Verbatim report of proceedings

Tuesday, 12 September 2017 - Strasbourg

17. Turkey-EU relationship (debate)

  Die Präsidentin. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärung der Vizepräsidentin der Kommission und Hohen Vertreterin der Union für Außen- und Sicherheitspolitik zu den Beziehungen EU-Türkei (2017/2840(RSP)).

  Johannes Hahn, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, Turkish society is going through difficult years, and so is our relationship with the country’s authorities. On many crucial issues we disagree with our Turkish interlocutors, from freedom of speech to the rule of law. Academics, journalists, civil society and critical voices have come under increasing pressure. The detention in July of another 10 human rights defenders, including EU nationals, was the latest in a long series of extremely worrying episodes.

We cannot, we do not, and we will continue not to ignore these current negative developments. In our dialogue we insist that Turkey respect the highest democratic standards it has committed to as a candidate country to the European Union and as a member of the Council of Europe. This was the spirit of the meeting between Presidents Tusk, Juncker and Erdoğan on 25 May, and this is the spirit of the High Representative’s regular meetings with her counterpart, Foreign Minister Mevlüt Çavuşoğlu. The same applies to my encounters with the same Minister Çavuşoğlu, but also Minister Çelik, the European Minister of Turkey, and other members of the Government.

Turkey is also our neighbour and a key player in a strategic region for the European Union. We are partners – difficult partners sometimes – but we work together on many different files that are fundamental both for the European Union and for Turkey, from counter-terrorism to migration to Syria, to name but a few. Our dialogue with Turkey on all these files is essential for all European citizens, for all Turkish citizens and for our entire region.

Our dialogue is open, frank, critical, sometimes constructive, sometimes very difficult. Most recently at our high-level political dialogue on 25 July in Brussels, the High Representative and I made it clear to our Turkish counterparts that there is an urgent need for the current trend to be reversed if we want our reciprocal engagement to be sustainable. This goes for the domestic situation, with continued dismissals, suspensions and arrests, but equally so for bilateral relations between Turkey and some EU Member States. A month ago we agreed with our Turkish counterparts that we should all talk less about each other, and more to each other. Everyone could benefit from a more constructive attitude. At the same time, we must not lose sight of the long-term and, perhaps even more importantly, of the many people in Turkey who are also concerned, as we are, with the current trends.

Let me end by noting that in our dialogue with Turkish opposition members, human rights defenders and journalists, the majority of them urge us to continue our dialogue with Turkey. Let us keep this in mind as we reflect on the next steps in our relationship.

Meine Damen und Herren! Ich möchte aber auch die Gelegenheit nutzen, Frau Präsidentin – nachdem ich verstanden habe, dass Sie während der Debatte abgewechselt werden –, Ihnen alles Gute zu wünschen für Ihre neuen Herausforderungen und mich ganz persönlich für die gute Zusammenarbeit in den letzten Jahren bedanken. Vielen herzlichen Dank.

  Die Präsidentin. – Danke sehr, Herr Kommissar! Wir werden ja hoffentlich noch in anderer Form Gelegenheit haben, auch in Zukunft zusammenzuarbeiten. Und ich bin noch bis etwa Ende Oktober Europaabgeordnete. Also, vielleicht sehen wir uns noch ein paar Mal.

  Cristian Dan Preda, au nom du groupe PPE. – Madame la Présidente, nous voilà donc, pour la troisième fois en moins d’un an, à discuter de notre relation avec la Turquie et pour la troisième fois, la plupart d’entre nous conviennent qu’au vu des développements politiques en Turquie, les négociations sur l’adhésion de ce pays à l’Union devraient être suspendues temporairement. Quand je dis «développements politiques», je fais référence, bien sûr, au référendum constitutionnel et surtout aux nombreuses atteintes aux droits de l’homme et aux libertés fondamentales qui ont touché des catégories importantes de la population, allant des journalistes aux militaires, en passant bien sûr par les professeurs d’école ou d’université.

Les critères de Copenhague sont clairs et nous devons les respecter. Or, si au niveau du Parlement la position est fixée, nous attendons que le Conseil fasse de même. Nous ne pouvons plus nous permettre de discuter de la Turquie et de notre relation présente avec ce pays à travers plusieurs voix qui sont contradictoires. Afin d’être crédibles, nous devons nous coordonner et ne pas laisser à Ankara la tâche de prendre ce qui l’arrange.

Je pense que le temps est venu de décider d’une route à prendre et que nous assumions ce choix. Cela est d’autant plus important que la Turquie est à présent un partenaire très important pour l’Union et tous ses États membres, et cela est valable pour une multitude de domaines. La migration et le commerce ne sont que deux aspects visibles de ce partenariat.

Dès lors, il est nécessaire de savoir où va cette relation et sur quelles coordonnées elle va évoluer à court et à moyen terme. Autrement dit, si nous enlevons de la table des négociations la perspective de l’adhésion, que mettons-nous d’autre? Comment voyons-nous le futur de la relation entre Bruxelles et Ankara?

Je pense qu’il ne faut pas prendre cette question à la légère, car elle est essentielle pour la continuité de cette relation, mais aussi pour l’image et la crédibilité de l’Union européenne en Turquie. Si nous réagissons à la Turquie d’aujourd’hui, nous devons agir en pensant à la Turquie de demain. C’est d’ailleurs pour cela qu’en tant que rapporteur pour avis de la commission AFET sur le budget 2018, j’ai soutenu la redistribution d’une partie du financement prévu pour la Turquie à la société civile turque, qui défend la liberté d’expression.

  Kati Piri, on behalf of the S&D Group. – Madam President, as EU—Turkey relations have been put on the agenda of the next European Council meeting, I believe it is good to reiterate this Parliament’s position. This House has been speaking out loudly and clearly when it comes to the serious violations of fundamental rights in Turkey. Despite our many political differences and our diverging views on EU—Turkey relations, we have been united in our condemnation of rights abuses.

In July – two months ago – we called for the formal suspension of the accession talks if the constitutional amendments were implemented unchanged. The situation in Turkey continues to be worrying, but there have been no developments in the last two months that would cause us to change the position we took two months ago. We also expect EU leaders to come forward with a clear and united response in October. The EU’s credibility is at stake when it comes to the accession talks with Turkey.

At the same time, it is important to keep making a distinction between the Turkish Government and the Turkish population. In this respect, let me clearly state that the European Parliament never called for the withdrawal of the candidate status of Turkey nor for the shutting of all doors of communication. Taking away the European perspective from the Turkish people once and for all would be a grave mistake.

