Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011 - Στρασβούργο

18. Διεθνής υιοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της προφορικής ερώτησης προς την Επιτροπή, της κ. Angelilli, σχετικά με τη διεθνή υιοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (O-0193/2010 – B7-0670/2010).

  Roberta Angelilli, συντάκτρια. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στο πέρασμα των χρόνων πολλοί από τους συναδέλφους μου βουλευτές του ΕΚ και εγώ συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων παιδιών, των ορφανών και των παιδιών του δρόμου. Μεταξύ των ενώσεων που ήλθαν σε επαφή με μένα ήταν οι Amici dell’adozione.

Υπάρχουν πολλά εγκαταλελειμμένα παιδιά, όχι μόνο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη. Αυτά είναι παιδιά που γίνονται αόρατα και καταλήγουν στον φαύλο κύκλο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ή, ακόμη χειρότερα, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το οργανωμένο έγκλημα για επαιτεία, παράνομη εργασία, πορνεία, εμπορία οργάνων ή παράνομες υιοθεσίες. Συχνά, αυτά τα παιδιά περνούν τη νεότητά τους πηγαινοερχόμενα μεταξύ κοινωνικών λειτουργών και ορφανοτροφείων.

Πρέπει να εξασφαλίσουμε σε αυτά τα παιδιά το δικαίωμα να μπορούν να υιοθετηθούν και το δικαίωμα να έχουν οικογένεια. Ένα παιδί θα πρέπει να περνάει όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο σε ένα ίδρυμα. Προφανώς, ο στόχος είναι το ύψιστο συμφέρον του παιδιού, συνεπώς, η δυνατότητα διάθεσης προς υιοθεσία πρέπει ασφαλώς να παρέχεται προσεκτικά, υπό την ενδελεχή εποπτεία των αρμόδιων εγχώριων αρχών. Ωστόσο, όπου υφίστανται κατάλληλες προϋποθέσεις, τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μπορούν να υιοθετηθούν, πρωτίστως σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ξέρω ότι η Επιτροπή το γνωρίζει αυτό, έστω και αν πρόκειται για ζήτημα που εμπίπτει αμιγώς στην εθνική αρμοδιότητα. Ωστόσο, θα ήταν ευκταίο να υπάρχει κάποιου είδους συνεργασία μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών, ώστε να διασφαλιστούν καλές πρακτικές και στρατηγικές, ικανές να διασφαλίσουν τη μέγιστη διαφάνεια και να αποτρέψουν ενδεχόμενες παράνομες και περιστασιακές υιοθεσίες, αλλά και να διασφαλίσουν το μέγιστο επίπεδο συνεργασίας των κρατών μελών με στόχο να διαφυλαχθεί το δικαίωμα υιοθεσίας και να αποτραπεί το ενδεχόμενο να εγκαταλειφθούν τα παιδιά να τα βγάλουν πέρα μόνα τους ή, όπως είπα προηγουμένως, να εγκαταλειφθούν σε ένα ίδρυμα.

  Kristalina Georgieva, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ που φέρατε προς συζήτηση αυτό το σημαντικό ζήτημα. Η προστασία και η προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών αποτελεί προτεραιότητα για την Επιτροπή, ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευση της ανακοίνωσης με τίτλο «Προς μια στρατηγική της ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα του παιδιού» το 2006. Η στρατηγική για τα δικαιώματα του παιδιού εστιάζει στα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, περιλαμβανομένης της προστασίας του υπέρτατου συμφέροντος του παιδιού, που κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Επιτροπή είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει ότι όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα που περιλαμβάνονται στον Χάρτη γίνονται δεόντως σεβαστά σε όλες τις δράσεις της ΕΕ, τόσο τις νομοθετικές όσο και τις μη νομοθετικές. Αυτή η πρακτική θα τηρηθεί και θα εμπλουτιστεί περαιτέρω στην προσεχή ανακοίνωση σχετικά με τα δικαιώματα του παιδιού, την οποία θα δημοσιεύσει η Επιτροπή φέτος. Από το τρέχον έτος, το 2011, η Επιτροπή θα υποβάλλει επίσης έκθεση σε ετήσια βάση για την πρόοδο που σημειώνεται όσον αφορά την εφαρμογή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι διατάξεις του Χάρτη απευθύνονται στα θεσμικά όργανα και σώματα της Ένωσης, με τον δέοντα σεβασμό στην αρχή της επικουρικότητας, καθώς και στα κράτη μέλη, μόνο όταν εφαρμόζουν το κοινοτικό δίκαιο. Συνεπώς, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι επί του παρόντος δεν υφίσταται καμία νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη διεθνή υιοθεσία. Το θέμα ρυθμίζεται από τη Σύμβαση της Χάγης της 29ης Μαΐου 1993 σχετικά με την προστασία των παιδιών και τη συνεργασία σε θέματα διεθνών υιοθεσιών, καθώς και από τα εθνικά δίκαια. Όλα τα κράτη μέλη είναι συμβαλλόμενα στη Σύμβαση, η ΕΕ όμως δεν είναι. Ο στόχος της είναι η εφαρμογή του άρθρου 21 της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού μέσω της θέσπισης ασφαλιστικών δικλείδων, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι διεθνείς υιοθεσίες πραγματοποιούνται προς το ύψιστο συμφέρον του παιδιού και ότι γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού.

Διεθνώς, η Επιτροπή υποστηρίζει την προσχώρηση τρίτων χωρών στη Σύμβαση της Χάγης του 1993 σχετικά με τη διεθνή υιοθεσία και την ορθή εφαρμογή της μέσω της συμμετοχής της σε σχετικές συναντήσεις των συμβαλλομένων μερών. Η Επιτροπή δεν θεωρεί αναγκαίους ειδικούς ευρωπαϊκούς κανόνες σχετικά με τις υιοθεσίες εντός της ΕΕ, δεδομένου ότι και τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ είναι συμβαλλόμενα στη Σύμβαση της Χάγης. Έχοντα υπόψη τα παραπάνω, η Επιτροπή παρακολουθεί στενά το ζήτημα της διεθνούς υιοθεσίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένης της σύνδεσης μεταξύ υιοθεσίας και δικαιωμάτων των παιδιών. Η Επιτροπή προέβη σε ενέργειες για να δει με ποιον τρόπο εφαρμόζουν οι χώρες τη σύμβαση για την υιοθεσία, τον δε Νοέμβριο του 2009 παρείχε ένα φόρουμ για ανταλλαγή απόψεων επί του θέματος.

Η Πράσινη Βίβλος της Επιτροπής για την ελεύθερη κυκλοφορία δημοσίων εγγράφων, η οποία δημοσιεύτηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2010, εξετάζει την έλλειψη αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων υιοθεσίας ως πράξεων προσωπικής κατάστασης μεταξύ των κρατών μελών και τον αντίκτυπο της στην ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών της ΕΕ. Αυτό είναι ένα συγκεκριμένο βήμα το οποίο εξετάζει το ζήτημα που συζητείται σήμερα.

  Salvatore Iacolino, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ζήτημα της διεθνούς υιοθεσίας είναι ιδιαίτερα σημαντικό και η κ. Angelilli έπραξε καλά που επέστησε την προσοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε αυτό σε αυτήν τη συνεδρίαση.

Χρειαζόμαστε γρηγορότερες, απλοποιημένες διαδικασίες. Τα τρέχοντα κόστη υιοθεσίας είναι ιδιαίτερα σημαντικά και κυμαίνονται από 20.000 έως 30.000 ευρώ ανά υιοθεσία, ενώ είναι δύσκολη η παροχή μιας πραγματικής αντίδρασης στην ανάγκη για οικογένεια και στο να γίνουν οι εκκολαπτόμενοι γονείς αυτό ακριβώς το πράγμα. Μιλάμε για ευάλωτα και συχνά εγκαταλελειμμένα παιδιά, που ενίοτε εξαφανίζονται από προσώπου γης. Αναφέρομαι ιδίως στις ροές παράνομων μεταναστών και στα πολλά παιδιά που, αφού τακτοποιήθηκαν σε κέντρα μεταναστών, βιώνουν τις επαίσχυντες συνθήκες του δουλεμπορίου, στα δίχτυα του οποίου πολλά από αυτά πιάνονται συχνά.

Πρέπει να προωθήσουμε την οικογένεια. Μπορούμε να ακολουθήσουμε το ιταλικό μοντέλο και εκείνο άλλων περιοχών. Πρέπει να περικόψουμε τα κόστη που σχετίζονται με τη διεθνή υιοθεσία, να παράσχουμε ευνοϊκά τραπεζικά δάνεια, να θεσπίσουμε εκείνες τις γρηγορότερες, απλοποιημένες διαδικασίες που ανέφερα, με κατάλληλους εποπτικούς μηχανισμούς για την παρακολούθηση των όσων συμβαίνουν στα κράτη μέλη, να διασφαλίσουμε πραγματική πρόληψη σε ό,τι αφορά την εμπορία ανθρώπων, θέμα για το οποίο το Κοινοβούλιο παρενέβη πρόσφατα με την παρουσίαση συγκεκριμένου φακέλου, να αναλάβουμε πραγματική δράση για να καταπολεμήσουμε τις παράνομες υιοθεσίες και να διασφαλίσουμε τη διαφάνεια.

Και το ακόμα πιο σημαντικό: αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε τον κεντρικό ρόλο της οικογένειας –όπως συχνά λέμε σε τούτη την αίθουσα– πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι ενώσεις, που πολύ συχνά είναι ο κύριος φορέας πραγματοποίησης αυτών των υιοθεσιών, χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα αυστηρά εχέγγυα.

