Ευρετήριο 
 Προηγούμενο 
 Επόμενο 
 Πλήρες κείμενο 
Διαδικασία : 2015/2092(INI)
Διαδρομή στην ολομέλεια
Διαδρομή του εγγράφου : A8-0328/2015

Κείμενα που κατατέθηκαν :

A8-0328/2015

Συζήτηση :

PV 14/12/2015 - 18
CRE 14/12/2015 - 18

Ψηφοφορία :

PV 15/12/2015 - 4.24
CRE 15/12/2015 - 4.24
Αιτιολογήσεις ψήφου

Κείμενα που εγκρίθηκαν :

P8_TA(2015)0447

Πληρη πρακτικα των συζητησεων
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015 - Στρασβούργο

18. Μια νέα ΚΑΠ: διάρθρωση τεχνικών μέτρων και πολυετών σχεδίων (συνοπτική παρουσίαση)
Βίντεο των παρεμβάσεων
Συνοπτικά πρακτικά
MPphoto
 

  President. – The next item is the report by Gabriel Mato, on behalf of the Committee on Fisheries, on a new CFP: structure for technical measures and multiannual plans (2015/2092(INI)) (A8—0328/2015).

 
  
MPphoto
 

  Gabriel Mato, ponente. Señora Presidenta, señora Comisaria, quisiera que mis primeras palabras sean para agradecer todas las aportaciones de mis colegas y la colaboración de los servicios de la Cámara para sacar adelante este informe. Las medidas técnicas y los planes plurianuales son los principales instrumentos para lograr los objetivos de la política pesquera común, y no nos dejemos engañar por el concepto «técnicas» como si fuera un concepto secundario. De hecho, este asunto tiene una importancia política de primer orden. Las medidas técnicas determinan la vida de cientos de miles de pescadores y, por eso, es importante que acertemos en su formulación.

Creemos que es necesaria la modificación de la normativa en vigor, constituida por un extenso número de actos legislativos, para adaptarla a la nueva política pesquera común incorporando aspectos como la prohibición de los descartes y la regionalización. Esta revisión debe permitir una simplificación y la reformulación de las normas que han quedado obsoletas tras la reforma de la PPC, así como de aquellas que no están funcionando o que deberían ser mejoradas, y, por supuesto, debe servir para mejorar la comprensión de la batería de intrincados textos legislativos que están en vigor con el fin de facilitar su cumplimiento por parte de los sectores concernidos.

Tenemos un reto. La nueva reglamentación tiene que ser capaz de responder de forma ágil a los cambios en los recursos y en los ecosistemas y tener en cuenta en tiempo real el desarrollo técnico de artes pesqueras más selectivas. La normativa europea debería secundar esa evolución, y no suponer un freno para la misma, además de basarse en fundamentos científicamente probados.

Hay que asegurar un mayor dinamismo en la gestión de los recursos y garantizar la participación del sector pesquero en la toma de decisiones, así como potenciar a través de la regionalización una gestión más racional de las pesquerías.

Precisamos, como nos pide el sector, de un marco flexible, capaz de responder a las diferentes circunstancias y a las situaciones nuevas a las que nos enfrentemos en cada momento. Y quiero llamar la atención sobre la importancia de que atendamos siempre a criterios de proporcionalidad para evitar consecuencias socioeconómicas insalvables.

En este informe que hoy debatimos, propongo una arquitectura para la nueva reglamentación articulada sobre cuatro ejes: tres de ellos versarían, por una parte, sobre un conjunto de normas comunes y centralizadas, sobre normas específicas para las cuencas marinas más importantes y sobre un cierto número de reglamentaciones específicas adoptadas mediante codecisión; y un cuarto eje, sometido a la regionalización, debería ser aplicado para las normas de ámbito regional sujetas a frecuentes cambios.

En cuanto a los planes plurianuales, representan el vehículo más adecuado para la adopción y aplicación de medidas técnicas específicas para las distintas pesquerías. Debemos asegurarnos, por tanto, de que cumplen con su objetivo. Es necesario que los colegisladores continuemos con el esfuerzo para alcanzar acuerdos sobre los planes plurianuales en lo relativo a las competencias institucionales previstas en el Tratado y sobre la base de la jurisprudencia relevante más reciente. Y, desde luego, hay que incrementar la participación de las partes interesadas en el diseño y el desarrollo de estos planes y en todas las decisiones relativas a la regionalización.

