Índice 
 Anterior 
 Siguiente 
 Texto íntegro 
Procedimiento : 2016/0187(COD)
Ciclo de vida en sesión
Ciclo relativo al documento : A8-0173/2017

Textos presentados :

A8-0173/2017

Debates :

PV 02/10/2017 - 14
CRE 02/10/2017 - 14

Votaciones :

PV 03/10/2017 - 4.3
Explicaciones de voto

Textos aprobados :

P8_TA(2017)0363

Acta literal de los debates
Lunes 2 de octubre de 2017 - Estrasburgo Edición revisada

14. Medidas de gestión, conservación y control aplicables en la zona del Convenio de la CICAA (debate)
Vídeo de las intervenciones
Acta
MPphoto
 

  Presidente. – L'ordine del giorno reca la relazione di Gabriel Mato, a nome della commissione per la pesca, sulla proposta di regolamento del Parlamento europeo e del Consiglio che stabilisce le misure di gestione, di conservazione e di controllo applicabili nella zona della convenzione della Commissione internazionale per la conservazione dei tonnidi dell'Atlantico (ICCAT)

(COM(2016)0401 - C8-0224/2016 - 2016/0187(COD)) (A8-0173/2017).

 
  
MPphoto
 

  Gabriel Mato, ponente. –Señor presidente, señor comisario, acojo con agrado el acuerdo político alcanzado en los diálogos tripartitos sobre la transposición al Derecho de la Unión Europea de las recomendaciones relativas a las medidas de ordenación, conservación y control aplicables en la zona del convenio de la CICAA. Creo que es fundamental, aunque, escuchando alguna de las intervenciones anteriores, uno se plantea si realmente vale la pena seguir hablando de Derecho, de leyes, cuando algunos pasan absolutamente de ellas, las transgreden sin ningún tipo de problema.

En todo caso, yo no me voy a extender mucho en el contenido, pero sí quiero resaltar algunos mensajes muy claros.

En primer lugar, lógicamente, quiero expresar mi agradecimiento al Consejo, a la Comisión y a los ponentes en la sombra que han hecho posible este Acuerdo.

El Acuerdo prevé la igualdad de condiciones para todos los operadores, tanto de la Unión Europea como del extranjero, que operan en la misma zona. Garantizar condiciones idénticas para todos en la misma zona en que las flotas europeas compiten con flotas extranjeras es crucial si queremos contar con la confianza de los pescadores.

En la flota de la Unión Europea se aplican con frecuencia medidas mucho más estrictas que las adoptadas en las organizaciones regionales de ordenación pesquera. Tenemos que convencer a los terceros países, a través de nuestra acción en las OROP, de que sigan las normas de la Unión Europea en estos casos. Por ejemplo, el trasbordo en el mar, que está prohibido para los buques de la Unión Europea en aguas de la Unión Europea.

El trasbordo en el mar es una de las principales causas de la falta de transparencia en la pesca a nivel mundial y que facilita la pesca INDNR. Y esto lo realizan con frecuencia flotas extranjeras, siempre las mismas a nivel global —y no hace falta mencionarlas—, con consideraciones sociales bajas o no ambientales.

Es importante seguir desplegando todos los esfuerzos para exportar nuestros estándares de sostenibilidad a las flotas de terceros países. El texto final acordado insta a la Comisión Europea a realizar todas las gestiones necesarias para extender la prohibición de la Unión a todas las aguas. Es algo que desde hace muchos años nuestro sector ha solicitado —y legítimamente— y creo que tenemos que agradecer.

También el texto acordado destaca la necesidad de prestar una atención especial a la pesca tradicional y artesanal y de ofrecer incentivos a los pescadores de atún rojo y de pez espada de la Unión Europea que emplean artes de pesca y técnicas de reducción de impacto ambiental y de que esto se tenga en cuenta cuando se repartan las cuotas a nivel nacional. Esa fue una batalla que tuvimos con los Estados miembros y que negociamos muy bien entonces para el atún rojo, y ahora se confirma ese compromiso.

Sin embargo, me preocupa mucho que la Comisión, casi un año después de la adopción por la CICAA de un plan de recuperación plurianual sobre el pez espada del Mediterráneo —una especie icónica cuyas existencias están en muy mal estado—, no haya enviado al Parlamento Europeo ninguna propuesta transponiendo este plan. Y esa es la tónica general de la Comisión: más retraso del que sería deseable.

Yo estoy convencido de que el señor comisario tampoco está de acuerdo y valora muy negativamente esto. De hecho, vamos a adoptar, vamos a transponer, una serie de medidas de la CICAA que hoy son obsoletas y están anticuadas.

Estamos hablando de medidas de hace diez años. Estas medidas se pusieron sobre la mesa hace diez años y estas recomendaciones las vamos a aprobar ahora: no hay justificación alguna. Esto conduce a inseguridad jurídica para los operadores y a las críticas legítimas de las partes interesadas. Esta situación es legal y, lo que es más importante, políticamente inaceptable.

Por eso, hemos presentado una declaración al texto final expresando nuestras preocupaciones. Yo sé, señor comisario, que usted lo va a aceptar de buen grado, y tiene que haber un compromiso de la Comisión para que estas reglas no nazcan muertas. Hoy aprobamos unas recomendaciones que ya han sido superadas hace un año por un plan en relación con el pez espada.

Y tengo que reconocer también mi descontento por la última decisión adoptada por la CICAA sobre la fijación de las cuotas de pez espada en el Mediterráneo sin tener en cuenta, a la vez, que los barcos que se dedican a esta pesca son los mismos que se dedican a la pesca del atún rojo. Y, mientras reducen, seguramente con razón, las cuotas del pez espada, no aumentan las de atún rojo, cuando se ha demostrado que tras un plan muy bien llevado a cabo se ha recuperado total y absolutamente la población.

Yo, simplemente, espero que ahora, señor comisario, en el mes de noviembre en Marrakech, donde hay una nueva reunión de la CICAA, esa recuperación se plasme claramente en un aumento muy notable de las cuotas y, además, en una distribución más equitativa y que se tenga en cuenta —como decía al principio— a los pequeños barcos, los barcos artesanales y los barcos que son más respetuosos con el medio ambiente.

Comisario, señorías, quiero agradecer nuevamente la buena disposición que han tenido en todo momento y pensar y plantear el reto —que sé seguro que va a aceptar el comisario— de que la transposición de la recomendaciones no tarden diez años: si son diez meses, mucho mejor.

 
  
  

PRZEWODNICTWO: BOGUSŁAW LIBERADZKI
Wiceprzewodniczący

 
  
MPphoto
 

  Karmenu Vella, Member of the Commission. – Mr President, first of all I would like to congratulate the rapporteur, my colleague Gabriel Mato, and his team for their excellent work, and also Renata Briano for her earlier opinion. Considering the scope and complexity of this matter, the Commission is very pleased that the co-legislators were able to reach a political agreement smoothly and in a spirit of good cooperation and compromise.

This is a challenging proposal because this transposition of measures agreed under the International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas (ICCAT) relates to numerous recommendations adopted since 2008. Some had already been partially implemented through the Control Regulation and the Regulation on illegal, unreported and unregulated (IUU) fishing. A review of some other regulations, including on control measures for highly migratory fish and on the system of statistical monitoring of trade in bluefin tuna, swordfish and bigeye tuna, is therefore also implied.

