Index 
 Föregående 
 Nästa 
 All text 
Fullständigt förhandlingsreferat
Tisdagen den 25 november 2014 - Strasbourg Reviderad upplaga

14. Bekämpning av våld mot kvinnor (fortsättning på debatten)
Anföranden på video
PV
MPphoto
 

  President. - We now continue with the debate on the question for oral answer O-000080/2014 – B8-0039/2014 – 2014/2916(RSP).

 
  
MPphoto
 

  Teresa Jiménez-Becerril Barrio, en nombre del Grupo PPE. – Señora Presidenta, desde que llegué a este Parlamento, la defensa de las víctimas ha sido mi prioridad y lo seguirá siendo esté donde esté. Hoy son las mujeres europeas víctimas de violencia las que nos piden que hablemos con una voz única y clara. Nos exigen que unamos nuestras fuerzas para concienciar a la sociedad acerca de la magnitud de un problema que afecta no solo a Europa, sino al mundo entero.

La violencia contra la mujer no distingue entre ricos y pobres. Traspasa todas las barreras: el hogar, el colegio, el trabajo. No hay refugio para quienes huyen de ese agresor, a veces tan cercano. Más de un tercio de las europeas reconoce haber sufrido algún tipo de violencia por el mero hecho de ser mujeres, con el consiguiente daño físico, moral y sexual.

Es necesario que los países de la Unión remen en el mismo sentido hacia la total eliminación de la violencia contra la mujer, y por ello necesitamos una estrategia común. En esta línea trabajé como ponente en la orden europea de protección de víctimas, y hoy contamos con un instrumento legislativo capaz de reconocer una orden de alejamiento en cualquier país de la Unión. Pero yo no me doy por satisfecha mientras siga creciendo el número de mujeres y niñas que sufren maltrato, violaciones, trata de blancas, mujeres que ven pisoteadas su libertad y su dignidad.

Como nos ha dicho hoy el Santo Padre, tenemos que poner a la persona en el centro; pues hoy y todos los días pongamos a la mujer en el centro de nuestro trabajo y hagámoslo para alcanzar una Europa más segura, más digna y más justa. Se lo debemos a todas las mujeres asesinadas, se lo debemos a sus hijos y se lo debemos a sus familias que aún las lloran.

(La oradora acepta responder a una pregunta formulada con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul» (artículo 162, apartado 8, del Reglamento)).

 
  
MPphoto
 

  Bill Etheridge (EFDD), blue-card question. – Do you agree with me that this awful subject is really about a lack of morals and honour in society, and that anyone harming a woman is not only no gentleman, but is no kind of man at all?

 
  
MPphoto
 

  Teresa Jiménez-Becerril Barrio (PPE), respuesta de «tarjeta azul». – Por supuesto, estoy totalmente de acuerdo. Me gusta que me haga usted esa pregunta porque, además, es un problema de educación que a mí, en un minuto y medio, no me ha dado tiempo de mencionar. Desde luego, es un problema cuya solución tiene que empezar también desde los hombres. Y es un problema de educación y son los hombres los primeros a los que tenemos que concienciar. Son los hombres los que tendrían que ser más numerosos en la Comisión de Derechos de la Mujer e Igualdad de Género, y son los hombres los que tendrían que estar luchando contra este problema igual o más que nosotras.

 
  
MPphoto
 

  Maria Arena, au nom du groupe S&D. – Madame la Présidente, c'est la journée européenne de la lutte contre les violences faites aux femmes. Il est vrai que si nous regardons à notre droite ou à notre gauche, nous sommes trois personnes dont au moins une a, a été ou sera victime d'une violence à son égard, mais je dirais plus. J'aurai du mal à le dire aujourd'hui parce que, si je regarde à ma droite et à ma gauche, je ne vois pas beaucoup d'hommes. Mais, effectivement, si les femmes sont victimes de violence, c'est qu'il y a des auteurs.

Je remercie les hommes qui sont parmi nous. Aujourd'hui, nous devons adresser aux auteurs de ces violences un message en matière de sensibilisation bien entendu, mais également en matière de sanctions et d'accompagnement. Une femme sur trois, c'est consternant. Depuis des années, en tant que parlementaires, nous menons ce combat et pourtant, les chiffres évoluent malheureusement à la hausse, certainement parce que cette violence ne diminue pas mais heureusement parce que certains pays ont mis en place des dispositifs qui permettent enfin aux femmes de sortir de la sphère privée et d'aller déposer plainte, d'être entendues par un médecin, d'être défendues par un avocat, d'avoir gain de cause auprès des juridictions.

Ce que nous demandons aujourd'hui, c'est de pouvoir agir, car les constats et les chiffres sont là. Il n'est donc pas question de mettre en place des commissions d'experts ou des discussions. Tout le travail a été réalisé et, aujourd'hui, Madame la Commissaire, nous devons agir. Nous demandons que, le plus rapidement possible – et vous l'avez dit –, cette convention d'Istanbul puisse être ratifiée par la Commission européenne, qui pourrait alors mettre en place un programme d'actions parce qu'il ne suffit pas de ratifier, il faut effectivement que cela soit mis en pratique dans chacun des États membres.

Il n'y a pas de cultures, il n'y a pas de différences, qui justifient le fait que dans certains pays, nous puissions mieux protéger les femmes que dans d'autres. Nous devons garantir un socle commun européen qui, à la fois, sensibilise, forme les acteurs, accompagne et protège, mais qui permette également aux auteurs d'être sanctionnés correctement.

Nous demandons un cadre législatif qui permette de faire tout cela, nous demandons enfin cette année européenne de lutte contre la violence. Madame la Commissaire, j'espère que vous entendrez ce message.

 
  
MPphoto
 

  Jana Žitňanská, za skupinu ECR. – Hrubé čísla o tom, koľko žien je obeťou násilia poznáme. Z anonymných formulárov a šetrení vieme, o aký veľký problém sa jedná.

Dovoľte mi ale dnes upriamiť vašu pozornosť na iné čísla, tie neanonymné. Len 14 % obetí domáceho násilia naozaj naberie odvahu obrátiť sa na orgány, ktorých poslaním je chrániť nás. Čo asi tak hovorí o dôvere k policajným orgánom fakt, že kým vo Švédsku zaznamenali 47 znásilnení na 100 tisíc obyvateľov, v Grécku, v Maďarsku či napríklad na Slovensku sú to len dve, tri znásilnenia na ten istý počet? Nie, nie je to zásadnými rozdielmi medzi ľuďmi, rozdiel je v dôvere. V dôvere, že ak sa obrátim na políciu, nebude ma čakať ďalšia bolestivá skúsenosť, ale stretnem sa s citlivým vyšetrovacím prístupom, ktorý bude uspôsobený potrebám obetí, nie nahrávať páchateľom, že nájdem bezpečie a nie dôvod na pochybnosť, či bol krok nahlásiť čin naozaj správny, že zdravotnícky personál môj problém rozpozná a neodkladne mi poradí možnosti, ako sa chrániť, že vyšetrovatelia a sudcovia reagujú rýchlo, nepredlžujú trápenie, ale čin trestajú a obeť chránia.

Téma násilia páchaného na ženách je nielen problémom tých žien a ich rodín, ale nás všetkých. Každý z nás môže pomôcť už len tým, že nebude ľahostajný a nebude súdiť. Prosím, nepýtajme sa teda, či mali obete oblečené, čo mali oblečené, či boli tam, kde podľa nášho úsudku nemali byť, ale pýtajme sa vždy v prvom rade, ako im môžeme pomôcť.

 
  
MPphoto
 

  Beatriz Becerra Basterrechea, en nombre del Grupo ALDE. – Señora Presidenta, señora Comisaria Jourová, nos estremece saber que una de cada tres mujeres en el mundo —y sí, las europeas también— sufrirá violencia sexual, física o psicológica en algún momento de su vida por el solo hecho de ser mujer. Sin embargo, la realidad es muchísimo peor que los datos escalofriantes que conocemos, porque solo un tercio de las víctimas lo denuncia.

La pregunta es, de nuevo: ¿qué podemos hacer?

Yo les voy a proponer aquí y ahora, también yo, que hagamos algo inmediato, radicalmente concreto, revolucionariamente efectivo: ratificar el Convenio de Estambul.

Es el primer documento integrado y legalmente vinculante que establece que la violencia sobre las mujeres y la violencia intrafamiliar son un grave atentado contra los derechos humanos.

El Convenio de Estambul es un instrumento único, que compromete a cada Estado que lo ratifica a detectar, prevenir y eliminar la violencia contra niñas y mujeres en todas sus manifestaciones, desde el maltrato doméstico hasta el matrimonio forzado, la mutilación genital femenina o la trata con fines de explotación. Ya existe una herramienta legal completa que obliga a proteger a las víctimas, a adoptar medidas legislativas y punitivas contra los perpetradores y a desarrollar políticas de igualdad efectiva. Está en vigor desde el 1 de agosto, está listo y a nuestra disposición. ¿A qué esperamos para adoptarlo?

Hasta la fecha, solo ocho Estados miembros han ratificado el Convenio de Estambul: España, Portugal, Italia, Francia, Suecia, Dinamarca, Austria y Malta. Catorce lo han firmado ya y están en proceso de ratificación. Pero hoy es un buen día para preguntar a Bulgaria, Estonia, Irlanda, la República Checa, Chipre y Letonia por qué aún ni siquiera lo han firmado. Hoy es un buen día para que este Parlamento emplace inequívocamente a la Comisión a que acepte este mandato y a la nueva Presidencia letona a que encabece con determinación este indispensable proceso a partir de enero.

