Πρόεδρος. - Το επόμενο σημείο στην ημερήσια διάταξη αφορά την έκθεση της Marie-Christine Vergiat, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας, σχετικά με την πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους μέλους (αναδιατύπωση) (COM(2013)0311 - C7-0147/2013 - 2013/0162(COD)) (A7-0058/2014)
Marie-Christine Vergiat, rapporteure. - Madame la Présidente, Mesdames, Messieurs, chers collègues, je voudrais, comme la tradition le veut, tout d'abord remercier les rapporteurs fictifs et tous ceux qui ont travaillé sur ce rapport qui est un rapport technique, juridique et un peu compliqué.
Je voudrais aussi remercier les représentants de la Commission et du Conseil avec qui nous avons eu un dialogue fructueux.
Le texte qui nous est soumis porte sur la restitution des biens culturels entre États membres. Le projet de directive proposé par la Commission a un objet limité. Il ne concerne que les trésors nationaux ayant quitté illicitement le territoire d'un État membre de l'Union, et ce seulement pour la restitution entre États membres de ces biens. Il est d'autant plus limité que c'est une refonte.
Il est important de savoir que cette directive a été proposée en 1993 au moment de la suppression des frontières internes de l'Union européenne. Elle s'appuie sur l'article[nbsp ]36 des traités, qui prévoit des exceptions, notamment en matière culturelle. Pas plus à l'époque qu'aujourd'hui, malheureusement, il n'y a de définition homogène de la notion de "trésor national" mais, d'une certaine façon, c'est normal.
La directive de 1993 a profondément échoué puisqu'il n'y a eu que très peu de restitutions, seulement 7, et 46[nbsp ]restitutions à l'amiable.
Il est nécessaire de modifier cette directive, notamment en allongeant les délais de restitution et ceux permettant aux États de vérifier la nature du bien culturel faisant l'objet de la procédure et de renverser la charge de la preuve concernant la possession du bien illicite, en faisant peser celle-ci non plus sur l'État victime demandant la restitution mais sur le possesseur du bien qui doit démontrer qu'il a exercé la diligence nécessaire pour vérifier l'origine du bien et donc pour bénéficier d'une indemnisation.
Les négociations en trilogue ont été fructueuses et ont été validées par le Conseil début mars et par la commission de la culture et de l'éducation la semaine dernière.
Les principales modifications correspondent essentiellement à des propositions faites par le Parlement européen. Elles vont permettre de définir clairement, d'entrée de jeu, les objectifs de la directive et de favoriser au mieux la coordination entre les États membres, en respectant les spécificités des biens culturels qui ne peuvent être traités comme des marchandises comme les autres et en facilitant la diffusion des informations afin de permettre aux acteurs et, notamment, à ceux du marché de l'art de vérifier l'origine du bien culturel qu'ils vont acquérir.
Cela nous permet aussi de clarifier les leçons de bonne foi et de diligence requises, ces notions ayant dans certaines législations des connotations assez ambiguës. C'est notamment le cas en France.
Dans le texte, il s'agit de ne pas permettre à l'acteur imprudent de bénéficier d'une indemnité versée par l'État lésé qui veut récupérer son bien. Pour l'essentiel, ce sont les marchands d'art qui sont concernés. Ce ne sont donc pas des acheteurs occasionnels mais des professionnels aguerris. Il peut être utile de préciser qu'il appartiendra au juge d'apprécier les choses et toute latitude lui sera donnée pour apprécier au mieux la situation.
Le nouveau texte permettra d'utiliser cette procédure également pour des biens ayant quitté le territoire d'un État membre avant 1993 – cette revendication a été exprimée à de très nombreuses reprises[nbsp ]– et aussi pour d'autres biens et objets culturels que ceux qui sont classés "trésors nationaux" à condition que les deux États membres concernés soient d'accord.
Nous aurions aimé aller plus loin en ce qui concerne une meilleure définition par les États membres de la notion de "trésor national", une plus forte incitation des États membres à la ratification des conventions Unesco et Unidroit sur le trafic illicite des biens culturels et sur l'information des acteurs et, plus largement, du public. Tous ces points ont néanmoins été intégrés dans les considérants, à défaut de l'être dans le corps du texte lui-même.
Nous aurions enfin aimé aller plus loin en ce qui concerne la reconnaissance spécifique des biens culturels en nous appuyant sur l'article[nbsp ]167 des traités, qui donne compétence à l'Union européenne en matière culturelle, notamment sur la question du patrimoine, tout comme nous aurions aimé qu'il soit fait référence, de façon explicite, à la convention de l'Unesco sur la diversité culturelle.
Ce texte est très attendu par nos partenaires, notamment à l'Unesco. On peut se féliciter que cette question a été inscrite lors de la conférence UE-Afrique. Beaucoup espèrent que le bon fonctionnement de ce système fera tache d'huile. Sa mise en œuvre dépend beaucoup des États membres. Espérons qu'ils sauront aller de l'avant.
Encore un grand merci à tous ceux et à toutes celles qui ont bien voulu travailler sur ce rapport.
Ευάγγελος Βενιζέλος, Ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. - Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι για την Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου, η οποία αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην πολιτιστική κληρονομιά, να μετέχει στη συζήτηση αυτή εκπροσωπώντας το Συμβούλιο.
Η οδηγία σχετικά με την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους μέλους αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών, η οποία είναι πλέον μια από τις διαδεδομένες μορφές οργανωμένου εγκλήματος.
Η οδηγία του 1993 δεν ανταποκρίθηκε ωστόσο στις προσδοκίες. Αυτό οφείλεται στις σύντομες προθεσμίες, τα κριτήρια επιλεξιμότητας, το ύψος των αποζημιώσεων και την έλλειψη διοικητικής συνεργασίας.
Το κείμενο στο οποίο έχουμε συμφωνήσει τώρα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι σημαντικά βελτιωμένο. Τέσσερις είναι οι κύριες βελτιώσεις:
Πρώτον, διαγράφεται το παράρτημα που περιείχε κατηγορίες πολιτιστικών αγαθών επιλέξιμες για επιστροφή. Εις το εξής, οποιοδήποτε πολιτιστικό αντικείμενο θεωρείται από κράτος μέλος τμήμα των εθνικών θησαυρών του επιστρέφεται λόγω της ιδιαίτερης καλλιτεχνικής, ιστορικής ή αρχαιολογικής αξίας του.
