Volledig verslag van de vergaderingen

Woensdag 22 juni 2011 - Brussel

16. Preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden - Tenuitvoerlegging van de procedure bij buitensporige tekorten - Voorschriften voor begrotingskaders van de lidstaten - Begrotingstoezicht in het eurogebied - Toezicht op begrotingssituaties en toezicht op en coördinatie van het economisch beleid - Handhavingsmaatregelen voor de correctie van buitensporige macro-economische onevenwichtigheden in het eurogebied (debat)

  De Voorzitter. − Aan de orde is de gecombineerde behandeling van de volgende verslagen:

– Verslag over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden [COM(2010)0527 - C7-0301/2010 - 2010/0281(COD)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Elisa Ferreira (A7-0183/2011);

– Verslag over het voorstel voor een verordening van de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1467/97 over de bespoediging en verduidelijking van de tenuitvoerlegging van de procedure bij buitensporige tekorten [COM(2010)0522 - C7-0396/2010 - 2010/0276(CNS)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Diogo Feio (A7-0179/2011);

– Verslag over het voorstel voor een richtlijn van de Raad tot vaststelling van voorschriften voor begrotingskaders van de lidstaten [COM(2010)0523 - C7-0397/2010 - 2010/0277(NLE)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Vicky Ford (A7-0184/2011);

– Verslag over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake de effectieve handhaving van het begrotingstoezicht in het eurogebied [COM(2010)0524 - C7-0298/2010 - 2010/0278(COD)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Sylvie Goulard (A7-0180/2011);

– Verslag over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1466/97 over versterking van het toezicht op begrotingssituaties en het toezicht op en de coördinatie van het economisch beleid [COM(2010)0526 - C7-0300/2010 - 2010/0280(COD)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Corien Wortmann-Kool (A7-0178/2011);

– Verslag over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende handhavingsmaatregelen voor de correctie van buitensporige macro-economische onevenwichtigheden in het eurogebied [COM(2010)0525 - C7-0299/2010 - 2010/0279(COD)] - Commissie economische en monetaire zaken. Rapporteur: Carl Haglund (A7-0182/2011).

  Elisa Ferreira, rapporteur. – (PT) De socialistische fractie meent dat het pakket maatregelen voor economische governance – als onderdeel van het stabiliteitspact – voor Europa niet het juiste antwoord op de structurele crisis is. Deze maatregelen houden een herziening van het stabiliteitspact in, maar de essentie van dat pact blijft onverlet. Het is alleen zo dat de eisen en de sancties strenger worden.

Het zou zinvoller zijn als we erkenden dat het pact niet kan worden nageleefd zolang de economie niet groeit en de crisis voortduurt. Dat zouden de kernthema's op de politieke agenda moeten zijn. We zouden een beleid en daarop afgestemde instrumenten moeten ontwikkelen om de crisis in de landen van de eurozone te bezweren. En we moeten ons gaan afvragen hoe we kunnen voorkomen dat de ongelijke ontwikkeling van de economieën van de eurolanden de eenheidsmunt in gevaar brengt. Als we op die vragen geen antwoord vinden, is het stabiliteitspact inderdaad, zoals iemand heeft opgemerkt, onzin. In het pakket maatregelen is echter wel een lichtpuntje hoop aan te wijzen, en dat is het idee om de zich opeenhopende macro-economische onevenwichtigheden te identificeren en te corrigeren voordat ze onbeheersbaar worden. En dat geldt natuurlijk vooral voor de eurozone.

Het Parlement heeft zich bereid en in staat getoond zijn verantwoordelijkheden als medewetgever te aanvaarden. De tekst waarover we nu gaan stemmen, weerspiegelt een brede consensus. Die hebben we weten te bereiken door hard werk en de bereidheid compromissen te sluiten. Als rapporteur wil ik daarom al mijn collega's van alle fracties bedanken, in de eerste plaats de schaduwrapporteurs. Ik noem hier met name Carl Haglund, voor wie ik ook schaduwrapporteur ben geweest.

De trialoogfase heeft lang geduurd en is moeizaam verlopen. Het – helaas niet alomvattende – akkoord dat we hebben bereikt, is te danken aan de Hongaarse voorzitter, in de persoon van András Kármán, de Commissie, in de persoon van Olli Rehn, en al onze medewerkers. Laten we eerlijk zijn: het identificeren van macro-economische onevenwichtigheden is een heel ingewikkelde zaak. En iets geheel nieuws. Het gaat er niet in de eerste plaats om sancties op te leggen: het gaat erom correct aan te geven wat de risico's zijn en vast te stellen of ze de schuld van het betrokken land zijn dan wel van buiten komen. En dan gaat het erom op tijd juiste én uitvoerbare correcties voor te stellen.

Na de onderhandelingsfase krijgen we het scorebord, het geheel van overeengekomen indicatoren. Dat zijn niet alleen nominale en financiële indicatoren, maar ook indicatoren van de reële economie. We hopen dat de Commissie het compromis van overweging A-6 heel zorgvuldig zal respecteren. Dat compromis houdt in dat behalve de Raad ook het Parlement betrokken moet worden bij eventuele herzieningsprocedures. De interpretatie geschiedt niet automatisch, maar via doordachte in-depth reviews. Dat is meer werk voor de Commissie, maar zo moet het.

De aanbevelingen van de Commissie moeten garanderen dat alle strategische documenten samenhang vertonen. Het is echter aan het betrokken land om als eerste voorstellen voor een oplossingen te presenteren. De uitbreiding van de bevoegdheden van het Parlement, de participatie van de sociale partners, en het respect voor de bij het sluiten van collectieve arbeidsovereenkomsten bestaande gebruiken zijn gegarandeerd. Er kunnen sancties worden opgelegd. Wij hadden die liever minder streng gewild, maar we hebben om een compromis te bereiken op dit punt iets toegegeven. Sancties zijn gerechtvaardigd als landen niet willen meewerken, maar niet als landen niet in staat blijken de doelstellingen te behalen. De sancties zijn bovendien getrapt, wat heel belangrijk is.

Om nu tot een akkoord te geraken, moeten we nog één, essentiële hindernis nemen. We moeten erkennen dat het in een interne markt, binnen een monetaire zone, zinvol is om rekening te houden met zowel positieve als negatieve veranderingen van de indicatoren op het scorebord. Niet alleen tekorten maar ook overschotten moeten in de interpretatie worden betrokken, ook al zullen ze natuurlijk tot andere aanbevelingen leiden. We hebben allemaal – afgevaardigden, politieke fracties en instellingen – een lange weg afgelegd. En nu ligt er een akkoord binnen ons bereik, op basis van een goede en evenwichtige tekst. Daarom hoop ik dat de bereidheid tot het aangaan van compromissen die ons zo ver heeft gebracht ons nu ook in staat zal stellen een definitief akkoord te bereiken.

  Diogo Feio, rapporteur. – (PT) Het Europees Parlement heeft wederom een heel bijzonder werk afgeleverd. Ik wil om te beginnen Corinne, Sylvie, Carl, Elisa en Vicky bedanken. Zij hebben me als corapporteurs over dit pakket maatregelen voor economische governance bijgestaan. Verder een woord van welgemeende dank voor de schaduwrapporteurs die ons bij onze werkzaamheden hebben geholpen. Tot slot noem ik het uitzonderlijk goede werk dat de Raad met betrekking tot dit onderwerp heeft verricht. Ik bedank verder Andreas Carmen, met wie we steeds goed hebben samengewerkt, en commissaris Olli Rehn, die in deze hele procedure een belangrijke rol heeft gespeeld.

Ik begin positief, met een boodschap van vertrouwen. Dit pakket maatregelen voor economische governance moet aantonen dat Europa tot iets in staat is – dat het in staat is moeilijkheden te overwinnen en dat het zich kan wapenen tegen problemen in de toekomst. Ik heb dan ook alle vertrouwen in hetgeen er de komende dagen zal gebeuren met betrekking tot de wetgeving over economische governance. Ik ben rapporteur geweest voor het corrigerend onderdeel van het stabiliteits- en groeipact, en het is mogelijk de begrippen stabiliteit en begrotingsdiscipline te koppelen aan het idee van groei. We kunnen de procedures bij macro-economische onevenwichtigheden vernieuwen. En het is mogelijk een strategie in te voeren die meer inhoudt dan alleen maar een eenvoudig mechanisme voor het opleggen van sancties. Daarom zal de goedkeuring van dit pakket maatregelen voor economische governance meer Europa en een beter Europa opleveren.

Om een voorbeeld te noemen: dit pakket voor economische governance heeft ons binnen het kader van het corrigerend onderdeel van het stabiliteits- en groeipact een slimmere toepassing van datzelfde pact opgeleverd. Er wordt nu beter gekeken naar het schuldcriterium, er wordt een gemiddelde geïntroduceerd voor het terugdringen van de staatsschuld – dat moet nu binnen drie jaar worden gehaald – , waardoor er mogelijkheden ontstaan voor het flexibel tegemoetkomen aan de regels. Er is nu ook een betere en meer gedetailleerde lijst factoren waarmee de Commissie rekening moet houden bij het analyseren van de financiële situatie van staten. En er wordt een overgangsperiode ingesteld voor de invoering van het schuldcriterium.

Er zijn echter ook andere aspecten die ik hier wil noemen en die te maken hebben met andere verslagen. We werken altijd in teamverband, en ik moet dus verwijzen naar de invoering van een Europees Semester als belangrijk onderdeel van preventie. We moeten goed beseffen dat de preventiefase het belangrijkst is. Sancties moeten pas worden opgelegd in de laatste fase van de procedure. Er is symmetrie aangebracht bij de analyse van de macro-economische indicatoren, en de Commissie zal mogelijk voor het einde van dit jaar een onderzoek uitvoeren naar euro-obligaties. En sancties worden nu dus gezien als een laatste stap, of het nu gaat om macro-economische onevenwichtigheden of de naleving van het stabiliteits- en groeipact. Bovendien geldt bij de beslissingen van de Raad voortaan een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Het Parlement heeft bij al deze veranderingen een doorslaggevende rol gespeeld.

Het is daarom van belang dat we nu een duidelijke boodschap aan onze burgers overbrengen. En die luidt als volgt: we zetten nu een institutionele structuur op om in de toekomst crises te voorkomen. Europa is daar met dit pakket maatregelen voor economische governance voortaan goed op voorbereid. Europa draagt er met dit pakket maatregelen voor economische governance toe bij dat onze economie op een gezonde wijze kan groeien.

  Vicky Ford, rapporteur. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik zou om te beginnen de Europese Raad willen bedanken. We kunnen allemaal de ongelooflijk gevoelige situatie in Europa zien en vooral in de eurozone, waardoor van elkaar verschillende landen op een ongekende manier hebben moeten samenwerken. We kunnen de essentiële behoefte zien om de concurrentiekracht te verbeteren en de overheidsfinanciën op een duurzame manier weer op te bouwen.

De laatste dagen, weken en maanden hebben we continu ministers van lidstaten bijeen zien komen om manieren proberen te vinden om uit elkaars individuele problemen te komen. Daarnaast heb ik nooit eerder gezien dat gewone mensen zo graag willen snappen waar het overheidsgeld aan wordt besteed. Laat ik daarom eerst ingaan op de richtlijn waaraan ik heb gewerkt.

In de richtlijn wordt een reeks eisen uiteengezet op het gebied van de boekhoudcijfers, ramingen en begrotingsprocessen. Laten we niet vergeten dat een ondeugdelijke begrotingsplanning en onjuiste informatie deze crisis hebben verergerd.

Het is een richtlijn van de Raad, niet een verslag van de medewetgever, en de Raad heeft hier uitvoerig over gedebatteerd. De lidstaten zelf zijn overeengekomen dat ze een tijdhorizon van minstens drie jaar voor de begrotingsplanning zullen aannemen om alle overheidsniveaus en overheidsgelden in hun begrotingsproces op te nemen en te garanderen dat informatie over bijvoorbeeld voorwaardelijke verplichtingen naar buiten wordt gebracht. Hoe men het op boekhoudkundig gebied en wat de ramingen betreft doet, zal afzonderlijk worden beoordeeld.

Ik kan wel zeggen dat veel lidstaten zich reeds aan grote delen van de richtlijn houden, maar de tenuitvoerlegging van deze minimumreeks eisen zal discipline in het proces brengen en het vertrouwen herstellen, en is een eerste kleine stap op de weg terug naar stabiele overheidsfinanciën.

Daarnaast hebben de lidstaten zelf ermee ingestemd dat ze hun eigen wetgeving over begrotingsregels zullen invoeren – niet noodzakelijk de "schuldenrem" uit de Duitse grondwet – maar speciaal op elk land afgestemde regels waardoor ze zich aan de verplichtingen krachtens het Verdrag houden. Nu is dit ook een gevoelige kwestie, omdat de verschillende landen verschillende verplichtingen krachtens het Verdrag hebben, en om die reden is dat deel niet van toepassing op het Verenigd Koninkrijk.

Tijdens de onderhandelingen over het meer algemene 'sixpack' zijn er een aantal suggesties gedaan om deze richtlijn van de Raad te verbeteren, vele door de Europese Centrale Bank en door leden van dit Huis. De Raad heeft in goed vertrouwen gewerkt om te proberen de richtlijn te verbeteren waar dat gepast is en de transparantie te verbeteren, maar zonder aan de gevoelige kwesties te komen die te maken hebben met de individuele nationale grondwetten.

