Pełne sprawozdanie z obrad

Czwartek, 20 stycznia 2011 r. - Strasburg

11.2. Brazylia: ekstradycja Cesare Battistiego

  Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata nad sześcioma projektami rezolucji w sprawie Brazylii i ekstradycji Cesare Battistiego⁽¹⁾.

  Mara Bizzotto, autorka – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Według prawa międzynarodowego uchodźcą politycznym jest osoba, która znajduje się poza krajem swojego pochodzenia ze względu na strach przed prześladowaniami na tle rasowym, religijnym, narodowościowym, poglądów politycznych czy przynależności do określonej grupy społecznej.

Cesare Battisti nie jest uchodźcą politycznym. Niezależnie od tego, że Francja przez lata udzielała mu schronienia, mówimy tu o wielokrotnym mordercy, który popełnił lub zlecił cztery morderstwa i użył pretekstu walki politycznej, by uniknąć kary dożywocia. To haniebne, że kraj tak wspaniały jak Brazylia odmawia ekstradycji bezkarnego przestępcy i nadaje mu status uchodźcy politycznego. Włoski rząd, a przede wszystkim bliscy ofiar, domagają się ukarania przestępcy .

Wobec aroganckiej odmowy prezydenta Luli UE nie może zostawić włoskiego rządu bez wsparcia. Europa musi wykorzystać wszelkie instrumenty dyplomatyczne, którymi dysponuje i dopilnować, żeby Battisti został przetransportowany do Włoch, nawet jeśli konieczne okaże się użycie groźby zawieszenia umowy o współpracy z Brazylią.

  Anneli Jäätteenmäki, autorka – (FI) Panie Przewodniczący! Poszanowanie niezależności władz sądowniczych i legalności ich decyzji to podstawa rządów prawa i demokratycznego społeczeństwa. Każdy ma prawo do rzetelnego procesu sądowego, a wyrok niezależnego sądu należy szanować.

Sąd Najwyższy Brazylii w tym przypadku zadecydował o ekstradycji Battistiego. Działania podjęte we Włoszech przed wystąpieniem o ekstradycję także przebiegały zgodnie z procedurą prawną. Europejski Trybunał Praw Człowieka nie uznał odwołania za dopuszczalne. Innymi słowy, sprawa została oddalona.

Teraz brazylijskie władze muszą zagwarantować przestrzeganie prawa i dokonać ekstradycji Battistiego. Moja grupa polityczna ma nadzieję, że Europejska Służba Działań Zewnętrznych dołoży wszelkich starań, by zwyciężył system wymiaru sprawiedliwości i prawo.

  Raül Romeva i Rueda, autor – (ES) Panie Przewodniczący! Prawdę mówiąc, w żaden sposób nie ukrywałem, jak bardzo trudna jest dla mnie ta kwestia i ta sytuacja, ponieważ naprawdę uważam, że stoimy przed ważnym problemem. Jest to jednak sprawa dotycząca zarówno Brazylii, jak i Włoch i jest wiele forów, na których według mnie powinniśmy ją poruszyć. Nie jestem jednak przekonany, że to zgromadzenie, które służy do omawiania rezolucji w sprawie naruszania praw człowieka na świecie, jest odpowiednim na to miejscem.

Mówię to z całym szacunkiem; już na wstępie chcę zamanifestować swoją solidarność ze wszystkimi ofiarami terroryzmu na całym świecie, a zwłaszcza tutaj. Moje słowa mają skłonić do ogólnej refleksji nad tym, dlaczego takie kwestie omawia się na czwartkowych popołudniowych sesjach, gdy tymczasem – chcę to podkreślić – ta konkretna sprawa jest na etapie sub judice, a rezolucja jest gotowa.

Nasza grupa nie może poprzeć obecnej sytuacji, dlatego też uważamy, że musimy się wstrzymać od głosu. Chcę zaznaczyć, że wstrzymamy się od głosu nie dlatego, że uważamy, iż treść i problematyka omawianej sprawy nie zasługuje na uwagę, a jedynie dlatego, że według nas nie jest to właściwy czas ani miejsce, by ją omawiać.

  Roberta Angelilli, autorka – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Za pomocą tej rezolucji zwrócimy się do europejskich instytucji z apelem, by w ramach pełnienia swoich zadań dyplomatycznych uczestniczyły one w procesie wzmacniania sprawiedliwości i poszanowania prawa.

