Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 6 kwietnia 2011 r. - Strasburg

16. Sprawozdanie z postępów Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w 2010 r.

  Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku dziennego są oświadczenia Rady i Komisji w sprawie sprawozdania z postępów Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w 2010 roku.

  Enikő Győri, urzędująca przewodnicząca Rady – (HU) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Szanowni Państwo! Jutro przyjmą Państwo rezolucję w sprawie sprawozdania dotyczącego postępów Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w 2010 roku. Jak Państwu wiadomo, w swoich konkluzjach z dnia 14 grudnia 2010 r., Rada ponownie potwierdziła swoje jednomyślne zaangażowanie w europejską perspektywę dla krajów Bałkanów Zachodnich. W ramach tej perspektywy ostatecznym celem jest członkostwo tych krajów w Unii Europejskiej.

Gratuluję Państwu wyważonego charakteru ustaleń zawartych w projekcie rezolucji. Jej tekst odzwierciedla obiektywnie istniejącą sytuację i zawiera cenne zalecenia. Nieszczęśliwie się składa, że pomimo osiągniętych wyników i postępów do tej pory nie pozwolono FYROM rozpocząć negocjacji akcesyjnych. Uważam, że jest to ze szkodą nie tylko dla kandydata, ale także dla UE. Cieszę się, że główne przesłanie projektu rezolucji Parlamentu jest zgodne z jedną z podstawowych zasad prezydencji. Unia Europejska musi zawsze uznawać indywidualne osiągnięcia.

Przechodząc do konkretów, z zadowoleniem przyjmujemy fakt, że kraj ten poczynił znaczące postępy w takich kluczowych obszarach reform, jak funkcjonowanie policji czy system sądownictwa. Wprowadzanie w życie umowy ramowej z Ochrydy stanowi w dalszym ciągu zasadniczy element demokracji i praworządności w tym kraju. Również w tym zakresie należy odnotować pewne sukcesy, jak np. wdrożenie ustawy o językach. Niemniej jednak kraj ten musi wykazać się jak najszybciej dalszymi osiągnięciami w takich dziedzinach, jak dialog pomiędzy podmiotami obecnymi na scenie politycznej, reforma systemu sprawiedliwości i administracji publicznej, walka z korupcją, wolność wypowiedzi oraz poprawa otoczenia biznesu. Również rezolucja, którą przyjmiemy, zawiera szczegółowe omówienie obszarów, które także powinny w dalszym ciągu stanowić priorytety w planach rządu w Skopje.

Rada przyjęła do wiadomości, że Komisja ponowiła swoje zalecenie rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii. W swoich konkluzjach z grudnia 2010 roku Rada stwierdziła, że jest gotowa powrócić do tej kwestii w okresie prezydencji węgierskiej; jednak wobec braku jakichkolwiek nowych istotnych postępów prezydencja nie mogła do tej pory podjąć tego kroku.

W tym miejscu muszę podkreślić, że konieczne jest utrzymanie dobrych stosunków sąsiedzkich. Należy traktować jako pewnik, że ogólne postępy, w szczególności kroki podejmowane na rzecz integracji europejskiej, mogą zakończyć się sukcesem jedynie wtedy, gdy na wszystkich szczeblach społeczeństwa istnieje odpowiednia wola polityczna. Niemniej jednak podmioty obecne na scenie politycznej w demokratycznym społeczeństwie ponoszą szczególną, wyjątkową odpowiedzialność za, przykładowo, godzenie rozbieżności w opiniach za pomocą środków demokratycznych, tj. w drodze dialogu i kompromisu. W związku z tym wzywamy podmioty polityczne Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do podjęcia na nowo dialogu nie tylko w celu przyspieszenia tempa procesu reform, ale także w celu zapewnienia dojrzałości instytucji demokratycznych w ich kraju.

Specjalnej uwagi wymaga perspektywa przedterminowych wyborów. Pomimo trudności obecna koalicja cechuje się wyjątkową stabilnością. Gdyby zbliżające się wybory zrodziły podziały na scenie politycznej, byłoby to powodem do niepokoju. Aby ograniczyć to niebezpieczeństwo, przedterminowe wybory należałoby ogłosić w oparciu o szerokie porozumienie w parlamencie. Z jednej strony, pragnę zachęcić Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii, jej przywódców i instytucje polityczne, by zwiększyli wysiłki i starali się spełnić oczekiwania swoich obywateli, a jednocześnie nalegam, by Komisja i Parlament Europejski w dalszym ciągu poświęcały należytą uwagę kandydatowi i temu regionowi. Perspektywa europejska i wspieranie procesu akcesyjnego jest najskuteczniejszą zachętą, jaką dysponujemy, dla zapewnienia stabilności i dobrobytu na Bałkanach. Wierzę, że podczas prezydencji węgierskiej Bałkany otrzymają wymierny sygnał świadczący o żywotności procesu rozszerzenia oraz że sygnałem tym może być decydujące wydarzenie w procesie przystąpienia Chorwacji do EU, tzn. zakończenie negocjacji akcesyjnych z tym krajem. Jestem przekonana, że takie wydarzenie zadziałałoby jak magnes przyciągający wszystkie kraje na Bałkanach, w tym także Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii.

  Štefan Füle, komisarz – Panie Przewodniczący! Jestem wdzięczny za możliwość omówienia sytuacji związanej z procesem przystąpienia Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do UE. Dziękuję także Panu Posłowi Vigeninowi za kontynuowanie prac nad tym sprawozdaniem, w oparciu o gruntowną pracę przygotowawczą zrealizowaną przez pana posła Thalera. Sprawozdanie jest wyczerpujące, rzetelne i przedstawia nadchodzące wyzwania.

W ciągu ostatnich 20 lat omawiany kraj osiągnął znaczące postępy z dwóch powodów. Po pierwsze, trzeba było podjąć ogromne wysiłki, by uporać się z trudnymi problemami, a nawet z konfliktami. Po drugie, perspektywa europejska stanowiła potężny czynnik motywujący do postępu. Wyzwanie, przed którym stoimy dzisiaj, polega na zastosowaniu tej samej formuły – ogromnych wysiłków w połączeniu z zachętą perspektywy europejskiej – na rzecz rozwoju tego kraju.

Wyrażam wdzięczność za poparcie udzielone przez Parlament Europejski zaleceniu Komisji, by rozpocząć negocjacje akcesyjne. Uważamy, że kraj ten jest gotowy do przejścia na wyższy poziom w integracji z Europą. Negocjacje akcesyjne stanowią w istocie nasz najmocniejszy instrument wspierania reform.