However, the real question at hand is not whether Turkey can or cannot one day become a member of a future European Union. This is a theoretical debate. The real question at stake is: what we can do to reverse the current authoritarian trend in Turkey and how can we continue to support the millions of people in Turkey who believe in the same values? This is why I believe that starting negotiations on an upgraded customs union would be a first important step, although of course things need to improve first. Another important tool for the EU would be to continue financial support for civil society in Turkey. We must ensure that populism and xenophobia do not take over this debate. The Turkish people deserve our solidarity in difficult times.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Κυρία Πρόεδρε, με πλήρη σεβασμό στα όσα λέχθηκαν για την Τουρκία, πρέπει να πω ότι το Ευρωκοινοβούλιο επιτέλους πρέπει να στείλει ακόμη ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν μπορεί η Τουρκία με προκλητικό και απαράδεκτο τρόπο να κατέχει χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να πηγαίνει στις συνομιλίες για λύση του κυπριακού προβλήματος και να απαιτεί να παραμείνουν στρατεύματα και εγγυήσεις σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί η Τουρκία εδώ και σαράντα τρία χρόνια να κατέχει την Κύπρο που είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν μπορεί Τουρκία, και αυτό πρέπει να συνδεθεί με τις διαπραγματεύσεις, να συνεχίζει να προκαλεί και να προσβάλλει ...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Kati Piri (S&D), blue-card answer. – In many ways I think the situation in Cyprus has already been very visible in EU—Turkey relations and in the accession talks as well. I personally very much regret that the talks collapsed before the summer, and I know that another political Group – not my Group – has also made a request to make sure that we also debate what happened in those talks and what would be a way forward. I believe that a united Cyprus living in peace would actually not only be best for the people living on the islands but for stability in the whole region and, of course, also for EU—Turkey relations.

  Charles Tannock, on behalf of the ECR Group. – Madam President, EU-Turkey relations have become an all-too-familiar hotly-debated topic in this House. Just as Turkey drifts even further from western democratic norms on the domestic scene, its foreign policy decisions become ever more contrary to those of the European Union and NATO allies. Most recently we saw a USD 2.5 billion contract to purchase the Russian S400 anti-aircraft weapon system. This decision shows not only a disregard for the current strained relations between Russia and the West but also raises questions about its continued policy in Syria that diverges from that of the European Union and NATO: particularly now also Turkey’s offensive against the PYD fighters, against ISIS in Syria – another example – also its bullying of Cyprus in its attempts to rightfully explore for oil in its territorial waters.

The situation inside Turkey, meanwhile, continues to reel from last year’s coup attempt. Despite already purging over 100 000 individuals from the civil service and the judiciary as well as arresting a further 50 000 people, it seems that the process continues unabated. Recent figures of 601 individuals arrested; 450 of them were accused of having Gulenist sympathies. Amid such developments, it is no wonder that Chancellor Merkel has called for the scrapping of EU accession talks for Turkey.

I personally have long questioned the merits of Turkey’s accession to the European Union, and it seems now that such questions are coming to a head.

  Alexander Graf Lambsdorff, im Namen der ALDE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Die Türkei und die Europäische Union haben im Jahre 1963 ihr Assoziierungsabkommen geschlossen. 1999 kriegte die Türkei den Kandidatenstatus. Seit 2005 wird verhandelt, und auch in besseren Zeiten ist man einander nicht wirklich nähergekommen. Es zeigt, dass beide Seiten an diesem Beitritt nicht in der Form interessiert sind, dass das zu etwas führen könnte. Die Menschen in Europa – 77 % der Europäerinnen und Europäer – lehnen den Türkei-Beitritt ab und befürworten das Ende der Verhandlungen. In Deutschland – in meinem Land – sind es 86 %.

Die Kopenhagener Kriterien erfüllt die Türkei seit langem nicht mehr, und wenn wir mal weggehen von Umfragen und auf die rechtliche Situation schauen, dann kommt Artikel 5 des Verhandlungsrahmens ins Spiel. Wenn es einen langanhaltenden und ernsthaften Bruch der Prinzipien von Freiheit, Demokratie, Achtung der Menschenrechte, der Grundfreiheiten und der Rechtsstaatlichkeit gibt, dann ist es Aufgabe der Kommission, die Unterbrechung der Verhandlungen zu empfehlen. Ich kann nicht verstehen, dass sie es nicht tut. Dieses Haus hier hat das mehrfach getan – es ist höchste Zeit, dass die Kommission diesen Schritt ebenfalls geht. Wir brauchen diesen Mut zu neuem Denken.

Lieber Cristian Preda von der EVP: Die Frage ist, was tritt an die Stelle eines Beitrittsprozesses, der ja offensichtlich tot ist? Dann treten endlich ernsthafte Gespräche mit der Türkei über die Gestaltung unserer Beziehungen an diese Stelle. Gespräche über einen Grundlagenvertrag, über Energiepolitik, über die gemeinsame Gestaltung der Sicherheit im östlichen Mittelmeerraum, über das Managment der Migrationspolitik. Wir können dann endlich Fortschritte erreichen auf Feldern, wo es bisher kaum welche gibt: Kultur, Wissenschaft – wir können so viel miteinander machen. Die Voraussetzung ist natürlich, dass die zu Unrecht Gefangenen freigelassen werden. Vorher kann man über nichts anderes sprechen.

Ich bin jetzt seit fünf Jahren der Berichterstatter meiner Fraktion für die Türkei, und ich möchte aus liberaler Sicht in meiner letzten Rede hier zu diesem Thema eines sagen, dass ich die Beziehungen und die Entwicklung in der Türkei als außerordentlich bedauernswert empfinde. Aus Sicht eines Liberalen sind Freiheitsrechte, Minderheitenrechte, aber auch die Entwicklung der Wirtschaft wichtig. Wenn ich mir anschaue, wie die Gewerkschaften immer wieder versuchen, ihre Versammlungsfreiheit auf dem Taksim-Platz durchzusetzen, wie die Gesi-Platz-Proteste niedergeschlagen wurden, wie es mit den Kurden aussieht, wie die Pressefreiheit behandelt wird – das Land ist auf Platz 154 weltweit, hinter dem Irak –, das Referendum, das nach Aussage der Venedig—Kommission dazu führt, dass die Gewaltenteilung aufgehoben wird – all das ist wirklich beunruhigend. Die Zollunion-Gespräche werden auch nicht weitergehen können, wenn sich die politische Lage nicht entwickelt. Wir sagen ja zum Dialog, die Türkei bleibt ein wichtiger Nachbar – aber es ist höchste Zeit, diesen Dialog auf eine neue Grundlage zu stellen.

  Die Präsidentin. – Lieber Kollege Vizepräsident Lambsdorff! Weil es jetzt anscheinend Ihre letzte Rede war, obwohl Sie das nächste Mal doch auch noch hier sein werden, habe ich Sie etwas länger reden lassen.

Und Herrn Mavrides muss ich sagen: Herr Mavrides, Sie sind auch dann als Redner auf der Liste. Das heißt, ich gebe keine blaue Karten an jemanden, der noch bei demselben Thema sprechen wird oder der schon gesprochen hat. Ich bitte um Verständnis, wir sind mit der Zeit schon im Verzug. Danke.

  Marie-Christine Vergiat, au nom du groupe GUE/NGL. – Madame la Présidente, la question turque semble embrasser la campagne électorale allemande. Mme Merkel a même tranché le débat sur l’adhésion. Elle n’y a jamais cru – sic – et serait même prête à rompre les discussions sur l’union douanière. Les relations entre Berlin et Ankara s’enveniment, nous faisant presque oublier que Mme Merkel a été la principale artisane de l’accord, de la déclaration, pardon, UE-Turquie.

