Dobesedni zapisi razprav

Četrtek, 13. september 2012 - Strasbourg

7. Dovoljene uporabe osirotelih del (razprava)

  Presidente. − L'ordine del giorno reca la relazione di Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, a nome della commissione giuridica, sulla proposta di direttiva del Parlamento europeo e del Consiglio su taluni usi consentiti di opere orfane (COM(2011)0289 - C7-0138/2011 - 2011/0136(COD)) (A7-0055/2012).

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, sprawozdawczyni. − Pani Przewodnicząca! Ogromna liczba dzieł spoczywających w europejskich archiwach czy w bibliotekach nie może być udostępniana, ponieważ nie ma możliwości ustalenia autorstwa tych prac lub też dotarcia do właścicieli praw do nich, koniecznych do wyrażenia zgody na ich użycie. Takie zamrożone dzieła stanowią często aż 45% zbiorów wspomnianych instytucji. Dziedzictwo kultury powinno służyć społeczeństwu, a nie tkwić w więzieniach praw autorskich. Sprawa dotyczy wszelkich publikacji: książek, gazet, zdjęć, nagrań radiowych i telewizyjnych. Jako osobie pracującej przez lata w świecie kultury, zależało mi, aby rozwiązać ten problem na poziomie legislacyjnym w całej Unii i przywrócić do obiegu społecznego zapomniane utwory poprzez ich digitalizację.

Cieszę się, że Komisja Prawna przyjęła w marcu tego roku sprawozdanie mojego autorstwa dotyczące udostępniania dzieł osieroconych. Projekt stanowi, że utwory – po tzw. wnikliwym sprawdzeniu, które wykaże, iż zidentyfikowanie autora czy posiadacza praw do nich nie jest możliwe – mogą uzyskać status „osieroconego”, co oznacza, że będzie można je udostępniać publicznie w ramach działań niekomercyjnych, czyli bez nastawienia na zysk, a także zachowywać i odrestaurowywać dzięki digitalizacji. Ponadto dzieło uznane za osierocone w jednym kraju będzie traktowane w innych krajach jako „sieroce” automatycznie. Jeśli zaś odnajdzie się jego autor lub właściciel praw, będzie mógł on ubiegać się o adekwatną rekompensatę, jeśli udowodni, że przez takie udostępnianie poniósł realne straty. Moim zdaniem, to świetny przykład tego, że łagodzenie, a nie zaostrzanie praw autorskich, może być korzystne dla wszystkich stron. Z ramienia Komisji Prawnej prowadziłam negocjacje w tej sprawie – najpierw z Radą, pod polskim przewodnictwem, potem duńskim, a dziś moje sprawozdanie poddane zostanie pod głosowanie na sesji plenarnej, co będzie oznaczało zrealizowanie jednego z priorytetów cypryjskiej prezydencji.

Stworzenie wyjątku od prawa własności intelektualnej w celu udostępniania dziedzictwa kulturowego poprzez instytucje publiczne na cele związane z edukacją i propagowaniem kultury otworzy nowy rozdział w prawie własności intelektualnej. Jest to niezwykle ważna dyrektywa, ponieważ jako pierwsza ustala podstawy legislacyjne w nowej nieregulowanej dotąd sferze prawnej. Dzięki niej beneficjenci, którzy do tej pory unikali digitalizacji z powodu obaw o ewentualne pozwy sądowe na milionowe kwoty, w przypadku odnalezienia się autora, mogą teraz odetchnąć z ulgą. Rekompensata w kompromisowej formie zapewnia pewność prawną w tejże kwestii.

Dzieła posiadające wielu właścicieli, tzw. „półsieroty” również będą mogły być digitalizowane i dostępne dla szerokiej rzeszy odbiorców. Biblioteki, archiwa, muzea od dawna czekały na jasne przepisy, które pozwalałyby im udostępnić przez lata skrywane skarby oraz nie dopuścić, aby popadły one nie tylko w zapomnienie, ale również nie uległy fizycznemu zniszczeniu. Digitalizacja, która dzięki tej dyrektywie wreszcie będzie w pełni możliwa, rozwiązuje te problemy. Co najważniejsze jednak, i uznaję to w kategoriach największego sukcesu naszych negocjacji, dzięki nowemu artykułowi 6 ust. 2 instytucje publiczne będą miały realną szansę generowania dochodów z użycia dzieł osieroconych, które wspomogą skromne budżety przeznaczone na procesy digitalizacji.

Komercyjne użycie dzieła jest ściśle określone w tekście oraz powiązane z zagadnieniem ewentualnej rekompensaty autora, jeśli takowy się odnajdzie. Uważam, iż również w tej kwestii wypracowaliśmy zbalansowany kompromis między zabezpieczeniem praw autorskich a możliwością wyjątkowego użycia sierocych dzieł. Co więcej, w klauzuli przeglądowej zawarliśmy zapis, aby Komisja – po roku od wprowadzenia dyrektywy w życie – przyjrzała się jej skutkom i wprowadziła ewentualne wymagane zmiany lub ulepszenia, lub również wprowadziła szerszy krąg beneficjentów, ujmując np. także instytucje prywatne.

Negocjacje były trudne, nie zawsze się zgadzaliśmy we wszystkich kwestiach, ale jestem zadowolona z końcowych rozwiązań kompromisowych i przekonana, iż dyrektywa ta będzie użytecznym i skutecznym narzędziem udostępniania skrywanej kultury szerokiej liczbie odbiorców. Bardzo dziękuję wszystkim kontrsprawozdawcom, jak również Komisji i Radzie za owocne negocjacje.

  John Dalli, Member of the Commission. − Madam President, today the European Parliament is about to vote on a legislative proposal that will enable the cross-border use of, and access to, so-called ‘orphan works’. This is an important milestone because this directive will help our public libraries, archives, museums, educational establishments and broadcasters to bring a significant part of the EU’s cultural heritage back to life. It will allow this heritage to be more easily available online for all our citizens to enjoy.

This proposal is important not only because it is a tangible implementation of the intellectual property strategy adopted by the Commission last year, but also because it proves that by working together it is possible to bridge the gap between copyright and technology in the internet age. I would therefore like to congratulate the rapporteur, Ms Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, as well as the shadow rapporteurs, Ms Angelika Niebler, Ms Alexandra Thein and Mr Christian Engström, for their constructive and collaborative approach, which made it possible to reach a compromise agreement at first reading with the Council and the Member States. Let me take this opportunity also to congratulate the Presidencies of Poland, Denmark and now Cyprus for their work and their commitment to ensuring a successful outcome.

The proposal before us targets the specific copyright issues relating to orphan works. The lack of knowledge about who owns the rights to a literary, musical or audiovisual work presents our cultural institutions with a dilemma: how can they digitise and put the works online, so that everyone can access them without infringing copyright. The directive resolves that dilemma. It provides our cultural institutions with the legal certainty they need to use orphan works, once they have carried out a diligent search to identify the rightholders.

