Volledig verslag van de vergaderingen

Maandag 13 november 2017 - Straatsburg

17. Vervolging van christenen in de wereld (debat)

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dnia jest oświadczenie Wiceprzewodniczącej Komisji i Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa w sprawie prześladowania chrześcijan na świecie (2017/2957(RSP)).

To bardzo ważna debata dla wielu z nas.

  Karmenu Vella, Member of the Commission, on behalf of the Vice—President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, the persecution of Christian minorities worldwide has been a recurring primary concern of this House. Only last May, the plenary debated the situation of Christians in the Middle East. As Vice—President of the Commission/High Representative Madam Mogherini firmly stated on that occasion, the freedom of religion or belief is a fundamental right of every human being. All persons should be able to practise their religion and worship freely, individually or in community with others, and to live free from fear.

This applies to people of all faiths, or none, including to Christians. Yet we know that religious freedom is under attack in many parts of our world. Sectarianism is one of the diseases of our age. The millennial diversity of many societies is put at risk by the rise of the sectarian hatred. No continent has been spared from this kind of violence, from South Asia to Sub-Saharan Africa. This Parliament has often focused on the persecution of Christian minorities in the Middle East, and rightly so. Christians are discriminated against, harassed and persecuted in large parts of the Middle East, and the number of Christians is drastically decreasing.

Christianity was born in the Middle East; it belongs to those lands, and this is something we cannot possibly forget. If the Middle East loses its incredible diversity, it would also lose its vitality and its greatest richness. At the same time, persecution rarely targets just one minority. As we see in Syria and Iraq, not only Christians but also Yazidis, Shia Muslims and other religious communities are suffering from discrimination, harassment and persecution. Therefore, a long-term strategic approach to protect Christian and other religious groups must focus on addressing those ideologies and changing those state structures that encourage discrimination and violence.

Such violence may be committed by state or non-state actors for a number of different reasons. Ideology is certainly one of them, but it is not the only one. In many cases, the persecution of Christians and other minorities has political, ethnic or economic reasons. Very often, it is more about power than about religion itself. This is something we need to keep in mind if we want to make a real difference to the life of Christian minorities around the world. For this reason, our approach has focused on security as well as on culture and education, but also on diplomacy, governance and national reconciliation.

We always react with public statements or private demarches to condemn violence against Christians. Let me also focus on other actions we have taken in defence of persons belonging to minorities.

First, since the adoption of the EU Guidelines on the promotion and protection of freedom of religion or belief in 2013, their implementation has remained a key priority for EU action. Second, the EEAS taskforce on religion and culture has led to an increased exchange on religious freedom and religious engagement both inside the EEAS, with Commission DGs and with European Parliament services. The EEAS actively participates in, and co-chairs, the Transatlantic Policy Network on Religion and Diplomacy. A number of concrete initiatives on diversity and tolerance have grown out of this network.

Third, the EEAS also actively encourages cooperation among Member States on this issue. The Council’s Working Party on Human Rights (COHOM) created a taskforce on freedom of religion. It works on informal information exchanges on events and situations on the ground, and in preparation of EU resolutions at the United Nations. The Council’s Working Party on Human Rights’ informal meeting in Malta on April 2017 had a full dedicated session on freedom of religion and belief.

Fourth, during this year, the EU’s Special Representative for Human Rights, Stavros Lambrinidis, continued being actively engaged on freedom of religion and belief. He has placed special emphasis on the implementation of the UN Rabat Plan of Action that includes positive elements to address hate speech and to counter violence perpetrated in the name of religion. Mr Ján Figeľ, the Special Envoy for the promotion of the freedom of religion or belief outside the EU, has also worked on the implementation of the EU Guidelines on freedom of religion and belief, particularly on his visits to Iraq, the United Arab Emirates, Jordan and Sudan.

Fifth, the EU also uses all its financial instruments to support this endeavour. The European Instrument for Democracy and Human Rights now finances around 40 projects related to freedom of religion and belief accounting for more than EUR 15 million. The Commission’s Directorate General for Development has recently launched a new call for proposals for intercultural dialogue and culture. This programme envisages cooperation with partner countries on intercultural dialogue for peaceful inter-community relations. Sixth, we also continue cooperation with UNESCO, the UN alliance of civilisations, the Anna Lindh Foundation and the Istanbul process.

Seventh, education is the best tool for building open societies and for avoiding radicalisation. In this day and age, education in emergencies and protracted crises has become particularly urgent. Think of the Syrian children, who can only remember a country at war. It is essential to teach them about their country’s incredible diversity and about centuries of peaceful coexistence. A peaceful and diverse future for Syria also depends on their education. Next year, we will devote 8% of the EU’s humanitarian budget to education in emergencies. In the Syria crisis, the EU’s contribution to education is over EUR 1 billion, through the various financing instruments we have put in place since the beginning of the conflict.

Let me conclude on another part of our work against violence on Christians that may not be as evident, but which is just as important. In many parts of the world, a sustainable future for Christians and other religious groups depends on the work we are doing today for peace, for national reconciliation, for inclusive institutions. Syria, again, is the clearest example. We are working every day to help Syrians find a political solution to the war and build a country where all Syrians, including Christians, can feel at home. Diversity, respect and inclusiveness are not abstract concepts. To millions of people, they can make the difference between persecution and security, between fear and freedom, between life and death.

I know this Parliament understands this, and we truly count on your support to continue our fight against all forms of violence and discrimination.

  Cristian Dan Preda, au nom du groupe PPE. – Monsieur le Président, les statistiques qu’on peut lire sont terribles. Le monde compte plus de 215 millions de chrétiens qui ne peuvent pas jouir de leurs droits. La Corée du Nord est en tête du classement. Sous le régime de Kim Jong-un, 300 000 chrétiens vivent dans la clandestinité totale et 50 000 d’entre eux sont enfermés dans des camps de travaux forcés. En Corée du Nord, le seul fait d’être en possession d’une bible vous vaut un emprisonnement à vie dans un de ces camps. Il y a de moins en moins de réfugiés chrétiens nord-coréens qui parviennent à fuir à cause de la politique impitoyable de la Chine, qui les renvoie dans leur pays où leurs chances de survie sont inexistantes. Il y a de nombreux autres exemples de ce type.

La situation des chrétiens en Afrique est terrible. En Somalie, par exemple, le groupe terroriste Al-Chabab s’est donné comme mission d’éliminer tous les chrétiens. Au Soudan, le gouvernement a pour projet de démolir 27 églises et ainsi de suite...

Par conséquent, il faut vraiment dire les choses telles qu’elles sont. Je ne suis pas d’accord avec le commissaire qui relativise toutes ces situations. Il faut dire que la défense de la liberté religieuse doit être au centre de nos relations extérieures. Ce n’est pas le cas aujourd’hui et il ne faut pas cacher cette réalité.

Je rappelle également la situation dramatique des chrétiens dans les territoires de l’ancienne Mésopotamie, en Syrie et en Iraq: ils ont tout perdu et ne pourront pas revenir chez eux tranquillement.

  Josef Weidenholzer, im Namen der S&D-Fraktion. – Frau Präsidentin! Religionsfreiheit ist ein allgemeines Menschenrecht, und dieses schließt nicht nur das Recht, die Religion frei auszuüben, sondern auch das Recht, seine Religion zu wechseln sowie das Recht, keiner Religion anzugehören, mit ein. Jeder Verstoß gegen diesen Grundsatz ist ein Verstoß gegen die Menschenrechte und ist überall und unter allen Umständen zu verurteilen – so wie etwa im Mittleren Osten, wo in den letzten Jahren eine historisch einzigartige Verletzung dieses Prinzips vor sich ging – an Brutalität und Unmenschlichkeit kaum zu übertreffen. Dies betrifft nicht nur, aber vor allem Christen und Jesiden. Jetzt, wo das Regime des selbst ernannten Kalifats zusammenbricht, müssen wir alles tun, Bedingungen zu schaffen, dass die Menschen wieder in ihre angestammten Gebiete zurückkehren können, dass allen Opfern Gerechtigkeit widerfährt, die Verbrecher verurteilt werden und vor allem die Menschen Vertrauen zueinander aufbauen können.

So utopisch das jetzt vielleicht klingen mag, aber es ist ein Gebot der Stunde, an Versöhnung in dieser Region zu denken. Vielleicht läutet diese Tragödie, die wir durchlebt haben, auch einen Bewusstseinswandel in der Region ein. Das Prinzip „cuius regio, eius religio“ taugt nicht für das 21. Jahrhundert. Gerade Länder wie Saudi-Arabien, die gerne von einer neuen Zukunft reden, von Modernisierung reden, von einer globalen Rolle reden, sollten sich das überlegen. Dort gibt es immer noch keine einzige Kirche, und philippinische Hausgehilfinnen – so wurde berichtet – werden bestraft, wenn bei ihnen eine Bibel gefunden wird.

  Ruža Tomašić, u ime kluba ECR. – Gospodine predsjedniče, u ovom se domu često raspravlja o progonu kršćana i to je najbolji pokazatelj da mi nemamo kapacitet, a očito ni iskrenu želju, predano raditi na rješenjima koja bi poboljšala njihovu situaciju. Da imamo, stanje bi se nakon prijašnjih rasprava već popravilo i mi danas ovdje ne bismo ponavljali ono što je dosada toliko puta rečeno.

Nažalost, Europska unija sve više bježi od svojih kršćanskih korijena pa ne čudi da u takvoj krizi identiteta njezini lideri, ali i građani, sve manje žele žrtvovati svoje blagostanje za pomoć kršćanima u svijetu.

Pomoć nipošto ne znači invaziju na strane zemlje ili rušenje drugih kultura, već prvenstveno političku i diplomatsku borbu za institucionalnu ravnopravnost kršćana tamo gdje su manjina i uspostavu vladavine prava kojom bi njihovi životi i imovina konačno bili zaštićeni.

