Debašu stenogramma

Trešdiena, 2015. gada 8. jūlijs - Strasbūra

3. 2015. gada 25. un 26. jūnija Eiropadomes un 2015. gada 7. jūlija Eurosamita secinājumi un pašreizējais stāvoklis Grieķijā (debates)

  Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärungen des Europäischen Rates und der Kommission zu den Schlussfolgerungen des Europäischen Rates (25./26. Juni 2015) und des Gipfeltreffens der Euro-Gruppe (7. Juli 2015) und zur aktuellen Lage in Griechenland (2015/2719(RSP)).

  Donald Tusk, President of the European Council. – Mr President, I would first like to wish the Luxembourg Presidency all the best. There is a very challenging six months ahead and I look forward to the closest cooperation possible. Knowing Prime Minister Bettel, I am sure that he will do an excellent job.

We meet at a unique and difficult time for Europe, and for our economic and monetary union. Before I discuss the special Euro Summits of last night and in June, I will report briefly on the key outcomes of the June European Council.

Leaders discussed how to support front-line European Union countries under the greatest migratory pressure. We agreed on the relocation and resettlement of 60 000 refugees over the next two years. For clarity, the scheme will complement existing national efforts, with EU countries now receiving 600 000 asylum applications per year. Yes, the discussion was difficult and at times divisive. To my mind, it was the first time European leaders have had such an honest exchange on the refugee question. The European Council chose to keep to the voluntary approach agreed at the Special European Council in April. There is a balance to be struck between national sovereignty and action at European level in this matter.

Now we have an agreement with which we can work, and on which we can build. The Luxembourg Presidency is receiving voluntary pledges from Member States on both relocation and resettlement. Based on progress so far, we hope that the numbers agreed at the European Council will be reached.

In the light of the ongoing emergency, leaders also agreed that the European Union will assist in setting up ‘first reception’ facilities in front-line states to ensure swift registration of irregular arrivals. Meanwhile, the Commission will accelerate talks with countries of origin and transit on readmission to strengthen our returns policy. These will be on the basis of the ‘more for more’ principle in related areas such as development aid.

The British Prime Minister confirmed his government’s intention to hold a referendum on membership by 2017. Talks on UK renegotiation will now get underway. It was the first step in a longer process that will also end at the European Council. We will come back to this in December.

The NATO Secretary General Jens Stoltenberg discussed with us the new security threats facing Europe, just as we learned of the latest terror attacks in Tunisia, Kuwait and France. In the context of international terrorism and other security challenges, leaders tasked the High Representative with preparing a new European Union strategy on foreign and security policy for June next year. We also agreed to use EU funding to support collective efforts to invest in the future of European defence.

Finally, we discussed economic matters, most notably the report on completing economic and monetary union (EMU), published on 22 June. The report makes clear that the priority in building a deeper monetary union is reform at national level. We can best address the structural weaknesses of the eurozone by confronting the weaknesses of its national economies. Leaders asked the Council of Ministers to examine the EMU report further to determine quickly the next steps.

Leaders also highlighted the importance of building a digital single market and noted the Commission’s new work plan in this respect. Given the central role of the digital economy in job creation and growth, the European Council was absolutely clear that this area is now a top priority. To achieve this goal, the future co-operation of the European Parliament is vital.

Two weeks ago, I called a Euro Summit on 22 June to help break the impasse in negotiations on financial assistance to Greece and to ensure that all leaders were on the same political page. Over the next days, leaders asked the Eurogroup to accelerate discussions on a last-minute proposal by Greece. We believed a deal was achievable then. Two weeks later, there is now a race against time to re-build trust. I will not discuss the rights and the wrongs of the Greek referendum. Everyone has their own perceptions. It is necessary at this stage to move on. Let bygones be bygones.

At the Euro Summit last night, leaders had a frank and honest exchange about the difficult situation now before us. We asked Prime Minister Tsipras to present his government’s ideas for sustainable growth and prosperity in Greece. The Eurogroup will now consider the detail of Greece’s request for a programme under the European Stability Mechanism (ESM) Treaty. Clarifications will be needed in the coming days and should be provided as quickly as possible.

All sides in the negotiations share the responsibility for the current status quo. I call on all leaders to try to find consensus – that can be our common success, with no losers or winners. If that does not happen, it will mean the end of the negotiations, with all the possible consequences, including the worst-case scenario, where everyone will lose. Our inability to find agreement may lead to the bankruptcy of Greece and the insolvency of its banking system and, for sure, it will be most painful for the Greek people. I have no doubt that this will affect Europe, also in the geopolitical sense. If anyone has any illusions that it will not be so, they are naïve.

The stark reality is that we have only four days left to find ultimate agreement. Until now, I have avoided talking about deadlines, but I have to say loud and clear that the final deadline ends this week. All of us are responsible for the crisis and all of us have a responsibility to resolve it.

As Plutarch once said, ‘To find fault is easy; to do better may be difficult’. I hope doing better is not as difficult as Plutarch once thought. Let us prove him wrong.

(Applause)

  Jean-Claude Juncker, président de la Commission. – Monsieur le Président, Monsieur le Président, Messieurs les Premiers ministres, Mesdames et Messieurs les Députés, le Conseil européen de juin avait pour mission de formuler une réponse au problème de la migration. La Commission avait proposé de mettre en place un système obligatoire de relocalisation et de réinstallation. Le Conseil européen, après un débat par moments très pénible, s'est mis d'accord sur un système reposant sur le volontariat. Je n'ai pas aimé cette décision, parce que j'aurais préféré un système obligatoire. J'aurais préféré l'application de la méthode communautaire; nous avons une disposition du traité.

(Applaudissements)

Mais, à vrai dire, l'essentiel n'est pas là. Nous nous sommes mis d'accord sur le principe de relocaliser et de réinstaller 60 000 personnes.

C'est une décision qui va dans le bon sens dans la mesure où la présidence luxembourgeoise, à laquelle je fais confiance en la matière, sera à même d'organiser le volontariat afin d'arriver à cet objectif de 60 000 personnes qu'il faut maintenir absolument.

Mais je voudrais dire que nous ne devons pas être fiers. Je ne critique personne, mais que l'Europe soit fière d'accueillir 60 000 personnes sur son territoire n'est pas une énorme performance, vu l'ampleur du problème.

(Applaudissements)

Puisque c'est la Commission elle-même qui avait proposé ce nombre de 60 000, je n'allais tout de même pas critiquer cette décision. Mais, si je laisse parler mon cœur, je dois dire que nous ne sommes pas à la hauteur, ni les uns ni les autres!

(Applaudissements)

J'ai pu présenter, lors de ce Conseil de juin, au nom des cinq présidents (parce que nous avons pensé qu'il serait sage d'associer le président du Parlement européen), le rapport sur l'approfondissement de l'Union économique et monétaire. Je ne vais pas le détailler devant vous, parce que vous l'avez sans doute lu soigneusement, mais je veux dire que, face à la crise grecque, face aux nombreuses ruptures de solidarité qui sont en train de prendre le dessus en Europe, il faudra que nous soyons d'accord – ou non – avec toutes les étapes proposées dans ce programme sur l'approfondissement de l'Union économique et monétaire. Nous devons l'appliquer. La réponse à la crise grecque n'est pas de ne rien faire. La bonne réponse consiste à approfondir l'Union économique et monétaire, à la rendre plus durable.

  Der Präsident. – Abweichend von der bisherigen Tagesordnung und im Nachgang zu dem Wunsch, dass der Ministerpräsident Griechenlands, Herr Tsipras, hier im Parlament sprechen sollte, habe ich Herrn Tsipras eingeladen, und er ist dieser Einladung gefolgt.

Es ist das erste Mal, dass der Premierminister Griechenlands die Gelegenheit hat, in öffentlicher Sitzung mit den Vertretern der europäischen Völker über die Lage in seinem Land und über die vielleicht tiefste Krise, in der wir uns als Union seit langer Zeit befinden, zu diskutieren. Ich begrüße das und erteile deshalb dem Ministerpräsidenten Griechenlands, Herrn Tsipras, das Wort.

(Beifall)

  Αλέξης Τσίπρας, Πρωθυπουργός της Ελλάδας. – Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, είναι τιμή για μένα να μιλάω στον ναό της Δημοκρατίας της Ευρώπης. Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση. Είναι τιμή μου να απευθυνθώ στους αιρετούς εκπροσώπους των λαών της Ευρώπης σε μια κρίσιμη στιγμή τόσο για την πατρίδα μου, για την Ελλάδα, όσο όμως και για την ευρωζώνη και για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

Βρίσκομαι ανάμεσά σας λίγες μόνο μέρες μετά την ισχυρή ετυμηγορία του ελληνικού λαού, μετά την απόφαση που πήραμε να δώσουμε στον ελληνικό λαό τον λόγο να αποφασίσει άμεσα και να τοποθετηθεί, να πάρει μέρος ενεργά στη διαπραγμάτευση που αφορά το μέλλον του. Λίγες μόνο μέρες μετά την ισχυρή του ετυμηγορία, που μας έδωσε εντολή να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας για την επίτευξη μιας κοινωνικά δίκαιης και οικονομικά βιώσιμης λύσης στο ελληνικό πρόβλημα, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος που καταδίκασαν την ελληνική οικονομία, χωρίς την αέναη και αδιέξοδη λιτότητα που εγκλωβίζει την οικονομία σε έναν υφεσιακό φαύλο κύκλο αλλά και την κοινωνία σε μια διαρκή και βαθιά κατάθλιψη.

Η γενναία επιλογή του ελληνικού λαού σε συνθήκες πρωτοφανούς πίεσης με τις τράπεζες κλειστές, με την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης να τρομοκρατεί ότι η επιλογή στο όχι, είναι μια επιλογή ρήξης με την Ευρώπη…

(αποδοκιμασίες, χειροκροτήματα)

Είναι χαρά μου που βρίσκομαι στον ναό της Δημοκρατίας, γιατί πιστεύω ότι εδώ ακούμε επιχειρήματα και κρίνουμε επιχειρήματα. Άκουσον λοιπόν μεν, πάταξον δε.

Έλεγα λοιπόν ότι η γενναία επιλογή του ελληνικού λαού δεν αποτελεί επιλογή ρήξης με την Ευρώπη αλλά επιλογή επιστροφής στις ιδρυτικές αρχές της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στις αρχές της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού και της ισότητας.

(χειροκροτήματα)

Είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ευρώπη, το κοινό μας ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα είναι δημοκρατική ή θα έχει τεράστιες δυσκολίες να επιβιώσει στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε.

Η προς ολοκλήρωση διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους της επιδιώκει να επαναβεβαιώσει τον διπλό σεβασμό της Ευρώπης,

τόσο στους κοινούς κανόνες λειτουργίας της όσο όμως και στον απόλυτο σεβασμό της δημοκρατικής επιλογής των λαών μας.

Η κυβέρνησή μου ανέλαβε, εγώ προσωπικά και η κυβέρνησή μου αναλάβαμε πριν από πέντε περίπου μήνες, όμως τα προγράμματα διάσωσης

βρίσκονται σε ισχύ εδώ και πέντε περίπου χρόνια. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για όσα συνέβησαν αυτούς τους πέντε περίπου μήνες. Οφείλουμε όμως όλοι με ειλικρίνεια να συνειδητοποιήσουμε ότι η βασική ευθύνη για τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία, για τα αδιέξοδα όπου βρίσκεται σήμερα εν συνόλω η Ευρώπη με τις επιλογές που γίνανε δεν αφορούν τους πέντε τελευταίους μήνες αλλά τα πέντε χρόνια της εφαρμογής προγραμμάτων που δεν οδήγησαν στην έξοδο από την κρίση και θέλω να σας διαβεβαιώσω, ανεξάρτητα από την κρίση του καθενός για το ορθόν ή το λάθος των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών: Ένα είναι γεγονός· η Ελλάδα, τα τελευταία πέντε χρόνια, και ο ελληνικός λαός έκαναν μια πρωτοφανή προσπάθεια προσαρμογής δύσκολης, σκληρής. Αυτή η προσπάθεια έχει εξαντλήσει τις αντοχές του ελληνικού λαού. Βεβαίως, παρόμοια προσπάθεια δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Έγινε και σε άλλες χώρες, και σέβομαι απολύτως την προσπάθεια άλλων λαών να αντεπεξέλθουν και κυβερνήσεων να αποφασίσουν σκληρά και δύσκολα μέτρα. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόστηκαν προγράμματα λιτότητας, όμως πουθενά αυτά τα προγράμματα δεν ήταν τόσο σκληρά και τόσο μεγάλης διάρκειας, όσο ήταν στην Ελλάδα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η πατρίδα μου έχει μετατραπεί τα τελευταία πέντε χρόνια σε ένα πειραματικό εργαστήρι λιτότητας. Το πείραμα όμως πρέπει όλοι να παραδεχθούμε ότι δεν πέτυχε. Τα πέντε αυτά χρόνια η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη. Η φτώχεια εκτοξεύθηκε στα ύψη. Η κοινωνική περιθωριοποίηση διευρύνθηκε. Το ίδιο διευρύνθηκε και το δημόσιο χρέος, που πριν ξεκινήσουν τα προγράμματα ήταν στο 120% του ΑΕΠ και σήμερα βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ.

Σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού –ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις μας αυτή είναι πραγματικότητα και πρέπει να τη δεχθούμε– αισθάνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να διεκδικήσει να απελευθερωθεί από αυτή την αδιέξοδη πορεία, και αυτή την επιθυμία, εκπεφρασμένη με τον πιο άμεσο και δημοκρατικό τρόπο, καλούμαστε ως κυβέρνηση να υλοποιήσουμε. Διεκδικούμε μία συμφωνία με τους εταίρους μας, μια συμφωνία όμως που θα δίνει σήμα οριστικής διεξόδου από την κρίση, που θα δίνει την εντύπωση ότι στο τέλος του τούνελ υπάρχει φως· μια συμφωνία που θα προβλέπει αξιόπιστες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις –κανείς δεν τις αρνείται– που θα μεταφέρουν όμως τα βάρη σε όσους πραγματικά έχουν τη δυνατότητα να τα σηκώσουν και τα τελευταία πέντε χρόνια προστατεύθηκαν από κυβερνήσεις και δεν σήκωσαν τα βάρη που μεταφέρθηκαν εξ ολοκλήρου στους ώμους των μισθωτών, των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, αυτών που δεν μπορούν άλλο πια να σηκώσουν βάρη, και βεβαίως με πολιτικές αναδιανομής προς όφελος των χαμηλών και των μεσαίων στρωμάτων για μια προοπτική ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης.

Η πρόταση που καταθέτουμε στους εταίρους μας είναι πρόταση που περιλαμβάνει αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις με κριτήρια, όπως είπα πριν, τη δίκαιη κατανομή των βαρών και με το κατά δυνατόν λιγότερες υφεσιακές επιπτώσεις. Περιλαμβάνει το αίτημα για την επαρκή κάλυψη των μεσοπρόθεσμων χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας με ένα ισχυρό και εμπροσθοβαρές αναπτυξιακό πρόγραμμα, διότι αν δεν βάλουμε πάνω στο τραπέζι την ατζέντα της ανάπτυξης, δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από την κρίση. Ο πρώτος μας στόχος πρέπει να είναι η καταπολέμηση της ανεργίας και η ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας. Και βεβαίως η πρότασή μας περιλαμβάνει και το αίτημα για μια άμεση δέσμευση ώστε να αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος, μια ουσιαστική συζήτηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Δεν μπορεί να υπάρχουν μεταξύ μας ταμπού, πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα και να ψάχνουμε να βρούμε λύσεις σε αυτή την πραγματικότητα όσο δύσκολες και αν είναι αυτές οι λύσεις.

Η πρόταση κατατέθηκε με αυτά τα χαρακτηριστικά στο Εurogroup, στη διάσκεψη κορυφής που είχαμε χτες. Σήμερα στέλνουμε αίτημα προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αναλάβαμε την υποχρέωση τις επόμενες δύο μέρες να κάνουμε τις προτάσεις μας απόλυτα συγκεκριμένες και ελπίζω ότι θα καταφέρουμε τις επόμενες μέρες να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της κρίσιμης συγκυρίας τόσο για το καλό της Ελλάδας όσο όμως και της ευρωζώνης, θα έλεγα κυρίως όχι μόνο για το οικονομικό αλλά και για το γεωπολιτικό συμφέρον της Ευρώπης.

Θέλω στο σημείο αυτό να είμαι ξεκάθαρος: Οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για τη χρηματοδότηση των υποχρεώσεών της και για την αναδιάρθρωση του χρέους της δεν έχουν στόχο να επιβαρύνουν επιπλέον τον Ευρωπαίο φορολογούμενο. Τα χρήματα που δόθηκαν στην Ελλάδα –ας είμαστε ειλικρινείς– δεν κατέληξαν ποτέ στον ελληνικό λαό. Ήταν χρήματα που δόθηκαν για να σωθούν οι ελληνικές και οι ευρωπαϊκές τράπεζες αλλά δεν πήγαν ποτέ στον ελληνικό λαό.

(χειροκροτήματα)

Επιπλέον, από τον Αύγουστο του 2014 έχει η Ελλάδα να λάβει εκταμίευση δόσης σύμφωνα με το πρόγραμμα διάσωσης που ίσχυε μέχρι το τέλος Ιουνίου. Δόσεις ύψους 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν έχουν δοθεί από τον Αύγουστο του 2014 και δεν ήταν η δική μας κυβέρνηση αυτή που ήταν στην εξουσία από τον Αύγουστο του 2014 ως τον Γενάρη του 2015. Και τότε δεν δόθηκαν οι δόσεις, διότι το πρόγραμμα δεν υλοποιείτο, και το πρόγραμμα δεν υλοποιείτο και τότε όχι γιατί υπάρχει υπήρχε τότε η συγκεκριμένη ιδεολογική αναφορά που υπάρχει σήμερα αλλά ακριβώς γιατί το πρόγραμμα αυτό και τότε αλλά και τώρα δεν βρίσκει κοινωνική συναίνεση. Ένα πρόγραμμα δεν αρκεί μόνο να είναι ορθό, κατά την εκτίμησή μας, πρέπει να μπορεί και να εφαρμοστεί, να βρίσκει την κοινωνική συναίνεση για να εφαρμοστεί.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, το ίδιο χρονικό διάστημα η Ελλάδα διαπραγματεύτηκε διεκδικώντας αυτά τα 7,2 δισεκατομμύρια της εκταμίευσης έχοντας όμως την υποχρέωση να αποπληρώνει στους ίδιους θεσμούς από τους οποίους διεκδικούσε εκταμιεύσεις δόσεις, στο διάστημα αυτό, ύψους 17,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα αυτά κατεβλήθησαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, παρ’ όλα όσα σας ανέφερα δεν είμαι από τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι για όλα τα δεινά της πατρίδας μου ευθύνονται οι κακοί ξένοι. Η Ελλάδα έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας επειδή για πάρα πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, δημιούργησαν ένα κράτος πελατειακό, ενίσχυσαν τη διαφθορά, ανέχθηκαν ή και ενίσχυσαν τη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική εξουσία, άφησαν ανεξέλεγκτη τη φοροδιαφυγή του μεγάλου πλούτου. Σύμφωνα με έρευνα της Credit Suisse, το 10% των Ελλήνων διαχειρίζεται το 56% του εθνικού πλούτου, και αυτό το 10% των Ελλήνων στην περίοδο της σκληρής λιτότητας και της κρίσης βρέθηκε στο απυρόβλητο· δεν συνέβαλε στα βάρη όσο συνέβαλε το υπόλοιπο 90%.

Αυτές τις μεγάλες αδικίες τα προγράμματα διάσωσης και τα μνημόνια όχι μόνο δεν προσπάθησαν να τις αποκαταστήσουν αλλά δυστυχώς τις επέτειναν. Καμία από τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις των προγραμμάτων του μνημονίου δεν βελτίωσε δυστυχώς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, που κατέρρευσε παρά τον υπερβάλλοντα ζήλο κάποιων φωτισμένων αλλά και δικαίως φοβισμένων κρατικών υπαλλήλων. Καμιά υποτιθέμενη μεταρρύθμιση δεν τα έβαλε με το περιβόητο τρίγωνο της διαπλοκής που στήθηκε στη χώρα μας, χρόνια τώρα και πριν από την κρίση, ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο τους ολιγάρχες και τις τράπεζες. Καμία μεταρρύθμιση δεν βελτίωσε τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής, που έχει μάθει να λειτουργεί ώστε να εξυπηρετούνται ιδιοτελή συμφέροντα και όχι το κοινό καλό, και δυστυχώς αυτές οι προτάσεις τώρα βρίσκονται στο επίκεντρο. Οι δικές μας προτάσεις επικεντρώνονται σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχουν στόχο να αλλάξουν την Ελλάδα. Είναι μεταρρυθμίσεις που οι προηγούμενες κυβερνήσεις, το παλιό πολιτικό σύστημα αλλά και τα προγράμματα διάσωσης, δεν ήθελα να συμβούν στην Ελλάδα· αυτή είναι πραγματική αλήθεια. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ολιγοπωλιακής δομής και των πρακτικών των καρτέλ στις επιμέρους αγορές, περιλαμβανομένης της άναρχης και ασύδοτης της τηλεοπτικής αγοράς, η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών στα δημόσια έσοδα και την αγορά εργασίας, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης συγκροτούν τις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες της δικής μας κυβέρνησης και βεβαίως αναμένουμε και τη συμφωνία των εταίρων μας αυτές προτεραιότητες.

Σήμερα εμείς ερχόμαστε με την ισχυρή εντολή του ελληνικού λαού και με την αποφασιστική μας βούληση όχι να συγκρουστούμε με την Ευρώπη αλλά να συγκρουστούμε με τα κατεστημένα στη χώρα μας και με τις κατεστημένες λογικές και νοοτροπίες που βύθισαν την Ελλάδα και βυθίζουν μαζί και την ευρωζώνη.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αυτό που ονομάζουμε ελληνική κρίση δεν είναι παρά η συνολική αδυναμία της ευρωζώνης να βρει μια οριστική λύση σε μία αυτοτροφοδοτούμενη κρίση χρέους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό και όχι αποκλειστικά ελληνικό πρόβλημα. Και σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα απαιτείται ευρωπαϊκή λύση. Η ευρωπαϊκή Ιστορία είναι μια ιστορία συγκρούσεων αλλά, στο τέλος της ημέρας, συμβιβασμών. Αλλά είναι και μια ιστορία συγκλίσεων και διευρύνσεων. Μια ιστορία ενότητας και όχι διαίρεσης, γι’ αυτό άλλωστε μιλάμε για την ενωμένη Ευρώπη. Ας μην την αφήσουμε να γίνει διαιρεμένη Ευρώπη. Τούτη την ώρα καλούμαστε να βρούμε έναν γόνιμο και έντιμο συμβιβασμό, προκειμένου να αποφύγουμε μια ιστορική ρήξη που θα ανατρέψει την παράδοση της Ενωμένης Ευρώπης. Είμαι βέβαιος ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της στιγμής και θα ανταποκριθούμε, θα αναλάβουμε την ιστορική μας ευθύνη.

(χειροκροτήματα)

  Manfred Weber, im Namen der PPE-Fraktion. – Willkommen im Europäischen Parlament! Bevor ich über Griechenland rede, eine Bitte an den Ratspräsidenten: Wenn das die Herzkammer der europäischen Demokratie ist, dann bitte ich auch, das Europäische Parlament bei den Beratungen des Rates – so wie es früher auch der Fall war – zu beteiligen, auch in Person unseres Präsidenten. Ich glaube, dass das wichtig ist.

(Lebhafter Beifall)

Liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich rede heute nicht über Wirtschaftspolitik, ich rede nicht über Haushaltszahlen, sondern ich möchte heute über die Prinzipien der europäischen Kultur sprechen. Lassen Sie uns zum Beispiel sprechen über Anstand, über Partnerschaft, über die Frage, wie man mit Freunden umgeht. Sehr geehrter Herr Tsipras, Sie vertreten eine Regierung, die in den letzten Wochen folgende Dinge gesagt hat: Ihr Verteidigungsminister hat der Europäischen Union gedroht, dass er Flüchtlingswellen über Europa senden wird, wenn Europa nicht zahlt. Und Ihr mittlerweile abgetretener Finanzminister hat die europäischen Partner – die Menschen in Portugal, in Spanien, in Belgien – als Terroristen bezeichnet, weil wir Angst verbreiten wollten.

Meine sehr verehrten Damen und Herren, liebe Kolleginnen und Kollegen, ich hätte heute eigentlich erwartet, dass der Premierminister Griechenlands hierher kommt und sich für diese inakzeptablen Äußerungen entschuldigt. Aber leider Gottes hat er heute nachgelegt.

