Debates

Ceturtdiena, 2016. gada 10. marts - Strasbūra

11. Cenu krīze Eiropas cūkgaļas nozarē (debates)

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dnia jest debata nad pytaniem wymagającym odpowiedzi ustnej skierowanym do Komisji przez Czesława Siekierskiego w imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie kryzysu cenowego w europejskim sektorze wieprzowiny (O-000020/2016) (2016/2581(RSP)) (B8-0118/2016).

  Czesław Adam Siekierski, autor. – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Podejmujemy ważne pytanie, gdyż problem jest wyjątkowo trudny, bardzo widoczny na rynku rolnym wieprzowiny w Unii Europejskiej, bardzo odczuwalny przez producentów trzody chlewnej. Wiemy, że tendencje światowe są takie, że od czterech lat obniżają się ceny artykułów żywnościowych. W roku 2015 ta obniżka cen światowych sięgnęła 15%, jednak pewną zaletą, wartością wspólnej polityki rolnej były działania na rzecz stabilizacji rynków rolnych, na rzecz stabilizacji dochodów rolników, ale także na rzecz stabilizacji relacji między podażą a popytem. Wiemy, że te osiągnięcia wspólnej polityki rolnej są doceniane przez społeczeństwo Europy, że są doceniane także przez rolników, ale sytuacja stała się wyjątkowo trudna i złożona. Mamy świadomość, że wspólna polityka rolna jest coraz bardziej uzależniona od wymiaru zewnętrznego – od tego, co się dzieje na rynkach światowych. Mówię w nawiązaniu do tego, o czym wspomniałem: o cenach żywności w ujęciu światowym.

Przechodzę do sformułowania pytania, które jest Państwu znane. Wciąż utrzymujące się rosyjskie embargo na import żywności zamknęło największy unijny rynek dla hodowców świń, dla sektora wieprzowiny, co stało się dodatkowym poważnym problemem obok tych wspomnianych wcześniej. Prowadzi to do silnej presji na obniżenie cen, wykraczające poza normalne cykliczne zmiany w sektorze wieprzowiny. Tak zwane cykle świńskie są rzeczą normalną, ale to, co się dzieje, przekracza sytuacje kryzysowe, jakie wystąpiły wcześniej.

Średnia wartość tusz wieprzowych klasy E w samym tylko grudniu spadła o 9%. Pamiętajmy, że grudzień to był okres przedświąteczny, a więc czas wzmożonych zakupów także na rynku. Wielu rolników Unii produkuje świnie poniżej kosztów produkcji. Zainteresowanie ostatnim programem pomocowym na rzecz prywatnego magazynowania jest znacznie wyższe niż w przypadku wcześniejszych programów. Jednakże wsparcie prywatnego magazynowania może nie wystarczyć, aby ustabilizować ceny i wzmocnić rynek. Przyszłe naciski na rynek mogą się pojawić i zapewne pojawią się, gdy produkty zaczną opuszczać magazyny, w których są zgromadzone, za przechowanie których płacimy, a więc nastąpi zwiększona podaż na rynek. To może znowu prowadzić do kolejnego spadku cen i jeszcze trudniejszej sytuacji dla producentów.

Komisja zadaje w związku z powyższym następujące pytania: czy Komisja Europejska zamierza podjąć w tej sytuacji dalsze działania po programie pomocy dla prywatnego magazynowania? Po drugie: jaki wpływ programu na rzecz prywatnego magazynowania przewiduje Komisja w kontekście wpływu na rynek oraz stabilności cen (o czym już wspominałem, gdyż to mięso wieprzowe wypłynie z powrotem z magazynu, nawet jeśli je tam teraz zatrzymamy, płacąc za jego przechowanie)?

Czy Komisja podejmie kroki, aby zapewnić, że dostępne środki finansowe z pomocy w ramach programu na rzecz prywatnego magazynowania trafią przede wszystkim do rolników, powtarzam – do rolników, którzy odczuwają tak wielkie trudności i potrzebują pomocy – czy znowu trafią w otoczenie rolników, do operatorów, pośredników? Wiemy, że w tym łańcuchu żywnościowym od pola do stołu rolnik jest najsłabszym ogniwem i zazwyczaj wszystkie kłopoty i problemy związane ze spadkiem cen przenoszą się od handlu poprzez producentów, pośredników do rolnika.

Jakie działania podejmie Komisja w kontekście embarga rosyjskiego, szczególnie w odniesieniu do zakazu dotychczasowego, dotyczącego także tłuszczu wieprzowego, smalcu, produktów z podrobów? Wiemy, że wprowadzenie embarga miało podteksty polityczne, nie wiązało się sytuacją na rynku rolnym, nie zawinili temu rolnicy. A sytuację mamy taką, że koszty ponoszą rolnicy, a embargo także politycznie nie przynosi skutków.

  Johannes Hahn, Mitglied der Kommission. – Herr Präsident, meine sehr verehrten Damen und Herren Abgeordnete! Der europäische Schweinesektor befindet sich in der Tat in einer sehr angespannten Situation. Die Hauptursache ist eine erhebliche Produktionsausweitung in den letzten beiden Jahren. Der Wegfall Russlands als Exportmarkt hat die Situation zwar verschärft, aber letztlich nicht alleine verursacht.

Die Kommission hat im Rahmen der gemeinsamen Marktordnung mit Beihilfen zur privaten Lagerhaltung von Schweinefleisch auf diese Situation reagiert, und im Januar dieses Jahres wurden 90 000 Tonnen Schweinefleisch mit einem Budget von ungefähr 27,6 Millionen Euro eingelagert. Sinn dieser Maßnahme ist es, dem Markt in Zeiten niedriger Preise am Anfang dieses Jahres kurzfristig Fleisch zu entziehen und nach dem saisonalen Preisanstieg im Frühsommer – da ist ja dann die Grillsaison in vollem Gange – wieder dosiert zuzuführen.

Das erklärt auch, warum die Kommission diese Marktmaßnahme immer nur für eine begrenzte Zeit einsetzen kann. Wenn die eingelagerte Menge zu groß ist, übersteigen die negativen Effekte die Markteffekte bei der Auslagerung der eingefrorenen Produkte.

Die jüngste Einlagerung hat den saisonalen Preisverfall im Januar gestoppt und hatte somit einen direkten Einfluss auf die landwirtschaftlichen Einkommen. Das Sicherheitsnetz hat also funktioniert.

Lassen Sie mich auch ganz klar und deutlich sagen: Maßnahmen der gemeinsamen Marktordnung wie zum Beispiel private Lagerhaltung können und sollen auch nicht Marktkräfte ersetzen. Sie können jedoch die notwendigen Marktanpassungen unterstützen. Wir sehen gegenwärtig klare Signale, dass der Markt reagiert.