Espero que mi informe de iniciativa sirva de pistoletazo de salida para un debate constructivo en el que deberíamos hacer todo lo posible por escuchar a los distintos sectores pesqueros afectados y lograr una sintonía entre sus intereses y la preservación de los recursos marinos. Confío, señora Comisaria, en que la propuesta que prepara la Comisión y que esperamos conocer en pocos meses tenga en cuenta estos principios y recomendaciones.

 
  
 

Catch-the-eye procedure

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon (PPE). Señora Presidenta, enhorabuena al señor Mato por su informe. La modificación del Reglamento de medidas técnicas es necesaria para adaptarlo a las importantes novedades introducidas por la política pesquera común, como, por ejemplo, la prohibición de descartes. Además, un nuevo conjunto de medidas técnicas pondrá fin a la situación actual de dispersión normativa, pues las medidas se encuentran, en estos momentos, distribuidas en más de una treintena de reglamentos.

Es necesario establecer un marco general de normas comunes para todas las cuencas mediante el proceso ordinario de codecisión, así como establecer, mediante la regionalización, aquellas normas de carácter más bien regional y sometidas a cambios más frecuentes, introduciendo así una cierta flexibilidad.

Como ha dicho el ponente Mato, el sector también debe participar en el proceso de modificación normativa. Además, las medidas técnicas deben estar basadas en estudios rigurosos que tengan en cuenta la sostenibilidad medioambiental, pero también la dimensión económica y social de la pesca. Hay que evitar errores del pasado como, por ejemplo, la antigua propuesta de la Comisión sobre la prohibición total de las redes de deriva.

Y termino felicitando de nuevo al señor Mato.

 
  
MPphoto
 

  Ricardo Serrão Santos (S&D). Senhora Presidente, quero enfatizar que, tal como é definido neste relatório, as pescas na Europa têm de seguir a nova Política Comum das Pescas e têm de acomodar a Diretiva-Quadro "Estratégia Marinha". Quando estamos em plena discussão sobre as oportunidades de pesca para o próximo ano e quando estamos a discutir o Plano Multianual para o Báltico, verificamos que a opção do Conselho continua a ser a de torpedear os limites propostos cientificamente, excedendo quase sempre essas indicações. Esta é uma situação grave e que tem consequências na sustentabilidade dos mananciais a curto prazo e um risco, eventualmente irremediável, para os rendimentos e os empregos dos pescadores a médio e longo prazo. Há que mudar e acatar a necessidade de perspetivar a segurança dos mananciais de pescado e não definir planos estratégicos como se vivêssemos no dia de ontem.

Quero felicitar o relator Gabriel Mato pelo trabalho realizado. Podemos não estar totalmente de acordo com alguns detalhes deste relatório, mas estamos em total sintonia no que diz respeito à necessidade de preservar a sustentabilidade dos pescadores, dos recursos marinhos e dos ecossistemas.

 
  
MPphoto
 

  Ruža Tomašić (ECR). Gospođo predsjednice, prilagođavanje tehničkih mjera specifičnostima svake ribarske regije ispravan je put prema održivom ribarstvu. Naša borba je zajednička, ali rješenja ne smiju biti univerzalna, već moraju uvažavati sve naše razlike i drago mi je da je izvjestitelj to prepoznao i da to razumije.

U Europi još uvijek postoje regije u kojima ribolov nije samo industrijska grana i veliki biznis, nego način života koji postoji stoljećima i valja ga sačuvati. Univerzalna rješenja iz Uredbe o mjerama upravljanja za održivo iskorištavanje ribolovnih resursa u Sredozemnom moru kojima se zabranio cijeli niz alata u negospodarskom ribolovu ozbiljno su, primjerice, narušila socijalnu sliku hrvatskih otoka i priobalja, što je nedopustivo.

Dok se borimo da ispravimo tu nepravdu, vrlo ću rado podržati ovu rezoluciju jer su njezine preporuke o prilagođavanju Zajedničke ribarstvene politike posebnim potrebama različitih regija apsolutno korak u pravome smjeru.

 
  
MPphoto
 

  Werner Kuhn (PPE). Frau Präsidentin! Ich bin Gabriel Mato sehr dankbar dafür, dass er diesen Initiativbericht jetzt ins Parlament gebracht hat, damit wir, bevor die Kommission den Entwurf für die technischen Maßnahmen und für die Kontrollverordnung herausbringt, klar unsere Position definieren können.

