Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 14 września 2016 r. - Strasburg

16. Azyl: środki tymczasowe na rzecz Włoch i Grecji (debata)

  Presidente. – L'ordine del giorno reca la relazione di Ska Keller, a nome della commissione per le libertà civili, la giustizia e gli affari interni, sulla proposta di decisione del Consiglio che modifica la decisione (UE) 2015/1601 del Consiglio, del 22 settembre 2015, che istituisce misure temporanee nel settore della protezione internazionale a beneficio dell'Italia e della Grecia (COM(2016)0171 – C8—0133/2016 – 2016/0089(NLE)) (A8-0236/2016).

  Ska Keller, rapporteur. – Mr President, let me first thank our excellent shadows for the great cooperation we had on this relocation file and the earlier relocation files that we have had – and the ones that might probably also still come.

The relocation decision that was taken a little over a year ago was from my understanding a real paradigm shift. For the first time we saw that solidarity was implemented for real in the area of migration and asylum within the Member States, and that is really good. The relocation programme of course has also a lot of floss and a lot of problems. There are too few places overall available. There is an arbitrary threshold of 75% of recognition rate, which really does not correspond with reality. There is a lot of bureaucracy that has been dealt with and many other problems. But still I believe it is a ground-breaking programme.

But there is one thing, one thing that is really threatening this relocation programme and the success that we could have with it, and that is the unwillingness of Member States to really use it, to fill it with life. To date, and these are figures this week from the Commission, we have just 3 677 refugees relocated from Greece and only 1 064 from Italy. Let us remember that overall there are 160 000 places, which as such is not so much, but the figures that have been relocated over the past year, the people behind the figures – that number is simply not enough, and that is the problem that we are having here: Member States are not pledging places or they are not fulfilling their promises and this is especially a problem for unaccompanied minors who can hardly find any place anywhere. This is what is really threatening the programme, and some Member States have not relocated even a single refugee. What more can we do about European solidarity, where is the spirit of our Lisbon Treaty? Where is the spirit of working together if Member States are not able and willing to relocate even very small numbers of refugees? We have already this week discussed in plenary the huge numbers that a country like Lebanon has to deal with, while we as European Union Member States are not able to do at least our bit of the share.

I think this really has to change, also because the unwillingness to relocate has very concrete consequences for the refugees who are stuck in Greece or in Italy. We are talking about children who are sleeping in unbearable conditions, children who are not able to go to school, people who are not receiving proper medical care, refugees who are completely left in a limbo and who don't know what tomorrow will bring or where they will end up. Those are the real consequences that we see and we really have to address those big problems. With the vote tomorrow in the European Parliament, I think we as a Parliament we can give a strong signal that we will stick to the relocation decision, that we are committed to it and do not want to see it watered down by places being taken away from the relocation programme while there are still thousands of refugees in Greece and Italy and more are arriving on a daily basis. We need to strengthen the instrument rather than weaken it. We need to make it faster, much, much faster, and for that we have proposals. We also need to include a group like the Afghans, who make up a big part of the refugees arriving and who are in dire need of protection. I believe we can, but also we should, make the relocation programme a success story; a success story for the European Union, but much more for each and every refugee who is affected and for all those families and children who are stuck in Italy and Greece – we must give them hope and a perspective and give them the protection that they need.

  Dimitris Avramopoulos, Member of the Commission. – Mr President, I would like to say to Ms Keller that I fully agree with her. The picture is as you describe it, Ms Keller, but let me assure you: making relocation succeed is still the essence of our comprehensive migration policy. We will not forget or let go of this priority.

Let me remind everyone, as the President did this morning, that solidarity is legally enshrined in the Treaties and these are unanimously agreed by the Member States. Our objective is that everyone shares this solidarity, but we are not here to punish anyone. Member States have agreed to regulate, and that is legally binding. They have to do it. As the guardian of the Treaties, the Commission is here to ensure that Member States face up to their responsibilities and I can assure you this is what they have been doing over recent months.

With more than 50 000 people in Greece, and more than 125 000 arrivals already in Italy, this is not only the sensible thing to do, it is the truly European thing to do, because what happens in Greece and Italy today might also happen in other countries one day.

Ultimately, the impact of the migration crisis is felt not only in the frontline Member States, but also in the rest of the European Union. What is happening in Italy has a direct impact on your country or on northern Europeans, and a European challenge requires a European answer. That answer is relocation.

Even here in this House we disagree. Believe me, it is always a pleasure to be here and debate with you. You have repeatedly enriched my knowledge and my judgement and I want to express my gratitude for that. What matters is that we agree on the political goal and on the importance of the success of the relocation scheme, because relocation, as I said at the beginning, is the most tangible proof of European solidarity towards both the people in need of protection, and the over-burdened Member States.

Better sharing of responsibility among Member States is not a pull factor: it is an indispensable tool at our disposal for managing the refugee crisis, and the migration challenge in general, more effectively. This is the essence of our comprehensive migration policy, as President Juncker stressed this morning.

We have to be realistic: while Greece and Italy are making great efforts, they cannot shoulder the responsibility alone and host and protect entirely all the asylum seekers present on their territory. So all Member States have to step in and take their share of the responsibility. We should not forget what these people went through, risking their lives to reach safety. It is time that they were all welcomed in countries where protection is offered properly, in line with our legal and moral obligations.

But most importantly, in the long term, we have to avoid these people undertaking such dangerous journeys, by bringing them to Europe safely and legally. That is what resettlement is about – and this task is already starting now.

Let me turn now to this specific proposal. The purpose of the Commission proposal was to make it possible for Member States to use the 54 000 unallocated relocation places for resettlement and other forms of legal admission of Syrians from Turkey to the EU. This is the essence of our proposal. We cannot support amendments that change the essential purpose or substantially modify the main elements of the relocation procedure as provided for in Council Decision 2015/1601. Some of the amendments that you propose to the original Council Decision could, in principle, be acceptable for us.

We believe, however, that now it is time to pull together all our efforts to ensure the smooth implementation of relocation commitments. So far, 4 741 migrants have been relocated from Italy and Greece. We all agree that it is not enough, but numbers have been steadily increasing. We therefore have to keep going.

The Commission and the EU agencies work closely with all the Member States to define and implement efficient procedures allowing Member States of relocation to assess each application properly and to increase both the numbers and the speed of relocations. Just yesterday, a relocation forum took place in Greece and tomorrow a meeting with all Member States will take place in Italy to find a common solution in order to increase relocations there too. Our aim is to address, to the extent possible, the objectives behind some of your amendments. For example: shorter procedures, more regular pledges, European Asylum Support Office (EASO) regular updates on eligible nationalities, etcetera.

As we are approaching the last year of implementation of the relocation schemes, further action is urgently needed to accelerate their implementation. At this point, I want to reiterate the need for Member States to respond to the EASO experts’ call.

