Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 5 kwietnia 2011 r. - Strasburg

11. Preliminarz wpływów i wydatków na rok budżetowy 2012 – sekcja 1 – Parlament (debata)

  Przewodnicząca − Kolejnym punktem porządku obrad jest sprawozdanie (A7-0087/2011) pana posła Joségo Manuela Fernandesa w imieniu Komisji Budżetowej, w sprawie preliminarza wpływów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2012 – sekcja 1 – Parlament (2011/2018(BUD)).

  José Manuel Fernandes, sprawozdawca − (PT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Na wstępie chciałbym wyrazić wdzięczność wszystkim, którzy wzięli udział w sporządzaniu przedmiotowego sprawozdania, w szczególności kontrsprawozdawcom ze wszystkich grup politycznych.

Dzięki temu sprawozdaniu budżet Parlamentu na rok 2012 będzie mógł być budżetem oszczędnościowym, budżetem redukcji kosztów i budżetem rygorystycznym. Prawdę mówiąc, w porównaniu z pierwotnym wnioskiem udało nam się dokonać skutecznych cięć na kwotę około 49 milionów euro. Jeżeli chodzi o zajęte przez nas stanowisko, które było przedmiotem głosowania i uzyskało poparcie znacznej większości w tym Parlamencie, to poszliśmy dalej niż się zobowiązaliśmy. Powiedzieliśmy, że aktualizacja budżetu będzie wielkości wskaźnika inflacji. Daleko nam do wskaźnika inflacji, co oznacza, że budżet na rok 2012 będzie realnie mniejszy: będzie budżetem poniżej poziomu 20 % w dziale 5, w którym księgowane są środki dla europejskich instytucji. Nie udawało nam się osiągnąć tego celu i przez wiele lat przekraczaliśmy poziom 20 %.

Przypominam też, że Konferencja Przewodniczących określiła cel dla budżetu Parlamentu na poziomie 20−22 %, a w tym roku liczba ta jest niższa. Jednak poza tym, realizując budżet na rok 2012, chcemy osiągnąć oszczędności dzięki zasadom dobrego zarządzania, gospodarności, wydajności i skuteczności. Chcemy, aby wszystkie wydatki były odpowiednio udokumentowane i chcemy, aby wszystkie wydatki zmienne były objęte analizą kosztów i korzyści. W ten sposób uda nam się zaoszczędzić dodatkowe sumy podczas jego realizacji.

Wysiłki w zakresie oszczędzania muszą być podjęte przez wszystkie instytucje i należy przewidzieć, aby margines działu 5, który obejmuje koszty administracyjne wszystkich instytucji, miał w 2012 roku nadwyżkę w wysokości około 380 milionów euro. Następnie proponujemy, by 100 milionów euro przeznaczonych na koszty administracyjne zostało przesunięte na młodzież. Dlaczego młodzież? Dlatego młodzież, że jest to pokolenie borykające się z największymi trudnościami pod względem dostępu do pracy, w którym stopa bezrobocia jest dwukrotnie wyższa niż w innych grupach wiekowych. Jednak istnieją dodatkowe powody i cele, dla których wybraliśmy „młodzież” jako priorytet na rok 2012. Był to priorytet już w 2011 roku, a „młodzież” jest obecna także we wszystkich pięciu celach strategii Europa 2020, która wyznacza kierunek dla kolejnej perspektywy finansowej, ale która wyznacza także kierunek dla budżetu pani poseł Balzani na rok 2012. Ponadto, jeżeli chodzi o odsetek uczniów niekończących szkoły oraz edukację osób w wieku 30−34 lata, to 40 % tego pokolenia ma dyplom ukończenia wyższej uczelni, co czyni dwa z celów wyłącznymi. Mam nadzieję, że wszelkie poprawki sprzeczne z przedmiotowym wnioskiem zostaną ponownie przemyślane, gdyż moim zdaniem priorytet „młodzież“ powinien przez ten Parlament zostać zachowany jako priorytet.

  Monika Hohlmeier, w imieniu grupy PPE – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie Sprawozdawco, Panie i Panowie! Jak wszyscy wiemy, budżet tego Parlamentu na rok 2012 opracowywany jest w kontekście trudnej sytuacji gospodarczej i finansowej. Dlatego − moim zdaniem − pozytywnym zjawiskiem jest to, że w podstawowych wytycznych zgodziliśmy się, iż budżet Parlamentu ma zostać opracowany starannie i zakładać tylko niewielki wzrost, a korekty nie powinny przekroczyć wskaźnika inflacji. Uważam, że wspomniany przez pana posła Fernandesa cel w zakresie zatrudnienia młodzieży jest bardzo ważny, ponieważ w naszym ostatnim budżecie wyraziliśmy poważne zaniepokojenie, że więcej pieniędzy należy przeznaczyć na młodzież niż miało to miejsce wcześniej, gdyż to właśnie młodzi ludzie są szczególnie narażeni na bezrobocie i potrzebują specjalnego wsparcia, w tym ze strony Europy. Dlatego moim zdaniem dodatkowe 100 milionów euro stanowi bardzo pozytywne podejście.

Jako sprawozdawczyni zajmująca się budynkami chciałabym w szczególności zaznaczyć, że moim zdaniem niezmiernie ważne jest, abyśmy utrzymali wysoki poziom wydajności w zakresie finansowania naszych budynków i abyśmy uważnie monitorowali sytuację finansową. W tym kontekście uważam, że słuszne jest, aby środki finansowe, które nie mogą zostać wydane w budżecie Parlamentu w ciągu roku, zostały wykorzystane jak najostrożniej, aby uniknąć płacenia odsetek. W tym zakresie konieczne jest także dopilnowanie, aby pieniądze nie były wydawane w pośpiechu i na oślep pod koniec roku, ale raczej aby były wykorzystywane do szybszego i oszczędniejszego spłacenia budynków. Jeżeli chodzi o Dom Historii Europejskiej, to powinniśmy dopilnować, aby jeszcze raz dokładnie przeanalizowany został plan operacyjny i aby uważnie monitorowane były koszty budowy, tak aby, co jest kluczowe, można było także zaprezentować uporządkowany budżet po zakończeniu budowy w wyniku powiadomienia zgodnie z art. 179 ust. 3.

  Derek Vaughan, w imieniu grupy S&D – Pani Przewodnicząca! Na wstępie chciałbym złożyć wyrazy uznania sprawozdawcy za sposób, w jaki podszedł do tego budżetu, i za uznanie faktu, że Parlament powinien uniknąć znacznego zwiększenia swoich wydatków na rok 2012. Jest to bardzo słuszne, gdyż wiemy, że Rada zamierza obciąć swój budżet o 4 %, Komisja zamierza zwiększyć swój budżet zaledwie o 1 %, Komitet Regionów o około 2,9 % a Komitet Ekonomiczno-Społeczny jeszcze mniej.

Uważam, że pierwotna sugestia Prezydium przewidująca wzrost o 5,2 % była zbyt daleko idąca. Zmniejszenie wzrostu do 2,3 % jest zatem postępem. Faktycznie jest to redukcja realnie o około 0,5 %. Osobiście wolałbym, aby wzrost ten był jeszcze mniejszy. Uważam, że w przyszłości powinniśmy opracować plan umożliwiający identyfikację oszczędności w budżecie Parlamentu.

Musimy jednak przyznać, że oszczędności zostały wprowadzone. Z zadowoleniem przyjmuję oszczędności wprowadzone przez jednostkę ds. oceny wartości dodanej – dzięki którym zaoszczędzimy około 1,3 miliona euro – oszczędności dotyczące kampanii informacyjnych, polityki w zakresie budynków i materiałów biurowych oraz propozycję ograniczenia rezerwy budżetowej o około 3 miliony euro. Wszystkie one składają się na realne oszczędności w wysokości około 13,7 miliona euro, poza odroczonymi wydatkami związanymi z traktatem lizbońskim i rozszerzeniem. Jak powiedziałem, uważam, że można by wprowadzić dalsze oszczędności, ale przynajmniej jakieś oszczędności zidentyfikowaliśmy.

