Pino Arlacchi, εισηγητής. − (EN) Κυρία Πρόεδρε, η έκθεση που εξετάζουμε σήμερα έχει εγκριθεί σχεδόν ομόφωνα από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων αυτού του Κοινοβουλίου. Είναι αποτέλεσμα εργασίας ενός έτους από μία ομάδα της οποίας ηγήθηκα και η οποία βασίζεται σε εκτεταμένες διαβουλεύσεις στην Καμπούλ και στις Βρυξέλλες.
Η παρούσα έκθεση είναι μια προσπάθεια να εξηγηθεί ένα παράδοξο: γιατί έχουν επιτευχθεί τόσο λίγα στο Αφγανιστάν, παρά τα εννέα χρόνια διεθνούς εμπλοκής; Από το 2001, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό αυτής της χώρας έχουν κοστίσει πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ και αρκετές χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, και τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον έχουν δαπανηθεί για τους πολίτες: συνολικά, πάνω από 30 φορές το τρέχον αφγανικό ΑΕγχΠ.
Παρά την τεράστια αυτή προσπάθεια, το Αφγανιστάν εξακολουθεί να είναι η πρώτη παραγωγός χώρα ναρκωτικών ουσιών. Εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο, όπου –για την πλειονότητα του αφγανικού πληθυσμού– η ζωή είναι σύντομη, σκληρή και δύσκολη, όπως ήταν στην ήπειρό μας πριν από πέντε αιώνες. Στο Αφγανιστάν η μητρική θνησιμότητα από μόνη της ευθύνεται για περισσότερα θύματα απ’ ό,τι ο πόλεμος: πάνω από 20.000 το χρόνο έναντι 2.300. Η απάντηση σε αυτό το παράδοξο δεν είναι απλή. Το πρόβλημα του οπίου και η δύναμη της επανάστασης πρέπει να ληφθούν υπόψη, καθώς και η πίστη στην ψευδαίσθηση μιας γρήγορης στρατιωτικής νίκης, η οποία κυριαρχούσε στα πρώτα χρόνια της διεθνούς παρουσίας. Επιπλέον, η νομιμότητα της κεντρικής κυβέρνησης έχει υπερεκτιμηθεί, όπως και η αποτελεσματικότητα της διεθνούς βοήθειας στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Η παρούσα έκθεση δεν προσπαθεί να απλουστεύσει όλα αυτά τα θέματα. Δέχεται την πρόκληση στην πλήρη διάστασή της, και αυτό το έγγραφο αποτελεί μια προσπάθεια εισήγησης νέων κατευθύνσεων για τις πολιτικές μας. Η έκθεση προσεγγίζει το θέμα από μια ευρωπαϊκή σκοπιά. Αυτό σημαίνει ότι η αφγανική κρίση εξετάζεται από μια οπτική γωνία που δεν αντικατοπτρίζει απλώς την αμερικανική προοπτική σχετικά με αυτή. Οι ευρωπαϊκές αξίες και αρχές είναι σημαντικές. Επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το αφγανικό πρόβλημα από τους ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι δεν πιστεύουν καταρχήν σε μια στρατιωτική λύση, επειδή περισσότερα από 65 χρόνια πριν εγκαταλείψαμε την ιδέα ότι ο πόλεμος και η κατοχή ξένων εδαφών είναι μια καλή λύση.
Η σημερινή ΕΕ είναι οικοδομημένη σε μια αποστροφή στον πόλεμο, και η παρούσα έκθεση αντικατοπτρίζει αυτό το αίσθημα. Σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα του Αφγανιστάν, οι πολίτες της ΕΕ υποστηρίζουν σθεναρά μια πολιτική προσέγγιση ως εναλλακτική λύση στη χρήση ισχύος. Η προσέγγισή μας δεν είναι αφελής· δεν είναι, όπως έχει λεχθεί, η απαλότητα της Αφροδίτης σε αντίθεση με τη δύναμη του Άρη. Αντίθετα είναι η δύναμη της λογικής, της ανθρώπινης αλληλεγγύης, που εφαρμόζεται σε μια κρίση όπως η αφγανική, η οποία δεν πρέπει να προσεγγίζεται με μια υπεραπλουστευτική λύση και νοοτροπία.
Αυτή η έκθεση προτείνει μια στρατηγική που δεν αποκλείει την περιορισμένη χρήση πιεστικών μέσων. Η ασφάλεια του λαού του Αφγανιστάν από τρομοκράτες και εγκληματικές επιθέσεις είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη, και αυτό το Κοινοβούλιο πιστεύει ότι ο συνδυασμός ειρηνευτικών παρεμβάσεων, πολυμερούς διπλωματίας, διαπραγματεύσεων για την εγχώρια ειρήνη, αποτελεσματικών μέτρων για τη μείωση της φτώχειας, η θέσπιση δημοκρατικών θεσμών και η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών είναι οι πυλώνες μιας νέας, νικηφόρας στρατηγικής στο Αφγανιστάν όπως και αλλού.
Ελπίζω ότι η στρατηγική η οποία σκιαγραφείται εδώ θα εφαρμοστεί προσεκτικά από το νέο σύστημα, και δράττομαι αυτής της ευκαιρίας για να προσκαλέσω τη βαρόνη Ashton να συνταχθεί με το Κοινοβούλιο σε αυτήν την προσπάθεια.