Niemniej zmuszony jestem podzielić się z Państwem niepokojem, jaki budzą ostatnie wydarzenia. Potwierdzając, że kraj ten spełnił w dostatecznym stopniu kryteria polityczne, w naszym zaleceniu podkreśliliśmy, że w większości dziedzin niezbędne są dalsze wysiłki. W rozwoju wydarzeń w tym roku nie widać jak dotąd oczekiwanego postępu.

Komisja konsekwentnie dopomina się o dialog polityczny, reformę sądownictwa i administracji publicznej, walkę z korupcją, wolność wypowiedzi oraz wprowadzenie w życie umowy ramowej z Ochrydy.

Odbyłem bardzo dobre spotkanie z premierem Grujewskim w Brukseli w dniu 24 marca. Zgodziliśmy się zwiększyć wysiłki, by plany związane z UE stały się na powrót najwyższym priorytetem jego kraju. Komisja będzie wspierać i monitorować ten proces, w tym w ramach systematycznego dialogu akcesyjnego między Komisją a rządem.

W kwestii wyborów oczekujemy, że przywódcy dołożą wszelkich starań, by wybory były całkowicie przejrzyste i zgodne z najlepszymi standardami międzynarodowymi. Wyznaczenie daty wyborów leży wyłącznie w ich gestii.

Wciąż podkreślam, że wolność wypowiedzi ma zasadnicze znaczenie i że dziennikarze muszą mieć możliwość swobodnego wyrażania swoich opinii. Komisja oczekuje należytego działania i stosowania prawa w sposób niewybiórczy.

Należy również gorliwie walczyć z korupcją. Zgadzam się w pełni z naciskiem, jaki kładzie się na tę kwestię w sprawozdaniu Parlamentu Europejskiego i przyjmuję chętnie Państwa sugestie dotyczące wzmocnienia monitoringu w tej dziedzinie.

Moim zdaniem dziesiąta rocznica zawarcia umowy ramowej z Ochrydy, która przypada tego lata, stwarza okazję do podsumowania jej realizacji, zjednoczenia wszystkich społeczności żyjących w tym kraju i odnowienia zobowiązania do podjęcia bieżących wyzwań.

Przechodząc wreszcie do sprawy monitoringu związanego z wprowadzeniem liberalizacji reżimu wizowego, należy dokonać przeglądu środków podjętych w celu zapobiegania nadużyciom w systemie wizowym. Kraje korzystające z bezwizowego dostępu do Unii Europejskiej powinny przyjąć wszelkie środki niezbędne do ograniczenia liczby nieuzasadnionych wniosków o przyznanie azylu.

Rok 2011 jest ważnym rokiem dla całego regionu. Przewodniczący Barroso i ja złożymy wspólnie wizytę w regionie, która rozpoczyna się jutro i kończy w Ochrydzie w sobotę. Będziemy demonstrowali swoje zaangażowanie na rzecz państw regionu, jednocześnie podkreślając, że powinny one podejmować wszelkie możliwe wysiłki w celu wytworzenia pozytywnej dynamiki w związku z rozszerzeniem. Jest ważne, by Skopje odgrywało aktywną rolę. W związku z tym niezbędne jest rozwiązanie sporu o nazwę. Obie strony ponownie potwierdziły wolę znalezienia rozwiązania. Można było mieć nadzieję, że znajdzie ona wyraźniejsze odbicie w niedawnej rundzie negocjacji w Nowym Jorku.

Konsekwentnie podnoszę tę kwestię, zachęcając obie strony, by w pełni utrzymały swoje zaangażowanie. Wiadomo mi także, że w swoich bezpośrednich kontaktach obaj premierzy zainwestowali już spore wysiłki, aby osiągnąć obopólnie zadawalające porozumienie. Mam nadzieję, że w tym roku będą mogli wykorzystać efekty tych wysiłków. Znalezienie rozwiązania oznaczałoby ważny przełom, który uczyniłby rok 2011 rokiem dobrze się zapowiadającym dla sprawy rozszerzenia.

Pragnę także podziękować za Państwa uwagi i wnioski związane z programem IPA. Instrument Pomocy Przedakcesyjnej stanowi realny dowód na to, że nie tylko oceniamy i krytykujemy kraje, ale faktycznie wspieramy ich wysiłki w bardzo praktyczny sposób. Zgadzam się zatem w pełni, że trzeba wykorzystywać ten instrument w maksymalnie skuteczny i efektywny sposób.

Odnotowuję Państwa wnioski o zapewnienie dalszych środków finansowych w obszarach bezrobocia, transportu i środowiska, jako dodatku do naszych bieżących wysiłków.

W przypadku większości komponentów IPA wybór projektów leży w gestii władz krajowych. Ma to wielkie znaczenie dla poczucia odpowiedzialności kraju za realizację tego programu. Co więcej, na okres 2011-2013 przyjmujemy wspólnie z władzami przedmiotowego kraju podejście sektorowe. Oznacza to, że skoncentrujemy się na sektorach wymagających w największym stopniu pomocy i będziemy planować na kilka lat z wyprzedzeniem. W tym kontekście Państwa uwagi stanowią bardzo cenny wkład w nasz trwający dialog programowy.

Podsumowując, uważam, że Komisja i Parlament są w wielkim stopniu zgodne co do osiągnięć tego kraju, a także w odniesieniu do stojących jeszcze przed nim wyzwań. Bardzo liczę na to, że spór o nazwę zostanie faktycznie rozwiązany w najbliższej przyszłości, przed wyrokiem, który Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości ma wydać tej jesieni. Mamy wszyscy głęboką świadomość, że Unia Europejska ma odegrania w tej sprawie pewną rolę poprzez dostarczanie odpowiednich zachęt. W przypadku tego kraju znajdujemy się w punkcie krytycznym. Może on bowiem albo wybrać drogę ku Europie, z korzyścią dla obu stron, albo przyglądać się, jak reszta regionu idzie do przodu. To czas, w którym wszyscy powinniśmy wypełniać swoje obowiązki i zadania.

  Kristian Vigenin, w imieniu grupy S&D – (BG) Panie Przewodniczący, Przedstawiciele Komisji i Rady, Szanowni Państwo! Wziąłem na siebie zadanie przedstawienia rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie sprawozdania dotyczącego postępów Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w 2010 roku. Chcę podkreślić, że poprzedni sprawozdawca, poseł Zoran Thaler, wykonał wspaniałą pracę. Mamy przed sobą obiektywne sprawozdanie, które – mam nadzieję – otrzyma szerokie poparcie podczas jutrzejszego głosowania.