At the beginning of August, I sent a letter to all Member States to urge them to increase the number of migrants relocated. I can assure you that I use all opportunities in bilateral meetings and at all Justice and Home Affairs Councils to remind Member States that it is the moment to demonstrate solidarity. The same goes for resettlement, where Member States should have all the tools in hand for delivering on their commitments.

So far, since 4 April 2016, 1 583 Syrians have been resettled from Turkey under the 1:1 mechanism. We will have to increase this figure urgently. Our proposal today will introduce flexibility to ensure that all Member States that invest in relocation or resettlement will receive the necessary technical and financial support from the EU.

Relocation and resettlement should be among the top EU’s priorities in the months ahead, and they go hand in hand. These are the real humanitarian needs – and all the Member States should stop merely talking about them and start acting and delivering more.

  Salvatore Domenico Pogliese, a nome del gruppo PPE. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, questo dossier, per il quale ho avuto il piacere e l'onore di rappresentare il mio gruppo parlamentare quale relatore ombra, rappresenta di fatto un passaggio dell'accordo UE-Turchia siglato nel marzo del 2016, un impegno assunto che oggi viene puntualmente mantenuto sul tema di favorire i reinsediamenti in Europa dei siriani ospitati in Turchia.

Ritengo che il testo esaminato in commissione sia assolutamente equilibrato, grazie alla sensibilità della relatrice Keller e degli altri relatori ombra, soprattutto nella parte in cui si elimina la possibilità, per gli Stati membri, di detrarre il numero dei siriani reinsediati dalla Turchia dal numero di rifugiati che lo Stato membro si era impegnato a ospitare in virtù degli accordi di ricollocamento dall'Italia e dalla Grecia, e nella parte in cui si auspica che i ricollocamenti possano riguardare, come ricordava anche la relatrice Keller, non soltanto i siriani, ma anche gli eritrei, gli iracheni e gli afghani, al fine di rendere più efficace il meccanismo di ricollocamento. Ecco perché ritengo che questo testo debba essere assolutamente approvato.

Ma permettetemi di fare un'ulteriore considerazione: ritengo che l'accordo UE-Turchia abbia rappresentato una scelta obbligata che sta producendo ottimi risultati sul tema del contenimento della tratta balcanica, se è vero, come è vero, che gli sbarchi in Grecia si sono ridotti del 90%. Mi auguro che l'Europa dimostri la stessa determinazione ed efficienza anche sul contenimento della tratta del Mediterraneo dove, invece, si è registrato contestualmente un aumento dei flussi in entrata, com'era fisiologico che accadesse.

Sul tema dei ricollocamenti, di cui ha parlato il Commissario, ad oggi i dati che possiamo registrare non sono assolutamente entusiasmanti: si parla circa di 4 000 migranti ricollocati a fronte dei 66 000 che in base al progetto iniziale di 6 000 migranti al mese doveva essere ricollocato in questi mesi dall'avvio di quel percorso. Ecco perché mi auguro che su questo tema si possa invertire la rotta e che su questo tema l'Europa dimostri di essere all'altezza della sfida che la storia ci pone dinanzi.

  Μιλτιάδης Κύρκος, εξ ονόματος της ομάδας S&D. – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να συγχαρώ την κυρία Keller για την άριστη συνεργασία που είχαμε. Η σημερινή συζήτησή μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε ένα απολογισμό της Ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό. Τον Μάιο του 2015, δεσμευτήκαμε για τη μετακίνηση 22.000 προσφύγων από τις εστίες πολέμου στην Ευρώπη, όμως, επανεγκαταστήσαμε μόνο 8.000. Τον Σεπτέμβριο του 2015 δεσμευτήκαμε για τη μετακίνηση 160.000 προσφύγων από τις χώρες πρώτης γραμμής - Ελλάδα και Ιταλία - αλλά μετεγκαταστήσαμε μόνο 5.000. Καταλαβαίνετε ότι αν ήμασταν μία εμπορική εταιρεία θα είχαν απολυθεί όλοι οι υπεύθυνοι σχεδιασμού και υλοποίησης. Όμως είμαστε αυτοί που κρατούμε τις τύχες ανθρώπων στα χέρια μας. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η Επιτροπή και το Συμβούλιο σχεδιάζουν, αλλά τα κράτη μέλη δεν υλοποιούν; Σήμερα ο Πρόεδρος Γιούνκερ μας τόνισε πως η αλληλεγγύη δεν επιβάλλεται, βγαίνει από την καρδιά. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Αν μιλούσαμε για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τις εθνικές επιδοτήσεις, θα είχε την ίδια χαλαρή άποψη; Για να μην τον αδικήσω όμως, έφερε, ως απόδειξη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, τις επενδύσεις των Ευρωπαϊκών Ταμείων στις διάφορες χώρες.

Θα συμφωνήσω απόλυτα στο ισοζύγιο που προτείνει. Όχι αλληλεγγύη, όχι επενδύσεις. Και αν στην αρχή είχαμε δικαίως τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα δεν συνεργάζεται τώρα πια ούτε αυτό υπάρχει. Όλοι οι πρόσφυγες έχουν καταγραφεί. Τα στοιχεία επεξεργάζονται και ήδη 7.751 άνθρωποι περιμένουν με τις βαλίτσες και τα χαρτιά στα χέρια τη μετεγκατάσταση. Αλλά η ευρωπαϊκή πόρτα δεν ανοίγει. Η Επιτροπή σήμερα μας ζητάει επιπλέον οι πρόσφυγες που επανεγκαθίστανται από τις ζώνες πολέμου στα διάφορα κράτη, κάτω από ιδιαίτερα σχήματα όπως ανθρωπιστική βίζα και εργασιακή βίζα, να θεωρηθεί ότι καλύπτουν τις υποχρεώσεις προς τα κράτη πρώτης γραμμής, Ελλάδα και Ιταλία. Να αφήσουν δηλαδή όσους είναι ήδη στην Ευρώπη να ξεχειμωνιάσουν στην Ελλάδα της κρίσης και στην Ιταλία. Περιγράφουμε την ήττα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τον θρίαμβο των εθνικών πολιτικών εις βάρος της κοινής μας αντιμετώπισης. Την ήττα αυτή τη βλέπουμε ακόμα πιο καθαρά στα μάτια 7.751 ανθρώπων που περιμένουν δυστυχώς χωρίς ανταπόκριση.