Como referente en la defensa de la democracia y los derechos humanos en el mundo, es imprescindible que Europa tenga una voz unánime; unánime en el rechazo, la persecución y el castigo de la violencia contra las mujeres; unánime en el debate público de calidad que incorpore de manera expresa y decisiva a los hombres, como el doctor Mukwege, por ejemplo; y unánime en el impulso y la implantación de medidas políticas y legislativas que acaben con la desigualdad que persiste y nos avergüenza, la desigualdad que está en la base de la violencia contra las mujeres.

(La oradora acepta responder a una pregunta formulada con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul» (artículo 162, apartado 8, del Reglamento)).

 
  
MPphoto
 

  António Marinho e Pinto (ALDE), Pergunta segundo o procedimento “cartão azul”. – A tragédia que estamos a debater hoje aqui tem também uma origem cultural, deriva de uma cultura que subalterniza a mulher. Tivemos hoje, aqui no Parlamento, o líder de uma Igreja que proíbe o sacerdócio à mulher e que em muitos casamentos católicos lê-se uma parte do Evangelho em que a noiva jura obediência ao marido. Pergunto se estas conceções ajudam a combater culturalmente o flagelo que hoje tratamos, ou seja, a violência dos homens sobre as mulheres?

 
  
MPphoto
 

  Beatriz Becerra Basterrechea (ALDE), respuesta de «tarjeta azul». – El Papa nos ha hablado esta mañana de dignidad, de dignidad trascendente. Yo creo que la dignidad está por encima de todas las cosas y el hablar de la dignidad de las personas, por supuesto, tiene que ver con la mayoría de la población. La mayoría de la población son las mujeres y el Papa ha hablado expresamente de que no hay nada por encima de la dignidad de las personas.

 
  
MPphoto
 

  Malin Björk, för GUE/NGL-gruppen. – Fru talman! Jag skulle vilja börja med att tacka alla de kvinnor som har jobbat outtröttligt före oss för att få upp den här frågan på den politiska dagordningen. Jag skulle vilja särskild tacka min föregångare Eva-Britt Svensson, före detta ordförande för utskottet för kvinnors rättigheter och jämställdhet, för hennes arbete på det här området. Det är med deras arbete i ryggen som vi idag kräver handling.

Kommissionär Jourova, flera kollegor har tagit upp statistik. Det är en skrämmande läsning, men framför allt så är det ju siffror som visar en verklighet, en oacceptabel verklighet. En verklighet där kvinnor utsätts för övergrepp bara för att de är kvinnor och där kvinnor och flickor de facto är rättslösa eftersom rättsväsendet inte dömer förövarna.

Hur kan detta fortgå?, måste vi ju fråga oss. Jo, svaret är att vi har en kultur och en maktordning som underordnar kvinnor jämfört med män. Jag håller med om att det är ingenting som påven har tagit sig an, tvärtom. En kultur där kvinnors kroppar inte tillhör oss själva, där vi ständigt får utstå sexistiska kommentarer. Tafsande och hot är vardag för kvinnor och flickor. Alla känner en tjej som har våldtagits, men det är ingen som känner en våldtäktsman.

När kvinnor tar plats i offentligheten trakasseras vi sexuellt. Det är en verklighet men nu finns det inga ursäkter längre. Nu kräver vi handling och jag är glad, kommissionär Jourova, att höra att du tänker agera, att du tänker ta fram lagstiftning, för det behövs, och att du tänker trycka på för att EU ratificerar Instanbulkonventionen liksom medlemsstaterna och att vi får ett europeiskt år mot våld mot kvinnor.

 
  
MPphoto
 

  Ernest Urtasun, en nombre del Grupo Verts/ALE. – Señora Presidenta, señora Comisaria, no se dice a menudo, pero yo sí quiero decirlo. La desigualdad y la sociedad de la desigualdad en la que estamos viviendo es un motor evidente del crecimiento de la violencia. Y la supresión de los servicios públicos y los recortes son, en estos momentos, un problema que está generando este repunte de la violencia.

No voy a repetir las cifras que ya han dado muchos de mis compañeros y compañeras, pero sí quiero decir que hoy, 25 de noviembre, es importante reclamar, además, que seguimos sin un instrumento legislativo específico para la lucha contra la violencia a escala europea. Ha hablado usted de que, evidentemente, en la estrategia de igualdad de género pondremos referencias e instrumentos, pero no tenemos un istrumento legislativo específico y yo espero que lo podamos tener.

También tengo que decir que no me ha gustado que dijera que el Observatorio contra la Violencia de Género no le parecía una buena idea. Yo creo que es muy necesario habida cuenta de la situación que tenemos que afrontar.

Y sobre el Convenio de Estambul —comparto con usted, señora Comisaria, la opinión de que es importante su ratificación por parte de todos los Estados miembros—, tengo que decir que el Convenio no sustituye, ni su ratificación sustituye el hecho de que a escala europea necesitemos un instrumento legislativo específico. Y por ello, quiero encomendarle y pedirle que, desde la posición que ahora ocupa, impulse la creación de este instrumento, que necesitamos a escala europea.

 
  
MPphoto
 

  Daniela Aiuto (EFDD). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, oggi è la giornata mondiale contro la violenza sulle donne e noi siamo qui a tentare di convincere la Commissione a legiferare sul merito. Anche se alcune competenze ricadono sugli Stati membri, ci saremmo aspettati che un'iniziativa legislativa venisse avviata dalla Commissione per lo meno per quanto di sua competenza, anche considerato che numerosi Stati, tra cui l'Italia, hanno già ratificato la convenzione di Istanbul e legiferato in tal senso.

La violenza contro le donne non è solamente fisica, ma spesso è anche e soprattutto psicologica, frequentemente chiusa tra le mura domestiche e spesso consumata di fronte allo sguardo inerme di minori. Ci sono sovente campanelli d'allarme che restano inascoltati per colpa di una legislazione obiettivamente carente, per i quali, se si fosse intervenuto per tempo, si sarebbero potute evitare tragedie. Penso al caso di Lucia Annibali, sfigurata con l'acido da due sicari assoldati dal suo ex fidanzato, fino al recentissimo caso di Cisterna di Latina dove un uomo già più volte denunciato per maltrattamenti ha ucciso la moglie per poi suicidarsi davanti agli occhi dei figli di sei e sette anni.

Cari colleghi, non dimentichiamo che i femminicidi sono in costante aumento. Come si evince dall'ultimo rapporto Eures relativo al 2013, solo in Italia si sono verificati centosettantanove casi...

(La Presidente ritira la parola all'oratrice.)

 
  
MPphoto
 

  Krisztina Morvai (NI). - Elnök asszony, aki elegáns öltönyben, drága karórával a kezén mászkál az utcán sötétedés után, magára vessen, hogyha megtámadják és kirabolják. Ugye, milyen furcsa lenne, hogyha a rendőrség ilyen bűnmegelőzési videofilmet tenne közzé. Pedig közzétesz hasonlót akkor, amikor női áldozatokról van szó és nemi erőszakról. Most sajnos pont a saját hazámban történt ilyen eset, ilyen videofilm. Javaslok hatékonyabb és igazságosabb videofilmet. Férfi rendőr, kamera és csupán annyit mond: aki nemi erőszakot követ el, azt megtaláljuk, bíróság elé állítjuk és börtönbe juttatjuk, mert a nemi erőszak súlyos bűncselekmény.

 
  
MPphoto
 

  Barbara Matera (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, constatare che l'esecutivo europeo non ritiene maturi i tempi per una legislazione condivisa in materia di prevenzione e lotta contro la violenza di genere mi lascia alquanto perplessa oggi.

Vorrei ricordare alla Commissione che essa stessa aveva riconosciuto nella violenza di genere l'ostacolo principale al raggiungimento di una autentica parità dei sessi. A cosa dobbiamo allora attribuire la mancanza di trasposizione della relazione Parvanova in atto legislativo? Alla ritrosia degli Stati membri o alle difficoltà economiche?

Presidente, Commissario, colleghi tutti, questo Parlamento insiste da tempo affinché venga finalmente presentata una proposta di direttiva che ponga fine all'impunità del femminicidio, che favorisca lo scambio di buone pratiche, che sostenga la capacità assistenziale a livello nazionale a beneficio delle vittime e che migliori l'accesso di queste ultime alla giustizia.

Commissario, lei all'inizio del suo intervento ha snocciolato una serie di dati percentuali: il 33 % delle donne è vittima di violenza sessuale già dall'età di quindici anni, il 20-25 % delle donne è vittima di abusi fisici almeno una volta nella vita, ma lei ritiene che questi strumenti di intervento attualmente esistenti siano sufficienti a garantire una adeguata protezione delle vittime? Io sono convinta che questi numeri sono sufficienti a giustificare l'implementazione di una misura paneuropea che stabilisca riferimenti condivisi.

Oggi, in questa giornata importante, dobbiamo parlare di donne e di violenza contro le donne, perché è una questione di civiltà e di democrazia tutta.