Even kort iets over de andere richtlijnen. Door middel van deze onderhandelingen heb ik geprobeerd constructief te zijn door vooral de lidstaten van de eurozone de regels en sancties te laten opstellen die ze noodzakelijk achten ter ondersteuning van hun stabiliteit. Ik heb geen collega's gesteund die denken dat simpelweg een sterkere rol voor het Europees Parlement de oplossing is.

In het weekend en maandagavond heeft de Raad geprobeerd een eindvoorstel voor een compromis te doen voor de nog onopgeloste kwestie van de stemmen in de Europese Raad. Hoewel dit volgens mij geen ontzettend belangrijke kwestie in mijn eigen lidstaat is – aangezien wij niet van plan zijn om ons bij de euro aan te sluiten en eruit voortvloeiende boetes niet op ons van toepassing zijn – is het in vele landen een buitengewoon moeilijke en omstreden kwestie, met inbegrip van de landen die van plan zijn om zich aan te sluiten.

Dit is een tijd waarin we moeten proberen om elkaars problemen te begrijpen, maar ook om elkaars verschillen te respecteren. Eerder deze week heb ik collega's gewaarschuwd dat het aansturen op een rechtstreekse confrontatie tussen het Parlement en de Raad over een kwestie die ik volgens mij niet aan de man in de straat kan uitleggen geen verantwoord standpunt van dit Parlement zou zijn. Sterker nog, ik heb gezegd dat ik dacht dat het onverantwoord zou zijn.

En de benadering van dit Parlement van die kwestie wordt door vele leden van mijn fractie niet gesteund. Ik kan de veranderingen van het Parlement in de tekst van de Raad over de macro-economische onevenwichtigheden niet steunen, en ik zou de komende weken graag meer duidelijkheid willen zien over de verschillende standpunten van de lidstaten van de eurozone en de lidstaten die niet tot de eurozone behoren.

  Sylvie Goulard, rapporteur. − (FR) Mijnheer de Voorzitter, vele malen, soms 's nachts, hebben wij gedrieën om de tafel gezeten – wij van het Parlement, de Commissie en het Hongaarse voorzitterschap. Eerst zou ik graag de collega's en alle partners willen bedanken voor het werk dat wij gezamenlijk hebben verricht.

De boodschap die wij hebben gekregen van de Raad Ecofin luidt dat ieder zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Ik zou graag willen antwoorden: "jazeker, wij nemen onze verantwoordelijkheid", niet als feestelijke aankondiging, niet om te zeggen dat wij snel een akkoord hebben bereikt, maar met in gedachten de problemen van de eurozone en de Europese Unie op economisch gebied en om te proberen echte oplossingen aan te dragen. In elk geval is dat voor mijn fractie het motto van deze onderhandelingen geweest, en ik denk dat noch de markten noch de burgers in snelle maar oppervlakkige oplossingen geloven.

Uit onze beschouwing komt naar voren dat een aanzienlijke verbetering noodzakelijk is. Overigens denk ik dat we een aantal doelstellingen die we hebben vastgesteld, al hebben gehaald. Ik wijs er trouwens op dat we niet de enige zijn die deze hebben gewenst: de Europese Centrale Bank heeft er herhaaldelijk om verzocht dat het Parlement de reeds ambitieuze voorstellen van de Commissie versterkt. Wij hebben de discipline dus geconsolideerd, wat een van onze richtpunten was, niet omdat we graag discipline willen, maar omdat de gemeenschappelijke munt in gevaar komt wanneer de gemeenschappelijke regels in een rechtsgemeenschap worden overtreden. Wij hebben sancties voor fraude ingevoerd – ik denk dat het een les is die wij helaas hebben moeten trekken uit de eerste levensjaren van de euro. Wij hebben ook getracht, zoals mevrouw Ford al zei, om orde te brengen in de nationale begrotingsprocedures, al is het maar om te kunnen vergelijken wat in de verschillende landen gebeurt. Maar wat voor mij heel belangrijk is, is dat als wij de burgers gaan vertellen: "wij hebben ervoor gezorgd dat het toezicht meer automatisch verloopt", zoals in de kranten wordt gezegd, de burgers de indruk krijgen dat in Brussel een soort onbegrijpelijke machine is opgestart om hen op de vingers te tikken als iets niet gaat zoals het hoort.

Als wij strengere regels willen, moeten die regels intelligenter worden, en moeten er vooral meer democratische debatten komen en meer discussies over de grenzen heen. Daarom hebben wij voorgesteld – en ik zou alle collega's die mij daarbij hebben gesteund graag willen bedanken – de zogenaamde economische dialoog in te voeren, die we naar de juiste proporties moeten brengen. Er is geen enkel risico voor de nationale grondwetten, het gaat gewoon om de wens om, met name binnen de eurozone, maar ook in de EU-27, iets meer met elkaar in gesprek te gaan. We zouden graag zien dat dit Parlement de plek is waar deze transparante dialoog tussen het Europees niveau en de lidstaten gevoerd kan worden en dat deze daarin hun problemen op tafel kunnen leggen en hun situatie kunnen uitleggen. Want er zijn landen die achterliggen, er zijn landen die vooroplopen, er zijn perifere landen, er zijn landen met een hoog inwonertal, enzovoort. En het is belangrijk om ons van dit alles bewust te zijn. Ik ben erg blij dat de heer Habermas er deze week in de Duitse media opnieuw op heeft gehamerd dat het absoluut noodzakelijk is dat de democratische legitimiteit wordt vergroot. Tegen mevrouw Ford zou ik graag willen zeggen dat we niet pleiten voor een versterking van onze macht, maar voor een grotere rol voor degenen die door de burgers naar Brussel zijn gestuurd om hun belangen te verdedigen.

Er zijn nog andere belangrijke punten, met name op macro-economisch gebied. Ik ben namelijk van mening dat het belangrijk is dat alle lidstaten worden onderworpen aan dat gemeenschappelijk toezicht. Symmetrie is dus een belangrijk punt, dat zou de Raad moeten begrijpen: een slimme symmetrie, die onderscheid maakt tussen tekorten en overschotten, maar desalniettemin een symmetrie.

Tot slot wil ik het nog hebben over de eurobonds, een van de punten die ik heb aangedragen. Ik zou een oproep willen doen aan alle leiders van alle fracties: voorstander zijn van eurobonds en vervolgens tegenstemmen – dat kan niet. We kunnen zeggen dat we meer willen, en ikzelf zou ook meer willen, maar ik heb enorme waardering voor de inspanningen die commissaris Rehn bereid is te leveren. Ik wil u eraan herinneren dat hijzelf in mei 2010 voorstellen heeft gedaan in overeenstemming met het initiatiefrecht van de Commissie. Wij willen die voorstellen nieuw leven inblazen.

Wij willen dat de euro nu eindelijk zijn rol gaat spelen als mondiale valuta, we willen een grote liquide markt die de kosten van krediet zal verlagen. We willen dat een deel van dat krediet – uiteraard een beperkt deel – op termijn gedeeld wordt door middel van een echt marktreguleringsinstrument. Dus ik hoop dat de stemming morgen gunstig zal uitpakken en dat al diegenen die zeggen voor de eurobonds te zijn de kwestie met de nodige openheid zullen benaderen en niet met ideologische vooroordelen.

  Corien Wortmann-Kool, Rapporteur. − Voorzitter, als er één ding duidelijk is, is het dat Europa een stevig fundament nodig heeft om in de toekomst een nieuwe eurocrisis te voorkomen en duurzame economische groei zeker te stellen. Daarom is onze PPE-Fractie tevreden over de resultaten die we tot nu toe hebben behaald in het wetgevingspakket over economische governance. Ik wil graag alle collega's, rapporteurs, schaduwrapporteurs, medewerkers, staf, iedereen van harte danken voor de vele uren die wij met elkaar hieraan besteed hebben om dit te bereiken, want het Europees Parlement heeft in zijn mandaat een stevige ambitieuze positie ingenomen. Graag wil ik het Hongaarse voorzitterschap, in het bijzonder András Kámán, hartelijk danken voor zijn inzet om de verschillen tussen de Raad en het Parlement te overbruggen. U in persoon hebt het immers mogelijk gemaakt dat nu voor 98% overeenstemming is bereikt, mede dankzij de nuttige steun van commissaris Rehn en zijn staf. Een uitstekend resultaat, maar het was niet eenvoudig.

We stemmen morgen over de verslagen. Mijn fractie wil zich ervoor inzetten dat wordt voortgebouwd op de grote mate van overeenstemming die we hebben bereikt. Ik hoop dat we de komende weken de laatste verschillen kunnen overbruggen zodat we nog vóór de zomer een akkoord kunnen sluiten. Dat is heel belangrijk, want mijn fractie streeft naar een eindstemming in de plenaire vergadering van juli.

De onrust op de financiële markten duurt voort en we moeten urgent een oplossing zoeken voor de schuldencrisis in een aantal landen. Het is echter - en daar ligt nu onze taak als medewetgever - even urgent dat Europa daadkracht toont in de besluitvorming over een ambitieus stabiliteitspact en economische governance. Een besluit nog vóór de zomer is cruciaal om het vertrouwen in de euro te herstellen, want al in 2003 werd het stabiliteits- en groeipact niet gerespecteerd. In plaats van de spelregels te handhaven, werden ze juist verruimd en daaraan moet nu een einde komen. Het gaat om geloofwaardige wetgeving en geen onderonsjes tussen lidstaten om boetes te ontlopen. Als lidstaten geen effectieve actie nemen om hun verplichtingen na te komen en tekorten terug te dringen - dat zijn verplichtingen die ze nota bene zelf zijn aangegaan - dan moet besluitvorming effectief zijn. Daarom heeft dit Parlement de omgekeerde stemprocedure voorgesteld.

Laten we wel zijn, de toverformule van onze links collega's, de golden rule, zal de oplossing niet brengen. Een geldboom bestaat helaas niet en de tijd van gemakkelijke oplossingen en pijnloze keuzes hebben we achter ons gelaten. Daarom pleit de PPE voor duurzame overheidsfinanciën en niet het toestaan van 5 of 6% begrotingstekort. Een schuldenlast - daar zien we nu de pijnlijke bewijzen van - staat de economische groei in de weg, niet alleen in onze Europese landen, maar ook in de Verenigde Staten.

Voorzitter, er is een stevig fundament nodig en daarom ben ik blij dat de Raad de preventieve arm van de voorstellen heeft overgenomen, te weten dat lidstaten de nationale eigen verantwoordelijkheid moeten versterken en de nationale parlementen erbij moeten betrekken, duidelijke termijnen en procedures en controlebezoeken, meer openbare rapporten, peer pressure, openbare debatten in dit Parlement in plaats van de beslotenheid van de Raad. Natuurlijk is er de belangrijke verworvenheid van het Europese semester, want we willen banen en groei.

Voorzitter, we staan voor een belangrijke historische dag. Morgen in dit Parlement zijn wij bereid onze verantwoordelijkheid te nemen. Ik zie een Socialistische Fractie en een Groene Fractie die een blokkade willen opwerpen. De sfeer van compromis betreft alleen het eigen verslag. Voorzitter, dat is niet een sfeer van compromis. Ik wil alle collega's die duurzame overheidsfinanciën belangrijk vinden, oproepen om morgen de zes verslagen te steunen. Het is niet de einduitslag, want morgen is een stap op weg naar overleg met de Raad om de laatste hordes op te ruimen op weg - hopelijk - naar een akkoord in juli.

  Carl Haglund, rapporteur. − (SV) Mijnheer de Voorzitter, ik denk dat de gebeurtenissen die we deze week hebben kunnen volgen, zowel in de Raad als in de landen die met zeer ernstige economische problemen kampen, opnieuw aantonen waarom het pakket dat we nu behandelen zo belangrijk is. Als we er niet in slagen om met betrekking tot deze kwesties vooruitgang te boeken, zullen de problemen waarschijnlijk veeleer blijven bestaan dan opgelost raken. Het is volgens mij ook belangrijk om in herinnering te roepen wat er in 2005 gebeurde, toen we hadden moeten optreden en aantonen dat het niet kan dat de gemeenschappelijke bestemmingsclausules met de voeten worden getreden. Dat gebeurde toen niet; in plaats daarvan werden de regels aangepast. Nu is het tijd om dat recht te zetten.

Dit pakket is belangrijk. Ik wil mijn collega's van harte bedanken. We hebben samen hard gewerkt. Zoals al meermaals is gezegd, staan we zeer dicht bij het doel, maar tezelfdertijd moeten we de stemmingen vandaag en in juli door zien te komen. Ik wil tevens van de gelegenheid gebruikmaken om de heer Kármán van het Hongaars voorzitterschap te bedanken, die uitstekend werk heeft geleverd. Dat stellen we echt op prijs. Zoals gezegd, wil ik ook mijn collega's en met name mevrouw Ferreira bedanken. Het is bijzonder goed dat we erin zijn geslaagd om een procedure voor macro-economisch toezicht tot stand te brengen. Dat toezicht is iets nieuws en vult de inspanningen aan die worden geleverd om de gemeenschappelijke munt het hoofd boven water te laten houden. Het is iets wat Europa nodig heeft.