La situation en Turquie mérite mieux. Les procès bâclés s’y multiplient, comme en témoigne ces jours-ci la reprise des procès des journalistes de Cumhuriyet. La Turquie est plus que jamais la plus grande prison du monde pour les journalistes. Française, je pense à Loup Bureau, emprisonné pour un reportage sur les combattants turcs de Syrie, mais aussi à tous les Kurdes emprisonnés, et notamment nos collègues parlementaires, parmi lesquels Selahattin Demirtas et Figen Yüksekdag, coprésidents du HDP, emprisonnés depuis plus de dix mois, ainsi qu’à tous les progressistes qui croupissent par milliers dans les prisons turques et qui sont tous accusés de terrorisme.

Dans ce contexte, auquel il faut effectivement ajouter le non-règlement de la question chypriote, toute négociation, avec ou sans clause des droits de l’homme, paraît incongrue. Seul l’état de droit devrait motiver les décisions et non une islamophobie qui ne dit pas son nom. Seul l’intérêt des populations devrait nous préoccuper, et non des intérêts commerciaux. Nous en sommes malheureusement assez loin. Il ne s’agit pas d’être pro- ou anti-turc, mais de traiter la Turquie comme n’importe quel pays de notre voisinage.

VORSITZ: ALEXANDER GRAF LAMBSDORFF
Vizepräsident

  Ska Keller, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, as colleagues have mentioned, Turkish President Erdoğan continues his relentless course against democracy and human rights, and he has put thousands of people into jail – journalists, teachers, politicians, and also, more and more EU citizens – and this is unacceptable. There can be no doubt that Erdoğan’s course requires a very strong and clear European response.

I think we all agree on that, but the question is: what response? Because I think we need to find a response that is not just there for us to feel good but a response that actually achieves what we want to get to, and for that we need to indeed remember that Erdoğan is not Turkey and Turkey is not Erdoğan.

50% of people in Turkey voted against Erdoğan’s referendum, and people in Turkey are currently, every day, risking their freedom and their employment by speaking up, by defending their rights, by defending the rights of others. We must not forget those people and we must not leave them alone.

We must do everything, rather, that we can to support them, and by everything I mean both on the institutional level but also with everything that we as MEPs and we as Groups can do.

We have also one instrument in our hands that I believe will be very powerful in actually targeting Erdoğan without harming the opposition, and that is indeed the customs Union. I think it would be a scandal if we were to deepen our business ties with Turkey while journalists and labour unionists are in jail. And the customs union is actually not an instrument for political dialogue; it is an instrument for exchanging goods, for exchanging services. And that is also why Erdoğan wants it. He has never threatened to stop that one, and I think that is why we also need to especially use it. We need to say, no, we won’t do the modernisation and enlargement of the customs union unless there is progress on human rights.

No business interests can really be more important than the interest of people to live in freedom and in the enjoyment of their rights, and the same is true – has to be true – for the export of weapons. There are still weapons exports happening today from European Union Member States to Turkey. But Turkey is a country in conflict: not a single weapon should be sent there, and certainly also not whole weapons factories.

How to deal with Turkey?

It is certainly not a good topic for an election campaign, nor for a competition about who hits the hardest. This is about the future of more than 70 million people and about the future of us.

There will be a time after Erdoğan. Let’s not forget that.

  Edouard Ferrand, au nom du groupe ENF. –Monsieur le président, il y a un siècle, on parlait de la Turquie, comme étant le grand homme malade de l'Europe. Aujourd'hui, je pense que le véritable homme malade de l'Europe, c'est l'Union européenne. Vous avez engagé des négociations qui ne riment à rien, vous vous êtes trompés dans vos relations avec la Turquie, la relation que vous avez engagée avec la Turquie est une relation uniquement transactionnelle.

Vous avez échangé des migrants contre une adhésion à l'Union européenne. Mais les peuples européens ne veulent pas de votre projet funeste et moi je crois qu'aujourd'hui vous vous êtes complètement trompés de voie. Il fallait proposer un grand partenariat, un partenariat privilégié. La Turquie, ce grand pays, ce grand peuple, méritait autre chose que vos propositions.

Je crois que vous avez fait des propositions qui ne vont pas aujourd'hui dans le sens de l'adhésion, vous avez emmené la Turquie vers des négociations qui n'aboutiront à rien, vous avez perdu votre temps, et vous avez fait perdre beaucoup de temps justement à la Turquie, à l'Union européenne et à nous, députés européens.

  David McAllister (PPE). – Herr Präsident, meine sehr geehrten Damen und Herren, liebe Kolleginnen und Kollegen! Zahlreiche Vorredner haben bereits darauf hingewiesen, dass und wie sich die Türkei von unseren europäischen Werten seit mehreren Jahren entfernt. Auch ich bedaure das außerordentlich. Jüngste Entwicklungen in der Türkei bieten allerdings nochmals großen Anlass zur Sorge. Ich will unter anderem darauf hinweisen, dass auch deutsche Staatsbürger unbegründet verhaftet worden sind.

Diese Entwicklungen dürfen nicht unkommentiert bleiben. Und deshalb finde ich es richtig, dass Bundeskanzlerin Angela Merkel sich dafür ausgesprochen hat, das Thema der Beziehungen zwischen der Europäischen Union und der Türkei auf die Tagesordnung des nächsten Europäischen Rates im Oktober zu setzen, um eben dort dann auch mit den europäischen Partnern das weitere Vorgehen in Ruhe zu diskutieren. Wir haben als Europäisches Parlament bereits letztes Jahr mit einer großen Mehrheit für die Aussetzung der EU-Beitrittsverhandlungen mit der Türkei gestimmt. Angesichts der negativen Entwicklungen in diesem Land macht es doch keinen Sinn, die Beitrittsverhandlungen gegenwärtig fortzuführen – das war unsere Botschaft. Aber natürlich wissen wir, dass letztlich die Mitgliedstaaten zu entscheiden haben, wie es weitergeht.

Ich möchte einen Punkt aufgreifen, der bereits Thema der Debatte war. Da habe ich eine andere Auffassung als manche meiner Vorrednerinnen und Vorredner. Unter diesen aktuellen Bedingungen ist aus meiner Sicht auch nicht an eine Vertiefung der Handelsbeziehungen zu denken. Deshalb sollte nach meiner Auffassung der Rat der Kommission unter diesen Umständen auch kein Mandat für die Verhandlungen mit der Türkei über eine Erweiterung der Zollunion erteilen. Ja, eine enge und besondere Zusammenarbeit der EU mit der Türkei, die den Menschen auf beiden Seiten dient, gerade denjenigen, die auch gegen das System Erdoğan stehen. Aber angesichts der jüngsten Entwicklungen der Türkei in Richtung Autokratie kann sie kein Mitglied der Europäischen Union werden. Eine EU-Mitgliedschaft ist für Ankara nicht der richtige Weg, und gegenwärtig sind auch keine Debatten über eine zukünftige engere Zollunion geboten.

