Dobesedni zapisi razprav

Torek, 16. maj 2017 - Strasbourg

7.4. Učinkovita raba virov: zmanjšanje živilskih odpadkov, izboljšanje varnosti hrane (A8-0175/2017 - Biljana Borzan)

Ustne wyjaśnienia dotyczące głosowania

  Момчил Неков (S&D). – Г-н Председател, всяка година 1 милиард и 300 милиона тона храна се губят или разхищават, като само в Европа цифрата е 88 милиона тона. В България процентът на гражданите, живеещи под прага на бедността, е малко над 40 процента. Над 30 процента от дохода им бива „изяждан“ така да се каже от трапезата.

Същевременно над 900 хиляди тона храна се изхвърлят в България. За мен като гражданин е тежко, когато видя нашите баби, дядовци, майки и бащи да ровят или да обикалят около кофите. Това е социално безотговорно и силно вярвам, че бизнесът трябва да заеме активна роля.

Похвални са стъпките, които българският омбудсман Мая Манолова предприе, както и усилията и постигнатото от българската хранителна банка. Но борбата с този социален проблем трябва да бъде диктувана от правителството, а не да се очаква от гражданите да настояват за това. Не трябва да чакаме съвети за добри практики отвън, а трябва сами да предложим мерки за оползотворяване на остатъчния хранителен ресурс.

  Urszula Krupa (ECR). – Panie Przewodniczący! W tęsknocie za Polską znany poeta Cyprian Kamil Norwid pisał: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów Nieba... Tęskno mi Panie...”.

Dlatego między innymi zauważam także moralną konieczność przeciwdziałania marnotrawieniu żywności wszelkimi sposobami i środkami oraz zgłosiłam poprawki szczególnie dotyczące konieczności poprawy jakości żywności. Mimo, że głosowałam za sprawozdaniem, szkoda, że nie odnotowano problemu, jaki, moim zdaniem, jest niezwykle ważny, szczególnie z powodu wysokiego odsetka jej marnotrawienia w gospodarstwach domowych.

W sprawozdaniu poruszono szereg ważnych aspektów, jednak jednym z ważnych, a nieuwzględnionych aspektów jest zła jakość żywności, szczególnie przetworzonej, wyprodukowanej z użyciem pestycydów, konserwantów i innych dodatków, antybiotyków, dodatkowo często fałszowanej, która, przewożona tysiące kilometrów, jest po prostu niesmaczna i szybko – nawet jeszcze zdatna do spożycia – staje się niejadalna.

  Anna Maria Corazza Bildt (PPE). – Mr President, one bag out of four is thrown away in Europe. This is economically, environmentally and morally unacceptable. Back in 2011, when we did the report in this Parliament, I started a campaign in Sweden called Basta to Food Waste, a grassroots movement to get people to change their lifestyle without reducing their living standards. Therefore I very much welcome our vote today in favour of substantially reducing food waste, continuing to keep the issue high on our agenda and raising awareness.

We have voted to have a common definition and common methodology to measure food waste, and that will also help us to exchange good practices. Member States must facilitate food donations. There are still tax rules and legal requirements that make it easier for retailers and restaurants to throw away edible food rather than reusing it or giving it to those in need. Innovative solutions and shared economic co-cooking should also be encouraged and, most importantly, the difference between ‘best before’ and ‘use by’ dates has to be made clear to consumers.

  Igor Šoltes (Verts/ALE). – V Evropski uniji letno ustvarimo kar za 88 milijonov ton zavržene hrane, medtem ko si kar 55 milijonov Evropejcev niti vsak drugi dan ne more privoščiti kakovostnega obroka. Dobro polovico prehranskih odpadkov ustvarjajo gospodinjstva in seveda tudi javni sektor. Ti odpadki sicer nastajajo vzdolž celotne prehranske verige, od kmetij preko živilske predelovalne industrije do trgovin in seveda tudi supermarketov.

Po podatkih organizacije za hrano in kmetijstvo je namreč v svetu podhranjenih kar 793 milijonov ljudi, v sami EU pa kar 55 milijonov. Raziskave kažejo, da se v EU v enem letu v prehranski verigi zavrže na primer 377 ton paradižnika. Za pridelavo takšne količine paradižnika pa je potrebnih 90 km2 površin, 57 milijard litrov vode in 7 milijonov delovnih ur, pridelek pa konča na smetišču. In kot smo slišali danes, je to odprto področje tudi za tako imenovano krožno gospodarstvo, zato pa je potrebno tudi prisluhniti davčnim olajšavam in bolj učinkovitemu naročanju, kar je zelo pomembno.

