Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest sprawozdanie pani poseł Edite Estreli, w imieniu Komisji Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, w sprawie zmniejszania nierówności zdrowotnych w UE (2010/2089(INI)) (A7-0032/2011).
Edite Estrela, sprawozdawczyni – (PT) Panie Przewodniczący! Powinnam zacząć od podziękowania kontrsprawozdawcom za współpracę i całą pracę, którą wspólnie wykonaliśmy, a także podziękowania sprawozdawcom komisji opiniodawczych Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia. Wszystkie uwagi były bardzo użyteczne.
Nierówności zdrowotne różnią się w zależności od kraju i regionu. Są powiązane z warunkami gospodarczymi i społecznymi i mogą pogłębiać się w zależności od płci lub ze względów kulturowych. Innymi słowy, nierówności zdrowotne są powiązane nie tylko z dostępem do opieki zdrowotnej, lecz również z czynnikami tak odmiennymi jak warunki życia, warunki mieszkaniowe, edukacja, zawód, dochody i styl życia. Chociaż odnotowano pewne postępy, najdotkliwsze nierówności w 27 państwach członkowskich wciąż się utrzymują. Na przykład, zgodnie z danymi Eurostatu, w 2007 roku różnica między państwami członkowskimi UE w długości życia mężczyzn przewidywana w momencie narodzin wynosiła 14,2 roku, a różnica w długości życia kobiet – 8,3 roku. Zdrowie i długość życia są wciąż powiązane z warunkami społecznymi i ubóstwem, a kiedy ubóstwo łączy się z innymi przyczynami powodującymi trudną sytuację, takimi jak wiek dziecięcy lub podeszły, niepełnosprawność lub przynależność do mniejszości, ryzyko nierówności wzrasta jeszcze bardziej.
Nierówności zdrowotne pojawiają się już w młodym wieku i trwają przez całe życie, a także przechodzą z pokolenia na pokolenie, stąd znaczenie tej kwestii i pilna potrzeba znalezienia rozwiązania. W obecnej sytuacji globalnego kryzysu sytuacja zdaje się pogarszać. W sposób oczywisty kryzys ma poważny wpływ na sektor zdrowia w niektórych państwach członkowskich, zarówno pod względem popytu, jak i podaży. Po stronie podaży kryzys może prowadzić do ograniczenia poziomu finansowania publicznej opieki zdrowotnej, a równocześnie może rosnąć popyt na usługi zdrowotne.
Kryzys ujawnił, że dochody niektórych nie mają granic, a brak sprawiedliwości przyczynił się do pogłębienia przepaści między bogatą mniejszością a biedną większością. A zatem kryzys może również stanowić szansę na zwalczanie nierówności poprzez śmiałe środki propagujące równość. Jeżeli nie wyciągniemy wniosków z tej sytuacji i ograniczymy się tylko do zmiany kilku kwestii, zostawiając wszystko po staremu, będziemy pogłębiać nierówności. A przekonaliśmy się, że nierówne społeczeństwa to niestabilne społeczeństwa.
Wiele państw członkowskich włączyło działania mające na celu łagodzenie skutków kryzysu gospodarczego w służbie zdrowia do pakietów ratunkowych poprzez inwestycje w infrastrukturę zdrowotną, optymalizację finansowania sektora opieki zdrowotnej oraz restrukturyzację i reorganizację systemu opieki zdrowotnej. Istotne jest, aby ograniczenie nierówności było traktowane jako priorytet na wszystkich szczeblach politycznego działania. Dlatego pochwalam wniosek Komisji.
Chciałabym jednak zwrócić uwagę na niektóre propozycje uwzględnione w moim sprawozdaniu, zwłaszcza na te, których celem jest lepsze uwzględnienie potrzeb ludzi doświadczających ubóstwa, grup migrantów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, w tym nielegalnych migrantów i mniejszości etnicznych, osób niepełnosprawnych, osób w podeszłym wieku i ubogich dzieci. Opowiadam się za środkami mającymi na celu złagodzenie skutków kryzysu gospodarczego w sektorze opieki zdrowotnej poprzez inwestycje w infrastrukturę. Za kwestię zasadniczą uważam zapewnienie należytych warunków zdrowotnych dzieciom i kobietom w ciąży. Uważam również za pożądane, aby przeznaczyć środki z Funduszu Spójności i funduszy strukturalnych na wspieranie projektów powiązanych z czynnikami, które przyczyniają się do powstawania nierówności zdrowotnych. Innymi słowy, musimy budować lepszą i sprawiedliwszą przyszłość dla przyszłych pokoleń.