(Beifall, Zwischenrufe)

Lassen Sie uns reden über Verlässlichkeit und Vertrauen, auch ein Kulturgut in Europa. Im Februar 2015, bei Ihrem ersten Europäischen Rat, Herr Tsipras, haben Sie zugesichert, Griechenland werde ein Reformprogramm vorlegen. Bis heute liegen keine konkreten Vorschläge aus Griechenland vor, die eine Basis bilden, auf der beraten werden könnte. Auch gestern saßen wieder alle beisammen, ohne überhaupt eine Grundlage zur Beratung zu haben. Sie zerstören Vertrauen in Europa. Der Rest Europas hat kein Vertrauen mehr in Sie.

(Beifall, Buhrufe)

Herr Premierminister, Sie sprechen über Würde, das ist ein Schlüsselbegriff in Ihrer Politik in Griechenland. Wissen Sie, was zur Würde gehört? Zur Würde gehört Wahrheit, Ehrlichkeit. Ihre Regierung hat den griechischen Bürgern gesagt, die Banken würden geschlossen werden, weil die böse EZB Druck ausüben will, und Varoufakis, Ihr mittlerweile zurückgetretener Minister, hat gesagt: „Am Dienstag werden die Banken wieder öffnen.“ Heute ist Mittwoch, die Banken sind immer noch nicht geöffnet. Sehr geehrter Herr Tsipras, Sie sagen Ihren Menschen nicht die Wahrheit, und das ist eine würdelose Politik!

(Beifall, Pfiffe)

Ich möchte weiter über Würde reden. Zur Würde gehört auch die Frage: Mit welchen Freunden umgibt man sich? Ich brauche bloß ins Plenum zu schauen: Links und rechts applaudieren gemeinsam die Extremisten Europas. Hier sind zusammen Le Pen, Strache, UKIP.

(Beifall, Buhrufe)

Herr Tsipras, die Extremisten Europas applaudieren, und einer darf natürlich nicht fehlen: Fidel Castro hat Ihnen noch gratuliert zu dem großen Erfolg, den Sie errungen haben. Sie umgeben sich mit falschen Freunden!

(Beifall, Buhrufe)

Ich möchte noch einen weiteren Gedanken zur Würde sagen, nämlich zur Würde der anderen in Europa. Wenn wir über einen Schuldenschnitt sprechen, dann lügen Sie bitte die Menschen nicht an! Den Schuldenschnitt werden nicht fremde Finanzinstitute, Banken, irgendwelche Finanzmärkte bezahlen. Nein, den Schuldenschnitt wird Portugal mit 3,5 Milliarden Euro bezahlen und Spanien mit 24 Milliarden Euro. Es wird der Landwirt in Portugal sein, es wird die Krankenschwester in der Slowakei sein, und es wird der Beamte in Helsinki sein, der Ihre Schuldenlast zu bezahlen hat. Insofern würde ich auch bitten, die Würde dieser Menschen zu sehen.

(Beifall, Buhrufe)

Ich möchte den Begriff der Solidarität einbringen. Griechenland ist in einer äußerst schmerzvollen Zeit. Deshalb hat Jean-Claude Juncker 35 Milliarden Euro Aufbauhilfe angeboten, die Sie abgelehnt haben. Im Norden grenzt Griechenland an Bulgarien. Bulgarien ist Mitglied der Europäischen Union. Sie wissen als erfahrener Politiker, wie dort die Lebensumstände der Menschen sind. Wie können Sie eigentlich den Bulgaren erklären – unter solidarischem Aspekt –, dass Griechenland jetzt weitere Kürzungen nicht aushalten kann, obwohl in fünf Mitgliedstaaten der Eurozone der Mindestlohn geringer ist als in Griechenland? Denken Sie eigentlich auch an diese Menschen?

(Beifall)

Zwei Begriffe zur europäischen Kultur möchte ich noch einbringen, nämlich zur Frage der Hoffnung. Die Menschen auf diesem Kontinent brauchen Hoffnung, Zukunftshoffnung. Gestern hat auf Ihrem Platz die Premierministerin Straujuma gesessen. In Lettland ist das Bruttoinlandsprodukt in einem Jahr – 2009 – um 14 % zurückgegangen – eine wirtschaftliche Katastrophe. Dort haben die Politiker aller Parteien kein Referendum durchgeführt, sondern sie haben den Haushalt in Ordnung gebracht, sie haben ihr Land reformiert und in die Zukunft geführt. Heute haben wir dort Zukunft für die Menschen. Sie, Herr Tsipras, haben eine katastrophale Bilanz hinterlegt, und deswegen stehen Sie nicht für Hoffnung.

(Beifall)

Der letzte Gedanke ist die Demokratie. Sie vertreten hier ….

(Tumult im Saal)

  Der Präsident. – Wenn Sie Herrn Weber fortgesetzt niederschreien, kann er seine Redezeit ja gar nicht ausnutzen. Insofern verursachen Sie die Überziehung seiner Redezeit.

(Zwischenrufe)

Zur Demokratie gehört die Fähigkeit des Zuhörens. Dass Sie die nicht besitzen, wissen wir.

Bitte, Herr Weber, fahren Sie fort!

  Manfred Weber, im Namen der PPE-Fraktion. – Ich bin, ehrlich gesagt, relativ dankbar für den Applaus, denn er zeigt eindeutig, wer hier die extremistischen Kräfte sind, wer hier Europa kaputtmachen will.

(Zwischenrufe)

Ich möchte zur Demokratie noch etwas sagen. Tsipras tritt hier auf als Vertreter der griechischen Demokratie. Er hat ein Referendum durchgeführt und ist Sieger mit 61 %. Herr Tsipras, der sozialistische Premierminister der Slowakei – Fico, ein Sozialist – hat angekündigt, er will jetzt auch überlegen, ein Referendum durchzuführen, weil es den Slowaken reicht, für die Griechen die Taschen aufmachen zu müssen. Dürfen andere Staaten jetzt auch abstimmen, Herr Tsipras? Wir haben in Europa genug nationale Perspektive. Europa ist nicht die Summe aus nationalen Referenden, Europa ist der Kompromiss, ist die Suche nach Kompromiss. Diesen Weg haben Sie leider Gottes verlassen.

(Zwischenrufe)

Ich möchte zum Ausdruck bringen, dass wir den Premierminister Tsipras als gewählten Repräsentanten seines Landes absolut respektieren. Er ist demokratisch ins Amt gekommen. Aber ich sage als Politiker, als EVP-Vertreter: Wir werden uns politisch mit Ihnen auseinandersetzen. Sie, Herr Tsipras, lieben die Provokation, wir lieben den Kompromiss. Sie lieben das Scheitern, und wir lieben den Erfolg. Sie spalten Europa, und wir lieben Europa. Ich hoffe, dass Sie zur Vernunft zurückkehren und endlich ein Programm vorlegen!

  Der Präsident. – Liebe Kolleginnen und Kollegen! Dass diese Debatte lebhaft werden würde, das war uns ja allen klar. Deshalb ist es auch nicht schlimm, wenn hier die Emotionen ein bisschen hochkochen. Dass Sie heute besondere Freude haben, das wissen wir.

  Gianni Pittella, a nome del gruppo S&D. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, lo voglio dire da principio: per noi socialisti e democratici l'Europa senza la Grecia non esiste.

(Applausi del suo gruppo)

La Grecia è parte essenziale dell'Europa e della zona euro. Senza la Grecia nella zona euro l'Europa non sarebbe più se stessa. Per questo ci siamo opposti e ci opponiamo agli estremisti e agli speculatori politici che giocano sulla pelle della Grecia e dell'Europa. Potrei citare le dichiarazioni improvvide di Varoufakis oppure le posizioni estremiste di Schäuble. Potrei replicare ad alcune affermazioni del collega Weber. Però preferisco sottolineare la sobrietà, la serietà, la costruttività del Presidente Juncker, che in tutti questi mesi ha lavorato per trovare una soluzione positiva.

Oggi non è il tempo di scuse, di amici degli amici… Il tornante che viviamo è troppo serio per questo ed è troppo serio per trasformare quest'Aula in un'Aula di tifo. Non è il momento di dividere quest'Aula! non è il momento di dividere le istituzione europee! È il momento di unirle! Perché non si gioca la fortuna di un partito politico ma si gioca la fortuna dell'Europa, dentro la quale c'è anche la Grecia. Io son d'accordo con Weber su un punto.

Caro Presidente Tusk, ha fatto un buon discorso, oggi. Ma non è possibile che la più importante istituzione europea, che è il Parlamento, non veda il suo Presidente partecipare ai Vertici euro. Quindi le chiedo formalmente di invitare il presidente Schulz alle sue riunioni.

Presidente Tsipras, lei non appartiene partito ma io in questo momento mi sento europeo e da europeo le dico che, per il bene dell'Europa, noi socialisti non accetteremo mai un Grexit. Mai! Nelle ultime ore la speranza si è riaccesa. Noto da parte di tutti un atteggiamento costruttivo. Bene l'atteggiamento dei capi di Stato e di governo di ieri. Bene la condivisione tutte le forze politiche greche attorno ad una possibile soluzione. Io penso che ci siano le condizioni per trovare in questa settimana un accordo. L'intesa già c'era.

Serve un impegno preciso del suo governo a fare le riforme. Sostegno allo sviluppo e al lavoro, riforma alla Pubblica Amministrazione, lotta contro la corruzione e l'evasione, liberalizzazione: non sono misure che vuole l'Europa matrigna ma sono misure che servono ai cittadini greci! E credo che sia giusto anche discutere della ristrutturazione del debito, il che non è una forzatura ma un impegno assunto dai creditori nel 2012, che oggi dobbiamo onorare e credo anche che si debba pensare a una conferenza europeo sul debito, che discuta sul Fondo di redenzione e sulla mutualizzazione del debito.

Io penso che su queste basi si debba autorizzare un prestito-ponte per far respirare i cittadini greci e mettere i negoziatori nelle condizioni di trovare un accordo di medio periodo.

Gentile Presidente, chi leggerà la storia di questi giorni deve poter leggere che in questo Parlamento, nelle istituzioni europee e nelle autorità e tra le autorità greche ci sono state donne e uomini che hanno saputo mettere da parte la loro casacca, la loro appartenenza politica per fare un atto di responsabilità e di costruttività, per salvare la Grecia e per salvare l'Europa.

(Applausi del suo gruppo)

  Ryszard Antoni Legutko, on behalf of the ECR Group. – Mr President, I should start by saying that something is rotten in the state of Greece, but I can also add that something is the rotten in the EU too.

In the beginning there was the original sin of the currency union, and today we are reaping its sour fruits. I do not know about everyone else here, but this gives me the impression of a pièce de théâtre that has been unfolding before our eyes; nothing really is what it seems.

The Greeks want help and, at the same time, they want to have a free hand, apparently not aware of the old saying that ‘he who pays the piper gets to call the tune’. They organised a referendum which was, and at the same time was not, about what it was purported to be about.

In Greece-EU relations we have witnessed a number of final rounds of talks, and we know that the word ‘final’ does not mean final – it means something else. The hard-core currency unionists speak about Greece, but what they have in mind is the monetary union, and they want to defend the monetary union and see it as the crucial point. They argue – and you heard it here in this Chamber – that once Greece is out, the entire construction, said to be so magnificently stable and firm, will fall to pieces. Either one or the other, ladies and gentlemen.

So if this pièce de théâtre continues, I think we will be more and more confused about who and what we are trying to save: is it the currency union, the Greek society, the credibility of the government, the creditors, the reputation of Angela Merkel or the infallibility of the ever closer union? We certainly cannot save all of these; there will be some casualties, I am sure.

(Applause)

  Guy Verhofstadt, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, I want first of all to support what Mr Weber and Mr Pittella said to Mr Tusk. I say to him that, at the moment, when there is such a crisis in Europe, our Europeans institutions have to be united – the European Council and the European Parliament – and, as you are invited here, you should also invite us to Council meetings, and please do that for the extraordinary meetings as well.

Mr Tsipras, welcome. You can see that you do not have to be afraid of the European Parliament. You refused at first – I did not think that it could be true that such a big democrat as Mr Tsipras was afraid of a debate! – but you are here. I am pleased that you are here, because this is the first time that we have in fact discussed this with you in the European Parliament. I do not think that there are any possible solutions in the case of Greece, and in the case of the eurozone, if they do not have the backing of democracy and are not debated in a democracy and debated here in the European Parliament. That is what we are doing today.

But I have to tell you – and you started, and what you said is true – you said the Greeks made enormous efforts, and that is true. But the problem is not there. It is that the Greek political class did not do enough in the case of Greece. That is the problem today.

(Applause)

I have to tell you that I am angry because you are talking about reforms, but we never see concrete proposals for reforms.

(Applause)

I am angry because we are in fact sleepwalking towards a Grexit. We have already been sleepwalking for five years with the help and the support – do you hear them? – of the people of the extreme right at the end. Not only have we been sleepwalking, but in recent months I have more the impression that we have been running towards a Grexit. But it is not you and it not us who will pay the bill. It is going to be the ordinary Greek citizens who are going to pay the bill of a Grexit of 30-40%.

(Applause)

So I have to tell you that if we want to avoid that, there is only one possible way, and you know very well what it is. The only possible way is that you come forward in the coming days – in the coming 48 hours – with a credible reform package. That does not mean you saying ‘Yes, I want to end clientelism’ and so on. It means that you make a roadmap and a clear calendar (no intentions) with end dates of the different reforms we need desperately in Greece.

(Applause)

And let me tell you the five things you have to do – I am even ready to come to Athens to discuss it with you, because I like a challenge! But what do you have to do? First, end the clientelistic system. You need to put on the table legislation for that that does not exist and not to apply clientelism yourself, because a few weeks ago 13 directors in the Ministry of Education had to be nominated, and by accident there were 12 from the Syriza party. There was only one of them whose affiliation they do not know.

(Applause)

That is the reality. You are using the system. You are falling into the trap which PASOK also fell into. That was also the big party of change in Greece after the colonels and which did nothing at all except use the clientelist system for years and years to its own advantage. You have to downsize the public sector. I know that is perhaps difficult for a leftist, but it has to be done, because there are 800 000 civil servants! That cannot work.

(Applause)

You have to transform the public banks into a private banking sector. You have to open the markets and the professions for young people. We do not have legislation. Put legislation on the table to open at least 10 professions which are still closed in your country.

Finally, let us propose ending the privileges in your country – the privileges of the ship-owners, the privilege of the military, the privilege of the Orthodox Church in your country...

(Applause and interjections from the floor)

you like privilege – that is fine, they like privileges, but I do not! There is also the privilege of the Greek islands. And let us not forget the privilege of the political parties in your country who receive loans and money every day from public banks which are in fact bankrupt. Syriza, your party, also receives such money.

What I ask you to do is put all this together in a credible package and put it on the table in the coming days. I am pretty sure that from the other side – from the European side – we are going to be ready to find a solution to that. We are going to find a solution to all these problems. But it has to be done in that way. You can do it because there has never been a Prime Minister in Greece who had such a strong mandate as you. You even have a double mandate. You won the elections and you won the referendum. So you are in the position of being the only political leader in Greece who can put an end to that system in Greece. I have said to you that we also have a responsibility. In my opinion we have to make a debt redemption fund as fast as possible, and we have to do it as fast as possible in the Council as well.

But first things first: you need to come forward with your reform package. It is not a chicken or egg discussion. You have a choice, and that is my conclusion. The choice that you have is very simple. How do you want to be remembered? As an electoral accident who made his people poorer in his country? Or will you not be remembered, Mr Tsipras, as a real revolutionary reformer in the tradition of Trikoupis and Venizelos? I am not talking about the Venizelos of PASOK, the new one; I am talking about the real Venizelos, the big leader between the two world wars who modernised his country, a liberal who in fact modernised his administration.

That is the choice to be made, and I know what your people want. Eighty percent of your people want to stay in Europe and in the eurozone. So, show what you can do now and show that you are a real leader and not a false prophet. Do it!

(Loud and sustained applause)

  Gabriele Zimmer, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Meine Herren Präsidenten, Herr Premierminister! Da ich einen Teil meiner Redezeit an Kollegen meiner Fraktion abgegeben habe, möchte ich es hier sehr kurz und knapp auf den Punkt bringen.

Erstens: Meine Damen und Herren, ich glaube, es ist nicht der Zeitpunkt, dass wir angesichts der Krise und der Katastrophe, die für viele Menschen ganz konkret geworden ist und die möglicherweise am kommenden Wochenende eintreten könnte, in dieser Zeit dieses Podium hier benutzen, um auf der einen Seite schauspielerische Talente zu entfalten – Herr Weber, Ihnen sage ich es ganz konkret: um hier in alter deutscher Manier Arroganz, Schulmeisterlichkeit und Antikommunismus zu predigen.

(Lebhafter Beifall)

Das können Sie stecken lassen, weil das niemandem helfen wird. Hier ist nicht der bayerische Stammtisch, hier sind wir im Europäischen Parlament.

(Lebhafter Beifall)

Herr Tusk, ich habe sehr wohlwollend zur Kenntnis genommen: Sie sind da in Ihren Bewertungen sehr zurückhaltend, sehr sachlich gewesen. Ich hoffe, dass dieser Stil sich durchsetzt. Das, was wir nicht gebrauchen können, ist das ständige Weiteraufbauen von Drohkulissen, als hätte es am Sonntag keinen Entscheid gegeben, als hätten nicht die Menschen gesagt: Für uns ist das Maß erreicht, wir können nicht mehr weiter. Sie haben aber auch gesagt: Wir wollen in der Europäischen Union bleiben, wir wollen in der Eurozone bleiben.

Bitte ziehen Sie die Scharfmacher und die Hardliner, gerade auf der Gläubigerseite, zurück! Es hilft nichts, sich hinzustellen und einem Land die eigenen ideologischen Vorbehalte als regulatorische Maßnahmen aufzwingen zu wollen. Unter dem Vorwand, jeder muss die Regeln einhalten, wird etwas gemacht, was in der Geschichte Europas, gerade in der Geschichte Deutschlands, keine Rolle gespielt hat. Deutschland hat mit Blick auf die Schulden aus dem Ersten Weltkrieg bewiesen, dass man 37 Jahre lang keine Schulden bezahlen muss, dass man 93 Jahre lang Zeit haben kann, um die Schulden des Ersten Weltkriegs zu bezahlen, und dass man mit Blick auf den Zweiten Weltkrieg eine internationale Schuldenkonferenz von 1953 gehabt hat, die überhaupt erst einmal die Voraussetzung geschaffen hat, dass Deutschland diesen Weg gehen konnte!

(Lebhafter Beifall)

Es wird Zeit, dass wir diese historische Verantwortung gegenüber Menschen in Europa endlich abtragen und dafür etwas von unserer Besserwisserei endlich beiseitelegen. Ich fordere insbesondere auch die Kolleginnen und Kollegen aus Deutschland auf, egal in welcher Fraktion – meine steht natürlich hinter uns, das ist völlig klar.

Aber ich glaube, das ist der Weg, um den es gehen muss: Lassen Sie uns uns endlich gemeinsam an den Tisch setzen und darüber reden, was jetzt entschieden werden muss. Es geht um Lösungen, die nachhaltig sind, und nicht nur einfach um eine Erklärung, was alles gemacht werden müsste und was man von den anderen verlangt.

Respektieren Sie die Menschen in Europa. Respektieren Sie auch die Entscheidung vom Sonntag.

(Lebhafter Beifall)

  Rebecca Harms, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Meine Damen und Herren! Als ich gestern versucht habe, mich auf die Debatte vorzubereiten, bin ich nochmal durch die Zeitungen durchgegangen, die ich seit einer Woche in meinem Büro aufgestapelt habe. Das mache ich immer so, wenn ich nicht mehr weiß, wie es eigentlich weitergeht – und das geht mir im Moment so –, dann sammle ich und sammle ich. Und oben auf dem Stapel dieser Zeitungen der letzten Woche lag eine deutsche Zeitung mit dem Foto, dem Porträt eines griechischen Rentners, der weinend vor einem Geldautomaten zusammengebrochen war. Und es ist für mich jedenfalls das Foto, das von dieser Woche in Erinnerung bleibt.

Ich glaube, dass in diesem Foto eigentlich sowohl die Gründe eingefangen worden sind, die in Griechenland dazu geführt haben, dass 60 % mit Nein gestimmt haben. Ich glaube aber, und das ist der Irrsinn dieser Situation, dass in diesem Foto auch viele der Gründe von den Leuten eingefangen worden sind, die mit Ja gestimmt haben. Denn die Abstimmung in Griechenland war eine Abstimmung darüber, dass die Verelendung eines großen Teils der Gesellschaft – und es ist keineswegs bisher die ganze Gesellschaft – nicht mehr weitergehen kann. Die Abstimmung war aber auch eindeutig eine Abstimmung darüber, dass man Hoffnung auf Veränderung immer noch an die Europäische Union knüpft.

(Beifall)

Und das ist jetzt Ihre Aufgabe. Da denke ich eben auch, dass Sie in einer historischen Situation der stärkste Premier Griechenlands sind, jedenfalls in meiner eigenen Erinnerung, und dass Sie jetzt derjenige sein müssen, der Ihr Volk in eine ordentliche Reformperspektive führt. Das, was bisher nicht passiert ist und wo übrigens auch die Europäer eine Verantwortung haben. Dieses Reformprogramm der Troika macht doch das Wort Reform an sich zu etwas, wovor man nur zurückschrecken kann.

(Beifall)

Ich muss Ihnen jetzt sagen: Vielleicht bin ich naiv, aber ich habe eigentlich erwartet, dass Sie hierher kommen und nicht nur sagen: Schluss mit Nepotismus und Korruption, sondern ich hatte diesen naiven Wunsch, der Tsipras kommt jetzt und sagt: So werde ich das mit meinen Leuten machen.

(Beifall)

So wird ein gerechtes Steuersystem aussehen. So wird ein gerechtes Rentensystem aussehen. Wir wissen doch alle, dass man kleine Renten nicht weiter kürzen kann. Aber die Frage ist: Wie werden die Renten in Griechenland gerecht? So wird in Zukunft das Gesundheitssystem in Griechenland aussehen, damit wir keine Armen-Kliniken mehr brauchen. Ich glaube, das ist eigentlich auch das, womit Sie nicht nur die Griechen in eine bessere Zukunft führen können, sondern womit Sie dafür sorgen können, dass die Europäer mit Ihnen mitgehen. Und das müssen wir! Dieser Zusammenhalt, der verlorengegangen ist in den letzten fünf Jahren, kann zurückgewonnen werden, wenn Sie so mit Ihren Leuten und mit den Bürgern Europas reden. Damit meine ich eben nicht nur die Staats- und Regierungschefs oder einige derjenigen, die jetzt hier heute nicht unbedingt dazu beigetragen haben, Sie einzuladen. Sie müssen in diese direkte Debatte, und die Europäer – das hat Guy Verhofstadt gesagt – müssen aus einer falschen Politik zu der Schuldenlast heraus. Und ich bin da eben auch genau der Meinung von Guy Verhofstadt, dass da eine Lösung gefunden werden muss, die nicht nur für die Griechen gebraucht wird, sondern die für andere Krisenländer gebraucht wird. Dann ist das nämlich auch gerecht. Und dann ist das auch europäisch.

(Beifall)

Herr Tsipras, ich weiß, dass man leider die Zeit nicht anhalten kann. Ich wünschte mir, wir könnten das. Es ist offensichtlich so, dass alles in dieser Woche entschieden werden muss. Hören Sie auf diejenigen, die eine europäische Lösung wollen! Und denken Sie daran, weil Sie so stark an die Demokratie appellieren: Europa ist groß. Der Osten gehört dazu, der braucht auch Solidarität. Und Demokratie und Putin, das geht nicht! Ich wünsche Ihnen Glück, und ich wünsche Europa Glück!

(Beifall)

  Nigel Farage, on behalf of the EFDD Group. – Mr President, what we are seeing in this Chamber this morning, and indeed across the whole of Europe, is an irreconcilable cultural difference between Greece and Germany: a split between the north and the south of Europe. Europe, the European project, is actually beginning to die.

Nobody in this room will recognise that, but actually the peoples of Europe are saying, ‘We were never asked whether we wanted this: this has been foisted upon us.’ And we need to understand why economic and monetary union does not work. Those monsters Kohl and Mitterrand, backed by a clever but dangerous Delors, believed that if they put in place an economic and monetary union, then, as night follows day, there would be political union. They believed there would be acceptance of this project; that the North and South of Europe would converge; that we would all start to love each other; that we would all begin to feel a European identity; that we would all begin to show allegiance to the flag and the anthem. Those of us, of course, who criticised this were told that we were extremists and we lacked vision. Well, in one respect we did not lack vision: we understood that the countries of Europe are different, and that if you try to force together different people or different economies, without first seeking the consent of those people, it is unlikely to work, and the plan has failed.

