Volledig verslag van de vergaderingen

Dinsdag 15 november 2011 - Straatsburg

13. Klimaatconferentie in Durban (debat)

  Przewodniczący. − Kolejnym punktem porządku dziennego jest debata nad pytaniem ustnym do Rady i Komisji dotyczącym Konferencji w Durbanie w sprawie zmian klimatu skierowanym przez Jo Leinena w imieniu Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (O-000216/2011 - B7-0639/2011), (O-000217/2011 - B7-0640/2011).

Ze względu na to, że Konferencja w Durbanie odbędzie się już za kilka tygodni, debata nad tym pytaniem wydaje się być szczególnie istotna. Zgodnie z priorytetami Parlamentu Europejskiego i Unii Europejskiej jest to jedna z naszych najważniejszych spraw i chcielibyśmy, aby także w czasie trudności gospodarczych i kryzysu sprawa ta nie zniknęła z agendy, żeby była ciągle istotna i żebyśmy byli świadomi naszych celów w Durbanie.

  Jo Leinen, Verfasser. − Herr Präsident Buzek, Frau Ratspräsidentin, Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Das Europäische Parlament legt diese Woche eine Entschließung mit umfangreichen Vorschlägen für den weltweiten, den internationalen Klimaschutz vor. Herr Präsident, ich kenne Ihr Engagement für den Klimaschutz, und es wäre natürlich schön, wenn Sie mit der Delegation des Parlaments nach Durban kommen könnten. Aber ich kenne die Zwänge hier im Haus für das Budget 2012. Wir haben jedoch eine starke Delegation in Durban, um Druck auszuüben und zu lobbyieren, damit der Klimaschutz keinen Stillstand erlebt, sondern damit es Fortschritte gibt.

Ich danke den Sponsoren aus fünf Fraktionen, die diese Entschließung vorbereitet haben. Ich kann Ihnen sagen: Im Ausschuss für Umweltfragen, Volksgesundheit und Lebensmittelsicherheit mit Beteiligung des Ausschusses für Entwicklung und des Ausschusses für Industrie, Forschung und Energie gab es einen breiten Konsens, was jetzt gemacht werden soll. Das Parlament hat klare Vorstellungen, wohin die Reise gehen soll bei der COP 17 in Durban.

Wir haben keine Zeit zu verlieren. Die extremen Wetterereignisse allein in diesem Jahr 2011, das Abschmelzen der Gletscher und Eisberge zeigen uns: Der Klimawandel ist in vollem Gange. Deshalb brauchen wir substanzielle Fortschritte bei der COP 17. Das Ziel des Parlaments ist nach wie vor ein rechtlich verbindliches Instrument für alle Staaten der UNO-Klimakonvention – wenn man so will, ein Weltklimavertrag. Nun wird das nicht in Durban erreichbar sein, aber wir brauchen weitere Eckpunkte, weitere Mosaiksteine auf dem Weg zu einem Weltklimavertrag. In erster Linie geht es an die Umsetzung der Versprechen, der Zusagen, die letztes Jahr in Cancún gegeben wurden. Ich nenne nur den Mechanismus für den Technologietransfer vom reichen Norden in den armen Süden oder auch die Institutionen für die Maßnahmen zur Anpassung an den Klimawandel, die notwendig sind.

Aber darüber hinaus gibt es offene Fragen, die hoffentlich in Durban geklärt werden können. Eine offene Frage ist die Schließung der Gigatonnenlücke. In Durban haben alle vereinbart, dass wir die Klimaerwärmung auf 2 Grad Celsius stabilisieren wollen, doch die Verpflichtungen, die auf dem Tisch liegen, reichen nicht. Wir landen bei 3,5 bis 4 Grad Celsius – viel zu viel, wie wir wissen. Von daher brauchen wir eine Klärung, wie diese Gigatonnenlücke geschlossen wird – immer nach dem Prinzip der gemeinsamen, aber unterschiedlichen Verantwortung für die Stabilisierung der Erdatmosphäre.

Wir vom Parlament sind der Meinung, dass 2015 das Jahr für den Höchststand der Klimagase ist, das ist sehr ehrgeizig. Aber die Wissenschaft sagt uns: Noch in diesem Jahrzehnt muss man das erreichen. Und bis 2050, das wissen wir, werden wir ungefähr 50 % der Klimagase reduzieren müssen – eine gewaltige Aufgabe.

Im Mittelpunkt in Durban steht sehr wahrscheinlich das Kyoto-Protokoll. Wir müssen verhindern, dass es eine Lücke gibt zwischen der Verpflichtungsperiode 1 und einer weiteren Verpflichtungsperiode 2. Für die Zeit nach 2012 muss es also eine Lösung geben, und das Parlament fordert die EU auf, sich klar und deutlich zu einer zweiten Verpflichtungsperiode zu bekennen. Wir wissen, dass wir nicht zu viele Partner haben, aber in Europa die Schweiz und Norwegen sowie Australien und Neuseeland. Ich glaube, mit einer guten Klimaschutzdiplomatie bekommen wir eine kritische Masse, wo es sich lohnt, Kyoto II zu machen und parallel vor allen Dingen die Schwellenländer, aber auch die USA, zu einem Fahrplan zu drängen, wo alle zusammenkommen. Hier ist die Vorstellung, dass dann 2015 so ein überwölbendes Klimaabkommen gelingen kann.

Ich will erwähnen, was wir wissen: Die Finanzierung des internationalen Klimaschutzes – wir hoffen, dass der grüne Klimaschutzfonds in Durban etabliert werden kann –, dass wir wissen, wer ihn managt, wer Mitglied werden kann, wie das funktioniert und auch dass wir eine Klärung bekommen über die Quellen der Finanzierung. Das Parlament hat hier mehrere Vorschläge: die Einnahmen aus dem Emissionshandel, Abgaben aus der Luft- und Schifffahrt oder auch die Finanztransaktionssteuer, wenn sie denn käme.

Ich mache es kurz: Die Wirtschaftskrise darf kein Vorwand sein, nichts zu tun. Und die Botschaft von Durban muss sein: Der Klimawandel darf nicht die Menschheit beherrschen, sondern die Menschheit muss den Willen haben, den Klimawandel zu beherrschen. Das ist jedenfalls die Botschaft, mit der wir als Europäisches Parlament nach Südafrika fahren.

  Joanna Maćkowiak-Pandera, Urzędująca Przewodnicząca Rady. − Bardzo dziękuję, Panie Przewodniczący, za powitanie! Zostały nam niecałe dwa tygodnie do szczytu klimatycznego w Durbanie. Ta konferencja w tym roku odgrywa szczególną rolę w kontekście działań na rzecz ochrony klimatu i Polska jako kraj przewodniczący Radzie Unii Europejskiej podchodzi do tego zagadnienia z pełną powagą. Wiemy, że w 2012 r. wygasa okres rozliczeniowy w ramach protokołu z Kyoto. Naszym ambitnym zadaniem na szczyt klimatyczny w Durbanie będzie zapewnienie, że świat będzie dalej chciał rozmawiać o polityce klimatycznej i że pewien prawnie wiążący mechanizm, który gwarantuje działania na rzecz klimatu, zostanie zapewniony.

W czasie październikowej Rady ds. Środowiska odbyła się trudna dyskusja na forum Rady, ale udało nam się wypracować jeden wspólny głos Unii Europejskiej w zakresie tego, jak zamierzamy te negocjacje prowadzić i jak zamierzamy uzyskać postęp w negocjacjach. Te dwa elementy, do których będziemy ze wszystkich sił dążyć, to jest kwestia otwartości wobec protokołu z Kyoto. Tak jak Jo Leinen już powiedział, protokół z Kyoto jest obecnie jedynym mechanizmem wiążącym kraje w zakresie klimatu, dlatego musimy utrzymać pozytywny język wokół protokołu z Kyoto, korzystać z dobrych, ale też złych doświadczeń protokołu, żeby rozmawiać o prawnie wiążącym nowym zobowiązaniu pod konwencją. I to jest drugi nasz cel – protokół z Kyoto jako pewna forma przejściowa w kierunku nowego, prawnie wiążącego zobowiązania, w ramach którego wszystkie kraje zgodzą się na przyłączenie właśnie do tego mechanizmu i poniosą zróżnicowaną, lecz wspólną odpowiedzialność za kwestie związane z ochroną klimatu. To są te nasze ambitne cele polityczne, które będziemy realizować na konferencji w Durbanie.

Oczywiście oprócz tego są działania, które wynikają z prac, z negocjacji. To jest kwestia właśnie wdrażania postanowień z Cancún, czyli kwestia negocjacji dalszych związanych z transferem technologii, z adaptacją do zmian klimatu, która dla krajów rozwijających się jest szczególnie ważna, kwestia związana z mitygacją, z transferem technologii i z finansowaniem. Finansowanie będzie odgrywało również bardzo istotną rolę w Durbanie, gdyż jest ważne dla krajów rozwijających się. Podjęliśmy pewne decyzje, zadeklarowaliśmy pewne kwoty, więc utworzenie instytucji związanej z Zielonym Funduszem (Green Fund) będzie bardzo ważnym wynikiem szczytu w Durbanie, na co mamy nadzieję.

Transparentność krajów, i tutaj transparentność Unii Europejskiej, w zakresie finansowania „fast start”, będzie odgrywała bardzo ważną rolę. Według raportów, którymi dysponujemy, Unia Europejska wykaże się tym zobowiązaniem i w 2012 r. zadeklarowana kwota ponad 7 mld euro zostanie przedstawiona krajom rozwijającym się. W tym zakresie ważne jest, żebyśmy jako Unia Europejska właśnie zachowali pełną transparentność, pełną przejrzystość działań, które będziemy prezentować w Durbanie.