  Kazimierz Michał Ujazdowski, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Jestem wielkim zwolennikiem solidarności europejskiej, do której tak często wracał pan komisarz Avramopoulos, ale chcę powiedzieć, że solidarność jest bardzo daleka od arbitralności i od centralizmu i zakłada zarazem zawsze autentyczny oddolny udział, w tym wypadku poszczególnych państw. Niestety muszę powiedzieć bardzo wyraźnie, że decyzja o relokacji, cały program relokacji, nosi cechy programu obciążonego błędem arbitralności i centralizmu. Nie dostrzega różnicy między uchodźcami i migrantami, nie dostrzega tego, że uchodźcy przebywający na tych terenach chcą jechać wyłącznie do wybranych bogatych państw europejskich, i nie dostrzega złożonego kontekstu tej sytuacji, dlatego nie mogę poprzeć sprawozdania pani Keller i namawiam do szukania innych realnych form europejskiej solidarności, takich, które będą dawać możliwość rzeczywistego rozwiązania tej sprawy. Uparte trwanie przy dogmacie arbitralnej relokacji nie rozwiąże naszych problemów. Solidarność niejedno ma imię – ja opowiadam się za taką wersją, która jest daleka od arbitralności i oznacza realny współudział i dobrowolność państw członkowskich.

  Angelika Mlinar, im Namen der ALDE-Fraktion. – Herr Präsident! Auch ich möchte mich zuerst bei der Berichterstatterin, Ska Keller, und bei allen Schattenberichterstattern für die gute Zusammenarbeit bedanken. Und ich glaube, wir haben etwas Gutes zuwege gebracht. Wie wir alle wissen, ist der Name unserer Debatte heute nicht wirklich zutreffend, denn eigentlich besprechen wir den ersten Teil des berühmten EU—Türkei—Flüchtlingsdeals.

Die Kommission will die beschlossenen Umsiedlungsquoten für das Eins—zu—eins—Schema zwischen der Türkei und Griechenland zur Anwendung bringen, und genau hier sehe ich das Problem. Die Neuansiedlung von Flüchtlingen darf meiner Meinung nach nicht zulasten der bereits beschlossenen Umsiedlungsquoten erfolgen. Wir brauchen nämlich beides. Mitgliedstaaten, die der Umsiedlungsinitiative zugestimmt haben, müssen die dadurch entstandenen Verpflichtungen endlich erfüllen, wie das auch der Herr Kommissar ganz richtig eingefordert hat. Dies ist nicht nur zum Schutz der Flüchtlinge notwendig, sondern auch zur Unterstützung der Grenzstaaten.

So wie heute Jean-Claude Juncker und auch Kommissar Avramopoulos gerade eben möchte auch ich hier noch einmal die Solidarität als Grundprinzip eines funktionierenden Miteinanders einfordern. Bis jetzt ist die Anzahl der von Griechenland und Italien umgesiedelten Personen, wie wir gehört haben, schlichtweg zu gering. Das menschliche Leid, das dadurch unnötig entsteht oder verlängert wird, mag für die einen als Abschreckung sein Ziel erfüllen, aber so darf die Politik der EU nicht vorgehen. Auf dem Rücken der Grund- und Menschenrechte dürfen wir als Vorzeigedemokratie, die wir hoffentlich alle sein wollen, nicht operieren. Wenn das bislang Geschehene die Umsetzung gemeinsamer Lösungen in der Flüchtlingspolitik ist, dann brauchen wir für die dringend notwendige gemeinsame EU—Asyl- und Migrationspolitik sehr viel mehr Rückenwind.

Zum Abschluss muss ich noch eine Frage an die VertreterInnen der Volks- und Familienparteien richten. Wie halten Sie es eigentlich in der Flüchtlingspolitik mit dem sonst so hochgehaltenen Gut der Familie und damit der Familienzusammenführung?

  Barbara Spinelli, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, condivido la relazione di Ska Keller sulla proposta della Commissione.

Vorrei tuttavia richiamare l'attenzione sulla base giuridica della proposta. Non è la prima volta che la Commissione tende a escludere il Parlamento adducendo come pretesto l'emergenza legata a improvvisi afflussi di rifugiati; l'altro esempio è l'accordo con la Turchia. Da tempo però gli afflussi non sono improvvisi, sicché che non c'è motivo alcuno per cui il Parlamento non sia coinvolto a pieno titolo come colegislatore.

Invito dunque a considerare il mio emendamento. Esso evidenzia come la base giuridica della proposta – articolo 78, paragrafo 3, del trattato sul funzionamento dell'Unione europea – vada sostituita dall'articolo 78, paragrafo 2, che coinvolge il Parlamento a pieno titolo. Mi sembra un buon metodo per mettere fine al poco democratico stato di emergenza in tema di rifugiati.

  Laura Ferrara, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, dalla Grecia e dall'Italia fino ad oggi sono stati ricollocati in altri paesi dell'Unione europea solo poco più di 4 000 rifugiati sui 160 000 previsti: abbiamo assistito all'ennesimo fallimento europeo nella gestione dei flussi migratori.

Il non rispetto degli impegni assunti dagli Stati membri per la redistribuzione dei richiedenti asilo provenienti dalla Grecia e dall'Italia dimostra l'assenza di volontà politica nel rispettare i principi di solidarietà ed equa ripartizione delle responsabilità previsti dall'articolo 80 del trattato sul funzionamento dell'Unione europea. In questi due paesi di primo ingresso dell'Unione europea, il sistema di accoglienza continua ad avere enormi problemi.

Ora si vorrebbe sacrificare una quota del ricollocamento a favore del reinsediamento previsto nell'accordo UE-Turchia, svilendo maggiormente la presunta solidarietà interna tra gli Stati membri. Questo discutibile e ricattatorio accordo, frutto del disperato e mal riuscito tentativo di fermare il flusso dei migranti verso l'Europa, non deve consentire che il ricollocamento e il reinsediamento siano implementati l'uno a scapito dell'altro.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, η πρόταση για θέσπιση προσωρινών μέτρων διεθνούς προστασίας της Ιταλίας και της Ελλάδος είναι ένα ακόμη μεγαλεπήβολο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως το οποίο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί στην πράξη. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να εφαρμοστεί όταν όλα τα κράτη, διακατεχόμενα από πανικό, κλείνουν τα σύνορά τους και αρνούνται να δεχθούν τους μετανάστες οι οποίοι τους αναλογούν. Αλήθεια, τι γίνεται με εκείνη την περίφημη και κενή περιεχομένου φράση «ένας Σύρος από την Ελλάδα στην Τουρκία, ένας Σύρος από την Τουρκία στην Ευρώπη»; Οι Σύροι πηγαίνουν από την Ελλάδα στην Τουρκία με το σταγονόμετρο. Η Τουρκία, όμως, ρίχνει στην Ελλάδα με τον «κουβά» τους λαθρομετανάστες. Η κυρία Μέρκελ μετά την εκλογική αποτυχία της απειλεί να στείλει στην Ελλάδα 400.000 μετανάστες τους οποίους είχε δεχθεί η Γερμανία, βγάζοντας από το χρονοντούλαπο την υπό αναθεώρηση Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ. Να καταντήσει, δηλαδή, η Ελλάδα ένα απέραντο στρατόπεδο συγκεντρώσεως δυστυχισμένων και απελπισμένων ανθρώπων. Να γίνει η πατρίδα μας για μία ακόμη φορά εξιλαστήριο θύμα, αποδιοπομπαίος τράγος επάνω στον οποίο θα φορτωθούν όλες οι αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Κατά τα λοιπά, εσείς κύριε Επίτροπε, κύριε Αβραμόπουλε, φαντασιώνεστε τη δημιουργία Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής και Συνοριοφυλακής για να κάνει αυτό το οποίο έκανε ο αποτυχημένος FRONTEX. Να γίνει δηλαδή ο τροχονόμος όσων κινούνται παράνομα προς την Ιταλία και την Ελλάδα. Ωραίους φύλακες οραματίζεστε, κύριε Επίτροπε. Προφανώς κάτι τέτοιους φύλακες είχε κατά νουν ο Ιουβενάλης όταν στη Σύγκλητο της Ρώμης διερωτάτο: «Quis custodiet ipsos custodes?», δηλαδή, «Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες»;