Dzisiaj Parlament Europejski głośno domaga się, aby karta praw podstawowych nie była uważana jedynie za zbiór dokumentów, a obywatele nie byli postrzegani jedynie jako konsumenci na wspólnym rynku, ale również jako posiadacze niezbywalnych i niepodważalnych praw podstawowych. Wczoraj w tym duchu zaufania przyszli do nas bliscy ofiar Cesarego Battistiego, który brutalnie i bez uzasadnienia zabił cztery dobre i pracowite osoby na oczach ich rodzin i dzieci.

Panie Komisarzu! Pełni zaangażowania i ze świadomością, że prawo jest po naszej stronie, liczymy na to, że każdy zrobi, co do niego należy. W ostatnich słowach tego przemówienia chcę poprosić koleżanki i kolegów posłów o minutę ciszy dla uczczenia pamięci ofiar.

  David-Maria Sassoli, autor – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Zebraliśmy się dziś na tej sali, by przypomnieć wszystkim, że Parlament Europejski i instytucje demokratyczne muszą chronić i wspierać bliskich ofiar terroryzmu i zapewnić im to poczucie sprawiedliwości, jakiego domaga się europejska opinia publiczna.

W złożonej przez nas rezolucji, w sprawie której niedługo będziemy również głosować, zwracamy uwagę, że stosunki pomiędzy Brazylią a Unią Europejską bazują na wzajemnym uznaniu, a także poszanowaniu idei rządów prawa i praw podstawowych. Nikt więc nie podaje w wątpliwość naszych przyjaznych stosunków z Brazylią.

Chcę podkreślić, że we Włoszech pozwanego Cesarego Battistiego uznano za winnego czterech morderstw. Nawet jako zbieg pan Battisti miał prawną gwarancję, że jego procesy, które odbywały się zawsze w obecności obrońcy, będą przebiegać zgodnie z zasadami włoskiego wymiaru sprawiedliwości do samego końca i wyczerpania wszystkich instancji; po dopełnieniu tej procedury został on skazany na podwójne dożywocie.

Panie Przewodniczący! Nawet Francja, do której wcześniej zbiegł Cesare Battisti, w 2004 roku przyjęła włoski wniosek ekstradycyjny, tym samym uznając popełnione przestępstwa i akceptując wyroki; stwierdzono bowiem, że Cesare Battisti to zbrodniarz, któremu należy wymierzyć sprawiedliwość. Trudno jest zrozumieć sprzeczne działania Brazylii, zwłaszcza że władze Brazylii nie uznały go za zbiega politycznego, co stanowi jeden z powodów, by zawiesić dwustronną umowę o ekstradycji pomiędzy Brazylią a Włochami.

Dlatego też decyzja Sądu Najwyższego była niepojęta dla rodzin ofiar i większości obywateli. Panie Przewodniczący! Reprezentujemy Europę prawa i praw dla wszystkich. Ofiary mają prawo wiedzieć, że winni tak odrażających zbrodni odbędą wyroki w więzieniach w ich własnych krajach.

  Ryszard Czarnecki, autor – (PL) Panie Przewodniczący! Nie jestem Włochem, nie jestem Brazylijczykiem, jestem obywatelem kraju członkowskiego Unii Europejskiej i nie chcę, aby Unia była unią asymetrii, aby takie same prawa przysługiwały zbrodniarzowi i ofiarom czy rodzinom ofiar zbrodni. To jest nie do przyjęcia. Jest to kwestia pewnych elementarnych, powiedziałbym nawet ludzkich, a nie europejskich standardów. Wydaje mi się, że w tej sprawie ja, jako osoba niezaangażowana tak bardzo emocjonalnie i chyba bardziej patrząca na to chłodno i obiektywnie, mogę stwierdzić, że rzeczywiście nastąpiło tutaj zachwianie pewnej równowagi, niepojętej dla naszych podatników, dla naszych wyborców. Uważam, że w tej sprawie decyzja Sądu Najwyższego Brazylii jest niezrozumiała i będzie niezrozumiała dla każdego człowieka, który się w to zagłębi.