Δεύτερον, με την παράταση των επιμέρους προθεσμιών παρέχεται στις εθνικές αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη διαδικασία επιστροφής περισσότερος χρόνος προκειμένου να επιτελέσουν το έργο τους. Οι εθνικές αρχές διαθέτουν πλέον έξι μήνες αντί δύο μηνών για να ελέγξουν εάν ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε ένα άλλο κράτος μέλος είναι «πολιτιστικό αγαθό» με την έννοια της οδηγίας. Ο χρόνος για την έναρξη της διαδικασίας επιστροφής ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου έχει επίσης επεκταθεί από ένα σε τρία χρόνια.
Τρίτον, με την εισαγωγή του Πληροφοριακού Συστήματος για την Εσωτερική Αγορά, οι αρμόδιες εθνικές αρχές εξοπλίζονται με ένα εργαλείο που βελτιώνει τη διοικητική συνεργασία και την ανταλλαγή πληροφοριών. Ελπίζουμε ότι αυτό το νέο σύστημα θα επιταχύνει τη συνεργασία και θα μειώσει το κόστος.
Τέλος, το τέταρτο και ίσως το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της οδηγίας όπως διαμορφώνεται τώρα, είναι το γεγονός ότι η καταβολή της αποζημίωσης υπόκειται στην υποχρέωση του κατόχου να αποδείξει ότι αυτός ή αυτή άσκησε τη δέουσα επιμέλεια και προσοχή. Θεσπίζεται συνεπώς ένα τεκμήριο.
Η οδηγία εισάγει ενιαίους κανόνες σε όλα τα κράτη μέλη, μεταθέτοντας το βάρος της απόδειξης στον κάτοχο. Η ρύθμιση αυτή είναι κομβική για την πρόληψη και την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών, καθώς θα δημιουργήσει τις ίδιες συνθήκες για όλους όσους συμμετέχουν στην αγορά έργων τέχνης.
Χαίρομαι διότι πετύχαμε το στόχο μας για την επίτευξη συμφωνίας σε λιγότερο από ένα έτος. Μπορούμε να είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Οφείλω να ευχαριστήσω την εισηγήτρια κ. Vergiat που δούλεψε σκληρά και την πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτισμού, κ. Doris Pack για την εποικοδομητική συμβολή της στην διαπραγματευτική διαδικασία. Προφανώς, θέλω να ευχαριστήσω και τον Επίτροπο Tajani και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω το ενδιαφέρον που έδειξαν οι σκιώδεις εισηγητές σε αυτό το ζήτημα και να τους ευχαριστήσω φυσικά για το χρόνο και την συμβολή τους.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ καλά τί σημαίνει για μια χώρα να νοιώθει ακρωτηριασμένη πολιτιστικά όταν χάνει σημαντικούς εθνικούς θησαυρούς. Μιλώντας, όχι εκ μέρους του Συμβουλίου αλλά ως Αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της Ελληνικής Κυβέρνησης, δεν μπορώ παρά να αναφερθώ, με την ευκαιρία της συζήτησης αυτής, στο μείζον ζήτημα που είναι το ακρωτηριασμένο μνημείο του Παρθενώνα – το ακρωτηριασμένο μείζον μνημείο του δυτικού πολιτισμού.
Το Κοινοβούλιο, ήδη από το 1999, έχει εγκρίνει γραπτή δήλωση σύμφωνα με την οποία η επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα θα αποτελούσε μια καίρια ευκαιρία για την προώθηση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς και αυτό οφείλουμε να το επισημάνουμε με αφορμή την επικαιροποίηση και βελτίωση της οδηγίας για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών.
Πρόκειται για ένα μνημείο που βλέπει τα αρχιτεκτονικά του μέλη να είναι διασπασμένα ενώ το νέο μουσείο της Ακρόπολης, στο οποίο φιλοξενούνται τώρα σε δείπνα εργασίας όλοι οι υπουργοί και τα άλλα στελέχη που επισκέπτονται την Αθήνα στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας, αποτελεί το βασικό επιχείρημά μας για την ανάγκη επανενοποίησης του μνημείου και της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.
Φυσικά, οφείλω να αναφερθώ και στη βλάβη που έχει υποστεί η πολιτιστική κληρονομιά της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά τη στρατιωτική εισβολή του 1974 που έπληξε, με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, τους αρχαιολογικούς και λοιπούς πολιτιστικούς θησαυρούς του Νησιού.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την έγκριση της οδηγίας αυτής, στέλνει ένα μήνυμα πως, για την δική μας Ευρώπη, η πολιτιστική διάσταση, δηλαδή η διάσταση της πολιτιστικής κληρονομιάς και της κοινής ιστορικής συνείδησης της Ευρώπης, είναι πάντα πολύ σημαντική.
Σας ευχαριστώ.
Antonio Tajani, Vicepresidente della Commissione. - Signora Presidente, signor Presidente del Consiglio, onorevoli deputati, il voto di oggi rappresenta un passo in avanti per la protezione del patrimonio culturale nell'ambito del mercato interno e, se guardiamo indietro, come peraltro sottolineato anche dalla relatrice, non possiamo certo dire che la direttiva del 1993 relativa alla restituzione dei beni culturali sia stata particolarmente efficace.
Le restituzioni dei beni fra Stati membri sono state rare nell'Unione europea e non hanno potuto contrastare le perdite e gli effetti negativi del traffico illecito di beni culturali. La Commissione ha voluto rimediare a questa situazione di scarsa efficacia con una profonda riforma della direttiva. La nuova direttiva agevolerà notevolmente la restituzione fra Stati membri dei beni culturali identificati come patrimonio nazionale avente valore artistico, storico o archeologico, contribuendo così alla conservazione dello stesso patrimonio. Grazie a questo provvedimento, gli Stati membri potranno recuperare tutti i tesori nazionali usciti illegalmente dal loro territorio dopo il 1° gennaio 1993 e i cittadini di questi Stati membri non saranno più privati delle prove della loro identità e della loro storia.
Tra le principali novità introdotte: primo, l'estensione del campo di applicazione della direttiva a tutti gli oggetti culturali classificati o definiti come patrimonio nazionale; secondo, viene portato a tre anni il termine per presentare l'istanza di restituzione; terzo, al fine di ottenere il risarcimento, l'onere della prova di dovuta diligenza per l'acquisizione del bene culturale è in capo al possessore.