 
  
MPphoto
 

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D). - Praeitą savaitę mano gimtojoje šalyje Lietuvoje buvo išžaginta ir žiauriai nužudyta dvidešimtmetė studentė, kuri, kaip jos mama sakė, net vabalėlio nebūtų drįsusi nuskriausti. Ir taip kas trečia moteris mūsų išsivysčiusioje, demokratinėje Europoje patiria smurtą dėl savo lyties. 7 moterys kasdien Europoje miršta nuo smurto. Ar mes dar galime ignoruoti tokį žmogaus teisių pažeidimo mastą? Ar mums tai yra priimtina? Atsakymas – jokiu būdu ne. Būtent todėl mes, Europos Parlamento nariai, niekada nenustosime raginti Komisiją pateikti Europos Sąjungos kovos su smurtu prieš moteris direktyvos pasiūlymą. Esu asmeniškai įsitikinusi, kad viena atskira priemonė nepadės panaikinti smurto prieš moteris. Turime imtis suderintų veiksmų visose srityse: teisės, teismų, priverstinio vykdymo, infrastruktūros, kultūros, švietimo, socialinėje. Ir tiktai tokiu būdu gali būti pasiektas rezultatas. Taip pat raginu Komisiją įsteigti Europos smurto prieš moteris ir mergaites stebėjimo centrą. Ir tai galima būtų padaryti kuriant ne naujas institucijas, tačiau praplečiant galimybes Europos lyčių lygybės institutui atlikti šitą funkciją.

 
  
MPphoto
 

  Jadwiga Wiśniewska (ECR). - Szanowni Państwo! Dzisiaj Ojciec Święty Franciszek tu w Parlamencie Europejskim powiedział, że zapominanie o Bogu rodzi przemoc. Każdy człowiek ma niezbywalne prawo do zachowania godności, a przemoc, która uderza właśnie w godność człowieka, jest bardzo poważnym problemem społecznym. Każdego dnia kobiety na całym świecie doświadczają przemocy fizycznej, seksualnej, cyberprzemocy, przemocy psychicznej. Bardzo wysoka skala przemocy występuje w krajach rozwijających się: zbiorowe gwałty, handel kobietami, mordowanie kobiet muzułmańskich. Europa też nie jest wolna od przemocy. Nie wolno nam tego akceptować. Musimy ukierunkować nasze działania na każdą formę i postać przemocy tam, gdzie kobiety tego najbardziej potrzebują. Wywieranie jednak nacisków na tworzenie kolejnych aktów prawnych na poziomie europejskim nie rozwiąże problemu przemocy.

Mając na uwadze to, że państwa członkowskie Unii posiadają rozbudowane ustawodawstwo w tym zakresie zgodne z ich potrzebami, uwarunkowaniami i kulturą nie ma żadnego uzasadnienia, aby mnożyć rozwiązania prawne na poziomie europejskim. Poszczególne kraje mające ustawodawstwo w tym zakresie powinny go konsekwentnie przestrzegać. Dziękuję.

 
  
MPphoto
 

  Catherine Bearder (ALDE). - Madam President, this year a report was released by the EU Fundamental Rights Agency. It showed us the current extent of violent crimes against women and the chronic under-reporting that leads lawmakers and law enforcers to become complacent about the problem. In fact, one in ten women has experienced some form of sexual violence, one in twenty has been raped and one in five has experienced some sort of physical or sexual violence from a current or previous partner. These are terrifying statistics.

So far the Commission has been less than forthcoming in response to the Parvanova Report. This called for a legislative proposal by the end of 2014. It asked for a European strategy and an action plan. And it is nearly December, and so far it has not been seen. Thankfully the Commission has picked up on the issue of female genital mutilation (FGM), important in taking European action on violence against women. But again we have yet to see the plan. We have to act now on FGM. It is taking place on European soil and it is European women that are being cut.

Violence against women in all its forms – FGM, domestic violence and the exploitation and trafficking of vulnerable women – must be tackled with commitment by all of us. These issues cannot be seen in isolation but rather as part of a larger problem: society’s attitude to women. We need action plans at an EU level and at Member State level, and we need them now.

 
  
MPphoto
 

  Κωνσταντίνα Κούνεβα (GUE/NGL). - Κυρία Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να καθήσω στη θέση μου και να μην είμαι όρθια λόγω της κατάστασής μου. Τα στοιχεία για τη σωματική και την ψυχολογική βία είναι συντριπτικά: περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες δηλώνουν θύματα σωματικής βίας, δηλαδή το 7% των ευρωπαίων γυναικών, ηλικίας 18 έως 74 ετών. Η βία κατά των γυναικών έχει πολλά πρόσωπα, δεν γνωρίζει σύνορα και τάξεις, επιβάλλεται με σκληρούς και αδυσώπητους τρόπους, βιώνεται μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία και τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά στην εργασία. Προσωπικά, βίωσα σκληρή βία για να σταματήσει η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μιας τάξης ανθρώπων και για να μην ακουστεί η φωνή τους. Τώρα όμως, αναβιώνει ένα νέο κύμα οικονομικής βίας στην Ελλάδα. Εργοδότης ζήτησε από εργαζόμενη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη να διακόψει την κύηση εάν θέλει να έχει δουλειά. Φαινόμενα όπως αυτά, εργαζομένων γυναικών που φοβούνται να δηλώσουν την εγκυμοσύνη τους γιατί ο εργοδότης δεν επιθυμεί να δεσμευθεί ότι δεν θα τις απολύσει για τους δεκαοκτώ μήνες που ακολουθούν τον τοκετό, είναι καθημερινά στις χώρες στις οποίες επιβλήθηκαν τα αυστηρά δημοσιονομικά προγράμματα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη βία που στρέφεται τόσο απρόκλητα ακόμη και εναντίον της μητρότητας με μια νομοθετική ρύθμιση σε συνδυασμό με την κύρωση της σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης, τη γνωστή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα αποτελεσματικό πλαίσιο νομικής προστασίας.

 
  
MPphoto
 

  Karima Delli (Verts/ALE). - Madame la Présidente, chers collègues, 62 millions de femmes en Europe déclarent avoir été victimes de violences sexuelles ou physiques, au moins une fois au cours de leur vie. Je le dis: ce chiffre est un scandale! Ce chiffre ne peut plus être ignoré et vous, Madame la Commissaire, vous ne pouvez pas juste le découvrir!

Maintenant, quelles sont les vraies questions? Comment est-il possible que le viol ne soit toujours pas reconnu comme une infraction pénale par tous les États membres? Qui peut croire qu'en 2014, la Convention d'Istanbul, qui offre un cadre complet pour prévenir les violences, pour protéger les victimes, pour poursuivre les auteurs, ne soit ratifiée que par sept États membres? Comment se fait-il que vous, la Commission, refusiez toujours et encore de présenter une proposition législative sur les mesures de prévention? Il faut agir ici et maintenant.

Nous voulons un observateur européen des violences contre les femmes. Nous voulons un cadre juridique contraignant afin d'harmoniser, notamment par le haut, les mesures de prévention, et vous devez mettre la pression sur les États membres pour qu'ils ratifient la Convention d'Istanbul.

En conclusion, je dirai qu'on ne peut plus attendre. Il est temps, chers collègues, de faire sortir les femmes de la zone de non-droit dans laquelle l'Europe les a enfermées.

(Applaudissements)

 
  
MPphoto
 

  Margot Parker (EFDD). - Madam President, one thing I am sure none of you will mention is the complete free movement of people across the EU. Because of this open-door immigration policy, we cannot even check the criminal backgrounds of newcomers. People with convictions for abuse, violence, and often, of course, criminal gangs trafficking women across the EU have complete, free access to the UK with no questions asked. We cannot even do a background check, thanks to EU rules. It is, of course, completely mad. So before you start calling for more useless, bureaucratic, unaccountable and expensive EU quangos, let us stop giving criminals and people with convictions for abuse free access to our countries. What we need is proper border controls with checks, which will make it more difficult for criminal gangs trafficking people and those with a history of violence to enter the country. Then, and only then, can we have a better chance of dealing with the problems that we already have.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

 
  
MPphoto
 

  Maria Arena (S&D), question "carton bleu". – Madame la Présidente, excusez-moi, mais je suis vraiment exacerbée par ce que je viens d'entendre.

Partir du principe que la question du viol est la question des étrangers, je trouve, Madame, que, de votre part en tant que parlementaire, c'est inacceptable.

 
  
MPphoto
 
 

  President. - It was more a statement, but I will give you the floor to respond.

 
  
MPphoto
 

  Margot Parker (EFDD), blue-card answer. – I would simply draw your attention to quite a tragic murder in my country, two months ago, of a young woman who, sadly, lost her life. There was a conviction of, I believe, a Lithuanian guy who had already been convicted of murder. So, he came freely into that country. Maybe a life would have been saved if checks and balance had been in place. Do not underestimate the value of checking your borders with criminals, please.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

 
  
MPphoto
 

  Catherine Bearder (ALDE), blue-card question. – I am intrigued that you think you can stop free movement. Can you tell me how you can check that Scottish criminals do not move to London or London criminals move to Northern Ireland?

 
  
MPphoto
 

  Margot Parker (EFDD), blue-card answer. – It is not a question of checking that, it is a question of actually knowing where these people are when they have criminal records, and making sure that people, innocent victims – actually we need to know where these people are. It is vital that we protect our women, really it is. No, I am sorry, I do not accept that.

 
  
MPphoto
 

  Georg Mayer (NI). - Frau Präsidentin! Die andere Seite wird jetzt gleich geschockt sein. Die Gleichberechtigung von Mann und Frau ist unnatürlich. Jetzt habe ich Ihre Aufmerksamkeit. Das stammt aber nicht von mir, das stammt vom türkischen Präsidenten Erdoğan, der das in den vergangenen Tagen gesagt hat.