Zuzana Roithová (PPE) – (CS) Panie Przewodniczący! W ostatnich latach aktywnie wspieraliśmy innowacyjną medycynę. Z zadowoleniem przyjmuję więc omawiane sprawozdanie, które koncentruje się na najsłabszych grupach i ich dostępie do leczenia i opieki zapobiegawczej; moim zdaniem ma to zasadnicze znaczenie. Oczywiście wiele punktów w sprawozdaniu narusza zasadę pomocniczości państw członkowskich. Zdecydowanie odrzucam na przykład brzmienie punktu 25, ponieważ aborcja nie powinna być stosowana jako metoda kontroli urodzeń. Sporne są również punkty 26, 29 i 53. Pragnę też podkreślić, że różnice w średniej długości życia w 27 państwach członkowskich tylko częściowo spowodowane są zróżnicowaniem standardów opieki zdrowotnej i dostępu do niej. Występują również różnice w ogólnym standardzie życia ludzi lub stylu życia, a także w poziomie rozwoju kraju, w którym żyją, i mają one większe skutki w tym względzie. Różnice te należy skorygować za pomocą programów rozwoju finansowanych przez UE.
Silvia-Adriana Ţicău (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Obecny kryzys gospodarczo-finansowy ciężko dotknął sektor opieki zdrowotnej, a wiele państw członkowskich dokonuje cięć w budżetach na zdrowie publiczne. Niektóre podjęły nawet decyzje o zamknięciu szpitali w mniejszych miastach lub zmniejszeniu liczby przeprowadzanych zabiegów chirurgicznych. Zwłaszcza pacjenci mieszkających na obszarach wiejskich lub w odległych miejscowościach są zmuszeni do pokonywania dziesiątków kilometrów w celu uzyskania specjalistycznej opieki zdrowotnej. Zatem nierówności zdrowotne występują nie tylko między państwami członkowskimi, lecz również między regionami w tych państwach.
Redukowanie budżetów na krajowe programy opieki zdrowotnej wiąże się z ryzykiem zablokowania dostępu do najnowszych i najskuteczniejszych metod leczenia. Ponadto ograniczenie środków na niektóre rodzaje leczenia oznacza dla pacjentów brak możliwości kontynuowania leczenia i skutkuje znacznym zwiększeniem kosztów oraz konsekwencji dla zdrowia. Nierówności w europejskim systemie zdrowotnym skłaniają również personel medyczny do emigracji do innych państw członkowskich, by tam wykonywać swój zawód. Dlatego Komisja…
(Przewodniczący wyłączył mikrofon)
Ilda Figueiredo (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Obecna sytuacja, w której dominują polityka rygoru będąca przede wszystkim polityką antyspołeczną, a w szczególności cięcia w sektorze publicznej opieki zdrowotnej, wyraźnie pogłębia problemy w obszarze zdrowia, skoro w imię redukcji deficytu budżetowego rosną koszty dostępu do publicznych usług zdrowotnych, rosną koszty leków, nawet w przypadku chorób przewlekłych, i likwiduje się środki na przewóz pacjentów na obszarach, na których nie ma transportu publicznego gwarantującego dostęp do leczenia i konsultacji poprzez redukcje dotacji. Nierówności zdrowotne rosną, a dzieje się to w krajach Unii Europejskiej, zwłaszcza w moim kraju – Portugalii. Pani Komisarz, Panie i Panowie! Dostęp ludzi biedniejszych do opieki zdrowotnej jest coraz bardziej utrudniony, dlatego słowa nie wystarczą; potrzebujemy…
(Przewodniczący wyłączył mikrofon)
Nicole Sinclaire (NI) – Panie Przewodniczący! Opieka zdrowotna powinna być głównym przedmiotem troski każdego państwa członkowskiego, lecz oczywiście ten Parlament zdaje się stanowić prawo w całej Unii Europejskiej. Nie wydaje się jednak, aby był zdolny dawać przykład.
