku ofiar takiego handlu, odgrywając tym samym większą rolę w rozwiązaniu tego ważnego problemu.

  Judith Sargentini, w imieniu grupy Verts/ALE – (NL) Pani Przewodnicząca! Proszę pozwolić, że na wstępie podziękuję paniom Hedh i Bauer za ich ciężką pracę w charakterze współsprawozdawczyń.

Przedmiotowa dyrektywa dotyczy ścigania, zapobiegania i ochrony w obszarze handlu ludźmi. Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie życzyłaby sobie uszczegółowienia niektórych aspektów, zwłaszcza w obszarze ochrony ofiar handlu ludźmi. Nawiązuję tu w szczególności do prawa pobytu w kraju osoby, która padła ofiarą handlu i którą, być może, ocalono. W jaki sposób zapewnimy pokrzywdzonym możliwość faktycznego rozpoczęcia nowego życia?

Przedmiotowa dyrektywa nie reguluje tej kwestii w wystarczający sposób. Rozmawiamy tu głównie o formie zezwolenia na pobyt czasowy, natomiast ofiara nadal nie będzie wiedziała, czy zostanie odesłana do miejsca, z którego ją uprowadzono w celu sprzedaży. Stawiamy zatem wszystko na jedną kartę, jeśli chodzi o przekształcenie dyrektywy, abyśmy mogli wybrać dowolne rozwiązanie. Mamy nadzieję, że umożliwi to udzielanie faktycznej pomocy ofiarom.

Inna sprawa powodująca ożywioną debatę na tej sali to pytanie, czy należy karać osoby korzystające z usług ofiar handlu ludźmi. Większość posłów z Grupy Zielonych / Wolnego Przymierza Europejskiego uważa, że karanie takich osób jedynie pogłębia problemy pokrzywdzonych z uwagi na fakt, że ich postępowanie staje się całkowicie nielegalne.

Cieszy mnie również, że na mocy przedmiotowej dyrektywy państwa członkowskie zachowają swobodę wyboru w tej kwestii, ale chciałabym zapytać państwo członkowskie rozwiązujące dane problemy, w jaki sposób powinniśmy potem nadać prawa pokrzywdzonemu?

  Andrea Češková, w imieniu grupy ECR – (CS) Pani Przewodnicząca! Moim zdaniem lepsze środki prawne na rzecz walki z handlem ludźmi oraz europejski nakaz ochrony to sprawy najwyższej wagi, gdyż stanowią kolejny krok na drodze do zapewnienia ochrony przed przemocą, zwłaszcza kobietom i dzieciom. Dużą część tekstu poświęcono ochronie pokrzywdzonych dzieci oraz pomocy tym pokrzywdzonym, gdyż jest to grupa najbardziej narażona. Cieszy mnie kompromis z Radą oraz dostateczna wyrazistość tego tekstu, który jednocześnie umożliwia utrzymanie w mocy podstawowych przepisów prawa karnego. Uważam, że środek prawny na poziomie europejskim kryminalizujący klientów korzystających z usług osób będących przedmiotem handlu to sprawa bardzo problematyczna. Chciałabym zatem podziękować za przedmiotową dyrektywę, która zasługuje na nasze pełne poparcie.

  Cornelia Ernst, w imieniu grupy GUE/NGL – (DE) Pani Przewodnicząca! Przede wszystkim chcę podziękować obu sprawozdawczyniom. Wykonały ogrom pracy, zapewniając tym samym konkretny postęp. Można powiedzieć, że projekt dyrektywy ma ogromne znaczenie dla setek tysięcy ofiar handlu ludźmi i powinien położyć kres ich bezprawnemu statusowi. Można zaryzykować stwierdzenie, że nie chodzi tu wyłącznie o ochronę, ale również o zapobieganie i przede wszystkim o rekompensatę.

Dyrektywę charakteryzuje szeroki zakres zastosowania w obszarze handlu ludźmi. Uważamy, że słusznie, chociaż mamy oczywiście problem z żebractwem – do czego otwarcie się przyznaję – jak również pod wieloma względami z nielegalną migracją.

W przedmiotowej dyrektywie słusznie nawiązuje się do płci – co moim zdaniem jest najważniejszą kwestią – jak również uwzględnia się dobro dzieci w przypadku małoletnich pozbawionych opieki. Z czysto niemieckiego punktu widzenia chciałabym również powiedzieć, że mamy tu wiele do omówienia i bardzo mnie cieszy, iż aspektowi dotyczącemu dzieci nadano w przedmiotowym projekcie dyrektywy tak ważną rolę.

Inna sprawa warta uznania to fakt, że rozwiązując dany problem, trzeba zwrócić szczególną uwagę na ciężarne oraz osoby chore lub niepełnosprawne. Środki zapobiegawcze, takie jak szkolenie urzędników państwowych oraz powołanie koordynatorów w państwach członkowskich, to duży postęp w prawidłowym kierunku. Jeżeli zagłosujemy dzisiaj na „tak”, będziemy mogli sobie pogratulować.

Mam nadzieję, że państwa członkowskie również potraktują daną sprawę poważniej, ponieważ tak czy inaczej muszą przedstawiać sprawozdania. Być może pomogą one również w realizacji danego celu.

  Mara Bizzotto, w imieniu grupy EFD – (IT) Pani Przewodnicząca, Szanowni Państwo! Według szacunków organizacji międzynarodowych i policji, handel ludźmi stanowi obecnie drugie co do wielkości źródło zysków zorganizowanej przestępczości na świecie, zaraz po handlu narkotykami. Szacuje się, że około 30 milionów ludzi pada ofiarą handlu organami, prostytucji i przymusowej pracy.

Oznacza to, że walka z tym olbrzymim zjawiskiem przestępczym to przede wszystkim walka o bezpieczeństwo naszych obywateli wobec nielegalnej imigracji i przestępstw generujących kolejne przestępstwa. Stawiając czoło tak ogromnemu problemowi, Europa musi odpowiednio podejmować drastyczne działania przeciwko tym, którzy wykorzystują na różne sposoby istoty ludzkie.

Walka z tym zjawiskiem wymaga nie tylko współpracy państw członkowskich i sił policyjnych, ale przede wszystkim pewności w kwestii karania handlarzy. Nie wolno też zapominać, że wielu obywateli jest wykorzystywanych z uwagi na brak godziwych warunków życia w krajach ich pochodzenia: żyją w ubóstwie i w akcie desperacji są gotowi na wszystko – są gotowi nawet opuścić swój kraj dla obietnicy lepszego życia, którego niestety nigdy nie zaznają.