Unija je najveći donator trećim zemljama, mnogima od njih je i važan trgovinski partner, a ima i veliku ambiciju postati pravi globalni igrač koji će biti nezaobilazni partner u rješavanju kriza.

Želi li Unija doista imati globalni kredibilitet, svoje bi resurse već danas trebala iskoristiti za pomoć ugroženim kršćanima. Pa kako će nam vjerovati pripadnici drugih religija i kultura ako vide da smo okrenuli leđa onima s kojima dijelimo kršćanske vrijednosti?

  María Teresa Giménez Barbat, en nombre del Grupo ALDE. – Señor presidente, Europa se sostiene sobre distintos pilares filosóficos, jurídicos y morales, pero su historia e identidad todavía son difíciles de entender sin el cristianismo, incluso en plena era secular.

Ninguna otra parte del mundo ha sido más influida por el cristianismo y ninguna otra puede hacer más ahora por defender su supervivencia y libertad frente a las persecuciones. Quisiera subrayar simplemente dos hechos en relación con la persecución de cristianos.

El primero es que esta persecución tiene un carácter global y distintos indicadores apuntan a que está aumentando, incluso en sus dimensiones más letales. Los cristianos son el grupo religioso perseguido en más países. Y, según estudios, entre el 60 y el 80 % de los actos de discriminación religiosa que tienen lugar en todo el mundo, a cargo tanto de los propios Estados como de grupos sociales, afectan a cristianos.

El segundo es que la persecución contra los cristianos sigue sin recibir la cobertura que merecería de los medios, las grandes asociaciones de derechos humanos y las instituciones políticas, incluyendo la Unión Europea.

Debería preocuparnos en particular la destrucción de las comunidades cristianas históricas que está teniendo lugar entre nuestros vecinos mediterráneos, un calvario que amenaza con extenderse a los refugiados que consiguen llegar a Europa.

Los cristianos custodian un valioso legado moral y cultural que nuestra Unión está obligada a proteger. Y esto podemos entenderlo creyentes y no creyentes, como una ciudadana como yo. Aprovechemos la celebración de este debate para que este tema entre con fuerza en la agenda europea.

  Javier Couso Permuy, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor presidente, la persecución de los cristianos y el incremento de la misma es real; debe ser denunciada y combatida. Pero el problema no es la persecución solo de los cristianos en particular: es el incremento de la persecución por razones religiosas en todo el mundo.

Y hay muchos ejemplos: la persecución salvaje de los yazidíes por el grupo terrorista Dáesh; el genocidio de la minoría musulmana rohinyá en Myanmar, con al menos 270 000 huidos y más de 2 000 asesinados, una masacre organizada de manera sistemática por el Gobierno de ese país con la connivencia de una presidenta Premio Nobel de la Paz y muy aplaudida y jaleada por integrantes de esta Cámara: la presidenta Aung San Suu Kyi, a la que le dieron en 1990 el Premio Sájarov; la represión en Egipto de los igures; la persecución en Yemen de la minoría religiosa bahaí; en Pakistán, cualquier crítica a la religión puede ser condenada con la pena de muerte; o en Malasia, donde hay un ministro, el señor Shahidan Kassim, que defendió este verano cazar a los ateos.

Y no debemos olvidar el incremento de la islamofobia en muchos países europeos, atizados por la histeria racista y xenófoba de todos los partidos de la extrema derecha, pero también de fuerzas políticas aparentemente más respetables.

El compromiso del Parlamento Europeo debe ser firme contra la discriminación y el incremento de la violencia vinculada a las diferencias religiosas. Abordar ese problema global eligiendo solo una de las religiones perseguidas es atizar el conflicto religioso y la lógica del odio y de la confrontación.

  Bodil Valero, för Verts/ALE-gruppen. – Herr talman! Världen idag plågas av långvariga konflikter, många av dem med flera etniska och religiösa dimensioner. Krig och konflikter har skapat tragedier som är en del av anledningen till att mer än 65 miljoner människor befinner sig på flykt inom eller utanför sina hemländer. Angreppen mot olika religiösa grupper har ökat markant, inte bara mot kristna utan också mot andra religiösa minoritetsgrupper, t.ex. shiiter och yazidier.

Situationen för gruppen kristna har dock dramatiskt försämrats de senaste åren. Förföljelsen är global och sker i olika delar av världen, bland annat i Nordkorea, Somalia, Afghanistan, Pakistan, Sudan, Kina, Eritrea, Irak, Nigeria, Saudiarabien, Syrien, Egypten, Indien, Iran och Turkiet. I vissa länder är staten den huvudsakliga förföljaren, medan det i andra är enskilda grupper som är skyldiga – oftast är det dock en kombination av båda. Huvudproblemet är inte att det är just kristna som förföljs utan att det är så många länder, regimer och grupper som kränker trosfriheten, vilket drabbar alla religiösa grupper och minoriteter.

Enligt den kristna internationella hjälporganisationen Open Doors och deras årliga rapport World Watch List om förföljelse av kristna runtom i världen har förföljelsen av kristna nått nya höjder, och idag möter fler än 200 miljoner kristna allvarlig förföljelse för sin tro, vilket innebär nästan var tionde utövare.

En region som sticker ut när det gäller omfattning och intensitet av förföljelse av religiösa grupper är just Mellanöstern. Antalet kristna i Irak har minskat med 80 procent till färre än 300 000 i jämförelse med de tidigare totalt 1,6 miljonerna i landet. I Syrien är det en minskning från 1,2 miljoner till 500 000 sedan krigets början. Även om kristna har levt i Mellanöstern i över 2000 år, utgör de nu endast 3–4 procent av regionens befolkning. Deras fortsatta existens i regionen är därmed allvarligt hotad.

Den etnoreligiösa uppdelningen och strider mellan olika grupper har gjort att alla minoriteter har blivit mer utsatta. I vissa områden har kristna, yazidier och andra religiösa minoriteter förföljts av Daish och dödats för sin tro. Många har drivits från sina hem och tvingats söka skydd i grannländerna och i EU. I mitt land Sverige finns idag en av världens största diaspora av den kristna gruppen assyrier/syrianer/kaldéer, och den har vuxit snabbt till följd av Daishs etniska rensning i Mellanöstern. Daish har förvisso fördrivits från sina fästen i Irak och Syrien, och vissa av de fördrivna kan återvända hem, men situationen är fortsatt svår för religiösa minoritetsgrupper i Mellanöstern.

Trots att rätten till tankefrihet, samvetsfrihet och religionsfrihet stadgas i internationell rätt och tillerkänns varje individ, oavsett religion, känner sig många förtyckta grupper utlämnade och ignorerade av FN och världssamfundet.

Som en av de största bidragsgivarna i regionen har EU en roll att spela, dels för att främja den politiska dialogen i syfte att möjliggöra en hållbar och fredlig framtid för kristna i Mellanöstern, dels genom att låta de boende där vara med i de förhandlingar som handlar om deras framtid.

  Margot Parker, on behalf of the EFDD Group. – Mr President, throughout the UK and in many other countries throughout the West, many Christians have been denied the right to wear a simple expression of their faith, such as a crucifix, in public life. The right to hold and express faith is a fundamental human right which must be protected and defended equally. The UK was founded on a Judaeo-Christian culture and whilst we respect and appreciate the contribution of all, this must be respected.

But the trials and tribulations of Christians in many countries throughout the West pale in comparison to what many must face on a daily basis throughout other parts of the world. The persecution of Christians, Shia and other religions and ethnic minorities, during the rise of the Islamic State was well publicised. However, we must be constantly wary of persecution of Christians: it is still [going on] and many will be unable to get appropriate assistance after being displaced by conflict throughout the region.

As the terror of Islamic State rule is rolled back, we must ensure that the seeds of future conflict and societal discontent are averted and reprisal attacks are not carried out. This may not be an easy task, but the cycle of shifting persecution as power changes hands must be broken. As these countries are rebuilt, the place of Christians and their rights must be protected.

The recent political instability caused by the sudden resignation of Hariri as Prime Minister of Lebanon is a sharp warning that the Shia-Sunni war propagated by Saudi Arabia and Iran could be spreading into the country, and we must ensure that minorities are not marginalised in any political fallout from the future developments in this country.

Christianity is an ancient religion with firm roots in the Middle East. The place of Christians throughout the region must be protected. If the countries of the Middle East are ever to get past this cycle of religious persecution, they must develop a more inclusive model of national identity that extends beyond religion and is fully inclusive and respectful of all minorities who deserve to practise their faith free from persecution, and in many cases, free from threats to their lives.

  Christelle Lechevalier, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, 215 millions de chrétiens subissent des persécutions graves dans leur pays en raison de leur religion.

Les relations internationales sont en premier lieu du ressort des États membres, mais rappelons que certains pays concernés entretiennent des relations privilégiées avec l’Union européenne ou ses membres.

La Turquie, le Qatar, mais aussi la Chine ou 300 églises ont été dévastées en 2016.

Parmi eux, certains sont classés dans les 20 plus dangereux pour les chrétiens, notamment l’Inde, dont l’Union est le premier partenaire commercial et le Vietnam, où le gouvernement est mis en cause dans les persécutions, et qui bénéficie d’accords commerciaux privilégiés.

Si les cas de ces pays extra-européens sont graves et nécessitent une pression diplomatique forte, n’oublions pas notre propre situation. En Europe 100 églises ont été détruites en 2016. En France, ces actes sont en hausse de 245 % en 8 ans.

Partout la sécurité des chrétiens recule à chaque avancée du fondamentalisme islamiste.

Dans nos pays, je le rappelle, de culture chrétienne, des chrétiens sont tués pour leur religion, les assassinats du père Hamel à Saint-Étienne-du-Rouvray et celui d’un jeune converti à Grande-Synthe en 2016, en témoignent.

Au sein d’institutions européennes qui renient leurs racines chrétiennes, un changement de politique doit s’opérer. Agissons pour défendre les chrétiens dans le monde et en Europe, où les actes anti-chrétiens se multiplieront y compris chez nous.