Laten we even teruggaan naar 2005. Het Europees Parlement vraagt nog altijd om een oplossing voor wat we stemming met omgekeerde gekwalificeerde meerderheid noemen. De reden is dat we hebben vastgesteld dat, als het besluitvormingssysteem in de Raad niet voldoende automatisch verloopt, de noodzakelijke besluiten niet worden genomen. Dat kunnen we ons niet meer veroorloven. In dat verband zitten we nog altijd met een onopgeloste kwestie, maar ik hoop dat de Raad erin zal slagen om een serieuze discussie te voeren over datgene waar dit eigenlijk om gaat. De Europese Raad vergadert donderdag en vrijdag. Het mag niet zo zijn dat besluiten over onderwerpen waarvan iedereen weet dat ze noodzakelijk zijn, om prestigeredenen niet worden genomen. Het mag evenmin zo zijn dat bepaalde grote lidstaten denken dat ze op voorhand over bepaalde aangelegenheden een overeenkomst kunnen sluiten en dat de zaak daarmee beklonken is. De Raad moet echte besluiten nemen, en de wetgeving moet in overleg met het Europees Parlement worden vastgesteld. De Raad heeft nu de mogelijkheid om verstandige besluiten te nemen, en ik ben er zeker van dat het Europees Parlement de Raad kan helpen om de juiste besluiten te nemen.

Wat het macro-economische aspect betreft, wil ik om te beginnen onderstrepen dat we, dankzij het werk dat we in het Parlement hebben verricht, een voorstel hebben waar we het met de Raad over eens zijn geworden en dat voldoende transparant is en een oplossing bevat die voldoende automatisch is. Ik denk dat we dankzij die oplossing ook in de toekomst gerust kunnen zijn wat betreft de eurosamenwerking en de mogelijkheden om de economische problemen in een individueel land op te lossen die anders de hele eurozone op de helling kunnen zetten. Ik denk dat het goed is dat we in ons verslag een systeem in het leven roepen voor de manier waarop we omgaan met landen die hun verplichtingen niet nakomen, met andere woorden, de eis om de problemen onverwijld op te lossen. De eerste keer dat het land een belofte niet nakomt, is het verplicht om een onderpand – een rentedragend deposito, zoals we het hebben genoemd – te betalen. Dat is noodzakelijk. We mogen niet het signaal geven dat het zonder gevolg blijft als een land belooft iets te zullen doen, maar dat dan vervolgens niet doet. Helaas zag het oorspronkelijke voorstel er zo uit. Ik ben blij dat we dat hebben kunnen rechtzetten. Dit is een principieel belangrijke kwestie. Tezelfdertijd hebben we ook het fraudeprobleem, waarbij andere landen om de tuin worden geleid, aangepakt. Dat is ook enorm belangrijk. Ik denk dat het Europees Parlement in dat opzicht goed werk heeft geleverd.

Zoals meerdere sprekers hebben gezegd, is de stemming morgen zeer belangrijk. Ik verwacht geen problemen. Ik hoop dat de Europese Raad eind deze week en volgende week een ernstige discussie kan voeren over hetgeen we kunnen doen om een overeenkomst te bereiken. Dat zullen we ook in het Parlement doen. Dan kunnen we de wetgeving vaststellen die Europa zo broodnodig heeft. Dat is cruciaal om een gemeenschappelijke munt te kunnen blijven behouden.

  András Kármán, fungerend voorzitter van de Raad. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, voordat ik inhoudelijk op de zaken inga, zou ik mijn oprechte waardering willen uitspreken voor de voorzitter van de Commissie economische en monetaire zaken, de rapporteurs, de schaduwrapporteurs en alle vertegenwoordigers van de fracties die actief aan het proces hebben deelgenomen voor al hun waardevolle bijdragen. Ik ben de Commissie en de commissaris zelf even dankbaar voor hun inspanningen om de discussies te vergemakkelijken, niet alleen tijdens de trilogen hier in het Parlement, maar ook in de Raad.

De zes wetgevingsteksten over economische governance zijn de allerhoogste prioriteit geweest van het Hongaarse voorzitterschap. Ik wil er de nadruk op leggen dat het niet de individuele beslissing van het voorzitterschap is geweest om dit dossier tot hoogste prioriteit te bestempelen. Het initiatief van de Commissie is ook gesteund door de staatshoofden en regeringleiders van de 27 lidstaten. Als we een sterkere euro willen opbouwen, dan is dit governancepakket een essentiële bouwsteen van dit proces.

De wereldeconomie, ook die van Europa, heeft de ergste crisis sinds de jaren dertig doorgemaakt, en we hebben de noodzakelijke conclusies moeten trekken. We moeten beseffen dat de schok langdurige effecten zal hebben als we de crisis niet bij de wortel uitroeien. Vele van de te leren lessen worden aan de orde gesteld in de zes wetgevingsvoorstellen die de Commissie afgelopen september naar voren heeft gebracht. Er zal meer nadruk worden gelegd op preventie om in slechte economische tijden geen schadelijke procyclische beleidsmaatregelen te hoeven treffen.

Tot nu toe hebben in het stabiliteits- en groeipact (SGP) de tekorten centraal gestaan, maar desondanks stapelen de schulden zich hoog op, zodat er van nu af aan meer aandacht aan de schuldencriteria zal worden besteed. De les is geleerd dat de procedures niet streng en automatisch genoeg zijn geweest. Daarom gaan we ook hier op deze vragen in om de geloofwaardigheid van het pact te versterken. We hebben ons ook gerealiseerd dat de coördinatie van het begrotingsbeleid door middel van het SGP misschien wel niet voldoende is in een Unie met een eenheidsmunt, en daarom zijn we overeengekomen om een nieuw mechanisme in te voeren om de macro-economische onevenwichtigheden aan te pakken, die op hetzelfde niveau zullen worden aangepakt als onevenwichtigheden in de begroting.

Om de eisen van het Verdrag in de nationale procedures van de lidstaten beter en diepgaander te weerspiegelen, staan we op het punt om regels vast te stellen waarmee we de kwaliteit van de nationale begrotingskaders verbeteren.

Ik heb er vertrouwen in dat het Parlement en de Raad dezelfde doelen hebben, namelijk om de economische governance van de EU en het eurogebied te versterken, crises in de toekomst te voorkomen en een steviger kader voor economische governance in het eurogebied en de EU als geheel op te bouwen.

Na een intensieve ronde van trilogen met de rapporteurs en discussies in de Raad heeft de Raad maandag zijn algehele aanpak gewijzigd. De uitkomst van dit proces is aan het Europees Parlement overgebracht door middel van een brief die de dag erop, op 21 juni, is verstuurd. Ik deel de opvatting dat de kwaliteit van de tekst door de trilogen een stuk is verbeterd, en dat het pakket sterker en samenhangender is geworden. Dit is vooral het geval wat betreft de grotere transparantie en verantwoordingsplicht en de strengere en meer automatische toepassing van de procedures.

Laat ik ten eerste de belangrijkste elementen noemen met betrekking tot de grotere transparantie en verantwoordingsplicht. We zullen het Europees semester in de wetstekst beschrijven met inbegrip van de ruime betrokkenheid van het Parlement bij het proces. We hebben bepalingen toegevoegd waarin het proces van een economische dialoog tussen de Europese instellingen, waaronder het Europees Parlement, de Raad en de individuele lidstaten, wordt gespecificeerd. Het Europees Parlement wordt op gelijke hoogte als de Raad betrokken bij het opzetten en functioneren van het scorebord van indicatoren van een waarschuwingsmechanisme bij de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden. Wat betreft de governancecyclus en de toezichtprocedure respecteren wij de zeer belangrijke rol van de betreffende nationale belanghebbenden volledig, met inbegrip van de sociale partners.

Ten tweede wil ik wat betreft een strengere en meer automatische toepassing van de procedures het volgende opmerken: er wordt een extra sanctie, een rentedragend deposito voor de lidstaten in de procedure voor buitengewone onevenwichtigheden, ingevoerd. Dat is een ontbrekende schakel in de procedures geweest, en het completeert de procedure op een heel logische manier, vergelijkbaar met die waarin in het begrotingstoezicht wordt voorzien. Ook komt er op initiatief van het Parlement een extra boete voor de lidstaten die hun begrotingscijfers vervalsen. De toepassing van de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid wordt uitgebreid naar de aanbeveling over de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden. Bovendien stellen we in het preventieve deel van het stabiliteits- en groeipact een bepaling voor over een evaluatie van de uitbreiding van de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Tegelijkertijd wordt de reeds bestaande 'naleven of motiveren'-procedure versterkt. Bij de beslissingen over de steun in het SGP wordt verwacht dat de Raad in de regel de aanbevelingen en voorstellen van de Commissie volgt of zijn standpunt publiekelijk motiveert.

Het voorzitterschap meent dat het compromis dat tijdens de trilogen is bereikt een goede, evenwichtige en veelomvattende aanpak weerspiegelt. Wij denken dat alle partijen er zeer veel belang bij hebben om snel tot overeenstemming te komen. Ik betreur het dat het voorstel dat aan de plenaire vergadering is voorgelegd afwijkt van het compromis dat we na een reeks onderhandelingsrondes hebben bereikt en dat het laatste compromisaanbod van de Raad buiten beschouwing is gelaten. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor uw wijze benadering dat het Parlement nog steeds de mogelijkheid openlaat om op korte termijn tot een akkoord in eerste lezing te komen. Het is hoog tijd dat Europa de krachten bundelt en de Unie klaar is om de verwachtingen waar te maken. Alle markten en investeerders zijn waakzaam en willen graag zien of we het voor elkaar kunnen krijgen of niet. De snelle en tijdige aanneming van het pakket is absoluut noodzakelijk voor ons allemaal.

  Olli Rehn, vicevoorzitter van de Commissie. − (EN) Voorzitter, geachte Parlementsleden, laat ik eerst de voorzitter van de Commissie economische en monetaire zaken Sharon Bowles, de rapporteurs Corien Wortmann-Kool, Elisa Ferreira, Vicky Ford, Sylvie Goulard, Diogo Feio en Carl Haglund, en ook de schaduwrapporteurs bedanken, die allemaal een belangrijke rol bij de onderhandelingen hebben gespeeld. De voorzitter, de rapporteurs en de schaduwrapporteurs hebben dit Huis allemaal op voortreffelijke wijze vertegenwoordigd.

Ik heb ook zeer veel waardering voor de uitstekende rol die door staatssecretaris András Kármán is gespeeld, die het Hongaarse voorzitterschap zo vaardig en vastberaden heeft vertegenwoordigd. En ik durf te zeggen dat ik heel trots ben op mijn team uit de Commissie, dat ik zal bedanken zodra we het doel, met uw hulp uiteraard, hebben bereikt.

Ik verwelkom van harte de teksten waaraan u de laatste hand hebt gelegd. In de loop van de trilogen hebben de onderhandelaars van het Parlement de voorstellen van de Commissie in vele belangrijke opzichten verbeterd. En u hebt een flink aantal belangrijke verbeteringen van de Raad gekregen.

De Commissie steunt de teksten waarover u zo meteen gaat stemmen, en wij verwelkomen en stemmen in met al uw amendementen. Zoals we weten, stemt de Raad met bijna alle amendementen in. Maar men heeft enkele uitzonderingen gemaakt die een behoorlijke uitdaging betekenen; ik kom daar zo meteen op terug.

Er is geen tijd om uitgebreid in te gaan op alle winstpunten die het Parlement in deze onderhandelingen heeft behaald: mijn staf heeft voor mij een samenvattende lijst opgesteld van niet minder dan vijftig grote verbeteringen die u erdoor hebt gekregen.

Zo hebt u het Europees semester gecodificeerd, u hebt een gestructureerde economische dialoog opgesteld, waarin wordt voorzien in een vooraanstaande rol van het Parlement tijdens het hele Europese semester. U hebt bereikt dat u de kans krijgt om landenspecifieke situaties gedetailleerd te bespreken tijdens elke cruciale besluitvormingsfase van de beleidscyclus, met inbegrip van de bevestiging van het recht van het Parlement om een dialoog met de afzonderlijke lidstaten te initiëren. In alle delen van de wetgeving hebt u een betere informatiestroom naar het Parlement en meer transparantie voor elkaar gekregen. U hebt de plechtige belofte van de Commissie gekregen om binnen zes maanden na inwerkingtreding van deze wetgeving een onderzoek naar euro-effecten te doen. Dat zal vergezeld gaan van een verklaring van de Commissie, waarvan u de tekst hebt gezien, waarin de reikwijdte van dat verslag wordt uiteengezet. Ook daar kom ik nog op terug. De Commissie zal in deze verklaring ook beloven dat zij het intergouvernementele karakter van het Europees Stabiliteitsmechanisme uiterlijk halverwege 2014 evalueert.

U hebt in een aantal belangrijke gevallen stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid gekregen – om het automatische karakter van de besluitvorming te verbeteren – als regel in het corrigerende deel van het pact, waarin 24 van de 27 lidstaten zich nu helaas bevinden. U hebt ook een even grote rol voor het Parlement verkregen bij de bepaling van het scorebord voor het opsporen van mogelijke macro-economische onevenwichtigheden, en u hebt flinke garanties ingebracht met betrekking tot de maatschappelijke dialoog, de eerbiediging van nationale tradities inzake collectieve arbeidsovereenkomsten, loonvorming en de rol van de sociale partners, waar ook wij volledig achterstaan.

Er zullen flinke boetes komen voor fraude met cijfers en onafhankelijkheidswaarborgen voor de nationale bureaus voor de statistiek. U hebt snellere sancties ingevoerd in de buitensporigtekortprocedure. En zo zou ik kunnen blijven doorgaan.

In uw eerste ontmoeting met Ecofin als medewetgever op het gebied van het economisch beleid hebt u bijna al uw belangrijkste doelen bereikt. Dit is een zeer goed resultaat voor het Parlement en voor Europa.

