Pełne sprawozdanie z obrad

Poniedziałek, 17 stycznia 2011 r. - Strasburg

12. Zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych (debata)

  Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku dziennego jest zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez panią poseł Stihler, w imieniu Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG [10753/3/2010 – C7-0267/2010 – 2008/0098(COD)] (A7-0343/2010).

  Catherine Stihler, sprawozdawca – Panie Przewodniczący! Obecna debata i jutrzejsze głosowanie nad porozumieniem osiągniętym w ramach prezydencji belgijskiej, dotyczącym ważnego sprawozdania w sprawie wyrobów budowlanych, to dobry sposób na rozpoczęcie Nowego Roku.

Na początku chciałabym podziękować wszystkim kolegom, którzy to umożliwili: za ich ciężką pracę, rozwagę i zaangażowanie, dzięki czemu omawiana propozycja mogła się urzeczywistnić. Chciałabym również wyrazić podziękowanie sekretariatowi IMCO i prezydencji belgijskiej, a szczególnie panu Vertessenowi i panu Haerynckowi, za całą wykonaną przez nich pracę.

Jak stwierdziłam w moim sprawozdaniu, cytując poetę Roberta Frosta – „Gdzie dobre płoty, tam dobrzy sąsiedzi” (w domyśle znak zapytania). Ważne jest, abyśmy utrzymali ten rozmach i dokończyli budowę rynku wewnętrznego oraz abyśmy wyeliminowali bariery w obrocie handlowym. Jak przyznaje Mario Monti w sprawozdaniu dotyczącym jednolitego rynku „Europa jest nadal na etapie »budowy rynku« wymagającym zniesienia barier w działalności transgranicznej, eliminacji utrudnień w postaci przeszkód administracyjnych i technicznych oraz przezwyciężenia korporastycznego oporu”.

Przedstawiając omawiany wniosek usiłujemy spowodować efektywniejsze funkcjonowanie rynku wewnętrznego, próbujemy wprowadzić klarowniejsze i przejrzystsze systemy, tak aby wyroby wprowadzane do obrotu odpowiadały najwyższym standardom i aby w sektorze budownictwa obowiązywały uczciwsze rynkowe warunki handlu.

Sektor budownictwa stoi obecnie w obliczu wyzwań gospodarczych spowodowanych globalnym krachem finansowym roku 2008, które nasiliły się w warunkach powolnego ożywienia gospodarczego, z jakim mamy do czynienia w całej UE. Nie należy zapominać o wielkim znaczeniu sektora budownictwa – 12 milionów obywateli UE jest zatrudnionych bezpośrednio w tym sektorze, a 26 milionów obywateli UE jest od niego zależnych, czyli od tego sektora zależy byt 38 milionów ludzi. Dla wzrostu gospodarczego budownictwo ma zasadnicze znaczenie z punktu widzenia miejsc pracy i zatrudnienia.

Jest to także jeden z sektorów najniebezpieczniejszych dla pracowników. Na przykład w Niemczech, które nie mają sobie równych, jeżeli chodzi o kwestie bezpieczeństwa, jeden na 5 tysięcy pracowników budowlanych ulega śmiertelnemu wypadkowi w czasie wykonywania pracy. Należy zawsze pamiętać o zdrowiu i bezpieczeństwu osób pracujących na pierwszej linii w sektorze budownictwa i należy to uwzględnić w sprawozdaniu.

Mając tę świadomość zdołaliśmy obustronnie dojść do pewnego porozumienia w sprawie znakowania substancji niebezpiecznych, aby omawiane sprawozdanie było zgodne z rozporządzeniem REACH, lecz by również pomogło osobom mającymi do czynienia w pracy z wyrobami, które w przeszłości prowadziły do schorzeń przewlekłych – takich chorób, jak międzybłoniak wywoływany obecnością azbestu oraz w pewnym zakresie przewlekła obturacyjna choroba płuc spowodowana warunkami pracy i wdychaniem pyłów – i do zgonów.

Właściwe znakowanie substancji niebezpiecznych może być pomocne dla osób cierpiących na wymienione choroby płuc i pokazuje jak wewnętrznie powiązane są prowadzone przez nas prace. Dumna jestem z tego, że omawiane sprawozdanie zostało sporządzone i podpisane w czasie Europejskiego Roku Płuc. Często lekceważy się stan zdrowia płuc, jestem więc zadowolona, że w naszym Parlamencie znaczenie tej kwestii znalazło należne zrozumienie.

Chciałabym również pokrótce odnieść się do MŚP. W Parlamencie nakłania się nas do tego, by „najpierw myśleć na małą skalę” i to powinno przewijać się w całej naszej pracy. Dlatego właśnie potrafiliśmy stworzyć osobne rozwiązania dla mniejszych podmiotów, by mogły one wprowadzać swoje wyroby do obrotu na rynku wewnętrznym oraz by MŚP mogły taniej i bardziej praktycznie dotrzeć do większego rynku zbytu, co może jedynie zwiększyć ich możliwości handlowe.