I have read the statement tabled by the Committee on Fisheries for adoption by Parliament on the issue of EU compliance with ICCAT recommendations. I do not want in any way to justify any delays. However, while I agree that we should transpose such measures faster, I would like to clear up immediately a potential misperception that the EU has not been complying with its international obligations. That is clearly not the case.

First, following the adoption of the Treaty of the Functioning of the EU, any measures adopted by an international organisation to which the EU is party is binding on the Member States even without transposition. Second, despite some occasional delays in transposition, the EU has always ensured compliance with the international obligations it assumes, and the adoption of the ICCAT transposition regulation will, in the future, permit faster and more efficient implementation of new ICCAT recommendations, thanks to the delegation of certain well-framed powers to the Commission.

I strongly support this practical approach, as it will allow the Union to deliver on its international obligations towards the regional fisheries management organisation (RFMO) in a timely manner, providing certainty to Member States and a level playing field for operators.

The transposition of measures adopted under ICCAT is necessary because they not only impose obligations on Member States but also create obligations for individuals, such as the vessel master and owner. These obligations need to be transposed into EU law to ensure legal certainty and a level playing field for operators across the EU. The ICCAT transposition regulation embraces the series of ICCAT recommendations with the exception of measures concerning the recovery plan for bluefin tuna and Mediterranean swordfish, which are included in separate regulations. The one for bluefin tuna has already been adopted. The Commission is currently finalising a draft regulation for a recovery plan for Mediterranean swordfish, which is in internal consultation, and we aim to adopt the proposal before the end of the year.

Let me assure you that the Union will continue working with the RFMOs to ensure better ocean governance and more sustainable fishing. We are fully committed to comprehensively and systematically addressing the issue of transhipment at sea within the framework of the RFMOs, with a view to extending the Union prohibition on transhipment at sea from our own to all waters.

Thank you for your kind attention and for tabling this important regulation for debate. I look forward to hearing your views.

 
  
MPphoto
 

  Renata Briano, relatrice per parere della commissione per l'ambiente, la sanità pubblica e la sicurezza alimentare. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signor Commissario, la trasposizione delle raccomandazioni ICCAT è ambientalmente importante, poiché prevede misure di protezione per alcune specie marine molto vulnerabili, come squali, uccelli marini e tartarughe.

Un altro punto positivo, voluto da questo Parlamento, riguarda l'obbligo per gli Stati membri di applicare criteri trasparenti e oggettivi nell'assegnazione delle quote di tonno rosso e pesce spada: gli Stati membri dovranno adoperarsi per ripartire equamente i contingenti nazionali, tenendo conto della pesca tradizionale artigianale, troppo spesso penalizzata.

Non posso però non rimarcare che ciò che andiamo a votare domani riguarda raccomandazioni ICCAT datate e quindi ormai superate per alcune specie, con il rischio di creare confusione giuridica: basti pensare al piano di ricostituzione del pesce spada, su cui si sta già lavorando, dopo le decisioni del 2016. A tal proposito, voglio ribadire il disappunto, che ho già manifestato con tre interrogazioni parlamentari, riguardo l'ingiusta distribuzione delle quote di pesce spada tra gli Stati membri.

L'UE ha infatti usato criteri diversi di ripartizione in sede ICCAT e poi tra gli Stati, che penalizzano solo l'Italia: anche per questo annuncio, quindi che, personalmente, domani non voterò a favore della proposta.

 
  
MPphoto
 

  Werner Kuhn, im Namen der PPE-Fraktion. – Herr Präsident, Herr Kommissar Vella, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Zuallererst möchte ich Gabriel Mato für seinen Bericht danken, den er sehr fachlich und präzise abgefasst hat. Denn die Internationale Kommission zur Erhaltung der Thunfischbestände im Atlantik ist natürlich eine Organisation, die weiter reicht als die Fischereipolitik der Europäischen Union. Sie wurde 1966 – also vor über 50 Jahren schon – gegründet, weil der Rote Thun im Atlantik in einer ganz schwierigen Situation war und zu kollabieren drohte. Das bedeutet schon, dass hier natürlich auch alle Anrainerstaaten um den Atlantischen Ozean – Nordatlantik, Südatlantik – zusammenarbeiten müssen. Diese Konferenzen, die mittlerweile alljährlich durchgeführt werden, beziehen sich direkt darauf, welche Bestände wir zur Verfügung haben, um Roten Thun, um Großaugenthun, Gelbflossenthun und in besonderer Weise auch den Schwertfisch zu fangen. Wir haben es gehört, auch von der Kollegin Briano, dass hier natürlich auch eine komplizierte Situation im mediterranen Bereich ist.

Die Europäische Union mit ihren Mitgliedstaaten hat das Verhandlungsmandat an die Kommission übertragen, und die Kommission ist sozusagen dann in dieser ICCAT-Konferenz die maßgebende und verhandelnde Institution, die hier über die entsprechenden Quoten mit den einzelnen Mitgliedstaaten verhandeln kann. Eine Delegation des Europäischen Parlaments hat dort nur Beobachterstatus, aber wir müssen dann letztendlich die Ergebnisse – Gabriel Mato hat es vorhin gesagt – implementieren. Dass da ein Verzug von über zehn Jahren ist, ist einfach nicht hinnehmbar. Kommissar Vella hat es vorhin noch mal gesagt: Sie werden daran arbeiten, dass diese Zeiträume in der Zukunft verbessert werden.

Es ist auch so, dass die Kontrolle über die Fischereifahrzeuge, die eine ICCAT-Konzession und auch eine Eintragung in den entsprechenden Schiffsregistern haben, verbessert werden muss, auch über die Möglichkeiten der Datenübertragung per Satellit etc. Sie ist auf einem guten Weg, aber wir müssen gemeinsam sehen, dass gerade diese illegale, nicht gemeldete und unregulierte Fischerei, nämlich die im wahrsten Sinne des Wortes Schwarzfischerei, bekämpft werden muss.

Der Rote Thun und auch die anderen Thunfischarten sind wieder in einem Bestand, wo man sagen kann: Wir haben diesbezüglich eine Zukunft. Und es ist auch gut, dass die Zusammenarbeit mit China, auch mit Taiwan und auch mit Japan in den letzten Jahren wieder Fahrt aufgenommen hat. Wenn wir eine Situation haben, dass ein südkoreanisches Schiffsregister anzeigt, dass ein Fischereifahrzeug, ein Langleinenfänger, verkauft worden ist, ohne dass es eine Konzession hat, und versucht, in den afrikanischen Gewässern illegal Thunfisch zu fangen, dass er dort aufgebracht wird, an die Kette gelegt werden kann – das sind Dinge, wo wir diesbezüglich wirklich auch sehr positive Tendenzen berichten können. Aber was das Umladeverbot für die Fänge im Atlantik oder auch in den anderen Gewässern – unsere Flotte fischt ja auch im Indischen und im Pazifischen Ozean – betrifft: Das ist ein ungerechtfertigter Wettbewerbsvorteil für alle anderen Mitglieder der ICCAT, die das nicht berücksichtigen müssen.

