Συζητήσεις

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011 - Στρασβούργο

14. Τέταρτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής για την Τέταρτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες.

  Zsolt Németh, ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύεται πλήρως για την επιτυχία της Τέταρτης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη στις 9-13 Μαΐου 2011. Θεωρεί ότι η εν λόγω διάσκεψη αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την ενίσχυση της υποστήριξης προς τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ).

Το Συμβούλιο, πολύ πρόσφατα, εξέδωσε συμπεράσματα προς χρήση από τους διαπραγματευτές της ΕΕ ως κατευθυντήριες γραμμές στο πλαίσιο της προπαρασκευαστικής διαδικασίας και κατά τη διάρκεια της διάσκεψης. Στο πλαίσιο της κοινής μας προσπάθειας για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας, είναι απαραίτητο να δοθεί προτεραιότητα στις ΛΑΧ. Επομένως, διατηρούμε πλήρως τη δέσμευσή μας ως προς την υποστήριξη της χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμης ανάπτυξης όλων των ΛΑΧ, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το φτωχότερο και πλέον αδύναμο τμήμα της διεθνούς κοινότητας και οι οποίες χαρακτηρίζονται επίσης από οξεία ευαισθησία απέναντι σε εξωτερικές οικονομικές αναταραχές, φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές και μεταδοτικές ασθένειες.

Υποστηρίζουμε σθεναρά ένα αποτέλεσμα το οποίο θα επικεντρώνεται σε τομείς και μέτρα που θα μπορούν να προσθέσουν αξία αναφορικά με τις συγκεκριμένες ανάγκες των ΛΑΧ και το οποίο θα πρέπει να αντικατοπτρίζει όλα όσα αποκομίσαμε από το πρόγραμμα δράσης των Βρυξελλών του 2001, διατηρώντας τη συνεκτικότητα με τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας και θέτοντας συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους για τις ΛΑΧ. Μια μακροπρόθεσμη δέσμευση μέσω μιας ανανεωμένης εταιρικής σχέσης με τις ΛΑΧ, η οποία θα περιλαμβάνει κατάλληλα μέτρα, αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο.

Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι το αποτέλεσμα της διάσκεψης της Κωνσταντινούπολης θα πρέπει να θέσει τρεις βασικούς στόχους: κατά πρώτον, την καταπολέμηση του ευάλωτου χαρακτήρα και της αστάθειας των ΛΑΧ, και την περαιτέρω ενίσχυση της αντοχής τους απέναντι στις οικονομικές αναταραχές· κατά δεύτερον, τη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τη βιώσιμη ανάπτυξη των ΛΑΧ· κατά τρίτον, την προώθηση της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς για τις ΛΑΧ. Αυτοί οι στόχοι θα συνεχίσουν να καθοδηγούν τις συζητήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΛΑΧ καθ’ όλη τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής διαδικασίας, καθώς επίσης κατά τη διάρκεια της ίδιας της διάσκεψης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέκαθεν κατηύθυνε τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας για την υποστήριξη των ΛΑΧ και η ίδια αποτελεί το σημαντικότερο χορηγό βοήθειας προς αυτές. Η ΕΕ υπήρξε ο πλέον επιτυχής αναπτυξιακός εταίρος ως προς την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, κυρίως αναφορικά με θέματα πρόσβασης στην αγορά, κανόνων καταγωγής και ελάφρυνσης του χρέους. Έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο ως προς την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια (ΕΑΒ) και ως προς τη συνοχή των πολιτικών για την ανάπτυξη.

Αν και ορισμένες από τις ΛΑΧ έχουν επιτύχει σημαντική οικονομική μεγέθυνση και πρόοδο στον τομέα της ανάπτυξης την τελευταία δεκαετία, αναγνωρίζουμε ότι, συνολικά, η πρόοδος ήταν άνιση. Πολλά θέματα απομένουν ακόμη να τακτοποιηθούν, κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική και σε χώρες οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση συγκρούσεων και αστάθειας. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ΕΕ επιβεβαίωσε πρόσφατα τη δέσμευσή της, στο πλαίσιο της συνολικής δέσμευσης της ΕΑΒ, σχετικά με τη συλλογική επίτευξη του στόχου παροχής 0,15-0,20 του ΑΕΠ προς τις ΛΑΧ.

Οι ΛΑΧ φέρουν κυρίως την ευθύνη για την ανάπτυξή τους και η παροχή βοήθειας από την κοινότητα των χορηγών θα πρέπει να βασίζεται στην πρωτοβουλία και πλήρη οικειοποίηση των δικαιούχων χωρών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπογραμμίζει επίσης την αλληλεξάρτηση της συνολικής προόδου στις ΛΑΧ με τη βελτίωση στους τομείς της χρηστής διακυβέρνησης, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας των φύλων.

Τέλος, ταυτόχρονα, είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι όλες οι χώρες φέρουν την ευθύνη παροχής βοήθειας στις αναπτυσσόμενες χώρες, προκειμένου οι τελευταίες να εξέλθουν από τη φτώχεια την οποία υφίστανται και να σημειώσουν πρόοδο ως προς τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας. Η πρόοδος στις ΛΑΧ είναι αλληλένδετη με την ποιότητα και τη συνοχή των πολιτικών των αναπτυξιακών εταίρων. Πρέπει λοιπόν να καταβληθεί σημαντική προσπάθεια για την ενίσχυση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των μηχανισμών παροχής βοήθειας και για την εκπλήρωση των υφιστάμενων δεσμεύσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ΕΕ κάλεσε και άλλους χορηγούς βοήθειας να εκπληρώσουν αυτές τις δεσμεύσεις. Οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει επίσης να παράσχουν ένα δίκαιο μερίδιο βοήθειας στις ΛΑΧ.