Zusätzlich zu den direkten Marktstützungsmaßnahmen profitiert der Schweinesektor vom Solidaritätspakt, den die Kommission im September 2015 verabschiedet hat. Dies beinhaltet die Möglichkeit gezielter Maßnahmen im Tierhaltungssektor für ein Gesamtvolumen von 420 Millionen Euro.

Was die sanitären Handelsbeschränkungen Russlands für Fett, Speck und Nebenprodukte angeht, hat die Kommission bereits 2014 ein WTO-Verfahren angestrengt. Obwohl noch keine offizielle WTO-Entscheidung vorliegt, deuten alle vorläufigen Informationen aus Genf auf eine Bestätigung der EU-Position hin. Dies wird zweifelsohne die Verhandlungsposition der Kommission bezüglich eines Marktzugangs stärken.

Lassen Sie mich abschließend festhalten, dass die Kommission die Marktsituation sehr aufmerksam im Auge behält und, wie in der Vergangenheit, eventuell erforderliche Maßnahmen zeitnah treffen wird.

  Daniel Buda, în numele grupului PPE. – Domnule președinte, agricultura la nivel european trece prin momente extrem de dificile, generate de embargoul impus de Rusia și de imposibilitatea găsirii de noi piețe. Sectorul creșterii porcilor este extrem de afectat. Astăzi, se produce 1 kg de carne cu 1,25 de euro și se vinde cu 0,78 de Euro. Această situație este intolerabilă, în condițiile în care prețul cărnii la raft nu a suferit modificări corelative, întrebându-ne, nu doar retoric, pentru cine muncesc fermierii? Cu siguranță nu pentru consumatori!

Recenta măsură luată de Comisie pentru sprijinirea acestui sector, și anume depozitarea privată, chiar dacă este superioară schemelor anterioare, nu este suficientă pentru a stabiliza prețurile și a ajuta crescătorii de porci. Mai mult, în unele state membre această schemă s-a dovedit a fi ineficientă, fie că vorbim de Franța sau de România, dat fiind faptul că, pur și simplu, nu există suficiente spații pentru depozitarea privată. Comisia ar trebui să identifice noi mecanisme de sprijin al acestui sector și să se asigure că banii alocați ajung într-adevăr acolo unde trebuie.

De asemenea, solicit Comisiei Europene să-și reconsidere poziția față de porcul românesc, crescut într-un teritoriu liber de pestă porcină clasică de aproape opt ani și să permită comerțul liber cu acesta în spațiul european. Este inadmisibil ca România să-și fi îndeplinit toate obligațiile sanitar-veterinare, iar funcționarii din cadrul Comisiei Europene să nu-și facă timp să analizeze această situație și să o deblocheze.

  Eric Andrieu, au nom du groupe S&D. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, vous nous dites que les revenus des agriculteurs, des éleveurs de porcs se sont stabilisés. Nous ne devons pas vivre dans la même Europe! Dans un pays comme la France, aujourd'hui, un agriculteur se suicide tous les deux jours, et ce depuis dix ans maintenant.

L'agriculture vit une crise profonde et cette crise n'est pas spécifique à la France. Partout en Europe, la situation se dégrade. Ce qui est vrai pour le porc l'est également pour le lait et les fruits et légumes. À ce titre, je regrette que nous n'ayons pas pu avoir un débat en plénière sur la crise agricole globale – un débat en début de semaine –, ce qui aurait permis à nos collègues députés d'être plus nombreux, et, surtout, un débat en présence du commissaire à l'agriculture et au développement rural.

Monsieur Hogan, votre absence aujourd'hui est signe de mépris à notre encontre, mais surtout à l'encontre des milliers d'agriculteurs qui souffrent et sont en désespérance. 30 % des éleveurs de porcs sont en situation de crise et 10 % ont déjà fait faillite depuis le début de cette crise. Votre Commission, Monsieur le Commissaire Hogan, s'est trompée dans ses anticipations depuis plus de deux ans. Nous sommes confrontés à une crise de marché et, comme vous le savez, seule la Commission européenne a le pouvoir de réguler.

Je vous demande, Monsieur le Commissaire, une fois encore, de nous écouter avant le Conseil du 14 mars 2016. Utilisez les articles 221 et 222 de l'OCM unique, qui vous permettent de prendre des mesures exceptionnelles de réduction de la production, comme l'abattage des truies, la diminution du poids des carcasses. 3 kilos de moins par carcasse régleraient aujourd'hui le problème de la surproduction. Rouvrez les mesures de stockage privé avec une meilleure adaptation de la liste des produits stockables pouvant être vendus à l'exportation. Mettez en place l'étiquetage sur l'origine des viandes transformées, comme le réclament les consommateurs et comme nous vous le demandons depuis maintenant plus de deux ans.

Enfin, Monsieur le Commissaire, déployez, comme cela a été dit par M. Siekierski, une action diplomatique cohérente et pertinente pour arriver à lever l'embargo sanitaire russe. Mettez-y tous les moyens nécessaires. Nous mesurons la difficulté de l'exercice, mais aujourd'hui, la solution n'est pas d'aller chercher des nouveaux marchés sur les autres continents du monde, mais de régler le problème de l'embargo avec la Russie.

  Janusz Wojciechowski, w imieniu grupy ECR. Panie Przewodniczący! Sytuacja rolników–hodowców trzody chlewnej w Unii Europejskiej jest trudna w całej Unii, ale jest szczególnie trudna w niektórych krajach, a zwłaszcza w moim kraju, w Polsce. Na hodowców trzody w Polsce spadły trzy plagi geograficzne: afrykański pomór świń, rosyjskie embargo i europejska polityka rolna – polityka, która nie chroni w szczególności małych producentów, właścicieli małych rodzinnych gospodarstw rolnych, ale sprzyja koncentracji produkcji i wielkim gospodarstwom.

Potrzebne są zdecydowane działania, żeby poprawić sytuację, bo na przykład w Polsce jeszcze 8 lat temu mieliśmy 19 milionów sztuk trzody chlewnej, a dzisiaj nie ma nawet połowy tej liczby. Potrzebne jest wsparcie dla producentów trzody chlewnej, potrzebny jest powrót do dopłat do przechowalnictwa wieprzowiny, potrzebne są działania otwierające nowe rynki zbytu, dotacje wywozowe, eksportowe – to są środki, które mogą i powinny poprawić sytuację, która jest naprawdę dramatyczna. Producenci trzody chlewnej naprawdę błagają, proszą i żądają pomocy Unii Europejskiej.