Jako prezydencja podejmujemy też obecnie szereg działań związanych z wywieraniem presji na wielkie gospodarki tego świata, żeby chciały się przyłączyć i zgodzić się na tę propozycję Unii Europejskiej dotyczącą dalszego postępowania w zakresie uzyskania globalnego porozumienia na rzecz zmian klimatu. Bierzemy udział w licznych spotkaniach na szczeblu politycznym, na szczeblu negocjatorów, na szczeblu ekspertów. Mamy bardzo dobry kontakt z krajami rozwijającymi się, z grupą afrykańską. Kilka spotkań na poziomie ministrów już w Afryce się odbyło. Co do wyników szczytu w Durbanie, wielkie nadzieje wiążemy z Chinami, które wykazują ostatnio bardzo konstruktywną postawę. Mamy nadzieję, że uda nam się uzyskać dalszy postęp w negocjacjach.

  Connie Hedegaard, Member of the Commission. − President, thank you for this opportunity to discuss where we are heading for in Durban. Needless to say, the Commission is trying to do whatever it can through outreach, through bilateral contacts at all levels, through proposing draft texts, suggestions, and by trying to find ways forward to ensure that we make progress in Durban.

We all know that Durban is not going to deliver what we would like to see in Europe – the internationally binding deal. That is not because of Europe. It is because of others.

The Polish Presidency already mentioned many of the issues that we are pursuing like how to close the gap, as Mr Leinen said as his first point. It is extremely important in Durban to figure out how we can close the gap.

We are discussing a lot of technicalities, but are we actually reducing emissions? This is what is at stake. We should never forget that this must be the key issue, so I agree with Mr Leinen on making that the first point.

Accounting rules, finance, new market-based mechanisms, a lot of things must be implemented that were agreed in Copenhagen and which were agreed in Cancun.

But let me use this very limited time to talk a bit more in depth on one of the key issues that was not solved in Cancun last year: the question of the legal form of whatever we can agree in the future. That will of course be on the table in Durban.

The EU’s goal remains an ambitious, comprehensive, legally binding international framework covering all parties. It is and it remains the best way to keep the global temperature increase below 2°C. And let us be clear: the EU is in favour of the Kyoto Protocol. The EU has taken targets under the Kyoto Protocol. We have not only delivered on these targets; we are actually on a path to overshoot our targets.

We have built our own legislation up to 2020 in line with the Kyoto principles. So when it comes to Kyoto, Europe is not the problem. We are doing, and will continue to do, whatever we can to get as much of the Kyoto acquis and the rules established for the future.

Therefore, of course, Europe is willing to take a second commitment period, but has already been mentioned, unfortunately not too many are following us there. Japan, Russia, Canada, who used to be members of the Kyoto family, have very clearly stated that they are not going to take a second commitment period.

Up till now, the Kyoto family has accounted for around one-third of global emissions. There is the possibility that after Durban the second commitment period family will account for 15% of global emissions.

Nonetheless, Europe has said yes. We are open to taking a second commitment period, but because what matters to us is the climate, and because what matters to us are real reductions, we have also attached a condition. We say there are some things with the environmental integrity, AAUs and LULUCF, but we also need to have this put into a context where, together with a second commitment period, we secure the bridge to the future; that others accept we must agree on a roadmap where other major emitters engage in a broader framework and where Kyoto rules are improved to ensure the environmental integrity.

That means we are trying to find middle ground. We are open to this second commitment period, but in the clear roadmap that we want we also need to have a timeline. When will other major economies commit? And when will they commit in the same legal form as we do?

That is going to be one of the main discussions in Durban.

As I said, we are not the problem there. We are the ones trying to secure our ambition. And it is fine for Europe to make the bridge to the future, together with Norway, Switzerland and a few others that will take a second commitment period. But it is also a legitimate question for Europe to ask: what is the point in making the bridge to the future if nobody will follow us into that future?

If they are not ready now, then we need to know when they are ready. That is why the timeline is a key request for Europe.

I have spent my time explaining this because I think it is also key that others understand that Europe is ready and that Europe is not the problem. The problem is those who are not moving their position in order to deliver what must be delivered if Durban is not just to be about process, but about really achieving something that can improve the climate.

  Karl-Heinz Florenz, im Namen der PPE-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Ratspräsidentin, Frau Kommissarin! Herr Präsident, ich freue mich, dass Sie heute den Vorsitz wahrnehmen.

Ich unterstütze diese Entschließung mit all meiner politischen Kraft und glaube, dass wir da eine gute Arbeit geleistet haben. Aber, Frau Kommissarin, wie Sie wissen, bin ich schon länger dabei, und vor allen Klimakonferenzen haben wir uns hier die Hände gereicht und haben gesagt, wir wollen gemeinsam irgendwo hingehen und ein Ziel erreichen, aber im Nachhinein haben wir nicht so ganz verstanden, was denn da in Kopenhagen oder auch in Cancún geschehen ist. In Cancún gab es zwei, drei gute Ansätze, und die müssen wir umsetzen, das ist überhaupt keine Frage.

Aber die Frage ist eigentlich: Warum kommen die Länder mit Europa nicht zurecht? Da gibt es ein ganz einfaches Beispiel. Der amerikanische Präsident kam nach Kopenhagen und sagte: „No money, no treaty.“ Und dann sind die Chinesen aufgestanden und haben gesagt: „Herr Präsident, wir brauchen Ihr Geld nicht“.

Wir müssen also noch einmal neu nachdenken, ob unser Ansatz richtig ist. Ich sage: Ja, der Ansatz ist richtig, aber der Hebel, wie wir damit umgehen, ist bis heute nicht klar. Es ist keine Frage, dass wir ein Kyoto-Nachfolgekonzept brauchen und dass wir LCA weiter entwickeln müssen. Aber zu welchen Konditionen? Wann sagen Sie Ja zu China, wenn China Ihnen ein modifiziertes Fünfjahresprogramm vorlegt? Ich habe mir erlaubt, das auch der Ratspräsidentin zu sagen. Wenn ich in einem Privatunternehmen wäre, würden die mich schon fragen: Was ist denn nun tatsächlich Ihre Strategie, und mit wem sind Sie auf welchem Wege? Das ist sehr wichtig, damit wir auf die Dauer zum Erfolg kommen.

Da hilft uns eine entscheidende Bewegung, die wir in den letzten Jahren in Europa erkannt haben, nämlich die Frage der Ressourcenpolitik. Ich glaube mittlerweile, dass die Ressourcenknappheit weltweit mindestens so groß ist wie das CO2-Klima. Und ich glaube auch – wie Jo Leinen sagt –, dass wir Menschen das beeinflussen können. Deswegen sollte man gerade die Frage der Effizienz der Ressourcenpolitik als einen Hebel benutzen, weltweit Partner zu finden, die auf diese Innovationstreppe aufsteigen und versuchen, mehr marktwirtschaftliche Instrumente einzubauen, um die Industrie mitzuziehen.

Man muss wirklich nicht glücklich sein über die Vereinigten Staaten von Amerika und deren Politik in Fragen der Umwelt- und der Klimapolitik. Wirklich nicht. Aber die amerikanische Industrie hat sehr wohl erkannt, dass Ressourceneffizienz und Effizienzpolitik bei internationalen Aufträgen sehr hilfreich ist. Wenn wir in Europa richtigerweise ein Luftverkehrsemissionshandelssystem machen, dann haben die Amerikaner keine andere Wahl, als die notwendigen Turbinen dafür zu bauen, und die werden dann auch weltweit verkauft. Wir nehmen also Einfluss auf diese Politik, und das sollten wir auch in Zukunft tun.

Das gleiche gilt für China. Der chinesische Umweltausschussvorsitz hat mir gesagt, „Karl-Heinz, wir sind der größte Ausschuss dieser Welt. Und kannst Du Dir wirklich vorstellen, dass es eine andere Autorität gibt als unser großes chinesisches Volk, die unsere Programme prüfen lässt?“ Das werden sie nicht tun, Frau Kommissarin, und deswegen brauchen wir andere, modernere Hebel, um darauf Einfluss zu nehmen. Dazu möchte ich Sie sehr herzlich motivieren. Denn wir haben ja niederbrechende Bereiche in der europäischen Industrie. Das kann kein Mensch leugnen.

Wenn wir darauf setzen, was Sie in vieler Gesetzgebung auch gemacht haben, dass wir zu einer erneuerbaren Energie und zu Nachhaltigkeit kommen, die Industrie zwingen, hochmoderne Technologien zu kaufen, dann werden wir – da bin ich ganz sicher – einen zusätzlichen Drive in diese Politik bekommen. Dazu möchte ich Sie ermuntern. Ansonsten gehen Sie davon aus, dass ich unserer Entschließung mit großer Freude zustimmen will.

  Dan Jørgensen, on behalf of the S&D Group. – Mr President, the International Energy Agency just recently published a report saying that the developed countries of this world, the industrialised countries, have about five years to change fundamentally the way they produce energy and the way they consume energy in order for us to stay below a two-degree increase in temperature.

Now, if we do not stay below two degrees, we know what will happen. This is when the self-enhancing effect sets in, when it gets out of control and catastrophe happens. Then, if we look at what has actually now been pledged by the same countries, the countries that need to change fundamentally within five years, it is unfortunately very unsatisfactory. We see a situation now where the pledges are about half of what we need in order to reach our target. We see a situation in which the pledges of the major countries, the developed countries, are not even close to where we need them to be.

This is why Durban is so important, why we are in so much of a hurry to create real results. We all know that we will not get a full legally binding agreement with regard to mitigation in Durban that will solve these problems, but we know also that we have possibilities to pursue targets that are ambitious nonetheless – targets that will get us closer to our final goal. This is why I think it is extremely important when the Commissioner states that the EU should push for legally binding agreements under certain terms.