  Štefan Füle, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή δεσμεύεται για την επιτυχία της Τέταρτης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες η οποία θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη και θα δημιουργήσει μια ανανεωμένη πολιτική ροπή για μεγέθυνση χωρίς αποκλεισμούς, βιώσιμη ανάπτυξη και μείωση της φτώχειας στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Αυτή η πεποίθηση και δέσμευση από πλευράς μας αντικατοπτρίζεται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου, τα οποία εγκρίθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στις 31 Μαρτίου, σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές για τη συμμετοχή της ΕΕ στην επερχόμενη διάσκεψη σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Είμαι επίσης στην ευχάριστη θέση να σημειώσω ότι το Κοινοβούλιο θα εκπροσωπηθεί σε μεγάλο βαθμό στην αντιπροσωπεία που θα συμμετάσχει στην εν λόγω διάσκεψη.

Αρκετές από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες έχουν σημειώσει πρόοδο στην ανάπτυξή τους αλλά η πρόοδος ήταν άνιση και απομένουν πολλά θέματα να τακτοποιηθούν. Πολύ λίγες από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες εξέρχονται από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών και οι περισσότερες καθυστερούν στην επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Εμείς, τόσο οι χορηγοί βοήθειας όσο και οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, οφείλουμε να αντλήσουμε διδάγματα από την επιτυχία που σημείωσαν ορισμένες από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, καθώς επίσης και από την υλοποίηση του προγράμματος δράσης των Βρυξελλών.

Η παγκόσμια εταιρική σχέση και η αμοιβαία ευθύνη αποτελούν παράγοντες ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της διάσκεψης. Η ανάπτυξη αποτελεί κοινή πρόκληση. Οι αναπτυσσόμενες χώρες φέρουν κυρίως την ευθύνη για την ανάπτυξή τους μέσω του σχεδιασμού και της υλοποίησης κατάλληλων πολιτικών, καθώς και της επίτευξης της χρηστής διακυβέρνησης.

Αναφορικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε ο πλέον επιτυχημένος αναπτυξιακός εταίρος ως προς την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, κυρίως όσον αφορά θέματα πρόσβασης στην αγορά, κανόνων καταγωγής και ελάφρυνσης του χρέους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον σημαντικότερο χορηγό βοήθειας προς τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο ως προς την Επίσημη Αναπτυξιακή Βοήθεια, τριπλασιάζοντας την παροχή βοήθειας προς τις εν λόγω χώρες την τελευταία δεκαετία.

Στην Κωνσταντινούπολη, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καλέσει και άλλους χορηγούς βοήθειας και αναπτυξιακούς εταίρους να την ακολουθήσουν στη δέσμευση και τη φιλοδοξία της. Οι αναπτυγμένες χώρες φέρουν την ευθύνη να παράσχουν βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να εξέλθουν από τη φτώχεια στην οποία βρίσκονται. Στο πλαίσιο της παγκόσμιας εταιρικής σχέσης, οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει επίσης να προσφέρουν αυτό που τους αναλογεί.

Η βιώσιμη ανάπτυξη και η μακροπρόθεσμη δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς μεγέθυνση είναι παράγοντες απαραίτητοι για καθεμία από τις εν λόγω χώρες. Ο ιδιωτικός τομέας διαδραματίζει ζωτικό ρόλο σε αυτήν την περίπτωση και μπορεί να έχει τεράστιες επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων μέσω της παραγωγής πλούτου και της δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Οι προοπτικές του εμπορίου ως κινητήριας δύναμης της ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας είναι σημαντικές. Εντούτοις, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να υπογραμμίσει την αλληλεξάρτηση της προόδου στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες με τους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων, της δημοκρατίας, της χρηστής διακυβέρνησης, της ειρήνης και της ασφάλειας.

Η πρόοδος στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες είναι αλληλένδετη με την ισότητα και τη συνοχή των πολιτικών των αναπτυξιακών εταίρων. Επομένως, πρέπει να καταβληθούν επίμονες προσπάθειες για την ενίσχυση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας των μηχανισμών παροχής βοήθειας, καθώς και της συνοχής των αναπτυξιακών πολιτικών.

Η Προεδρία έχει ήδη ανακοινώσει τρεις προτεραιότητες, επομένως επιτρέψτε μου απλώς να προσθέσω ότι η διάσκεψη θα πρέπει να θίξει επίσης το θέμα των χωρών που παύουν να ανήκουν στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ζητήσει έναν πιο συστηματικό μηχανισμό για τη χορήγηση χρονικά ευαίσθητων παραχωρήσεων και υποστήριξης σε μια χώρα που εξέρχεται από την κατηγορία των ΛΑΧ. Η Επιτροπή είναι πεπεισμένη ότι αυτή η νέα δυναμική θα επιφέρει σημαντική αύξηση του αριθμού των χωρών που εξέρχονται από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών την επόμενη δεκαετία.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗ
Αντιπροέδρου

  Ελένη Θεοχάρους, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κύριε Επίτροπε, κύριε Υπουργέ, πολύ σωστά έχει ειπωθεί ότι τα συμπεράσματα του Συμβουλίου, σε συνάρτηση με τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να συνοδεύονται από αποτελεσματικά μέτρα για να στηριχθεί η όλη προσπάθεια. Βεβαίως η αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη σύνοδο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στην Κωνσταντινούπολη για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, θα είναι «εξοπλισμένη» και με ένα καλό ψήφισμα που εκφράζει ικανοποιητικές θέσεις. Ωστόσο, υπάρχει πρόβλημα με το status της αντιπροσωπείας, διότι ως παρατηρητές δεν θα έχουν τη δυνατότητα για άμεση παρέμβαση και νομίζω ότι η Επιτροπή και ο Πρόεδρος Barroso, μπορούν να κάνουν μια σημαντική παρέμβαση ώστε να διαφοροποιηθεί αυτή η κατάσταση. Διότι η ανάπτυξη και η ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο έλεγχος των μεταναστευτικών ρευμάτων δεν μπορεί να επιτευχθεί με ένα δισ. περίπου πολίτες να ζουν στην αθλιότητα και στη φτώχεια.