Zapobiegając przestępczości i chroniąc ofiary handlu ludźmi, Europa musi również podejmować większe i bardziej zdecydowane wysiłki na rzecz zapewnienia takim osobom możliwości znalezienia możliwych do przyjęcia warunków życia we własnych krajach. Za podstawową zasadę europejskich działań politycznych należy przyjąć pomoc ofiarom w ich własnych domach, aby nasze dążenia nie były ukierunkowane wyłącznie na powstrzymanie procederu, ale również na zapobieganie mu.

  Andrew Henry William Brons (NI) – Pani Przewodnicząca! Handel ludźmi to całkiem słusznie wyrażenie pejoratywne, gdyż określa się nim obrzydliwą praktykę. Ludzi, przy czym nieproporcjonalnie bardziej kobiety, traktuje się jak towar, rodzaj żywego inwentarza, który się transportuje, wykorzystuje i niejednokrotnie maltretuje.

Wyrażenia tego używa się jednak w sposób zbyt szczegółowy. Bardzo mała część legalnej migracji ekonomicznej ma charakter prawdziwie dobrowolny. Większość obywateli wolałaby pozostać w takich samych warunkach we własnym kraju, ze swoimi rodakami. Migrują, żeby się wzbogacić lub z uwagi na brak możliwości utrzymania się z powodu uwarunkowań gospodarczych.

Migracja to produkt uboczny kapitalizmu w ujęciu globalnym, w którym obywateli nie traktuje się jak ludzi, lecz jako jednorazowy czynnik produkcyjny. Migracja ekonomiczna to tak samo forma handlu ludźmi jak nielegalna migracja organizowana przez siatki przestępcze. Ludźmi handlują rządy, które całkiem świadomie wyzwalają przypuszczalnie ślepe siły ekonomiczne w służbie globalnemu kapitalizmowi. Gospodarki są po to, by służyć obywatelom. Obywatele nie są po to, by służyć siłom ekonomicznym.

  Barbara Matera (PPE) – (IT) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz, Szanowni Państwo! Aspekt płci w przedmiotowym wniosku dotyczącym dyrektywy pozwala bronić obywateli, którzy są najbardziej narażeni na handel ludźmi. Liczne odniesienia do handlu ludźmi w traktacie z Lizbony potwierdzają bezpośredni charakter problemu i jego wagę. W art. 5 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zakazuje się danej praktyki, uznając ją za formę niewolnictwa i przymusowej pracy.

Panie sprawozdawczynie rozszerzyły zakres ochrony, koncentrując się w szczególny sposób na dzieciach i kobietach oraz na sytuacjach ułatwiających urzeczywistnienie tej formy niewolnictwa. W sprawozdaniu również słusznie zauważa się, że handel ludźmi obejmuje też nielegalne formy adopcji i przymusowe małżeństwa.

Uważam, że muszę powiedzieć również o trudnościach, z jakimi borykają się graniczne państwa członkowskie UE, walcząc z nielegalną imigracją. Przede wszystkim Włochy, mój kraj ojczysty, muszą codziennie zajmować się sprawami handlu ludźmi, który ma miejsce na naszych drogach i obszarach. Musimy prowadzić działalność komunikacyjną, podnosząc tym samym świadomość, by zaangażować w tę sprawę społeczeństwo obywatelskie. W przedłożonym sprawozdaniu zwraca się uwagę na ostrożną ochronę ofiar w celu wykorzenienia danego zjawiska. Chciałabym zatem wyrazić moje poparcie dla tego wniosku oraz pogratulować sprawozdawczyniom.

  Silvia Costa (S&D) – (IT) Pani Przewodnicząca, Szanowni Państwo! Jako kontrsprawozdawczyni chciałabym podziękować sprawozdawczyniom i zaznaczyć, że moim zdaniem przedmiotowa dyrektywa jest nadzwyczaj ważna, ponieważ Unia Europejska po raz pierwszy podjęła prawnie wiążące działania na rzecz walki z handlem ludźmi.

Piętnaście lat po przyjęciu konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w naszej cywilizowanej Europie nadal istnieją setki tysięcy niewolników – głównie kobiet i dzieci. UE po raz pierwszy dysponuje instrumentem do walki z handlem ludźmi do celów wykorzystywania seksualnego lub przymusowej pracy, w tym przymusowego żebractwa.

Nasza grupa ma trzy priorytety: wprowadzenie jednolitych i zaostrzonych sankcji wobec handlarzy, włącznie z zajęciem majątku i wykorzystaniem go w celu wspierania ofiar handlu ludźmi; zapewnienie wysokiego poziomu ochrony i resocjalizacji społecznej pokrzywdzonych, w tym nieodpłatnego zastępstwa prawnego i nietykalności w przypadku przestępstw popełnionych przez pokrzywdzonych w związku z sytuacją, w jakiej się znaleźli; oraz propagowanie zasadniczej roli organizacji pozarządowych zaangażowanych w pomoc ofiarom, tak świeckich, jak i religijnych.

Mam jednak nadzieję na zmianę dyrektywy z 2004 roku w sprawie zezwolenia na pobyt dla pokrzywdzonych. Chciałabym również zaznaczyć, że we wniosku przewidujemy ochronę dzieci za sprawą wzmocnionych środków i popieram apel pani komisarz Malmström w kwestii przyjęcia dalszych środków w celu przeciwdziałania seksturystyce i pornografii dziecięcej.

  Nadja Hirsch (ALDE) – (DE) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz! Jako kontrsprawozdawczyni z ramienia Grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy chciałabym również serdecznie podziękować obu sprawozdawczyniom. Dziękuję Paniom za współpracę. Uważam, że przedstawiliśmy dzisiaj rzetelny dokument. Mamy okazję zdecydować dzisiaj o czymś, co naprawdę może przekreślić handel ludźmi. Państwa członkowskie będą jednak musiały zmierzyć się z wyzwaniem, jakim będzie praktyczne wdrożenie tej dyrektywy. To bardzo ważne, aby organy egzekwujące prawo, takie jak policja i sądy, wiedziały, w jaki sposób rozpoznawać takie przestępstwo i ścigać za nie. Ma to decydujące znaczenie, tak samo jak ważne jest uświadomienie społeczeństwu faktu występowania procederu handlu ludźmi w UE, o czym wspominała już pani Matera. Proceder taki nie dotyczy jakichś odległych miejsc, może mieć miejsce tuż za naszymi drzwiami.