Ολοκληρώνω, κυρία Georgieva, λέγοντας ότι αν πρέπει να γίνει κάποια πρόταση, αυτή είναι η ακόλουθη: γιατί να μην δημιουργήσουμε ένα ευρωπαϊκό σύστημα πιστοποίησης για αυτές τις ενώσεις και να διασφαλίσουμε ότι εργάζονται με όρους διαφάνειας, σαφήνειας και πρακτικότητας, αλλά με υψηλό επίπεδο εγγυήσεων με στόχο την πραγματική προστασία των αναφαίρετων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων των παιδιών;

  Monika Flašíková Beňová, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (SK) Κύριε Πρόεδρε, συζητάμε απόψε εδώ για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, αφού μιλάμε για τα μικρότερα μέλη της κοινωνίας, για εκείνους που χρειάζονται την αγάπη μας και τη μέριμνά μας.

Το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων παιδιών καθίσταται σοβαρότερο στην Ευρώπη. Η κατάσταση που ανέκυψε σήμερα οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο άμεσο περιβάλλον. Μέσω του νόμου για την υιοθεσία παιδιών σε διεθνές πλαίσιο, είναι δυνατό να αποφευχθεί μια κατάσταση όπου πολλά παιδιά υποχρεούνται να ζήσουν σε παιδικές εστίες, όπου, παρά την τεράστια φροντίδα που λαμβάνουν, ποτέ δεν νιώθουν την πραγματική αγάπη μιας μητέρας ή το χάδι ενός πατέρα.

Συνεπώς, είναι αναγκαίο να προσδώσουμε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο σύστημα υιοθεσίας, ούτως ώστε τα μικρότερα εγκαταλελειμμένα παιδιά να βρουν ανάδοχη οικογένεια. Είναι αναγκαίο, για παράδειγμα, να περιορίσουμε τα δικαιώματα των βιολογικών γονέων που δεν δείχνουν κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για ένα παιδί για ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό θα περιόριζε χρονικά το διάστημα που ένα παιδί περνά σε παιδική εστία, καθώς το παιδί δεν είναι, ούτως ειπείν, νομικά ελεύθερο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν επίσης δυνατό, ως έναν βαθμό, να απαλείψουμε περιττές καθυστερήσεις στην όλη διαδικασία υιοθεσίας.

Πολλές συμφωνίες για την προστασία των ανηλίκων παρέχουν νομικό πλαίσιο για τις προσπάθειες των αρμόδιων αρχών να δράσουν προς όφελος και υπέρ των συμφερόντων αυτών των παιδιών. Η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών αποτελεί επίσης έναν από τους κύριους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, είναι αναγκαίο να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε τα ενδεδειγμένα μέτρα για να διασφαλίσουμε ιδιαίτερα ότι προστατεύονται τα ύψιστα συμφέροντα των παιδιών σε κάθε περίσταση.

  Cecilia Wikström, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (SV) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω την κ. Angelilli για την πρωτοβουλία αυτή και την Επίτροπο Georgieva για την απάντησή της. Αυτή είναι μια σημαντική συζήτηση.

Πάρα πολλά παιδιά σε ολόκληρη την Ευρώπη σήμερα δεν έχουν σπίτι που μπορούν να το αποκαλούν σπίτι τους, ούτε οικογένεια για να προστατεύει και να κρατά ζεστά και ασφαλή αυτά τα ευάλωτα μικρά παιδιά. Αυτό είναι ένα όνειρο για εκείνα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ιδρύματα.

Όλοι εμείς πρέπει τώρα να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσουμε ότι τα ορφανά ή εγκαταλελειμμένα παιδιά δεν αναγκάζονται να μεγαλώνουν σε παιδικές εστίες και άλλα ιδρύματα, αλλά σε οικογένειες όπου θα λαμβάνουν τη στοργή που μπορεί να τους ακολουθεί μέχρι την ενηλικίωση τους, ούτως ώστε να γίνουν υγιείς ενήλικες και όχι ενήλικες που θα κουβαλούν τραύματα.

Έχουμε διαφορετικές απόψεις στα κράτη μέλη μας σχετικά με το ποιος μπορεί να κάνει οικογένεια. Ωστόσο, πιστεύω πως όλοι θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι, παρόλο που μια οικογένεια μπορεί να δείχνει διαφορετική, εκείνο που είναι σημαντικό είναι να γίνεται το παιδί αποδέκτης αγάπης και φροντίδας.

Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε επίσης να συμφωνήσουμε για τη σημασία της συνεργασίας σε σχέση με πολιτικές στρατηγικές και μέσα διεθνούς υιοθεσίας. Υποθέτω ότι η Επιτροπή θα ηγηθεί αυτού του έργου. Προσβλέπω επίσης να εργαστώ με τους συναδέλφους μου βουλευτές προκειμένου να εκπονήσουμε ένα κοινό ψήφισμα για το θέμα αυτό. Αν καταφέρουμε να συμβάλουμε στο να βρεθούν μαζί ένα ορφανό παιδί και μια οικογένεια που λαχταρά να αποκτήσει παιδιά, θα έχουμε πετύχει μια πολύ σημαντική συμβολή.

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε πόσο σημαντικό είναι να υφίστανται καλή μεταχείριση οι μικρότεροι αδερφοί και αδερφές μας. Αν τους δώσουμε αγάπη, θα κάνουμε τη ζωή λίγο φωτεινότερη σε αυτόν τον πλανήτη. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε όλοι μας σε ολόκληρη τη ζωή μας, ασχέτως του ρόλου μας στην κοινωνία.

  Marina Yannakoudakis, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η υιοθεσία είναι ένας θετικός τρόπος παροχής μιας νέας οικογένειας σε παιδιά που δεν μπορούν να ανατραφούν από τους φυσικούς τους γονείς ή που χάνουν τους γονείς τους. Για να υιοθετηθεί ένα παιδί στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι έλεγχοι και οι διαδικασίες έρευνας για το ποιόν των ενδιαφερομένων είναι ενδελεχείς, οι δε υποψήφιοι γονείς πρέπει να εγκριθούν από μια υπηρεσία υιοθεσίας. Η ευημερία του παιδιού βρίσκεται και θα πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της διαδικασίας υιοθεσίας.

Το ζήτημα των διεθνών υιοθεσιών είναι πιο περίπλοκο σε σύγκριση με την εθνική υιοθεσία, είμαι όμως ιδιαίτερα ευγνώμων στην Ομάδα PPE που έφερε προς συζήτηση αυτό το ζήτημα. Μολονότι είναι αξιέπαινο το γεγονός ότι επιχειρούμε να σημειώσουμε πρόοδο σε αυτό, ανησυχώ ότι η διεθνής υιοθεσία όντως κομίζει κινδύνους –κινδύνους που αναφέρθηκαν ήδη, όπως η παιδική κακοποίηση και η παραμέληση, που υπονομεύουν την ευημερία του παιδιού.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω πως όλα τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι νόμοι τους περί υιοθεσίας ρυθμίζονται κατά τρόπο που προάγει τα συμφέροντα του παιδιού. Τα κράτη μέλη πρέπει να εργαστούν από κοινού για να διασφαλίσουν ότι η νομική διαδικασία υιοθεσίας μεταξύ χωρών προέλευσης και χωρών αναδοχής είναι διαφανής, αυστηρή και θέτει ως προτεραιότητά της την ευημερία του παιδιού.

  Slavi Binev (NI). - (BG) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Georgieva, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να παραθέσω το παράδειγμα της Βουλγαρίας, όπου το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων παιδιών καθίσταται ολοένα και πιο σοβαρό και απαιτούνται επείγοντα μέτρα για την επίλυση της κατάστασης. Συστήματα όπως της Βουλγαρίας, που διαθέτουν μεγάλο ποσοστό παιδιών για διεθνή υιοθεσία, είναι επιζήμια.

Ωστόσο, έτσι όπως είναι τα συστήματα παιδικής μέριμνας, η διεθνής υιοθεσία ενδεχομένως να είναι η μόνη ευκαιρία που έχουν πολλά από τα παιδιά που ζουν σε παιδικές εστίες να αποκτήσουν οικογένεια και μια φυσιολογική ζωή. Όταν βελτιώνουμε το συνολικό σύστημα, θα πρέπει να προσέχουμε να μην τους αποστερούμε αυτήν την ευκαιρία. Χρειαζόμαστε μέτρα που όχι μόνο θα διευκολύνουν τη διαδικασία διεθνούς υιοθεσίας, αλλά και θα κατοχυρώνουν τα συμφέροντα των παιδιών μας και θα εγγυώνται ότι οι λεγόμενοι «ανάδοχοι γονείς» δεν επιδιώκουν απλά την ευρωπαϊκή ιθαγένεια, κάτι που είναι δυνατόν επί του παρόντος.

