Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010 - Στρασβούργο

7. Αιτιολογήσεις ψήφου

Προφορικές αιτιολογήσεις ψήφου

Έκθεση: Χρυσούλα Παλιαδέλη (A7-0311/2010)

  Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα απλώς να πω ότι ψήφισα υπέρ αυτής της εξαιρετικής έκθεσης. Η κ. Παλιαδέλη εργάστηκε έξοχα για τη δημιουργία της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς και του σήματός της.

Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μία εξαιρετική ένδειξη για το πώς, εντέλει, μπορούμε να επιτύχουμε ιδιαίτερη προστιθέμενη αξία στην Ευρωπαϊκή Ένωση με μικρό κόστος. Πιστεύω ότι οι χώροι που θα λάβουν το σήμα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, θα επωφεληθούν σίγουρα από αυτό. Θα είναι ορατό στον αριθμό των τουριστών που υποδέχονται οι χώροι αυτοί και αυτό θα βοηθήσει να γίνει καλύτερα γνωστή η Ευρώπη.

Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ευρώπη είναι ενωμένη στην πολυμορφία της, και είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι οι πολίτες των διαφόρων κρατών της Ευρώπης μπορούν να ανακαλύψουν την ευρωπαϊκή ταυτότητα, που μοιάζει με μωσαϊκό, σε μια ευρύτερη βάση.

Αυτό ήθελα να πω, κυρία Πρόεδρε. Όταν κάποιοι άνθρωποι εδώ φεύγουν από την αίθουσα, είναι κάπως δύσκολο να συγκεντρωθεί κανείς, ωστόσο ελπίζω ότι άκουσαν αυτό που είχα να πω.

  Antonello Antinoro (PPE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το σήμα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς έχει θεμελιώδη σημασία για μια ήπειρο που περιλαμβάνει την πλειονότητα των χώρων της UNESCO, και, τελικά, τονίζει τους φυσικούς, αρχαιολογικούς, αστικούς και πολιτιστικούς χώρους που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία, τον πολιτισμό και την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η έγκριση του σήματος είναι ένα σημαντικό βήμα για τη διαδικασία της συνοχής της ΕΕ και είναι επίσης μέσο εκπαίδευσης και διαμόρφωσης του πολιτιστικού διαλόγου. Μπορεί κανείς να δει επίσης με ποιον τρόπο αυτή η απόφαση αποτελεί καλό οιωνό για τις μελλοντικές γενιές, οι οποίες θα μοιράζονται όλο και περισσότερο το όραμα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, πράγμα που μπορεί να τους φέρει ιστορικά και πολιτιστικά πιο κοντά.

Αφού ευχαριστήσω την εισηγήτρια για τις προσπάθειές της, θα ήθελα να της εκφράσω τα εγκάρδια συγχαρητήριά μου για τις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε με την Επιτροπή για ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας που είναι τόσο σημαντική για το μέλλον της διατήρησης του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Σύσταση: Doris Pack (A7-0334/2010)

  Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω ότι το πρόγραμμα για τη διά βίου μάθηση είναι μία από τις πιο σημαντικές επιτυχίες της Ευρώπης, και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε την κ. Pack για την εξαιρετική εργασία της. Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης και με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι εκείνοι που είναι σθεναρά αντίθετοι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μπορούν επίσης να δουν ότι τέτοια προγράμματα όπως το πρόγραμμα της διά βίου μάθησης είναι απαραίτητα.

Είναι πολύ σημαντικό το ότι αυτό το πρόγραμμα μπορεί να επεκταθεί εκτός της ΕΕ, και τώρα πρόκειται να συμμετάσχει η Ελβετία. Επιπλέον, αυτό δεν θα κοστίσει τίποτα σε εμάς, τους φορολογούμενους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς η Ελβετία πληρώνει η ίδια για τη συμμετοχή της. Είναι σημαντικό ότι αυτές οι βέλτιστες πρακτικές και τα βέλτιστα προγράμματα που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση επεκτείνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το πρόγραμμα της διά βίου μάθησης και το πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» είναι καλά παραδείγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα επίσης να καλωσορίσω την Ελβετία στα ευρωπαϊκά προγράμματα για τη νεολαία και τον πολιτισμό.

  Daniel Hannan (ECR). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα στο Σώμα. Γιατί η Ελβετία τα πάει τόσο καλά; Θα μπορούσατε να σκεφτείτε ότι μια χώρα που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στον χρηματοπιστωτικό τομέα θα έπρεπε να υποφέρει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης τραπεζικής κρίσης, ωστόσο το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ της Ελβετικής Συνομοσπονδίας το 2009 ήταν κατά 214% μεγαλύτερο από της ΕΕ. Οι πολίτες της είναι δύο φορές πλουσιότεροι από τους πολίτες των κρατών μελών.

Ασφαλώς, αυτό αντικατοπτρίζει εν μέρει τη συμφωνία που πέτυχε η Ελβετία με τις Βρυξέλλες. Συμμετέχουν στην ελεύθερη αγορά, καλύπτονται από την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και υπηρεσιών κτλ., όμως δεν συμμετέχουν στην κοινή γεωργική πολιτική και την κοινή αλιευτική πολιτική, ελέγχουν τα δικά τους σύνορα, ρυθμίζουν τα δικά τους ζητήματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, πληρώνουν μόνο μια συμβολική συνεισφορά στον προϋπολογισμό και είναι ελεύθεροι να υπογράφουν συμφωνίες με τρίτες χώρες σε εμπορικούς τομείς.

Τι καλό παράδειγμα για τη Βρετανία! Εάν επτά εκατομμύρια Ελβετοί μπορούν, στηριζόμενοι σε διμερείς συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών, να προσφέρουν στους πολίτες τους το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο της ηπείρου, πόσο περισσότερο θα μπορούσαμε να το κάνουμε εμείς, ένα έθνος 60 εκατομμυρίων, ένα έθνος διεθνών θαλάσσιων συναλλαγών που οι αποικιοκρατία και οι επιχειρηματικές ενέργειές του έφθασαν σε όλες τις ηπείρους;

Και δεν πρέπει να το αφήσουμε αυτό στις συναλλαγές μας με τις Βρυξέλλες! Αφού ανακτήσουμε την εξουσία, θα πρέπει να αντιγράψουμε την Ελβετία όσον αφορά το τοπικιστικό σύστημά της και την άμεση δημοκρατία της και να μειώσουμε τις εξουσίες στο χαμηλότερο εφικτό επίπεδο.

Έκθεση: József Szájer (A7-0355/2010)

  Cristiana Muscardini (PPE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, απείχα από τη σημερινή ψηφοφορία για αυτήν την έκθεση σχετικά με την επιτροπολογία γιατί για άλλη μια φορά κάποιοι προσπαθούν να καταστήσουν μη εφαρμόσιμες ή να συνδέσουν με διακριτικές πολιτικές επιλογές τις διαδικασίες αντιντάμπιγκ που, όπως γνωρίζουμε, εξακολουθούν να είναι ένα από τα λίγα αξιόλογα αμυντικά μέσα για την πρόληψη του αθέμιτου ανταγωνισμού.

Παρ’ όλο που ο κ. Szájer πέτυχε έναν συμβιβασμό με το Συμβούλιο, πρέπει πραγματικά να υπογραμμιστεί ότι αυτή η πρόταση δεν ήταν δυνατόν να ευθυγραμμίσει την εμπορική πολιτική με τις διαδικασίες επιτροπολογίας, ειδικά στον τομέα που σχετίζεται με τις εμπορικές πολιτικές, πράγμα που ζημιώνει τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις σε καιρό σοβαρής κρίσης, δημιουργώντας καινούργια ανεργία και ένα νέο κύμα μετεγκαταστάσεων.

Χωρίς κατάλληλους κανόνες κατά της παραχάραξης, δεν έχει νόημα να μιλάμε για μέτρα για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας.

  Daniel Hannan (ECR). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα το θέσω όσο πιο απλά μπορώ. Οι ιρλανδοί φορολογούμενοι και οι φορολογούμενοι της ΕΕ εξαναγκάστηκαν να στηρίξουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το ενιαίο νόμισμα. Εχθές, η Βουλή των Κοινοτήτων στη χώρα μου ενέκρινε ένα διμερές δανειοδοτικό πακέτο για την Ιρλανδία το οποίο υποστηρίχθηκε, νομίζω, από ειλικρινείς και γενναιόδωρους βουλευτές που πίστευαν ότι βοηθούσαν μια φιλική χώρα.

Ωστόσο, δεν βοηθάς έναν χρεωμένο φίλο ωθώντας τον σε περισσότερα δάνεια με καταστροφικά επιτόκια. Η Ιρλανδία καταστρέφεται από το ενιαίο νόμισμα. Από το 1998 ως το 2007 είχε πραγματικά επιτόκια -1%. Κάθε ιρλανδός οικονομολόγος μπορούσε να δει την καταστροφή που έφτανε, δεν μπορούσαν όμως να κάνουν τίποτα για αυτό γιατί δεν υπήρχε πια κανένα ιρλανδικό επιτόκιο. Δεν υπήρχαν επιτόκια ώστε να μπορούν να αυξηθούν. Τώρα που φτάνει η καταστροφή, αυτή επιδεινώνεται από την αδυναμία υποτίμησης. Ένα έθνος καταδικάζεται πιθανόν σε μια γενιά αποπληθωρισμού, χρεών και μετανάστευσης προκειμένου να μπορούμε να διατηρήσουμε αυτό το σχέδιό μας ζωντανό.

Αντί να βοηθάμε τη διάσωση του ευρώ στην Ιρλανδία, θα έπρεπε να βοηθάμε την Ιρλανδία να σωθεί από το ευρώ και να επαναφέρει το δικό της νόμισμα, πιθανόν με μια προσωρινή σύνδεση με τη στερλίνα, επιτρέποντάς της να πληρώσει τα δάνειά της και να γίνει ξανά ένα ανεξάρτητο κράτος με ευημερία.

Έκθεση: Laima Liucija Andrikienė (A7-0339/2010)

  Cristian Dan Preda (PPE). – (RO) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ξεκινήσω συγχαίροντας την κ. Andrikienė για τις προσπάθειές της για τη σύνταξη αυτής της έκθεσης. Θα ήθελα επίσης να πω ότι ψήφισα υπέρ της τροπολογίας 25 στο σύνολό της, καθώς αισθάνομαι ότι το κλίμα ατιμωρησίας στη Ρωσία είναι άκρως επικίνδυνο.

Η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να υπερασπιστεί στη διεθνή σκηνή τις ίδιες αρχές που την καθοδηγούν και εσωτερικά δηλαδή τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι πολλοί ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα σκοτώθηκαν τα τελευταία χρόνια, πράγμα που δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με την ανάπτυξη της πραγματικής δημοκρατίας στη Ρωσία.

Το μήνυμα που θέλαμε να μεταφέρουμε στις ρωσικές αρχές μέσω της τροπολογίας 25 είναι η επιτακτική ανάγκη να διερευνηθεί ο θάνατος του Sergey Magnitsky. Η απάντηση των αρχών της Μόσχας σε αυτήν την πρωτοβουλία δείχνει στην πραγματικότητα ότι οι Ρώσοι ακούνε τα μηνύματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό είναι, ωστόσο, ένας ακόμη λόγος για να καταδικάσουμε έντονα την έλλειψη οποιασδήποτε έρευνας σχετικά με αυτήν την υπόθεση. Ζητάμε από το Συμβούλιο να παρακολουθήσει στενά αυτό το θέμα και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, εάν δεν σημειωθεί καμία πρόοδος.

  Jarosław Kalinowski (PPE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπαραστέκεται στα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας και σε αυτούς που υφίστανται διακρίσεις και βοηθά τους φτωχότερους και αυτούς που έχουν ανάγκη. Απονέμουμε το Βραβείο Ζαχάρωφ σε αποδέκτες από ολόκληρο τον κόσμο. Εντούτοις, η Ευρωπαϊκή Ένωση συχνά δεν καταφέρνει να επιβάλει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός της δικής της επικράτειας. Θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στο συνεχιζόμενο πρόβλημα της διακριτικής μεταχείρισης σε βάρος των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης και της πολωνικής μειονότητας στη Λιθουανία, ένα κράτος μέλος της ΕΕ που έχει υπογράψει τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων. Το κοινοβούλιο της Λιθουανίας επρόκειτο να αποφασίσει σήμερα σχετικά με τον περιορισμό των ευκαιριών εκπαίδευσης σε μειονοτικές γλώσσες. Η απόφαση αναβλήθηκε για το εγγύς μέλλον.

Γι’ άλλη μια φορά, ζητώ από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διασφαλίσουν ότι θα επιβληθεί αποτελεσματικά η τήρηση των αρχών της δημοκρατίας και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων στα κράτη μέλη της ΕΕ. Οι περιορισμοί που τίθενται σχετικά με τον αριθμό των ωρών διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας στα σχολεία και τα μέτρα που αποσκοπούν στο κλείσιμο των πολωνικών σχολείων στη Λιθουανία δεν είναι τίποτα άλλο παρά διάκριση σε βάρος μιας εθνικής μειονότητας.

  Tunne Kelam (PPE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, και εγώ υποστήριξα την τροπολογία 25, ειδικότερα το δεύτερο μέρος όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προτείνει να εξεταστεί η «απαγόρευση εισόδου στην ΕΕ για τους 60 ρώσους αξιωματούχους που εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή και ενθαρρύνει τη συνεργασία των υπηρεσιών επιβολής του νόμου της ΕΕ, προκειμένου να παγώσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί και άλλα περιουσιακά στοιχεία των εν λόγω ρώσων αξιωματούχων σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ».

Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα απολύτως κρίσιμο ζήτημα και για τη Ρωσία και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ενθαρρύνω θερμά την Επιτροπή και το Συμβούλιο να ακολουθήσει τη συμβουλή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πρόσφατα αυξήθηκαν οι εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τώρα είναι καιρός να σταματήσουν οι δηλώσεις και να αρχίσουν οι πράξεις, δημιουργώντας πραγματικό πόνο και προβλήματα σε αυτούς που είναι υπεύθυνοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πιστεύω ότι η συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να έχει πραγματικές προοπτικές μόνο εάν βρεθεί μια διαφανής λύση για τις υποθέσεις Magnitsky και Khodorkovsky και αν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

  Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κυρία Πρόεδρε, ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Andrikienė. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε για θέματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και να τα φέρουμε στο προσκήνιο. Αυτό βρίσκεται στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι εφαρμόζουμε αυτά που κηρύττουμε. Αυτό ίσως είναι κάπως προβληματικό. Ασφαλώς, έχουμε πολλά ψηφίσματα, όμως η πρόκληση είναι τώρα πώς θα ανταποκριθούμε σε αυτά.

Όλα ξεκινούν με την ουσιαστική πραγματικότητα. Ίσως θα πρέπει να είχα λάβει τον λόγο και να είχα θέσει ένα θέμα επί της διαδικασίας σχετικά με την έκθεση του κ. Arlacchi. Περίπου 50 σηκώθηκαν σε αυτήν την πλευρά της Αίθουσας. Εγώ και οι συνάδελφοί μου τους μετρήσαμε. Βρήκαμε ότι ήταν λιγότεροι από 40, έτσι δεν έγινε τίποτα. Εάν συμπεριφερόμαστε έτσι σε αυτήν την Αίθουσα σε κάποιους, των οποίων η γνώμη ίσως είναι αντίθετη από τη δική μας ή από εκείνη της πλειοψηφίας, δεν έχουμε πραγματική δικαιολογία να επικρίνουμε χώρες όπου υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα.

Εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να διασφαλίζουμε ότι οι εργασίες μας εδώ είναι σύμφωνες με τον νόμο, τους κανόνες της ΕΕ και όλες τις νομικές διατάξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γι’ αυτόν τον λόγο πιστεύω ότι υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης εδώ, προκειμένου να μπορούμε να είμαστε αξιόπιστοι όταν εξηγούμε αυτά τα θέματα στη Ρωσία και στον υπόλοιπο κόσμο. Πρέπει να εξασφαλίσουμε εμείς οι ίδιοι ότι δεν κάνουμε διακρίσεις σε βάρος καμίας μειονότητας. Οποιοσδήποτε εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να έχει την ευκαιρία να απολαμβάνει πλήρη ανθρώπινα δικαιώματα.

Έκθεση: Pino Arlacchi (A7-0333/2010)

  Peter van Dalen (ECR). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, σε αυτήν τη συζήτηση το Κοινοβούλιο ακολουθεί για άλλη μια φορά μία πολύ γνώριμη πορεία. Τα αμερικανικά στρατεύματα του ΝΑΤΟ δημιουργούν χάος στο Αφγανιστάν και τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να παρέμβει σαν φύλακας άγγελος και να αναλάβει πρωτοβουλία για αυτό το ζήτημα.

Ποια είναι στη συνέχεια η τυπική αντίδραση πολλών σε αυτήν την Αίθουσα; Εάν η ΕΕ έκανε κάτι παραπάνω, τότε όλα θα ήταν πάλι καλά! Κυρία Πρόεδρε, αυτό το σκεπτικό γίνεται ακόμα χειρότερο αν διαβάσει κανείς την παράγραφο 63 της έκθεσης που συνιστά τη συμμετοχή του Ιράν για τη βοήθεια εύρεσης λύσης για τα προβλήματα στο Αφγανιστάν. Κυρία Πρόεδρε, χρειάστηκε να το διαβάσω τρεις φορές, απλά και μόνο για να σιγουρευτώ ότι δεν το φαντάστηκα, όμως είναι πράγματι εκεί: «συνιστά τη συμμετοχή του Ιράν»! Σπάνια συναντώ τόσο παράξενες προτάσεις σαν αυτήν. Αυτό ισοδυναμεί με το να επικαλείται κανείς τον Βεελζεβούλ να ξορκίσει τον διάβολο. Γι’ αυτόν τον λόγο ψήφισα κατηγορηματικά κατά αυτής της έκθεσης.

  Daniel Hannan (ECR). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, φέτος είχα την τιμή να επισκεφτώ το Αφγανιστάν με τις βρετανικές δυνάμεις. Δεν συνάντησα μόνον τους δικούς μας στρατιωτικούς, αλλά και στρατιώτες από την Εσθονία και τη Δανία που μοιράζονται το στρατόπεδό τους. Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους άντρες και τις γυναίκες από τα διάφορα κράτη μέλη, καθώς και τους συμμάχους μας στο εξωτερικό, που προσφέρουν την ενέργειά τους προσπαθώντας να φέρουν ειρήνη σε αυτήν τη δυστυχισμένη, αν και όμορφη, χώρα.

Θα ήθελα μόνο να πω ένα πράγμα σχετικά με αυτήν την έκθεση. Φαίνεται ότι ως Δυτική Συμμαχία κάνουμε ένα λάθος, που σχετίζεται με την πολιτική για την εξάλειψη της καλλιέργειας της παπαρούνας. Οι βουλευτές που αντιπροσωπεύουν αγροτικές περιοχές θα γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πιο συντηρητικός άνθρωπος στον κόσμο από τον μικρό αγρότη, ωστόσο με την πολιτική μας της ισοπέδωσης της καλλιέργειας παπαρούνας στο Αφγανιστάν, πήραμε έναν πληθυσμό που ενδιαφερόταν έντονα για την τάξη και την ιδιοκτησία και τον μετατρέψαμε σε εγκληματίες, σε ληστές, λόγω της πολιτικής μας για την καταστροφή μιας καλλιέργειας για την οποία υπάρχει αγορά: υπάρχει παγκόσμια έλλειψη οπιούχων και μορφινών.

Εάν μπορούσαμε να αποκαταστήσουμε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, θα αρχίζαμε να δίνουμε στο Αφγανιστάν τη βάση για μια ακμάζουσα κοινωνία των πολιτών με ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα και, σε εύθετο χρόνο, με μια αντιπροσωπευτική κυβέρνηση.

Πρόταση ψηφίσματος B7-0733/2010

  Joe Higgins (GUE/NGL). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, ψήφισα κατά της πρότασης ψηφίσματος για τη θέσπιση μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων για τη ζώνη του ευρώ, επειδή στην Ιρλανδία και την Ελλάδα βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα τέτοιοι μηχανισμοί στοχεύουν στη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που κλυδωνίζεται από την κρίση, κυριαρχείται από κερδοσκόπους και διάφορους άλλους που επιδιώκουν το κέρδος σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των φτωχών.