  Victor Boştinaru (S&D). – Domnule președinte, domnule comisar, avem astăzi în Turcia un sistem politic care consideră divergențele de opinie și criticile un rău absolut. Peste 160 de jurnaliști turci și cetățeni europeni au fost arestați. Mii de profesori universitari, membri ai academiei, sunt în închisoare, unii dintre ei fără a-și cunoaște măcar acuzațiile și fără a avea parte de un proces.

Bineînțeles, Parlamentul European nu poate accepta această situație. Însă retorica președintelui Erdogan către unele state membre este în bună măsură pentru consumul domestic. De aceea, mai bine ne abținem în a juca după regulile definite de Erdogan. În consecință, mă tem că perspectiva unei ruperi a dialogului cu Turcia îi poate da acestuia noi argumente pentru a consolida statul autoritar pe care l-a început încă dinainte de lovitura de stat eșuată.

Dragi colegi, consider că trebuie să evităm deciziile pripite, emoționale sau electoraliste. Vă invit să reflectați și să menținem o poziție echilibrată și responsabilă a viitorului relațiilor strategice dintre Uniunea Europeană și Turcia. În acest sens, salut poziția adoptată de majoritatea miniștrilor afacerilor externe la ultima reuniune CAGRE, care a avut loc la Tallinn săptămâna trecută.

Să nu uităm, dragi prieteni: Turcia a fost și rămâne un partener strategic al UE și al statelor membre, acum și în viitor. Turcia este o țară mare și importantă, cu o societate civilă foarte activă, complexă și în bună măsură proeuropeană. Procesul de lărgire ne-a permis să influențăm pozitiv procesul acestei țări de-a lungul câtorva decenii. Ar fi o tragică, fatală eroare strategică să suspendăm podurile acum.

  President. – You have already spoken under a blue card in this debate, so I am going to move to the next speaker. Apologies for that.

  Ελένη Θεοχάρους (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, οι ενταξιακές διαδικασίες, η προενταξιακή χρηματοδότηση και η εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης είναι ζητήματα αλληλένδετα. Ο Ερντογάν δεν νοιάζεται για τη διακοπή της ενταξιακής διαδικασίας, καίγεται όμως για την αναστολή της τελωνειακής ένωσης.

Από την άλλη πλευρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναβάθμισε την Τελωνειακή Ένωση χωρίς η Τουρκία να έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία ως όφειλε. Σας είχα προειδοποιήσει, Κύριε Επίτροπε, πολλές φορές για τις συνέπειες.

Ευθύνες φέρει και η Κυπριακή Κυβέρνηση που δεν αντέδρασε, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέτει συχνά τα οικονομικά συμφέροντα πάνω από αρχές και αξίες. Με την Τελωνειακή Ένωση ο Ερντογάν δεν είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει σε εκδημοκρατισμό της χώρας του, ενώ ταυτόχρονα διευρύνει τις εμπορικές συναλλαγές του με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό συνεχίζει αδίστακτος την κατοχή της Κύπρου, γι’ αυτό επιβάλλει σταδιακά τους όρους του στην επίλυση του Κυπριακού και γι’ αυτό η λύση θα απορριφθεί από τον Κυπριακό λαό γιατί θα είναι άδικη, ρατσιστική, ετεροβαρής και απάνθρωπη ενώ θα συνιστά μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ένωσης.

(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Marietje Schaake (ALDE). – Mr President, today’s debates and the points raised are roughly the same that we have had for years. Again, we talk about the lack of separation of powers, the lack of respect for the rule of law, the absence of due process and fair trial, the numerous breaches of people’s rights and fundamental freedoms, the opposition, the press, civil society and minorities. Add to that a constitutional package that will lead to increased concentration of powers, more recent attacks, including of European citizens, tensions in the NATO alliance, ongoing announcements of the reintroduction of the death penalty and the kinds of insults that partners do not exchange.

So the question is not what is going on – it is crystal clear – but the question: is what is the EU’s answer? I think it is a good thing that this Parliament has been leading and has been consistent. We want to have an honest debate and an EU that acts on the basis of principles. We encourage the Council and the Commission to do the same next month – make an announcement and be clear – because, as it stands, we are basing our relation on the deal on migration, which we think has failed and is not even delivering. Because the re—energising of accession is going nowhere. There is no perspective on visa liberalisation, and the support for these kinds of deals is eroding further and further. So it is clear that we cannot continue like this. But we must make sure that any future arrangement is based on values.

  Νεοκλής Συλικιώτης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, η Τουρκία συνεχίζει την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του λαού της, τις διώξεις εναντίον των Κούρδων, τη φίμωση των δημοσιογράφων. Επίσης συνεχίζει να κατέχει παράνομα και δια της βίας των όπλων, κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κύπρο.

Είναι απαράδεκτο να ζητείται αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης όταν η Τουρκία ακόμη δεν έχει εφαρμόσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την τρέχουσα συμφωνία της Ένωσης συνολικά, αρνούμενη να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ζητάμε από την Ένωση να ασκήσει πιέσεις ώστε η Τουρκία να υλοποιήσει όλες τις συμβατικές της υποχρεώσεις, να τερματίσει την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στη χώρα, να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών για τη λύση του κουρδικού και να συμβάλει εποικοδομητικά στην επίλυση του Κυπριακού. Μοναδικός μοχλός πίεσης από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε η Τουρκία να εφαρμόσει τα πιο πάνω, είναι το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων έως ότου η Τουρκία συμμορφωθεί. Είναι η θέση που κατά συντριπτική πλειοψηφία εγκρίναμε ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο ψήφισμα της τελευταίας Ολομέλειας του Ιουλίου.

  Bodil Valero (Verts/ALE). – Herr talman! Jag undrar om president Erdoğan tror att hans relationer till EU-länderna blir bättre av att ständigt provocera och utmana oss, eller om det är en del i en strategi för att få oss att stänga dörren totalt, så att han på hemmaplan kan skylla misslyckandet på EU i stället för på hans egen förda politik. Jag kan inte glömma citatet där han liknade demokrati vid en spårvagn som man använder tills man inte längre behöver den. Är det möjligen så att Erdoğan har nått slutstationen?

Det som oroar mig just i dag i våra relationer till Turkiet är ofoget att använda sig av Interpol för att tysta regimkritiker i utlandet. Det kan ju knappast vara så att vi plötsligt har 60 000 kriminella turkar som behöver eftersökas av Interpol. Självklart kan det finnas 60 000 turkar eller fler som inte är överens med presidentens politik och som fritt uttrycker det, men det är en bärande del i yttrande- och åsiktsfriheten.

I Spanien sitter nu en svensk journalist med turkisk bakgrund i fängelse i väntan på eventuell utvisning. Hans namn är Hamza Yalcin, och han har bott i Sverige sedan 30 år tillbaka. Uppgifterna om när ett eventuellt utlämnande kommer att ske varierar, men det är oroande om vi ger en sådan signal till den turkiska och kurdiska diasporan.

(Talmannen avbryter talaren.)

  Gilles Lebreton (ENF). – Monsieur le Président, la Turquie est notre voisin. Il faut donc dialoguer avec elle, comme le commissaire Hahn vient de le souligner. Il faut dialoguer sur tous les sujets, et notamment en matière de politique migratoire, mais il faut être ferme et non pas angélique, comme Mme Mogherini vient de l’être à l'instant en reprenant les propos du pape. Mais le pape est dans son rôle et il faudrait que les dirigeants de l'Union soient dans le leur.

