Пълен протокол на разискванията

Вторник, 4 октомври 2016 г. - Страсбург

11. Макроикономическото положение в Гърция, структурните реформи и тяхното въздействие, както и перспективите за водене на бъдещи преговори в рамките на програмата (разискване)

  President. – The next item is the debate on the Commission statement on the macroeconomic situation in Greece, structural reforms and their impact, as well as prospects for future negotiations within the Programme (2016/2883(RSP)).

  Pierre Moscovici, membre de la Commission. – Madame la Présidente, Mesdames et Messieurs les députés, je suis heureux de pouvoir débattre en séance plénière avec vous sur ce sujet important, que j'ai eu l'occasion de discuter régulièrement avec le groupe de travail créé il y a quelques mois au sein du Parlement européen.

Permettez-moi de commencer par quelques nouvelles que je qualifierais de plutôt rassurantes, sur le front économique en Grèce. Le pays a connu au second trimestre une croissance de 0,2 %, et nous prévoyons que cette tendance continue, ce qui fait qu'au total, la croissance devrait rester légèrement négative en 2016. Mais, comme je l'avais déjà annoncé, le second semestre va être un semestre de croissance légèrement positive et cette tendance devrait se renforcer significativement l'année prochaine. Il est trop tôt pour donner des prévisions précises; ce sera fait d'ici à quelques semaines. On en est aux prévisions d'automne pour l'ensemble de l'Europe et de la zone euro. Les déboursements dans le cadre du programme devraient, en effet, contribuer à assurer la liquidité nécessaire à la reprise de l'activité économique et donc, notre prévision est plutôt confortée.

Sur le plan budgétaire, les développements de cette année ont également été plutôt encourageants. Sur la base des données dont nous disposons concernant l'exécution du budget 2016, atteindre l'objectif d'un surplus primaire de 0,5 % du PIB devrait être faisable pour Athènes en 2016. Nous pouvons donc dire que ce que nous avons mis sur les rails est en train d'avancer positivement.

J'en viens à présent, plus précisément, aux négociations liées au programme d'ajustement. Trois points sont à relever pour ce qui concerne les développements de ces derniers mois. D'abord, la première révision du programme s'est partiellement conclue, vous vous en souvenez, au printemps, ce qui a permis à l'Eurogroupe du 25 mai – qui restera, je crois, une date importante – de marquer son accord politique sur un nouveau déboursement de 10,3 milliards d'euros. Je m'en réjouis. Une première sous- tranche de 7,5 milliards d'euros, la principale, a été versée en juin. Une partie de la deuxième sous-tranche, qui représente 1,1 milliard d'euros, est conditionnée à l'adoption d'une série de milestones qui devrait être complétée cette semaine; je vais y revenir bien sûr. L'autre partie de la deuxième sous-tranche, donc les 1,7 milliard d'euros restant, doit, pour sa part, servir à réduire les arriérés de paiement de l'État au bénéfice des fournisseurs ou des sous-traitants et donc, en réalité, de l'économie réelle. Voilà pour le premier point.

Ensuite, des initiatives législatives majeures ont été prises dans pratiquement tous les domaines de l'économie, et c'est ce qui était prévu dans le cadre du protocole d'accord qui est notre référence partagée. Le gouvernement a ainsi adopté des mesures permettant des économies budgétaires de 3 % du PIB sur la période 2016-2018, mesures qui incluent entre autres une réforme de l'impôt sur le revenu pour 1 % du PIB ainsi qu'une profonde réforme du système des retraites pour 1 % du PIB également. Pour améliorer la perception de l'impôt, une nouvelle agence indépendante pour la perception des revenus publics a été établie. C'était un point auquel nous tenions substantiellement. Cela n'a pas été le plus facile à obtenir, mais c'est maintenant chose faite. Ces mesures ont été accompagnées de réformes structurelles tout à fait significatives. Elles concernent notamment les crédits non performants pour restaurer ce qui est indispensable à la stabilité du système bancaire pour relancer le financement des entreprises. Des mesures ont aussi été prises pour améliorer l'environnement des entreprises, y compris la mise en œuvre des mesures recommandées par l'OCDE en matière de concurrence. Des initiatives législatives ont été adoptées concernant l'utilisation des terres, la libéralisation du marché de l'énergie, l'établissement d'un nouveau fonds de privatisation et d'investissement pour lutter contre la corruption, soit un autre point majeur du protocole d'accord adopté en juillet 2015. Nous voulions aussi renforcer l'indépendance de la Commission et les lignes de concurrence pour dépolitiser l'administration publique. Tout ceci constitue un ensemble de mesures extrêmement fortes.

C'est vrai, il faut le dire, qu'aucun État membre ne conduit autant de réformes en parallèle. Il est vrai qu'aucun État membre n'a besoin de conduire autant de réformes simultanément. L'ensemble de l'Eurogroupe a marqué sa satisfaction de voir que la Grèce va dans la bonne direction. Je veux le faire bien sûr, moi aussi, au nom de la Commission.

Enfin, troisième et dernier point, nous sommes en train d'évaluer actuellement les progrès sur les derniers milestones dont je vous ai parlé, qui sont la condition pour le déboursement de la première sous-tranche restante du programme et, par conséquent, aussi la deuxième. Des mesures auraient dû être prises pour mi-septembre dans les domaines de la réforme des retraites, de la gouvernance des banques, de la libéralisation du marché de l'énergie ou encore de la privatisation et de l'agence indépendante des revenus publics. Il s'agit donc de finaliser ces réformes qui sont déjà adoptées sur le principe. Après des débuts relativement lents, il faut le dire – lenteurs que nous avons attribuées à la pause de l'été –, les autorités grecques ont accéléré le mouvement depuis le début du mois de septembre et, sincèrement, j'espère que nous pourrons conclure sur ce point lors de l'Eurogroupe du 10 octobre. C'est vous dire qu'il reste très peu de jours pour conclure. Nous sommes le 5, il y a aussi, en parallèle, les assemblées générales du Fonds monétaire international, qui vont se tenir à partir de demain. Je profite donc de cette tribune pour lancer un appel au gouvernement grec. Il est d'importance capitale que nous puissions conclure sur ce point d'ici à lundi, date de l'Eurogroupe à Luxembourg.

Je passe à présent aux étapes à venir. L'enjeu après cela, car je compte bien que cela soit fait, sera de lancer et de conclure la seconde révision du programme dans un délai raisonnable. Ce délai raisonnable pour moi – je l'ai dit à plusieurs reprises, au premier ministre Tsipras, au ministre Tsakalotos, aux autres ministres dans les domaines économiques –, c'est novembre. Le succès de cette révision est essentiel alors que l'économie grecque donne des signes de reprise. Nous ne faisons pas des réformes pour le plaisir, nous faisons des réformes pour remettre l'économie grecque sur les rails, pour rendre plus performante la structure de cette économie, pour recréer la confiance qui est indispensable à l'attractivité et donc au retour des investisseurs, car c'est une économie ouverte qui a besoin d'investissements. Par conséquent, il y a là du gagnant-gagnant. C'est une démarche positive qui doit être conclue.

Une conclusion dans les délais prévus, à savoir novembre – je le rappelle –, serait aussi le signal de cette normalité économique tant attendue par les investisseurs. Une mission va donc débuter en Grèce dès mi-octobre. Notre objectif reste de conclure l'ensemble d'ici à la fin de l'année. La seconde révision, de quoi sera-t-elle constituée? Elle va se concentrer sur la mise en œuvre des réformes adoptées. On peut donc considérer qu'avec la fin de la première, le plus gros aura été fait mais, comme on dit en français, le diable se cache parfois dans les détails.

C'est la raison pour laquelle la deuxième révision ne sera pas pour autant aisée. Les sujets-clés vont inclure notamment le budget 2017, le cadre pour l'insolvabilité des entreprises, la réforme du marché du travail et la mise en place de ce fameux fonds de privatisation et d'investissement, qui est vraiment une clé pour déverrouiller l'économie grecque.

Il faut reconnaître qu'au fil des années – et ce n'est pas le propre de ce gouvernement, c'est une constante depuis malheureusement assez longtemps – la mise en œuvre a été le point faible des programmes d'ajustement grec précédents. L'approche de la Commission sera équitable, objective et, vous le sentez, elle est positive. Je revendique le fait que cette Commission ait toujours été hostile à la perspective d'un Grexit et toujours favorable à la recherche de solutions. Mais, en même temps, le fait que nous soyons positifs ne signifie pas que nous soyons bénévolents ou indulgents à l'excès. Nous sommes exigeants avec les autorités grecques. Tous les ministères devront manifester un engagement plein et entier en faveur du programme pour assurer le succès des réformes adoptées, et le sentiment que nous pouvons avoir est que ce n'est pas forcément toujours le cas. Il y a en quelque sorte quelques ministères de tête qui vont de l'avant et quelques autres, dont on a parfois l'impression qu'il serait utile de les pousser à aller plus vite.

Il est temps que la partie européenne – car nous ne devons pas être uniquement exigeants avec la partie grecque –, nous tous et les partenaires qui sont inclus dans l'Eurogroupe assument de leur côté leurs responsabilités en spécifiant les mesures de dettes à court terme. Je sais que c'est très attendu en Grèce, et je trouve cela parfaitement légitime dès lors que le travail sur les réformes aura été fait et complété. Il est temps aussi que le programme s'oriente plus nettement vers la croissance et l'emploi. Le gouvernement, je le sais, élabore actuellement une stratégie de croissance pour les années à venir. Celle-ci devra être complétée de mesures sociales et nous en sommes aussi conscients. Le programme prévoit ainsi le déploiement du mécanisme du revenu minimal garanti l'année prochaine. Si cela se fait dans le cadre des équilibres financiers prévus par le protocole d'accord, je pense que nous pouvons tous considérer que le fait d'allier justice sociale à l'investissement et aux réformes témoigne d'une bonne politique. La Commission fait aussi tout ce qu'elle peut pour mobiliser les Fonds européens. Nos services fournissent ainsi une assistance technique pour soutenir les réformes structurelles. L'engagement des autorités pour assurer la mise en œuvre des projets financés, pour éviter les irrégularités et pour mieux utiliser l'assistance technique reste d'une importance capitale.

Voilà, en quelques minutes, l'état des lieux, Madame la Présidente, Mesdames et Messieurs les députés. Vous voyez que nous avançons, vous voyez que nous sommes sortis de la période de très grande difficulté où le Grexit menaçait, mais vous voyez aussi que le travail sur les réformes doit continuer d'avancer pour que ce qui fut et ce qui est encore un problème, une difficulté, pas seulement pour la Grèce mais pour l'Europe, se transforme en – pardonnez-moi cet anglicisme – success story.

C'est vraiment ce que je souhaite, c'est ce à quoi la Commission est engagée et c'est ce à quoi, pour ma part, je continue de dédier une bonne partie de mon énergie politique, de mon capital politique parce que je pense que vraiment nous avons tous intérêt à ce que la Grèce sorte plus forte de cette crise et trouve toute sa place dans la zone euro, comme j'ai eu l'occasion de le dire, comme tout simplement une économie normale.

La Commission est pleinement engagée pour assurer le succès du programme pour aider la Grèce à trouver le chemin d'une croissance soutenable et le chemin de la création d'emplois. Je sais que c'est ce que la population grecque attend, c'est ce que la jeunesse grecque attend et par-delà, encore une fois, les sensibilités politiques que nous pouvons avoir sur ce sujet, c'est pour la population et pour la jeunesse que nous avons le devoir d'agir pour leur offrir un avenir meilleur.

  Burkhard Balz, im Namen der PPE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Herr Kommissar! Vielen Dank für Ihr Kommen und auch für dieses Statement zur Situation in Griechenland. Ich finde es äußerst wichtig, dass wir diese Debatte heute hier führen. Sie hätte aus meiner Sicht auch schon früher kommen müssen.

Ich möchte daran erinnern, dass Griechenland bereits das dritte wirtschaftliche Anpassungsprogramm in Anspruch nimmt, und die Erwartungshaltung ist meiner Meinung nach klar: Die griechische Regierung muss die Reformen aus eigenem Willen vorantreiben mit dem Ziel, Griechenland nachhaltig – darauf liegt die Betonung – zurück auf den Weg von Wachstum und Jobs zu bringen.

Leider hat die Regierung Tsipras allzu oft gezeigt, dass sie dazu nicht in der Lage ist. Reformen, die auf dem Papier beschlossen wurden, sind nicht implementiert, und es ist sicherlich nicht förderlich, hier den EU-Institutionen oder dem Internationalen Währungsfonds immer den schwarzen Peter zuzuschieben.

Wir sind in einer wichtigen Phase. Griechenland hat im Juni bereits 7,5 Mrd. EUR in einer ersten Zahlung bekommen – Sie haben es erwähnt, Herr Kommissar –, obwohl die Reformen nur halbherzig umgesetzt worden sind. Nun steht die zweite Überprüfung an, die eine zweite Zahlung von 2,8 Mrd. EUR vorsieht. Dafür muss die Regierung endlich liefern. Die Minister der Eurogruppe haben im September nicht genügend Fortschritte gesehen, um eine positive Bewertung abzugeben. Der Ball liegt also eindeutig im griechischen Feld. Und auch diese Woche fehlt laut der Eurogruppe noch immer ein eindeutiger Fortschritt in der Umsetzung der Reformen.

Die Regierung Tsipras spielt mit dem Feuer. Auch wenn die Wachstumszahlen des zweiten Quartals positiv erscheinen, was sicherlich ein gutes Zeichen ist, muss mehr passieren. Denn auch wenn Griechenland nächste Woche grünes Licht für diese zweite Zahlung bekommen wird, warten bereits neue Herausforderungen: Der Haushaltsplan 2017 muss vorgelegt werden, und es muss in einem Kernbereich zu Strukturreformen kommen, nämlich dem Arbeitsmarkt.

Es ist nun an der Eurogruppe zu bewerten, ob die Reformanstrengungen tatsächlich ausreichend sind. Meine Erwartungshaltung, Herr Kommissar, und die meiner Fraktion habe ich bereits zu Beginn formuliert: eine ernsthafte, glaubwürdige und umfassende Umsetzung der vereinbarten Reformen.

(Der Redner ist damit einverstanden, eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“ gemäß Artikel 162 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Peter van Dalen (ECR), "blauwe kaart"-vraag. – Als ik de heer Balz hoor dan hoor ik toch de nodige twijfel in zijn speech. Gaan de Grieken het wel doen? Gaan ze het wel realiseren? Gaan ze het wel waarmaken? Dan stel ik mijn concrete vraag aan hem: gelooft u zelf wel in deze aanpak, en waarom? Ik koppel er meteen een tweede vraag aan: is het niet beter om een Grexit te maken en de Grieken terug te brengen naar de drachme, te combineren misschien met een hulpprogramma waarbij we de schulden gedeeltelijk kwijtschelden? Is dat niet een veel betere, een te verkiezen aanpak?

  Burkhard Balz (PPE), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. –Herr Kollege van Dalen! Ich glaube daran, dass das, was vereinbart worden ist, eingehalten werden muss, und die Reformen, über die gesprochen wurde, müssen eben umgesetzt werden. Und hier – meine Zweifel daran habe ich eben gerade auch relativ deutlich zum Ausdruck gebracht – ist sicherlich der Stand in keiner Weise so, wie er sein sollte. Die Reformen hängen nach, und da bin ich auch sicherlich nicht einer Meinung mit dem Kommissar. Um es deutlich zu sagen: Es muss mehr passieren!

Die Regierung Tsipras hat bislang nicht geliefert, und deswegen hätte ich diese Diskussion auch schon deutlich früher sehen wollen, um noch mehr Druck auf die griechische Regierung auszuüben.

  Roberto Gualtieri, a nome del gruppo S&D. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, la crisi greca è stata una delle prove più difficili, drammatiche e importanti per l'Unione europea. L'unità e l'irreversibilità dell'eurozona sono state a rischio, mentre i cittadini greci hanno subito le durezze di una crisi che li ha colpiti in modo pesantissimo. Le conseguenze della recessione degli ultimi anni continuano a mordere, ma oggi finalmente possiamo dire di vedere della luce in fondo al tunnel. L'appartenenza della Grecia all'area dell'euro non è più in discussione e, dopo un anno segnato da risultati migliori delle aspettative, la stima di una crescita significativa per il 2017 appare realistica, così come il conseguimento di un avanzo primario leggermente superiore al target del Memorandum of Understanding.

Di ciò noi dobbiamo dare atto all'impegno e al coraggio del governo greco che, dopo il referendum, ha saputo compiere scelte difficili e correggere la propria rotta, salvando il paese dal baratro e negoziando un programma impegnativo che ha implicato scelte dolorose ma che contiene elementi di equità sociale nuovi che erano assenti da precedenti programmi. Allo stesso tempo, occorre anche dare atto alla Commissione europea di essersi sempre opposta alla prospettiva della Grexit e di aver compiuto un ruolo prezioso di mediazione rispetto a certe posizioni eccessivamente chiuse ed egoiste di alcuni creditori.