Φαίνεται ότι οι προσπάθειες για την ανάπτυξη των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, πρέπει να αναθεωρηθούν διότι, ναι μεν φταίνε και οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, αλλά, ωστόσο, οι μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της φτώχειας εμφανίζονται ότι δεν είναι αποτελεσματικοί.

Επισημαίνω ότι η εκμετάλλευση του πλούτου στις υποανάπτυκτες χώρες γίνεται από άλλους, πλην των γηγενών πληθυσμών, και ότι το δημοκρατικό έλλειμμα και η διαφθορά, αλλά και η ανασφάλεια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των χωρών αυτών. Όλα αυτά οδηγούν στην έλλειψη βασικών υποδομών στους τομείς της παιδείας, της υγείας, των συγκοινωνιών, των επικοινωνιών, της πρωτογενούς παραγωγής, της γεωργίας, του τραπεζικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης. Νομίζω ότι στην Κωνσταντινούπολη μπορεί να τεθούν οι μηχανισμοί για μια καλύτερη προσπέλαση του φαινομένου της φτώχειας.

  Thijs Berman, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, οικονομική ανάπτυξη που ανέρχεται στο 7%, σημαντική αύξηση του αριθμού των παιδιών που φοιτούν σε δημοτικό σχολείο, περισσότερες χώρες των οποίων οι λαοί απαιτούν δημοκρατία: στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της Αφρικής έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτές οι χώρες έχουν καταβάλει προσπάθειες για τη χρηστή διακυβέρνηση και έχουν κινητοποιήσει τους ίδιους οικονομικούς πόρους. Η ιδιαίτερη συμβολή των πλουσίων χωρών ήταν η ελάφρυνση του χρέους και η διασφάλιση της διαθεσιμότητας των εμβολίων. Εντούτοις, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στα επιθυμητά επίπεδα, διότι η ταχεία οικονομική ανάπτυξη στις φτωχότερες χώρες δεν συμβαδίζει με ανάλογη μείωση της φτώχειας.

Ο κατάλογος με τις φτωχότερες χώρες έχει παραμείνει σχεδόν απαράλλαχτος επί δεκαετίες. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο ΗΠΑ την ημέρα έχει μειωθεί μεν, αλλά ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από δύο δολάρια ΗΠΑ την ημέρα παραμένει ίδιος. Οι πλούσιες χώρες έχουν διατηρήσει τα διεφθαρμένα καθεστώτα στη θέση τους αντί να εξετάσουν τη δυνατότητα δίκαιου καταμερισμού των πόρων. Είναι, επομένως, παράλογο και κυνικό να λέμε ότι η ανάπτυξη δεν έχει αποτελέσματα. Απλώς δεν της έχουμε δώσει αρκετές ευκαιρίες.

Η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στην Κωνσταντινούπολη θα πρέπει να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα. Πρέπει να δοθεί πολύ περισσότερη προσοχή στον δίκαιο καταμερισμό του πλούτου στο εσωτερικό των φτωχότερων χωρών. Κάτι τέτοιο θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα και τον δίκαιο καταμερισμό. Κάτι τέτοιο θα εξαλείψει τις εντάσεις και θα επιφέρει ειρήνη. Η κοινωνική δικαιοσύνη θα κατορθώσει περισσότερα όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη από την ανισότητα των δικτατοριών που άγονται από μικρές ομάδες στην κορυφή. Οι χώρες με δημοκρατία επιτυγχάνουν δίκαιο καταμερισμό πολύ γρηγορότερα από εκείνες με καθεστώς δικτατορίας. Η χρηστή διακυβέρνηση θα μας φέρει πιο κοντά στην επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας.

Πρέπει επίσης να κάνουμε πολλά περισσότερα για τη δημόσια υγεία. Για μια οικογένεια σε μια φτωχή χώρα, μια αρρώστια αποτελεί οικονομική καταστροφή. Η αρρώστια αποτελεί πολυτέλεια την οποία κανείς δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά. Πρέπει επομένως να κινηθούμε προς τη χρηματοδότηση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης μέσω της ασφάλισης υγείας ούτως ώστε να είναι διαθέσιμα τόσο τα εμβόλια όσο και καλά νοσοκομεία και κλινικές.

  Charles Goerens, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, την περίοδο μεταξύ 1980 και 2011, το παγκόσμιο ΑΕγχΠ αυξήθηκε κατά 19.000 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Αυτή η αύξηση θα έπρεπε να σημαίνει ότι διαθέτουμε αρκετούς πόρους για την εξάλειψη της άκρας ένδειας. Εντούτοις, μείναμε μόνο στα νούμερα.

Αναφορικά με την πολιτική, η βελτίωση της κατάστασης των φτωχότερων χωρών δεν είναι τόσο ξεκάθαρη υπόθεση. Οφείλουμε, επομένως, να προβούμε σε ορισμένες σαφείς επιλογές. Κατά πρώτον, τα προγράμματα συνεργασίας μας πρέπει να στοχεύουν τις φτωχότερες χώρες.

Κατά δεύτερον, και αυτό αποτελεί συνέπεια του πρώτου, πρέπει σταδιακά να αποσυρθούμε από τις αναδυόμενες χώρες. Η Κίνα, ο βασικός πιστωτής των Ηνωμένων Πολιτειών, διαθέτει αρκετά μέσα προκειμένου να αντιμετωπίσει τη φτώχεια που επικρατεί εντός των συνόρων της.