Niektórzy z Państwa zapewne widzieli – choć wielu raczej nie – wczorajsze wydanie londyńskiego dziennika „Sunday Times”, w którym pisano o świadczeniach zdrowotnych posłów do PE. Pani poseł Figueiredo dopiero co mówiła o cięciach budżetowych i ich skutkach w postaci pogłębienia nierówności zdrowotnych. Tymczasem Unia Europejska i posłowie do PE przyznali sobie w zeszłym roku 36 % wzrost środków na opiekę zdrowotną, która obejmuje między innymi kuracje przeciw starzeniu, termalne spa itp. Natomiast skoro w tym tygodniu mówimy o nierówności kobiet, wyróżniają się pewne pewne dane statystyczne. Na przykład w Wielkiej Brytanii kobieta może poddać się jednemu zabiegowi zapłodnienia in vitro – chodzi o jeden cykl – natomiast kobiety będące posłami do PE i członkowie ich rodzin mogą przejść przez pięć cykli. Jeżeli macie mieć równość…
(Przewodniczący wyłączył mikrofon)
Anna Záborská (PPE) – (SK) Panie Przewodniczący! Wszyscy ludzie są niepowtarzalni ze swoimi zdolnościami, priorytetami i sposobami na życie. Z tej naturalnej nierówności rodzi się potrzeba lepszych osiągnięć – potrzeba, która jest siłą napędową gospodarki.
Jednak próba wyeliminowania nierówności w obszarze opieki zdrowotnej ma więcej wspólnego z kwestiami humanitarnymi niż z gospodarką. Jest tak dlatego, że ludzie są równi wobec choroby i cierpienia. Nie powinniśmy zarabiać na cierpieniu.
Z tego powodu lekarze składają przysięgę Hipokratesa, a nie robią tego na przykład przedsiębiorcy. Pomysł zniwelowania nierówności w obszarze zdrowia opiera się na wartości ludzkiego życia. Jednak bezwzględne prawo do aborcji, które w omawianym sprawozdaniu bierze się w obronę, podważa wspomnianą wartość.
Obowiązkowe finansowanie aborcji ze środków publicznych pozbawia opiekę zdrowotną moralnego imperatywu i sprowadza ją do poziomu luksusu, którego nie można odmówić.
Mario Pirillo (S&D) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Nawet dzisiaj w Unii Europejskiej nadal utrzymują się nierówności zdrowotne – pod względem dostępu do usług, leczenia i czynników społecznych, które wymagają zintegrowanej reakcji.
W wielu przypadkach przyczyn tych różnic można uniknąć, ponieważ wynikają one z dyskryminujących czynników, takich jak ograniczone możliwości ekonomiczne jednostek. Uważam, że ograniczenie nierówności zdrowotnych powinno stać się podstawowym priorytetem Europy, w oparciu o podejściu „zdrowie we wszystkich obszarach polityki”, co poprawi jakość opieki dla wszystkich.
W nadchodzących miesiącach Parlament Europejski będzie debatował nad przeglądem dyrektywy w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. To odpowiednia okazja, aby wypracować usprawniony mechanizm skutecznego reagowania w nadzwyczajnych sytuacjach bez jakiejkolwiek dyskryminacji.
Seán Kelly (PPE) – Panie Przewodniczący! Mamy tu do czynienia z kilkoma aspektami.
Jeden, na którym chciałbym się skupić, jest taki, że najlepszym sposobem wyeliminowania nierówności zdrowotnych jest w istocie poprawa zdrowia ludności. Cieszę się, że przed Bożym Narodzeniem udało nam się z kilkoma kolegami przeprowadzić przez Parlament pisemne oświadczenie, którego celem było zwiększenie aktywności 100 milionów osób w Unii Europejskiej do 2020 roku poprzez sport itp. Oczekuję na wnioski Komisji Europejskiej w tej sprawie.
Po drugie, mam przyjemność ogłosić, że w moim kraju powstał nowy rząd – rząd EPP z socjalistami – a jednym z jego głównych celów jest powszechne ubezpieczenie zdrowotne. Pomysł jest taki, aby pieniądze szły za pacjentem i aby pacjent miał dostęp do opieki zdrowotnej w zależności od potrzeb, bez względu na status, majątek czy cokolwiek innego. Wierzę, że będzie to pomyślne rozwiązanie. Opiera się ono na modelu holenderskim, co nas bardzo cieszy.