Na koniec chciałbym też zwrócić uwagę na dwie ważne i nierozstrzygnięte kwestie. Po pierwsze, w sprawie sugestii, że 100 milionów euro z nieprzydzielonych marginesów w dziale 5 powinno zostać przeznaczone na politykę na rzecz młodzieży, o czym wspomniał sprawozdawca: wraz z innymi grupami stwierdziliśmy w poprawce 7, że przeniesienie to może zostać uwzględnione ale tylko zgodnie z priorytetami w budżecie ogólnym na rok 2012. Zatem trzeba będzie to przedyskutować przed podjęciem decyzji, czy należy to uczynić i gdzie te pieniądze należy przekazać – innymi słowy, gdzie te pieniądze zostaną wydane, jeżeli dojdzie do ich przekazania. Jest zdecydowanie zbyt wcześnie, abyśmy podejmowali w tej sprawie jakieś zobowiązania.

Po drugie, mamy problem z Domem Historii Europejskiej. Dobrze byłoby, gdybyśmy mieli dużo pieniędzy, ale moim zdaniem aktualnie nie jest to dobry czas. Potrzebujemy odpowiedniego planu biznesowego, który musi przejść stosowną procedurę parlamentarną, być może w ramach normalnej procedury budżetowej w drugiej połowie tego roku, tak aby posłowie mogli się wypowiedzieć i wyrazić swoje opinie na temat tego projektu. Uważam, że w tej kwestii ważne jest, aby Parlament, jak w wielu innych sprawach, podjął właściwe decyzje dotyczące własnego budżetu. Nasz własny budżet jest ważny, dlatego opinia publiczna musi widzieć, że robimy wszystko, aby podjąć właściwe decyzje.

  Alexander Alvaro, w imieniu grupy ALDE – (DE) Pani Przewodnicząca! Zgadzam się, że praca wykonana przez sprawozdawcę i naszych kolegów posłów na pewno przyniosła owoce. Widać, że pieniądze to nie wszystko, ale wygląda na to, że bez nich nic nie działa. To samo ma zastosowanie do oszczędności: wszyscy chcą zatrzymać to, co mają, i niechętnie rezygnują z czegokolwiek, co mogłoby potencjalnie prowadzić do dalszych oszczędności. W tym kontekście dyskusja nad tym, czy wskaźnik inflacji wynosi 2,3 %, 2,5 % czy 2,7 % jest w ostatecznym rozrachunku jedynie walką z cieniem. Naszym zadaniem jest spojrzeć i zobaczyć, gdzie naprawdę możemy zaoszczędzić pieniądze.

W tym przypadku decydującą kwestią jest to – i ważne jest, aby sekretariat Parlamentu Europejskiego wziął to sobie do serca – aby Komisja Budżetowa otrzymała wszystkie kluczowe dokumenty umożliwiające jej identyfikację w budżecie Parlamentu Europejskiego obszarów, w których można osiągnąć oszczędności, a nie po prostu przyjmowała propozycje sekretarza generalnego dotyczące oszczędności, aby je mechanicznie zatwierdzać. Budżet Parlamentu Europejskiego składa się z czegoś więcej niż tylko z tych poprawek.

Jak zauważył pan poseł Fernandes, zidentyfikowaliśmy oszczędności na kwotę 49 milionów euro. Jednak nie ujawnił, że dwie trzecie tych oszczędności po prostu przesunięto na rok finansowy 2013 lub 2012, tak abyśmy musieli zdecydować co zrobić z tymi pieniędzmi w przyszłym roku. W odniesieniu do pierwotnych oszczędności, z zadowoleniem zauważam, że tak zwane mniejsze grupy, w tym Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, zdołały się zebrać i przekonać dwie duże grupy do potrzeby wprowadzenia tych oszczędności w obszarze informatyki, w tak prostych sprawach, jak sprzątanie lub płatności na rzecz partii politycznych i fundacji, innymi słowy przynajmniej w teorii mamy porozumienie co do tego, gdzie można pieniądze zaoszczędzić.

Nowo otwarta debata w sprawie wydatkowania na naszą młodzież 100 milionów euro jest oczywiście czymś, czemu nikt nie mógł się sprzeciwić. Z jednej strony musimy uważać, aby nie odejść od głównego tematu, ponieważ sprawa ta nie ma żadnego związku z przedmiotowym sprawozdaniem. Musi ona zostać omówiona w innych sprawozdaniach. Nie możemy sobie pozwolić na odejście od innych ważnych kwestii. Jednak dobrze zaczęliśmy i widać, że niekoniecznie potrzebujemy więcej pieniędzy, ale raczej większej dyscypliny przy ich wydawaniu. Wierzę, że możemy oczekiwać owocnej współpracy ze wszystkimi grupami.

  Helga Trüpel, w imieniu grupy Verts/ALE – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! W tym trudnym z gospodarczego punktu widzenia czasie bardzo słuszne jest, aby Parlament Europejski odgrywał swą rolę i był przygotowany do wykazania się powściągliwością i samodyscypliną, choć wciąż budujemy własne instytucje i przydzielono nam nowe obowiązki wynikające z traktatu lizbońskiego. Zgadzam się z przedmówcą w kwestii tego, że dobrze zrobiliśmy negocjując ograniczenie propozycji budżetowych Prezydium, które z pierwotnie przewidywanego nadmiernego wzrostu w wysokości 5,2 % obniżyliśmy do 2,3 %. Jednak wzrost jest zawsze wzrostem, nawet jeśli jest on prawdopodobnie niższy od wskaźnika inflacji. Zatem tak naprawdę nie oszczędzamy, ale ograniczamy ten wzrost. Powinniśmy być wystarczająco uczciwi, aby nazywać rzeczy po imieniu.

Jeżeli chodzi o kwestię Domu Historii Europejskiej, to chciałabym powiedzieć, co następuje: zasadniczo większość mojej grupy popiera ideę usługi dla europejskich obywateli, dzięki której byliby oni informowani o historii od roku 1945. Jednak wymaga to także tego, aby stworzony został plan biznesowy i aby spełnione zostały wszystkie warunki aktualnie formułowane na potrzeby jutrzejszego głosowania poprzez decyzję większości. Jest to jedyny sposób pozwalający prowadzić politykę budżetową, która jest odpowiedzialna, wiarygodna i przejrzysta. Oznacza to również, że jeżeli istnieje autentyczna chęć zmiany priorytetów, co będzie pociągać za sobą inwestycje w wysokości 60 milionów euro w najbliższych latach, to zdaniem Grupy Zielonych/Wolnego Przymierza Europejskiego będziemy musieli także wprowadzić oszczędności w innych obszarach a nie tylko ograniczać wzrost wydatków. Na przykład uważamy, że w przypadku krótszych niż cztery godziny lotów na terytorium Unii Europejskiej nie ma konieczności korzystania z klasy biznesowej. Pozwoliłoby to zaoszczędzić dość dużą kwotę. Zamiast tego można by tu w Strasburgu udostępnić pracownikom i posłom do Parlamentu więcej rowerów.

Chciałabym zakończyć komentarzem na temat politycznej sztuczki, jaką jest przekazanie środków finansowych na zatrudnianie młodzieży. Oczywiście Grupa Zielonych także chce zwiększać wydatki na zatrudnianie młodzieży. Jednak jest to element budżetu Komisji. Jeżeli pieniądze te zostaną zabrane z budżetu Parlamentu Europejskiego, będziemy zmniejszać środki dostępne na przykład dla nowego organu nadzoru finansowego lub Agencji ds. Bezpieczeństwa Żywności. Czy naprawdę tego chcemy? Czy jest to sygnał, jaki Parlament chce wysłać naszym obywatelom? Nie, to zła decyzja. Musimy wzmocnić te organy nadzoru, umożliwiając im wykonywanie zadań, natomiast środki na programy na rzecz zatrudniania młodzieży muszą pochodzić z budżetu Komisji. Z politycznego punktu widzenia byłoby to działaniem słusznym .