We think that the Kyoto Protocol is a good idea and that the second commitment period of the Kyoto Protocol could be a way forward but only if, first of all, it has environmental integrity and, second, it is combined with a roadmap for emerging economies especially for when they will start to reduce their emissions. This is not only about mitigation. We also need to discuss adaptation, because even if we do succeed in having the mitigation targets we want, we know that the world will experience climate change and we know that the poorest countries of this world, in particular, will have difficulties adapting to this.

This is why we have a moral obligation to help them financially; we have a moral obligation in the industrial countries to find money so that they can have capacity building and so that they can have the necessary means to adapt to these situations.

  Corinne Lepage, au nom du groupe ALDE. – Monsieur le Président, Madame la Présidente du Conseil, Madame le Commisaire, c'est effectivement une conférence importante que celle de Durban dans un contexte qui est très difficile.

L'aggravation de la situation climatique apparaît de plus en plus évidente et les émissions n'ont jamais été aussi importantes que l'année dernière. Cancún a été un relatif succès mais depuis, concrètement, rien ne s'est passé. Enfin, en troisième lieu, il est vrai qu'aujourd'hui l'Europe est dans la difficulté économique et financière et ce qui se joue à Durban, c'est aussi sa place en termes géopolitique et géostratégique.

Si nous voulons avancer à Cancún, je crois que nous devons d'abord être extrêmement fermes sur nos propres réalités. Nous nous sommes engagés sur un fonds vert. Il faut absolument que ce fonds vert avance, alors, certes, sur les questions juridiques, les questions de gouvernance et tout ce que l'on voudra, mais l'essentiel, c'est d'être capable de trouver les moyens de financement de ce fonds vert. Or, là-dessus, nous n'avons pas ou pratiquement pas avancé.

Nous pouvons parler de financements innovants jusqu'à plus soif, mais ce qui est essentiel, c'est quels sont ces financements? Une taxe sur les transactions financières, une taxe carbone, une taxe sur les voyages maritimes et aériens? Ce sera peut-être une partie de chaque, je ne sais pas, mais en tout cas, ce qui est essentiel, c'est d'être concret et de montrer aux pays du Sud que nous sommes effectivement, non pas dans la virtualité, mais dans la réalité.

Je ferai exactement la même observation en ce qui concerne les engagements contraignants. Oui, nous avons besoin d'un Kyoto II. Oui, il est vrai qu'un Kyoto II qui se limiterait à l'Europe serait, certes, très bien sur le plan éthique et sur le plan industriel, car je partage le point de vue de notre collègue Florenz sur le fait que nous avons besoin de doper notre industrie dans le domaine des énergies renouvelables et de l'efficacité énergétique. Mais au niveau de l'efficacité mondiale, je ne suis pas sûre que cela serait suffisant. Comment dès lors pouvons-nous effectivement par l'exemple, et pas seulement par le verbe, convaincre les pays du Sud – qui sont les premières victimes du changement climatique, car n'oublions pas que les premières victimes du changement climatique sont les pays les plus pauvres et dans les pays riches les plus pauvres d'entre nous – qu'il faut avancer?

  Bas Eickhout, namens de Verts/ALE-Fractie. – Voorzitter, we weten allemaal dat in Cancún vooral de Verenigde Naties werden gered en niet het klimaat. Dus het klimaat moet nu in Durban bovenaan op de agenda staan. Het belangrijkste wat we internationaal hebben, is het Kyotoprotocol. Dus als er iets heel duidelijk moet gebeuren – want het Kyotoprotocol loopt eind volgend jaar af – als er iets belangrijk is, is dat we het Kyotoprotocol moeten continueren en wel meteen. Europa moet daar geen voorwaarden aan verbinden, maar moet gewoon zeggen: wij staan voor continuering van het Kyotoprotocol.

U zegt, mevrouw Hedegaard, Europa is niet het probleem, maar waarom hebben we dan nog steeds niet heel duidelijk welke regels er gelden voor de continuering van het Kyotoprotocol. Wat gaat er met de hot air gebeuren? Als we echt een verschil willen maken, moeten we zorgen dat er geen enkele hot air van de eerste naar de tweede periode kan worden overgedragen. Dat zeg ik ook aan het Poolse voorzitterschap, ik hoop dat het zich sterk zal maken om ervoor te zorgen dat die hot air niet overgedragen kan worden naar de volgende periode van Kyoto. Dat is één.

Het andere cruciale punt is inderdaad een helder tijdpad naar een bindend doel in 2015. We moeten ervoor zorgen dat er in 2015 een bindend doel ligt, waarbij meer landen dan alleen de EU de regels zullen bepalen. China is hier het cruciale land. We weten allemaal dat we in Kopenhagen te lang naar de VS hebben gekeken. Nu wordt de grote sleutel China. Als je nu al kijkt naar wat China doet op het gebied van investeringen in duurzame energie, maar ook van energiebesparing, dan is China hét land waar wij samen als Europa deals mee moeten sluiten. En daar kunnen we de VS gewoon buiten laten, want op dit moment hoeven we niets te verwachten van de VS.

Tot slot, het leiderschap van de EU. U zegt: Europa leidt. Maar we leiden steeds minder. Australië heeft al plannen waarin de belastingen op koolstof hoger liggen dan in Europa. In Japan hebben ze een energie-efficiëntere samenleving. Europa moet echt zorgen dat we dat leiderschap behouden en dat betekent ook dat onze eigen ambities, onze eigen klimaatambities, duidelijk verhoogd moeten worden. We moeten dus meer reduceren dan die twintig procent waar we nu al jaren aan vasthouden en die we ook makkelijk gaan halen. Dus meer eigen ambities.

  Miroslav Ouzký, za skupinu ECR. – Pane předsedající, já se domnívám, že my si tady všichni trochu navzájem lžeme. Jako účastník několika klimatických konferencí v posledních letech již propadám značné skepsi. My se trvale ujišťujeme o tom, že je potřeba dosáhnout globální dohody a bez globální dohody nemají kroky na evropské půdě žádný smysl. Když se podíváte na emisní čísla dnes, tak jsou to počty pro žáky základní školy. To, co jsme my nyní učinili před Durbanem a po Cancúnu, tak je zase přechod na jednostranné závazky. My tvrdíme, že Cancún byl úspěchem. Cancún byl na poslední chvíli zachráněn před krachem a tragédií. Jak řekl kolega, hrozilo to málem kolapsem OSN. Nevydávejme to za úspěch. Jestliže znovu v našem prohlášení nabízíme jednostrannou dekarbonizaci Evropské unie, jestliže nabízíme jednostranné závazky, které nemají žádný globální dopad, jestliže nabízíme zapojení daně z finančních transakcí, která stále ještě neexistuje, tak se nezlobte, ale já se pod tento dokument nemohu podepsat a prohlašuji, že stahuji i jménem skupiny ECR podpis pod tímto dokumentem. Budu samozřejmě přát naší delegaci maximální úspěch, ale jsem skeptik a musím zdůraznit, že dohody nebude dosaženo.

PRÉSIDENCE DE MME ISABELLE DURANT
Vice-présidente

  Bairbre de Brún, thar ceann an Ghrúpa GUE/NGL. – A Uachtaráin, roimh na hidirbheartaíochtaí in Durban, is gá don AE cur in iúl go mbeimid geallta don dara tréimhse gealltanais do Phrótacal Kyoto. Is gá dó a bheith ina dara gealltanas láidir, ina spriocanna agus ina leagan dleathach araon.

Is léir gurb í an aidhm ná réiteach uaillmhianach domhanda. Is féidir leis an AE cuidiú leis sin a bhaint amach agus ceannaireacht á léiriú beag beann ar sheasamh daoine eile. In Durban, is gá dúinn an bhearna ghigeathona atá ann a dhruidim idir na leibhéil uaillmhéine faoi láthair agus iad siúd atá riachtanach de réir na heolaíochta. Beidh sé ríthábhachtach chomh maith maoiniú aeráide a bheith ann i dtíortha i mbéal forbartha.

Mar aon le dul i ngleic leis an gceist mhór pholaitiúl faoin gcreatlach don bhealach chun tosaigh, is gá do na hidirbheartaíochtaí in Durban céimeanna cinnte a thabhairt chun comhaontaithe Cancún a chur i bhfeidhm. Maidir le ceist mhaoinithe, is gá don chruinniú mullaigh in Durban bealach don scálú suas de mhaoiniú aeráide a sholáthar don tréimhse 2013-2020 agus maoiniú fadtéarmach cuí a sholáthar chun tacú le todhchaí ísealcharbóin do thíortha i mbéal forbartha sa dóigh nach dtéann siadsan síos an cabhsa forbartha salaí. Agus chomh maith leis sin, cuidiú leis na tíortha atá i mbéal forbartha déileáil leis an damáiste atá déanta cheana féin.

  Oreste Rossi, a nome del gruppo EFD. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, è noto che alcune grandi economie hanno già dichiarato che non firmeranno un Kyoto 2. Il Consiglio europeo del 23 ottobre scorso, prendendo atto di questo stallo negoziale, ha dichiarato che l'Unione europea è disponibile a sottoscrivere un Kyoto 2 solo come parte di una transizione verso un trattato globale sul clima che stabilisca da parte di tutti i paesi una tabella di marcia e una tempistica. Lo stesso Commissario Hedegaard ha fatto intendere che procedere unilateralmente sarebbe un errore strategico.

Ciononostante, il Parlamento continua imperterrito a vivere nell'utopia e chiede, con l'ennesima risoluzione del tutto avulsa dalla realtà, che l'Unione europea si impegni a prescindere a una riduzione unilaterale delle emissioni addirittura superiore al 20%. A cosa serve la missione del Parlamento a Durban, dal momento che non riveste alcun ruolo negoziale, a maggior ragione sulla base di questa risoluzione che rischia di fare la fine della carta straccia? La Conferenza dei presidenti farebbe bene a risparmiare su questa inutile kermesse, null'altro che una vetrina di lusso per alcuni, abolendola.