Ten aanzien van de euro-effecten wil ik in de context van dit pakket slechts bevestigen wat ik tijdens de trialoog van 15 juni heb gezegd. De Commissie is van plan om een verslag aan het Parlement en de Raad te presenteren over het opzetten van een stelsel van de gemeenschappelijke uitgifte van Europese overheidsobligaties, of euro-effecten, in het kader van de hoofdelijke aansprakelijkheid, conform artikel 8 bis, lid 5 van de verordening inzake de effectieve handhaving van het begrotingstoezicht in het eurogebied en binnen zes maanden na de inwerkingtreding van die verordening. Deze euro-effecten zijn gericht op het versterken van de begrotingsdiscipline en vergroten de stabiliteit via de markten ook door te profiteren van de toename van de liquiditeit, en waarborgen zo dat de lidstaten met de hoogste kredietratings geen schade ondervinden van hogere rentepercentages. Bij het verslag zullen zo nodig wetgevingsvoorstellen worden gevoegd.

Met andere woorden, volgens ons gaat zo'n verslag over euro-effecten hand in hand met en heeft alleen zin door de beoogde versterking van de economische governance overeenkomstig dit pakket waarover nu wordt beraadslaagd.

Ik zal kort iets over de volgende stappen zeggen. Ik maak me zorgen. Mocht er geen overeenstemming over het pakket worden bereikt, dan moet noch de Raad noch het Parlement denken dat men met succes de verantwoordelijkheid op de ander kan afschuiven. Dat zal niet lukken. De mensen die van buitenaf naar de besluitvorming kijken, zijn niet geïnteresseerd in de kleinste details. Als wij falen – en ik zeg 'wij' en dan bedoel ik echt ons allemaal – dan zullen zij gewoon zeggen dat 'Europa' heeft gefaald. Europa zou dan falen, en het vertrouwen van de mensen in het vermogen van Europa om hun werkelijke problemen aan te pakken zou een enorme klap krijgen.

Bovendien moet geen van beide instellingen zelfs maar een moment denken dat zij – of dat nu om tactische of inhoudelijke redenen is – een betere deal in tweede lezing kan krijgen. Het voorzitterschap heeft heel bekwaam compromissen van de Raad weten te verkrijgen die zeer waarschijnlijk niet meer op tafel komen te liggen als er geen akkoord in eerste lezing zou kunnen worden bereikt.

Er staat in feite nog slechts één kwestie open: de werkingssfeer van de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Ik geloof dat u allemaal op de hoogte bent van de inspanningen die wij hebben verricht. De Commissie steunt de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Net als de ECB en een aantal lidstaten, maar niet allemaal en niet overal. De Raad heeft reeds ingestemd met de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid bij vijf van de zes besluiten waar dat wettelijk mogelijk is. Over de resterende kwestie verschillen het Parlement en de Raad van mening Ik geloof dat er een oplossing gevonden kan en moet worden. Daarom doe ik een beroep op u om de komende dagen een constructieve oplossing te zoeken voor het resterende punt en doe ik ook een beroep op de Raad om van zijn kant met een constructieve benadering te komen.

Ik kan u geruststellen dat de Commissie tot de laatste minuut, tot de laatste seconde zal werken om een bevredigende oplossing te vinden. Een sterkere economische governance in Europa is eenvoudigweg te belangrijk om op deze laatste resterende kwestie te stranden.

We weten dat de Raad op het punt staat om het verdrag over het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) te ondertekenen, dat op correctie is gericht. Maar het ESM zal alleen het nieuwe kader voor versterkt economisch toezicht aanvullen, dat op preventie is gericht en van primair belang is omdat het de kans op het ontstaan van crises in de toekomst zoals die welke we hebben meegemaakt aanzienlijk verkleint.

Laat ik met een eenvoudige boodschap afsluiten. Als er deze week geen akkoord is en uiterlijk in juli geen stemming, zal het een hele slechte deal zijn voor Europa en voor de burgers van Europa. En het zou alleen tot frustratie, verbittering en een slechtere uitkomst voor iedereen leiden als we in september op deze dossiers moeten terugkomen.

U hebt met 99,9 procent van de inhoud ingestemd. Ik vraag nu beide partijen om de laatste centimeters af te leggen om een akkoord met de ander te bereiken. Het is van het allerhoogste belang, aangezien dit pakket echt de hoeksteen is van ons alomvattende antwoord op de nog steeds voortdurende crisis. Het is absoluut van cruciaal belang voor de geloofwaardigheid van de Europese Unie om voor het zomerreces tot een akkoord over het pakket te komen en vervolgens verder te gaan en er effectief gebruik van te maken.

  Pervenche Berès, rapporteur voor advies namens de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken. − (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, mijnheer de commissaris, dames en heren, ik wil graag namens de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken drie series opmerkingen maken.

Ten eerste: op het moment dat we dit pakket economisch bestuur aannemen, moeten we zorgen dat het hele Verdrag van Lissabon in aanmerking wordt genomen. Rekening houden met de eisen inzake de bevordering van een hoog niveau van werkgelegenheid, de waarborging van een adequate sociale bescherming en de bestrijding van sociale uitsluiting wordt in het Verdrag beschouwd als een horizontaal doel, dat dus ook van toepassing is op dit pakket economisch bestuur, maar ik heb soms de indruk – als ik het zo mag zeggen – dat dit doel naar het tweede plan is geschoven.

Daarom heeft de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken erop aangedrongen dat het gehele pakket niet alleen gebaseerd zou worden op artikel 121 van het Verdrag, dat betrekking heeft op de coördinatie van het economisch beleid, maar ook op artikel 148, dat gaat over het werkgelegenheidsbeleid op het punt van de coördinatie tussen de verantwoordelijkheden van de lidstaten en het Europese niveau. En daarom ook vinden wij dat binnen de Unie de rol van de Raad Werkgelegenheid, Sociaal Beleid, Volksgezondheid en Consumentenzaken (EPSCO), stevig gewaarborgd moet zijn, naast die van de Raad Economische Zaken en Financiën (Ecofin).

Immers – en daarmee kom ik bij mijn tweede reeks opmerkingen –, als we het stabiliteits- en groeipact alleen maar herzien om het soort governance in te stellen dat de ratingbureaus zouden willen, dan missen we een grote kans in de geschiedenis van onze economische en monetaire unie. Wat de geschiedenis vandaag van ons vraagt, is dat we een veel bredere benadering kiezen en dat we goed kijken naar de doelstellingen die men met dat economisch bestuur wil bereiken.

Natuurlijk moeten we het schuldniveau terugdringen, maar we moeten ook zorgen dat dit economisch bestuur de Europa 2020-strategie tot een succes kan maken. Wat dat aangaat denken wij dat andere aanpakken mogelijk waren geweest. Waarom, mijnheer de commissaris, komen alleen de uitgaven voor pensioenen in aanmerking voor een speciale behandeling in uw beoordeling van de budgettaire middellangetermijndoelstellingen van de lidstaten? Waarom kan die speciale behandeling niet ook gelden voor investeringen in de toekomst in de vorm van uitgaven aan onderwijs of de uitgaven die we moeten doen om de sociale uitsluiting te bestrijden, een doel dat u gesteld hebt en dat wij hebben opgenomen in de Europa 2020-strategie? Waarom worden een dergelijke doelstelling en een dergelijke benadering niet ook toegepast voor uitgaven aan onderzoek, ontwikkeling en infrastructuur?

Mijn derde reeks opmerkingen heeft betrekking op hoe het macro-economisch toezicht plaatsvindt. Dit is voor ons een essentieel resultaat van dit pakket, maar dit betekent dat het symmetrisch moet worden toegepast. Uiteindelijk gaat het ons, hier in het Europees Parlement, om een fundamentele kwestie. Mevrouw Ford had het over een krachtmeting. Het is geen krachtmeting, het is een kwestie van democratie. Als wij een Europees economisch bestuur willen, moet er ruimte moet zijn voor openbaar debat en voor Europese democratie om dit Europese economische bestuur te laten functioneren. Wat dat betreft moet ik zeggen dat uw weigering en die van de Raad om het Europees Parlement mee te laten doen bij het vaststellen van de macro-economische indicatoren door middel van gedelegeerde handelingen, mij niet de juiste benadering lijkt.

  Sari Essayah, namens David Casa, rapporteur voor advies van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, de heer Casa heeft mij gevraagd om namens hem te spreken omdat hij op dit moment niet hier kan zijn.

Met veel van de amendementen van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken is door de 'sixpack'-rapporteurs rekening gehouden. Wij zenden de boodschap uit dat een samenleving alleen een gezonde economie kan hebben als haar leden volledig aan haar ontwikkeling kunnen bijdragen. Een gezonde economie is de basis voor een goed werkgelegenheidsniveau en sociaal beleid, en omgekeerd zijn een goed werkgelegenheidsniveau en sociaal beleid voorwaarden voor een gezonde economie. Die lidstaten die het meest voorzichtige beleid en de meest voorzichtige groeistrategie in hun begroting hadden, presteren nu het beste. Dat is het bewijs dat begrotingsstabiliteit tot groei en werkgelegenheid leidt.

We moeten ons aan de regels van het stabiliteits- en groeipact houden. Het is van essentieel belang om groei en banen tot stand te brengen en te voorkomen dat de schuldenlast bij onze kinderen en toekomstige generaties wordt neergelegd. We moeten begrijpen dat elke euro die wordt gebruikt om rente op de staatsschuld te betalen er een is die niet naar investeringen in het onderwijs, de sociale zekerheid en andere terreinen gaat die noodzakelijk zijn voor een goede ontwikkeling van de economie en het welzijn van de bevolking. Het is daarom van essentieel belang dat onze totale schuldenlast in de lidstaten zo snel mogelijk wordt teruggebracht.

  Herbert Dorfmann, namens de PPE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, waarde collega's, er zijn vast een heleboel redenen voor de economische situatie waarin we ons momenteel in de eurozone en in de Europese Unie als geheel bevinden; twee daarvan springen bijzonder in het oog. Ten eerste hebben we in feite veel te laat in de gaten gehad waar het economische schip Europa heenvoer. Ten tweede heeft – toen we dit in de gaten hadden - vooral de Raad lange tijd geweigerd de noodzakelijke maatregelen te nemen waarin het groei- en stabiliteitspact eigenlijk voorziet en ook de noodzakelijke sancties op te leggen. In gewonemensentaal: er is gewoon niet aan het noodrem getrokken.

Deze twee problemen moeten worden opgelost via de nieuwe regeling voor macro-economisch toezicht. Enerzijds moeten we dus proberen aan de hand van een volkomen nieuw systeem macro-economische onevenwichtigheden vroegtijdig te herkennen, en anderzijds moeten we dan ook snel kunnen handelen. We hebben een goed scorebord ontwikkeld, ook na uitvoerig overleg. Ik wil de rapporteur, Lisa Ferreira, hartelijk danken, mede voor haar coöperatieve houding.

Wel moet worden gewaarborgd dat urgente maatregelen worden genomen tegen onevenwichtigheden. Juist daarom is het noodzakelijk dat hier een mechanisme wordt ontwikkeld dat niet politiek kan worden afgeschoten. Daarom is het gebruik van de omgekeerde meerderheid zo belangrijk en zo existentieel voor het Parlement.

Als we het instrument efficiënt willen omzetten, dan betekent dat automatisch een delegatie van bevoegdheden van de hoofdsteden naar Brussel. Maar dat is in een economische en monetaire unie hoogstwaarschijnlijk toch wel nodig. Alleen als de burgers in Europa zien dat we nu de nodige actie ondernemen, dat we daadwerkelijk lering trekken uit de fouten die we hebben gemaakt, kunnen we de vertrouwensbreuk waarvan momenteel sprake is repareren.

Ik kan beloven dat mijn fractie morgen het verslag-Ferreira zal steunen.

  Stephen Hughes, namens de S&D-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, u zult niet veel Parlementsleden in deze zaal vinden die het niet eens zijn met de noodzaak om de schuld en de tekorten de komende jaren naar een redelijk niveau terug te brengen. Mijn fractie is beslist van mening dat we dat moeten doen.

Dit gaat niet over een politieke confrontatie tussen deugdzame en onverantwoorde leden van dit Huis op begrotingsgebied. Het meningsverschil tussen u en ons en tussen progressieven en conservatieven hier in het Huis gaat over hoe we weer gezonde overheidsfinanciën krijgen, tegen welke economische en maatschappelijke kosten, tegen welke kosten voor het toekomstig vermogen van Europa om op een mondiale markt te concurreren. U blijft maar bij de gedachte, commissaris, dat er geen alternatief is voor uw agenda van alleen maar bezuinigingen. Wij vinden dat zeer verkeerd. Volgens ons is uw benadering en die van de rechtse meerderheid in de Raad juist de grootste bedreiging voor de toekomst van de Europese gedachte, omdat zij de gedachte van het behoren tot een gemeenschap, de solidariteitsgedachte en de cohesie vernietigt.

De overgrote meerderheid van de miljoenen mensen die tijdens deze crisis hun baan hebben verloren is vandaag de dag nog steeds werkloos. Welke boodschap hebben de Raad en de Commissie voor hen? Of voor de miljoenen mensen wier baan in gevaar is of die in armoede leven? Welke boodschap voor de honderden miljoenen mensen die het moeilijk hebben als gevolg van het snoeien in de overheidsvoorzieningen, in de gezondheidszorg, in het onderwijs? Welke boodschap heeft men voor hen? Welke boodschap van de Raad deze week? Nou, eerlijk gezegd verwacht ik niets, niets.

De Raad van deze week zal geen enkel sprankje hoop opleveren voor hardwerkende mensen, voor werklozen of jongeren die zo veel pijn lijden. Zij zijn ten onrechte ernstig getroffen door de crisis die zij niet hebben veroorzaakt, en nu zullen zij opnieuw worden getroffen om de schade te herstellen die zij niet hebben veroorzaakt.