Bei der Kontrolle der Bekämpfung der illegalen Fischerei – das habe ich schon erwähnt – müssen wir noch viel besser zusammenarbeiten, und die Quotenverteilung gerade für die Klein- und handwerkliche Fischerei – das steht auch in der Grundverordnung drin – muss uns in besonderer Weise am Herzen liegen, damit die auch dort eine Überlebenschance haben. Ansonsten stimme ich als Vertreter der EVP-Fraktion dem von Gabriel Mato verfassten Bericht zu.

 
  
MPphoto
 

  Ricardo Serrão Santos, em nome do Grupo S&D. – Senhor Presidente, Senhor Comissário, antes de mais, gostaria de congratular o relator, o colega Gabriel Mato, e alguns relatores-sombra, nomeadamente Isabelle Thomas e, pela ENVI, Renata Briano. O trabalho que realizaram é importante e a vossa celeridade neste caso contrasta com a lentidão da Comissão. Foram necessários quase 10 anos para que a Comissão tivesse cumprido esta obrigação, deixando a União Europeia em incumprimento internacional.

Esta transposição das disposições da ICCAT para o Direito Europeu promove a utilização de artes de pesca artesanal com menor impacto ambiental e de embarcações locais.

Portugal, e em particular os Açores, de onde sou oriundo, tem vindo a defender esta estratégia porque contribui para construir e estimular uma economia mais justa, mais equitativa e mais resiliente.

A pesca industrial tem, certamente, o seu espaço, mas não pode estrangular as comunidades tradicionais de pescadores. Como prevê bem o regulamento, na repartição das possibilidades, os Estados-Membros são chamados a utilizar critérios transparentes e objetivos, incluindo critérios ambientais, sociais e económicos, e devem conceder incentivos aos navios de pesca da União Europeia que utilizam artes de pesca seletiva ou técnicas de pesca com impacto reduzido no ambiente.

Bati-me por este ponto de vista neste Parlamento e no meu país por diversas vezes, nomeadamente no que diz respeito à repartição da cota de rabilo para os Açores. Como agora fica expresso, deve haver a obrigação de procurar distribuir, de forma equitativa, as cotas nacionais entre os diferentes segmentos da frota, tendo em consideração a pesca tradicional e artesanal.

O novo regulamento exorta à ampliação da proibição de transbordos no mar em águas não pertencentes à União Europeia e estas posições estão em linha com o combate à pesca ilegal, não declarada e não regulamentada.

Temos que manter a posição de líder da União Europeia na defesa do desenvolvimento sustentável e no combate à pesca INN.

Para o garantirmos, há que reforçar os programas de observadores, usando todo o potencial do regulamento de recolha de dados que recentemente aqui aprovámos.

Por último, quero referir que as pescarias de tunídeos na generalidade estão em crise. A cada boa notícia seguem-se más notícias. Os grandes cardumes de atum, que antes visitavam anualmente as ilhas oceânicas, como os Açores, deixaram de o fazer. Pode haver um conjunto de explicações para isso, mas estou quase certo que a utilização de dispositivos de concentração de pescado nas águas tropicais deve ter a sua parcela de responsabilidade.

A utilização destes dispositivos era desregrada no passado mas permanece excessiva no presente e, principalmente, estes dispositivos continuam a ser utilizados sem o respetivo estudo de impacto ambiental.

Nos Açores, nós pescamos de linha e anzol, recusamos o uso de redes industriais. Cada pescador usa apenas um anzol e, mesmo assim, as nossas pescarias eram lucrativas. Hoje já não! Resta-lhes resolver o problema a montante, garantindo que os mananciais se mantêm saudáveis e conseguem voltar a cruzar os oceanos. Isto está nas nossas mãos.

 
  
MPphoto
 

  Ruža Tomašić, u ime kluba ECR. – Gospodine predsjedniče, poštovani povjereniče Vella, kolegice i kolege, zaštita morskih resursa važan je segment europskih politika, a najveći je izazov kako s time uskladiti interese ribara na koje također moramo misliti pri donošenju nove regulative. Stanje se na terenu mijenja vrlo brzo i zato ne smijemo kaskati želimo li postići i dugoročno održati ravnotežu između ovih dvaju ciljeva koji ribarstvo čine održivim i ujedno profitabilnim zanimanjem.

Nedopustivo je da Europska komisija predlaže prenošenje ICCAT preporuka sa zakašnjenjem od četiri, odnosno devet godina jer se otad na moru i ljudima koji od njega žive štošta promijenilo. Pozivam Komisiju da u narednim postupcima uzme u obzir vremenske rokove i pravovremeno reagira.

Budući da dolazim iz Hrvatske, ne mogu se ne osvrnuti na pitanje kvota za iglune. Hrvatska je ribarska flota orijentirana samo na Jadransko more i ne izlazi na ostale dijelove Sredozemlja ili na oceane kao što je to praksa među flotama drugih država članica.

Jadransko je more od ključne važnosti za opstanak hrvatskog ribarstva, ali i primorskih te otočnih zajednica, što mora biti uzeto u obzir pri dodjeli kvota. Ovim putem stoga želim izraziti svoje veliko protivljenje kvotama za izlov igluna koje su nam dodijeljene i tražim da one za Hrvatsku budu veće jer će ove koje su predložene nanijeti veliki udarac hrvatskom ribarstvu.

 
  
MPphoto
 

  Izaskun Bilbao Barandica, en nombre del Grupo ALDE. – Señor presidente, señor comisario, quiero lamentar que hayamos tardado diez años en convertir en legislación europea estas recomendaciones del ICCAT para los túnidos en el Atlántico, algo completamente ajeno a la voluntad y habitual diligencia del ponente de este informe, el señor Mato, al que quiero agradecer su excelente trabajo.

Así, se ha perjudicado nuestra credibilidad y capacidad de liderazgo en el campo de la sostenibilidad y el impulso de buenas prácticas pesqueras, tanto por el tiempo transcurrido como por lo obsoletas que han quedado algunas de las recomendaciones. Por esa vía podemos generar inseguridad jurídica como la que afecta, por ejemplo, al pez espada, con un plan de conservación que se aplica a los operadores, pero que no se ha traspuesto aún a la legislación comunitaria pese a tratarse de un proceso simple.

Al menos, y gracias a las aportaciones de la Comisión de Pesca, hemos añadido a las medidas de protección y conservación algunas consideraciones que las conectan mejor con los criterios de la política pesquera común para la gestión de los stocks pesqueros. Así, nos obligamos aplicar criterios más transparentes a la hora de adjudicar cuotas de captura entre los Estados miembros. Igualmente, apoyaremos las flotas artesanales por su menor impacto sobre el medio y por su decisiva aportación al mantenimiento de una actividad económica sostenible y la posibilidad de obtener así recursos para poder diversificar las fuentes de renta en las zonas costeras.

