Doslovno izvješće

Ponedjeljak, 13. ožujka 2017. - Strasbourg

13. Ravnopravnost žena i muškaraca u Europskoj uniji 2014. – 2015. - Jednako postupanje prema muškarcima i ženama u pristupu i nabavi robe, odnosno pružanju usluga - Izvješće o sredstvima EU-a za ravnopravnost spolova (rasprava)

  President. – The next item is the joint debate on

– the report by Ernest Urtasun, on behalf of the Committee on Women’s Rights and Gender Equality, on equality between women and men in the European Union in 2014-2015 (2016/2249(INI)) (A8-0046/2017),

– the report by Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, on behalf of the Committee on Women’s Rights and Gender Equality, on the application of Council Directive 2004/113/EC implementing the principle of equal treatment between men and women in the access to and supply of goods and services (2016/2012(INI)) (A8—0043/2017), and

– the report by Clare Moody, on behalf of the Committee on Women’s Rights and Gender Equality, on EU funds for gender equality (2016/2144(INI)) (A8—0033/2017).

  Ernest Urtasun, ponente. – Señor presidente, en primer lugar, quisiera dar las gracias a todas las ponentes que han estado trabajando conmigo en el informe. La verdad es que ha sido un placer. Creo que hemos hecho un buen ejercicio de analizar sobre todo el estado de la igualdad de género a escala de la Unión Europea. Quiero dar las gracias también —y quiero mencionarlo especialmente—, al Instituto Europeo de la Igualdad de Género, porque sin ellos, sin su ayuda, hubiera sido mucho más difícil también poder hacer este informe —a través de todos los análisis que ellos hacen, los datos que recopilan, el índice que desarrollan, que creo que es extremadamente positivo—; desde este punto de vista, pues quiero, también, darles las gracias.

Este informe tiene por objetivo lanzar un mensaje muy claro, y es que, a juzgar por los datos y el análisis concreto de determinados indicadores, estamos bloqueados, cuando no damos pasos atrás, en materia de igualdad de género a escala de la Unión Europea. Y esta es la primera cosa que debemos reconocer porque no está instalado esto en el debate público, ni en el debate de la política. Y creo que es importante que lo digamos. Si cogemos el indicador de brecha de pensiones, no es solo que estemos aún en un 40 %, es que en la mitad de los Estados miembros esa brecha ha aumentado. Si cogemos la brecha salarial, estamos en el 16,2, que es prácticamente el mismo nivel que teníamos en 2012; no hemos prácticamente avanzado. En materia de participación política, el avance en los últimos años es solo de un 6 %. Vamos muy poco a poco, incluso en esta casa, donde hemos pasado de un 30 a un 37. Sí, hay avances, pero son muy, muy escasos.

Y después, los datos de violencia. No solo por los casos que repetidamente vamos viendo en muchos de nuestros Estados miembros, sino también por los datos, y en este caso se refiere el informe al estudio y a la encuesta de la Agencia de los Derechos Fundamentales europea, con sede en Viena, que revelaba pues ese 33 % de mujeres que reconocen haber sido alguna vez en su vida víctimas de algún episodio de violencia, y un 55 % que reconocen haber sido en algún momento de su vida víctimas de algún episodio de acoso sexual.

Por lo tanto, creo que debemos reconocer que estos datos no son buenos. Y la pregunta que nos hemos hecho y que hemos compartido con los demás ponentes es cómo están respondiendo las instituciones ante esta cuestión. Y es verdad —y esto no solo es a escala de la Unión Europea, sino también a escala de muchos Estados miembros— que la agenda de la igualdad está bastante bloqueada. Hemos tenido épocas en las cuales había mucha ambición en esta materia —incluso aquí, legislativa, y en muchos Estados miembros—, y ahora esto pues ya no es así.

Y, claro, tengo que referirme a algunas de las cosas que pasan, sobre todo en el Consejo. La Comisión retiró la Directiva de permiso de maternidad por bloqueo en el Consejo —aunque esperamos, evidentemente, comisaria Jourová, que nos presente como anunció la última vez, el día 24, el nuevo paquete de medidas, que evidentemente estamos dispuestos a trabajar para sacar adelante—, pero tenemos también la Directiva sobre cuotas en los consejos de administración bloqueada, y, en materia de violencia, estamos en fase de ratificar el Convenio de Estambul, y una de las cosas que pide el informe es que se haga lo más rápido y lo más ágilmente posible, y que todos aquellos Estados miembros que aún no lo han hecho, que lo hagan lo más rápido posible.

Pero tampoco queremos dejar de reivindicar un instrumento específico de lucha contra la violencia de género a escala de la Unión Europea, que nos parece absolutamente indispensable. Y, desde luego, otros llamamientos que hacemos son muy importantes. Respecto a la Directiva sobre cuotas en los consejos de administración, si cogemos los resultados en Noruega, por ejemplo, vemos que los resultados son muy eficaces, y creo que sería bueno que el Consejo desbloqueara de una vez este dosier.

Igual, por ejemplo, con la brecha salarial. Tenemos el anuncio esta semana del Gobierno islandés de que va a obligar a todas las empresas de más de 25 empleados a explicar cómo aseguran la igualdad salarial dentro de la empresa. Bueno, son medidas que yo creo que también deberíamos estar replicando a escala de la Unión Europea. Y la última cosa que tengo que decir: deseamos que la Comisión Europea vuelva a tener una estrategia en materia de igualdad de género. Creo que es un deseo compartido por esta Cámara y esa es mi última petición.

  Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, sprawozdawczyni. – Panie Przewodniczący! Ja również chciałabym zacząć od podziękowań, zarówno dla kontrsprawozdawców, jak i dla wszystkich autorów poprawek za bardzo owocną współpracę przy tworzeniu mojego sprawozdania. Cieszę się, że możemy dyskutować nad tym sprawozdaniem i nad dwoma pozostałymi w marcu. To jest miesiąc szczególny: on stał się takim miesiącem, kiedy toczymy pogłębioną debatę o prawach kobiet. Jest to też miesiąc, kiedy na całym świecie odbywają się demonstracje kobiet, które mimo stu lat emancypacji wciąż muszą w ten sposób walczyć swoje prawa. I dzisiaj przy okazji tych trzech sprawozdań przewija się stara lista spraw niezałatwionych. Zarówno w sprawozdaniach, jak i pewnie podczas dzisiejszej dyskusji będziemy poruszać te wszystkie kwestie: kwestie ekonomiczne, prawo do macierzyństwa, prawo do równej płacy, wolność od przemocy, finansowanie działań równościowych i szereg innych.

Proszę Państwa! Jeżeli chodzi o sprawozdanie, którego jestem autorką, a które odnosi się do wdrożenia dyrektywy o dostępie kobiet i mężczyzn do dóbr i usług, chciałbym zauważyć, że ta dyrektywa jest kluczowym punktem na mapie ustawodawstwa równościowego w Unii Europejskiej, ponieważ jako pierwsza legislacyjnie rozszerza zasadę równego traktowania kobiet i mężczyzn poza rynek pracy i przenosi w obszar życia codziennego, jakim jest dostęp do dóbr i usług.

Najważniejszym sukcesem tej dyrektywy jest wprowadzenie tych samych zasad dla kobiet i mężczyzn przy wyliczaniu składek ubezpieczeniowych – a w konsekwencji emerytalnych – w prywatnych funduszach. Dzięki tej dyrektywie kobiety i mężczyźni nie muszą płacić mniejszych lub większych składek tylko z powodu swojej płci. Firmy ubezpieczeniowe muszą skupić się na merytorycznych kryteriach, takich jak historia wypadków czy stan zdrowia. I to podejście trafnie ilustruje zasadę równego traktowania kobiet i mężczyzn w ogóle, gdyż walka o równe prawa to nic innego jak apel o kierowanie się merytorycznymi kryteriami, kompetencjami, osiągnięciami, zamiast opierania się na stereotypach związanych z płcią.

W tej dyrektywie są również zapisy – i do nich odnosi się nasze sprawozdanie – które dotyczą ochrony kobiet w ciąży i w okresie macierzyństwa. Są tam przepisy o zakazie molestowania, molestowania seksualnego. Mówi się dużo o konieczności funkcjonowania w państwach członkowskich instytucji równościowych, takich jak rzecznicy, pełnomocnicy do spraw równości, którzy wykonują i kontrolują prawo równościowe w bardzo wielu aktach prawnych.

Ta dyrektywa została pomyślnie transponowana do prawa krajowego we wszystkich państwach członkowskich, ale jej praktyczne funkcjonowanie wymaga wzmocnienia. Dlatego w sprawozdaniu – i to jest kluczowe jego przesłanie – kładziemy nacisk na stosowanie prawa w praktyce, bo jak wiemy, papier jest cierpliwy, można na nim wszystko zapisać, i w różnych miejscach jest bardzo dużo przepisów dotyczących kwestii równego traktowania kobiet i mężczyzn, ale bez woli politycznej, bez społecznej świadomości, bez istnienia odpowiednich instytucji, a przede wszystkim bez adekwatnego finansowania to prawo pozostaje martwe. Na to zwracamy uwagę w tym sprawozdaniu: żeby stosować te przepisy w praktyce i żeby wzmacniać instytucje równościowe, które stoją na straży wykonywania tego prawa.

W sprawozdaniu podkreślamy również znaczenie świadomości dotyczącej równego traktowania kobiet i mężczyzn, zarówno wśród usługodawców, jak i wśród konsumentów. Innym ważnym elementem jest zwrócenie uwagi na nowe zjawiska na rynku, takie jak ekonomia dzielenia się, której przykładem jest Uber czy Airbnb. To są nowe zjawiska, nieuregulowane. Musimy się zastanowić, w jaki sposób i w jakim zakresie podlegają one dyrektywie.

Mówimy też w tym sprawozdaniu o konwencji stambulskiej jako narzędziu ochrony przed przemocą i znaczeniu przepisów o ochronie kobiet w okresie macierzyństwa.

  Clare Moody, rapporteur. – Mr President, I would like to thank the other rapporteurs for their cooperation and support in writing this document. I am proud to be presenting a report here in the plenary, following International Women’s Day, on such an important topic and I appreciate the presence of Commissioner Jourová to address – and I hope follow up on – the recommendation the Parliament makes this week.

It should be a source of great pride to the EU that equality between women and men has been enshrined as a fundamental value of the Union since its very beginning. I do a lot of meetings and communications in my region and, when I talk about the support the EU provides to women, it generates an overwhelmingly positive response. There are 15 directives supporting gender equality and it is explicitly the subject of different aspects of the budget.

However, we are still a long way from achieving the goal of gender equality. Indeed, if it was all sorted, there would not be a need for this report at all, and I look forward to the day when that is the case. But, in many ways and for many reasons, I fear we are in danger of slipping backwards: that gender-related issues have fallen down the political agenda and, when they are considered, a certain amount of complacency has taken hold.

The report looks in detail at three specific areas: European structural and investment funds; the rights, equality and citizenship programme; and Horizon 2020. The structural and investment funds provide vital support, particularly for enabling women to work and on promoting gender equality, for example through supporting social infrastructure or women entrepreneurs. But there is not an overall strategy to make sure that there is systematic support to women in these programmes.

The rights, equality and citizenship programme includes some very important areas of funding, and this support goes directly to organisations that are working in communities and have the reach and expertise to make a difference. A good example of this is the Daphne programme for combating violence against women. However, this programme also demonstrates the creeping decline in support and focus on equality. It has seen a fall in its annual funding since 2011, despite the heavy demands for this work. The Horizon 2020 Framework Programme in many ways shows the good work taking note of gender issues can achieve. It includes gender mainstreaming and provides specific support in the research process, in gender equality plans and in research content. However, these efforts need to be consistently supported by specific budget lines.

In addition to these specific areas, the report looks at the budget more widely, including more recently-established work. For example, the Asylum, Migration and Integration Fund included gender mainstreaming in its founding principles. There are very real and particular issues for women and girls in these situations, and the essential support we provide must recognise those. Overall, I have highlighted where there has been success, but where gender mainstreaming has been – or should be – adopted has also been underlined. For us to truly make progress on ending gender inequality we must move away from assuming support for women should be siloed in particular programmes and recognise the need to focus on the impact of all EU funds.

  Věra Jourová, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members, our 2017 Annual Report on Equality between Women and Men, which was published last week ahead of the International Women’s Day, shows that despite progress there is still a lot of work to be done.

On the positive side, the report indicates that new initiatives have flourished throughout Europe in many areas, including promoting women’s participation in decision-making and economic independence and combating stereotypes and gender-based violence. On the more worrying side, it shows signs that Member States may be moving in the opposite direction and that, in some instances, we might even witness stagnation. We have already heard these worries from your speeches.

In addition, the gender gaps in pay and pensions are decreasing at a glacial rate. Therefore, the EU has an important role to play to ensure continued progress in all countries, and I am glad that the European Parliament has always been an important partner in this endeavour. Further efforts are needed to close the gender gaps in employment, pay and decision-making and to fight gender-based violence. The Commission is prepared to table a comprehensive and ambitious package to improve conditions for working parents and carers, to better reconcile the work-life balance and to support the higher participation of women in the labour market. Yes, this is the package which we promised to come up with after withdrawing the maternity leave directive. If you remember, I tried to explain that the maternity leave directive had already been implemented – or rather the goals of this directive as it was proposed were implemented – in the vast majority of Member States and that we need to come with something more ambitious, also covering greater flexibility and better choices for working parents. This is the policy – not only legislation, but a comprehensive policy – which the Commission is going to propose and adopt in April. I am looking forward very much to discussions in this House on this package.

Also, regarding violence, we announced for 2017 a year of focused actions to fight violence against women, and I am glad to see that many actions are taking place to follow this aim not only in the Member States, but also in this House. In addition, we remain committed to finalising the negotiations for the EU accession to the Council of Europe Istanbul Convention as soon as possible, and we call on Member States to continue their ratification processes. I can assure you that whenever I go those Member States that have not yet ratified the Convention, I am pushing them to do it as soon as possible, as this is also an important step forward in order for the EU to join the Istanbul Convention.

On women on boards, we heard that it has been blocked. I can only confirm that this is true. This has been blocked in the Council. I invested a lot of energy and time into convincing those Member States that we needed to achieve the necessary majority, which is one big Member State and two smaller ones, namely Germany, which already has the law. To my great disappointment, this has been blocked.

We had to open something which I call the ‘second front’, so we are now addressing – through the Diversity Charter and through many, many different individual actions – the companies directly so that they change their corporate governance policy and introduce more diversity in their managerial culture. I believe that, in the meantime, we will be able to push the Member States to change their position so that we can adopt the women on boards directive.

The Commission also welcomes the report on implementing the principle of equal treatment between men and women in the access to and supply of goods and services. We will remain fully committed to ensuring gender equality in the access and provision of goods and services across the EU and will ensure that the Directive is fully and correctly implemented in all the Member States.

