Doslovný zápis z rozpráv

Utorok, 12. septembra 2017 - Štrasburg

8.6. Pristúpenie EÚ k Dohovoru Rady Európy o predchádzaní násiliu na ženách a domácemu násiliu a o boji proti nemu (A8-0266/2017 - Christine Revault d'Allonnes Bonnefoy, Anna Maria Corazza Bildt)

Ustne wyjaśnienia dotyczące głosowania

  Urszula Krupa (ECR). – Panie Przewodniczący! Wszyscy, zwłaszcza na pewnym poziomie rozwoju osobowego, także na poziomie państw, powinni przeciwdziałać każdej formie przemocy dotyczącej kobiet zarówno domowej, jak i psychicznej. Jednak głosowałam przeciwko sprawozdaniu z prostej przyczyny, gdyż przemoc nie powinna być zwalczana przemocą, a takie znamiona mają zapisy traktujące odmowę zabicia dziecka poczętego jako przemoc poza innymi kontrowersyjnymi określeniami. Przypominam także tym, którzy używają argumentu dyspozycji własnym ciałem, że jako ludzie mamy ograniczoną władzę i nie potrafimy sterować większością funkcji fizjologicznych czy automatycznych. Tym bardziej poczęte dziecko nie jest częścią ciała, jest odrębną istotą najbardziej narażoną na przemoc według unijnego prawa, które mówi, że aborcja jest prawem człowieka. Stosując presję ideologiczną, także używa przemocy.

  Tania González Peñas (GUE/NGL). – Señor presidente, he votado a favor de la adhesión de la Unión Europea al Convenio de Estambul, porque creo que tenemos que ser firmes en la prevención y en la lucha contra todas las formas de violencia contra las mujeres.

Sin embargo, aún faltan trece Estados miembros por firmar el Convenio, y aquellos que lo han ratificado aplican políticas insuficientes todavía. Es el caso de España, donde el presupuesto se reduce desde hace años —lo que ha sido denunciado por la CEDAW— sin que se haya reducido el número de asesinatos.

En una Unión Europea donde una de cada tres mujeres mayores de 15 años ha sido víctima de algún tipo de violencia machista, tenemos que dar aún pasos de gigante, empezando por la garantía habitacional para las víctimas, pero, también, garantizando la coordinación y la cooperación entre Estados para evitar casos como el de Juana Rivas, que ha pasado de ser una víctima de malos tratos por parte de su pareja a pasar a ser considerada culpable por la ausencia de una legislación que la proteja y que le dé garantías.

Tomemos ejemplo de los movimientos sociales que en todo el mundo están reivindicando la lucha contra el machismo y contra las violencias machistas, de las marchas de Ni una menos en América Latina al Black Monday en Polonia, desde las manifestaciones en Estados Unidos contra la misoginia de Trump hasta las movilizaciones en la India y también todas las movilizaciones en Europa.

Las mujeres del mundo ya no dejan que su dolor siga siendo invisibilizado.

¡Ni una menos!

  Krisztina Morvai (NI). – Elnök Úr, kedves Képviselőtársaim, az Isztambuli Egyezmény aláírása kapcsán szeretném tájékoztatni Önöket, hogy büntetőjogászként és a nőjogi bizottság tagjaként egy fontos kutatásba kezdtem, amelynek következtetéseit és eredményeit szeretném majd Önökkel megosztani. A kutatás lényege a következő: jogerősen lezárt olyan büntető ügyeket szeretnék áttekinteni, amelyekben családon belüli erőszak, partnerbántalmazás, illetőleg zaklatás következményeként a sértett meghalt, és szeretném beazonosítani az ezen ügyekben közös faktorokat az előzményekben. Szeretném megállapítani azt, hogy hogyan lehetett volna hatékony korai beavatkozással megelőzni ezeket a tragikus végű haláleseteket. Úgy gondolom, hogy nagyon fontos feladatunk, hogy észleljük azt, hogy a családon belüli erőszak, partnerbántalmazás, zaklatás potenciálisan életveszélyes cselekmények, tehát felül kellene végre emelkednünk a különböző ideológiai harcokon, hogy most „gender”, nem „gender”, ilyen párt, olyan párt, itt nincs helye pártpolitikának, éppen ezért mindenkit kérek, hogy a kutatási beszámolóra párthovatartozásra tekintet nélkül jöjjön majd el. Szeretettel hívom és várom Önöket.