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, αξίζουν συγχαρητήρια στην εισηγήτρια, κυρία Keller και τους συνεργάτες της, για αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία σήμερα. Παραταύτα, η απόφαση, την τροποποίηση της οποίας συζητούμε σήμερα, ξέρουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν λειτουργεί επαρκώς, γιατί οι θέσεις που είναι δεσμευμένες είναι ανεπαρκείς και η υλοποίηση είναι αργή και δύσκολη. Μόνο ένα 3% του αρχικού στόχου για τη μετεγκατάσταση έχει υλοποιηθεί. Αναφερθήκαμε σε 4.740 ανθρώπους που έχουν φύγει, επί συνόλου 160.000 που είχε αποφασιστεί σε ορίζοντα διετίας από την Ελλάδα και την Ιταλία. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν 60.000 άνθρωποι, 13.500 στα νησιά, τα οποία ήδη βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ανήλικοι ασυνόδευτοι και όχι περίπου 2.500 που δεν έχουν ενωθεί με τις οικογένειες, ενώ ο αρμόδιος Υπουργός αναφέρθηκε σε περίπου 5.000 ανθρώπους μη ταυτοποιημένους. Η κατάσταση αυτή δυσχεραίνει και τις διαδικασίες ασύλου. Η μετεγκατάσταση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι έμπρακτη απόδειξη και ενίσχυση αλληλεγγύης και δίκαιης κατανομής ευθυνών. Όμως, σήμερα, η Επιτροπή έχει ξεκινήσει διαδικασίες επί παραβάσει εναντίον της Ελλάδος για πλημμελή τήρηση της νομοθεσίας του ασύλου και τις συνθήκες υποδοχής. Όμως, δεν έχουν γίνει εκείνες οι νομικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Ακριβώς για να ανταποδοθεί το ίσο σε εκείνα τα κράτη μέλη που δεν δέχονται να εφαρμόσουν τις αποφάσεις. Το κλειδί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τη διαχείριση του σοβαρού αυτού ευρωπαϊκού προβλήματος εναπόκειται στην πολιτική βούληση και την αλληλεγγύη των κρατών μελών της Ευρώπης το οποίο σημαίνει, πολύ απλά, εφαρμογή των ευρωπαϊκών αποφάσεων.

  Josef Weidenholzer (S&D). – Herr Präsident! Es war vor einem Jahr, da wurde in diesem Haus intensiv über die Verteilung der bereits in der EU befindlichen Flüchtlinge diskutiert. Von relocation, von Hotspots war die Rede. Ein großer Teil der Mitgliedstaaten war damals bereit, seinen Anteil zu leisten. Es ist ein Jahr vergangen. Zusätzliche Flüchtlinge sind gekommen, und es ist nicht einmal annähernd gelungen, die 160 000 Menschen, von denen damals die Rede war, aufzuteilen. Tausende Menschen sitzen immer noch fest – in Italien, in Griechenland, irgendwo dazwischen auf der Balkanroute. Sie geraten in die Hände von kriminellen Schleppern, die sie durch die innereuropäischen Grenzzäune schleusen – für viel Geld. Übrig bleiben jene, die es sich nicht leisten können, vor allem Kinder, alte und gebrechliche Menschen.

Ich habe im August mehrere Lager im Norden Griechenlands besucht, und ich bekomme diese Bilder nicht aus dem Kopf. Die Zustände sind katastrophal. Die Menschen sind hoffnungslos, und die Lage ist explosiv. Ich will mir nicht vorstellen, wie das alles im Winter aussehen wird. Wir müssen diese Situation beenden, im Interesse der Menschen, die das nicht verdient haben, im Interesse der Sicherheit und der Stabilität und vor allem auch im Interesse Griechenlands. Die Solidarität der griechischen Bevölkerung ist vorbildhaft, aber sie muss auch Anerkennung durch andere Mitgliedstaaten finden. Deshalb müssen die Mitgliedstaaten endlich mit ihrem Zögern aufhören und zu ihren Verpflichtungen stehen. Es müssen aber auch administrative Hindernisse überwunden werden; oft liegt es ja nicht am mangelnden Willen, sondern an unterschiedlichen Verwaltungskulturen.

Das zeigt einmal mehr, wie dringend notwendig es ist, die Europäisierung des Asylsystems voranzutreiben. Es führt kein Weg daran vorbei, legale Einreisemöglichkeiten zu schaffen. Das ist die große Herausforderung, die wir haben.

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι ο συνολικός αριθμός που το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποφασίσει ότι θα μετεγκατασταθεί εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από Ελλάδα και Ιταλία, είναι 160.000 πρόσφυγες. Βάσει των στοιχείων που διαθέτει η Επιτροπή, μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου του 2016 είχαν μετεγκατασταθεί συνολικά 1.064 πρόσωπα από την Ιταλία και 3.677 πρόσωπα από την Ελλάδα. Δηλαδή, 4.734 άνθρωποι συνολικά. Υπενθυμίζω επίσης ότι ο κύριος Αβραμόπουλος είχε δεσμευτεί με δηλώσεις του για 6.000 μετεγκαταστάσεις τον μήνα από την Ελλάδα. Άλλωστε αυτό τόνιζε και η σχετική έκθεση της Επιτροπής, προκειμένου να τηρηθεί η διετής προθεσμία για να ολοκληρωθούν οι μετεγκαταστάσεις. Επιπλέον, ο κύριος Αβραμόπουλος με γραπτές και άλλες προφορικές δηλώσεις του επιφυλάσσει το δικαίωμα της Επιτροπής να επιβάλλει κυρώσεις στα κράτη μέλη που δεν συμμορφώνονται. Στην Ελλάδα πλέον είναι 60.000 πρόσφυγες. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες. Πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί η μετεγκατάσταση. Και μην ξεχνούμε, σαν κερασάκι στην τούρτα σε όλα αυτά, έχουμε τον κύριο Ντε Μεζιέρ από τη Γερμανία που θέλει πλέον να στείλει πίσω στην Ελλάδα πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν ήδη πάει στη Γερμανία. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, ιδίως, σε μια φτωχοποιημένη από τα μνημόνια χώρα, όπως είναι η Ελλάδα. Πρέπει, κύριε Αβραμόπουλε, να ληφθούν επειγόντως μέτρα, να ολοκληρωθούν οι μετεγκατάστασεις.