  Lajos Bokros, w imieniu grupy ECR – Pani Przewodnicząca! Liderzy UE żyją w bańce iluzji i samookłamywania się. Najlepszym tego przykładem są wydarzenia dzisiejszego poranka. Liderzy unijnych instytucji mówili, że kryzys finansowy jest właściwie za nami. Nic nie jest bardziej odległe od prawdy. Jak napisał wczoraj w „Financial Times” Wolfgang Münchau, przed Europą stoi trudny wybór między niedotrzymywaniem zobowiązań finansowych a pakietem ratunkowym. Oba wymagają absorpcji ogromnej straty. Jedyną między nimi różnicą jest sposób, w jaki ta strata zostanie rozłożona. W przypadku niewywiązania się ze zobowiązań finansowych straty poniosą niemieckie, francuskie, brytyjskie, włoskie i hiszpańskie banki, natomiast podatnicy z tych krajów wezmą na siebie jego koszty wraz z podatnikami greckimi, irlandzkimi i portugalskimi. W przypadku pakietu ratunkowego cały ciężar wezmą na siebie obywatele Grecji, Irlandii i – wkrótce – Portugalii.

To właśnie w tym kontekście twierdzę, że wniosek o zwiększenie budżetu Parlamentu o 2,3 %, wciąż idzie zbyt daleko i jest nie do przyjęcia. Zacznijmy od początku i zmniejszmy go do 1 %, jak zaproponował komisarz Lewandowski. Zwiększenie budżetu o wielkość dużo niższą od wskaźnika inflacji zapewniłoby Parlamentowi wiarygodność, tak bardzo potrzebną w oczach europejskich obywateli. Zmienić można nie tylko skalę wzrostu, ale także strukturę.

Istnieje wiele sposobów umożliwiających oszczędzanie pieniędzy europejskiego podatnika. Jak już powiedziała pani poseł Helga Trüpel, nie musimy podróżować w klasie biznesowej po Unii Europejskiej. W poprawce złożonej wspólnie przez Grupę Zielonych, Zjednoczoną Lewicę i ECR zaproponowano znaczne ograniczenie kosztów podróży poprzez wykorzystanie elastycznych biletów w klasie ekonomicznej na loty trwające krócej niż cztery godziny. Nie potrzebujemy w Strasburgu lśniącej i efekciarskiej floty samochodowej złożonej z czarnych mercedesów benz. Korzystajmy z tramwajów. Nie potrzebujemy Domu Historii Europejskiej, gdyż Europa traci konkurencyjność i znaczenie geopolityczne. I tak stanie się ona muzeum.

Duże oszczędności można wprowadzić w dziedzinie kosztów energii. W naszych biurach nie można regulować temperatury ani indywidualnie ustawiać ogrzewania i klimatyzacji. Co rok marnujemy ogromne ilości energii. Dużych oszczędności można wprowadzić w dziedzinie usług ochrony i usług informatycznych. W obu przypadkach potrzebujemy zdecydowanie lepszych usług za dużo mniejsze pieniądze. Poza tym powinniśmy dokonać przeglądu kosztów naszego ubezpieczenia zdrowotnego. Nie ma potrzeby, abyśmy mieli dostęp do tak nadzwyczajnie szerokiego wachlarza usług medycznych. Podstawą tworzenia budżetu jest ustalanie priorytetów, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Nie brakuje priorytetów pozytywnych, ale odpowiedzialne i rozważne budżetowanie wymaga obu rodzajów, zwłaszcza w dobie kryzysu.

  Miguel Portas, w imieniu grupy GUE/NGL – (PT) My, posłowie do Parlamentu Europejskiego, jesteśmy uprawnieni do podejmowania decyzji dotyczących naszego wynagrodzenia. Decydujemy także o pieniądzach na zatrudnianie ludzi. W latach 2010−2011 każdy z nas przyznał sobie dodatkowe 3000 euro miesięcznie. Poza tym to my głosujemy nad limitem wydatków na nasze biura, asystentów, dodatki a nawet nad sposobem, w jaki podróżujemy. Mamy w tych obszarach absolutną władzę, dlatego zadaję pytanie sobie i Państwu: czy używamy naszej władzy, czy jej nadużywamy; czy jesteśmy mądrzy i troskliwi, czy raczej nie jesteśmy w stanie oprzeć się władzy i podlegamy jej kontroli. Niestety nie jesteśmy, dlatego ta debata nie jest poświęcona liczbom, ta debata poświęcona jest etyce i polityce, jest to debata, która nas kwalifikuje lub dyskwalifikuje w oczach tych, którzy żądają od nas wyjaśnień.

W żadnym stopniu nie jestem antypartyjnym populistą, ani też nie uważam, że posłowie powinni być zmuszani do pracy przy świecach. Jednak jest dzieje się tak właśnie dlatego, że w naszych krajach istnieje ten typ demagogii, zgodnie z którym musimy być bardzo rygorystyczni, kiedy mówimy o podejmowaniu decyzji związanych z pieniędzmi i dodatkami, które otrzymujemy. Przykro mi, ale nie jest normalne to, że posłowie, którzy zawsze podróżowali w klasie ekonomicznej, przenieśli się do klasy biznesowej, kiedy koszty lotów zaczęto zwracać na podstawie biletu a nie przebytych kilometrów. To samo kryterium ma zastosowanie do naszych wynagrodzeń i wydatków. Moim zdaniem są one zbyt duże, a w niektórych przypadkach nawet rozrzutne, jednak nie o to tutaj chodzi: chodzi o to, abyśmy wiedzieli, czy mamy odwagę zagłosować przynajmniej za zamrożeniem tych wydatków.

Nie rozumiem, jak to możliwe, że są wśród nas tutaj posłowie do Parlamentu, którzy nie wahają się popierać polityki oszczędności oraz obniżania pensji i emerytur w swoich krajach, ale kiedy należy podjąć decyzje dotyczące ich własnych pieniędzy, zasady oszczędzania lądują w koszu na śmieci. To jest nie tylko niepoważne, to jest nieprzyzwoite i bardzo smutne.

  Marta Andreasen, w imieniu grupy EFD – Pani Przewodnicząca! Zwiększenie budżetu o 2,3 %, o co poprosił ten Parlament, stawia pod znakiem zapytania jego poczucie odpowiedzialności. Patrząc na różne pozycje kosztów, widzimy, że wiele z nich rośnie o 50−100 % bez żadnego rozsądnego uzasadnienia.

Na początku tej sesji plenarnej poprosiłam Parlament o przełożenie głosowania nad sprawozdaniem posła Fernandesa ze względu na brak dokładnych informacji na temat kosztów Domu Historii Europejskiej i konflikt interesów, ale mój wniosek został w głosowaniu odrzucony. Do tej pory wypłacono kwotę 2,5 miliona euro bez przekazania odpowiednich informacji. Wygląda na to, że posłowie do PE chcą działać w nieświadomości i po prostu rozdawać pieniądze podatników bez zadawania stosownych pytań. Mogę tylko poprosić brytyjskiego premiera, aby nie zgodził się na nic innego jak tylko znaczne ograniczenie ogólnego budżetu UE i mieć nadzieję, że Parlament będzie instytucją, która koszty obetnie najbardziej.

  Lucas Hartong (NI) – (NL) Jakie kwestie można poruszyć podczas jednominutowego wystąpienia na temat budżetu Parlamentu Europejskiego na rok 2012? Odpowiedź brzmi: niewiele, ale zawsze kilka.

W przedmiotowym sprawozdaniu nie ma żadnej wizji. Zamiast tego zawiera ono zbiór pustych słów, które po raz kolejny potwierdzają fakt, że Unia Europejska nie wnosi żadnej wartości dodanej. W budżecie na rok 2012 zobaczymy marnotrawstwo, szczególnie w związku z takimi projektami, jak Dom Historii Europejskiej. Jego kosztorys wymyka się spod kontroli, podczas gdy przewodniczący Komisji Budżetowej, która musi podjąć decyzję w sprawie finansowania, jest jednym z proponowanych członków rady nadzorczej. Żaden inny Parlament nie zaakceptowałby tego rodzaju konfliktu interesów, jednak ten Parlament, Parlament Europejski, oczywiście to robi. To zbyt szalone, żeby wyrazić to słowami.