  Jadwiga Wiśniewska (ECR). – Panie Przewodniczący! Na wstępie chcę podkreślić, że jestem zdecydowanym przeciwnikiem wszelkich form przemocy wobec kobiet, jednakże konwencja stambulska problemu przemocy nie rozwiązuje, bowiem jest ona narzędziem politycznej i ideologicznej propagandy, która służy promowaniu szkodliwej dla społeczeństwa genderowej koncepcji płci. Konwencja wskazuje, proszę Państwa, że źródłem przemocy są stereotypowe role kobiet i mężczyzn, a za takie uważa się role kobiety jako matki i żony, a mężczyzny jako męża i ojca. W imię niedyskryminacji dyskryminuje się na przykład tych, dla których wartością są chrześcijańskie korzenie kultury europejskiej. Dlatego głosowałam przeciwko tej konwencji.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Pane předsedající, dovolte, abych vysvětlila, proč jsem nehlasovala pro návrh zprávy. Evropská lidová strana je pro nulovou toleranci násilí na ženách, a proto také předložila pozměňovací návrhy, abychom všichni mohli pro tuto zprávu hlasovat.

Bohužel při hlasování Evropský parlament odmítl naše pozměňovací návrhy a tak ve zprávě zůstávají ustanovení, ve kterých Evropská unie chce nepřiměřeně zasahovat do kompetence členských států a požaduje přistoupení EU k úmluvě v plné šíři. Souhlasím s tím, že ratifikace je symbolické gesto, které může v některých státech výrazně upozornit na problém a donutit vlády k jeho řešení. Ale musí to být svobodné rozhodnutí vlád a parlamentů.

Násilí je zlo a je třeba se proti němu postavit. Je třeba chránit ty, kteří trpí jen proto, že jsou slabší, ať už jsou to ženy, děti, senioři nebo nenarozené děti. Já v tom nevidím rozdíl, ale bohužel odstavec čtyři nebyl vypuštěn a tak zpráva spojuje neslučitelné, boj proti násilí na ženách a právo na potrat. Proto je pro mě nepřijatelná.

  Marek Jurek (ECR). – Panie Przewodniczący! Panie i Panowie Posłowie! Uznanie dzisiaj przez Parlament szeroką sześćdziesięcioprocentową większością, że ochrona życia najsłabszych to forma przemocy, potwierdzenie tego jeszcze szerszą większością, siedemdziesięciodwuprocentową, to nie jest, proszę Państwa, tylko atak na prawo do życia, bo z nim przestaliście się liczyć, to jest atak na prawa narodów, to jest atak na przyszłość Europy i to jest atak na naszą wspólnotę losu. Dlatego nie wiem, na co liczycie, czego tu jest więcej – pogardy czy wrogości? Wrogości przekonania, że państwa, które chcą chronić życie najsłabszych, należy wykluczyć, czy pogardy przekonania, że można nas do tego rodzaju praktyk siłą nagiąć? Jedno jest pewne. Siły polityczne, które dzisiaj dominują w kierownictwie Unii Europejskiej i które dzisiaj dominują w największych państwach Europy, wiodą Europę ku katastrofie. Widzieliśmy bardzo wiele kryzysów: brexit, kryzys imigracyjny, ale te, które nadchodzą w wyniku tej polityki, którą państwo prowadzicie, będą jeszcze większe, chyba że zdołamy to odwrócić.