The text before us is, in some ways, different to the one that we presented to you last year. I will mention, for example, the inclusion of unpublished works and of so-called ‘partial orphan works’, or the setting up of an EU-wide database on orphan works, which will avoid the multiplicity of databases at national level and make it easier for rightholders and beneficiaries to check the status of the use of orphan works. These are very positive changes that the Commission welcomes.

The Commission also welcomes the flexibity shown by the co-legislators to enable the beneficiaries to retrieve some of the digitisation costs by allowing them to generate revenues when they use orphan works in the pursuit of their mission of public interest. This is an important consideration, especially given the economic difficulties we currently face.

Finally, I would like to mention that reappearing rightholders, as the case may be, will be entitled to fair compensation for the use made of their works if a number of criteria are fulfilled.

The constructive discussions that we have today and have had over the past year demonstrate our mutual interest in building a digital single market, step by step, block by block, but we must make sure that both European citizens and our cultural institutions are in a position to reap the benefits of the directive as soon as possible. I therefore urge the Council, after Parliament, to support the compromise text agreed in trialogues last June. I would also like to call on the Member States to ensure a timely implementation of the directive once it enters into force.

  Sabine Verheyen, Verfasserin der Stellungnahme des mitberatenden Ausschusses für Kultur und Bildung. − Frau Präsidentin! Durch die neue Richtlinie wird eine Grundlage für den Umgang mit Büchern, Zeitungen, Kunstwerken, Filmen, Musikstücken, TV-Produktionen geschaffen, die zwar urheberrechtlich geschützt sind, für die der Rechteinhaber jedoch nicht identifiziert werden kann oder auffindbar ist. Demnach sollen Bücher, Filme, Fotos oder andere geistige Schöpfungen, für die kein Rechteinhaber mehr auffindbar ist, der Öffentlichkeit auch zur Verfügung gestellt werden. Und so wird ein kultureller Schatz gehoben. Für uns im Kulturausschuss war es ganz besonders wichtig, bei dieser Gesetzesinitiative die besondere Bedeutung der Vielfalt des kulturellen Erbes der Europäischen Union hervorzuheben. In den Archiven unserer Museen, Bibliotheken, Verlage, Rundfunkanstalten befinden sich zahllose ungenutzte Werke, und nur weil der Rechteinhaber nicht bekannt ist, sollen sie bisher nicht verfügbar gemacht werden können.

Das ändert sich mit der Richtlinie. Sie ermöglicht in Zukunft die Nutzung dieses Kulturguts, wenn sichergestellt ist, dass der Veröffentlichung eine sorgfältige Suche vorangestellt wird. Das ist ein sehr wichtiger Punkt, damit nicht leichtfertig gesagt wird: Wir finden den Rechteinhaber nicht. Denn es musste eine Balance gefunden werden zwischen den real existierenden Rechten der Schöpfer von Werken und dem Bedürfnis der Öffentlichkeit, solche Werke, bei denen die Rechtesituation nicht klärbar ist, auch nutzen zu können.

Ein besonderer Schwerpunkt liegt für uns auch darin, dass wir sicherstellen mussten, dass sowohl die bekannten als auch die unbekannten Rechteinhaber in vollem Umfang weiter geschützt sind. Dort, wo die Rechteinhaber nicht auffindbar sind, wird mit dem Entwurf die Nutzung der Digitalisierung der verwaisten Werke möglich gemacht. Projekte wie Europeana und andere große europäische Digitalisierungsprojekte, aber auch unsere Museen, Archive und Bildungseinrichtungen sowie der öffentliche Rundfunk werden von dieser Regelung profitieren.

In Zukunft muss es aber auch darum gehen, die verwaisten Werke in den Archiven von privaten Verlegern der Öffentlichkeit zu öffnen. Dieser Richtlinienentwurf und der Kompromiss, der jetzt gefunden wurde, ist in meinen Augen auch wirklich ein Kompromiss und ein erster Schritt in die richtige Richtung. Ich glaube, dass der kulturelle Schatz, der zu heben ist, ein enormes Potenzial birgt. Daran sollten wir auch bei der Revision der Richtlinie in zwei Jahren weiterarbeiten.

  Marielle Gallo, au nom du groupe PPE. – Madame la Présidente, au nom du groupe PPE, je tiens tout d'abord à remercier la rapporteure Lidia Geringer et notre rapporteure fictive Angelika Niebler, que je remplace, ainsi que les autres rapporteurs fictifs pour les efforts qu'ils ont accomplis et qui ont vraiment permis d'aboutir à un consensus très large sur ce texte.

L'adoption de cette directive apporte une solution à un problème spécifique, à savoir l'utilisation des livres, des archives et autres œuvres protégées par le droit d'auteur lorsque les titulaires de droits ne sont pas identifiés.

Nous avons réussi à trouver un équilibre entre la protection des auteurs et des créateurs, qui suppose une recherche diligente avant toute exploitation, et les intérêts des bibliothèques, des musées et des radiodiffuseurs publics. Rappelons, en effet, que ces organismes participent à la conservation et à la diffusion du patrimoine culturel européen. Il était essentiel de leur permettre d'exploiter ces œuvres, mais aussi de conclure des contrats, y compris des contrats de partenariat public-privé.

Nous devons comprendre que cette directive n'est pas l'étape finale, mais seulement un pas supplémentaire vers notre objectif de numérisation à grande échelle de notre patrimoine culturel.

Cette directive va coexister avec d'autres réglementations nationales et avec des initiatives au niveau européen comme, par exemple, le mémorandum d'entente sur les principes clés de la numérisation en ce qui concerne les œuvres indisponibles, qui a été signé le 20 septembre 2011.

Avec l'adoption de cette directive sur les œuvres orphelines, nous démontrons que le droit d'auteur n'est pas un frein mais qu'au contraire, il apporte des réponses aux attentes et aux besoins des utilisateurs à l'ère numérique.

Le respect de la propriété intellectuelle est compatible avec le développement et l'offre de nouveaux services numériques, et il favorise donc la croissance de ce secteur économique.

  Petra Kammerevert, im Namen der S&D-Fraktion. – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Auch ich möchte Lidia Geringer de Oedenberg für ihr Verhandlungsergebnis mit dem Rat herzlich danken. Ich weiß, dass es schwierig war, die vielen guten Ideen, die wir hier im Parlament hatten, in den harten Verhandlungen mit dem Rat auch durchzusetzen. Sicherlich haben wir mit der Richtlinie jetzt einen gangbaren Weg gefunden, um Schriftwerken den Verwaistenstatus zuzuerkennen und dieses Kulturgut für die Zukunft zu bewahren und zugänglich zu machen.