Inna ważna sprawa to taka, że zwłaszcza jako liberałowie z Niemiec, mieliśmy problem – chociaż został on już pozytywnie rozwiązany za sprawą uprawnień przyznanych państwom członkowskim – z kryminalizacją osób korzystających z tego rodzaju usług, ponieważ w przypadku, gdy ktoś podlega zaskarżeniu, może odmówić zeznań podczas dalszego procesu. Jeżeli ktoś skorzysta z prawa odmowy przedstawienia dowodów – na przykład mężczyzna, który korzystał z usług prostytutki będącej przedmiotem handlu ludźmi – utracone zostaną informacje, które można by w przyszłości wykorzystać do ostatecznego wykrycia siatki handlarzy ludźmi. Dobrze więc, że sprawa ta pozostaje w gestii państw członkowskich i chciałabym podziękować Państwu bardzo za współpracę.

  Peter van Dalen (ECR) – (NL) Pani Przewodnicząca! Podstawę dla wielu obecnych wydarzeń stworzono setki lat temu. Mam tu na myśli rewolucję przemysłową, pojawienie się demokracji reprezentatywnej oraz zniesienie niewolnictwa.

Obecna walka z handlem ludźmi to dalszy ciąg walki, którą podjął William Wilberforce. Niestety, handel ludźmi to jeden z najgorszych ukrytych problemów Unii Europejskiej. Zagraża podstawowym prawom naszych obywateli i podwalinom naszej demokracji. Z tego powodu w pełni popieram przedmiotowe sprawozdanie.

Z tego co zrozumiałem, proponowane wyroki dla recydywistów mają jednak nadal być niskie. W przedmiotowym wniosku nie ma wymogu nakładania jakichś szczególnie ciężkich kar na handlarzy ludźmi, którzy byli wielokrotnie zatrzymywani. Uważam taki stan rzeczy za niefortunny. Jestem zwolennikiem obowiązkowego dożywocia dla handlarza, który zostaje zatrzymany za drugie czy trzecie przestępstwo.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL) – (PT) Pani Przewodnicząca! Ważne, aby do walki z handlem ludźmi przyłączyli się wszyscy, co pozwoli wyeliminować ten proceder. Powszechnie wiadomo, że omawiana współczesna forma niewolnictwa przynosi wysokie dochody organizacjom przestępczym, które uprawiają ten proceder na wielorakie sposoby, od wykorzystywania seksualnego i przymusowej pracy, do nielegalnego handlu ludzkimi organami czy nawet przymusowych prac domowych, jak też do innych prac na czarno.

Z związku z tym trzeba skutecznie walczyć z tymi praktykami – dotyczącymi przede wszystkim kobiet i coraz częściej dzieci – kryminalizując sprawców takich przestępstw i zapewniając ofiarom wsparcie w uniezależnieniu się od organizacji przestępczych. Dlatego trzeba też koniecznie walczyć z przyczynami takiej sytuacji, tworząc warunki sprzyjające wydostawaniu się obywateli z ubóstwa, propagując politykę na rzecz uczciwej redystrybucji majątku, zapewniając dostęp do podstawowych usług użyteczności publicznej oraz propagując tworzenie miejsc pracy, w których zapewnia się prawa oraz wynagrodzenia pozwalające na godne życie. Są to działania, które koniecznie trzeba wspierać również tutaj – w Unii Europejskiej.

  Niki Tzavela (EFD) – (EL) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz! Udowodniono, że najskuteczniejszym sposobem walki z handlem ludźmi są przykładowe surowe kary dla handlarzy. Mając na uwadze, że często tu w Parlamencie wyznaczamy cele, posługując się wartościami „20 %” czy „30 %”, zdecydowanie zalecam, abyśmy zaproponowali standardowe europejskie prawodawstwo, w którym ustanowimy minimalną karę pozbawienia wolności dla handlarzy ludźmi na poziomie 10–15 lat, której nie będzie można skrócić ani zamienić na grzywnę. Zobaczą Państwo, jak skuteczna będzie taka kara. Standardowe prawodawstwo UE i minimalna kara pozbawienia wolności na 10–15 lat. Sądzę, że to będzie najskuteczniejszy środek ze wszystkich, jakie kiedykolwiek przyjęliśmy. Nie możemy przyjmować tu środków w obszarze zmiany klimatu i zanieczyszczenia środowiska, nie ustalając wymiernych celów na rzecz zwalczania takiego przestępstwa.

  Regina Bastos (PPE) – (PT) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz, Szanowni Państwo! Przede wszystkim muszę pogratulować paniom poseł Bauer i Hedh wspaniałej pracy, jaką wykonały nad przedmiotowym sprawozdaniem. Handel ludźmi to hańba dla naszego społeczeństwa i wymaga zdecydowanej i wspólnej reakcji.

Trzeba skutecznie walczyć z przestępczością zorganizowaną, jaka kryje się za wykorzystywaniem seksualnym, przymusową pracą, handlem ludzkimi organami i innymi niecnymi praktykami, ale przede wszystkim trzeba jej zapobiegać. Tu chodzi o obronę praw człowieka oraz ochronę najsłabszych jednostek, zwłaszcza kobiet i dzieci. Doświadczenie pokazało, że obowiązujące ramy prawne nie są dostatecznie skuteczne i Unia Europejska musi podjąć bardziej zdecydowane działania.

Zasadnicze znaczenie ma zacieśnienie współpracy transgranicznej, w tym skuteczna wymiana informacji oraz dobrych praktyk. We wniosku słusznie przyjęto podejście skoncentrowane na pokrzywdzonych. Polityka w tym obszarze powinna obejmować aspekty związane ze sprawami społecznymi i włączeniem społecznym, takie jak resocjalizacja społeczna ofiar.

  Claude Moraes (S&D) – Pani Przewodnicząca! To niezwykły dzień dla Parlamentu. Powinniśmy być dumni z historycznego kroku, który dzisiaj wykonujemy zarówno w obszarze handlu ludźmi, jak i europejskiego nakazu ochrony. Po raz pierwszy uruchomiono prawo karne i wszystkie narzędzia, którymi dysponujemy od czasu przyjęcia traktatu z Lizbony, w celu rozwiązania jednego z najbardziej złożonych i strasznych problemów, z którym musimy się zmierzyć wszyscy razem.