This is not just Greece we are talking about today: the whole of the Mediterranean now finds itself in the wrong currency, and yet virtually nobody in the political arena has got the courage to stand up and say that. I feel that the continent is now divided from north to south: there is a new Berlin Wall and it is called ‘the euro’. The old enmities have been resumed. Just listen to the way that the German leader of the Christian Democrat group this morning attacked Mr Tsipras. I think it was absolutely disgusting, but it shows the way north and south now feel about each other.

Mr Tsipras, your country should never have joined the euro – I think you acknowledge that – but the big banks, the big businesses and big politics forced you in. Goldman Sachs, the German arms manufacturers, they were all very happy. And when the bailouts began, they were not for the Greek people. Those bailouts were to bail out French, German and Italian banks: they have not helped you at all. These years of austerity, these years of high unemployment, of increasing poverty: none of it has worked. In fact, your debt-to-GDP ratio has gone from 100% at the start of the crisis to 180% right now. It would be madness to continue on this course.

You have been very brave. You called that referendum, although when one of your predecessors tried to do the same, the bully boys of Brussels had him removed. They tried their best again – Mr Juncker said you would have to leave the euro and the European Union. Even Mr Schulz, the President of Parliament, who one would have thought might be neutral, said that if the Greeks voted no, their power supplies might even go down. There were threats and bullying, but the Greeks stood firm.

However, sir, you cannot have your cake and eat it. They will give you no more, these people: they cannot afford to. If they give you more, they will have to give other eurozone members more. So your moment has come. And frankly, if you have got the courage, you should lead the Greek people out of the eurozone with your head held high: get back your democracy, get back control of your country, give your people the leadership and the hope that they crave. Yes, it will be tough for the first few months, but with a devalued currency, and with friends of Greece all over the world, you will recover.

(Applause from Group)

  Marine Le Pen, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, Monsieur Tsipras, nous avons des positions radicalement divergentes sur toute une série de sujets. C'est un fait, mais nous partageons le désir de rendre la parole aux peuples contre la dictature européiste et technocratique, et nous nous sommes donc très légitimement réjouis de l'organisation du référendum.

Ce référendum en Grèce sur l'austérité signe le retour du politique dans son sens le plus noble, au sein d'une Union européenne souvent réduite à des attitudes technocratiques. Les institutions européennes – et c'est peut-être un point positif – ont montré leur vraie visage: l'horreur! Elles ont tout tenté pour gagner ce référendum. Il y a eu de multiples pressions morales. Les tenants de l'austérité prédisaient une catastrophe en cas de "non". Nous connaissons cela, nous, peuple français, car nous avons vécu la même chose au moment de la campagne sur la Constitution européenne.

Le Président du parlement, ici présent, a même osé appeler à un renversement de votre gouvernement légitimement élu par le peuple, Monsieur Tsipras, afin de le remplacer par un gouvernement de technocrates. Les pays de la zone euro ont tenté en vain d'empêcher la publication, jeudi, du rapport du FMI sur la dette de la Grèce. Ce rapport reprenait en effet vos arguments, il faut bien l'admettre, et estime que la Grèce ne peut pas rembourser la dette, car cette dette est insoutenable et doit donc être renégociée.

Enfin, la Banque centrale européenne a tenté de semer l'effroi en asphyxiant les banques grecques et en provoquant leur fermeture temporaire. Je crois que c'est la première fois dans l'histoire qu'une banque centrale crée une crise de toutes pièces, de manière absolument artificielle. Mais la colère du peuple grec envers la politique européenne d'hyperaustérité était telle que toutes les manœuvres ont été balayées par la ferveur populaire. Par-delà les menaces, le peuple grec a repoussé le chemin sans espoir ni perspectives de l'Union européenne.

Quel peuple aurait accepté pendant cinq ans ce qu'a vécu le peuple grec, bon sang? Lesquels auraient accepté cela? Messieurs du groupe PPE et Messieurs les libéraux qui avez applaudi frénétiquement le réquisitoire de M. Weber, accepteriez-vous de faire campagne? Êtes-vous d'accord avec cela? Faites donc campagne en promettant à vos peuples respectifs 25 % de baisse des salaires et 25 % de baisse des pensions! Faites campagne en proposant à vos peuples l'explosion de la mortalité infantile, la multiplication par trois du chômage! Soyez courageux! Assumez vos positions! Ce n'est pas ce que vous faites quand vous êtes en campagne électorale.

(Applaudissements)

Monsieur Tsipras, l'euro et l'austérité sont des frères siamois. Elle est là la réalité. Vous ne pourrez pas faire échapper votre peuple à l'austérité si vous ne lui permettez pas d'échapper à l'euro.

Ce que je pense, c'est que la Grèce doit, en accord avec les institutions européennes et de manière concertée, tranquillement, sortir de cette mâchoire de fer que représente l'euro pour l'ensemble des pays du Sud. Tous les peuples européens auraient alors les yeux fixés sur la Grèce et pourraient vérifier que la sortie de l'euro permet bien le renouveau et le retour d'une croissance durable. C'est bien cela que disait M. Krugman, prix Nobel d'économie. Ce dont vous avez peur, Messieurs des institutions européennes, ce n'est pas que la Grèce fasse faillite, ce dont vous avez peur, c'est que la Grèce, en sortant de l'euro, démontre que l'on peut s'en sortir mieux sans l'euro qu'avec.

Le voile se déchire. L'euro n'est pas irréversible. C'est ce que vous nous avez vendu pendant des années: "l'euro, c'est pour toujours". Non, l'euro, ça n'est pas pour toujours. L'euro n'est pas irréversible. La première crise de l'euro était financière et a été stoppée par la BCE, en 2012. La deuxième crise est politique, ne vous en déplaise, avec des peuples qui osent dire "non", et vous ne pourrez pas stopper celle-là. Après tant d'erreurs, il est largement temps de dissoudre, de manière concertée, la zone euro, de ne plus conserver l'euro comme monnaie commune. Les économies des pays d'Europe se porteront mieux et les tensions entre les peuples s'apaiseront, enfin.

(Applaudissements de son groupe)

  Ελευθέριος Συναδινός ( NI). – Κύριε Πρόεδρε, πρωτίστως θα ήθελα να απευθυνθώ σε εσάς, κύριε Schulz, για την απαράδεκτη παρέμβασή σας όσον αφορά το ελληνικό δημοψήφισμα. Ποιος και με ποια αρμοδιότητα λέει ότι, αν ψηφιστεί το όχι, οι Έλληνες πρέπει να ψάχνουν για άλλο νόμισμα; Με ποια νοοτροπία, με ποια αρμοδιότητα και ποια φασίζουσα νοοτροπία υπεισέρχεσθε στα πολιτικά ζητήματα της πατρίδος μου; Θα ήθελα να απευθυνθείτε στη γερμανική καγκελαρία για όσα έπραξε η Γερμανία στους Έλληνες κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: ένα εκατομμύριο εκατόν έξι χιλιάδες νεκρούς από απώλειες, εκτελέσεις, ασθένειες και πείνα· εντεκάμισι δισεκατομμύρια αναγκαστικού κατοχικού δανείου του Τρίτου Ράιχ, χωρίς να υπολογιστούν οι τόκοι· πολλές χιλιάδες δισεκατομμύρια από τις πολεμικές αποζημιώσεις τις οποίες αρνείστε να συμπεριλάβετε στο χρέος.

Έχετε λοιπόν το θράσος να απευθύνεστε με υποδείξεις σε αυτό τον υπερήφανο λαό; Πόσο μικρός είστε άραγε, κύριε Schulz, σε σχέση με το μεγαλείο ενός έθνους! Θα πρέπει και εσείς και ο κύριος Βέμπερ να απευθυνθείτε στην καγκελάριο της Γερμανίας για τα χρωστούμενα. Νομίζετε ότι ο Έλληνας θα φοβηθεί και θα σκύψει το κεφάλι που δεν έσκυψε τετρακόσια χρόνια δουλείας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στον Τούρκο; Την απάντηση την πήρατε προχθές: "όχι". Όχι, βέβαια, κατηγορηματικά και στην κυβέρνηση Τσίπρα που ετοιμάζεται και προτίθεται να ψηφίσει ένα νέο επαχθές μνημόνιο για τον ελληνικό λαό. Η ευλογημένη Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει με ή χωρίς ευρωζώνη. Η ευρωζώνη θα πρέπει ή να ενοποιηθεί ή να διαλυθεί.

  Herbert Reul (PPE). – Herren Präsidenten, Herr Premierminister! Ich habe mich auf diese Debatte auch vorbereitet wie alle anderen und überlegt: Was kann da kommen? Ich habe gehofft, der Premierminister von Griechenland – da hat Frau Harms vollkommen recht – hätte heute Vorschläge vorgelegt. Denn das Erschreckende an der Debatte dieses Themas in den letzten Monaten ist ja, dass ich mich vor vielen Jahren in meinem Heimatland mit dafür eingesetzt habe, dass man den Ländern, die in Schwierigkeiten sind, hilft, Solidarität übt. Und dann habe ich erlebt, dass das in Portugal, in Spanien, in Irland genutzt wurde, dass die ihren Beitrag geleistet haben und das vorangegangen ist.

Auch in Griechenland, Herr Premierminister – der hört gar nicht zu, so ähnlich habe ich mir das vorgestellt –, auch in Griechenland – entschuldigen Sie mich, ich dachte, Sie hätten Interesse, unsere Meinung zu hören – ging es ein Stück lang voran. Und dann, Herr Premierminister, kam die Wahl, und alles änderte sich. Und ab diesem Tage hat man griechische Politik erlebt als jeden Tag eine neue Versprechung, eine Zusage, aber es kam nie was Konkretes auf den Tisch. Seit diesem Tage kann man doch nicht mehr glauben, , dass Sie sich wirklich an das halten, was Sie sagen. Und Solidarität heißt doch nicht nur nehmen, in Anspruch nehmen, hoffen, dass das irgendwie gut geht. Sondern Solidarität heißt doch auch, dass man einen eigenen Beitrag leistet. Sonst ist das blanker Egoismus und nur an sich selber denken.

Und, lieber Herr Premierminister, ich finde, das ist genau der Fehler. Da müssen Sie liefern. Ich will nur mal den Kommissionspräsidenten hier erwähnen: Was hat der Jean-Claude Juncker als Einsatz gezeigt, um Ihnen entgegenzukommen? Am Schluss waren es 60 Millionen, und er hat Ihnen 35 Milliarden angeboten. Da fahren Sie zurück nach Griechenland und teilen mit: Wir machen jetzt ein Referendum und alles kaputt. Ist das Solidarität? Glauben Sie, dass Ihnen einer noch glauben kann, dass Sie es ehrlich meinen? Das ist das Problem.

Glaubwürdigkeit ist eine wichtige Voraussetzung dafür, dass die Geschichte funktioniert. Und wenn man nicht glauben kann, wenn man denkt, der Mann erzählt ja nur wieder Allgemeinplätze, es kommt wieder nichts Konkretes heraus, dann wird eben Griechenland in größte Schwierigkeiten kommen. Aber die Verantwortung haben doch nicht diejenigen, die um Hilfe ringen, sondern die Verantwortung haben diejenigen, die sich verweigern und die Unwahrheit sagen.

(Der Präsident entzieht dem Redner das Wort.)

IN THE CHAIR: MAIREAD McGUINNESS
Vice-President

  Maria João Rodrigues (S&D). – Madam President, I should like to inform Mr Tsipras that I am speaking on behalf of the Socialists and Democrats in the European Parliament, and as he knows, we really want Greece to remain in the eurozone and we want a fair deal for Greece. Mr Tsipras knows very well that this is our position.

But what is a fair deal for Greece? This deserves a political discussion. That is why we need to create a political governance of the eurozone. Important steps have been taken in recent weeks in this regard, and we are now having regular meetings at the eurozone summits. This is a very important development. The Commission is coming with proposals to these eurozone summits. This is also a very important development. And now the European Parliament has a role to play, because the European Parliament is the parliament of the euro. That is why the President of the European Parliament should also be represented in these discussions and bring our message to these discussions.

But let us use this opportunity today to discuss exactly what a fair deal is, because what is at stake is whether we can reconcile the euro with democracy. Is it possible?

Mr Tsipras, you come with a strong mandate from your country; you have just won a referendum. But other prime ministers can also argue that they have a strong democratic mandate, and we here also have a strong democratic mandate. Therefore, we need to find a way to draw up a new compromise in democratic terms: a real European compromise. That is why this discussion today is so important.

My question to Mr Tsipras, but also to my colleagues in the European Parliament, is: can we accept a fair deal with a real opportunity for recovery in Greece, a real opportunity to invest, with more fiscal space, but also a clear solution for the debt burden in Greece in exchange for clear commitments for reform, ensuring good public administration, tax collection and a sustainable pension system? Do you think these are terms for a fair deal? I think they are.

(Applause)

  Νότης Μαριάς ( ECR). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Τσίπρα, σας καλωσορίζουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κύριε Βέμπερ συνεχίσατε και σήμερα το ανθελληνικό σας ντελίριο. Πέστε λοιπόν πρώτα στην κ. Μέρκελ να εξοφλήσει τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις και μετά να μιλάτε για αξιοπρέπεια. Σταματήστε λοιπόν να κουνάτε το δάκτυλο στον ελληνικό λαό, που φτωχοποίησε η μερκελική λιτότητα, η δική σας πολιτική. Ξέρετε ότι το μνημόνιο απέτυχε στην Ελλάδα. Μείωσε το ΑΕΠ κατά 25%, εκτόξευσε το χρέος από 127% του ΑΕΠ στο 180% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα τα πέντε τελευταία μνημονιακά χρόνια πήρε 214 δισεκατομμύρια ευρώ ως δάνεια, κι όμως η πατρίδα μου έχει 1,5 εκατομμύριο ανέργους και το 40% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Πού πήγαν λοιπόν τα λεφτά, κύριε Βέμπερ; Γιατί δεν λέτε ότι πήγαν για να διασωθούν οι γερμανικές τράπεζες; Γιατί το κρύβετε; Να το πάρετε λοιπόν απόφαση: Ο ελληνικός λαός δεν ανέχεται πλέον τη μερκελική λιτότητα και τα μνημόνια, και αυτό το μήνυμά σας στο έστειλε με το βροντερό όχι που είπε την περασμένη Κυριακή στο δημοψήφισμα.

  Sylvie Goulard (ALDE). – Madame la Présidente, Monsieur le Président de la Commission, Monsieur le Premier ministre, merci d'être avec nous ce matin dans ce Parlement qui est l'enceinte de la démocratie européenne. Le groupe ALDE a vraiment souhaité que ce débat puisse avoir lieu et nous vous remercions d'être là.

Je voudrais vous faire trois propositions: la première, Monsieur le Premier ministre, serait que nous changions de méthode. Jusqu'à présent, nous avons travaillé derrière des portes closes. Le Conseil européen a décidé sans que nous sachions toujours exactement ce qui se passait. Pour la première fois, vous êtes là, devant nous et je voulais vous dire qu'il n'y a qu'un euro, il y a pas l'euro des Allemands ou des Français et l'euro des Grecs. Il n'y a qu'un euro et il ne peut y avoir qu'une démocratie!

Nous devons éviter à tout prix de continuer à monter les peuples les uns contre les autres. Cette méthode est extrêmement dangereuse. Ma proposition consiste à utiliser le Parlement et qu'en cas d'accord, son suivi soit fait au niveau politique. Vous savez que nous avons rédigé un rapport sur la troïka et que nous avons essayé de l'auditionner. Acceptez un compromis en ayant un suivi dans ce Parlement.

Deuxièmement, le changement de procédure ne peut pas nous empêcher de faire des efforts sur le fond. Guy Verhofstadt est entré dans les détails. J'ai envie de vous dire comme on dit en Amérique: "Just do it!". Vous avez dit beaucoup de choses tout à fait justes sur la réforme fiscale, sur la nécessité d'avancer. Faites-le, mettez-le en œuvre. Les Grecs ont dit non, mais ils veulent rester dans la zone euro. Sur quoi diriez-vous oui? Sur quoi êtes-vous prêt à dire oui? Êtes-vous prêt à dire oui à un minimum de règles, à un minimum de respect de sa parole, à une attitude vis-à-vis de la BCE, qui rappelle à tout le monde que la BCE est la banque centrale de tous les Européens et pas seulement des Grecs.

Comment revenir à une coopération loyale, et non à des insultes. Il y aurait beaucoup à dire sur les réparations de la Seconde Guerre mondiale. La raison pour laquelle nous avons renoncé aux réparations est que nous n'avons pas voulu refaire le traité de Versailles et le traité 2+4. Vous pourrez en parler avec Barack Obama la prochaine fois qu'il vous appellera: ce sont les Américains qui ont souhaité qu'il y ait abandon des réparations, et M. Tusk, ici présent, sait très bien que c'est aussi le traité qui a fixé les frontières de l'Allemagne et de la Pologne. On ne touche pas à l'histoire, Monsieur Tsipras! Allons de l'avant! Essayons de trouver des solutions d'avenir, ne réveillez pas les cadavres du passé!

Enfin, je suis présidente de l'intergroupe sur la lutte contre la pauvreté. Prenez la tête d'une initiative pour la lutte contre la pauvreté dans toute l'Europe. Il n'y a pas que des pauvres en Grèce et des riches ailleurs. Il y a des pauvres en Allemagne, il y a des pauvres en Finlande et il y a des pauvres en France. Prenez leur défense et aidez à lutter contre les inégalités! La misère n'a pas de frontières. Respectez aussi les gens modestes dont les impôts servent à payer vos plans de secours! Vous avez dit qu'il faut respecter le choix du peuple. Respectons le choix de tous les peuples!

  Δημήτριος Παπαδημούλης ( GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, κύριε Tusk, κύριε Juncker, κύριε Timmermans, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, η ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα είναι όπως ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γεννήσεως. Η ελληνική κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός δεν θέλουν το Grexit σε ποσοστό 80%. Το απορρίπτουν επίσης κατηγορηματικά και η Επιτροπή και το Συμβούλιο, γιατί θα προκαλέσει ένα τεράστιο κόστος οικονομικό, κοινωνικό, γεωπολιτικό. Το κόστος αυτό έχει μετρηθεί και είναι τεράστιο. Χρειάζεται λοιπόν να κάνετε όλοι έμπρακτα, επειγόντως, μέχρι την Κυριακή, ό,τι χρειάζεται –«whatever it takes», όπως είπε για τα δικά του θέματα ο κ. Draghi–, ώστε να φύγει οριστικά η λέξη Grexit από το ευρωπαϊκό λεξιλόγιο, μακριά από τα λάθη του παρελθόντος, που προκάλεσαν τεράστια ύφεση και ανεργία και απίστευτο κοινωνικό πόνο στην πατρίδα μου την Ελλάδα, και πρέπει έμπρακτα να προσπαθήσουν γι’ αυτό και η Επιτροπή και το Συμβούλιο και η ελληνική κυβέρνηση.

Κύριε Weber, σταματήστε να προσβάλλετε την Ελλάδα και τους Έλληνες! Σταματήστε να παίζετε με τα σπίρτα μέσα σε μία αποθήκη καυσίμων! Κυρία Le Pen και κύριε Farage, σταματήστε να παίζετε στην πλάτη των Ελληνίδων και των Ελλήνων το λαϊκίστικο παιχνίδι για να προωθήσετε τις ακροδεξιές επιδιώξεις σας! Εμείς θέλουμε την Ελλάδα όχι αποικία χρέους αλλά αξιοσέβαστο κράτος μέλος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μου χρειάζεται όχι να δραπετεύσει από την Ευρώπη αλλά ένα πρόγραμμα ισχυρών αλλαγών για ισορροπημένα δημόσια οικονομικά, ισχυρότερη οικονομία, μείωση της ανεργίας, καλύτερη διοίκηση και όχι πελατειακό κράτος, πιο δίκαιο και αποδοτικό φορολογικό σύστημα, περιορισμό της φοροδιαφυγής, να πληρώσουν επιτέλους και οι πλούσιοι και ισχυροί, να σπάσει το προνόμιο των ολιγαρχών που εμποδίζει και τον υγιή ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα· περιορισμό της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.

Και για να επιτευχθούν αυτά, που είναι στόχοι της ελληνικής κυβέρνησης, πρέπει, κύριε Juncker, και η Επιτροπή, κύριε Tusk, και το Συμβούλιο να δώσουν μια άλλη λύση με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά στο πρόβλημα του χρέους, να μην κάνουν ότι δεν ακούν τις εκθέσεις και τις προτάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και πρέπει επίσης να βοηθήσουν για μια αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας με εμπροσθοβαρή αξιοποίηση υπαρχόντων και νέων κοινωνικών πόρων. Δεν είναι ώρα για αμοιβαία επίρριψη ευθυνών, δεν είναι ώρα για blame game. Το κόστος ενός Grexit είναι απαγορευτικό για όλους και όχι μόνο για την Ελλάδα. Δεν είναι ώρα να πετάει ένας μπαλάκι, κύριε Juncker, στο τερέν του άλλου. Φτάνει πια αυτό το τένις στην πλάτη των Ελληνίδων και των Ελλήνων! Το κοινό συμφέρον είναι η λύση με μια Ελλάδα αναπτυσσόμενη, αξιοσέβαστο και ισότιμο μέλος της ευρωζώνης, και όχι αποικία χρέους. Η ευρωζώνη οφείλει να αποφύγει έναν ακρωτηριασμό, και είμαι βέβαιος ότι μέχρι την Κυριακή οι δυνάμεις του ρεαλισμού, της αισιοδοξία, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας θα κερδίσουν και οι ακραίες δυνάμεις του διχασμού και της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού θα ηττηθούν συντριπτικά.

  President. – Colleagues, I shall just repeat my concerns about the timing of our debate. I would ask that we try and respect the time. I will be reasonably flexible but I will have to tell colleagues to stick within the timeframe.

  Eva Joly (Verts/ALE). – Madame la Présidente, Monsieur le Premier ministre, les esprits s'échauffent, mais nous ne devons pas perdre la tête. Dire la vérité à nos peuples est une condition de l'apaisement. Si nous sommes au bord du gouffre, c'est que ceux qui disent aujourd'hui qu'ils ne paieront pas pour la Grèce ont préféré fermer les yeux sur les agissements des anciens gouvernements grecs. Oui, nous allons devoir payer pour avoir imposé l'achat de nos navires de guerre plutôt que la lutte contre l'évasion fiscale. La seule question, c'est de savoir si nous voulons tout perdre, à savoir les prêts à la Grèce et l'esprit européen, ou bien si nous voulons sauver les meubles et nous donner une chance de continuer ensemble au sein de la zone euro.

Monsieur Tsipras, même si nous ne sommes pas d'accord sur tout, je vous remercie de tenir bon. Vous avez raison de demander que le dossier de la dette de l'Europe soit réglé. Pour sortir de la crise par le haut, Mme Merkel doit arrêter de jouer avec le feu et M. Hollande doit sortir de sa torpeur.

La menace n'est pas M. Tsipras. La menace, c'est l'extrême droite, qui se délecte par avance de nous voir affaiblir l'Europe. Nos dirigeants nationaux ont jusqu'à dimanche pour devenir des responsables européens.

(Applaudissements)

  Laura Ferrara (EFDD). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, l'Europa sta affrontando due grandi sfide: da un lato, la gestione dei flussi migratori e, dall'altro, l'attuale situazione in Grecia. In questo scenario, il ruolo giocato dalle istituzioni europee ha prodotto risultati fortemente deludenti, risultati che stanno minando i principi e i valori su cui si fonda l'Unione e minacciando la sua stessa credibilità e la sua esistenza.

Quello che succede con i migranti ai confini italiani e di altri Stati, così come la vittoria del "No" al referendum in Grecia ci insegna in modo chiaro che il progetto europeo finora realizzato deve rinnovarsi profondamente e in fretta, altrimenti sarà destinato al fallimento.

Non si può pensare di costruire e sostenere un'Europa in cui gli egoismi nazionali prevalgono su un'adeguata solidarietà, imponendo oneri sproporzionati agli Stati sottoposti a maggiore pressione migratoria. Ed è questo il senso di una lettera che la delegazione del Movimento cinque stelle ha inviato a lei, Presidente Tusk, che non so se sta ascoltando.

Non possiamo considerare nemico dell'Europa un popolo che si pronuncia per riaffermare la propria dignità, che non vuole essere schiavo di politiche di austerità, delle banche, della finanza internazionale, degli interessi lobbistici.

Un'Europa dei popoli, con un rinnovato senso di comunità, è possibile e deve essere dovere di tutti provare a ricostruirla.

  Matteo Salvini (ENF). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, io mi vergogno che qualcuno qua dentro dica di rappresentare l'Europa. Io mi vergogno che qualcuno qua dentro gestisca 500 milioni di persone, lasciando un futuro di guerra e di disoccupazione ai nostri cittadini. Io ringrazio Tsipras e ringrazio il popolo greco. Siamo su posizioni politiche diverse. Gli rimprovero il fatto che non arrivi fino in fondo e quindi non rimetta in discussione questa Unione europea che è una gabbia anti democratica, questa moneta unica che non ha senso alcuno. Però lo ringrazio perché ha dimostrato che il re è nudo.