Viele Dinge sind tatsächlich auch im Fischereibereich überreguliert. Das erzeugt eine große Distanz zwischen dem Sektor der kleinen und handwerklichen Fischerei, der Küstenfischerei, aber auch der Hochseefischerei und der Europäischen Union, und das wollen wir abbauen. Da sind so viele unsägliche Regelungen drin, dass man, wenn man eine Quote hat, dann auch noch genau notieren muss, an welchen Fangtagen man tatsächlich auf See ist. Dann gibt es eine Ein-Netz-Regel, die für kleine Wasserfahrzeuge in der kleinen handwerklichen Fischerei überhaupt nicht funktioniert, und Sozialleistungen müssen auch gezahlt werden. Deshalb brauchen wir unbedingt auch diese klare Definition. Der Fischer braucht eigentlich nur drei, vier Dinge, die wir im Prinzip für sein Handwerk klar geregelt haben. Das heißt: das Fanggebiet, die Quote braucht er für die bestimmte Spezies, er muss eine Maschenweite haben, eine Antriebsleistung und eine Kontrollinstitution, die dann seinen Fang kontrolliert und anlandet.

 
  
MPphoto
 

  Νότης Μαριάς ( ECR). Κυρία Πρόεδρε, στην Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρχει ομοιογένεια, καθώς τα τεχνικά μέτρα βρίσκονται διάσπαρτα σε 30 και πλέον ειδικούς κανονισμούς, συνιστώντας ένα περίπλοκο, ετερογενές και ανοργάνωτο σύστημα διατάξεων, οι οποίες όχι μόνο δεν διαθέτουν συνοχή, αλλά είναι, επίσης, πολλές φορές και αντιφατικές μεταξύ τους. Η γεωγραφική προσέγγιση των τεχνικών μέτρων αποτυπώνει με σαφήνεια τη διαφορετική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στην Μεσόγειο, καθώς η Επιτροπή, στην πρόσφατη μελέτη της για τεχνικά μέτρα, δεν συμπεριέλαβε τη Μεσόγειο λόγω της πολυπλοκότητας της. Για μια ακόμη φορά βλέπουμε έτσι την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, την Ευρώπη του πλούσιου Βορρά και την Ευρώπη του φτωχοποιημένου Νότου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να μην διαχωρίζει την Κοινή Αλιευτική Πολιτική της αλλά αντιθέτως να θεσπίζει ισότιμα μέτρα για όλες τις χώρες Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, οφείλει να υποστηρίξει οικονομικά τους φτωχοποιημένους αλιείς της πατρίδας μου, της Ελλάδος, που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά, λόγω τους δυσβάσταχτου Τρίτου Μνημονίου που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα, καταστρέφοντας τον πρωτογενή τομέα, ένα πρωτογενή τομέα στον οποίο οι αγρότες έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στη φορομπηχτική πολιτική της Τρόικας και της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

 
  
MPphoto
 

  Seán Kelly (PPE). A Uachtaráin, tá spéis agam san ábhar seo mar tagaim ó Éirinn iathghlas oileánach agus dar ndóigh tá a lán daoine thart ar an gcósta ag brath ar iascaireacht chun maireachtaint. Tá siad ag iascaireacht leis na cianta agus dar ndóigh deirtear liom go bhfuil a lán díobh thíos leis de bharr pholasaithe na hEorpa – n’fheadar an bhfuil sé sin fíor nó nach bhfuil sé fíor, ach is dócha go gcaithfear éisteacht leis an méid atá le rá acu.

Dá bhrí sin nuair atáimid ag déanamh leasú ar pholasaí na hEorpa maidir le hiascaireacht caithfimid éisteacht le guth na n-iascairí féin, go háirithe na hiascairí le báid bheaga agus mar sin de. Is dóigh liom go gceapann siad nach n-éisteann aon duine leo. Go háirithe, nuair a bhímid ag féachaint ar chuótaí agus mar sin de ba chóir dúinn féachaint ar shlí chun níos mó a thabhairt dóibh, bunaithe dar ndóigh ar eolaíocht ach ag an am gcéanna chun bheith féaráilte leo. Mar tá siad, mar a deirim, ag brath ar an ngairm bheatha seo agus tá an comhluadar go léir ag brath air chomh maith.