Infine, permettetemi di ricordare che la prevenzione e la lotta contro il traffico illecito sono un compito che spetta a noi tutti e che deve essere esercitato con tutti i mezzi a disposizione. Pertanto, questa direttiva si inserisce nella prospettiva più ambiziosa di tutela dei patrimoni nazionali. Ritengo altresì particolarmente positivo che questa Assemblea abbia riconosciuto l'importanza della proposta e che si sia impegnata ad adottarla in tempi così rapidi.
Desidero infine ringraziare il Parlamento e in particolare la relatrice responsabile, onorevole Vergiat, e i relatori ombra per i loro sforzi e l'impegno dimostrato nel corso delle negoziazioni. Anche in quest'occasione siamo riusciti a difendere, alla vigilia delle elezioni europee, il patrimonio culturale europeo e a dare un colpo alla malavita che organizza il traffico di oggetti d'arte danneggiando il patrimonio nazionale che è poi anche il patrimonio europeo.
Piotr Borys, w imieniu grupy PPE. – Chciałbym podziękować pani posłance sprawozdawczyni za przygotowaną pracę i za to, że udało nam się zakończyć bardzo ważny segment przestrzeni dotyczącej ochrony dziedzictwa kulturalnego w Europie jeszcze w tej kadencji Parlamentu. Komisja, między innymi Komisja Kultury, bardzo ciężko nad tym pracowała. Jest na sali również mój kolega Marek Migalski, który także zajmował się tą sprawą Komisji Kultury. To ważne, aby w przestrzeni swobody przepływu towarów w Unii Europejskiej chronić dziedzictwo kulturowe. I tak to się składa również w przypadku dyrektywy, którą poprawiamy – jeżeli coś nie działa, staramy się dobrze diagnozować i poprawiać ten system, aby był możliwie skuteczny, aby mógł jak najlepiej chronić dziedzictwo kulturowe Europy. Tak też się składa, że z jednej strony mieliśmy do czynienia z fatalną statystyką, zaledwie kilkadziesiąt przypadków dotyczących roszczeń w oparciu o dyrektywę od 1993[nbsp ]r. w stosunku do bardzo wielkiej ilości przestępstw związanych z kradzieżą. Przypomnę, że między rokiem 2007 a 2010 odnotowano ponad 8 000 przestępstw związanych właśnie z kradzieżą mienia kulturowego, głównie w czterech państwach: Francji, Niemczech, Polsce i Włoszech. Skala jest ogromna, zajmują się tym głównie profesjonalne grupy, które często na zlecenie na początku kradną, a później handlują dziedzictwem kulturowym.
Ważne jest to, proszę Państwa, by być skutecznym, dlatego kwestie, jakich dotyczą zmiany są niezmiernie istotne. Przede wszystkim jeśli chodzi o zakres rozszerzenia dyrektywy w oparciu o dobra kultury sklasyfikowane jako narodowe dobra kultury. Ta definicja będzie definicją rozszerzającą. To będzie dużym ułatwieniem, jeśli chodzi o zakres dóbr, które będzie można objąć tą dyrektywą. Przede wszystkim organy administracyjne, organy śledcze będą mogły jeszcze lepiej wymieniać informacje w związku z jednolitym rynkiem; będziemy mieli do czynienia z nowym narzędziem informatycznym, które pozwoli łatwiej wymieniać się informacjami. Pozbędziemy się tego, co było przeszkodą w dyrektywie, a mianowicie kwestii związanych z wydłużeniem terminu wniesienia roszczenia o zwrot, czy też wydłużenia terminu, jeżeli chodzi o kwestie dotyczące udowodnienia należytej staranności, jeżeli chodzi o kwestię odszkodowania dla podmiotów, które nabyły dobra kultury. Jest kwestia właśnie rekompensaty dla posiadaczy przedmiotu kultury, który będzie podlegał przepadkowi. Te kwestie dotyczące udowodnienia należytej staranności przy zakupie są niezwykle istotne.
Tak więc mamy do czynienia z ważnym instrumentem, który musimy skutecznie wdrożyć. Leży to w interesie wszystkich państw członkowskich w oparciu o skalę i wielkość procederu, który istnieje w Unii Europejskiej. I chcę powiedzieć, że mieliśmy do czynienia w ostatnich kilku latach z bardzo ważnymi wydarzeniami. W Polsce – chcę tylko powiedzieć na końcu – dokonano w obozie Oświęcim kradzieży napisu „Arbeit macht frei” i mam nadzieję, że tego typu przypadki będziemy mogli łatwiej tropić, łatwiej zapewniać ochronę w przyszłości. Dlatego gratuluję sprawozdawczyni tego ważnego sprawozdania.
Tonino Picula, u ime kluba S&D. – Gospođo predsjednice, čestitam izvjestiteljici jer je sažeto izložila većinu problema s kojima se države članice suočavaju prilikom povrata otuđenih kulturnih dobara. Unatoč brojnim mjerama zaštite, nakon krijumčarenja droge i oružja, krijumčarenje kulturnih dobara i dalje je jedna od najraširenijih vrsta ilegalne trgovine. Unutar Unije godišnje se prokrijumčari 40 000 umjetnina. Prije svega potrebna nam je zajednička definicija pojma nacionalno kulturno blago kako bi osigurali set pravila jednak za sve. Jer, dok god se definicija među državama članicama razlikuje, razlikovat će se i praksa.
Kao najnovijoj članici Unije, Hrvatskoj je izuzetno stalo da se primjena direktive produlji na slučajeve otuđenja kulturnih dobara počinjena prije 1993. Dok su se u Europskoj uniji ukidale tržišne granice, što je jedan od motiva usvajanja prve direktive, Hrvatska je morala braniti nacionalne granice. U tom je razdoblju otuđeno 22 829 muzejskih predmeta i 3 097 kulturnih dobara. Dobar dio je vraćen do 2008., ali od tada do danas vraćeno je nešto više od 100 objekata.
Ministri kulture Hrvatske i Srbije potpisali su protokol o povratku kulturnih dobara do kraja 2013., no to nije ostvareno pa se provedba protokola nastavlja. S obzirom da se radi o primjeru otvorenog pitanja između punopravne članice i zemlje kandidatkinje koja pregovara o članstvu, pozdravljam ovu direktivu - ona može pomoći i u rješavanju ovog pitanja. Smatram da povrat kulturnih dobara treba ući u pregovarački paket kao bilo koje drugo usklađivanje.