Δεν θα έπρεπε να είναι δουλειά μου να ρωτήσω αν το κάνουν αυτό από αλτρουισμό ή για ίδιον όφελος. Αυτό είναι η δουλειά εκείνων που διεξάγουν συνεντεύξεις με ενδιαφερόμενους να υιοθετήσουν και που θα πρέπει να διερευνήσουν τα συμφέροντα των παιδιών μας. Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού και η υποκείμενη φιλοσοφία της πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για διεθνείς νόμους υιοθεσίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Elena Băsescu (PPE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ το ενδιαφέρον που επέδειξαν οι ιταλοί συνάδελφοι για την κατάσταση των εγκαταλελειμμένων παιδιών, ένα ενδιαφέρον που όλοι μας πράγματι συμμεριζόμαστε. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα εμπίπτει αποκλειστικά στην εθνική δικαιοδοσία. Ζήτησα να συμμετάσχω σε αυτήν τη συζήτηση, καθώς προέρχομαι από μια χώρα που υφίσταται πίεση να επαναλάβει τις διεθνείς υιοθεσίες και να τροποποιήσει τη νομοθεσία που ισχύει επί του παρόντος. Στη Ρουμανία, όμως, υπάρχουν περισσότερες οικογένειες που επιθυμούν να υιοθετήσουν σε σύγκριση με τα παιδιά που είναι διαθέσιμα προς υιοθεσία. Η νομοθεσία μας, στην εκπόνηση της οποίας συμμετείχε μεγάλος αριθμός διεθνών εμπειρογνωμόνων, συμφωνεί απόλυτα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Επανερχόμενη τώρα σε αυτό το ψήφισμα, πρέπει να πω ότι η φράση «το δικαίωμα του παιδιού να υιοθετείται διεθνώς», όπως ορίζεται στο σημείο δ, δεν αναγνωρίζεται από τις συμβάσεις του ΟΗΕ και της Χάγης. Η διεθνής υιοθεσία είναι απλά μία εναλλακτική. Αυτά τα παιδιά καταλήγουν στο σύστημα εξαιτίας της επισφαλούς κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει οι οικογένειες από τις οποίες προέρχονται, γεγονός που σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις δεν θα πρέπει να συνιστά λόγο για υιοθεσία. Αυτό εξηγεί τον τεράστιο αριθμό παιδιών σε εστίες παιδικής μέριμνας. Ωστόσο, 22.966 παιδιά έχουν γονέα. Η ρουμανική νομοθεσία προβλέπει την ανάκληση των γονικών δικαιωμάτων μόνο σε περίπτωση κακομεταχείρισης. Επομένως, αυτά τα παιδιά δεν είναι επιλέξιμα για υιοθεσία. Αυτό ισχύει επίσης για τα 22.285 παιδιά σε ανάδοχες οικογένειες. Η συλλογιστική στην οποία βασίζεται το ψήφισμα πρέπει να εστιάσει στο υπέρτατο συμφέρον του παιδιού, όπως προανέφεραν επίσης οι συνάδελφοί μου, και όχι σε εκείνα του αναδόχου. Είναι καθήκον κάθε κράτους και κανενός άλλου να επιλέγει τις πλέον ενδεδειγμένες λύσεις για τα παιδιά του.

Τέλος, προτείνω να εξοικειωθούν όλοι περισσότερο με τις εθνικές νομοθεσίες. Αναφέρομαι εδώ, για παράδειγμα, σε αρκετά δικαστήρια ανηλίκων στην Ιταλία, τα οποία εξέδωσαν επτά δικαστικές αποφάσεις υιοθεσίας το 2009 σε σχέση με παιδιά από τη Ρουμανία, παραβλέποντας πλήρως την εθνική μας νομοθεσία.

  Victor Boştinaru (S&D). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ αυτήν τη συζήτηση κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκκινώντας από την υπόθεση ότι η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών είναι και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε κράτος μέλος στην Ένωσή μας. Ο ύψιστος σκοπός καθενός σε τούτο το Σώμα είναι η προώθηση των συμφερόντων των παιδιών.

Είναι αυτονόητο ότι απαιτούνται κοινά, αυστηρά κριτήρια εφαρμοζόμενα από τα κράτη μέλη, προκειμένου να βελτιωθεί η μέριμνα και οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα και που είναι εγκαταλελειμμένα και προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία τους όταν υιοθετηθούν, ιδιαίτερα στο τρέχον πλαίσιο, όπου η δημοσιονομική λιτότητα φαίνεται να είναι η μόνη σκέψη που έχουν οι δεξιές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια, το πρώτο βήμα είναι η παροχή κατάλληλης μέριμνας σε αυτά τα παιδιά. Το δεύτερο βήμα είναι να καταπολεμηθεί η εμπορία και πορνεία παιδιών. Το τρίτο βήμα είναι να μη λησμονούμε, για χάρη των παιδιών, ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις υιοθεσίες από μέλη των οικογενειών και στις εθνικές υιοθεσίες. Το τέταρτο βήμα είναι πως μόνο μετά από αυτό θα πρέπει να εξετάζονται οι διεθνείς υιοθεσίες.

Σε σχέση με αυτό, δεν μπορούμε παρά να αντλήσουμε τα διδάγματα από το παρελθόν, καθώς το άνοιγμα των πυλών της Ρουμανίας στις διεθνείς υιοθεσίες οδήγησε στη δημιουργία άνευ προηγουμένου δικτύων εμπορίας παιδιών, καθώς και σε περιπτώσεις όπου παιδιά απήχθησαν και πωλήθηκαν στη Δύση σε συνεργασία με ευρωπαϊκές και διεθνείς οργανώσεις. Από το 1997 έως το 2000, κυρία Επίτροπε, η Ρουμανία «εξήγαγε» 9.150 παιδιά. Η χώρα μου ουδέποτε θα δεχθεί πάλι ένα τέτοιο βδέλυγμα.

Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω να εξηγήσει μέσω υμών η Επίτροπος Reding τους ισχυρισμούς που εμφανίστηκαν στα ρουμανικά και διεθνή μέσα όσον αφορά την ευρωπαϊκή υπηρεσία για την παρακολούθηση των διεθνών υιοθεσιών, μια πρόταση που φαίνεται επίσης να εμφανίζεται στη μελέτη που ανέθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ένας συνάδελφος ακόμα περιμένει την απάντηση της Επιτρόπου Reding σε μια ερώτηση.

  Alexandra Thein (ALDE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, μόλις πρόσφατα διεξαγάγαμε ένα διεθνές σεμινάριο στη μεγάλη αίθουσα της Ολομέλειας του κτιρίου του Κοινοβουλίου μας στις Βρυξέλλες σχετικά με τη γονική ευθύνη και την προστασία των παιδιών, το οποίο είχα την τιμή να συντονίζω. Στην Ευρώπη, υπάρχουν ολοένα και περισσότερα ευάλωτα και εγκαταλελειμμένα παιδιά, που δεν θα πρέπει να ζουν διαρκώς σε ορφανοτροφεία. Συνεπώς, είναι καθήκον μας ως νομοθετών να ενισχύσουμε το δικαίωμα στη διεθνή υιοθεσία εντός της ΕΕ προκειμένου να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά. Το άρθρο 24 του Χάρτη μας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων το ζητεί επίσης αυτό όταν αναφέρει: «Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προστασία και τη φροντίδα που απαιτούνται για την καλή διαβίωσή τους».

Μολονότι έχουμε τη Σύμβαση της Χάγης για την Υιοθεσία και μια σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, αυτές δεν αρκούν. Στην πράξη, εξακολουθούν να εγείρονται μείζονα νομικά προβλήματα σε σχέση με τις διεθνείς υιοθεσίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορούν να συμβάλουν μόνο οι διεθνείς κανονισμοί που εξαλείφουν τις διαφορές στους εθνικούς κανονισμούς, οι οποίες εξακολουθούν να υφίστανται, και τους αντικαθιστούν με καθαρές και απλές αρχές. Σε σχέση με αυτό και με όλο το νομοθετικό μας ζήλο δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργαστεί με τη Συνδιάσκεψη της Χάγης για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο προκειμένου να διασφαλιστεί μια συντονισμένη διαδικασία. Επομένως, η ΕΕ δεν χρειάζεται να επανεφεύρει τον τροχό σε αυτόν τον τομέα. Επικροτώ τις δηλώσεις της Επιτρόπου σε σχέση με αυτό.

  Ryszard Czarnecki (ECR). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, αλλά και πολύ ευαίσθητο. Όπως γνωρίζετε, στη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, συζητήσαμε το ζήτημα της υιοθεσίας παιδιών γεννημένων στη Ρουμανία από γονείς στο Ισραήλ και αυτό προκάλεσε σοβαρά προβλήματα, μεταξύ άλλων πολιτικής φύσης. Τώρα έχουμε μια άλλη πρωτοβουλία. Εκκινεί, πιστεύω, από καλές προθέσεις, όπως όμως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, προκαλεί έντονη συναισθηματική φόρτιση. Πιστεύω ότι πρέπει να προσέξουμε πολύ εδώ να μην κάψουμε και τα χλωρά μαζί με τα ξερά, ώστε μέσα στην αγωνία μας για μια καλύτερη ζωή στο μέλλον για τα παιδιά να μη δημιουργήσουμε μια κατάσταση όπου θα συντομεύσουμε τις διαδικασίες και θα ανοίξουμε τον δρόμο σε βεβιασμένες υιοθεσίες και, μάλιστα, θα επιτρέψουμε να αποσπώνται τα παιδιά από τους γονείς τους. Θα ήθελα να σας προειδοποιήσω με τον πλέον εμφαντικό τρόπο έναντι αυτού του κινδύνου.

  Csanád Szegedi (NI). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, χαίρομαι που το θέμα της διεθνούς υιοθεσίας και των εγκαταλελειμμένων παιδιών περιελήφθη στην ατζέντα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θεωρώ άκρως σημαντικό να δοθεί υψηλή προτεραιότητα στα ζητήματα της προστασίας των παιδιών σε όλα τα επίπεδα, τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει όλοι να δώσουμε το παράδειγμα όσον αφορά τα εγκαταλελειμμένα και παραμελημένα παιδιά. Έχουν και αυτά το δικαίωμα να μεγαλώσουν και να γίνουν υγιείς ενήλικες και σωματικά και ψυχικά. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη αυτά τα εγκαταλελειμμένα, παραμελημένα και ορφανά παιδιά να ανατραφούν σε μια οικογένεια και σε ένα υγιές περιβάλλον. Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να διασφαλίσουμε ότι στα ορφανοτροφεία θα καταλήγει ο ελάχιστος δυνατός αριθμός παιδιών. Το ζήτημα των εγκαταλελειμμένων παιδιών καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικό αν σκεφτούμε μια γηράσκουσα Ευρώπη, όπου κάθε παιδί αποτελεί και έναν στυλοβάτη για το δικό μας μέλλον.