Ich lobe mir diese Diskussion, die wir heute hier führen können, denn das ist ein wichtiges Thema. Gewalt gegen Frauen ist ein ernst zu nehmendes Thema, dem wir uns auf jeden Fall annehmen sollten. Leider gibt es im 21. Jahrhundert noch immer tragische Fälle von Gewalt und Unterdrückung von Frauen. Das ist nicht nur in Staaten wie etwa in der Türkei so, wo 34 % der Frauen schon einmal Opfer von Gewalt wurden. Das ist etwa auch in Schweden so, das nach einer UN-Statistik den dritten Platz hinter Botswana und Lesotho belegt, wenn es nach registrierten Vergewaltigungen geht. Das ist aber auch in Belgien, in Frankreich, in Großbritannien so. Ich erinnere an den Fall von Rotherham, wo tausende Mädchen über Jahrzehnte gequält wurden.

Woran liegt dieser Anstieg wohl, geschätzte Kollegen? Sie wissen es ganz genau, und ich denke es ist notwendig, die politisch korrekte Brille in diesen Dingen abzulegen. Wir wissen, dass wir uns mit der zügellosen Einwanderung Männer zugezogen haben, die ein völlig anderes Frauenbild haben als wir.

 
  
MPphoto
 

  Rosa Estaràs Ferragut (PPE). - Señora Presidenta: «No importa el empeño que pongan en aniquilar todo lo que llevamos dentro. Dentro de mí no consiguieron aniquilar nada. No me rendiré. Mientras pueda seguir andando, resistiré. Encontraré la fuerza dentro de mí» (Enisa, sobreviviente de una violación de guerra en Bosnia).

Efectivamente, la violencia de género es una pandemia mundial y es una violación de los derechos humanos. Puede adquirir múltiples formas: económica, física, psíquica, material, sexual, trata de blancas, matrimonio forzoso, matrimonio infantil... Un tercio de las mujeres de la Unión Europea aceptan y afirman que han sido víctimas en algún momento de su vida de violencia de género.

Preocupan especialmente las conductas de los adolescentes y el nuevo acoso con las nuevas tecnologías, el ciberacoso. Los adolescentes son nativos digitales y muchas veces las propias adolescentes no son conscientes de este ciberacoso. Dos mil seiscientos millones de mujeres y niñas viven en países donde la violación sexual no está expresamente penada. Y, sin duda, la pobreza incrementa el riesgo de violencia.

Por eso es tan importante una estrategia europea que pueda armonizar los sistemas de los veintiocho países de la Unión. Es importante también el Año Europeo contra la violencia contra las mujeres, porque realmente hace ver que es un problema en el que se tiene que implicar toda la sociedad. Reclamamos prevención, política, protección, persecución, prestaciones, partenariado, en definitiva, romper el silencio.

Mis últimas palabras son para los colectivos más vulnerables: gais, lesbianas, transexuales, intersexuales, inmigrantes, discapacitadas y niñas.

 
  
MPphoto
 

  Liliana Rodrigues (S&D). - Queria falar da Convenção de Istambul que consagra os direitos das mulheres. Prevenir, investigar e punir ficaram subjacentes a este documento mas também ficam dúvidas da execução destes objetivos.

Já falamos que, na Europa, 62 milhões de mulheres já foi vítima de violência física e/ou sexual, mas existem 500 mil mulheres e raparigas que foram sujeitas a mutilação genital feminina. 180 mil estão em risco desta prática cruel. O que temos em concreto para evitar que estas mulheres sejam mutiladas e cortadas na sua dignidade?

Com a Convenção de Istambul, veio a certeza que agora as mulheres estariam mais protegidas. A verdade é que os números da violência sobre as mulheres mostram o que ainda não se fez.

Que medidas legislativas estão a ser tomadas pelos Estados-Membros que ratificaram o Tratado de Istambul? Que medidas preventivas serão implementadas? Que mecanismos de monitorização serão criados? Que sanções serão executadas? Que força está a fazer a Comissão para que a Convenção seja de facto ratificada por todos os Estados-Membros? Só por mera casualidade, e já termino, e alguma ironia, é que esta Convenção se chama de Istambul, olhando para as declarações proferidas pelo Presidente da Turquia, que considera que a igualdade entre homens e mulheres é contra natureza.

 
  
MPphoto
 

  Julie Girling (ECR). - Madam President, nobody here is in favour of violence against women, of course. But what we should be doing is uniting in coming forward with ways in which we think that in this place, from the European Parliament, we can actually help, actually do something. All 28 Member States have legislation in place making violence against women a criminal offence, but they do not always enforce it. Let us learn from each other. We have come a long way and we can go further.

In London, thirty years ago, the Metropolitan Police Commissioner, Sir Kenneth Newman, who was in charge of police for the whole of London, said: ‘stray dogs and domestic violence [are] rubbish work for police officers’. Now it is unthinkable that he would say that today, but still, on average, two women per week are killed by their partners in the United Kingdom. But what have we done?

Well, we have criminalised FGM, we have criminalised forced marriage, we have passed something called Clare’s Law, which allows the police to disclose information on request about a partner’s previous history of violence, thus waiving that partner’s rights to protection under the Data Protection Act. So, ladies and gentlemen, please let us get together, let us find ways of working together to end this, rather than squabbling about how we attack the Commission.

 
  
MPphoto
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). - Europa necesita que todos sus socios compartan un suelo ético, legal y sobre la asistencia material que ofrecemos a las víctimas de la violencia contra las mujeres y la que suele acompañarla, la dirigida contra menores. No hay legislación europea al respecto porque no tenemos el consenso que sí hemos alcanzado contra otros delitos como, por ejemplo, el terrorismo. Echamos de menos la misma unidad frente a la violencia sexista —una consecuencia de la desigualdad— e ideas sobre la posesión y la violencia sólidamente instaladas en el subconsciente de muchos europeos.

Sí queremos una legislación europea, estadísticas comparables y valores compartidos. Ningún Estado europeo puede seguir considerando este asunto como un problema privado. Carecer de políticas activas o no incluir la lucha contra la violencia sexista en la agenda de trabajo de un Estado incumple los Tratados.

¿Estaría usted dispuesta, señora Comisaria, a sancionar a los Gobiernos por ello?

 
  
MPphoto
 

  Agnieszka Kozłowska-Rajewicz (PPE). - Pani Przewodnicząca! Przemoc jest światową plagą i światowym wstydem, który nie oszczędza żadnego państwa ani kontynentu. Jest efektem wieloletniej, do dziś trwającej, dyskryminacji wobec kobiet, której zwalczanie jest jednym z priorytetowych wartości i obowiązków Unii Europejskiej. Dlatego gorąco popieram pomysł, żeby Unia Europejska przystąpiła do konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet, bo ta konwencja jest uznana za złoty standard polityki antyprzemocowej przez środowisko międzynarodowe i właściwie traktuje prewencję, słusznie wiążąc politykę antyprzemocową z polityką równości płci.

Szanowni Państwo! Wysiłki, które podejmujemy w krajach członkowskich, żeby zwalczać przemoc wymagają odpowiedniej oceny i monitoringu, a to z kolei wymaga dostępu do porównywalnych danych, które znaczą to samo. Harmonizacja i standaryzacja danych dotyczących przemocy, standaryzacja metod oceny przemocy jest sprawą bardzo istotną. Dlatego zwracam się do Komisji Europejskiej z pytaniem, czy jest możliwość, żeby przygotować rekomendację, a docelowo być może dyrektywę, która odpowiednio standaryzowałaby i harmonizowała metody oceny polityki antyprzemocowej, bo bez tego nie będziemy mogli wypracować skuteczniejszych metod walki z tym okrutnym zjawiskiem.

 
  
MPphoto
 

  Илияна Йотова (S&D). - Благодаря г-жо Председател, „Немият вик на насилието“, така нарекохме преди няколко дни форума в България, посветен на борбата с насилието срещу жените. В тези думи не се съдържа само тъжна констатация, а воля да се справим с този проблем. Посланието на жертвите, на институциите, на гражданските организации, което днес трябва да предам на вас, колеги, на Европейската комисия, на Вас, г-жо Комисар, е: не нови органи и институции, а стратегия и закони, които не просто трябва да защитават, а да предотвратяват тези престъпления, за които се страхуваме да говорим, но всеки ден виждаме все по-често.

Нямаме достатъчно инструменти нито на европейско, нито на национално ниво. Задължително е Истанбулската конвенция да бъде ратифицирана и да бъде действаща, а не просто къс хартия. Защото парадоксално е, подписана е в Турция, а днес Ердоган заявява, че жените трябва да си стоят вкъщи.

Българското женско лоби започна инициатива за събирането на един милион подписа. Тя тръгва от българския град Ямбол, но ще стигне до всички жени в Европа, за да може да се изработи необходимата директива и закони.

 
  
MPphoto
 

  Therese Comodini Cachia (PPE). - Sinjura President. Madwar tlettax-il miljun mara fl-Unjoni Ewropea esperjenzat vjolenza fiżika u 3.7 miljun mara soffrew vjolenza sesswali fis-sena qabel ma sar is-survey ippubblikat mill-FRA.

Għadaqstant ħadd ma jista' jittenta jissuġġerixxi li l-vjolenza kontra n-nisa mhijiex problema Ewropea. L-isfreġju psikoloġiku, emozzjonali u fiżiku fuq in-nisa Ewropej huwa konsegwenza tal-vjolenza kontra tagħhom. Però huwa wkoll sfreġju għall-Unjoni.

Il-vjolenza kontra n-nisa hija problema Ewropea. Reat serju li jaffettwa lill-Istati Membri kollha. Konsegwentement nistgħu nindirizzaw dan ir-reat biss jekk ningħaqdu f'vuċi waħda u azzjoni waħda.