Jeżeli chodzi o przejrzystość składu osobowego jednostek ds. technicznych i ich działania, sądzę, że w stosunku do pierwotnych założeń rozszerzyliśmy zakres działania jednostek zatwierdzających wyroby budowlane. Przejrzystość procedur i zatwierdzanie wyrobów może tylko pomóc w eliminowaniu barier istniejących dzisiaj w Unii Europejskiej. Powinno to pomóc przedsiębiorstwom w UE; specjalne warunki określone dla mikroprzedsiębiorstw są też szczególnie pomocne w obecnej trudnej sytuacji gospodarczej.

W Unii Europejskiej powinniśmy zawsze dążyć do lepszych regulacji. Wraz z kontrsprawozdawcami zmieniłam te części sprawozdania, które nie mają już znaczenia lub które były tak niejasne, że nikt nie był w stanie ich zrozumieć ani zapewnić ich stosowania. W przypadku takiego sektora jak budownictwo konieczne są jasne reguły i z niecierpliwością oczekuję efektów tych konkretnych zmian.

Skala jest ogromna, a wyzwania – liczne, lecz dzisiaj te nowe reguły, które w ciągu następnych 24 miesięcy wejdą w życie we wszystkich państwach członkowskich pomogą sektorowi budownictwa, ponieważ usiłujemy tworzyć wzrost gospodarczy, a poprzez to miejsca pracy.

  Antonio Tajani, wiceprzewodniczący Komisji – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Przede wszystkim pragnę podziękować Panu Przewodniczącemu, że uczynił nam ten zaszczyt i przewodniczy debacie nad problemem, który jest tak ważny dla polityki przemysłowej i rynku wewnętrznego. Pragnę także podziękować sprawozdawczyni, Pani Poseł Stihler, która bez wytchnienia pracowała nad tym wnioskiem, a jej zaangażowanie umożliwiło nam osiągnięcie porozumienia podczas drugiego czytania.

Chcę też wyrazić serdeczne podziękowania wszystkim kontrsprawozdawcom oraz przewodniczącemu Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów panu posłowi Harbourowi. Wasze zbiorowe wysiłki miały decydujące znaczenie dla osiągnięcia punktu zwrotnego w negocjacjach między instytucjami w sprawie omawianego wyjątkowo technicznego dokumentu.

Komisja przyjmuje z zadowoleniem osiągnięty w drugim czytaniu kompromis między Parlamentem i Radą, ponieważ – niezależnie od technicznego charakteru tego dokumentu – jest on sprawą najwyższej wagi. Przyjęcie rozporządzenia w sprawie wyrobów budowlanych stanowi nieoceniony i ważny krok naprzód dla całego europejskiego sektora budownictwa. Wyroby budowlane stanowią w Europie 3 % produktu krajowego brutto, a pod względem zatrudnienia działalność związana z sektorem budownictwa stanowi 6,5 % PKB Europy i 7,5 % liczby zatrudnionych. Łącznie sektor budownictwa stanowi 10 % gospodarki europejskiej, jak wspomniała pani sprawozdawczyni w swoim wystąpieniu.

Ponadto przyjęcie rozporządzenia w sprawie wyrobów budowlanych oznacza ważny krok naprzód pod względem uproszczenia i udoskonalenia prawodawstwa, a jednocześnie konsolidacji rynku wewnętrznego na wyroby budowlane. Był to pierwszy przypadek praktycznego stosowania zasad zawartych w tzw. Small Business Act. W rezultacie prawo wspólnotowe zapewni wreszcie przedsiębiorstwom europejskim – w szczególności mikroprzedsiębiorstwom – narzędzia, które im pomogą, a takie, które by im przeszkadzały, tj. formularze wymagające wypełnienia, procedury biurokratyczne i dodatkowe obowiązki.

Wynik ten może jedynie budzić moje zadowolenie, zwłaszcza gdy idzie o przedstawione rozwiązania trzech kwestii, które w przeszłości uznawane były za bardziej złożone. Po pierwsze, co się tyczy substancji niebezpiecznych, Komisja opracuje sprawozdanie w tej ważnej kwestii informując na bieżąco Parlament, a w razie potrzeby – przedstawi dalsze wnioski legislacyjne.

Po drugie, przewidziane jest szczególne postępowanie w przypadku mikroprzedsiębiorstw, co zawsze uznawane było za sprawę o zasadniczym znaczeniu dla zapewnienia ochrony zasadom zawartym w tzw. Small Business Act. Osiągnięty wynik oznacza spełnienie tego kryterium, ponieważ zachowuje możliwość uproszczonych procedur w przypadku mikroprzedsiębiorstw.