Ich habe jedoch nach wie vor leichte Zweifel daran, ob wir auch für audiovisuelle Werke wirklich schon eine effiziente Lösung gefunden haben. EU-weit hat sich in den Archiven, insbesondere von Rundfunkveranstaltern nach 1945, ein Kulturgut angesammelt, das von unschätzbarem Wert ist. Dieses kulturelle Erbe auch für die Zukunft zu bewahren, stellt sowohl technisch wie auch finanziell eine enorme Herausforderung dar. Die Zahl der Rechteinhaber bei audiovisuellen Werken ist regelmäßig höher als bei Schriftstücken. Die auch für sie nach der Richtlinie notwendige sorgfältige Suche gestaltet sich dementsprechend kosten-, zeit- und personalaufwändig.

Es gibt ein großes kulturpolitisches Interesse, das audiovisuelle Erbe gerade im Internetzeitalter zu bewahren. Wir müssen nun genau beobachten, ob es uns mit der Richtlinie gelungen ist, in der praktischen Anwendung den Bestand an wegen Rechtsunklarheit nicht nutzbaren audiovisuellen Werken in der Europäischen Union spürbar zu verringern. Die Revisionsklausel bietet uns hierzu eine gute Möglichkeit. Auf jeden Fall gilt es zu verhindern, dass audiovisuelles Material in den Archiven unwiederbringlich verkommt, weil sich Rechteklärung als zu aufwändig erweist. Natürlich gilt auch für verwaiste Werke, dass Rechteinhaber angemessen vergütet werden müssen. Die Einbindung von Verwertungsgesellschaften und anderer Rechteklärungssysteme könnte hier helfen, Rechtsunklarheiten zu beseitigen, die Urheber zu ihrem Recht kommen zu lassen und so auch die kulturellen Schätze zu heben.

Ich hätte mir jedenfalls gewünscht, wir wären an dieser Stelle schon ein Stück weiter gesprungen. Aber der erste Schritt ist gemacht, und ich denke, wir werden in den nächsten Jahren weiter daran arbeiten.

  Cecilia Wikström, för ALDE-gruppen. – Fru talman! Jag tycker också att det är mycket glädjande att vi har nått en uppgörelse i denna fråga som åtnjuter ett brett stöd här i parlamentet och som till slut också har accepterats av medlemsländerna i rådet.

För detta vill jag naturligtvis tacka vår föredragande, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, och alla andra som har arbetat med betänkandet, inte minst Alexandra Thein från den liberala gruppen.

Jag hoppas och tror att direktivet blir ett viktigt första steg för att lösa de problem som omgärdat herrelösa verk, särskilt i den digitala tidsålder som vi nu lever i.

Det har varit svårt att hitta en bra balans mellan att värna möjligheten för bibliotek och arkiv att tillgängliggöra litteratur, även herrelösa verk, och att ha rimliga regler för att skydda de upphovsmän som trots allt skapat dessa verk, som med tiden kommit att bli herrelösa, men som fortfarande kan erbjuda glädje och hopp och framtidstro för läsare i vår tid. Jag tror att vi har hittat en rimlig sådan balans i detta direktiv. För det vill jag uppriktigt tacka alla involverade.

  Christian Engström, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, I am very sad to say that I am very disappointed today. This was a very good opportunity, and I think we missed it. There was a proposal from the Commission, which was limited in scope and I would have wanted it to be better, but it was good. Unfortunately, it got watered down, first by the processing in Parliament, then in the Committee and then in the trialogue. So, what we have now is a directive that, on the surface, if you read it through quickly, gives the impression or the hope that it will be helpful. I do not think it will be, in practice, because there are so many details that restrict what the museums, archives and libraries are allowed to do.

There is one very good thing in this directive: it introduces the new principle of mutual recognition of orphan work status after a diligent search. That is a very good and sensible principle. This means that, for example, if it is a Swedish author you only have to search in Sweden – unless there are specific reasons to think that an author may be found elsewhere but, basically, for a Swedish author you search in Sweden, and then it is declared orphan all over the Union. That is good, but where are the provisions?

In the Commission proposal there was an Article 7 that allowed museums and libraries to do some, quite limited, searches but still to have some commercial possibilities – that was taken out. Instead, what was inserted in it was that the museums and libraries will have a liability if they digitalise and make available a work and the rightholder reappears. Now we all agree that, if a rightholder reappears, he or she should have the right to say: take it down, here I am, and this is mine. That is fine. But what was added also was that the museums and libraries have to pay compensation. Now, the risk is that this will make the Directive more or less useless anyway because, if they do not have the legal certainty, there is a big risk that they will not dare to digitise our common cultural heritage.

We all want the same thing here. We would all love to see Europeana filled with lots of works from every Member State. Unfortunately, I do not think this Directive will do that. Mrs Gallo said that this is not the end of the road, and I want to pick up that. Several other speakers have also said that this is a first step. Yes, it is a first step. It is a very small step, but we will have to return to this. We have not solved the problem, and that makes me a little bit sad.

  Marie-Christine Vergiat, au nom du groupe GUE/NGL. – Madame la Présidente, il a failli m'arriver la même chose qu'à notre collègue parce que je n'avais pas vu l'interversion de l'ordre du jour et que j'étais en réunion à l'autre bout de la maison. Donc excusez-moi, je suis un peu essoufflée et en plus j'ai horreur d'intervenir alors que je n'ai pas écouté ce qui s'est dit. Je vous prie notamment, Monsieur le Commissaire, de bien vouloir m'en excuser.

La numérisation des œuvres culturelles constitue un formidable enjeu, celui de l'accès du plus grand nombre à notre patrimoine. Mais elle doit se faire dans le strict respect des droits d'auteur, et donc en garantissant la rémunération de ceux-ci. C'est la conciliation de ces enjeux qui est au cœur de notre débat.

Il est, en effet, assez dramatique que les citoyens européens n'aient pas accès à une partie de ce patrimoine culturel parce qu'on ne connaît pas ou plus les auteurs. La numération des œuvres doit donc se faire dans le strict respect des missions d'intérêt général des organismes publics concernés. Or, en cette période de pénurie budgétaire, excusez-moi, mais il me semble que l'ombre de "Google" plane un peu sur nos travaux.

Au sein de notre groupe, nous sommes inquiets de l'utilisation de certaines dispositions du projet qui nous est soumis. Pourquoi, par exemple, exclure les œuvres indisponibles, alors qu'une grande partie sont des œuvres orphelines? Pire, le respect des partenariats public-privé risque d'ouvrir grand les portes à la marchandisation de ce secteur.

C'est pour ces raisons notamment que notre groupe s'abstiendra sur ce texte, car il comporte encore beaucoup trop d'interrogations à nos yeux.

  Tadeusz Zwiefka (PPE). - Pani Przewodnicząca! Przede wszystkim szczerze gratuluję sprawozdawczyni i moim koleżankom z Komisji Prawnej wielkiej determinacji i olbrzymich zdolności negocjacyjnych, które okazały się niezbędne przy pracy nad tą właśnie dyrektywą. Dyrektywa, podobnie jak wszelkie inne projekty dotyczące problematyki ochrony praw własności intelektualnej, wzbudziła wiele emocji i wiele kontrowersji. Uregulowanie dostępu do dzieł, prawdziwych skarbów kultury, które obecnie zalegają półki bibliotek i wielu archiwów, może wydawać się tylko małym kroczkiem, ale bez wątpienia jest to krok we właściwym kierunku.