W 2011 roku proces rozszerzenia w całym regionie Zachodnich Bałkanów może uzyskać nowy impuls. Chorwacja zakończy niedługo negocjacje w sprawie członkostwa. Serbia jest na drodze do otrzymania aprobaty Komisji Europejskiej, by rozpocząć takie negocjacje. Macedonia musi zrobić wszystko, co w jej mocy, by nie pozostać jeszcze bardziej w tyle w tym procesie.

Najważniejszym problemem jest rozwiązanie sporu o nazwę z Grecją. Przedterminowe wybory stwarzają szansę dla nowo powołanego rządu, by wykorzystał zaufanie wyborców do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zdać sobie sprawę, że opóźnienie tego procesu wiąże się ze coraz większymi kosztami dla obywateli Macedonii. Mamy nadzieję, że przywódcy tego kraju wykażą się odwagą i dalekowzrocznością. Aby otworzyć wreszcie drogę Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii do członkostwa w Unii Europejskiej, można zwrócić się także o mediację do Komisji Europejskiej.

Mamy nadzieję, że Rada uwzględni stanowisko Parlamentu Europejskiego i że negocjacje w sprawie członkostwa rozpoczną się w najszybszym możliwym terminie. Kraj ten nie może jednak tylko na to czekać, ale powinien przeprowadzić tymczasem wszystkie niezbędne reformy. Dzięki temu w przyszłości będzie można zakończyć negocjacje dużo szybciej.

Trzeba kontynuować proces budowania stabilnego systemu politycznego. W tym procesie zasadniczym elementem jest ulepszenie ordynacji wyborczej. Walka z korupcją, podobnie jak reformy systemu sądownictwa i administracji publicznej, wymagają wprowadzenia liczniejszych i bardziej skutecznych środków i aktów prawnych. Oczekujemy poważnych wysiłków w zakresie zapewniania swobody i niezależności środków masowego przekazu.

Źródłem niepokoju są stosunki międzyetniczne. Dziesiąta rocznica podpisania umowy ramowej z Ochrydy stwarza okazję do dokonania przeglądu uzyskanych osiągnięć i zakreślenia przyszłych celów z udziałem wszystkich grup etnicznych.

Mam nadzieję, że najistotniejsze przesłanie wynikające z integracji europejskiej i niezbędnych reform w tym kraju dotrze do wszystkich najważniejszych sił politycznych i że udzielą one tej sprawie szerokiego poparcia także po wyborach.

Na zakończenie pragnę powiedzieć, że Parlament Europejski wyznaczy wkrótce stałego sprawozdawcę, który – jak oczekujemy – będzie traktowany z należytym szacunkiem i zaufaniem.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane zgodnie z regułą niebieskiej kartki na mocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)

  Bernd Posselt (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący, Panie Pośle Vigenin! Wypowiadał się Pan teraz jako sprawozdawca, a nie jako zwykły mówca. Czy jest Pan świadomy, że kraj ten wprowadził rozległe reformy i osiągnął ogromne postępy? Brak stabilności jest wynikiem działań Unii Europejskiej. Działania UE i Rady zostały zablokowane przez noszącą znamiona szantażu taktykę Grecji, co przedstawiła w jasny sposób prezydencja węgierska. Czy wiedział Pan o tym, czy też naprawdę wierzy Pan w to, co mówił?

  Kristian Vigenin (S&D) – (BG) Panie Przewodniczący! Nie wiem, Panie Pośle Posselt, czego nie zrozumiał Pan w moim wystąpieniu i co jest sprzeczne z faktycznym sprawozdaniem i jednomyślnym stanowiskiem Komisji Spraw Zagranicznych. Nie sądzę, by należało bez potrzeby dawać władzom Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii okazję do posłużenia się oświadczeniami takimi jak Pańskie do przerzucania winy za reformy, które nie zostały zrealizowane i cele, których nie osiągnięto, na Komisję Europejską i Parlament Europejski.

Uważam, że przedmiotowe sprawozdanie zachęca do reform, ale jednocześnie zawiera wymaganie dalszych środków, co jest całkiem naturalne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że kraj, który być może zostanie członkiem Unii Europejskiej, trapią prawdziwe problemy.

  Eduard Kukan, w imieniu grupy PPE – Panie Przewodniczący! Ponieważ mamy przed sobą całkiem wyważone i obiektywne sprawozdanie, pragnę podziękować wszystkim Kolegom i Koleżankom Posłom, którzy się do niego przyczynili. Sprawozdanie ma istotne znaczenie dla przyszłości tego kraju i procesu jego integracji z UE.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii jest krajem kandydującym od 2005 roku, a obecnie Komisja, po raz drugi, zaleciła otwarcie negocjacji. Popieramy to zalecenie, a w sprawozdaniu wzywa się ponownie Radę do natychmiastowego otwarcia negocjacji. Jestem przekonany, że apel ten przychodzi w dobrym momencie. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii potrzebuje programu europejskiego jako zachęty do pozytywnych zmian w przyszłości.

Co powiedziawszy, należy zauważyć, że nie powinniśmy czynić ustępstw wobec FYROM, ale należy dać motywację politykom do osiągania postępów i pracy nad programem europejskim. Kraj przechodzi ostatnio kryzys polityczny, kiedy część opozycji bojkotuje parlament. Nie powinno się prowadzić debaty politycznej w ten sposób. Spory polityczne należy rozwiązywać poprzez dialog, w oparciu o instytucje demokratyczne powołane w tym celu. Mam zatem nadzieję, że przedterminowe wybory zwołane na czerwiec 2011 roku przyczynią się do znalezienia wyjścia z tej sytuacji. Powinny być przejrzyste, wolne i uczciwe i zostać przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi standardami międzynarodowymi i przy udziale wszystkich partii politycznych.

Szczególne znaczenie dla FYROM i jej sąsiadów ma kwestia współpracy regionalnej i stosunków sąsiedzkich. Mam nadzieję, że główny problem, który uniemożliwia temu krajowi rozpoczęcie negocjacji, znajdzie wkrótce rozwiązanie. W ramach podsumowania chcę powiedzieć, że my jako politycy powinniśmy wnieść do regionu więcej wizji i szerszą perspektywę. Mamy obowiązek i powinność promować pozytywne zmiany w tym kraju.

  Norica Nicolai, w imieniu grupy ALDE – (RO) Panie Przewodniczący! Kierując się wizją rozszerzenia, Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy popiera natychmiastowe rozpoczęcie negocjacji. Panie Przewodniczący! Nie chciałabym, by Macedonia dołączyła do Turcji jako jedno z państw, które – parafrazując Talleyranda – tańczą, zamiast przybliżać się do realizacji swoich europejskich aspiracji.