  Lucas Hartong (NI). - Voorzitter, binnenkort gaat er in Zuid Afrika tijdens de VN-conferentie inzake klimaatverandering gesproken worden over het klimaat. Geweldig! Mogelijk dat er nu eindelijk iets gaat gebeuren aan de verbetering van het politieke en maatschappelijke klimaat in Zuid-Afrika, wat namelijk verschrikkelijk genoemd kan worden onder het huidige ANC-apartheidsregime.

Alles moet daar verbeterd worden. De strijd tegen de enorme werkloosheid en uitzichtloosheid onder jongeren, strijd tegen de vreselijke criminaliteit die de spuigaten uitloopt, opsporen en berechten van zwarte radicalen die de boeren vermoorden op hun eigen land, de "plaatsmoorden", strijd voor behoud van de Afrikanertaal, strijd tegen de achterstelling van de eigen bevolking van het ANC, omdat opnieuw gediscrimineerd wordt op grond van huidskleur.

De PVV is dus warm voorstander van klimaatverandering in Zuid Afrika, maar dat is vast niet wat besproken gaat worden op deze conferentie. Helaas, het gaat weer over de vermeende klimaatverandering. Een theorie die alleen nog door een enkele zwaargelovige wordt aangehangen. Ik heb de stellige indruk dat de interesse voor het onderwerp wereldwijd afneemt. Zelf werd ik namelijk heel wat keren gesmeekt of ik alstublieft mee wilde gaan naar Zuid Afrika. Bovendien blijkt het IPCC nu eindelijk ook zelf te beseffen dat globale opwarming nauwelijks aan te tonen is. Ik citeer uit het ontwerpverslag voor Durban: "De onzekerheid over mogelijke veranderingen in klimaatextremen voor de komende tientallen jaren is behoorlijk groot, omdat signalen van klimaatverandering behoorlijk klein zullen blijken te zijn, vergeleken met natuurlijke klimaatschommelingen." Als het IPCC zelf al hardop twijfelt aan het nut van Durban, waarom gaan parlementsleden er dan in vredesnaam eigenlijk nog naartoe? Waarom spenderen we hier eigenlijk nog langer belastinggeld van onze burgers aan? De PVV gaat daarom dus niet naar Durban. Baie dankie

  Richard Seeber (PPE). - Frau Präsidentin, sehr geehrte Frau Kommissarin, Frau Ratspräsidentin! Man kann Klima und Klima verschieden interpretieren. Heute sprechen wir eben über die meteorologischen Faktoren, und ich glaube, wenn wir jetzt nach Durban fahren, sollten wir uns bewusst sein, in welchen Umständen wir uns befinden. Wir haben uns verschrieben, die Dekarbonisierung der Welt spätestens bis 2050 zu schaffen. Gleichzeitig stecken wir in der größten Wirtschaftskrise der letzten Jahrzehnte. Das heißt, wir müssen eigentlich diesen Umbau unserer Wirtschaft schaffen, ohne groß auf öffentliche Subventionen hoffen zu können und vor allem ohne eigentlich das internationale Preisgefüge für wichtige Rohstoffe, insbesondere Energieträger, ändern zu können, weil eben die großen Emittenten wie China und die USA eigentlich ihre Nichtbereitschaft bereits signalisiert haben. Das heißt natürlich, dass die Herausforderungen für Europa hier besonders groß sind, und ich glaube, wir sollten, wenn wir nach Durban fahren, zweiteilen in das, was wir hier erledigen können, um mit gutem Beispiel voranzugehen, und das, was wir im Außenbereich tun können.

Im Innenbereich, muss ich sagen, bin ich gerade in der Anpassung eigentlich ein wenig enttäuscht über die fehlenden Ambitionen, was gerade die Probleme rund um das Wasser anbelangt – zu viel Wasser, zu wenig Wasser, Fluten und Dürre. Hier könnte die Kommission weiter vorgehen. Wir sollten auch bei den F-Gasen entscheidender herangehen – ich hoffe hier auf einen ambitionierten Vorschlag insbesondere im nächsten Jahr –, und auch beim mainstreaming im Bereich der GAP und der Regionalpolitik hoffe ich, Frau Kommissarin, dass Sie sich hier durchsetzen können.

Im Außenbereich, glaube ich, sollten wir Cancún implementieren, und im Bereich Kyoto II muss ich bitten, dass wir einfach durch bessere Projektqualität dahin kommen, wo wir hinwollen, sprich: wirklich diese Effekte zu erreichen.

  Marita Ulvskog (S&D). - Fru talman! Det fanns ett window of opportunity på klimattoppmötet i Köpenhamn, vilket flera redan har nämnt här. Det fönstret stängdes av det förtroendegap som skapades mellan de rikaste länderna och de fattigaste tillsammans med de snabbast växande länderna. Vad gör vi åt det i Durban? Ja, för det första är det avgörande att få finansieringen av anpassningsåtgärderna för perioden 2013–2020 på plats om vi ska kunna vi ta oss ur detta förtroendegap. Vi måste helt enkelt hålla vad vi har lovat. Annars kommer inga förändringar och inga resultat att vara möjliga.

Vårt andra uppdrag måste vara det heltäckande klimatavtalet efter 2012. Då måste vi som en av världens fortfarande starkaste och rikaste regioner, trots den misstro och de invändningar som har uttryckts här i debatten, faktiskt visa att vi intar en ledande roll. Utan ledning kommer ingen att följa.

Flera har nämnt den ekonomiska krisen. Den kommer att påverka oss under mycket lång tid, men ska det innebära att vi överger alla andra samhällsbyggarambitioner och alla andra politiska ambitioner? I så fall kan vi ju lägga ner detta parlament. Sanningen är ju att om uppvärmningen av jorden fortsätter på det sätt som den har gjort ett bra tag nu, då kommer det att påverka oss, inte bara under en kristid utan för evig tid.

  Chris Davies (ALDE). - Madam President, the resolution we are going to approve tomorrow urges the parties to ensure the conclusion of a comprehensive, international, fair, ambitious and legally binding agreement but, as has already been said, that is not going to happen. A triumph of hope over reality. And that is a pity because global warming emissions rose by 6% last year. The Barclay study, funded by arch-climate change sceptics, has just concluded that in practice the conclusions of the Intergovernmental Panel on Climate Change were right all along and temperatures are indeed growing as predicted.

But just when we need action, we are going to get Kyoto II, which is going to be weaker than Kyoto I, and 85% of the world’s emissions are not going to be covered by it. It is hard to justify the way in which the UN process has worked, despite the incremental gains that have been made.

Global warming is being forced ahead by population growth and demand for energy by all those extra people: 200 000 extra people on the planet every day. It is clear that the nations of the world do not care very much about the more vulnerable ones, about protecting those at most risk from climate change, or indeed about passing on the costs of dealing with climate change to future generations, but maybe self-interest will start to prevail.

We look at the predictions of the International Energy Agency, of oil prices within five years going up to USD 150 a barrel as a standard. That, I think, is double what the Commission was predicting when it carried out impact assessments for the climate change package just a few years ago. Perhaps also it will be driven by the self-interest of fear: fear of being left behind. No country is changing its energy mix faster than China; no country is trying to move away from coal, develop global warming, improve its energy efficiency, develop an emissions trading scheme more than China. There are going to be economic winners, and there are going to be economic losers on this planet. We need to make sure we are on the side of the winners.

  Satu Hassi (Verts/ALE). - Arvoisa puhemies, hyvät kollegat, tässä keskustelussa on jo viitattu varoitukseen, jonka kansainvälinen energiajärjestö IEA esitti äskettäin ja jonka mukaan mahdollisuusikkuna pitää ilmastonmuutos kahden asteen alapuolella sulkeutuu muutamassa vuodessa. Kun jopa näin konservatiivinen taho kuin IEA esittää näin vakavan varoituksen, se tulee ottaa todella vakavasti.

Kaikkien valtioiden tulee tehostaa ilmastotoimiaan ja lopettaa aivan välittömästi subventiot fossiilisille polttoaineille, jotka IEA:n mukaan ovat kuusi kertaa suuremmat kuin uusiutuvan energian tuet. Ilmastoneuvottelujen yksi keskeinen kysymys on kehitysmaiden ilmastotoimien rahoitus. EU:n ei tule suhtautua siihen pelkkänä neuvottelujen pelinappulana. On meidän oma etumme, että ne päästöt, joihin tätä rahoitusta tarvitaan, todella tapahtuvat; siis kehitysmaiden omat päästövähennystoimet ja myös adaptaatiotoimet.

EU:n tulisi nostaa kansainvälinen ilmastorahoituksensa vuosikymmenen loppuun mennessä 30 miljardiin euroon. EU:n tulisi todella myös tehdä kaikkensa, jotta saataisiin sopimus innovatiivisista rahoitusmenetelmistä. Se on myös kehitysmaiden etu, koska finanssitransaktiovero ja lento- ja laivavero ovat paljon luetettavampia rahoituslähteitä.

  Anna Rosbach (ECR). - Fru formand! Jeg siger tak til ministeren og kommissæren, fordi de er her i aften. I morgen stemmer Europa-Parlamentet ambitiøst om en beslutning om klimakonferencen i Durban. EU er for nuværende ansvarlig for ca. 11 % af den globale emission. Hvem er ansvarlig for de resterende 89 %? Hvornår får vi bindende tilsagn fra andre dele af verden om at foretage de samme reduktioner som EU for at opnå en 2°C-reduktion?