Mi fa pena qualcuno che, a nome del più grande partito rappresentato in questo Parlamento, parli con schifo e dispetto del referendum, dei cittadini che votano, dei cittadini che scelgono, perché, guarda caso, se i cittadini votano e scelgono, poi magari bocciano le scelte idiote di questa Europa, come votarono contro, in Francia, dieci anni fa. Come votarono contro in Olanda. Come voteranno in Danimarca. Come voteranno nel Regno Unito.

Mi fa paura quest'Europa che sostiene le sanzioni contro la Russia, mettendo a rischio 2 milioni di posti di lavoro e schierando 40 000 uomini armati in casa nostra mentre c'è qualcuno che taglia le gole al prossimo nel nome del suo Dio. Ma c'è qualche fenomeno qua dentro che sostiene che il problema non è il terrorismo islamico ma è la destra, sono i populisti, è Orbán, è la Le Pen, è Cameron, è la Lega Nord. Siete da ricoverare. Siete pericolosi.

Io vorrei un'Europa fondata sul lavoro, sul rispetto dei diritti umani, sull'agricoltura, sulla pesca, che non approvi degli schifosi trattati internazionali, che servono alle multinazionali e non ai nostri cittadini e ai nostri lavoratori. Vi sta crollando il tetto sulla testa.

Io ringrazio Tsipras, ringrazio il popolo greco e ringrazio i cittadini che hanno scelto con coraggio di uscire da questa gabbia, perché io non lascio il futuro dei miei figli nelle mani di qualcuno che ha a schifo la democrazia.

  Janusz Korwin-Mikke (NI). – Madam President, the European Union promotes democracy everywhere. It has seen it done in Greece, but the Greek people were quite rational. They were told that moderate euro-socialism is good, so perhaps the more radical socialism of Syriza is better. It is as simple as that and very logical. Moreover, they were advised by half-wits in the IMF, ECB and the World Bank that they should cut social expenditure – which is right – but also raise taxes.

How are the Greeks supposed to pay their debts if anybody trying to work is being punished by income tax? Only very rich countries can survive income tax and other socialist inventions. I think that for Greeks, torn between euro-socialism and national socialism, there is only one way to be rescued.

In 1973, Chile – occupied by the gang of Salvador Allende – was in a much worse state than Greece is today. Then General Augusto Pinochet introduced a normal economy, and in two years Chile became the richest country in Latin America.

(Sustained heckling)

Black colonels are not the solution, but I hope that some golden general will fulfil his duty and save Greece from the present turmoil. Moreover, I think the European Union must be destroyed.

  Jan Olbrycht (PPE). – Pani Przewodnicząca! Panowie Przewodniczący! Panie Premierze! Moment jest bardzo trudny dla Unii Europejskiej, ale również dla wszystkich naszych instytucji. Chciałem się zwrócić do pani przewodniczącej z zapytaniem, czy sytuacja, w której w ramach poświęconego konkluzjom Rady Europejskiej punktu porządku obrad zapraszamy premiera jednego z krajów, który jest najważniejszy, jeżeli chodzi o sytuację kryzysową, oznacza, że następnym razem będziemy za każdym razem mogli zapraszać jednego z premierów na spotkania dotyczące sprawozdania z posiedzenia Rady Europejskiej. To jest precedens i to jest sytuacja, w której lepiej byłoby zrobić debatę na temat Grecji niż umieszczać element Grecji w sprawozdaniu z posiedzenia Rady Europejskiej. Jesteśmy zainteresowani rozmową z Radą Europejską na temat wielu zagadnień, w związku z czym uważam, że to jest błąd polityczny i w przyszłości nie powinien być powtarzany.

Jestem przedstawicielem posłów z Polski, w związku z czym nam nie trzeba tłumaczyć, czym jest solidarność. Wyrażamy bardzo dużą solidarność z ludnością grecką, która ponosi dzisiaj konsekwencje podejmowanych błędnych decyzji politycznych. My jesteśmy w sytuacji takiej, że w traktacie akcesyjnym wyrażaliśmy zgodę na wejście do strefy euro. Dzisiaj jesteśmy uważnymi obserwatorami tego, co się dzieje w strefie euro. Dla nas, polityków i ludności w naszym kraju, jest niezwykle ważne, jaka jest sytuacja w strefie euro, jak wzajemnie traktują się państwa strefy euro, co znaczą dzisiaj zasady, obowiązki, wzajemne zobowiązania, dotrzymywanie słowa. Bardzo dokładnie na to patrzymy, ponieważ wcześniej czy później będziemy musieli podjąć decyzję.

Od tego, jaka będzie strefa euro, będzie zależała tak naprawdę cała Unia Europejska.

  Εύα Καϊλή ( S&D). – Κυρία Πρόεδρε, στην πατρίδα μου παρά τα λάθη των κυβερνήσεών μας και τα πειράματα σκληρής λιτότητας των δανειστών οι Έλληνες πληρώνουμε ακόμα με αξιοπρέπεια τον λογαριασμό με θυσίες και σεβασμό στους αγώνες των προγόνων μας για τη συμμαχία είκοσι οκτώ λαών αμοιβαίων συμβιβασμών. Πρωθυπουργέ όλων των Ελλήνων, η διπλή εντολή που έχετε είναι μία: να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη αλλά μόνο από μέσα, από τον πυρήνα της ευρωζώνης. Έχετε τη στήριξη όλων των κομμάτων και το άλλοθι να υπερβείτε το κομματικό σας καθήκον για το εθνικό συμφέρον, χωρίς χρονοτριβή και επικίνδυνες θεωρίες παιγνίων. Κλείστε τους λογαριασμούς με το παρελθόν, γιατί η Ευρώπη έμπρακτα αλλάζει. Με το πακέτο βοήθειας 35 δισεκατομμυρίων του Juncker και τους συμμάχους μας για την ανάπτυξη στην Ελλάδα εντός ευρώ, στη μάχη κατά της λιτότητας, ώστε να μην απομονωθούμε και πέσουμε από τα νύχια του ΔΝΤ στα δόντια των κερδοσκόπων της δραχμής. Δεν δικαιούται κανείς να το ρισκάρει αυτό. Συνάδελφοι, η ευρωπαϊκή οικογένεια δείχνει αλληλεγγύη, συγχωρεί και δεν εκδικείται. Προστατεύει τα παιδιά της. Τα προστατεύει στα δύσκολα. Αλέξη, εδώ μέσα έχουμε φίλους και συναγωνιστές. Εδώ μέσα μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε απέναντι στους εχθρούς, τους κοινούς μας εχθρούς για το κοινό μας μέλλον, γιατί Ελλάδα είναι δημοκρατία αλλά είναι και Ευρώπη.

  Ashley Fox (ECR). – Madam President, I am deeply sorry for the Greek people. They have been ill-served by a corrupt political class who spent too much and borrowed too much for far too long. Not only did Greece fiddle its economic statistics in order to join the euro, but the other states knew they were a fiction. Greece was allowed to join the euro because it was always a political, rather than an economic, project. Sad to say, the euro is not working. Nor are millions of young people in Greece and across Europe.

I am not surprised that the Greek people voted ‘no’ to reject further austerity. Further tax rises now are insane. I would have voted ‘no’ as well. But if I were a taxpayer in a eurozone country, I would also vote ‘no’ to giving Greece any more money. Greece is bankrupt, and it would be best if the eurozone states admitted this to their taxpayers. Mr Tsipras, your behaviour suggests you know Greece has to leave the euro, but you do not want to admit it. You are waiting to be kicked out so you can play the martyr. I recommend you negotiate an orderly exit from the euro, which is the best chance Greece has of recovering.

  Pablo Iglesias (GUE/NGL). – Señora Presidenta, decía el señor Weber que la democracia es saber escuchar. Tiene razón. Ojalá sepan escuchar ustedes, señor Weber, ojalá sepan escuchar ustedes, señor Juncker, lo que han dicho los griegos en el referéndum del pasado domingo.

Quiero agradecer desde esta Cámara al pueblo griego, a su Gobierno y a su Primer Ministro por haber levantado mejor que nadie durante los últimos meses la bandera de Europa. Europa no está siendo destruida porque haya ciudadanos que digan en referéndum que no están de acuerdo con las políticas de ajuste promovidas por la Troika y por el Fondo Monetario Internacional. Europa no se está destruyendo porque haya Gobiernos que tengan la osadía de preguntar a su pueblo qué es lo que opina. Lo que está destruyendo a Europa es el totalitarismo financiero. Lo que destruye a Europa es la arrogancia del Gobierno alemán. Lo que destruye a Europa es la incapacidad de ciertos gobernantes para defender a sus pueblos.

Vuelvo a apelar, en esta Cámara, a la familia socialista. Den el paso. Pásense al bando que defiende los derechos sociales y abandonen, de una vez, esa maldita gran coalición que nos está llevando al desastre. Defender hoy al pueblo griego y a su Gobierno es defender la dignidad de Europa. Y ten por seguro, Alexis, que los tiempos están cambiando. 2015 es el año del cambio y muy pronto seremos más fuertes.

  Ernest Urtasun (Verts/ALE). – Señora Presidenta, señor Primer Ministro, gracias por abrir una puerta a la esperanza de los pueblos de Europa; gracias por resistir al chantaje de los programas «austeritarios» de la Troika, que tantas vidas han hundido en nuestra querida Europa; gracias por resistir al chantaje permanente del Banco Central Europeo al pueblo griego y a su Primer Ministro; muchísimas gracias.

Señores Jefes de Estado y de Gobierno, son horas cruciales para Europa. Cesen en su empeño de seguir en Grecia con lo mismo que fracasó durante años, y ofrezcan un acuerdo justo para Grecia, una senda fiscal racional, un programa de inversión que permita que la economía griega, hundida durante todos estos años, se recupere. Apoyen las reformas que les propone el Gobierno griego, que sí las está proponiendo. Afronten el tema de la deuda con altura de miras y realismo, y dejen de amenazar con el grexit, señores de la derecha, porque, si Grecia es expulsada, es el proyecto europeo el que están poniendo en riesgo, y la actitud de ustedes hoy en este Pleno ha sido totalmente irresponsable y es un auténtica vergüenza.

  Petr Mach (EFDD). – Vážený pane premiére Tsiprasi, já vám skláním poklonu, umožnili jste lidem v Řecku demokraticky rozhodnout a lidé řekli, že nechtějí diktát Evropské unie, který jim evidentně škodí. Kdybych byl Řek, tak hlasuju stejně jako vy. Teď je ale řada na dalších politicích v jiných zemích, aby nechali své voliče demokraticky rozhodnout.

Pane Schulzi, pane Webere, pane Verhofstadte, zeptejte se lidí v Německu, ve Finsku, na Slovensku, jestli chtějí posílat další peníze daňových poplatníků do Řecka. Myslím, že potom budete muset spolknout hořkou pilulku, že euro jako takové končí.

Pane Tsiprasi, já vám přeju, aby přechod na drachmu byl hladký a poté uvidíte, že znovu získáte konkurenceschopnost, že ekonomika bude opět růst a že lidé opět začnou nacházet práci.

  Harald Vilimsky (ENF). – Frau Präsidentin! Gleich vorab ein Wort in Richtung des Präsidiums: Ich halte es für untragbar, dass Personen wie Weber oder Verhofstadt – auch in die Richtung meiner politischen Gruppierung – hier von Extremismus sprechen. Das Gegenteil ist der Fall. Wenn wer eintritt für Patriotismus, für Freiheit, für Souveränität und für Demokratie, dann ist das kein Extremismus. Ich erwarte mir auch ein Einschreiten des Präsidiums bei derart ungehörigen Vorwürfen.

Zu Herrn Tsipras gesprochen: Ich repräsentiere auch ein Land, das Ihnen mit bis zu 9 Milliarden Euro geholfen hat. Ich vermisse von Ihrer Seite das Bekenntnis, dass Sie dieses Geld auch zurückzahlen wollen. Das ist eine Frage von Ehre und Anstand, dass man seine Schulden zurückzahlt.

Ich weiß, dass bei den diesjährigen Hilfen das Geld nicht in Ihrer Bevölkerung angekommen ist. Sie sind auch unglücklich in dieser Situation, und es kann nur einen Schluss daraus geben. Wenn Sie ihr marxistisches Modell in Griechenland verwirklichen wollen, dann machen Sie das. Aber machen Sie das mit dem Geld der griechischen Milliardäre und der Reeder, aber nicht mit dem Geld der europäischen Steuerzahler.

Ihre einzige Möglichkeit, sich selbst fit für die Zukunft zu machen, ist: Heraus aus dem Euro, hinein in die Drachme. Attraktivieren Sie sich, machen Sie Ihre Hausaufgaben, und wenn Sie wirtschaftlich so fit sind, wieder zurückkehren zu wollen, und alle Voraussetzungen erfüllen, dann sind Sie herzlich willkommen

  Κωνσταντίνος Παπαδάκης ( NI). – Κυρία Πρόεδρε, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση και όλα τα όργανα της όσο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με προκλητικούς εκβιασμούς επιδιώκετε να αποδεχθεί ο ελληνικός λαός, που έχει ήδη πτωχεύσει, τα νέα πολύ σκληρά μέτρα που απεργάζεστε σε βάρος του, είτε με συμφωνία-τρίτο μνημόνιο είτε με Grexit, και πάλι αυτός θα πληρώσει το δυσβάσταχτο λογαριασμό. Η συμφωνία όλων των κομμάτων που υπηρετούν το κεφάλαιο στην Ελλάδα στοχεύει να κρατήσει τον λαό φυλακισμένο στην εξαθλίωση των μνημονίων διαρκείας.

Καμία τέτοια εξουσιοδότηση δεν σας έχει δώσει ο λαός. Το ΚΚΕ καταδικάζει τη νέα αντιλαϊκή επίθεση και την αντιπαλεύει. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαπραγμάτευση ούτε λύση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που έχει μόνο κριτήριο του την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο μόνος δρόμος διέξοδος είναι αυτός της οργάνωσης, της πάλης για ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το κεφάλαιο, γιατί ο λαός μπορεί πραγματικά να βρεθεί στην εξουσία, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.

  Françoise Grossetête (PPE). – Madame la Présidente, on a trop souvent caché la vérité au peuple grec. La Grèce va mal, elle va très mal. Son économie souterraine s'est totalement banalisée et le niveau de sa dette est intenable.

Mais fini de jouer, Monsieur Tsipras, il faut dire la vérité! Vous n'avez pas voulu faire confiance au président Juncker qui, avec beaucoup d'humanité, n'a cessé de tendre la main aux Grecs. Ce n'est pas l'austérité qu'on vous demande, mais tout simplement de mettre de l'ordre dans votre pays. L'idéologie n'a pas sa place à la table des négociations. Le dialogue ne doit pas être rompu mais il doit être réaliste. Vous voulez jouer les grands démocrates, mais des démocrates, il y en a dans tous les autres États membres de la zone euro, et les citoyens ne veulent plus financer la Grèce à perte.

Que dire aux Espagnols, aux Portugais, aux Irlandais et aux Lettons, qui n'ont jamais accusé l'Europe de tous leurs maux, mais qui ont fait leurs réformes et qui, aujourd'hui, peuvent cueillir enfin les fruits de leurs efforts? Que dire aux citoyens européens qui sont encore plus pauvres que les Grecs? Ils ne veulent plus payer pour le laxisme grec.

Ce n'est pas l'Europe, ce ne sont pas les créanciers qui décideront ou non de la sortie de la Grèce de la zone euro. C'est la Grèce elle-même qui se placera de facto en dehors de la zone euro si elle ne consent pas aux réformes nécessaires.

Votre référendum, Monsieur Tsipras, était un trompe-l'œil, et une fois de plus, vous n'avez pas dit la vérité. Votre gouvernement aujourd'hui est dans l'impasse, sachez que la solidarité européenne n'est pas unilatérale, elle a des contreparties, nous attendons vos propositions concrètes, raisonnables pour réduire votre déficit public, pour lutter contre la corruption, contre les privilèges, contre l'évasion fiscale. Vous avez aujourd'hui une obligation de résultat, oui la Grèce a toute sa place dans l'Union européenne mais cessez de jouer avec le feu. L'Europe ne sera pas indéfiniment votre bouc émissaire.

  Μιλτιάδης Κύρκος ( S&D). – Κυρία Πρόεδρε, κύριε Πρωθυπουργέ, είναι πολύ σημαντικό ότι είστε εδώ σήμερα, κοντά στο τέλος του δρόμου. Του δρόμου που άρχισε τον Ιανουάριο, όταν o ελληνικός λαός τιμώρησε όσους διαχειρίστηκαν καταστροφικά την κρίση και ευτέλισαν τις τετράχρονες θητείες τους· του δρόμου που πρέπει να τελειώσει μια βιώσιμη συμφωνία που θα επιτρέψει ανασυγκρότηση της χώρας μέσα στην Ένωση.

Ξέραμε πως στον δρόμο για τη συμφωνία θα είχατε απέναντί σας δυνάμεις που πιθανόν χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να δώσουν το μήνυμα ότι η λιτότητα, ακόμα και χωρίς ανάπτυξη είναι ο μόνος δρόμος. Το ξέραμε εμείς, άρα το ξέρετε και εσείς. Τώρα φτάνουμε στο και πέντε. Δυστυχώς, όπως ανέφερε o πρόεδρος Ολάντ «η παραμονή της Ελλάδας όχι μόνο στην ευρωζώνη αλλά πιθανώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαρτάται από τις προτάσεις θα καταθέσετε την Πέμπτη». Και οι φωνές που θέλουν την τιμωρία της χώρας μας έχουν δυναμώσει πολύ με κυρίως δική σας ευθύνη. Το δημοψήφισμα στον χρόνο που έγινε, με την ερώτηση που τέθηκε και με τη ρητορεία που συνοδεύτηκε ήταν λάθος και, αντί να ενισχύσει τη διαπραγματευτική προσπάθεια, την αποδυνάμωσε. Αυτή την ύστατη στιγμή δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω εκτός από μία έκκληση: Ζητήστε βοήθεια απ’ όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες που στηρίζουν την παραμονή της χώρας στην Ένωση. Ζητήστε τεχνική βοήθεια. Παρουσιάστε ό,τι καλύτερο μπορείτε, γιατί δεν υπάρχει αύριο και θυμηθείτε: Η εντολή του ελληνικού λαού είναι να κρατήσετε τη χώρα στο ευρώ και την Ένωση. Το υποσχεθήκατε ότι θα το κάνετε πριν το δημοψήφισμα. Δεσμευτήκατε. Δεν είναι δικαιολογία o δύσβατος δρόμος. Και προσοχή: Αν καταλήξουμε τελικά στο Grexit και τη δυστυχία του λαού, η Ιστορία και οι πολίτες δεν θα κρίνουν ότι κάνατε λάθη και παραλείψεις, αλλά ότι υλοποιήσατε σχέδιό σας να σύρετε τη χώρα στην περιπέτεια της απομόνωσης. Διαψεύστε τους. Για πρώτη φορά θα κριθείτε όχι από τα λόγια αλλά από το αποτέλεσμα των πράξεών σας.

  Anna Elżbieta Fotyga (ECR). – Pani Przewodnicząca! Panie Przewodniczący Rady, jestem pewna, że Jens Stoltenberg odnosił się do bezpieczeństwa Pańskiego i mojego regionu i sytuacji na Ukrainie. Nie wierzę, żeby to przemilczał.

A teraz o Grecji. Strefa euro była i jest projektem politycznym i rozwiązanie dramatycznej sytuacji jednego z członków tej strefy wymaga również rozwiązania politycznego. W tej sprawie nie ma stron niewinnych, ani w Grecji, ani poza nią, więc język agresji, prowokacji, paternalizmu nie przysługuje i nie przystoi sojusznikom. Społeczeństwo greckie wielokrotnie w historii wykazało zdolność do poświęceń, nie chce jednak poświęcać własnej godności i powinniśmy to również uszanować.

  João Ferreira (GUE/NGL). – Senhora Presidente, Senhor Presidente da Comissão, o que vemos na esmagadora maioria dos rostos que aqui estão é a imagem da derrota. O desprezo pela democracia, a chantagem, as pressões e as ameaças foram derrotados pelo povo grego. A aliança da arrogância e do medo, que tentam impor aos povos da Europa, sofreu uma pesada derrota.

Sim, o povo grego rejeitou, de forma vigorosa, os ditames e as imposições da União Europeia e de quem nela manda. E, sim, esta foi uma pesada derrota para a União Europeia e para quem nela manda.

Daqui vos dizemos, tentaram de tudo e vão tentar de tudo, mas daqui vos dizemos, o terrorismo político a que se dedicam só demonstra a vossa fraqueza. O que a realidade nos demonstra é que os instrumentos de dominação da União Europeia, do euro ao Tratado Orçamental, são contrários ao desenvolvimento, ao progresso e à soberania dos povos. O que a realidade e a História nos demonstram é que é o caminho da resistência e da luta, e não o da submissão e da subordinação, aquilo que defende os direitos e os interesses dos povos.

  Ernest Maragall (Verts/ALE). – Señora Presidenta, Primer Ministro Tsipras, una abraçada des de Catalunya per a Grècia i per a cada un dels grecs i de les gregues.

Durante algunos meses hemos vivido con una imagen repetida hasta la saciedad: Grecia es un problema para Europa. Desde el domingo pasado sabemos que Grecia es una esperanza para Europa, a pesar de la actitud mezquina y antieuropea del señor Weber y su Grupo Popular, trabajando para la división y el enfrentamiento entre unos países y otros; a pesar de las exigencias al señor Tsipras para que haga en cuarenta y ocho horas todo lo que no les fue exigido a los Gobiernos griegos de los últimos veinte años; a pesar de las negativas consecuencias del monetarismo ciego, que se impuso en el momento de creación de la zona del euro.

Si Europa deja caer a Grecia, dejará de ser Europa para convertirse en una sociedad de interés limitado indescriptible. Financiación, crecimiento real, reestructuración de la deuda, reformas: cuatro ámbitos de decisión inmediata y exigente, cuatro cuestiones para la implicación activa y comprometida de la Unión Europea.

El domingo próximo es el punto de partida histórico de una nueva etapa de construcción en común; de reconstrucción, si se prefiere, para Grecia; de afirmación de un nuevo horizonte para Europa y para todos los europeos. Señor Tsipras, señor Juncker, señor Tusk, desde hoy hasta el domingo trabajaremos para desmentir al señor Weber, al señor Farage o a la señora Le Pen, para ganar juntos, para construir una Europa de los pueblos y los ciudadanos en la que tantos seguimos creyendo.

  Peter Lundgren (EFDD). – Fru talman! Detta måste nog betecknas som det största misslyckandet i EU:s historia, och raden av misslyckanden är oändligt lång.

I Greklands fall friserade man siffrorna om tillståndet i ekonomin, och EU gjorde inte ens en ordentlig granskning av den. Hade EU varit ett privat företag hade man satts under tvångsförvaltning för länge sedan på grund av det fullständigt ansvartslösa sättet man hanterar skattebetalarnas pengar på.

Det är tragiskt, det som har hänt, och de stora förlorarna kommer att bli det grekiska folket och skattebetalarna i alla medlemsländer som kommer att få stå för notan.

Och nu sitter ni här, EU-eliten, och buar över utgången av en demokratisk folkomröstning som det grekiska folket genomfört, och ni kallar er demokratins företrädare. Ni skulle skämmas över ert beteende! Grekland förvaltar nu stora summor pengar från flera av våra medlemsländer och banker. Lånen ska givetvis betalas tillbaka från Grekland precis som vilken privatperson som helst måste göra. Jag förväntar mig att en lösning kommer att hittas av de inblandade parterna.

VORSITZ: MARTIN SCHULZ
Präsident

  Esteban González Pons (PPE). – Señor Presidente, señor Tsipras, usted ha dicho que la ayuda no ha llegado al pueblo. ¿Dónde está entonces el dinero que le prestaron los jubilados, los trabajadores y las familias españolas? Cuando usted llegó al Gobierno la previsión de crecimiento de Grecia del 2,5 % del PIB. Ahora Grecia está en recesión. ¿Para qué han servido entonces los más de 200 000 millones de euros que el pueblo europeo, que los ciudadanos europeos, han prestado al pueblo griego?

España le ha prestado 6 000 millones de euros que no tenía, que tuvo que pedir prestados, y 20 000 millones de euros más en avales, que, si usted no paga lo que debe, van a tener que pagar por usted los trabajadores españoles y la clase media española con sus impuestos. ¿Le parece a usted que eso es justo, después de lo que ha dicho aquí sobre la solidaridad europea y sobre dónde han ido las ayudas que ha dado la Unión Europea? Le parecerá normal, y a mí me lo parece, que la opinión pública europea empiece a preguntarse para qué ha servido todo este esfuerzo y, desde luego, le aseguro yo que le parecerá normal, y a mí me lo parece, que la opinión pública europea vea injusto que los trabajadores de toda Europa paguen por sus errores y los errores de los políticos griegos.