Σήμερα στις Βρυξέλλες, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προφανώς θα αποφασίσει να τροποποιήσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας για να αποκτήσει περισσότερες εξουσίες προκειμένου να επιβάλει αυστηρούς όρους σε οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια που παρέχεται στα κράτη μέλη, θεσμοθετώντας έτσι το δόγμα ότι η κοινωνία πρέπει να πληρώσει για την κρίση. Προειδοποιώ την ιρλανδική κυβέρνηση να μην σκεφτεί ότι μπορεί να επιβάλει στον ιρλανδικό λαό αυτήν την αλλαγή στη Συνθήκη της Λισαβόνας χωρίς δημοψήφισμα. Η ιρλανδική κυβέρνηση μετέτρεψε ήδη τη χώρα μας σε ένα κράτος υποτελές στο ΔΝΤ, που ενεργεί απροκάλυπτα για λογαριασμό των κερδοσκόπων και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Ζητάμε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για κάθε αλλαγή στη Συνθήκη της Λισαβόνας προκειμένου ο ιρλανδικός λαός να έχει τη δυνατότητα να αντισταθεί στη μετατροπή του σε πλήρους απασχόλησης δουλοπάροικους των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Γραπτές αιτιολογήσεις ψήφου

Έκθεση: Χρυσούλα Παλιαδέλη (A7-0311/2010)

  Luis Paulo Alves (S&D), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της πρότασης της Επιτροπής για την επέκταση του αρχικού σχεδίου του σήματος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς από μια διακρατική δράση σε μία επίσημη δράση της ΕΕ ως συμβολή στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Ψήφισα κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή πιστεύω ότι ο προτεινόμενος σκοπός αυτού του σήματος δεν θα πρέπει να είναι μόνο η προώθηση της εσωτερικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η ανάδειξη της ευρωπαϊκής ενότητας και των ευρωπαϊκών αξιών εκτός των συνόρων της. Το σήμα θα πρέπει να αξιολογηθεί και να εφαρμοστεί μετά από ουσιαστική επίδειξη των αποτελεσμάτων εντός της ΕΕ.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα αυτό το ψήφισμα για την πρόταση της Επιτροπής να χρησιμοποιήσει το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς ως ένα εργαλείο, μεταξύ άλλων περισσότερο αποτελεσματικών δυνατοτήτων, προκειμένου να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτών της, ως ένα τρόπο για να υπογραμμίζει ότι η ευρωπαϊκή ιστορία είναι το αποτέλεσμα μιας διαφορετικής, ωστόσο πλούσιας και αλληλοσυμπληρούμενης κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς. Συμφωνώ ότι η απόφαση των κρατών μελών να θέσουν το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στο πλαίσιο της ΕΕ δεν θα συμβάλει μόνο στην αύξηση της προβολής του, του κύρους και της αξιοπιστίας του αλλά θα συμβάλει και στην επίτευξη των από μακρού επιδιωκόμενων ιδανικών της συνοχής και της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών. Υποστηρίζω τη θέση της εισηγήτριας ότι οι διακρατικοί χώροι, λόγω της συμβολικής αξίας του σήματος ως παράγοντα που συμβάλλει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, πρέπει να ευνοηθούν, δεδομένου ότι προάγουν τα κοινά στοιχεία, προάγουν τη δημιουργία δικτύων και ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ κρατών ή περιφερειών. Πιστεύω ότι η ιδέα ενός σήματος πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποσκοπεί να ενισχύσει τη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών για την κοινή τους κληρονομιά (με τη γνώση της ιστορίας και τη συμμετοχή σε δράσεις που προάγουν τον διαπολιτισμικό διάλογο), αντιλαμβανόμενη την οικοδόμηση της ΕΕ ως μια μακρά και εξελικτική διαδικασία αποτελεί βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Το 2007, αρκετά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός σήματος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή η πρωτοβουλία στόχευε στην «ενίσχυση της υποστήριξης των Ευρωπαίων για μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα και την προώθηση της αίσθησης ότι ανήκουν σε έναν κοινό πολιτιστικό χώρο» επιλέγοντας ορισμένους ιδιαίτερους χώρους σε ολόκληρη την ήπειρο. Το 2008 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσίασε στην Επιτροπή τα συμπεράσματά του, καλώντας την Επιτροπή να υποβάλει μια νομοθετική πρόταση που θα μας επέτρεπε, όπως συνέβη και με την πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πρωτεύσας, να μετατρέψουμε αυτήν τη διακρατική πρωτοβουλία σε πραγματικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά τις προτάσεις του Συμβουλίου, η Επιτροπή τότε δρομολόγησε μια εκτίμηση επιπτώσεων και μια δημόσια διαβούλευση. Μετά από αυτήν τη διαβούλευση, η Επιτροπή εξέδωσε μια πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά τη θέσπιση δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό είναι το κείμενο που υποστήριξα.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης γιατί η ευρωπαϊκή ιστορία είναι το αποτέλεσμα μιας διαφορετικής, ωστόσο πλούσιας και αλληλοσυμπληρούμενης κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό δείχνει για άλλη μια φορά ότι η ΕΕ έχει τις ρίζες της σε ισχυρές αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η πολιτιστική ποικιλομορφία, η ανοχή και η αλληλεγγύη. Δεδομένου ότι η παγκόσμια συμβολή του ευρωπαϊκού πολιτισμού αναγνωρίζεται ευρέως, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει την ιδέα ενός σήματος που θα ξεπερνούσε τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα φιλόδοξο εργαλείο για την εξυπηρέτηση στόχων της εξωτερικής πολιτικής. Για να επιτύχει τον πολιτικό του στόχο, το νέο σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς θα πρέπει να αναδείξει περισσότερο το συμβολικό χαρακτήρα και/ή την εκπαιδευτική αξία των χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς. Επιπλέον, θα πρέπει να βασιστεί στη στενή συνεργασία μεταξύ των χαρακτηρισμένων χώρων με στόχο την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και τη δρομολόγηση κοινών σχεδίων. Θα ήθελα να τονίσω ότι η απόφαση των κρατών μελών να θέσουν το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στο πλαίσιο της ΕΕ δεν θα συμβάλει μόνο στην αύξηση της προβολής του, του κύρους και της αξιοπιστίας του αλλά θα συμβάλει και στην επίτευξη των από μακρού επιδιωκόμενων ιδανικών της συνοχής και της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Ένα από τα στοιχεία που έχει άφθονα η Ευρώπη είναι η πολιτιστική ποικιλομορφία, πράγμα που αντικατοπτρίζεται τέλεια στην ποικιλομορφία της πολιτιστικής, καλλιτεχνικής, αρχιτεκτονικής και γλωσσικής κληρονομιάς της. Αυτή ακριβώς η ποικιλομορφία, μαζί με μια πλούσια ιστορία και έναν μεγάλο σεβασμό στην κληρονομιά και τη διατήρησή της, κάνουν την Ευρώπη ένα μοναδικό μέρος. Ωστόσο, μολονότι μοιραζόμαστε όλοι μας μια πολύ πλούσια και συγκριτικά μικρή περιοχή, η αλήθεια είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είμαστε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και δεν ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτή η πρωτοβουλία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο στενούς δεσμούς μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών και να αυξήσει τη γνώση της ευρωπαϊκής κληρονομιάς και των κοινών αξιών που μοιραζόμαστε όλοι μας, κάνοντας την Ευρώπη μια ένωση με πραγματική πολυμορφία.

  João Ferreira (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Γενικά, οι τροπολογίες που προτάθηκαν από την εισηγήτρια βελτίωσαν το αρχικό σχέδιο της Επιτροπής. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες αρνητικές πλευρές. Σχετικά με την προώθηση της πολυγλωσσίας, οι τροπολογίες που προτάθηκαν από την εισηγήτρια δεν αγγίζουν το κεντρικό ζήτημα και γι’ αυτό δεν διορθώνουν το σοβαρό ελάττωμα της αρχικής πρότασης. Πράγματι, η αληθινή και αποτελεσματική προώθηση της πολυγλωσσίας δεν επιτυγχάνεται «με τη χρήση αρκετών γλωσσών της Ένωσης» αλλά μάλλον με τη χρήση των διαφόρων γλωσσών της Ένωσης. Εντούτοις, αυτό που είναι πιο σημαντικό από τους συγκεκριμένους σκοπούς της έκθεσης είναι οι εσφαλμένες αντιλήψεις που υποκρύπτονται σε αυτήν τη σύλληψη. Το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς (ή σήμα πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης) βασίζεται στην ανάπτυξη της πλάνης μιας ενιαίας ευρωπαϊκής ταυτότητας και ενός ενιαίου ευρωπαϊκού πολιτισμού στηριζόμενου σε αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία κλπ.

Δεν υπάρχει ενιαία «ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά». Η ευρωπαϊκή πολιτιστική ιστορία στο σύνολό της, όπως και η ιστορία γενικά στο σύνολό της, δεν στηρίζεται μόνο στην ποικιλομορφία και στην αξιοθαύμαστη δημιουργική και προοδευτική ενέργεια, αλλά και σε βίαιες ανταγωνιστικές συγκρούσεις, στη μισαλλοδοξία και σε πολλαπλές γραμμές και πλαίσια πολιτιστικής κυριαρχίας. Ο τομέας της κληρονομιάς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος λόγω της στενής του σύνδεσης με την ιστορία, πράγμα που προκαλεί σοβαρές ανησυχίες ότι αυτό θα τροφοδοτήσει τις ανησυχητικές διαδικασίες εκ νέου γραφής της ιστορίας που βιώσαμε πρόσφατα.

  Jarosław Kalinowski (PPE), γραπτώς. – (PL) Η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμικών της οργάνων στα μάτια των πολιτών της είναι θέμα ζωτικής σημασίας. Δυστυχώς, τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι η αίσθηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας και ενότητας γίνεται όλο και πιο σπάνια μεταξύ του ευρωπαϊκού κοινού, και η κατάσταση είναι ίδια όσον αφορά την εμπιστοσύνη στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η προώθηση της γνώσης της κοινής μας ιστορίας και των κοινών πολιτιστικών μας ριζών μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα τη διαδικασία προσέγγισης της ΕΕ στους πολίτες της, και επίσης να δημιουργήσει την αίσθηση της συνοχής και της αλληλεγγύης ανάμεσά τους. Το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς μπορεί να βοηθήσει από αυτήν την άποψη. Διαδικασίες εξορθολογισμού και η τυποποίηση των κριτηρίων απονομής του σήματος θα του προσδώσουν μεγαλύτερο κύρος και θα βελτιώσουν την εικόνα της ΕΕ, αυξάνοντας ταυτόχρονα την εμπιστοσύνη των πολιτών της σε θεσμικά όργανα όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  Jacek Olgierd Kurski (ECR), γραπτώς. – (PL) Σήμερα, ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση μιας δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το σήμα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Πιστεύω ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και αξιόλογη πρωτοβουλία που θα βοηθήσει την προώθηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και των ευρωπαϊκών επιτευγμάτων και θα συμβάλει στην ανάπτυξη του τουρισμού και των επιμέρους περιφερειών. Πρέπει να επικροτήσουμε το γεγονός ότι τονίσαμε, ως Κοινοβούλιο, πως το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς θα λειτουργήσει ως συμπλήρωμα άλλων πρωτοβουλιών στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως ο κατάλογος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και οι πολιτιστικές διαδρομές του Συμβουλίου της Ευρώπης, και δεν θα αντιγράψει τέτοιες πρωτοβουλίες.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Επιδοκιμάζω την πρόταση της Επιτροπής να χρησιμοποιήσει το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς ως ένα εργαλείο, μεταξύ άλλων περισσότερο αποτελεσματικών δυνατοτήτων, προκειμένου να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτών της· ως ένα τρόπο για να υπογραμμίζει ότι η ευρωπαϊκή ιστορία είναι αποτέλεσμα μιας διαφορετικής, ωστόσο πλούσιας και αλληλοσυμπληρούμενης κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς· ως μια εκτίμηση ότι η ΕΕ έχει τις ρίζες της σε ισχυρές αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η πολιτιστική ποικιλομορφία, η ανοχή και η αλληλεγγύη. Η απόφαση των κρατών μελών να θέσουν το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στο πλαίσιο της ΕΕ δεν θα συμβάλει μόνο στην αύξηση της προβολής του, του κύρους και της αξιοπιστίας του αλλά θα συμβάλει και στην επίτευξη των από μακρού επιδιωκόμενων ιδανικών της συνοχής και αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών.

  Clemente Mastella (PPE), γραπτώς. – (IT) Μας χαροποιεί η πρόταση της Επιτροπής για τη χρήση του σήματος της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς ως εργαλείου, σε συνδυασμό με άλλες πρωτοβουλίες, για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτών της· ως ενός τρόπου να τονιστεί το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ιστορία είναι το αποτέλεσμα της διαφορετικής, αλλά πλούσιας και συμπληρωματικής, κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό αντιπροσωπεύει την εκτίμηση ότι η ΕΕ έχει τις ρίζες της σε ισχυρές αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η πολιτιστική ποικιλομορφία, η ανοχή και η αλληλεγγύη.

Η απόφαση των κρατών μελών να θέσουν το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στο πλαίσιο της ΕΕ δεν θα συμβάλει μόνο στην αύξηση της προβολής του, του κύρους και της αξιοπιστίας του αλλά θα συμβάλει τελικά και στην επίτευξη των από μακρού επιδιωκόμενων ιδανικών της συνοχής και της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών, δημιουργώντας μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα και αυξάνοντας το ενδιαφέρον τους για την Ένωση και τις ρίζες της – δύο θεμελιώδεις προκλήσεις για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Το νέο σήμα πρέπει, ωστόσο, να αναδείξει περισσότερο το συμβολικό χαρακτήρα και την εκπαιδευτική αξία και όχι την ομορφιά ενός χώρου και πρέπει να βασιστεί στη στενή συνεργασία μεταξύ των χαρακτηρισμένων χώρων με στόχο την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και τη δρομολόγηση κοινών ερευνητικών και αναπτυξιακών σχεδίων.

  Louis Michel (ALDE), γραπτώς. – (FR) Παράλληλα με άλλες πρωτοβουλίες, το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ένας επιπρόσθετος τρόπος να έλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση πιο κοντά στους πολίτες της και να ενισχυθεί η αίσθησή τους ότι ανήκουν στην Ευρώπη. Θα μας δώσει επίσης τη δυνατότητα να προωθήσουμε την κατανόηση της κοινής ιστορίας και κληρονομιάς της Ευρώπης από τους πολίτες. Το σήμα θα συμβάλει την ενθάρρυνση της πολυγλωσσίας και του διαπολιτισμικού διαλόγου και θα υποστηρίξει τη σύσταση δικτύων με στόχο την προώθηση της ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Θα τονώσει την οικονομική ελκυστικότητα, ιδίως μέσω του πολιτιστικού τουρισμού. Υποστηρίζοντας αυτό το σήμα θα βελτιώσουμε τον πολυπολιτισμικό διάλογο.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Μου φαίνεται ότι η αποτελεσματικότητα του σήματος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς είναι αμφίβολη ακριβώς επειδή τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίζουν για λογαριασμό τους εάν θα συμμετάσχουν σε αυτό το σύστημα ή όχι. Επιπλέον –και εδώ συμφωνώ με την εισηγήτρια– τα προτεινόμενα κριτήρια επιλογής και ο μεγάλος αριθμός χώρων που θα μπορούσαν να αποκτήσουν το σήμα σημαίνουν πιθανή απώλεια ποιότητας και κύρους. Η στενή συνεργασία με τις υπάρχουσες πρωτοβουλίες στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως η παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO, θα μπορούσε να αποτελέσει μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση. Δεν ψήφισα υπέρ της έκθεσης γιατί δεν ασχολείται αρκετά λεπτομερώς με την ανάγκη δημιουργίας ενός σήματος πολιτιστικής κληρονομιάς βάσει των στόχων που ορίστηκαν.

  Alfredo Pallone (PPE), γραπτώς. – (IT) Η απόφαση να τεθεί το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στο πλαίσιο της ΕΕ θα διασφαλίσει την ενίσχυση της αίσθησης των πολιτών ότι ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τονώνοντας τα ιδανικά της συνοχής, της αλληλεγγύης και της ολοκλήρωσης. Ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς γιατί η Ευρώπη έθεσε στον εαυτό της τον στόχο της δημιουργίας κοινής ταυτότητας, φέρνοντας την ΕΕ πιο κοντά στους πολίτες της μέσω της επίγνωσης της πλούσιας και ποικιλόμορφης ιστορικής και πολιτιστικής της κληρονομιάς, με την οποία ο καθένας ταυτίζεται και μέσω της οποίας οι νέοι μπορούν να μάθουν και να ανακαλύψουν τη δική τους ταυτότητα, αλλά και να τη μοιραστούν με άλλους νέους Ευρωπαίους. Η τυποποίηση του σήματος θα βοηθήσει επίσης στην προώθηση αυτών των ιστορικής σημασίας για τη δημιουργία της Ευρώπης τόπων.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Επιδοκιμάζω με ενθουσιασμό την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση ενός σήματος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο στόχος της δημιουργίας μιας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας και της προώθησης των συμφερόντων της Ένωσης είναι κεντρικής σημασίας για την ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.

Το προτεινόμενο μέτρο για την προώθηση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς με τη χρησιμοποίηση μιας διεθνικής ιστοσελίδας απευθύνεται στους νέους Ευρωπαίους και θα μπορούσε να τους ενθαρρύνει να μάθουν περισσότερα για την ιστορία της ηπείρου, να εξοικειωθούν με την πολυεθνική κληρονομιά και την κοινή πολιτιστική κληρονομιά και να μάθουν περισσότερα για τους ανθρώπους και τις ιδέες που οδήγησαν στη δημιουργία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό το μέτρο έχει μεγάλη συμβολική και εκπαιδευτική αξία και θα παρουσιάσει την ευρωπαϊκή ιστορία και τον πολιτισμό στο σύνολό τους. Υποστηρίζω τις προθέσεις που εκφράστηκαν στην έκθεση για την εξασφάλιση της αποτελεσματικής συμμετοχής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στην επιλογή των χώρων και των περιεχομένων που θα παρουσιαστούν, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η πρωτοβουλία θα είναι ιδιαιτέρως διαφανής και δημοκρατική.

  Crescenzio Rivellini (PPE), γραπτώς. – (IT) Συγχαίρω την κ. Παλιαδέλη για την εξαίρετη εργασία της. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έδωσε σήμερα το πράσινο φως για το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, έναν κατάλογο ιστορικών χώρων, των οποίων η σημασία υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει περίπου 500 εκατομμύρια κατοίκους, που οι περισσότεροι νιώθουν ότι είναι, πρώτα και πάνω απ’ όλα, πολίτες της χώρας καταγωγής τους και όχι ευρωπαίοι πολίτες. Η έλλειψη μιας ισχυρής ευρωπαϊκής ταυτότητας μπορεί να θεωρηθεί εμπόδιο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ωστόσο αυτό δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι ένα τεράστιο μωσαϊκό γλωσσών και εθίμων και οι διαφορές μεταξύ των χωρών που την αποτελούν είναι συχνά πιο προφανείς από τα κοινά στοιχεία.

Αυτή η πρωτοβουλία θα καταστήσει δυνατή την ενίσχυση της αίσθησης των πολιτών ότι ανήκουν στην Ευρώπη, καθώς και τη δημιουργία μεγαλύτερης συνοχής ανάμεσα στους πολίτες διαφόρων χωρών. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να προβάλουμε τους χώρους που υμνούν και συμβολίζουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, καθώς και εκείνους που υμνούν τις ιδέες και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, όπως συμβαίνει και με τους χώρους του καταλόγου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, εκείνοι που φέρουν το ευρωπαϊκό σήμα προφανώς θα προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, με ευεργετικά αποτελέσματα για την τοπική οικονομία.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Η διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη δημιουργία της αποτελούν προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στην προσπάθειά τους να επιτύχουν ευρεία συνοχή και αλληλεγγύη. Ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι, ριζοσπαστικότεροι και προφανέστεροι τρόποι ενίσχυσης της πίστης των Ευρωπαίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους ηγέτες της (η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση απέδειξε ότι στα ανώτερα επίπεδα της διοίκησης απομένει πολλά να γίνουν). Ωστόσο, η γνώση της ιστορίας της ηπείρου μας, η εξοικείωση με την πολυεθνική της αλλά κοινή πολιτιστική κληρονομιά και η βελτίωση της εκπαίδευσης της νέας γενιάς όσον αφορά τις ιδέες και τους ανθρώπους που πρωτοστάτησαν στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να συμβάλουν στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ της ΕΕ και των πολιτών της.

  Joanna Senyszyn (S&D), γραπτώς. – (PL) Ως μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας, ψήφισα υπέρ της πρότασης ψηφίσματος του Κοινοβουλίου σχετικά με την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση μιας δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το σήμα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Η ιδέα της θέσπισης ενός σήματος της ΕΕ είναι σημαντική από την άποψη ότι θα κάνει τους πολίτες να γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα δημιουργήσει μια ευρωπαϊκή ταυτότητα και δεσμούς ανάμεσα στις χώρες.

Με την επιλογή χώρων στα επιμέρους κράτη μέλη που έχουν ζητήσει να τους χορηγηθεί το σήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς της ΕΕ, θα κάνουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν καλύτερα το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ιστορία μας επηρεάζει όλους, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής μας, τη γλώσσα μας και τον πολιτισμό μας. Η μετατροπή του σήματος της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς σε πρωτοβουλία της ΕΕ θα συμβάλει στην αύξηση της αξιοπιστίας, της προβολής και του κύρους του. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να μεταφραστεί σε οικονομικά και κοινωνικά οφέλη καθιστώντας, μεταξύ άλλων, τους χώρους που θα φέρουν το σήμα πιο ελκυστικούς για τους τουρίστες. Η επιλογή των χώρων που θα λάβουν το σήμα θα συμβάλει επίσης στην αύξηση του ενδιαφέροντος και της γνώσης της νεότερης γενιάς για τις ιδέες και τους λαούς της Ευρώπης και με αυτόν τον τρόπο θα φέρει τους κατοίκους της Ευρώπης πιο κοντά.

  Czesław Adam Siekierski (PPE), γραπτώς. – (PL) Η πρωτοβουλία για το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς στοχεύει στην προβολή των πόλεων, των ανθρώπων και των δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Στόχος του είναι να γνωρίσουν οι πολίτες καλύτερα τις θεμελιώδεις αξίες, όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η πολιτιστική ποικιλομορφία και η ανοχή, στις οποίες εδράζεται η Κοινότητά μας. Ο κατάλογος των χώρων που θα λάβουν το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς θα λειτουργήσει σαν ένα είδος χάρτη των παραδόσεων και του πολιτισμού της ηπείρου μας, και σαν ένας χάρτης των τόπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Η κοινή, αλλά και ποικιλόμορφη πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης μπορεί να ενισχύσει στους πολίτες της την αίσθηση αυτής της ταυτότητας και να ενδυναμώσει την ευρωπαϊκή συνοχή. Αυτή η πρωτοβουλία θα δημιουργήσει μια πλατφόρμα συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες και τις περιφέρειες της Ευρώπης. Επιπλέον, μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στον τομέα του τουρισμού, βοηθώντας τις περιφέρειες να γίνουν πιο ελκυστικές και, ταυτόχρονα, βελτιώνοντας την οικονομική τους κατάσταση. Συμφωνώ ότι αυτό το σήμα θα πρέπει να γίνει μια επίσημη πρωτοβουλία υπό την αιγίδα της ΕΕ, καθώς αυτό θα του προσδώσει πιο ευρεία αναγνώριση, αξιοπιστία και κύρος. Η αυξημένη προβολή του σήματος θα επιτρέψει σε μεγάλο αριθμό πολιτών να ταυτιστούν με το σήμα, που συμβολίζει και υπενθυμίζει την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Το σύστημα αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί παράλληλα και ως συμπλήρωμα στο διεθνές σύστημα της UNESCO και τις πολιτιστικές πρωτεύουσες της Ευρώπης, καθώς το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς λειτουργεί στο επίπεδο των εκπαιδευτικών και συμβολικών αξιών και, σε μικρότερο βαθμό, των αισθητικών και αρχιτεκτονικών αξιών. Θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ενίσχυσης της αίσθησης των πολιτών ότι ανήκουν στην Ευρώπη.

  Csanád Szegedi (NI), γραπτώς. – (HU) Θεωρώ ότι οι ευρωπαϊκές αξίες, όπως η παλιά ουγγρική ρουνική γραφή, είναι πολύ σημαντικές και η αναγνώριση και η εκτίμησή τους μέσω διακρίσεων είναι απαραίτητη. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, πρέπει να διατηρήσουμε την παράδοση δίνοντας αυτήν τη διάκριση σε αξίες που βρίσκονται πράγματι εντός της ΕΕ. Είναι απαράδεκτο να το επεκτείνουμε σε τρίτες χώρες, καθώς, με αυτόν τον τρόπο, αντιγράφουμε μόνο τον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Από την άλλη, ελπίζω ότι αυτή η απονομή θα μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες και η απονομή του σήματος θα αποτελέσει πραγματικά μια έκφραση αναγνώρισης. Απείχα από την ψηφοφορία λόγω των παραπάνω αντιφάσεων της έκθεσης.