Il-vjolenza kontra n-nisa hija estensiva u għalkemm tammonta għal vjolazzjoni tad-drittijiet fundamentali, tibqa' mhux rappurtata lill-awtoritajiet b'mod sistematiku.

Unjoni mwaqqfa fuq id-demokrazija u r-rispett lejn id-dinjità tal-persuna ma tistax tagħlaq għajnejha, iżda għandha tissieħeb ma' kull stakeholder rilevanti biex tikkumbatti dan ir-reat. Dawn l-istakeholders jistgħu jinkludu NGOs, professjonisti, min iħaddem, u edukaturi, mhux biss awtoritajiet nazzjonali.

Sakemm nilħqu approċċ Ewropew unit li jassigura livell għoli ta' protezzjoni ta' saħħa, benessere u koeżjoni soċjali, huwa imperattiv li nużaw l-għodda kollha li għandna bħalissa biex nipprovdu protezzjoni immedjata. Irridu nfittxu azzjoni li mingħajr ħela ta' ħin iġġib tibdil fil-kultura kif irġiel u nisa jħarsu lejn xulxin u kultura fejn il-vjolenza mhijiex aċċettata.

 
  
MPphoto
 

  Biljana Borzan (S&D). - Gospođo predsjednice, mi danas govorimo zbog onih koji šute. Šute jer se boje, šute jer se srame, a njih je puno, previše. Samo je prošle godine 3,7 milijuna žena bilo žrtvama seksualnog nasilja. Čak 80% nasilja uopće nije prijavljeno policiji. Posebno su žalosni slučajevi vršnjačkog nasilja na društvenim mrežama gdje djeca usvajaju ponašanje koje je nedopustivo.

Protiv ovog problema moramo se boriti zakonodavnim mjerama ujednačenim na razini Unije. Nikakve deklarativne mjere tu nisu dovoljne. Moram naglasiti da je proračun za borbu protiv nasilja oko tisuću puta manji od onoga što su stvarne potrebe. Moramo dokinuti kulturu šutnje u kojoj žrtva zločina osjeća sram. Sram treba biti počinitelja, ali i Komisiju koja se dosad odbijala uhvatiti u koštac s ovim problemom. Nadam se gospođo povjerenice da ćete to promijeniti.

 
  
MPphoto
 

  Anna Hedh (S&D). - Fru talman! Jag vill påminna kommissionär Jourova om att Europaparlamentet i våras begärde att kommissionen före utgången av 2014 skulle lägga fram ett lagförslag som fastställer åtgärder för att främja och stödja medlemsstaternas insatser för att förebygga våld mot kvinnor och flickor.

Det börjar bli ont om tid nu. Kvinnor och flickor runtom i Europa utsätts fortfarande för våld och det vore pinsamt om kommissionären inte på alla möjliga sätt agerade för att bekämpa och förebygga det här våldet. EU måste ratificera Instanbulkonventionen och aktivt uppmana medlemsstaterna att göra detsamma.

Jag vill också uppmuntra kommissionären att se till att 2016 inrättas som ett europeiskt år mot våld mot kvinnor och flickor, för att visa att detta våld är ett omfattande problem som påverkar alla, och också lägga fram en tydlig handlingsplan som sätter stopp för detta våld.

Den nya kommissionen har nu ett gyllene tillfälle att visa att jämställdhet och att stoppa våld mot kvinnor är prioriterat. Jag hoppas och räknar med att ni tar chansen nu. Europas kvinnor och flickor räknar med det.

 
  
MPphoto
 

  Evelyn Regner (S&D). - Frau Präsidentin! Ich möchte den Rahmen dieser Diskussion nutzen, um nicht nur über die Istanbul-Konvention zu sprechen, sondern auch auf die von Ihnen, Frau Kommissarin, eingangs erwähnte europäische Schutzanordnung zu sprechen kommen. Es gibt zwar in allen EU-Staaten Opferschutzmaßnahmen, nur konnten diese bisher nur in dem EU-Land durchgesetzt werden, in dem sie erwirkt worden sind. Durch das Prinzip der gegenseitigen Anerkennung sind Frauen jetzt beispielsweise auch gegenüber stalkenden Männern geschützt, wenn sie von einem Land ins andere fahren und sich dort länger aufhalten. Deshalb nutze ich jetzt hier die Gelegenheit, um die Mitgliedstaaten aufzufordern, bis zum 11. Januar 2015 auch das umzusetzen, was wir zur europäischen Schutzanordnung beschlossen haben, denn daran krankt es hier in Europa so oft. Wunderbare Dinge werden beschlossen, aber sie werden nicht umgesetzt. Und das betrifft natürlich auch die Istanbul-Konvention. Es ist eine Schande, sie nicht zügig umzusetzen.

 
  
MPphoto
 

  Soledad Cabezón Ruiz (S&D). - Señora Presidenta, hoy se conmemora el Día Internacional contra la Violencia de Género y quiero comenzar diciendo que echo en falta la apertura de esta sesión con un acto solemne, un acto por parte del Parlamento Europeo, como quizá también echo en falta que precisamente esta parte de la sesión fuese presidida por un presidente, para sensibilizar al resto de compañeros.

Se trata de un tema de primera magnitud, de asesinatos, de atentados contra la dignidad, contra los derechos fundamentales, contra los derechos humanos de las mujeres. Y tenemos que ser conscientes de que todos y todas somos cómplices por acción o por omisión. La pasividad también nos inculpa y la neutralidad con respecto a la violencia de género no es posible en la Europa del siglo XXI.

Señora Comisaria, a lo largo de la historia Europa ha marcado el camino al resto del mundo para conseguir una sociedad más justa. No podemos renunciar a liderar este reto y yo le pediría que lidere un compromiso efectivo por parte de todos los Estados miembros con la puesta en marcha de una directiva.

 
  
MPphoto
 

  Maria Noichl (S&D). - Frau Präsidentin! Sehr geehrte Frau Kommissarin, ich möchte Sie ganz persönlich ansprechen. Sie sprechen richtig an, dass auch Männer Akteure des Handelns werden müssen, wenn es darum geht, die Gewalt gegen Frauen zu stoppen. Ich appelliere heute ganz speziell an Sie: Zu allererst muss die Kommission, und zu allererst müssen Sie eine Akteurin des Handelns werden, wenn es um das Stoppen der Gewalt gegen Frauen geht. Sie tragen die Verantwortung, Sie dürfen sich nicht hinter den Mitgliedstaaten verstecken! Die Kommission wurde schon mehrfach vom Europäischen Parlament aufgefordert, endlich eine Richtlinie gegen Gewalt an Frauen vorzulegen.

Es geht um die Würde, es geht um die körperliche und seelische Gesundheit, und es geht um die sexuelle Selbstbestimmung der Hälfte der Bevölkerung in allen Mitgliedstaaten. Sie sagen heute: „Alles soll einmal erarbeitet werden.“ Ich sage Ihnen: Die Hintergründe und die Fakten sind längst erarbeitet, jetzt muss endlich gehandelt werden! Wer abwartet, macht sich schuldig. Gewalt ist kein Kavaliersdelikt, und wegzusehen ist auch kein Kavaliersdelikt!

 
  
MPphoto
 

  Linda McAvan (S&D). - Madam President, as Chair of the International Development Committee, I want to talk about something we have not talked about much, which is the issue of gender-based violence and combating it through our external policies. In particular, I would like to talk about the issue of gender-based violence during emergencies and how we can make our humanitarian aid and our development aid better able to tackle that problem, which – as we know – is a growing problem.

Last week I met members of the International Rescue Committee, who work with women in such situations. They want all Member States to sign up to the call for action to end sexual violence in emergencies. Many of your Member States have not signed up. Please urge them to do so.

Tomorrow we will give the Sakharov Prize to Dr Mukwege, who has tackled gender-based violence and who provides care to women who have been victims. Next year you will be looking at the Gender Action Plan in the Commission. We need the Action Plan to be a real plan for real action. I hope that this will be a testimony to the work of Dr Mukwege and that it will be something we can come back to next year and say we have really achieved something.

 
  
MPphoto
 

  Alessandra Moretti (S&D). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, anch'io in questa giornata voglio chiedere al nuovo Commissario Jourová un impegno deciso nell'intraprendere misure concrete ed efficaci per affrontare una delle piaghe sociali che coinvolgono centinaia di migliaia di donne in tutto il mondo. Donne che anche nei paesi più avanzati subiscono violenze e molestie, che troppo spesso si realizzano all'interno del luogo più sicuro, che è quello della famiglia.

Purtroppo gli attuali strumenti sono del tutto insufficienti, in quanto non vincolanti, per affrontare questa problematica che aumenta nei numeri e nelle percentuali di giorno in giorno. Il problema della violenza di genere non può riguardare i singoli Stati membri; si tratta di un problema drammatico globale, che deve richiamarci ad una forte e collettiva responsabilità, prima morale e poi politica, che impegni l'Europa ad un'iniziativa paneuropea, che parta da una campagna educativa e culturale rivolta in primis alle nuove generazioni e che porti però subito ed in fretta ad approvare una nuova direttiva.