  Jan Huitema, namens de ALDE-Fractie. – De varkensprijs is fors gedaald als gevolg van overproductie en een gesloten Russische markt. De Russische markt moet worden opengesteld voor producten die geen onderdeel zijn van het politiek embargo, maar geboycot worden als gevolg van de vermeende Afrikaanse varkenspest. We moeten als de wiedeweerga alternatieve afzetmarkten openbreken. Japan is hiervan een goed voorbeeld.

Maar het allerbelangrijkste is dat we ons richten op structurele oplossingen. De positie van de varkenshouder in de keten moet worden verbeterd, bijvoorbeeld door middel van producentenorganisaties. Europese varkenshouders moeten fors investeren om te voldoen aan strenge eisen op het gebied van dierenwelzijn en milieu. Deze investeringen moeten de varkenshouders uit de markt terug kunnen verdienen. Een gelijk speelveld in de EU is van ongekend belang.

In sommige landen wordt geld uit Brussel gebruikt om de varkensvleesproductie verder te verhogen, terwijl er een overschot is. Bovendien worden Europese afspraken lang niet overal op de juiste manier nagekomen. Het is fantastisch om te zien dat de sector zelf ook initiatieven onderneemt voor een betere marktpositie zoals productinnovaties. Die zouden meer ruimte moeten krijgen.

  Miguel Viegas, em nome do Grupo GUE/NGL. – Segundo um adágio popular usado em Portugal, “quem semeia ventos colhe tempestades”. As instituições europeias resolveram criar uma PAC completamente desregulamentada, confiando nas regras do mercado para resolver todos os problemas. Os resultados estão à vista e demonstram que os instrumentos públicos de regulação da produção são uma ferramenta indispensável. Portugal era, em 1993, na abertura das fronteiras, autossuficiente em carne de porco. Hoje importamos 40 % do que consumimos. Os preços são insuportavelmente baixos, pondo em perigo toda a fileira.

Senhor Comissário, a situação é urgente. Não se compadece com pequenos paliativos e muito menos com mais estudos. Exigimos medidas vigorosas e imediatas. Queremos medidas que permitam aos produtores uma remuneração justa no seu trabalho e acabe com as práticas abusivas da grande distribuição. Queremos que seja salvaguardado o direito a cada país de produzir por forma a garantir níveis mínimos de soberania alimentar. O que não queremos, Senhor Comissário, é ver desaparecer mais um setor vital para a nossa economia, à semelhança de tantos outros que perdemos desde a nossa adesão à União Europeia.

  Bronis Ropė, Verts/ALE frakcijos vardu. – Niekam ne paslaptis, jog kiaulienos sektorius yra gilioje krizėje kaip ir pieno sektorius ir kiti. Šiandien kiaulienos supirkimo kainos yra žemiausios per paskutinį dešimtmetį. Per metus jos vidutiniškai sumažėjo 13 %. Tiesa, parduotuvėse kaina mažėja kur kas lėčiau, jei apskritai ji mažėja. Visi žinome, jog daug kiaulininkystės ūkių yra pasiėmę kreditus modernizuoti gamybai, įgyvendinti gyvūnų gerovės  ir aplinkosaugos reikalavimus. Todėl žemos supirkimo kainos verčia kelti klausimą: ar kiaulininkystė Europoje gali išgyventi? Kokia to priežastis? Priežastis dvejopa. Viena vertus – išaugusi pasaulinė kiaulienos pasiūla. Kita vertus – reikalingos, tačiau brangiai kainuojančios gyvūnų gerovės priemonės Europoje. Ne paskutinį vaidmenį vaidina ir ne visuomet sąžiningas prekybininkų elgesys ir afrikinio kiaulių maro protrūkis. Ką galime padaryti? Pradėkime nuo tarptautinės konkurencijos sąlygų suvienodinimo. Kodėl mes verčiame savo ūkininkus laikytis gyvūnų gerovės reikalavimų, tačiau leidžiame importuoti ketvirčiu pigesnę mėsą iš tokių šalių kaip JAV ar Brazilija, kuriose gyvūnų gerovės standartų beveik nėra. Be to, turime žinių, kad ten mėsiniai gyvūnai yra šeriami pašarais su GMO. Kviečiu Komisiją imtis priemonių apriboti mėsos importą iš trečiųjų šalių, kurios taiko žemesnius nei europiniai gyvūnų gerovės standartai. Dar geriau būtų, jei Komisija imtųsi realių veiksmų ir Pasaulio prekybos organizacijos mastu siūlytų įdiegti aukštus pasaulinius mėsinių gyvūnų gerovės standartus. Antra, imkimės priemonių užtikrinti sąžiningą pridėtinės vertės pasiskirstymą, ribokime prekybininkų savivalę, jų galimybes manipuliuoti lentynų mokesčiais. Trečia, primenu, jog ūkininkai labai laukia realių eksporto skatinimo mechanizmų. Omenyje turiu visų pirma eksporto garantijų sistemą. Ir pabaigai, bet ne mažiau svarbus klausimas – afrikinis kiaulių maras. Ši liga, išplitusi kai kuriose valstybėse narėse, įskaitant ir mano šalį Lietuvą, kenkia ES kiaulienos reputacijai ir riboja eksporto galimybes. Lietuvos institucijoms pavyko sustabdyti šios ligos plitimą, tačiau ūkininkai patiria didelių nuostolių dėl su ja susijusių nesąžiningų komercinių praktikų, kai supirkėjai siūlo itin mažą kainą už sveikas kiaules, užaugintas ūkiuose, patenkančiuose net ir į sąlyginai saugią III zoną.

(Kalbėtojas sutinka atsakyti į asmens, pakėlusio mėlynąją kortelę, klausimą (Darbo tvarkos taisyklių 162 straipsnio 8 dalis)).

  Stefan Eck (GUE/NGL), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Herr Kollege, Sie wissen sicherlich selbst, dass es für die EU unmöglich ist, Tierschutzstandards außerhalb der EU zu verlangen. Meine Frage an Sie: Wollen Sie tatsächlich die wenigen Standards im Bereich Tierschutz, die wir hier in der EU schwer, schwer erkämpft haben, herunterfahren, nur um wieder zu einem marktgerechten Preis zu kommen? Das kann es doch wohl nicht sein!

