Istungi stenogramm

Teisipäev, 15. november 2011 - Strasbourg

15. Arenguabi rahastamise aruandluskohustust käsitlev aruanne (arutelu)

  El Presidente. − El punto siguiente es el debate a partir de

- la pregunta oral al Consejo, referente al Informe sobre la responsabilidad de la UE en la financiación para el desarrollo, de Michèle Striffler, en nombre de la Comisión de Desarrollo (O-000248/2011 - B7-0642/2011), y de

- la pregunta oral a la Comisión, referente al Informe sobre la responsabilidad de la UE en la financiación para el desarrollo, de Michèle Striffler, en nombre de la Comisión de Desarrollo (O-000249/2011 - B7-0643/2011).

  Nicole Sinclaire (NI). - Mr President, I see that the Council have taken their seats for this. Could they, in their submission, explain why they were not here for the previous debate?

  El Presidente. − Bueno, señora Sinclaire, no creo que esto sea una cuestión de orden.

We have a little problem because Ms Striffler is not present but, as you know the question, we can start without her contribution for the moment. I therefore give the floor to Mr Stanowski representing the Council.

  Krzysztof Stanowski, Urzędujący Przewodniczący Rady. − Panie Przewodniczący, Panie Posłanki, Panowie Posłowie! Rada podziela obawy wyrażone przez posłankę Stiefler w imieniu Komisji Rozwoju dotyczące wpływu ogólnoświatowego kryzysu gospodarczego i finansowego na kraje rozwijające się, zwłaszcza na kraje najuboższe. Rada przyznaje też, że ze względu właśnie na ten wielowymiarowy kryzys, bardziej niż kiedykolwiek, istotne jest dotrzymanie podjętego przez nas zobowiązania, by do 2015 roku osiągnąć cel, jakim jest oficjalna pomoc rozwojowa na poziomie 0,7% dochodu narodowego brutto. Potwierdziła to Rada Europejska w czerwcu 2011 r.

Nie da się jednak zaprzeczyć, że także kraje udzielające pomocy są mocno dotknięte ogólnoświatową sytuacją – kryzysem – który wymusza często drastyczne ograniczenia budżetowe, również w gospodarkach państw rozwiniętych, w tym gospodarkach państw członkowskich. Doświadczamy tego kryzysu i rozmawiamy o nim na różnych forach europejskich. Musimy sobie uświadomić, że bez znacznych wysiłków być może nie uda nam się osiągnąć zbiorowych celów w zakresie pomocy rozwojowej, w zakresie współpracy rozwojowej. Tym istotniejsze jest w tej sytuacji, aby nasi obywatele zrozumieli, dlaczego takie znaczenie ma polityka rozwojowa i powiązane z nią środki budżetowe. W tym względzie z zadowoleniem przyjmujemy przedstawiony przez Komisję komunikat dotyczący zwiększenia wpływu unijnej polityki rozwoju i programu działań na rzecz zmian. Ukazał się on we właściwym czasie. Rada chciałaby jak najszybciej przeprowadzić debatę na temat właściwej polityki fiskalnej i pieniężnej; polityki, która sprawiłaby, że środki pomocowe będą wydawane efektywnie, przyniosą najlepsze możliwe rezultaty, zwiększą wpływ i zostaną wykorzystane tak, by zachęcić do dalszego finansowania wspomagającego rozwój.

Tu należy pamiętać o zbliżającej się konferencji w Busan poświęconej właśnie efektywności współpracy rozwojowej, efektywności, która szczególnie dla takich donorów jak Unia ma duże znaczenie. W maju 2012 roku spodziewamy się, że Rada przyjmie konkluzje w tej sprawie.

Mimo trudności i wyzwań ubiegłego i bieżącego roku w roku 2010 unijna zbiorowa oficjalna pomoc rozwojowa wyniosła 53,8 mld euro i jest to więcej, niż kiedykolwiek wcześniej. Nie mogę się zgodzić z tymi, którzy przedstawiają sytuację tylko od jednej – negatywnej – strony. W realizacji naszych celów w zakresie tej pomocy osiągnęliśmy znaczące postępy. Jeszcze raz chciałbym pokreślić, że jest to największa kwota, jaką udało nam się przeznaczyć dotychczas w ramach oficjalnej pomocy rozwojowej.