  Adam Szejnfeld (PPE). – Panie Przewodniczący! Efektywne gospodarowanie zasobami jest obecnie wyzwaniem cywilizacyjnym. W ramach tego zadania mieści się również szacunek do żywności. Tymczasem w Unii Europejskiej marnujemy rocznie prawie 90 milionów ton żywności. Najwięcej, bo 53 %, w gospodarstwach domowych, ale nie lepiej jest na innych etapach łańcucha żywnościowego, np. w przetwórstwie (19 %) czy w gastronomii (12 %). Biorąc jednak pod uwagę, że najwięcej żywności marnuje się w gospodarstwach domowych, główny nacisk trzeba – moim zdaniem – położyć na podnoszenie świadomości obywateli w tym zakresie, rozwój świadomości konsumenckiej.

Inną kwestią są ułatwienia dla tych, którzy mogliby się podzielić, ale na przykład mają przed sobą barierę podatkową. Myślę tutaj o dyrektywie dotyczącej VAT. Konieczne są zmiany, które umożliwią bezpodatkowe przekazywanie żywności w postaci darowizn.

  Michela Giuffrida (S&D). – Ridurre lo spreco alimentare è una questione morale e anche una questione economica, perché 88 milioni di tonnellate di rifiuti alimentari all'anno equivalgono a 173 chili per cittadino europeo, una quantità enorme, della quale i più non hanno neppure consapevolezza.

Gli sprechi purtroppo si verificano in tutti i passaggi della catena alimentare. Per questo serve un'azione coordinata che coinvolga dal produttore al consumatore e che si occupi di favorire soprattutto le donazioni, perché nel mondo, non lo dimentichiamo, ci sarebbe cibo per tutti ma non tutti hanno cibo.

Per fortuna ci sono anche le pratiche che favoriscono le donazioni e, oltre a questo, ci sono le esperienze che minimizzano gli sprechi, per esempio attraverso delle applicazioni che a fine giornata alcuni commercianti usano per mandare degli alert e applicare degli sconti sui prodotti freschi.

Considerato che lo spreco alimentare è però opera di famiglie, di consumi privati, dobbiamo mettere in campo delle politiche che includano la formazione e l'educazione già a scuola. È nostra responsabilità.

  Franc Bogovič (PPE). – Povsem nesprejemljivo je in vsi se s tem strinjamo, da ne smemo zavreči kar 170 kg hrane vsak od nas v Evropi vsako leto. Se pravi eno tretjino hrane zavržemo, ob tem pa 10 % ljudi nima virov za kvalitetno hrano. Vedeti moramo, da več kot pol te hrane zavržemo v gospodinjstvih, potem še v ostalih delih te prehranske verige od predelave, gostinstva, trgovinskega sektorja.

Zato je nujno to, kar piše v poročilu, narediti veliko na ozaveščanju mladih, ozaveščanju potrošnikov, lokalnih skupnosti. Prav je, da se v to vključijo prostovoljci, tudi strokovna javnost, ki lahko veliko pripomore k boljšemu izkoriščanju hrane.

Zakonodajni okvir, kar smo zapisali v poročilu, roki uporabe, tudi olajšave za dobičke in pa tudi za tiste, ki darujejo hrano. Pomembno je pa tudi okoljsko breme, ki ga ustvarja zavržena hrana, saj predstavlja kar 8 % emisij toplogrednih plinov, zato so nujne te spodbude, tudi da v kontekstu krožnega gospodarstva te odpadke uporabimo kot vir, ne pa da obremenjujemo okolje.

  Maria Lidia Senra Rodríguez (GUE/NGL). – Senhor Presidente, votei contra esta iniciativa porque não vai reduzir os desperdícios alimentares. Pelo contrário, vai fomentar mais ainda o lucro da distribuição e da indústria alimentar que continuarão tendo ao seu alcance muito mais alimentos de que precisam e a baixos preços, com a certeza de que terão saída na doação e no negócio da alimentação para os animais.

Também abre as portas a incentivos fiscais no futuro para as doações e para financiar com fundos públicos a recolha, o transporte, o armazenamento e a distribuição das doações.

Entretanto, o desemprego direto e indireto continuará aumentando com o desaparecimento da pequena e média agricultura, e a pobreza, a exclusão social e o desperdício de energia também.