Ora è essenziale non perdere lo slancio e cogliere fino in fondo l'opportunità di una vera svolta. Innanzitutto, occorre completare le milestones e avere l'esborso della seconda sottotranche, così da avviare la seconda review. Sappiamo che questa review sarà impegnativa e va condotta con equilibrio, soprattutto sul versante della riforma del mercato del lavoro. In questo quadro sarebbe bene che il Fondo monetario si astenesse dal gettare benzina sul fuoco in una delicata procedura di bilancio, ventilando ulteriori misure che non sono necessarie.

Allo stesso tempo occorre che i creditori affrontino seriamente non solo la questione dell'implementazione delle misure di alleggerimento del debito di breve termine, ma anche la definizione più concreta delle misure di medio termine. È evidente che, anche se i dati sono migliori delle previsioni, un prolungato avanzo primario del 3,5 non appare sostenibile. Noi non chiediamo una quantificazione immediata e puntuale di tutte queste misure e rispettiamo le esigenze politiche di alcuni Stati membri, ma ciò non deve essere un alibi per evitare di dare concretezza alle conclusioni dell'Eurogruppo e superare un'ambiguità che sarebbe di ostacolo non solo alla partecipazione del Fondo monetario al programma, ma anche alla credibilità delle prospettive di ripresa per la Grecia e della possibilità di associare finalmente la Grecia al QE della BCE.

Questo Parlamento continuerà il suo ruolo di monitoraggio e di arricchimento della dimensione democratica dei programmi di aggiustamento economico per la Grecia e per tutta l'Unione.

(L'oratore accetta di rispondere a una domanda "cartellino blu" (articolo 162, paragrafo 8, del regolamento))

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Κυρία Πρόεδρε, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, εδώ και εφτά χρόνια που βρίσκεται στα μνημόνια, ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται πραγματικά και πληρώνει το κόστος των εσφαλμένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ενώ λοιπόν αυτός ο λαός συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από την πίεση και του μνημονίου και των σκληρών μέτρων, εμείς αναλωνόμαστε απλώς σε θεωρητικούς προβληματισμούς χωρίς να εισηγούμαστε κάτι συγκεκριμένο για να βγει επιτέλους ο ελληνικός λαός από το τούνελ στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Μόνο σε θεωρητικό επίπεδο άραγε μπορεί να εξεταστεί αυτό το θέμα; Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα και λύσεις τις οποίες μπορούμε να προτείνουμε; Σημειώνω ότι η Κύπρος, μέσα σε τρία χρόνια, κατόρθωσε να βγει από το μνημόνιο ενώ ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να δοκιμάζεται.

  Roberto Gualtieri (S&D), risposta a una domanda "cartellino blu". – Non ho capito bene. Francamente, più che una domanda mi sembrava uno statement rispettabile ma non condivisibile. Io credo fermamente nelle prospettive di crescita e di sviluppo della Grecia nell'area dell'euro e noi dobbiamo, da un lato, incoraggiare le riforme, e, dall'altro, sostenere una politica di crescita di investimenti e di equità sociale in Grecia e in tutta l'Unione europea.

  Νότης Μαριάς, εξ ονόματος της ομάδας ECR. – Κυρία Πρόεδρε, συμπληρώθηκαν ήδη έξι και πλέον χρόνια εφαρμογής του μνημονίου στην Ελλάδα και η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο κοινωνικό νεκροταφείο, αφού τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν σαν δάνεια τελικά επέστρεψαν στις τσέπες των δανειστών, αντί να επενδυθούν στην ελληνική οικονομία. Πέρασαν, λοιπόν, έξι πέτρινα μνημονιακά χρόνια στα οποία o ελληνικός λαός βιώνει καθημερινά τη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία και την εθνική ταπείνωση, έξι πέτρινα μνημονιακά χρόνια αποτυχημένης πολιτικής της τρόικας και των διεθνών τοκογλύφων-δανειστών - μιας πολιτικής που μείωσε το ΑΕΠ κατά 25% και σε απόλυτους αριθμούς κατά 47 δισεκατομμύρια EUR και πάνω, που ερήμωσε την οικονομία, που γέμισε την Ελλάδα με στρατιές εκατομμυρίων φτωχών και ανέργων και δημιούργησε καραβάνια νέων που μαζικά μεταναστεύουν, που έκανε φορολογικό ρεσάλτο στις τσέπες και στις περιουσίες των φτωχοποιημένων Ελλήνων, που κοινωνικοποίησε τις ζημιές των τραπεζών, που κούρεψε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις, οδήγησε το 40% του ελληνικού πληθυσμού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Αυτή είναι, κύριε Moscovici, η πολιτική σας, η ανάλγητη πολιτική της τρόικας, μια πολιτική που αντί να μειώσει το χρέος, το εκτόξευσε στα ύψη. Ήταν στο 123% του ΑΕΠ το 2010 - στο 200% θα φτάσει το 2016. Είναι μια πολιτική που ενθυλάκωσε, αντί να επιστρέψει, τα κέρδη της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών, μια πολιτική που αρνείται το κούρεμα του ελληνικού χρέους, όταν αυτό κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Τυνησίας, μια πολιτική που υποθηκεύει για ένα αιώνα και ξεπουλά, μέσω του κατοχικού ταμείου, τη δημόσια περιουσία και βγάζει στο σφυρί τα σπίτια των Ελλήνων, δίνοντάς τα στα κοράκια. Αυτήν την πολιτική υπηρέτησαν τα τελευταία έξι χρόνια όλες ανεξαιρέτως οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αυτήν την πολιτική επιβάλλουν με βία, όπως έκανε χθες η κυβέρνηση Τσίπρα κατά των συνταξιούχων. Φτάνει πια, κύριε Moscovici! Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει πλέον τη φτώχεια και την ανεργία και σύντομα θα πετάξει την τρόικα και τους δανειστές έξω από την Ελλάδα.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα (άρθρο 162 παράγραφος 8 του Κανονισμού))

  Doru-Claudian Frunzulică (S&D), blue-card question. – Mr President, dear colleagues, you know that I appreciate you very much, but do you not think that, before the disbursement of loans that is going to take place in October, the Greek Government, even though it probably does not have the necessary time, should nevertheless reach certain outcomes, if only in the fields of privatisation, pensions, and banking governance and in the energy sector?

  Νότης Μαριάς (ECR), απάντηση "γαλάζια κάρτα". – Κύριε συνάδελφε, φαίνεται ότι δεν έχετε αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μέχρι στιγμής, τυπικά, έχει πάρει δάνεια πάνω από 240 δισεκατομμύρια ευρώ. Εάν αυτά τα χρήματα είχαν επενδυθεί στην ελληνική οικονομία, αυτή θα είχε απογειωθεί. Δεν θα είχαμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, δεν θα είχαμε φτωχούς, δεν θα είχαμε μια κατάσταση διάλυσης της χώρας. Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα: πού πήγαν τα δανεικά; Επέστρεψαν πίσω στους ίδιους τους δανειστές! Μόνο ένα 4% επενδύθηκε στην ελληνική οικονομία. Δεν λύνεται λοιπόν το πρόβλημα με τις συνταγές της τρόικας.

  Jean Arthuis, au nom du groupe ALDE. – Madame la Présidente, la relation entre la Grèce et la zone euro est la chronique d'un immense gâchis. Au-delà des hypocrisies, elle est la conséquence de l'absence de gouvernement européen. Ayant admis la Grèce, l'Eurogroupe aurait dû la surveiller comme le lait sur le feu, mais c'était l'époque où l'Allemagne et la France transgressaient impunément les règles de copropriété de l'euro, le pacte de stabilité et de croissance.

En 2009, nous avons pris la mesure du désastre et constaté que, si la Grèce était surendettée, ses principaux créanciers étaient domiciliés dans la zone euro. Personne ne s'est fait prier pour fournir à Athènes des travaux et équipements publics, des systèmes d'armes et autres fournitures coûteuses. De son côté, la Grèce s'est abandonnée à la facilité, tirant profit des aides européennes et de la baisse soudaine des taux d'intérêt sur la dette abyssale et laissant libre cours à la corruption et au clientélisme.

Convenons donc que la responsabilité est largement partagée. Ces affaires qui fâchent ne peuvent demeurer plus longtemps dans la clandestinité démocratique. Il faut les mettre sur la place publique si nous voulons faire bouger les lignes et abattre les écrans de fumée dressés au nom du respect de la souveraineté nationale. C'est tout à l'honneur du Parlement européen d'avoir relevé ce défi en décidant de créer un groupe de travail d'assistance financière, composé d'élus européens chargés de faire vivre le débat comme nous le faisons aujourd'hui.

Nous nous sommes rendus en Grèce, en mars, pour tenter de faire le point sur le troisième programme d'ajustement macroéconomique. Par ailleurs, nous entendons régulièrement les commissaires, les représentants de la Cour des comptes, de la Banque européenne d'investissement, du mécanisme européen de stabilité financière et du Fonds monétaire international, mais il va falloir aller plus loin.

Mes chers collègues, l'étape suivante est la rédaction d'un rapport étoffé et sans concession sur l'état de la Grèce, qui passe outre les considérations politiciennes. Il faut que l'élu qui aura la charge de ce rapport du Parlement européen travaille étroitement avec les parlementaires grecs afin que parlementaires européens et nationaux pétrissent ensemble la pâte budgétaire.

Le contrôle du plan de sauvetage ne peut plus être laissé aux seuls ministres des finances réunis en Eurogroupe, qui, depuis la création de l'euro, ont érigé l'opacité et la complaisance mutuelle en règle d'or. C'est dire si la vigilance et les diligences de la Commission sont vitales, mais seule la pression des représentants des autres peuples européens qui ont l'euro pour monnaie permettra d'aider nos amis grecs à mener à bien les réformes et à mettre en place la pédagogie nécessaire auprès de leur opinion publique.

Une monnaie européenne appelle une véritable gouvernance démocratique européenne. Les crises que connaît l'Europe, et notamment la crise de l'euro, ont fait naître une opinion publique continentale. Il est, mes chers collègues, de notre responsabilité, à nous, élus européens et élus nationaux, de nous faire la caisse de résonance de cette opinion publique en gestation et d'établir la confiance.

  Δημήτριος Παπαδημούλης, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Σε εσάς κύριε Moscovici που μας αναφέρατε ενθαρρυντικά στοιχεία και μηνύματα για τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και σε εσάς κύριε Balz που σπεύσατε να επιτεθείτε στην Επιτροπή, έχω να πω ότι, δυστυχώς για εσάς και για το κόμμα της δεξιάς, την Ελλάδα δεν την χρεοκόπησε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Τσίπρα αλλά οι φίλοι σας της Νέας Δημοκρατίας, αυτοί που άφησαν ελλείμματα 15,5% το 2009 και δημόσιο χρέος 125%. Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί, ενάντια σε δυσκολίες, να ξαναφέρει τη χώρα στην ανάπτυξη, να μειώσει την ανεργία και να περιορίσει τη γραφειοκρατία, τη φοροδιαφυγή, το πελατειακό κράτος που οι δικοί σας φίλοι δημιούργησαν.

Για να γίνει όμως αυτό πράξη, κύριε Moscovici, δεν αρκεί μόνο να τηρήσει τη συμφωνία η Ελλάδα για να προχωρήσει γρήγορα, μέσα στο Νοέμβριο, η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Πρέπει και εσείς οι δανειστές να τηρήσετε τη συμφωνία σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Δεν αναφέρομαι μόνο στα βραχυπρόθεσμα μέτρα που μας αναφέρατε αλλά και στα μεσοπρόθεσμα μέτρα, τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο Εurogroup της 24ης Μαΐου: όλα πρέπει να εφαρμοστούν. Η πρόθεση του κυρίου Schäuble και της γερμανικής κυβέρνησης να αναβληθούν τα πάντα σχετικά με το χρέος και να θυσιαστούν στον βωμό των δικών τους μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων είναι απαράδεκτη και δεν βοηθάει κανέναν, ούτε τον ελληνικό λαό, ούτε και την ίδια την ευρωπαϊκή κοινή προσπάθεια. Έχουν υποχρέωση οι 27 να αποδείξουν, μετά το Brexit, ότι προχωρούν ενωμένοι προς την ανάπτυξη, κόντρα σε μια δογματική λιτότητα που απέτυχε. Μην ξεχνάτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο ελληνικός λαός, ένα υπερήφανο έθνος, έχει υποφέρει πολύ περισσότερο από όλους τους λαούς και ότι πρέπει να του δείξουμε, με έργα και όχι με λόγια, ότι αυτό που βιώνει, δεν είναι ο μύθος του Σισύφου.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα (άρθρο 162 παράγραφος 8 του Κανονισμού))

  Μανώλης Κεφαλογιάννης (PPE), ερώτηση "γαλάζια κάρτα" – Κυρία πρόεδρε, για να λύσουμε το πρόβλημα της Ελλάδος, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Η κρίση της Ελλάδος δημιουργήθηκε τη χαμένη δεκαετία του 1980 από τον λαϊκισμό εκείνης της εποχής. Δυστυχώς, ο λαϊκισμός εκείνος μετακόμισε στο ΣΥΡΙΖΑ το 2014. Αν θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα, τότε χρειάζεται ευρωπαϊκός προσανατολισμός, κοινοβουλευτική δημοκρατία και ελεύθερη οικονομία. Αυτό πρέπει να πει και ο κύριος Παπαδημούλης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες μέρες.

  Δημήτριος Παπαδημούλης (GUE/NGL), απάντηση "γαλάζια κάρτα". – Ευχαριστώ τον κύριο Κεφαλογιάννη για τη δήλωσή του - αφού δεν ήταν ερώτηση, διότι μου επιτρέπει να προσθέσω ότι, εκτός από τις μεγάλες ευθύνες του κόμματός του, της Νέας Δημοκρατίας για τη χρεοκοπία της χώρας, μεγάλες ευθύνες έχουν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

  President. – Colleagues, can I just say that there were other requests for blue cards which I refused because of time, so we had one per speaker, and I may at some stage have to restrict the cards altogether.

  Sven Giegold, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich finde, bevor wir hier über einzelne Aspekte reden, ist eins entscheidend: dass wir dem griechischen Volk, aber auch den griechischen Regierungen auch ein Stück weit Respekt zollen müssen für das, was Sie hier getan haben. Und Herr Kollege Balz, ich schätze Sie sehr, Sie wissen das, aber ich fand, Ihre Rede ging an diesem Punkt völlig vorbei. Es ist eine respektlose Rede, das nicht erst ein mal anzuerkennen, was in Griechenland geleistet wurde, bevor man zu Recht über Umsetzungsdefizite redet.

Tatsächlich gibt es bei den Reformen Dinge, die uns auch nicht gefallen. Zum Beispiel ist es falsch, dass der Privatisierungsfonds seine Entscheidungen intransparent trifft. Das passt nicht zu den europäischen Werten. Und es passt auch nicht zu den europäischen Werten, dass es jetzt zu einer Teilprivatisierung des Wassers kommt. Es ist gut, dass das griechische Parlament für eine Vollprivatisierung gemeinsam mit den griechischen Gerichten ein Stoppschild aufgestellt hat.

Uns macht es auch große Sorgen, Herr Moscovici, wenn in Griechenland in neue Braunkohlekraftwerke investiert wird. Das sind tote Investitionen. Was wir stattdessen in Griechenland brauchen, ist ein Aufbruch für nachhaltige Energien, für Energieeffizienz. Das sind die Jobs der Zukunft! Neue Braunkohlekraftwerke zerstören die Umwelt und schaffen auch keine nachhaltigen Arbeitsplätze.

Auch wir wollen stärkere Reformanstrengungen, gerade wenn es darum geht, dass das Steuersystem in Griechenland immer noch zu klientelistisch ist und viele der Steuerflüchtlinge nicht verfolgt werden. In diesem Bereich gilt es weiter, die Anstrengungen hochzufahren.

Zudem möchte ich noch eins sagen: Im Rahmen der Troika-Anpassungsprogramme gab es viele Opfer von Menschen, die sich solche Opfer eigentlich wirklich nicht leisten können. Wir haben mit Interesse zur Kenntnis genommen, dass der Europäische Gerichtshof jetzt den Weg für individuelle Schadenersatzklagen gegen die Europäische Kommission eröffnet hat. Unsere Fraktion hat sich entschlossen, Menschen, denen persönlich Schaden zugefügt wurde, auf diesem Weg durch das europäische Recht zu helfen und das europäische Recht zu nutzen, damit ihnen Gerechtigkeit widerfährt.

  Laura Agea, a nome del gruppo EFDD. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, io oggi mi trovo in estrema difficoltà e imbarazzo perché ascolto, per l'ennesima volta in tutti questi anni, gli stessi discorsi che parlano di soluzioni, ripresa, riforme strutturali e crescita. Siamo al paradosso, poiché tutto quello che avete proposto sino ad ora è stato un fallimento. Non lo volete riconoscere e anzi proseguite, perseverate nei vostri errori. Ho visto la Grecia nei mesi scorsi e ho visto con i miei occhi qual è la situazione reale. Possiamo parlare di cifre e di percentuali, ma diviene tutto estremamente superfluo e fastidioso quando la povertà è all'angolo di ogni strada, quando a soffrire la fame è perfino quello che un tempo era il cosiddetto ceto medio.

