Dobesedni zapisi razprav

Sreda, 26. oktober 2016 - Strasbourg

14. Položaj novinarjev v Turčiji (razprava)

Elnök asszony. – A következő pont a Bizottság alelnökének/az Unió külügyi és biztonságpolitikai főképviselőjének nyilatkozata: Az újságírók helyzete Törökországban [2016/2935(RSP)].

  Corina Crețu, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, let me first of all thank the European Parliament for the opportunity to exchange views on this very important topic and subject. We all closely follow the developments in Turkey, a candidate country and key partner for the European Union. Our commitment to further developing and broadening our ongoing partnership and cooperation with Turkey remains strong. This is demonstrated by our continued solid engagement, including a recent visit to Turkey by High Representative Federica Mogherini and Commissioners Hahn, Avramopoulos, Stylianides and Šefčovič to Turkey and numerous meetings with Turkish authorities.

The recent period has been a testing time for Turkey. The attempted coup of 15 July risked sending the country back in time to a darker era of its history. It would have been a dramatic blow to Turkey’s democracy and would have destabilised the whole region even further. On that night the people and the institutions of Turkey, including all political partners and parties, came together and stood up to defend their democracy. This is something we cannot forget or downplay. In this delicate moment for the country’s history, the Turkish institutions must recommit strongly to the same values that the Turkish people defended on the night of 15 July. Although the state is naturally entitled to take swift and decisive action in response to such a threat, any allegation of wrongdoing should be established by transparent procedures in all individual cases and ensure the right to respect for private and family life.

Freedom of expression is one of the essential foundations of the European Union. We have repeatedly stressed that Turkey, as a candidate country, needs to aspire to the highest possible democratic standards and practices, including freedom of the media.

This is our second debate on the situation of journalists in Turkey under this legislature. When we look at the situation of journalists and media freedom more generally, it has been deteriorating significantly, not just since 15 July but over the last couple of years. It is very worrying that, following the introduction of the state of emergency, the situation of media freedom in Turkey has been exacerbated even further. Arrest warrants have been issued against a large number of journalists, and many media outlets have been closed. There have been cases of foreign journalists facing difficulties in exercising their profession in Turkey, such as deportation, refusal of entry and refusal to renew their press accreditation.

Turkish authorities need to restore safeguards to ensure freedom of expression, including pluralism of the media, and to take measures to limit intimidation and pressure exerted on journalists and media outlets. Turkey is encouraged to take measures, including the adoption of guidelines and training for the judiciary, to curtail the use of defamation and related criminal code articles as a means of putting pressure on critics.

We urge that Turkish authorities refrain from blocking access to internet content and from takedowns. All these issues of concern are central for the European Union, and we very much encourage cooperation with the Council of Europe in this regard. Free, diverse and independent media is essential in any democratic society. Without freedom of expression and freedom of the media, an informed, active and engaged people is impossible. It is the strength of a democratic society to be able to respond to anti-democratic acts by strictly adhering to the standards, and this is absolutely critical for our relations.

The curtailment of freedom of speech in Turkey is not limited only to journalists. On 20 May the Turkish parliament adopted a constitutional amendment on lifting the parliamentary immunity of a number of members of parliament. Prosecutors began to summon members of parliament to testify, and this raises further concerns about the respect for the rule of law and fundamental freedoms, in particular the freedom of expression.

It is precisely this same issue that needs to be addressed under one of the seven outstanding benchmarks in the framework of the visa liberalisation dialogue related to anti-terror legislation. Let us be very clear: this benchmark is not about asking Turkey to reduce its capacity to fight terrorism. This benchmark is about making sure that the anti-terror legislation and its application are aligned with the case-law of the European Court of Human Rights – in short, that it cannot be used to jail journalists who only did their job and to curtail freedom of expression.

The European Union believes that it is important to continue to address these important matters as a key element of a dialogue between the European Union and Turkey, a candidate country but also a key partner of the European Union.

I am looking forward to our debate.

  Renate Sommer, im Namen der PPE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Frau Kommissarin, ich danke Ihnen herzlich für diese sehr klaren Worte. Das freut mich sehr, das von der Kommission zu hören, und es ist höchste Zeit, dass wir so deutlich sind.

Journalisten hatten es ja in der Türkei noch nie leicht, aber so schlimm wie heute, war es wirklich noch nie. Laut Rangliste der Reporter ohne Grenzen ist die Türkei bei der Pressefreiheit weltweit aktuell auf Platz 151 von 180. Es gibt längst keine Meinungs- oder Pressefreiheit mehr. Seit dem Putschversuch gab es eine regelrechte Hexenjagd auch auf Journalisten aber auch auf viele andere Berufsgruppen: auf Geschäftsleute, auf Professoren. Nur das ist heute nicht das Thema.

2 300 Medienschaffende wurden entlassen und heute sind in der Türkei mehr Journalisten inhaftiert als in China, dem Iran und Ägypten zusammen. Die Haftbedingungen sind unzumutbar, und es gibt Misshandlungen, berichtet Human Rights Watch. Die Betroffenen haben keinen Zugang zu Anwälten, keinen Zugang zu rechtsstaatlichen Mitteln.

Seit dem Putschversuch wurden 45 Zeitungen, 16 Fernsehsender, 23 Radiosender, 3 Nachrichtenagenturen und 15 Zeitschriftenredaktionen geschlossen und enteignet. Das betraf besonders oppositionelle Medien, aber auch andere: Es betraf insbesondere kurdische Sender und auch einen alevitischen. Jegliche Kritik an Präsident Erdoğan, seiner Familie, Partei, Regierung oder an staatlichen Institutionen ist verboten. De facto herrschen längst eine Meinungsdiktatur und eine Präsidialdiktatur.

Ein einziger Mann herrscht über Legislative, Verwaltung, Justiz, Medien, Bildungswesen und Zivilgesellschaft. Es herrscht ein Klima der Angst in der Türkei. Aber, wie Sie richtig sagten Frau Kommissarin: Gerade eine freie und pluralistische Presse ist Kernelement jeder Demokratie, Genauso, wie ordentliche Gerichtsverfahren, die Unschuldsvermutung und eine unabhängige Justiz. Alles andere ist Diktatur und eine Diktatur passt nicht zur Europäischen Union.

(Die Rednerin ist damit einverstanden, eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“ gemäß Artikel 162 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Beatrix von Storch (EFDD), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Nach allem, was Sie gerade gesagt haben – alles, glaube ich, richtig –, bleibt nur die Frage: Kann die Türkei weiter Beitrittskandidat für die Europäische Union sein, oder sind die Beitrittsverhandlungen zu beenden, abzubrechen?

  Renate Sommer (PPE), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Das ist eine schwierige Frage. Wir wissen das alle. Wir sind in einem Dilemma. Wir müssen weiterhin mit der Türkei im Gespräch bleiben, weil die Türkei einfach eine wichtige strategische regionale Lage hat und unser direkter Nachbar ist. Wir müssen im Gespräch bleiben. Wir müssen das auch deswegen, damit wir die Opposition in der Türkei stärken und unterstützen können und damit wir dazu beitragen, dass sich die Verhältnisse in diesem Land wieder zum Besseren wenden. Deshalb scheint es unabdingbar, dass wir weiter in Gesprächen bleiben. Ob man diese Gespräche weiterhin als Beitrittsgespräche bezeichnen muss, stelle ich allerdings in Frage.

  Kati Piri, on behalf of the S&D Group. – Madam President, during the coup attempt on 15 July 2016, CNN Türk’s Ankara bureau chief, Hande Fırat, entered into our living rooms through our TV screens all around the world. In her hand was an iPhone. President Erdoğan was addressing the nation through FaceTime. Media plurality played a crucial role in preventing the coup plotters from succeeding in their attempt to illegally take over democratic institutions in Turkey that night. Let that not be forgotten. In the last years, media freedom in Turkey has been under great pressure, but the level of the crackdown the Turkish journalists are facing under the current state of emergency is unprecedented.

Not only were 150 media outlets closed and 2 300 journalists fired in the last two months, but 99 journalists and writers were also jailed, with no charges presented against most of them. This brings the number of media workers detained on charges, believed to be related to their work, to at least 130. This is the highest number of jailed journalists in Europe. That is not a cool list to be heading, especially not for an EU candidate country. In the European Parliament, we attach great importance to press freedom. One of this year’s candidates for the Sakharov Prize is Turkish journalist Can Dündar.