Unia Europejska pozostaje w obszarze rozwoju zdecydowanie największym darczyńcom na świecie. W latach 2004-2010 razem z państwami członkowskimi przekazała ponad połowę całej pomocy udzielonej krajom rozwijającym się. Powinniśmy być z tego dumni. Mimo światowego kryzysu finansowego i gospodarczego w ostatnich latach większość państw członkowskich zdołało zwiększyć swoje wydatki na oficjalną pomoc rozwojową. Kolejne kraje zbliżają się do grona darczyńców przeznaczających na pomoc 0,7% dochodu narodowego brutto.

Pamiętając, że każde państwo członkowskie samo decyduje o swoich wydatkach na oficjalną pomoc rozwojową, w pierwszym sprawozdaniu rocznym dla Rady Europejskiej na temat celów w zakresie pomocy rozwojowej Rada poprosiła państwa członkowskie o podjęcie realistycznych, sprawdzalnych działań na rzecz dopełnienia indywidualnych zobowiązań w zakresie oficjalnej pomocy rozwojowej do 2015 r. oraz wymienianie się informacjami na temat tych działań i planowanych wydatków na oficjalną pomoc rozwojową w kolejnym roku budżetowym, a także na temat swoich planów na pozostały okres do 2015 r. Oficjalna pomoc rozwojowa nadal będzie odgrywać kluczową rolę także jako uzupełnienie i katalyzator innych źródeł finansowania. Jednak nie ogranicza się ona tylko dofinansowania i wsparcia na rzecz rozwoju. Dlatego tak ogromne znaczenie ma implementacja wszystkich części konsensusu z Monterey. Wszystkich, nie tylko tych dotyczących zobowiązań finansowych. Rada nadal będzie podchodzić wszechstronnie do kwestii rozwoju. Sama oficjalna pomoc rozwojowa nie wystarczy. Musimy uruchomić środki finansowania rozwoju ze wszelkich możliwych źródeł, zagwarantować efektywność naszej pomocy, m.in. poprzez demokratyczną kontrolę nad wykorzystaniem pomocy, aby zwalczać ubóstwo i osiągnąć milenijne cele rozwoju.

  Andris Piebalgs, Member of the Commission. − Mr President, honourable Members, honourable Minister Stanowski, I would like to thank Mrs Striffler and the Development Committee for this timely question.

The European Commission relies on the confirmation by all the EU Heads of State and Government at the June 2011 European Council that they plan and are committed to achieve the 0.7% aid targets by 2015. The ambitious EU commitment to the 0.7% ODA target is a strong indicator of our resolve in helping the developing countries.

As this collective target is based on the individual commitments by Member States, the EU Union collective Official Development Aid level depends on the individual budgetary decisions by all EU Member States. I really believe that they will stand by their words despite the complicated economic climate in the EU. The European Commission will continue strongly to call on all Member States to respect their commitments.

I admit that the EU has fallen short of its collective intermediate indicative target for 2010. At the same time, I would like to emphasise that, compared to 2009, European Union official development aid increased by more than EUR 4.5 billion, reaching EUR 53 billion in 2010. In the global context, the EU is leading the world on development aid increases. Since 2004, we have provided 65% of global aid increases and today the European Union accounts for more than half of global development aid. Official Development Aid remains important for reaching the Millennium Development Goals’ targets and all development partners can also be called upon to contribute their fair share.

It is also true that the European Union budget could and should be a part of the increase of Official Development Aid. In the multiannual financial framework proposal, the European Commission has put forward increasing resources allocated to development aid. The proposed increase reflects the commitment to reach the 0.7% target, under the assumption that the share of EU-channelled ODA remains stable.

At the same time, Official Development Aid increases alone will not be sufficient to meet all the financing needs of the developing world, to address the numerous global challenges. To bridge the financing gap and provide the necessary resources, they should be ready to put all their efforts into mobilising all financial resources, including private resources, because only in this way can we dramatically increase the scale of support.