Σύσταση: Doris Pack (A7-0334/2010)

  Luís Paulo Alves (S&D), γραπτώς. – (PT) Υπερψήφισα τη σύσταση σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της Ελβετικής Συνομοσπονδίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της δια βίου μάθησης επειδή τη θεωρώ θετικό παράγοντα για την ευρωπαϊκή στρατηγική για τη νεολαία· και αυτό διότι πρόκειται για ένα βήμα στη διαδικασία συνεργασίας με την εν λόγω χώρα όσον αφορά στις τομεακές πολιτικές εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εφόσον η Ελβετία είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε αυτό το πρόγραμμα για νέους σε ανθρώπινο, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο να ωφεληθεί μπορεί από τη συμπερίληψη νέων από τρίτες χώρες όπως η Ελβετία στη διαδικασία της ευαισθητοποίησης των νεότερων γενεών σχετικά με την ολοκλήρωση της ΕΕ.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα τη σύσταση διότι δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η συνεργασία της ΕΕ με την Ελβετία στους τομείς της εκπαίδευσης, της επιστήμης και της νεολαίας στην ΕΕ θα αποβεί αμοιβαία ωφέλιμη για τη βελτίωση και την αποτελεσματική υλοποίηση των στρατηγικών σε αυτούς τους τομείς. Η συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης για τη διά βίου μάθηση για την περίοδο 2007-2013 θα δώσει επιπλέον ώθηση σε αυτά τα προγράμματα και θα δημιουργήσει ευκαιρίες για ανταλλαγές συμμετεχόντων και διάχυση εμπειριών διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα τα οικονομικά και λοιπά συμφέροντα της ΕΕ.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Το πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» αποσκοπεί στην ανάπτυξη και τη στήριξη της συνεργασίας στον τομέα της νεολαίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει ως στόχο την ενθάρρυνση της συμμετοχής των νέων στον δημόσιο βίο, κυρίως των ατόμων με λιγότερες ευκαιρίες ή με αναπηρίες, καθώς επίσης την ενθάρρυνση της πρωτοβουλίας, του επιχειρηματικού πνεύματος και της δημιουργικότητας. Το πρόγραμμα δράσης για την εκπαίδευση και τη διά βίου μάθηση συμβάλλει με τη σειρά του στην ανάδειξη της Ένωσης ως μιας προηγμένης, βασισμένης στη γνώση κοινωνίας, σύμφωνα με τους στόχους της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Υποστηρίζοντας και συμπληρώνοντας τη δράση των κρατών μελών, έχει ως στόχο την ενθάρρυνση των ανταλλαγών, της συνεργασίας και της κινητικότητας μεταξύ των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης της Κοινότητας, ώστε να καταστούν παγκόσμια σημεία αναφοράς ως προς την ποιότητα. Η Ελβετία, η οποία δεν είναι κράτος μέλος της ΕΕ, δεν συμμετέχει για την ώρα σε αυτές τις δράσεις. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να αλλάξει και ότι πρέπει να συμπεριλάβουμε τους ελβετούς γείτονές μας σε αυτές τις πολιτικές, στο πνεύμα μιας ανοικτής Ένωσης. Γι’ αυτό και υπερψήφισα το εν λόγω νομοθετικό ψήφισμα διά του οποίου καλωσορίζουμε την Ελβετία σε αυτές τις σημαντικές δράσεις.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Ψήφισα υπέρ της σύστασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διότι εγκρίνω το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου για τη συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της δια βίου μάθησης. Παρόλο που η Ελβετία επέλεξε να μην προσχωρήσει στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, συνεργάζεται στενά με την Ευρωπαϊκή Ένωση στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας. Η συμφωνία αυτή είναι πρόσφορη εφόσον η Ελβετία δεσμεύεται να συμμορφωθεί με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επίσης, σχέδια και πρωτοβουλίες που υποβάλλονται από συμμετέχοντες από την Ελβετία θα υπόκεινται στις ίδιες προϋποθέσεις, κανόνες και διαδικασίες που ισχύουν για τα κράτη μέλη. Η Ελβετία θα συμμορφώνεται με τις κοινοτικές διατάξεις οικονομικού και λογιστικού ελέγχου. Σύμφωνα με τη διμερή συμφωνία, η Ελβετία θα δημιουργήσει εθνική υπηρεσία για τον συντονισμό της εφαρμογής των προγραμμάτων σε εθνικό επίπεδο και θα καταβάλλει ετήσια συνεισφορά σε κάθε πρόγραμμα (το 2011, 1,7 εκατ. ευρώ στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και 14,2 εκατ. ευρώ για το πρόγραμμα δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης).

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Η συνεργασία με την Ελβετία σε εκπαιδευτικά θέματα είναι ένα σημαντικό βήμα στις σχέσεις ΕΕ-Ελβετίας. Τα δύο σχετικά προγράμματα υποστηρίζουν τη διά βίου μάθηση και την ενσωμάτωση των νέων στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσω της καλλιέργειας της ανοχής και της αλληλεγγύης στους νέους Ευρωπαίους. Η συμφωνία μεταξύ της Επιτροπής και της Ελβετίας είναι επαρκής, δεδομένου ότι οι αιτήσεις των ελβετών συμμετεχόντων σε αυτά τα προγράμματα θα αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις με τις αιτήσεις όλων των υπόλοιπων νέων Ευρωπαίων, και η Ελβετία έχει δεσμευτεί ότι θα προσαρμοστεί στους ευρωπαϊκούς κανόνες και την εποπτεία της τήρησής τους, και επιπλέον ότι θα συνεισφέρει χρηματοδοτικά σε αμφότερα τα προγράμματα.

  Pat the Cope Gallagher (ALDE), γραπτώς. – (ΕΝ) Επικροτώ την έγκριση αυτής της έκθεσης ως πρόεδρος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με την Ελβετία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν να θεσπίσουν το πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση», το οποίο θέτει σε ισχύ το νομικό πλαίσιο για την υποστήριξη μη τυπικών μαθησιακών δραστηριοτήτων για νέους. Σκοπός αυτής της πρότασης είναι να επιτραπεί η συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης για τη διά βίου μάθηση. Η Ελβετία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα συμμετέχει σε αυτά τα προγράμματα χωρίς να είναι μέλος του ΕΟΧ, υποψήφια ή δυνητικά υποψήφια προς ένταξη χώρα. Παρόλο που η Ελβετία επέλεξε να μην προσχωρήσει στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, έχει πάντοτε δείξει ενδιαφέρον για στενότερη συνεργασία με την ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας.

  Jarosław Kalinowski (PPE), γραπτώς. – (PL) Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο εγγυάται ότι οι νέοι λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση είναι εξαιρετικά σημαντικό για κάθε χώρα. Ένα καλό επίπεδο προσόντων, γνώσεων και εκπαίδευσης έχει άμεσο αντίκτυπο στον πολιτισμό και στην αγορά εργασίας και, κατά συνέπεια, στο επίπεδο διαβίωσης των πολιτών. Όλες οι χώρες θέλουν να είναι υπερήφανες για τους νέους τους και κάθε νέος θέλει να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς και γλώσσες και να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία στο εξωτερικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να είναι υπερήφανη για το άρτια οργανωμένο σύστημα ανταλλαγής σπουδαστών και για τις ανοικτές αγορές εργασίας της που συνεπάγονται ότι κάθε νέος Ευρωπαίος έχει πάρα πολλές ευκαιρίες για πνευματική και επαγγελματική ανάπτυξη. Η συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» καταδεικνύει ότι η συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως στον τομέα της εκπαίδευσης, είναι υψίστης σημασίας για τη χώρα αυτή. Δεν πρέπει να εμποδίσουμε τους νέους της Ελβετίας που επιθυμούν να απολαύσουν τα προνόμια και τις δυνατότητες μιας ευρωπαϊκής εκπαίδευσης.

  Petru Constantin Luhan (PPE), γραπτώς. – (RO) Η έμφαση που δίδεται στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, στην έρευνα, και, ειδικότερα, στους πόρους που παρέχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη νεολαία της, αυξάνεται σταθερά. Παρέχοντας νέες ευκαιρίες μάθησης, θέλουμε να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στους πολίτες μας. Τα προγράμματα στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, του πολιτισμού, της έρευνας και της νεολαίας αποτελούν βασικό στοιχείο αυτής της στρατηγικής. Ο σκοπός του προγράμματος «Νεολαία σε δράση» είναι να καλλιεργήσει ένα αίσθημα ενεργού συμμετοχής του ευρωπαίου πολίτη στα κοινά, αλληλεγγύης και ανοχής μεταξύ των Ευρωπαίων, από την εφηβεία ως την ενήλικη ζωή.

Το πρόγραμμα προάγει την κινητικότητα τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ όσο και εκτός των συνόρων της και ενθαρρύνει τη συμμετοχή όλων των νέων, ανεξαρτήτως εκπαιδευτικού, κοινωνικού και πολιτισμικού υποβάθρου. Ως μέλος της αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με την Ελβετία και τη Νορβηγία, υπερψήφισα αυτήν την έκθεση διότι πιστεύω ότι η συμφωνία που συνήφθη μεταξύ της Επιτροπής και των ελβετικών αρχών είναι απολύτως πρόσφορη και αμοιβαία επωφελής. Αυτό θα μας επιτρέψει να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους νέους να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και να τους παράσχουμε ευκαιρίες μάθησης με ευρωπαϊκή διάσταση.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (ΕΝ) Παρόλο που η Ελβετία επέλεξε να μην προσχωρήσει στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, έχει πάντοτε δείξει ενδιαφέρον για στενότερη συνεργασία με την ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας. Αρχικά οι νομικές βάσεις για τα προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και νεολαίας δεν προέβλεπαν τη συμμετοχή της Ελβετίας. Η κατάσταση αύτη όμως άλλαξε το 2006 όταν το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκριναν αποφάσεις για τη θέσπιση του προγράμματος «Νεολαία σε δράση» και του προγράμματος διά βίου μάθησης (2007-2013). Τον Φεβρουάριο του 2008, το Συμβούλιο εξουσιοδότησε την Επιτροπή να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελβετίας στα δύο εν λόγω προγράμματα. Τον Αύγουστο του 2009 επετεύχθη συμφωνία και το Συμβούλιο έχει ήδη εγκρίνει απόφαση για την υπογραφή και την προσωρινή εφαρμογή της από το 2011. Τάχθηκα υπέρ αυτής της πρότασης.

  Mario Mauro (PPE), γραπτώς. – (IT) Η συμμετοχή της Ελβετίας, μιας χώρας που επέλεξε να μην ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης δεν μπορεί μεν να αποκλειστεί εκ των προτέρων αλλά πρέπει εξετασθεί προσεκτικά. Συνεπώς υποστηρίζω τους όρους της συμφωνίας που συνήφθη μεταξύ της Επιτροπής και της ελβετικής κυβέρνησης, και ως εκ τούτου υπερψήφισα την έκθεση της κ. Pack. Είναι δέον να δοθεί στην Ελβετία η δυνατότητα να επωφεληθεί αυτών των προγραμμάτων αλλά είναι επίσης δέον να διασφαλιστούν τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα της ΕΕ.

  Louis Michel (ALDE), γραπτώς. – (FR) Αν και η Ελβετία δεν είναι κράτος μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, έχει πάντοτε δείξει ενδιαφέρον για στενότερη συνεργασία με την ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας. Η σύναψη αυτής της συμφωνίας για συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της εκπαίδευσης και της διά βίου μάθησης είναι μια πολύ θετική απόρροια αυτού του γεγονότος. Πράγματι, η έννοια της εκπαίδευσης και της διά βίου μάθησης είναι ζωτικής σημασίας για την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας βασισμένης στη γνώση.

Μπορεί να βρει εφαρμογή σε κάθε επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης· αφορά κάθε στάδιο της ζωής και όλα τα είδη μάθησης. Πρέπει να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε τις ανταλλαγές, τη συνεργασία και την κινητικότητα. Τέλος, είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή των νέων στον δημόσιο βίο, κυρίως των ατόμων με λιγότερες ευκαιρίες ή με αναπηρίες, και να προάγουμε την πρωτοβουλία, το επιχειρηματικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα προκειμένου να προάγουμε ένα αίσθημα ενεργού συμμετοχής του ευρωπαίου πολίτη στα κοινά, να αναπτύξουμε την αλληλεγγύη και να ενθαρρύνουμε την ανοχή.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Είναι εύλογο η Ελβετία, η οποία παρέχει μέρος της χρηματοδοτικής υποστήριξης του προγράμματος «Νεολαία σε δράση» και του προγράμματος δράσης για τη διά βίου μάθηση να επιθυμεί να συμμετάσχει σε αυτά τα προγράμματα. Στο πλαίσιο της μάθησης, θα ήταν επίσης θετικό εάν η ΕΕ έπαιρνε ένα μικρό μάθημα από την Ελβετία ως προς την άμεση δημοκρατία. Όταν οι ελβετοί πολίτες αποφασίζουν ότι δεν επιθυμούν την ανέγερση μιναρέδων η απόφασή τους γίνεται δεκτή. Ομοίως, η πρόσφατη πρωτοβουλία για την απέλαση αλλοδαπών εγκληματιών. Οι ελβετικές αρχές γνωρίζουν ότι όταν ο λαός λέει «όχι» το εννοεί και γι’ αυτό δεν συνεχίζουν να διενεργούν δημοψηφίσματα μέχρι να εξασφαλίσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν, εκφράζοντας εν συνεχεία την έκπληξή τους για τη μικρή προσέλευση ψηφοφόρων. Το ελβετικό παράδειγμα πρέπει να μας κάνει να αναλογιστούμε τι προβληματίζει τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να συμφωνήσω πλήρως με τους κανονισμούς που περιγράφονται στην εν λόγω έκθεση και αυτός είναι ο λόγος που την καταψήφισα.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Υπερψήφισα τη σύσταση σχετικά με την πρόταση απόφασης του Συμβουλίου που αφορά την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τη θέσπιση των όρων και των προϋποθέσεων για τη συμμετοχή της Ελβετικής Συνομοσπονδίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης (2007-2013), διότι πιστεύω ότι η συμφωνία που εξασφάλισε η Επιτροπή μετά από διαπραγμάτευση με τις ελβετικές αρχές είναι αρκετά θετική, αυξάνει τα οφέλη του προγράμματος στην Ελβετία και ταυτόχρονα διασφαλίζει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο τα οικονομικά όσο και άλλα.

  Crescenzio Rivellini (PPE), γραπτώς. – (IT) Σήμερα στην ολομέλεια ψηφίσαμε το σχέδιο νομοθετικού ψηφίσματος σχετικά με τη συμμετοχή της Ελβετίας στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης. Παρόλο που η Ελβετία επέλεξε να μην προσχωρήσει στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, έχει πάντοτε δείξει ενδιαφέρον για στενότερη συνεργασία με την ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας. Μέσω αυτής της σύστασης, συνήψαμε μια συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και της Ελβετίας, διά της οποίας παρέχεται στην τελευταία η ευκαιρία να συμμετέχει στο πρόγραμμα «Νεολαία σε δράση» και στο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (ΕΝ) Παρόλο που η Ελβετία επέλεξε να μην προσχωρήσει στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, έχει πάντοτε δείξει ενδιαφέρον για στενότερη συνεργασία με την ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της νεολαίας. Αρχικά οι νομικές βάσεις για τα προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και νεολαίας δεν προέβλεπαν τη συμμετοχή της Ελβετίας. Η κατάσταση αύτη όμως άλλαξε το 2006 όταν το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκριναν αποφάσεις για τη θέσπιση του προγράμματος «Νεολαία σε δράση» και του προγράμματος διά βίου μάθησης (2007-2013). Τον Φεβρουάριο του 2008, το Συμβούλιο εξουσιοδότησε την Επιτροπή να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελβετίας στα δύο εν λόγω προγράμματα. Τον Αύγουστο του 2009 επετεύχθη συμφωνία και το Συμβούλιο έχει ήδη εγκρίνει απόφαση για την υπογραφή και την προσωρινή εφαρμογή της από το 2011. Σύμφωνα με το άρθρο 218, παράγραφος 6 της ΣΛΕΕ, το Συμβούλιο οφείλει να εξασφαλίσει την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν να μπορέσει η συμφωνία να τεθεί σε ισχύ. Οι αποφάσεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση του προγράμματος «Νεολαία σε δράση» και του προγράμματος δράσης στον τομέα της διά βίου μάθησης, που εγκρίθηκαν το 2006, προέβλεπαν ήδη καταρχήν τη συμμετοχή της Ελβετίας. Η συμφωνία που αποτέλεσε το αντικείμενο διαπραγματεύσεων μεταξύ των ελβετικών αρχών και της Επιτροπής είναι κατάλληλη: επεκτείνει τα πλεονεκτήματα των προγραμμάτων στην Ελβετία, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα της ΕΕ. Η εισηγήτρια προτείνει, ως εκ τούτου, να εγκρίνει το Κοινοβούλιο το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου.

  Czesław Adam Siekierski (PPE), γραπτώς. – (PL) Η Ελβετία είναι μια χώρα που καλείται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μη ισότιμης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, παρά το γεγονός ότι διαθέτει εξαιρετικά εκπαιδευτικά προγράμματα. Ας ελπίσουμε ότι η συνεργασία της με την ΕΕ θα έχει ως αποτέλεσμα οι νέοι Ελβετοί, κυρίως εκείνοι που προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, να έχουν περισσότερες ευκαιρίες πρόσβασης στην εκπαίδευση. Οι εμπειρίες των κρατών μελών σε προγράμματα που διευκολύνουν τις εκπαιδευτικές ανταλλαγές για νέους καταδεικνύουν σαφώς ότι όχι μόνο προάγεται η άρτια εκπαίδευση των συμμετεχόντων αλλά ότι επιπλέον ευνοείται η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσω της εκμάθησης ξένων γλωσσών και της εξοικείωσης με τον πολιτισμό και τις παραδόσεις κάθε χώρας. Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα διά βίου μάθησης συνιστά μια άριστη ευκαιρία για την ανάδειξη του ρόλου των γυναικών στην Ελβετία. Η Ελβετία ήταν η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε το δικαίωμα ψήφου των γυναικών στις ομοσπονδιακές εκλογές στη δεκαετία του 1970 και για μακρό χρονικό διάστημα οι γυναίκες της χώρας αποτελούσαν μια κοινωνική ομάδα που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει δυσκολίες όχι μόνον όσον αφορά στην ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών αλλά και στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και την επαγγελματική ανέλιξη.

Σήμερα, οι γυναίκες μέσης ηλικίας που επιθυμούν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας αντιμετωπίζουν συχνά πρόβλημα λόγω έλλειψης προσόντων ή εμπειρίας, καθώς πολλές από αυτές έμειναν στο σπίτι για να φροντίσουν τις οικογένειές τους λόγω του υψηλού κόστους της παιδικής μέριμνας.

Έκθεση: Laima Liucija Andrikienė (A7-0339/2010)