Le dialogue n'est pas la soumission. La Turquie – faut-il le rappeler – viole constamment les droits de l'homme et son attitude est tout à fait différente des valeurs que nous défendons dans cet hémicycle. D'autre part, Erdogan se moque ouvertement de nous. Faut-il rappeler que l'occupation de Chypre continue, alors que c'est un État membre de l'Union, et faut-il rappeler également qu'Erdogan est venu à Strasbourg il y a 2 ans pour critiquer jusque sous notre nez la civilisation européenne?

La conclusion s'impose, mes chers collègues: c'est celle du Front national, c'est celle que vient de reprendre Mme Merkel. Il faut arrêter d'urgence les négociations d'adhésion de la Turquie à l'Union.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, από τις μέχρι τώρα μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έχουν εξαχθεί ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι ότι η Τουρκία το μόνο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να εξυπηρετήσει τα εθνικά της συμφέροντα χωρίς να ενδιαφέρεται να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να γίνει μέλος της. Δεύτερον, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση της επισημαίνει όλα αυτά η Τουρκία εξοργίζεται και απειλεί και εκβιάζει. Τέλος, ο Πρόεδρος της Τουρκίας δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, να διώκει τους πολιτικούς αντιπάλους, να φυλακίζει εκδότες, δημοσιογράφους, πολιτικούς, στρατιωτικούς και καθένα ο οποίος δεν συμφωνεί με τις απόψεις του.

Με βάση τα παραπάνω, η πλέον πραγματιστική αντιμετώπιση του προβλήματος της Τουρκίας είναι να της καταστήσει σαφές η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι δεν προτίθεται να τη δεχθεί ως μέλος της. Εάν γίνει αυτό, η Τουρκία θα αλλάξει συμπεριφορά και θα διαπιστώσει ότι δεν έχει περιθώρια να συμπεριφέρεται κατά τρόπο ο οποίος είναι απαράδεκτος και εμποδίζει την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να γίνει μια ειδική σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία.

  Renate Sommer (PPE). – Herr Präsident! Frau Mogherini hat vorhin gesagt: Das Europäische Parlament soll ehrlicher mit Informationen umgehen. Aber was ist denn mit der Kommission selbst und mit dem Rat? Wir wissen – es ist oft gesagt worden, jetzt gerade auch wieder –, dass die türkische Regierung seit Jahren ihr europäisches Versprechen bricht. Und was tun die Kommission und der Rat? Abwarten – es wird schon besser werden.

Grundwerte werden in der Türkei mit Füßen getreten. Europäer werden verhaftet – grundlos. Sie werden ohne konsularischen Beistand monatelang im Gefängnis festgehalten. Das ist doch etwas, was wir überhaupt nicht akzeptieren können, zusätzlich zu allem, was wir in den letzten Jahren überhaupt schon erlebt haben mit der türkischen Regierung. Ich schwöre Ihnen in die Hand: Wenn das mit einem anderen Land passieren würde, hätten Kommission und Rat schon längst scharf reagiert. Aber mit Nichtstun gegenüber der Türkei macht die EU sich lächerlich – genauso übrigens, wie die Türkei sich lächerlich gemacht hat mit ihrer Reisewarnung für Deutschland.

Ich finde, es wird Zeit für eine scharfe Reaktion des Rates und der Kommission. Ja, der Beitritt muss ad acta gelegt werden, er wird sowieso nicht stattfinden. Wovor haben denn Kommission und Rat Angst? Alles weitere – auch die Erweiterung der Zollunion – ist wirklich abhängig vom Verhalten der Türkei selbst, das müssen wir nach außen hin deutlich machen. Im Moment können wir die Zollunion nicht ausweiten. Aber wir wissen, und das müssen wir auch dem türkischen Volk klarmachen: Die Türkei braucht uns viel mehr als wir die Türkei brauchen, und mit Wirtschaftssanktionen können wir vielleicht auch Herrn Erdoğan zur Vernunft bringen.

  Knut Fleckenstein (S&D). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Herr Kommissar, Sie haben uns heute eine wegweisende Rede geboten. Die Türkei ist ein Nachbarstaat, da haben Sie völlig Recht. Sie ist ein Partner, da haben Sie auch Recht. Wir sollen nicht so viel übereinander, sondern miteinander reden – großartige Beobachtung. Ich gebe Ihnen völlig Recht. Denn es gibt auch genug Themen, NATO, Kultur, Wissenschaft, vieles mehr. Aber wer Meinungsfreiheit und Rechtsstaatlichkeit so deutlich mit Füßen tritt, der kündigt uns gleichzeitig mit diesem Benehmen, und er sagt uns: Wir wollen gar nicht in euren Club.

Diese De-facto-Kündigung müssen wir auch entsprechend beantworten. Und deshalb hat dieses Parlament es völlig richtig gemacht, indem wir gesagt haben: Wir suspendieren diese Verhandlungen, wir werden das Geld vernünftig umleiten, weg von der Regierung, hin zum Menschen – people to people contact. Und Sie von der Kommission hätten meiner Meinung nach gut daran getan, auch einen klaren Standpunkt zu vertreten und nicht dieses Lauwarme, was uns entgegenkommt. Gerade Sie als Österreicher – Sie haben doch einen Außenminister, der uns vormacht, wie man fesch und gerade stehen kann. Ich hätte von Ihnen wirklich in dieser Frage mehr erwartet.

Beim Rat habe ich keine Bedenken, dass man dort zu einer Meinung kommt. Der niederländische Außenminister hat uns gesagt: Wir reden besser nach den Wahlen weiter, weil man dann weiß, wie die Bundeskanzlerin in Deutschland tickt. Erst wollte sie die Türkei nicht drin haben, dann wollte sie die Verhandlungen nicht abbrechen, dann ist sie dem Herrn Schulz hinterhergelaufen. Ich bin sicher, dass nach den Wahlen Klarheit ist.

(Der Präsident entzieht dem Redner das Wort.)

  Ангел Джамбазки (ECR). – г-н Председател, Турция не е европейска държава, нито културно, нито цивилизационно, нито исторически. В този смисъл пълноправното ѝ членство в Европейския съюз нито е нужно, нито е възможно.

Властта в Турция продължава да следва една опасна, неоосманска доктрина, продължава да се намесва във вътрешните работи на суверенни съседни държави, в изборите в България, в Гърция, в Германия, в Холандия. Продължава да окупира незаконно Кипър. Това е причината от години да повтаряме, от три години поне, че тези преговори трябва да бъдат прекратени. Най-сетне канцлерът Меркел, най-сетне нашият бивш колега Шулц чуха тези призиви и ги повториха. Надявам се това да не бъдат само предизборни обещания, а да бъдат спазени и да бъдат осъществени след изборите.

Всяка отстъпка, която се прави пред диктатора Ердоган, е ненужна и неразумна, защото само го засилва, защото му дава повече възможности да продължава да мачка гражданското общество, да нарушава демократичните права и свободи, и да продължава да превръща държавата си в диктатура.