Chociaż przedmiotowe sprawozdanie – przy czym muszę podziękować poprzedniemu sprawozdawcy, panu Thalerowi, za wyważone i obiektywne nastawienie, z jakim przygotował je –zawiera wniosek, że pod wieloma względami sytuacja w Macedonii uległa poprawie, uważam, że rozpoczęcie negocjacji jest rozwiązaniem, które przyczyni się do przyspieszenia reform, stworzenia demokratycznych ram i realnej szansy, by ten kraj stał się państwem członkowskim Unii Europejskiej.

To paradoksalne, że ludność tego kraju, w przeciwieństwie do Islandii, pragnie przyjąć wartości europejskie. W tym drugim kraju liczba ludzi zainteresowana przyjęciem naszych wartości jest bardzo niewielka. Z drugiej strony w przypadku Macedonii ocena efektów działań przywódców politycznych nie jest przychylna. Nie sądzę, by akurat tej ocenie należało przypisywać większą wagę.

  Marije Cornelissen, w imieniu grupy Verts/ALE – Panie Przewodniczący! Komisja Spraw Zagranicznych przedstawiła dobre i zrównoważone sprawozdanie w sprawie postępów Macedonii, a my jako Zieloni z przyjemnością je popieramy. Z jednej strony jest ono krytyczne wobec władz w Macedonii, i to w większym stopniu niż w zeszłym roku. Powinny one pracować nad stabilnością polityczną, zaprzestać prowokacji wobec mniejszości etnicznych i sąsiadów, a także zagwarantować wolność mediów i wypowiedzi. Z drugiej strony jednak zawiera ono jednoznacznie wezwanie do otwarcia negocjacji. Kraj ten spełnia kryteria i zasługuje na to.

Życzyłabym sobie, by Grecja respektowała radę Komisji i Parlamentu, i przestała blokować proces akcesyjny. Może zawsze wstrzymać podjęcie ostatecznej decyzji, jeśli tego naprawdę chce. Liczę bardzo, że Macedonia będzie w dalszym ciągu dążyć do stania się dojrzałą demokracją europejską, bez względu na to, co zrobi Grecja. W tym zakresie obiecujący wydaje się dialog w sprawie przyjęcia do UE, o którym wspomniał przed chwilą komisarz Füle. Reformy są czymś pozytywnym w każdych okolicznościach.

  Charles Tannock, w imieniu grupy ECR – Panie Przewodniczący! W tym roku obchodzimy 30. rocznicę przystąpienia Pańskiego kraju, Grecji, do UE. Jako zaprzysięgły hellenofil uważam, że Grecja wniosła ogromny wkład w naszą Unię. Bardzo wiele też na tym zyskała. Dlaczego więc Grecja w dalszym ciągu odmawia tych samych korzyści swojemu sąsiadowi, Macedonii, tylko ze względu na jej nazwę, tego nie rozumiem ani ja, ani wiele osób w moim kraju.

Nadszedł czas, by pozostałe państwa członkowskie zajęły dużo bardziej zdecydowane stanowisko wobec Grecji w tej sprawie. Otrzymawszy od UE ogromny pakiet na refinansowanie jej zadłużenia, który miał uchronić opartą na euro gospodarkę Grecji przed załamaniem się, Grecja nie może sobie przecież pozwolić na blokowanie całego procesu rozszerzenia z udziałem jej sąsiada. Macedonia czeka długo i cierpliwie jako kraj kandydujący na rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych. Prawdziwą katastrofą byłoby, gdyby teraz dalsze opóźnienie skłoniło Macedonię do wykonania ruchu wstecz i porzucenia ambicji dotyczących członkostwa w UE i NATO.

Takie ryzyko realnie istnieje, zważywszy na brak wewnętrznej stabilności politycznej w Macedonii i zbliżające się wybory. Powinniśmy wysłać mocny sygnał poparcia siłom opowiadającym się za reformami i postępem w Macedonii. Brak takiego sygnału będzie miał ujemne reperkusje na całych Zachodnich Bałkanach, w regionie, gdzie perspektywa członkostwa w UE stanowi spoiwo wiążące te niespokojne kraje.

  Nikolaos Chountis, w imieniu grupy GUE/NGL – (EL) Panie Przewodniczący! Jesteśmy za rozszerzeniem Unii Europejskiej o wszystkie kraje bałkańskie, jeśli tego pragną. W oparciu o dotychczasowe postępy w poszerzaniu Unii chciałbym jednak zauważyć, że współpraca z tymi krajami i procedura akcesyjna – zwłaszcza w czasach kryzysu gospodarczego – powinny służyć trwałemu rozwojowi oraz gospodarczemu i społecznemu dobrobytowi państw uczestniczących w procesie rozszerzenia, jak i Unii i ich obywatelom, a nie narzucaniu polityki gospodarczej, która pogrąża te kraje w recesji, powoduje wzrost bezrobocia i ogranicza praw socjalnych. Uważam ponadto, Panie Komisarzu, że procedurę akcesyjną należy przeprowadzać z poszanowaniem prawa międzynarodowego i międzynarodowych procedur, a w tym przypadku z poszanowaniem i wsparciem procedury umożliwiającej znalezienie obopólnie zadowalającego rozwiązania problemu nazwy, pod egidą ONZ.

To jest ważna kwestia, którą należy rozwiązać przed rozpoczęciem negocjacji akcesyjnych. Siły polityczne w FYROM powinny podjąć niezbędne kroki i unikać praktyk i retoryki, które pogarszają ten problem. To w tym świetle oceniana będzie ich wola polityczna co do tego, czy chcą procedury akcesyjnej, czy też nie, a nie pod kątem misji o charakterze militarnym, na przykład w Afganistanie, które w sprawozdaniu również uznaje się za osiągnięcie tego kraju.

  Nikolaos Salavrakos, w imieniu grupy EFD – (EL) Panie Przewodniczący! Z powodu poważnych zarzutów, o których czytaliśmy wszyscy w „Sunday Times”, nie ma już wśród nas pana Zorana Thalera, który pełnił rolę sprawozdawcy w sprawie FYROM. Moim zdaniem ma on prawo korzystać z domniemania niewinności. Jednak w świetle wysuniętych przeciwko niemu oskarżeń, obecne sprawozdanie w sprawie FYROM nie ma prawa do domniemania wiarygodności. W piśmie z dnia 22 marca skierowanym do Przewodniczącego Parlamentu zwróciłem się o nieprzedkładanie przedmiotowego sprawozdania pod głosowanie do czasu, kiedy upublicznione zostaną wyniki przeprowadzonych dochodzeń po uruchomieniu postępowania pojednawczego.

W związku z tym w celu zachowania uczciwości i wiarygodności Parlamentu wzywam wszystkich Posłów do wstrzymania się od głosu. Osobiście tak postąpię. Niemniej jednak muszę zauważyć, że w żadnym razie nie zgadzam się ze stanowiskiem zajętym przez panią przewodniczącą Győri, przy czym uważam poglądy pana komisarza Fülego i zastępcy sprawozdawcy za realistyczne.