One year ago, we also had a debate about the freedom of media when the ‘Zaman’ newspaper was closed down. In the joint resolution that we will vote on tomorrow, all political groups are united in their call on the Turkish Government to immediately release these journalists; distinguished journalist of proven integrity, including former editor-in-chief Ahmed Altan, columnist Şahin Alpay, and well-known novelist Aslı Erdoğan, are being punished without due process through a long period of pre-trial detention. These people did not participate in the coup and the long period of pre-trial detention serves no public good. It seems the journalists are being punished purely for the opinions that they held, rather than for any incitement to violence or actual violence.

The events of last night show that the curtailment of free speech in Turkey is not limited to journalists only. The co-mayors of Diyarbakır, Gültan Kışanak and Fırat Anlı, were detained yesterday. If democratically elected politicians are no longer allowed to freely express their opinion, then who can?

To conclude, we understand that Turkey is going through a difficult time and people are traumatised by the deteriorating security situation, both inside the country and surrounding it. However, these threats can only be curtailed by strengthening democracy; by strengthening the rule of law, and by getting back to a normal situation. I hope, for all the people in Turkey, that this time starts in Turkey sooner rather than later.

  Mark Demesmaeker, namens de ECR-Fractie. – De obsessie van Erdogan om de pers in Turkije monddood te maken en alleen zijn waarheid te laten horen gaat zo ver dat zelfs Mickey Mouse het zwijgen wordt opgelegd. Zarok TV, het Koerdische kinderkanaal, is één van de 23 televisiestations die uit de ether werden genomen. Koerdische kinderen moeten nu opgroeien met de gedachte dat tekenfilms kijken in hun moedertaal een misdrijf is. De zogeheten strijd tegen terrorisme gaat wel heel ver wanneer een regering een kinderprogramma ziet als een bedreiging voor de nationale veiligheid; dan zijn alle verhoudingen zoek.

Al voor de mislukte staatsgreep waren journalisten vogelvrij in Turkije. Nu worden de laatste kritische stemmen gesmoord. 130 journalisten zitten gevangen. In de bevoegde commissie van het Turkse parlement bevestigt het hof van justitie dat nieuwe, speciale eenheden de gevangenissen intrekken om hen te folteren. Ik wil hier expliciet de namen noemen van Inan Kizilkaya en Bilir Kaya, de hoofdredacteurs van de krant Gündem, gevangen in Silivri. Inan en Bilir bevestigen dat zij gefolterd en geïsoleerd worden. Als mens en als gewezen journalist gruwel ik.

Onze commissarissen en de voorzitter van het Parlement uitten hun bezorgdheid, hun grote bezorgdheid, hun uiterste bezorgdheid, maar veel indruk heeft het allemaal niet gemaakt op Erdogan. Het is intussen te laat: zonder vrije, onafhankelijke media is er geen democratie. Zover is het helaas gekomen in kandidaat-lidstaat Turkije. We hebben dit regime een perspectief gegeven dat het niet verdiende.

  Marietje Schaake, on behalf of the ALDE Group. – Madam President, Turkey is a key country and a long-term partner for us Europeans and in NATO. And as someone who has always defended accession, even against the current of public opinion, these are painful times.

Painful because those who attempted the coup did no service to Turkey’s democratic future whatsoever. They have rightfully been strongly condemned. Painful, because the aftermath of the coup attempt has led to mass arrests that have taken place and have led to the centre of European societies and opinion, traditionally the most in favour of good relations with Turkey and of accession, to turn away from Turkey’s European future. I find that people simply do not see it happening anymore.

Press freedom and the position of journalists are a key reason for the political middle in Europe to worry and to fear that Turkey has taken a turn, not to return – a path of no return. This House, thankfully, has consistently voiced its concern and condemnation of the cracks in the rule of law, the lack of separation of powers and the violations of human rights and, particularly, press freedom and Internet freedom. And even though the post—coup environment has exacerbated the pressure and has seen the emergency measures being adopted, the banning of books, the arrest of journalists and the restrictions of press freedom and the stifling of oppositional voices has been systematic.

The Gülen movement, now accused of plotting the coup but previously a key ally of the Erdoğan government, was instrumental in creating an environment of fear, together with AK Party politicians. A climate in which critics were silenced, trials were unfair and the gap between the letter of the law and its actual implementation grew and grew.

As I said in the beginning, Turkey is and will remain an essential partner for us and we must act in the interests of all its people. Despite the low point that we see and that, frankly, is very disappointing, despite the bleeding of hearts, both in Europe and in Turkey, of those who hoped that Turkey would move towards the EU, we have to continue as Europeans to focus on what is really important in our path forward and focus on the rule of law and human rights, and, particularly, not be silent because we want the migration deal only. Press freedom should be on the top of the European agenda.

  Τάκης Χατζηγεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. –Κυρία Πρόεδρε, αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία σήμερα είναι φρικτό. Και το κυριότερο που συμβαίνει είναι η αξιοποίηση, η χρησιμοποίηση του πραξικοπήματος, προκειμένου να επιβληθεί ο πρόεδρος της χώρας σε κάθε πέτρα αυτής της επικράτειας. Κατά την άποψή μου, ο διχασμός στη χώρα αυτή είναι βαθύς σε τέτοιο βαθμό που δεν προοιωνίζει τίποτα καλό, ούτε για την ίδια τη χώρα ούτε για τους γείτονές της. Αν δεν πιεστεί η Τουρκία –αναφέρομαι σε κορυφαίο γεγονός των τελευταίων ημερών– να ανακαλέσει άμεσα τις δυνάμεις της από τη Μοσούλη και να σταματήσει την πολιορκία αυτής της πόλης, όλη η περιοχή μπορεί να εκραγεί και τότε μπορεί να σκεφτούμε πως όσα έχουμε δει έως τώρα αποτελούν απλώς τον πρόλογο μεγάλης τραγωδίας.

Όσον αφορά την κατάσταση στον δημοσιογραφικό κόσμο, που είναι και το θέμα της συζήτησης, το περιεχόμενο του ψηφίσματος είναι δηλωτικό της καταπίεσης και της αναίρεσης κάθε ελευθερίας έκφρασης.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως, δυστυχώς, μετά το πραξικόπημα, στον βαθμό που αυξάνεται η καταπίεση του μισού πληθυσμού της χώρας από τον πρόεδρο της χώρας, στον ίδιο βαθμό, δυστυχώς, ή και υπέρτερο, μειώνεται η κριτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Rebecca Harms, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, the night of the coup in Turkey was probably one of that saddest nights in my life, in my political life. Even only following by television what was going on in Turkey, I felt immediately that something was going to break.

I am clearly among those who say this coup must have consequences. There must be prosecutions, but prosecutions must be based on the rule of law in democratic states. For democracy, one of the things which matters most is independence; freedom of the media; pluralism of opinion. The situation for journalists, as Kati mentioned, was already awful in Turkey before the coup, but it has worsened a lot since the coup.

So what Turkey needs – rule of law and democracy – cannot happen if more and more journalists are jailed. It is very good to know that people like Can Dündar tried to help democratic development in Turkey. It is very good to know that famous writers, like the Altan brothers, are now paying in jail because they advocated liberal ideas, liberal democracy for Turkey. Knowing those names for us in our discussions and in our work for democratic development in Turkey is not enough. 130 people – men and women who worked with the pencil, with the camera, with the microphone, with the computer – are in prison right now because they did their jobs. Journalism is not a crime.

This is today our message to Turkey. It is our message to President Erdoğan and the whole of the Turkish Parliament: those 130 persons have names, and there is a list published by P 24 – a very courageous media platform in Turkey – and I would start to read the list: Abdullah Kılıç, Abdullah Özyurt, Ahmet Altan, Ahmet Memiç, Ahmet Metin, Ahmet Turan Alkan, Ahmet Yavaş ...

(The president cuts off the speaker)

I know that my time is gone, but I want all of you to know that 130 journalists is not only a figure. Behind this figure are persons, families, people who are waiting for those courageous people will be free again.