Voi avete distrutto un popolo e una nazione per salvare due banche e una moneta unica. Ma siete soddisfatti del vostro risultato? Signor Commissario Moscovici, per lei che cosa rappresenta l'Europa? È più importante che le famiglie sopravvivano in maniera dignitosa, che i bambini non soffrano più la fame, oppure che sia preservata la stabilità dell'eurozona? Perché, in nome di questa fantomatica stabilità dell'eurozona, voi avete trasformato la culla dell'Europa in una tomba.

L'Europa è morta in Grecia e ora volete mandare i vostri emissari a raccogliere le ceneri di quanto avete distrutto, giusto così, per completare l'opera. La Grecia vi dovrebbe chiudere la porta in faccia, riprendersi la propria sovranità e il proprio orgoglio, poiché questa Unione europea si è comportata in maniera criminale nei suoi confronti, calpestando i diritti e la dignità di milioni di cittadini greci, ma anche europei.

La Grecia è l'immagine chiara del fallimento della moneta unica e dell'Unione europea nella quale contano gli interessi dei più forti e i deboli finiscono stritolati. Noi vogliamo ribaltare tutto questo e i popoli europei devono avere la consapevolezza che la loro dignità vale più di qualsiasi accordo criminale imposto da Bruxelles.

  Gerolf Annemans, namens de ENF-Fractie. – Collega's van de parlementaire meerderheid hier, toen u die euroconstructie hebt opgezet, toen u het imperium van uw euroforie hebt opgezet, hebt u een stijve constructie opgezet waarvan bekend was dat ze op een dag zou moeten omvallen. Omdat u nu eenmaal landen met zeer uiteenlopende sociaal-economische culturen in één constructie wil onderbrengen, hebt u verhinderd dat landen in moeilijkheden, dat landen die te maken hebben met een schok, met een crisis, met een verandering, dat die landen door een muntdevaluatie zichzelf opnieuw concurrentiekracht zouden verschaffen. De stijve constructie verhindert dat en wat moet u dan doen? U moet die landen verplichten om hun lonen te laten dalen, om hun prijzen te laten dalen. U duwt die landen in veel gevallen in een weerzinwekkende werkloosheidsspiraal en om dan te verhinderen dat uw constructie omvalt, moeten wij allemaal geloven dat het later goed zal komen.

U probeert van Grieken, van Portugezen, van Spanjaarden, weldra ook van Italianen allemaal Duitsers of Nederlanders te maken, maar dat is niet houdbaar. Dat is een illusie. Er zijn eigenlijk maar drie mogelijkheden: ofwel u gaat verder met meer Europese Unie, met dus nog meer neokolonialisme zoals dat in die landen wordt beschouwd, ofwel we gaan we naar een vreedzame opdeling van die eurozone, een vreedzaam einde van deze vergissing, ofwel we gaan af op een catastrofe. Ik pleit voor een vreedzaam einde, een minstens gedeeltelijk einde van deze eurozone.

  Ελευθέριος Συναδινός (NI). – Κυρία πρόεδρε, κύριε Moscovici, η παράσταση θεάτρου που παίζει η τρόικα στην Ελλάδα οδηγείται στην τελευταία πράξη της, στην τελευταία δόση του προγράμματος, όπως έχουν πλέον μετονομαστεί τα μνημόνια. Τα τελευταία έξι χρόνια βεβαίως, οι Ευρωπαίοι πολίτες χειραγωγούνται και έχουν πειστεί ότι οι Έλληνες δεν δουλεύουν και ότι σπαταλούν τα δανεικά χρήματα της Ένωσης. Παράλληλα, οι ανίκανες δεξιές, αριστερές και κεντρώες συγκυβερνήσεις της χώρας μου, αυτές που ενδιαφέρονται μόνο για τη νομή της εξουσίας, έχουν οδηγήσει στη φτώχεια και την ανέχεια τον ελληνικό λαό. Μισό εκατομμύριο νέοι Έλληνες επιστήμονες έχουν εξαναγκαστεί σε μετανάστευση ενώ, παράλληλα, οι τραγικές επιλογές των ευρωπαϊκών οργάνων έχουν οδηγήσει στον εγκλωβισμό εκατομμυρίων λαθρομεταναστών. Αν λοιπόν δεν αντιδράσουν οι Έλληνες, τότε θα καταστούν μάρτυρες της ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, αφού ο δανεισμός από την Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πλέον δεν υφίσταται και αφού η έξοδος της χώρας στις αγορές, εάν γίνει, θα γίνει με ληστρικούς όρους. Ταυτόχρονα, πρέπει να απαιτήσουν τη διαγραφή του παράνομου και απεχθούς χρέους. Πρέπει όμως να μην κάνουν το ίδιο λάθος και δείξουν εμπιστοσύνη στα συστημικά, δήθεν δημοκρατικά σχήματα που κατέστρεψαν τη χώρα μου αλλά σε μια εθνικιστική κυβέρνηση που θα ενδιαφέρεται μόνο για την ανάκαμψη, την πρόοδο και την ανάπτυξη Ελλάδος.

  Pablo Zalba Bidegain (PPE). – Señora Presidenta, Comisarios, Señorías, ha dicho el señor Moscovici que a todos nos interesa que Grecia salga fortalecida de esta crisis. Yo creo que es un objetivo común de toda esta Cámara que Grecia vuelva a la senda del crecimiento y, lo que es más importante, a la senda de la creación de empleo. Y, sin duda alguna, un factor capital para conseguir este objetivo es la competitividad. Y un factor capital para conseguir la competitividad, sin duda alguna, son las reformas estructurales. Es el camino más eficiente para conseguir el objetivo que todos tenemos en esta Cámara.

Permítanme que use mi país, España, como ejemplo. Ha sido uno de los países más ambiciosos en cuanto a reformas estructurales y hoy crece al 3,2 % y crea medio millón de puestos de trabajo al año.

Algunos tendrán la tentación de buscar soluciones mágicas, como la reestructuración de la deuda. No engañemos a los griegos. La reestructuración de la deuda no conseguirá crear un solo puesto de trabajo a corto plazo.

Sin duda alguna, tenemos que fijarnos en aquellos factores —como decía antes, la competitividad— que impulsan el crecimiento. Y hay otros factores, como puede ser la subida de impuestos, que dudo mucho que puedan ser el camino adecuado para fomentar el crecimiento y la creación de empleo. Tengamos mucho cuidado a la hora de tomar medidas que no vayan en la dirección correcta.

  Pervenche Berès (S&D). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, la Grèce a accompli des efforts extraordinaires en matière de réformes et de sérieux budgétaire afin de respecter l'ensemble de ses promesses vis-à-vis de l'Union européenne. Le bilan du gouvernement hellénique, plus d'un an après l'accord noué en août 2015, est d'autant plus remarquable que le pays se situe en première ligne dans la crise de l'accueil des réfugiés.

Aucune raison ne peut être avancée pour empêcher le déblocage de la nouvelle tranche de près de 2,8 milliards d'euros prévue par le programme. Mais la dette grecque est insoutenable: elle frôle les 180 % du PIB, en dépit de trois plans successifs de soutien financier. C'est la raison pour laquelle même le FMI a plaidé, le 23 septembre dernier, en faveur d'un allégement de cette dette.

Cet allégement relève de l'urgence; il rendrait réaliste l'objectif d'un excédent budgétaire primaire de 3,5 % du PIB en 2018 et permettrait, surtout, d'assurer le redressement durable de ce pays. Il ne peut pas y avoir deux poids deux mesures au regard du calendrier politique des uns et des autres, et je ne comprends pas que certains puissent dire: "C'est bien, la Grèce doit faire les réformes et nous verrons, après nos propres élections, si nous pouvons discuter de la dette."

Le Grexit a pu être empêché, mais au prix de tensions qui ont plus affaibli que renforcé l'esprit européen. C'est pourquoi je pense que ces discussions sans fin justifient en creux la nécessité d'une nouvelle gouvernance économique dotée, notamment, d'un budget pour la zone euro. La prise de conscience autour de cet enjeu est d'autant plus cruciale que l'Europe traverse un moment de perturbations du fait du Brexit, qui nous oblige à clarifier nos objectifs et à préserver les intérêts stratégiques dans la négociation qui s'engage.

(L'oratrice accepte de répondre à une question "carton bleu" (article 162, paragraphe 8, du règlement))

  Tim Aker (EFDD), blue-card question. – Winston Churchill called socialism the equal sharing of miseries. At what point are you willing to concede that the misery the eurozone has created across southern Europe is the point at which it should be dissolved and that the best boost for Greece and southern Europe is to revert back to national currencies? Surely that is the way forward if you want to stop countries leaving the European Union. Britain will not be the first. It will not be the last either, come the revolution.

  Pervenche Berès (S&D), réponse "carton bleu". – Le Royaume-Uni n'ayant jamais appartenu à la zone euro, je ne sais pas de quoi nous parlons.

Quant à la Grèce, je comprends qu'elle fait partie des pays du Sud, que vous avez évoqués. Or, la Grèce, y compris sous l'autorité de M. Tsipras, a engagé toute sa crédibilité, toute sa force, toute sa capacité de réforme et de mobilisation pour rester dans la zone euro: il doit bien y avoir une raison à cela, et je la soutiens pleinement.

  Bernd Lucke (ECR). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar! Es ist jetzt sechseinhalb Jahre her, dass die Rettungsmaßnahmen für Griechenland begonnen haben, und ich kann mich auf Anhieb nicht an eine einzige Prognose erinnern, die seither Realität geworden wäre. Stets war das, was zur Rettung Griechenlands verkündet worden ist, viel, viel optimistischer als das, was realisiert worden ist. Deshalb vermag ich auch den Worten, die der Kommissar jetzt an uns gerichtet hat, nicht viel Vertrauen und viel Glauben zu schenken.

Ich möchte beispielhaft daran erinnern, was der IWF immer prognostiziert hat für die Entwicklung der griechischen Schulden. Und nun, in seiner letzten Schuldentragfähigkeitsanalyse, dreht er das fast vollständig ins Gegenteil um und sagt: Der Schuldendienst Griechenlands wird keineswegs, wie bisher vorhergesagt, im Jahr 2016 bei 15 % liegen, nein, er wird bei 60 % des Bruttoinlandsprodukts liegen. Mehr als die Hälfte des gesamten Bruttoinlandsprodukts wird durch den Schuldendienst in Anspruch genommen werden! Und die Schulden selbst haben sich im Jahr 2016 gegenüber der bisherigen Prognose des Internationalen Währungsfonds verdreifacht.

Meine Damen und Herren, wir müssen einfach einmal feststellen, dass hier nicht die Wahrheit gesprochen wird, dass die Prognosen falsch sind und dass es höchste Zeit ist, Konsequenzen zu ziehen und Griechenland aus dem Euro zu entlassen – gegen einen Schuldenschnitt!

  Cora van Nieuwenhuizen (ALDE). – Ik heb de eurocommissaris aangehoord en ik zou het zo graag willen geloven. Ik zou zo graag willen geloven dat alle hervormingen nu gerealiseerd worden, dat er eindelijk voor 2017 eens realistisch zal worden begroot. Ik zou zo graag willen geloven dat de privatiseringen nu wel gerealiseerd worden. Maar ik heb er grote moeite mee, want de track record is zo slecht. Slechts 15 % van de wetten die zijn aangenomen, zijn daadwerkelijk uitgevoerd. We zien dat Griekenland op de Global Competitive Index van het World Economic Forum is gezakt van de 81e naar de 86e plek. We zien dat er maar een heel klein deel van de privatiseringen is gerealiseerd. En wanneer we dan zien dat minister van Infrastructuur Spirtzis gewoon zegt dat hij hoopt dat de privatiseringsdeals zullen mislukken, dat hij in het Griekse parlement zegt: “ach die bedrijven zijn zo zwaar met schulden belast, die wil toch niemand kopen”, dan ben ik ontzettend bezorgd. Dan kan ik niet anders dan toch maar weer een keer benadrukken dat de commissaris er bovenop moet zitten, dat we niet mogen verslappen en de druk maximaal moeten blijven opvoeren om in het belang van Griekenland tot betere resultaten te komen.

(De spreker gaat in op een "blauwe kaart"-vraag (artikel 162, lid 8, van het Reglement))

  Λάμπρος Φουντούλης (NI). – Είδα ότι είσαστε υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων. Όσες όμως ιδιωτικοποιήσεις έχουν γίνει στην Ελλάδα έχουν γίνει κατ` εντολή της τρόικας. Μήπως εσείς θεωρείτε ιδιωτικοποίηση το γεγονός ότι δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια της Ελλάδας έχουν περάσει στα χέρια της Γερμανίας από μία κρατική εταιρεία ...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή διότι αυτός πήρε τον λόγο κατά λάθος)

  President. – There is a blue-card request from Mr Kouloglou. Will you accept it?

  Στέλιος Κούλογλου (GUE/NGL), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Επιμένετε να ομιλείτε συνέχεια για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Μεταξύ των συμφωνηθέντων τον Μάιο ήταν και η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Οι περισσότεροι όμως που μίλησαν εδώ είναι σαν να έχουν πάθει αμνησία. Δεν θυμούνται τίποτε για αυτές τις αποφάσεις και τις συμφωνίες. Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά κυρίες και κύριοι; Γιατί δεν λέτε ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι συμφωνίες όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση αλλά και από την τρόικα, προκειμένου να προχωρήσουμε στην ελάφρυνση του χρέους;

  Cora van Nieuwenhuizen (ALDE), "blauwe kaart"-antwoord. – Voorzitter, mijn opvatting is dat afspraken altijd moeten worden nagekomen, maar er zat in deze afspraken ook een volgtijdelijkheid. Eerst moeten bepaalde zaken gerealiseerd worden en dan komt het vervolg in zicht. Dus zolang afspraken aan het begin nog niet zijn nagekomen, komt het vervolg natuurlijk ook niet.

  Fabio De Masi (GUE/NGL). – Frau Präsidentin! Je länger die Troika in Griechenland regiert, desto länger dauert die Depression – die längste Depression der Nachkriegszeit.

Seien wir doch ehrlich zu einander: Gerettet wurde nicht die griechische Krankenschwester, sondern deutsche und französische Banken. Über 90 % der Rettungsgelder flossen in den Schuldendienst.

Löhne sind gesunken, Renten sind gesunken; Mehrwertsteuern wurden erhöht; die Kinderarmut ist explodiert; Krankenhäuser sind zusammengebrochen, und Staatsvermögen wird zu Ramschpreisen verhökert. Die deutsche Fraport ließ sich sogar den Verkauf der griechischen Regionalflughäfen durch die Troika zusichern. Sie nennen das Wettbewerb, ich nenne das ganz gewöhnliche räuberische Erpressung.

Die Schulden wachsen weiter – trotz völlig verrückter Ziele für den Haushaltsüberschuss und ultraniedriger Zinsen. Denn man kann nun mal keine Schulden bedienen, wenn man kein Einkommen erwirtschaftet! Die Exporte stagnieren trotz Lohnsenkungen, weil Griechenland deindustrialisiert ist und die Produktivität zu gering ist. Der IWF sagt, dass Griechenland nicht immer neue Kredite aufnehmen kann, um alte Schulden abzulösen. Aber der deutsche Finanzminister will die deutsche Öffentlichkeit täuschen. Daher darf es keine Debatten über Schulden vor der Bundestagswahl geben.

Die Troika untersagt Griechenland sogar die Gründung einer Entwicklungsbank nach deutschem Vorbild. Griechenland braucht vor allem öffentliche Investitionen. Wolfgang Münchau schrieb gestern in der Financial Times, es gebe nur zwei Optionen: ein europäisches Investitionsprogramm oder ein Ende des Euros. Sie entscheiden, wohin die Reise geht.

  Ernest Urtasun (Verts/ALE). – Señora Presidenta, Grecia está tratando de salir adelante a pesar de la losa que supone este memorándum ignominioso firmado el año pasado. Yo quiero celebrar todos los esfuerzos que está haciendo el Gobierno griego para minimizar su impacto en muchos de sus ámbitos.

Yo, de verdad, hay cosas que en estos momentos se le está exigiendo a Grecia que haga que no van ni en la línea de mejora del crecimiento, ni del empleo, ni de luchar contra la pobreza, a pesar de la retórica. Alguien me tiene que explicar, por ejemplo, en qué ayuda al desarrollo del país que ustedes, o la troika, le pidan la privatización de las empresas que gestionan el agua pública a Grecia, cuando hay un movimiento en toda Europa que lo que está pidiendo precisamente es que el agua sea un bien público; incluso hubo un referéndum en Salónica hace unos años pidiendo que el agua sea un bien público.