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL), γραπτώς. – Οι δύο εκθέσεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ΕΕ και στον κόσμο αποτελούν πρόκληση για τους εργαζόμενους, που σε συνθήκες εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης στενάζουν κάτω από τη βάρβαρη επίθεση ΕΕ-κεφαλαίου-αστικών κυβερνήσεων ενάντια στα δικαιώματα και τη ζωή τους, ώστε να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης διασώζοντας την κερδοφορία των μονοπωλίων. Χρειάζεται μεγάλο θράσος για να αναγορεύουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του Κεφαλαίου την ΕΕ τοποτηρητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή που η ΕΕ υιοθέτει το νέο, ακόμα πιο αντιδραστικό δόγμα του ΝΑΤΟ 2020, πρωτοστατεί στην εκμετάλλευση των λαών και των φυσικών πόρων, στηρίζει ανδρείκελα και αντιδραστικά καθεστώτα. Ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ σφαγιάζονται εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, κατακτημένα με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες αντιμετωπίζονται με άγρια καταστολή, εντείνεται το κυνήγι των μεταναστών και ο ρατσισμός, περιορίζονται θεμελιώδεις λαϊκές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, σε μια σειρά χώρες μέλη τα ΚΚ κηρύσσονται παράνομα και απαγορεύονται τα κομμουνιστικά σύμβολα. Οι συνηθισμένες πια αναφορές στη δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα και σε άλλες χώρες που προβάλλουν αντίσταση στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, έχουν τον χαρακτήρα των ωμών απειλών, εκβιασμών και πιέσεων για να κάμψουν την αντίσταση των λαών, ώστε να εγκαταλείψουν το δικαίωμά τους να καθορίζουν ελεύθερα οι ίδιοι την τύχη τους.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Η παράδοση επιτάσσει ένα μέρος της συνόδου της ολομέλειας του Δεκεμβρίου να αφιερώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Μία από τις τελετουργικές εκδηλώσεις που διανθίζουν τη συνεδρίαση, εκτός από την απονομή του βραβείου Ζαχάρωφ, είναι η έγκριση του ψηφίσματος σχετικά με την ετήσια έκθεση του Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτόν τον τομέα. Μία από τις διεθνείς δεσμεύσεις της Ένωσης είναι εξάλλου η προαγωγή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά την υφήλιο. Η φετινή έκθεση επισημαίνει τη συνέχιση σοβαρών παραβιάσεων σε αυτόν τον τομέα και την επιδείνωση της κατάστασης λόγω της οικονομικής κρίσης, της κλιματικής αλλαγής, των νέων τεχνολογιών και του αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Συνιστά την υλοποίηση των στόχων της Συνθήκης της Λισαβόνας, ιδίως μέσω της νέας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης. Η κ. Andrikienė, εισηγήτρια της έκθεσης, δηλώνει ότι προτεραιότητα μιας συνεπούς ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής θα έπρεπε να είναι η προαγωγή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα την ετήσια έκθεση του 2009 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτόν τον τομέα, επειδή εξετάζει, αξιολογεί και, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, αναλύει το έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας καθώς και τις μελλοντικές προκλήσεις. Όσον αφορά στη βία κατά των γυναικών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία σχετικά με τις εδραιωμένες διακρίσεις που βασίζονται στο φύλο και την ενδοοικογενειακή βία σε αρκετές χώρες, και επισημαίνει ότι οι γυναίκες που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές αποτελούν μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα. Ως εκ τούτου, επικροτώ την επιμονή του Κοινοβουλίου να εξετάζονται ρητά τα δικαιώματα των γυναικών σε κάθε διάλογο με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ειδικότερα η καταπολέμηση και εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης και βίας σε βάρος γυναικών και κοριτσιών, κάθε μορφή επιβλαβούς παραδοσιακής ή εθιμικής πρακτικής, για παράδειγμα, του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων και του γάμου σε μικρή ηλικία ή του καταναγκαστικού γάμου, κάθε μορφή εμπορίας ανθρώπων, η οικογενειακή βία και η γυναικοκτονία, η εκμετάλλευση στον χώρο εργασίας και η οικονομική εκμετάλλευση. Καθώς εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να πέφτουν θύματα βιασμού, ενδοοικογενειακής βίας και σωματικής, ψυχολογικής και σεξουαλικής κακοποίησης, συμφωνώ ότι η ΕΕ πρέπει να λάβει πρόσθετα μέτρα κατά της παιδικής εργασίας και πρέπει να εφαρμόζει πιο αποτελεσματικά τα μέσα που διαθέτει.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό που τα θεσμικά της όργανα δεν πρέπει να λησμονούν και το οποίο πρέπει να διατηρείται πάντα ως προτεραιότητα του διπλωματικού έργου. Το παράρτημα Ι της παρούσας έκθεσης είναι η καλύτερη απόδειξη αυτού, καθώς εκεί παρατίθενται όλες οι περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εμείς στην Ευρώπη καταγγείλαμε ή δεν διστάσαμε να καταδικάσουμε· από το Αφγανιστάν έως τη Σομαλία και από τη Ρωσία έως το Ιράν. Δεν αποστρέφουμε το βλέμμα ούτε στρουθοκαμηλίζουμε, ακόμη και όταν διακυβεύονται στρατηγικές εταιρικές σχέσεις, διότι τα εκάστοτε επιμέρους συμφέροντα δεν πρέπει να καταλαμβάνουν σημαντικότερη θέση από την υπεράσπιση της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κατά τη γνώμη μου, η θέση της Ένωσης πρέπει να παραμείνει ως εξής: παρεμβατική και θαρραλέα, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η παρούσα έκθεση εντάσσεται σε μια επαναλαμβανόμενη άσκηση υποκρισίας από την πλειοψηφία, όπου κυριαρχούν οι δεξιοί και οι σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι υιοθετούν τον ρόλο του «πρέσβη» για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για μια άσκηση που δεν αργεί να αποκαλυφθεί καθώς καθίστανται σταδιακά σαφείς οι αναπόδραστες αντιφάσεις που περιέχει, με πρώτη και κύρια την επίκληση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη δικαιολόγηση των παρεμβάσεων σε χώρες όπου διακυβεύονται τα συμφέροντά της, συγκαλύπτοντας τα ατοπήματα των συμμάχων και υποστηρίζοντάς τους, ιδίως τις ΗΠΑ.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι πτήσεις της CIA και η συνενοχή πολλών κυβερνήσεων κρατών μελών της ΕΕ που συμμετείχαν στην απαγωγή, στον βασανισμό και στην έκνομη μεταγωγή κρατουμένων στο Γκουαντάναμο ή η συνεχιζόμενη κατοχή του Αφγανιστάν από δυνάμεις του ΝΑΤΟ και οι επαναλαμβανόμενες σφαγές άμαχου πληθυσμού με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Μερικά ακόμη παραδείγματα είναι η υποστήριξη της πολιτικής τύπου απαρτχάιντ που εφαρμόζει το Ισραήλ εις βάρος του παλαιστινιακού λαού και η υποστήριξη του Μαρόκου για τη συνεχιζόμενη κατοχή των εδαφών της Δυτικής Σαχάρας, καθώς και η υποστήριξη για τον παράνομο αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ, η οποία έχει καταδικαστεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών 18 διαδοχικές φορές. Οι πολιτικές αυτές, όπως και οι πλειοψηφίες που τις στηρίζουν, αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα: πλησιάζει ο καιρός που οι πολίτες θα μπορέσουν να τις απορρίψουν.

  Louis Grech (S&D), γραπτώς. – (EN) Η οδηγία για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και της σωματεμπορίας αποσκοπεί στη δημιουργία ενός πιο αφιλόξενου περιβάλλοντος για τους σωματεμπόρους μέσω της τιμωρίας των εγκληματιών και της διασφάλισης της πρόληψης και της προστασίας των θυμάτων. Είναι απαράδεκτο η εμπορία ανθρώπων και η σωματεμπορία να παραμένουν μία γενικευμένη κατάσταση στην Ευρώπη, με θύματα χιλιάδες ανθρώπους κυρίως από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως μειονότητες, γυναίκες και παιδιά, για σεξουαλική εκμετάλλευση, καταναγκαστική εργασία, σύγχρονη δουλεία κ.ά. Καταδικάζω απερίφραστα κάθε μορφή εκμετάλλευσης των θυμάτων της εμπορίας ανθρώπων και της σωματεμπορίας και κατά συνέπεια τάσσομαι υπέρ της ενίσχυσης της προστασίας των θυμάτων και της θέσπισης αυστηρότερων ποινών για τους εμπόρους. Η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών της ΕΕ και η ενίσχυση του συντονισμού μεταξύ διαφόρων οργάνων και οργανώσεων σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή εφαρμογή της οδηγίας. Η ΕΕ πρέπει να χρησιμοποιήσει τις διεθνείς της σχέσεις προκειμένου να πείσει τους εταίρους της να λάβουν μέτρα κατά της εμπορίας ανθρώπων και της σωματεμπορίας και να διασφαλίσει ότι τα δικαιώματα των θυμάτων γίνονται σεβαστά παγκοσμίως. Επιπλέον, πρέπει να περιλάβει στους πολιτικούς της διαλόγους με χώρες εκτός ΕΕ κανόνες, προδιαγραφές και αρχές πολιτικής από το διεθνές σύστημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκειμένου να καταπολεμηθεί και να προληφθεί το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων και της σωματεμπορίας.

  Sandra Kalniete (PPE) , γραπτώς. – (LV) Υπερψηφίζω το παρόν ψήφισμα και την πρόταση να υποβληθεί κατηγορηματικό αίτημα στις ρωσικές αρχές για την προσαγωγή των προσώπων που ευθύνονται για τον φόνο του ρώσου δικηγόρου Sergei Magnitsky σε δίκη και καλώ το Κοινοβούλιο να εξετάσει το ενδεχόμενο να απαγορευτεί στους ρώσους υπαλλήλους που εμπλέκονται σε αυτήν την υπόθεση η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να παγώσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους και κάθε άλλο περιουσιακό τους στοιχείο σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Το αίτημα αυτό θα έστελνε σαφές μήνυμα στις ρωσικές αρχές ότι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρούν απαράδεκτες τις σοβαρές ελλείψεις του ρωσικού δικαστικού συστήματος, την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων προς το συμφέρον των αρχών και το γεγονός ότι πρόσωπα που ευθύνονται για επιθέσεις ή ακόμη και για τον θάνατο υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητων δημοσιογράφων και δικηγόρων παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητα. Το μήνυμα αυτό θα επιβεβαιώσει τη στήριξη της ΕΕ προς τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία, οι οποίοι επιτελούν το έργο τους υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

  Bogusław Liberadzki (S&D), γραπτώς. – (PL) Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μία από τις θεμελιώδεις αξίες της ΕΕ στην οποία η ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δίνει ιδιαίτερη έμφαση, καθώς φροντίζει να τη συμπεριλαμβάνει στην ημερήσια διάταξη σχεδόν κάθε συνεδρίασής της. Είναι σημαντικό και το Κοινοβούλιο στο σύνολό του να επικεντρώσει την προσοχή του σε αυτό το θέμα. Διαπιστώνουμε μια κάποια βελτίωση, αν και με αργούς ρυθμούς, της κατάστασης ανά τον κόσμο. Υπάρχουν ακόμη χώρες οι κυβερνήσεις των οποίων παραβιάζουν συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου έχουν δρομολογηθεί αλλαγές. Η προφορική τροπολογία της εισηγήτριας αντικατοπτρίζει αυτές τις θετικές τάσεις στη Ρωσία. Η κατάσταση στην Κούβα, ωστόσο, εξακολουθεί να προκαλεί προβληματισμό, όπως καταδείχθηκε και κατά την τελετή απονομής του Βραβείου Ζαχάρωφ για το 2010. Υπερψήφισα την έκθεση χωρίς κανέναν δισταγμό.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Η ετήσια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εξ ορισμού απολογιστικού χαρακτήρα, ωστόσο την επικροτώ. Η έκθεση αυτή καλύπτει το διάστημα από τον Ιούλιο του 2008 έως τον Δεκέμβριο του 2009, λίγο πριν από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας. Επικροτώ θερμά την αφοσίωση της Cathy Ashton στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διαβεβαιώσεις της κατά τη διάρκεια της συζήτησης ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα συμπεριληφθούν στο έργο της ΕΥΕΔ. Ελπίζω αυτό να σημαίνει ότι όταν έρθει η στιγμή να συζητήσουμε την έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα το προσεχές έτος θα διαπιστώσουμε μια πιο συνεκτική και συνεπή προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την ΕΕ.

  Clemente Mastella (PPE), γραπτώς. – (IT) Η παρούσα ετήσια έκθεση υπογραμμίζει την ισχυρή βούληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τις μακροχρόνιες προσπάθειές του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στον κόσμο, μέσω της ανάπτυξης ολοένα πιο ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής πολιτικής της ΕΕ που να εγγυάται μεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια σε όλους τους τομείς πολιτικής μέσω διμερών σχέσεων με τρίτες χώρες καθώς και μέσω της υποστήριξης διεθνών και τοπικών οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Ειδικότερα, επιμένουμε στη σημασία της διενέργειας ενδελεχούς αξιολόγησης των πτυχών της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας (ΕΠΓ) που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία πρέπει να εξετάσει ιδίως τη συνεκτικότητα και την αποδοτικότητα των υπαρχόντων μηχανισμών, όπως είναι τα σχέδια δράσης, οι εκθέσεις προόδου, οι διάλογοι σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και η διαδικασία λήψης των αποφάσεων σχετικά με την αναβάθμιση των σχέσεων με τρίτες χώρες.

Επιθυμούμε να προβληθεί ευρύτερα η επικείμενη ένταξη της ΕΕ στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως μια ευκαιρία για να αποδείξει την προσήλωσή της στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός και εκτός των συνόρων της. Ως εκ τούτου, καλούμε όλα τα κράτη μέλη να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια και να εξασφαλίσουν τη συστράτευση των πολιτών τους.

  Mario Mauro (PPE), γραπτώς. – (IT) Η ετήσια έκθεση του 2009 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτόν τον τομέα συνιστά ένα πολύ σημαντικό μέσο για την ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) όσον αφορά στην πολιτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι προβληματισμοί ήταν πάντα το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την κάνει να ξεχωρίζει στη διεθνή σκηνή.

Συμφωνώντας με την κ. Andrikienė υπογραμμίζω ότι, μεταξύ όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ελευθερία θρησκείας και πίστης συνιστά θεμελιώδες και βασικό δικαίωμα το οποίο πρέπει να γίνεται σεβαστό, και ότι η εκπλήρωση των όρων σχετικά με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αναγράφονται στις διμερείς συμφωνίες με τρίτες χώρες πρέπει να επιβάλλεται με αυστηρότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Είναι συνεπώς δέον να απευθύνουμε έκκληση στην Ύπατη Εκπρόσωπο για την ενσωμάτωση της ελευθερίας της θρησκείας ή πίστης στην πολιτική ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ΕΕ και για τη διεξοδική αξιολόγηση της κατάστασης της ελευθερίας θρησκείας ή πίστης στην ετήσια έκθεση της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπερψηφίζω την έκθεση της κ. Andrikienė.

  Κυριάκος Μαυρονικόλας (S&D), γραπτώς. – Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να συνεισφέρει τα μέγιστα στην εφαρμογή των αρχών και ελευθεριών που διέπουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι ώστε να μπορέσει να επιτελέσει ηγετικό ρόλο στον τομέα αυτό. Επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο τμήμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολύ περισσότερο να υπάρξει εποπτεία από την Ένωση στις περιοχές όπου υπάρχουν απεσταλμένοι της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να εποπτεύει και να παρακολουθεί στενά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εντός των κρατών μελών της.

  Willy Meyer (GUE/NGL), γραπτώς. – (ES) Δεν υποστήριξα την εν λόγω έκθεση διότι ούτε καταδικάζει ούτε επικρίνει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που εφαρμόζει η ΕΕ σε σχέση με τον σεβασμό και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόσο στα κράτη μέλη της όσο και στις τρίτες χώρες με τις οποίες διατηρεί ιδιαίτερες πολιτικές και εμπορικές σχέσεις. Δεν αναφέρει πουθενά ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν χαράξει και θέσει σε εφαρμογή πολιτικές εκ διαμέτρου αντίθετες με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τομείς όπως η μετανάστευση, με μαζικές απελάσεις και φυλάκιση ανθρώπων λόγω της φυλής τους ή για λόγους ασφαλείας, επιτρέποντας σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η παράνομη κράτηση ανθρώπων και η μεταφορά τους σε μυστικές φυλακές όπου υποβάλλονται σε βασανιστήρια.

Η ίδια η ΕΕ έχει εγκρίνει οδηγίες που αντιβαίνουν στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως, λόγου χάρη, η οδηγία για την επιστροφή των λαθρομεταναστών, και έχει δρομολογήσει ή συνάψει ειδικές εμπορικές ή πολιτικές σχέσεις με χώρες όπως το Μαρόκο, η Κολομβία ή το Ισραήλ, οι οποίες καταπατούν συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μολονότι εκτιμώ το γεγονός ότι, για πρώτη φορά, η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις μη αυτόνομες περιοχές της Δυτικής Σαχάρας συμπεριλήφθηκε στην έκθεση, δεν την υπερψηφίζω λόγω της παράλειψης όλων των στοιχείων που προανέφερα και λόγω του αρνητικού αντικτύπου των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου της ΕΕ στα ανθρώπινα δικαιώματα, για να μην αναφερθώ στη αδικαιολόγητη και υπερβολική κριτική που ασκεί σε χώρες όπως η Κούβα και η Βενεζουέλα.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Η ετήσια έκθεση του 2009 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο είναι πολύ λεπτομερής και θίγει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Δυστυχώς, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι αποτελεί προϊόν μιας απεγνωσμένης προσπάθειας να συμπεριληφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα θέματα χωρίς να ακολουθείται μια σαφής στρατηγική. Γεγονός είναι ότι η προώθηση της δημοκρατίας ανά την υφήλιο πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει μια σαφή προσέγγιση και μια συγκεκριμένη, συνεπή στρατηγική για την επίλυση αυτών των ζητημάτων, ορισμένα εκ των οποίων είναι εξαιρετικά σύνθετα. Καθώς δεν βλέπω να υπάρχει τέτοια στρατηγική στον ορίζοντα, επέλεξα να απόσχω κατά την τελική ψηφοφορία.

  Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Αν και έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια από την υπογραφή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπάρχουν ακόμη πολλά μέρη στον κόσμο όπου η Διακήρυξη παραμένει ένα απλό κομμάτι χαρτί. Δυστυχώς, η Ευρώπη κάθε άλλο παρά αποτελεί εξαίρεση αυτού, παρόλο που πρόκειται για την ήπειρο όπου γεννήθηκε η ιδέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μίας από τις αρχές της δημοκρατίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σαφώς και κατέχει ηγετική θέση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες προκειμένου να διασφαλιστούν έστω κάποιες ελάχιστες απαιτήσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Ως εκ τούτου, συγχαίρω τη συνάδελφο, κ. Andrikienė, για την πραγματικά περιεκτική της έκθεση και για το γεγονός ότι επέστησε την προσοχή μας στη σύνθετη παγκόσμια κατάσταση. Ελπίζω η έκθεση αυτή να συμβάλει στη βελτίωση της εν λόγω κατάστασης και οι εκθέσεις στο μέλλον να είναι συντομότερες.

  Justas Vincas Paleckis (S&D), γραπτώς. – (LT) Ψήφισα υπέρ της φετινής έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα διότι περιλαμβάνει χώρες κοντινές αλλά και μακρινές σε σχέση με την ΕΕ. Στην έκθεση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Κίνα –τη χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό εκτελέσεων– να δημοσιοποιήσει τα εθνικά αριθμητικά στοιχεία που αφορούν τις εκτελέσεις, ώστε να μπορέσει να υπάρξει διαφανής ανάλυση και συζήτηση σχετικά με τη θανατική ποινή. Αυτό θα ενθαρρύνει τη χώρα να επισπεύσει την κατάργηση αυτής της βάρβαρης μορφής τιμωρίας. Από την άλλη πλευρά, είναι επαίσχυντο το γεγονός ότι η θανατική ποινή χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας στις δημοκρατικές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η έκθεση εκφράζει ανησυχία για τα παιδιά που πλήττονται από ένοπλες συγκρούσεις ή και αναγκάζονται να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτές. Στις τροπολογίες που κατέθεσα για αυτήν την έκθεση, οι οποίες εγκρίθηκαν από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καλώ την Επιτροπή και το Συμβούλιο να διασφαλίσουν την υποχρεωτική τήρηση των ευρωπαϊκών κατευθυντήριων γραμμών για τα παιδιά και τις ένοπλες συγκρούσεις στις σχέσεις με τρίτες χώρες. Ζητώ επίσης τη λήψη άμεσων μέτρων εκ μέρους της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών για τον αφοπλισμό, την αποκατάσταση και την επανένταξη των παιδιών που έχουν συμμετάσχει ενεργά σε πολεμικές συγκρούσεις.

Ζητώ μετ’ επιτάσεως από τις βορειοκορεατικές αρχές να προβούν σε συγκεκριμένες και απτές ενέργειες για τη βελτίωση των συνθηκών στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητώ επίσης από τις αρχές της Πιονγκγιάνγκ να επιτρέψουν την επιθεώρηση όλων των ειδών εγκαταστάσεων κράτησης από ανεξάρτητους διεθνείς εμπειρογνώμονες καθώς και την επίσκεψη ειδικών απεσταλμένων των Ηνωμένων Εθνών στη χώρα. Καλώ, τέλος, τις βορειοκορεατικές αρχές να μην περιορίζουν τη δυνατότητα του διεθνούς προσωπικού να παρακολουθεί τη διανομή της βοήθειας, και να εξασφαλίσουν ότι η ανθρωπιστική βοήθεια παρέχεται σε όσους την έχουν ανάγκη.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Η ετήσια έκθεση του 2009 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτόν τον τομέα παραθέτει με κάθε λεπτομέρεια τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά την υφήλιο. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε εδώ την ακλόνητη αποφασιστικότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τις μακροχρόνιες προσπάθειές του για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας ανά τον κόσμο μέσω της εφαρμογής αυστηρών και αποτελεσματικών πολιτικών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ΕΕ.

Μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας δημιουργείται μια ιστορική ευκαιρία για την αντιμετώπιση των κενών που εξακολουθούν να υπάρχουν στην πολιτική της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία. Συμφωνώ λοιπόν με την εισηγήτρια και καλώ κι εγώ με τη σειρά μου την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να συμμορφωθεί πλήρως με τον στόχο και το πνεύμα της Συνθήκης της Λισαβόνας ώστε να διασφαλιστεί ότι ο σεβασμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η προαγωγή τους θα βρίσκονται στον πυρήνα των διαφόρων τομέων παρέμβασης της εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης.

  Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Χθες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απένειμε το Βραβείο Ζαχάρωφ για την ελευθερία της σκέψης στον κουβανό Guillermo Fariñas ο οποίος ήταν απών. Η θέση του ήταν κενή διότι η κουβανική κυβέρνηση δεν θα του επέτρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα του. Το παράδειγμα αυτό είναι συγκλονιστικό και ταυτόχρονα υπενθυμίζει με γλαφυρό τρόπο ότι η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο δεν έχει βελτιωθεί. Η πρακτική της θανατικής ποινής τόσο κοντά σε εμάς, στη Λευκορωσία, οι απαγχονισμοί και οι λιθοβολισμοί στο Ιράν, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων στη Σομαλία, οι μαζικοί βιασμοί στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, οι φόνοι δημοσιογράφων στη Ρωσία, τα 215 εκατομμύρια των παιδιών που εργάζονται, οι αυθαίρετες κρατήσεις, οι στημένες δίκες, η λογοκρισία και τόσες άλλες ακόμη βαρβαρότητες επιβάλλουν την επίδειξη σταθερότητας και αποφασιστικότητας από την πλευρά της ΕΕ.

Η έκθεση που εγκρίθηκε σήμερα μας καλεί να θέσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα στον πυρήνα της εξωτερικής δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στις πολιτικές της στους τομείς της ανάπτυξης, της άμυνας, του εμπορίου, της αλιείας, της μετανάστευσης και της δικαιοσύνης. Η οικουμενικότητα αυτών των αξιών πρέπει να έχει προτεραιότητα έναντι των γεωπολιτικών παραμέτρων, σε αντίθεση με την κυνική συμπεριφορά που επιδείχθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2010 όταν 15 χώρες αντέδρασαν με περισσή δειλία στη ρητή απαίτηση της Κίνας να μποϋκοτάρουν την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Κινέζο Lu Xiaobo.

  Crescenzio Rivellini (PPE), γραπτώς. – (IT) Θα ήθελα να συγχαρώ την κ. Andrikienė για την εξαιρετική δουλειά της. Η ετήσια έκθεση του Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα –φέτος σχετικά με το 2009– αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους όσοι ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέμα. Η εν λόγω έκθεση είναι ακόμη πιο σημαντική διότι είναι η πρώτη που εκδίδεται μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκτά μεγαλύτερες εξουσίες στην εξωτερική πολιτική. Πράγματι, η μεγαλύτερη ελπίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, καθώς η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης πρέπει να αντικατοπτρίζει τις προτεραιότητες και το πνεύμα της Συνθήκης.

