Συζητήσεις

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011 - Στρασβούργο

20. Ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη για την ανθρωπιστική βοήθεια (συνοπτική παρουσίαση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την έκθεση της κ. Striffler, εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης, σχετικά με την εφαρμογή της κοινής αντίληψης για την ανθρωπιστική βοήθεια: ενδιάμεση ανασκόπηση του σχεδίου δράσης και μελλοντικές προοπτικές [2010/2101(INI)].

  Michèle Striffler, εισηγήτρια. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, το παγκόσμιο πλαίσιο ανθρωπιστικής βοήθειας έχει επιδεινωθεί, οι ανθρωπιστικές προκλήσεις και ανάγκες είναι τεράστιες, και υπάρχουν τώρα αμέτρητες περιοχές στις οποίες απαιτείται παρέμβαση.

Η ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη για την ανθρωπιστική βοήθεια είναι ένα θεμελιώδες μέσο που είναι πιο σημαντικό από ποτέ σε αυτό το μαζικά μεταβαλλόμενο ανθρωπιστικό πλαίσιο. Εφαρμόζοντας αυστηρά την κοινή αντίληψη και το σχετικό σχέδιο δράσης μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανθρωπιστικές προκλήσεις. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε τους ανθρωπιστικούς εταίρους, πάρα πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να μη γνωρίζουν για την κοινή αντίληψη. Πρέπει επομένως να καταβάλουμε προσπάθεια να αυξηθεί η ορατότητα της και να γίνει πιο γνωστή μεταξύ των κρατών μελών και των εμπλεκόμενων φορέων. Πρέπει να ζητήσουμε να διανεμηθεί, να κατανοηθεί και να εφαρμοστεί αυτή η κοινή αντίληψη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και από το στρατιωτικό προσωπικό.

Το 2009 δημιουργήθηκε στο Συμβούλιο η ομάδα εργασίας για την ανθρωπιστική βοήθεια και την επισιτιστική βοήθεια. Έχει γίνει ένα σημαντικό φόρουμ, αλλά ο ρόλος της θα πρέπει να ενισχυθεί όσον αφορά τον συντονισμό μεταξύ των κρατών μελών και την παρακολούθηση της εφαρμογής της κοινής αντίληψης, και όσον αφορά την υποστήριξη της ανθρωπιστικής βοήθειας σε σχέση με τις άλλες ομάδες εργασίας της Επιτροπής Πολιτικής και Ασφάλειας.

Η ενδιάμεση αναθεώρηση του σχεδίου δράσης είναι μια μοναδική ευκαιρία για να ενισχυθεί η δράση σε τομείς που αξίζουν περισσότερη προσοχή, όπως, καταρχάς, η προώθηση των ανθρωπιστικών αρχών και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, διότι η ανθρωπιστική βοήθεια δεν αποτελεί μέσο διαχείρισης κρίσεων, και θα έπρεπε να λυπόμαστε για την αυξανόμενη πολιτικοποίηση της ανθρωπιστικής βοήθειας και τις συνέπειές της για τον σεβασμό του «ανθρωπιστικού χώρου». Ένας δεύτερος τομέας αφορά τα θέματα της ποιότητας, του συντονισμού και της συνοχής στη χορήγηση της ανθρωπιστικής βοήθειας της ΕΕ, και μια τρίτη πτυχή είναι η διασαφήνιση της χρήσης στρατιωτικών μέσων και ικανοτήτων και της πολιτικής προστασίας σύμφωνα με την κοινή αντίληψη για την ανθρωπιστική βοήθεια και τις οδηγίες των Ηνωμένων Εθνών.

Πρέπει να διατηρηθεί μια πολύ σαφής διάκριση μεταξύ της εντολής των στρατιωτικών και ανθρωπιστικών φορέων, και είναι απαραίτητος ένας διάλογος μεταξύ των στρατιωτικών και ανθρωπιστικών φορέων προκειμένου να ενθαρρυνθεί η αμοιβαία κατανόηση.

Επιπλέον, στην έκθεση μου, καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υποβάλει ορισμένες πολύ φιλόδοξες νομοθετικές προτάσεις για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής δύναμης πολιτικής προστασίας, και χαίρομαι για την πρόσφατη ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την ενίσχυση των ικανοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση καταστροφών.

