Az ülések szó szerinti jegyzőkönyve

2014. február 26., Szerda - Strasbourg

14. Az iraki helyzet (vita)

  El Presidente. - El punto siguiente en el orden del día es el debate a partir de la Declaración de la Vicepresidenta de la Comisión/Alta Representante de la Unión para Asuntos Exteriores y Política de Seguridad sobre la situación en Irak (2014/2565(RSP)).

La Vicepresidenta va a estar representada por la Presidencia del Consejo.

  Dimitrios Kourkoulas, President-in-Office of the Council, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. - Mr President, the transition that began in Iraq over a decade ago remains still a challenging process. Throughout this time, Iraq has been confronted with the difficult legacy of its past, while also trying to respond to new threats to its stability.

In recent years Iraq was able to record progress in several important areas, but the security situation remains very challenging. The European Union is alarmed by the deterioration in the security situation, which appears to be driven by internal as well as external factors. Internally, political divisions and sectarian tensions between the Sunni and the Shi’a communities have significantly contributed to the worsening security environment. All of Iraq’s political and religious leaders share a common responsibility to address the root causes of these tensions, by promoting reconciliation and speaking out against violent extremism.

In addition, the Iraqi Government has a particular responsibility to promote inclusive and transparent political processes, to enable the voices of all of Iraq’s component groups to be heard. The upcoming general elections on 30[nbsp ]April, and the formation of a new government, could be an opportunity to advance in this direction. It is important for these elections to be held on time. The European Union will be present with an Election Expert Mission and a support to domestic observation.

At the same time, we have to recognise that Iraq’s stability does not depend exclusively on internal factors. The Syrian crisis continues to have a major impact. The Commission has made available EUR[nbsp ]7.3 million and EUR[nbsp ]13.5 million of humanitarian assistance in Iraq in 2012 and 2013, respectively. In 2014, ECHO, the humanitarian office, will continue to support Syrian refugees in Iraq, whose numbers have now surpassed 230[nbsp ]000 people. More importantly, the Syrian conflict bears clear security consequences for Iraq. The current fighting in Anbar Province, where the Government continues to confront the Islamic Front of Iraq and the Levant (the ISIL), is a direct consequence of this.

Iraq urgently needs counter-terrorism assistance from the international community to confront this outside threat to the country’s stability. Following a formal request from Prime Minister al-Maliki, the European Union is ready to cooperate with Iraq on a comprehensive response. A joint EU-Member States assessment mission to Iraq took place last December, and our experts are currently evaluating possible forms of support.

Iraq’s efforts to combat terrorism must comply with the principles of human rights and with international humanitarian law. No compromise on human rights. The European Union rejects the notion that rights violations are an inevitable or necessary price to pay for security. And High Representative/Vice-President Ashton personally delivered this message to the Foreign Minister of Iraq, Mr Zebari, during the Cooperation Council meeting on 20[nbsp ]January. She specifically raised some of the most difficult questions for Iraq, including allegations of torture by security forces, confession-based convictions, the often indiscriminate use of so-called ‘terrorism charges’, proxy arrests, including those of women, the treatment of prisoners and the dramatic increase in the use of the death penalty.

Iraq continues to face obstacles in building a culture of human rights as it emerges from decades of abusive dictatorship. Our formal human rights dialogue, within the framework of the Partnership and Cooperation Agreement (PCA), took place for the first time in November 2013. High Representative/Vice-President Catherine Ashton was encouraged to see that the Iraqi authorities admitted that serious human rights challenges still had to be overcome in Iraq.

All the component bodies created under the EU-Iraq PCA met for the first time between October and January. This shows a very encouraging level of commitment from Iraq, for which the PCA is genuinely important. Iraq has already ratified this agreement and the Member States who have not yet completed this procedure are hopefully going to do so quickly.

Ultimately, progress in our cooperation will depend on each side fulfilling the mutual obligation under the Agreement. The EU will continue to support PCA implementation by offering targeted assistance in alignment with Iraq’s National Development Plan. For the period 2014-2020, the European Union’s focus will be on strengthening the rule of law, education and energy.

The European Union’s support will be delivered in close coordination with Iraq’s other partners, and in particular with the United Nations Assistance Mission for Iraq (UNAMI) and the Special Representative of the UN Secretary-General, Mr Nicolay Mladenov.

We commend the efforts of UNAMI to assist the Government of Iraq in strengthening its democratic institutions, promoting the rule of law, facilitating regional dialogue, improving the provision of basic services and ensuring the protection of human rights.

  Esther de Lange, namens de PPE-Fractie. – Ik denk dat de resolutie die de verschillende fracties met elkaar zijn overeengekomen zeer goed wijst op de grote uitdagingen waar Irak voor staat. De minister heeft het al gezegd, die zijn er op verschillende niveaus. In het algemeen, door het conflict in Syrië en ook richting de verkiezingen in Irak van 30 april. De tekst van de resolutie ligt voor u, dus die ga ik niet samenvatten.

Ik wil de komende minuut inzoomen op een bijzonder kwetsbare groep in Irak. De christelijke minderheden die al sinds mensenheugenis in het gebied wonen en wier aantal zienderogen slinkt door aanslagen en intimidatie. In 2003 nog 5% van de bevolking, inmiddels nog slechts 1,5%. En dan heb ik het over zo'n 250 tot 500.000 mensen, meer niet. En van degenen die nog in het land bleven zijn velen op de vlucht van de ene regio naar een andere.

In onze resolutie staat deze groep weggemoffeld in paragraaf 7. Sommige fracties praten wel graag over minderheden, behalve blijkbaar als het om christenen gaat. Ik vind dat heel erg jammer. Indien mijn cijfers u niet overtuigen van de bijzondere kwetsbaarheid van deze groep, laat u mij dan kort het verhaal van Sjamiram vertellen, 32 jaar oud en lerares op een school in Mosoel. Zelf christelijk maar kinderen in haar klas van allerlei achtergronden. En lang was dat geen probleem, totdat die stad Mosoel het afgelopen jaar veranderde in een bolwerk van intolerantie en sektarisch geweld. Sjamiram begint dreigbrieven te ontvangen in de trant van "maak dat je hier wegkomt" of "je bent je leven niet zeker". Een deel van de familie vlucht naar de Nineveh-vlakte en een ander deel, vrienden en familie, verlaten het land. Maar Sjamiram blijft lesgeven en wordt, in 2013, op weg naar school vermoord.