This also includes looking at mechanisms, such as guarantees and blending loans and grants. I believe the G20 process, under the French Presidency, has started a very important discussion on a financial transaction tax and that these resources should also be used for development needs. There are other sources indicated in the Gates report, which we should look at and discuss at the appropriate time.

But I would also like to emphasise other aspects that are of particular importance at this time when each euro spent in the European Union is looked upon twice or three times – that the money spent provides exactly the results that we should expect – so that means aid efficiency is crucial. We will look at the global relations in this respect, between the developed world and the developing world, to ensure that aid money is spent efficiently, transparently and with the profitability that is needed.

I was also asked a question about a peer review. Definitely, the European Commission fully supports Parliament’s full involvement in the OECD/DAC Peer Review and a peer review team will be coming again and will be working with Parliament to find the right answers for EU development cooperation. We are very much looking at the result of this peer review. In previous times, it gave a lot of very valuable contributions on how to involve it and I believe it is the right instrument internationally to reflect on it.

And the last point I would like to emphasise is that, even under the Lisbon Treaty, a rather complicated treaty, we had excellent cooperation with the Polish Presidency on development issues and I would like to thank Minister Stanowski for his engagement in keeping development issues rightly on the Council agenda. His presence today is very much a confirmation of his personal engagement and that the Commission, Council and Parliament need to work together in this area to help the poorest people.

  Filip Kaczmarek, w imieniu grupy PPE. – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Panie Ministrze! Chciałbym podziękować pani Striffler za projekt rezolucji w sprawie sprawozdania dotyczącego rozliczenia środków finansowych na rzecz rozwoju. Zgadzam się z opinią Rady i Komisji, że jednym z kluczy do zrównoważonego rozwoju jest mobilizacja zasobów wewnętrznych w krajach partnerskich. W naszej rezolucji wzywamy darczyńców z Unii Europejskiej, aby priorytetowo traktowali budowę potencjału w tej dziedzinie. Chodzi zwłaszcza o budowę silniejszych systemów fiskalnych i lepszą politykę finansową. Postulujemy też zwiększenie wysiłków mających na celu promowanie przejrzystości podatkowej i sprawozdawczości poszczególnych krajów oraz walkę z oszustwami podatkowymi i nielegalnym przepływem kapitału. W związku z tym prosimy Komisję Europejską, aby w polityce rozwoju kluczowe znaczenie nadała zwalczaniu nadużyć związanych z rajami podatkowymi, oszustw podatkowych oraz niedozwolonego odpływu kapitału.

Ale rezolucja nie ogranicza się tylko do analizy aktualnej sytuacji. Wzywamy w niej Unię Europejską i państwa członkowskie do tego, o czym mówił pan komisarz – do poszukiwania innych niż ODA źródeł międzynarodowych środków finansowych, które można by przeznaczyć na rzecz rozwoju – w tym zaproponowania innowacyjnych opłat w celu finansowania globalnych zadań publicznych, włącznie z pomocą rozwojową, chociaż nie wszyscy członkowie Parlamentu uważają, że tą innowacyjną opłatą powinien być podatek od transakcji finansowych – znacznego obniżenia kosztów przekazów pieniężnych, które jak wiadomo są ważnym źródłem przychodów dla krajów rozwijających się, częstszego niż do tej pory łączenia dotacji i pożyczek Europejskiego Banku Inwestycyjnego, chociaż stanowisko Komisji Rozwoju jest bardzo jednoznaczne, że ten mechanizm nie może powodować obniżenia wydatków pomocowych, oraz wspierania programów mikrofinansowania, poprawiających dostęp do usług finansowych w krajach rozwijających się.

Na koniec chciałbym powiedzieć też, że jest dla nas bardzo ważne przypomnienie zasady spójności innych polityk z celami rozwojowymi, co jest zgodne z traktatem lizbońskim. Kolejny raz apelujemy o to, aby wdrożyć tę zasadę i podjąć strukturalne działania na rzecz wykorzenienia ubóstwa oraz uspójnić polityki europejskie.