Τέλος, πρέπει να ενισχύσουμε τη διάσταση της «μείωσης των κινδύνων καταστροφών» και τη σύνδεση μεταξύ έκτακτης βοήθειας, αποκατάστασης και ανάπτυξης.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας θέσπισε την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης. Επομένως, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, προσπαθήσαμε να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία της Γενικής Διεύθυνσης ECHO και να αποτρέψουμε τυχόν προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί η ανθρωπιστική βοήθεια για σκοπούς της εξωτερικής πολιτικής. Πρέπει να εφαρμοστούν αυστηροί και διαφανείς κανόνες στη συνεργασία και τον συντονισμό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και της Επιτροπής στη διαχείριση κρίσεων μεγάλης κλίμακας.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στη διάδοση της σεξουαλικής βίας –αναφέρομαι συγκεκριμένα στα ανατολικά της Δημοκρατίας του Κονγκό, στην περιοχή Kivu– και στη σημασία της συστηματικής συνεκτίμησης της διάστασης του φύλου και της αναπαραγωγικής υγείας στην πτυχή της κατεπείγουσας υγειονομικής περίθαλψης της ανθρωπιστικής αντίδρασης.

  Anna Záborská (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, συγχαίρω την κ. Striffler για την έκθεσή της. Ωστόσο, παραλείπει να αναφέρει φορείς η ανάμειξη των οποίων βασίζεται στη θρησκεία, συγκεκριμένα στον χριστιανισμό. Το κείμενο της ευρωπαϊκής κοινής αντίληψης αναφέρει τον Ερυθρό Σταυρό, αλλά αγνοεί άλλους φορείς που έχουν το ίδιο καθεστώς στο διεθνές δίκαιο αλλά βασίζονται στον χριστιανισμό, όπως είναι, για παράδειγμα, το Τάγμα της Μάλτας.

Η παρούσα έκθεση παρέχει επομένως νέα αποδεικτικά στοιχεία για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα τη συμμετοχή χριστιανικών φορέων στην ανθρωπιστική δράση. Οι θρησκείες δεν έχουν μόνο την υποχρέωση, αλλά και την απαραίτητη ικανότητα να παρεμβαίνουν γρήγορα σε καταστάσεις κρίσεων και φυσικών καταστροφών.

Καλώ την εισηγήτρια να υποβάλει μια προφορική τροπολογία για να αναγνωρίσει τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα φορέων των οποίων το έργο βασίζεται στη χριστιανική πίστη.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της είναι σημαντικοί παγκόσμιοι χορηγοί ανθρωπιστικής βοήθειας. Αυτή είναι η ηθική μας υποχρέωση.

Η ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη για την ανθρωπιστική βοήθεια έχει γίνει ένα σημαντικό ορόσημο, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από την ανάλυση του σχεδίου δράσης σχετικά με την εφαρμογή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Ωστόσο, η έκθεση επισημαίνει επίσης συγκεκριμένες αδυναμίες στο σύστημα και άλλα εμπόδια που παρακωλύουν την αποτελεσματική και ταχεία διακίνηση ανθρωπιστικών αγαθών και υπηρεσιών για τους πιο ευάλωτους ανθρώπους σε περιοχές κρίσης.

Ελπίζω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία φέρνει μια ολόκληρη σειρά καινοτομιών στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας της ΕΕ και η οποία αποτελεί πλέον ένα ξεχωριστό χώρο πολιτικής, θα χρησιμοποιηθεί κατάλληλα και γρήγορα για να επιτευχθούν απτά αποτελέσματα σύμφωνα με τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ανθρώπινων αξιών και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως θεσπίζονται στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης, για παράδειγμα, της ταχείας βοήθειας σε καταστροφές.