  Diane Dodds (NI). – Mr President, yesterday, in the United Kingdom, communities and families paused to remember those across the nation who had laid down their lives in defence of freedom. Through their sacrifice we, like past generations, enjoy the benefits of a fair and democratic way of life. We are afforded fundamental freedoms of thought, belief, opinion and expression and, without restriction or recrimination, we are able to attend a religious place of worship. How often do we take these liberties for granted?

Open Doors estimates that every month, across our world, 322 Christians are killed because of their faith, and 772 forms of violence are committed against Christians.

These are shocking statistics but we must ask ourselves, are we doing enough?

We have a responsibility to provide a beacon of hope to those who continue to suffer daily – to support those whose sacrifice has not yet been translated into freedom for themselves and their families. And national governments must renew their commitment to these basic liberties in their dealings and discussions with countries across the world.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

  David Coburn (EFDD), blue-card question. – Ms Dodds, the King of Morocco, Commander of the Faithful and a descendant of the Prophet Muhammad, protects the rights of Christians in Morocco. Would you say, Madam, that he is a fine example to Muslims throughout the world, and that this is the sort of leadership that we should see in the Muslim world: protection of Christians by Muslims?

  Diane Dodds (NI), blue-card answer. – Thank you Mr Coburn. I think that all of us in this House must be very concerned about the persecution and, indeed, some would say the genocide of Christians, throughout the Middle East.

We have only to look at the sights in Syria, in Iraq, and see the devastation of Christian communities.

Indeed, I have been pleased to actually meet and talk with some of those Christians and hear their stories of persecution, of death and destruction, and I think it is incumbent upon this House and these institutions to make sure that these terrible atrocities are raised on a continuous basis and that we deal with them in our discussions with these countries.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 162(8))

  Arne Gericke (ECR), blue-card question. – Ms Dodds, just a short question. I think you come from Northern Ireland, is that right? You have had war in Ireland between Christians. How does this link up with the war within Christianity?

  Diane Dodds (NI), blue-card answer. – The war and the trouble and terrorism in Northern Ireland is really about a vicious terrorist campaign to push a people into a united Ireland who do not give their consent to such a way forward. Thankfully, we are in better times, and since my colleague is from Germany, I must say I visited Berlin last week. I visited Wittenberg, the place of the Reformation in Germany, and it was a delight to see the memorials there to Martin Luther and 500 years of the Reformation, which has done so much to transform our society and which did so much to transform Germany.

  György Hölvényi (PPE). – Mr President, Europe has a special responsibility in the protection of persecuted Christians. I thank Mr Vella very much for joining this debate today with his statement.

It has always been difficult to stand up for Christians in this House. There are massive dividing lines among us. The EPP believes that providing support for Christians cannot be a matter of ideology. This is clearly a human rights, security, cultural, and of course spiritual, issue as well. But we must overcome these dividing lines. Thank God we are already getting some results. Last year Parliament condemned the genocide by Daesh against Christians, but now we really must turn our political resolution into action.

The EU and the bilateral diplomacy of our countries must ensure that these violations of human rights and atrocities against Christians are finished. Christians and other churches are often the only actors who take care of the persecuted on the spot, but they have no access to direct EU aid. This has truly been a scandal for many years now. These churches must be eligible for EU funding. For example, a reconstruction programme for displaced Christians is underway in North Iraq. Europe must take part in financing this very concrete project in close partnership with the churches.

This is our last chance to save Europe’s credibility. Certain states, like my country, Hungary, implement direct aid on the ground for these persecuted communities. Now Europe as a whole must realise the historical exercise, preserving the presence of Christians in their homelands.

  Francisco Assis (S&D). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, o verdadeiro tema subjacente a este debate é o tema da liberdade religiosa no mundo. Nós, na Europa, conhecemos demasiado bem o que significa a intolerância religiosa para que não nos deixemos ou não devamos deixar de nos pronunciarmos sobre ela.

Infelizmente, hoje, na maior parte do mundo prevalecem soluções de organização política que não têm na devida consideração esse princípio fundamental que é o princípio do direito de cada um exprimir livremente as suas crenças religiosas ou a ausência de crença, quando é caso disso.

Os regimes teocráticos, em nome de uma só religião, anulam completamente todas as demais. Os regimes que praticam um ateísmo militante perseguem aqueles que procuram prosseguir qualquer tipo de culto religioso e, infelizmente, esses países têm hoje ainda um peso enorme por todo o mundo, para além daquilo que são hoje também ataques à liberdade religiosa que não têm proveniência direta dos Estados, mas são promovidos por alguns grupos, nomeadamente grupos terroristas, que por esse mundo fora vão atacando homens e mulheres pela simples circunstância de prosseguirem um determinado culto religioso.

Os cristãos são particularmente afetados e nós temos, creio eu, nós, europeus, uma responsabilidade ao nível da nossa ação diplomática no sentido de procurar sensibilizar os demais países com que mantemos relações, e onde não se verifica este respeito por este direito humano fundamental que é o direito da liberdade religiosa, para que se empenhem mais nesse sentido. Esse é também um dos deveres da nossa diplomacia.

(O orador aceita responder a uma pergunta "cartão azul" (n.º 8 do artigo 162.º))

  Λάμπρος Φουντούλης (NI), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Κύριε Πρόεδρε, κύριε συνάδελφε, το θέμα μας δεν είναι η ανεξιθρησκία σήμερα, είναι συγκεκριμένο· πρόκειται για τις διώξεις κατά των χριστιανών.

Οι σταυροφορίες έχουν περάσει προ πολλού, αλλά υπάρχει μία συγκεκριμένη θρησκεία η οποία έχει εκδηλώσει με τον φανατισμό της και με τις τρομοκρατικές της ενέργειες ότι θέλει να σκοτώνονται χριστιανοί. Εσείς πώς το εξηγείτε αυτό;

  Francisco Assis (S&D), Resposta segundo o procedimento "cartão azul". – Se a questão não for colocada como eu a coloquei, do meu ponto de vista, como uma questão de liberdade religiosa, rapidamente estaremos apenas as esgrimir fanatismos contra fanatismos. A questão é mais profunda e é uma questão de liberdade religiosa e, desse ponto de vista, a Europa, de facto, tem algumas lições a dar, não tem lições a receber, porque nós fomos capazes de construir um espaço secular onde é possível a convivência de pessoas que seguem as mais diversas convicções de ordem religiosa, desde aqueles que são ateus, agnósticos, até aqueles que seguem esta ou aquela religião. Se nós sairmos desta linha, do meu ponto de vista, rapidamente entraremos, como entrámos no passado, em guerras de fanatismos contra fanatismos.

  Anna Elżbieta Fotyga (ECR). – Po raz dziewiąty obchodziliśmy wczoraj w całej Polsce Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Poświęcony był on tym razem ratowaniu chrześcijan na Bliskim Wschodzie – w kolebce chrześcijaństwa. Polacy nie są społeczeństwem bogatym. W dobrowolną kolektę zaangażowały się jednak miliony moich rodaków. Skala tego przedsięwzięcia, konkretne programy, które finansują przedsięwzięcia na Bliskim Wschodzie: mieszkaniowe, zdrowotne, edukacyjne, powrotu do miejsc zamieszkania, czynią ten program unikalnym w skali światowej.

  Hannu Takkula (ALDE). – Arvoisa puhemies, äskettäiset tiedot kristittyjen vainoista eri puolilla maailmaa kertovat vakavista ihmisoikeuksien loukkauksista. Euroopan unionin ja eri toimijoiden on suhtauduttava erittäin vakavasti siihen, että esimerkiksi Syyriassa ja Irakissa kristittyjen tilanne on vaikea, jopa 50–80 % kristityistä on joutunut jättämään oman kotimaansa. Kysymys ei ole siitä, että he olisivat vieneet sinne jotakin uutta uskontoa, vaan kristityt ovat asuneet noilla alueilla yli 2 000 vuotta – yli 500 vuotta jo ennen islamin syntyä.

Meidän olisi pikaisesti löydettävä riittävät keinot estää Syyrian ja Irakin kristittyjen omaisuuden tuhoaminen ja heidän perustuslaillisten oikeuksiensa polkeminen. Kristittyjen vaino johtaa Lähi-idän vahvan kulttuuriperinteen häviämiseen, ja se on myös meidän kaikkien tappio.

Kummankin maan – sekä Syyrian että Irakin – perustuslaki takaa kaikkien uskontokuntien seuraajille samankaltaiset oikeudet. Todellisuudessa näin ei kuitenkaan ole. Kristityt ovat myös merkittävästi rakentaneet näitä yhteiskuntia ja toimineet tasapainottavina osapuolina konflikteissa. Vainolle ei siis pitäisi olla mitään perustetta.

Myös Kiinassa pohjoiskorealaiset kristityt ovat joutuneet vainon kohteeksi. Osa heistä on paennut Pohjois-Koreasta uskon vuoksi, mutta osa on omaksunut kristinuskon Kiinassa. Kristityt, jotka palautetaan takaisin Pohjois-Koreaan, joutuvat pakkotyöleireille, ja noilta leireiltä ei yleensä selvitä. Arvioiden mukaan noin 50 000–70 000 kristittyä on vangittuna näillä leireillä. Kiinan tulee pyrkiä suojelemaan sinne paenneita Pohjois-Korean kristittyjä ja tarjota heille turvaa ja sallia täysi vapaus heidän uskontonsa harjoittamiseen.

Myös hindunationalistien voimakas vaikutus Intian sisäpolitiikkaan on johtanut yleisen asenteen kääntymiseen muita uskontoja vastaan. Erityisesti kristityt ovat joutuneet siellä tulilinjalle. Emme voi hyväksyä tämän kaltaisia toimia Intian kaltaisessa demokraattisessa maassa.

Vielä voisin mainita Etelä-Sudanin, jossa kirkkojen työntekijöitä on vangittu ja kirkkoja on tuhottu. Tähänkin meidän tulisi puuttua, sillä on muistettava se, että uskonnonvapaus on yksi keskeinen ihmisoikeus, jonka toteutumista meidän on syytä tarmokkaasti vaatia eurooppalaisina omien arvojemme pohjalta.