Promoting gender equality, of course, requires the allocation of adequate funding possibilities at all levels. The 2014-2020 funding programmes already provide means of promoting gender equality and gender mainstreaming in key policy areas. Examples include the European structural and investment funds, and in particular the European Social Fund and the European Regional Development Fund, which are key financial sources for promoting equality, for example in access to employment, career progression, reconciliation of work and private life, equal pay for equal work, labour market integration of migrant women, and investment in the provision of childcare infrastructure.

Also, the rights, equality and citizenship programme co-finances national and transnational projects, promoting equal economic independence, overcoming rigid gender roles and stereotypes, and raising awareness of the gender pension gap and its causes and consequences.

It also invests in preventing and combating violence against women by financing projects supporting victims of violence, training relevant professionals, raising awareness, and preventing violence linked to harmful practices.

There are also other programmes, such as Horizon 2020 or the Development Cooperation Instrument, that are instrumental in promoting gender equality and gender mainstreaming. Currently gender budgeting is not applied systematically to the EU general budget. However, indicative funding for gender equality can be provided for programmes that include a clear gender equality objective and use gender equality indicators, allowing for the specification of allocated amounts. The strategic engagement for gender equality provides an overview of EUR 6.17 billion in EU-level funding allocated to achieving the targets and objectives of the strategic engagement.

This report and its recommendations are very timely, as preparations for both the 2020 EU funding programmes are starting. The promise made 60 years ago in the Rome Treaty of equal treatment between women and men must continue. It is an achievable goal if we all join efforts to deliver on that promise.

  Jiří Maštálka, navrhovatel Výboru pro právní záležitosti. – Pane předsedající, vystupuji nyní jako navrhovatel stanoviska Výboru pro právní záležitosti ke směrnici o rovném přístupu žen a mužů ke zboží a službám. O směrnici obecně panuje jen malé povědomí a přitom upravuje tak zásadní témata, jako je rovný přístup k zaměstnání, ke zdravotní péči, k vzdělání, sociálním službám, jakož i k bydlení. Ve Výboru pro právní záležitosti jsme konstatovali, že stále přetrvávají určité nedostatky při provádění této směrnice. V některých případech jsou služby poskytovány pouze osobám jednoho pohlaví nebo se za stejné služby účtují různé ceny. Zvláštní pozornost pak vyžadují těhotné ženy nebo rodiče a osoby pečující o malé děti. V genderové oblasti nás ještě čeká mnoho práce, např. se musíme zaměřit na rovné platové podmínky za stejnou práci či vyrovnání důchodů. Stále je co zlepšovat.

  Eider Gardiazabal Rubial, ponente de opinión de la Comisión de Presupuestos. – Señor presidente, a pesar de que la Unión Europea está plenamente comprometida con la igualdad de género, y de que la reconocemos como uno de nuestros valores y objetivos fundamentales, el esfuerzo sigue siendo insuficiente. Diferentes estudios demuestran que en la última década se ha producido una ralentización en esa reducción de la desigualdad, cuando no un paso hacia atrás. Y en este sentido debemos dar un nuevo impulso, y por eso la Comisión de Presupuestos ha hecho unas propuestas.

Pedimos, por ejemplo, que todos los capítulos del presupuesto europeo tengan claros objetivos de género y que se especifique el presupuesto destinado a alcanzarlos. Que los proyectos financiados por la Unión Europea tengan indicadores de género, tanto en la selección de proyectos como en su monitoreo y en la evaluación. La cantidad asignada del marco financiero anual para alcanzar la igualdad de género es un primer paso, pero cuando vemos las últimas cifras del coste de la desigualdad es evidente que hay que aumentarla. Y, finalmente, también pedimos una auténtica presupuestación de género para la próxima programación financiera.

Es necesaria una verdadera voluntad política para cumplir nuestro compromiso y construir una Europa más igual y justa para todos y para todas.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ
Αντιπρόεδρος

  Luke Ming Flanagan, rapporteur for the opinion of the Committee on Budgetary Control. – Mr President, I am here on behalf of, I suppose, the ‘bean-counting’ committee but, given what was said in this Chamber in the last month, I have got to say this: less than a generation ago in my country young, unmarried, pregnant women were treated as lesser beings, their babies consigned to institutions run by so-called religious orders where some were starved to death, others were sold to be experimented on by big pharma less than 50 years ago. The young mothers themselves were often consigned to a life of slavery and abuse in the Magdalene laundries.

Things have moved on but we still have a long way to go. We do not have to go back decades to find unequal treatment of women. We do not have to go back to Ireland, why we do not even have to go outside this Chamber. Just this month in the mini plenary in Brussels, one of our supposed colleagues made the statement that because women are smaller, weaker, less intelligent they should be paid less than men. I have news for that MEP: there are women in this Chamber who are bigger, stronger and more intelligent than many men. That does not make them superior to any man. It makes them equal to all. I hope we can go some way to changing what we need to change even further and shutting people like that up.

  Michaela Šojdrová, za skupinu PPE. – Pane předsedající, dovolte, abych se vyjádřila ke zprávě o rovnosti žen a mužů za období 2014–2015. Chtěla bych především poděkovat kolegovi Urtasunovi, který shromáždil velké množství faktických informací a poukázal na zásadní trendy v této oblasti.

Zpráva objektivně konstatuje zlepšení situace, i když velmi malé, velmi pomalé a nedostatečné. Pozitivní je samozřejmě nárůst vzdělanosti žen, které dnes tvoří na univerzitách 60 %. Mírně vzrostl počet žen v politických funkcích, dnes je to 29 %. Přesto nemůžeme být samozřejmě spokojeni v tom, že přetrvávají rozdíly, především v platech, 16 % v neprospěch žen, ve výši důchodů, 40 % v neprospěch žen. Přetrvává vyšší zastoupení mužů ve vedení firem, a to až 71 %. A samozřejmě nadále se setkáváme s velkým množstvím násilí, které je rozšířeno i v EU, 33 % žen zažilo fyzické násilí.

To, co ale brání zlepšení podmínek pro lepší rozdělení pečujících rolí v rodině, je především to, že členské státy neumožňují např. čerpat otcovskou dovolenou, 1/4 členských států toto neumožňuje, 8 členských států nemá placenou rodičovskou dovolenou. Je zřejmé, že dnes ženy nejsou diskriminovány proto, že jsou ženy, ale proto, že ve společenství mají prostě jiné postavení než muži, protože mají nezastupitelnou roli mateřskou. A s tím také souvisí jejich role péče o děti. Dnes o děti na rodičovské dovolené pečuje 97 % žen. Čili toto je ten hlavní důvod v rozdílech příjmů.

Bohužel nemohu souhlasit s jednostranně ideologickým přístupem této zprávy, která neoceňuje práci pečujících matek a rodičů, a tradiční rozdělení rolí v rodině hodnotí jednostranně, jen kriticky, jako stereotypy. Proto budu také navrhovat některé pozměňovací návrhy a pokud nebudou odsouhlaseny, nebudu moci tuto zprávu podpořit.

  Iratxe García Pérez, en nombre del Grupo S&D. – Señor presidente, señora comisaria, quería, por supuesto, comenzar la intervención agradeciendo a los ponentes de los grupos y a los ponentes alternativos el trabajo realizado en estos informes. Creo que es indispensable que, hoy, este Parlamento sea el altavoz de aquellos y de aquellas personas que estamos trasladando una preocupación con respecto al estancamiento y a los pasos atrás que se están dando en materia de igualdad en la Unión Europea. Por supuesto que hemos avanzado, por supuesto que somos ejemplo por lo respecto a nuestras políticas en otros territorios fuera de la Unión Europea y que uno de los valores fundamentales de la Unión es esa igualdad entre hombres y mujeres, igualdad de oportunidades e igualdad de derechos.

Pero, por desgracia, la política en estos últimos años ha hecho que se sufra un grave retroceso en todas las políticas, tanto económicas como de reconocimiento de derechos. La política de austeridad ha sido grave con respecto a aquellas políticas dirigidas a la atención de servicios públicos a los que, en muchos casos, las mujeres accedían para favorecer las políticas de conciliación entre vida personal y laboral. Pero, también, las políticas de derechos. Hemos visto claros ejemplos en los cuales desde distintos Estados miembros se ha pretendido legislar sobre nuestras propias vidas, sobre nuestra libertad de decisión.

Y creo que eso nos hace ver la necesidad de avanzar en el reconocimiento de nuestros derechos, porque quien no reconoce el camino que queda por recorrer difícilmente se pone manos a la obra en materia de lucha contra la violencia del género, eliminación de la brecha salarial y, por supuesto, de la brecha de pensiones, la cuestión referida también al presupuesto desde el punto de vista del género. Y, por supuesto, no olvidemos la representación política de las mujeres. Porque las mujeres tenemos que estar representadas en todos aquellos espacios en los que se toman decisiones importantes sobre nuestras vidas: en el ámbito de lo político, de lo económico, de lo sindical. Y también en ese sentido tenemos la responsabilidad de avanzar.

  Jadwiga Wiśniewska, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Koleżanki i Koledzy! Prawa kobiet, równouprawnienie to kwestie, które tu, w Parlamencie powinny nas łączyć. Oczywiście również wyrażam ubolewanie z powodu słów jednego z parlamentarzystów, który pejoratywnie ocenił kobiety i absolutnie się z takimi określeniami nie zgadzam. Chciałabym jednak zwrócić Państwa uwagę na to, że komisja do spraw kobiet coraz częściej zajmuje się kwestiami ideologicznymi, i myślę, że to działa na niekorzyść kobiet. W tej komisji bowiem powinniśmy wspólnie podejmować działania w oparciu o dobre praktyki, gdyż w wielu państwach członkowskich istnieją naprawdę bardzo dobre praktyki, jeśli chodzi o prawa kobiet, choćby w zakresie wyrównywania luki płacowej.

I moja ojczyzna, Polska jest takim dobrym przykładem kraju, gdzie luka płacowa jest jedną z najmniejszych w Unii Europejskiej. Jeśli uda nam się utrzymać obecny trend, to już w roku 2021 uzyskamy zrównanie płac kobiet i mężczyzn. Nie ideologizujmy prac tej komisji. Walczmy o to, żeby właśnie te luki płacowe we wszystkich państwach członkowskich były jak najmniejsze, żeby jak najmniejsze były dysproporcje w emeryturach kobiet i mężczyzn. Stanowczo sprzeciwiajmy się przemocy względem kobiet w każdym wymiarze: materialnym, fizycznym, psychicznym. Chciałabym również zwrócić Państwa uwagę na to, abyśmy się nie antagonizowali. Słowa te kieruję szczególnie do lewej strony sali: nie wykluczajcie głosu konserwatystów, którzy uważają, że role pracownika, matki i żony można pięknie łączyć. Pomóżcie kobietom, które chcą te role łączyć, a nie wrzucajcie ideologii lewackiej do tych rozwiązań.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 162 ust. 8 Regulaminu))

  Stanislav Polčák (PPE), otázka položená zvednutím modré karty. – Děkuji za akceptaci modré karty. Já jsem se chtěl zeptat, paní kolegyně, Váš projev byl poměrně podnětný, nicméně jak hodnotíte situaci, kdy v Polsku takový rozdíl v odměňování mezi muži a ženami neexistuje, to je skutečně doložitelné evropským žebříčkem, ale jsou země, jako např. moje země, bohužel, Česká republika, kde ty rozdíly jsou ohromující, je to 22 % rozdílu v odměňování mezi muži a ženami. Jak se díváte na tuto situaci? Já myslím, že bychom to měli odsoudit, podle mého názoru je to zcela na místě.

  Jadwiga Wiśniewska (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Przede wszystkim dziękuję Panu za to pytanie. Ja zawsze przyjmuję pytania, w przeciwieństwie do tych kolegów, którzy uważają, że naszych pytań nie warto przyjmować. Myślę, że współpraca na poziomie ministerialnym mogłaby być właściwą płaszczyzną wymiany dobrych praktyk. Z tego, co wiem, pani minister Rafalska jest bardzo otwarta i z chęcią spotka się z odpowiednimi ministrami, nie tylko z Czech, ale również z innych państw, żeby pokazać, w jaki sposób w Polsce po wielu latach udało się doprowadzić do zmniejszenia tej luki płacowej. Popieramy równe szanse dla wszystkich, bez względu na płeć.

  Beatriz Becerra Basterrechea, en nombre del Grupo ALDE. – Señor presidente, señora Jourová, enhorabuena, señor Urtasun y señora Moody, por unos informes tan oportunos como necesarios.

Nunca como ahora hay que recordar que la igualdad en Europa sigue siendo una tarea pendiente para todos. La brecha salarial nos debe avergonzar como europeos y no es un mito, es un hecho, porque las cifras no mienten. La brecha salarial en Europa está en torno al 20 %. En el caso de las pensiones es el doble, un 40 %. Para los que defienden que esto es una cuestión de creencias, no se equivoquen: el diablo está en los detalles.

No se trata de que a una europea cuando la contratan le paguen menos por ser mujer, no. Yo les voy a dar un ejemplo: en trabajos con distinto nombre pero equiparables en cualificación, los que desempeñan hombres están mejor pagados. Y eso son datos. Una secretaria y un administrativo con las mismas tareas y la misma responsabilidad y funciones cobran distinto. Una cajera de un supermercado cobra menos que un reponedor. Es decir, se trata, entre otras cosas, de la descripción y la valoración de los puestos. ¿Saben ustedes cuál es uno de los antídotos para esto? La transparencia, publicar, pedir a las empresas que publiquen las listas de puestos, su contenido y su retribución.

Hay quien —en el colmo de la hipocresía— asegura que la brecha se debe a decisiones libres de las mujeres. Bueno, algunos dicen que estamos mejorando, y es cierto, pero de una forma escandalosamente lenta. La Comisión Europea asegura que, si no retrocedemos, tardaremos 70 años hasta que se cierre la brecha de género. ¡70 años! No nos podemos permitir 70 años de espera.

En realidad le ha tomado un poco más de 70 años al señor Korwin-Mikke, que hoy no está aquí, hacerse famoso gracias a sus deleznables afirmaciones xenófobas, racistas y sexistas en esta Cámara. Yo agradezco al presidente Tajani sus disculpas en nombre del Parlamento Europeo y espero conocer en breve la sanción que se le va a imponer y confío en que sea la máxima posible. Porque, señor Korwin-Mikke, aunque usted no esté aquí para escuchar esto, a mí también me cuesta creer que recibamos usted y yo el mismo salario, que los ciudadanos europeos dediquen los mismos impuestos a pagarle a usted y a mí, y que nuestro voto respectivo tenga el mismo valor. Pero esas son las reglas de la democracia representativa, porque entre los eurodiputados no hay brecha salarial. El Sr Korwin-Mikke cobra lo mismo que la señora Marine Le Pen o que el señor Farage o que yo o que cualquiera de los que estamos aquí.