  Zuzana Roithová (PPE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός και το μέγεθος των ανθρωπιστικών καταστροφών σε τρίτες χώρες, οι οποίες, πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι επίσης αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, απαιτεί αύξηση τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας της ανθρωπιστικής βοήθειας. Επομένως, υποστηρίζω πλήρως τα μέτρα που αναφέρονται στην έκθεση, μεταξύ των οποίων τον μετασχηματισμό της πολιτικής προστασίας των κρατών μελών, ούτως ώστε να μπορεί να παρέχει επίσης αποτελεσματική, συντονισμένη βοήθεια της ΕΕ. Θεωρώ επίσης ότι είναι επείγον, ασφαλώς, να βελτιώσουμε την ασφάλεια των εργαζομένων στην ανθρωπιστική βοήθεια. Κατά την άποψή μου, η Επιτροπή πρέπει να διαθέσει επίσης πόρους για τη διάδοση πληροφοριών, ιδιαίτερα στην Αϊτή, ούτως ώστε οι πληγέντες κάτοικοι να μπορέσουν να κατανοήσουν τις αιτίες και τις επακόλουθες συνθήκες της καταστροφής τους και να συμβάλουν στην προστασία της ασφάλειας των εργαζομένων στην ανθρωπιστική βοήθεια, αντί να ισχύει το αντίθετο. Διαφορετικά, θα είναι αναγκαία –και καθόλου απευκταία– η χρήση της προστασίας των ενόπλων δυνάμεων.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω εν συντομία ορισμένες ερωτήσεις. Σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, γνωρίζω ότι είμαστε θαυμάσιοι στη χορήγηση βοήθειας εκεί που χρειάζεται, αλλά συχνά διοχετεύεται μέσω ΜΚΟ. Υπάρχει καμία ΜΚΟ που δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ή που δεν υπήρξες αντικείμενο καταγγελιών στις χώρες στις οποίες λειτουργούν, ή για τις οποίες η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να έχει κάποιες επιφυλάξεις; Με άλλα λόγια, δίνουμε απλά τη βοήθεια και τα συμπληρώματα –ας το θέσουμε έτσι– στις ΜΚΟ ετησίως; Πού είναι η λογοδοσία;

Ενόψει ορισμένων προγραμμάτων που έχω δει πρόσφατα, ανησύχησα ιδιαίτερα για ορισμένες καταγγελίες που έγιναν σχετικά με τα πεπραγμένα ορισμένων ΜΚΟ και της έλλειψης λογοδοσίας τους. Ωστόσο, γνωρίζω ότι η μεγάλη πλειοψηφία επιτελεί καλό έργο και έχει σωστά κίνητρα.

  Peter Jahr (PPE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω την εισηγήτρια για το γεγονός ότι είμαστε σε θέση να συζητάμε αυτό το πρόβλημα εδώ στο Σώμα σήμερα. Έχω δύο ακόμη σχόλια ή ερωτήσεις που με απασχολούν πάντα σε σχέση με την ανθρωπιστική βοήθεια. Καταρχάς, είναι προφανώς αδιαμφισβήτητο και σημαντικό ότι πρέπει να παρέχουμε βοήθεια αν οι άνθρωποι την έχουν ανάγκη, αλλά –όπως έχει πει ήδη ο προηγούμενος ομιλητής– πρέπει να κάνουμε πάντα την ερώτηση: θα χρησιμοποιηθούν πράγματι αυτά τα κεφάλαια ορθά και κατάλληλα;

Δεύτερον, υπάρχει κάτι άλλο που δεν πρέπει να αγνοούμε. Είναι ορθό να παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονται. Αυτό θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής, αλλά είναι επίσης όλο και πιο συχνά αποτέλεσμα καταστροφών που έχουν προκαλέσει οι ίδιοι οι άνθρωποι. Αυτές συμπεριλαμβάνουν, ιδίως, πολιτικές ή ένοπλες συγκρούσεις. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι, ενώ η ανθρωπιστική βοήθεια παρέχει συνδρομή έκτακτης ανάγκης, ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να εξαλείψουμε τις αιτίες, δηλαδή, τις πολιτικές πράξεις βίας.

  Kristalina Georgieva, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ θερμά την έκθεση της κ. Striffler, καθώς και τη συμμετοχή του Συμβουλίου και τη συνεχή σθεναρή υποστήριξή του για μια αποτελεσματική ευρωπαϊκή ανθρωπιστική δράση.

Η κοινή αντίληψη υιοθετήθηκε το 2007. Παρέχει ένα βασικό πλαίσιο κοινής πολιτικής για την ΕΕ –ένα κοινό όραμα το οποίο συνοδεύεται από ένα σχέδιο δράσης. Τόσο τα κράτη μέλη όσο και η Επιτροπή έχουν κοινή ευθύνη να διασφαλίσουν την καλή εφαρμογή της κοινής αντίληψης.