Charles Goerens, au nom du groupe ALDE. – Madame la Présidente, je voudrais tout d'abord remercier Madame[nbsp ]Vergiat d'avoir introduit le sujet avec le talent qu'on lui connaît mais, de mon point de vue, il y a deux façons d'aborder le problème de la restitution des biens culturels ayant quitté le territoire d'un État membre.
La première, c'est de rester dans le cadre juridique, sans s'écarter d'un pouce des dispositions rentrant dans les compétences de l'Union. C'est la voie empruntée par la Commission, respectueuse du principe de subsidiarité. Mon groupe – pour le dire d'emblée – va voter la proposition.
Mais il y a aussi une manière plus large, politique, d'aborder la problématique des biens ayant changé de lieu dans l'illégalité. Qu'en est-il des biens ayant subi le même sort avant 1993 ou encore entre 1939 et 1945? Encore des informations récentes révèlent-elles l'existence de collections publiques ou privées regorgeant d'objets culturels acquis, pour le moins, de façon illégale. Dans ces cas de figure, on reste muet pour motif d'incompétence.
Mon malaise consiste à être sans cesse renvoyé à la subsidiarité, qui réserve le traitement de cette question aux États membres. Le fait que l'Union européenne ne peut rien faire et que les États membres ne veulent pas bouger –[nbsp ]du moins certains d'entre eux –, nous condamne à l'impuissance face à un problème qui est pourtant réel.
C'est pourquoi j'aimerais demander à la Commission si elle accepterait, au moins, d'assumer un rôle de facilitateur, notamment en incitant les États membres à dresser un inventaire des biens juifs spoliés au cours de la Seconde Guerre mondiale et de publier ledit inventaire dans un registre central géré par les soins de la Commission. Dans ce registre devraient figurer, d'une part, les coordonnées des propriétaires spoliés publics ou privés et, de l'autre, les personnes ou institutions culturelles actuellement en possession des biens incriminés.
"Il s'agit en dernier ressort d'une question morale, éthique exigeant une solution morale et éthique". Cette phrase fait partie des conclusions générales d'un rapport d'initiative du Parlement européen et notamment de sa commission juridique et du marché intérieur de 2003 traitant de cette problématique.
À ma connaissance, cette conclusion n'a jamais été suivie d'effet.
(L'orateur accepte de répondre à une question "carton bleu" (article[nbsp ]149, paragraphe[nbsp ]8, du règlement))
Marek Henryk Migalski (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie pośle, zgadzam się w 100% z tym, co pan mówił. Czy nie uważa pan, że słabością tego sprawozdania jest właśnie to, o czym pan mówi – brak tego odniesienia do zagrabienia dóbr przed 1993 rokiem, zwłaszcza z czasów II wojny światowej, bo całe narody były wówczas ograbiane ze swoich dóbr kultury? I czy nie uważa pan, że Parlament Europejski powinien pracować nad innym sprawozdaniem, który dotyczyłby nie tylko okresu po 1993 roku, ale również okresu przed 1993 rokiem, ze szczególnym uwzględnieniem II wojny światowej?
Charles Goerens (ALDE), réponse "carton bleu". – Madame la Présidente, c'est justement ce que je viens de dire. Toutefois, permettez-moi de rappeler –[nbsp ]et je l'ai dit dans mes propos introductifs[nbsp ]– que Mme[nbsp ]Vergiat et sa commission sont irréprochables. Cette commission a traité d'une proposition de la Commission qui, elle aussi, est respectueuse du droit.
Moi, je voudrais élargir le débat à la sphère politique, donner une dimension politique à ce problème que vous soulevez à juste titre et qui a déjà été abordé dans un rapport d'initiative de la commission juridique et du marché intérieur de l'année[nbsp ]2003. Le rapporteur à l'époque était M.[nbsp ]Willy De[nbsp ]Clercq. Je crois qu'on devrait se baser à nouveau sur ce rapport pour relancer le débat. Le rapport de Mme[nbsp ]Vergiat traite d'une question réelle, mais vous avez tout à fait raison de rappeler que cela ne traite pas du problème dans toute son ampleur.
Marek Henryk Migalski, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Ja zacznę od tego, że w pełni się z tym zgadzam. To, czego tutaj brakuje w tym dobrym sprawozdaniu, które moja grupa polityczna poprze, to właśnie zwrócenia uwagi na fakt, że to, z czym mieliśmy do czynienia 60, 70 lat temu, jest jeszcze bardziej bulwersujące niż te grabieże, o których mówimy ostatnio. Zresztą to znalazło się również w wypowiedzi przedstawiciela Rady, że pamiętamy o tym, iż zagrabianie dóbr nie zaczęło się od 1993 roku. Miał rację poseł Borys, mówiąc o tym, że dzisiaj zdecydowana większość, tj. 80%, grabieży dóbr narodowych dotyczy czterech krajów: Niemiec, Francji, Polski i Włoch. Dlatego dla przedstawicieli takich krajów właśnie jak Polska to sprawozdanie jest niezwykle istotne, bo pozwala nam odzyskać to, co jest częścią naszego dziedzictwa narodowego. Grabieże są mniej czy bardziej spektakularne, tak jak powiedział Piotr Borys. U nas najbardziej szokująca była kradzież napisu na niemieckim, nazistowskim obozie śmierci Auschwitz-Birkenau, tego słynnego, znanego w całym świecie hasła „Arbeit macht frei”. Ale to dotyczy wielu tysięcy różnych kradzieży i sprawozdanie ma ułatwić – tak rozumiem jego istotę – zwrot tych dóbr, ich odzyskiwanie, dlatego że ten proceder kradzieży jest uderzaniem nie tylko w kwestie majątkowe, ale to jest uderzanie w kwestie kulturowe. Naród pozbawiony swoich dóbr narodowych zaczyna mieć problemy, nie przestaje być narodem, ale zaczyna mieć problemy w kultywowaniu tego, co go tworzyło. Z tego punktu widzenia to sprawozdanie jest jak najbardziej wskazany i potrzebny.