Señor Tsipras, ahora va a pedir usted un nuevo rescate. ¿Qué le parecería que cualquier país de los que va a volver a prestarle dinero a Grecia hiciera un referéndum en su territorio sobre si hay que dar más dinero o no hay que dar más dinero a Grecia? ¿Le parece que eso sería democracia o le parece que eso sería solo soberanía? ¿Qué opinión de Europa tiene usted, que viene aquí con poco más que palabras y el entusiasmo de la extrema izquierda y el entusiasmo de la extrema derecha?

Señor Tsipras, Europa, la nación europea, es un sueño de unidad, de paz y de solidaridad. Es un sueño del que nadie debe ser nunca expulsado, pero también en el que nadie tiene que hacer por expulsar o por dividir a los demás. Cuando necesitamos ayuda, Europa nos la da. Cuando queremos ayudar, estamos los europeos para hacerlo. Europa es un proyecto basado, señor Tsipras, en la buena fe. ¿Hasta cuándo va a abusar usted de nuestra buena fe, señor Tsipras?

  Roberto Gualtieri (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, una Grexit sarebbe un colpo durissimo per l'Unione europea, non solo sul piano finanziario e geopolitico, ma anche su quello etico, politico e morale. Questo è il momento per le classi dirigenti dell'Unione di mostrare una statura all'altezza dei loro predecessori che hanno saputo essere degli statisti e guardare oltre la contingenza e la pancia dei loro elettorati.

Il punto di partenza sono i fatti. Primo: il MES è stato costruito per salvaguardare la stabilità della zona euro ed è pieno di risorse – ottiene risorse, tra l'altro, a interessi bassissimi – quindi nessun cittadino europeo dovrà pagare un euro e lei, signor Weber, farebbe bene a dire la verità e non eccitare paure.

Secondo: lo SME funziona sulla base della condizionalità, quindi serve un accordo serio sulle riforme. Qui tutti vogliono suggerire le loro ricette: ma sarebbe bene ricordare – e lei signor Tsipras dovrebbe ricordarlo per primo, invece di parlare solo del referendum – che il 30 giugno lei ha personalmente firmato una lettera in cui accoglieva la dettagliata lista di misure proposte dai creditori e meritoriamente pubblicata dalla Commissione sul suo sito. I cinque emendamenti proposti dalla Grecia chiaramente non possono ormai essere il punto di arrivo del negoziato e, quindi, è urgente che lei presenti subito nuove proposte aggiuntive.

Al tempo stesso, è bene sapere che esiste già un accordo sulle condizioni fondamentali del nuovo programma e le differenze non giustificherebbero chiaramente una Grexit e una classe dirigente europea degna del proprio nome sarebbe sicuramente in grado, con la volontà politica, di colmare la distanza che attualmente esiste tra la proposta della Commissione e i cinque emendamenti. Altrimenti si assumerebbe – ci assumeremo tutti, lei compreso naturalmente – una gravissima responsabilità storica.

  Bernd Lucke (ECR). – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Es ist hier sehr viel von europäischen Werten geredet worden, von Wahrheit, von Würde, von Demokratie.

Aber es wurde auch sehr viel geheuchelt dabei. Der Vorsitzende der christdemokratischen Fraktion hat davon gesprochen, dass Herr Tsipras seinem Volk nicht die Wahrheit gesagt habe. Aber was haben denn die Christdemokraten gemacht, als sie dem deutschen Volk versprochen haben, man müsse nie für fremde Schulden einstehen? War das die Wahrheit, Herr Weber?

Der Vorsitzende der sozialdemokratischen Fraktion hat davon gesprochen – unter großem Beifall des Hauses –, dass es nie einen Grexit geben werde. Ja, wurde denn nicht immer gesagt, dass unsere Hilfe nur unter Bedingungen gewährt wird? Wenn es heißt, dass es nie einen Grexit gibt, dann bedeutet das, dass es immer Hilfen geben wird: Das heißt: Nichts ist mit Bedingungen. Der Grexit wird auf alle Fälle verhindert werden, und das Geld wird auf alle Fälle fließen. Das ist die Wahrheit, meine Damen und Herren!

Der Vorsitzende der liberalen Fraktion hat sich auch für die Demokratie ausgesprochen. Gleichzeitig diktiert er dem griechischen Ministerpräsidenten fünf Punkte in seinen Notizblock, wie er zu regieren habe. Das ist keine Demokratie! Demokratie ist Herrschaft des Volkes, und wenn das griechische Volk entschieden hat, dann, meine Damen und Herren, dann muss man diese Entscheidung auch akzeptieren.

  Martina Anderson (GUE/NGL). – Mr President, Prime Minister, the brave and dignified Greek people asserted the primacy of democracy over the technocratic and neoliberal order in Europe. During, before and since Sunday’s decisive vote, your government upheld its democratic anti-austerity mandate whilst trying to seek agreement with European partners. However, creditors are inflicting poverty and deprivation on Greece, refusing debt relief and investment. Even the IMF, which is not a friend of the Left, confirms that Greece needs debt relief.

Despite hostility and interference from President Martin Schulz, who has behaved like a self-appointed dictator, or the cowardly behaviour from a sturdy poster boy of the EU, Irish Taoiseach Enda Kenny, the Greek Government has stood up for Greece, stood up for Ireland, stood up for Spain, for Portugal for Europe, more than any government has ever done. Irish people from Kerry to Derry stand with you.

Prime Minister Alexis Tsipras, you used the most powerful weapon in the world – democracy – and it won before the first vote was cast. We are proud of who you are and the policies that you represent.

(Applause from GUE/NGL party)

  Reinhard Bütikofer (Verts/ALE). – Sehr geehrte Herren Präsidenten, Herr Premierminister, liebe Kolleginnen und Kollegen! Noch mehr als die Aufregung in dieser Debatte, in der sich leider Herr Weber besonders negativ ausgezeichnet hat, hat meines Erachtens die ruhige Rede von Herrn Präsident Tusk zu Beginn die ernste Lage deutlich gemacht.

Wir stehen vor einer fundamentalen Weichenstellung. Mir ist in dieser Debatte zu viel davon die Rede gewesen, wozu wer aus welchen guten Gründen Nein gesagt hat. Wenn wir uns nicht einigen können, wozu wir gemeinsam Ja sagen wollen, gibt es keinen Weg nach vorne. Europa muss Ja sagen zu einer Schuldenerleichterung für Griechenland, und Griechenland muss vernehmlich und konkret benannt Ja sagen zu groß angelegten Reformen.

Viel Ja zum europäischen Gedanken im Allgemeinen hilft nichts. Die Wahrheit ist konkret: Hic Rhodus, nunc salta!

  Elisabetta Gardini (PPE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, io voglio ripartire dalle parole pronunciate in quest'Aula ieri dal Presidente Juncker: i greci e la Grecia possono contare sull'Unione europea. Ringrazio il Presidente per queste parole che esprimono bene il sentimento di quest'Aula. Però, vede, caro Presidente Tsipras, ancora una volta lei è venuto qui e non ha detto nulla di concreto: solo tante parole che, teoricamente, sono anche condivisibili ma noi abbiamo bisogno di concretezza.

Lei dice: sono al governo da soli cinque mesi. Bene, guardiamo qualche dato concreto: la più grande industria della Grecia, il turismo, che l'anno scorso ha registrato cifre record a 22 milioni di presenze, 13,4 miliardi di incassi, con un incremento rispettivamente del 23% e del 10,6% per un totale del 17% del PIL. Oggi gli annullamenti viaggiano a un ritmo di cinquantamila al giorno. In Italia, anche noi abbiamo calcolato che ogni cittadino ha messo di tasca propria 600 euro.

Bene, noi siamo convinti da sempre, che per sconfiggere la disoccupazione e per far tornare a crescere l'Europa noi dobbiamo rimettere al centro della politica economica il rilancio dell'industria, delle piccole e medie imprese; che dobbiamo favorire nuovi investimenti e lo sviluppo del mercato dei capitali, agevolare l'accesso al credito e che, per riformare queste politiche e per perseguire l'obiettivo del 20% del PIL europeo entro il 2020 proveniente dal manifatturiero, occorre anche arrivare ad una concreta armonizzazione fiscale.

Però, vede, è perché crediamo in tutto questo che oggi noi non appoggiamo la sua politica economica, perché sta danneggiando il popolo greco e sta danneggiando, di conseguenza, tutta l'Unione europea. Torniamo attorno a un tavolo. Torniamo con proposte concrete. Troviamo insieme la soluzione. Lo chiedono i nostri cittadini. Lo chiedono i vostri cittadini, i greci, per primi.

Qualcuno ha detto che siamo a teatro. Se fossimo davvero a teatro, lei sarebbe un tragico esempio di Hybris solo che la colpa non la pagherebbe lei: la sua colpa la stanno pagando i cittadini greci, i cittadini europei e continueranno a pagarla sempre di più, se lei non cambia passo e non viene qua con delle proposte concrete. Insieme la strada, la troviamo!

  Νίκος Ανδρουλάκης ( S&D). – Κύριε Πρόεδρε, η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρώπη είναι να πείσει τους πολίτες της ότι μέριμνα για την ευημερία τους. Σήμερα βασικός παράγοντας πρόβλεψης για το πώς ένας νέος άνθρωπος θα εξελιχθεί στη ζωή του είναι οι οικονομικές επιδόσεις των γονιών του. Η κρίση έκανε το δικαίωμα στην πρόοδο να μοιάζει κληρονομικό. Η λαϊκή εντολή λοιπόν των τελευταίων ευρωεκλογών είναι αυτή η Ευρώπη να αλλάξει, οι πολιτικές της σκληρής λιτότητας να πάνε στο περιθώριο. Ποια είναι όμως συγχρόνως η λαϊκή εντολή που έχει ελληνική κυβέρνηση; Απλά είναι δίκαιη συμφωνία εντός της ζώνης του ευρώ, συμφωνία που θα δικαιώσει τους Έλληνες που αγωνίζονται να πληρώσουν τους φόρους τους, τους Έλληνες που άφησαν τα χρήματά τους στις ελληνικές τράπεζες, αυτούς που παλεύουν να κρατηθεί όρθια η πατρίδα μας κι όχι βέβαια αυτούς που έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό περιμένοντας την κατάρρευση για να μας αγοράσουν τζάμπα· όχι αυτούς που έμαθαν να κερδοσκοπούν με το δημόσιο χρήμα και φοβούνται τους ευρωπαϊκούς κανόνες.

Συνάδελφοι, ας τελειώνει το blame game που πληρώνει ακριβά ο ελληνικός λαός. Σεβαστείτε τις θυσίες των πιο αδύναμων Ελλήνων πολιτών τα τελευταία πέντε χρόνια. Τέλος θέλω να καταδικάσω τις αποδοκιμασίες συγκεκριμένων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέναντι στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Αλλά κι εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις που έχετε να πάρετε οφείλετε να προβληματιστείτε για το ότι σήμερα σας χειροκρότησαν και οι χειρότεροι εχθροί του ευρωπαϊκού οράματος και τέλος να μην ξεχάσετε ποτέ ότι το ευρώ για την Ελλάδα δεν είναι οικονομική επιλογή αλλά είναι εθνική επιλογή.

  Sander Loones (ECR). – Mijnheer Tsipras, nationalisme en patriottisme zijn begrippen die mensen zekerheid, een warm nest, een thuis bieden. Maar tegelijk vraagt dat openheid en een internationale blik, want anders verval je in protectionisme en navelstaarderij.

Ik stel vast dat de socialisten in Europa voor een stuk enge nationalisten zijn geworden, want alles wat van Griekenland en van Syriza komt, wordt blijkbaar verdedigd. Maar die internationale blik ontbreekt, want alles wat van de Europese instellingen komt, is blijkbaar slecht.

De Grieken willen hun eigen recepten kiezen. Eerlijk gezegd heb ik daar begrip en respect voor. Maar, mijnheer Tsipras, waar blijft uw openheid? Waar blijft uw internationale blik? U beweert dat u in de eurozone wilt blijven. Bewijs ons dat ook. Bent u bereid uw deel van de zware hervormingen voor uw rekening te nemen om de Griekse economie weer op gang te trekken, of wilt u er gewoon uit? De kans is aan u om vandaag en de komende dagen de bewijzen op tafel te leggen.

  Paulo Rangel (PPE). – Mr President, first I would like to confront Mr Pittella and Mr Gualtieri. The pair of them criticised our leader, Mr Weber. But I would like to know if their statements are in line with those of Mr Schulz, Mr Dijsselbloem or even Prime Minister Renzi last weekend. They completely contradict everything that we have said here.

Now, Prime Minister Tsipras, I would like to ask you five or six precise questions, because I know that you like rhetoric and philosophy but not precise proposals and not concrete questions.

Why have you extended the negotiations to the edge, to the limit? Why have you held a referendum only now? If you wanted to have a referendum, you were completely free to do so. Why did you not do it before? We would have had time to negotiate after that. Why have you not reduced and changed the fiscal system? Why have you not taxed ship owners, the Orthodox Church, or the rich? You have had six months to do so, and you have not done it until now. Why have you let all the capital leave Athens and Greece? Now your banks are in this situation, but it was your policies and your rhetoric that made the Greeks take their money out of Greek banks. You did not create trust in your own country. I would also ask you why you did not reduce expenditure on the military, the army and defence: that would also be an alternative to resolve your problems.

Finally, I would ask you this: you are totally sovereign in the definition of your external policy, but when you are allied with right-wing radicals, and when you visit Putin every month, you are sending a signal to the markets and you are sending a signal to the pro-European camp and the European Union. You are responsible for the signals you are sending to us.

  Patrizia Toia (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, noi socialisti e democratici siamo tra coloro che non si rassegnano a gettare la spugna, con un'espressione che usiamo in l'Italia per dire chi vuole rinunciare; noi siamo tra quelli che – l'ha detto benissimo il collega Pittella – sentono la responsabilità storica del momento. La responsabilità, però, non è solo del Consiglio, della Commissione, dei creditori: la responsabilità è anche della Grecia ed è anche sua, Presidente Tsipras, verso il suo popolo e verso tutti gli altri popoli dei paesi dell'Unione.

E allora, lei deve assumere una posizione chiara: se non vorrà dare un alibi molto preciso, molto puntuale a coloro che perseguono la Grexit. Se il pacchetto proposto non era sostenibile socialmente, e noi siamo sensibili a questa osservazione, allora dica finalmente lei una proposta ragionevole. Non è una sfida quella che le facciamo, è un'accorata richiesta. Dia una prova inoppugnabile, inequivocabile che lei vuole arrivare a una soluzione concreta. Fughi i dubbi che ancora permangono, anche tra i suoi amici, su quali siano in definitiva le sue reali intenzioni.

In ballo non c'è solo la Grecia. In ballo c'è l'Europa, come ha detto il Presidente del Consiglio italiano, e se l'Europa ha perso l'ordine delle priorità, se ha cambiato i fini con le procedure, se ha smarrito la sua ragione d'essere, se ha indebolito le fondamenta democratiche, non è per caso. Se siamo arrivati fin qui – lo dico ai colleghi di questo Parlamento – è perché l'unità non è stata completata, l'integrazione è andata a singhiozzo e la forza politica è stata messa in discussione da rigurgiti nazionali o, addirittura, nazionalistici, come vediamo in questo Parlamento. E non aiutano i vertici bilaterali in questo senso.

E allora che cosa pretendere da un'Europa cui non abbiamo dato la sovranità necessaria?

Lo dico con la forza di un gruppo che in questi anni più volte solitariamente ha chiesto un cambiamento della politica economica, della politica sociale, un rafforzamento politico e istituzionale delle istituzioni e siamo stati lasciati spesso da soli.

Lo dico ai colleghi che si definiscono e sono europeisti. Lancio voi la sfida di riprendere questo programma e di rafforzare e rifondare insieme la sfida dell'Europa.

  Kazimierz Michał Ujazdowski (ECR). – Panie Przewodniczący! Koleżanki i Koledzy! Mam wrażenie, że toczy się tutaj gra o to, kto będzie odpowiedzialny za złe rozstrzygnięcie, a nie poszukiwanie kompromisu. Ja, podobnie jak pan poseł Olbrycht, uważam, że błędem było zaproszenie pana premiera Ciprasa. Parlament Europejski kontroluje instytucje europejskie, a nie rząd grecki.

Unia Europejska potrzebuje dwóch rzeczy: stabilności i elastyczności. Albo szybki kompromis, albo wyjście Grecji. Drachma ustabilizuje Unię, pozwoli nam żyć bez obciążeń związanych z tym dramatem greckim. Są państwa europejskie nienależące do strefy euro, które stabilizują Europę, jak Polska, jak Szwecja, więc nie będzie dramatu, jeśli Grecy wyjdą ze strefy euro. Potrzebujemy także elastyczności, mniej paternalizmu. Europa musi także dostrzegać interesy inne niż interesy Północy. Podjęto bardzo wiele złych decyzji: dekarbonizacja, centralistycznie pojmowana polityka imigracyjna, to są złe owoce centralizmu. Stabilność i elastyczność są odpowiedzią na potrzeby Europy.

  Othmar Karas (PPE). – Herr Präsident, Herr Kommissionspräsident, meine Damen und Herren! Zuerst an den Rat: Ich teile die Enttäuschung von Jean-Claude Juncker über den Mangel an europäischer Solidarität und gemeinsamem politischem Willen zu einem verpflichtenden Aufteilungsschlüssel für die Menschen, die in die EU flüchten, zu kommen. Es ist eine Schande, wie wir uns als Rechts- und Wertegemeinschaft gegenüber der größten Flüchtlingswelle seit Jahrzehnten verhalten.

Jetzt zum Thema, das uns jetzt schon die ganze Zeit bestimmt: Bisher war ich der Auffassung, dass uns die europäischen Grundrechte trotz unserer Vielfalt vereinen. Wer die europäischen Werte verletzt, schwächt den Einigungsprozess. Die Europäische Union ist mehr als die Summe nationaler Egoismen. Die EU ist eine Werte- und Rechtsgemeinschaft. Herr Weber hat das nur in Erinnerung gerufen. Die Reaktionen zeigen, wie notwendig das eigentlich war. Ohne das Handeln als Solidaritätsgemeinschaft wäre Griechenland schon lange zahlungsunfähig.

Herr Tsipras, Sie haben uns heute enttäuscht. Sie haben heute neuerlich eine Chance vertan – wie seit Ihrem Amtsantritt. Wir wissen auch heute nicht, was Sie wollen. Wir hörten auch heute keinen einzigen konkreten Vorschlag, wie Sie die Korruption bekämpfen, wie Sie zu mehr Steuereinnahmen kommen, wie Sie die Verwaltung effizienter gestalten, wie Sie die humanitäre Katastrophe verhindern, wie Sie Wachstum und Beschäftigung schaffen.

Sie haben jetzt nur mehr achtundvierzig Stunden Zeit. Fangen Sie endlich an, zu arbeiten und Verantwortung zu übernehmen. Hören Sie auf, die Völker gegeneinander auszuspielen. Beenden Sie Ihr Spiel. Ich habe den Eindruck, Sie wollen gar nicht.

  Udo Bullmann (S&D). – Herr Präsident! Herr Tsipras, Sie haben gesagt, Sie wollen keine Konfrontation mit Europa, Sie wollen die Konfrontation mit dem Establishment im eigenen Land, in Griechenland.

Es gibt jetzt nur noch einen Weg. Sie müssen sehr konkret sagen – binnen weniger Stunden –, was das heißt.

Erstens: Wie kommt Steuergerechtigkeit ins Land? Zweitens: Wie wird die Armut bekämpft? Drittens: Wie haben wir wieder eine anständige Verwaltung, und wie wird dafür gesorgt, dass die Tankerkönige wieder Steuern zahlen?

Wir wissen sehr genau, dass die schwachen Schultern in Ihrem Land alles getragen haben und die starken Schultern eigentlich nichts. Wenn Sie das konkret machen, dann wird es eine Welle der Sympathie in Europa geben, die Sie begleiten wird. Aber Sie müssen es konkret machen, und Sie dürfen nicht länger davon reden, dass Sie es wollen, sondern Sie müssen es tun. Das ist das Gebot der Stunde, und das sind Sie nicht uns schuldig, sondern der Jugend in Ihrem Land, die weiter einen sicheren Platz in Europa braucht.

Der zweite Punkt, Herr Tusk, geht an Sie, an die Staats- und Regierungschefs und an die Finanzminister der Eurozone: Wir erwarten etwas von Ihnen. Es muss Schluss sein mit dem Spiel, ein Exempel statuieren zu wollen. Lösungen müssen gefunden werden!

(Beifall)

Und Sie brauchen nicht viel. Sie brauchen 50 Prozent der Courage, 50 Prozent der Besonnenheit und 50 Prozent von dem europäischen Engagement, das der Präsident der Europäischen Kommission in den letzten Wochen an den Tag gelegt hat. Mehr braucht Ihr nicht, Ihr beiden! Aber das müsst Ihr bringen im Interesse Europas, im Interesse der Menschen in unseren Ländern.

(Beifall)

  Николай Бареков (ECR). – Г-н Президент, г-н Ципрас, говоря ви като приятел и единствен съсед от още по-бедна държава - България, която не е похарчила 300 милиарда. Партиите днес бият по федерализма, а другите по Вас, г-н Ципрас. Не сте най-виновен. Генезисът на проблема е в безотговорността на евробюрократите и на гръцката политическа класа. Вкарването на неподготвената Гърция в еврозоната е престъпление спрямо гръцкия народ и европейските данъкоплатци.

Г-н Ципрас си поигра с Меркел на „котка и мишка“, но в скоро време котката ще изяде мишката. Днес дойдохте смирен, защото гръцката къща изгоря и някой ще трябва да изгаси пожара с много пари. Сега просто ще оставите гасенето в ръцете на Европа.

Но кой ще плати за гръцкия експеримент? Не еврозоната, а Европейският съюз е обречен, без дълбока реформа. Колеги, г-н Юнкер, не забравяйте и за най-бедните европейски граждани - в България, с още по-тежки икономии от гръцките бедни и пенсионери. Те ще бъдат най-невинните жертви на гръцкия фалит.

  Γεώργιος Κύρτσος ( PPE). – Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να αποτρέψουμε όλοι μαζί το Grexit, γιατί ένα Grexit σημαίνει 25% πτώση στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, σημαίνει ότι θα γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι στην Ελλάδα και οι πλούσιοι πλουσιότεροι και σημαίνει ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στο βαλκανικό χάος. Επομένως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε όλοι οι Έλληνες πολιτικοί και πρώτα απ’ όλα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Τσίπρας. Καταλαβαίνω ότι ο κ. Τσίπρας έχει ένα πρόβλημα με τη μείωση των δαπανών του δημοσίου, έχει πρόβλημα με τη μείωση των δαπανών του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος αλλά δεν μπορούμε να καταστρέψουμε τη χώρα δίνοντας συντάξεις σε ανθρώπους που έχουν δουλέψει μόνο δεκαπέντε χρόνια, δεχόμενοι ότι ήδη πολλές κατηγορίες δημόσιων υπαλλήλων μπορούν να παίρνουν σύνταξη στα πενήντα δύο ή συνεχίζοντας τους διορισμούς συγγενών και φίλων στο χρεοκοπημένο δημόσιο, μία παράδοση που δεν τη δημιούργησε το κόμμα του κ. Τσίπρα τη δημιούργησε και το δικό μου κόμμα αλλά πρέπει τέλος πάντων να την αφήσουμε οριστικά πίσω.

Εάν ο κ. Τσίπρας κάνει μια στροφή προς τον οικονομικό ρεαλισμό και υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς θα τον υποστηρίξουμε δυναμικά και επίσης νομίζω ότι κύριος Juncker πρέπει να τον στηρίξει με ένα γενναίο επενδυτικό πρόγραμμα, γιατί για τουλάχιστον δύο έως τρία χρόνια η Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τα κριτήρια της αγοράς, δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις, γιατί έχει τεράστιο πρόβλημα. Επομένως, ας τολμήσει o Έλληνας πρωθυπουργός και θα δει ότι τα πράγματα είναι λιγότερο δύσκολα απ’ ό,τι πιστεύει. Θα τον προστατεύσουμε ακόμα και από την αριστερή πτέρυγα του κόμματός του, που μπορεί να έχει αντιρρήσεις σε αυτή την πολιτική. Εάν τολμήσει ο κ. Τσίπρας, νομίζω ότι θα απογοητεύσουμε τους ψεύτικους φίλους της Ελλάδας που εκδηλώθηκαν σήμερα από την ακροδεξιά πτέρυγα και θα δώσουμε την κατάλληλη απάντηση στους αντιπάλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι εμείς οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από τον ελληνικό λαό.