  Franz Obermayr (ENF). – Herr Präsident! Ja, es gibt alarmierende Beispiele der Christenverfolgung auf der ganzen Welt. Laut Open Doors werden alleine in Nordkorea 50 000 bis 70 000 Christen als Staatsverräter in Lager eingesperrt, und dort erwartet sie höchstwahrscheinlich der Tod. Einige wenige Flüchtlingsrouten führen nach China, aber auch von dort wird man wieder zurückdeportiert nach Nordkorea. Aber auch vor der eigenen Haustür, vor der europäischen Haustür – in der Türkei – werden Christen ebenfalls systematisch unterdrückt. Eigentum christlicher Organisationen wird enteignet und dann unter Verwaltung der sunnitisch-staatlichen Religionsorganisation Diyanet gestellt.

Aber es gibt natürlich auch Positives zu berichten, beispielsweise von der Kurdenregion im Nordirak, wo die vom IS vertriebenen Christen aufgenommen worden sind, beschützt werden, wo man sogar beim Wiederaufbau der zerstörten Kirchen hilft. Leider – und das muss gesagt werden – ist es eine Tatsache, dass wir hier gerne über die Verfolgung der Christen klagen, uns allerdings unserer christlichen Wurzeln nicht bewusst sind und dass die Union viel zu wenig für den Schutz der verfolgten Christen in der Welt tut.

  Bruno Gollnisch (NI). – Monsieur le Président, comme l’ont dit les deux orateurs précédents, le christianisme est encore persécuté par l’athéisme militant du communisme qui a fait, dans ce domaine, des dizaines de millions de victimes. Mais il est aussi persécuté, bien sûr et principalement aujourd’hui, par l’islamisme.

Nous ne pouvons pas, nous-mêmes, avec nos faibles moyens, arrêter les atrocités des islamistes, mais nous avons un pouvoir de négociation. Un pouvoir de négociation auprès des gouvernements car il y a une persécution officielle des chrétiens dans le fait que les législations d’un certain nombre d’États musulmans, avec lesquels nous entretenons d’excellentes relations, interdisent, par exemple, le fait, quelquefois sous peine de mort, d’abandonner la religion musulmane pour se convertir ou ont dans leurs dispositions des crimes comme celui de blasphème qui permettent en réalité d’emprisonner, voire de condamner à mort, tout chrétien qui émettrait des doutes sur la légitimité du Coran.

Ceci ne doit pas être toléré davantage, et là nous pouvons, avec nos modestes moyens, quoique parlementaires, obtenir quelque chose: nous devons exiger la réciprocité. Pourquoi n’y a-t-il pas une seule chapelle en Arabie saoudite, alors que mon pays se couvre de mosquées?

  Andrzej Grzyb (PPE). – Wolność wyznania to podstawowe prawo człowieka, a w dzisiejszych czasach co miesiąc ginie ponad 300 chrześcijan, odnotowujemy prawie 800 ofiar przemocy, a ponad 200 kościołów zostaje niszczonych. To dzieje się w skali całego świata, od Korei Północnej aż po Afrykę. Chcę jednak z dumą stwierdzić, że Parlament, jako jedna z pierwszych instytucji na świecie obok amerykańskiego Kongresu, w lutym 2016 r. uznał zbrodnię ISIS wobec chrześcijan i innych mniejszości za ludobójstwo.

Apeluję do wysokiej przedstawiciel o wyrażenie tego stanowiska w jej działaniach międzynarodowych. Uznanie za ludobójstwo pociąga za sobą konsekwencje prawne. Ofiary, ich bliscy, a ogólnie również sytuacja w regionie potrzebują tego osądzenia i ukarania winnych. Potrzebuje tego cała społeczność międzynarodowa.

W 2013 r. Rada przyjęła wytyczne dotyczące promocji i ochrony wolności religii. I wytyczne, nad którymi pracowaliśmy również w Parlamencie, stanowią doskonałą podstawę, ale muszą być wdrażane znacznie sprawniej niż dotychczas. Chciałbym podkreślić ważny fakt ustanowienia specjalnego wysłannika ds. promocji wolności religijnej poza Unią, w ślad za rezolucją Parlamentu z lutego 2016 r. Jednak mandat wysłannika, którym jest Jan Figel wykonujący niezwykłą pracę, wymaga wzmocnienia. Wydaje mi się, że to jest w szczególności ważne, jeżeli chodzi o integrację na wysokim szczeblu z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych.

W Parlamencie stale monitorujemy sprawy chrześcijan w świecie. Chciałbym również podkreślić, że w przyszłym tygodniu zorganizujemy w Podkomisji Praw Człowieka specjalne wysłuchanie dotyczące prześladowań religijnych, w szczególności prześladowań chrześcijan. Chciałbym jednocześnie podziękować moim kolegom, koordynatorom z innych grup za zrozumienie i wsparcie tego tematu.

  Bas Belder (ECR). – "Hopen op een wonder – de toekomst van christelijke presentie in Irak". Zo luidt de veelzeggende titel van een recente publicatie van de Duitse expert dr. Otmar Oehring. Hij zal volgende week in Brussel spreken voor ons.

Vanuit menselijk optiek lijkt er in het Tweestromenland nauwelijks toekomst meer te gloren voor de eeuwenoude christelijke gemeenschappen. Zeker nu Iraakse en Koerdische aanspraken op het bestuur over de vlakte van Nineve reeds tot gevechten hebben geleid. Triest gevolg was bijvoorbeeld dat teruggekeerde christenen in het Assyrische stadje Teleskof hun recent gerestaureerde woningen weer moesten verlaten met onbekende bestemming.

Een ander belangrijk obstakel voor terugkeer van Iraakse christenen naar de vlakte van Nineve vormt tegenwoordig het intimiderende optreden van buurland Iran en de met Teheran gelieerde Iraakse sjiitische militie. Is de Europese Unie, is de hoge vertegenwoordiger op de hoogte van deze nieuwe expulsie, verdrijving, van Iraakse christenen?

Graag verneem ik wat in het vermogen ligt van de EU ter bescherming en continuering van de christelijke presentie in Irak. Een concreet EU-actieprogramma is echt noodzakelijk, zoals de collega's hiervoor al hebben betoond, want dan zijn we werkelijk trots en staan we voor onze christelijke waarden.

  Jean-Luc Schaffhauser (ENF). – Monsieur le Président, chers collègues, selon une émission de Radio Vatican, 500 millions de chrétiens seraient persécutés dans leur foi, 90 000 ont été tués en 2016.

Même dans l’Europe actuelle, tout ce qui témoigne de notre identité chrétienne, de notre histoire chrétienne, de notre culture chrétienne peut non seulement être ignoré, mais même être supprimé.

Notre Europe est au service d’un nouvel ordre mondial qui a pris la place des droits de Dieu et donc des religions au nom de la liberté des droits de l’homme, revue par l’individualisme et le relativisme triomphants.

C’est une religion exclusive que la nôtre et la recherche de sanctions contre la Pologne doit être comprise comme un combat de l’Europe contre le refus de ce peuple de l’avortement, du genre et de l’euthanasie.

Seule une Europe respectueuse de ses identités religieuses peut espérer et inspirer le respect de toutes les religions et éviter la persécution chrétienne.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, οι χριστιανοί διώκονται σε 140 χώρες και περίπου 100.000 άτομα έχουν υποφέρει και θανατωθεί λόγω της πίστης τους. Αν και οι τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους είναι μακράν οι πρώτοι διώκτες και δολοφόνοι των χριστιανών, έχοντας εφαρμόσει μια γενοκτονία στη Συρία και το Ιράκ, υπάρχουν και άλλες χώρες του κόσμου στις οποίες οι χριστιανοί διώκονται, όπως είναι η Κίνα, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, το Ιράκ, η Νιγηρία -λόγω της Μπόκο Χαράμ- και η Τουρκία.

Ιδιαίτερα η Τουρκία, η οποία επί 1000 και πλέον έτη εδίωκε και θανάτωνε τους ορθοδόξους κυρίως χριστιανούς, εξακολουθεί να εφαρμόζει την ίδια τακτική. Ακόμη και σήμερα, προκαλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα, καθώς έχει κάνει τα πρώτα βήματα για να μετατρέψει σε τζαμί το σύμβολο της Ορθοδοξίας, τον Ναό της Αγίας Σοφίας στη Κωνσταντινούπολη, και αρνείται να θέσει σε λειτουργία τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, την οποία κρατάει κλειστή εδώ και 45 χρόνια.

Πώς αντιδρούν οι χριστιανικές χώρες σε αυτές τις προκλήσεις; Αδιαφορούν και, διακατεχόμενες από ένα παράδοξο, ανεξήγητο και ανεπίτρεπτο φοβικό σύνδρομο, αποκρύπτουν τις διώξεις των χριστιανών από τους πολίτες τους. Οφείλουν οι χριστιανικές χώρες να προστατεύσουν τους χριστιανούς, είναι θέμα τιμής γι’ αυτές.

Τέλος, πρέπει να φερθούν με ανάλογο τρόπο και στην Τουρκία, η οποία ούτε είναι ούτε πρέπει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

  Michèle Alliot-Marie (PPE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, enfin un débat entièrement consacré à la persécution des chrétiens dans le monde. Je me réjouis de voir que ma demande exprimée en juillet 2014 a enfin un écho dans cet hémicycle. Je veux en remercier la présidence.

Monsieur le Commissaire, je vous remercie aussi de votre présence, même si je pense que, compte tenu du sujet et de son impact diplomatique, la présence de Mme Mogherini eût été également très utile.