Når dette er sagt, må jeg desværre meddele, at jeg ikke kan støtte den samlede beslutning af tre grunde. Beslutningen ønsker fuld frigørelse af fossile brændstoffer i 2050. Det anser jeg for at være urealistisk på verdensplan. Beslutningen foreslår at gå fra enighed til kvalificeret flertal som en fremtidig model for beslutninger i UNFCCC. Det vil betyde en markant afgivelse af suverænitet. Det ser jeg heller ikke som en realistisk løsning. For det tredje foreslår beslutningen at indføre en international skat på finansielle transaktioner. Her blander man en kontroversiel finanspolitik ind i klimadebatten. Det er set med mine øjne uheldigt for et positivt udfald af konferencen. Jeg vil ikke stå i vejen for, at EU taler med én stemme ved forhandlingerne i Durban. Derfor afholder jeg mig fra at stemme i morgen.

  Godfrey Bloom (EFD). - Madam President, one thing we do know about climate is that it is a pretty odd old thing. We know that it was warmer on the globe in the Holocene period; we know it was warmer in the Roman period; we also know it was warmer in the medieval period. It was cooler in the Little Ice Age in the early 19th century. We also know there has been no significant change in climate over the last 6 000 years and we also know that most scientific organisations have confirmed that there has been no significant statistical global warming in the last 15 years? I have these figures in front of me. They are the same figures that Mr Davies quoted. He is very careful in what he selects.

What I would like to suggest before everybody disappears to Durban, saving the world as they travel on first class airfares and sip their martinis in expensive hotels, is that I have old age pensioners in Yorkshire on GBP 98 a week … and you are picking up the tab. I would suggest, given this fiscal crisis that we have, that it would be a nice gesture – particularly from you, Commissioner, who does not pay much income tax and is on a very good salary – for you to offer to pay for your own trip.

  Pilar del Castillo Vera (PPE). - Señora Presidenta, señora Comisaria, yo creo que estamos ante una Cumbre sobre el Cambio Climático, la de Durban, que tiene una ventaja sobre las inmediatamente anteriores: hay una claridad absoluta respecto de la imposibilidad de conseguir un acuerdo internacional vinculante.

Y esto debería permitir que las energías se canalizaran hacia propuestas, hacia líneas de actuación conjunta, que, efectivamente, nos permitieran en la práctica ir avanzando hacia el objetivo de reducción de las emisiones. Por tanto, es una buena noticia, porque no estábamos así en Cancún y, desde luego, mucho menos cuando tuvo lugar la Cumbre de Copenhague.

Yo creo que es el momento de que la Unión Europea se convierta en el líder regional en materia de propuestas como, por ejemplo, las que se derivan de la eficiencia energética, que son las que realmente pueden aunar la acción de muchísimos otros países, desde los más desarrollados, desde los más ricos, hasta los menos desarrollados y los más pobres.

Luchar contra el cambio climático, potenciando la eficiencia energética, tiene increíbles posibilidades en todos los terrenos, y yo, sinceramente, querida Comisaria y queridos colegas, creo que es la hora de que la Unión Europea se convierta en el líder de la lucha contra el cambio climático a través de la eficiencia energética.

  Kriton Arsenis (S&D). - Madam President, it seems evident now that political time is often different from real-world deadlines.

We are talking about 2015, when it is clear that it is very doubtful any agreement enforced after that would give us a chance to address this huge problem. We should ensure emissions peak by then or earlier, not start deciding what to do after that.

What we can do in Durban is to commit to a second commitment period under the Kyoto Protocol. If we do not do that, it is clear that it will be difficult to avoid the collapse of the negotiations with the developing countries on a legally binding agreement.

As the Commissioner said, we are not the problem, but if we do not commit to a second period under Kyoto, we will become part of the problem. We will become the problem.

Commissioner, you said that Canada, Russia and Japan are also not committing. We know that Canada did not respect its commitment; it increased emissions by 26%. Russia is a very peculiar participant, among the Annex 1 countries, and Japan is the only one of the real Annex 1 participants that did not commit to a second period.

So what was the news that made us change our decision? Briefly, could you give a commitment, Commissioner, that you are not going to support a political agreement, but you will stick to a legally binding agreement for Kyoto?

  Julie Girling (ECR). - Madam President, on behalf of the UK Conservative delegation I say with some regret that we will be having to abstain on this vote, having been unable to agree a text which we can sign up to. With the Climate Summit coming up, I would like to affirm our support for the key message which emerged from the G8 and G20 in advance of the 17th Conference of the Parties (COP17), namely that the conclusions of the Summit should be balanced, fair and credible, while at the same time maintaining and strengthening the multilateral rules-based response to climate change.

I fully support the need to build on the foundations of last year's Cancun agreements, particularly the full realisation of the Green Climate Fund which, of course, is crucial to many potential outcomes in Durban. With such a firm working basis ahead of negotiations it is therefore vital that the latest round of talks is not encumbered by unrealistic, unworkable and unaffordable wish-lists. Yet that is precisely what this Parliament will present in Durban with the resolution which was recently adopted in the Environment Committee. In the midst of this crippling recession, it is out of touch to make sweeping suggestions like financial transaction taxes, full decarbonisation etc., and even an apparent rejection of UN multilateralism with an EU-style qualified majority voting system.

  Romana Jordan Cizelj (PPE). - Najprej se želim kot poročevalka mnenja v odboru ITRE zahvaliti kolegicam in kolegom za dobro sodelovanje tako v odboru ENVI kot v odboru ITRE, in s tem smo priznali resnično horizontalno vlogo, ki jo imajo podnebne spremembe. Pri prehodu v nizkoogljično družbo bodo imele ključno vlogo trajnostne tehnologije. Zato pa moramo v evropskem in svetovnem merilu več vlagati v raziskave, inovacije in umeščanje novih tehnologij. Čim prej mora zato zaživeti v Cancunu sklenjeni dogovor o tehnološkem mehanizmu in mreži za prenos tehnologij. V času finančne krize je težko, a vendar moramo poskrbeti tudi za ustrezne investicijske programe. V Uniji smo že sprejeli podnebno-energetski zakonodajni paket ter se poleg tega zavezali k finančni pomoči državam v razvoju. Vendar pa globalnega segrevanja Unija ne bo mogla ustaviti sama. Rezultate bomo dosegli le, če bo ostali svet krenil z nami. Ne iščemo torej le ravnovesja okolje-varnost-gospodarstvo, temveč tudi ravnovesje odgovornosti med Unijo in ostalim svetom in v tem sklopu se zelo strinjam s tem, kar je dejala komisarka glede mostu, pogojev in časovnice. Z ukrepi ne smemo le prenesti onesnaževanja izven Unije in povzročiti uhajanje ogljika. Preprečiti moramo, da bi v Unijo uvažali izdelke, ki bi bili konkurenčni zaradi slabših okoljskih standardov. Torej moramo pogledati, kaj se nam dogaja na mejah. Upoštevati moramo možno uhajanje ogljika. Naj EU na podnebnih pogajanjih poudari tudi, da je zdravo okolje ena temeljnih človekovih pravic. Te pravice bi morale zagotavljati namreč vse države tega sveta.

  Rovana Plumb (S&D). - Dacă Uniunea Europeană nu este o problemă, atunci înseamnă că trebuie să plecăm menţinându-ne poziţia de lider în lupta împotriva schimbărilor climatice. Asta o putem face printr-o acţiune extinsă şi eficientă a diplomaţiei pentru mediu, astfel încât la Durban să putem obţine ţinte clare pentru ne atinge scopul. Trebuie să aducem o dinamică nouă în cadrul negocierilor Uniunii Europene şi trebuie să facem în aşa fel încât să încurajăm partenerii să reducă emisiile de gaze. De asemenea, trebuie să sprijinim crearea acelui Fond verde, astfel încât să putem să susţinem toate măsurile necesare pentru atenuarea efectelor schimbărilor climatice.

Trebuie să avem în vedere, dacă vorbim cu o voce comună la Durban, să cerem instituirea principiului justiţiei climatice. Pentru că cele mai afectate în urma schimbărilor climatice sunt categoriile de populaţie defavorizate, cei care trăiesc în sărăcie şi la limita riscului de sărăcie, în special femeile şi copiii. Avem nevoie să protejăm aceste categorii.

În rest, sunt sigură că vom vorbi cu o voce comună, ca Uniune Europeană, şi vom pleda pentru o dezvoltare inteligentă, pentru crearea de locuri de muncă şi pentru securitate socială, pentru că acesta este rolul important pe care noi îl avem la Durban.

  Elisabetta Gardini (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, credo che in realtà i numeri dicano che l'Europa, da sola, non può essere in grado di contenere gli effetti dei cambiamenti climatici. I dati ci dicono che nel 2010 sono stati immessi nell'atmosfera 33,5 miliardi di tonnellate di CO2, con un aumento del 5,9% rispetto all'anno precedente. Sappiamo che i principali emettitori sono Stati Uniti e Cina. Sappiamo inoltre che la Cina è il più grande produttore di CO2 e che la sua economia è in grandissima parte basata sull'energia prodotta dal carbone, che rappresenta 1/5 dell'energia prodotta dalla Cina, e che gran parte del riscaldamento domestico in Cina funziona a carbone.

Io credo che tutto questo ci dica che noi dobbiamo cambiare l'approccio. Copenaghen è stata una delusione per le grandi aspettative, mentre Cancún, quando è diventata più concreta, ha portato a dei risultati. Credo che oggi noi dobbiamo puntare su una nuova strategia per il clima che si concentri proprio sulla ricerca, sulle fonti rinnovabili e sull'efficienza energetica che ad oggi è ancora poco sfruttata nelle sue potenzialità. Secondo uno studio delle Nazioni Unite, dei 112 miliardi di dollari investiti nel 2008 in energia pulita in tutto il mondo, solo 1,8 miliardi sono stati spesi per migliorare l'efficienza energetica.