O en qué ayuda el que una de las tres acciones que queda por aprobar antes del siguiente pago sea el aumento de los impuestos a las energías renovables, que es una de las cosas que se le está pidiendo al Parlamento griego que apruebe; un país que podría tener enormes ganancias en productividad en un sector clave como son las energías renovables y ustedes quieren ponerle una losa, que es aumentar los impuestos.

Francamente, que venga alguien y lo entienda. Igual que la privatización de todo el fondo de privatizaciones en general, que está produciendo una venta de activos de forma masiva, sin un calendario claro y muchas veces malvendiéndolo en lo que, como decía el señor De Masi, es un auténtico pillaje.

Y, finalmente, se le prometió a Grecia que iríamos a un programa de reestructuración de la deuda. Yo sé que la Comisión está en esa línea y a mí me gustaría pedirle al Consejo que de una vez desbloquee esto. No puede ser que este tema esté secuestrado por las elecciones algún otro Estado miembro.

  Steven Woolfe (EFDD). – Madam President, after a decade of economic cruelty and an austerity-driven recession driven by the European Central Bank, the EU Commission, the IMF and, of course, the hands of the government in Greece, Syriza; after a decade which has seen youth unemployment rates consistently at 50%, a decade where 45% of Greek pensioners live below the poverty line of EUR 655 a month, a decade of the highest levels of suicide known in the Western world, a decade in which we have seen all the assets of Greece handed over, we who had said to Greece that we have seen this tragedy, have recognised that this was a battle to the death between those who wanted to save the euro, and the dignity and the lives of the Greek people. They wanted to save the EU Commissioners’ salaries, rather than the lives of the European people. That is why we said the euro was not more important than ordinary citizens’ lives. Greece should have left the euro. You know it over there, and you failed in your job to protect them.

  Auke Zijlstra (ENF). –Daar staan we weer: Griekenland, ja, Griekenland. Honderden miljarden gekregen, geen afspraak uitgevoerd. Ze waren failliet, ze zijn failliet, ze blijven failliet, maar dat gaat de Commissie natuurlijk nooit zeggen. Voorzitter, de Grieken zitten met een geruïneerde economie en iedere econoom weet dat de euro de oorzaak daarvan is, maar ook dat gaat de Commissie natuurlijk nooit zeggen. Als politici de werkelijkheid onder ogen zouden zien, dan zou dit nooit zo gebeurd zijn, maar dan zouden ze ook geen politici zijn en de Grieken weten dat beter dan wie dan ook. Demosthenes zei 2400 jaar geleden al “wat de mens nastreeft, wil hij ook geloven”. En ook voor de Commissie is zelfbedrog het gemakkelijkst en daarom, Voorzitter, zeg ik wat de Commissie blijkbaar niet zeggen kan: de euro is mislukt en daarom moet de eurozone worden ontmanteld en Nederland moet uit de Europese Unie.

(De spreker gaat in op een "blauwe kaart"-vraag (artikel 162, lid 8, van het Reglement))

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Ευχαριστώ κύριε συνάδελφε. Συμφωνώ με όλα όσα είπατε αλλά θέλω να σας κάνω μια ερώτηση. Είπατε ότι η Ελλάδα ήταν πάντοτε φτωχή και ότι φτωχή θα παραμείνει. Γνωρίζετε άραγε ότι η Ελλάδα, πριν της επιβάλλουν αυτά τα μέτρα του μνημονίου, δεν ήταν φτωχή; Γνωρίζετε ότι οι Έλληνες είχαν μέσο όρο ζωής πολύ μεγαλύτερο από το μέσο όρο που έχουν κάποια άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τα θεωρούμενα με ισχυρή οικονομία; Γνωρίζετε άραγε ότι αυτό έγινε για να αφαιρεθεί από την Ελλάδα όλος ο θαλάσσιος αλλά και ο επίγειος πλούτος της...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Auke Zijlstra (ENF), "blauwe kaart"-antwoord. – Voorzitter, ik zou toch graag even een antwoord geven. Voorzitter, mijn geachte collega laat weten dat de Grieken veel rijker waren voordat de crisis begon. Echter, de statistieken laten ook zien dat in de periode van tien jaar waarin het Duitse reële inkomen 0,7 % steeg, dat van de Grieken 70 % steeg in een decennium. Die 70 % was niet reëel, die was gebaseerd op geleend geld dat vervolgens verstopt is in de begroting. En daarom is het niet een reële voorstelling van zaken dat Griekenland toen zo rijk was. Helaas.

  Σωτήριος Ζαριανόπουλος (NI). – Κυρία Πρόεδρε, εδώ ο ελληνικός λαός θα καταλάβαινε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να βελτιωθεί και μόνο χειροτερεύει. Προχθές, τα χημικά που χτύπησαν ογδοντάρηδες συνταξιούχους, που διαμαρτύρονταν γιατί κόπηκε η σύνταξή τους κατά 50% και πάνω, τα κρατούσαν από κοινού και η κυβέρνηση του Τσίπρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί, είτε η ανάπτυξη με Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, είτε τώρα με τους νεόκοπους νεοδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ανάπτυξη χτίζεται μόνο πάνω στη φτώχεια, στους πολέμους και στην προσφυγιά. Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το καλύτερο παιδί και παίρνει συγχαρητήρια και από το κεφάλαιο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση...

(Η Πρόεδρος διακόπτει προσωρινά τον ομιλητή διότι υπάρχει πρόβλημα με την διερμηνεία προς τα γαλλικά. Ο ομιλητής ξεκινά από την αρχή)

Αν σας έβλεπε εδώ ο ελληνικός λαός, θα καταλάβαινε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί μόνο να χειροτερεύει και με τίποτε δεν μπορεί να βελτιωθεί. Προχθές, τα χημικά που χτύπησαν τους ογδοντάρηδες συνταξιούχους στην Αθήνα που διαμαρτύρονταν γιατί κόπηκε η σύνταξή τους πάνω από 50%, αυτά τα κρατούσε και η κυβέρνηση Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, είτε με τους προηγούμενους, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, είτε με τους νεόκοπους νεοδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζεται μόνο πάνω σε φτώχεια, σε πολέμους και σε προσφυγιά. Να γιατί ο Τσίπρας και οι του ΣΥΡΙΖΑ παίρνουνε συγχαρητήρια από το κεφάλαιο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση: για τη βρώμικη δουλειά τους. Είτε ονομάστηκε ελάφρυνση του χρέους, είτε ευελιξία ευρω-ενωσιακών κανόνων, τίποτε από όσα δοκιμάστηκαν δεν έφεραν ανακούφιση του λαού. Το μόνο που είχαμε ήταν νέα αντεργατικά μέτρα και επιδοτήσεις, με μόνη προϋπόθεση την κερδοφορία του κεφαλαίου, και ελάχιστες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Η κοινωνική ασφάλιση κατεδαφίστηκε! Η δημόσια περιουσία παραδόθηκε όλη! Η δεύτερη αξιολόγηση θάβει τις συλλογικές συμβάσεις, απελευθερώνει τις μαζικές απολύσεις και συρρικνώνει το απεργιακό δικαίωμα! Τώρα χρειάζεται αγώνας ενάντια στα νέα μέτρα, τώρα χρειάζεται να ανακληθούν τα παλιά - αγώνας ενάντια στις κυβερνήσεις, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση!

  Γεώργιος Κύρτσος (PPE). – κυρία Πρόεδρε, πολλοί συμπολίτες μου έχουν ξεσηκωθεί κατά της κυβέρνησης Τσίπρα εξαιτίας της υποκρισίας και της ανικανότητας της. Χθες, χιλιάδες συνταξιούχοι διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας καταγγέλλοντας τον εμπαιγμό τους από την κυβέρνηση. O κύριος Τσίπρας υποσχέθηκε δέκατη τρίτη σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, για να έρθει στην εξουσία, να κερδίσει την ψήφο τους, και αντί για αυτό κατάργησε ένα κοινωνικό επίδομα που συμπλήρωνε το εισόδημά τους. Η αστυνομία διέλυσε χθες με βίαιο τρόπο τους συνταξιούχους χρησιμοποιώντας και χημικά αέρια.

Όλες οι δημοσκοπήσεις είναι καταδικαστικές για την κυβέρνηση Τσίπρα 80 έως 85 τοις εκατό των πολιτών θεωρούν ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Οι μισoί από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 του έχουν ήδη γυρίσει την πλάτη. Με την Αριστερά στην εξουσία η λιτότητα έγινε πιο σκληρή και λιγότερο αποδοτική.

Ο υπουργός Οικονομικών, κύριος Τσακαλώτος, υπογράφει τα πάντα στις Βρυξέλλες εμφανιζόμενος σαν μεταρρυθμιστής και αρνείται σχεδόν τα πάντα στην Αθήνα. Για παράδειγμα, στην ελληνική Βουλή δεσμεύτηκε ότι δεν θα κάνει τις ιδιωτικοποιήσεις που έχει συμφωνήσει και εμφανίζεται σαν ο αρχηγός της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολιτικές μεταμφιέσεις ανεβάζουν το κοινωνικό κόστος της πολιτικής που εφαρμόζεται. Ορισμένοι σοσιαλιστές φίλοι μας πείθονται υπερβολικά εύκολα από όσα τους λένε οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέμαι γιατί. Θα ήθελα πάντως να επικρατήσει και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η γραμμή που οδήγησε στην αλλαγή ηγεσίας στο ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, θα βοηθούσε την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.

  Udo Bullmann (S&D). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar! Die Eurogruppe hat im Mai einen richtigen Schritt gemacht, indem sie beschlossen hat, sich an einer pragmatischen Kategorie zu orientieren, nämlich am Bruttofinanzbedarf und damit auch an einem maximalen Schuldendienst. Die griechische Wirtschaft muss die Chance erhalten, wachsen zu können, und man darf sie nicht ersticken, ebenso wenig wie das Volk in Griechenland.

Ich glaube aber, Herr Kommissar, es muss einen zweiten Schritt geben. Für vernünftige Reformen muss es auf der anderen Seite auch Schuldenerleichterungen geben können. Das darf man nicht mehr aufschieben. Es ist Zeit, dass das in der Eurogruppe aufgenommen wird. Ich hätte das, Frau Präsidentin, dem Rat gern gesagt, wenn er denn vertreten gewesen wäre. Vielleicht können wir das mal klären, dass die Vertreter der Mitgliedstaaten bei solchen wichtigen Diskussionen im Europäischen Parlament zugegen sind. Ich würde das in dieser Diskussion für einen Fortschritt halten.

An die Kollegen der EVP gewandt muss ich sagen: Ich will Ihnen gern erneut eine Bitte vortragen, die ich auch Herrn Weber schon in unserer letzten Diskussion vorgestellt habe, diesmal dem geschätzten Kollegen Balz: Die nächste Diskussion über Griechenland bereitet ihr doch bitte mal so vor, dass ihr auf einem weißen Blatt links hinschreibt, was die Vorgängerregierung an Reformen geschafft hat, und auf der rechten Seite, was die Regierung Tsipras bisher veranstaltet hat, und dann diskutieren wir das mal empirisch. Ihr müsst mal herunter vom Schäuble-Mantra! Nur weil ihr die nicht leiden könnt, heißt es nicht, dass die Regierung nicht an der Arbeit ist. Darüber müssen wir dann auch mal reden.

  Pirkko Ruohonen-Lerner (ECR). – Arvoisa puhemies, Kreikan kasvu on ollut viime vuosina eli ohjelmien aikana jatkuvasti selvästi hitaampaa kuin mitä troikka on ennustanut. Haluaisinkin nyt kysyä, miksi näin on käynyt. Missä on vika?

 

Monet eturivin ekonomistit ovat sitä mieltä, että Kreikan velkoja joudutaan lopulta leikkaamaan eli antamaan anteeksi. Mikä on komission edustajan näkemys Kreikan velkaleikkauksista?

 

On jo vuosia puhuttu siitä, kuinka Kreikka ei tule koskaan sopeutumaan euroon ja sen pelisääntöihin. Miksi Kreikka ei irtaudu eurosta ja ota käyttöön omaa valuuttaa? Onko euroalueen pitäminen väkisin koossa tärkeämpi asia kuin antaa Kreikalle mahdollisuus tehdä käänne parempaan ottamalla käyttöön oma valuutta?

 

Kuten Notis Marias on lukuisia kertoja ottanut täällä parlamentissa puheissaan esille, Kreikan kansa on kärsinyt kohtuuttomasti. On aika saada tuloksia lopultakin tehtyä täällä parlamentissa!

  Nils Torvalds (ALDE). – Fru talman! Jag tror att Greklands folk har en moralisk rätt till mera förståelse och en rättvis behandling. Men en moralisk rättighet låter sig inte lätt översättas till en juridisk rättighet eller en ekonomisk rättighet. När man talar om moral finns det dessutom en annan regel: ”Att sopa rent framför sin egen dörr.” Den dagen Grekland behandlar sina nationella minoriteter med de krav på rättvisa som de själv ställer i förhållande till euroområdet, den dagen de har mod nog att behandla sina interna minoriteter med större rättvisa, den dagen ska jag också tala med betydligt starkare röst för Greklands och Greklands befolknings problem. Men så länge man inte har mod att se verkligheten rakt i ögonen, och dessutom vågar tala om att det inte finns minoriteter, får man inte så mycket förståelse i det här forumet.

   Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL). – κύριε Μοσχοβισί, λέτε ψέματα. Ήρθατε εδώ να εξωραΐσετε το τρίτο μνημόνιο και την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Για εσάς, σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση είναι ο καλύτερος μαθητής της Ευρώπης της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Είστε συνένοχοι. Έχετε οδηγήσει το 40% των Ελλήνων πολιτών να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους και της ανάπτυξης μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις και αυξάνονται οι φόροι. Διαλύονται οι εργασιακές σχέσεις και η ανεργία έχει αυξηθεί σε επίπεδα ρεκόρ. Οι κοινωνικές αντιδράσεις αντιμετωπίζονται με καταστολή και χημικά, όπως έγινε χθες τους συνταξιούχους, αλλά θα μου πείτε ότι αυτά γίνονται και στο Παρίσι.

Κύριε Μοσχοβισί, είσαστε υποκριτές και κερδοσκόποι, γιατί μαζί με την ελληνική κυβέρνηση πουλάτε το δημόσιο πλούτο της χώρας. Οι Γερμανοί πήραν τα αεροδρόμια, οι Ιταλοί πήραν τους σιδηρόδρομους. Για σύγκριση, η μεταγραφή του Γάλλου Πογκμπά στοίχισε το διπλάσιο από αυτή την εξαγορά. Οι Κινέζοι πήραν τα λιμάνια και οι φίλοι σας, οι Γάλλοι επιχειρηματίες, ετοιμάζονται να αγοράσουν το νερό.

Δώσατε το πράσινο φως στα αρπακτικά των αγορών να πάρουν τα κόκκινα δάνεια και να ξεσπιτώσουν τους Έλληνες πολίτες. Για σας λοιπόν, κύριε Μοσκοβισί, για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, για την ελληνική ολιγαρχία και τη νεομνημονιακή κυβέρνηση αυτό το πρόγραμμα είναι επιτυχημένο και πρέπει να ολοκληρωθεί. Για τον ελληνικό λαό που πνίγεται στους φόρους και στη φτώχεια, για την ελληνική νεολαία που μεταναστεύει είναι αποτυχημένο και πρέπει να ανατραπεί.

Ντροπή σας, κύριε Μοσκοβισί, γιατί ήρθατε τελικά σήμερα να μας πείτε ότι έχετε μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία της τρόικα και των χρηματαγορών.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα (άρθρο 162 παράγραφος 8 του Κανονισμού))

  Marco Valli (EFDD), domanda "cartellino blu". – Sono d'accordo con molte delle cose che ha appena detto il collega, ma vorrei capire. Secondo lei, quindi, il problema rimane ancora solo l'austerità, come pensava Tsipras, o bisognerebbe chiamarlo con un vero nome che è Unione economica e monetaria e quindi euro? Lei ritiene che difendere religiosamente questo strumento politico sia a vantaggio dei greci in questo momento o che bisogna iniziare a parlare di un'uscita da questo strumento per riportare crescita e sviluppo in un paese che altrimenti non troverà la soluzione?

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), απάντηση "γαλάζια κάρτα". – ευχαριστώ τον συνάδελφο για την ερώτηση, αλλά θα τον παρακαλούσα να μην μου υπαγορεύσει το τι ακριβώς θα προτείνω ή τι έχω προτείνει η τι προτείνει το κόμμα μου σχετικά με την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Προφανώς, μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ ούτε ξεπέρασμα της κρίσης μπορεί να γίνει, ούτε ανάπτυξη με τα σημερινά δεδομένα.

Παραταύτα, αγωνιζόμαστε μαζί με τον ελληνικό λαό προκειμένου να αποτινάξει τα μνημόνια και να διεκδικήσει μια διαφορετική πορεία στον τόπο απέναντι στις πολιτικές της τρόικα και τις πολιτικές της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης.