Mesdames et Messieurs les parlementaires, nous sommes prêts – et je m’en réjouis – à défendre l’ensemble des minorités religieuses face à l’intolérance. Il est paradoxal que lorsqu’il s’agit de chrétiens, il soit aussi difficile d’obtenir un débat au Parlement européen. Lorsque des musulmans sont persécutés en Birmanie, tous les États du monde arabe protestent et nous-mêmes votons une résolution en écho à cette protestation et pour lutter contre l’intolérance. Lorsque des juifs sont agressés, où que ce soit dans le monde, Israël sait réagir et nous condamnons fortement, et à juste titre, l’antisémitisme. Mais par une forme de complexe d’autocensure incompréhensible, voire injustifiable, nous, Européens, ignorant nos racines et l’origine de notre civilisation, n’osons pas exprimer notre solidarité et notre soutien lorsqu’il s’agit de chrétiens qui sont persécutés.

Les orateurs précédents l’ont rappelé: plus de 200 millions de chrétiens sont persécutés, tués, contraints de fuir leur pays d’origine, d’abandonner le berceau de leur civilisation. Nous ne pouvons rester immobiles et muets face à tant de barbarie.

Monsieur le Président, en tant que présidente du groupe de travail sur la tolérance et la protection des minorités religieuses de notre Parlement, je vous interroge: quand l’Union européenne prendra-t-elle enfin ses responsabilités? Quel est le plan de lutte contre les persécutions? Comment défendrons-nous concrètement nos valeurs et ceux qui les partagent?

  Branislav Škripek (ECR). – Mr President, last week I had an opportunity to visit Pakistan, and as we debate persecuted Christians we need to mention the name of Asia Bibi, a woman, wife, mother, who has already spent eight years in a prison cell, facing a death sentence for a minor religious thing.

We hear a lot in this House about so-called European values and we hear about so-called LGBT rights; we speak about abortion rights; we speak about international rights. And this House is passionate about those rights. But when it comes to those who share the faith of our founding fathers, many times we do not do too much, and this is a sign we are abandoning Christianity, we turn a deaf ear and remain silent.

So I implore you, Commissioner, with all the diplomatic and economic instruments the European Union has, please let us make these countries, like Pakistan, Syria, Iraq and some others, hear this. We will not forsake our biblical roots, and we remain committed to those who are suffering because of their faith in Christ. I implore you.

  Marie-Christine Arnautu (ENF). – Monsieur le Président, au siècle dernier les dictatures communistes et l’Empire ottoman persécutèrent violemment les chrétiens. Certains régimes athées, tels que les laïcards français, les républicains espagnols ou les révolutionnaires mexicains, en firent autant.

Aujourd’hui, ils sont encore nombreux à souffrir et à mourir à cause de leur foi.

Les rapports de l’«Aide à l’Église en détresse» et de «Portes ouvertes» sont alarmants: près de 200 millions de chrétiens, 50 pays concernés.

En Chine communiste, des réfugiés chrétiens sont renvoyés en Corée du Nord avec pour seule issue la mort ou les camps d’internement, au Moyen-Orient et en Afrique, ils sont victimes de l’islamisme institutionnel ou djihadiste, en Inde, les fondamentalistes hindous multiplient les brimades et la liste est longue.

Si les dirigeants européens veulent être entendus, ils doivent être cohérents. Il est hypocrite de s’apitoyer sur le sort des chrétiens persécutés tout en refusant de rappeler les racines chrétiennes de l’Europe dans les traités et en vilipendant les dirigeants polonais, hongrois, russes ou américains pour leur attachement à l’identité chrétienne de leur peuple.

Respectons d’abord nos traditions et notre héritage spirituel malmenés par des décennies d’individualisme consumériste et d’accommodements raisonnables avec l’islamisme.

  Tunne Kelam (PPE). – Mr President, today I think we need to state some key facts. First, the persecution of millions of people because of their Christian beliefs is widespread and is increasing. Second, Christians are the most persecuted religion in the world: 75% of religiously motivated violence is carried out against Christians. Persecution has intensified in many countries such as China, Iran, India, Nigeria and others.

Third, special attention needs to be paid to the situation and future of Christians in Iraq and Syria. Today, despite the defeat inflicted on Daesh, Christians there face an uncertain future and further discrimination. In Iraq the number of Christians has plummeted five times in ten years, to less than 300 000.

What do we need to do? First, to keep the persecution of Christians high on the EU agenda, mainstreaming it in relations with all third countries. Second, to generate awareness in Europe that Christianity is part of the European spiritual and cultural legacy and that this legacy has formed the European values and identity. Third, we need concrete commitment for the reconstruction of Christian homes on the Nineveh plains and elsewhere and also to provide direct access to EU humanitarian aid for Christian churches. And fourth, we need to do everything to prevent situations whereby new conflicts in the Middle East will force the last remnants of Christians to leave their ancient homes.

  Mirosław Piotrowski (ECR). – Chrześcijanie są najbardziej dyskryminowaną i prześladowaną grupą religijną na świecie. Według organizacji Open Doors prześladowaniom takim podlega aż dwieście milionów chrześcijan. Co roku Parlament Europejski wskazuje i potępia przypadki zbrodni i dyskryminacji w poszczególnych krajach świata, a na tej niechlubnej liście jest aż pięćdziesiąt państw. Dobrze, że od kilku lat przeprowadzamy w Strasburgu stosowne debaty, piętnując te karygodne praktyki. Niestety, rezolucje głosowane w naszej izbie nie odnoszą pożądanego skutku. Unia Europejska została utworzona przez chrześcijańskich demokratów. To predestynuje ją nie tylko do eksponowania swoich chrześcijańskich korzeni, ale także do tego, aby strzec wartości chrześcijańskich i chrześcijan, zarówno na kontynencie, jak i na całym świecie.

Sądzę, że agencje unijne powinny bardziej zdecydowanie przeciwdziałać prześladowaniom i nieść konkretną pomoc. Niestety obecnie obserwujemy tendencję do większego zaangażowania Unii Europejskiej w ochronę praw i prześladowań tak zwanych mniejszości seksualnych niż w ochronę chrześcijan.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Pane předsedající, pane komisaři, je velmi smutnou realitou 21. století, že v roce 2017 musíme konstatovat, že 215 milionů křesťanů je pronásledovaných. Komu může vadit náboženství, které hlásá lásku, milosrdenství, právo na svobodu vyznání a právu na důstojný život. A právě proto jsou křesťané dnes tolik pronásledovaní. V některých zemích, například v Egyptě, v Pákistánu, v Indii, v Saudské Arábii jsou křesťané ohrožováni násilím a útlakem z důvodu demonstrace síly jiných náboženských skupin, zejména radikálních muslimů. V Číně nebo Vietnamu jsou křesťané utlačováni totalitními systémy, zejména v Severní Koreji, která je už po třinácté zemí, kde je nejvíce pronásledovaných křesťanů.

Je důležité, aby se Evropský parlament zastal neprávem stíhaných, a mám radost, když někteří jsou nakonec propuštěni, jako například Petr Jašek nebo Miriam Ibrahimová ze súdánského vězení. Nesmíme ale zapomenout na Asiu Bibiovou, která zde byla zmíněna, která je již více než 3 000 dní ve vězení.

Papež František, který je dnes skutečnou křesťanskou autoritou, volá po smíření a solidaritě se všemi. Křesťané jsou nositeli pokoje a smíření. Proto my zde v Evropském parlamentu máme povinnost žádat svobodu pro křesťany tam, kde trpí, máme povinnost žádat podporu tam, kde chtějí obnovit své domovy a pokojně žít.

(Řečnice souhlasila s tím, že odpoví na otázku položenou zvednutím modré karty (čl. 162 odst. 8 jednacího řádu))

  Karol Karski (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Przewodniczący! Bardzo słusznie podkreślono tu wielokrotnie, iż chrześcijanie są najbardziej prześladowanym wyznaniem wśród wszystkich osób prześladowanych z powodów religijnych. Pani poseł również wymieniła kraje, w których takie prześladowania mają miejsce.

Miałbym w związku z tym pytanie: Czy mogłaby Pani również przedstawić jakieś propozycje: co moglibyśmy zrobić, jakie działania podjąć, aby uniemożliwić, aby ograniczyć tego typu działania, abyśmy byli wsparciem dla chrześcijan na świecie, aby nie byli poddawani tego typu bezwzględnym dyskryminującym działaniom?

  Michaela Šojdrová (PPE), odpověď na otázku položenou zvednutím modré karty. – Samozřejmě, že jedna věc je zde jasně vyjádřit svoji solidaritu se všemi stíhanými, nespravedlivě pronásledovanými křesťany, hlásit se k tomu, že Evropa byla a je křesťanská, ale musíme udělat něco konkrétního, a to ať už je to cestou diplomacie, když jednáme s Čínou například, když vyhlásíme evropský rok turistického ruchu EU–Čína.

Pak máme žádat také svobodu pro vězněné křesťany nebo podporovat finančně v rámci rozvojových programů na Blízkém východě obnovu po válečných hrůzách. Máme samozřejmě myslet i na podporu křesťanů, kteří zde obnovují své domovy tak, jak to už zde bylo řečeno.

  Arne Gericke (ECR). – Herr Präsident! Christenverfolgung: Vor vier Tagen sind neun Christen während einer Messfeier in Nigeria erschossen worden. Anfang November überfiel ein Amokläufer einen Gottesdienst in Texas und tötete 26 Menschen, viele Kinder. Am Samstag hat China Hunderte Christen des Landes verwiesen. Ende Oktober drangen Vandalen in die Bremer Martinikirche ein und verwüsteten sie. Das ist nur eine kleine, aktuelle Auswahl.

Der neue Weltverfolgungsindex von Open Doors nennt über 200 Millionen schwer verfolgte Christen, in 50 zumeist islamischen Ländern. Wir alle dürfen dazu nicht schweigen. Ich danke Ján Figeľ für seine Arbeit als Beauftragter der EU für Religionsfreiheit. Ich danke auch Katharina von Schnurbein für ihren Einsatz. Ich wünsche mir von der Jamaika-Koalition in Berlin ebenso die Schaffung eines Regierungsbeauftragten für Religionsfreiheit. Ich wünsche mir, dass alle EU-Staaten das tun.