Nikola Vuljanić, u ime kluba GUE/NGL. – Gospođo predsjednice, pohvalio bih najprije izvjestiteljicu na izvrsnom odrađenom poslu. Naime, smatram da su promjene postojeće direktive bile nužne kako bi se učinila efikasnijom i mogla funkcionirati.
Pozdravljam brisanje aneksa kojim je specificirano koje kategorije kulturnih dobara ispunjavaju uvjete za povratak te se u potpunosti slažem da je na samim državama članicama da definiraju koja kulturna dobra smatraju svojim nacionalnim blagom. Problem povratka nezakonito iznesenih kulturnih dobara posebice pogađa zemlju iz koje dolazim. Situacija je nešto drugačija - kulturna dobra nisu švercana iz Hrvatske, nego jednostavno pljačkana. Tijekom rata, 90-ih, opljačkana su brojna kulturna dobra i odnesena u Srbiju. Direktivom o povratu kulturnih dobara nezakonito iznesenih s područja država članica Europske unije regulirat će se povratak tih dobara od 1993.
No, mnoga od nezakonito iznesenih kulturnih dobara iz Hrvatske iznešena su prije 1993., odnosno 1991. godine. Vjerujem da se to može regulirati na temelju protokola kojeg su Hrvatska i Srbija potpisale prije godinu dana. Srbija bi kao država kandidatkinja trebala ubrzati povratak, jer je do sada vraćeno tek nešto više od polovice otuđenih predmeta te smatram da bi ova direktiva trebala postati dio acquisa i obveza za sve potencijalne članice Europske unije.
Csaba Sógor (PPE). - A jogellenesen elszállított kulturális javak visszaszolgáltatásáról szóló, 1993 óta hatályos irányelv eredményessége a szakértők szerint kivánnivalókat hagyott maga után, ezért a mostani átdolgozás mindenképpen indokolt. Az irányelv hatályának bővülése, a visszaszolgáltatási eljárás alkalmazása minden nemzeti kincsnek minősülő kulturális tárgyra üdvözlendő lépés, hiszen a hasonló tárgyak rendkívüli sokfélesége miatt értelmetlen fenntartani az irányelv mellékletét. A végrehajtásra és a visszaszolgáltatási eljárás kezdeményezésére vonatkozó határidők meghosszabbítása szintén a visszaszolgáltatott javak számának növelését szolgálja. A legfontosabb átdolgozási javaslat azonban az, hogy a bizonyítás terhét a birtokosra hárítja. Ennek eredményeképpen a tárgyak birtokosainak bizonyítaniuk kell majd, hogy kellő gondossággal jártak el, és mindent megtettek annak érdekében, hogy a tárgyak törvényes eredetéről meggyőződjenek.
A visszaszolgáltatási eljárásokat bonyolították és lassították a bírósági eljárások is, ezért az átdolgozás szorgalmazza az EU közigazgatási együttműködési eszközének, a belső piaci információs rendszernek a használatát. Ez tulajdonképpen visszaállítja a tagállamok egymás iránti kötelezettségét, hogy a visszaszolgáltatással kapcsolatosan kölcsönösen tájékoztassák egymást.
Fontos leszögezni, hogy mivel a nemzeti kincs fogalmára nem létezik közösen elfogadott meghatározás, úgy gondolom, hogy a tagállamok szabadon és megkötések nélkül eldönthetik, hogy mit tekintenek nemzeti kincsnek. Nem szükséges jobban leszabályozni ezt a kérdést. Támogatom az előadó azon javaslatát, hogy maradjon fenn továbbra is az irányelv végrehajtását monitorizáló nyomon követő bizottság, mert ezzel garantálható a dokumentum jelenlegi átdolgozásának eredményessége.
Mitro Repo (S&D). - Arvoisa puhemies, kulttuuriesineiden salakuljetuksesta ja salakaupasta on muodostunut laajalle levinnyt laittoman kaupankäynnin muoto.
Myöskään Eurooppa ei ole säästynyt tältä modernilta vitsaukselta. Kulttuuriesineiden ja erityisesti kansallisaarteiden kaupasta on muotoutunut järjestäytyneen rikollisuuden kolmanneksi suurin tulonlähde. Vuosittain EU-maista viedään laittomasti jopa 40 000 kulttuuriperintöesinettä. Vuodelta 1993 peräisin oleva EU-lainsäädäntö on ollut liian tehoton, tiukka ja rajoittava. EU-lainsäädännön tulee edesauttaa kulttuuriesineiden palauttamista maahan, jonka alueelta ne on laittomasti aikanaan viety ja helpottaa palautusprosessia.
Taiteellisia, historiallisia tai arkeologisia kansallisaarteita ei myöskään tulisi kohdella tavallisina kauppatavaroina. Kulttuuriesineille on siksi tarjottava erityistä suojaa ja suojelua suhteessa sisämarkkinoiden muihin sääntöihin. Sisärajattomassa Euroopassa on muutenkin hankala estää kulttuurillisesti arvokkaiden esineiden laiton kuljetus maasta toiseen.
Unionin on tärkeä myötävaikuttaa myös lainsäädäntöteitse siihen, että jäsenvaltioiden kulttuurit voivat kehittyä, moninaistua ja monipuolistua. Kulttuurin ja siitä kertovien esineiden arvostus on tässä ensisijaisen tärkeässä asemassa.
Pidän valitettavana sitä, että komissio on rajoittanut parlamentin valtuuksia vaikuttaa tämän direktiivin sisältöön.
Ruža Tomašić (ECR). - Gospođo predsjednice, na ovu temu gledam s posebnim senzibilitetom i zanimanjem. Naime, nijedna članica Europske unije nije bila žrtva kulturocida u posljednjih 25 godina kao što je bila Hrvatska. Naša je kulturna baština početkom 90-ih godina prošlog stoljeća pretrpjela masovno uništenje i krađu neviđenih razmjera, a veliki dio pokradenog nacionalnog blaga nije vraćen i još se uvijek nalazi u Srbiji.
Stoga apsolutno podržavam ovaj prijedlog direktive, ali se nadam da Hrvatska neće morati čekati ulazak Srbije u Europsku uniju kako bi vratila svoja kulturna dobra otuđena za vrijeme domovinskog rata. S obzirom da kulturna baština jednog naroda predstavlja samu srž njegova identiteta, a upravo identitet želimo zaštititi u Europskoj uniji, ovim putem pozivam europske institucije da se kroz pristupne pregovore Srbije s Europskom unijom otvoreno i jasno založe za što skoriji povrat otuđenog hrvatskog nacionalnog blaga.