  Edite Estrela (S&D). - Senhora Presidente, já se disse tudo neste debate, até alguns disparates como disse o Senhor Bloom Godfrey. A crise tem servido de álibi para não serem tomadas as decisões ambiciosas que a situação exige e que os cidadãos esperam, seja ao nível económico, ao nível social ou ao nível ambiental.

Por isso, as expectativas para Durban são bastante baixas, mas espera-se que, pelo menos, seja dado um passo no sentido de se alcançar um acordo internacional justo e juridicamente vinculativo e que possa alcançar o objectivo de manter o aquecimento global abaixo de 2ºC. E para isso necessitamos de força de vontade e de liderança política.

A União Europeia deverá confirmar pública e inequivocamente o seu empenho em encontrar um sucedâneo do Protocolo de Quioto com metas ambiciosas e corajosas. E Durban também deverá contribuir para consolidar os progressos obtidos em Cancún, designadamente no que se refere ao Fundo Verde para o Clima e ao Comité de Adaptação.

Recordo que os países desenvolvidos se comprometeram a disponibilizar novos recursos durante o período 2010-2012, num montante mínimo de 30 mil milhões de dólares e de 100 mil milhões de dólares por ano até 2020, para apoiar as medidas de mitigação e adaptação nos países vulneráveis e menos desenvolvidos.

  Françoise Grossetête (PPE). - Madame la Présidente, je crains que Durban ne soit la réunion de la dernière chance après les quasi-échecs de Copenhague et de Cancun.

Comment donner une suite au protocole de Kyoto quand la plupart des signataires se refusent aujourd'hui à s'engager au-delà? Comment faire comprendre aux peuples européens que la lutte contre le changement climatique reste une priorité alors que nous sommes dans un contexte de crise économique particulièrement grave?

L'Union européenne, Madame le Commissaire, et je salue d'ailleurs votre engagement, votre détermination et l'ambition que vous avez – et nous vous soutenons –, l'Union européenne a honoré effectivement tous ces engagements y compris sur le plan financier vis-à-vis des pays en voie de développement.

Mais comment l'Union européenne peut-elle avoir la capacité d'entraînement auprès de ses partenaires pour obtenir un accord juridiquement contraignant? En réalité, nous avons beaucoup de mal à convaincre. Le processus de négociation internationale est un bateau ivre, sans capitaine, sans port d'attache.

Les États-Unis refusent tout accord contraignant, refusent les sanctions. Lors de l'élection du président Obama, nous avions quelque confiance et puis, malheureusement, la Chambre des représentants est climatosceptique. Alors dans ce contexte, ce n'est plus le"Yes, we can", c'est le "No, we won't".

Et puis la Chine: on nous parle des investissements de la Chine dans une économie verte, mais c'est tout simplement pour envahir le marché international. Pendant ce temps-là, la Chine, elle, construit des centrales au charbon toutes les semaines.

Alors, soyons innovants, investissons, sinon je crains fort que fauchés et frustrés, les citoyens européens ne se préparent sans illusion à cette nouvelle échéance!

  Gilles Pargneaux (S&D). - Madame la Présidente, Madame la Commissaire, tout d'abord, je voudrais apporter mon soutien aux objectifs ambitieux de la résolution qui sera votée demain, notamment avec cette volonté de ne pas dépasser les deux degrés d'augmentation de notre climat, mais aussi de permettre une politique qui fasse en sorte que ces diffusions d'émissions de gaz à effet de serre puissent ne pas être supérieures à 20 %.

Mais votre volonté à vous, Madame Hedegaard, est de permettre, à l'occasion de Durban, d'avoir une attitude volontariste, comme vous l'avez montré, depuis que vous êtes commissaire européenne, pour permettre la continuité de l'accord de Kyoto malgré les difficultés que vous avez mentionnées vous-même dans votre intervention de cet après-midi.

Toutefois, au-delà de ce volontarisme, je souhaiterais vous poser un certain nombre de questions: comment allez-vous mettre en œuvre cette stratégie de négociation pour faire respecter les différents engagements financiers pris à Copenhague, 30 milliards de dollars de 2010 à 2012, mais aussi à Cancún, les 100 milliards, le fonds vert dont vous avez parlé en vue d'aider les pays en développement? Quelle gouvernance entendez-vous favoriser pour la gestion multilatérale de ces fonds au regard de la multiplicité des bénéficiaires et des donateurs? Enfin, que comptez-vous faire pour assurer que ces fonds engagés ne proviennent pas du recyclage d'aides au développement déjà existantes?

  Jolanta Emilia Hibner (PPE). - Szanowni Państwo! Nasza rezolucja, którą przygotowaliśmy w tym roku, jest dużo lepsza niż ta, którą prezentowaliśmy w zeszłym roku. Wówczas założyliśmy sobie dużo ambitniejsze cele. Myśleliśmy, że za tymi celami wszyscy pójdą z nami. Niestety, okazało się, że te cele przerosły wiele krajów. Praktycznie biorąc, mieliśmy duży problem z prezentacją naszej rezolucji w takiej postaci. Dlatego też w tej chwili najważniejszą kwestią, najważniejszym priorytetem jest to, żebyśmy w negocjacjach klimatycznych określili przyszłość wygasającego protokołu z Kioto, żebyśmy określili takie warunku, które będą mogły być realizowane przez inne kraje.

Proszę Państwa, nie chciałabym być jednym z tych Europejczyków, którzy mają takie hasło, jakie prezentują Chińczycy czy Amerykanie: „Po pierwsze gospodarka, głupcze!” My powinniśmy zrównoważyć nasze cele i tak przedstawiać nasze propozycje, aby inni chcieli razem z nami je realizować. Stworzyliśmy zielony fundusz po to, żeby wspierać rozwijające się gospodarki. Musimy też określić, że to nie Chiny, nie Brazylia są tymi rozwijającymi się gospodarkami, ponieważ one już poszły daleko do przodu. Są to takie fundusze, które mają autentycznie wspierać tych najuboższych. Dziękuję bardzo.

  Sirpa Pietikäinen (PPE). - Madam President, if we fail to solve the financial crisis, we are going to end up with mass unemployment and mass economic problems for decades. But we can solve it.

If we fail to solve the climate crisis, that is it. We have a gigantic gap that is growing and we have a gigantic task for mankind and we are debating it under the old regime of who does what.

What is happening with the transatlantic relations and what are the developing or the developed countries doing?

This debate is not going to solve the situation. Quite correctly, we need EU leadership and that means we need everybody to be committed to the 2°C target.

We need concrete steps on how everybody is going to achieve this and we need everybody to do it. We need to agree about the means, like taxation, about product regulations like the Eco-design Directive, and about sharing the financial costs. We also need our own commitment: a road map for moving to a competitive, low carbon economy in 2050. This is beneficial for us.

The later we do it, the more costly it will be.

  Seán Kelly (PPE). - Madam President, I think the European Union has been a world leader in many areas, maybe without getting the credit for it.

Certainly in relation to development aid, and in climate change, we are second to none. Therefore, as we approach the conference in Durban, it is important that we should discuss these issues here.

But we also need to change our tactics. It is not good enough any more for the European Union to say we are going to go this far and we hope you will follow us. I think, in the present economic situation, particularly if countries that are competitors of ours, like Russia, Canada, the USA, China, etc., are not willing to come along the road with us, we should say we are not going to go as far as we said either.

We should concentrate on areas where there is an advantage to us, particularly in energy efficiency, ETS, as has been mentioned, and so forth, and not ensure that we go into poverty while they become richer and richer and the world falls apart.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). - Teljesen nyilvánvaló, hogy kezd egy pragmatizmus teret nyerni ebben a teremben, hogy az eddigi klímapolitika megbukott, új koncepciót kell kialakítani. Florenz úrral, és azokkal értek egyet, hogy nekünk döntően az energiahatékonyságra, a megújuló energiaforrások technológiai fejlesztésére és az együttműködésre Kínával, Amerikával és másokkal, erre kell törekednünk. De fontos a globális kibocsátáskereskedelem sorsa is, különösen az új tagállamok számára, mert az új tagállamoknak komoly klímavagyona van. Nyilvánvaló, hogy ez a teljes klímavagyon nem vihető tovább, de nagyon jó lenne erre méltó megoldást találni, hiszen az Unió új tagállamai nagyon sok áldozatot hoztak, sok munkahelyet veszítettek azáltal, hogy hozzájárultak a globális klímavédelemhez.

  João Ferreira (GUE/NGL). - Senhora Presidente, um ano decorrido sobre a Conferência de Cancún, dois anos sobre Copenhaga, são diversas as questões que se mantêm sem resposta, os impasses, os bloqueios. Pela nossa parte, continuamos convictos de que as dificuldades e as contradições que marcam estas conferências decorrem, em grande parte, da incompreensão, por parte das principais potências industriais, incluindo naturalmente também as europeias, do verdadeiro e profundo significado do princípio da responsabilidade comum mas diferenciada.

Além disso, estas potências parecem quase sempre mais interessadas em aproveitar o clima como uma oportunidade lucrativa de negócio ou ainda em conter potenciais ou reais competidores do que propriamente em alcançar reais níveis de redução de emissões, o que implicaria necessariamente pôr em causa o actual modelo de organização económica e social dominante à escala mundial.

Insistamos, por isso, na necessidade de uma discussão séria sobre a perversidade dos instrumentos de mercado, sobre o mercado do carbono, bem como sobre os instrumentos de flexibilidade como um mecanismo de desenvolvimento limpo.

São necessárias alternativas a esta abordagem de mercado.