  Edit Bauer (PPE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, θα ήθελα καταρχάς να σας ευχαριστήσω για την εμπεριστατωμένη σας απάντηση. Μολονότι γνωρίζουμε ότι η Σύμβαση της Χάγης κατά βάση διέπει τις διεθνείς υιοθεσίες, γνωρίζουμε επίσης ότι 26 από τα 27 κράτη μέλη είναι συμβαλλόμενα μέρη σε αυτή. Ορθώς λέτε επίσης ότι ο τρόπος εφαρμογής αυτής της διεθνούς σύμβασης είναι ζήτημα επικουρικότητας. Ταυτόχρονα, νομίζω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε αμφίσημοι. Η ζωή μας αναγκάζει να ασχολούμαστε με το ζήτημα των παιδιών όχι μόνο όταν ξεσπούν σκάνδαλα ή όταν αποκαλύπτεται ότι εκατό παιδιά πουλήθηκαν εδώ ή αρκετές εκατοντάδες ή και περισσότερα από χίλια παιδιά πουλήθηκαν εκεί. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι πως πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα χιλιάδες παιδιά για τα οποία γνωρίζουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να διατεθούν για υιοθεσία. Αυτό το ζήτημα δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει την ευθύνη να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε επίσης ότι το ζήτημα της υιοθεσίας και μάλιστα, ως άμεση συνέπειά του, η διεθνής νομοθεσία και η διεθνής πρακτική προστατεύουν σε υπερβολικό βαθμό ορισμένα δικαιώματα, καθιστώντας αδύνατη την υιοθεσία παιδιών και περιστέλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα άλλα τους δικαιώματα. Κυρία Επίτροπε, θα ήθελα πραγματικά να σας ζητήσω να προχωρήσουμε όσον αφορά τα σχόλιά σας στην εισαγωγική σας παρέμβαση για την έλλειψη ενός διεθνούς δικαίου, το οποίο θα μπορούσε ήδη να υφίσταται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με την αποδοχή των εγγράφων υιοθεσίας στα κράτη μέλη.

  Zita Gurmai (S&D). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, το ζήτημα της διεθνούς υιοθεσίας είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντικό με το ζήτημα των διασυνοριακών διαζυγίων και χρήζει του ίδιου βαθμού προσοχής, ιδιαίτερα επειδή κατά κανόνα αφορά παιδιά που βρίσκονται, από συναισθηματική, οικονομική και κάθε άλλη πιθανή σκοπιά, στο έλεος αποφάσεων που έλαβαν ενήλικες. Αυτά τα παιδιά αξίζουν τον μέγιστο βαθμό προστασίας από την Κοινότητα.

Το ενδιαφέρον εκείνων που υπέβαλαν προφορικές ερωτήσεις όσον αφορά το ζήτημα της διεθνούς υιοθεσίας στρεφόταν κυρίως στο νομοθετικό πλαίσιο. Η επισκόπηση της πρακτικής είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντική με τη νομοθεσία. Μια νέα ή ακόμα και μια καλή απόφαση πολιτικής και ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο μπορούν να δημιουργηθούν μόνο με πρόσβαση σε αξιόπιστα στοιχεία και στατιστικές, καθώς και στην πρακτική αυτή καθεαυτή. Η διαπίστωση αν είναι καν αναγκαίο να θιγεί η νομοθεσία είναι δυνατή μόνο αν βασίζεται σε ακριβή στοιχεία και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θεωρώ καίριας σημασίας το ερώτημα που έθεσαν οι συνάδελφοί μου. Ωστόσο, επειδή κατά τη γνώμη μου το φάσμα των ζητημάτων πρέπει να εξεταστεί με έναν πραγματικά συνολικό τρόπο, θα ήθελα να κάνω άλλο ένα βήμα πίσω σε σχέση με εκείνους που διατύπωσαν το ερώτημα.

Θα ήθελα να θέσω στην Επίτροπο τα ακόλουθα ερωτήματα: διαθέτουμε ακριβή στατιστικά στοιχεία για τις υποθέσεις διεθνών υιοθεσιών εντός της ΕΕ ή με την εμπλοκή τρίτων χωρών; Τι είδους ακριβώς είναι τα στοιχεία που συλλέγουμε σε σχέση με αυτό το θέμα; Τι μεθόδους χρησιμοποιούμε; Ποιος συλλέγει τα στοιχεία και αν είναι τα κράτη μέλη, χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία; Αν πραγματοποιηθεί διεθνής υιοθεσία, είτε εντός της ΕΕ είτε με την εμπλοκή τρίτου μέρους, ποια είναι η διαδικασία επιλογής και προπαρασκευής παιδιών και γονέων; Με ποιον τρόπο εποπτεύουμε την προπαρασκευαστική διαδικασία; Διαθέτουμε κοινούς κανόνες γι’ αυτό; Ποιες είναι οι διαφορές στις πρακτικές των κρατών μελών; Υπάρχει ηλικιακό όριο όσον αφορά το παιδί ή τον ανάδοχο γονέα; Λαμβάνουν οι ανάδοχοι γονείς αδιάλειπτη εξειδικευμένη στήριξη; Υπάρχει διαθέσιμη αξιόπιστη και τακτική παρακολούθηση; Γνωρίζουμε πόσο συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα οι ανάδοχοι γονείς και ποια είναι αυτά τα προβλήματα; Τι είδους στήριξη παρέχουν τα κράτη μέλη σε προβληματικές περιπτώσεις; Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και σας ευχαριστώ, κυρία Επίτροπε, για το έξοχο έργο σας.

  Sonia Alfano (ALDE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, για κάποια χρόνια, πολλές οικογένειες στην Ιταλία και εξίσου πολλά παιδιά από τη Ρουμανία υπέφεραν από τις συνέπειες της παρεμπόδισης διεθνών υιοθεσιών από τη Ρουμανία.

Η Σύμβαση της Χάγης είναι το πλαίσιο αναφοράς που θα πρέπει να εφαρμόζεται ομοιόμορφα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ρουμανία πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσαρμοστεί σε αυτό. Αν η Ρουμανία πιστεύει ότι η παρεμπόδιση των διεθνών υιοθεσιών λειτουργεί προστατεύοντας τα παιδιά –για παράδειγμα, από τον κίνδυνο δημιουργίας μιας αγοράς παράνομης εμπορίας παιδιών– πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθιστώντας αυστηρότερους τους ελέγχους και θεσπίζοντας αυστηρούς κανονισμούς. Ωστόσο, πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να διασφαλίσουμε ότι πολλές ευυπόληπτες οικογένειες μπορούν να υιοθετήσουν παιδιά, που αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία για χαρούμενη παιδική ηλικία.

Ερωτώ, λοιπόν, την Επιτροπή με ποιόν τρόπο προτίθεται να στηρίξει μια ενδεχόμενη δέσμευση της Ρουμανίας για άρση της αναστολής των διεθνών υιοθεσιών και επιπροσθέτως θα ήθελα να μάθω τη θέση της Επιτροπής αναφορικά με το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής υπηρεσίας υιοθεσιών, λαμβάνοντας μεταξύ άλλων υπόψη τις μελέτες που έχουν εκπονηθεί.

  Janusz Wojciechowski (ECR). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η υιοθεσία μπορεί να λειτουργήσει και λειτουργεί συχνά για το καλό του παιδιού, οι διαδικασίες όμως που σχετίζονται με την υιοθεσία μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε καταχρήσεις, όπως είναι η εμπορία παιδιών και η λήψη παιδιών για υιοθεσία, των οποίων οι οικογένειες κάθε άλλο παρά τα έχουν εγκαταλείψει, αλλά συχνά, λόγω φτώχειας, δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους το κατάλληλο περιβάλλον. Ο υψηλός αριθμός παιδιών σε ορφανοτροφεία, για τον οποίο μιλάμε στη σημερινή συζήτηση, συχνά δεν αφορά παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί, αλλά στην πράξη αφορά παιδιά φτωχών γονιών που δεν τα βγάζουν πέρα με τη δυσχερή προσωπική τους κατάσταση. Τέτοιες οικογένειες θα πρέπει να βοηθηθούν. Οι κρατικές αρχές θα μπορούσαν να βοηθήσουν αυτές τις οικογένειες με πολύ μικρότερα ποσά χωρίς να στέλνουν τα παιδιά τους σε κανένα ορφανοτροφείο και χωρίς να χρειάζεται αυτές να τα παραδίδουν για υιοθεσία. Θα πρέπει να θεσπίσουμε μια αμετάκλητη αρχή –θα πρέπει να είναι υποχρεωτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση– να μην παίρνουμε ποτέ παιδιά από τις οικογένειές τους λόγω φτώχειας. Ας τους παρέχουμε βοήθεια και ας μην παίρνουμε τα παιδιά από τις οικογένειές τους. Η φτώχεια δεν πρέπει να είναι ο λόγος που θα στερούμε από ένα παιδί τη βιολογική του οικογένεια.

  Raffaele Baldassarre (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, σήμερα έχουμε βρεθεί να συζητάμε κάτι που συνιστά μια τρομερή αντίφαση για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία επιδιώκει να διασφαλίσει την πλήρη ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών της, καθώς και να εργάζεται για τις ανάγκες τους. Αυτή η αντίφαση αποκαλύπτει την πραγματική ανάγκη μερικών ανθρώπων για βοήθεια και την αδυναμία άλλων να παράσχουν την αιτούμενη βοήθεια.

Το παράδοξο των δυσχερειών και των προσκομμάτων που εμποδίζουν τη διεθνή υιοθεσία μεταφράζεται σε τραγωδία για χιλιάδες παιδιά και οικογένειες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πολυάριθμες διεθνείς συμβάσεις έδειξαν ότι μπορούν μόνο εν μέρει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που αφορούν την υιοθεσία. Από τη μια πλευρά, αυτό οφείλεται στις ειδικές διατάξεις κάθε σύμβασης και στην αποκλειστική τους φύση. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, οι περιορισμένες προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι αποτέλεσμα της διακυβερνητικής φύσης των υφιστάμενων δομών και διαδικασιών λήψης αποφάσεων.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας και ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων διαμορφώνουν σήμερα το νομικό πλαίσιο αναφοράς και, φυσικά, η πολιτική προσέγγιση αλλάζει. Η προστασία και η ευημερία των παιδιών αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους των δικαιωμάτων που διαφυλάσσει η Ένωση. Αυτή είναι η βάση για τη σημερινή συζήτηση και την προφορική ερώτηση που υποβλήθηκε, η οποία συνιστά το υπόβαθρο για μια ευρύτερη συζήτηση που θα πρέπει να ενδιαφέρει πολύ το Κοινοβούλιο και θα πρέπει να διεξαχθεί τάχιστα και προσεκτικά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και να παρακολουθείται με την επιμονή που έχει επιδείξει η κ. Angelilli.

Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω τον Antoine de Saint-Exupery, που είπε: «Όλοι οι ενήλικες υπήρξαν κάποτε παιδιά –παρόλο που λίγοι από αυτούς το θυμούνται».

  Petru Constantin Luhan (PPE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, η προφορική ερώτηση που παρείχε τη βάση για το ψήφισμα σχετικά με τις διεθνείς υιοθεσίες εισάγει ένα σημείο κεφαλαιώδους σημασίας στην ημερήσια διάταξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η διεθνής υιοθεσία μπορεί να θεωρηθεί εναλλακτική λύση μόνο εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέτρα για να κανονιστεί εθνική υιοθεσία. Η διεθνής υιοθεσία εγείρει επίσης σειρά ειδικών ζητημάτων και δυσχερειών, τα οποία σε μεγάλο βαθμό προκαλούνται από την περιορισμένη διάδραση ανάμεσα σε ένα παιδί και στους ανάδοχους γονείς την περίοδο πριν την υιοθεσία, καθώς και από προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί μετά την υιοθεσία και σχετίζονται με τη γλωσσική και πολιτιστική προσαρμογή. Η αρχή να ενεργούμε για το υπέρτατο συμφέρον του παιδιού και όχι του αναδόχου, όπως ορίζουν οι συμβάσεις του ΟΗΕ και της Χάγης, πρέπει να αποτελέσει τη βάση του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με την έμφαση στην ανάπτυξη του παιδιού σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που διασφαλίζει τη συνέχεια στην ανατροφή του παιδιού, λαμβάνοντας υπόψη τις εθνοτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές και γλωσσικές καταβολές του παιδιού.

Η βασική θεώρηση στο πλαίσιο της εξέτασης του θέματος των υιοθεσιών και της εκπόνησης του ψηφίσματος είναι η αρχή της επανένταξης του παιδιού από το σύστημα προστασίας σε μια βιολογική ή διευρυμένη οικογένεια. Θα ήθελα να επισημάνω μια σύγχυση που γίνεται συχνά μεταξύ του αριθμού των παιδιών που έχουν χωριστεί από τους γονείς τους, αλλά βρίσκονται υπό τη μέριμνα του συστήματος προστασίας, και του αριθμού των παιδιών που είναι διαθέσιμα προς υιοθεσία. Τα παιδιά που έχουν χωριστεί από τους γονείς τους χαίρουν της προστασίας του κράτους για περιορισμένο χρονικό διάστημα και δεν είναι διαθέσιμα προς υιοθεσία. Νομίζω ότι δεν χρειαζόμαστε μηχανισμούς ελέγχου και ότι επαρκούν οι υφιστάμενες αρχές που εφαρμόζονται διεθνώς και συνδέονται με αυτούς.

  Marco Scurria (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, απόψε διεξάγουμε μια συζήτηση που εν μέρει είναι καρπός του έργου πολλών ενώσεων σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι οποίες στράφηκαν σε μας ακριβώς για να καταπιαστούμε με αυτό το λεπτό θέμα, το οποίο ξεκίνησε η κ. Angelilli και το οποίο αποτυπώσαμε σε αυτήν την προφορική ερώτηση.

Από διαλεκτική άποψη, μας παρουσίασαν ένα πολύ απλό πρόβλημα ή έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Υπάρχουν πολλά παιδιά σε ιδρύματα ολόκληρης της Ευρώπης και υπάρχουν πολλές οικογένειες που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά. Ωστόσο, αυτά τα δύο μονοπάτια συχνά δεν φαίνεται να διασταυρώνονται και τα παιδιά παραμένουν στην πρόνοια και οι οικογένειες παραμένουν χωρίς παιδιά.

Σαφώς αυτά τα παιδιά είναι η προτεραιότητά μας. Χαίρουν της προσοχής μας και μας χρειάζονται για να λάβουμε όλες τις προφυλάξεις που απαιτεί η κατάσταση. Ωστόσο, όταν αυτά τα παιδιά παραμένουν στην πρόνοια για υπερβολικά μεγάλο διάστημα, συχνά αποτελούν στόχο προαγωγών πορνείας και εμπόρων οργάνων για λογαριασμό αυτών των νέων δουλεμπόρων.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω πολλές οικογένειες θα ήθελαν να ανοίξουν τα σπίτια τους σε αυτά τα παιδιά. Συνεπώς, χαίρομαι ιδιαίτερα που άκουσα την Επίτροπο να σκιαγραφεί τα μέτρα που προτίθεται να πάρει. Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να προσθέσουμε τη δυνατότητα για μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά τη συνεργασία στο πλαίσιο των διεθνών υιοθεσιών, όπως ασφαλώς και την εποπτεία σε σχέση με την προστασία των υιοθετημένων παιδιών.

Συνεπώς, ζητούμε πιο απλουστευμένες διαδικασίες για τις οικογένειες και τα παιδιά, διότι σε λίγα χρόνια, αυτά τα πρώην παιδιά και νέοι άνθρωποι θα γίνουν άντρες και γυναίκες και θα αναρωτηθούν γιατί τους παράτησε στην κατάσταση που βρίσκονταν μια Ευρώπη γεμάτη δυνητικά ενδιαφερόμενες ανάδοχες οικογένειες.

  Anna Záborská (PPE). – (SK) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εκφράσω μια ελαφρώς διαφορετική άποψη για την υιοθεσία. Τα παιδιά αξίζουν το καλύτερο. Καταρχάς, αυτό σημαίνει ότι αξίζουν μια οικογένεια. Είτε τη δική τους οικογένεια είτε μια ανάδοχη οικογένεια, με στοργικούς γονείς, μητέρα και πατέρα. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε τα εθνικά σύνορα πρέπει να στέκονται εμπόδιο σε μια τέτοια οικογένεια. Παρόλο που τα κράτη μέλη έχουν τον τελικό λόγο στα ζητήματα υιοθεσίας, είναι καθήκον μας να διευκολύνουμε τη διαδικασία.

Δεν πρέπει ωστόσο να λησμονούμε ότι προηγούνται οι προσπάθειες για το καλό του παιδιού. Αυτό συνεπάγεται προσπάθειες να βοηθήσουμε τους γονείς των παιδιών, αν περιέλθουν σε δυσχερή θέση. Η κοινωνική κατάσταση των γονέων δεν πρέπει να αποτελέσει αιτία για να αποφασίσουμε ότι τα παιδιά τους θα πρέπει να υιοθετηθούν. Είναι απλό να πάρουμε ένα παιδί μακριά από φτωχούς γονείς, την ίδια όμως στιγμή, είναι το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σε ένα παιδί. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο όσον αφορά τις διεθνείς υιοθεσίες.

Ως μία από τους συνυπογράφοντες την ερώτηση που θέσαμε στην Επιτροπή σχετικά με τις διεθνείς υιοθεσίες, χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί βουλευτές του ΕΚ εξετάζουν αυτό το θέμα. Θα ήμουν ακόμα πιο χαρούμενη αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την ίδια ενέργεια και αίσθηση του επείγοντος φροντίζοντας για το καλό των οικογενειών και των αναγκών τους σε όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra (PPE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, η διεθνής υιοθεσία που εμπνέεται από τις αρχές της πρόταξης των συμφερόντων του παιδιού και του σεβασμού των θεμελιωδών του δικαιωμάτων αποτελεί ένα ενδεδειγμένο μέσο για την εξεύρεση μιας οικογένειας για παιδιά για τα οποία δεν μπορεί να βρεθεί οικογένεια στη χώρα προέλευσής τους.

Η εμπορία ανθρώπων, η σεξουαλική εκμετάλλευση και η εργασιακή δουλεία αποτελούν μια φρικτή πραγματικότητα που επηρεάζει εκατοντάδες εκατομμύρια ανηλίκους. Ας κοιτάξουμε μερικά από τα στατιστικά στοιχεία: υπάρχουν περισσότερα από 145 εκατομμύρια εγκαταλελειμμένα παιδιά στον κόσμο∙ μόνο στη Ρωσία, περισσότερα από 600.000 παιδιά ζουν στους δρόμους∙ μετά το 1980, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά πέθαναν σε ένοπλες συρράξεις∙ περισσότερα από 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας∙ περισσότερα από 5 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο∙ περισσότερα από 130 εκατομμύρια παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες μεγαλώνουν χωρίς πρόσβαση σε βασική εκπαίδευση λόγω της φτώχειας τους και 60% από αυτά είναι κορίτσια∙ 7 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως είναι θύματα σεξουαλικής δουλείας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, πρέπει να προωθήσουμε μηχανισμούς για την προαγωγή ενός διεθνούς μέσου υιοθεσιών, εμπνεόμενου από την προστασία των παιδιών, που θα εναρμονίσει τις διαφορετικές απαιτήσεις και διαδικασίες που θεσπίζονται στη νομοθεσία των κρατών μελών, θα εφαρμόζει ιδίως το άρθρο 21 του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τα Δικαιώματα των Παιδιών και θα λαμβάνει υπόψη το άρθρο 24 του Χάρτη μας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

  Erminia Mazzoni (PPE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, υπέγραψα την προφορική ερώτηση που κατέθεσε η κ. Angelilli, διότι πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί παρά να καταστήσει την προστασία των παιδιών μία από τις προτεραιότητές της, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Κατά τη γνώμη μου, οι διαδικασίες υιοθεσίας αποτελούν απλά τη λυδία λίθο για ένα κοινωνικό ζήτημα που έχουμε χρέος να το αντιμετωπίσουμε και να του επιβάλουμε μερικά όρια. Στις καλύτερες των περιπτώσεων, τα παιδιά γίνονται αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών που αναμφίβολα προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας, δυστυχώς όμως, συχνά είναι και θύματα εκμετάλλευσης και βίας.