W obecnej atmosferze ogólnego zamieszania wokół samej definicji własności intelektualnej i praw, które ta definicja nadaje, w atmosferze mało merytorycznej dyskusji podsycanej przez różne strony zainteresowane tym, by pod hasłami obrony wolności dostępu do prawie wszystkiego, co ktoś inny stworzył czy wymyślił, szczególnie, jeśli udostępnianie takowe miałoby się odbywać w sferze internetu, postrzegam sprawozdanie posłanki Geringer jako światełko w tunelu. Światło, które daje nadzieję na bardziej rzeczową i popartą właściwymi argumentami dyskusję nad ochroną twórczej myśli w Unii Europejskiej.

Prace nad tym dossier pokazały, że możliwe jest zbliżanie poglądów, które z początku wydawały się bardzo od siebie odległe. Wystarczy tylko, a może trzeba powiedzieć, że „aż”, prowadzić ze sobą dialog oparty o racjonalne argumenty uwzględniające pozycje zarówno twórców, jak i użytkowników. Dlatego też mam nadzieję, że prace nad przyszłymi projektami z obszaru własności intelektualnej prowadzone będą w duchu merytorycznej dyskusji, która nie będzie wykorzystywana do zachowań populistycznych i różnego rodzaju politycznych rozgrywek.

  Luigi Berlinguer (S&D). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, desidero anzitutto congratularmi con l'on. Lidia Geringer per il suo lavoro molto paziente e tenace, che ha portato ad un risultato da noi considerato positivo, malgrado talune perplessità.

La direttiva che approveremo è importante, non soltanto perché amplia il numero di coloro che potranno usufruire culturalmente delle opere d'arte e d'ingegno – il che è di per sé già molto importante – ma anche perché rompe una posizione, che finora è stata negativa per la diffusione della cultura, ossia una concezione sacrale del diritto d'autore, al punto da considerare talmente sacro il diritto d'autore che lo si vuole difendere anche quando l'autore non c'è, non esiste, perché magari l'autore è deceduto o non è interessato.

Inoltre la chiusura delle società di gestione costituisce l'ostacolo alla diffusione della cultura ed è per questo che siamo arrivati in ritardo e con molte difficoltà. Mi riferisco, ad esempio, all'atteggiamento assunto per l'accesso dei non vedenti e dei ciechi alle opere di cultura e all'atteggiamento per quanto riguarda la copia privata. In merito a questi aspetti ci siamo trovati di fronte ad una sorta di muro, che oggi – grazie a questo provvedimento – siamo riusciti a infrangere o almeno ad aprirvi una breccia.

Il provvedimento che approveremo ha un grande significato politico e il passo in avanti che si sta per compiere deve meritare il nostro voto favorevole. Vi sono certamente delle inadeguatezze – e per questo capisco anche alcune perplessità degli amici del Gruppo verde – che però non possono costituire una motivazione per non cogliere l'occasione e il significato innovatore che l'operazione che si sta facendo rappresenta.

Fortunatamente, il Commissario Barnier ha presentato la norma che noi stiamo discutendo nella nostra commissione sulle società di gestione, e quindi tocchiamo in questo modo il punto molto importante perché tutto il complesso degli argomenti e dei temi riguardanti il diritto d'autore possa finalmente essere affrontato nel modo giusto.

Si tratta di una proposta positiva che noi consideriamo da emendare e da migliorare, ma da sostenere e questo effettivamente è qualcosa che ci convince ancora di più per il voto favorevole.

  Eva Lichtenberger (Verts/ALE). - Frau Präsidentin, Kolleginnen und Kollegen! Wir haben im Ausschuss eine große Chance zu einem ambitionierteren Vorschlag der Kommission leider nicht ausreichend genutzt. Der Zugang zu europäischen Kulturgütern wird nach Inkrafttreten dieser Regelung nicht in diesem Ausmaß den Zugang zu unserem kulturellen Erbe öffnen, wie mir Praktiker aus dem Feld versichern. Grundsätzlich gilt ja, dass, je länger die Dauer des Copyright ist – wir haben das vor kurzem leider verlängert –, desto größer wird das Problem. Das gilt natürlich auch für die verwaisten Werke.

Eine Dokumentation, bei der der Autor eines im Hintergrund abgespielten Musikstücks nicht mehr aufspürbar ist, bleibt also letzten Endes verschlossen und für uns nicht auffindbar, denn der Teufel steckt bei dieser Regelung im Detail. Wir haben sehr viele kleine Hindernisse zur Zugänglichmachung eingebaut. Wir haben mit dieser Entscheidung den Deckel der kulturellen Schatztruhe Europas leicht angehoben, die Truhe aber leider nicht geöffnet, so dass alle von uns stolz auf unser kulturelles Erbe – auch grenzüberschreitend – sein können.

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL). - Κυρία Πρόεδρε, πίσω από τα ωραία λόγια της οδηγίας για την πολιτιστική κληρονομιά, κρύβονται, κατά τη γνώμη μου, τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ψηφιακών τεχνολογιών και του διαδικτύου. Σκοπός της οδηγίας δεν είναι, όπως συμφωνήθηκε με το Συμβούλιο, η διάσωση, η συντήρηση, η προβολή, η διάδοση και η πρόσβαση στα έργα της πολιτιστικής δημιουργίας και κληρονομιάς, αλλά μια ιδιαίτερα κερδοφόρα δραστηριότητα, δηλαδή η μεγάλης κλίμακας ψηφιοποίηση αρχείων και συλλογών και η δημιουργία των ευρωπαϊκών ψηφιακών βιβλιοθηκών.

Ασφαλώς, συμφωνούν όλοι με τη διάδοση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς και με την ελεύθερη πρόσβαση στα λεγόμενα ορφανά έργα, όμως δεν πρόκειται για αυτό. Με έξυπνα διατυπωμένες διατάξεις, η οδηγία ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την εμπορευματοποίηση των ορφανών έργων και τη χρήση τους προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου. Έτσι, πρώτον, επιτρέπει την ανάθεση της διεξαγωγής της έρευνας για την ανεύρεση του δημιουργού σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και μάλιστα επί πληρωμή και, δεύτερον, επιτρέπει την ανάθεση της ψηφιοποίησης σε ιδιώτες, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και ταυτόχρονα με επιβολή πληρωμής στους χρήστες, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ψηφιοποίηση των έργων αυτών. Με τον τρόπο αυτό, όλο το έργο της ψηφιοποίησης και της διάθεσης θα περάσει στους επιχειρηματικούς ομίλους ενώ οι εργαζόμενοι θα κληθούν να ακριβοπληρώνουν την χρήση των έργων. Βλέπουμε, για άλλη μία φορά, ότι όλες οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγούν στην εμπορευματοποίηση. Είναι μια πολιτική που θέτει βόμβες στα θεμέλια του πολιτισμού και είναι μια πολιτική που πρέπει να αλλάξει.