  Mario Mauro, w imieniu grupy PPE – (IT) Panie przewodniczący, Panie Komisarzu, Panie i Panowie, Panie Pośle Romeva i Rueda! Wczoraj na wzruszającej konferencji prasowej w Parlamencie krewni ofiar bezsensownych zbrodni Cesarego Battistiego przemawiali słusznie i z godnością, chcąc po raz kolejny przedstawić kwestię, która jest sednem tych tragicznych zdarzeń.

Nie chodzi tu o zemstę, ale o konieczność wymierzenia sprawiedliwości. Ponieważ sprawiedliwości musi stać się zadość, Cesare Battisti musi zostać poddany ekstradycji; ponieważ musi zostać jej poddany, mamy nadzieję, że Parlament swoją rezolucją zdecydowanie i wiarygodnie wesprze ten apel – naszym celem nie jest zemsta, a wymierzenie sprawiedliwości.

Unia Europejska to projekt polityczny, w ramach którego złączyliśmy nasze wartości i ideały, by ostatecznie przezwyciężyć systemy rządów opartych na ideologiach, ideologiach totalitarnych, arbitralną przemoc i bezgraniczne zło terroryzmu. Chcąc wypełnić te zadania, dziś musimy pewnie powiedzieć jeszcze raz: nie chcemy zemsty, ale sprawiedliwości musi stać się zadość.

  Gianluca Susta, w imieniu grupy S&D – (IT) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Panie i Panowie! Niestety wciąż często spotykamy się z sytuacją, gdy intelektualiści i wpływowe instytucje w niektórych krajach nie potrafią zrozumieć zjawiska włoskiego terroryzmu i podają w wątpliwość wiarygodność naszego systemu wymiaru sprawiedliwości.

Ponieważ to stanowi prawny powód odmowy ekstradycji Cesarego Battistiego, możemy go jedynie odrzucić. Cesare Battisti to osoba, której przeszłość jest dwuznaczna, ponieważ jest dziedzictwem czasów, w których wielu młodych ludzi – bardzo często niezwykle samotnych – decydowało się na walkę zbrojną w ramach walki politycznej, w ten sposób stopniowo zmieniając wyznawane utopie w przestępstwa. W innych państwach zdarzały się podobne tragedie, ale w żadnym z nich winnym tych zdarzeń nie dano szansy na rehabilitację – we Włoszech natomiast tak się stało, a walka z terroryzmem faktycznie wzmocniła poczucie narodowej jedności.

Podejmując apel bliskich ofiar, prosimy o zaprowadzenie Cesarego Battistiego przed oblicze włoskiego wymiaru sprawiedliwości, którego przedstawiciele wiedzą – bo działo się tak w przypadku wielu innych terrorystów, którzy dziś są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa i obywatelami – jak udowodnić, że kara to również możliwość zadośćuczynienia, o czym przekonywał zachodnie cywilizacje Włoch, Cesare Beccaria, a nie wyłącznie zastraszanie i przemoc, czego obawiają się władze Brazylii.

  Ilda Figueiredo, w imieniu grupy GUE/NGL – (PT) Panie Przewodniczący! Mamy tu do czynienia z problemem, który nie jest pilny, choć równocześnie nie brak nam naprawdę pilnych kwestii do rozpatrzenia, takich jak na przykład więzienie i zabójstwa przedstawicieli związków zawodowych w Kolumbii, represje i ofiary śmiertelne w Hondurasie, czy tragiczna sytuacja w okupowanej przez Izrael Palestynie.

Jeśli mamy rozmawiać o Brazylii, to pilnie powinniśmy zamanifestować naszą solidarność z osobami, które ucierpiały wskutek niedawnych burz w stanie Rio de Janeiro, a w szczególności w Nova Friburgo, Petrópolis i Teresópolis, gdzie zginęło ponad 700 osób, 13 tysięcy straciło domy, a także poniesiono inne, nieoszacowane straty.

Należy ubolewać, że Parlament Europejski nie wypowiedział się w sprawie tej tragedii i nie poprosił Komisji Europejskiej o zamanifestowanie aktywnej solidarności z prezydentem Brazylii i wyrażenie gotowości do udzielenia niezbędnej pomocy. Dlatego też z naszej strony chcę pogratulować wygranej w wyborach nowej prezydent Brazylii, pani Dilmie Roussef. Przekazujemy wyrazy solidarności i współczucia w obliczu tragicznych skutków burz – nasze przesłanie kierujemy również do brazylijskiego kongresu, rodzin dotkniętych przez tragedię i całej Brazylii.