Πέρα από το φαινόμενο των αποκαλούμενων παιδιών-φαντασμάτων –που αναφέρεται σε εκείνα τα παιδιά που είναι νόθα ή εγκαταλείφθηκαν και δεν τα ανέλαβε ποτέ το σύστημα– υπάρχει ένας απροσδιόριστος αριθμός παιδιών που μπορούν να υιοθετηθούν και στα οποία αντιστοιχεί ίδιος αριθμός ζευγαριών που ελπίζουν να υιοθετήσουν, και αυτά τα δύο δεν διασταυρώνονται ποτέ λόγω της νομοθετικής ερμηνείας και της δυσκίνητης γραφειοκρατίας.

Το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά δημοσίευσε πρόσφατα μια μελέτη που περιέχει μερικά ανησυχητικά στοιχεία, μεταξύ άλλων, για πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών, συχνά βρέθηκα ενώπιον νομικών διενέξεων μεταξύ κρατών μελών, οι οποίες έχουν αρνητική ή ακόμα και τραγική κατάληξη για τα παιδιά και μόνο.

Οι περίπλοκες διαδικασίες που περιλαμβάνονται σε πολλά εθνικά συστήματα δεν αποδεικνύονται πάντοτε επωφελείς για το παιδί. Τα συνακόλουθα μεγάλα χρονοδιαγράμματα δεν συνάδουν με την ανάγκη να διατεθεί το παιδί για υιοθεσία εντός του πρώτου έτους της ζωής του προκειμένου να μειωθεί το τραύμα της αναστάτωσης και για να αποφεύγονται μεγάλα διαστήματα παραμονής σε ορφανοτροφεία, ενώ θα πρέπει να λαμβάνουμε επίσης υπόψη ότι από μια ηλικία και μετά δυστυχώς υπάρχει χαμηλότερη ζήτηση στην αγορά.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα στοιχεία, πιστεύω ότι θα πρέπει να δοθεί πράσινο φως στην επί μακρόν διακηρυγμένη ανάγκη να υπάρξει πανευρωπαϊκός συντονισμός των εθνικών δικαίων που, πρώτον, θα συμβάλει στην απλούστευση των διευρωπαϊκών διαδικασιών υιοθεσίας και, δεύτερον, θα εξασφαλίσει ότι τηρούνται οι θεμελιώδεις αρχές υιοθεσίας όταν υιοθετούνται παιδιά από τρίτες χώρες.

  Carlos Coelho (PPE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, συγχαίρω θερμά την κ. Angelilli για τον επίκαιρο χαρακτήρα αυτής της προφορικής ερώτησης. Συγκαταλέγομαι μεταξύ εκείνων που θεωρούν ότι πρέπει να αναπτύξουμε πιο αποτελεσματικές πολιτικές παιδικής προστασίας για να αποτρέψουμε καταστάσεις φτώχειας, κακοποίησης και εγκατάλειψης παιδιών, μαζί με εναλλακτικές του εγκλεισμού τους σε ιδρύματα, μεταξύ των οποίων καίριο ρόλο θα πρέπει να διαδραματίσει η υιοθεσία.

Η UNICEF αναγνωρίζει ότι δεν υπήρξε καμία μείωση του αριθμού παιδιών σε ιδρύματα, η δε αύξηση των υιοθεσιών υπολείπεται κατά πολύ της αύξησης του αριθμού των ιδρυματοποιημένων παιδιών, κάτι από το οποίο συμπεραίνεται σαφώς ότι θα πρέπει να προβούμε σε μια προσεκτική, σκληρή ενδοσκόπηση. Είναι ζωτικής σημασίας να διεξαγάγουμε μια γενική αξιολόγηση του νόμου και της διοικητικής και νομικής πρακτικής όσον αφορά τις υφιστάμενες διαδικασίες υιοθεσίας στα διάφορα κράτη μέλη, προκειμένου να επισημάνουμε κάθε τι που τα εμποδίζει να λειτουργούν ομαλά.

Επίσης, όσον αφορά τις χώρες που δεν είναι κράτη μέλη της ΕΕ, πρέπει να παρακολουθούμε το πρόβλημα των παράτυπων ή παράνομων υιοθεσιών, που διαπιστώνεται κυρίως στις φτωχότερες περιοχές. Πάρτε για παράδειγμα τη Γουινέα Μπισσάου, όπου περισσότερο από το 50% των παιδιών δεν είναι καταχωρημένα στα ληξιαρχεία. Αυτό σαφώς διευκολύνει την ανάπτυξη εγκληματικών δραστηριοτήτων από δίκτυα εμπορίας παιδιών.

Συνεπώς, πιστεύω ότι απαιτείται μια ευρωπαϊκή στρατηγική για την προστασία των συμφερόντων των παιδιών στον τομέα των διαδικασιών διεθνούς υιοθεσίας προκειμένου να αποφευχθεί και να προληφθεί η απαγωγή και η πώληση και εμπορία ανθρώπων.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, στην Ιρλανδία, το σύνθημα της Ένωσης για τη Διεθνή Υιοθεσία είναι ότι οι οικογένειες γίνονται με πολλούς τρόπους. Η αποψινή συζήτηση αντανακλά το ενδιαφέρον που υπάρχει για την υιοθεσία. Η ένωση αυτή έχει περισσότερα από 1.200 μέλη: πολλοί έχουν υιοθετήσει και μερικοί επιθυμούν να υιοθετήσουν.

Η στάση μας έναντι της υιοθεσίας έχει αλλάξει εντελώς. Στην Ιρλανδία, έχουμε ένα παρελθόν όπου άρπαζαν από τις μητέρες –ιδιαίτερα τις ανύπαντρες μητέρες– τα μωρά τους και τα έδιναν σε άλλους για υιοθεσία. Αυτό δεν αποτελεί ένα καλό ιστορικό, είναι όμως αναμφίβολα ένα ιστορικό που τώρα επηρέασε τον τρόπο που σκεφτόμαστε την υιοθεσία: το παιδί πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Βέβαια, οι φυσικές οικογένειες είναι πολύ σημαντικές σε όλα αυτά.

Ομοίως, έχουμε καθήκον και ευθύνη να παράσχουμε το καλύτερο δυνατό σπίτι σε όλα τα παιδιά μας. Κάθε κράτος μέλος –και αυτό είναι το επίπεδο στο οποίο αυτό θα πρέπει να λειτουργήσει αυτό– πρέπει να προστατεύει τα παιδιά εντός των συνόρων του. Η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει έναν συντονιστικό ρόλο.

Ελπίζω ότι στην Ιρλανδία θα διεξαγάγουμε ένα δημοψήφισμα για τα δικαιώματα του παιδιού. Συζητάμε πολύ γι’ αυτό, δεν είμαστε όμως τόσο αποτελεσματικοί ως προς την πραγματική αντιμετώπισή του. Ελπίζω ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί. Η κατάσταση τότε αναμφίβολα θα βελτιωθεί. Αυτή υπήρξε μια πραγματικά χρήσιμη συζήτηση και ευχαριστώ τους συναδέλφους γι’ αυτό.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε σε κάθε παιδί είναι αυτό ενός ευτυχισμένου σπιτικού. Τα περισσότερα παιδιά το βρίσκουν αυτό στο δικό τους σπίτι με τους φυσικούς τους γονείς. Πολλά όμως το αποκτούν με τους ανάδοχους γονείς τους.

Και τα δύο είναι προτιμότερα από μια ιδρυματοποιημένη ζωή, αρκεί βέβαια να μην υπάρχει διαφθορά ή εκμετάλλευση.

Η εξεύρεση της χρυσής τομής είναι δύσκολη, πιστεύω όμως ότι πρέπει –λαμβάνοντας υπόψη τη Σύμβαση της Χάγης κ.λπ.– εκεί όπου υπάρχουν υποψήφιοι ανάδοχοι γονείς που είναι καλής πίστης και άμεμπτοι, να τους διευκολύνουμε περισσότερο στο να παράσχουν το δώρο ενός χαρούμενου σπιτιού σε ένα παιδί που δεν το απέκτησε αλλιώς και όχι να τους δυσκολεύουμε με μακρές, ακριβές, εξαντλητικές διαδικασίες.

Πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή διότι, ως δάσκαλος, συνάντησα πολλά υιοθετημένα παιδιά και στην μεγάλη τους πλειονότητα βρίσκονταν σε πολύ καλά σπίτια.

  Mario Pirillo (S&D). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρία Angelilli, κυρίες και κύριοι, μετά τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας η προστασία και η φροντίδα των παιδιών κατέστη ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα που η Ευρώπη έχει αναλάβει τη νομική δέσμευση να προστατεύει. Ακόμα και έτσι, εξακολουθούν να υπάρχουν πάρα πολλές υποθέσεις εγκαταλελειμμένων παιδιών στην Ευρώπη, τα οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων καταλήγουν σε ορφανοτροφεία. Αυτό είναι μια τραγική κατάσταση, την οποία δεν μπορεί να την ανέχονται οι δημοκρατίες μας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να γίνει μη διαχειρίσιμη αυτή η κατάσταση, υιοθετώντας μια στρατηγική για να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση και να προωθήσουμε το δικαίωμα για υιοθεσία παιδιών σε διεθνές επίπεδο όσο το δυνατόν περισσότερο.