A fome não se combate com caridade, combate-se com políticas que garantam rendimentos e salários decentes para toda a população. Reduzir a produção, regular as produções em relação aos mercados, equilibrar a oferta e a procura, procurar mercados locais, vender produtos frescos e a granel e adotar datas de vencimento, reduzindo as embalagens de longa duração, são alguns dos passos no bom caminho.

  Stanislav Polčák (PPE). – Já obecně některé iniciativní zprávy nevítám, ale tato je rozhodně pro mě velmi důležitá, protože upozorňuje na problém, který každý z nás může svým chováním tak trochu ovlivnit.

Ve světle toho, kolik milionů lidí na světě každý den hladoví, každé vyhozené jídlo z naší lednice představuje vlastně facku těmto lidem. Ta zpráva je velmi dobrá, je popisná, ukazuje, kolik milionů tun jídla vyhodíme, kolik milionů tun zdrojů spotřebujeme na zpracování takového potravinového odpadu atd. Je tam navrhnuto jedno, podle mého názoru, velmi smysluplné opatření, a to je otázka právě té pobídky v oblasti daně z přidané hodnoty.

Byl bych velmi rád, kdyby Komise na tento apel slyšela. Já jsem tuto zprávu podpořil, jak vyplývá z mého vysvětlení, které teď provádím, ale chci zároveň říci, že nemůžeme zůstat pouze u této zprávy. Musíme lidem říci, že je to také hlavně o jejich chování. Takže: osvěta, osvěta, osvěta.

  Frédérique Ries (ALDE). – Monsieur le Président, la lutte contre le gaspillage alimentaire est probablement l’un des actes manqués les plus flagrants de nos politiques européennes. Cinquante textes européens s’y attellent, plus même: des directives, des règlements, des résolutions et malgré cela, chaque foyer européen jette chaque année l’équivalent de 400 euros de nourriture. C’est un gaspillage inacceptable, amoral même, quand on connaît – et ils ont été cités – les chiffres de la pauvreté en Europe.

La Commission n’a d’autre choix que celui de l’ambition, à savoir rectifier le tir et être aux côtés du Parlement européen pour réaliser nos objectifs de réduction des déchets alimentaires, à savoir moins 30 % d’ici 2025 et moins 50 % d’ici 2030.

Deux points sont essentiels: clarifier l’étiquetage, d’une part, comme cela a déjà été dit, car les «à consommer de préférence avant» et les «à consommer jusqu’au» sont de véritables autoroutes pour le gaspillage, et penser global, d’autre part, si l’on veut le réduire du producteur au consommateur. L’agriculture, la pêche, l’environnement, la santé, la TVA: tous ces secteurs sont concernés, mais il nous faut un moteur, une véritable volonté, une véritable stratégie de l’Union européenne.

  Tomáš Zdechovský (PPE). – Já bych k této zprávě řekl, že jsem pro ni hlasoval, protože ji považuji za velmi důležitou, ale možná mi v ní chybí jedna zásadní věc, která tu nebyla zmíněna, a to, že neexistuje vlastně metodika, jakým způsobem změřit plýtvání potravinami. Myslím si, že Evropská komise by měla začít právě od tohoto bodu.

Potom bychom se mohli dostat k dalším bodům. Třeba jaké obaly můžeme dnes užívat proto, abychom s potravinami nemuseli dále plýtvat, nebo vysvětlení pojmů spotřebujte do nebo minimální trvanlivost. Já si myslím, že řada spotřebitelů vůbec rozdíl mezi těmito pojmy neuznává nebo o něm neví.

  Seán Kelly (PPE). – A Uachtaráin, arís vótáil mé i bhfabhar na tuarascála seo mar a rinne 623 Fheisire as 676 sa chás seo; agus taispeánann sé sin go dtuigeann feisirí cé chomh tábhachtach is atá an t-ábhar seo agus cé chomh tábhachtach is atá sé dúinn chun rud éigin a dhéanamh faoi. Dar ndóigh, tá na figiúirí den bhia a chaitear amach gach uile bhliain scanrúil. I ndáiríre, tá sé mímhorálta. Féach ar na figiúirí: 88 milliún tona de bhia caite amach gach uile bhliain san Aontas ar chostas €143 billiún ag úsáid an méid uisce a ritheann trí abhainn an Volga sa Rúis agus ag cur 3.3 billiún tona astaíochtaí CO2 san atmaisféar. Is léir go gcaithfimid aontú chun deireadh a chur leis seo.