Het verhaal van Sjamiram is de reden dat ik toch, ondanks het feit dat wij deze groep wegmoffelen in een kleine paragraaf, elke keer weer in deze zaal hamer op de bijzonder kwetsbare positie van deze groep mensen, de specifieke aandacht, mijnheer de minister, die wij moeten hebben voor deze groep. Heel specifiek, specifieker dan wij nu doen, net zoals Amerika dat aanpakt. En ja, zij motiveert mij om dat te blijven doen en ik hoop dat haar verhaal u daar ook toe aanzet.

  Ana Gomes, em nome do Grupo S&D. – Senhor Presidente, a situação no Iraque tem vindo, desde há demasiados meses, a deteriorar-se diariamente. A violência alcançou níveis insuportáveis, com episódios de sangrenta lita armada em Fallujah e noutras cidades da província de Anbar, onde grupos terroristas ligados à milícia do Estado Islâmico do Iraque e do Levante, com conhecidas ligações à Al Qaeda, estão infiltrados nas zonas maioritariamente sunitas, levando forças governamentais a intervir sem cuidado de fazer vítimas e, designadamente, pondo em causa a vida de civis.

A guerra na Síria alimenta obviamente as tensões sectárias e inter-religiosas no Iraque, exacerbando a fratura social numa população já tão fragilizada pela insegurança e pela fraca governação, na origem da pobreza, do desemprego, da instabilidade económica, da corrupção, pela precariedade dos serviços básicos e pela degradação do ambiente, onde há vastas áreas contaminadas ainda por vestígios de urânio empobrecido e dos ataques químicos de Saddam Hussein, gravemente afetando a saúde do povo iraquiano. Isto, num país que é rico e que desperdiça recursos, o próprio petróleo, o gás, a água, o solo arável e, naturalmente, as capacidades humanas.

A União Europeia tem que ultrapassar as divisões do passado, não pode voltar costas ao povo iraquiano, deve coordenar esforços com as Nações Unidas, no terreno, a UNAMI e com o próprio Governo iraquiano, para assegurar o acesso, desde já, às áreas mais carenciadas na província de Anbar, designadamente Fallujah, onde é preciso um corredor humanitário que também assegure passagem para todos os civis que fogem das zonas de maior conflito.

A União Europeia tem que reforçar o trabalho junto do Governo ao abrigo do Acordo de Parceria e Cooperação, restaurando e reforçando a EUJUST LEX e dando especial atenção à capacitação no domínio dos direitos humanos e no domínio das instituições, da reforma da justiça e do combate à corrupção.

Lembro que o Iraque é um dos países que mais tem proferido sentenças de morte nos últimos anos e é todo um cortejo de violações, torturas, confissões forçadas, como foi referido pelo Conselho. Se o Governo de Bagdade não se empenhar na reconciliação nacional, na garantia dos direitos humanos, dos princípios democráticos, dos direitos das mulheres, em particular, e não facultar os serviços básicos à população, depois, não nos admiremos que cada dia mais a unidade nacional e a integridade territorial do Iraque possam estar em causa e isso é, obviamente, mais visível na região do Curdistão.

É preciso que a União Europeia perceba que, de facto, isto ultrapassa o próprio Iraque e tem a ver com toda a região e com as implicações do conflito na Síria, mas também com as interferências de países da região, fala-se muito do Irão mas cala-se muito a Arábia Saudita. É tempo da União Europeia, de facto, ter uma estratégia compreensiva, uma estratégia inteligente, que não se centre apenas na questão do Campo Hurriya e que adote uma política que de facto ajude a erradicar o terrorismo e a reforçar as capacidades de governação no Iraque.

  Jelko Kacin, v imenu skupine ALDE. – Krvava vojna v Siriji, kriza v Turčiji, sedaj pa še v Ukrajini, pritegne veliko naše pozornosti, ki bi jo sicer lahko in morali nameniti tudi Iraku.

Prihajam iz Slovenije, nekdanje Jugoslavije, zato sem posebej občutljiv, ko gre za pravice manjšin oziroma ko gre za zatiranje manjšin.

Ni problem samo katoliška krščanska manjšina. Šiitska večina in njena vlada nosita vso odgovornost za uveljavitev, pa tudi za krnitev vseh pravic sunitske manjšine. Potrebna je odgovornost, potrebna je tudi širina. Čas maščevanja za zločine, ki jih je nad večino v preteklosti storil diktatorski režim, je že zdavnaj mimo. Nedopustna je koncentracija in utelešenje vseh represivnih resorjev v uradu predsednika vlade Al Malikija in v njem osebno. To ni moderen Irak, tak Irak pripada preteklosti.

Osredotočiti se moramo na prihodnost, na gospodarski razvoj, vlada mora služiti ljudem, vsem ljudem, tudi manjšinam, ki še vedno zelo težko živijo. Neprekinjena oskrba z elektriko je za ljudi še vedno bolj želja kot pa realnost. Seveda lahko čestitamo za hiter razvoj elektronskih komunikacij, tudi širokopasovnega signala oziroma pokritja, ki bo Irak pomagal povezati, odpreti in približati svetu.

Na drugi strani pa je nedopustno, da iraška vlada kupuje orožje in strelivo v Iranu in tako krši embargo Združenih narodov. To so napačna sporočila in napačne prioritete za multietnični, multikulturni, multikonfesionalni in federativni Irak.

  Tarja Cronberg, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, Iraq is currently facing its most severe wave of violence since 2008. The deadly bomb attacks continue. Several prison breaks have increased the number of fighters, and the civil war in Syria is exacerbating the precarious situation even further. The danger is that the country will fall back into sectarian divisions and complete political paralysis of the state. The violence generates a fear of wider sectarian conflict across the whole region.

The Greens strongly condemn the recent acts of terrorism. We want to point out that, although the violence occurs along sectarian lines, its causes are political rather than religious. They need to be addressed through reforms and democratic modernisation of the state’s institutions. The dangerously low quality of governance in Iraq also needs to be addressed by the EU.