Για να συμβεί αυτό, χρειαζόμαστε πρώτα απ’ όλα μια ακριβή εικόνα της κατάστασης σε όλα τα κράτη μέλη, με συνεχή παρακολούθηση, η οποία θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιηθεί μέσω της δημιουργίας ενός σταθερού παρατηρητηρίου για τα δικαιώματα των παιδιών. Επιπλέον, χρειαζόμαστε μια συνολική επισκόπηση των υφιστάμενων μέτρων που έχει λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και εκείνων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν για την προστασία των παιδιών που χρήζουν υιοθεσίας από Ευρωπαίους πολίτες όσο το δυνατόν περισσότερο.

  Catherine Bearder (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το ευρύ φάσμα μέσων που επί του παρόντος διέπουν τις διεθνείς υιοθεσίες οδήγησε σε σύγχυση αναφορικά με το τίνος ευθύνη είναι η διαφύλαξη των δικαιωμάτων των παιδιών που υπόκεινται σε διεθνείς υιοθεσίες. Η Επιτροπή πρέπει να εστιάσει περαιτέρω στις αρμόδιες αρχές και να διασφαλίσει ότι εκείνοι που ρυθμίζουν τα δικαιώματα των αναδόχων και των υιοθετημένων παιδιών εξασφαλίζουν ότι τηρούνται τα βασικά ελάχιστα πρότυπα και ότι σε πιο μακροπρόθεσμη προοπτική το παιδί μπορεί να διατηρήσει δεσμό με την χώρα όπου γεννήθηκε και την κουλτούρα της.

Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να ληφθούν επείγοντα μέτρα για να αντιδράσουμε στην κακοποίηση και εμπορία παιδιών, που όπως δείχνει μια έκθεση στη δική μου χώρα σήμερα, αυξάνεται ανησυχητικά τόσο εντός όσο και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων. Η εμπορία παιδιών και το «ξέπλυμα» παιδιών –η απαγωγή παιδιών που ακολούθως πωλούνται σε ανάδοχους γονείς ως νόμιμα ορφανά– είναι ένα φαινόμενο που δεν έλκει επαρκή προσοχή σε διεθνές επίπεδο.

Καλώ την Επιτροπή να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στο πεδίο της διεθνούς υιοθεσίας, να προβεί σε συγκεκριμένα βήματα για να βελτιώσει το περίπλοκο και συγκεχυμένο νομοθετικό πλαίσιο που επί του παρόντος διέπει τη διεθνή υιοθεσία στην ΕΕ και να προστατεύσει εκείνα τα κατεξοχήν ευάλωτα νεαρά άτομα.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Κύριε Πρόεδρε, μιλάμε αυτήν τη στιγμή για τις διεθνείς υιοθεσίες, διότι υπάρχουν παιδιά σε κάθε χώρα τα οποία για διαφόρους λόγους δεν μπορούν να τοποθετηθούν σε λειτουργικές οικογένειες ή σε ανάδοχες οικογένειες στην ίδια χώρα.

Δεν είναι αποδεκτό να επαναληφθεί η κατάσταση της οποίας υπήρξαμε μάρτυρες στο πρόσφατο παρελθόν, όταν μια πιο εύπορη χώρα, όπως η Ιταλία, απολάμβανε περισσότερες ευκαιρίες να υιοθετήσει παιδιά από την λιγότερο εύπορη Ρουμανία. Αναμφίβολα, όπως είπαν ήδη απόψε αρκετοί βουλευτές, η φτώχεια δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή λόγο για να παίρνουμε ένα παιδί μακριά από την οικογένειά του και να επιτρέπουμε τη διεθνή υιοθεσία.

Θέλω να τονίσω με έμφαση ότι πρέπει να φροντίσουμε ιδιαίτερα σε αυτήν την κατάσταση να τηρούμε όχι μόνο τους εθνικούς νόμους, αλλά και τους διεθνείς νόμους, προκειμένου να αποτρέψουμε τον κίνδυνο κατάχρησης, εμπορίας και απαγωγής παιδιών.

  George Sabin Cutaş (S&D). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ να αναφερθώ στη Σύμβαση του ΟΗΕ, που δηλώνει ότι οι διεθνείς υιοθεσίες δεν μπορούν να προσφέρουν παρά μόνο ένα εναλλακτικό μέσο υποστήριξης του παιδιού, όταν το παιδί δεν μπορεί να δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια ή δεν μπορεί να του παρασχεθεί φροντίδα με κατάλληλο τρόπο στη χώρα προέλευσής του.

Η απελευθέρωση της διεθνούς υιοθεσίας συνεπάγεται πολλούς κινδύνους. Από τη μια πλευρά, αυξάνει το ενδεχόμενο εμπορίας και κακοποίησης παιδιών, που προκαλείται ως αποτέλεσμα των οικονομικών συμφερόντων και των δυσκολιών στην παρακολούθηση της κατάστασης μετά την πραγματοποίηση της υιοθεσίας. Από την άλλη πλευρά, η απομάκρυνση των παιδιών από τους βιολογικούς τους γονείς και τον τόπο γέννησής τους μπορεί να έχει αρνητικές ψυχολογικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές επιπτώσεις. Όταν συζητάμε για την υιοθεσία, η βασική μας σκέψη πρέπει να είναι η διαφύλαξη της ευημερίας του παιδιού. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να ασκείται πίεση στα κράτη μέλη της ΕΕ που έχουν διαφορετικές παραδόσεις και νομικές διαδικασίες όσον αφορά την υιοθεσία να απελευθερώσουν τη διεθνή υιοθεσία.

  Antonyia Parvanova (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα και πάλι να επιστήσω την προσοχή σας στην πρακτική της παράνομης υιοθεσίας. Υπάρχει ένα δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος στην Ευρώπη –και ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική Ευρώπη– που ασχολείται με αυτό. Εκατοντάδες παιδιά υιοθετούνται παράνομα ή διατίθενται προς εμπορία.

Μετά από όλα όσα καταφέραμε να κάνουμε εδώ στο Κοινοβούλιο, δεν θα πρέπει να έχουμε μόνο μία μικρή αιτιολογική σκέψη για το ζήτημα αυτό στην οδηγία για την εμπορία ανθρώπων. Καλώ την Επιτροπή να λάβει ειδικά μέτρα για να αποτρέψει αυτό το τρομερό έγκλημα και να τιμωρήσει τους δράστες. Δεν θα μπορούσαμε να καταπολεμήσουμε, κάθε χώρα μεμονωμένα σε εθνικό επίπεδο αυτήν την έντονα φαύλη πρακτική. Συνιστά οργανωμένο έγκλημα και συνεπώς επιμένω ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο ΕΕ.

  Marian-Jean Marinescu (PPE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, το ψήφισμα για τη διεθνή υιοθεσία στην ΕΕ πρέπει σαφώς να αναφέρει τα ακόλουθα σημεία: οι οικογένειες που προτίθενται να προσφύγουν στη διεθνή υιοθεσία πρέπει να εξασφαλίζουν τη γνώμη του αρμόδιου εθνικού φορέα στην χώρα προέλευσής τους, η δε διεθνής υιοθεσία πρέπει να πραγματοποιείται μόνο υπό την ευθύνη των αρμόδιων αρχών στα δύο κράτη μέλη, σε εκείνο της οικογένειας και σε εκείνο του παιδιού.

Επιπλέον, η παρακολούθηση των παιδιών που υιοθετούνται μέσω της διαδικασίας διεθνούς υιοθεσίας πρέπει να πραγματοποιείται από το εθνικό θεσμικό όργανο με τις αντίστοιχες αρμοδιότητες. Τέλος, οι αρμόδιες εθνικές αρχές πρέπει να υποβάλλουν στο αρχικό κράτος μέλος του υιοθετημένου παιδιού τακτικές εκθέσεις αναφορικά με την πρόοδο του παιδιού μέσω της διεθνούς διαδικασίας υιοθεσίας.

  Catherine Stihler (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ήθελα απλά να προσθέσω κάτι για την κηδεμονία που ασκεί μέλος του στενού συγγενικού κύκλου και την υποστήριξη προς τους κηδεμόνες αυτής της κατηγορίας.

Οι περισσότεροι κηδεμόνες από τον στενό συγγενικό κύκλο είναι παππούδες και γίνονται τελικά οι βασικοί πάροχοι φροντίδας για τα εγγόνια τους, συνήθως είτε επειδή ο γονιός είναι εθισμένος στα ναρκωτικά είτε επειδή πέθανε εξαιτίας του εθισμού του στα ναρκωτικά.

Το ζήτημα στο οποίο ήθελα να επιστήσω την προσοχή αυτού του Σώματος είναι το καλό έργο που πραγματοποιεί το παράρτημα της ΜΚΟ Mentor στο ΗΒ αναφορικά με τα δικαιώματα των κηδεμόνων-μελών του στενού συγγενικού ή φιλικού κύκλου. Μερικοί κηδεμόνες αυτής της κατηγορίας υιοθετούν τα εγγόνια τους. Άλλοι όχι, αλλά έχουν αναλάβει την φροντίδα αυτού του παιδιού και παρέχουν ένα σταθερό και ασφαλές σπίτι σε αυτά. Ωστόσο, τα δικαιώματα των κηδεμονευόμενων παιδιών αυτής της κατηγορίας συχνά στην πράξη υπολείπονται έναντι των δικαιωμάτων των παιδιών που βρίσκονται σε κανονικό καθεστώς πρόνοιας. Αυτό είναι κάτι που ένιωσα ότι οι άνθρωποι έθιξαν σε αυτήν τη συζήτηση, σας παρωθώ όμως, αν ενδιαφέρεστε για το ζήτημα των κηδεμόνων-μελών του στενού συγγενικού ή φιλικού κύκλου, να δείτε το έργο της Mentor στο ΗΒ και τη βοήθεια που παρέχεται στους κηδεμόνες αυτής της κατηγορίας στις διάφορες χώρες.

  Kristalina Georgieva, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου τα συναισθήματα εκείνων που ευχαρίστησαν την κ. Angelilli διότι άρχισε μια πολύ πλούσια συζήτηση απόψε. Θέλω να προβώ σε πέντε επισημάνσεις συνοψίζοντας τη συζήτηση.