W przedmiotowej rezolucji natomiast nalegamy, by uszanowane zostały decyzje prawowitych władz Brazylii, gdzie przebywa Cesare Battisti, i poczekanie na ich decyzję bez nacisków ze strony tego Parlamentu. Dlatego też, aby uniknąć złej decyzji, proponuję wycofanie wniosku.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na dwa pytania zadane zgodnie z procedurą niebieskiej kartki na mocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)

  Francesco Enrico Speroni (EFD) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Chcę ustosunkować się do słów pani poseł, która stwierdziła, że jest wiele innych równie pilnych kwestii wartych naszej uwagi i tak dalej, po prostu zaznaczając, że w przeciwieństwie do innych ważnych kwestii wartych naszej uwagi, ta jest nie tylko pilna, ale również dotyczy zarówno państwa znajdującego się poza Unią Europejską, jak i państwa w Unii; mamy tu do czynienia z europejskimi obywatelami, którzy zostali zabici bądź okaleczeni.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Jak już powiedziałam i teraz powtarzam, to nie jest naprawdę pilna kwestia. Wiemy, że prawowite władze Brazylii zajmują się nią i że obywatel Włoch przebywa w Brazylii. Chcemy przez to powiedzieć, że Parlament nie może naciskać na prawowite władze Brazylii. Musimy poczekać na decyzje, które zostaną przez nie podjęte w swoim czasie. W związku z pilnymi kwestiami mamy całe mnóstwo spraw do rozpatrzenia, między innymi solidarność z ofiarami burz w Brazylii, gdzie zginęło ponad 700 osób.

  Roberta Angelilli (PPE). – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Mam proste pytanie do pani poseł Figueiredo. Czy wydaje się pani, że 30 lat – bo tyle właśnie upłynęło od morderstw – to zbyt krótko, by domagać się pilnego wymierzenia sprawiedliwości?

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Powtórzę teraz, Panie Przewodniczący, co powiedziałam wcześniej: moje wątpliwości dotyczą tego, w jaki sposób omawiamy tę sprawę. Rozmawiamy o niej w momencie, w którym powinniśmy koncentrować się na pilniejszych kwestiach. Również gdy głos zabrała pani poseł Angelilli było jasne, że tę sprawę możemy przedyskutować kiedy indziej, a nie teraz, gdy omawiamy pilne kwestie. Pilną kwestią jest natomiast nasza solidarność z 700 ofiarami, które zginęły kilka dni temu w Brazylii podczas burz.

  Fiorello Provera, w imieniu grupy EFD – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Cesare Battisti nie jest romantycznym bohaterem, jak opisują go niektórzy, a okrutnym mordercą, który dopuszczał się rozbojów i którego uznano za winnego zamordowania czterech osób strzałami w kark.

Niesprawiedliwie wykorzystał on doktrynę Mitterranda, która gwarantowała mu azyl polityczny, a także był chroniony i podziwiany przez niektórych lewicowych francuskich intelektualistów. Po tym, jak uciekł do Brazylii, by uniknąć ekstradycji i więzienia, Battisti został ocalony dzięki błędnej decyzji prezydenta Luli, za którą najprawdopodobniej stały motywy polityczne, a nie cierpienie ofiar i ich bliskich.

Pani Poseł! Prośba Parlamentu skierowana do brazylijskich władz i Komisji jest nie tylko wezwaniem do poszanowania norm prawnych i umów dwustronnych, ale również potwierdzeniem zasady, wedle której żadna ideologia nie może usprawiedliwić czynów mordercy, a żadne państwo nie może zapewnić mu bezkarności.

Musimy pamiętać, że odbycie kary i moralne zadośćuczynienie ofiarom ma wartość etyczną. Leży to u podstaw umowy społecznej, na bazie której zbudowane zostały wszystkie cywilizowane społeczeństwa i społeczeństwa aspirujące do tego miana.

  Salvatore Iacolino (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Panie i Panowie! Trzydzieści jeden lat po tym, jak Cesare Battisti i członkowie jego bandy barbarzyńsko zabili swoje ofiary, my wciąż nie zapomnieliśmy.

Niezbitym dowodem na to są cierpienia krewnych ofiar; ich skarg wysłuchaliśmy wczoraj na konferencji prasowej w Strasburgu. Pan poseł Mastella, wtedy minister sprawiedliwości we włoskim rządzie, włożył natomiast wiele wysiłku w to, by w drodze działań instytucjonalnych doprowadzić sprawę Battistiego do końca.