  Beatrix von Storch (EFDD). – Frau Präsidentin! Nichts Neues eigentlich: Wir reden wieder über Griechenland und die immer gleichen Themen: Wirtschaftswachstum, Auszahlungsbedingungen, Privatisierungserlöse. Wissen Sie, was ich mir wünschte? Ich wünschte mir, wir hätten den Griechen erlaubt, den Euro zu verlassen. Ich wünschte mir, wir hätten den Griechen die Schulden erlassen, denn sie werden sie nie bezahlen und sie wissen das auch alle. Und ich wünschte mir, dass wir die Zeit zurückdrehen könnten und alles neu machen. Dann müssten wir auch nicht über griechische Primärüberschüsse Bescheid wissen – über prior actions oder das griechische Rentensystem.

Wir müssten uns nur um unsere eigenen Angelegenheiten kümmern, und die Griechen müssten nicht auf die Straße gehen und gegen die Einmischung von außen demonstrieren. Kurz ich wünschte, den Griechen wären die Demütigungen durch die Troika erspart geblieben. Griechenland stünde nicht unter Kuratel, sondern wäre immer noch eine souveräne Demokratie, und Europa wäre jetzt nicht in Unfrieden gespalten, sondern in Frieden vereint – das wäre mein Wunsch.

  Mara Bizzotto (ENF). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, potete parlare quanto volete della ricetta economica per uscire dalla crisi ma, finché sarà Bruxelles a decidere cosa gli Stati possono o non possono fare, non cambierà nulla. In Grecia la disoccupazione dilaga e le famiglie sono alla fame, proprio come in Italia dove ci sono 4 milioni di poveri. Cittadini talmente poveri che possono permettersi un solo pasto al giorno, o pranzo o cena. La Grecia e l'Italia soffrono della stessa malattia, malattia che sta distruggendo la nostra economia e la vita dei nostri cittadini. Tutto questo disastro è stato provocato da questa Europa sbagliata, da trattati sbagliati, da una moneta sbagliata. O curiamo questo disastro, questo cancro, altrimenti prepariamoci alla fine del sogno europeo e prepariamoci al funerale dell'Unione europea.

  Zoltán Balczó (NI). – Elnök Asszony, Görögország az első két mentőcsomagban 216 milliárd eurót kapott. Hogy lehet, hogy még mindig válságba van? Nos, ennek a nagy összegnek alig 5%-a – 9,7 milliárd – jutott csak a görög költségvetésbe. Az összes többit a hitelezők, döntően francia, német bankok vitték el. Nem kifizették Görögország helyett, csak a magánhitelt váltották át állami hitelre. Mit kínál a trojka a görög népnek? Az állami vagyon eladását és megszorítások után újabb megszorításokat. A helyzet a következőhöz hasonló: a vízben fuldokló embernek mentőkötelet dobunk, de ezt a kötelet a nyaka köré tekerjük. És amikor látszólag jó szándékkal mentjük, kihúzzuk, akkor a szorítással megfojtjuk. Ezt csinálja a trojka a görög néppel!

  Othmar Karas (PPE). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar, meine Damen und Herren! Grundsätzlich ist einmal festzuhalten, dass man sich in einer Gemeinschaft aufeinander verlassen können und zu solidarischer Hilfe unter Bedingungen bereit sein muss. Das gilt für die solidarische Aufnahme von Flüchtlingen genauso wie bei den vereinbarten Reformen für Geld.

Die Richtung in Griechenland stimmt. Aber die griechische Regierung darf bei der Umsetzung des Fahrplans nicht jedesmal auf die Verlängerung setzen. Griechenland hat viel erreicht und laut OECD-Bericht sein Steuersystem von allen entwickelten Staaten im letzten Jahr am stärksten reformiert. Aber trotzdem wird nur die Hälfte der fälligen Steuern eingetrieben. Das Wirtschaftswachstum in Griechenland im ersten Halbjahr hat alle überrascht, auch trotz der Flüchtlingskrise und trotz eines leider verlangsamten Umsetzens des dritten Programms. Wir haben derzeit nur 28,9 Milliarden von 86 Milliarden Euro, die zugesichert sind, überwiesen, weil das Tempo und der Umfang der Reformen nicht ausreichend vorangetrieben wurden.

Daher haben wir beides: eine positive Bilanz und eine Mängelliste. Ja, wir können auch über weitere Umschuldungen reden, aber nicht statt Reformen, sondern neben den Reformen.

  Maria João Rodrigues (S&D). – Madam President, it is really painful to see how, after six years of crisis, the European Union and Greece were not able to deliver a solution for sound recovery. In spite of that, it was possible to identify a clear package deal to do so – a package deal where Greece should make a reform effort and should get more means to invest and create jobs and where Greece would deliver on fiscal consolidation and should have debt re—profiling. So the deal was clear. I think that so far Greece is now delivering on reforms and this is the time to make some effort to re—profile the public debt. The recent IMF report on Greece is again very clear on this. We cannot just ask for the huge effort of providing a fiscal surplus while, at the same time, we do not push forward this debt re—profiling.

So my question for the Commission is as follows: the Commission is there, and should be there, to recall, in the Council, the full logic of the package with the elements – and we know very well what these elements are – and now is the right time for the debt re—profiling to be made.

Finally, we need to provide the right environment, and this is about completing the economic and monetary union. So my question is: how is the preparation of the promised White Paper on EMU going?

  Zbigniew Kuźmiuk (ECR). – Pani Przewodnicząca! Panie Komisarzu! Grecja przez ponad 6 i pół roku otrzymała prawie 240 mld EUR pomocy, ale jednocześnie doświadczyła blisko 30 % spadku PKB, tak jakby przez ten kraj przetoczyła się wojna. Jednocześnie średnia stopa bezrobocia w Grecji sięgnęła 25 %, a wśród młodych aż 50 %, co oznacza utratę jednego pokolenia przez ten kraj.

Nastąpiła także destrukcja systemu finansów publicznych, czego wyrazem jest wynosząca obecnie blisko 180 % relacja długu publicznego do PKB, a warto zaznaczyć, że w momencie wybuchu kryzysu relacja ta wynosiła zaledwie 110 %. Teraz wprawdzie większość wskaźników makroekonomicznych nieznacznie się poprawiła, ale koszty gospodarcze i społeczne ponad sześcioletniej realizacji programów naprawczych zaordynowane w Grecji są wręcz porażające.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 162 ust. 8 Regulaminu))

  Richard Howitt (S&D), blue-card question. – Mr Kuźmiuk, you speak on behalf of your conservative group and argue in your group that social protection for workers is a bad thing and should be stripped away, and that that is going to help. But when we look at Greece, and even at what the IMF says, the sort of reductions of social protection that your group advocates leads to more firing and less hiring. Do you accept that today in Greece – which you profess to be concerned about – the maintenance of social protection for the rights of employees is important?

  Zbigniew Kuźmiuk (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Niczego takiego, co nam pan zarzuca, nie akceptujemy. W oczywisty sposób terapia zastosowana wobec Grecji jest błędna. To są wielkie miliardy pomocy kierowanej do tego kraju, ale jednocześnie tak naprawdę do budżetu tego kraju trafiają niewielkie pieniądze. To jest niestety pomoc niesiona bankom i wielkim koncernom, a na pewno nie Grecji. To jest niestety terapia, która nie prowadzi do właściwego celu.

  Enrique Calvet Chambon (ALDE). – Señora Presidenta; buenas tardes y bienvenido, señor Moscovici, de nuevo. Lo que voy a decir va a complementar la excelente intervención del ministro Arthuis, con la que estoy totalmente de acuerdo, solo que quiero ir un poquito más allá. Basta ya, por lo menos, de tres cosas.

¡Basta ya de buscar responsables y ser un permanente intercambio de acusaciones y de remontarse a la Ilíada y la Odisea para justificar lo injustificable!

¡Basta ya de no saber la verdad o de reservársela para un grupo opaco de ministros de finanzas!

¡Basta ya de que los armadores griegos, que están en Londres, no paguen impuestos si representan más que el PIB de Grecia!

¿Qué quiero decir con esto? Que ya basta de mentiras e ineficacias, y que el Parlamento debe tomar las riendas como representante democrático para asegurar una mínima gobernanza a corto plazo. Para hacer tres cosas: exponer la cruda realidad y explicar a los europeos la situación real, porque, si los aeropuertos siguen estando en Europa, me da igual quien los posea.

Segundo, dañar lo menos posible el euro y preservarlo con la contemplación de una reestructuración. Escuchemos al FMI si tiene algo que proponer.

Y tercero —y termino—, que, democráticamente, eso se haga primero de verdad, eficazmente y con un alivio solidario, intenso hacia los ciudadanos griegos durante la larga transición de cambio de estructuras bajo gobernanza compartida.

  Σοφία Σακοράφα (GUE/NGL). – κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, ο τίτλος της σημερινής συζήτησης είναι ύβρις για τον ελληνικό λαό. Αυτά που εσείς επιβάλλετε σαν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει κατά γράμμα βάσει του τρίτου μνημονίου που υπέγραψε, γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι ένα άνευ προηγουμένου και μοναδικό στον κόσμο, κύριε Επίτροπε, πλιάτσικο στον δημόσιο πλούτο της χώρας.

Επιβάλλετε να ξεπουληθούν τα πάντα. Προχτές απαιτήσατε να ιδιωτικοποιηθεί ακόμα και το νερό. Κύριε Επίτροπε, σε εφτά χρόνια εφαρμογής ενός σκληρού προγράμματος λιτότητας - προγράμματα σωτηρίας τα ονομάσατε εσείς - έχετε καταφέρει όσα έχει καταφέρει ένας πόλεμος. Φτάσατε την ανεργία σε επίπεδα ρεκόρ, τη μεγαλύτερη της Ευρώπης. Πετύχατε ένας στους τρεις Έλληνες να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Μετατρέψατε τριακόσιες χιλιάδες νέους επιστήμονες σε οικονομικούς μετανάστες. Καταντήσατε τους συνταξιούχους επαίτες.

Σήμερα, κύριε Επίτροπε, για ποια μακροοικονομική κατάσταση θέλετε να συζητήσουμε; Τα αποτελέσματα των μνημονίων απογυμνώνουν την ελληνική οικονομία από κάθε εργαλείο ανάπτυξης. Αλήθεια, κύριε Επίτροπε, εσείς πώς ακριβώς εννοείτε την ανάπτυξη και έρχεστε σήμερα και υποστηρίζετε ότι αν εφαρμοστεί πλήρως το πρόγραμμα η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει. Δηλαδή, αν συνεχιστεί η καταστροφή αυτό θα σημάνει πρόοδο, και προβάλλεται σαν αντάλλαγμα στη συζήτηση για το χρέος, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι αν και όποτε ξεκινήσει θα είναι προσχηματική και άνευ ουσίας, διότι θα αφορά μια νεκρή οικονομία.

Κύριε Επίτροπε, γιατί συνεχίζετε να υποστηρίζετε πολιτικές καταστροφικές για την Ευρώπη και προγράμματα που όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι χαρακτηρίζουν αποτυχημένα; Την απάντηση ίσως την δίνουν τα πρόσφατα γεγονότα στην Deutsche Βank.

  Petr Mach (EFDD). – Pane komisaři Moscovici, Vy tady s uspokojením vychvalujete ty programy půjček Řecku a říkáte, že věříte, že ekonomika Řecka příští rok poroste, ale vždyť to je neustále jenom nalhávání si. Řecká ekonomika klesá devátý rok po sobě a i prognóza na příští rok je opět pokles. Ten celkový pokles za těch devět let je asi o 27 %, obří nezaměstnanost, rozpočet stále v hlubokém deficitu. Ty programy prostě nefungují, takže to je třeba říct, že ty dosavadní programy byly jednoduše katastrofa.

Já Vám řeknu, co potřebuje Řecko. Řecko nepotřebuje více půjček. Vy jste odsunuli jejich lhůty splatnosti na rok 2059, kdy ve vší úctě budete už všichni mrtví. Řecko nepotřebuje více byrokracie, více půjček, ale více svobody ke svému rozletu, aby mohlo opět jako Fénix z popela vstát. A část té důležité svobody je, aby mohlo opustit euro. To potřebuje Řecko.

  Barbara Kappel (ENF). – Frau Präsidentin! Herr Kommissar Moscovici, Ihren Optimismus in Bezug auf die makroökonomischen Kennziffern Griechenlands kann ich leider nicht teilen. Die griechische Wirtschaft wird laut Eurostat in diesem Jahr um weitere 0,3 % schrumpfen, und die Staatsschulden werden einen Rekordwert – 182,8 % des BIP – erreichen. Ebenso sind Investitionen und Inlandsnachfrage rückläufig. Von der Arbeitslosigkeit, insbesondere der Jugendarbeitslosigkeit, möchte ich gar nicht sprechen.

Der IWF äußert seit Langem Zweifel an der Schuldentragfähigkeit Griechenlands, zuletzt in einer Analyse vom Mai dieses Jahres. Er fordert nun das Euro-Währungsgebiet und die europäischen Gläubigerinstitutionen zu einem großen Schuldenschnitt auf. Für eine schnelle Einigung gemeinsam mit dem IWF bis zum Jahresende ein Geldpaket, ein Kreditpaket bereitzustellen, das wird nicht einzuhalten sein, und es besteht die Gefahr, dass es dazu kommt.

Es liegt nun an der griechischen Regierung, die vereinbarten Reformschritte umzusetzen, damit die Eurogruppe die Auszahlung der restlichen 2,8 Milliarden beschließen kann. An diesen Reformen hapert es aber. Zwar wurde in der vergangenen Woche vom griechischen Parlament wieder ein Reformpaket beschlossen, tatsächlich umgesetzt wurden jedoch nur drei von fünfzehn Maßnahmen. Das reicht nicht aus! Reformankündigungen allein sind zu wenig. Der Kommissar sagte es: Die Umsetzung ist der Schwachpunkt des Programms. Vielleicht sollten Sie den Vorschlag von Herrn Lucke aufnehmen und einen Schuldenschnitt gegen einen Austritt aus der Eurozone anregen.

  Luděk Niedermayer (PPE). – Madam President, first of all, let me say that I agree with the Commission’s assessment that we could see stagnation in Greece this year, followed by recovery next year, finally. This is also confirmed by independent research. So Greece should be at the turning point, but a turning point that is too low and that has come too late. We should ask why.

I think that the first reason was the very bad governance of the Greek state by governments in decades, before the start of the economic crisis, creating a malfunctioning state and promoting unsustainable policies. Second, there has been a lack of trust since the beginning of the programme and a lack of ownership of the programme. I think this was the main reason why the programme in Greece worked much less well than in the cases of Ireland and other countries.

Last but not least, we should mention the huge mistake made by Mr Tsipras when he came to power. In my opinion, his experiment delayed the recovery of the Greek economy by about two years, and showed us what would happen if the calls for leaving the euro and giving up the support programme were actually accepted. I believe that Greek debt will be sustainable if the economy grows in nominal terms, interest payments are lower and the budget is in order. So we shall see what sustainability of the Greek economy looks like.

But most importantly, I believe that there is better future for the Greek people. They deserve it. It is a great country and it will be a great country in the future.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

  Paul Rübig (PPE), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Herr Kollege Niedermayer, zu Ihrer Bemerkung, dass es wieder aufwärts gehen muss: Ich glaube, das Entscheidende ist, dass wir die makroökonomische Situation natürlich auch an der mikroökonomischen Situation messen müssen: Wie geht es eigentlich den Selbständigen und den kleinen und mittleren Betrieben in Griechenland. Glauben Sie, dass man hier auch im Reformbereich ansetzen könnte, sodass dann die makroökonomische Situation durch Eigeninitiativen gestärkt werden kann?

  Luděk Niedermayer (PPE), blue-card answer. – I guess we need three points. Stable, sustainable and predictable macroeconomic conditions are key. The second requirement is for the reforms that are actually taking place under pressure. And, very importantly, the banking sector must be functioning: the programme was actually aimed at supporting the ability of the banks to lend. We need confidence in the Greek economy. I believe that, after this, confidence will gradually come back, and that the economy will keep growing, including SMEs.

  Isabelle Thomas (S&D). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, chers collègues, je crois qu'il faut que chacun l'admette: un certain nombre d'indicateurs ont bougé en Grèce, comme en témoigne son excédent primaire, dont bien d'autres États membres ne peuvent se prévaloir. Mais comment s'en réjouir lorsque nous voyons les souffrances colossales qu'a endurées le peuple grec?

Je partage votre avis, Monsieur le Commissaire: la balle est désormais dans le camp des institutions européennes. Les ministres de la zone euro auront, dès la semaine prochaine, la responsabilité de débloquer la nouvelle tranche de prêts, et nous attendons qu'ils le fassent. Désormais, l'agenda doit porter sur l'allégement de la dette pour que nous puissions enfin envisager de sortir de cette crise qui n'en finit pas. Cependant, tous les sacrifices imposés au peuple grec ont démontré la déficience des outils dont dispose la zone euro pour répondre aux chocs asymétriques.