Wskazali oni, że ten kraj jest przeżarty korupcją i nie widać szansy na jakikolwiek plan działania w tej sprawie i w dalszym ciągu istnieje kwestia stosunków między różnymi grupami etnicznymi, jak i kłótnia z Grecją dotycząca nazwy. Sprawa ta powinna zatem zostać uwzględniona w poważny sposób w sprawozdaniu.

  Dimitar Stoyanov (NI) – (BG) Panie Przewodniczący! W pewnym stopniu zgodzę się z tym, co powiedział komisarz Füle, a mianowicie, że można dostrzec realne postępy w rozwoju Macedonii, w miarę jak przybliża się ona do członkostwa w Unii Europejskiej. Niemniej jednak liczne kwestie pozostają nierozwiązane.

Przykładowo przed Sądem Najwyższym Republiki Macedonii toczy się od wielu lat sprawa dotycząca rejestracji bułgarskiej organizacji pozarządowej „RADKO”. W związku z tą rejestracją czy, mówiąc ściślej, odmową rejestracji „RADKO” wygrało sprawę tutaj w budynku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, bardzo niedaleko od naszego Parlamentu, gdzie zapadł wyrok skazujący Macedonię.

Ludzie uważający się za Bułgarów, których dla ułatwienia nazywać będę „bułgarską grupą etniczną”, choć nie jest to dokładna definicja, pozostają jedyną grupą etniczną w Macedonii bez zarejestrowanej partii politycznej. Jest to efekt trwających od 20 lat represji przeciwko wszystkim, którzy deklarują się jako Bułgarzy. Doszło do tego, że ci ludzie nie chcą już utworzyć partii politycznej, tak jak to robią wszystkie pozostałe grupy etniczne w Macedonii.

Sądzę, że te sprawy są niezwykle ważne i wymagają rozwiązania, ponieważ stanowią one część kryteriów politycznych, których moim zdaniem – i w tej kwestii nie zgadzam się z Panem Komisarzem – Macedonia nie spełniła. Do czasu rozwiązania tych problemów nie można rozpocząć jakiegokolwiek nowego etapu w negocjacjach dotyczących przystąpienia Macedonii do Unii Europejskiej.

  Marietta Giannakou (PPE) – (EL) Panie Przewodniczący! Wysłuchałam Komisji; tym razem sprawozdanie Komisji jest dużo bardziej krytyczne niż poprzednim razem, a wszyscy wiemy, co się dzieje wewnątrz tego kraju. A jednak słyszałam kolegów posłów przedstawiających niesłychane teorie . Teorie mówiące na przykład, że ponieważ Grecja znajduje się w kryzysie gospodarczym, powinna zgadzać się na wszystko, czego chce ktokolwiek inny. Chciałabym wskazać moim kolegom i koleżankom posłom, że dopóki Grecja pozostaje w kryzysie gospodarczym, żaden rząd nie zgodzi się w Radzie na rozpoczęcie negocjacji, przy czym Grecja dowiodła, że działa w dobrej wierze, kiedy zgodziła się na kandydaturę tego kraju.

Wobec tego albo rozwiązany zostanie spór o nazwę, który służy obecnie za przykrywkę dla propagandy i starań, by postawić na pierwszym miejscu obecną sytuację polityczną, albo negocjacje nie rozpoczną się i żaden grecki rząd nie wyrazi na nie zgody. Pragnę także powiedzieć moim Kolegom i Koleżankom Posłom, że jest wiele krajów, które uniemożliwiały innym krajom – przez długi czas – członkostwo w Unii. Nie można zatem potępiać Grecji za to, że w Radzie korzysta ze swojego niekwestionowanego prawa wynikającego z traktatów rzymskich.

  Hannes Swoboda (S&D) – (DE) Panie Przewodniczący, Pani Przewodnicząca Győri, Panie Komisarzu Füle! Byłem jednym z pierwszym, a być może pierwszym sprawozdawcą w sprawie Macedonii w tym Parlamencie, i obserwuję z żalem, jak sytuacja zmieniła się, a jednocześnie pozostała taka sama. Następnie zostałem sprawozdawcą dla Chorwacji i w tym przypadku widać wyraźną różnicę. Chorwacja miała problemy ze swoimi sąsiadami, w tym ze Słowenią, jednak Chorwacja pracowała nad rozwiązaniem tych problemów. Jeśli Macedonia nie podejmie dostatecznych wysiłków, by znaleźć rozwiązanie dla swoich trudności, będzie to – chociaż nie chcę obarczać winą tylko jednej strony – co najmniej problem Macedonii. Bądźmy szczerzy. Nie sposób wzmocnić poczucia tożsamości tego kraju, stawiając pomniki Aleksandra Wielkiego na każdym placu lub nadając lotnisku imię Aleksandra Wielkiego. Trzeba być zainteresowanym rozwiązywaniem problemów.

Dlaczego takie zainteresowanie jest ważne? Pan komisarz Füle przywołał umowę ramową z Ochrydy, która stanowiła znaczny postęp. Im mniej jednak wysiłku kraj i rząd wkładać będą w realizację reform wewnętrznych i w znalezienie rozwiązania wspólnie z Grecją, tym częściej albańska ludność w kraju będzie pytać: „Co my robimy w tym kraju, jeśli tak naprawdę nie mamy szans przystąpić do Unii Europejskiej?”. Dlatego jest tak pilne, by Macedonia współpracowała z Grecją na rzecz rozwiązania problemu.

  Andrey Kovatchev (PPE) – (BG) Panie Przewodniczący, Pani Przewodnicząca Győri, Panie Komisarzu! Również ja chciałbym podziękować Panu Posłowi Vigeninowi za świetną prezentację przedmiotowego sprawozdania. Wolą polityczną Unii Europejskiej jest szybka i udana integracja wszystkich krajów Zachodnich Bałkanów z Unią Europejskiej i ich pełne członkostwo w rodzinie europejskiej.

Historycznie narosłe problemy, zwłaszcza na Bałkanach, można przezwyciężyć jedynie poprzez integrację europejską. Umożliwi ona przekształcenie granic w tej części Europy ze znaku podziału w znak jedności, jak stało się na przykład w przypadku granicy Francji i Niemiec.

W rezolucja uwzględnia się i przychylnie przyjmuje postępy osiągnięte przez ten kraj, szczególnie w sektorze gospodarczym. Niemniej podkreśla się w niej, że kraj ten musi przejść jeszcze pozostały odcinek drogi ku pełnemu członkostwu.