Dziś, razem z bliskimi ofiar, obywatelami Włoch i całym krajem, również Parlament Europejski – manifestujący swoją jednomyślność wspólnym projektem rezolucji – zwraca się do państwa zaprzyjaźnionego z Europą i Włochami ze zdecydowaną prośbą o ekstradycję Cesarego Battistiego, który jest przestępcą i terrorystą i został skazany ostatecznymi wyrokami; w ten sposób nareszcie zakończymy bolesny epizod ciągnący się już zbyt długo.

  Carlo Fidanza (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! „Sam był jedynie drobnym złodziejaszkiem i oszustem, ale odznaczał się inteligencją, i tak jak ja uważał, że może zostać politykiem. Ludzie, którym jego banda wyrządziła najgłębsze krzywdy emocjonalne i fizyczne, nigdy nie domagali się zemsty, ale spokojnie prosili o prawdę i sprawiedliwość. Nie dlatego, że jest to wyrok dożywocia, a dlatego, że wyrok ten zapadł, a kara wyznaczona wedle zasad naszego systemu prawnego powinna zostać uszanowana i wypełniona”. Tak o Battistim i ofiarach jego przestępstw wypowiedział się Arrigo Cavallina, który zwerbował w więzieniu odbywającego wyrok za rozbój Cesarego Battistiego.

Jest to też sedno całej sprawy: Battisti był pospolitym przestępcą, który stał się terrorystą i którego skazano na karę dożywocia za zamordowanie lub zlecenie morderstwa czterech bezbronnych osób; najpierw ukrywał się on w Meksyku, potem we Francji, a teraz w Brazylii, ciesząc się międzynarodowym wsparciem, jak gdyby był romantycznym rewolucjonistą, a nie bezlitosnym mordercą.

Z tego powodu ekstradycja Cesarego Battistiego nie jest, jak chcieliby niektórzy kawiarniani intelektualiści, najnowszym rozdziałem w długiej historii prześladowań politycznych, a raczej uzasadnionym roszczeniem państwa członkowskiego, a zarazem państwa założycielskiego Unii Europejskiej, które domaga się poszanowania traktatów międzynarodowych i własnego wymiaru sprawiedliwości.

(Oklaski)

  Charles Tannock (ECR) – Panie Przewodniczący! Chcę skrytykować pana decyzję, by pytania z sali przyznawać tym posłom, którzy nie zabrali głosu w dyskusji na temat Pakistanu. To całkowicie odrębna debata i odrębny temat. Do tej pory byliśmy świadkami dyskusji pomiędzy posłami włoskojęzycznymi i portugalskojęzycznymi. To bardzo dobrze, ale może przedstawiciele innych państw też chcieliby wyrazić swoje zdanie – dotyczy to również reprezentantów innych grup politycznych.

  Przewodniczący – Zgadzam się w pełni, że to całkowicie odrębna debata, ale dysponujemy dwiema minutami, więc głos mogą zabrać tylko dwie osoby. Co Pan by zrobił na moim miejscu? Chcę pozwolić się wypowiedzieć tym posłom, którzy nie przemawiali wcześniej i dać równe szanse wszystkim grupom. Rzeczywiście, głos zabierali przede wszystkim posłowie z Włoch, dlatego też teraz zacznę wyznaczać posłów spoza tego kraju.

  Eija-Riitta Korhola (PPE) – (FI) Panie Przewodniczący! Do pewnego stopnia rozumiem frustrację, jaką odczuwają moi koledzy i koleżanki w związku z niecierpiącą zwłoki rezolucją w sprawie Cesarego Battistiego.

Po tym, jak pod koniec grudnia prezydent Lula de Silva wydał decyzję, w której nie zezwolił na ekstradycję, pan Berlusconi ogłosił, że odwoła ambasadora w Brazylii i będzie walczył o ekstradycję Battistiego do Włoch. Z pewnością jest to wyraz tych samych dążeń.

Nie zmniejsza on jednak wymiaru zbrodni Battistiego. Przez 30 lat udawało mu się wymykać włoskiemu systemowi wymiaru sprawiedliwości, przez co do dziś uniknął odbycia kary dożywocia za morderstwo. Stosunki pomiędzy UE a Brazylią bazują na zaufaniu, którego warunkiem jest poszanowanie demokracji, rządów prawa i praw człowieka. Nie do przyjęcia jest nadawanie przestępcom statusu zbiegów politycznych.