  Thijs Berman, namens de S&D-Fractie. – Voorzitter, de ministerraad stelt de juiste prioriteiten voor de Conferentie van Busan over effectiviteit van ontwikkelingssamenwerking. Want inderdaad, om maar iets te noemen, horen parlementen en maatschappelijk middenveld beter bij het beleid betrokken te worden in ontwikkelingslanden.

Ook moeten we met opkomende economieën, China, India, afspreken dat zij zelf voor hun eigen armen gaan zorgen. Uiteraard kan ons bedrijfsleven een grotere rol spelen bij de ontwikkeling van de economie in het zuiden, al moeten we wel oppassen dat we niet terugkeren naar gebonden hulp, waarbij ontwikkelingsgeld terugvloeit in onze eigen zak via orders aan ons bedrijfsleven. Maar essentieel voor de Europese Unie is dat effectiviteit van ontwikkelingshulp staat of valt met coherentie van het beleid. Bijvoorbeeld, de mooie prioriteiten van de Raad betekenen niets zolang onze bedrijven weinig of geen belasting afdragen in ontwikkelingslanden. Met gezonde fiscale inkomsten zou onze financiële steun nauwelijks nog nodig zijn. Ik ben daarom ook zeer tevreden met de o zo coherente voorstellen van Michel Barnier van de Commissie over de transparantierichtlijn. Op details kunnen we zijn voorstel zeker aanscherpen, maar als we inzicht krijgen in wat Europese mijnbouwbedrijven, Europese bosbouwbedrijven afdragen in arme landen, kunnen wij die bedrijven veel beter aanspreken op hun verantwoordelijkheid.

Ten slotte, wat gaat de Commissie doen om ervoor te zorgen dat de lidstaten hun beloften inlossen om in 2015 0,7 procent van hun bruto nationaal inkomen te besteden aan ontwikkelingssamenwerking? Een oproep alleen is helaas, zo blijkt, niet genoeg. Natuurlijk staat deze belofte met de economische crisis onder zware druk, maar het minste wat de Commissie kan doen, is nú op een krachtige manier de discussie starten over wat er na 2015 zal moeten gebeuren.

  Charles Goerens, au nom du groupe ALDE. – Monsieur le Président, Mme Striffler s'interroge à raison sur la consistance des engagements pris par l'Union européenne en matière d'aide publique au développement.

Disons-le d'emblée: sans la contribution de l'Union européenne à la politique du développement, la réalisation des objectifs du Millénaire pour le développement resterait illusoire. Ajoutons cependant que l'Union européenne partage cette responsabilité avec d'autres acteurs.

Les États-Unis sont un bailleur de fonds important en valeur absolue mais avec leurs 0,2 % d'aide publique au développement de leur PIB, ils sont loin derrière l'Union européenne en valeur relative. Sans oublier les pays émergents qui génèrent des ressources très appréciables dont une partie croissante devra être allouée à des fins de développement et de lutte contre la pauvreté à l'intérieur de leurs propres frontières.

Ce qui est réconfortant toutefois, c'est de voir que divers États de l'Union européenne – la liste n'est pas exhaustive – sont exemplaires de ce point de vue. À quelques jours du quatrième forum de haut niveau sur l'efficacité de l'aide à Busan, il me paraît judicieux d'insister non seulement sur le volume d'aide publique au développement de l'Union européenne, mais également sur son effet de levier.

En tant que premier bailleur de fonds, on dispose d'une position qui permet à l'Union européenne de s'imposer davantage à l’échelle mondiale. Sans être perçue comme un donneur de leçon, l'Union européenne pourra et devra rappeler à Busan que la lutte contre la pauvreté est une obligation pour tous les États au fur et à mesure que des pays en développement et plus particulièrement des pays émergents génèrent des ressources propres, ils doivent aussi les consacrer à l'élimination de la pauvreté à l'intérieur de leurs frontières. C'est avant tout leur obligation et nous ne pouvons pas nous substituer à leurs responsabilités dans ce domaine.