Pan poseł Lamassoure powiedział wczoraj, że jest gotowy ustąpić ze stanowiska. Holenderska Partia Wolności (PVV) będzie teraz pracować do upadłego, aby tak się stało. Mam nadzieję, że marnotrawstwo pieniędzy w najbliższych latach zostanie ograniczone do minimum i w końcu zostanie położony temu kres. W międzyczasie dalej będę monitorował sytuację i przekazywał informacje w imieniu obywateli.

  Barbara Matera (PPE) – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Na wstępie muszę podziękować sprawozdawcy, panu posłowi Fernandesowi, za preliminarz budżetu Parlamentu, za to, że udało mu się zrównoważyć prośby sekretarza generalnego i komisarza Lewandowskiego dotyczące ograniczenia wydatków administracyjnych europejskich instytucji.

Parlament ten chce wysłać sygnał, że jest odpowiedzialny, wychodząc naprzeciw prośbom o zwiększenie budżetu o wielkość mniejszą od wskaźnika inflacji w trudnym momencie dla finansów publicznych państw członkowskich.

Mam nadzieję, że Rada, która będzie musiała ocenić wniosek sprawozdawcy o obniżenie limitu w dziale 5, aby sfinansować politykę mającą na celu wsparcie ludzi młodych, udzieli swojego poparcia.

Moim zdaniem najważniejsze jest, abyśmy znaleźli dodatkowe środki na wsparcie zatrudnienia osób młodych, które pozostaje obecnie na rekordowo niskim poziomie w całej Europie, tak abyśmy mogli wcisnąć pedał gazu na drodze do osiągnięcia najważniejszych celów strategii Europa 2020 i przywrócić wzrost gospodarczy, który zależy od ludzi młodych i ich dostępu do szkoleń na wysokim poziomie.

  Göran Färm (S&D) – (SV) Pani Przewodnicząca! Fakt, że posłowie, którzy są przeciwko całej idei Unii Europejskiej, chcą ograniczać budżet Parlamentu Europejskiego, być może nie jest tak dziwny, ale z pewnością stoją za tym motywy populistyczne. W rzeczywistości sprawą ważniejszą jest to, że ci z nas, którzy popierają Unię Europejską, także uważają, że przyszedł czas, abyśmy przemyśleli nasze wydatki administracyjne.

Po raz pierwszy podejmujemy w przedmiotowym sprawozdaniu decyzję o tym, aby nie zgodzić się na rozwój, który pociąga za sobą zwiększenie budżetu Parlamentu Europejskiego w czasie, kiedy budżety państw członkowskich napotykają na trudności, a wielu zwykłych obywateli cierpi z powodu skutków działań oszczędnościowych. Teraz musimy zacząć tę sprawę traktować poważnie. Po raz pierwszy, odkąd jestem posłem do tego Parlamentu, ograniczamy jego budżet. Uważam, że powinniśmy zrobić więcej. Zgadzam się ze sprawozdawcą i wieloma przedmówcami, że powinniśmy zastosować w tym przypadku bardziej strategiczne podejście. W związku z tym Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim złożyła poprawkę dotyczącą długofalowego, strategicznego przeglądu wydatków administracyjnych Parlamentu. Teraz musimy pokazać, że jesteśmy w stanie podejść do tego zadania poważnie, i że nie są to wyłącznie słowa. Musimy rozpocząć pracę nad tym przeglądem.

Drugą kwestią, o której chciałbym wspomnieć, jest Dom Historii Europejskiej. Wiele osób pyta, czy prowadzenie muzeum historii europejskiej to zadanie Parlamentu. Jest to dyskusyjne, ale moim zdaniem projekt ten ma sens, bo jeszcze nikt nie rozpoczął prac nad takim muzeum. Być może przyszedł czas, aby ktoś to uczynił. Jednak należy to zrobić zgodnie z przejrzystymi zasadami, ponosząc pełną odpowiedzialność za koszty i biorąc rzeczywistą odpowiedzialność za to działanie. W związku z powyższym bardzo cieszy mnie to, że udało nam się osiągnąć porozumienie między Grupą Zielonych/Wolnym Przymierzem Europejskim, Grupą S&D i sprawozdawcą w sprawie głosowania nad najważniejszymi częściami naszej poprawki, co oznacza, że teraz będziemy mieć prawdziwie przejrzysty proces podejmowania decyzji dotyczących Domu Historii Europejskiej. Cieszy mnie to.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane zgodnie z regułą niebieskiej kartki na mocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)

  Lucas Hartong (NI) - Pani Przewodnicząca! Mam pytanie do mojego szanownego kolegi. Co jest złego w populizmie, jeżeli parlamentarzyści są głosem populi, czyli ludu?

  Göran Färm (S&D) – (SV) Panie Pośle Hartong! Populizm zwykle oznacza, że ktoś nie traktuje czegoś naprawdę poważnie, że po prostu reaguje instynktownie, bez przemyślenia odpowiedniej strategicznej reakcji. Oczywiście najważniejsze w odniesieniu do tego, co teraz robimy, jest to, że ci z nas, którzy naprawdę wierzą w Unię Europejską, także chcą, abyśmy wzięli na siebie odpowiedzialność wobec podatników i przeprowadzili odpowiedni przegląd administracji w UE. Jest to dużo łatwiejsze dla tych, którzy nie chcą Unii Europejskiej, jak pan poseł Hartong, gdyż on chciałby położyć temu wszystkiemu kres. Jednak to nie jest przyjęciem na siebie odpowiedzialności; to jest populizm.

(Mówca odpowiedział na pytanie i zgodził się odpowiedzieć na kolejne pytanie zadane zgodnie z regułą niebieskiej kartki na mocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)

  Miguel Portas (GUE/NGL) – (PT) Pani Przewodnicząca, Panie Pośle Färm! Mam następujące pytanie: Z pierwotnego wniosku Prezydium Parlamentu wynika, że w przedmiotowym sprawozdaniu zidentyfikowano pewne oszczędności, jednak jeśli porównamy je z budżetem wykonanym w 2010 roku, zauważymy, że kwoty proponowane na rok 2012 są o 11 %, tj. o 175 milionów euro wyższe. Nietrudno dostrzec, co jest najważniejsze: 43 miliony euro na meble, 33 miliony euro na asystentów posłów, 18 milionów euro na tymczasowe umowy o pracę i 7 milionów euro na kampanie informacyjne. Wydaje mi się, że nie muszę kontynuować.

  Göran Färm (S&D) - Pani Przewodnicząca! Pan poseł Portas nie musi kontynuować. Zasadniczo się z nim zgadzam. Ja również chciałem posunąć się naprzód. Nie jestem zadowolony z tego, że budżet wzrośnie o 2,3 %. Myślę, że moglibyśmy pójść dalej, ale był to kompromis między Komisją Budżetową i Prezydium. Jest to również powód złożenia przez nas poprawki, której celem jest długofalowy, strategiczny przegląd kosztów Parlamentu. Myślę, że dzięki nowocześniejszemu zarządzaniu i prawdziwym wysiłkom na rzecz długofalowych oszczędności możemy osiągnąć dużo lepszy wynik w przypadku wydatków administracyjnych i w tej kwestii z pewnością wsłuchamy się w niektóre propozycje zgłoszone przez pana posła Portasa.

  Carl Haglund (ALDE) – (SV) Pani Przewodnicząca! Niektóre z kwestii, o których teraz dyskutujemy w dość gwałtowny sposób, są problemami, które przedyskutowaliśmy już w ubiegłym roku. Wtedy brakowało woli, aby dokonać przeglądu pewnych spraw. Cieszę się, gdy mój kolega z Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim właśnie teraz mówi, że na przykład jest wola, aby przemyśleć to, co możemy zrobić w dłuższej perspektywie czasowej. To chyba najsensowniejsze podejście do tego.