We also call on the EU to develop a common EU position in favour of the prohibition of the use of depleted uranium munitions and offer support for the treatment of their victims as well as for the victims of chemical weapons and possible efforts to decontaminate the areas affected.

  Charles Tannock, on behalf of the ECR Group. – Mr President, Iraq is a country which has seen more than its fair share of tragedy in recent years: the fall of the brutal Saddam Hussein’s Ba’athist regime has been followed by more or less constant bloodshed, with an unstable government and deep sectarian divisions threatening a still more catastrophic potential civil war.

Only yesterday a car bomb in Baghdad killed 15 people and, according to UN figures, 733 people were killed in January this year alone. In addition, the human rights situation for the Turkmen and Christian minorities, and for women and the LGBT communities, remains dire. It represents an enduring tragedy, in particular that some ancient Christian Assyrian communities are threatened with virtual extinction or expulsion from the country.

Prime Minister Nouri Al-Maliki has, regrettably, revealed himself to be a man prepared to wage war on his own people and is far too close to the Iranian regime. His attacks on the Sunni populations in the Al-Anbar province have caused vast causalities among civilian populations in an indiscriminate fashion, under the omnipresent pretext of combating jihadi terrorism. There is no doubt – Anna Gomes is right – that Sunni terrorism does exist fuelled by the Syrian conflict, and that Al-Qaeda and ISIL are a threat. But Al-Maliki’s assaults smack to me of being driven by sheer sectarian conflict. Furthermore I deplore his government’s failure to protect the people’s Mujahideen.

We must therefore do all that we can to encourage increased dialogue in Iraq, mobilise support for the many internally displaced persons and end the violence, particularly in Fallujah and in nearby Al-Anbar towns. Iraq can only survive if the different populations attempt a meaningful, much-needed reconciliation. I want to also take this opportunity to praise the Iraqi Kurdistan government, which in the face of near chaos south of the border and in the regions of Baghdad has managed to build a prosperous, dynamic and secular democratic policy. The Kurds have every right to use their oil money to build a stable future for themselves either within a democratic, federal or confederal Iraq, or possibly even in my mind, speaking personally...

(The President cut off the speaker)

  Alda Sousa, em nome do Grupo GUE/NGL. – Há cerca de onze anos, as forças da NATO e de alguns Estados-Membros europeus invadiram o Iraque com base numa imensa mentira: a suposta existência de armas de destruição massiva. George Bush, Tony Blair, José Maria Aznar reuniram-se nos Açores, tendo o então Primeiro-Ministro de Portugal, e atual Presidente da Comissão, Barroso, sido o porteiro da Cimeira. Desse encontro, saiu a declaração de guerra ao povo do Iraque, povo esse que já tinha sido vítima do odioso regime de Saddam Hussein.

Dez anos de guerra causaram mais de um milhão de mortos, um país destruído, onde a pobreza e as desigualdades alastram e a população sofre de carências elementares. O número de refugiados internos e de deslocados para países vizinhos não pára de aumentar. A mais recente escalada de violência é, de facto, muito preocupante com centenas de mortos e feridos em atos de terrorismo contra civis, com condenações à morte à margem da lei, com violação de direitos humanos, perseguições a jornalistas e até perseguição religiosa.

É, evidentemente, imprescindível condenar esta violência. Exigir liberdade religiosa, de imprensa e de circulação e a defesa dos grupos mais vulneráveis. Mas não podemos esquecer o que esteve na origem de tudo isto, é preciso continuar a condenar com firmeza a intervenção militar de há onze anos. Os países que nela participaram deveriam pedir desculpas ao povo iraquiano. As relações da União Europeia com o Iraque deveriam pautar-se pelos direitos humanos e não pelos Acordos de Parceria e Cooperação, que não trarão ao Iraque o necessário desenvolvimento social e económico ...

(O Presidente retira a palavra à oradora)

  Bastiaan Belder, namens de EFD-Fractie. – In navolging van mijn geachte collega uit Nederland, mevrouw De Lange, wil ik de Raad vragen naar zijn mening over de situatie van de danig geslonken christelijke minderheid in Irak.

De volgende vraag komt bij mij op: hebben de christenen in het Tweestromenland werkelijk toekomstperspectief? Van een insider, een kenner van de regio, hoorde ik gisteren telefonisch vanuit Amman heel pessimistische geluiden. De uitstroom gaat onafgebroken door. Er vinden demografische verschuivingen plaats waar christenen nog in de meerderheid zijn. De christelijke minderheid zou een speelbal zijn van rivaliserende sji´itische, soennitische en Koerdische krachten. En denk ook aan het voorstel van de Iraakse regering voor een autonome regio in de Vlakte van Nineveh.

Kortom, vertegenwoordiger van de Raad, ik neem aan dat u op de hoogte bent van deze feiten. Graag zou ik horen wat de EU precies doet ter bescherming van de Iraakse christenen? Moeten die echt gaan verdwijnen uit het Midden-Oosten, uit Irak, uit het legendarische Tweestromenland? Negeren wij dat? Ik hoor graag wat er precies ter plekke gebeurt.

  Andreas Mölzer (NI). - Herr Präsident! Bewahrheitet sich der Report von Human Rights Watch, wonach inhaftierte sunnitische Frauen brutal misshandelt werden, um ihre männlichen Verwandten unter Druck zu setzen, so ist dies meines Erachtens ein Beleg dafür, dass diese von der schiitischen Regierung schikaniert werden. Längst ist die Frage der Zugehörigkeit zur Gruppe der Schiiten oder Sunniten nicht mehr nur eine Frage der Religion, es geht meines Erachtens um einen beinharten Machtverteilungskampf, dem tatsächlich unschuldige Zivilisten allzu leicht zum Opfer fallen. Die Besetzung der Städte Falludscha und Ramadi in der Provinz Anbar passt ins Bild der sunnitischen Strategie, leben doch in dieser an das Bürgerkriegsland Syrien grenzenden Provinz nahezu ausschließlich Sunniten.

Dem Gerücht, wonach der Irak unter Umgehung der internationalen Sanktionen um fast 200[nbsp ]Millionen Dollar Waffen und Munition beim Iran kauft, ist meines Erachtens auch rasch nachzugehen. Letztlich hätte ein solcher Deal ja ernsthafte Folgen für die Verhandlungen über das iranische Atomprogramm.