La brecha que debemos cerrar de verdad en el Parlamento es la que ningunea o ridiculiza nuestro trabajo, la que pone un espejo de feria entre los ciudadanos y sus representantes, la que solo muestra puñetazos eurófobos, sexismo filonazi o nombramientos con morbo. Porque lograr la verdadera igualdad entre hombres y mujeres no será una victoria de unas sobre otros, sino un logro compartido. Porque todos ganamos con una sociedad más justa, que no desperdicia el talento, el esfuerzo y la competencia de la mitad del mundo.

(El orador acepta responder a una pregunta formulada con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul» (artículo 162, apartado 8, del Reglamento))

  Diane James (NI), blue-card question. – Thank you for accepting the blue card. I was formerly an EFDD Member, I now sit as an independent, but I do take issue with your accusation against Mr Farage. Can I just ask you what you feel about a political party whose membership in terms of women has probably got the highest representation from a particular country and probably represents the best in terms of women’s political future? How does that stand in terms of the accusations you made?

  Beatriz Becerra Basterrechea (ALDE), respuesta de «tarjeta azul». – Yo, respecto a lo que dice, me alegro mucho de que su partido tenga ese alto grado de participación, pero su partido lo que pretende es destruir la Unión Europea. Y de lo que estamos hablando, de la igualdad en general, pero la igualdad entre hombres y mujeres como pilar fundamental, es de lo que vertebra la Unión Europea. Luego veo una contradicción en sus términos. Me alegro de que ustedes participen de manera activa como mujeres, pero sería mejor participar para construir y no para destruir.

  Stefan Eck, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Herr Präsident, werte Kolleginnen und Kollegen! Letzte Woche nutzten wir den internationalen Frauentag, um auf die noch immer grassierenden Missstände und die aktuellen bedrohlichen Entwicklungen im Bereich der Gleichstellung der Geschlechter aufmerksam zu machen. Während der letzten Plenarsitzung in Brüssel musste uns ein Kollege schmerzlich daran erinnern, dass selbst im Europäischen Parlament mittelalterliche und äußerst bedenkliche Äußerungen gegenüber Frauen gemacht werden. Zum Glück wurde dieser Akt der Diskriminierung von Ihnen gebührend gerügt.

Heute möchte ich noch ein wesentliches Problemfeld ansprechen: Wir beobachten eine zunehmend wachsende Feminisierung der Armut in der EU. Sie wird ausgelöst durch die aufgezwungenen Sparmaßnahmen im Zuge der Austeritätspolitik, insbesondere in der öffentlichen Versorgung und dem Gesundheitswesen. Die Austeritätspolitik führt zu einer massiven Privatisierungswelle, worunter die Qualität der Versorgung leidet und die Verantwortung für die Pflege und Betreuung von Kleinkindern und alten Menschen in unserer Gesellschaft wieder mehr den Familien obliegt und damit meistens von Frauen wahrgenommen werden muss. Aus diesem Grunde möchte ich dem Berichterstatter, Herrn Urtasun, ausdrücklich für seinen Bericht danken, denn er benennt diese Entwicklung und ihre Zusammenhänge und fordert die Mitgliedstaaten dazu auf, horizontale Lösungen zu unterstützen und der derzeitigen Entwicklung konsequent entgegenzuwirken.

  Monika Vana, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Ich möchte Frau Berichterstatterin Clare Moody für die außerordentlich gute Zusammenarbeit bei ihrem Bericht zur Gleichstellung der Geschlechter bei den EU-Fonds danken. Wie schon wiederholt gesagt wurde, kommt dieser Bericht genau zur richtigen Zeit, im Rahmen auch des internationalen Frauentages. Wir Grüne begrüßen diesen Bericht außerordentlich, weil er eine klare Sprache spricht und weil er wesentliche Missstände aufzeigt, vor allem Missstände im Bereich der mangelnden Umsetzung des Gender-Mainstreaming.

Wir alle wissen, dass Gender-Mainstreaming eigentlich eine Verpflichtung der Europäischen Union darstellt. Wir sind hier, also schon auch in einer gewissen Verantwortung, es auch wirklich umzusetzen. Aber dies ist auch insbesondere in den EU-Fonds und den EU-Programmen nicht der Fall, und dies zeigt der vorliegende Bericht auf. Wir haben hier eklatanten Nachholbedarf, und wir fordern selbstverständlich die Umsetzung von Gender-Mainstreaming in allen EU-Programmen und allen EU-Fonds.

Ein wesentliches Schlüsselinstrument des Gender-Mainstreaming ist ja auch das Gender-Budgeting – das ist heute, glaube ich, von der einen oder anderen auch schon angesprochen worden –, wo wir denken, dass insbesondere auch die Europäische Kommission weit hinter ihren Möglichkeiten der Umsetzung zurückbleibt, obwohl es seit Jahren wiederholt Forderungen dieses Hauses und auch des Frauenausschusses und anderer Ausschüsse gibt, Gender-Budgeting nicht nur in den Bereichen anzuwenden, wo es am leichtesten geht oder am augenscheinlichsten ist, sondern wirklich in allen Programmen.

Ich möchte abschließend noch einmal auf die Bedeutung auch der Europäischen Strukturfonds für die Bewältigung der Krise und das Erreichen von Gleichstellungszielen hinweisen und auf die Bedeutung von öffentlichen Investitionen in soziale Infrastruktur, um die geschlechtsspezifischen Auswirkungen der Krise und der Austeritätspolitik zu bewältigen.

  Daniela Aiuto, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, volevo intanto complimentarmi con i relatori per l'ottimo lavoro svolto, però, se mi permettete, questa sera vorrei approfittare di questo dibattito per rivolgere qualche parola a tutti coloro che la pensano come il nostro, ormai tristemente famoso, collega polacco. So che non sono qua dentro e spero che siano veramente pochissimo anche fuori.

Ecco, vorrei dire a queste persone, sapete chi ha scoperto nel 2012 il bosone di Higgs, la cosiddetta particella di Dio? È stata una donna, una fisica italiana: si chiama Fabiola Gianotti. E sapete chi è il più grande ricercatore al mondo sulle cellule staminali? È la ricercatrice italiana Elena Cattaneo. Io vengo dalla regione Abruzzo, sede dei laboratori del Gran Sasso dell'Istituto Nazionale di Fisica Nucleare. E sapete chi dirige questi laboratori di fama mondiale? La fisica Lucia Votano.

Miei cari colleghi, noi donne dimostriamo ogni giorno di più il nostro valore, le nostre capacità e la nostra competenza e quindi pretendiamo pari trattamento economico, sia durante la vita lavorativa sia nel trattamento pensionistico. E chiunque pensi che le donne siano inferiori in qualcosa agli uomini, ha ragione solo per un aspetto: perché nessuna donna, contrariamente a un uomo, scenderebbe mai un livello tanto infimo dell'evoluzione umana con le affermazioni del nostro collega.

  Mylène Troszczynski, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, les rapports débattus ce soir sont révélateurs de l’objectif que se donne la commission FEMM.

Double objectif: dans un premier temps, déconstruire ce qui a été établi, même si, pour cela, il faut nier jusqu’à la loi naturelle; dans un second temps, reconstruire à grands coups d’idéologie, tout cela en se donnant comme garantie la défense de nobles idéaux. Les titres évoquent de grandes causes, les contenus ressemblent davantage à une série de revendications communautaristes.

Le rapport de la députée Kozłowska-Rajewicz fait l’état des lieux de l’égalité entre les hommes et les femmes dans l’accès aux biens et aux services. De bonnes propositions concrètes sont faites en faveur des femmes et des mères qui travaillent, sur la création d’infrastructures d’accueil pour leurs enfants ou la protection sociale et juridique de ces dernières. Mais, rapidement, l’idéologie apparaît: on ne parle plus d’égalité entre l’homme et la femme, mais de lutte contre les discriminations basées sur la pratique sexuelle, la conversion sexuelle ou le genre.

Le rapport de la députée Moody critique l’utilisation qui est faite des fonds de l’Union en matière d’égalité entre les femmes et les hommes. Si je partage sa critique sur l’absence de contrôle, je ne peux m’empêcher de relever les nombreux paragraphes communautaristes. Vous souhaitez renforcer le fonds «Asile, migration et intégration» par la création de financements spécifiques pour assurer la sûreté des migrantes et des réfugiées. Beau geste, s’il n’était pas réalisé au détriment de tous les citoyens de l’Union européenne! En effet, l’AMIF représente 510 millions d’euros, juste pour la situation en Grèce, pour financer la relocalisation des migrants entrés illégalement. 500 euros par tête, le cadeau est beau, en effet, mais salé pour le contribuable européen.

Vous ne vous arrêtez pas là. Vous demandez le versement de 18 millions d’euros au programme Daphné, qui a pour vocation de combattre les discriminations de genre. Nous y revoilà. C’est quand même symptomatique : la commission FEMM ne peut s’empêcher de faire référence au genre, produit d’une idéologie qui vise à faire croire que l’individu n’est plus un garçon ou une fille à la naissance, en vertu de son sexe, mais un être amené à se définir lui-même, comme bon lui semble, en fonction de ses désirs et de ses pratiques sexuelles. Oui, les hommes et les femmes sont égaux en droit, et non, leurs pratiques sexuelles n’ont rien à voir avec cette égalité sacrée.

Dans le rapport du député Urtasun, vous partez dans la même direction. Les discriminations envers les personnes LGBTI, catégorisées par vos soins, seraient la conséquence de leurs pratiques sexuelles. Vous appelez à pénaliser les attitudes dites homophobes, ce qui donnerait à un homme ou à une femme LGBT un droit spécial en vertu de sa pratique sexuelle. Pour la commission qui se veut le chantre de l’égalité entre les hommes et les femmes, c’est cocasse.

Sous prétexte de lutter contre les inégalités, votre aveuglement idéologique vous amène à catégoriser les gens en fonction de leur situation et à les opposer à d’autres catégories: les femmes contre les hommes, les migrants contre les Européens, les LGBTI contre les hétérosexuels, et la liste est longue.

Enfin, vous attaquez l’objection de conscience, et cela est très grave. Protégée par la charte des droits fondamentaux, la Convention européenne des droits de l’homme et les législations nationales, elle garantit, dans toute société, la liberté de pensée, de conscience et de religion. Le fait de la remettre en cause revient à supprimer un droit qui permet à de nombreuses personnes de travailler en conscience et en liberté.

  Diane James (NI). – Mr President, equal treatment in the eyes of the law is a fundamental principle in a liberal democracy. No one should be discriminated against for their gender, their age, their race, their sexual preference or even their physical ability. But neither should people face positive discrimination and be placed ahead of others to satisfy quotas. This is just as unjust as other forms of discrimination.

The United Kingdom has led the way in a whole series of areas. It gave women the right to vote in 1928 and via other acts of parliament it has guaranteed rights to equal pay, equal access to jobs for genders and for all sorts of cultural and societal reasons. We were even one of the first countries to elect a female Prime Minister, and we have also now got a second one.

The United Kingdom has got a long history of enshrining equality in law. Nevertheless, there is work in progress. We recognise that. We understand, we appreciate that in some areas Scandinavian Member States are ahead of us, and yet in many areas the United Kingdom stands heads and shoulders above other Member States.

Simply put, the United Kingdom expects and requires that women, and other issues relating to this topic, around the world should receive equal treatment and equal opportunities and that discrimination should be made an element of the past. These are challenges best delivered and best addressed by national, sovereign parliaments. If we take away that role, if we take away that control, all you do is sow the seeds of discord, disillusionment and division.

  Constance Le Grip (PPE). – Monsieur le Président, chers collègues, nous nous retrouvons régulièrement dans cet hémicycle aux alentours du 8 mars pour faire le point, toutes et tous ensemble.

Ce soir, nous débattons de trois rapports qui ont été discutés, puis votés en commission des droits de la femme.

Je commencerai mon propos par quelques mots sur le rapport de notre collègue Moody, des mots que je vais prononcer en remplacement de notre collègue, Barbara Matera, qui était la rapporteure fictive du groupe PPE sur ce rapport, et qui ne peut être parmi nous ce soir, en raison de la naissance de son enfant.

Le rapport Moody est consacré à la nécessité d’intégrer, dans le budget de l’Union européenne, la dimension de l’égalité hommes-femmes en tant qu’objectif de politique horizontale.

Certains programmes européens, au premier rang desquels figure le programme «Droits, égalité et citoyenneté», ainsi que le programme Horizon 2020, contiennent des actions spécifiques en faveur de l’égalité entre hommes et femmes.

Le premier programme est absolument essentiel pour le financement d’actions de lutte contre les violences faites aux femmes; le second, Horizon 2020, offre des opportunités pour développer des actions de financement en vue de promouvoir l’entrepreneuriat féminin : deux grandes causes qui figurent parmi les priorités essentielles du groupe PPE.

Dans le travail sur le rapport Moody, nous avons voulu, en tant que groupe, souligner le rôle majeur joué par le Fonds social européen dans le financement des projets de lutte contre les discriminations envers les femmes, dans le financement de projets de promotion de l’égalité homme-femme.

Nous avons également souhaité appeler l’attention sur la nécessité de concentrer, peut-être davantage, les différents fonds européens dédiés à des actions en faveur de l’égalité entre hommes et femmes, sur des projets qui sont véritablement concrets, pour lesquels des études d’impact et le retour ont permis de voir qu’il y avait une vraie effectivité et un vrai retour positif.

Encore une fois, il est important qu’effectivement, les fonds européens prennent cette action prioritaire très à cœur, mais en même temps il faut savoir raison garder et être économe en matière de gestion de l’argent du contribuable européen.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D). – Ačiū, p. Pirmininke, ponia Komisare, miela Jus čia matyti. Pirmiausia dėkoju visiems trims pranešėjams ir šešėliniams pranešėjams už atliktą didžiulį darbą ir parengtus pranešimus, tačiau, nepaisant įvairių priimtų teisės aktų, rekomendacijų, strategijų lyčių lygybės srityje, realybė yra tokia, kad mes esame dar tiktai pusiaukelėje siekdami lyčių lygybės ir šiuo metu iš tiesų ta pažanga, kuri yra daroma, yra tiesiog nepakankama. Pažangos vis dar nėra siekiant sumažinti vyrų ir moterų atlyginimo skirtumą. Gal kai kurios valstybės, sakykim, ir pasiekia geresnių rezultatų, tačiau, kaip rodo paskutiniai Eurostato duomenys, kai kuriose valstybėse narėse per pastaruosius penkerius metus šitas skirtumas dar netgi ir padidėjo, o tai, žinoma, įtakoja ir mažesnes moterų pensijas, ir didesnį moterų skurdą. Reikia įvertinti ir tai, jog moterims yra sunkiau suderinti darbą bei įsipareigojimus šeimai. Ant jų pečių dažniausiai gula vaiko priežiūros, auklėjimo, taip pat šeimos narių slaugos rūpesčiai. Dėl to nukenčia jų profesinė karjera ir socialinės garantijos, todėl, gerbiama Komisare, nekantriai laukiame Komisijos pažadėto balandžio pabaigoje paketo dėl darbo ir šeimos suderinimo ir dėl pasiūlymo dėl keturių direktyvų. Dar į vieną dalyką noriu atkreipti dėmesį ir tiesiog paraginti valstybes nares kovoti konkrečiomis priemonėmis su smurtu prieš moteris. Ir iš tikrųjų labai svarbu, kad valstybės narės nedelsiant ratifikuotų Stambulo konvenciją dėl kovos su smurtu prieš moteris, nes kol kas vos pusė Europos Sąjungos šalių yra priėmusios tokį sprendimą. Pagaliau lyčių lygybės integravimas į įvairias politikos sritis yra būtinas, o tam šalia politinės valios ir suvokimo reikalingas ir tam tikras finansavimas. Taigi susivienykime ir veikime kartu.