Uw politieke en economische agenda is totaal onaanvaardbaar voor ons aan deze zijde van het Huis. Tijdens het hele wetgevingsproces hebben wij verstandige en evenwichtige amendementen geopperd op de voorstellen van de Commissie; wij hebben voorgesteld om het programma voor nationale hervorming en het programma voor stabiliteit en groei stevig aan elkaar te koppelen, waarbij het eerste wordt gebruikt als solide middel voor de noodzakelijke bevordering van overheidsinvesteringen. Wij hebben voorstellen gedaan om productieve overheidsinvesteringen op een verstandig peil te houden, en wij hebben voorgesteld om de nieuwe regels duidelijk anticyclisch te maken. Ik zou door kunnen gaan, maar de realiteit is dat de economische en maatschappelijke agenda door rechts is gekaapt. Er is zelfs geen ruimte voor gematigde politieke benaderingen, laat staan meer progressieve.

En alstublieft, commissaris Rehn, vertel me niet dat deze beleidsmaatregelen die ik hier verwerp door socialistische regeringen worden doorgevoerd. U weet dat in een tijd waarin zelfs de sterkste economieën van Europa zich aan de eisen van een onverantwoordelijke en steeds gevaarlijkere financiële sector moeten onderwerpen, geen enkele lidstaat in zijn eentje deze agenda kan veranderen.

Ik vraag me af wie uiteindelijk zal profiteren van de besluiten die deze week zullen worden genomen. Het lijkt mij dat de enige mensen die zullen profiteren degenen zijn die de hele zooi in de eerste plaats hebben veroorzaakt, de financiële sector, en dat vind ik een schande.

  Sharon Bowles, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, tot nu toe hebben we over bijna het hele pakket tot overeenstemming kunnen komen en hebben we aangetoond dat medebeslissing werkt, met dank aan het harde werken van het Hongaarse voorzitterschap en natuurlijk aan András Kármán in het bijzonder, en aan het onderhandelingsteam van het Parlement en de Commissie.

Het voorzitterschap en de Commissie hebben reeds talrijke aanvullingen van het Parlement – ik meen dat het er vijftig waren – belicht. Zoals een wettelijk kader voor het semester en toezicht op nationale hervormingsprogramma's, onafhankelijke nationale bureaus voor de statistiek en boetes voor fraude, toezichtmissies van de Commissie, een economische dialoog tussen alle belanghebbenden en een aanzienlijk grotere algehele transparantie.

We kunnen echter niet verhullen dat er aanmerkelijke geschillen zijn geweest tijdens de onderhandelingen over het pakket. Ikzelf zie dit niet als politiek vertoon, maar eerder als een zoektocht naar het nemen van verantwoordelijkheid, om het nemen van verantwoordelijkheid door het volk mogelijk te maken. Wat ons in het Parlement verdeelt, verschilt van onze problemen met de Raad, maar hoe moeilijk het ook mag zijn, wij moeten onze democratische plicht gestand doen. Het is dit Huis dat verantwoordelijkheid zal verlenen.

Sommigen geven de voorkeur aan intergouvernementalisme. Gegeven dat de tekst waarover overeenstemming is bereikt als beter wordt beschouwd dan de algemene benadering van de Raad, lijkt dit niet logisch. En het is ook niet logisch in de zoektocht naar het nemen van verantwoordelijkheid – dat zo duidelijk ontbreekt in een groot deel van het antwoord op de crisis en dat zozeer een gevolg is van intergouvernementele besluiten. Van het besef dat de voorzieningen van het stabiliteitsfonds groter moesten zijn tot de erkenning van het feit dat strafrentepercentages geen duurzaamheid geven of de kans om op de markten terug te keren, is dit Huis niet bang geweest om te leiden en is de Raad gevolgd.

Wij zijn sterker als we samenwerken, en ik geloof dat de laatste geschillen kunnen worden opgelost.

  Ivo Strejček, namens de ECR-Fractie. – (CS) Mijnheer de Voorzitter, het pakket van zes voorstellen waarmee de discipline binnen de eurozone zou moeten worden verbeterd, is gebaseerd op de overtuiging dat de lidstaten de nieuwe strengere architectuur van het internationale toezicht beter zullen naleven. Dat lijkt me niet zo'n verstandig idee, want een aantal leden van de eurozone was tot nog toe niet eens in staat om de huidige beduidend zachtere regels na te leven of te zorgen voor naleving ervan. Ik zou graag vier in mijn ogen problematische punten uiteen willen zetten.

Allereerst is er de reverse qualified majority voting waarover hier al zo vaak gesproken is. Omgekeerde gekwalificeerde meerderheid van stemmen is wat mij betreft een uitzonderlijk instrument dat alleen in grondig met redenen omklede gevallen kan worden toegepast, waarbij dan telkens nauwkeurig moet worden nagegaan of het gebruik ervan niet strijdig is met het primaire recht.

Ik ben het niet eens met verhoging van het aantal aandachtsgebieden dat onderhevig is aan toezichtprocedures waarvoor gestemd zou moeten worden bij omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Met de voorgestelde procedure krijgen de Commissie en het Europees Parlement meer macht ten koste van de Raad en de nationale overheden, en dat willen wij niet.

Ik heb verder ernstige bedenkingen tegen het voorstel inzake de toezichtmissies, omdat deze missies in hoofdzaak bemand zouden worden door ambtenaren van de Europese Commissie en zij over verstrekkende volmachten zouden beschikken zonder dat ook maar één lid van deze missie over een politiek mandaat beschikt. Dat is een principieel bezwaar. Mensen die - hoe goed hun bedoelingen ook zijn - niet onder publiek toezicht van hun kiezers staan, mogen geen toezicht uitoefenen op de hoofden van nationale politieke organen of de allerhoogste nationale instellingen.

Het scorebord, een poging om op supranationaal niveau een lijst van macro-economische indicatoren tot stand te brengen op basis waarvan de bestendigheid van nationale regeringen en hun nationale economieën tegen economische onevenwichtigheden beoordeeld zou moeten worden, is uiterst discutabel. De huidige situatie in Griekenland is een goede illustratie van het feit dat van buitenaf opgelegde oplossingen veel weerstand oproepen bij de bevolking in het land in kwestie en een bron zijn van stijgende sociale spanningen.

  Philippe Lamberts, namens de Verts/ALE-Fractie. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, de Groenen willen een economisch bestuur, niet om mensen een plezier te doen, niet omdat het een leuke foto oplevert, maar gewoon om de Europese burgers de instrumenten te verschaffen om de uitdagingen van de 21e eeuw aan te kunnen gaan, namelijk om te zorgen voor een fatsoenlijk bestaan voor iedereen, en niet alleen voor de happy few, en om dat te doen – en dat is natuurlijk nieuw – binnen de fysieke grenzen van onze aarde.

In dat opzicht steunen wij de teksten over de begrotingskaders en de macro-economische component van het pakket economisch bestuur. We zijn tevreden met alle indicatoren die zijn aangehouden, ook al hadden we ook graag salarisongelijkheden ertussen zien staan, want die vormen een heel duidelijk symptoom van zowel een slecht functionerende economie als een slecht functionerende samenleving, en zouden daarom een waarschuwingssignaal moeten zijn.

Wij stemmen echter alleen in met de macro-economische component op voorwaarde dat – en ik richt mij hierbij tot de Raad – wordt vastgehouden aan een symmetrische benadering. Met andere woorden: wij vinden dat alle lidstaten gelijk behandeld moeten worden, of ze nu een tekort op de lopende rekening hebben of een overschot. Er is geen reden voor voorkeursbehandelingen, want het overschot van het ene land is het tekort van het andere.

Wat het stabiliteits- en groeipact betreft, is een instrument met als enige resultaat, nu en in de toekomst, bezuinigen, bezuinigen en nog eens bezuinigen – waarmee we uiteindelijk dus de kwetsbaarsten in onze samenlevingen als enigen voor de economische crisis laten opdraaien – voor ons onaanvaardbaar.

Wij wilden evenwicht, niet door de begrotingsdiscipline te versoepelen, maar door deze te combineren met investeringsdiscipline. Ons voorstel was om de doelstellingen die Europa zichzelf gesteld heeft met de Europa 2020-strategie, niet alleen bindend te maken, maar net zo bindend als de regels voor de begroting en voor tekorten. Ik betreur dat er in dit Parlement geen meerderheid gevonden kon worden om deze strategie uiteindelijk te ondersteunen en haar een beetje serieus te nemen.

We hadden voor dit stabiliteits- en groeipact, zoals het nu voorligt, kunnen stemmen als het vergezeld was geweest van een ambitieus belastingpakket met een belasting op financiële transacties, een energiebelasting, een eerlijke belasting op transnationale ondernemingen en natuurlijk maatregelen ter bestrijding van belastingfraude, zodat de lidstaten en de Unie de middelen krijgen om hun ambities te kunnen financieren. Daarvan is echter geen spoortje terug te vinden. De pijplijn is helemaal leeg, ondanks de mooie woorden die de heer Barroso ook vandaag weer heeft uitgesproken.

Ik heb tegen rechts het volgende te zeggen: u hebt ervoor gekozen een krappe meerderheid te vormen met de eurosceptici – en dat is uw goed recht – om een vorm van economisch bestuur op te zetten die – dat zeg ik u maar vast – oneerlijk is en die ineffectief zal blijken.

We zullen zien hoe het verdergaat, hetzij in dit Parlement als uw pact met de eurosceptici is stukgelopen, hetzij bij de stembus in Frankrijk in 2012 en in Duitsland in 2013, waarbij ik denk dat de kiezers ons gelijk zullen geven.

  Jürgen Klute, namens de GUE/NGL-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, beste collega's, al in ons programma voor de Europese verkiezingen van 2009 vragen wij om economische governance. Wij als linkse partij hebben echter een heel ander idee van economische governance dan wat in het pakket economisch bestuur dat nu ter tafel ligt, wordt voorgesteld.

Economische governance betekent voor ons dat aan het bedrijfsleven duidelijke regels worden gesteld en grenzen worden getrokken. Dat betekent voor ons bijvoorbeeld dat er een einde wordt gemaakt aan loondumping, belastingdumping of dat sociale minimumnormen worden vastgelegd om concurrentievervalsingen op de arbeidsmarkt aan banden te leggen. En natuurlijk betekent economische governance voor ons ook een efficiënte regulering van de financiële markten.

Daarvan is in het pakket economisch bestuur niets terug te vinden. Het pakket in zijn huidige vorm wekt juist de indruk dat het vooral onder druk van de ratingbureaus op de Zuid-Europese eurolanden tot stand is gekomen. Het bevat, zoals nu al af te lezen is aan het voorbeeld van Griekenland, Portugal en Spanje, een drastisch bezuinigingsbeleid met nauwelijks te overziene gevolgen voor de toekomst van het hele Europese project. De drastische bezuinigingen drijven burgers in Griekenland, Portugal en Spanje, maar ook in Noord-Europese landen terug in een onzalig nationalisme waarvan werd aangenomen dat het in Europa al lang geleden was overwonnen.

De verbeteringen ten opzichte van de oorspronkelijke Commissievoorstellen – die overigens zeer wel terecht zijn -, die in de Commissie economische en monetaire zaken zijn uitgewerkt en in stemming zijn gebracht – met name in het verslag van Elisa Ferreira –, zijn onder druk van de Raad voor het grootste deel weer geschrapt en afgezwakt. Totaal onacceptabel is naar onze mening de schrapping van de gedelegeerde handelingen in het verslag-Ferreira. Daarmee heeft het Europees Parlement in de toekomst geen invloed meer op de wijze waarop met macro-economische onevenwichtigheden wordt omgegaan. Dit blijft voorbehouden aan de Commissie. Met democratie heeft dat weinig te maken, en nog minder met een sociaal en levensvatbaar Europa!

Onzes inziens is het pakket economisch bestuur – in zijn huidige vorm althans – het verkeerde antwoord op de crisis waarmee we kampen. Daarom zullen we tegen het pakket in zijn huidige vorm stemmen.

  Claudio Morganti, namens de EFD-Fractie. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, commissaris Rehn, dames en heren, toen de euro werd ingevoerd, wist men wellicht nog niet goed wat het voor een lidstaat zou betekenen om geen zeggenschap meer te hebben over het monetair beleid. Nu zien we in Griekenland wat hiervan de dramatische gevolgen zijn.

Het eurogebied was en is geen optimale monetaire unie, en een land dat door de crisis is getroffen, zal moeilijker herstellen, waarbij de kans bestaat dat de andere lidstaten in de afgrond worden meegesleurd. Sinds het Verdrag van Maastricht bestaan er criteria om gevaarlijke situaties te bestrijden, en nu hebben we gezien dat deze criteria volstrekt niet hebben gewerkt. In 1999 voldeed Griekenland aan geen enkel criterium, en twee jaar later maakte het deel uit van het eurogebied. Portugal was het eerste land dat in 2002 gewaarschuwd werd over het begrotingstekort.

Ook in het verleden waren er signalen, maar nu lopen alle Europese burgers de kans om voor de gevolgen op te draaien. We wachten dan ook af of deze nieuwe maatregelen meer effect hebben. Waarschijnlijk zijn deze maatregelen onze laatste kans voordat we definitief vaststellen dat het Europees economisch beleid gefaald heeft.

  Hans-Peter Martin (NI). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, het drama van de Europese Unie wordt steeds meer een tragedie. Morgen telt mogelijk elke stem. Hoe kan ik als iemand die door 500 000 kiezers uit Oostenrijk rechtstreeks is gekozen ja zeggen tegen dit pakket?