  Fabio Massimo Castaldo, a nome del gruppo EFDD. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, è ammirevole sentire dalla Commissione che sono ben consci della situazione che sta avvenendo oggi in Turchia e, contestualmente, continuano a sostenere un accordo con la Turchia, illegale, e la liberalizzazione dei visti. Quindi vuol dire che c'è piena coscienza che il vero colpo di Stato in realtà è riuscito a Erdogan e i giornalisti del quotidiano Cumhuriyet lo stanno pagando: il nostro candidato, Can Dündar, al Sakharov per quest'anno, il caporedattore della sede di Ankara, Erdem Gül, e tanti altri che hanno denunciato nel corso di questi anni i torbidi coinvolgimenti dei servizi segreti nazionali, ad esempio nel traffico di armi in Siria. Nel frattempo le statistiche crescono, si arriva a 100.000 siti internet bloccati, si arriva a un paese che è ormai al 151° posto nella libertà di stampa, 183 testate chiuse, 127 giornalisti arrestati. Voglio chiudere questo intervento con le parole di Can Dündar: "il mio ufficio ha due finestre: una si affaccia su un cimitero, l'altra sul tribunale. Sono i due luoghi più visitati dai giornalisti in Turchia. Dopo poco è apparsa anche una terza finestra, quella della prigione che mi attendeva".

Ebbene, all'Unione europea e alla Commissione dico che la libertà di espressione è un diritto e non è un crimine, anzi è il sale della democrazia. E se non lo ribadiamo con forza nei confronti del governo turco perderemo ogni credibilità.

  Edouard Ferrand, au nom du groupe ENF. – Madame la Présidente, Messieurs, chers collègues, aujourd'hui, c'est la journée de la Turquie. M. Juncker a annoncé ce matin qu'il allait reprendre les négociations avec la Turquie.

Je vous demande: "À quoi sert ce débat?" Vous l'avez tous remarqué: il est bientôt 20 h 45, on met le débat le plus loin possible pour ne pas choquer les bonnes consciences eurocrates.

Que puis-je dire sur ce débat? Cette semaine, nous avons le rapport in 't Veld, qui confisque la souveraineté, la démocratie, nos libertés et les libertés publiques. Aujourd'hui, on nous fait pleurer avec les journalistes turcs, mais enfin réveillez-vous! Voulez-vous la Turquie dans l'Europe? Voulez-vous que la Turquie mène le même sort aux journalistes européens?

Demain, on va nous annoncer que cela reprend, que les débats continuent, que l'on ouvre le 18e chapitre sur 32. Enfin, un peu de cynisme ou, du moins, un peu de responsabilité!

Je crois que ce que veulent les peuples européens, c'est une Europe des nations et des libertés, une Europe sans les Frères musulmans de M. Erdoğan. Ils veulent une Europe libre, une autre Europe, celle de l'Europe des nations et des libertés.

  Γεώργιος Επιτήδειος ( NI). – Κυρία Πρόεδρε, οι διώξεις των εκδοτών, των δημοσιογράφων και, γενικά, όσων εργάζονται στον Τύπο στην Τουρκία δεν είναι πρόσφατη ιστορία. Διαρκεί με διάφορες εναλλαγές εδώ και τριάντα χρόνια. Μάλιστα το εκάστοτε κυβερνών καθεστώς στη χώρα δεν κάνει και πολιτικές διακρίσεις. Από την εποχή της υποθέσεως Εργκένεκον διώκει τους Κεμαλιστές και τους εθνικιστές δημοσιογράφους, παράλληλα με τους αριστερούς και τους Κούρδους, κατηγορώντας τους ότι ενέχονται σε προπαγάνδα υπέρ του PKK, το οποίο, ως γνωστόν, θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση.

Οι τουρκικές αρχές στοχοποιούν τρεις κατηγορίες δημοσιογράφων: αυτούς που ασχολούνται με υποθέσεις διαφθοράς, όσους ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και τους Κούρδους. Τους κατηγορούν ότι παραβιάζουν τον αντιτρομοκρατικό νόμο καθώς επίσης και τον ποινικό κώδικα της Τουρκίας. Προκειμένου να τους εκφοβίσουν και να τους φιμώσουν, τους συλλαμβάνουν χωρίς αποδείξεις, τους βάζουν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με επικίνδυνους εγκληματίες χωρίς δίκη, τους αφήνουν προφυλακισμένους τρία έως πέντε χρόνια και επίσης εκβιάζουν τις οικογένειές τους. Θεωρείται αδίκημα ακόμα και η απλή αναφορά αυτών των γεγονότων. Μετά μάλιστα το πραξικόπημα έχουν διώξει δημοσιογράφους περισσότερους από όσους έχουν διωχθεί σε όλο τον κόσμο.

Με αυτήν τη χώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση διεξάγει διαπραγματεύσεις, θέλει να την εντάξει στους κόλπους της και υποκύπτει στους εκβιασμούς της.

  Μανώλης Κεφαλογιάννης ( PPE). – Κυρία Πρόεδρε, όλοι σε αυτήν την αίθουσα καταδικάζουμε απερίφραστα το στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Όμως αυτό δεν μας επιτρέπει να μείνουμε άφωνοι απέναντι στην κατάλυση του κράτους δικαίου. Χιλιάδες συλλήψεις στρατιωτικών, δικαστικών, δημοσίων υπαλλήλων, επιχειρηματιών, το κλείσιμο των εφημερίδων, η σύλληψη δημοσιογράφων, η φίμωση όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η προσπάθεια κατάλυσης του αστικού κράτους, του κοσμικού κράτους του Κεμάλ Ατατούρκ, η αμφισβήτηση των διεθνών συμφωνιών, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 που καθορίζει το καθεστώς των στενών, τα νέα τουρκικά σύνορα προς όλους τους γείτονες και την ανταλλαγή των πληθυσμών με τις γειτονικές χώρες, όλα αυτά είναι ενέργειες που αντιβαίνουν ευθέως στο διεθνές δίκαιο.

Η επίκληση του Εθνικού Όρκου της Eθνοσυνέλευσης της Τουρκίας του 1920 περί δημοψηφίσματος σε όλες τις επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι αναφορές στα «σύνορα της καρδιάς μας», όπως είπε ο κύριος Ερντογάν, που περιλαμβάνουν τα σύνορα της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προκαλούν εύλογη ανησυχία και ερωτηματικά προς όλους. Οι διαβεβαιώσεις των Τούρκων αξιωματούχων, όταν βρίσκονται στο εξωτερικό, ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, δεν μας καθησυχάζουν, δεν συνάδουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις ευρωπαϊκές αξίες και απομακρύνουν την Τουρκία από την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή οικογένεια, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής της ηγεσίας.

  Μιλτιάδης Κύρκος ( S&D). – Κυρία Πρόεδρε, δεν θα επαναλάβω τα περιεχόμενα του ουσιαστικού ψηφίσματός μας. Θα τονίσω όμως την απόλυτη αλληλεγγύη μας με τις εκατοντάδες χιλιάδες τούρκους πολίτες και όλα τα πολιτικά κόμματα που υπεράσπισαν τη δημοκρατία το βράδυ της 15ης Ιουλίου. Αυτά που γίνονται τώρα δεν ταιριάζουν στην Τουρκία και ούτε θα φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Μπορεί να δίνουν μια ψευδαίσθηση απόλυτης εξουσίας, όμως δεν είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή.

Το δημοκρατικό φρόνημα των πολιτών αποδεικνύεται πολύ ισχυρό, γιατί δίπλα σε κάθε δημοσιογράφο που μπαίνει στη φυλακή χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία, βλέπουμε εκατοντάδες πολίτες να συντρέχουν στα κινήματα αλληλεγγύης με τα οποία και εμείς σήμερα είμαστε αλληλέγγυοι.

Και με το πραξικόπημα έγινε φανερό πως η τουρκική δημοκρατία δεν απειλείται από την ελευθερία της έκφρασης της γνώμης και από δίκαιες δίκες. Απειλείται από συγκρούσεις ισχυρών συμφερόντων, οι οποίες απειλούν τη δημοκρατία από την ίδια αφετηρία. Κλείνω με τα λόγια του αντιπροέδρου της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης: «ο μόνος τρόπος θωράκισης της δημοκρατίας είναι η ενίσχυση του κοσμικού κράτους».

  Bas Belder (ECR). – Gewetensvolle, zorgvuldige, onafhankelijke journalistiek is van groot maatschappelijk belang – repressie daarvan brengt een samenleving enorme schade toe. Toch gebeurt dat vandaag in Turkije.