(L'oratrice accetta di rispondere a una domanda "cartellino blu" (articolo 162, paragrafo 8, del regolamento))

 
  
MPphoto
 

  Kristina Winberg (EFDD), fråga ("blått kort"). – Fru talman! Jag har lyssnat väldigt noga och jag tycker att det är fruktansvärt viktigt att vi tar upp det här. Jag tycker att det är jättebra att så många har talat, men just om det här med våld inom familjen har jag inte hört knappt någonting, eller om hedersrelaterad våld, som blir ett större och större problem inom EU. Vi kan se det i Sverige framför allt, där vi ser den ena balkongflickan efter den andra ramla ut. Så detta tycker jag också att ni ska ta upp.

 
  
MPphoto
 

  Alessandra Moretti (S&D), risposta a una domanda "cartellino blu". – Io credo che questa visione non mi appartenga. Francamente, noto che le violenze che si attuano nei confronti delle donne rappresentano un problema ancora culturale, pesantemente culturale. Discriminazioni di genere che spesso si realizzano all'interno della famiglia, anche nei rapporti tra partner, dove evidentemente l'emancipazione femminile pesa ancora, in qualche caso. Ma definirle violenze per onore, francamente, mi riporta a un tempo molto lontano, che spero sia superato.

 
  
 

Catch-the-eye procedure

 
  
MPphoto
 

  Marc Tarabella (S&D). - Madame la Présidente, Madame la Commissaire, je suis le troisième homme de ce débat. C'est vrai que c'est trop peu – vous l'avez souligné – et, d'ailleurs, nous sommes plusieurs à afficher le ruban blanc aujourd'hui, symbole de cette campagne de lutte contre la violence faite aux femmes. Le ruban blanc, c'est une campagne décidée par les hommes au Canada, il y a vingt-cinq ans, à la suite d'un crime odieux sur un campus technologique où un déséquilibré avait assassiné quatorze jeunes filles.

Je veux revenir sur un sujet fondamental, en l'occurrence la possibilité de déclarer une année dévolue à la lutte contre la violence faite aux femmes. Madame la Commissaire, c'est à vous que je m'adresse parce qu'il y a quatre ans, avec plusieurs collègues, à savoir, Mme Barbara Matera, qui est toujours parmi nous, mais aussi Mme Parkanová, du groupe ALDE à l'époque, de Mme

\*Je me propose de remettre sur le tapis une déclaration écrite – je sais qu'il s'agit d'une œuvre symbolique que l'on peut faire dans ce Parlement – qui, je l'espère, recueillera une majorité de signatures, de manière à ce que vous puissiez vous pencher sur l'opportunité de consacrer une année à la lutte contre la violence faite aux femmes.

 
  
MPphoto
 

  Dubravka Šuica (PPE). - Gospođo predsjednice, činjenica da ćemo sutra proglasiti doktora Denisa Mukwegea laureatom nagrade Saharov puno govori o razlozima zbog kojih će on tu nagradu dobiti, a to je borba za dostojanstvo žene. Isto tako Malala prošle godine. To je jedna optimistična činjenica. Druga je činjenica da je gospođa Věra Jourová postala naša povjerenica i da u svom portfelju ima izrijekom ravnopravnost spolova, odnosno brigu o ženama. Treća od činjenica koju smo danas svi ovdje doživjeli je bilo obraćanje Svetog Oca pape Franje koji nam je rekao i poručio da moramo vratiti čovjeka i dostojanstvo u centar. Znači, te činjenice mi bude optimizam.

Međutim, isto tako svake godine ovdje 25. studenog, bilo u ovom Parlamentu ili nekom drugom, simbolički se sjećamo borbe protiv nasilja nad ženama i mislim da to nikako ne bi smjelo ostati na simbolici. Slažem se da moramo hitno ratificirati Istanbulsku konvenciju.

 
  
MPphoto
 

  Urmas Paet (ALDE). - Kõige olulisem on muuta ühiskondlikke hoiakuid nii Euroopas kui ka kogu maailmas, niikaua kui naistevastase vägivallaga ja selle vastu võitlemisega tegelevad ennekõike naised. See näitab, et ühiskondlike hoiakutega ei ole kaugeltki kõik asjad korras. Oma eelmises ametis puutusin ma kokku ka kõrgete riigijuhtidega paljudest maailma paikadest ja mõned neist rääkisid ikka täiesti uskumatut juttu teemal, kuidas süsteemne, näiteks seksuaalne vägivald julgeoleku tagamiseks, poliitilise kontrolli tagamiseks nende riigis on täiesti tavaline ja et see on traditsioon. Selliseid õigustusi, mis räägivad traditsioonist või kultuurist, ei peaks mitte keegi tänapäeva maailmas aktsepteerima – see ei ole 21. sajand.

Selge on see, et Euroopa Liit peab täna tegema ka õiguslikult kõik, mida me saame, et ühiskondades oleks nulltolerants naistevastase vägivalla vastu. See puudutab õigusakte, see puudutab palju räägitud Istanbuli konventsiooni ratifitseerimist, aga ka Euroopa enda uusi õigusakte. Ma arvan, et see, mida me täna siin arutame, on põhimõtteliselt tänasel päeval olulisim teema siin parlamendis.

 
  
MPphoto
 

  Josu Juaristi Abaunz (GUE/NGL). - Señora Presidenta, debemos profundizar en el acuerdo y compromiso político y ciudadano para caminar hacia espacios de vida en común libres de violencia machista. Esto debe estar presente, de manera prioritaria y permanente, en la agenda política de cualquier institución, incluido, por supuesto, este Parlamento, aunque no sé si esta imagen es reflejo de ello o de que somos realmente conscientes de ello.

No son actos aislados o excepcionales. Es un problema político de primer orden. La violencia machista es una expresión del sistema patriarcal, su consecuencia o representación más grave. Pero esa violencia, que, por supuesto, es también ideológica y verbal, está incrustada en el orden social vigente, es decir, es estructural. Todo un sistema apoya, protege, sostiene y posibilita este tipo de violencia. Es evidente que es un medio poderoso para mantener las relaciones de poder entre hombres y mujeres, así que me gustaría poner el foco en la necesidad de una transformación social basada en relaciones igualitarias en todos los ámbitos de la vida. Es algo absolutamente urgente.

 
  
MPphoto
 

  Deirdre Clune (PPE). - Madam President, may I say to the Commissioner that I welcome the proposal that we have an EU Year to End Violence against Women to acknowledge this issue. I also, Commissioner, welcome your strategy on equality between men and women to include a chapter on gender-based violence. I think that would be very important.

We have all spoken here today about violence against women and asked how we can move forward in this area. One area where we can move forward is to ratify – for everybody to ratify – the Istanbul Convention. Commissioner, you said that only eight countries have ratified this Convention. My own country has not ratified the Convention. I have spoken to our Minister for Justice, and we intend to do it by this time next year, when everything is in place. We have had difficulties with constitutional rights and property rights under our Constitution when it comes to barring orders. But I think this is the single issue that is in front of us all: that only eight members have ratified the Istanbul Convention, while twenty have not. I think this is a question for us all here today. If we could do that, we would be one step forward in unifying our fight against violence across all sectors.

 
  
MPphoto
 

  Caterina Chinnici (S&D). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, il dibattito di oggi non a caso avviene in occasione della ricorrenza della Giornata internazionale per l'eliminazione della violenza contro le donne, circostanza che ancora di più ci fa riflettere sulla gravità che il fenomeno sta assumendo in tutti i paesi dell'Unione. In Italia, per esempio, dal rapporto annuale sull'omicidio volontario elaborato da un accreditato centro di studi e ricerche e pubblicato la settimana scorsa, è emerso che nel 2013 sono state uccise 179 donne, ovvero una vittima ogni due giorni, e che rispetto al 2012 c'è stato un aumento del 14% di tali gravi reati. E dati allarmanti e purtroppo in crescita si registrano in molti altri Stati membri dell'Unione.

È evidente quindi che occorre ormai un'azione coesa degli Stati nel campo della prevenzione e del sostegno alle donne vittime di violenza e in taluni casi ai loro bambini che, non lo dimentichiamo, sono vittime essi stessi di violenza assistita, con gravi conseguenze per la loro serenità e per il loro sviluppo psichico.

Vorrei quindi chiedere specificamente alla Commissione di adottare ulteriori misure legislative oltre a quelle già esistenti, ma evidentemente insufficienti, e sollecitare la ratifica della convenzione di Istanbul da parte di tutti i paesi membri e dalla stessa Unione.

 
  
 

(End of catch-the-eye procedure)

 
  
MPphoto
 

  Vĕra Jourová, Member of the Commission. - Madam President, thank you, ladies and gentlemen, for this valuable, important discussion. I take a lot of inspiration and strength from it for what I am going to do in the Commission. You are calling for a new directive. I have experience. If I promise here a new directive, it will then be a good excuse to wait for the new directive. I do not want to wait, because this is the time for action. We have other instruments in the meantime, before we decide whether to adopt a new directive, to do many things using the instruments I spoke about before.

I will push for the ratification of the Istanbul Convention. That is clear. We will work on the action plan as the plan for real action. There will be solid, robust analyses, proposals for legislative and non-legislative steps, a time-frame, finance and responsibility. You can rely on me. This is something we can do and we will do over the next year.

We need to have a permanent campaign concerning the media as well. We did not speak much – or indeed at all – about provocative advertisements and the abuse of women in this commercial sphere. This is something that is forming the idea that it is normal to abuse women. But this is not normal.

I will finish with this last comment, because I know we have a shortage of time. It will be a little personal. We spoke about statistics and said that every third woman experiences violence. I will do my ‘coming out’ here. Many years ago, I had experience of violence being carried out against me, and many times in my life I was subjected to verbal harassment. I do not want you to experience the same, dear ladies here, but it would be interesting if we could express ourselves – we who are now influencing the situation and can help the situation with our own experiences. It was many years ago, and I remember feeling that it was sort of normal and it was my shame, but this is – and must be – the shame of those who commit violence, and not the shame of the victims.