Economische governance kun je inmiddels ook zeer wel aan bepaalde eurosceptische mensen uitleggen, maar hoe wil je dat doen als deze geen democratische legitimiteit heeft en niet te controleren valt? Hoe moet dat als enerzijds de facto een protectoraat wordt ingericht – Griekenland – en anderzijds quasi de belastingbetaler uit economisch sterke landen via deze omwegen van de ECB, de bad banks, de leningen wordt kaalgeplukt? Hoe kun je uitleggen aan mensen die er stellig van overtuigd waren dat de schilling, de mark niet zou worden opgegeven, dat we nu opeens, juist omdat de banken niet worden gecontroleerd – mijnheer Hughes uit Groot-Brittannië, mooi dat de sociaaldemocraten daar nu ook op komen – euro-obligaties nodig hebben? Ik kan me dat alleen maar voorstellen als men eindelijk toegeeft en zegt "we hadden zus, we hadden zo, we hadden destijds", dat men fouten toegeeft en naast dit brandende Huis Europa eindelijk een visie presenteert waarin wij ons in de globalisering kunnen handhaven.

Dat zie ik echter niet terug in het onderhavige pakket, en daarom wordt het, afgezien van een aantal punten, moeilijk om hier als iemand met verantwoordelijkheidsbesef vóór te stemmen.

  Krišjānis Kariņš (PPE). – (LV) Mijnheer de Voorzitter, in de praktijk is het doorgaans het geval dat huizen worden ontworpen door mensen met een hogere opleiding, terwijl de huizen worden gebouwd door mensen die nauwelijks middelbaar onderwijs hebben gevolgd. Als er tijdens het bouwen van een huis bovendien een bouwvakker is die lui of niet eerlijk is en minder beton in de fundering stort dan in het ontwerp is voorzien, dan wordt het een wankel huis. In het geval van de eurozone werd de fundering, die stabiliteit moet geven, gelegd met het stabiliteits- en groeipact. Helaas hebben verschillende lidstaten zich - wellicht net als luie of nalatige bouwvakkers - niet aan het stabiliteitspact gehouden en buitensporige overheidsschulden en begrotingstekorten gecreëerd. Toen de wereldwijde economische crisis ontstond, begon het huis van de eurozone te wankelen. Als de eurozone een huis was geweest, hadden we logischerwijs aan het werk moeten gaan en een nieuwe fundering moeten leggen. Nu hebben we een pakket economisch bestuur uitgewerkt dat we, net als een versterkte fundering, moeten goedkeuren, zodat de eurozone in de toekomst niet wankelt als er een nieuwe storm opsteekt. Als we overigens een idee willen krijgen van hoe dit wankelen eruit ziet, dan hoeven we alleen naar de gebeurtenissen in Griekenland te kijken. Dames en heren, wij moeten voorkomen dat ons huis in de toekomst opnieuw gaat wankelen, en dat kunnen we doen door dit pakket economisch bestuur goed te keuren. Dank u voor uw aandacht.

  Udo Bullmann (S&D). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, voordat ik verderga, wil ik commissaris Rehn en ook de heer Kármán van de Raad een vraag stellen. Zij hebben beide opgemerkt dat er nog een kwestie moet worden afgehandeld inzake de meerderheid van het Parlement en van de Raad. Ik heb deze week vernomen dat de Raad zich heeft verzet tegen een formulering in het verslag van de sociaaldemocratische rapporteur Elisa Ferreira ten aanzien van de symmetrische benadering. Kunt u bevestigen dat dit probleem is opgelost, aangezien de Raad heeft ingestemd met de rapporteur? Dan blijft er nog het probleem van de meerderheid hier en die in de Raad over. Of bent u vergeten dit te melden? Dat zou ik dan ook graag weten, want daaruit zou ik opmaken dat het in uw ogen onbelangrijk is. Graag hoor ik van u beiden voor het einde van dit debat een toelichting.

Als ik de twee conservatieve fracties hier en ook de liberalen beluister, dan krijg ik de indruk dat de wereld beter af is als we de door u voorgestelde teksten aannemen. Dat is echter niet juist. De wereld is slechter af, niet beter, omdat men de kans om een meer gemeenschappelijk economisch beleid in Europa in te voeren, heeft laten liggen. Wat overblijft is niet meer dan een bezuinigingspact. Dat is een slechte zaak, omdat het een voortzetting betekent van het beleid uit de vorige eeuw, een achterhaalde aanpak die louter voorziet in politieke sanctieregelingen, en niet in stimulansen, intelligente belastingen en evenwichtige uitgangspunten zoals door ons naar voren gebracht. Er zijn vanuit het Parlement diverse pragmatische voorstellen gedaan om tot een evenwichtig pakket te komen.

De bewering van collega Wortmann-Kool dat de Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie en de Fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees Parlement hier iets willen blokkeren, raakt natuurlijk kant noch wal. Het tegendeel is waar! Geachte collega's van de PPE, of u nu de Commissie of de Raad achterna loopt, u bent hier niet om slechts ja te knikken, maar om zelf na te denken, dat is de opdracht van de kiezers. Ik wil u het volgende vragen: u kunt momenteel toch niet beoordelen of een lidstaat tanks en gevechtsvliegtuigen koopt, of investeert in het toekomstige onderwijsstelsel? U kunt geen kwalitatieve beoordeling van het begrotingsbeleid uitvoeren. Dat is wel waarop we hebben aangestuurd. We hebben gestreefd naar een intelligenter pakket, waarmee de Commissie meer invloed kan uitoefenen. Ik kan niet begrijpen waarom de heer Rehn zich verzet tegen de mogelijkheid om meer invloed uit te oefenen, tegen een modern economisch beleid met oog voor de EU 2020-doelstellingen in het belang van de burgers. Die mogelijkheid hebt u afgewezen en dat is jammer. Daarom is dit pakket verre van evenwichtig.

Wij zullen ons blijven inzetten voor een beter economisch pakket. Dat zijn we aan onze kiezers verschuldigd. Het antwoord moet immers 'meer Europa' zijn en niet 'minder Europa'. Maar dan wel het juiste Europa en niet het verkeerde pakket.

  Olle Schmidt (ALDE). – (SV) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, Europa bevindt zich in een moeilijke situatie, maar het is precies in tijden van crisis dat de EU er doorgaans in slaagt om stoutmoedige besluiten te nemen. Het is niet alleen voor de landen in de eurozone van het allergrootste belang dat we morgen een besluit kunnen nemen over striktere en duidelijkere regels voor het economisch bestuur. Dat besluit heeft gevolgen voor ons allemaal. De Europese leiders hebben getalmd en onzekerheid gecreëerd. De nervositeit greep om zich heen. De ene dag was hun boodschap zus, de andere zo. Met zijn besluit kan het Parlement morgen aantonen dat het in staat is om in moeilijke tijden moeilijke besluiten te nemen. Griekenland wist dankzij fraude lid te worden van de eurozone. Dat klopt. Precies daarom zouden de Duitse en Franse leiders duidelijk blijk moeten geven van leiderschap en hun verantwoordelijkheid moeten nemen voor de toekomst van Europa, in plaats van wat te blijven mompelen.

Het stabiliteits- en groeipact moet worden hervormd en de regels moeten worden aangescherpt. Pacta sunt servanda – afspraken dienen te worden nageleefd; we willen geen nieuw Griekenland. In Zweden weten we dat de weg naar stabiliteit en groei via gezonde overheidsfinanciën loopt. De heer Bullman kan het zijn Zweedse fractiegenoten vragen. Ik hoop dat de Zweedse sociaaldemocraten het voorstel kunnen steunen, met name omdat we regels hebben kunnen doordrukken die de Zweedse collectieve overeenkomsten veiligstellen. Daardoor is voor de Zweedse sociaaldemocraten de laatste hinderpaal uit de weg geruimd om eraan mee te kunnen werken om Zweden toe te laten treden tot het Euro Plus-pact. Als Zweden tot de kern van de EU wil behoren, kunnen we niet meehuilen met de EU-critici uit Hongarije, Tsjechië en Groot-Brittannië. Dat is geen goed gezelschap.

  Kay Swinburne (ECR). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik zit in een lastig parket in dit debat, omdat ik ervan overtuigd ben dat strenge begrotingsregels noodzakelijk zijn voor een sterke munt en een sterke economie. Dat is, geloof ik, de voornaamste reden geweest waarom mijn land zich niet bij de euro heeft aangesloten. Een monetaire unie zou altijd moeilijk zijn zonder belangrijke stappen richting een economische unie, en juist vanwege deze laatste eis denk ik niet dat het Verenigd Koninkrijk zich ooit bij de euro zal aansluiten.

Voor mijn fractie hier in het Parlement is nationale soevereiniteit inzake beslissingen over het economisch beleid een grondbeginsel. Als al deze zes verslagen en hun regels alleen op de eurozone van toepassing waren, dan zouden we de eurogroep actiever in haar besluit kunnen steunen om de beginselen te versterken die aan haar monetaire unie ten grondslag liggen. Als alle lidstaten die de euro gebruiken de coördinatie van hun economisch beleid willen versterken en verdiepen, dan hoort dat hun beslissing te zijn.

Het Verenigd Koninkrijk en andere landen die niet tot de eurozone behoren, willen goede buren zijn. Pogingen om degenen van ons die buiten de eurozone liggen vast te leggen op doelen en processen die zijn bedoeld om het economisch beleid te harmoniseren, zijn echter onacceptabel. Ik wil niet graag dat de eurozone nog lang in de problemen zit, maar de ECR kan geen EU-wetgeving steunen die nog meer bevoegdheden wegneemt bij de nationale regeringen die nu buiten die eurozone liggen.

Alle lidstaten zullen hopelijk de lessen van de crisis hebben geleerd, namelijk dat een evenwichtige begroting en sterke begrotingsdiscipline worden beloond met lagere financieringskosten op de financiële markten, en dat een eerlijke verslaglegging over de cijfers van essentieel belang is voor het voortgezette vertrouwen van de markt. Het is nu eenmaal zo dat een sterke eurozone met de euro als wereldmunt in ons aller belang is. Nieuwe regels moeten ervoor zorgen dat zij sterker en duurzamer wordt gemaakt.

  Sven Giegold (Verts/ALE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, wij van de Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie willen een sterk economisch bestuur in Europa. Dat betekent enerzijds handhaving van strenge regels om onevenwichtigheden tegen te gaan (zoals vermeld in het verslag-Ferreira), en anderzijds de instelling van sancties. We zullen daarom voor deze beide verslagen stemmen, net als voor het verslag van mevrouw Ford, waarin de statistische basis voor de economische samenwerking wordt gelegd.

Voor de drie verslagen over het stabiliteits- en groeipact geldt hetzelfde: we willen één gemeenschappelijke euro, maar ook in Europa moeten we grenzen stellen aan tekorten en schulden. Die zijn tijdens deze crisis overschreden. We moeten ons echter ook afvragen hoe deze tekorten en schulden worden afgebouwd. We zien nu in Griekenland, Portugal en Ierland dat telkens opnieuw, mede onder druk van de Europese Commissie, de onderhandelingen met de nationale regeringen uitlopen op maatregelen en pakketten die vooral de zwaksten financieel treffen, terwijl de rijken, die de afgelopen twintig jaar goed hebben verdiend, niet in de lastenverdeling worden meegenomen. Het vertrouwen in dit proces is daardoor ernstig aangetast. Daarom willen wij van de Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie dat de Europa 2020-doelstellingen in het stabiliteits- en groeipact en in de verslagen geheel bindend worden, net als de doelstellingen voor de tekorten en schulden.

Door dit niet te aanvaarden, geachte collega's van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa fractie en de Europese Conservatieven en Hervormers, bent u afgeweken van het beginsel van sociale samenhang in Europa. Dat kunnen we niet steunen. We betreuren dat zeer omdat we graag hadden gerekend op een brede pro-Europese meerderheid in het Parlement.

Als er morgen geen meerderheid voor deze verslagen blijkt te zijn, zijn wij te allen tijde bereid constructief mee te werken aan een gemeenschappelijke oplossing voor een economisch bestuur dat evenveel aandacht schenkt aan sociale als aan economische verantwoordelijkheid.

  Nikolaos Chountis (GUE/NGL). – (EL) Mijnheer de Voorzitter, voor ons, Confederale Fractie Europees Unitair Links/Noords Groen Links, is het pakket economisch bestuur niet alleen het verkeerde antwoord op de crisis, maar betekent het ook het einde van het Europa dat wij tot nu toe kenden. Dit pakket is niet, zoals wordt beweerd, gericht op economische coördinatie en begrotingsdiscipline. Veeleer heeft het tot doel aan heel Europa, aan alle werknemers een permanent bezuinigingsmemorandum op te leggen. Het ´Europees semester´ en de nationale stabiliteits- en hervormingsprogramma´s zijn niet gericht op convergentie maar op afschaffing van de collectieve arbeidsovereenkomsten, op liberalisatie van ontslag, op privatisering en afbraak van de openbare pensioenstelsels.

Dit beleid is niet in het belang van de volkeren van Europa en kan hun hoop op echte groei niet in vervulling doen gaan. Integendeel, dit beleid dient de belangen van de banken, die in hun boeken welbewust toxische obligaties hebben staan waarmee op internationaal vlak hevig wordt gespeculeerd. Dit beleid is in het belang van de grote ondernemingen waarvoor de interne markt een paradijs is om te speculeren en belasting te ontduiken. Ik noem als voorbeeld de Duitse onderneming Hochtief die de luchthaven van Athene beheert en die sinds 2001 geen euro meer heeft betaald, ofschoon zij 500 miljoen euro aan btw schuldig is.