  Bernd Posselt (PPE). - Herr Präsident! Die Katastrophe des Irak begann vor 35[nbsp ]Jahren – es ist im Sommer, am 17.[nbsp ]Juli, 35[nbsp ]Jahre her – mit der Machtergreifung von Saddam Hussein. Sie setzte sich fort mit der katastrophalen westlichen Intervention und der verfehlten Politik seitdem.

Jetzt müssen wir endlich die Wende hinbekommen. Diese Wende kann nur gelingen durch eine klug moderierte Politik, an der wir uns beteiligen, eine Politik des Gesprächs und des Ausgleichs zwischen Schiiten, Sunniten und Kurden, also den drei großen Volksgruppen, aber vor allem auch als Prüfstein durch den Schutz der kleinen, bedrohten Volksgruppen, was vor allem die Christen sind, oder auch die Turkmenen. Ich möchte ganz klar sagen, dass wir als EU hier unsere Stärke entwickeln sollten. Die liegt nicht im militärischen Bereich, wie wir wissen. Aber sie liegt im Demokratieaufbau, sie liegt darin, dass wir Föderalismusexperten schicken können, sie liegt darin, dass wir uns sehr intensiv am Aufbau der Rechtsstaatlichkeit, des Justizsystems, des Polizeiapparats beteiligen können. Hier haben wir gewaltige Aufgaben. Vor allem brauchen wir geschützte Zonen im Raum Ninive und anderswo, um den bedrohten und bedrängten Christen – hier unterstütze ich ausdrücklich das Anliegen von Esther de Lange – zu helfen, zu überleben...

(Der Präsident entzieht dem Redner das Wort)

(Der Redner ist damit einverstanden, eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte‟ gemäß Artikel 149 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Paul Rübig (PPE), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Herr Präsident! Ich möchte den Kollegen Posselt fragen, wie er eigentlich die gegenseitige Toleranz der Religionen im Irak sieht, und was man hier tun könnte, um die Toleranz zu verstärken – und vor allem den Respekt füreinander.

  Bernd Posselt (PPE), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Hier muss vor allem sehr viel getan werden zwischen Schiiten und Sunniten. Denn lange Zeit haben die Sunniten dominiert, heute dominieren die Schiiten, mit Wunden auf beiden Seiten. Was vor allem der entscheidende Punkt ist: Wir müssen verhindern, dass auswärtige Mächte wie der Iran oder bestimmte Kräfte in Saudi-Arabien sich hier einmischen und ein Vakuum nutzen, das wir zum Teil mit geschaffen haben.

  Silvia Costa (S&D). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, alla vigilia delle elezioni che si terranno in Iraq in aprile con le nuove positive regole adottate, dobbiamo però dire che l'Iraq continua a essere un paese in grave difficoltà, come è emerso anche dalle parole dei colleghi che mi hanno preceduto.

Dopo undici anni dalla guerra e dopo l'uscita delle truppe americane il paese è in difficoltà sia per quanto riguarda la recrudescenza delle violenze e degli attentati tra le diverse fazioni, che fra dicembre e febbraio hanno colpito la provincia di Anbar, Fallujah, il campo di Urria, l'area cristiana di Bagdad e lo stesso il Ministro degli esteri, sia per le gravi condizioni socioeconomiche in cui vive la popolazione, soprattutto i bambini. Questo nonostante l'Iraq abbia la terza riserva mondiale di greggio, ma per gli attacchi e per la corruzione l'esportazione è limitata. A ciò si aggiunge la grave questione dei profughi a seguito del conflitto in Siria.

A questo punto certamente noi apprezziamo le conclusioni del Consiglio europeo di febbraio, ma nella nostra risoluzione chiediamo che l'Unione europea assuma una maggiore forza nel sostegno ma anche nella verifica del processo di democratizzazione in corso in Iraq, condizionando anche il recente accordo commerciale bilaterale al rispetto dei diritti umani, della libertà di stampa, del dialogo inclusivo con la minoranza sunnita e, soprattutto, alla protezione delle comunità più a rischio fra cui quella cristiana. Si calcola che negli ultimi dieci anni oltre metà dei cristiani iracheni hanno abbandonato il paese, riducendo anche la presenza positiva di chi era sicuramente per il dialogo ed era è una forza di mediazione.

Ricordiamo che per noi è importante anche il programma di capacity building lanciato il 22 febbraio per sostenere anche il ruolo dell'Alta commissione per i diritti umani di cui dobbiamo verificare l'autonomia effettiva e sostenere anche la ...

(Il Presidente interrompe l'oratore)

  Struan Stevenson (ECR). - Mr President, for the past 18 months the population of Anbar Province, and indeed the six Sunni provinces in Iraq, have been demonstrating every week in their hundreds and thousands against the brutality, the oppression, the assassinations, the abuse of power and the corruption of Nouri Al-Maliki and his very sectarian government. He said that he would take them on. He has found the perfect excuse now for a bloodbath, and he is attacking the civilian population in Fallujah and Ramadi, telling the world that he is engaged in a war against terrorists. He has banned all reporting and closed off these cities to make sure there is no humanitarian access, and we are falling for it. Please, Minister, do not fall for this. Do not provide arms and aid to Maliki like the Americans are doing. He uses these arms to kill his own people. This is a genocidal war against the Sunni population. It is certainly not a war against terrorism.

  Krzysztof Lisek (PPE). - Panie Przewodniczący! Muszę się odnieść jednym zdaniem do wypowiedzi pani poseł występującej w imieniu frakcji GUE, która oskarżyła o wszystko to, co się dzieje w Iraku koalicję międzynarodową. Muszę przypomnieć pani poseł – niestety nie ma jej na sali – że koalicja międzynarodowa obaliła krwawego dyktatora, Saddama Husseina, który potrafił jednego dnia wydać rozkaz zagazowania kilkunastu tysięcy ludzi, w tym tysięcy kobiet i dzieci. O tym musimy na pewno pamiętać, kiedy rozmawiamy o przeszłości Iraku.