В този смисъл искам да попитам кога ще бъдат наложени санкции на тази власт в Турция, която нарушава всичко, за което се говори в тази зала.

  Κώστας Χρυσόγονος (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κανένα κράτος δεν επιτρέπεται να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν σέβεται τις στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές. Είναι προφανές σε όλους, στην αίθουσα αυτή, ότι το καθεστώς Ερντογάν απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τις θεμελιώδεις αυτές αρχές. Συνεπώς, η ένταξη της Τουρκίας καθίσταται ανέφικτη και αυτό διαπίστωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην απόφασή του με την οποία ζήτησε τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Τούτο σημαίνει ότι θα πρέπει να διακοπεί άμεσα και η προενταξιακή χρηματοδοτική βοήθεια: 636 εκατομμύρια ευρώ μόνο για το έτος 2017, πηγαίνουν στο καθεστώς Ερντογάν για να χρηματοδοτεί διάφορες δράσεις όπως οι επιθέσεις κατά των Κούρδων, τα βασανιστήρια κατά πολιτικών κρατουμένων και άλλα. Η βοήθεια αυτή πρέπει να σταματήσει, διαφορετικά υπάρχει συνενοχή της Ένωσης προς όσα διαπράττει ο κύριος Ερντογάν και οι υποτακτικοί του.

  Janusz Korwin-Mikke (NI). – Pani Przewodnicząca! Główny problem Turcji nazywa się Kurdowie i musimy o tym pamiętać, że w tej chwili u granic Turcji kształtuje się ponownie po Iraku nowy Kurdystan. Trzeba podziwiać armię turecką, że ona w tej sytuacji stoi z bronią u nogi i zbroi się na wszelki wypadek. W tej sytuacji Kurdowie, bardzo sympatyczny naród, mają do wyboru: albo jeżeli będą słabi, to prezydent Assad ich wykończy, albo jak będą silni, to ogłoszą niepodległość, i wtedy turecka armia wkroczy i ich wykończy. Dlatego uważam, że Unia Europejska powinna – jak to proponowałem, kiedy Kurdowie byli u nas rok temu – nalegać na to, żeby doszło do porozumienia między Kurdami, żeby dostali szeroką autonomię – tak jak mają w Iraku – i dzięki temu zakończyć tę walkę w północnej Syrii, która jest bardzo bolesna dla wszystkich zaangażowanych. Dziękuję za uwagę.

  Μιλτιάδης Κύρκος (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, τόσα χρόνια, σημαντικά κεφάλαια των διαπραγματεύσεων παρέμειναν κλειστά. Ουσιαστικά, δεν παρεμβαίναμε παρά τεχνοκρατικά, ανούσια, ανέμπνευστα στην ενταξιακή διαδικασία. Πολλοί ήλπιζαν στη μη συμμόρφωση της Τουρκίας και άλλοι οχυρώνονταν πίσω από τις ουσιαστικές αντιρρήσεις της Κύπρου. Αλλά κάθε χρόνος που δεν άνοιγε το κεφάλαιο 24 για τη Δικαιοσύνη, η σημερινή κατάσταση ερχόταν πιο κοντά. Και όσο δεν άνοιγε το κεφάλαιο 23 των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τόσο διευκολυνόταν ο Ερντογάν να ενισχύει την κυριαρχία του εις βάρος του κεμαλικού κατεστημένου που, με τα λάθη του και την αλαζονεία του, τον βοήθησε να θεωρηθεί ο αναμορφωτής ενός σάπιου καθεστώτος.

Αλλά ακόμα και τώρα, που πολλοί ζητούν τη ρήξη με την Τουρκία παίζοντας χέρι με χέρι με τον Ερντογάν το παιχνίδι των αντεγκλήσεων, μπορούμε να αναστρέψουμε αυτή την πορεία. Ας βάλουμε τη Δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την τελωνειακή ένωση αλλά και την ενταξιακή πορεία, όλα μαζί-πακέτο στο τραπέζι, ανεβάζοντας το κόστος άρνησης του Ερντογάν σε δυσθεώρατα ύψη. Χρωστάμε ένα χέρι αλληλεγγύης και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στον τουρκικό λαό. Ας πιέσουμε για μία διέξοδο γιατί αποχωρώντας αφήνουμε την Τουρκία μόνη στα απίστευτα και επικίνδυνα αδιέξοδά της και το βαρύ τίμημα θα το πληρώσουμε όλοι μαζί.

  Arne Gericke (ECR). – Herr Präsident, Herr Kommissar Hahn, werte Kolleginnen und Kollegen! Darf ich Sie zu Beginn um eines – über alle Fraktionsgrenzen hinweg – bitten: Machen wir uns doch nicht lächerlich! Verhökern wir unsere europäischen Werte nicht auf Erdoğans türkischem Basar. Jetzt sind in der Türkei über 50 deutsche Staatsbürger in Haft. Journalisten werden festgehalten, unter ihnen eine junge Frau mit Kind. Der Despot vom Bosporus bäumt sich auf, wenn man ihn so nennt, wird umgekehrt aber nicht müde, geschichtsvergessen EU-Politiker als Nazis zu beschimpfen. Es reicht! Doch wir verhandeln fleißig weiter am Beitritt, zahlen Heranführungsgelder und Wirtschaftshilfen, überweisen sechs Milliarden Euro Steuergelder im Rahmen des mehr als zweifelhaften Flüchtlingsdeals nach Ankara, statt selbst einfach endlich für die Sicherheit unserer Außengrenzen zu sorgen, wie es uns Ungarn vorgemacht hat, wie es Mazedonien im Auftrag der EU geschafft hat.

Schluss damit – keine Verhandlungen mit Erdoğan, kein Geld für die Türkei und als Angebot einen Neuanfang ohne Despoten, hin zu einer fairen, privilegierten Partnerschaft!

  Σοφία Σακοράφα (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, μας έχετε μπερδέψει. Το Κοινοβούλιο εκδίδει αλλεπάλληλα καταδικαστικά ψηφίσματα για την κατάσταση στην Τουρκία και ζητάει ακόμη και την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και, από την άλλη πλευρά, η κυρία Μέρκελ και οι αξιωματούχοι της δηλώνουν, για προεκλογικές σκοπιμότητες, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν πριν λίγο καιρό εξυμνούσαν τη συνεργασία τους με την κυβέρνηση Ερντογάν. Ο κύριος Γιούνκερ δηλώνει ότι η Τουρκία απομακρύνεται με άλματα από την Ευρωπαϊκή της προοπτική και, την ίδια στιγμή, η κυρία Mogherini αποκαλεί την Τουρκία στρατηγικό εταίρο και ζητά στενή συνεργασία σε νευραλγικούς τομείς.