Karin Kadenbach (S&D) – (DE) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz! Mówimy dzisiaj o zmniejszaniu nierówności zdrowotnych. To bardzo ambitne zadanie. W obecnej sytuacji obawiam się raczej, że na szczeblu europejskim przyczyniamy się w każdym obszarze do dalszego pogłębiania tych różnic, tych nierówności, w nadchodzących latach i dziesięcioleciach. Nie chodzi tylko o rzeczywistą regresję w świadczeniu opieki zdrowotnej; chodzi o upadek standardów społecznych, ograniczony dostęp do edukacji i jej utrudnianie. Mimo wszystko wiemy, że niższy poziom edukacji i większe trudności społeczne przekładają się na większe ubóstwo. Wiemy również, że ubóstwo łączy się z chorobami.
Zwracam się do Komisji, aby jasno powiedziała – nawet jeżeli okaże się, że konieczna jest konsolidacja budżetu europejskiego i budżetów narodowych – że nasze obecne zaniechanie inwestycji w zdrowie, usługi społeczne i edukację będzie dla nas w przyszłości kosztowne w obszarze systemu opieki zdrowotnej.
Elena Oana Antonescu (PPE) – (RO) Panie Przewodniczący! Nierówności zdrowotne podważają zobowiązanie Unii Europejskiej do solidarności, spójności społecznej i gospodarczej, przestrzegania praw człowieka i równych szans. Dlatego czynnik zdrowia należy uwzględnić we wszystkich obszarach unijnej polityki. Należy zachęcić państwa członkowskie do przyjęcia zasady uwzględniania zdrowia we wszystkich obszarach polityki i przy opracowywaniu nowych planów działania we wszystkich obszarach, tak aby pomóc ograniczyć nierówności i zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia.
Zgadzam się że zachodzi konieczność opracowania specjalnych wskaźników monitorowania nierówności zdrowotnych, a także porównywalnych wskaźników, dzięki którym organy krajowe mogłyby oceniać postępy w tym obszarze w celu poprawy systemów opieki zdrowotnej. Kolejnym aspektem starań mających na celu rozwiązanie problemu nierówności zdrowotnych jest utworzenie mechanizmu strategicznego planowania pracy, mające zapewnić, byśmy mogli zatrudniać i utrzymać pracowników służby zdrowia.
Petru Constantin Luhan (PPE) – (RO) Panie Przewodniczący! Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że palenie papierosów, picie alkoholu, brak ćwiczeń i uboga dieta do 2020 roku staną się przyczyną 70 % wszystkich chorób i przypadków przedwczesnej śmierci. Fakt, że istnieje systematyczny związek między stanem zdrowia a klasą społeczną pokazuje, że różnice te wynikają z nieodpowiednich warunków dostępu do podstawowych usług społecznych. Stąd wniosek, że nierówności zdrowotne nie wynikają z indywidualnych wyborów, są natomiast niesprawiedliwe i można ich uniknąć.
Podczas planowania budżetu na lata 2007–2013 po raz pierwszy zaproponowano, że zdrowie będzie jednym z dziesięciu pierwszych priorytetów funduszy strukturalnych. Komisja Europejska musi jednak włączyć do procedur monitorowania strategii Europa 2020 zróżnicowane porównywalne wskaźniki opierające się na statusie społeczno-gospodarczym oraz uwzględnić dyskryminację ze względu na wiek.
Maria Damanaki, komisarz – Panie Przewodniczący! Komisja dziękuje Parlamentowi za poparcie naszego działania polegającego na zniwelowaniu nierówności zdrowotnych oraz za zalecenia dotyczące tej ważnej kwestii. Chciałabym również szczególnie podziękować sprawozdawczyni, pani poseł Estreli, za zaangażowanie w tę sprawę.
Rozbieżności zdrowotne między krajami, między regionami biednymi a bogatymi, różnymi mniejszościami etnicznymi występują we wszystkich państwach członkowskich UE, a w wielu miejscach stają się coraz większe. Zaczynamy teraz dostrzegać pełne skutki kryzysu gospodarczego w sektorze usług zdrowotnych. Zaczynamy dostrzegać skutki bezrobocia i niedoborów. Istnieje zatem ryzyko, że te nierówności będą się pogłębiać. Zmniejszanie nierówności zdrowotnych jest ważne z punktu widzenia zarówno dobrego samopoczucia naszych obywateli, jak i ożywienia gospodarczego w Europie. Jest to ważne wyzwanie, które – jak podkreślono w sprawozdaniu Parlamentu – wymaga działania we wszystkich obszarach polityki i na wszystkich szczeblach rządów.