Θέλω να υπογραμμίσω ότι αυτό που αναδεικνύεται ξεκάθαρα από την έκθεση είναι το μήνυμα ότι οι ανθρωπιστικές αρχές, το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και η προστασία του ανθρωπιστικού χώρου πρέπει να είναι στο επίκεντρο της δράσης μας σχετικά με την κοινή αντίληψη. Τα τέσσερα πέμπτα της ανθρωπιστικής μας βοήθειας πηγαίνουν σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που σχετίζονται με συγκρούσεις, και έχουν προκληθεί από τον άνθρωπο. Για να είμαστε σε θέση να φτάσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι κρίσιμο να είναι η βοήθειά μας ανεξάρτητη και ουδέτερη και να γίνεται αντιληπτή με αυτόν τον τρόπο.

Θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα. Μόλις επέστρεψα από την Υεμένη όπου, μαζί με τον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Antonio Gutierrez, συζητήσαμε το θέμα της ανθρωπιστικής πρόσβασης με υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους και εκπροσώπους του επαναστατικού κινήματος al-Houthi. Για πρώτη φορά, εξασφαλίσαμε μια δέσμευση εκ μέρους τους για τη διευκόλυνση της ανθρωπιστικής πρόσβασης και τον σεβασμό της παράδοσης της βοήθειας σε όλο τον λαό της Υεμένης που την έχει ανάγκη, σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές αρχές της ουδετερότητας και της ανεξαρτησίας. Έχοντας περάσει αρκετές ώρες με άντρες με Καλάσνικοφ, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι εμείς στην Ευρώπη φέρνουμε πραγματικά αυτήν την αξία της ουδετερότητας που είναι μια γέφυρα προς τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Στην περίπτωση της Υεμένης, υπάρχουν 300.000 εσωτερικά εκτοπισθέντες και πολλές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν πληγεί από έξι πολέμους σε έξι χρόνια στη βόρεια Υεμένη.

Φυσικά, για ένα αποτέλεσμα μεγάλης διάρκειας, η ανθρωπιστική βοήθεια δεν είναι το σωστό μέσο. Η ανάπτυξη είναι αυτή που μπορεί να θέσει τις βάσεις για διαρκή ειρήνη. Εμείς στην Επιτροπή έχουμε ολοκληρώσει μια ετήσια διαδικασία επανεξέτασης του σχεδίου δράσης της ευρωπαϊκής κοινής αντίληψης, σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη μας και τους ανθρωπιστικούς εταίρους μας. Στις 8 Δεκεμβρίου, η Επιτροπή υιοθέτησε μια ανακοίνωση σχετικά με αυτό το θέμα. Η επανεξέταση δείχνει ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε συνεισφέρει σημαντικά στην ενίσχυση της ανθρωπιστικής αντίδρασης όσον αφορά την υπεράσπιση και την ανθρωπιστική δράση, καθώς και στον συνδυασμό της ανθρωπιστικής βοήθειας και της πολιτικής προστασίας.

Συμπεράναμε επίσης ότι υπάρχει πεδίο για περαιτέρω βελτίωση σε τρεις τομείς.

Καταρχάς, πρέπει να προωθήσουμε την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της βοήθειας με καλή αξιολόγηση, καλά συντονισμένη αντίδραση και επένδυση στη μείωση του κινδύνου καταστροφών και στις τοπικές δυνατότητες. Σε μια χρονική στιγμή που οι ανάγκες αυξάνονται και οι προϋπολογισμοί περιορίζονται, αυτό είναι κρίσιμο.

Επιτρέψτε μου να απαντήσω στο σημείο αυτό στο θέμα της υποχρέωσης λογοδοσίας. Προφανώς, πρέπει να αξιοποιήσουμε κάθε ευρώ στο έπακρο και να το παραδώσουμε με τη μέγιστη δυνατή ποιότητα και με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι οι εταίροι μας –οι υπηρεσίες του ΟΗΕ και οι ΜΚΟ– είναι υπόλογοι, επανεξετάζουμε το ένα τρίτο όλων των εταίρων και το ένα τρίτο όλων των σχεδίων κάθε χρόνο. Έχουμε τα δικά μας γραφεία ανθρωπιστικής βοήθειας σε όλα τα επίμαχα σημεία του πλανήτη για να είναι τα αυτιά και τα μάτια των φορολογουμένων μας, και στην Υεμένη, λόγω των αυξανόμενων ανθρωπιστικών αναγκών. Πρόσφατα εγκαινίασα το εκεί γραφείο μας ανθρωπιστικής βοήθειας.