Το τρίτο σημείο είναι ότι χρειαζόμαστε δυνατές συνεργασίες με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Αυτές πρέπει να κάνουν το δύσκολο έργο. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις βοηθήσουμε προσφέροντάς τους την τεχνογνωσία μας, την εμπειρία μας και την πολιτική μας βούληση. Δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα από αυτά.

Θα ήθελα να σημειώσω επίσης κάτι τελευταίο: δεδομένου ότι είμαστε ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας, εξαρτάται επίσης από εμάς, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο σε αυτήν τη διάσκεψη.

  Nirj Deva, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Θεοχάρους που ανέφερε το θέμα του καθεστώτος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε διεθνείς διασκέψεις: είμαστε ένα από τα τρία αδελφά θεσμικά όργανα της ΕΕ και οφείλουμε να το εξετάσουμε αυτό πολύ γρήγορα αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα. Είμαστε ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας προς τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες στον κόσμο· τα τελευταία χρόνια τριπλασιάσαμε τη βοήθεια αλλά η φτώχεια αυξήθηκε, δεν μειώθηκε.

Πριν από περίπου δέκα χρόνια, ο Pascal Lamy και η Επιτροπή Ανάπτυξης ενέκριναν την πρωτοβουλία «Όλα εκτός από όπλα». Σταδιακά, το παρόν Κοινοβούλιο μετέτρεψε αυτήν την πρωτοβουλία σε «Τίποτα εκτός από φάρμες». Τώρα οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου δεν διαθέτουν βιομηχανικό δυναμικό αλλά γεωργικό. Εάν όντως ενδιαφέρεστε να εξαλείψετε τη φτώχεια και να βοηθήσετε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να αυξήσουμε το εμπορικό δυναμικό αυτών των χωρών. Δεν είναι η βοήθεια αλλά το εμπόριο που θα μειώσει τη φτώχεια. Αλλά για να μειωθεί η φτώχεια και να αυξηθεί το εμπόριο πρέπει να αυξήσουμε την ικανότητα εξαγωγής των προϊόντων που μπορούν να εξάγουν, όπως τα γεωργικά και αλιευτικά προϊόντα και ούτω καθεξής. Αλλά ούτε αυτό κάνουμε.

Έχουμε καθιερώσει αυστηρά πρότυπα, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την υγεία του ευρωπαίου καταναλωτή, αλλά δεν βοηθάμε στην αύξηση του δυναμικού αυτών των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών. Επομένως, από τις 51 συνολικά χώρες, μόνο τρεις κατάφεραν επισήμως να πάψουν να αποτελούν λιγότερο αναπτυγμένη χώρα. Πρέπει να αυξήσουμε τις προσπάθειες, ειδάλλως κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας και αυτές τις χώρες.

  Gabriele Zimmer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ρωτήσω τους εκπροσώπους του Συμβουλίου και της Επιτροπής τον λόγο για τον οποίο πιστεύουν ότι πρέπει να αναλύουν αυτό το θέμα χρησιμοποιώντας «λόγια του αέρα». Δεν θεωρώ ότι βοηθάμε κανέναν αποφεύγοντας να κάνουμε συγκεκριμένες δηλώσεις σχετικά με το γεγονός ότι, όσο πλησιάζει η Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης, τα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει επιτέλους να εκπληρώσουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους, καθώς επίσης ότι δεν μπορούμε να ανεχόμαστε κράτη μέλη που ολοένα και περισσότερο αποφεύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Το γεγονός ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βιώνουν ακόμη μια κατάσταση πείνας, και οι περισσότεροι στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ), με άλλα λόγια, στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, είναι απαράδεκτο. Είναι επίσης απαράδεκτο το ότι το μεγαλύτερο μέρος της αναπτυξιακής μας βοήθειας δεν διατίθεται για την υποστήριξη και ανάπτυξη της γεωργίας. Το ποσοστό που χρησιμοποιείται γι’ αυτόν τον σκοπό έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια ενώ, την ίδια στιγμή, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινάνε. Αρχίζω να πιστεύω πως λέγοντας ότι ελπίζουμε οι ΛΑΧ να γίνουν πιο ανθεκτικές στους κλυδωνισμούς είναι μια κυνική προσέγγιση.

Σας καλώ να λάβετε συγκεκριμένα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και να αναλάβετε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για να παράσχετε πραγματική βοήθεια στις ΛΑΧ.

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η επερχόμενη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες είναι μια καλή ευκαιρία να συζητηθεί το κατά πόσον η αναπτυξιακή βοήθεια έχει τελικά κάποιο νόημα ή είναι, στην πραγματικότητα, ανούσια. Το επιχείρημα της ποσότητας της βοήθειας, όπως είναι ευρέως γνωστό –δηλαδή η πρόταση ότι όσο περισσότερη βοήθεια δίνεις τόσο μεγαλύτερη ανάπτυξη θα υπάρξει– έχει καταρριφθεί εντελώς.

Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τον χρόνο που διαθέτω παραθέτοντας όσα ανέφερε ο οικονομολόγος από την Κένυα James Shikwati στο Der Spiegel online στις 7 Απριλίου 2005. Παραθέτω: «Η αναπτυξιακή βοήθεια εξυπηρετεί τη διατήρηση των μεγάλων γραφειοκρατιών στη θέση τους, ενθαρρύνει τη διαφθορά και τον εφησυχασμό και μαθαίνει τους Αφρικανούς να γίνονται επαίτες αντί να είναι ανεξάρτητοι» και κλείνω την παράθεση.