(Applause)

Before we alert men to change their behaviour, we should impress this upon women: please do not accept this as a normal situation. Help us in our attempts. I will finish with this, and I look forward to cooperating with you, because this is a real, serious problem that we have to deal with.

 
  
MPphoto
 

  President. - Commissioner Jourová, thank you for your great humanity and your openness in terms of your own experience of violence. When we quote statistics we do need to personalise it, so I am sure it has been difficult for you to do that. But I think it has been appreciated by the House, and thank you for it.

The debate is closed.

Written statements (Rule 162)

 
  
MPphoto
 
 

  Andi Cristea (S&D), în scris. – Ziua de 25 noiembrie marchează Ziua internațională pentru eliminarea violenței împotriva femeii. Violența asupra femeii este una dintre cele mai perfide încălcări ale drepturilor omului și există pe fiecare continent, în fiecare țară și cultură. Există în egală măsură în state dezvoltate economic și în state în curs de dezvoltare. Violul, violul folosit ca armă de război, căsătoriile forțate, căsătoriile la vârste tinere, crimele pentru dotă și crimele în numele onoarei, traficul de femei și fete, mutilarea genitală feminină și avortul selectiv pe bază de sex sunt toate manifestări ale violenței asupra femeii.

În prezent, avem statistici îngrijorătoare la nivel mondial. Estimările ONU arată că abuzurile împotriva femeilor sunt în creștere. Cea mai frecventă formă de violență asupra acestora, la nivel mondial, este violența fizică. În medie, cel puțin una din trei femei este bătută, obligată să întrețină relații sexuale sau supusă altui tip de abuz. Trebuie trecut de la vorbe la fapte, prin aplicarea măsurilor care se dovedesc a fi cele mai eficiente în lupta contra discriminărilor de gen. Statele trebuie să aloce mai multe resurse pentru a face o prioritate din combaterea violenței împotriva femeilor, întrucât promovarea egalității de șanse, a comportamentelor nonviolente și a non-stigmatizării victimelor reprezintă o necesitate.

 
  
MPphoto
 
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D), písomný. – Aj v 21. storočí sa stále stretávame s psychickým a fyzickým násilím, ktorému sú vystavované všetky ženy po celom svete. Násilie páchané na ženách predstavuje najbrutálnejšiu formu rodovej nerovnosti a porušuje základné ľudské práva. Jedna z piatich žien EÚ bola vystavená psychickému násiliu a jedna z desiatich žien bola vystavená aj sexuálnemu násiliu. EK sa usiluje o prijatie legislatívy, ktorá zamedzí násiliu páchanému na ženách. Je potrebné, aby boli ženy chránené na celom území EÚ, a preto musíme zabezpečiť, aby boli uznávané detenčné a ochranné väzby, ktoré boli vydané v jednej členskej krajine a budú automaticky uznané vo všetkých členských štátoch. Týmto je možné docieliť, aby sa ženy ohrozované domácim násilím mohli slobodne pohybovať po celej EÚ. Netreba však zabúdať aj na to, že ženy, ktoré sú vystavené fyzickému násiliu, málokedy nahlásia útok na ich osobu príslušným orgánom. V budúcnosti by preto mali byť dôkladnejšie zbierané a zaznamenávané sťažnosti a mala by byť vytvorená databáza násilníkov, ktorú by bolo možné porovnávať naprieč členskými štátmi. Násilie na ženách je veľmi závažný spoločenský problém, ktorý nesmie byť prehliadaný. Veľmi preto vítam aktivity Európskej komisie prostredníctvom programov DAPHNE III a PROGRESS, ktoré budú pokračovať aj v budúcom období prostredníctvom programu pre Práva, rovnosť a občianstvo.

 
  
MPphoto
 
 

  Gál Kinga (PPE), írásban. A nők ellen elkövetett erőszak minden társadalomban jelen van, legyen szó fizikai, pszichikai vagy szexuális erőszakról. Az Alapjogi Ügynökség által nemrég készített jelentés sokkoló adatokat mutat e téren. A felmérés szerint minden három nőből egy tapasztalt szexuális és/vagy fizikai erőszakot 15 éves kora óta. Fontos tudatosítani, hogy ez az adat nem harmadik országokra, hanem az EU tagállamaira vonatkozik. A nők ellen elkövetett erőszaknak komoly hatása van úgy az egyénre, mint a társadalomra. Mégis, az esetek nagy részében az áldozatok inkább hallgatnak. Az e területen végzett felmérések azt mutatják, hogy sokkal több eset van a valóságban, mint amiről az igazságszolgáltatás statisztikái beszélnek. Erre a sürgető problémára megoldást kell találni uniós szinten, hiszen a nők ellen elkövetett erőszak a legalapvetőbb jogokat sérti.

 
  
MPphoto
 
 

  Ildikó Gáll-Pelcz (PPE), írásban A szexuális erőszak, valamint a nők ellen elkövetett erőszak mind a mai napig hangsúlyos, mindennapjainkat átszövő társadalmi probléma, ami nemcsak otthon, a zárt falak mögött, hanem a munkahelyeken, nyilvános helyeken, az interneten, sőt az iskolákban is jelen van, ám annak ellenére, hogy az esetek mindennaposak, azokra sokszor csak a legritkább vagy legszélsőségesebb esetekben derül fény. Az erőszakos cselekmények gyakoriságát különböző kutatások eredményei, valamint rendőrségi statisztikák is igazolják, mégis biztosra vehető, hogy számtalan eset homályban marad, a megfélemlített áldozatok nem mernek a nyilvánosság elé állni, sokan talán még maguknak sem merik bevallani, hogy amit átéltek, nem természetes velejárója a hétköznapi életnek, és a lehető legszigorúbban kell (kellene) fellépni ellene. Úgy gondolom, hogy magasabb szintre kellene emelni az erre irányuló intézkedéseket, politikai akaratot kell direkcionálni annak érdekében, hogy ezt a problémát mind társadalmi, mind uniós szinten komolyan vegyük! Erre megoldást adhat, ha uniós szintre delegáljuk e kérdést, az EP korábbi kérésének eleget téve jogalkotás formájában.

 
  
MPphoto
 
 

  Eider Gardiazabal Rubial (S&D), por escrito. – Hoy es el Día Internacional contra la Violencia de Género. Según datos de la Agencia de Derechos Fundamentales de la UE, un tercio de las mujeres de la UE han experimentado violencia física o sexual en algún momento desde los quince años. Solo seis países europeos tienen una legislación adecuada al respecto, según el Consejo de Europa. Esto quiere decir que las mujeres europeas víctimas de la violencia machista tienen distintos niveles de protección según su país. No podemos permitirlo; las mujeres tenemos el derecho a estar cubiertas y protegidas al mismo nivel en todos los países de la UE. Y la Comisión Europea, con su actitud al considerar que no es necesario presentar una propuesta legislativa sobre medidas de prevención a nivel europeo, nos está negando este derecho y mirando hacia otro lado ante esta lacra social. Justamente este año se conmemora el décimo aniversario de la Ley Integral contra la Violencia de Género española, considerada por los expertos una de las más avanzadas del mundo. Todos los Estados miembros deberían moverse en esta dirección y, desde el PE, exigimos, una vez más, la inminente necesidad de una directiva europea que proteja por igual a todas las mujeres y niñas víctimas de la desigualdad machista.

 
  
MPphoto
 
 

  Neena Gill (S&D), in writing. An estimated one in three women in the EU have suffered physical and/or sexual violence at least once since the age of 15. In Birmingham, one of the larger cities in my region, there will have been 1 400 victims of sexual assault in the last year. That is 1 400 persons who have seen their worst nightmare become reality.

These figures are staggering, and it is likely they are only the tip of the iceberg, as violence against women is notoriously under-reported.

It therefore is surprising, to say the least, that the Commission has deemed inappropriate submitting a proposal for a legislative act establishing measures to promote the action of Member States for prevention of violence against women and girls (VAWG), and has not implemented an EU-wide strategy and action plan, as Parliament requested.

The onus is now on the Commission to take action to ensure cohesive EU action, and make sure existing legislation and law enforcement mechanisms are geared towards fighting VAWG in the most effective way possible.

Undermining women’s ability to participate as full citizens in society, VAWG is spreading its poison throughout entire communities. Failing to take effective action will therefore mean failing us all.

 
  
MPphoto
 
 

  Alessia Maria Mosca (S&D), per iscritto. – I dati relativi alla violenza sulle donne in tutta Europa rimangono allarmanti. È necessario agire con un approccio più sistemico per affrontare un problema così radicato: la ratifica della Convenzione di Istanbul dovrebbe rappresentare solo il primo di tanti passi. Occorrono più fondi per potenziare le strutture di accoglienza e sostegno alle donne vittime di abusi e violenze, sanzioni più efficaci contro gli autori di queste nefandezze, ma, al contempo, occorre anche individuare una strategia complessiva che agisca dal lato della prevenzione: servono misure, legislative e non, per sostenere un cambiamento profondo nella concezione del ruolo della donna nella nostra società. Si tratta di un problema europeo ed è a livello europeo che va affrontato: la violenza sulle donne non è un argomento sconnesso da problemi quali il tasso di occupazione femminile, il divario retributivo, la sotto-rappresentanza di donne nei vertici decisionali della società. Sono tutti fenomeno interdipendenti l'uno dall'altro e come tali andrebbero affrontati. A tal fine sarebbe estremamente importante proclamare il 2016 "Anno europeo per la fine della violenza contro le donne", per far crescere l'attenzione su questo tema e la consapevolezza soprattutto nei giovani, ragazzi e ragazze.