My w grupie S&D jesteśmy dumni z pracy wykonanej przez panią Annę Hedh i jej współsprawozdawczynię – panią Bauer, tak jak jesteśmy dumni z „nowości”, które charakteryzują przedmiotowe sprawozdanie. Po raz pierwszy UE określi w wiążącym akcie prawnym wysoki poziom sankcji za handel ludźmi. Po raz pierwszy mamy mocne gwarancje dotyczące ochrony ofiar, specjalnego traktowania pokrzywdzonych dzieci, niewnoszenia oskarżeń przeciwko ofiarom, które złamały prawo z powodu zniewolenia oraz gwarancję uznania roli organizacji pozarządowych i wsparcia, którego udzielają te organizacje w całym procesie.

Na koniec chcę powiedzieć, że złożoność tej sprawy w stosunku do kobiet i dzieci z uwagi na fakt, że wkroczyliśmy w obszar prawa karnego, nie powinna skutkować odrzuceniem tego bardzo dobrego sprawozdania. Posłowie z naszej grupy są bardzo dumni z tego, co wydarzyło się na tej sali. To dzień wielkiej dumy dla całego Parlamentu.

  Axel Voss (PPE). – (DE) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz! Za sprawą tej dyrektywy wykonujemy ogromny postęp w skutecznej walce z handlem ludźmi. Sprawozdawczynie osiągnęły dobry wynik, jeśli chodzi o minimalny wymiar kar, jurysdykcję, niewnoszenie oskarżeń przeciwko ofiarom oraz obowiązkowe limity – być może nie całkiem zgadzamy się ze wszystkimi aspektami, ale mimo wszystko jest to bardzo praktyczne rozwiązanie. Cokolwiek więcej mogłoby zakłócić w pewnym stopniu funkcjonowanie prawa karnego w systemach prawnych państw członkowskich. Pod tym względem musimy być bardziej wstrzemięźliwi. Jestem również przekonany, że czyniąc klientów prostytutek odpowiedzialnymi na mocy prawa, moglibyśmy sobie sami zaszkodzić, gdyż nie są to czyny, za które mamy ścigać.

Chciałbym jednak wrócić do ogólnej kwestii prawa karnego i postępowania karnego w państwach członkowskich. To bardzo wrażliwy obszar prawodawstwa krajowego, opracowywany przez setki lat. Powinniśmy zatem go traktować z dużą ostrożnością. Mam tu na myśli również europejski nakaz dochodzeniowy, który niebawem wejdzie w życie.

Ustanowiliśmy jednak dzisiaj dobrą podstawę dla transgranicznej współpracy w sprawach karnych. Cieszę się, że wykonaliśmy ten krok.

  Britta Thomsen (S&D) – (DA) Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz, Szanowni Państwo! Skoro wiemy, że co roku sprzedaje się do Europy Zachodniej kilkaset tysięcy obywateli jako niewolników, mamy obowiązek podjąć działania. W związku z tym bardzo się cieszę, że udało się wypracować między Radą i Parlamentem porozumienie w kwestii tej nowej dyrektywy w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu. Nowe prawodawstwo jest znacznie bardziej restrykcyjne od tego, które obowiązuje w chwili obecnej, stanowiąc wyraz wielkiego zwycięstwa w walce na rzecz zapewnienia pokrzywdzonym lepszej pomocy i ochrony. Jednocześnie bardziej ukierunkowane i skuteczniejsze będzie ściganie obywateli pozbawionych skrupułów.

Cieszę się, że w dyrektywie uwydatniono konieczność ochrony ofiar przed wszelkimi formami ścigania czy karania. Kiedy kogoś zmusza się do popełniania przestępstw, karać należy osoby naprawdę temu winne, a nie ofiarę. Parlament Europejski uważa też, że pomocy ofiarom należy udzielać zawsze w zrozumiałym dla nich języku i formie. Ponadto nie możemy zapominać, że zasadniczą rolę w zapobieganiu handlowi ludźmi i zwalczaniu tego procederu odgrywają organizacje wolontariackie i niedochodowe. Dzisiejszy dzień może być ważny z etycznego punktu widzenia, gdyż Parlament Europejski przyjmie w głosowaniu – miejmy nadzieję – nowe prawodawstwo, które zapewni pokrzywdzonym tak bardzo potrzebną pomoc i zaowocuje intensywnym ściganiem osób dopuszczających się tego rodzaju przestępstw.

  Miroslav Mikolášik (PPE) – (SK) Pani przewodnicząca! Karanie osób prawnych za przestępstwa związane z handlem ludźmi pomaga zintensyfikować walkę z tą współczesną formą niewolnictwa.

Oczywiście karanie osoby prawnej nie może wykluczać karania konkretnych osób fizycznych, które w jakikolwiek sposób brały udział w takim procederze. Oprócz kar finansowych, skuteczne środki skierowane przeciwko osobom prawnym obejmują moim zdaniem odebranie prawa do państwowych dotacji lub pomocy, zawieszenie działalności handlowej oraz, przede wszystkim, orzeczenie sądu o zamknięciu działalności danego podmiotu. Państwa członkowskie muszą zapewnić przyjęcie środków prawnych, które umożliwią organom krajowym podejmowanie decyzji o niewnoszeniu oskarżenia lub niekaraniu ofiar handlu ludźmi, co pozwoli kontynuować dochodzenie nawet w przypadku wycofania zeznań przez pokrzywdzonych. I na koniec sprawa nie mniej ważna, a mianowicie chciałbym zaznaczyć, że ofiary tych strasznych przestępstw są często nadal prześladowane i znajdują się w bardzo niebezpiecznym otoczeniu, w związku z czym powinno się zapewnić im szczególną ochronę i wsparcie. Należy też zwrócić szczególną uwagę na ofiary niepełnoletnie, dla których trzeba znaleźć jeszcze wszechstronniejsze i trwalsze rozwiązania.