Er wordt heel veel gepraat over Griekenland. De essentiële onderdelen van het pakket economisch bestuur worden nu al een jaar lang in mijn land toegepast, met alle catastrofale gevolgen van dien: de recessie wordt dieper, de inflatie rijst de pan uit, investeringen zijn in geen velden of wegen te bekennen, de arbeidskosten nemen nergens in Europa zo sterk af als in Griekenland, de werkloosheid is opgeklommen tot twintig procent, en de schuld blijft alsmaar groeien en voedt een gevaarlijke, vicieuze cirkel van recessie-schuld-nieuwe leningen. Daarom zijn de Griekse werknemers woedend de straten en pleinen opgegaan. Zij willen met hun strijd een eind maken aan het bezuinigingsbeleid, hun inkomen beschermen, hun arbeids- en sociale rechten verdedigen, en echte ontwikkeling en een betere toekomst voor Griekenland en Europa bewerkstelligen.

  Francisco Sosa Wagner (NI). - (ES) Mijnheer de Voorzitter, wij streven naar de creatie van een economisch bestuursgebied dat is gebaseerd op de beginselen van het federalisme, maar dan aangepast aan het proces van Europese integratie.

We mogen onze ogen niet langer sluiten. We kunnen niet enerzijds een gemeenschappelijke munt hebben, terwijl we anderzijds de fiscale en financiële instrumenten ontberen die daarvoor nodig zijn.

Het volgende is dan ook noodzakelijk: de emissie van Europese obligaties, een duidelijk 'nee' tegen concurrentie tussen de schuldpapieren die zijn uitgegeven door de verschillende lidstaten, de oprichting van een echt Europese schatkist en de harmonisering van fiscale beleidsmaatregelen om de gelijkheid van burgers te waarborgen, belastingfraude tegen te gaan en te helpen een progressief Europees sociaal beleid op te stellen dat gebaseerd is op efficiënte publieke diensten.

Sommigen zullen zeggen dat dit basisgedachten zijn. We moeten ze echter blijven herhalen, omdat niemand ernaar luistert. En het is juist omdat niemand luistert dat we nu in deze donkere tijden leven, die de dichter Bertolt Brecht al had voorzien.

  Íñigo Méndez de Vigo (PPE). - (ES) Mijnheer de Voorzitter, toen ik twintig jaar geleden toetrad tot dit Parlement, had dit debat niet kunnen plaatsvinden, omdat dit Huis destijds een raadplegend parlement was. In die twintig jaar hebben velen van ons ervoor gestreden om het Parlement te maken tot wat het nu is: een medewetgever.

Een medewetgever dient echter ook verantwoordelijk te zijn. Wat we nu moeten doen is verantwoordelijkheid nemen. Een deel van dit Huis heeft de oude slogan van mei 1968 overgenomen, die zegt dat het realistisch is het onmogelijke te vragen. Natuurlijk, als iemand het onmogelijke vraagt, is het uiteindelijk onmogelijk ergens overeenstemming over te bereiken.

In de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-Democraten) hebben wij niet met specifieke fracties onderhandeld. We hebben met alle fracties onderhandeld. Maar we hebben alleen overeenstemming bereikt met de fracties die daartoe bereid waren.

Mijnheer de Voorzitter, als we objectief kijken naar het voorstel van de Commissie, het standpunt van de Raad en wat hier nu ter tafel ligt, waar we morgen over zullen stemmen, denk ik dat we niet kunnen ontkennen dat er veel vooruitgang is geboekt. Dat is de ware controverse of het ware dilemma dat we morgen moeten oplossen.

Miguel de Cervantes zei tegen het eind van zijn vruchtbare bestaan dat er momenten zijn in het leven waarop men moet kiezen een weg of een herberg te zijn. Met een herberg zijn bedoelde Cervantes stilstaan, zich beklagen dat men wordt genegeerd en blijven staan. Een weg zijn betekent vooruitgaan, obstakels overwinnen, weten dat nog niet alles is bereikt, dat de weg waarschijnlijk niet de weg is die we zouden willen bewandelen, maar toch voortgaan.

Dat is wat ik denk dat dit Parlement morgen moet doen: doorgaan, de problemen die er nog zijn oplossen met de Raad, maar met de blik vooruit, in deze tijden van crisis die alle Europeanen raken. Het is niet verantwoord om in deze tijden te zeggen: "dit staat me niet aan, goedendag, tot ziens". Verantwoordelijkheid betekent: blijven lopen.

Daarom denk ik, mijnheer de Voorzitter, dat we bij de stemming morgen een nieuwe bijeenkomst zullen beleggen met de Raad in juli. Zoals een andere dichter zei (de heer Sosa Wagner verwees naar een Duitse dichter, ik citeer nu een Franse dichter, Paul Valery): "een gedicht wordt nooit voltooid, alleen in de steek gelaten".

Wij zullen het eindresultaat in de steek laten tot juli, en ik hoop dat het Hongaarse voorzitterschap, dat zulk goed werk heeft verricht, ook een akkoord zal kunnen bereiken waarmee iedereen tevreden is.

Hartelijk dank, mijnheer de Voorzitter. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is in twintig jaar dat de klok zich in mijn voordeel vergist en me meer tijd geeft dan nodig.

  Edward Scicluna (S&D). - (MT) De zes verslagen over economisch bestuur vormen een complex pakket voor de Europese Unie, met name voor de eurozone. Degenen die dit pakket hebben samengesteld, hebben er moeite mee om dit toe te lichten, en voor de buitenwacht is het nog moeilijker te begrijpen. Het is begrijpelijk dat mensen verward raken, zowel door de crisis die zich voor hun ogen afspeelt als door onze onduidelijke en timide reactie daarop. Om die reden hebben wij de verantwoordelijkheid om onze stemkeuzes uit te leggen aan onze achterban; om uit te spreken of wij voor of tegen elk van deze verslagen zijn. Kort gezegd was het pakket dat de Commissie ons heeft voorgelegd bedoeld om de drie fasen van de vereiste reactie op de crisis te behandelen. Dit pakket is voornamelijk gericht op preventie, verzachting en oplossing van de crisis. De verslagen-Wortmann-Kool, -Feio en -Goulard behandelen het gebruik van sancties bij uitstek als de belangrijkste instrumenten om te voorkomen dat een land gevaarlijke tekorten en schuldenniveaus bereikt, evenals de scenario's die zich voordoen als deze landen de verschillende waarschuwingen ten aanzien van hun kritieke begrotingssituatie in de wind slaan. Aanvankelijk werd er in deze verslagen gekibbeld over de hoogte van de op te leggen boetes, maar later werden meer gematigde voorstellen aangenomen. De meest harde en creatieve manier om de crisis op te vangen door macro-economische onevenwichtigheden te voorkomen door middel van het gebruik van scoreborden die voorzien in doelstellingen die behaald moeten worden, wordt in het verslag-Ferreira behandeld. Ondanks technische beperkingen en andere moeilijkheden is men er bij dit verslag in geslaagd om in ieder geval tot een minimumaantal gewenste doelstellingen te komen. Wie een oplossing voor de huidige crisis hoopt te vinden in dit pakket, komt bedrogen uit. Dit pakket ontbeert goed doordachte, verstandige ideeën van Europese en niet-Europese economen over de vraag hoe de getroffen landen uit de crisis kunnen komen. Een verslag waarin een poging werd gedaan om een consensus over zekerheden voor de euro tot stand te brengen, werd op het laatste moment door de Raad opzij geschoven en is nu eenvoudigweg door de Commissie in de ijskast gezet, met de toezegging dat er verdere studies over dit onderwerp zullen worden verricht. We hebben niets concreets in handen; we zijn geëindigd met niet meer dan de ene na de andere belofte. We mogen niet vergeten dat het doel van deze hele operatie was om Europa overeind te helpen, om Europa uit het slop te halen en om ervoor te zorgen dat Europa vooruit gaat en met de rest van de wereld kan concurreren. Om die reden moeten wij ons niet verzetten tegen het idee dat landen van de eurozone hun buitensporige begrotingslasten moeten verlagen. Wij zijn het erover eens dat niemand zou moeten concurreren terwijl hij een dergelijke grote last met zich meedraagt. We kunnen echter niet accepteren dat er een crashdieet wordt opgelegd dat leidt tot verslechtering en verzwakking. Europa moet economische spierkracht ontwikkelen; het heeft creatieve regelingen nodig om de economische groei te versterken en banen te creëren. Het is bijzonder teleurstellend dat na al deze maanden niet een van de zinvolle voorstellen die zijn voorgelegd, in dit pakket is opgenomen.

  Wolf Klinz (ALDE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, lange tijd hebben we geloofd dat de interne markt en de invoering van een gemeenschappelijke munt vanzelf zouden leiden tot convergentie van de economieën en de lidstaten en dat de criteria van Maastricht in voldoende mate voor discipline zouden zorgen. We zijn inmiddels door de werkelijkheid ingehaald. De governance-instrumenten bleken niet toereikend, en de regels op dit gebied zijn in het verleden met voeten getreden.

Een gemeenschappelijke munt en een gemeenschappelijk monetair beleid zonder reële uitwerking op fiscaal, budgettair, economisch en sociaal gebied zal op termijn niet standhouden. De EU maakt nu een nieuwe start. Zij krijgt als het ware nog een laatste kans. Als we deze kans niet aangrijpen, kan de schade enorm zijn. De EU zou in een economische regressie terecht kunnen komen, waarbij renationalisatie en protectionisme weer de kop opsteken en de eurozone uiteen zou kunnen vallen.

Met het nieuwe pakket wordt getracht het tij te keren en een nieuwe basis te leggen. Ik stem voor dit pakket, hoewel ik het vanwege de zojuist geschetste misstanden halfhartig vind. Het Europees Semester dreigt uit te lopen op een centralistische, bureaucratische exercitie. Het 'Pact voor de euro' lijkt tandeloos te zijn. Het ontbreekt aan bindende aanbevelingen van de Commissie. Het ontbreekt aan automatische initiatieven en sancties die de Raad slechts met omgekeerde gekwalificeerde meerderheid kan tegenhouden. Er moet in ieder geval een einde komen aan de verwerpelijke 'achterkamertjespolitiek' van leden van de Raad. Er is dringend behoefte aan een duidelijk resolutiemechanisme voor de financiële sector zodat deze weer goed kan functioneren.

  Derk Jan Eppink (ECR). - Mijnheer de Voorzitter, het is intussen duidelijk dat een monetaire unie een budgettaire unie vereist plus de naleving van de regels. Dat is de les van de eurocrisis. Ik vind het pakket dat we vorige week woensdag zijn overeengekomen zeer afgewogen en daarom, mijnheer de commissaris, heb ik de eer u mede te delen dat de Belgische delegatie in de ECR-Fractie dit pakket zal steunen.

Ik heb wel enige kritiekpunten. Ik denk in het algemeen dat Eurobonds niet de mirakeloplossing zijn. Gideon Rachman schreef gisteren in de Financial Times dat men een alcoholvergiftiging niet kan genezen met een fles wodka. Ik heb daarover theologische debatten gevoerd met mevrouw Goulard. We zijn het niet eens geworden, maar ik waardeer haar als opponent. Ook denk ik dat de theorie van economische onevenwichten erg vaag en onduidelijk is. Het is niet zo dat Duitsland een handelsoverschot heeft omdat Portugal een handelstekort heeft. Dit lijkt echt op een EU economics for dummies.

Daarom, mijnheer de Voorzitter, de best haalbare tekst ligt voor. Ik zal deze steunen en ik denk dat wij en dit Parlement op dit moment en in deze crisisperiode in de eurozone worden opgeroepen to deliver en dat zou ik graag willen doen.

  Georgios Toussas (GUE/NGL). – (EL) Mijnheer de Voorzitter, met het pakket maatregelen voor economisch bestuur wordt een ijzersterk mechanisme ingevoerd waarmee de EU-lidstaten gedwongen kunnen worden om de kapitalistische herstructureringen op uniforme wijze en aan de hand van een uniforme strategie door te voeren, met als doel het concurrentievermogen, de winstgevendheid en de macht van het kapitaal te versterken. Dit is een permanent memorandum van bezuinigingen voor de arbeidersklasse in alle lidstaten van de Europese Unie. Er wordt ordinaire propaganda bedreven met de schuld en de tekorten van Griekenland, Ierland, Portugal en andere landen. Men wil de mensen doen geloven dat alles de schuld is van de arbeidersklasse met haar verworven rechten, en de ware verantwoordelijke, te weten het kapitaal en de monopolies, achter de schermen houden. Men blaast op het vuur van de ideologische terreur door de bourgeoisie om de mensen te doen geloven dat er maar één uitweg is, namelijk de afslachting van het arbeidersvolk, en dit alles om de winstgevendheid van het kapitaal onaangetast te kunnen handhaven.

Alleen al in de periode 1985-2011 heeft het binnenlands en buitenlands monopolistisch kapitaal – afgezien van het feit dat het zich een onmetelijke rijkdom heeft kunnen toe-eigenen door de arbeidersklasse in Griekenland uit te buiten – als leningverstrekker of leningontvanger 628 miljard euro afhandig kunnen maken in de vorm van rente en afbetalingen.