Διαδικασία catch-the-eye
Dubravka Šuica (PPE). - Gospođo predsjednice, i mene ova tema vrlo intrigira - već sam o njoj govorila u Odboru za kulturu i smatram da je 1993. godina bila loša za Hrvatsku i mnoge zemlje. Čuli smo od g. Venizelosa iz Grčke da govori o Akropoli, o 1989. godini.
Dakle, vrlo je važno da se promijeni linija 1993. godine kad je Hrvatska u pitanju. Kao što smo već čuli, iz Hrvatske je otuđeno više od 46 000 raznih muzejskih izložaka. Naravno, kulturno dobro nije definirano. Vraćeno je oko pola. Smatramo da je za Hrvatsku učinjena velika šteta i sad je prava prilika u pregovorima sa Srbijom oko ulaska u Europsku uniju da se to pitanje regulira.
Ne radi se samo o otuđenju kulturnih dobara. Znate da je još uvijek 1655 nestalih osoba u domovinskom ratu, o njima nemamo podatke. Dakle, ovo je prilika za pregovore sa Srbijom i rješavanje ovog problema. Povrat kulturnih dobara – da, direktiva – da, ali 1993. godina nije dobar rok.
Silvia Costa (S&D). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, ritengo molto importante questo accordo fra Parlamento e Consiglio e mi complimento con l'onorevole Vergiat, perché si tratta di un tema rilevante per l'Europa – lo è molto per il mio paese, l'Italia – anche per l'inefficacia della direttiva del 1993 che, in realtà, ha visto pochi casi di effettiva restituzione dei beni culturali sottratti, anche fra paesi membri, sia a causa dei tempi stretti per la restituzione e gli indennizzi sia per la mancata chiarezza sugli effettivi criteri affinché un bene sia considerato patrimonio nazionale.
Ora è però necessario muoversi su due aspetti, e cioè una migliore cooperazione fra Stati e una migliore definizione dei tempi. Sussistono, tuttavia, due problemi. Il primo è la mancata firma, ancora oggi, da parte di alcuni Stati membri delle convenzioni UNESCO e Unidroit, che consentirebbe un maggiore impegno e una possibilità di partecipare a pieno titolo a questa cooperazione. L'altro è quell'aspetto, ricordato anche prima, della definizione di patrimonio culturale, che resta unicamente appannaggio della decisione dei singoli Stati membri e non è messa in comune, ma anche quella riferita ai periodi trascorsi prima del 1993.
Jorgo Chatzimarkakis (ALDE). - Η επιστροφή των πολιτιστικών θησαυρών είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα. Είναι ένα ευαίσθητο θέμα το οποίο σχετίζεται με τον σεβασμό προς τις χώρες που έχουν πολιτιστικούς θησαυρούς και εκτιμώ ότι θα ήταν μία πράξη αλληλεγγύης εάν κάποιοι άλλαζαν την στάση τους, συγκεκριμένα δε κάποια μουσεία στη Μεγάλη Βρετανία και στη Γερμανία. Ζητούμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να μην περιοριστούμε μόνο στα αντικείμενα που έφυγαν από μία χώρα πρόσφατα, αλλά να διευρυνθεί ο κατάλογος και να συμπεριλάβει θησαυρούς και από προηγούμενα χρόνια. Ζητούμε επίσης να ενεργοποιηθεί η Επιτροπή για να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός κατάλογος στον οποίο τα μουσεία θα καταγράψουν όλα τα αντικείμενα που έχουν φύγει από μία χώρα και τα οποία θα πρέπει να γυρίσουν πίσω σε αυτήν υποχρεωτικά.
Αντιγόνη Παπαδοπούλου (S&D). - Κυρία Πρόεδρε, υποστηρίζεται η άποψη πως πρέπει να αλλάξει ο χρονικός ορίζοντας της οδηγίας ώστε να καλύπτει και περιόδους πριν από το 1993. Εγώ θα μιλήσω για την ακρωτηριασμένη Κύπρο, με τον πανάρχαιο πολιτισμό και την πολυτάραχη ιστορία. Δυστυχώς, ως θλιβερή συνέπεια της τουρκικής εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης παράνομης κατοχής του 36,2% του κυπριακού εδάφους, οργιάζει η συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα εδάφη της. Εκατοντάδες ιστορικά και λατρευτικά μνημεία στις κατεχόμενες περιοχές έχουν καταστραφεί, λεηλατηθεί και υποστεί βανδαλισμούς. Οι παράνομες ανασκαφές συνεχίζονται. Πολιτιστικοί θησαυροί έχουν κλαπεί από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές και πωλήθηκαν παράνομα στο εξωτερικό. Αν και συμβαλλόμενο μέρος της Σύμβασης της ΟΥΝΕΣΚΟ, η Τουρκία παραβιάζει συστηματικά τις πρόνοιες της Σύμβασης που ορίζουν σαφέστατα ότι η εξαγωγή και η μεταφορά ιδιοκτησίας πολιτιστικής περιουσίας υπό καθεστώς εξαναγκασμού, το οποίο πηγάζει άμεσα ή έμμεσα από την κατοχή μίας χώρας από ξένη δύναμη, πρέπει να θεωρείται παράνομη. Καταγγέλλω την Τουρκία και ζητώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην ανοίξει κανένα ενταξιακό κεφάλαιο ενόσω η σύληση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Κύπρο συνεχίζεται.
Marino Baldini (S&D). - Gospođo predsjedavajuća, direktiva iz 1993. je promašaj jer je bilo samo sedam povrata. Izmjene su dakle potrebne, posebno u borbi protiv organiziranog kriminala, korupcije i u zaštiti kulturne baštine. Pozdravljam tekst u dijelu koji omogućava povrat kulturnih dobara koja su otuđena i prije 1993.
Poželjno je da se u legislativnoj brizi za povrat umjetnina vodi briga o rangu i vrijednosti pojedinih spomenika koji predstavljaju zaštićeno nacionalno dobro, odnosno u mjerama zaštite kulturnih dobara po nacionalnim zakonodavstvima. Ubrzanje i olakšavanje povrata ili nadoknada u pitanjima umjetničkih spomenika veoma je složeno pitanje. Treba međutim napomenuti kako pojedini predmeti koji mogu biti ili trebaju biti brže ili lakše vraćeni nisu nužno umjetnički predmeti.