  Olga Sehnalová (S&D) – (CS) Pani Przewodnicząca! Wszystkie omawiane dzisiejszego przedpołudnia sprawozdania łączy jeden aspekt – ochrona podstawowych praw człowieka w Unii Europejskiej i wspólne europejskie działania w tym obszarze. To niemalże niedorzeczne, że w XXI wieku w UE kilkaset tysięcy obywateli rocznie pada ofiarą handlu ludźmi, przy czym w większości są to kobiety i dzieci. To smutna prawda w obecnych czasach, problem bardzo aktualny, a statystyki, niestety, nie wskazują na tendencję zniżkową. Wręcz przeciwnie. Sprawcy tych poważnych przestępstw czerpią astronomiczne zyski z handlu ludźmi, szacowane na kwotę 32 miliardów dolarów rocznie. W naszych pracach musimy nadać zdecydowanie priorytetowe znaczenie ochronie praw człowieka i godności ludzkiej, tak jak zasadnicze znaczenie ma wspólne stanowisko państw członkowskich. W związku z tym, w pełni popieram wniosek dotyczący dyrektywy, która dostarczy kolejnych instrumentów do walki z tego rodzaju przestępstwami i skuteczniejszej ochrony ofiar niż ochrona zapewniana na mocy obowiązujących środków prawnych, i która pozwoli dążyć do wypracowania bardziej skoordynowanego podejścia na szczeblu UE.

  Sonia Alfano (ALDE) – (IT) Pani Przewodnicząca, Szanowni Państwo! Bardzo się cieszę, że w ostatecznej wersji sprawozdania uwzględniono jako czynnik obciążający działalność w organizacjach przestępczych zajmujących się handlem ludźmi, skutkujący zwiększeniem minimalnych kar z pięciu do dziesięciu lat pozbawienia wolności. Ponadto w art. 6a wyraźnie nawiązano do zajmowania i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z takiego przestępstwa.

Za sprawą takiego podejścia, które uważam za zdecydowanie prawidłowe i mam nadzieję na jego urzeczywistnienie w innych obszarach prawodawstwa, uwzględnia się fakty, przyznając że handel ludźmi do celów różnych form wyzysku, przykładowo prostytucji, działalności przestępczej i handlu organami, to domena międzynarodowych organizacji przestępczych.

Cieszą mnie również przepisy zawarte w art. 7, który zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia środków w celu zagwarantowania, aby właściwe organy krajowe nie były uprawnione do ścigania i nakładania kar na ofiary handlu ludźmi za ich udział w działalności przestępczej, do której zostały zmuszone w bezpośredniej konsekwencji stania się ofiarą tego procederu. Osoby doświadczające przemocy wskutek handlu ludźmi w rzeczywistości nie tylko odnoszą obrażenia, ale też często są oskarżane za czyny, do których były zmuszane, czego typowym przykładem jest prostytucja. W związku z tym popieram przedmiotowe sprawozdanie i dziękuję obu sprawozdawczyniom.

  Elie Hoarau (GUE/NGL) – (FR) Pani Przewodnicząca! Nie można nie poprzeć projektu dyrektywy sporządzonego przez obie sprawozdawczynie, który to projekt należałoby rozszerzyć na wszystkie państwa członkowskie, aby zapewnić bardziej zdecydowaną i restrykcyjną jurysdykcję w celu ścigania i ostrego karania sprawców przestępstwa, jakim jest handel ludźmi, jak również w celu ochrony ofiar, zapewnienia im pomocy i rehabilitowania pokrzywdzonych, którymi w przeważającej mierze są kobiety i dzieci.

Aby jednak Europa, jako spadkobierczyni państw europejskich, mogła być skuteczniejsza i wiarygodniejsza w tej walce, powinna uznać handel niewolnikami oraz niewolnictwo za przestępstwa przeciwko ludzkości, tak jak to uczyniły niektóre państwa członkowskie, i tu chciałbym zwrócić szczególną uwagę na Francję.

  Oreste Rossi (EFD) – (IT) Pani Przewodnicząca! Plaga handlu ludźmi to zjawisko, które przybrało szczególnie niepokojące rozmiary. Podczas gdy początkowo dotyczyło głównie kobiet i dzieci pozyskiwanych do celów prostytucji, teraz jego ofiarą padają obywatele wszystkich grup wiekowych i obu płci, przy czym wykorzystuje się ich nie tylko do celów seksualnych, ale też ekonomicznych. Siatki przestępczości zorganizowanej korzystają ze społecznej podatności, problemów rodzinnych, przemocy domowej i niepełnosprawności, które sprzyjają migracji, wykorzystując obywateli za sprawą przemocy, znęcania się i gróźb.

Popieramy proponowaną dyrektywę. Musimy zwiększyć kary dla handlarzy ludźmi i konfiskować ich majątki. Ponadto wszystkie państwa członkowskie powinny podjąć konkretne działania na rzecz umocnienia polityki zapobiegającej handlowi ludźmi, szkoląc również obywateli w zakresie rozpoznawania pokrzywdzonych czy potencjalnych ofiar.

  Krisztina Morvai (NI) – Pani Przewodnicząca! Przedmiotowe sprawozdanie to bez wątpienia duży krok na drodze do ogólnego zwalczania handlu ludźmi, zwłaszcza handlu kobietami. Następnym krokiem powinna być analiza wyraźnych powiązań między handlem kobietami a prostytucją.

Z jednej strony słusznie mówimy o handlu kobietami jako o brutalnym, strasznym przestępstwie, z którym powinniśmy walczyć. Z drugiej strony jednak określamy prostytucję jako „usługę seksualną”, po prostu pracę. Sutenerów i właścicieli domów publicznych nazywamy przedsiębiorcami, normalizując tym samym prostytucję.

Chcę powiedzieć, że klient udający się do domu publicznego czy klient korzystający z usług prostytutki nie może zasadniczo wiedzieć, czy ma do czynienia ze „zwykłą” prostytutką – jeżeli taka w ogóle istnieje, ale zalegalizowanie prostytucji to inna sprawa – czy z kobietą, która została sprzedana.

Nie można zatem faktycznie zaatakować handlu ludźmi, nie atakując branży usług seksualnych.

  Cecilia Malmström, komisarz – Pani Przewodnicząca! Dziękuję za tę ważną debatę. Chciałabym Państwa poinformować, że dzisiaj Komisja powoła koordynatora ds. zwalczania handlu ludźmi, który obejmie urząd w przyszłym miesiącu. Osoba ta usprawni koordynację i poprawi spójność działań instytucji i agencji UE oraz państw członkowskich, będzie pomagała w wymianie najlepszych praktyk między różnymi państwami członkowskimi, dopracuje obecną i będzie formułowała dalszą politykę oraz będzie pełniła rolę punktu kontaktowego dla państw trzecich. To bardzo ważne zadania. Scalając działania w zakresie zapobiegania, egzekwowania prawa i ochrony ofiar, osoba ta zapewni, aby do walki z handlem ludźmi stosowano właściwe metody i prawidłowo je uruchamiano. Zwrócę się do koordynatora ds. zwalczania handlu ludźmi o utrzymywanie bliskiego kontaktu z Parlamentem Europejskim oraz poproszę go, by informował Państwa o postępach.