Wreszcie, w różnych częściach omawianego tekstu uznaje się potrzebę zmniejszenia obowiązków administracyjnych i testowych nakładanych na przedsiębiorstwa, częściowo poprzez wprowadzenie uproszczonych procedur w zakresie oznakowania CE, ale także dzięki utrzymaniu fakultatywnego charakteru europejskich ocen technicznych.

W każdym razie, jak wskazano w oświadczeniu Komisji Europejskiej załączonym do stanowiska Rady podczas pierwszego czytania, musimy sprawdzić, czy wybrane rozwiązania naprawdę są najlepsze w stosunku do istniejących potrzeb. W szczególności musimy unikać narażania przedsiębiorstw – zwłaszcza mikroprzedsiębiorstw – na nieuzasadnione lub w każdym razie zbędne obowiązki administracyjne. Zamierzamy dokładnie monitorować ten aspekt i wprowadzimy nasze wnioski do sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady, które zostanie opracowane po upływie pięciu lat po wejściu w życie przedmiotowego rozporządzenia.

Pragnę też wyjaśnić, że Komisja zamierza ściśle współpracować z Parlamentem Europejskim, i oczywiście z Radą, w zakresie wdrażania omawianego rozporządzenia. W tym celu poprosiłem służby Komisji – którym dziękuję za wkład, jaki zawsze wnoszą w prace legislacyjne Komisji – o opracowanie planu działania dotyczącego wdrażania, który zamierzam przekazać Państwu w możliwie najkrótszym terminie. Dotyczy to w szczególności tzw. procedury komitetowej. Parlament jest kluczowym partnerem Komisji i mogę zapewnić, że nadal zamierzam z Państwem ściśle współpracować, w tym w kolejnej fazie procesu przyjęcia rozporządzenia. Zresztą 14 lat w tym Parlamencie nie minęło na próżno.

I na koniec – Komisja uznała za konieczne przedstawienie oświadczenia dotyczącego odstąpienia od wspólnego porozumienia między instytucjami, odnosząc się do terminu złożenia zastrzeżenia wobec aktów delegowanych. Komisja stanowczo zaznacza, że zasada określona w projekcie wspólnego porozumienia przewiduje dwumiesięczny okres na złożenie zastrzeżeń, z możliwością jego przedłużenia o dalsze dwa miesiące.

W tym przypadku Komisja reprezentuje pogląd, iż nie istnieją żadne okoliczności uzasadniające naruszenie tej zasady. Komisja wyraża ubolewanie z tego powodu, że zasada uzgodniona w projekcie wspólnego porozumienia nie jest przestrzegana i podkreśla w swoim oświadczeniu, że to co miało miejsce w przypadku wyrobów budowlanych nie może stwarzać precedensu.

Pragnę złożyć podziękowania Parlamentowi – na ręce Pana Przewodniczącego, któremu ponownie dziękuję za udział w obecnej debacie – za to, że z zainteresowaniem zbadał niniejszy wniosek dotyczący uproszczenia. Kończąc, pragnę podkreślić korzyści, jakich możemy oczekiwać w wyniku przyjęcia nowego rozporządzenia, jak również korzyści, jakie powstały dla producentów i użytkowników wyrobów budowlanych, a także administracji krajowych.

Potwierdzamy również gotowość Komisji do honorowania obowiązków ujętych w tekście rozporządzenia, w szczególności opracowywania wymaganych sprawozdań.

Panie Przewodniczący i Szanowni Państwo Posłowie! Raz jeszcze dziękuję za okazane zaangażowanie i gotowość współpracy.

  Andreas Schwab, w imieniu grupy PPE – (DE) Panie Przewodniczący, Panie Wiceprzewodniczący Tajani, Panie i Panowie! Ja również chciałbym rozpocząć od wyrażenia serdecznych podziękowań wszystkim osobom, które odegrały aktywną rolę w doprowadzeniu do drugiego czytania przedmiotowego rozporządzenia. Rozporządzenie to – jak wskazuje jego tytuł – stanowi udoskonalenie istniejącej dyrektywy. Oczywiście w przeszłości regulacje dotyczące budownictwa – do pewnego stopnia – należały zasadniczo do domeny autonomicznych decyzji na szczeblu krajowym. Bardzo pozytywnym faktem jest to, że za pomocą omawianego rozporządzenia udało się nam wysunąć europejski rynek wewnętrzny na plan pierwszy.

Po drugie, szczególnie co się tyczy małych i średnich przedsiębiorstw, rozporządzenie zawiera szereg ważnych udogodnień, które im ułatwią działalność gospodarczą i funkcjonowanie na europejskim rynku wewnętrznym. Wreszcie, dzięki temu rozporządzeniu oczywiście skorzystają konsumenci, ponieważ znacznie zwiększy ono bezpieczeństwo i niezawodność wyrobów budowlanych.