  Bronis Ropė (Verts/ALE), atsakymas į pakėlus mėlynąją kortelę pateiktą klausimą. –  Labai ačiū už klausimą. Iš tikrųjų labai geras klausimas. Savo kalboje sakiau, kad Europos standartai yra pakankamai aukšti ir neturėtų būti taip, kad iš kitų šalių įvežama daug žemesniais standartais – tokiu būdu numušamos kainos ir mūsų kiaulienos rinka negali konkuruoti ir tokiu būdu ūkininkai gauna mažas supirkimo kainas, o dalis žmonių valgo atvežtą blogą produktą.

  Dominique Bilde, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, le secteur européen de la viande porcine traverse aujourd'hui une crise majeure, qui est la conséquence directe de la braderie de notre agriculture organisée avec la complicité des dirigeants politiques européens et nationaux.

D'abord, l'embargo russe, contrecoup des sanctions européennes, ruine de nombreux producteurs en Europe et en France. Il est plus qu'urgent de le lever, ce qui aura un impact direct sur les prix.

Ensuite, il y a un déséquilibre entre l'offre et la demande. En Europe, la production augmentera de 3 % cette année, soit dix millions de porcs supplémentaires sur le marché européen. Ainsi, les producteurs français sont des victimes directes des producteurs allemands ou espagnols, qui pratiquent le dumping social en embauchant des travailleurs détachés payés 4 ou 5 euros de l'heure, dans le cas de l'Allemagne, ou en appliquant moins de charges et de normes, comme c'est le cas en Espagne.

En France, le gouvernement a proposé un prix plancher de 1,40 euro par kilo, prix permettant tout juste aux agriculteurs français de survivre. Les industriels et la grande distribution ont évidemment jugé ce prix minimum trop élevé face à la concurrence étrangère et ont boycotté le marché national de référence.

La lutte par la qualité, dans le respect du bien-être animal, et notamment de la directive 2008/120/CE sur la protection des porcs, ne doit pas pénaliser les producteurs français au regard de certains États peu regardants sur les normes ou de l'importation de viande de porc de pays extra-européens, dont les normes sociales, sanitaires ou environnementales ne seraient pas identiques aux nôtres.

Comment peut-on penser que l'Union européenne se préoccupe réellement du sort des éleveurs quand elle refuse de suspendre les négociations du traité transatlantique, qui exposera nos éleveurs à la concurrence d'éleveurs américains dont les coûts sont inférieurs de 40 % aux leurs ou quand, sous la pression de la Commission, la France renonce à imposer l'étiquetage de l'origine des viandes.

  Norbert Lins (PPE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ganz herzlich bedanke ich mich, dass diese dringende Debatte geführt wird.

Angesichts der Stellung, welche die Landwirtschaft meines Erachtens in der europäischen Politik einnehmen sollte, und aufgrund der akuten Krise, in welcher sich viele landwirtschaftliche Betriebe aktuell befinden, möchte ich allerdings betonen, dass ich die zeitliche Ansetzung der Debatte auf Donnerstagnachmittag sehr unglücklich finde.

Auch in meiner Heimatregion Baden-Württemberg ist die Zahl der Schweinehalter in den letzten fünf Jahren um ein Viertel zurückgegangen. Tendenz: stark steigend. Die lang anhaltende Niedrigpreisphase führt zu Einkommens- und Liquiditätsproblemen bei unseren Landwirten. Bei einem Schlachtpreis in meiner Region von ca. 1,30 EUR pro Kilo kann kein Schweinehalter dauerhaft überleben.

Aufgrund der anhaltend schwierigen Marktsituation besteht neuer Handlungsbedarf. Kurzfristig sollten wir – wie 2015 – ein auf alle Mitgliedstaaten verteiltes neues Hilfspaket schnüren. Vom aktuellen Programm werden in Deutschland nur höchstens 1 550 von 25 700 Veredelungsbetrieben profitieren können. Langfristig muss die Verbesserung der Absatzförderung sowie die Erschließung neuer Märkte vorangetrieben werden.

Ein Problem ist auch die Verantwortung von Marktpartnern und des Lebensmitteleinzelhandels. Diese müssen ihre Verantwortung für die heimische Landwirtschaft erkennen und übernehmen.

Abschließend hoffe ich, dass bei der Sitzung des Agrarrats am Montag sinnvolle Maßnahmen beschlossen werden.

  Marc Tarabella (S&D). – Monsieur le Président, chers collègues, il est inacceptable que ce débat ait lieu sans le commissaire responsable, M. Hogan. La situation est grave, le revenu des agriculteurs a fondu, les secteurs laitier et porcin, notamment, s'enfoncent dans une crise dont l'Union européenne semble ne pas mesurer l'ampleur et la gravité.

Dans mon pays, la Belgique, la situation est particulièrement grave. La crise du secteur laitier affecte tout le pays, tandis que celle du secteur porcin touche principalement le nord du pays, la Flandre.

Je vais d'ailleurs continuer à m'exprimer en néerlandais.

De toestand van de Vlaamse varkenskwekers is dramatisch. Momenteel levert elk varken dat naar het slachthuis gebracht wordt minder dan 1 euro per kilo op, terwijl de kweker 1,30 euro nodig heeft om uit zijn kosten te komen en 1,50 euro om er zijn brood mee te kunnen verdienen. De prijs die de kweker voor zijn vlees krijgt, volstaat niet om de stijgende productiekosten ten gevolge van de hogere voedsel- en energieprijzen te dekken. De varkenskwekers zijn gedwongen om met verlies te verkopen, dit terwijl verkopen met verlies verboden is in alle economische sectoren, behalve dus voor de landbouwers.

Met haar ultraliberale visie en haar streven om nieuwe markten te veroveren, stevent de Europese Commissie af op een catastrofe. Met haar voorstellen, die bedoeld zijn om de crisis aan te pakken, is zij er op geen enkel moment in geslaagd de situatie onder controle te brengen.

Mijnheer de commissaris, ik heb het al verschillende keren in dit Parlement herhaald, de prijs moet worden vastgesteld rekening houdend met de productiekosten en mag nooit lager liggen dan deze kosten. De urgentie dwingt tot actie. We hebben concrete maatregelen nodig om het aanbod te beperken. We moeten ook met spoed een waarnemingscentrum voor de varkensvleesprijzen oprichten dat informatie verzamelt over de prijs, het productieniveau en het aantal slachtingen, de inseminaties, de winstmarges, de voorraad en de evolutie op de markt. Daarnaast moet er snel onderhandeld worden over een opheffing van het Russische embargo.

Mijnheer de commissaris, het is dringend. Laten we niet langer nadenken, maar actie ondernemen.