Επιπροσθέτως, η αναπτυξιακή βοήθεια αποδυναμώνει τις τοπικές αγορές και προκαλεί την εξάλειψη του επιχειρηματικού πνεύματος που τόσο χρειαζόμαστε. Ασχέτως από το πόσο παράλογο μπορεί να ακουστεί, η αναπτυξιακή βοήθεια είναι μία από τις πηγές των προβλημάτων της Αφρικής. Εάν η Δύση διέκοπτε αυτές τις πληρωμές, οι απλοί Αφρικανοί ούτε που θα το παρατηρούσαν. Μόνο οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι θα ένιωθαν το πλήγμα. Επομένως, αντί να μοιράζουμε χρήματα, αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι λιγότερη διαφθορά, μεγαλύτερη επιχειρηματικότητα και περισσότερη αυτοδυναμία.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση στο πλαίσιο της διαδικασίας της γαλάζιας κάρτας σύμφωνα με το άρθρο 149, παράγραφος 8, του Κανονισμού)

  Thijs Berman (S&D). – (NL) Κύριε Claeys, θα συμφωνούσατε μαζί μου ότι τα ξένα συμφέροντα των πλουσίων χωρών της Δυτικής Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν οδηγήσει στη διατήρηση δικτατόρων στην εξουσία και, συνεπώς, στη συχνή αποτυχία της αναπτυξιακής βοήθειας, επειδή αυτή η βοήθεια κατέληξε σε λάθος τσέπες και επειδή δεν κάναμε ποτέ κάτι για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο, χάριν της διατήρησης μιας «σταθερότητας» η οποία, στην ουσία, δεν αξίζει καν αυτήν την ονομασία, όπως έχει αποδειχτεί στη βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή; Υποστήριξη της δημοκρατίας σημαίνει υποστήριξη των δημοκρατών σε αναπτυσσόμενες χώρες και πτώση των δικτατόρων διατηρώντας, ταυτόχρονα, τη ροή της αναπτυξιακής βοήθειας.

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Berman, ναι, συμφωνώ εν μέρει με όσα είπατε. Πράγματι, είμαστε υπεύθυνοι για το γεγονός ότι κάποιοι δικτάτορες κατάφεραν να παραμείνουν στην εξουσία. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στην ευρωπαϊκή πολιτική προς την Κούβα όπου είδαμε τον Fidel Castro να θεωρείται εταίρος με τον οποίο μπορούμε να συνεργαστούμε. Κάτι τέτοιο θα πρέπει, πράγματι, να θεωρηθεί ότι ανήκει στο παρελθόν και θα πρέπει να απευθυνόμαστε μόνο σε άτομα που έχουν εκλεγεί δημοκρατικά και έχουν επίσης τη δύναμη να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία στη χώρα τους.

  Filip Kaczmarek (PPE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, ο όρος «λιγότερο αναπτυγμένες χώρες» προέκυψε πριν από 40 χρόνια, προκειμένου να βοηθήσει τις αναπτυγμένες χώρες και άλλους χορηγούς βοήθειας να εντοπίσουν τις κοινότητες ανά τον κόσμο που χρήζουν βοήθειας. Ο ορισμός «λιγότερο αναπτυγμένες χώρες» που χρησιμοποιείται από τα Ηνωμένα Έθνη δεν βασίζεται αποκλειστικά στο κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά λαμβάνει επίσης υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό και τα προβλήματα με την οικονομική ανάπτυξη. Ο γεωγραφικός καταμερισμός αυτών των χωρών είναι πολύ χαρακτηριστικός καθώς, κατά πλειοψηφία, αυτές οι χώρες βρίσκονται στην Αφρική. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δικαίως δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτήν την ήπειρο.

Θεμελιώδες πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι ο αριθμός των χωρών που έχουν χαρακτηριστεί ως ΛΑΧ αυξάνεται, ενώ ο αριθμός των χωρών που έχουν αναπτυχθεί τόσο ώστε να είναι σε θέση να εξέλθουν από την κατηγορία των ΛΑΧ είναι τόσο μικρός και αφορά μόλις τρεις χώρες. Επομένως, γι’ αυτόν τον λόγο η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τον τρόπο δρομολόγησης μιας αποτελεσματικής, μετρήσιμης και εύκολης στην παρακολούθηση στρατηγικής για να εξέλθουν οι χώρες από την κατηγορία των ΛΑΧ. Χαίρομαι που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο έχουν προτάσεις οι οποίες δύνανται να συμβάλουν σε αυτήν τη διαδικασία. Μία από αυτές είναι η προώθηση της μεγέθυνσης χωρίς αποκλεισμούς. Γνωρίζω ότι κάποιοι συνάδελφοι βουλευτές εκφράζουν ανησυχίες γι’ αυτόν τον ορισμό, διότι δεν είναι τόσο σίγουροι ότι η μεγέθυνση θα είναι πράγματι χωρίς αποκλεισμούς. Από την άλλη πλευρά όμως, χωρίς μεγέθυνση δεν θα αναπτύξουμε τις οικονομικές προοπτικές των αναπτυσσόμενων οικονομιών.

  Κρίτων Αρσένης (S&D). - Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, χρειαζόμαστε έναν απτό στόχο, ο οποίος να αποφασιστεί στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης και ο στόχος αυτός θα πρέπει να είναι η μείωση του αριθμού των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών στο μισό από ότι είναι σήμερα. Ακούγεται αυτονόητο κάτι τέτοιο, όμως εδώ και 30 χρόνια μόλις 3 απ' αυτές τις χώρες κατάφεραν να βγούνε από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.