  Raffaele Baldassarre (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, desidero anzitutto congratularmi con la relatrice e con tutti i colleghi che, con il loro eccellente lavoro, hanno contribuito a concretizzare una delle azioni chiave dell'agenda digitale europea.

La direttiva che ci accingiamo ad approvare aiuterà il conseguimento di due obiettivi fondamentali per lo sviluppo del diritto d'autore europeo. Innanzitutto, consentirà la diffusione e l'utilizzo di opere che altrimenti correrebbero il rischio di sparire dal nostro patrimonio culturale. Si tratta quindi di un'iniziativa che assolve un indubbio principio cardine del diritto d'autore, costituito dalla tutela e dalla valorizzazione della cultura e delle creazioni intellettuali.

In secondo luogo, questa direttiva consentirà di modernizzare e migliorare il quadro giuridico degli Stati membri, adeguando la normativa vigente agli sviluppi tecnici e alla necessità di una maggiore flessibilità. Ciò contribuirà a rafforzare i benefici economici del diritto d'autore, garantendo una giusta remunerazione per il lavoro svolto e individuando gli eventuali titolari di diritti in una cornice assolutamente certa di regole.

Quanto all'utilizzo a fini commerciali delle opere orfane, condivido l'approccio scelto da questo Parlamento, che prevede l'utilizzo commerciale solo per l'ammortamento dei costi derivanti dal servizio pubblico svolto dai vari istituti preposti. Questa direttiva non riguarda, infatti, questioni legate all'utilizzo lucrativo delle opere orfane, bensì l'accesso legittimo e transfrontaliero alle opere con l'obiettivo ultimo di promuovere la diversità e la ricchezza del patrimonio culturale europeo.

  Monika Flašíková Beňová (S&D) - Európska únia má mimoriadne bohaté kultúrne dedičstvo, z ktorého väčšina však, žiaľ, leží nevyužitá v archívoch a knižniciach členských štátov a nie je európskym občanom prístupná. V záujme zachovania rozmanitosti európskej kultúry je preto potrebné sprístupniť tieto diela na cezhraničnej úrovni.

Osirotené diela sú diela, v prípade ktorých nemožno identifikovať, ani nájsť nositeľa autorských práv. Nedostávame sa preto ani do konfliktu s vlastníctvom autorských práv. Sprístupnenie diela verejnosti si však v súlade so zásadami autorského práva vyžaduje povolenie od nositeľa týchto práv.

Súčasne platná európska legislatíva síce stanovuje určité výnimky, ktoré umožňujú skenovanie na účely ochrany, knižniciam však nedovoľuje a neumožňuje, aby sprístupnili takto digitalizované diela online na internete, a to ani na nekomerčné účely.

Žijeme však v digitálnej ére. Rozumné šírenie informácií online má pre vnútorný trh obrovské výhody. Digitalizáciu kultúrneho materiálu by sme mali podporovať aj na európskej úrovni.

Európsky parlament už v minulosti vyjadril svoju podporu myšlienke nájsť legislatívne riešenie problematickej oblasti týchto tzv. osirotených diel. Nový právny predpis v budúcnosti umožní celoeurópsky online prístup k týmto dielam. Návrh Komisie je preto viac ako vítaný.

Autorské právo je základom inovácií, tvorby, investícií a produkcie v tvorivom odvetví. Súčasne platný systém však musíme zlepšiť a prispôsobiť ho dnešnému digitálnemu svetu. Online dostupnosť tzv. osirotených diel v celej Únii bude viesť k podpore kultúrnej rozmanitosti Európy a k rozšíreniu zdrojov vedomosti a vzdelávania.

  Toine Manders, Rapporteur voor advies van de Commissie interne markt en consumentenbescherming. − Ik bedank de collega's en de rapporteur. Ik ben de rapporteur voor advies in de Commissie interne markt geweest. Het is nog steeds jammer dat dit een richtlijn is in plaats van een verordening, want zoals u weet ben ik sterk voorstander van verordeningen, die in alle lidstaten op dezelfde manier functioneren. Nu krijg je echter weer de verschillende implementaties, en dat is jammer.

  Helga Trüpel (Verts/ALE). - Frau Präsidentin! Wir haben es hier mit einem konkreten Schritt zur Reform des Urheberrechts zu tun. Seit Monaten diskutieren wir über die notwendige Reform des Urheberrechts, um es an die digitale Welt anzupassen. Wir haben es hier jetzt mit einem konkreten Schritt und einer Verbesserung zu tun, das möchte ich erst einmal festhalten, das ist mir sehr wichtig. Wir haben es mit keiner Verschlechterung zu tun, sondern wir haben es auf jeden Fall mit einer Verbesserung des Zugangs zu tun.

Wie immer in solchen Situationen, stellt sich die Frage: Ist das Glas halb voll oder ist es halb leer? Aus meiner Sicht gibt es in der Tat offene Fragen, es gibt auch Probleme, die nicht gelöst sind. Darüber bin auch ich nicht glücklich, aber ich glaube, dass es trotzdem in der gegenwärtigen Situation ungeheuer wichtig ist, jetzt einen legalen Status für verwaisten Werke anbieten zu können. Darum haben wir lange gekämpft. Es ist eine konkrete Verbesserung. Es werden weitere Schritte folgen müssen. Deswegen ist auch die Revisionsklausel, die vorgesehen ist, wichtig, um nach zwei Jahren auszuwerten, welche Erfahrungen wir gemacht haben, welche Defizite es gibt. Für mich ziehe ich daraus die Konsequenz, dass ich dieser Richtlinie zustimmen werde.

  Inês Cristina Zuber (GUE/NGL). - A discussão sobre as utilizações permitidas de obras órfãs deve ter como princípio orientador o princípio do acesso à cultura e às artes como direitos dos cidadãos e instrumentos importantes para o desenvolvimento, a dinamização cultural e também social e económica.

A utilização de obras órfãs sem fins comerciais pode constituir, sim, uma mais-valia económica e social para toda a sociedade, embora consideremos que os princípios dos direitos de autor devem ser salvaguardados. Uma vez que no quadro das obras órfãs não é possível existir remuneração direta dos autores, artistas ou criadores, será imprescindível existir uma compensação que reverta para entidades protetoras de direitos de autor ou outras entidades estatais se esta for utilizada para fins comerciais.

Mas repetimos, o objetivo deste reconhecimento não deverá nunca ser o da promoção da difusão das obras no quadro do aprofundamento do mercado único e da competitividade entre empresas, criando assim a monopolização da propriedade destas obras mas deve, exclusivamente, estar ao serviço da divulgação da herança cultural nos vários Estados-Membros e na União Europeia.

  Marco Scurria (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, plaudo alla bella relazione della relatrice Geringer, che abbiamo contribuito ad arricchire in sede di commissione per la cultura.