  Bas Belder (ECR). – De crisis in de varkenssector duurt al veel te lang. Namens de sectororganisatie in mijn land, Nederland, enkele vragen. Is de Commissie bereid alternatieve maatregelen te overwegen in plaats van private opslag? Dit is immers een uitzonderlijke crisissituatie. De sector is van mening dat tijdelijk vervroegd slachten een effectievere maatregel is dan de opslag van vlees. De prijs verbetert dan zonder risico op marktverstoring achteraf.

Ten tweede, heropening van de Russische markt is van groot belang. Nu de WTO komt met een negatieve beoordeling van de Russische maatregelen zou een technische oplossing met Rusland toch snel te regelen moeten zijn.

Ten slotte wil ik, met mijn collega Huitema, de noodzaak onderstrepen van een gelijk speelveld binnen de EU en daarbuiten.

  Jasenko Selimovic (ALDE). – Herr talman! I diskussionerna omkring problematiken med EU:s svinuppfödare sägs ofta att det största problemet är konflikten med Ryssland. Det är inte sant.

En del länder har haft väldigt liten exponering mot Ryssland medan andra har haft verkliga problem att hitta alternativa marknader. Det stora problemet är att EU-kommissionen och politiken har varit inriktade på kortsiktiga åtgärder, som stöd till privatlagring. Dessa åtgärder löser inte problemet på ett strukturellt sätt utan riskerar att snarare förvärra saken efter ett tag.

Det som krävs är nya, omfattande och mer marknadsbaserade lösningar och en annan politik. Man bör satsa på att stärka konkurrenskraften inom det europeiska jordbruket, och tuffare krav borde ställas på djurskyddet hos dem som exporterar sina produkter till EU för att få en mer rättvis konkurrens.

Det är bara genom att ta tag i problemet på ett strukturellt sätt som vi kan komma åt det, genom åtgärder med hjälp av producenter, industri och konsumenter.

  Anja Hazekamp (GUE/NGL). – De varkensindustrie hobbelt al decennia van de ene crisis naar de andere. Deze crisis is niet nieuw. We hebben crises gehad door de varkenspest, door de varkensgriep, crises door het instorten van markten, crises door hormoonschandalen, noem maar op. En alleen maar omdat Europa de slager voor de hele wereld wil zijn!

Miljoenen varkens worden onder erbarmelijke omstandigheden gehouden om zo snel mogelijk in goedkope hamlappen en karbonades te veranderen. Veel varkens worden zonder verdoving gecastreerd. Staarten en tanden worden afgeknipt als de dieren nog geen zeven dagen oud zijn, en dat terwijl dit al 20 jaar verboden is.

De problemen komen niet door het instorten van de markt in Rusland. Er is domweg meer aanbod dan er vraag is. In plaats de productie te verlagen, slaan we het vlees op in vriezers en wordt er reclame gemaakt voor het eten van varkensvlees. Europa moet zich niet langer voor het karretje van de vee-industrie laten spannen door deze dieronvriendelijke, milieuvervuilende en ziekmakende industrie tegen wil en dank te laten groeien. Dit is het moment om de sector te laten krimpen en te hervormen.

Deze varkensindustrie is ziek en staat even wankel op de poten als de varkens die in deze industrie leven. Daarom moet hier geen cent meer naar toe. Ook daarom ben ik voorts van mening dat de Europese landbouwsubsidies moeten worden afgeschaft.

  Annie Schreijer-Pierik (PPE). – Net als altijd staat de varkenshouderij als laatste punt op de agenda. Toch is dit thema belangrijk, want in Nederland en in de andere lidstaten staat het water veel boeren aan de lippen omdat ze zelfs veevoer, dokterskosten en mestafzet niet meer kunnen betalen en failliet gaan. Vaak is er ook geen geld meer voor de huishouding.

Sinds de Russische boycot - en hopelijk is die snel opgelost - zijn vraag en aanbod volledig uit balans. Terwijl de Europese varkensproductie nog steeds toeneemt, gaan de prijzen omlaag. Tegelijkertijd is de kostprijs in Nederland de afgelopen jaren enorm toegenomen door de strengere toepassing van milieu- en dierenwelzijnsnormen, mevrouw Hazekamp. Daardoor hebben boeren in Nederland 20 eurocent extra kosten per kilogram geslacht gewicht tegenover 7 cent in Duitsland en Denemarken. Het ontbreekt de varkensmarkt dan ook volledig aan één Europees gelijk speelveld.

De 10 miljoen euro die het Nederlands kabinet uit de extra crisispot van 500 miljoen heeft toegekend aan de varkenshouders, is een schrale troost. Het geld komt niet in de portemonnee van de boer terecht voor betaling van de kosten. Ook moeten we degenen die willen stoppen vooruit helpen. Dus: 1) goede begeleiding voor de kwekers die willen stoppen; 2) hulp voor diegenen die willen doorstarten; en 3) hulp voor de varkenskwekers die hun bedrijf willen uitbreiden. Zou hiervoor, commissaris, de crisisreserve van de landbouwbegroting ook niet moeten worden aangesproken? Crisisgeld is toch voor alle sectoren?

Tot slot is verbetering van de onderhandelingspositie een belangrijk onderdeel van de oplossing. Vorig jaar heb ik met de boerenacties in Brussel uit de handen van COPA-COGECA een goed plan in ontvangst mogen nemen. Hierin staat hoe boeren, veevoederleveranciers, winkelketens en de overheid tot een eerlijke prijs komen. Zou dit niet een voorbeeld voor Europa moeten zijn?

  Karol Karski (ECR). – Z powodu trwającego już od dłuższego czasu ogromnego kryzysu na rynkach rolnych rolnicy w całej Unii Europejskiej znaleźli się w tragicznej sytuacji, niektórzy z nich z powodu bardzo niskich cen produktów rolnych mają poważne problemy finansowe i mogą stracić cały dorobek życia. Już we wrześniu 2014 r. z inicjatywy grupy ECR Parlament Europejski wezwał Komisję do podjęcia natychmiastowych działań w celu wsparcia rolników zmagających się z kryzysem wywołanym przez rosyjskie embargo oraz inne problemy.

Katastrofalna sytuacja na rynku wieprzowiny w Polsce wynika z tego, że Polska ponosi ciężar i skutki zabezpieczenia Unii przed rozprzestrzenianiem się afrykańskiego pomoru świń. Polska ponosi straty z uwagi na brak możliwości eksportu, mimo że choroba została już opanowana. Wsparciem Unii muszą zostać objęte polskie gospodarstwa produkujące trzodę chlewną, gdyż z powodu niskich cen wskutek afrykańskiego pomoru świń oraz embarga są one w gorszej sytuacji niż gospodarstwa z pozostałych państw członkowskich. Polscy rolnicy ucierpieli także szczególnie z powodu ubiegłorocznej suszy, która spowodowała bardzo poważne problemy w sektorze produkcji zwierzęcej ze względu na brak pasz i wzrost ich cen.