  Corina Creţu (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Uważam, że poszanowanie niezależności sądów, które jest podstawowym założeniem uznawanym przez Unię Europejską i Brazylię, powinno być priorytetem w tej debacie. Silnie wierzę w to, że doskonałe stosunki gospodarcze i polityczne łączące oba kraje zostaną wzmocnione przez równie sprawną współpracę w kwestiach sądowych, dzięki czemu Cesare Battisti, który został skazany na karę śmierci za cztery morderstwa i inne zbrodnie, odbędzie karę wyznaczoną mu zgodnie z obowiązującym go prawem.

Pomiędzy Brazylią a Włochami zawarto dwustronną umowę o ekstradycji. Z tego względu musimy apelować do Brazylijczyków o jej respektowanie. Ponieważ ten spór dotyka również aspektu polityki na wysokim szczeblu, uważam, że z tego właśnie poziomu należy rozpocząć dialog z nowym przywódcą Brazylii.

  Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL) – (FR) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Zaskoczyła mnie nieco liczba posłów, którzy zasiadają w tej sali w czwartek po południu. Jestem osobą, która pojawia się tu w każdy czwartek i uważam, że to nagłe zainteresowanie prawami człowieka jest dość niezwykłe.

Byłby to powód do radości, gdyby nie to, że jak zauważyłam większość z obecnych tu osób to posłowie z Włoch, których kwestie praw człowieka zazwyczaj nie interesują i którzy zazwyczaj pierwsi...

(Protesty)

Droga Koleżanko! Czy chce Pani coś wyjaśnić? Jeśli tak, to proszę przemówić do mikrofonu, wtedy odpowiem. To właśnie jest zarzut osobisty. Pani jest Włoszką, ja Francuzką, ja Panią szanuję jako Włoszkę. Wszyscy widzimy, że w rzeczy samej dziś w tej sali większość z nas to Włosi, to jest co najmniej niezwykłe w czwartkowe popołudnie. Sama jestem tu co czwartek, proszę Pani! Jestem tu, na sesji plenarnej, w każde czwartkowe popołudnie!

(Okrzyki dezaprobaty)

Proszę o ciszę, żebym mogła przemawiać! Nie mam zwyczaju przerywać koleżankom i kolegom posłom i nie mam zamiaru tolerować, gdy mnie się przerywa! Panie Przewodniczący! Czy mogę wykorzystać przewidziany dla mnie czas?

(Przewodniczący poprosił przemawiającą o dalszą część wypowiedzi)

Zauważyłam, że na ogół posłowie z Włoch jako pierwsi domagają się poszanowania swojej demokracji i nieangażowania się w ich sprawy. To fakt. Żeby się o tym przekonać, wystarczy przeczytać zapisy debat Parlamentu Europejskiego. Ponadto nie jesteśmy tu po to, by stwierdzić winę Cesarego Battistiego lub jej brak. Wiem – i mówię teraz do Państwa – że „lata ołowiu” to okres, z którym Włochom trudno się uporać. Naprawdę to rozumiem. Wiem, że było wiele ofiar. Wiem jednak również, że nie wszyscy sprawcy tych ataków terrorystycznych byli sądzeni we Włoszech. Powtarzam: nie wszyscy sprawcy ataków terrorystycznych byli sądzeni we Włoszech!

(Okrzyki dezaprobaty)

Czy pozwolicie mi Państwo mówić i przestaniecie mi przerywać? Ktoś mógłby pomyśleć, że jesteśmy w parlamencie narodowym! Nie tak wyglądają debaty w Parlamencie Europejskim! Panie Przewodniczący! Czy mam szansę mówić i żeby nikt mi nie przerywał?

(Przewodniczący poprosił przemawiającą o zakończenie wystąpienia)

Uważam, że wtrącanie się do stosunków pomiędzy Włochami a Brazylią w czwartek po południu nie należy do naszych zadań. Naszym zadaniem jest dopilnować, by przestrzegano prawa do sprawiedliwości – zgadzam się z tym w pełni; poczekajmy jednak, aż Sąd Najwyższy Brazylii wyda orzeczenie. Sprawa ta jest rozpatrywana przez brazylijskie sądy, Sąd Najwyższy nie wydał jeszcze orzeczenia, ta kwestia nie należy do...