  Tibor Szanyi (S&D). – Elnök Úr, szavazatommal erősen támogattam a jelentést, mert egyetértek a Bizottság azon javaslatával, amely szerint az EU-nak csatlakoznia kellene az Isztambuli Egyezményhez. Ez az első átfogó, jogilag kötelező erejű eszköz a nők elleni erőszak és a nemi alapú erőszak megelőzésére, illetve felszámolására. Sajnálatos módon Magyarország sem ratifikálta még ezt az egyezményt, mivel a kormánya nem tűzi napirendre a kérdést a magyar parlamentben. Úgy látszik, hogy a magyar kormány ebben a kérdésben az Európai Unió szoknyája mögé szeretne bújni, azaz mentesíteni akarják magukat a nemzeti ratifikálás alól, miközben a családon belüli erőszak több áldozatot szed, mint a terrorizmus. Legyen tehát zéró tolerancia a nők elleni erőszakkal kapcsolatban! Legyen ez az első lépés ezen úton! Sőt, személy szerint én még tovább mennék: legyen zéró tolerancia a nők, a gyermekek és az idősek elleni erőszakkal kapcsolatban is!

  Andrejs Mamikins (S&D). – Mr President, it is the duty of every civilised and cultural society to combat all forms of violence against women and domestic violence. The Istanbul Convention colleagues, however, used this serious issue to introduce for the first time the definition of gender and gender identity that is independent from a person’s sex in the international law. The fight against violence against women, assistance to its victims and education as part of the prevention of violence are among the exclusive competences of the EU Member States. By joining the Istanbul Convention, the EU would violate the Lisbon Treaty and exceed its powers.

Today, violence against women and domestic violence is a criminal offence in all the Member States of the EU, but not all of them have ratified the controversial Istanbul Convention because they have many serious doubts about its text.

If society loses its ability to distinguish between a man and woman, the fight against violence against women remains only an informal commitment. Such superficial formalism does not help women victims. That is why I voted against.

  Janusz Korwin-Mikke (NI). – Mr President, I voted no because it goes against the policy of equal rights of sexes. I do not understand why women must be preferred to men. I must inform you that the President of the Silesian branch of our party, who was a doctor in a big hospital in a big Silesian town, says that the number of husbands hurt by their wives is greater than the number of wives hurt by men, because men almost never admit that they have been beaten by a woman. So I do not see why there is this inequality.

  Diane Dodds (NI). – Mr President, in July, the Department of Justice published statistics which demonstrated that one in eight people in Northern Ireland have suffered domestic violence from a partner. The same survey finds that between 2015 and 2016 victims only reported roughly a third of the worst cases to police. Even more shocking was the fact that three quarters of those serious incidents of abuse occurred within what remained current, active relationships. These are unacceptable figures.

We must do everything in our power to tackle these awful abuses and assist victims to safely and successfully free themselves from abusive domestic environments. It is wrong that the PSNI should currently have to respond to one domestic incident every 19 minutes. I welcome the commitment by the Home Secretary, Amber Rudd, to bring forward domestic legislation in the form of the domestic violence and abuse bill.

International agreements are fine. However, the greatest priority of legislators should be targeted, local interventions that benefit victims in the hardest—to—reach situations.

  Eleonora Forenza (GUE/NGL). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, io volevo innanzitutto chiedere di richiamare quest'Aula al rispetto di verità fondamentali e acclarate: la negazione, o potremmo dire forse il negazionismo, di un fenomeno accertato, acclarato e di dimensione globale, come la violenza maschile e di Stato contro le donne, non dovrebbe poter essere negata in quest'Aula, ed è per questo che, a maggior ragione, rivendico il mio voto a favore del progetto di risoluzione.

Sottolineo la gravità del fatto che ancora 13 Stati membri non abbiano ratificato la convenzione di Istanbul, a fronte del fatto che, invece, nel 2030 è previsto l'obiettivo, tra quelli di sviluppo sostenibile, della parità e l'uguaglianza tra uomini e donne. Credo che non sia un caso che quello contro la violenza maschile e di Stato contro le donne e sulle donne sia un movimento globale, che è partito l'Argentina, che si chiama "Non una di meno", proprio perché i casi di femminicidio ormai non sono casi che riguardano la cronaca – anzi non lo sono per niente – sono questioni culturali, politiche, materiali e simboliche, sono questioni di civiltà.

Vorrei soltanto dire che, come femminista e come parlamentare europea, parteciperò il 28 settembre alla Giornata mondiale per il diritto all'autodeterminazione sessuale e riproduttiva.