Wzywam Komisję Europejską do podjęcia działań i natychmiastowego rozwiązania tego ogromnego kryzysu na rynkach rolnych.

  Ivan Jakovčić (ALDE). – Gospodine predsjedniče, treba nam kratkoročno i dugoročno rješenje. Kratkoročno rješenje treba biti ono koje će diversificirati naš proizvod na način da ćemo osvojiti nova tržišta, a pogotovo kinesko tržište. U mogućnosti smo osvojiti kinesko tržište i predlažem da imamo jednokratnu subvenciju za proizvođače svinjskoga mesa i da se g. Hogan „razleti”, da tako kažem, po ovoj našoj planeti te da kratkoročno rješenje razriješi ovu situaciju.

To će također biti djelomično dugoročno rješenje, jer ćemo imati diversifikaciju tržišta, a s druge strane jednog dana će se vratiti i rusko tržište. Ono na što želim posebno pozvati je da se čim prije obavi inspekcija u Hrvatskoj, kako bi se utvrdilo da u Hrvatskoj više nema nikakvih tragova svinjske kuge, jer hrvatska proizvodnja svinjskog mesa ima mogućnost velikog izvoza i molim da to Komisija učini zaista čim prije.

  Stefan Eck (GUE/NGL). – Herr Präsident! In der EU wird mehr Schweinefleisch produziert als nachgefragt wird, und das aus verschiedenen Gründen: einerseits durch Billigimporte, Embargo, andererseits, weil immer mehr Menschen auf das billige, krankmachende Schweinefleisch verzichten wollen. Und jetzt wird gefordert, neue Exportmärkte zu erschließen, um die Nachfrage anzukurbeln. Anscheinend stört dabei niemanden, dass wir damit die Betriebe in diesen Importländern über kurz oder lang zugrunde richten.

Ich hatte gedacht, wir hätten aus der Milchkrise unsere Lehren gezogen. Die massiven Preiseinbrüche, die wir jetzt erleben, sind nichts anderes als der Ausdruck einer verfehlten Agrarpolitik und Firmenpolitik, denn die großen Handelsketten haben ja mittlerweile eine so große Machtstellung am Markt, dass sie die Preise diktieren können.

Die Lösung: Die Produktionsmenge muss sich an der Nachfrage orientieren, und die Schweinefleischproduzenten sollten sich endlich darauf einstellen, dass die Zahl der Fleischreduzierer und der Vegetarier in Zukunft sehr stark zunehmen wird.

  Anne Sander (PPE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, la situation est grave. Cela fait des mois que les agriculteurs vendent à perte. Rien qu'en France, 15 à 20 % des exploitations porcines sont au bord du dépôt de bilan.

La première raison de cette crise – l'embargo russe – est conjoncturelle. Que fait la Commission pour aider les agriculteurs à supporter les coûts de nos choix diplomatiques?

La seconde raison, structurelle, est le déséquilibre dans la chaîne de valeurs. Nous devons adapter notre droit de la concurrence pour permettre aux éleveurs de se regrouper afin de peser davantage sur la fixation des prix.

Enfin, au-delà du porc, c'est toute l'agriculture qui est en crise, et si l'Europe veut dmeurer une puissance agricole durable, il est urgent d'agir.

Pytania z sali

  Seán Kelly (PPE). – Mr President, I attended a meeting on Monday night with the Commissioner for Agriculture, Mr Hogan, I am here today, and there is no doubt about it: there is actually a growing awareness of the crisis, but there are no solutions for the crisis.

So I have three questions for Commissioner Hahn to answer. Firstly, is the agricultural sector – we are talking about the pig sector now, but I refer to the agricultural sector in general – carrying the can for the rest of Europe on the Russian bans? Secondly, what prospects are there, short-term, medium-term and long-term, for growing our markets outside the European Union? Thirdly, what efforts are being made to grow our sales within Europe and indeed abroad, especially in view of what the previous speaker said about moves to turn people off eating meat because of all sorts of strange contradictory surveys that come out almost daily?

  Andrejs Mamikins (S&D). – Priekšsēdētāj, godātais komisāra kungs! Cūkgaļas cenu kritumu cēloņi ir vairāk nekā skaidri — tas ir sankciju karš ar Krieviju, par ko jau šeit teica vairāki mani kolēģi, bet, kā mēs zinām, pirms sankciju kara uzsākšanās tirdzniecība starp Eiropas Savienību un Krieviju sastādīja vairāk nekā vienu miljardu eiro diennaktī. Dotajā brīdī Latvijas lauksaimnieki cieš ļoti lielus zaudējumus, un faktiski sanāk tā, ka lauksaimniecības nozare ir vissregulējamākā Eiropas Savienībā, bet ko mēs varam izdarīt ar mūsu pašu regulācijām? Tās ir bezspēcīgas. Tātad mums obligāti jāatver Krievijas tirgus atpakaļ Austrumeiropai, manai valstij, Latvijai, jo Krievija ir tradicionāls tirgus Eiropas Savienībai.

Ir apsveicami, ka faktiski noņemtas sankcijas no Baltkrievijas, un, iespējams, Eiropas cūkgaļas audzētāji varētu ienākt arī Baltkrievijas tirgū, bet jāapzinās, ka tas nenotiks rīt vai parīt. Ir vajadzīgs laiks.

Nobeigumā gribu pateikt, ka kādreiz Latvijas cūkgaļa bija ļoti slavena visā Eiropā. Drīzumā, ja mēs nepieņemsim steidzamus mērus, mums par Latvijas cūkgaļu paliks vien atmiņas.

  Beata Gosiewska (ECR). – W imieniu polskich producentów wieprzowiny chciałabym wyrazić rosnące zaniepokojenie przedłużającą się destabilizacją na rynku wieprzowiny w Polsce i brakiem skutecznych działań ze strony Komisji Europejskiej. Mój kraj ponosi główny ciężar oraz skutki zabezpieczenia unijnych granic przed rozprzestrzenianiem się afrykańskiego pomoru świń, a to bezpośrednio przekłada się na ogromne straty producentów sektora mięsa wieprzowego. Dotychczasowe działania podjęte przez Komisję Europejską okazały się niewystarczające dla poprawy sytuacji dochodowej producentów wieprzowiny, którzy codziennie odnotowują dalsze straty.