Nous avons besoin d'une capacité budgétaire de la zone euro, pas dans vingt ans dans un avenir utopique mais vite, avec un calendrier de mise en œuvre, afin de disposer des outils permettant de faire face aux prochaines crises. De même, nous avons besoin d'un budget de l'Union à la hauteur des enjeux. Avec la révision du cadre financier pluriannuel, une nouvelle étape démarre: elle devra passer à la fois par une hausse des plafonds et par une réforme du Fonds européen pour les investissements stratégiques pour que ce dernier profite aussi aux États qui en ont le plus besoin, comme la Grèce.

  Richard Sulík (ECR). – Frau Präsidentin, Herr Moscovici! Im Jahre 1970 kostete eine Deutsche Mark 9 Drachmen. 30 Jahre später, im Jahre 2000, mussten 170 Drachmen für eine Deutsche Mark bezahlt werden. Gäbe es den Euro nicht, würde eine Deutsche Mark heute 250 Drachmen kosten. Aber nein, die Schöpfer des Euro haben entschieden, dass für alle Ewigkeit eine Deutsche Mark 174 Drachmen kosten wird.

Das Ergebnis ist, dass der Euro für Griechenland viel zu stark ist – da werden selbst Tomaten aus Holland importiert –, und für Deutschland ist der Euro viel zu schwach, deswegen ist Deutschland Exportweltmeister. In Griechenland ist die Situation eine reine Katastrophe. Alle makroökonomischen Daten sind negativ, z. B. befindet sich die Industrieproduktion auf dem Stand der siebziger Jahre. Heute sind die Griechen die Opfer und nicht die Täter des Ganzen. Die einzig reelle Möglichkeit ist, dass Griechenland die Eurozone verlässt.

  Alexander Graf Lambsdorff (ALDE). – Frau Präsidentin! Griechenland hat damals falsche Zahlen vorgelegt, um in die Eurozone hineinzukommen. Heute legt die Kommission falsche Zahlen vor, um Griechenland in der Eurozone zu halten. Beides ist sinnlos, widersinnig und auf Dauer nicht durchzuhalten. Ich bin schon erstaunt, wenn der Kommissar hier sagt, Europa möge doch endlich seine Verantwortung gegenüber Griechenland wahrnehmen. Haben wir nicht ein erstes Hilfspaket gemacht, ein zweites Hilfspaket – das übrigens meine Partei, die deutschen Liberalen, jeweils mit unterstützt hat? Haben wir nicht einen ESM geschaffen, den wir auch unter größten Schwierigkeiten in Deutschland mit unterstützt haben? Und jetzt haben wir ein ESM-Paket, das objektiv rechtswidrig ist. Niemand hier glaubt doch, dass Griechenland Schuldentragfähigkeit hat. Das ist aber im ESM eine Voraussetzung für die Auskehrung von Mitteln an ein Land.

Deswegen: Der Internationale Währungsfonds ist nicht dabei – das war die Voraussetzung übrigens für die CDU und die CSU, überhaupt mitzumachen –, die Rentenreformen stocken, die Öffnung des Energiesektors kommt nicht voran, und der Evergreen: Das Kataster gibt es immer noch nicht.

Die einzige Chance ist: Griechenland muss die Eurozone verlassen, um außerhalb von ihr seine Wettbewerbsfähigkeit wiederzuerlangen, aber nicht außerhalb der europäischen Solidarität. Wir wollen Griechenland weiterhelfen, aber in der Eurozone geht das nicht.

  Bernard Monot (ENF). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, comme chaque année, nous nous retrouvons pour discuter de la santé de la Grèce. Ce "Dallas" européen entre la troïka et les Grecs est sans fin. La question est de savoir si ce pays a bien mis en place les politiques de réformes structurelles imposées par Bruxelles – il faut sous-entendre l'euro-austérité. Et pour superviser tout cela, qui de plus compétent qu'un commissaire qui a fait tout l'inverse dans son pays. M. Moscovici a creusé les déficits publics lorsqu'il était ministre de l'économie en France, comme l'UMP d'ailleurs. Il n'a jamais coupé dans les mauvaises dépenses publiques, ce qui aurait permis à l'économie de redémarrer. Il a surtout refusé de remettre en cause les dogmes ultralibéraux, notamment l'euro, monnaie unique, gouffre financier, qui engage aujourd'hui la France dans plus de 470 milliards d'euros de garanties financières vers l'Union européenne.

Le peuple grec a clairement dit non à l'austérité, par référendum, en juillet 2015, mais qu'importe, la cleptocratie des banques privées et des commissaires aux ordres de Berlin n'a eu que faire de la démocratie populaire. La Grèce subit des plans terribles de privatisation pour le plus grand bonheur des investisseurs allemands, chinois ou qataris. Les Grecs ont eu des gouvernements incompétents, flambeurs ou corrompus, mais ils ne méritent pas le sort que cette Union européenne leur réserve. Les patriotes plaident pour une Europe des nations avec une gouvernance économique nationale et non une Grèce sous la tutelle de Bruxelles.

Elnökváltás: GÁLL-PELCZ ILDIKÓ asszony
Alelnök

  Μαρία Σπυράκη (PPE). – Κυρία Πρόεδρε, Επίτροπε Moscovici, η ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος απειλείται από δύο μαύρες τρύπες: την υπερφορολόγηση και την ελλειμματική εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Καταρχάς στην Ελλάδα φορολογείται ό,τι κινείται και έχετε και εσείς ευθύνη για αυτό. Εσείς οι πιστωτές προσυπογράψατε ένα φορολογικό μείγμα που επιτείνει την ύφεση και δεν δίνει αναπτυξιακή διέξοδο στην Ελλάδα. Αντί να επιμείνετε στη μεγαλύτερη φορολογική συμμόρφωση, δεχθήκατε τη φορολογική εξόντωση όλων των μικρομεσαίων στην Ελλάδα. Δεύτερον, εσείς οι πιστωτές αρκείστε σε νόμους για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να παρακολουθείτε την εφαρμογή τους. Από τον περιορισμό της γραφειοκρατίας μέχρι τις αποκρατικοποιήσεις – όχι αυτές που δρομολόγησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά αυτές που οφείλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ – έχουμε δει ελάχιστα αποτελέσματα. Κύριε Moscovici, η μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι υποχρέωση που αναλάβατε τον Νοέμβριο του 2012 και εξειδικεύσατε τον Μάρτιο του 2016. Είναι απαραίτητο να εκπληρώσετε τη δέσμευσή σας ώστε να σταθεροποιηθεί το τοπίο στην Ελλάδα. Παράλληλα όμως η πατρίδα μου χρειάζεται ένα άλλο μείγμα πολιτικής για να σταθεί στα πόδια της χωρίς μνημόνιο μετά το 2018, χρειάζεται μια πολιτική με μείωση του κράτους, με μείωση των φόρων και με έμφαση στις αποκρατικοποιήσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, για να μπορούμε να είμαστε στον στενό σύγχρονο πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Μιλτιάδης Κύρκος (S&D). – Κυρία πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, μας ενημερώσατε πως σε λίγες μέρες κλείνει θετικά η πρώτη αξιολόγηση. Θα ήθελα να σας θυμίσω πως είναι η δέκατη τρίτη αξιολόγηση. Ναι, ακούγεται παράδοξο αλλά αυτή είναι η δέκατη τρίτη θετική αξιολόγηση. Σήμερα η πραγματική οικονομία βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της. Υπάρχουν έλεγχοι κεφαλαίων, αυξανόμενη και πλέον μη εξυπηρετούμενη υπερφορολόγηση, διαρροή εγκεφάλων. Γιατί φτάσαμε εδώ; Διότι εδώ και έξι χρόνια συνάπτονται συμφωνίες που περιγράφουν αναλυτικά εκείνες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση αλλά όταν φτάνουμε στο δια ταύτα, δηλαδή στις αξιολογήσεις, εξετάζουμε μόνο τα δημοσιονομικά μέτρα. Έτσι οι εταίροι δανείζουν μόνο τόσα όσα κρατούν ζωντανή την Ελλάδα στην εντατική και οι κυβερνήσεις κυβερνούν χωρίς να αναγκάζονται να συγκρουστούν με το πανίσχυρο πελατειακό κράτος. Διότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, αυτό είναι το κλειδί και η μοναδικότητα της ελληνικής κρίσης: το μοντέλο διοίκησης που στηρίζεται στο δίπολο πάτρωνες- πελάτες και που ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, διαφάνειας και καταπολέμησης της διαφθοράς. Ακόμη και αν φτάσουμε, κάποια στιγμή, σε εκείνη την αναδιάρθρωση του χρέους που θα το καταστήσει εξυπηρετούμενο το χρέος, το παραγωγικό μας μοντέλο είναι παρωχημένο και αναποτελεσματικό. Για τον λόγο αυτό ζητούμε να αναβαθμιστεί η ομάδα εργασίας της ECON που θα παρακολουθεί με εκθέσεις την υλοποίηση των μη δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, διότι χωρίς εκ βάθρων αλλαγή στη διοίκηση και χωρίς τομές στο επιχειρηματικό περιβάλλον, τη φορολογία και τη Δικαιοσύνη, δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από την απειλή ενός Grexit. Μόνο το Κοινοβούλιο μπορεί να βοηθήσει. Κυβερνήσεις έξι χρόνων, Επιτροπή και IMF αρνούνται να το πράξουν.

  Pascal Arimont (PPE). – Frau Präsidentin, sehr geehrte Kolleginnen und Kollegen! Ich möchte einen sehr spezifischen Aspekt der Lage Griechenlands hier beleuchten, nämlich die Verwendung der Strukturgelder der sogenannten EU-Fonds. Aufgrund der angespannten finanziellen Situation konnte die nötige Kofinanzierung zum Ende der Förderperiode nicht mehr gewährleistet werden. Das Europäische Parlament hat es Griechenland daher ermöglicht, auf diese Kofinanzierung zu verzichten. Zudem wurde Griechenland ein Vorschuss von rund einer Milliarde für die neue Förderperiode bewilligt.

Diese Art Hilfen für Griechenland sind aber kein Blankoscheck. Sie müssen konkreten Projekten vor Ort – mit tatsächlichem Mehrwert – zugutekommen. Tatsächlicher Mehrwert bedeutet: Die Gelder sollen nicht nur abgerufen und ausgegeben werden, sondern Griechenland dazu verhelfen, langfristige Produkte und Dienstleistungen anzubieten, die im Ausland nachgefragt werden. Nur auf diesem Wege kann Griechenland wieder wirtschaftlich wachsen, seine hohe Arbeitslosigkeit senken und seinen Bürgerinnen und Bürgern eine Perspektive bieten.

Als Sonderberichterstatter des Parlaments habe ich mir mehrfach vor Ort ein Bild vom Einsatz dieser Mittel machen können: Was die alte Förderperiode betrifft, scheint der Abschluss der Projekte positiv verlaufen zu sein. Was die neue Förderperiode angeht, ist die neue Absorptionsrate der Strukturgelder jedoch sehr niedrig, und ich möchte die gesamte Kommission daher auffordern, der Ursache dieser niedrigen Absorptionsrate sofort auf den Grund zu gehen und Lösungsvorschläge und Alternativen zu entwickeln, damit dieses Geld schneller in Projekte gelangt. Sonst laufen wir Gefahr, den Mehrwert nicht zu erreichen.

  Agnes Jongerius (S&D). – De situatie in Griekenland begint zo langzamerhand uitzichtloos te worden. Zes jaar na de eerste bailout is er nog nauwelijks verbetering zichtbaar. De schuld neemt bijna niet af en de economie is nog steeds een kwart kleiner dan vóór de crisis. Ondertussen is de bevolking blootgesteld aan een extreme verlaging van de levensstandaard. Zo extreem hebben wij het in Europa nooit eerder gezien in vredestijd. Een kwart van de kinderen leeft in armoede, een kwart van de ouders zit werkloos thuis. Dit kan naar mijn mening zo niet doorgaan. De offers zijn gebracht. Griekenland moet met een schone lei kunnen beginnen en het enige wat ons rest is een echte hervorming van de economie, gecombineerd met schuldvermindering, met volledig herstel van alle vakbondsrechten en met substantiële steunprogramma's.

  Dariusz Rosati (PPE). – Madam President, the agreement on the third Greek programme was signed in July last year. Since then, the Greek economy has returned to a growth path, but the recovery is still fragile and needs urgently to be supported by a range of reforms. We encourage the Greek Government to accelerate their implementation, especially those improving the pension system, tax collection, bank governance and the energy market.

We all express our solidarity with the Greek people in this difficult time, but let me stress that the cost of necessary reforms could have been lower had those reforms been implemented earlier. Unfortunately, because of the populist policy stance adopted initially by the Greek Government, including many unrealistic promises, precious time was wasted and Greece fell back into recession last year. Populism never pays off and this lesson needs to be constantly kept in mind.

The future of the current programme is, however, uncertain because of wide differences in the debt sustainability analyses produced by the Commission and the IMF. In my opinion the IMF conclusions and forecast are controversial. Debt restructuring through nominal reduction is not the solution. It involves moral hazard and is not necessary. Other measures could be considered, including the extension of maturities and grace periods and the reduction of interest rates. Strict conditionality, of course, remains key to the final success.

  Paul Tang (S&D). – Griekenland is het land van de marathons, maar het trekt nu een sprint naar een begrotingsoverschot van 2 %. Dat begrotingsoverschot wordt gehaald door hogere lasten, met name de hogere lasten waarvoor de Griekse bevolking de rekening betaalt. Zoals mijn collega Agnes Jongerius al zei: “Dat kan de Griekse bevolking nauwelijks meer dragen”. Er is geen enkel eurozoneland dat een overschot van 2 % heeft en Griekenland moet doorsprinten naar 3,5 % want als het dat niet haalt dan volgen er automatische bezuinigingen. Ondertussen drukt de last van de schulden nog zwaar op de Griekse economie en biedt het weinig perspectief. Dus ik zie heel graag dat de Commissie doorwerkt, ook om te komen tot een akkoord met het IMF, ook over schuldkwijtschelding om de Griekse bevolking en de Griekse economie weer perspectief te bieden.

  Markus Ferber (PPE). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Seit sechs Jahren beschäftigen wir uns mit der griechischen Staatsschuldenkrise. Andere Staaten haben in diesem Zeitraum Unterstützungsprogramme erfolgreich absolviert und sind auch gestärkt aus dem Reformprozess hervorgegangen. Aber die Bilanz in Griechenland ist sehr ernüchternd: Die Staatsschulden sind fast dreimal so hoch, wie sie die Maastricht-Kriterien gestatten, die Arbeitslosenquote liegt bei 23 %, kein Wirtschaftswachstum seit sieben Jahren.

Das wirft doch die Frage auf, warum es in Griechenland nicht vorangeht, obwohl das griechische Parlament seit vielen Jahren Reform um Reform beschließt. Der zentrale Grund ist – Herr Kommissar, Sie haben es angesprochen –, dass der Fortschritt nur auf dem Papier stattfindet. Was vom Parlament beschlossen wird, entfaltet für die Verwaltung offensichtlich keinerlei Bindungswirkung. Und es wirft fundamentale Fragen auf, inwiefern Griechenland überhaupt – ich will es so deutlich sagen – regierbar oder reformierbar ist. Das ist doch der wahre Punkt, auf den die Aufmerksamkeit gerichtet werden muss: die Stärkung der Kapazität der Verwaltung, damit Reformen auch tatsächlich umgesetzt werden, damit sie tatsächlich ankommen.

Die Diskussion um einen Schuldenschnitt, die der Internationale Währungsfonds angezettelt hat, geht deswegen auch vollkommen am Problem vorbei. Das Gegenteil wäre richtig. Es geht doch hier darum, uns nicht auseinanderdividieren zu lassen, sondern zusammenzustehen. Und das Modell des IWF, Geschenke gegen keine Reformen, ist nicht das Modell, das wir verabredet haben: Kredite gegen Reformen. Und dass das nicht funktionieren kann, was der IWF vorschlägt, müsste ja auch der einfachste Nichtökonom verstehen.

(Der Redner lehnt es ab, eine Frage von Sven Giegold nach dem Verfahren der „blauen Karte“ gemäß Artikel 162 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Jonás Fernández (S&D). – Señora Presidenta, en primer lugar me gustaría agradecer el trabajo y el esfuerzo del comisario Moscovici durante este ya largo periodo trabajando con Grecia. Todos vivimos aquellos primeros momentos, en el primer semestre de 2015, donde parecía que se podía dar una salida más fácil al problema griego, y todos vivimos cómo aquello se resolvió, en primer lugar, de una manera bastante triste y, después, pues parece que de una forma algo más razonable.

