Ana Gomes, συντάκτρια. – (PT) Η εξαφάνιση του Ai WeiWei πρέπει να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο μιας ολοένα και πιο απεγνωσμένης πολιτικής καταπίεσης η οποία ασκείται από τις κινεζικές αρχές. Όλα αυτά οφείλονται στον φόβο μετάδοσης του επαναστατικού πνεύματος του αραβικού κόσμου στην κινεζική κοινωνία. Εντούτοις, η ΕΕ μπορεί να έχει σημαντική συμβολή. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κινεζικές αρχές πρέπει να αποτελούν πάγιο ζήτημα στον πολιτικό διάλογο με την Κίνα, και αυτός ο διάλογος θα πρέπει να επανεξεταστεί, προκειμένου να διασφαλισθεί η επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων, ειδικότερα η επανεξέταση των δικαστικών αποφάσεων οι οποίες κρατούν φυλακισμένους τους ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι διαπραγματεύσεις επί της νέας συμφωνίας πλαίσιο δεν μπορούν να παραβλέψουν το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποτάσσοντας το καθετί στα εμπορικά συμφέροντα. Ενώ επιδιώκει τα οικονομικά της συμφέροντα, η ίδια η ΕΕ έχει την ευθύνη να υποστηρίζει ακτιβιστές όπως ο Ai WeiWei, ο Liu Xiaobo και ο Hu Jun, οι οποίοι έδωσαν θαρραλέα μάχη υπέρ των επιτακτικών πολιτικών μεταρρυθμίσεων στην Κίνα, εναντίον της καταπίεσης και υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Η Κίνα, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία περιλαμβάνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και πρέπει να είναι υπόλογη ως προς αυτά όχι μόνο απέναντι στους ίδιους της τους πολίτες αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο επίσης.