Posebno je važno da se dijelovi otuđenih kulturnih dobara vraćaju in situ, odnosno u zbirke cjeline i kontekstu u kojem jedino mogu govoriti i predstavljati svu onu vrijednost kada god je to moguće. Slažem se da je povrat umjetnina važno etičko pitanje i da tako treba pristupiti stvaranju europske liste otuđenih kulturnih dobara.
Τέλος της διαδικασίας catch-the-eye
Antonio Tajani, Vicepresidente della Commissione. - Signora Presidente, ringrazio tutti i deputati che hanno partecipato al dibattito e il Parlamento europeo, a cominciare dalla relatrice, per il contributo fornito per cambiare questa direttiva che va nella giusta direzione di una maggiore tutela del patrimonio nazionale e del patrimonio artistico europeo.
Questa cooperazione rafforzata fra Parlamento e Commissione europea è importante e a questo proposito desidero ringraziare anche il vice primo ministro greco per aver partecipato direttamente al dibattito anche in rapporto con il Consiglio.
Vorrei anche annunciare che, a partire dall'adozione, avvieremo i lavori per sviluppare un modulo del sistema d'informazione del mercato interno per facilitare la cooperazione amministrativa e lo scambio di informazioni tra le autorità degli Stati membri responsabili della direttiva. In questo senso, potrebbe anche essere conferito un mandato alla mia direzione generale affinché inserisca, fra i beni dove sarà indispensabile uno scambio di informazioni, i beni rubati al popolo ebraico durante la Seconda guerra mondiale. In questo modo rispondo positivamente alla richiesta fatta dall'onorevole.
Per quanto riguarda la data, la direttiva prevede il 1993, ma ogni Stato membro può anticipare questa data di sua iniziativa, senza però che questo possa essere imposto ad altri Stati membri. Da questo punto di vista, quindi, si va nella direzione auspicata da molti deputati.
La Présidente. - Chers collègues, je vous demande exceptionnellement d'accepter que je donne la parole à notre collègue Marie-Thérèse Sanchez-Schmid puisque c'est par ma faute qu'elle n'a pu s'exprimer auparavant.
Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE). - Madame la Présidente, l'affaire Cornelius[nbsp ]Gurlitt, en Allemagne, et ses 1[nbsp ]400[nbsp ]œuvres d'art retrouvées dans son grenier ont mis en lumière la difficulté de restituer les biens culturels spoliés. Selon l'Unesco, le trafic illégal d'art arrive en troisième position derrière le trafic de drogues et d'armes dans le monde.
Le marché noir des biens culturels représente une perte pour l'État membre d'origine, sa culture, son patrimoine, ses musées et surtout pour l'accès des citoyens à l'art. Pire encore, lorsque ces œuvres sont retrouvées, leur restitution est trop compliquée en raison des incompréhensions et défiances qui subsistent entre les administrations judiciaires nationales.
Aujourd'hui, nous modernisons enfin la directive européenne de 1993 qui tentait de répondre à ces problèmes. La réforme élargit la définition de biens culturels. Elle permettra de parvenir à un meilleur partage d'informations, ainsi qu'à des délais plus longs pour effectuer une demande de restitution.
Le patrimoine culturel est un bien universel que nous nous devions de protéger.
Ευάγγελος Βενιζέλος, Ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. - Κυρία Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, από τις τοποθετήσεις σας αναδείχθηκε η σοβαρότητα του ζητήματος και το μέγεθος της ευαισθησίας που υπάρχει γύρω από τα θέματα αυτά σε πολλά κράτη μέλη.
Όπως ξέρετε, η ιστορία και η αρχαιολογία είναι δύο πεδία εντόνως πολιτικά. Βεβαίως, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού, πρέπει να αποφεύγουμε τη λεγόμενη "ιδεολογική" χρήση της ιστορίας και της αρχαιολογίας αλλά είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς τη διάκριση ανάμεσα σε μία εθνική ή πολιτική πεποίθηση για το τί συνιστά ιστορική ή αρχαιολογική αλήθεια και σε μια ψευδή, "ιδεολογική" χρήση ιστορικών ή αρχαιολογικών επιχειρημάτων.
Χρειάζεται συνεπώς πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Είναι πολύ σημαντικό να στείλουμε το μήνυμα στις κοινωνίες και τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λίγο πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές, ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε μία ενιαία ιστορική συνείδηση και έναν ενιαίο κανόνα ευαισθησίας απέναντι στα θέματα αυτά.
Συμφωνώ με όλα τα αξιότιμα μέλη του Κοινοβουλίου που τόνισαν το αυτονόητο, ότι δηλαδή το τεράστιο πρόβλημα της κλοπής ή της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών δεν ξεκίνησε το 1993. Το 1993 είναι μία συμβατική ημερομηνία που συνδέεται με τη συγκρότηση της ενιαίας αγοράς. Το πρόβλημα αυτό δεν ξεκίνησε με τη συγκρότηση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα μέσα της δεκαετίας του 50 και δεν ξεκίνησε ούτε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ένα ζήτημα το οποίο, δυστυχώς, είναι διαχρονικά παρόν. Άλλωστε, σας ανέφερα παραδείγματα, όπως είναι ο ακρωτηριασμός του ακινήτου μνημείου - γιατί δεν πρόκειται για κινητό μνημείο - του Παρθενώνα, ο οποίος ανάγεται στις αρχές του 19ου αιώνα και σας ανέφερα το παράδειγμα της τουρκικής εισβολής και κατοχής μεγάλου τμήματος της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου έχουμε βλάβη πολιτιστικών αγαθών το 1974, η οποία εξακολουθεί να συνεχίζεται εις βάρος κράτους μέλους, 40 χρόνια από τότε. Πράγματι, έχει πολύ μεγάλη σημασία να αναδείξουμε αυτές τις ευαισθησίες.