Sprawa kryminalizacji zasługuje na oddzielną debatę, ale art. 19 dyrektywy zawiera zapis, że Komisja w określonym terminie ma przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie „oceniające wpływ, jaki istniejące przepisy krajowe uznające za przestępców osoby korzystające z usług stanowiących formę wyzysku ofiar handlu ludźmi mają na zapobieganie handlowi ludźmi; sprawozdaniu w razie potrzeby towarzyszą wnioski ustawodawcze”. Z pewnością wrócimy do tej sprawy i nie wykluczam kolejnych wniosków dotyczących danej kwestii.

Podsumowując, uważam że możemy być dumni z dzisiejszej dyrektywy. To bardzo ważne narzędzie służące walce z handlem ludźmi i ochronie ofiar. Dyrektywa dała nam ważne narzędzie, pokazując światu nasze zaangażowanie w walkę ze współczesną formą niewolnictwa i mobilizując nas do bardziej zdecydowanych działań.

Chciałabym serdecznie podziękować obu współsprawozdawczyniom, paniom Bauer i Hedh. Dzisiejsza debata dowiodła, jak ważną pracę Panie wykonały, zyskując poparcie wszystkich grup. Gratuluję Paniom.

  Edit Bauer, sprawozdawczyni – (HU) Pani Przewodnicząca! Chciałabym szczególnie podziękować pani Malmström za nazwanie sprawozdania tekstem o historycznym znaczeniu. To prawdopodobnie prawidłowe stwierdzenie, gdyż po raz pierwszy przyjmujemy prawo karne na podstawie traktatu z Lizbony, ale mam również nadzieję, że będzie to ogromny postęp na rzecz zapewnienia, aby żaden sprawca przestępstwa, jakim jest handel ludźmi, nie pozostawał bezkarny. Szczególnie kojąca w tej debacie była wola polityczna. Często przerażał mnie brak politycznej woli do zapewnienia poważnego postępu w danym obszarze. Dzisiaj odczułam coś całkowicie przeciwnego i chcę podziękować koleżankom i kolegom posłom za okazanie politycznej woli do wykonania tego wielkiego kroku na rzecz zwalczania handlu ludźmi.

Otrzymaliśmy dwa wnioski o wprowadzenie poprawek od grupy EFD i proszę Państwa o ich niepopieranie, gdyż zmierzają one do zmniejszenia kary do minimum. Chciałabym również podziękować pani Tzavela, która domagała się czegoś całkowicie przeciwnego, albowiem apelowała o jeszcze większe zaostrzenie kar. Uważam, że dokonaliśmy ważnego kroku, ale wymaga on podjęcia całego szeregu dalszych działań. Mamy wiele do zrobienia w kwestii wyeliminowania popytu. Oczywiście nie możemy rozwiązać wszystkich problemów związanych z podażą, ale możemy wiele uczynić w kwestii popytu i czuję, że jeszcze do tego nie dojrzeliśmy, że polityczna wola w tym obszarze jest jeszcze niewystarczająca, aby dokonać postępu. Jestem przekonana, że wcześniej czy później trzeba będzie rozszerzyć zakres prawa na sprawców z państw trzecich zamieszkujących w UE i posiadających zezwolenie na pobyt, tak jak jestem przekonana, że będziemy musieli dokonać przeglądu dyrektywy w sprawie zezwoleń na pobyt czasowy, aby zapewnić spójność w danym obszarze. Dziękuję Państwu bardzo za poparcie.

  Anna Hedh, sprawozdawczyni – (SV) Pani Przewodnicząca! Chciałabym podziękować za cały wspaniały wkład oraz poparcie, którego udzielił ten Parlament omawianemu prawodawstwu, mającemu na celu zapobieganie handlowi ludźmi. Mam nadzieję, że w przyszłości będziemy mogli nawet udoskonalić to prawodawstwo, zaostrzając nasze wspólne przepisy UE w sprawie handlu ludźmi.

Nie możemy jednak zapominać o kontynuowaniu prac nad prawdziwymi przyczynami i korzeniami handlu ludźmi, czyli nad ubóstwem, wykluczeniem społecznym i popytem. Tym problemom musimy przede wszystkim poświęcić naszą energię, abyśmy mogli rozwiązać problem handlu ludźmi.

Jak już wcześniej powiedziałam, nie możemy się poddawać. Prawa obywateli do decydowania o własnym życiu i ciele nie można kupić ani sprzedać za pieniądze niczym jakiś stary towar. Będziemy kontynuować walkę z handlem ludźmi w Europie i w innych zakątkach świata. Dziękuję Państwu za poparcie.

  Przewodnicząca – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się za kilka minut.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

  Sergio Berlato (PPE), na piśmie – (IT) Handel ludźmi – w rozmaitych formach, w tym wykorzystywanie seksualne, nielegalny handel ludzkimi organami, przymusowa praca lub nielegalne adopcje – to poważne łamanie praw człowieka określonych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

Problem ten przybiera coraz większe rozmiary, natomiast doświadczenie pokazało, że obecne ramy prawne Unii Europejskiej w tej kwestii są niewystarczająco skuteczne. W formułowaniu europejskiej polityki ukierunkowanej na skuteczne rozwiązanie tego problemu strategiczną rolę odgrywa zatem współpraca Parlamentu, Komisji i Rady.

Na mocy traktatu z Lizbony zwiększono uprawnienia Unii Europejskiej w obszarze sądowej i policyjnej współpracy w sprawach karnych między państwami członkowskimi. Uważam jednak, że cały czas zachodzi konieczność podniesienia kar dla handlarzy ludźmi, tak jak należy jeszcze rozszerzyć pomoc ofiarom przemocy.