Ich will, dass wir anpacken und nicht mehr länger zusehen. Diskriminierung wegen des Glaubens ist eine tagtägliche Tragödie, die wir als Europäer nicht akzeptieren können – nicht in Europa, nicht in der Welt. Nutzen wir unsere Macht, um das aufzuhalten!

  Jan Olbrycht (PPE). – Sytuacja chrześcijan jest dosyć specyficzna, ponieważ chrześcijanie są nie tylko ludźmi wierzącymi, ale są częścią Kościołów. Chrześcijanie są Kościołem, w związku z czym prześladowanie chrześcijan de facto jest prześladowaniem Kościołów. Myślę, że to jest bardzo istotne. Dlatego też, jeżeli mamy o tym mówić poważnie, to trzeba wspierać organizacje, które wspierają Kościoły, takie jak Kościół w Potrzebie. Są to organizacje, które robią bardzo wiele w tej sprawie. Ale Kościoły mają ogromną rolę do odegrania. Nie chciałbym powtarzać argumentów dotyczących kwestii wolności wyznania, wolności religijnej. Ale jeżeli do kogoś to nie przemawia, jeżeli nie rozumie do końca, na czym polega specyfika i geneza wartości europejskich, to powinny do niego przemawiać argumenty ściśle polityczne. Chrześcijanie, w szczególności na Bliskim Wschodzie, byli gwarantem pewnej stabilności przez ich wkład w edukację, w służbę zdrowia. W gruncie rzeczy od bardzo wielu lat stanowią bufor między zwalczającymi się stronami.

Jeżeli Unia Europejska i nasze służby zewnętrzne będą obojętne wobec tego faktu, nie da się zatrzymać konfliktu na Bliskim Wschodzie, jeżeli nie zagwarantuje się tam obecności chrześcijan. Bo oni stanowią od samego początku pewien podstawowy element. To jest argument polityczny, który jest niewątpliwie związany z rolą Kościołów w życiu politycznym i życiu społecznym.

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, οι διώξεις των χριστιανών ανά τον κόσμο έχουν χτυπήσει κόκκινο ακόμη και στην ίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο. Τελευταίο αποκρουστικό και καταδικαστέο φαινόμενο είναι η δίωξη των ελλήνων χριστιανών της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου. Εκεί όπου οι αλβανικές αρχές γκρεμίζουν εκκλησίες, όπως την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες. Κατεδαφίζουν αυθαίρετα και παράνομα τα σπίτια των Ελλήνων στη Χειμάρρα, με στόχο τον ξεριζωμό της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου από τις πατρογονικές της εστίες και τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού με τη μεταφορά και εγκατάσταση εκεί χιλιάδων μουσουλμάνων Κοσσοβάρων και άλλων Αλβανών.

Τι μέτρα θα πάρετε κύριε Vella για την προστασία της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, που πλέον κάθε μέρα βιώνει τη βίαιη παραβίαση των θρησκευτικών της δικαιωμάτων; Πότε επιτέλους θα σεβαστεί η αλβανική ηγεσία τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου και το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 για την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου; Φτάνουν πια οι διώξεις των ελλήνων χριστιανών από την Αλβανία.

Επιπλέον, πρέπει η Τουρκία να αναγκαστεί να σεβαστεί τα δικαιώματα των χριστιανών στην Τουρκία, να πάψει να βεβηλώνει την Αγία Σοφία, να δώσει τέλος στην απαγόρευση λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης και, ταυτόχρονα, να σταματήσει να διαλύει τις ελληνικές εκκλησίες στα κατεχόμενα της Κύπρου.

  Steven Woolfe (NI). – Mr President, a Christian genocide is being waged across the Middle East by the followers of Islam. Every year since 2005, 90 000 Christians have been eliminated from this planet. The names of their attackers are well known: Al-Qaeda, ISIS, the Muslim Brotherhood. But whilst Christians are being burned across the world, the world’s atheistic elites wring their hands and turn away. They would rather discuss issues of migrants across the globe, or what President Trump is doing, rather than concern themselves about the murder, rape, torture of Christians across the Middle East.

Just as the Islamic terrorists removed Jews from 1948 to 1970, with 850 000 removed from the Middle East, we have now seen a reduction of 1.5 million to 275 000 Christians in Iraq.

If the elites do not do anything to protect our Christian communities then it is time for Christians themselves to rise up, come together once more and fight the Islamic terrorists who are trying to destroy them.

Zgłoszenia z sali

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο χριστιανισμός, διαχρονικά και ιστορικά, υφίσταται διωγμούς και, πράγματι, γενοκτονίες. Είναι όμως αδιανόητο και απαράδεκτο να υφίσταται αυτού του είδους τις γενοκτονίες σήμερα, όπως συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.

Εγώ σας μεταφέρω αυτό που βιώνουμε εμείς οι Έλληνες της Κύπρου επί 43 χρόνια. Βιώνουμε έναν άλλου είδους διωγμό και καταστροφή κάθε χριστιανικού στοιχείου από την εισβάλλουσα στην Κύπρο βάρβαρη Τουρκία, εδώ και 43 χρόνια, που ισοπέδωσε κάθε εκκλησία, κάθε χριστιανικό μνημείο και εξεδίωξε 200.000 έλληνες χριστιανούς.

Μια Τουρκία η οποία έχει βεβαρημένο παρελθόν και ποινικό μητρώο όσον αφορά τις γενοκτονίες σε βάρος των χριστιανών, αφού έχει την αποκλειστική και μόνη ευθύνη για τη γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιωνίας και της Αιολίας. Μια Τουρκία η οποία σήμερα τυγχάνει της χρηματοδότησης και της στήριξης από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αν θέλουμε πραγματικά να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους αυτούς που άμεσα ή έμμεσα διώκουν τους χριστιανούς και προβαίνουν σε γενοκτονίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να έχει καμία συνεργασία και να μην παρέχει καμία χρηματοδότηση σε χώρες που μέχρι σήμερα δεν σέβονται τον χριστιανικό πολιτισμό, δεν σέβονται τα χριστιανικά μνημεία και δεν σέβονται τη χριστιανική πίστη. Αυτό πρέπει να αρχίσει πρώτα από χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κύπρο, που υφίσταται όλες αυτές τις πραγματικά τρομακτικές συνέπειες από τον διωγμό εκ μέρους της Τουρκίας.

  Nicola Caputo (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, negli ultimi anni la condizione dei cristiani nel mondo è peggiorata in molte aree del mondo. Discriminazione e violenza si registrano in Pakistan, in Corea del Nord, in India, in Turchia, in Sudan, e in alcuni casi le violenze diventano tentativo di distruggere la presenza di un'intera comunità.

Risuonano in quest'Aula le parole di papa Francesco: vediamo tanti nostri fratelli e sorelle cristiani nelle chiese orientali sperimentare persecuzioni drammatiche e una diaspora sempre più inquietante. Questo fa sorgere tante domande e tanti perché. Nessuno può chiudere gli occhi, tanto meno l'Europa. Non possiamo voltarci dall'altra parte come se tali tragedie fossero inevitabili. Non possiamo fermarci alla sola denuncia, è necessario trovare soluzioni efficaci e durature che aiutino la comunità cristiana nel mondo a superare questo momento difficile.

Dobbiamo assumerci le nostre responsabilità e rompere il velo della rassegnazione rispetto a persecuzioni che riguardano tutti noi, come europei prima ancora che come cittadini.

  Marek Jurek (ECR). – Z ogromną uwagą wysłuchałem tego, co mówił pan komisarz Vella. Wprawdzie miałem nadzieję na wystąpienie pani przewodniczącej Mogherini, ale tu padły bardzo istotne słowa. Omijamy jednak rzecz najważniejszą. Mówimy o tym, że chrześcijanie padają ofiarą jakiejś nieokreślonej nietolerancji. Nawet słyszeliśmy o różnych kontekstach politycznych czy ekonomicznych, w jakich do prześladowań chrześcijan dochodzi. Natomiast nie mówiliśmy o rzeczy najważniejszej – o tym, że chrześcijanie są prześladowani od 2000 lat, dlatego że głównym źródłem tych prześladowań jest nienawiść antychrześcijańska, którą do tej pory wzbrania się potępić i Komisja Europejska, i ten Parlament.

Przecież w tym tygodniu minęło sto lat od krwawych rządów bolszewickich w Rosji. Według komisji Jakowlewa w ich wyniku zamordowanych zostało 200 000 księży, jeśli ograniczyć wyliczenia wyłącznie do stanu duchownego, w Hiszpanii zamordowano 7000 księży, a na polskim Pomorzu Gdańskim w czasie okupacji niemieckiej zamordowano jedną trzecią księży. Ile krwi musi jeszcze popłynąć, żeby ta prosta konkluzja wreszcie padła? Nienawiść antychrześcijańska musi zostać potępiona przez cywilizowany świat.

  Τάκης Χατζηγεωργίου (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, όποιος γνωρίζει λίγο την παγκόσμια ιστορία ξέρει ότι, πάντοτε, οπουδήποτε δεν υπήρχε δημοκρατία και ταυτόχρονα υπήρχε ισχυρή κεντρική εξουσία καταπιέζονταν οι μειονότητες. Σήμερα αυτό συμβαίνει εις βάρος των χριστιανικών μειονοτήτων.

Έχω αναφερθεί πάρα πολλές φορές στο θέμα και δεν θα επαναλάβω αυτά που έχω πει. Θα προσθέσω όμως κάτι για το Ισραήλ σε σχέση με τη Βηθλεέμ, μια χριστιανική -ουσιαστικά- πόλη στην οποία έχουν παρεμβληθεί 100.000 και πλέον έποικοι, που ωθούν ουσιαστικά τους παλαιστίνιους χριστιανούς να την εγκαταλείψουν.