En todo caso, es verdad que Grecia, en el último año, año y medio, ha comenzado a avanzar en algunas reformas, ha venido cumpliendo con algunos de los requerimientos de la Comisión, ya no tanto centrados en ajustes y en recortes, como, en fin, en poner en pie un sistema tributario que funcione, hacer una administración que pueda responder a los problemas del país... Pero es verdad que el país sigue teniendo muchos problemas y que el volumen de la deuda sigue siendo inasumible y que el país no puede seguir registrando superávits primarios tan elevados si quiere dar una salida.

Y, por lo tanto, en mi opinión, creo que en algún momento, a través del MEDE y a través del FMI, tendremos que dar una salida al problema de la deuda con un programa de redención.

  Angelika Niebler (PPE). – Frau Präsidentin, verehrter Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Seit Jahren nun debattieren wir in diesem Haus, über die Finanz- und Wirtschaftskrise und die sich daraus ergebenden Folgen in Griechenland und in anderen EU-Mitgliedstaaten. Allmählich beschleicht mich das Gefühl, dass wir es bei diesem Kapitel mit einer never ending story zu tun haben.

Verstehen Sie mich bitte nicht falsch, ich bin immer noch fest davon überzeugt, dass es 2010 richtig war, der griechischen Regierung aufgrund ihrer wirtschaftlichen Situation finanzielle Unterstützung zuzusagen. Hier war echte europäische Solidarität gefragt. Die Europäische Union ist mehr als eine Wirtschaftsgemeinschaft: Es geht um europäische Werte. Solidarität ist und bleibt einer der Grundpfeiler der Europäischen Union. So steht es schließlich auch in unseren europäischen Verträgen.

Trotzdem müssen wir auch von der griechischen Regierung verlangen können, dass sie ihren Beitrag leistet. Ohne weitere Reformen darf es aus meiner Sicht keine weiteren finanziellen Mittel geben. Solidarität ist keine Einbahnstraße. Inzwischen fließen Mittel aus dem dritten Hilfspaket nach Griechenland. Für mich ist inakzeptabel, dass sich der IWF – entgegen den Zusagen – immer noch nicht daran beteiligt hat.

Noch immer ist rund die Hälfte der 15- bis 24-jährigen Griechen arbeitslos. Das ist ein Skandal! Ohne notwendige Reformen wird es aber kein dauerhaftes Wirtschaftswachstum geben und damit auch keine neuen Arbeitsplätze. Dies zeigt doch gerade die Erfahrung in anderen europäischen Ländern wie z. B. in Irland.

Deshalb meine dringende Bitte an die griechische Regierung: Setzen Sie Ihre Reformbemühungen zügig um! Setzen Sie den Weg fort! Am Ende wird der Staat nur dann seine Aufgaben erfüllen können, wenn eine Steuerpflicht eben nicht nur auf dem Papier steht, sondern die Steuern auch wirklich eingetrieben werden.

  Εύα Καϊλή (S&D). – Κύριοι συνάδελφοι, κύριε Επίτροπε, το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατατέθηκε χθες στην ελληνική Βουλή είναι τρανή απόδειξη του δημοσιονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο της διακυβέρνησης από ένα αριστεροδεξιό μόρφωμα. Ενδεικτικά, το Υπουργείο Οικονομικών προβλέπει νέα μείωση 326 εκατομμυρίων EUR στις συντάξεις, 440 εκατομμυρίων EUR στο ΕΚΑΣ, νέους φόρους πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια EUR με την ελπίδα να κλείσει το έτος με πρωτογενές πλεόνασμα 2%. Την ίδια στιγμή βέβαια, οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβέρνησης σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης που θα έφερνε επενδύσεις και κερδίζουν χρόνο, αφού εμείς τους το επιτρέπουμε, για να συνεχίζουν τη φοροεπιδρομή χωρίς να προβαίνουν σε μεταρρυθμίσεις. Τα βάρη μετατίθενται στους πολίτες και οι περιουσίες τους ξεπουλιούνται.

Το ζήτημα, ασφαλώς, δεν είναι οι ψευδαισθήσεις και ο απολυταρχισμός μιας κυβέρνησης που επιχειρεί να ελέγξει μέσα ενημέρωσης, δικαιοσύνη και τράπεζες, αλλά η υποκρισία και η απάθεια της Ευρώπης που αναβάλλει τα πάντα και όλες τις αποφάσεις για μετά τις γερμανικές εκλογές. Παίζουμε μικροπολιτικά παιχνίδια αντί να στηρίζουμε τους πολίτες, δίνουμε παρατάσεις γιατί ίσως μας βολεύει σε σχέση με το προσφυγικό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ανεφάρμοστος ο προϋπολογισμός και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Η ελάφρυνση του χρέους μεταφέρεται για μετά τις γερμανικές εκλογές όπως φαίνεται και θα αποδειχθεί πολύ λίγη, πολύ αργά. Στραγγαλίζεται η χώρα από παράλογες απαιτήσεις για δημοσιονομικά πλεονάσματα. Αυτό που χρειάζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι να λύσουμε ένα πρόβλημα όχι ιδεολογικό, αλλά απλής αριθμητικής. Πριν υπάρξει δημοσιονομική κατάρρευση, πρέπει να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για αναπροσαρμογή των στόχων των πλεονασμάτων. Είναι συζητήσεις που έπρεπε να ξεκινήσουν χθες. Οφείλουμε αλληλεγγύη και ειλικρίνεια προς στον λαό, αυτό είναι το θέμα και όχι άλλο, να σηκώνουμε σημαία αριστεροσύνης που παρασύρει ή και βολεύει κάποιους εδώ μέσα.

„Catch the eye” eljárás.

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη (PPE). – Κυρία Πρόεδρε, οι θεσμοί και η σημερινή κυβέρνηση προβλέπουν για την ελληνική οικονομία ανάπτυξη 2,7% για το 2017. Όλοι ευχόμαστε να επαληθευθεί ο στόχος, όμως η επίτευξή του προϋποθέτει μεταξύ άλλων την κατακόρυφη αύξηση των ετήσιων συνολικών επενδύσεων, δημόσιων και ιδιωτικών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για προσέλκυση επενδυτών; Πιστεύετε, κύριε Επίτροπε, ότι είναι ρεαλιστική η πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,7% το 2017 με τέτοια φορολογία και πρόσθετους φόρους τεσσάρων δισεκατομμυρίων στον προϋπολογισμό του 2017, όταν, για παράδειγμα, οι συνολικές εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων το 2015 εμφάνισαν μείωση 73% σε σχέση με το 2014 και όταν η Ελλάδα υποχωρεί σε πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ κατά πέντε θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας; Ευχαριστώ πολύ.

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κυρία Πρόεδρε, το άνοιγμα της αγοράς των δανείων, που αποτελεί δέσμευση του τελευταίου προγράμματος, είναι η μεγαλύτερη μεταφορά εθνικού πλούτου από την εποχή ανταλλαγής πληθυσμών το 1922. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ισοδυναμούν με το 60% του ΑΕΠ. Εάν στη διαδικασία αυτή δεν βάλουμε κανόνες δικαιοσύνης και διαφάνειας, οι ανισότητες θα γίνουν τερατώδεις και θα οδηγηθούμε σε κοινωνική έκρηξη.

Θα ήθελα να ρωτήσω τον Επίτροπο: Γιατί στην περίπτωση των ελλήνων δανειοληπτών δεν δίνεται δυνατότητα εξαγοράς του δανείου από τους ίδιους ή τους εγγυητές τους σε ένα χαμηλό αντίτιμο, όπως συμβαίνει στην Κύπρο, 45 μέρες πριν την πώλησή τους σε επενδυτικά funds; Αν εμπόδιο αποτελεί ο ηθικός κίνδυνος να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία αυτή στρατηγικοί κακοπληρωτές που μπορούν αλλά δεν πληρώνουν, τότε να βάλουμε αυστηρές προϋποθέσεις, γιατί αλλιώς υπάρχει ένας άλλος, μεγαλύτερος ηθικός κίνδυνος: αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν –και είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού– να χάσουν την περιουσία τους και, καθώς οι τιμές έχουν καταρρεύσει, να παραμείνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους όμηροι χρεών, χωρίς να μπορούν να κάνουν νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.

  Ivan Jakovčić (ALDE). – Poštovana predsjednice, dozvolite mi da se prije svega solidariziram s grčkim narodom koji u ovim trenucima nosi veliki dio odgovornosti, vezano za migrantsku krizu i sve ono što je Grčka činila i čini u ovom slučaju, a to je bitno za čitavu Europu. Međutim, dozvolite mi da kažem da sam pomalo i razočaran ovom diskusijom. Kriv je euro, kriv je MMF, kriva je Nea demokratia, kriv je Cipras. Svi su krivi... malo samokritike, dragi prijatelji. Ja dolazim iz Hrvatske i znam jako dobro kako se neke stvari znaju prikazati na našem najljepšem balkanskom poluotoku.

Budimo malo samokritični. Recimo da smo živjeli možda predugo previše dobro, ne baš utemeljeno do kraja na realnim pokazateljima ekonomije. Mislim da, ako stavimo ruku na srce, Grčka ima velike šanse i moramo stati uz nju, ali uz realnu osnovu.

  Κώστας Χρυσόγονος (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, τα μνημόνια που συνιστούσαν το τίμημα του διακρατικού δανεισμού για μια σειρά κρατών μελών της ευρωζώνης έπασχαν εξαρχής, αφού δεν υπήρχε καμία διασφάλιση ότι ο βασικός τους αρχιτέκτονας, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα σεβόταν το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο και ειδικότερα τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης. Στην πράξη είδαμε υπέρμετρους περιορισμούς των κοινωνικών ιδίως δικαιωμάτων και τούτο μεταφράστηκε στην Ελλάδα σε δραματικές υλικές στερήσεις για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αύξηση των θανάτων λόγω επιδείνωσης της δημόσιας υγείας, μείωση του αριθμού των γεννήσεων και μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων νέων στο εξωτερικό.

Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να δείξει στοιχειώδη σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα που υποτίθεται πως αποτελούν τη βάση της ύπαρξής της, πρέπει να υπάρξει γενναία ελάφρυνση του διακρατικού χρέους της Ελλάδας, ώστε η οικονομία και η κοινωνία να τεθούν σε βιώσιμη τροχιά. Ευχαριστώ.

  Λάμπρος Φουντούλης (NI). – Κυρία Πρόεδρε, η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει καμία πιθανότητα επιστροφής σε πραγματική και όχι λογιστική ανάπτυξη υπό τις παρούσες συνθήκες. Οι προβλέψεις που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο θα πέσουν για μια ακόμη φορά τραγικά έξω, ενώ οι ίδιοι ειδικοί προέβλεπαν επιστροφή στην ανάπτυξη από το 2012. Στην πραγματικότητα τα περίφημα προγράμματα δεν είναι παρά ανοησίες ανίκανων τεχνοκρατών που παίζουν με τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Αυτό δεν μπορούμε πλέον να το ανεχόμαστε. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήδη έχει παραδεχτεί τα σοβαρά λάθη του και πως τα προγράμματα είναι στην ουσία πολιτικά κατευθυνόμενα. Η πολιτική της λιτότητας με την υπερφορολόγηση, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών έχει οδηγήσει σε εξαθλίωση, ανθρωπιστική κρίση και χιλιάδες αυτοκτονίες.

Η λύση για την Ελλάδα είναι μία: μονομερής διαγραφή του παράνομου χρέους και ποινική δίωξη των υπευθύνων, απελευθέρωση από τα δεσμά του ευρώ –ενός νομίσματος καταστροφικού για τη χώρα μας και πιθανότατα και για άλλες χώρες στο μέλλον– και, τέλος, επιστροφή στην εγχώρια παραγωγή και δασμούς σε όσα προϊόντα είναι ανταγωνιστικά των ελληνικών ή μπορούν να παραχθούν στην Ελλάδα. Ευχαριστώ.

  Seán Kelly (PPE). – Madam President, coming from Ireland I have great sympathy for Greece. Like the Greeks, we were in the bailout programme, but unlike Greece we implemented the programme and are now getting the benefits from it. Greece, unfortunately, especially the first Syriza Government, engaged in populist trickery which didn’t pay off. Of course Greeks are not the only ones to engage in that. A few weeks ago Commissioner Moscovici engaged in populism as well when he said that EUR 13 billion of the Apple tax was available to Ireland to build houses and schools etc., knowing full well that it could not become available until after the court case in several years’ time; and also, on the Commission’s own admission, that money may belong to other Member States, not Ireland, so let’s forget about populism and engage in realism. And where Greece is concerned, realism means, firstly, implementing the programme; secondly, introducing reforms; and thirdly, tackling corruption. In that way, Greece will gradually reach the prosperity which the great people of Greece deserve after many years of austerity. It is the only way.

  Jean-Paul Denanot (S&D). – Madame la Présidente, une amie grecque de mon épouse nous tient régulièrement au courant de ce qui se passe en Grèce sur les plans économique et social. Elle est particulièrement inquiète: pour elle-même – elle a attendu deux ans avant de toucher une toute petite retraite – et pour ses enfants – ils n'arrivent pas à entrer de façon durable dans la vie active.

Je souhaite saluer le travail du gouvernement grec dans le but de redresser la situation, comme l'a indiqué fort justement le commissaire Moscovici. Il faut saluer ce courage d'avoir mis en place des réformes difficiles, mais il ne faut pas demander l'impossible. La Grèce revient de loin, et l'Europe n'a pas le droit de la sacrifier, elle et son peuple, sur l'autel des critères de convergence, qui seront de toute façon difficiles à respecter dans un délai court.

La question de la dette doit bien sûr être posée, non seulement en Grèce d'ailleurs, mais aussi en Europe, en général. L'Europe a sauvé une première fois les banques. Ne serait-il pas temps de sauver les droits sociaux européens?

  Costas Mavrides (S&D). – Madam President, on a point of order, I have not raised a question about a blue card. I have been patient from the very beginning and have asked for catch-the-eye. What have I done wrong? You tell me.

  Elnök asszony. – Képviselő Úr! Semmi rosszat nem tett. Az ég adta világon semmi rosszat nem tett. Kiválóan vár a sorára. Az a gyakorlat, hogy körbemegyünk a képviselők körébe, és egész egyszerűen most a GUE után a függetleneken van a sor. Majd utána a Néppárt következik. Utána következik az S&D. És Ön következőként szót fog kapni. Úgyhogy kérem, várjon. 3 perc, többet beszéltünk róla, felesleges volt mindez.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κυρία Πρόεδρε, όσες και όσοι ισχυρίζονται ότι στην Ελλάδα υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, είτε δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει, είτε γνωρίζουν αλλά δεν θέλουν να ομολογήσουν ότι αυτό το οποίο συμβαίνει στην Ελλάδα, δηλαδή τα μνημόνια, είναι κάτι το οποίο επεβλήθη σκοπίμως. Δεν υπήρχε λόγος να γίνει αυτό το πράγμα και η Ελλάδα υπήρξε το εξιλαστήριο θύμα για να σωθούν η ευρωζώνη, το ευρώ, κάποιες γαλλικές και γερμανικές τράπεζες και κυρίως για να αφαιρεθεί από την Ελλάδα ο επίγειος, ο υπόγειος και ο υποθαλάσσιας πλούτος της.

Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα, όταν της έχει επιβληθεί ένα ογκώδες, παράνομο και δυσβάστακτο χρέος, το οποίο οι διεθνείς τοκογλύφοι δεν θέλουν να ελαφρύνουν; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εγκλωβίσει εκεί εκατομμύρια παράνομους μετανάστες; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα, όταν δεν διατίθενται για την ανάπτυξη χρηματικά ποσά αλλά αυτά δίδονται με το σταγονόμετρο; Ας είναι ειλικρινής λοιπόν ο κ. Moscovici και ας μη μας λέει ότι η Ευρώπη ενδιαφέρεται για την Ελλάδα.

  Μανώλης Κεφαλογιάννης (PPE). – Κυρία Πρόεδρε, το ζητούμενο σήμερα είναι να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Κάνουν όμως λάθη και οι δύο πλευρές. Ποια είναι τα λάθη από τη μεριά της Ελλάδας; Η υπερβολικά υψηλή φορολογία, οι ιδεοληψίες, ο λαϊκισμός και οι ελάχιστες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις καταστρέφουν επί πολλά χρόνια τώρα τον παραγωγικό ιστό της οικονομίας, κυρίως στου ιδιωτικό τομέα, και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, απαξιώνοντας την ακίνητη περιουσία. Παράδειγμα πρώτο: στις τράπεζες έχουμε 120 δισεκατομμύρια καταθέσεις και έχουμε 125 δισεκατομμύρια κόκκινα δάνεια. Παράδειγμα δεύτερο, για να καλύψουμε τους στόχους όπως είπε ο κύριος Moscovici: οι υποχρεώσεις του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα είναι 9 δισεκατομμύρια, 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της Ελλάδας. Ποια είναι τα λάθη της Ευρώπης; Οι διαχειριστικές λογικές και τα φοβικά σύνδρομα. Εάν θέλει η Ευρώπη να μετατρέψει προβλήματα όπως της Ελλάδας σε ευκαιρία, τότε θα πρέπει η Ευρώπη να κάνει βήματα προς τα μπρος και τέτοια βήματα μπορούν να γίνουν μόνο εάν γίνει πραγματικότητα η οικονομική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τότε μόνο θα μπορούμε να λύσουμε προβλήματα, να κάνουμε την ελληνική κρίση ευκαιρία και βεβαίως, να ρυθμίσουμε, όπως πρέπει, το θέμα του χρέους για την περίοδο μετά το 2022, προκειμένου να μπορέσει στο μέλλον η ελληνική οικονομία να ανασάνει.