Μπορείτε να μας πείτε τελικά ποιων τη θέση εκφράζετε; Αντιλαμβάνεστε φυσικά ότι αυτό το διαχρονικό αλλά σκόπιμο ‘αλαλούμ’ για το ποιος θα έχει την ευθύνη της διακοπής των διαπραγματεύσεων δίνει χρόνια και άλλοθι στην Τουρκία να συνεχίζει την πολιτική της οδηγώντας τη δική σας πολιτική σε αδιέξοδο. Εάν λοιπόν η πολιτική σας υπαγορευόταν από τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες θα είχατε ήδη αναστείλει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Δυστυχώς όμως, η πολιτική που ακολουθείτε, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καμιά σχέση δεν έχει με αυτές τις αξίες.

  Jeppe Kofod (S&D). – Hr. Formand! Hr. Kommissær Hahn! I 1993 samledes Europas ledere i København. I skyggen af murens fald vedtog man et sæt kriterier for medlemskab af EU. Det blev til københavnskriterierne, som slog fast, at vores Union jo består af stabile institutioner, der sikrer demokrati, retsstat, menneskerettigheder og ikke mindst også respekt for mindretal. På baggrund af disse kriterier er vores europæiske samarbejde vokset fra 12 til 15 lande i 1994, videre til 25 lande i 2004, 27 i 2007 og nu 28 lande. Men det er ingen hemmelighed, at Tyrkiet hidtil ikke har kunnet leve op til disse krav. Under præsident Erdogans ledelse er det faktisk kun gået én vej: tilbage på alle disse fronter. Det er gået markant tilbage. Derfor må vi sige klart til Erdogans Tyrkiet, at de ingen fremtid har i EU. Derfor bør vi tage konsekvenserne og stoppe optagelsesforhandlingerne med den nuværende tyrkiske regering. Det er det stærkeste signal, vi kan sende til de demokratiske, sekulære og konstruktive kræfter i Tyrkiet, hvis side vi naturligvis er på.

  Mark Demesmaeker (ECR). – Ja, een nieuw politiek werkjaar, een nieuw begin. Het is nooit te laat om tot nieuwe inzichten te komen, ook niet voor de Commissie, mijnheer Hahn. Ik heb heel goed naar u geluisterd en u maakt de juiste analyse over de slechte relatie met Turkije. Maar de enige juiste conclusie als het om Turkije gaat, trekt u niet. Turkije zal geen lid worden van de Europese Unie, gisteren niet, vandaag niet en morgen niet. Zelfs mevrouw Merkel ziet het EU-lidmaatschap voor Turkije niet meer zitten en is ervan overtuigd dat we naar een ander soort relatie met dat land moeten gaan. Dat kan een goed omschreven samenwerking zijn rond handel, veiligheid en migratie. Daar is draagvlak voor, voor een toetreding tot de Europese Unie niet. Gaan we het aan de Europese burger uitgelegd krijgen dat Ankara toch nog langs de kassa passeert om vele miljoenen euro's aan pre-toetredingssteun te ontvangen? Neen mijnheer Hahn. De enige juiste conclusie is dat we de toetredingsgesprekken met Turkije en de pre-toetredingssteun definitief stopzetten.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται μαζικά στην Τουρκία η οποία κατέχει παράνομα έδαφος της Κύπρου, έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ερώτημα είναι απλό: Τι είναι αυτό που καθιστά τις κυρώσεις ορθή επιλογή για άλλες περιπτώσεις αλλά, στην περίπτωση της Τουρκίας, θα πρέπει να την ανταμείβουμε με εμπορικές σχέσεις, κονδύλια και πιστώσεις; Πρόσφατα, κατέρρευσαν οι διαπραγματεύσεις για τερματισμό της κατοχής στην Κύπρο λόγω της τουρκικής στάσης. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ κατανοεί ότι ένα φυσιολογικό κράτος, ιδιαίτερα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να λειτουργεί υπό καθεστώς εγγυήσεων της Τουρκίας και των τουρκικών στρατευμάτων.

Κύριε Επίτροπε, σας θέτω ένα απλό ερώτημα: εάν η χώρα σας, κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν θύμα εισβολής και κατοχής, θα αποδεχόσασταν την Τουρκία ως εισβολέα να είναι εγγυητής της χώρας σας;

  Der Präsident. – Wir kommen nun zum Catch-the-eye-Verfahren. Ich habe mehr Meldungen, als ich drannehmen kann und bitte gleich um Verständnis dafür.

Catch-the-eye-Verfahren

  Laima Liucija Andrikienė (PPE). – Turkija yra Europos Sąjungos šalis kandidatė. Ji yra Europos Tarybos („Council of Europe“) narė. Tai implikuoja, kad Turkijoje turėtų būti gerbiamos žmogaus teisės ir laisvės. Tačiau taip nėra. Tai, ką matome vykstant Turkijoje, mums negali patikti. Turkija yra mūsų kaimynė ir partnerė, ypatingai svarbi partnerė. Ypač tokiose srityse kaip prekyba ar migrantų krizės suvaldymas, Europos Sąjungos saugumas ir gynyba. Europos Sąjungos ir Turkijos dialogas atviras, nors ne visada lengvas, kaip sakė komisaras Hahn. Nutraukti vykstančias derybas būtų lengviau nei jas tęsti. Tačiau, manau, kad nutraukę derybas, sutraukę ryšius, pasiektume priešingą rezultatą negu norime. Europos Sąjunga daugiau prarastų nei laimėtų.

  Julie Ward (S&D). – Mr President, the human rights situation in Turkey continues to deteriorate. A group of prominent human rights defenders, arrested in July, are still in prison on false charges.

The director of Amnesty International Turkey, Idil Eser, spent time in solitary confinement and has not been able to meet with her family. These defenders must be released unconditionally. They must have our full support and they must be given humane conditions while they are in detention, such as family visits.

The High Representative and Commission statements have not been strong enough on this. We need resolute action and we need loud words.

Can we have clear commitment from the Commissioner and Ms Mogherini right now to make sure these human rights defenders are set free?

  Jiří Pospíšil (PPE). – Pane předsedající, pokračujeme v debatě, která skončila před několika týdny a je zcela zřejmé, že situace v Turecku se nezměnila, naopak zhoršila se. Já tady opětovně opakuji, že se domnívám, že je třeba přerušit vyjednávání s Tureckem o přistoupení k Evropské unii, to by měl být jasný závěr Evropského parlamentu vůči lídrům, kteří budou za několik týdnů tuto věc projednávat.

Na rozdíl od některých kolegů si nemyslím, že je třeba prohlubovat ekonomickou spolupráci s Tureckem. Pokud bychom ji prohlubovali, třeba na celní úrovni, nepomáháme té polovině turecké společnosti, která odmítá Erdogana, ale pomáháme prezidentovi jako takovému. To znamená, že spolupráce institucionální by se neměla rozšiřovat a peníze, které do Turecka posíláme, posílejme těm, kteří pod režimem trpí, posilujme občanskou společnost, ale samotný režim žádným způsobem, prosím, nepodporujme a do budoucna neposilujme.