Dlatego w pełni popieram postulaty mojego kraju dotyczące dalszego finansowego wsparcia sektora mięsa wieprzowego i oczekuję takich rozwiązań Komisji Europejskiej, które realnie wpłyną na poprawę sytuacji producentów wieprzowiny. Kraj, który stał się swoistą zaporą chroniącą rynek całej Unii Europejskiej, powinien być w sposób szczególny wspierany, a nie pozostawiany sam sobie. Pytanie do Komisji Europejskiej: czy wreszcie podejmie skuteczne działania, aby zapewnić godne ceny w łańcuchu dostaw od pola do stołu?

  Jozo Radoš (ALDE). – Gospodine predsjedniče, izražavam punu potporu Odboru za poljoprivredu koji je postavio ovo pitanje, zato što se poljoprivrednici u EU-u, proizvođači svinjskog mesa nalaze u krizi, a pitanje je hoće li ta kriza eventualno u budućnosti biti veća.

Komisija planira otvoriti skladišta i na ljeto plasirati zamrznuto meso, a pitanje je hoće li baš tada biti najpovoljniji trenutak za to. Naglašavam važnost onoga dijela pitanja koji će pomoći da sredstva koja su namijenjena poljoprivrednicima doista dođu u njihove ruke i pozivam Komisiju da osnaži programe za pomoć privatnim skladištima, jer neimanje privatnih skladišta poljoprivrednike čini osobito osjetljivima, izloženima ucjenama i manipulacijama trgovaca što nije samo slučaj u proizvodnji mesa. U Hrvatskoj su u tom smislu osobito izloženi proizvođači voća.

I na kraju, pozdravljam prijedloge kolega da Europska komisija pokuša povećati europsko tržište i uvesti više mjere standarda proizvodnje u zemljama iz kojih EU uvozi meso.

  Maria Grapini (S&D). – Domnule președinte, domnule comisar, criza prețurilor în sectorul european al cărnii de porc, sunt convinsă, este cunoscută. Presiunea pe preț va determina diminuarea numărului de fermieri care să se dedice creșterii porcilor. Eu cred că lipsește o viziune pe termen lung și cred că rolul politicii agricole comune este și de a menține echilibrul între cerere și ofertă atunci când apar factori externi, așa cum a apărut embargoul cu Rusia.

Vorbim, în Uniunea Europeană, de internaționalizarea afacerilor. Ce se face în cadrul politicii agricole pentru a se putea exporta pe alte piețe, pe piețe terțe, nu numai în interiorul Uniunii Europene? Și, domnule comisar, poate că, în cadrul portofoliului dvs, ne puteți spune ceva: ce se întâmplă cu relația și embargoul cu Rusia? Pentru că comisarul pe probleme de agricultură lipsește și cred că merită un vot de blam.

Țara mea și alte țări din Uniunea Europeană sunt tradițional crescătoare, au această tradiție în a crește porcii și a procesa carnea. Se vorbește aici numai de efect, dar trebuie să ne gândim și la efectul pe termen lung. Dispar locuri de muncă, domnule comisar! E vorba de un întreg segment care se ocupă cu creșterea porcilor și procesare. Ce doriți să faceți în continuare pentru eliminarea crizei?

  Branislav Škripek (ECR) – Európska únia bola vždy hrdá na kvalitu poľnohospodárskej produkcie, poctivej práce svojich poľnohospodárov v členských štátoch. Súčasná kríza v sektore bravčového mäsa dáva otázku, kam až siaha naša márnivosť a neváženie si práce ľudských rúk.

Mám dva uhly pohľadu. Jeden sú finančné straty kvôli sankciám voči Rusku. Spôsobilo to výrazný pokles exportu našich chovateľov a je našou povinnosťou pomôcť im finančne prekonať túto likvidačnú situáciu. Preto treba pristúpiť k ďalšiemu odškodneniu našich producentov a v krátkodobom horizonte navýšiť podporu súkromného skladovania a dlhodobo podporovať úsilie o získavanie odbytíšť v tretích krajinách. Druhá vec je, že tu stále máme rovných a rovnejších. Napriek prísľubom o vyrovnaní dotácií pre všetky členské štáty sú poľnohospodári v krajinách, ako je Slovensko, vystavení oveľa horším podmienkam ako producenti z členských štátov s vyššími dotáciami. Bez regulácie kvótami na maximálny objem výroby pre krajiny im zo Slovenska nedokážeme konkurovať.

Tak je potrebné zaoberať sa možnosťou zavedenia systému kvót maximálnej produkcie pre jednotlivé krajiny a o vhodnosti tohto systému svedčia problémy v sektore mlieka, ktoré nastali v celej EÚ po zrušení tejto oblasti.

(Koniec pytań z sali)

  Czesław Adam Siekierski (PPE). – W takiej formie mogłem poprosić o zabranie głosu celem dodania krótkich komentarzy. Komisarz Hogan jest w Polsce na zaproszenie ministra rolnictwa, co było wiadome już od 6 tygodni. Dzisiejszy termin to decyzja kierownictwa Parlamentu, szkoda, że nie było to połączone z dyskusją w poniedziałek, kiedy omawialiśmy punkty z obszaru rolnictwa, kiedy uczestniczył także pan komisarz Hogan. Ale myślę, że może dobrze dla sprawy, że jest pan komisarz Hahn, bo są też wyjątkowo ważne sprawy związane z embargiem, o czym pani posłanka mówiła.

Proszę Państwa, równocześnie musimy zauważyć, że na rynku europejskim maleje spożycie, między innymi dlatego, że ciągle słyszymy w mediach: laktoza szkodzi zdrowiu, mięso czerwone szkodzi zdrowiu. To wpływa także na poziom spożycia na rynku europejskim. Natomiast rośnie konkurencja na rynku światowym i musimy sobie odpowiedzieć dzisiaj: chcemy tę konkurencję wygrywać, musi rosnąć skala produkcji. To, czego byśmy nie chcieli, to uprzemysłowienie – bardzo trudno jest w tej sytuacji utrzymać małych rolników, to wymaga specjalnych instrumentów wsparcia dla produkcji w małych gospodarstwach, co jest ważne dla rolnictwa, charakteru rolnictwa europejskiego.

  Johannes Hahn, Mitglied der Kommission. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Vielen Dank und auch danke für den Hinweis, warum mein Freund und Kollege Phil Hogan heute nicht da sein kann. Aber ich kann Ihnen versichern, auch im Namen der gesamten Kommission, dass wir die Marktsituation im Agrarsektor sehr ernst nehmen.