Rezolucja wspomina także obszary problematyczne. Są to stosunki polityczne i międzyetniczne, dobre stosunki sąsiedzkie, stan wolności mediów i prawa wszystkich obywateli niezależnie od deklarowanego pochodzenia etnicznego. Dyskryminacja dotyka niekiedy zwłaszcza te osoby, które otwarcie przyznają się do bułgarskiego pochodzenia etniczne.

W rezolucji wymienia się również znaczenie ochrony dziedzictwa kulturowego i historycznego, które stanowi istotną wartość europejską. To dobrze, że w rezolucji wyraźnie wspomina się sytuację dotyczącą etnicznych bułgarskich pomników kultury w Macedonii. Zaufanie buduje się przez poszanowanie faktów historycznych, a nie przez prowokacje, niepotrzebne manipulacje i zniekształcanie prawdy.

Pragnę szczerze, by obywatele Macedonii szybko pokonali problemy przeszłości, tak byśmy mogli powitać ich jako pełnoprawnych obywateli Unii Europejskiej. Jednakże taki proces przezwyciężania problemów osiąga się dzięki woli politycznej odcięcia się od ludzi, którzy służyli w tajnych służbach byłej komunistycznej Jugosławii, przeniknęli do życia politycznego i gospodarczego, środków przekazu i kręgów społecznych Macedonii i dokonywali wobec nich prowokacji, co oczywiście wydarzyło się także w innych krajach Europy Wschodniej.

  Maria Eleni Koppa (S&D) – (EL) Panie Przewodniczący! Kilka dni temu rząd premiera Grujewskiego ogłosił przedterminowe wybory. Wobec protestów przeciwko pogwałceniom niezależności prasy, niezależności sądownictwa oraz planowi zagospodarowania miejskiego dla Skopje na 2014 rok, w momencie, gdy zamarł dialog polityczny, premier Grujewski próbuje ucieczki do przodu.

Jeśli dodać do tej godnej pożałowania sytuacji wewnętrznej nierozwiązaną kwestię nazwy, europejskie perspektywy tego kraju stają pod dużym znakiem zapytania. Zacieśniając kontakty dwustronne na szczeblu ministerialnym, rząd grecki udowodnił wielokrotnie, że pragnie zamknąć raz na zawsze ten rozdział. Niestety, nie przynosi to jak dotąd żadnego pożytku, nie z winy Grecji.

W tym kontekście premier Grujewski prowadzi przedwyborcze gierki i stara się przekonać międzynarodową opinię publiczną, że to Grecja wpada na nowe pomysły w sprawie nazwy, co utrudnia wciąż znalezienie rozwiązania dla różnicy stanowisk. Odpowiedzialność za europejską przyszłość tego kraju leży w rękach samej Macedonii i wzywa się ją do przyjęcia tej odpowiedzialności.

  Anna Ibrisagic (PPE) – (SV) Panie Przewodniczący! Ponieważ mam tylko jedną minutę, wspomnę tylko o jednej sprawie. Dotychczasowe doświadczenia z rozszerzeniem wskazują, że prawdziwe reformy rozpoczynają się dopiero po rozpoczęciu negocjacji. To nie jest tak, że proces ten zakończymy jutro, natychmiast po uruchomieniu negocjacji z Macedonią. To jest dopiero początek.

Będzie wiele okazji, by zablokować przyjęcie tego kraju, jeśli Grecja będzie sobie tego życzyć, ale zablokować kraj teraz, w obecnej sytuacji i w świetle szczególnego usytuowania geograficznego tego kraju, byłoby czymś całkowicie nieodpowiedzialnym. Macedonia znajduje się w bardzo delikatnej sytuacji. Kazać temu krajowi, by czekał jeszcze dłużej, oznaczałoby wysłanie niewłaściwego sygnału. Przyczyniłoby się to tylko do wzrostu nacjonalizmu i wzmocniło bardzo negatywne siły, które chcemy zwalczać poprzez rozszerzenie.

  Anna Záborská (PPE) – (SK) Panie Przewodniczący! Podróżując ze Strasburga do Brukseli przejeżdżamy dwukrotnie przez Luksemburg. Pierwszy raz przez suwerenne państwo Luksemburg, a następnie przez belgijski region o tej samej nazwie. Gdyby w momencie ustanowienia UE Belgowie kierowali się logiką Greków, Unia nie istniałaby dzisiaj.

Macedonia jest gotowa rozpocząć rozmowy o przystąpieniu do UE. Jeśli ma jednak w dalszym ciągu podążać ścieżką demokracji, potrzebuje naszej pomocy i solidarności, podobnie jak niedawno potrzebowała tego Grecja. W pełni respektuję prawo weta każdego państwa członkowskiego w sprawie przyjmowania nowych członków. Chciałabym jednak zaapelować do Kolegów i Koleżanek Posłów z Grecji, aby wykazali się dobrą wolą i poparli nie tylko to sprawozdanie, ale także poprawkę, która przywraca odniesienie do języka macedońskiego jako do jednego z języków oficjalnych.

  László Tőkés (PPE) – (HU) Panie Przewodniczący! Osiągnięcia Macedonii w odniesieniu do integracji europejskiej zostały już wyraźnie docenione w sprawozdaniu dotyczącym tego kraju z lutego zeszłego roku. Stosowną decyzją Parlamentu Europejskiego wezwano po raz kolejny do rozstrzygnięcia debaty w sprawie nazwy i natychmiastowego rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych. Uważam za niedopuszczalne, a wręcz skandaliczne, że w tym zakresie nie było żadnych znaczących postępów także w ciągu ostatniego roku. Podważa to wiarygodność samej UE. Unia Europejska, a także prezydencja węgierska uznają przystąpienie krajów bałkańskich, w tym Chorwacji i państwa macedońskiego za jeden ze swoich priorytetów. Zwracam się do Parlamentu, Rady i Komisji o poparcie jak najszybszego rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych z Macedonią, bez względu na nazwę tego kraju.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). – (HU) Panie Przewodniczący! Zgadzam się z tymi mówcami, którzy zwracają uwagę, że istnieje obopólna odpowiedzialność. Unia Europejska, Rada Europejska ponoszą odpowiedzialność za to, że dalej ociągają się w sprawie negocjacji akcesyjnych, pozbawiając się tym samym jednego z najważniejszych narzędzi, a mianowicie stabilizacji regionu, a przywódcy macedońscy za to, że uważają w związku z tym, iż skoro negocjacje akcesyjne nie rozpoczęły się, to nie ma po co kontynuować reform, o których mówili minister Győri i komisarz Füle. Jeśli chodzi o nazwę, to jako mieszkaniec Europy Środkowej, jako Węgier, muszę powiedzieć, że uważam ten spór między Grecją i Macedonią za wyjątkowo absurdalny. Nieugiętość obu stron jest dla mnie niedopuszczalna. Zastanawiam się, jak zareagowałaby Unia Europejska, gdyby na przykład Węgry sprzeciwiły się przystąpieniu Rumunii w 2007 roku. Coś takiego w ogóle nie wchodziło w rachubę w przypadku Węgier. Dlatego zwracam się do obu stron, by pohamowały swoje zapędy w myśl zdrowego rozsądku.