Θα αναφερθώ, ασφαλώς, και στην Κύπρο, αγαπητέ κ. Vella, πέραν των όσων έχουν λεχθεί από τον συνάδελφο, τον κ. Χριστοφόρου, που επίσης προέρχεται από την Κύπρο. Επισκεφθείτε σας παρακαλώ την Αμμόχωστο, μια πόλη ευρωπαϊκή, 4 ώρες ταξίδι από εδώ με το αεροπλάνο. Πηγαίνετε να δείτε αυτήν την πόλη-φάντασμα που κατέχεται επί 43 χρόνια, με 200 εκκλησίες αλειτούργητες επί 43 χρόνια. Γιατί δεν σηκώνεται ένας ευρωβουλευτής να πάει να δει αυτήν την ευρωπαϊκή πόλη;

Συνολικά, βεβαίως, έχουν εκδιωχθεί όλοι οι χριστιανοί από τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου και εκατοντάδες εκκλησίες έχουν γίνει μάντρες εδώ και πολλές δεκαετίες.

  Anna Záborská (PPE). – Vážený pán predseda, pán komisár, kľúčom k pomoci prenasledovaným kresťanom vo svete je náboženská sloboda. Jej dodržiavanie musí byť nekompromisnou podmienkou pre dobré vzťahy Európskej Únie s ktorýmkoľvek štátom sveta.

No rovnako nekompromisne musíme pristupovať aj k náboženskej slobode v EÚ. Podľa Pew Research Center sa v období 2007 až 2013 posilnili obmedzenia náboženskej slobody vo väčšine európskych štátov. Pápež František ich nazval “zdvorilým prenasledovaním”, ktoré sa tvári ako modernita a pokrok, ale berie ľuďom slobodu a dokonca aj právo na výhradu vo svedomí. Ako uvádza správa zo spoločného projektu University of Notre Dame, Religious Freedom Institute a Georgetown University, výsledkom je často strata zamestnania a ďalšie postihy, ktoré kresťanom bránia žiť v súlade so svojím náboženským presvedčením. Nečudujem sa, že ochrana kresťanov vo svete má také rezervy.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Vella, το γεγονός ότι οι χριστιανοί διώκονται είναι μια πραγματικότητα και ένα σύγχρονο φαινόμενο που το ζούμε όλοι μας. Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσον αυτά που λέμε δημόσια εδώ είναι ίδια με αυτά που λέμε ιδιωτικά. Σας ομολογώ, ως ευρωβουλευτής επί 3,5 χρόνια, ότι δυστυχώς υπάρχει μεγάλη υποκρισία· άλλα λέμε δημόσια και άλλα λέμε πίσω από κλειστές πόρτες.

Το παράδειγμα της Κύπρου έχει ήδη αναφερθεί από συναδέλφους μου, και ανήκουμε σε διαφορετικές πολιτικές ομάδες, από το ΕΛΚ μέχρι την GUE. Η μεγάλη υποκρισία, λοιπόν, ξεκινάει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπάρχει κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου η συντριπτική πλειοψηφία -ο χριστιανικός λαός- έχει εξαλειφθεί. Δεν του επιτρέπεται καν να επισκέπτεται τα σπίτια και τις περιουσίες του στο κατεχόμενο από την Τουρκία μέρος της Κύπρου, και το καλύτερο ζωντανό παράδειγμα είναι μπροστά σας. Ο υποφαινόμενος γεννήθηκε στην επαρχία της Κερύνειας και έζησε την εισβολή του ’74. Όμως είμαι εδώ και θα κλείσω λέγοντας αυτό· ότι δεν θα δεχθώ ποτέ αυτήν την υποκρισία στο όνομα της πολιτικής ορθότητας. Οι χριστιανοί έχουν τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλον άνθρωπο, ειδικά εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Ελευθέριος Συναδινός (NI). – Kύριε Πρόεδρε, ο βασικός και διαχρονικός εχθρός του Χριστιανισμού είναι το Ισλάμ. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός μαζί με τον ανταγωνισμό άλλων πολυπληθών θρησκειών, την κομμουνιστική ή μετακομμουνιστική καταπίεση, την κοσμική αδιαλλαξία και μισαλλοδοξία αποτελούν πολέμιους της ύπαρξης και της συνέχειας της χριστιανικής πίστεως. Εσχάτως, οι εντάσεις και ο στιγματισμός μεταφέρονται εντός των ευρωπαϊκών κρατών. Όμως, καταγεγραμμένα περιστατικά αποσιωπώνται, όπως η ανθρωποκτονία δώδεκα χριστιανών από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, όπου -κατά δήλωση της ιταλικής αστυνομίας- το κίνητρο του εγκλήματος ήταν το θρησκευτικό μίσος.

Τα κατευθυνόμενα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και ο κίτρινος Τύπος προπαγανδίζουν υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και της άνευ ορίων ανεκτικότητας, ενώ δεν καλύπτουν τις μαζικές και συστηματικές διώξεις που βιώνουν τόσοι χριστιανοί.

Η υποτιθέμενη χριστιανική Ευρώπη δέχεται πολύπλευρες απειλές κυρίως από εσωτερικούς εχθρούς, από πολιτικές επιλογές με επιλεκτική επίκληση στα θεμελιώδη δικαιώματα, από δικαστικές αποφάσεις στο όνομα της κοσμικότητας και, κυρίως, από τα ψυχρά δημογραφικά και πολιτισμικά δεδομένα.

Η χριστιανική θρησκεία τελεί υπό διωγμό, όπως επί ρωμαϊκής και οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σύντομα όμως οι χριστιανοί θα ορθώσουμε το χριστιανικό μας ανάστημα για ομολογία και υπεράσπιση της πίστεώς μας.

PRZEWODNICTWO: BOGUSŁAW LIBERADZKI
Wiceprzewodniczący

  Pavel Svoboda (PPE). – Pane předsedající, pane komisaři, už jsme mluvili o tom, že zprávy nezávislých institucí ukazují, že křesťané jsou nejpronásledovanější skupinou lidí na této planetě. Tyto zprávy ale ukazují i trendy a tyto trendy se neustále zhoršují. EU by měla proto toto pronásledování nazývat jeho pravým jménem. Jde o genocidu, čísla už jsme tady slyšeli několikrát. A genocida, to je zločin zločinů.

Z křesťansko-židovských kořenů vyplývá samotný základ naší západní civilizace, úcta k jednotlivci. Ta je i základem systému ochrany základních práv. Ochrana lidské důstojnosti je tím, čím se náš civilizační okruh liší od jiných částí světa. Je proto v zájmu nás všech, aby obrana křesťanství ve světě se stala prioritou zahraniční politiky Evropské unie, jinak si podkopáváme základy naší civilizace.

  Silvia Costa (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, credo che oggi possiamo dire che certamente noi siamo sensibili a tutte le forme di discriminazione contro ogni forma di religione praticata, ma non vi è dubbio che quella che oggi avviene nel mondo, in particolare in Africa, in Asia e in Medio Oriente, contro i cristiani è una vera forma di persecuzione, che spesso è più sottovalutata rispetto ad altre.

Credo che sappiamo tutti quali sono i dati e sappiamo anche che molti cristiani, religiosi o laici, hanno subito vere e proprie forme di crimine contro l'umanità. Penso al fatto che tre sono le particolari situazioni. Da una parte, quella dell'estremismo islamico, che in alcuni paesi come Iraq e Siria, dove l'Isis ha avuto un intento genocida, ha puntato all'eliminazione completa di ogni presenza cristiana. Ad Aleppo, i cristiani oggi sono il 75 % in meno rispetto al 2011.

Ci sono anche altri luoghi, come l'Egitto insanguinato dagli attentati, la Nigeria dalle violenze di Boko Haram, il Pakistan, dove il caso di Asia Bibi è solo la punta dell'iceberg, e anche, purtroppo, questioni grandi le abbiamo anche in Turchia.

Poi c'è un altro volto dell'ostilità contro i cristiani ed è quello del nazionalismo religioso. Quindi penso anche, talvolta, all'India, dove gli attacchi nei confronti delle chiese dei cristiani sono in continua crescita.

Credo che l'Europa debba affiancare le associazioni, le organizzazioni umanitarie e gli organismi internazionali in modo più chiaro e più evidente, perché anche nel ritorno che oggi c'è, dopo la crisi dell'Isis, nei loro paesi in Medio Oriente, i cristiani possano farlo in condizioni di sicurezza.

  Marijana Petir (PPE). – Gospodine predsjedniče, nevladine organizacije u svojim izvješćima o progonima kršćana iz godine u godinu zaključuju kako je upravo ta godina najstrašnija do sada kada je progon kršćana u pitanju. Broj zemalja u kojima su kršćani progonjeni iz godine u godinu se povećava. 108 zemalja u 2014., u 2015. godini 20 zemalja više. U 2016. godini zabilježeno je 1329 napada na crkve u 62 države. Više od 200 milijuna kršćana u 50 zemalja svijeta u kojima je najteže biti kršćanin podložni su progonu zbog svoje vjere. Neke procjene govore o čak 600 milijuna progonjenih kršćana.

I mi ovdje u Parlamentu često govorimo o progonima kršćana, ali akcija nažalost izostaje. Mađarska je osnovala državno tajništvo za direktnu pomoć progonjenim kršćanima te ovim putem pozivam i ostale države članice da direktno pomognu kršćanima koji su u nevolji. Također pozivam Visoku predstavnicu, gospođu Mogherini, da osnaži ulogu i mandat posebnog izaslanika za promociju slobode religije ili vjerovanja izvan Europske uniji kako bi on postao središnji dio vanjskopolitičkog sustava Europske unije.

  Mairead McGuinness (PPE). – Mr President, this is a very important debate, and colleagues have outlined the extent of the persecution of Christians in the world. Frankly, when I talk to people about this, they don’t believe it. I think that there is a lack of awareness generally about how widespread this problem is and how serious it is. Over 215 million Christians are persecuted globally.