  Cecilia Wikström (ALDE). – Herr talman! EU, det vill säga världens rikaste och mest välmående kontinent, valde under våren att göra sig tillgänglig för utpressning från en alltmer auktoritär turkisk regering genom det så kallade Turkiet-uttalandet – ej att förväxla med avtal – i stället för att på egen hand försöka lösa migrationspolitikens utmaningar inom EU.

Den senaste tiden visar med all önskvärd tydlighet att hela idén att frånhända oss vårt eget ansvar för flyktingmottagningen till ett land som Turkiet var ett misslyckat luftslott, dömt att misslyckas. Efter att ha hört flera länders ministrar säga att liknande avtal borde slutas med länder som Nigeria och Libyen hoppas jag att vi nu en gång för alla ska lämna detta bakom oss och i stället ta ansvar.

Självklart ska vi samarbeta med länder utanför Europa, också kring migration, men det borde inte råda tvekan om att vi måste sätta egna system på plats i våra egna länder för att på ett humant och värdigt sätt hjälpa de personer som har rätt till internationellt skydd.

Jag tycker att vi ska arbeta framåt tillsammans. Vi behöver inga flera Turkiet-uttalanden utan en fungerande europeisk asylpolitik, byggd på solidaritet och gemensamt ansvar.

  Κώστας Χρυσόγονος (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, συζητούμε σήμερα μια οριακή τροποποίηση στο ισχύον νομικό καθεστώς μετεγκατάστασης προσφύγων μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης. Μας διαφεύγει ότι το νομικό καθεστώς αυτό δεν εφαρμόζεται στην πράξη και ότι η Ελλάδα και η Ιταλία αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν μόνες ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Στην Ελλάδα έχουν εγκλωβιστεί 60.000 πρόσφυγες και τα έξοδα εγκατάστασης και διαβίωσής τους τα επωμίζεται το ελληνικό κράτος, το οποίο την ίδια στιγμή καλείται από την Ένωση να ανταποκριθεί στο τεράστιο βάρος ενός υπέρογκου δημόσιου χρέους. Η ισχύουσα απόφαση του Συμβουλίου προβλέπει 50.000 μετεγκαταστάσεις από την Ελλάδα στο έδαφος των άλλων κρατών μελών της Ένωσης, αλλά έχουν πραγματοποιηθεί 3.000, επειδή τα κράτη προορισμού προβάλλουν διάφορα προσκόμματα. Όλα τα κράτη μέλη πρέπει να υποδεχθούν άμεσα τους πρόσφυγες που τους αναλογούν. Αν η Ευρώπη θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, χρειάζεται αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της.

PRESIDE: RAMÓN LUIS VALCÁRCEL SISO
Vicepresidente

  Lara Comi (PPE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, caro Commissario, come italiana la ringrazio per la vicinanza e la continua presenza che ha dimostrato nei momenti anche più difficili sul nostro territorio. Le siamo vicini anche per tutte le difficoltà che ha con gli Stati membri, con l'egoismo degli Stati membri. Vede, la solidarietà non può essere solo a senso unico. Il centro Italia è stato colpito di recente da un terremoto e quindi noi abbiamo il dovere in primis di aiutare i nostri italiani. Io mi trovo in difficoltà quando, davanti a una persona che ha perso la casa, che ha perso tutto in un terremoto, dobbiamo collocarla in una tenda, perché le altre strutture sono occupate da clandestini.

Quindi questo vuol dire che l'Europa, a maggior ragione, deve farsi carico dei profughi e dei clandestini, perché in Italia non ce la facciamo più, dobbiamo pensare prima agli italiani. Capiamo assolutamente chi scappa dalla guerra e deve essere accolto da tutta l'Europa, ma coloro che sono arrivati come clandestini devono ritornare nel loro paese. Noi votiamo per fondi a favore della ricostruzione dell'economia africana? Bene, ma se questi paesi non riprendono i propri cittadini, allora stop agli accordi commerciali. Lo stesso vale anche nei confronti degli Stati membri: stop nel momento in cui non accolgono i profughi con i fondi europei.

Il mio appello, e concludo, Commissario, è quello di una sua prossima visita a Como, di una sua prossima visita a Ventimiglia. Como è famosissima e conosciuta per le sue bellezze. Bene, ora passa alla storia proprio perché è colpita ed è invasa da profughi e clandestini perché hanno chiuso le frontiere. Lo stesso a Ventimiglia. Questa non è Europa e le chiediamo il suo intervento.

L'oratrice accetta di rispondere a una domanda "cartellino blu" (articolo 162,

paragrafo 8, del regolamento))

  Tibor Szanyi (S&D), Kékkártyás kérdés. – Tisztelt Képviselő Asszony, tényleg őszinte kérdést szeretnék föltenni magyar politikusként is. Ön és más olasz kollégák, görög kollégák itt a vita során érezhetően joggal panaszkodnak az európai tétlenségek okán, de a gyakorlatban ez hogyan van? Hogy Önöknek jelzi az adott menekült, hogy ő menne tovább, és akkor Önök próbálnak keresni, és nincs fogadókészség, vagy hogy működik ez a gyakorlatban, tehát mitől ilyen alacsony ez a szám, az eddig áttelepítettek száma?

  Lara Comi (PPE), Risposta a una domanda "cartellino blu". – Innanzitutto noi, come Italia, non ci siamo mai permessi e non penseremmo mai di costruire un muro, questo è il significato che noi diamo al concetto di solidarietà. Noi accogliamo e salviamo le persone, però chiediamo la stessa solidarietà all'Europa e agli altri Stati membri, altrimenti non prendano i fondi europei. Si sta in Europa, nel bene e nel male.

  Anna Hedh (S&D). – Herr talman! Den humanitära kris som uppstått efter kriget i Syrien har nu pågått i flera år. Som ett sätt att lösa den ohållbara situation som många flyktingar lever under i Grekland och Italien föreslog kommissionen att asylsökande ska kunna omplaceras till övriga medlemsstater. Regeringarna har själva gått med på detta och erkänt att vi måste hjälpa de tusentals människor som fastnat i Grekland och Italien. Men i praktiken så stannar solidariteten där och mycket lite händer.

Fram till i juli i år så har endast 793 personer omplacerats från Italien och 2 033 från Grekland. Denna inaktivitet är skamlig och totalt ovärdig en av de rikaste regionerna i världen, som EU faktiskt är.