Państwa sprawozdanie zawiera ważne wskazówki na przyszłość. Podkreślają Państwo potrzebę poprawy dostępu do działań z zakresu propagowania zdrowia, opieki zapobiegawczej i skutecznych usług opieki zdrowotnej. Ponadto kładą Państwo nacisk na potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na najsłabsze grupy i stosowania nowych technologii, takich jak telemedycyna, w taki sposób, który pozwalałby zmniejszać różnice w opiece zdrowotnej. Komisja w pełni podziela Państwa obawy.
Podkreślają Państwo również nierówność płci jako ważny czynnik przyczyniający się do społecznych nierówności zdrowotnych. Osobiście w pełni się z Państwem zgadzam w tej kwestii.
Komisja intensywnie pracuje nad programem działania mającym na celu wspieranie zmniejszania nierówności zdrowotnych – zgodnie z tym, co zapowiedziała w komunikacie w sprawie solidarności w zdrowiu – podejmując działania we wszystkich obszarach polityki i w partnerstwie z państwami członkowskimi oraz zainteresowanymi stronami.
Aby takie partnerstwa mogły funkcjonować, państwa członkowskie rozpoczynają teraz wspólne działanie w obszarze nierówności zdrowotnych, finansowane ze środków unijnego programu zdrowia. Działanie obejmuje ocenę skutków nierówności zdrowotnych, sieci regionalne i naukowe oraz inicjatywy zainteresowanych stron.
Na początek działanie we wszystkich obszarach polityki obejmie kwestie zdrowia publicznego, na przykład kontrolę tytoniu i żywienia oraz aktywne i zdrowe starzenie się. Nasza strategia obejmuje jednak również zobowiązania w obszarach takich jak zatrudnienie, polityka społeczna, rolnictwo, badania czy polityka regionalna.
Oczywiście należy zintensyfikować działania. Równie oczywiste jest, że nie stanie się to w jeden dzień. Aby osiągnąć pełen sukces, potrzebne będą lata, lecz razem możemy – i w gruncie rzeczy musimy – na trwałe i w namacalny sposób zmienić sytuację, tak aby wszyscy Europejczycy mieli szansę żyć w dobrym zdrowiu.
Przewodniczący – Zamykam debatę.
Głosowanie odbędzie się w południe, w czwartek, 8 marca.
Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)
Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE), na piśmie – (PL) Drogie Koleżanki i Koledzy! Jednymi z priorytetów UE są wspólne cele, które dotyczą zmniejszenia nierówności pod względem stanu zdrowia i dostępu do opieki zdrowotnej. Wiemy, że istnieją widoczne różnice zdrowotne pomiędzy poszczególnymi krajami, między osobami o różnym poziomie wykształcenia, dochodów czy statusie zawodowym. Nierówności dotyczą też płci, a – co jest charakterystyczne – występują na wczesnym etapie życia i często przedłużają się na kolejne lata, a nawet całe pokolenia.
Chciałabym zwrócić uwagę, że w sprawozdaniu pani Edite Estreli poruszanych jest wiele aspektów związanych z problematyką zdrowotną. Jednak warto podkreślić, że obecnie istnieje również problem związany z przemieszczaniem się służby medycznej, co prowadzi do nierówności w dostępie do jej usług. Dlatego potrzebna jest wspólna, całościowa europejska strategia, która zwróci uwagę na zarządzanie zasobami, rejestrację specjalistów, edukację czy szkolenia, co powinno się przyczynić do podniesienia jakości i bezpieczeństwa nie tylko w krajowej, ale również transgranicznej opiece zdrowotnej.
Dodatkowo zawsze podkreślam, że powinniśmy więcej mówić o profilaktyce, a przede wszystkim inwestować w nią. Potrzebny jest rozwój diagnostyki, promowanie zdrowego stylu życia, skuteczna wymiana informacji oraz inwestycje w nowoczesne technologie, ponieważ lepiej jest wcześniej zapobiegać.