Zgadzam się, że w celu wygaszenia popytu dobrze by było, gdyby Unia Europejska i państwa członkowskie bardziej zaangażowały się w kampanie informacyjne w krajach pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia ofiar handlu ludźmi. Na koniec chcę powiedzieć, że popieram powołanie europejskiego koordynatora ds. zwalczania handlu ludźmi, który będzie zarządzał pracami Unii Europejskiej i polityką w tym specyficznym obszarze.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), na piśmie – (LT) Chciałabym pogratulować obu sprawozdawczyniom wykonanej pracy, ponieważ ta historyczna dyrektywa to bardzo ważny krok w walce z handlem ludźmi z uwagi na ustanowienie wyraźnych poziomów kar i sankcji. Chociaż w obszarze tym przyjęto już wiele przepisów UE i krajowych, dokonując również wieloletnich zobowiązań politycznych, to szacowana liczba ofiar handlu ludźmi w UE i poza jej granicami wynosi kilkaset tysięcy rocznie. Dowodzi to powagi problemu, jakim jest walka z handlem ludźmi, zwłaszcza kobietami i dziećmi, procederu stanowiącego jeden z najpoważniejszych przypadków łamania praw człowieka. Chciałabym zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż dzieci są bardziej narażone i zagrożone jako potencjalne ofiary handlu ludźmi, tej grupie ofiar należy poświęcić największą uwagę. Mając na uwadze, że handel ludźmi to współczesna forma niewolnictwa i wyjątkowo dochodowy interes dla przestępczości zorganizowanej, trzeba zdecydowanie bardziej skoncentrować się na działaniach zapobiegawczych, ochronie ofiar oraz sprawach społecznych. Ponadto trzeba stworzyć wrogie warunki dla handlarzy ludźmi. Poziom kar i sankcji wobec osób czerpiących zyski z handlu ludźmi powinien odzwierciedlać ciężar popełnionego przestępstwa, działając jako skuteczny środek odstraszający od tego rodzaju działalności. Państwa członkowskie powinny oprócz kar uwzględnić takie sankcje jak zajęcie mienia, podejmując środki konieczne do zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z takich przestępstw, ponieważ w ten sposób przestępstwa te przestaną być opłacalne z ekonomicznego punktu widzenia.

  Nessa Childers (S&D), na piśmie – Dzisiejsze głosowanie w sprawie handlu ludźmi to przełomowy moment w walce z tą współczesną formą niewolnictwa. Według obrazu irlandzkiego reżysera Ciarána O’Connora w ubiegłorocznym filmie zatytułowanym „Sprzedana”, w którym przedstawiono skutki handlu ludźmi w Irlandii, proceder ten to coraz bardziej zaawansowane i okrutne przestępstwo, pomimo że władze prowadzą coraz ostrzejszą walkę na rzecz jego wyeliminowania. Takie środki jak te przyjęte dzisiaj mają zasadnicze znaczenie, gdyż pozwolą wyposażyć władze w narzędzia do realizacji wspólnego celu, jakim jest rozwiązanie tego ogólnoeuropejskiego problemu. Krajowe władze ustawodawcze muszą zapewnić surowe kary dla winnych, natomiast policję trzeba wyposażyć w środki, aby brak pieniędzy czy siły roboczej nie sprzyjał handlowi ludźmi. Przestępstwo to jednak nie zna granic i za faktyczne wyeliminowanie niewolnictwa w Europie odpowiadają w równym stopniu przepisy prawa europejskiego, jak i krajowego.

  Giovanni Collino (PPE), na piśmie – (IT) Aktywności Unii Europejskiej skierowanej przeciwko handlowi ludźmi nie można ograniczać do potępiania tego procederu, ale trzeba podejmować precyzyjne działania po fakcie, aby winni tych barbarzyńskich praktyk nie pozostawali bezkarni.

Działania te obejmują harmonizację kar oraz koordynację interwencji ze strony UE z interwencjami takich organizacji międzynarodowych jak Organizacja Narodów Zjednoczonych. Działania po fakcie trzeba połączyć z działaniami zapobiegawczymi, które są równie ważne. Przede wszystkim trzeba zapewnić ścisłą współpracę organów sądowych i policji finansowej, aby unicestwić u źródła wszystkie systemy ekonomiczne powiązane z daną działalnością przestępczą, eliminując całą działalność uboczną.

Ponadto coraz większego znaczenia nabierają dokładne i rzetelne bazy danych, które pozwalają odróżnić różne szczególne uwarunkowania i stanowią punkt wyjścia dla rozmaitych interwencji umożliwiających dotarcie do sedna każdej sprawy. Za sprawą przedmiotowego wniosku dotyczącego dyrektywy Unia Europejska dąży do rozbicia całego łańcucha dostaw tego okrutnego obrotu handlowego, tratującego jej zasady i podstawowe wartości.

  Ioan Enciu (S&D), na piśmie – Zjawisko zorganizowanej przestępczości to coś, z czym Unia Europejska musi bezpośrednio walczyć. Nasza postawa wobec handlu ludźmi musi być proaktywna, a nie reaktywna. Musimy koniecznie analizować nowe metody tego procederu, aby zawczasu wykryć i wyeliminować pojawiające się kanały handlu ludźmi. Jako poseł z grupy S&D chciałbym podkreślić, że jednym z naszych podstawowych celów jest walka z przestępczością transgraniczną. W związku z tym głosowałem za przyjęciem przedmiotowej inicjatywy prawodawczej. Jako prawodawcy Unii Europejskiej musimy zapewnić, aby przestrzegano prawa człowieka do zachowania godności, prawa do integralności, zakazu stosowania tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania czy karania, jak również zakazu stosowania niewolnictwa i przymusowej pracy. Nie możemy pozwolić na handel dziećmi i ich dalszą sprzedaż. Handlarze wynajdują swoje ofiary również w Internecie. Jest to bardzo niepokojące, gdyż wiele dzieci ma dostęp do Internetu.