Mogę dzisiaj mówić również w imieniu naszego kontrsprawozdawcy, pana profesora Mayera, który w związku z pewnymi obowiązkami w okręgu wyborczym musiał niestety dzisiaj tam pozostać. Prosił mnie o przekazanie, że w końcu, w drugim czytaniu, rozporządzenie to stanowi kompromis – w jego ocenie dobry kompromis – ale że niemniej jednak pozostaje nadal kilka kwestii wymagających dalszych prac. Jestem bardzo wdzięczny panu wiceprzewodniczącemu Tajaniemu za podkreślenie, że Parlament będzie włączany również w prace następcze, które pozostają do wykonania. Jako kontrsprawozdawca profesor Mayer uważa, że nie wystarczy po prostu wprowadzić przepisy dotyczące zachowań producentów wyrobów budowlanych i sprzedaży ich wyrobów; rozporządzenie to musi być uzupełnione przez przepisy, które także ustanawiają zasady i praktyczne reguły stosowania i instalowania wyrobów budowlanych. Profesor Mayer uważa, że Komisja powinna rozważyć udzielenie Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN) upoważnienia do opracowania europejskiego rozporządzenia normalizacyjnego.

Profesor chciałby również podkreślić, że od Komisji wymaga się, aby monitorowała, czy nowe rozporządzenie w sprawie wyrobów budowlanych prowadzi do odpowiedniej harmonizacji we wszystkich dziedzinach i czy nie powoduje ono kolejnych problemów dotyczących bezpieczeństwa i nieuczciwej konkurencji. Po wysłuchaniu wystąpienia pana komisarza Tajaniego jestem jednak pewien, że wspólnie to osiągniemy.

PRZEWODNICZY: RODI KRATSA-TSAGAROPOULOU
Wiceprzewodnicząca

  Evelyne Gebhardt, w imieniu grupy S&D – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Chciałabym wyrazić naprawdę serdeczne podziękowania sprawozdawcy, pani poseł Stihler, która w tej niezmiernie technicznej dziedzinie wykonała bardzo ważną pracę.

Mamy przed sobą nie tylko sprawozdanie techniczne, lecz także sprawozdanie o charakterze wysoce politycznym – sprawozdanie, w którym musiały być respektowane bardzo wysokie standardy polityczne. Należało w nim wyważyć różne interesy branży, względy bezpieczeństwa i kwestie ochrony pracowników, a w ocenie Parlamentu Europejskiego i Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim, sprawozdawczyni udało się to osiągnąć w sposób godny podziwu.

Zasadniczą sprawą było poszanowanie interesów branży i zorientowanie się, gdzie występują jej problemy w sferze wyrobów budowlanych. Należało również znaleźć równowagę między interesami dużych oraz małych i średnich przedsiębiorstw. Reprezentowaliśmy pogląd, że Komisja miała rację uważając, iż w przypadku małych przedsiębiorstw potrzeba mniej przepisów. Nie oznacza to jednak – i w tym miejscu wniosek Komisji został poprawiony – że należy pozwolić na niższy poziom bezpieczeństwa. Poziom norm również musi być naprawdę wysoki i właśnie to zdołaliśmy osiągnąć w omawianym obszarze.

Oczywiście, na pierwszym planie należy stawiać bezpieczeństwo. Ma to szczególne znaczenie dla konsumentów, ponieważ w momencie, gdy wyrób budowlany jest wyprodukowany i zamontowany, musi być pewność, że bezpieczeństwo użytkownika danego wyrobu jest takie samo, jak bezpieczeństwo tych wszystkich, którzy wcześniej z danym wyrobem pracowali.

Trzeci punkt, który dla nas jako socjaldemokratów miał szczególną wagę, dotyczy zwiększenia ochrony pracowników oraz tego, że ponownie zostało to wyraźnie uwzględnione. W swoich uwagach pani poseł Stihler także przywiązywała bardzo dużą wagę do tego aspektu. Zresztą praca z wyrobami budowlanymi często oznacza kontakt z niebezpiecznymi substancjami i materiałami. Niezwykle ważne jest, aby zapewnić osiągnięcie rzeczywiście możliwie jak najwyższego poziomu ochrony w tej dziedzinie. W okresie późniejszym konieczne będzie zastanowienie się nad wspomnianym poziomem ochrony – i jest to sprawa, Panie Komisarzu Tajani, nad którą przypuszczalnie będziemy musieli kontynuować prace – w związku z usuwaniem tych produktów w momencie, w którym nie są już potrzebne.

Chciałabym ponownie serdecznie podziękować sprawozdawczyni za jej naprawdę wspaniałą pracę.

  Heide Rühle, w imieniu grupy Verts/ALE – (DE) Pani Przewodnicząca! I ja chciałabym podziękować Pani Poseł Stihler i wszystkim kontrsprawozdawcom. Uważam, że podczas drugiego czytania osiągnęliśmy dobry kompromis nawet jeżeli – jak to oczywiście zawsze bywa z kompromisami – nie wszystkie strony są zadowolone.