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Hahn, οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας πρέπει επιτέλους να μπουν σε ορθή βάση. Δεν πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να ανέχεται την παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας που καθημερινά παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο, τα ελληνικά χωρικά ύδατα, απειλεί την Ελλάδα με το casus belli και αμφισβητεί την ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου προωθώντας τις γκρίζες ζώνες. Δεν πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να ανέχεται την παράνομη κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους από τα τουρκικά στρατεύματα τα οποία επιπλέον παραβιάζουν την ΑΟΖ της Κύπρου. Πρέπει λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλλει σκληρά μέτρα και κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ζητώντας από την Άγκυρα να πάψει τις απειλές κατά της Ελλάδος, καθώς επίσης και να αποσύρει άμεσα τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο.

Επιπλέον, πρέπει να διακοπούν άμεσα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας καθώς και οι διαπραγματεύσεις για την Τελωνειακή Ένωση, να σταματήσει κάθε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να απαγορευτεί η πώληση όπλων στην Τουρκία από τα κράτη μέλη της Ένωσης. Μόνο έτσι θα πάρει το μήνυμα ο σουλτάνος.

  José Inácio Faria (PPE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, o retrocesso da Turquia em matéria de democracia, de Estado de Direito, de respeito pelas minorias, incluindo as graves violações de direitos humanos no conflito curdo, bem como as recentes tentativas de interferência do Governo turco na campanha eleitoral alemã, no impasse na resolução da questão cipriota, não permitem que continue a haver negociações para uma adesão daquele país à União Europeia.

No entanto, pela nossa relação histórica, pela importância estratégica da Turquia entre dois continentes, pela sua potência económica e militar, mas também pelos desafios que partilhamos com a gestão da crise migratória e a luta contra o terrorismo do Estado Islâmico, a Europa não se pode dar ao luxo de ignorar e hostilizar Ancara.

Caros Colegas, embora entenda que a negociações de adesão devam ser interrompidas sine die, acredito, no entanto, que a União Europeia não deve virar as costas à Turquia e ao seu povo e deve, pelo contrário, manter um diálogo sério e robusto com as autoridades turcas e instar o Estado turco a cumprir com os seus compromissos internacionais de defesa dos direitos e das liberdades fundamentais.

Caros Colegas, o povo turco não é Erdogan e um dia, estou certo, libertar-se-á do jugo opressor.

  Fabio Massimo Castaldo (EFDD). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il governo turco, in vista dell'elezione tedesca del 24 settembre, ha diramato un avviso ai connazionali, consigliando cautela. Per loro la Germania sarebbe razzista e potenzialmente pericolosa. Il portavoce di Erdogan ha poi rincarato la dose: rapporti bilaterali vittima di un orizzonte limitato, l'Unione europea manca di visione.

Io mi chiedo cosa il Consiglio stia ancora aspettando per interrompere i negoziati di adesione, richiesta fatta dal nostro Parlamento non una ma ben due volte: nel novembre 2016 e ancora nel luglio 2017. Probabilmente proprio le elezioni tedesche. Auspico che a urne chiuse, si prenda atto dell'inevitabile unica conclusione possibile: i nostri valori non sono negoziabili, la nostra voce non è silenziabile, mentre Erdogan prosegue il suo repulisti contro chiunque osi sollevare una voce di dissenso: più di 170 giornalisti continuano a rimanere dietro le sbarre e, proprio ieri, 17 giornalisti di "Cumhuriyet" hanno affrontato la seconda udienza di un processo farsa. Per non parlare delle violenze contro i curdi e l'ostilità sempre crescente verso Cipro.

I rapporti UE-Turchia devono essere costruiti su nuove basi: sì al sostegno alla società civile, anche dando a quest'ultima proprio questi fondi pre-adesione. Ma ora il tempo delle parole deve essere finito e si debbono trarre le giuste conclusioni dai comportamenti del governo turco.

(Ende des Catch-the-eye-Verfahrens)

  Johannes Hahn, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, personally I share many of your observations and judgements. I think we are all equally concerned about the downward trend in EU-Turkey relations, and I fear that it will not be the last time we discuss this here in this House. Clearly it is important to remain engaged, to keep channels open and to use these channels to stress that Turkey must respect the values on which our Union is based and to which is has signed up. So again, yes, as was said by Mr Faria, to a robust dialogue – but it is not a free lunch. Ankara must now urgently take clear steps to improve the human rights situation and to fix contentious bilateral issues with EU Member States in its own interest.

I welcome the fact that our Member States will debate this at the October summit. In any case, in spring 2018 at the very latest, the Commission will have to pronounce on our relations with Turkey in our traditional Country Report, and it does not take a lot of political fantasy to imagine what I will have to write as things stand.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung über die Entschließung findet während der Oktober-I-Tagung statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 162 GO)

  Ivo Belet (PPE), schriftelijk. – De toetredingsonderhandelingen van Turkije tot de EU zijn de facto al lange tijd bevroren. Turkije distantieert zich hoe langer, hoe meer van de Europese waarden. Van toetreding is in de verste verte geen sprake meer. Dat de banden vandaag dermate verzuurd zijn, is evenwel jammer, omdat iedereen daarbij verliest. Ik blijf hopen dat dit van tijdelijke aard is. De EU en Turkije hebben er wederzijds belang bij om goede bondgenoten te blijven in de strijd tegen terreur, in de NAVO en in de aanpak van het conflict in Syrië en de vluchtelingenopvang.

  Aymeric Chauprade (NI), par écrit. – 12 ans pour comprendre que la Turquie n’est pas européenne. Le 3 septembre 2017, Angela Merkel déclarait que «la Turquie ne devait pas devenir un membre de l’Union européenne». Ce rebondissement met en lumière le problème que nous entretenons, nous Européens, avec la longue durée de l’Histoire. Il nous a fallu 12 ans de négociations et dilapider plus de 10 milliards d’euros pour en arriver à une évidence historique: la Turquie n’est pas européenne!

Les islamistes turcs ne font que refermer une courte parenthèse de l’histoire turque, celle de l’état-nation kémaliste. Avant Erdogan, Erbakan, dans les années 1990, annonçait la rupture: «Nous ne sommes pas occidentaux», disait-il, «Nous ne sommes pas Européens», avant d’ajouter qu’à ses yeux l’Union européenne était, je cite, «un club chrétien sous influence maçonnique».

La Turquie, cet acteur majeur du monde multipolaire, qui s’est jouée de nous, qui a joué avec l’État islamique, avec les flux de migrants, avec les diasporas turques d’Europe, cette Turquie nous ramène sur les bancs de l’école, pour y recevoir une des grandes leçons de l’Histoire: nos utopies sont toujours balayées par la longue durée de l’Histoire.

  Csaba Sógor (PPE), in writing. – The Turkish Government has arrested more than 50 000 people in purges following the coup attempt in July 2016. It has imprisoned masses of journalists, wiped out freedom of speech and dismantled democratic structures and political checks and balances in the country. And now it uses European states to track down opponents and dissidents living abroad, jails European journalists and interferes in European elections. All the progress made over decades by Turkey towards democratisation – a process that the EU largely contributed to – is being reversed with extreme speed.

We cannot delude ourselves anymore about the prospect of Erdogan’s Turkey being a potential member of the EU and continue to pay millions of euro in accession aid for a country that has basically descended into autocracy. Keeping the status quo is not the right political signal the EU should send about Turkey, nor about itself.