  Julie Girling (ECR). – Mr President, over the last week or so, what with International Women’s Day and the rather odious comments from a rather odious colleague, the issue of gender equality has been very prominent. On the one hand, this is incredibly encouraging as it demonstrates the broad recognition that inequality is unacceptable in this day and age. But on the other hand, it is also a little bit sad, as despite the overwhelming consensus that there is absolutely no reason why women should be treated differently or be more restricted in their life choices than men, women are still battling to put an end to unjustifiable forms of gender discrimination. This I find quite exasperating.

Of course, putting an end to gender inequality is not easy. It is a sad truth that such inequality is so deeply embedded in our society that it has become a form of socialisation that many are simply unaware of.

Choices made in education and decisions taken with regard to work-life balance are all, to an extent, influenced by some form of gender stereotyping which can lock women into situations or careers where they are at an unfair disadvantage to men. From society, women and girls need positive role models to help them see beyond such entrenched stereotypes. From Member State governments, they need a level playing field that allows them the chance to pursue careers and shine, based on merit alone.

The increased willingness and growing urgency of action opens the door for change. However, unless this willingness translates into meaningful action there is absolutely no guarantee that gender inequality will be fully resolved. It is Member State governments that will make this happen most quickly and most appropriately. It is therefore vital that we as policymakers use this momentum to pin gender equality at the top of all our governments’ to-do lists.

  Angelika Mlinar (ALDE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Ich freue mich sehr, dass wir heute diese gemeinsame Aussprache zur Gleichstellung von Mann und Frau führen. Der internationale Frauentag wurde bekanntlich erst letzte Woche, am 8. März, gefeiert. Es ist deshalb umso wichtiger, dieses Thema auch weiterhin auf der Tagesordnung zu behalten, denn wir sind noch immer weit davon entfernt, Gleichberechtigung zwischen Männern und Frauen zu erzielen, und müssen umso mehr unsere Anstrengungen fortsetzen, um die ehrgeizigen Ziele zu erreichen, die wir uns alle auf EU-Ebene gesetzt haben.

Morgen werden wir über drei wichtige Berichte abstimmen. Jeder einzelne ist darauf ausgerichtet, Frauen zu stärken und geschlechtliche Diskriminierung in verschiedenen Bereichen zu reduzieren. Ein wichtiger Punkt in all diesen Belangen ist, wie wir als PolitikerInnen Gender-Mainstreaming in unserer täglichen Arbeit berücksichtigen. Denn gerade, wenn es um die Formulierung politischer Ziele und deren konkrete Umsetzung geht, sind Differenzen zwischen Mann und Frau noch immer allzu sichtbar. Daher müssen wir die unterschiedlichen Schwierigkeiten, mit denen sich Frauen und Männer in allen Lebensbereichen konfrontiert sehen, stärker berücksichtigen – in diesem Zusammenhang vor allem die Realität, mit der sich Frauen konfrontiert sehen.

Die europäischen Gesetze zur Gleichstellung sind nicht immer einheitlich genug, und die Implementierung muss verbessert werden. Außerdem müssen die Unabhängigkeit und die Ressourcen von europäischen Agenturen für die Gleichstellung gestärkt werden.

Ich freue mich daher auf die weitere Zusammenarbeit mit meinen Kolleginnen und Kollegen im Parlament, der Kommission und dem Rat, um diese Unterschiede zwischen Frauen und Männern weiter zu reduzieren. Denn wir sprechen oft davon, es brauche Mut, seine Überzeugungen in Worte zu fassen und kundzutun. Viel wichtiger aber ist es, zu diesen Überzeugungen auch zu stehen. In diesem Sinne müssen wir die Begriffe Gleichberechtigung, Feminismus und gender equality nicht nur als eloquente Schmuckstücke, sondern als essentielle Bestandteile unseres Alltags auf politischer wie jeder anderen gesellschaftlichen Ebene behandeln.

  João Pimenta Lopes (GUE/NGL). – Senhor Presidente, aumentam as discriminações que afetam as mulheres no acesso a bens e serviços, no que diz respeito à sua capacidade de aquisição e de escolha, realidade inseparável das discriminações no acesso ao emprego de qualidade e a salários e pensões dignos.

Prosseguem práticas discriminatórias em serviços oferecidos pelo setor segurador e bancário, com valores e taxas diferenciadas em função do sexo, nomeadamente por inclusão de fatores de ponderação associados à gravidez, ao planeamento da maternidade e à própria maternidade, fatores considerados também no acesso ao arrendamento e aquisição de habitação ou na obtenção de empréstimos.

Também no acesso a bens e serviços médicos continuam a registar-se situações de discriminação e diferenciação – práticas que merecem vigoroso repúdio e que devem ser eliminadas; práticas que fazem ressaltar, como evidente, a necessidade do reforço de acesso a serviços públicos gratuitos e de qualidade, nomeadamente em setores como a saúde ou serviços de apoio à maternidade e aos cuidados infantis.

Mas é necessário não esquecer que as desigualdades entre homens e mulheres se têm aprofundado nos mais elementares planos da vida, num retrocesso civilizacional sem precedentes, e que esta realidade não pode ser desligada quer das políticas de exploração e do lucro, quer das políticas da União Europeia, nomeadamente das políticas de austeridade e de empobrecimento que promovem os baixos salários, a precarização no trabalho e a desregulação laboral e do horário de trabalho.

  Jordi Solé (Verts/ALE). – Mr President, may I thank all the rapporteurs for the good work they have done. Europe needs gender equality not only for the sake of social justice, freedom and dignity for all human beings but also to foster economic development, prosperity and wellbeing across the Union.

We cannot wait another 70 years, as the Commission estimates, to achieve full gender equality. We need to speed up the rate of change now, and for this we need specific policy initiatives and political commitment from every single European government – also, of course, the European Commission. Advancing legislation in the following areas seems to me essential: fostering equal sharing of care responsibilities and domestic work between men and women; suppressing the gender pay gap under the principle of equal pay for work of equal value; better regulation of parental leave and maternity leave; improving access for women to decision-making positions; and, finally, fighting gender-based violence.

  Margot Parker (EFDD). – Mr President, in the report regarding EU funds for gender equality there is a call for more EU funding. Whilst I fully support tackling violence against women and discrimination, and agree that Member States should do more, an increase in the EU budget is utterly against UKIP principles. Taxpayers’ money should not be spent by unaccountable EU bureaucrats.

Another report reviewing equal treatment in the access to, and supply of, goods and services welcomes the ECJ Test Achats ruling. This removed Article 5(2), which meant that insurance premiums could not be calculated differently between men and women. I find it extremely hypocritical that the EU wants gender quotas in boardrooms, but that you are more than happy to take away one of the few advantages that women could have had and that was justifiable so long as it was proven by credible data. What was once a transparent way of calculating premiums has now led to insurance companies finding hidden alternatives, for example, basing premiums on employment sectors which have a higher percentage of males and females. The final report on gender equality calls for gender quotas on boards of listed companies and encourages Member States to dissolve companies that do not tick those boxes. It goes on to call for gender quotas for elections and in the explanatory statement it talks about the division of household responsibilities. How couples choose to divide household chores between them in the privacy of their own home is not an area for the EU to dictate.

I would just like to remind everyone that the United Kingdom passed the Equal Pay Act in 1970, pre-dating our entry into the European Union in 1973. The UK does not need to rely on the EU for women’s rights. We will continue to fight for equal treatment long after we have gone.

  Λάμπρος Φουντούλης ( NI). – Κύριε Πρόεδρε, όλα τα μέλη μιας κοινωνίας πρέπει να έχουν ίσες υποχρεώσεις και δικαιώματα, ανεξάρτητα από το αν είναι άνδρες ή γυναίκες. Τέτοιες διακρίσεις είναι ασύμβατες με τις αξίες και τις αρχές πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί o δυτικός πολιτισμός. Οι γυναίκες έχουν έναν επιπλέον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, την ανατροφή των παιδιών, και αποτελούν το εχέγγυο για την υγιή ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Αυτόν ακριβώς τον ρόλο πρέπει να προστατέψουμε. Η εργασία δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στις γυναίκες, όταν θέλουν να κάνουν παιδιά. Το κράτος οφείλει να τις στηρίζει και να τις προστατεύει, μιας και αυτό θα αποτελούσε λύση στο χρόνιο πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Θα πρέπει να θεσπιστεί υποχρεωτικά ακόμη μεγαλύτερη άδεια για τις νέες μητέρες. Τα εθνικά συστήματα υγείας πρέπει να υποστηρίζουν τις γυναίκες σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και έπειτα, εξασφαλίζοντας άμεση και δωρεάν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Όμως δεν συμφωνούμε με τις πολιτικές θετικών διακρίσεων, καθώς εισάγουν στρεβλώσεις που δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα θα ήθελαν να επιλύσουν. Κατά τη διάρκεια της κρίσης τα ποσοστά της ανεργίας ανήλθαν σε δυσβάστακτα επίπεδα τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Η απασχόληση δεν έχει ανακτήσει ακόμα τα ποσοστά που παρουσίαζε πριν από την κρίση. Κατά συνέπεια, ο αριθμός των οικογενειών που εξαρτώνται οικονομικά από την εργασία των γυναικών αυξάνεται διαρκώς. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε διάκριση, θετική ή αρνητική, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Επιδιώκουμε την πλήρη ισότητα ευκαιριών, τη μόνη πραγματική ισότητα που εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας.

Μπορούμε όμως να διασφαλίσουμε ότι τις αρχές αυτές και τις αξίες μας θα τις ασπαστούν και όσοι έρχονται απρόσκλητοι στην Ευρώπη από χώρες όπου η γυναίκα θεωρείται υποδεέστερη και απλά αντικείμενο;

  Anna Záborská (PPE). – Vážený pán predseda, veľmi mi záleží na rovnoprávnosti žien a mužov a preto ma mrzí, že táto správa je ďalším dôkazom toho, že veľká časť kolegov v tomto Parlamente chápe európske zmluvy ako misu s jednohubkami. Vyberú si z nich len to, čo sa im páči. A podobne ako ľudia, ktorí nikdy nesiahnu po kanapke s lososom, aj naši zapálení progresivisti majú alergickú reakciu na princíp subsidiarity.

Článok 168 odsek 7 zmluvy hovorí, že pri činnosti Únie sa rešpektuje zodpovednosť členských štátov za vymedzenie ich zdravotnej politiky, za organizáciu a poskytovanie zdravotníckych služieb a zdravotnej starostlivosti.

Napriek tomu predložená správa v paragrafe 46 vyzýva všetky členské štáty, aby zaručili ľahký prístup žien k širokému radu služieb v oblasti sexuálneho a reprodukčného zdravia vrátane antikoncepcie a potratu. V paragrafe 47 vyzýva krajiny EÚ, aby zabezpečili, aby doložky o výhrade svedomia nebránili pacientom v prístupe k zákonnej lekárskej zdravotnej starostlivosti.

Vážené kolegyne a kolegovia, dovoľte mi zopakovať: Zodpovednosť za vymedzenie zdravotnej politiky, organizáciu a poskytovanie zdravotníckych služieb a zdravotnej starostlivosti majú členské štáty, nie Európska únia. A tvorbu zákonov v členských štátoch v tejto oblasti nemá na starosti Európsky parlament, ale národné parlamenty.

Vaša snaha za každú cenu presadiť svoj pohľad na svet, ignorujúc pritom zmluvy a zákony, je jednou z príčin narastajúcej nespokojnosti ľudí so spôsobom európskej integrácie. Aj vy nesiete časť zodpovednosti za nárast euroskepticizmu, proti ktorému tak radi zapálene hovoríte.

  Pina Picierno (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, le relazioni che stiamo discutendo oggi sono frutto di un lavoro intenso, di un lavoro importante e per questo io ringrazio molto tutti i relatori; voglio in particolare ringraziare il collega Urtasun, con il quale ho avuto modo di lavorare più da vicino, essendo io relatrice ombra della sua relazione.

Le statistiche che la Commissione ci ha presentato per il biennio 14-15 non sono, colleghi, troppo incoraggianti. Migliorano i dati, certamente, ma migliorano troppo lentamente e, del resto, non sono necessarie soltanto le statistiche a raccontarci di come le cose cambino così lentamente; non ci servono le statistiche per raccontare la fatica che si fa ancora ad essere donne. Ce lo racconta questo la nostra vita quotidiana, la vita quotidiana delle nostre amiche, delle nostre sorelle, delle nostre concittadine e delle donne che incontriamo ogni giorno sul nostro cammino. Ce lo racconta anche la nostra vita qui dentro, quando ascoltiamo parole violente, parole inaccettabili, parole vergognose, che abbiamo ascoltato qualche tempo fa.

E allora siamo consapevoli, oggi più che mai, che il lavoro che noi dobbiamo fare, che la strada che porta alla piena uguaglianza è una strada ancora lunga, è una strada ancora tortuosa; le cose da fare sono tante e molte delle cose da fare noi le troviamo in queste relazioni, che speriamo servano, per davvero, da stimolo agli Stati membri per fare delle cose, per garantire quei diritti che sono ancora vergognosamente negati a molte donne. Penso, per esempio, ai diritti alla salute sessuale e riproduttiva e ancora oggi negati, colleghi.

E allora le cose che abbiamo detto sono tutte cose importanti, avete detto tante cose significative. Io però voglio ricordare l'ultima, l'ultima cosa importante: tutto il raggiungimento della parità assoluta tra uomini e donne non può prescindere da una lotta vera e autentica alla violenza di genere, che pare ancora essere oggi un virus che assume nuove forme; penso alla violenza sui social network e al bullismo. Insomma, il lavoro da fare è ancora tanto, ma noi siamo qui, colleghi, e siamo pronti a svolgerlo.