Chciałabym się konkretnie odnieść do uwag pana profesora Meyera, przekazanych nam przez pana posła Schwaba. Uważam, że nadal pozostaje do wykonania praca nad kwestią etykietowania. Obecnie mamy prawidłową harmonizację wyrobów budowlanych – a rozumiem przez to wytwarzanie wyrobów budowlanych. Jednakże obszarem, w którym nadal pozostaje do wykonania pewna praca, jest montaż i stosowanie wyrobów budowlanych. Jedna możliwość to kontynuowanie przez Komisję prac w tym względzie w dziedzinie eurokodów, a w tym celu konieczne jest upoważnienie do podjęcia prac w dziedzinie eurokodów, by możliwe było osiągnięcie postępu w tym obszarze.

Inną możliwość stanowi dla nas zharmonizowanie dziedziny stosowania i użytkowania, abyśmy nie powrócili w tym zakresie na poziom krajowy i nie mieli harmonizacji wyłącznie w odniesieniu do samych wyrobów, nie zaś w odniesieniu do ich zastosowania. Musimy nad tym intensywniej pracować, a jeżeli konieczne będzie przyjęcie dalszych środków, Komisja otrzyma również nasze pełne poparcie.

Chciałabym jeszcze wspomnieć o kolejnej sprawie, która była dla nas istotna w momencie podejmowania decyzji co do naszego ewentualnego głosowania za przyjęciem wniosku lub przeciwko. Niestety prezydencja belgijska popełniła błąd podczas negocjacji. Po pierwszym czytaniu wprowadziła nowe elementy w drugim czytaniu – art. 8 ust. 3 i 6 – bez pełnej zgody Parlamentu. Obecnie w swoim liście zajęła się tym prezydencja węgierska. Nie uważam jednak, by prezydencja węgierska rzeczywiście rozumiała istotę konfliktu. Chciałabym ponownie podkreślić, że w przyszłości, jeżeli wprowadzi nowe pozycje w drugim czytaniu, spodziewam się, że Rada faktycznie zwróci się do Parlamentu i że spróbuje dojść z nami do odpowiedniego porozumienia.

Niemniej jednak, biorąc pod uwagę ten wynik nie uważamy, by odrzucenie wspomnianego kompromisu z powodu proceduralnego błędu tego rodzaju miało sens. Będziemy głosować za przyjęciem tego kompromisu, ponieważ uważamy, że stanowi on ważny krok w kierunku dalszej harmonizacji omawianego sektora – sektora o ważnym znaczeniu gospodarczym. Dlatego kompromis ten otrzymuje nasze poparcie podczas drugiego czytania.

  Emma McClarkin, w imieniu grupy ECR – Pani Przewodnicząca! Chciałabym podziękować pani poseł Stihler za jej ciężką pracę. Była to bardzo długa droga do przebycia.

Dzisiaj w Europie sektor budownictwa zatrudnia bezpośrednio 12 milionów obywateli UE. Ponadto około 92 % producentów materiałów budowlanych to małe i średnie przedsiębiorstwa – jest to ponad 65 tysięcy pojedynczych firm. Jest rzeczą oczywistą, że sektor budownictwa ma zasadnicze znaczenie dla gospodarki europejskiej, a nasza odpowiedzialność wobec tego sektora wymaga, abyśmy go wspomagali, zwłaszcza po okresie kryzysu gospodarczego.

Jest wiele aspektów omawianego sprawozdania, które wywołały wśród nas swoisty impas, a należy do nich na przykład charakter prawodawstwa UE. Nie jest ono doskonałe, stanowi kompromis. Do kluczowych uwzględnionych kwestii należy deklaracja właściwości użytkowych czy oznakowanie CE – w tym przypadku osiągnięto udane porozumienie, dzięki któremu mikroprzedsiębiorstwa nie muszą się borykać z tymi samymi obciążeniami, co firmy większe. Co do zwalczania i identyfikacji substancji niebezpiecznych zawartych w wyrobach budowlanych, zdołaliśmy wypracować kompromis gwarantujący, że nie będzie konfliktu z istniejącymi regulacjami REACH.

Mam nadzieję, że porozumienie osiągnięte podczas drugiego czytania przyniesie realne wyniki i że będzie sprzyjać swobodnemu przepływowi wyrobów budowlanych, że poprawi standardy w całej UE i będzie działać na rzecz recyklingu wyrobów budowlanych w przyszłości, a jednocześnie – co najistotniejsze – nie zwiększy obciążeń biurokratycznych nakładanych na przedsiębiorstwa ani nie doprowadzi do dezorientacji konsumentów.

  Lara Comi (PPE). – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Z zadowoleniem przyjmuję kompromis osiągnięty w kwestii niektórych specjalnych punktów, które w naszej ocenie mają zasadnicze znaczenie z punktu widzenia skutecznej realizacji przedstawionych przez nas celów, jakie pragniemy osiągnąć w ramach tego wniosku legislacyjnego.