Es fundamental también priorizar la utilización de artes selectivas de bajo impacto y no imponer obligaciones adicionales a los barcos europeos sobre las que deben cumplir los de los países terceros; al contrario, es necesario que los buques de terceros países cumplan con las mismas exigencias que los buques europeos, por ejemplo, en el caso de los trasbordos en altamar. Es igualmente un avance incorporar la pesca recreativa al ámbito de aplicación. Y, finalmente, no me cansaré de insistir en la necesidad de que los Estados miembros acepten de una vez la aplicación íntegra del artículo 43, apartado 2, y el artículo 43, apartado 3, del Tratado de Funcionamiento de la Unión, que incluye los temas pesqueros en el procedimiento legislativo ordinario y que debe favorecer una adjudicación más transparente de las cuotas.

Necesitamos planes de gestión a largo plazo, con adjudicaciones sobre la base de procedimientos conocidos y pactados, que estén basadas en datos científicos solventes sobre cuál es el estado de los stocks y unas cuotas previsibles en el medio plazo. Este es el mejor favor que podemos hacer a la conservación de las especies y a la estabilidad de la renta del sector pesquero.

 
  
MPphoto
 

  Anja Hazekamp, namens de GUE/NGL-Fractie. – We spreken vandaag over beschermingsmaatregelen voor tonijn en aanverwante soorten. Veel tonijnsoorten, zoals de geelvintonijn en de grootoogtonijn, worden nog steeds bedreigd door overbevissing. Voor een aantal andere soorten bestaat er nog steeds grote wetenschappelijke onzekerheid.

In november vindt de jaarlijkse vergadering van de Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (ICCAT) plaats. Ik wil de commissaris op het hart drukken om het voorzorgsbeginsel ter harte te nemen en dit ook uit te dragen tijdens deze aankomende ICCAT-vergadering.

Minimale tekenen van herstel, zoals we bijvoorbeeld bij de blauwvintonijn zien, zijn geen excuus om de visserijdruk nu al weer veel groter te maken. De blauwvintonijn staat nog steeds op de rode lijst van bedreigde diersoorten. Ik vind het dan ook onverantwoord dat de rapporteur in de toelichting van dit verslag alweer vooruitloopt en pleit voor meer vangst van blauwvintonijn. Temeer omdat het opschroeven van de quota voor tonijn niet alleen de blauwvintonijn zélf in gevaar brengt, maar ook andere kwetsbare diersoorten, zoals de zwaardvis en de marlijn. En die laatste willen we nou juist beschermen met deze regelgeving.

Dit verslag van de visserijcommissie bevat verschillende voorstellen die veel minder ver gaan dan de Europese Commissie voorstelde. Ze beschermen het ecosysteem veel minder. De Europese Commissie wilde bijvoorbeeld een verkleining van de vissersvloot voor grootoogtonijn, of deze in elk geval niet verder uitbreiden. De rapporteur wil die verkleining laten varen omdat die niet strikt verplicht zou zijn. Maar het is geen schande om iets meer ambitie te tonen.

Tot slot het verkoopverbod voor witte en blauwe marlijnen die boven quotum zijn gevangen. Ze zijn overbevist en de status van deze vissoorten is kwetsbaar. Niet voor niets zijn er nauwelijks vangstmogelijkheden ingesteld. De visserijcommissie stelt nu voor om marlijnen niet mee te tellen als ze boven quotum worden gevangen en aangeland. De dieren zouden bijvoorbeeld gebruikt kunnen worden voor wetenschappelijk onderzoek. Voor sommigen komt het misschien als een verrassing, maar een vis die is gedood en aangeland, ontbreekt uit het ecosysteem, of je hem nu meetelt of niet. En of je hem nu opeet of onderzoekt: overbevissing wordt niet gestopt door gedode vissen maar even niet mee te tellen. Overbevissing wordt gestopt door minder of zelfs niet te vissen.

En voorts ben ik van mening dat de Europese landbouw- en visserijsubsidies moeten worden afgeschaft.

 
  
MPphoto
 

  Mike Hookem, on behalf of the EFDD Group. – Mr President, you can’t save your money and spend it, you can’t have you cake and eat it, and you can’t pretend to be a nation when you are not. The EU tries to do all three all the time. This report illustrates that perfectly. This is an international convention. The word ‘international’ means between nations. The European Union, despite what it likes to think, is not a nation. It follows that it cannot be – and should not be – a party to such international agreements, this one and many others.

If David Davis has even half a brain, this is an important negotiating card, an ace in the pack, but any card is only as good as how you play it. Happily, we have the perfect opportunity to play it and play it repeatedly. We, the United Kingdom, are permanent members of the United Nations Security Council. We must not give this up. On the contrary, we must start to make better use of it. This means using it to oppose, block and even veto behaviour on international treaties, conventions and agreements which are against our interest.

There is a clear UK message here for the European Union: do you think you hold all the cards? You don’t. Our hand is potentially a lot better than you understand. What the UK has to do, however, is to understand itself how good our hand is and then be prepared to use it. If the British Government is worth anything at all, those who play hardball with us should – and, I hope, will – find that we can play hardball with them.

 
  
MPphoto
 

  Sofia Ribeiro (PPE). – Senhor Presidente, Caro Comissário Vella, Caros Colegas, como é sobejamente conhecido, os tunídeos e espécies afins são espécies altamente migratórias, exploradas pela pesca comercial ao longo de toda a sua distribuição geográfica por frotas de diversas nacionalidades, com um esforço de pesca muito variado e que utilizam artes de pesca muito distintas.

A sustentabilidade dos recursos biológicos marinhos deverá ser uma enorme preocupação para todos nós. No entanto, defendo que esta sustentabilidade não deve ser cega, ou seja, deverá ter igualmente em conta a sustentabilidade económica e social a longo prazo, e, neste sentido, não posso deixar de referir a situação dos pescadores e das suas famílias, que atravessam uma situação de crise, de falta de rendimento, mesmo trabalhando mais e arriscando muito as suas vidas.

Falo-vos especialmente dos pescadores das zonas costeiras, de regiões ultraperiféricas como é o caso dos Açores, que sofrem cada vez mais com a escassez de recursos biológicos marinhos, ou seja, de peixe. É por isso que esta proposta é deveras importante pois surge no sentido de podermos equilibrar todas estas vertentes, especialmente no que respeita aos tunídeos.

Também aqui, ano após ano, quer os pescadores quer a nossa indústria atuneira veem cada vez menos recursos, menos atum, pondo em causa a sustentabilidade desta importante atividade na minha região, os Açores, ameaçando, desta forma, centenas de postos de trabalho diretos e indiretos porque, a dada altura, seja por razões climáticas, que levaram à alteração das rotas de migração dos tunídeos, seja por razões humanas, com técnicas agressivas de pesca por parte de outros que reduzem, em grande número, os indivíduos que conseguem fazer esta migração.

As pescarias dos Açores, portanto, fazem parte do património cultural, regional e constitui uma atividade socioeconómica altamente relevante. Com efeito, os açorianos são altamente dependentes da pesca e os recursos marinhos desempenham um papel-chave na economia e no emprego locais, incluindo nas indústrias associadas à pesca, nomeadamente a indústria conserveira do atum.

Senhor Comissário, o que nos traz aqui hoje pretende harmonizar e alargar o âmbito de aplicação das recomendações do ICCAT. Queria aqui deixar duas mensagens muito claras: a primeira passa por uma igualdade de tratamento entre as frotas europeias e de países terceiros. Não podemos continuar a impor aos nossos pescadores regras mais restritivas e limitadoras do que a outras frotas que, muitas vezes, não respeitam os mais básicos princípios dos padrões europeus.