  Jana Žitňanská (ECR). – Vážený pán predsedajúci, keď hovoríme o rovnosti medzi mužmi a ženami, nedá mi nespomenúť jednu veľmi dôležitú otázku, a síce rozdiely medzi mužmi a ženami pri vyplácaní dôchodkov. Tento rozdiel, ktorý v niektorých krajinách dosahuje až 40 percent, je daný nielen nižšou zamestnanosťou žien, ale aj ich nižším ohodnotením a obdobiami, keď na seba preberajú starostlivosť za iných členov rodiny.

Viem, že v tomto kontexte viacerí poslanci s nevôľou pozerajú na netradičné, flexibilné pracovné úväzky. Osobne však nesúhlasím s týmto pohľadom. Myslím si, že flexibilná práca, napríklad formou čiastočných úväzkov, môže byť veľmi nápomocná napríklad pre rodičov menších detí, ktorí si chcú lepšie zorganizovať vlastné zosúladenie práce a rodiny.

Budem rada, ak sa nám podarí presadiť, aby sme v našich krajinách vedeli lepšie využívať možnosti, ktoré nám flexibilita pri organizovaní práce ponúka, a zároveň aby sme neukracovali ženy v dôchodkovom veku.

Myslím, že Európsky parlament, Európska komisia je veľmi dobré fórum na to, aby sme získali viac informácií o dobrých postupoch v tejto oblasti.

  Ángela Vallina (GUE/NGL). – Señor presidente, señora comisaria, frente al machismo y al patriarcado necesitamos que este Parlamento, la Comisión y los Estados miembros crean de verdad en la igualdad de género, porque es un principio político para avanzar hacia la democracia, la justicia social y los derechos humanos. En resumen: hacia una sociedad justa.

Seguimos, señora comisaria, sin estrategia de igualdad, pese a que la brecha de pensiones —como ya se ha dicho aquí— está en torno al 40 % y la brecha salarial media es del 16 %.

Hablemos también de la violencia de género, porque en Europa una de cada tres mujeres ha sufrido alguna vez violencia física o sexual. En España, en lo poco que llevamos de este año 2017, son ya veinte las mujeres asesinadas. Y defendamos también nuestro derecho a interrumpir el embarazo libremente frente a los ataques conservadores.

Las leyes, sin presupuesto o con un presupuesto mínimo, como pasa en mi país con la Ley de dependencia o la Ley integral contra la violencia de género, son solo papel mojado y un brindis al sol. Por favor, señora comisaria, no se tome este tema como un discurso políticamente correcto, sino como algo estrictamente necesario para una sociedad justa.

  Florent Marcellesi (Verts/ALE). – Señor presidente, gracias al compañero Ernest Urtasun por su gran trabajo. Este informe demuestra que Europa se está quedando a medio camino de lograr la igualdad de género, y lo realmente importante aquí es preguntarnos qué estamos haciendo mientras más de la mitad de las mujeres sufre acoso sexual, qué estamos haciendo mientras las mujeres cobran menos que los hombres por el mismo trabajo, qué estamos haciendo mientras se excluye a las mujeres de los puestos de dirección en las empresas y en las instituciones. Y, más importante aún, qué vamos a hacer.

¿Van a seguir los gobiernos recortando en igualdad? ¿Van a seguir bloqueando las Directivas sobre maternidad y paternidad, y sobre cuotas en los consejos de administración de las empresas?

Desde ya la Comisión Europea debe retomar estas Directivas, debe integrar la perspectiva de género de forma global en todas sus políticas y debe tener una estrategia de igualdad de género. Menos hablar y más actuar.

  Beatrix von Storch (EFDD). – Herr Präsident! Wir sprechen heute also über drei Vorlagen zur Umerziehung der Menschen auf der Grundlage der Gender-Ideologie. Im Namen von Gender und Antidiskriminierung wird die Ehe zwischen Mann und Frau diskriminiert. Der Noichl-Bericht zuletzt sprach von den Gesundheitsgefahren, die von der Ehe ausgehen. Und jetzt wundern Sie sich also über den wachsenden Widerstand gegen diesen Gender-Quatsch und wollen den analysieren. Die Analyse ist einfach: Die allermeisten Menschen sind einfach Männer und Frauen. Sie heiraten oder auch nicht. Sie werden Väter und Mütter, und sie wollen nicht, dass wegen einiger Ausnahmen und kleiner Minderheiten die ganze Gesellschaft auf den Kopf gestellt wird und das auch noch für viel Geld.

Die Menschen haben ganz reale Probleme: Arbeit, Rente, Gesundheit, Sicherheit – öffentliche Klos für das dritte Geschlecht und gendergerechte Naturparks gehören nicht dazu. Deswegen haben wir, als Partei, in unserem Programm zu dem Thema auch nur ein Wort: Keinen Cent für diesen Quatsch.

  Jérôme Lavrilleux (PPE). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, ces trois rapports se rejoignent en un constat clair. Certes, beaucoup d’avancées ont eu lieu, mais nous avons encore beaucoup de chemin à faire pour atteindre la juste égalité entre les femmes et les hommes.

Parmi les nombreux débats que suscitent ces rapports, des thèmes me sont chers. Parmi ceux-ci, le droit à l’avortement et l’accès aux droits génésiques. Bien entendu, je ne peux parler de ces droits sans penser à Simone Veil, une femme qui a tant marqué notre continent et cet hémicycle qu’elle a si brillamment présidé.

Je comprends qu’au nom du principe de subsidiarité ou par conscience religieuse, certaines délégations nationales aient des positions différentes. Cependant, aussi longtemps que le droit à l’avortement et l’accès aux droits génésiques seront abordés dans cet hémicycle, je voterai fièrement en faveur. Il s’agit pour moi d’un droit fondamental qui, face à la radicalisation de certains courants politiques, a aujourd’hui d’autant plus besoin d’être revendiqué et protégé. C’est une question de bon sens commun.

La place des femmes dans l’économie et dans l’entreprise est aussi un des points sur lesquels la France peut s’honorer d’avoir avancé. Ainsi, la loi Copé-Zimmerman institue, depuis 2011, l’obligation d’une représentation équilibrée des femmes et des hommes au sein des conseils d’administration et de surveillance des entreprises. Nous nous réjouissons que les textes du Parlement européen et de la Commission en fassent aujourd’hui la recommandation.

Merci, Madame la Commissaire, de continuer à œuvrer pour qu’enfin une directive puisse être prise en ce sens. Même s’ils ne sont pas parfaits, et parce que je pense que les droits des femmes ne doivent pas se limiter à l’instauration d’une journée de communication, je voterai donc en faveur de ces trois rapports.

  Evelyn Regner (S&D). – Herr Präsident, sehr geehrte Frau Kommissarin! Ich möchte mich bei der Berichterstatterin, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, für die gute Zusammenarbeit bedanken bei ihrem Bericht über den gleichberechtigten Zugang zu Gütern und Dienstleistungen, da sie wie ich das Ziel verfolgt, eine Gleichstellung für alle Menschen in Europa zu erreichen. Die Verwirklichung des Grundsatzes der Gleichbehandlung ist ein Indikator für den Entwicklungsstand der Demokratie. Deshalb ist es besonders bedauerlich, dass Diskriminierung in vielen Fällen immer noch den Alltag der Menschen bestimmt. Denn wer kennt das nicht: Der Wegwerfrasierer für Frauen kostet um einiges mehr als das quasi selbe Produkt, das es für Männer gibt. Der Kurzhaarschnitt für eine Frau ist um einiges teurer als derselbe Haarschnitt für einen Mann und so weiter und so fort. Da können wir alle aus unserem Alltag unzählige Beispiele nennen. Das ist unsere Wirklichkeit.

Zehn Jahre ist es her, seitdem die Richtlinie über die Gleichbehandlung von Männern und Frauen beim Zugang zu Gütern und Dienstleistungen umgesetzt werden musste. Vieles ist geschehen. Aber es gibt natürlich noch zahlreiche Tücken, die der Alltag bietet, und vielfach sind diese Unterschiede quasi in unserer Gesellschaft so eingebrannt und werden als so normal empfunden, dass man es oft gar nicht mehr merkt. Im öffentlichen Raum sind es oft Mütter und stillende Frauen, die mit Benachteiligungen zu kämpfen haben. Sie können viele Dienstleistungen nicht nutzen und werden manchmal zum Beispiel gerade am Flughafen trotz eines gültigen Tickets ganz einfach stehengelassen.

Betroffen sind Frauen auch von höheren Kosten und unterschiedlicher Preisgestaltung bei Versicherungs- und bei Kreditprodukten. Die Preise werden auch bei anderen Gütern und Dienstleistungen oft geschlechtsspezifisch ausgestaltet, und es gibt noch immer diese expliziten Ausnahmen im Bereich der Medien, Werbung und Bildung. Das zu ändern, wäre natürlich schon sehr erstrebenswert. Mit kleinen, aber stetigen Schritten kommen wir hier im Europäischen Parlament voran. Die Kommission ist jetzt gefordert, eine Studie für den Bereich Werbung durchzuführen. Ich ersuche Sie, wenigstens das zu unterstützen.

  Branislav Škripek (ECR). – Vážený pán predsedajúci, Ja by som rád vyjadril pohoršenie nad niektorými pasážami tejto správy Urtasun. Napríklad sa tam uvádza, že doložka o výhrade vo svedomí je využívaná nadmerne. Čo to znamená, prosím vás? A tak sa zabraňuje ženám v prístupe k základnej zdravotnej starostlivosti.

V druhom rade mi dovoľte upresniť to, že táto správa zahmlieva nejasnou terminológiou. Prečo sa pod pojmom základná zdravotná starostlivosť skrýva i potrat, prosím vás? Zásadne nesúhlasím, aby vykonávanie potratov bolo klasifikované ako základná zdravotná starostlivosť, pretože pletieme tým verejnosť.

Za ďalšie, my tu naozaj chceme upierať právo na výhradu vo svedomí lekárom? Nehnevajte sa, to čo znamená? Som presvedčený, že lekári a obslužný personál majú mať právnu oporu vo výhrade svedomia, keď sa jedná o vykonávanie potratu.

Za ďalšie, je tu niekoľko bodov, keď sa hovorí, že v spoločnosti a v politike sú hnutia, ktoré odporujú právam žien a iných osôb, napríklad LGBT, a zdôrazňujú tradičné úlohy. No a prečo nie, prosím vás? Tu sú milióny ľudí, ktorí si myslia, že je to správne. Pretože tradičné role neznamenajú, že máme utekať od detí a nestarať sa o svoje rodiny. Áno, tu sú milióny ľudí, ktorí to tak chcú robiť. Tak treba, aby ste to rešpektovali.

  Tania González Peñas (GUE/NGL). – Señor presidente, gracias a los ponentes por su trabajo en estos informes. Considero que un enfoque honesto en la defensa de la igualdad de género debe poner a las personas y a los cuidados en el centro de la política, de la misma manera que están en el centro de la vida. Tenemos que entender que la desigual participación de las mujeres en el mercado laboral y la desigualdad entre hombres y mujeres tienen que ver, también, con el desigual reparto de las tareas de cuidados.

Por eso, los poderes públicos deben asumir su responsabilidad impulsando un nuevo sistema social y público de cuidados que permita a todas las personas cuidar, que permita a todas las personas ser cuidadas y que valore el potencial de los cuidados como un mecanismo para crear empleo, para generar desarrollo social y económico, para impulsar la justicia social.

Debemos defender una estrategia a nivel de la Unión para introducir el enfoque de género en todas las acciones, los programas y las políticas públicas para el periodo 2016—2020, y eso pasa por presupuestar con perspectiva de género y blindar presupuestos para las políticas de género, algo que nos permitiría combatir la violencia machista de una manera coordinada en toda la Unión, algo que no hemos estado haciendo hasta el momento.

  Linnéa Engström (Verts/ALE). – Herr talman! Tack till kollega Ernest Urtasun, vår föredragande. I dag pratar vi om jämställdhet mellan kvinnor och män. Jag skulle då vilja lyfta en speciell aspekt av det, nämligen den psykiska ohälsan. Som grön ledamot ser jag verkligen att välmående och balans i livet hänger ihop med ett hållbart samhälle.

Psykisk ohälsa är ett stort växande problem, speciellt hos unga, och män och kvinnor drabbas olika av ojämställdheten. Vi behöver stoppa hat och hot på nätet. Kvinnors dubbelarbete gör dem extra utsatta för psykisk ohälsa. Vi måste rusta våra unga pojkar bättre, då ensamhet, kriminalitet och missbruk är grovt överrepresenterade bland män. Att mota psykisk ohälsa i grind handlar om ett hållbart samhälle – ett samhälle där alla får plats att växa utifrån sina speciella förutsättningar.

Vi måste på ett helt nytt sätt sätta människan i centrum. Det handlar om att tackla fattigdom och dåliga villkor på arbetsmarknaden, men också om att bekämpa våld och diskriminering.

Jag vill se stora satsningar på kvinnodominerad sektor och förkortad arbetstid. Jag vill självklart att alla föräldrar i mitt Europa ska ha rätt till föräldraledighet. Jag vill ha speciella satsningar för att stärka unga pojkar och män att bryta destruktiva mansnormer. Dessutom vill jag ha satsningar på att stärka unga tjejers självförtroende och möjligheter. Låt feminismen ta plats!

  Dubravka Šuica (PPE). – Poštovani predsjedniče, ako je ravnopravnost muškaraca i žena jedna od temeljnih vrijednosti Europske unije, a to je činjenica još od Rimskih sporazuma iz 1957. godine kada je načelo jednake plaće za jednaki rad postalo dio Rimskog ugovora, onda je zaista malo čudnovato da i danas u prosjeku žene po satu zarađuju oko 16% manje u odnosu na muškarce. Više je uzroka tome, čuli smo to večeras ovdje i od naše povjerenice Jurove, ali i od ostalih kolega. Ja ću još jedanput nabrojiti samo nekoliko da se možda zamislimo nad: diskriminacijom na radnom mjestu koja može biti i direktna i indirektna i koja je zabranjena; činjenicom da su različiti poslovi i različiti sektori u kojima žene rade manje plaćeni nego oni u kojima dominiraju muškarci; više puta spomenutom činjenicom da su praksa na radnom mjestu i sustav plaća takvi da žene nemaju isti pristup treningu, nagradama za zaposlenike i fondovima.

Osim toga podcjenjuju se poslovi koje žene rade i ženske vještine i manje su cijenjeni jer se na njih gleda kao na iskazivanje urođenih ženskih osobina, a ne na stečene vještine i kompetencije. Isto tako znamo da je manjak žena na menadžerskim pozicijama, da ih nema dovoljno u politici i gospodarstvu i da samo jedna trećina žena su znanstvenice, inženjerke u Europskoj uniji.

Rodne uloge i tradicija utječu na izbor zanimanja i obrazovni put. I još jedan razlog, odnosno uzrok, je usklađivanje radnih i obiteljskih obveza. O tome je više puta bilo riječi. Žene rade kraće i često na puno radno vrijeme, a razlika u plaćama se još više povećava kad žene postaju majke.