Till råga på allt har kommissionen och rådet nu planer på att urvattna systemet. Man har föreslagit att flyktingarna som kommit direkt till övriga medlemsstater ska kunna ”räknas av” från dessa länders omplaceringskvoter. Om detta blir verklighet så tror jag att det blir spiken i kistan för hela omplaceringssystemet.

Jag och min politiska grupp stöder därför föredraganden Kellers förslag. Medlemsstaterna måste vakna upp och göra det man har lovat – ge människor som flytt för sina liv en möjlighet och en bättre start i EU:s övriga medlemsstater. Vi måste se solidariteten, och vi måste tänka ”Det kunde ha varit vi”.

  Jussi Halla-aho (ECR). – Mr President, I believe it is high time to wake up and admit that relocation of asylum seekers is not a solution to the refugee crisis in general or the specific troubles in Greece and Italy.

First, relocation in any significant numbers is impossible because of the political pressure within Member States, especially in those Member States where all migrants want to be relocated.

Second, migrants arrive in Greece and Italy because from there they can continue to their preferred destination, in other words, the more we relocate the more will be encouraged to cross the Mediterranean.

In short, we should help as many people as possible in camps until they can return home, instead of relocating a small fraction of them within Europe. Especially, we must not delegate the control of our external borders to a country like Turkey.

  Филиз Хюсменова (ALDE). – Г-н Председател, бежанската криза недвусмислено показа слабостите в общата европейска система на убежище. Твърде голямата тежест, която тя постави върху плещите на няколко така наречени „първи държави на пристигане“, разминаванията в интерпретацията на правилата на национално ниво. Бавно и незадоволително се прилага и механизмът за релокация спрямо Италия и Гърция, а сега спешните временни мерки ще се прилагат и за реализирането на друг извънреден инструмент – споразумението с Турция.

Всичко това само ни показва, че настоящата система не е устойчива и върви след събитията. Реформата на остарялата Дъблинска система е стъпка в правилната посока, но за намирането на дългосрочни решения ни е необходимо възможно най-скоро приемането на общ европейски отговор на миграционния натиск, който да се основава на пълното споделяне на отговорности без изключения.

  Carlos Coelho (PPE). – Senhor Presidente, quero começar por felicitar o Senhor Comissário Avramopoulos pela iniciativa e agradecer à colega Ska Keller a qualidade das propostas que apresentou e que melhoram o texto inicial.

Como Ska Keller sublinhou, uma coisa é a recolocação, outra é reinstalação. Precisamos dos dois instrumentos para fazer face ao problema. Mas temos dois problemas grandes: um é um problema de escala, a escala é manifestamente insuficiente, o segundo é um problema de lentidão.

A imagem que estamos a passar para nós próprios e a imagem que estamos a passar para o mundo, é que não estamos a resolver nenhum dos dois problemas, nem estamos a resolver as reformas de fundo que precisamos, para nos apetrechar melhor para receber este influxo de pessoas, nem estamos a responder de forma eficaz à emergência humanitária.

Disse uma vez nesta casa que nós falhamos! Fomos lentos e insuficientes na ajuda que prestámos, deixámos os egoísmos nacionais sobreporem-se a um dever que não é só moral, mas também nos é ditado pelo direito internacional, a Convenção de Genebra, que nos dá o dever de acolher as pessoas que fogem da guerra, da fome, da morte.

E por isso gostei muito de ouvir o Comissário Avramopoulos sublinhar a necessidade de solidariedade e esta é a questão de fundo deste debate, mais pressão sobre os Estados—Membros de forma a cumprirem aquilo que é a sua obrigação. É isso que, neste momento, todos vamos fazer.

  Kati Piri (S&D). – Sinds de afspraken met Turkije over migratie steken nog maar weinig mensen de Egeïsche Zee over. Een aantal Europese regeringsleiders stelt dan ook tevreden vast dat de instroom van vluchtelingen in hun land is gedaald en kijkt weg als het gaat om de tienduizenden vluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden vastzitten in Griekenland en elke dag nog aankomen in Italië. Of erger: ook sommige collega’s hier vinden het eigenlijk wel een geschikte manier om andere potentiële vluchtelingen af te schrikken om de overtocht vanuit Turkije naar Griekenland te maken. Maar in deze groep in Griekenland zitten ook duizenden alleenreizende kinderen. Kinderen die zonder hun ouders naar Europa zijn gevlucht of waarvan de ouders de tocht niet hebben overleefd. Kinderen die na aankomst in Griekenland zonder pardon achter slot en grendel zijn gezet zonder onderwijs, zonder juridische bijstand en zonder fatsoenlijke begeleiding. Kinderen in een wanhopige situatie omdat er voor hen geen plek lijkt te zijn in Europa.

Van de beloofde herverdeling van ruim 66 000 vluchtelingen uit Griekenland naar de rest van Europa zijn na een jaar nog geen 4 000 mensen daadwerkelijk overgebracht naar een ander Europees land. Dat is hetzelfde aantal dat nog geen jaar geleden in één dag op de Griekse eilanden aankwam. Waarom krijgen deze alleenstaande minderjarigen niet de allerhoogste prioriteit bij de herplaatsing? En wat zijn onze politieke leiders waard als zij er niet voor kunnen zorgen dat Europa haar beloftes nakomt en er niet op z'n minst voor kunnen zorgen dat fundamentele rechten beschermd worden voor iedereen, maar vooral voor de meest kwetsbaren, zoals de alleenreizende kinderen? Wat mij betreft beginnen we vandaag nog met de herverdeling van deze jongeren naar andere lidstaten. Want mijn Europa laat deze kinderen niet in de steek maar bekommert zich om hen.

  Tomáš Zdechovský (PPE). – Pane předsedající, pane komisaři, já velmi často poslední dva roky cestuji po uprchlických táborech a setkávám se s lidmi. V létě jsem strávil svoji dovolenou na Maltě a v jižní Itálii na Sicílii. A měl jsem možnost hovořit, pane komisaři, s lidmi, kteří se deklarují jako uprchlíci, řada z nich jsou ekonomičtí migranti, asi tak 80 %. Ale připusťme to, že jsou tam i uprchlíci. A víte, co mi řekli? Řekli mi pouze tři země, kam chtějí být přemístěni. Jedna země se jmenuje Švédsko, druhá země se jmenuje Německo a třetí země se jmenuje Velká Británie. A pane komisaři, když tito lidé nechtějí do České republiky, nechtějí do Estonska, nechtějí do Rumunska, jak tyto lidi tam dostaneme? Jakým způsobem budeme tyto lidi v této zemi držet?

Já vítám dohodu s Tureckem, myslím si, že je velmi dobrá, a myslím si, že máme pomáhat uprchlíkům. Jsme a musíme být solidární, ale prosím vás, nevymýšlejme hlouposti jako povinné rozdělování a netrestejme někoho za to, že třeba nechce nebo nemůže někoho v rámci kvóty přijmout. Vždyť tady přece vidíme, že tento mechanismus nefunguje, a já se domnívám, že je potřeba se zamyslet nad způsobem, jakým je prosazován. A myslím si, že jeho prosazování není šťastné. Pane komisaři, prosím Vás ještě jednou, zkuste se nad mými slovy zamyslet.