Am kommenden Montag schon, im Agrarministerrat, stehen Marktfragen ganz oben auf der Agenda. Kommissar Hogan wird speziell zur Situation im Bereich der tierischen Erzeugung Stellung nehmen. Sowohl die Mitgliedstaaten als auch dieses Hohe Haus haben mit der gemeinsamen Agrarmarktordnung einen klaren Rechtsrahmen gesetzt. Dieser sieht ein Sicherheitsnetz vor, und davon macht die Kommission auch Gebrauch.

Ein starker ländlicher Raum erfordert wirtschaftlich stabile landwirtschaftliche Betriebe, und es liegt im Interesse aller, diese in wirtschaftlich schwierigen Zeiten auch zu unterstützen. Allerdings dürfen wir auch nicht vergessen, dass sich – von uns allen gewollt – die gemeinsame Agrarpolitik im Zuge mehrerer Reformschritte zu einer marktorientierten Agrarpolitik gewandelt hat.

Das Europäische Parlament hat diese Entwicklung immer unterstützt. Eine Landwirtschaft, die am Markt vorbei produziert, ist gesellschaftlich nicht konsensfähig. Marktorientierung heißt aber auch, dass die Kräfte des Marktes wirken und auf Produktionsstrukturen Einfluss nehmen. Dies ist ein logischer Prozess, der zwar in Krisenzeiten besonders deutlich wirkt, doch auch unter normalen Bedingungen kontinuierlich abläuft.

Wer diesen Strukturwandel negiert, der ist aber auch nicht ehrlich, und wir wollen eine ehrliche Agrarpolitik. Sei es Schweinefleisch, Milch oder welches Agrarprodukt auch immer, die Kommission wird verantwortungsbewusst den von Parlament und Rat gesetzten Handlungsspielraum nutzen, wenn es gilt, schwierige Marktsituationen abzufedern, im Sinne einer zukunftsfähigen und wettbewerbsfähigen gemeinsamen Agrarpolitik.

Da ich von einigen Rednern auf mein eigentliches Dossier angesprochen wurde, kann ich Ihnen sagen, dass gerade von Vertretern dieses Hauses, die sich auch heute sehr stark zu Wort gemeldet und eingebracht haben, besonders auch die Frage der Situation der Ostukraine und der sich daraus ergebenden Konsequenzen immer wieder angesprochen wird. Wir sind sehr zuversichtlich, dass es hier bald zu einer positiven Lösung kommen wird. Ich bin da sehr optimistisch. Ich hoffe, dieser Optimismus erdrückt mich nicht, und wenn das der Fall ist, dann ergeben sich auch neue Situationen, die auch offenkundig im Agrarbereich eine positive Auswirkung haben sollten.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.

Oświadczenia pisemne (art. 162)

  Norbert Erdős (PPE), írásban. – A súlyos és számos gazdát tönkretevő európai sertéságazati válságra tekintettel felháborítónak tartom, hogy az Európai Parlament csak csütörtök délután foglalkozik ezzel a témával, amikor számos képviselőtársam egyéb kötelezettségei miatt már nem lehet itt. Követelem ezért, hogy a vitát „fő műsoridőben” ismételjék meg a következő plenáris ülés alkalmával. Kérem az Európai Bizottságot, hogy egyrészt igazítsa a sertéshús intervenciós árát a valós termelési költségekhez, másrészt indítsa el újra a most kifutó sertés magántárolási támogatást.

  Marijana Petir (PPE), napisan. – Pozdravljam pitanje Odbora za poljoprivredu postavljeno Komisiji o problemu s kojim se susreću uzgajivači svinja zbog krize na tržištu svinjskoga mesa. Do sada poduzeti napori od strane Komisije na rješavanju tog problema nažalost se ne pokazuju dostatnima i odgovarajućima. Potpore za privatno skladištenje samo odgađaju rješavanje problema, ne stabiliziraju tržište već ga više otvaraju špekulantima, a u konačnici trpe proizvođači zbog dodatnog pada cijena poljoprivrednih proizvoda koji se izravno prodaju s poljoprivrednih gospodarstava.

Hrvatska je preživjela krizu s uvozom mesa 2014. godine kada je prema podacima Hrvatske poljoprivredne agencije, u prvih pet mjeseci te godine proizvodnja svinjskog mesa pala za 7000 tona ili gotovo 10%. Hrvatska se proizvodnja nije oporavila, dok je uvoz mesa nastavljen. U tom smo vremenu iskusili i uvoz smrznutog svinjskog mesa, pa i iz članica EU-a koje je bilo odmrzavano te ponovno smrzavano o čemu sam već više puta govorila te zbog čega se zalažem za označavanje punog ciklusa proizvodnje mesa, uključujući i datum klanja. Tržište EU-a je prezasićeno svinjskim mesom, kao i s mnogim drugim poljoprivrednim proizvodima, te povećanje stope izvoza na druga tržišta, koja danas iznosi 13%, vidim kao jedino rješenje koje mora pomoći stabilizaciji unutarnjeg tržišta EU-a.

  Tibor Szanyi (S&D), írásban. – Igazat adok az aggodalmaknak, hisz fontosnak tartom a termelők helyzetének rendezését, már azért is, mivel van egy markáns közös politikánk, a KAP. Megértem, hogy mi, képviselők az emberek és a termelők érdekében felemeljük a hangunkat és megoldást sürgetünk. Megoldásokat, melyekkel időt nyerhetünk, például rövid távon a magántárolási programmal, vagy közép-hosszútávon a feldolgozott húsok eredetcímkézésével.

Másrészről azonban, az árválság közepette gondot okoznak a fogyasztói árak is, ahogy az éhezés és az alultápláltság is az EU egyes régióiban. Az EU hatalmas pénzekkel támogatja a mezőgazdaságot. Ez a pénz azonban sok esetben nem a termelőkhöz jut, hanem a gazdag földtulajdonosokhoz, akik csak bérbe adják a földet. A feldolgozóipar egy része ellenőrizetlen minőségű, harmadik országból érkező alapanyagot használ. A termelő nyomott árakon tudja csak eladni a termékét, míg a fogyasztóhoz már aranyárral érkezik az áru.

Egyszerű azt kérni, hogy az EU tegyen lépéseket az orosz embargó feloldása érdekében, de talán hasznosabb lenne bátor lépéseket tenni az adóharmonizáció és az adómentes, elérhető árú élelmiszerek felé. Felhívnám a figyelmet, hogy ez utóbbi az Alapszerződés KAP-ra vonatkozó egyik eleme. Adóharmonizációt kell végrehajtanunk úgy, hogy növekedjen a termelők jövedelme, de csökkenjen a fogyasztói ár is. Ez nem egy álom, hanem egy közös elhatározással megvalósítható vállalás egy erősebb EU felé.