Tiziano Motti (PPE), na piśmie – (IT) Nierówności zdrowotne w Unii Europejskiej są faktem, z którym należy się zmierzyć. W każdym państwie członkowskim różnice dotykają osób w podeszłym wieku, imigrantów, bezrobotnych i ubogich. Wszystkim tym grupom należy zagwarantować prawo do zdrowia i niezbędną opiekę. Obywatele powinni mieć gwarantowany dostęp do wszystkich niezbędnych informacji o zdrowiu, również za pomocą nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych, oraz zwrot poniesionych wydatków; trudności gospodarcze nie mogą ani nie muszą skutkować ograniczeniem możliwości opieki. W tym szczególnym obszarze uproszczone podejście do kwestii aborcji, postrzeganej jako antykoncepcja lub działanie lecznicze, lecz zawsze jako konieczność, jest powodem do niepokoju. Kobieta, która uznaje zakończenie ciąży za konieczność, często jest sama i pozbawiona odpowiednich środków, boi się zmierzyć z wyborem który postawiłby ja w obliczu jednego z zasadniczych tematów jej istnienia. Z tego powodu, zamiast redukować aborcję do roli gwarantowanej metody antykoncepcji, wolałbym udostępnienie kobietom odpowiednich ułatwień w postaci przyjęcia, wsparcia oraz specjalnej polityki socjalnej i opieki, które pomogłyby im – w miarę możliwości – przezwyciężyć przyczyny, które skłaniały je do wyboru aborcji.
Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie – (RO) Istnieją istotne różnice między systemami opieki zdrowotnej zarówno w obrębie państw członkowskich, jak i pomiędzy nimi. Pragnę podkreślić, że podczas kryzysu gospodarczego żaden rząd nie powinien mieć prawa do przeprowadzania drastycznych cięć środków przeznaczonych na opiekę zdrowotną. Chciałabym zwrócić Państwa uwagę na stan systemu opieki zdrowotnej w Rumunii. W wyniku cięć budżetowych przeprowadzonych przez obecny rząd wielu rumuńskich lekarzy specjalistów emigruje, przewlekle chorzy pacjenci nie mają dostępu do opieki zdrowotnej i refundowanych leków, a sprzęt w szpitalach jest przestarzały. Ponadto praw niektóre oddziały nie mają liczby łóżek wystarczającej dla wszystkich pacjentów i zawsze wymagają dodatkowych. Dlatego chcę zaapelować do Komisji Europejskiej o większe wysiłki w zakresie dostosowania standardów opieki zdrowotnej i wywierania presji na państwa członkowskie, żeby przeznaczały odpowiednie środki budżetowe gwarantujące obywatelom dostępność usług zdrowotnych wysokiej jakości.
Bernadette Vergnaud (S&D), na piśmie – (FR) Jako sprawozdawczyni Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim w sprawie opinii Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów wyrażam ogromne zadowolenie z powodu tekstu przyjętego przez Komisję Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa żywności, który zawiera wiele z propozycji przedłożonych przez nas i inne współpracujące komisje.
Moim zdaniem sprawozdanie pani poseł Estreli jest doskonałe, ponieważ kładzie się w nim nacisk na niektóre z kluczowych aspektów naszego europejskiego opieki socjalnej i zdrowotnej – takich jak równy dostęp do wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla każdego w Europie, lepsze zarządzanie zdrowiem reprodukcyjnym, monitorowanie skuteczności i jakości leków w ramach niezależnych systemów nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, a przede wszystkim konieczność zapewnienia wysokiego poziomu środków na opiekę zdrowotną w okresie kryzysu gospodarczego.
Zdrowie nie jest normalnym towarem, tak jak inne towary, a nasze systemy opieki muszą zapewniać dostęp do opieki zdrowotnej osobom najbardziej defaworyzowanym. Jestem zatem zaskoczona wnioskami o głosowanie nad usunięciem niektórych z wyżej wymienionych punktów, które złożyła Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i grupa Europa Wolności i Demokracji. Ten krok ma posmak reakcyjnego neoliberalizmu, mam jednak nadzieję, że w końcowym głosowaniu zachowany zostanie duch omawianego sprawozdania, na chlubę obecnego Parlamentu.