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane zgodnie z regułą niebieskiej kartki na mocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)

– (FR) Panie Przewodniczący! Mam w zwyczaju szanować swoje koleżanki i kolegów i jestem gotowa odpowiedzieć na to pytanie. Chciałabym, żeby również oni byli w stosunku do mnie tolerancyjni.

  Roberta Angelilli (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Jeśli Pani, Pani Poseł Vergiat, szanuje swoje koleżanki i kolegów, to nie powinna sobie Pani pozwalać na stwierdzenie, że włoscy posłowie w ogóle nie interesują się prawami człowieka.

Pracuję tu 16 lat. Może Pani sprawdzić w archiwach, czym się zajmowałam w Parlamencie – z pewnością nie zasługuję na to, by pouczała mnie Pani o prawach człowieka.

W imieniu moich koleżanek i kolegów pytam, czy nie wstydzi się Pani powątpiewać w tragedię tych czterech osób?

Czy wie Pani, kim byli oni z zawodu? To byli prości ludzie. Jeden z nich był pracownikiem ochrony, drugi rzeźnikiem, trzeci handlarzem a czwarty przedstawicielem sił bezpieczeństwa publicznego.

Wczoraj ich dzieci, które wtedy miały od 10 do 15 lat, powiedziały nam, że codziennie widzą swoich ojców leżących w kałuży krwi. Czy naprawdę się Pani wydaje, że kłótnie są tu stosowne?

  Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL) – (FR) Panie Przewodniczący! To pytanie uznaję za formę zarzutu osobistego. Nie, nie jest mi wstyd, Pani Poseł, ponieważ wyraźnie zaznaczyłam, że według mnie „lata ołowiu” były trudne dla Włoch. I naprawdę uważam, że „lata ołowiu” były trudne dla Włoch! Wiem, ile ofiar było we Włoszech. Osobiście interesowałam się tym okresem historii.

Dlatego też nie, nie wstydzę się. Nie powątpiewam w tragedię ofiar, podaję jedynie w wątpliwość to, że posłowie z Włoch wykorzystują przeznaczone na kwestie związane z prawami człowieka czwartkowe popołudnie, by omawiać problem, który dotyczy wyłącznie Włoch i Brazylii. Uważam – mam zresztą nadzieję, że również pan komisarz podziela moją opinię – że w interesie Unii Europejskiej nie leży wtrącanie się do spraw Brazylii i Włoch; to nie należy do jej zadań. Te posiedzenia służą omawianiu kwestii praw człowieka! Co więcej, Pani Poseł, nie pouczam Pani na żaden temat!

  Przewodniczący – Nie przyjmuję kolejnych pytań w związku z procedurą niebieskiej kartki. Usłyszeliśmy argumenty za i przeciw. (Teraz proszę o wypowiedź kolejnego mówcę).

  Mario Mauro (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Chciałbym zabrać głos w kwestii formalnej, wiążącej się z artykułem Regulaminu dotyczącym ustalania porządku obrad. Chcę zauważyć, że omawiana kwestia znalazła się w porządku obrad za sprawą decyzji Konferencji Przewodniczących, która następnie została przegłosowana w zeszły poniedziałek na zgromadzeniu plenarnym.

Przedmiotowa kwestia nie znalazła się w porządku obrad dlatego, że tak życzyli sobie posłowie z Włoch. To działanie, którego podjęcia domagała się najpierw Konferencja Przewodniczących, a potem cały Parlament.

(Oklaski)

  Oreste Rossi (EFD) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Unia Europejska musi zagwarantować przestrzeganie umowy zawartej między Brazylią a Włochami, której celem jest określenie warunków i procedur dotyczących współpracy w przypadku ekstradycji.

Sąd Najwyższy Brazylii zezwolił na ekstradycję Cesarego Battistiego, którego uznano za winnego w siedmiu procesach i którego skazano in absentia ostatecznymi wyrokami włoskich organów sądowniczych na cztery wyroki dożywocia za tyleż morderstw. Trudno uwierzyć, że odchodzący ze stanowiska prezydent Brazylii odmówił przetransportowania tego przestępcy do Włoch. Okazując naszemu krajowi niezwykłą pogardę, niektórzy lewicowi brazylijscy parlamentarzyści odwiedzili ponadto Cesarego Battistiego w więzieniu, gdzie świętowali i robili sobie z nim wspólne zdjęcia.