Για να το πετύχουμε, θα πρέπει να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας και να συμβάλλουμε κάθε χρονιά με 0,15 έως 0,20% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) μας για αναπτυξιακή βοήθεια προς τις χώρες αυτές. Το ίδιο σημαντικό είναι να εξασφαλίσουμε τη συνοχή των πολιτικών μας για την ανάπτυξη (policy coherence for development). Δεν μπορούμε από τη μία να δίνουμε χρήματα σ' αυτές τις χώρες και απ' την άλλη - στην ουσία - να τους τα κλέβουμε μέσα από άδικες εμπορικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αυτές. Πρέπει να πληρώσουμε το χρηματικό μας χρέος, και αυτό σημαίνει επίσης επένδυση σ' αυτές τις χώρες, τόσο για την προσαρμογή τους και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όσο και για το συσσωρευμένο χρέος μας από τις αδικίες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής μας . Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να προωθήσουμε τη διατροφική κυριαρχία (food sovereignty) αυτών των χωρών, στηρίζοντας παραδοσιακές αγροτικές πρακτικές, τοπικούς πόρους, τοπικές καλλιέργειες, τοπικές αγορές και επίσης να αποτρέψουμε τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, την αρπαγή γης και τα μονοπώλια σπόρων που απειλούν όλους μας, αλλά, ακόμη περισσότερο αυτές τις αδύναμες χώρες.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση στο πλαίσιο της διαδικασίας της γαλάζιας κάρτας σύμφωνα με το άρθρο 149, παράγραφος 8, του Κανονισμού)

  Nirj Deva (ECR). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αναρωτιέμαι αν ο αξιότιμος κύριος θα συμφωνήσει μαζί μου –διότι χρησιμοποίησε την επικριτική λέξη «κλέβουμε»– ότι κλέβουμε δηλαδή από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Παρόμοιο παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελεί το ότι δίνουμε 2 εκατ. ευρώ σε ένα μικρό νησί στις ακτές του Ατλαντικού για τα αλιεύματά του, για 7.000 τόνους τόνου, και ότι τους πουλάμε στους δρόμους της Ευρώπης έναντι 235 εκατ. ευρώ. Επομένως μετατρέπουμε τα 2 εκατ. ευρώ σε 235 εκατ. ευρώ. Αυτό κάνουμε με τις αλιευτικές πολιτικές μας.

  Κρίτων Αρσένης (S&D). - Κύριε Πρόεδρε, έχει δίκιο ο κ. Deva. Σε μεγάλο βαθμό οι αλιευτικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρίτες χώρες είναι ένα θέμα που χρήζει να επανεξεταστεί σε βάθος. Οι συμφωνίες είναι απαραίτητες, όμως είναι και απαραίτητο η Ευρωπαϊκή Ένωση όταν συνάπτει αυτές τις συμφωνίες για τα αλιεύματα με τις εν λόγω χώρες, να το κάνει με τον πιο βιώσιμο δυνατό τρόπο. Όμως χρειάζεται να εξετάσουμε επίσης, εάν τα χρήματα που δίνουμε ως αντάλλαγμα για τα αλιεύματα είναι επαρκή και εάν χρησιμοποιούνται ως αναπτυξιακή βοήθεια, ενισχύοντας τελικά αυτές τις χώρες να εξέλθουν από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.

  Marek Henryk Migalski (ECR). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Németh δεν έχει δίκιο ως προς την αισιοδοξία που διατηρεί για τις χώρες οι οποίες εξέρχονται από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, ενώ οι κκ. Deva, Kaczmarek και Αρσένης έχουν δίκιο όταν λένε ότι, τα τελευταία δέκα χρόνια, μόνο τρεις χώρες –η Μποτσουάνα, το Πράσινο Ακρωτήριο και οι Μαλδίβες– έχουν εξέλθει από αυτήν την κατηγορία. Αυτό σημαίνει ότι, στην πραγματικότητα, η κύρια πηγή της φτώχειας είναι η πολιτική και, ως εκ τούτου, υπάρχουν πολύ πλούσιες χώρες που δεν διαθέτουν καθόλου φυσικούς πόρους, όπως η Ελβετία και η Ιαπωνία, και, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν χώρες πλούσιες σε φυσικούς πόρους οι οποίες είναι παρ’ όλα αυτά φτωχές. Αυτό σημαίνει ότι η φτώχεια οφείλεται στην πολιτική και όχι το αντίστροφο. Επομένως, ταυτόχρονα με την παροχή βοήθειας και με τις εμπορικές συναλλαγές με τις ΛΑΧ, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να είναι και η παροχή πολιτικής βοήθειας η οποία θα οδηγεί στη σταθερότητα και στη δημοκρατία στις εν λόγω χώρες. Αυτό πρέπει να κάνουμε.

  Elena Băsescu (PPE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, η Τέταρτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες παρέχει μια καλή ευκαιρία για την αναθεώρηση της διεθνούς πολιτικής «Βοήθεια για το εμπόριο». Αυτή η κατηγορία χωρών αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες στο πλαίσιο των παγκόσμιων οικονομικών αλλαγών στον απόηχο της οικονομικής κρίσης. Η συνεχής αύξηση των τιμών στα βασικά είδη τροφίμων αποτελεί οξύ πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Βασικός στόχος της «Βοήθειας για το εμπόριο» είναι η ώθηση της εσωτερικής και διεθνούς ανταγωνιστικότητας των 48 χωρών. Αναφορικά με αυτό, οφείλω να υπογραμμίσω τη σημασία της εξάλειψης της φτώχειας και της αποτελεσματικής χρήσης της οικονομικής βοήθειας η οποία παρέχεται στο πλαίσιο της επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να συμμετάσχουν οι αναπτυσσόμενες χώρες σε αυτήν τη διαδικασία ως αποτέλεσμα της εμπειρίας την οποία έχουν αποκομίσει στον τομέα της μεταρρύθμισης των εμπορικών μέσων.