  Catherine Grèze, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, the EU committed itself to help developing countries reach the Millennium Goals, achieving 0.7 % official development aid by 2015, and committed itself on aid effectiveness, debt, climate, finance, etc. The EU has not reached the 0.7% target and, with the crisis, is unlikely to do so in the near future.

The Greens believe in a change of policy, addressing tax havens and tax evasion, with binding measures, implementing Article 208 of the Lisbon Treaty on policy coherence, by matching words with actions, with coherent policies between trade, agriculture and fishing, addressing farmland acquisition by foreign investors with the risk of undermining food security, such as in Africa, and putting in place fair trade rules to break the vicious circle whereby developing countries are locked into dire poverty despite agricultural and mineral resources. The trade pattern where developing countries export raw materials and buy manufactured products from industrialised countries has to change. The next report on the EU’s accountability should include the abovementioned policy changes as well as its financial commitments.

  John Bufton, on behalf of the EFD Group. – Mr President, as stringent austerity measures are being introduced across Europe out of necessity, and democratically elected governments are being dismantled and replaced by technocrats backed by the EU, the self-same Union’s Court of Auditors has found unforgiveable budgetary flaws, including EUR 3.2 billion squandered overseas, at a time when European Union Member States are in dire financial crisis. Those EUR 3.2 billion are effectively unaccounted for, due to non-compliance with procurement procedures and VAT and a host of ineligible activities in European Development Fund projects.

The eurozone has had to turn to the developing world to ask for help as it is heading towards ruination due to the inept handling of the common currency. Yet, at the same time, vast amounts of money are simply being lost abroad.

Foreign aid should be the sole concern of individual countries and should relate to the nation’s foreign policy and development-funding ethos. It should not be the concern of the EU, which has been proven, time and again, as unaccountable and ineffective.

  Ελένη Θεοχάρους (PPE). - Κύριε Πρόεδρε, ο προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις αναπτυσσόμενες χώρες παρουσιάζει ένα έλλειμμα της τάξης των 50 δισ. ευρώ. Παράλληλα όμως, η αποτελεσματικότητα της αναπτυξιακής βοήθειας κρίνεται ανεπαρκής και από την άλλη εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αφού πολλές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν βγει από την οικονομική κρίση.

Συνεπώς, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ως βασικό θέμα την εντατικοποίηση των ελέγχων διαχείρισης και αποτελεσματικότητας των χρημάτων του ευρωπαίου πολίτη ειδικότερα τώρα, σε μια περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης και εντόνων προσπαθειών διάσωσης του ευρώ και της ευρωζώνης. Πάντοτε υποστήριζα σθεναρά την αναγκαιότητα γενναίας στήριξης των υποανάπτυκτων και αναπτυσσομένων χωρών, διότι μεσοπρόθεσμα αυτό αποβαίνει προς όφελος των λαών της Ευρώπης. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται χωρίς επαρκή και αυστηρό έλεγχο για να μη χάνονται τα χρήματα του φορολογούμενου ευρωπαίου πολίτη στην μαύρη τρύπα της διαφθοράς και της ασυδοσίας.

Και θα προχωρήσω λίγο ακόμη, πέρα από την αναπτυξιακή βοήθεια: δεν μπορεί από τη μια να τίθενται ταπεινωτικοί όροι και να εξευτελίζονται οι έλληνες πολιτικοί, για παράδειγμα, για τη διάσωση ενός κράτους μέλους της ευρωζώνης και από την άλλη να φεύγουν ανεξέλεγκτα εκατομμύρια προς κάθε κατεύθυνση. Ούτε ένα σεντς δεν πρέπει να δίνεται από τα χρήματα του ευρωπαίου πολίτη αν δεν υπάρχει έλεγχος και λογοδοσία.