A teraz o przyszłości Iraku i o dniu dzisiejszym. Oczywiście ten rok poprzedni i miesiące tego roku, które są już za nami to niezwykle krwawe miesiące w Iraku i to jest coś, co musi być potępione przez nas i będzie potępione, mam nadzieję, w naszej rezolucji. Musimy zwrócić się do rządu Iraku z bardzo jasnym przesłaniem, że wszelka nasza pomoc w budowie tego przecież młodego państwa musi być uwarunkowana tym, aby władze Iraku zapewniły bezpieczeństwo mniejszościom etnicznym, mniejszościom religijnym, w tym chrześcijanom mieszkającym w Bagdadzie czy innych regionach Iraku. Do tego musimy wezwać wysoką przedstawiciel i wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej.

  Joanna Senyszyn (S&D). - Panie Przewodniczący! W 2013 roku w Iraku zginęło ponad 5 tysięcy osób, a w 2014 już ponad 900. Walki powstańcze i zamachy terrorystyczne nasilają się w związku ze zbliżającymi się kwietniowymi wyborami do parlamentu. Pierwsza ważna kwestia to prawa mniejszości sunnickiej, niezbędne jest rozładowanie napięcia poprzez narodowy dialog między stanowiącym większość ludności Iraku szyitami i sunnicką mniejszością. To jeden z warunków przywracania stabilności kraju i poszanowania praw wszystkich obywateli Iraku. Rząd Iraku oraz wszystkie siły polityczne powinny skoncentrować się na zapewnieniu bezpieczeństwa i ochrony wszystkich obywateli, w tym mniejszości etnicznych i religijnych. Ważne jest także przeprowadzenie szczegółowych dochodzeń w sprawie ostatnich zamachów terrorystycznych. Kolejna kwestia to wymiar sprawiedliwości. Istotnym elementem tutaj jest korupcja. Korupcja sprzyja przemocy, niszczy gospodarkę, eksport, życie społeczne, dlatego trzeba z tą patologią walczyć, ale to w Iraku się nie udaje. Problem kary śmierci – w Iraku w 2013 roku dokonano 169 egzekucji, to trzecie miejsce po Chinach i Iranie. Prawo karne wyróżnia 48 przestępstw karanych śmiercią, dlatego silnie apelujemy do rządu Iraku o ogłoszenie moratorium na wykonywanie wszystkich wyroków oraz o zniesienie kary śmierci w bliskiej przyszłości. Zwracam także uwagę na sytuację kobiet. Bardzo niepokojące są doniesienia, według których tysiące irackich kobiet jest nielegalnie przetrzymywanych w więzieniach, gdzie padają ofiarami tortur, złego traktowania oraz napaści na tle seksualnym. Konieczne jest podjęcie pilnych działań na rzecz poprawy ich sytuacji. Liczę również, że rozpoczęty niedawno program reorganizacji i remontów ośrodków detencyjnych i więzień pod nadzorem irackiego ministra sprawiedliwości pomoże chronić prawa człowieka w irackich więzieniach.

  Adam Bielan (ECR). - Panie Przewodniczący! Mimo ogromnego zaangażowania społeczności międzynarodowej na rzecz stabilizacji Iraku, w państwie tym nadal toczą się regularne walki. Każdy dzień przynosi kolejne ofiary śmiertelne. Obserwujemy wzrost napięć o podłożu religijnym. Nie bez znaczenia pozostaje aktywny udział organizacji terrorystycznych. Wszystko to pokazuje, że zagwarantowanie bezpieczeństwa w tym kraju stanowi poważne wyzwanie.

Niestety poważne zastrzeżenia budzą również niektóre działania władz. Oprócz wymagających wyjaśnienia brutalnych aktów przemocy, ze strony rządzących dochodzi do prób zastraszania dziennikarzy czy agresji wobec kobiet i mniejszości religijnych. Nasuwa to poważne obawy o prawidłowy przebieg nadchodzących wyborów. Apeluję zatem do rządzących o kierowanie państwem z poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie demokracji i praw człowieka.

  Francisco José Millán Mon (PPE). - Señor Presidente, de nuevo tenemos que prestar atención a Irak en este hemiciclo, pues están sucediendo cosas de relevancia en ese país. Por un lado, mencionaré el progreso en la implementación del Acuerdo de Asociación y Cooperación entre la Unión Europea e Irak.

El pasado 20 de enero tuvo lugar el primer Consejo de Cooperación Unión Europea-Irak. Hay muchos ámbitos de interés mutuo en los que tenemos que avanzar, incluyendo, desde luego, lo que llamaríamos fortalecimiento institucional o nation building, buen gobierno y respeto de los derechos humanos. No podemos olvidar a Irak.

Pero, junto a ello, la parte negativa. En los últimos meses, Irak ha vuelto a la actualidad por el grave deterioro de su seguridad y el importante desafío terrorista. La violencia por diferencias religiosas y el terrorismo vinculado a Al Qaeda están causando un elevado número de víctimas. Las autoridades tienen que evitar estos baños de sangre, que ya el año pasado creo que se alcanzó una cifra de cerca de nueve mil víctimas.

Irak también sufre por los efectos de la crisis siria, como ya se ha dicho. Más de doscientos mil sirios se han desplazado a Irak y tenemos que seguir ayudando a estas poblaciones desplazadas.

El 30 de abril tendrán lugar elecciones legislativas. Debemos contribuir a que estas elecciones sean transparentes y creíbles y a que transcurran por cauces democráticos y pacíficos. Debe recordarse a todas las autoridades de Irak, nacionales y regionales, que la Unión Europea es favorable a la preservación de la unidad e integridad territorial del país.

Son preocupantes las tendencias disgregadoras —cada vez más poderosas—. Una desintegración de Irak tendría, además, efectos muy desestabilizadores en toda la región, que ya está sometida ―como todos sabemos― a múltiples tensiones y conflictos.

  Pino Arlacchi (S&D). - Mr[nbsp ]President, I am listening here to a long list of horror stories about Iraq. A few of my colleagues have mentioned what was a major origin of the horror, namely the war – one of the most stupid, expensive and useless wars of the last decades, waged in the name of exporting democracy and defending us from threats that did not exist.

So, since this is a time when many of us would like Europe to play an increasing role in the world, with more intervention, accomplishing more and better things on all fronts, I would simply like to remind my colleagues that once the cameras have gone, once the spotlight has shifted, the problem may be that democracy is not there in the way that you expected. You have to contribute to rebuilding a country which is very hard to rebuild, and you have to address all the problems that are now apparent.