Dyskusja ta pokazuje również, że łatwo jest przekształcić debatę administracyjną w konkurs na to, kto zajmuje pierwsze miejsce na liście populistów. Niestety, wygląda na to, że na tej sali jest sporo osób konkurujących o główną nagrodę. Jednak nie ma wątpliwości co do tego, że musimy dokonać przeglądu naszych kosztów, i że jedynym sensownym sposobem, w jaki można to zrobić, jest podejście długofalowe. Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy zaproponowała szereg oszczędności zarówno w tym, jak i w ubiegłym roku. Byliśmy jednymi z tych, którzy cieszyli się z możliwości ograniczenia wzrostu budżetu zaproponowanego pierwotnie przez Prezydium. W tym przypadku chciałbym podziękować Panu Posłowi Alvaro za jego doskonałą pracę.

Jeżeli chodzi o propozycję dotyczącą Domu Historii Europejskiej, to muszę powiedzieć, że ten pomysł nie przemawia do mnie szczególnie , ale jednocześnie uważam, że warto pamiętać, że jest to długi proces, który rozpoczął się podczas poprzedniej kadencji Parlamentu. Teraz musimy zastanowić się, jak podjąć decyzję w tej sprawie. Myślę, że dobrze by się stało, gdyby sprawa ta została poddana pod głosowanie, co dałoby osobom zdecydowanie przeciwnym muzeum prawdziwą możliwość powiedzenia „nie”. Być może będę wtedy jedną z nich.

Jednak nie uważam, byśmy mieli cokolwiek zyskać, konkurując o to, kto pod tym względem zajmie najwyższą pozycję na liście populistów. Lepiej jest rzetelnie zastanowić się nad tym, gdzie możemy dokonać cięć.

  Peter van Dalen (ECR) – (NL) W aktualnej sytuacji gospodarczej uważam za oczywiste, że Parlament Europejski musi przyjąć budżet oszczędnościowy. Sprawozdawca ma całkowitą rację, opowiadając się za powściągliwością, jednak niestety nie idzie w tym zakresie wystarczająco daleko.

Aktualne propozycje przewidują, że nasz budżet będzie o 2,3 % większy niż w tej chwili. Nie jest to zgodne z opinią Komisji, która proponuje zwiększenie go o 1%, i na pewno nie jest to zgodne z życzeniem Rady, która zastanawia się nawet nad zmniejszeniem go o kilka procent. Tak naprawdę powinniśmy zastosować się do ostatniej z tych trzech propozycji. Musimy wprowadzić większe oszczędności i jest to możliwe. Możemy wprowadzić większe oszczędności. Być może decyzję o budowie Domu Historii Europejskiej podjęto wcześniej, ale wciąż można ją cofnąć. Zatem jak najszybciej to zróbmy. Zakończmy ten projekt – Dom Historii Europejskiej – na który zmarnowane zostaną miliony.

Zwracam się teraz do posłów do tego Parlamentu. Wciąż co miesiąc otrzymujemy wiele tysięcy euro w ramach diet na wydatki ogólne; nie ma wymogu rozliczania się z tej kwoty. Gdybyśmy teraz zaczęli to monitorować i sprawdzać, w tej dziedzinie także zaoszczędzilibyśmy dużo pieniędzy. Skupmy zatem wysiłki na tym pomyśle – zaoszczędźmy więcej!

  João Ferreira (GUE/NGL) – (PT) Pani Przewodnicząca! W debacie na temat przedmiotowego sprawozdania poświęcamy wiele uwagi pensjom i dodatkom posłów. Chciałbym po raz kolejny podkreślić, że w odróżnieniu od większości posłów byliśmy przeciwko aktualnemu statutowi finansowemu dla posłów do Parlamentu Europejskiego i zagłosowaliśmy za jego odrzuceniem, gdyż, między innymi, pociągał on za sobą praktycznie podwojenie dochodów posłów w przypadku niektórych krajów. Jednak głównie dlatego, że było to złamaniem podstawowej, naszym zdaniem zasady, jaką jest istnienie związku między średnim poziomem wynagrodzenia obywateli danego kraju a poziomem wynagrodzenia ich przedstawicieli. Zerwanie tego powiązania jest kolejnym symptomem degradacji demokracji, przepaści między reprezentującymi i tymi, których oni reprezentują, upadku moralnego oraz systemu, który narzuca na obywateli antyspołeczną politykę poprzez ogólne cięcia, a równocześnie chroni przed ich skutkami osoby, które ich dokonały. Czy nie nadszedł czas na dokonanie przeglądu tego statutu finansowego?

Pani Przewodnicząca! Na koniec chciałbym powiedzieć, że ważne jest, aby było jasne, że celem projektów poprawek do przedmiotowego sprawozdania, które wspierają oszczędności w Parlamencie, nie powinno być tworzenie wyjątków sprzyjających finansowaniu europejskich partii i europejskich fundacji politycznych.

  Claudio Morganti (EFD) – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! W sprawozdaniu w sprawie preliminarza wpływów i wydatków na rok budżetowy 2012 słusznie podkreślono bezwzględną konieczność ograniczenia wydatków. Kompromis, jakim jest zwiększenie wydatków o 2,3 %, wydaje się możliwy do zaakceptowania, gdyż wielkość ta jest w rzeczywistości niższa od szacowanego wskaźnika inflacji i stanowiłaby teoretyczną oszczędność.

Jednak wciąż jesteśmy dalecy od spełnienia prośby komisarza ds. programowania finansowego i budżetu, który miał nadzieję, że instytucje ograniczą swoje potrzeby w zakresie zwiększenia budżetu o jeden punkt procentowy, co niektórym instytucjom, takim jak Rada, udało się zrobić. Teraz odejdę od kwestii dotyczących tego zwiększenia, które jest prawdopodobnie uzasadnione większą ilością obowiązków wynikających z traktatu lizbońskiego, i powiem kilka słów na temat Domu Historii Europejskiej.

W Komisji Budżetowej podawano szalone liczby dotyczące Domu Historii Europejskiej, zarówno w odniesieniu do jego stworzenia, jak i zarządzania nim. Wydaje się całkowitym absurdem, że w ogóle zastanawiamy się nad zainwestowaniem tysięcy i tysięcy milionów euro w projekt o bardzo wątpliwej użyteczności w takim momencie jak dziś, kiedy jest to zupełnie nie na miejscu i naprawdę w złym czasie.

  Angelika Werthmann (NI) – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Należy podkreślić fakt, że w związku z utrzymującym się kryzysem strukturalnym w państwach członkowskich, Parlament Europejski stosuje ostrożne podejście do swoich planów budżetowych na rok 2012. Liczba zadań wszystkich instytucji stale rośnie ze względu na rozszerzenie UE, wejście w życie traktatu lizbońskiego i nowe działania, dlatego wraz z tym rosną wydatki. Jednak oszczędzanie jest złotą zasadą.

Zatem bardzo logiczne jest to, że Parlament realizuje strategię konsolidacji w obszarze zasobów ludzkich, redukując wydatki związane z codziennym utrzymaniem tego gremium, misjami i wyjazdami służbowymi. Szczególnie popieram propozycję sekretarza generalnego, aby dalej realizować politykę ekologiczną Parlamentu. Chciałabym podkreślić, że w tym projekcie budżetu Parlament Europejski uznaje znaczenie stałego i konsekwentnego przekazywania informacji europejskim obywatelom.

Koncepcja Domu Historii Europejskiej znalazła poparcie w wielu środowiskach. W związku z tym należy wyrazić zadowolenie, że o projekcie tym został teraz poinformowany organ budżetowy. Chciałabym tu także zaznaczyć, że należy znacznie zredukować koszty, a w przypadku wszystkich kwestii niezbędna jest całkowita przejrzystość.