Εξάλλου -και πάλι θα προχωρήσω λίγο παραπέρα - θα πρέπει να γίνεται έλεγχος και ως προς τα προενταξιακά κονδύλια. Προσφάτως ήμουν στην Τουρκία, η οποία διαφημίζει ότι δαπανάει εκατομμύρια για να καταστεί ηγεμονική χώρα στην περιοχή, στην Γάζα, στη Λιβύη, στο Κέρας της Αφρικής αλλά, από την άλλη, παραπονιέται ότι παίρνει ψίχουλα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θέλουμε τα χρήματα των ευρωπαίων πολιτών να μη χρησιμοποιούνται για εξοπλισμούς και πυρηνικά προγράμματα και πολυδιάστατες εθνικές πολιτικές, αλλά για έργα ανάπτυξης.

  Michael Cashman (S&D). - Mr President, I welcome the statement by the Council and by the Commission. It is vital that we keep our promises in these very, very difficult times. The crisis which you refer to is a crisis which was created by developed countries and inflicted on developing countries. It is a case of saying: ‘I am doing badly but you can do worse than me; you suffer more’. Quite frankly, that is unacceptable to Parliament.

Yes, you are right, we are the biggest donor in the world, thus the importance of the EU and the devastation inflicted when we pull back on our commitments and fail to match our promises. In good times we must deliver and equally in bad times. Aid effectiveness is based on long-term planning and thereby the predictability of funding. It is vital that we keep our word and our commitments to those most in need.

Aid is investment, and it is necessary and vital for the wellbeing of all: developed and developing countries. We talk of crisis; think of the crisis when your child is dying from malnutrition, disease, deprivation. Think of that. Think of children dying from diseases which are preventable. Those are the crises we should be addressing and not necessarily a crisis which has been created through the pursuit of greed by banking and financial institutions. We ask the poor to make the sacrifices and give up that which they do not have, whilst at the same time we search for trillions of euros to satisfy rating agencies and bond markets which will never be satisfied.

Sadly, we have the ECR not wanting binding commitments to targets. Why not? Why is the EPP seeking to remove the commitments on the land grab issue? These are issues that should unite the entire House, not divide us.

  Anna Záborská (PPE). - Miléniové rozvojové ciele boli megalomanským plánom. Pri projektoch, v ktorých ide o peniaze z verejných zdrojov, málokomu záleží na výsledku. Nikto necíti osobnú zodpovednosť, len politickú. Politická zodpovednosť je často len prázdnym slovom.

Sme v roku 2011. Som presvedčená, že miléniové ciele sa nepodarí dosiahnuť. Vina sa bude hľadať aj v Európskej únii. Je to absurdné, ale v dobe krízy máloktorý európsky politik bude doma obhajovať zvýšenie rozvojovej pomoci, keď u neho rastie nezamestnanosť, sú ohrozené dôchodky a fungovanie zdravotníctva, keď sú jeho vlastní občania odkázaní na potravinovú pomoc. Rozvojová pomoc je obhájiteľná len vtedy, keď je adresná a transparentná, keď je darcom aj prijímateľom konkrétny človek, rodina, malé spoločenstvo, nanajvýš štát. Tam, kde sa stratí osobný rozmer pomoci, prichádza plytvanie, korupcia, deformácia trhu a konferencie na najvyššej úrovni.

  Corina Creţu (S&D). - Mulţumesc pentru prezentarea dumneavoastră. Într-adevăr, întrebarea orală de astăzi îşi propune să readucă în atenţie responsabilităţile pe care le avem faţă de cele mai sărace ţări ale lumii, faţă de milioanele de oameni care trăiesc în sărăcie şi mor în fiecare zi. Uniunea Europeană rămâne, într-adevăr, principalul donator, dar este îngrijorător ritmul în care se reduc donaţiile internaţionale, mai ales cele provenind din sfera privată. Sunt îngrijorătoare, de asemenea, indiferenţa sau incapacitatea statelor de a aloca 0,7% din venitul naţional brut pentru asistenţa socială pentru dezvoltare până în anul 2015.

Ne aflăm într-un deficit masiv de finanţare şi, de aceea, cred că eforturile statelor membre de a genera venituri suplimentare pentru asistenţă trebuie să se amplifice. În acest sens, sprijin propunerea de adoptare a unor calendare bugetare obligatorii, ca şi cea referitoare la creşterea eficienţei în folosirea acestor bani. Sperăm cu toţii ca statele membre să revină la creşterea economică şi crearea de locuri de muncă, care să genereze nu numai îmbunătăţirea vieţii oamenilor de pe continentul nostru, ci şi o speranţă pentru cele mai sărace ţări ale lumii şi pentru cei mai năpăstuiţi copii ai planetei.