Intervenciones con arreglo al procedimiento de solicitud incidental de uso de la palabra («catch the eye»)

  Michaela Šojdrová (PPE). – Pane komisaři, chci ocenit návrh Evropské komise k aplikační legislativě, kterou by se mohla realizovat realokace uprchlíků. Věřím, že tento návrh může pomoci urychlit realokace těch, kteří skutečně jsou uprchlíky a potřebují naši pomoc.

Dámy a pánové, velmi pečlivě jsem procházela návrh zprávy Evropského parlamentu kolegyně Ska Kellerové a nemohla jsem uvěřit vlastním očím, jak některé pozměňovací návrhy zcela mění původní návrh Komise, a to tak zásadně, že jej nelze v současné podobě akceptovat. Zatímco návrh Komise spočíval v možnosti započítání syrských uprchlíků přesídlených z Turecka do realokační kvóty, tak nový návrh Evropského parlamentu s tím nepočítá. Již pan komisař se jasně vyjádřil a nesouhlasí s tímto pozměňovacím návrhem. Dámy a pánové, já věřím, že Evropský parlament přijme rozumnou legislativu a Komise splní svůj úkol.

  Caterina Chinnici (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, come tutti sappiamo, le dimensioni del fenomeno migratorio hanno raggiunto livelli preoccupanti, soprattutto negli Stati membri di primo ingresso. Occorre quindi attuare il piano di ricollocamenti per reagire velocemente alla difficile situazione umanitaria in Grecia e per impedire il deterioramento della situazione in Italia, dove quotidianamente continua l'arrivo di numerosi migranti.

Ringrazio quindi la relatrice per aver insistito sulla necessità che gli Stati membri rispettino gli impegni precedentemente presi in materia di ricollocamenti, mettendo a disposizione rapidamente i posti pattuiti fino a raggiungere un tasso di circa 6 000 ricollocamenti al mese, mentre purtroppo ad oggi sappiamo che gli Stati membri hanno messo a disposizione solo il 7% del numero dei posti previsti. Questa situazione è particolarmente grave, poi, in relazione alla condizione dei minori stranieri non accompagnati che, al contrario, dovrebbero avere sempre, e quindi anche in questo caso, la priorità.

È indispensabile che l'Unione europea gestisca la crisi migratoria attuando misure solidali secondo un sistema di responsabilità condivisa da tutti gli Stati membri.

  Ivan Jakovčić (ALDE). – Gospodine predsjedniče, solidarnost među zemljama članicama je osnova za rješavanje ovog prevelikog problema s kojim se suočavamo, ali te solidarnosti nema. Mi si to ovdje moramo reći. Italija i Grčka nose ogroman teret.

Bez pomoći svih zemalja Europske unije, problem nećemo riješiti. Ali, ne vidim da ćemo ga baš tako brzo riješiti. Mi moramo stati i financijski i politički i moralno i na svaki drugi način iza Italije, iza Grčke, iza svih onih ljudi koji su jadni i bijedni i koji se nalaze na grčkim otocima ili negdje po Italiji.

Ali mi govorimo o posljedicama, a trebamo govoriti o uzroku, o ratovima, o Siriji i ratu u Siriji. Danas SAD i Rusija pregovaraju o nekom novom miru. A gdje je tu gospođa Mogherini? Danas je rekao gospodin Juncker, vrlo jasno, da i gospođa Mogherini mora sjediti za pregovaračkim stolom, jer posljedice rata osjeća Europa, a ne Rusija ili SAD.

  Ελευθέριος Συναδινός (NI). – Δυστυχώς, η πραγματική κατάσταση, κύριε Αβραμόπουλε, που αποτυπώνεται στην καθημερινότητα των πολιτών της Ελλάδας και της Ιταλίας, εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης, απέχει παρασάγγας από τις διαπιστώσεις των πολιτικών φορέων και των εισηγητών των εκθέσεων. Με απλά λόγια, όσοι από το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή ασχολούνται με τα θέματα μετανάστευσης είναι αναποτελεσματικοί και μωρόπιστοι. Βέβαια, οι Έλληνες έπρεπε να γνωρίζουν και να μην περιμένουν τίποτε θετικό από έναν Υπουργό ανύπαρκτο που τώρα κάνει τον Επίτροπο. Η διδακτική των αρχαίων Ελλήνων στηριζόταν σε μια βασική αρχή: μην εστιάζεις στη θεραπεία του προβλήματος, αλλά ερεύνησε τα αίτια αυτού. Όσες εκθέσεις και αν ψηφίσουμε, αν δεν καταπολεμήσουμε τα αίτια της λαθραίας και μαζικής μετανάστευσης και δεν υπερασπιστούμε την εθνική μας ταυτότητα, υπόσταση και κληρονομιά, θα καταλήξουμε μια απο-ευρωπαϊσμένη ισλαμική Ένωση με μόνο νόμο τη Σαρία. Δεν είναι ρατσισμός να καταδεικνύεις το πρόβλημα που καλύπτεται κάτω από τον μανδύα του κατατρεγμένου και του ανθρώπινου πόνου. Ρατσισμός είναι να επιβάλλεις τη βίαιη ενσωμάτωση διαφορετικών εθνοτήτων και πολιτισμών.

  Cécile Kashetu Kyenge (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il nostro gruppo è d'accordo con la relazione Ska Keller.

Io faccio un appello proprio per non confondere gli strumenti di solidarietà interna ed esterna. Anche il Presidente Juncker, questa mattina, durante il suo discorso sullo stato dell'Unione, ha ricordato che la solidarietà è uno strumento importante e quindi ha invitato tutti gli Stati membri a ridurre le proprie differenze in materia di accoglienza dei rifugiati, in particolare per quanto riguarda i minori, i minori non accompagnati e le donne.

Oggi rivolgo un appello, che riguarda tutti gli Stati membri, a superare il loro egoismo. Tutto questo deve essere fatto a vantaggio dell'Italia e della Grecia, per non lasciarle da sole. Quindi oggi noi dobbiamo indirizzare tutti i nostri sforzi per chiedere a tutti gli Stati membri di mettere in atto la solidarietà fra di loro.

(Fin de las intervenciones con arreglo al procedimiento de solicitud incidental de uso de la palabra («catch the eye»))

  Dimitris Avramopoulos, Member of the Commission. – Mr President, let me start by expressing my thanks to all of you for your contributions to this very interesting debate tonight.