Le ragioni dell'apprezzamento partono innanzitutto dal riconoscimento del diritto d'autore come fondamento economico e di principio dell'industria creativa, dato che stimola l'innovazione, la creatività, gli investimenti e la produzione. La diffusione delle opere, dopo la loro digitalizzazione, è il mezzo prioritario per tutelare e promuovere il patrimonio culturale europeo.

L'Unione europea dispone di un patrimonio culturale molto ricco, ma gran parte di esso giace inutilizzato negli archivi e nelle biblioteche dei nostri Stati membri, senza alcuna possibilità di accesso da parte dei cittadini. È opportuno quindi rendere queste opere il più possibile accessibili a tutti. La vera ricchezza della nostra Unione è infatti il suo patrimonio culturale che non ha eguali al mondo, ma che spesso è trascurato e perde il suo valore non solo culturale, ma anche economico.

Il compromesso raggiunto fra la tutela del diritto d'autore e la fruizione da parte del pubblico è il modo migliore per invertire questa tendenza e rilanciare, senza violare alcun diritto, il nostro patrimonio culturale. È vero che forse non tutti gli obiettivi sono stati raggiunti, ma il bicchiere non è mezzo vuoto ma sicuramente mezzo pieno.

  Evelyn Regner (S&D). - Frau Präsidentin! Europas Reichtum ist die Vielfalt, die Vielfalt an Tonträgern, an Filmen, an Büchern, an kulturellen und wissenschaftlichen Werten. Nur: Wenn wir so viele dieser Werke wegsperren, verkümmern diese. Wenn wir die Rechteinhaber nicht finden und die Suche so kostspielig und mit Rechtsunsicherheit verbunden ist, dann läuft etwas gewaltig falsch. Dann werden diese Werke nicht zu verwaisten, sondern zu verlorenen Werken. Wir brauchen aber in Europa dringend Innovation. Forschung und Entwicklung sollen gefördert werden. Und dazu brauchen wir natürlich auch als einen Mosaikstein einen einfachen legalen, grenzübergreifenden Online-Zugang zu den verwaisten Werken.

Die Berichterstatterin Lidia Joanna Geringer de Oedenberg und auch viele der Schattenberichterstatter haben großartige Arbeit geleistet. Ich bemerke trotzdem bei den Kompromissen einige Querschüsse, wie ich es bezeichnen würde. Der Bericht enthält viel Gutes. Er ist ein wichtiger erster Schritt. Der nächste allerdings – die Revisionsklausel ist Gott sei Dank vorgesehen – sollte noch engagierter angegangen werden. Es ist gut, dass es überhaupt eine europäische Regelung gibt. Es ist gut, dass es das Prinzip der gegenseitigen Anerkennung gibt. Auch die Regelungen zur Teilverwaisung und insbesondere die praktisch bedeutsame Regelung, dass eine Datenbank für verwaiste Werke eingerichtet werden soll, sind besonders hervorzuheben.

Grundsätzlich gut sind die Regelungen zur sorgfältigen Suche und ist es, dass wir nun von Kompensation und nicht von Vergütung sprechen. Allerdings kann man auch hier das Glas entweder halb voll oder halb leer sehen, denn rechtliche Unsicherheiten bestehen hier fort, und hier kann es sich um eine Art Damoklesschwert handeln für diejenigen, die versuchen, eine möglichst sorgfältige Suche zu machen, wenn sie die Urheber herausfinden möchten, aber diesbezüglich keine endgültige Sicherheit haben.

Mehr als ein Wermutstropfen ist das sogenannte Profitverbot der profitorientierten Verwertung. Ich sage „sogenannt“, weil die Profite natürlich weiterhin gemacht werden, die Frage ist immer nur: Von wem? Der Großteil der Werke wird also weiterhin schlummern.

Schließlich möchte ich noch an unser eigenes Ziel erinnern. Wir sollten verhindern, dass es überhaupt so viele verwaiste Werke in Europa gibt. In diesem Zusammenhang sind natürlich die langen Schutzfristen in erster Linie schuld daran.

  Piotr Borys (PPE). - Chciałbym pogratulować Koleżance z regionu, Pani Lidii Geringer de Oedenberg, wspaniałej pracy i osiągnięcia kompromisu. Myślę, że dzisiaj możemy wysłać dwa poważne, znaczące sygnały naszym obywatelom. Po pierwsze, jest ogromna szansa na przyspieszenie cyfryzacji dzieł kultury w Europie, tych setek tysięcy utworów, które dzisiaj są zgromadzone w archiwach muzeów i bibliotek i nie mogą – z powodu kolizji prawnych i problemów prawnych – być udostępnione szerzej obywatelom. A dzisiaj młode społeczeństwo, szczególnie młode społeczeństwo, jest mobilne i kwestia poszukiwania dzieł kultury jest absolutnie istotna i dostępna właściwie tylko i wyłącznie dzięki internetowi.

Po drugie, faktycznie dzięki normom prawnym, które dzisiaj regulujemy, będzie okazja do tego, aby wszystkim instytucjom publicznym, bibliotekom, instytucjom oświaty, nadać możliwość publikacji tych utworów. Uważam, że wszelkie rozwiązania, które zostały tutaj zastosowane, w tym m.in. wzajemne uznawanie utworów, mogą być dobrym krokiem do tego, aby dziedzictwo kulturowe było w Unii Europejskiej bardzo szeroko dostępne. Wielkie gratulacje wszystkim tym, którzy pracowali nad tą dyrektywą.

  Alexandra Thein (ALDE). - Frau Präsidentin! Ein legaler grenzüberschreitender Online-Zugang zu verwaisten Werken ist wesentlich für die Pflege unserer vielfältigen kulturellen Schätze in Europa. Mit der heute zu verabschiedenden Richtlinie wird es den öffentlichen Einrichtungen in Europa – Büchereien, Museen, Archiven usw. – endlich möglich, verwaiste Werke aus ihren Kellern zu holen, sie zu digitalisieren und so der breiten Öffentlichkeit zugänglich zu machen.

Wir haben dabei nach langen und auch schwierigen Diskussionen im Parlament und auch mit dem Rat eine Lösung gefunden, die sowohl den Interessen einzelner Rechteinhaber auf angemessenen Schutz ihrer Werke als auch dem öffentlichen Interesse an der Verbreitung solcher Werke dient. Dabei haben gerade wir Liberale darauf gepocht, dass vor der Veröffentlichung eines Werkes eine wirklich gründliche und wirksame Suche nach dem zu schützenden Rechteinhaber durchgeführt werden muss. Meldet sich der Rechteinhaber dann später, steht ihm zumindest eine angemessene Entschädigung zu.

Wichtig ist auch, dass wir einer reinen kommerziellen Nutzung einen Riegel vorgeschoben haben. Andererseits sind öffentliche Einrichtungen gerade in Zeiten knapper Kassen auf private Einrichtungen angewiesen, die sie bei der Digitalisierung unterstützen. Public private partnership ist da genau der richtige Ansatz, um möglichst viele Werke der Öffentlichkeit zugänglich zu machen. Es wird höchste Zeit, dass das Europäische Parlament den Bürgerinnen und Bürgern das bislang ungenutzte kulturelle Erbe von heute an nun endlich zugänglich macht.