Μία από τις προτεραιότητες μιας συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι η προαγωγή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, σημειώνω ότι η ετήσια έκθεση του Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν περιέχει μόνο έναν μακρύ κατάλογο προβλημάτων· προτείνει και λύσεις. Η έκθεση υπογραμμίζει την κατάργηση της θανατικής ποινής σε πολλές χώρες, την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, στην προστασία των παιδιών, στον αγώνα κατά των βασανιστηρίων, στην προστασία των ακτιβιστών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην προαγωγή της δημοκρατίας και της θρησκευτικής ελευθερίας, κ.ο.κ.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Ως συνήθως, το τελικό κείμενο περιέχει και καλά και κακά νέα. Στα θετικά ανήκουν τα εξής: Πρώτον, η τροπολογία σε δύο τμήματα σχετικά με τον Magnitsky εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία (+318, -163 και 95 αποχές). Οι τροπολογίες των ομάδων S&D και ALDE εγκρίθηκαν στο σύνολό τους (LGBT, θανατική ποινή/θανάτωση με ένεση). Εγκρίθηκαν δύο τροπολογίες της ομάδας GUE (ισότιμη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη/θεραπεία και Κολομβία). Ωστόσο, στα αρνητικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι εγκρίθηκαν οι δύο τροπολογίες που κατέθεσε η εισηγήτρια (EPP) σχετικά με το Ευρωπαϊκό Μέσο για τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (EIDHR) και την ανάγκη να προβλεφθούν περισσότερα προγράμματα για τη δημοκρατία αντί για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Licia Ronzulli (PPE), γραπτώς. – (IT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Andrikienė διότι πιστεύω ότι πρέπει να τονίσουμε εκ νέου ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ίδιον μιας σύγχρονης κοινωνίας. Όλα τα ανθρώπινα όντα γεννιούνται ελεύθερα και ίσα και είναι καθήκον μας να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι το ίδιο ισχύει σε όλον τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει σημειώσει αλματώδη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, η πορεία προς την υιοθέτηση μιας κοινής και συνεκτικής πολιτικής για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μακρά.

Καταρχάς, το Συμβούλιο και η Επιτροπή πρέπει να βελτιώσουν την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ταχεία απόκριση στις παραβιάσεις σε τρίτες χώρες. Ξεκινώντας από την απόλυτη καταδίκη της θανατικής ποινής στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για την εδραίωση και διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε καθημερινή βάση. Σε αυτό το πνεύμα, θα ήθελα να κλείσω σημειώνοντας ότι, όπως είπε και ο Mahatma Gandhi, η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αναγκαία συνθήκη για την ειρήνη. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνούμε αυτό.

  Bart Staes (Verts/ALE), γραπτώς. – (NL) Η έκθεση σχετικά με την ετήσια έκθεση του 2009 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτόν τον τομέα παραθέτει μια επισκόπηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά την υφήλιο. Στη φετινή έκθεση προστέθηκαν και νέα είδη ζητημάτων που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας. Χάρη στις τροπολογίες της ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, συμπεριλήφθηκε ένα κεφάλαιο σχετικά με τον ρόλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη νεότευκτη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ). Αυτό είναι πολύ σημαντικό δεδομένου ότι η ΕΥΕΔ, ως νέος οργανισμός, είναι σε θέση να μας δώσει μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε την πολιτική της ΕΕ στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να προασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως με έναν πιο συνεκτικό και αποφασιστικό τρόπο. Συνεπώς, υποστηρίζω 100% την πρόταση διορισμού ενός ύπατου εκπροσώπου ο οποίος, μαζί με την υπηρεσία του, θα συντονίζει την πολιτική της ΕΕ στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μόνιμη βάση. Το κεντρικό μήνυμα είναι ξεκάθαρο: τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να καταλάβουν κεντρική θέση στην εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας αλλά το Κοινοβουλίου θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις. Αυτό είναι εξαιρετικά θετικό.

Έκθεση: Pino Arlacchi (A7-0333/2010)

  Luís Paulo Alves (S&D), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με μία νέα στρατηγική για το Αφγανιστάν. Πιστεύω ότι η διεθνής βοήθεια πρέπει να διοχετεύεται απευθείας στις αφγανικές αρχές, παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες. Όσον αφορά στην ειρηνευτική διαδικασία, ο ρόλος της ΕΕ πρέπει να επιτρέπει στην κυβέρνηση Karzai να επιλέγει αυτόνομα τους συνομιλητές της, επιμένοντας ταυτόχρονα στην τήρηση των ακόλουθων προϋποθέσεων: απομάκρυνση της Αλ Κάιντα, εκρίζωση της καλλιέργειας της παπαρούνας, και βούληση να γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου. Όσον αφορά στην εκπαίδευση της αστυνομίας, συμφωνώ με την άποψη ότι πρέπει να δοθεί έμφαση όχι μόνο στην αύξηση του αριθμού των αστυνομικών δυνάμεων και των στρατιωτών, αλλά κυρίως στην εκπαίδευση, στην οργάνωση και στις σχέσεις μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των παράλληλων δικαστικών δομών.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα υπέρ του παρόντος ψηφίσματος και τάσσομαι υπέρ μιας ρεαλιστικής προσέγγισης στο Αφγανιστάν και της νέας πολιτικής για την καταστολή της εξέγερσης που αποσκοπεί στην προστασία του τοπικού πληθυσμού και στην ανοικοδόμηση περιοχών με εξασφαλισμένη ασφάλεια. Πρέπει να δοθεί χρόνος για να φανούν τα αποτελέσματα της νέας πολιτικής κατά της εξέγερσης και πρέπει επίσης να βρεθεί μια πολιτική λύση και να λάβουν χώρα διαπραγματεύσεις με όλες τις πλευρές. Είμαι πεπεισμένη ότι οιαδήποτε μακροπρόθεσμη λύση πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα για την εξάλειψη της φτώχειας, της υποανάπτυξης και των διακρίσεων έναντι των γυναικών, για τη βελτίωση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, την ενίσχυση των μηχανισμών συμφιλίωσης, την εξασφάλιση του τερματισμού της παραγωγής οπίου, την έναρξη μιας διαδικασίας οικοδόμησης ισχυρού κράτους και την πλήρη ένταξη του Αφγανιστάν στη διεθνή κοινότητα, καθώς και την εκδίωξη της Αλ Κάιντα από τη χώρα. Οφείλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στους στρατιωτικούς όλων των συμμαχικών δυνάμεων που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία και να εκφράσουμε τα συλλυπητήριά μας προς τις οικογένειές τους και προς τις οικογένειες όλων των αθώων αφγανών θυμάτων.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Η κατάσταση στο Αφγανιστάν παραμένει προβληματική. Σχεδόν 10 χρόνια από την απομάκρυνση των Ταλιμπάν από την εξουσία χάρη στην παρέμβαση των δυτικών συμμαχικών δυνάμεων, η ειρήνη και η ευημερία απέχουν ακόμη πολύ από το να γίνουν καθημερινή πραγματικότητα για τους Αφγανούς. Η στρατηγική που εφαρμόστηκε επί σειρά ετών στη χώρα είναι λανθασμένη και πρέπει να τροποποιηθεί. Η Ένωση πρέπει να εκφράσει σθεναρά τις απόψεις της σχετικά με το θέμα και να αναγνωρίσει την αποτυχία της στρατιωτικής αστυνομίας των ΗΠΑ στην περιοχή. Τα στρατεύματά μας έχουν εγκλωβιστεί και υπό αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει ελπίδα εξόδου. Γι’ αυτούς τους λόγους υποστήριξα το ψήφισμα του Κοινοβουλίου για μια νέα στρατηγική στο Αφγανιστάν. Το σύστημα που ίσχυε έως τώρα πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη διαφθορά και τη σπατάλη προκειμένου η διεθνής βοήθεια να επιτελέσει επιτέλους τον ρόλο της. Η ειρήνη θα επανέλθει μέσω της δράσης της κοινωνίας των πολιτών. Η συμμαχία πρέπει να επιδείξει μεγαλύτερη αυστηρότητα στους ελέγχους των χρηματικών ροών. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να πάψουμε να παρεμβαίνουμε στις αφγανικές υποθέσεις. Η αφγανική κυβέρνηση πρέπει να αφεθεί ελεύθερη ώστε να βρει το δικό της modus vivendi με τις διάφορες ομάδες που συναποτελούν την αφγανική κοινωνία. Ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι ακόμη μακρύς και δεν πρέπει να θέσουμε σε κίνδυνο αυτές τις εύθραυστες ισορροπίες.

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), γραπτώς. – Ψήφισα αποχή στην Έκθεση για τη νέα στρατηγική για το Αφγανιστάν. Η Έκθεση όντως περιέχει αρκετά θετικά σημεία, αναγνωρίζει τις δυσμενέστατες πτυχές της πραγματικότητας και της ευθύνης της διεθνούς κοινότητας και πιο συγκεκριμένα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Κρατών Μελών που έχουν εμπλακεί με διάφορους τρόπους στον πόλεμο του Αφγανιστάν και τη "διαχείριση" της "ανοικοδόμησης". Η Έκθεση αναδεικνύει επίσης ότι η διανομή των χρημάτων και της διεθνούς βοήθειας δεν φτάνει στον Αφγανικό λαό. Καταδεικνύεται επίσης, το πόσο αρνητική και παράλογη είναι η παραμονή των ξένων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν εφ' όσον, εκτός από τη σκοπιά των ανθρώπινων θυμάτων, αποδεικνύεται η επιδείνωση της κατάστασης σε ότι αφορά τη φτώχεια του Αφγανικού λαού, το επίπεδο σεβασμού των δικαιωμάτων των γυναικών, την κατακόρυφη αύξηση καλλιέργειας οπίου ή ακόμα και τη δημιουργία μαφιών και διαφθοράς μέσω της ιδιωτικοποίησης της ασφάλειας που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ. Δυστυχώς όμως, τροπολογίες των συντηρητικών δυνάμεων, αντιφατικές προς το αρχικό κείμενο, το έχουν αλλοιώσει. Χαιρετίζεται η "νέα πολιτική κατά της εξέγερσης", υιοθετώντας το χρονοδιάγραμμα του Προέδρου Ομπάμα, καλείται η μεγαλύτερη ταύτιση ΕΕ με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, αναγνωρίζεται η αποτελεσματικότητα και η ανάγκη παρουσίας των στρατευμάτων για την ασφάλεια στην περιοχή.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Εννέα χρόνια μετά την έναρξη της στρατιωτικής επέμβασης στο Αφγανιστάν, πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και οι σύμμαχοί της στον τομέα των παρεμβάσεων σε ξένες χώρες και της παγκόσμιας ασφάλειας. Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία, παρά την ισχυρή –και αδιάλειπτη– διεθνή παρουσία στο Αφγανιστάν, η ασφάλεια στη χώρα έχει επιδεινωθεί. Οι τρομοκράτες εξακολουθούν να υποστηρίζονται και να εκπαιδεύονται και, επιπλέον, οι βασικοί κοινωνικο-οικονοικοί δείκτες είναι απογοητευτικοί. Συνεπώς, επί του παρόντος, ο βασικός στόχος της διεθνούς κοινότητας και της Ευρώπης πρέπει να είναι η ενθάρρυνση της δημιουργίας μιας ισχυρής και σταθερής κυβέρνησης, ούτως ώστε η ειρηνευτική διαδικασία να εξακολουθήσει να υποστηρίζεται, εφόσον πληρούνται οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που παρατίθενται στην έκθεση: (i) δέσμευση εκ μέρους του Αφγανιστάν να απομακρύνει την Αλ Κάιντα από τη χώρα (ii) εκρίζωση της καλλιέργειας της παπαρούνας και καταπολέμηση της εμπορίας ναρκωτικών και (iii) βούληση να γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου.

Σε αυτό το πλαίσιο, και σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στους κόλπους του ΝΑΤΟ, η στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν πρέπει να μειωθεί σταδιακά διατηρώντας ταυτόχρονα τη διεθνή στήριξη για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας ούτως ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα μετά τη λήξη της παρέμβασης.

  Carlo Fidanza (PPE), γραπτώς. – (IT) Η έκθεση αυτή είναι ίσως ο βέλτιστος συμβιβασμός που μπορεί να επιτευχθεί σήμερα για τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική στο Αφγανιστάν. Αυτό οφείλεται εν μέρει στις πολυάριθμες και καίριας τροπολογίες που κατέθεσε η ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), οι οποίες κατέστησαν την έκθεση λιγότερο ιδεολογικοποιημένη και περισσότερο ρεαλιστική, επιτρέποντας την αναγνώριση των κρίσιμων παραμέτρων που αποκαλύφθηκαν στα εννέα χρόνια των επιχειρήσεων επί αφγανικού εδάφους, καθώς και την ανάδειξη των θετικών στοιχείων και των κατευθυντηρίων γραμμών που θα μας επιτρέψουν να καταστήσουμε την παρουσία της διεθνούς κοινότητας πιο αποτελεσματική και θα επιταχύνουν την πλήρη ανάληψη της εξουσίας από τις αφγανικές αρχές.

Μία αποκλειστικά στρατιωτική παρέμβαση δεν μπορεί να είναι αρκετή, αυτό είναι αλήθεια. Είναι ωστόσο αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να αποδυναμωθούν οι ομάδες των Ταλιμπάν και να αναγκαστούν να διακόψουν κάθε δεσμό με την Αλ Κάιντα και έτσι να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η αποφυγή των θανάτων άμαχου πληθυσμού παραμένει προτεραιότητα φυσικά, αλλά δεν πρέπει να στερηθούμε τη χρήση των τηλεκατευθυνόμενων αεροπλάνων, τα οποία είναι αποτελεσματικά στις περιοχές που συνορεύουν με το Πακιστάν.

Η στήριξη της Αστυνομικής Αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Αφγανιστάν (EUPOL Αφγανιστάν) πρέπει να ενισχυθεί προκειμένου να συνεχιστεί η εκπαίδευση μιας αστυνομικής δύναμης ικανής να διατηρήσει τη δημόσια τάξη. Η εκπαίδευση των δικαστών και των διοικητικών αξιωματούχων πρέπει επίσης να ενισχυθεί, προκειμένου να ευνοηθεί η ενδυνάμωση των αφγανικών θεσμικών δομών, να περιοριστεί η διαφθορά και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την επιστροφή του Αφγανιστάν στους Αφγανούς.

  Joe Higgins (GUE/NGL), γραπτώς. – (ΕΝ) Η έκθεση αυτή αναδεικνύει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Αφγανιστάν. Ασκεί κριτική στον ρόλο των κατοχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Αφγανιστάν, κυρίως όσον αφορά στην αυξημένη καταπίεση των γυναικών και τα αυξημένα επίπεδα φτώχειας. Το αντιπολεμικό κίνημα μάς είχε προειδοποιήσει γι’ αυτά τα προβλήματα από την έναρξη του πολέμου. Ωστόσο, εγώ προτίμησα να απόσχω διότι δεν μπορώ να συμπαραταχθώ με την έκθεση ως προς την υποστήριξη της κατοχής ούτε ως προς την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας από την κυβέρνηση Ομπάμα. Επέλεξα επίσης να απόσχω κατά την ψήφιση των τροπολογιών που ζητούσαν μεγαλύτερη στήριξη για το αφγανικό κράτος. Είμαι υπέρ του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας του αφγανικού λαού, αλλά το καθεστώς Karzai είναι διεφθαρμένο και δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των Αφγανών. Ζητώ το σύνολο της παρεχόμενης βοήθειας να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο από τους μικρούς γεωργούς, τους εργάτες και τους φτωχούς πολίτες του Αφγανιστάν. Σημειώνω τον φόρο τιμής που αποτίει η έκθεση στους απλούς στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους και στους αφγανούς πολίτες που έπεσαν θύματα αυτού του πολέμου. Ωστόσο, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη διατύπωση ότι οι στρατιωτικοί πέθαναν «υπερασπιζόμενοι την ελευθερία». Πρόκειται για έναν πόλεμο που διεξάγεται προς το συμφέρον των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και όχι προς το συμφέρον του απλού λαού.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE), γραπτώς. – (FI) Πού εξαφανίζονται τα χρήματά μας στο Αφγανιστάν; Δηλώνω ικανοποιημένη με την πρόταση ψηφίσματος για μία νέα στρατηγική στο Αφγανιστάν. Η έκθεση αναδεικνύει με επιτυχία τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση για το Αφγανιστάν, κάτι που επίσης καθιστά σαφές η έκθεση. Τα στρατεύματα δεν κατάφεραν να φέρουν την ειρήνη στο Αφγανιστάν και την ίδια αποτυχία είχαν και τα χρήματα που διαθέσαμε στη χώρα. Η έκθεση αναφέρει ακόμα ότι μεταξύ 2002 και 2009, διοχετεύθηκε στο Αφγανιστάν ποσό άνω των 40 δισ. δολαρίων ΗΠΑ ως διεθνής βοήθεια. Από αυτά τα 40 δισ. μόνον έξι δισεκατομμύρια έχουν φτάσει πραγματικά στα χέρια της αφγανικής κυβέρνησης, ενώ τα υπόλοιπα 34 δισεκατομμύρια διοχετεύθηκαν στη χώρα μέσω άλλων διόδων. Ποσοστό μεταξύ 70% ή και 80% δεν έφτασε ποτέ στους υποτιθέμενους δικαιούχους, δηλαδή στον λαό του Αφγανιστάν.

Επίσης, το κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν στο διάστημα 2001-2009 ανήλθε σε ποσό άνω των 300 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτά τα τεράστια ποσά δεν ωφελούν τους αφγανούς πολίτες. Αντιθέτως, αυτοί που επωφελούνται από τα χρήματα που δαπανώνται για το Αφγανιστάν είναι οι βιομηχανίες όπλων, οι μισθοφόροι και οι πολυεθνικές. Είναι σημαντικό η έκθεση να τονίσει πραγματικά αυτήν την οικτρή κατάσταση.

  Sandra Kalniete (PPE) , γραπτώς. – (LV) Υποστηρίζω πλήρως την έκθεση στο σημείο όπου ζητεί να καταβληθούν προσπάθειες για την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν και τη βελτίωση της κατάστασης στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν ως προς την ασφάλεια είναι σήμερα πολύ καλύτερη από ό,τι ήταν πριν από εννέα χρόνια. Οι άνθρωποι ζουν σε μια πιο ελεύθερη κοινωνία, τα κορίτσια μπορούν να φοιτήσουν στο σχολείο, οι ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες είναι ευκολότερα προσβάσιμες από ό,τι υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν. Ωστόσο, εξακολουθούν να υφίστανται σοβαρά προβλήματα, στην επίλυση των οποίων δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος. Αυτό ισχύει ιδίως όσον αφορά στις προσπάθειες καταπολέμησης των ναρκωτικών, όπως σωστά τονίζεται στην έκθεση. Σύμφωνα με γνωμοδότηση εμπειρογνωμόνων, το 92% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου προέρχεται από το Αφγανιστάν από όπου διανέμεται σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η καλλιέργεια της οπιούχου παπαρούνας συνιστά σημαντική πηγή εσόδων στις αγροτικές περιοχές όπου δύσκολα βρίσκει κανείς εναλλακτικούς τρόπους για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Γι’ αυτό εξάλλου η καταστροφή των φυτειών παπαρούνας χωρίς ταυτόχρονα την παροχή εναλλακτικής πηγής εισοδήματος δεν συνιστά αποτελεσματική λύση.

Η κυβέρνηση του Αφγανιστάν πρέπει να αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα τη διεθνή βοήθεια για την ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων και αγροτικών εκμεταλλεύσεων στις περιοχές όπου καλλιεργείται σήμερα η παπαρούνα. Η επένδυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν είναι σημαντική, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν. Το σημαντικότερο είναι η εγγύηση της ασφάλειας. Θα ήθελα να τονίσω ότι η πρόωρη απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν όχι μόνο θα ήταν επικίνδυνη για τον πληθυσμό και απειλή για τον δημοκρατικό κόσμο, αλλά θα γκρέμιζε και ό,τι θετικό έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα στη χώρα. Ο λαός έχει πληρώσει ακριβά την ειρήνη στο Αφγανιστάν και δεν πρέπει να τον απογοητεύσουμε.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Ο εισηγητής αποφάσισε να εστιάσει αποκλειστικά σε τέσσερεις τομείς στους οποίους, κατά την κρίση του, θα μπορούσαν να επέλθουν πραγματικές αλλαγές με στοχοθετημένη δράση: διεθνής βοήθεια, επιπτώσεις της ειρηνευτικής διαδικασίας που ξεκίνησε πρόσφατα, αντίκτυπος της εκπαίδευσης της αστυνομίας και εκρίζωση της καλλιέργειας του οπίου. Αν και δεν υποστηρίζω όλα τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει, υπερψήφισα αυτήν την έκθεση ως μια προσεκτικά μελετημένη και χρήσιμη συνεισφορά στη συζήτηση για το Αφγανιστάν.

  Mario Mauro (PPE), γραπτώς. – (IT) Η έκθεση για μια νέα στρατηγική στο Αφγανιστάν αξίζει θετικής αξιολόγησης συνολικά, γι’ αυτό αποφάσισα να την υπερψηφίσω. Τα τεράστια προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα στο Αφγανιστάν, κάθε ένα διαφορετικό και εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον αυτής της μεσανατολικής χώρας, πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω μίας νέας προσέγγισης με μια διαφορετική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σε σχέση με το παρελθόν.

Το πρωτεύον ζήτημα –όπως σωστά το εντοπίζει η προς ψήφιση έκθεση– είναι το γεγονός ότι «δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα ή ειρήνη στο Αφγανιστάν εάν το κράτος δεν εγγυάται πρωτίστως την ασφάλεια των πολιτών του με δική του ευθύνη». Υπό αυτό το πρίσμα, ελπίζω ότι ο εισηγητής θα αναθεωρήσει το σημείο όπου κάνει λόγο για τη χρήση τηλεκατευθυνόμενων αεροπλάνων, ενδεχομένως μέσω προφορικής τροπολογίας.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση αυτή παρουσιάζει μία ζοφερή εικόνα των συνεπειών του πολέμου στο Αφγανιστάν, ο οποίος ήταν μια πρωτοβουλία του NATO και έγινε με τη συνενοχή και τη στήριξη της ΕΕ. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η έκθεση δεν καταδικάζει τον πόλεμο καθαυτόν και παραμένει διστακτική μεταξύ της διατήρησης των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο αφγανικό έδαφος και της απόφασης να διαταχθεί επιτέλους η απόσυρσή τους. Παρά ταύτα, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σοβαρές επικρίσεις που περιέχει, θα απέχω από την ψηφοφορία.