A segunda mensagem passa pelo compromisso que lhe pedimos para que tenha em consideração as frotas artesanais, especialmente as das regiões ultraperiféricas, como é o caso dos Açores, pois temos sido um exemplo a nível europeu e mundial da sustentabilidade da pesca de tunídeo. Nos Açores, os tunídeos são pescados com salto e vara e, em geral, com isco vivo, uma arte de pesca altamente sustentável, com pouco impacto ambiental e muito seletiva.

A maioria das capturas é processada pela indústria de conservas de atum, localmente importante, embora o atum fresco esteja a tornar-se cada vez mais importante porque produz preços mais altos, especialmente no mercado de exportação.

Por último, queria também solicitar que tenha em consideração a possibilidade de um aumento das cotas do atum rabilho, cujo stock se encontra em franca expansão e que de facto seria muito útil para podermos compensar os pescadores europeus do corte nas cotas da pesca do espadarte que, como é comummente reconhecido, sofreu uma forte deterioração nos seus stocks.

Por todos os motivos anteriormente expostos, encoraja-se a adoção crescente de informação coligida e gerida pelo ICCAT no sentido de adotar medidas de gestão adequadas e que salvaguardem os interesses dos operadores do setor que praticam pescarias altamente sustentáveis, como é o caso específico dos Açores.

 
  
MPphoto
 

  Isabelle Thomas (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, mes chers collègues, le présent règlement vise à transposer l’accord de la commission internationale pour la conservation les thonidés de l’Atlantique, dont l’Union européenne est partie contractante depuis 1997, que cela plaise ou non à M. Hookem.

Cet accord couvre une trentaine d’espèces de thonidés sur l’Atlantique et les mers adjacentes, c’est dire son importance pour la gestion, la conservation et le contrôle des ressources halieutiques en accord avec les fondements de la politique commune de la pêche.

Ainsi, sur le papier tout semble parfait. Sauf qu’il ne s’agit pas de l’accord de 2016, le plus récent, mais de celui de 2008.

Nous transposons un texte avec plus de neuf ans de retard. La Commission nous a présenté un projet de transposition, non seulement vieux de neuf ans, mais qui plus est, en partie caduc, puisqu’un nouvel accord de la CICTA a été négocié en 2016.

Ainsi, alors qu’il s’agit de gérer une précieuse ressource, aussi bien sur le plan économique qu’écologique, alors que les stocks se sont effondrés ou améliorés selon les espèces, et alors, surtout, que la politique commune de la pêche s’appuie sur les connaissances scientifiques les meilleures et les plus récentes, Bruxelles fonde sa réglementation sur des données vieilles de dix ans.

C’est la raison pour laquelle, à la demande du groupe socialiste démocrate, entendue par le rapporteur, que je remercie, la commission de la pêche a voté à l’unanimité une résolution annexée, dénonçant cette situation inacceptable qui exclut notamment l’espadon.

Bien sûr, une fois de plus, et je m’adresse à vous Monsieur le Commissaire pour que cela ne soit pas le cas, la Commission risque de nous proposer un acte délégué pour mettre à jour ce règlement, ce qui est démocratiquement plus que discutable.

Je terminerai en rappelant que j’avais présenté des amendements pour inclure les petites pêcheries, proposant qu’elles puissent avoir accès au quota de thon rouge sans remettre en cause la stabilité relative. Pour faciliter le compromis, on a repris les vieilles formulations déjà existantes et, de ce fait, on peut déplorer que cette question, pourtant sensible sur nos côtes, n’ait pas été prise en compte dans l’accord final.

Retards et manques de discussion détériorent le dialogue interinstitutionnel, même si finalement je soutiens le rapporteur et sa proposition.

 
  
MPphoto
 

  Czesław Hoc (ECR). – Panie Przewodniczący! Na wstępie pragnę pogratulować koledze Mato, jak i kontrsprawozdawcom bardzo udanego sprawozdania, w którym wyraźnie wskazano na potrzebę zachowania zasady równości dla flot europejskich względem flot państw trzecich. Także opowiadam się za ścisłą transpozycją zaleceń ICCAT, tak aby stworzyć równe warunki działalności dla wszystkich operatorów. Zapewnienie jednakowych warunków dla wszystkich ma podstawowe znaczenie, jeśli chcemy uzyskać poparcie rybaków.

Chciałbym też wskazać na fakt, że musimy zachować daleko idącą ostrożność przy połowach tuńczyka błękitnopłetwego, jak i przy połowach łucznika na Morzu Śródziemnym, które jest morzem bardzo przełowionym w Unii Europejskiej. Wprowadzenie całkowitych dopuszczalnych połowów, czyli TAC, jak również inne środki ochronne, w tym stosowanie narzędzi połowowych w sposób mądry i roztropny dla tych gatunków muszą być respektowane przez wszystkie strony organizacji ICCAT. Tylko wspólne działania obejmujące również państwa trzecie uchronią w znacznym stopniu te gatunki przed nadmierną presją połowową i przyczynią się do zachowania stabilności i zrównoważonych połowów w tym regionie.

 
  
MPphoto
 

  João Pimenta Lopes (GUE/NGL). – Senhor Presidente, o ICCAT cuja convenção a União Europeia ratificou em 1997, tem a responsabilidade técnica e científica de apresentar propostas e recomendações específicas para a conservação e gestão das pescarias de tunídeos.

Trata-se de atos essencialmente dirigidos às partes contratantes mas que contêm obrigações direcionadas também para operadores privados, de que são exemplo os mestres de navios.

Identificamos duas grandes contradições na posição da Comissão. A primeira, que a proposta que apresentou com recomendações e medidas de gestão próprias contraria o espírito da convenção, que visa uma transposição daquelas recomendações de forma exata, garantindo a todos os pescadores e frotas da região as mesmas condições.

Por outro lado, tendo em conta que as recomendações do ICCAT entram em vigor seis meses após a sua adoção, é incompreensível que estejam só neste momento a ser transpostas as recomendações de 2008, algumas já desatualizadas, tal como se verifica no caso das pescarias do peixe-espada no Mediterrâneo, para as quais foram desenhadas, em novembro último, novas recomendações. Um atraso que evidencia as limitações que se impõem pelo facto de os Estados-Membros terem perdido para a União Europeia a sua capacidade de gestão dos recursos marinhos, com inevitáveis prejuízos para a gestão de recursos no plano nacional mas também para a defesa de artes que têm particular relevância no plano regional, porquanto, sendo artesanais, e damos como exemplo o salto e vara nos Açores ou a almadraba em Espanha, carecem de medidas atempadas que garantam, de forma intransigente, a sua defesa e de todo o património histórico, social e cultural, para além da importância económica para as comunidades que as mantêm e praticam.

Entendemos que se devem manter as propostas tal como emanadas do ICCAT, cujas medidas de gestão asseguram oportunidades de pesca, dando atenção especial à pesca de pequena escala e artesanais, visando a sustentabilidade das unidades populacionais de tunídeos.