De arbeidersklasse is niets verschuldigd aan degenen die hun hebben afgenomen wat zij in het zweet des aanschijns hebben moeten verdienen. Integendeel, men is de arbeiders heel de rijkdom verschuldigd die het kapitaal hun afhandig heeft gemaakt. De boodschap die de Communistische Partij van Griekenland vandaag vanaf de rots van de Akropolis de wereld in stuurt is actueler dan ooit: "Volkeren van Europa, verheft u zich! Maak een einde aan het kapitalistische barbarendom en de dominantie van de monopolies".

  Andreas Mölzer (NI). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, hoe meer garanties we geven in het toekomstige Europese stabilisatiemechanisme, des te afhankelijker worden de solide staten van de te zwaar met schulden belaste EU-periferie. Centralisatie en de eenheidsmunt, die op lange termijn nooit een harde munt kon zijn, hebben bijgedragen aan de huidige problemen, en juist het voortzetten van dit dwaalspoor wordt nu als reddende oplossing voorgesteld.

Eerst werden economisch sterke en zwakke economieën op een hoop gegooid, vervolgens werden diverse vergeefse reddingspogingen gedaan, en nu zou er een Europees economisch bestuur moeten komen. Als economieën met een te grote schuldenlast in de EU willen blijven, moeten ze naar mijn mening veeleer worden onderworpen aan een strenge begrotingscontrole. Centralisatie in de vorm van een Brusselse begrotingsautoriteit voor alle lidstaten zou echter een ontoelaatbare inbreuk op de soevereiniteit van de lidstaten betekenen en de solide landen in Europa maken tot een speelbal van de Europese bureaucratie.

Ik ben van mening dat we het voortdurende streven naar meer centralisatie vanuit Brussel aan banden moeten leggen.

  Danuta Maria Hübner (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, onze taak en verantwoordelijkheid hier is om ervoor te zorgen dat zowel de lidstaten als de Unie als geheel sterker uit de crisis komen, en het pakket economisch bestuur neemt ons mee in die richting. Het pakket, dat vóór de crisis politiek ondenkbaar was en zeker nog niet perfect is, is echt een grote stap voorwaarts.

Het is echter duidelijk dat een akkoord bereiken één ding is – en dat is onze plicht hier –, maar om de praktische tenuitvoerlegging ervan te zien en vervolgens van de nieuwe regels te profiteren, zal weer een hele andere uitdaging zijn. Deze hervorming, die politieke onderhandelingen en politieke handelingsvrijheid meer automatisch gaat maken, zal de toets van het echte leven moeten doorstaan, en hiervoor is een sterke politieke wil nodig en een houding dat men verantwoording wil afleggen.

Het is onduidelijk hoeveel tijd het gaat kosten voordat alle institutionele regelingen zijn ingevoerd en de nieuwe regels hun vruchten beginnen af te werpen. Deze onzekerheid schept risico's, en we moeten geen extra ruimte voor deze risico's scheppen. Het blijft ook nog onduidelijk hoe de wisselwerking tussen het Europees semester en de nieuwe infrastructuur van de economische governance gaat werken, en ik maak me ook zorgen over het permanente Europese stabiliteitsmechanisme dat als een intergouvernementeel instrument naar voren komt.

Ik hoop dat onze overeenstemming over het 'sixpack' ervoor zal zorgen dat deze instrumenten uiteindelijk worden omgezet in communautaire instrumenten.

Tot slot wil ik zeggen dat het pakket voor economische governance ons een kans geeft om de winnaar-/verliezerhouding uit onze Europese werkelijkheid te laten verdwijnen en dat Europa geen nul-somspel wordt.

  Liem Hoang Ngoc (S&D). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, onze medeburgers vragen zich af of de bezuinigingen die hun publieke diensten beperken en hun sociale zekerheid afknijpen, wel zin hebben. Daar waar deze bezuinigingen huishouden, lukt het desondanks niet om de overheidsschuld te verminderen en de werkloosheid terug te dringen. De inhoud van dit pakket economisch bestuur – en ik heb het inderdaad over de inhoud – waar we het vandaag over hebben, is zo absurd dat zelfs economen ervan versteld staan, want het wordt verboden om het begrotingsbeleid aan te passen aan de economische cycli.

Tijdens de trialoog hebben de vertegenwoordigers van de Commissie ons zelf bekend dat ze geen enkel theoretisch of econometrisch model hebben gebruikt op basis waarvan ze solide voorspellingen en aanbevelingen zouden kunnen doen. Ze geven toe dat ze louter op hun intuïtie afgaan. Het is dan ook moeilijk te bevatten waarom de conservatieve, liberale en eurosceptische afgevaardigden in dit Parlement blindelings gepoogd hebben de door de Commissie voorgestelde tekst aan te scherpen. Zij verkeren des te minder in de positie om ons de les te lezen, daar het de regeringen onder leiding van hun kompanen zijn die de schulden hebben laten oplopen door belastingverlagingen die even onrechtvaardig als ineffectief zijn – nietwaar, mijnheer Gauzès? Ze steken gewichtige verklaringen af over de Europa 2020-strategie, maar weigeren om uitgaven die bestemd zijn om de toekomst voor te bereiden, zoals uitgaven voor investeringen, buiten de berekening van de tekorten te houden.

Ja, mevrouw Wortmann-Kool, dat is waar het voor ons om draait in dit debat! Zeker, we moeten de schuldenberg verminderen, bijvoorbeeld door terug te komen op al die belastingdouceurtjes die vooral de geldschieters van de staat ten goede zijn gekomen, maar laten we investeringen, beroepsonderwijs en werkgelegenheid ontzien, want de investeringen van vandaag zijn de banen van morgen en de belastinginkomsten van overmorgen, en daarmee kunnen we onze tekorten dan weer terugdringen. Dat is het theorema dat op het frontispies van het pakket economisch bestuur zou moeten staan.

Beste conservatieve en liberale collega's, sommigen van u willen staten die ketters zijn ten aanzien van uw dogma automatisch straffen met miljarden euro's boete. En ook landen die hun lonen niet verlagen om hun handelsbalans in evenwicht te brengen, willen ze straffen. Ze menen dat tekorten vooral een kwestie zijn van onwil van staten, alsof het neoliberale model dat voor u buiten twijfel staat, niet zijn ernstigste crisis sinds 1929 heeft doorgemaakt en alsof die crisis er niet toch al toe leidt dat de koopkracht van gewone mensen onder druk staat en de belastinginkomsten enorm teruglopen: twee problemen die er juist debet aan zijn dat zowel de private als de publieke schulden zijn opgelopen.

Bij de stemmingen zullen de socialisten en democraten een duidelijk signaal afgeven tegen dit bezuinigingspakket, dat de verontwaardiging die in heel Europa de kop opsteekt, zeker zal doen aanzwellen. Dit duidelijke signaal is gericht aan alle Europese werknemers en vooral aan onze medeburgers in Frankrijk en Duitsland, want daar zullen weldra verkiezingen worden gehouden die beslissend zullen zijn voor de toekomst van Europa.

  Ramon Tremosa i Balcells (ALDE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, om te beginnen wil ik alle rapporteurs bedanken voor het prima werk dat zij hebben geleverd, in het bijzonder mijn collega's en vrienden Sylvie Goulard en Carl Haglund.

Onze stemming over het pakket economisch bestuur zou een van die historische keerpunten kunnen zijn voor dit Parlement. Niet alleen vanwege de rechtstreekse gevolgen ervan, maar ook vanwege het ethische standpunt dat we onze burgers laten zien. Het is tijd dat de politiek en regeringen een fermer standpunt innemen over wat fout en wat goed is in de waarden die we willen verdedigen, ook op economisch gebied.

Willen we regeringen die liegen over hun begroting of tekorten? Dat willen we niet omdat, ook al kan men de werkelijkheid een tijdje ontkennen, het zich uiteindelijk altijd tegen je keert. Willen we bovendien regeringen die zich aan het stabiliteits- en groeipact houden? Ik denk het wel. Vandaar dat het nodig is om sancties te hanteren.

Wij weten dat er niets zal gebeuren als de lidstaten elkaar straf moeten opleggen. Daarom steun ik de stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid volledig, ook in naam van mijn partij, de Catalaanse Liberale Coalitie, die nu in de regering van Catalonië zit en ook in het bestuur van de stad Barcelona. Automatische procedures zijn zeer nodig als we er zeker van willen zijn dat rode lijnen niet vrijelijk worden overschreden.

Verder is er het verzoek aan de Commissie om een voorstel over euro-effecten te doen. Ik zou dit openlijk willen steunen als een voorstel waarmee rekening wordt gehouden met de eigenschap begrotingsdiscipline.

VOORZITTER: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Ondervoorzitter

  Peter van Dalen (ECR). - Voorzitter, de Griekse crisis ligt mede aan de basis van dit debat. Om aan de Grieken meer te lenen en van hen meer bezuinigingen te eisen, is onverstandig. De Grieken kunnen de leningen nooit terugbetalen en een economie die op sterven na dood is, kan niet bezuinigen. Je kunt niet van een geraamte vragen de broekriem aan te halen.

Wat is dan wel nodig? Ten eerste, degenen in dit Parlement die Griekenland binnen de eurozone hebben gehaald, moeten met de Belgische minister Reynders schuld bekennen. Dit had natuurlijk nooit mogen gebeuren.

Ten tweede, de Griekse schuld moet voor een deel worden afgeboekt en om zeker te zijn dat de restschuld wel wordt afbetaald moet een meerjarenherstelplan voor de Griekse economie worden opgesteld.

Ten derde, het stabiliteits- en groeipact moet automatische sancties bevatten tegen de eurozondaars want deze ellende moeten we nooit meer hebben. Op dit punt had voor mij het verslag Wortmann-Kool krachtiger gemogen.

Voorzitter, ik steun het sixpack, maar op dat punt onthoud ik me van stemming bij het verslag Wortmann-Kool.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – (PT) Dit wetgevingspakket bevat geen antwoorden op de ernstige economische en sociale problemen waarmee veel landen, volkeren en werknemers nu worden geconfronteerd. Deze problemen zijn het gevolg van een steeds sterker neoliberaal geïnspireerd beleid en een voortdurend toenemende concentratie van de politieke en financiële macht.

Het resultaat van de onderhandelingen – een stabiliteitspact met meer eisen en strengere sancties – laat zien welke politieke consensus tussen de drie instellingen de koers bepaalt, en wat de belangrijkste richtsnoeren van de Europese Unie zullen zijn. Er wordt een aanval zonder weerga ingezet op de nationale parlementen. Deze zijn nu gebonden aan de neoliberale strategie van de Europese Unie met betrekking tot de begrotingen van de lidstaten. Deze strategie legt de werknemers en de bevolkingen bezuinigingen op, met overal privatiseringen en teruglopende overheidsinvesteringen in essentiële sectoren en diensten.

Zoals bekend hebben deze maatregelen in Griekenland, Ierland en Portugal negatieve resultaten opgeleverd en hebben de werknemers van deze landen strijd geleverd. Het is nu tijd om te erkennen dat dit de verkeerde aanpak is en te stoppen met het bevoordelen van de grote economische en financiële concerns van (vooral) de grote Europese mogendheden. Wat de wetgeving die we nu bespreken beoogt, is het voortzetten van het tot nu toe gevoerde inmengingsbeleid, dat erop gericht is volkeren en hun landen te onderwerpen, om ze te veranderen in protectoraten of kolonies. Zo zetten we een beleid voort dat wel moet leiden tot een economische en sociale ramp en de implosie van de Europese Unie. Daarom zijn wij tegen.

  Jean-Paul Gauzès (PPE). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, mijnheer de minister, dames en heren, er is al veel gezegd over de verschillende verslagen die samen het pakket economisch bestuur vormen. Wat zijn in dit stadium de voornaamste punten waarop we het gedane werk moeten beoordelen? Het feit dat dit pakket, dat voortkomt uit onderhandelingen tussen de Raad en het Parlement, er nu is, is op zich al een hele vooruitgang. Het voorziet in een duidelijke leemte in de ontwikkeling van de euro, en helaas was er een schuldencrisis voor nodig om ons zover te krijgen deze op te vullen.

Wat dat betreft zij gewezen op de prijzenswaardige inspanningen van het Hongaarse voorzitterschap en de kwaliteit van de onderhandelaars van het Parlement. Bovendien zou ik graag de resultaten willen benadrukken die het Parlement in de onderhandelingen met de Raad heeft weten te boeken, waarbij laatstgenoemde zich daadwerkelijk open heeft opgesteld. Laten we bedenken waar we zijn begonnen en vervolgens objectief vaststellen hoever we zijn gekomen.

Maar dan is het vervolgens de vraag: kunnen we tevreden zijn met die bepalingen, zijn ze voldoende? Natuurlijk is er altijd ruimte voor verbetering, maar dit pakket biedt nu al echte oplossingen voor het versterken van de eurozone en het opzetten van het benodigde economische overleg. Valt het serieus te verdedigen – zoals de tegenstanders van dit pakket proberen – dat we groei kunnen bouwen op een schuldenberg die we steeds maar blijven doorschuiven naar de toekomst?

Degenen die ons verwijten dat we een bestuurspakket steunen dat op geen enkel theoretisch of econometrisch model is gebaseerd, wil ik slechts dit vragen: hebben die modellen waarover u het had de huidige crisis zien aankomen of weten af te wenden, de crisis waar we middenin zitten en die nog niet voorbij is; of hebben ze juist tot riskant gedrag geleid onder de schijn van wiskundige waarheid?

Morgen, mijnheer de Voorzitter, dames en heren, zal ons Parlement zich moeten uitspreken, en ik hoop dat het een luid en duidelijk signaal zal afgeven, zowel aan onze medeburgers, om hun weer vertrouwen te geven in Europa, als aan de markten, om onze munt te stabiliseren.