  Janusz Wojciechowski (ECR). - Panie Przewodniczący! Od dłuższego czasu dochodzą do nas sygnały o dramatycznej sytuacji w obozie Ashraf, gdzie jest kilka tysięcy uchodźców, dawnych opozycjonistów reżimu irańskiego, tam jest drastyczna sytuacja humanitarna. Na początku września ubiegłego roku doszło tam do największego ataku, kiedy to zginęło kilkadziesiąt osób, były drastyczne filmy, na których to dokonano egzekucji kilkudziesięciu osób, a w ostatnim czasie w tym obozie uprowadzono siedem osób, nieznany jest ich los. To są bardzo drastyczne wydarzenia, władze Iraku się od nich odcinają, ale trudno sobie wyobrazić, żeby nie kontrolowały sytuacji do tego stopnia, żeby nie wiedziały, kto dokonuje tych brutalnych ataków. Chciałem zapytać czy Komisja analizuje sytuację w tym zakresie, czy podejmuje jakieś działania, żeby przeciwdziałać tym drastycznym atakom i tej humanitarnej katastrofie, która tam grozi? W każdej chwili może dojść do rzezi w tym obozie. Musimy się tym zająć.

  Andrzej Grzyb (PPE). - Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata jest związana z faktem, że dochodzą do nas informacje o ciągle jednak pogarszającej się sytuacji wewnętrznej w Iraku. Bezpieczeństwo ludzi jest zagrożone, zagrożone jest również bezpieczeństwo mniejszości, uchodźców. Również ten przykład obozu Ashraf, o którym mówił poseł Wojciechowski, jest tutaj dobitnym przykładem. Sytuacji tej nie polepszają oczywiście niepokoje w całym regionie, w szczególności zaś sytuacja w Syrii. Bardzo niedobrze, gdyby ten konflikt przelał się jeszcze poza granice Iraku.

W tym kontekście trzeba wspomnieć również o trudnej sytuacji mniejszości etnicznych i religijnych, które są narażone na ataki zarówno ze strony grup walczących z rządem Iraku, jak i na dyskryminację ze strony legalnych ośrodków władzy, i to zarówno federalnych, jak i też częściowo w Autonomii Kurdyjskiej. Nie ma większych postępów, jeżeli chodzi o zakończenie konfliktu pomiędzy szyitami i sunnitami. W wyniku prześladowań setki tysięcy chrześcijan musiało uciekać z miejsca zamieszkania, m.in. na teren Autonomii Kurdyjskiej. Wielu w ogóle opuściło Irak i udało się do Syrii. Obecnie ci ludzie wracają, choć mimo zmniejszenia natężenia ataków, prześladowania wciąż trwają. Chciałbym w tym miejscu docenić jednak starania rządu, w tym wzmocnienie ochrony kościołów. Symboliczne jest uczestnictwo w ubiegłym roku premiera Malikiego i liderów społeczności muzułmańskiej w konsekracji kościoła, który był celem ataku terrorystycznego przed czterema laty.

  Alejo Vidal-Quadras (PPE). - Mr President, the security situation in Iraq is growing more precarious by the day. Since Major-General al-Karawi was killed in the Anbar province last December, violence in the region has peaked with clashes between government forces and ISIL. Fallujah is under siege, cut off from humanitarian supplies, and its residents labelled terrorists by their own prime minister, which is ludicrous.

And it is not just Sunnis who are targeted but other minorities too. In Camp Liberty members of the Iranian Resistance, whose asylum-seeker status has now been officially recognised by the United States in addition to the European Union, live at the mercy of Prime Minister al-Maliki and those who control him from Tehran.

We know that a new massacre is being planned by Prime Minister al-Maliki in Camp Liberty. Heat-oriented missiles have been transported to Baghdad by Iranian Quds forces in collaboration with Prime Minister al-Maliki. We know it. The High Representative knows it and I suppose that the President of the Council also knows. Inaction or soft diplomacy is not an option when three thousand men and women are under deadly threat. It is time for the High Representative and the Member States to do something effective for once.

(Applause)

  Ria Oomen-Ruijten (PPE). - Het geweld, de angst die er in Irak heerst, is immens. Alleen al in de maand januari vielen er 733 doden en raakten 1229 mensen gewond. Dat alles als gevolg van terrorisme en geweld.

De burgers in Irak zijn niet zeker meer van hun leven. Honderdveertigduizend mensen zijn op de vlucht voor het huidige geweld in Ambar. Het terrorisme moet gestopt worden. Maar de bevolking voelt zich ook in de steek gelaten door de regering, met name door premier Maliki, want die heeft zijn beloftes om echt te gaan hervormen niet waargemaakt en is er ook niet in geslaagd om de zorgen, noch van de Soennitische minderheid, noch van andere religieuze gemeenschappen, weg te nemen.

Als ik dan kijk naar een rapport van Human Rights Watch en zie dat Iraakse autoriteiten duizenden vrouwen illegaal vasthouden, aan folteringen onderwerpen en bedreigen met seksueel misbruik, dan begrijp ik waar dat wantrouwen vandaan komt. Daarom moeten hervormingen waargemaakt worden en moet Maliki ervoor zorgen dat die veiligheidstroepen ook inderdaad de veiligheid garanderen van alle burgers.

Wij hebben als Europese Unie, naast de VN, grote inspanningen geleverd om iets te doen op dit terrein. Maar ik zie ook, als ik kijk naar de delegatie van de Europese Unie, dat die niet alleen onder heel moeilijke omstandigheden moet werken, maar daarnaast ook niet over voldoende materiaal en middelen beschikt om écht iets te kunnen doen. Ik zou dan ook willen vragen: doe daar iets aan!