Ono na što bih ja danas još jedanput apelirala je da poštujemo temeljnu vrijednost Europske unije, a to je jednakost muškarca i žene, da onih petnaest direktiva koje imamo, a odnose se na ovo područje, konačno implementiramo, a ja vjerujem da ćemo to uskoro uspjeti, ali moramo oko svega biti solidarni i zajedno raditi.

(Govornica je pristala odgovoriti na pitanje postavljeno podizanjem plave kartice (članak 162. stavak 8. Poslovnika).

  Davor Škrlec (Verts/ALE), pitanje podizanjem plave kartice– Poštovana kolegice, interesira me da li možda znate zbog čega Hrvatska još uvijek nije ratificirala Istambulsku konvenciju? Naime, stranka iz koje dolazite je već više od godinu dana na vlasti, sadašnji predsjednik vlade je u studenom prošle godine rekao da će se pokrenuti ratifikacija, međutim, naišao je na velike otpore u vlastitoj stranci. Možete li mi malo pojasniti što se zapravo događa i zašto nije napravljena?

  Dubravka Šuica (PPE), odgovor na pitanje postavljeno podizanjem plave kartice. – Najprije, ovu smo raspravu mogli voditi u Hrvatskoj, nismo trebali doći u Bruxelles kako bismo vodili ovu raspravu. U svakom slučaju, zalažemo se za ratifikaciju Istanbulske konvencije. Trenutno je formirana radna skupina na razini Ministarstva obitelji i demografske obnove i ja vjerujem da će u skorom vremenu nakon razmatranja biti ratificirana Istanbulska konvencija jer ono protiv čega se zaista borimo je nasilje nad ženama. Žao mi je što prošla vlada koja je bila četiri godine nije ratificirala Istanbulsku konvenciju, a izlika je bila da su to veliki troškovi. Dakle, ja vjerujem da ćemo uspjeti nasilje nad ženama riješiti pa i ratificiranjem Istanbulske konvencije.

  Marc Tarabella (S&D). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, l’accès à des biens et services et la fourniture de biens et services sont deux domaines où l’égalité des genres n’a jamais vraiment été prise en compte. Il s’agit de secteurs de plus en plus dominés par les hommes. C’est la raison pour laquelle il est nécessaire de prendre des positions fortes à cet égard.

Si la directive proposée offre des outils solides afin de garantir le principe d’égalité entre les hommes et les femmes, la réalisation du plein potentiel de la directive dépend de la sensibilisation des fournisseurs de services et des utilisateurs, ainsi que d’une intégration cohérente de la dimension de l’égalité hommes-femmes dans les secteurs concernés par cette disposition.

Sur la question des fonds de l’Union pour l’égalité des genres, je tiens à souligner que, même si plusieurs programmes de soutien économique relatifs à l’égalité des genres existent, très peu de ces programmes définissent des objectifs clairs, des moyens spécifiques, une mise en œuvre efficace ou encore un suivi systématique.

Quant au rapport annuel sur l’égalité des genres, je tiens à rappeler que, d’une manière générale, nous tous Européens, défenseurs des droits humains, nous devons nous mobiliser afin de défendre l’égalité de droits entre femmes et hommes.

Dans le secteur professionnel, je constate que les différences sont encore et toujours nombreuses.

Au Conseil, je rappellerai que c’est grâce à lui – ou à cause de lui – que le congé de maternité européen est aux oubliettes. Que dire des 28 États membres qui ont, à nouveau, décidé de reporter la discussion sur la question de la représentation des femmes dans les conseils d’administration des entreprises?

À la Commission, je demanderai des mesures claires afin de lutter plus efficacement contre le harcèlement sexuel sur le lieu de travail. Les femmes sont toujours discriminées dans le monde de l’emploi, à fortiori quand elles sont lesbiennes, bisexuelles ou transgenres. Pour ces dernières, saviez-vous que, par exemple, plus de 30 % des demandes d’emploi transgenres ont subi de graves discriminations lors de leurs recherches?

Derrière ces statistiques, des gens souffrent au quotidien de la violation de leurs droits.

(L’orateur accepte de répondre à une question «carton bleu» (article 162, paragraphe 8, du règlement))

  Marek Jurek (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Przewodniczący! Panie Pośle! W tym ciekawym głosie zwrócił Pan uwagę na różne rodzaje dyskryminacji, ale czy nie sądzi Pan, że najgorszą może dyskryminacją jest ta, o której nie mówimy, bo milczenie o dyskryminacji to najgorsza przemoc strukturalna. Mówię o kompletnym milczeniu o kobietach, które dobrowolnie wybierają pracę w domu po to, żeby opiekować się na przykład dziećmi. Wiemy, że w tej chwili rodziny wychowujące dzieci to często najsłabsze ekonomicznie grupy społeczne. Dlaczego nie mówimy o tych kobietach, które dobrowolnie rezygnują z pracy, a zasługują na nasz szacunek?

  Marc Tarabella (S&D), réponse "carton bleu". – Il y a de multiples discriminations, mais il est clair que l’on doit se concentrer sur l'accès à des professions, l'accès à des formations, l'accès aux études. Nous avons beaucoup de respect pour les femmes qui font le choix de rester à la maison, d'avoir les enfants, de les élever, c'est leur choix, il n’y a aucun souci. Mais ce qui est abominable dans notre société, c’est que 60 % des personnes qui réussissent des études supérieures sont des femmes et plus vous montez dans la hiérarchie des sociétés – que ce soit dans le secteur public ou dans le secteur privé –, plus elles disparaissent en fonction du plafond de verre.

La discrimination par rapport à la différence de rémunération est aussi choquante et il est donc tout à fait normal qu'on essaye de réparer ces injustices, qui ont trop souvent été admises. Aujourd'hui, on doit se battre et faire en sorte que le progrès – parce qu'il y a progrès – aille beaucoup plus vite.

  Urszula Krupa (ECR). – Panie Przewodniczący! Właśnie dlatego, że Unia Europejska pretenduje do roli światowego lidera jeśli chodzi o prawa kobiet, powinniśmy w ramach realizacji tego uprawnienia zwracać uwagę na różnice psychofizyczne mężczyzn i kobiet i prawnie pomagać kobietom w godzeniu ich powołania żony i matki z pracą zawodową czy ambicjami naukowymi, dzięki wliczaniu okres urlopu macierzyńskiego i wychowawczego do czasu pracy oraz wypłacaniu ekwiwalentów wychowawczych, co gwarantowałoby podobną wysokość emerytury dla kobiet i mężczyzn, zamiast wysyłać kobiety do pracy na korzyść urlopów ojcowskich, gdyż nawet najbardziej zaangażowany ojciec czy dobrze płatna niania, żłobek albo przedszkole nie zastąpią dziecku kochającej matki. Ze szwedzkich badań prowadzonych kilka lat temu wynika, że ojcowie na urlopach wychowawczych woleli polować na łosia albo oglądać telewizję i czytać gazety niż zajmować się dzieckiem. Równouprawnienie na siłę, wbrew naturalnym prawom kobiet, prowadzi do patologii rodziny, przemocy, której intensywnie się przeciwstawiamy.

  Λευτέρης Χριστοφόρου ( PPE). – Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι είναι ώρα όλοι μας εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο να πούμε: τέρμα στις διακηρύξεις, τέρμα στα λόγια. Είναι η ώρα που πρέπει να αναληφθεί δράση. Αξιοποιώντας μάλιστα την παρουσία της κυρίας Επιτρόπου, να πω ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει μέγιστη ευθύνη για το ζήτημα της ισότητας των φύλων. Δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, που η ιστορία, ο πολιτισμός της, οι αρχές, οι αξίες της, η διαδρομή της, είναι υπέρ της ισονομίας, της ισοπολιτείας, να διαπιστώνει η ίδια μέσα από τις εκθέσεις της ότι δεν κατέστη δυνατόν να γεφυρωθεί το χάσμα μισθών και συντάξεων, το χάσμα όσον αφορά τη μεταχείριση ανδρών και γυναικών. Πιστεύω ότι εξ ορισμού η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιτίθενται στη διάκριση των φύλων. Εξ ορισμού η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να θωρακίσει αυτήν την ισότητα των φύλων και πιστεύω ότι είναι στο χέρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μη χρειάζεται να συζητάμε κάθε χρόνο και να αφιερώνουμε μέρες, για να επιβεβαιώσουμε ουσιαστικά το αυτονόητο: ότι είναι καθήκον μας να προασπιστούμε την ισότητα των δύο φύλων. Θεωρώ ότι υπάρχει τεράστια ευθύνη αλλά και πρόκληση, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρακάμπτουμε και να παραβλέπουμε αυτό που συμβαίνει στην πράξη. Ο προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όφειλε ουσιαστικά να ενσωματώνει τη διάσταση των φύλων μέσα από την ενσωμάτωση στα προγράμματα, στα διάφορα ταμεία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να ενισχύσει έμπρακτα αυτή την προσπάθεια.

Εκφράζω τον σεβασμό μου, την εκτίμησή μου και τον θαυμασμό μου σε κάθε γυναίκα, εργαζόμενη γυναίκα, μάνα γυναίκα, γυναίκα αγωνίστρια, όμως ταυτόχρονα οφείλω από αυτό το βήμα να εκφράσω τον θαυμασμό μου, την περηφάνια και την εκτίμησή μου για τη γυναίκα της χώρας μου, της κύπριας γυναίκας, η οποία εδώ και 43 χρόνια είναι πρόσφυγας, αλλά αγωνίζεται, ταυτόχρονα είναι εργαζόμενη και δίνει και τη μάχη, για να μπορέσει να επιστρέψει στο σπίτι της, για να μπορέσει να σταματήσει να παραμένει εγκλωβισμένη γυναίκα της Κύπρου, να σταματήσει να είναι πρόσφυγας γυναίκα, να σταματήσει ουσιαστικά αυτό το μαρτύριο που υφίσταται μέσα από την τουρκική εισβολή και κατοχή, μέσα από την τραγωδία του 1974.

  Biljana Borzan (S&D). – Gospodine predsjedniče, još je u ožujku prošle godine Europska komisija pokrenula proces ratifikacije Istanbulske konvencije, no unatoč tome Vijeće koči napredak procesa. U Europskoj uniji sedam žena umre od posljedica nasilja svaki dan. U Hrvatskoj je provedena zanimljiva anketa koja je pokazala kako gotovo polovica učenika vjeruje da ženu može udariti ako ona pokazuje više pažnje prijateljicama nego partneru, ako nije poslušna ili ako ne vodi brigu o svom partneru onako kako bi trebala. Uistinu zastrašujuće. Imamo stopostotni porast kaznenih djela vezanih za nasilje u obitelji. Ne možemo čekati niti dana.

Na izvješće o jednakosti muškaraca i žena uložila sam amandmane o seksualnom i reproduktivnom zdravlju. S jedne strane ne obrazujemo mlade ljude o spolnom odgoju, a s druge zabranjujemo pobačaj. U Poljskoj, koja ima jedan od najrestriktivnijih zakona o pobačaju, godišnje se provede 80 do 120 tisuća pobačaja. Zabranom pobačaja ta praksa ne prestaje nego postaje privilegija bogatih koji si mogu priuštiti da odu u drugu zemlju i to obave. Ženama treba omogućiti pristup tržištu rada, zdravstveni odgoj, zaštitu od seksualnog i drugih oblika nasilja te dostupnost kontracepcije, a ne govoriti što da rade sa svojim tijelom.

Ponosna sam što je Ustavni sud Republike Hrvatske odlučio kako treba omogućiti pobačaj. Smatram da je potrebno regulirati priziv savjesti kao bi svaka bolnica imala minimalan broj liječnika koji mogu obaviti ovaj zahvat.

  Helga Stevens (ECR). – Ik pleit voor een inclusieve samenleving met gelijke rechten en plichten voor iedereen. Dit geldt niet alleen voor alle genders, in het bijzonder vrouwen en meisjes, maar ook voor mensen met een beperking en andere minderheidsgroepen.

Een structurele aanpak van genderongelijkheid is nodig. Verplichte quota of meer financiering zonder concrete maatregelen zijn geen garantie voor meer gelijkheid op de arbeidsmarkt of in de publieke sfeer. Mensen moeten voor gelijk werk een gelijk loon krijgen. We kunnen de genderloonkloof enkel dichten met meer transparantie en een grondige evaluatie van de verschillen in beloning tussen mannen en vrouwen.

Het is onaanvaardbaar dat we maar weinig vooruitgang zien op het gebied van de bestrijding van geweld tegen vrouwen en gendergerelateerd geweld. Geweld tegen vrouwen, maar evengoed tegen mannen en kinderen, is een zeer grove schending van de grondrechten. Ik roep dan ook op het Verdrag van Istanbul te steunen om deze extreme vorm van discriminatie uit te roeien.

  Emilian Pavel (S&D). – Domnule președinte, doamnă comisar, stimați colegi, subiectul pe care vi-l aduc acum în atenție se referă la un lucru elementar pentru echilibrul între femei și bărbați, mai ales în contextul relațiilor de muncă. Indiferent de ce discutăm noi aici, la Strasbourg sau la Bruxelles, există anumite realități tragice care se află la temelia întregii dezbateri. Dacă ratăm soluțiile care ne pot asigura baze solide, toată ambiția noastră pentru progres în relațiile și echilibrul dintre sexe va fi în zadar.

Nu este pentru prima dată când presa relatează situații în care femei plecate la muncă într-un alt stat membru, uneori fără contract de muncă, sunt supuse unor abuzuri inimaginabile și inadmisibile pentru societatea și valorile noastre. Cel mai recent caz este cel relatat de publicația britanică The Observer despre mii de femei din România care lucrează în sudul Italiei în condiții inumane. Aceste femei, în cazuri documentate de experți, sunt victime ale bătăilor, exploatării sau șantajului, unele fiind obligate să întrețină relații sexuale cu angajatorii lor. De aceea, spuneam la început că nu trebuie să scăpăm soluțiile la problemele elementare. Deși inimaginabil pentru mulți dintre noi, până la egalitatea de salarii sau reprezentarea la locul de muncă, unele femei sunt confruntate cu o asemenea realitate. Femeile nicăieri în lume nu pot fi tratate astfel și totuși aceste fapte au loc zilnic în Uniunea Europeană. Acest parlament trebuie să ia acum atitudine și fac apel la fiecare dintre dumneavoastră, și în special la colegii din Italia, să sprijine orice demers care va reda nu doar demnitatea, ci și libertatea acestor femei.

Trebuie să acționăm de urgență împotriva adevăratei piețe negre a muncii în Uniunea Europeană care stârnește atât de multe controverse, probleme și suferințe.