Als oud-journalist doet het pijn aan mijn ogen en in mijn hart op de website van Turkey Purge te lezen dat maar liefst 130 journalisten zich op dit ogenblik op arbitraire gronden in gevangenschap bevinden. Dit debat geeft aan dat wij hen absoluut niet in de steek laten en gelukkig worden zij ook op andere wijze gesteund binnen de Europese Unie. Kwaliteitskranten openen hun kolommen voor Turkse collega’s als gastschrijvers, al dan niet actief vanaf eigen grondgebied. Met veel interesse en genoegen volg ik bijvoorbeeld wekelijks de brieven vanuit Istanbul van Bülent Mumay in de Frankfurter Allgemeine. Echt een aanrader, collega's, want tegen de gelijkschakeling van de Turkse media. En tegen die gelijkschakeling moet ook de EU zich ten volle weren.

  Hilde Vautmans (ALDE). – Iedereen heeft het al gezegd, 130 journalisten in Turkije in de gevangenis omdat zij hun werk deden. 2500 journalisten die hun baan kwijt zijn sinds de mislukte coup. 150 mediabedrijven die hun deuren hebben gesloten. Er kan geen persvrijheid zijn in een sfeer van angst en wantrouwen. Elke journalist die kritiek heeft op het beleid van de huidige regering wordt in het oog gehouden. Zelfcensuur is schering en inslag.

Intussen staat Turkije op de 151e plaats van de World Press Freedom Index, na Tadzjikistan en na Congo. Zelfs tot in Europa wordt de grote Turkse gemeenschap eenzijdig geïnformeerd. Ook Amnesty International maakt zich zorgen over schendingen van de mensenrechten en Human Rights Watch sprak afgelopen dinsdag over folterpraktijken in gevangenissen.

Collega's, ik denk dat we wakker moeten worden. Het heeft geen zin om met Turkije te onderhandelen als journalisten in donkere kelders worden vastgehouden. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van denken zijn grondrechten in Europa en die moeten wij verdedigen. Dus laten we de gesprekken met Turkije stopzetten. Laten we Turkije oproepen de journalisten vrij te laten die zonder bewijzen vastzitten en laten wij waarnemers sturen om de situatie in de gevangenissen na te gaan. Want ook journalisten, ook andere gevangenen, hebben rechten.

  Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL). – Madame la Présidente, la démocratie en Turquie est en danger. La tentative de coup d'État militaire dénoncée par tous, en Turquie et ailleurs, sert de prétexte à une régression de l'état de droit. Les arrestations de journalistes, tout comme celles de magistrats, en sont un symbole. Cent médias ont été fermés; 200 journalistes ont été interpellés, dont les deux tiers sont toujours en prison; 2 300 salariés des médias ont perdu leur emploi, tandis que la prise d'assaut de rédactions par la police semble devenir une scène habituelle. Parmi ces journalistes se trouvent effectivement Can Dündar, notre candidat au prix Sakharov.

Tous ceux qui osent critiquer la politique du gouvernement turc sont menacés. Des dizaines de personnes ont ainsi été inculpées au seul motif d'avoir utilisé une application mobile, ByLock, soupçonnée d'être utilisée par les partisans de Fethullah Gülen. Pourtant, des ministres turcs se servent actuellement de cette application. Enfin, les Kurdes paient un lourd tribut, une fois encore. L'arrestation, hier, des deux co-maires de Diyarbakir en est un symbole.

Renvoyer dos à dos les uns et les autres n'est pas une solution. Si nous ne voulons pas que la Turquie renoue avec les pages les plus sombres de son histoire, l'Union européenne ne peut plus se taire, sinon elle portera une lourde responsabilité dans l'évolution de la situation.

  Bodil Valero (Verts/ALE). – Fru talman! Vi ser ju alla att det mesta går åt helt fel håll i Turkiet. Vi hörde här talas om den senaste icke önskade inblandningen i befrielsen av Mosul. Vi hörde också om de uttalanden som kan uppfattas som att president Erdoğan helst skulle vilja lägga beslag på hela området. Makten har onekligen stigit presidenten åt huvudet och jag undrar varje dag: ”Vad kommer han att hitta på idag?”.

För det handlar inte bara om att man fängslar journalister och att man också straffar deras anhöriga. Man använder undantagstillståndet och terroristlagstiftningen för att kringskära yttrandefriheten och man ger sig också på kurdiska, turkiska medier utomlands, bl.a. den tv-kanal som sänds från Sverige, Newroz TV. Det här är verkligen inte vad jag förväntar mig av en demokratiskt vald president.

Jag skulle också vilja läsa några av de namn som Rebecca Harms tidigare började på: Atilla Taş Ayşe Nazlı Ilıcak, Ayşenur Parıldak, Aytekin Gezici, Aziz İstegün, Bayram Kaya, Bayram Parlak, Bünyamin Köseli ...

  Beatrix von Storch (EFDD). – Frau Präsidentin! Wir reden heute Abend nicht über die Freiheit der Presse in der Türkei, sondern die Unfreiheit. Seit seinem Coup hat Erdoğan über 131 Medienbetriebe geschlossen, tausende Journalisten arbeitslos gemacht, über 100 Journalisten inhaftiert. Das hat fast jeder einzelne meiner Vorredner schon aufgezählt. Die Türkei liegt bei der Pressefreiheit im internationalen Ranking auf Platz 151 von 180. Darüber regen wir uns hier mal mehr oder mal weniger auf, je nach aktueller Erpressungslage in der Flüchtlingsfrage. Und Sie wollen die Türkei weiter in die EU aufnehmen. Deswegen haben Sie die Samthandschuhe an und ziehen keine Konsequenzen. Über Polen regen wir uns auf, das auf Platz 47 der Pressefreiheit liegt, in der Nähe der USA, Großbritanniens und Frankreichs. Deshalb: Hören Sie auf, lassen Sie die Polen in Ruhe, und lassen Sie die Türkei nicht in die EU!

(Die Rednerin ist damit einverstanden, eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“ gemäß Artikel 162 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Michaela Šojdrová (PPE), otázka položená zvednutím modré karty. – Vážená paní kolegyně, já nejsem zastáncem vstupu Turecka do Evropské unie. Ale chci se Vás zeptat. Vy se domníváte, že prezident Erdogan chce vstoupit do Evropské unie? Vy si skutečně myslíte, že tento člověk chce vstoupit do Unie hodnot a ctít lidská a občanská práva?

  Beatrix von Storch (EFDD), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Ich hoffe, dass er ja vielleicht, wenn der Schritt aus der Europäischen Union nicht gemacht wird, die Gespräche ab. Aber davon haben wir bislang noch nichts vernommen. Insofern: Er wird sicherlich niemals die Werte teilen, die wir teilen, aber er wird weiter den Weg in diese Europäische Union suchen, wenn wir diese Gespräche nicht endlich abbrechen.

  Anna Maria Corazza Bildt (PPE). – Madam President, the night if 15 July I felt close to the people standing up for democracy against tanks. Tonight I feel close to the hundreds of journalists unjustly detained.

Turkish citizens do expect the government to bring those responsible to justice, but it must be within the rule of law, and most urgently, the Turkish authorities must ensure humane conditions in detention. Thousands of academics, lawyers and businessmen cannot possibly be terrorists, and I call on the Turkish authorities to stop the witch-hunt on journalists, release those imprisoned and restore freedom of speech.

Over the past weeks I have been meeting many people from Turkish civil society and the opposition. They feel let down. They feel that Europe has turned its back on them. They see the EU as an anchor of democracy, preventing a drift towards autocracy. They urge us to show empathy and solidarity. They urge us to help them restore the rule of law.

So let us stop the blame game. Inflammatory rhetoric does not help. It is clear that the EU has underestimated the trauma for the people in Turkey when we realise the extent of the Gülen infiltration in the state institutions. We have a responsibility to better understand the complexity of what is going on in Turkey before jumping to conclusions.

Europe should engage in a constructive dialogue with Turkey on all issues of common concern. It is in our mutual interest. The Commission is doing it; let’s support them. The EU should therefore get ready to open Chapter 23 and 24 on justice and fundamental rights. When the day of a peaceful settlement with Cyprus comes, we must be ready.