De eenheid van Irak mag niet in het geding zijn; wél is het van belang om te kijken naar met name alle kwetsbare groepen en religieuze groeperingen. Door mijn collega´s is dat al ter sprake gebracht. Er is een akkoord tussen de EU en Irak en er zijn gezamenlijke bijeenkomsten om aan een engagement te werken. Er zijn verkiezingen op komst, maar dat alles is niet genoeg. Ik zou niet alleen de politieke leiders, maar ook de religieuze leiders willen oproepen om samen in dialoog te gaan om te bekijken hoe deze situatie kan worden aangepakt. Wat er nu gebeurt heeft absoluut desastreuze gevolgen voor de stabiliteit, niet alleen van het land zelf, maar ook voor de hele regio en daarmee ook voor ons. Dus vraag ik: doe écht iets.

PRESIDENZA DELL'ON. ROBERTA ANGELILLI
Vicepresidente

  Sari Essayah (PPE). - Arvoisa puhemies, hyvä ministeri, Irak on luisumassa yhä selkeämmin kaoottiseen tilaan ja se johtuu pitkälti al-Malikin johtaman nykyhallinnon tavasta ohjata maata. Ihmisoikeuksia poljetaan, lasten ja naisten asema on heikko, uskonnolliset ja etniset ristiriidat repivät maata. Täällä on usein mainittu kristittyjen vaino ja se tapahtuu eri ryhmien taholta. Se on jatkuvaa ja tällä hetkellä monet kristityt pakenevat maasta.

Myös Iranin nykyjohdolla, Saudi-Arabialla ja Syyrian sodalla on huomattava heijastusvaikutus Irakin politiikkaan. Erityisesti jatkuvasta Iranin vaikutusvallan kasvusta Irakissa tulisi olla huolissaan, sillä se pyrkii yhä enemmän lietsomaan sunnien ja šiiojen vastakkainasettelua ja on painostanut Irakia siinä, kuinka he ovat kohdelleet Iranin opposition edustajia, jotka ovat juuttuneet epäinhimillisiin olosuhteisiin Camp Libertyyn.

Tässä tilanteessa aseiden toimittaminen Irakin nykyhallinnolle terrorismin vastaisen sodan varjolla on vastuutonta. Maassa on käynnissä sisällissota ja vähemmistöjen puhdistus.

Vaalikauden alussa kiirehdimme täällä kauppasopimusta Irakin ja EU:n välillä. Minun mielestäni tärkeämpää on tällä hetkellä palauttaa inhimilliset olosuhteet maahan pikemminkin kuin lähteä edistämään kaupankäyntiä itsekkäistä syistä.

  Struan Stevenson (ECR), blue-card question. – Ms Essayah, are you aware that right now the Iraqi military are attacking a community in Salāh ad Dīn‎? So far today they have killed 200 men, women and children. An 81-year-old man was shot at point-blank range – the Iraqi military said he was a terrorist. Eighty-one years old! Were you aware of this?

  Sari Essayah (PPE), Vastaus sinisen kortin kysymykseen. – Arvoisa puhemies, kiitoksia jäsen Stevensonille hyvästä huomiosta. Kyllä olen tietoinen tästä tilanteesta ja nimenomaan sen tähden juuri alleviivasin sitä. Tällä hetkellä ne ulkovallat, jotka toimittavat Irakin nykyhallinnolle aseita, niin sanotusti terrorismin vastaisen sodan varjolla, ovat vastuuttomia. Maassa tapetaan maan omia kansalaisia. Siellä myös pahoinpidellään Iranin opposition edustajia ja pakotetaan Irakin hallinto toimimaan heitä vastaan.

Procedura "catch-the-eye"

  Oreste Rossi (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, oltre 3.000 cittadini iraniani si sono rifugiati nei campi Ashraf e Liberty in Iraq. A seguito dei continui attacchi che vedono coinvolte anche le forze di sicurezza irachene che dovrebbero proteggerli si contano 118 vittime, 7 ostaggi e 1.000 tra feriti e mutilati. Nell'ultimo attacco del settembre 2013, 52 rifugiati sono stati giustiziati compresi medici e infermieri. Il governo iracheno nonostante neghi un suo coinvolgimento rifiuta di far conoscere il luogo di sepoltura ai famigliari delle ultime 52 vittime e si rifiuta anche di ripristinare il muro di protezione che gli americani avevano costruito intorno al campo.

È incredibile che la baronessa Ashton non sia intervenuta in modo deciso su una situazione intollerabile e che l'Europa faccia finta di nulla nei confronti del governo iracheno che sta coprendo, se non addirittura aiutando, il regime iraniano a massacrare dei rifugiati. Stessa situazione vale per l'ONU. Dov'era? Dov'è? E non dimentichiamoci del continuo massacro dei cristiani e della distruzione delle loro chiese.

  Jarosław Leszek Wałęsa (PPE). - Pani Przewodnicząca! Gdzie jest pani Ashton? Gdzie jest wysoka przedstawiciel? Czy tak wygląda jej zaangażowanie w sprawy Iraku? Dzisiaj na tej sali usłyszeliśmy wiele przykrych słów o wydarzeniach, które tam mają miejsce, o ofiarach, do których w tej chwili dochodzi. Czy będziemy przechodzili do porządku dziennego nad tymi sprawami? Nie! Wydaje mi się, że musimy jasno i wyraźnie powiedzieć pani Ashton: proszę wziąć się do roboty, proszę się bardziej zaangażować w te wydarzenia. Bo to, co się wydarzyło, np. w obozie Ashraf w ubiegłym roku we wrześniu, jest niewybaczalne. Te 52 osoby zostały brutalnie zamordowane, ich rodziny, najbliżsi nie wiedzą, gdzie zostały pochowane – odebrano im nawet to prawo. Wydaje mi się, że w tej chwili powinniśmy zwrócić uwagę, że należy wszcząć niezależne, międzynarodowe śledztwo w tej sprawie. Wydaje mi się, że powinniśmy zwrócić uwagę na to, że państwa członkowskie muszą być otwarte na przyjęcie tych uchodźców, którzy pozostają jeszcze w obozie Liberty.

  Zdravka Bušić (PPE). - Gospođo predsjednice, podržavam angažman Europskog parlamenta i potporu koju pruža Iraku. Međutim, željela bih vas podsjetiti na nepodnošljivi tretman žena. Prema zadnjem Human Rights Watch reportu o Iraku, Iračke vlasti ilegalno pritvaraju tisuće žena te ih podvrgavaju nemilosrdnoj torturi, uključujući seksualno zlostavljanje. Žene su u zatvoru prebijane, udarane, podvrgnute elektrošokovima i silovane. Također, Human Rights Watch stalno naglašava u svojim izvješćima problem visoke stope korupcije, naročito u vojnom sektoru i u sudstvu.