  Katarína Neveďalová (S&D) – (SK) Panie Przewodniczący! Nie da się zaprzeczyć, że Macedonia osiągnęła znaczne postępy w ciągu ostatniego roku. Wciąż jeszcze istnieje jednak duży potencjał do poprawy w kluczowych obszarach. Moim zdaniem najistotniejsze wymagania dotyczą zapewnienia niezależności sądownictwa, poziomu wolności wypowiedzi w mediach, a także umocnienia społeczeństwa obywatelskiego i ożywienia dialogu politycznego.

Urząd rzecznika praw obywatelskich miał znacznie więcej pracy w ciągu ostatniego roku, ale zmniejszyła się liczba jego zaleceń zaakceptowanych przez administrację publiczną. Dlatego zgadzam się z opinią Komisji, że należy wzmocnić pozycję rzecznika praw obywatelskich.

Przyjmuję jednak z zadowoleniem sukcesy w obszarze lepszej ochrony mniejszości i praw kulturowych. Macedonia znacznie zmniejszyła liczbę Romów bez dowodów osobistych. Ich warunki życia są niestety w dalszym ciągu żałosne i wciąż jeszcze spotykają się oni z dyskryminacją. Jak wszyscy wiemy, ta kwestia nie dotyczy tylko Macedonii. Dla nas wszystkich sytuacja Romów jest dalszym potwierdzeniem, że jest to problem paneuropejski.

Pomimo tych problemów Macedonia pozostaje stabilnym krajem w regionie, ma dobre stosunki z sąsiadującymi państwami oraz, jak sądzę, jest na dobrej drodze do członkostwa w UE.

  Jaroslav Paška (EFD) – (SK) Panie Przewodniczący! Była Jugosłowiańska Republika Macedonii zainteresowana jest od dłuższego czasu przystąpieniem do UE. Według dostępnych informacji, kraj ten jest obecnie gotowy do rozpoczęcia rozmów w sprawie akcesji, jako że spełnił w dostatecznym stopniu niezbędne kryteria polityczne, osiągnął postępy w reformie administracji publicznej, sądownictwa i sił policyjnych. System polityczny wydaje się stabilny, partie polityczne porozumiewają się ze sobą, a sytuacja mniejszości uległa poprawie. Można mieć w dalszym ciągu pewne zastrzeżenia w stosunku do niezależności sądownictwa, walki z korupcją i wolności wypowiedzi w mediach, co wszystko wpływa niekorzystnie na otoczenie biznesu i napływ kapitału zagranicznego.

Niemniej jednak osiągnięto postępy w dziedzinie harmonizacji przepisów i polityki, szczególnie w obszarze swobodnego przepływu towarów, prawa o spółkach handlowych i usługach finansowych, a także sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa. Dlatego jestem pewny, że obywatele Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii oczekują obecnie całkiem słusznie, że wolna Europa wyciągnie do nich przyjazną dłoń. Otwórzmy przed nimi z ufnością drzwi Unii Europejskiej.

  Georgios Koumoutsakos (PPE) – (EL) Panie Przewodniczący! W tym Parlamencie wszyscy popieramy perspektywy europejskie Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii. My – a zwłaszcza greccy posłowie do Parlamentu Europejskiego – pragniemy także rozwiązania długotrwałego problemu związanego z nazwą tego kraju.

Panie Komisarzu! Są dwa cele, które z konieczności ściśle się łączą, ale ich realizacja nie może postępować równolegle. Czy sądzi Pan, że te dwa wzajemnie powiązane cele można będzie osiągnąć, jeśli jutro poprzemy natychmiastowe rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych między tym krajem a Unią Europejską? Mogę zapewnić Pana, że skutek będzie całkowicie przeciwny: zachęcimy rząd Grujewskiego do jeszcze większej nieustępliwości, przedłużając tym samym impas w negocjacjach w sprawie nazwy, a w konsekwencji dalej blokując szanse kraju na przystąpienie do UE.

Jeśli jutro przyjmiemy to sprawozdanie, będzie to zatem niedobry sygnał, błędna polityka i niewłaściwe posunięcie. Z tego powodu jutro zagłosuję przeciwko przedmiotowemu sprawozdaniu.

  Bernd Posselt (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący! Tak jak pan poseł Swoboda, pragnę porównać Chorwację i Macedonię. Oba kraje mają wzorowe osiągnięcia, jeśli chodzi o mniejszości. W obu krajach wszystkie mniejszości mają swoją reprezentację w rządzie, z czym nie mamy do czynienia w większości państw członkowskich UE. Jest jednak jedna różnica. W Chorwacji opozycja przyjęła zasadniczo konstruktywne podejście. W Macedonii opozycja socjalistyczna stosuje brutalną taktykę blokowania. Z przykrością stwierdzam, że niektórzy członkowie tego Parlamentu stali się dzisiaj narzędziami socjalistycznej opozycji w kampanii wyborczej.

  Štefan Füle, komisarz – Panie Przewodniczący! Jak przyznaje się w omawianym dzisiaj projekcie rezolucji i sprawozdaniu Komisji na temat postępów z listopada 2010 roku, kraj ten spełnił w dostatecznym stopniu kryteria polityczne. Powinien jednak utrzymać tempo procesu reform we wszystkich obszarach. Jest to sprawa o prawdziwie krytycznym znaczeniu. Jak wykazała dyskusja, zgadzamy się wszyscy co do tej ważnej kwestii.

Jak już powiedziałem, w przypadku tego kraju znajdujemy się w punkcie krytycznym. Kiedy pozostała część regionu osiąga postępy, musi on kontynuować swoją drogę ku Europie. Przywódcy kraju muszą skoncentrować się na przyszłości dla dobra swoich obywateli. W tym wysiłku otrzymają nasze pełne wsparcie.