 
  
MPphoto
 
 

  Alessandra Mussolini (PPE), per iscritto. – La violenza sulle donne costituisce una drammatica piaga sociale ancora in forte aumento in Italia, nei paesi dell'Unione europea e non solo. Oltre a legiferare su tale tema occorre uniformare in tutta Europa le procedure amministrative, giuridiche e processuali. La disuguaglianza che ancora permane nell'approccio a tali tematiche nei vari paesi membri non costituisce una diversità positiva, e quindi una risorsa, ma indebolisce l'azione delle procedure non garantendo alle vittime di tale violenza adeguati accessi paritari. Spesso le vittime di violenza, essendo il più delle volte tale reato confinato entro le mura domestiche, hanno difficoltà soprattutto per motivi economici a denunciare tali atti vergognosi. Occorre estendere e garantire realmente il gratuito patrocinio perché spesso gli avvocati della controparte hanno margine e poteri superiori rispetto alle vittime, il che risulta in un disequilibrio processuale tra accusa e difesa. Cambiare procedure e cultura e prevenire tali violenze insegnando a partire dalle scuole il rispetto di genere è prioritario ed urgente per combattere tale emergenza.

 
  
MPphoto
 
 

  Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández (S&D), por escrito. La violencia contra las mujeres es la violación de derechos humanos más extendida por el mundo, que afecta a todos los estratos de la sociedad, independientemente de la edad, nivel de educación, ingresos, posición social y país de procedencia o residencia. No estamos hablando de un grupo marginal, sino de la mitad de la población. La Unión Europea debe ser un espacio libre de violencia de género: una de cada tres mujeres ha sido víctima de algún tipo de violencia, física, psíquica o sexual, y cada día mueren siete mujeres por esta causa. No podemos aceptar que la Comisión ponga como excusa la falta de competencia. La ciudadanía no va a entender que los dirigentes europeos se hayan puesto de acuerdo para salvar a los bancos y no sean capaces de acordar medidas para salvar la vida a las mujeres. La pasada legislatura una gran mayoría de esta Cámara coincidió en la necesidad de impulsar actuaciones legislativas en esta materia al igual que ya se ha hecho en algunos Estados miembros. Es necesaria una estrategia europea global, que actúe en todos los ámbitos: prevención, tratamiento, protección y medidas policiales, jurídicas, económicas y sociales, sin olvidar las educativas.

 
  
MPphoto
 
 

  Olga Sehnalová (S&D), písemně. Vážení kolegové, 25. listopadu si připomínáme Mezinárodní den proti násilí na ženách. Považuji za alarmující, že i dnes, v jednadvacátém století, zažila třetina evropských žen do svých 15 let nějakou formu sexuálního násilí. Proto požaduji, aby byla napříč Evropou přijata silnější opatření k zabránění násilí na ženách, ať už se jedná o psychické či přímo fyzické zneužívání. V této souvislosti je důležité, že letošní Sacharovova cena byla udělena Denisi Mukwegemu, konžskému lékaři, který zasvětil svou kariéru zejména pomoci obětem sexuálních zločinů. Připojuji se tedy k apelu, aby Evropská unie a její členské státy, které tak dosud neučinily, podepsaly a ratifikovaly Istanbulskou smlouvu. Ta je prvním právně závazným mezinárodním nástrojem, který vytváří právní rámec pro ochranu žen proti všem formám násilí a pro stíhání jeho pachatelů. Je zapotřebí také zvýšit obecné povědomí o této problematice, proto by bylo žádoucí, aby byl rok 2016 vyhlášen Evropským rokem boje proti násilí na ženách.

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Senra Rodríguez (GUE/NGL), por escrito. Cada día, siete hombres machistas asesinan mujeres. Cada día, hombres machistas ejercen múltiples formas de violencia contra las mujeres Cada día, gobiernos e instituciones, también en la Unión Europea, elaboran y aplican leyes violentas contra las mujeres, porque nos criminalizan, por ejemplo, las leyes que limitan o prohíben el derecho al aborto. Las múltiples luchas feministas han conseguido que lentamente se vayan aprobando leyes contra la violencia, por la igualdad, pero todavía no es suficiente. A menudo estas leyes se aprueban porque en nuestro entorno no estaría bien visto rechazarlas, pero luego no avanzan porque hay mucho laxismo a la hora de aplicarlas, no se les destinan fondos suficientes, o sencillamente quedan en el olvido. Hay quien afirma que a este ritmo la igualdad no será posible hasta dentro de quinientos años. Pienso que tenemos la responsabilidad de actuar para que estas previsiones se reduzcan considerablemente. Acabar con el patriarcado es indispensable para poner fin a esta situación. Por eso propongo que la Comisión Europea asuma la agenda y la perspectiva feminista como la base para la elaboración de todas sus políticas. Solo así conquistaremos la igualdad de derechos entre hombres y mujeres y el fin de la violencia machista.

 
  
MPphoto
 
 

  Claudia Tapardel (S&D), în scris. În fiecare zi, violenţa se manifestă fizic sau în modalităţi mult mai insidioase, asupra femeilor de toate vârstele, din întreaga lume. Violenţa de gen nu trebuie tolerată în societăţile care se vor a fi moderne. Trebuie să asigurăm principii ferme în ceea ce priveşte protejarea femeilor, a copiilor şi a tuturor celor cărora le este greu să se apere singuri.

Violenţa împotriva femeilor nu cunoaşte graniţe, se extinde în întreaga Europă. Este un fenomen care atentează la fundaţia societăţii europene pe care vrem să o construim. Nu putem să acceptăm să trăim într-o societate europeană în care cel puţin 45% din femei au fost supuse unei forme de violenţă sau discriminare pe timpul vieţii. Nu putem să acceptăm că mai mult de un sfert din totalul femeilor europene sunt victime ale violenţei şi abuzului fizic de gen fără ca noi să facem ceva. Investim în principiile stipulate în Convenţia de la Istanbul privind eliminarea violenţei împotriva femeilor. România a aderat rapid principiilor convenției și în scurt timp va ratifica acest document. Sunt convinsă că, împreună, putem să învingem violența de orice fel împotriva femeilor. Numai împreună!

 
  
MPphoto
 
 

  Elena Valenciano Martínez-Orozco (S&D), por escrito. La violencia contra las mujeres es la violación de derechos humanos más extendida por el mundo, que afecta a todos los estratos de la sociedad, independientemente de la edad, nivel de educación, ingresos, posición social y país de procedencia o residencia. No estamos hablando de un grupo marginal, sino de la mitad de la población. La Unión Europea debe ser un espacio libre de violencia de género: una de cada tres mujeres ha sido víctima de algún tipo de violencia, física, psíquica o sexual, y cada día mueren siete mujeres por esta causa. No podemos aceptar que la Comisión ponga como excusa la falta de competencia. La ciudadanía no va a entender que los dirigentes europeos se hayan puesto de acuerdo para salvar a los bancos y no sean capaces de acordar medidas para salvar la vida a las mujeres. La pasada legislatura una gran mayoría de esta Cámara coincidió en la necesidad de impulsar actuaciones legislativas en esta materia al igual que ya se ha hecho en algunos Estados miembros. Es necesaria una estrategia europea global, que actúe en todos los ámbitos: prevención, tratamiento, protección y medidas policiales, jurídicas, económicas y sociales, sin olvidar las educativas.

 
  
MPphoto
 
 

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ (PPE), γραπτώς. Είναι θλιβερό να έχουμε 2014 και να μιλούμε ακόμη για βία κατά των γυναικών. Δυστυχώς, το φαινόμενο υπάρχει και διογκώνεται, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αρκούν καταγγελίες, ψηφίσματα, καταδίκες αλλά ότι απαιτείται ένα πλήρες νομοθετικό πλαίσιο, για να αντιμετωπιστούν ριζικά οι επαίσχυντες αυτές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών. Η 25η Νοεμβρίου δεν πρέπει να είναι μία μέρα διαπίστωσης της διόγκωσης του προβλήματος αλλά αντιμετώπισης και μείωσής του. Μεταξύ των δύο προσεγγίσεων, της πρόληψης και της καταστολής, η ΕΕ οφείλει να εστιάσει στην πρώτη. Είναι οπωσδήποτε αναγκαία η κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης από όλα τα κράτη μέλη αλλά και η προώθηση νέων νομοθετικών ρυθμίσεων που να θωρακίζουν περαιτέρω τα δικαιώματα των κακοποιημένων γυναικών. Πλην όμως, οι κατασταλτικές πολιτικές ακολουθούν το έγκλημα, όταν έχει ήδη συντελεστεί. Δύο είναι τα φυτώρια διαμόρφωσης αντιλήψεων, ιδίως στους νέους ανθρώπους: η οικογένεια και το σχολείο. Ευτυχώς, το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Πρέπει λοιπόν να μεριμνήσουμε συστηματικά ώστε να υπάρχει ειδική αγωγή σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης, που θα αναλύει τα αίτια της βίας, το προφίλ δραστών/θυμάτων και τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώνεται η βία. Έτσι θα δημιουργηθεί κουλτούρα εναντίον της βίας και ριζική αλλαγή της νοοτροπίας.

 
Rättsligt meddelande - Integritetspolicy