  Νότης Μαριάς ( ECR). – Κύριε Πρόεδρε, η ισότητα των φύλων παραμένει η μεγαλύτερη πρόκληση των καιρών μας. Οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων μειώθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια, αλλά η πρόοδος ποικίλλει μεταξύ των κρατών μελών, ενώ εξακολουθούν να υφίστανται ανισότητες σε διάφορους τομείς. Ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός γυναικών εξακολουθούν να πέφτουν θύματα διακρίσεων, να μην έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας και να αποκλείονται από θέσεις ηγεσίας και λήψης αποφάσεων. Σύμφωνα με τη Εurostat, ο σημερινός μέσος όρος των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών στην Ευρώπη είναι μόλις 23,9%. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι το 60% των πτυχιούχων των πανεπιστημίων είναι γυναίκες, οι γυναίκες αυτές εξακολουθούν να λαμβάνουν για κάθε ώρα εργασίας αμοιβή χαμηλότερη κατά 16% από εκείνη των ανδρών. Επιπλέον, η κρίση και τα μνημόνια ζημίωσαν κατά κύριο λόγο τις γυναίκες. Τέλος, μια ακόμη μεγάλη πρόκληση για την Ένωση παραμένει η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Υπολογίζεται ότι μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποστεί σωματική ή και σεξουαλική βία από την ηλικία των 15 ετών. Απαιτούνται, κύριε Πρόεδρε, άμεσα μέτρα.

Διαδικασία «Catch-the-Eye»

  Stanislav Polčák (PPE). – Pane předsedající, pokud jde o řešenou problematiku, já bych chtěl ocenit nejprve v úvodu, že zde nedošel již zmiňovaný polský kolega, že jsme byli ušetřeni některých jeho narážek a hloupostí, které jsme bohužel museli vyslechnout při minulém jednání právě stran žen.

Chtěl bych v tomto smyslu ocenit samozřejmě i práva žen a jejich roli. Chci podpořit také úsilí EU právě o rovnost, protože na tomto poli učinila EU nepochybně nebývalý pokrok za ta mnohá desetiletí. O přímé diskriminaci již nemůže být řeči, spíše hovoříme o právě té nepřímé diskriminaci. A zde je samozřejmě pořád co dělat, je to patrné z různých statistik. Nechci se zabývat pouze domácím tématem, nicméně já už jsem zde zmínil, že v České republice je mzda, které se dostává ženám, výrazně nižší o 22 %. Myslím si, že by s tím bylo nutno něco udělat i na našem domácím dvorečku. Myslím si, že s tímhle nemůže souhlasit nikdo, jakkoliv je v té zprávě řada ideologicky zabarvených vyjádření. Já bych ji chtěl podpořit.

  Julie Ward (S&D). – Mr President, I would like to thank Clare Moody, Ernest Urtasun and the other colleagues, both men and women, who are here working together to progress women’s rights and gender equality, not just in Europe but globally.

I thought we had won this battle – that I and my feminist brothers and sisters could take a rest from our worker as activists. But we are living through a watershed moment in the history in the struggle for women’s rights. Sadly, anti-gender, misogynists, conservative and nationalist parties are trying to roll back the achievements of generations of feminists and take away our hard-won rights.

Women’s rights are human rights. We must therefore use this as a rallying cry to mobilise a new generation of feminists to stand up for what is right, and I mean old feminists and young feminists, women feminists and men feminists. Together with all those fighting for equality and social justice, we bring together a powerful intersectional movement against sexism, homophobia, xenophobia, racism and nationalism, and we can build a more tolerant and a more compassionate world.

  Ruža Tomašić (ECR). – Poštovani predsjedniče, pred nama se nalazi još jedno izvješće koje potiče nacionalne vlade i Europsku komisiju na društveni inženjering i otvoreno proziva države članice čiji se građani većinom ne slažu s lijevim idejama. Ne znam odakle ovom domu to pravo jer je većina prijedloga iznesenih u izvješću van njegovih nadležnosti.

Izvješće imputira da su nužni rezovi u javnoj potrošnji nekakav svjesni udar na prava žena i usput traži od zakonodavca da se petlja u obiteljske odnose regulirajući raspodjelu kućanskih poslova.

Uskoro će, čini se, žena i muškarac morati tražiti dozvolu države kako da vode svoje kućanstvo, a ne bih se čudila da ovako revni zakonodavac propiše i nekakvu posebnu evidenciju radnih sati pod obiteljskim krovom.

Administracija sve treba kontrolirati, u sve se mora petljati, a samo za pobačaj, prema preporuci izvješća, moramo imati „jednostavan pristup”. Kao da se ne radi o novom ljudskom životu i kao da žena ne treba pomoć i podršku i u tim trenutcima. Prestrašno.

  Davor Škrlec (Verts/ALE). – Gospodine predsjedniče, prvo bih čestitao kolegi Urtasunu i kolegici Moody na njihovom zalaganju kako bi se prepoznali problemi žena i kako bi se potaknuo ne samo Europski parlament nego i države članice na njihovo ekonomsko i političko osnaživanje.

Ekonomsko osnaživanje je često bilo spominjano danas u govorima, oko toga koliko su žene potplaćene u odnosu na muškarce. Međutim zaboravili smo činjenicu da će jednog dana i te žene otići u mirovinu i da će upravo ta potplaćenost uzrokovati da će one imati 40 % nižu mirovinu nego što to imaju muškarci i ući će u kategoriju onih građana koji će biti siromašni, onih koji neće moći sebi osigurati energiju, koji si neće moći osigurati hranu.

Europska je unija nažalost tek na 50 %, tako kaže statistika, svega 50 % država članica je ratificiralo Istanbulsku konvenciju. Ako smo mogli Pariški sporazum ratificirati za šest mjeseci, zašto još uvijek nismo bili u stanju ratificirati Istanbulsku konvenciju kad je Europska komisija to predložila prije godinu dana?

  Csaba Sógor (PPE). – Elnök úr! Romániában minden 30. másodpercben megvernek egy nőt, és több mint 200 nő válik évente családon belüli erőszak halálos áldozatává. Annak ellenére, hogy Románia tavaly ratifikálta az Isztambuli Egyezményt, számos jogszabály hiányzik ennek gyakorlati életbe léptetéséből. Az állam kínálta megoldások nem nyújtanak sem azonnali, sem hosszú távú biztonságot és perspektívát az áldozatoknak. A rendőrség gyakran tehetetlen, hiszen a bántalmazót csak bírósági végzéssel lehet távol tartani a veszélyeztetett személytől. Ilyen esetekben égető szükség volna arra, hogy 72 óra helyett a bíróság 24 órán belül vizsgálja ki a helyzetet és bocsássa ki a bírói végzést, amely távol tartja a bántalmazót az áldozattól.

Ugyanakkor olyan jogi hálózat megteremtésére is szükség van, amely lehetővé teszi, hogy az áldozat megfelelő jogi védelemben részesüljön akkor is, ha szociálisan hátrányos helyzetből származik és – ami a leggyakoribb – anyagilag függ a bántalmazótól. Üdvözlöm és támogatom, hogy a jelentés felszólítja a Bizottságot és a tagállamokat, hogy vezessenek be zéró toleranciát az erőszak minden formájával szemben.

  Maria Grapini (S&D). – Domnule președinte, egalitatea de gen nu trebuie să fie doar o lozincă. Trebuie să fie o realitate și aici vorbim de o egalitate de gen în toate aspectele: salarizare, ocuparea unor funcții de conducere, accesarea fondurilor europene, accesarea creditelor de la bancă, în politică, dar chiar și în reclamă și publicitate. Dimensiunile de gen trebuie luate în considerare și în politicile privind combaterea violenței, inclusiv a violenței și hărțuirii sexuale la locul de muncă și, iată, colegul Pavel a adus ultimul exemplu, cu aproape 7 500 de femei care suportă violență sexuală în Italia.

Promovarea egalității de gen are nevoie și de buget, doamnă comisar, și, de aceea, consider pertinentă solicitarea finanțării unor măsuri specifice care implică organizații neguvernamentale, autorități locale și regionale pentru educație. Dezechilibrul de gen, de fapt, îl putem observa și în instituțiile europene și cred că este nevoie atât la nivel național, cât și la nivel european să găsim mijloace de echilibrare. Din păcate, în ultimii ani, am asistat la un regres regretabil în implementarea politicilor în domeniul egalității de gen. De aceea, consider importantă evaluarea periodică și stabilirea de măsuri concrete.

Egalitatea de gen este responsabilitatea tuturor.

  Marek Jurek (ECR). – Panie Przewodniczący! To przygnębiające, że w debacie na temat równości, w debacie o prawach kobiet kilka osób, szczególnie po lewej stronie sali, mówiło o tak zwanej aborcji jako o prawie kobiety. Oczywiście aborcja jest aktem przemocy, w pierwszym rzędzie wobec dziecka nienarodzonego, ale nie zdajemy sobie sprawy, do jakiego stopnia samo ustawodawstwo aborcyjne jest źródłem przymusu w stosunku do kobiet. Jeżeli czyni się tak zwaną aborcję prawem, to matka może być namawiana przez zdziczałego partnera, może być namawiana przez rodzinę, może być również niestety – co szczególnie dramatyczne – namawiana przez lekarza, i często pada ofiarą strukturalnej presji. Cała mentalność aborcyjna wytworzona na gruncie tego ustawodawstwa powoduje, że kobieta jest osaczona.

Przygnębiające jest również to – i jest to szczyt wszystkiego – że wielokrotnie byli tutaj atakowani lekarze, którzy chcą szanować i chronić życie. Powtarzające się postulaty przymusu wobec lekarzy, żeby uprawiali praktyki aborcyjne, to bardzo groźny symptom totalitarnych tendencji Unii Europejskiej.

(Λήξη της διαδικασίας «Catch-the-Eye»)

  Věra Jourová, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members, I strongly agree with all of you who said here repeatedly, many times, that we need to act in this policy of gender equality with a sense of urgency. We desperately need to see progress. But it is not only progress in terms of statistical data, but also progress in terms of improving the atmosphere in our society. And here you all know that we are in a very difficult era of a worsening atmosphere in society, so we need to be much stronger in combating all the factors which create this worsening, including online, which is a big topic that has not been covered here.

However, I strongly disagree that what we do is only words. We take a lot of concrete actions. By the way, apart from words, what is stronger than the words we have? I esteem so much, I value so highly the fact that President Tajani today apologised for the shameful statement which we heard here last week. These are strong words which show the whole of Europe the values we stand for.

It is very important that we are brave enough to say the words we believe in, and we do a lot of concrete things to fulfil the promises we make. The debate showed that we are addressing the proper problems with our strategic engagement, because as you know, there are four priorities: equal pay for equal work; increased employment of women and their economic independence; relevant representation of women in decision-making positions; and significantly decrease the level and scope of violence against women in Europe. We need to use all the instruments we have, not just legislation. You have also rightly declared here repeatedly that what we need is proper enforcement of the current legislation. We have a lot of anti-discrimination pieces of legislation, and we need to be much better in enforcement.

We also have to use other instruments to better target the problem in individual Member States. That is why we are more frequently using the so-called country-specific recommendations, which last year addressed the specific problems in Member States.

But we need to address the issue of the atmosphere in society. We need better funding; we need to fund proper campaigning to address the main problems. You know that we are now organising a very strong – and I would say loud – campaign which shows that we have the goal of zero tolerance to violence against women. We are funding and we are organising the campaign in all the Member States, again targeting specific forms of violence in the Member States.

I would like to say that in the proposals of this Commission you can hardly find any cases of positive discrimination. Please, read the latest version of the Women on boards directive. This is gender neutral. We want diversity on boards. You cannot find anything which could be called social engineering. Believe me, as somebody coming from a former totalitarian country, I am extremely sensitive about this, and in our package to enable the people to better combine work duties and family life, we are very careful to open up the choices so that people can choose how they want to live. If mothers want to stay at home with the children, they can. If they want to go to work, they should not be prevented from doing so by the barriers which are still present in the EU.

This is why I am very sensitive about everybody who criticises the Commission for engaging in social engineering, because simply it is not true, and I am happy to present this in the new package on work-life balance.

Last comment on EU funds: I worked for almost 20 years in the field of EU funding, and I remember times when there was a goal which was called gender equality. As applicants for the money, we were ticking the boxes: gender-equal project? Yes! It was so artificial and so discouraging for all those who really wanted to do something to help gender equality. I am one hundred per cent for better use of EU funds, better policy and better achievement of goals in gender equality, but let us do it in an effective and efficient way so that we are not using the EU money for counterproductive results.

So thank you for your comments. After every discussion on gender equality, I am more encouraged and more inspired to do the everyday work. I am looking forward to further cooperation with you.

  Ernest Urtasun, ponente. – Señor presidente, en primer lugar, quiero agradecer todas las aportaciones al debate. Creo que ha sido un debate importante. A veces tengo que reconocer que tengo la sensación de que, como persona relativamente joven que da por supuestas muchas cosas en nuestra sociedad, a veces nos encontramos defendiendo elementos de la igualdad entre hombres y mujeres que creíamos ya conquistados, y tenerse que encontrar ante manifestaciones como la de nuestro colega polaco —como muchos de ustedes han mencionado— pues, evidentemente, es profundamente chocante.

Por cierto, quiero aprovechar para agradecer la campaña de Avaaz de recogida de firmas a favor de las sanciones al diputado —que creo que ha firmado muchísima gente— y también, pues, apremiar al señor Tajani a que esta sanción, que anunciará esta semana, sea todo lo contundente posible.

Yo lo que sí quisiera es invitar a todo el mundo, a parlamentarios, pero también especialmente a la Comisión y al Consejo... Miren, tenemos dos opciones: o esperar 50 o 70 años para llegar a la igualdad en materia de brecha salarial, brecha de pensiones, etcétera, que son los cálculos que la propia Comisión ha hecho sobre cuál es el periodo que necesitaremos al ritmo actual, o hacer algo. Y hacer algo significa ponernos manos a la obra para una cosa que ha dicho la comisaria: aplicar mejor la legislación. Sí, pero también, señora comisaria, hacer leyes es importante. Yo ya sé que muchas cosas no dependen de usted, la mayoría de cosas se bloquean en el Consejo. Somos perfectamente conscientes, pero sí desearíamos que, por lo menos, pudiéramos trabajar mano a mano Comisión y Parlamento para sacar adelante algunas cosas del Consejo.

Mire, si en esta legislatura lográramos que el Consejo desbloqueara la Directiva sobre cuotas en los Consejos de Administración y termináramos la ratificación por parte de todos los Estados miembros del Convenio de Estambul, por lo menos sería una buena señal de que la cuestión de la igualdad de género vuelve a estar encima de la mesa, ya que ahora tenemos un poco la sensación de que ha dejado de estar. Ya no está encima de la mesa ni de los gobiernos ni de la Unión Europea ni de nadie y, con los datos que tenemos, es más urgente que nunca que vuelva a estar como una prioridad esencial.