Πρώτον, η Επιτροπή συμφωνεί πλήρως με τις απόψεις που εκφράστηκαν σχετικά με τη σημασία της προστασίας και προώθησης των δικαιωμάτων των παιδιών στις διεθνείς υιοθεσίες. Αυτό είναι και θα παραμείνει ο βασικός στόχος της Επιτροπής καθώς συμμετέχουμε σε συζητήσεις για το θέμα αυτό, τόσο στο πλαίσιο της Σύμβασης της Χάγης, όσο και στο έργο μας σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών στην Ευρώπη.

Σε σχέση με αυτό το ζήτημα, θέλω να επισημάνω ότι στην προσεχή ανακοίνωση για τα δικαιώματα των παιδιών θα παρουσιάσουμε δράσεις για την προώθηση των δικαιωμάτων του παιδιού την περίοδο 2011-2014. Αυτές θα περιλαμβάνουν δράσεις με στόχο τη βελτίωση της υποστήριξης που παρέχει η Επιτροπή στα κράτη μέλη όσον αφορά την εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Όπως ανέφερα σε σχέση με την Πράσινη Βίβλο, λαμβάνουμε επίσης μέτρα που θα διευκολύνουν την κυκλοφορία των πράξεων προσωπικής κατάστασης ως αποφάσεων υιοθεσίας – με άλλα λόγια, την αμοιβαία αναγνώριση των εθνικών αποφάσεων υιοθεσίας εντός της ΕΕ.

Σε ό,τι αφορά τις ανησυχίες των βουλευτών του ΕΚ ότι το ζήτημα είναι ευαίσθητο και θα πρέπει να το εξετάσουμε στο πλαίσιο των εθνικών αναγκών και της εθνικής νομοθεσίας, η Επιτροπή θα ήθελε να υπογραμμίσει ότι ο ρουμανικός νόμος για τις διεθνείς υιοθεσίες είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ρουμανικής κυβέρνησης. Το μέτρο που ελήφθη πρέπει να ιδωθεί σε σχέση με τις καταχρηστικές πρακτικές αναφορικά με τη διεθνή υιοθεσία στη Ρουμανία στο παρελθόν. Η Επιτροπή παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στη ρουμανική νομοθεσία, θα ήθελα όμως και πάλι να υπογραμμίσω ότι αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της Ρουμανίας να αναπτύξει περαιτέρω αυτόν τον νόμο.

Σε σχέση με την παρακολούθηση, είμαστε βαθιά πεπεισμένοι ότι ο ενδεδειγμένος θεσμός είναι η Ειδική Επιτροπή της Σύμβασης της Χάγης για την προστασία των παιδιών και τη συνεργασία σχετικά με τη διεθνή υιοθεσία. Η Επιτροπή συμμετέχει σε αυτό το όργανο παρακολούθησης. Θα λάβουμε υπόψη μας πολλές από τις επισημάνσεις που έγιναν απόψε, όταν εξετάσουμε με ποιόν τρόπο θα συμμετάσχουμε στο έργο αυτού του οργάνου.

Η Επιτροπή θεωρεί την πιστοποίηση θέμα των εθνικών αρχών. Σχετίζεται με το οικογενειακό δίκαιο που κάθε κράτος μέλος έχει και αναπτύσσει και, συνεπώς, είναι ενδεδειγμένο να αντιμετωπιστεί σε αυτό το επίπεδο.

Τέλος, θα διαβιβάσω στην Αντιπρόεδρο Reding τις επισημάνσεις που έγιναν εδώ απόψε, περιλαμβανομένης της ερώτησης που έθεσε ένας βουλευτής και σε σχέση με την οποία αναμένεται μια απάντηση.

Ως νονά ενός υιοθετημένου αγοριού, έχω δει πόσο φορτισμένο συναισθηματικά και δύσκολο μπορεί να είναι το ζήτημα της υιοθεσίας και πόσοι πολλοί παράγοντες εμπλέκονται σε μια απόφαση για υιοθεσία. Άκουσα τη συζήτηση απόψε όχι μόνο με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά επίσης με μια αίσθηση ότι είναι θέμα που άπτεται όχι μόνο της νομοθεσίας, αλλά και της καρδιάς και του νου μας. Συνεπώς, ας προσευχηθούμε να ενεργήσουμε επίσης με την καρδιά και με το νου μας έτσι ώστε να προστατευθούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των παιδιών, τόσο των παιδιών μας όσο και των παιδιών άλλων χωρών.

  Πρόεδρος. – Έλαβα πέντε προτάσεις ψηφίσματος που κατατέθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 115, παράγραφος 5 του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  John Attard-Montalto (S&D), γραπτώς. – (EN) Το ψήφισμα που συζητείται αναφέρεται κατά βάση στις θεμελιώδεις αρχές των δικαιωμάτων των παιδιών που πρόκειται να υιοθετηθούν και στα εχέγγυα για την ευημερία τους. Δεν προωθεί συγκεκριμένες προτάσεις για να καταστούν οι διαδικασίες υιοθεσίας πιο αποτελεσματικές και λιγότερο γραφειοκρατικές, χωρίς να υπονομεύονται τα εχέγγυα. Υπάρχουν χιλιάδες ορφανά ή εγκαταλελειμμένα παιδιά, που ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες. Υπάρχουν χιλιάδες άτεκνα ζευγάρια που θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα μέλλον σε αυτά τα παιδιά. Δεν αρκεί να καλούμε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στη συνδιάσκεψη της Χάγης για να ασκηθεί πίεση με στόχο τη βελτίωση, την εναρμόνιση και τη διευκόλυνση των διαδικασιών διεθνούς υιοθεσίας. Θα είχε περισσότερο νόημα να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με το πώς θα εναρμονιστούν και θα διευκολυνθούν οι διαδικασίες διεθνούς υιοθεσίας. Ίσως είναι άξιο θαυμασμού αν το ζήτημα των διεθνών υιοθεσιών ιδωθεί στο ευρύτερο πλαίσιο της ίδιας της υιοθεσίας. Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να νομοθετήσουν, ούτως ώστε να προσδώσουν νέα ορμή στους σχετικούς νόμους και να επιτρέψουν την υιοθεσία παιδιών που τα έχουν εγκαταλείψει οι γονείς τους. Σε πολλές νομοθεσίες, η συγκατάθεση των βιολογικών γονέων παραμένει προϋπόθεση, ακόμη και αν αυτοί έχουν εγκαταλείψει εντελώς τα παιδιά τους.

  Franz Obermayr (NI), γραπτώς. – (DE) Τα παιδιά συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων στην κοινωνία που χρήζουν κατεξοχήν προστασίας, ιδιαίτερα αν είναι ορφανά, ευάλωτα ή κακοποιημένα παιδιά. Στην περίπτωση των διεθνών υιοθεσιών, τα παιδιά που τα παίρνουν μακριά από το οικείο περιβάλλον τους συχνά καταλήγουν να βιώνουν μεγάλα τραύματα. Συνεπώς, πρέπει πάντοτε να έχει προτεραιότητα η ευημερία του παιδιού. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουν επίσης υπόψη τα Ηνωμένα Έθνη. Την περασμένη χρονιά ξεκίνησε μια εκστρατεία στην Πόλη του Μεξικού στα εισιτήρια του υπόγειου σιδηροδρόμου με στόχο την προώθηση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να υιοθετούν. Σύμφωνα με αναφορές των ΜΜΕ, αυτή η εκστρατεία υποστηρίχθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, παρόλο που ψυχολόγοι επιβεβαιώνουν ότι το να μεγαλώνει ένα παιδί με πατέρα ΚΑΙ μητέρα, ως πρότυπα ρόλων, είναι καίριας σημασίας για την ανάπτυξή του. Οι σταθερές οικογενειακές σχέσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές στην περίπτωση των υιοθετημένων παιδιών που, όντας υιοθετημένα, ήδη δεν είχαν και το καλύτερο ξεκίνημα στη ζωή τους. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες σε κάθε συμβίωση, για το καλό όμως της ευημερίας των παιδιών, δεν θα πρέπει να προεξοφλούμε από την πρώτη κιόλας στιγμή τα προβλήματα.

  Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE), γραπτώς. – (PL) Χαίρομαι ιδιαίτερα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξετάζει το ζήτημα της υιοθεσίας στην Ένωση σήμερα, διότι αυτό είναι κάτι στο οποίο είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη. Οι ιδιαίτερες αναφορές στα παιδιά στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στο άρθρο 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα και επίσης μας υποχρεώνουν να το πράξουμε. Η διεθνής υιοθεσία μπορεί να σημαίνει την ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή και μια ευτυχισμένη οικογένεια για πολλά εγκαταλελειμμένα παιδιά που λόγω της ηλικίας ή της υγείας τους δεν έχουν καμία πιθανότητα να υιοθετηθούν στη δική τους χώρα. Στην Ευρώπη σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση όπου, στις μεν χώρες που έγινε αποδεκτή η έκτρωση και όπου αυτή είναι ευρέως προσβάσιμη δεν υπάρχουν πολλά παιδιά για υιοθεσία, ενώ σε άλλες χώρες, υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά και εκτός από τα πολύ μικρά, δεν έχουν καμία ευκαιρία να βρουν δική τους οικογένεια. Επιπλέον, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ζευγαριών που δυσκολεύονται να αποκτήσουν δικά τους παιδιά ή έχουν προβλήματα γονιμότητας τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν. Επομένως, είμαι πολύ ενθουσιασμένη με το έργο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε αυτόν τον τομέα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να έλθουν σε συμφωνία όσον αφορά το ζήτημα της απλούστευσης των διαδικασιών, ούτως ώστε αυτές να μην είναι υπερβολικά περίπλοκες ή χρονοβόρες. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε να δημιουργήσουμε συστήματα για την προστασία και την παρακολούθηση προκειμένου να αποτρέψουμε την εμπορία παιδιών.