  Paul Rübig (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Moim zdaniem budżet jest dla nas wyzwaniem co rok i wymaga od nas z jednej strony oszczędnego gospodarowania zasobami, a z drugiej − ich skutecznego wykorzystania. Uważam, że na tej sali na pewno możemy osiągnąć bardzo dużo w zakresie skuteczności. Bardzo pozytywnym krokiem byłoby, gdybyśmy stworzyli własne punkty, w których posłowie do PE i jego pracownicy mogli przekazywać sugestie dotyczące ulepszeń pozwalających zwiększyć skuteczność Parlamentu.

Z drugiej strony, od wejścia w życie traktatu lizbońskiego mamy ministrów posiadających ściśle określony zakres odpowiedzialności i wystarczające zasoby w swoich państwach członkowskich, własny wyspecjalizowany personel, gabinety i środki finansowe, które mogliby wykorzystać do lepszego objaśniania europejskiej polityki naszym obywatelom. Z naszej strony my w Parlamencie Europejskim odpowiedzialni jesteśmy za informowanie opinii publicznej o decyzjach codziennie podejmowanych w interesie europejskich obywateli.

Parlament musi także otrzymać odpowiednie zasoby na swoje nowe kompetencje w dziedzinie energetyki, światowego handlu i polityki zagranicznej oraz w obszarze konkurencyjności, ochrony środowiska i spraw społecznych, które nas wszystkich dotyczą.

Poza tym zdecydowanie popieram konsolidację fiskalną, gdyż z pewnością pozwoli nam wprowadzić niezbędne oszczędności. Każdy, kto uważa, że klasa ekonomiczna zaspokaja jego potrzeby podczas lotów na krótkie trasy, powinien oczywiście wybierać klasę ekonomiczną. Nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Czy też, na przykład, jeśli ktoś nie wykorzystuje do końca dodatku dla asystentów, to też jest w porządku. Każdy z nas decyduje, jak wiele mamy pracy i w jakim stopniu chcemy komunikować się z europejskimi obywatelami. O tym powinni decydować sami posłowie do Parlamentu, ponieważ jest sprawą oczywistą i niezmiernie ważną, abyśmy byli w stanie skutecznie rozliczyć się z dodatków.

PRZEWODNICZY: RODI KRATSA-TSAGAROPOULOU
Wiceprzewodnicząca

  Jens Geier (S&D) – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Kiedy przysłuchuję się debacie na temat Domu Historii Europejskiej, odnoszę wrażenie, że na sali tej są tylko dwa rodzaje posłów: specjaliści od budżetu, którzy uczestniczą w tej debacie i w większości krytykują ten projekt, i pozostali, którzy, jak się wydaje, uznają, że wszystko jest z nim w porządku. Najgorsze jest to, że kiedy poruszana jest kwestia Domu Historii Europejskiej, wypowiada się tylu specjalistów, że ludzie po prostu przestają rozumieć sens całego przedsięwzięcia. Tymczasem dziś „Daily Telegraph” poinformował, że wszedł w posiadanie dokumentu, z którego wynika, że koszt tego projektu wzrósł do astronomicznej kwoty 137 milionów funtów. Mogę tylko poprosić „Daily Telegraph” o przekazanie tych dokumentów Komisji Budżetowej i o to, abyśmy mogli dowiedzieć się z nich czegoś o przejrzystości, której prasa domaga się od posłów do Parlamentu. Z zadowoleniem przyjąłbym możliwość przejrzenia tych dowodów.

Czy ten projekt ma sens? Oczywiście ma sens utrwalanie wiedzy na temat znaczenia Unii Europejskiej i integracji europejskiej w naszym życiu. Czy muzeum takie powinien prowadzić Parlament? Nie, zdecydowanie nie. Właśnie dlatego Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim w przypadku tego projektu kieruje się dwoma podstawowymi zasadami. Po pierwsze: domagamy się, aby projekt ten miał plan biznesowy. Po drugie: domagamy się jasnych informacji na temat dalszych kosztów, tj. jak projekt będzie później finansowany. Moglibyśmy dodać trzecią zasadę: powinniśmy unikać wszelkiego dublowania się funkcji i kompetencji Centrum Informacyjnego i Domu Historii Europejskiej.

  Anne E. Jensen (ALDE) – (DA) Pani Przewodnicząca! Ja też chciałabym powiedzieć coś na temat Domu Historii Europejskiej. Oczywistym jest, że Parlament nie zamierza prowadzić muzeum, ale uważam, że dobrze byłoby, gdybyśmy mieli lepsze możliwości przyjmowania gości w Parlamencie w Brukseli, dlatego uważam, że Dom Historii Europejskiej jest w tym przypadku istotnym elementem.

Chciałabym także powiedzieć, że większość mojej grupy to zwolennicy Domu Historii Europejskiej. Jednak zdecydowanie zgadzamy się z opinią Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim, że potrzebujemy większej otwartości i przejrzystości w odniesieniu do aspektów finansowych związanych z tym domem i sposobu prowadzenia go w przyszłości. To bardzo ważne, ale naprawdę uważam, że pomysł jest dobry i zdecydowanie go popieram. Stwierdziwszy to, musimy jednak znać zobowiązania finansowe, jakie zaciągamy w związku z tym w perspektywie długoterminowej.

  Seán Kelly (PPE) - Pani Przewodnicząca! W tym szczególnym czasie budżety są zwykle kontrowersyjne, w szczególności tutaj, w Parlamencie Europejskim. Jednocześnie należy powiedzieć, że każdy ma tutaj możliwość wyrażenia swojego zdania i dobrze, że można te wszystkie opinie usłyszeć. To jedna z największych wartości Parlamentu Europejskiego: każdy może tu przyjść z własną opinią, wyrazić ją i zostać wysłuchany.

Jeśli chodzi o sam budżet, to oczywiście jesteśmy w trudnej sytuacji gospodarczej i każde jego zwiększenie będzie być może błędnie zinterpretowane, co w pewnym stopniu jest chyba zrozumiałe. Jednak najważniejsze jest to, że wzrost wyniesie 2,3 % przy szacowanej inflacji na poziomie 2,8 %.

Kolejną kwestią, o której należy wspomnieć, jest to, że Unia Europejska musi zajmować się problemami w ogólnym kontekście 27 państw, natomiast niektóre państwa, szczególnie mój kraj, aktualnie bardzo cierpią. Na szczęście właśnie wróciliśmy ze spotkania z komisarzem Rhenem, który był dla nas bardzo uprzejmy. Oczywiście w tej sytuacji ludzie nie mogą zrozumieć żadnego zwiększenia budżetu, nawet jeśli jest ono mniejsze od inflacji. Tak czy inaczej, moim zdaniem, musimy podejmować decyzje ogólne, musimy zobowiązywać się do zrobienia określonych rzeczy, zobaczymy wzrost wynikający z dokooptowania posłów do PE w związku z wejściem w życie traktatu lizbońskiego i, mam nadzieję, także po przystąpieniu Chorwacji.

Zanim skończę, chciałbym wspomnieć o jeszcze jednej kwestii, mianowicie o tym, że wszystko to przypomina to, o czym wielokrotnie mówił komisarz Barroso: potrzebujemy całościowych i szczerych dyskusji na temat naszych zasobów i prawdopodobnie obligacji projektowych, ponieważ im więcej środków finansowych Unia Europejska jest w stanie zebrać samodzielnie, tym mniej kontrowersji nastręczą budżety i tym mniej będziemy oczekiwać od państw członkowskich. Ostatecznie uważam, że powinniśmy działać w sposób zaproponowany przez komisarza Barroso.

  Gerben-Jan Gerbrandy (ALDE) – (NL) Pani Przewodnicząca! W tym Parlamencie reprezentuję najbardziej proeuropejską partię w moim kraju – Holandii. Właśnie dlatego, że wierzę w Europę tak mocno, jestem tak bardzo krytyczny w stosunku do niej a także budżetu naszej instytucji, Parlamentu Europejskiego.