Ich möchte der Berichterstatterin ausdrücklich danken, denn es waren wirklich sehr schwierige Verhandlungen, bei denen wir auch am Anfang unterschiedliche Wege eingeschlagen hatten. Ich bin nicht der Auffassung der Grünen, dass diese Richtlinie sozusagen keinen Wert hat. Ich denke, falls dies so sein sollte, erlaubt es die Revisionsklausel, nach zwei Jahren eine Überprüfung durchzuführen. Ich bin aber ganz sicher, dass jetzt schon sofort mit der Digitalisierung begonnen werden kann, und eben auch die dafür notwendigen Mittel bereitstehen.

Interventi su richiesta (catch the eye)

  Alajos Mészáros (PPE). - A jelentés jó kiindulópont ahhoz, hogy az európai kulturális örökség ne csak korlátozottan legyen hozzáférhető. Az elmúlt időszakban uniós szinten a szerzői jogvédelem és a kulturális és kreatív iparágak terén beindult jogalkotási folyamatnak köszönhetően Európa kezd felzárkózni, és ez pozitív hatással van a versenyképességünkre. Az árva műveket illetően is olyan igényre próbálunk választ adni, amely megkönnyíti a kutatók, diákok, az uniós polgárok munkáját. A digitális világ sokszor nem ismer határokat. Egy megfelelő uniós jogi keret viszont védelmet biztosíthat a szerzői jogok tulajdonosainak és a felhasználóknak. A Parlament lényegi elemekkel gazdagította a javaslatot, így pl. tárgyi hatálya kiterjed majd a fotóművészeti alkotásokra is.

Az irányelv az Egyesült Államok és Európa között meglévő információs és tudásbeli szakadékot kívánja csökkenteni. A jövőben jobb lenne arra hangsúlyt fektetni, hogy az európai jogalkotó ne csak reakciókat keressen az EU-n kívüli politikára. Az európai jogi kultúra rejt magában annyi potenciált, hogy jól működő, modern jogvédelmi hátteret biztosítson a határon átnyúló esetekben is.

  Iosif Matula (PPE). - În ciuda bogăţiei extraordinare a patrimoniului cultural european, o parte dintre lucrări nu sunt utilizate, fiind păstrate în arhive şi biblioteci, datorită statutului de opere orfane. Prin intermediul drepturilor de autor, sunt stimulate inovarea, investiţiile şi producţia, adică temelia sectorului creativ. Datorită noii legislaţii, digitalizarea ar putea permite pe viitor accesul online la aceste opere pe întregul teritoriu european şi chiar dincolo de acesta. Vorbim de cărţi, ziare, publicaţii, filme, opere muzicale şi producţii TV ale căror autori nu pot fi identificaţi şi care vor putea fi accesate legal prin cadrul creat de actuala propunere de directivă.

Personal, susţin ca instituţiilor culturale şi educaţionale să li se permită utilizarea operelor orfane, în scopul îndeplinirii obiectivelor specifice. În perspectivă, este importantă reducerea numărului de opere orfane, stabilind criterii clare de identificare şi localizare a autorilor acestor opere, care să se bucure, astfel, de drepturile care le revin.

  Zoltán Bagó (PPE). - Véleményem szerint az Európához tartozás kollektív tudata az egyik alapja az Unió stabilitásának. Az összetartozás tudatának egyik szimbolikus megnyilvánulása Európa kulturális öröksége, melybe minden tagállami műalkotás beletartozik. Azok a művek is ebbe a körbe tartoznak, amelyeknek jogtulajdonosai nem azonosíthatók, tehát az árva művek. Az ilyen művek európai nyilvánosságának biztosítása, a tagállamonként eltérő joggyakorlat harmonizálása elengedhetetlen Európa kulturális örökségének megőrzéséhez. Megengedhetetlennek tartom azt, hogy egy alkotás azért menjen veszendőbe, mert nincs olyan személy vagy jogkezelő szervezet, aki jogtulajdonosként engedélyezné felhasználását.

Ezért támogatom a javaslatot, miszerint azok a művek, melyeknek jogtulajdonosait hosszas és gondos kutatótevékenysége ellenére sem lehet meghatározni, digitalizálhatók és ez által Európa szerte online elérhetők legyenek.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). - Drepturile de autor reprezintă temelia economică a industriei creative, întrucât stimulează inovarea, activitatea creativă, investiţiile şi producţia. Prin urmare, digitalizarea şi difuzarea operelor constituie o metodă de protecţie a patrimoniului cultural european.

Drepturile de autor reprezintă un mijloc important pentru asigurarea recompensării activităţilor din sectorul creativ. Titularii drepturilor de autor ar trebui să fie îndreptăţiţi să anuleze statutul de operă orfană al unei opere, atunci când aceştia îşi revendică drepturile asupra operei sau asupra altui obiect protejat. Titularilor drepturilor de autor care anulează statutul de operă orfană al unei opere ar trebui să li se ofere o compensaţie corespunzătoare pentru utilizarea operelor lor sau a altor obiecte protejate în temeiul prezentei directive, care va fi stabilită de statul membru în care are sediul organismul care utilizează opera orfană. Statele membre ar trebui să aibă libertatea de a stabili împrejurările acordării unei astfel de compensaţii, inclusiv momentul în care se face plata.

  Jacek Włosowicz (EFD). - Pani Przewodnicząca, przepraszam za spóźnienie spowodowane przedłużeniem poprzedniego spotkania.

Pani Przewodnicząca, Koleżanki i Koledzy! Na wstępie chciałbym serdecznie podziękować posłance sprawozdawczyni za pracę nad poprawkami i nad całym tekstem. Mam nadzieję, że sukcesem wypełni on lukę prawną, w którą aktualnie wpadamy, oraz umożliwi szeroki dostęp do tzw. dzieł osieroconych. Jest to szczególnie ważne w kontekście protestów zgłaszanych przez organizacje zajmujące się upowszechnianiem wiedzy. Od dłuższego czasu informują one o problemach z wykorzystaniem tego rodzaju materiałów, np. w procesach audiowizualnych. Omawiana dyrektywa oraz zaproponowane poprawki uelastyczniają tę możliwość, szczególnie w ramach działalności non profit, jednak zapisy te wydają się być słabo dostosowane do potrzeb rynku. Aż 69% ankietowanych na jednej ze stron opowiedziało się za możliwością użycia dzieł osieroconych w działalności for profit. Warto więc zastanowić się nad możliwościami dalszych zmian w dyrektywie, idących w kierunku otwarcia drogi do wykorzystania dzieł osieroconych w działalności komercyjnej. Byłby to silny impuls ku ich szerszemu upublicznieniu, co więcej taka zmiana zwiększyłaby również liczbę potencjalnych beneficjentów. Co do samych zmian cieszy zabezpieczenie interesów ewentualnych spadkobierców utworów, z drugiej jednak strony narzuca ona instytucjom chcącym wykorzystać dzieła trudne do spełnienia warunki prawne. W dłuższej perspektywie może to wydłużać drogę, którą pokonają książki, zdjęcia i obrazy, zanim dotrą do szerokiego grona odbiorców.