Mam na myśli utrzymanie reguł dotyczących uproszczonych procedur, które z pewnością przygotowane są z myślą o zmniejszeniu obciążeń i ograniczeniu kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwa, szczególnie małe i średnie. Naprawdę sądzę, że w tak niekorzystnej sytuacji gospodarczej, z jaką mamy do czynienia obecnie, zdecydowanie zasadniczą sprawą jest uznanie znaczenia roli, jaką odgrywają małe i średnie przedsiębiorstwa, tworzące jeden z podstawowych fundamentów, na których opiera się nasza gospodarka.

Ponadto, dzięki wprowadzeniu uproszczonych mechanizmów formalnych, a w szczególności skróceniu czasu koniecznego na wprowadzenie do obrotu nowych wyrobów, nowe rozporządzenie zdecydowanie sprzyja innowacjom. Jednocześnie chroni również konsumentów, umożliwiając im uzyskanie szybszego dostępu do wyrobów nowatorskich bez konieczności rezygnowania z gwarancji jakości i bezpieczeństwa, które muszą być zapewnione przez oznakowanie CE.

Dlatego moim zdaniem osiągnięte porozumienie stanowi doskonały kompromis, który zachowuje prawidłową równowagę między potrzebami producentów i konsumentów, gwarantując tym samym właściwe funkcjonowanie rynku w sektorze, który rzeczywiście jest siłą napędową gospodarki europejskiej.

  Sylvana Rapti (S&D) – (EL) Pani Przewodnicząca! Muszę podziękować pani poseł Stihler za doskonałą pracę, jaką wykonała. Wszyscy mówili o kwestiach technicznych. Na szczęście pani poseł Gebhardt, w imieniu Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim, podkreśliła fakt, iż nie jest to tylko kwestia techniczna; jest to kwestia o charakterze wysoce politycznym i gospodarczym. Wszyscy wiemy, że budownictwo to podstawowy filar gospodarki. Wiemy, że małe i średnie przedsiębiorstwa stanowią trzon naszej gospodarki – gospodarki, która w Unii Europejskiej znajduje się w bardzo trudnej sytuacji. Tak więc sprawozdanie pani poseł Stihler ma również duże znaczenie polityczne i sporządzając je, wykonała ona doskonałą pracę.

Zdołaliśmy osiągnąć kompromis korzystny dla każdego. Potrafiliśmy uzyskać równowagę dającą nam proste procedury, które można stosować bez narażania statusu małych i średnich przedsiębiorstw na szwank, a jednocześnie jest to najlepszy wynik z możliwych.

Potrafiliśmy uporządkować sprawę substancji niebezpiecznych. Wszyscy pamiętamy – a osoby starsze tutaj pamiętają bardzo dobrze – sprawę zanieczyszczenia azbestem budynku Berlaymont, który był zamknięty przez pięć czy sześć lat. Proszę sobie wyobrazić, co działoby się we wszystkich państwach w Unii Europejskiej, gdybyśmy nie byli w stanie rozwiązać problemu substancji niebezpiecznych.

Wreszcie – wciąż musimy zajmować się sprawą bezpieczeństwa i przejrzystości. Co do tego także sądzę, że pani poseł Stihler wykonała doskonałą pracę, jeżeli chodzi o sprawozdanie i osiągnięty kompromis.

Kończąc wyrażam nadzieję, że będziemy się również zajmować budowaniem państwa europejskiego, podobnie jak uczyniliśmy to z sektorem budownictwa.

  Malcolm Harbour (ECR). – Pani Przewodnicząca! Jako przewodniczący Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zdecydowanie chcę się przyłączyć do wielu uwag – w istocie, jak sądzę, do wszystkich uwag – jakie padły w odniesieniu do pracy wykonanej przez panią Catherine Stihler. Sądzę, że przejęcie skomplikowanej dokumentacji do drugiego czytania i wejście do naszej komisji, aby to zrobić, było trudnym zadaniem, z którego wywiązała się znakomicie.

Chciałbym zauważyć, że pokazuje to znaczenie procedury drugiego czytania w tym Parlamencie, mogliśmy bowiem wprowadzić znaczące poprawki w tekście stanowiska otrzymanego od Rady. Jak w szczególności wskazała pani poseł Rühle, powstały w związku z nimi pewne różnice zdań. Mamy list prezydencji węgierskiej dotyczący pewnych kwestii szczegółowych, który będzie opublikowany łącznie z protokołem.

Akceptując to porozumienie, chcę jedynie zgłosić dwie uwagi końcowe. Pierwsza – którą kieruję do Pana, Panie Komisarzu, dziękując Panu za współpracę – jest taka, że musimy bardzo ściśle współpracować w zakresie wdrożenia omawianego wniosku. Jak Pan wskazał, występują tutaj ważne aspekty procedury komitetowej, a moja komisja opowiada się zdecydowanie za potrzebą bardzo poważnych dalszych prac nad tymi wnioskami.