  Csanád Szegedi (NI). - Tisztelt elnök asszony! Tisztelt képviselőtársaim! Elengedhetetlennek tartom, hogy minden felelős európai politikus szívügyének érezze a környezetvédelmet. Én is szívügyemnek tekintem a klímaváltozásnak a visszaszorítását, ez viszont egy globális kérdés, és globális problémákra globális válaszokat kell adni. Nagyon szép az, hogy az Európai Unió élen jár ebben a küzdelemben, de azért lássuk be, hogy a példamutatáson kívül kevés eredménye van annak, hogy ha Szlovénia, Észtország vagy éppen Magyarország betartja a szigorú klímavédelmi szabályokat. Hiszen itt nem arról van szó, hogy elsősorban az Európai Unióban lennének hiányosságok, hanem Durbanben fel kellene állítani egy klímavédelmi minimumot, és valamilyen módon diplomáciai eszközökkel az Amerikai Egyesült Államokat, Kínát, Indiát legalább arra rászorítani, hogy határozott lépéseket tegyenek az éghajlatváltozás védelmében.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE). - Senhora Presidente, é importante que a União Europeia mantenha o seu papel de liderança na luta contra as alterações climáticas. A Conferência de Durban deve produzir propostas concretas sobre o acordo relativo ao segundo período de cumprimento do Protocolo de Quioto e às negociações no âmbito da Convenção.

A nível das negociações no âmbito da Convenção, há que implementar o acordado em Cancún relativamente à transferência de tecnologia, capacitação, florestas e o redesenhar dos mecanismos de mercado.

Em relação ao segundo período de cumprimento de Quioto, a Europa deve dar o seu acordo mediante condições, tais como: primeiro, a existência de um plano com prazos bem definidos; segundo, uma nova separação entre países industrializados e países em desenvolvimento; e terceiro, a adopção de uma abordagem sectorial para os sectores industriais, com a utilização intensiva de energia como solução para a fuga de carbono.

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - Pred nastávajúcou konferenciou v Durbane treba k stanovisku Únie povedať niekoľko zásadných vecí.

V prvom rade musí Únia včas a jednoznačne formulovať svoju pozíciu. Musíme predstaviť naše riešenia a musíme byť veľmi konzekventní v ich komunikácii a v ich presadzovaní.

Musíme sa tiež jednoznačne vyjadriť za podporu pokračovania Kjótskeho protokolu, pretože jeho účinnosť práve koncom budúceho roka uplynie. Je to absolútne jasná požiadavka a celkom jednoznačný indikátor úspechu alebo neúspechu durbanského vrcholového stretnutia. Keby sa nemalo po roku 2012 pokračovať v Kjótskom protokole, Durban by sa zapísal do histórie ako dejisko porážky globálnych snáh dostať klimatické zmeny pod kontrolu. Zároveň som však presvedčená, že by to, žiaľ, svedčilo aj o zlyhaní vplyvu Európskej únie v tejto oblasti. Zatiaľ sme optimisti a veríme, že Únia sa stane nielen lídrom, ale aj že konferencia dopadne dobre.

  Iosif Matula (PPE). - Instituirea Fondului ecologic pentru climă la Conferinţa de la Copenhaga a dat speranţa că putem mobiliza o voinţă comună pentru identificarea soluţiilor privind schimbările climatice. În cursul pregătirilor pentru Conferinţa de la Durban trebuie să ţinem cont de noi obiective în domeniul schimbării şi adaptării infrastructurii energetice actuale şi sprijinirii măsurilor de creştere a investiţiilor eficiente pentru tehnologiile cu emisii reduse de carbon.

În cursul anului 2010, emisiile de dioxid de carbon au crescut cu 5% la nivel global, datorită creşterii productivităţii economiilor emergente. De aceea, până la intrarea în vigoare a unui acord global în acest sens, trebuie să ne concentrăm pe măsuri pe termen scurt şi mediu, pentru a putea atinge obiectivele propuse până în 2020. În mod concret, putem orienta mai mult municipalităţile şi autorităţile regionale, în vederea transferului către o economie locală, cu emisii reduse de carbon, prin intermediul sprijinului comunitar existent.

  Elena Băsescu (PPE). - Încălzirea globală este una dintre cele mai grave ameninţări la ora actuală. Efectele schimbărilor climatice vor avea un impact ecologic, economic şi social semnificativ. Consider că UE ar trebuie să îşi păstreze rolul de lider climatic global şi să dispună de o strategie clară în cadrul conferinţei de la Durban. Este nevoie ca politica de mediu să fie integrată mai eficient în celelalte politici sectoriale. Eliminarea barierelor în domeniu este vitală pentru viitor.

În ţara mea, planul de măsuri prioritare pentru implementarea acquis-ului comunitar de mediu din acest an prevede 85 de măsuri. Pachetul legislativ se referă, în special, la controlul poluării industriale, gestiunea deşeurilor şi calitatea apei. În acelaşi timp, strategia de adaptare a Deltei Dunării la schimbările climatice promovează producerea de energie din cultura durabilă de biomasă.

  Connie Hedegaard, Member of the Commission. − Madam President, everyone I have heard taking the floor here today has expressed the wish that we must continue to pursue the goal of getting an international deal done. Everyone I have heard here today shares the common frustration – which is of course also my frustration and I think everybody’s frustration in Europe –at the lack of speed in progress. It is not that there is no progress. There is, but it is not as speedy as the urgency of the matter should tell us that it ought to be.

I also understand that everyone here agrees that, in order to have an internationally global deal that effectively combats climate change, we need all the major emitters, all the major economies, to be part of the solution. When we agree about all this, the next question for all of us will be how do we then proceed best in order to get them into the global deal we want?

I heard one Member here say that we should encourage them. I agree, but I think that we have encouraged them for some years now and so far not with enough success. Some of them simply are not ready to commit. What choice does that leave us with? We could of course give up on them. I do not feel much appetite for that here. So instead we will have to find other ways to achieve the goal.

I have heard some here say that we should drop these conditions and just take a second commitment period, no matter what. My question is: try to think whether that will increase or weaken the pressure on those that we want to push forward? That is the key question. I could also put it this way. Say that we now, today, from Europe announced that, without any conditions attached, we would just take a second commitment period. Do you think that those other major emitters that we want to bring into a legally binding global system would then do more? Or, on the contrary, would they lean back and relax and say, ‘Oh, it is fine. Europe is taking a second commitment period up to 2020 or whatever, so now we can relax. Let us discuss it again at the COPs in 2018, 2019 or whenever’?

That is the challenge here. I think that is why we tried to – it would be easy for Europe just to say we could take a second commitment period – but it would not bring others to move their position. I must say that, from a lot of outreach activities in recent months, I feel that a lot of countries – a lot of developing countries, a lot of the most vulnerable countries, the least developed countries, Pacific island states – understand what Europe is trying to do is increase pressure on others to engage.

Dan Jørgensen referred to the World Energy Outlook and that it said that we have only five or six years left. That is, of course, why we cannot afford a conference in Durban where, when we leave for home, it seems that we got something good for the process but we did nothing that could reduce emissions. We must always bear in mind that reducing emissions is the important thing. That is why we tried to use whatever we have to give leverage to the negotiations in order to try to push others in our direction.

I have two final points. Corinne Lepage and Mr Pargneaux asked about funding. The EU delivered fast-start funding last year and I am glad to say that in the Ecofin last Monday it was clear that we are now also delivering this year. Mr Pargneaux asked about governance. There I am also glad that the transitional committee that should prepare Green Climate Fund governance has agreed, with the exception of Saudi Arabia and the US, to ask the COP 17 to adopt a governance structure for the Green Climate Fund. I really hope we can make that operational in Durban.

I must also say one more thing on funding. I can feel now when we come out – whether it is Ethiopia and Africa, or it is 14 Heads of State at the Pacific Island Forum or wherever it is – that they are starting to explicitly thank the EU because they can see that our fast-start finance money is starting to work out in the field. That is what we need, and it is also what is very important that the Member States deliver on.

To conclude, I will reiterate that a critical way for the EU to convince its partners is by also showing leadership at home, as several of you have mentioned. Chris Davies and Mrs del Castillo also mentioned energy efficiency. International negotiations are important – we all know why – but domestic ambition is also important. I agree, and the Commission is also in full agreement, that we could take it much further in Europe if we were actually addressing energy efficiency much more systematically. Even better, it would also contribute to job creation and make us much more competitive if we actually did that.

You will know that the Commission has made proposals here. I really hope that Parliament can help the Commission keep the ambition level up here. Finally, I am very much looking forward to working with the EP delegation in Durban and with the Presidency, all of us ensuring that Europe speaks with one voice and hopefully together we can achieve progress in Durban – progress that does not only look like progress when it comes to the process, but actually is progress also when it comes to taking care of the interest of actually combating climate change.

  Joanna Maćkowiak-Pandera, Urzędująca Przewodnicząca Rady. − Dziękuję wszystkim Państwu za bardzo ważne głosy dla nas. Ta dyskusja jest istotna. Współpraca z Parlamentem Europejskim, który też będzie obecny w Durbanie, jest ważna dlatego, że powinniśmy mówić wspólnym głosem i wspólnie prezentowali stanowisko Unii Europejskiej.