Το δεύτερο θέμα στο οποίο μπορούμε να δούμε περιθώριο βελτίωσης είναι η ενίσχυση της ευρωπαϊκής φωνής. Είμαστε ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας και πρέπει να βεβαιωθούμε ότι μιλάμε πολύ ξεκάθαρα με μια φωνή. Πρέπει επίσης να προσεγγίσουμε άλλους χορηγούς ούτως ώστε να διαδραματίσουμε τον ηγετικό μας ρόλο, απέναντι σε παραδοσιακούς χορηγούς, αλλά επίσης εξασφαλίζοντας νέους χορηγούς.

Τρίτον, πρέπει να διασφαλίσουμε συνοχή, γεγονός που σημαίνει να συνεργαστούμε, από κοινού με την Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, με στρατιωτικούς φορείς για να βεβαιωθούμε ότι κατοχυρώνεται και προωθείται επίσης στην Ευρώπη μια ανθρωπιστική προσέγγιση με αρχές.

Επιτρέψτε μου να τελειώσω ευχαριστώντας για άλλη μια φορά την κ. Striffler για το έργο της σε αυτό το θέμα και καλώντας το Κοινοβούλιο να συνεχίσει τη συζήτησή του για το ζήτημα αυτό. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Δυστυχώς, θα υπάρχουν ολοένα και περισσότερες φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές. Όποια δράση αναλάβουμε, δεν θα είναι καθοριστική μόνο για τις ζωές των πληγέντων, αλλά και για το ηθικό ανάστημα και την ικανότητα της ΕΕ να ηγηθεί στον κόσμο.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Artur Zasada (PPE), γραπτώς. – (PL) Η ανθρωπιστική βοήθεια είναι μια έκφραση της παγκόσμιας ανθρώπινης αλληλεγγύης και είναι ηθική μας υποχρέωση. Σήμερα, βλέπουμε μια συστηματική αύξηση της ανάγκης για ανθρωπιστική βοήθεια λόγω του αυξανόμενου αριθμού φυσικών καταστροφών που διαπιστώνουμε. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην κλιματική αλλαγή, αλλά και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας η οποία μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχει συμβεί μια καταστροφή και να κοινοποιήσουμε αυτό το γεγονός. Σημαντικά κριτήρια για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας πρέπει να είναι η ταχύτητα, η υπευθυνότητα και ένα διοικητικό κόστος που θα είναι όσο το δυνατό χαμηλότερο. Η ανάπτυξη των μεταφορών είναι ένας παράγοντας που διευκολύνει την παράδοση της βοήθειας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να φτάσουμε στα θύματα γρηγορότερα και να παρέχουμε βοήθεια σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να εμπλακούν οι επιχειρήσεις. Αναφέρομαι σε ομίλους και εταιρείες, αλλά επίσης σε μικρές επιχειρήσεις, και όχι μόνο σε εκείνες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μεταφορών και της υλικοτεχνικής μέριμνας. Πρέπει να οικοδομήσουμε δίκτυα οργανισμών που θα εργάζονται από κοινού σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, προκειμένου να είμαστε αποτελεσματικοί στην παράδοση της βοήθειας και να βελτιώσουμε το σύστημα ταχείας αντίδρασης σε επικείμενες κρίσεις. Στη βάση των διατομεακών συνεταιρισμών μεταξύ εταιρειών, οργανώσεων και θεσμικών οργάνων, θα είναι δυνατό να δημιουργηθούν βάσεις, ειδικές μονάδες και γραφεία με κεφάλαια, χώρο αποθήκευσης, εθελοντές, τρόφιμα, βασικά υλικά και εξοπλισμό και μεταφορικά μέσα. Η συνεργασία αυτού του είδους μπορεί να αποφέρει μετρήσιμα οφέλη ενόψει ανθρώπινων τραγωδιών, ιδιαίτερα όταν είναι απαραίτητο να αντιδράσουμε ταχύτατα και να μην πρέπει να αρχίσουμε πρώτα συγκεντρώνοντας χρήματα.