  Mariya Nedelcheva (PPE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η πρόοδος στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες αντικατοπτρίζει τις δικές μας αναπτυξιακές πολιτικές, καθώς και εκείνες της διεθνούς κοινότητας. Η αύξηση του αριθμού των χωρών οι οποίες χαρακτηρίζονται ως λιγότερο αναπτυγμένες αποτελεί σαφή ένδειξη ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή να αναθεωρήσουμε τις πολιτικές μας, τα μέσα μας και τους πόρους μας. Οι φτωχότερες χώρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε πολέμους, κρίσεις και στην εκτεταμένη φτώχεια. Ως εκ τούτου, είναι αδήριτη ανάγκη να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την αποκατάσταση της ειρήνης, της σταθερότητας, της δημοκρατίας και για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τρία ακόμη στοιχεία θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Κατά πρώτον, οφείλουμε να επανεξετάσουμε τους εσωτερικούς παράγοντες όπως είναι η διαφθορά, η έλλειψη δημοκρατικών διασφαλίσεων και τα κενά στα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, εξαιτίας των οποίων οι εν λόγω χώρες παραμένουν υπανάπτυκτες.

Κατά δεύτερον, οφείλουμε να βελτιώσουμε την οικονομική προσέγγισή μας παρέχοντας μεγαλύτερη στήριξη στους αγρότες, στις ΜΜΕ και για την καλή χρήση των κρατικών πόρων με σκοπό τη δημιουργία νέων μέσων.

Τελικώς, οφείλουμε να καταστήσουμε περισότερο στοχοθετημένα τα όργανα βοήθειας που παρέχουμε και να διασφαλίσουμε ότι είναι συνεπή με την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Εάν προσαρμόσουμε τις παγκόσμιες αναπτυξιακές πολιτικές ούτως ώστε να εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες κάθε χώρας και τη μεγαλύτερη συμμετοχή εκ μέρους του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας των πολιτών, θα είμαστε περισσότερο σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας.

  Ricardo Cortés Lastra (S&D). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, πριν από δέκα χρόνια στις Βρυξέλλες, οι χορηγοί βοήθειας συμφώνησαν ως προς το πρόγραμμα δράσης για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ). Θέσαμε στόχους για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας σε αυτές τις χώρες.

Είναι σαφές σε όλους εμάς ότι οι ΛΑΧ υποφέρουν περισσότερο από τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης, είτε αυτές είναι οικονομικές, χρηματοοικονομικές, περιβαλλοντικές είτε έχουν προκληθεί από την αύξηση των τιμών των τροφίμων.

Εντούτοις, δέκα χρόνια αργότερα, δεν έχουμε επιτύχει τους στόχους που θέσαμε και μόλις δύο από τις 48 χώρες που αποτελούν τις ΛΑΧ έχουν καταφέρει να εξέλθουν από αυτήν την κατηγορία.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο. Κατά την επικείμενη Τέταρτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στην Κωνσταντινούπολη, θα γίνει επισκόπηση του έργου το οποίο έχει ολοκληρωθεί μέχρι στιγμής και θα καθιερωθεί ένα νέο πρόγραμμα δράσης.

Θα πρέπει να ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας προς τις ΛΑΧ και να αποδείξουμε ότι, τα επόμενα δέκα χρόνια, θα έχουμε αντλήσει διδάγματα από όσα συνέβησαν την προηγούμενη περίοδο, καθώς επίσης ότι θα είμαστε σε θέση να παράσχουμε αποτελεσματική και ποιοτική υποστήριξη η οποία θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε τους στόχους μας, όχι το 2021 αλλά το 2015, επιτυγχάνοντας τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας.

  Catherine Stihler (S&D). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι τρεις βασικοί τομείς –ο ευάλωτος χαρακτήρας των ΛΑΧ, η βιώσιμη ανάπτυξη και η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης– επικροτούνται στο σύνολό τους. Εντούτοις, θα ήθελα να θέσω το ερώτημα αν το θέμα της επισιτιστικής ασφάλειας θα αποτελέσει μέρος των συζητήσεων.

Έγινε μνεία στην υποσαχάρια Αφρική· αυτήν τη στιγμή το 80% των αγροτών στην υποσαχάρια Αφρική είναι γυναίκες. Εάν μπορούμε να βοηθήσουμε με την ανάπτυξη καλύτερων γεωργικών μεθόδων, επενδύοντας στις πλέον ευπαθείς ομάδες του κόσμου, παρέχοντας σε αυτές επισιτιστική βοήθεια, μπορούμε να συμβάλουμε σε μεγάλο βαθμό στην υγεία και ευημερία των φτωχότερων ομάδων του κόσμου στον οποίο ζούμε.

Εύχομαι καλή τύχη στην αντιπροσωπεία του παρόντος Κοινοβουλίου η οποία θα το εκπροσωπήσει στη διάσκεψη και ανυπομονώ να ακούσω την έκθεση αναφοράς όσων συμμετάσχουν σε αυτήν.

  Norica Nicolai (ALDE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ακράδαντα ότι το παρόν Κοινοβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη για τα αποτελέσματα που πέτυχε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της προσπάθειας προώθησης της παγκόσμιας αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της φτώχειας. Ταυτόχρονα, είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι είμαστε ένα Κοινοβούλιο το οποίο αναλαμβάνει την ευθύνη για τη χρήση των χρημάτων κάθε ευρωπαίου φορολογούμενου. Θα ήθελα να προσπαθήσω να αναγνωρίσω ότι η εν λόγω διάσκεψη πρέπει να παράσχει, ακόμη και σε εμάς, την ευκαιρία αξιολόγησης του μοντέλου αλληλεγγύης το οποίο έχουμε προωθήσει. Και το αναφέρω αυτό διότι, εάν εξετάσουμε την ομάδα που αποκαλούμε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, θα διαπιστώσουμε ότι οι φτωχές χώρες παραμένουν φτωχές, ενώ οι πλούσιες χώρες διατηρούν ένα συγκεκριμένο βιοτικό επίπεδο.

Πρέπει να αξιολογήσουμε εκ νέου το μοντέλο το οποίο χρησιμοποιούμε για τη χορηγία βοήθειας και υποστήριξης, διότι υπάρχει ο κίνδυνος η εν λόγω βοήθεια να αποβεί εις βάρος των δικαιούχων χωρών.