Entendemos igualmente que é negativa a tentativa da Comissão de abrir caminho a alterações e centralizar decisões importantes através de atos delegados. Considera-se, pois, que a transposição direta das recomendações das organizações regionais é um procedimento mais acertado, garantindo maior equidade entre os diferentes países.

 
  
MPphoto
 

  Clara Eugenia Aguilera García (S&D). – Señor presidente, señor comisario, quiero, en primer lugar, felicitar al señor Mato por el trabajo realizado —creo que es muy bueno—junto con los ponentes en la sombra. Creo que finalmente la transposición que se hace es adecuada. A lo mejor hay algún aspecto que falta, pero creo que ha realizado un gran trabajo. Mi felicitación.

La transposición al Derecho de la Unión de estas medidas de conservación es necesaria para garantizar que los buques cumplan con la normativa del Convenio de la Comisión de la CICAA. Como todos, nos estamos refiriendo específicamente al atún del Atlántico.

Con esta transposición también se garantiza que se haga una gestión responsable de las especies que regula esta organización regional, aunque sea fuera de la zona que establece el Convenio. Es importante que tanto pescadores comunitarios como no comunitarios operen bajo las mismas reglas y que el peso de recuperación de las poblaciones no recaiga solamente sobre unos pocos.

Sé que todos estamos insistiendo en ello, pero como yo vivo en España y sé lo que pasa en el Mediterráneo —donde, a veces, las normas de los pescadores que tenemos en la Unión Europea no son las mismas que las de los países limítrofes—, es importante esta insistencia: que todos los que operamos en una zona tengamos las mismas normas.

En virtud de este Reglamento se regulan especies tan importantes para la flota española como el atún rojo o el pez espada. Es fundamental garantizar que esta gestión de estas poblaciones se haga de manera sostenible, sin olvidar el aspecto socioeconómico ni a las poblaciones costeras que viven de esta captura. Para mí, ambos aspectos son muy importantes.

La Comisión Europea, sin embargo... Todos lo decimos, pero es verdad: es muy llamativa la tardanza de estos nueve, casi diez años, en hacer la transposición de las veintiocho recomendaciones. Una demora que es muy difícil justificar y que, en cualquier caso, no puede volver a repetirse. Ahora tenemos el plan de gestión del pez espada, que estamos esperando.

Cabe destacar la importancia que tienen estas normas de gestión, ya que actualmente las poblaciones de atún rojo se encuentran en muy buen estado. Así lo demuestran los informes científicos publicados al respecto, y esto es una gran noticia.

Esta mejora de las poblaciones se debe a las buenas prácticas del sector y debería traducirse en un aumento del total admisible de capturas para recompensar a los pescadores el esfuerzo que han hecho contribuyendo a su recuperación. En tres años, el total admisible de capturas del atún rojo se ha incrementado en un 60 %. La CICAA, que puede revisar regularmente sus recomendaciones y poner en marcha nuevas medidas, debe tener en cuenta el futuro de algunas flotas: la del pez espada de todo el litoral de España —y especialmente quiero mencionar la flota de Carboneras, en Almería, que está sufriendo los dos recortes, el del pez espada y el del atún rojo—.

Termino diciendo: hay que dejar de hablar de la recuperación del atún rojo y, en cambio, empezar a hablar del plan de gestión.

 
  
MPphoto
 

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, η αλιεία του τόννου και του ξιφία στη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό είναι ιδιαίτερης σημασίας, διότι συμβάλλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, κύριε Vella, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιδράσει στις αθέμιτες πρακτικές των αλιευτικών στόλων των τρίτων χωρών, διότι οι Ευρωπαίοι αλιείς τηρούν τα συμφωνηθέντα, ενώ οι αλιευτικοί στόλοι των τρίτων χωρών κυριολεκτικά κάνουν πειρατεία.

Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη στήριξη της παραδοσιακής και μικρής αλιείας, ιδίως στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα· στην Ελλάδα όπου οι αλιείς, μετά τη σκληρή επίθεση εκ μέρους της τρόικας στο θέμα της φορολογίας, κυριολεκτικά έχουν φτωχοποιηθεί. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη στήριξη των Ελλήνων αλιέων.

Τέλος, κύριε Vella, ιδίως τώρα που λόγω του ναυαγίου του δεξαμενόπλοιου «Αγία ζώνη ΙΙ» ο Σαρωνικός κόλπος έχει υποστεί τεράστια οικολογική καταστροφή λόγω της ρύπανσης από το μαζούτ, σας ζητώ να δηλώσετε εδώ τι μέτρα στήριξης θα λάβετε υπέρ των Ελλήνων αλιέων που έχουν υποστεί τεράστια ζημιά λόγω αυτής της οικολογικής καταστροφής. Θέλω μια απάντηση στο θέμα αυτό, κύριε Vella, διότι οι Έλληνες αλιείς αναμένουν να μας πείτε πώς θα τους στηρίξετε στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος που υπάρχει σήμερα στον Σαρωνικό.

 
  
MPphoto
 

  Nicola Caputo (S&D). – Signor presidente, onorevoli colleghi, dopo quasi dieci anni, la Commissione sta predisponendo l'attuazione delle raccomandazioni ICCAT che risalgono al 2008 e che quindi risultano obsolete, in particolare per il pesce spada del Mediterraneo, una specie per la quale l'ICCAT ha adottato l'anno scorso un piano pluriennale di ricostituzione che è già applicabile dall'aprile 2017.

La situazione è ancora più inaccettabile perché la Commissione, quasi sei mesi dopo l'approvazione da parte dell'ICCAT della raccomandazione sul pesce spada del Mediterraneo, non ha ancora adottato alcuna proposta di recepimento, creando addirittura confusione sul periodo di riferimento per il calcolo delle quote. La Commissione deve agire in maniera più trasparente e tempestiva per le future proposte di recepimento delle raccomandazioni.

Il settore della pesca non merita questa superficialità e ha bisogno di certezze; ed è per questo che, nonostante il buon lavoro fatto dai relatori, domani non voterò a favore della trasposizione, ritenendo che i criteri utilizzati nelle ultime decisioni danneggiano alcuni Paesi, tra cui l'Italia.

 
  
MPphoto
 

  Doru-Claudian Frunzulică (S&D). – Mr President, first I would like to welcome the 28 recommendations for conservation, management and control of fisheries, as they have not yet been covered by EU rules. Even though they are binding, the decisions adopted by the International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas (ICCAT) must be transposed as soon as possible into EU law. The regulation will set out various specific provisions on, for example, tropical tunas, marlins, sharks and swordfish, and will include measures to limit incidental catches of seabirds and turtles. It will also establish a number of common control measures.

Taking into consideration that the ICCAT may regularly review its recommendations and decide on new measures, I would like to underline my support for the proposal to give the Commission delegated powers so that such recommendations can be incorporated rapidly into EU law.

 
  
MPphoto
 

  Michela Giuffrida (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signor Commissario, io credo che sia necessario fare molta attenzione quando prendiamo decisioni importanti che potrebbero avere gravi ripercussioni sul settore della pesca. Le raccomandazioni dell'ICCAT, alcune tra l'altro davvero datate, seppur con l'obiettivo generale di regolare l'attività e di rendere sostenibile la pesca, rischiano di imporre nuovi e sempre più pesanti obblighi ai nostri pescatori, che già da anni vivono una profonda crisi.