This negotiating framework is a driving force for reform. It is not a reward. It is a concrete way to show our dedication to human rights and freedom of media and to support the democratic forces of Turkey that rely on us.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

  Costas Mavrides (S&D), blue-card question. – I have a very simple question for Madam Bildt. I do not know what kind of people you meet from Turkey, Madam Bildt, but it is obvious that the people from Turkey that we meet, the vast majority of us, are very different from the ones that you meet because we get a very different opinion. But anyhow here is my question: with half the judges and the prosecutors having either been dismissed or put in jail, do you still believe that someone in Turkey can have a fair trial? Is Erdoğan for democracy or a new sultan? That is my question.

  Anna Maria Corazza Bildt (PPE), blue-card answer. – I think that blaming and shaming does not make Turkey more democratic and does not help Turkey to restore the rule of law or fair trials. I think we should engage and help and support them; that is what our liberal friends, civil society and the opposition is asking the European Union. We should not let down the vital democratic forces in Turkey. We should help them restore justice and the rule of law.

  Hans-Olaf Henkel (ECR). – Frau Präsidentin! Von allen 57 islamischen Staaten war die Türkei lange das einzige Land in der Welt, was sich auf den Weg zur Demokratie, zur Wahrung der Menschenrechte und zur Pressefreiheit machte.

Seit dem Putschversuch – wir haben das ja heute gehört – ist das nun alles angeblich anders. Aber ich möchte auch Frau Bildt mal darauf aufmerksam machen, dass schon lange vor dem Putschversuch die Menschenrechte in der Türkei mit Füßen getreten wurden. Medienhäuser wurden vorher schon geschlossen, Journalisten wurden vorher schon verhaftet, und friedliche Demonstranten wurden vorher schon verprügelt. Wir dürfen nicht darauf reinfallen und jetzt so tun, als sei das alles ein Resultat des Putsches.

Wenn Erdoğan sagt, „Das war ein Geschenk Gottes“, dann hat er sich damit nicht nur selbst entlarvt, er hat damit auch Gotteslästerung betrieben.

  Σοφία Σακοράφα ( GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, για πολλοστή φορά περιγράφουμε με τα πιο μελανά χρώματα τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Τουρκία και ειδικότερα όσον αφορά στην ελευθερία της έκφρασης, του Τύπου και των δημοσιογράφων.

Το συστημικό έλλειμμα του κράτους δικαίου και του σεβασμού αυτών των ελευθεριών δεν είναι νέο φαινόμενο και σίγουρα δεν είναι σύμπτωμα του αποτυχημένου πραξικοπήματος στη χώρα. Υπενθυμίζω ότι, πριν από το πραξικόπημα, το Freedom House χαρακτήριζε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως μη ελεύθερα, ενώ η Τουρκία κατατασσόταν στη θέση 151 σε 180 χώρες όσον αφορά στην ελευθερία του Τύπου, τελευταία δηλαδή στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια.

Με αυτά τα δεδομένα ο κύριος Ερντογάν, πιο ισχυρός στο εσωτερικό της χώρας του, συνεχίζει να εκβιάζει την Ευρώπη με το προσφυγικό, ακολουθεί επεκτατική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή και η Ένωση ανοίγει κεφάλαια και συζητάει για βίζα!!!

Κύριοι συνάδελφοι, ο κύριος Ερντογάν θα αγνοήσει επιδεικτικά και το σημερινό ψήφισμα. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει την ίδια πολιτική σχέσεων με την Τουρκία, θα περιοριζόμαστε ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε καταγγελτικά ψηφίσματα χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

  Ernest Maragall (Verts/ALE). – Señora Presidenta, la libertad de prensa y la de los periodistas —todos lo sabemos— es pieza central del edificio democrático. Pero en Turquía ha empezado la conocida cadena de represión, silencio, abuso de poder, miedo generalizado y consolidación de un régimen autoritario.

Cuando se detiene a Can Dundär y a otros ciento treinta periodistas, el resto de profesionales del país actúa con temor y tiende, naturalmente, a practicar la autocensura. Y cuando se hace callar a los periodistas, la sociedad queda desprotegida e inerme frente al poder. Como a los alcaldes detenidos en Diyarbakir, o como los niños sirios explotados en Gaziantep.

Los periodistas de Estambul o Ankara, los alcaldes de las ciudades kurdas o los niños sirios son los eslabones humanos de esa común cadena de horror. No basta con la Resolución que mañana apoyaremos.

No basta con proteger o acompañar a las víctimas de la arbitrariedad. Y no basta, señora Corazza Bildt —que no me escucha—, con solicitar de nuevo a las instituciones turcas que cambien de actitud y comportamiento. La única solución es el regreso inmediato de la libertad y la plena democracia. Nuestra única función como diputados europeos es trabajar abiertamente y codo con codo con la sociedad turca para que ese retorno se produzca lo antes posible.

  Tunne Kelam (PPE). – Madam President, freedom of the media and expression is a fundamental principle of the EU. Still, I think the European Union has been rather modest to mainstream this principle in relations with Turkey, which is in 151st place out of 179 states regarding media freedom. Out of all the candidate countries, Turkey is the only one which has recently cut the wire on major social media channels, for example Twitter. Following the attempted coup d’état, Turkey’s government is clamping down with new intensity on the still-existing free media, both offline and online.

I call upon the Turkish authorities to immediately stop the arbitrary detention and harassment of journalists and media workers. The names of 130 journalists arrested has been mentioned, and I agree with my colleague, Rebecca Harms, that this is not about statistics. Behind every name is a personal tragedy, family, freedom of expression. Clearly this all has nothing to do with the fight against terrorism. I equally call on the EU to take a strong stand on this issue, because defending freedom of expression for the Turkish people means solidarity in practice. To allow different opinions to be freely published would only reinforce Turkish society, and I think it should be regarded as a criterion as to whether the Turkish government will stay on the right path to join the European community of values.

  Eugen Freund (S&D). – Madam President, it is very simple and it is very sad, and so I will continue to read the names of the arrested Turkish journalists that my colleagues Ms Harms and Ms Valero began: Cemal Azmi Kalyoncu, Cihan Acar, Cihat Ünal, Cuma Kaya, Cuma Ulus, Cumali Önal, Eda Şanlı, Emre Soncan, Ercan Gün, Erdal Şen, Faruk Akkan, Fevzi Yazıcı, Gökçe Fırat Çulhaoğlu, Gültekin Avcı, Habip Güler, Hakan Taşdelen, Halil İbrahim Mert, Hanım Büşra Erdal, Haşim Söylemez, Hüseyin Aydin, Hüseyin Turan, İbrahim Balta, İbrahim Kareyeğen, İsa Siyi, Kenan Baş, Lalezar Sarıibrahimoğlu, Lokman Erdoğan, Mehmet Altan, Mehmet Kuru, Mehmet Özdemir, Aksoy Yeni, Murat Avcıoğlu, Murat Öztürk, Mustafa Erkan Acar, Mustafa Ünal.

And the list goes on and on and on.

  Ελένη Θεοχάρους ( ECR). –Κυρία Πρόεδρε, η Τουρκία είναι μια σκληρή και άτεγκτη δικτατορία. Μια απέραντη φυλακή, ειδικά μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου. Για αυτό πολύ σωστά τονίζεται στο ψήφισμα ότι τα μέτρα έκτακτης ανάγκης, καταστολής και καταπολέμησης δήθεν της τρομοκρατίας θα πρέπει να αρθούν. Αλλά η καταπολέμηση της ελευθερίας του Τύπου είναι βασικό όπλο του δικτάτορα Ερντογάν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να χαϊδεύει την Τουρκία και να υποκύπτει στους εκβιασμούς της, παρόλο που όλοι εδώ μέσα έχουν δώσει φρικτά παραδείγματα απολυταρχισμού. Στο ψήφισμα δεν υπάρχει καμιά εισήγηση για λήψη κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Η αναφορά ότι δήθεν η Τουρκία είναι στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων είναι ψευδής. Η ίδια η Τουρκία υποθάλπει την τρομοκρατία σε βάρος άλλων χωρών. Είναι κράτος-τρομοκράτης και κατέχει παράνομα την Κύπρο. Ιδρύει ισλαμικά σχολεία φανατισμού στην κατεχόμενη Κύπρο, στο Κόσοβο, στα Σκόπια, στη Βοσνία και στην Αλβανία.

Αν δεν επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, αύριο ο Ερντογάν θα πετάξει και αυτό το ψήφισμα στον κάλαθο των αχρήστων.