  João Ferreira (GUE/NGL). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις πιο φτωχές και αδύναμες χώρες στον κόσμο. Αυτή η κατηγορία χωρών περιλαμβάνει περίπου 50 χώρες των οποίων οι λαοί υποφέρουν από τις συνέπειες των διαδοχικών αποτυχιών εφαρμογής των συστάσεων που έχουν προκύψει από διαδοχικές διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών. Δεν έχει να κάνει με το «πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» ούτε με αναπόφευκτους φυσικούς περιορισμούς ή εξαρτήσεις που καθιστούν φτωχές τις εν λόγω χώρες· αντιθέτως, ορισμένες από αυτές είναι πράγματι πολύ πλούσιες σε φυσικούς πόρους.

Είναι, μάλλον, η έλλειψη δικαιοσύνης και ανθρωπιάς ενός συστήματος που αποτελεί τον βασικό τρόπο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης του κόσμου και το οποίο συντηρείται από ασύμμετρες σχέσεις οι οποίες δημιουργούν και αναπαράγουν ανισότητες. Πρόκειται για το αποτέλεσμα του ελεύθερου εμπορίου, των οικονομικών απορρυθμίσεων, της αθέμιτης αλλά επιτρεπτής φυγής του κεφαλαίου σε φορολογικούς παραδείσους και πολλών πολέμων και συγκρούσεων που τροφοδοτούνται από διαμάχες για τους φυσικούς πόρους. Μόνο εάν υπάρξει ρήξη με αυτό το σύστημα και μόνο μέσω μιας αυθεντικής πολιτικής συνεργασίας και αναπτυξιακής βοήθειας με βάση την αλληλεγγύη μπορεί να επιτευχθεί η χειραφέτηση των λαών αυτών των χωρών και η ανάπτυξή των χωρών γενικότερα.

  Štefan Füle, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι η παρούσα ενδιαφέρουσα συζήτηση αποδεικνύει ότι όλοι έχουμε θέσει τους ίδιους στόχους. Και αυτό διαφαίνεται στην κοινή πρόταση ψηφίσματος που υποβλήθηκε από τις πολιτικές ομάδες. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να αναφέρω τους ακόλουθους βασικούς στόχους που όλοι συμμεριζόμαστε: πρώτα απ’ όλα, ότι η διάσκεψη θα πρέπει να προσανατολιστεί προς την επίτευξη αποτελεσμάτων και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

Στόχος είναι η υποστήριξη των χωρών προκειμένου να εξέλθουν από την κατηγορία των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών. Έχουμε αναλάβει δεσμεύσεις ως προς την πρόσβαση στην αγορά και την ελάφρυνση του χρέους, καθώς και ως προς τη διάθεση μέρους της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Είναι ξεκάθαρο ότι η συνοχή των πολιτικών για την ανάπτυξη θα πρέπει να συμβάλει σε όλους τους τομείς πολιτικής προς στήριξη των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών για την καταπολέμηση της φτώχειας και θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα, όπως δικαίως υπογράμμισε η κ. Stihler, στo θέμα της επισιτιστικής ασφάλειας, της γεωργίας και των υποδομών. Πράγματι, όπως δήλωσε ο κ. Deva, το εμπόριο διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Έχουμε όλοι αναγνωρίσει ότι οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες φέρουν οι ίδιες κυρίως την ευθύνη για την ανάπτυξή τους και γι’ αυτό ακριβώς απαιτείται να εφαρμοστεί ένα αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα, καθώς και χρηστή διακυβέρνηση στα φορολογικά θέματα, προκειμένου να ενισχυθούν οι εγχώριοι πόροι.

Τέλος, ακόμη και εάν δεν φέρουν πρακτικά καμία ευθύνη για την κλιματική αλλαγή, οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες θα υποστούν το βαρύτερο πλήγμα και είναι υποχρέωσή μας να τις βοηθήσουμε να προσαρμοστούν σε αυτήν.

Συμπερασματικά, το παρόν Κοινοβούλιο ανέκαθεν προσέφερε μεγάλη υποστήριξη στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και είμαι σίγουρος ότι αυτό θα συνεχιστεί.

  Zsolt Németh, ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αναφορικά με το συνολικό ποσό της ΕΑΒ, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι, από τη στιγμή που εξέφρασε τη δέσμευσή του για τη διάσκεψη του Μοντερέι το 2002, το Συμβούλιο επανέλαβε την ανάγκη κινητοποίησης όλων των διαθέσιμων πόρων χρηματοδότησης για την ανάπτυξη –κυρίως εγχώριοι πόροι σε συνδυασμό με βιώσιμους καινοτόμους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς– και την υποστήριξη από αναπτυγμένες χώρες, τον ιδιωτικό τομέα και τις αναδυόμενες οικονομίες.

Στα τελευταία συμπεράσματα του Απριλίου του 2011, το Συμβούλιο υπογράμμισε ότι η ΕΕ λαμβάνει σοβαρά υπόψη προτάσεις για καινοτόμους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς με σημαντικές προοπτικές παραγωγής εσόδων με σκοπό την εξασφάλιση προβλέψιμης χρηματοδότησης για την ανάπτυξη, ιδιαίτερα για τις φτωχότερες και πιο ευάλωτες χώρες. Συμφωνώ με την άποψη του Επιτρόπου Füle σχετικά με τη σημασία της τήρησης των δεσμεύσεών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς επίσης με τις παρατηρήσεις του αναφορικά με τη σημασία της αύξησης της δυνατότητας εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των ΛΑΧ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Πρόεδρος. – Έλαβα έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾που κατατέθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη 7 Απριλίου στις 12.00 το μεσημέρι.

(1) βλ. Συνοπτικά Πρακτικά