Η οδηγία, ούτε στην αρχική της μορφή του 1993, ούτε στη σημερινή βελτιωμένη μορφή της, δεν συνιστά ένα ολοκληρωμένο σύστημα διεθνούς προστασίας των πολιτιστικών αγαθών από τον κίνδυνο παράνομης διακίνησης, αρπαγής, σύλησης, κλοπής, υπεξαίρεσης. Δεν έχουμε καν έναν ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό μηχανισμό. Είναι όμως ένα σημαντικό βήμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ούτως ή άλλως και μέλη της UNESCO. Δεσμευόμαστε από τις διεθνείς συμβάσεις που διέπουν την UNESCO και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να τονώσουμε τη συνεργασία μας και με την UNESCO, όπως φυσικά, και με το Συμβούλιο της Ευρώπης που έχει σχετικές αρμοδιότητες σε πολλά θέματα.
Δεν μπορούμε δυστυχώς - ή ευτυχώς, ανάλογα με την οπτική γωνία που επιλέγει κάποιος - να έχουμε έναν ενιαίο ευρωπαϊκό ορισμό της έννοιας του εθνικού θησαυρού, διότι τα ζητήματα πολιτιστικής πολιτικής είναι ζητήματα που εξακολουθούν να ανήκουν στην αρμοδιότητα και τη δικαιοδοσία των κρατών μελών. Η εθνική ταυτότητα είναι μία θεμελιώδης αξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατοχυρώνεται στις βασικές, στις θεμελιώδεις διατάξεις της Συνθήκης.
Είναι όμως αυτονόητο για εμάς, τους ευρωπαίους πολίτες, το νόημα του εθνικού θησαυρού. Πρόκειται για κάτι που συνδέεται με την αίσθηση της ταυτότητάς μας. Κάθε χώρα, κάθε κράτος μέλος είναι αρμόδιο να προσδιορίσει, με κριτήρια τα οποία είναι ευρύτερα αποδεκτά, διεθνώς αποδεκτά, τον κατάλογο των εθνικών του θησαυρών και είναι υποχρέωση όλων των άλλων, και εν προκειμένω όλων των άλλων κρατών μελών, σεβόμενα την ταυτότητα του άλλου κράτους μέλους, να σέβονται και τον καθορισμό του καταλόγου των δικών του εθνικών θησαυρών. Είναι στοιχειώδης πράξη αλληλεγγύης αλλά και νομική υποχρέωση που απορρέει από τη Συνθήκη που σέβεται την εθνική ταυτότητα των κρατών μελών.
Εκτός όμως από τα πολιτιστικά αγαθά που συνιστούν εθνικό θησαυρό, υπάρχουν εθνικοί θησαυροί που συνιστούν παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό πολιτιστικό αγαθό. Τέτοιο παράδειγμα, θα μου επιτρέψετε και πάλι να πω, είναι κατ' εξοχήν το ζήτημα του Παρθενώνα που είναι το έμβλημα του δυτικού πολιτισμού - όχι γιατί υπάρχει κάποια υπεροχή αλλά επειδή, ιστορικά, έτσι συνέβη.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να εγκριθεί η έκθεση. Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ για μία ακόμη φορά την εισηγήτρια και όλους εκείνους που συνέβαλαν καθώς και την Επιτροπή, αλλά φυσικά δεν αρκεί αυτό. Θα μας ενθαρρύνει η έγκριση της έκθεσης για να ολοκληρώσουμε το ταχύτερο δυνατό τη διαδικασία τροποποίησης και θέσης σε ισχύ της οδηγίας. Θα έχουμε, βεβαίως, ένα βελτιωμένο νομικό κείμενο. Το πολιτικό πρόβλημα όμως και η ιστορική μας υποχρέωση θα εξακολουθήσουν να είναι ανοιχτά και θέλω να ελπίζω ότι όλα τα βήματα που είναι αναγκαία θα πραγματοποιηθούν το ταχύτερο δυνατό.
Marie-Christine Vergiat, rapporteure. - Madame la Présidente, oui, nous étions contraints. Beaucoup de questions ont été posées, ici comme à l'extérieur. Pourquoi la date de 1993? Parce que nous sommes dans la logique du marché intérieur, dans la logique de l'ouverture des frontières, dans la logique de la libre circulation des marchandises et sur la base des articles[nbsp ]34 et 35 des traités, et seulement d'eux.
Pour répondre à l'ensemble des questions qui ont été posées ici, qu'elles concernent la Grèce, la Croatie, Chypre ou les biens juifs, Monsieur le Commissaire, il aurait fallu que nous basions cette directive sur l'article[nbsp ]167, comme nous pouvions le faire, comme le Parlement européen l'a demandé, comme la Commission et le Conseil l'ont refusé, tout au long des négociations.
C'est la Commission qui a le droit exclusif de l'initiative législative. Nous étions non seulement sur la base des articles[nbsp ]34 et 35, mais aussi sur la base d'une refonte. Nous nous sommes bagarrés pour élargir au maximum la portée de ce texte et nous y sommes parvenus grâce à notre entêtement et parce que, tous groupes confondus, nous avons bataillé sur cette question et nous avons élargi les marges.
Je l'ai déjà dit, j'espère que grâce à cette initiative tous les États membres adhéreront enfin à la convention de l'Unesco spécifique sur ce sujet. De même, pour l'ensemble de la Convention d'Unidroit, nous en sommes très très loin. Et le Conseil dans son ensemble –[nbsp ]désolée Monsieur le ministre, je sais que ce n'est pas la Grèce et vous nous avez beaucoup aidés[nbsp ]– a refusé tout élément dans les articles de la directive. Nous avons un signal parce que c'est dans les considérants.
J'aurais aussi aimé que l'on intègre la convention sur la diversité culturelle de l'Unesco, parce que cela nous aurait donné une base supplémentaire. Oui, vous avez raison, Monsieur le ministre, c'est un signe, c'est un encouragement, mais qui dépendra uniquement de la volonté des États membres. Parce que nous sommes face à la pure compétence des États membres et qu'il n'y aura rien avant 1993 si les deux États membres concernés ne se mettent pas d'accord.
Ne nous racontez pas d'histoires, surtout pas aujourd'hui. Nous avons fait le maximum de ce que nous pouvions faire dans le cadre de la proposition qui nous a été faite par la Commission. J'aurais aimé que nous allions beaucoup plus loin mais, grâce au Parlement européen, nous avons un maximum de signaux en la matière et je remercie encore une fois tous ceux qui ont bien voulu travailler avec moi pour faire avancer cette directive.
Πρόεδρος. - Η συζήτηση έληξε.
Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τετάρτη 16 Απριλίου 2014 στις 12.00 το μεσημέρι.