Po drugie, sądzę, że bezwzględnie jest to kluczowy sektor i musimy mu się przyglądać, jak to powiedziało wielu kolegów posłów, by mieć pewność, że w efekcie na rynku nie będzie żadnych barier, które przeszkodziłyby mu we wniesieniu znaczącego wkładu w gospodarkę europejską.

  Zuzana Roithová (PPE). – (CS) Pani Przewodnicząca! Jestem bardzo zadowolona z przeznaczonego do dzisiejszego drugiego czytania tekstu dyrektywy w sprawie wyrobów budowlanych, uzgodnionego między sprawozdawcami przy pomocnej współpracy komisarzy Tajaniego i Barniera. Powinno to spowodować uproszczenie rynku wyrobów budowlanych. W dokumencie tym z zapałem ujednolica się i upraszcza dokumentację oraz usuwa się różne zbędne praktyki biurokratyczne. Ostatecznie przeważył pogląd – który przyjmuję z zadowoleniem – że wznoszenie budynków stanowi świadczenie usług budowlanych, a nie wprowadzanie wyrobów do obrotu i że w zakresie działalności budowlanej mieści się też zastosowanie w budynku każdego komponentu niewytwarzanego seryjnie. W Czechach firmy również przyklasnęły tej małej reformie, ponieważ dawna dyrektywa zwiększała ich koszty nie przynosząc poprawy jakości. Komisja IMCO, której jestem członkinią, zebrała się i przyjęła jednogłośnie ten tekst, łącznie z uproszczeniami dotyczącymi mikroprzedsiębiorstw. Mam nadzieję, że Parlament jako całość uczyni jutro to samo. Będzie to kolejny znak, że otoczenie legislacyjne w UE poprawia się w sposób stanowiący wsparcie dla jednolitego rynku.

  Anja Weisgerber (PPE). – (DE) Pani Przewodnicząca! Nie jestem przekonana co do wszystkich punktów omawianego kompromisu, lecz wiem, że nowe rozporządzenie stanowi zdecydowaną poprawę obecnej sytuacji prawnej. Przede wszystkim otrzymamy znormalizowany europejski język techniczny dotyczący właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz nowoczesne i uproszczone procedury. Osiągnęliśmy postęp w zakresie europejskiego rynku wewnętrznego, a czyniąc to działamy na korzyść przedsiębiorstw, jak również poprzez znormalizowane wymogi bezpieczeństwa – także na korzyść konsumentów. W zasadzie uważam, że w przypadku mikroprzedsiębiorstw ulga, jaka wynika z eliminowania biurokratycznych regulacji, jest istotna i ma sens. Musimy jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że mikroprzedsiębiorstwa przetwarzające wyroby budowlane są również odbiorcami i też muszą być chronione.

Dlatego cieszę się, że mój wniosek został ujęty w omawianym rozwiązaniu kompromisowym. Przewiduje on uproszczone procedury dla mikroprzedsiębiorstw w związku z oceną właściwości użytkowych wyrobów budowlanych. Jednakże w przypadku zastosowania takiej procedury przedsiębiorstwa te muszą udowodnić równoważność procedury stosowanej z procedurą faktycznie przewidzianą w całej Europie. Jest to jedyny sposób zagwarantowania, by szczegółowe dane właściwości użytkowych były także dokładne i wiarygodne, jak również by zapewniono bezpieczeństwo budynków w całej Europie.

  Antonio Tajani, wiceprzewodniczący Komisji – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Popieram wypowiedź pana posła Harboura, w której podkreśla on znaczenie tekstu, nad którym toczy się obecna debata i który zostanie przyjęty dzięki wyrażeniu zgody przez Parlament. Dzieje się tak, ponieważ jest to nowy element prawodawstwa, który będzie ważną wskazówką dla rynku, ale jednocześnie ustanowione w nim będą nowe prawidłowe reguły pozwalające małym i średnim przedsiębiorstwom na ekspansję przede wszystkim w końcowej fazie obecnego kryzysu, podczas którego musimy czynić wszystko, aby małe i średnie przedsiębiorstwa mogły tworzyć nowe miejsca pracy i rozwijać się. Jest to cel Komisji Europejskiej, częściowo jako efekt wdrożenia i opracowania tzw. Small Business Act.

Małe i średnie przedsiębiorstwa odniosą korzyści z uproszczenia, w tym z ograniczenia biurokracji. Jak jednak powiedziała w swoim wystąpieniu pani poseł Gebhardt, przepisy związane z liberalizacją i rozwojem rynku zapewniają też realne wskazówki dotyczące bezpieczeństwa, co z kolei ma wielkie znaczenie dla pracowników sektora budownictwa, ale także dla konsumentów.