I could not agree more with you on the need for Member States to relocate more and more asylum applicants, and in parallel on the need for more resettlement. We have invested a lot in making relocation and resettlement work in practice and we have started to see some good, positive results. However, our efforts must now significantly accelerate. As I told you, I have sent letters to the Ministers and I am planning direct communication with Ministers to encourage them to send a signal of commitment. I would like to see real progress ahead of the Justice and Home Affairs Council and, in particular, ahead of the October European Council.

To conclude, I thank you for coming here and sharing your frustration about the lack of results. But here, in this Chamber, most of us agree: what is important is that you reach out to your governments and you urge them to pledge.

What is equally important is to address European citizens directly about our values, about our own historical past, and about the need to show solidarity to those in need today.

Dear Members of Parliament, do not limit yourselves to this Chamber. You know better than anyone else that it was never an easy task to implement our EU migration policy and that half of the victory will be the right communication. As always, I need and I count on your support.

Since I was asked some questions by my Greek friends here I would like to shift to Greek now.

Κύριε Κύρκο, καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για την ερώτηση. Πρώτα από όλα οι αριθμοί. Οι πρόσφυγες που έχουν μετεγκατασταθεί από την Ελλάδα και την Ιταλία είναι σήμερα 4.741. Οι πρόσφυγες που συνολικά που έχουν μετεγκατασταθεί απευθείας στην Ευρώπη ανέρχονται κοντά στους 10.600. Με ρωτάτε αν είμαι ικανοποιημένος. Μα φυσικά και δεν είμαι ικανοποιημένος και το έχω πει δημόσια πολλές φορές, από τους αριθμούς τουλάχιστον, προφανώς όχι ακόμα. Όμως συντελείται μία πρόοδος και παρατηρείται επιτάχυνση των διαδικασιών. Όσον αφορά την οικονομική ενίσχυση, μιας και το ανέφερε πρωτύτερα ο συνάδελφος ο κύριος Χρυσόγονος, η Ελλάδα έχει λάβει και εξακολουθεί να λαμβάνει βοήθεια, τόσο στη μορφή της επείγουσας χρηματοδότησης, όσο και κονδυλίων μέσω των εθνικών προγραμμάτων που πρέπει οπωσδήποτε να απορροφηθούν. Όπως είπα νωρίτερα, η επιτάχυνση και η αύξηση των μετεγκαταστάσεων είναι το βασικό θέμα συζήτησης με τους ομολόγους μου σε κάθε διμερή επαφή και σε κάθε Συμβούλιο Εσωτερικών Υποθέσεων. Έστειλα μάλιστα σχετική επιστολή στις αρχές Αυγούστου. Είναι προτεραιότητα της Επιτροπής και δική μου. Όπως και ο πρόεδρος Γιούνκερ τόνισε σήμερα το πρωί, η έννοια της αλληλεγγύης είναι νομικά δεσμευτική από τις Συνθήκες. Λοιπόν ναι, η μετεγκατάσταση πρέπει να πετύχει. Όχι μονάχα για να ανακουφίσει τις χώρες που τελούν κάτω από ισχυρή πίεση, όπως η Ελλάδα και Ιταλία. Γιατί, πράγματι, δέχονται ένα δυσανάλογο βάρος, αλλά γιατί και κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα μπορεί σε κάποια στιγμή να βρεθεί στην ίδια θέση. Κυρίως γιατί σε αυτές τις κρίσιμες για το πολιτικό μέλλον της Ευρώπης στιγμές πρέπει να σταθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιδείξουν αλληλεγγύη και υπευθυνότητα στην πράξη και να σεβαστούν τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επαναλαμβάνω, κλείνοντας, ότι η μετεγκατάσταση παραμένει προτεραιότητα της Επιτροπής και δική μου προσωπικά. Σας ευχαριστώ την προσοχή σας.

  Ska Keller, rapporteur. – Mr President, I would like to thank the shadows, who have been so helpful in the whole process, and have also been enduring all these emergency procedures that the Commission has been giving us as a present, so to speak. But I would also like to thank the Commission, especially for the helpful numbers that we always get up—to—date. Thank you personally, Mr Commissioner, for your personal efforts in the whole story. I think they are very helpful. But I still do not agree with your latest proposal, because if you say – and indeed there were some bureaucratic problems in the beginning – that now things are starting to run more smoothly, why should we change the path? Those 54 000 places are urgently needed in Greece and Italy – people are still arriving on a daily basis. The numbers are not low, not at all. And resettlement: you said it is very important, and I guess most of us will agree, it’s extremely important. We should do it, but we should not do the one thing to the detriment of the other thing – we cannot calculate the numbers so that we take a bit from the big part and put it somewhere else and say the part wasn’t so big from the beginning. I think we should rather extend the programme and make sure that the Member States resettle people; it’s absolutely needed. But we should not do it to the disadvantage of the relocation program, which in itself is already very, very small. The European Union, I believe, can – and must – do more, and the vote tomorrow will be a vote to support the relocation program, so it’s full support for you and full support for the relocation. We need to put it together, and let’s not diminish the relocation numbers, which are already so small.

  El Presidente. – Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar mañana.

Declaraciones por escrito (artículo 162 del Reglamento)

  Kinga Gál (PPE), írásban. – A nemzetközi védelemre nem jogosult személyek visszatérési arányának javítása létfontosságú az EU menedékjogi rendszere teljességének fenntartása szempontjából. Üdvözlendő a kezdeményezés, amely az EU-ban illegálisan tartózkodó harmadik országbeli állampolgárok visszatéréséhez biztosít európai úti okmányt. Európának és a menekülteknek azonos az érdeke: hogy a menekültek visszatérhessenek szülőhazájukba, amint a kiváltó okok megszűnnek. Ehhez nem őket kell idehozni és elosztani, hanem a segítséget kell odavinni. Az EP jelentése - ahelyett hogy az EU-török megállapodás technikai formába öntésére szorítkozott volna - ezen félresikerült mechanizmus hatályát kívánja bővíteni és gyorsítani, ami csak még jobban ellehetetleníti ennek a már most sem funkcionáló rendszernek a működését.

Szerintünk a szétosztás reményében az embercsempészeknek még inkább kiszolgáltatott egyre több migráns kell útra Európa felé kockáztatva életüket. Másrészt az a tapasztalat, hogy a szegényebb, szerényebb szociális ellátást biztosító uniós országokból napokon belül továbbállnak a migránsok Németország vagy Svédország irányába. Ezért Magyarország - más tagállamokkal együtt - elvi alapon ellenzi a relokáció kötelező formáját. A szolidaritás nem korlátozódhat a migránsok kvóta szerinti elosztására, beletartoznak az Európa külső határainak védelmére tett erőfeszítések, menekültek hazájához közeli táborok életkörülményei javítását célzó humanitárius segítségnyújtások is. A migráció kérdésének tisztázatlansága eredményezi a schengeni rendszer alkalmazásának zavarát is, amely az egész európai integrációt és belső piacot veszélyezteti.