Unia Europejska, która utrzymuje z Brazylią przyjazne stosunki handlowe i gospodarcze, musi interweniować, by egzekwować prawo i prawa krewnych ofiar do sprawiedliwości. Zaledwie wczoraj bliscy ofiar spotkali się w Strasburgu z posłami do Parlamentu Europejskiego, którzy w końcu, niezależnie od poglądów politycznych, okazali jednomyślność.

  Štefan Füle, komisarz. – Panie Przewodniczący! Komisja dobrze zna decyzję odchodzącego ze stanowiska brazylijskiego prezydenta dotyczącą odmowy ekstradycji Cesarego Battistiego, obywatela Włoch skazanego in absentia przez włoski sąd na karę dożywocia i inne wyroki pozbawienia wolności.

Z należytą uwagą przyjąłem do wiadomości państwa zdanie na ten temat i podzielam państwa współczucie dla ofiar i ich rodzin. Komisja jednakże uważa, że ta sprawa leży poza zakresem jej kompetencji. Unia Europejska nie podpisała z Brazylią żadnej umowy o ekstradycji, a nawet gdyby to zrobiła, to nie miałaby prawa interweniować w poszczególnych przypadkach ekstradycji. Decyzja o ekstradycji pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub pomiędzy państwem członkowskim Unii Europejskiej a państwem trzecim leży w pełnej gestii władz sądowniczych.

W sprawach karnych stosunki Włoch z Brazylią bazują na zawartej w 1989 roku dwustronnej umowie o ekstradycji. Brazylijskie władze wykorzystały przewidzianą przez prawo swobodę decyzyjną i odmówiły ekstradycji Cesarego Battistiego.

Chcę również powiedzieć głośno i wyraźnie: nie wątpię, że w razie ekstradycji włoski wymiar sprawiedliwości zapewni taki standard działania, jakiego oczekuje się od państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

  Przewodniczący – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się za chwilę.

Oświadczenia pisemne (art. 149 regulaminu)

  Ana Gomes (S&D), na piśmie – (PT) Jestem przeciwna inicjatywie wyrażonej w tej rezolucji, ponieważ uważam, że w tym Parlamencie, w ramach dyskusji na temat pilnych przypadków „naruszenia praw człowieka, demokracji i rządów prawa”, nie ma miejsca dla sprawy ekstradycji Cesarego Battistiego po prostu dlatego, że nie jest to przypadek naruszenia praw człowieka, demokracji ani rządów prawa – nie jest to również pilna kwestia. Mamy do czynienia z prawnym i politycznym sporem Włoch i Brazylii, a Federalny Sąd Najwyższy Brazylii nie wydał jeszcze decyzji. Ten Parlament tymczasem powinien przekazać Brazylii dwa przesłania: słowa solidarności z ofiarami klęski żywiołowej, których było ponad 700, a także radość w związku z demokratycznym wyborem pani prezydent Dilmy Rousseff. Brazylia bez wątpienia jest państwem demokratycznym, które w ciągu ostatnich dziesięciu lat zrobiło wyraźne postępy w dziedzinie polityki, społeczeństwa obywatelskiego, gospodarki i kultury, a także dzięki rządowym programom „Zero głodu” i „Zasiłek rodzinny” jest wzorem walki z biedą i głodem.

  Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie – Rządy prawa muszą zostać utrzymane. To od nich zależy wiarygodność publicznych instytucji. Prezydent Lula został upoważniony przez Sąd Najwyższy Brazylii do zatwierdzenia ekstradycji Cesarego Battistiego, włoskiego obywatela, którego oskarżono między innymi o popełnienie czterech morderstw. Ostatniego dnia swojego urzędowania, 31 grudnia 2009 roku, prezydent Lula odmówił ekstradycji Battistiego do Włoch. Oczekiwałam, że władze Brazylii podejmą bezstronną, apolityczną, ostateczną decyzję zgodną z zasadą rządów prawa. Zasada rządów prawa ma zasadnicze znaczenie w stosunkach między UE a Brazylią. Nasze umowy bazują na prawach człowieka i sprawiedliwości. Mam nadzieję, że będziemy nadal wspólnie respektować te zasady.

(1) Patrz protokół.