  Elisa Ferreira (S&D). – Senhor Presidente, até domingo, a Europa tem de tomar decisões históricas, tem de decidir se tem futuro ou se morre na Grécia. Persistimos há cinco anos numa agenda que não funciona. E ela não funciona, Sr. Weber, porque não é possível pagar dívidas com economias em recessão forçada, e na austeridade não, não há histórias de sucesso.

Aos olhos do mundo e aos olhos dos cidadãos, a União Europeia desagrega-se porque a Europa, aparentemente, não consegue resolver um problema que vale pouco mais ou pouco menos do que 2 % da sua riqueza. É esta a imagem que a Europa dá num mundo que olha para ela em permanência?

Mas resolver o problema da Grécia não é uma questão técnica – as soluções técnicas estão lá. É uma questão de vontade política, numa agenda comum que inclui também preencher lacunas identificadas a nível da arquitetura da União Monetária, como é o caso da gestão em comum de parte, pelo menos, das dívidas soberanas. É uma questão política e é uma questão de método e de confiança.

And on the method, President Tusk, I would like to ask you if you think it is possible to find solutions between the different legitimacies of different parliaments – did we not find a solution to this problem in 1957? The solution was the Community method. That is the element that is missing in this agenda, and that is why you have to turn to the Commission and to this Parliament to help you solve the problem.

The second issue is the issue of trust, and on that, Mr Tsipras, I do not blame you for what was done five years ago or over the last five years, because you have only been there for five weeks. Mr Tsipras, I am talking to you! You have been accused in this Parliament of having developed a hidden agenda to get Greece out of the euro without being blamed for it. Can you assure this Parliament that you will do whatever it takes to make the Greek economy viable in order to remain in the euro? This is a crucial question for trust.

(Applause)

  Peter van Dalen (ECR). – Griekenland fraudeerde met cijfers bij de entree in de eurozone, en bij de begrotingstekorten in 2010. Nu dendert dit paard van Troje door de eurozone, tot schrik en wanhoop van velen. Roekeloze Europese banken begonnen het onverantwoorde leengedrag van de Grieken te financieren. Want die banken wisten: als het misgaat, is de ECB ons vangnet. Griekenland moet nu het huishoudboekje op orde brengen en de economie hervormen. Maar hoe? Het land ís al failliet, met een nationale schuld van 180 procent van het bruto nationaal product.

Sinds de dictaten van het Verdrag van Versailles weten we: van een kale kip kun je niet plukken. Het kostte ons een tweede wereldoorlog om dat te snappen en, nota bene, na die oorlog kreeg uitgerekend Duitsland de ruimste schuldkwijtschelding ooit. Zijn we nou zo stom om weer die fout te maken en van een kale Griekse kip te gaan plukken? Nee toch!

Griekenland heeft alleen toekomst met een gedeeltelijke schuldkwijting en een eigen munt. Overigens ben ik van mening, Voorzitter, dat u zich niet had moeten bemoeien met de ja-campagne in Griekenland.

  Esther de Lange (PPE). – Ondanks alle geestdrift in dit Huis stemt dit debat vooral heel treurig. Ik denk dat het een oogopener moet zijn – of ik hoop dat het dat is – voor de Griekse premier als hij ziet dat zijn grootste fans, behalve in zijn eigen achterban, met name aan de extreemrechtse kant van dit Huis zitten. Die kant die vanaf het begin gezegd heeft: wij willen die Europese samenwerking kapotmaken.

Driekwart van dit Huis wil, ondanks de politieke verschillen, niet dat de EU of de eurozone uit elkaar valt. Driekwart van dit Huis wil geen Grieks vertrek. Wij liepen niet weg van de onderhandelingstafel en uw grootste vriend op dit ogenblik, hoe u hem thuis ook afschildert, zit daar. (spreker wijst naar commissievoorzitter Juncker) Keer op keer weer probeerde de commissievoorzitter tot overeenstemming te komen. In tegenstelling tot de S&D, die vandaag blijkbaar een blanco cheque heeft uitgeschreven, verbindt de EVP wel voorwaarden aan een potentieel akkoord met uw land.

Voorts zijn er nog achttien andere democratieën in de eurozone. Die moeten ook gerespecteerd worden. Wij willen concrete voorstellen. Ik betreur dan ook dat ik in uw verhaal het woord concurrentiekracht – want daar gaat het om – niet één keer heb gehoord. Die twee voorwaarden zijn volgens mij niet te veel gevraagd. De tijd van spelletjes is nu voorbij. De tijd van speltheorie is nu voorbij. Het wordt tijd dat u de kaarten op tafel legt en duidelijk laat zien wat u wilt. De reden waarom ik zo treurig ben, is dat ik uit uw gedrag van vandaag meen op te maken dat u helemaal geen akkoord wilt. Arm Griekenland, arm Europa, dat daar de consequenties van zal moeten dragen.

  Glenis Willmott (S&D). – Mr President, for the past five years the Greek people have suffered. They have been subject to austerity measures that have led to mass unemployment, with over 50% of young people out of work. Families have struggled to feed their children, unable to pay their rent: to think that we are talking about a country which is proudly known as the cradle of democracy. It is unbelievable, yet still it goes on and on and on.

Is this predicament the fault of the Greek people? Of course not – but still they struggle. They have been asked to choose between a future of further suffering, or a journey into the abyss. They look one way and see people who only care about austerity. In the other direction there are only those who preach irresponsibility. They have been failed by successive governments, including this one, and an EU too entrenched in the dogma of austerity. So what happens now? Please put your egos aside, all of you, and provide a solution now – a solution that does not let down the Greek people. No more brinkmanship, no more games. This is about the future of the Greek people. For God’s sake, please give them some hope.

(Applause from Group)

  Milan Zver (PPE). – Zgodba "Grčija 2015" ima vrsto obrazov in še več interpretov.

Po mojem skromnem mnenju gre za to, da je skrajno leva vlada obudila staro paradigmo, predmoderno ekonomsko in politično kulturo in prakso, ki se izraža v življenju na tuj račun in naslednjih generacij.

Grška vlada želi uvesti socializem, ki bi ga sofinancirali evropski davkoplačevalci. V svetu normalne kulture so stvari drugače postavljene, saj sta odgovornost in etika vgrajeni v način poslovnega in političnega življenja. Osebna in družbena blaginja je odvisna od delovnih dosežkov.

Grška vlada si predstavlja solidarnost enosmerno. Sprašujem, ali je pošteno, da je morala moja Slovenija nameniti Grčiji 1,7 milijarde eurov posojil in poroštev, kar je največ na prebivalca v Evropski uniji. Kako naj prepričamo slovenskega davkoplačevalca, naj še naprej financira nekoga, ki ima višji standard in ki zahteva odpis dolgov?

Spoštovani! Siriza je pred petimi meseci prevzela vodenje države z dobro kondicijo in kar 2,6 % napovedano gospodarsko rast. V pičlih petih mesecih je stranka uničila napore prejšnjih vlad in državo ponovno pognala v recesijo.

Na grški vladi je, da predloži nov in ekonomsko smiseln predlog, ki mora vsebovati reforme, ki bodo izboljšale gospodarsko okolje, da bi Grčija končno postala sposobna, da se sama preživlja.

A odkrito rečeno, dvomim, da bo do tega prišlo, saj vlada gospoda Ciprasa ne kaže želje po dogovoru. Poleg tega je izgubila zaupanje. Za pogajalski uspeh sta namreč potrebna najmanj dva verodostojna pogajalca.

  Pervenche Berès (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Président du Conseil, je vous remercie d'avoir dit ici que nous étions tous responsables de la crise et que c'est tous ensemble que nous devions trouver la solution.

Monsieur Tsipras, je vous remercie d'être là, là où bat le cœur de la démocratie européenne. Vous êtes porteur d'un message fort, issu d'une double légitimité contre l'austérité.

Vos adversaires, aujourd'hui, sont obligés de reconnaître combien votre pays est rongé par la turpitude des comportements des gouvernements qui vous ont précédé et qu'il faut à présent affronter tous ensemble.

Vous faites ici la démonstration que la méthode communautaire est peut-être le moyen de dépasser certains égoïsmes nationaux et de retrouver ce qui fait le cœur de l'Europe, à savoir la solidarité. C'est elle qui doit nous permettre de franchir les derniers pas, ceux qui doivent nous conduire à ce compromis honorable, auquel vous avez dit aspirer. C'est elle qui doit nous permettre de trouver cet accord global, durable et fiable. C'est elle qui doit nous permettre d'aborder honnêtement la question de la dette, dont tout le monde sait ici qu'elle est intenable et qui fait partie de ces sujets qu'on a trop tendance à mettre sous le tapis. C'est elle qui doit nous permettre de mobiliser tous les Européens pour que vous puissiez mener la bataille de l'évasion fiscale avec des pays en dehors de l'Union européenne.

Alors, Monsieur Tsipras, nous vous attendons. Nous sommes à votre disposition et j'espère que le débat d'aujourd'hui vous aura permis de trouver de l'inspiration pour alimenter les propositions concrètes que vous devez mettre sur la table et que nous attendons. Bon courage!

(Applaudissements)

  Seán Kelly (PPE). – A Uachtaráin, ba mhaith liom fáilte a chur roimh Phríomh-Aire na Gréige go Parlaimint na hEorpa.

I come from Ireland, and the Irish people – like most people in Europe – want to see Greece remaining within the euro and within the European Union. The question is: does Mr Tsipras and his government want that? I think we should know the answer as soon as possible if that is ideologically against their wishes.

Secondly, I want to say that I listened carefully to Mr Tsipras. He spoke about corruption, tax evasion and inequalities in Greek society. What has he done to address that in the past six months, and what will he do to address those failings in the next six or 12 months? As I said, I am from Ireland. Six years ago we were in a similar position to Greece. We were regarded as the basket case of Europe, but with good leadership, taking the decisions that were necessary and engaging with our partners in Europe, we negotiated our way out of the difficulties. Was it hard? Boy, was it hard. People lost their houses; people lost their savings; people lost their jobs; people lost their children to immigration. But now, thankfully, because we took the hard medicine, we have the fastest-growing economy in Europe, at 4.8%. That is because of good leadership.

I say to Mr Tsipras: leadership is about giving leadership and taking the hard decisions, not going around Europe giving interviews to every newspaper, television station and radio station, as we have seen. I would suggest to him that he go back to Greece, bring his colleagues together for two days and come up with a sensible reform package. He will not be found wanting in meeting them more than half way.

  Iratxe García Pérez (S&D). – Señor Presidente, mis primeras palabras quiero que sean para trasladar un mensaje de solidaridad al pueblo griego. No olvidemos que este debate y el esfuerzo compartido de quienes estamos aquí deben centrarse en ellos, en quienes han estado sufriendo una política equivocada y a quienes hoy no podemos dar la espalda.

Pero también es la hora de apelar a la coherencia de todas las partes para encontrar un acuerdo justo. Estamos en uno de los momentos más delicados de la Unión y, por eso, deben dejar ustedes de lado los intereses particulares y partidistas, los egos excesivos, y dejar de lado, también, los deseos de hacer de esto una historia de vencedores y vencidos. Aquí no estamos acreedores y deudores, aquí estamos socios europeos. Y, si no actuamos como tales, estaremos poniendo en peligro el proyecto de la Unión.

Grecia es el ejemplo de políticas equivocadas y fallidas, porque ni la austeridad a ultranza era la solución ni la pasividad de las autoridades griegas la solución y la contribución a cambiar este escenario. Pero no hay tiempo que perder en reproches. Es la hora de mirar al futuro y poner encima de la mesa propuestas que sirvan para salir. Necesitamos, por parte de los socios europeos, voluntad de diálogo, mayor flexibilidad, estímulos de crecimiento y soluciones para las deudas. Y, por parte del Gobierno griego, un plan de reformas creíbles que den solvencia al país.

Hay todavía espacio para el acuerdo con soluciones justas, y es su responsabilidad encontrarlo. No nos hagan sentir vergüenza del momento histórico que estamos viviendo.

  Gunnar Hökmark (PPE). – Herr talman! Det finns en person i Europa som har mer ansvar för det som nu sker i Grekland än någon annan, och han sitter här på plats 23, Alexis Tsipras, Greklands statsminister.

Han har inte med ett ord tagit ansvar för det som idag sker i Grekland. Er regering tog över en ekonomi i kris, men också i ekonomisk uppgång. Det hade kunnat vara euroområdets högsta tillväxt. På fem månader har ni vänt den utvecklingen och vi ser resultatet: Stängda bankkontor, krympande skatteintäkter, flykt av företagande, en stängd ekonomi.

Herr Tsipras, har ni inget ansvar för vad som skett under ert politiska ledarskap? Ni har inte med ett ord här i denna kammare sagt vad ni vill göra för att vända Greklands utveckling, men likväl ser ni här företrädare för en lång rad olika länder som har varit i djup kris. Men det som har präglat deras ledarskap är att de inte har flytt ansvaret. De har tagit ansvaret, genomfört reformerna, sett till att få tillväxten igång och sett till att få upp framtidstron.

Ni flyr ansvar och säger att det är andras fel. De som vill leda ett land måste ta ansvar för det och se till att Grekland kan bli stolt. Ni har inte gjort Grekland stolt här idag. Ni har inte gett Grekland större möjligheter. Tänk om och ta ansvar för Grekland!

  Jutta Steinruck (S&D). – Herr Präsident! Die ideologischen Grabenkämpfe und der Populismus müssen jetzt sofort aufhören. Egal, wer regiert, es muss einzig und allein um das Wohl aller europäischen Bürgerinnen und Bürger gehen.

Unbestritten: Es wurden auf allen Seiten gravierende Fehler gemacht, und zweifellos muss Griechenland Strukturreformen machen. Aber da muss die Kreativität auch weit über Spar- und Kürzungspolitik hinausgehen. Es ist kaum zu glauben, dass in Griechenland die Kirchen oder auch die reichen Reeder immer noch nicht an der Finanzierung beteiligt sind. Das System ist ungerecht.

Es ist auch ein Märchen, dass noch nichts getan wurde, sind doch seit 2008 die Einkommen um ein Drittel gesunken. Inzwischen muss jeder dritte Privathaushalt in Griechenland mit weniger als 7 000 Euro im Jahr auskommen. Das sind nicht einmal 600 Euro im Monat – für Familien, nicht für Einzelpersonen!

Bei den Arbeitsstandards steht Griechenland auf der gleichen Ebene wie Katar. Volkswirtschaftlich hat das alles gar keinen Sinn gemacht – keines dieser Opfer. Sie verhindern Konsum, die Staatseinnahmen erhöhen sich nicht, und es wird auch keine Perspektive geschaffen für die griechische Wirtschaft und für neue, gute Arbeitsplätze.

Umso wichtiger ist es jetzt, dass sich alle an einen Tisch setzen, dass es eine ausgewogene Lösung gibt und dass wir alle hier im Haus Solidarität mit den griechischen Bürgerinnen und Bürgern haben. Griechenland gehört in das Herz Europas.

(Beifall)

  Tunne Kelam (PPE). – Mr President, I would like to extend my solidarity to the Greek people and equally to Commission President Juncker. The words ‘referendum’ and ‘reform’ sound very similar initially, but they do not mean the same thing. You cannot simply substitute a vote for the urgency of fundamentally reforming your country.

Mr Tsipras has not explained why his government, having a strong mandate, was not willing or able to come forward with any concrete reform programme, including cutting the civil service and clamping down on tax evaders. While I have every sympathy for Greek pensioners, Greece spends 17% of GDP on pensions – while Estonia, Ireland and Lithuania each spend less than 8%. We survived and reformed.

Equality and solidarity apply equally to all, except in Communist times, when there was the saying ‘some are more equal than the others’. If there is no concrete reform offer in the coming days, the conclusion can only be that Mr Tsipras is not operating simply in the interests of the Greek people, but that he could well be part of a bigger enterprise of rocking the European boat in a typical leftist communist fashion of ‘the worse, the better’.

  Iliana Iotova (S&D). – Monsieur le Président, il faut que les négociations continuent. C'est le message du Parlement. Le référendum grec est une catharsis et, à partir de maintenant, la décision est sur la table des négociations et dans l'attente d'un compromis. La politique de la troïka a échoué. Nous, les socialistes, avons répété durant les cinq dernières années que la politique de l'austérité mène à la faillite. Il faut aller vers un nouvel accord et il faut absolument avoir une nouvelle philosophie: développer l'économie et donner des garanties sociales aux citoyens.

Il faut montrer une nouvelle Europe au peuple grec et aux citoyens européens, une Europe qui défende leurs intérêts. Voilà notre responsabilité. La question n'est pas de choisir entre l'euro et la drachme, la question est celle de l'avenir du projet européen. Nous voulons une Europe qui rejette le développement à deux vitesses. Nous voulons une Europe qui rejette le double standard et qui ne divise par les États membres entre ceux du centre et ceux de la périphérie. Nous croyons dans le projet européen, dans la solidarité, dans la main tendue, quand c'est aux citoyens et non pas aux institutions financières de prendre des décisions.

Parvenir à un accord ensemble aujourd'hui sera un signal puissant dont nous avons tant besoin dans la situation actuelle, où nous sommes confrontés à des défis énormes: la crise, l'afflux de réfugiés, les conflits et le terrorisme.

  Sylvie Guillaume (S&D). – Monsieur le Président, notre débat s'est focalisé, c'est bien normal, sur la situation grecque et la zone euro. Plus exactement, nous avons échangé, nous nous sommes affrontés sur les deux seules questions qui comptent. Quelle direction voulons-nous donner à l'Union européenne? Que faisons-nous ensemble et comment le faisons-nous?

Je serai peut-être la seule à le faire, mais je souhaiterais revenir sur les conclusions du Conseil de juin sur la question migratoire. Vous verrez qu'elles génèrent le même type d'interrogations – et cela concerne aussi la Grèce. Face à une situation de crise aussi aiguë, qui concerne des centaines de milliers de personnes, sommes-nous capables de faire une analyse commune? Sommes-nous capables de dépasser nos égoïsmes nationaux et sommes-nous capables de proposer des solutions? Et surtout, quelle volonté politique commune et solidaire y mettons-nous?

Tous les États membres s'engagent à s'accorder, pour fin juillet, sur une répartition de demandeurs d'asiles et de réfugiés. Même si les principes semblent acquis, c'est un jeu de dupes qui se joue, puisque les modalités sont dans le flou. Pas de caractère obligatoire du mécanisme de répartition, pas de critères de répartition définis par la Commission. Le Conseil veut expérimenter un nouveau concept, celui de la générosité à géométrie variable. À la fin de l'addition, je ne suis pas sûre que ce compte, et c'est un peu sordide, sera bon. Par cet engagement, le Conseil fait peut-être un grand pas, mais notre Europe n'en fait qu'un tout petit, car elle revient aux égoïsmes nationaux, et nous savons que cette attitude n'est pas responsable.

  Fabio Massimo Castaldo (EFDD). – Sì, grazie Presidente, per dirle che in una discussione come questa, ritengo assolutamente opportuno che ci sia un catch the eye per almeno ogni gruppo politico di quest'Aula.

Almeno ogni gruppo deve avere un minuto: mi sembra equo e giusto nei confronti di tutti e, soprattutto, del pluralismo di questo Parlamento. Tre minuti non cambiano la vita a nessuno.

  Der Präsident. – Meine Damen und Herren! Wir kommen jetzt zum Catch-the-eye-Verfahren. Ich habe unzählige Wünsche hier für Catch-the-eye. Ich kann aber nur fünf Kolleginnen und Kollegen aufrufen.

Catch-the-eye-Verfahren

  Ska Keller (Verts/ALE). – Mr President, I would like to thank Prime Minister Tsipras for coming. Thank you for bringing this debate into this House, which I think is the appropriate place to debate something as important as the future of Europe. I think it is up to us to discuss that – not just for the President of Parliament, Mr Schulz, to present his own opinion as if it were the view of this House.

The Greek crisis is not just a problem of Greece. It is a European problem, and we can only solve it if we see it as our common endeavour to show to the people of Europe that Europe still offers positive prospects for a better future. Let us handle that future with care. Greece can only overcome the crisis if we offer a fair and viable solution that gives security to the people and space for manoeuvre for the reforms that you have mentioned – reforms, not austerity.

The returns from those reforms also needs to stay within the country to give new prosperity to people. They should not be spent on years of debt repayment only; we need to have debt reduction on the table. It is our common future that is at stake. So let us be prepared to go to the table to negotiate for a fair and good deal for Greece and for a common future of all of us.

  Μαρία Σπυράκη ( PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως συμφωνία. Μια συμφωνία που μπορεί ακόμη και τώρα να δώσει εγγυήσεις στη χρηματοδότηση, να δώσει έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, να διευκολύνει στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Η Ελλάδα χρειάζεται επίσης άμεσα να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη της στη σχέση με τους εταίρους. Εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, δεν έχετε εντολή να οδηγήσετε τη χώρα εκτός ευρωζώνης. Δεν έχετε εντολή για ρήξη. Κάθε καθυστέρηση στην επίτευξη της συμφωνίας οδηγεί την πραγματική οικονομία βαθιά στο χάος. Αυξάνει ακόμα περισσότερο τον πόνο των Ελλήνων. Μόνον εδώ ο Farage, η Le Pen και οι αριστεροί σύντροφοί σας στην Ελλάδα σάς συστήνουν επιστροφή στη δραχμή. Ελπίζω να μην τους ακολουθήσετε. Και εσείς, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, ως ο πρώτος εκλεγμένος από τους πολίτες, έχετε καθήκον να εξαντλήσετε κάθε περιθώριο, ώστε η Ελλάδα να μείνει στο σπίτι σας. Κύριε Τσίπρα, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα είστε το μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας. Κυρίε Juncker, είμαι σχεδόν βέβαιη ότι είστε ο άνθρωπος που δεν διανοείται την Ευρώπη χωρίς τους Έλληνες. Εξαντλήστε τον χρόνο μέχρι την Κυριακή.

  Κώστας Μαυρίδης ( S&D). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, καλωσορίσατε. Θέλω να ξέρετε ότι εδώ έχω ακούσει πολλά πράγματα που μου έχουν προκαλέσει θλίψη, γιατί ορισμένοι δεν είναι ειλικρινείς. Πολλές φορές παίζουν παιχνίδια επικοινωνιακά ότι μόνο η άκρα Αριστερά ή η άκρα Δεξιά σάς στηρίζει. Θέλω να ξέρετε όμως ότι θα έχετε τη στήριξη της μεγάλης πολιτικής ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, εάν και εσείς κάνετε ένα βήμα και μας βοηθήσετε να σας ενδυναμώσουμε. Να παραμείνετε στην ευρωζώνη, προτείνοντας κάτι πολύ συγκεκριμένο. Και απευθύνομαι τώρα και στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον κ. Juncker, του οποίου δεν αμφισβητώ το όραμα για ενωμένη Ευρώπη: Ευρώπη χωρίς Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη. Γι’ αυτό στο όνομα των αξιών και των αρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού θεωρώ ότι οι όποιες προσωπικές απογοητεύσεις πρέπει να παραμεριστούν, και εμείς θα είμαστε μαζί σας για να στηρίξουμε τη νέα Ευρώπη.

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). – Señor Presidente, mi país salió de una dictadura militar en horribles condiciones. Éramos una ruina industrial, nos acechaba la violencia y pudimos echar la culpa a los demás y vivir explotando el agravio, o entender que buena parte de la solución estaba en nuestras manos. Así que nos pusimos manos a la obra y comprobamos que, efectivamente, teníamos voluntad y capacidad para salir adelante. Creo que los actuales mandatarios de Grecia y, por supuesto, los anteriores están atascados en la primera opción.

Confíen en los griegos, porque saben y pueden. Y hoy la prioridad son las personas y hay soluciones y voluntad para paliar las urgencias humanitarias que ha creado esta situación. El Presidente de nuestro Grupo ha concretado, además, cinco pasos imprescindibles para hacer sostenible la transformación que necesitan. El sistema griego era insostenible sin Europa y tiene la oportunidad de reinventarse con y dentro de nuestra Europa.

Nuestra comunidad debe mucho a la cultura clásica griega, la que nos enseñó que nada se puede construir los unos contra los otros. Atienda a este mensaje, Presidente Tsipras.

  Εμμανουήλ Γλέζος (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, παραμερίζω τις ύβρεις εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, εναντίον του ελληνικού λαού. Όποιος βρίζει αποδεικνύει ότι δεν έχει επιχειρήματα. Προειδοποιώ όμως όλους όσους ονειρεύονται να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη ότι ματαιοπονούν. Η Ευρώπη λεκτικά, μορφολογικά, εννοιολογικά, ουσιαστικά είναι γέννημα της Ελλάδας. Δεν σας τη χαρίζουμε την Ευρώπη. Δεν σας τη χαρίζουμε την Ευρώπη.