(Fine degli interventi su richiesta)

  John Dalli, Member of the Commission. − Madam President, honourable Members, before you proceed to the vote, let me underline once again the importance of this directive. The text is a major step in our mutual objective to create a digital single market. It will define the right rules for the promotion of knowledge and culture across our borders for the benefit of all European citizens.

The European Parliament has played a constructive role in ensuring a successful conclusion to our negotiations over the past year.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, sprawozdawczyni. − Pani Przewodnicząca! Dziękuję wszystkim za owocną dyskusję, również wszystkim posłom za wspaniałą pracę, którą przez ostatnie półtora roku wykonaliśmy wspólnie. Cieszę się, że już niedługo wiele skrywanych dotąd perełek naszej kultury i dziedzictwa ujrzy światło dzienne i będzie dostępnych szerokiej publiczności, i myślę też, że jest to pierwszy, może mały, ale ważny krok do tego, żeby w przyszłości była możliwa pełna harmonizacja praw autorskich w całej Unii Europejskiej.

Chciałam serdecznie podziękować prezydencji duńskiej za bardzo owocną współpracę, szczególnie kieruję słowa podziękowania do pana ambasadora Jonasa Beringa Liisberga. Bardzo dziękuję również komisarzowi Barnier za wiele owocnych spotkań i dyskusji, również pani komisarz Neelie Kroes, która, mogę powiedzieć, była dobrą wróżką tego projektu. Szczególnie chcę podziękować moim kolegom z Komisji Prawnej, koleżankom pani Angelice Niebler, która była kontrsprawozdawczynią, Marielli Gallo, która się bardzo włączyła w pracę i dziękuję również za poparcie pani Alexandrze Thein, która jest dzisiaj tutaj z nami, Christianowi Engström, mimo że się różniliśmy w niektórych sprawach, ale to była bardzo ważna dyskusja. Dziękuję sekretariatowi Komisji Prawnej i także wszystkim asystentom, którzy z nami współpracowali.

Dziwi mnie pozycja grupy GUE, która przez cały okres negocjacji wspierała nasze prace i wyrażała poparcie, albo też nie uczestniczyła w negocjacjach. Zatem dziwi mnie w ostatniej chwili Państwa pozycja, że chcecie się wstrzymać od głosu. Zachęcam do tego, byście wsparli dobry pierwszy krok ku harmonizacji akurat tej części prawa autorskiego, która dotyczy dzieł sierocych. Dziękuję bardzo i zachęcam do głosowania za.

  Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL). - Madame la rapporteure, il se trouve que je suis rapporteure fictive en commission de la culture et de l'éducation et que la position que j'ai exprimée reflète la position qui a toujours été la nôtre au sein de cette commission. Elle n'a pas changé. Je pense que nous sommes, au sein de ce groupe, assez unanimes sur cette position. Donc, il y a peut-être un problème avec la discussion que vous avez eue, mais pour ce qui me concerne, j'ai l'habitude de participer aux travaux. Je ne suis pas en commission juridique, je suis en commission de la culture, et je vous prierai d'éviter de me mettre en cause dans un groupe sans avoir les informations nécessaires.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, sprawozdawczyni. − Pani Przewodnicząca! Moja pozycja, jeśli chodzi o negocjacje, dotyczyła Państwa przedstawicieli w grupie prawnej, czyli w Komisji Prawnej. Państwa posłowie w grupie prawnej wspierali moją inicjatywę, rozumiem, że z poparciem kolegów z Komisji Kultury. Zatem jest to problem wewnątrz grupy, jeśli Państwo w negocjacjach, jeśli chodzi o Komisję Prawną, są za propozycją, to rozumiem, że cała grupa jest za, a jeżeli nie, to macie problem wewnątrz Waszej grupy. Tym niemniej proszę Was o to, żebyście wsparli tę inicjatywę, bo Wasze stanowisko w tej chwili jest kompletnie niezrozumiałe.

  Presidente. − La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà giovedì 13 settembre.

Dichiarazioni scritte (articolo 149)

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), în scris. – Problema legată de operele orfane este că, pentru orice utilizare legală a operei respective, este nevoie de acordul titularului drepturilor asupra operei. Dacă autorul nu poate fi găsit, iar acordul nu poate fi obţinut, atunci opera respectivă nu poate fi folosită. Cum protecţia este extrem de lungă (viaţa autorului + 70 de ani), iar numărul de opere publicate este din ce în ce mai mare, cazurile acestea sunt din ce în ce mai întâlnite. Lăsând la o parte faptul că, în general, de fapt operele se utilizează mai des fără a fi cerut acordul, consider că, din punct de vedere juridic, există o problemă ce trebuie soluţionată.

  Ildikó Gáll-Pelcz (PPE), írásban. – A mostani megállapodás nagy előnye, hogy jogbiztonságot nyújt a közintézményeknek, akik így bátrabban nyúlnak majd ezekhez a művekhez. Üdvözlendőnek tartom, hogy e javaslat kitér arra is, hogy a jogtulajdonosok kérhessék, hogy alkotásuk ne minősüljön „árva műnek”, egyúttal pedig a közintézmények is megfelelő védelemben részesülnének. Meglátásom szerint azért nem használják fel ezeket az alkotásokat, mert attól tartanak, hogy a jogtulajdonos beleegyezése nélkül akár milliós nagyságrendű büntetést kellene fizetniük. Nem ritka, hogy egy-egy intézmény esetében a gyűjtemény 70%-át ilyen művek teszik ki. Szeretném kiemelni azt is, hogy személy szerint az Európai Bizottság jogpolitikai kiindulópontját nem tekintettem konstruktívnak, sokkal inkább érzem a Google által beindított könyvdigitalizálási projektre adott – részben negatív irányú – reakciónak. Ily módon az irányelv által bevezetni tervezett modell rövid és középtávon minden bizonnyal hatékonyan lenne képes felvenni a versenyt az említett amerikai céggel, hosszú távon azonban a kreatív felhasználásokat a digitális környezetben lehetővé tevő jogszabályi környezet kidolgozásának elmulasztásával ismét háttérbe szorulna. Méltányolom, hogy a jelentéstevő felismeri ezt a lehetőséget is: megfelelő irányba terelte az eredeti javaslatot, kihangsúlyozva, hogy a jogalkotás terén is új területek felé kell elmozdulnunk. Ahogy Geringer de Oedenberg asszony is utal rá, az új európai modellnek elő kell segítenie az egyszerűsített eljárási rendszer kialakulását. Ezzel teljes mértékben egyetértek.