  Seán Kelly (PPE). - A Uachtaráin, táim ag labhairt in ionad mo chomhghleacaí Gay Mitchell, fear a rinne a lán oibre ar son an tríú domhan agus a fuair ceann de na gradaim 'Feisire na Bliana' anuraidh ar son na hoibre sin agus é tuilte go maith aige.

The fact that the European Union is the world’s biggest donor – contributing half of what the world is contributing – is something we should be very proud of, and which is indeed admirable. Certainly, it is something that we should put before other countries so that they can try to emulate what we are doing. Particularly when you consider that part of our 2020 strategy is to lift millions of people within Europe out of the poverty trap, the fact that at the same time we continue to help the poorest of the poor in the world is something we can be very proud of.

I know in my own country that we are very pleased with our contributions, both in terms of personnel who go to the Third World – long-term missionaries and other people for the short-term – and of giving to charitable causes, and with our commitment, like other countries, to meeting the 0.7% of GDP.

I have just two questions. Firstly, I would ask the Commission whether it considers that there are too many NGOs. If we had an amalgamation of NGOs, would we not save a lot in administration and have a better focus? Secondly, at what stage do we say that an emerging country can take care of itself and does not need help from us so we may give it to poorer countries?

  Elena Băsescu (PPE). - Este momentul oportun să discutăm răspunderea privind finanţarea pentru dezvoltare, cu două săptămâni înainte de Forumul la nivel înalt de la Busan. Consider că trebuie să dăm exemplu şi nu doar prin respectarea angajamentelor financiare. Politicile Uniunii trebuie să fie coerente şi să pună accentul pe sectoarele care asigură baza unei dezvoltări durabile. De aceea, salut abordarea propusă de Comisie în Agenda pentru schimbare prezentată în luna octombrie. Subliniez importanţa coordonării dintre donatori şi a programării comune.

Cer Comisiei să ne prezinte mai multe detalii despre eforturile sale în acest domeniu. Mai doresc să semnalez că în România a fost adoptată recent o hotărâre de guvern privind finanţarea asistenţei pentru dezvoltare, care reglementează acţiunile specifice în domeniu cu scopul de a creşte eficacitatea.

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - Je pravdou, že keď sa sami nachádzame v kríze, máme sklon menej myslieť na iných. Preto sa otázka nízkeho stupňa rozvoja a chudoby v krajinách tzv. rozvojového sveta dostáva do úzadia. Stále však platí, že rozdiely medzi bohatým severom a chudobným juhom sú priepastné a kríza absolútnu úroveň tejto nerovnosti alebo katastrofy ešte zhoršuje.

Práve kríza by však mohla byť impulzom pre zavedenie odvážnejších a ambicióznejších politík na presadzovanie a napĺňanie rozvojových cieľov. V čase, keď sú vyčerpané rozpočty členských štátov Únie, by sa malo viac tlačiť na alternatívne zdroje financovania rozvoja. A buďme úprimní – najvýznamnejšie zdroje nám unikajú cez daňové raje. Legislatíva na ich obmedzenie by mohla priniesť zvýšené príjmy, ktoré by mohli byť investované aj do rozvoja chudobnejších krajín. To isté platí aj o výnose z dane z finančných transakcií. Podľa môjho názoru je veľká škoda, že kvôli námietkam pravice z uznesenia vypadli odkazy na právne záväzný mechanizmus, ktorý by nútil nadnárodné korporácie automaticky zverejňovať údaje o daniach, ktoré platia v krajinách pôsobnosti.

  Andris Piebalgs, Member of the Commission. − Mr President, that was really one of the most heated debates I have heard on development cooperation and that is why I will pick only a couple of issues that I think should be highlighted.

In terms of financial volumes, 0.7% of GNI is really a very small amount of money. And for new Member States, it is only 0.33%.