Uważam, że omawiane sprawozdanie to krok w dobrym kierunku. Komisja nie zamierza jednak wstrzymywać przyjęcia przepisów, które wynikają z porozumienia i kompromisu między Radą i Parlamentem. W nadchodzących latach chcemy nadal nad tym pracować, pragnę też zapewnić pana posła Harboura – który podkreślił potrzebę osiągnięcia postępu – o naszej woli sporządzenia planu działania dotyczącego wdrażania, który przekażę państwu w możliwie krótkim terminie.

Podczas obecnej debaty wielu szanownych państwa posłów mówiło o harmonizacji w sektorze budownictwa, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa. Jestem w pełni świadom tego problemu i zdaję sobie z niego sprawę, cieszę się także z opracowania eurokodów wspólnie z europejskim organem normalizacyjnym, ponieważ są to zharmonizowane przepisy konkretnie odnoszące się do bezpieczeństwa w sektorze budownictwa. Jak wiadomo, Komisja przygotowuje obecnie komunikat w sprawie normalizacji, który zostanie przedłożony Parlamentowi i Radzie w ciągu kilku tygodni. Pani Przewodnicząca, Szanowni Państwo Posłowie! Uważam w związku z tym, że dziś i jutro robimy ważny krok naprzód.

Powtarzam – to nie tylko sprawa przepisów technicznych, chociaż chcę podziękować sprawozdawczyni za jej cierpliwe zajmowanie się kwestiami technicznymi, co w każdym razie stanowi obraz ważnej woli politycznej. Za szczegółami technicznymi stoi ważny wybór ekonomiczny sprzyjający małym i średnim przedsiębiorstwom, które w nadchodzących latach mogą tworzyć nowe miejsca pracy, jak również oznaczający korzyści dla pół miliarda obywateli europejskich.

  Catherine Stihler, sprawozdawca – Pani Przewodnicząca! Dziękuję wszystkim koleżankom i kolegom posłom, którzy zabrali głos podczas dzisiejszego popołudnia i wieczoru.

Sądzę, że ważne są uwagi pana komisarza Tajaniego dotyczące współpracy partnerskiej, planu działania i kwestii eurokodów, o czym wspomnieli również pani poseł Rühle i (jak sądzę) pan poseł Schwab, oraz że w przyszłości nasza współpraca będzie się tak dobrze układała, jak dotąd. Oto kompromis, który osiągnęliśmy – istnieją jakieś elementy, które koledzy chcieliby znaleźć w tym kompromisie, a których nie udało się nam ująć, ale Parlament zdołał zapewnić wprowadzenie 75 % poprawek, które uważaliśmy za istotne w tym tekście, co stanowi nie lada wyczyn.

Podczas całej tej debaty uświadomiłam sobie jedną rzecz. Sektor budownictwa jest tak bardzo istotny dla naszych gospodarek z punktu widzenia przyszłego wzrostu, miejsc pracy, że chciałabym zapytać przewodniczącego, czy możemy mieć pewność, iż w tym Parlamencie odbywać się będzie coroczna debata w sprawie sektora budownictwa, by rozwinąć współpracę, jaką nam zaproponował pan komisarz, i czy możemy mieć pewność, że zawsze będziemy przywiązywać taką wagę do sektora budownictwa, jaką ten Parlament powinien przywiązywać, zważywszy na to, że miejsca pracy 38 milionów ludzi zależą od sektora budownictwa.

Dziękuję więc Pani Przewodniczącej, dziękuję Panu Komisarzowi i z niecierpliwością oczekuję nadchodzących tygodni, miesięcy i lat, ponieważ debata dotycząca budownictwa będzie kontynuowana w Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, a jeżeli o mnie chodzi, z pewnością będę ją śledzić.

  Przewodniczący – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się we wtorek, 18 stycznia 2011 r.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

  George Becali (NI), na piśmie – (RO) Chcę pogratulować sprawozdawczyni treści sprawozdania. Sektor wyrobów budowlanych to jeden z europejskich sektorów gospodarczych, który jest wrażliwy i istotny, a także wymagający harmonizacji. Używam określenia „wrażliwy” nie tylko ze względu na sposób, w jaki ten sektor reaguje na recesję, ale także zwłaszcza ze względu na liczbę pracowników i MŚP, jaką dysponuje – odpowiednio 12 milionów i około 65 tysięcy. Zdecydowanie popieram pogląd, że musimy uznać potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i zdrowia w pracy w tych miejscach, gdzie stosowane są wyroby budowlane. Oczywiście odnoszę się nie tylko do wypadków w pracy, ale do substancji niebezpiecznych wykorzystywanych w procesach roboczych. Chcę dodać jeden ostatni punkt. Jednolity rynek wyrobów budowlanych wymaga wsparcia stosownie do jego wielkości i specyficznego charakteru, w tym do aspektów wrażliwych, o których wspomniałem na początku mojego wystąpienia.