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, sprawozdawczyni. – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz, Szanowni Państwo! Po pierwsze, chciałabym jeszcze raz podziękować wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania ostatecznej wersji sprawozdania o równym prawie kobiet i mężczyzn w dostępie do dóbr i usług. Nie tylko parlamentarzystom, ale też doradczyniom, administracji, która też bardzo ciężko pracowała. Z uwagi na to, że nasza dzisiejsza dyskusja ma taki charakter rytualny, chciałabym w tym podsumowaniu zwrócić uwagę na dwie sprawy generalne. Po pierwsze, absolutnie kluczową kwestią – i to również wynika z dzisiejszej dyskusji – jest załatwienie sprawy napięcia praca–dom, tego konfliktu pomiędzy domem a pracą, który się ciągnie od zarania.

Pierwsze emancypantki walczyły o prawo do edukacji i do pracy, a my dzisiaj tutaj w Parlamencie, mając już w dużej mierze załatwioną tę sprawę, walczymy o prawo do macierzyństwa i do posiadania rodziny na jakichś racjonalnych warunkach. Żeby to nie był podwójny etat, żeby to nie było podwójne obciążenie kobiet, ale żeby to było właśnie bardziej sprawiedliwe i racjonalne. Ta kwestia godzenia ról jest absolutnie kluczową sprawą. Bardzo doceniam i czekam na dalsze działania Komisji Europejskiej, jeżeli chodzi o mapę drogową w tej sprawie. Cały czas aktualna jest również kwestia urlopów macierzyńskich, rodzicielskich, elastycznego czasu pracy, rynku pracownika domowego, żłobków, przedszkoli i domów opieki. Druga sprawa, która jest absolutnie kluczowa, to szacunek dla prawa. My naprawdę mamy w bardzo wielu miejscach zapisane prawo do równego traktowania kobiet i mężczyzn, do równouprawnienia, a jednak to prawo wciąż nie jest realizowane.

Pani Komisarz! Apeluje o twarde zapisy, o bardzo konkretne przepisy, a nie zalecenia. Ponieważ za każdym razem, wszędzie tam gdzie mamy zalecenia, spotykamy się z lekceważeniem, nierespektowaniem, omijaniem albo złym interpretowaniem. Jeżeli mamy tylko zalecenie, a nie twardy przepis, zawsze znajdzie się jakiś Korwin-Mikke, który koniecznie tydzień temu chciał zostać tutaj królem mizoginów. Dzisiaj nie ma go z nami. Prawdopodobnie siedzi w telewizji albo w radiu. Chciałabym przy okazji zaapelować do mediów, żeby nie zapraszały osób, które są seksistami, które nie reprezentują pozycji Parlamentu, i żeby nie promowały takiej postawy.

  Clare Moody, rapporteur. – Mr President, this has been a very interesting debate. It is notable that each of the rapporteurs and many of the speakers have pointed out that we are at best stagnating on equality between women and men and, in many ways, we are going backwards.

We should, of course, celebrate the ongoing achievements of the EU in support of women. Indeed, frequently, it is only EU funds that ensure that support. But we must move away from assuming that simply having specific programmes aimed means ‘job done’ and that somehow that alone delivers equality. It won’t!

I welcome the Commissioner’s recognition that this report is timely in relation to discussions on the EU budget, and that we should use all means available. The budget must be seen as part of those ‘all means’.

If we are to make progress, we have to adopt gender mainstreaming across the whole budget, using the many gender budgeting tools that have been proven to work. Unless we recognise the hidden and unintended consequences of the way the budget is used, we will always fail to address our goal of defeating inequality.

Thank you for all the support that has been expressed for this report. I look forward to the vote tomorrow, but even more, I look forward to the action to follow-up on the report’s recommendations.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet morgen, Dienstag, 14. März 2017, statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 162 GO)

  Dominique Bilde (ENF), par écrit. – De la nécessaire égalité en droit entre les hommes et les femmes à l’égalitarisme borné que la nature conteste, il n’y a qu’un pas que l’Union européenne franchit allègrement. Le rapport sur l’égalité entre les femmes et les hommes porté par Ernest Urtasun en est la démonstration.

La discrimination positive, en plus d’être contraire aux principes républicains aujourd’hui en vigueur en France, s’exerce toujours au détriment de quelqu’un. Imposer des quotas de femmes dans les postes à responsabilités pourrait être injuste à l’égard de certains hommes. Seul compte le mérite individuel.

Le rapport introduit des notions exotiques, n’ayant des relations que lointaines avec son principal objet. En souhaitant imposer un agenda qui relève plus de la bataille culturelle que d’une vraie politique sociale, le rapport minore les enjeux réels.

Quels sont-ils ? En finir avec la spirale euro-austéritère qui plonge des jeunes femmes dans la précarité. Augmenter l’offre de gardes d’enfants, afin que les femmes puissent continuer à travailler. Un impératif compte tenu du déclin démographique continental. Enfin, continuer à lutter contre les pratiques d’un autre âge venues de l’étranger: les excisions, le voile intégral ou les mariages forcés.

  Viorica Dăncilă (S&D), în scris. – În pofida faptului că egalitatea de gen reprezintă un obiectiv explicit al câtorva secțiuni din bugetul Uniunii, fiind abordată în 15 directive care au fost adoptate la nivelul UE, consider că angajamentul concret de a continua integrarea dimensiunii de gen trebuie accelerat, deoarece politicile existente au fost implementate într-o mică măsură, iar resursele bugetare alocate special pentru problematica de gen sunt insuficiente. Cred că este vital să promovăm ideea consecventă de a integra dimensiunea de gen pe tot parcursul întregii proceduri bugetare atât în strategiile europene cât și în cele naționale, pentru a permite evaluarea bugetului general al UE și dintr-o perspectivă de gen. Totodată, aș vrea să atrag atenția asupra faptului că Fondul european pentru investiții strategice nu conține o perspectivă de gen, iar dacă această direcție ar fi implementată, în mod cert Uniunea Europeană ar putea folosi mult mai eficient resursele sale bugetare pentru a acționa în vederea îndeplinirii acestui obiectiv atât de important.

  María Teresa Giménez Barbat (ALDE),por escrito. – El artículo 23 de nuestra Carta de Derechos Fundamentales reconoce la igualdad entre hombres y mujeres y prevé tomar medidas a favor «del sexo menos representado». En este informe se echan a faltar más referencias hacia las brechas de género que perjudican a los hombres y los niños. Es más raro que se estipulen medidas legales cuando el sexo menos representado o más perjudicado es el masculino. Hablamos del «techo de cristal» históricamente injusto con el que nos topamos las mujeres, pero prestamos menos atención a otras áreas del trabajo y la vida en las que los hombres y los chicos salen más perjudicados: accidentes laborales, riesgo de suicidio, fracaso escolar, etc. Los hombres también están afectados desproporcionadamente en determinadas áreas de la salud, son más vulnerables a las conductas de riesgo, disponen de redes sociales más débiles e informan menos de la violencia que experimentan. Algunos de estos indicadores están reflejados en las estadísticas del propio informe. Considero que estos desequilibrios de género en nuestras iniciativas terminan perjudicando a hombres y a mujeres, pues es entre todos como podemos construir una sociedad más libre e igualitaria.

  Филиз Хюсменова (ALDE), в писмена форма. – Уважаеми г-н Председател, намирам за особено важен призива на доклада относно равенството между жените и мъжете в Европейския съюз за 2014–2015 г. относно инвестирането в грижи за децата и възрастните хора, тъй като смятам, че трябва да отчитаме особената роля на работещите жени, които понасят двойно натоварване от отговорности – не само по отношение на работното си място, но и във връзка с грижата за семейството и домакинството. Наличието на качествени и достъпни заведения за грижи за деца е една от предпоставките за активното включване на жените в пазара на труда и обществения живот. Липсата на равенство в пазара на труда и фактът, че голям брой от заетите жени работят на намалено работно време, водят до загуби за европейската икономика. Ето защо призовавам държавите членки да разгледат възможните средства за предоставяне на повече възможности за заетост на жените, осигурявайки повече и по-достъпни заведения за детска грижа, така че те да не са изправени пред избора на кариера или семейство.

  Agnes Jongerius (S&D), schriftelijk. – Vrouwen zijn minder intelligent en zwakker, vindt Europarlementariër Korwin-Mikke. Ik neem aan dat de heer Mikke zich bedreigd voelt, en daarom zo om zich heen slaat.

Maar dit is het schokkende: zelfs als we zijn opmerkingen buiten beschouwing laten, krijgt de EU van het EIGE een rapportcijfer van 5,3 voor het jaar 2015, en wat betreft “tijd” slechts een 3,8. “Gemiddeld houdt 77 % van de vrouwen in de EU zich dagelijks minstens één uur bezig met koken en het huishouden, vergeleken met slechts 24 % van de mannen.”

Vrouwen doen dus naast betaald werk vaak nog uren extra werk thuis, om voor anderen te zorgen. Ze cijferen zichzelf op die manier weg en verkleinen zo hun kansen op de arbeidsmarkt en op economische onafhankelijkheid. Zwakker en kleiner? Een groter plichtsgevoel, grotere sociale druk en veel minder hulp zal hij bedoelen. Deze bevindingen bevestigen het belang van maatregelen voor een betere combinatie van beroeps- en privéleven voor vrouwen en mannen. Met goede zorg en opvang voor kinderen en andere afhankelijke personen, en flexibele arbeidsregelingen.

Ik wil de Commissie daarom vragen zo snel mogelijk met een ambitieus pakket inzake het combineren van werk en privéleven te komen, inclusief voorstellen voor beter vaderschaps-, zwangerschaps- en ouderschapsverlof.

  Karol Karski (ECR), na piśmie. – Szanowni Państwo! Równość między kobietami i mężczyznami jest jedną z fundamentalnych zasad Unii Europejskiej zapisanych w Traktatach. Powinna ona być rozumiana przede wszystkim jako brak dyskryminacji (czyli równość szans) oraz równość w wynagrodzeniu za taką samą pracę. Dotyczy to także dostępu do towarów i usług, w przypadku którego kobiety nie powinny być w żaden sposób dyskryminowane, jak to się często zdarza w szczególności w odniesieniu do ciąży i macierzyństwa.

Jednocześnie należy dopilnować, by emerytury kobiet nie były niższe niż emerytury mężczyzn. Niestety obecnie – w skali ogólnoeuropejskiej – emerytury kobiet są o 39% niższe niż emerytury mężczyzn. Jest to niesprawiedliwe i dyskryminujące kobiety. Państwa członkowskie oraz instytucje UE powinny podjąć skuteczne działania w celu zmiany tej sytuacji.

  Jutta Steinruck (S&D), schriftlich. – Herr Präsident! 30 Jahre, bis gleich viele Frauen wie Männer berufstätig sind. 40 Jahre, bis die Aufteilung der häuslichen Arbeit auf beide Geschlechter gleichermaßen ausfällt. Und 70 Jahre, bis Frauen und Männer gleich bezahlt werden. Die wirtschaftliche Emanzipation von Frauen ist zum Weltfrauentag letzte Woche noch einmal verstärkt in den Fokus des Europäischen Parlaments gerückt. Aber unser Kampf für Gleichstellung darf sich nicht auf einen Tag beschränken, sondern muss das ganze Jahr über in unseren politischen Entscheidungen Priorität haben.

Die Betreuung von Kindern und älteren Angehörigen muss gleicher verteilt werden. Diese Aufgabe größtenteils unentgeltlich durch Frauen übernehmen zu lassen, ist nicht gerecht! Wir müssen die finanzielle Bewertung von typischen Frauenjobs überdenken und ihre Bezahlung an das Niveau typischer Männerjobs anpassen. Und wir müssen durch mehr Transparenz bei der Bezahlung dafür sorgen, dass Frauen im gleichen Job bei gleicher Qualifikation nicht weniger verdienen als Männer. Nur so können wir einige der immer noch klaffenden Ungleichheiten beseitigen.

Die EU-Kommission ist jetzt aufgefordert, unsere Forderungen zu Eltern-, Mutter- und Vaterschaftsurlaub aufzunehmen und mit den entsprechenden neuen Richtlinienvorschlägen den Startschuss für eine bessere Gleichstellung der Geschlechter zu liefern.

  Tibor Szanyi (S&D), írásban. – A nők és férfiak közötti egyenlőség az Európai Unióról szóló szerződésben és az Európai Unió Alapjogi Chartájában is lefektetett alapvető jog, ennek ellenére szomorú, hogy egyes tagállamokban a nőket másodlagos szereplőkként kezelik. Sajnálatos módon itt az EP falai között is hallunk szégyenletes, nemi alapon megkülönböztető kijelentéseket. Az ezek elleni fellépés alapvető kötelességünk! Zéró toleranciát a nemi alapú zaklatással kapcsolatban, legyen az otthoni, munkahelyi vagy egyéb környezetben elkövetett zaklatás!

Ebben a harcban és a nemek közti egyenlőség előmozdításában jó eszköznek tartom az uniós támogatásokat, a jelentés jó megközelítést ad a három különböző alap vizsgálatával. A 2014-2020-as költségvetési időszak szinte alig foglalkozik a nemek közti egyenlőséggel, a jövőben az átláthatóság és a demokratikus minőség erősítése érdekében a költségvetési eljárás ideje alatt külső szakértőket is be kell vonni.

  Kathleen Van Brempt (S&D), schriftelijk. – De EU is wereldleider op het gebied van vrouwenrechten. Toch mogen we niet denken dat de strijd gestreden is. Onderzoek toont aan dat we nog maar halfweg zijn qua gendergelijkheid en bovendien dat er maar traag vooruitgang wordt geboekt.

Op 14 maart werd de Dag voor gelijke beloning ‘gevierd’. Vrouwen verdienen in België gemiddeld nog steeds 20 % minder dan mannen. Zij moeten dus tien jaar eerder beginnen te werken om hetzelfde loon te krijgen. Maar ook de pensioenkloof blijft onaanvaardbaar groot. Veel vrouwen werken onvrijwillig deeltijds door genderstereotype verwachtingen of omdat zij in precaire statuten werken.

Dit aanpakken is essentieel op weg naar gendergelijkheid. Het uitbreiden van vaderschapsverlof en ouderschapsverlof én het stimuleren dat vaders hier meer gebruik van maken, is nodig om tot een meer gelijke verdeling van de zorgtaken in het gezin te komen. Hier is ook een belangrijke rol weggelegd voor werkgevers. Zij moeten een bedrijfscultuur creëren die vaders niet weerhoudt hun recht op ouderschapsverlof op te nemen.

Gendergelijkheid bevorderen gaat tot slot ook over het bestrijden van genderstereotypen in de hele samenleving en dit van jongs af aan. Zo zijn er in schoolboeken of voorleesboekjes bijvoorbeeld nog veel genderstereotypen te vinden. Hier moeten we een eind aan maken.