Pred tim činjenicama ne smijemo zatvarati oči. Geopolitika je sfera prepuna kontradikcija, no mi moramo biti svjesni odgovornosti koju imamo i moramo jasno iskazati svoja stajališta.

  Metin Kazak (ALDE). - Mr President, for Iraq 2013 is said to have been the bloodiest year since the end of the war. We, the Liberals, are deeply concerned about the deteriorating security situation for the population of Iraq, particularly the Iraqi Turkmen. The European Parliament resolution adopted on 14[nbsp ]March[nbsp ]2013 was a welcome step forward but was not enough given the current situation. Today, the cultural, religious and economic damage inflicted on the Turkmen population is still highly visible and cannot be ignored by the European Union.

We should not forget all the incidents which took place in the cities of Tuz Khurmatu and Kirkuk, where the month of January was particularly deadly, with fourteen explosions which killed a total of twenty Turkmen and injured 163 others, illustrating the profound tensions between ethnic groups in Iraq and increasing the risk of the Iraqi people becoming involved in a civil war.

For this reason, the European Union must pay close attention to the deteriorating human rights situation of the Iraqi Turkmen, not only because it is our duty but also because this situation is directly associated with stability in the wider Middle East region. I therefore ask the Commission and the EEAS to exert further pressure on the Iraqi Government to reach a peaceful solution for the Turkmen of Iraq in order to avoid the situation intensifying beyond repair.

(Fine della procedura "catch-the-eye")

  Dimitrios Kourkoulas, President-in-Office of the Council, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. - Madam President, the European Union wants to see Iraq emerge as a strong and dependable partner, and to remain steadfast in its support for the country’s democratic transition. Iraq’s unity and territorial integrity are essential elements in building a shared prosperity for its citizens and in promoting stability throughout the entire region.

The European Union will continue to support the efforts of the United Nations Assistance Mission for Iraq, as well as other partners, to help strengthen Iraq’s democratic institutions and processes, promote the rule of law, facilitate regional dialogue and to ensure the protection of human rights.

The European Union closely follows the situation of minorities in Iraq, including Christians, and regularly informs the authorities about our concerns. Of course the situation of the Christian minority is a cause of particular concern. Unfortunately, this is a matter of concern not only for Iraq, but also for other countries of the greater Middle East like Syria.

The European Union will continue to raise the profile of human rights in our dialogue with Iraq, also as part of the ongoing implementation of the partnership and cooperation agreement. The issue of minorities will continue to feature prominently in these exchanges.

One honourable Member, Mr[nbsp ]Stevenson I think, made the point about the protection of civilians in Anbar Province. The impact on the civilian population has indeed been very severe and some 300[nbsp ]000 internally displaced persons have already fled the area. The European Union has called upon Iraq to ensure that civilians are protected in the campaign to dislodge the ISIL – the Islamic Front of Iraq in the Levant – and that humanitarian organisations be granted access to areas affected by the fighting.

Another issue raised was that of the residents of Camp Houria and the truth about the attack which took place on 1[nbsp ]September 2013. I would like to inform the House that the Vice-President/High Representative immediately condemned the attack against Camp Ashraf and she has continued to ask the Iraqi authorities to conduct a full and transparent investigation into those events.

Resettlement of the camp residents in a third county remains the best permanent solution. Member States are regularly encouraged to consider accepting camp residents and we would ask for your support in this regard.

We are also extremely concerned about Iraq’s increased use of the death penalty and we make regular statements and démarches to reflect our position that this form of punishment is inhuman and does not serve as a deterrent to crime.

Women are another group who also suffer severe human rights violations, especially proxy arrests involving female members of families, as well as the treatment of female prisoners, so these are issues that are raised with the Iraqi authorities and will remain high on our agenda.

Before closing, I would like to commend the excellent work done by our Delegation in Baghdad. I think Ms Oomen-Ruijten referred to that. Our colleagues in Iraq continue to render an invaluable service and have been doing so under extremely difficult conditions.

  Presidente. - Comunico di aver ricevuto sei proposte di risoluzione conformemente all'articolo 110, paragrafo 2 del regolamento.

La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà giovedì 27 febbraio 2014.

Dichiarazioni scritte (articolo 149)

  Tunne Kelam (PPE), in writing. – Last week we were informed that the bodies of the 52 freedom fighters of Camp Liberty were buried secretly by the Iraqi Government to conceal its crimes against humanity. Since 2009 when Iraq took over from the USA the security of these Iranian refugees, 118 persons have been killed by Iraqi armed forces in various attacks, 7 have been taken hostage, 18 have died because of medical blockade and 1[nbsp ]375 have been wounded or maimed. The growth of the threat posed by Iranian influence in Iraq to the safety and lives of Camp Liberty detainees can be also measured in the destructiveness of the weapons used against them. Iraqi Prime Minister Maliki has to take responsibility for those crimes. One conclusion has to be drawn – the EU can’t just cooperate and sign trade deals with such a regime, that is not only waging a war against its own citizens but is also committing systematic repressions against Iranian dissidents. The EU and Ms Ashton should abstain from whitewashing Iraq of these crimes and not limit their worries to securing trade deals with Iraq.

  Artur Zasada (ECR), na piśmie. – Irak w obecnej sytuacji boryka się z najsilniejszą falą przemocy od 2008 roku. W szczególności chciałbym poruszyć kwestię związaną z Obozem Liberty. Jego status został uznany przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską, a mimo to znajdujący się w nim przedstawiciele opozycji irańskiej nie są bezpieczni. Rozumiem, że Irak stoi obecnie przed rozlicznymi wyzwaniami politycznymi, niemniej jako Parlament Europejski nie możemy biernie przyglądać się sytuacji, w której giną dziesiątki niewinnych osób. Kilka miesięcy temu przedstawiono nam w Parlamencie dowód: wstrząsające nagrania wideo oraz zeznania naocznych świadków. Każdy z nas powinien mieć je w pamięci. Apeluję o podjęcie szybkich, zdecydowanych i skutecznych działań w sprawie Camp Liberty.