W związku z tym uważam, że w tych trudnych finansowo czasach musimy tworzyć budżet bardzo oszczędny. Dlatego nie popieram jego zwiększenia. Przede wszystkim zaskoczył mnie pierwotny budżet przygotowany przez sekretarza generalnego, który przewidywał zwiększenie go o 5%, podobnie jak dziwi mnie to, że go tu dziś nie ma. Chciałbym, żeby tu był, ponieważ chciałbym przypomnieć mu o ustępie 6 rezolucji, w którym prosimy służby o bardzo dokładne przeanalizowanie budżetu w celu identyfikacji potencjalnych oszczędności. Chcę, aby to zrobił przed 1 lipca tego roku, tak abyśmy mogli określić konkretne oszczędności.

Pani Przewodnicząca! Na koniec chciałbym zaapelować do moich proeuropejskich kolegów posłów, aby nie dawali tym, którzy chcą zniszczyć Europę, żadnej amunicji umożliwiającej wykonanie tego zadania. Obywatelom, o których zawsze mówią, najlepiej służy Europa dostatnia i pełna wigoru.

  Salvador Garriga Polledo (PPE) – (ES) Pani Przewodnicząca! Chciałbym pogratulować sprawozdawcy, Panu Posłowi Fernandesowi, i podziękować Panu Posłowi Gerbrandy’emu za to, co przed chwilą powiedział i co uznaję za bardzo słuszne.

Jest to budżet bardziej oszczędnościowy, zgodnie z tym, o co poprosiły Komisja i Rada. Nie przekracza on limitu 20 %, dzięki czemu respektuje „dżentelmeńską umowę”, mimo że ta nie istnieje. Wszyscy mówimy o oszczędnościach, a niektórzy z nas kierują się interesem partyjnym, ale wszyscy mamy kilka wspólnych priorytetów: na przykład my, posłowie, chcemy, aby poprawiły się wyniki prac legislacyjnych; wzywa się nas, abyśmy zajęli się nowymi priorytetami wynikającymi z traktatu lizbońskiego, prosi się nas, abyśmy pracowali bardziej profesjonalnie w ramach procedury współdecyzji; jesteśmy proszeni o więcej sal konferencyjnych, większe bezpieczeństwo wewnętrzne, większe wysiłki w zakresie polityki komunikacyjnej, lepsze sieci informatyczne itp. Czy za to wszystko trzeba płacić, czy nie?

Musimy stosować się do wszystkich umów zawartych w obszarze nieruchomości. Mówi się, że moglibyśmy przestać je finansować, ale wiemy, że tak to nie działa. Jeżeli jesteśmy odpowiedzialni, będziemy musieli to zaakceptować. Czyż nie?

Młodzież nigdy nie jest obszarem kontrowersyjnym: młodzież to konieczność. Na przykład w moim kraju stopa bezrobocia wśród młodzieży wynosi 50 %. Tych problemów nie rozwiązuje 100 milionów euro przeznaczonych na politykę na rzecz młodzieży, ale to odpowiedź na priorytety Parlamentu. Wiem, że przesuwanie pieniędzy z działu 5 do działu 1 jest kontrowersyjne, a można nawet twierdzić – i miało to miejsce – że jest to sprzeczne z procedurą budżetową, ale jesteśmy żywą instytucją i musimy dostosowywać się do potrzeb chwili.

Nie wydaje mi się, aby istniała pilniejsza potrzeba od rozwiązania problemu bezrobocia wśród młodzieży. Jestem przekonany, że to priorytet dla wszystkich Państwa.

W końcu będę głosował za wspólnym Domem Historii Europejskiej.

  Riikka Manner (ALDE) - (FI) Pani Przewodnicząca! Na wstępie chciałabym pogratulować sprawozdawcy, panu posłowi Fernandesowi, doskonałej pracy. Zwiększenie budżetu o 2,3 % zdecydowanie łatwiej zaakceptować niż zaproponowany przez Prezydium wzrost o 5,2 %. Parlament musi być bardzo samokrytyczny w tej procedurze budżetowej. W przedmiotowym sprawozdaniu tak właśnie jest, ale praca ta musi być bardzo intensywnie kontynuowana.

Uważam, że ważne jest, aby poszukiwać oszczędności w małych rzeczach i w różnych obszarach. Z pewnością oszczędzanie na sprzątaniu i utrzymaniu budynków jest jakimś rozwiązaniem, ale być może potrzebne nam są ambitniejsze plany niż tylko oszczędzanie na mydle. W tym roku Parlament zagłosował za zmianą podwójnego posiedzenia jesienią w tygodniowe posiedzenie w Strasburgu. Położenie kresu tym comiesięcznym przenosinom posiedzeń Parlamentu przełożyłoby się na znaczne oszczędności, które zostałyby uwzględnione w jego budżecie.

  Janusz Władysław Zemke (S&D) – (PL) Patrząc na budżet Parlamentu można zauważyć, że znaczącą pozycję zajmują w nim wydatki na transport i tak będzie również w przyszłości. Musimy bowiem jeździć z 27 państw na posiedzenia w Brukseli i Strasburgu. Dokonałem wyliczenia, z którego wynika, że łączne koszty podróży posłów i pracowników Parlamentu przekraczają 100 milionów euro rocznie. Myślę, że można tutaj poszukiwać dalszych oszczędności. Podróżujemy bardzo często. Nie mogę zrozumieć, dlaczego za bilety lotnicze płacimy tyle samo co osoby sporadycznie korzystające z linii lotniczych. Namawiałbym zatem, żeby kierownictwo Parlamentu podjęło dyskusję z liniami lotniczymi. Uważam, że mamy szanse na uzyskanie znacznych zniżek. Normalnie w każdym państwie tak się dzieje; rząd i ministerstwa uzyskują zniżki sięgające 20−30 %. Dziękuję bardzo.

  Jaroslav Paška (EFD) – (SK) Pani Przewodnicząca! W punktach 17 i 18 sprawozdania w sprawie preliminarza wpływów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2012 wspomniano o dalszych pracach nad Domem Historii Europejskiej i zaproponowano stworzenie rezerw budżetowych na pokrycie dalszych kosztów związanych z realizacją tego projektu, w tym w jednej z pozycji rozdziału 10.1 – Rezerwa na nieprzewidziane wydatki. Nie wiem, czy kontynuacja prac nad Domem Historii Europejskiej może być uznana za nieprzewidziany wydatek, ale słuchałem uważnie Marty Andreasen, która zwróciła naszą uwagę, kiedy program był zatwierdzany, że koszty podane w sprawozdaniu w sprawie Domu Historii Europejskiej są znacznie zaniżone.

Nie znam motywacji osób, które tak uparcie naciskają na stworzenie Domu Historii Europejskiej w okresie ciągłych problemów finansowych i gospodarczych w UE. Wiem jednak, że większość europejskiej opinii publicznej uznaje to za oburzające marnowanie pieniędzy podatników. Panie i Panowie! W związku z tym chciałbym Państwa z całą powagą prosić o ponowne przemyślenie dalszego finansowania tego kontrowersyjnego projektu w wysokości 60 milionów euro.

  Monika Flašíková Beňová (S&D) – (SK) Pani Przewodnicząca! Chciałabym się skupić na jednym bardzo ważnym aspekcie przedmiotowego sprawozdania. Mam na myśli ambicję uważnego przyglądania się wydajności i gospodarności europejskich instytucji. W dobie kryzysu gospodarczego, kiedy wielu obywateli UE straciło pracę, prowadzenie instytucji finansowanej z ich podatków to bardzo wrażliwa kwestia i należy powiedzieć, że jest to w pełni uzasadnione. Dlatego ważne jest, aby w budżecie zostało zapisane zobowiązanie do rygorystycznego zarządzania.