Chciałabym też odnieść się do tego, co zostało dzisiaj wielokrotnie powiedziane, czyli do pewnej negatywnej oceny stanu negocjacji i w związku z tym efektu, który możemy osiągnąć. Ogólnie rzecz biorąc sytuacja jest poważna: klimat się zmienia, emisje rosną, Europa jest w kryzysie finansowym. Ale nie wyobrażam sobie, że w imieniu prezydencji mogę powiedzieć, że jedziemy do Durbanu ze świadomością, że nie możemy i tak nic osiągnąć. To byłaby kuriozalna sytuacja, nie wiem jak wytłumaczyłabym takie podejście u siebie w kraju i tutaj przed Państwem. Chciałabym zapewnić, że jedziemy nadal z nadzieją na to, że osiągniemy porozumienie w kluczowych sprawach. A te kluczowe sprawy i ścieżka, którą osobiście widzę negocjując z państwami w Durbanie, to po pierwsze uzyskanie konkretnego postępu w zakresie porozumień z Cancun. Jest to pierwszy podstawowy punkt obejmujący również finansowanie, które jest bardzo ważne dla uczynienia postępu w negocjacjach. Drugi element, który Państwo tutaj wielokrotnie podkreślali, to jasny sygnał wobec protokołu z Kioto. Unia Europejska jest zainteresowana tym, żeby dyskutować o kolejnym okresie rozliczeniowym. Jest niesłychanie ważne, żeby utrzymać ten mechanizm, do czego dołożymy wszelkich starań. Trzeci, i być może najważniejszy element, to nowe wiążące prawne zobowiązanie, które obejmie wszystkie kraje emitujące, z którymi będziemy mogli usiąść do stołu i przejrzeć wszystkie doświadczenia związane z protokołem z Kioto. Pozwoli to ocenić sytuację po 20 latach od czasu jego negocjacji. Sytuacja się zmieniła i widzimy, że są kraje, które mają w tej chwili różne możliwości redukcyjne, ale są też kraje, które potrzebują finansowania w zakresie adaptacji. W Durbanie na pewne będzie bardzo ważne, żeby uzyskać pozytywny balans pomiędzy mitygacyjnymi i adaptacyjnymi działaniami, nie zapominając jednocześnie o tym, co mamy do zrobienia w Europie, a jest nią również adaptacja do zmian klimatu. W kontekście tego, co wydarzy się w następnych latach, ważne jest to, co powiedział pan Florenz, czyli kwestia coraz bardziej ograniczonych zasobów naturalnych. Rozumiejąc szeroko ten problem, czyli nie tylko jako kwestię klimatu, ale jako zagadnienie ekosystemów, związane z wodą i odpadami.

Jest nas każdego dnia na świecie coraz więcej, surowców jest coraz mniej, konsumujemy coraz więcej. W związku z tym jest to na pewno działanie na najbliższy rok, dwa lata. Ważne jest, żeby pilnie podjąć w Europie działania mające na celu ograniczenie zużycia surowców. I w tym punkcie liczę na dobrą współpracę z Parlamentem Europejskim.

Dziękuję Państwu za dzisiejsze głosy.

  La Présidente. - J'ai reçu, conformément à l'article 115, paragraphe 5, du règlement une proposition de résolution(⁽¹⁾).

Le débat est clos.

Le vote aura lieu mercredi 16 novembre 2011.

Déclarations écrites (article 149)

  János Áder (PPE), írásban. – Tisztelt Elnök Úr! Mély csalódás számomra, hogy az elmúlt két év uniós klímapolitikája jobban hasonlított a süketek párbeszédére, mint az egymás érdekeit megértő és felvállalni képes együttműködésre. A Tanácsban egyes régi tagállamok önző és rendkívül rövidlátó módon nem akarják elfogadni az újonnan csatlakozott kelet-európai országok érveit, amellyel a nemzeti vagyonukat jelentő kiotói kvótatöbbletüket védik. Bezzeg amikor az EU nagyszerű kibocsátáscsökkentési eredményeit kell a globális tárgyalópartnerek előtt lobogtatni, nekik is jól jön az új tagállamok kitűnő bizonyítványa a kiotói vállalások túlteljesítéséről! Miről van még mindig szó? Arról, hogy az EU15-ök a csatlakozó új tagállamok, köztük Magyarország nagymértékű kibocsátáscsökkentése nélkül nem tudták volna teljesíteni a kiotói vállalásaikat. Arról, hogy ez a csökkentés nagymértékben a volt szocialista országok nehézipari összeomlásának következménye, melynek árát már megfizettük az 1990-es években jelentkező komoly szociális és gazdasági válság formájában. Ezalatt azonban számos régi tagállam vígan fejlesztette iparát és növelte szén-dioxid-kibocsátását. Őket miért nem akarja senki sem megbüntetni? Miért ez a kettős mérce? Mindezen tanácsi hozzáállás fényében örülök, hogy az Európai Parlament képes volt legalább arra, hogy nyíltan kiálljon a kiotói rendszer folytatása és egy új, jogi kötőerővel bíró kötelezettségvállalási időszak mellett. Noha a határozat még nem garantálja a kelet-európai országok kvótatöbbletének maradéktalan átvitelét, mindenképpen üdvözlendő és követendő lépésnek tartom.

  Elena Oana Antonescu (PPE), în scris. – Există numeroase dovezi științifice care demonstrează existența schimbărilor climatice și a consecințelor acestora, fapt care impune cu necesitate acțiuni pe plan internațional pentru a face față acestei importante provocări a secolului nostru și a viitorului.

În contextul negocierilor COP 17, este important ca Uniunea Europeană, ca actor major, cu un mesaj unitar, să urmărească un acord internațional ambițios și să rămână unită. Consider că este necesară o acțiune mai extinsă și mai eficientă a diplomației europene pentru mediu, susținută de către toate instituțiile Uniunii Europene, care să urmărească prezentarea unor obiective clare în cadrul politicilor destinate schimbărilor climatice, aducând o dinamică nouă în cadrul negocierilor internaționale și încurajând partenerii din întreaga lume să introducă reduceri obligatorii ale emisiilor de gaze cu efect de seră și măsuri adecvate de reducere și adaptare la schimbările climatice.

Pentru a oferi un nou impuls și o nouă direcție în viitoarele negocieri, ar trebui să se acorde mai multă atenție faptului că, prin combaterea schimbărilor climatice, se pot crea oportunități economice și modalități de formare a unor societăți bazate pe o utilizare mai eficientă a resurselor.

  Franz Obermayr (NI), schriftlich. – Fossile Energieträger werden weltweit immer noch mit 409 Milliarden US-Dollar jährlich subventioniert. Und das teilweise aus Töpfen, die eigentlich dem Klimaschutz dienen sollten! Kohle gilt als klimaschädlichste fossile Energie. Dennoch werden immer neue Kohlekraftwerke aufgestellt, besonders in China und Indien. Die internationalen Klimaschutzgelder bilden den paradoxen Anreiz: Man argumentiert, dass ohne die Zuschüsse Kraftwerke mit höheren Emissionen gebaut werden müssten. Chinesische Unternehmen lukrieren so Millionenzuschüsse. Dasselbe Spiel spielte man bei Finanzmitteln für die Entsorgung klimaschädlicher Kältemittel. So lange, bis klar wurde, dass die Produktion in China für die Zuschüsse extra angekurbelt wurde! Wer als Global Player mitspielen will, muss auch Verantwortung für die Umwelt unserer Erde übernehmen. Subventionen, die eindeutig ihr Ziel verfehlen, muss man einstellen. Es kann nicht, sein, dass Europa brav seine Industrie einbremst und gleichzeitig Kohlekraftwerke in China und Indien mitfinanziert!

  Владимир Уручев (PPE), in writing. – Г-н Председател, колеги, ЕС си постави цел да бъде лидер в борбата за ограничаване на климатичните изменения и неотменно спазва този ангажимент. Същевременно сами не можем да се справим с климатичните предизвикателства. За съжаление до днес нашите конкуренти Русия, Китай и САЩ не се включват в усилията. Не успяхме да ги убедим, няма и особени изгледи това да стане на конференцията в Дърбан, много анализатори предричат пореден провал там.

Последните прогнози сочат, че при запазване на сегашните нива на емисии и непредприемане на адекватни действия, още в рамките на това десетилетие ще бъде прекрачен прагът на сценария за ограничаване на затоплянето до 2˚С. Не е ли време да се замислим за план Б на Съюза, за нови методи да привлечем тези, които ще натрупат въглеродния диоксид в атмосферата в близките години?

Нека обаче не приемаме оправданията на развиващите се страни и на нашите конкуренти, че ЕС трябва да плати, защото тук е била индустриалната революция и изхвърлянията в миналото. Новите индустриални тигри имат вече такива нива на емисии, че съвсем скоро ще подминат нашите исторически натрупани емисии. Нека в преговорите мислим и за една по-висока конкурентоспособност на нашата икономика, която ще се състезава на глобално ниво с тези конкуренти.

  Zbigniew Ziobro (ECR), na piśmie. – Unia Europejska jest jedynym podmiotem międzynarodowym, który w czasach kryzysu chce stawiać się jako lider walki ze zmianami klimatycznymi. Narzucamy sobie kolejne limity obniżek emisji gazów cieplarnianych, dusząc tym samym własny przemysł. W podobnym kierunku idzie tekst rezolucji przedstawiony na zbliżający się szczyt klimatyczny w Durbanie. Chcemy być liderem sami dla siebie, gdy cały świat idzie w innym kierunku. Dlatego sprzeciwiam się propozycjom zwiększenia obniżki emisji CO2 oraz pomysłom nakładania podatków ekologicznych na energochłonne gałęzie przemysłu w państwach członkowskich.

Należy pamiętać, iż w ostatnim roku Kanada radykalnie zwiększyła emisje o 25 %, gwałtowanie rozwijające swój przemysł Chiny zanotowały wzrost o 10%, Indie o ponad 8%, a USA – o około 4%. Nawet nasz najbliższy sąsiad na wschodzie – Ukraina – planuje zwiększenie wykorzystania węgla do produkcji energii z 22% do 33% do 2030 roku, co automatycznie odbije się we wzroście emisji CO2. Dość już ustępstw w kwestii redukcji emisji gazów cieplarnianych. Tym bardziej, że Komisja od dłuższego czasu nie jest w stanie przedstawić analizy oddziaływania wprowadzanych zmian na europejski sektor przemysłu ciężkiego i energetyki. Przedstawiany tutaj rozwój sektora zielonej energii wydaje się tylko ubogim substytutem. W Durbanie to nasi partnerzy muszą zrobić następny krok, my możemy na nich poczekać.

(1) () Voir procès-verbal.