  Willy Meyer (GUE/NGL), γραπτώς. – (ES) Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν υποστήριξα την παρούσα έκθεση είναι ότι όχι μόνο δεν προτείνει την άμεση απόσυρση των ευρωπαϊκών δυνάμενων, αλλά επιπλέον «χαιρετίζει και επικροτεί» το σχέδιο ενίσχυσης της δράσης της ΕΕ. Ομοίως, δεν θίγει παρά υποτυπωδώς τον ρόλο της Διεθνούς Δύναμης για την Προαγωγή της Ασφάλειας (ISAF) και τις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν διαπραχθεί. Θεωρώ θετικό το γεγονός ότι η έκθεση συμπεριέλαβε τις δηλώσεις του Στρατηγού Stanley McChrystal, ο οποίος διαψεύδει ότι η παρουσία της Αλ Κάιντα είναι τέτοια που να δικαιολογεί την ανάπτυξη στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Πιστεύω επίσης ότι είναι θετικό το γεγονός ότι η έκθεση ζητεί να παύσει η εκπαίδευση των αστυνομικών δυνάμεων από ιδιώτες υπεργολάβους το συντομότερο δυνατό, καθώς και με την αιτιολογική σκέψη που αναφέρει ότι δεν φαίνεται ότι μπορεί να δοθεί τέλος στην κατάσταση στο Αφγανιστάν εξαιτίας της μιλιταριστικής και φιλοπόλεμης στρατηγικής που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα. Δεν υποστήριξα την έκθεση διότι η ακλόνητη δέσμευσή μου στις αξίες του ειρηνισμού με υποχρέωσε να της ασκήσω κριτική, καθώς το πνεύμα και το περιεχόμενό της είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με την ανάγκη αποστρατικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής και των εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Γενικά ο εισηγητής διέγνωσε ορθά την κατάσταση στο Αφγανιστάν. Έχει επίγνωση του γεγονότος ότι οι πόροι και τα στρατεύματα αξιοποιούνται παντελώς λάθος στο Αφγανιστάν και ότι η παροχή επιπλέον πόρων ή στρατευμάτων δεν μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Ορθώς επίσης αναγνωρίζει ότι η παρουσία και η αλαζονική συμπεριφορά των συμμαχικών δυνάμεων είναι οι βασικές αιτίες για την απόλυτη απόρριψή τους από τον τοπικό πληθυσμό. Γνωρίζει τέλος ότι η δημοκρατία και οι δυτικές αξίες δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν διά της βίας στους κατοίκους του Αφγανιστάν. Ωστόσο, ο εισηγητής κακώς επιμένει σε ζητήματα όπως τα δικαιώματα των γυναικών, τα οποία, αν και πολύ σημαντικά, είναι αδύνατον να γίνουν δεκτά σε τοπικό επίπεδο και έτσι καθιστούν την ειρηνευτική διαδικασία στο σύνολό της ακόμη πιο επίφοβη.

Επιπλέον, ο εισηγητής, παρόλο που αναγνωρίζει τον αρνητικό αντίκτυπο των στρατευμάτων, απευθύνει έκκληση για αύξηση των στρατιωτών και των πόρων που διατίθενται για το Αφγανιστάν. Είμαι πεπεισμένος ότι η αφγανική σύρραξη είναι ένας άδικος πόλεμος και ότι η παράταση της κατοχής της χώρας δεν ωφελεί ούτε την Ευρώπη ούτε το ίδιο το Αφγανιστάν. Η πρώτη γραμμή άμυνας της Ευρώπης δεν βρίσκεται στα όρη Χίντου Κους. Γι’ αυτόν τον λόγο καταψήφισα την έκθεση.

  Franz Obermayr (NI), γραπτώς. – (DE) Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πολεμούν στο πλευρό των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν πρέπει να αποσύρουν το συντομότερο δυνατόν τα στρατεύματά τους από αυτή τη χώρα. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν κλείνει σύντομα εννέα χρόνια και ακόμη δεν υπάρχει κανένα σημείο βελτίωσης στο θέμα της ασφάλειας στη χώρα. Αντιθέτως, οι ισλαμιστές Ταλιμπάν ενισχύουν τις θέσεις τους. Η Ευρώπη κατασπαταλά τους πόρους της αντί να αναπτύσσει τις δυνάμεις της εκεί όπου υπάρχει επείγουσα ανάγκη, π.χ. στα βαλκανικά σύνορα της ΕΕ. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς ποια ακριβώς είναι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα που υπερασπιζόμαστε στα όρη Χίντου Κους. Από ό,τι φαίνεται, πρωταρχικός στόχος δεν είναι η εγκαθίδρυση μιας δυτικού τύπου δημοκρατίας στο Αφγανιστάν όπως ισχυρίζονται οι Αμερικανοί. Αντίθετα, τα οικονομικά συμφέρονται διαδραματίζουν καίριο ρόλο, ιδίως εφόσον, σύμφωνα με τους New York Times, στο υπέδαφος του Αφγανιστάν υπάρχουν φυσικοί πόροι αξίας 1 δισ. δολαρίων ΗΠΑ. Προφανώς, η ΕΕ οφείλει να βοηθήσει τις αμερικανικές εταιρείες να εκμεταλλευτούν ανεμπόδιστα αυτόν τον πλούτο. Γι’ αυτόν τον λόγο καταψήφισα την έκθεση.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Η έκθεση αυτή για μια νέα στρατηγική στο Αφγανιστάν συντάχθηκε σε συνέχεια του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων όπου συζητήθηκαν τα επόμενα βήματα για την υλοποίηση του σχεδίου δράσης για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν και κατατέθηκε η πρώτη εξαμηνιαία έκθεση προόδου.

Υποστηρίζω πλήρως κάθε στρατηγική που αποσκοπεί στην προστασία του πληθυσμού και στην ανοικοδόμηση περιοχών με εξασφαλισμένη ασφάλεια, καθώς και τις πολιτικές λύσεις που προβλέπουν τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων μερών στις διαπραγματεύσεις. Επικροτώ τον στόχο της σταδιακής μεταβίβασης αρμοδιοτήτων ασφάλειας στις δυνάμεις του Αφγανιστάν από τώρα και έως το 2014.

Στηρίζω ανεπιφύλακτα την έκκληση του Κοινοβουλίου προς την Επιτροπή να διασφαλίσει τη διαφάνεια και την απόδοση ευθυνών όσον αφορά την οικονομική συνδρομή που παρέχεται στην κυβέρνηση του Αφγανιστάν, σε διεθνείς οργανώσεις και σε τοπικές ΜΚΟ. Μόνο με ένα διαφανές σύστημα θα μπορέσουμε να διαφυλάξουμε τη συνάφεια της διεθνούς βοήθειας και να επιτύχουμε τον απώτατο στόχο της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης του Αφγανιστάν.

  Crescenzio Rivellini (PPE), γραπτώς. – (IT) Θα ήθελα να συγχαρώ το κ. Arlacchi. Η έκθεση που εγκρίθηκε σήμερα προτείνει η νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Αφγανιστάν να βασιστεί σε τέσσερις βασικούς παράγοντες: πλήρης υποστήριξη για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης Karzai, των Ταλιμπάν και άλλων ανταρτών· διευρυμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης για την αφγανική αστυνομία· εξάλειψη των φυτειών οπιούχου παπαρούνας· διακοπή του σκανδάλου της διεθνούς βοήθειας, το 80% της οποίας εξαφανίζεται στη διαδρομή από τις χώρες-δωρητές ως το Αφγανιστάν. Όσον αφορά στο τελευταίο σημείο, υπογραμμίζεται ότι η διεθνής βοήθεια για το Αφγανιστάν χρησιμοποιείται τελικά για δωροδοκίες και διάφορες μορφές «νομιμοποιημένης» διαφθοράς και μετά από κλοπές κάθε είδους καταλήγει συχνά να χρηματοδοτεί τον εχθρό.

Από το 2002, η ΕΕ δαπάνησε 8 δισ. ευρώ σε αυτή τη βασανισμένη χώρα και, παρά τα κονδύλια που διατέθηκαν, η παιδική θνησιμότητα και ο αναλφαβητισμός αυξήθηκαν και το ποσοστό των ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε κατά 130% μόνο τα τελευταία έξι χρόνια. Προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα της έλλειψης συντονισμού και επικοινωνίας μεταξύ των διεθνών δωρητών, η ΕΕ ζητεί να δημιουργηθεί μια κεντροποιημένη τράπεζα δεδομένων για το σύνολο της βοήθειας της ΕΕ και να χορηγούνται κονδύλια απευθείας σε συγκεκριμένα προγράμματα τα οποία θα υλοποιούνται από κοινού με τις αφγανικές αρχές.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Η έκθεση που εγκρίθηκε σήμερα βασίζεται στις εκτεταμένες διαβουλεύσεις που είχε ο εισηγητής κατά τους τελευταίους έξι μήνες σχετικά με την κατάσταση στο Αφγανιστάν και τις σχέσεις του με τη διεθνή κοινότητα, στην προσπάθειά του να διευκρινίσει για ποιο λόγο έχουν επιτευχθεί τόσο πενιχρά αποτελέσματα στο Αφγανιστάν παρά τα τεράστια χρηματικά ποσά και τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί κατά τα τελευταία εννέα χρόνια. Το χάσμα μεταξύ των προσδοκιών και της πραγματικότητας στο Αφγανιστάν είναι πλέον εντονότερο από ποτέ άλλοτε, και μια νέα στρατηγική της ΕΕ στη χώρα αυτή θα πρέπει να βασιστεί σε αυτό το δεδομένο. Η έκθεση εστιάζει αποκλειστικά σε τέσσερεις τομείς στους οποίους θα μπορούσαν να επέλθουν πραγματικές αλλαγές με στοχοθετημένη δράση: διεθνής βοήθεια, επιπτώσεις της ειρηνευτικής διαδικασίας που ξεκίνησε πρόσφατα, αντίκτυπος της εκπαίδευσης της αστυνομίας και εκρίζωση της καλλιέργειας του οπίου.

  Geoffrey Van Orden (ECR), γραπτώς. – (EN) Η έκθεση αυτή περιέχει χρήσιμες πληροφορίες για την αποστολή του NATO/ISAF· για τις βαθιές ρίζες των προβλημάτων του αναλφαβητισμού και της κακομεταχείρισης των γυναικών· για την ενδημικότητα της διαφθοράς και για την ανάγκη νέων τρόπων σκέψης. Θα μπορούσε να είχε σταματήσει εκεί. Δεν μπόρεσε όμως να αντισταθεί στην άσκηση κριτικής στη Συμμαχία, και εμμέσως στις ΗΠΑ. Προσπαθεί να βρει τρόπους αναβάθμισης του ρόλου της ΕΕ. Υποστηρίζει την αυξημένη χρηματοδότηση από την ΕΕ, τη στιγμή που είναι προφανές ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι περισσότερα χρήματα αλλά καλύτερος έλεγχος και αξιοποίηση των τεράστιων ποσών που έχουν ήδη διατεθεί. Κατά συνέπεια, η ομάδα ECR προτίμησε την αποχή.

Έκθεση: József Szájer (A7-0355/2010)

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα το ψήφισμα διότι πιστεύω ότι με το έγγραφο αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενισχύει τον ρόλο του στις σχέσεις του με την Επιτροπή. Συμφωνώ με τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων ότι για να είναι το Κοινοβούλιο σε θέση να ασκεί πλήρως και εγκαίρως τα προνόμιά του, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενημερώνεται με ενεργό τρόπο από την Επιτροπή σχετικά με όλα τα σχέδια μέτρων, τα τροποποιημένα σχέδια μέτρων και τα τελικά σχέδια μέτρων που η τελευταία προτίθεται να λάβει δυνάμει του άρθρου 291 ΣΛΕΕ, το οποίο προβλέπει ότι όταν απαιτούνται ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση νομικά δεσμευτικών πράξεων της Ένωσης και εκχωρούνται εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή, ο έλεγχος της άσκησης αυτών των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων εκ μέρους της Επιτροπής εμπίπτει στην αποκλειστική ευθύνη των κρατών μελών. Πιστεύω ότι υπό το φως του ειδικού και πολιτικά ευαίσθητου χαρακτήρα των εκτελεστικών πράξεων που πρέπει να εγκριθούν στο πλαίσιο των μέσων εξωτερικής οικονομικής συνδρομής και σύμφωνα με την πρακτική που έχει καθιερωθεί με τον διάλογο περί δημοκρατικού ελέγχου, το Κοινοβούλιο πρέπει να έχει την ευκαιρία να συνεισφέρει στη διαδικασία που οδηγεί στον ορισμό του περιεχομένου των σχεδίων εκτελεστικών πράξεων που πρέπει να εγκριθούν στο πλαίσιο των μέσων εξωτερικής οικονομικής συνδρομής.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Στην αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ρόλος της Επιτροπής είναι ανάλογος με αυτόν της κυβέρνησης ενός τυπικού κράτους. Η Επιτροπή έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία αλλά και την εξουσία να εφαρμόζει κανονισμούς, οδηγίες και αποφάσεις. Η Επιτροπή μπορεί συνεπώς να θεωρηθεί ότι ασκεί την εκτελεστική εξουσία στην Ένωση. Διαθέτει εκχωρημένες εξουσίες, οι οποίες της επιτρέπουν να λαμβάνει μέτρα για την εφαρμογή των κειμένων που εγκρίνονται με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία. Όπως ακριβώς οι κανονισμοί και οι εγκύκλιοι στη Γαλλία πρέπει να συνάδουν με την ισχύουσα νομοθεσία, έτσι και οι εκτελεστικές πράξεις της Επιτροπής δεν μπορούν να υπάρξουν ανεξάρτητα από τους ευρωπαϊκούς νόμους. Ωστόσο, είναι δυνατόν κατά την άσκηση αυτής της απολύτως θεμιτής εξουσίας για την εφαρμογή της νομοθεσίας, η Επιτροπή να υπερβεί τα όρια των αρμοδιοτήτων της, συχνά χωρίς να το επιδιώκει. Για λόγους δημοκρατικής τάξης, εναπόκειται στα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της ΕΕ να παρακολουθούν τη δραστηριότητα της Επιτροπής προκειμένου να γίνεται σεβαστή η διάκριση των εξουσιών. Γι’ αυτό ψήφισα υπέρ αυτής της πρότασης κανονισμού για τη θέσπιση των κανόνων και των γενικών αρχών σχετικά με τους μηχανισμούς ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Δεν υπερψήφισα την έκθεση διότι θυσιάζει ορισμένες από τις νέες εξουσίες που με τόσο κόπο κέρδισε το Κοινοβούλιο στον τομέα του διεθνούς εμπορίου με αντάλλαγμα τη σύναψη συμφωνίας με το Συμβούλιο για τις εκτελεστικές εξουσίες σε άλλους τομείς.

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η πρόταση της Επιτροπής συνιστά συντονισμένη επίθεση κατά της δημοκρατίας. Η έκθεση αυτή περιορίζεται σε ορισμένες τροποποιήσεις χωρίς να καταδικάζει αυτό το γεγονός. Η Επιτροπή είναι το μοναδικό σώμα δημοσίων υπαλλήλων παγκοσμίως που παραμένει εκτός του ελέγχου της κυβέρνησης (του Συμβουλίου). Θα καταψηφίσω αυτή τη νέα απολυταρχική κίνηση.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Ανέκαθεν καταβάλλονταν προσπάθειες για συγκέντρωση του ελέγχου στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προσπάθειες αυτές φαίνεται πως έχουν ενταθεί τελευταία, παράλληλα με την αύξηση της γραφειοκρατίας, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου. Τα κράτη μέλη πρέπει να διατηρήσουν το προνόμιο να αποφασίζουν ποιες εξουσίες επιθυμούν να εκχωρήσουν στην ΕΕ ή/και στην Επιτροπή. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει με αποφάσεις του Δικαστηρίου, το οποίο φαίνεται πως επιδιώκει τη μετάβαση σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εδώ και χρόνια. Ομοίως, δεν είναι δυνατή η κατάχρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας γι’ αυτόν τον σκοπό, ούτε είναι δυνατόν να επιδιωχθούν τέτοιου είδους στόχοι με την πρόφαση της διαχείρισης κρίσεων. Θεωρητικά, η αρχή της επικουρικότητας τυγχάνει ξεκάθαρης αποδοχής. Ωστόσο, στην πράξη συχνά αγνοείται ή παρακάμπτεται. Υπερψήφισα την έκθεση κυρίως διότι αντιτίθεται σε αυτήν την τάση.

  Alfredo Pallone (PPE), γραπτώς. – (IT) Ο συμβιβασμός που επετεύχθη σημαίνει ότι η εμπορική πολιτική, συμπεριλαμβανομένων των μέσων εμπορικής άμυνας, μπορεί να συμπεριληφθεί στο ευρύτερο πλαίσιο της επιτροπολογίας. Η προσέγγιση αυτή συνάδει πλήρως τόσο με το πνεύμα όσο και με το γράμμα της Συνθήκης της Λισαβόνας. Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζω πλήρως την ανάγκη ενίσχυσης της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και εκτέλεσης, μέσω της παροχής στην Επιτροπή των αναγκαίων μέσων για τον σκοπό αυτόν, προς το κοινό συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών μελών και όλων των οικονομικών παραγόντων. Υποστηρίζω την αρχή ότι η Επιτροπή πρέπει να εγκρίνει οριστικά μέτρα αντιντάμπινγκ και αντισταθμιστικά μέτρα και ότι τα κράτη μέλη πρέπει να ψηφίζουν με ειδική πλειοψηφία.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Η έκθεση σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση των κανόνων και των γενικών αρχών σχετικά με τους μηχανισμούς ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή απορρέει από τους νέους κανόνες σχετικά με τις εκτελεστικές πράξεις που εισήγαγε η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα, κυρίως στους τομείς της γεωργίας και της αλιείας. Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα της επιτροπολογίας, η κοινή γεωργική πολιτική παράγει την πλειονότητα των πράξεων.

Μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβόνας, οι ισχύουσες διατάξεις επιτροπολογίας θα πρέπει να αντικατασταθούν από κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις και εκτελεστικές πράξεις σύμφωνα με τα άρθρα 290 και 291 της ΣΛΕΕ.

Τα προβλήματα που αφορούν την προσαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας στις διατάξεις της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι μείζονος σπουδαιότητας, ειδικότερα για αυτούς τους τομείς πολιτικής οι οποίοι (όπως η γεωργική και η αλιευτική πολιτική) δεν εγκρίνονταν βάσει της διαδικασίας συναπόφασης.

Μόνο η δοκιμή της νέας νομοθεσίας, μετά τις μείζονες τροποποιήσεις από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, θα μπορέσει να μας δείξει αν ο δρόμος που επιλέχθηκε θα οδηγήσει στην αποτελεσματικότητα και στην υλοποίηση των ευρωπαϊκών πολιτικών.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Γενικά, η έκθεση έτυχε θετικής υποδοχής από όλες τις Ομάδες και οι τροπολογίες που κατατέθηκαν από την επιτροπή αντικατοπτρίζουν τη συμφωνία που επετεύχθη στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή για την πρώτη ανάγνωση. Η Ομάδα μας τάσσεται υπέρ της συμφωνίας.

Πρόταση ψηφίσματος B7-0733/2010

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Ψήφισα υπέρ του παρόντος ψηφίσματος διότι υπάρχει ανάγκη για δημιουργία μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων για να διασφαλίζεται η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ή/και το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να βασίζονται στην αλληλεγγύη, να υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες αιρεσιμότητας και να χρηματοδοτούνται, μεταξύ άλλων, από τα πρόστιμα που επιβάλλονται σε κράτη μέλη στο πλαίσιο διαδικασίας αντιμετώπισης υπερβολικών ελλειμμάτων, υπέρογκων χρεών ή υπέρμετρων ανισορροπιών. Πιστεύω ότι είναι επίσης σημαντικό η χρηματοδότηση του μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων να βασίζεται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», υπό την έννοια ότι τα κράτη μέλη που προκαλούν μεγαλύτερους κινδύνους με τα ελλείμματα και τα χρέη τους θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στη χρηματοδότηση των συνολικών κεφαλαίων. Οι ποινές αυτές θα είναι ένας από τους τρόπους για την αποφυγή των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών κρίσεων στις χώρες της ζώνης του ευρώ, όπως αυτή που ξέσπασε στην Ελλάδα πριν από μερικούς μήνες και είναι ακόμη σε εξέλιξη.

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL), γραπτώς. – Ο πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς αγρότες αποτελεί στρατηγική επιλογή των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ προκειμένου να στηρίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Το χρέος και το έλλειμμα αποτελούν απλώς τα προσχήματα. Όλες οι εθνικές κυβερνήσεις στις χώρες μέλη της ευρωζώνης και της ΕΕ καλούνται να επιταχύνουν την λήψη και εφαρμογή ακόμα πιο άγριων, βάρβαρων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων με συντονισμένο, από ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, τρόπο. Η Σύνοδος Κορυφής θα δημιουργήσει τον «μηχανισμό στήριξης» που ουσιαστικά αποτελεί μηχανισμό χρεοκοπίας. Η συζήτηση για τους πόρους και τη συμμετοχή των ιδιωτικών κεφαλαίων αποτελεί στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Στόχος είναι να μη χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία. Το Κεφάλαιο αναδεικνύει τις αγορές στον απόλυτο ρυθμιστή των κοινοτικών μηχανισμών και τροποποιεί σε αυτή την κατεύθυνση τη Συνθήκη της Λισαβόνας προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του, μέσω της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων και της καταλήστευσης του πλούτου που αυτοί παράγουν. Επιβάλλει την ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση για να ελέγξει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και να οξύνει την επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η ολομέτωπη αυτή επίθεση του Κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας καθιστά επιτακτικά αναγκαία την ευρύτερη λαϊκή συσπείρωση και τη ριζική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ της λαϊκής συμμαχίας, της αποδέσμευσης από την ΕΕ για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Την Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2010, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συμφώνησαν να διατηρήσουν τους μηχανισμούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας που είχαν δημιουργήσει μερικούς μήνες νωρίτερα ως απόκριση στην κρίση. Σκοπός είναι να διασφαλιστεί η σταθερότητα του ευρώ συνολικά, σε περίπτωση που ένα ή περισσότερα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ αντιμετωπίζει δυσκολίες. Ωστόσο, η παροχή οικονομικής βοήθειας θα εξακολουθήσει να υπόκειται σε αυστηρούς όρους, κάτι που θεωρώ αναγκαίο. Όπως και το ψήφισμα του Κοινοβουλίου, επικροτώ τη δέσμευση που ανέλαβαν τα κράτη μέλη, η οποία δηλώνει γνήσια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η γνήσια αλληλεγγύη είναι σήμερα η καλύτερη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε στις αγορές.