Należy skupić się na kilku pozycjach, aby uniknąć niepotrzebnego trwonienia publicznych środków. Ważne jest stworzenie i stosowanie strategii na rzecz administracji elektronicznej. Należy zachęcać do wykorzystywania możliwości prowadzenia wideo-konferencji i nowych technologii przyjaznych środowisku. Chcąc oszczędzać zasoby naturalne, a w szczególności papier, musimy we wszystkich miejscach pracy uruchomić sieć bezprzewodową. Jednak z drugiej strony oszczędzanie zasobów nie może doprowadzić do obniżenia jakości pracy wykonywanej przez europejskie instytucje. Na przykład, moim zdaniem, ważne jest, aby w posiedzeniach komisji brała udział odpowiednia liczba tłumaczy i chciałabym skorzystać z tej okazji, aby podziękować wszystkim tłumaczom i tłumaczkom za wykonywaną przez nich pracę.

  Giovanni La Via (PPE) – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Na wstępie chciałbym pogratulować Panu Posłowi Fernandesowi doskonałej pracy i stworzenia klimatu dobrej współpracy między Prezydium i Komisją Budżetową, dzięki której zdołaliśmy osiągnąć porozumienie w sprawie preliminarza wpływów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2012.

Jak jasno wynika z debaty, rozpoczynając od propozycji opartej na zwiększeniu budżetu o 5,2 % w porównaniu z rokiem 2011, we wstępnym projekcie preliminarza udało nam się dojść do ogólnego poziomu 2,3 %.

Ponadto, moim zdaniem, ważne jest planowane przekazanie 100 milionów euro na projekty związane z młodzieżą, gdyż Parlament uznał tę politykę za jeden z priorytetów na rok 2011, a środki te będą pomocne w finansowaniu mobilności, edukacji i projektów dotyczących zatrudnienia dla wszystkich młodych ludzi w Europie.

W końcu mam nadzieję, że w procedurze budżetowej na rok 2012 możliwa będzie optymalizacja zarządzania zasobami dzięki determinacji wszystkich instytucji.

  Vladimír Maňka (S&D) – (SK) Pani Przewodnicząca! Chciałbym podziękować sprawozdawcy za naprawdę bardzo dobre sprawozdanie. Zarówno on, jak i wszystkie inne osoby, które zabrały dziś głos, zwróciły uwagę na niedociągnięcia, ale także realne możliwości znalezienia potencjalnych rozwiązań. Jednak jedynym stosownym rozwiązaniem jest to, abyśmy przeanalizowali całą tę sprawę w naprawdę obiektywny sposób, a nie, aby każdy z nas szukał indywidualnie czegoś, co może znaleźć lub nie. Jedynym obiektywnym sposobem byłoby prześwietlenie Parlamentu z zewnątrz. Z pewnością dokonał tego kiedyś Trybunał Obrachunkowy i dostrzegliśmy wtedy oszczędności w wydatkach administracyjnych, które nastąpiły tuż po audycie zewnętrznym.

Z przyjemnością stwierdzam, że oznacza to, iż członkowie naszej komisji poparli także moją propozycję poprawki, aby Parlament spojrzał na niektóre obszary swojej działalności uczciwie z perspektywy zewnętrznego obserwatora, tak abyśmy mogli odkryć to, o czym Państwo mówiliście, a być może nawet więcej. Kolejnym krokiem, o którym wspomniał Göran Färm, jest monitorowanie tych wydatków w przyszłości. To jedyne rozwiązanie.

  Zigmantas Balčytis (S&D) - (LT) Pani Przewodnicząca! W kontekście trudnej sytuacji finansowej, gospodarczej i społecznej, w jakiej znajduje się aktualnie Unia Europejska, zasobami budżetowymi Parlamentu należy zarządzać w sposób zdyscyplinowany i wydajny. Padła propozycja, aby ogólny budżet Parlamentu Europejskiego w 2012 roku został zwiększony o 2,3 %, czyli o wartość mniejszą niż aktualny wskaźnik inflacji. To naprawdę pozytywne, ale w przyszłości Parlament musi ponieść większe wydatki oraz usprawnić zarządzanie i procedury monitoringu. Zgadzam się z propozycją sprawozdawcy dotyczącą długofalowego przeglądu budżetu Parlamentu Europejskiego w celu obniżenia kosztów. Służby Parlamentu muszą zwiększyć wysiłki na rzecz modernizacji i racjonalizacji administracji, zmniejszając jej uzależnienie od usług zewnętrznych i stosując zdyscyplinowane zarządzanie zasobami ludzkimi. Uważam, że działania te umożliwiłyby bardziej wydajne wydawanie pieniędzy Unii Europejskiej, dzięki czemu zaoszczędzono by pieniądze podatników i obniżono by aktualny poziom wydatków Parlamentu.

  José Manuel Fernandes, sprawozdawca – (PT) Pani Przewodnicząca! Na wstępie należy podać liczbę: wydatki administracyjne wszystkich europejskich instytucji wynoszą około 6 %. W żadnej instytucji, w żadnym państwie członkowskim nie ma budżetu, który byłby tak małą częścią budżetu ogólnego, budżetu Unii Europejskiej.

Parlament otrzymał nowe uprawnienia. Mamy 27 państw członkowskich, po wejściu w życie traktatu lizbońskiego będziemy mieli 18 nowych posłów, ma nastąpić rozszerzenie Unii o Chorwację i oczywiste jest, że to wszystko będzie za sobą pociągać koszty. Jednak prawdą jest, że udało się realnie ograniczyć ten budżet znacznie poniżej wskaźnika inflacji.

Jeszcze jedno słowo na temat kwestii młodzieży. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że inicjatywa ta pojawiła się w Komisji, i że musi ją jednogłośnie zaakceptować Rada, ale wiemy też, że ważne było wysłanie sygnału i określenie kwoty, o której mówimy w dziale 5, ze wszystkich wydatków administracyjnych, gdzie ma być około 380 milionów euro, a my proponujemy 100 milionów euro.

Jeżeli chodzi o wynagrodzenie posłów, to jego aktualizacja nie należy do obowiązków Parlamentu. Wynagrodzenia ustala Rada, opierając się na propozycjach Komisji. Aktualna propozycja Komisji to zwiększenie wynagrodzenia o 0,9 %, Wynagrodzenia regulowane są także czymś, co nazywa się „Statutem posła” i są indeksowane do wynagrodzenia sędziego Trybunału Sprawiedliwości.

Parlament sam nie może zmienić Statutu posła. Wymagana jest zgoda Komisji i Rady. Niektórzy posłowie powinni przeczytać przepisy i powinni przeczytać traktat lizboński, szczególnie art. 223.

  Miguel Portas (GUE/NGL) – (PT) Pani Przewodnicząca, Panie Pośle Fernandes! Jeżeli chodzi o wynagrodzenia, to wydaje mi się oczywiste, że Parlament może bez problemu podjąć inicjatywę mającą na celu zaproponowanie przeglądu Statutu posła. Przepisy te zostały przyjęte na tej sali i mogą zostać na tej sali zmienione, nawet jeśli niezbędne będzie podjęcie kroków instytucjonalnych. W rzeczywistości do podwyżek, a których decyduje Rada Europejska, czyli rządy, indeksowane są tylko wynagrodzenia. Tylko wynagrodzenia, a nie inne główne pozycje wydatków, które są ustalane wyłącznie przez ten Parlament i nikogo innego.

  José Manuel Fernandes, sprawozdawca – (PT) Jak pan poseł Portas sam mówi, aktualizacja wynagrodzeń nie należy do obowiązków Parlamentu. W związku z tym nie ma sensu rozmawiać o zamrożeniu wynagrodzeń w tego typu budżecie. Jednak miałoby sens na przykład złożenie wniosku o zmianę Statutu posła. Można by także zmienić rozporządzenie (WE) nr 31, w szczególności art. 64. Z pewnością nie ma sensu podejmowanie prób umożliwienia posłom do tego Parlamentu ustalania swoich podwyżek, kiedy nie można tego zrobić w oparciu o prawo, gdyż byłoby to próbą oszukiwania tych, którzy nas słuchają, i angażowaniem się w demagogię.

  Przewodnicząca – Zamykam debatę.

Głosowanie nad sprawozdaniem pana posła Joségo Manuela Fernandesa (A7-0087/2011) odbędzie się jutro w południe.