(χειροκροτήματα)

Διαπιστώνεται διαφωνία απόψεων. Εν θερμώ δεν θα το λύσουμε. Χρειάζεται να περάσει λίγος καιρός, ώστε εν ψυχρώ να αντιμετωπίσουμε τη λύση. Ας μας δώσετε, ζητάμε, ένα χρονικό περιθώριο όπου δεν θα δεχόμαστε δάνεια, δεν θα δεχόμαστε να εξοφλάμε δάνεια. Δεχόμαστε βέβαια τις προτάσεις του κ. Juncker να μας βοηθήσει –είναι άλλο θέμα αυτό– και περιμένω να το κάνει πράξη και ζητάμε το δίκαιο. Να θριαμβεύσει το δίκαιο. Για τη δικαιοσύνη παλεύαμε και για τη δικαιοσύνη αγωνιζόμαστε εδώ μέσα.

(χειροκροτήματα)

  Fabio Massimo Castaldo (EFDD). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, Diogene il Cinico tornasse in vita oggi girerebbe in quest'Aula con una lanterna e ci chiederebbe: dov'è l'Europa? Certo, non nei discorsi dei falchi dell'austerità, ai quali ricordo che la quasi totalità dei miliardi di euro del piano di salvataggio sono finiti nelle tasche delle banche francesi, tedesche e, in parte, italiane. Sono loro che avete salvato, non i poveri, gli emarginati della Grecia che avete privato di ogni dignità. Quindi gettate la maschera dell'ipocrisia.

Chi è onesto con se stesso, sa che le strade sono due: o c'è la volontà sicura, sincera e franca di un'Unione sociale, fiscale, senza paradisi, con debito condiviso ma, soprattutto, fondata su istituzioni veramente trasparenti e democratiche, oppure deve finire questa fittizia unione monetaria ma non economica, con un euro che da strumento di benessere dei cittadini è divenuto il fine della sua negazione.

Presidente Tsipras, io con altri colleghi del Movimento 5 stelle, ero ad Atene domenica in piazza Syntagma. Il suo popolo le ha dato un messaggio di democrazia e di speranza. Non si faccia intimorire dai lobbisti delle banche. "OXI all'austerità": lo dobbiamo all'Europa della giustizia sociale, lo dobbiamo al futuro del Mediterraneo.

  Ruža Tomašić (ECR). – Gospodine predsjedniče, slažem se da mi u ovom domu nemamo pravo krojiti Grčku po svojim mjerilima. Slažem se i da svaka država može trošiti novac svojih poreznih obveznika kako joj odgovara, ali nema pravo neodgovorno trošiti novac poreznih obveznika drugih država članica, pogotovo onih koji nemaju ni upola dobre plaće i mirovine kao što su one u Grčkoj. Znali su da su neki krediti gotovo lihvarski, ali su ih ipak prihvatili jer nisu htjeli promijeniti stil života.

Zamislite sada da građani ostalih država članica traže referendum na kojemu se izjasne da ne žele više financirati Grčku. To je isto demokracija na koju imaju pravo. Ali ja vjerujem da oni to neće. Isto tako vjerujem da će sve relevantne strane sjesti za stol i konačno riješiti ovu trakavicu. Tvrdoglavost i inat, bez obzira s koje strane dolazili, nisu rješenje. Pogotovo kada se takvo rješenje gotovo uvijek razbije o glavu običnim građanima koji su najmanje za to krivi.

(Ende des Catch-the-eye-Verfahrens)

  Σοφία Σακοράφα ( GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, έχω ζητήσει εγγράφως τον λόγο πολύ πριν να ξεκινήσει η διαδικασία. Αντιλαμβάνομαι ότι η επιλογή γίνεται με κάποιο τρόπο. Παρακαλώ πολύ, θα ήθελα να γνωρίζω αυτό τον τρόπο. Γιατί δεν μου δώσατε τον λόγο;

  Der Präsident. – Ich habe versucht, nach Reihenfolge des Eingangs der Wünsche und unter Berücksichtigung aller Fraktionen jeweils einer Rednerin oder einem Redner aus einer Fraktion das Wort zu geben. Bei Ihnen habe ich gedacht, Herr Glezos sollte den Vorzug bekommen aus Gründen, die ja anschließend, nach seiner Rede, sichtbar waren.

  Αλέξης Τσίπρας, Πρωθυπουργός της Ελλάδας. – Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι αυτή η συνεδρίαση έπρεπε να είχε γίνει πριν από καιρό, διότι η συζήτηση που κάνουμε σήμερα εδώ δεν αφορά μόνο το μέλλον της Ελλάδας, αφορά το μέλλον της ευρωζώνης και πράγματι δεν μπορεί να διεξάγεται αυτή η συζήτηση σε αίθουσες με κλειστές πόρτες, και δεν είναι δικά μας η ευθύνη γι’ αυτό.

Επί πέντε μήνες η διαπραγμάτευση διεξήχθη σε αίθουσες με κλειστές πόρτες, όμως είναι ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα το πώς θα προχωρήσει και πού θα καταλήξει και πώς θα καταλήξει. Το συνειδητοποιήσαμε σήμερα από την πολύ γόνιμη συζήτηση εδώ και από τις αντιπαραθέσεις οι οποίες δεν είχαν ένα χαρακτήρα αντιπαράθεσης κρατών εναντίον κρατών μέσα στην ευρωζώνη αλλά είχαν βαθύ πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο. Σέβομαι πραγματικά όλες τις απόψεις που ακούστηκαν, ακόμα και αυτές που είχαν μια ιδιαίτερα πολεμική ρητορική.

Θέλω επίσης να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με την άποψη που ακούστηκε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να παίξει πιο ενεργό ρόλο. Διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν να έχουμε εξουσιοδοτήσει τρεις θεσμούς, την τρόικα, και βεβαίως ευλόγως την Επιτροπή, ευλόγως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διότι πληρώνει, αλλά πώς είναι δυνατόν να έχουμε εξουσιοδοτήσει εντός της τρόικας υπεύθυνοι να λαμβάνουν αποφάσεις να είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να μην είναι o κατ' εξοχήν ευρωπαϊκός θεσμός της Δημοκρατίας, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θα ήθελα να πω…

(χειροκροτήματα)

…με απόλυτη ειλικρίνεια: Σε αυτή την ευρωπαϊκή υπόθεση, εάν η συζήτηση και η διαπραγμάτευση διεξάγονταν αποκλειστικά ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και στην Κομισιόν θα είχε βρεθεί λύση και συμφωνία εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, είχαμε να διεξαγάγουμε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης –παρακαλώ, ακούστε επιχειρήματα και έχετε το λόγο να τα αντικρούσετε–, είχαμε την υποχρέωση να συζητάμε, από τη μια πλευρά η ελληνική κυβέρνηση και από την άλλη πλευρά τρεις διαφορετικοί θεσμοί με διαφορετικές και αντικρουόμενες, πολλές φορές, θέσεις και προτάσεις· αυτή είναι η πραγματικότητα.

Θέλω να έρθω στην ουσία και να απαντήσω σε ορισμένα ζητήματα που τέθηκαν στη συζήτησή μας.

Πρώτο ζήτημα, εάν η ελληνική πλευρά έχει καταθέσει προτάσεις, αξιόπιστες ή μη θα τις κρίνετε εσείς. Η ελληνική πλευρά έχει καταθέσει προτάσεις. Κατέθεσε ένα κείμενο σαράντα εφτά σελίδων, που ήταν όχι δικές μας θέσεις, αλλά το αποτέλεσμα, κατά τη δική μας εκτίμηση, μιας δύσκολης και επίπονης διαδικασίας διαπραγμάτευσης.

Δυστυχώς, η εικόνα που έχει δημιουργηθεί είναι ότι δεν έχει καταθέσει προτάσεις. Την προηγούμενη Δευτέρα, επανήλθε η ελληνική πλευρά, με ένα νέο κείμενο αξιόπιστων προτάσεων, το οποίο έγινε δεκτό ως βάση συζήτησης και από τους τρεις θεσμούς. Την προηγούμενη Δευτέρα. Σε αυτές τις προτάσεις προφανώς και έχουμε αναλάβει την ισχυρή μας δέσμευση να πιάσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους που απαιτούνται με βάση τους κανόνες, γιατί αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε ότι η ευρωζώνη έχει κανόνες. Όμως, διατηρούμε το δικαίωμα της επιλογής, να επιλέξουμε εμείς, ως κυρίαρχη κυβέρνηση, πού θα προσθέσουμε τα φορολογικά βάρη, προκειμένου να πιάσουμε τους απαιτούμενους δημοσιονομικούς στόχους.

Και πιστεύω πραγματικά ότι είναι κυρίαρχο δικαίωμα μιας κυβέρνησης να επιλέγει να αυξήσει τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων και να μην κόψει το επίδομα των χαμηλότερων συντάξεων, το ΕΚΑΣ, προκειμένου να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους. Εάν δεν είναι δικαίωμα μιας κυρίαρχης κυβέρνησης να επιλέξει με ποιον τρόπο θα βρει ισοδύναμα μέτρα για να καλύψει τους απαιτούμενους στόχους, τότε θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια αντίληψη ακραία και αντιδημοκρατική: ότι στις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα, δεν θα πρέπει να γίνονται εκλογές· θα πρέπει να διορίζονται κυβερνήσεις, να διορίζονται τεχνοκράτες και αυτοί να αναλαμβάνουν την ευθύνη των αποφάσεων.

(χειροκροτήματα)

Θέλω να ενημερώσω το Σώμα, ότι, πράγματι, έχετε δίκιο· στην Ελλάδα, υπάρχουν από το παρελθόν στρεβλώσεις που πρέπει να καταργηθούν, όπως η στρέβλωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και εμείς ήμασταν πρώτοι που πήραμε την πρωτοβουλία να πούμε ότι εμείς θέλουμε, χωρίς να μας το πει κάποιος, να καταργήσουμε τις πρόωρες συντάξεις σε μια χώρα που βρίσκεται σε μια τόσο δεινή οικονομική θέση.

Οι μεταρρυθμίσεις λοιπόν είναι αναγκαίες και οι δεσμεύσεις μας για την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή, προκειμένου να έχουμε πλεονάσματα και όχι ελλείμματα. Οι δεσμεύσεις μας αυτές είναι δεδομένες. Διατηρούμε όμως το δικαίωμα της επιλογής της αναδιανομής των βαρών, κάτι το οποίο, πιστεύω, θα μπορούσε και θα πρέπει και είμαι βέβαιος ότι βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους από σας.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ακούστηκε το ερώτημα: «Έχετε ένα κρυφό σχέδιο να βγάλετε την Ελλάδα απ την ευρωζώνη;». Θέλω να σας απαντήσω με ειλικρίνεια. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των δηλώσεων Ευρωπαίων πολιτικών και αξιωματούχων ήταν ότι το όχι στο δημοψήφισμα σημαίνει αυτόματα έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Αυτό το γνώριζαν οι πολίτες όταν κλήθηκαν να ψηφίσουν, όταν πήγαν στην κάλπη και έφεραν παρ’ όλα αυτά ένα αποτέλεσμα που κάποιους εξέπληξε.

Αν είχα στόχο να βγάλω την Ελλάδα από το ευρώ, δεν θα πήγαινα αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης να κάνω τις δηλώσεις που έκανα και να ερμηνεύσω το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όχι ως εντολή ρήξης με την Ευρώπη, αλλά ως εντολή ενίσχυσης για πραγματικές προσπάθειες για να φτάσουμε σε μια καλύτερη συμφωνία, σε μια πιο αξιόπιστη συμφωνία, σε μια συμφωνία οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη. Αυτός είναι ο στόχος μου. Δεν έχω κανένα άλλο κρυφό σχέδιο και μιλάω με ανοιχτά χαρτιά.

Θα ήθελα, τέλος, να σας πω:

Άκουσα από πολλούς, και κυρίως απ' αυτούς που άσκησαν την εντονότερη πολεμική ρητορική, να μιλούν για την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στην αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων. Θα ήθελα να πω ότι, βεβαίως, ο δανεισμός είναι μια μορφή αλληλεγγύης, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Εμείς, όμως, θέλουμε ένα βιώσιμο πρόγραμμα, ακριβώς για να είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε τα δανεικά που πήραμε κι όταν ζητάμε απομείωση του χρέους, τη ζητάμε αυτήν τη απομείωση, ακριβώς για να είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε αυτά τα δανεικά και να μην είμαστε υποχρεωμένοι διαρκώς σε νέα δάνεια για να ξεπληρώνουμε τα παλιότερα.

Θέλω να σας θυμίσω, κύριε Weber, ότι η ισχυρότερη στιγμή αλληλεγγύης της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας ήταν το 1953, όταν η χώρα σας έβγαινε καταχρεωμένη και λεηλατημένη από δύο παγκόσμιους πολέμους και η Ευρώπη και οι ευρωπαϊκοί λαοί έδειξαν τη μέγιστη αλληλεγγύη στη σύνοδο του Λονδίνου το 1953, όταν αποφάσισαν τη διαγραφή του 60% του χρέους της Γερμανίας, καθώς και ρήτρα ανάπτυξης. Αυτή ήταν η σημαντικότερη στιγμή αλληλεγγύης της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.

(χειροκροτήματα)

Άκουσα από τον φίλο μου, τον Guy Verhofstadt –ήμασταν συνυποψήφιοι πέρυσι για την προεδρία της Επιτροπής και γνωριζόμαστε καλά κι έχουμε καλές σχέσεις– να διερωτάται: «Πώς θα γίνει να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα; με ποιες μεταρρυθμίσεις; Δεν προτείνετε μεταρρυθμίσεις· τι έχετε κάνει;» και θέλω να απαντήσω: Πράγματι, αυτούς τους πέντε μήνες, περισσότερο διαπραγματευόμαστε παρά κυβερνάμε, σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας. Η μέριμνά μας, η έγνοια μας, η σκέψη μας είναι περισσότερο πώς θα καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ελληνική οικονομία. Παρ’ όλα αυτά, κάναμε πράγματα, αγαπητέ μου φίλε, Guy.

Ήμασταν εμείς που ανοίξαμε, μετά από τρία χρόνια, την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ», τη λίστα που κάποιοι υπουργοί των προηγούμενων κυβερνήσεων έβαλαν στο συρτάρι τους. Ήμασταν εμείς αυτοί που προσπαθήσαμε και φέραμε στο σκαμνί της Δικαιοσύνης πολλούς από τους οποίους είχαν φοροδιαφύγει. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν το έκαναν. Ήμασταν εμείς αυτοί που προχωρήσαμε σε συμφωνία με την Ελβετία, προκειμένου να πληρώσουν φόρους οι Έλληνες που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Ήμασταν εμείς αυτοί που προχωρήσαμε σε νόμο για να περιορίσουμε τις τριγωνικές συναλλαγές. Δεν το είχε κάνει καμία προηγούμενη κυβέρνηση. Ήμασταν εμείς αυτοί που ζητήσαμε από τους ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα να πληρώσουν τους φόρους τους. Δεν το είχε κάνει καμία προηγούμενη κυβέρνηση. Ήμασταν εμείς αυτοί που ενισχύσαμε τους τελωνειακούς ελέγχους, προκειμένου να χτυπήσουμε το λαθρεμπόριο.

Βεβαίως, οφείλουμε και έχουμε μπροστά μας την υποχρέωση να κάνουμε πολύ περισσότερα. Δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά και ζητάμε την υποστήριξή σας για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Είναι κοινή μας ευθύνη να αλλάξουμε την Ελλάδα και από αυτό θα κριθούμε.

Κλείνοντας, θέλω να σας πω το εξής: Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η συζήτηση δεν αφορά αποκλειστικά μια χώρα. Αφορά το μέλλον του κοινού μας οικοδομήματος, της ευρωζώνης και της Ευρώπης κι εδώ συγκρούονται δύο εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας! Παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές, παρά τα όσα μας χωρίζουν στο εσωτερικό, μια κρίσιμη εθνική στιγμή έχουμε τη δυνατότητα να ενώνουμε δυνάμεις και προχθές όλες οι πολιτικές δυνάμεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι και συμφωνήσαμε σε ένα πλαίσιο θέσεων και στη βάση αυτού του πλαισίου αύριο θα καταθέσουμε, εκ νέου, συγκεκριμένες προτάσεις για μια βιώσιμη και δίκαιη συμφωνία, προτάσεις αξιόπιστων μεταρρυθμίσεων

Θέλω να σας πω, κλείνοντας, όμως το εξής: Αναφέρθηκαν πολλοί στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Θέλω να σας πω πως σέβομαι απόλυτα τους νόμους που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Χωρίς νόμους κανείς δεν μπορεί να προχωρά. Μιας και αναφερθήκατε όμως εσείς στην αρχαία ελληνική τραγωδία, να σας πω ότι ένας από τους σημαντικότερους αρχαίους τραγωδούς, ο Σοφοκλής, με το αριστούργημά του, την Αντιγόνη, μας έμαθε πως υπάρχουν στιγμές όπου υπέρτατος νόμος απ' τους νόμους των ανθρώπων είναι το δίκαιο των ανθρώπων. Και νομίζω πως τώρα είναι μια τέτοια στιγμή.

(χειροκροτήματα)

  Jean-Claude Juncker, Präsident der Kommission. – Herr Präsident, Herr Premierminister, Herr Präsident des Rates, meine sehr verehrten Damen und Herren! Ich gebe all denen Recht, die gesagt haben: Wir müssen an den Verhandlungstisch zurück. Da gehören wir hin, und es war ein Fehler, diesen Verhandlungstisch zu verlassen!

(Beifall)

Aber ich habe mich zu Wort gemeldet, um die Rede des griechischen Ministerpräsidenten ergänzen zu können. Denn wahr ist: Die Verhandlungen haben hinter verschlossenen Türen stattgefunden. Ich kann das auch nicht ändern. Wahr ist aber auch, dass diese Verhandlungen völlig anders verliefen, als dies früher der Fall war. Herr Barroso hat sich nie mit dem griechischen Ministerpräsidenten, mit der Chefin des Internationalen Währungsfonds und mit dem Chef der Europäischen Zentralbank über Stunden – dreißig insgesamt – zusammengesetzt, um eine Lösung zu finden. Früher haben Technokraten regiert, in meiner Kommission sind es die Kommissare, die am Tisch sitzen, inklusive des Kommissionspräsidenten.

Die Verhandlungen, die wir geführt haben – im Übrigen immer in freundlichem Ton –, waren Verhandlungen, die sich auf hoher Ebene angesiedelt haben, und wir hätten, wären die Verhandlungen nicht unterbrochen worden, eine Einigung gefunden zwischen den drei Institutionen und zwischen der Kommission und der griechischen Regierung.

Aber weil diese Verhandlungen hinter verschlossenen Türen stattgefunden haben, konnte Herr Tsipras nicht alles erzählen. Er wird mir ja nicht widersprechen, wenn ich sage, dass ich vorgeschlagen und durchgesetzt habe, dass die Schiffsbesitzer endlich besteuert werden in Griechenland.

(Beifall)

Die Kommission hat eine Kürzung des griechischen Verteidigungshaushalts vorgeschlagen. Dieser Vorschlag wurde Gott sei Dank akzeptiert.

Niemand aus der griechischen Delegation wird mir vorwerfen können, ich hätte mich nicht vor die kleinen Rentner und vor die Mindestlohnbezieher in Griechenland gestellt. Ich habe mich immer dagegen gewehrt, dass es noch einmal zu Rentenkürzungen kommt. Und es ist auch keine Rentenkürzung vorgeschlagen worden, die die kleinen Rentner betroffen hätte. Es ist auch keine Lohnabsenkung vorgeschlagen worden, die die Lohnabhängigen, die sich auf unterster Ebene der Lohnskala bewegen, getroffen hätte. Insofern finde ich, dass man die Dinge so beschreiben muss, wie sie hinter verschlossenen Türen wirklich abgelaufen sind.

(Beifall)

Die Kommission hat den griechischen Kollegen ein mehrjähriges Investitionsprogramm in Höhe von 35 Milliarden Euro vorgeschlagen, um die Realwirtschaft in Griechenland wieder auf Kurs zu bringen. Es reicht ja nicht, öffentliche Finanzen zu konsolidieren. Man muss auch wachstumsorientierte und arbeitsplatzorientierte dynamische Konjunkturpolitik machen. Wir hätten das Geld zur Verfügung gestellt, wir sind vorbereitet, dieses Geld zur Verfügung zu stellen. Insofern wäre ich dankbar gewesen, wenn man alles gesagt hätte. Vieles wurde noch nicht gesagt.

(Beifall)

  Donald Tusk, President of the European Council. – Mr President, almost everybody is talking about the need for unity, but just like in the European Council, our debate today shows how divided we are on the subject of Greece. This is the reason why we should return to our common simple principles that have accompanied people for many centuries. Firstly, in this crisis we must unconditionally respect one another. Secondly, morality means paying off the debt you owe to others. It is not so that the creditors are bad and immoral, while the debtor is the innocent victim.

(Applause)

Thirdly, it is simply impossible to keep spending, over a long period of time, much more than one earns. This is the source of the crisis in Greece, not the common currency.

(Applause)

Fourthly, seek help from your friends and not from your enemies, especially when they are unable to help you.

(Applause)

And finally, if you want to help your friend in need, do not humiliate him.

(Applause)

Today we need unity, not because unity is a beautiful idea, but because it is indispensable in order to take concrete decisions. Without unity on Greece, we will wake up in four days in a different Europe. This is really and truly the final wake-up call not only for Greece, but also for us: it is our last chance.

I want to inform you that the last chance procedure has just started. President Dijsselbloem received, while we were debating here, the formal Greek request for the ESM programme, as we agreed yesterday. I hope that this is a good sign, a good omen for tomorrow.

(Loud applause)

  Der Präsident. – Vielen Dank, Herr Tusk. Ich darf mich bei Ihnen allen herzlich bedanken. Ich darf mich bedanken bei Herrn Tsipras, bei Ihnen, Herr Präsident des Rates, beim Präsidenten der Kommission.

Meine Damen und Herren! Über alle unterschiedlichen Meinungen und auch die Konflikte hinweg, glaube ich, kann man sagen, dass diese Debatte heute ganz sicher eine richtungsweisende Debatte für die Zukunft Europas war und dass das Europäische Parlament mit dieser Debatte seiner Rolle als der Herzkammer der europäischen Demokratie nachgekommen ist. Ich danke Ihnen.

(Beifall)

  Isabella Adinolfi (EFDD), per iscritto. – Il popolo greco, martoriato negli ultimi anni dalle draconiane misure di austerità imposte dall'ex Troika, è stato chiamato ad esprimersi e la risposta è stata inconfutabile: il no ha vinto in maniera schiacciante. Il segnale mandato è stato forte e democratico. Per la prima volta possiamo parlare di un dibattito europeo tra tutti i cittadini. Ci si lamenta spesso dell'assenza di una sfera pubblica europea, di un dibattito europeo: ecco il referendum ha dato una spinta in tal senso. Da casa o da piazza ‪Syntagma‬, i cittadini hanno seguito i dibattiti, il voto ed i risultati di questa consultazione democratica.

Adesso per ‪Tsipras‬ ed il suo governo si apre una partita molto difficile. Per questo motivo, Atene non deve essere lasciata da sola: un suo isolamento produrrebbe infatti l'effetto di neutralizzare la voce del popolo greco. Per questo motivo, mi sento di esprimere tutta la mia solidarietà al popolo greco per questa scelta coraggiosa e sono pronta a dare il mio contributo da parlamentare europeo per supportarlo. Ritengo necessaria una revisione dei Trattati affinché siano ripensate la governance e le regole dell'‪‎Eurozona‬ e si ponga al centro la persona umana con la sua dignità, anziché fallimentari astruse regole di bilancio.

  Clara Eugenia Aguilera García (S&D), por escrito. – El problema de la deuda pública griega ha provocado una de las crisis más graves en la historia de la UE. Se ha puesto de relieve que la moneda única es un proyecto inacabado. Es urgente complementar la unión monetaria con la unión fiscal, financiera y presupuestaria, así como con un fondo de amortización de la deuda. El Eurogrupo se ha mostrado incapaz de encontrar una solución justa y definitiva a una situación económica y financiera, entre cuyas causas se encuentran los años de políticas «austericidas», que anteponían la deuda a las personas y cuya principal consecuencia es el sufrimiento de miles de griegos y griegas. La UE debe resolver las crisis a través de sus instituciones comunes, incluido el Parlamento Europeo. Es responsabilidad ahora de la Cumbre del Euro y del Consejo Europeo encontrar rápidamente un acuerdo equilibrado, que contemple un alivio de la deuda, sobre la base de la última propuesta de la Comisión de 28 de junio, y evitar así la quiebra de la unión monetaria. La integridad de la Eurozona debe ser preservada, de lo contrario el proyecto de construcción europea dejará de ser creíble. Entretanto, el BCE debe asegurar el funcionamiento del sistema bancario griego, aumentando el volumen de la provisión urgente de liquidez.