Chcę poczynić jeszcze jedną uwagę, którą uważam za istotną dla kraju, o którym dyskutujemy, jak i dla całego regionu. Nie po raz pierwszy widzimy, jak partia reprezentowana w parlamencie wychodzi z sali i bojkotuje pracę parlamentu. Pozwolą Państwo, że wyrażę swoje osobiste zdanie; to jest niedopuszczalne. Sądzę, że wszystkie kraje aspirujące do członkostwa i kraje kandydujące powinny wykorzystywać demokratyczne instytucje tak, by je wzmacniać, a nie osłabiać. Muszą nauczyć się, że demokrację należy realizować wewnątrz instytucji demokratycznych, a nie poza nimi.

Liczę bardzo na to, że przyłączą się Państwo do mnie, by przekazać mocny sygnał krajom regionu, że partie polityczne, niezależnie od tego czy są z prawicy, czy z lewicy, powinny wykorzystywać integracyjny charakter procesu politycznego do wspólnej pracy nad programem europejskim, a nie wyprowadzać swoje spory na ulice.

  Enikő Győri, urzędująca przewodnicząca Rady – (HU) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Szanowni Państwo! Chcę się wypowiedzieć w jednej sprawie, a mianowicie w kwestii nazwy kraju. Rozpocznę od stwierdzenia, że doskonale rozumiem niezadowolenie, a nawet gniew posłów w tej sprawie. Nie ma nic gorszego niż sytuacja, kiedy znajdujemy się w martwym punkcie z powodu jednej kwestii i nawet wtedy, gdy dany kraj osiąga pożądane wyniki, nie możemy tego uznać. Muszę powiedzieć, że uważam utrzymanie dobrych stosunków sąsiedzkich za zasadniczą sprawę, a rozszerzenie jest możliwe jedynie pod tym warunkiem. Częścią takich stosunków powinno być znalezienie satysfakcjonującego obie strony rozwiązania w drodze negocjacji, pod auspicjami ONZ.

Rada z zadowoleniem przyjmuje trwający dialog na wysokim szczeblu i oczekuje, że przyniesie on rezultaty. W chwili obecnej cała uwaga zwrócona jest na postępowanie toczące się przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, gdzie w dniach 21-30 marca wysłuchano wystąpień ustnych. Wydanie ostatecznego orzeczenia spodziewane jest we wrześniu 2011 roku. Niemniej jednak fakt, że spór o nazwę pozostaje wciąż nierozstrzygnięty, a także przedłużanie się jak dotąd daremnych negocjacji nie może być wymówką dla spowolnienia reform w tym kraju. Prezydencja węgierska przeprowadziła dogłębne negocjacje dwustronne z zainteresowanymi stronami na początku okresu swojej prezydencji, zachęcając je do znalezienia rozwiązania. To one muszą znaleźć takie rozwiązanie. Wszyscy inni mogą udzielać pomocy, ale w ostatecznym rozrachunku to zależy od nich.

Zachęcamy zatem stale do tego dialogu i poszukiwania rozwiązania. Byłoby mi niezwykle przykro, gdybyśmy nie mogli osiągnąć postępu w tej sprawie w trakcie prezydencji węgierskiej. Jak wspomniałam, jest tak dlatego, że nadszedł czas, by nie tylko Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, ale i cały region, swoiste zaplecze Unii Europejskiej, przestał być tym zapleczem, a stał się integralną częścią UE. Powinno być dla nas ważne, byśmy w końcu byli w stanie osiągnąć postęp. Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

  Przewodniczący – Otrzymałem jeden projekt rezolucji⁽¹⁾ przedłożony zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu.

Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się jutro w południe.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

  George Becali (NI), na piśmie – (RO) Fakt, że odbywamy dzisiaj tę debatę budzi we mnie jednocześnie radość i smutek. Smutek, bo upłynęło już sześć lat od czasu, kiedy Rada przyznała Republice Macedonii status kraju kandydującego, a w dalszym ciągu nie ustalono żadnej daty rozpoczęcia negocjacji pomimo osiągniętych postępów.

Analizując sprawozdanie pana posła Vigenina, dostrzegam wiele z żądań postawionych mojemu krajowi, Rumunii, w okresie przedakcesyjnym. Zauważam jednak, że pomimo szybkiej, konkretnej odpowiedzi na te żądania ze strony Republiki Macedonii, nie osiągnęliśmy w żadnej mierze postępu w kierunku otwarcia negocjacji. Uważam, że podróż Republiki Macedonii ku członkostwu w UE trwa zdecydowanie za długo. Nie chcemy, by jej obywatele stracili kiedyś optymizm i nadzieję.

Zgadzam się z naszym sprawozdawcą, który wzywa Komisję, Radę i wysoką przedstawiciel do rozpoczęcia opracowywania ogólnie stosowalnego mechanizmu arbitrażowego służącego rozwiązywaniu kwestii dwustronnych, w tym także sporu z Grecją dotyczącego nazwy tego kraju. Jest to ważny sprawdzian nie tylko dla wspólnej polityki zagranicznej w dobie post-lizbońskiej, ale również zdolności Unii do rozwiązywania sporów na jej granicach.

  Jiří Havel (S&D), na piśmie – (CS) Ostatnie sprawozdanie oceniające Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii (FYROM) nie jest ani gorsze, ani lepsze niż poprzednie sprawozdania. Wszyscy wiemy jednak, że zawartość tych sprawozdań nie jest główną przeszkodą w rozpoczęciu negocjacji akcesyjnych. Taką przeszkodą jest spór z Grecją w sprawie nazw. Bez niego rozmowy prawdopodobnie już by się rozpoczęły. Dlatego UE powinna odegrać bardziej zdecydowaną rolę w rozwiązaniu tego sporu, być może nawet rolę rozstrzygającą. Po niemal 20 latach bezowocnych poszukiwań drogi wyjścia, obecnie w pełni słuszna jest dyskusja nad kolejnymi krokami, w tym ewentualnymi zmianami w mechanizmie negocjowania. Komisja powinna przedłożyć odpowiednie alternatywne propozycje zmierzające w tym kierunku. Przez naszą długotrwałą bierność przyczyniliśmy się do niepewności losu całego kraju, a jednak kraj ten wciąż jeszcze – nawet po tylu latach – składa sprawozdania UE. Musimy skończyć z grą na zwłokę pomiędzy Parlamentem, Komisją i Radą w kwestii rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych. Nikt nie traktuje poważnie „dialogu głuchych” między Parlamentem i Komisją z jednej strony, a Radą z drugiej. Jest tak dlatego, że podważa to wiarygodność UE jako całości. Nie oszukujmy się – w FYROM utrzymuje się wciąż wysokie poparcie dla przystąpienia do UE. Jednak w dłuższej perspektywie zmniejszyło się ono wyraźnie. Cierpliwość mieszkańców FYROM, zarówno Macedończyków, jak i Albańczyków, ma swoje granice, nawet jeśli wynika to z odmiennych motywacji w obu grupach.

(1) Zob. protokół