  Costas Mavrides (S&D). – Madam President, to make a mistake is human. You made a mistake: you counted me as GUE. I am not GUE, I am S&D. It is OK, but let us turn now to our subject. I will speak using my mother tongue.

(The President cut-off the speaker)

  Elnök asszony. – Képviselő Úr! Nem kívánok Önnel vitatkozni. Nálam tökéletesen jó helyen van a listámon. Az S&D soraiban ül és az S&D listájáról szólítom fel. Aki nem volt jelen, az volt a GUE soraiban. Valószínű fordítási hiba volt.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κυρία Πρόεδρε, εγώ με τη σειρά μου θα συγχαρώ τον κ. Moscovici για την προσπάθεια που κάνει για την Ελλάδα αλλά θα μιλήσω επί της ουσίας όσο μπορώ.Η σημερινή συζήτηση θα μπορούσε να ήταν ένα ερώτημα: Είναι το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο;

Θα δυσκολευτώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος οικονομολόγος που θα έλεγε ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Εάν δεν είναι βιώσιμο λοιπόν, δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται οι διαρθρωτικές αλλαγές και όλα τα υπόλοιπα, αλλά χωρίς βιώσιμο χρέος νομίζω ότι η Ελλάδα δεν θα έρθει στην ανάπτυξη όσο γρήγορα το επιθυμούμε όσοι πραγματικά επιθυμούμε· γιατί υπάρχουν και κάποιοι που απλώς παίζουν παιχνίδια για να καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό είτε για να τιμωρήσουν τον Τσίπρα ή οποιοδήποτε άλλον. Σας ευχαριστώ.

  Stanislav Polčák (PPE). – Paní předsedající, já bych v těch dvou polohách, to znamená, jestli je již vidět světlo na konci tunelu anebo zdali se mají rozdávat dárky řeckým občanům, chtěl najít jistý kompromis. Podle mého názoru je velmi dobré, jaké konkrétní kroky se třeba projevily i v oblasti strukturální politiky, kdy se odpustil Řecku ten povinný podíl, který musely národní autority dodat.

Z tohoto důvodu bych byl rád, kdyby světlo na konci tunelu bylo vidět i v těch dalších, národních makroekonomických indikátorech. A já vyjadřuji svoji účast řeckému lidu, věřím, že ty oběti, které je nucen přinést, jsou velmi bolestivé.

Na druhou stranu je třeba vidět tuto snahu i ve světle požadavku věřitelů na zaplacení alespoň části svých oprávněných pohledávek. V tomto smyslu je třeba nutno asi ty oběti vést ještě dále, na druhou stranu věřím, že to světlo na konci tunelu přijde.

(A „catch the eye” eljárás vége.)

  Pierre Moscovici, membre de la Commission. – Madame la Présidente, c'était un débat important avec beaucoup d'interventions, beaucoup de passion aussi. Je vais essayer de me livrer à un exercice peut-être un peu plus raisonnable car ce que j'ai entendu, c'est toute une série de réflexions, de remarques extrêmement justes et aiguës, mais aussi, parfois, la projection d'un débat politique que nous pouvons avoir – et c'est légitime – sur ce sujet.

Pour moi, la question n'est pas de savoir s'il faut entrer dans l'euro, en sortir ou y rester. Je suis commissaire chargé des affaires économiques et financières et, naturellement, je considère que l'euro est une construction monétaire et politique qui a un fondement économique très important. C'est à cela que la Commission et moi-même consacrons nos efforts. Personnellement, la question que je me pose – je conçois qu'il en soit différemment pour d'autres – n'est pas de savoir si j'ai ou non de la sympathie pour le gouvernement de M. Tsipras. Certains en ont, certains n'en ont pas, certains en ont eu et n'en ont plus. Non, je veux me placer du point de vue de l'action qui est la nôtre et du constat que fait la Commission tout comme l'Eurogroupe, qui, vous le savez, est une instance par définition tout à fait pluraliste.

Bien sûr, tout n'a pas été fait en Grèce, beaucoup d'erreurs ont été commises, notamment dans la période récente. C'est vrai, du temps a été perdu, et le temps perdu, ce sont des réformes différées, ce sont aussi des points de croissance qui n'ont pas été trouvés.

Mais je pense qu'il n'est pas juste non plus de dire que rien n'a été fait. Au contraire, ces derniers temps, beaucoup de réformes ont été votées et engagées. Il reste à les mettre en œuvre. J'estime que les choses avancent et ce, de notre point de vue, de manière positive. C'est ce que la Commission va continuer de s'efforcer de promouvoir de manière à permettre à la Grèce de retrouver le succès économique, d'offrir un avenir à sa population, d'abord à sa jeunesse, en mettant en place un cercle vertueux.

Pour moi, le cercle vertueux est clair: il s'agit de faire en sorte que nous soyons capables collectivement de vivre le respect des engagements pris dans le protocole d'accord de juillet 2015. Il faut ainsi que la première révision soit vraiment derrière nous, que la deuxième soit vite achevée, que les réformes avancent, que cela donne un signal de confiance économique et de retour des investisseurs et qu'à partir de ce moment-là, en effet – et je souhaite tout cela d'ici à la fin de l'année –, nous puissions trouver un accord sur la dette parce que c'est à la fois légitime et attendu.

Cela suppose que tout le monde fasse des efforts: les créanciers, tous les partenaires autour de la table de l'Eurogroupe – notamment des efforts en matière de réflexion économique – et, avant tout, les autorités grecques – pour mener à bien le programme de réformes. C'est cela que la Commission s'efforcera – je le répète – de promouvoir, à savoir la recherche d'une croissance soutenable qui permette la création d'emplois, qui respecte aussi la dimension sociale parce qu'elle est tout à fait indispensable.

Plusieurs d'entre vous ont appelé – c'est vrai et c'est logique de le dire devant ce Parlement – à l'approfondissement de la zone euro, de sorte qu'elle dispose d'instruments propres et aussi d'une gouvernance plus démocratique. C'est un point de vue que je partage et c'est ce que nous devrons notamment retrouver dans un Livre blanc que la Commission doit préparer.

Nous poursuivrons les discussions au sein de l'Eurogroupe dès ce lundi, à Luxembourg, où nous pourrons, je l'espère, constater que les fameux milestones ont tous été atteints.

Naturellement, je serai prêt à reprendre régulièrement ce débat devant vous au Parlement européen. Je connais votre vigilance, je connais votre exigence, je connais aussi votre attention à la situation de la Grèce et votre souhait que la Grèce sorte par le haut de cette interminable crise. C'est ce que la Commission veut réussir avec vous.

  Elnök asszony. – A vitát lezárom.

Írásbeli nyilatkozatok (162. cikk)

  Monika Flašíková Beňová (S&D), písomne. – Na Grécko je v súčasnosti opätovne vyvíjaný intenzívny tlak v súvislosti s meškajúcimi štrukturálnymi reformami. Ich urýchlenie je pritom podmienkou čerpania ďalšej pomoci z už tretieho záchranného úveru. Problém s gréckymi dlhmi trvá už priveľmi dlho, bez citeľného zlepšenia. Výsledkom núteného šetrenia je ekonomický úpadok, nezamestnanosť vysoko nad 20 %, pričom mladých nezamestnaných bez perspektívy je v krajine takmer polovica. Takáto situácia nahráva len tamojším populistickým a extrémistickým politickým silám sľubujúcim zúfalému obyvateľstvu nesplniteľné zázraky. Je pritom známe, že Grécko nebude pri súčasnej štruktúre svojej ekonomiky schopné splatiť svoje záväzky prakticky nikdy. Treba sa preto zamyslieť nad podmienkami a nastavením pomoci, tak aby bolo možné dosahovať ciele konsolidácie tamojšieho hospodárstva. Ide o jeden z pretrvávajúcich destabilizačných prvkov, ktorý je súčasťou širokej mozaiky súčasných európskych problémov. V súčasnej situácií sa pritom krajina okrem pričinenia nezodpovedných vlád ocitla aj vďaka zlyhaniu európskych kontrolných mechanizmov pri prijímaní do menovej Únie. Nikto za to dodnes nenesie zodpovednosť. Odkladanie či dokonca obmedzovanie pomoci by sa najviac dotklo predovšetkým bežných ľudí v rámci už aj tak ťažko skúšanej strednej vrstvy.

  Enrique Guerrero Salom (S&D), por escrito. – Grecia sigue viviendo en condiciones económicas y sociales dramáticas, con un paro del 25 % de la fuerza de trabajo y con un crecimiento económico muy débil. Al mismo tiempo, hay que reconocer que la deuda pública de la República Helénica es insostenible, lo que además supone una losa para que la economía griega pueda rebotar. Por tanto hay que tomar medidas al respecto. Concretamente, la unión financiera supone mutualizar en parte la emisión de deuda pública por parte de los Estados miembros de la Eurozona (eurobonos) y dar una solución al stock de deuda heredado del pasado (legacy debt). En consecuencia, es necesario organizar una conferencia europea de la deuda, como ha propuesto el presidente de mi bancada, Gianni Pittella, al objeto de poder poner en marcha un fondo de amortización de deuda, en el marco del cual sería posible restructurar la deuda griega. Huelga recordar que el propio Fondo Monetario Internacional insiste en que es imprescindible afrontar la cuestión de la restructuración de la deuda pública griega más allá del cumplimiento de las condiciones del programa de asistencia financiera. No podemos olvidar que la solidaridad es el valor fundante básico de una Europa comunitaria con vocación federal.

  Georg Mayer (ENF), schriftlich. – Die angeschlagene griechische Wirtschaft verbessert sich im zweiten Quartal leicht und wird trotzdem laut Eurostat in diesem Jahr um 0,3 % schrumpfen. Eine erhebliche Unsicherheit bezüglich dieser Daten bleibt bestehen. Eine boomende Tourismusbranche hat dazu beigetragen, dass die Arbeitslosenzahlen geringfügig zurückgingen, jedoch ist die Staatsverschuldung zurzeit auf den Rekordwert von 182,8 % des BIP gestiegen. Die Jugendarbeitslosigkeit lag im August 2016 bei ca. 47,7 %. Durch diese Daten bestätigt, sehe ich die Schuldentragfähigkeit Griechenlands als äußerst fragwürdig an. Offenbar gehe ich hier d'accord mit dem IWF, welcher im Mai dieses Jahres einen Schuldenschnitt für Griechenland gefordert hat. Jedoch fordere ich keinen Schuldenschnitt, denn dieser wäre ohne gravierende Änderungen für Griechenlands ineffiziente und korrupte Wirtschaft und Verwaltung sinnlos. Daher fordere ich vielmehr, dass die Finanzwirtschaft so zu reglementieren ist, dass der bisher verantwortungslosen Geschäftspolitik der Banken Grenzen gesetzt werden. Dabei ist Vorsorge zu tragen, dass künftig Steuerzahler nicht mehr für die Fehler der Banken aufkommen müssen. Denn die Euro-Rettungspakete kamen bisher nur den Banken zu Hilfe und nicht den Bürgern Griechenlands.

  Evelyn Regner (S&D), schriftlich. – Ich möchte meine Solidarität mit der griechischen Bevölkerung ausdrücken. Die Griechen und Griechinnen haben in den letzten Jahren viele Opfer gebracht. Um die Sparvorgaben der Troika zu erfüllen, wurden massive Sozialkürzungen und Einschnitte bei den ArbeitnehmerInnenrechten erduldet. Mehr als ein Drittel der griechischen Bevölkerung ist von Armut betroffen, jedeR zweite JugendlicheR ist arbeitslos und die Suizidrate ist massiv gestiegen. Griechenland hat viel geleistet, die Aufgaben wurden erledigt. Jetzt müssen auch wir alle unseren Teil erfüllen. Wie vereinbart und wiederholt von IWF und auch Kommissar Moscovici gefordert, braucht es eine Schuldenerleichterung für Griechenland, um wieder ein nachhaltiges Wachstum zu erreichen. Denn Griechenland wird nicht einfach selbst aus den Schulden herauswachsen. Es kann nicht sein, dass diese Diskussion, auf dem Rücken der griechischen Bevölkerung, bis nach den Wahlen in Deutschland verschoben wird. Wir brauchen ein Umdenken in Europa. Der Austeritätspolitik in Griechenland muss ein Ende gesetzt werden. Nachhaltige Investitionen in die Zukunft des Landes zur Schaffung von Arbeit sind notwendig. Und nicht zuletzt müssen die Gewerkschaftsrechte wieder eingesetzt werden.

  Jutta Steinruck (S&D), schriftlich. – Wenn wir neue Reformen diskutieren, müssen wir erstmal zurückschauen und sehen, was bisherige Reformen gebracht haben. Bis jetzt wurde von Griechenland immer nur verlangt, Ausgaben zu kürzen und Sozialstandards zu senken. Die griechischen Rentner mussten gerade die elfte Rentenkürzung seit dem Ausbruch der Krise hinnehmen. Auch die Einkommen sind seit 2008 um ein Drittel gesunken. Die ärmsten 10 % der griechischen Bevölkerung haben besonders hohe Einnahmeverluste hinnehmen müssen. Bei den Arbeitsstandards steht Griechenland jetzt sogar auf einer Stufe mit Katar. Anstatt die Krise zu lindern, haben die Reformen die Krise verschärft. Die Arbeitslosenquote liegt heute bei 24 %. Und von den Jugendlichen mit abgeschlossener Ausbildung ist sogar jeder zweite ohne Job.

Es steht außer Zweifel, dass Griechenland dringend Strukturreformen braucht. Diese dürfen sich aber nicht auf Sparprogramme beschränken. Mit neuen Reformen müssen wir den Menschen einen Weg aus der Krise zeigen. Wir brauchen endlich eine Ankurbelung der griechischen Wirtschaft. Es muss gezielt und intelligent in Schlüsselbranchen investiert werden. Flexibilisierung des Arbeitsrechts bringt uns hier keinen Zentimeter weiter. Im Gegenteil: Wir brauchen ein starkes Arbeitsrecht, das gute Arbeitsplätze garantiert und die florierende Schwarzarbeit bekämpft!

  Theodor Dumitru Stolojan (PPE), în scris. – După ani și ani de zile, Grecia nu și-a revenit încă pe linia de plutire. Am mari îndoieli că de vină este numai Grecia, că nu a dus până la capăt programele convenite cu creditorii acesteia. Condiția pentru reușita oricărui program de restructurare, la nivelul unei țări, este de a realiza un echilibru între potențialul real de a genera venituri și datoria scadentă, pe perioada programului. Acest echilibru nu s-a realizat în cadrul programului existent cu Grecia. Datoria Greciei este mult prea mare în raport cu potențialul real al acestei țări de a genera venituri. Creditorii, inclusiv statele membre ale Uniunii Europene, au obligația de a ajunge la acest echilibru.

  Θεόδωρος Ζαγοράκης (PPE), γραπτώς. – Το ότι τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου δοκιμασία είναι γνωστό σε όλους. Θα πρέπει ωστόσο επιτέλους να αναγνωριστεί ότι για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα ευθύνες έχει και η ΕΕ. Εάν όλοι είχαν δράσει έγκαιρα, ούτε η Ελλάδα θα βίωνε σε αυτό το βαθμό τις συνέπειες της κρίσης, ούτε οι εταίροι μας θα καλούνταν συνεχώς να ψηφίζουν νέα πακέτα στήριξης. Επίσης, αν η ΕΕ είχε στηρίξει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας, όταν έπρεπε, δεν θα είχε γίνει το πισωγύρισμα λαϊκισμού των τελευταίων ετών που οδήγησε σε ακόμη σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα. Το ελληνικό χρέος αυτή τη στιγμή δεν είναι βιώσιμο. Κάτι πρέπει να γίνει. Το εάν θα το πούμε ελάφρυνση, επιμήκυνση ή αναδιάρθρωση μικρή αξία έχει. Αυτή είναι μια πραγματικότητα με την οποία όλοι θα πρέπει να συμβιβαστούν. Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση φέρει η ίδια τη σημαντικότερη ευθύνη και για αυτό το λόγο θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο η εμμονή αυτού του προγράμματος στους φόρους αφήνει λίγα περιθώρια αισιοδοξίας. Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματικές επενδύσεις και ανάπτυξη. Όσο και να αυξήσεις τους φόρους, εάν η χώρα δεν κάνει επανεκκίνηση στην πραγματική οικονομία δεν πρόκειται να βγει από την κρίση.