  Lucy Anderson (S&D), in writing. – This is more than ever a critical time for the people of Greece. The sacrifices made and hardships endured by so many Greeks have been unjustifiable and must not have been made for nothing. Yet another strong democratic message has been sent by Greek citizens in support of their key demand to end unfair austerity measures. The British Labour movement stands in solidarity with Greece, and I congratulate my colleagues in Westminster, including eight London Labour Members of Parliament, who have this week signed an Early Day Motion in support of Greece. The European Union and its institutions must stop the blame game and find a solution that includes reasonable assistance terms and restructuring of Greek debt.

  Ivo Belet (PPE), schriftelijk. – Het is hoog tijd om vooruit te gaan en beslissingen te nemen. Zondagavond is er een nieuwe Europese top over Griekenland. We verwachten van de Griekse regering dat zij constructieve voorstellen op tafel legt, die de basis vormen voor een compromis. Een Grexit willen we absoluut voorkomen. Prioriteit is nu om tot een doorbraak te komen. We leven in Europa in veel te woelige tijden om deze zaak nog langer te laten aanslepen. Belangrijke dossiers, zoals de energie-unie, het Europees investeringsplan, banen voor jongeren, maatregelen tegen klimaatopwarming en de convergentie van sociale standaarden in Europa, raken niet uit de startblokken. Alle landen van de eurozone moeten nu bereid zijn moeilijke maatregelen te nemen, zodat we de economische heropleving voluit kans kunnen geven en een perspectief bieden aan alle mede-Europeanen die op zoek zijn naar een baan. Ik reken erop dat dit ook zal gebeuren.

  Lorenzo Cesa (PPE), per iscritto. – Nutro il massimo rispetto per la decisione assunta dal popolo ellenico, meno per la forma politica con cui il governo di Atene ha messo a rischio l'intera tenuta dell'Ue, issando un muro di fronte al dialogo e alla mediazione. Ora, dal Presidente Tsipras mi attendo senso di responsabilità e una maggiore predisposizione ai negoziati, poiché, volente o nolente, oggi il destino dei cittadini greci è nelle sue mani.

Dico però, con la massima franchezza che oggi la priorità non è salvare un singolo Paese, bensì l'Europa. A qualsiasi prezzo. Mi auguro, ovviamente, che le parti trovino un accordo e che la Grecia possa restare all'interno della zona euro, ma credo si debba privilegiare, in una tale fase, l'interesse collettivo e dei partner UE, non quello di un singolo governo. Soprattutto a fronte della poca disponibilità del governo greco di assumere impegni precisi per riformare il Paese e renderlo più vicino ai parametri richiesti dalla UE.

  Carlos Coelho (PPE), por escrito. – O que se está a passar na Grécia é sem dúvida algo que nos deve preocupar, não apenas enquanto portugueses, mas também enquanto cidadãos europeus. A situação limite a que chegámos não pode senão ser atribuída à forma como o governo grego decidiu conduzir as negociações. Os Europeus e os seus governos não podem ignorar o que até aqui se passou, mas bem assim também não podem esquecer o espírito de compromisso que sempre tem de pautar o processo de negociação europeu. Assim, é neste momento imperativo que o governo grego apresente medidas concretas que, não ignorando a situação limite em que se encontra o seu povo, permitam levar a cabo as reformas tão necessárias à economia e finanças gregas. Este é também o único caminho que permitirá reganhar a confiança dos parceiros europeus. Temos de estar preparados para todos os cenários, mas não tenho a mais pequena dúvida que seria muito negativo para o projeto europeu, para os gregos e cada um dos povos europeus se a zona euro perdesse um dos seus membros.

  Ignazio Corrao (EFDD), per iscritto. – Il Premier Tsipras ha utilizzato lo strumento democratico per antonomasia, il referendum, per chiedere la fiducia al popolo su una decisione parecchio delicata per il proprio futuro. Tsipras avrebbe potuto usare la maggioranza parlamentare che lo sostiene per imporre la sua linea del NO alla proposta dei creditori. Ha invece deciso di sfidare i creditori e rischiare la poltrona nel caso di un risultato negativo.

Tsipras, con oltre il 61% di "OXI", ha ottenuto un maggior consenso sia tra i cittadini greci, seppur in circostanze diverse rispetto al 36% con cui era salito alla guida del Governo greco, sia nei confronti della Troika, con cui siederà adesso rafforzato dal sostegno popolare. Questo dato assume ancora più rilevanza se si considera che Tsipras doveva dimostrare di avere il "polso del leader" nei confronti delle frange più "duropuriste" di Syriza e nei confronti degli alleati.

Dobbiamo anche considerare che la Merkel aveva fatto del referendum più una sfida personale che altro, convinta di una vittoria del "Si" che avrebbe affossato definitivamente qualsiasi ambizione e problema, riconsegnando di fatto il paese nelle mani di un governo qualsiasi. Alla luce di tutto ciò questo è un risultato straordinario.

  Pál Csáky (PPE), írásban. – Ugyanúgy, ahogyan hiba volt elfogadni Görögországot az eurózóna tagjaként, most is hiba túlzottan puhán és túl nagy toleranciával viszonyulni a tárgyalásokhoz. Egyre nyilvánvalóbb, hogy a görög kormányfő csak az erő szavát érti, s a túlzott toleranciát partnerei részéről a gyengeség jelének tartja. Ha a jelenlegi görög kormány az eurózónából való távozásra játszik, mindenki számára nyilvánvaló kell, hogy legyen, hogy egyetlen európai politikus és egyetlen európai intézmény sem akadályozhatja ezt meg. Görögország jövőjéért elsősorban a görög kormány a felelős, s ha a görögök kormánya az euróövezetből való kilépés és a saját pénznem újbóli bevezetése mellett dönt, ebben a folyamatban segíteni kell nekik.

Ebben a viszonylatban a kulcsmondatot Angela Merkel német kancellár asszony mondta ki, aki kijelentette, hogy az Európai Unió feladata az euró és az eurózóna stabilitásának védelme. Az eurózóna olyan helyzetbe került, amelyben már nincs jó megoldás. Fogadjanak el bármilyen megoldást is, az az eurózóna tagországaként Szlovákiát is érinteni fogja. Robert Fico szlovák kormányfő nyilvános kijelentései csak azt bizonyítják, hogy mélyen alábecsüli Szlovákia polgárait, illetőleg hogy nem érti az európai folyamatokat.

  Kinga Gál (PPE), írásban. – Fontosnak látom, hogy tudomásul vették az Unió vezetői, hogy nem csak a tengerből kimentett emberek elhelyezésének gondjait kell közösen megoldani, hanem a szárazföldön érkezők problémája is gyors kezelést igényel. Magyarország olyan bevándorlási hullámnak lett kitéve, ami a népességi arányát tekintve legmagasabb Európában. Csak az elmúlt hétvégén 2000 feletti menedékkérőt regisztráltak elérve az idén a 70 000 bevándorlót. Ez az idei bevándorlási hullám nem egy különleges háborús esemény, üldöztetések következménye, ami időben, térben, számban behatárolható, véges lenne. Ez utóbbiakkal Európa szembesült már, de azokat rendre tudta kezelni. A mostani népvándorlásszerű migrációs mozgások kiterjedtségük és méreteik miatt kezelhetetlen helyzetet eredményeznek hamarosan.

A bevándorlás magunk előtt görgetett megoldatlan problémái még gyermekeink, sőt unokáink számára is a legnagyobb kihívásokat tartogatják. Ezért kevésbé van ma szükségünk nagylelkű szépelgésre, sokkal inkább felelősségteljes jövőben gondolkodó tettekre. A statisztikákból az derül ki, hogy jóval nagyobb tömegben érkeznek azok, akik a jobb boldogulás reményében mindent feladnak, hogy bejussanak az ígéretet jelentő Európába. A valódi menekültek száma arányaiban jóval kevesebb. Megfelelő érzékenységgel és empátiával azt a megoldást kell megtalálnunk, amelyik révén a valóban rászorult megkapja a megfelelő segítséget, de nem értelmezhető meghívóként újabb tízezreknek. Csakis így tudják a tagállamok megvédeni határaikat, biztosítani a normális életmenetet, hosszú távon fenntartani ezt az Európát.

  Juan Carlos Girauta Vidal (ALDE), por escrito. – Estamos en un momento crítico para Grecia y para el resto de la Unión Europea. Seamos racionales, sentémonos a negociar y resolvamos de una vez por todas esta situación. Existen dos razones por las que debemos encontrar un acuerdo que permita a Grecia permanecer en la zona del euro. La primera es la solidaridad. Los Gobiernos griegos han cometido numerosas equivocaciones, pero ha sido el pueblo griego el que ha sufrido las consecuencias. Nuestros compatriotas griegos llevan cinco años de ajustes y la tasa de desempleo se ha disparado. Dejemos de recurrir a estereotipos negativos que se podrían extender a otros pueblos del Mediterráneo y centrémonos en los sacrificios que ya han llevado a cabo. Además de las reformas estructurales que la UE está exigiéndoles, necesitan un plan de inversiones que dinamice su economía, al estilo del famoso plan Juncker que tan bien ha sido recibido. La segunda razón es el egoísmo. Si Grecia sale de la zona del euro, el euro perderá gran parte de su credibilidad y de su peso como moneda internacional. Además, los países en proceso de recuperación, como España, volverán a ver la prima de riesgo disparada, lo que dificultará su salida de la crisis. Tengamos, por tanto, altura de miras.

  Cláudia Monteiro de Aguiar (PPE), por escrito. – No momento da sua tomada de posse, o Primeiro-Ministro da Grécia afirmou peremptoriamente que não concordava com os termos da ajuda internacional que lhe tinha sido concedida. Ao longo dos últimos seis meses de governação, Alexis Tsipras quis renegociar esses termos do acordo sem apresentar soluções que fossem aceites pelos credores. Quer a Comissão Europeia quer os ministros das finanças ou os chefes de Estado e Governo das restantes 18 economias da Zona Euro tentaram apoiar e ajudar a Grécia a encontrar novas soluções para fazer face aos seus compromissos internacionais, tendo inclusivamente disponibilizado um pacote de investimento europeu na ordem dos 35 mil milhões de euros. Entendo que está na altura de Alexis Tsipras assumir o compromisso de permanecer na Zona Euro, implementar as reformas estruturais tão necessárias para o aumento da competitividade da economia helénica e criação de emprego e estar junto dos seus parceiros europeus em detrimento da Rússia, Venezuela ou China.

  Victor Negrescu (S&D), în scris. – Situația din Grecia nu este doar despre economie, ci și despre modul în care înțelegem solidaritatea la nivel european. Este foarte important ca strategia Uniunii Europene în raport cu Grecia să fie una constructivă, axată pe dezvoltare și investiții care să asigure cetățenilor greci un trai mai bun și perspective pentru viitor. Avem nevoie între UE și Grecia de un parteneriat care să iasă din logica austerității și care să se axeze pe investiții în oameni. Este nevoie de proiecte și de programe destinate formării resurselor umane, creării de locuri de muncă, dezvoltării IMM-urilor și a capacității de inovare.

Pentru a face acest lucru, ambii parteneri trebuie să înceteze să se atace și să repornească negocierile pe noi baze solide și credibile. În acest sens, cred că toate statele membre ale UE trebuie să fie implicate în procesul de negociere, chiar dacă nu sunt membre ale zonei euro. Situația Greciei afectează și țări precum România și Bulgaria, iar experiența celor din această zonă poate fi benefică pentru viitorul parteneriat.

  Marijana Petir (PPE), napisan. – Odgovorno ponašanje znači odgovarati za svoje postupke i spremno snositi posljedice svojih loših poteza. Neovisno tko je kriv za neodgovorno ponašanje, onaj tko se neodgovorno ponašao mora za to snositi posljedice.

U slučaju Grčke trebalo bi primijeniti gore navedeno. U trenutku dok grčki državni službenici primaju 13. i 14. plaću, a primanja socijalnih naknada nadmašuju prosječnu plaću građana nekolicine zemalja EU-a, i dok su prosječne plaće u Grčkoj blizu ili iznad europskog prosjeka, dok se u Grčkoj još uvijek u državnim službama zapošljava isključivo po stranačkom ključu bez potrebnih kvalifikacija, stanovnici drugih zemalja eurozone koji nemaju ove pogodnosti iz svojih plaća i mirovna izdvajaju sredstva za pomoć sanaciji grčkih dugova. Osim toga, građane tih zemalja se i vrijeđa kako su oni krivci za probleme u kojima se Grčka nalazi. Grčka danas mora pokazati drugačije lice, prihvatiti odgovornost i platiti za život iznad svojih mogućnosti.

Nadam se da će i druge države članice s sličnom razinom neodgovornog ponašanja biti poučene ovim iskustvima i promijeniti svoje ponašanje zbog dobrobiti svojih građana.

  Sirpa Pietikäinen (PPE), kirjallinen. – Kreikkalaiset äänestivät sunnuntaina selvällä enemmistöllä "ei", vaikka itse kysymys oli monelle epäselvä. Jos kysymys on epäselvä, vastaustakin on vaikeaa tulkita. Äänestystulos ei kerro mitään kreikkalaisten halusta irtautua valuuttaunionista. Tulevaisuus on kuitenkin täysin kreikkalaisten käsissä siinä, mistä ehdoista lähdetään jatkossa neuvottelemaan. Euroalue on saavuttanut kestävyyttä ja vakautta suoriutua nykyisestä kriisistä aiempia vuosia paremmin, mutta uudistukset ovat vielä kesken. Kestävä ratkaisu voidaan saavuttaa taittamalla julkisen sektorin velkaantuminen, mikä edellyttää rakenteellisia uudistuksia sekä Kreikalta, että muilta jäsenmailta.

Epätietoisuus ja päätöksien lykkääminen on kaikkein tuhoisinta luottamukselle ja investoinneille, joista tulevaisuuden kasvu on riippuvaista. Tämän Kreikka on joutunut kokemaan karvaasti viime vuosina, eikä ero eurosta tuo maalle yhtään parempia näkymiä. Kreikka ei pääse pakoon taloudellisia siteitään muuhun Eurooppaan ja eurovaltioihin, joiden kanssa se on sidottu joko yhteisen kasvun tai edelleen jatkuvan epävarmuuden tielle.

  Czesław Adam Siekierski (PPE), na piśmie. – Grecja nie powinna się w ogóle znaleźć w strefie euro, ponieważ od początku nie była to tego przygotowana i już pierwsze raporty wskazywały na poważne naruszenia warunków przystąpienia do eurolandu przez Grecję. Mimo nierespektowania tzw. paktu stabilności i wzrostu oraz mimo zadłużenia wśród pozostałych państw UE dominował pogląd, że ze względów politycznych należy dopuścić Grecję do strefy euro. Obecne kłopoty Aten są pokłosiem także tej decyzji.

Bez wątpienia Grecy w dużej mierze sami są sobie winni, lecz mało kto pamięta, że dwa największe kraje UE i strefy euro, tj. Niemcy i Francja, od 2002 r. przez kilka lat z rzędu systematycznie łamały postanowienia paktu stabilności i wzrostu w zakresie zadłużenia i deficytu budżetowego i na dodatek nie zostały za to ukarane przez Komisję Europejską. To stworzyło precedens i przyzwolenie na podobne praktyki w krajach południa Europy.

Aby Grecja miała szanse na wyjście ze spirali długu potrzebne są realistyczne warunki dające szanse na spłatę należności i muszą być połączone z wymogiem restrukturyzacji gospodarki. Wydaje się więc, że umorzenie części długo będzie konieczne. Częściowe oddłużenie musi być uzależnione od niezbędnych reform strukturalnych, co w pierwszym okresie przyniesie obniżenie standardu życia. Aby nie dopuścić do biedy i wykluczenia musi być specjalny program osłonowy, a przede wszystkim wspieranie przedsiębiorczości.

  Monika Smolková (S&D), písomne. – Vystúpenie premiéra Grécka na pôde EP sa stretlo s veľkým očakávaním, pretože problém Grécka v súčasnosti zamestnáva všetky európske inštitúcie. Vystúpenie gréckeho premiéra ma osobne veľmi sklamalo. Jeho prejav bol plný fráz o demokracii, solidarite, neschopnosti eurozóny nájsť riešenie krízy v Grécku. Žiadal pomoc, chce dohodu, ale konkrétne opatrenia na reštart ekonomiky a zníženie dlhu Grécka nepomenoval. Po víkendovom referende je Grécko v eufórií, oslavuje, ale jeho predstavitelia by mali začať okamžite konať. Prijať opatrenia v bankovom a vo finančnom sektore. Gréci za ostatné obdobie vyviezli do zahraničných bánk miliardy eur, ktoré v súčasnosti chýbajú gréckym bankám ako obeživo. Ďalšie konkrétne rozhodnutia musia prísť veľmi rýchlo, pretože v rámci obchodných vzťahov už nikto nechce s gréckymi firmami obchodovať, iba v prípade platby vopred. Akútne je potrebné riešiť rôzne privilégia – pre ostrovy, cirkev, vojakov... V desať miliónovom Grécku je v súčasnosti veľkým luxusom mať viac ako 800 tis. štátnych úradníkov. Vláda musí prijať legislatívu na reformy, otvoriť trhy investorom a urobiť pred letnou sezónou všetko preto, aby sa nestrácali príjmy z cestovného ruchu.

  Joachim Starbatty (ECR), schriftlich. – Das entscheidende Urteil hat der „Economist“ über Griechenland gesprochen: „The Greek economy is hopelessly uncompetitive.“ Die bisher vorgeschlagenen Reformen sind kontraproduktiv und die geforderten institutionellen Reformen brauchen zu lange Zeit, um Wirkung zu entfalten. Konsequenz: Griechenland wird auch in fünf Jahren nicht wettbewerbsfähig sein. Wenn Guy Verhofstadt mit rhetorischer Wucht Alexis Tsipras attackiert und Griechenlands Versäumnisse aufzählt, warum haben er und das Europäische Parlament sich nicht früher zu Wort gemeldet? Die verlangten Reformen sind institutioneller Natur. Bis sie halbwegs umgesetzt sind, vergeht eine Dekade. Wenn Griechenland nicht Mitglied des Euro-Währungsgebiets wäre, würde jeder Ökonom und jeder Politiker eine kräftige Abwertung der griechischen Währung vorschlagen. Dieser Ausweg unterbleibt, weil Griechenland Mitglied des Euro-Währungsgebiets bleiben soll. Daher wird Griechenlands Wirtschaft auf absehbare Zeit wettbewerbsunfähig bleiben. Ein Grexit wäre nicht der Untergang Griechenlands, sondern ein Befreiungsschlag.

   Mihai Țurcanu (PPE), în scris. – Pentru găsirea unei soluții care să ducă la evitarea ieșirii Greciei din zona euro e nevoie de determinarea guvernului Tsipras de a ieși din cercul vicios al unei confruntări sterile, demagogice la logica relansării economice, atât de necesară țării sale. Acest fapt nu este posibil fără reforme care să asaneze finanțele publice și să despovăreze bugetul. E obligația oricărui membru al unui grup de a respecta regulile după care acesta se ghidează – în cazul de față Eurogrupul, ce reunește cele 19 state din zona euro.

De cealaltă parte, cred că e nevoie de o abordare mai eficientă din partea partenerilor externi ai Atenei. Finanțarea la nesfârșit duce la o datorie nesustenabilă. De aceea, împărtășesc punctul de vedere că Grecia are nevoie de o reeșalonare pe termen lung a datoriei și de o perioadă de grație pentru a se stabiliza economic, dar sunt total împotriva anulării vreunei părți a datoriei. Cu o condiție: guvernul Tsipras să demonstreze că poate trece de la demagogie la acțiune responsabilă pentru salvarea Greciei de la un dezastru iminent, prezentând un program de relansare viabil.

  Marco Valli (EFDD), per iscritto. – Il messaggio lanciato dai cittadini greci attraverso il referendum del 5 luglio è stato inequivocabile: il popolo greco non è più disposto ad accettare ulteriore austerità in cambio della permanenza nell'Eurozona a qualsiasi prezzo.

Ma al di là dell'esito, indicendo un referendum su un accordo imposto dall'alto la Grecia si è ribellata anche al principio che decisioni che si ripercuotono sulle vite di milioni di cittadini debbano essere prese, fuori da qualsiasi controllo democratico, nelle segrete stanze dei vertici dell'Eurogruppo, dove a contare sono i crediti e non i diritti.

Di fronte a questa esplosione di democrazia, l'Europa ha reagito mostrando il suo vero volto, ovvero quello di un progetto politico che ha rinnegato i suoi valori fondamentali, scegliendo di scavalcare la democrazia, lo stato di diritto e la sovranità nazionale per difendere gli interessi dei Paesi forti e della finanza.

Rimane una strada per ricostruire l'Europa dei popoli dalle fondamenta: abbandonare il folle progetto dell'euro che, lungi da accelerare la convergenza tra Paesi, ne ha accelerato la disgregazione, amplificando squilibri e contrapposizioni tra economie forti ed economie deboli. Il progetto europeo è stato smantellato col ricatto dei mercati e diktat autoritari e può essere ora ricostruito solo scommettendo su democrazia, beni comuni, economia reale, lavoro e benessere sociale.

  Henna Virkkunen (PPE), kirjallinen. – Kreikan vasemmistohallituksen vastuuton toiminta on ollut surullista, suorastaan karmeaa seurattavaa. Vielä viime syksynä Kreikan talous ja työllisyys osoitti kohenemisen merkkejä. Syrizan valtaan tulon seurauksena veronkanto on tyrehtynyt ja pääomapako maasta kiihtynyt. Kaiken huipuksi valtio on jättänyt velkansa maksamatta ja poistunut neuvottelupöydästä. Pankit on jouduttu sulkemaan. Kaikkein eniten Kreikan hallituksen hölmöilystä valitettavasti kärsivät aivan tavalliset kansalaiset.

Eurooppa on yrittänyt auttaa kaikin tavoin, mutta nyt mitta alkaa olla täysi. Kreikan hallituksen on otettava nyt itse vastuu maan taloudesta. Ilman lisälainaa maa ei tule selviämään, mutta lisää lainaa ei voida myöntää, ellei Kreikka nyt toimeenpane todella merkittäviä uudistuksia. Kreikka voi selviytyä vain isojen, rankkojen uudistusten avulla. Ilman niitä lisärahoitus ja euroalueen jäsenyys ei voi enää jatkua.

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ ( PPE), γραπτώς. – Το ποσοστό 60% που ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου στην Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν συνδέεται με την επιθυμία της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού να μείνει η χώρα στο ευρώ και στην ΕΕ. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις με ερώτημα την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη οι Έλληνες ψήφισαν ΝΑΙ με ιλιγγιώδη ποσοστά 75-80%. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Α. Τσίπρας εξαπάτησε τον ελληνικό λαό εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα με ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό ερώτημα, προτάσσοντας το ΟΧΙ αντί του ΝΑΙ, ενώ στο πρωτοφανές για τα δημοκρατικά δεδομένα διάστημα 5 ημερών οι πολίτες δεν ενημερώθηκαν σωστά και ψήφισαν χωρίς αντίληψη του διακυβεύματος. Ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί και να επαναφέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τη βελτιωμένη πρόταση Γιούνκερ, αυτήν που υποτίθεται ότι καταψηφίστηκε, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Ευρωζώνη για την Ελλάδα είναι μονόδρομος. Το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να απομακρύνει τον Υπουργό Οικονομικών και να συγκαλέσει Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών φανερώνει την δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε. Πρέπει η Κυβέρνηση της Ελλάδας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να καταθέσει επιτέλους ουσιαστικές προτάσεις, για να βρεθεί μια συμφωνία που θα δώσει μέλλον στην Ελλάδα, μέλλον στις επόμενες γενιές. Το μέλλον όμως αυτό θα πρέπει να συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

  Marco Zanni (EFDD), per iscritto. – Oggi abbiamo visto come il termine "Unione" sia assai improprio da affiancare al concetto di Europa e dico questo con un certo rammarico, prendendo però atto della realtà dei fatti. I principali gruppi politici, espressione dei leader europei infuriati con Tsípras, non hanno fatto alto che criticare, in maniera anche assai pesante, le scelte della Grecia e del popolo ellenico. In primo luogo, hanno dimostrato profondo disprezzo e disinteresse per il leader di un Paese democraticamente eletto, che ha ottenuto proprio domenica una nuova legittimazione popolare per sostenere un determinato tipo di programma.

Potremmo discutere nel merito se questo programma sia o meno la soluzione che possa permettere alla Grecia di riprendersi, fatto su cui io sono molto scettico, ma in ogni caso rappresenta la scelta chiara di un Paese che non accetta imposizioni calate dall'alto. La finta Unione europea sta mostrando il suo vero volto: il volto dell'arroganza e della prepotenza, pronta solamente a imporre diktat e sorda alle richieste dei popoli.

La Grecia secondo me ha una sola possibilità por ritornare a crescere e ad essere competitiva: abbandonare la moneta unica che impone misure e condizioni che non possono essere sostenibili per il Paese ellenico.