Пълен протокол на разискванията

Сряда, 22 юни 2016 г. - Брюксел

4. Одобряване на протокола от предишното заседание

Presidente. – Il processo verbale della seduta del 9 giugno 2016 è stato distribuito.

  Bruno Gollnisch (NI). – Monsieur le Président, le procès-verbal, en son point 4.6, fait état de l'adoption du règlement pour une administration ouverte, efficace et indépendante sur le projet de nos excellents collègues, M. Swoboda et Mme Hautala.

Il s'agit d'un texte excellent qui, malheureusement, n'a pas encore valeur totalement obligatoire pour toutes les institutions de l'Union puisque le règlement n'est pas adopté. Mais j'espère qu'il a une valeur obligatoire pour ce Parlement et qu'il s'imposera à l'administration de ce Parlement, laquelle se croit autorisée à taxer de sommes considérables des députés sans même les avoir auditionnés, sans même les avoir entendus, ce qui me paraît, quelquefois, tout à fait contraire à l'indépendance que doivent conserver les députés vis-à-vis de l'administration.

  Jerzy Buzek (PPE). – Panie Przewodniczący! Nawiązując do przemówienia, którego przed chwilą wysłuchaliśmy, chciałem Państwu przypomnieć, że w zeszłym tygodniu minęło dwadzieścia pięć lat od czasu podpisania traktatu o stosunkach dobrosąsiedzkich między Polską i Niemcami. To był owoc trudnego pojednania, które rozpoczęło się już w roku 1965, poprzez list biskupów polskich do biskupów niemieckich, w którym napisano to słynne zdanie: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Podpisanie traktatu w roku 1991 było także możliwe dzięki powstaniu i zwycięstwu Solidarności, dzięki zjednoczeniu Niemiec, dzięki wysiłkom kanclerzy niemieckich, a także premierów i ministrów polskiego wolnego rządu, ale przede wszystkim dzięki wysiłkom obywateli po obydwu stronach granicy na Odrze i Nysie, którzy jednoznacznie uważali, że porozumienie, współpraca i wzajemne zaufanie jest im niezbędnie potrzebne. I dlatego mogło się zrealizować to, co tutaj, w Parlamencie Europejskim, już w roku 1988 zapowiedział w pewien sposób papież Jan Paweł II, który powiedział wtedy: „Oby Europa znowu mogła oddychać dwoma płucami”.

I jeszcze jedno. Ten traktat z 1992 r. był przełożeniem wspólnego losu Polaków i Niemców, sąsiadów od stuleci, na wspólne działania w Europie, a teraz stawia przed obydwoma narodami nowe zadanie: co my, Polacy i Niemcy, możemy dzisiaj zrobić dla wspólnej Europy?

  Alojz Peterle (PPE). – Gospod predsednik, dragi kolegi in prijatelji.

V čast in veselje mi je, da vas lahko spomnim, da praznuje Slovenija ta teden 25 let svoje samostojnosti. Pred 25 leti smo na podlagi plebiscitarno in demokratično izražene volje uresničili sanje slovenskega naroda o lastni in demokratični državi.

Naj vas spomnim tudi na tragično dejstvo, da je proglasitvi neodvisnosti junija 1991 sledil napad jugoslovanske ljudske armade na Slovenijo, čeprav nam je jugoslovanska ustava zagotavljala pravico do samoodločbe in odcepitve.

Ker smo bili pripravljeni, smo zmagali vojno za Slovenijo in podrli z združeno Evropo svoj del železne zavese. Takrat je evropska in svetovna demokratična javnost stopila na stran Slovenije in podprla proces mednarodnega priznavanja nove države. Ključni pečat temu procesu je dala Evropska skupnost s priznanjem Slovenije 15. januarja 1992.

Izražam posebno zahvalo tistim, ki ste nas takrat razumeli in podprli, s tem ste podprli evropsko perspektivo Slovenije. Doživeli smo razdeljeno in združeno Evropo, imamo razloge, da praznujemo skupaj in delamo odločno za boljšo Evropo.

(Il Parlamento approva il processo verbale della seduta precedente.)