  Patrick Le Hyaric (GUE/NGL). – Madame la Présidente, au-delà des condamnations verbales, nos institutions européennes doivent être fermes et énergiques à l'égard du pouvoir turc, dont le prix Nobel, Orhan Pamuk, a dit qu'il instituait un régime de terreur. Il faut des actes forts pour obtenir la libération des journalistes, des magistrats et des syndicalistes ainsi que le rétablissement des élus dans leurs droits. Cessons donc cette hypocrisie qui consiste à faire de la Turquie, en échange de milliards et d'un silence complice, un espace de rétention des réfugiés.

Les services de l'action extérieure de l'Union européenne doivent diligenter des missions d'observation et de soutien aux journalistes, aux magistrats et aux syndicalistes dans les prisons.

Enfin, il faut stopper immédiatement tout processus de rehaussement de nos relations commerciales et envisager des sanctions économiques et commerciales tant que la liberté ne sera pas rétablie.

PRÉSIDENCE DE MME Sylvie GUILLAUME
Vice-présidente

  Michaela Šojdrová (PPE). – Paní předsedající, turecká vláda tento měsíc prodloužila výjimečný stav v Turecku o další tři měsíce, a prodloužila tak možnost legitimizace dalších represí namířených proti novinářům. Restrikce vůči médiím nejsou v Turecku ničím novým, ale v rámci výjimečného stavu jsou tato opatření vůči médiím ještě tvrdší. Turecká vláda tedy pod zástěrkou boje proti terorismu omezuje v zemi svobodu slova a novináře odsuzuje v rámci protiteroristické legislativy. Zastrašuje je tak a to má také za následek to, že ti, kteří dnes ještě mohou pracovat, omezují svou kritiku režimu, protože se prostě bojí. Mně to velmi připomíná atmosféru 50. let komunistického režimu v Československu, kdy také novináři a spisovatelé byli vězněni a zastrašováni, aby mlčeli.

Nedávno jsem si přečetla smutný, ale velmi dobře vystihující citát jednoho z tureckých novinářů: „Dříve se novináři scházeli v kavárnách, dnes se setkávají ve vězení a v soudních síních“. Dámy a pánové, lidská práva a jejich dodržování jsou součástí kultury, ke které se Turecko přihlásilo, ale kroky, které nyní podniká, těmi se velmi vzdaluje. Velmi pochybuji, že dnes prezident Erdogan myslí vážně další jednání o přistoupení k Evropské unii. Tím, co dnes dělá, se pan prezident Erdogan vzdaluje kultuře Evropy, ale jsem přesvědčena, že my nemůžeme hodit přes palubu občany Turecka, kteří chtějí žít v demokratické společnosti, a musíme být s nimi solidární.

  Κώστας Μαυρίδης ( S&D). – Κυρία Πρόεδρε, οι δημοσιογράφοι φυλακίζονται γιατί έχουν άποψη. Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί διώκονται γιατί κάνουν τη δουλειά τους. Οι Κούρδοι δήμαρχοι και οι βουλευτές διώκονται γιατί είναι Κούρδοι. Οι μισοί δικαστές είτε απολύθηκαν είτε είναι στη φυλακή. Και, τέλος, αυτή η χώρα, που δεν είπα το όνομά της, κυβερνάται με προεδρικά διατάγματα και κάποιοι εδώ προσποιούνται ότι είναι δημοκρατική χώρα.

Θα συνεχίσω όμως, κυρία Πρόεδρε, με το εξής: γιατί δεν απαιτούμε να ξεκινήσει η Τουρκία να εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της ξεκινώντας από την Κύπρο που είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ένα όνομα όμως δεν ειπώθηκε απόψε. Είναι μία δημοσιογράφος η οποία δεν είναι στη φυλακή. Το όνομά της είναι Serena Shim. Γιατί δεν είναι στη φυλακή; Γιατί το τουρκικό κράτος και οι μυστικές υπηρεσίες την δολοφόνησαν, επειδή ήταν η πρώτη που αποκάλυψε τις βρωμιές του Ερντογάν με το Ισλαμικό Κράτος.

  Николай Бареков (ECR). – Г-жо Комисар, говоря като журналист и политик. Ако не реагираме срещу геноцида на режима на Ердоган към свободата на словото, ние ставаме съучастници в убийство и насилие, както стана наскоро съучастник българското правителство и неговите послушни медии.

Наскоро вътрешният министър Бъчварова със скритото одобрение на българския премиер върна обратно на режима в Турция невинни страдалци, потърсили убежище в Европа от гоненията. Журналист от закрития вестник „Заман“ беше заловен на българската граница заедно с преподаватели и полицаи и беше върнат обратно в лапите на мракобесния режим. Позорен акт за българските власти и за медиите – повечето зависими от тях, които гледат безучастно.

Кой стои зад тази срамна и нелегална сделка с турските власти? Да връщаме на заколение неудобни на режима срещу спирането на бежанската вълна. Нито един журналист в Турция не е престъпник, защото казва истината за режима. Не реагираме ли, тук ставаме съучастници. Ние трябва да защитим свободата на словото и да заклеймим позорните сделки на европейските лидери с Ердоган.

  Στέλιος Κούλογλου ( GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, κάθε απόπειρα πραξικοπήματος δημιουργεί έκτακτες καταστάσεις, αλλά αυτό το πραξικόπημα φάνηκε σαν να ήταν το καλύτερο δώρο στον κύριο Ερντογάν. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι στη φυλακή, χιλιάδες άνεργοι, εκατοντάδες μέσα ενημέρωσης κλείνουν. Ξέρετε για πόσα χρόνια αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης οι πάνω από 190 δημοσιογράφοι που κατηγορούνται; 2.150 χρόνια!!!

Δι᾽ ασήμαντον αφορμήν, ο Can Dündar, ο υποψήφιος για το βραβείο Ζαχάρωφ, κατηγορήθηκε, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε επειδή έκανε μια δημοσιογραφική αποκάλυψη. Και ελπίζω να πάρει το Βραβείο Ζαχάρωφ, γιατί αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου μας στην Τουρκία. Θέλουμε καλές σχέσεις με τον λαό της Τουρκίας. Θέλουμε καλές σχέσεις με τη χώρα. Αλλά καλές σχέσεις βασισμένες πάνω στον σεβασμό της δημοκρατίας, των ελευθεριών και της ελευθερίας του Τύπου.

  Λευτέρης Χριστοφόρου ( PPE). – Κυρία Πρόεδρε, δυστυχώς για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Δεν μάθαμε κάτι νεότερο. Η Τουρκία κάνει καλά αυτά που κάνει διαχρονικά. Παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, παραβιάζει αρχές, παραβιάζει αξίες. Απλώς το ότι μεταβλήθηκε σε μια απέραντη φυλακή και οι δημοσιογράφοι διώκονται με τον τρόπο που διώκονται είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Και εμείς στηρίζουμε το ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας για αυτό το θέμα, γιατί θεωρούμε ότι είναι αυτονόητο να καταδικάζεται η Τουρκία καθημερινά για όσα διαπράττει εις βάρος όχι μόνο του δικού της λαού αλλά και όλων των υπολοίπων. Για εμάς δεν προκαλεί έκπληξη, γιατί για εμάς αυτή είναι η Τουρκία. Είναι η ίδια Τουρκία που συνεχίζει να κατέχει την Κύπρο. Είναι η ίδια Τουρκία που για 42 χρόνια παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, είναι εισβολέας, είναι κατοχική δύναμη, έχει κατοχικό στρατό, περιφρονεί αρχές, αξίες, ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι ακόμα η ίδια η Τουρκία η οποία δεν αναγνωρίζει χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η ίδια ακριβώς η Τουρκία η οποία έφτασε στο σημείο να αμφισβητεί σήμερα διεθνείς συμφωνίες, τη Συνθήκη της Λωζάννης για την Ελλάδα, θέλοντας να ανατρέψει αυτά τα οποία επιβάλλουν οι συνθήκες ειρήνης. Είναι η ίδια η Τουρκία η οποία διέπραξε όσα διέπραξε σε βάρος των Αρμενίων, των Κούρδων, των γειτόνων της, των Ελλήνων διαχρονικά.