  Zita Gurmai (S&D), na piśmie – Handel ludźmi to przestępstwo skierowane przeciwko godności ludzkiej, rujnujące życie wielu dzieci i kobiet na świecie. Przedmiotowy wniosek jest przełomowy, gdyż na pierwszym miejscu stawia ofiary i pomaga rozwiązać problem w sposób wszechstronny, uwzględniając jego transgraniczny wymiar. Nowe środki ułatwią rozpoznawanie i ściganie przypadków handlu ludźmi, zachęcając jednocześnie pokrzywdzonych do współpracy z władzami. Będzie to prawodawstwo wiążące, egzekwowane na szczeblu poszczególnych państw. Tylko ten rodzaj regulacji może pomóc wszystkim obywatelom, którzy mogą paść ofiarą handlu ludźmi. Apeluję również do państw członkowskich, aby zastosowały się do propozycji zawartych w przedmiotowym tekście i karały tych, którzy świadomie korzystają z usług ofiar handlu ludźmi. Podstawą walki ze źródłami handlu ludźmi jest walka z popytem. Przedmiotowe sprawozdanie to wspaniała propozycja zarówno pod względem moralnym, jak i profesjonalnym, zatem gratuluję jej moim wspaniałym koleżankom, paniom Bauer i Hedh. Szczególnie cieszy mnie, że Rada oraz komisje FEMM i LIBE zdołały sformułować tekst, który się cieszy poparciem wszystkich ważnych instytucji UE. Mam nadzieję, że niebawem zostanie formalnie przyjęty i transponowany do prawa krajowego. Pokrzywdzeni nie mogą się tego doczekać.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE), na piśmie – (FI) Dyrektywa dotycząca handlu ludźmi to ważny krok do przodu, ponieważ handel ludźmi to rzeczywistość, nawet w Europie. Najważniejsze jest zapobieganie handlowi ludźmi, a to można osiągnąć, rozwiązując problem ubóstwa i nierówności oraz lepiej uświadamiając obywatelom daną sprawę.

Aby pomóc ofiarom handlu ludźmi, trzeba otwarcie stwierdzić fakt występowania tego procederu. Ofiarami mogą być kobiety lub mężczyźni, dzieci i dorośli. Ofiarą handlu ludźmi może być robotnik na placu budowy. Kryteriom handlu ludźmi może odpowiadać też sytuacja żebrzącego Roma, jeżeli uwarunkowana jest przymusem.

Niestety, handel ludźmi jest często powiązany z praktykami seksualnymi: kobiety i dziewczęta kończą jako prostytutki lub są zmuszane do uprawiania prostytucji. Ważne jest, aby ofiarom handlu ludźmi dać szansę w formie ochrony i doradztwa prawnego.

  Lívia Járóka (PPE), na piśmie – Wskutek szkodliwych uwarunkowań otaczających społeczność romską – takich jak niski poziom wykształcenia, skrajne ubóstwo, marginalizacja i dyskryminacja – romskie kobiety i dzieci są wyjątkowo narażone na handel ludźmi. Ta współczesna forma niewolnictwa ma głębokie korzenie w ubóstwie i wykluczeniu, w związku z czym za podstawowy cel strategiczny należy koniecznie obrać wyeliminowanie niemożliwych do przyjęcia warunków życia wielu Romów. Ponadto UE i państwa członkowskie muszą podjąć energiczniejsze działania na rzecz zwalczania tego zjawiska, zwłaszcza w celu wytępienia zorganizowanej przestępczości oraz zapewnienia ochrony grupom ryzyka, czyli kobietom i nieletnim pochodzącym z mniejszości narodowych.

Przedmiotowa inicjatywa ma na celu przyjęcie szerszej definicji handlu ludźmi i uważam, że definicja ta powinna obejmować swoim zakresem wykorzystywanie do żebractwa, w tym wykorzystywanie do tego celu osób sprzedanych, niezależnie od powiązań łączących takie osoby ze sprawcami przestępstwa. W przypadku przestępstwa wobec osób narażonych ze względu na wiek, płeć, ciążę, stan zdrowia lub niepełnosprawność, kary powinny być dużo wyższe, przy czym należy odpowiednio uwzględnić przypadki, w których ofiarę torturuje się, zmusza się do zażywania narkotyków lub leków, gwałci lub stosuje się wobec niej inne formy przemocy psychicznej, fizycznej czy seksualnej.

  Debora Serracchiani (S&D), na piśmie – (IT) Każdego roku w Europie sprzedaje się setki tysięcy osób niczym jakieś przedmioty i niestety, odczuwamy coraz większą potrzebę chronienia ofiar handlu ludźmi przed używaniem fałszywych dokumentów, prostytucją i imigracją.

Mówiąc o handlu ludźmi, nie możemy jedynie myśleć o wykorzystywaniu seksualnym, przymusowej pracy i nielegalnych adopcjach, ale musimy pamiętać też o handlu organami, który staje się coraz powszechniejszym przestępstwem. Europejska struktura prawna nie jest wystarczająco skuteczna, a państwa członkowskie muszą wykazać się większą aktywnością. Potrzebujemy struktury do celów koordynowania działań instytucji i agencji UE, państw członkowskich i partnerów międzynarodowych.

  Artur Zasada (PPE), na piśmie – (PL) Panie Przewodniczący! Koleżanki i Koledzy! W dzisiejszej debacie chciałbym poruszyć problem handlu dziećmi. Należy dołożyć wszelkich starań, aby system prawno-instytucjonalny oraz system opieki nad dzieckiem w każdym kraju członkowskim był doskonalony i poprawiany. Zakres działań zaliczanych do handlu ludźmi powinien być weryfikowany i poszerzany. Tylko w ten sposób będziemy mogli zapobiegać takim zjawiskom jak np.: 1) adopcja komercyjna – adopcja ze wskazaniem i zrzeczenie się prawa do dziecka przed sądem rodzinnym, najczęściej za opłatą; 2) opuszczanie przez ciężarne matki kraju i powrót do niego bez dziecka; 3) zaginięcia dzieci, których rodzice zginęli, w krajach dotkniętych konfliktami zbrojnymi.

W czasach, gdy spora ilość przestępstw popełniana jest za pośrednictwem Internetu, warto powoływać specjalne zespoły interdyscyplinarne wyspecjalizowane do zwalczania tego typu przestępczości. Zajmowałyby się one nie tylko inwigilacją środowisk przestępczych, ale także zbieraniem dowodów poprzez monitorowanie sytuacji finansowej osób zaangażowanych w handel dziećmi. Należy szkolić urzędników publicznych i uczulać ich na sytuację dziecka w rodzinie, w której mógł zaistnieć proceder handlu dziećmi. Dotyczy to szczególnie służb pracujących z rodzinami objętymi opieką państwa ze względu na ich trudną sytuację materialną. Tylko poprzez wielostronne i zharmonizowane działania, podejmowane na poziomie 27 państw członkowskich, mamy szansę wyeliminować lub przynajmniej ograniczyć handel ludźmi, ze szczególnym uwzględnieniem handlu dziećmi.

(Posiedzenie zostało zawieszone na kilka minut)

PRZEWODNICZY: ALEJO VIDAL-QUADRAS
Wiceprzewodniczący