Prima di accogliere nuove norme, dovremmo essere in grado perciò di assicurare alcune tutele. Prima di tutto, in sede di assegnazione delle possibilità di pesca, gli Stati membri dovrebbero distribuire equamente le quote nazionali tra i vari segmenti di flotta. In più, sarebbe necessario predisporre incentivi per i pescatori, che già fanno sforzi enormi e impiegano attrezzi da pesca selettivi o che utilizzano tecniche di pesca con un ridotto impatto ambientale. Terzo e non ultimo, le raccomandazioni dell'ICCAT dovrebbero essere osservate anche dai paesi extraeuropei.

Per questo, nel ringraziare i relatori per il loro lavoro, ritengo di dover tutelare, prima di tutto, l'interesse dei nostri pescatori.

 
  
MPphoto
 

  David Coburn (EFDD). – Mr President, this is about the EU approving an international convention. The object is scarcely the point. Do we want to conserve tuna? Of course we do! We want the largest possible breeding stock to deliver the greatest numbers. That is common sense. Whether this agreement will achieve that is debatable at the very best.

What is clear is that international conventions are for nations – I repeat – nations to sign. The clue is in the name: nations! Over the weekend we witnessed bloody scenes as Spanish police terrorised the people of Catalonia to stop them expressing their views – the very negation of everything my Group stands for. It is also in our name: Freedom and Direct Democracy! That is our Group.

Madrid justifies its behaviour on the grounds that Spanish law is being broken. Putting aside the question as to whether a government should beat up its people in that way, even if they are breaking the law, we are entitled to expect the government that does this to be a stickler for the letter of the law. An international convention is a convention between nations. That means the parties to it should be nations. The EU is not a nation or a state and should therefore not be a party to international agreements – international, may I say.

If the Spanish Government are sticklers for the legal protocol, they should share our view. They do not, of course, because their view of the law is entirely contentious and self-interested. If they were consistent and decent, they would not try to deny the long-standing international agreement of the Treaty of Utrecht, some hundreds of years old. They would not constantly try to bully Gibraltar. To clarify, we – the UK – put our money on democracy where our mouths are. We staged a referendum on Scottish independence, at taxpayers’ expense may I add, and the vote was won for the Union. The Spanish might have done much better to behave as the British did.

We oppose this convention, as ultra vires.

 
  
  

PRÉSIDENCE DE SYLVIE GUILLAUME
Vice-présidente

 
  
 

Interventions à la demande

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon (PPE). – Señora presidenta, al orador que me ha precedido en el uso de la palabra le diría que el Gobierno español cumple el Derecho internacional, cumple las Resoluciones de las Naciones Unidas, cumple con los Tratados europeos y con la Constitución española. Lo que sucede es que este señor no respeta la verdad, ni siquiera la verdad más mínima.

Dicho esto, vayamos ahora a los temas serios y no a los temas de circo. En los temas serios, esta transposición me gusta porque es fiel a la última Resolución del ICCAT. Lo único que lamento es que las transposiciones se realicen en ocasiones de forma tan tardía: se ha tardado casi diez años, y no se actualizan, sin embargo, las medidas relativas al pez espada, especie objeto de un plan de recuperación, creo que aprobado en 2016. Por eso, en fin, hemos tenido que hacer esta declaración aneja a la Resolución aprobada por la Comisión de Pesca del Parlamento que pone de manifiesto estos desajustes, y me gustaría que se tuviera en cuenta para futuras transposiciones.

Y voy a manifestar un deseo más: que, por favor, se tenga en cuenta la necesidad de aumentar las cuotas del atún rojo ahora, para compensar además las restricciones que se han establecido respecto del pez espada.

(El orador acepta responder a una pregunta formulada con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul» (artículo 162, apartado 8, del Reglamento interno))

 
  
MPphoto
 

  La Présidente. – Restez debout parce qu'on a failli avoir un carton bleu de M. Iturgaiz sur M. Coburn, mais là, M. Coburn voudrait vous poser une question, M. Millán Mon, êtes-vous d’accord?

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon (PPE). –Si es una pregunta y no un insulto.

 
  
MPphoto
 

  La Présidente. – Monsieur Coburn, vous n’allez pas l’insulter?

 
  
MPphoto
 

  David Coburn (EFDD), blue-card question. – I would assure the Honourable Gentleman it is not, but I would like to point out that what we did in the United Kingdom – and it was a brave and sensible thing to do, and the right thing to do – was that we had a debate on Scottish independence. I led one side of it – or part of one side of it – and other people led the other. That seemed to be a better way of solving these matters than the way the Spanish Government is doing it now. I am also very pleased to see that the European Union has kept out of this. I talked to Jean-Claude Juncker and he did not want to become involved. I think that is good. But do you not think that my method of doing this or our method ...

(The President cut off the speaker)

 
  
MPphoto
 

  La Présidente. – Monsieur Coburn, cela n’a rien à voir avec le débat.

Vous vous étiez engagé à ne pas l’insulter mais vous deviez aussi rester dans le débat. Excusez-moi mais, pour l’instant, c’est moi qui préside. Donc, nous restons dans le débat.

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon (PPE), respuesta de «tarjeta azul». – Señor Coburn, entre las cosas que hay que aprender es que es distinta la Constitución británica, que es un texto no escrito, de la Constitución española.

Por consiguiente, no se puede comparar el caso escocés con el caso catalán, porque las Constituciones son distintas.

Repito: la Constitución española dice claramente que la nación española es indisoluble —única e indisoluble— en su artículo 2. Nada tiene que ver con el texto británico, que encima ni existe.

Por consiguiente, no se pueden mezclar cosas que son total y absolutamente distintas.

 
  
MPphoto
 

  Carlos Iturgaiz (PPE). – Señora presidenta, deseo también recordarle al señor Coburn en diez segundos que hemos visto muchas veces imágenes de la policía británica cuando ha tenido que ir a repeler manifestaciones, porque ellos representan la ley y el orden —la policía británica, como la policía española—; hemos visto también cómo lo han hecho en el Reino Unido, y pocas lecciones puede dar el señor Coburn al Reino de España.

Señora presidenta, permítame que lo primero que haga sea felicitar al ponente, mi compañero Gabriel Mato, ya que este informe sobre las medidas de gestión, conservación y control aplicables en la zona del Convenio de la CICAA es un informe complejo, laborioso y muy esperado por el sector pesquero, ya que se establecen las medidas de gestión y control, con el fin de lograr la conservación del atún atlántico.

Debo recordar —como se ha dicho aquí también— lamentablemente, que todavía la Comisión Europea no ha mandado ningún plan sobre esta cuestión; y ha pasado una década desde las peticiones parlamentarias y las peticiones sobre este asunto de los trabajadores del sector —los pescadores—, que son los que sufren directamente esa apatía que se está produciendo. Eso se une también al hecho de que, desafortunadamente, no se han aumentado las cuotas para el atún, cuando hay datos técnicos y biológicos de que sí se puede realizar.