 
  
MPphoto
 

  João Ferreira (GUE/NGL). Senhora Presidente, as medidas técnicas e os planos plurianuais constituem ferramentas úteis e com potencialidades na gestão das pescas. Os planos plurianuais têm, em termos genéricos, a vantagem de permitir alguma estabilidade e previsibilidade a um setor afetado como poucos por uma enorme instabilidade, mas estes planos devem ser enquadrados numa gestão de proximidade capaz de envolver o setor e na qual os Estados-Membros tenham um papel preponderante.

O quadro institucional vigente desde o Tratado de Lisboa, que consagra a gestão dos recursos vivos marinhos como uma competência exclusiva da União Europeia, impõe uma gestão centralizada das pescas distante da realidade, que não tem em conta a enorme diversidade que caracteriza o setor ao nível dos recursos, frotas, artes de pesca e pescarias, inviabilizando uma gestão de proximidade. É esta gestão de proximidade a que melhor cumpre os objetivos de uma política de pescas: garantir o abastecimento público de pescado, assegurar rendimentos dignos aos pescadores, promover o desenvolvimento das comunidades costeiras e fazer tudo isto assegurando uma boa conservação dos recursos.

 
  
 

(End of catch-the-eye procedure)

 
  
MPphoto
 

  Věra Jourová, Member of the Commission. Madam President, we highly appreciate the own-initiative report on technical conservation measures prepared by Mr Mato, which provides a valuable insight into Parliament’s thinking on how the proposal for technical measures should look.

The report is very timely, because the Commission is at this moment preparing a legislative proposal for modernised technical conservation measures for the whole EU. I am happy to say the report is well in line with our own analysis, recognising regionalisation and simplification as the way forward. The new proposal is a priority for the Commission, and I can confirm that we intend to table the proposal early in 2016.

It will basically consist of a framework body of basic rules, covering all EU waters. We intend to concentrate on changing the governance model. This will allow for regionalisation, and changes to the substance will be limited to simplification by removing redundant measures and regionalising others. This is an ideal opportunity to apply a more flexible approach to achieving our objective of sustainable fisheries management.

It is also important to underline that the new proposal will not change the conservation standards that we have now: it rather enables improved conservation.

On multiannual plans, again, the Commission very much agrees with the analysis in your report. These plans are a crucial element of the reformed common fisheries policy because, firstly, they are the main instrument for achieving the objective of maximum sustainable yields in an orderly fashion. Secondly, they contribute to certainty and stability for the industry. Thirdly, they are an important tool for implementing the landing obligation and regionalisation.

The negotiation on the first such multiannual plan for the Baltic fisheries is finally progressing well. We have largely overcome the interinstitutional and political differences, and the Commission is hopeful that we can achieve a compromise soon. We will continue to facilitate such an agreement.

We look forward to working with Parliament on these two important issues, which are both vital parts in reaching our common goal of long—term environmentally, economically and socially sustainable fisheries.

 
  
MPphoto
 

  President. – The debate is closed.

The vote will take place on Tuesday, 15 December 2015.

Written statements (Rule 162)

 
  
MPphoto
 
 

   Norbert Erdős (PPE), írásban. Örülök ennek a jelentésnek, hiszen egyrészt pontot kíván tenni a Tanács és az EP közötti hatásköri vita végére, másrészt egyszerűsíteni és gyorsítani kívánja a halászati kvóták és technikai intézkedések elfogadását, valamint szélesíteni javasolja az előkészítésbe bevont tudományos szervezetek körét. Világosan látható, hogy a tengeri halállományok fenntartása érdekében az Európai Unió a tengeri halászat megfelelő korlátozására kényszerül, hiszen a túlhalászás miatt a halállományok veszélybe kerültek. A fenntartásuk érdekében tett indokolt lépések következtében folyamatosan és jelentősen csökken a kihalászott tengeri halmennyiség.

Ezért a közös halászati politikának jóval nagyobb figyelmet kell fordítania a fenntartható haltenyésztésre, vagyis az akvakultúrára, kiemelten pedig az édesvízi haltenyésztésre. Magyarországon rendkívül fejlett zárt rendszerű halgazdaságokat találunk, amelyek termelékenyek, fenntarthatóak és jelentősen hozzájárulnak a biológiai sokféleség fennmaradásához. Az Európai Uniónak minden eszközzel támogatnia kell ezeket a gazdaságokat.

 
Ανακοίνωση νομικού περιεχομένου - Πολιτική απορρήτου