  Zigmantas Balčytis (S&D), γραπτώς. – (LT) Φέτος ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τη δημιουργία ενός πλαισίου σε επίπεδο ΕΕ για την οικονομική διακυβέρνηση και τη χρηματοπιστωτική εποπτεία. Η ΕΕ θα μεριμνήσει για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου, το οποίο θα είναι υπεύθυνο για την μακροπροληπτική εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ώστε να αποφεύγονται περίοδοι εκτεταμένης χρηματοπιστωτικής δυσπραγίας, και να προάγεται η ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, ώστε να εξασφαλιστεί η βιώσιμη συμβολή του χρηματοπιστωτικού τομέα στην οικονομική ανάπτυξη. Εγκρίνω την πρόταση θέσπισης ενός μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας με τον οποίο θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η οικονομική διακυβέρνηση, με στόχο την ουσιαστική και αυστηρή οικονομική εποπτεία και συντονισμό, που θα επικεντρώνεται στην πρόληψη. Συμφωνώ με την πρόταση του ψηφίσματος να συμμετάσχουν τα κράτη μέλη που δεν ανήκουν στη ζώνη του ευρώ στη δημιουργία αυτού του μηχανισμού και να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν οικονομική συνδρομή εφόσον χρειαστεί.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα το παρόν ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το οποίο αναλύει την ανάγκη να διαθέτουν τα κράτη μέλη έναν μόνιμο μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων για τη διαφύλαξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της. Ο μηχανισμό αυτός έχει ως στόχο ουσιαστική και αυστηρή οικονομική εποπτεία και συντονισμό, θα επικεντρώνεται στην πρόληψη και θα περιορίσει σημαντικά την πιθανότητα μελλοντικής κρίσης. Προκειμένου να εξορθολογιστούν οι τρέχουσες διαδικασίες συντονισμού της οικονομικής πολιτικής και να εξαλειφθούν οι επικαλύψεις και προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η στρατηγική της ΕΕ θα είναι κατανοητή από τους συμμετέχοντες στην αγορά και τους πολίτες, είναι σημαντικό να υιοθετηθούν περισσότερο ολοκληρωμένες προσεγγίσεις και να αλλάξει η διαδικασία λήψης αποφάσεων. Συμφωνώ ότι πρέπει να ενισχυθεί η συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις νομοθετικές διαδικασίες που αφορούν τον μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων ώστε να αυξηθεί η δημοκρατική απόδοση ευθύνης, και να αξιοποιηθεί η εμπειρογνωμοσύνη, η ανεξαρτησία και η αμεροληψία της Επιτροπής. Δεδομένου ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας προορίζεται για τη συμπλήρωση του νέου πλαισίου ενισχυμένης οικονομικής διακυβέρνησης ζητείται από την Επιτροπή να υποβάλει ανακοίνωση, μετά από διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην οποία να περιλάβει αναλυτική περιγραφή του εν λόγω μηχανισμού.

  George Sabin Cutaş (S&D), γραπτώς. – (RO) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη θέσπιση μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων για να διασφαλίζεται η χρηματοοικονομική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ, διότι ο εν λόγω μηχανισμός έχει πλέον καταστεί αναγκαίος στην τρέχουσα οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση.

Υποστηρίζω επίσης το ψήφισμα διότι ζητεί να λειτουργεί ο μηχανισμός στα πρότυπα της κοινοτικής μεθόδου, η οποία προϋποθέτει τη λήψη αποφάσεων σε κοινό ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ύπαρξη ενός μόνιμου μηχανισμού κρίσεων είναι επωφελής για όλα τα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν έχουν ακόμη υιοθετήσει το ευρώ, δεδομένης της αλληλεξάρτησης μεταξύ των οικονομιών της Ευρώπης.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Καταψηφίσαμε το ψήφισμα διότι διαφωνούμε με τις θέσεις που εκφράζονται στο κείμενό του όσον αφορά στα οικονομικά προβλήματα που βιώνουν τα κράτη μέλη, αγνοώντας πλήρως τα αίτιά τους και μη καταθέτοντας θεμελιώδη μέτρα για την εξεύρεση συνολικής λύσης. Οι λύσεις αυτές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, την άμεση τροποποίηση του καταστατικού και των κατευθυντηρίων γραμμών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την άμεση άρση της απελευθέρωσης της κεφαλαιαγοράς και της αγοράς παραγώγων και την άμεση κατάργηση των φορολογικών παραδείσων.

Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιθυμεί να λάβει κανένα από αυτά τα μέτρα, επιλέγει θέσεις που δεν περιορίζουν παρά ελάχιστα το τρέχον πρόβλημα και ταυτόχρονα χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό εξάρτησης από την χρηματοπιστωτική αγορά και τις πλουσιότερες χώρες.

Το ψήφισμα εμμένει επίσης στην επιβολή κυρώσεων στα κράτη μέλη που δεν συμμορφώνονται με τους ορισθέντες κανόνες, κυρίως με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, γεγονός που θα επιδεινώσει την κατάσταση συνολικά στις χώρες με σχετικά αδύναμες οικονομίες.

Αυτό σημαίνει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας είναι τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, όπως η Γερμανία, και ότι η περίφημη αλληλεγγύη για την οποία τόσα έχουμε ακούσει δεν έχει λάβει ακόμη σάρκα και οστά.

  Jim Higgins, Seán Kelly, Mairead McGuinness και Gay Mitchell (PPE), γραπτώς. – (EN) Καταψηφίσαμε την κοινή ενοποιημένη φορολογική βάση για τις εταιρείες (ΚΕΦΒΕ) αλλά δεν θελήσαμε να απορρίψουμε άλλες σημαντικές πτυχές αυτής της έκθεσης. Η στήριξή μας για τις γενικές διατάξεις δεν συνεπάγεται στήριξη για την ΚΕΦΒΕ.

  Juozas Imbrasas (EFD), γραπτώς. – (LT) Συμφώνησα με τις προτάσεις ψηφισμάτων, διότι πρέπει να θεσπίσουμε έναν μόνιμο μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων ο οποίος θα είναι αξιόπιστος, συνεκτικός, διαρκής και προσαρμοσμένος στα βασικά τεχνικά δεδομένα και θα λειτουργεί στα πρότυπα της κοινοτικής μεθόδου, διασφαλίζοντας έτσι τη σταθερότητα της αγοράς και το αίσθημα ασφάλειας.

  Iliana Ivanova (PPE), γραπτώς. – (EN) Υπερψήφισα το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τον μόνιμο μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων ακριβώς επειδή κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής τα σημεία που αφορούσαν τη θέσπιση ενός ελάχιστου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων στην ΕΕ ύψους 25% τελικά διαγράφηκαν. Υποστηρίζω σθεναρά την ιδέα να διατηρήσουν τα κράτη μέλη τις εθνικές φορολογικές πολιτικές τους. Είναι καίριας σημασίας να διαφυλαχθεί ο φορολογικός ανταγωνισμός ως μέσο διευκόλυνσης της συνοχής και τόνωσης της οικονομικής μεγέθυνσης της ΕΕ. Διαφορετικά, πώς θα μπορέσουμε να προωθήσουμε την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ αν καταργήσουμε ένα από τα βασικά μέσα για την επίτευξή της και τι θα καταφέρουμε αν εναρμονίσουμε τις φορολογίες προφανώς χωρίς τη σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών μελών; Υποστηρίζω επίσης την πρόταση τα κράτη μέλη που προκαλούν μεγαλύτερους κινδύνους με τα ελλείμματα και τα χρέη τους να έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στη χρηματοδότηση του μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων διότι αυτό σίγουρα θα ενθαρρύνει την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και θα αυξήσει την προστιθέμενη αξία της εφαρμογής μιας σωστής οικονομικής και φορολογικής πολιτικής.

  Bogusław Liberadzki (S&D), γραπτώς. – (PL) Με προβληματίζει ιδιαίτερα η θέσπιση μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων για τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ. Πρόκειται για ένα θέμα ζωτικής σημασίας για τις χώρες της ζώνης του ευρώ αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ. Περισσότεροι από 150 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ ζουν εκτός της ευρωζώνης. Η σταθεροποίηση του ευρώ θα τους διευκολύνει να πραγματοποιήσουν το όνειρο της ένταξης στην ευρωζώνη και μπορεί να προφυλάξει το συνολικό σύστημα από νέες αναταράξεις. Το ψήφισμα αυτό καθαυτό δεν επιλύει κανένα από τα προβλήματα, αλλά μπορεί να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, καθώς και στα κράτη μέλη. Το ψήφισμα εκφράζει την αποφασιστικότητα του Κοινοβουλίου να ενισχύσει την ενωσιακή προσέγγιση και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Υπερψήφισα το ψήφισμα και τρέφω μεγάλες ελπίδες για τη συνέχεια.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Επικροτώ αυτό το ψήφισμα και, ιδίως, την προφορική τροπολογία του Stephen Hughes που «ζητεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να δώσει το αναγκαίο πολιτικό σήμα για να ξεκινήσει από την Επιτροπή η διερεύνηση σχετικά με μελλοντικό σύστημα ομολόγων ευρώ, με σαφή διευκρίνηση των συνθηκών υπό τις οποίες το σύστημα αυτό θα ήταν ευεργετικό για όλα τα συμμετέχοντα κράτη μέλη και για την ευρωζώνη ως σύνολο».

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση αυτή υποστηρίζει τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα καθώς και τις κοινωνικές περικοπές που αυτό συνεπάγεται. Απαιτεί την πλήρη συμμόρφωση με τους κανονισμούς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και καθιερώνει τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επί των εθνικών προϋπολογισμών. Κατά συνέπεια, θα καταψηφίσω την έκθεση, την οποία και καταδικάζω.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Η πρόταση ψηφίσματος που εξετάζουμε σήμερα με τον παραπλανητικό τίτλο «θέσπιση μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων» είναι στην ουσία μια απέλπιδα προσπάθεια των ιμπεριαλιστών της ΕΕ να φυλακίσουν τα κράτη μέλη της ΕΕ σε ένα κοινό ευρωπαϊκό πεπρωμένο, βάσει της αρχής «μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο». Από την πρώτη στιγμή, το ευρώ ήταν μια παντελώς ατυχής ιδέα, η αποτυχία της οποίας ήταν δεδομένη. Δεν είναι δυνατόν να ενταχθούν σε ένα κοινό νόμισμα κράτη με τόσο διαφορετικές εθνικές οικονομίες. Εφόσον δεν υπάρχει βούληση για μεγαλύτερη ολοκλήρωση ή για τη μεταφορά φόρων μεταξύ των λαών της Ευρώπης, θα πρέπει να καταργηθεί η νομισματική ένωση και να μεταβούμε σε μια ένωση σκληρού νομίσματος. Γι’ αυτόν τον λόγο, πιστεύω ότι πρέπει να κλείσουμε άμεσα αυτό το κεφάλαιο αντί να αφήνουμε το πρόβλημα να διαιωνίζεται περνώντας από τη μία καταστροφή στην άλλη. Κατά συνέπεια, καταψηφίζω αυτήν την πρόταση ψηφίσματος.

  Alfredo Pallone (PPE), γραπτώς. – (IT) Θα ήθελα να επαναλάβω όσα ειπώθηκαν χθες στη διάρκεια της συζήτησης και να δηλώσω ικανοποιημένος που εγκρίθηκε η τροπολογία 12 αν και εγώ προσωπικά θα ήθελα να δω μια ακόμη πιο άμεση αναφορά. Πρέπει να βρούμε νέους και καινοτόμους τρόπους χρηματοδότησης του μηχανισμού κρίσεων. Μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων, ο μηχανισμός κρίσεων θα μπορούσε να αντλήσει χρηματοδότηση από τις αγορές, αξιοποιώντας ξένο κεφάλαιο και επενδυτές που αναζητούν επενδυτικά προϊόντα, χωρίς κανέναν αρνητικό αντίκτυπο στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Ένα μηχανισμός βασισμένος αποκλειστικά σε αναλογικές εισφορές, υπό τη μορφή απλών προβλέψεων αποθεματικών, θα συνεπαγόταν μεγάλο βάρος για τα κράτη μέλη τα οποία θα έπρεπε να βρουν τα μετρητά ή το κεφάλαιο που θα έπρεπε να κατατεθεί χωρίς να εξασφαλίζουν κάποια απόδοση ως αντάλλαγμα. Σε μια κατάσταση όπως η τρέχουσα, με τα κράτη μέλη να καλούνται αφενός να εφαρμόσουν αυστηρές δημοσιονομικές πολιτικές με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων και των χρεών και αφετέρου να συνεισφέρουν για τη συμμετοχή τους στον μηχανισμό σταθεροποίησης, υπάρχει πολύ σοβαρός κίνδυνος κατάρρευσης.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Μεταξύ άλλων, το ψήφισμα αυτό ζητεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να καθορίσει το συντομότερο δυνατόν τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη Συνθήκη προκειμένου να θεσπιστεί μόνιμος ΕΜΣ. Το Κοινοβούλιο υπενθυμίζει ότι έχει εκφράσει την ικανοποίησή του για τη θέσπιση μηχανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας με στόχο την αντιμετώπιση των κινδύνων αφερεγγυότητας κρατικών δανειοληπτών, με τη χρήση, μεταξύ άλλων, του άρθρου 122 της ΣΛΕΕ ως νομικής βάσης για το σχέδιο αυτό, και ότι έχει επισημάνει το εγγενές δημοκρατικό έλλειμμα και την έλλειψη λογοδοσίας στις αποφάσεις που λαμβάνει το Συμβούλιο σχετικά με δέσμες μέτρων διάσωσης, για τις οποίες δεν ζητείται η γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ζητεί επίσης να συμμετέχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως συννομοθέτης στις μελλοντικές προτάσεις και αποφάσεις για μέτρα διάσωσης σε καταστάσεις κρίσης και υπογραμμίζει ότι, από άποψη ορθολογισμού, πρακτικότητας και δημοκρατικότητας, η εξέταση της νομοθετικής δέσμης για την οικονομική διακυβέρνηση δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την απόφαση που θα λάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όσον αφορά τη δημιουργία μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων.

Πρόταση ψηφίσματος B7-0707/2010

  Laima Liucija Andrikienė (PPE), γραπτώς. – (LT) Υπερψήφισα το παρόν ψήφισμα που απευθύνει έκκληση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ακτή Ελεφαντοστού μετά τις προεδρικές εκλογές που έλαβαν χώρα στις 28 Νοεμβρίου 2010. Η παράνομη απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου της Ακτής Ελεφαντοστού, τα μέλη του οποίου διόρισαν τον απερχόμενο πρόεδρο, να αλλάξει τα αποτελέσματα που εκδόθηκαν από την εκλογική επιτροπή, κατά παράβαση ενός νόμου που προβλέπει ότι το Συνταγματικό Συμβούλιο οφείλει να τα εφαρμόσει, αντιβαίνει στη βούληση του λαού της Ακτής Ελεφαντοστού, όπως εκφράστηκε στις κάλπες. Η απόφαση αυτή πρέπει να ακυρωθεί διότι διαφορετικά η χώρα δεν θα μπορέσει να βγει από το πολιτικό αδιέξοδο που ακολούθησε τις εκλογές και τα κρούσματα βίας που ήδη καταγγέλλονται θα αυξηθούν. Για το καλό των πολιτών της Ακτής Ελεφαντοστού και για την επικράτηση της ειρήνης στη χώρα, υποστηρίζω την έκκληση προς τον κ. Laurent Gbagbo να παραιτηθεί και να παραδώσει την εξουσία στο κ. Alassane Ouattara, τον οποίο ψήφισε το εκλογικό σώμα δείχνοντάς του την εμπιστοσύνη του.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Επί σειρά ετών, η Ακτή Ελεφαντοστού αποτελούσε πρότυπο καλής αποαποικιοποίησης. Με την υποδειγματική συμπεριφορά που επέδειξε μετά την πολυπόθητη ανεξαρτητοποίησή της, στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, η χώρα γνώρισε σημαντική ανάπτυξη. Δυστυχώς, η υποβόσκουσα πολιτική κρίση υπονόμευσε σταδιακά την πρόοδό της. Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές ανέδειξαν νικητή των αρχηγό της αντιπολίτευσης, κ. Ouattara. Ο απερχόμενο πρόεδρος κ. Gbagbo αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία. Έκτοτε, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Δύο κόμματα παλεύουν για την εξουσία και τα σοβαρά επεισόδια που μεσολάβησαν στοίχισαν τη ζωή σε οπαδούς και από τις δύο πλευρές. Υπερψήφισα το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που απευθύνει έκκληση στον κ. Gbagbo να σεβαστεί το αποτέλεσμα των εκλογών και να παραδώσει αμέσως την εξουσία στον νόμιμο πρόεδρο της χώρας. Το κείμενο του ψηφίσματος υποστηρίζει επίσης τις ενέργειες της Αφρικανικής Ένωσης, η οποία ασκεί πιέσεις στη χώρα προκειμένου να διασφαλίσει την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

  Corina Creţu (S&D), γραπτώς. – (RO) Ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Ακτή Ελεφαντοστού είναι λυπηρός. Η βία, που κατέληξε σε θανάτους και τραυματισμούς, οδήγησε τελικά στην αποχώρηση των διεθνών παρατηρητών, γεγονός που εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με την ορθότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων, αλλά και με τη μετεκλογική πορεία της χώρας.

Ελπίζω ότι η χώρα αυτή, που ήταν κάποτε υπόδειγμα δημοκρατίας για την αφρικανική ήπειρο, θα βγει σύντομα από το αδιέξοδο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.

Η μαζική προσέλευση στις κάλπες, παρά τις εντάσεις, μαρτυρά τον έντονο προβληματισμό των πολιτών για το μέλλον της χώρας τους. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι η βούληση των πολιτών, όπως εκφράστηκε σε μια εκλογική διαδικασία που έχει ήδη ακυρωθεί έξι φορές στο παρελθόν, πρέπει να γίνει σεβαστή.

Η Ακτή Ελεφαντοστού έχει την ευκαιρία να θέσει τέλος σε μια δεκαετία πολιτικών, στρατιωτικών και κυβερνητικών κρίσεων που δίχασαν τη χώρα στον φιλοκυβερνητικό βορά και στον επαναστατικό νότο. Η μόνη βιώσιμη λύση είναι να γίνει σεβαστή η βούληση του εκλογικού σώματος.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Η κατάσταση στην Ακτή Ελεφαντοστού είναι καταδικαστέα σε όλα τα επίπεδα. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι δεν γίνεται σεβαστή η κυρίαρχη βούληση του εκλογικού σώματος και ότι ο υποψήφιος για την προεδρία που κέρδισε τις εκλογές, σύμφωνα με το πόρισμα της Ανεξάρτητης Εκλογικής Επιτροπής της Ακτής Ελεφαντοστού, δεν μπόρεσε να αναλάβει τα καθήκοντά του εξαιτίας της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Κατά τον δεύτερο γύρο των εκλογών παρατηρήθηκαν περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων των ελευθεριών, κυρίως σε ένα κλίμα έντασης και βίας που οδήγησε σε πολλούς θανάτους και τραυματισμούς. Η πολιτική κατάσταση στην Ακτή Ελεφαντοστού δεν είναι βιώσιμη, η στάση του Συνταγματικού Δικαστηρίου είναι απαράδεκτη και η συμπεριφορά του κ. Gbagbo αντιβαίνει στις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Υποστηρίζω πλήρως την έκκληση προς τον κ. Gbagbo να παραιτηθεί και να παραδώσει την προεδρία στον κ. Alassane Ouattara, τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Ακτής Ελεφαντοστού.

  Louis Michel (ALDE), γραπτώς. – (FR) Έχουμε χρέος να διασφαλίσουμε ότι τα εκλογικά αποτελέσματα που δίνουν οι κάλπες γίνονται σεβαστά, διότι εκφράζουν τη βούληση του λαού της Ακτής Ελεφαντοστού. Τα αποτελέσματα που εξέδωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ακτής Ελεφαντοστού δεν σέβονται τη βούληση των ψηφοφόρων. Δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτή την αντισυνταγματική, αντιδημοκρατική αυθαιρεσία. Στις 28 Νοεμβρίου 2010, ο κ. Ouattara ανακηρύχθηκε νικητής των προεδρικών εκλογών από την Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή της Ακτής Ελεφαντοστού (CEI) και από το σύνολο σχεδόν της διεθνούς κοινότητας. Είναι επιτακτική ανάγκη για τη σταθερότητα της χώρας και της ευρύτερης περιοχής να τεθεί τέλος το συντομότερο δυνατό στις τακτικές κωλυσιεργίας που χρησιμοποιεί ο κ. Gbagbo.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Η πολιτική κατάσταση στην Ακτή Ελεφαντοστού είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Καταρχήν, πιστεύω ότι δεν είναι δουλειά της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παριστάνει τον αστυνόμο του πλανήτη διότι κάθε χώρα πρέπει να μπορεί να διαμορφώνει το δικό της πεπρωμένο χωρίς να χρειάζεται τις ευλογίες της ΕΕ ή των ΗΠΑ. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με τη βούληση του λαού της Ακτής Ελεφαντοστού αλλά με την τυραννική υποδούλωση του λαού αυτού από μια εδραιωμένη ελίτ. Πριν από μερικά χρόνια, είχαμε και στην Ευρώπη μια περίπτωση στην οποία οι πολίτες υποχρεώθηκαν να υποταχθούν σε ένα αμφίβολης νομιμοποίησης καθεστώς από πολιτικές δυνάμεις που είχαν στη διάθεσή τους τα απαραίτητα στρατιωτικά μέσα. Είναι σημαντικό οι εν λόγω δυνάμεις να μην εκδιώκονται με βίαια μέσα. Ωστόσο, είναι εξίσου σημαντικό να χρησιμοποιούνται ειρηνικά μέσα για την άσκηση πίεσης σε αυτά τα πρόσωπα, ώστε να μην μπορέσουν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις άδικες πολιτικές τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπερψήφισα την παρούσα πρόταση ψηφίσματος.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), γραπτώς. – (PT) Το ψήφισμα αυτό υποκινήθηκε από τη σοβαρή πολιτική και θεσμική κρίση που είναι σε εξέλιξη στην Ακτή Ελεφαντοστού μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου 2010.

Οι εκλογές, τις οποίες παρακολούθησαν τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση, διεξήχθησαν με γενικά ικανοποιητικό τρόπο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα που εξέδωσε η Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή της Ακτής Ελεφαντοστού ανακηρύσσοντας νικητή των εκλογών τον κ. Ouattara, απορρίφθηκαν από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, το οποίο αντέστρεψε το αποτέλεσμα επικαλούμενο νοθεία σε κάποιες περιοχές και ανακηρύσσοντας νικητή τον σημερινό πρόεδρο κ. Laurent Gbagbo.