I think the person we should give great support to in his work is Ján Figeľ, the EU Special Envoy for the promotion of freedom of religion and belief. He does incredible work and he is tireless in pursuit of this ideal where we all have freedom of religion and belief, and I believe he needs more support, both within the Commission and indeed from this House, because if we don’t tackle this type of abuse and persecution and if we allow it to increase, as is happening, then I’m really concerned about the future for Christianity and for people of all faiths.

(Koniec zgłoszeń z sali)

  Karmenu Vella, Member of the Commission, on behalf of the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, this has been a very useful exchange, and I would like to thank all the honourable Members who took part in this debate for their interventions. I think I can say that from this debate it is very clear that we all share a common interest in keeping freedom of religion or belief at the very top of the European Union’s agenda.

As the HR/VP, Federica Mogherini, stated in a debate in this same chamber on 16 May, freedom of religion or belief is a fundamental right, and we will continue to look at how best to use all the instruments available to us in humanitarian relief, stabilisation and development assistance, political dialogue, and in specific support to freedom of religion or belief to everyone everywhere.

So allow me to close by signalling once again my appreciation and that of the HR/VP, Federica Mogherini, of Parliament’s role in keeping this important issue on the international agenda.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.

Oświadczenia pisemne (art. 162)

  Dominique Bilde (ENF), par écrit. – L’éradication du christianisme des terres qui l’ont vu naître se traduit dans les chiffres, puisque de 20 % au début du siècle dernier, les communautés chrétiennes ne représentent plus que 2 à 3 % de la population du Moyen-Orient. Ce "nettoyage confessionnel" est d’ailleurs loin d’être achevé: malgré la fin prochaine des hostilités militaires, beaucoup de familles chrétiennes ne reviendront plus jamais sur leurs lieux d’origine.

Mais si, selon la fondation «Aide à l’Église en détresse», la religion chrétienne est la plus persécutée au monde, c’est parce qu’une partie de ce drame se joue en Occident. Le martyre des chrétiens d’Orient ne saurait en effet occulter les épreuves vécues par les chrétiens d’Europe dans la pratique de leur foi.

Outre le dénigrement systématique, ils font en effet face aux atteintes à leurs lieux de culte. Selon le ministère de l’intérieur français, environ 80 % des profanations viseraient des édifices chrétiens, en augmentation de plus de 200 % entre 2008 et 2014. Si l’Europe doit donc prêter main forte aux chrétiens persécutés dans le monde par un islam conquérant, elle doit aussi garantir aux chrétiens d’Europe une véritable liberté de culte et de conviction.

  Mario Borghezio (ENF), per iscritto. – Le persecuzioni odierne verso i cristiani costituiscono una tragedia, le cui proporzioni sono purtroppo in aumento e a cui spesso i media - a volte per imperdonabile distrazione, ma molto più per insensato pregiudizio - non riconoscono la visibilità che meriterebbero. Questa Europa che si dice pluralista e sensibile al tema dei diritti umani, non riesce ad arginare un fenomeno che vediamo dilagare in Africa (come nella Nigeria devastata da Boko Haram), in Asia e nei paesi del Medio Oriente, dove il cristianesimo aveva una presenza storica indiscutibile. Principale responsabile della persecuzione resta l'estremismo islamico, non solo quello portato dai fanatici dell'Isis, ma anche quello diffuso dai tribunali che applicano rigidamente la sharia e comminano condanne per reati come "apostasia" e "blasfemia". Tale estremismo sta crescendo in paesi un tempo laici come la Turchia e nella stesse metropoli europee vi è un'intolleranza crescente delle comunità non cristiane, come spesso registra la cronaca. L'efferatezza di tali atti di violenza nei confronti di comunità di millenaria appartenenza alla fede in Cristo non ha precedenti nell'era moderna, a parte l'Olocausto dei Vandeani. L'UE ha troppa preoccupazione per i suoi interessi economici per denunciare questa terrificante realtà.

  Lorenzo Cesa (PPE), per iscritto. – Finalmente un dibattito sulla persecuzione dei cristiani in questo Parlamento, sembra che spesso si faccia di tutto per non discutere di questa gravissima situazione. I numeri sono impressionanti: si parla di 215 milioni di perseguitati, la maggior parte costretti a fuggire dai loro Paesi di origine. Non si tratta di un fenomeno circoscritto in una particolare area, ma bensì di un fenomeno che sta assumendo proporzioni globali: le persecuzioni si registrano dalla Corea del Nord al Continente africano, al Medio oriente. Il Commissario ha ben riassunto gli sforzi del Servizio Azione esterna e della Commissione per combattere la situazione, ma credo che occorra una maggiore determinazione. È importante mantenere alta l'attenzione e non far calare il silenzio sul dramma della persecuzione. Spero che il nostro dibattito possa servire a questo ed a ricordare ancora una volta che la libertà di religione è un diritto fondamentale e non dobbiamo avere timore nel ricordarlo in ogni forma possibile.

  Mireille D'Ornano (EFDD), par écrit. – J'ai eu l'occasion de m'exprimer à diverses reprises sur le sort des chrétiens d'Orient, notamment en Syrie et en Iraq, où je me suis rendue. Dans la plaine de Ninive, les chrétiens ont tout perdu, et les récents combats contre l'État islamique ont encore déplacé des populations chrétiennes. Dans ces pays, l'aide humanitaire est plus que jamais requise.

Dans le reste du monde, comme en Chine, en Inde ou au Pakistan, la situation des chrétiens reste préoccupante. Au Bhoutan, la conversion au christianisme est souvent synonyme de persécution. En Mauritanie, la repentance sera désormais, d'après le gouvernement, inefficace pour éviter les condamnations à mort pour blasphème ou apostasie, une bien mauvaise nouvelle pour les chrétiens.

Aussi, les pays d'Europe doivent se montrer à la hauteur de la situation et aider ceux qui sont, au moment où nous parlons, 150 à 200 millions à être inquiétés en raison de leur foi.

  Kinga Gál (PPE), írásban. – A hitük miatt üldözöttek között ötből négy keresztény – ez a jelenlegi sokkoló statisztika a világban. A keresztény Európának felelőssége és kötelessége kiállni a hitük miatt üldözött közel-keleti keresztények mellett. A kérdés csak a „hogyan”. A közel-keleti keresztények vezetői maguk hangsúlyozzák, hogy nem az Európába való meghívásban rejlik a megoldás, hiszen ezek az emberek ott születtek és ott akarnak élni szülőföldjükön. Kulcsfontosságú tehát az, hogy oda vigyük a segítséget, ezzel előmozdítva a helyben maradást.

A keresztényüldözés miatt családok ezrei váltak földönfutóvá. Az élelmiszerellátás mellett az iskoláskorú gyermekeknek és a családoknak sürgősen oktatásra és munkalehetőségre van szükségük. Ha rövid időn belül lépnek Európa kormányai az oktatási segítségnyújtás terén, az sorsfordító esélyt jelenthet fiatalok tízezrei számára ahhoz, hogy megmaradjanak őseik földjén és fennmaradjon a kereszténység kétezer éves jelenléte a térségben. Ehhez járul hozzá a magyar kormány Erbílben, ahol keresztény iskola épül a magyar kormány és a katolikus egyház pénzügyi hozzájárulásából. Ilyen és hasonló kezdeményezésekkel segíthetünk valóban az üldözött keresztényeken.

  Luigi Morgano (S&D), per iscritto. – "Nessuno può chiudere gli occhi": il monito di papa Francesco riguardante le persecuzioni dei cristiani delle Chiese orientali è attuale, ora più che mai. I cristiani nel mondo soffrono come mai prima: il rapporto "Perseguitati e Dimenticati", recentemente presentato dall'associazione "Aiuto alla chiesa che soffre", ha fatto la fotografia delle violenze nel triennio 2015-2017 prendendo in esame 13 Paesi: Cina, India, Iraq, Pakistan, Siria, Sudan, Turchia, Egitto, Eritrea, Iran, Nigeria, Arabia Saudita e Corea del Nord. Contemporaneamente l'associazione "Open Doors" ha denunciato che in 50 paesi 200 milioni di fedeli sono perseguitati: la fede coraggiosa dei cristiani orientali costa loro violenze fisiche, come in India, 410 casi nel 2017; lavori forzati, come in Corea del Nord e in Cina per i rifugiati cristiani nordcoreani, rinviati nel loro paese, dove poi sono condannati a morire nei campi di lavoro; confische come in Turchia. In alcuni casi, le violenze diventano addirittura tentativo di distruggere la presenza di un'intera comunità. Non possiamo chiudere gli occhi: è necessaria una cooperazione internazionale per fornire una risposta concreta, chiara e coordinata contro l'estremismo che si diffonde nel mondo e costringe milioni di persone a rinnegare il proprio credo, e a vedersi negati i diritti fondamentali.

  Laurenţiu Rebega (ENF), în scris. – Am urmărit cu deosebit interes intervenția Înaltului Reprezentant pentru afaceri externe referitoare la persecuția creștinilor în unele zone ale lumii. Sunt întru totul de acord că aceste comunități persecutate trebuie sprijinite. Aș vrea însă să atrag atenția asupra faptului că, de cele mai multe ori, persecuția unei minorități e legată și de situația respectivului grup în țara sau zona lui de origine. Iar dacă se poate spune că Europa a fost continentul creștinătății, putem să ne întrebăm cât de demn este astăzi creștinismul în Europa.

Desigur, Europa a separat în urmă cu mult timp biserica de stat. Ne-am obișnuit să dăm Cezarului ce este al Cezarului. Dar îi dăm lui Dumnezeu ce este al lui Dumnezeu? Ceea ce constatăm zi de zi este că noi, europenii, suntem primii care persecutăm, indirect, creștinismul. În presă, pe stradă și chiar în instituții, valorile creștine sunt considerate reacționare, vetuste, depășite. Dacă noi înșine tratăm astfel creștinismul, de ce alții l-ar trata cu mai mult respect? Să învățăm să respectăm creștinismul și pe creștini aici, în Europa! După aceea vom avea autoritatea morală de a îl apăra peste tot în lume!