Por lo tanto, exigimos a la Comisión una respuesta favorable a las demandas del señor Mato.

 
  
  

(Fin des interventions à la demande)

 
  
MPphoto
 

  Karmenu Vella, Member of the Commission. – Madam President, I would like to thank all those who participated in the debate. It has shown a very broad criticism of the delay but broad support for the approval of this proposal and I am very happy that the negotiations have concluded.

Many have stressed the issue of the delayed transposition, which I fully understand. I have already commented on the delay in my introductory remarks. I stress again that the European Union has been complying with its international obligations all along, in spite of the delay in transposition. The EU was never in breach of any law. The adoption of this proposal will also contribute to reducing such delays in the future. This is a milestone that will contribute to a quicker procedure to transpose international obligations, acquired by the Union under regional fisheries management organisations (RFMO), into EU law in a timely manner.

I want to stress the fact that the EU fishing industry was never exempt from any measure of the International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas (ICCAT). The European Union is a contracting party to ICCAT since 1997; as such the EU is under international obligation to ensure that the provisions of the ICCAT recommendations are effectively complied with, but pursuant to Article 216(2) of the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU) this international obligation also lies with Member States. They are bound to comply with the provisions of RFMOs and take necessary measures to this end, even in the absence of transposition of the said measures into EU law.

In fact, the Commission was continuously monitoring to ensure that all Member States were adhering to ICCAT obligations and measures. With regards to the use of data, I can assure you all that we are not using ten year old data as was said. I want to assure everyone that all fishing opportunities are evaluated by scientists on the latest data given by all contracting parties.

One comment regarding Mr Marias’ question on what support could be given to fishermen affected by an oil spin – I will take note of this and will revert directly to you to see whether support measures are available under the European Maritime and Fisheries Fund (EMFF).

With regards to this regulation, the Commission sees it as an inspiration for future transpositions. It was led by the principle of fair and strict transpositions and it allows for quick implementation of new ICCAT recommendations. As I said, the proposal transposing the management plan for swordfish is expected to reach you during the next months. The issue of quota distribution, which was raised by some MEPs, is not part of this regulation. This has been discussed extensively with Members States both before the ICCAT meeting and also after. We have found a good solution.

Madam President, I would like to thank again Mr Mato and Madam Renata Briano for their support and the debate. I am looking forward to a very positive vote in the future.

 
  
MPphoto
 

  Gabriel Mato, ponente. – Señora presidenta, solo cuando escucho al señor Coburn veo algo positivo en el brexit. ¿Saben qué es? Que no volverá a estar en este Parlamento. Cuando se habla de libertad y de democracia, no se puede hablar de ellas si no se habla de libertad, de respeto a las leyes y a los tribunales.

Gracias a todos, a todos los que han intervenido, incluso a aquellos que han dicho que no iban a apoyar este proyecto.

En todo caso, yo lo que quiero decir, señor comisario, es que acepto su compromiso de trabajar en la línea de ir más rápido. Es evidente, es necesario.

Estamos hablando ahora del plan del pez espada. Ha dicho que va a estar antes de fin de año..., ¡ojalá! Ya es un año y pico, un año largo para que esté aquí. Pero, en todo caso, no son los nueve años de los que estamos hablando, y yo se lo agradezco.

Es verdad que dice que hay una falsa percepción, que han cumplido... Hombre, lo que no sabemos son las consecuencias. Evidentemente, al ser vinculantes, se han podido aplicar, pero, desde luego, estamos de acuerdo en que no es lo deseable.

Y no entienda la declaración, no la vea solo como una crítica —que lo es, evidentemente—. Debe entenderla como un aliciente, como una alerta y como una invitación para que esto no vuelva a suceder.

La señora Hazekamp decía, con respecto al plan de recuperación del atún, que no podíamos pedir más cuotas. Hombre, el plan de recuperación ha sido total y absolutamente un éxito. Y me decía que no tenga vergüenza en tener más ambición. No, no tengo en absoluto vergüenza de tener más ambición. Lo que pasa es que no sé si nuestras ambiciones van en el mismo camino, porque es importante imponer medidas estrictas cuando es necesario —y así se ha hecho—, pero igualmente es importante recompensar a los pescadores por su esfuerzo, y eso hay que hacerlo.

Decía el comisario que, efectivamente, no es el motivo de lo que estamos hablando hoy —el aumento de cuotas de atún rojo—. Pero no podemos decir a los pescadores que estamos hablando de la CICAA, que estamos hablando de recomendaciones y que estamos hablando de planes del pez espada, en los que se imponen unas cuotas, y, paralelamente, no les decimos «ustedes han hecho un esfuerzo, ustedes han conseguido que se hayan recuperado las poblaciones de esto y, por tanto, vamos a ampliarles las cuotas».

Nada más, presidenta. Nada más, comisario.

 
  
MPphoto
 

  La Présidente. – Le point est clos.

Le vote aura lieu mardi, le 3 octobre 2017.

Déclarations écrites (article 162)

 
  
MPphoto
 
 

  Mireille D’Ornano (EFDD), par écrit. – La conservation des ressources biologiques marines étant une politique exclusive de l’UE, il n’y a d’autre choix pour les États membres que d’agir dans ce cadre (ou de quitter l’UE comme l’a fait le Groenland en 1985). Ce texte contribue à préserver non seulement les stocks de poissons en Atlantique et en Méditerranée, mais également à protéger les espèces de tortues et d’oiseaux marins menacées par la pêche industrielle. Malheureusement, les États ont la charge de nombreux contrôles, ce qui constitue une charge administrative importante.

 
  
MPphoto
 
 

  Norbert Erdős (PPE), írásban. – A szavazásra kerülő javaslat célja, hogy az Atlanti-óceánban és az azzal határos tengerekben élő Atlanti Tonhal Védelmére Létrehozott Nemzetközi Bizottság által elfogadott állományvédelmi, ellenőrzési és érvényesítési intézkedéseket átültesse az uniós jogba. Támogatni kell-e ajánlások kötelezővé tételét, hiszen a tengeri halállományok megvédésével és a tengerek biológiai sokféleségének és ökoszisztémájának a megőrzésével valójában a gyermekeink és unokáink - akik közül remélhetően sokan tengeri halászattal foglalkoznak majd - jövőjét és megélhetését biztosítjuk.

Ebből a szempontból látni kell, hogy az EU-ban az akvakultúra jelenleg sajnos másodlagos szerepet tölt be a halászat mellett. Egyértelmű azonban, hogy a fenntartható módon végzett tengeri halászat nem képes kiszolgálni az emberiség növekvő igényét a halászati termékek iránt, így minőségi váltással az akvakultúra-fejlesztés irányába kell elmozdulni az Európai Uniónak. Ezáltal nő az ágazat versenyképessége és csökken a halászati termékek tekintetében az importfüggősége Európának. Az EU kevesebb, mint 2 százalékát adja a világon akvakultúrában megtermelt halnak, ám a minőség tekintetében az élen jár. Erre a minőségre alapozva kell a munkát folytatni, segítve így az ágazat növekedését. Ez nem csak munkahelyek számának növekedését jelenti, hanem hozzájárul az élelmezésbiztonság javításához is.

 
Aviso jurídico - Política de privacidad