Διανύει μια συνεπή και σταθερή πορεία που περιφρονεί αρχές και αξίες. Απέναντί μας έχουμε αυτήν την Τουρκία η οποία ενθαρρύνεται από την ανοχή μας. Πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να κάνει βήματα πίσω-μπροστά σε αυτές τις αρχές και τις αξίες. Είναι η ώρα που η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να περιφρονείται. Η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα να περιφρονεί όλα αυτά.

  Jean-Paul Denanot (S&D). – Madame la Présidente, effectivement, la situation des journalistes et de la liberté d'expression en Turquie – déjà pas très brillante, faut-il le dire – s'est brutalement dégradée ces derniers mois, et particulièrement depuis la tentative avortée du coup d'État du 15 juillet dernier.

Il est avéré, en revanche, que l'état d'urgence, qui a été prolongé – comme beaucoup l'ont dit – de 90 jours la semaine dernière, a fait sauter tous les verrous. Il a installé un climat de peur et d'autocensure généralisé pointé par Reporters sans frontières, privant la population d'un débat libre et diversifié, au moment où elle en a le plus besoin, pour se forger une opinion sur la question kurde, sur le conflit en Syrie et ses jeux d'acteurs extrêmement complexes, sur l'afflux des réfugiés, bien entendu, et sur les relations avec l'Union européenne.

Au lieu de cela, les Turcs sont abreuvés de discours haineux à l'égard des journalistes, coupables de faire tout bonnement leur métier, et des sympathisants présumés de M. Gülen, qui est accusé d'avoir fomenté le putsch dans la magistrature, la police, l'armée et l'éducation. L'emprisonnement devient la règle pour tous ceux qui s'opposent.

Pour toutes ces raisons, Madame la Présidente, je me solidarise avec les combats du journaliste turc, Can Dündar, proposé au prix Sakharov 2016, et j'espère profondément qu'il l'obtiendra.

  Ангел Джамбазки ( ECR). – Насилието над свободата на словото в Турция не е новина, всяко друго твърдение е лицемерие. Години ислямистките турски власти мачкат свободата на словото, блокират социалните мрежи, спират достъпа до интернет.

Диктаторът Ердоган хладнокръвно заповядва превземането на редакции на вестници, радиа, интернет-агенции, списания. С груба полицейска сила, с палки, сълзотворен газ и куршуми. Напомням съдбите на редактори и журналисти от Джумхуриет, Заман, телевизия „Самаюлу“.

Това беше преди преврата. И тогава тук имаше хора, които се правеха че не виждат какво става. Колеги, които угодничеха пред диктатора, договаряха с него визови либерализации, милиарди евро му плащаха на европейските данъкоплатци за неговия рекет и изнудване. След преврата бяха превзети и закрити още 3 агенции, 45 вестника, 16 телевизионни канала, 23 радиостанции, 15 списания, 29 издателски къщи.

А в тази зала лицемерието продължава. Има колеги, които продължават да наричат диктатора „стратегически партньор“. Колеги, които се правят, че не виждат анексирането на чужди територии в Сирия и Ирак, продължаващата незаконна окупация на Кипър, враждебните заплахи към териториалната цялост на членове на Европейския съюз, в това число и срещу моето отечество България.

Част от виновниците за това насилие над свободата на словото са в тази зала и в креслата на Европейската комисия.

Ердоган е диктатор, Турция се ислямизира. Който сее ветрове, жъне бури.

  Liliana Rodrigues (S&D). – Senhora Presidente, estimada Senhora Comissária, caros Colegas, a liberdade de expressão é também o direito a discordar, a isto chama-se democracia. Os jornalistas têm o direito a informar e também têm o direito à sua opinião. Não vamos falar de números, já falámos aqui deles, mas a grande ameaça recai sobre a liberdade de pensar, de dizer, de informar, de investigar.

A Turquia é já um regime perigoso, que leva o seu povo para o precipício do pensamento único. É este um parceiro credível? Neste momento, não. A situação dos jornalistas há muito que é conhecida, mas também a dos juízes, dos académicos, das mulheres, dos livros proibidos, dos cidadãos que são calados.

Se o direito de informação fosse zelado, talvez tivéssemos sabido mais cedo que há dezenas de crianças a serem escravizadas na Turquia e que, em vez de pegarem em livros, têm nas suas mãos uma agulha para coser roupas de multinacionais europeias. Desses, aguardamos explicações. Da Turquia, o respeito pelo Estado de Direito.

  Georgi Pirinski (S&D). – Madam President, these claims by the Turkish President and Government that they are defending democracy, defending it against the coup, against subversion and against terrorism: the first message that this Chamber should send is that these claims are totally ridiculous given this situation regarding freedom of speech in Turkey. There are absolutely no grounds to take this Turkish Government seriously when it treats freedom of the press in this way which has been graphically described.

The second message that has to be sent from this Chamber is a very clear, categorical demand for all these people to be freed; to be set free as a first step if this Turkish Government wants to start re-opening any kind of meaningful dialogue with Europe.

Interventions à la demande

  Csaba Sógor (PPE). – Madam President, the fact that Reporters Without Borders in their survey of 180 countries rank Turkey in 150th place is very telling. Even Vladimir Putin’s Russia fares better in this regard. Turkey has 130 journalists in jail, 70 of them on charges related to the failed coup in July. Journalists are harassed, and the accusations range from ‘insulting the President’ to plain ‘terrorism’.

In addition, as the government has been exercising emergency powers after the failed coup, there is virtually no possibility of checking Mr Erdoğan’s crackdown on perceived adversaries from the media, universities or public service.

The EU has to be clear that such practices cannot be accepted from a country that holds accession talks with it. The persecuted journalists expect no less from us.

  Nicola Caputo (S&D). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, non è la prima volta che questo Parlamento invoca maggiore libertà per la stampa e i media in Turchia. Purtroppo, le vicende del luglio scorso hanno peggiorato la situazione, con una contrazione ancora maggiore delle libertà, in particolare quella di espressione. Circa 2.500 giornalisti hanno perso il lavoro dopo il tentato colpo di Stato del 15 luglio. Reporters sans frontieres riporta di almeno 110 giornalisti in carcere, di cui 70 arrestati dopo il golpe e 150 denunciati a piede libero. In Turchia basta una semplice ipotesi degli inquirenti di affiliazione a un'organizzazione fuori legge o di un insulto al Presidente della Repubblica per finire in carcere. Il rispetto concreto, e non solo a parole, per i diritti e le libertà resta vitale per un paese che aspira a entrare nell'Unione europea. È necessario prima di ogni cosa che l'Unione europea lavori perché in questo paese siano garantiti, senza se e senza ma, gli standard europei di democrazia.

  Νότης Μαριάς ( ECR). – Κυρία Πρόεδρε, το τελευταίο διάστημα η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί τον Ερντογάν, τον νέο Σουλτάνο, να μεθοδεύει συστηματικά και απροκάλυπτα τις διώξεις και τις φυλακίσεις των πολιτικών του αντιπάλων. Η φίμωση του Τύπου είναι στην ημερήσια διάταξη. Μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος έχει πλέον προχωρήσει ο Ερντογάν στην αφαίρεση της άδειας λειτουργίας σε δεκάδες μέσα μαζικής ενημέρωσης και στη σύλληψη εκατοντάδων δημοσιογράφων.

Αντί όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει μέτρα απέναντι στην Τουρκία, εθελοτυφλεί και την ανέχεται. Ανέχεται δηλαδή την Τουρκία, η οποία συνεχίζει να κατέχει το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανέχεται την Τουρκία, η οποία συνεχώς παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο και τα θαλάσσια χωρικά ύδατα. Ανέχεται την Τουρκία και τον Ερντογάν, που αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάννης. Επιτέλους, πότε θα αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει μέτρα κατά της Τουρκίας, προκειμένου να επιβληθεί πραγματικά η τήρηση του διεθνούς δικαίου στην περιοχή;

  Javier Couso Permuy (GUE/NGL). – Señora Presidenta; cuando oigo que Turquía es un país calificado como seguro para la Unión Europea, me indigno. ¿Seguro para quién? Porque, para los periodistas, no lo es.

Aprovechando el intento de golpe de Estado contra Erdogan, Erdogan está dando un golpe de Estado contra la libertad de información: cientos de periodistas encarcelados, 150 medios de comunicación cerrados. ¿Y este es un socio para la Unión Europea?