Καθώς η μοναδική πηγή δημοκρατικής νομιμότητας είναι η καθολική ψηφοφορία, τα αποτελέσματα της οποίας στην περίπτωση αυτή πιστοποιήθηκαν από τον ΟΗΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω αυτού του ψηφίσματος, το οποίο υπερψηφίζω, καλεί τον κ. Gbagbo να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να παραδώσει την εξουσία στον κ. Alassane Ouattara και καταδικάζει τις ενέργειες εκφοβισμού εναντίον των παρατηρητών της ΕΕ. Μέσω αυτού του ψηφίσματος, το Κοινοβούλιο επικροτεί την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να λάβει συγκεκριμένα μέτρα κατά όσων παρεμποδίζουν την πορεία προς την ειρήνη και την εθνική συμφιλίωση και υποστηρίζει την απόφαση της ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις στον Laurent Gbagbo.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Τεράστια η ομοφωνία σήμερα στην ψηφοφορία για την κατάσταση στην Ακτή Ελεφαντοστού. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ότι μοναδική πηγή δημοκρατικής νομιμότητας είναι η καθολική ψηφοφορία, τα αποτελέσματα της οποίας έχουν πιστοποιηθεί από τον ΟΗΕ, και ως εκ τούτου καλεί τον κ. Gbagbo να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να παραδώσει την εξουσία στον κ. Alassane Ouattara· ζητεί επιμόνως από όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Ακτή του Ελεφαντοστού να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση που αντανακλάται στα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου, όπως αυτά ανακοινώθηκαν από την CEI και πιστοποιήθηκαν από τον ειδικό αντιπρόσωπο του ΓΓ των ΗΕ· εκφράζει τη λύπη του για τις βίαιες συγκρούσεις που προηγήθηκαν της ανακήρυξης των αποτελεσμάτων του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Ακτή του Ελεφαντοστού και εκφράζει τη βαθύτατη αλληλεγγύη του προς τα θύματα και τις οικογένειές τους· αποδοκιμάζει επίσης τις πολιτικές παρεμβάσεις και προσπάθειες εκφοβισμού των μελών της CEI που τελικά καθυστέρησαν την ανακοίνωση των προσωρινών αποτελεσμάτων παρεμποδίζοντας έτσι την δέουσα εξέλιξη της δημοκρατικής εκλογικής διαδικασίας.

Πρόταση ψηφίσματος B7-0705/2010

  Sonia Alfano (ALDE), γραπτώς. – (IT) Εκτιμώ ότι ήταν καλή ιδέα να προσέλθει η Επιτροπή σήμερα στο Κοινοβούλιο και να μας μιλήσει για την απαγόρευση της χρήσης μη διευθετημένων κλωβών για ωοπαραγωγούς όρνιθες, η οποία θα αρχίσει να ισχύει τον Ιανουάριο του 2012. Τα δεδομένα σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας δεν είναι πολύ ενθαρρυντικά και άρα απαιτείται η λήψη αυστηρών μέτρων κατά των κρατών μελών που, από νωθρότητα, δεν έχουν σημειώσει καμία πρόοδο εδώ και καιρό. Η απαγόρευση αυτών των κλωβών ήταν γνωστή από το 1999 και τα κράτη μέλη που εντάχθηκαν αργότερα γνώριζαν πολύ καλά ότι θα έπρεπε να αναλάβουν δράση γι’ αυτό το θέμα τηρώντας ένα πολύ συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Οι καθυστερήσεις είναι απαράδεκτες. Οι προθεσμίες πρέπει να τηρούνται αν θέλουμε οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαθέτουν αξιοπιστία. Η Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώνει την ΕΕ να επιβάλει τις πολιτικές της, με γνώμονα την ορθή μεταχείριση των ζώων ως όντων που αισθάνονται. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε διαρκώς πίσω από το πρόβλημα του ανταγωνισμού, τον οποίο δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε μόνο σε όρους ποσότητας και τιμών αλλά, πάνω από όλα, με βάση την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και την ηθική. Ο επιλεκτικός και ενημερωμένος καταναλωτής πρέπει να τοποθετηθεί στον πυρήνα του νέου οικονομικού μοντέλου που η ΕΕ οφείλει να χρησιμοποιήσει ως αιχμή του δόρατος. Ελπίζω συνεπώς ότι η Επιτροπή θα κινηθεί γρήγορα και αποφασιστικά για την εφαρμογή της οδηγίας 1999/74/EΚ, για την προστασία τόσο των ζώων όσο και των καταναλωτών.

  Luís Paulo Alves (S&D), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ αυτού του ψηφίσματος διότι είμαι υπέρ της παροχής ευελιξίας σε όσους έχουν ήδη ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία προσαρμογής αλλά δεν κατάφεραν να την ολοκληρώσουν λόγω της τρέχουσας κρίσης. Από την 1η Ιανουαρίου 2012, η εκτροφή ωοτόκων ορνίθων σε μη διευθετημένους κλωβούς θα απαγορεύεται και ορίζονται έτσι οι ελάχιστες προδιαγραφές για την προστασία των ωοτόκων ορνίθων. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η Επιτροπή μπορεί να ελέγχει την πορεία προόδου που σημειώνουν τα κράτη μέλη κατά την προετοιμασία τους για την εφαρμογή της απαγόρευσης των συμβατικών κλωβών για τις ωοπαραγωγούς όρνιθες από 1ης Ιανουαρίου 2012 και να λαμβάνει μέτρα έναντι των κρατών μελών οι παραγωγοί των οποίων δεν συμμορφώνονται, αλλά και μέτρα για την αποτροπή του αθέμιτου ανταγωνισμού από τρίτες χώρες στην αγορά αυγών της ΕΕ από την 1η Ιανουαρίου 2012.

  Sophie Auconie (PPE), γραπτώς. – (FR) Μόλις πριν από 10 χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε μια οδηγία με σκοπό την προστασία των ορνίθων από τις φρικτές συνθήκες εκτροφής που επικρατούσαν σε παρά πολλά πτηνοτροφεία. Επικαλούμενα την επιδεινούμενη κατάσταση στον κλάδο, λόγω της αύξησης των τιμών των ζωοτροφών λόγω των φαινομένων κερδοσκοπίας στην αγορά δημητριακών, ορισμένα κράτη μέλη ζήτησαν να αναθεωρηθεί αυτή η οδηγία. Η εφαρμογή της πρέπει να ξεκινήσει το αργότερο το 2012. Απέχουμε δύο χρόνια από την προθεσμία και πολλά πτηνοτροφεία δεν έχουν σημειώσει καθόλου πρόοδο όσον αφορά στη συμμόρφωση με τα νέα πρότυπα. Το παρόν ψήφισμα του Κοινοβουλίου καλεί την Επιτροπή να τηρήσει σκληρή στάση σε αυτό το θέμα. Επικροτεί τη διαβούλευση που εγκαινίασε η Επιτροπή με επαγγελματίες του κλάδου, αλλά την παροτρύνει να αρνηθεί το αίτημα ορισμένων εξ αυτών για παράταση της προθεσμίας. Έχουν περάσει ήδη 10 χρόνια από την έναρξη ισχύος της οδηγίας.

  Marielle De Sarnez (ALDE), γραπτώς. – (FR) Από την 1η Ιανουαρίου 2012, θα απαγορεύεται η εμπορία αυγών προερχόμενων από όρνιθες που κρατούνται σε συστοιχίες κλωβών κάτω των 550 cm. Ωστόσο, πολλά πτηνοτροφεία δεν έχουν συμμορφωθεί ακόμη. Αν κάποια κράτη μέλη δεν είναι έτοιμα να εφαρμόσουν την απαγόρευση, είναι πιθανό να σημειωθεί έλλειψη αυγών και άνοδος των τιμών διάθεσης στον καταναλωτή. Αυτό θα οδηγήσει επίσης σε αύξηση των εισαγωγών αυγών από τρίτες χώρες, οι οποίες δεν συμμορφώνονται πάντα με τα πρότυπα υγιεινής της ΕΕ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Κοινοβούλιο αποφάσισε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Οι παραγωγοί και τα κράτη μέλη κλήθηκαν να συμμορφωθούν άμεσα, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη ότι είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 12 χρόνια για να εφαρμόσουν τη νομοθεσία. Οι παραγωγοί που προέβησαν σε επενδύσεις προκειμένου να συμμορφωθούν και οι εκτροφείς που χρησιμοποιούν τη μέθοδο της ελευθέρας βοσκής, δεν πρέπει να πέσουν θύματα αθέμιτου ανταγωνισμού στο εσωτερικό της ΕΕ.

  Diogo Feio (PPE), γραπτώς. – (PT) Το ζήτημα που τίθεται είναι θεμελιώδες, όχι μόνο από την άποψη της υγιεινής και της ορθής μεταχείρισης των ζώων, αλλά και λόγω της ανάγκης να διασφαλιστεί η εφαρμοσιμότητα και η αποτελεσματικότητα της οδηγίας 1999/74/ΕΚ, αποτρέποντας δυνητικές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού. Έχει ήδη καταδειχθεί σε άλλες περιπτώσεις που αφορούν τη μεταφορά ζώων ότι η μη εφαρμογή και συμμόρφωση με τους κανόνες της ΕΕ από ορισμένους παραγωγούς και διανομείς δημιουργεί καταστάσεις αθέμιτου ανταγωνισμού και στρεβλώσεων της αγοράς. Η Ένωση πρέπει συνεπώς να επιβάλει επειγόντως την εφαρμογή και την τήρηση των οδηγιών της σε όλη την επικράτειά της, ούτως ώστε η αγορά να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και χωρίς αποκλίσεις και στρεβλώσεις, μέσω του σεβασμού κοινών κανόνων.

  Peter Jahr (PPE), γραπτώς. – (DE) Η απαγόρευση των συμβατικών συστοιχιών κλωβών το 2012 συνιστά τεράστια επιτυχία υπέρ της ορθής μεταχείρισης των ζώων. Ωστόσο, αυτά τα ενιαία πρότυπα πρέπει να ισχύουν στο σύνολο της Ευρώπης, διαφορετικά δεν έχουν νόημα. Είναι ζωτικής σημασίας να αγωνιστούμε για την τήρηση αυτής της πανευρωπαϊκής προθεσμίας προς όφελος των ζώων και των παραγωγών που έχουν ήδη επενδύσει σε εναλλακτικές πρακτικές εκτροφής. Προκειμένου να διασφαλιστεί ο δίκαιος ανταγωνισμός, η Επιτροπή πρέπει να διασφαλίσει ότι τα αυγά που δεν παράγονται με τον σωστό τρόπο δεν επιτρέπεται να φτάσουν στην ευρωπαϊκή αγορά. Το ελάχιστο που πρέπει να διασφαλιστεί είναι ότι οι καταναλωτές πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τα αυγά και τα προϊόντα αυγών που παράγονται σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ήμουν ο εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα ορθής μεταχείρισης των ζώων στη γερμανική βουλή όταν το Κοινοβούλιο αποφάσισε αυτήν την απαγόρευση. Εκείνη την περίοδο, υποστήριξα το ψήφισμα διότι θα εφαρμοζόταν στο σύνολο της Ευρώπης. Αναμένω από την Επιτροπή να λάβει τα δέοντα μέτρα ώστε η προθεσμία να τηρηθεί σε όλα τα κράτη μέλη. Αυτό σημαίνει ότι μετά το 2012 δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον συμβατικοί κλωβοί πουθενά στην Ευρώπη.

  Giovanni La Via (PPE), γραπτώς. – (IT) Η απαγόρευση της εκτροφής ορνίθων σε συμβατικούς κλωβούς τίθεται σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2012. Ο κίνδυνος πολλές εκμεταλλεύσεις να μην έχουν προλάβει να συμμορφωθούν μας προκαλεί ανησυχία. Μας ανησυχεί επίσης το ενδεχόμενο ελλείψεων σε αυγά και ανόδου των τιμών, δεδομένου ότι θα απαγορεύεται η διάθεση αυγών από μονάδες που δεν θα έχουν συμμορφωθεί με την οδηγία 1999/74/ΕΚ του Συμβουλίου. Υπερψήφισα το ψήφισμα διότι οποιαδήποτε καθυστέρηση θα ήταν αδιανόητη, αλλά υποστηρίξαμε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία που θέλησαν να θεσπίσουν έναν μηχανισμό για την ομαλή μετάβαση των επιχειρήσεων που έχουν ήδη δρομολογήσει την αλλαγή των συστημάτων τους αλλά δεν θα την έχουν ολοκληρώσει πριν από την προθεσμία. Δεν επιθυμώ να πλήξω την ορθή μεταχείριση των ζώων και να ζητήσω παράταση, αλλά να τονίσω απλώς μερικά βασικά σημεία που πρέπει να καταστούν απολύτως σαφή. Πρώτον, όσον αφορά στην αρχή της αμοιβαιότητας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να εφαρμόσει ένα σύστημα παρακολούθησης που θα ελέγχει την ποιότητα των αυγών που εισάγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα εγγυάται τον πλήρη σεβασμό των ευρωπαϊκών προτύπων και κανόνων. Δεύτερον, τα κράτη μέλη καλούνται να συμπεριλάβουν στα σχέδια περιφερειακής τους ανάπτυξης μέτρα για την υποστήριξη του κλάδου της ωοπαραγωγής σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

  David Martin (S&D), γραπτώς. – (EN) Υποστηρίζω σθεναρά το ψήφισμα αυτό το οποίο απαιτεί να έχουν εφαρμοστεί πλήρως όλες οι διατάξεις της οδηγίας 1999/74/ΕΚ περί των στοιχειωδών απαιτήσεων για την προστασία των ωοπαραγωγών ορνίθων από όλα τα κράτη μέλη έως την προθεσμία της 1ης Ιανουαρίου 2012. Στο ψήφισμα δηλώνεται ότι οποιαδήποτε παράταση της προθεσμίας ή σταδιακή εφαρμογή για οποιοδήποτε κράτος μέλος κρίνεται απαράδεκτη –δεδομένου ότι οι παραγωγοί είχαν στη διάθεσή τους διάστημα 10 ετών για να συμμορφωθούν– και θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην επιτυχή και έγκαιρη εφαρμογή τυχόν μελλοντικών κανόνων για την ορθή μεταχείριση των ζώων. Το ψήφισμα απαιτεί επίσης από την Επιτροπή να κινήσει ταχείες και αποτελεσματικές διαδικασίες επί παραβάσει, με υψηλά και αποτρεπτικά πρόστιμα, για τη μη συμμόρφωση με οποιαδήποτε πτυχή της οδηγίας.

  Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. – (DE) Έντεκα χρόνια μετά τη θέσπιση της σχετικής νομοθεσίας, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς είναι δυνατόν να έχουν γίνει τόσο λίγα βήματα για την εφαρμογή της. Αυτό μπορεί να καταλογιστεί κυρίως στην Επιτροπή, η οποία έχει πολλές φορές στο παρελθόν αποδυναμώσει τις διατάξεις της, σε βαθμό που κανείς να μην τις παίρνει πια στα σοβαρά. Αν και σε αυτήν την περίπτωση καταλήξουμε σε έναν πρόχειρο συμβιβασμό, η αξιοπιστία της ΕΕ θα υπονομευτεί για άλλη μια φορά. Ελπίζω διακαώς ότι έως την 1η Ιανουαρίου 2012 δεν θα λειτουργούν πλέον παράνομες μονάδες κλωβοστοιχιών ή ότι τουλάχιστον όσες απομείνουν θα φορολογηθούν τόσο αυστηρά ώστε να μην διαθέτουν πλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Γι’ αυτό και υπερψήφισα την έκθεση.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE), γραπτώς. – (RO) Υπερψήφισα την τροπολογία 2 που κατέθεσε η ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) διότι μεγάλος αριθμός παραγωγών έχουν ήδη αρχίσει να επενδύσουν με σκοπό τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων εκτροφής τους ή έχουν δρομολογήσει τέτοιου είδους επενδύσεις. Οι επενδύσεις αυτές δεν μπορούν να ολοκληρωθούν από την μία ημέρα στην άλλη και θα ήταν άδικο να βρεθούν οι εν λόγω παραγωγοί σε μειονεκτική θέση. Η τροπολογία αυτή θα επιτρέψει σε μεγάλο αριθμό ρουμάνων –και όχι μόνο– παραγωγών να δρομολογήσουν τον εκσυγχρονισμό των μονάδων τους άμεσα ώστε να μην χρειαστεί να διακόψουν τη λειτουργία τους.

  Alfredo Pallone (PPE), γραπτώς. – (IT) Η οδηγία 1999/74/ΕΚ ορίζει ότι από την 1η Ιανουαρίου 2012 δεν πρέπει πλέον να χρησιμοποιούνται μη διευθετημένοι κλωβοί. Οι ευρωπαίοι αγρότες θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της μετατροπής των συστημάτων τους σε συστήματα διευθετημένων κλωβών –οι οποίοι είναι πιο ευρύχωροι εξασφαλίζοντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης– ή να εκτρέφουν τις όρνιθες στο έδαφος, σε εξωτερικό χώρο ή σε συστήματα βιολογικής γεωργίας. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, εκτιμάται ότι το 30% των ευρωπαϊκών πτηνοτροφείων εξακολουθούν να χρησιμοποιούν μη διευθετημένους κλωβούς. Έχουν διαπιστωθεί σοβαρές δυσκολίες στην προσαρμογή στο νέο σύστημα εντός των προθεσμιών που θέτει η οδηγία. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα στην Ιταλία. Στο συνεδρίαση του Συμβουλίου Γεωργίας και Αλιείας στις 22 Φεβρουαρίου 2010, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε ότι δεν προβλέπεται καμία εξαίρεση στην εφαρμογή της απαγόρευσης. Ωστόσο, με τροπολογία στο ψήφισμα, εγκρίθηκε τελικά μια πιθανή εναλλακτική λύση για τους παραγωγούς που έχουν ήδη αρχίσει να αντικαθιστούν τα συστήματά τους με νέου τύπου κλωβούς. Κατά συνέπεια το υπερψήφισα.

  Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Η ορθή μεταχείριση των ζώων γενικά και των ωοπαραγωγών ορνίθων ειδικότερα είναι σοβαρό ζήτημα. Προς απόδειξη τούτου, όχι μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση έκρινε σκόπιμο να ψηφίσει σχετική νομοθεσία υπό τη μορφή της οδηγίας του 1999, μέσω της οποίας απαγορεύονται οι συστοιχίες κλωβών για τις ωοτόκες όρνιθες από 1ης Ιανουαρίου 2012, αλλά επιπλέον η ενσωμάτωση της εν λόγω οδηγίας στο εθνικό δίκαιο προκάλεσε διαφωνίες μεταξύ των Βαλόνων και των Φλαμανδών το 2004. Σε αυτή τη συζήτηση είναι σημαντικό να επιδείξουμε σύνεση και να βρούμε μία λύση η οποία θα λαμβάνει υπόψη τόσο την ορθή μεταχείριση των ζώων όσο και τα οικονομικά συμφέροντα που θίγονται. Όσοι υποστηρίζουν ότι οι κοινοτικοί κανόνες πρέπει να γίνονται σεβαστοί, ότι πρέπει να προληφθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ πτηνοτρόφων και ότι μια μεταβατική περίοδος 12 ετών είναι αρκετή για την απόσβεση των επενδύσεων έχουν δίκιο.

Ωστόσο, η άλλη πλευρά, η οποία ζητεί λίγη ευελιξία στους κανόνες, ιδίως στις εποχές λιτότητας που διανύουμε, και υποστηρίζει ότι η μετάβαση σε διευθετημένους κλωβούς ή σε συστήματα χωρίς κλωβούς θα επιβαρύνει με τεράστια χρηματικά ποσά τον πτηνοτροφικό τομέα που δεν λαμβάνει άμεσες ενισχύσεις από την κοινή γεωργική πολιτική έχει επίσης δίκιο. Γι’ αυτόν τον λόγο υποστήριξα τις τρεις τροπολογίες που κατέθεσε η ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), οι οποίες αντικατοπτρίζουν την καθημερινή πραγματικότητα όλων των ευρωπαίων πτηνοτρόφων.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Με την έγκριση του παρόντος ψηφίσματος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή να διατηρήσει την προθεσμία της απαγόρευσης των κλωβοστοιχιών από την 1η Ιανουαρίου 2012, όπως προβλέπεται στην οδηγία περί καλής μεταχείρισης των ωοτόκων ορνίθων (1999/74/ΕΚ) και να αντιταχθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα των κρατών μελών να εξασφαλίσουν αναβολή της εν λόγω προθεσμίας· τονίζει πως, καταρχήν, οποιαδήποτε αναβολή ή εξαίρεση σε ό,τι αφορά την απαγόρευση θα επηρέαζε σοβαρά το θέμα της καλής μεταχείρισης των ωοτόκων ορνίθων, θα στρέβλωνε την αγορά και θα τιμωρούσε όσους παραγωγούς έχουν ήδη κάνει επενδύσεις για συστήματα εκτροφής άνευ κλωβών ή με διευθετημένους κλωβούς· και εκφράζει την έντονη ανησυχία του για το μεγάλο αριθμό κρατών μελών και ωοπαραγωγών που παρουσιάζουν καθυστέρηση στην τήρηση της προθεσμίας του 2012.

  Csanád Szegedi (NI), γραπτώς. – (HU) Υποστηρίζω σθεναρά την ιδέα ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση για τις περιπτώσεις στις οποίες ένας παραγωγός έχει ήδη αρχίσει να αντικαθιστά τους κλωβούς του αλλά όλα δείχνουν ότι δεν θα προλάβει να ολοκληρώσει τη διαδικασία αυτή πριν από την εκπνοή της 12ετούς περιόδου χάριτος. Οι εν λόγω πτηνοτρόφοι πρέπει να υποστηριχθούν ώστε να διασφαλιστεί η ολοκλήρωση της αναβάθμισης των μονάδων τους το συντομότερο δυνατό, παρά τα πενιχρά τους μέσα. Γι’ αυτό και υπερψήφισα την προταθείσα τροπολογία.

  Artur Zasada (PPE), γραπτώς. – (PL) Καταψήφισα το ψήφισμα, παρόλο που είμαι απολύτως υπέρ της ορθής μεταχείρισης των ζώων. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι αναγκαία η προσαρμογή για τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της οδηγίας, η οποία προβλέπει την απαγόρευση των συμβατικών κλωβών, αλλά πρέπει να δώσουμε σε όλα τα κράτη μέλη το ίδιο χρονικό περιθώριο για την εφαρμογή της. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί ευρωπαίοι παραγωγοί κατά την προσαρμογή τους στους κανόνες που θα τεθούν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2012 θα έχουν ως αποτέλεσμα ελλείψεις σε επιτραπέζια αυγά και σημαντική αύξηση της τιμής των εν λόγω αυγών, μείωση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου έναντι των εισαγόμενων αυγών από τρίτες χώρες, και, κατά πάσα πιθανότητα, διακοπή ή περιορισμό της παραγωγής. Πριν από την οριστική έναρξη ισχύος της απαγόρευσης πρέπει να εξετάσουμε τον βαθμό εφαρμογής της οδηγίας, διότι έτσι θα καταστεί δυνατή η κατάθεση προτάσεων για μεταβατικά μέτρα που θα προβλέπουν τη σταδιακή απόσυρση των μη διευθετημένων κλωβών χωρίς να βρεθούν σε μειονεκτική θέση οι παραγωγοί που έχουν ήδη συμμορφωθεί με τους κανονισμούς.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 13.00 και επαναλαμβάνεται στις 15.00)