Second, development aid is clearly a form of investment: investment in our security. To take just one example, the EU’s Operation Atalanta to combat piracy has cost, I am afraid, more than all the development aid that we have provided.

The root causes of piracy are not to be found at sea, but on land. This is just one example. If people are dying from poverty, with no access to food, they will go out to rob others. So it is very clear where there is investment in people.

We should also learn courage from our African friends. 200 soldiers, mostly from Burundi but also from Uganda, have died this year fighting and protecting the Somali civilian population. 200 of them died, 800 are injured. What they say is that when there were difficult times in Burundi, they got help. It is about solidarity. And if there is solidarity inside the European Union, we should also have solidarity with the poorest nations in the world.

To answer Mr Kelly’s question on NGOs, we are rich because of our civil society. I know that there are a lot of issues such as whether NGOs should be more streamlined, but I think NGOs are an asset to our society. Even if their activities are not always fully efficient, they are doing what they do from the heart and I do not think we should try to limit them.

At the same time, the EU basically provides support through states where we can. Where we cannot, NGOs are the most effective mechanism to provide support for people on the ground.

On differentiation, the Agenda for Change is very clear. There will only be support to the countries most in need. By developing the fight against poverty, we can increase our support to them.

My last point is on John Bufton’s comment: it is wrong. We are accountable for each euro. Yes, the Court of Auditors and Parliament’s Budgetary Control Committee look at how we spend – and how we document – each and every euro. There is what we call an ‘error rate’, but for these operations we put all the preconditions in place to monitor each euro spent and ensure that it is spent according to the needs, and to the benefit, of the poorest people.

  Krzysztof Stanowski, President-in-Office of the Council. − Mr President, we should be proud of our assistance and positive example. The European Union has brought other donors to this table where we share what we have. We should be proud that other countries – emerging economies – are joining the team of those who are supporting countries in need, and supporting people in need.

This is especially true today. Two weeks before Busan, we should concentrate on effectiveness – on effectiveness in the investment sense. Yes, this is investment. Countries like Poland understand that foreign support can be investment, enabling countries to become stable and independent. This is how we in the Council see our official development assistance. We would like to support those who can achieve stability later on.

Certainly it is extremely important to share, and discuss, values and rules with the new donors. Busan, and our joint position for Busan, will be the space where we can discuss the rules with new donors. One of the most important rules, especially for us in the European Union and in the Council, is the issue of transparency.

Given that we are spending public money, first of all we should be transparent on our side. On the other hand, we expect this transparency also on the recipient side. We discussed this in the Council yesterday. When we think about budget support, we discuss the responsibilities on their side, and what kind of conditionality we should apply when placing so much trust in a country to support the budget directly at sectoral level.

We also understand that if we do not invest in development we will be forced to provide humanitarian assistance. We see this situation in the Horn of Africa. We see that the lack of resilience in local communities leads to famine – a situation which should not be happening at this time. Unfortunately, it is happening precisely because there is not enough development, and we cannot provide effective support to these communities and these countries.

Finally, in response to Mr Berman’s comment, yes, we should support entrepreneurship. This is exactly where the key to development lies: in finding a way to empower local partners and local communities, with our support, to set off on the path to development.

To sum up, I would like to say again that we should be proud of what we have done, and we should share with others the values and the standards we try to uphold.

Finally, when it comes to innovative financial instruments, we need them both for ourselves, to support our economies, but also to support those who are in need, especially when we are talking about our neighbourhood in Africa. This is really also about our security. Without development in these regions, we will also be in trouble. This is why we should try to build solidarity with the new donors to provide reasonable assistance to these countries.

  El Presidente. − Para cerrar el debate se ha presentado una propuesta de resolución⁽¹⁾ de conformidad con el artículo 115, apartado 5, del Reglamento.

Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar mañana a las 12.00 horas.

(La sesión, suspendida a las 20.30 horas, se reanuda a las 21.00 horas)

PRESIDENZA DELL'ON. ROBERTA ANGELILLI
Vicepresidente

(1) Véase el Acta.