En este Parlamento se hacen auténticos autos de fe inquisitoriales contra países que, ni por asomo, cometen las barbaridades del Gobierno turco; siempre países pequeños que osan ser soberanos frente a los poderosos. Pero la Unión Europea, hoy, vende su alma moral cuando mira hacia otro lado por subcontratar el control de los refugiados.

Hagan algo, algo efectivo, o dejen de dar lecciones morales al mundo. ¿Saben por qué? Porque caminan hacia la implosión por indignidad moral.

  Klaus Buchner (Verts/ALE). – Frau Präsidentin! Ich möchte darauf aufmerksam machen, dass heute Nacht zwei Bürgermeisterinnen verhaftet worden sind und vor wenigen Stunden mindestens zwei weitere Abgeordnete des lokalen kurdischen Parlaments. Wenn ich sage „verhaftet worden“, dann klingt das sehr harmlos. Diese Frauen sind in der ersten Zeit nach ihrer Gefangennahme brutalsten Misshandlungen, vor allem auch unglaublich brutalen sexuellen Übergriffen ausgesetzt.

Zumindest in drei dieser Fälle stehen die Verhaftungen in unmittelbarem Zusammenhang mit einer Mission, an der ich am Wochenende selbst teilgenommen habe. Wir besuchten mehrere kurdische Stadtviertel, die vom türkischen Militär angegriffen worden sind, mit Bomben beworfen worden sind, beschossen worden sind, obwohl sich dort noch Menschen befanden. Natürlich wollte die Regierung nicht, dass wir diese Dinge sehen und dokumentieren. Noch vor wenigen Wochen wurde eine Sechzehnjährige erschossen, weil sie das fotografiert hatte. Ich möchte nur sehen, wie brutal hier gegen jegliche Weitergabe von Informationen vorgegangen wird.

  Eduard Kukan (PPE). – Naše vzťahy s Tureckom sa výrazne komplikujú. Súhlasím s tým, aby sme dali jednoznačne najavo, že krajina, ktorá chce pokračovať s Úniou v rokovaniach o pristúpení a žiada vízovú liberalizáciu, nemôže potláčať základné občianske slobody, medzi ktoré patrí sloboda tlače. Cenzúra a zatýkanie žurnalistov nie sú tým, čo prináša dôveru do nášho spoločného dialógu. Nie sú to ani ostré, neprijateľné vyjadrenia prezidenta Erdogana na adresu Únie.

Bez ohľadu na to si myslím, že s Tureckom musíme pokračovať v dialógu. Je však veľmi potrebné, aby sme dali jasne najavo, že jestvujú hranice, v ktorých by sa tento dialóg mal odohrávať. Mám taký veľmi nepríjemný pocit, že momentálne sa pohybujeme ďaleko za týmito hranicami.

  Julie Ward (S&D). – Madam President, on 28 September, RTÜK, which is the higher board of radio and TV in Turkey, issued a closure order covering 23 radio and TV stations, including Zarok TV, a Kurdish children’s cartoon channel. Colleagues, what have SpongeBob SquarePants or The Smurfs ever done or said that can be called a threat to society? The Zarok audience are children, who have been left staring at empty TV screens, wondering why they have been punished. The case of Zarok TV, an entity with no political aspect, has led many of us to believe that the Turkish government can ban anything Kurdish simply for being Kurdish.

(Fin des interventions à la demande)

  Corina Crețu, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, thank you very much for this useful exchange. I thank all the honourable Members for their interventions. As I said at the beginning, this is not a new situation but it is a worrying situation. This is the second debate that we have had during this mandate about the freedom of the media in Turkey and what is happening now is totally unacceptable.

As I said at the beginning, free, diverse and independent media is essential in any democratic society. Without freedom of expression and freedom of the media an informed, active and engaged society is impossible. As you have underlined here, this is not only about the punishment of the journalists.

I was very happy to see many former journalists in this House, as I was one in my previous life, but I also think that it is the duty of all of us as politicians to fight, not only for the journalists but also for the elected people, the Members of Parliament, for the professors, the universities and for the mayors. So I think it is very important to address this issue.

As I said at the beginning, I can assure you that the Commission addresses the issues raised here with the Turkish authorities at every engagement and continuously expresses concerns about the significant shortcomings affecting human rights in Turkey. We urge Turkey urgently to act to defuse a tense political climate which creates an environment restricting freedom of speech. These circumstances make continued engagement and a constructive dialogue with Turkey more critical than ever.

In any case the Commission continues to believe that the accession process is the best framework for advancing reforms in Turkey. Advancing the preparatory work towards opening Chapters 23 and 24, on fundamental rights, justice, freedom and security, would be important as it will provide Turkey with a comprehensive roadmap for enforcing these essential areas, including press freedom. Parliament adds, of course, a significant contribution to the debate on Turkey and we very much value this opportunity for an exchange of views.

Finally, I have also noted and welcome the presence here tonight of a Turkish journalist, Can Dündar, a prominent voice in the Turkish debate, and I would like to add his name in honour of the others who are in jail or who have suffered or been assassinated.

So in this matter we, the Commission and Parliament, are working hand in hand. I would like just to inform you that the Commission will issue a country report early in November. Until now it has been called a progress report, but it is obvious that we cannot speak about a progress report in the case of Turkey. All your opinions will of course be taken into consideration when the Commission issues this country report.

  La Présidente. – J'ai reçu, conformément à l'article 123, paragraphe 2, du règlement huit propositions de résolution.

Le débat est clos.

Le vote aura lieu jeudi, le 27 octobre 2016, à 12 heures.

Déclarations écrites (article 162)

  Isabella Adinolfi (EFDD), per iscritto. – Dopo il mancato colpo di Stato, la situazione dei giornalisti in Turchia è da considerarsi critica. Molti di essi sono infatti stati arrestati senza alcuna prova di attività criminale. Ritengo che la detenzione di giornalisti per il contenuto dei loro articoli e la chiusura di un numero elevatissimo di centri d'informazione siano aspetti che minacciano pericolosamente la democrazia di un paese. L'Unione europea non può rimanere a guardare, serve un intervento deciso affinché vengano rispettati i diritti fondamentali di ogni essere umano.

  Petras Auštrevičius (ALDE), in writing. – The European Parliament has numerous times expressed its condemnation of the illegal military coup attempt of 15 July, however, the aftermath of the event and increasing restrictions of civil liberties are highly alarming. A country that has been planning on joining the European Union has been denying its citizens a core EU value – freedom of speech. President Recep Tayyip Erdoğan since the coup attempt has closed around 125 media outlets leaving thousands of Turkish journalists unemployed and around 130 journalists detained or currently in prison. Turkey has jailed more journalists than China or Iran, and has proved itself to be the biggest prison for journalists in the world. The failed military coup is now used by Erdoğan to implement Turkey’s anti-terrorism law which is the main tool of oppression used against journalists. This law was one of the key talking points in the discussion about visa liberalisation for the Turkish citizens, yet it has seen no reform. The dire situation in Turkey requires major attention from both the European Union and the European journalists in order to bring the attention of the world wide community to this issue and to further stop the erosion of civil liberties in Turkey.

  Cristian-Silviu Buşoi (PPE), în scris. – Turcia are o îndelungată relație cu Uniunea Europeană, fiind un partener strategic atât pentru Uniune, cât și pentru NATO, asigurând stabilitatea în zonă. Astăzi, totuși, democrația din acest stat candidat se află sub amenințare.

Tentativa eșuată de lovitură de stat, pe care o condamn întru totul, a ajuns să servească drept pretext pentru recurgerea la excese în raport cu statul de drept. Situația jurnaliștilor în Turcia este un subiect recurent în agenda europeană a Turciei, întrucât aceasta s-a deteriorat mult în ultimii ani, nu numai după 15 iulie. Libertatea de expresie este una dintre valorile fundamentale ale Uniunii, pe care autoritățile turce trebuie să o asigure, incluzând pluralismul în media, liberul acces la conținutul de pe internet - blocat în acest moment - și prin proceduri transparente pentru fiecare caz judiciar (ținând seama că 130 de jurnaliști și scriitori au fost arestați sau acuzați). Solicit, astfel, autorităților turce să oprească privarea arbitrară de libertate a jurnaliștilor și oamenilor de media, restaurând complet justiția și asigurând domnia legii.

(La séance est suspendue pour quelques instants)